1

Rozdział 27

„Prędzej na wiosnę zamilkną ptaki,

niż kobieta oprze się czułym zalotom

młodego mężczyzny”.

Owidiusz

- I co tam się dzieje?

- Właśnie chyba nic podejrzanego. Zobacz sama - Przepuścił ją przed siebie.

Wychyliła się za krzaka. Zachichotała, kiedy zobaczyła całującą się parę na

masce samochodu.- Widzisz? Niezłe miejsce sobie znaleźli.

- Bo nie znali twojego klifu.

- I dobrze. To jest mój klif - Uśmiechnął się do niej. - Chodź.

- Czekaj. - Zatrzymała go. Wyjęła aparat z torby przewieszonej przez ramię.

- Co ty...?

- Cicho siedź. - Ustawiła tryb nocny i zaczęła strzelać parce zdjęcia.

- Jesteś szalona - Zaśmiał się, patrząc jej przez ramię. Po chwili oboje zmarli.

Dziewczyna wyrwała się z ramion chłopaka i wymierzyła mu mocny policzek.

Jednak nie to zszokowało ich najbardziej.

- Bella? - Zapytała Ellie, a w tym samym czasie Caleb wysyczał przez zęby -

JACOB!!!???

- Zabije gnoja. Co on wyprawia? - Caleb był wkurzony i chciał iść do nich

policzyć się z bratem. Jednak Eleonor go powstrzymała, zatrzymując w pół

kroku...

2

- Alice świruje? - Zapytał Noah, kiedy razem z Edwardem wyszli z salonu

siostry.

- He? - Edward nie dosłyszał pytania brata. Był wkurzony na siebie i

załamany za razem. - Co mnie podkusiło? Dlaczego to zrobiłem? Boże, jaki ja

jestem porąbany. Dlaczego ta kobieta tak na mnie działa, dlaczego jej

uległem? - Krzyczał na siebie sam w myślach.

- Ed!!! Słyszysz mnie? Bella przyjechała z rodzicami - Rzucił Noah. To już

dotarło do niego. Ale od razu wyrzuty spadły na niego ze zdwojoną siłą.

Jego narzeczona, przyszła żona, była kilkanaście metrów od niego, a on...

Przywitała go z ogromnym uśmiechem i namiętnym pocałunkiem.

- Jak tam Alice?- Zapytała stojąca nieopodal Renee witająca się z jego

rodzicami.

- W porządku - Musiał kłamać - Zaraz tu będzie. - Zabrał z tacy

przechodzącego kelnera kieliszek i nie patrząc, co to było, wypił duszkiem.

- Coś nie tak? - Zapytała zmartwiona Bella.

- Nie. Po prostu chciało mi się pić - Zaprowadził ją na miejsce, w chwili,

kiedy scena się zapełniła. Przez całą konferencję przyglądał się Eleonor,

która ewidentnie go ignorowała, wyraźnie unikając jego wzroku. Widział

jak jej twarz wykrzywiła się w grymasie, kiedy spojrzała przypadkiem na

Isabellę. Chłopak nie zauważył, że zrobiło się małe zamieszanie.

- To wspaniale, prawda Edward? - Usłyszał, jak Bella do niego powiedziała.

- Tak, to wspaniale - Odpowiedział nawet nie wiedząc, o co chodziło.

Sprawa rozwiązała się dopiero przy stole. On jednak nadal nie skupiał się

na niczym, poza Ellie. Widział, że zarówno Alice, jak i Rosalie zachowują się

normalnie, a sama Eleonor nadal kokietuję Noah. To go trochę dobijało, bo

nie wiedział, co będzie dalej. Czyżby to była cisza przed burzą? Czy

powiedziała o wszystkim? Czy to może on powinien coś powiedzieć? Nagle

Eleonor wstała od stołu. Zamarł, kiedy nawiązała się dyskusja o jej stanie,

3

zwłaszcza, kiedy przed oczami przeleciała mu wizja Spencerówny i

Swanówny razem. Kiedy dziewczyna odeszła, odczekał chwilę i pod

pretekstem skorzystania z toalety poszedł za nią. Musiał z nią porozmawiać.

Nie zalazł jej jednak, ani w jej pokoju, ani w pozostałych częściach domu.

Zrezygnowany wrócił do stołu.

- Edward, gdzie masz komórkę? - Sprawdził kieszenie, zaskoczony

pytaniem narzeczonej.

- Pewnie została w pokoju? - Bardziej zapytał niż stwierdził, kiedy jego

kieszenie okazały się puste.

- Nie. - Pokazała mu ją, wyjmując z torebki. - Wypadła ci jak wstałeś od

stołu.

- Dzięki kochanie - Zabrał ją z jej dłoni, dając delikatnego całusa w policzek.

- Dzwonili ze szpitala. Masz pilnie wracać.

- Kurcze! - Zaklął pod nosem.

- Co się stało synku? - Zapytała zaskoczona jego zmianą Esme.

- Muszę wracać do szpitala.

- Jeżeli musisz to jedź - Obojętny głos Alice dał mu do zrozumienia, że nadal

jest na niego złą, zwłaszcza, że mówiąc to, nawet na niego nie spojrzała.

- Nie będziesz zła? - Słowa same cisnęły mu się na usta, bo przecież

doskonale wiedział jak jest naprawdę. Spojrzała na niego, podobnie jak

Rosalie, a ich wzrok mógł zmrozić jak Antarktyda- Alice zrozumie!- Wstawił

się za nim tato - Prawda córeczko?

- Tak - Potwierdziła, ale on wiedział, że tylko po to żeby uspokoić rodziców.

- To ja idę. - Wstał, a Bella skopiowała jego ruch.- Co robisz?

- Jadę z tobą?

- Po co kochanie. Zostań, baw się dobrze - Ucałował ją i poszedł do

rezydencji

4

Impreza w parku trwała aż do zmroku, kiedy to pierwsi goście zaczęli

zbierać się do domów. Swanowie siedzieli do końca. Bella przyjechała

swoim samochodem, który zaparkował na tyłach domu, w nie dostępnym

miejscu dla gości. Zaparkował pod jednym z dużych drzew, w cieniu. Kiedy

do niego dochodziła, szukając w torebce kluczy, nie zauważyła, że oparty o

niego stał Jacob.

- Cześć! - Przestraszyła się, upuszczając torebkę.

- Jacob? - Była zdziwiona, że czekał na nią.

- Musimy pogadać.

- O czym?

- Naprawdę nie pamiętasz? - Zapytał kręcąc z niedowierzaniem głową.

- O czym mam pamiętać?

- O tym, co wydarzyło się wtedy w "New Moon"! - Syknął. W pobliżu kręciło

się kilkoro ludzi z obsługi przyjęcia, którzy przyglądali się stojącej w cieniu

parze.

- Po prostu upiłam się i wsadziłeś mnie do taksówki. Czy mógłbyś? -

Wskazała na drzwi, o które się opierał - Chciałabym odjechać. - Chłopak nie

ruszył się, tylko głośno zaśmiał, zwracając jeszcze większą uwagę na nich.

- Ty naprawdę nie pamiętasz - Wykrzyknął rozbawiony. Spojrzała a niego

zaskoczona i wysyczała przez zęby - Wsiadaj!!!

Wykonał jej polecenie i kiedy siedzieli już w samochodzie, zapytała - Gdzie

możemy jechać, żeby spokojnie pogadać, nie zwracając na siebie uwagi?

- Jedź tam - Wskazał na mało uczęszczaną leśną drogę, nie widoczną z

rezydencji. Po kilku minutach jazdy, nie gasząc silnik, zatrzymała samochód.

Wysiadła, zabierając ze sobą torebkę. Przysiadła na masce, opierając nogi

na przednim zderzaku i przeszukiwała namiętnie torebkę. W tym samym

czasie Jacob stanął przed nią, w strumieniu świateł i przyglądał się jej.

5

Kiedy znalazła to, czego szukała, a była to paczka papierosów i zapalniczka.

Szybko odpaliła jednego, zaciągając się mocno.

- Mów! - Spojrzała na niego groźnym wzrokiem, odkładając torebkę.

