SueMacKay

Lekarzeodserca

Tłu​ma​cze​nie

IzaKwiat​kow​ska

ROZDZIAŁPIERWSZY

ToriWellsprzy​sta​nę​ławwej​ściudosalikon​fe​ren​cyj​nejwHôteldeNice.Omia​ta​-

jącwzro​kiemset​kitwa​rzy,sły​szącdo​oko​łalicz​neobceję​zy​ki,ode​tchnę​łagłę​bo​ko,
byod​zy​skaćpa​no​wa​nienademo​cja​mi.

Uczu​ciera​do​sne​goocze​ki​wa​niana​ra​sta​łowniejodchwi​li,kie​dydwiedobywcze​-

śniejsa​mo​lotwy​star​to​wałzlot​ni​skaAuc​klandIn​ter​na​tio​nal,ate​razgro​zi​łoeks​plo​-
zją.Zra​do​ścimu​sia​łasiępo​wstrzy​my​wać,bynieza​tań​czyć.Mia​łanano​gachpięk​-
ne szpil​ki w ko​lo​rze awo​ka​do. Oczy​wi​ście fran​cu​skie. Ich cena wy​star​czy​ła​by na
wy​ży​wie​niespo​rejwiel​ko​ścimia​sta,aletymra​zemToriniemia​ławy​rzu​tówsu​mie​-
nia.Naj​mniej​szych.

Bezchwi​liwa​ha​niaprzy​ję​łaza​pro​sze​niedowzię​ciaudzia​łuwtymfo​rum.Wpraw​-

dziewąt​pi​ła,byświa​to​wejsła​wyspe​cja​li​ścioka​za​liza​in​te​re​so​wa​nietym,comoże
miećdopo​wie​dze​niale​karzspe​cja​li​stazNo​wejZe​lan​diinate​matpro​ble​mówkar​-
dio​lo​gicz​nychwy​stę​pu​ją​cychudzie​cizcho​ro​bąreu​ma​tycz​ną,aleniepo​tra​fi​łaod​-
mó​wićdy​rek​to​ro​wiFo​rumKar​dio​lo​gicz​ne​go.

Przy​je​cha​ła​by na​wet gdy​by dok​tor Lec​la​re za​ży​czył so​bie wy​kła​du o wy​ści​gach

śli​ma​kównapia​sku,po​nie​ważpro​po​zy​cjawi​zy​tyweFran​cjibyłaażnad​toku​szą​ca,
by z niej nie sko​rzy​stać. Mon​sieur Lec​la​re mógł​by za​osz​czę​dzić mnó​stwo euro,
gdy​bywie​dział,żejestskłon​nano​co​waćnapla​ży,aledo​trzy​małobiet​ni​cy,przy​dzie​-
la​jącjejapar​ta​mentwpięk​nymho​te​luzwi​do​kiemnaza​pie​ra​ją​cedechwpier​siMo​-
rzeŚród​ziem​ne.Re​we​la​cja.

A te​raz… Uśmiech​nę​ła się. Te​raz po​pro​sił ją, by po za​koń​cze​niu tej kon​fe​ren​cji

uda​łasiędoPa​ry​żanaspo​tka​niezestu​den​ta​mime​dy​cy​ny.Pa​ryż…

Nie​sa​mo​wi​te.Żebypo​ha​mo​waćroz​pie​ra​ją​cejąuczu​cieunie​sie​nia,za​ci​snę​ładło​-

niewpię​ściiza​ci​snę​ławar​gi.

–Wi​taj,Tori.Szu​ka​łemcię.
Po​wia​łochło​dem.Ben​ji?Tu​taj?Wcze​śniejza​po​zna​łasięzli​stąpre​le​gen​tów,ale

jegona​zwi​skatamniebyło.Jed​naktonapew​nojegogłos.Od​wróćsięisprawdź.
Niemo​gła.Bra​ko​wa​łojejpo​wie​trza,ado​bryna​strójprysł.

Zróbto.Spójrzmuwoczy.
Od​dy​cha​jącmia​ro​wo,od​wró​ci​łasię.
–Cześć,Ben.–Za​schłojejwustach.Jakion…przy​stoj​ny.Jakza​wsze.
Tro​chęsięzmie​nił.Przy​by​łomulat,toja​sne.Jak​byzmę​czo​nyży​ciem,jak​bydo​-

stałodnie​gona​ucz​kę.Trud​nosiętemudzi​wić,zwa​żyw​szyoko​licz​no​ści,wja​kichją
sie​demlattemuopu​ścił.

–Cotyturo​bisz?
Losrzu​ciłjejwy​zwa​nie…nie,gra​nat.Po​czu​łasięza​sy​pa​naodłam​ka​miroz​pa​czy,

zło​ści,zdzi​wie​nia,ana​wettę​sk​no​ty.Wszyst​kotowkil​kase​kundprze​obra​zi​łowpo​-
nu​ryżartjejpo​now​niepo​ukła​da​neży​cie.

–Przy​szłomiwostat​niejchwi​liza​stą​pićjed​ne​gozmo​ichwspól​ni​ków.Mu​siałzo​-

staćwLon​dy​niezpo​wo​dupro​ble​mówoso​bi​stych.

Ten głos, któ​ry roz​po​zna​ła​by na koń​cu świa​ta, spra​wił, że prze​szył ją dreszcz,

przy​po​mi​na​jącodo​zna​niach,ja​kichwo​la​łaniepa​mię​tać.Go​rą​cenocenapla​żyna
Fi​dżi,do​kądsięuda​liwpo​dróżpo​ślub​ną.Pierw​szyraz,gdysięzniąumó​wił,wszpi​-
tal​nymbu​fe​cie,bomie​linie​ca​łągo​dzi​nęprze​rwymię​dzyzmia​na​minaod​dzia​le.Nie
chcia​łategowspo​mi​nać.Wte​dybyłdlaniejBen​jim.Tozbytpo​ufa​łe,zbytna​ła​do​wa​-
newspo​mnie​nia​mi.

Zdo​by​łasięnaobo​jęt​nyton.
–JakcisiężyjewLon​dy​nie?
Uśmie​chał się chy​ba szcze​rze, ale po​zo​ry po​tra​fią my​lić. Tak było przez kil​ka

mie​się​cy,za​nimjąrzu​cił.Niemia​łapo​ję​cia,jakiBenjestte​raz.Iniechcia​łatego
wie​dzieć.Napew​no?

–Za​mie​rzamzo​staćpart​ne​remwkli​ni​cekar​dio​lo​gicz​nej,wktó​rejte​razpra​cu​ję,

więcmammałowol​ne​gocza​su,aje​ślijużgomam,po​świę​camgonaswo​jąpa​sjęhi​-
sto​rycz​ną.WNo​wejZe​lan​diiniezda​wa​łemso​biespra​wy,ilejestwAn​gliiza​byt​ko​-
wychzam​kówipa​ła​ców.

Mó​wiłswo​bod​nymto​nem,jak​bybyłocał​kiemnor​mal​ne,żezniąroz​ma​wiaporaz

pierw​szy, od​kąd wy​szedł z ich miesz​ka​nia. Pła​kał wte​dy, ale usi​ło​wał to przed nią
ukryć.

Skupsięnatym,copo​wie​działte​raz,za​cho​wujsię,jak​byniebyłoczymsięprzej​-

mo​wać.Na​po​mknąłozam​kach.Ku​po​wa​łamuwte​dyal​bu​myzezdję​cia​minaj​pięk​-
niej​szychan​giel​skichre​zy​den​cji.

–Tro​chęinneniżten„za​mek”wMo​untRu​ape​hu,praw​da?–Na​wią​za​ładoho​te​lu

wNo​wejZe​lan​dii,gdzieob​cho​dzi​lipierw​sząrocz​ni​cęślu​bu.Na​wetsięuśmiech​nę​-
ła,mimożeser​ceści​skałjejból.

Prze​stańsięuśmie​chać.Jesz​czepo​my​śli,żesięcie​szyszztegospo​tka​nia.
–Zde​cy​do​wa​nieinne.–Benspo​waż​niał.
Zo​rien​to​wa​łasię,żewspo​mi​natedwacu​dow​nedninaśnie​gu,apo​temwho​te​lo​-

wympo​ko​ju,aledo​strze​głateżcieńżalu.Ża​łu​je,żezniąroz​ma​wia?Pocowspo​-
mnia​łaoMo​untRu​ape​hu?

–Wy​glą​daszre​we​la​cyj​nie–rzu​ciłto​nemodnie​chce​nia.Za​wszepo​tra​fiłsięzna​-

leźć.Nieza​wszemó​wiłpraw​dęityl​kopraw​dę,aleza​wszewie​dział,copo​wie​dzieć.

Przeztelataionasięna​uczy​ła,naczympo​le​ganie​zo​bo​wią​zu​ją​cawy​mia​nazdań,

więczespo​ko​jemzlek​ce​wa​ży​łakom​ple​ment.

–AleżBen,dzię​ku​ję.–Je​że​liwy​star​cza​ją​coczę​stobę​dziena​zy​waćgoBe​nem,jej

mózgwkoń​cuza​po​mni,żeBen​jikie​dy​kol​wiekist​niał.

–Na​praw​dę–od​parłpół​gło​sem.Za​brzmia​łotocał​kiemszcze​rze.
Nogisiępodniąugię​ły.Po​czu​ła,żeladachwi​lapad​nienazie​miępo​śródse​teklu​-

dzi.UstópBena.

–Dzię​ku​ję–mruk​nę​ła.
Mi​nę​ło sie​dem lat, od kie​dy po raz ostat​ni wi​dzia​ła Ben​jie​go, kur​czę, Bena, i to

wokrop​nychoko​licz​no​ściach.Sie​demdłu​gichlat,kie​dysta​ra​łasięza​po​mniećonim
oraznie​uda​nymmał​żeń​stwieibu​do​waćnoweży​cie,zktó​re​gomo​gła​bybyćdum​na.
Są​dzi​ła,żejejsiętouda​ło.Dotejchwi​li,bote​razjejser​cewalijaksza​lo​ne.Jak​by
nie do​pro​wa​dzi​li cze​goś do koń​ca. Idio​tycz​ne, bo ko​cha​ła go ca​łym swo​im je​ste​-

stwem,aonod​szedł,więcmu​sia​łada​waćso​bieradębeznie​go.Adotegoztra​ge​-
dią,zktó​rązo​sta​łacał​kiemsama.

Wy​star​czy​ło kil​ka mi​nut w jego to​wa​rzy​stwie, by jej mózg się za​wie​sił, stał się

nie​zdol​nydoja​kiej​kol​wieksen​sow​nejwy​po​wie​dzi.Wkli​ni​cecie​szy​łasięopi​niąoso​-
byroz​sąd​nej,alete​razpo​wtó​rzy​łasięsy​tu​acjazostat​nichmie​się​cyprzedroz​sta​-
niem,kie​dyniewie​dzia​ła,jakroz​ma​wiaćzBe​nem,bynieczućsię,jak​byzna​la​zła
siępodwodąito​nę​ła.

Mi​ja​jącją,ktoślek​kojąpo​pchnął,wów​czasBenpod​szedłbli​żejiusta​wiłsiętak,

byjąosło​nićprzedtłu​memwcho​dzą​cymdosali.Gdydo​tknąłjejłok​cia,do​strze​gła
skru​chęwjegooczach,któ​rekie​dyśna​zy​wa​łakar​me​lo​wy​mi.

– Tori, czu​ję, że zja​wia​jąc się tak na​gle, wy​trą​ci​łem cię z rów​no​wa​gi. Prze​pra​-

szam.

Cośta​kie​go?!Tozde​cy​do​wa​nieniejestBen​ji.Prze​pra​szają?Przezostat​niedwie

mi​nu​tywy​po​wie​działwię​cejsłówniżprzezostat​niemie​sią​ceichzwiąz​ku.

Przyj​rza​ła się mu uważ​nie. Te lata przy​da​ły wy​ra​zu jego spoj​rze​niu, po​głę​bi​ły

zmarszcz​kiwo​kółustido​da​łykil​kasrebr​nychpa​se​mekjegociem​nymwło​som,ale
tozde​cy​do​wa​nietensamBen​ji,któ​re​goko​cha​łaca​łymser​cem.Tobyłojed​nakdaw​-
notemu.Ztąróż​ni​cą,żetam​tenmęż​czy​znanieprze​pra​szał.Spa​ko​wałswo​jerze​-
czyiwy​szedłzichwspól​ne​godomu,znik​nął.

Za​temtomusibyćBen,nieBen​ji.Nopro​szę,jużidziejejle​piej.Ben.Wzru​szy​ła

ra​mio​na​mi,byukryćkłę​bią​cesięwniejemo​cje,jed​no​cze​śnieod​su​wa​jącjegorękę.
Nieży​czyso​bie,byjejprzy​po​mi​nałopło​mie​niuzmy​słów,jakiichogar​niałzkaż​dym
do​tknię​ciem.

–Wca​lenie.Popro​stumnieza​sko​czy​łeś.Nicwię​cej.–Je​ślibę​dzietoczę​stopo​-

wta​rzać, za​cznie w to wie​rzyć. Ro​zej​rzaw​szy się, ze zdzi​wie​niem za​uwa​ży​ła, jak
szyb​kosalasięza​peł​nia.–Mu​szępo​szu​kaćso​biemiej​sca.

– Daj spo​kój. – Zno​wu za​ci​snął pal​ce na jej łok​ciu. – Mon​sieur Lec​la​re przy​słał

mnie,że​bymcięza​pro​wa​dziłnatwo​jemiej​sceobokin​nychpre​le​gen​tów.

–Alejamamre​fe​ratdo​pie​roju​tro.
Pro​wa​dzącjąprzezsalę,osła​niałjąprzedtłu​mem.
–Wszy​scypre​le​gen​cimająsie​dziećwpierw​szymrzę​dzieprzezcałąkon​fe​ren​cję.
Nieotrzy​ma​łata​kiejin​struk​cji.Więcnieuwol​nisięodBena,amusisięotrzą​snąć

zszo​ku.Oglą​da​niego,słu​cha​nietegoni​skie​gochro​pa​we​gogło​su,wktó​rymza​ko​-
cha​łasięodpierw​szejchwi​li,bę​dziewy​ma​ga​łowy​sił​ku.Wtymmo​men​cieniemia​ła
cza​su na ana​li​zo​wa​nie swo​jej re​ak​cji. Już nie była na nie​go zła. Po tylu la​tach nie
po​win​na. To by su​ge​ro​wa​ło, że na​dal nosi go w ser​cu. O nie, Ben na​le​ży do prze​-
szło​ści.Krop​ka.

–Dok​torWells,na​szaDamaodSer​ca…–Sta​nąłprzedniąmon​sieurLec​la​re,by

sięprzy​wi​tać,zgod​niezeu​ro​pej​skątra​dy​cjąca​łu​jącjąwobapo​licz​ki.Takty​po​wą,
żeser​cezno​wuza​bi​łojejmoc​niej.–Je​stemszczę​śli​wy,mo​gącpa​niąoso​bi​ściepo​-
znaćipo​dzię​ko​wać,żeze​chcia​łapaniza​szczy​cićna​szezgro​ma​dze​nie.

Zuśmie​chemprzy​słu​chi​wa​łasięsło​womwy​po​wia​da​nyman​gielsz​czy​znązfran​cu​-

skimak​cen​tem.In​try​gu​ją​cym,aza​ra​zemna​wetro​man​tycz​nym,mimożeza​słu​żo​ny
kar​dio​logbyłposześć​dzie​siąt​ce.Wszko​lewAuc​klanduczy​łasięfran​cu​skie​go,ale
gdypo​przed​nie​godnia,jużwNi​cei,kil​karazyod​wa​ży​łasięotwo​rzyćusta,po​nio​sła

to​tal​nąpo​raż​kę,boniktjejniero​zu​miał.

–Dok​to​rze,toza​pro​sze​nietodlamniewiel​kiza​szczyt.
–Pro​szęmimó​wićLuc.Czytotwo​japierw​szawi​zy​taweFran​cji?
– Tak. Ma​rzy​łam o tym od dziec​ka. Fran​cja za​wsze była na pierw​szym miej​scu

mo​jejli​stysprawdoza​ła​twie​nia.

–Po​dej​rze​wam,żenatejli​ście–wtrą​ciłsięBen–znaj​du​jesięteżwy​paddoMo​-

ulinRo​uge.Toriuwiel​biata​kieprzed​sta​wie​nia.

–Aha…–Lucsięuśmiech​nął.–Do​brzesięskła​da,żebę​dzieszwPa​ry​żu.Tobar​-

dzo ro​man​tycz​ne mia​sto. – Mru​gnął do Bena. – Moja asy​stent​ka za​mó​wi dla was
sto​lik.

Toripo​spiesz​niepo​krę​ci​łagło​wą.
–Dzię​ku​ję,alemaminnepla​ny.Iwy​star​czymije​denbi​let.
Lucpu​ściłjejsło​wamimouszu.
–Ależko​niecz​niemu​si​cietampójść!Zprzy​jem​no​ściąsiętymzaj​mę.
Torijesz​czerazpo​dzię​ko​wa​ła.Byćmożewy​padwpo​je​dyn​kędoro​man​tycz​ne​go

Pa​ry​żabrzmiża​ło​śnie,aleshowwMo​ulinRo​ugezdru​gimbi​le​temwkie​sze​ni?Tra​-
ge​dia.

–Ser​decz​niedzię​ku​je​my–ode​zwałsięBen.–Zprzy​jem​no​ściąsko​rzy​sta​my.
Ogar​nę​ło ją uczu​cie za​wo​du i za​zdro​ści. To ja​sne, że w jego ży​ciu jest ko​bie​ta.

Benniejestmni​chem.Czytako​bie​tajestte​razwho​te​lu,czysza​le​jenaza​ku​pach,
pod​czasgdyBenwy​słu​chu​jere​fe​ra​tów?

Czytoważ​ne?Jużsięznie​gowy​le​czy​ła.
–Za​pra​szamdopierw​sze​go rzę​du–po​wie​działLuc. –Po​roz​ma​wia​mywtrak​cie

ko​la​cji.

Benprzy​tak​nął,poczymzwró​ciłsiędoTori.
–Dla​cze​goporoz​wo​dzieniewró​ci​łaśdopa​nień​skie​gona​zwi​ska?
Niemia​łaocho​tyotymroz​ma​wiać.Nietu​taj,ni​g​dy.
–Po​myśl,ilebytokosz​to​wa​ło.Ileza​cho​du,żebywpro​wa​dzićzmia​nęwewszyst​-

kichdy​plo​machili​cen​cjach,wpasz​por​cie,ak​ciewła​sno​ścimiesz​ka​nia.Takbyłoła​-
twiej.

–My​śla​łem,żetobę​dziepierw​szarzecz,ojakąsiępo​sta​rasz.–Chy​babyłza​do​-

wo​lo​ny.–Na​dalmiesz​kaszwna​szymapar​ta​men​cie?

Ben​ji,od​puśćso​bie,te​raztojestmójapar​ta​ment.Szcze​rzemó​wiąc,niezmie​ni​ła

miej​sca za​miesz​ka​nia ani na​zwi​ska, bo… bo by​ło​by to rów​no​znacz​ne z od​cię​ciem
sięodnie​go.Gdysięroz​wo​dzi​li,niebyłanatoprzy​go​to​wa​na.

–Je​ślicitoprze​szka​dza,zaj​męsiętymza​razpopo​wro​cie.–Alezmiesz​ka​nianie

zre​zy​gnu​je,bojebar​dzolubi.Tojejschro​nie​nie.Żebyusu​nąćwspo​mnie​nia,prze​-
ma​lo​wa​łajenainneko​lo​ry.

Opa​dłanapierw​szywol​nyfo​tel.Benjesttu​taj,wNi​cei,nakon​fe​ren​cji,po​my​śla​ła,

czu​jącuciskwdoł​ku.

Stałnadnią.
–Mogęza​jąćmiej​sceobokcie​bie?
–Da​jeszmiwy​bór?–mruk​nę​ła,poczympo​ża​ło​wa​łategotonu.Mimotochcia​ła

byćsama.

Trud​nootowśródse​teklu​dzi,aleBenmógł​byusiąśćgdziein​dziej,da​jącjejczas

naochło​nię​cie.

Po​wiódłwzro​kiempoca​łymrzę​dzie.
–Oba​wiamsię,żenie.–Uśmiech​nąłsię.–Obie​cu​ję,żeniena​ro​bięcikło​po​tu.
In​ny​mi sło​wy bę​dzie szar​manc​ki i ser​decz​ny, żeby się jej przy​po​do​bać, bo nie

zniósł​by,gdy​bypo​zo​sta​łanie​czu​łanajegourok.Tak,uroktojegomo​dusope​ran​di.
Wtenspo​sóbzdo​by​wałwszyst​koiwszyst​kich,naktó​rychmuza​le​ża​ło.Nocóż,ona
sięnatoniena​bie​rze.

–Okej.–Skrzy​żo​wa​łanogi,prze​no​szącwzroknapo​dium.
Ale,nie​ste​ty,jużspra​wiłjejkło​pot.Po​ru​szyłjejemo​cje.Ben​jibyłjejpierw​sząije​-

dy​nąmi​ło​ścią.Czytozna​czy,żejejre​ak​cjajestzro​zu​mia​łaiżegdytyl​kosięotrzą​-
śniezwra​że​nia,bę​dziewsta​nienor​mal​nieroz​ma​wiać,nieczu​jącpo​trze​bydo​ty​ka​-
nia jego rąk czy po​licz​ka? Wes​tchnę​ła. Do​tknąć Bena? Też po​mysł! Uciekł​by od
razu…cobyćmożeroz​wią​za​ło​bysy​tu​ację.

Nie,po​sta​rasięgoigno​ro​wać,sku​pisięwy​łącz​nienapre​le​gen​tach.Nanie​szczę​-

ściebyłozawcze​śnie,byna​ło​żyćsłu​chaw​ki.Tobyjąod​dzie​li​łoodBena,alenara​-
zie musi cze​kać. Gdy pro​stu​jąc się, głę​bo​ko ode​tchnę​ła, po​czu​ła znie​wa​la​ją​cy bu​-
kietcy​tru​so​wo-so​sno​wejkom​po​zy​cji.

–Uży​wasztejsa​mejwodypogo​le​niu.
–Tomojaulu​bio​na.–Po​chy​liłsiękuniej.
Kur​czę! Na​praw​dę po​wie​dzia​ła to na głos? Te​raz ban​ko​wo Ben zro​zu​mie to

opacz​nie.Żebynieczućtegoza​pa​chu,spró​bo​wa​łaod​dy​chaćjaknaj​pły​cej.Nanic.
Wbrewocze​ki​wa​niomna​glepo​czu​łasię,jak​bywe​szładogajucy​try​no​we​gooto​czo​-
ne​gola​semso​sno​wym.ZBen​jim.Wró​ci​łopew​newspo​mnie​nie.Popierw​szejrand​ce
znimniemo​głaoprzećsiępo​ku​sieku​pie​niata​kiejwody.Za​pa​ko​wa​łająwbia​łypa​-
pier z na​dru​ko​wa​ny​mi czer​wo​ny​mi ser​dusz​ka​mi. Na dru​giej rand​ce, kie​dy po raz
pierw​szypo​szlidołóż​ka,ro​ze​brałsiędomaj​tek…bia​łychwczer​wo​neser​dusz​ka.

Mu​szę stąd iść, po​my​śla​ła. Po​sto​ję w głę​bi sali. Za​czę​ła się pod​no​sić aku​rat

wchwi​li,gdyroz​le​głysięokla​ski,więcusia​dłazpo​wro​tem.Kon​fe​ren​cjasięroz​po​-
czę​ła.

Dok​torLec​la​resię​gnąłdomi​kro​fo​nu.
–Mes​da​mesetmes​sieurs,wi​tampań​stwanadzie​sią​tymeu​ro​pej​skimfo​rumkar​-

dio​lo​gicz​nym. Przez trzy dni bę​dzie​my mie​li oka​zję wy​słu​chać wie​lu za​słu​żo​nych
spe​cja​li​stów,któ​rzyza​szczy​ci​liswo​jąobec​no​ściąna​sząkon​fe​ren​cję.

Uszczyp​nę​łasię.Je​stemweFran​cji,nakon​fe​ren​cjispe​cja​li​stówzEu​ro​pyiAme​-

ry​ki.Jesz​czerazsięuszczyp​nę​ła.Sie​dzęobokby​łe​gomęża.Za​ci​snę​łazęby,bona​-
glezro​bi​łojejsięsła​bo.

Po​pra​wia​jącsięwfo​te​lu,Ben​jinie​chcą​cydo​tknąłłok​ciemjejra​mie​nia.Niespodo​-

ba​łosięjejogar​nia​ją​cejąuczu​ciecie​pła,któ​rezwięk​szy​łojesz​czena​pię​cietrzy​ma​-
ją​ceją,od​kądsięzniąprzy​wi​tał.

–Wstań–szep​nął.–Todlacie​bietebra​wa.
Ze​rwa​łasięzmiej​sca,sta​jąctwa​rządoau​dy​to​rium,za​mru​ga​łani​czymza​jącośle​-

pio​nyre​flek​to​ra​mi,poczymsztucz​niesieuśmiech​nę​ła.

Dla​cze​gobijąjejbra​wo?Kła​nia​łasięnapra​woilewo.Za​cho​wu​jesięjakkró​lo​wa.

Trze​babyłozo​staćwAuc​kland,gdziemałoktojązna.

–Przed​sta​więte​razczłon​kówna​sze​gopiąt​ko​we​gopa​ne​lu.Ben​ja​minWells,kar​-

dio​chi​rurgzLon​dy​nu.–Po​temjesz​czetrzechspe​cja​li​stów,zktó​ry​miBenmiałroz​-
ma​wiaćono​wejopra​co​wa​nej przeznichme​to​dzieopie​ki nadpa​cjen​ta​mipo prze​-
szcze​pie​niuser​ca.

Gdymęż​czyź​niwsta​li,owa​cjaprzy​bra​łanasile.Torijużmo​głausiąść.Bez​wied​-

nie przy​łą​czy​ła się do okla​sków, czu​jąc jak​by dumę z Bena. Był in​te​li​gent​ny i za​-
wszeskon​cen​tro​wa​nynakar​dio​lo​giiorazpa​cjen​tach.

Ko​rzy​sta​jącztego,żeBenstoi,przyj​rza​łamusięuważ​nie.Małocigo?Za​par​ło

jej dech w pier​siach. Na​dal przy​stoj​ny, ale sie​dem lat póź​niej, po dra​ma​tycz​nych
prze​ży​ciachzwią​za​nychznie​po​trzeb​nymikon​tro​wer​syj​nymzgo​nemjegopa​cjent​-
ki, a do tego ich roz​sta​niem, uzna​ła, że jego rysy wy​szla​chet​nia​ły, że jest jesz​cze
bar​dziejpo​cią​ga​ją​cy.

Wkoń​cuusiadł.
–Przy​glą​daszmisię.
– Żeby się upew​nić, czy znam czło​wie​ka, obok któ​re​go przy​szło mi sie​dzieć

wpierw​szymrzę​dzie.

–Znaszgo?Znaszmnie?–Wjegooczachdo​strze​głasmu​tek.
–Da​lejprzygo​le​niuprze​ma​wiaszdolu​straipod​śpie​wu​jesz,fał​szu​jąc?
Po​krę​ciłgło​wą.
–Niemamnatocza​su.
Wte​dynatoczasznaj​do​wał.
–Śpisznabrzu​chu?
–Nie.
Ko​lej​nazmia​na.
–Chceszmiećsze​ścio​rodzie​ci?
–Zgo​dzęsięnajed​no.
Małobra​ko​wa​ło,abyjemiał.Za​la​łająfalasmut​ku.Ichdziec​ko.To,któ​restra​ci​-

ła,aleonotymniewie.

–Jakwy​pa​dłem?–za​py​tał.
–Nie,nieznamcię–wy​krztu​si​ła.Niepo​tra​fi​łazdo​byćsięnauśmiech.–Prze​pra​-

szam–po​wie​dzia​łaci​cho–alechcępo​słu​chaćdok​to​raLec​la​re’a.

Wo​la​ła unik​nąć spoj​rze​nia tych oczu, któ​re wi​dzia​ły za dużo, wie​dzia​ły za dużo

i nie​odmien​nie zdo​by​wa​ły dla nie​go to, cze​go za​pra​gnął. Szko​da, że tego sa​me​go
nieczułdoniej.Mo​gli​bywte​dyroz​wią​zaćswepro​ble​my,za​nimichprze​ro​sły.Uzna​-
ła,żeprzezkil​kana​stęp​nychdninaj​trud​niej​szymwy​zwa​niembę​dzienieuleccza​ro​-
wiBen​ja​mi​naWel​l​sa,bołą​czysięznimzbytwie​lewspo​mnień,do​brychizłych,by
uda​łosięimobejśćpolemi​no​weiuda​wać,żenicsięniesta​ło.

Niemiałjejzazłe,żepo​trak​to​wa​łagotakchłod​no.Gdy​bywLon​dy​niemiałtro​-

chęwię​cejniżdwa​na​ściego​dzindood​lo​tuiroz​pacz​li​wienieszu​kałza​stęp​cy,spró​-
bo​wał​bysięzniąskon​tak​to​wać,uprze​dzić,żebę​dziewNi​cei,byunik​nąćza​kło​po​-
ta​nia.Ztymżeaniona,anionniebyliza​kło​po​ta​ni.Tospo​tka​nienimiwstrzą​snę​ło.

Czy mógł​by za​po​mnieć, jak pięk​na jest Tori? Za​ko​chał się w jej kla​sycz​nych ry​-

sach,nie​ska​zi​tel​nejkar​na​cjiiciem​no​nie​bie​skichoczach.Odpierw​sze​gowej​rze​nia.
Pew​ne​godniado​strzegłjąnadru​gimkoń​cuod​dzia​łu,agdyjąza​gad​nął,ro​ze​śmia​ła
się.Towy​star​czy​ło.

Gdy​by za​mknął oczy, miał​by pod po​wie​ka​mi ob​ra​zy tam​te​go po​ran​ka. To był jej

pierw​szy dzień w szpi​ta​lu kar​dio​lo​gicz​nym w Auc​kland. Po coś ją wy​sła​no na od​-
dział,naktó​rympra​co​wałjakokar​dio​chi​rurg,zbie​ra​jącdo​świad​cze​nieprzedpod​ję​-
ciemprak​ty​kipry​wat​nej.

Tori,bra​ku​jemicie​bie.
Tak,tę​sk​nięzatobą.Do​pie​rote​razdotegosięprzy​zna​ję,aletopraw​da.Odroz​-

sta​niaztobązżad​nąko​bie​tąniezwią​za​łemsiępo​waż​nie.Niemia​łemocho​ty.

Ob​ser​wu​jącTori,któ​raaku​ratroz​ma​wia​łazdwo​mauczest​ni​ka​mifo​rum,po​czuł

ogrom​nątę​sk​no​tę.

Alemię​dzynimiko​niec.Tosięniepo​wtó​rzy.Torigodosie​bieniedo​pu​ści,chy​ba

żewśródlicz​ne​gozgro​ma​dze​nia.Skrzyw​dziłjąpo​twor​nie.Wte​dywy​da​wa​łomusię,
żemakon​kret​nepo​wo​dy,alepóź​niej,kie​dybu​rzauci​chłaimiałspo​rocza​sunare​-
flek​sję,zro​zu​miał,żeod​gry​wałsięnaniejzato,żewnie​goniewie​rzy​ła,żepod​wa​-
ży​łajegopro​fe​sjo​na​lizmwtrak​cietam​tejope​ra​cji,tymbar​dziejżemia​łara​cję.

Wstydgozże​rał,jesz​czeza​nimza​kwe​stio​no​wa​łajegouczci​wośćza​wo​do​wą.Po​-

tem było jesz​cze go​rzej. Je​że​li wła​sna żona nie ma do nie​go za​ufa​nia, to kto inny
miał​by mu ufać? Na​wet oj​ciec nie kwe​stio​no​wał jego winy, ukry​wał to, szu​ka​jąc
win​nychgdziein​dziej,copo​gar​sza​łosy​tu​ację.

