SamanthaHunter

Rajdpomiłość

Tłu​ma​cze​nie:

Ka​ta​rzy​naCią​żyń​ska

PROLOG

–Niego​dzęsięnażad​nąeme​ry​tu​rę–stwier​dziłka​te​go​rycz​nieBro​dy.–Ka​za​łeś

mitoroz​wa​żyć.Mojaod​po​wiedźbrzminie.

Jud Har​ris, rzecz​nik pra​so​wy spon​so​ra, dzię​ki któ​re​mu przez mi​nio​ne pięć lat

Bro​dybrałudziałwwy​ści​gach,na​chy​liłsię.

–Oba​wiamsię,żeposkan​da​luwklu​bieniemaszwy​bo​ru.Mu​siszsięza​sto​so​wać

doza​le​ceń.

Za​sto​so​waćsię.Bro​dyza​ci​snąłpię​ścipodsto​li​kiem.Pró​bo​wałopa​no​waćzłość.
–Mamdośćza​sob​nekon​to.Staćmnienasfi​nan​so​wa​niesa​mo​cho​duiza​ło​gi.
Pew​niemu​siał​byopróż​nićkon​todoczy​sta,aleprzezrokczydwadał​byradę,do

chwi​lizna​le​zie​niaspon​so​ra.

Gdy​bygozna​lazł.
– Daj spo​kój, Bro​dy. Je​śli my cię opu​ści​my, mniej​si spon​so​rzy pój​dą na​szym śla​-

dem.Przezlatanawie​lerze​czypa​trzy​li​śmyprzezpal​ce,alete​razmu​si​myogra​ni​-
czyćstra​ty.Pro​si​myciętyl​ko,że​byśprzezja​kiśczasprze​cze​kałwukry​ciu,że​byś
siętrzy​małzdalaodkło​po​tówiko​lumnplot​kar​skich.

Bro​dyzmełłwustachprze​kleń​stwo.Do​sko​na​lero​zu​miał,żeJudmara​cję.Spon​-

so​ringtocoświę​cejniżpie​nią​dze,spon​so​rzywspół​two​rząwi​ze​ru​nekze​spo​łu.Bu​-
dząza​ufa​nie.

–Mó​wi​łemci,cze​musiętamzna​la​złem…
– Nie​waż​ne, co się na​praw​dę wy​da​rzy​ło. Li​czy się, jak to przed​sta​wio​no w me​-

diach.

Bro​dy wstał, by zy​skać dy​stans, nim stra​ci cier​pli​wość. Wie​dział, że Jud mówi

praw​dę,itowła​śniegodrę​czy​ło.

Zna​lazłsięwnie​wła​ści​wymmiej​scuwnie​wła​ści​wymcza​sie.Chciałpo​mócżo​na​te​-

muprzy​ja​cie​lo​wi,któ​rydonie​goza​dzwo​niłzmod​ne​goklu​buzbytpi​ja​ny,byusiąść
za kie​row​ni​cą. Pa​pa​raz​zi, któ​rzy sta​le cze​ka​ją na ja​kiś skan​dal, uj​rze​li, jak Bro​dy
wy​cho​dzizklu​buotrze​ciejwnocy.

Me​dia go osą​dzi​ły, nie miał oka​zji wy​ja​wić po​wo​du swo​jej obec​no​ści w klu​bie,

w każ​dym ra​zie pu​blicz​nie. Nie cho​dzi​ło mu na​wet o kry​cie przy​ja​cie​la, któ​ry nie
po​wi​nienbyłsiętamzna​leźć,aleotrój​kęjegodzie​ci,któ​rymchciałoszczę​dzićwi​-
do​kupi​ja​ne​goojcawte​le​wi​zjiczyga​ze​cie.

PrzezlataBro​dyza​słu​żyłnaopi​nięplay​boya,więcwie​dział,żezo​sta​nietouzna​ne

zako​lej​nyroz​działwhi​sto​riiSza​lo​ne​goBro​dy’egoPal​me​ra.

Judwziąłjegomil​cze​niezana​mysłida​lejna​ci​skał.
– Poza tym nikt nie każe ci tego rzu​cić. Pra​sa ma uznać, że zre​zy​gno​wa​łeś. To

zwięk​szyza​in​te​re​so​wa​nie.Fanicięko​cha​ją.Będązatobątę​sk​nićize​chcą,że​byś
wró​cił.Wte​dywró​cisz,amyzbu​du​je​myna​pię​cie.Wwie​ludys​cy​pli​nachspor​tutak
siędzia​ło.

–Acomamro​bićwmię​dzy​cza​sie?
–Znajdźja​kąśmiłądziew​czy​nę,ożeńsię,aprzy​naj​mniejza​ręcz.Póź​niejmo​żesz

zniąze​rwać.Zadwase​zo​nyurzą​dzi​myciwiel​kipo​wrót.Lu​dziesąte​razbar​dziej

ro​dzin​ni,cza​sysięzmie​nia​ją.Twójstylży​cia…Cóż,mu​si​mychro​nićmar​kę–rzekł
sta​now​czoJud.

Bro​dybałsię,żegło​wamupęk​nie,kie​dyJudpe​ro​ro​wał.Zakie​row​ni​cąmy​ślałtyl​-

koopra​cy,leczwży​ciukie​ro​wałsięwła​sny​miza​sa​da​mi.Ro​bił,cochciał,ażdotej
pory.

Jegoży​ciembyływy​ści​gisa​mo​cho​do​we.Myśl,żemógł​bytostra​cić…Niemożedo

tegodo​pu​ścić.

Wspar​ciespon​so​ramawpływnacałyze​spół,nietyl​konanie​go.Cho​dziore​pu​ta​-

cjęiprzy​szłośćwie​luosób.Możezaja​kiśczasznaj​dąinnąpra​cę,alenieodrazu
iniewszy​scy.

–Bę​dzie​ciena​dalpła​cićczłon​komze​spo​łu?
– Przez cały se​zon, ale nie mogą znać praw​dy. To bę​dzie część na​szej umo​wy.

Gdy​bytowy​do​sta​łosięnaze​wnątrz,wte​dyzumo​wynici.Ro​zu​miesz?

Bro​dyski​nąłgło​wą.
–Uwierzmi–cią​gnąłJud–udasię.Mu​sisztyl​kozmie​nićswo​jeza​cho​wa​nie.Dzie​-

sięćlattemuuszło​bycitonasu​cho,te​razlu​dziera​czejtegonieak​cep​tu​ją.

Więcprzezrokniebę​dziesięści​gałimawszyst​kichokła​my​wać.Świet​nietoro​-

zu​miał, ale mu się to nie po​do​ba​ło. Pew​nych gra​nic nie prze​kra​czał. Nie sy​piał
zmę​żat​ka​mi,niekła​małido​trzy​my​wałobiet​nic.Miałdośćin​nychwad,któ​rymza​-
wdzię​czałsta​łąobec​nośćwme​diach.Tetrzyprzy​ka​za​niabyłyświę​te.

Czułwe​wnętrz​nysprze​ciw,alemu​siałmy​ślećoze​spo​le.Totyl​koje​dense​zon,po​-

temwró​cisil​niej​szyniżdo​tąd.

Jużonsięotopo​sta​ra.
–Do​bra.Przy​go​tujdo​ku​men​ty.
Bro​dywy​szedł,niecze​ka​jącnaod​po​wiedźJuda,alegdysta​nąłprzedbiu​row​cem

w cen​trum Man​hat​ta​nu, po​czuł się za​gu​bio​ny. Wmie​szaw​szy się w tłum prze​chod​-
niów,po​my​ślał:Coja,dodia​bła,po​cznęzsobąprzeztenrok?

ROZDZIAŁPIERWSZY

Han​na Mor​gan sie​dzia​ła w kiep​sko oświe​tlo​nym ba​rze w Atlan​cie. Na sto​li​ku

przed nią po le​wej stro​nie stał nie​tknię​ty ta​lerz z że​ber​ka​mi, po pra​wej bu​tel​ka
piwa, a na wprost otwar​ty lap​top. Sfru​stro​wa​na od​su​nę​ła lap​top, za​mie​nia​jąc go
miej​sca​mizta​le​rzem.

Dwamie​sią​cetemurzu​ce​niepo​sa​dyksię​go​wejwy​da​wa​łojejsięświet​nympo​my​-

słem,te​razmia​łapo​waż​newąt​pli​wo​ści.Spy​ta​łasze​fa,dla​cze​gowciążpo​mi​jasięją
przyawan​sachwfir​mie,któ​rejod​da​ławszyst​ko,conaj​lep​sze.

– Jest pani zbyt roz​waż​na, żeby za​jąć się więk​szy​mi klien​ta​mi, Han​no – po​wie​-

działjejszef.–Onipo​trze​bu​jąko​goś,ktopo​tra​fimy​ślećnie​kon​wen​cjo​nal​nie,znaj​-
do​waćtwór​czeroz​wią​za​nia.

Zbytroz​waż​na?Niewie​dzia​ła,żeroz​wa​gaiod​po​wie​dzial​nośćtocośzłe​gowza​-

rzą​dza​niupie​niędz​mi.Nowięcimpo​ka​za​ła.Rzu​ci​łapra​cę.Trud​notona​zwaćroz​-
waż​nym za​cho​wa​niem, praw​da? Po​dob​nie jak jaz​dę po kra​ju w po​szu​ki​wa​niu no​-
wych ce​lów i no​wej pra​cy. Wła​śnie te​raz za​cho​wy​wa​ła się kom​plet​nie nie​roz​waż​-
nie.

Zli​za​łazpal​cówsos,apo​temznówsię​gnę​ładota​le​rza.Pra​cu​jącnadblo​giem,nie

zja​dłalun​chu.Wiel​kaPrzy​go​daHan​ny,naktó​rątakli​czy​ła,jakdo​tądtro​chęjąroz​-
cza​ro​wa​ła.Ow​szem,sta​ra​łasię,aleprzy​go​dairy​zy​koniele​ża​ływjejna​tu​rze.

Spoj​rza​łanaparęko​men​ta​rzypodblo​giem.
Ład​ne.Miłe.Byłoteżpy​ta​nie,czymaja​kieśswo​jezdję​ciaikie​dyprzy​je​dziedo

pew​ne​gomia​sta.

Uff.Nieta​kiejprzy​go​dyszu​ka​ła.
Nie​ste​ty,choćak​tyw​nieuczest​ni​czy​ławme​diachspo​łecz​no​ścio​wychipro​wa​dzi​ła

blog,niemia​ławie​luko​men​ta​rzy.Alewkoń​cuwciążjesttamnowa.Po​trze​bacza​-
su,bysięwy​bić.

Zwes​tchnie​niemod​su​nę​łata​lerziprzy​su​nę​łalap​top.Możeprzy​naj​mniejdo​koń​-

czyza​da​niein​ter​ne​to​we​gokur​supi​sa​nia.Latapra​cywksię​go​wo​ścizu​bo​ży​łyjejję​-
zyk.Gdysku​pi​łasięnapra​cy,ktośza​jąłmiej​scena​prze​ciw​koniej.

–Nielubipaniże​be​rek?
Przy​stoj​niak z po​łu​dnio​wym ak​cen​tem i szel​mow​skim uśmie​chem pa​trzył na nią

py​ta​ją​co.

–Nonie,sąwspa​nia​łe–od​par​ła,apo​temnajegoob​ci​słejko​szul​cezo​ba​czy​łana​-

zwębaru.

– Po​my​śla​łem, że spy​tam, kie​dy od​su​nę​ła pani ta​lerz. Mu​szę mieć pew​ność, że

klien​cisąza​do​wo​le​ni,zwłasz​czatacyład​niklien​ci.–Pu​ściłdoniejoko,aHan​nasię
za​śmia​ła.

Przy​stoj​niakzniąflir​to​wał.Na​glestra​ci​łaza​in​te​re​so​wa​nieblo​giem.
–Dzię​ki.–Skrzy​wi​łasięwdu​chu,żetakbez​na​dziej​nieflir​tu​je.
–Je​stemJa​rvis.–Wy​cią​gnąłrękę.–Pra​cu​jepaniwoko​li​cy?Amożejestpanistu​-

dent​kąuni​wer​sy​te​tu?

Han​nauję​łajegodłoń,cie​płąisil​ną,aleniedo​mi​nu​ją​cą.Przezmo​mentpo​zwo​li​ła

mutrzy​maćsięzarękę,ade​li​kat​nyuścisknako​niecbar​dzojejsięspodo​bał.

–Nie,nieje​stemteżfo​to​re​por​ter​ką.Alechcia​ła​bymbyć.Jużwcol​le​ge’uza​mie​-

rza​łamsiętymza​jąć,aleja​kośniewy​szło.Więcte​razpo​dró​żu​jępokra​ju,pro​wa​-
dzęblog.Sta​ramsięroz​wi​nąć,wiepan…–Zda​łaso​biespra​wę,żebaj​du​rzyiurwa​-
ła,byniewyjśćnaidiot​kę.Prze​cieżJa​rvi​sanieob​cho​dzihi​sto​riajejży​cia.

–Więcjesttupaniprze​jaz​dem?–spy​tałzwięk​szymza​in​te​re​so​wa​niem.Oczy​wi​-

ścienieszu​kałsta​łe​gozwiąz​ku,takjakHan​na.

Już mia​ła od​po​wie​dzieć, kie​dy jej uwa​gę przy​kuł ob​raz na jed​nym z umiesz​czo​-

nychwba​rzete​le​wi​zo​rów.

Bro​dy. Wi​ze​ru​nek cham​pio​na wy​ści​gów sa​mo​cho​do​wych na wiel​kim ekra​nie za​-

parłjejdech.Zda​wa​łosię,żeza​wszeiwszę​dziecośjejonimprzy​po​mi​na.Okład​ka
ma​ga​zy​nu,wia​do​mośćwte​le​wi​zjialbofanwko​szul​cezjegonu​me​rem,choćjużpół
rokuwcze​śniejzre​zy​gno​wałzwy​ści​gów.

Niesły​sza​łagło​su,alezdję​ciapo​cho​dzi​łysprzedroku,tużpotym,gdyichdro​gi

się ro​ze​szły. Na ekra​nie po​ja​wi​ły się na​zwi​ska pię​ciu kie​row​ców, któ​rzy ostat​nio
opu​ści​litorwy​ści​go​wy.

–Lubipaniwy​ści​gi?–spy​tałJa​rvis.
Han​naode​rwa​ławzrokodekra​nu.
–Ochnie,niezabar​dzo.On…tozna​jo​my.Aledaw​nosięniewi​dzie​li​śmy.
–Mapaniin​te​re​su​ją​cychzna​jo​mych.
Mia​ła.Spę​dzi​łazBro​dymPal​me​remsza​lo​nymie​siąc,tobyłojed​noznaj​lep​szych

do​świad​czeńwjejży​ciu.Praw​dęmó​wiąc,jejje​dy​naprzy​go​da.

Uśmiech​nę​łasiędoJa​rvi​sa,sta​ra​jącsięniemy​ślećoBro​dym.Niemia​ławie​ledo​-

świad​cze​niawpod​ry​wa​niumęż​czyznwba​rze,po​dob​niejakwby​ciupod​ry​wa​ną,ale
te​razchcia​łatozmie​nić.Sku​pi​łasięnaJa​rvi​sie.Sie​działprzedniążywy,niebyłob​-
ra​zemnaekra​nieaniwspo​mnie​niem.Możetensek​sow​nybar​mando​star​czyjejno​-
wychsza​lo​nychwspo​mnień?

– Chcia​łam ju​tro wy​je​chać, ale chy​ba mogę jesz​cze zo​stać – rze​kła i wy​pi​ła łyk

piwa,zer​ka​jącnaJa​rvi​sa.

Kwa​dranspóź​niejca​ło​wa​lisięwjegobiu​rze.Oka​za​łosię,żeJa​rvisbyłwła​ści​cie​-

lem baru, co było do​dat​ko​wym bo​nu​sem, bo w ga​bi​ne​cie miał wy​god​ną skó​rza​ną
ka​na​pę i duże biur​ko. Ocza​mi wy​obraź​ni Han​na wi​dzia​ła ich ra​zem na obu me​-
blach.

Ja​rvisbyłszyb​ki,aHan​namunatopo​zwo​li​ła,byniedo​pu​ścićdosie​bietwa​rzy

Bro​dy’ego,któ​rązo​ba​czy​łanaekra​nie.Alebyłojużzapóź​no.

My​śla​ławy​łącz​nieoBro​dym.Czymsięza​jąłpoodej​ściunaspor​to​wąeme​ry​tu​rę?

Za​sta​na​wia​łasię,czysięznimskon​tak​to​wać,aleuzna​ła,żetonieby​ło​bymą​dre.

Kie​dywar​giJa​rvi​sapo​wę​dro​wa​łyni​żej,jejumysłteżsięniele​nił.AmożeBro​dy

miał​byocho​tęspo​tkaćsięzdaw​nązna​jo​mą?Może…po​mógł​byjejwyjśćzkry​zy​su?
Był​by bo​ha​te​rem pierw​szej praw​dzi​wie eks​cy​tu​ją​cej hi​sto​rii w jej blo​gu? A gdy​by
od​mó​wił?

– Han​no? – sek​sow​ny głos Ja​rvi​sa przy​wró​cił ją do rze​czy​wi​sto​ści. Cof​nął się

ispoj​rzałnaniąpy​ta​ją​co,świa​do​my,żemy​śla​mibyłagdzieśda​le​ko.

–Wy​bacz,niepo​win​nambyłategoro​bić.Mu​si​myprze​stać.
–Co?–spy​tałzbi​tyztro​pu.–Czyzro​bi​łemcoś…

–Nie,tomojawina.Je​stemroz​ko​ja​rzo​na.Jatyl​ko…mu​szęiść.
Ja​rvis wy​pu​ścił ją z ob​jęć, a ona znów prze​pro​si​ła, le​d​wie wi​dząc jego osłu​pia​łą

minę,bojużso​biewy​obra​ża​łaspo​tka​niezBro​dym.Gdy​byzdo​ła​łaza​mie​ścićnablo​-
gukil​kajegozdjęć,tobyjejuła​twi​łowej​ścienatenry​nek.Bro​dyjużsięnieści​gał.
In​for​ma​cjaojegopla​nachprzy​cią​gnę​ła​byczy​tel​ni​kówdojejblo​ga.

Cze​mumiał​byod​mó​wić?Ro​ze​szlisięwzgo​dzie,trze​batyl​kozdo​byćsięnaod​wa​-

gę.Po​pra​wi​łaubra​nieiprzezkuch​nięwy​szładobaru,prze​ko​nu​jącsamasie​bie,że
po​stę​pu​jesłusz​nie.

Bro​dygwał​tow​niesięobu​dziłiro​zej​rzałpopo​ko​ju.Przezszpa​ręwza​sło​niewpa​-

da​łosłoń​ce.Mru​żącoczy,spoj​rzałnaze​gar.Mi​nę​ładzie​wią​ta.Niepa​mię​tał,kie​dy
siępo​ło​żył.Ostat​niomiałwra​że​nie,żedniprze​śli​zgu​jąsię,je​denpo​dob​nydodru​-
gie​go.Zer​k​nąłnaopróż​nio​nąwpo​ło​wiebu​tel​kęszkoc​kiejnako​mo​dzieiszklan​kę
obokłóż​ka.

Comuprzy​po​mnia​ło,żemi​nio​ne​gowie​czo​rura​miębo​la​łogojakdia​bli,aal​ko​hol

byłlep​szymle​kar​stwemniżprze​pi​sa​neprzezle​ka​rzaleki.Cóż,wkaż​dymra​zietro​-
chęlep​szym.

Ra​mię miał prze​miesz​czo​ne i nad​we​rę​żo​ne. Zrzu​cił go koń. Na szczę​ście oby​ło

siębezzła​mań.Gdy​byje​chałsa​mo​cho​dem,za​miastnagrzbie​cieZipa,któ​re​goad​-
op​to​wałzochron​kidlazwie​rząt,nicta​kie​gobysięniewy​da​rzy​ło.

Wy​ści​ginio​sązsobąnie​bez​pie​czeń​stwo,alespo​koj​neży​ciemożegoza​bić.Bro​dy

niezo​stałdotegostwo​rzo​ny.

Przy​naj​mniejmógłjużwy​ko​ny​waćlżej​sząpra​cęprzyko​niachipro​wa​dzić.Przez

kil​ka ty​go​dni po wy​pad​ku my​ślał, że z nu​dów osza​le​je. Li​czył dni do koń​ca swej
eme​ry​tu​rynanibyiwciążbyłoichzbytwie​le.

Gdyprzezotwar​tedrzwipo​czułza​pachkawy,zdałso​biespra​wę,cogoobu​dzi​ło.

Ktośjestnadole.

Czyspę​dziłnoczko​bie​tą?Chy​baniewy​piłtakdużo,bynicniepa​mię​tać?Choć

spon​sorka​załmusiędo​brzeza​cho​wy​wać,od​kądopu​ściłtorwy​ści​go​wy,miałkil​ka
ko​biet.Mu​siałprze​cieżcośro​bić.

Przez parę mie​się​cy re​mon​to​wał sta​ry dom na far​mie, ad​op​to​wał też kil​ka no​-

wychkoni,aleseksbyłnaj​lep​szymwy​tchnie​niem.Choćod​kądme​diaod​trą​bi​łyodej​-
ście Bro​dy’ego na spor​to​wą eme​ry​tu​rę, każ​da ko​bie​ta, któ​rą przy​pro​wa​dzał do
domu,chcia​łatamzo​staćnado​bre.

Pod​szedłdooknainawi​dokzna​jo​me​gosa​mo​cho​dujęk​nął.Sko​rotoJac​kie,mu​siał

wy​pićwię​cejniżzwy​kle.

–Hej,przy​stoj​nia​ku?Je​steśgłod​ny?
Wdrzwiachsy​pial​nista​nę​łauśmiech​nię​taJac​kie.Po​de​szładonie​go,ob​ję​łagoza

szy​jęipo​ca​ło​wa​ła,nimwy​krztu​siłsło​wo.Od​wró​ciłgło​węizdjąłjejręcezszyi.

–Jac​kie,coturo​bisz?
Wzru​szy​łara​mio​na​mi,ścią​ga​jącwar​gi.
–By​łamnie​da​le​ko,więcpo​my​śla​łam,żewpad​nęizro​bięciśnia​da​nie.
Bro​dylek​kosięroz​po​go​dził.
–Więcdo​pie​roprzy​je​cha​łaś?
–Go​dzi​nętemu.Przy​wio​złammu​fin​kizpie​kar​ni,któ​rąlu​bisz,za​pa​rzy​łamkawę,

mogęzro​bićjaj​ka.Naj​pierwza​spo​ko​iszgłód,apo​tem…

Oddaw​nasta​rałsięstwo​rzyćmię​dzynimidy​stans.Kil​karazyjejtotłu​ma​czył,ale

niere​ago​wa​ła.Byłajegodziew​czy​nązli​ceum,aostat​nio…im​pul​sem.Błę​dem.

Cie​szyłsię,żeprzy​naj​mniejniepo​gor​szyłspra​wy.Jac​kiewie,gdzietrzy​małza​pa​-

so​wyklucz,więcsamaso​bieotwo​rzy​ła.Bro​dywcią​gnąłdżin​sy.

–Dlamnieniemu​siszsięubie​rać–oznaj​mi​ła.
Jego je​dy​ną od​po​wie​dzią było miaż​dżą​ce spoj​rze​nie, któ​rym ją ob​rzu​cił przed

wyj​ściemzpo​ko​ju.Sły​szałzasobąstu​kotjejob​ca​sównapod​ło​dze.

–Jac​kie,dzię​ku​jęzaśnia​da​nie…
–Po​każmi,jakdzię​ku​jesz.
Bro​dywes​tchnął,tra​ciłcier​pli​wość.
–Po​win​naśiść.Jużtoprze​ra​bia​li​śmy.
Jej spoj​rze​nie stward​nia​ło. Opar​ła dło​nie na bio​drach. Na​gle ktoś za​pu​kał do

drzwi. Bro​dy omal nie jęk​nął na cały głos. Kto jesz​cze za​kłó​ca mu ten po​ra​nek?
Miesz​kałnaod​lu​dziu,mimotofaniidzien​ni​ka​rzeznaj​do​wa​ligoczę​ściej,niż​byso​-
bieży​czył.

–Za​cze​kaj–od​wró​ciłsiędodrzwi.
Gdyjeotwo​rzyłiuj​rzałtakdo​brzemuzna​nenie​bie​skieoczy,niemógłbyćbar​-

dziejza​sko​czo​ny.

ROZDZIAŁDRUGI

Han​napa​trzy​łanaBro​dy’ego,któ​rystałpółme​traprzednią.Za​bra​kłojejsłów,

jejbra​wu​raulot​ni​łasięjakpo​ran​namgła.Możetojed​nakwca​leniebyłdo​brypo​-
mysł.Je​cha​łacałąnoc,chcia​łagozo​ba​czyć,nimza​brak​niejejod​wa​gi.Naj​wy​raź​niej
takczyowakjąstra​ci​ła.OdAbbyotrzy​ma​łaad​resBro​dy’ego,alebłą​dzi​łaponie​-
ozna​ko​wa​nychwiej​skichdro​gach,gdzieGPSnieda​wałrady.

Byławy​czer​pa​naigłod​na,aledo​je​cha​łanamiej​sce.Zdo​ła​łaza​uwa​żyć,żebyłato

jed​naznaj​pięk​niej​szychnie​ru​cho​mo​ści,ja​kiewi​dzia​ła.Kla​sycz​nydomwsty​luko​lo​-
nial​nym z czar​ny​mi okien​ni​ca​mi, ogrom​nym gan​kiem i czer​wo​ny​mi drzwia​mi. Mo​-
sięż​na ko​łat​ka w kształ​cie sa​mo​cho​du po​wie​dzia​ła Han​nie, że zna​la​zła się u celu
po​dró​ży.Oto​czo​nybuj​nązie​le​niądomikil​kapa​są​cychsięnie​opo​dalkonitwo​rzy​ło
ob​ra​zekjakzwi​do​ków​ki.

Pró​bo​wa​ła wy​po​wie​dzieć imię Bro​dy’ego. Bez​myśl​nie unio​sła rękę. Chcia​ła mu

po​ma​chać?Uści​snąćdłoń?Opu​ści​łająod​wa​ga.Przy​po​mnia​łaso​bie,jakzwy​klewy​-
glą​dałran​kiem…nagi,zpo​tar​ga​ny​miwło​sa​mi,błysz​czą​cymwzro​kiem.

Miał po​nad metr osiem​dzie​siąt wzro​stu. Stał te​raz w drzwiach, jesz​cze się nie

ogo​lił.Wło​symiałkrót​szeniżdaw​niej.Pa​trzyłnaniązna​pię​ciem.Byłbezko​szu​li,
gu​zikspodnimiałroz​pię​ty,jak​bywła​śniewy​sko​czyłzłóż​ka.Tamyślprzy​wio​dłafalę
wspo​mnień,któ​reomalnieka​za​łyHan​niebie​giemza​wró​cićdosa​mo​cho​du.

Po​tem na jego twa​rzy po​ja​wił się przy​ja​zny uśmiech, a zdu​mie​nie za​mie​ni​ło się

w za​do​wo​le​nie. Bro​dy chwy​cił ją w ra​mio​na i uści​skał. Po​czu​ła jego nagi tors,
zwra​że​niachy​baprze​sta​łaod​dy​chać.Lek​koza​sko​czo​napo​wi​ta​niem,trzy​ma​łasię
go jak koła ra​tun​ko​we​go, a kie​dy ję​zyk Bro​dy’ego roz​chy​lił jej war​gi, zda​wa​ło jej
się,żepło​nie.

Skończto,mó​wiłro​zum.Jesz​czemo​men​cik,pro​te​sto​wa​łoza​chwy​co​neli​bi​do,któ​-

re​munie​ocze​ki​wa​nypo​ca​łu​nekdo​dałener​gii.

Han​naniemo​głapo​wstrzy​maćuśmie​chu.ToBro​dy.Nietegosięspo​dzie​wa​ła,ale

byłofan​ta​stycz​nie.Na​tych​miastogar​nę​łająna​dzie​ja.Bro​dyucie​szyłsięnajejwi​-
dok.

–Prze​pra​szam–za​sy​czałroz​draż​nio​nygłoszajegople​ca​mi.
Kie​dy Bro​dy wy​pu​ścił ją z ob​jęć, Han​na doj​rza​ła wy​so​ką biu​ścia​stą blon​dyn​kę,

któ​rapa​trzy​łananiązwście​kło​ścią.Naszczę​ścieBro​dywciążobej​mo​wałHan​nę,
bonogilek​kosiępodniąugię​ły.

–Taksięcie​szę,żeje​steś,ko​cha​nie–rzekłdoHan​ny.
Wjegoto​niewy​czu​łanie​szcze​rość,takmó​wił,kie​dyznaj​do​wałsięwoto​cze​niufa​-

nek.

–Jac​kiewła​śniewy​cho​dzi.
Han​naza​uwa​ży​ła,żeko​bie​taza​ci​snę​łapię​ści.
–Ktotojest?–Jac​kiezwró​ci​łasiędoBro​dy’ego,jak​bynieusły​sza​łajegosłów.
–Tojestpo​wód,dlaktó​re​gopo​win​naśjużwyjść–rzekłBro​dy,wy​ci​ska​jącca​łu​sa

naczub​kugło​wyHan​ny.

Han​na usi​ło​wa​ła się od​su​nąć, lecz Bro​dy trzy​mał ją sil​ną ręką. On i blon​dyn​ka

przezkil​kase​kundmie​rzy​lisięwzro​kiem.At​mos​fe​ragęst​nia​ła.

Bro​dy w koń​cu wy​grał po​je​dy​nek. Ko​bie​ta chwy​ci​ła ze sto​łu to​reb​kę i sta​nę​ła

cen​ty​me​tryodHan​ny.

–Du​pek–rzu​ci​ławstro​nęBro​dy’ego,poczymwy​ma​sze​ro​wa​ławkie​run​kubia​łe​-

gomer​ce​de​sa,obokktó​re​goza​par​ko​wa​łaHan​na.

Drzwisięza​mknę​ły.Bro​dygłę​bo​koode​tchnął.
–Wsamąporę,ko​cha​nie.Możena​resz​ciesięodemnieod​cze​pi–rzekł,zdej​mu​jąc

rękęzjejra​mie​nia.

Han​nasta​łanie​ru​cho​mo,wciążroz​grza​napo​ca​łun​kiem,ipa​trzy​łaprzezokno,jak

spodkółsa​mo​cho​dublon​dyn​kiuno​sisięchmu​rapyłu.

–Za​cze​kaj…–wy​du​ka​ła.Byłanie​malpew​na,żego​rą​co,któ​reznówpo​czu​ła,to

złość.–Czymniewy​ko​rzy​sta​łeś,żebysiępo​zbyćko​bie​ty,zktó​rąspę​dzi​łeśnoc?

– Nie spę​dzi​ła tu nocy, w każ​dym ra​zie ostat​niej. Chodź, po​czę​stuj się mu​fin​ką.

Jestświe​żakawa.

Bro​dyznik​nąłwewnę​trzuprze​past​ne​godomu.Han​naru​szy​łazanim.Poca​ło​noc​-

nejpo​dró​żyumie​ra​łazgło​du.Za​trzy​ma​łasiędo​pie​rowkuch​ni,gdzieBro​dyna​le​-
wał kawę. Na bla​cie obok zle​wu za​uwa​ży​ła w po​ło​wie opróż​nio​ną bu​tel​kę piwa.
Obokkil​kapu​stychbu​te​lek.Naze​wnątrzdompre​zen​to​wałsięnie​ska​zi​tel​nie,zato
wśrod​kupa​no​wałcha​os,jak​bynikttuniesprzą​tał,jak​bywtymdomuod​by​wa​łasię
nie​usta​ją​caim​pre​za.Zko​szanaśmie​cipły​nąłobrzy​dli​wysmród.Han​nasięod​su​nę​-
ła.Bro​dyniebyłpe​dan​tem,aleniebyłteżnie​chlu​jem.

Za​niósłkawęimu​fin​kidosą​sied​nie​gopo​ko​ju.Han​nieza​bur​cza​łowbrzu​chu.Po​-

win​nazjeśćcośkon​kret​ne​go,alenara​zietymsięza​do​wo​li.Usia​dłana​prze​ciwBro​-
dy’egoprzydłu​gimdrew​nia​nymsto​le.Żebyzro​bićdlasie​biemiej​sce,mu​sia​łaod​su​-
nąćnabokga​ze​tyipo​jem​ni​kipoje​dze​niu.

–Za​py​taszmnie,coturo​bię?–spy​ta​ła.
Spoj​rzałnaniąznadbrze​gukub​ka.
–Znamod​po​wiedź.Po​trze​bu​jesztro​chęwy​jąt​ko​wejczu​ło​ściBro​dy’ego,ra​cja?
Han​nasięza​krztu​si​ła.Kie​dyzła​pa​łaod​dechiza​czę​łapro​te​sto​wać,Bro​dysięza​-

śmiał.

–Dajspo​kój,żar​to​wa​łem.Więccoturo​bisz?
Han​napo​pra​wi​łasięnakrze​śle.Mimopo​ca​łun​kunapo​wi​ta​nie,któ​rybyłnapo​-

kaz, Bro​dy wy​da​wał się zdy​stan​so​wa​ny. Coś zga​sło i na​gle nie czu​ła się już dość
kom​for​to​wo,bypro​sićgoopo​moc.

–By​łamwAtlan​cieipo​my​śla​łam,żewpad​nę.Jakcilecinaeme​ry​tu​rze?
–Mia​łaśja​kiśin​te​reswAtlan​cie?–Zi​gno​ro​wałjejpy​ta​nie.
–Mniejwię​cej.
–Przy​znajsię.–Wy​da​wałsięzi​ry​to​wa​ny.–Re​ececięprzy​słał,że​byśmniespraw​-

dzi​ła?

–Nie,cze​mumiał​bytoro​bić?
–Jemusięzda​je,żeso​bieniera​dzę.Naeme​ry​tu​rzeipowy​pad​ku.
–Ja​kimwy​pad​ku?
Bro​dyprze​kląłipo​trzą​snąłgło​wą.
–Za​po​mnia​łem,jaksięjeź​dzikon​no.Końmniezrzu​cił,uszko​dzi​łemso​biera​mię

ioboj​czyk.Tonieko​niecświa​ta.Je​stemtro​chęsztyw​nyiobo​la​ły,alejużjestle​piej.

–Niewie​dzia​łam.
–Iocze​ku​jesz,żeciuwie​rzę?–Przy​szpi​liłjąwzro​kiem.
Do​strze​głacie​niepodjegoocza​miiza​ci​śnię​tewar​gi.
–Chceszpo​wie​dzieć,żekła​mię?–spy​ta​ławy​zy​wa​ją​co,alesięzmar​twi​ła.Ni​g​dy

niewi​dzia​łaBro​dy’egowta​kimsta​nie.MożeRe​ecenie​po​koisięniebezpo​wo​du…

Bro​dyod​wró​ciłwzrok.Bęb​niłpal​ca​mipobla​cie,jak​bycośukry​wał.
–Niewie​dzia​łam,żeho​du​jeszko​nie.
–Wie​lurze​czyomnieniewiesz,kot​ku.–Ode​pchnąłsięzkrze​słemodsto​łuipo​-

szedłdokuch​ni.

Bro​dy za​wsze był sza​lo​ny, lu​bił im​pre​zo​wać i lu​bił ry​zy​ko. Ni​g​dy jed​nak nie za​-

cho​wy​wałsięjakdu​pek.

Han​naza​uwa​ży​łateż,żetrzy​małsięsztyw​no,zwy​sił​kiempo​ru​szałno​ga​mi,jak​by

każ​dykrokspra​wiałmuból.Ru​szy​łazanimdokuch​ni.

–Je​ślinicciniejest,cze​mututakibaj​zel?Je​steśzbytpo​tłu​czo​ny,żebyposo​bie

sprzą​tać?Możepo​trze​bu​jeszpo​mo​cy?

Od​wró​ciłsiędoniej,mru​żącoczy.
–Niepo​trze​bu​jępo​mo​cy.To,żekie​dyśdo​brzesięra​zemba​wi​li​śmy,niezna​czy,że

za​cznęcisięzwie​rzać.Więcje​ślitakibyłplan,za​po​mnijotym.

Han​nawzię​łauspo​ka​ja​ją​cyod​dech.
–Cośtuniegra.
–Nieznaszmnietakdo​brze,jakcisięzda​je.
– Być może, ale mó​wię praw​dę. Nikt mnie nie przy​słał. Sko​ro jed​nak tu je​stem,

nieodej​dę,do​pó​kiniedo​wiemsię,cosiędzie​je.

Za​po​mnia​łaoblo​gu.Wie​dzia​ła,żelu​dzieniedba​jąozdro​wieczyoto​cze​nie,ana​-

wet tych, któ​rych ko​cha​ją, kie​dy są w de​pre​sji. Bro​dy nie jest głu​pi. Z pew​no​ścią
wie,żecośdo​strze​gła.Pośmier​ciojcaHan​nyjejmat​kaza​cho​wy​wa​łasiępo​dob​nie.
Do cza​su, gdy zna​la​zła po​moc. Han​na, któ​ra mia​ła wte​dy dzie​sięć lat, mu​sia​ła się
za​jąćdo​memimat​ką.Bro​dychy​bani​ko​goniemiał.

Gdypo​ło​ży​ładłońnajegora​mie​niu,wzdry​gnąłsię.
–Prze​pra​szam.Niechcia​łam…
Spoj​rzałjejwoczyzna​pię​ciem.Wle​pia​ławzrokwjegowar​gi,wra​ca​jącmy​ślądo

po​ca​łun​kuprzydrzwiach.Jegouśmiechipo​ca​łun​kitakjąkie​dyście​szy​ły.

–My​ślisz,żemnieznasz?Chceszmipo​móc?
Bro​dy sa​mym spoj​rze​niem po​tra​fił do​pro​wa​dzić ją do sta​nu pod​nie​ce​nia. Na​wet

te​raz,gdyza​cho​wy​wałsiętakdziw​nie.

–Notomipo​móż–do​dał.
Han​naotwo​rzy​łausta,aonuci​szyłjąko​lej​nympo​ca​łun​kiem.Wie​dział,żepóź​niej

zatoza​pła​ci,alete​razotoniedbał.Han​nabyłaostat​niąoso​bą,któ​rąspo​dzie​wał
siętuzo​ba​czyć.Gdywziąłjąwra​mio​na,przy​naj​mniejjed​nonatymświe​ciewy​da​ło
musięwpo​rząd​ku.

Nieza​mie​rzałpo​wta​rzaćpo​ca​łun​ku.Chciał,byHan​naru​szy​łaswo​jądro​gą,tym​-

cza​semznówusły​szałjejci​chewes​tchnie​nie.Kie​dypo​ca​ło​wałjąmoc​niej,wciążmy​-
ślałotym,bysięwy​co​fać.Han​nanieza​słu​ży​łanajegokłam​stwa,nato,bynieśćmu
uko​je​nie.Aninato,bybyćczę​ściąszop​ki,wktó​rejbrałudział.

Ladachwi​lawy​pu​ścijązob​jęćiza​pro​wa​dzidodrzwi.Albodołóż​ka.Han​nabyła

je​dy​na w swo​im ro​dza​ju. Znów za​pra​gnął się w niej za​tra​cić, o wszyst​kim za​po​-
mnieć. Czas z Han​ną był ostat​nią do​brą rze​czą, jaką pa​mię​tał, nie po​tra​fił na​wet
po​wie​dzieć,jakbar​dzopra​gnąłpo​wro​tutam​tychchwil.

Wsu​nąłpal​cewjejgę​stewło​sy,te​razkrót​szeibar​dziejskrę​co​ne.Prze​su​nąłjądo

wy​spynaśrod​kukuch​ni.Byłaniż​szaniżbla​ty,do​sko​na​ładotego,coso​biewy​obra​-
ził.Nieod​ry​wałwargodjejust–Han​nauwiel​bia​łasięca​ło​wać–iująłwdłońjej
pierś,czu​jąc,jaktward​nie​je.

–Cho​le​ra,jakmitegobra​ko​wa​ło–mruk​nął.
Wol​nąrękąBro​dyroz​piąłsu​wakjejdżin​sówiwsu​nąłdośrod​karękę.Byłpod​nie​-

co​ny,itobar​dzo.Oddłuż​sze​gojużcza​sunieczułwso​bietyleener​gii.Wsu​nąłrękę
da​lej,aHan​napró​bo​wa​łaryt​micz​niepo​ru​szaćbio​dra​mi.

–Jesz​czenie–szep​nąłjejdoucha.
Dru​gąrękąuniósłjejbluz​kęista​nik.
Ni​g​dyniewi​działład​niej​szychpier​si.Byłypeł​ne,zbrzo​skwi​nio​wy​misut​ka​mi,ni​-

czympo​dwój​nyde​ser,któ​rymra​czyłsięzroz​ko​szą.

Han​nakrzyk​nę​ła,ści​snę​łakra​wędźbla​tuwy​spy.Bro​dypo​czułbólple​ców,ukląkł

izsu​nąłjejdżin​sy.Wte​dyzo​ba​czyłta​tu​aż,naktó​ryjąna​mó​wił:ma​leń​kąwy​ści​go​wą
fla​gę,tużpodpęp​kiem.Po​ca​ło​wałgoipod​niósłwzrok.

–Za​trzy​ma​łaśgo.
–Oczy​wi​ście.
Uśmiech​nął się, przy​po​mi​na​jąc so​bie dzień, kie​dy ro​bi​ła ta​tu​aż, i jak to póź​niej

świę​to​wa​li.Jesz​czebar​dziejsiępod​nie​cił.Omalniestra​ciłkon​tro​li,pa​trzącwoczy
Han​ny.Jegoroz​sąd​napo​waż​naHan​na,któ​rano​si​łanud​neko​stiu​myimó​wi​łaoksię​-
go​wo​ści,te​razpa​trzy​łananie​gobłysz​czą​cy​miocza​mi.

Byłownichcoświę​cejniżpo​żą​da​nie.Byłocie​płoi…czu​łość?Ocze​ki​wa​nie?Tro​-

ska?

Wi​działwcze​śniejtospoj​rze​nieiza​sta​na​wiałsię,czyłą​czyichcoświę​cej.Tobył

pro​blem,bomo​glimiećtyl​koseks.Bro​dychciałtyl​kosek​su.

Tymbar​dziejpo​win​najużiść.Niewol​nomujejwy​ko​rzy​stać,bysięza​ba​wić.Za​-

bićczas.Za​po​mniećoco​dzien​no​ści.Bro​dysięcof​nął,cięż​kood​dy​cha​jąc.

–Wy​bacz,Han​no.Toniepo​win​nosięzda​rzyć–rzekłsztyw​no,za​pi​na​jącdżin​sy.

Pod​szedłdozle​wu,umyłręceitwarz.Zmyłzsie​biekil​kami​nio​nychmi​nut.

–Bro​dy?
–Wyjdź,Han​no.Pro​szę.
Po​pra​wi​łaubra​nieiwło​sy.Na​dalwy​glą​da​łaza​chwy​ca​ją​co.Na​dalgopod​nie​ca​ła.
–Ni​g​dzieniepój​dę,do​pó​kiminiepo​wiesz,cosiędzie​je.
–Niemaoczymmó​wić.Nicminiejest.Niepo​trze​bu​jęcię.Nie​za​leż​nieodtego,

comy​ślisz,nicdlamnieniezna​czysz.

Usły​szał, jak gwał​tow​nie wcią​gnę​ła po​wie​trze. To był z jego stro​ny cios po​ni​żej

pasa,alemu​siałtozro​bić,byHan​nawy​je​cha​ła.Go​rzejbysięza​cho​wał,gdy​byza​-
trzy​małjąpodfał​szy​wympre​tek​stem.

Nieupo​waż​niałjejdotro​ski,niechciałjejli​to​ści.
–Czycisiętopo​do​ba,czynie,je​stemtwo​jąprzy​ja​ciół​ką.Chcęcipo​móc.
Pa​trzyłnaniąznie​do​wie​rza​niem,kie​dyusia​dłaipod​nio​słananie​gowzrok.Ni​g​dy

niewi​działtakzde​ter​mi​no​wa​nejko​bie​ty.

Tyl​kojed​nomupo​zo​sta​ło.
–Do​bra,tojawyj​dę.–Wziąłka​pe​lusz,klu​czy​ki,iopu​ściłkuch​niętyl​ny​midrzwia​-

mi.

Nie​na​wi​dził sie​bie, czuł się jak śmieć. Chciał ją bła​gać o prze​ba​cze​nie, wró​cić

ido​koń​czyćto,coza​czę​li.

Niemógłjed​naktegozro​bić.Wsiadłdoswo​je​gochar​ge​ra,cho​ciażniemiałpo​ję​-

cia,do​kądje​chać.My​ślałtyl​kooHan​nie,wspo​mi​nałichwspól​nyczas.

Nie​waż​ne,jaksiętamzna​la​zła.Musijąod​pra​wić.Za​sta​na​wiałsię,ilecza​sumi​-

nie,nimHan​nasiępod​da.Miałna​dzie​ję,żenie​zbytdużo,boniebyłpe​wien,czy​by
nadsobąza​pa​no​wał,gdy​byznówjąuj​rzał.