Wolnym krokiem podszedł do niej, zabrał jej papierosa z ręki, sam się

zaciągnął i rzucił go gdzieś za siebie. Jej wzrok zmienił się z wściekłego na

oburzony. Black tymczasem usadowił się miedzy jej nogami.

- To było mniej więcej tak - Był coraz bliżej niej - Zawsze cię lubiłam - Mówił

niskim seksownym głosem i od razu zrozumiała, że w tej chwili on odgrywa

jej kwestię w przedstawieniu sprzed kilku tygodni. Jej wzrok po raz kolejny

się zmienił na zaskoczony. Nie zrobiła jednak nic, żeby go powstrzymać, a

on kontynuował - Jesteś taki seksowny. - Wodził palcem po jej ramieniu,

przez szyję omijając piersi, aż do brzucha. Przysunął się jeszcze bliżej, tak,

że oparła się łokciami, leżąc praktycznie na masce. Ich twarze dzieliły

centymetry - Pachniesz tak cudownie... - Szeptał, a ona poczuła jego ciepły

oddech na swojej twarzy. Zatopił dłoń w jej rozpuszczonych włosach i

odgarnął je z szyi. Odchyliła głowę dając mu większą przestrzeń - Gdyby nie

Edward... - Szeptał jej do ucha, kąsając je delikatnie. Westchnęła, widziała,

że musi to przerwać, ale nie mogła znaleźć w sobie siły, żeby go odepchnąć.

- Pocałuj mnie Black - Wyszeptał, a ona niemal automatycznie wykonała

jego, a raczej swoje polecenie. Całowali się namiętnie, leżąc na masce. Kiedy

jego dłonie zaczęły wędrować po jej ciele, oprzytomniała. Odepchnęła go od

siebie, spoliczkowała go, krzycząc - Co to, kurwa, miało być? - Stanęła na

przeciw niego i poprawiał sobie włosy i ubranie.

- Chciałaś wiedzieć. - Wzruszył ramionami, uśmiechał się zadowolony,

pocierając obolały policzek.

- Czy my...? – Wiedział, o co chciała zapytać, nadal się uśmiechając,

odpowiedział.

- Wtedy nie przerwałaś, więc... Tak. - Stali tak wpatrzeni w siebie.

6

- Pieprzyłam się z tobą w jakimś podrzędnym klubie? - Krzyknęła.

- Przecież powiedziałem, że tak. Ale nie w klubie, tylko w alejce za nim. -

Kiedy jego słowa dotarły do dziewczyny, bez słowa wsiadła do samochodu i

odjechała, zostawiając go samego w ciemnym lesie. Caleb i Eleonor zamarli.

Już zerwał się, żeby do niego iść zaciskając pięść, kiedy Ellie stanęła przed

nim.

- Gdzie idziesz?

- Zabić tego małego gnojka.

- I co to da? Masz zamiar powiedzieć o tym Edwardowi? Zwłaszcza po tym,

co zrobił mi? - Nie odpowiedział, patrzył w jej złote oczy. Wiedział, że ma

racje. Rozluźnił dłonie - Chodź!

- Skorzystała z jego wahania i pociągnęła go do miejsca, gdzie zostawili

konie.- Wsiadaj!

- Gdzie jedziemy?

- Do ciebie, tam pogadamy.

- A co z Jacobem? - Spojrzał w kierunku drogi.

- Zostaw go tu, niech sobie przemyśli swoje postępowanie, wracając na

piechotę do domu.- Patrzył na nią pytającym wzrokiem - A jak jednak

zdecydujesz się "przedyskutować" - Pomachała palcami w powietrzu, dając

mu do zrozumienia, o jaką dyskusję chodzi - Zawsze możesz, to zrobić w

domu.

- Masz rację. Lepiej trochę ochłonę - Pomógł jej wejść na konia. Tym razem,

każdy na swojego. - Bo przypadkiem faktycznie go zabije.

W domu Blacków od razu zamknęli się w jego pokoju, z zapasem piwa. Po

długim rozważaniu, co powinni z tym zrobić, doszli do wniosku, że

poczekają na rozwój wypadków. Po cichu liczyli, że narzeczeni sami sobie

wszystko wyjaśnią i nie trzeba będzie się wtrącać. Obejrzeli zrobione w

7

ciągu całej wyprawy zdjęcia na komputerze Caleba, łącznie z tymi

zrobionymi kochankom i wtuleni w siebie zasnęli.

Bella wróciła do domu i od razu zamknęła się łazience. Nie wierzyła w to, co

stało się przed chwilą. Zastanawiała się czy Black mówił prawdę, czy byłby

zdolny do aż takiego kłamstwa. Najgorsze w tym wszystkim było to, że

jeżeli okazałoby się, że naprawdę tak się stało... spełniłaby swoje

największe, najskrytsze fantazje. Od momentu, kiedy zobaczyła młodego

Blacka po raz pierwszy, a był wówczas bardzo młodym nastolatkiem,

marzyła i śniła o nim. Doskonale pamięta tą pierwszą noc, kiedy, to

obudziła się cała mokra po bardzo erotycznym śnie z nim w roli głównej.

Śniło jej się wówczas, że chłopak wybrał ją na swoją mentorkę, na kobietę,

która miała go nauczyć wszystkiego o seksie i namiętności. Od tamtego

czasu, jak tylko na niego wpadała, następnego ranka budziła się mokra i

podniecona. Z czasem stał się, to mały rytuał. Często, kiedy fantazjowała

zabawiając się sama ze sobą, nie myślała o przyszłym mężu, tylko właśnie o

młodym Blacku. Stał się jej platoniczną miłością, zakazanym owocem, który

nigdy nie miał zostać zjedzony. Dawała radę przez tyle lat, aż do tamtego

wieczoru. Nie mogła w to uwierzyć. Czy naprawdę do czegoś doszło, czy

była aż tak pijana, że tego nie pamięta? Nie spała całą noc, myśląc co zrobić.

Nad ranem zdecydował się na rozmowę z Jacobem. Chciała mu jasno i

wyraźnie dać do zrozumienia, że ma zapomnieć. Za dwa tygodnie będzie już

panią Cullen, dlatego nikt i nic nie może stanąć jej na drodze.

Po konferencji i zabawie w parku, Alice i Rosalie wróciły do pokoju. Były

zmęczone i chciały położyć się spać. Zajrzały do sypialni Eleonor, sprawdzić

czy u niej wszystko w porządku. Kiedy nie znalazły jej w łóżku, zaczęły

poszukiwania. Nie było jej ani w ich sypialniach, ani w salonie i na tarasie.

8

Zmartwione rozdzieliły się i zaczęły jej szukać po całym domu, co jakiś czas

dzwoniąc do niej. Szybko jednak zorientowały się, że jej komórka leży na

nocnym stoliku przy łóżku. Zrozpaczone zaczęły szukać jej po reszcie

terenów należących do Cullenów. Sprawdziły nawet u Noah. Nigdzie jej nie

było. Zrezygnowane wróciły do sypialni. Kiedy tylko przekroczyły próg

królestwa Alice, usłyszały dźwięk telefonu Eleonor. Rosalie, rzuciła się

biegiem do niego, myśląc, że to być może ona.

- Ellie? - rzuciła bez zastanowienia, odbierając połączenie.

- Nie. Demetri. Coś się stało? - Usłyszała zaskoczony głos fotografa.

- Ellie zniknęła.

- Jak to zniknęła?

- Lepiej nie pytaj - Rzuciła nie chcąc go martwić i denerwować historią o

kolejnych wyskokach panny Spencer. - Niech się sama tłumaczy - Dodała

sobie w myślach. Wiedziała, że on i tak nie odpuści, więc nie zdziwiło jej

jego pytanie.

- Co znowu zrobiła?

- Jesteś pewien, że chcesz widzieć? - Mimo, że była wkurzona na

przyjaciółkę nie chciała mieszać się w jej sprawy.

- Ross...

- Dwa słowa... Noah i wyzwanie. Chcesz słuchać dalej? - Kiedy potwierdził

aktorka opowiedziała mu, co wydarzyło się podczas jego nieobecności,

kończąc słowami - I jest w tym też trochę twojej winy.

