Płeć mózgu - Recenzja

Kobieta i mężczyzna różnią się od siebie. Mózg nasz skonstruowany jest w inny spo-

sób, co powoduje, że reagujemy odmiennie na te same zachowania, zdarzenia, ma-

my inne spostrzeżenia i odczucia, inaczej patrzymy na świat.

Od bardzo dawna naukowcy podejmują próby by poznać różnice między płciami,

choć niejednokrotnie były one dość prymitywne. Badania wiele razy dowodziły, że

płcie nie są równe pod względem intelektualnym ( Gustaw Le Bon). W 1911 roku

Bayerthal uznał, że minimalny obwód głowy dla profesora chirurgii powinien wynosić

52 -

53 cm, "poniżej 52 cm nie można oczekiwać żadnej znaczącej działalności inte-

lektualnej, a poniżej 50,5 cm nie można oczekiwać normalnego poziomu inteligencji".

Twierdził też, że inteligentne kobiety nie istnieją.

W latach 50 dr

D. Wechsler stwierdził, że ponad 30 testów na inteligencje "dyskrymi-

nuje" mężczyzn lub kobiety. Dzisiaj interpretacje niektórych badań mogą nas dziwić,

a

niekiedy okazać się śmieszne.

Pierwsze testy na potwierdzenie tezy dotyczącej różnic podjęto w 1882 roku w South

Kensington Museum w Londynie przez Francisa Gattona. Stwierdził on, że kobiety są

bardziej wrażliwe na ból, a mężczyźni na ostre świszczące dźwięki, mają większą

zdolność do pracy w warunkach stresu, mają większą siłę chwytu. Dziesięć lat póź-

n

iej w Stanach Zjednoczonych przeprowadzone badania wykazały, że kobiety słyszą

lepiej niż mężczyźni, posługują się tradycyjnym słownictwem, podoba im się bardziej

kolor niebieski od czerwonego, wolą rozwiązywać problemy praktyczne i konkretne.

Mężczyźni natomiast wybierają kolor czerwony, używają swobodniejszego języka,

preferują myślenie ogólne i abstrakcyjne.

W 1984 roku opublikowana książkę " Kobieta i mężczyzna" autorstwa H. Ellisa, która

spotkała się z dużym zainteresowaniem. Stwierdził on m.in., że kobiety mają prze-

wagę nad mężczyznami pod względem sprytu, pamięci, umiejętności udawania,

zdolności do współczucia, cierpliwości i schludności. Prace kobiet naukowców wg.

niego były dokładniejsze niż naukowców płci męskiej.

Matka i ojciec przekazują połowę własnych genów, niezbędnych do rozwoju potom-

ka. Ten przekazany materiał określa wiele cech dziecka np. kolor oczu, włosów, gru-

pę krwi. Płeć zależy od tego, który z tzw. chromosomów płciowych ojca zostanie

przekazany komórce jajowej. Kobiety mają w swych komórkach dwa chromosomy X,

lecz komórka jajowa przygotowana do zapłodnienia zawiera tylko jeden chromosom

X. Komórki mężczyzn mają tylko jeden jeden chromosom X i jeden chromosom Y.

Jeżeli komórka jajowa zostanie zapłodniona plemnikiem z chromosomem X, nowo-

rodek

będzie dziewczynką. Jeżeli jednak plemnik ojca przekaże chromosom Y, po-

tomek będzie chłopcem. Drugim czynnikiem mającym wpływ na płeć dziecka są

hor

mony. Płód ukształtuje się jako męski, gdy obecne będą hormony męskie, a płód

żeński gdy tych hormonów nie będzie.

Mózg nie narodzonego jeszcze dziecka kształtuje się w 6, 7 tygodniu po zapłodnie-

niu. Gdy mózg zaczyna się formować, płód męski poddany zostaje działaniu hormo-

nu męskiego, dawka tego hormonu jest w tym okresie czterokrotnie wyższa niż po-

ziom, który osiągnie przez cały okres niemowlęcy i dziecięcy. Najwyższa ilość hor-

monu męskiego występuje właśnie 6 tygodni po zapłodnieniu, a także w okresie doj-

rzewania.