ROZDZIAŁTRZECI

Obu​dzi​łasięnaka​na​pie.Przezchwi​lęniewie​dzia​ła,gdziesięznaj​du​je,alelek​kie

po​draż​nie​nieskó​ryza​ro​stemBro​dy’egoprzy​po​mnia​łojejwy​da​rze​niategoran​ka.

Byłśro​dekpo​po​łu​dniategosa​me​godnia,piąt​ku.Wdomupa​no​wa​łaci​sza.Han​na

wsta​ła, prze​cią​gnę​ła się, wyj​rza​ła przez okno. Na pod​jeź​dzie stał tyl​ko jej sa​mo​-
chód.

Nie​wąt​pli​wieBro​dywziąłjąnaprze​cze​ka​nie.Leczonateżmia​ławso​bieupóri…

Cóż,mimowolisięonie​gomar​twi​ła.

Wlu​strzepodru​giejstro​niepo​ko​judoj​rza​łaswo​jeod​bi​cie.Wy​glą​da​ła,jak​bywła​-

śniewy​czoł​ga​łasięspodka​na​py.Po​win​nasięumyć.Po​szładosa​mo​cho​dupotor​bę,
apo​temza​czę​łaszu​kaćła​zien​ki.

Kie​dysięro​ze​bra​łaiwe​szłapodgo​rą​cyprysz​nic,umoc​ni​łasięwswympo​sta​no​-

wie​niu.Mia​łana​dzie​ję,żepo​roz​ma​wiazBro​dym,aleje​że​liniewró​cidona​stęp​ne​-
go ran​ka, opu​ści jego dom. Może zo​sta​wi mu kart​kę z nu​me​rem te​le​fo​nu i za​pro​-
sze​niem,bydoniejza​dzwo​nił,gdy​byjejpo​trze​bo​wał.

Abbyza​wszetwier​dzi​ła,żeHan​najestnad​mier​nieod​po​wie​dzial​na.Niero​zu​mia​-

łatego.Alboro​biszto,cze​gosięodcie​bieocze​ku​jeido​trzy​mu​jeszobiet​nic,albo
nie. Jak moż​na być nad​mier​nie od​po​wie​dzial​nym? To tak jak​by po​wie​dzieć, że
deszczjestzbytmo​kry.Nie​moż​li​we.

Ajed​nakpomie​sią​cuzBro​dymHan​nawie​dzia​ła,żeAbbymia​łara​cję.
Jej pra​co​daw​ca trak​to​wał ją jak śmie​cia, bo Han​na była zbyt nie​za​wod​na. Zbyt

od​po​wie​dzial​na.Kie​dyzmarłjejoj​ciec,Han​nawbar​dzomło​dymwie​kupró​bo​wa​ła
prze​jąć jego obo​wiąz​ki. Gdy tyl​ko mo​gła, pod​ję​ła pra​cę, w każ​dy moż​li​wy spo​sób
po​ma​ga​łamat​ce.Niechcia​łani​ko​goza​wieść.

Te​razpo​rząd​niepo​wie​si​łaręcz​nik,wło​ży​łalet​niąsu​kien​kęisan​da​ły.Gdyze​szła

nadół,usły​sza​ładzwo​nekdodrzwi.ToniemógłbyćBro​dy,prze​cieżniedzwo​nił​by
do wła​sne​go domu. Po chwi​li za​sta​no​wie​nia otwo​rzy​ła i w pro​gu zo​ba​czy​ła ład​ną
mło​dąko​bie​tęwską​pejsu​iekn​ce,zcia​stemwręce.

Nawi​dokHan​nyuśmiechko​bie​tyzgasł.
–Za​sta​łamBro​dy’ego?
–Nie,przy​kromi,niemago.
Ko​bie​tazmru​ży​łaoczy,jak​byoce​nia​ła,czyHan​najestzniąszcze​ra.
–Przy​nio​słammupla​cek.
–Tomiło.Wło​żęgodoszaf​kiiprze​ka​żęBro​dy’emu,żepanibyła.
–Och,wo​la​ła​bymsama…–od​par​łanie​zna​jo​ma,ro​biąckrokna​przód.Han​nade​li​-

kat​nieza​blo​ko​wa​łajejdro​gę.

–Zra​do​ściątozapa​niązro​bię,aje​ślichcepaniwró​cić,Bro​dybę​dziepóź​niej.
– Cóż, chy​ba mogę to zo​sta​wić, pro​szę mu po​wie​dzieć, że to od Jen​ny. J-e-n-n-y.

Spraw​dzę, czy pani po​wie​dzia​ła – ostrze​gła nie​zna​jo​ma ze słod​kim po​łu​dnio​wym
ak​cen​tem.

Czysą​dzi​ła,żeHan​nasamazjejejpla​cek?Albouda,żegoupie​kła?Han​naod​po​-

wie​dzia​łanauśmiechJen​nyswo​imsłod​kimuśmie​chemiza​mknę​ładrzwi,wdy​cha​jąc

za​pachkru​szon​kiiwi​śni.Możejed​nakgozje.

Cho​ciaż po mu​fin​kach na śnia​da​nie po​trze​bo​wa​ła cze​goś kon​kret​ne​go. Wąt​pi​ła,

byBro​dymiałwkuch​nicośja​dal​ne​go,aleodzi​wozna​la​złanie​źleza​opa​trzo​nąlo​-
dów​kę.Ktośzro​biłza​ku​py.Jed​nazjegoad​o​ra​to​rek?

Nie mo​gła jed​nak go​to​wać w tym ba​ła​ga​nie, le​d​wie zna​la​zła czy​ste miej​sce, by

po​ło​żyćcia​sto.

Pró​bo​wa​łasięprzedtympo​wstrzy​mać,alewzię​łasięzasprzą​ta​nie,awmię​dzy​-

cza​siepo​sta​wi​łanakuch​nisosima​ka​ron,któ​ryzna​la​zławszaf​ce.

Trzy razy dzwo​nił te​le​fon – dwie ko​bie​ty zo​sta​wi​ły Bro​dy’emu ocie​ka​ją​ce sło​dy​-

cząwia​do​mo​ści,po​temtrze​ciana​gra​łacoś,coab​so​lut​nienienada​wa​łosiędladzie​-
ci.

Han​nasięza​śmia​ła.Niebyłaza​sko​czo​na.Bro​dycie​szyłsięopi​niąplay​boya,już

kie​dygopo​zna​ła.Praw​dęmó​wiąc,tojądonie​goprzy​cią​gnę​ło.Byłsza​lo​nyibar​dzo
do​świad​czo​ny.

Chcia​ła być z kimś ta​kim, żeby mieć kil​ka wspo​mnień na sta​rość. Nie za​wio​dła

się.Gdybylira​zem,Bro​dyniespo​ty​kałsięzin​ny​miko​bie​ta​mi,choćpro​po​zy​cjimu
niebra​ko​wa​ło,więcHan​nabyłaobiek​temwie​luwro​gichspoj​rzeń.

Pochwi​likuch​niawy​glą​da​łale​piej,asospach​niałbo​sko.Wczy​stejkuch​niHan​na

cze​ka​łanako​la​cję,kie​dyktośwszedłdośrod​katyl​ny​midrzwia​mi.

Szczu​pładrob​nako​bie​taowło​sachwko​lo​rzemio​dusta​nę​łatużzapro​giem,wy​-

trzesz​cza​jącoczy.

No,tatodo​pie​romatu​pet.Popro​stusamawe​szła.
–Mogęwczymśpo​móc?–spy​ta​łaHan​na,pa​trzącnaprzy​by​łąchłod​no.
–Tak.Za​sta​łambra​ta?Mu​szęznimpo​roz​ma​wiać.
–Bro​dy…Nie,niemago.Wy​je​chałranoijesz​czeniewró​cił.Niewiem,do​kądpo​-

je​chał.

Ko​bie​tapa​trzy​łanaHan​nępo​dejrz​li​wie.
–Kimpanijesticze​mupanitugo​tu​je,sko​rogoniemainiewia​do​mo,kie​dywró​-

ci?

– Po​sprze​cza​li​śmy się i wy​szedł. Cze​kam na nie​go – od​par​ła rze​czo​wo Han​na –

alemu​szęcośzjeść.Atu​tajbyłtakibaj​zel,żemu​sia​łamtro​chępo​sprzą​tać.

–Okej.Toalbobar​dzomiłe,alboprze​ra​ża​ją​ce.
–Prze​pra​szam–rze​kłaHan​na.–Je​stemzna​jo​mą.Bro​dyijazna​mysięprzezRe​-

ece’aWin​sto​naijegożonęAbby.Je​stemprzy​ja​ciół​kąAbby.Niewiem,czypaniwie.

–Wiem.ZnamRe​ece’adośćdo​brze,choćAbbyspo​tka​łamtyl​koraz.
– W ze​szłym roku spę​dzi​li​śmy z Bro​dym tro​chę cza​su ra​zem, a po​nie​waż by​łam

woko​li​cy…

Na​gleko​bie​tasze​rzejotwo​rzy​łaoczy.
–Och,panijestHan​na?TaHan​na?
–Chy​batak.Jestja​kaśinna?
–Może.Wkaż​dymra​ziejaje​stemBran​di.
–Miłomi.Więc…Bro​dyomniewspo​mniał?
Han​naczu​łasięgłu​pio,za​da​jąctopy​ta​nie,alesło​wasamewy​mknę​łysięzjejust.
Bran​diskrzy​wi​łasięiwsu​nę​łakciu​kizapa​sekdżin​sów.
– Moż​na tak po​wie​dzieć. Kie​dy był w szpi​ta​lu pod wpły​wem le​ków, po upad​ku

zko​nia,byłapaniczę​stymte​ma​tem.Aleniepo​dzie​lęsięszcze​gó​ła​mi,boonwin​nej
sy​tu​acjiteżbytegoniezro​bił.

Han​na się za​czer​wie​ni​ła. Pró​bo​wa​ła nie my​śleć o tym, co po​wie​dział Bro​dy. Po

chwi​lijątowszyst​koroz​ba​wi​ło.Gdysięro​ze​śmia​ła,Bran​didoniejdo​łą​czy​ła.

Za​razjed​nakHan​naspo​waż​nia​ła.
– Mogę spy​tać, czy z Bro​dym wszyst​ko w po​rząd​ku? Wy​dał mi się dzi​siaj ja​kiś

inny.

–Zga​dzamsię.Od​kądzre​zy​gno​wałzwy​ści​gów,sie​dzitu,pra​cu​jenaran​czu,ale

niemówioswo​ichpla​nach.Pró​bo​wa​li​śmycośodnie​gowy​cią​gnąć.Ro​dzi​ceuwa​ża​-
ją,żepo​trze​bu​jecza​su,żebyprzy​wyk​nąćdono​wejsy​tu​acji,alejanieje​stempew​-
na,czyotocho​dzi.

Han​naski​nę​łagło​wą.
– Nie wie​dzia​łam, że miał wy​pa​dek, cho​ciaż chy​ba czu​je się już le​piej. Mimo to

wy​da​jesięja​kiś…za​gu​bio​ny.

–Topraw​da.Prze​pra​szam,żewzię​łampa​niązajed​nąz…
– Och wiem. Dziś rano była tu ja​kaś ko​bie​ta, po​tem inna przy​nio​sła cia​sto, no

ibyłokil​kate​le​fo​nów…Jateżwzię​łampa​niązajegoprzy​ja​ciół​kę.

Bran​diprze​wró​ci​łaocza​mi.
–Czło​wiekmawra​że​nie,żewy​ła​żąześcian.Moż​nabysięspo​dzie​wać,żekie​dy

prze​stał się ści​gać, prze​sta​ną się nim in​te​re​so​wać, ale jest tyl​ko go​rzej. Chy​ba
wszyst​kie chcą go za​ob​rącz​ko​wać. Ja​kiś dzien​ni​karz na​po​mknął, że Bro​dy za​mie​-
rzasięustat​ko​wać.

–Niewie​dzia​łam.
Bran​disięuśmiech​nę​ła.
– Może mi pani wie​rzyć, że mój brat jest ostat​nią oso​bą na zie​mi, któ​ra ma za​-

miarsięustat​ko​wać.Niewiem,cze​muskoń​czyłzwy​ści​ga​mi.Napo​cząt​kucie​szy​li​-
śmy się, ro​dzi​ce z lę​kiem pa​trzy​li, jak ry​zy​ko​wał ży​ciem. Ale nie jest szczę​śli​wy,
zwłasz​cza od wy​pad​ku – do​da​ła Bran​di z wes​tchnie​niem. – Może pani uda się coś
znie​gowy​cią​gnąć.

– Trud​no go so​bie wy​obra​zić poza to​rem. Czy Bro​dy i Re​ece nie roz​ma​wia​li

owła​snymsa​mo​cho​dzieize​spo​le?

Bran​diwzru​szy​łara​mio​na​mi.
–Może,aleRe​eceza​jąłsięwin​ni​cą,aBro​dyniepo​tra​fiusie​dziećnamiej​scu.
Han​naznówsięza​sta​no​wi​ła,cze​muBro​dyzre​zy​gno​wałzwy​ści​gów.Re​ecezo​stał

dotegozmu​szo​nypo​waż​nymwy​pad​kiemnato​rze.Bro​dy’egotoniedo​ty​czy​ło.

Chy​bażeist​nie​jecoś,oczymżad​naznichniewie.CzyBro​dycośukry​wa?Ja​kąś

cho​ro​bę?Cośgor​sze​go?

Czytocośtakpo​waż​ne​go,żeukry​watona​wetprzedbli​ski​mi?Idla​te​gojesttaki

opry​skli​wy?

–Takczyowakpięk​nietupach​nie.
–Dzię​ki.Totyl​kososima​ka​ron–od​par​łaHan​na.–Mapaniocho​tę?
–Dzię​ku​ję,Bro​dymó​wił,żejestpanisym​pa​tycz​na,alemu​szęwra​caćdosyna.Ju​-

troskon​tak​tu​jęsięzbra​tem.Miłobyłopa​niąpo​znać.

–Mnieteżbyłomiło.
Bran​di wy​szła tyl​ny​mi drzwia​mi, a Han​na zja​dła ko​la​cję sama. Po​tem otwo​rzy​ła

bu​tel​kęwinaiza​ję​łasięblo​giem.Kie​dywie​czórdo​bie​gałkoń​ca,byłaza​ła​ma​na,że
jejblogspo​ty​kasięztaksła​bymod​ze​wem.Nado​miarzłe​goBro​dy’egowciążnie
było.

Bro​dymó​wił,żejestpanisym​pa​tycz​na.
Sym​pa​tycz​na.Ni​ja​ka.Nud​na.Jakjejzdję​cia.
Możepo​win​nana​zwaćswójblogNudyHan​ny.
Kie​dy wsta​ła, w od​le​głym koń​cu po​ko​ju za​uwa​ży​ła ga​blo​tę. Znaj​do​wa​ły się tam

pu​cha​ryina​gro​dyzwy​ści​gów,ioczy​wi​ściezdję​ciaBro​dy’egozroz​ma​ity​mice​le​bry​-
ta​mi,przy​ja​ciół​mi,ana​wetzpre​zy​den​temUSA.Sta​łytamteżmo​de​lesa​mo​cho​dów,
któ​ry​misięści​gał.

Na pół​kach wid​nia​ły zdję​cia ro​dzin​ne i przed​mio​ty oso​bi​ste. Mały Bro​dy, szcze​-

rzą​cyzębywuśmie​chu,zoj​cemiwiel​kąrybą.Miałwte​dychy​basie​demlat.

Kie​dy zmarł jej oj​ciec, Han​na mia​ła dzie​sięć lat. My​śląc o tym, wciąż czu​ła ból.

Oj​ciecbyłdo​brymczło​wie​kiem,adlaniejca​łymświa​tem.Moż​nabyłonanimpo​le​-
gać.Upra​wiałzie​mię,ala​tempra​co​wałdo​dat​ko​wowmiej​sco​wymskle​piezpa​szą
dlazwie​rząt.

Sta​lesięśmiał.Mó​wił,żetrze​bacięż​kopra​co​waćiżyćuczci​wie.Han​napa​mię​ta​-

łatesło​waicięż​kopra​co​wa​ła,byutrzy​maćsie​bieimat​kę,gdytyl​kobyładotego
zdol​na.

Bro​dyni​g​dyniemó​wiłoro​dzi​nie.Aletozro​zu​mia​łe,boichzwią​zekbyłszcze​gól​-

ny.Tozna​czywca​leniebyłzwiąz​kiem.

Han​na doj​rza​ła też od​zna​ki skau​tow​skie i kil​ka na​gród spor​to​wych za grę

wszkol​nejdru​ży​nieko​szy​ków​kiizawy​ni​kipły​wac​kiewcol​le​ge’u.Nasto​li​kuobok
znaj​do​wa​ły się zdję​cia Bro​dy’ego w stro​ju do wspi​nacz​ki z gru​pą osób, któ​re coś
świę​to​wa​ły,ijed​nozdję​cieBro​dy’ego,któ​rypły​nienade​sce.

Atak​żezdję​ciabar​dzomło​de​goBro​dy’egoprzysa​mo​cho​dziewy​ści​go​wym–jego

pierw​szym?Mu​siałmiećwte​dyzedwa​dzie​ścialat.

Po​zna​łagojużjakocham​pio​na,alezpew​no​ściątoniebyłocałejegoży​cie.Spoj​-

rza​łanaopra​wio​near​ty​ku​łyzga​zetiokład​kima​ga​zy​nów.Sło​wa,któ​retamdo​mi​-
no​wa​łyto:zu​chwa​ły,bra​wu​ro​wy,ry​zy​kanc​ki.

Czymonamo​gła​byude​ko​ro​waćswo​jeścia​ny?Dy​plo​ma​mioczy​wi​ście,byłaznich

dum​na,choć​byzdy​plo​mubie​głe​goksię​go​we​go.Mia​łaja​kieśzdję​ciazlatszkol​nych,
głów​niezAbbyikil​kor​giemin​nychprzy​ja​ciół.Paręna​gródzaeko​lo​gicz​neupra​wy
zlo​kal​ne​gotar​gu.Niewsty​dzi​łasiętego,alecze​gojesz​czedo​ko​na​ławcią​gutrzy​-
dzie​stulatży​cia?

Sku​pi​łasięnapra​cy.Bu​do​wa​łasta​bil​nąprzy​szłość,któ​raodza​wszebyłajejce​-

lem.Zaparęmie​się​cyskoń​czytrzy​dzie​ścije​denlat.Niemia​łapra​cy,mężaanidzie​-
ci.Zna​la​złasięwdomuBro​dy’ego,zro​bi​łamupo​rząd​kiiprzy​go​to​wa​łako​la​cję,za​-
sta​na​wia​jącsię,cze​muwszy​scy,na​wetobcy,najejblo​guuwa​ża​jąjątyl​kozasym​pa​-
tycz​ną.

Możeporazro​bićcośza​ska​ku​ją​ce​go?Pod​jąćja​kieśry​zy​ko,któ​reniebyłowjej

sty​lu.

Py​ta​nietyl​ko,ja​kie?

Gdy Bro​dy zo​ba​czył sa​mo​chód Han​ny na pod​jeź​dzie, oparł gło​wę o za​głó​wek.

Boże,cozaupar​tako​bie​ta.Iczu​ła,tro​skli​wa,cie​pła,sek​sow​na,za​baw​na…Bro​dy
zdu​siłprze​kleń​stwo.

Niechciałjejokła​my​wać.Han​napo​trze​bu​jebez​pie​czeń​stwaista​bil​no​ści.Onni​g​-

dyniebyłwsta​niejejtegodać,zwłasz​czate​raz.

Tyl​kowje​denspo​sóbmógłjąprze​ko​nać,bygozo​sta​wi​ła.Tobyłonie​bez​piecz​ne,

aleje​dy​newyj​ście.Wcho​dzącdodomuku​chen​nymwej​ściem,za​trzy​małsięnamo​-
mentnawi​doklśnią​cychbla​tów.Cośape​tycz​niepach​nia​ło.Po​wę​dro​wałwzro​kiem
wstro​nęku​chen​ki.Nabla​ciesta​łocia​sto.Pod​szedłdonie​goiprze​czy​tałkart​kę:Od
Jen​ny.

Po​krę​ciłgło​wą,apo​temspraw​dziłse​kre​tar​kęwku​chen​nymte​le​fo​nie.Spe​cjal​nie

za​trzy​małsta​cjo​nar​nyte​le​fon,tyl​koro​dzi​naiprzy​ja​cie​lezna​linu​merjegoko​mór​ki.
Skrzy​wiłsięnamyśl,żeHan​namo​głasły​szećna​gra​nia,zwłasz​czatoostat​nie.

Agdzieonasiępo​dzia​ła?
–Han​no?
Sie​dzia​ła na ka​na​pie, wpa​trzo​na w ekran lap​to​pa. Obok niej sta​ła do po​ło​wy

opróż​nio​na bu​tel​ka wina i kie​li​szek. Kie​dy wszedł do po​ko​ju, le​d​wie pod​nio​sła
wzrok.

–O,cześć.–Ścią​gnę​łabrwi,wra​ca​jącwzro​kiemdokom​pu​te​ra.
–Wszyst​kowpo​rząd​ku?
–Nie,nu​dzęsię.
Nie wie​dział, cze​go się spo​dzie​wał, ale na pew​no nie tego. Za​kła​dał, że Han​na

bę​dziewku​rzo​naalbozmar​twio​na.Usiadłobokniejispoj​rzałnaekran.

–Cze​muczy​taszoza​pa​sachzali​ga​to​ra​mi?
– Bo to jest eks​cy​tu​ją​ce, sza​lo​ne i ry​zy​kow​ne. Czy​li po​sia​da wszyst​kie te ce​chy,

któ​rych mnie brak. Ja je​stem nud​na. Przy​zwo​ity fo​to​re​por​ter po​trze​bu​je ry​zy​ka,
więc zna​la​złam to miej​sce, gdzie uczą lu​dzi wal​ki z ali​ga​to​ra​mi, nie​da​le​ko stąd.
Znaszje?

–Chwi​lecz​kę.Chceszpo​wie​dzieć,żeza​mie​rzaszna​uczyćsięza​pa​sówzali​ga​to​-

ra​mi?–spy​tałBro​dyznie​do​wie​rza​niem.

Za​raz,za​raz.Fo​to​re​por​ter?Han​najestksię​go​wą.
–Ilewy​pi​łaś,Han​no?
–Tyl​koparękie​lisz​ków.Zo​bacz,natejstro​niepo​ka​zu​jąwszyst​kokrokpokro​ku.

Tujestko​bie​ta,więctoniejesttyl​kodlamęż​czyzn.

–Jestdwarazytakajakty.Tujestna​pi​sa​ne,żejeststraż​nicz​kąło​wiec​ką.Wi​dzia​-

łaśkie​dyśży​we​goali​ga​to​ra?

– Nie, ale mu​szę coś zro​bić, i to szyb​ko. Lu​dzie nie chcą pa​trzeć na ład​ne fale

oce​anu.Za​raz…Czytupły​wa​jąnade​sce?Sąture​ki​ny,praw​da?

Bro​dyuniósłrękę.
–Popierw​sze,cze​muuwa​żasz,żeje​steśnud​na?Podru​gie,cze​muchceszpo​peł​-

nićsa​mo​bój​stwo?Potrze​cie,ococho​dziztymfo​to​re​por​te​rem?

Han​nawzię​łagłę​bo​kiod​dechina​la​łaso​biewina.Bro​dysą​dził,żejużdośćwy​pi​ła,

alewkoń​cujestdo​ro​sła.

–Rzu​ci​łampra​cę.–Prze​łknąw​szyłykwina,wszyst​komuopo​wie​dzia​ła,po​ka​za​ła

swójbloginie​któ​rezdję​cia,naprzy​kładdzie​cia​kównaza​nie​dba​nychpo​dwór​kach
w Atlan​cie. Była cał​kiem do​bra. Bro​dy chciał po​chwa​lić jej zdję​cia, ale za​mknę​ła

lap​top.

Byłzdu​mio​nyjejza​cie​kło​ścią.Itro​chęza​wsty​dzo​ny,żedogło​wymunieprzy​szło,

iżHan​namapro​ble​my.Byłzbytsku​pio​nynaso​bie.Tym​cza​semwjejży​ciuza​szła
ogrom​nazmia​na.Pew​niedla​te​godonie​goprzy​je​cha​ła.Szu​ka​łaprzy​ja​cie​la,aon…
Po​tarłskro​nie,znie​sma​czo​nyswo​imza​cho​wa​niem.

–Niewiem,cojesz​czezro​bić–rze​kłasfru​stro​wa​na,wsta​łainie​pew​niepo​de​szła

dojegoga​blo​ty.

Za​po​cząt​ko​wa​lijądziad​ko​wieBro​dy’ego,zbie​ra​liwszyst​kietro​feaodcza​su,gdy

byłdziec​kiem.Nie​któ​reztychrze​czyBro​dychciałod​daćnaau​kcjęcha​ry​ta​tyw​ną,
alezwięk​szo​ściątrud​nobyłomusięroz​stać.Sta​no​wi​łysym​boltego,conaj​bar​dziej
wży​ciuko​chał.

–Wi​dzisz,iledo​ko​na​łeś?Po​tra​fiszżyćpeł​niąży​cia.Janie–stwier​dzi​łazde​gu​sto​-

wa​na.

Bro​dyprze​cze​sałpal​ca​miwło​sy.Miałplan,alete​raz,kie​dyHan​naprze​ży​wakry​-

zys,musionimza​po​mnieć.

–Han​no,uwierzmi,nieje​steśnud​na–sta​rałsięzna​leźćja​kiśpunktza​cze​pie​nia.

–Je​steś…naswójspo​sóbeks​cy​tu​ją​ca.

Na​tych​miastpo​ża​ło​wałtychsłów.
–Nie–za​prze​czy​ła.–Tyl​koztobąro​bi​łamcośeks​cy​tu​ją​ce​go.–Sta​nę​łana​prze​-

ciwnie​go,jejspoj​rze​niezła​god​nia​ło.–Pa​mię​tasz?Naprzy​kładnato​rze,oboktych
tłu​mów…

Zbytdo​brzetopa​mię​tał.Zaod​kry​tątry​bu​nąpiesz​czo​tądło​nido​pro​wa​dziłjądo

or​ga​zmu.Tobyłopowy​ści​gukwa​li​fi​ka​cyj​nym,gdywy​siadłzsa​mo​cho​duimy​ślałtyl​-
kooniej,oświę​to​wa​niuzwy​cię​stwa.Czę​stotakro​bi​li,tobyłje​denzjegonaj​lep​-
szychse​zo​nów.

–Cze​muzre​zy​gno​wa​łeś?–za​py​ta​ła.
–No…
–Wiem.Je​steścho​ry,tak?Topo​waż​ne?
Jejwar​giza​drża​ły.Bro​dywstałiob​jąłją.
–Nie,ko​cha​nie,nieje​stemcho​ry.
–Na​praw​dę?
–Tak.Pozaskut​ka​miupad​kuzko​niaje​stemzdrówjakryba.
Od​su​nę​łasię,pa​trzącmuwtwarz.
–Tocze​mututkwisztakinie​szczę​śli​wy?Iniesprzą​tasz?
Bro​dy po​krę​cił gło​wą, po​wścią​ga​jąc uśmiech. Ko​bie​ta, któ​ra u nie​go sprzą​ta​ła,

prze​pro​wa​dzi​łasię,ajemubra​ko​wa​łomo​ty​wa​cjidoszu​ka​niano​wej.

–Toskom​pli​ko​wa​ne.Skup​mysięte​raznato​bie.
Han​nacośmruk​nę​ła,spusz​cza​jącwzroknajegowar​gi.
–Han​no,po​łóżsię,prze​śpij.
–Ko​chajsięzemną.–Sta​nę​łanapal​cachiję​zy​kiemroz​su​nę​łajegowar​gi.
–Han​no,toniejestdo​brypo​mysł–wy​du​kał,za​my​ka​jącoczy,kie​dygoca​ło​wa​ła,

cią​gnącwstro​nęscho​dów.

–Po​ka​żęci,jakitodo​brypo​mysł.
Tobyłtestdlasiłyjegowoli.Po​kie​ro​wałjądoswo​je​gopo​ko​juipo​sa​dziłnałóż​ku.
–Niezdej​mieszmisu​kien​ki?–za​py​ta​ła.

Pra​gnąłjej,byłpod​nie​co​ny.Han​naroz​chy​li​ławar​gi.Su​kien​kaunio​słasięwy​so​ko,

od​sła​nia​jącuda.Bro​dypod​szedłdołóż​kazdru​giejstro​nyipo​ło​żyłsięwubra​niu.

–Chodź,Han​no,mamyczas–po​wie​dział.
Przy​tu​lił ją, ska​zu​jąc się na do​bro​wol​ne tor​tu​ry, bo nie za​mie​rzał jej dać tego,

cze​goocze​ki​wa​ła.

–Tę​sk​ni​łamzatobą–mruk​nę​łaprzy​tu​lo​nadojegopier​si.
Bro​dypo​ca​ło​wałjąwgło​wę,gła​skałjejra​mię,ażjejod​dechsięuspo​ko​iłiwkoń​-

cuza​czę​łaci​chochra​pać.Wte​dyostroż​niesięod​su​nął,przy​kryłją,wstałiwy​szedł,
za​my​ka​jącdrzwi.Po​ło​żysięnadolepozim​nymprysz​ni​cuzna​dzie​ją,żedoranawy​-
my​śli,coztympo​cząć.

ROZDZIAŁCZWARTY

Han​na wyj​rza​ła przez okno. Czu​ła się upo​ko​rzo​na, mia​ła ocho​tę uciec, nim na​-

tkniesięnaBro​dy’ego.Niemo​głauwie​rzyć,żebła​ga​łagooseks.Pew​niepo​my​ślał,
żejestzde​spe​ro​wa​na.

Obu​dzi​ła się w jego łóż​ku, ubra​na i sama, ale nie wy​pi​ła tyle, by za​po​mnieć, że

zro​bi​łazsie​biegłup​ca.Anitego,żeBro​dyoka​załsiędżen​tel​me​nem.Oczy​wi​ściepi​-
ja​naipo​grą​żo​nawde​pre​sjiniejestatrak​cyj​na,po​my​śla​ła.ABro​dy’emuniebra​ku​je
fa​nek.

Niemo​głajed​naktakpopro​stuznik​nąć.Byłamuwin​naprzy​naj​mniejprze​pro​si​ny.

Na​bra​łagłę​bo​kopo​wie​trzaiwy​szłanaze​wnątrz.Sa​mo​chódBro​dy’egowciążstał
napod​jeź​dzie.Idącwtam​tąstro​nę,po​wta​rza​łaso​biewmy​ślach,comupo​wie.Do​-
cho​dzącdoścież​kipro​wa​dzą​cejdostaj​ni,za​trzy​ma​łasię,po​dzi​wia​jącauto,któ​rym
jeź​dził.Stwo​rzo​nedoszyb​kiejjaz​dy.

Docza​suspo​tka​niaBro​dy’egoniein​te​re​so​wa​łasięsa​mo​cho​da​mi.Wciążniero​zu​-

mia​łatychwszyst​kichza​wi​ło​ści,mo​de​liitakda​lej.Kie​dyśko​cha​łasięzBro​dymna
ma​scejegowy​ści​go​we​gosa​mo​cho​du.

Prze​nio​sła uwa​gę na pięk​ną oko​li​cę. Ci​szę za​kłó​cał tyl​ko śpiew pta​ków i rże​nie

koniwstaj​ni.Wi​dzia​łatraw​nikbli​żejdomu,po​lnekwia​ty,tra​wyikrze​wy,da​lejpa​-
gór​ko​wa​te pola, a wszyst​ko to oto​czo​ne sta​ry​mi drze​wa​mi, któ​re da​wa​ły cień.
Uśmiech​nę​łasięnawi​dokma​łejsar​ny,któ​rasku​ba​łatra​wę.

Han​nado​my​śla​łasię,żeBro​dyjestwstaj​ni.Namo​mentprzy​sta​nę​ławwej​ściu,

wcią​ga​jąc po​wie​trze prze​sy​co​ne za​pa​chem sia​na, drew​na, koni i upa​łu. Przy​po​-
mnia​łojejtodzie​ciń​stwo.Zza​ci​śnię​tymgar​dłempa​trzy​ła,jakBro​dyprzy​pi​nalon​żę
pięk​ne​mude​re​szo​wi.

Uwa​dzeHan​nynieuszłapra​cajegomię​śnianito,jakde​li​kat​nietrak​to​wałzwie​-

rzę.Mó​wiłdonie​goła​god​nieici​cho,uśmie​cha​jącsię,kie​dyde​reszjak​bymuod​po​-
wia​dał,par​ska​jąciki​wa​jącłbem.

Gdykońwy​szedłzbok​su,Han​nazo​ba​czy​ła,żetopięk​naklacz.Daw​notemumia​-

ławła​sne​goko​nia,alekie​dyprze​nio​słysięzmat​kądomia​sta,cobyłojed​nymznaj​-
trud​niej​szychprze​żyćjejdzie​ciń​stwa,sprze​da​łygora​zemzfar​mą.

AbbyiRe​eceteżtrzy​ma​liko​nie,Han​nalu​bi​łananichjeź​dzićipo​ma​gaćwstaj​ni.

Niespo​dzie​wa​łasięjed​nak,żeBro​dyho​du​jetezwie​rzę​ta.Pew​nieniepo​win​nojej
toza​sko​czyć,boBro​dylu​biłwszyst​ko,core​pre​zen​to​wa​łosiłęipo​ten​cjal​neza​gro​-
że​nie.

–Pięk​na–stwier​dzi​łaHan​na.
Bro​dyod​wró​ciłsięzuśmie​chem.
Todo​bryznak.Han​nasięuspo​ko​iła.
–ToSal​ly.–Po​kle​pałklaczpono​sie.
–Cześć,Sal​ly.–Han​nawy​cią​gnę​łarękędokla​czy,któ​rado​tknę​łano​semjejdło​ni,

szu​ka​jącprzy​sma​ku.–Atokto?–spy​ta​ła,idącda​lejiwy​cią​ga​jącrękędoko​lej​ne​go
ko​nia.

–Zip,po​znajHan​nę.Han​no,po​znajZipa–rzekłBro​dy.

–Miłociępo​znać,Zip.
Końkiw​nąłgło​wąipar​sk​nął.
–Jestprze​pięk​ny.Wszyst​kiesąpięk​ne–rze​kła,pa​trzącnaza​cie​ka​wio​nełbywy​-

sta​ją​cezbok​sów.–Aletenjestwy​jąt​ko​wy.

–Ina​czejniemoż​nagooce​nić–przy​znałBro​dy.
–Wy​pro​wa​dzaszjenadwór?
–Tak,spę​dza​jątamwięk​szośćdnia,ajasprzą​tambok​sy.
–Niemaszdotegolu​dzi?
–Lu​biępra​co​wać.Comiał​bymturo​bić?
Han​naprzy​gry​zławar​gę,niechcia​łate​razwy​py​ty​wać.
–We​zmęgo,je​ślichceszpro​wa​dzićSal​ly.Mogęcipo​mócsprzą​taćbok​sy.
–Toniejestdo​brypo​mysł.Wiem,żespę​dzaszczaszkoń​miAbby,aleZipjest…

jakpo​wie​dzia​łaś,wy​jąt​ko​wy.

Han​nana​tych​miastzro​zu​mia​ła.
–Tooncięzrzu​cił?
–Tak,itozprzy​jem​no​ścią.Je​stemtegopew​ny.
– Ma błysk w oku – rze​kła z uśmie​chem – ale dam so​bie z nim radę. Na pew​no

chęt​niewyj​dzienadwór.

Bro​dywa​hałsię,alewkoń​cusięzgo​dził.
Pochwi​liHan​namoc​notrzy​ma​łaZipa,aobokszedłBro​dyzSal​ly.Ra​mięHan​ny

lek​kozde​rza​łosięzcia​łemko​nia.Chy​bamusiętopo​do​ba​ło.AleHan​naniemo​gła
za​po​mniećojegosile.Końszedłtak,jak​byztru​dempo​wstrzy​my​wałsięprzedze​-
rwa​niemdoga​lo​pu.Han​nawy​czu​wa​łacośpo​dob​ne​gowBro​dym.Byłspię​ty,jak​by
chciałsięwy​rwać.

–Skądgomasz?Czu​jęjegoener​gię–stwier​dzi​ła,gdywy​szlinasłoń​ce.
–Zeschro​ni​ska.Jegoro​do​wódwy​ści​go​wyrobiwra​że​nie,alebyłzbytna​ro​wi​sty,

więcod​da​ligodoschro​ni​ska,kie​dyniemo​gligosprze​dać.Wła​ści​ciel​kaschro​ni​ska
wie​dzia​ła,żemamstaj​nię.Chcia​ła,że​bymprzezja​kiśczaspo​trzy​małusie​biekil​ka
koni,aleniezo​sta​łyad​op​to​wa​ne,więcwkoń​cujeza​trzy​ma​łem.

Han​nasięuśmiech​nę​ła.
–Tobar​dzoszla​chet​nie.–Ibar​dzowjegosty​lu.
– Jest tro​chę… draż​li​wy, emo​cjo​nal​ny. Pra​co​wa​łem z nim, ale chy​ba po​trze​bu​je

lep​szejręki.Jedle​piejbyso​bieznimpo​ra​dził.

–Jed?
– Po​ma​ga na far​mie, od cza​su jak dziad​ko​wie tu miesz​ka​li. Świet​nie ra​dzi so​bie

zkoń​mi,od​kądZipmniezrzu​cił.

Han​na ski​nę​ła gło​wą, a Bro​dy otwo​rzył furt​kę na pa​stwi​sko. Wy​pro​wa​dził Sal​ly

ika​załHan​nieza​cze​kać.

–Zipbę​dzieosob​no,toko​niecz​ne,do​pó​kiniezo​sta​niewy​ka​stro​wa​ny.
–Bied​nyZip.–Han​napo​kle​pa​łagonapo​cie​sze​nie.
–Mamyna​dzie​ję,żetogotro​chęuspo​koi.
–Niemó​wisztegozprze​ko​na​niem.
–Cóż…wła​ści​wielu​bięgota​kie​go,jakijest,aleniechcę,żebyzro​biłkrzyw​dęso​-

bieczyko​muśin​ne​mu.Cze​kamnaefekttre​nin​gu,aleje​ślimamygowy​ka​stro​wać,
chcętozro​bić,do​pó​kijestdośćmło​dy.

Han​na ski​nę​ła gło​wą i wy​pro​wa​dzi​ła Zipa na mniej​sze pa​stwi​sko obok Sal​ly, po

czympo​de​szładoBro​dy’ego.

–Mu​szęcięprze​pro​sićzawczo​raj​szywie​czór.By​łam…wpod​łymna​stro​ju,wino

chy​batro​chęmiza​szko​dzi​ło–rze​kłazza​kło​po​ta​niem.–Dzię​ki,żeza​cho​wa​łeśroz​-
są​dek.

–Tojaje​stemciwi​nienprze​pro​si​ny.Ża​łu​ję,żeniepo​wie​dzia​łaśmioswo​jejsy​tu​-

acji.

–Przy​ga​niałko​ciołgarn​ko​wi.
Za​śmiałsię.
–Cóż,więcmamyre​mis.Oileobie​casz,żenieza​cznieszprak​ty​ko​waćza​pa​sów

zali​ga​to​ra​miczyre​ki​na​mi.

–Ła​twotoobie​cać.–Za​śmia​łasięzża​lem.
–Maszocho​tęsięprze​je​chać?ZipiSal​lyjeź​dzi​ływczo​raj,aSal​tyiPep​per,ko​nie

mo​ichro​dzi​ców,po​trze​bu​jąru​chu.Wy​pro​wa​dzętyl​koSnow,dru​gąklaczzochron​-
ki,doSal​ly.Jeststar​szailubicho​dzićpopa​stwi​sku.Po​temmo​że​mywy​braćsięna
prze​jażdż​kę.

Po​win​na od​mó​wić i się po​że​gnać, do​pó​ki roz​ma​wia​ją przy​jaź​nie. Za​miast tego

spoj​rza​łanatwarzBro​dy’ego,po​dzi​wia​jączmarszcz​kiśmie​chuwo​kółoczuiru​da​-
weko​smy​kiwbrą​zo​wychwło​sach.

Tegodniawy​glą​dałle​piej.Aleczypo​przed​nie​godniana​praw​dębyłwzłejfor​mie?
–Chcia​łamwy​je​chać,za​razjakztobąpo​roz​ma​wiam–oznaj​mi​ła.
–Mo​żeszwy​je​chaćtro​chępóź​niej.–Spu​ściłwzroknajejwar​gi.
–Chy​batak.–Wie​dzia​ła,żeszu​kawy​mów​ki,alecoztego?Ni​ko​muniemusisię

tłu​ma​czyć,jakspę​dzaczas.

Ko​niero​dzi​cówBro​dy’egobyłystar​szeitaksłod​kie,żezmiej​scasięwnichza​ko​-

cha​ła.Sal​tybyłabia​łąkla​cząpo​cią​go​wą,Pep​per,pra​wiecałaczar​na,nie​du​żymsil​-
nymko​niemho​do​wa​nymdowy​ści​gównaćwierćmiliwWir​gi​nii.

Sal​tybyłaol​brzy​mia,aleła​god​naispo​koj​niepo​zwo​li​łasiędo​siąść.Mia​łaocho​tę

naprze​jażdż​kę.

– Mo​że​my po​je​chać szla​kiem na ty​łach po​se​sji, to pro​sta dro​ga, a drze​wa dają

cień–rzekłBro​dy,do​sia​da​jącPep​per.

–Mo​żeszje​chaćkon​no?–spy​ta​łaHan​na.
–Tak,zwłasz​czanatychdwóch.NaZi​pieprzezja​kiśczasnie.Niemogęry​zy​ko​-

wać,żeskrę​cękark.

W jego gło​sie brzmia​ło roz​cza​ro​wa​nie. Jaz​da na Zi​pie przy​po​mi​na​ła mu pew​nie

wy​ści​gi, była po​ten​cjal​nie nie​bez​piecz​na. Ale zda​wa​ło się też, że Bro​dy chciał po​-
wie​dziećcoin​ne​go,apo​temzmie​niłzda​nie.

Cze​gosięoba​wia?Czymaja​kieśnowepla​ny?
Ru​szy​liwstro​nędrzew,gdzieścież​kawcho​dzi​ławlasprzy​po​mi​na​ją​cyba​śnio​wą

sce​ne​rię.Drze​wapo​ra​stałmech.Napo​kry​tejmięk​kimpo​szy​ciemzie​mile​ża​łyigły.
Han​namia​ławra​że​nie,jak​bypo​dró​żo​wa​liwcza​sie.

Pro​mie​nie prze​bi​ja​ły się przez drze​wa, oświe​tla​jąc dzi​kie or​chi​dee, fio​le​to​wy

oset,li​lieiinnero​śli​ny,któ​rychnazwHan​naniezna​ła.Bzy​cza​łyowa​dy,aleko​ma​-
rówbyłomniej,niżsięspo​dzie​wa​ła.

–Je​sie​niąro​bi​li​śmyopry​ski,cozmniej​szy​łoichlicz​bęnawio​snę,alewcią​gudnia

za​wszejestle​piej.Wnocy,zwłasz​czawśrod​kulata,bywanie​mi​ło–wy​ja​śniłBro​dy.

Zda​wa​łosię,żeko​niezna​jądro​gę.Han​naiBro​dyje​cha​lioboksie​bie,wy​mie​nia​li

tyl​kouwa​ginate​matmi​ja​ne​gopej​za​żu.Bro​dypo​dzie​liłsięzniąkil​ko​mawspo​mnie​-
nia​mi,po​ka​załdrze​wo,gdziesięcho​wał,żebyprze​stra​szyćBran​di,idziu​plę,gdzie
ukry​wałskar​by.

Wkoń​cudo​tar​lidoprzy​kry​te​gowod​ny​mili​lia​mista​wu,gdzieroz​brzmie​wa​łyba​-

ry​to​no​weskrze​kiżab.

–Ża​bieza​lo​ty–rzekłBro​dyzuśmie​chemipo​ru​szyłbrwia​mi,cojesz​czebar​dziej

roz​śmie​szy​łoHan​nę.

Nadsta​wemsta​łanie​du​żaka​mien​naław​ka.Zsie​dlizkoniipo​zwo​li​liimod​po​cząć,

asamiusie​dli.

–Niemogęuwie​rzyć,żetowszyst​kona​le​żydocie​bie.Jak​byśmiesz​kałwpar​ku

na​ro​do​wym–za​uwa​ży​łaHan​na.

–Wdzie​ciń​stwiespę​dzi​łemtumnó​stwocza​su,dladziec​katobyłoba​jecz​nemiej​-

sce.Ro​dzi​cemiesz​ka​liwsą​siedz​twie.Dzie​sięćlattemusięprze​pro​wa​dzi​li.Alekie​-
dyzro​bi​łempierw​szeokrą​że​nienato​rze,chcia​łemjużtyl​kosie​dziećzakie​row​ni​cą.

Han​na ski​nę​ła gło​wą za​my​ślo​na. Sta​ra​ła się igno​ro​wać ro​man​tycz​ną sce​ne​rię.

Bro​dywy​glą​dałfan​ta​stycz​nie,jakbo​ha​terja​kiejśba​śni.Sil​ny,ro​słyisek​sow​ny.