- Jak to mojej? Może, to ja wysłałem Edwarda do niej?- Słychać było, że jest

bardzo zdenerwowany i zbulwersowany. Zaczęła żałować, że mu

opowiedziała, ale teraz było już za późno. Powiedziała A, to musi

powiedzieć B. Zwłaszcza, że zachowanie fotografa w ostatnim czasie bardzo

ją denerwuje.

9

- Może nie ty, ale tajemnicza dziewczyna odbierająca twój telefon, to

wystarczający powód.- Wysyczała do słuchawki.

- Mam dosyć tego całego cyrku! - Krzyknął, a zaskoczona jego wybuchem

Rosalie, o mało nie upuściła telefonu. Nigdy nie widziała, żeby Demetri tak

reagował, zwłaszcza, jeżeli chodzi o pannę Spancer - A zaufanie działa w

obie strony, Ross - Zakończył już nieco spokojniej, zrezygnowanym głosem.

- Znalazła się! Jest z Calebem - Alice wpadła do pokoju ze swoim telefonem

w dłoni.

- Jaki znowu Caleb?

Rosalie patrzyła z niedowierzaniem na sms'a, który Eleonor przysłała na

telefon Alice. Była tam krótka wiadomość, że poszła się przejść i spotkała

Caleba, że długo rozmawiali i ona teraz jest u niego i nie wie czy wróci na

noc.

- Poszła się pocieszyć - Prychnęła Rosalie.

- A z kim ty tak w ogóle rozmawiasz?- Zapytała ją Alice, wskazując głową na

odsuniętą od ucha komórkę - Kurwa Demi- Odsunęła ją kawałek dalej.

- Demetri? Myślisz, że słyszał? - Projektantka miała zmartwioną minę i

pokazała jej na migi, że ma go spławić.

- Znalazła się, wróciła - To była pierwsza rzecz, jaka przyszła jej na myśl,

kiedy na nowo nawiązała rozmowę z fotografem.

- To daj mi ją do telefonu - Powiedział spokojnie, ale w jego głosie można

było wyczuć coś niepokojącego.

- Ona jest w kiepskim stanie. Allie właśnie zajmuje się nią. - Spojrzała z

przerażeniem na przyjaciółkę. Niewątpliwie gra aktorska pomogła jej w tej

trudnej sytuacji, ale wiedząc, że to jej przyjaciel jest po drugiej stronie

słuchawki i musi go okłamywać, głos jej się zachwiał pod koniec. -

Zadzwoni do ciebie jak wstanie - Zapadał chwila ciszy. Ani ona, ani on nic

nie mówili. Wzięła głębszy wdech i dodała - Demetri... Nie utrudniajcie

10

sobie tego - Po czym rzuciła szybkie " Na razie" i rozłączyła się. Alice usiadła

obok Rosalie i obie wpatrzone w jeden punkt, kręciły głową z

niedowierzaniem.

- Będzie gnój na całego - Wreszcie przełamała się panna Cullen.

- Oj będzie... - Potwierdziła Rosalie. Chwile potem obie były już w łóżkach,

marząc o swoich facetach.

Kiedy następnego ranka Spencerówna wróciła do rezydencji, opowiedziała

po kolei, co działo się poprzedniej nocy. Ominęła świadomie fragment z

pocałunkiem oraz Bellę i Jacoba, jak uzgodniła, to z Calebem. Dziewczyny,

mimo że były złe za to, że nie dała im znać wcześniej, wysłuchały jej i

wybaczyły. Świadomie nie powiedziały jej o telefonie od Demetriego.

Wiedziały, że chłopak jest wkurzony i że na pewno wie, że ona była z

innym. Zdecydowały jednak, że jak tylko Demi wróci to powiedzą mu jak

było naprawdę. Cały tydzień biegały na próby. Jako, że miał być to firmowy

pokaz Culenówny, trzeba było zmienić całą koncepcję. Marc i Laurent,

kierownik szwalni szyjący stroje Alice, Oznajmili, że sami wybrali

dodatkowe modelki. Plan pokazu powstał szybko, jako, że Alice od dawna

go sobie wyobrażała. Pomógł jej w tym nieograniczony budżet. Oprócz

nowych modelek, każda z nich dostała swojego partnera. Dziewczyny

ucieszyły się wiedząc, że będą to również modele z Paryża, z którymi

pozowały do tamtejszej sesji. Goście z La Fame przylecieli w środę razem z

Olivierem i Sofii. Jako, że Dziedziczki były już bardzo zmęczone ciągłymi

próbami zdecydowały, że weekend spędzą na nic nie robieniu.

Niespodzianką było dla nich to, że w sobotę w rezydencji Cullenów pojawili

się Spencerowie i Halowie. Zwłaszcza Alice i Rosalie były zadowolone, bo

miały na reszcie przy sobie swoich facetów. Widząc szczęśliwe przyjaciółki,

Eleonor coraz bardziej tęskniła za Demetrim. Była jednak zbyt dumna, żeby

11

się do niego odezwać. Próbując jakoś sobie z tym poradzić i nie czuć się jak

piąte koło u wozu, wśród dwóch zakochanych par, spędzała dużo czasu z

Calebem. Pomagała mu w drobnych pracach w stajni, jeździła z nim na

przejażdżki i robiła zdjęcia. Nie rozmawiali o sytuacji sprzed tygodnia.

Edward spędzał całe dnie poza domem, nie chcąc natchnąć się na siostrę i

jej przyjaciółki. Pomagała mu w tym praca, a wolne chwile spędzał z Bellą

załatwiając formalności związane ze ślubem. Nie pojawił się w rezydencji

nawet wtedy, kiedy Bella przyjechała na przymiarkę sukni.

W niedzielę Emmett porwał Rosalie, aby pokazać jej Manhattan. Zabrał ją

na zakupy i na romantyczny obiad. Nie wrócili na noc do rezydencji, tylko

wynajęli pokój w jednym z licznych i drogich hoteli, aby jak, to oznajmił

Alice przez telefon - Nadrobić zaległości.

Cullenówna wreszcie odetchnęła. Stres związany z pokazem dawał jej w

kość. Teraz miała przy sobie swojego ukochanego, który dał jej ukojenie. Po

telefonie od Ema, zasmuciła się. Zazdrościła przyjaciółce. Sama też chciała

"nadrobić zaległości". Od tamtego pamiętnego wieczoru, nie doświadczyła

żadnego rodzaju uniesienia. Jasper był daleko, a sama jakoś też nie miała na

to ochoty. Rzucając tylko do Spencera, że ma odstawić Ross rano na próbę,

wróciła do przeglądanych planów pokazu. Jasper leżał na łóżku czytając

jakąś motoryzacyjną gazetę, podczas gdy ona rozłożyła się na podłodze i

starała się zebrać wszystko do kupy. Spojrzała na niego. Miała ochotę

podejść do niego i po prostu TO zrobić. Ale coś ją powstrzymywało.

Wpatrując się tempo w kartkę, nie widząc nawet, co na niej jest, wpadła na

to, co właściwie ją powstrzymuje. Chciała po prostu, aby ich pierwszy raz

był idealny, a teraz byłby to pewnie szybki numerek, aby zaspokoić swoje

potrzeby. Westchnęła głośno, a Jasper zerknął na nią zza gazety.

- Co się stało, Mróweczko? - Zapytał z troską w głosie. Ona tylko wskazała

na leżące wokół niej rzeczy i wzruszyła ramionami. Chłopak wstał i

12

podszedł do niej. Usiadł obok niej na podłodze i wciągnął sobie na kolana.

Ona od razu wtuliła się w niego, jak małe dziecko w mamę. - Musisz to teraz

robić? - Wyszeptał składając delikatnego całusa na czubku jej głowy. Ona

tylko zamruczała w odpowiedzi.- Ale miałaś nie pracować w weekend?