Al

e możemy mieć do czynienia z pewnymi zaburzeniami. Może występować odpo-

wiednia ilość męskich hormonów, aby rozwinęły się męskie narządy płciowe, ale te

narządy mogą nie wytworzyć dodatkowej ilości tego hormonu, by mózg ukształtował

się według męskiego wzorca. W efekcie na świet przyjdzie dziecko z kobiecym mó-

zgiem w męskim ciele. W taki sam sposób płód żeński przez przypadek może zostać

poddany działaniu męskiego hormonu i urodzi się dziecko z mózgiem męskim w ko-

biecym ciele.

Przeprowadzono szereg badań, które odpowiadają na pytanie czemu niektóre

dziewczynki wykazują cechy typowe dla chłopców i odwrotnie. Stwierdzono na przy-

kładzie dziewczynki, że wpływ może mieć nieprawidłowość działania gruczołu nad-

nercza, który wydziela substancję podobną do męskiego hormonu, który oddziałuje

na żeński mózg. Narodzona dziewczynka ma więc mózg ukształtowany według

wzorca męskiego. Nieprawidłowość ta powoduje także wykształcenie się niedorozwi-

niętych męskich narządów płciowych z równoczesnych ukształtowaniem prawidło-

wych żeńskich. Męskich narządów można się pozbyć chirurgicznie. lecz zmian, które

zaistniały już w mózgu niestety nie da się odwrócić. Innym schorzeniem jest zespół

Turnera, który polega na tym, że kobietom brak jednego z chromosomów X (X0), ko-

biety te zachowują się przesadnie po kobiecemu.

Wpływ na zachowanie może mieć także przyjmowanie hormonów syntetycznych.

Jeśli kobieta w czasie ciąży przyjmowała hormony żeńskie, a urodziła dziecko płci

męskiej, to mózg uformował się według żeńskiego wzorca. Tak samo wpływa przyj-

mowanie przez matkę hormonu męskiego na płód żeński, urodzona dziewczynka

będzie miała cechy typowe dla chłopców.

O tym jacy jesteśmy, jak czujemy, myślimy, zachowujemy się decyduje nasz mózg.

Mózg człowieka osiągnął najwyższy poziom rozwoju w porównaniu z mózgami pozo-

stałych istot żywych, ale jest najmniej poznany. Być może nigdy nie będziemy w sta-

nie odkryć i zrozumieć w pełni wielu zjawisk, które uważamy za oczywiste, takich jak:

pamięć, język twórczość itp. Mózgi kobiet są nieco mniejsze niż mężczyzn, ale nie

ma to żadnego znaczenia jeśli chodzi o inteligencję. Prawa półkula mózgu odpowia-

da za informacje przestrzenne, werbalne, wizualne. Osoba z uszkodzoną prawą pół-

kulą traci poczucie orientacji nawet we własnym domu. Półkula ta odpowiedzialna

jest także za kształty, wzory i myślenie abstrakcyjne. Lewa półkula to zdolności języ-

kowe, praktyczne, konkretne,

odpowiada za porządek linearny. Prawa półkula mózgu

kontroluje

lewą stronę ciała, a lewa półkula stronę prawą. Wiedza o tym, które części

mózgu odpowiadają za określone funkcje pochodziła najczęściej z pól bitewnych.

Jednak wadą było to, iż poznawano wówczas zachowania męskie, a wzmianek o

kobietach było niewiele. Przyjęto wówczas, że to co dotyczy mężczyzn w takiej sa-

mej części przypisać można kobietom. Badania nad funkcjonowaniem mózgu kobiet

pr

zeprowadzono wiele lat później. Pierwsze wiadomości zawdzięcza się psycholo-

gowi Herbertowi Landsell. Przepro

wadził on badania, z których dowiedzieliśmy się,

że uszkodzenie tych samych obszarów mózgu u kobiet i mężczyzn wywołuje inne

skutki.

