65.Ustrój państwa i administracji według Konstytucji
kwietniowej z 23.IV.1935
Punktem wyjścia prac legislacyjnych stały się tezy
konstytucyjne ,przygotowane przez posła BBWR Stanisława
Cara. Tezy te odgrywały się całkowicie od zasady na jakich
była zbudowana konstytucja marcowa i przyjmowały nowe
założenia i rozwiązania ustrojowe. W dniu 26.01.1943r. na
posiedzeniu sejmu złożone zostały tezy nowej konstytucji. Po
przyjęciu projektu konstytucji przez senat 15.01.1931r. i
aprobowaniu poprawek przez sejm, konstytucja została przez
prezydenta 23.04.1935r. W wyniku przewrotu majowego
stworzony został w Polsce nowy system rządzenia państwem.
Istniały autorytarne metody sprawowania władzy. Koncepcja
państwa totalnego stanowiła przeciwieństwo państwa
demokratyczno
–
liberalnego.
Państwo
totalitarne
obejmowało swą reglamentacją wszelkie przejawy życia
zbiorowego, a także indywidualnego ingerując we wszystkie
dziedziny życia politycznego, społecznego, kulturalnego przy
pomocy
zarządzeń
odgórnych.
Jednostka
została
podporządkowana państwu, które określało zasady jej
postępowania i zachowania. Społeczeństwo stawało się
przedmiotem
działalności
organów
państwowych.
Kierownictwo państwa skupiło się w rękach jednostki
(wodza),będącej
jednocześnie
szefem
jednej
partii
politycznej, która opanowała cały aparat państwowy i
nadawała kierunek polityczny jego działalności. Konstytucja
państwowa utrzymywała dotychczasową nazwę państwa
Rzeczypospolita Polska, zachowała też zasadę w jednolitości
państwa z ustępstwami na rzecz autonomii Śląska. Uznawała
prymat interesów zbiorowych nad indywidualnymi. Akcent
przenosił na obowiązki jednostki wobec państwa, a nie jej
prawa. Uprawnienia obywatela do udziału w życiu
politycznym uzależniała od zasług położonych dla dobra
powszechnego. Państwu zapewniała stanowisko nadrzędne
wobec społeczeństwa. Odrzucała zasadę zwierzchnictwa
narodu, a w konsekwencji również zasadę podziału władzy.
Konstytucja kwietniowa wyliczała jako organy państwa: rząd,
senat, sejm, siły zbrojne, sądy, kontrolę państwową.