Gdyjąte​razzo​ba​czył,do​tknąłjejręki,od​dy​chałtymsa​mymcoonapo​wie​trzem,

po​czułbez​gra​nicz​nątę​sk​no​tę.Po​waż​nie?Toniemożebyćtę​sk​no​tadoTori.Mię​dzy
nimi sto​ją nie​roz​wią​za​ne pro​ble​my, któ​rych nie uda​ło się na​pra​wić, gdy byli
wzwiąz​ku.Na​wetgdy​bywy​ja​śnił,dla​cze​gosięznie​gowy​pi​sał,niemaszan​sy,by
Torizdo​by​łasięwo​becnie​gonabez​wa​run​ko​weza​ufa​nie,acozatymidzie,byzno​-
wugopo​ko​cha​ła.

Wnaj​gor​szychchwi​lachichku​le​ją​ce​gomał​żeń​stważy​czyłjejjaknaj​le​piejwpra​-

cy,wży​ciupry​wat​nym,wczym​kol​wiek,cze​gopra​gnę​ła.Za​wsze.Poroz​wo​dzieży​-
czył jej tego jesz​cze bar​dziej. Jego wina po​le​ga​ła na tym, że ją od​trą​cił, kie​dy jej
roz​pacz​li​wiepo​trze​bo​wał.Wie​dzia​łaotym,aonwi​działwjejspoj​rze​niuura​zę,ile​-
kroćsięprzedniąza​my​kał.Byłjejdłuż​ni​kiemzamnó​stworze​czy,alejed​no​cze​śnie
za​bi​ja​łygojejoskar​że​nia.Mimotoniepo​tra​fiłwy​znaćjejpraw​dy.

–Ben,na​resz​cie!Szu​kamcię,odkie​dywy​pu​ści​linasnakawę.
John.Po​da​liso​biedło​nie.
–Wy​pu​ści​li?Mó​wisz,jak​by​śmyzna​leź​lisięwwię​zie​niu.Coucie​bie?Kopęlat!
Kur​czę,odostat​nie​gospo​tka​niaJohnbar​dzoutył.
–Zadużo.–Johnwes​tchnął.–Aledo​my​ślamsię,żeSyd​neyjestzada​le​ko,że​byś

wpadłod​wie​dzićro​dzin​nestro​ny.

–Topraw​da,Syd​neyniejestorzutbe​re​tem.–Aletojegoko​lej,więcpo​wi​niensię

po​sta​rać.Johnbyłjegonaj​lep​szymkum​plem,gdyporoz​wo​dzieza​miesz​kałwSyd​-
ney,usi​łu​jącsiępo​zbie​rać.–Od​wie​dzęwas,jaktyl​koudamisięwziąćurlop.Okej?
–Bły​ska​wicz​niepod​jąłde​cy​zję.Kie​dydo​wiesięotymRita,żonaJoh​na,trud​nosię
bę​dziewy​co​fać.

–Umo​wastoi.–WzrokJoh​napo​wę​dro​wałwstro​nęTori.–Totwo​jabyła.
– Tak, Tori. – John mu​siał sły​szeć jej na​zwi​sko, gdy przed​sta​wia​no ją ze​bra​nym.

Czywszy​scymająichzaparęmał​żeń​skązra​cjita​kie​gosa​me​gona​zwi​ska?

Nieprze​ko​na​łogowy​ja​śnie​nie,dla​cze​gogoniezmie​ni​ła.Toniepa​so​wa​łododaw​-

nej Tori, któ​ra bez zwło​ki ro​bi​ła, co na​le​ża​ło. Ile​kroć na​tknął się na jej na​zwi​sko
war​ty​ku​lena​uko​wym,aostat​niowpro​gra​miekon​fe​ren​cji,ro​bi​łomusięcie​płona
ser​cu…dotegopo​ran​ka.Roz​wie​dlisię.Ta​kiesamona​zwi​skonicniezna​czy,niesu​-
ge​ru​jeżad​nejwię​zi.

Johnnieod​pusz​czał.
–Małozfo​te​laniespa​dłem,kie​dywsta​łama​da​me Wells. Wie​dzia​łem, że tu bę​-

dzie,aleniepo​dej​rze​wa​łem,żejesttakauro​dzi​wa.

Jaknaj​szyb​ciejzmie​nićte​mat!
–Ritacito​wa​rzy​szy?
–Chy​baso​bieniewy​obra​żasz,żepu​ści​ła​bymniesa​me​godoFran​cji?–Johnsze​-

ro​kosięuśmiech​nął.–Wolęniemy​śleć,cosięte​razdzie​jezmojąkar​tąkre​dy​to​wą.

– Rita, wy​lu​zuj! Mam na​dzie​ję, że za​sza​le​jesz. – Ben wie​dział, że ta drob​niut​ka

dziew​czy​na, oczko w gło​wie Joh​na, jest oszczęd​na. Po​cho​dzi​ła z bied​nej ro​dzi​ny,
ama​jącmnó​stwopie​nię​dzy,niesta​łasięroz​rzut​na,acz​kol​wiekko​rzy​sta​jączwi​zy​ty
weFran​cji,mo​gła​byso​bietro​chępo​fol​go​wać.Lu​biłjąiza​zdro​ściłJoh​no​witego,co
ichłą​czy.Takbyłonapo​cząt​kuzTori,do​pó​kiniepo​peł​niłtejfa​tal​nejpo​mył​ki.Prze​-
stańmy​ślećoTori.Skon​cen​trujsięnaJoh​nie.

–Cosły​chaćwSyd​neyHo​spi​tal?
–Sta​lemamzamałocza​sunaprze​ba​da​niepa​cjen​tatak,jakbymchciał,alepoza

tymniena​rze​kam.Aucie​bie?Na​dalpo​do​bacisięnaHar​leyStre​et?

– Ab​so​lut​nie. Spę​dzam tam więk​szość cza​su. – Na​wet wie​czo​ry, kie​dy wszy​scy

innisąwdomuzro​dzi​ną,ananie​gocze​kaje​dy​niepo​si​łekprzy​go​to​wa​nyprzezdo​-
cho​dzą​cągo​spo​się.–Pra​cu​jęwtry​biedwa​dzie​ściaczte​rynasie​dem.

Zprze​rwąnakil​kanaj​bliż​szychdni.Miałna​dzie​ję,żetro​chęsięzre​lak​su​je.Czuł,

że z po​wo​du wy​czer​pa​nia może po​peł​nić błąd. Po raz dru​gi. Prze​szył go dreszcz.
Do​stałodlosubo​le​snąna​ucz​kę,żena​le​żyro​bićprze​rwy,bydo​ła​do​waćso​bieba​te​-
rie.Prze​mę​czo​nychi​rurgrobibłę​dy.Natwa​rzyJoh​nado​strzegłpo​dej​rza​nyuśmie​-
szek.

–Ococicho​dzi?
–Uszomniewie​rzę.Pra​cu​jeszcałydzień.Aczasnaroz​ryw​ki?Nadamy?Chy​ba

onichnieza​po​mnia​łeś?

WzrokBenapo​wę​dro​wałkupięk​nejru​do​wło​sejkil​kame​trówodnich.Otodama,

damazkrwiiko​ści.Dama,któ​rani​g​dyniepla​no​wa​łako​rzy​staćzjegora​mie​nia,bo
byłprzy​stoj​ny,anizjegopie​nię​dzy,anipo​ka​zy​waćsięzkar​dio​chi​rur​giemBen​ja​mi​-
nemWel​l​sem.Nie,ko​cha​łagozato,jakibył,zewszyst​ki​mijegowa​da​mi.Takmu
sięprzy​naj​mniejwy​da​wa​ło.

–Niewstą​pi​łemdoza​ko​nu.
–Roz​wa​żaszmoż​li​wośćpo​wro​tunaan​ty​po​dyczyjużnado​breza​pu​ści​łeśko​rze​-

niewAn​glii?

Bensięza​my​ślił.Do​brzewspo​mi​nałpo​bytwSyd​ney,mie​ście,któ​rekul​tu​ro​wonie

od​bie​ga​łoodAuc​kland.Lon​dynbyłinny.Po​do​ba​łomusięsamomia​sto,spek​ta​klete​-
atral​ne,noc​neklu​by,jegohi​sto​riaorazsztu​ka,azaokna​mijegomiesz​ka​niaroz​cią​-
gałsięba​jecz​nywi​doknaTa​mi​zę.Mimotonieczuł,żetojestjegomiej​scenazie​mi.

–Jaklejenonstopprzezkil​kadnialbopo​wie​jepo​lar​nymzim​nemto,ow​szem,coś

ta​kie​goprzy​cho​dzimidogło​wy.Alenie,te​razje​stemlon​dyń​czy​kiem.–Taksta​rał

sięprze​ko​ny​waćsa​me​gosie​bie,zwłasz​czawtedni,kie​dydo​pa​da​łagotę​sk​no​taza
Auc​kland.

Bez​wied​niepo​wę​dro​wałwzro​kiemdoTori,któ​raro​ze​śmia​łasię,od​rzu​ciw​szygło​-

wędotyłu.Nikt,ktonaniąpa​trzy,niemapo​ję​cia,jakpięk​niewy​glą​da​jąjejwło​sy
roz​rzu​co​nenapo​dusz​ce,ja​kiesąje​dwa​bi​ste.

–Porawra​caćnamiej​sce–orzekłJohn.–Spo​tkaszsięznamiwba​rzenadrin​ka

przedko​la​cją?

–Wpółdosiód​mej?–Dwadrin​kiipo​ga​węd​kazprzy​ja​ciół​mipo​mo​gąmunachwi​lę

za​po​mniećoTori.

Nieocze​ki​wał,żesięodniejuwol​niwcza​sietrwa​niakon​fe​ren​cji,mimotokaż​da

mi​nu​taspę​dzo​nabezniejpo​zwo​limuod​zy​skaćrów​no​wa​gęwe​wnętrz​ną.Czyżnie?

ROZDZIAŁDRUGI

Stu​ka​jącob​ca​sa​mino​wychszpi​lek,tymra​zemczer​wo​nych,po​dą​ża​łazakel​ne​rem

dowy​zna​czo​ne​gojejsto​łu.Po​nadmo​rzemgłówgo​ściza​pro​szo​nychnako​la​cję,któ​-
rzy już za​ję​li miej​sca, do​strze​gła sto​ją​ce​go Bena. W mia​rę jak od​le​głość mię​dzy
nimisiękur​czy​ła,do​tar​łodoniej,żezmie​rzawjegostro​nę.

–Tochy​bapo​mył​ka–po​wie​dzia​ła,zrów​naw​szysięznim.
Jed​naknaob​ru​siele​ża​łakar​tazezło​co​ny​mibrze​ga​mi,ananiejczar​nonabia​łym

wy​dru​ko​wa​ne„Ma​da​meWells”.Tużobokdru​gakar​tazimie​niemje​dy​ne​goczło​wie​-
kaspo​śródty​sią​cadwu​stuze​bra​nych,obokktó​re​gowo​la​ła​byniesie​dzieć.

Ben,nie​spe​szo​ny,zuśmie​chemod​su​nąłjejkrze​sło.
–By​ło​bydużocie​ka​wiej,gdy​bytakapo​mył​kasięzda​rzy​łaprzyprzy​dzie​la​niunam

po​koiwho​te​lu.

–Pomoimtru​pie,Ben​ji…Ben.–Zapóź​no.
Uśmiech​nąłsięsze​rzej,poczymprzy​su​nąłdoniej.
– Uszom nie wie​rzę. Po​wie​dzia​łaś „Ben​ji” – szep​nął. Uśmiech na jego war​gach

przy​gasł,ustę​pu​jącsmut​ko​wi,któ​ryranowy​czy​ta​ławjegooczach.

Od​wró​ci​łasięple​ca​mi.Cowię​cejmo​głazro​bić?Wku​rzyłjążar​cikopo​ko​jachho​-

te​lo​wych,cho​ciażniepo​wi​nien.To,żebędąsie​dziećoboksie​bieprzysto​le,niezna​-
czy, że przez cały wie​czór bę​dzie ska​za​na wy​łącz​nie na nie​go, cho​ciaż ja​kaś jej
częśćbar​dzotegochcia​ła.

Ro​zej​rzaw​szysięzakimśzna​jo​mym,za​uwa​ży​łako​bie​tęmniejwię​cejwjejwie​ku,

przy​glą​da​ją​cąsięiminie​kry​ją​cąroz​ba​wie​nia.Za​go​to​wa​łosięwniej.Dla​cze​goob​-
cychlu​dzicie​sząta​kiescen​ki?Ko​la​cjajesz​czesięnieroz​po​czę​ła,aonajużmia​ła
ocho​tęwyjść.

Se​kun​dępóź​niejnie​zna​jo​mawy​cią​gnę​ładoniejrękęprzezstół.
–Hej,je​stemRitaMcIn​ty​re,atam,obokBena,sie​dziJohn,mójmąż.
Toripo​skro​mi​łaner​wyiuści​snę​łajejdłoń.Cie​płąjakjejuśmiech.
–ToriWells–przed​sta​wi​łasię.
–Do​my​śli​łamsię.Miłociępo​znać.Zna​mysięzBe​nem,od​kądprze​pro​wa​dziłsię

do Syd​ney. Ben i John pra​co​wa​li w Syd​ney Ho​spi​tal, więc się za​przy​jaź​ni​li, ale od
kie​dywy​niósłsiędoLon​dy​nu,wi​du​je​mygobar​dzorzad​ko.Na​ma​wia​mygodopo​-
wro​tu,że​by​śmymo​glispo​ty​kaćsięczę​ściej.Na​szedzie​cia​kibar​dzozanimtę​sk​nią.

Na​tłokin​for​ma​cji.Przedocza​mista​nąłjejob​razBenagra​ją​ce​gozdzieć​miwpił​-

kę.OrazBena,jakprzy​tu​laza​pła​ka​nedziec​koalboku​pu​jemulody.Był​bycu​dow​-
nymoj​cem,gdy​bydo​stałszan​sę.Od​kaszl​nę​ła,roz​glą​da​jącsięzakel​ne​rem.Przy​da​-
ła​by się szklan​ka wody. Wca​le jej to nie in​te​re​su​je. Jego ży​cie nie ma z nią nic
wspól​ne​go,cho​ciażkie​dyśtegochcia​ła.Imałobra​ko​wa​ło,bysiętozi​ści​ło.

–Niesą​dzę,żebyTorimia​łaocho​tęroz​ma​wiaćaku​ratomnie–BenostrzegłRitę.
Ritaanitro​chęsięniespe​szy​ła.
–Ja​sne,żema.Za​ło​żęsię,żeśle​dzitwo​jąka​rie​rętakjaktyjej.Praw​da,Tori?

Ups!Benjestnabie​żą​coztym,coro​bię?Po​wiedzpraw​dę,tonieboli.
–Maszra​cję,śle​dzę.–Do​strze​głazdzi​wie​nienajegotwa​rzy.–Ipo​dzi​wiam,ale

moimzda​niembyłotooczy​wi​stejużnastu​diach.–Hola,Tori,nieprze​ho​luj!

Ro​zej​rza​łasię.Gdzietenkel​ner?!Czy​liBenob​ser​wu​jejejpo​czy​na​niaza​wo​do​we.

Towy​ja​śnia,skądwie,żeniezmie​ni​łana​zwi​ska.Zda​jesię,żeoso​bienieza​po​mnie​-
li.Zro​bi​łosięjejcie​płonaser​cu.In​te​re​su​ją​ce,żecie​ka​wigo,coonarobi,żekom​-
plet​niejejnieskre​ślił.

Spoj​rzaw​szynaswo​je​goby​łe​gomęża,po​czu​łafalęprzy​jem​ne​gocie​pła.
–Dzię​ku​jęzakom​ple​ment–po​wie​dział.–Ostat​niolosmisprzy​jał,więcuda​łomi

sięspo​roosią​gnąć.

Obo​je wie​dzie​li co nie​co o przy​chyl​no​ści losu albo o jej bra​ku. Za​miast za​ro​zu​-

mial​stwa w jego gło​sie, tym ra​zem za​brzmia​ła moc​na nuta wia​ry w sie​bie. Oto
osob​nikbar​dziejsta​bil​nyniżten,zaktó​re​gowy​szła.Wia​rawsie​bieutem​pe​ro​wa​na
przezży​cie.Tak,nani​wieza​wo​do​wejotrzy​małnie​złąlek​cjępo​ko​ry.

Ritauśmiech​nę​łasię,jak​bywy​gra​łalosnalo​te​rii.
–Ben,usiądźwresz​cie.Iza​mówdlanasja​kieśdrin​ki.Toriijamu​si​myob​ga​dać

kil​kapo​waż​nychkwe​stii.–Prze​nio​sławzroknaTori.–Gdzieku​pi​łaśtęsu​kien​kę?
Re​we​la​cyj​na.Chcętakąsamą.No,możepo​dob​ną.Niemo​że​myubraćsięiden​tycz​-
nie.

Bez​po​śred​niośćRitypo​mo​głaTorisięzre​lak​so​wać.Przedtąko​bie​tąniemia​łanic

doukry​cia.Chy​bażetęsta​rąhi​sto​rię,zktó​rejni​ko​musięniezwie​rza​ła.

–Wczo​rajza​razpoprzy​jeź​dziepo​szłamnaza​ku​py.
–Nieby​łaśwy​koń​czo​nadłu​gimlo​tem?
–Ja​sne,żeby​łam,aleprze​cieżwy​lą​do​wa​łamweFran​cji.Mia​łammar​no​waćcen​-

nyczasnaspa​nie?Tu​tajsąnie​sa​mo​wi​teskle​py,zwłasz​czazbu​ta​mi.Niedoprze​-
ocze​nia.

Po​czu​ła,żeBensia​da,agdynie​chcą​cydo​tknąłudemjejuda,po​spiesz​niesięod​su​-

nę​ła, jed​no​cze​śnie za​ci​ska​jąc zęby, zła, że na naj​lżej​szy jego do​tyk pod​ska​ku​je jej
tem​pe​ra​tu​ra.

–Mów,gdziesąteskle​py.Albole​piej.Maszja​kieślukiwpro​gra​mietegospę​du,

żebymnietamza​pro​wa​dzić?

– Na pew​no mam ja​kieś luki, ale mu​szę to jesz​cze spraw​dzić. Po ko​la​cji dam ci

znać. Wpadł mi w oko je​den ża​kiet, co do któ​re​go nie mo​głam się zde​cy​do​wać.
Przy​damisiętwo​jaopi​nia.

Za​ku​py za​wsze za​słu​gu​ją na to, żeby im po​świę​cić go​dzi​nę lub trzy, a poza tym

by​ła​bytooka​zja,byle​piejpo​znaćRitę.ObyBenniemiałztympro​ble​mu,boprze​-
cieżRitaijejmążtojegoprzy​ja​cie​le.

–Cze​gosięna​pi​jesz?–Po​czu​łazna​nyso​sno​wyza​pach.Od​wró​ciw​szysięwstro​nę

Bena,zo​ba​czy​ła,żetużzaichple​ca​mistoikel​ner.

–Po​pro​szęwodęga​zo​wa​ną.
Jakonroz​kosz​niewy​glą​da,kie​dytakuno​sibrwi.Chy​basięzdzi​wił,żeniepijeal​-

ko​ho​lu. Nie miał prze​cież po​ję​cia, że za przy​czy​nę po​ro​nie​nia uzna​ła al​ko​hol. Od
tam​tejkosz​mar​nejnocyniewy​pi​łaanikro​pli.Niewie​dział,żebyławcią​ży.

Za​czę​łaostropić,kie​dywichzwiąz​kupo​ja​wi​łysięzłezmia​ny.Al​ko​holpo​zwa​lał

jejnachwi​lęonichza​po​mniećipo​ma​gałza​snąć.Spra​wyza​szłytakda​le​ko,żeBen

praw​do​po​dob​nie na​wet nie za​uwa​żył, do ja​kie​go stop​nia nad​uży​wa​ła al​ko​ho​lu,
wktó​rymto​pi​łasmu​tek.

Po​zo​sta​li za​ma​wia​li wina, a gdy kel​ner od​szedł, resz​ta go​ści przy sto​le za​czę​ła

na​wza​jemsięprzed​sta​wiać.Gdyroz​mo​waze​szłanate​ma​tyogól​ne,Toriode​tchnę​-
ła.Aż…

–Wy​glą​daszprze​pięk​nie–ode​zwałsięBenpół​gło​semwprze​rwiemię​dzyda​niem

głów​nym i mową sław​ne​go fran​cu​skie​go kar​dio​lo​ga. – Rita traf​nie za​uwa​ży​ła, że
wtejsu​kien​cejestciwy​jąt​ko​wodotwa​rzy.Czerńza​wszepa​so​wa​ładotwo​jejkar​-
na​cji.

Aletonieko​lorgoza​in​te​re​so​wał,ajejde​kolt.
–Prze​stań–szep​nę​ła.
Gdy​bywie​dzia​ła,żeprzyj​dziejejsie​dziećkołonie​go,ubra​ła​bysięwwo​rek.Tak,

czę​sto po​wta​rzał, że na​wet wo​rek wy​glą​dał​by na niej jak naj​mod​niej​sza kre​acja.
Za​ci​snę​łapal​ce.Zde​cy​do​wa​niezadużowspo​mnień.Jaksięoka​zu​je,niewy​pa​ro​wa​-
łyite​razprzy​po​mi​na​jąjejotym,oczymniechcia​łamy​śleć.

Kie​dywkoń​cuode​rwałodniejwzrok,jegooczyprze​peł​niałsmu​tek.Kie​dyśjego

pew​ność sie​bie gra​ni​czy​ła z bez​czel​no​ścią, bo za​wsze do​sta​wał to, cze​go za​pra​-
gnął.Te​razbyłtoinnyBen,sto​no​wa​ny,bar​dziejwy​czu​lo​nynauczu​ciain​nych.Ko​-
cha​łagoibyłaznie​godum​na,gdyod​mó​wiłpro​po​zy​cjipo​mi​nię​ciawpad​kiwswo​im
CV,opcjiprzed​sta​wio​nejprzezojca.Wy​ma​ga​łotoodnie​googrom​nejod​wa​giigłę​-
bo​kich prze​my​śleń. Wy​do​ro​ślał, zmie​nił się, ale to na​dal jej Ben​ji. Ben​ji? Kto to
jest?Tenczło​wiektoBen.

Dla​cze​gojejwzrokcochwi​labiegłwstro​nęmęż​czy​zny,któ​re​gopo​ko​cha​ła?Męż​-

czy​zny, któ​ry kie​dyś uwie​rzył, że spę​dzi z nim resz​tę ży​cia. Ben​jie​go. Lub Bena.
Wszyst​kojed​no.Opa​ko​wa​nieiden​tycz​ne.Atrak​cyj​nezespo​rądo​miesz​kąin​te​lek​tu.

Pa​mię​ta​ła każ​dy szcze​gół tego cia​ła. Jaką przy​jem​ność spra​wia​ły mu piesz​czo​ty

po​wy​żejbio​dra,jaktę​ża​łymumię​śnie,gdyli​za​łagopobrzu​chu.Kur​czę,prze​stań!
Sie​dziprzyuro​czy​stejko​la​cjiwśródse​teklu​dzi.Zby​łymmę​żem,októ​rymdaw​no
prze​sta​ła my​śleć. Naj​wy​raź​niej pora po​szu​kać so​bie fa​ce​ta, żeby do​brze za​ba​wić
sięwłóż​ku.Ale,nie​ste​ty,tojejniekrę​ci.Się​gnę​łapopu​stąszklan​kę.Gdziejestkel​-
ner?Je​że​likie​dy​kol​wiekża​ło​wa​ła,żeniepijeal​ko​ho​lu,towła​śniete​raz.

Roz​pacz​li​wie po​trze​bu​jąc świe​że​go po​wie​trza oraz odro​bi​ny sa​mot​no​ści, za​raz

poko​la​cjiwró​ci​ładoswo​je​gopo​ko​ju,byprze​braćsięwspodnie,bluz​kęiba​le​ri​ny.

Wró​ciw​szydofoy​er,zo​ba​czy​ła,żeBenroz​ma​wiazgru​pąspe​cja​li​stówzNo​we​go

Jor​ku,alegdytyl​kojądo​strzegł,prze​pro​siłichipod​szedłdoniej.

–Wy​bie​raszsięnaprze​chadz​kęQuaidesÉtats-Unis?
Mimo po​sta​no​wie​nia, że za​cho​wa dy​stans, ro​ze​śmia​ła się, sły​sząc, jak ka​le​czy

fran​cu​skąwy​mo​wę.

–Tak,mamocho​tępo​wdy​chaćmor​skąbry​zę,apozatymtoprze​cieżNi​cea.–Ge​-

stem wska​za​ła mo​rze. – Pół ży​cia ma​rzy​łam o Fran​cji, więc szko​da mi cza​su na
ukry​wa​niesię.

– Przed czym mia​ła​byś się ukry​wać? – Ujął ją pod ra​mię i wy​pro​wa​dził na uli​cę

przezdrzwi,któ​reotwo​rzyłimpor​tierwli​be​rii.

Przed tobą. Przed nami. Przed wspo​mnie​nia​mi, ja​kie bu​dzisz. Przy​sta​nę​ła na

chod​ni​ku i sze​ro​ko roz​rzu​ca​jąc ra​mio​na, za​czerp​nę​ła po​wie​trza. Jed​no​cze​śnie za​-
sta​na​wia​łasięnadod​po​wie​dzią.

Niechcia​łagoob​ra​zićanispra​wićmuprzy​kro​ści,aleteżiob​na​żaćswo​jejsła​bo​-

ści.Do​pie​rote​razzda​łaso​biezniejspra​wę,atopod​wa​ża​łojejde​cy​zję,bytrak​to​-
waćgoprzy​jaź​nie,leczzre​zer​wą.

–Pro​szę,niemów,żeukry​waszsięprzedemną.Niechcęcipsućpo​by​tuwNi​cei.

–Porazko​lej​nyjegoszcze​rośćza​chwia​łajejpo​sta​no​wie​niem.

–Pod​czasob​radtaksięsku​piam,żeprak​tycz​nieniewiem,cosiędo​ko​ładzie​je.–

Byłatopraw​da,aleniedla​te​gochcia​łabyćsama.–Mo​gła​bymmiesz​kaćwkaż​dym
in​nymho​te​lu,alenietymra​zem.Za​mie​rzamwy​ko​rzy​staćkaż​dąwol​nąse​kun​dę.

Ru​szy​łapro​me​na​dą,Benra​mięwra​mięznią.Czypo​wie​dzia​ła,żepo​trze​bu​jeto​-

wa​rzy​stwa?Zwłasz​czajego?

–Do​sko​na​lecięro​zu​miem.Ta​kiespo​tka​niaczę​stosąor​ga​ni​zo​wa​neweg​zo​tycz​-

nych miej​scach, a mimo to ich uczest​ni​cy nie mają szan​sy ich po​znać. – Jego głos
przy​pra​wiałjąodreszcz.Czyontowie?Po​wie​dzia​łamukie​dyśotym?Chy​batak.–
Cie​szęsię,żenieza​mknę​łaśsięwpo​ko​ju.Zresz​tątodocie​bienie​po​dob​ne.Do​brze
pa​mię​tamtęTori,któ​ralu​bi​łaspa​ce​ro​waćwnocy.

–Czu​jęzmę​cze​nie,aleniemamza​mia​rumar​no​waćnocynaspa​niedosa​me​good​-

lo​tu.

–Zga​dzamsię,żetoje​dy​naoka​zja.–Zdjąłma​ry​nar​kęiprze​wie​siłjąprzezra​mię.

Byłjużbezkra​wa​ta,roz​piąłostat​nigu​zikbia​łejko​szu​li,awol​nądłońwsu​nąłdokie​-
sze​nispodni.

Ben​jiwnaj​bar​dziejsek​sow​nymwy​da​niu.Oraznaj​groź​niej​szym.Ma​rze​niekaż​dej

ko​bie​ty.Żad​nabymusięnieopar​ła.Aleonamusibyćod​por​na,niewol​nojejry​zy​-
ko​wać. Bez​wied​nie gła​dząc pal​cem zło​tą bran​so​let​kę, z któ​rą się nie roz​sta​wa​ła,
od​da​łasięsmut​nymwspo​mnie​niom.Jejdzie​ciąt​koode​szłowdzie​wią​tymty​go​dniu.
Tobo​le​snewy​da​rze​niesta​łosiępo​nu​rymzwień​cze​niemkosz​mar​ne​goroku,aleBen
sięniedo​wie​działoichdziec​ku,niemiałpo​ję​ciaojegoist​nie​niu.

–Tori,sły​szyszmnie?–za​py​tałroz​ba​wio​nymto​nem.–Czyjakzwy​kleza​pa​trzy​łaś

sięwgwiaz​dy?

Nie,cier​pię.Dzieńwdzieńdrę​czy​łojąpo​czu​ciewinyzpo​wo​dutejstra​ty,aleon

nie musi o tym wie​dzieć. Ben nie od​mie​ni prze​szło​ści, więc po co go za​smu​cać?
Zde​cy​do​wa​ła,żebę​dziesięuśmie​chaćiuda​waćszczę​śli​wą.

–Chło​nętęat​mos​fe​ręcałąsobą.
Cie​płym let​nim wie​czo​rem na​pa​wa​ły się dzie​siąt​ki tu​ry​stów. Śmia​li się i roz​ma​-

wia​liwróż​nychję​zy​kach.Ob​ser​wo​wa​łaichzra​do​ścią.Odcza​sudocza​suod​kła​nia​-
lisięuczest​ni​komkon​fe​ren​cji,aleniewda​wa​lisięwroz​mo​wy.Ja​kiśczaspóź​niejpo​-
czu​ła,żena​pię​ciestop​nio​wojąopusz​cza.Ni​cea,okur​czę!Na​wetpo​wie​trzepach​-
nieina​czej.Hi​sto​rią,bo​gac​twemiobiet​ni​cą.

–CzydotejporyFran​cjaspeł​niatwo​jeocze​ki​wa​nia?
Porazko​lej​nytennie​sa​mo​wi​tygłosspra​wił,żeser​ceza​bi​łojejmoc​niej,wzmac​-

nia​jącdziw​nąmie​szan​kęemo​cjido​zna​wa​nychtegowie​czo​ru.Wal​czy​ła,bynadnimi
za​pa​no​wać.Natyle,żebyzmy​lićBena.

–Otak,ab​so​lut​nie.
Zer​k​nąw​szynanie​goką​temoka,omałosięniepo​tknę​łaowła​snenogi.Po​spiesz​-

niezła​pa​łarów​no​wa​gę,byjejniedo​tknął.Niechcia​łapo​czućjegopal​cównaskó​-
rze, po​nie​waż elek​try​zo​wa​ły jej spra​gnio​ne mi​ło​ści cia​ło. Ale igno​ro​wa​ła go
z ogrom​nym tru​dem. Ta uko​cha​na twarz na​dal ema​no​wa​ła mocą, któ​ra prze​szka​-
dza​ła jej trak​to​wać go z obo​jęt​no​ścią. Już kie​dyś wi​dzia​ła na jego twa​rzy wy​raz
smut​kuimi​ło​ści,śmiechiłzy,zro​zu​mie​nieizdzi​wie​nie.Tojejpo​ka​za​ło,jakogrom​-
naprze​paśćdzie​liichzwią​zek,jaknie​moż​li​wejestpo​ro​zu​mie​nie.Przy​po​mnia​łaso​-
bie,żejaknairo​nięBenmnó​stworazyjejwy​ty​kał,żegadajakna​ję​ta.

–Spodo​ba​limisięcitwoiprzy​ja​cie​lezSyd​ney.
–Bły​ska​wicz​niezna​la​zły​ściezRitąwspól​nyję​zyk.
–Tociępe​szy?
–Nibydla​cze​go?
–Bobyćmożebę​dzie​myroz​ma​wiaćoto​bie–za​żar​to​wa​ła,si​lącsięnaswo​bod​ny

ton.