Mężczyźni z uszkodzeniem prawej półkuli mieli kłopoty z testami dotyczącymi orien-

tacji przestrzennej, w sytuacji gdy kobiety z takimi s

amymi uszkodzeniami miały te

zdolności ograniczone w małym stopniu. Mężczyźni w porównaniu z kobietami stracili

zdolność do wykonywania zadań przestrzennych w testach IQ. Badacz ten następnie

zajął się lewą półkulą. Zarówno kobiety i mężczyźni mieli uszkodzony ten sam obszar

mózgu odpowiedzialny za zdolności językowe. Mężczyźni stracili wiele z tych umie-

jętności, kobiet dotknęło to w małym stopniu. Landsell doszedł do wniosku, że u ko-

biet zdolności przestrzenne i językowe kontrolowane są przez obie półkule, a u męż-

czyzn za przestrzeń odpowiada prawa półkula, a za językowe - lewa. Im bardziej

mózg bliższy jest wzorcowi kobiecemu, tym bardziej rozproszone są jego funkcje.

Profesor Doreen Kimura odkryła, że funkcje językowe (gramatyka, ortografia, fonety-

ka) u

mężczyzn znajdują się z przodu i z tyłu lewej półkuli, a u kobiet są skupione z

przodu

półkuli lewej. Z kolei Sandra Witleson stwierdziła, że mężczyźni mogą wyko-

nywać dwie czynności jednocześnie, ponieważ za każdą z nich odpowiada inna pół-

kula mózgowa. U kobiety natomiast te same czynności kontrolowane są przez obie

półkule i kolidują one ze sobą, więc kobieta nie może wykonywać ich jednocześnie.

Zajęła się też uczuciami, wpływem zdarzeń na reagowanie u płci. Wiemy, że prawo-

stronne pole widzenia przekazywa

ne jest do lewej półkuli, a lewostronne do prawej.

Wyobrażenia wzrokowe wpływały uczuciowo na kobiety bez względu czy były w le-

wym czy w prawym polu widzenia. Mężczyźni natomiast reagowali emocjonalnie na

zdarzenia, które przekazywane były do prawej półkuli, czyli w lewym polu widzenia.

Za emocje u kobiet i mężczyzn odpowiadają określone obszary w mózgu i są one

różnie umiejscowione. Różnice dotyczą ciała modzelowatego, czyli włókien łączą-

cych półkule, i zapewniają przepływ informacji między nimi. Ciało modzelowate u ko-

biet jest grubsze niż u mężczyzn, więc możliwy jest większy przepływ informacji mię-

dzy prawą a lewą półkulą. Dlatego kobiety potrafią lepiej wnioskować, kojarzyć i łą-

czyć ze sobą informacje werbalne i wizualne. Za emocje u mężczyzn odpowiada

prawa

półkula, a za zdolność ich wyrażania w mowie lewa, więc trudniej płci tej wy-

razić swoje uczucia. Funkcje emocjonalne u kobiety umieszczone są w obu półku-

lach, dodatkowo dzięki ciału modzelowatemu może ona lepiej wyrazić swoje uczucia,

ponieważ powoduje ono lepszą ich wymianę. Funkcje naszych mózgów są wrodzone

i wymagają one rozwijania. Istnieje w mózgu ukryta różnica, która powoduje, iż

dziewczynki i

chłopcy inaczej odczuwają i widzą te same rzeczy. Dziewczynki tuż po

urodzeniu są bardziej wrażliwe na dotyk i na dźwięk, mogą słyszeć dwa razy głośniej

niż chłopcy, stają się niespokojne i podenerwowane z powodu hałasu, bólu. Łatwiej

pocieszyć je śpiewem czy uspokajającymi słowami, okazują większe zainteresowa-

nie ludźmi niż chłopcy. Dziewczynki chętnie gaworzą do człowieka, podczas gdy

chłopcy mogą "rozmawiać" z zabawkami lub przyglądając się jakimś wzorom. Dziew-

czynki szybciej

potrafią odróżnić fotografie znanych osób od nieznajomych, chłop-

com przychodzi to później. Dziewczynki szybciej uczą się mówić, wypowiadają

pierwsze słowa we wcześniejszym wieku niż chłopcy i mają bogatsze słownictwo.

