plik

)

ROZDZIAŁ DWUDZIESTY TRZECI

No dobra

nie powiedziałam Starkowi o Auroksie i tej

gałęzi. Bo w sumie niby po co? Stark nie potrzebuje więcej
stresów. I tak źle sypia

ponieważ ciągle ma koszmary

o których

nie chce mi mówić, ale przecież wiem, bo śpię obok i nie jestem
głupia. W dodatku cała ta historia z drzewem wydarzyła się tak
szybko. Nikt nie ucierpiał. Już po sprawie. Koniec. Kropka.

To znaczy nie licząc jednego drobiazgu. Chodzi o moją

decyzję, by spojrzeć na Auroksa prze

kamień proroczy. Owszem

w tamtej chwili tego nie zrobiłam

tyle że jego tam nie było.

Podjęłam jednak decyzję. W sekundzie, w której mnie dotknął.

W sekundzie, w której mnie dotknął

przestałam się go bać.

Chociaż i tak miałam pietra.
Walczyłam z sobą, czy mam powiedzieć Starkowi o tym

że postanowiłam spojrzeć na Auroksa przez kamień

i tylko

jednym uchem słuchałam, jak Afrodyta i Stevie Rae kłócą
się o szczegóły remontu (Afrodyta chciała mnóstwa robotników
i pełnego blichtru, Stevie Rae nie chciała

żeby ktokolwiek

oprócz nas w ogóle wchodził do tuneli. Uch). Wreszcie podjechaliśmy
pod dworzec i Darius otworzył drzwi.

307

- Zadzwonię do Andoliniego, zamówimy coś dla wszystkich

oznajmiła Stevie Rae

kiedy wysiadła z Rephaimem z autobusu.

Chociaż raz się w czymś zgadzamy

odparła Afrodyta i usiadła

Dariusowi na kolanach, podczas gdy wszyscy po kolei wychodzili
na zewnątrz. - Zamów mi pizzę Santiano

Jest warta tych wszystkich

kalorii

które zawier

. Plus doskonale się komponuje z chianti,

które zwinęłam ze stołówki, kiedy zamiast na piątą ...

To się stało nagle. Afrodyta była w połowie zupełnie

zwyczajnego zdania o tym, jak odpuściła sobie lekcję

kiedy

jej całym ciałem wstrząsnął paroksyzm. Zesztywniała. Przewróciła

oczami i zaczęła płakać krwią

Z s

ksownej perfekcyjnej laski

przerodziła się w istotę ledwie przypominającą człowieka

Ledwie żywą.

Darius ani chwili się nie wahał

Wziął na ręce jej sztywne ciało

o przekrwionych niewidzących oczach i wyniósł z autobusu. Zdusiłam
w sobie wewnętrzne

o Jezu"

wstałam i stanęłam przed adeptami

którz

albo gapili się z rozdziawionymi ustami, albo zakrywali oczy

i sprawiali

rażenie, jakby chciało im się płakać.

Afrodyta ma wizję.

Mój głos brzmiał obco, jakby należał do

kogoś innego. Do kogoś

kto jest spokojny. Stark chwycił mnie za

rękę

dodając mi sił. - Nic jej nie będzie

ciągnęłam, przy

ierając

do Starka

Prawdę powiedziawszy, będz

e super wkurzona

i wredna

kiedy już dojdzie do siebie

bo ona nienawidzi, kiedy

coś takiego przytrafia jej się w miejscu publicznym - powiedziała
Stevie Rae, która stanęła na stopniach autobusu.
Zauważyłam, że ma nienaturalnie rozszerzone oczy

ale głos

zupełnie spokojny i opanowany.

- Tak

Stevie Rae ma rację - potwierdziłam. - I dlatego nie trzeba

robić z tego wielkiego halo. Ani teraz, ani kiedy Afrodyta
oprzytomnieje

wyjaśniłam

Poczułam się jak idiotka,

308

więc dodałam:

No dobra

nie chciałam powiedzieć

że jej

wizje to nic wielkiego. Tylko że ona nie będzie miała ochoty
wysłuchiwać ciągłych pytań o to, jak się czuje.

- Zabieram się za zamawianie pizzy. Myślisz, że Afrodyta

będzie później głodna? - zapytała Stevie Rae

Przypomniałam sobie

jak było ostatnio, kiedy miała wizję,

i jak okropnie się po niej czuła. Chciałam powiedzieć, że
pewnie będzie wolała xanax i wino, uznałam jednak, że to
zabrzmi jak zły przykład. Wybrałam więc coś innego.

- Może zamówisz dla niej i włożymy do lodówki? Podgrzejemy jej

jeżeli zgłodnieje. Pójdę do niej zajrzeć. Teraz potrzebna jej woda
i święty spokój.

- Jasne. - Stevie Rae się

śmiechnęła i zachowując się

zupełnie normalnie, zwróciła się do reszty adeptów: - Zbieram
teraz zamówienia na pizzę, bo w tunelach jest gówniany
zasięg. Zanim pójdziecie do siebie

powiedzcie mi, co chcecie,

tylko zaczekajcie chwi

ę, żebym niczego nie pomieszała.

No właśnie, Kramisha, mogłabyś to zapisywać? Pomogłabyś
mi

- Tu Stevie Rae popatrzyła na Shaunee, która wydawała się

szczególnie zagubiona

- Hej

moglibyśmy skorzystać z twojej

karty? Dopilnujemy

Zoey

żeby wszyscy oddali ci kasę.

Przysięgasz? Osta

nim

azem zostałam z całym rachunkiem

z Queenies. Te ich sandwicze z sałatką jajeczną są rewelacy

ale nie aż tak, żebym trac

ła na nie kilkaset dolców.

Przysięgam. - Stevie Rae zmrużyła oczy i spiorunowała wzrokiem

adeptów

. -

Wszyscy jej oddacie pieniądze.

Jasne. Nie ma sprawy - rozleg

y się chóralne potwierdzenia.

Miałam ochotę wyściskać moją najlepszą przyjaciółkę.

Kompletnie odwróciła uwagę całej gromady od horrenda

nej

i mało atrakcyjnej wizualnie wizji A

rodyty

zrobiła wszys

żeby adepci zajęli się decydowaniem o wyborze pizzy

309

i oddawaniem Shaunee pieniędzy, zamiast gapić się i rozmawiać

o Afrodycie.

Wyciągnęłam Starka z autobusu.
- Weźmiemy dużą Combo - rzucił, kiedy mijaliśmy Stevie Rae.
- Pizza? Żartujesz? - szepnęłam. Czułam się, jak gdyby rzucił

coś w rodzaju "niech jedzą ciastka

czy co tam powiedziała

francuskim masom super nie wrażliwa królowa, kiedy w grę
wchodziły bardzo poważne sprawy.

- Sądziłem, że chcesz stwarzać pozory normalności - odszepnął.
Westchnęłam. Stark miał rację.
- Z dodatkowym serem i oliwkami - powiedziałam do Stevie Rae

a potem dodałam cicho: - I dzięki.

- Będę w kuchni, przyjdź później pogadać - odparła tak samo cicho,

po czym zapytała już bardzo głośno i zupełnie normalnie:- To ile tych
pepperoni?

- Chodźmy przez dworzec. Po drodze weźmiemy

z kuchni kilka butelek wody dla Afrodyty - powiedziałam
Starkowi, który od razu skierował się do wejścia do tuneli.
Zawrócił, a ja wyjaśniłam mu głośno (bardziej chyba po to

żeby usłyszeć swój spokojnie brzmiący głos niż w jakimkolwiek
innym celu): - Będzie jej się chciało pić. Potrzebne nam będą też
ściereczki. Namoczę je i położę jej na oczy.

- Zawsze tak krwawią?
- Tak

odkąd straciła Znak

Po ostatniej wizji powiedziała mi

że ból i krwawienie są coraz gorsze - wyjaśniłam
i popatrzyłam na Starka. - Wyglądało to strasznie, co?
- Wszystko będzie dobrze. Jest z nią Darius. Nie pozwoli,

żeby cokolwiek jej się stało. - Stark ścisnął moją rękę, a potem
przepuścił mnie, żebym mogła wejść pierwsza do tuneli przez
dawną kasę biletową.

- Chyba nawet jej wojownik nie uchroni jej przed tym,

co się dzieje.

310

Stark uśmiechnął się do mnie.

- Udało mi się ochronić ciebie w Zaświatach

to i Darius

poradzi sobie z wizjami i odrobiną krwi.

Nie odpowiedziałam

tylko popędziłam do kuchni

skąd

wzięłam wodę i ściereczki

Chciałam, by Stark miał rację. Tak bardzo chciałam, żeby

się nie my

ił

Miałam jednak złe przeczucia i nienawidziłam

wizji

bo zawsze oznaczały

że coś pójdzie wyjątkowo okropnie

i koszmarnie źle.

Hej! - Stark chwycił mnie za rękę i delikatnie za-

trzymał tuż przed połyskującą złotem kotarą

która była najnowszym

modelem drzwi do pokoju Afrody

. - Jeste

jej potrzebna,

ale niezestresowana

Wiem, tylko te wizje naprawdę sprawiają jej ból

a to mnie

niepokoi.

- Są darem od Nyks i dają nam potrzebne informacje

prawda

- Znowu muszę przyznać ci rację

Stark uśmiechnął się zawadiacko.

Lubię

kied

przyznajesz mi rację.

- Nie przyzwyczajaj się za bardzo. Jesteś facetem i jak

każdy facet masz ograniczoną liczbę przyznanych "mam racji

powiedziałam

robiąc w powietrzu cudzysłów.

- Trudno

biorę, co dają.

Spoważniał

- Pamiętaj

tylko, że teraz musisz być dla niej najwyższą kapłanką

a n

przyjaciółką

Pokiwałam głową

wzięłam kilka głębokich oddechów

i przeszłam pod złotą kotarą.

No dobra

pokój Afrodyty ulega ciągł

m przeobrażeniom

i z

a każdym razem

kiedy ją odwiedzam

coraz bardziej odpowiada

wersji typu celebrytka Kim Kardashian spot

ka Conana Barbarzyńcę.

Tym razem do wystroju wnętrza dodała złoty szezlong. Nie mam
pojęcia, skąd go wytrzasnęła i w jakim sposób zniosła na dół.
Na betonowej chropowatej

ścianie za szezlongiem porozwieszała jako

ozdobę część należącej do Dariusa kolekcji noży do rzucania.

311

Zawiesiła też p

zybrane koralikami złote frędzle z rękojeści noży.

Poważ- nie. W pokoju stało duże łóżko. Ogromne. T

m razem miała

na nim fioletową aksamitną kołdr

ę z

przyszytymi zło

ymi

kwiatkami

I milion puszystych poduch. A ta jej okropna kotka per

Diabolina

miała dla siebie identyc

ne łóżko ustawione obok

że nie siedziała ch

o na nim

lecz leżała zwin

ęta na kolanach

Afrodyty, która opierała się na poduszkach i b

ła przerażająco blada.

Darius położył jej na oc

ach z

ilżon

papierow

ręcznik

któr

już

zrobił się cały różow

. Poc

ułam się odrobinę lepiej

kied

zobacz

łam, że Afrodyta głaszcze Diabolinę, co oznaczało, że

odz

kała pr

tomność. Ale moje dobre samopoczucie m

nęło

bezpo

otni

podeszłam do łóżka

a ten podł

sierściuch

aczął na mnie prychać

- K

o to?