–Popię​ciumi​nu​tachby​ściesiępo​spa​ły–od​parł.–Sły​sza​łem,żeumó​wi​ły​ściesię

naza​ku​py.Wi​dzę,żejużza​spo​ko​iłaśswo​jąpa​sjędobu​tów,są​dzącpotychczer​wo​-
nych.Butytotwójfe​tysz.

O,za​uwa​żyłbuty.Czytozna​czy,żepa​mię​ta,jakca​ło​wałjejsto​py,gdyzdję​łapięk​-

nebia​łeszpil​kizko​ron​kipowe​se​lu?Le​piej,żebytaknanie​goniepo​pa​try​wa​ła,bo
musięprzy​po​mnąnaj​drob​niej​szeszcze​gó​ły.

–Nieby​ły​byfe​ty​szem,gdy​bynieto,żesąku​pio​neweFran​cji.–Dwieparytodo​-

pie​ro po​czą​tek. Bę​dzie mia​ła mnó​stwo cza​su na zgar​nię​cie jesz​cze pięk​niej​szych
tro​fe​ów.Orazkup​nodru​giejwa​liz​ki.

–Na​praw​dęob​ser​wo​wa​łaśmojąka​rie​ręza​wo​do​wą?
– Nie śle​dzi​łam cię, ale wie​dzia​łam, kie​dy zro​bi​łeś dy​plom w Syd​ney Ho​spi​tal. –

Porazpierw​szydo​tar​łotodoniejwfor​mieplot​ki.Bensta​no​wiłide​al​nyte​mat,po​-
nie​ważod​szedłwnie​sła​wie.–Wjed​nymzar​ty​ku​łówpo​świę​co​nymkli​ni​ce,wktó​rej
pra​cu​jesz,na​tknę​łamsięnawzmian​kęoto​bie.Na​wetniewie​dzia​łam,żeza​mie​rza​-
łeśprze​pro​wa​dzićsiędoAn​glii.

– Nie wy​je​chał​bym, gdy​by moje pla​ny za​wo​do​we nie zo​sta​ły po​krzy​żo​wa​ne. –

Rysymustę​ża​ły.Od​wró​ciłgło​wę,bypo​pa​trzećnamo​rze.

Bez​tro​skaat​mos​fe​rapry​sła.Możejużza​wszetakbę​dzie,kie​dyichdro​gisięzej​-

dą?

–In​te​re​so​wa​łomnie,coro​bisz,gdzieby​wasz–przy​zna​ła.–Mia​łeświel​kiepla​ny,

więcsięmar​twi​łam,żepotym,cosięsta​ło,znichzre​zy​gno​wa​łeś.

–Tepla​ny,na​wetzmo​dy​fi​ko​wa​ne,trzy​ma​łymnieprzyży​ciu.–Wjegogło​sieza​-

brzmia​łanutasmut​ku.

Mia​łaocho​tęgoprzy​tu​lić,aletegoniezro​bi​ła,bomo​gło​bytozo​staćzro​zu​mia​ne

opacz​nie.Ła​skabo​ska,żeza​cho​wa​łareszt​kiroz​sąd​ku.

–Cie​szęsię,żecisiępo​wio​dło,na​praw​dęsięcie​szę.Za​słu​gi​wa​łeśnadru​gąszan​-

sę.

–Takmy​ślisz?
–Tak.Cowię​cej,za​wszeby​łamotymprze​ko​na​na.
Gdynanie​gospoj​rza​ła,wjegooczachsmu​tekustą​piłmiej​sceczuj​no​ści.Do​tknę​ła

te​ma​tutabu,mimożeobie​cy​wa​łaso​bietegoniero​bić.Dla​cze​goprzy​szłojejdogło​-
wy,żemogąotymroz​ma​wiaćte​raz,sko​roniepo​tra​fi​lisiępo​ro​zu​mieć,gdyichto

spo​tka​ło?

–Po​dob​niebyłozemną…Chcia​łamprzeztopo​wie​dzieć,żedzię​kipra​cynieosza​-

la​łam.–Skrzy​wi​łasię.–Prze​pra​szam,od​pu​ść​myso​bietente​mat.

Jak​bynicsięniezmie​ni​łoprzeztesie​demlat,mimożeobo​jezro​bi​libły​sko​tli​we

ka​rie​ry.Wdal​szymcią​guniepo​tra​fiąroz​ma​wiaćna​wetnabła​hete​ma​ty.

Bensięza​trzy​mał,spo​glą​da​jącnanią.
–Chcesziśćda​lejsama?
–Nie–szep​nę​ła–alechcia​ła​bymtro​chęwię​cejsięoto​biedo​wie​dzieć.Obie​cu​ję,

żeogra​ni​częsiędote​ma​tówbez​piecz​nych.

Benstałnie​ru​cho​mo,pa​trzącnanią.Gdy​byniezna​łagotakdo​brze,mo​gła​bypo​-

my​śleć,żetro​chęmunaniejza​le​ży.Alesięnieoszu​ki​wa​ła.Rzu​ciłją.Po​wie​dział,że
mię​dzynimiskoń​czo​neispa​ko​wałswo​jerze​czy.

Co po​wie​dzieć, żeby się roz​luź​nił? Do gło​wy nic jej nie przy​cho​dzi​ło. Od daw​na

cze​ka​łanaspo​sob​ność,bygoza​py​tać,dla​cze​good​szedł,dla​cze​goniechciałjejpo​-
wie​dzieć,byusły​sza​łazpierw​szychust,cota​kie​goza​szłowte​dynablo​kuope​ra​cyj​-
nym, że pa​cjent​ka zmar​ła. A może prze​stał ją ko​chać tak na​gle, jak się wy​pro​wa​-
dził?Ni​g​dytegoniepo​wie​dział,je​dy​nieda​wałdozro​zu​mie​nia.Alejużjestzapóź​-
no,bood​po​wie​dzinicniezmie​nią.Obo​jewio​dąnoweży​cie,więcte​razna​le​żypo​ru​-
szaćte​ma​tyneu​tral​ne.

Po​wo​li za​czę​ła iść, na​gle prze​stra​szo​na, że Ben za​wró​ci do ho​te​lu. Chcia​ła, by

z nią zo​stał. Dla​cze​go? Nie mia​ła po​ję​cia, wie​dzia​ła je​dy​nie, że jesz​cze ma go za
mało.Przezkil​kami​nutszliwmil​cze​niu.

–Po​wiedz,copo​ra​biatwójbrat?–za​py​ta​ławkoń​cu.
–Oże​niłsięzdziew​czy​ną,któ​ratrzy​magobar​dzokrót​ko,aonjestwnie​bo​wzię​ty.

Majądwiecó​recz​ki,któ​rewi​du​jędwarazywroku,kie​dyprzy​jeż​dża​jądoLon​dy​nu.

–Za​ło​żęsię,żeprze​pa​da​jązawuj​kiemBe​nem–wy​krztu​si​łaprzezści​śnię​tegar​-

dło.

Jużnapierw​szejrand​cepo​wie​dział,żechcemiećdzie​ci.Gdy​bytyl​kowie​dział,jak

małobra​ko​wa​ło,byzo​sta​liro​dzi​ca​mi.Po​now​niedo​tknę​łabran​so​let​ki.Nie​słusz​nie
ukry​wa​łaprzednimtense​kret.

–Masięro​zu​mieć–od​parłza​my​ślo​ny,jak​bywspo​mi​nałswo​jemałebra​ta​ni​ce.Po

chwi​liza​py​tałpół​gło​sem:–Je​steśzkimś?

–Nie.Więk​szośćmęż​czyznwoliwią​zaćsięzko​bie​tą,któ​rasie​dziwdomu,go​tu​je

i ich za​ba​wia. – Ża​den nie zro​bił na niej więk​sze​go wra​że​nia niż ten, któ​ry te​raz
idzieobok.

–Szu​kaszwzłychmiej​scach.
Nieszu​kam.Wy​ma​ga​nako​lej​nazmia​nate​ma​tu,na​tych​miast.
–Opo​wiedzoszpi​ta​luwSyd​ney.Pra​co​wa​łeśubokukil​kuzna​nychchi​rur​gów.My​-

śla​łam,żetamzo​sta​niesziotwo​rzyszwła​snąprak​ty​kę.

–Wi​dzę,żewieszomniebar​dzodużo.
– Oczy​wi​ście. Wie​dzia​łam, jak je​steś do​bry i nie wy​obra​ża​łam so​bie, że​byś nie

mógłzre​ali​zo​waćma​rzeń.

Dla​cze​gopo​wie​dzia​łatonagłos?Benniemusiwie​dzieć,żeob​cho​dzijąjegoka​-

rie​raaniżeser​cejejpę​ka​łonamyśl,żestra​ciłszan​sęnasuk​ceszpo​wo​dutego,co
wy​da​rzy​ło się w Auc​kland. Na​dal była cie​ka​wa szcze​gó​łów tej nie​uda​nej ope​ra​cji,

alewtejkwe​stiimil​czałjakgrób,więcnieli​czy​ła,żesiędo​wie.

–Japo​dob​nie,ale…–za​wa​hałsię.Bysięza​sta​no​wić,jakpo​kie​ro​waćroz​mo​wą?

Sta​wa​łasięzbytoso​bi​sta,zwa​żyw​szyetap,naja​kimzna​lazłsięichzwią​zek.–Prze​-
pro​wadz​kadoSyd​neyoka​za​łasiędo​brympo​su​nię​ciem.

Napew​nonapo​cząt​kuniebyłomuła​two.
–Do​brze,żetaktowi​dzisz.
–Niemia​łemwiel​kie​gowy​bo​ru.–Wzru​szyłra​mio​na​mi.–Do​sta​łemdru​gąszan​sę

i z niej sko​rzy​sta​łem. – I za​raz do​dał: – Pra​ca w no​wym śro​do​wi​sku otwo​rzy​ła mi
oczy na fakt, że moż​na z po​wo​dze​niem kie​ro​wać od​dzia​łem, nie bę​dąc oso​bą tak
apo​dyk​tycz​nąjakmójoj​ciec.

–Cie​szyłsięopi​niąświet​ne​goor​ga​ni​za​to​ra.–Orazde​spo​ty.
–Ow​szem–przy​tak​nąłBen.–Aletosamomoż​naosią​gnąć,niesto​su​jącdyk​ta​tor​-

skichme​tod.

Jaki jest ten Ben? Męż​czy​zna, za któ​re​go wy​szła, nie roz​ma​wiał o po​waż​nych

spra​wach,ni​g​dyojcaniekry​ty​ko​wał.Sta​lepo​wta​rzał,jakbar​dzojąko​cha.Okej,to
byłoważ​ne.Wes​tchnę​ła.Dla​cze​gowogó​leotymmy​śli?Ichzwią​zeksięza​koń​czył.

W tej chwi​li po​win​na cie​szyć się Fran​cją i dla od​mia​ny się ro​ze​rwać. Roz​ryw​ka

tak,alebezBen​jie​go.

Tor​tu​ry.Spa​cerubokuToribezdo​ty​ka​nia,słu​cha​niejejgło​su,oglą​da​nieoży​wio​-

nejmi​mi​kitoka​tu​sze.Wal​czyłzsobą,byniepo​rwaćjejwra​mio​na.Dlasie​bie,nie
dlaniej.Onabytegoniedo​ce​ni​ła.Łu​dziłsię,żepo​tra​fijąuj​rzećiodejśćbezszwan​-
ku.Aleje​że​liwdal​szymcią​gujestzniągłę​bo​kozwią​za​nyemo​cjo​nal​nie?Niemoże
siętymkie​ro​wać.Uczu​cieosa​mot​nie​niaści​snę​łogozagar​dło.

Wcze​śniejdo​świad​czyłtegotyl​koje​denraz:od​cho​dzącodTori.Te​razjestznią

inicsięniezmie​ni​ło.Wcią​gnąłwpłu​cacie​płeśród​ziem​no​mor​skiepo​wie​trze.Tori
niepo​sia​dasięzra​do​ści,żesiętuzna​la​zła.

–Pokon​fe​ren​cjije​dzieszdoPa​ry​ża?–Przy​tak​nę​ła.–Jakoje​denzchi​rur​gów,któ​-

rychdok​torLec​la​repo​pro​siłopo​wtó​rze​nieswo​ichwy​kła​dównauni​wer​sy​te​cieme​-
dycz​nym?

–Tak.Aty?
– Po​dob​nie. W za​stęp​stwie ko​le​gi, któ​ry nie mógł przy​je​chać. – Za​wa​hał się. –

Zprzy​jem​no​ściąwy​słu​chamju​trotwo​je​gore​fe​ra​tu.

–Daw​noniemia​łamta​kiejtre​my.
–Cośty.Tokasz​kazmlecz​kiem.–Torini​g​dyniemia​łapro​ble​mówzmó​wie​niem.

Twa​rząwtwarzczywgru​pie.

–Dzię​kizawo​tumza​ufa​nia.–Uśmiech​nę​łasięlek​ko,aonpo​czuł,jakroz​luź​nia

sięje​denzsu​płówwjegotrze​wiach.Czułjeoddnia,gdyjegoświatsięza​wa​lił.

Po​ki​wałgło​wą.
–Skądtre​ma?Nieprzy​go​to​wa​łaśsię?–Ja​sne,żejestprzy​go​to​wa​na.Pra​co​wa​ła

cię​żejniżinniiwszyst​ko,cze​gosiępod​ję​ła,trak​to​wa​łabar​dzose​rio.Łącz​niezich
związ​kiem.Orazroz​wo​dem.

–Jakmy​ślisz,dla​cze​godok​torLec​la​reza​pro​siłmniedowy​gło​sze​niare​fe​ra​tupo​-

świę​co​ne​gogo​rącz​cereu​ma​tycz​nejiwkon​se​kwen​cjicho​ro​bomser​ca?

–Bosta​łaśsięeks​per​temwtejdzie​dzi​nie.

Cho​dzi​łysłu​chyopew​nejkar​dio​logzNo​wejZe​lan​dii,któ​raotwo​rzy​łakli​ni​kędla

dzie​cizpo​wi​kła​nia​mikar​dio​lo​gicz​ny​mipoprze​by​ciugo​rącz​kireu​ma​tycz​nej.Zma​-
te​ria​łówroz​da​nychuczest​ni​komkon​fe​ren​cjido​wie​działsię,żejestzna​najakoPani
odSer​ca.

–Dzię​kito​biedzie​cinietra​fiądona​szychsalope​ra​cyj​nych.
– W hie​rar​chii kar​dio​lo​gicz​nej je​stem płot​ką. Nie do​ko​na​łam wie​ko​pom​ne​go od​-

kry​cia,nieopra​co​wa​łamno​wejpro​ce​du​ry.–Spra​wia​ławra​że​nietakspło​szo​nej,że
miałocho​tęjąprzy​tu​lić.

–To,coro​bisz,jestbar​dzoważ​ne.Zo​ba​czysz,żepo​dzię​ku​jąciowa​cjąnasto​ją​co.

–Samjąza​ini​cju​je.

–Nieprze​sa​dzaj.–Gdyro​ze​śmia​łasięcie​pło,po​czuł,jakpusz​czana​stęp​nywę​-

zeł.

Obytakda​lej,awkrót​ce,gdyna​pię​cieze​lże​je,bę​dziemógłswo​bod​nieod​dy​chać.

Przy​ło​żyłdłońdopier​si.

–Onamnierani–wes​tchnąłte​atral​nymszep​tem.
Gdyza​śmia​łasiępo​now​nie,po​my​ślał,żepo​wi​niensiępo​sta​rać,bytosiępo​wta​-

rza​łoprzezcałądro​gędoho​te​lu.

–Chy​baporaza​wró​cić.Zro​bi​łosiępu​sto.
Ro​zej​rza​łasię.
–Fak​tycz​nie.–Ziew​nę​ła.–Chy​bawkoń​cuzmę​cze​niedajemioso​bieznać.
Wy​ko​rzy​stu​jącoka​zję,wziąłjąpodrękę,poczympo​pro​wa​dziłwkie​run​kuho​te​lu.

Cie​szyłsię,czu​jąc,jakdo​ty​kagobio​drem,imo​dlił,bysięnieod​su​nę​ła.Tak​ty​kaod​-
wra​ca​niauwa​gimożeoka​zaćsiępo​moc​na.

–Jakmama?
–Jestnie​sa​mo​wi​ta.Trzyrazywty​go​dniugrawgol​fa,za​pi​sa​łasiędoklu​busza​-

cho​we​goigry​wawbry​dża.Wze​szłymrokusprze​da​ładomiza​miesz​ka​ławosie​dlu
dlase​nio​rów.

–Cośpo​dob​ne​go!Niewal​czyonie​za​leż​ność.–Zte​ścio​wądo​sko​na​lemusięukła​-

da​ło.Niezno​si​ławy​głu​pów,na​wetjego.Bar​dzomujejbra​ko​wa​ło.

–Mówi,żedaw​noniepod​ję​łataktraf​nejde​cy​zji.Jategoniero​zu​miem,aletojej

spra​wa. Nie mogę jej mó​wić, jak ma żyć, bo to ona za​wsze wspie​ra​ła mnie we
wszyst​kim,coro​bi​łam,nie​za​leż​nieodtego,czybyłotosłusz​ne,czynie.

–Two​jamamajestbar​dzomą​dra.
Cie​ka​we,ja​kiedzi​siajmia​ła​byonimzda​nie.Od​wie​dziłjąraz,kie​dyichzwią​zek

sięroz​pa​dał,ispo​tkałsięzjejstro​nywy​łącz​niezdo​bro​cią.Byłabar​dzodo​brąmat​-
ką,mimożesamawy​cho​wy​wa​łaTori,bojejmążzgi​nąłwwy​pad​kujakokie​row​ca
cię​ża​rów​ki,kie​dyToribyłama​lut​ka.

GdyTorinamo​mentza​ci​snę​łapal​cenajegora​mie​niu,przy​go​to​wałsięnana​stęp​-

nepy​ta​nie.Alenaj​wy​raź​niejsięroz​my​śli​ła,bobezsło​waroz​luź​ni​łauścisk.

Jak by za​re​ago​wa​ła, gdy​by ule​ga​jąc po​ku​sie, ob​jął ją i po​ca​ło​wał? Znał od​po​-

wiedź.Spo​licz​ko​wa​ła​bygoidokoń​cakon​fe​ren​cjiuni​ka​łajakza​ra​zy.Torini​g​dynie
bra​ko​wa​łozdro​we​goroz​sąd​ku.

–Maszko​goś,wo​beckogomaszpo​waż​neza​mia​ry?–Od​wró​ci​łajegowcze​śniej​-

szepy​ta​nie.

– Nie. Mam na to za mało cza​su. Pa​mię​tam, jak pie​kiel​nie trud​no było nam

owspól​nyczas.–Zda​rza​łosię,żebylijakstat​kimi​ja​ją​cesięwnocy.

–Totro​chęcoin​ne​go.Stu​dio​wa​łam,adotegowszpi​ta​luprzy​dzie​la​nonamnaj​-

gor​szedy​żu​ry.

–Topraw​da.–Po​ślu​biłmi​łośćswo​je​goży​ciaitosięroz​pa​dło,więcczyinnyzwią​-

zekmiał​byszan​sę?

Żad​nej,zwłasz​czażejesz​czeniedokoń​caza​po​mniałotympierw​szym.
Ca​łu​jącjąwpo​li​czekprzedho​te​lo​wąwin​dą,po​czułza​pachróż.
–Do​bra​noc,Tori.Dozo​ba​cze​nia,doju​tra.
We​szładośrod​ka,na​ci​snę​łagu​zikswo​je​gopię​tra.Gdydrzwisięza​my​ka​ły,zo​ba​-

czył,jakdo​ty​kamiej​sca,któ​repo​ca​ło​wał.Do​bra​noc,Tori,po​wtó​rzyłwmy​ślach.By​-
łaśmi​ło​ściąmo​je​goży​cia.Te​razje​steśbyłąmi​ło​ściąmo​je​goży​cia.

Musiczę​ściejtoso​biepo​wta​rzać.
–Niepo​szedł​byśnadrin​ka?–Usły​szałzaple​ca​mipro​po​zy​cjęJoh​na.
–Todzi​siajtwójnaj​lep​szypo​mysł.–Byćmożedzię​kitemuza​śnie,boza​no​si​łosię

nabez​sen​nąnoc.–GdzieRita?

– W łóż​ku, za​ję​ta pla​no​wa​niem ju​trzej​szej wę​drów​ki z Tori po skle​pach. – John

wzniósłoczydonie​ba.–Ach,teko​bie​ty.Cojetamtakkrę​ci?

–Sta​ry,tosąfran​cu​skieskle​py,niebyleja​kie.
Z roz​ko​szą za​brał​by Tori na za​ku​py, wy​bie​rał wraz z nią bi​żu​te​rię i spra​wił jej

jesz​czekil​kasu​kie​nekta​kichjakta,któ​rąmia​ławie​czo​rem.Ide​al​niepod​kre​śla​łafi​-
gu​rę,przy​po​mi​na​jącmuokaż​dymza​łom​kujejcia​ła,któ​rekie​dyśob​sy​py​wałpo​ca​-
łun​ka​miipiesz​czo​ta​mi,wpra​wia​jącjąweks​ta​zę.

–Po​trój​nawhi​sky.

ROZDZIAŁTRZECI

Pod​nio​słasłu​chaw​kęte​le​fo​nu.
–Halo…?
–Cześć,toja.
Po​czu​ła,jakpodcien​kątka​ni​nąnoc​nejko​szul​kire​agu​jąjejpier​si.
–Dzieńdo​bry,Ben.–Naszczę​ścieniepo​wie​dzia​ła„Ben​ji”.Wstrzy​ma​łaod​dech,

cze​ka​jąc,comajejdopo​wie​dze​nia.Przy​spie​szo​netęt​nosta​no​wi​łono​wośćwjejre​-
per​tu​arzere​ak​cjinawszyst​ko,comia​łozwią​zekzBen​jim.ZBe​nem.

–Przy​szłomidogło​wy,żeśnia​da​niewpo​bli​skiejka​fej​cebę​dzieide​al​nympo​cząt​-

kiem no​we​go dnia. Zje​my ra​zem? To w ra​mach pro​gra​mu spę​dza​nia jak naj​mniej
cza​suwho​te​lu.

Mo​gła​bysięwy​mó​wić?
–Ge​nial​nypo​mysł.Spo​tkaj​mysięnadolezadwa​dzie​ściami​nut.
Śnia​da​niezBe​nem.Wulicz​nejka​fej​cewNi​cei.Niemalep​sze​gootwar​ciadnia.
Tak,tak,niechcitonieude​rzydogło​wy.Towdal​szymcią​guBen,atyjużnieje​-

steśjegodru​gąpo​ło​wą.

Benniemadru​giejpo​ło​wy.Aniona.Aletoniezna​czy,żezno​wusiępo​łą​czą.Trzy​-

majdy​stansiniepo​zwól,żebytengłosza​wró​ciłciwgło​wie.Topro​ste.Bądźsym​-
pa​tycz​naiopa​no​wa​na.Nicwię​cej.

Nie​dłu​go po​tem szli Ave​nue Jean Méde​cin, aż tra​fi​li na ciast​kar​nię ze sto​li​ka​mi

wy​sta​wio​ny​minachod​nik.

–Po​patrz.–Ge​stemwska​za​ławy​sta​wępeł​nąsma​ko​wi​to​ści.–Jakwnie​bie–wes​-

tchnę​łazuśmie​chem.

– Chcesz wy​pró​bo​wać swój fran​cu​ski i coś dla nas za​mó​wić? – Od​wza​jem​nił

uśmiech.

–Oczy​wi​ście.Cowy​bie​rasz?
UśmiechBenaspra​wił,żeser​ceporazko​lej​nyza​bi​łojejmoc​niej.Och,Ben,tak

bar​dzomiciębra​ko​wa​ło…Tegodnianiebę​dziesmut​na.Szko​daNi​cei.

Po​de​szładolady,wy​pro​sto​wa​łasięipo​wie​dzia​łapo​wo​liiwy​raź​nie:
–Uncafé,uncaféaulaitetdeuxpa​insaucho​co​lat,s’ilvouspla​ȋt.–Wrę​czy​łako​-

bie​cieprzyka​siebank​notono​mi​na​ledwu​dzie​stueuro,poczymuważ​nieprzy​glą​da​-
łasię,jakka​sjer​kawy​da​jeresz​tę.

–Su​cre?
–Non.–Ktobyuwie​rzył,żepo​tra​fipofran​cu​skuza​mó​wićśnia​da​nie?Od​wró​ci​ła

się,żebypo​pa​trzećnaBena.Uśmie​chałsię.

–Nara​zieidziecijakzpłat​ka.Mamydwiekawy–za​żar​to​wał.
–Czło​wie​kuma​łejwia​ry…–Par​sk​nę​łaśmie​chem.Wmy​ślachtrzy​ma​łakciu​ki,by

po​da​noimjed​nąkawębia​łą,jed​nączar​ną.

Dum​najakpawpo​pa​trzy​łanatacęzza​mó​wie​niem.
–Suk​ces!Do​sta​li​śmyto,ocopro​si​łam,niepod​pie​ra​jącsięanijed​nyman​giel​skim

słów​kiem. – Daw​no nie ba​wi​ła się tak do​brze. Chy​ba tyl​ko wte​dy, gdy po ślu​bie
miesz​ka​lira​zem.

Jej en​tu​zjazm nie​co przy​gasł, gdy usa​do​wi​li się na ze​wnątrz, ale by nie ule​gać

wspo​mnie​niom,za​czę​łaob​ser​wo​waćtram​wa​jeja​dą​cewobiestro​nyśrod​kiemalei
iprzy​sta​nek,naktó​rymwsia​da​liiwy​sia​da​lilu​dziepra​cy,orazspa​ce​ru​ją​cychtu​ry​-
stów.

– Mo​gła​bym tak bez prze​rwy – wes​tchnę​ła. Nie​bo było nie​bie​skie, tem​pe​ra​tu​ra

ro​sła.–Dzię​ki,żewpa​dłeśnatenpo​mysł.

– No wła​śnie, szko​da sie​dzieć w ho​te​lu, jak Ni​cea cze​ka. Kie​dy Fran​cja jest na

wy​cia​gnię​cieręki.

Przy​tak​nę​ła.
–By​ła​bymwsiód​mymnie​bie,na​wetgdy​byzpo​wo​dumo​jejła​ma​nejfran​cusz​czy​-

znypo​da​nomija​kiśpo​dej​rza​nyzie​lo​nysokipie​czo​ne​goba​na​na.Pototuprzy​je​cha​-
łam.

–Niewy​ga​dajsięprzedLec​la​re’em.Był​bynie​po​cie​szo​ny.–Jegouśmiechspra​wił,

żeosta​tecz​nieopu​ści​łojąna​pię​ciewy​wo​ła​netymnie​spo​dzie​wa​nymspo​tka​niem.

Na​wetmaładziew​czyn​kapod​ska​ku​ją​canakrze​śleprzysą​sied​nimsto​li​kuipo​ka​-

zu​ją​caToriję​zykniepo​psu​łajejna​stro​juwy​obra​ża​niemso​bie,jakwy​glą​da​ło​byich
dziec​kowtymwie​ku.

–Tomójpierw​szyurlopodbar​dzodaw​na.Skoń​czysięzchwi​lą,kie​dywy​gło​szę

re​fe​rat.–Miej​myna​dzie​ję,żemi​nierów​nieżitaprzy​go​dazBen​jim.ZBe​nem.

Od​cze​ka​ła, aż ucich​ną bra​wa po za​po​wie​dzi dok​to​ra Lec​la​re’a. Na​de​szła pora

show.Czu​łasiępew​nie,do​sko​na​lezna​łate​mat,mia​łateżprzyso​bieno​tat​kinawy​-
pa​dek,gdy​byza​wio​dłająfe​no​me​nal​napa​mięć.Za​wcza​suwrazztech​ni​kiemspraw​-
dzi​łafunk​cjo​no​wa​niepro​gra​mudopre​zen​ta​cji.Tak,byłaprzy​go​to​wa​na.

Gdydok​torLec​la​rege​stemza​pro​siłjąnaka​te​drę,wsta​ła,poczymro​zej​rza​łasię

poau​dy​to​rium.Iowszyst​kimza​po​mnia​ła.Prócztego,żezna​la​złasiętam,byprze​-
ma​wiać.Po​czu​łasu​chośćwustach,trzy​ma​newręcekart​kiza​czę​łydrżeć.Spoj​rza​-
łananie.Cosiędzie​je?!Pierw​szyrazjątospo​ty​ka.

Nasaliza​pa​dłaci​sza.Zło​wiesz​cza.Po​wio​dławzro​kiemkupierw​sze​murzę​do​wi.

KuBe​no​wi.NiepatrznaBena.Bencięniepo​ra​tu​je.Gdziepa​trzeć?Niemamowy,
niepo​ra​dziso​biewo​bectaklicz​ne​gozgro​ma​dze​nia,kie​dywszy​scysięwniąwpa​-
tru​ją.Możeekran?

Od​wró​ci​łasięde​spe​rac​kimru​chemiutkwi​ławzrokwwy​świe​tla​nymty​tu​le.
„Go​rącz​kareu​ma​tycz​naijejna​wro​ty”.ToriWells,kar​dio​log,NowaZe​lan​dia.
Topo​win​nouwol​nićjąodtre​my.Nie​ste​ty.Zro​bi​łosięjejnie​do​brze.Po​czu​ła,jak

sma​ko​wi​tyro​ga​likpod​jeż​dżajejdogar​dła.Jakprzezmgłęusły​sza​ła:

–Tori,zo​sta​wi​łaśno​tat​ki.–Ben.
Stałtużobok,cośjejwty​ka​jącdoręki.No​tat​ki.Chwy​ci​łajeni​czymkołora​tun​ko​-

we.Aletoniejejno​tat​ki,boprze​cieżjejwy​drukleżyprzednią,nalap​to​pie.Pro​-
blempo​le​gałnatym,żeniewie,coznimizro​bić.

–Prze​czy​tajje.–Zjegospoj​rze​niabiłapew​nośćsie​bie.
Po​pa​trzy​ła na kart​kę z na​głów​kiem ho​te​lu z no​te​sów roz​da​wa​nych uczest​ni​kom

kon​fe​ren​cji.„Tori,mów,cociser​cedyk​tu​je.Po​tra​fisz.”,na​pi​sa​nedo​sko​na​lezna​nym

jejcha​rak​te​rempi​sma.

Od​wa​żysiępod​nieśćnanie​gowzrok?Czycałasalasły​szy,jakwalijejser​ce?Ło​-

skotspo​tę​go​wa​nyzaspra​wąmi​kro​fo​nu?Czycze​kająkom​pro​mi​ta​cjanamię​dzy​na​-
ro​do​wąska​lę?

Do​tknąłjejłok​cia.
– Za​czy​naj. – Jesz​cze tyl​ko owiał ją za​pach jego wody i już go nie było. Zszedł

zpo​dium.

Wie​rzy w nią. Wie, że po​tra​fi prze​ma​wiać do eks​per​tów i ni​cze​go nie schrza​ni.

Ode​tchnę​łagłę​bo​ko.

– Sza​now​ni pań​stwo, za​mie​rzam po​ru​szyć te​mat zna​ny wam od pierw​szych dni

stu​diówme​dycz​nych,alepo​kła​damtakwiel​kąwia​ręwswo​jeba​da​nia,żeitakbę​-
dzie​ciezmu​sze​nimniewy​słu​chać.

Hu​ra​gan śmie​chu. Show się roz​po​czął. Zer​k​nąw​szy na Bena, zo​ba​czy​ła, że

uśmie​chasięiprzy​ta​ku​je.Na​pię​ciekom​plet​nieznik​nę​ło,więcpo​czu​ła,żena​resz​cie
możemó​wićokwe​stiach,któ​repa​sjo​nu​jąjąodlat.

–OtoTho​masKahu, gwiaz​dategokrót​kie​gokli​pa. –Przy​ci​snę​łakla​wisz„Play”,

poczymod​su​nę​łasięnabok,bywszy​scyzo​ba​czy​likró​ciut​kifrag​mentme​czurug​by
mię​dzydru​ży​na​mili​ce​ali​stów.