Dziewczynki robią mniej błędów gramatycznych i osiągają lepsze wyniki w testach.

Chłopiec interesuje się zadaniami przestrzennymi, dziewczynka - interpersonalnymi.

W o

kresie przedszkolnym sposób zabawy u obu płci jest odmienny. Chłopcy i dziew-

czynki bawią się oddzielnie. Chłopcy przyjmują do grupy osobę, jeżeli w zabawie bę-

dzie z niej jakiś pożytek, nie zastanawiają się czy ją lubią czy nie. Dziewczynki wy-

klu

czają nowe osoby, jeśli nie darzą ich sympatią. Dziewczynki przyjmują do grupy

młodsze dzieci, chłopcy chcą przyłączyć się do starszych. Chłopcy wymyślają opo-

wiadania o charakterze napięcia, walki, czarnych charakterów, dziewczynki opowia-

dają o domu, przyjaźni. Zabawy chłopców są gwałtowne, brutalne, zainteresowani są

funkcją przedmiotów i ich działaniem i dlatego rozkładają je na części.

Jeśli chodzi o szkołę to dziewczynki szybciej uczą się czytać, ponieważ podstawę

nauk

i czytania stanowi nie widzenie lecz słyszenie. Chłopcy lepiej rozpoznają dźwięki

zwierzęce i w zabawie wolą je naśladować. Mają lepszą koordynację ręka - oko, ko-

nieczną podczas gry w piłkę. Mogą oni z większą łatwości niż dziewczynki przesta-

wić, przekształcić, obrócić przedmiot w myślach. Mają oni lepsze poczucie perspek-

tywy.

Dziewczynki lepiej rozumieją gdy informacje przedstawi im nauczyciel, chłopcy wolą

odkrywać sami. We wczesnych latach szkolnych dzieci zajmują się przede wszystkim

czytaniem i pisani

em a są to czynności, w których przodują dziewczynki. W okresie

dojrzewania, kiedy poziom hormonów wzrasta uwidaczniają się różnice u chłopców i

dziewcząt, bo do tej pory w ich ciałach była taka sama ich ilość.

U dziewcząt zaokrągla się ciało, nabrzmiewają piersi, pojawia się menstruacja.

Chłopcom obniża się głos, linia włosów przesuwa się do tyłu, jądra opuszczają się. U

chłopców hormony zaczynają działać 2 lata później niż u dziewcząt. Najważniejszym

hormonem u

chłopców jest testosteron, pomaga on rozbudować ciało powiększając

zdolność do gromadzenia fosforu, wapnia i innych pierwiastków potrzebnych do

wzrostu kości i mięśni. Pomaga on uzyskać 40% białka i 15% tłuszczu w ciele. Po-

ziom testosteronu wynosi 20 razy więcej niż u dziewcząt. Powoduje też nagły wzrost

ciała.

Chłopcy wytwarzają też większą ilość krwinek czerwonych, które odpowiedzialne są

za roznoszenie tlenu po całym ciele niezbędnego do wytwarzania energii, dlatego też

chłopcy mają przewagę fizjologiczną na prowadzenie aktywniejszego trybu życia. U

kobiet główne hormony to estrogen i progesteron, które odpowiadają za regulowanie

białek i tłuszczów oraz kontrolowanie dystrybucji tłuszczów w organizmie. U dziew-

cząt w ciele 23% stanowią białka a 25% tłuszcze.

Przepływ hormonów stymulowany jest przez podwzgórze, które odpowiednio regulu-

je hormonami. U mężczyzn przysadka i podwzgórze kontrolują, aby był w miarę jed-

nakowy poziom hormonów. Gdy testosteron wzrasta, wysyłana jest informacja by

zmniejszyć jego ilość. Nazywa się to " ujemnym sprzężeniem zwrotnym", a jego re-

zultatem jest prawie niezmienny po

ziom hormonu. U kobiet natomiast występuje "do-

datnie sprzężenie zwrotne", podwzgórze odpowiada za wytworzenie systemu cykli i

faz, które są regulowane w odstępie około 28 dni. Z fazami cyklu menstruacyjnego

związane są zmiany osobowości, które powodują huśtawki nastrojów, popadanie w

depresję, płaczliwość. Estrogen odpowiada za dobre samopoczucie, ożywienie,

optymizm, jego ilość zwiększona jest w I fazie cyklu menstruacyjnego. Progesteron z

kolei wpływa przytłumiająco i depresyjnie.