Oczy Bro​dy’ego po​ciem​nia​ły, po​gła​skał Han​nę po ra​mie​niu, przy​cią​gnął bli​żej.

Chwi​lępóź​niejjąpo​ca​ło​wał.

– Nie po​win​ni​śmy – wy​dy​sza​ła, wtu​la​jąc twarz w jego szy​ję, na któ​rej zo​sta​wi​ła

go​rą​cepo​ca​łun​ki.Po​temod​chy​li​łagło​wę.Wca​leniechcia​łaprze​stać.

–Wiem,alekie​dyje​steśbli​sko,pra​gnęciędo​ty​kaćica​ło​wać.Niewiesz,ilemnie

kosz​to​wa​ło,kie​dycięzo​sta​wi​łemwłóż​ku.

Ser​ceHan​nybiłoszyb​ko.Ni​cze​gotakniepra​gnę​ła,jakko​chaćsięzBro​dym.
–Te​razteżmniezo​sta​wisz?–za​py​ta​ławy​zy​wa​ją​co.
Bro​dypa​trzyłjejwoczyipo​krę​ciłgło​wą.
–Nie,alemożetyze​chcesz,kie​dypo​znaszpraw​dę.

Bro​dy’emuwy​star​czy​łachwi​labli​sko​ściHan​ny,byobu​dzićwnimpo​żą​da​nie.Dla

żad​ne​goznichdwoj​gatoniebyłodo​bre.Jużranopo​wi​nienbyłpo​zwo​lićjejodejść.
Takby​ło​bypro​ściej,aleła​tweroz​wią​za​nianiena​le​ża​łydojegoulu​bio​nych.Wła​ści​-
wie nie chciał, by od​je​cha​ła. Przez całą prze​jażdż​kę usi​ło​wał wy​my​ślić, jak mieć
ciast​koizjeśćciast​ko:za​cho​waćswo​jąta​jem​ni​cęimiećHan​nęwłóż​ku.Aletonie​-
wy​ko​nal​ne.

AlboHan​nęokła​mieisięzniąprze​śpi,albopo​wiejejpraw​dęibę​dziezmu​szo​ny

jąpo​że​gnać.Zno​wu.

Żad​na z tych opcji mu się nie po​do​ba​ła, ale przy​naj​mniej gdy​by wy​znał praw​dę,

nieczuł​bysiętakpod​le.

–Jakąpraw​dę?–za​py​ta​ła,pa​trzącnanie​goztro​ską.–Je​steścho​ry?Bran​dinie

wie, dla​cze​go skoń​czy​łeś ka​rie​rę, po​dob​no nie chcesz o tym roz​ma​wiać ani z nią,
anizRe​ece’em.

– Nie je​stem cho​ry, ale… sy​tu​acja jest wy​jąt​ko​wa. To, co ci po​wiem, musi po​zo​-

staćmię​dzynami.Niewol​nocitegoni​ko​muwy​ja​wić,na​wetAbbyczyRe​ece’owi.

–Okej,alecze​mu?–Ścią​gnę​łabrwiza​kło​po​ta​na.

– Nie skoń​czy​łem ka​rie​ry. Spon​sor chciał mnie po​rzu​cić, je​śli po afe​rze w seks

klu​bie nie zmie​nię wi​ze​run​ku. Więc ten se​zon mu​szę prze​cze​kać, być grzecz​ny,
apo​temurzą​dząpo​wrótno​we​golep​sze​goBro​dy’egoPal​me​ra.

Han​na mil​cza​ła, a Bro​dy od​czuł ulgę. Cięż​ko mu było trzy​mać to w ta​jem​ni​cy

przedca​łymświa​tem,alecopo​wieHan​na?Podłu​giejchwi​liza​py​ta​ła:

–Jakmo​gliciędotegozmu​sić?
Bro​dywziąłod​dech.
–Tomójnaj​więk​szyspon​sor,beznie​goinnispon​so​rzyteżbysięwy​co​fa​li.Mógł​-

bymspró​bo​waćsamutrzy​maćze​spół,alenienasta​łe,więcsięzgo​dzi​łem.Zresz​tą
mójwi​ze​ru​nekzo​stałnad​szarp​nię​ty.

Cze​kałnacię​tąod​po​wiedź,alesięniedo​cze​kał.
–Więccięza​szan​ta​żo​wa​li?–za​py​ta​ła.
– Nie. Cóż, pew​nie tak to brzmi, ale to ra​czej dru​ga szan​sa. Osta​tecz​nie to był

mójwy​bór.Mo​głemsięniezgo​dzić,ale…chcęwró​cićnator,nieje​stemgo​to​wyna
eme​ry​tu​rę.

–Je​dy​nąal​ter​na​ty​wąbyłowy​co​fa​niesięnaja​kiśczasalboutra​taspon​so​rów?To

niefair–od​par​łazezło​ścią.

Bro​dypa​trzyłnaniązdu​mio​ny.
–Dzię​ki,alemia​łemwy​bór.Iwy​bra​łem.
–Więcmu​sisztusie​dziećitrzy​maćsięzdalaodkło​po​tów?
–Mniejwię​cej–ski​nąłgło​wą–cho​ciażniebar​dzomitowy​cho​dzi.Za​ją​łemsięre​-

mon​tem, ku​pi​łem ko​nie, ale po​twor​nie się nu​dzi​łem, więc w koń​cu gdzieś wy​sze​-
dłem i tro​chę za dużo wy​pi​łem. Po​tem był ten wy​pa​dek. W szpi​ta​lu my​śla​łem, że
osza​le​ję.Ktośna​pi​sał,żezre​zy​gno​wa​łemzka​rie​ryichcęsięustat​ko​wać,cospo​-
wo​do​wa​łomnó​stwoin​ne​goro​dza​jupro​ble​mów.

–Toab​sur​dal​ne,żebytakkon​tro​lo​wa​litwo​jeży​cie.Na​wetro​dzi​nanicniewie?
–Niemożesiędo​wie​dzieć.To​bieteżniepo​wi​nie​nembyłmó​wić,ale…niechcia​-

łemcięoszu​ki​wać.Niemo​głemztobąspaćipo​zwo​lić,że​byśmy​śla​ła…żecośsię
zmie​ni​ło–do​dałzza​kło​po​ta​niem.

Han​nana​glezro​zu​mia​ła.
–Naprzy​kład,żemał​żeń​stwowcho​dziwra​chu​bę.Niechcia​łeś,że​bymtakpo​my​-

śla​ła.

–Tak,alete​razwiem,żeniepotoprzy​je​cha​łaś.Wy​bacz.Ro​zu​miem,je​ślije​steś

namniezła–rzekł,cze​ka​jąc,ażHan​nawsta​nieiodej​dzie.–Nieob​cho​dzimnie,co
innimy​ślą,aletwo​jezda​niesiędlamnieli​czy.

–Dzię​ku​ję,cho​ciażwo​la​ła​bym,że​byśin​nymteżpo​wie​dział.Re​ecenapew​noby

zro​zu​miał.

– Może, ale nie cho​dzi tyl​ko o mnie. Pra​cu​je ze mną wie​le osób. Je​śli coś prze​-

ciek​nie,cilu​dziemogązo​staćbezśrod​kówdoży​cia.

–No,no.Na​praw​dęje​steśwtrud​nejsy​tu​acji.
Za​sta​na​wiałsię,cze​muHan​najesz​czenieode​szła.
–Wi​dzisz,niemo​że​mybyćra​zem,bo…Spra​wysąte​raznie​coskom​pli​ko​wa​ne.
–Czy​litohi​sto​riazseksklu​bemzro​dzi​łapro​ble​myzespon​so​rem?–za​py​ta​ła,pa​-

trzącnanie​gozuko​sa,jak​bychcia​ławie​dzieć,cotamro​bił.

–Tak,onizna​jąpraw​dę,aletobezzna​cze​nia.

–Praw​dę?
– Mój zna​jo​my, żo​na​ty, był tam i zna​lazł się w kło​po​cie. Po​je​cha​łem mu po​móc

i wy​pa​trzy​li mnie pa​pa​raz​zi. My​śla​łem, że uj​dzie mi to pła​zem, ale tym ra​zem się
nieuda​ło.Tenklubcie​szysięzłąsła​wą.

–Więcnieby​łeśtam…win​nymcelu?
–Roz​cza​ro​wa​na?–za​py​tałwy​zy​wa​ją​co.
–Kie​dypi​sa​liotymwpra​sie,za​sta​na​wia​łamsię,czyjestcoś,cze​gooto​bienie

wiem. Może uwa​ża​łeś, że je​stem w łóż​ku zbyt ostroż​na, żeby spró​bo​wać ze mną
cze​goś,colu​bisz.

–Nicpo​dob​ne​go.–Bro​dypo​trzą​snąłgło​wą.
Lek​kosięuśmiech​nę​ła,aonpo​czułpo​żą​da​nie.CzyHan​namaja​kieśta​jem​nepra​-

gnie​nie?

–Więctyl​kojaznampraw​dę.
Bro​dyski​nąłgło​wą.
–Ni​ko​muniepo​wiem–obie​ca​ła–alemożeja​kośbymcipo​mo​gła?Na​wza​jemby​-

śmyso​biepo​mo​gli.

Bro​dynietegoocze​ki​wał.
–Po​mo​gliso​bie?Jak?
– Mu​sisz za​dbać o swój wi​ze​ru​nek. Do​sta​jesz te wszyst​kie… cia​sta – do​da​ła

zpsot​nymuśmie​chem.–Agdy​bymnatro​chęzo​sta​ła?Twoispon​so​rzyby​li​byza​do​-
wo​le​niipo​wstrzy​ma​ło​bytoinneko​bie​ty.

Te​razBro​dykom​plet​nieosłu​piał.
–Cze​mumia​ła​byśtoro​bić?
–Bociępra​gnę–przy​zna​ła,czu​jącru​mień​cenapo​licz​kach.–Wiem,żeniein​te​-

re​su​jecięsta​łyzwią​zek,alemnieteżnie–stwier​dzi​ła.

–Han​no…
–Na​praw​dę.Dla​te​gotuprzy​je​cha​łam.Po​trze​bo​wa​łampo​mo​cy.Takdłu​gosku​pia​-

łamsięnamoimpo​ukła​da​nymży​ciuido​kądmnietodo​pro​wa​dzi​ło?Rzu​ce​niepra​cy
totyl​kopierw​szykrok.Pa​trzęnamójblogiwi​dzę,żeniematamniceks​cy​tu​ją​ce​go,
bo nie ro​bię nic eks​cy​tu​ją​ce​go. Pora to zmie​nić. Je​śli na​pi​szę o two​jej spor​to​wej
eme​ry​tu​rze…

–Han​no,niemo​żeszpi​saćotymnablo​gu…
– Wiem. Obie​ca​łam, że ni​ko​mu nie po​wiem. Ale może na​uczysz mnie żyć cie​ka​-

wiej.In​ten​syw​niej.Mo​gła​bymotympi​sać.

–Ko​cha​nie,uwierzmi,je​steśbar​dzoeks​cy​tu​ją​ca,ajanieje​stemnaj​lep​szym…
Wsta​łaipo​ło​ży​łaręcenajegora​mio​nach.Jejpo​ca​łu​nekbyłinnyniżdo​tąd–prze​-

ję​łakon​tro​lę,po​ka​zy​wa​łamu, żemówipo​waż​nie.Bro​dy za​po​mniał,cosam wcze​-
śniejpo​wie​dział.Han​naprzy​gry​złajegodol​nąwar​gę.

–Wierzmi,je​steśnaj​lep​szy–rze​kłaiza​śmia​łasię.
–Nieotymmó​wi​łem.
–Wiem,alecotynato?Mogębyćtwo​imczyn​ni​kiemsta​bi​li​zu​ją​cym.–Znówsię

za​śmia​ła. – A ty na​uczysz mnie żyć ry​zy​kow​niej. Od​waż​niej. Nie chcę być daw​ną
Han​ną.

Bro​dychęt​niebysięzniązgo​dził,ale…
–Niechcęcięzra​nić,Han​no,niechcęwy​ko​rzy​staćtwo​jejbez​bron​no​ści.Możeci

sięwy​da​je,żetegopra​gniesz,ale…

– Je​że​li mnie te​raz do​tkniesz, prze​ko​nasz się, że je​stem go​to​wa. Wiem, cze​go

chcę,ichcętegote​raz.

–Han​no…
– Ro​zu​miem, bo​isz się, że mnie zra​nisz. Ale ja nie chcę, że​byś mnie chro​nił. Za

dłu​goprzedwszyst​kimsięchro​ni​łam.My​śla​łam,żebu​du​jęide​al​neży​cie.Zmar​no​-
wa​łamzadużocza​su.

–Wła​śniedla​te​go…
Niepo​zwo​li​łamuskoń​czyć.
–Kie​dyRe​ecesięści​gał,omalnieumarł,alewy​wal​czyłso​biepo​wrót.Kie​dyro​-

dzin​nydomAbbyspło​nął,po​zna​łaRe​ece’aistwo​rzy​łanowąfir​mę.Ści​ga​jącsięna
to​rze, co​dzien​nie ry​zy​ko​wa​łeś ży​ciem. A po​tem do​zna​łeś kon​tu​zji, ja​dąc kon​no.
Wszy​scywo​kółmniepo​dej​mu​jąry​zy​ko.Tak,cza​sa​micier​pią,zatojasie​dzęzboku
ipa​trzę,nicwię​cej.

–Niemawtymniczłe​go.
– Na​praw​dę? Pa​mię​tasz, jak cię za​py​ta​łam, czy wsia​da​jąc do sa​mo​cho​du przed

wy​ści​giem,bo​iszsięśmier​ci?

Pa​mię​tał.My​ślałobez​pie​czeń​stwiein​nychnato​rze,znałry​zy​ko.Wszy​scyjezna​-

li.Wie​działteż,żena​wetje​ślizro​biwszyst​koper​fek​cyj​nie,cośmożepójśćnietak,
aleniemógłzta​kimza​ło​że​niemsia​daćzakie​row​ni​cą.

Gdywsia​dałdosa​mo​cho​du,kon​cen​tro​wałsięwy​łącz​nienatym,bywy​grać.
Te​razmy​ślałtyl​kooHan​nie.Ro​zu​miał,comó​wi​ła.Od​su​wa​jącnabokza​strze​że​-

nia, przy​cią​gnął ją bli​żej i przy​tu​lił tak, by po​czu​ła jego pod​nie​ce​nie. Dźwięk, jaki
wy​pły​nął z jej ust, roz​chy​le​nie warg, za​ró​żo​wio​ne po​licz​ki i za​mglo​ne spoj​rze​nie
przy​pie​czę​to​wa​łyspra​wę.

Po​chy​liłsięipodcien​kąba​weł​nąT-shir​tuwar​ga​miod​szu​kałjejsu​tek.Han​najęk​-

nę​łaijesz​czemoc​niejdonie​goprzy​lgnę​ła,wbi​ja​jącpa​znok​ciewjegora​mio​na.

Pra​gnąłjąwi​dziećnagą,aletobyłjejczasichoćpra​gnąłjąpo​siąść,od​su​nąłsię

ioparłoka​mien​nąław​kę.Uniósłbrwiiuśmiech​nąłsięwy​zy​wa​ją​co.

– Okej, je​stem twój. Dla in​nych mo​żesz być moją bar​dzo przy​zwo​itą i grzecz​ną

dziew​czy​ną,alewdomu…co​kol​wiekze​chcesz.Je​ślistar​czyciod​wa​gi…

ROZDZIAŁPIĄTY

Przez chwi​lę mia​ła pust​kę w gło​wie. Tak ła​two było prze​jąć kon​tro​lę, uzy​skać

zgo​dęBro​dy’ego.Je​ślitegona​praw​dęchce,musitowy​ko​rzy​stać.Musitozro​bić.

Niemo​żeszmy​ślećowy​pad​ku,my​śliszozwy​cię​stwie,po​wie​działjejkie​dyśBro​-

dy.Wjegoświe​cieskut​kiwy​pad​kumo​głybyćfa​tal​ne.Wszy​scytamwi​dzie​liran​nych
przy​ja​ciółiry​wa​li.Po​wie​dział,żegdy​byzadużootymmy​ślał,ni​g​dyniewy​je​chał​by
nator.

Han​na za​sta​na​wia​ła się nie​speł​na se​kun​dę. Uśmie​chem od​po​wie​dzia​ła na jego

wy​zy​wa​ją​cespoj​rze​nie.

Chcia​ławy​grać.
–Och,star​czymiod​wa​gi.
Sku​pia​jąc się tyl​ko na jego pod​nie​ce​niu, któ​re czu​ła i wi​dzia​ła w jego oczach,

znówgopo​ca​ło​wa​ła.Tobyłkrót​kipo​ca​łu​nek,lecztro​chęnie​grzecz​ny.Wy​su​nę​łaję​-
zyk,bygopo​sma​ko​wać,poczymwsta​łazław​ki.

Bro​dyoba​wiałsię,żezmie​ni​łazda​nie.
Han​na zdję​ła T-shirt i rzu​ci​ła go na Bro​dy’ego. Słoń​ce śli​zga​ło się po jej na​giej

skó​rze.Ni​g​dydo​tądnaze​wnątrz,gdziektośmógłjązo​ba​czyć,niepo​ka​zy​wa​łasię
naga.Copraw​datu​tajbyłytyl​koko​nie,alektowie?Możektośbę​dzieszu​kałBro​-
dy’egoalboaku​ratspa​ce​ro​wał?

Na​wetje​śliry​zy​kobyłonie​wiel​kie,tokie​dyroz​pi​na​łaizdej​mo​wa​ładżin​sy,czu​ła

ciar​kinaple​cach.Bro​dyobej​mo​wałjąwzro​kiem,jak​byni​g​dydo​tądniewi​działna​-
giejko​bie​ty.Han​naod​wró​ci​łasiętwa​rządosta​wu,zdję​łafigi,apo​temjetak​żerzu​-
ci​łanaBro​dy’ego.

Kie​dy lek​ki wiatr mu​skał jej skó​rę, po​czu​ła pier​wot​ną ko​bie​cą ra​dość. Unio​sła

twarzdosłoń​ca,wy​obra​ża​jącso​bie,żejestle​śnąnim​fą.Bro​dyprze​kląłpodno​sem.

–Je​steśtakapięk​na…
Zuśmie​chemod​wró​ci​łasiędonie​gotwa​rzą.Nieru​szyłsię,tyl​kopa​trzył,po​że​rał

jąwzro​kiem.Po​zwo​liłjejdyk​to​waćwa​run​ki,aonaztegoko​rzy​sta​ła.

Za​pro​si​łagosta​rymjakświatge​stem.Bro​dywstał,aonazdję​łamuko​szu​lęirzu​-

ci​łająnaław​kę,gdziele​ża​łojużjejubra​nie.Na​stęp​nebyłydżin​sy,bok​ser​ki,buty…
ażstałprzedniąnagi,go​to​wynajejdo​tyk.Han​napa​trzy​łanajegocia​ło,naktó​rym
pro​mie​nieświa​tłaprze​pla​ta​łysięzpla​ma​micie​nia.Po​temwzię​łasiędodzie​ła.

Na​gleprzezmgłępo​żą​da​niaprze​bi​łasięrze​czy​wi​stość.Han​naprzy​po​mnia​łaso​-

bie,żesązdalaoddomu,zdalaod…

–Za​cze​kaj–rzu​ciłBro​dy,czy​ta​jącjejwmy​ślach.
Od​wró​ciłsiędoław​ki,szu​kałcze​gośwkie​sze​niachdżin​sów,prze​kli​na​jącpodno​-

sem,ażport​felwy​padłmuzręki.Po​temznówod​wró​ciłsiędoHan​ny,trzy​ma​jąccoś,
cze​goimbra​ko​wa​ło.

–Otak–rze​kłazwdzięcz​no​ścią.
Wzię​łaodnie​gopa​kie​cikisamagoza​bez​pie​czy​ła.Kie​dysta​nę​łaznówtwa​rządo

sta​wu,Bro​dyob​jąłjąodtyłu.Po​ło​żyłdło​nienajejpier​siach,wtu​liłtwarzwjejra​-
mię,jed​no​cze​śniewniąwcho​dząc.Jęk​nę​łaci​choiod​wró​ci​łagło​wę,byprzy​ci​snąć

war​gidojegoust,aonpo​ru​szałsiępo​wo​li.Czu​łaro​sną​cąroz​kosz.Po​pro​si​ła,byna
mo​mentsięza​trzy​mał.Wte​dypchnę​łagonaław​kę.

Po​temnanimusia​dła,bio​rącgołap​czy​wieigłę​bo​ko.
Tojejzwy​cię​stwo.Pierw​szezwie​lu,mia​łana​dzie​ję,na​da​jąctem​poiza​po​mi​na​jąc

oca​łymświe​cie.

Ichgło​syłą​czy​łysięzwia​treminakil​kadłu​gichse​kunduci​szy​łypta​kiiżaby,aż

je​dy​nymdźwię​kiembyłichprzy​spie​szo​nyod​dech.

Han​naopa​dłanaBro​dy’ego,mo​kraodpotu.
Zadłu​gobeztegożyła.BezBro​dy’ego.Cho​ciażtoniebyłichpierw​szyseks,było

ina​czej.Po​nie​ważbyłotak,jakonachcia​ła.Za​ak​cep​to​wa​ławy​zwa​nie,pod​ję​łary​zy​-
ko i nie oglą​da​ła się wstecz. W gło​wie jej się krę​ci​ło, ale na​tych​miast za​pra​gnę​ła
wię​cej.

–Po​wi​nie​nemczę​ściejsta​wiaćciwy​zwa​nia–po​wie​działBro​dy,od​zy​sku​jącwkoń​-

cugłos.

–Ża​łu​ję,żetegoniero​bi​łeś–od​rze​kła,obej​mu​jącgo.–Mamna​dzie​ję,żesiępo​-

pra​wisz.

Lek​kosięod​su​nę​ła,alewciążsie​dzia​łamunako​la​nachinieza​mie​rza​łasięubie​-

rać.Tobyłojakma​rze​nie.Jużza​czy​na​ławąt​pić,żesięnatood​wa​ży​ła.

–Chy​bapo​win​ni​śmywra​cać–po​wie​dzia​ła.
–Możenaj​pierwpo​pły​wa​my?
–Och,świet​nie–od​par​łazuśmie​chem,aBro​dyza​pro​wa​dziłjąnabrzegsta​wu.

Napo​wierzch​niwodypły​wa​łybia​łeli​lie.Bro​dytrzy​małHan​nęzarękę.

–Bo​iszsię,żejestzim​na?–spy​ta​ła.
–Nie,upew​niamsię,czyniemaali​ga​to​rów–od​parłzpo​wa​gą.–Chy​bamo​że​my

wejść.

–Su​per!–za​wo​ła​ła.Uję​ławdłońkwiatli​liiiuśmiech​nę​łasię.–Jak​by​śmysięzgu​-

bi​liwtro​pi​kach.

–Tak–przy​znałiza​nur​ko​wał,wcią​gnąłHan​nępodwodę,byjąpo​ca​ło​wać.
Przezchwi​lępły​wa​liwchłod​nejwo​dzie,agdywy​szlinabrzeg,cie​płepo​wie​trze

osu​szy​łoichcia​ła,nimznówsięubra​li.GdyHan​nado​sia​dłaSal​ly,przy​gry​zławar​gę.
Pod​czas jaz​dy jej roz​bu​dzo​ne cia​ło przy​po​mi​na​ło o tym, co dzia​ło się kil​ka mi​nut
wcze​śniej.

Toniebyłsen.
Alekie​dyje​cha​liścież​kąjed​nozadru​gimwtejgę​stwi​nie,jejmy​śliznówza​czę​ły

sięko​tło​wać.

Możeumo​wazBro​dymtosza​leń​stwo,aleHan​namu​sia​łazro​bićcośsza​lo​ne​go.

Ni​g​dytegoniero​bi​ła.Dla​te​gotakjejsiętopo​do​ba​ło.Wie​dzia​ła,żepew​niezo​sta​-
niezra​nio​na,boży​ciezBro​dymbyłotaksamouza​leż​nia​ją​cejakdaw​niej.Amoże
wca​le nie ucier​pi. Chcia​ła zo​stać od​waż​ną ko​bie​tą, któ​ra lubi ry​zy​ko i przy​go​dy.
Musiotympa​mię​tać.

Wresz​ciewy​je​cha​linaoświe​tlo​nąsłoń​cemłąkęiza​trzy​ma​lisię.Wod​da​liwi​dzie​li

staj​nię.

–Wra​ca​my?–za​py​ta​łaHan​na.
Bro​dykiw​nąłgło​wą.Za​nimHan​naco​kol​wiekpo​wie​dzia​ła,po​gnałPep​perdoga​lo​-

pu.

–Toniefair!–za​wo​ła​łazanim.
Ro​ze​śmia​natrzy​ma​łasięmoc​no,kie​dySal​lytak​żepo​gna​łaga​lo​pem.Gdydo​tar​ły

namiej​sce,Bro​dystałwcie​niustaj​ni,aPep​perpiławodę.

Han​napo​krę​ci​łagło​wą,zsia​dłaipo​pro​wa​dzi​łaSal​lydoko​ry​tazwodą.
–Tobyłanie​uczci​waza​gryw​ka,Pal​mer.
Od​pro​wa​dzi​liko​niedostaj​ni,wy​szczot​ko​wa​lije,apo​temza​pro​wa​dzi​linaocie​nio​-

nączęśćpa​stwi​ska.Han​nazezdzi​wie​niemuj​rza​łamię​dzykoń​mikil​kadu​żychdzio​-
bią​cychpta​ków.

–Cotozapta​ki?
–Per​licz​ki.Kil​kade​kadtemudzia​dekprzy​wiózłparędlazwal​cza​niaszkod​ni​ków.

Onezje​dząklesz​czeiko​ma​ry,ana​wetprze​go​niąwęże.Odtam​tejporywciążtusą.
Od cza​su do cza​su, kie​dy jest ich za dużo, po​świę​ca​my jed​ną na nie​dziel​ny obiad,
aleprzedewszyst​kimbu​szu​jąwtra​wieitę​piąszkod​ni​ki.

–Niewie​dzia​łam,żepta​kitopo​tra​fią.
–Tak,kur​cza​kiteżsądo​brenako​ma​ry.Ni​g​dyniepla​no​wa​li​śmyho​dow​liptac​twa.

Per​licz​kiwza​sa​dziesamesięutrzy​mu​ją.

–Rze​czy​wi​ściewy​glą​da​jąnadośćżwa​we–za​uwa​ży​łaHan​na,pod​cho​dzącbli​żej.
–Po​win​naśzo​ba​czyć,coro​biąnawi​dokwęża.Chy​bawpra​wia​jągowśmier​tel​ne

prze​ra​że​nie.

–Dużotuwęży?
–Głów​nienie​groź​ne,cho​ciażpta​kiitakichnielu​bią,alejestteżmo​ka​synmie​-

dzio​gło​wiec.

Han​nasięwzdry​gnę​ła.
–Bo​iszsięwęży?–za​py​tał.
–Jakby​łammała,uką​siłmniewąż.Mo​ka​synmie​dzio​gło​wiec,wAdi​ron​dacks.Tata

za​brałnasnawy​spęnaśrod​kuje​zio​ra.Moż​nasiętambyłodo​staćtyl​koka​ja​kiem.
Mu​sie​li​śmypły​nąćzpo​wro​temdosa​mo​cho​du,żebypo​je​chaćdoszpi​ta​la.Po​twor​nie
bo​la​ło.Mia​łamsie​demlat,aleświet​nietopa​mię​tam.Więcje​ślicho​dziomnie,nie
chcęwęży.

–Och,ko​cha​nie,tostrasz​ne.
Oto​czył ją ra​mie​niem tak na​tu​ral​nie, jak​by od lat byli ra​zem. Ser​ce za​bi​ło jej

moc​niej,niżpo​win​no,gdykie​ro​wa​lisięwstro​nędomu.

–Ijaknamtowy​cho​dzi?–za​py​ta​ławkoń​cu.
–Co?
–Uda​wa​nie,żeje​ste​śmyparą.Jakdłu​gotopo​trwatwo​imzda​niem?Paręty​go​dni?
–Je​steśpew​na,żetegochcesz?My​śla​łem,żewo​liszpo​dró​żo​wać.Cze​mumia​ła​-

byś tu​taj utknąć? Prze​ko​na​nie ko​go​kol​wiek, że łą​czy nas coś po​waż​ne​go, może
chwi​lępo​trwać.

– Po​trze​bu​ję two​jej po​mo​cy, więc cze​mu nie mamy po​móc so​bie wza​jem​nie? Ty

mniena​uczyszod​wa​gi,ajapo​sta​ramsię,że​byśspra​wiałwra​że​nieide​ału.

Mó​wi​łalek​kimto​nem,choćgdzieśwgłę​biprze​czu​wa​ła,żetowca​leniejestta​kie

ła​twe.Gdytyl​kopo​ja​wi​łysięwąt​pli​wo​ści,szyb​kojeod​su​nę​ła.Tobyładaw​naHan​-
na.Tanowajużpod​ję​łade​cy​zję:niecof​niesię.

–Okej,pew​niepo​win​ni​śmypo​ka​zaćsięra​zempu​blicz​nie,ajapo​wi​nie​nempo​wie​-

dziećJu​do​wi,żeko​gośpo​zna​łem,żebyme​diaprze​sta​łymnieotowy​py​ty​wać–rzekł

z wa​ha​niem. – Ale to ozna​cza, że po​ja​wi​my się też ra​zem w me​diach. Je​steś tego
świa​do​ma?

Han​na in​tro​wer​tycz​ka na samą myśl skrzy​wi​ła się w du​chu, ale Han​na żąd​na

przy​gódski​nę​łagło​wą.

– Może być do​bra za​ba​wa… i re​kla​ma dla mo​je​go blo​ga. Ni​g​dy nie udzie​la​łam

wy​wia​du.

–Sko​roje​steśpew​na.Dlamnietoide​al​neroz​wią​za​nie,aje​śliprzyoka​zjimogęci

po​móc, chęt​nie to zro​bię. Pa​mię​taj tyl​ko, że w każ​dej chwi​li mo​żesz odejść. To ty
mu​siszmnierzu​cić–rzekłzuśmie​chem.

–Tak,zro​zu​mia​łam–od​par​ła.
Ichuwa​gęprzy​kułchrzęstoponnapod​jeź​dzie.Jed​no​cze​śnieod​wró​ci​ligło​wyiuj​-

rze​li vana, któ​ry za​par​ko​wał kil​ka me​trów da​lej. Z sa​mo​cho​du wy​sia​dła szczu​pła
blon​dyn​kazdłu​gimkoń​skimogo​nem,aponiejmęż​czy​znazapa​ra​tem.

–Cho​le​ra–mruk​nąłBro​dy.–Cze​kanasodrazuskoknagłę​bo​kąwodę.Je​ślinie

chcesz,po​wiedztote​raz.

–Co?–spy​ta​łaHan​na,pa​trzącnapo​waż​nątwarzBro​dy’ego,któ​ryoto​czyłjąra​-

mie​niem.–Ktotojest?

– Mar​sha Zim​mer. Na​zy​wa​my ją żar​to​bli​wie Na​tręt​ną Mar​shą, ale ta ko​bie​ta

wca​leniejestza​baw​na.Toonapu​ści​łahi​sto​rięoseksklu​bie,odza​wszemnieśle​-
dzi.Gdzieniespoj​rzę,wszę​dziejąwi​dzę.

–Dlakogopra​cu​je?
– Tam​pa News. Jest młod​szą re​por​ter​ką, ale ma in​stynkt. Czu​je, że coś jest nie

takzmojąeme​ry​tu​rą.Chcezro​bićka​rie​ręiniewahasięwejśćzbu​ta​midocu​dze​-
goży​cia.

–Brzmitosłod​ko.
Mar​shawła​śniedonichpo​de​szła.
–Bro​dy,świet​niewy​glą​dasz.–Po​że​ra​łagowzro​kiem,ażHan​naza​ci​snę​łazęby.
–Chy​banieuma​wia​li​śmysięnawy​wiad?
– Nie, ale by​łam w oko​li​cy i mam na​dzie​ję, że po​twier​dzisz kil​ka plo​tek, za​nim

pusz​częmójnaj​now​szyma​te​riał.–Prze​nio​sławzroknaHan​nę.–Wy​glą​dapanizna​-
jo​mo–do​da​ła,mru​żącoczy,cho​ciażwy​raź​niewca​leso​bieHan​nynieprzy​po​mi​na​ła.

Han​nani​g​dynieudzie​la​ławy​wia​du,alegdybyławcze​śniejzBro​dym,gdzieśuka​-

za​łysięichwspól​nezdję​cia.Wy​cią​gnę​łarękę.

–Han​naMor​gan,miłomi.
Mar​sha uści​snę​ła jej dłoń, prze​szy​wa​jąc ją wzro​kiem. Na​gle sze​ro​ko otwo​rzy​ła

oczy.

–Day​to​na.ByłatampanizBro​dym.Pa​mię​tampanizdję​cia.
–Ow​szem–przy​zna​łaHan​na.
–Toroz​wie​wajed​nązplo​tek.
–Tozna​czy?–za​py​tałBro​dy.
–ŻetyiJac​kieNel​sonpo​łą​czy​li​ściesiłynietyl​konaau​kcjęcha​ry​ta​tyw​ną.Jac​kie

su​ge​ro​wa​ła,żetocoświę​cej–rze​kłaMar​sha.–Alesły​sza​łamteż,żemia​łeśpro​ble​-
myzespon​so​remipotym,cosięwy​da​rzy​łowklu​bie,pró​bu​jeszza​tu​szo​waćspra​-
wę.Ktośuznałna​wet,żewca​leniezre​zy​gno​wa​łeś,tyl​kocięwy​rzu​ci​li.

Han​nabałasię,żeBro​dystra​cicier​pli​wość,aleontyl​kocięż​kowes​tchnął,apo​-

temod​rzekłzeznu​że​niem:

–Przy​jaź​ni​mysięzJac​kie.Prze​ka​zu​jękil​karze​czynaau​kcję,kil​karazywy​cho​-

dzi​li​śmyra​zem.Mu​sia​łaśjąźlezro​zu​mieć.

–Naj​wy​raź​niej.Acozespon​so​rem?
–Niemamspon​so​ra.Za​koń​czy​łemka​rie​rę.Za​po​mnia​łaś?–spy​tał,jak​bybyłagłu​-

cha.

– Hm… My​śla​łam, że ni​g​dy nie zre​zy​gnu​jesz. Sza​lo​ny Bro​dy Pal​mer miał​by się

ustat​ko​wać i osiąść gdzieś z ko​bie​tą? Nie​moż​li​we! – rze​kła z nie​zbyt przy​ja​znym
śmie​chem.

Han​nawzię​łaBro​dy’egopodrękę,mó​wiącspo​koj​nie:
–Cóż,znówsiępanimyli.Bro​dyjużniejestwol​ny.Jestzemną.
–Wtymty​go​dniu?Totakiro​manszprze​rwa​miczyprzy​jaźńzbo​nu​sem?
Han​nasięzje​ży​ła.
– Po​trze​bo​wa​łam tro​chę cza​su, ale kie​dy przy​je​cha​łam zo​ba​czyć się z Bro​dym,

wie​dzia​łam,żetymra​zemniewró​cęnapół​noc.Zo​sta​jętu​taj.

Mar​shacy​nicz​niespoj​rza​ławoczyBro​dy’ego.
–Jezu,Bro​dy,wszyst​kieko​bie​ty,zktó​ry​miroz​ma​wiam,my​ślą,żemającięnawy​-

łącz​ność.

Bro​dymoc​niejprzy​tu​liłHan​nę.
–Wtymwy​pad​kunieza​prze​czę.Spę​dzi​li​śmyzHan​nąwspa​nia​leczaswDay​to​na,

akie​dysięznówspo​tka​li​śmy,oka​za​łosię,żena​szeuczu​cianiewy​ga​sły.

Han​nawi​dzia​ła,żere​por​ter​kategonieku​pu​je.
–Są​dzisz,żeuwie​rzę,żecałyczasby​łeśwniejza​ko​cha​ny,od​wie​dza​jącseksklu​-

byispo​ty​ka​jącsięzin​ny​miko​bie​ta​mi?Wy​bacz,Bro​dy,mu​siszbar​dziejsiępo​sta​-
rać.Ku​piętotyl​kowte​dy,jakzo​ba​częob​rącz​kęnajejpal​cualbopo​znamdatęślu​bu
–po​wie​dzia​łakpią​co.

–Niemie​li​śmycza​supo​my​ślećopier​ścion​ku,aleroz​ma​wia​li​śmyoda​cieślu​bu–

oznaj​mi​łaHan​na–za​nimsiępanipo​ja​wi​łabezza​po​wie​dzi.

Toutar​łore​por​ter​cenosa,aleHan​naczu​ła,żeBro​dyze​sztyw​niał.
–Je​ste​ścieza​rę​cze​ni?Odkie​dy?–Mar​shaprze​nio​sławzroknaBro​dy’ego.
–No…tojesz​czeniejestofi​cjal​nawia​do​mość–wy​du​kał.
Han​nawstrzy​ma​łaod​dech.Niespo​dzie​wałsię,żepo​su​niesiętakda​le​ko,ate​raz

niemógłsięwy​co​fać.

–Ja​kietoro​man​tycz​ne!Więcdo​pie​rocosięoświad​czy​łeś!Pew​niedla​te​goje​steś

taki…zde​ner​wo​wa​ny.

Han​nasięuśmiech​nę​ła.
–Towy​szłospon​ta​nicz​nie.Samido​pie​roprzy​zwy​cza​ja​mysiędotejmy​śli.
– Cóż, to mój szczę​śli​wy dzień – rze​kła Mar​sha, jak​by wy​li​zy​wa​ła słod​ki krem

zmi​secz​ki.–Mampraw​dzi​wąbom​bę!

Bro​dywziąłgłę​bo​kiod​dechispoj​rzałwoczyHan​ny.
–Pew​nietak.

–Cociprzy​szłodogło​wy?–spy​tałBro​dy,wsu​wa​jącpal​cewewło​syikrą​żącpo

kuch​ni.

Mar​shapo​roz​ma​wia​łaznimijesz​czechwi​lęoślu​bie–chcie​li,bytobyłaskrom​na

uro​czy​stośćiod​by​łasięjaknaj​szyb​ciej–poczymod​je​cha​ła,zga​dza​jącsiępo​cze​kać
z ogło​sze​niem tej sen​sa​cji je​den dzień. Bro​dy wy​bła​gał zwło​kę, tłu​ma​cząc, że
chciał​bynaj​pierwpo​wia​do​mićro​dzi​nęiprzy​ja​ciół.Odzi​woMar​sha,szczę​śli​wa,że
macośta​kie​go,zgo​dzi​łasiępo​cze​kaćdokoń​caweek​en​du.

Bro​dyniebyłza​do​wo​lo​ny.Jakwy​tłu​ma​czytoro​dzi​com?Mie​lina​dzie​ję,żewkoń​-

cusięustat​ku​je,aletobyłotyl​koko​lej​nekłam​stwo.

– Prze​pra​szam, nie mo​głam znieść, jak za​dzie​ra​ła nosa. Strasz​nie mnie to wku​-

rza​ło–mó​wi​łaHan​na.–Wy​da​łomisię,żetonaj​lep​szyspo​sób,żebyjąznie​chę​cić.

–Cóż,zpew​no​ściąjąuszczę​śli​wi​li​śmy,alecote​raz?
–Twoispon​so​rzychcie​li,żebywy​glą​da​łonato,żeza​pusz​czaszko​rze​nie.Ko​bie​ty

da​dzącispo​kój.Toniejestna​praw​dę,Bro​dy,wiemotym.Niepa​ni​kuj.

–Wy​star​czy​łopo​wie​dzieć,żeje​ste​śmyra​zem.Te​razbędąocze​ki​wać,żesiępo​-

bie​rze​my.Itoszyb​ko.Je​ślitegoniezro​bi​my,wyj​dęnakłam​cęalbopo​wie​dzą,żecię
rzu​ci​łem,oszu​ka​łemitakna​praw​dęni​g​dynieza​mie​rza​łemciępo​ślu​bić.Cie​ka​we,
gdzieusły​sza​łaospon​so​rze.

UśmiechHan​nyzbladł.
–Pew​niezga​dy​wa​ła.Chcia​łasięprze​ko​nać,czytra​fi.Alemo​że​mytoprze​cią​gnąć.

Przy​go​to​wa​niadoślu​butrwa​ją.

–Niewprzy​pad​kuskrom​nychce​re​mo​nii.
Han​napo​ło​ży​łarękęnaczo​le.
–Ra​cja.Niewiem,skądmisiętowzię​ło.Zda​wa​łomisię,żeimwię​cejszcze​gó​łów

po​da​my,tymbę​dzie​mywia​ry​god​niej​si.

–Wkaż​dymra​zieciuwie​rzy​ła.Te​razniemamywyj​ścia.
–Lu​dziezmie​nia​jąpla​ny.Mo​że​mypo​wie​dzieć,żechce​mytozro​bićje​sie​nią,ado

tegocza​su…

–Tyni​cze​goniery​zy​ku​jesz,alejacałeswo​jepie​przo​neży​cie.–Po​ża​ło​wałtych

słów,gdytyl​kojewy​po​wie​dział.

Han​nasie​dzia​łaprzysto​lezgło​wąwdło​niach.
–Maszra​cję,prze​pra​szam.Za​pę​dzi​łamnaswkoziróg.Alepo​wie​dzie​li​śmyjej,że

tobyłopodwpły​wemim​pul​su.Możeniejestzapóź​no,żebysięzniąskon​tak​to​wać
ipo​wie​dzieć,żesiępo​spie​szy​li​śmy?

–Wy​czu​je,żecośkrę​ci​my,tyl​kopo​gor​szy​myspra​wę.
Bro​dypod​szedłdozle​wuiwyj​rzałprzezokno.Usi​ło​wałsięsku​pić.Pa​ni​kaza​bi​ja.

Aonmusimy​ślećlo​gicz​nie.Musiist​niećja​kieśroz​wią​za​nie,spo​sób,żebyto…

Uwia​ry​god​nić?Po​waż​nie?
Od​wró​ciłsiędoHan​ny,któ​rasię​gnę​łapochu​s​tecz​kę,bywy​trzećnos.Pła​ka​ła.
–Wszyst​kowpo​rząd​ku.Niepłacz,ko​cha​nie.A…cobybyło,gdy​by​śmytozro​bi​li?

–Tesło​waza​brzmia​łyja​kośnie​re​al​nie.

Z po​cząt​ku zda​wa​ło mu się, że Han​na go nie sły​sza​ła. Sie​dzia​ła nie​ru​cho​mo, po

czympo​wo​lisięod​wró​ci​ła.

–Co?
–Wy​star​czydzieńczydwa,żebyza​ła​twićfor​mal​no​ści.Póź​niejza​pla​nu​je​myce​re​-

mo​nięicotamtrze​ba.

Jejprze​ra​żo​naminawy​star​czy​łazaod​po​wiedź.Imdłu​żejjegosło​wawi​sia​ływpo​-

wie​trzu,tymbar​dziejna​bie​rałprze​ko​na​nia,żemasłusz​ność.

– Sama stwier​dzi​łaś, że to nie bę​dzie na​praw​dę. Jak tyl​ko ze​chcesz, mo​że​my to

za​koń​czyć.

–Osza​la​łeś?–spy​ta​ławkoń​cuHan​na.
Bro​dypod​szedłdoniejzuśmie​chem.
–Tak,prze​cieżwiesz,żeje​stemwa​ria​tem.Po​wie​dzia​łaś,żechceszprzy​go​dy.Po​-

bierz​mysię.

Han​napa​trzy​łananie​goosłu​pia​ła,więcprzy​po​mniał:
–Hej,tobyłtwójpo​mysł.
–Nie​praw​da.My​śla​łam,żebę​dzie​mydłu​gouda​wa​lina​rze​czo​nych.Anieżebyod

razubraćślub.

Bro​dypo​trzą​snąłgło​wą.
–Jużuda​ję,żeza​koń​czy​łemka​rie​rę,iniejesttoła​twe.Ztejsy​tu​acjiniemawyj​-

ścia,ina​czejMar​shaZim​merniedamispo​ko​judokoń​caży​cia.

–Więcwo​liszuda​wa​nemał​żeń​stwo?–spy​ta​łaznie​do​wie​rza​niem.
Mu​siałprzy​znać,żewjejustachza​brzmia​łototak,jak​byde​cy​do​wa​lisięnaczy​-

stesza​leń​stwo.AleBro​dylu​biłsza​leć.

–Nieby​ło​byuda​wa​ne.By​ło​bybar​dzopraw​dzi​we.–Po​ło​żyłdłońnakar​kuHan​ny.

–Podkaż​dymwzglę​dem.Docza​su,gdypo​sta​no​wi​myjeza​koń​czyć.Cotynato?

Bro​dydoj​rzałwjejoczachwa​ha​nie,amożeteżcieńpa​ni​ki.Ajed​nakto…roz​wa​-

ża​ła.

–By​ła​byśpierw​sząko​bie​tą, któ​razła​pa​ławsi​dła Bro​dy’egoPal​me​ra– za​żar​to​-

wałipo​ca​ło​wałjąwucho.–Jużniktni​g​dyniepo​my​śli,żebrakciod​wa​gi.Tobę​dzie
przy​go​da,Han​no…co​kol​wiekze​chceszro​bić–szep​nął.