Gdy fil​mik do​biegł koń​ca, wró​ci​ła do pul​pi​tu, spo​koj​na jak ni​g​dy. Gdy​by Tho​mas

mógłjąwi​dzieć,po​wie​dział​by:„Panidok​tor,tosątacysamilu​dziejakpaniija”.To
bar​dzoby​strymło​dyczło​wiek.

–Po​cho​dzęzkra​ju,gdziewszy​scygra​jąwrug​by.Tadys​cy​pli​naspor​tucał​ko​wi​cie

mnieod​mie​ni​ła.Orazpchnę​łanainnetoryka​rie​ryza​wo​do​wej.Pew​ne​gorazuki​bi​-
co​wa​łam sy​no​wi ko​le​żan​ki pod​czas me​czu. W dru​ży​nie prze​ciw​ni​ka grał po​tęż​nie
zbu​do​wa​nySa​mo​ań​czyk.Rug​bybyłojegoży​wio​łem.Tegodniawtrak​ciewie​czor​-
nychwia​do​mo​ścimó​wi​łosięna​wet,żezarok,dwamógł​byzo​staćczłon​kiemre​pre​-
zen​ta​cjina​ro​do​wejju​nio​rów.

Po​smut​nia​ła.
– Trzy mie​sią​ce póź​niej Tho​mas Kahu sie​dział w mo​jej po​cze​kal​ni z za​pa​le​niem

mię​śniaser​co​we​gozob​ja​wa​minie​wy​dol​no​ściser​ca.Cho​ro​wałnago​rącz​kęreu​ma​-
tycz​ną.Jegoka​rie​raspor​to​waskoń​czy​łasięprzed​wcze​śnie.Tozpo​wo​duTho​ma​sa
za​ję​łam się tym za​gad​nie​niem. – Emo​cje zwią​za​ne z tam​tym dniem sły​chać było
wjejgło​sie,cze​gozaspra​wąmi​kro​fo​nuniedałosięukryć.

Okla​ski z sali spra​wi​ły, że smu​tek ustą​pił miej​sca za​do​wo​le​niu. Ben miał ra​cję.

Mów,cociser​cedyk​tu​je.

–Mimożego​rącz​kareu​ma​tycz​nawy​stę​pu​jenaca​łymglo​bie,odpo​ło​wydzie​więt​-

na​ste​gowie​kuwświe​cie za​chod​nimjeststo​sun​ko​worzad​ka. Aleniena​le​żypo​pa​-
daćwzłud​nyopty​mizm,boodlatosiem​dzie​sią​tychwy​stą​pi​łokil​kaepi​de​mii.

Po​wio​dławzro​kiempoze​bra​nych.
Świet​nie.Słu​cha​ją.
–WNo​wejZe​lan​diigo​rącz​kareu​ma​tycz​nasta​no​wiogra​ni​czo​ny,alepo​waż​nypro​-

blem.Mi​ni​ster​stwozdro​wiarobi,comoże,żebywdro​żyćśrod​kiza​po​bie​gaw​czepo​-
przez edu​ka​cję, lep​sze wa​run​ki by​to​wa​nia oraz an​ga​żo​wa​nie władz lo​kal​nych na
wszyst​kichszcze​blach.Nie​ste​tylicz​nagru​padzie​cipo​zo​sta​wio​nychbezopie​kitra​-
fiadomniezapóź​no,jużzcho​ro​bąser​ca.Poczę​ścidzie​jesiętak,po​nie​ważro​dzi​-

ce, na​uczy​cie​le oraz inni opie​ku​no​wie uwa​ża​ją, że gdy dziec​ko skar​ży się na ból
gar​dła,tojesttozwy​czaj​nain​fek​cjaile​cząjąod​po​wied​nio.Cza​sa​miniemażad​ne​-
gole​cze​niana​wetwprzy​pad​kupa​cior​kow​co​we​goza​pa​le​niagar​dła.

Upi​ja​jącłykwody,po​pa​trzy​łanamo​rzegłów,alemi​mo​cho​demzer​k​nę​łanapierw​-

szyrząd.Benpo​słałjejuśmiech,uno​sząckciuk.Od​wza​jem​ni​łauśmiech.

–Lek​ce​wa​że​nieniejestroz​wią​za​niem.Za​pa​le​niepa​cior​kow​co​weła​twole​czysię

an​ty​bio​ty​ka​mi, a mimo to się o nich za​po​mi​na, zwłasz​cza w niż​szych war​stwach
spo​łecz​nych,gdzieczę​stobra​ku​jeśrod​kównaopła​ce​niewi​zy​tyule​ka​rza.

Moja pla​ców​ka czy​ni kro​ki w kie​run​ku wpro​wa​dze​nia stan​dar​do​wej ob​ser​wa​cji

przez prze​szko​lo​ne pie​lę​gniar​ki śro​do​wi​sko​we w każ​dej szko​le. Wolę mieć mniej
mło​do​cia​nychpa​cjen​tówzcho​ro​bąser​cajakopo​wi​kła​niempoprze​by​tejgo​rącz​ce
reu​ma​tycz​nej, niż ro​bić prze​szcze​py. Le​piej, żeby te dzie​cia​ki gra​ły w siat​ków​kę
czyrug​by,niebo​ry​ka​jącsięzza​dysz​ką.Żad​nedziec​koniechceróż​nićsięodko​le​-
gów,alebywa,żezpo​wo​ducho​ro​byspo​ty​kajewy​klu​cze​nie.Dzie​cipo​trze​bu​jąbyć
zko​le​ga​mi,uczest​ni​czyćwży​ciuca​łejgru​pyró​wie​śni​czej.Nieza​słu​gu​jąnamar​gi​-
na​li​za​cjęzpo​wo​ducho​ro​by,któ​rejmoż​naza​po​bie​gać.

Roz​le​gły się po​je​dyn​cze okla​ski, ale wkrót​ce za​wtó​ro​wa​ła im cała sala. O kur​-

czę…

Mó​więtyl​ko,jakjest,po​my​śla​ła.Zezdzi​wie​niemstwier​dzi​ła,żeupły​nę​łojużdwa​-

dzie​ściami​nut.

Todlaniejbar​dzoważ​ne,żyjetym,wpew​nymsen​siere​kom​pen​su​jącso​biebrak

Bena i dziec​ka. Być może za dużo wzię​ła na swo​je bar​ki, ale czy to waż​ne, je​że​li
wtenspo​sóbmożepo​móctymdzie​ciomorazichro​dzi​com?

–By​łamztymidzie​cia​ka​mi,trzy​ma​łamjezarękę,ocie​ra​łamłzy,ła​go​dzi​łamból,

za​chę​ca​łam, żeby cie​szy​ły się ży​ciem. Cza​sa​mi całe noce spę​dza​łam przy ich łóż​-
kach.Tosąnor​mal​nezwy​czaj​nedzie​cia​ki,któ​rezna​la​złysięwtrud​nejsy​tu​acji,po​-
nie​ważni​ko​munieprzy​szłodogło​wy,doja​kichpo​wi​kłańmożedo​pro​wa​dzićwy​da​-
wa​ło​bysiępro​steza​pa​le​niegar​dła.

Zo​rien​to​wa​łasię,żesłu​cha​czejakje​denmążwstrzy​ma​liod​dech.
–Przejdź​mydoro​dzi​ców.Gdydo​trzedonich,cosięsta​łoijakła​twobyłotemu

za​po​biec, zże​ra ich po​czu​cie winy. Prze​ko​ny​wa​nie, że to nie ich wina, nie ła​go​dzi
ichroz​pa​czy.Je​dy​niedzię​kiedu​ka​cjinawszyst​kichpo​zio​machmoż​nategooszczę​-
dzićko​lej​nymro​dzi​comcho​rychdzie​ci.Ro​dzi​cówTho​ma​sapo​czu​ciewinygnę​bido
dziś,trzylatapotym,jaksiędo​wie​dzie​li,żeprzy​czy​nątego,cospo​tka​łoichuko​-
cha​ne​gosyna,byłota​kiesamoza​pa​le​niegar​dłajakto,któ​rejegosio​straprze​szła
bezkom​pli​ka​cji.Niemogąsięotrzą​snąćna​wette​raz,kie​dyTho​maspro​wa​dzinor​-
mal​ne ży​cie. Rzecz w tym, że to nie po​win​no się zda​rzać w ta​kich no​wo​cze​snych
kra​jachjakNowaZe​lan​dia.Nieje​ste​śmyje​dy​nymkra​jem,gdziewy​stę​pu​jetenpro​-
blem.Toscho​rze​nieniena​le​żydohi​sto​rii.Jestwśródnasisie​jeznisz​cze​nie.

Się​gnę​łaposzklan​kęzwodą.
–Przej​dęte​razdoomó​wie​niatrzechprzy​pad​ków.
Przy​szłojejdogło​wy,żena​wetgdy​byktośkrzyk​nął„Bom​ba!”,doni​ko​gowsali

kon​fe​ren​cyj​nej by to nie do​tar​ło, bo całe au​dy​to​rium było po​chło​nię​te wsłu​chi​wa​-
niemsięwtłu​ma​cze​niapły​ną​cewsłu​chaw​kach.Świet​nie!Do​brzemiidzie.

Wtrze​ciejczę​ściwy​stą​pie​niapo​ru​szy​łami​nu​syswo​jejpra​cy,koń​czącsło​wa​mi:

–Ca​ro​li​nebyłazbytsła​ba,żebywal​czyćoży​cie.Stra​tapa​cjen​tatoogrom​natra​-

ge​dia,aleniejestnamdanezwy​cię​żaćzakaż​dymra​zem.Sta​ramsię,wierz​ciemi,
bar​dzo się sta​ram. Ale… – ro​zej​rza​ła się – ale me​dy​cy​na nie jest do​sko​na​ła… ani
me​dy​cy.

Benspo​glą​dałnaniąwzro​kiempeł​nympo​dzi​wu.Gdyichspoj​rze​niasięspo​tka​ły,

bez​gło​śniepo​wie​dział:„Maszra​cję”.

– Na za​koń​cze​nie po​ka​żę pań​stwu jesz​cze je​den krót​ki fil​mik. – Na ekra​nie po​-

now​nieuka​za​lisięmło​dziza​wod​ni​cyrug​by.Aletymra​zemTho​masspa​ce​ro​wałza
li​niąbocz​ną,do​no​śnymkrzy​kiemza​grze​wa​jącko​le​gówdowal​ki.

Zda​wa​łaso​biespra​wę,żeoglą​datenklipzuśmie​chemnawar​gach.Byładum​na

zeswo​je​gopa​cjen​ta.Nako​niecwró​ci​ładomi​kro​fo​nu.

–Obec​nieTho​masjesttre​ne​remszkol​nejdru​ży​nyrug​by,anapo​cząt​kutegoroku

pod​jął stu​dia na​uczy​ciel​skie. Ale gdy​by nie go​rącz​ka reu​ma​tycz​na, miał szan​sę
awan​so​waćdore​pre​zen​ta​cjiNo​wejZe​lan​dii.Fran​cjamożeode​tchnąćzulgą.

Jesz​czetyl​kosal​waśmie​chuipowszyst​kim.Uda​łosię.BoBenpo​mógłjejza​cząć.
Mon​sieurLec​la​repo​ca​ło​wałjąwobapo​licz​ki,poczymprze​mó​wiłdoze​bra​nych.
–Sza​now​nipań​stwo,wła​śniedla​te​goza​pro​si​li​śmynatękon​fe​ren​cjęPa​niąodSer​-

ca.Tenty​tułotrzy​ma​łaodswo​ichma​łychpa​cjen​tów,któ​rzyro​zu​mie​ją,jakbar​dzo
chceimpo​móc.Swo​imod​da​niemspra​wiecho​rychdzie​cidok​torWellspo​ru​szy​łanas
wszyst​kich. Je​stem prze​ko​na​ny, że jej żar​li​wość przy​po​mnia​ła nam, każ​de​mu
zosob​na,pocozo​sta​li​śmyle​ka​rza​mi.

Ześci​śnię​tymzewzru​sze​niagar​dłempa​trzy​ła,jakwszy​scypod​no​sząsięzmiejsc,

bypo​że​gnaćjąokla​ska​mi.Mia​łałzywoczach.Łzyzpo​wo​duTho​ma​saijemupo​-
dob​nychdzie​cia​ków,żeniepo​tra​fi​łaza​gwa​ran​to​waćimpo​wro​tudonor​mal​ne​goży​-
cia

Po​tempod​szedłdoniejBen.
–By​łaśwspa​nia​ła,popro​stuwspa​nia​ła.–Ob​jąłjąser​decz​nie.

–Nopro​szę,ilemożesięzmie​nićwcią​gudwu​dzie​stuczte​rechgo​dzin.–Pa​trzył,

jakko​lej​nyde​le​gatza​trzy​mu​jeTori,któ​rasta​ra​łasięprze​drzećprzeztłumzgro​ma​-
dzo​nywsali,gdziewy​da​nokok​tajldlasłu​cha​czy.

Po​przed​nie​gowie​czo​ruto​wa​rzy​szy​łamunie​chęt​nie,te​razwjejspoj​rze​niachwy​-

czy​tał,żechcejaknaj​szyb​ciejdonie​godo​trzeć,choć​bytyl​kopoto,byuwol​nićsię
od na​trę​tów. Mimo to ła​ska​wie za​trzy​my​wa​ła się, żeby cier​pli​wie od​po​wia​dać na
ichpy​ta​nia.

–Praw​dzi​wagwiaz​da–za​uwa​ży​łaRita.–Ka​pi​tal​newy​stą​pie​nie.
–By​łaśwsali?–Niemógłode​rwaćwzro​kuodTori.Ta​kiejToriniedo​świad​czył

wcze​śniej…anita​kie​goza​an​ga​żo​wa​nia.

–Johnmnieprze​my​cił.Chcia​łamsiędo​wie​dzieć,jakajesttatwo​jaPaniodSer​ca,

ijużwiem.Nie​sa​mo​wi​ta.Inieboisięprzy​znać,żeniewszyst​koinieza​wszesięjej
uda​je.

Taa…zro​zu​miałtęalu​zję.Aleteżniewy​pie​rałsiębłęd​nejoce​ny.Przy​znałsiędo

tegoprzedsą​demle​kar​skim.

–Nicdziw​ne​go,żekli​ni​kadok​torWellszdo​by​waroz​głos.–Czułdumę,ajed​no​-

cze​śnie smu​tek. Nie​ste​ty Tori nie jest jego Pa​nią od Ser​ca, mimo że za​wład​nę​ła

jegoser​cem.–Torinieopu​ściNo​wejZe​lan​dii,żebygdziein​dziejpod​jąćpra​cę.

Do​pie​ro gdy Rita do​tknę​ła jego ra​mie​nia, zo​rien​to​wał się, że po​wie​dział to na

głos.

–Zatotymo​żeszwró​cićdozie​miprzod​ków.
Zro​zu​mie​niewjejgło​siegoza​sko​czy​ło.Sta​ran​nieukry​wałmie​sza​neuczu​ciawo​-

becby​łejżony,amimotoprzy​ja​cie​lezda​wa​lisięwie​dzieć,codzie​jesięwjegogło​-
wieiser​cu,możena​wetle​piejniżon.Alezdru​giejstro​ny,byliprzynim,gdyotrzy​-
małpa​pie​ryroz​wo​do​we.Johnsięznimupił,aranoRitagoprzy​tu​li​łaipo​da​łamu
śnia​da​nieszcze​gól​nieza​le​ca​nenakaca.Za​le​życinazbli​że​niu,pa​mię​tasz?Niena
po​wtór​ce.

Szu​kałwmy​ślachneu​tral​ne​gote​ma​tu,żebyniena​wią​zaćdouwa​giRity.
–By​ły​ściejużnaza​ku​pach?
Ritasze​ro​kootwo​rzy​łaoczy.
–Nowiesz?!Niewy​glą​damsza​ło​wo?
–Tyza​wszewy​glą​daszsza​ło​wo.
–Bez​czel​nytyp!–Szturch​nę​łagowra​mię.–Po​dzi​wiajTori.Taszma​rag​do​wasu​-

kien​kależynaniejjakuszy​tanaza​mó​wie​nie.Do​sko​na​ła.

Po​że​rałToriwzro​kiem.Niemógłode​rwaćodniejoczuodmo​men​tu,kie​dywe​szła

do sali. Su​kien​ka rze​czy​wi​ście była re​we​la​cyj​na. Pod​kre​śla​ła kształ​ty i nie​zwy​kły
ko​loroczu.Tegowie​czo​ruroz​pu​ści​ławło​sy,któ​rete​razwsztucz​nymświe​tlelśni​ły
róż​ny​miod​cie​nia​mimie​dzi.Byłapięk​na.Wes​tchnął.Nie​ste​ty,nietyl​kooncze​kał,by
z nią po​roz​ma​wiać. W tym tem​pie bę​dzie miał szczę​ście, je​że​li uda mu się z nią
przy​wi​taćprzedkoń​cemkok​taj​lu.

–Mo​że​myjąpo​rwać–za​pro​po​no​wa​łaRita.
Chęt​niebytozro​bił,aleteżniechciałjejpod​paść,sko​rotegodniauda​łosięunik​-

nąćzgrzy​tów.

–Cośty?Ize​psućjejwie​czór?Le​piejnie.
–Świę​tara​cja–wtrą​ciłJohn.–Cobyśpo​wie​dział,że​by​śmypotymprzy​ję​ciuwe

czwór​kępo​szlidoja​kiejśknajp​ki?

–Je​stemza.–AleczyTorisiętospodo​ba?
– Za​py​taj ją – do​ra​dzi​ła mu Rita, wy​raź​nie wy​czu​wa​jąc jego wąt​pli​wo​ści. – Je​śli

do​sta​nieszszan​sę.

–Torijestroz​ry​wa​na–za​uwa​żyłzdumą.
Naj​cie​kaw​szym aspek​tem tego wy​stą​pie​nia, oprócz swa​dy pre​le​gent​ki, było jed​-

nakto,żeonasamaniezda​wa​łaso​biespra​wy,jakbar​dzopo​ru​szy​łasalę,ana​wet
je​że​litowy​czu​ła,po​de​szładotegona​derpo​wścią​gli​wie.

Nocóż,takajestTori,dziew​czy​na,któ​rani​ko​muniena​rzu​caswo​je​gozda​nia.Je​-

dy​nyraz,kie​dymusięwy​da​wa​ło,żepró​bo​wa​łatozro​bić,zga​siłją,za​nimpa​dłoja​-
kie​kol​wieksło​wo.Ni​czymgra​natzod​bez​pie​czo​nąza​wlecz​ką.Jakpo​to​czy​ło​bysię
ichży​cie,jakwy​glą​da​ło​byichmał​żeń​stwo,gdy​byjejwte​dywy​słu​chał?Gdy​byusiadł
ipo​wie​działjejwszyst​ko,zwłasz​czato,jakso​biewy​obra​ziłuzna​nieko​le​gów,dumę
ojca, gdy​by po​wio​dło mu się prze​pro​wa​dze​nie no​wej pro​ce​du​ry jesz​cze nie sto​so​-
wa​nejwNo​wejZe​lan​dii,acoskoń​czy​łosięśmier​ciąpa​cjent​ki?Ni​g​dysięniedo​wie,
cowte​dybypo​my​śla​ła.Wstydwziąłgórę,aonniechciałzo​ba​czyćwjejoczachpo​-
gar​dy,niechciał,byprze​sta​ławnimwi​dziećmi​strzawswo​imza​wo​dzie.

John ge​stem we​zwał kel​ner​kę z tacą za​sta​wio​ną kie​lisz​ka​mi z wi​nem i szam​pa​-

nem.

–Rita?Ben?
–Je​stemweFran​cji,więcwy​łącz​nieszam​pan.
–Dlamnieteż.
Pod​no​sząc kie​li​szek do ust, Ben szu​kał wzro​kiem Tori, a gdy ją od​na​lazł, w jej

spoj​rze​niuwy​czy​tałbła​ga​nieora​tu​nek.Czę​stowy​mie​nia​lisięta​ki​miko​mu​ni​ka​ta​mi
pod​czasobo​wiąz​ko​wychprzy​jęćujegoro​dzi​ców.

–Po​trzy​masz?–Po​dałkie​li​szekJoh​no​wi.–Za​razwra​cam.
Do​pchałsiędoniejaku​ratwchwi​li,kie​dydwajchi​rur​dzyzNo​we​goJor​kuza​czę​li

jąwy​py​ty​waćoszcze​gó​łyope​ra​cji.Pod​szedłdoniejizuśmie​chemob​jąłwta​lii.Je​-
denzjejwiel​bi​cie​lispoj​rzałnanie​gojaknain​tru​za.Trud​nomusiędzi​wić.Wpew​-
nymsen​siebyłin​tru​zem.

–Ben​ja​minWells?ZLon​dy​nu?–Po​dałrękęBe​no​wi.–Ad​rianPac​ker,star​szykon​-

sul​tant.–Wy​mie​niłje​denzezna​nychszpi​ta​liwUSAta​kimto​nem,jak​bywSta​nach
nie było in​nych. – Pań​ska żona nie​źle nam dziś przy​tar​ła ro​gów, przy​po​mi​na​jąc
orolipod​sta​wo​wejopie​kime​dycz​nej.

Mojażona?Nocóż.Po​trzą​snąłdło​niąko​le​gi.
–Toritopo​tra​fijakniktinny.
Rzu​ci​łamuwy​nio​słespoj​rze​nie.
– Na​praw​dę? Dzię​ku​ję, dok​to​rze Wells – po​wie​dzia​ła, po czym zwró​ci​ła się do

roz​mów​ców,któ​rzyspra​wia​liwra​że​niego​to​wychdys​ku​to​waćzniąprzezcaływie​-
czór. – Pa​no​wie wy​ba​czą, ale chcia​ła​bym do​łą​czyć do Bena i na​szych przy​ja​ciół.
Czu​jęsięnie​cozmę​czo​naca​łymtymza​mie​sza​niem.

Ad​rianPac​keruśmiech​nąłsięwy​ro​zu​mia​le.
–Dro​gapani,ro​zu​miem.Do​my​ślamsię,żemążjestza​zdro​sny,boniesku​piana

so​bietyleuwa​gi.

Ben za​uwa​żył, że Tori już otwie​ra usta, by wy​pro​wa​dzić Pac​ke​ra z błę​du, więc

dys​kret​niepo​kle​pałjąpobio​drze.Cidwajła​ska​wieprzy​sta​li,abyopu​ści​łaichto​wa​-
rzy​stwo, ale gdy​by się do​wie​dzie​li, że nie jest jej mę​żem, mo​gła​by nie móc się od
nichuwol​nićprzezkil​kago​dzin.Zro​zu​mia​łajegoin​ten​cjęitrzy​ma​łaję​zykzazę​ba​-
mi.

– Dzię​ki, że mnie wy​ra​to​wa​łeś z opre​sji – po​wie​dzia​ła chwi​lę póź​niej. – Przy​kro

mi,żewszy​scybio​rąnaszamał​żeń​stwo.Je​że​limaszztympro​blem,po​sta​ramsię,
żebysta​łosiędlawszyst​kichja​sne,żeje​ste​śmyporoz​wo​dzie.

Ser​cemusięści​snę​ło.Możetodziw​ne,alebyłomuobo​jęt​ne,colu​dzieonichpo​-

my​ślą.

–Po​wie​siszso​biekart​kęnabiu​ście?
Zdra​dzi​łagoja​kaśnutawgło​sie,boTorirzu​ci​łamubacz​nespoj​rze​nie.
–Ben…?
Niespodo​bałmusiętenostrze​gaw​czyton.
–Chodź,RitaiJohncze​ka​ją.
Na​le​ża​łoza​py​tać,czypój​dziezniminako​la​cję,aleoba​wiałsię,żeusły​szyod​mo​-

wę.

I wca​le nie li​czył na Ritę. Gdy wy​mie​ni​ły się kom​ple​men​ta​mi na te​mat no​wych

kre​acji,Ritarzu​ci​łami​mo​cho​dem:

–Tori,pierw​sze​gowie​czo​ruod​kry​li​śmyzJoh​nemge​nial​nąre​stau​ra​cjęiwy​bie​ra​-

mysiętamzno​wu.Do​łą​czyszdonas?

Rita,onapo​wienie,po​my​ślał.Wstrzy​mu​jącod​dech,wbiłwzrokwpod​ło​gę.
–Zprzy​jem​no​ścią!Kuch​niafran​cu​ska?–Toriwy​raź​niesięroz​luź​ni​ła.
–Ajakainna?–Ritado​pi​łaszam​pa​na,spo​nadkie​lisz​kamru​gnąw​szydoBena.
Ro​zej​rzałsięzakel​ne​rem.
–Tori,dlacie​biewodaga​zo​wa​na?
–Tak,po​pro​szę.–Bar​dzochłod​nyton.
Tozna​czy,żejesz​czejestniewso​sie.Wzru​szyłra​mio​na​mi.Wpo​rząd​ku.Ko​la​cja

zRitąiJoh​nembezwąt​pie​niaupły​niewprzy​ja​znejira​do​snejat​mos​fe​rze.Byćmoże
podko​niecTorizła​god​nie​je.

–Su​per,je​ste​śmyumó​wie​ni.–Ritawy​ję​łazto​reb​kite​le​fon.–Tori,te​razbędęcię

za​nu​dzaćzdję​cia​mina​szychdzie​ci.

Torizdrę​twia​ła,prze​łknę​łałykwody,poczymprzy​su​nę​łasiędoRity.
–Ślicz​ne.–Za​mru​ga​ła.–Ilemająlat?
Benjakza​uro​czo​nyob​ser​wo​wałjejre​ak​cje.Toriko​chadzie​ci.Żebyimpo​ma​gać,

wy​bra​łakar​dio​lo​giędzie​cię​cą.Kie​dyśna​wetroz​ma​wia​lioza​ło​że​niuro​dzi​ny.Mar​-
twisię,żeniebę​dziemia​ławła​snychdzie​ci?Matrzy​dzie​ścisześćlat,więcjejze​gar
bio​lo​gicz​ny na pew​no tyka już dość gło​śno. Skrzy​wił się. Nie bar​dzo mógł jej po​-
móc.

Do ko​la​cji nie do​szło. Nikt nie zda​wał so​bie spra​wy z tego, ile tac z ka​nap​ka​mi

krą​żyposali,taksma​ko​wi​ty​mi,żeniemoż​nabyłosięimoprzeć.

–Jużniemammiej​scananicwię​cej–sap​nę​łaRitadwiego​dzi​nypóź​niej.–Prze​-

kła​da​myna​sząko​la​cjęnaju​tro?

– Je​stem za – ode​zwał się John. – Kon​fe​ren​cja koń​czy się póź​nym po​po​łu​dniem,

więcitakmu​sie​li​by​śmysamiosie​bieza​dbać.

–Szcze​rzemó​wiąc,je​stemwy​koń​czo​na–wes​tchnę​łaTori.–Nieby​ło​byzemnie

żad​ne​go po​żyt​ku. Gdy​by uda​ło się nam wy​mknąć, mo​gli​by​śmy pójść na spa​cer po
pro​me​na​dzie,ode​tchnąćświe​żympo​wie​trzem.

Ritasięroz​pro​mie​ni​ła,zatoBenpo​czułsięza​wie​dzio​ny.Za​mie​rzałza​pro​sićTori

naprze​chadz​kę.Wedwo​je.

– Zbie​ra​li​śmy się do wyj​ścia, praw​da, John? – po​wie​dzia​ła Rita, opie​ra​jąc się

omęża.

–Jużniemogęsiędo​cze​kać.–Takcie​płopo​pa​trzyłnaRitę,żeBe​no​wimałoser​ce

niepę​kło.

Szczę​ściarzznie​go.Wia​do​mo,do​kądsięwy​bie​ra​ją,napew​nonienapro​me​na​dę.
–Doju​tra.
–Dzię​kizaza​ku​py.–Toriprzy​tu​li​łaRitę.
Benob​ser​wo​wał,jakJohnprzy​gar​niadosie​bieRitęicośjejszep​czedoucha.
Tar​ga​łanimza​zdrość.Kie​dyśteżtomiał…Nie​ocze​ki​wa​niemiej​sceza​zdro​ściza​-

ję​ła złość. Po​de​pta​li to. Obo​je. Głup​cy. Skoń​cze​ni głup​cy. Zwłasz​cza on. Mógł wy​-
brać inny spo​sób za​ła​twie​nia tego wszyst​kie​go, po​zwo​lić jej się zbli​żyć, opo​wie​-
dziećjejcałąhi​sto​rięodpo​cząt​kudokoń​ca,anietyl​kofrag​men​ty.

Ru​szył w stro​nę wyj​ścia, szu​ka​jąc uciecz​ki od gwa​ru, ale nie było to ła​twe, bo

więk​szość go​ści po​dą​ża​ła w tym sa​mym kie​run​ku, jak​by wszy​scy wy​bie​ra​li się na
pro​me​na​dę.Po​su​wa​jącsięwol​noprzeztłum,po​czuł,żektośdo​ty​kajegora​mie​nia.

–Ben,idziesznaspa​cer?
–Takimamza​miar,Tori–mruk​nął–aleniewiem,czykie​dy​kol​wieksięstądwy​do​-

sta​nę.–Tesło​wająza​sko​czy​ły,alesięod​wró​cił.

Już go nie do​ty​ka​ła. Po​czuł to od razu, ale gdy się ro​zej​rzał, zo​ba​czył, że Tori

zmie​rza w prze​ciw​nym kie​run​ku. Szła wy​pro​sto​wa​na, z dum​nie unie​sio​ną gło​wą
iroz​pusz​czo​ny​miwło​sa​misię​ga​ją​cy​mipra​wiedopasa.

– Kur​czę – jęk​nął, ru​sza​jąc za nią. W koń​cu do​padł ją, do​pie​ro gdy sia​da​ła przy

tymsa​mymsto​le,odktó​re​gowsta​likil​kami​nutwcze​śniej.

Do​tknąłjejra​mie​nia,gdysię​ga​łapobu​tel​kęzwodą.Ze​sztyw​nia​ła.
–Tori,prze​pra​szam,żetaknacie​biewark​ną​łem.
– Dla​cze​go miał​byś nie wark​nąć? Do​sta​ło mi się za to, że so​bie ubz​du​ra​łam, że

chceszmito​wa​rzy​szyć.Nieje​ste​śmyjużra​zem.Wieszco?Wcią​gutychdwóchdni
cza​sa​mitrud​nobyłomiwtouwie​rzyć.–Od​wró​ci​ławzrokisku​pi​łasięnana​le​wa​niu
wodydodu​że​gokie​lisz​ka.Więk​szaczęśćwy​la​łasięnaob​rus.

Niedo​wie​rzałwła​snymuszom,alewo​lałsięniełu​dzić,żeist​nie​jeszan​sanaugo​-

dę.Napew​nomia​łanamy​śliprzy​jaźń,niemi​łość.Po​go​dze​niesiętonietosamoco
zbli​że​nie.Usiadłnasą​sied​nimkrze​śleina​peł​niłjejkie​li​szek.

–Tak,wiem,comasznamy​śli.
–Całatasy​tu​acjajest…–wzru​szy​łara​mio​na​mi–ja​kaśdziw​na.–Pod​nio​słakie​li​-

szekdoust.

Niepo​wie​dział​by,żedziw​na,ra​czejde​li​kat​na,aleToriwy​ra​zi​ła,jaktood​bie​ra.
–Jakbyśchcia​ła,żebywy​glą​da​łana​szare​la​cja?
Za​chły​snę​łasięwodą,poczymotar​ławar​gipo​rzu​co​nąnasto​leser​wet​ką.Za​czer​-

wie​nio​nawbi​ławzrokwpla​męnaob​ru​sie.

–Sło​woprzy​jaźńtegonieod​da​je,aleczymwię​cejmo​że​mybyćdlasie​bie?Sta​ram

sięnadtymnieza​sta​na​wiać.