- Wiem Jazz. Ale pokaz już za tydzień... - Wymruczała zaciągając się jego

zapachem. Miał na sobie cienką koszulę, a trzy górne guziki miał odpięte i to

właśnie tam, na jego nagiej, opalonej skórze znajdowała się teraz twarz

projektantki. Pachniał jakimiś cytrusami, słońcem i drogimi perfumami.

Zaczęła go delikatnie całować. Jego dłoń sunęły po jej plecach, aż do

pośladków i ud. Wolną ręką chwycił jej podbródek, zmuszając ją, aby na

niego spojrzała. Chciała coś powiedzieć, ale on zamknął jej usta

pocałunkiem. Całując ją, wstał i zaniósł do łazienki.

- Co robisz? - Zapytała zdziwiona, kiedy posadził ją na blacie obok zlewu.

- Uszykuję ci kąpiel. Trochę się zrelaksujesz - Oznajmił odkręcając wodę i

wlewając do wanny stojące obok niej olejki.

- Tylko jeżeli znajdziesz się w niej razem ze mną. - Podeszła do niego,

przytulając się do jego pleców i na oślep starała się odpiąć resztę guzików

od koszuli.- Będę grzeczna, obiecuję. - Wyszeptała seksownym głosem,

odpinając zamek od starych i znoszonych jeansów.

- Nie musisz być grzeczna - Zachichotał. - Ale masz się zrelaksować, a nie...

- Na to zawsze mam energię - Ona również chichotała, przemykając pod

jego ręka, tak, że stała teraz twarzą do niego.

- Nie wątpię. - Ucałował ją w usta - Wskakuj do wanny - Powiedział

ściągając z niej koszulkę - A ja idę po cos do picia. - Ucałował ją w czubek

nosa i wyszedł. Ona w tym czasie rozebrała się i zanurzyła w gorącej

wodzie. Po chwili wrócił, rozebrany do majtek z dwoma butelkami piwa w

ręce. Postawił je obok olejków do mycia. Widział jak jego dziewczyna

wpatruje się w jego półnagie ciało. Patrząc jej w oczy, zdjął majtki.

13

Cullenówna przygryzła wargi, tłumiąc tym samym westchnienie, jakie

chciało się z nich wymknąć, kiedy zobaczyła jego lekko już podniesionego z

podniecenia penisa. Usiadł za jej plecami, a ona od razu oparła się o jego

klatkę. Kiedy poczuł jej pośladki, przywierające do jego krocza, nie był

wstanie powstrzymać już swojego organizmu. Dziewczyna, czując jego

sztywność, obróciła głowę tak, że mogła swobodnie sięgnąć do jego ust.

Całowali się delikatnie, tak jak sobie obiecali, grzecznie. Zaczęła wodzić

rękoma po jego udach, a on od szyi, miedzy piersiami, do brzucha. Chciał iść

dalej, ale sam przecież powiedział jej, że to ma być tylko lekka,

rozluźniająca kąpiel. Oderwał się od jej ust i sięgnął po stojące obok piwo.

Nic nie mówili, leżeli tak razem, sącząc złocisty płyn i ciesząc się błogim

stanem. Kiedy woda zaczęła robić się zimna, umyli się, delikatnie pieszcząc.

I mimo, że on umył jej piersi, poświęcając zdecydowanie zbyt dużo czasu

sterczącym sutką, dolne części ciała umyli sami. Patrząc sobie prosto w

oczy. Kiedy Alice zobaczyła jak jego dłoń przejeżdża po całej długości

sterczącego fiuta, wiedziała już, że jak tylko znajdą się w łóżku, zrewanżuje

mu się za ostatnią rozkosz, jaką jej ofiarował. Zadowolona ze swojego planu,

wyszła szybko z wanny i zniknęła w garderobie, szukając jakieś seksownej

piżamki. Siedziała tam aż do momentu, kiedy Jasper położył się na łóżku.

Chowając za plecami dwie jedwabne apaszki, weszła do sypialni gasząc

światła. Chłopak leżał na środku łóżka, na plecach z rękoma założonymi za

głowę. Przyglądał się, jak skrada się do niego niczym kocica, w czarnej

przejrzystej koszulce

1

i pasujących do niej koronkowych majtkach.

Wyglądała bardzo seksownie.

- Alice? - Zapytał zaskoczony jej zachowanie.

- Tak kochanie?

1

http://i51.tinypic.com/35lez9j.jpg

- koszulka nocna Alice

14

- Co ty knujesz? - Zapytał, kiedy siedziała już okrakiem, nachylając się nad

nim. Miał na sobie tylko luźnie bokserki, i mogła poczuć, że nadal jest

podniecony.

- Zaraz się przekonasz - Chwyciła jego dłoń i przywiązała do ramy łóżka.

- Słoneczko?– Zapytał z uśmiechem na twarzy, kiedy to samo zrobiła z jego

drugą dłonią.

- Leż spokojnie – wyszeptała mu do ucha, a następnie delikatnie je

przygryzała. Ssała jego szyję schodząc coraz niżej. Zatrzymała się dopiero

na prawym sutku. Spojrzała w górę. Miał zamknięte oczy i lekko uchylone

usta, jego tors unosił się w przyspieszonym tempie, kiedy łapał powietrze.

Delikatnie końcówką języka przejechała po sutku, tak, że zrobił się

wilgotny, a potem dmuchnęła na niego. Zadrżał i zamruczał.

- Al kochanie… - W głowie miał mętlik. Z jednej strony chciał przerwać, a z

drugiej… Śnił i marzył o tej chwili od dawna. Nie był pewien, na jak wiele

będą mogli sobie dzisiaj pozwolić, ale czuł, że potrzebuję tego jak nigdy

dotąd. Chciał oddać się w jej ręce, a raczej usta. Zamruczał po raz kolejny,

kiedy zrobiła to samo z drugim zerkając na niego z figlarnym uśmiechem i

ignorując jego słowa.

Od sutka przesunęła czubkiem języka w duł przez

środek klatki piersiowej i brzucha docierając do skraju bokserek, których

pozbyła się w mgnieniu oka. Członek chłopaka był naprężony do granic

możliwości, Alice klęcząc przed nim na kolanach zerknęła w ta stronę

delikatnie oblizując wargi i bardzo powoli przybliżając swoje usta do celu.

Gdy chwyciła go swoje małe dłonie zaraz u podstawy Jasper poruszył się

zniecierpliwiony, objęła go ustami delikatnie ssąc. Jej język zatoczył

zgrabne kółko na jego główce, co tylko wywołało delikatny jęk u chłopaka.

Na początku bardzo powoli zaczęła poruszać głową pochłaniając go w głąb

swojego gardła, czuła ze chłopak dużej nie zdoła się powstrzymywać przed

spełnieniem. Prawa ręka dziewczyny spoczywała na jego biodrze, lecz teraz

15

przeniosła ja na jego jadra i zaczęła je delikatnie masować, nie przestając

przy tym go smakować. Czując jego powolne drgania jego ciała zbliżającego

się do orgazmu odsłoniła delikatnie zęby i przejechała nimi po penisie

partnera, na co ona jęknął jeszcze głośniej wypychając przy tym swoje

biodra ku górze. Poprzez jego ruch wszedł jeszcze głębiej w jej usta.

-Kochanie, ja dochodzę- Wycharczał, kiedy był już na skraju. Chciał tym

samym dać jej do zrozumienia, że to ostatnia chwila na ucieczkę. Ona

jednak po raz kolejny spojrzała w jego oczy i wzięła go aż po sam koniec,

ściskając delikatnie nabrzmiałe jądra. - O KURWA!!!! - Zaklął dochodząc, na

co Alice zachichotała zlizując ciepły płyn jego podniecenia. Hale tak rzadko

przeklinał, że teraz w tej chwili jego słowa sprawiły, że sama stała się

wilgotna, a jej ciało błagało o spełnienie. Zignorowała jednak swoje

odczucia, wylizała go do czysta i siadając obok niego, rozwiązała mu ręce.

Chłopak od razu porwał ją w ramiona, obsypując ją całusami. Cullenówna

zachichotała.

- Teraz mogę iść spać – Powiedziała gasząc światło, on w tym czasie wciągał

na siebie bokserki.

- Ale… - Zaczął, a ona mu przerwała.