Kie​dy szczyp​nął war​ga​mi ko​niu​szek jej ucha, wstrzy​ma​ła od​dech, pod​nie​co​na

piesz​czo​tąiobiet​ni​cą.

Bro​dyba​wiłsięmy​śląomał​żeń​stwie,gła​dzącHan​nępople​cach.Ni​g​dyniebrał

poduwa​gęmał​żeń​stwa.Możekie​dyś,gdybę​dziedużostar​szy,nara​zieka​rie​rajest
naj​waż​niej​sza.Pozatymbyłszczę​śli​wy,upra​wia​jącróż​nepo​let​ka.Niemógłmiećza
złeMar​shy,żeźleonimmy​śli.Niemy​li​łasię,Bro​dylu​biłko​bie​ty.

Te​raz mia​ło​by się to zmie​nić. Na​wet gdy​by nie było to praw​dzi​we mał​żeń​stwo,

niewol​nobymubyłoflir​to​waćiro​man​so​wać.Zresz​tąbyłwier​nyswymko​chan​kom,
leczgdybyłzHan​ną,oni​kimin​nymniemy​ślał.

Totyl​koumo​wa,któ​raimoboj​guprzy​nio​sła​byko​rzy​ści.Jegona​zwi​skoizna​jo​mo​-

ściotwo​rząHan​nieróż​nedrzwi.Tomożesięudać.Jakwcze​śniejpo​wie​dzia​ła,po​-
sta​ra​jąsię,byimsiętoopła​ci​ło.

Znówza​cząłjąca​ło​wać,aleHan​nasięod​su​nę​ła.
–Dlamnietozbytwiel​kiekłam​stwo.
–Cze​mu?
Wzru​szy​łara​mio​na​mi,pod​cho​dzącdookna.
– Za​wsze uwiel​bia​łam pa​trzeć na zdję​cia ślub​ne mo​ich ro​dzi​ców. Wy​obra​ża​łam

so​bie,żekie​dyśbędęmia​łapo​dob​nezdję​cia.Suk​nię,kwia​ty…Żemojedzie​cibędę
jekie​dyśoglą​dać.Mał​żeń​stwoto…obiet​ni​ca,anieumo​wabiz​ne​so​wa.Je​śli,za​nim
sięza​cznie,mó​wi​myojegokoń​cu,jestpraw​dzi​wetyl​konapa​pie​rze.

Bro​dykiw​nąłgło​wą.
–Maszra​cję.Moiro​dzi​cesąra​zempra​wietrzy​dzie​ścilat.Możekie​dyśbę​dziesz

mia​łata​kiemał​żeń​stwo,alesamastwier​dzi​łaś,żete​raztegoniechcesz,chcesztyl​-
kocośwso​bie,wswo​imży​ciuzmie​nić.Nieje​stemfa​ce​tem,któ​rywią​żesięnasta​-
łe.Wieszotym.

–Wiem,ale…
–Na​wetje​ślitobę​dzietym​cza​so​wemał​żeń​stwo,niebę​dzieuda​wa​ne.Jużjaoto

za​dbam.Pra​gnęcię,lu​bięztobąbyć.Topo​pra​wimójwi​ze​ru​nek,Mar​shaijejpo​-
dob​nizo​sta​wiąmniewspo​ko​ju.Ato​biepo​mo​gęze​rwaćzru​ty​ną,roz​wi​nąćka​rie​rę.
Bę​dzieszmia​łaczasnaprze​my​śle​nia.Czynietosu​ge​ro​wa​łaś?

Han​naprzy​gry​zławar​gę.
–Możebyćcał​kiemmiło.Bar​dzomiło–do​dał,wi​dząc,żepra​wiejąprze​ko​nał.
–Mu​szębyćrów​niesza​lo​najakty,żebywogó​lebraćtopoduwa​gę.–Po​krę​ci​ła

gło​wą.

Jej oczy za​bły​sły. Bro​dy przy​rzekł so​bie w du​chu, że roz​pa​li tę iskrę, by lśni​ła

jesz​czeja​śniej.

Pod​szedłdoniejinieda​jącjejszan​synamy​śle​nie,po​ca​ło​wałjąna​mięt​nie,obie​cu​-

jącdużowię​cej.Gdysięod​chy​lił,od​dy​cha​łatakszyb​kojakon.

–Wyj​dzieszzamnie,nachwi​lę,Han​no?–spy​tał.
Han​nawzię​łaod​dechispoj​rza​łananie​gotak,jak​byda​ro​wa​łamuświat.
–Napew​nozwa​rio​wa​łam,ale…tak.

ROZDZIAŁSZÓSTY

–Co?–za​pisz​cza​łaAbby.–Żar​tu​jeszso​bie?
Han​namu​sia​łatrzy​maćte​le​fonzda​le​kaoducha,alesły​szącre​ak​cjęprzy​ja​ciół​ki

najejno​wi​nę,uśmie​cha​łasięsze​ro​ko.Kie​dysięotrzą​snę​łapoin​cy​den​ciezMar​shą
ijegokon​se​kwen​cjach,zro​zu​mia​ła,żeBro​dymara​cję.Jejopórprzedpo​ślu​bie​niem
gowy​pły​wałzjejpo​dej​ściadoin​sty​tu​cjimał​żeń​stwa.Dlaniejbyłtoba​stionsta​bil​-
no​ści,doktó​re​godo​tądza​wszedą​ży​ła,ije​śliist​niałspo​sóbnato,bygoroz​sa​dzić,
bypo​czućmło​dzień​cząnie​od​po​wie​dzial​ność,totymspo​so​bembyłowła​śniewyj​ście
zamążtym​cza​so​wo.

Co nie zna​czy, że nie była zde​ner​wo​wa​na per​spek​ty​wą po​in​for​mo​wa​nia o tym

przy​ja​ciółiro​dzi​ny.Zaparęgo​dzinwy​bie​ra​łasięzBro​dymnako​la​cjęzjegoro​dzi​-
ca​mi,pod​czasktó​rejmie​liogło​sićtęwia​do​mość.

Wpo​nie​dzia​łekranoza​ła​twi​lido​ku​men​tyiusta​li​liter​minślu​buwmiej​sco​wymsą​-

dzie na ko​lej​ny pią​tek, naj​bliż​szy wol​ny ter​min. Bro​dy pro​po​no​wał ślub w Las Ve​-
gas, ale Han​na to od​rzu​ci​ła. Ve​gas było zbyt tan​det​ne, a je​śli Bro​dy chciał zro​bić
wra​że​nie,żetozo​bo​wią​za​nienaza​wsze,Ve​gasbygozdra​dzi​ło.

Bro​dyzgo​dziłsię,żeślubmusiwy​glą​daćpraw​dzi​wie.Han​nieniepo​do​bałsiępo​-

mysłześlu​bemko​ściel​nym,więczgo​dzi​lisięnaślubwobec​no​ściro​dzi​nyiprzy​ja​-
ciółwnie​wiel​kimsą​dzie.Dzię​kitemuma​rze​niaHan​nyouro​czy​stymprzy​szłymślu​-
biepo​zo​sta​łynie​na​ru​szo​ne.

Cze​ka​łająjesz​czeroz​mo​wazmat​ką,lecznasamąmyślotymogar​nia​łojąpo​czu​-

ciewiny.

–Nie–po​wie​dzia​ładoAbby.–Wkrót​cezo​sta​nępa​niąPal​mer.Cho​ciażchy​baza​-

trzy​mamswo​jena​zwi​sko.

Po​my​śla​łaotymwostat​niejchwi​li.Tylesprawmusiroz​strzy​gnąć,na​wetje​ślima

tobyćmał​żeń​stwotym​cza​so​we.

– Jak to się sta​ło? Mu​szę wszyst​ko wie​dzieć – rze​kła Abby. – Po​win​ni​ście tu​taj

wziąćślubiurzą​dzićprzy​ję​ciewwin​ni​cy.Po​cze​kaj​ciedolata.By​ło​bypięk​nie.Aco
zsuk​nią?Two​jamamajużwie?

Han​naza​cze​ka​ła,ażprzy​ja​ciół​ceza​brak​nietchu,apo​temod​po​wia​da​łanajejpy​-

ta​nia.

– Nie mo​że​my, a ra​czej nie chce​my cze​kać. Pra​gnie​my być ra​zem. For​mal​nie.

Możewle​ciewasod​wie​dzi​my.Umamydziśranowłą​cza​łasięse​kre​tar​ka,więcnic
jejniemów.

Abbywes​tchnę​ła.
–Noniewiem.Uwiel​biamBro​dy’ego,aleonjest…Niejestmo​no​ga​mi​stą,mó​wiąc

de​li​kat​nie. Nie są​dzisz, że dzia​łasz pod wpły​wem im​pul​su? Rzu​ci​łaś pra​cę, on też
cięż​koprze​żyłko​niecka​rie​ry.Możeniena​le​ża​łociępo​sy​łać.Wkaż​dejsy​tu​acjimał​-
żeń​stwopo​win​nobyćprze​my​śla​ne,azwłasz​czawwa​szej.

–Wiem,żetonie​ocze​ki​wa​ne,aletoniezna​czy,żepo​peł​nia​mybłąd.Pa​mię​taj,że

sięzna​my.Uczu​ciezprze​szło​ściniemi​nę​ło,tyl​kochy​baza​śle​pi​łomnieja​kieśmoje
wy​obra​że​nieprzy​szło​ści.Niezda​wa​łamso​biespra​wy,żewciążtyledonie​goczu​ję.

Han​napo​czu​łauciskwpier​si.Wy​ja​śnie​niawy​da​łyjejsięodro​bi​nęzbytprze​ko​nu​-

ją​ce,zbytpraw​dzi​we,bydo​brzesięznimiczu​ła.Mimotobrnę​łada​lej.

–My​ślisz,żeRe​ecezdą​żywró​cićzFran​cji?Bar​dzoby​śmychcie​li,że​by​ściebyli

obec​ni.

–Han​no,niero​zu​miem.Toniewtwo​imsty​lu,pozatymza​wszemó​wi​łaś,żepra​-

gnieszcze​gośin​ne​go.

Iwła​śnieotocho​dzi.
–Wiem.Alejakspo​ty​kasztegoje​dy​ne​go,resz​taprze​sta​jesięli​czyć.
–Pew​nietak…Za​razza​dzwo​niędoRe​ece’a.Zde​ner​wu​jesięjakja,je​ślinieuda

namsięprzy​je​chać,alewymu​si​cietujaknaj​szyb​ciejsięzja​wić,że​by​śmymo​glito
uczcić. W le​cie wy​da​je​my wiel​kie przy​ję​cie, cały świat wy​ści​gów tu bę​dzie, więc
miejtonawzglę​dzie.

Han​nasięza​śmia​ła,leczporazpierw​szywjejoczachpo​ja​wi​łysięłzyimu​sia​ła

po​cze​kaćzod​po​wie​dzią,bynieoka​zaćemo​cji.Ajed​nakjejsiętonieuda​łoiobie
ko​bie​tyśmia​łysięipła​ka​ły,ażHan​nasięroz​łą​czy​ła,bywy​braćnu​mermat​ki,apo​-
temszy​ko​waćsięnako​la​cjęzprzy​szły​mi,choćtym​cza​so​wy​mi,te​ścia​mi.

Te​le​fondomat​kikosz​to​wałjąwie​lener​wów.Po​dzie​li​łasięzniąwia​do​mo​ścia​mi

i po​wie​dzia​ła mniej wię​cej to samo co Abby, a po​tem znów się roz​pła​ka​ła. Mie​li
zBro​dymopła​cićprzy​jazdmamyijejpo​bytwpen​sjo​na​cieprzypla​ży.

–Jaktyl​kobędęzna​ławszyst​kieszcze​gó​ły,damciznać,mamo–po​wie​dzia​łaHan​-

na.

–Je​steśpew​na,ko​cha​nie?Mogęwcze​śniejprzy​je​chać,po​mócci.
–Tobę​dzieskrom​nyślub,niemawie​ledozro​bie​nia.Pokrót​kiejce​re​mo​niiza​pro​-

si​mygo​ścinako​la​cję.Nieocze​ku​ję,żebę​dzieszmipo​ma​ga​ła,sko​roin​for​mu​jęcię
takpóź​no.

Mat​kasięzniązgo​dzi​ła,choćnie​chęt​nie.Żebyza​jąćczymśin​nymmy​śli,Han​na

przej​rza​ława​liz​kęizda​łaso​biespra​wę,żeniemaod​po​wied​nie​gostro​junako​la​cję
zro​dzi​ca​miBro​dy’ego.Gdyzbie​ra​łaroz​rzu​co​neubra​nia,Bro​dywszedłdopo​ko​ju.

–Jakpo​szłozAbby?Da​dząradęprzy​je​chać?
–Do​brze.Po​sta​ra​jąsię,niewia​do​mo,czyRe​ecezdą​żywró​cić.Niemamsięwco

ubrać na spo​tka​nie z two​imi ro​dzi​ca​mi – stwier​dzi​ła spa​ni​ko​wa​na. – Nie mo​że​my
siędzi​siajznimispo​tkać.Mu​szęcośku​pić.Możeju​trowie​czo​rem.

Bro​dypo​ło​żyłdło​nienajejra​mio​nach.
– Co​kol​wiek wło​żysz, bę​dzie ide​al​nie. Nie przej​muj się, i tak uzna​ją, że je​steś

wspa​nia​ła.Takjakja.–Wy​ci​snąłca​łu​sanajejczo​le.

–Wi​dzie​liwia​do​mo​ści?
–Oczy​wi​ście.Dzwo​ni​łemdonichtużprzedwia​do​mo​ścia​miwpo​rzelun​chu.Byli

zdzi​wie​ni, ale szczę​śli​wi. Chy​ba ni​czym już ich nie za​sko​czę – za​śmiał się. – Ale
masz wy​rok od​ro​czo​ny. Po​my​śla​łem, że bę​dziesz chcia​ła oswo​ić się z tą my​ślą
iprzy​go​to​wać,więcprze​nio​słemspo​tka​nienaju​tro.

Han​nagłę​bo​koode​tchnę​ła.
–Dzię​ku​ję.Chcęzro​bićdo​brewra​że​nie,wkoń​cutotwoiro​dzi​ce.Two​jasio​stra

spo​rowieona​szymmie​sią​cuwDay​to​na,dużowię​cej,niżpo​win​na.Wy​ga​da​łeśsię
podwpły​wemnar​ko​zy?

Bro​dysięskrzy​wił.

–Tak,wy​bacz.Aletonastyl​kouwia​ry​god​nia.
–Więctwoiro​dzi​ceteżpew​niewie​dzą,żeje​stemtąHan​ną.Niechcę,żebymnie

wzię​lizana​cią​gacz​kę.

Bro​dysłu​chałjejzszo​ko​wa​ny.
–Żar​tu​jesz?
–Bran​dizpo​cząt​kutakpo​my​śla​ła.Cze​muoniniemie​li​bytakuwa​żać?Towszyst​-

kojestdośćnie​ocze​ki​wa​ne.

– Uzna​ją, że je​steś cie​płą, in​te​li​gent​ną, za​baw​ną i wspa​nia​łą ko​bie​tą. I zdzi​wią

się,jakichsyn,tendrańiplay​boy,zdo​byłta​kiecudo.Conaj​wy​żejstwier​dzą,żeto
janieje​stemcie​biego​dzien.Isłusz​nie.

Jużchcia​łaza​pro​te​sto​wać,kie​dydo​dał:
–Mamywol​nywie​czór.Trze​bauczcićna​szeza​rę​czy​ny.–Po​ło​żyłręcenajejbio​-

drachispoj​rzałnałóż​ko.

Han​nasięuśmiech​nę​łaiob​ję​łagozaszy​ję.
–Maszra​cję.Mu​szęna​uczyćsięspon​ta​nicz​no​ści.Wciążjesz​czesięmar​twięiza

dużomy​ślę–przy​zna​ła.

–Bę​dziefan​ta​stycz​nie–obie​cał.
–Tak?Udo​wod​nijmito.
–Pro​szębar​dzo.Alenaj​pierwwe​zmęprysz​nic.Idzieszzemną?
Trzy​ma​jącsięzaręce,po​szlidoła​zien​kiprzy​le​głejdopo​ko​ju.Bia​łemar​mu​ro​we

ka​fle z sza​ry​mi żył​ka​mi mu​sia​ły kosz​to​wać for​tu​nę. Han​na pa​trzy​ła na ogrom​ną
wan​nę.Oglą​da​ławskle​piepo​dob​nemo​de​le,leczniewy​obra​ża​łaso​bie,żekie​dy​kol​-
wiekbę​dziejąstaćnacośta​kie​go.

–Niedowia​ry.Przezja​kiśczasbędętowszyst​komia​ładodys​po​zy​cji.Takąwan​-

nę!–po​wie​dzia​łabar​dziejdosie​bieniżdoBro​dy’ego,któ​ryuniósłbrwi.

–Nicwię​cejtucisięniepo​do​ba?–za​żar​to​wał.
–Po​do​bamisiętenprysz​nic.Ła​wecz​kazka​flijestcud​na.–Prze​su​nę​ładło​niąpo

gład​kiejpo​wierzch​ni.

Bro​dychwy​ciłjąwta​liiipo​ca​łun​ka​mizdu​siłśmiechHan​ny.Wy​star​czy​łoparęmi​-

nut, by ich ubra​nia wy​lą​do​wa​ły na pod​ło​dze, a oni zna​leź​li się pod stru​mie​nia​mi
wody,któ​razda​wa​łasiętry​skaćzewszyst​kichstronna​raz.

Bro​dywziąłzpół​kigąb​kęina​my​dliłją.Po​tempo​dałjąHan​nie,wziąłdru​gągąb​kę

iteżjąna​my​dlił.

Sta​li bli​sko sie​bie i myli się na​wza​jem. Bro​dy umył Han​nie wło​sy, po​tem zsu​nął

gąb​kęni​żej,aHan​naza​czę​łako​ły​saćsięwrytmjegoru​chów.Kil​kase​kundpóź​niej
opar​łasięnanimbeztchu,prze​peł​nio​naroz​ko​szą.

Po​tem Bro​dy lek​ko pchnął ją na ła​wecz​kę, na​stęp​nie ujął je​den z nad​garst​ków

Han​nyiuniósłgonadjejgło​wę.

–Coro​bisz?–Po​pa​trzy​ławgóręza​cie​ka​wio​na.
Sa​ty​no​wympa​skiemodszla​fro​kaob​wią​załjejnad​garst​ki.
–Prze​sa​dzi​łem?–za​py​tał.
Przezchwi​lęsięza​sta​no​wi​ła,aletegoprze​cieżchcia​ła.Cze​gośno​we​go,in​ne​go.

Za​ufa​łaBro​dy’emu.

–Nie,jestokej–od​par​ła.
Bro​dyprzy​wią​załręceHan​nydowie​sza​kanaręcz​ni​kinadjejgło​wą.Cof​nąłsię

ityl​konaniąpa​trzył.

–Wiesz,jakaje​steśpięk​na?
Natesło​waonie​mia​ła.Nikttakdoniejniemó​wił.
Po​trzą​snę​łagło​wą.
–Co?Oczympo​my​śla​łaś?–spy​tał,klę​ka​jąc.Wziąłwdło​niejed​nązjejstópiza​-

cząłjąma​so​wać.

–Nicważ​ne​go…Och,jakdo​brze–wes​tchnę​ła.
–Po​wiedzmi.
Uniósłjejsto​pęipo​ca​ło​wał,prze​su​nąłję​zy​kiempowraż​li​wejskó​rze,ażwgło​wie

jejsięza​krę​ci​ło.

–Po​wiedzmi,Han​no–po​wtó​rzył.
–Za​sta​na​wia​łamsię,czywszyst​kimdziew​czy​nomtoro​bisz.–Sta​ra​łasięmó​wić

żar​to​bli​wie.

Aleonwie​działswo​je.Znałją.
–Ni​g​dynieby​łemzni​kim,kogobymnielu​bił,alu​bi​łemwie​leko​biet…Aletyje​-

steśinna.Za​wszeby​łaśinna.

–Inna?
–Nieje​steśko​bie​tą,któ​rąspo​tka​łemoboktoruanifan​ką,anikimś,zkimpra​co​-

wa​łem.Je​steś…nor​mal​na.Praw​dzi​wa.

Han​nazdu​si​łaśmiechpo​łą​czo​nyzję​kiem,gdypal​ceBro​dy’egowę​dro​wa​ływzdłuż

jejłyd​ki.

–Chcia​łeśpo​wie​dziećnud​na.
–Nie.–Szczyp​nąłwar​ga​miskó​rępodjejko​la​nem,apo​temjątampo​li​zał.–Wca​-

lenie.

–Czy​lipo​spo​li​ta?
–Nie.–Po​dą​żałwar​ga​miwgóręjejuda.Han​niespodo​ba​łysiętebo​le​snepiesz​-

czo​ty,ko​jo​nepóź​niejpo​ca​łun​ka​mi.

–Wy​jąt​ko​wonud​na?–Wstrzy​ma​łaod​dech,cze​ka​jąc,ażznówpo​czu​jejegozęby.

Tym​cza​semBro​dypod​niósłgło​węispoj​rzałnanią.

– Je​steś bar​dzo ze​psu​ta – orzekł, roz​su​wa​jąc jej nogi. – Tyl​ko uda​jesz grzecz​ną

dziew​czyn​kę,co?

Po​trzą​snę​łagło​wą.Chcia​łabyćze​psu​ta.
–Chy​bamu​siszzatoza​pła​cić–rzekłzuda​wa​nąpo​wa​gą.
–Pro​szę–za​chę​ci​łago,gdymię​dzyuda​mipo​czu​łapierw​szemu​śnię​cieję​zy​ka.
Pie​ściłją,ażza​czę​łasięwić.Byćmożewy​krzy​cza​łajegoimię,niepa​mię​ta​łatego.

Faleor​ga​zmuobej​mo​wa​łycałecia​ło,ko​ły​szącnią,agdyzła​pa​łaod​dech,wy​czer​pa​-
na,spoj​rza​łanaBro​dy’ego,któ​rynaniąpa​trzyłzpo​żą​da​niem,któ​reznówode​bra​ło
jejdech.

Chwy​ciłzpół​kilu​ster​koipod​sta​wiłjej,bysięprzej​rza​ła.
–Towła​śniewto​biewi​dzę,Han​no.Kie​dyprze​sta​jeszsiękon​tro​lo​wać,kie​dyda​-

jeszso​biewol​ność,nieje​steśnud​na.

Spoj​rza​łanaswo​jeod​bi​ciewza​pa​ro​wa​nymlu​ster​kuiwtejspeł​nio​nejko​bie​ciele​-

d​wiesięroz​po​zna​ła.

–Aha.–Nicwię​cejniebyławsta​niepo​wie​dzieć.
Bro​dywstałiroz​wią​załjejręce,ca​łu​jąckaż​dązdło​ni.Po​temprzezkil​kami​nut

tu​lił ją pod prysz​ni​cem. Przy​warł do niej war​ga​mi, oto​czył się jej no​ga​mi w pa​sie,
apochwi​liwniąwszedł.Potym,cowła​śnieprze​ży​ła,nieosią​gnę​łako​lej​ne​goor​ga​-
zmu,aletonic,bomia​łaczasnato,bypo​znaćido​świad​czyćcia​łaBro​dy’ego,jego
roz​ko​szy,awszyst​koto,każ​dyszcze​gół,za​pi​sa​łaso​biewpa​mię​ci.

Ca​ło​wa​łajegokark,szep​czącmudouchanie​przy​zwo​itesło​wa,ażgło​śnojęk​nął

iwtu​liłtwarzwjejra​mię.

Kil​kase​kundpóź​niejpo​sta​wiłjąznównapod​ło​dzeiznie​ru​cho​miał.
–Kom​plet​nieza​po​mnia​łem…
Po​ło​ży​łarękęnajegora​mie​niu.
–Tonic.Je​stembez​piecz​na.Poto​biezni​kimin​nymnieby​łam.
Bro​dywy​da​wałsięzdu​mio​nytymwy​zna​niem,aczu​łośćwjegooczachpo​ru​szy​ła

Han​nę.

– Z przy​kro​ścią mu​szę po​wie​dzieć, że ja by​łem, ale od po​by​tu w szpi​ta​lu żyję

wce​li​ba​cie.Atamdo​kład​niemnieprze​ba​da​no,je​stemzdro​wy.

–Wta​kimra​zieniemu​si​mysięprzej​mo​wać,zwłasz​czażewkrót​cebę​dzie​mymał​-

żeń​stwem.

–Po​win​ni​śmyuwa​żać.Wtychoko​licz​no​ściachniemożenasbyćwię​cej.
Tesło​waprzy​wró​ci​łyHan​nędorze​czy​wi​sto​ści.
Wy​szlispodprysz​ni​ca,awy​cie​ra​jącsię,omaływłosniewy​lą​do​wa​liwłóż​ku.Kie​-

dyza​dzwo​niłte​le​fon,Bro​dypo​krę​ciłgło​wą.

–Todzwo​nekBran​di.Po​wi​nie​nemode​brać.
– Od​bierz, ja pój​dę do kuch​ni, bo umie​ram z gło​du. Pew​nie zo​sta​ło coś do pod​-

grza​nia–rze​kłaHan​na.

Wdro​dzenu​ci​łaiuśmie​cha​łasiępodno​sem.Po​do​ba​łojejsięto,codzia​łosiępod

prysz​ni​cem,bar​dziejniżsięspo​dzie​wa​ła.Chcia​łatopo​wtó​rzyć.Jak​byporazpierw​-
szy po​zna​wa​ła samą sie​bie. Po​do​ba​ło jej się to, co na swój te​mat od​kry​wa​ła.
Amożebyćjesz​czele​piej,praw​da?

Zaj​rza​ładolo​dów​ki,gdziezna​la​złaresz​tęsosuzpo​przed​nie​godnia.
–Jestdośćsosu,je​ślimaszocho​tęnaspa​ghet​ti–za​czę​ła,kie​dyBro​dywszedłdo

kuch​ni.

–Mu​szęwyjść.Prze​pra​szam–od​parłrów​no​cze​śniezmar​twio​nyizi​ry​to​wa​ny.
–Cosięsta​ło?
–Tospra​waro​dzin​na.SynBran​diza​cho​wałsięnie​od​po​wied​nio,pro​si​ła,że​bymgo

zna​lazł.

–Wiesz,gdziejest?
–Chy​batak.Bie​rzeudziałwulicz​nychwy​ści​gach,jużrazpo​li​cjagozgar​nę​ła.Nie

pusz​cząmutegopła​zem,je​śliznówgoprzy​ła​pią.Chy​banie​dłu​gowró​cę,aległo​wy
niedam.Niecze​kajnamniezje​dze​niem.

–Mogęztobąpo​je​chać.
–Nie,ulicz​newy​ści​giby​wa​jąwnie​cie​ka​wychmiej​scach.Le​piej,że​bymsampo​je​-

chał.

Po​ca​ło​wałjąkrót​koiru​szyłdotyl​ne​gowyj​ścia.
Han​naniemia​łaszan​symuod​po​wie​dzieć,anielu​bi​łabyćod​trą​ca​na.Zwłasz​cza

potym,cosięmię​dzynimiwy​da​rzy​ło.Jak​byłą​czyłichtyl​koseks,jak​byniebyłodla
niejwię​cejmiej​scawjegoży​ciu.

Pozatymza​cie​ka​wi​łojąto,copo​wie​dział.Wy​ści​giulicz​ne,tobrzmieks​cy​tu​ją​co.
Sły​sza​ła, jak Bro​dy wsiadł do sa​mo​cho​du i uru​cho​mił sil​nik. Nie​wie​le my​śląc,

chwy​ci​ła klu​czy​ki swo​je​go sa​mo​cho​du i wy​bie​gła. Za​cze​ka​ła, aż Bro​dy do​tarł do
koń​capod​jaz​du.Gdybyłapew​na,żejejniewi​dzi,ru​szy​łazanim.

Z bó​lem my​ślał o stre​sie sio​stry, któ​rej bła​gal​ne sło​wa wciąż dzwo​ni​ły mu

wuszach:

–Znajdźgo,pro​szę,za​nimsięza​bi​je.Cie​biepo​słu​cha.
Aidenmiałsie​dziećwswo​impo​ko​ju–znówmiałszla​ban–kie​dyBran​diza​uwa​ży​-

ła,żeznik​nął.

Bro​dykie​ro​wałsięnaau​to​stra​dę,do​da​jącgazu,apokil​kuki​lo​me​trachzje​chałna

po​łu​dnie.Dro​gibyłytamwęż​sze,aleonznałtęoko​li​cęjakwła​snąkie​szeń.Wmło​-
do​ści wie​le razy tam​tę​dy jeź​dził, tak jak sio​strze​niec, któ​ry po​wi​nien był sie​dzieć
wdomuisięuczyć.

Dro​gapro​wa​dzi​ładosta​re​gopasastar​to​we​gowEver​gla​des.Bro​dyteżkie​dyśsię

tamści​gał.Wie​dział,żewy​ści​gina​dalsięod​by​wa​ją,kil​karazyna​wetjeoglą​dał,ale
niepo​do​ba​łomusię,takjakBran​di,żeAidenwnichuczest​ni​czy.Cho​ciażro​zu​miał
tole​piejniżsio​stra.

Wkrót​ce usły​szał w od​da​li szum sil​ni​ków i wró​cił my​ślą do prze​szło​ści. Ileż to

razywy​my​kałsięzdomu,bysiętu​tajści​gać?Zbytwie​lerazy.Alewte​dybyłoina​-
czej.

Wi​działichzewzgó​rza,świa​tładzie​sią​teksa​mo​cho​dówroz​świe​tla​łynoc.Po​sta​-

wi​liteżkil​kalamp,byoświe​tlićpas.Bro​dyza​par​ko​wałwod​da​lo​nymodpasamiej​-
scu,wło​żyłkurt​kęibejs​bo​lów​kę,któ​remiałnatyl​nymsie​dze​niu,iru​szyłnapo​la​nę.
Były tam set​ki dzie​cia​ków, sa​mo​cho​dy droż​sze i bar​dziej od​szty​fto​wa​ne, niż mie​li
kie​dyśBro​dyijegoko​le​dzy.

Te​raz do nor​mal​no​ści na​le​ża​ły roz​ma​ite nie​bez​piecz​ne mo​dy​fi​ka​cje, poza tym

wie​leztychsa​mo​cho​dówlubichczę​ścipo​cho​dzi​łozwarsz​ta​tów,gdziede​mon​to​wa​-
nokra​dzio​nesa​mo​cho​dy.Nawy​ści​gachpo​ja​wi​łysięnie​le​gal​neza​kła​dy,buk​ma​che​-
rzy,ana​wethan​dla​rzenar​ko​ty​ków.

Mimo to mu​siał przy​znać, zer​ka​jąc na pięk​ne​go che​vro​le​ta, że były tam tak​że

bar​dzoład​neauta.Ichoćwrę​kachama​to​rówbyłynie​bez​piecz​ne,Bro​dyznałwię​-
cejniżjed​ne​goza​wo​do​we​gokie​row​cę,któ​ryza​czy​nałwwy​ści​gachulicz​nych.Nie​-
któ​reztychdzie​cia​kówna​praw​dępo​tra​fi​łyjeź​dzić.

Więk​szypro​blemsta​no​wi​łyte,któ​rymsiętyl​kozda​wa​ło,żetopo​tra​fiąici,któ​rzy

my​śle​li,żekie​dyda​chu​jąprzydu​żejpręd​ko​ści,wy​sią​dą,wsta​nąiotrze​piąsięzku​-
rzu,takjaktopo​ka​zu​jąwki​nie.

Aiden po​wi​nien być mą​drzej​szy, jego oj​ciec tak​że się ści​gał. Pew​ne​go wie​czo​ru,

ja​dącdoskle​puspo​żyw​cze​go,do​stałza​wa​łuzakie​row​ni​cą.Tozro​zu​mia​łe,żeAiden
czuł się bli​żej z oj​cem, któ​re​go nie po​znał, pró​bu​jąc iść w jego śla​dy, ale mimo
wszyst​kotoniebyłdo​brypo​mysł.

Bro​dy zlu​stro​wał tłum, szu​ka​jąc sio​strzeń​ca. Aiden nie miał sa​mo​cho​du, ale za

pie​nią​dzektośza​wszechęt​niepo​ży​czyswój.Bro​dytrzy​małsięzboku,uda​wał,że
oglą​daauta,choćszu​kałsynasio​stry.

Usły​szałjegogłos,nimgozo​ba​czył.

–Mu​siszzna​leźćtęli​nię,czło​wie​ku…
Sio​strze​niec do​ra​dzał in​ne​mu dzie​cia​ko​wi. Bro​dy po​cze​kał, aż zna​jo​mi Aide​na

odej​dą.

–Za​po​mnia​łeśpo​wie​dzieć,żetakna​praw​dętokwe​stiain​stynk​tu–rzekł,pod​cho​-

dzącdonie​go.–Je​ślioncośschrza​ni,możewię​cejniżprze​grać.Możeucier​pieć.
Albogo​rzej.Toteżwiesz.

Aidengwał​tow​niesięod​wró​cił.Byłzi​ry​to​wa​ny.
– Tak, chło​pie, zo​sta​łeś przy​ła​pa​ny na go​rą​cym uczyn​ku. Chodź​my stąd. Two​ja

mamasięmar​twi.

–Mowyniema.Mamjesz​czewy​ścig.
–Niedzi​siaj.
Aiden był nie​mal tak wy​so​ki jak Bro​dy, choć miał do​pie​ro szes​na​ście lat. Bro​dy

uniósłbrwi.

– Nie je​steś moim oj​cem, Bro​dy. Ja​kie masz pra​wo tak mó​wić? Sam to ro​bi​łeś.

Sły​sza​łemwte​le​wi​zji.

Tobyłolatatemu,aleBro​dyczułsięod​po​wie​dzial​nyzato,żemimowoliza​chę​cił

donie​le​gal​nychwy​ści​gów.Potam​tymwy​wia​dzieprzezwie​lednibyłgro​mio​nyprzez
ro​dzi​ców,któ​rychdzie​cibra​łyudziałwwy​ści​gachulicz​nych.Pró​bo​wałtona​pra​wić,
alecomógłzro​bić?Brałwtymudziałikie​dygootospy​ta​no,od​po​wie​działszcze​-
rze.Tobyłyjed​neznaj​lep​szychchwiljegoży​cia.

–Maszra​cję,ale…
–Niemów,żewte​dybyłoina​czej–za​kpiłAiden.
–Było.Wiem,żetoro​bisz,bomamaciza​ka​zu​je…
–Ro​bięto,bolu​bię.Onategoniero​zu​mie.Niepo​zwa​lamina​wetzro​bićpra​wa

jaz​dy.

–Co?Niemaszpra​wajaz​dy?
–Mam–od​rzekłnie​cozbytdo​bit​nieAiden.
Pew​nie sfał​szo​wa​ne albo skra​dzio​ne. Bro​dy zda​wał so​bie spra​wę, że za mało

uczest​ni​czywży​ciuAide​na.Ja​kimcu​demtegoniewie?

–Czy​imsa​mo​cho​demje​dziesz?
–Kum​pla.Jakwy​gram,dzie​li​mysięwy​gra​ną.
Bro​dypo​krę​ciłgło​wą.
–Po​słu​chaj,tymra​zemwró​ciszzemnądodomuipo​roz​ma​wiaszzmamą.Po​sta​-

ramsię,że​byśzro​biłpra​wojaz​dyina​uczęciępew​nychrze​czy.Możeza​cznieszna
sta​rymmu​stan​gu,któ​rystoiumniewstaj​ni.Jakzro​biszpraw​ko,bę​dzietwój–do​-
dałBro​dy.

Jużwcze​śniejotymmy​ślał,aleni​g​dyniebyłdośćdłu​gowdomu.
–Mo​że​myna​wetpo​je​chaćnator,podwa​run​kiemżeskoń​czyszztymiwy​ści​ga​mi.

Zro​zu​mia​łeś?

Aidenonie​miał.Bro​dyniewie​dział,czytodo​bry,czyzłyznak.Wie​dział,żeBran​di

nie spodo​ba się ten po​mysł, ale po​win​na do​ko​nać wy​bo​ru. Nie może bez koń​ca
chro​nićchłop​ca.

–Mó​wiszse​rio?–spy​tałAiden.
–Niekła​mię,Aiden,wieszotym.
Sio​strze​niecchciałcośpo​wie​dzieć,kie​dyusły​sze​likrzykzli​niistar​to​wejizo​ba​-

czy​liopa​da​ją​cącho​rą​giew​kę.Na​głyszumsil​ni​kówipiskoponod​wró​ciłichuwa​gę
od roz​mo​wy. Bro​dy był tak samo za​hip​no​ty​zo​wa​ny jak Aiden, pa​trząc na pę​dzą​ce
pa​semauta.

–Mu​szępo​je​chać,Bro​dy–rzekłAiden.–Jużpo​sta​wio​noza​kła​dy.
Bro​dypo​trzą​snąłgło​wą.
–Po​wiedzmi,ktoiile.Jatoza​ła​twię.
Aidenzmarsz​czyłczo​ło,alepokil​kuse​kun​dachwska​załnamęż​czy​znęsto​ją​ce​go

zbokuzdwo​madziew​czy​na​mi,owie​ledlanie​gozamło​dy​mi.Bro​dymiałna​dzie​ję,
żetonie​du​żepie​nią​dzeizdo​ławy​ku​pićAide​natym,comiałprzyso​bie.

– Hej! – za​wo​łał, pod​cho​dząc do męż​czy​zny, igno​ru​jąc dwóch sto​ją​cych za nim

chłop​ców,któ​rzyna​tych​miastwy​szlina​przód.

–Cze​gochcesz?
–Wy​ku​pićmo​je​godzie​cia​ka.Wra​cadodomu.
Męż​czy​znasięro​ze​śmiałipo​krę​ciłgło​wą.
–Niemamowy,je​dziealbotra​ciwóz.
–Aje​ślipo​dwo​jęstaw​kę?
–Chy​bażeza​pła​ciszwię​cej,niżsa​mo​chódjestwart,wcowąt​pię.
Bro​dysta​nąłznimtwa​rząwtwarz.
–Aje​ślizanie​gopo​ja​dę?Onniemusije​chać,nie?
Te​razwszy​scysięro​ze​śmia​li.
–Cośztobąnietak,go​ściu?Maszfor​sędowy​rzu​ce​nia?
Bro​dywzru​szyłra​mio​na​mi.
–Tomojafor​sa.Ipo​dwo​jęstaw​kę–rzekł,się​ga​jącdoport​fe​la.
Męż​czy​znawziąłbank​no​ty,wciążsięśmiał.
–Jakchcesz,go​ściu.Któ​rysa​mo​chód?
Bro​dywska​załsa​mo​chód,któ​rypo​ka​załmuAiden.
–Jakchcesz.Je​steśna​stęp​ny.
Bro​dykiw​nąłgło​wąi wró​ciłdoAide​na.Sio​strze​niec byłza​wsty​dzo​ny,ale Bro​dy

tyl​kopo​kle​pałgopora​mie​niu.

–Spo​koj​nie.Te​razniemu​siszmy​śleć,cobyśzro​bił,gdy​byśstra​ciłsa​mo​chódko​le​-

gi.

–Niestra​cił​bym.–Chło​pakspoj​rzałnanie​gowil​kiem.
Bro​dyniemógłpo​wstrzy​maćuśmie​chu.
–Za​razwra​cam.
– Obaj bę​dzie​my mie​li kło​po​ty, je​śli ktoś cię roz​po​zna. Za​wo​dow​cy nie mogą tu

jeź​dzić.Totak,jak​byśoszu​kałwka​sy​nie.

Bro​dyprzy​znałmura​cję.Tosięniezmie​ni​ło.
–Nara​zieniktmnieniepo​znał.Po​ja​dęzaszyb​ko,żebymnieniezo​ba​czy​li.
Natwa​rzyAide​nadoj​rzałgry​masuśmie​chu.Niemógłza​prze​czyć,żeczu​jepod​-

nie​ce​nie,jakza​wszeprzedwy​ści​giem.Tyleżetoniebyłza​wo​do​wytor.Tubyłonie​-
bez​piecz​niej. Ale Bro​dy był go​to​wy pod​jąć ry​zy​ko, zwłasz​cza je​śli to mia​ło po​-
wstrzy​maćAide​na.

Ob​szedł sa​mo​chód, zaj​rzał pod ma​skę, spraw​dził opo​ny. To był przy​zwo​ity bmw

se​dan z kil​ko​ma ulep​sze​nia​mi. Mógł za​tem po​le​gać na swo​ich umie​jęt​no​ściach,
anienacu​dachtech​ni​ki.Aje​ślisięroz​bi​je,mawięk​sząszan​sęwyjśćztegożywy.

Ża​ło​wałjed​nak,żetoniejegochar​ger.Zmió​tł​bytychgłup​kówzdro​gi.Wsiadłdo

bmw,po​pra​wiłsie​dze​nie,lu​ster​kaicze​kał,ażli​niastar​to​wabę​dziepu​sta.

Kie​dy do niej pod​je​chał, spoj​rzał na dzie​cia​ka za kie​row​ni​cą sa​mo​cho​du obok,

któ​rymie​rzyłgota​kimspoj​rze​niem,jak​bymiałszan​sęwy​grać.

Bro​dypo​krę​ciłgło​wąicze​kałnasy​gnałcho​rą​giew​ki,za​ci​ska​jącpal​cenakie​row​-

ni​cy.

Za​nimru​szył,doj​rzałskie​ro​wa​nywjegostro​nęobiek​tywapa​ra​tu.TobyłaHan​na.
Roz​po​zna​łagoiomalnieupu​ści​łaapa​ra​tu.Bro​dystra​ciłpółse​kun​dyiwy​star​to​-

wałzszarp​nię​ciem,gdycho​rą​giew​kapo​szławdół.Skądonasiętamwzię​ła?Cze​mu
robizdję​cia?Niemógłte​razotymmy​śleć,sku​piłsięnajeź​dzie.Tendru​gibyłszyb​-
ki,alepro​wa​dziłfa​tal​nie.Obajmu​sie​liza​krę​cić,byza​wró​cić.

Nictrud​ne​go.Dochwi​li,gdydrańwdru​gimsa​mo​cho​dziestuk​nąłBro​dy’ego.
–Wy​bra​łeśzłysa​mo​chóddoza​ba​wy–mruk​nąłBro​dy.
Ta​kieude​rza​niebyłore​gu​lar​ną,choćkry​ty​ko​wa​nąprak​ty​kąpod​czaswy​ści​gu,po​-

dob​niejakocie​ra​niesięsa​mo​cho​dówosie​bie.Za​wszebyłotory​zy​kow​ne,aleza​-
wo​do​wikie​row​cyzwy​klezna​ligra​ni​ceiko​rzy​sta​liztegowspo​sóbogra​ni​czo​ny.

Dzie​ciakbyłpopro​stugłu​pi.Bro​dyniechciał,byzro​biłso​biekrzyw​dę,aletro​chę

mógłsięznimpo​ba​wić.

Kie​dytam​tenznówpró​bo​wałgostuk​nąć,Bro​dyszyb​koskrę​ciłwlewo,adru​gisa​-

mo​chódza​ko​ły​sałsięizwol​niłnapółse​kun​dy,za​nimwró​ciłdopo​przed​niejpręd​ko​-
ści.

Kie​dykie​row​caco​rva​irado​go​niłBro​dy’ego,oka​załsiędośćgłu​pi,byznówspró​-

bo​wać,aBro​dyna​gledo​dałgazu.Uśmiech​nąłsię,pa​trzącwlu​ster​konazszo​ko​wa​-
ną minę chłop​ca. Gra się skoń​czy​ła. Bro​dy wy​ko​rzy​stał swą po​zy​cję, do​dał gazu
ipo​gnałdomety.

Roz​le​głysięokrzy​kiiwi​wa​ty,aleonichniesły​szał,szu​ka​jącwtłu​mieHan​ny.Wy​-

siadłzsa​mo​cho​duiwziąłpie​nią​dze,le​d​wienaniezer​ka​jąc.Ru​szyłprzeztłum,roz​-
glą​da​jącsięzaAide​nem.Na​dalniewi​działHan​ny.

–Alekla​sa!
Bro​dyzo​ba​czyłsio​strzeń​ca.Czyż​bytyl​komusięwy​da​wa​ło,żewtymtłu​miesta​ła

Han​na?

–Dzię​ki.Two​jawy​gra​na.Od​dajpo​ło​węko​le​dzeido​dajcośzana​pra​węwgnie​ceń

wka​ro​se​rii.Resz​tęza​trzy​mam,że​byśmiałnajaz​dęmu​stan​giem.

–Okej.
Bro​dybyłza​sko​czo​ny,żeAidenniepro​te​sto​wał.
–Zmy​waj​mysięstąd–rzekłBro​dy.
Od​wró​ciłsię,byru​szyćdosa​mo​cho​du,gdywresz​ciedoj​rzałHan​nę.Ro​bi​łazdję​-

cia,nie​świa​do​majegoobec​no​ści.