–Ple​cieszbzdu​ry.
Na​dalnanie​goniepa​trzy​ła.
–Tak,wiem.
Wy​jąłjejkie​li​szekzrąk,oplótłpal​ca​mijejdłońiwstał,pod​ry​wa​jącjązkrze​sła.
–Chodźnapro​me​na​dę.Mu​szęode​tchnąć…ztobą.
Wkoń​cunio​słagło​wę,byspoj​rzećmuwoczy,aonpo​czuł,jaktop​nie​jelódwjego

ser​cu.Teszma​rag​do​weoczyprzy​po​mnia​łymuotym,cze​gojużni​g​dyniepo​wi​nien
pra​gnąć,ocobałsięwal​czyć.Praw​do​po​dob​nieniezda​wa​łaso​biespra​wy,żepodjej
spoj​rze​niemuczu​ciemi​ło​ściprze​peł​niajegoumysł,ser​ceidu​szę.Tonie​praw​da,że
sięzniejwy​le​czył.

–Chodź​my–szep​nę​ła.
Cze​ka​ła,ażBenzro​bipierw​szykrok.Za​ję​łomutoparęmi​nut.Wkoń​cuob​jąłją

ra​mie​niemiwy​pro​wa​dziłwmrokcie​płejlet​niejnocy.

Wmil​cze​niudo​tar​lidokoń​caswo​jejtra​sy,gdzieToriprzy​sia​dłanaław​ceizrzu​ci​-

łaszpil​ki.

–Dłu​żejniewy​trzy​mam.
–Wca​lesięniedzi​wię.–Usiadłobok,wy​cią​ga​jącnogiprzedsie​bie.

–Jużniepu​szyszsięjakdaw​niej.–Po​sła​łamuuśmiech.Żebyzła​go​dzićswo​jesło​-

wa?Czywpra​wićichwlep​szyna​strój?

Nie​ste​ty,tauwa​ganiebyłaza​baw​na.
–Ży​ciemnieod​uczy​ło.
Spo​waż​nia​ła.
–Opo​wiedzoprze​słu​cha​niu.
Ze​rwałsięzław​ki,prze​gar​nia​jącpal​ca​miwło​sy,poczymspoj​rzałnanią.
–Nieprzy​szłaś,abar​dzominatymza​le​ża​ło.–Po​trze​bo​wa​łemcię,po​trzeb​nami

byłaświa​do​mość,żebę​dzieszprzymnienie​za​leż​nieodtego,cosięsta​nie.–Cho​-
ciażniechcia​łem,że​byśsiędo​wie​dzia​ła,żeźleoce​ni​łemsy​tu​ację.

–Za​bro​ni​łeśmi.
–Mia​łaśtoprzej​rzećimimotoprzyjść.–Chciałwte​dyotympo​roz​ma​wiać,ale

za​bra​kłomusłów,po​nie​ważczuł,żecałeobu​rze​nieorazura​zęprze​lał​bynanią.

–Tylesiędo​my​śli​łam.–Pa​trzy​łanamo​rze.–Spóź​ni​łamsię,boope​ra​cjatrwa​ła

dłu​żej,niżprze​wi​dy​wa​no.

–Przy​szłaś?Niewie​dzia​łem.–Rzad​kowte​dyroz​ma​wia​li,boprzy​go​to​wy​wałsię

doprze​słu​cha​nia,atrzymie​sią​cepóź​niejsięwy​pro​wa​dził.

–Pró​bo​wa​łamcipo​wie​dzieć…–Za​wa​ha​łasię.Sta​ran​niejejuni​kał,byniemu​sieć

sięprzy​znać,jaksięzbłaź​nił.Wzru​szy​łara​mio​na​mi.–Spóź​ni​łamsięijużmnienie
wpu​ści​li.

–Tobyłoza​mknię​te po​sie​dze​nieza​rzą​du,ko​mi​sjiety​ki ior​dy​na​to​rówdwóch in​-

nychod​dzia​łów.–Or​dy​na​to​rajegood​dzia​łuniedo​pusz​czo​no,po​nie​ważbyłjegooj​-
cem. Jef​fe​ry Wells się wściekł, za​mie​rzał ma​ni​pu​lo​wać wy​ni​kiem po​sie​dze​nia tak,
bysynwy​szedłztegoczy​sty.

–Więcitakbymniewy​pro​szo​no.
–Tak,alewie​dział​bym,żetamje​steś.–Żecze​kananie​go,aleniecze​ka​ła.Gdy

pokil​kugo​dzi​nachopu​ściłsalę,byłin​nymczło​wie​kiem.Zwąt​piłwjejuczu​cie.

–Sie​dzia​łamnako​ry​ta​rzu,alewkoń​cuwe​zwa​nomnienaod​dział.
– O tym też nie wie​dzia​łem. – Nikt mu tego nie prze​ka​zał. Stał się per​so​na non

gra​ta,alepo​wi​niendo​wie​dziećsięotymodTori.Sta​lisięso​bieobcy.

–Prze​pra​szam.
–Dzię​ki.–Miałocho​tęza​py​tać,dla​cze​gomia​łagozawin​ne​go,niezna​jącfak​tów,

alebałsię,żeitymra​zemToriza​mkniesięwso​bie.Te​razjużwie,coza​szło.Wszy​-
scywie​dzą.Alewte​dynieod​wa​żyłsięjakopierw​szyjejtegoprze​ka​zać.

Wzię​łagozarękę.
–Cie​szęsię,żewy​ka​za​lisięotwar​to​ściąiprzy​zna​lile​ka​rzo​wipra​wodobłę​du.
–Mnieteżtocie​szy.–Cobysięznimsta​ło,gdy​bygowy​kre​ślo​nozre​je​stru?–

Kel​ne​rembył​bymmar​nym.

–Napew​nobył​byśświet​ny,aleby​ła​bytowiel​kastra​ta.–Nieprze​sta​wa​łagła​dzić

jegodło​ni.

–Miłomitosły​szeć.–Pod​niósłsięzław​ki.–Robisięchłod​no.Wra​caj​my.Nabo​-

sa​ka?

–Dodrzwiho​te​lu.
Przedwej​ściemwło​ży​łaszpil​ki.
–Cie​szęsię,żetaspra​waskoń​czy​łasiędlacie​biepo​zy​tyw​nie,alebar​dzoża​łu​ję,

żenamsięnieuda​ło.–Szyb​kimkro​kiemru​szy​ławstro​nęwin​dy.

Tori,skar​bie,jateżtegoża​łu​ję.Alecosięsta​ło,tosięnieod​sta​nie.
Mi​nąłre​cep​cję,kie​ru​jącsiędobaru.

ROZDZIAŁCZWARTY

TużprzedniąstałJef​fe​ryWells.
– Prze​mów Be​no​wi do ro​zu​mu. Musi sko​rzy​stać z mo​jej po​mo​cy, żeby wyjść

ztegobezuszczerb​ku.

Spio​ru​no​wa​łate​ściaspoj​rze​niem.
–Niesą​dzisz,żede​cy​zjana​le​żydonie​go?
–Chceszmuznisz​czyćka​rie​rę?!–ryk​nąłJef​fe​ry.
–Tegoniepo​wie​dzia​łam.
–Ja​sne.Uwa​żasz,żepo​wi​niendo​staćna​ucz​kęzanieswo​jebłę​dy.
–Ale…je​że​linieonsiętegodo​pu​ścił,tokto?
Za​go​to​wa​łosięwniej.Od​wró​ci​łasięiotwo​rzy​łaoczy.Ben?Włóż​kugoniebyło.

Jakza​wszesie​działwpo​ko​judzien​nymzewzro​kiemwbi​tymwścia​nę.

Usia​dłazdzi​wio​naciem​no​ściąpa​nu​ją​cąwsy​pial​ni.Poomac​kusię​gnę​ładowłącz​-

ni​ka lamp​ki. W jej świe​tle zo​rien​to​wa​ła się, że jest w po​ko​ju ho​te​lo​wym w Ni​cei,
aniewsy​pial​niwichdomu.

Przy​śniłjejsiękosz​mar.Wko​lo​rachizeszcze​gó​ła​mi.Jef​fe​rybyłwy​jąt​ko​wore​al​-

ny.Spo​sób,wjakista​rałsięjązdo​mi​no​wać,spo​glą​da​jącnaniązgóry,od​po​wia​dał
rze​czy​wi​sto​ści.Cho​ciażjużwie​dzia​ła,żetobyłsen,czu​łasięprzy​tło​czo​najegosło​-
wa​mitakjakwte​dy,kie​dywtar​gnąłdoichmiesz​ka​nia,byjąpo​uczać,jakmazBe​-
nempo​stę​po​wać.Zato,żemusiępo​sta​wi​ła,teśćjąznie​na​wi​dził.

Wsta​łazłóż​ka.
Niedoniejna​le​ża​łomó​wićBe​no​wi,comaro​bić,alebyłaskłon​naznimotymroz​-

ma​wiać.Gdy​bywspo​mnia​ła,jakąpre​sjęwy​wie​rananiąjegooj​ciec,wzru​szył​byra​-
mio​na​miipo​wie​dział:„Tojegospo​sób”.

Czy​lirzą​dyże​la​znejrękiibia​dakaż​de​mu,ktomusięprze​ciw​sta​wi.Benuwiel​biał

ojcaicałeży​ciero​biłwszyst​ko,byoj​ciecbyłznie​godum​ny.Byłotojakwspi​na​nie
sięnanie​skoń​cze​nieod​da​lo​nyszczyt,kie​dyzosią​gnię​ciemkaż​de​goam​bit​ne​goeta​-
pusta​wia​noprzednimko​lej​nycel.

Niespeł​ni​łażą​dańte​ścia,po​nie​ważBenzniąnieroz​ma​wiał.Napew​nonieozgo​-

niepa​cjent​ki.Kur​czę,wte​dyna​wetniepy​tał,czyza​pła​ci​łazaprąd.

Sie​dząc przy oknie, pa​trzy​ła na opu​sto​sza​łą pro​me​na​dę. Była czwar​ta rano. Za

wcze​śnieizaciem​nonaspa​cer,żebyupo​rząd​ko​waćmy​śli.

Benśpi?Roz​wa​lo​nyjakzwy​klepra​wienaca​łymłóż​ku?Czymożena​uczyłsięle​-

żećnaboku?

Och,Ben,jakjacięko​cha​łam.Mie​li​śmywszyst​ko.Taksięnamwy​da​wa​ło.Conam

niewy​szło?Mo​gli​byśmierćpa​cjent​kiuznaćzaprzy​czy​nęichpo​raż​ki,alegdy​byko​-
cha​lisięna​praw​dę,zna​leź​li​byspo​sóbnapo​ra​dze​nieso​biezkry​zy​sem.Na​iw​nieso​-
biewy​obra​ża​ła,żemi​łośćpo​ko​nawszel​kieprze​ci​wień​stwalosu.

Jakinniso​biera​dzą?Jejmat​kaniewy​szłapo​wtór​niezamąż,więcniemia​łaoka​-

zjiob​ser​wo​wać,jakbypo​stę​po​wa​ławta​kiejsy​tu​acji.Zwią​zekro​dzi​cówBenaspra​-

wiałwra​że​nieso​lid​ne​go,alemat​kago​dzi​łasięnawszyst​ko.

Po​przed​nie​go wie​czo​ru roz​ma​wia​li jak za daw​nych cza​sów. Pra​wie, bo w głę​bi

du​szywie​dzia​ła,żetonie​praw​da,alekie​dyobej​mu​jącją,pro​wa​dziłzpo​wro​temdo
ho​te​lu, nie​mal uwie​rzy​ła, że prze​szłość była złym snem, z któ​re​go w koń​cu się
otrzą​snę​ła.

Ben, Ben​ji. Gdy​by mia​ła choć​by po​ło​wę szan​sy, bez na​my​słu wró​ci​ła​by do tego

związ​ku.

Niemamowy.Dru​girazbytegonieprze​ży​ła.Zwłasz​czaroz​sta​nia.Gdywy​cho​-

dziłzichmiesz​ka​nia,czu​ła,jak​byktośwy​ry​wałjejser​ce.

Za​czę​łaprze​cha​dzaćsiępopo​ko​ju,szu​ka​jącza​ję​cia.Się​gnę​łapoko​mór​kę.Żad​-

nych ese​me​sów, dzie​więć e-ma​ili, głów​nie z pra​cy. To do​brze. Prze​sta​nie my​śleć
oBe​nie.

Uśmie​cha​jąc się, pa​trzy​ła na zdję​cie za​łą​czo​ne do e-ma​ila od De​ana Coxa. Pro​-

mie​nie​ją​cychło​pakwko​lo​ro​wymT-shir​cieispoden​kachprzedwej​ściemdokli​ni​ki.
Kil​katy​go​dniwcze​śniejjegostanbyłtakpo​waż​ny,żena​le​ża​łomuwsz​cze​pićdole​-
wejko​mo​ryurzą​dze​niewspo​ma​ga​ją​cepra​cęser​ca.Za​biegprze​pro​wa​dzi​łapięćdni
przed wy​lo​tem do Eu​ro​py i co​dzien​nie otrzy​my​wa​ła ra​por​ty na te​mat sta​nu jego
zdro​wia.

Zdję​cieDe​anabyłodo​wo​dem,żeope​ra​cjasięuda​ła.Miałjużuniejwy​zna​czo​ną

wi​zy​tę kon​tro​l​ną, ale pil​no​wa​ła, by wszy​scy jej mali pod​opiecz​ni wie​dzie​li, że za​-
wszemogąsięzniąskon​tak​to​wać.

Za​pi​sa​łaso​biewagen​dzieprzy​po​mnie​nie,bykaż​de​mudziec​kuku​pićweFran​cji

T-shirt. Zna​ła wszyst​kie roz​mia​ry. Po​trzeb​na bę​dzie trze​cia wa​liz​ka. Cie​ka​we, co
po​my​ślącel​ni​cy,gdyza​de​kla​ru​jewa​liz​kępeł​nąko​szu​lekibu​tów?

Od​po​wia​da​łanali​sty,ażwze​szłosłoń​ce,więcsięubra​ła,wzię​łaplanmia​staiwy​-

szła.

Skrę​ci​ławlewo,wQuaiRau​baCa​peu,skądroz​cią​gałsięwi​doknaport.Scho​dy

pro​wa​dzą​ce na wznie​sie​nie oka​za​ły się cał​kiem stro​me, dzię​ki Bogu, bo mia​ła na
czymsięsku​pić.

–Dlata​kie​gowi​do​kuwar​tosięza​sa​pać!–za​wo​łał,mi​ja​jącją,mło​dyjog​ger.
Zgóryob​ser​wo​wa​łaogrom​nywy​pa​sio​nyjachtprzy​cu​mo​wa​nydona​brze​ża,oile

jesz​czemoż​natobyłona​zy​waćjach​tem.Najejoczachnatrapwy​je​cha​łydwalśnią​-
ce czar​ne mer​ce​de​sy, po czym dwaj kie​row​cy w li​be​riach otwo​rzy​li tyl​ne drzwi
przedczte​re​mamęż​czy​zna​miwgar​ni​tu​rach.

Kom​plet​nie inne ży​cie, nie​osią​gal​ne. Ale, wes​tchnę​ła, mo​gła​by w ta​kim luk​su​sie

spę​dzićdzieńalbodwa.No,możety​dzieńalbodwaty​go​dnie.

Sto​jącprzedpo​mni​kiemkuczciofiarpierw​szejwoj​nyświa​to​wej,uzna​ła,żepora

wra​caćdoho​te​lu.Podro​dzewja​kiejśka​fej​cezjeśnia​da​nie.

Tegodniapierw​szybyłpa​neldys​ku​syj​nypro​wa​dzo​nyprzezBenaorazjegoko​le​-

gów.

–Cześć.Dzwo​ni​łem,żebyza​pro​po​no​waćciwspól​neśnia​da​nie–po​wie​dział,sia​-

da​jącobokniejwsali.–Tra​fi​łacisięlep​szaoka​zja?

–Po​szłamsięprzejść.
–Do​brzesięczu​jesz?–Jegouwa​dzenieuszłyjejpod​krą​żo​neoczy.

–Od​zy​wasiębraksnu–wy​ja​śni​łabez​barw​nymto​nem.
–Weź​mieszdzi​siajcoś,żebysięwy​spać?
–Mia​łamzłysen.–Pa​trzy​łagdzieśda​le​kopozanim.
–Jaki?–Torini​g​dyniemia​łapro​ble​mówzespa​niem.Kosz​ma​rydrę​czy​łyin​nych,

nieją.

–Twójoj​ciec–po​wie​dzia​łatakci​cho,żele​d​wiejąusły​szał.
–Mójtata?–Dla​cze​go?
Po​ki​wa​łagło​wą.
Dla​cze​go? Po​trze​bo​wał prze​słu​cha​nia w spra​wie po​mył​ki le​kar​skiej, by zro​zu​-

mieć, że żad​ne jego osią​gnię​cia ojca nie za​do​wo​lą. Jed​ną z przy​czyn śmier​ci pa​-
cjent​kibyłajego,Bena,chęćza​im​po​no​wa​niaojcu.

–Cooj​ciecro​bił?
–Przy​szedł,żebywy​wrzećnamniepre​sję.
–Że​byścozro​bi​ła?–Któ​re​goświe​czo​ru,gdywra​całdodomu,zo​ba​czyłod​jeż​dża​-

ją​ceautoojca.

Za​nimza​par​ko​wał,we​zwa​nogozpo​wro​temdoszpi​ta​la,więcgdywkoń​cumiał

oka​zję po​roz​ma​wiać z Tori, spra​wa wy​da​ła mu się nie​war​ta do​cie​kań. To też
schrza​nił?Usiadłtak,bymócpa​trzećwjejpięk​neoczy,iująłjejdłoń.

–Opo​wiedz.
Ro​zej​rza​łasięposali.
–Niete​raz.Nie​dłu​gotwo​jako​lej.
– Do​pie​ro za go​dzi​nę. Zmia​na w pro​gra​mie. – Pierw​sza se​sja in​te​re​so​wa​ła go

zde​cy​do​wa​nie mniej niż to, co tak wy​raź​nie uniesz​czę​śli​wi​ło Tori. – Chodź​my na
kawę.

Zdzi​wi​ło go, że się nie opie​ra​ła. Wsta​ła, prze​wie​si​ła tor​bę przez ra​mię i wy​szła

zsali.

Usie​dliwpo​bli​skiejre​stau​ra​cjiotejpo​rzeser​wu​ją​cejśnia​da​nia.
–Ben,prze​pra​szam.Samaniewiem,dla​cze​gociotympo​wie​dzia​łam.Dotejpory

twój oj​ciec ni​g​dy mi się nie śnił. To chy​ba efekt ubocz​ny spo​tka​nia z tobą. –
Uśmiech​nę​łasiębezprze​ko​na​nia.

–Mów.
–Oj​ciecna​le​gał,że​bymcięprze​ko​na​ła,żejegoroz​wią​za​niejestnaj​lep​sze.Żenie

po​wi​nie​neśbraćnasie​bieod​po​wie​dzial​no​ścizaśmierćtejko​bie​ty,aob​wi​nićko​goś
in​ne​go.

Za​krę​ci​łomusięwgło​wie.
–Tozna​czy,żewie​dzia​łaśotym?
–Tak,aleniezna​łamszcze​gó​łów.
–Da​łaśmuod​pór?–Toniebyłoła​twe.Oj​ciecpo​tra​fiłbyćnie​ustę​pli​wy.
–Oczy​wi​ście.–Wzru​szy​łara​mio​na​mi.–De​cy​zjana​le​ża​ładocie​bie.Nie​waż​ne,co

my​ślałonalboja.

– Dzię​ku​ję. Mia​łaś ra​cję. – Nic dziw​ne​go, że oj​ciec już wię​cej o Tori na​wet nie

wspo​mniał.

–Po​stą​pi​łeśsłusz​nie,przy​zna​jącsiędowiny.
–Teżtakuwa​żam,alepo​wi​nie​nembyłowszyst​kimcipo​wie​dzieć.–Mimożetego

niezro​bił,niedałasięojcuza​stra​szyć.Jużzasamotomoż​nająko​chać.

–Nie​wie​lewte​dyzsobąroz​ma​wia​li​śmy–za​uwa​ży​łazesmut​kiem–aletosięza​-

czę​łojesz​czeprzedtymin​cy​den​temnablo​ku.

–Na​zy​waszto„in​cy​den​tem”?–Ła​god​niepo​wie​dzia​ne.Mimotobyłza​do​wo​lo​ny,

żeToriniedrą​żyte​ma​tu.

–Na​szedro​giroz​cho​dzi​łysięstop​nio​wo.Albomie​li​śmydy​żu​ryoróż​nychpo​rach,

albowwol​nychchwi​lachprzy​go​to​wy​wa​li​śmysiędoeg​za​mi​nów.Przy​się​ga​li​śmy,że
wie​my,conascze​kaiżenadtymza​pa​nu​je​my,aletegoniedo​pil​no​wa​li​śmy.Wra​ca​-
łam do domu tak wy​koń​czo​na, że wy​pi​ja​łam kil​ka drin​ków i szłam spać. Zda​rza​ło
się,żeku​po​wa​łamwhur​tow​nigóręubrań,boniemia​łamsiłyza​ła​do​waćpral​ki.

Po​ki​wałgło​wą.
–Ku​pi​łaśmisie​demT-shir​tówzna​dru​kiemko​lej​nychdnity​go​dnia.Po​wie​dzia​łaś,

żepa​trzy​łaśje​dy​nienaroz​miar.–Uśmiech​nąłsię.–Cościpo​wiem.Cza​sa​mityl​ko
dzię​kitymna​dru​komorien​to​wa​łemsię,któ​rytodzień.

–Tobyłkosz​mar​nyokres–wy​krztu​si​ła.–Wpew​nymsen​sieprzy​go​to​wy​wałnas

nato,cosięsta​ło,przy​czy​niłsiędotego,żeniepo​tra​fi​li​śmyso​bieztympo​ra​dzić.

–Dzię​kiBogumamytojużzasobą.Zo​bacz,tymaszwła​snąkli​ni​kę,ajapra​cu​ję

wLon​dy​nie.Wła​śniepototakha​ro​wa​li​śmy.

Ja​kim kosz​tem? Na po​cząt​ku ich zwią​zek na​le​żał do naj​szczę​śliw​szych. Dzie​li​li

się wszyst​kim od prac do​mo​wych przez na​ukę po ro​man​tycz​ne ko​la​cje, czę​sto na
wy​nos, bo bra​ko​wa​ło im cza​su albo ener​gii na go​to​wa​nie. Mógł​by spró​bo​wać po
razdru​gi.Podwa​run​kiemżebę​dziedru​giraz.

Kel​ner​kapo​sta​wi​łaprzednimikawęicro​is​san​ty.
–Cie​szęsię–cią​gnąłBen–żesprze​ci​wi​łaśsięta​cieiniepró​bo​wa​łaśmnieprze​-

ko​ny​wać, że ma ra​cję. Chcia​łem to za​ła​twić bez ni​czy​jej pre​sji. – Wes​tchnął. – To
byłamojawina.Tako​bie​taży​ła​bydotejpory,gdy​bynieto,żechcia​łemzdo​byćsła​-
wę.–Na​resz​cietozsie​biewy​rzu​cił.Na​wetje​że​liwie​dzia​łatojużwte​dy,tote​raz
usły​sza​łatozjegoust.

–Ben,anity,anijaniecof​nie​mycza​su.Cobyło,mi​nę​ło,za​czą​łeśnoweży​cie.Ja

też.Roz​trzą​sa​nie,żecośmo​gli​śmyzro​bićina​czej,jestroz​dra​py​wa​niemza​bliź​nio​-
nychran.Jateżnieby​łamwpo​rząd​ku.

Do​brze, że wspo​mnia​ła o so​bie, źle, że jest prze​ko​na​na, że nie ma dla nich na​-

dzieinawspól​neży​cie.Toriniepa​trzywstecz,aonchy​bajesz​czedotegoniedoj​-
rzał.

Od​kądcho​dzimupogło​wie,żemająja​kąśszan​sę?
Odchwi​li,kie​dyza​uwa​żyłjąwtłu​mieuczest​ni​kówkon​fe​ren​cji,do​strzegłjejty​cja​-

now​skiewło​sy,któ​regoprzy​zy​wa​ły.Amożeodwczo​raj​sze​gośnia​da​nia?

Odspa​ce​rupro​me​na​dą?Odjejwy​kła​du,kie​dyzta​kimża​remopo​wia​da​łaoswo​-

ichma​łychpa​cjen​tach?Moż​li​we,alejużwte​dywie​dział,żejejprzy​szłośćjestnie​ro​-
ze​rwal​niezwią​za​nazNowąZe​lan​dią,więcniemaszan​synawspól​nąprzy​szłość.

Na od​le​głość? Non​sens. To gor​sze niż ży​cie pod jed​nym da​chem i nie​wi​dy​wa​nie

się.Niemożewy​je​chaćzAn​glii.Roz​po​czy​na​nieka​rie​ryporaztrze​ciświad​czy​ło​by
obra​kuso​lid​no​ści,aonmusipo​ka​zać,żejakochi​rurgpo​tra​fiosią​gnąćtakwy​so​ki
po​ziom,jakiso​biewy​ma​rzył.Do​wieśćtegoprzedewszyst​kimso​bie,ado​pie​ropo​-
temin​nym.

Niesłu​cha​ła,comówiLucLec​la​re,przed​sta​wia​jącBenaorazjegoze​spół,po​chło​-

nię​tatym,cousły​sza​łaprzyka​wiar​nia​nymsto​li​ku.

Tak,Benniedo​rósłdosy​tu​acji,aleionasięwte​dyniespraw​dzi​ła.Nieokła​my​wał

jej,popro​stunieprzed​sta​wiłswo​jejwer​sjiwy​da​rzeń,nieusiadłznią,bypo​waż​nie
po​roz​ma​wiaćotym,coczu​jeicoza​mie​rzazro​bić.Na​dalniemo​głapo​jąć,dla​cze​go
odniejod​szedł.Tobar​dzoprzy​kre.

Ztru​demprze​łknę​ła,żenaod​chod​nympo​wo​łałsięnabrakpo​ro​zu​mie​niamię​dzy

nimioraznato,żemusisięskon​cen​tro​waćnapra​cy,byzrzu​cićpięt​nośmier​cipa​-
cjent​ki,cozna​czy​ło,żebę​dziemiałdlaniejjesz​czemniejcza​su.Alekie​dydo​dał,że
jużjejnieko​cha,za​bra​kłojejsłów.Uczu​cieumie​raraz,nie​od​wra​cal​nie.Takprzy​-
naj​mniejso​biewma​wia​łaprzezmi​nio​nelata.

Jed​nak i ona nie do koń​ca była szcze​ra. Odej​ście Bena było po​twor​nym cio​sem,

ale jesz​cze więk​szym oka​za​ła się stra​ta dziec​ka. Ale było już za póź​no. Co by to
dało,gdy​bysięotymdo​wie​dział?Gdy​bypo​pro​si​ła,oczy​wi​ściebywró​cił,byjejpo​-
móc,aleczu​ła,żepojegopo​wtór​nymodej​ściujużbysięniepo​zbie​ra​ła.Przy​ję​ła​by
gozpo​wro​tem,gdy​byjąko​chał,atakniebyło.

–Jużsięza​czy​na.–Johndo​tknąłjejra​mie​nia.
Na jego twa​rzy ma​lo​wał się nie​po​kój, więc zro​bi​ło się jej głu​pio. Od kie​dy za​jął

obokniejmiej​sceBena,za​mie​ni​łaznimle​d​wiekil​kasłów.

–Dzię​ki.
–Niemaspra​wy.
Po​sła​ła sze​ro​ki uśmiech Be​no​wi. Nie​za​leż​nie od tego, co ich dzie​li​ło, była za​do​-

wo​lo​na,żemogątenczasspę​dzićra​zem.Zro​sną​cymza​cie​ka​wie​niemsłu​cha​ła,co
czte​rej kar​dio​lo​dzy mają do po​wie​dze​nia na te​mat no​wa​tor​skiej pro​ce​du​ry trans​-
plan​to​lo​gicz​nej.

–Toozna​cza–Benod​po​wia​dałnapy​ta​niezsali–wzrostlicz​byura​to​wa​nychpa​-

cjen​tów.

–Czytenwskaź​nikjestwyż​szywprzy​pad​kuprze​szcze​pie​niaser​care​ani​mo​wa​ne​-

gopośmier​cidaw​cy?

–Tame​to​dajestjesz​czewpo​wi​ja​kach,więcnara​ziemamyzamałoda​nych,żeby

od​po​wie​dziećnatopy​ta​nie.Aleniewi​dzęprze​szkód,żebyre​zul​tatbyłtakisamjak
przyży​wymser​cu.

Wy​raztwa​rzy,po​sta​wa,ge​sty​ku​la​cja,wszyst​kotodo​wo​dzi​łojegoen​tu​zja​stycz​ne​-

gopo​dej​ściadopra​cy.Benjestuszczy​tufor​my,po​my​śla​ła.Za​wszewie​dzia​ła,żeją
osią​gnie.Dzię​kiBoguradale​kar​skawy​ka​za​łasięda​le​ko​wzrocz​no​ściąipo​zwo​li​ła,
bybezprze​szkódkon​ty​nu​owałpra​cęwza​wo​dzie.

–Re​we​la​cja,praw​da?–zwró​ciłsiędoniejJohnwtrak​cieowa​cjinaza​koń​cze​nie

se​sji.

–Chcie​li​ściegoza​trzy​maćwSyd​ney?
–Zde​cy​do​wa​nie,alesięuparł,żemusile​ciećnadru​giko​niecświa​taipo​ka​zać,że

do​rów​nu​jenaj​lep​szym.Praw​dęmó​wiąc,niewie​rzę,żetobyłgłów​nypo​wód,bonie
jestsno​bem.Cośin​ne​gozmu​si​łogodowy​jaz​du.

–Byćmożechciałsięzna​leźćjaknaj​da​lejodAuc​kland.–Johnwie,cosięwy​da​-

rzy​ło?

Wzru​szyłra​mio​na​mi.

–Słu​cha​jącgodzi​siaj,niepo​wiem,żeźlewy​brał.Tra​fiłnaswo​jąni​szę.
– Zde​cy​do​wa​nie. On nie wró​ci na an​ty​po​dy. Zwłasz​cza je​że​li do​sta​nie awans,

o któ​rym mi wspo​mniał. – Im prę​dzej ona to za​ak​cep​tu​je, tym prę​dzej prze​sta​nie
onimmy​śleć.Conaj​wy​żejjakoodaw​nymzna​jo​mym.

–Tori,Benmożero​bićprze​szcze​pyrów​niedo​brzewNo​wejZe​lan​dii.
–Jakmamtoro​zu​mieć?–JohnniechcegowSyd​ney?
–De​cy​zjęowy​jeź​dziepod​jąłwdniuorze​cze​niawa​sze​goroz​wo​du.Po​przed​nie​go

wie​czo​ruurżnąłsięwtru​pa.

–Chy​baniepo​wi​nie​neśmiotymmó​wić.–Niechcęotymwie​dzieć.Zapóź​no.
–Bentomójkum​peliży​częmujaknaj​le​piej.–Johnpo​smut​niał.–Bły​sko​tli​waka​-

rie​raza​wo​do​watojed​no,alesąspra​wyważ​niej​sze.Wi​dzia​łem,jaksiębawizmo​-
imidzieć​mi,wi​dzia​łempojegooczach,żema​rzymusięwła​snaro​dzi​na.

Spo​glą​da​jąc na Bena, prze​żu​wa​ła sło​wa Joh​na. Ben wy​je​chał tak da​le​ko, by nie

byćbli​skoniej?Non​sens.Niepro​si​łagoodru​gąszan​sę.Tyl​korazsięznimspo​tka​-
ła,bła​ga​łagowte​dy,bycho​ciażwy​ja​śnił,dla​cze​gojużjejnieko​cha,alewo​becjego
twar​de​gosta​no​wi​skaunio​słasięho​no​remidałaspo​kój.Apo​tempo​ro​ni​ła.Niebyło
jużod​wro​tu.

John su​ge​ru​je, że Ben nie pa​lił się do wy​jaz​du? Albo że chce wró​cić? Wąt​pli​we.