Głos Afrodyty wydawał się słab

i nienaturalnie

przestra

zon

Zoey i Stark, moja śliczna

iedzi

ł Dar

us, dotykając jej

twarzy.

Wiesz, że nikogo innego bym nie wpuścił.

Stark ścisnął mnie za rękę. Wysłałam w eter k

ótką bezgłośną

modlit

wę

do N

ks: P

zę,

pom

óż

yć N

ajw

yższ

Kapłanką

óra t

raz potrz

bna j

t Afrodyci

po czym weszłam

w rolę

która z całą pe

nością mnie przerastała.

- Prz

nios

am ściereczki i

hłod

oną

odę

oznajmiłam

energicznie

podchodząc do łóżk

i mocząc ścier

ę. - Nie otwieraj

oczu

zmienię ten ręcznik

Okej

odparła Afrodyta

Ocz

miała

amknięte, n

dal jednak płakała kr

ią. Dota

ł do mnie

jej

apach i przez chw

lę sądziłam, że zaraz zareaguję w stylu

‘

mniam,

mniam

ale to pachnie pys

nie

chcę spróbo

ać

". N

częście nic

taki

go się nie

tało

ta nie pachn

ała jak człowiek

Próbowałam sobie

ypomnieć

jak pachniała jej krew podczas ost

tniej wizji

lecz nie mogłam - widocznie wtedy też nie była normalna

312

Postanowiłam o tym nie myśleć i usiadłam na łóżku.

Przyniosłam ci wodę. Chcesz się napić

Tak

Wina. Czerwonego. Darius ma

- Mo

a śliczna, wypij najpierw wodę

Darius, wino łagodzi ból

I skoro już o tym mowa,

przynieś mi xanax z torebki. On też mi pomaga.
Darius się nie ruszył

Tylko patrzył na mnie w milczeniu.

- Afrodyto

a gdybyś tak wybrała pomiędzy xanaksem

a winem? Bo oba razem to nie najlepszy pomysł - powiedziałam.

- Moja mama ciągle bierze jedno i drugie - warknęła,

ale po chwili zacisnęła usta i wzięła głęboki oddech. - Masz
rację

Zostaję przy winie. Nie jestem mo

ą matką.

- Oczywiście, że n

e jesteś - zgodziłam się

Darius, któremu spadł kamień z serca, zaczął otwierać

wino

- No dobra, wino musi teraz pooddychać - zauważyłam

więc na razie napij się wody

- A co ty wiesz o oddychaniu wina

- Usta A

rodyty

wygięły się w typowym dla niej pogardliwym uśmieszku

Przecież ty nawet nie pijesz.

- Og

ądam telewizję

Matko, każdy półgłówek wie, że

wino powinno oddychać - powiedziałam, po czym włoży

łam jej do rąk butelkę z wodą i pomogłam podnieść ją do ust

- Jak było tym razem? Tak samo paskudnie jak ostatnio

Kiedy stało się oczywiste

że Afrodyta nie zamierza mi

odpowiedzieć

Darius zrobił to za nią.

Gorzej

Może powinnaś przyjść

jak ona już odpocznie

Zoey przyjaciółka Afrodyty przyznawała mu rację. Ale

Zoey najwyższa kapłanka wiedziała, że to nie jest dobry pomysł.

313

- Do rana, a może nawet i jutro będzi

pijana i wykończona.

Muszę porozmawiać z nią o tej wizji, zanim odpadnie.

- ZA ma rację - przyznała Afrodyta

zanim Darius

zdążył zaprotestować. - Zresztą ta akurat była krótka.

Ucieszyło mnie

że wypiła całą wodę, lecz od razu wyciągnęła

po omacku rękę. - Woda się skończyła. Gdzie moje wino?

Darius podał jej kieliszek, który wydawał się zupełnie

zwyczajny

kryształowy, o ładnym kształcie - ale zauważyłam

malutki znaczek Riedela na dnie i od razu wiedziałam

że to piękne szkło ze sklepu Williams-Sonorna. Poznałam
kieliszek, bo Afrodyta urządziła mi mały wykład, kiedy kilka dni
wcześniej o mało go nie zbiłam (jakby to mnie obchodziło). Tak
czy inaczej Darius przytrzymał kieliszek

żeby mogła pociągnąć

naprawdę duży łyk wina. Następnie powoli wypuściła powietrze.

- Przygotuj drugą butelkę. Będę potrzebowała więcej.

- Darius nawet nie szukał aprobaty w moich oczach

od razu

wydał się pokonany. - I powiedz Starkowi, żeby przestał się ślinić
na widok twoich noży

jest łucznikiem

a nie nożownikiem.

- Tacy z nich supermeni

? -

zapytałam, próbując (zapewne

bezskutecznie) ją rozbawić.

Afrodyta wydęła usta z satysfakcją i przez moment wyglądała tak

podobnie do swojego kota, że aż poczułam się nieswojo.

Mój jest supermenem w rozmaitych dziedzinach

Co do t

ojego,

sama musisz ustalić.

- Wizja - wyszeptał Stark bezgłośnie z przeciwległego

końca pokoju. Gdzie fakt

nie oglądał ozdobne noże.

No dobra

gadaj

co b

ło tym razem.

Jedna z tych pieprzonych wizji śmierci. Kiedy jestem

wewnątrz mordowanego faceta.

Faceta?

poczułam, że ogarnia mnie panika. Stark? ..

314

- Wyluzuj. Ani twój, ani mój

Rephaim

Byłam w jego

głowie, kiedy został zabity. A tak a propos ... - Afrodyta się
zawahała i upiła kolejny duży łyk wina.

Ptakolud ma naprawdę

dziwaczny szajs w mózgu.

- Powiedz mi teraz ogólnie. Poplotkujemy sobie później.
- Jak zwykle

kiedy jestem w głowie kogo

, kto zostaje zarżnięty

na amen

wizja była bardzo niejasna

odparła

Afrodyta, po czym przyłożyła rękę do ściereczki na oczach
i skrzywiła s

ę z bólu.

Powiedz, co pamiętasz ~ naciskałam. - Jak zginął?

Został praktycznie rozpołowiony miec

em. Okropieństwo

chociaż głowa mu nie odpadła tak jak twoja w poprzedniej wizji.

- To miłe - powiedziałam i sama nie byłam pewna

czy miała to być poważna uwaga czy sarkastyczna.

Kto go

rozpołowił?

No właśnie tu zaczyna się ta niejasność. Nie jestem

pewna

kto go zabił

ale wiem

że był tam Smok.

- Smok go zabija? Matko. To straszne.
- Powiedziałam, że nie jestem pewna. Pamiętam tylko wyraz

twarzy Smoka tuż przed tym, jak przeciął mnie
miecz. Był kompletnie załamany

wyglądał jeszcze gorzej niż

ostatnio. Jakby w jego życiu nie zostało już ani grama nadziei

światła i szczęścia. I płakał. Tak naprawdę szlochał

był

zasmarkany i w ogóle

- A potem Rephaim ginie od ciosu mieczem - powiedziałam.
- Taaa ... Wiem

Oczywista oczywi

tość. Wszystko wskazuje

na to

że to Smok

jednak nie mam stuprocentowej pewności.

Zwłaszcza jak dodasz ten szloch i całe zamieszanie.

Całe zamieszanie?

- Taaa ... Jakieś dziwne gówna dookoła. Widziałam coś

białego

co wyglądało na nieżywe. Później był lód wypalający krąg.

Wszędzie była krew i cycki, i wreszcie moja ... to znaczy

Rephaima śmierć. Koniec.

Potarłam skronie, czując rodzący się ból głowy.
- Cycki? - Stark poderwał się na to słowo.
- Tak, łuczniku, cycki. Jakby tam gdzieś była naga kobieta.

Dosłownie. Nie widziałam jej twarzy, bo Rephaim, jak
można się domyślić

patrzył jak zaczarowany na te cycki.

Wiem tylko, że to miało coś wspólnego z krwią i tym białym
martwym czymś.

- Moment

powiedziałam.

Czy ostatni wiersz Kramishy nie

mówił o ogniu i lodzie?

Zapomniałam już o tym. Nic dziwnego, w końcu przecież,

no wiesz, mam w dupie poezję.

- Nie bądź tak negatywnie nastawiona - odparłam

Zresztą to

nie jest zwykła poezja, tylko prorocza.

Jeszcze gorzej

mruknęła.

- Przypomniało mi się - odezwał s

ę Starko - Ten wiersz mówił też

coś o łzach Smoka.

Może płacze, bo zabił Rephaima

chociaż miał za zadanie

chronić go, skoro jest mistrzem szermierki naszego Domu Nocy
- podsunął Darius.

- Nie jest

odparłam.

Mamy tu własny Dom Nocy,

więc technicznie rzecz biorąc, Smok nie jest n a s z y m mis-
trzem szermierki. Może tak sobie wytłumaczył to, że może
zabić Rephaima.

Brzmi nawet logicznie, ale i tak brakuje mi jakiegoś

elementu układanki. Tak mi podpowiada intuicja, tylko że
nie wiem

o co biega. Wszystko

oprócz Smoka, pojawia się

i znika głównie dlatego, że Rephaim był maksymalnie skupiony
na Stevie Rae

która z kolei była maksymalnie skupiona na

odprawianym rytuale.

Na rytuale? Ja też tam byłam?

- Tak, cała grupa była. Utworzono krąg. Ty prowadziłaś wszystko,

ale sam rytuał skupiał się wokół ziemi, więc główną ro

ę odgrywała

316

Stevie Rae

powiedziała Afrodyta i aż się zachłysnęła

Oż kurde! Właśnie zdałam sobie

prawę, gdzie to było

na lawendowej farmie twojej babci!

Cholera! To ten rytuał oczyszczenia, który mam przeprowadzić

za dwa dni. Albo i nie? Tanatos dzwoniła do babci
w sprawie czego

, co być może wyjawi, jak to naprawdę było

z moją mamą ... - Przerwałam, bo nagle przytłoczyła mnie
myśl o martwym białym czymś, o krwi

cyckach i tak dalej

w kontekście śmierci mojej mamy.

Czy to znaczy, że nie

jest mi pisane odkrycie tego, co się wydarzyło? Że nie powinnam
nic robić?

Afrodyta wzruszyła ramionami.

Wiem

że trudno ci będzie w to uwierzyć, bo w wielu moich

wizjach byłaś Miss Pierwszego Planu

ale akurat w tej jesteś ledwo

obecna. Myślę

że ona w ogóle ciebie ni

dotyczy.

Ale dotyczy farmy mojej babci.

Owszem, tylko że Rephaim zostaje zaszlachtowany

a nie ty

- odparła

czy to nie je

t dobra

iadomość? - zapytał

Stark, podchodząc i chwytając mnie za rękę

Na pewno. O ile nie jesteś Rephaimem - prychnęła

Afrodyta.

Stark zignorował jej uwagę

Widziałaś śmierć Rephaima

ciągnął. - Wiesz

ie to się stanie i kto tam będzie. Więc gdybyśmy dopilnowali,

żeby zabrakło któregoś elementu

to nie doszłoby do

zabójstwa

prawda?

Może

zgodziła Afrodyta.

Miejmy nadzieję - westchnęłam.

Musimy dopilnować

żeby Smok trzymał się z dala od

Rephaima

powiedział Darius.