ROZDZIAŁSIÓDMY

Niemo​głauwie​rzyć,żetakjątowcią​gnę​ło.JakBro​dymógłjązo​sta​wićwdomu,

wie​dząc,żeszu​kaprzy​go​dy?Możeniechciał,bywie​dzia​ła,żebie​rzeudziałwnie​-
le​gal​nymwy​ści​gu?Wchwi​li,gdyichoczysięspo​tka​ły,gdypa​trzy​łaprzezobiek​tyw,
byłoja​sne,żebyłrów​niezszo​ko​wa​nyjejwi​do​kiem,jakonajego.

Z rów​nym za​chwy​tem co resz​ta wi​dzów oglą​da​ła zma​ga​nia dwóch kie​row​ców.

Cho​ciażwie​dzia​ła,żeBro​dyjestlep​szy,mar​twi​łasię,kie​dysa​mo​cho​dysięstu​ka​ły
nasta​rympo​ry​tymko​le​ina​mipa​sie.Zpo​cząt​kubałasięro​bićzdję​cia,aleniktnie
prze​jąłsię,kie​dyoznaj​mi​ła,żetodoblo​ga.Nie​któ​rezdzie​cia​kówpo​zo​wa​łyjejna​-
wetprzysa​mo​cho​dach.Porazpierw​szyfo​to​gra​fo​wa​łacośna​praw​dępod​nie​ca​ją​ce​-
go.

–Han​no…
Od​wró​ci​łasię,wi​dzącmie​rzą​ce​gojąspoj​rze​niemBro​dy’ego.Tużzanimstałna​-

sto​let​nichło​pak.

–Bro​dy–rze​kła,uno​szącapa​rat,byzro​bićzdję​cieBro​dy’emuichłop​cu,któ​rybył

pew​nie jed​nym z kie​row​ców. Miał na so​bie czar​ny T-shirt z sym​bo​lem wy​ści​gów
isło​wa​mi„Prośowy​ba​cze​nie,nieopo​zwo​le​nie”.

–Skądwie​dzia​łaśotymmiej​scu?–spy​tałBro​dy.–Niepo​win​nociętubyć.
Han​naunio​słabrwi.
–Za​baw​ne,tosamomy​śla​łamoto​bie.Po​wi​nie​neśsięcie​szyć,żetojazro​bi​łam

zdję​cie,anieMar​sha.

–Przy​je​cha​łemtuponie​go.–Bro​dywska​załchłop​cazaple​ca​mi.–Wy​ścigbył…

Niepla​no​wa​łemtego,tobyłanie​spo​dzie​wa​nasy​tu​acja.Atyjakąmaszwy​mów​kę?

Han​naspoj​rza​łananie​go,jak​bystra​ciłro​zum,po​temod​wró​ci​łasię,byznówzro​-

bićkil​kazdjęć.

–Niepo​trze​bu​jęwy​mów​ki–od​rze​kłapochwi​li.–Niepo​trze​bu​jępo​zwo​le​niaani

wy​ba​cze​nia.

Chło​pak par​sk​nął śmie​chem, a Bro​dy zmie​rzył go wzro​kiem. Zi​ry​to​wa​na to​nem

Bro​dy’egoHan​naod​da​li​łasiębezsło​wa.Chwi​lępóź​niejBro​dyzna​lazłsięobokniej.
Chło​paktrzy​małsięztyłu.

–Więctotwójsio​strze​niec?–za​py​ta​ła,poczymzro​bi​łazdję​ciedwómdziew​czy​-

nomnabar​dzowy​so​kichob​ca​sach,po​chy​lo​nychnadotwar​tąma​ską.

Roz​ma​wia​ła z nimi wcze​śniej, dziew​czy​ny na​le​ża​ły do nie​licz​nych ko​bie​cych za​-

łóg.Han​nabyłaza​fa​scy​no​wa​naichhi​sto​rią.Niezna​łaichpraw​dzi​wychimion,ale
niemo​głasiędo​cze​kać,byonichna​pi​sać.Żar​to​wa​ły,żenimwsią​dądosa​mo​cho​du,
wkła​da​ją cięż​kie spor​to​we buty, ale ob​ca​sy i krót​kie spód​ni​ce od​wra​ca​ją uwa​gę
męż​czyzn.Dzię​kitemudziew​czy​nyniewy​da​jąimsięza​gro​że​niem.

–Tak,iwiesz,żedla​te​gotuje​stem.Zna​la​złemsięzakie​row​ni​cą…Han​no,mo​gła​-

byśodło​żyćapa​rat?–za​py​tałBro​dyzi​ry​to​wa​ny.

Wmil​cze​niuspeł​ni​łajegoproś​bę.
–Wy​baczmojesło​wa,aleniespo​dzie​wa​łemsiętucie​bie.Tonie​bez​piecz​nemiej​-

sce.Jaktutra​fi​łaś?

–Je​cha​łamzatobą.My​ślę,żeje​stemowie​lebez​piecz​niej​sza,ro​biączdję​cia,niż

tyzakie​row​ni​cą.

–Aidenmiałje​chaćtymsa​mo​cho​dem,aleniechcia​łemdotegodo​pu​ścić,tyleże

jużzro​bio​noza​kła​dy.Pró​bo​wa​łemgowy​ku​pić,niezgo​dzi​lisię.Gdy​byniedo​trzy​mał
sło​wa,za​bra​li​bysa​mo​chódnapo​kry​ciestrat,iżebyznie​chę​cićin​nychdowy​co​fy​wa​-
niasięzwy​ści​gu.Asa​mo​chódniena​le​żałdoAide​na,więcpo​je​cha​łemzanie​go.

Iry​ta​cjaHan​nyroz​pu​ści​łasięjakcu​kierwdesz​czu.
–Wy​bacz,żetaksięwy​mą​drza​łam,my​śla​łam,żeprzy​je​cha​łeśsięści​gaćidla​te​go

mnienieza​bra​łeś.

Tymra​zemonsięzdzi​wił.
–Co?Odde​ka​dytegoniero​bi​łem.–Po​krę​ciłgło​wą,apo​temsięuśmiech​nął.–Ale

do​brzesięba​wi​łem.Imiłobyłodaćna​ucz​kęmło​dzia​ko​wi.

–Jakichprze​ko​na​łeś,żebypo​zwo​li​liciza​stą​pićAide​na?
–Niepo​zna​limniewtychco​dzien​nychciu​chach.
Han​naski​nę​łagło​wą.Pa​trzy​łanawy​peł​nio​nyludź​miisa​mo​cho​da​mite​ren.Wy​ści​-

gomto​wa​rzy​szy​łagło​śnamu​zy​ka.

–Po​win​ni​śmystądznik​nąć,za​nimza​czniesiępie​kło.
Nie mia​ła ocho​ty opusz​czać tego miej​sca. Po​trze​bo​wa​ła tej ener​gii. Bro​dy wes​-

tchnąłiwziąłjąpodra​mię.

–Okej,maszra​cję.Po​wi​nie​nembyłcięza​brać.Po​wi​nie​nembyłwie​dzieć,żecisię

tuspodo​ba.Zro​bi​łaście​ka​wezdję​cia?

Uśmiech​nę​łasię,tymra​zemszcze​rze,beziro​nii.
–Fan​ta​stycz​ne.
–Niemogęsiędo​cze​kać,kie​dyjezo​ba​czę–od​parł,roz​glą​da​jącsięnaboki.
Na​gleja​kiśsa​mo​chódzje​chałztra​syiude​rzyłwdrze​wo,poczymsta​nąłwpło​-

mie​niach.Jegory​walprze​śli​znąłsięprzezli​nięmety,zmu​sza​jącwi​dzów,bywostat​-
niejchwi​lisięcof​nę​li.Han​nazulgądoj​rza​ła,żektośgasipło​ną​cysa​mo​chód,alepo​-
temogieńwy​buchłwpo​bli​żuli​niimety.Ro​bi​łosięnie​cie​ka​wie.

–Okej,chodź​my–po​wie​dzia​ła.
–Gdziemaszsa​mo​chód?
–Tro​chęda​lejnapo​bo​czu.Aty?
–Za​par​ko​wa​łemmię​dzydrze​wa​mi.
–Chodź​my,boina​czejna​szepierw​szezdję​ciezza​rę​czynbę​dziezdję​ciempo​li​cyj​-

nym–rzekłBro​dyżar​to​bli​wie.

Je​chał z sio​strzeń​cem. Le​d​wie ru​szy​li, uj​rze​li co naj​mniej dzie​sięć sa​mo​cho​dów

po​li​cjidro​go​wejzFlo​ry​dy,któ​repę​dzi​ływstro​nępasastar​to​we​go.

Han​napo​czu​łaciar​kinaple​cach.Niechcia​łazo​staćaresz​to​wa​na,aleczu​łamiłe

pod​nie​ce​nie.Po​my​śla​ła,jakmożewy​ko​rzy​staćtenstan,kie​dyzo​sta​niesamnasam
zBro​dym.Natęmyślprze​szłyjąko​lej​nedresz​cze.Po​temna​glespo​waż​nia​ła.Bro​-
dynieści​gałsiędlaprzy​jem​no​ści.Po​ka​zał,żedlatych,któ​rychko​cha,jestgo​tówna
wszyst​ko.Na​wetjąpró​bo​wałchro​nić,tyleżeonaaku​rattegoniechcia​ła.

Na​resz​cieżyłapeł​niąży​cia, niebyłatyl​koob​ser​wa​tor​ką, nieogra​ni​cza​łasię do

wy​obra​ża​niaso​bie,cobybyłogdy​by.Tobyłocu​dow​neuczu​cie.Przezlatajejtego
bra​ko​wa​ło,ukry​wa​łasięzako​lum​na​miliczb.Mawie​ledonad​ro​bie​nia.

Doj​rza​ła bar z par​kin​giem za​tło​czo​nym mo​to​cy​kla​mi. Może po​do​ba​ła​by jej się

jaz​danamo​to​cy​klu?Cze​ka​łonaniątylerze​czydospró​bo​wa​niaipo​sma​ko​wa​nia.

Je​cha​liciem​ny​minie​zna​jo​my​miuli​ca​mi.Bro​dyza​trzy​małsięprzednie​wiel​kimdo​-

memidałjejznak,bypo​cze​ka​ła,ażod​pro​wa​dziAide​na.

Tobyłoprzy​po​mnie​nie,żechoćza​mie​rza​lisiępo​brać,wciążjestout​si​der​ką,anie

jegoro​dzi​ną.Niebę​dziejegopraw​dzi​wążoną.Aletegoprze​cieżchcia​ła,praw​da?

Bro​dydośćszyb​kowró​cił.
–Wy​bacz.Za​pro​sił​bymciędośrod​ka,alepo​my​śla​łem,żeBran​diniebę​dzieza​do​-

wo​lo​nazAide​naichcia​łemzniąchwi​lępo​roz​ma​wiać,żebydzie​cia​ko​wipo​móc.

–Ależro​zu​miem,niemaspra​wy–od​par​ła.Mimowoliwy​cią​gnę​łarękęido​tknę​ła

jegomię​śni.

Bro​dysiępo​chy​lił.Wświe​tleulicz​nejla​tar​niHan​naza​uwa​ży​łanajegoszyiprzy​-

spie​szo​nypuls.

–Umie​ramzgło​du–oznaj​mił.–Aty?
Byławsta​nietyl​kokiw​nąćgło​wą.Za​miastwró​cićdoswo​je​gosa​mo​cho​du,Bro​dy

okrą​żyłjejautoiusiadłnamiej​scupa​sa​że​ra.

–Coztwo​imsa​mo​cho​dem?
–Ju​trogoza​bio​ręalboBran​dimigoprzy​pro​wa​dzi.Dziśjużzadużocza​suspę​dzi​-

łemzdalaodcie​bie.

Wjegogło​siebyłotyleemo​cji,żeser​ceHan​nyza​bi​łomoc​niej.Zjeż​dża​jączkra​-

węż​ni​ka,siłąwolisku​pi​łasięnadro​dze.Jejza​da​niebyłojesz​czetrud​niej​sze,kie​dy
Bro​dywsu​nąłpal​cepodjejszor​ty.

–Jaknieprze​sta​niesz,niebędęmo​głapro​wa​dzić–po​wie​dzia​łaześmie​chem,pra​-

gnąc,bynieprze​sta​wał,cho​ciażtoniebyłdo​brypo​mysł.

Bro​dyuśmiech​nąłsięiza​brałrękę.
–Zjedźnapo​bo​cze.Tam,popra​wej.
Han​nadoj​rza​łamię​dzydrze​wa​miwą​skądro​gę.Wje​cha​liniąnazbo​cze,gdziekil​-

kase​kundpóź​niejichoczompo​ka​za​łasiępo​la​nazwi​do​kiemnacią​gną​cesięwnie​-
skoń​czo​nośćba​gna.

–Gdzieje​ste​śmy?–za​py​ta​ła.–Jaktupięk​nie.Księ​życod​bi​jasięwwo​dzie.
–Tood​le​głyko​niecpar​kusta​no​we​goMy​ak​kaRi​ver–od​parłBro​dy,choćwy​raź​nie

niebyłza​in​te​re​so​wa​nywi​do​ka​mi.Byłoci​cho,ciem​no,in​tym​nie.

Han​nawy​łą​czy​łasil​nik.Ni​g​dydo​tądnieko​cha​łasięwsa​mo​cho​dzie.Tegojed​ne​go

dniatylerze​czywy​da​rza​łosięporazpierw​szy.

–Przed​niesie​dze​nianiesązbytwy​god​ne–uprze​dzi​ła.
–Tosamopo​my​śla​łem.
Chwi​lępóź​niejzna​leź​lisięnatyl​nymsie​dze​niujejma​łe​gosa​mo​cho​du,ob​ma​cu​jąc

się jak na​sto​lat​ki. Han​na znów prze​ży​wa​ła naj​lep​sze chwi​le swo​je​go ży​cia. Za​po​-
mnia​ła o mo​to​cy​klach. Gdy Bro​dy zdjął jej szor​ty, wie​dzia​ła, że ni​g​dy nie sprze​da
tegosa​mo​cho​du.

Bro​dy nie zli​czył​by, ile razy upra​wiał seks na tyl​nym sie​dze​niu sa​mo​cho​du. To

byłojed​nozjegoulu​bio​nychmiejsc,zwłasz​czapowy​ści​gu.

Wdomu,podprysz​ni​cem,Han​napo​zwo​li​łamudo​mi​no​wać,te​razjed​nakprze​ję​ła

kon​tro​lę. Seks był szyb​ki, go​rą​cy, nie​wia​ry​god​ny. Han​na my​śla​ła, że jest nud​na
iostroż​na,tym​cza​semBro​dyni​g​dynieprze​żyłtakeks​cy​tu​ją​cychchwiljakwła​śnie

teznią.

Pra​gnąłichwię​cej.Miałświa​do​mość,żezcza​sempew​niemusięznu​dzi,alete​raz

Han​nabyłatym,cze​gopo​trze​bo​wał.

–Na​dalje​steśgłod​na?–za​py​tał.
–Bar​dzo.
–Mó​więoje​dze​niu.
Za​śmia​łasię,aBro​dysięucie​szył,bochciał,bybyłaszczę​śli​wa.
–Ja​kieśtrzyki​lo​me​trystądjestca​ło​do​bo​wybar.
–Świet​nie.
Ztru​demod​su​nę​lisięodsie​bie,akwa​dranspóź​niejsie​dzie​lijużwbok​sie.Bro​dy

odlattamniebył.Lo​kalnie​wie​lesięzmie​nił.Czer​wo​newi​ny​lo​wesie​dze​niaza​stą​-
pio​nono​wy​mi,tak​żeczer​wo​ny​miiwi​ny​lo​wy​mi,tyl​kobar​dziejbłysz​czą​cy​mi.Nowe
były też sto​li​ki, stoł​ki przy ba​rze i lada. Poza tym wszyst​ko po​zo​sta​ło bez zmian,
wtymsza​fagra​ją​caispor​to​weme​mo​ra​bi​lianaścia​nach.

Bro​dyroz​mie​niłdo​la​raiza​ba​wia​lisięwy​bo​rempio​se​nek.Za​mó​wi​liche​ese​bur​ge​-

ryifryt​kiorazkok​taj​lemlecz​ne.Cięż​ko​straw​neje​dze​niejaknaśro​deknocy,alepo
wy​ści​guiposek​sieBro​dyza​wszeumie​rałzgło​du.

Pa​trząc w błysz​czą​ce oczy Han​ny, czuł się jak na​sto​la​tek ze swo​ją pierw​szą

dziew​czy​ną. Na​pa​lo​ny na​sto​la​tek. Han​na wciąż była za​ru​mie​nio​na, war​gi mia​ła
czer​wo​neodpo​ca​łun​ków.Bro​dywy​cią​gnąłrękęiująłjejdłoń.

–Chy​bapo​win​ni​śmyju​troku​pićpier​ścio​nek–rzekł,pa​trzącnajejja​snąskó​ręle​-

ciut​komu​śnię​tąsłoń​cem.

–Co?Mowyniema.
–Cze​mu?Lu​dziebędątegoocze​ki​wać.
Wie​dział,comy​śla​łaHan​na,cho​ciażtoprze​mil​cza​ła.
Pier​ścio​nekuwia​ry​god​niichzwią​zek.Zja​kie​gośpo​wo​duniebu​dzi​łotownimta​-

kie​gonie​po​ko​jujakwniej.

–Dzi​siajwie​lulu​dzinieprzy​wią​zu​jewagidotra​dy​cyj​nychsym​bo​li–stwier​dzi​ła.–

Ko​bie​tyza​trzy​mu​jąswo​jena​zwi​ska,jateżtakzro​bię.Nieno​sząob​rą​czekaninie
urzą​dza​jąhucz​nychwe​sel.

– To praw​da, ale nie chcę, żeby me​dia czy moja ro​dzi​na wzię​li mnie za skąp​ca.

Uznajtozapre​zent.Po​dzię​ko​wa​nie.Póź​niejzro​biszztym,coze​chcesz.Możepo​-
mo​żecisfi​nan​so​waćnowąprzy​go​dę.–Gdytyl​kotopo​wie​dział,zro​zu​miał,żepo​peł​-
niłbłąd.

Han​nacof​nę​łarękę.
– Prze​pra​szam. Nie chcia​łem, żeby to tak za​brzmia​ło. To nie jest za​pła​ta. Nie

bar​dzowiem,jakna​zwaćto,coro​bi​my.

–Botojestiniejestrze​czy​wi​ste.
–Nowła​śnie.
Przy​nie​sio​no im za​mó​wio​ne da​nia. Bro​dy ucie​szył się, że może sku​pić się na je​-

dze​niuisłu​cha​niumu​zy​ki.Gdyskoń​czy​li,pod​jąłte​mat,ostroż​niejdo​bie​ra​jącsło​wa.

–Do​pó​kibędętwo​immę​żem,chcę,żebytobyłojaknaj​bar​dziejpraw​dzi​we.Pod​-

nie​caszmnie,lu​biętwo​jeto​wa​rzy​stwo,je​steśmojąprzy​ja​ciół​kąimamna​dzie​ję,że
za​wszeniąpo​zo​sta​niesz,na​wet…kie​dysięroz​sta​nie​my.Więcpo​zwól,żeku​pięci
pier​ścio​nek.Okej?

Han​napiłakok​tajl,przy​cią​ga​jącjegowzrokdoswo​ichust.Czyja​kaśinnako​bie​ta

taknanie​godzia​ła​ła?

Gdyod​sta​wi​łaszklan​kę,kiw​nę​łagło​wą,jak​bysięznimzgo​dzi​ła.Za​sta​na​wiałsię,

cze​municniemówi,po​temwjejoczachuj​rzałłzy.Ocho​le​ra,toprzeznie​go,po​my​-
ślałspa​ni​ko​wa​ny,awte​dyHan​nasięuśmiech​nę​ła.

–Wy​bacz,aletobyłota​kiesłod​kie.Je​steśdo​brymczło​wie​kiem,Bro​dy.Je​steśmi

dro​giityteżmniepod​nie​casz–przy​zna​ła,apo​licz​kijejpo​czer​wie​nia​ły.

Bro​dypa​trzyłza​fa​scy​no​wa​ny,jakHan​nawy​cho​dzizesko​ru​py.
–Okej,więcza​ła​twio​ne.Ju​troku​pu​je​mypier​ścio​nek.Je​stemcie​kawtwo​ichzdjęć

–zmie​niłte​mat.–Mu​siszjewy​wo​łać?Samatoro​bisz?

–Wcol​le​ge’uza​li​czy​łamkursfo​to​gra​ficz​nyichy​bacośpa​mię​tam.Nara​ziepra​-

cu​jęcy​fro​wymapa​ra​tem,bowdro​dzetakjestła​twiej.Mogęjena​tych​miastwrzu​-
cićdokom​pu​te​rainablog.

–Słusz​nie.
Drzwibaruotwo​rzy​łysięiwe​szłagrup​kaosóbtakgło​śna,żeza​głu​szy​limu​zy​kę

iroz​mo​wy.Bro​dyzmie​rzyłichwzro​kiem.Roz​po​znałmęż​czy​znę,któ​ryprzyj​mo​wał
za​kła​dynawy​ści​gu.Byłoznimtychsa​mychdwóchopry​chów.Bro​dyzdzi​wiłsię,że
niezo​sta​liaresz​to​wa​ni,alepew​niemie​liprzy​go​to​wa​nądro​gęuciecz​ki.

–Mu​si​mywyjść–rzekłdoHan​ny.
Wtymmo​men​ciekel​ner​ka,któ​raichob​słu​gi​wa​ła,po​de​szładonichzra​chun​kiem

inie​śmia​łymuśmie​chem.

–Pań​skira​chu​nek,aletobyłonakosztfir​my.Wła​ści​ciel,mywszy​scy,je​ste​śmyfa​-

na​miwy​ści​gów.By​ła​bymwdzięcz​na,gdy​bypantodlamniepod​pi​sał–rze​kła,wy​cią​-
ga​jączkie​sze​nifar​tu​chasłuż​bo​wena​kry​ciegło​wy.–Zprzy​kro​ściąusły​sza​łam,że
panza​koń​czyłka​rie​rę.Mójmąż,synijaje​ste​śmypanawiel​ki​mifa​na​mi,pa​niePal​-
mer.

Bro​dywie​dział,żewpadłwpu​łap​kę.
–Bar​dzomimiło,dzię​ku​ję.–Zuśmie​chemsiępod​pi​sał,apo​temzo​sta​wiłna​pi​wek

więk​szyniżra​chu​nek.

Wło​żyłnagło​węczap​kęzdasz​kiemzna​dzie​ją,żeniktni​cze​gonieza​uwa​żył,ale

bar​dzosięmy​lił.Proś​baoau​to​grafniepo​zo​sta​łanie​zau​wa​żo​na.Po​dob​niejakjego
zdję​cie na ścia​nie, któ​re na​gle doj​rzał. Sie​dział do nie​go ty​łem. Gdy je zo​ba​czył,
znówpo​ja​wi​łasiękel​ner​ka.

–Gdy​bymógłpanjesz​czetopod​pi​sać,by​ło​bywspa​nia​le.
Uśmiech​nąłsię,pró​bo​wałsięja​kośwy​mi​gać.
–Miesz​kamnie​da​le​ko,możewpad​nęizro​biętoin​nymra​zem?Jestpóź​no,moja

zna​jo​majestzmę​czo​na–wy​ja​śnił,pusz​cza​jącoko.

–Oczy​wi​ście.By​ło​byświet​nieznówpanago​ścić–od​par​łako​bie​tazuśmie​chem.
Kil​kuin​nychgo​ścipo​de​szłodosto​li​ka.Han​napa​trzy​łaza​fa​scy​no​wa​na,nie​świa​do​-

ma, że to ostat​nia rzecz, ja​kiej te​raz po​trze​bo​wa​li. Ale Bro​dy nie mógł być nie​-
uprzej​mydlafa​nów.Tobyłako​lej​nazjegoza​sad.Miałtyl​kona​dzie​ję,żesie​dzą​cy
podru​giejstro​niebaruniezwró​cąnatouwa​gi.Aleitusięza​wiódł.Onitak​żepo​de​-
szlidosto​li​ka.Bro​dyspoj​rzałwoczybuk​ma​che​ra.

– Kim ty je​steś, sta​ry? Ja​kąś gwiaz​dą fil​mo​wą? No wiesz, z nie​mych fil​mów? –

rzekłmęż​czy​zna,ajegokum​plesięza​śmia​li.

Bro​dyzer​k​nąłnaHan​nę.Byłaprze​stra​szo​na.
–ToBro​dyPal​mer,tygłup​ku–po​wie​działinnyzgo​ści,któ​rypo​pro​siłoau​to​graf.–

Niewi​dziszpla​ka​tu?Je​ślitwo​jepo​ko​le​niekie​dyśwsta​nieodgierwi​deo,możeroz​-
po​znaszmiej​sco​we​goce​le​bry​tę.Nieoglą​daszwy​ści​gów.

Buk​ma​cherpo​chy​liłsięnadsto​li​kiem.
– Za​wo​do​wiec? Więc je​steś oszu​stem, któ​ry uda​je ama​to​ra? Wzią​łeś ode mnie

kasę,sta​ry.Twójchło​pakteż.Nie​ład​nie.

Bro​dyza​uwa​żył,żeje​denzjegoko​le​siówprzy​glą​dasięHan​nie.Po​de​rwałsięna

nogi.

–Słu​chaj​cie,ko​le​dzy,po​ma​ga​łemsio​strzeń​co​wi.Mogęod​daćpie​nią​dzezpro​cen​-

tem,niemaspra​wy.Aletojestmiłemiej​sce,mililu​dzie.Niepo​trze​bu​jąkło​po​tów.
Możepo​roz​ma​wia​mynaze​wnątrz?

Buk​ma​cherijegokum​plebylikrę​pi,alenie​zbytduzi.Bro​dywie​dział,żewra​zie

cze​goso​bieznimipo​ra​dzi.

–Ja​sne,wyjdź​my–rzekłbuk​ma​cher.–Zrób​mytoposta​re​mu.
Bro​dyzwró​ciłsiędoHan​ny.
–Za​razwra​cam.
To nie po​mo​że jego wi​ze​run​ko​wi, ale nie miał wy​bo​ru. Na dwo​rze przy​naj​mniej

niktpo​stron​nynieucier​pi.Od​wró​ciłsięjesz​cze,bypo​wie​dziećHan​nie,byzanim
nie wy​cho​dzi​ła, gdy je​den z osił​ków dał mu pię​ścią w twarz. Han​na chcia​ła go
ostrzec, ale wte​dy ten dru​gi od​cią​gnął ją na bok. Bro​dy się wściekł. Uchy​lił się
przedcio​semipchnąw​szyna​past​ni​kanasto​lik,za​mie​rzałroz​pra​wićsięztym,któ​-
rytrzy​małHan​nę.

Ru​szył,leczbuk​ma​chersta​nąłmunadro​dze.
–Cof​nijsię–rzekłdoBro​dy’egoiwy​jąłzkie​sze​ninóż.
Bro​dypod​niósłręce.
–Puśćmojądziew​czy​nęibę​dzie​mykwi​ta.
–Nieje​ste​śmykwi​ta–rzekłbuk​ma​cherzob​le​śnymuśmie​chem.–Chy​bamu​sisz

wię​cejza​pła​cić.Niedość,żeoszu​ka​łeś,toude​rzy​łeśjed​ne​gozmo​ichlu​dzi.

Fani,któ​rzychwi​lęwcze​śniejroz​ma​wia​lizBro​dym,zro​bi​likil​kakro​kówna​przód,

bymupo​móc.Chciałichza​trzy​maćspoj​rze​niem,boje​ślitenczło​wiekmanóż,jego
ko​leśteżmożemiećja​kąśbroń.

–Do​bra,wy​pi​szęczek.Po​wiedzile,alepuśćją.
Na​gle Bro​dy pod​niósł wzrok i zo​ba​czył, że Han​na wy​rwa​ła się na​past​ni​ko​wi.

Z dzi​kim krzy​kiem za​mach​nę​ła się apa​ra​tem, trzy​ma​jąc go za pa​sek, i ude​rzy​ła
buk​ma​che​ratakmoc​no,ażpadłnanaj​bliż​szysto​lik,ajegonóżpo​le​ciałwprze​ciw​-
nąstro​nę.

Bro​dysko​czyłichwy​ciłnóż.Osi​łek,któ​rywcze​śniejtrzy​małHan​nę,znówchciał

jązła​pać.Bro​dyjed​nakbyłszyb​szyijed​nymcio​sempo​wa​liłgonazie​mię.

Podru​giejstro​niesaliroz​ległsięaplauz.Bro​dyzo​ba​czył,żefanitrzy​ma​jąbuk​ma​-

che​raprzysto​li​kuiuśmie​cha​jąsię.Po​szu​kałwzro​kiemHan​ny.Sie​dzia​łanapod​ło​-
dze,pa​trzącnaapa​rat.Niewy​glą​da​łonato,żedasięgoura​to​wać.

–Och,ko​cha​nie,takmiprzy​kro.–Kuc​nąłobokipo​mógłjejpo​zbie​raćto,cozo​-

sta​łozapa​ra​tu.

–Nieszko​dzi.Mamkar​tęSDzezdję​cia​mi–od​par​ła.Bro​dyspo​dzie​wałsię,żebę​-

dzieza​ła​ma​na,alejejoczybłysz​cza​ły,kie​dyprze​nio​słaspoj​rze​nienabuk​ma​che​ra.–
Byłowar​to.

Bro​dyni​g​dytakbar​dzoniepra​gnąłjejpo​ca​ło​wać,więctozro​bił.

ROZDZIAŁÓSMY

Na​za​jutrzranoHan​naza​sta​łaBro​dy’egozga​ze​tąprzyka​wieinie​tę​gąminą.
–Dzieńdo​bry–po​wie​dzia​ła,przy​glą​da​jącsięsi​nia​kom.–Boli?
–Niebar​dzo.Mia​łemgor​sze.
Nieroz​wi​ja​jącte​ma​tu,pod​su​nąłjejga​ze​tę,aonaosłu​pia​łanawi​dokty​tu​łu.Czy

nie​grzecz​nyBro​dyPal​merwkoń​cuzna​lazłswo​jąide​al​nąnie​grzecz​nądziew​czy​nę?

–Ochnie…
Zdję​ciebyłona​praw​dędo​bre,uchwy​ci​łoHan​nęwmo​men​cie,gdywal​nę​łabuk​ma​-

che​raapa​ra​tem,aBro​dywy​cią​gałpięśćwstro​nęosił​ka,któ​rychciałjąschwy​tać.

– Spójrz na na​sze twa​rze… wy​glą​da​my, jak​by​śmy chcie​li ko​goś za​bić. – Zdu​si​ła

śmiech.

Bro​dyuniósłbrwi.
–Uwa​żasz,żetoza​baw​ne?
–Cóż,tak.
Przej​rza​łaar​ty​kułpodzdję​ciem,gdziewy​ja​śnio​no,żezdję​ciazo​sta​łyzro​bio​nete​-

le​fo​nemfana,awin​ter​ne​ciebyłoteżdo​stęp​nena​gra​niewi​deo.Nana​gra​niubuk​-
ma​cher mó​wił, że tam​te​go wie​czo​ru Bro​dy oszu​kał w nie​le​gal​nym wy​ści​gu ulicz​-
nym,coroz​po​czę​łocałyin​cy​dent.

–Och…nie–po​wie​dzia​łaznówHan​na.
–Tak,wy​da​łosię.Ranodzwo​niłdomnieJud,rzecz​nikpra​so​wyspon​so​ra.Niewie​-

dział,czymabyćzły,żewda​łemsięwbój​kę,czyza​do​wo​lo​ny.–Bro​dykrę​ciłgło​wą.
– Su​ge​ro​wał, że​bym so​bie zna​lazł ko​goś, kto nie bę​dzie tak chęt​nie uczest​ni​czył
wpu​blicz​nychbur​dach.

–Comuod​po​wie​dzia​łeś?
–Żewolęko​bie​tę,któ​radajeso​bieradę.
Han​na znów się uśmiech​nę​ła, tym ra​zem tak​że Bro​dy nie mógł po​wstrzy​mać

śmie​chu.

–My​śla​łem,żecho​dzioto,żebypo​pra​wićmójwi​ze​ru​nek,aniepo​gor​szyćtwój,

ko​cha​nie–za​żar​to​wał.

Han​namałosięnieza​krztu​si​ła,sły​szącczu​łesło​wo.Oczy​wi​ściemó​wiłjeżar​tem.

Od​wró​ci​łasię,bywziąćsięwgarść,iprze​ko​na​łasię,żeręcejejsiętrzę​są.

Po​li​cjaaresz​to​wa​łabuk​ma​che​raorazjegoko​le​siów.FaniBro​dy’egobyliświad​ka​-

mi,więcnaszczę​ścieichoboj​ganieza​trzy​ma​no.Popo​wro​ciedodomubylina​ła​do​-
wa​niener​giąispa​li​lijąwnaj​wspa​nial​szymoż​li​wyspo​sób.Po​temza​snę​li.

Po prze​bu​dze​niu Han​na nie mo​gła się na​dzi​wić, że tak te​raz wy​glą​da jej ży​cie.

Ulicz​newy​ści​gisa​mo​cho​do​we,fan​ta​stycz​nyseks,noc​nebój​ki…ijesz​cześlub.

Le​żą​canasto​lega​ze​taogła​sza​łatoofi​cjal​nie.
–Hej,wpo​rząd​ku?
Bro​dywziąłodniejku​bekipo​sta​wiłgonabla​cie.Przy​cią​gnąłjądosie​bie.
–Tak,tyl​ko…chy​bamu​szędotegoprzy​wyk​nąć.
–Daszradę.
Kie​dyjąprzy​tu​lał,roz​wie​wałjejwąt​pli​wo​ściiła​go​dziłnie​po​kój.Jakzwy​kle.Tyl​ko

bli​skoBro​dy’egowszyst​kobyłowpo​rząd​ku.

–My​śla​łam…–spoj​rza​łamuwoczy–możeza​miastpier​ścion​kaku​pi​myapa​rat?

Mójjestdoni​cze​go.

Bro​dykiw​nąłgło​wą.
–Zdą​ży​myku​pićjed​noidru​gie.Uro​dzi​cówmamybyćosiód​mej.
–Nie,mó​wi​łam,żebyku​pićapa​ratza​miastpier​ścion​ka.
–Co?Dla​cze​go?
Han​nawzru​szy​łara​mio​na​mi.
–Bar​dziejmisięprzy​da–od​par​łazuśmie​chem.–Pozatymni​g​dynieprze​pa​da​-

łamzabi​żu​te​rią.

–Noniewiem–rzekłnie​chęt​nieBro​dy.
Han​naprzy​gry​zławar​gę.
–Tomożesamaku​pięso​bieapa​rat,wkoń​cuku​pu​jęgodopra​cy.Po​tempo​szu​ka​-

myob​rą​czek,któ​renamsięspodo​ba​jąipo​dzie​li​mysiękosz​ta​mi.Byleniezbry​lan​-
tem.Tyl​koob​rącz​ka.

Tobyłachy​banaj​mniejro​man​tycz​naroz​mo​waoza​rę​czy​nachiob​rącz​kach.
– Mogę wie​dzieć, cze​mu zmie​ni​łaś zda​nie w spra​wie pier​ścion​ka? Wczo​raj się

zgo​dzi​łaś.

–Topew​niegłu​pie,alemu​szęza​cho​waćchoćczęśćma​rzeń.Je​ślikie​dyśwyj​dęza

mąż, tak na​praw​dę, chcę mieć wszyst​ko. Ro​man​tycz​ne oświad​czy​ny, pier​ścio​nek,
któ​rynaza​wszezo​sta​nienamoimpal​cu.Tenniezo​sta​nie.–Mia​łaogrom​nąpo​trze​-
bęchro​nie​niategoma​rze​nia,bowciążwie​ledlaniejzna​czy​ło.

– Okej – rzekł Bro​dy, cho​ciaż nie wy​glą​dał na szczę​śli​we​go. – Poza tym, że nie

zga​dzamsięnadzie​le​niesiękosz​ta​mi.Itojaku​pięapa​rat.

–Bro​dy…
–Niekłóćsię.Stra​ci​łaśapa​rat,bro​niącmnieprzedosił​kiemzno​żem,atomał​-

żeń​stwotomójsza​lo​nypo​mysł.

Han​naod​wró​ci​ławzrok.Wie​dzia​ła,comiałnamy​śliBro​dy,ajed​nakjątoza​bo​la​-

ło.Tobyłsza​lo​nypo​mysł,wła​śniedla​te​gonanie​goprzy​sta​ła.

– Zgo​da, ale dzie​li​my wszyst​kie inne wy​dat​ki we​sel​ne, więc le​piej, żeby były

skrom​ne–rze​kłapo​god​nie.

Spo​dzie​wa​łasię,żeBro​dysięucie​szy,aleja​kośnatoniewy​glą​da​ło.
–Han​no,cosiędzie​je?
–Ococicho​dzi?
–Wi​dzę,jakaje​steśspię​ta.
Han​nawzię​łagłę​bo​kiod​dech.Bro​dyniena​le​żałdoty​po​wychmęż​czyzn,oja​kich

czę​stoopo​wia​da​jąko​bie​ty,nie​czu​łychinie​uważ​nych.Onwi​dziwie​le.Alboonanie
dośćdo​brzekry​jeemo​cje.Albojed​noidru​gie.

Niemo​głamujed​nakpo​wie​dzieć,że…co?Żeboisię,boczu​jedonie​gowię​cej,

niżpo​win​na?Żekaż​deprzy​po​mnie​nieotym​cza​so​wo​ściichmał​żeń​stwaboli?

Wzię​łasięwgarśćipo​pa​trzy​łamuwoczy.
–Mu​szępa​mię​tać,żetojestprzy​go​da.Niechcęsięsku​piaćnakom​pli​ka​cjach,ale

nieby​łamdo​tądtakim​pul​syw​najakty.Wciążsięza​sta​na​wiam,jaktougryźć.

Mó​wi​łapraw​dę,leczniecałą,bysięnieupo​ko​rzyćiniewy​ja​wić,żemusichro​nić

swo​jeser​ce.Toonapo​wie​dzia​ładzien​ni​kar​ce,żejestjegona​rze​czo​ną.Samawpa​-

ko​wa​łasięwta​ra​pa​ty.

–Han​no,je​ślitegoniechcesz,zro​zu​miem.
– Nie, chcę to zro​bić. Jak na​pi​sa​li w ga​ze​cie, je​ste​śmy so​bie prze​zna​cze​ni – za​-

żar​to​wa​ła.

Je​że​lina​praw​dępra​gniesięzmie​nić,musiprze​staćwszyst​koana​li​zo​wać.
–Świet​nie.–Bro​dysięuśmiech​nął.
–Chy​bamu​szęso​bieopra​wićtenty​tuł.
–Do​brypo​mysł–rzekł,ca​łu​jącjąraz,apo​temdru​gi.–Możeodrazuza​cznie​my

byćnie​grzecz​ni?

Po​ca​łun​kista​łysięgo​ręt​szeiwszyst​kietro​skiHan​nyule​cia​ły.Czyjużza​wszetak

bę​dzie?Czytache​miami​nieiła​twiejbę​dzieodejść?

– Mu​si​my się przy​go​to​wać do wyj​ścia na za​ku​py – mruk​nę​ła, kie​dy war​gi Bro​-

dy’egopie​ści​łyjejra​mię.

–Za​ku​py?Te​raz?
Choćbar​dzoniechcia​łaprze​ry​waćtego,coza​czę​li,mu​sia​łaso​bieudo​wod​nić,że

po​tra​finadsobąza​pa​no​wać.

–Na​praw​dępo​trzeb​nymiapa​rat–oznaj​mi​ła.
Bro​dyspoj​rzałnaniązta​kimzdu​mie​niem,żewy​buch​nę​łaśmie​chem,itoza​raź​li​-

wym.Uwiel​bia​łaśmiechBro​dy’ego,uwiel​bia​łaśmiaćsięra​zemznim.

Bro​dycof​nąłsię,apo​temznówjąob​jął.
–Cotywy​pra​wiasz?
–Je​dzie​mynaza​ku​py,alenaj​pierwweź​mie​myprysz​nic.
Han​nawes​tchnę​ła.Niemo​głaztymdys​ku​to​wać.

Bro​dypo​mógłmat​cewy​jąćna​czy​niazpie​kar​ni​ka.Za​pro​si​łaichdodomu,za​miast

spo​ty​kać się z nimi w re​stau​ra​cji. Był jej wdzięcz​ny, zwa​żyw​szy na pa​pa​raz​zich,
któ​rzypod​czasza​ku​pównieda​wa​liimspo​ko​ju.Ja​kimścu​demme​diazdo​by​łyteżnu​-
mer te​le​fo​nu Han​ny, więc obo​je mu​sie​li wy​łą​czyć te​le​fo​ny. Spon​sor Bro​dy’ego był
za​chwy​co​ny.Bro​dymniej.

– Han​na wy​da​je się miła – rze​kła mat​ka, zdej​mu​jąc fo​lię z garn​ka z pie​czo​nym

kur​cza​kiem.–Cho​ciażza​uwa​ży​łam,żenienosipier​ścion​ka.

Nie​bie​skieoczymat​kispoj​rza​łynaBro​dy’egonadgra​ni​to​wąwy​spą.Bro​dywzru​-

szyłra​mio​na​mi.

–Uzgod​ni​li​śmy,żebę​dzie​myno​sićtyl​koob​rącz​ki.
–Towszyst​kozda​rzy​łosiętakszyb​ko,więcpo​wiedzmi,za​nimprze​czy​tamotym

wga​ze​cie,czyzo​sta​nębab​cią?Niemamnicprze​ciw​kotemu,ale…

–Nie,mamo.–Bro​dyprze​klął,chwy​ta​jącgo​rą​cygar​nekbezrę​ka​wi​cyku​chen​nej,

apo​temprze​pro​siłmat​kę.

– Ni​g​dy nie wspo​mnia​łeś o Han​nie. Te​raz na​gle się z nią że​nisz. Wy​da​wa​ło się

nam, że jest ja​kiś po​wód, a mnie ani ojcu to nie prze​szka​dza. Jak wiesz, je​ste​śmy
dośćno​wo​cze​śnii…

Bro​dypo​ło​żyłręcenaszczu​płychra​mio​nachmat​ki.
–Han​naniejestwcią​ży.Sło​wo.Popro​stu…spo​tka​li​śmysięznówpoja​kimścza​-

sie.Tymra​zemuzna​li​śmy…żetojestto.

Od​wró​cił się do pie​kar​ni​ka, by mat​ka za dużo nie zo​ba​czy​ła w jego oczach. Bo

rze​czy​wi​ście,bę​dączHan​ną,miałwra​że​nie,żetojestto.

Kie​dyniezgo​dzi​łasięnapier​ścio​nek,po​czułsiętro​chęura​żo​ny.Innymęż​czy​zna

wło​żyjejpier​ścio​nek,innyobie​cawspól​nąprzy​szłość.Zin​nymbę​dziemiećdzie​ci.

–Ko​cha​nie,wszyst​kowpo​rząd​ku?
– Co? Tak, mamo. Tyle tego na​szy​ko​wa​łaś. Kogo jesz​cze za​pro​si​łaś? Cały pią​ty

ba​ta​lion?

Mat​kaza​śmia​łasię.Bro​dyniechciałwra​caćdopo​przed​nie​gote​ma​tu.Cie​szyłsię

tym, co prze​ży​wał z Han​ną. W przy​szło​ści każ​de z nich pój​dzie wła​sną dro​gą. On
wró​cidowy​ści​gów,onarzu​cisięwwirno​wychprzy​gód.Niechciałotymmy​śleć.

–Nie,bę​dzienastyl​koszóst​ka.Alewiesz,żeAidenjejakty​po​wyna​sto​la​tek,czy​li

zatrzech.

–Bran​diiAidenteżbędą?
–Oczy​wi​ście.Onirów​nieżchcątouczcić.
Mat​karu​szy​ładoja​dal​ni.
Po sprze​da​ży du​że​go domu ro​dzi​ce Bro​dy’ego prze​pro​wa​dzi​li się do mniej​sze​go

przypla​ży.Przysto​leja​dal​nymmie​ści​łosiętyl​kosześćosób,zatozokienpo​ko​ju
roz​ta​czał się wi​dok na za​to​kę. Nad wodą wi​sia​ło za​cho​dzą​ce słoń​ce, za​le​wa​jąc
wszyst​kofio​le​to​wo-po​ma​rań​czo​wymświa​tłem.

– Ten wi​dok jest nie do po​bi​cia – za​uwa​żył Bro​dy, sły​sząc, że oj​ciec ga​wę​dzi

zHan​nąwsą​sied​nimpo​ko​ju.Do​biegłgośmiechHan​ny.

–Co​dzien​niesięnimcie​szy​my.Wi​dokzsy​pial​nijestpra​wietaksamopięk​ny,poza

tymwy​cho​dzi​myzdomupro​stonapla​żę.Toraj.Wszyst​kodzię​kito​bie,mójko​cha​-
ny–rze​kłamat​kazuśmie​chem,ści​ska​jącjegorękęica​łu​jącgowpo​li​czek,poczym
wró​ci​ładokuch​ni.

Wpre​zen​cienarocz​ni​cęślu​buro​dzi​cówBro​dywpła​ciłza​licz​kęzatendom.Znał

po​przed​nie​gowła​ści​cie​la,któ​rydałmura​bat.Szczę​ściero​dzi​cówzna​czy​łodlanie​-
gowszyst​ko.Za​wszemógłnanichli​czyćini​g​dyotymnieza​po​mi​nał.