Niktgoniezmu​szał.Mógłzo​staćwSyd​ney,ana​wetwró​cićdoAuc​kland.Za​wsze
miałtakąmoż​li​wość.

Zdez​o​rien​to​wa​nabar​dziejniżkie​dy​kol​wiekpod​nio​słasięzfo​te​la.Czu​ła,żenogi

majakzwaty.

–Hej,Tori!–GłosBenaniósłsiępo​nadgło​wa​miwy​cho​dzą​cychzsali.
Benprze​py​chałsięwjejkie​run​ku.
–Hej,Ben–wy​szep​ta​ła.
Po​czu​ła po​trze​bę na​tych​mia​sto​we​go wyj​ścia na ze​wnątrz, by po​zbie​rać my​śli

iochło​nąć,za​nimbę​dziewsta​nieznimroz​ma​wiać.Ze​braćsiły,byzakaż​dymra​-
zem,gdygowi​dzi,niema​rzyćotym,żebypaśćmuwra​mio​na.Naza​wsze.

Uod​por​nićsięnajegourok,przy​ja​ciel​skiege​sty,tro​skli​wość…

ROZDZIAŁPIĄTY

Wy​bie​głaprzedbu​dy​nekho​te​luzuczu​ciem,żesiędusi.Mia​ławra​że​nie,żena​pie​-

ra na nią kil​ku​set​oso​bo​wy tłum uczest​ni​ków kon​fe​ren​cji, któ​ry za​bie​ra jej po​wie​-
trze,ogłu​szanie​ustan​nymgwa​rem.

–Dok​torWells,do​brzesiępaniczu​je?–Tużobokstałdok​torLec​la​re.
–Tak.Wsalibyłodusz​no,więcwy​szłamza​czerp​nąćpo​wie​trza.–Prze​cieżniepo​-

wietemusym​pa​tycz​ne​muczło​wie​ko​wi,żeza​mie​rza​łapójśćnawa​ga​ry.

–Przy​słu​chi​wa​łaśsiępa​ne​lo​wi?
–Tak,uwa​żam,żebyłświet​ny.
–Czu​ję,żeje​steśzde​ner​wo​wa​na.Uwa​żam,żepo​win​naśtro​chęod​po​cząćodtego

zbie​go​wi​ska.

Otóżto.Zwłasz​czaodpew​nejoso​by.
–Chcia​łamsięprzejśćpod​czastejprze​rwy.
–Non,non.Mamlep​szypo​mysł.Urwijsięnakil​kago​dzin.Sko​roje​steśwEu​ro​-

pie, to mu​sisz zo​ba​czyć ja​kieś za​byt​ki. – Nim zdą​ży​ła wy​ja​śnić, że ma w pla​nach
wy​padtam,gdzieniena​tkniesięnaBena,Lec​la​repstryk​nąłpal​ca​minakon​sjer​ża.

Nie na​dą​ża​jąc za jego szwar​go​tem, nie mia​ła szan​sy po​wie​dzieć, co chcia​ła​by

zwie​dzić, więc z za​cie​ka​wie​niem cze​ka​ła na de​cy​zję, jak upły​nie jej resz​ta dnia.
Tegojejbyłotrze​ba.

Kil​ka​dzie​siątmi​nutpóź​niejza​ję​łamiej​scewwa​go​niepo​cią​gu,doktó​re​gopo​pro​-

wa​dziłjąkie​row​catak​sów​ki.Ro​zej​rza​łasiępowspół​pa​sa​że​rach.Tu​ry​ścizple​ca​ka​-
mi,ko​bie​tywra​ca​ją​cezza​ku​pów,eme​ry​ci.Po​ciągzmie​rzałdogra​ni​cyzWło​cha​mi,
mia​łabi​letpo​wrot​ny.Mo​głana​pa​waćsięFran​cjąini​czymsięniestre​so​wać.

Kil​kalatwcze​śniej,bysięroz​luź​nić,wy​pi​ła​byparękie​lisz​kówwina,aleniete​raz.

Przezal​ko​holstra​ci​ładziec​ko.Niemyślotym.Pro​szę,niedzi​siaj.

Za​chłan​niechło​nę​łaza​pie​ra​ją​cedechwi​do​ki.Jakzfol​de​rówbiurtu​ry​stycz​nych,

alejesz​czebar​dziejbarw​ne,tęt​nią​ceży​cieminie​po​wta​rzal​ne.

Ro​bi​ła zdję​cie za zdję​ciem, nie​raz uwiecz​nia​jąc na pierw​szym pla​nie słup elek​-

trycz​nyalbodrze​wo.

Wy​sia​dła w Ven​ti​mi​glia na gra​ni​cy z Wło​cha​mi, po​szła na spa​cer, wy​pi​ła kawę,

zja​dłapiz​zęiprze​szłasiępotar​go​wi​sku,gdzieku​pi​łakil​kapa​mią​tek.Gdywkoń​cu
wy​po​czę​tawsia​dładopo​cią​gudoNi​cei,czu​łasięnasi​łachsta​wićczo​łoko​la​cjizBe​-
nemijegoprzy​ja​ciół​mi.

–Gdzieby​łaś?–za​py​tał,gdyszliprzezza​byt​ko​wączęśćNi​ceidore​stau​ra​cjire​-

ko​men​do​wa​nejprzezJoh​naiRitę.

– We Wło​szech – od​par​ła ku zdzi​wie​niu ca​łej trój​ki. – Po​je​cha​łam po​cią​giem

wzdłużwy​brze​ża,przezMo​na​kodosa​mejgra​ni​cy.

–Mia​łaśdo​syćsalkon​fe​ren​cyj​nych?–za​py​ta​łaRita.
–Wiem,niewy​pa​dataksięury​wać,aleniewia​do​mo,czyjesz​czekie​dyśtuprzy​ja​-

dę. – Nie za​mie​rza​ła prze​pra​szać ani przej​mo​wać się nie​skry​wa​nym roz​cza​ro​wa​-
niemBena.Mu​sia​łaodnie​goode​tchnąć,apozatymdo​sta​łapo​zwo​le​nieodLec​la​-
re’a.

–Nietłu​maczsię–skwi​to​wa​łaRita.–Bar​dzodo​brzecitozro​bi​ło.
Johnmil​czał.Dzię​kiBogu.Za​pew​nesięza​sta​na​wia,czypo​je​cha​łanawy​ciecz​kę

poroz​mo​wieznim?

Porazmie​nićte​mat.Unio​sławy​so​kogło​wę,bypo​pa​trzećnabu​dy​nekzle​wejstro​-

ny.

–Nie​sa​mo​wi​te,praw​da?Cze​gośta​kie​gounasnieznaj​dziesz.
Benprzy​tak​nął.
– A mnie się po​do​ba taka ni​ska za​bu​do​wa. Te cia​sne ulicz​ki nie są jak tu​ne​le

wśróddra​pa​czychmur.–Gdyspo​tka​lisiępółgo​dzi​nywcze​śniej,po​trak​to​wałjąra​-
czejchłod​no.Za​pew​nena​szłygowąt​pli​wo​ści,czyabyniespę​dzazniązadużocza​-
su.

–Totu​taj.–Johnwska​załsto​li​kiprzednimi.
–Ko​la​cjanadwo​rze.Su​per–ucie​szy​łasięTori.–Dzię​ku​ję,żemnieza​pro​si​li​ście.
–Całaprzy​jem​nośćpona​szejstro​nie.–Ritająuści​ska​ła.–Sia​daj​myiciesz​mysię

to​wa​rzy​stwem.

Od​su​wa​jąckrze​sło,Toripo​cią​gnę​łano​sem.
–Oczy​wi​ście,czo​snek.
–Ce​bu​la,owo​cemo​rzaipo​ma​rań​cze.–Benha​mo​wałuśmiech.–Tymra​zemzło​-

żyszza​mó​wie​niepofran​cu​skuczypoan​giel​sku?

– Ja​sne, że po an​giel​sku. Chcę mieć pew​ność, że do​sta​nę to, co za​mó​wi​łam. –

Zmie​rzy​łagospoj​rze​niem.–Zda​jesię,żecie​szyszsiętaksamojakja.

–Masięro​zu​mieć.Cze​kaj,ażznaj​dzie​mysięwPa​ry​żu.–Na​resz​ciesięuśmiech​-

nął.

Ści​snę​łojąwdoł​ku.Pa​ryż.Nieje​cha​litamra​zem,alemie​lisięspo​tkaćnauni​wer​-

sy​te​cieme​dycz​nym.SamawPa​ry​żu.Pocojejotymprzy​po​mniał?

–Mamwpla​niezwie​dza​niemia​sta.
–Cobyśpo​wie​dzia​łanawie​żęEif​flanocą?–Do​tknąłjejręki,spo​glą​da​jącwoczy.
–Przedewszyst​kim.
–Zemną?
– Oczy​wi​ście – od​par​ła bez za​sta​no​wie​nia. A mia​ła trzy​mać dy​stans… Ale zwie​-

dza​niePa​ry​żawpo​je​dyn​kęni​jakbysięmia​łodozwie​dza​niawjegoto​wa​rzy​stwie.

–Je​ste​śmyumó​wie​ni–od​rzekłzuśmie​chem.
Rand​ka?Zby​łymmę​żem?Jejuwa​dzenieuszło,żeRitanie​znacz​niekiw​nę​łagło​-

wą. Po​dob​nie jak John uzna​ła, że ona, Tori, po​win​na bar​dziej się sta​rać o Bena.
Zmó​wi​lisięprze​ciw​koniej?

– Je​ste​śmy umó​wie​ni – po​wtó​rzy​ła jak echo. Ale sko​ro już się zgo​dzi​ła na tę

„rand​kę”,bę​dziesięcie​szyćkaż​dąmi​nu​tą.

Cośtyzro​bił?!Wbiłwzrokwkar​tędań,czu​jąc,żestra​ciłape​tyt.Niena​le​ża​łojej

za​pra​szać.Prze​cieżmiałza​cho​wy​waćdy​stans.Od​kądranozwie​rzy​łamusięzesnu
ojegoojcu,umac​niałsięwprze​świad​cze​niu,żere​zer​wajestko​niecz​no​ścią.Niepo​-
ru​szy​ła go pro​po​zy​cja ojca, lecz jej wia​ra w nie​go, prze​świad​cze​nie, że po​stą​pi
słusz​nie.Wkry​tycz​nychdniachtegoodniejocze​ki​wał,alefakt,żemuotympo​wie​-

dzia​ła,ująłgozaser​ce.Daw​noniebyłtaksko​ło​wa​ny.Do​wie​dziaw​szysię,żeTori
bę​dziewNi​cei,po​wi​nienbyłwy​krę​cićsięodwy​jaz​dunatękon​fe​ren​cję.

Alebyłotonie​wy​ko​nal​ne.Tę​sk​niłdoniejprzezsie​demdłu​gichlat,więcpod​jąłto

ry​zy​ko.Bar​dzochciałjązo​ba​czyć,szcze​rzewie​rząc,żepo​mo​żemutoodniejsię
uwol​nić.Ate​razumó​wiłsięzniąnarand​kę!

–Coza​ma​wia​cie?–za​py​tałJohn,gdysta​wiłsiękel​ner.
–Bef​sztyk,krwi​sty.–Benwska​załpo​zy​cjęwkar​cie,nacoToriwy​buch​nę​łaśmie​-

chem,spo​glą​da​jącnaRitę.

–Prze​gra​łaś.Mamucie​biedwa​dzie​ściaeuro.
–Ococho​dzi?–Wpa​try​wałsięwRitę,któ​rawy​ję​łazport​fe​labank​notipo​da​łago

Tori.

–Za​ło​ży​łysię,cowy​bie​rzesz.Bef​sztykczyowo​cemo​rza.
Nieza​uwa​żyłtego?Zabar​dzobujawob​ło​kach.Torimu​sia​ławy​grać,bojegoulu​-

bio​nąpo​sta​ciąbiał​kaza​wszebyłybef​szty​ki.

– Je​ste​śmy we Fran​cji, więc taki wy​bór chy​ba jest oczy​wi​sty. A ty, Tori, pa​el​la,

tak?

–Kacz​kaàl’oran​ge,alboja​kośtak.
Jed​naksiępo​my​lił.WToripo​do​ba​łomusięrów​nieżto,żepo​tra​fi​łagoza​sko​czyć.

Niechcisięwniejniczabar​dzoniepo​do​ba,po​my​ślał.

Johnza​mó​wiłszam​pa​naorazwodędlaTori.
–Niewiesz,cotra​cisz–po​wie​dział.
–Wiem–od​rze​kłazsze​ro​kimuśmie​chem.
–Kie​dywy​rze​kłaśsięwina?–za​in​te​re​so​wałsięBen.
–Ja​kiśczastemu.
–Przy​po​mi​namso​bie…–Za​wa​hałsię,aonarzu​ci​łamuostrze​gaw​czespoj​rze​nie.
–Żepi​łamzadużo.
Jak po​wie​dzia​ła, że jej ma​rze​niem jest wy​pić szam​pa​na w Pa​ry​żu. Naj​wy​raź​niej

jejprze​szło.

–Za​ma​wiaj​my–po​na​gli​łaichRita,ką​temokaspo​glą​da​jącnaTori.
Je​dze​nie było wy​śmie​ni​te, a do tego nie​zwy​kła sce​ne​ria oraz to​wa​rzy​stwo. Ben

od​su​nął ta​lerz po de​se​rze, po czym się​gnął po kie​li​szek. Daw​no nie tra​fi​ła mu się
takako​la​cja.

–Ko​cha​ni,dzię​ku​ję.Tobar​dzouda​nywie​czór.–Uniósłkie​li​szek,bywznieśćto​ast

zaprzy​ja​ciół.ZaTori?Toriprzy​ja​cie​lem?Zbra​kuin​ne​gosło​watak,alespra​wajest
bar​dziejskom​pli​ko​wa​na.Toritoktoświę​cejniżprzy​ja​ciel,amniejniżżona.

–Zga​dzamsię.–Johnuniósłnie​malpeł​nykie​li​szek.
–John,nieprzy​pa​dłocidogu​stu?–Jakoznaw​cawinza​wszeko​rzy​stałzoka​zji,by

skosz​to​waćno​wo​ści.

–Jestwpo​rząd​ku.
Wino po​cho​dzi​ło z jed​nej z naj​bar​dziej zna​nych win​nic w Eu​ro​pie. Ben jed​nak

wstrzy​małsięodko​men​ta​rza.Sko​rokum​peluni​kawy​ja​śnień,ontousza​nu​je.Być
możeniechce,bykel​nerusły​szał,jakkry​ty​ku​jemar​kę.

–Wi​dzę,żeteżnieru​szy​łeśde​se​ru.Mogęspró​bo​wać?–za​in​te​re​so​wa​łasięRita.
–Bar​dzopro​szę.–Johnpod​su​nąłjejta​lerz.–Wie​dzia​łem,żesięnieoprzesz.
–Mm…zcze​ko​la​dą.Uszczk​nęka​wa​łek.

–Chy​bamamatakser​ca–po​wie​działna​gleJohn.
Cota​kie​go?!
–John…Tori,we​zwijka​ret​kę.–Benbły​ska​wicz​niezna​lazłsięobokprzy​ja​cie​la.–

Spraw​dzamtęt​no.Po​ciszsię.Gdziecięboli?

Toribie​gładokie​row​ni​kasali.Naszczę​ścieznałan​giel​skinatyle,byzro​zu​mieć,

o co jej cho​dzi. W ta​kiej sy​tu​acji nie na​le​ża​ło pod​da​wać pró​bie szkol​nej fran​cusz​-
czy​zny.

–John…–Ritaupu​ści​łałyż​kę.–Pro​szę,po​wiedz,żetotykożart.
Johnpo​wiódłdło​niąpopier​siiże​brachażpobark.
–Tu​taj.
– John, wy​trzy​maj do przy​jaz​du ka​ret​ki! Po​myśl o dzie​ciach. Bła​gam… – Rita

chwy​ci​łagozarękę.–Ko​cha​ny,nieważsięcho​ro​wać.Niepo​zwa​lam!

Bendo​tknąłjejra​mie​nia.
–Wkrót​ceznaj​dziesięwszpi​ta​lu.
–Dzie​sięćmi​nutstądjestho​telpe​łenkar​dio​lo​gów–krzy​wiącsięzbólu,za​żar​to​-

wałJohn.–Ko​cha​nie,bę​dziedo​brze.

–Jużwe​zwa​lika​ret​kę–za​mel​do​wa​łaTori.
–Skądtapew​ność?–żach​nę​łasięRita.
–Roz​ma​wia​łamzwła​ści​ciel​ką.Mówipoan​giel​sku.Odrazusiętymza​ję​ła.
–We​wnątrzjestka​na​pa.–Chwi​lępóź​niejdoichsto​łupo​de​szłasze​fo​wa.–Moż​na

gotamprze​nieść.

–Dzię​ku​ję.–Torisięro​zej​rza​ła.–Przy​dał​bysiędru​gimęż​czy​znadopo​mo​cy.
– Kel​ner zro​bi to z przy​jem​no​ścią. – Ko​bie​ta prze​ka​za​ła męż​czyź​nie, o czym

mowa.

Benpod​niósłprzy​ja​cie​lazkrze​sła.
–Idzie​my,sta​ry.Tambę​dzieciwy​god​niej.
Johnnieod​po​wia​dał.Zustcie​kłamuśli​na.
Zpo​mo​cąkel​ne​rapo​wo​liwpro​wa​dzi​ligodośrod​ka,poczymuło​ży​linaka​na​pie.

Toritym​cza​semprze​ko​na​łaRitę,byusia​dłaoboknakrze​śle.

–Po​mo​gęBe​no​wi,okej?Johnjestwdo​brychrę​kach.
BenzdjąłJoh​no​wikra​watiroz​piąłko​szu​lę,poczymza​cząłli​czyćod​de​chy.
–Jakból?
–Sil​niej​szy–wy​krztu​siłJohn.
–Li​czętęt​no–po​in​for​mo​wa​łagoTori,spo​glą​da​jącnajegotwarz.–Bar​dzobla​dy.
–Mia​łeśjużta​kiebóle?–do​py​ty​wałBen.
–Nie.
–Tęt​nosła​be.
– Czy mam pań​stwu po​móc do​ga​dać się z ra​tow​ni​ka​mi? – za​py​ta​ła wła​ści​ciel​ka

re​stau​ra​cji.

– Tak, bar​dzo pro​szę. Pro​szę im po​wie​dzieć, że obo​je je​ste​śmy kar​dio​lo​ga​mi. –

Żebyni​cze​gonieza​nie​dba​li.

Johnzwie​siłgło​wę.
–Braktęt​na.
Ko​bie​taprzy​su​nę​łasiębli​żejRity,aBenprze​ło​żyłJoh​nanapod​ło​gę.
–Tori,jauci​skam,tyod​dy​chasz.

Uklę​kłaprzyJoh​nie,ścią​ga​jączkrze​słapo​dusz​kę,żebypod​ło​żyćmująpodgło​-

wę.Bentym​cza​semprzy​stą​piłdouci​ska​niamost​ka.

–Pięć,sześć,sie​dem.–Gdzietacho​ler​naka​ret​ka?!
Po​win​najużtubyć.Ra​tow​ni​cymająde​fi​bry​la​tor.Jakda​le​kodonaj​bliż​sze​goszpi​-

ta​la?Albopo​go​to​wia?Jakionitumająsys​tem?John,dla​cze​goaku​ratweFran​cji?
Mamskrę​po​wa​neręce.Obcyję​zyk,nie​zna​nysys​tem.Nie​waż​ne,gdziesą.Tucho​-
dzioJoh​na,ser​decz​ne​goprzy​ja​cie​la,więcwta​kiejchwi​liod​dał​bywszyst​ko,byzo​-
ba​czyć,jakotwie​raoczyipyta,cosięsta​ło.

–Dwa​dzie​ściaje​den,dwa​dzie​ściadwa…
Nim do​li​czył do trzy​dzie​stu, Tori wy​ko​na​ła dwa wy​de​chy. Będą ro​bi​li to aż do

skut​ku.Kur​czę,daw​nonieczułsiętakbez​rad​ny.

Bo​la​łygople​cy,omdle​wa​łyra​mio​na,alesięniepod​da​wał.BotoJohn.
Wy​ciesy​re​nyprzy​jąłzulgą,alere​ani​ma​cjinieprze​rwał,do​pó​kiniewbie​glidwaj

ra​tow​ni​cyzde​fi​bry​la​to​rem.Bły​ska​wicz​niepod​łą​czy​lipa​cjen​tadoelek​trodurzą​dze​-
niaorazdoelek​tro​kar​dio​gra​fu.Uj​rze​lipro​stąli​nię.Bendotejporynieoswo​iłsię
ztymprzy​gnę​bia​ją​cymwi​do​kiem,mimożewka​rie​rzewi​działgoset​kirazy.Spoj​-
rzałnawła​ści​ciel​kęre​stau​ra​cji.

–Pro​szęimpo​wie​dzieć,żeak​cjaser​causta​łamniejniżtrzymi​nu​tytemu.–Mają

szan​sę.Nie​wiel​ką,aletolep​szeniżze​ro​wa.

Gdy ra​tow​nik po​le​cił wszyst​kim się od​su​nąć, wbi​li wzrok w mo​ni​tor ob​ra​zu​ją​cy

pra​cęser​caJoh​na,jak​bysiłąwolichcie​liprzy​wró​cićgodoży​cia.Nic.

–No,John…–wy​szep​ta​łaza​pła​ka​naRita.–Po​tra​fisz.Mu​sisz.Kur​czę,za​cznijod​-

dy​chać,bła​gamcię.Po​myślodzie​ciach.

Benczułsięnicnie​wart.Nibybyłkar​dio​lo​giem,aniepo​tra​fiłura​to​waćprzy​ja​cie​-

la.Czu​jącczy​jąśdłońnara​mie​niu,do​my​śliłsię,żetoTori.Jejobec​nośćni​cze​gonie
zmie​ni,alejemuzro​bi​łosięlżejnaser​cu.

Gdy​bysta​łosięnaj​gor​sze…Tonie​moż​li​we.Wy​klu​czo​ne.
–Pro​szęsięod​su​nąć.–Dru​giepo​dej​ście.
Cia​łoJoh​nalek​kosięunio​sło,poczymopa​dłonapod​ło​gę.
–Mamytęt​no.–Benuznał,żeta​kiebyłozna​cze​niesłówra​tow​ni​ka,któ​rywska​zał

naekranmo​ni​to​ra.

Tojużniebyłali​niapro​staudołuekra​nu,afa​li​sta.Niezna​czytojed​nak,żeJoh​-

no​wijużnicniegro​zi,alejestle​piejniżkil​kase​kundwcze​śniej.

Ritaprzy​klę​kłaprzynim.
–Czyon…?
–Wtejchwi​liser​cepra​cu​je,aleda​le​komudodo​sko​na​ło​ści.–Ko​niecz​nabyładia​-

gno​za,le​cze​nieidłuż​szyczasle​że​niawłóż​ku.–Od​dy​cha.

Do​świad​cze​niegona​uczy​ło,żero​dzi​nompa​cjen​tówna​le​żyprze​ka​zy​waćje​dy​nie

pro​stein​for​ma​cje.Wtejchwi​liRitaniebyławsta​niepo​jąćżad​nychszcze​gó​ło​wych
da​nychprócztego,żeJohnżyje.

– Ra​tow​ni​cy prze​wio​zą go do szpi​ta​la, a tam zo​sta​nie pod​łą​czo​ny do apa​ra​tu​ry

wspo​ma​ga​ją​cejpra​cęser​ca.

Je​denzra​tow​ni​kówpod​szedłdonichzno​te​sem.
–Nom?
–Onpro​siodaneJoh​na–wy​ja​śni​łaTori,przej​mu​jącno​tesodra​tow​ni​ka.–Rita,

jakbrzmijegopeł​neimięina​zwi​sko?

–JohnBar​ryMcIn​ty​re.
–Datauro​dze​nia?
Wy​peł​nie​nie for​mu​la​rza po​szło za​dzi​wia​ją​co spraw​nie, ale gdy męż​czy​zna o coś

jąza​py​tał,prze​chy​li​łagło​wę.

–Par​don?
–Onmówi,żewszpi​ta​luna​le​żypo​daćnu​merpo​li​syubez​pie​cze​nio​wej–wy​ja​śni​ła

wła​ści​ciel​ka.

–Alepo​li​sajestwho​te​lu.Niepój​dęponią–oświad​czy​łaRita.–JadęzJoh​nem.

Niespusz​częgozoka.

–Po​wiedz,gdzietrzy​ma​ciedo​ku​men​ty,tojeprzy​wio​zę.Aleje​że​limaszprzyso​bie

kar​tękre​dy​to​wą,chy​ba​bytowy​star​czy​ło.

–Wszyst​kojestwsej​fie.Czte​ry,pięć,trzy,dwa.
–Dajmikluczdopo​ko​ju.
–Ja​sne!Tori,nicmusięniesta​nie?
Py​ta​nie nie​uczci​we, ale zro​zu​mia​łe. Od​po​wie​dzi nikt nie znał. Ben wy​ba​wił Tori

zkło​po​tli​wejsy​tu​acji.

–Rita,jegostanjestcięż​ki,ależyje.Trzy​majsiętego.
–Gdziejestna​szanowazna​jo​ma?–za​in​te​re​so​wa​łasięTori.–Po​trze​bu​je​mytak​-

sów​kiorazin​for​ma​cji,do​kądgoza​wio​zą.

–Wszyst​kojużza​ła​twio​ne.Jed​natak​sów​kapo​je​dziedoszpi​ta​la,dru​gaza​wie​zie

pa​niądoho​te​lu,tamza​cze​ka,apo​temza​wie​ziedoszpi​ta​la.

–Dzię​ku​jęzapo​moc.–Benuści​snąłwła​ści​ciel​cedłoń.
–Tomójobo​wią​zek.Ży​czę,żebytosiędo​brzeskoń​czy​ło.–Spoj​rza​łanaRitę.–

Wta​kichchwi​lachkaż​dywo​lał​bysięzna​leźćwswo​imkra​ju.

Nic do​dać, nic ująć, po​my​ślał Ben, pro​wa​dząc Ritę do tak​sów​ki. Szczę​ście, że

wNi​ceisąświet​neszpi​ta​le.Ob​ser​wu​jąc,jakra​tow​ni​cywsu​wa​jąno​szezJoh​nemdo
ka​ret​ki,po​wie​dział:

–Rita,mo​żeszje​chaćzJoh​nem.
–Chcia​ła​bym.Aleczymipo​zwo​lą?
–Chy​batak,bowi​dzę,żecięprzy​zy​wa​ją.Idź.Po​ja​dęzawami.–Gdy​byser​ceJoh​-

nazno​wusta​nę​ło,am​bu​lanssięza​trzy​ma,byra​tow​ni​cymo​gligore​ani​mo​wać,więc
onszyb​kodonichdo​łą​czy.AleRi​cieniebę​dzieła​two,boniebę​dziemia​łapo​ję​cia,
cosięprzyniejmówi.

Gdyza​trza​snę​łysiędrzwika​ret​ki,ro​zej​rzałsięzaTori.Wła​śniewsia​da​ładotak​-

sów​ki.

Uśmiech​nę​łasiędonie​go,awtymuśmie​chuopróczwspół​czu​ciabyłocośjesz​cze.

Możemi​łość?Nie,pu​dło.To,żetegopra​gnie,niezna​czy​ło,żetodo​sta​nie.

–Dozo​ba​cze​niawkrót​ce.
Tak​sów​karu​szy​łazpi​skiemopon,jak​bywio​złaJoh​na,anieTori.
Tori. Była przy nim, kie​dy jej te​raz po​trze​bo​wał. Za​rad​na, uważ​na, cza​sa​mi na​-

wetkrokprzednim.Dzia​ła​lizgod​nie…niejakpodko​nieczwiąz​ku.

Jegotak​sów​karzje​chałrów​nozaka​ret​ką,niespie​szyłsię,bydo​wieźćgodoszpi​-

ta​laprzednią.Od​po​wia​da​łomuto.Gdy​byser​ceJoh​nazno​wusięza​trzy​ma​ło,chciał
wte​dybyćznimizRitą.

John,kur​czę,jakdłu​goźlesięczu​łeś?Odrana?Odty​go​dnia?Dłu​żej?
Gdysięspo​tka​liwpierw​szymdniukon​fe​ren​cji,za​uwa​żył,żeJohnbar​dzoutył,ale

wy​glą​dałzdro​wo.Zatopod​czasko​la​cjispra​wiałwra​że​nieprzy​ga​szo​ne​go,pra​wie
nie tknął je​dze​nia. No, sta​ry, do​sta​niesz nie​zły ochrzan za to, że na​pę​dzi​łeś Ri​cie
imnietylestra​chu.OrazTori.

Tori.Jegożona.Możebyła,alena​daltojestTori.Tro​chęsięzmie​ni​ła.Rza​dziej

sięśmie​je.Po​ko​chałjąmię​dzyin​ny​mizpo​wo​duśmie​chu.Bar​dzopo​waż​niepod​cho​-
dzi​ładoswo​jejpra​cy,aletry​ska​łara​do​ściąiroz​pie​ra​łojąszczę​ście.

–Ici,mon​sieur.
–Słu​cham?–Oka​za​łosię,żejużsąprzedszpi​ta​lemorazżeka​ret​kapod​jeż​dżado

wej​ścia na od​dział ra​tun​ko​wy. So​wi​cie za​pła​cił tak​sów​ka​rzo​wi, po czym ru​szył do
Rity.Czułsięzo​bo​wią​za​nyoto​czyćtro​skąiJoh​na,iją.Li​czy​łosiętyl​koto,byro​ko​-
wa​nieJoh​naoka​za​łosięopty​mi​stycz​ne.

Nicin​ne​goiniktinny.
Tori,kie​dytudo​je​dziesz?

ROZDZIAŁSZÓSTY

– Idź​cie coś zjeść. – Sta​nę​ła przed nimi Rita. Wy​glą​da​ła na wy​czer​pa​ną. – Albo

cho​ciażnamoc​nąkawę.

Toriwsta​łaznie​wy​god​ne​gopla​sti​ko​we​gokrze​sła,naktó​rymwpo​cze​kal​nispę​dzi​-

łapółnocy.Prze​cią​gnę​łasię,zro​bi​łakil​kaskło​nów,byroz​pro​sto​waćko​ści.Tobyła
dłu​ga noc. Co ja​kiś czas uda​wa​ło się im zdo​być okruch in​for​ma​cji na te​mat sta​nu
Joh​na.

–Nieje​stemgłod​na–po​wie​dzia​ła–alekawado​brzebymizro​bi​ła.Chodźznami.

Mo​że​mypójśćdoszpi​tal​ne​gobu​fe​tu,więcbę​dzieszbli​skoJoh​na.

–Jakonsięma?–za​py​tałBen.
Ritapo​tar​łatwarzdłoń​mi.
– Trzy​ma się. Le​karz po​wie​dział, że po​trze​bu​je spo​ko​ju i musi le​żeć. Miał dużo

szczę​ścia.Myteż.

Rita za​pew​ne nie zda​wa​ła so​bie spra​wy, jak mało bra​ko​wa​ło, by stra​ci​ła męża.

Albodokoń​caży​ciabę​dziesięza​mar​twia​łakaż​dymjegomru​gnię​ciem.Wnocyod​-
wie​dziłichdok​torLec​la​re.Fakt,żewszy​scyuczest​ni​czy​liwkon​fe​ren​cji,usu​nąłba​-
rie​rynor​mal​niewzno​szo​newo​kółpa​cjen​ta.

–Chodźznami,zróbso​bieprze​rwę–na​le​ga​łaTori.
– Nie. Tu​tej​sze pie​lę​gniar​ki są fan​ta​stycz​ne, poją mnie kawą i speł​nia​ją każ​de

moje ży​cze​nie. Ale wy po​win​ni​ście ode​tchnąć i… – Po​wstrzy​ma​ła ich ge​stem. –
Pójdź​ciegdzieś,wróć​ciedoho​te​lu,weź​cieprysz​nic,prze​śpij​ciesię.–Cotozadziw​-
nybłyskwjejoku?–Tori,mo​żeszmiprzy​wieźćubra​nienazmia​nę?