Nawet jeśli nie on go zabił

jesteś pewna, że był tam w momencie jego śmierci?

To akurat wiem

przyznała Afrodyta

317

W takim razie trzeba

robić tak

, ż

eby Smok i Rephaim się

nie spotkali, nawet gdyb

to oznaczało, że Rephaim

poj

dzie

mi na f

rmę babci Zo

- Jeże

i ja pojad

ę,

to Rephaim też

ark

i ja odwróciliśm

y s

ię

Ste

ie Rae i Rephaim

schylil

zli pod kotarą do pokoju. Afrodyta

ię

krzy

ła

nie

djęł

a śc

ierec

oczu.

Jej

zja dot

ła Rephaima. - Ste

ie Rae

twierdziła fakt,

a nie zadała pytania

ecz i tak jej odpo

iedziałam:

- T

o ś

rci

Jak

Kto to zrobił?

Głos Stevi

Rae brzmiał tward

oja

prz

łk

spra

rażenie

jakb

była

otowa stawić c

oło

cał

wiatu

jestem pe

ekła Afrod

- Widziałam t

zami

koluda

co o

nacza

że

stko było cholernie niejasn

- A

iem

że d

iało

ię na farmie moj

j babci i że b

tam Smok

powied

iałam. - D

atego właśnie mówiliśmy

że

phaim po

ini

n zo

tutaj

kied

pojedzi

do babci

o i

e fakt

cznie pojedziem

k - z

godził

ię ze mną

o -

ja nie może

prze

zkodzić

tuale

któr

miałaś odprawić dla mamy.

Wca

e nie dla niej

jęknęłam z rozpaczą

Ona nie

żyje

to n

c nie zmieni

Prawda

przyznał

Dla ciebie i dla babci, a to

ażn

ż dla ko

ś,

kto ni

. -

Spoj

zał na R

phaima

i Ste

ie Rae

. -

Ten r

tuał musi się odbyć

ale Rephaim

nie po

inien

nim uczestnicz

yć

i nara

się na

niebezpie

cze

Najl

m rozwiązani

m b

łoby

jak

powiedziała Zo

, ż

eby tu został

- A w

ted

y k

ś,

na prz

kład Smok

może

ię tu zakraść

dy b

dzie

upełnie sam? Nie wydaje mi

ię, żeby to był dobr

pom

ysł - s

zec

ił

Ste

ie Rae

- Ni

e rozumiem

odezwał się nagle Rephaim

318

Westchnęłam.

- Afrodyta miewa wizje śmierci. Czasami są naprawdę

oczywiste i łatwo im zapobiec. Tylko czasami są bardzo niejasne.

Bo wchodzę w osobę, która ginie. I tak właśnie było

z tobą. Notabene

latanie wydaje się przerażające bez względu na to,

co ten twój ptasi móżdżek o tym sądzi.

- Nie jest przerażające, jeśli ma się skrzydła

oświadczył Rephaim

rzeczowo.

- Hm ...

mruknęłam.

- Nie

powiedziała Stevie Rae. - Zatrzymaj dla

siebie to wszystko

co zobaczyłaś w jego głowie. To nie jest

sprawa publiczna.

Ona była w mojej głowie?

Rephaim wydawał się

zupełnie skołowany.

W mojej wizji. To się już nie powtórzy. Mam taką nadzieję.

Oprócz Smoka coś tam jeszcze było przez cały czas.
Byk albo przynajmniej cień byka.

- Cień byka? - Poczułam ucisk w żołądku. - To było

to białe martwe coś?

- Nie. Tamto to co innego

- A widziałaś jego kolor?
- Zoey, cienie mają zwykle jeden kolor

odparła.

- Aurox - powiedział Starko
- Widziałaś Auroksa? - zapytałam szybko.
- Nie, tylko cień byka. A tak w ogóle zgadzam się

z tobą, Starkiem i Dariusem: ptakolud powinien się trzymać

z dala Smoka. Jeśli oznacza to pozostanie w tunelach,
to tak właśnie powinien zrobić. A teraz poproszę o dolewkę
wina i święty spokój.

- Nie powinnaś pić wina

kiedy tak krwawisz - zauważyła

Stevie Rae.

- Nie podważaj tego, co robię - sprzeciwiła się Afrodyta.

- Jestem profesjonalistką.

319

~ A co to w ogóle znaczy?

zapytałam.

To znaczy

że moja śliczna skończyła opowiadać

i musi iść spać

oświadczył Darius

Pizza niedługo przyjedzie

rzekła Stevie Rae.

Dla ciebie też zamówiłam

Jeżeli do tego czasu nie zasnę

to zjem - powiedziała

Afrodyta

po czym zdjęła szmatkę z oczu i powoli je otworzyła

Byłam przygotowana na to, co zobaczę. Widziałam już ją

po wizjach. Ale Rephaim nie.

- Na litość wszystkich bogów! Naprawdę płaczesz

krwią! - powiedział.

Afrodyta popatrzyła na niego krwawymi oczami

Tak. Nawet ja wiem

że to okropny symbolizm

Ptakoludzie

musisz to sobie wbić do głowy. Zobaczyłam tę pieprzoną wizję,
bo to przekaz dla ciebie

Pilnuj swojego tyłka

Trzymaj się z dala od ostrych przedmiotów, a jeśli oznacza to
trzymanie się z dala od Smoka Lankforda

tak właśnie zrób.

- Jak długo

- zapytał

- Jak długo mam się przed

nim chować

Afrodyta pokręciła głową.
- To była wizja

a nie kalendarz.

- Wolałbym się nie ukrywać.
- Wolałabym

żebyś nie zginął - powiedziała Stevie Rae.

- Wolałabym iść spać - oznajmiła Afrodyta.

No dobra, idziemy - zakończyłam

wręczyłam Dariusowi

ostatnią butelkę wody

. -

Postaraj się podać jej t

pomiędzy kieliszkami wina.

- Jestem tu. Nie musicie mówić o mnie tak, jakbym wa

nie słyszała - zbuntowała się Afrodyta, po czym wzniosł

kielis

kiem toast i wyp

ła.

Jesteś pod wpływem, więc cię ignoruję

oświadczyłam.

Odpocznij. Pogadamy później.

320

Wyszliśmy z pokoju Afrodyty. Repha

m i Stevie Rae

trzymali się za ręce i coś do siebie szeptali

Ruszyliśmy do

góry, na zewnątrz dworca

gdzie zamierzaliśmy zaczekać na

totalnie zagubionego dostarczyciela pizzy, któremu planowałam

dać ekstra napiwek

- Co myślisz o tej wizji? - zapytał Stark, obejmując

mnie ramieniem i przyciągając do s

ebie.

- Myślę

że Stevie Rae będzie problemem

Tak bardzo

będzie próbowała chronić Rephaima, że skończy się to jego
śmiercią,

Stark pok

wał głową

- Tak właśnie działa ciemność - rzekł ponuro

- Zamienia

miłość w coś paskudnego.

Zaskoczyły mnie jego słowa

Zabrzmiały tak cynicznie,

tak staro

- Stark, ciemność nie może zmienić miłości. Miłość to

jedyne, co jest w stanie przetrwać ciemność, śmierć i zniszczenie

Przecież o tym wiesz. A przynajmniej wiedziałeś

Zatrzymał się i nagle znalazłam się w jego ramionach.

Trzymał mnie tak mocno

że ledwie mogłam oddychać.

- O co chodzi?

szepnęłam.

Co się stało?

- Czasami myślę sobie, że to ja powinienem był umrzeć,

a Heath zostać z tobą. On wierzył w miłość o wiele mocniej
niż ja.

- Nie sądzę, żeby liczyła się siła wiary. Liczy się raczej

to, w co wierzysz.

To chyba dobrze, bo wierzę w ciebie - odparł.

Objęłam go i przytuliłam się, próbując upewnić i siebie,
i jego dotykiem, bo słowa okazały się niewystarczające.

)

ROZDZIAŁ DWUDZIESTY CZWARTY

Nefer

Jak idzie pogoń za chaosem

moja bezduszna? - Głęboki

głos białego byka odbił się echem w umyśle Neferet

Obróciła się prawie o 360 stopni, zanim dojrzała jego

połyskującą magiczną sierść, potężne rogi, rozszczepione
kopyta. Podchodził do niej zza grobu, na którym posąg młodej
dziewczyny o anielskiej urodzie spoglądał w dół z opuszczoną
głową. Pod wpływem czasu ukruszyła się kamienna
ręka dziewczyny i Neferet miała wrażenie

że anielica oddała

fragment siebie w ofierze, być może białemu bykowi.

Na samą myśl o tym Neferet aż zapłonęła z zazdrości.
W

szła na spotkanie swojego byka, poruszając się powoli

z natchnieniem. Wiedziała

że jest piękna, ale i tak czuła konieczno

sięgnięcia po moc otaczających ją cieni, by wydać
się jeszcze urodziwszą. Jej długie gęste włosy błyszczały jak
jedwab czarnej sukni

Wybrała ją

bowiem przypominała jej

ciemność

przypominała jej byka.

Neferet zatrzymała się przed nim i opadła z wdziękiem

na kolana.

Pogoń za chaosem idzie doskonale, mój panie.

A więc jestem twoim panem

Jakże interesujące.

Neferet odchyliła głowę i uśmiechnęła się uwodzicielsko

do potężnego boga.

322

- Wolałb

yś,

żeb

m naz

ała cię moim partnerem

, t

ił

ąc

naz

ach

- To prawda

- Neferet uniosła w

rok i dotknęła grubego rogu

byka

który poł

skiwał jak opal

buj

azwę,

jak

ą na

dał

aś n

rzę

Aur

Tak

azyw

ali t

a. Pa

ego

- Cieszę się,

e jeste

zadowolony

mój panie

odparła, myśląc,

ze nadal nie powiedział jej

czy może go nazywać

woim partnerem c

też ni

A jak

łu

ży

atur

a s

worz

nał

fiarę

Służy mi dobr

e. Nie widzę w nim niczego niedoskonałego

jedynie wspaniały dar od c

ebi

Pam

ię

że c

ę ostrzega

zę

że z

eść

Samo narzęd

t nieistotne

- Nefer

t machnęła

ręką

To tylko środek do realizacji c

- Stanęła i podeszła

do byka jeszcze bli

- Nie musimy tracić cennego

czasu

rozma

ając o Au

oksie. B

dzie mi służ

o dobrze.

W przeciwn

m razie pr

estanie istnieć.

Z taką łat

cią odrzu

dar ode mni

- Och, nie, mój panie! -

apewniła.

Ja tylko słyszałam twoje

ostr

eżenie

Czy nie mo

że

porozmawiać

o c

mś prz

jemnie

jszy

m ni

eli

wialne narzędzie

pomniałaś partnera

To mi przypomniało

że ch

iałem

poka

ać co

ś,

co b

yć

że

uzna

za int

resuj

ąc

Jestem do t

ojej d

poz

cji

panie. -

eferet zgięła

ię

ukłoni

Potężne ucieleśn

enie ciemności uklękło, oferując j

ej s

wój

grzbiet

Chod

ź,

moj

ezdusz

Neferet u

adła na grzbi

ie b

ka. Jego sier

ść

ła

k lód

śli

zimna i ni

przen

kniona. Unió

ł ją w noc, poruszając się

z niew

arygodną prędkością pośród cieni

unosząc na

323

nocnych prądach, korzystając z kryjących się w mroku potwornych
stworzeń, które zawsze - z a w s z e - wypełniały jego rozkazy,
aż w końcu zatrzymał się w gęstym cieniu pod ogołoconymi przez
zimę starymi drzewami na wzgórzu, gdzieś na południowy zachód
od Tulsy.