Jane Reinisch dyrektor Instytutu Kinseya w Stanach Zjednoczonych badała zacho-

wania dzieci, które poddane zostały działaniu dodatkowych ilości hormonu męskiego

lub żeńskiego. U chłopców, którzy w łonie matki otrzymali dodatkową dawkę hormo-

nów męskich, stwierdzono 2 razy wyższy poziom agresji niż u ich braci, którzy ich nie

dostawali. Dziewczynki, które dostały większą dawkę były o 50% brutalniejsze od

swoich sióstr. Dawki hormonów męskich na dziewczynki i chłopców, których matki w

czasie ciąży brały dodatkowo hormony męskie, powodowały, że są oni bardziej pew-

ni siebie, nie

zależni, samodzielni, a te dzieci, których matki brały hormony żeńskie

lu

bią zajęcia w grupie i bardziej polegają na innych.

Poziom testosteronu wzrasta gwałtownie w okresie dojrzewania więc nieprzypadko-

we jest to, iż wyższy poziom przestępczości odnotowuje się u młodzieży w wieku 13-

17 lat, ponieważ hormon ten ma większy wpływ na zachowania agresywne. Chłopcy,

którzy wcześniej dojrzewają cieszą się w grupie większym prestiżem, o poziomie w

grupie decyduje np. sprawność fizyczna i osiągnięcia sportowe, intelektualne zainte-

resowania. U dziewcząt nie ma miejsca na dominacje i struktury. W okresie dojrze-

wanie ujawniają się różnice w zainteresowaniach i uzdolnieniach obu płci. Mózgi

dziewcząt i chłopców lepiej przystosowane są do wykonywania odmiennych zadań.

Dziewczyn

ki na początku nauki szkolnej są lepsze jeśli chodzi o pisanie i czytanie,

jednak chłopcy w okresie dojrzewania doganiają dziewczynki w mówieniu i pisaniu,

ujawniają zdolności matematyczne. Chociaż dziewczęta uczą się liczyć wcześniej, to

chłopcy szybko wykazują przewagę w rozumowaniu matematycznym. A różnica ta

uwidacznia się jeszcze bardziej z wiekiem, gdyż hormon męski powoduje zwiększe-

nie się zdolności przestrzennych, w sytuacji gdy hormony żeńskie je osłabiają. Bada-

nia wykazały, że dziewczęta, u których poziom estrogenu jest najwyższy, wypadają

słabiej intelektualnie, w porównaniu z tymi, u których stwierdzono wysoki poziom

hor

monu męskiego, i one osiągają lepsze wyniki w nauce od przeciętnych kobiet.

Dziewczęta, których matki w czasie ciąży brały hormony męskie, mają wyższy po-

ziom IQ i odznaczają się zainteresowaniami matematyczno - przyrodniczymi. Z kolei

dziewczęta z zespołem Turnera mają kłopoty z przedmiotami matematycznymi i

uzdolnieniami przestrzennymi.

Testosteron zapewnia mężczyznom przewagę, ponieważ koncentruje i pobudza

mózg, który u mężczyzn jest bardziej uporządkowany, a każda funkcja ma w nim

określone miejsce. Mózg mężczyzn jest bardziej skłonny do skupienia na jednej

sprawie. Natomiast zdolność kobiet jeśli chodzi o koncentrację i efektywność intelek-

tualną waha się wraz z cyklem menstruacyjnym, ponieważ wysoki poziom estrogenu

te zdolności przytłumia. Kobiety są bardziej wrażliwe od mężczyzn. Reagują silniej