–Eh,jaktyumieszmniepo​dejść.Pój​dzie​myso​bie,alepodwa​run​kiemżeza​dzwo​-

nisz,gdy​bycośsiędzia​ło.

–Co​kol​wiek–do​dałBengroź​nymto​nem.
–Obie​cu​ję.
Naze​wnątrzprzy​wi​tałichchłód.Porazpierw​szyodichprzy​jaz​dudoNi​ceinie​bo

byłoza​chmu​rzo​ne,jak​bywspół​czu​łoRi​cieiJoh​no​wi.Ritaitojejspoj​rze​nie.Czyż​by
wzię​łanasie​bierolęswat​ki?Przyoka​zji,kie​dyRitabę​dziespo​koj​niej​sza,wy​tłu​ma​-
czyjej,żeniedoj​dziedopo​jed​na​niazBe​nem.

Dla​cze​go?Bonie.
ZatoBenniemiałnicprze​ciw​kotemu,żebybylira​zem.
–Chodźtu.–Gdyjądosie​bieprzy​gar​nął,nieopo​no​wa​ła.Do​pie​rowte​dypo​czu​ła,

jakbar​dzojestzmę​czo​na.Do​cho​dzi​łaósmarano.

–Tobyłabar​dzodłu​ganoc.
–Bezkoń​ca.Po​zor​nieje​ste​śmydotegoprzy​zwy​cza​je​ni,aletymra​zemsy​tu​acja

byłainna.

–Do​tknę​łanasbez​po​śred​nio.–Po​zna​łaichle​d​wietrzydniwcze​śniej,aleBensię

znimiprzy​jaź​nił.–Trzy​maszsię?

– Przy​znam, że moc​no mnie to ru​szy​ło. John jest ode mnie star​szy o dwa lata.

Wiem, że to bez zna​cze​nia, bo ser​ca ro​bią, co chcą, ale tym ra​zem to co in​ne​go.
Praw​dęmó​wiąc,prze​ra​ża​ją​ce.Nieskar​żyłsięnażad​nedo​le​gli​wo​ści.–Przy​sta​nął.
–Chceszwra​caćdoho​te​lunaśnia​da​nie?

–Niemamocho​tyod​po​wia​daćnapy​ta​niaoJoh​na.–Byłapew​na,żewszy​scywie​-

dzą,coza​szło.Jakwkaż​dymszpi​ta​lu.Dys​kre​cja,ow​szem,cza​sa​mi;mil​cze​nie,ni​g​-
dy.Ziew​nę​ła.–Po​szu​kaj​myja​kiejśka​fej​ki.

Benza​trzy​małtak​sów​kę.
–Mamlep​szypo​mysł.Za​mó​wi​myśnia​da​niedopo​ko​ju.Wią​żesiętozprze​mknię​-

ciemprzezre​cep​cję,alewięk​szośćgo​ścipo​win​nabyćza​ję​taśnia​da​niemalbole​niu​-
chu​jeprzedroz​po​czę​ciemob​rad.

Nie​ocze​ki​wa​nietenpo​mysłwy​dałsięjejnaj​lep​szy.
–Je​dzie​my.
Mimoskraj​ne​gowy​czer​pa​nia,gdywcho​dzi​lidojejpo​ko​ju,czu​łakaż​dymner​wem

jegobli​skość.

–Jakdłu​go?–za​py​ta​ła,gdyprzezte​le​fonza​mó​wiłśnia​da​niedladwóchosób.
–Mak​sy​mal​niedwa​dzie​ściami​nut.Mamna​dzie​ję,żenieza​snędotejpory.
Wo​la​ła​by,żebyjed​nakniepadłwjejpo​ko​ju.
Pod​szedłdookna.
–Mógł​bymgoza​bićzato,żenastakprze​stra​szył.
Po​de​szładonie​go,ob​ję​ławpa​sieiopar​łamugło​węnator​sie.
–Do​brzesięczu​jesz?
–Chy​batak.–Lek​kojąprzy​tu​lił.
Sta​litakbezsło​wa,do​da​jącso​bieotu​chy.Toriniemia​ła​bypre​ten​sji,gdy​byśnia​-

da​niesięniezja​wi​ło,alewkoń​curoz​le​głosiępu​ka​niedodrzwi.

Benpo​ca​ło​wałjąwczo​ło.Gdyza​pachbe​ko​nupo​ła​sko​tałjejnoz​drza,za​po​mnia​ła

obra​kuape​ty​tu.Aleza​miastśnia​da​niaprzeztenczasmo​gła​byca​ło​waćBen​jie​go,
mimożeby​ło​bytona​dernie​roz​sąd​ne.

–Dla​cze​gotaksięuśmie​chasz?–Gdykel​nerwy​szedł,po​ca​ło​wałjąwczo​ło.
–Chy​bazezmę​cze​nia.
–Ro​zu​miem.–Jegowzrokpo​wę​dro​wałwstro​nęogrom​ne​gołoża.–Oba​wiamsię,

żeje​że​lipo​ło​żęsięnatedwiego​dzi​ny,któ​redałanamRita,toprzedpół​no​cąsięnie
obu​dzę.

Niebę​dzie​mydzie​li​litegołoża,żebyna​wza​jemsiębu​dzić.Wtymsta​nienieza​-

śnie​my.

–Obo​jemu​si​mysięcho​ciażzdrzem​nąć.Na​sta​więbu​dzikwte​le​fo​nieorazpo​pro​-

szęre​cep​cję,żebymnieobu​dzo​noodzie​sią​tejtrzy​dzie​ści.

Benjestroz​cza​ro​wa​ny?
–Sia​daj​mydośnia​da​nia–po​wie​dział.
Je​dze​niedo​da​łojejsił.
–Pój​dęporze​czyRity,nawy​pa​dekgdy​by​śmymu​sie​liwpo​śpie​chuje​chaćdoszpi​-

ta​la.

–Mogęza​mó​wićso​biejesz​czejed​nąkawę,bozachwi​lępad​nę?
–Oczy​wi​ście.Za​razwra​cam.Po​kójRityjestpię​trowy​żej.
–Dzi​siajdużogo​ściwy​jeż​dża,więcmożebyćpro​blemzwin​dą–ostrzegłją,po

czymziew​nął.

–Gdy​bycośsięzmie​ni​ło,spo​tkaj​mysięnadoleoje​de​na​stej.
Wró​ci​ładzie​sięćmi​nutpóź​niej.
–Na​dalzaj​mu​jeszcałełóż​ko–wes​tchnę​ła,spo​glą​da​jącnaBena.Spałjakka​mień.
Na​wetniezdjąłbu​tów.Zdję​łamuje,poczymro​ze​bra​łasiędobie​li​znyiwsu​nę​ła

pod koł​drę, ukła​da​jąc się na nie​wiel​kiej prze​strze​ni nie​za​ję​tej przez róż​ne czę​ści
cia​łamęża.By​łe​gomęża.Ben​jie​goalboBena.Nie​waż​neprzezktó​re​go.Toje​dy​ny
męż​czy​zna,któ​re​goko​cha,alenie​ste​tybyły.Tori,prze​stań.

Uśmiech​nę​ła się na od​głos ci​che​go chrap​nię​cia. To też za​pa​mię​ta​ła. Kur​czę, to

tyl​kochra​pa​nie.Czu​ła,jakjejopa​da​jąpo​wie​ki,jakwy​rów​nu​jesięod​dech.Byłojej
cie​pło i nie​wy​god​nie. W koń​cu uło​ży​ła się na boku, zwi​nę​ła w kłę​bek i od​pły​nę​ła
wob​ję​ciaMor​fe​usza.

Obu​dzi​łojąogłu​sza​ją​cela​rumko​mór​kisprzę​żo​nezuja​da​niemte​le​fo​nu.Gdysię​-

ga​ładosłu​chaw​ki,nabokupo​czu​łamiłyzna​jo​mycię​żar.

–Mer​ci.–Odło​ży​łasłu​chaw​kę,poczymwy​łą​czy​łabu​dzik.
–Zakrót​ko–mruk​nąłBen.
–Spa​łeś,jakwró​ci​łamzrze​cza​miRity.
–Pi​łemkawę.Niemampo​ję​cia,jaktosięsta​ło,żezna​la​złemsięnatwo​imłóż​ku.

– Za​my​ślił się. – Czy to waż​ne? Je​stem tu​taj i spa​łem. – Jego spoj​rze​nie do​po​wie​-
dzia​łoresz​tę.Ztobą.

Wpew​nymsen​sie.Le​żałnana​rzu​cie,onapodkoł​drą.
–Mu​siszsięru​szyć,że​bymmo​gławstać.
–Zachwi​lę.–Wpa​try​wałsięwnią.–Tori,brakmicie​bie.Tam​tejbli​sko​ści.
–Byłonamdo​brzera​zem.–Oczymonamówi?Otym,jaksięko​cha​li?Czywogó​-

le?Owspól​nymży​ciu,mi​ło​ści,owszyst​kim.

–Zaszyb​kosiępod​da​li​śmy?–szep​nął,poczymjegowar​gipo​wę​dro​wa​łyzjejczo​-

ładoust.

–Ben!–Roz​chy​li​ławar​gi.Ben.Ben​ji.Jejmi​łość.
Przy​cią​gnąłjąbli​żejtak,żedzie​li​łaichtyl​kogru​bośćkoł​dry,nieprze​ry​wa​jącpo​-

ca​łun​ku,aonawpa​try​wa​łasięwnie​go,cie​szącwzrokkaż​dąnaj​mniej​szązmarszcz​-
ką,każ​dymwło​skiembrwi.Ben​ji.

Takbyło.Poprze​bu​dze​niuza​wszewi​ta​lisięgo​rą​cympo​ca​łun​kiem.Jegożarda​-

wałjejener​gięnacałydzień.Czu​ła,żeite​raztakbę​dzie.Cie​płoroz​le​wa​łosięod
ichzłą​czo​nychustdojejwzbie​ra​ją​cychpier​si,brzu​chaoraztegomiej​sca,któ​redo​-
ma​ga​łosięBena,tę​sk​ni​łozanim.Czyznaj​dąspo​sób,żebyzno​wubyćra​zem?Wtej
chwi​liwszyst​kojestmoż​li​we.

–Kur​czę…prze​pra​szam.–Od​su​nąłsię.
–Prze​pra​szasz?–Trud​noso​biewy​obra​zićwięk​sząznie​wa​gę.To,żeniepo​win​ni

sięca​ło​wać,niemia​łozwiąz​kuzczym​kol​wiek.Cogor​sza,jejcia​łodo​ma​ga​łosięgo
aż do bólu. Z po​wo​du jed​ne​go po​ca​łun​ku. Na​mięt​ne​go po​ca​łun​ku peł​ne​go wspo​-
mnieńorazwszyst​kie​go,cze​gotakdłu​gojejbra​ko​wa​ło.

Wstałzłóż​ka,pod​niósłbuty,poczymnaniąspoj​rzał.
–Tak,prze​pra​szam,bowiem,żetegoniechcesz,po​mi​motwo​jejre​ak​cji.
Za​czer​wie​ni​łasię.Tota​kieoczy​wi​ste?Ja​sne.
–Tyteżtegoniechcesz.–„Skoń​czo​ne.Nieje​ste​śmyso​bieprze​zna​cze​ni”.Sło​wa,

któ​rychnieza​po​mnia​ła,pa​dływewła​ści​wejchwi​li,byjejprzy​po​mniećpraw​dę.Ben

od​szedł od niej, uciekł na dru​gi ko​niec świa​ta. Nie będą ra​zem, więc wy​klu​czo​na
jestna​wetprzy​go​da.

Usiadłnakrze​śle,żebywło​żyćbuty.
–Ma​rzy​łemota​kimpo​ca​łun​ku,odkie​dysięprzy​wi​ta​li​śmypierw​sze​godniakon​fe​-

ren​cji–mruk​nął,za​wią​zu​jącsznu​ro​wa​dło.

Ate​raz,kie​dytosięspeł​ni​ło?Jużmia​łamuod​po​wie​dzieć,aleniezna​la​złasłów,

po​ra​żo​natymwy​zna​niem.Niemógłtegochcieć,niepotylula​tach.Zatoonaza​re​-
ago​wa​ła na nie​go w ułam​ku se​kun​dy. Dla​cze​go nie miał​by do​świad​czyć ta​kich sa​-
mychdo​znań?

– Tori, wy​star​czy je​den po​ca​łu​nek. – Skie​ro​wał się do drzwi. – Za pół go​dzi​ny

wholu?

Gdy znik​nął jej z oczu, ro​zej​rza​ła się po po​ko​ju. Na​praw​dę był tu Ben? Czy to

wszyst​kojejsięprzy​śni​ło?Niejestimpi​sa​nezno​wubyćra​zem.

Bensło​wemotymniena​po​mknął.Za​le​ża​łomutyl​konapo​ca​łun​ku,alezwią​zekto

coświę​cejniżpo​ca​łu​nek.Albona​wetpo​ca​łun​ki.

Po​wlo​kłasiędoła​zien​ki.Jed​nakbli​skiere​la​cjeza​czy​na​jąsięodpo​ca​łun​ku.Hm,

akoń​cząprzy​kry​miokrut​ny​misło​wa​mi.Za​pa​mię​taje.

Wy​sia​da​jącztak​sów​kiprzedszpi​ta​lem,Benwdal​szymcią​guwy​rzu​całso​biepo​-

ca​łu​nekzTori.Jakmógłsiętegodo​pu​ścić?!Dla​cze​gopo​wie​dział,żetozamało?

Bogdynanie​gopo​pa​trzy​ła,po​czuł,żenicgoniepo​wstrzy​ma.Pra​gnie​niepo​ca​-

łun​kuna​ra​sta​łownimoddniaprzy​jaz​dudoNi​cei.Natona​ło​żyłsięza​wałJoh​na.To
gozgu​bi​ło.Obu​dziw​szysięnajejłóż​ku,tużobokniej,zgłu​piał.

Aletenpo​ca​łu​nek…Ser​cemusięści​snę​ło.Tylelatpra​co​wałnadtym,byosią​gnąć

wży​ciucoś,coprzy​po​mi​nanor​mal​ność,ate​razza​czy​naodnowa.

Się​gnął po tor​bę Rity w tej sa​mej chwi​li co Tori, tak że ich dło​nie się do​tknę​ły.

Torinie​malod​sko​czy​ła.

–Jająwe​zmę–po​wie​działpół​gło​sem.
–Okej.–Ru​szy​lidowin​dy.
–Kie​dywy​jeż​dżaszdoPa​ry​ża?
–Ju​tro.
–Aja​kiemia​łaśpla​nynadzi​siaj?Za​nimJohndo​stałza​wa​łu?
– Za​re​zer​wo​wa​łam wy​ciecz​kę po oko​li​cy. – W jej oczach do​strzegł łzy. – Ale już

stra​ci​łamnatoocho​tę.Po​sie​dzęzRitąalboprzyJoh​nie,jakonapój​dziesięprze​-
spać.

Dla​cze​goToripła​cze?
–Je​ślicisięuda.Ritanapew​nomaswo​jepla​ny.–Naprzy​kładza​pro​po​nu​jeim,

żebytendzieńspę​dzi​liwedwo​je.Bę​dziezmu​szo​nypo​pro​sićRitę,byso​bieod​pu​ści​-
ła,żeoswo​ichre​la​cjachbę​dziede​cy​do​wałsam.

–Twar​dazniejdziew​czy​na.–Torigwał​tow​nieza​mru​ga​ła.
–Dla​cze​gopła​czesz?Albopo​wstrzy​mu​jeszsięodpła​czu?–Gdypła​ka​ła,za​wsze

czułsięwin​ny,żeniepo​tra​fiza​pew​nićjejszczę​ścia.

–Samaniewiem.Teostat​nieczter​na​ściego​dzinbyłyemo​cjo​nal​nieza​bój​cze.
Łącz​niezpo​ca​łun​kiem,tak?
–Zga​dzamsię.

–Ben,niemogęogar​nąć,cosiędzie​je.
Toalu​zjadonich,awjejoczachsmu​tekikon​ster​na​cja.Takjaktegodnia,kie​dy

po​wie​dział,żeod​cho​dzi.Tendzieńnaj​chęt​niejwy​ma​zał​byzhi​sto​rii.

Win​daza​trzy​ma​łasiętużprzywej​ściudood​dzia​łuin​ten​syw​nejopie​ki.
–Przy​znamsię,żeijawszyst​kie​gonieogar​niam,abar​dzobymchciał.–Przysta​-

no​wi​sku pie​lę​gnia​rek upew​ni​li się, czy mogą Joh​na od​wie​dzić. – Mia​ła​byś ocho​tę
spę​dzićzemnątro​chęcza​suwPa​ry​żu?Możeuda​ło​bysięnampo​znaćod​po​wiedź.

Zza​par​tymtchemcze​kałnajejre​ak​cję,bospo​glą​da​łananie​gosze​ro​kootwar​ty​-

miocza​mi,zdzi​wio​naalbo…zszo​ko​wa​na.Alenieucie​kłajakprzedwa​ria​tem.

Wkoń​cu,gdypo​czuł,żeladamo​mentze​mdle​jezbra​kutle​nu,wy​szep​ta​ła:
–Od​po​wia​damito.
–Faj​nie.Su​per.–Uśmiech​nąłsię,aleostroż​nie,bynieoka​zaćprze​sad​ne​goen​tu​-

zja​zmu.Jed​nakjużniemógłsiędo​cze​kać,kie​dywy​ru​szyzToriwpo​wrot​nąpo​dróż
dotego,cokie​dyśichłą​czy​ło.Tori,jegożona.Niepo​tra​fiłmy​ślećoniejjakoby​łej
żo​nie.–Odcze​goza​cznie​my?

–Chodź​mydoJoh​na–od​par​łaprag​ma​tycz​nie.–Moż​li​we,żeprzyj​dzienamzo​stać

wNi​ceikil​kadnidłu​żej.

Pie​lę​gniar​kaskon​tak​to​wa​łasięzRitą,poczymza​pro​si​łaichdoJoh​na,tymbar​-

dziejżeRitachcia​łatro​chęsięprze​spać.

Mimoza​czer​wie​nio​nychipod​puch​nię​tychoczuRitapo​wi​ta​łaichser​decz​nie.
–Le​ka​rzegoba​da​li.Przy​szedłznimidok​torLec​la​reipod​jąłsięrolitłu​ma​cza.Ju​-

troJohndo​sta​niedwasten​ty.–Za​nie​po​ko​iłasię.–Bę​dziedo​brze,praw​da?–Po​wio​-
dławzro​kiemodToridoBena,któ​ryser​decz​niejąob​jął.

–Tostan​dar​do​wyza​biegwprzy​pad​kuza​blo​ko​wa​nychna​czyńkrwio​no​śnych.
–Niezdą​żyszsięobej​rzeć,jaksta​nęnanogi–ode​zwałsięsła​bymgło​semJohn.
Benprzy​tak​nął,zwra​ca​jącsiędoRity.
–CzyLec​la​rewamwy​ja​śnił,naczympo​le​gatenza​bieg?
–Żedona​czy​niakrwio​no​śne​gowpa​chwi​niewpro​wa​dzasiędrut,któ​rydo​py​cha

stent we wła​ści​we miej​sce? Tak. Brzmi to okrop​nie, ale sko​ro tak się to robi, to
niechdzia​ła​jąjaknaj​szyb​ciej.–Zer​k​nę​łagroź​nienamęża.–Miej​myna​dzie​ję,żepo
tymjużwię​cejniebę​dzieszmiałza​wa​łów.

–Bę​dzieszzmu​szo​nyina​czejsięod​ży​wiać.–Benniemógłsiępo​wstrzy​mać,mimo

żewie​dział,żeiJohn,iRitado​sko​na​lezda​jąso​bieztegospra​wę.

–Le​piejwy​my​śl​ciecośin​ne​go.
–John,lu​biszjeść,praw​da?–za​py​ta​łazsze​ro​kimuśmie​chemTori.
Ritaniedo​pu​ści​łagodogło​su.
–O,tak.Wy​da​wa​ło​bysię,żejakole​karzbę​dzieży​wiłsięsa​ła​tą,alenie,niema

mowy.Odte​razbę​dzieszżyłnie​przy​zwo​iciezdro​wo.–Po​tar​łaoczy.–Wszy​scysątu
prze​mi​li,alechcęwra​caćdodomu,za​braćgotam,gdzieczu​jęsięusie​bie.

Toripo​ki​wa​łagło​wą.
–Przedpo​dró​żądoSyd​neyJohnmusija​kiśczasod​po​cząć–po​wie​dzia​ła.
– Kie​dy tyl​ko le​ka​rze po​zwo​lą – ode​zwał się Ben – za​bie​ram was do sie​bie, do

Lon​dy​nu.Tambę​dziewamdo​brze.Iuwol​ni​ciesięodstre​suwy​ni​ka​ją​ce​gozba​rie​ry
ję​zy​ko​wej.

–Uff,jużmilżej–sap​nę​łaRita,niekry​jącra​do​ści.–Dzie​cimogądonasdo​łą​czyć?

Obie​cu​ję,żeniebędąspra​wia​łykło​po​tu.

–Stę​sk​ni​łemsięzatymiło​bu​zia​ka​mi.Jesz​czedzi​siajza​re​zer​wu​jębi​le​ty.
Johnuniósłkciuk.
–Su​per.
–Po​je​dzie​ciepo​cią​giem,bonara​zieJohnniemożela​tać.
Johnprzy​tak​nął.
–Rita…–szep​nął–Onamusiod​po​cząć.
–Jużjązwal​nia​my.Przezkil​kago​dzinje​steśska​za​nynana​szeto​wa​rzy​stwo.–By

po​ka​zać,żenieza​mie​rzawyjść,roz​siadłsięnakrze​śle.–Comamcipo​czy​taćna
do​bra​noc?

–To,oczymmy​ślę,niena​da​jesięwtymgro​nie.–Johnbla​dosięuśmiech​nął.
–Zdrzem​nijsię.Do​brzecitozro​bi.
–Niemu​si​ciemniepil​no​waćcią​gle.Krę​cisiękołomniecałyta​bunpie​lę​gnia​rek.–

Mó​wiłco​razci​szej,jak​byjużza​sy​piał.

–Idla​te​gosięstądnieru​szę.Żebyimniedo​glą​da​ły–za​żar​to​wałBen,zer​ka​jąc

naTori,któ​raroz​ma​wia​łazRitą.Jegouwa​gakon​cen​tro​wa​łasięwy​łącz​nienaTori.

Tyl​ko ona go in​te​re​so​wa​ła, tyl​ko ją po​ko​chał, a ona te​raz stoi na wy​cią​gnię​cie

ręki.Zgo​dzi​łasięspę​dzaćznimczas,żebyzo​ba​czyć,jakimsięukła​da.

–Totaje​dy​na,praw​da?
Awy​da​wa​łomusię,żeJohnśpi.
–Tak,totaje​dy​na–przy​znał.
Ni​g​dynieprze​stałjejko​chać,mimożebar​dzosięsta​rał.Uda​wa​łomusięprzez

ja​kiśczasoniejniemy​śleć,alenie​ocze​ki​wa​niejakżywasta​wa​łamuprzedocza​mi.
Nieza​ufałjejmi​ło​ści,aleod​cho​dzącodniej,czuł,żepo​stę​pu​jesłusz​nie.

Prze​gar​nąłwło​sypal​ca​mi.
–Do​brzezro​bi​łemczyźle?–py​tałsamsie​bie.
–Nieznamszcze​gó​łów,alesą​dzącpotym,coostat​niowi​dzia​łem,touwa​żam,że

źle.

Tozna​czy,żesłuchJoh​nanieucier​piał.
–Teżtakmy​ślę.
Toriobej​mo​wa​łaRitę.Za​przy​jaź​ni​łysięnie​malna​tych​miast,mimożeTorimia​ła

nie​wie​leser​decz​nychprzy​ja​ció​łekopróczDia​neiLyn​ley,któ​rezna​łaoddziec​ka.

Musimiećjązpo​wro​tem.Tymra​zemniemożetegoschrza​nić.
–Masznatokil​kadni.
–John,mia​łeśspać,anieor​ga​ni​zo​waćmiży​cie.
–Zro​zu​mia​łem,jakszyb​koży​ciepo​tra​fisięzmie​nić.Niepo​zwólToriodejść.Po​-

sta​rajsię.

Oto sło​wa czło​wie​ka, któ​ry o mało nie od​szedł na za​wsze. Co by zro​bił, gdy​by

Johnumarł?Trud​noby​ło​bymusiępo​zbie​rać.Jakwte​dy,kie​dywy​kre​śliłTorizży​-
cia.

–Umów​mysię,sta​ry.Tyza​śnij,ajaza​cznęsięzdo​by​waćwo​becniejnaszcze​rość

wkil​kukwe​stiach.

Na​wetnaj​lep​szyprzy​ja​cielniebę​dziemiałdo​stę​pudotego,codzie​jesięwjego

gło​wie,no,po​wiedz​my,wser​cu.Napew​noniewsy​tu​acji,wktó​rejjegopod​cho​dy
mogąsięza​koń​czyćpo​raż​ką.Jakmająbyćra​zem,sko​romiesz​ka​jąnaprze​ciw​nych

koń​cachświa​ta?Po​czuł,jakJohnkła​dziedłońnajegoręce.

–Jesz​czeciniepo​dzię​ko​wa​łem.Nieby​ło​bymnie…–Głosmusięurwał.
–Niemyślotym.Toriteżsięprzy​słu​ży​ła.
Dzia​ła​liwtan​de​mie,każ​debezchwi​liwa​ha​niaro​bi​ło,codonie​gona​le​ża​ło.Ichje​-

dy​nymce​lembyłora​to​wa​nieJoh​na.Isięimuda​ło.

Tochy​bado​bryznak.

ROZDZIAŁSIÓDMY

–TojestLaDamedelaCo​eur.–MarcDu​pontprzed​sta​wiłTorima​łejdziew​czyn​-

cespra​wia​ją​cejwra​że​niejesz​czemniej​szejnadu​żymłóż​ku.

Pozba​da​niuJoh​nadok​torMarcDu​pont,któ​ryusły​szałojejre​fe​ra​cie,za​pro​siłją

naod​działdzie​cię​cy.Przy​ję​łaza​pro​sze​niezra​do​ścią,tymbar​dziejżezre​zy​gno​wa​ła
zwy​ciecz​ki.

–Ma​elee,przy​wi​tajpa​niądok​tor.
–Bon​jo​ur.–Jużsamświsz​czą​cyod​dechświad​czyłocięż​kiejcho​ro​bieser​ca.
–Bon​jo​ur,Ma​elee.–Abydziec​kanieonie​śmie​lać,Toriprzy​kuc​nę​łaprzyłóż​ku.–

Przy​je​cha​łamzbar​dzoda​le​kie​gokra​ju,zNo​wejZe​lan​dii.

Są​dzącpomi​nieMa​elee,jejfran​cu​skipo​zo​sta​wiałwie​ledoży​cze​nia.Spró​bo​wa​ła

jesz​czeraz.

–Wmoimkra​juopie​ku​jęsięcho​ry​midzieć​mi.
Dzię​kitłu​ma​cze​niule​ka​rzatwarzdziew​czyn​kisięroz​ja​śni​ła.
–Chcemniepanizba​dać?
Żebyzdo​byćjejza​ufa​nie,zpo​mo​cątłu​ma​czapo​roz​ma​wia​łazniądłuż​sząchwi​lę.
–Ma​elee,ilemaszlat?
–Sześć.
Zamło​da,żebytakcier​pieć.
–Wcolu​biszsięba​wić,jakje​steśwdomu?–Ja​kieza​ba​wylu​bi​ło​byjejdziec​ko?

Teżmia​ło​byte​razsześćlat.Cie​ka​we,czydrę​czy​ło​byjąoku​cy​katak,jakonamę​-
czy​łaswo​jąmamę?

–Wgrykom​pu​te​ro​we.–Za​wa​ha​łasię,byode​tchnąć.–Alewo​la​ła​bymjeź​dzićna

ro​we​rzejakko​le​żan​ki.

Bie​dac​two.Wswo​jejko​mór​ceToripo​ka​za​łajejzdję​cieDe​ana.
–Tenchło​piecteżcho​ru​jenaser​ce.
–Aleonsięśmie​jeima​charęką.
–Dla​te​go,żemupo​mo​gli​śmy.Tafot​kazo​sta​łazro​bio​na,jakwy​cho​dziłzeszpi​ta​la.
Ma​eleeprzy​glą​da​łasięDe​ano​wi.
–Po​do​bamisię.Jateżchcędodomu.
Toripo​in​for​mo​wa​no,żeranocze​kaMa​eleeope​ra​cjawy​mia​nywa​dli​wejza​staw​ki.
–Naj​pierwmu​siszle​piejsiępo​czuć.Deanteżmu​siał.Czymogępo​słu​chaćtwo​je​-

goser​ca?

–Oui. – Ma​elee pod​cią​gnę​ła górę pi​żam​ki, ob​na​ża​jąc chu​dziut​ką klat​kę pier​sio​-

wą.–Bijebar​dzoszyb​ko.Puk,puk,puk.

Osłu​chu​jącją,Torirzu​ci​łale​ka​rzo​wiwy​mow​nespoj​rze​nie.Tocięż​kocho​redziec​-

ko.Poope​ra​cjispę​dzikil​kadninaoio​mie,gdzieak​tu​al​niele​żałJohn.

Po​pra​wia​jącpi​żam​kę,za​py​ta​ła:
–MogęDe​ano​wioto​bieopo​wie​dzieć?Je​stempew​na,żewy​śleciese​me​sa.
GdyMa​eleeprzy​tak​nę​ła,Toriwy​stu​ka​ławia​do​mośćdochłop​ca.Od​po​wiedźprzy​-

szłabły​ska​wicz​nie.

„Hej.Dla​cze​gojestpaniwszpi​ta​lu?Niewra​capanidonas?”.
Otejpo​rzepo​wi​nienspać.Jegomat​kabę​dziezła,żegoobu​dzi​ła,bowNo​wejZe​-

lan​dii było już po pół​no​cy. Za​sę​pi​ła się. Dean zno​wu ma pro​ble​my ze spa​niem?
Przedope​ra​cjąsta​lebyłzmę​czo​ny,aleniemógłspać.

„Oczy​wi​ście,żewra​cam.Chcęcięzno​wuzba​dać.Cobyśchciałpo​wie​dziećMa​-

elee?”.

„Niechbę​dziedziel​na.Iniechpanijejpo​wie,żewy​zdro​wie​jejakja”.
Prze​ka​za​łaMa​eleewia​do​mośćodDe​ana,po​że​gna​łasięzniąiwrazzdok​to​rem

Du​pon​temwy​szłazsali,bypo​roz​ma​wiaćonaj​bliż​szejope​ra​cji.

– Dla​cze​go w przy​pad​ku Ma​elee tak dłu​go zwle​ka​no ze spe​cja​li​stycz​nym le​cze​-

niem?–za​py​ta​ła.

– Mat​ka igno​ro​wa​ła ob​ja​wy. Cho​ro​ba zo​sta​ła ujaw​nio​na, do​pie​ro jak pew​ne​go

dniaMa​eleeźlesiępo​czu​ławszko​le,apie​lę​gniar​kazwró​ci​łauwa​gęnajejod​dech
irytmser​ca.Towadawro​dzo​na,po​nie​ważmat​ka,bę​dącwcią​ży,za​cho​ro​wa​łana
ró​życz​kę.

–Popo​ro​dzienieza​żą​da​łazba​da​niacór​ki?
MarcDu​pontpo​krę​ciłgło​wą.
–Mówi,żetozro​bi​ła,aleob​ja​wywy​stą​pi​łydo​pie​rowpią​tymrokuży​cia.
Dziew​czyn​kęna​le​ża​łomo​ni​to​ro​waćodsa​me​gopo​cząt​ku,aleniezna​jącszcze​gó​-

łów,Toripo​wstrzy​ma​łasięodko​men​ta​rza.Pozatymtora​czejmat​kaniewy​ka​za​ła
sięczuj​no​ścią,niżza​wio​dłasłuż​bazdro​wia.

