Antonina Domańska, powieściopisarka i działaczka pracująca w

organizacjach opiekujących się dziećmi, urodziła się w roku 1853 w
Kamieńcu Podolskim, zmarła w roku 1917 w Krakowie. Debiutowała w
roku 1890 drobnymi utworami dla dzieci, a następnie od 1909 roku zaczęła
pisać powieści historyczne, które stały się bardzo popularne wśród
ówczesnych czytelników dziecięcych.

Głęboka znajomość epoki, oparta na sumiennych studiach

historycznych, umiejętność sugestywnego odtwarzania klimatu
opisywanych czasów, barwna, niekiedy wręcz sensacyjna fabuła, żywe
postaci i humor - to wielkie zalety pisarstwa Domańskiej, dzięki którym jej
książki wznawiane są do dziś. Do najczęściej wydawanych powieści
należą “Paziowie króla Zygmunta” (1910), “Historia żółtej ciżemki” (1913) i
“Krysia Bezimienna” (1914).

Książka “Przy kominku” ukazała się po raz pierwszy w roku 1911. Jest

to zbiór baśni osnutych na tradycyjnych motywach podań ludowych.
Baśnie napisane są stylizowanym językiem, naśladującym mowę polskiej
wsi z czasów, kiedy w powszechnym użyciu były jeszcze gwary.