- Gdzie jesteśmy? - Neferet zadrżała, przywierając do byka.

Cicho, moja bezduszna. Obserwuj w

milczeniu. Patrz.

Słuchaj.

Neferet obserwowała i słuchała. Po chwili ktoś, kto wydawał jej

się wysokim muskularnym mężczyzną

zszedł na dół z jednej z trzech

drewnianych szop stojących na palach

Podszedł do krawędzi grzbietu

i usiadł na wielkim płaskim głazie

Dopiero kiedy siedział, Neferet dostrzegła jego skrzydła.

„Kalona!" Tylko pomyślała jego imię, nie wypowiedziała go
na głos, ale byk i tak jej odpowiedział

Tak, to twój dawny partner, Kalana

Podejdźmy bliżej

Przypatrzmy się.

Otaczająca ich noc zafalowała i w niesamowity sposób

otoczyła byka i Neferet swoją powłoką tak, że wydawali się
stanowić część jej cieni i leniwej mgły, która nagle zaczęła
się tworzyć ponad grzbietem wzgórza.

Neferet wstrzymała oddech, byk podszedł bowiem bezgłośnie

niewidzialny dla Kalony, podszedł tak blisko, że mogła zerknąć
nieśmiertelnemu przez barczyste ramię. Wtedy zauważyła,
że trzyma w ręku telefon komórkowy. Dotknął ekranu

który się

podświetlił

Kalona się zawahał, jego palec

zawisł z niezdecydowaniem nad aparatem.

Czy wiesz

co widzisz?

Neferet popatrzyła na Kalonę. Miał zwieszone ramiona.

Potarł sobie czoło. Pochylił głowę na znak porażki i w końcu
niechętnie odłożył telefon na leżący obok kamień.

"Nie - pomyślała Neferet

- Nie wiem, co widzę".

324

Kalana

upadły wojownik N

tęskni za kimś,

kogo przy

nim nie ma. Za kimś, do kogo nie ma odwagi zadzwonić.

"Za mną?" Neferet nie była w stanie powstrzymać tej myśli

Pozbawiony wesołości śmiech byka rozprzestrzenił się
w jej umyśle.

Nie, moja bezduszna

Twój dawny partner tęskni za towarzystwem

swojego syna.

"Za Rephaimem! - W Neferet zagotował się gniew

Tęskni za tym chłopakiem?"

Tak

ale j

szcze nie potrafi nazwać tego

co czuje

wiesz, co to oznacza?

Neferet się zastanowiła, zanim odpowiedziała. Odrzuciła

na bok zawiść i zazdrość, i wszystkie pułapki miłości śmiertelnych.
Dopiero wtedy zrozumiała prawdę

"To oznacza, że Kalona ma

bardzo słaby punkt".

W rzeczy samej

Zaczęli się odsuwać od grzbietu wzgórza, przeskakując

z cienia do cienia

płynąc po nocy. Neferet pogłaskała byka

po szyi, pomyślała o otwierających się przed nią możliwościach
i uśmiechnęła się.

Rephaim

- Musimy pogadać o wizji Afrodyty - powiedziała

Stevie Rae.

Rephaim chwycił jeden z jej loków i owinął sobie na palcu.

Kiedy to zrobił, pociągnął za niego figlarnie.

- Ty mów,

a będę się bawił twoimi włosami.

Uśmiechnęła się

lecz odsunęła delikatnie jego rękę.

- Rephaim

przestań. Bądź poważny. Ta wizja jes

przerażająca.

- Przecież sama mówiłaś, że Afrodyta przepowiedziała

już śmierć Zoey

I to dwa razy. I śmierć jej babci. Za każdym

325

razem przepowiednia pozwalała uniknąć tragedii. - Rephaim
pogładził ją po policzku i delikatnie pocałował

Wykor

ystamy

tę wizję, żeby uniknąć także mojej śmierc

W porządku - Stevie Rae potarła policzkiem o jego

dłoń - ale musimy się umówić co do jednego

Smok jest

tu kluczową postacią

więc naprawdę musisz trzymać się od

niego z dala

- Wiem. - Rephaim głaskał ją po skroniach, napawając się

miękkością j

j włosów

potem wolno przesunął palce

wzdłuż jej szyi

ramion

- Wysłuchaj mnie, proszę. - Stevie Rae ujęła twarz

Rephaima i trz

mała tak długo

dopóki nie przestał pieścić

jej skóry i włosów.

Słucham cię - odparł

niechętnie skupiając się na sło

ach

Pomyślałam

że może jednak nie miałam racji. Może

fakt

cznie powinieneś zostać tutaj i nie iść do szkoły

a już na

pewno darować sobie ten rytuał

który mamy odprawić na farmie

Babci Zo. A przynajmniej powinieneś trzymać się na uboczu

dopóki nie rozpracujemy szczegółów wizji Afrodyty.

Rephaim z

jął dłonie Stevie Rae ze swojej twarzy i przytrzymał

je w swoich

Jeśli zacznę teraz się ukrywać, dokąd mnie to zaprowad

- Nie wiem. Ja tylko chcę, żebyś żył.

Są gorsze rzeczy niż śmierć. Na przykład wpadnięcie

w pułapkę własnego strachu.

Uśmiechnął się

- Prawdę

powiedziawszy, odbieram tę całą sytuację zaskakująco pozytywnie

Ta wizja oznacza

że jestem naprawdę człowiekiem.

O czym ty do cholery mówis

Oczywiście

że jesteś

człowiekiem

- Wyglądam jak człowiek, przynajmniej do wschodu słońca

Dzięki śmiertelności jestem naprawdę tym

kim się wydaję

326

- Nie smuci cię świadomość, że w twoich żyłach nie

płynie już nieśmiertelna krew?

Nie. Dzięki temu jestem nieco bardziej normalny.

Błękitne oczy Stevie Rae aż się rozpromieniły.

A wiesz

co to jeszcze zmienia

Nie jeste

już częścią

krwi Kalony.

Rephaim próbował zrozumieć, dlaczego Stevie Rae tak

nie akceptuje jego ojca. Naprawdę starał się to pojąć

ale nie

mógł się oprzeć defensywnym uczuciom

jakie go ogarniały

niemal wściekło

kiedy Stevie Rae robiła wszystko

żeby

odciągnąć go od skrzydlatego nieśmiertelnego.

- Wierzysz w to, że potrzeba czegoś więcej niż tylko

krwi, żeby człowiek był ojcem

- zapytał powoli

rozważając

własne myśli i próbując znaleźć tkwiącą wśród nich
prawdę

Oczywiście.

- A więc to logiczne, że brak wspólnej krwi nie może

zabrać człowiekowi ojcostwa

powiedział

Nie dał jej

szansy odparcia tego argumentu i ciągnął

- Kalona jest

nieśmiertelny

ale tkwiłem u jego boku na tyle długo

że udało

mi się dostrzec pierwiastek ludzki w tej jego nieśmiertelności

- Rephaim

nie chcę się z tobą kłócić o twojego ojca

Wiem, że sądzisz, że ja go nienawid

ę, ale to nie tak

Ja tylko

nienawidzę tego

jak on cię krzywdzi

Rozumiem to.

Rephaim przyciągnął ją do siebie

i pocałował w czubek głowy

wdychając słodki znajom

zapach

dziewczyny, mydła i

zamponu

- Musis

jednak pozwolić, żebym

znalazł w tym wszystkim własną drogę. To mój ojciec

nic tego

nie zmieni.

- Okej. Postaram się nie męczyć cię kazaniami na temat

tego

żebyś trzymał się z dala od Ka

any

musisz mi za to

obiecać

że będziesz się trzymał z dala od Smoka. Prz

najmniej

chwilowo.

Taką obietnicę mogę ci złożyć bez problemu

I tak

staram się unikać mistrza szermierki, bo wiem, że mój widok
sprawia mu ból, ale nie będę się ukrywał

Nie mogę się

ukrywać przed Smokiem

tak samo jak nie mogę się ukrywać

przed ojcem.

Stevie Rae odsunęła się i spojrzała na niego.
- Mimo wszystko jesteśmy w tym razem, prawda?
- Oczywiście.

Spojrzał jej w oczy

- Zawsze.

No dobrze. Więc bądźmy razem, nawet jeśli to niebezpieczne.

Ochronię cię

A ja ochronię ciebie. - Rephaim złożył na jej ustach

długi nieśpieszny pocałunek

Przytrzymał ją jeszcze chwilę

w ramionach

żeby otoczył go jej zapach i słodycz

Musisz już iść?

zapytała z twarzą ukrytą na jego

piersi.

Przecież wiesz.

Muszę przestać cię pytać o to

czy mogę iść z tobą

wiem, że tego nie chcesz, ale chciałabym, żebyś wiedział, że
jeśli kiedykolwiek zmienisz zdanie, będę z tobą do samego
końca. Bo nawet jeśli stajesz się ptakiem

jesteś moim ptakiem

To rozbawiło Rephaima.
- Nigdy nie myślałem o tym w taki sposób, ale rzeczywiście,

jestem twoim ptakiem i twój ptak musi teraz rozprostować

skrzydła na porannym niebie.

- Jasne

- Odsunęła się i Rephaima ucieszyło, że tym

razem to ona puściła go pierwsza i na dodatek obdarzyła
entuzjastycznym i całkiem wiarygodnym uśmiechem. - Będę
czekać, aż wrócisz do domu

- To dobrze, bo ja zawsze będę wracał do domu, do ciebie

- odparł

pocałował ją szybko, włożył koszulę i wyszedł.

Był zadowolony, że udało mu się wyjść, zanim poczuł to

okropne swędzenie. Nienawidził paniki, jaka go ogarniała,

kiedy musiał biec przez tunele, coraz mocniej pragnąc

328

znaleźć się na powierzchni ziemi i wznieść ku nęcącemu
nieb

Już prawie dotarł do ostatniego rozwidlenia podziemnych

dróg, kiedy z

aczył, że coś poruszyło się w cieniu. Automatycznie

przyjął postawę obronną

Spokojnie, to tylko ja.

Uspokoił się, rozpoznawszy głos Shaunee. Chwilę później

dziewczyna wynurzyła się z prawego korytarza. Była
rozczochrana i ciągnęła wielki plastikowy kosz.

- Cześć, Shaunee

Wszystk

w porzą

ku?

Chyba. Muszę jeszcze raz obrócić, żeby przenieść

swoje rzeczy z pokoju Erin w nowe miejsce.

Wskazała

kciukiem na ciemność za plecami

. -

Tak, wiem, będę tu

musiała powiesić światło.

- Potrzebujesz światła?
Zaśmiała się, wystawiła dłoń, dmuchnęła i po chwili zatańczył

na niej maleńki płomyk

- Niezupełnie - powiedziała. - Jednak przyda się

tym, którzy zechcą mnie odwiedzić

Pomogę ci z tym jutro, jeżeli chcesz. - Ledwie Rephaim to

powiedział, pożałował, że tak się wyrwał z propozycją. A jeśli
Shaunee jest taka jak inni adepci i też nie chce
mieć z nim nic wspólnego?

Niepotrzebnie się martwił. Shaunee go nie odrzuciła. Co

więcej, uśmiechnęła się jeszcze szerzej.