na dotyk, zapach, dźwięki, częściej śmieją się gdy nie są szczęśliwe i są milsze dla

lu

dzi, za którymi nie przepadają, mają lepszą pamięć do twarzy. Mózg to także ośro-

dek seksu. Hormon męski oddziaływuje na mózg, co sprawia, że mężczyźni są bar-

dziej aktywni seksualn

ie. I im większa jest jego ilość tym większe potrzeby seksual-

ne. Świadomość seksualna u mężczyzn pojawia się wcześniej i jest dla nich ważniej-

sza niż dla kobiet. A najważniejszym zmysłem jest dla nich wzrok, podniecają ich

obrazy nagości. Kobiety bardziej podniecają wrażenia zmysłowe. Chłopcy mogą

osiągać orgazm wskutek fantazji seksualnych, mają erotyczne, prowadzące do polu-

cji sny.

Większość dziewcząt nie ma takich snów. Mężczyźni pozbawieni seksu czę-

ściej stają się ponurzy, w sytuacji gdy kobiety rzadko tego doświadczają

Jedną z najistotniejszych różnic między płciami jest to, że wśród mężczyzn jest wię-

cej homosek

sualistów. Różne dewiacje seksualne takie jak transwestytyzm, ekshibi-

cjonizm, sa

domasochizm dotyczą w znacznie większym stopniu mężczyzn. Nauko-

wiec Dorner i Diamond

niezależnie od siebie prowadzili badania nad skłonnościami

seksualnymi płci. Wyniki ich badań były bardzo podobne. Stwierdzili, że jeśli w któ-

rymś ze stadiów rozwoju płodu dojdzie do zaburzeń to mężczyzna będzie agresywny

i pewny siebie a będzie homoseksualistą lub będzie miał typowo zniewieściały spo-

sób bycia i będzie przejawiał zainteresowania płcią przeciwną. Jeśli tylko ośrodki pre-

fe

rencji seksualnych poddane zostaną działaniu "niewłaściwego" hormonu, to czło-

wiek może przejawiać zainteresowanie własna płcią, a jednocześnie mieć tylko nie-

wiele nietypowych dla swojej płci cech zachowania czy wyglądu. Innym rodzajem

zaburzeń płciowych jest transseksualizm, tzn. uwięzienie w pułapce przeciwnej płci.

Os

oba mimo, że wychowywana społecznie jako mężczyzna czuje się i chce być ko-

bietą i odwrotnie.

Dorner stwierdził także, że na homoseksualizm dziecka może mieć wpływ zwiększo-

ny

stres kobiety ciężarnej, a także przyjmowanie barbituranów. Z kolei jeśli chodzi o

pary heteroseksualne, to kobieta wnosi do związku wrażliwość emocjonalną, skłon-

ność do wzajemnej współzależności, tęsknotę za bliskością i uczuciem, za seksem

jako wyrazem intymności. Mężczyzna natomiast jest mniej wymagający jeśli chodzi o

uczucia, swoje

obowiązki postrzega w kategoriach zapewnienia finansowego bezpie-

czeństwa. Przeprowadzono badania i obu płciom zadano pytania dotyczące tego

jakim człowiekiem chcieli by być. Mężczyźni wskazywali takie cechy jak praktycz-

ność, bystrość, pewność siebie, samokontrolę i krytycyzm. Kobiety natomiast: czu-

łość, impulsywność, współczucie i wielkoduszność. Wyniki badań wskazują, że ko-

biety i mężczyźni różnią się od siebie i mają inne wartości, dlatego też w związku

trzeba kompromisu, dużo zrozumienia aby choć w części pojąć te różnice. Kobiety

widzą, słyszą i odczuwają więcej, częściej płaczą i łatwiej wyrażają uczucia, więcej

dostrzegają .

Niestety

większość par pozostających w związkach małżeńskich skupia większość

uwagi na tym, by przystosować drugą osobę do dogmatów swej płci. Idealne nato-

miast byłoby poznanie i zaakceptowanie różnic w zachowaniach, odczuciach, sposo-

bie odbioru świata. Tylko dzięki poznaniu różnic w psychice między płciami będziemy

mogli zaakceptować drugą stronę wraz z jej zaletami i wadami.

