Kantata BWV 25
(na 14 Niedzielę po Trójcy Świętej [Zesłaniu Ducha Świętego])
Es ist nichts Gesundes an meinem Leibe
– Nie ma ani cząstki zdrowej na moim ciele
(data I wykonania: 29.08.1723 [Lipsk]; tłumaczenie polskie – Armin Teske)
I. Chorus
Es ist nichts Gesundes an meinem Leibe
vor deinem Dräuen und ist kein Friede
in meinen Gebeinen vor meiner Sünde.
Nie ma ani cząstki zdrowej na moim ciele
w obliczu rozgniewania Twego, nie ma
odpoczynku moim kościom w obliczu mego
grzechu.
II. Recitative (Tenor)
Die ganze Welt ist nur ein Hospital,
Wo Menschen von unzählbar großer Zahl
Und auch die Kinder in der Wiegen
An Krankheit hart darniederliegen.
Den einen quälet in der Brust
Ein hitzges Fieber böser Lust;
Der andre lieget krank
An eigner Ehre hässlichem Gestank;
Den dritten zehrt die Geldsucht ab
Und stürzt ihn vor der Zeit ins Grab.
Der erste Fall hat jedermann beflecket
Und mit dem Sündenaussatz angestecket.
Ach! dieses Gift durchwühlt auch meine Glieder.
Wo find ich Armer Arzenei?
Wer stehet mir in meinem Elend bei?
Wer ist mein Arzt, wer hilft mir wieder?
Cały świat jest tylko szpitalem,
Gdzie ludzi pokolenia całe,
Także w kołyskach dzieci małe,
Leżą śmiertelnie zachorzałe.
Więc tutaj dręczy pierś jednego
Gorączka pożądania złego.
A drugi w smrodzie leży cały,
To jest choroba własnej chwały.
Trzeciego żre chciwość pieniądza,
Przedwcześnie go do grobu strąca.
Każdy jest pierwszym upadkiem splamiony,
I trądem grzechu zarażony.
Ta trucizna także me członki poraża.
Ach, gdzie lekarstwo znajdzie się?
Kto w mojej biedzie wesprze mnie?
Gdzie znaleźć mogę ja lekarza?
III. Aria (Bas)
Ach, wo hol ich Armer Rat?
Meinen Aussatz, meine Beulen
Kann kein Kraut noch Pflaster heilen
Als die Salb aus Gilead.
Du, mein Arzt, Herr Jesu, nur
Weißt die beste Seelenkur.
Ach! Któż radę dać mi zdoła?
Mego trądu i rozkładu
Nie wyleczą żadne zioła,
Tylko maści z Gileadu.
Tylko Jezus jest lekarzem,
Duszy On kurację wskaże.