Wła​śniedla​te​gookła​my​wa​nieichprzy​cho​dzi​łomuztru​dem.Naszczę​ścieaku​rat

przy​je​cha​łaBran​dizAide​nem,boina​czejwszyst​kobymat​cewy​znał.

Aidenza​cho​wy​wałsię,jak​bymi​nio​nejnocynicsięniewy​da​rzy​ło.Nawi​dokkur​-

cza​kaza​cie​rałręce.Bran​diniewy​glą​da​łanatakza​do​wo​lo​ną,igno​ro​wa​łaje​dze​nie.
Praw​dęmó​wiąc,wy​glą​da​łanawku​rzo​nąiru​szy​łapro​stodoBro​dy’ego.

–Cosiędzie​je?–spy​ta​ła,cią​gnącgododrzwi.
–Po​wie​dział​bymci,alewła​śniepo​sta​no​wi​li​śmy…
– Nie mó​wię o two​ich za​rę​czy​nach. Cze​mu uwa​żasz, że to do​bry mo​ment, żeby

obie​caćAide​no​wi,żepo​mo​żeszmuzro​bićpra​wojaz​dyiza​bie​rzeszgonator?Cał​-
kiemciod​bi​ło?

Bro​dy’emutro​chęulży​ło,żeniecho​dzioHan​nę.
– Bran​di, to naj​bez​piecz​niej​sze roz​wią​za​nie. Po​zwól, że​bym go na​uczył jeź​dzić.

Po​pra​cu​ję z nim przy sa​mo​cho​dzie na far​mie. To go po​wstrzy​ma przed ulicz​ny​mi
wy​ści​ga​mi.Takąmamznimumo​wę.Je​ślibę​dzieszgoupar​ciekon​tro​lo​wać,wkoń​-
cusięza​bi​je.To,coro​biłwnocy,byłoowie​lebar​dziejry​zy​kow​neniżto,cobę​dzie
ro​biłzemną.

– Ja​kim cu​dem? Chcesz go na​uczyć się ści​gać. Wkrę​casz go w to. Nie zga​dzam

się–oznaj​mi​łazde​ner​wo​wa​na.

Bro​dyzer​k​nąłnapo​ły​sku​ją​cąwodę,po​temznównasio​strę.Mógłso​bietyl​kowy​-

obra​żać, co stra​ci​ła wraz ze śmier​cią męża. Bro​dy nie po​ma​gał jej tyle, ile po​wi​-
nien,więcte​razza​mie​rzałpo​móc,alewoczachsio​strywi​działstrach.Musijąprze​-
ko​naćdoswo​jejra​cji.

–Wierzmi,Bran,townimtkwi.Matopoojcu,toniemi​nie.Po​zwól,żepo​mo​gę

muzro​bićtojakna​le​ży.

Bran​dikrę​ci​łagło​wą.
– Nie chcę, żeby brał udział w wy​ści​gach, żad​nych wy​ści​gach. Ma iść do col​le​-

ge’u…

– Nie mo​żesz za nie​go wy​bie​rać. To boli, ale nie mo​żesz. Po​zwól, że na​uczę go

jeź​dzić.Ktowie,cobę​dziezakil​kalat?Możeuzna,żetoniedlanie​go.–Bro​dynie
wie​rzyłwto,comó​wił.

–Jesz​czejed​no.Obie​ca​łeśku​pićmusa​mo​chód?
–Nie,tosta​rysa​mo​chódMar​ca,pra​wiedwa​dzie​ścialatstoinafar​mie.Wy​szy​ko​-

wa​nie go zaj​mie nam ze dwa lata, więc Aiden do nie​go nie wsią​dzie, do​pó​ki nie
skoń​czyosiem​na​stulat.Musisięna​uczyćcier​pli​wo​ści.

OczyBran​diza​lśni​łyodłez.
–My​ślisz,żetogopo​wstrzy​maprzedulicz​ny​miwy​ści​ga​mi?
–Taksięumó​wi​li​śmy.
–Na​dalmisiętoniepo​do​ba,alewiem,żemaszra​cję.Przeztenie​le​gal​newy​ści​gi

tra​fizakrat​kialbocośgor​sze​go,więcje​ślimo​żeszgopo​wstrzy​mać,zga​dzamsię.
Do​rzućdotejwa​szejumo​wypo​pra​węocenzma​te​ma​ty​ki–rze​kłazlek​kimuśmie​-
chem,apo​temgouści​ska​ła.–Do​brze,żeje​steś,Aidenciępo​trze​bu​je,jateż.Chy​ba
po​win​namcipo​gra​tu​lo​wać.–Po​ca​ło​wa​łagowpo​li​czek.–Po​zna​łamHan​nęwtwo​im
domu,chy​bado​brzewy​bra​łeś.

Bro​dy od​pro​wa​dzał sio​strę wzro​kiem, za​do​wo​lo​ny z roz​strzy​gnię​cia spra​wy,

ajed​no​cze​śnieczułco​razwięk​sząpre​sję.Tyleobiet​nicmusido​trzy​mać–swo​imbli​-
skim,spon​so​ro​wiiso​biesa​me​mu.Niemiałpo​ję​cia,jaktozro​bi.Spoj​rzałnazni​ka​-
ją​cezaho​ry​zon​temsłoń​ceipo​czuł,jak​byra​zemznimto​nął.

ROZDZIAŁDZIEWIĄTY

Han​na wsta​ła wcze​śnie, choć ko​cha​li się z Bro​dym pra​wie do świ​tu. Wciąż nie

mo​glisięsobąna​sy​cić.Jak​byna​praw​dębyliparąno​wo​żeń​ców.

Han​na po​lu​bi​ła ro​dzi​ców Bro​dy’ego. Po​wi​ta​li ją cie​pło, choć z za​cie​ka​wie​niem.

Pra​wieża​ło​wa​ła,żesątakprzy​jaź​ni.Odpierw​szejchwi​litrak​to​wa​lijąjakczłon​ka
ro​dzi​ny. Za​nim za​pa​dła w sen, po​sta​no​wi​ła, że prze​sta​nie się tak przej​mo​wać.
Wszyst​kosięja​kośuło​ży,awmię​dzy​cza​siebę​dziesiętymcie​szyć.

Krę​ci​ła się po kuch​ni, ro​biąc śnia​da​nie. Usma​ży​ła jaj​ka i be​kon. Bro​dy wciąż

chra​pał, a ona chcia​ła zro​bić mu nie​spo​dzian​kę. Kie​dy so​ko​wi​rów​ka za​brzę​cza​ła,
Han​na prze​ło​ży​ła na ta​lerz jaj​ka i be​kon, wy​ję​ła z to​ste​ra grzan​kę i uło​ży​ła to
wszyst​konatacy.Dotegodo​szedłjesz​czedzba​nekzkawąiświe​żysokpo​ma​rań​-
czo​wy.

Za​do​wo​lo​naru​szy​łaztacąnascho​dy.
Ni​g​dydo​tądniepo​da​wa​łamęż​czyź​nieśnia​da​niadołóż​ka.Tocał​kiemprzy​jem​ne,

po​my​śla​ła,ostroż​niewspi​na​jącsięnagórę.

Przy​sta​nę​łaprzeddrzwia​misy​pial​ni.Mia​łaza​ję​teręce.Sfru​stro​wa​naod​wró​ci​ła

się, by po​sta​wić tacę na sto​li​ku w holu, gdy drzwi sy​pial​ni się otwo​rzy​ły i sta​nął
wnichza​spa​nyBro​dy,owi​nię​typrze​ście​ra​dłemwpa​sie.

Omalnieupu​ści​łatacy.Bro​dywy​cią​gnąłrękęijąpod​trzy​mał.
–Za​sta​na​wia​łemsię,gdziesiępo​dzia​łaś…Coto?
–Śnia​da​nie–oznaj​mi​ła.CzyBro​dyuzna,żezwa​rio​wa​ła?Żezbytsięza​do​mo​wi​ła?

–Wsta​łamwcze​śnieipo​my​śla​łam,żezro​bięcinie​spo​dzian​kę,aletuutknę​łam.

Spoj​rzałnapeł​nątacęiuśmiech​nąłsię.
–Niktjesz​czeniero​biłmiśnia​da​nia.
–Na​praw​dę?–Niepo​tra​fi​łaukryćza​do​wo​le​nia.–Możewró​ciszdołóż​kaiudasz,

żeje​steśza​sko​czo​ny?

–Mamlep​szypo​mysł.–Chwy​ciłtacę.–Tywró​ciszdołóż​ka,ajaprzy​nio​sętodla

nasoboj​ga.

Han​nazuśmie​chemod​da​łamutacę.
–Dzię​ki.Jestcięż​ka–przy​zna​ła.
Prze​szłaprzezpo​kój,zrzu​ci​łakap​cieiwsko​czy​ładoogrom​ne​gołóż​kazpi​ko​wa​-

nym za​głów​kiem i wy​god​ny​mi po​dusz​ka​mi. W sy​pial​ni do​mi​no​wa​ły mę​skie ko​lo​ry.
Ścia​nywneu​tral​nejsza​ro​ścipod​kre​śla​łyciem​nedrew​nome​bliipod​ło​gęztwar​de​-
godrew​na.De​ko​ra​cyj​nedy​wa​ni​kista​no​wi​łymiłyocie​pla​ją​cyak​cent.

Na​gleHan​nadoj​rza​łaprzyokniemałysto​likikrze​sła.Wsta​ła,od​su​nę​łaza​sło​ny

iwpu​ści​ładośrod​kasłoń​ce.

–Możetuzje​my?
–Ja​sne–zgo​dziłsięBro​dyiza​niósłtacędosto​łu.
–Miłojestzjeśćśnia​da​nie.Zwy​kletyl​kopijęwpo​śpie​chukawę.
Bro​dyna​peł​niłfi​li​żan​ki,jak​byja​da​lira​zemodlat.
–Lu​biszgo​to​wać?–za​py​tał.
– Lu​bię o tym my​śleć – przy​zna​ła ze śmie​chem. – Oglą​dam pro​gra​my ku​li​nar​ne,

ko​lek​cjo​nu​ję książ​ki ku​char​skie, ale rzad​ko go​tu​ję. Kie​dyś go​to​wa​łam dla mamy.
Cza​sa​miza​pra​szamRe​ece’aiAbbynako​la​cję.Jakje​stemsama,ku​pu​jęcośnawy​-
nosalboro​bięsa​łat​kę.

–Maszdotegota​lent.Wży​ciunieja​dłemlep​szychja​jek.
Han​napro​mie​nia​ła.
– Se​kret po​le​ga na tym, żeby użyć dość ma​sła. Je​śli moż​na się cze​goś na​uczyć

zfran​cu​skichksią​żekku​char​skich,totego,żebyniebaćsięma​sła.Do​da​łamtro​chę
soliiszczy​pior​ku.

–Py​cha.By​łaśweFran​cji?
–Chcia​ła​bympo​je​chać.Re​eceiAbbymnieza​pra​sza​li,alepra​caminiepo​zwa​la​ła.

Wze​szłymrokuspę​dzi​łamwa​ka​cjewDay​to​na–rze​kłazuśmie​chem.–Nieża​łu​ję,
oczy​wi​ście.Te​razpra​caniebę​dziepro​ble​mem.Możeza​pla​nu​jęwy​jazdwprzy​szłą
zimę.

–Mo​gła​byśpójśćwPa​ry​żunakursku​li​nar​ny.
–Wi​dzia​łamcośta​kie​gowfol​de​rachre​kla​mo​wych.Typew​niesiętamści​ga​łeś?
–Nie,aleby​łem,kie​dyRe​ecesięści​gał.By​łemtamwdniu,kie​dymiałwy​pa​dek–

rzekłzgry​ma​sem.

–Wy​obra​żamso​bie.–Han​naści​snę​łagozarękę.–Oddaw​nasięprzy​jaź​ni​cie?
–Odpo​cząt​kuka​rie​ry.Re​eceza​czy​nałtu​taj,nato​rze,alewy​star​czy​łajed​nawy​-

ciecz​kadoEu​ro​pyiuza​leż​niłsięodwy​ści​gówszo​so​wych.

–Tynie?
Po​trzą​snął gło​wą, się​ga​jąc po ser​wet​kę i od​su​nął pu​sty ta​lerz. Wziął fi​li​żan​kę

zkawąispoj​rzałprzezokno.

–Nie,dlamnieza​wszeli​czyłsiętor.
–Bra​ku​jecitego.
– Tak. Bra​ku​je mi róż​nych rze​czy, któ​re się z tym wią​żą. Jaz​dy i sa​mo​cho​dów,

pręd​ko​ści,mo​je​goze​spo​łu.Ale…nietę​sk​nięzaca​łymtymszu​mem.Ostat​niome​dia
miotymprzy​po​mnia​ły.Cią​głewy​wia​dy,po​zo​wa​nie.Towszyst​ko…ko​mer​cja,pre​sja
spon​so​rów,za​czę​łood​bie​raćtemuprzy​jem​ność.

Han​nasłu​cha​łagoza​sko​czo​na.
–Ni​g​dybymniezga​dła–rze​kła.–Zda​wa​łomisię,żetolu​bisz.Aprzy​naj​mniej,że

cinieprze​szka​dza.

–Nieprze​szka​dza,alekie​dyzadużotychre​klam,spon​so​rów,pie​nię​dzy,tra​cisię

to,conaj​waż​niej​sze.Mi​łośćdospor​tu.

–Topocochceszwra​cać?
– Te​raz wró​cił​bym na swo​ich wa​run​kach. Na​dal to ko​cham, nie je​stem go​to​wy

zre​zy​gno​wać.Towszyst​ko,copo​tra​fię.

Han​na ski​nę​ła gło​wą. Na jego twa​rzy wi​dzia​ła mi​łość do spor​tu, ja​kaś jej część

byłaoniąza​zdro​sna.Tobyłasfe​rajegoży​cia,doktó​rejniktinnyniemiałdo​stę​pu.
Jużchcia​łaza​daćwię​cejpy​tań,gdyichuwa​gęod​wró​ciłdźwiękoponnapod​jeź​dzie.
Bro​dyjęk​nąłiszyb​kowstał.

–Kom​plet​nieza​po​mnia​łem,wy​bacz.
–Ktoto?–Doj​rza​łatrzypar​ku​ją​cesa​mo​cho​dy.
Bro​dyzmarsz​czyłczo​ło,pod​cho​dzącdookna.
– Aiden miał przy​je​chać na lek​cję jaz​dy sa​mo​cho​dem, ale chy​ba przy​wiózł ko​le​-

gów.

–Chcesiępo​chwa​lićsław​nymwuj​kiem–stwier​dzi​łazuśmie​chem.–Do​brze,że

mupo​ma​gasz.

–Po​wi​nie​nemimka​zaćnaj​pierwpo​sprzą​taćstaj​nie–stwier​dziłBro​dy,wy​wo​łu​jąc

śmiechHan​ny.–Mo​gła​byśza​jąćsięZi​pem?Jawe​zmępo​zo​sta​łe,jakskoń​częzchło​-
pa​ka​mi.

–Po​chle​biami,żemiufasz.Nie​złyznie​goflir​ciarz.
–Wiem,aleufamciwewszyst​kim.
Han​nasięza​czer​wie​ni​ła.
–Mu​szępo​pra​co​waćnadblo​giem–oznaj​mi​ła.–Wie​czo​remwrzu​ci​łamkil​kazdjęć

z wy​ści​gu i mia​łam spo​ry od​zew. Tyle ko​men​ta​rzy, aż nie mo​głam w to uwie​rzyć.
Do​sta​łam też mej​la od ma​ga​zy​nu mo​to​ry​za​cyj​ne​go z py​ta​niem, czy mo​gła​bym im
prze​słaćwię​cejzdjęć,zwłasz​czatejko​bie​cejza​ło​gi.

–Gra​tu​lu​ję.Da​le​kozaj​dziesz.Trze​batouczcić.
Po​ca​ło​wałją,poczymru​szyłnaspo​tka​niechłop​ców,aHan​nasięubra​ła.Scho​dzi​-

łanadół,sły​szącszumsil​ni​ków.Cho​ciażtobylityl​koko​le​dzyAide​na,natendźwięk
jejser​ceza​bi​łomoc​niej.Bro​dypo​wie​działkie​dyś,żeczło​wieksięodtegouza​leż​nia,
te​razza​czy​na​ławtowie​rzyć.AmożetoodBro​dy’egosięuza​leż​ni​ła.

Pró​bo​wa​ła temu za​prze​czyć, ale może je​śli się do tego przy​zna, choć​by sama

przed sobą, ła​twiej bę​dzie mieć to pod kon​tro​lą. Wzię​ła nowy apa​rat, pre​zent od
Bro​dy’ego, pięć razy droż​szy niż taki, któ​ry sama by ku​pi​ła. Bro​dy na​le​gał, więc
mu​sia​ła przy​znać, że apa​rat bar​dzo jej się po​do​ba. Po​sia​dał mnó​stwo roz​ma​itych
funk​cji,niemo​głasiędo​cze​kać,kie​dyza​cznieznie​goko​rzy​stać.

Za​mie​rza​łazro​bićkil​kazdjęćkoni,aje​ślibę​dzieznichza​do​wo​lo​na,każejeopra​-

wić.Zwłasz​czazdję​cieZipa,bowie​dzia​ła,żeBro​dyda​rzyłgospe​cjal​ny​miwzglę​da​-
mi.

Scho​dzączgan​ku,za​uwa​ży​łaBro​dy’ego,któ​rystałwpeł​nymsłoń​cuoboksa​mo​-

cho​dów z pod​nie​sio​ny​mi ma​ska​mi. Czte​rech chłop​ców słu​cha​ło go z ta​kim sku​pie​-
niem,jak​byichży​cieodtegoza​le​ża​ło.Cośwtymob​raz​kumęż​czyznwpa​tru​ją​cych
sięwsa​mo​cho​do​wetrze​wiaka​za​łojejsięza​trzy​mać.

Zro​bi​ła parę zdjęć na pró​bę, a po​tem, za​chwy​co​na ostro​ścią zbli​żeń, pstry​ka​ła

ko​lej​ne.Uchwy​ci​łaBro​dy’ego,któ​rykle​pieAide​napople​cach,jed​ne​gozchłop​ców,
któ​ry w na​pię​ciu pa​trzy na Bro​dy’ego. Sku​pi​ła się przede wszyst​kim na Bro​dym,
przy​glą​da​jącsięde​ta​lomjegotwa​rzy.Do​pie​ropochwi​lizda​łaso​biespra​wę,żeza​-
po​mnia​łaoZi​pie,więcru​szy​ładostaj​ni.

Zip,po​dob​niejakpo​zo​sta​łeko​nie,ucie​szyłsięnajejwi​dok.Cier​pli​wiezno​si​łypo​-

zo​wa​nie,wy​sta​wia​jącłbyzbok​sów.Wkoń​cujed​nakza​czę​łysięnie​cier​pli​wić,cze​-
ka​jącnaśnia​da​nie.

Han​najena​kar​mi​ła,apo​temwy​pro​wa​dzi​łaZipa.Tro​chęznimpo​cho​dzi​ła,głasz​-

cząclśnią​cąsierśćiza​sta​na​wia​jącsię,czyZipjestwdośćdo​brymhu​mo​rze,bypo​-
zwo​lićjejnaprze​jażdż​kę.Oddziec​kajeź​dzi​łabezsio​dła.Jejoj​ciecmiałko​nia,któ​-
ryniepo​zwa​lałza​ło​żyćso​biesio​dła.Bro​dymó​wił,żeZipteżodpo​cząt​kutegonie
lu​bił.

–Spró​bu​je​my,Zip?–spy​ta​ła.
Koń stał nie​ru​cho​mo. Han​na wzię​ła to za do​bry znak. Kil​ka se​kund póź​niej sie​-

dzia​ła na jego grzbie​cie i cie​szy​ła się prze​jażdż​ką wo​kół wy​bie​gu. Zip cwa​ło​wał,
aHan​nanieszczę​dzi​łamupo​chwał.

–Do​braro​bo​ta,Zip.Możeju​troznówspró​bu​je​my.
Ro​bi​ło się go​rą​co, nie chcia​ła zmę​czyć Zipa. Ka​za​ła mu się za​trzy​mać, kie​dy

zpod​jaz​dudo​biegłgło​śnyhuk.Prze​stra​szo​nyZipza​rżałista​nąłdęba.

Pró​bo​wa​łagouspo​ko​ić,obej​mo​wa​łagozaszy​ję,alegdydru​girazsta​nąłnatyl​-

nychno​gach,upa​dłanazie​mię.

Bro​dypo​pra​wiłrurępodma​skąhon​dy,któ​rąjeź​dziłprzy​ja​cielAide​na,Rudy.Naj​-

wy​raź​niej Aiden po​wie​dział ko​le​gom o umo​wie z Bro​dym i za​pro​sił ich do nie​go.
Bro​dydo​strzegłwtymszan​sęizewszyst​ki​miza​warłtakąsamąumo​wę.Obie​całim
po​ka​zaćpew​nesztucz​ki,je​ślibędąsiętrzy​ma​lizdalaodulicz​nychwy​ści​gów.Szyb​-
kood​krył,żeża​denzchłop​cówna​wetniewie,jakdzia​łasil​nik.Takwięcpierw​sza
lek​cjamu​sia​łado​ty​czyćme​cha​ni​ki.

Kie​dy Rudy uru​cho​mił sa​mo​chód i przy​ci​snął gaz do de​chy, strze​lił gaź​nik. Sy​tu​-

acjasiępo​wtó​rzy​ła,gdyza​razpo​temRudypró​bo​wałpo​pra​wićwtryskpa​li​wa.

Bro​dy usły​szał prze​kleń​stwo Aide​na. Po​wiódł wzro​kiem za jego spoj​rze​niem

wstro​nęwy​bie​guizo​ba​czyłle​żą​cąnazie​miHan​nęiod​da​la​ją​ce​gosięZipa.

Po​rzu​ca​jącchłop​ców,po​gnałprzedsie​bie,omalnieskrę​ca​jącnogiwko​st​ce.Ku​-

le​jąc,biegłda​lej.Kie​dydo​tarłnamiej​sce,Han​najużsięotrze​py​wa​ła.

– Cze​mu na nim jeź​dzi​łaś? Mo​głaś so​bie zro​bić krzyw​dę albo go​rzej. Nic ci nie

jest?

Za​mru​ga​ła,jak​byniedokoń​cagoro​zu​mia​ła,aonpa​trzyłnaniąjesz​czebacz​niej.
–Nieude​rzy​łaśsięwgło​wę?
–Nie,chy​banie–od​par​ła.–Możemamsi​nia​kanasie​dze​niu,towszyst​ko.
–Nawszel​kiwy​pa​dekpo​je​dzie​mydoszpi​ta​la.
–Bro​dy,nicminiejest.Niepierw​szyrazspa​dłamzko​nia–rze​kła,od​gar​nia​jąc

wło​syztwa​rzy.

– Nie spa​dłaś, zo​sta​łaś zrzu​co​na. – Nie​na​wist​nym wzro​kiem pa​trzył w stro​nę

Zipa.–Trze​basięgopo​zbyć.

Po​ło​ży​ładłońnajegoręceipo​krę​ci​łagło​wą.
–Niezga​dzamsię.Byłbar​dzospo​koj​nyimiłosięje​cha​ło.Za​cho​wy​wałsięide​al​-

niedocza​su,kie​dyprze​stra​szyłsięhuku.Tosięmożeprzy​tra​fićkaż​de​muko​nio​wi.

–Cze​munanimjeź​dzi​łaś?Itobezsio​dła?
Wzru​szy​łara​mio​na​mi,strze​pu​jączie​mięzdżin​sów.
–Mó​wi​łeś,żenielubisio​dła,więcpo​my​śla​łam,żespró​bu​jępo​je​chaćnaoklep.Po​-

do​ba​łomusię.Niemiałpro​ble​mówipew​niebymnieniezrzu​cił,gdy​bynietenhuk.

Bro​dywciążwy​glą​dałnaprze​stra​szo​ne​go.Han​nauję​łajegotwarzwdło​nie.
–Nicminiejest,Bro​dy.Po​waż​nie.
Przy​tu​liłjąiprze​su​nąłdłoń​mipojejple​cach,jak​bychciałsięupew​nić,czymó​wi​ła

praw​dę.

–Śmier​tel​niemniewy​stra​szy​łaś.Gdy​bycościsięsta​ło…Niepo​wi​nie​nembyłcię

pro​sić,że​byśsięnimza​ję​ła.

Han​naprych​nę​łaiuwol​ni​łasięzjegoob​jęć.
–Zro​bi​łamtozprzy​jem​no​ścią.

Spoj​rze​linako​nia,któ​rypa​trzyłnanichzdru​giejstro​nypola.Han​naunio​słapal​-

cedoustigło​śnogwizd​nę​ła.

Bro​dy ze zdu​mie​niem zo​ba​czył, że Zip ru​szył w ich stro​nę i za​trzy​mał się obok

Han​ny,do​ty​ka​jącjejno​sem.

–Wiem,tonietwo​jawina–po​wie​dzia​ła,ca​łu​jącgownos.Po​temzro​bi​łacośjesz​-

czebar​dziejnie​wia​ry​god​ne​go:znówdo​sia​dłaZipanaoklep.–Niechcę,żebyso​bie
ne​ga​tyw​nieko​ja​rzyłtam​tąprze​jażdż​kę,więczro​bi​mykil​kaokrą​żeń,okej?–rze​kła
doBro​dy’ego.

Od​pro​wa​dzałichwzro​kiem.Zipszedłpo​wo​li.Bro​dyzer​k​nąłwstro​nędomu,dał

Aide​no​wi znak, by wy​łą​czy​li wszyst​kie sil​ni​ki. Po​tem ob​ser​wo​wał ja​dą​cą na Zi​pie
Han​nę,jak​byonaikońtwo​rzy​lijed​nąca​łość.

Może Zi​po​wi po​do​bał się jej spo​kój i opa​no​wa​nie. Coś, co przy​cią​gnę​ło do niej

tak​żeBro​dy’ego,gdypierw​szyrazjązo​ba​czył,icoś,cosięniezmie​ni​ło,na​wetkie​-
dywy​da​wa​łasięmniejpew​nasie​bie.

Bro​dyzo​ba​czyłapa​rat,któ​rywi​siałnasłup​kunie​opo​dalstaj​ni.Niebyłpro​fe​sjo​-

na​li​stą,alepo​tra​fiłro​bićzdję​cia.Pra​gnąłuchwy​cićtenmo​ment,bobyłownimcoś
wy​jąt​ko​we​go.Czuł,jakser​cemuro​śnienawi​dokHan​ny.Pod​czasjaz​dygła​ska​łako​-
niaiszep​ta​łamusło​wa,któ​remia​łynaza​wszepo​zo​staćmię​dzyko​bie​tąizwie​rzę​-
ciem.

Ni​g​dyniewi​działZipatakra​do​sne​go,wy​da​wa​łosię,żebyłgo​tówcałydzieńtak

jeź​dzić.

Kie​dy Han​na zsia​dła z koń​skie​go grzbie​tu, Bro​dy opu​ścił apa​rat. Jej twarz pro​-

mie​nia​ła. Był nie​mal za​zdro​sny o Zipa, nie miał pew​no​ści, czy kie​dyś zdo​ła ją tak
uszczę​śli​wić.

–Onjestcu​dow​ny.Wi​dzia​łeś?Za​ko​cha​łamsięwnim–oznaj​mi​ła.
Pa​trzy​ła w oczy Bro​dy’ego, do nie​go się uśmie​cha​ła. Jego ser​ce za​bi​ło moc​niej.

Czyż​bypra​gnął,byonimtakmó​wi​ła?Chwi​lępóź​niejjużjąca​ło​wał,aonaprzy​lgnę​-
ładonie​goca​łymcia​łem.

Gdyzo​ba​czył,żeHan​naupa​dła,jegoser​cenamo​mentsięza​trzy​ma​ło.Wtam​tej

chwi​linaj​waż​niej​szedlanie​gobyłoto,czyHan​nienicsięniesta​ło.Te​razniemógł
prze​staćjejdo​ty​kać,wciążma​jącztyługło​wy,żemógłjąstra​cić.

Wresz​ciedo​tar​łydonie​gogwiz​dyorazdźwiękklak​so​nów,iprze​rwałpo​ca​łu​nek.

Spoj​rzałnasio​strzeń​caijegoprzy​ja​ciół,któ​rzybilibra​woipod​no​si​lidogórykciu​-
ki.Zgło​wymuwy​le​cia​ło,żeniesątamzHan​nąsami.

Han​na uśmie​cha​ła się sze​ro​ko, za​czer​wie​nio​na. Bro​dy prze​klął pod no​sem, ale

teżsięro​ze​śmiał.

–Okej,pew​nienieje​stemnaj​lep​szymwzo​rem–rzekł.
–Och,chy​bawła​śniezo​sta​łeśichbo​ha​te​rem–oznaj​mi​łaHan​na.–Skoń​częzkoń​-

mi,atydonichwra​caj.

–Nie,po​mo​gęci.Nadziśmajądo​syć,ajachęt​niedo​koń​częto,coza​czę​li​śmy,jak

wy​pro​wa​dzi​myko​nie.

Han​naroz​chy​li​ławar​gi,jejoczymó​wi​ły,żeonateżtegopra​gnie.Bro​dypo​ma​chał

dochłop​ców,aonimuod​ma​cha​li,wsie​dlidosa​mo​cho​dówiod​je​cha​li.

W staj​ni na​gle po​my​ślał, że chy​ba zwa​rio​wał. Jego re​ak​cja na wy​pa​dek Han​ny

byłaprze​sa​dzo​na.Ow​szem,Han​nabyłamudro​ga.Lu​biłzniąprze​by​wać,ufałjej,

sekszniąbyłfan​ta​stycz​ny.Aletobyłtym​cza​so​wyzwią​zek.Niemi​łość.

Mi​łość to nie jest sy​tu​acja tym​cza​so​wa. Nie mógł so​bie po​zwo​lić na mi​łość.

Wprzy​szłymse​zo​niewró​cinator,aHan​nadoswo​je​goży​cia.Wdo​god​nymdlasie​-
bie cza​sie we​zmą roz​wód. Gdy po​wtó​rzył to so​bie kil​ka razy, po​czuł się pew​niej.
Wciążkrę​ciłgło​wą,przy​po​mi​na​jącso​biespo​kójHan​nyito,żeznówdo​sia​dłaZipa,
bar​dziejza​tro​ska​naoko​nianiżosie​bie.

Po​dzi​wiał Han​nę, ale musi mieć ja​sność co do swo​ich uczuć. Po​dziw, po​żą​da​nie,

a na​wet tro​ska to nie mi​łość. Mi​łość nie sta​no​wi czę​ści ich umo​wy, obo​je mie​li tę
świa​do​mość. Kie​dy skoń​czy​li sprzą​tać staj​nię i wró​ci​li do domu, trzy​ma​jąc się za
ręce,Bro​dypra​wiesięprze​ko​nał,żetowszyst​kopraw​da.

ROZDZIAŁDZIESIĄTY

Nie​mal ty​dzień po tym, kie​dy Zip zrzu​cił Han​nę, za​in​te​re​so​wa​nie me​diów za​rę​-

czy​na​mi Bro​dy’ego zma​la​ło. Han​na za​ję​ła się pra​cą, a Bro​dy wciąż udzie​lał lek​cji
mło​do​cia​nym kie​row​com. W dzień Han​na pla​no​wa​ła ślub, zaj​mo​wa​ła się blo​giem
izdję​cia​mi,anocespę​dza​ławbło​gimza​po​mnie​niuwra​mio​nachBro​dy’ego.

Ślubza​pla​no​wa​linanaj​bliż​sząso​bo​tęnapla​żywdomuro​dzi​cówBro​dy’ego.Ro​-

dzi​cenatona​le​ga​li,niechcie​li,bysynbrałślubwsą​dzie.Han​nieniewy​pa​da​łood​-
rzu​cićpro​po​zy​cjiPal​me​rów.

Zadzieńczydwamia​łaprzy​je​chaćjejmat​ka,ka​za​łaHan​nieza​cze​kaćzkup​nem

suk​niślub​nej.Re​ecenie​ste​tyniezdą​żyłwró​cićzFran​cji,zaśAbbymu​sia​łado​pil​no​-
wać win​ni​cy, więc naj​lep​szych przy​ja​ciół Han​ny mia​ło za​brak​nąć na ślu​bie. Po​cie​-
sza​łasię,żepew​ne​godnia,kie​dywyj​dziezamążzmi​ło​ści,bę​dzieina​czej.

Te​razprzezwzglądnaspon​so​rówiopi​niępu​blicz​nąślubmiałwy​glą​daćpraw​dzi​-

wie,aletonietosamo.

Namiej​sco​wymto​rzeHan​nazro​bi​łazdję​ciaBro​dy’egoijegouczniów.Gru​papo​-

więk​szy​łasięodwieoso​by.Wy​sła​łazdję​ciadokil​kuma​ga​zy​nów,odktó​rychotrzy​-
ma​ławię​cejniżpo​zy​tyw​nyod​zew.Zde​cy​do​wa​niepo​mo​głojej,żete​ma​temjejzdjęć
byłBro​dy.DlaBro​dy’egozko​leina​ucze​nietychna​sto​lat​kówod​po​wie​dzial​nejibez​-
piecz​nejjaz​dybyłobar​dzoważ​ne.

Han​nawie​dzia​ła,żeczęśćznich,po​dob​niejakAiden,mia​łotyl​kojed​nozro​dzi​-

ców,zwy​klemat​kę,oj​co​wiezróż​nychpo​wo​dówbyliwichży​ciunie​obec​ni.Wtym
sen​sie Bro​dy był dla nich wię​cej niż in​struk​to​rem jaz​dy. Był wzo​rem męż​czy​zny
iczło​wie​ka.

Han​na umó​wi​ła się z wy​daw​cą naj​bar​dziej zna​nych spor​to​wych ma​ga​zy​nów, że

na​pi​szenatente​matar​ty​kuł,któ​rybę​dzieto​wa​rzy​szyłjejzdję​ciom.Chcia​łateżpo​-
roz​ma​wiaćzucznia​miBro​dy’ego,atak​żezdzie​cia​ka​mi,któ​rebra​łyudziałwnie​le​-
gal​nychwy​ści​gach.Do​wie​dziećsię,cze​mury​zy​ku​ją,cze​gotamszu​ka​ją.Po​ka​zaćte
dzie​cia​kijakolu​dzi,niechu​li​ga​nów,jakczę​stopor​tre​to​wa​łaichpra​sa.

Bro​dybyłpodwra​że​niemna​sto​lat​kówiuwa​żał,żeje​denczydwóchznichmo​gło​-

by za​jąć się jaz​dą pro​fe​sjo​nal​nie. Nie po​wie​dział im tego, by so​bie nie na​bi​li tym
gło​wy,aleHan​nawie​dzia​ła,żeuma​wiałspo​tka​niazin​ny​miza​wo​dow​ca​mi,byprzy​-
szlipo​roz​ma​wiaćzgru​pą.

Spoj​rza​łanaze​ga​rek,za​sta​na​wia​jącsię,kie​dyru​szązpo​wro​temnaran​czo.Cze​-

ka​łananiąpra​ca,za​wszenie​cier​pli​wieocze​ki​wa​łakoń​cadnia,kie​dyzo​sta​nązBro​-
dymwdomusami.Możetegowie​czo​rupo​zwo​limuwziąćjejapa​ratdosy​pial​niina
chwi​lęza​mie​niąsięro​la​mi.

Ni​g​dyni​ko​muniepo​zwo​li​łasięfo​to​gra​fo​waćwin​tym​nychchwi​lach,aletenmęż​-

czy​znamiałzo​staćjejmę​żem,więcmożebyćza​baw​nie.

Za​to​pio​nawmy​ślachnieodrazuza​uwa​ży​ła,żeBro​dypo​py​chajądosa​mo​cho​du,

któ​rypo​ka​zy​wałchłop​com.Niewol​noimbyłonimjeź​dzić,aleobej​rze​niegozbli​-
skabyłodlanichatrak​cją.Bro​dypo​zwo​liłimzatozro​bićkil​kaokrą​żeńnato​rzeich
wła​sny​misa​mo​cho​da​mi,ina​grałtoka​me​rąwi​deo,każ​dąjaz​dęoce​nia​jącida​jącim

wska​zów​ki.Dzie​cia​kido​słow​niespi​ja​łyjegosło​wa.

Te​razsie​dzie​li,je​dlika​nap​ki,iuśmie​cha​lisiędoniej.
–Co?–spy​ta​ła,pa​trzącnanichpo​dejrz​li​wie.
–Two​jako​lej–rzekłBro​dy.
–Naco?
–Że​byśusia​dłazakół​kiem.
–Tego?–spy​ta​łaznie​do​wie​rza​niem.
–Ja​sne,cze​munie?
Han​naopar​łarękęnabio​drze,mie​rzącgowzro​kiem.
–Niesą​dzę.
–Tostan​dar​do​wymo​del.Onisązamło​dzi,żebynimje​chać,iniemająubez​pie​-

cze​nia,aletymo​żesz.Pozatymtomójsa​mo​chód.Jade​cy​du​ję,ktonimjeź​dzi.

–Do​brzesięba​wisz,praw​da?–Po​krę​ci​łagło​wą.
–Tak.Tyteżbę​dzieszsiędo​brzeba​wić.Je​cha​łaśjużzemnątymau​tem.Wiesz,

żetosu​perza​ba​wa.

–By​łampa​sa​że​rem.Iby​łamprze​ra​żo​na.
– Więc tym ra​zem ja będę pa​sa​że​rem. Zro​bi​my kil​ka okrą​żeń, aż po​czu​jesz się

pew​nie,apo​temzo​ba​czy​my,czyze​chceszprzy​spie​szyć.Toza​le​żyodcie​bie.

–Daszradę,Han​no–krzy​cza​łydzie​cia​kizajejple​ca​mi.
Han​naprze​wró​ci​łaocza​mi.
–Do​bra,zro​biękół​ko,aleniepo​ja​dęszyb​ko.
–Za​ło​żęsię,żepo​je​dziesz.
Kie​dychcia​łaodło​żyćapa​rat,Bro​dywy​cią​gnąłrękę.
–Daj,zro​bięzdję​cia,jakpro​wa​dzisz.
Han​nasięuśmiech​nę​ła,wra​ca​jącmy​ślądoswo​je​gopo​my​słuin​tym​nychfo​to​gra​fii.

Po​da​łamuapa​rat.Po​przed​nie​godniazro​biłjejkil​kanie​złychzdjęćzZi​pem,ispy​tał
na​wet,czyjed​noznichmógł​byopra​wić.Han​nabyłatymwzru​szo​na.Czymsięmar​-
twi?Maje​dy​niezro​bićkil​kaokrą​żeń.ToniejesttorDay​to​na,alemałylo​kal​nytor
wy​ści​go​wy.Daradę.

–Notochodź​my.–Usia​dłazakie​row​ni​cąiwzię​łakaskodBro​dy’ego.
–Po​mo​gęci.–Bro​dywy​cią​gnąłrękę.
Wie​dzia​ła,żenieprzy​pad​kiemprze​su​nąłpal​cepojejpier​si,nieprzy​pad​kiemdo​-

tknąłjejrękiikar​ku.

–Prze​stań,je​śliniechcesz,że​bymroz​bi​łasa​mo​chód.
–Słusz​nie–od​rzekł,poczymprzy​po​mniałjejpod​sta​wo​weza​sa​dy,bopod​czasjaz​-

dy roz​mo​wa była nie​moż​li​wa. Mie​li ka​ski bez pod​łą​cze​nia. – Nie mu​sisz je​chać
szyb​ko.Żar​to​wa​łem.Popro​studo​brzesiębaw.

Kiw​nę​łagło​wąiru​szy​linapro​stą,gdzieHan​nado​ci​snę​łagaz.Naza​krę​cietro​chę

zwol​ni​ła, pró​bo​wa​ła wy​czuć sa​mo​chód. Na na​stęp​nym pro​stym od​cin​ku po​je​cha​ła
szyb​ciej, ale nie szyb​ciej, niż je​cha​ła​by mię​dzy​sta​no​wą, i znów zwol​ni​ła na za​krę​-
cie.Niechcia​łanie​po​trzeb​niery​zy​ko​wać,choćsa​mo​chódbyłjejpo​słusz​ny.

Zer​k​nę​ła na Bro​dy’ego, któ​ry po​ka​zał jej unie​sio​ne kciu​ki, a po​tem wska​zał na

swo​je oczy i na tor, przy​po​mi​na​jąc, by sku​pi​ła się na jeź​dzie. Na​bra​ła pew​no​ści,
przy​spie​szy​ła,ażspoj​rza​łanaszyb​ko​ścio​mierzizo​ba​czy​ła,żeje​dziepra​wiestosie​-
dem​dzie​siątnago​dzi​nę!

Sze​ro​kootwo​rzy​łaoczy.Takszyb​koje​cha​łatyl​kozBro​dymzakie​row​ni​cą.Te​raz

toonapro​wa​dzi​ła.Przy​gry​zławar​gęizwol​ni​ła,zbli​ża​jącsiędoza​krę​tu,przy​po​mi​-
na​jącso​biein​struk​cje,któ​reBro​dyda​wałchłop​com.

Gdytyl​koznie​gowy​szła,przy​ci​snę​łape​dałgazu,wstrzy​ma​łaod​dechiprzy​spie​-

szy​ładodwu​stu,ażdo​tar​lidomiej​scastar​tu.

Sto​ją​cyzbokuchłop​cypod​ska​ki​wa​lizen​tu​zja​zmem,kie​dyHan​naza​trzy​ma​łasa​-

mo​chód.Mia​ławra​że​nie,żecaładrży.Czu​łaskokad​re​na​li​ny.Ni​g​dyso​bieniewy​-
obra​ża​ła,żeprzyta​kiejpręd​ko​ściza​pa​nu​jenadsa​mo​cho​dem.Aniżetakjejsięto
spodo​ba.

Bro​dypa​trzyłnaniązuśmie​chem.
–Wie​dzia​łem,żebę​dzieszświet​na.–Po​chy​liłsię,byjąpo​ca​ło​wać,alemu​siałpo​-

cze​kać,ażzdej​miekask.

– To nie do opi​sa​nia – po​wie​dzia​ła. – Te​raz ro​zu​miem, dla​cze​go tak to ko​chasz.

Tenpęd,na​pię​cie…Chy​bani​cze​goniedasięztympo​rów​nać.

Pa​trzył na nią tak po​waż​nie, jak​by chciał coś waż​ne​go po​wie​dzieć, ale wte​dy

wokniesa​mo​cho​dupo​ja​wi​łasięgło​waAide​naijegokum​pli,iwszy​scymó​wi​lina​raz.

Kie​dypo​mo​gliHan​niewy​siąść,mu​sia​łaoprzećsięodrzwisa​mo​cho​du.Bałasię,

żenieutrzy​masięnano​gach.Niebyłapew​na,czytojaz​da,czypo​ca​łu​nektakna
niąpo​dzia​ła​ły.Wszyst​kotora​zemwstrzą​snę​łoniądogłę​bi.

W dro​dze do domu my​śla​ła o cze​ka​ją​cych ją jesz​cze przy​go​dach, ale nie była

prze​ko​na​na,czyktó​ra​kol​wiekznichoka​żesięchoćwczę​ścipo​rów​ny​wal​nadojej
cza​suzBro​dym.Bar​dzojątonie​po​ko​iło.

Na​za​jutrzranoprzyka​wieBro​dyprze​glą​dałzdję​cia,któ​rezro​biłHan​niewsa​mo​-

cho​dzie. Bar​dzo mu się po​do​ba​ło sku​pie​nie na jej twa​rzy, kie​dy bra​ła za​kręt,
i trium​fal​na ra​dość, gdy za​trzy​ma​ła sa​mo​chód. Te​raz sie​dzia​ła na​prze​ciw​ko nie​go
przysto​le,ztymsa​mymsku​pie​niempa​trzącnaekranlap​to​pa.

Sta​łosiętoichpo​ran​nąru​ty​ną.Kie​dywsta​wa​lizłóż​ka,cza​sa​miwcze​śniej,cza​-

sempóź​niej,je​dliśnia​da​nie,zaj​mo​wa​lisiękoń​mi,apo​temwra​ca​lidodomuisia​da​li
z kawą. Han​na pra​co​wa​ła nad blo​giem, Bro​dy miał swo​je za​ję​cia. Cza​sa​mi czy​tał
ga​ze​tę,je​śliniemu​siałni​g​dziewy​cho​dzić.

Ła​twobyłowy​obra​zićso​bie,żejużza​wszetakbę​dzie.Praw​dęmó​wiąc,imszyb​-

ciejznaj​dąpo​wód,byza​koń​czyćmał​żeń​stwo,tymle​piejdlaoboj​ga,zwłasz​czagdy
Bro​dywró​cinator.

–Coro​bisz?–spy​tałza​cie​ka​wio​ny.
Przez chwi​lę wy​da​wa​ła się jak​by wy​rwa​na z głę​bo​kie​go na​my​słu, po​tem się

uśmiech​nę​ła.