Różnice między kobietami i mężczyznami ujawniają się również, gdy stają się rodzi-

cami. Kobiety mają wrodzone przywiązanie i miłość do dziecka, mężczyźni uczą się

tego. Kobieta jest bardziej wyczulona na potrzeby niemowlęcia, skupia na nim

wszystkie swoje zmy

sły. Kobiety interesuje dziecko takim jakim ono jest, mężczyzn -

jakim ono będzie. Komunikacja mężczyzny z dzieckiem polega na "robieniu " czegoś,

na potrzebie nauczania.

Ciało kobiety przystosowane jest bardziej do funkcjonowania w świecie osób, w sy-

tuac

ji gdy mężczyzn w świecie rzeczy. W świecie osób trzeba być ciągle w dyspozy-

cji, nie trzeba przy tym wykorzystywać dużej siły fizycznej. Organizm kobiety w po-

równaniu z mężczyzną jest słabszy, gdy chodzi o jednorazowy wysiłek, ale jeśli cho-

dzi o długotrwałą aktywność znacznie silniejszy. Dobrym przykładem jest większa

zdolność kobiety do radzenia sobie z zakłóceniami snu. Jeśli musi wstawać w nocy

do osoby chorej lub do dziecka to szybciej się ona rozbudzi i szybciej potem zaśnie.

Mężczyzna potrzebuje na to więcej czasu.

Kobiety i mężczyźni, mimo iż osiągają takie same wyniki w nauce mają inne osią-

gnięcia. Ale przyczyną tego jest fakt, iż dla obu płci sukces, kariera, pieniądze zna-

czą co innego i przywiązują do tego inną wagę. To mężczyznom bardziej zależy na

prestiżu, awansie, osiągnięciach. Kobiety przywiązują mniejszą wagę do pieniędzy, z

reguły stanowiska kierownicze zdominowane są przez mężczyzn. Kobiety i męż-

czyźni wnoszą do wykonywanej przez siebie pracy różne umiejętności, więc nawza-

jem mogą się uzupełniać. Mężczyźni są bardziej uzdolnieni przestrzennie, są agre-

sywniejsi, potrzebują współzawodnictwa i konkurowania, hierarchii i reguł. Mają

u

mysł teoretyczny i analityczny. Kobiety łatwiej wyłapują szczegóły, dostrzegają in-

formacje przekazywane przez ge

sty i mimikę, mają większą potrzebę i pragnienie do

tworzenia

więzi społecznych i obcowania z ludźmi.

Bez

wątpienia nasze płcie różnią się. Mózgi tak funkcjonują, iż inaczej myślimy, róż-

ne mamy mocne strony, także wartości, którymi kierujemy się w życiu. Jesteśmy nie-

świadomi, że się różnimy. Często złościmy się na płeć przeciwną gdyż o tym zapo-

minamy. Spodziewamy się, że przedstawiciele płci przeciwnej będą bardziej do nas

podobni. Sądzimy, iż jeśli nasi partnerzy kochają nas, będą reagować i zachowywać

s

ię tak jak my tego chcemy, według naszych oczekiwań, w taki sam sposób jak my

reagujemy. Jednak takie na

stawienie prowadzi tylko do rozczarowania, ponieważ nie

czytamy nawzajem w swo

ich myślach, nie wiemy czasem czego oczekuje druga

strona, nie wiemy o czym my

śli, niejednokrotnie nie zdajemy sobie sprawy z jej

obaw. Dlatego bardzo ważne jest to by rozmawiać, dzielić się wzajemnie swoimi

spostrzeżeniami i spróbować zrozumieć drugą stronę. Mężczyźni oczekują, że kobie-

ty będą myślały, wypowiadały się, reagowały tak jak oni to robią, a kobiety chcą by

mężczyźni więcej mówili i swoich uczuciach, okazywali więcej czułości, by dzielili się

swoimi zmartwieniami. Jednak jesteśmy specyficzni i nie możemy oczekiwać, że ktoś

dopasuje się do naszego wzorca i natychmiast spełni wszelkie oczekiwania. Musimy

zrozumieć siebie nawzajem, respektować wszelkie różnice, jasno postawić sprawy,

jeśli będziemy pamiętać o tych odmiennościach wszystko da się wyjaśnić. Budowa

mózgu odpowiedzialna jest za to jak myślimy, uczymy się, widzimy, odczuwamy, po-

rozumiewamy się, kochamy, uprawiamy miłość. Przychodzimy na świat z ukształto-

wanym już mózgiem według kobiecego lub męskiego wzorca.