- Byłoby bosko. Myślałam, że powieszę jakieś lampki,

kiedy już wszystko przeniosę, ale ta wyprowadzka jest
straszna, a taką mam ochotę położyć się na nowym wygodnym
łóżku i obejrzeć po raz kolejny ostatni odcinek Gry
o tron na iPadzie. Lubię Daenerys.

- My też to oglądamy ze Stevie Rae. Jak wiesz, są tam kruki.
- A także smoki, umarlaki i świetny karzeł, tak że

w sumie wygląda to na jakieś zajefajny kosmos i właściwie

329

jest takie, ale w pozytywnym sensie - powiedziała
Shaunee i przygryzła wargę. Wyglądała, jakby próbowała
się zdecydować, czy coś jeszcze dodać, więc Rephaim stał
w milczeniu i czekał, chociaż skóra już go zaczynała swędzieć.
W końcu dziewczyna rzekła cicho: - Erin nigdy tego
nie lubiła

Mówiła, że to jak ta gra Dungeons and Dragans

dla idiotów. Oficjalnie się z nią zgadzałam

ale kiedy spała,

oglądałam sobie potajemnie

Rephaim nie wiedział, jak ma zareagować. Nie rozumiał

nigdy, dlaczego dwie dziewczyny zachowują się tak, jakby
były jedną

i miał trudności z pojęciem, dlaczego teraz obie

każda na swój sposób - są takie zagubione i załamane.

- Może byś oglądała ze mną i Stevie Rae, kiedy rozpocznie

się nowy sezon?

zaproponował.

- A Stevie Rae zrobi popcorn z masłem? Zawsze wychodził

jej świetny.

Nadal robi, w

ęc tak, obiecuję, że zrobi popcorn

Z masłem.

Mniam

Możesz na mnie liczyć. I dzięki za wszystko,

Rephaim.

Nie ma za co. Muszę już iść .

zawiesił głos i ruszył

w stronę wyjść z tuneli.

Hej

słyszałam o wizji Afrodyty

Chciałam tylko powiedzieć

że mam nadzieję

że jednak nie zginiesz.

Ja też mam taką nadzieję

odpad i dodał po chwili:

- Jeżeli mimo wszystko coś mi się stanie

zadzwonisz na

ten telefon

który dałaś mojemu ojcu, i powiesz mu?

- Jasne. Ale mam nadzieję, że wsz

stko będzie okej.

Poza tym nie musisz od razu umierać

żeby telefon się przydał

Możesz zadzwonić na ten numer, kiedy tylko chcesz

żeby zwyczajnie pogadać

Rephaim zdał sobie sprawę, że nigdy nie przyszło mu do

głowy tak proste, oczywiste i trywialne rozwiązan

e - żeb

zadzwonić do ojca

330

- Tak zrobię

Wkrótce

zape

ł i napra

dę zamie

zał

to uc

ynić

Do zobaczenia po zachod

e słońca.

- Na razie! - zawołała.
Ostatni odcinek tunelu musiał pokonać bieg

em i prędko

spiąć się na

ela

ną drabinę

lecz nie b

ł wcale zł

tego po

odu. Zanim kruk i niebo przejęł

jego ludzk

sł

zdąż

ł jeszcze pom

yś

ć,

że ci

eszy

go fakt

iż Shaunee

i Erin przestały być j

Shaunee bez bliźniac

była bardzo sympatyczną dziewczyną

Być mo

e ona, Dam

i może nawet Zoey mogliby zostać jego pierws

ciu prawdziw

mi prz

jaciółmi

Kalona

Było co

takiego w tej nocy

co nie pozwal

ło mu zasnąć

go syno

spal

w ciepłych bezpie

ch ambonach m

yś

kich

On też po

inien ju

uda

ć się

spo

czy

nek

iedzia

na spła

m od gór

ężn

m gła

ie na

biecie wzgórza i rozmyśl

Trzymając w ręku iPhone'a, zastanawiał się nad nowoczesnym

światem i wsp

łczesną magią

e mógł się zdec

ać

podoba mu

ię bardzi

j n

iż

t prada

Z pe

ło

godni

ej. W

tko b

ło zdec

anie

bardziej skompliko

ane

dnak l

psze

lona skła

iał

ię ku temu

że rac

j nie.

Popat

ył na telefon

Ta adeptka dała mu go

żeby mógł

ę s

kontaktować

phaim

ale w kontaktach nie znala

imien

a s

na.

Głupi be

ży

teczn

przedmiot

pom

yś

I po chwili prz

o mu do gło

że prze

eż w

nie

jest nume

Ste

ie Ra

. Gd

skontakto

ał

z Czerwon

mógłby porozmawiać z Rephaim

ko że Kalona nie c

ciał rozmawi

ć z Czerwoną. To ona

ła przyc

ną w

tkich problemó

. Gdyb

y s

e w

eszała,

Rephaim byłby teraz tutaj

u jego boku, tak jak należy.

”

Albo byłby martwy

bo wykrwawiłby się tamtej okropnej

nocy

kiedy leżał poraniony i opuszczony

Czy to jednak nie

byłby lepsz

odpowiedniejszy koniec dla mojego syna niż

przykucie do młodej wampirki i jej bezlitosnej bogini?"

Ledwie ta myśl zaświtała mu w głowie

już jej pożałował.

Nie

wcale nie byłoby lepiej

gdyby Rephaim umarł

A Nyks

cale nie jest bezlitosna. Wybacz

ła jego synowi.

Tylko jemu nie chciała wybaczyć

Có

za ironia

że okazując dobroć mojemu synowi

mnie ukarała

okru

nie

rzekł do nieba

- Zabrałaś mi

ostatnie stworzenie na tym świecie, które mnie prawdziwie
kochało

Głos Kalony zniknął w czeluściach nocy, a on

sam poczuł się zupełnie samotny. Na boginię

miał już dosyć

samotności!

Brakowało mu Rephaima

Zwiesił ramiona.
Właśnie wtedy wyczuł obecność ciemności. Subtelną

i dobrze zamaskowaną

lecz Kalona zbyt długo znał ciemność

zarówno jako przeciwnika

jak i sojusznika

dać się zwieść.

Odłożył t

lefon i przybrał obojętną kamienną maskę. Nie

miał pojęcia

dlaczego biały byk czai się tu tej nocy, ale wiedział

że jego obecność zwiastuje potężne kłopoty i udręki
dla świata

a b

ć może także dla niego

Kalona rozumiał coś

czego upojona pragnieniem władzy

Neferet nie mogła pojąć: ucieleśnienie ciemności nie będzie nigdy
prawdziw

m sprzymierzeńcem

Biał

byk ma tylko jeden

cel

zniszczyć i pożreć czarnego byka

Wykorzysta wszystko

i wszystkich

żeby ten cel osiągnąć, i w taki sam sposób zniszczy

wszystko i wszystkich, którzy staną mu na drodze.

Jeśli Neferet wierzy, że biały byk jest jej partnerem, myli

się, i to bardzo. Biały byk ciemności nie ma partnerów - ma
wyłącznie zdobycze.

332

Ciemność rozmyła się w mroku i Kalona westchnął

z ulgą

Po chwili wyprostował się jednak z namysłem. "Neferet?

Czy jej obecność też wyczułem?"

Spojrzał na telefon. Jak długo go obserwowali? Co usłyszeli?

Co zobaczyli?

Czy Rephaimowi grozi niebezpieczeństwo?
Poderwał się na nogi i wystrzelił w niebo. Potężne skr

ydła

przecinały nocne powietrze

gdy szybował na prądach

szybko i bezszelestnie, kierując się na mroczny jeszcze
wschód.

Dotarł do dworca tuż przed wzejściem słońca i wylądował

na pokrytej żwirem ziemi niedaleko torów kolejowych,
z dala od głównego wejścia

które jak się dowiedział od Shaunee

nie było używane

Kroczył w tę i z powrotem

wpatrując

się w starą metalową kratę i klnąc w duchu, że zostawił ten
cholerny telefon na kamieniu

kiedy nagle zardzewiała krata

się podniosła i z budynku wybiegł jego syn.

Kalona ruszył w jego stronę z poczuciem ogromnej ulgi

że chłopak jest cały i zdrowy

gdy jego syn nagle otworzył

usta i wr

asnął

był to potworny dla uszu krzyk

Kalona

patrzył, jak Rephaimem wstrząsa dreszcz, jak jego ciało się
zmienia, aż w końcu z chłopięcej skóry wynurzył się kruk
i poszybował w niebo.

Instynktownie Kalona poleciał za nim

Trzymał się wysoko

ponad wścibskim wzrokiem miasta

ale kruk niedługo tam

zabawił

Pofrunął na zachód, a potem n

eco na południe, tą

samą drogą

którą wcześniej podążał Kalona. Wkrótce dotarł

do grzbietu wzgórza i usiadł na starym dębie, którego gałęzie
rozpościerały się jak olbrzym osłaniający myśliwskie ambony

Kruk Rephaim przesiedział tak cały dzień

tylko od czasu do

czasu na co

polując

niekiedy wzbijając

ię w

soko w niebo,

zawsze jednak - zawsze! - wracał na grzbiet wzgórza

Odleciał

kiedy zaczęło zmierzchać. Tym razem nie zrobił

koła, lecz ruszył prosto na wschód, do Tulsy.

333

Kalona pofrunął za nim i kiedy słońce schowało się za horyzontem

kruk wylądował tuż pr

y bocznym wejściu do tuneli. Wydał z

siebie wrzask, który przerodził się w przerażający okrzyk bólu,
i po c

wili był już człowiekiem - klęczącym nago, ciężko

oddychającym.

Kalona wycofał się do cienia i patrzył, jak jego syn się

ubiera

a kiedy rozległ się zgrzyt przesuwanej metalowej kraty

obaj podn

eśli wzrok.

- Wróciłeś! Wróciłeś! - Czerwona rzuciła się w objęcia jego

syna

Chwycił ją, przycisnął do siebie i całował

śmiejąc się.

Trzymając się za ręce

zniknęli w wejściu do tuneli.

Pod Kaloną ugięły się nagle nogi i poczuł się niewyobrażalnie

stary. Usiadł na zardzewiałej szynie kolejowej i odezwał się
głośno

zwracając się do nocy i bogini, która noc uosabia.

- Wybaczyłaś mu

ale nadal pozwalasz, żeby cierpiał

w ciele bestii. Dlaczego? Czy mój syn płaci za moje grzechy?
Bądź przeklęta, Nyks

Bądź przeklęta!

)

ROZDZIAŁ DWUDZIESTY PIĄTY

Zoey

Denerwowałam się przed pierwszą lekcją

tym, co

Tanatos powie o utracie rodzica, a zwłaszcza mojej mamy
- lecz dzień zaczął się całkiem dobrze. Po raz pierwszy
od naprawdę dawna Stark otworzył oczy przede mną, więc
zostałam zbudzona pocałunkami i tekstem, że jestem Śpiącą
Królewną. Potem Stark pochłonął gigantyczną miseczkę płatków,
największą, jaką kiedykolwiek widziałam

a na parkingu przed

dworcem zaczął się wydurniać z Dariusem, symulując bokserskie
starcie, gdy wszyscy wsiadali do autobusu.