–Na​pi​sa​łamnablo​guowczo​raj​szejjeź​dzieiod​po​wia​damnako​men​ta​rze.Jestich

mnó​stwo.Niezda​wa​łamso​biespra​wy,ilulu​dziotymma​rzy.Za​glą​da​łamnastro​ny,
gdzielu​dziepi​sząoswo​ichdo​świad​cze​niachzakie​row​ni​cą,jestwie​lemiejsc,gdzie
moż​najeź​dzićsu​per​sa​mo​cho​da​mialbości​gaćsięnato​rze.Ktośsu​ge​ro​wał,że​bym
jeod​wie​dzi​ła.Tobył​byświet​nypro​jekt.Mo​gła​bymwy​ru​szyćwpo​dróżja​kiśmie​siąc
poślu​bie.

–Cie​ka​wypo​mysł.Mógł​bymcięumó​wićzpa​ro​maoso​ba​mi.
–Dzię​ki,aledlamnieważ​nejest,że​bymzro​bi​łatosama.

Bro​dykiw​nąłgło​wą.Omalsięnieprzy​znał,żejużjejpo​mógł–pierw​szywy​daw​ca,

któ​rysięzniąskon​tak​to​wał,byłjegoprzy​ja​cie​lem.Bro​dychciałzro​bićwszyst​ko,
byroz​wi​nę​łaka​rie​rę,któ​rakie​dyśmująza​bie​rze.

Na​gle prze​sta​ło mu się to po​do​bać. Kie​dy on so​bie wy​obra​żał wspól​ne po​ran​ki

wkuch​ni,onapla​no​wa​łanoweży​cie.Cał​kiemjak​byonado​da​wa​łagazu,aonzwal​-
niał. Rze​czy, któ​re do​tąd do nie​go nie prze​ma​wia​ły, ta​kie jak dom, na​gle sta​ły się
god​nepo​żą​da​nia.

Możedla​te​go,żebyłwdomuzHan​ną.
Niepo​wie​działjejoprzy​ja​cie​luzma​ga​zy​numo​to​ry​za​cyj​ne​go,ate​raztojużnie

mia​łosen​su.Zresz​tągdy​byniemia​łado​brychzdjęć,itakbyichnieku​pi​li.

Kie​dyza​dzwo​niłte​le​fon,Bro​dysięspiął.Pew​nieko​lej​nydzien​ni​karz.Ajed​nakna

wy​świe​tla​czuzo​ba​czył,żedzwo​niJudHar​ris.

–Jud,comogędlacie​biezro​bić?
–Wiem,żedzwo​nięwostat​niejchwi​li,alechcie​li​by​śmydziśurzą​dzićmałąim​pre​-

zę. Dla cie​bie i two​jej na​rze​czo​nej. Od kil​ku dni pi​szą o was w sa​mych su​per​la​ty​-
wach.Mamna​dzie​ję,żeza​pro​si​li​ściedzien​ni​ka​rzynaślub.

Za​pro​sze​nieJudaniebyłoproś​bą,leczpo​le​ce​niem.Bro​dysiężach​nął.Wie​dział,

żetoczęśćumo​wy,żemusicza​sa​mipo​ka​zy​waćsiępu​blicz​nieiwi​taćwy​lew​nienie​-
jed​ne​gospon​so​ra,bywró​cićdotego,coko​chałnaj​bar​dziej.Za​wszebyłwtymdo​-
bry.

Ale te​raz wy​da​ło mu się to nie w po​rząd​ku, jak​by ktoś ro​bił so​bie żar​ty z jego

związ​kuzHan​ną.Chy​baza​cząłwie​rzyćwewła​snekłam​stwa.

Han​na robi pla​ny na przy​szłość, swo​ją przy​szłość. On też nie może za​po​mnieć

oswo​jejprzy​szło​ści.

–Ja​sne,Jud,po​dajmiad​res.–Bro​dyzi​gno​ro​wałpy​ta​nieore​por​te​równaślu​bie.
Na​skro​baład​resnakart​ce.Znałtomiej​sce.Byłonie​da​le​ko,by​wałtamwin​te​re​-

sach.

–Dozo​ba​cze​niaosiód​mej.
Za​do​wo​lo​nyJudroz​łą​czyłsię,aBro​dystałprzyku​chen​nymbla​cieiniewie​dział,

cozro​bić.

– Za​dzwo​nię do Aide​na, spy​tam, czy chce po​pra​co​wać przy sa​mo​cho​dzie. Chcę

znimte​razspę​dzaćwię​cejcza​su,sko​roodli​sto​pa​daznówczę​ściejmnieniebę​dzie.

Han​napod​nio​sławzrokzuśmie​chem.
–Todo​brze,żesta​raszsięna​wią​zaćznimbli​skikon​takt.Wy​da​jesięszczę​śli​wy.
Bro​dypo​czułukłu​cieroz​cza​ro​wa​nia.Oczymonmy​ślał?Żebę​dziegobła​ga​ła,by

zo​stał?

Wszyst​kojestnietak.Toniewjegosty​lu.Musisięzdy​stan​so​wać.Ajed​nakby​ło​-

bymiło,gdy​bychoćtro​chęża​ło​wa​ła,żeonwy​cho​dzi.

– Wie​czo​rem idzie​my na im​pre​zę. Dzwo​nił rzecz​nik pra​so​wy spon​so​ra, chcą cię

po​znać.Niemasznicprze​ciw?

–Skąd.Wiem,żetoczęśćumo​wy,alemu​szęsięwy​braćnaza​ku​py.Niemamnic

od​po​wied​nie​godoubra​nia,achcia​ła​bymzro​bićdo​brewra​że​nie.

Bro​dyująłjąpodbro​dę.
–Mo​gła​byśwy​stą​pićwwor​kunakar​to​fleiwy​glą​da​ła​byśpięk​nie–rzekł,po​chy​lił

sięipo​ca​ło​wałją.

Jużwie​dział,żekie​dyca​łu​jeHan​nę,natymsięniekoń​czy.Wciążjejpra​gnął.Mó​-

wiłso​bie,żetozpo​wo​duoko​licz​no​ści,wja​kichsięzna​leź​li,żewkoń​cuobo​jesię
tymznu​dzą.Alejesz​czeniete​raz,po​my​ślałipo​ca​ło​wałjągo​rę​cej.Po​temuznał,że
Aidenmożepo​cze​kać,ipo​cią​gnąłHan​nęnapod​ło​gę,aonasięro​ze​śmia​ła.

Le​ża​łananimwską​pejlet​niejsu​kien​ce,któ​rada​wa​łamuła​twydo​stępwszę​dzie

tam,gdziepra​gnąłsiędo​stać.

Słoń​celśni​łowjejwło​sach,któ​reopa​dłyjejnatwarz.Han​naroz​chy​li​ławar​gi,jej

oczybłysz​cza​łyocze​ki​wa​niem.Jużza​ję​łasięsu​wa​kiemjegospodni,pa​trzącnanie​-
gozesku​pie​niemina​pię​ciem.Wtymmo​men​ciejejpo​żą​da​niebyłorów​nejegopo​żą​-
da​niu. Bez słów wzię​ła go do sie​bie, jak zwy​kle cał​ko​wi​cie, z od​da​niem. A Bro​-
dy’emuświatznówwy​dałsięwspa​nia​ły.

ROZDZIAŁJEDENASTY

Póź​niej tego po​po​łu​dnia świat za​chwiał się w po​sa​dach, a spo​kój, ja​kim Han​na

cie​szy​łasięubokuBro​dy’ego,na​glesięza​koń​czył.

Kie​dyBro​dyotwo​rzyłdrzwisa​mo​cho​du,po​cią​gnę​ławdółbrzegsuk​ni.Mia​ławra​-

że​nie,żesuk​niajestzakrót​ka,amożeob​ca​syzawy​so​kie.Czyszmin​kajestwod​-
po​wied​nimko​lo​rze?Razjesz​czezer​k​nę​ławbocz​nelu​ster​ko.

Namo​mentośle​piłjąflesz,ko​lej​nyre​por​terzro​biłzdję​cie,kie​dyBro​dyza​mknął

drzwi, dru​gą rękę kła​dąc na jej ple​cach. Han​nie nie prze​szka​dza​ły zdję​cia, ale to
sięro​bi​łoidio​tycz​ne.

Na do​da​tek jej blog nie​mal pę​kał od ko​men​ta​rzy i nie​mal całą noc coś do nie​go

do​da​wa​ła,atak​żewy​bie​ra​łazdję​ciadlama​ga​zy​numo​to​ry​za​cyj​ne​go.

Wkoń​cuwy​sła​łaimkil​kazdjęćBro​dy’egoijegouczniówprzysa​mo​cho​dach.Re​-

dak​tor​cebar​dzosięspodo​ba​łyipro​si​łaowię​cej,bypo​ka​zaćjesze​fo​wi.Wszyst​ko
dzia​łosięjed​no​cze​śnie,Han​nale​d​wieutrzy​my​wa​łarów​no​wa​gęnawy​so​kichob​ca​-
sach,le​d​wieod​naj​dy​wa​łasięwtymwszyst​kim,cosiędzia​ło.

Bro​dywy​da​wałsięnie​po​ru​szo​ny.Gdylek​kosięza​chwia​ła,po​ło​żyłrękęnajejra​-

mie​niu. Cze​mu dała się na​mó​wić Bran​di na te buty? Ni​g​dy nie no​si​ła szpi​lek, ale
spo​sób,wjakipa​trzyłnaniąBro​dy,byłwartkaż​de​gojejnie​pew​ne​gokro​ku.

–By​ło​bydo​brze,gdy​byśtrzy​małsiębli​sko,że​bymsięnieprze​wró​ci​łainiezro​bi​-

łazsie​biewi​do​wi​ska–za​żar​to​wa​łalek​kozde​ner​wo​wa​na,gdyzbli​ża​lisiędowej​-
ścia.

Bro​dyoto​czyłjąra​mie​niemiprzy​cią​gnąłbli​żej.
–Tonie​moż​li​we.Wy​glą​daszza​chwy​ca​ją​co.Tebuty…–szep​nąłjejdoucha–do​-

pro​wa​dza​jąmniedosza​leń​stwa.Niemogęsiędo​cze​kać,żebyjezdjąć.

Szczyp​nąłwar​ga​miko​niu​szekjejucha,aonagło​śnowcią​gnę​łapo​wie​trze.Bro​dy

na​ci​snąłdzwo​nek.

Drzwi się otwo​rzy​ły. Zwa​żyw​szy na sce​ne​rię, Han​na spo​dzie​wa​ła się ko​biet

w suk​niach jak z „Prze​mi​nę​ło z wia​trem”, za​miast tego po​wi​tał ich męż​czy​zna po
pięć​dzie​siąt​ce. Przy​stoj​ny, ale dla niej zbyt gład​ki. Gdy uści​snął jej dłoń, po​czu​ła
jegowy​pie​lę​gno​wa​nąskó​rę.

– Bro​dy, miło cię wi​dzieć. To za​pew​ne Han​na – rzekł, uśmie​cha​jąc się do niej

iobej​mu​jącjąspoj​rze​niem.

Zu​peł​niejak​byoce​niałjejryn​ko​wąwar​tość.
–Jateżsięcie​szę,żecięwi​dzę–od​parłBro​dy,lek​koza​ci​ska​jącrękęnata​liiHan​-

ny.

–Wy​bacz,żetakna​gle.–Judza​pro​siłichda​lej.–Niemo​gli​śmynieuczcićtwo​ich

za​rę​czyn.Todośćnie​spo​dzie​wa​ne,alete​razwi​dzę,dla​cze​gosięspie​szy​łeś.

–Towy​szłospon​ta​nicz​nie–przy​znałchłod​noBro​dy.
– Więk​szość sze​fo​stwa i go​ście są w oran​że​rii, spo​dzie​wa​my się jesz​cze kil​ku

osób.Za​pro​si​li​śmyteżme​dia.Wol​noimsięswo​bod​niepo​ru​szać.Imwię​cejpo​ka​żą,
tymle​piej.Wejdź​cie.

Jud pro​wa​dził. Han​na wstrzy​ma​ła od​dech, kie​dy uj​rza​ła ko​lej​ne po​miesz​cze​nie.

Ogródzi​mo​wybyłoszklo​nąwe​ran​dą,gdziepla​myświa​tłaprze​do​sta​ją​cesięprzez
drze​wanaze​wnątrzpa​da​łynatro​pi​kal​nero​śli​nywśrod​ku.

–Och,jakpięk​nie–po​wie​dzia​ła,aJudspoj​rzałnaniązuśmie​chem.
–Dzię​ku​ję,tojed​nazulu​bio​nychnie​ru​cho​mo​ścina​szejfir​my.Wkoń​cumahi​sto​-

rycz​nąwar​tość.Kie​dyjąku​pi​li​śmy,byłaprze​zna​czo​nadoroz​biór​ki.Wy​re​mon​to​wa​-
li​śmyjąite​razsłu​żyjakomiej​scewy​po​czyn​kualbonata​kiespe​cjal​neoka​zje.

– To szla​chet​nie z pań​stwa stro​ny. Wie​le kor​po​ra​cji nie za​wra​ca​ło​by so​bie tym

gło​wy.

Judzuśmie​chempo​pa​trzyłnaBro​dy’ego.
–Moż​napo​wie​dzieć,żeza​wszeje​ste​śmyza​in​te​re​so​wa​nira​to​wa​niemcze​goś,co

jestwar​tewy​sił​ku.

Bro​dylek​koze​sztyw​niał,aHan​nachwy​ci​łagozarękę.Czu​ła,żeoczywszyst​kich

są zwró​co​ne na nich. Uzna​ła, że musi do tego przy​wyk​nąć, przy​naj​mniej na ja​kiś
czas.

–Niewiem,jaktytoro​bisz–szep​nę​ładoBro​dy’ego.
–Co?
–Tylecza​suży​jeszwcen​trumza​in​te​re​so​wa​nia…
–Czło​wieksięprzy​zwy​cza​ja–od​parł.–Przezkil​kana​stęp​nychdnibę​dzieza​mie​-

sza​nie,apo​temznówucich​nie.

–Ażwró​cisznator,oczy​wi​ście–wtrą​ciłci​choJud,któ​rynaj​wy​raź​niejpod​słu​chi​-

wałichroz​mo​wę.–Za​kła​dam,żepaniotymwie–zwró​ciłsiędoHan​ny.

Kiw​nę​łagło​wą.Tobyłpo​wódtegospo​tka​nia,do​my​śli​łasię.Nieżebyświę​to​wać,

ależebyjejsięprzyj​rzećiupew​nićsię,żeznastaw​kę.

–Oczy​wi​ście,ro​zu​miepani,żeniktniemożeotymwie​dzieć–rzekłdoniejJud.
–Oczy​wi​ście–od​par​łachłod​no.
Jud nie wie​dział, że ich mał​żeń​stwo nie bę​dzie praw​dzi​we, ale chy​ba​by się tym

nieprze​jął.Szcze​rośćbyłamuobca.Naj​waż​niej​szybyłwi​ze​ru​nekBro​dy’ego.

Ktośpo​dałjejkie​li​szekszam​pa​na,aonasięuśmiech​nę​ła,choćniepo​win​napićal​-

ko​ho​lu,zwłasz​czażenieja​dłako​la​cji.

Judspu​ściłwzroknajejdłoń.
–Jesz​czeniemapanipier​ścion​ka.
Omal nie prze​wró​ci​ła ocza​mi. Te​mat pier​ścion​ka za​rę​czy​no​we​go po​wra​cał jak

bu​me​rang.Win​ter​ne​cieto​czy​łasięnatente​matnie​usta​ją​cade​ba​tafa​nówwy​ści​-
gów.

–Niechcia​łampier​ścion​ka–od​par​ła.–Bę​dzie​mymiećzło​teob​rącz​ki,dlamnieto

wy​star​czy.

–Pier​ścio​nekdo​brzewy​glą​dał​bynazdję​ciach–rzekłJudgłów​niedoBro​dy’ego.
– Nie że​nię się z fo​to​gra​fa​mi – od​parł Bro​dy z uśmie​chem, ale pa​trzył na Juda

twar​do.

–Wta​kimra​zieprzy​pi​sze​mytonie​za​leż​no​ściHan​ny,ko​bie​tyno​wo​cze​snej,któ​ra

nie przy​wią​zu​je wagi do rze​czy ma​te​rial​nych. Ale czę​ści fa​nów może się to nie
spodo​bać–za​uwa​żyłJud.

–Nicmnietonieob​cho​dzi–od​parłBro​dy,aHan​naomalsięnieza​krztu​si​ła.
–Prze​pra​szam–po​wie​dzia​łazesłod​kimuśmie​chemiwy​pi​łamałyłykszam​pa​na.
Rzecz​nikpra​so​wyza​ci​snąłwar​gizdez​apro​ba​tą,aBro​dyuśmiech​nąłsięsze​rzej.

– Przed​sta​wi​my was paru oso​bom, a po​tem wznie​sie​my to​ast. Chy​ba więk​szość

pra​syjużtujest–oznaj​miłJud.

Han​nabyłapew​na,żechciałtomiećzasobą.
–Aha,mu​si​myteżpo​roz​ma​wiaćopaniblo​gu,Han​no–do​dał.–Jakgowy​ko​rzy​-

staćdlawi​ze​run​kuBro​dy’ego.Blogmapo​wo​dze​nie,aletrze​bauwa​żać,cosiętam
wrzu​ca.Po​trzeb​nyjestteżlep​szyty​tuł.

Han​nasłu​cha​łaosłu​pia​ła,po​dob​niejakBro​dy.
–BlogHan​nyniejestczę​ściąmo​jejkam​pa​niiPR,Jud.Za​po​mnijotym–oświad​-

czyłBro​dy.

–Zo​sta​nietwo​jążoną.Wszyst​ko,corobi,zwłasz​czaje​ślicho​dziopu​bli​ko​wa​nie

two​ich zdjęć z dzie​cia​ka​mi, któ​re bio​rą udział w nie​le​gal​nych wy​ści​gach czy bój​-
kach, od​bi​ja się na to​bie – od​parł Jud, a po​tem przy​kle​ił do twa​rzy uśmiech, by
przed​sta​wićichja​kie​muśkor​po​ra​cyj​ne​muklo​no​wi.

Obe​szlisalę,wi​ta​jącsięzkimtrze​baiuśmie​cha​jącsiędoka​mer,coszyb​kosta​ło

się wy​czer​pu​ją​ce. Han​na sta​ra​ła się, jak mo​gła. Taka była umo​wa, mia​ła po​móc
Bro​dy’emu w po​pra​wie jego wi​ze​run​ku, szu​ka​jąc dla sie​bie no​wych wy​zwań. Co
praw​datamniedo​strze​ga​ławy​zwań.Ra​czejwia​łonudą.

W chwi​li prze​rwy wzię​ła Bro​dy’ego za rękę i po​cią​gnę​ła go na ko​ry​tarz, gdzie

niktnanichniepa​trzył.

–Do​kądidzie​my?
–Ode​tchnąćświe​żympo​wie​trzem.
– Tak, tam bra​ku​je po​wie​trza. Nie są​dzi​łem, że Jud oka​że się ta​kim dup​kiem –

rzekłprze​pra​sza​ją​cymto​nem.–Niebierzjegosłówpo​waż​nie.

Han​nani​ko​muniepo​zwo​li​ła​bydyk​to​wać,comaro​bić–przezostat​nielatamia​ła

tego po uszy – ale do​ce​ni​ła wspar​cie Bro​dy’ego i chcia​ła mu po​ka​zać, jak bar​dzo
jestmuwdzięcz​na.Szlikrę​ty​miścież​ka​miogro​du.Byłopar​no,alepo​wie​trzeschła​-
dzałlek​kiwie​czor​nywiatr.Nakoń​cujed​nejzeście​żekod​kry​lial​ta​nęoto​czo​nągę​-
stąro​ślin​no​ścią.Tegowła​śnieszu​ka​li.

–Han​no,wszyst​kookej?–spy​tałBro​dy,bowciążmil​cza​ła.–Wiem,żeJudprze​-

kro​czyłgra​ni​cę.Niemogęuwie​rzyć,że…

Han​naprze​rwa​łamupo​ca​łun​kiem.Niechcia​łaroz​ma​wiaćoJu​dzieanini​kimin​-

nym.

–Sma​ku​jeszszam​pa​nem–szep​nąłBro​dy–więcdla​te​gochcia​łaśstam​tądwyjść.
–Chcia​łamcze​goś…praw​dzi​we​go–rze​kła,ca​łu​jącgoiwsu​wa​jącjegorękępod

swo​jąsuk​nię.

Nie wło​ży​ła bie​li​zny. Mia​ła uprze​dzić o tym Bro​dy’ego, za​nim we​szli do tego

domu,leczza​po​mnia​ła,ate​razpo​mo​głamuod​kryćta​jem​ni​cę.

–Och–szep​nął,gła​dzącnagipo​śla​dekiprzy​ci​ska​jącjądosie​bie.–Tojestzde​cy​-

do​wa​niepraw​dzi​we.

Han​naza​rzu​ci​łamuręcenaszy​ję,aonuci​szałjąpo​ca​łun​ka​mi.Od​na​la​złasu​wak

jegospodni,roz​pię​łaroz​po​rekiwsu​nę​ładośrod​karękę.

–Uwiel​biamciędo​ty​kać–szep​nę​ła.
–Mogętosamopo​wie​dzieć–od​rzekłlek​kozdy​sza​ny.
Han​naosu​nę​łasięiwzię​łagodoust,niezdą​żyłna​wetza​pro​te​sto​wać.Kie​dyjuż

tozro​bi​ła,pozajejimie​niemniebyłwsta​nienicpo​wie​dzieć.Lu​bi​łagotakroz​bra​-

jać,czu​łasięwte​dysil​na.Ca​ło​wa​łaido​ty​ka​łagozczu​ło​ścią,boogrom​niepra​gnę​ła
goza​do​wo​lić.

–Han​no,ko​cha​nie,po​win​naś…Jaza​raz…
Wie​dzia​ła,cochciałpo​wie​dzieć,pra​gnę​łaje​dy​nie,bydokoń​cajejsięod​dał.Bro​-

dyniemiałwy​bo​ru,se​kun​dępóź​niejeks​plo​do​wałwjejra​mio​nach.

–Je​steśnaj​bar​dziejnie​wia​ry​god​nąko​bie​tąnaświe​cie–rzekłzprze​ję​ciem.
–Wiem–od​par​łabez​czel​nie.
–Mu​szępo​wie​dzieć,żecho​ciażztru​demzno​szętępseu​do​eme​ry​tu​ręiniemogę

siędo​cze​kaćpo​wro​tunator,by​cieztobą,po​ślu​bie​niecię…niewy​da​jemisię,żeto
tyl​kogra.Ztobąwszyst​kojestpraw​dzi​we.Wiem,żenaszzwią​zekmabyćtym​cza​-
so​wy…

Ser​ceHan​nywa​li​ło.Za​sta​na​wia​łasię,coBro​dychcepo​wie​dzieć,kie​dynie​opo​dal

po​ja​wi​łosiękil​karo​ze​śmia​nychosób.Bro​dyzmarsz​czyłczo​łoiwes​tchnął.

–Jesz​czechwi​lęod​gry​wa​myszczę​śli​wychna​rze​czo​nych,apo​temsięstądzmy​wa​-

my.

– Ja​sne, chodź​my – od​par​ła ra​do​śnie, choć cie​pło, któ​re czu​ła chwi​lę wcze​śniej,

wy​pa​ro​wa​ło.

Gdyjed​nakwe​szlizpo​wro​temdobu​dyn​ku,Han​naprzy​wo​ła​łanatwarzuśmiech

iode​gra​łaswo​jąrolę.

Na​za​jutrzranoBro​dypo​szedłdostaj​niwy​pro​wa​dzićko​nie.Wnocyniezmru​żył

oka.Han​nawkoń​cuza​snę​ła,aonjejnienie​po​ko​ił.Wdro​dzedodomuzprzy​ję​cia
mil​cza​ła,cho​ciażgdyjąspy​tał,czywszyst​kowpo​rząd​ku,za​pew​ni​łago,żetak.

In​stynktmó​wiłBro​dy’emu,żecośjądrę​czy,aleje​śliniechcia​łaotymroz​ma​wiać,

nieza​mie​rzałna​ci​skać.

Otejpo​rzeko​niebyłyspo​koj​neizra​do​ściąwy​szłynapo​wie​trze.Na​wetZipnie

spra​wiał kło​po​tu, jak​by wie​dział, że Bro​dy ma dość na gło​wie. Po​kle​pał go po
grzbie​cie.

–Obajmu​si​myprzy​wyk​nąćdotego,żewpew​nymmo​men​ciezo​sta​nie​mysami–

rzekłdoko​nia.

Zipzro​biłcośzdu​mie​wa​ją​ce​go.Kie​dyBro​dyru​szyłprzedsie​bie,po​szedłzanim,

jak​byniechciał,bygozo​sta​wił.Bro​dyrazjesz​czegopo​kle​pał,aZipszturch​nąłgo
no​semtakjakprzywie​luoka​zjachHan​nę.Bro​dysięza​sta​no​wił,czyZipza​pra​sza
gonaprze​jażdż​kę.Han​naświet​nieod​czy​ty​wa​łasy​gna​łyko​nia.Zja​kie​gośpo​wo​du
Zip nie lu​bił sio​dła. Kil​ka razy jeź​dzi​ła na nim na oklep, a Zip za​cho​wy​wał się jak
dżen​tel​men.

Bro​dy uległ cie​ka​wo​ści i do​siadł Zipa. Koń ru​szył lek​kim kłu​sem. Bro​dy się za​-

śmiał,kle​piącgopokar​ku.

–Do​bryZip.
Jeź​dzi​litakpółgo​dzi​ny.Po​temBro​dyzsiadłzko​niaiznówgopo​kle​pał,nieszczę​-

dzącpo​chwał.Znie​da​le​kado​biegłichgło​śnyszumsil​ni​ka.Niebrzmia​łotojaksa​-
mo​chódAide​na,ara​czejjakfer​ra​ri.Je​ślicho​dziosa​mo​cho​dy,Bro​dyrzad​kosięmy​-
lił.

Kie​dyzbli​żyłsiędopod​jaz​du,uj​rzałczer​wo​nyspor​to​wywózza​par​ko​wa​nyobok

jegochar​ge​ra.

Przysa​mo​cho​dziesta​liRe​eceWin​stonijegożonaAbby,oby​dwo​jema​cha​lidonie​-

gozuśmie​chem.Bro​dyprzy​spie​szyłkro​ku.

–Wi​taj​cie,my​śla​łem,żeje​ste​ścieweFran​cji.
Re​ece,apo​temAbbyuści​ska​liBro​dy’ego,któ​rypochwi​liprzyj​rzałsięsa​mo​cho​-

do​wi.

–Jestwasz?
–Oczy​wi​ście.
–Pięk​ny.Weź​mygodziśnator.
–Chło​pa​ki,po​waż​nie?–wtrą​ci​łaAbby.
Bro​dysięza​śmiał.
–Cie​szęsię,żewaswi​dzę,my​śle​li​śmy,żenieda​cieradyprzy​je​chaćnaślub.
Re​ecechciałcośpo​wie​dzieć,aleAbbymuprze​rwa​ła:
–Je​ste​ściena​szy​minaj​lep​szy​miprzy​ja​ciół​mi.Na​praw​dęsą​dzisz,żemo​gło​bynas

za​brak​nąć?

–Wta​kimra​zieogrom​niesięcie​szę,żeda​li​ścieradę.
–Nieby​łempe​wien,czyzdą​żę,alezna​la​złemza​stęp​stwoiprzy​je​cha​li​śmyjaknaj​-

szyb​ciej–do​dałRe​ece.–GdzieHan​na?

–Spa​ła,jakwy​sze​dłemdokoni.Otejpo​rzezwy​klejestjużnano​gach.Wczo​raj

by​li​śmynaim​pre​zie,któ​radałajejwkość.

–Wszyst​kogra,Bro​dy?Je​steśja​kiś…spię​ty.
–De​ner​wu​jesięślu​bem.–Abbywzię​łamężazarękę.–Pięk​nietu.Han​namimó​-

wi​ła,alete​razwi​dzę,cze​muzre​zy​gno​wa​łeśzka​rie​ry.

Bro​dy ski​nął gło​wą, a za​raz po​tem drzwi domu się otwo​rzy​ły, co ura​to​wa​ło go

przedmó​wie​niemoka​rie​rze.Han​nazbie​głazgan​kuirzu​ci​łasięnaszy​jęAbby.

–Niewie​rzę!Cozanie​spo​dzian​ka!
Abbyprzyj​rza​łasięHan​niezuśmie​chem.
–Zanicbymtegoniestra​ci​ła,alewle​cieitakmu​si​ciedonasprzy​je​chać.
Bro​dy i Han​na wy​mie​ni​li spoj​rze​nia. Han​na nie od​po​wie​dzia​ła przy​ja​ciół​ce, za​-

miasttegoza​pro​si​łago​ścinaśnia​da​nie.Gdyusie​dliwkuch​ni,Han​nana​la​łakawę,
aBro​dywy​jąłzszaf​kina​czy​niaiskład​ni​kidona​le​śni​ków.

– Chy​ba ni​g​dy nie wi​dzia​łem w to​bie ta​kie​go do​ma​to​ra – stwier​dził Re​ece. – To

zła​miemi​lio​nyko​bie​cychserc.

Bro​dyrzu​ciłwnie​gomo​krągąb​ką.
–Każ​dysza​nu​ją​cysięmęż​czy​znapo​wi​nienumiećsma​żyćna​le​śni​ki–orzekłBro​-

dy.–Umiemteżzro​bićjaj​kasa​dzo​ne,choćnietakdo​brejakHan​na.

Han​nacmok​nę​łagow po​li​czek,mi​ja​jącgoz dwie​maka​wa​mi.Bro​dyza​po​mniał,

co miał zro​bić, za​wsze tak na nie​go dzia​ła​ła. Ga​pił się na jej po​ślad​ki, aż Abby
chrząk​nę​ła,aBro​dyzdałso​biespra​wę,żezo​stałprzy​ła​pa​ny.

–Hej,pil​nujna​le​śni​ków!–za​wo​ła​łaAbby.
–Robisię–od​parłBro​dy,ago​ściespon​ta​nicz​niesięro​ze​śmia​li.
Pod​czasśnia​da​niado​bryna​strójichnieopusz​czał.
–Ni​g​dynieja​dłamlep​szychna​le​śni​ków–oznaj​mi​łaAbby,się​ga​jącpodo​kład​kę.
–Nowiesz!–obu​rzyłsięRe​ece.–My​śla​łem,żenaj​bar​dziejlu​biszmoje.
–Dziew​czy​nani​g​dyniemadośćna​le​śni​ków–wtrą​ci​łaHan​na,aBro​dyotarłkro​-

plęsy​ro​puzką​ci​kajejwarg.

– Two​rzy​cie nie​mal nie​przy​zwo​icie słod​ką parę – stwier​dził Re​ece ze zbo​la​łym

wes​tchnie​niem.

– Na​praw​dę? Już nie pa​mię​tasz, jacy by​li​ście za​ko​cha​ni, kie​dy was po​zna​łem? –

ode​zwałsięBro​dyzuśmie​chem.

Nie mi​nął chy​ba rok, kie​dy Bro​dy i Han​na sie​dzie​li przy śnia​da​niu w Day​to​na

z Re​ece’em i Abby, ob​ser​wu​jąc ich ro​mans. Bro​dy był pe​wien, że Re​ece do​ko​nał
wła​ści​we​gowy​bo​ru,choćmie​lizAbbytrud​nypo​czą​tek.

–Wie​myjuż,żeniechce​ciehucz​ne​gowe​se​la,alechcie​li​by​śmyprzy​naj​mniejza​-

braćwasdziśnako​la​cję.Zro​bi​li​śmyre​zer​wa​cjęwmiej​sco​wymlo​ka​luinieprzyj​-
mu​je​myod​mo​wy.

–Tomiłozwa​szejstro​ny,dzię​ki.–Han​naści​snę​ładłońAbby,awte​dyonaspoj​rza​-

łanajejrękę.

–Nieno​siszpier​ścion​ka?
–Cze​muwszy​scypy​ta​jąopier​ścio​nek?
–Za​miastpier​ścion​kaku​pi​łemjejapa​ratfo​to​gra​ficz​ny–wy​ja​śniłBro​dy.
–Co?–za​py​ta​lijed​no​cze​śnieRe​eceiAbby.
Han​nawes​tchnę​ła.
–Na​praw​dęniechcępier​ścion​ka.Apa​rat,któ​rymiku​pił,jesttakdro​gijakbry​-

lant.Bę​dzie​mymie​lizło​teob​rącz​ki,dlamnietodość.Niechcę,żebylu​dzimó​wi​li,
żewy​szłamzanie​godlapie​nię​dzy.

–Nikttakniepo​my​śli,ko​cha​nie–od​rzekłBro​dyzta​kimuśmie​chem,żeza​czer​-

wie​nio​naHan​naklep​nę​łagowra​mię.

Kie​dyzje​dliipo​sprzą​ta​li,Bro​dyna​le​gał,żebyprzy​ja​cie​leunichzo​sta​li,aleRe​ece

oznaj​mił:

– Za​re​zer​wo​wa​li​śmy po​kój w po​bli​skim pen​sjo​na​cie. Na​rze​cze​ni po​win​ni być tu

sami–za​uwa​żył,aHan​naznówsięza​czer​wie​ni​ła.

Bro​dyode​tchnąłwdu​chu.Przygo​ściachmu​sie​li​byzHan​nąmiećsięnabacz​no​ści

iuwa​żaćnasło​wa.

Cho​ciażwza​sa​dzienieod​no​siłwra​że​nia,żecośuda​je.Przy​naj​mniejprzezostat​-

niego​dzi​nyzprzy​ja​ciół​mi.

–Hej,wpo​rząd​ku?–spy​ta​łaci​choHan​na.
–Świet​nie,cze​mupy​tasz?
–Wy​glą​da​łeśja​kośtak…smut​no.
–Nie,wszyst​kogra–od​parłrów​nieci​cho,ca​łu​jącjąkrót​ko.
Wie​dział jed​nak, że okła​mu​je Han​nę i sie​bie. Zbyt ła​two było wie​rzyć, że to

wszyst​kopraw​da.Obo​jemu​sząmiećtonauwa​dze,bokie​dyśichdro​gisięro​zej​dą.
Każ​deznichmia​łowła​snecele.TyleżeceleBro​dy’egoco​razsła​biejdonie​goprze​-
ma​wia​ły.

ROZDZIAŁDWUNASTY

–Coto…?–za​czę​łaHan​nanawi​dokpar​kin​guza​tło​czo​ne​gowszel​kąma​ściąspor​-

to​wychiory​gi​nal​nychsa​mo​cho​dów.

Abbyle​d​wiepo​wścią​ga​łauśmiech.
–Chceszpo​wie​dzieć,żetowszyst​kodlanas?–pod​ję​łaHan​na.–My​śla​łam,żeto

tyl​koko​la​cja.

Han​napo​dej​rze​wa​ła,żeAbbyiRe​eceza​pro​sząro​dzi​nęBro​dy’ego,alecośta​kie​-

godogło​wyjejnieprzy​szło.

–Tro​chętotrwa​ło,za​nimskon​tak​to​wa​li​śmysięzewszyst​ki​mi.Totyl​kona​szero​-

dzi​nyiprzy​ja​cie​leztoru…Ja​kieśsześć​dzie​siątosób.

–Och,tyl​kosześć​dzie​siąt?–jęk​nę​łaHan​na.
–Dajspo​kój,bę​dziemiło.Jestteżdlacie​bienie​spo​dzian​ka–do​da​łaAbby.
Kie​dyzna​la​złysięwśrod​ku,Han​naodrazuusły​sza​łagłoszdru​gie​gokoń​casali.
–Han​na,Bro​dy,je​ste​ście!
MamaHan​nyżwa​woru​szy​ławichkie​run​ku,aHan​nabyławta​kimszo​ku,żena

mo​mentonie​mia​ła.

–Mamo,mia​łaśprzy​je​chaćpo​ju​trze.
–Abbychcia​ła,żebyktośspraw​dziłlo​kaliza​jąłsięor​ga​ni​za​cją,więcza​bra​ły​śmy

sięzLynndoro​bo​ty.

–Lynn?MamąBro​dy’ego?Jużjąpo​zna​łaś?Za​raz,pla​no​wa​li​ścieto,od​kąd…
–Od​kądnampo​wie​dzia​łaś,tak!Odrazuza​czę​ły​śmyzAbbypla​no​waćprzezte​le​-

fon.My​ślisz,żezo​sta​wi​ły​by​śmywszyst​konaostat​niąchwi​lę?Ate​razmu​szępo​znać
mo​je​gozię​cia–oznaj​mi​ła,od​wra​ca​jącsiędoBro​dy’ego.

–PaniMor​gan,miłopa​niąna​resz​ciepo​znać–po​wie​działBro​dy.
–PaniMor​gan?Bę​dzie​myro​dzi​ną.MówmiTrish.
Bro​dyski​nąłgło​wązcie​płymuśmie​chem.
–Do​brze,Trish.
Han​na pa​trzy​ła na mat​kę, któ​ra wzię​ła Bro​dy’ego pod rękę i od​da​li​ła się, pusz​-

cza​jącdoniejoko.

–Więcte​razpo​mów​myotym,cze​muHan​nanienosipier​ścion​ka…–usły​sza​ła.
–Po​ka​żeszmi,gdziejestbar?–Han​naspy​ta​łaAbby.
Przy​ja​ciół​ka po​cią​gnę​ła ją za sobą. Han​na za​mó​wi​ła piwo. Abby po​pro​si​ła

owodę.

–Niechceszdrin​ka?
–Możepóź​niej.Wiesz,żenaprzy​ję​ciach,któ​reor​ga​ni​zu​ję,niepiję.Mu​szępil​no​-

wać,żebywszyst​koszłojakna​le​ży–od​par​łaAbby.

Han​napo​dej​rze​wa​ła,żeprzy​ja​ciół​kamajesz​czeja​kąśre​we​la​cję.Wzru​szy​łara​-

mio​na​mi,wy​pi​łałykpiwaipo​szu​ka​ławzro​kiemmamyiBro​dy’ego.

–Han​no,cosiędzie​je?
–Co?
–Je​steśbar​dzozde​ner​wo​wa​na.
Han​nawzię​łagłę​bo​kiod​dechizda​łaso​biespra​wę,żenieoka​za​ławdzięcz​no​ści

przy​ja​ciół​ce,któ​rawło​ży​ławprzy​ję​cietylesta​rań.

–Wy​bacz.Wszyst​kodzie​jesiętakszyb​ko.Le​d​wieprzy​wy​kłamdomy​śliomał​żeń​-

stwie,niechcie​li​śmyro​bićwo​kółtegoszu​mu.Wczo​rajbyładośćmę​czą​caim​pre​za,
noitowszyst​kojestta​kie…

–Ro​zu​miem,alespró​bujsiętymcie​szyć.Je​ślizro​bisztodo​brze,zro​bisztotyl​ko

raz–stwier​dzi​łaAbbyzuśmie​chem.–Pa​trzącnawas,my​ślę,żero​bi​ciebar​dzodo​-
brze. Kto by po​my​ślał, że wy​ru​sza​jąc w po​dróż, skoń​czysz z Bro​dym przed oł​ta​-
rzem?

Han​naod​sta​wi​łapiwoiuści​ska​łaprzy​ja​ciół​kę.Kłam​stwajejcią​ży​ły.
–Hej,nieoku​pujpan​nymło​dej!
Han​nauj​rza​łaRe​ece’a,któ​rywgar​ni​tu​rzeodTomaFor​dapre​zen​to​wałsięzna​-

ko​mi​cie.Zanimsta​łagru​paza​wo​do​wychkie​row​cówraj​do​wych,któ​rzychcie​lipo​-
gra​tu​lo​wać Han​nie i Bro​dy’emu. Na ich wi​dok ser​ce każ​dej dziew​czy​ny za​bi​ło​by
moc​niej.

I tak na​de​szła pora ży​czeń, uści​sków dło​ni, a tak​że żar​tów. Han​na z tru​dem to

zno​si​ła, aż w koń​cu wy​szła pod pre​tek​stem, że musi ode​tchnąć świe​żym po​wie​-
trzem.

Bro​dywy​szedłzaniąnawe​ran​dęnaty​łach.
–Wpo​rząd​ku,ko​cha​nie?
Kiw​nę​łagło​wą,apo​temniąpo​krę​ci​łaiza​kry​łatwarz.
–Tomu​sia​łokosz​to​waćRe​ece’aiAbbyfor​tu​nę.Wszy​scysątacymili.Czu​jęsię

przeztobar​dzozłymczło​wie​kiem.

Bro​dy,marsz​czącczo​ło,ująłjejdło​nie.
– Wiem, o czym mó​wisz. – Pa​trzył na nią z tro​ską. – Nie chcę, że​byś była nie​-

szczę​śli​wa,jateżźleczu​jęsięwtejsy​tu​acji,dla​te​gopod​ją​łemde​cy​zję.Zapóź​no,
żebytoro​bićte​raz,ale…ju​troranoza​dzwo​niędoJudaipo​wiemmu,żeod​cho​dzę.
Ja​kośudamisięwró​cićnatorwła​snymsump​tem.Daw​nopo​wi​nie​nembyłtozro​bić.

– Co? Nie wol​no ci… To ner​wy, jesz​cze tyl​ko parę mie​się​cy, a po​tem znów bę​-

dzieszsięści​gał,prze​cieżtegopra​gniesz.

–Jużnieje​stempe​wien.Ni​cze​gonieje​stempe​wienpozatym,żena​ra​żamcięna

stres. Wszy​scy tu świę​tu​ją ja​kieś oszu​stwo, for​tel przy​go​to​wa​ny przez spon​so​ra.
Niepo​wi​nie​nembyłsięnatogo​dzić.

–Bro​dy,po​słu​chaj,nieróbnicwpo​śpie​chu…
–Hej,za​ko​cha​ni,tra​ci​cieswo​jąim​pre​zę–rzekłwe​so​łoRe​ece,apo​tem,pod​cho​-

dzącipa​trzącnaichminy,spo​waż​niał.–Cojest?

Han​nazuśmie​chemwzię​łaBro​dy’egozarękę.
–Nic.Niewiem,jakwamdzię​ko​waćzatencu​dow​nywie​czór.Je​ste​ścienaj​lep​szy​-

miprzy​ja​ciół​mi.

Ści​snę​ładłońBro​dy’ego.Ro​zu​mia​łajegouczu​cia,aleniemo​głapo​zwo​lić,byna​-

glewszyst​korzu​cił.Itozpo​wo​dujejchwi​lo​we​gospad​kuna​stro​ju.

Jaksięuspo​koi,napew​nozmie​nizda​nie,po​my​śla​ła.Nara​zietrze​baro​bićdo​brą

minędozłejgry.

–Baw​mysię!–za​wo​ła​łara​do​śnie.
Re​eceza​krzyk​nął:
–Otymmó​wię!Je​śliin​wa​li​daBro​dyniemożetań​czyć,znamtuzetrzy​dzie​stufa​-

ce​tów,któ​rzygoza​stą​pią.

Bro​dyścią​gnąłbrwi,aHan​nasięza​śmia​ła.
–Niktgonieza​stą​pi–od​par​łaichoćtegowie​czo​ruwie​lekła​ma​ła,tesło​wapły​nę​-

łypro​stozser​ca.

Ran​kiemBro​dyna​brałpew​no​ścicodotego,jakpo​wi​nienpo​stą​pić.Za​mie​rzałza​-

dzwo​nić do Juda i za​koń​czyć współ​pra​cę. Obej​dzie się bez spon​so​ra. Nie bę​dzie
czułura​zydotychczłon​kówze​spo​łu,któ​rzyze​chcąodnie​goodejść.Samznaj​dzie
pie​nią​dzenaswo​jąpa​sję.

Niebę​dzieteżmiałzazłeHan​nie,gdyze​chceodejść.Natęmyśllek​kosięwzdry​-

gnął.Coda​lej?

Ro​zej​rzałsiępofar​mieipo​my​ślał,żeżyłwsta​nieza​wie​sze​nia.Tyl​kowpo​ło​wie

tubył,ajegodru​gapo​ło​ważyłaprzy​szło​ścią,cze​ka​łanatenma​gicz​nymo​ment,gdy
wró​cinator.Aleje​śliokła​my​wa​nietych,któ​rychko​chał,byłocenązatenpo​wrót,
byłatocenazbytwy​so​ka.

Pra​gnąłsampo​dej​mo​waćde​cy​zje.Niechciał,byktośmudyk​to​wał,comazro​bić

zży​ciem,zkimsy​piać.Kimbyć.Musipo​zwo​lićHan​niepójśćwła​snądro​gą,alemiał
na​dzie​ję,żeonanieodej​dziezu​peł​nie.

Po​rzu​ce​niespon​so​raozna​cza​ło​by,żeniemu​sząbraćślu​bu,aleBro​dyniechciał

też stra​cić Han​ny. Za​le​ża​ło mu je​dy​nie na tym, by wszy​scy wie​dzie​li, że to jego
wina,żeonaniemaztymnicwspól​ne​go.Mu​siałjed​nakprzy​znać,żechoćtosza​-
leń​stwo,cze​kałnatenślub.

