Opowiadanie dla dzieci – T

EN ODMIENIEC

_________________________________________________

www.SuperKid.pl

1

T

T

e

e

n

n

o

o

d

d

m

m

i

i

e

e

n

n

i

i

e

e

c

c

Autor:

Agnieszka Urbańska

Ilustracje: Adam Święcki

opowiadanie pochodzi z serwisu

SuperKid.pl

Opowiadanie dla dzieci – T

EN ODMIENIEC

_________________________________________________

www.SuperKid.pl

2

o jest Grześ, wasz nowy kolega − kilka dni po rozpoczęciu roku szkolnego

wychowawczyni przedstawiła mojej klasie niewysokiego, szczuplutkiego chłopczyka

w okularach.

Ciekawska Kaśka, która musi wiedzied wszystko, przybiegła do mnie i do kolegów na dużej

przerwie.

− Ten nowy wcześniej mieszkał w Gdaosku. Jest jakiś dziwny, niewyraźnie mówi, nie zna się

na grach komputerowych. Nawet telefonu komórkowego nie ma. − Kaśka z politowaniem

popatrzyła na Grześka, obserwującego przez okno na korytarzu szkolne boisko. − I chyba

mieszka tylko z mamą i babcią − dodała.

Ja i pozostali chłopcy z naszej klasy próbowaliśmy wciągnąd Grzesia do naszych

zabaw. Gdy kiedyś mieliśmy dwie godziny wolne, bo zachorowała pani od polskiego,

wymyśliliśmy

wyprawę

wysokogórską.

Szczyt

w Himalajach udawała jedna z ławek, na której

ułożyliśmy piramidkę z naszych plecaków. Każdy po

kolei sprawnie wdrapywał się na tę górę. Nawet

dziewczynom całkiem dobrze to wychodziło.

A Grześkowi się nie udało. Próbował wdrapad się na

ławkę, stracił równowagę, a spadając złapał za któryś

z plecaków. No i runęła na niego sterta naszych

nielekkich toreb.

Hałas usłyszała pani od angielskiego, ucząca w klasie obok.

− Przecież mieliście robid dwiczenia gramatyczne ze strony pięddziesiątej. Co to za głupie

pomysły! Całe szczęście, że Grześ nie uderzył się w głowę. Porozmawiam z waszą

wychowawczynią. Obniży wam oceny z zachowania!

Po tamtym zdarzeniu Grześ już się z nami nie bawił. Zawsze stał na uboczu

i przyglądał się nam zza okularów, które ciągle zsuwały mu się na czubek nosa.

T

Opowiadanie dla dzieci – T

EN ODMIENIEC

_________________________________________________

www.SuperKid.pl

3

Nie dokuczaliśmy Grześkowi, nie nazywaliśmy go łamagą czy ofermą. Chodzimy do szkoły

integracyjnej, więc dzieciaki chore, słabsze, na wózkach są wśród nas. Czasem pojawia się na

lekcjach ktoś ze służby zdrowia: jakaś pielęgniarka lub lekarz i opowiadają o tym, jak wygląda

życie naszych rówieśników, których spotkała poważna choroba, np. cukrzyca.

Grześ niby był taki jak my, a jednak inny. Nie krzyczał na korytarzu, nie wspinał się na

płot, nie siłował się z nami na rękę i nie potrafił zjechad na deskorolce z górki w niedalekim

parku.

Któregoś dnia w naszej szkole wywieszono na tablicy ogłoszeo informację o konkursie

plastycznym. Należało wykonad pracę zbiorową. To było zadanie dla całej klasy, a zwycięzcy

mieli pojechad na pięd dni do parku rozrywki pod Paryżem. Chodziło o to, żeby zrobid

makietę naszego miasta. Hasło brzmiało: „Uwolnijcie wyobraźnię i przedstawcie swoją

miejscowośd za 100 lat”.

Pani plastyczka zachęciła nas do udziału w konkursie. Pomyśleliśmy wtedy, że można

spróbowad. Wyjazd do Francji porządnym autokarem i szaleostwa w Disneylandzie to super

sprawa. Nauczycielka powiedziała nam:

− Wszystkie pomysły zgłaszajcie Grzesiowi. On stanie na czele waszej klasowej drużyny.

Patrzyliśmy na siebie. Jestem pewny, że każdy z nas zastanawiał się. Czy Grzesiek da radę?

Jest powolny, guzdrze się. Słabiej widzi. Maluje ciekawe, bardzo kolorowe obrazki z jakimiś

fantastycznymi postaciami, ale czy jego pomysłowośd wystarczy?

Kilka dni później rozpoczęliśmy pracę nad makietą. Zdobyliśmy kartony, kolorową

bibułę, sterty gazet dla pao czytanych przez nasze mamy, kilkanaście pudełek plasteliny, parę

opakowao farb, kilka tubek z klejem. Grzesiek wymyślił, żeby wykorzystad wykałaczki, które

posłużą nam jako gałęzie drzew. „Przecież w mieście przyszłości musi byd dużo, dużo zieleni”

- powtarzał, uśmiechając się.

Grzesiek wpadł na pomysł, żeby w centrum makiety umieścid dom kultury z halą

zabaw dla dzieci, czyli kamienicę z oszklonym dachem w kształcie kopuły. Mieliśmy z nim

najwięcej problemów. W koocu zrobiliśmy go z listewek, których używa się, robiąc latawce.

Opowiadanie dla dzieci – T

EN ODMIENIEC

_________________________________________________

www.SuperKid.pl

4

Wykorzystaliśmy także cienkie druciki i woreczki foliowe. Większośd prac wykonaliśmy sami.

Przycinanie, gięcie, wycinanie ze sklejki różnych kształtów wzięli na siebie nasi tatusiowie.

Tuż przy krawędzi naszego miasta w miniaturze ulepiliśmy z plasteliny Górę Marzycieli

i Zdobywców. Grzesiek wymyślił na niej trasy spacerowe różnej trudności. Z jednej strony

zrobiliśmy więc stromą Drogę Kaskaderów

z przeszkodami zrobionymi z kapsli od butelek

i zapałek, a z drugiej łagodny Szlak Mędrców.

Grześ

wymyślił

jeszcze

Rejs

Uspokojenia. W jednym z parków w mieście

przyszłości zrobiliśmy z plastikowych rurek

przeciętych na pół system połączonych ze sobą

korytek wodnych. W prawdziwym parku

spacerowicz mógłby w takim kanaliku umieścid

swój model żaglówki. Szedłby obok, a ona by

płynęła do portu przy bramie wyjściowej.

Nie zdobyliśmy pierwszego miejsca w konkursie, tylko drugie. Prezydent Miasta

docenił jednak naszą makietę i ufundował całej klasie wyjazd do Paryża i Disneylandu.

Bawiliśmy się wspaniale. Grześ uwielbiał różne karuzele. Nawet największego twardziela

z naszej klasy mdliło po jeździe na Diabelskim Młynie. A Grzesiek wysiadał z wagonika

szczęśliwy, uśmiechnięty i nie blady jak ściana, tylko z rumieocami niczym okaz zdrowia.

Nie przeszkadza nam teraz, że Grzesiu nie ściga się z nami na boisku. Wczoraj pomalował mi

deskorolkę w odjazdowe wzory. Teraz nikt nie ma takiej, jak ja!

***