Siedziałam

uż w środku i patrzyłam na niego przez okno

z głupkowatym - czego byłam pewna - ale i szczęśliwym
uśmiechem na twarzy, kiedy z dworca wyszła Afrodyta. Byłam
zaskoczona jej widokiem, bo sądziłam, że będzie m

ała

takiego kaca i będzie tak wykończona, że na pewno nie pójdzie do
szkoły. Zmrużyła oczy

ożyła okulary przeciwsłoneczne,

chociaż była dziewiętnasta trzydzieści i słońce już nie świeciło.

- Nie wygląda dobrze - stwierdziła siedząca za mną Kramisha.
- Skąd wiesz z takie

odległości?

335

- Ma płask

e buty i włosy związała w kitkę. Ta dziewczyna

zawsze nosi obcasy, a włosy ma jak Barbie. To znaczy
klasyczna Barbie, a nie jedna z tych dz

wacznych laleczek

typu

B arbie tenisistka" czy .Barbie idzie do siłowni".

Przecież wszyscy wiedzą, że Barbie nie musi ćwiczyć,

żeby utrzymać zgrabną dupkę - zauważyła Shaunee.

Gówno prawda - pow

edziała Stevie Rae.

Że co?

Byłam zupełnie skołowana.

- Uwierz nam. Afrodyta nie wygląda dobrze

powtórzyła

Kramisha.

e użyła nawet błyszczyka. To zły znak - przyznała Erin.

- I nie pomalowała oczu. Świat się kończy - dodała

Shaunee, co było interesujące, bo stanowiło coś zbliżonego
do komentarza bliźniaczki.

Popa

rzyłam na nią: siedziała z przodu autobusu, jak najdalej

od tylnego miejsca Erin. Grzebała w torebce, jakby wsadziła
gdzieś jedną z tych pomadek z MAC

s, które wypuszczają na rynek,

ty się w nich zakochujesz

a oni wtedy

PRZESTAJĄ JE PRODUKOWAĆ, BO TAK NAPRAWDĘ NAS
NIENAWIDZĄ I CHCĄ, ŻEBYŚMY OSZALAŁY

W każdym

azie byłam pewna

że Shaunee ma zaróżowione

pol

czki. Czy wstydziła się przypadkowej uwagi, którą rzuciła po

tekście Er

n, czy raczej

się cieszyła z tego powodu? Nie miałam

czasu nad tym deliberować, bo Afrodyta wsiadła do autobusu
i opadła ciężko na fotel zaraz za miejscem kierowcy, czyli
bezpośrednio przede mną.

- Kawy - wychrypiała. - Powiedziałam Dariusowi

że musimy podjechać do Starbucksa

Umrę, jeżeli nie wypiję

hiper słodkiego podwójnego espresso z karmelem i nie zjem
mega kawałka ciasta kawowego z borówkami.

- Trochę dużo kalorii - zauważyła Kramisha.
- Spróbujesz mnie powstrzymać, a nie żyjesz - burknęła

Afrodyta.

336

Dobrze ci w tej fryzurze

powiedziała Shaunee

Do jasnej cholery, naprawdę nie potrzebuję litośc

połówki

zrosłomóżdżek. Aż tak beznadziejnie się nie czuję.
Shaunee wbiła w nią przeszywające spojrzenie.
- Nie jestem połówką niczego i nie oferuję ci litości. Powiedziałam

tylko

że podoba mi się twoja fryzura, bo zwykle tak się nie czeszesz,

ale jeżeli jesteś taką suką, że nie potrafisz przyjąć komplementu,
to możesz iść się pierdolić.

Wszyscy w autobusie zamarli. Zapanowała totalna przerażająca

sza. Nie widziałam

czy powinnam przywołać żywioły czy

aczej

uciekać. Afrodyta zsunęła okulary z nosa i spojrzała na Shaunee
ponad oprawkami. Oczy miała nadal przekrwione i sine i w ogóle
potwornie nieatrakcyjne, lecz widać było w nich błysk rozbawienia.

Chyba mi się podoba

że zaczęłaś używać własnego

mózgu

powiedziała.

Jasne. Jeszcze nie doszłam do tego, czy cię w ogóle

lubię

ale i tak podoba mi się twoja fryzura.

- Hm - skwitowała to Af

odyta

- Hm - mruknęła Shaunee.
Wszyscy odetchnęliśmy z ulgą.
I tak mniej więcej się to zaczęło. Stark był znowu dawnym

uroczym, seksownym i totalnie fantastycznym sobą.
Zapytałam

co w niego wstąpiło.

Spałem dzisiaj jak kłoda i czuję się jak Supe

man! -

powiedział.

Nie, no. Superman. Najwyraźniej faktycznie tak się czuł,

bo latał wszędzie, śmiał się i był super facetem. Najsłodszym
widokiem od czasu, kiedy obejrzałam ko

a Trololo na YouTubie

Tak więc zanim zaczęły się lekcje

wszystko układa

o się

zarąbiście

Nawet jazda do szkoły była w porządku. To znaczy

wiadomo, Afrodyta zrzędziła, ale to akura

nie było niczym dziwnym.

No i zaczęła rozmawiać z Shaunee, a to było miłe,

337

bo nie miałam wątpliwości, że Shaunee ma problem z własną

tożsamością, odkąd przestała stanowić część bliźniaczego duetu.
Poza tym zatrzymaliśmy się po drodze w Starbucksie

Wiem,

że adepci nie powinni czuć pobudzenia wywołanego kofeiną,
zanim jednak podjechaliśmy pod Dom

ocy, we wszystkich

buzowała energia.

Jasne

kiedy wylądowaliśmy w szkole, wszystko już mieliśmy

pod kontrolą

jak by powiedziała Stevie Rae: mniej więcej tak,

jak się ma pod kontrolą stado kotów.

Komplikacje zaczęły się na pierwszej lekcji. Wcale nie

zapomniałam, że Tanatos postawi mnie za przykład osoby
realizującej projekt pod tytułem "właśn

e próbuję się uporać

ze stratą rodzica". Tyle że jakoś zepchnęłam tę myśl na drugi
plan

zapewne miało to coś wspólnego z cudownością Starka

i moim szczęściem wynikającym z faktu, że mój chłopak
znowu zachowuje się jak dawniej.

A może po prostu nie chciałam o tym pamiętać. Może

przez chwilę wcale nie chciałam być pozbawioną mamy załamaną
dziewczyną.

W każdym razie moja wybiórcza amnezja zakończyła

się mniej więcej dwie koma pięć sekundy po tym, jak weszłam
do klasy w ślad za Stevie Rae i Rephaimem. Aurox już siedział

na tym samym miejscu co poprzedniego dnia. Popatrzył na mnie

przez sekundę, po czym odwróc

ł wzrok. Wtedy przypomniałam sobie,

co się szykuje - ta lekcja nie będzie moją rozrywką, nie będzie też
okazją do snu na jawie. Ta lekcja będzie ... no cóż - ze mną w roli
głównej. Poczułam kosmiczny ucisk w żołądku, zrobiłam się
nerwowa i niespokojna i marzyłam, żeby pójść do łazienki
albo do gabinetu pielęgniarki - gdziekolwiek

byle nie do

klasy.

Z tego, że mój kamień proroczy po raz pierwszy nie rozgrzał się

na widok Auroksa, dopiero później zdałam sobi

sprawę, bo

oczywiście Tanatos od razu zaczęła mówić, c

kompletnie odwróciło

moją uwagę, stanowiąc wisienkę na torcie ogóln

go stresu.

338

Przeczytałam wasze pytania i w wielu z nich znalazłam

powtarzające się tematy

oznajmiła. - Wiele osób

wyraziło chęć przedyskutowania na zajęciach, jak sobie radzić
z utratą rodziców. Prawda jest taka, że jeśli przejdziecie
Przemianę i staniecie się wampirami

nieuchronna będzie dla

was strata nie tylko rodziców, ale i wszystkich innych znanych
wam śmiertelnych. Jak bowiem wiecie, chociaż wampiry nie są
nieśmiertelne, to jednak żyją zdecydowanie dłużej niż ludzie.
Toteż aby omówić ten temat, zwróciłam się z prośbą o pomoc do
waszej koleżanki

która straciła rodzica oraz chłopaka

i to w obu

wypadkach na skutek śmierci. Mówię o Zoey Redbird.

Miałam ochotę umrzeć.
Wszyscy zamilkli i skupili się na nas

nawet ci debilni

czerwoni adepci z tylnych rzędów, z kręgu Da

lasa.

Chciałam

acząć od pozytywnej nuty

powiedziała

Tanatos

- Jak wiecie, posiadam dar komunikacji ze śmiercią.

Często jestem przewodnikiem dusz w ich wędrówce do
Zaświatów, więc mogę was zapewnić, że Zaświaty rzeczywiście
istnieją i czekają na nas. Nigdy w nich nie byłam, ale
Zoey owszem. - Uśmiechnęła się do mnie zachęcająco.

Rozumiem

że widziałaś zarówno swojego chłopaka, jak

i mamę radośnie wkraczających do królestwa Nyks?

- Tak - odparłam. Zdałam sobie sprawę

że mówię

zbyt cicho, więc odchrząknęłam i spróbowałam ponown

tym razem głośniej.

Tak. Widziałam

jak Nyks wita moją

mamę

i spędziłam tam nieco czasu z Heathem.

- Czy to piękne miejsce?
Zaczę

am myśleć o pozytywnych aspektach całej tej sprawy

i od razu poczułam, że ucisk w żołądku nieco zelżał

- Cudowne. Nawet kiedy moja dusza była rozbita na kawałki

i miałam poważny problem ze sobą, czułam płynący

339

z gaju bogini spokój i szczęście.

"Tylko że dla mnie pozostawały

niedostępne", dodałam w myślach

Stevie Rae podniosła rękę.
- Tak? - odezwała się Tanatos.
- Czy możemy zadawać pytania?
- Zoey? - Spojrzenie Tanatos powędrowało do mnie.
- Jasne. Tak

- W takim razie proszę, naj wyższa czerwona kapłanko,

możesz zadać pytanie - powiedziała Tanatos i objęła wzrokiem

całą klasę.

Parniętajcie jednak o zasadach dobrego

wychowania, które obowiązują na każdej mojej lekcji

Nastąpiła chwila ciszy, a potem Stevie Rae zadała pytanie:

To znaczy ... czy Zaświaty to taki duży gaj?

Byłam zaskoczona jej pytaniem i widocznym zainteresowaniem

- dotarło do mnie właśnie, że przecież nigdy nie
pytała mnie o nic w związku z Zaświatami. Prawdę mówiąc

kiedy już opuściliśmy Sgiach, wspomniałam o nich tylko
raz, kiedy prowadziłam rytuał dla Jacka, lecz poza tym z nikim
nie rozmawiałam na ten temat

- Tak, ale wiem

że są różne części Zaświatów. Kiedy

spotkałam Heatha po raz pierwszy, łowił ryby na pomoście
znajdującym się na prześlicznym jeziorze. - Chociaż nadal
było mi smutno z tęsknoty za Heathem, uśmiechnęłam się do
tego wspomnienia. - Heath uwielbiał łowić ryby

. Naprawdę

uwielbiał

Dlatego tam go właśnie znalazłam. Ale kiedy chodziło

o nasze bezpieczeństwo, udaliśmy się do gaju Nyks. To było w
innej części Zaświatów.

Damien podniósł rękę i Tanatos udzieliła mu głosu.