- Dobranoc kochanie- Obróciła się tyłem do niego, a on od razu przytulił się

do jej pleców, układając się na łyżeczki.

- Alice, pozwól mi – Wymruczał jej do uszka, delikatnie całując tuż pod nim.

- Muszę wstać rano. Jestem już zmęczona kochanie. – Zamruczał

niezadowolony – Spokojnie. Jeszcze będziesz miał nie jedną okazję. –

Zaśmiała się. Jasper wiedział, że jego ukochana ma rację. Ucałował ją i

wtulił twarz w jej włosy, zadowolony i spełniony, odpłynął razem z nią do

krainy snów, gdzie miał okazję niejednokrotnie odwdzięczyć się swojej

kobiecie. Alice, zadowolona z siebie, nie pozostała za nim w tyle. Śniła o ich

wymarzonym pierwszym razie, rozkoszując się bliskością jego ciała.

16

Ranek przyszedł zdecydowanie za wcześnie. I chociaż Jasper był

przyzwyczajony do wczesnego wstawania, to nie miał ochoty na wyjście z

łóżka. Przyciągnął do siebie swoją dziewczynę i zaczął zasypywać ją

pocałunkami.

- Jasper! - Skarciła go, kiedy próbowała wyswobodzić się z jego ramion -

Muszę iść do pracy.

- Wiem... - Mówił między pocałunkami - Nie możesz jeszcze chwilę ze mną

poleżeć?

- Wiesz, że nie. Ale im szybciej znajdę się w pracowni, tym prędzej wrócę do

domu. - Tłumaczyła mu, kiedy całował jej szyję.

- Skoro tak to... - Przeturlał się na plecy, obok niej i potarł dłońmi twarz - O

której musimy wyjść?

- Gdzieś za godzinkę - Podniosła się do pozycji siedzącej i spojrzała na

zegarek, przeciągając się - Wiesz mi kochanie, też chciałabym zostać z tobą

w łóżku, niż jechać tam. - Na czworaka przeszła w nogi łóżka. Widząc to

Jasper szybko się podniósł i klepnął ją w wypięty pośladek. - Jazz! -

Krzyknęła zaskoczona. A on tylko się uśmiechnął, ale widząc jej

zezłoszczoną minę szybko wstał i zaczął uciekać, wbiegając do łazienki. -

Jasper, wyłaź!

- To zajmie mi tylko chwilkę - Domyśliła się, że korzysta z toalety, po

charakterystycznym dźwięku lecącej wody. Chwile później drzwi się

uchyliły, a on wciągnął ją do jej wnętrza. Pacnęła go lekko z uśmiechem na

twarzy - Spadaj! Teraz ja - Wskazała na toaletę. Posłusznie skłonił głowę i

wyszedł do garderoby, gdzie zaraz pierwszego dnia rozpakował swoje

rzeczy. wiedział ile kosztowało Alice wydzielenie dla niego, chociaż trochę

miejsca, dlatego zdziwił i ucieszył się na widok dwóch dużych półek, dwóch

zamykanych szafek z szufladami, drągu na wieszaki i przegródek na buty.

17

Kiedy teraz leżały tam jego rzeczy przed oczami przeleciała mu wizją ich

wspólnego domu. To był pierwszy raz, kiedy poważnie o tym pomyślał.

Wybierając bieliznę zastanawiał się, czy to kiedyś będzie możliwe, że

zamieszka z nią, że się pobiorą.- Ślub? - Zapytał na głos sam siebie.

- Jaki ślub, kochanie? - Usłyszał za sobą głos Cullenówny, która teraz sama

szukała jakichś ubrań na swoich półkach. Zmieszany zaczął szybko myśleć,

co jej odpowiedzieć.

- No Edwarda. To już niedługo, prawda? - To było jedyne wyjście, jakie

przyszło mu do głowy.

- No tak, a co? - Spojrzała na niego zaskoczona, trzymając w ręce niebieski

biustonosz. Uśmiechnął się na jego widok znacząco, a ona widząc, to

schowała materiał za plecy. - Masz zamiar to założyć? - Pomachał brwiami

zadziornie.

- Tak, a co? - Wyprostowała się i odpowiedziała tym samym uśmiechem.

- A nic. - Przewrócił oczami, wiedząc, że i tak z nią nie wygra w te gierki,

była w nich mistrzynią - A co do ślubu, to... - Podszedł do niej i aktorsko

zmienił wyraz twarzy- W sumie to nie wiem jak to zrobię. Bo dostałem

zaproszenie z osobą towarzyszącą i zastanawiam się, z kim pójdę.

- No ja ci tego nie powiem. Ja też mam z osobą towarzyszącą –

Odpowiedziała, jak gdyby nigdy nic grzebiąc między wieszakami z

sukienkami.

- A wiesz już, z kim pójdziesz? - Jasper przeglądał koszulki.

- No mam kilka pomysłów.

- Tak?! - Zapytał zaskoczony - Kilka? A zdradzisz mi, kto to taki? - Alice

podobała się ta gierka i dlatego postanowiła to ciągnąc dalej. Chwyciła

swoje ubrania i wychodząc z garderoby, rzuciła przez ramię.

- Myślałam o Kajuszu! - I nie patrząc na niego, zamknęła drzwi od łazienki.

18

- Kajuszu? - Zapytał sam siebie Jasper - Kajuszu!!!??? - Tym razem już

głośniej, wręcz krzyknął - Nie ma, kurwa, mowy - Chwycił swoje ubrania i z

rozmachem otworzył drzwi od łazienki, kiedy zobaczył Allie praktycznie

tarzającą się ze śmiechu po podłodze, zrozumiał, że się z niego nabijała. -

Bardzo zabawne, wiesz - Podszedł do niej i przerzucił ją sobie przez ramię.

W piżamie wszedł z nią pod prysznic, w którym już od jakiegoś czasu leciała

ciepła woda, tworząc wilgotną parę w łazience. Postawił ją pod

strumieniem wody, łaskocząc.

- Mój Głuptasie – Skomentowała, to wszystko projektantka, ściągając z

niego bokserki, a on zrobił to samo z jej koszulką. Całowali się przez chwile,

a potem szybko szykowali do wyjścia. Śniadanie mieli zjeść na miejscu. Przy

samochodzie czekała już Eleonor.

- No nareszcie - Zachichotała widząc ich przepraszające miny.

Kiedy zajechali na miejsce, czekała na niech Rosalie, ku ich zaskoczeniu z

Emmettem.

- Fajnie stary, że jesteś - Przywitał się z Jasperem - Już myślałem, że będę tu

sam w tym babińcu.

- Jakby ci to przeszkadzało - zaśmiała się Ellie, Alice przewróciła oczami, a

Rosalie trzepnęła go w ramie. Chłopacy z zapartym tchem przyglądali się

pracy dziewczyn. Droczyli się, kiedy te miały próby z partnerami. W

pewnym momencie na sali pojawił się Olivier ze Soffie. Kiedy wzrok Jaspera

powędrował do sympatycznej asystentki, zamarł.

- Soffie?! - Wyszeptał tak cicho, aby nikt nie mógł go usłyszeć. Nie wiedział,

co zrobić - udawać że nic się nie stało, a może uciec? Ale było już za późno.

Ona spojrzała na niego i sama zdębiała. Stali tak wpatrzeni w siebie. Kiedy,

to rozradowana Alice podbiegła do Hale’a i pociągnęła go w ich kierunku,

nie miał siły protestować.

19

- Oli, Soffie, poznajcie mojego chłopaka, Jaspera Hale'a - Przedstawiła go. - A

to Olivier i jego asystentka, Soffie. - Oznajmiła.

- A więc, to ty jesteś ten słynny Jasper, który zawojował sercem naszej

gwiazdy? - Olivier, ze swoim francuskim akcentem przywitał się z nim

wyciągając do niego dłoń i klepiąc go po ramieniu. Jasper tylko skinął

głową, nadal kątem oka obserwując swoją byłą dziewczynę.