–Bro​dy?
Han​nawy​szłanaga​nekzte​le​fo​nemBro​dy’ego.
–Wy​bacz,ko​cha​nie,po​wi​nie​nembyłgoza​brać.
–ToJudHar​ris.Chy​bajest…zły.
Bro​dywziąłodniejte​le​fon,ścią​ga​jącbrwi.
–Jud,wła​śniemia​łemdocie​biedzwo​nić.
–Więcjużwiesz?
–Co?
–Otymar​ty​ku​lewszma​tław​cu?Tyitwo​jana​rze​czo​na–rzekłJudzem​fa​zą.
–Oczymtymó​wisz?
–Je​ste​ścienaokład​ce„Na​tio​nalIn​tru​der”,niewspo​mi​na​jącotym,codzie​jesię

win​ter​ne​cie.Jakmo​głeśbyćtakgłu​pi?Wła​zićko​bie​ciepodspód​ni​cęwja​kiejśal​ta​-
nie?Nate​re​niena​le​żą​cymdofir​my?Pod​czasim​pre​zy?Zwa​rio​wa​łeś?Sze​fo​wiesą
wście​kli.

Bro​dychciałmuprze​rwać,do​wie​dziećsię,oczymmówi,aleJudniemilkł.
–Ijesz​czewmiej​scupu​blicz​nymmó​wićona​szejumo​wie?Ococho​dziztymtym​-

cza​so​wym mał​żeń​stwem? Kim jest Han​na? Ja​kąś call girl? Za​pła​ci​łeś jej, żeby za
cie​biewy​szła?

–Uwa​żajnasło​wa,Jud–rzu​ciłwkoń​cuBro​dy.
–Wiesz,cona​ro​bi​łeś?Jużniemogęcipo​móc.Będęmiałszczę​ście,je​ślisamnie

stra​cępra​cy.Na​szaod​po​wiedźbę​dzieoczy​wi​sta:żetobyłtwójpo​mysł,amymie​li​-
śmyna​dzie​ję,żeoprzy​tom​nie​jeszizmie​niszswo​jeza​cho​wa​nie.Je​ślionascho​dzi,
ko​nieczespon​so​ro​wa​niem.

Judsięroz​łą​czył.Bro​dystałkil​kachwilzszo​ko​wa​ny,po​temod​wró​ciłsiędoHan​-

ny.

Nie wie​dział, co się wy​da​rzy​ło, ale na pod​sta​wie słów Juda mógł się tego do​my​-

ślać. Ja​kaś me​dial​na hie​na śle​dzi​ła ich na kok​taj​lu, ro​bi​ła zdję​cia, pod​słu​chi​wa​ła
jego roz​mo​wę z Han​ną. Miał ocho​tę ko​muś do​wa​lić, a naj​chęt​niej wal​nął​by Juda.
Pew​niepo​wi​nienbyłtozro​bićnasa​mympo​cząt​ku.

AleJudniejestzatood​po​wie​dzial​ny.Bro​dydałsięna​mó​wićnatencyrkiwcią​-

gnął w to Han​nę. O iro​nio, gdy po​sta​no​wił się wy​co​fać, jego spor​to​wa eme​ry​tu​ra
sta​łasięrze​czy​wi​sto​ścią,aży​cieroz​pa​dłosięnaka​wał​ki.Cóż,wy​pi​jepiwo,któ​re​-
gona​wa​rzył.

Naj​bar​dziejjed​nakmar​twiłsięoHan​nę.Niewie​dział,jakjąchro​nićprzednad​-

cho​dzą​cąbu​rzą.Cogor​sza,oba​wiałsię,żepew​nieniedasiętegozro​bić.

Za​cho​wa​li się bez​myśl​nie. On wie​le razy był fo​to​gra​fo​wa​ny w kom​pro​mi​tu​ją​cej

sy​tu​acji,alenieHan​na.

–Bro​dy,cosięsta​ło?–Zdałso​biespra​wę,żeHan​napytaotoporazko​lej​ny,aon

wciążusi​ło​wałja​kośtoogar​nąć.Są​dzączjejminy,czu​ła,conad​cho​dzi.

ROZDZIAŁTRZYNASTY

Nawi​dokmej​laodre​dak​tor​kiza​in​te​re​so​wa​nejse​riąjejar​ty​ku​łównate​matwy​-

ści​gówulicz​nychHan​naza​mar​ła.Re​dak​tor​kana​pi​sa​ła,żewświe​tleostat​nichwy​-
da​rzeńniemogąopu​bli​ko​waćjejma​te​ria​łu.Iżebar​dzoimprzy​kro.

In​ny​misło​wypotym,jakjed​nazbar​dziejzna​nychplot​kar​skichstronwsie​ciwy​ja​-

wi​ła,żeBro​dynieza​mie​rzałkoń​czyćka​rie​ry,aichmał​żeń​stwobyłoumo​wą,Han​na
stra​ci​ławia​ry​god​ność.

Wszyst​kowy​wra​ca​łosięjakkost​kido​mi​na.Le​d​wieza​czę​łaswo​jąnowąprzy​go​dę,

ajużjąza​koń​czy​ła.

Mó​wi​łaso​bie,żemo​głobyćgo​rzej.Zdję​ciewal​ta​nie,naktó​rymwsu​warękęBro​-

dy’egopodswo​jąspód​ni​cę,niebyłojesz​czenaj​gor​sze,zwa​żyw​szynato,coro​bi​li
za​razpo​tem.Czu​łasiętakupo​ko​rzo​na,żenaj​chęt​niejbyznik​nę​ła.

Mu​sie​li wy​łą​czyć te​le​fon sta​cjo​nar​ny. Han​na za​mknę​ła moż​li​wość ko​men​ta​rzy

pod jej blo​giem, bo do​sta​wa​ła wie​le nie​mo​ral​nych pro​po​zy​cji od czy​tel​ni​ków płci
mę​skiej.

Bro​dybyłtakwście​kły,gdyzo​ba​czyłtozdję​cie,żewsiadłdosa​mo​cho​duiod​je​chał

zpi​skiemopon.Woba​wie,żeza​razroz​pra​wisięzpa​pa​raz​zo,Re​eceru​szyłzanim.

–Okej?–spy​ta​łaAbby,po​da​jącHan​niefi​li​żan​kękawy.
–Chy​batak.Nie,możenie.–Han​namia​ławra​że​nie,żeświatkrę​cisięzbytszyb​-

ko.–Niewiem,comy​śleć.

–Cóż,chcia​łaśwra​żeń,więcchy​bajezna​la​złaś.–Abbypo​kle​pa​łająpora​mie​niu.
– Ina​czej to so​bie wy​obra​ża​łam. Na​wet nie wiem, cze​mu wciąż ze mną roz​ma​-

wiasz.Po​win​namcibyłapo​wie​dzieć,wy​bacz,aleniemo​głam,bowy​ja​wi​ła​bymse​-
kretBro​dy’ego.Noijesz​czetylewy​sił​kuipie​nię​dzywło​ży​li​ściewewczo​raj​szywie​-
czór…

–Oj,prze​stań.Im​pre​zabyłauda​na,cho​ciażsy​tu​acjarze​czy​wi​ściejestokrop​na.

Alewszyst​kosięuło​ży,Han​no.Wy​glą​danato,żeBro​dy’egofak​tycz​niedotegozmu​-
szo​no.Tobyłpo​mysłspon​so​ra,na​wetje​śliontemuza​prze​cza.

–Bro​dyuwiel​biawy​ści​gi.Topew​niegoza​bi​je.
–Po​ra​dziso​bie.Tyteż.Na​dalma​ciesie​bie,tonaj​waż​niej​sze.Zcza​semwy​my​śli​-

cie,coda​lej.

Han​naspoj​rza​łanaprzy​ja​ciół​kęznie​do​wie​rza​niem.
–Chy​badocie​bieniedo​tar​ło,żetomia​łobyćmał​żeń​stwotym​cza​so​we?Żetotyl​-

koumo​wa?

–Niewie​rzę.Pod​ję​łaśry​zy​ko,bogoko​chasz.Iwi​daćjaknadło​ni,żeonteżosza​-

lałnatwo​impunk​cie.

–Wiel​kiedzię​ki,bar​dzomniepo​cie​szy​łaś–od​burk​nę​łaHan​na.–Cho​dzioto,że

gdy​bymniewy​pa​li​łatejdzien​ni​kar​ce,żeje​stemjegona​rze​czo​ną,nicbysięniesta​-
ło.

–Więccze​mutozro​bi​łaś?
–Tobył…im​puls.Sta​łatamwtejswo​jejsu​per​kiec​ce,zblondlo​ka​miipod​su​wa​ła

mupodnosmi​kro​fon,ajawi​dzia​łamko​bie​ty,jaksiętukrę​cą…

–By​łaśza​zdro​sna?
–Nie!–za​pro​te​sto​wa​ła.–No,możetro​chę.
UśmiechAbbyza​cząłwy​pro​wa​dzaćHan​nęzrów​no​wa​gi.
– Za​ko​cha​ni po​peł​nia​ją roz​ma​ite głup​stwa, a wy sta​ra​li​ście się so​bie po​móc. Bo

na​praw​dęchce​ciebyćra​zem.Resz​tatotyl​ko…kom​pli​ka​cje.

–Przy​pi​su​jeszna​szejre​la​cjinie​ist​nie​ją​cezna​cze​nie.
–Na​praw​dę?My​śla​łam,żeBro​dyko​gośza​bi​je,jakzo​ba​czyłtozdję​cie.Gdy​bycię

nieko​chał,niewściekł​bysiętak.Niezło​ściłsięnaspon​so​ra,alekie​dyzro​zu​miał,że
tyzo​sta​łaśskrzyw​dzo​na…–rze​kłaAbbyzuśmie​chem.

Han​napo​czu​ławser​cuiskier​kęna​dziei,leczbra​ko​wa​łojejwia​ry.
–Nietwier​dzę,żeje​ste​śmyso​bieobo​jęt​ni.Alesięnieko​cha​my.
–Okła​mu​jeszsię–od​par​łaAbby.
–Ja​kietomazna​cze​nie?
–Mi​łośćtoje​dy​ne,comazna​cze​nie.
–Niewte​dy,kie​dyjestnie​odwza​jem​nio​na.
–Na​praw​dęwtowie​rzysz?
Han​nasmut​nopo​ki​wa​łagło​wą.Wie​dzia​ła,żeBro​dyjąlubi,aletoprzezniąstra​-

ciłka​rie​rę.Przezniąmie​liwziąćślub,onaza​cią​gnę​łagodoal​ta​ny.

Na​wet gdy​by zo​sta​li ra​zem, po roz​po​czę​ciu se​zo​nu wy​ści​gów, w któ​rym by nie

uczest​ni​czył,Bro​dymiał​bydoniejpre​ten​sje.

Nadźwiękese​me​saHan​napod​sko​czy​ła.
–Ochnie,tomama.Chce,że​bymdoniejna​tych​miastza​dzwo​ni​ła.My​ślisz,żejuż

wie?

Abbywes​tchnę​ła.
–Da​łaśjejnauro​dzi​nyta​blet…
–Su​per.
– Za​dzwoń do niej, a po​tem po​je​dzie​my po​pra​wić so​bie hu​mor, po za​ku​py i na

lunch.

Han​naspoj​rza​łanaprzy​ja​ciół​kę,jak​bytastra​ci​łaro​zum.
–Niemogęte​razpo​ka​zy​waćsiępu​blicz​nie.Totak,jak​bymcho​dzi​łapomie​ścieze

szkar​łat​nąli​te​rąnaczo​le.

Abbypo​pa​trzy​łajejwoczyiwsta​ła.
–Mo​żesz.Niemaszsięcze​gowsty​dzić.Niepo​zwo​lę,żebymat​kachrzest​namo​-

je​godziec​kaoka​zy​wa​łatakibrakod​wa​gi.

Han​naotwo​rzy​łausta,by za​pro​te​sto​wać,kie​dyna​gledo​tar​ło doniej,co po​wie​-

dzia​łaAbby.

–Dziec​ko?
Abbyuśmiech​nę​łasięsze​ro​ko.Han​natakszyb​kopo​de​rwa​łasięzkrze​sła,żeje

prze​wró​ci​ła.

–Niewie​rzę!Je​steśwcią​ży?
–Chcie​li​śmycipo​wie​dziećoso​bi​ście,że​by​śmymo​glitouczcić.
–Tocu​dow​ne…niedowia​ry.Tozna​czy,wie​rzę,ale…no,no.Bę​dzieszmamą.Aja

mat​kąchrzest​ną.Czydziec​kobę​dziemniena​zy​wa​łocio​cią?Nieje​stemwa​sząro​-
dzi​ną…

–Oczy​wi​ście,cio​ciu.Je​steśdlamniejaksio​stra.Idla​te​gopo​je​dzie​mydziśdomia​-

statouczcić.

–Okej.–Han​nasiępod​da​ła.
Może Abby ma ra​cję. Nie wszyst​kich ob​cho​dzą plot​ki. I tak kie​dyś musi wyjść

zdomu.

–Świet​nie.Bie​gnędosie​bieispo​tka​mysiętuzago​dzi​nę?
Han​naski​nę​łagło​wą.
Po​tem za​dzwo​ni​ła do mamy, któ​ra na szczę​ście nie mia​ła po​ję​cia, co się sta​ło.

Han​nachcia​łasamajejotympo​wie​dzieć.Mat​kaoka​za​łatakwiel​kiezro​zu​mie​nie,
żeHan​nanado​bresięroz​sz​lo​cha​ła.

–Mamo,prze​pra​szam,wy​kosz​to​wa​łaśsięnapo​dróż,ajacięokła​ma​łam…
–Prze​stań.Cie​szęsię,żetuje​stem,wso​bo​tębędęwaswspie​rać.
Cze​muwszy​scyuwa​ża​ją,żeślubdoj​dziedoskut​ku?Niero​zu​mie​ją,żetoko​niec?

Han​na nie za​mie​rza​ła sprze​czać się z mat​ką przez te​le​fon, nie mo​gła też za​prze​-
czyć,żecie​szysięzjejobec​no​ści.Je​ślibli​scyjejlu​dzieniesąnaniąźli,tyl​kotosię
li​czy,praw​da?

–Okej,mamo,dzię​ki.Doju​tra,mamna​dzie​ję,alewimie​niuBro​dy’egoniemogę

ni​cze​goobie​cać.

–Niemartwsięomnie.Dajmiznać,gdy​byścze​gośpo​trze​bo​wa​ła.Wszyst​kobę​-

dziedo​brze,ko​cha​nie.

Roz​łą​cza​jąc się, krę​ci​ła gło​wą z nie​do​wie​rza​niem. Nie mia​ła ocho​ty wy​cho​dzić,

jed​nak po​sta​no​wi​ła się ubrać. Do​kąd po​je​chał Bro​dy? Nie​za​leż​nie od wspar​cia
przy​ja​ciół i ro​dzi​ny tę​sk​ni​ła za jego cie​płem i siłą bar​dziej niż kie​dyś, nie ma​jąc
pew​no​ści,czyjesz​czekie​dyśichza​zna.

Do​sta​łako​lej​ne​gomej​la,tymra​zemodwy​daw​cy,któ​rywziąłjejpierw​szezdję​cia,

tezulicz​ne​gowy​ści​gu.Te​razsięwy​co​fy​wał,pi​sał,żenieopu​bli​ku​jązdjęć,aleza​-
pła​cąjejja​kiśpro​cent staw​ki.Zprzy​jem​no​ściązro​bił Bro​dy’emuprzy​słu​gęispoj​-
rzałnajejzdję​cia,alepo​win​najewy​słaćko​muśin​ne​mu.

Zro​biłBro​dy’emuprzy​słu​gę?
Han​napo​wtó​rzy​łatesło​wa.Przy​ję​lijejzdję​ciatyl​kodla​te​go,żeBro​dyznałmłod​-

sze​gore​dak​to​raipro​siłgo,byzer​k​nąłnajejblog.Ależbyłagłu​pia!

Ni​cze​goso​bienieza​wdzię​cza.Bro​dyjejtoza​ła​twił.Ża​denwy​daw​caniezaj​rzał

dojejblo​gainieolśniłgojejfo​to​gra​ficz​nyge​niusz.ABro​dytoprzedniąukrył.

Czu​łasięjakostat​nigłu​piec,żetaksiętymswo​imsuk​ce​sempod​nie​ca​ła.CzyBro​-

dychciałjejpo​móc,czyuznał,żesamadoni​cze​goniedoj​dzie?

Aza​temnicztego,coro​bi​ła,niespo​tka​łosięzza​in​te​re​so​wa​niem.Do​pie​rote​raz

takja​snoibo​le​śnietodoniejdo​tar​ło.Nobocze​muzna​nyma​ga​zynmiał​bynistąd,
nizo​wądopu​bli​ko​waćjejzdję​cia?Całyczassięoszu​ki​wa​ła.Wewszyst​kim.

Głę​bo​ko upo​ko​rzo​na stwier​dzi​ła, że musi się prze​je​chać i wszyst​ko prze​my​śleć,

choć za​wie​dzie Abby. Nie mo​gła te​raz spoj​rzeć przy​ja​ciół​ce w twarz, uda​wać, że
niemazła​ma​ne​goser​ca.

Wy​cho​dząc, zo​sta​wi​ła na drzwiach krót​ki li​ścik z prze​pro​si​na​mi, po czym od​je​-

cha​ła.Niemia​łapo​ję​cia,do​kądsięuda​je,leczimbar​dziejod​da​la​łasięodran​cza,
tymgwał​tow​niejpła​ka​ła,ażłzyniepo​zwo​li​łyjejpro​wa​dzić.Gdyzje​cha​łanapo​bo​-
cze,oka​za​łosię,żeza​par​ko​wa​ławmiej​scu,gdziekie​dyśko​cha​łasięzBro​dymna
tylesa​mo​cho​du.Pła​ka​łaiprze​kli​na​ła.Gdzie​kol​wieksięru​szy​ła,niemo​głauciecod

wspo​mnień.

Wresz​cieprze​sta​ławal​czyćzełza​mi.

Bro​dystra​ciłpo​czu​ciecza​su.Niewie​działjuż,ilerazyokrą​żyłtor.Tobyłajego

me​to​danazma​ga​niesięzpro​ble​ma​mi.Jeź​dziłtakdłu​go,ażza​czy​nałlo​gicz​niemy​-
śleć.Sku​pie​nienaszyb​ko​ści,pa​no​wa​nienadsa​mo​cho​dempo​zwa​la​łomuod​su​nąćna
bokrze​czyza​śmie​ca​ją​ceumysłiwy​pchnąćnapo​wierzch​nięto,cona​praw​dęważ​-
ne.Tegodnianaplanpierw​szywy​su​nę​łosiętyl​kojed​no.Han​na.

Kie​dy uj​rzał zdję​cie z al​ta​ny, a za​raz po​tem twarz Han​ny, któ​ra je zo​ba​czy​ła,

wpadłwtakązłość,żeniebyłwsta​niemy​śleć.

Tojegowina.Onjąwtowcią​gnął.Oczymmy​ślał?Oczy​wi​ścietyl​kooso​bie.Onją

za​chę​ciłdopod​ję​ciary​zy​ka,dotego,bydzia​ła​łaim​pul​syw​nie.Pew​niete​razmamu
zazłe,iniebezra​cji.

Mimotochciałsięzniąwi​dzieć.Choć​bypoto,byjąprze​pro​sić.Wy​je​chał,kie​dy

po​wi​nienbyłzniązo​stać.Bro​dyPal​merznówwszyst​koze​psuł.

Za​trzy​mu​jącsa​mo​chódnali​niimety–swo​jądro​gąkoń​czy​łomusiępa​li​wo–zo​ba​-

czyłle​żą​ce​gonatyl​nymsie​dze​niufer​ra​riRe​ece’a.Wy​glą​dał,jak​bydrze​mał.

–Skoń​czy​łeś?–spy​tałRe​ece.
Bro​dykiw​nąłgło​wą.
–Cośwy​my​śli​łeś?
–Chy​batak.
Bro​dyotwo​rzyłdrzwiodstro​nypa​sa​że​ra,aRe​ecewy​sta​wiłrękę.
–Nie,naj​pierwweź​mieszprysz​nic.
–Żar​tu​jeszso​bie?
–Tojestskó​ra.Dro​gaskó​ra.
–Mojeży​ciesięroz​pa​dło,atysięprzej​mu​jeszskó​rą?
Re​eceuniósłbrwi,jak​bytobyłogłu​piepy​ta​nie.
–Za​pła​cęzaczysz​cze​niefo​te​li,alemu​szęje​chaćdoHan​ny.
–Atocze​mu?
–Bojąko​cham.
–Tak?
–Tak.
–Han​natodo​bryczło​wiek,Bro​dy.Mia​łemwąt​pli​wo​ści,za​nimwasra​zemzo​ba​-

czy​łem.Je​ślinietrak​tu​jeszjejse​rio,dajjejspo​kój.

–Niepo​zwo​lęjejodejść.Niewie​rzy​łem,żemoż​nazna​leźćjed​nąoso​bę,zktó​rą

chcesięspę​dzićży​cie.Te​razwie​rzę.Mu​szęcośzro​bić,żebyonateżuwie​rzy​ła.

Re​eceski​nąłgło​wą.
–Okej.Wra​ca​mynaran​czo?
–Mu​szęwpaśćdoro​dzi​ców,wziąćcośodmamy.
–Co?
–Pier​ścio​nekbab​ki.
Re​ecepo​ki​wałgło​wązapro​ba​tą.
–My​ślisz,żetwo​jamamaprzy​rzą​dzimiswo​je​gosłyn​ne​gokur​cza​ka?
Bro​dyprze​wró​ciłocza​mi.
–Jaksiędo​wie,żezo​sta​nęoj​cem,po​lu​bimniejesz​czebar​dziej–rzekłRe​ecetak

zwy​czaj​nie,żeBro​dynieodrazugozro​zu​miał.

–Po​wie​dzia​łeś…?
– Abby dzwo​ni​ła do mnie do Fran​cji z tą no​wi​ną. Nie pla​no​wa​li​śmy tego, ale to

wspa​nia​łanie​spo​dzian​ka.Cho​ciażjesz​czedziw​niesięczu​ję,jakotymmó​wię.

– Gra​tu​la​cje. – Bro​dy klep​nął go w ra​mię. – Bę​dzie​cie naj​lep​szy​mi ro​dzi​ca​mi na

świe​cie.

Na​gleBro​dywy​obra​ziłso​bie,żekie​dyśHan​namupo​wie,żejestznimwcią​ży.

W gło​wie mu się za​krę​ci​ło. Chwi​lę póź​niej wy​ja​śnił wszyst​ko ro​dzi​com. Po​lu​bi​li
Han​nę, a in​for​ma​cje, któ​re im prze​ka​zał, wzbu​dzi​ły w nich taką samą złość jak
wBro​dym.

– My​śla​łem, że bę​dzie​cie na mnie wście​kli, że was okła​ma​łem – zwró​cił się do

mat​ki.

–Ko​cha​nie,jaktłu​ma​czy​łeś,żeHan​naniechcepier​ścion​ka,czu​li​śmy,żetodziw​-

ne,aleufa​myci.Uzna​li​śmy,żepo​wiesznamwszyst​kowswo​imcza​sie.Aletozdję​-
cie…bied​nadziew​czy​na.–Mat​kawes​tchnę​ła.

–Le​piejpo​głów​kuj,jakjejtowy​na​gro​dzisz–rzekłzpo​wa​gąoj​ciec.
Bro​dyotwo​rzyłsta​reak​sa​mit​nepu​deł​ko.
–Tak,tato.Je​ślimipo​zwo​li.
–Tenpier​ścio​nekna​le​żałdotwo​jejbab​ki,no​si​łagoprzezpięć​dzie​siątsie​demlat

mał​żeń​stwa.Po​wie​dzia​ła,żebycigoprze​ka​zać,je​śliznaj​dzieszod​po​wied​niądziew​-
czy​nę, ale szcze​rze mó​wiąc, nie są​dzi​li​śmy, że do tego doj​dzie. Mam na​dzie​ję, że
przy​nie​siecityleszczę​ściacobab​ci.

Bro​dypa​trzyłzewzru​sze​niemnasta​rybry​lantodTif​fa​ny’ego.
–Jateż.–Od​wró​ciłsiędoRe​ece’a.–Go​to​wy?
–Jedź​my–rzekłRe​eceznadpu​ste​gota​le​rza.
Podro​dzeBro​dyukła​dałso​bie,copo​wieHan​nie.Jaksięoka​za​ło,niede​ner​wo​wał

siębezpo​wo​du.

Znik​nąłsa​mo​chódHan​ny.
Bro​dywy​sko​czyłzfer​ra​riipo​biegłdodomu.Abbysie​dzia​łaprzysto​leza​tro​ska​-

na.

–GdzieHan​na?–za​py​tał.
– Nie wiem. – Po​krę​ci​ła gło​wą. – Wy​bacz. Może za bar​dzo na​ci​ska​łam, żeby ze

mnąpo​je​cha​ła.Po​szłamdoswo​je​gopo​ko​jupoja​kieśrze​czy,ajakwró​ci​łam,zna​la​-
złamkar​tecz​kę.Prze​pra​sza,żewszyst​kichza​wio​dła,alemusipo​my​ślećwsa​mot​no​-
ści.Tobyłodwiego​dzi​nytemu.

Re​ecepod​szedłdożonyiprzy​tu​liłją,pa​trzącztakąmi​ło​ścią,ja​kiejBro​dyży​czył​-

byso​bie,jakąpo​wi​nienofia​ro​waćHan​nieza​miastkłamstwipro​po​zy​cjitym​cza​so​-
we​gomał​żeń​stwa.Czułgłę​bo​kiwstyd.

–Nieob​wi​niajsię,tomojawina–rzekł,poczympo​biegłnagórędoswo​je​gopo​-

ko​ju.Nawi​dokba​ga​żyHan​nyode​tchnął.Więcniewy​je​cha​łanado​bre.Na​dalmiał
szan​sę.Wró​ciłnadół,wziąłklu​czy​kiiru​szyłdodrzwi.

–Do​kądto?
Spoj​rzałwza​tro​ska​neoczyRe​ece’aiAbby.
–Zna​leźćHan​nęiwszyst​kona​pra​wić.Je​ślisięda.

ROZDZIAŁCZTERNASTY

Kie​dyza​pa​dłaciem​ność,pod​je​cha​łapoddom,nie​pew​na,czytodo​brze,żeniewi​-

dzi sa​mo​cho​du Bro​dy’ego. Jesz​cze nie wró​cił? Przy​po​mnia​ła so​bie, jak dwa ty​go​-
dniewcze​śniejtamprzy​je​cha​ła.Bro​dychciał,bygozo​sta​wi​ła,agdyod​mó​wi​ła,sam
wy​je​chał.Awte​dyHan​napo​sta​no​wi​ławziąćgonaprze​cze​ka​nie.

Możetymra​zemonwziąłjąnaprze​cze​ka​nie.
W domu pa​li​ło się świa​tło, na pod​jeź​dzie sta​ło fer​ra​ri. Kie​dy Han​na we​szła do

domu,za​sta​łaprzy​ja​ciółnaka​na​pieprzedte​le​wi​zo​rem.Abbyspa​łazgło​wąnako​la​-
nachRe​ece’a.Onteżsięzdrzem​nął,alegdytyl​kowe​szła,obo​jesięock​nę​li.

– Han​na, dzię​ki Bogu. Wszyst​ko w po​rząd​ku? Gdzie by​łaś? Bro​dy cię zna​lazł? –

za​rzu​ci​łająpy​ta​nia​miAbby.

– Jeź​dzi​łam i my​śla​łam. Prze​pra​szam. Nie chcia​łam ni​ko​go mar​twić. Więc Bro​-

dy’egoniema?

–Daw​notemupo​je​chałcięszu​kać.
–Ochnie.Pew​niemi​ja​li​śmysię.Mamna​dzie​ję,żenicmusięniesta​ło.
–Za​dzwońdonie​go,mu​si​ciepo​ga​dać.
Han​naski​nę​łagło​wąiwy​szłanaga​nek.Drżą​cąrękąwy​bra​łanu​merBro​dy’ego.

Włą​czy​łasiępocz​tagło​so​wa.

–Cześć,je​stemnaran​czu.Za​cze​kamnacie​bie.Za​dzwońidajznać,czywszyst​ko

okej.

Roz​łą​czy​ła się i za​sta​na​wia​ła, co da​lej. Wie​dzia​ła, że nie za​śnie, choć była wy​-

czer​pa​na.

Ru​szy​ładostaj​niporazostat​nizo​ba​czyćko​nie.Bę​dzietę​sk​ni​łazaZi​pem.Łzyna​-

pły​nę​łyjejdooczu.Za​pa​li​łatyl​koświa​tłoprzywej​ściu.Zipniespał,jak​byko​gośwy​-
pa​try​wał.Pep​persta​ła,alesą​dzączpo​chy​le​niagło​wyiza​mknię​tychoczu,spa​ła.

–CześćZip.–Han​naob​ję​łagozaszy​ję.Kie​dyszturch​nąłjąno​sem,uśmiech​nę​ła

się.–Nie​dłu​gowy​ja​dę,alechcę,że​byśbyłgrzecz​ny.Niezrzu​cajlu​dzi,zwłasz​cza
Bro​dy’ego,okej?

Zipwy​raź​niesięzniąniezga​dzał,po​ru​szyłgło​wązbokunabok.
–Chy​bamusiętoniepo​do​bataksamojakmnie.
Gwał​tow​niesięod​wró​ci​łaiwdrzwiachdoj​rza​łaBro​dy’ego.Wy​glą​dał,jak​bymiał

zasobącięż​kidzień.

–Zo​sta​wi​łamciwia​do​mość–po​wie​dzia​ła.
–Wiem.Mia​łemna​dzie​ję,żecięza​sta​nę.Cho​ciażgdy​byśwy​je​cha​ła,niemógł​bym

miećcizazłe–od​rzekł.–Cie​szęsię,żeje​steś.

–Mu​sia​łampo​my​ślećwsa​mot​no​ści.Abbychcia​ła,że​by​śmypo​je​cha​łydomia​sta.

Za​cho​wa​łamsiępa​skud​nie,aleby​łam…sko​ło​wa​na.Izła.

–Mar​twi​łasięocie​bie.
–Po​roz​ma​wiamznią.Niepo​win​namjejde​ner​wo​waćwjej…–Urwa​ła.
–Wjejsta​nie?–pod​po​wie​działzuśmie​chem.
–Wiesz?
–Re​ecemizdra​dził.Moż​nabypo​my​śleć,żewy​grałnalo​te​rii.

Han​nakiw​nę​łagło​wą.Roz​ma​wia​liowszyst​kim,tyl​konieoswo​ichpro​ble​mach.
–Gdzieby​łeś?–za​py​ta​ła.
–Nato​rze.Jaz​dapo​ma​gamisięsku​pić.Aty?
–Tra​fi​łamnamiej​scezwi​do​kiemnaba​gna.
Bro​dywie​dział,comia​łanamy​śli.
–Jaksięczu​jesz?–spy​tał.
Han​nasięza​wa​ha​ła.
–Je​stemtro​chęzmę​czo​na.
– Ja też. Cie​szę się, że wró​ci​łaś. Mam na​dzie​ję, że to, co mó​wi​łaś do Zipa, nie

byłonase​rio.

Wzru​szy​łara​mio​na​mi.
–My​śla​łam,żetegochcesz.Ichy​bapo​win​namje​chać.
Bro​dyzbli​żyłsięipo​ło​żyłręcenajejra​mio​nach.
–Cze​mutakuwa​żasz?Toostat​niarzecz,ja​kiejchcę.
– Bo to wszyst​ko moja wina. Nie po​win​nam była mó​wić tej dzien​ni​kar​ce, że je​-

stemtwo​jąna​rze​czo​ną,niepo​win​namsiętakza​cho​waćwal​ta​nie…

–To,cozda​rzy​łosięwal​ta​nie,na​le​żydonaj​lep​szychchwilmo​je​goży​cia–rzekł

ipo​ca​ło​wałHan​nę.–Że​byśni​g​dytegonieża​ło​wa​ła!Tojaniepo​wi​nie​nembyłgo​-
dzićsięnatęgłu​piągrę,azwłasz​czawcią​gaćwniącie​bie.Ma​rzy​łaśono​wymży​-
ciu,aja…

Han​nawes​tchnę​ła.Ko​cha​łagoażdobólu.
– Obo​je pod​ję​li​śmy złe de​cy​zje, ale to moja wina, że po​zwo​li​łam so​bie zbo​czyć

zkur​su.Otymdziśmy​śla​łam.Zda​wa​łomisię,żezna​la​złamcel,ale…

–Comasznamy​śli?Two​jezdję​cia,ar​ty​ku​ły…
–Zo​sta​łyod​rzu​co​ne.Uzna​no,żenieje​stemdośćwia​ry​god​na.Wiem,żepro​si​łeś

ko​gośoprzy​słu​gę.

–Wy​bacz,chcia​łempo​móc.Tobyłtyl​kote​le​fon,alepo​wi​nie​nembyłcięza​py​tać.
–Zpo​cząt​kuby​łamzła.Ro​zu​miem,żemia​łeśdo​brein​ten​cje.Wszyst​kodzia​łosię

za szyb​ko, dla​te​go tak szyb​ko się roz​pa​dło. Nie za​słu​ży​łam na suk​ces, on mi się
przy​tra​fiłgłów​niedzię​kito​bie.

–Nie,two​jezdję​ciaipo​my​słysąświet​ne.
– Naj​wy​raź​niej nie dość świet​ne. Nie​waż​ne, mogę się wię​cej na​uczyć, i chcę to

zro​bić.

–Cotozna​czy?–spy​tałostroż​nie.
–Tozna​czy,żemu​szęru​szyćwpo​dróżizna​leźćhi​sto​rie,któ​rychszu​ka​łam.Za​-

cząć od nowa. Osią​gnąć wła​sny suk​ces, na so​lid​niej​szych pod​sta​wach, bar​dziej
trwa​ły.–Siłąwolinieod​wró​ci​ławzro​ku.–Mu​szęwró​cićdoswo​je​goży​cia,że​byśty
mógłwró​cićdoswo​je​go,zwłasz​czażewszyst​kociznisz​czy​łam.Wy​bacz.

–Nicpo​dob​ne​go.Dzię​kito​biewszyst​kona​bra​łowar​to​ści.
–Chceszbyćmiły…
–Itusięmy​lisz.–Za​śmiałsięgorz​ko.–Naj​bar​dziejwtymwszyst​kimokła​my​wa​-

łemsie​bie,noicie​bie.Te​razjużniebędękła​mał.Mu​siszwtouwie​rzyć.

–Niero​zu​miem…
–Ko​chamcięca​łymser​cem.Całyczaswie​dzia​łem,żechcęztobązo​stać,chcęcię

po​ślu​bić.Wie​dzia​łem,żeranochcęztobąpićkawę,za​nimzej​dzie​mydokoni.Ba​-

łemsiętopo​wie​dzieć.Tkwi​łemwpu​łap​ceprze​szło​ści,za​miastmy​ślećoprzy​szło​-
ści.My​śla​łem…Niewiem,comy​śla​łem.Niechcę,że​byśwy​jeż​dża​ła.

Han​nasłu​cha​łagoznie​do​wie​rza​niem.
–Pro​szę,zo​stań.Ko​chamcię.Ro​zu​miem,comó​wi​łaś.Jateżmu​szęzna​leźćswo​ją

dro​gę.Mo​że​mytozro​bićra​zem.Pro​si​łaś,że​bymcięna​uczyłpo​dej​mo​waćry​zy​ko,
aletotymu​siszmipo​ka​zać,jakzbu​do​waćnoweży​cie.

–Jateżcięko​cham,ale…
–Po​wtórzto.–Przy​tu​liłją.
–Ko​chamcię–rze​kłaczu​le,pa​trzącmuwoczy.–Ca​łymser​cem,ale…
–Po​wtórzto.
Han​nawi​dzia​łajakprzezmgłę.
–Ko​chamcię,ale…
Bro​dyjąpo​ca​ło​wał,awte​dyza​po​mnia​ła,cousi​ło​wa​łapo​wie​dzieć.Czu​ła,żeBro​-

dyjejpra​gnie.Żejąko​cha.Czu​łatowjegopo​ca​łun​ku,wtym,jakująłjejtwarz,jak
niepo​zwo​liłjejwy​ja​śnić,cze​mumusiodnie​goodejść.

–Ko​chamcię,Han​no.
Na​praw​dęniewie​dzia​ła,copo​wie​dzieć.
– Oba​wiam się, że za mo​ment bę​dziesz ża​ło​wał tych słów i miał mi za złe, że

znisz​czy​łamcika​rie​rę.

War​giBro​dy’egozna​czy​łyścież​kęnajejszyi.
–Tosięniezda​rzy.Jakze​chcęznówsięści​gać,będętoro​bił,ale…
–Co?–spy​ta​łabeztchu.
–Po​do​ba​łamisiępra​cazchło​pa​ka​mi,roz​ma​wia​łemotymzRe​ece’em.Ko​cham

jeź​dzić, ale z ra​do​ścią ich uczy​łem. Re​ece za​su​ge​ro​wał, żeby stwo​rzyć szko​łę.
Spodo​bałmisiętenpo​mysł,mu​szęgoroz​wa​żyć.Mo​że​mytozro​bićra​zem,praw​da?

Han​naza​ci​snę​łapal​cenajegoko​szu​li,bowła​śniesku​piłuwa​gęnajejszcze​gól​nie

wraż​li​wymmiej​scu.

Ażwiel​kikoń​skiłebszturch​nąłichzna​czą​co.
Han​nasięro​ze​śmia​ła.
–Zi​po​witosięniepo​do​ba.
Bro​dyzmie​rzyłko​niaspoj​rze​niem.Ziptyl​koprych​nął.
–Musiwy​trzy​maćjesz​czekil​kami​nut.
PchnąłHan​nęda​lejodbok​su,bli​żejświa​tła.Na​brałgłę​bo​kopo​wie​trzaiwy​jąłcoś

zkie​sze​ni.Po​temprzy​klęk​nął,bio​rącjązarękę.

Han​naza​mar​ła,wi​dzącza​war​tośćpu​de​łecz​ka.
–Ko​chamcię,Han​no.Możetonienaj​lep​szapora,aleco​kol​wiekzde​cy​du​jesz,li​-

czę, że zde​cy​du​jesz się to ro​bić ze mną. Ten pier​ścio​nek na​le​żał do mo​jej bab​ki.
Chcę,żebybyłtwój.Niewy​jeż​dżaj.

–Bro​dy…
–Wyjdźzamnie,Han​no.Takna​praw​dę.
Han​na mil​cza​ła. Za​miast wsu​nąć jej pier​ścio​nek na pa​lec, Bro​dy po​ło​żył na jej

dło​nipu​de​łecz​ko.

–Ju​troranojestślub.Będętamzob​rącz​ka​mi.Prze​no​cu​jęwdomuro​dzi​ców,że​-

byśmo​głapo​my​śleć.Chcę,że​byśbyłapew​natakjakja.Niedzia​łajim​pul​syw​nie.Je​-
ślistwier​dzisz,żechceszwy​je​chać,usza​nu​jęto.Możekie​dyś…

Je​śli ten dzień przy​nie​sie wię​cej nie​spo​dzia​nek, po​my​śla​ła Han​na, chy​ba ich nie

udźwi​gnie.

Bro​dywstałirazjesz​czejąpo​ca​ło​wał,poczymopu​ściłstaj​nię.Zo​sta​wiłją,byto

prze​my​śla​ła,aleniemu​sia​łasięza​sta​na​wiać.Zna​łaod​po​wiedźtakdo​brzejakswo​-
jeimię.Do​go​ni​łago,gdyotwie​rałdrzwichar​ge​ra.

–Bro​dy!–za​wo​ła​ła.–Za​cze​kaj.
Za​dy​sza​nachwy​ci​łagozarękę,wci​ska​jącmupu​de​łecz​ko.Bro​dycof​nąłsięzpo​-

waż​nąminą.

–Okej,ro​zu​miem.
–Nicniero​zu​miesz.Za​wszema​rzy​łam,żemęż​czy​znawkła​damipier​ścio​nekna

pa​lec.

Bro​dyosłu​piał,apo​temprzy​klęk​nął,całyczasnaniąpa​trząc.Pu​stepu​de​łecz​ko

upa​dłonazie​mię.

–Niepo​trze​bu​jeszwię​cejcza​su?Wiem,żechcia​łaśbyćbar​dziejnie​prze​wi​dy​wal​-

na,aletymra​zemwo​lał​bym,że​byśmia​łapew​ność.

–Ni​g​dyni​cze​gonieby​łambar​dziejpew​na.Wło​żyszmitenpier​ścio​nekczynie?
Drżą​cąrękąBro​dywsu​nąłjejnapa​lecpier​ścio​nek.
–Niemu​si​myju​trobraćślu​bu.Mo​że​mybyćza​rę​cze​ni,jakdłu​goze​chcesz–od​-

parł.

–Nie,zrób​myto.Wszy​scytusą,za​pla​no​wa​li​śmyjużce​re​mo​nię.Mamprze​czu​cie,

że cze​ka nas wie​le przy​gód. Na​dal chcę się zaj​mo​wać fo​to​re​por​ta​żem. Może wy​-
bio​ręsięnako​niecświa​ta?Alenaj​więk​sząprzy​go​dąbę​dziena​szewspól​neży​cie.

Śmia​łasięipła​ka​łajed​no​cze​śnie.Bro​dyro​ze​śmiałsiętakgło​śno,żeRe​eceiAbby

wy​szlinaga​nek.

Kie​dyBro​dypod​niósłHan​nęiza​krę​ciłsięwkoło,przy​ja​cie​leza​czę​libićbra​wo.

Po​tempo​de​szliimpo​gra​tu​lo​wać.

–Bę​dzieświet​nie–rzekłBro​dyzeswo​imcha​rak​te​ry​stycz​nymuśmie​chem.
Han​naaniprzezse​kun​dęwtoniewąt​pi​ła.

–No,no–mruk​nąłAiden.StałzBro​dym,pa​trzącnasznursa​mo​cho​dówprzeddo​-

memPal​me​rów.–Nie​złefury.

–Ra​cja–zgo​dziłsięBro​dyzwdzięcz​no​ścią,któ​rejniepo​tra​fiłwy​ra​zić.–Może

któ​re​gośdniabę​dzieszta​kimjeź​dził.

–Ra​czejbędęjemon​to​wał–od​parłAiden.
–Co?
Aidenwzru​szyłra​mio​na​mi.
– Tyle nas na​uczy​łeś o sa​mo​cho​dach i pra​co​wa​łeś ze mną przy mu​stan​gu. Dużo

czy​ta​łem. Może mama ma ra​cję. Mógł​bym pójść do col​le​ge’u, zo​stać in​ży​nie​rem
ipro​jek​to​waćsa​mo​cho​dywy​ści​go​we.Itakmu​siał​bymwy​ko​ny​waćjaz​dyte​sto​we.

– Świet​ny po​mysł. – Bro​dy był po​ru​szo​ny, że tak wpły​nął na chłop​ca. – Gdzie

mama?

–Wśrod​ku.Bie​gawkół​koipo​wta​rza,żekwia​tybędąnaostat​niąchwi​lęiżeni​g​-

dyniepo​tra​fiszpod​jąćde​cy​zji.

–Aha.
Przy​ja​cie​le, za​ło​ga, ko​le​dzy z wy​ści​gów, wszy​scy przy​je​cha​li uczcić dzień ślu​bu

Bro​dy’egoiHan​ny.Na​wetnatonieli​czył.

Tegoran​kaHan​nana​pi​sa​łaoichślu​bienablo​guioka​za​łosię,żejegofaniko​cha​-

jąSza​lo​ne​goBro​dy’egoijegosza​lo​nążonę.Chcie​li,bywró​ciłnator,leczBro​dynie
za​mie​rzałsięspie​szyć.Wy​ści​giozna​cza​ły​bymie​sią​cepozado​mem,aonmiałte​raz
cie​kaw​szerze​czydoro​bo​ty.

– Wy​glą​dasz nie​sa​mo​wi​cie. – Po​mógł Han​nie wy​siąść z char​ge​ra, pa​trząc na jej

bia​łąsuk​niębezrę​ka​wów.Pro​stąinie​wia​ry​god​niesek​sow​ną.

–Dzię​ku​ję,atypo​wi​nie​neśczę​ściejno​sićgar​ni​tur–od​par​ła,sta​jącnapal​cach,by

cmok​nąćgowpo​li​czek.

–Prze​my​ślęto.
–Jateżmamdlacie​bienie​spo​dzian​kę–rze​kłaza​czer​wie​nio​na.
–Jaką?
–Mia​łeśtozo​ba​czyćpóź​niej,ale…–Pu​ści​ładonie​gookoilek​kounio​słasuk​nię,

po​ka​zu​jącmupod​wiąz​kęzjegonu​me​remwy​ści​go​wym.

–Niewy​sie​dzi​mydokoń​caprzy​ję​cia–stwier​dziłBro​dy,pa​trzącnapod​wiąz​kę.
Han​naza​śmia​łasięiwzię​łagozarękę.
–Chceszsięoże​nić?Taknase​rio?
–Ja​sne.
Trzy​ma​jącsięzaręce,oto​cze​nibli​ski​mi,Han​naiBro​dyru​szy​liprzedsie​biedro​-

gą,naktó​rejcze​ka​łynanichnie​zli​czo​neprzy​go​dy.