Wiem, że nie widziałaś tam Jacka, ale powiedziałaś,

że twoim zdaniem w Zaświatach są miejsca przypisane każdemu

z nas.

Pomyślałam chwilę i pokiwałam głową

- Myślę, że tak to można opisać. Jack jest zapewne

w sekcji sztuki i rękodzieła.

340

Damien uśmiechnął się przez łzy.

Zawsze chciał być projektantem mody. Jest w sekcji

Project Runaway.

– Ooo, fajna sekcja - usłyszałam gdzieś za plecami

i kilka osób zaśmiało się cicho.

Aurox z wahaniem uniósł rękę. Kiedy Tanatos wywołała

go po imieniu, odwrócił się, żeby mnie widzieć

- Powiedziałaś, że są różne części Zaświatów. Myślisz,

że jest też część, która byłaby miejscem kary?

Dziwne opalizujące oczy Auroksa wpatrywały się we

mnie z taką niewypowiedzianą udręką, że wiedziałam, iż to
pytanie sięga znacznie głębiej niż ciekawość i że moja odpowiedź
będzie dla niego czymś więcej niż tylko zwykłą informacją z lekcji.
Proszę, N

prześlij mi właściwe słowa

pozwól mi udzielić prawdziwej odpowiedzi.

Wzięłam głęboki oddech i poczułam w sobie ducha

Chwyciłam się żywiołu, który był przecież najbliższy memu
sercu, z nadzieją

że bogini poprowadzi mnie przez niego.

Kiedy zaczęłam mówić

zauważyłam

że w klasie zrobiło się cicho

a adepci w ostatniej ławce wręcz wstrzymali oddech.

- Widziałam w Zaświatach rzeczy, które były straszne

i nieprzyjemne, ale to były siły z zewnątrz, niepochodzące
od naszej bogini. Czy widziałam miejsce kary? Nie, widziałam
natomiast, jak Heath przechodzi do następnego królestwa Zaświatów.
Heath wierzył

że stamtąd odrodzi się na nowo. Kiedy odchodził,

powiedział mi, że chociaż musi iść dalej, nasza miłość zostanie
z nim ..

- Przerwałam i musiałam zamrugać mocno powiekami,

a i tak wytarłam łzę, która jakimś cudem wydostała mi się
z oka. - Intuicja mówi mi, że Nyks nie jest boginią kary

choć wcale

bym się nie zdziwiła

gdyby naprawdę podłe osoby odradzały się

w taki sposób

żeby zrekompensować okropieństwo swojego

minionego życia albo nauczyć się tego, czego nie nauczyły się
wcześniej.

341

- Chodzi ci o coś takiego jak na przykład damski bokser,

który urodzi się ponownie jako kobieta?

zapytała

Shaunee.

Albo jako kobieta w burce w Afganistanie - dodała

Afrodyta

unosząc sarkastycznie jedną brew.

- No właśnie, coś w tym rodzaju

odparłam. - Ale

myślę

że w jakiej postaci, gdzie i jak

to już zależy od bogini.

Myślisz, że my mamy na to jakiś wpływ?

zapytał

Aurox

Mam nadzieję - odpowiedziałam szczerze

wspominając

Heatha i moją mamę.

- Skoro więc wiemy ponad wszelką wątpliwość, że istnieją Zaświaty,

a nasi ukochani mogą znaleźć do nich drogę, nawet jeśli nie są
wampirami ani adeptami, ta myśl powinna przynieść nam ulgę w
świadomości, że przeżyjemy wszystkich naszych śmiertelnych
krewnych i znajomych. Co nie oznacza wcale, że utrata rodzica
jest łatwa. Zoey, wiem, że to dla ciebie bolesne, ale czy mogłabyś
powiedzieć nam, co jest dla ciebie najtrudniejsze w związku
ze śmiercią mamy?

Pokiwałam głową i otworzyłam usta, by powiedzieć, że

teraz nie ma już szansy na zrekompensowanie naszych kiepskich
kontaktów w ciągu ostatnich trzech lat, lecz nie byłam
w stanie wydobyć z siebie słowa.

Bez pośpiechu - powiedziała Tanatos.

Stevie Rae chwyciła mnie za rękę.
- Nie denerwuj się

szepnęła, ściskając moją dłoń. -

Udawaj

że jesteśmy tu tylko we dwie. Mnie możesz powiedzieć.

Popatrzyłam na moją najlepszą przyjaciółkę i wyrzuciłam

z siebie:

To takie okropne

że nie wiem

co jej się dokładnie

stało.

Jak myślisz

dlaczego to właśnie tak cię smuci?

342

e zadała Tanatos z profesorskiego podwyższenia

jednak patrzyłam wyłącznie na Stevie Rae

- Dlaczego byłoby ci lepiej, gdybyś wiedziała

co się

stał

two

amie?

zapytała moja przyjaciółka, uśmiec

hając

ie.

o kt

ś m

si za

łacić za to, co jej zrobiono

powiedziałam

- Chodzi ci o zemstę

? -

zapytała Tanatos i dopiero

wte

y na nią spojrzałam.

Nie, o s

rawiedliwość

odparłam zdecydowanie

- To sz

het

i zro

iałe

, że do

agasz s

ię

sprawied

iwości.

e dla was wszyst

ich

ekcją: istnieje

znaczna różnica pomiędzy prag

ieniem zemsty i pomszczenia

krzywdy a chęcią ujawnienia prawdy

by sprawiedliwości

stało się zadość

rzekła Tanatos

patrząc mi w oczy.

Sądzę,

że

estem w stan

e pomóc ci w dojściu do p

awdy, co

dzi

słuszne wobec two

ej mamy, a to

e pozw

uporać się z żało

To znaczy?

Rozmawiałam z twoją babcią

Dzisiaj mija piąta noc

od śmierci tw

jej mamy

Wyjaśniłam jej

że w naszych wierzen

ach

iąt

est ważną cyfrą

odpowiada wszystkim żyw

łom i

aszemu

związkow

z nimi

Twoja babcia zg

dziła się przerwać rytuał

oczyszczenia w tę piątą noc

Nie mam stuprocentowej pewności

ale ufam, że przy pomocy żywiołów przywoływanych przez wasz
krąg i dzięki twojej bliskości ze zmarłą uda mi się wyjawić szczegóły
zbrodn

O i

le j

esteś g

towa utworzyć k

ąg i być świadkiem tego

się

każe.

- Jestem gotowa.

Zrobiło mi się słabo

lecz wiedziałam,

że muszę przez to przejść

I jeszcze coś.

Tanatos przeniosła wzrok na Stevie Rae

Zoey utworzy krąg

Moja obecność będzie konieczna,

zywołać śmierć, ale cała res

ta leży w twoich rękach.

343

W moich? - Stevie Rae aż pisnęła.

- To w twoim żywiole ten mord odcisnął ślad. Dzięki

twojemu żywiołowi zostanie ujawniony

- Tanatos obiegła

wzrokiem wszystkie osoby z mojego kręgu, po czym mówiła
dalej: - To nie będzie przyjemne. Mama Zoey została
zamordowana

Jeśli nam się uda

zobaczymy ten odrażający

czyn. Każdy z was musi wziąć udział w tym procesie z własnej
woli

w skupieniu i z pełną świadomością tego, na co się

zgadzacie.

- Ja jestem gotowa - odezwała się od razu Stevie Rae.

Ja też

...

Tak

.. Jestem gotowa - rozległy się potwierdzenia

Shaunee, Damiena i Erin

- W takim razie postanowione

Wyjedziemy zaraz po zakończeniu

tej lekcji. Osoby, których imiona teraz wyczytam

niech czekają na parkingu i przygotują się do rytuału

Osob

których nie wymienię, udadzą się na drugą lekcję

Jako

zadanie domowe napiszecie wypracowanie na temat straty.
To dotyczy zarówno uczniów biorących udział w rytuale

jak

i tych, którzy zostają w szkole. Pojadą ze mną następujące
osoby: Zoey

Stevie Rae

Damien

Shaunee

Erin i Afrodyta.

Co do reszty

możecie zacząć pisać wypracowania. Życzę

wam miłego dnia. Bądźcie pozdrowieni.

Tanatos pokłoniła

się oficjalnie przed klasą i usiadła za swoim biurkiem.
Afrodyta opadła na krzesło obok mnie i zaczęła szeptać:
- Pogadaj z Tanatos

Niech absolutnie nie zabiera Smoka.

Zamilkła na chwilę

Przechy

iła głowę, żeby spojrzeć

na Stevie Rae i Rephaima, którzy siedzieli ze złączonymi
głowami i gadali jak najęci.

Jeśli się nie mylę, a ja się nigdy

nie mylę, Stevie będzie chciała zabrać ze sobą swojego
ptakoluda

Co mnie w sumie nie dziwi

bo wiem

że Darius

też mnie nie puści samej. Tyle że obecność Rephaima oznacza

że Smoka nie może tam być. W przeciwnym razie zgodnie z moją
wizją Rephaim zostanie rozpłatany.

- Cholera!

powiedziałam.

344

- Przeklinasz?
- Nie. To taka choroba. Nie życzę jej nikomu.
- Dorośnij wreszcie, Zoey.
- A ty się wal! - rzuciłam krótko.
Afrodyta wy

uchnęła śmiechem i całe moje niby

przekleństwo

dużej dziewczynki poszło się gonić. Westchnęłam,
a ponieważ rozległ się właśnie dzwonek, wstałam i podeszłam powoli,
lecz zdecydowanie do biurka Tanatos.

Podniosła wzrok, nie spojrzała jednak na mnie, tylko popatrzyła

dookoła

- Aurox, podejdź na chwilę, proszę! - zawołała.
Aurox wychodził już z klasy, ale zatrzymał się i odwrócił

- Wołałaś mnie, kapłanko?
- Chciałam odpowiedzieć na pytanie, które zadałeś na

kartce

- To ja zaczekam na korytarzu ... - zaczęłam.
- Nie musisz wychodzić - przerwała mi Tanatos. -

Odpowiadam tak samo wszystkim, którzy zadają to pytanie.

- Nie rozumiem - rzekł Aurox.

Prawdę powiedziawszy, ja też nie rozumiałam. Aurox zapytał:

"Kim jestem?". Jak na takie pytanie może istnieć tylko
jedna odpowiedź?

- Zrozumiesz, kiedy wysłuchasz mnie do końca. Wyłącznie

my możemy odpowiedzieć na pytanie, kim jesteśmy

Sami o tym decydujemy, dokonując życiowych wyborów.
To

w jaki sposób przyszliśmy na świat, kim są nasi rodzice,

skąd pochodzimy, jaki mamy kolor skóry, kogo kochamy .

to wcale nie stanowi o tym, kim jesteśmy. Stanowią o tym
nasze czyny. Także po śmierci.

Zauważyłam zaskoczenie w oczach Auroksa.
- Przeszłość nie ma znaczenia?
- Przeszłość ma ogromne znaczenie, zwłaszcza jeśli nie

wyciągamy z niej żadnej nauki. Ale przyszłością nie może
rządzić to, co było.

345

- Czyli to ja decyduję

kim jestem? - Aurox mówił powoli

jakby właśnie rozpracowywał zagadkę.

Tak

Dziękuję

kapłanko

Nie ma za co. Możesz odejść.

Prz

łoż

ł do serca rękę zwiniętą w pięść i skłonił

ię głęboko

po czym wys

edł z klasy.