- Idę po twoją kawę - rzuciła szybko Soffie, spojrzała na Jaspera - Cześć

Jasper - Nawet nie patrząc na niego przywitała się i wyszła. Kiedy usłyszał

jej głos, odżyły wszystkie wspomnienia. Ale te złe, o których zdążył już

zapomnieć przy Alice. - Alice - Powiedział w myślach - Teraz tylko ona się

liczy. Soff cię zostawiła. To, że tu jest nie ma żadnego znaczenia, prawda? -

Mówił sam do siebie, starając się to sobie wmówić. Ale tak na prawdę

myślał inaczej. Poczuł ukłucie w sercu. Czy powinien z nią porozmawiać, a

może udawać, że jej nie zna? Cieszył się, że Rosalie nie zdążyła poznać jego

byłej dziewczyny. Co prawda widziała kilka jej zdjęć, ale najwidoczniej nie

poznała jej, bo pewnie zwróciła by mu na to uwagę. Postanowił unikać jej,

na tyle ile to będzie możliwe. Dał się wciągnąć w rozmowę z Martinezem,

ciesząc się, że jego asystentka przysłała mu kawę przez kogoś innego.

Widział ją jeszcze kilka razy, ale ani on ani ona nie palili się do rozmowy.

Nie mniej czuł, co chwilę jej wzrok gdzieś na sobie. Może trochę z zemsty,

ale z pewnością po to, żeby utwierdzić się w słuszności swojego

postępowania, starał się jak najwięcej czasu spędzać przy Alice. Obejmował

ją ramionami podczas przerw, całował delikatnie, żartował. Robił wszystko,

aby nie popsuć humoru Alice, cały czas zastanawiając się czy nie wyznać jej

prawdy. W czasie lunach'u, modelki i projektantka były tak zabiegane, że

poprosiły ich, żeby poszli do bufetu i przynieśli im jedzenie do prywatnego

gabinetu Alice. Kiedy weszli do wspólnej jadalni, wzrok Jaspera

20

powędrował do jednego miejsca. W kolejce, jako ostatnia osoba stała Soffie.

Stanął w pół kroku.

- No chodź, Jazz. - Emmett idący za nim, wpadł na niego. Słysząc zapewne

imię chłopaka, Soffie obróciła się w ich kierunku. Ich oczy się spotkały.

- Jay - wyszeptała.

- Soff... - Na całe szczęście Em był zajęty wybieraniem obiadu i nie zauważył

tego.

- Wiesz, co Jazz. Ja zaraz wrócę - Rzucił nagle Spencer, wychodząc w

kierunku łazienki. Jasper starał się nie zwracać uwagi na stojącą obok

dziewczynę. Jednak, kiedy poczuł lekkie dotknięcie na ramieniu, wiedział że

to ona.

- Jazz... ja nie wiedziałam - Usłyszał jej cichy głos. Spojrzał na nią.

- Daj spokój - Starał się uśmiechnąć, żeby dać jej do zrozumienia, że ma to

już za sobą, ale w środku nadal czuł ucisk. Wszystko było już inne. Nawet

ona, która już, mimo krótkiego czasu, mówiła z francuskim akcentem. On

zapewne też się zmienił - Było minęło. Żyjemy dalej. - Nie patrzył na nią,

mówiąc to. Wyczuł jednak, że dziewczyna delikatnie wzdrygnęła się na jego

słowa.

- To dobrze. - Powiedziała jeszcze cicho - Zapewne nie chcesz, żeby Alice się

dowiedziała? - Zdziwiło go to pytanie.

- Nie mam przed Alice żadnych tajemnic - Skłamał, bo wiedział, że nie powie

jej o tym, kim jest Soffie, ale z drugiej strony chciał dopiec byłej

dziewczynie. Zarzucić jej, że to ona zawsze miała przed nim coś do ukrycia.

Chciała coś jeszcze powiedzieć, ale wtedy pojawił się Emmett, przerywając

im. Na szczęście po raz kolejny nic nie zauważył.

Po posiłku udało mu się namówić Spencera na ucieczkę z tego miejsca, na

ucieczkę od Soff. Alice była trochę smutna, ale tylko przytaknęła. Czekając

na nią w domu dużo myślał o tym, co się dzisiaj stało. O przyszłości i

21

przeszłości. Był zaskoczony jak to wszystko się potoczyło. Jeszcze rano

myślał o ślubie z Alice, a tu nagle pojawia się jego była. Czy to był jakiś

znak? Siedząc na plaży i pijąc piwo, myślał o tym, co powinien zrobić.

Alice nie mogła się skupić. Zauważyła, zmianę w zachowaniu chłopaka, ale

za bardzo nie mogła jej połączyć z jakimś konkretnym zdarzeniem. Było jej

smutno, że ukochany pojechał do domu. Starała się jak najszybciej skończyć

pracę i pojechać do niego. Kiedy wieczorem weszła do domu i spojrzała na

niego, wiedziała, że się nie myliła. Starała się wyciągnąć to z niego, ale on, co

chwilę ją zbywał zapewnieniem, że wszystko jest w porządku, zmieniając

szybko temat. Kiedy następnego ranka zakomunikował, że zostanie w domu

i spędzi trochę czasu z Noah w stadninie, nie wytrzymała i wyładowała na

nim cała frustrację, kumulującą się w niej od pewnego czasu. On tylko

wzruszył ramionami i ucałował na do widzenia, zapewniając, że będzie na

nią czekał w domu. Cały dzień w pracy, zastanawiała się, co takiego się

stało. Po powrocie do domu, około godziny piątej, zamknęła się z

przyjaciółkami w jednej z sypialni, wykręcając się babskim wieczorem. Nie

chciała z nim teraz rozmawiać, zwłaszcza, że on z pewnością coś przed nią

ukrywał.

Przyjaciółki rozmawiały o pokazie i o swoich facetach. Rosalie zdała im

relacje z pikantnej nocy w hotelu.

- Demetri nie odezwał się do mnie od tamtego telefonu. - Zaskamlała w

końcu Eleonor, kiedy zapytały jak mają się sprawy z nią i Calebem.

Przyjaciółki dyskretnie spojrzały na siebie, zastanawiając się czy

powiedzieć jej o jego telefonie sprzed tygodnia. - Boże... - Krzyknęła- Jak ja

za nim tęsknie. Jaka ja byłam głupia... - Z jej oczu popłynęły łzy.

- To może napisz do niego - Zasugerowała Alice, podając jej laptopa.

- W sumie... dlaczego nie? - Zapytała sama siebie, uruchamiając pocztę. - O

kurwa!!!

22

- Co się stało? - Dziedziczki rzuciły się na ekran. Był tam, bowiem mail od

Demiego.

„Kochana Eleonor!

Pamiętasz, jak kiedyś powiedziałem Ci, że pojechałbym z Tobą na koniec

świata? Były to czasy, gdy byliśmy tylko my! Żadnych osób trzecich, jednak

wtedy baliśmy się tego, co czujemy, nie byliśmy gotowi na związek, ale przede

wszystkim nie byliśmy gotowi na kompromisy i wyrzeczenia, jakie za tym idą.

Jednak teraz patrzę na wszystko zupełnie inaczej. Mam nadzieję, że podzielisz

moje zdanie. Twój ostatni telefon i głos tej dziewczyny w tle... przepraszam

Cię za to. Jednak nie będę się tłumaczył, bo to właśnie ona pomogła mi sobie

uświadomić, jak bardzo Cię kocham i że to Ty jesteś kobietą mojego życia. Nic

tego już nie zmieni! Dlatego będę walczył i nie pozwolę Ci odejść.

Raniliśmy się nawzajem już tyle razy, że teraz musimy sobie wybaczyć

przeszłość i do niej nie wracać, żyć przyszłością. Nie widząc Cię tak długo

tracę zmysły, tęsknię za Tobą! Za Twoim uśmiechem, za Twoimi oczami, które

wpatrują się we mnie z ufnością i nadzieję. Za Twoim pięknym ciałem i

dotykiem Twoich małych dłoni. Czekam wytrwale na nasze spotkanie i mam

nadzieję, że wybaczysz mi wszystkie błędy, jakie popełniłem.

Kocham Cię

Twój na zawsze D.