Kobiety i mężczyźni różnią się od siebie bez wątpienia. Zgadzam się z pewnymi

kwestiami przedstawionymi

w książce "Płeć mózgu". Jednak nie do końca. Przecież

są wyjątki potwierdzające, że wśród par to mężczyzna jest np. bardziej uczuciowy i

więcej mówiący o nich niż kobieta. Są także takie kobiety, które poświęcają wszystko

dla kariery, temu pod

porządkowują całe swoje życie, skupiają się na osiągnięciu pre-

stiżu, dążą do awansu kosztem rodziny, domu, dzieci i wszystkiego co z tym związa-

ne. Nie dom jest dla nich ważny lecz samodzielność, samorealizacja. Wyróżniamy

dwie płcie. Od wieków jest tak, iż mężczyzna to ten który jest silny fizycznie i agre-

sywny, aby móc bronić rodziny, a kobieta jest łagodna i opiekuńcza by móc wycho-

wać potomstwo. Mężczyźni odznaczają się instynktem wojownika, mają silne mięśnie

i twarde kości. Kobieta ma instynkt opiekuńczy, zajmuje się rodziną. To nas różni, ale

gdyby nie te różnice nie byłoby nas na świecie. Współczesne kobiety dążą obecnie

do równego podziału obowiązków np. domowych, macierzyńskich, chcą takiego sa-

mego traktowania jeśli chodzi o pracę. Często uważają, że dadzą sobie radę same,

bez mężczyzny. Lecz gdy pojawia się jakiekolwiek zagrożenie to równość moim zda-

niem znika. To mężczyzna jest od tego by bronić kobiety, domu itp. W takich sytu-

acjach kobieta potrzebuje jego wsparcia i opieki.

Dzięki tym różnicom mężczyźni i

k

obiety uzupełniają się nawzajem, te odmienności powodują, że "lgniemy" do siebie.

Posumowanie istotnych różnic pomiędzy kobietą i mężczyzną:

Kobieta:



l

epszy słuch



bar

dziej konwencjonalne słownictwo



mają lepszą pamięć wzrokową



potrafią zapamiętać więcej informacji przypadkowych i nieistotnych



wolą problemy praktyczne i konkretne zadania



wyczulo

ne na wszystkie bodźce zmysłowe



lepsza pamięć



sprytniejsze, dokładniejsze



zdolne do współczucia, cierpliwości i schludności



przystosowane do otrzymywania szerszego z

asobu informacji zmysłowych, do

ich łączenia, kojarzenia, dostrzegania relacji między nimi



nadnaturalna "intuicja" kobiet -

są lepiej wyposażone do postrzegania zjawisk,

na które mężczyźni są ślepi i głusi np. odbierają istotne subtelności na pod-

stawie

to

nu

głosu

lub

intensywności

wyrazu

lepiej rozpoznają charakter

Mężczyzna:



gorszy słuch



swobodne słownictwo



lepsze wyczucie perspektywy



myślą abstrakcyjnie, ogólnie, teoretycznie



zapamiętują informacje, które tworzą spójną formę lub mają jakieś konkretne

znaczenie



po

siadają wyobraźnie przestrzenną



lepsza koordynacja "ręka - oko" potrzebna w grach zespołowych; np. orienta-

cja na mapie, budowa domu z klocków na podstawie dwuwymiarowego planu

agresywni, lubią współzawodnictwo, odznaczają się większą pewnością sie-

bie, wiarą i liczeniem na własne siły