Patrzyłam w ślad za nim

nadal rozmyślając nad tym

jaki

ał się zaskoczony

kiedy Tanatos mi przerwała:

Zoe

wiem

że ten rytuał będzie dla ciebie trudny

ale

jestem przekonana

że pozwoli ci zamknąć pewien etap żałoby

Też tak sąd

zę

przyznałam i czując się jak małe

dziecko prz

łapane

ręką w słoju

cukierkami

szybko dodałam

podnosząc

zrok na Tanatos:

To znaczy

cale nie

chcę tego robić. Nie chcę widzieć

co się stało z mamą

tylko

że ciągle to oglądam oczyma duszy. Prawda przynajmniej

astopuje moją w

obraźn

Tak

ła

nie

ię stani

A ten rytuał

. Kto w nim będzie uczestniczył

Osoby

które przed chwilą wymieniłam. Domyś

się

ój strażnik będ

ie chciał ci towarz

szyć

tak samo

jak D

riu

s Af

rody

ty.

iście i ja będę. Kieruj się intuicją

Zoe

. Cz

jes

cze kogoś chciałab

yś

tam widzieć

Miałam wrażenie

że w k

asie nadal czuć obecność Auroksa.

Pokręciłam głową.

- Nie

kogo

Mój kr

g i wojownic

w zupełno

ci wystarc

ale jest jedna o

oba

której nie chc

ałabym tam

widzieć.

Tanato

uniosła brwi

więc dodałam: - Smoka

Lankforda. On nienawid

i Rephaima, który w pewien sposób

pełni rolę

ojownika Ste

ie Rae

, w

ięc musi z nią b

niłam i s

bko podjęłam dec

yzj

. "

Tanato

powinna wiedzieć

W dodatku wczoraj Afrodyt

miała wizję

w której Smok był

amieszany w zabójstwo Rephaima.

346

Wolałabym, żeby nic takiego się nie zdarzyło podczas rytuału
ujawnienia szczegółów śmierci mojej mamy.

- Zadaniem Smoka Lankforda jest obrona szkoły

i wszystkich uczniów. Gdyby dopuścił do tego

by Rephaimowi

stała się krzywda lub wręcz sam się do tego przyczynił,
byłoby to rażącym naruszeniem jego obowiązków

dlatego

zaraz mu ...

- Moment - przerwałam jej.

Nie chcę, żeby rytuał

był pułapką dla Smoka. Nie chcę, żeby dramat Smoka w jakikolwiek
sposób powiązał się z tym

co się stało z moją mamą.

Jej morderstwo jest wystarczającą tragedią

Czy nie możes

dopilnować

żeby Smoka tam nie było? Jego problemem zajmiemy

się później.

Tanatos skłoniła delikatnie głowę

- To słuszna uwaga i masz rację, że mi o tym przypomniałaś.

Śmierć twojej matki nie jest właściwą okazją, by poddawać Smoka
próbie czy ujawniać jego niedoskonałości

Dopilnuję

by nam nie towarzyszył

- Dziękuję - odparłam.
- Podziękujesz mi

kiedy będzie po wszystkim. Przekonałam się już

że zmarli często ujawniają sprawy

o których ż

wi nie powinni wcale

wiedzieć.

I tym złowieszczym akcentem Tanatos zakończyła nas

rozmowę

Wyszłam z klasy i ruszyłam na parking - w kierunku

przyszłości, której nikt z nas nie był w stanie przewidzieć.

Kiedy zadźwięczał dzwonek kończący pierwszą lekcj

Neferet podeszła nonszalancko do drzwi klas

Pod pretekstem

pożegnania się z garstką uczniów, którzy pozostali jej
po tym, jak Tanatos zgarnęła adeptów na swoje specjalne

347

zajęcia, Neferet stanęła tak, by widzieć uczniów wychodzących

z lekcji swojej rywalki.

Dallas, teraz byłaby doskonała okazja, by wprowadzić

kolejne zamieszanie.

Ledwo ta myśl uformowała się w jej głowie, Dallas we

własnej osobie ukazał się w wyjściu. Nie miał jednak silnej,
prowokującej postawy. Neferet się skrzywiła. Zarówno on,
jak i ta jego poszarpana banda wyślizgiwali się z klasy Tanatos

jak psy z podkulonymi ogonami.

Potem z klasy wyszła grupa Zoey - lecz bez Zoey -

i wszyscy ruszyli w tym samym kierunku

. "

W tym samym

kierunku?" Przecież mieli lekcje w różnych częściach szkoły

Chociaż zwykle zachowywali się jak stado baranów

nie powinni iść nigdzie razem.

Z sali wyszedł Aurox i Neferet się uśmiechnęła.
Jej narzędzie jakby wyczuło na sobie jej wzrok, bo od

razu na nią spojrzało.

- Chodź - wyszeptała bezgłośnie i wskazała ręką na

swój gabinet. Nie czekała jednak

czy jej posłucha. Wiedziała,

że jak zawsze wypełni rozkaz.

- Tak, kapłanko - powiedział, stając przed biurkiem.

- Wzywałaś mnie?

- Czy na pierwszej lekcji wydarzyło się coś niezwykłego?
- Niezwykłego, kapłanko?
Neferet z trudem powstrzymała irytację. "Czy on musi

być tak głupi?"

- Tak, niezwykłego! Zauważyłam, że Dallas i jego

adepci wydawali się nienaturalnie zamknięci w sobie, a cała
grupa uczniów najbliższych Zoey Redbird udała się razem
w jednym kierunku, jakby się nie rozchodzili na kolejne lekcje.

- To słuszna obserwacja, kapłanko. Tanatos zamierza

uczestniczyć w rytuale przeprowadzanym przez Zoey i jej

348

krąg, a następnie przywołać wizję śmierci. Tanatos pragnie,
by Zoey stała się świadkiem ujawnienia prawdy dotyczącej
śmierci jej matki i w ten sposób mogła zamknąć okres żałoby.

- Co takiego? - Neferet miała wrażenie

że zaraz eksploduje.

Tak, kapłanko. Tanatos postawiła Zoey za przykład

ego

jak adepci i wampiry mogą się uporać ze stratą rodzica.

Neferet uniosła rękę z wyprostowaną dłonią i macki
ciemności od razu do niej przypełzły. Aurox zrobił krok do
tyłu, najwyraźniej nie czując się komfortowo w kontakcie

z tak gwałtownymi emocjami kapłanki

Neferet z trudem się

opanowała, a wtedy uspokoiły s

ę także kleiste macki

- Gdzie ten rytuał ma się odbyć?

- W miejscu, gdzie zginęła matka Zoey.
- Kiedy?

zdołała wykrztusić Neferet przez zęby

Kiedy ma się to stać?

Już się zbierają do wyjazdu, kapłanko

– Jesteś pewien że Tantos będzie im towarzyszyć?

- Tak

kapłanko.

- Niech będą przeklęci wszyscy śmiertelni! - Neferet

niemal wypluła z siebie te słowa.

Rytuał ujawniający .

konieczne będzie użycie bardzo konkretnego zaklęcia. -
Zaczęła stukać długimi paznokciami w blat biurka, gorączkowo
myśląc.

Na pewno podstawą będzie żywioł ziemi,

bo śm

erć odcisnęła ślad właśnie na ziemi. Czyli trzeba zatrzymać

nie Zoey, lecz Stevie Rae.

Spojrzała znowu na Auroksa

. -

To mój

rozkaz: powstrzymasz ten rytuał i przywołanie śmierci. Zrób,
co tylko będzie konieczne

zabij, jeśli będzie trzeba

ale nie chcę

żeby zginęła któraś z kapłanek

- Skrzywiła się ze złością

Niestety, cena za śmierć kapłanki jest zbyt

wysoka

zwłaszcza że nie mam odpowiedniej ofiary, którą mog

abym

złożyć - mruknęła niemal do si

bie i spojrzała w opalizujące oczy

swojego narzędzia.

- Nie

zabijaj żadnej kapłanki. Wolałabym, żeby n i k t się nie dowiedział

o twojej obecności, jeśli jednak po kryjomu nie uda
ci się powstrzymać rytuału, rób, co trzeba. Rozkazuję, żeby
rytuał i zaklęcie się nie powiodły i żeby Tanatos nie mogła
ukazać, jak zginęła matka Zoey. Czy mnie rozumiesz?

- Tak, kapłanko.
- W takim razie idź i wypełnij mój rozkaz. Jeżeli zostaniesz odkryty,

nie oczekuj, że pospieszę ci na ratunek. Zapomnę, że była między nami
ta rozmowa.

Aurox stał i gapił się na nią.

Co jest? Dlaczego nie wypełniasz polecenia?

Nie wiem, dokąd iść, kapłanko. Jak mam dotrzeć do

miejsca, gdzie odbędzie się rytuał?

Neferet z trudem powstrzymała pragnienie, by powalić go

na kolana mackami ciemności. Szybko zanotowała adres na
kartce papieru, wydarła ją z notesu i podała Auroksowi.

- Skorzystaj z GPS-u, który ci pokazałam. Tu masz adres. Łatwo

tam dotrzesz.

Skłonił się i zabrał kartkę.
- Według rozkazu, kapłanko - powiedział, wychodząc.
- I bądź ostrożny. Nikt nie może zobaczyć, że przyjechałeś.
- Tak, kapłanko. - I zamknął za sobą drzwi

Neferet popatrzyła w ślad za nim.
- Jaka szkoda, że nie jest bystrzejszy

szepnęła do

ciemnych macek, które wpełzały jej po ramionach i pieściły
nadgarstki. - Ale wy jesteście bystre, czyż nie? Idźcie
za nim. Wzmocnijcie go. Obserwujcie. Dopilnujcie, żeby nie
zawiódł, wypełniając mój p r o s t y rozkaz. A potem wróćcie
i wszystko mi powiedzcie. - Macki się wahały, Neferet
więc westchnęła i ostrym paznokciem rozcięła sobie skórę
na bicepsie. Zacisnęła zęby, kiedy ciemność karmiła się jej
krwią. Po chwili odsunęła macki i polizała skórę, zamykając

350

ranę. - Idźcie. Dostałyście zapłatę

Wypełnijcie po

ecenie

Cienie ześlizgnęły się z niej

a Neferet zadowolona zawołała

swoją asystentkę i nakazała

ej przyniosła kieliszek

wina zmieszanego z krwią

- Ty

ko tym razem znajdź krew jakiejś dziewicy

warknęła, kiedy mło

a wampirka r

szyła, by wypełnić po

ecenie

- Inna będzie zbyt p

ejska, a mam przeczucie

że

wkrótce

ę miała co celebrować.

- Tak, kapłanko

Wedł

g rozkaz

Wampirka skłoniła się

wybiegła.

- I bardzo dobrze - rzekła głośno Neferet do słuchających

cieni. - Wszystko ma być tak

jak ja każę. Któregoś

nia przestaną mówić do mn

e "kapłanko

, a zaczną nazywać

mnie boginią. Już wkrótce…

I zaśmiała się.

JEST TO TŁUMACZENIE OFICJALNE SKOPIOWANE
Z KSIĄŻKI A WIĘC NIE ODPOWIADAM ZA BŁĘDY
W TEKŚCIE JAK RÓWNIEŻ BŁĘDY
ORTOGRAFICZNE ITP. LILI2412

CODZIENNIE NOWY ROZDZIAŁ LUB NAWET KILKA ROZDZIAŁÓW



POZDRAWIAM CHOMICZKI LILI2412