- No proszę!

- Telepatia. Odpisz.

- Ale co?

- Napisz mu to, co czujesz - Zachęcała ją Ross, a Alice potakiwała jej głową.

- Nie wiem, czy potrafię...

- Dasz radę, a jak coś, to ci pomożemy.

- No dobra - I zaczęła pisać. Po około piętnastu minutach, mail był gotowy.

23

- Pokaż - rzuciły jednocześnie dziewczyny, a Eleonor podała im komputer.

"Demetri. Kochanie.

Nawet nie wyobrażasz sobie, jak bardzo ucieszył mnie Twój mail. Możesz mi

wierzyć [ a jak nie to zapytaj dziewczyny], że właśnie miałam zamiar też do

Ciebie napisać. Czyżby, to kolejny dowód na to, że... jesteśmy dla siebie

idealni?! Cóż... ja może nie, ale Ty dla mnie- NAPEWNO. Tęsknię za Tobą...

Brakuje mi Twojej obecności... Twojego śmiechu... Twojego zapachu... Smaku...

Nie mogę doczekać się Twojego powrotu. Mam nadzieję, że się spotkamy i

poważnie porozmawiamy o nas i przyszłości. Bo mam nadzieję, że nadal

jesteśmy "MY" nie "TY i JA"? Byłam głupia, że pozwoliłam Ci odejść i zbyt

dumna, aby się do tego przyznać. Ale teraz już się nie boję. Kocham cię.

Zawsze Cię kochałam i będę kochać. Więc pakuj ten swój seksowny tyłek do

samolotu i... wróć do mnie. Czekam z utęsknieniem. Całuję, każdy mm

Twojego ciała.

Twoja na zawsze. Eleonor"

- I jak? - Zapytała niepewnie. Ross miała łzy w oczach, a Alice kręciła z

niedowierzaniem głową. - Aż tak źle?

- Eleonoro Spencer!!! - Krzyknęła Alice - Na reszcie zmądrzałaś!!!

- Teraz tylko trzymaj się tego i kurwa tego nie spieprz. Bo... cię zabiję! -

Dodała Rosalie, klikając na ikonę "wyślij". Po paru minutach dostała, krótką

odpowiedź.

"Masz rację- Jesteśmy dla siebie stworzeni. Kocham. Tęsknie. Całuję... tam

gdzie ty ;). Twój na zawsze. Demetri"

24

Zdecydowanie w lepszych nastrojach położyły się spać. W środę było już

praktycznie wszystko gotowe. Zostały tylko próby generalne. Stroje zostały

wysłane do czyszczenia i czekały na swój debiut. Zaskoczeniem dla Alice

była informacja, że jej rodzice planują uroczystą kolacje w czwartek

wieczorem. Zaprosili na nią Spencerów i Halów, oraz Swanów, Marca,

Laurenta i Oliviera. Teraz nie miała jednak do tego głowy. Tego dnia Jasper

też został w domu. Zdziwiła się, kiedy czekał na nią przed wejściem do

rezydencji.

- Możemy porozmawiać? - Zapytał nieśmiało. Oddała swoje rzeczy

przyjaciółką i poszła za swoim chłopakiem. Poszli w kierunku oceanu, cała

drogę milcząc. Kiedy doszli na plażę, Alice odruchowo poszła do

przewalonego drzewa. Uwielbiała bawić się na nim w dzieciństwie. Przez te

wszystkie lata nie straciło na swoim uroku. Mimo, że zostało powalone

przez jeden ze sztormów, nadal rosło. Wyglądało, jak te drzewa z bajek.

Wchodząc przez kurtynę z gałęzi, znaleźli się przy wygiętym pniu.

Projektantka usiadła na jednej z gałęzi, opierając się o pień. Zamknęła oczy,

rozkoszując się świeżą bryzą. Mimo, że był to już prawie środek września,

nadal było ciepło. Jasper chodził po złocistym, nagrzanym piasku, jak lew

po klatce. Nie wiedział, jak zacząć. Wziął kilka głębokich wdechów.

- Alice... kurcze... – Zaczął, ale się zawahał. Spojrzała na niego, dając mu do

zrozumienia, że ma to po prostu wyrzucić z siebie. Tak też zrobił - Soffie, to

moja była dziewczyna! - Wręcz krzyknął. Miał nadzieję, że go zrozumiała.

Bał się spojrzeć na jej twarz, ale zrobił to. Była w szoku.

- Soffie? Asystentka Oliviera? - Mówiła z szeroko otwartymi oczami - To TA

twoja była dziewczyna? Ta, co cię zostawiła?

- Tak. To ona.

- Ale mówiłeś, że...

25

- Wiem... Nie wiedziałem, co się z nią działo po jej wyjeździe. Byłem

zaskoczony, kiedy ją zobaczyłem w poniedziałek.

- To wszystko tłumaczy. - Zeskoczyła z drzewa i stanęła obok niego. - Ale

dlaczego nie powiedziałeś mi tego od razu?

- Musiałem, to sobie wszystko poukładać. To był dla mnie szok. Wróciły

wspomnienia...

- Kochanie... - Przytuliła się do niego - Mogłeś mi powiedzieć. Pomogłabym,

no chyba, że... - Nagle coś do niej dotarło. Odsunęła się od niego.

- Chyba, że co? - Zapytał zaskoczony, ale w tej chwili jego myśli podążyły w

tym samym kierunku, co projektantki - Alice chyba nie myślisz, że ja... że z

nią... że... - Spojrzała na niego, a on widząc ból w jej oczach i strach, że tak

może być, nie wytrzymał. Podszedł do niej i wziął ją w ramiona. Usiadł na

piasku, wciągając ją sobie na kolana. - Kochanie... to nie tak. To, że ona na

nowo pojawiła się w naszym - Celowo zaakcentował słowo "naszym" - nie

oznacza, że chcę od ciebie odejść. - Wtuliła twarz w jego klatkę piersiową,

starając się powstrzymać łzy, czując drżenie jej ciała, przytulił ją mocniej. -

Ona jest już przeszłością.- Chwycił jej twarz w dłonie, zmuszając ją do

spojrzenia w jego oczy.- Kocham ciebie i nikogo innego. To z Tobą chcę być.

– Widział, jak jej oczy się zmieniają. Wierzyła mu. Odetchnął z ulgą. Nie

mogąc się powstrzymać, pocałował ją.

Alice powoli otrząsała się z szoku, myśl, że mogłaby go stracić... Ciężar spadł

jej z serca, kiedy zapewnił ją o swojej miłości. A teraz, kiedy ją całował, była

już tego pewna, oddała mu pocałunek, wkładając w niego całą miłość.

- Przepraszam - Wyszeptał, kiedy oderwali się od siebie, łapiąc powietrze w

płuca. - Kocham cię - I znowu przywarli do siebie ustami. Położył ją

delikatnie na piasku. Całowali się i wyznawali sobie miłość. Ich pocałunki

stawały się coraz bardziej zachłanne. Zaczęli się dotykać. Po kilku chwilach

leżeli już tylko w bieliźnie. Ich rzeczy leżały rozrzucone na niskich

26

gałęziach. Nie przeszkadzał im piasek. W tej chwili liczyła się tylko i

wyłącznie ich potrzeba bliskości. Zbyt długo czekali, zbyt długo odmawiali

sobie... Teraz już nie mieli siły walczyć. Przeniósł pocałunki na jej szyję

schodząc coraz niżej. Zatrzymał się na krawędzi stanika. Uśmiechnął się,

kiedy zobaczył, że to był ten sam niebieski stanik, który trzymała w

dłoniach w poniedziałek. Wiedział, że wtedy go nie założyła, a teraz... nie

marzył o niczym innym jak tylko zerwać go z niej.

- Jasper... proszę - Wyszeptała, jakby czytając w jego myślach. Spojrzał

jeszcze raz na ubrane, w ten finezyjny stanik pełne piersi i rozpiął go.

Szybko zsunął naramki i odrzucił go gdzieś, gdzie przed chwilą lądowała

reszta ich garderoby. Spojrzał w jej przymrużone oczy. Policzki miała

zaróżowione, a usta nabrzmiałe od pocałunków. Oblizała je odruchowo.

Sunął wzrokiem w dół. Kiedy ponownie spojrzał na jej piersi, skarcił sam

siebie.

- Jak mogłem myśleć, że ten stanik był zajebiście seksowny? Cwany ukrywał

zdecydowanie tą najwspanialszą rzecz. - Mówiąc to delikatnie dmuchał na

sterczące już sutki. Słysząc jej chichot, wziął jednego miedzy wargi i

delikatnie zassał. Jej ciało przeszedł widoczny dreszcz, a jej usta opuściło

ciche westchnienie. To był dla niego impuls, znak którego potrzebował.

Całował, ssał i gryzł je, jednocześnie pieszcząc dłonią druga pierś. Zmienił

strony, kiedy Alie uniosła biodra ku górze, ocierając się o jego sztywnego

penisa. Oboje zamruczeli na to doznanie.

- Jesteś pewna? - Zapytał między pocałunkami, jakie składał na jej brzuchu,

kierując się coraz niżej, do krawędzi jej majtek.

- Jak nigdy dotąd... Jazz... proszę - Skomlała, kiedy on wodził nosem po jej

wilgotnej cipce, ubranej w niebieską koronkę.

27

- Uwielbiam ten komplet

2

- Wymruczał, zahaczając zębami o krawędź - Ale

zdecydowanie bardziej wolę to, co się pod nim znajduję - I szybkim ruchem

ściągnął je, rzucając gdzieś w bok. Leżała teraz naga, na ciepłym piasku.

Uklęknął i przez chwile przyglądał się jej - Jesteś piękna - Wyszeptał

wodząc po jej rozgrzej skórze. Zadrżała - Zimno ci? Może wrócimy do

domu? - Zapytał zmartwiony. Otworzyła szerzej oczy, bojąc się, że może się

rozmyślił.

- Nie. To nie z zimna... Tu jest dobrze. No chyba, że...- Nie dał jej dokończyć,

bo szybko nachylił się między jej rozchylone nogi i polizał lśniącą od soków

cipkę.

- Jesteś taka pyszna - Powiedział oblizując wargi. A jej ciało po raz kolejny

przeszedł dreszcz podniecenia. Zamruczała, wypychając biodra w jego

kierunku.

- Kochanie... proszę - Błagała, a on spełnił jej życzenie. Całował i lizał

wnętrze jej ud. Kiedy skupił się na łechtaczce, delikatnie ssąc i gryząc jej

pączek, Alice czuła nadchodzący orgazm.

- Jasper... proszę...

- O co prosisz kochanie?

- Już dłużej nie mogę...

- Więc dojdź dla mnie, Słoneczko - Powiedział, delikatnie wsuwając palec do

jej wnętrza.

- Jazz... - Zaskamlała, kiedy zaczął nim poruszać, odnajdując jej punkt G.

- Dojdź kochanie, przestań z tym walczyć - Czuł jak zaciska nie na jego palcu

- Jesteś taka ciasna i mokra. Daj się ponieść. - Zachęcał ją miedzy kolejnymi

pocałunkami. Dołożył kolejny palec i wrócił do ssania jej łechtaczki. Chwilę

potem doszła z jego imieniem na ustach. Jasper położył się obok niej, kiedy

ona starała się złapać oddech. Od razu wtuliła się w jego nagą pierś. Głaskał

2

http://i55.tinypic.com/2n9c4uf.jpg

- niebieski komplet Alice [stanik zapinany z przodu ;) ]

28

ją po głowie, kręcąc pasemko jej włosów wokół palca. Kiedy odzyskała siły

na tyle, by swobodnie oddychać, zaczęła całować go po torsie, schodząc

coraz niżej. Widząc jak jest podniecony, postanowiła nie przedłużać i zdjęła

mu szybko bokserki. Przeszedł go dreszcz, kiedy poczuł chłodny nadmorski

wietrzyk na nagiej skórze naprężonego penisa. Kiedy zaczęła go lizać i ssać

nie bawiąc się w półśrodki, wysyczał - Alice, chcę cię poczuć. Przestań, bo

dojdę, a chcę to zrobić w Tobie. - Nie musiał mówić jej dwa razy. Podniosła

się i chciała usiąść na nim - Nie... Ja chcę to zrobić. Chcę być na górze -

Powiedział kładąc ją na piasku i kucając między jej nogami. - Taka mokra... -

Przejechał po jej gotowej już cipce dłonią, otrzepując ją z drobinek piasku,

jaka się tam dostała. Skomlała nie mogąc się doczekać.

- Proszę, chcę cię poczuć...

- Już kochanie, ona jest taka piękna - Nadal wodził po jej nabrzmiałych od

wcześniejszej pieszczoty wargach. Kiedy po raz kolejny z jej ust wyleciało

ciche westchnięcie zniecierpliwienia, ułożył się nad nią i bez ostrzeżenia

wszedł w nią.

- Kurwa... - Oboje zawarczeli.

- Jesteś taka ciasna...

- Zostań tak na chwilę - Poprosiła, kiedy wszedł w nią cały. Szybko odnaleźli

swoje usta, całując się namiętnie. Pożądanie zwyciężyło i nie mógł się

powstrzymać przed ruszeniem się. Wysunął się całkowicie, wolno i powoli,

wpatrując w jej .... oczy. Kiedy ponownie zanurzył się w niej, nie mógł się

powstrzymać i szepnął - Kocham cię!

- Ja ciebie też kocham - I to był znak, na który czekał. Z każdym pchnięciem

przyspieszał tempo. Ich ciała pasowały do siebie w każdym calu. Zgrane

ruchy szybko doprowadziły ich do największej rokoszy na świecie.

- Zaraz dojdę... - Wymruczał, czując, że jest na skraju wytrzymałości.

29

- Już tak blisko - Odparła, przywierając do niego ustami. Chcąc jej pomóc, bo

nie wiedział, jak długo da jeszcze radę. Wolną dłonią chwycił jej pierś

ściskając palcami sterczący sutek. Czuł, jak coraz bardziej się zaciska, więc

wzmocnił pieszczotę. Ich oddechy były mocno przyspieszone i brakowało

im powietrza, kiedy oderwali się od siebie. Od razu zaczął całować ją po

szyi, aż w końcu zastąpił dłoń ustami, a rękę skierował na drugą pierś. Jej

palce były zatopione w jego jasnych włosach, ciągnęła za nie na granicy

bólu, który spotęgował jego rozkosz. Dodatkowe pieszczoty spełniły swoje

zadanie. Krzycząc jego imię na zmianę z przekleństwami, dziewczyna

doszła. A on nie musząc się dłużej kontrolować, spuścił się w jej wnętrze,

pchając najmocniej jak się dało. Zmęczony opadł na jej ciało. Byli cali

mokrzy od potu. Do wilgotnej skóry poprzyklejały się ziarenka piasku. Bez

ostrzeżenia wstał i wziął ją na ręce. Nago szedł po plaży w kierunku oceanu.

Słońce już zachodziło, a na plaży nie było nikogo. Była, to prywatna plaża

Cullenów i bardzo rzadko można było tam kogoś spotkać.

- Co robisz? - Zapytała zaskoczona, kiedy zanurzył stopy we wodzie.

- Musze spłukać z nas ten durny piasek, nie chcę żebyś nabawiła się obtarć

przed samym pokazem. - Zaśmiał się, wrzucając ją do wody.

- Jasper! - Krzyknęła, wskakując na niego. On jednak zrobił unik i sam

zanurzył się w nawet ciepłej jak na ten czas wodzie. Pływali kilka minut,

pieszcząc się i całując, co jakiś czas. Kiedy byli już gotowi na rundę drugą,

poszli pod drzewo szybko się ubrali i wrócili do Rezydencji. Nie doszli

nawet do łóżka, kochając się przy drzwiach jej sypialni. Tej nocy zrobili, to

jeszcze kilkakrotnie, wiedząc, że jutro Alice nie musi iść do pracy i będą

mogli odespać upojną noc.

W między czasie w Barcelonie….