–Zaj​rzędoniejpopo​łu​dniu,powi​zy​cieuJoh​na–po​wie​dzia​ła.–Je​śliniemasznic

prze​ciw​kotemu.

–Ależskąd.Mer​ci.

„Mar​twięsięoDe​ana.Chy​bamapro​ble​myzespa​niem.Za​łatwmujaknaj​szyb​-

ciejwi​zy​tęuCon​ra​da”.Tejtre​ściese​me​sawy​sła​ładosze​fo​wejpie​lę​gnia​rekwswo​-
jejkli​ni​ce.Con​radpod​jąłpra​cęwkli​ni​cepółrokuwcze​śniejjakosta​ży​sta.Poroku
miałza​miarprze​pro​wa​dzićsiędoAn​glii.Niebyłotopojejmy​śli,booka​załsięnie​-
oce​nio​ny.Cowię​cej,prze​pa​da​lizanimmalipa​cjen​ci.

Po​gódźsięztym.Uprze​dziłcięotymjużnasa​mympo​cząt​ku.Wes​tchnę​ła.
–Dla​cze​gowzdy​chasz?–usły​sza​łazaple​ca​mi.
Nie​mal pod​sko​czy​ła. Roz​my​śla​ła o swo​im domu, bo jej do​mem była kli​ni​ka. Nie

matamwpraw​dzieaniłóż​ka,anisza​fyzubra​nia​mi,alespę​dza​łatamwięk​szączęść
każ​dejdoby…Jakdaw​niej.Czaspo​świę​co​nypra​cypo​ma​gajejukryćsięprzedrze​-
czy​wi​sto​ścią.Wstrzą​sa​ją​ceod​kry​cie:pozapra​cąniemadlaniejży​cia.

–Tori,zo​ba​czy​łaśzja​wę?–za​żar​to​wałBen.
Otrzą​snę​łasię.
– Czu​wam nad lo​sem swo​ich pa​cjen​tów w Auc​kland. – Opo​wie​dzia​ła mu o ko​re​-

spon​den​cjizDe​anem,byniesły​szećna​tręt​nejmy​śli…Ży​jeszwy​łącz​niejakokar​dio​-
log, ży​jesz wy​łącz​nie jako kar​dio​log… O czym to mó​wi​ła? Pa​cjen​ci, Dean. Wspo​-
mnia​łaoCon​ra​dzie.–Jestzado​bry,żebygowy​pu​ścićzkli​ni​ki,aleniemogęzna​leźć
bodź​ca,któ​rybypo​zwo​liłza​trzy​maćgonasta​łe.

– Mło​dzi le​ka​rze czę​sto wy​pra​wia​ją się za gra​ni​cę – przy​znał. – My​śla​łaś, żeby

za​pro​po​no​waćmukon​trakt,jakwró​ci?

–Tak,aleonniechcesięwią​zać.Prze​sa​dzam,niemamnaj​mniej​szychtrud​no​ści

zdo​bo​remle​ka​rzy.

–Alenielu​biszzmian.–Sze​ro​kosięuśmiech​nął.
–Jaktywszyst​kopa​mię​tasz!–Ro​ze​śmia​łasię,aonwzniósłoczydonie​ba.
–„Tori,dla​cze​goniemo​że​myiśćdokinawnie​dzie​lę?
–Bojalu​bięwso​bo​tę.Takimamzwy​czaj”.
Klep​nę​łagowra​mię.
–Nie​praw​da.
–Ta​aak?
–Okej,lu​bięmiećwszyst​koupo​rząd​ko​wa​ne,alekinotyl​kowso​bo​tę?Niewy​da​je

misię.

– Żeby nie za​ogniać sy​tu​acji, po​wstrzy​mam się od przy​ta​cza​nia in​nych po​dob​-

nych… usta​leń, któ​re rzą​dzi​ły na​szym ży​ciem, i za​pro​szę cię na spa​cer po sta​rym
mie​ście.Sły​sza​łem,żejesttammnó​stwoga​le​riisztu​kiian​ty​kwa​ria​tów.

–Tomisiępo​do​ba.AJohn?Ritawró​ci​ła?
–Johnśpi,aRitaprzynimczu​wa.–Wziąłjązarękęipo​cią​gnąłwstro​nęwin​dy.–

Po​szu​kaj​myja​kie​gośar​ty​stycz​ne​gosta​ro​ciadotwo​je​gomiesz​ka​nia.

–An​tyk?Verytren​dy,pa​nieWells.–Jużwcze​śniejza​pla​no​wa​łakup​noja​kiejśce​-

ra​mi​kidoswo​jejcią​glero​sną​cejko​lek​cji.

–Otóżto,Tori.
Naszczę​ścieniepo​wie​dział„paniWells”.Po​win​nacof​nąćrękę.Zachwi​lętozro​-

bi,alejesz​czeniete​raz.Sie​demlattę​sk​ni​łazafi​zycz​nymkon​tak​temzBen​jim,ate​-
raz ich sple​cio​ne dło​nie obu​dzi​ły wspo​mnie​nia bliż​szej in​tym​no​ści, do​znań, któ​re
kie​dyśwpra​wia​łyjąweks​ta​zę.Tak,Ben​jirobinaniejwra​że​nie…po​now​nie.

OnmanaimięBen.Ben,nieBen​ji.
Tak,tak,ra​cja.

– Ta mi się po​do​ba. – Wska​za​ła po​kaź​ną urnę w rogu an​ty​kwa​ria​tu. – Chcę ją

mieć.

Po​krę​ciłgło​wą,spo​glą​da​jącname​tro​wecudo.
–Ja​sne.Za​bu​ko​wa​łaśdo​dat​ko​wemiej​scewsa​mo​lo​cie?
–Niebądźzło​śli​wy.–Alefakt,nie​ła​twobę​dzieprze​wieźćjąnaNowąZe​lan​dię.

Nietyl​kowy​so​ka,aleibar​dzokru​cha.–Cie​ka​we,czyzaj​mu​jąsięwy​sył​ką.

–Możesięoka​zać,żedo​dat​ko​wemiej​scewy​pad​nieta​niej.–Od​su​nąłkrze​sło,by

mo​głapo​dejśćbli​żej.

–Pięk​na–wes​tchnę​ła.Tonietocomaływa​zo​nik,jakiza​mie​rza​łaso​biespra​wić.–

Do​brzebywy​glą​da​łaprzywej​ściu.–Nie​bie​skikwia​to​wywzórprzy​cią​gał​bywzrok
natlekre​mo​wychścianija​sno​błę​kit​nejgla​zu​rynapod​ło​dze.

– Po​waż​nie? – Przy​glą​dał się wa​zo​no​wi. – Oby wy​trzy​ma​ła taką po​dróż. – Pod​-

szedłdomęż​czy​zny,któ​ryichob​ser​wo​wałzzarzeź​bio​nejlady,żebywy​ja​śnićsy​tu​-
ację.

Tori tym​cza​sem przy​sia​dła na krze​śle, by z bli​ska po​dzi​wiać „swój” an​tyk. De​li​-

kat​niewo​dzi​łapal​ca​mipochłod​nejpo​wierzch​ni.Wspa​nia​łapa​miąt​kazFran​cji.Oby
uda​ło się ją prze​wieźć. Wła​ści​ciel chy​ba jest obe​zna​ny z wy​sy​ła​niem an​ty​ków za

gra​ni​cę?By​ła​byzroz​pa​czo​na,gdy​byurnado​tar​ławka​wał​kach.

–My​ślę,żedasiętoza​ła​twić–po​wie​działBen.
–Na​praw​dę?Cu​dow​nie.–Spoj​rza​łamuwoczy.Ro​ze​śmia​ne,cza​ru​ją​ce,peł​ne…

mi​ło​ści?Doniej?Nie​moż​li​we.–Ben…?

Mu​snąłjąwar​ga​miwpo​li​czek.
–Ma​da​me,panichcewy​słaćtęurnędoNo​wejZe​lan​dii?
Drgnę​ła.Tużobokstałwła​ści​ciel,spo​glą​da​jącnaniąroz​ba​wio​nymwzro​kiem.
–T-tak–wy​ją​ka​ła.–Tojestmoż​li​we?
–Oczy​wi​ście,aletospo​rokosz​tu​je.
–Je​stemprzy​go​to​wa​na.
–Nieza​py​ta​łaś,ile–przy​po​mniałjejBen.
Zapóź​no.Wła​ści​cielskle​pumu​siał​bybyćwśpiącz​ce,byniedo​strzec,żejestgo​-

to​waza​pła​cićBógwieile,iza​pew​newtejchwi​lipod​no​siłcenę.

–Jakajestcenategowa​zo​nu?–za​py​ta​ła.
Męż​czy​zna mó​wił po an​giel​sku, więc wkrót​ce do​bi​li tar​gu, usta​li​li szcze​gó​ły

trans​por​tuorazubez​pie​cze​niacen​nejprze​sył​ki.

–Mu​szęsięcze​gośna​pić–po​wie​działBen,gdywy​szlinauli​cę.Zno​wuwziąłjąza

rękę.Za​czy​na​łasiędotegoprzy​zwy​cza​jać.We​szlidopo​bli​skie​gobaru.

Za​mó​wiłdlaniejwodę,dlasie​biepiwo,poczymusiadłnawprostniej.
–My​śla​łem,żejakod​sze​dłem,wy​pro​wa​dziszsięztegomiesz​ka​nia.
Tam były moje wspo​mnie​nia zwią​za​ne z tobą. Po​trze​bo​wa​łam ich, żeby prze​żyć

dłu​gieisa​mot​nedni,orazżebymiprzy​po​mi​na​ły,żekie​dyśko​cha​łam.

Wspo​mnie​nia odro​bi​nę po​ma​ga​ły jej pod​nieść się po po​ro​nie​niu, a kie​dy in​dziej

wpę​dza​łyjąwde​pre​sję.

–Maide​al​nąlo​ka​li​za​cję,pozatymmia​łamtamwszyst​ko,cze​gopo​trze​bo​wa​łam,

więcniewi​dzia​łampo​wo​du,żebysięwy​pro​wa​dzać.

Zda​niemko​le​ża​nekwy​star​cza​ją​cympo​wo​dembyłojegoodej​ście.Niero​zu​mia​ły,

dla​cze​goniechceopusz​czaćtegomiej​sca.Cza​sa​mina​cho​dzi​łyjąwąt​pli​wo​ści,raz
na​wetumó​wi​łasięzpo​śred​ni​kiem,alewostat​niejchwi​lispo​tka​nieod​wo​ła​ła.Chcia​-
łaunik​nąćstre​suzwią​za​ne​gozesprze​da​żąorazpo​szu​ki​wa​niemno​we​golo​kum.

–Zro​bi​łaśre​monttak,jakmia​łaśwpla​nach?
Jakpla​no​wa​liobo​je.
– To​tal​ny, łącz​nie z kuch​nią, z któ​rej rzad​ko ko​rzy​stam. Praw​dę mó​wiąc, tyl​ko

tamsy​piam.

–Całyczasspę​dzaszwpra​cy?–Upiłłykpiwa.
Fa​scy​nu​ją​ce war​gi. Pięk​nie wy​kro​jo​ne, peł​ne, słod​kie i zmy​sło​we. Za​drża​ła, po​-

waż​nie​jąc.Zda​jesię,żeza​py​tałopra​cę.Przy​tak​nę​ła.

–Więk​szośćcza​suspę​dzamwkli​ni​ce,pozatymmamdy​żu​rynakar​dio​lo​giiwAuc​-

klandHo​spi​tal.

–Po​dej​rze​wam,żetakanie​ustan​napra​caspra​wia,żestop​nio​wosta​je​mysięoszo​-

ło​ma​mi.

–Niemy​ślęotym.–Wzru​szy​łara​mio​na​mi.–Alecza​sa​mi,kie​dysły​szę,jakper​so​-

nel roz​ma​wia o tym, co ro​bi​li pod​czas week​en​du, przy​cho​dzi mi do gło​wy, czy
oprócz pra​cy nie po​win​nam mieć też in​nych za​jęć? Ale od cze​go za​cząć? To zbyt
skom​pli​ko​wa​ne.

–Codzie​jesięzDia​neiLyn​ley?
–Da​lejmiesz​ka​jąwAuc​klandimniejwię​cejrazwmie​sią​cuwy​cią​ga​jąmnienako​-

la​cjęalboweek​endwspa.–Imiwy​ty​ka​ją,żezni​kimsięniespo​ty​kam,żezacięż​ko
pra​cu​ję,żetrud​notona​zwaćży​ciem.–Opo​wiedz,jakżyjesięwLon​dy​nie.Chy​ba
jesttammnó​stwoatrak​cji.–Że​byśprze​stałmniewy​py​ty​wać.

–Cza​sa​mimu​szęsięuszczyp​nąć,żebyuwie​rzyć,żeżyjęwśródza​byt​ków,októ​-

rychczy​ta​łemjakodziec​ko.Kie​dyin​dziejmamręcetakpeł​nero​bo​ty,żewdomuko​-
rzy​stamtyl​kozła​zien​kiisy​pial​ni.Nie​wie​lesiętoróż​niodAuc​klandalboSyd​ney.–
Ba​wił się szklan​ką. – Ale się na​uczy​łem re​gu​lar​nie ro​bić so​bie prze​rwy i wte​dy
zwie​dzamkraj.

Re​gu​lar​neprze​rwy.
–Ty​ra​li​śmywte​dyjakwoły.–Na​wetdłu​żejniżonate​raz.
–Niedla​te​gowy​da​rzy​łosięto,cosięwy​da​rzy​ło.Schrza​ni​łemope​ra​cjęipa​cjent​-

kazmar​ła,bouwa​ża​łem,żewiemle​piejodin​nych,jakna​le​żytenza​biegprze​pro​-
wa​dzić.Tyl​kotakna​le​żynatopa​trzeć.

Bacz​niesięjejprzy​glą​dał.Cze​goocze​ku​je?Zdzi​wio​na,żepo​ru​szyłtente​mat,nie

od​wró​ci​ławzro​ku.

–Niewszyst​kieope​ra​cjedo​brzesiękoń​czą,tonieta​jem​ni​ca.Idla​te​goprzedza​-

bie​giempa​cjen​cipod​pi​su​jąde​kla​ra​cję.

–Tomniezni​cze​goniezwal​nia.–Wjegogło​siewy​czu​łanutęre​zy​gna​cji,niego​-

ry​czy.

–Wy​ba​czy​łeśso​bie?
–Nie.–Do​piłpiwo.–Aleza​ak​cep​to​wa​łemfakt,żepo​peł​ni​łembłąd,kie​ru​jącsię

wła​snymego.By​łemżąd​nysła​wy,któ​rąbymzy​skał,gdy​bymisięuda​ło.–Za​le​ża​ło
muprzedewszyst​kimnauzna​niuzestro​nyojca.–Nieutrzy​mu​jękon​tak​tuzoj​cem.

Czy​tawjejmy​ślach?Uję​łajegowol​nądłoń.
–Toprzy​kre.
–Takinie.Ka​mieńspadłmizser​ca,kie​dyzda​łemso​biespra​wę,ilerazyro​bi​łem

coś,żebybyłzemniedum​ny,aonle​d​wieki​wałgło​wąimó​wił,żena​stęp​nymra​zem
po​wi​nie​nembyćjesz​czelep​szy.Na​le​ża​łozro​zu​miećtodużowcze​śniejicośztym
zro​bić.Ża​ło​sne,żetrzy​dzie​sto​let​nifa​cetsta​rasięza​do​wo​lićro​dzi​ców.

–Szko​da,żeodsa​me​gopo​cząt​kuniewie​dzia​łam,cosięsta​ło.–Niezwie​rzyłsię

jej. Od​ma​wiał, ile​kroć o to py​ta​ła, więc osta​tecz​nie prze​sta​li z sobą roz​ma​wiać,
aichzwią​zekprak​tycz​niesięroz​padł.–Dla​cze​goniechcia​łeśmiopo​wie​dzieć,co
sięsta​ło?

Gło​śnood​sta​wiłpu​stąszklan​kę.
–Wsty​dzi​łemsię.
Jakto?Benwie,cotowstyd?
–Wstydniepo​zwa​lałciroz​ma​wiaćzemną?!Kie​dywszpi​ta​luhu​cza​łoodplo​tek,

któ​rero​sływoczach?

– Uzna​łem, że bę​dziesz mną gar​dzić. By​li​śmy we wszyst​kim do​sko​na​li, więc nie

chcia​łem,że​byśpa​trzy​łanamniezgóry.–Od​wró​ciłwzrok.–Ro​zu​miesz?

– Nie​zu​peł​nie, bo to uczu​cie jest mi obce. – Dla​te​go roz​le​cia​ło się ich mał​żeń​-

stwo?Boso​bieubz​du​rał,żebę​dzienimgar​dzićzato,żepo​peł​niłbłąd?

Cof​nąłdłoń.

–Po​wi​nie​nembyłztobąroz​ma​wiać,wy​ja​śnić,cosięsta​ło,alebra​ko​wa​łomisłów.

By​łaśmojąpo​ło​wą,opo​ką,mi​ło​ścią,ajasięniespraw​dzi​łem.Niemo​głempo​go​dzić
sięzmy​ślą,żebę​dzieszmnągar​dzićzpo​wo​dubłę​du,ja​kie​gotybyśniepo​peł​ni​ła.

–Kur​czę,Ben,wgło​wiebymitakamyślniepo​sta​ła.–Popro​stunieznałjejtak

do​brze,jakso​biewy​obra​ża​ła.–Usły​sza​łamtyleplo​tek,żepraw​daztwo​ichustby​-
ła​byodtegostorazyła​twiej​szadoprze​łknię​cia.

–Tak,wiem.–Ro​zej​rzałsię,szu​ka​jąckel​ner​ki,byza​mó​wićdru​gąko​lej​kę.
Nie wy​pi​ła na​wet po​ło​wy wody, ale to prze​mil​cza​ła. Tak dłu​go cze​ka​ła na taką

roz​mo​wę,żete​razniewie​dzia​ła,cootymmy​śleć.

–Niepo​tra​fi​łeśza​ufaćmo​je​muuczu​ciu.
Po​ło​żyłdło​nienabla​cie.
–Skar​bie,chro​ni​łemsie​bie.Tak,toniepo​wód,żebyztobąnieroz​ma​wiać,aletak

było.

–Ben…jakbyło?–Wy​pi​ładusz​kiempółszklan​kiorzeź​wia​ją​cejwody.
Gdy​by z nią wte​dy roz​ma​wiał, ra​zem sta​wi​li​by temu czo​ło, zna​leź​li roz​wią​za​nie

dlaprzy​szło​ścizwiąz​ku.AleBenniechciał,więcniedasięcof​nąćcza​suiodnowa
na​pi​saćtejhi​sto​rii.Mał​żeń​stwojestrów​no​znacz​nezmi​ło​ścią,aleteżza​kła​dadzie​-
le​niesię,szcze​rośćiroz​mo​wę.Atyco?Chceszpo​wie​dzieć,żeniezre​zy​gno​wa​łaś
zko​mu​ni​ko​wa​niasięzBe​nem?To​pi​łaśswo​jepro​ble​mywal​ko​ho​lu,za​miastsięnimi
po​dzie​lić.Ataważ​nawia​do​mość,któ​rejmunieprze​ka​za​łaś?Wca​lenieby​łaślep​-
sza.

–Tostrasz​ne,wja​kieba​gnosięwpu​ści​li​śmy.–Się​gnę​łapodru​gąszklan​kę.
–Dzię​ku​ję,żepo​wie​dzia​łaś„my”,ale…
–Niemażad​ne​goale–we​szłamuwsło​wo.–Moż​li​we,żeniedoj​rze​li​śmydomał​-

żeń​stwa.Gdy​by​śmybylibar​dziejdoj​rza​li,prze​trwa​li​by​śmytekosz​mar​nemie​sią​ce.
Wszyst​kieparymająpro​ble​myiwięk​szośćwy​cho​dziznichcało,ra​zem.Mynie.Jak
toują​łeś,wszyst​koschrza​ni​li​śmy.–Wsta​ła.–Prze​pra​szam,alemamtegodo​syć.

Za​pła​ka​na szła uli​cą. Ani razu się nie obej​rza​ła, by zo​ba​czyć, czy Ben idzie za

nią.Praw​do​po​dob​niena​dalsie​działwka​fej​ce,są​czącpiwo.

Nie​mal na śle​po skrę​ca​ła w ko​lej​ne ulicz​ki, do​pó​ki się nie zo​rien​to​wa​ła, że nie

wie,gdziesięzna​la​zła.Ktobysiętymprzej​mo​wał?Na​wetgdyroz​bo​la​łyjąsto​py,
par​łaprzedsie​bie.Łzyjużobe​schły,ustą​pi​łasu​chośćwgar​dle,aleser​cepo​zo​sta​ło
cięż​kiejakwia​droce​men​tu.

Ben​ji,ko​cha​łamcię,aleniepo​tra​fi​li​śmystwo​rzyćdo​bre​gotrwa​łe​gozwiąz​ku.Ato

zna​czy,żena​daltegoniepo​tra​fi​my,więczni​kajzmo​jejgło​wy,zmo​je​goser​caipo​-
zwólmiżyć.Po​zwólmisięuwol​nićodzłud​nejna​dziei,żemamyszan​sęnawspól​ne
ży​cie.Jed​nakza​cho​wa​niedy​stan​suzkaż​dąmi​nu​tąsta​wa​łosiętrud​niej​sze.

Zo​ba​czył, jak Tori zwal​nia, by osta​tecz​nie za​koń​czyć ten ma​ra​ton po ni​cej​skiej

sta​rów​ce.Opa​dłanakrze​słoprzysto​li​kuja​kiejśka​fej​ki.Do​my​śliłsię,żesięzgu​bi​ła.
Ni​g​dyniemia​łazmy​słuorien​ta​cji,więcodrazuru​szyłjejtro​pem.Ja​sne,tak​sów​ka
bez​piecz​niedo​wio​zła​byjądoho​te​lu,aleToribyławzbu​rzo​na,więcchciałmiećją
na oku. Za​nim się do niej do​siadł, u kel​ne​ra sto​ją​ce​go przy wej​ściu za​mó​wił dwie
kawy.

–Jużciprze​szło?
Po​de​rwa​łagło​wę.

–Cotyturo​bisz?!
Mia​ła za​czer​wie​nio​ne oczy. Pła​ka​ła? Ow​szem, roz​ma​wia​li o de​li​kat​nych spra​-

wach,ależebyza​razpła​kać?

–Spraw​dzam,czywszyst​kowpo​rząd​ku.–Sko​rogonieode​sła​ła,uznał,żemoże

usiąśćprzysto​li​ku.–Alewi​dzę,żenie.

Od​wró​ci​ławzrok.
– Nic mi nie jest. – Dłu​gą chwi​lę dra​pa​ła pa​znok​ciem blat sto​łu, aż w koń​cu na

nie​gopo​pa​trzy​ła.–Prze​pra​szam.

Mawy​rzu​tysu​mie​nia?Dla​cze​go?
–Tegowie​czo​ru,kie​dywró​ci​łeś,żebyza​braćresz​tęswo​ichrze​czy…
Mil​cza​ła, przy​gry​za​jąc war​gę do bia​ło​ści. Gdy go​ście przy są​sied​nim sto​li​ku za​-

czę​liroz​ma​wiaćbar​dzogło​śno,wy​rzu​ci​łazsie​bie:

–By​łamwszpi​ta​lu.Po​ro​ni​łam.
– Co?! – za​wo​łał. Po​ro​nie​nie? Tori? Nie wie​dział, że była w cią​ży, że mie​li mieć

dziec​ko.Nicmuniepo​wie​dzia​ła.Za​ki​pia​łownim.Sta​wiałtęko​bie​tęnapie​de​sta​le,
cza​sa​miczuł,żejestszcze​radobólu.–Niepo​wie​dzia​łaśmi.

–Chcia​łam.
–Niemia​łaśte​le​fo​nu?
–Za​słu​ży​łamso​bienato–po​wie​dzia​łazgry​ma​semnawar​gach.
Lata całe nie mógł so​bie wy​ba​czyć, że nie zwie​rzył się jej z tego, co sta​ło się

wsaliope​ra​cyj​nej,miałpo​czu​ciewiny,żenieod​wa​żyłsięmó​wićoswo​imwsty​dzie.
AprzezcałytenczasToriukry​wa​łacośrów​nieważ​ne​go.

–Po​wie​dzia​ła​byśmi,gdy​byniedo​szłodopo​ro​nie​nia?
–Oczy​wi​ście.
–Żad​ne„oczy​wi​ście”.Niewie​dzia​łemaniocią​ży,aniopo​ro​nie​niu.
–Samaniewie​dzia​łamocią​ży,do​pó​kinieza​czę​łamkrwa​wić.–Te​razwjejoczach

po​ja​wiłsięsmu​tek.

Mu​siałsiępo​wstrzy​my​wać,bynieza​cząćjejpo​cie​szać.Mimozło​ści,mimouczu​-

ciaogrom​ne​goza​wo​du,chcejąpo​cie​szać?Chło​pie,cosięztobądzie​je?

Kel​ner​kapo​sta​wi​łaprzednimikawę,alejejnietknę​li.Torimó​wi​łada​lejbez​barw​-

nymto​nem,któ​re​gonie​na​wi​dził.

–Za​wszemia​łamnie​re​gu​lar​nemie​siącz​ki,więcwte​dy,jaksiętyledzia​ło,nieza​-

uwa​ży​łam,żedłu​gojejniema.

–Któ​rytobyłty​dzień?
–Le​ka​rzeoce​ni​li,żemniejwię​cejdzie​wią​ty.
– Spło​dzi​li​śmy chłop​ca czy dziew​czyn​kę? – Po co pyta? To ni​cze​go nie zmie​ni,

atyl​kopo​głę​biżal.

–Zawcze​śnie,żebyokre​ślićpłeć.–Zno​wugry​zławar​gęimru​ga​łagwał​tow​nie.

Po​wstrzy​my​wa​łałzy?Nocóż,Torina​dalopła​ku​jetoma​leń​stwo.Nie​wie​lesięzmie​-
ni​ła.

Miałocho​tęwstaćiuciec,byuwol​nićsięodwra​że​nia,żezna​lazłsięnakra​wę​dzi

prze​pa​ści.Wgło​wiemusięniemie​ści​ło,żeToriukry​wa​łaprzednimcośtakogrom​-
nejwagi.Czuł,jakpotspły​wamupople​cach.

–Dla​cze​gominiepo​wie​dzia​łaś?
–Od​sze​dłeś,ajaby​łamwszo​ku…Nie,prze​pra​szam,towy​mów​ka.Niechcia​łam,

że​byśwró​cił,kie​ru​jącsięprze​świad​cze​niem,żemu​siszmipo​mócprze​żyćczaspo
po​ro​nie​niu.

Cośwtymbyło.Oczy​wi​ścieuparł​bysię,żezniązo​sta​nie,do​pó​kiniedoj​dziedo

sie​bie,ale…

–Mia​łempeł​nepra​wobyćwte​dyztobą.Tobyłona​szedziec​ko,nietyl​kotwo​je.
Po​pa​trzy​łananie​gozbez​gra​nicz​nymsmut​kiem.
–My​ślisz,żetegoniewiem?Żeniemampo​czu​ciawinyzpo​wo​dustra​tydziec​ka?

Wsty​dzi​łamsięprzy​znać.

Po​ka​za​łamuzło​tąbran​so​let​kę,zktó​rąsięnieroz​sta​wa​ła.
–Ka​za​łamjązro​bićnapa​miąt​kęna​sze​godziec​ka.Niemyśl,żeniewspo​mi​namgo

każ​de​godnia.

–Niewiem,comy​śleć.Niemogęsiępo​go​dzić,żetoza​ta​iłaś.–Musijaknaj​szyb​-

ciej stąd wyjść, nie usie​dzi, spo​koj​nie, prze​żu​wa​jąc to, co usły​szał. Ze​rwał się
zmiej​sca.–Tori,czyjakie​dy​kol​wiekna​praw​dęciępo​zna​łem?

Ru​szyłprzedsie​bie,byleda​lejodniej.Niemiałsiłypa​trzećnanią,najejpo​czu​cie

winy, słu​chać prze​pro​sin. Bo sam do​świad​czył wy​rzu​tów su​mie​nia. Sam nie chciał
roz​ma​wiaćopo​waż​nychpro​ble​mach.Taksamodłu​gono​siłwso​biepo​czu​ciewiny.

I po​my​śleć, że chciał spró​bo​wać od nowa. Te​raz to nie​moż​li​we, po​nie​waż nie

mogąmiećdosie​bieza​ufa​nia.

Usły​szałpie​kiel​nywizg.Cho​le​ra.Zszedłzchod​ni​kapro​stopodnad​jeż​dża​ją​cysa​-

mo​chód.

–Prze​pra​szam,chło​pie!– krzyk​nąłdoprze​kli​na​ją​ce​gokie​row​cy. –Mojawina. –

Jak​byfa​cetmógłgozro​zu​mieć.

Poprze​ciw​nejstro​nieuli​cydo​strzegłbar.Ru​szyłkuwej​ściu.Niechtobę​dziejego

pierw​szyfran​cu​skikac.

ROZDZIAŁÓSMY

Trzy​małjązało​kieć,pro​wa​dzącdopo​sto​jutak​só​wekprzeztłumkłę​bią​cysięprzy

wyj​ściuzpa​ry​skie​godwor​ca.

Zdzi​wi​łoją,żejejdo​ty​ka.Przezcałąpo​dróżzNi​ceiprak​tycz​niesięnieode​zwał,

za​pa​trzo​nywwi​do​kizaszy​bąalbowta​blet.Trud​no.Aledla​cze​gopo​sta​no​wiłjejto​-
wa​rzy​szyć, za​miast, jak pla​no​wał, le​cieć sa​mo​lo​tem? Pa​trzył na nią bar​dziej przy​-
chyl​nymokiem?

–Pa​ryż…–Wes​tchnę​łaprze​cią​gle.Niepo​zwo​li,byhu​mo​ryBenapo​psu​łyjejna​-

strój.–Chcemisięska​kaćzra​do​ści.

Po​krę​ciłgło​wązdez​apro​ba​tą.
Je​steśdo​ro​sła,ado​ro​ślitegoniero​bią.
–Hura,je​stemwPa​ry​żu!–Pod​sko​czy​ławmiej​scukil​karazy.Ktośsięro​ze​śmiał,

ktośza​kla​skał,inniuda​wa​li,żeniewi​dząwa​riat​kinadwor​cuGareduNord.

Benprzy​glą​dałsięjejzpo​nu​rąminą.
– Nie​waż​ne, cze​go do​pu​ści​łam się w prze​szło​ści, w Pa​ry​żu nie za​mie​rzam się

smu​cić.–War​gimudrgnę​ły.–No,roz​ch​murzsię,tonieboli.

Na​resz​ciejegowzrokpo​ja​śniał.
–Tojesttyl​kodwo​rzec,je​denzwie​luwPa​ry​żu.–Krę​ciłgło​wą.
–Aletojestpa​ry​skidwo​rzec.Ta​kichunasniema.
Uniósłbrwi.
–Hm,tolo​gicz​ne.
–Ma​rzy​łamotymoddziec​ka.Nicminieze​psu​jetejnaj​waż​niej​szejchwi​liwży​-

ciu.–Gdyspo​chmur​niał,do​da​ła:–Niechbę​dzie,żetojestjed​naznaj​waż​niej​szych
chwil.–Na​dalnaj​waż​niej​szybyłdlaniejdzieńślu​bu.

–Jedź​mydoho​te​lu,apo​temwy​ru​szy​mynawy​pra​wępotwo​imwy​ma​rzo​nymmie​-

ście.–Po​pro​wa​dziłjądotak​sów​ki.

JestwPa​ry​żuzBe​nem.Tegodniazde​cy​do​wa​niezBe​nem,nieBen​jim.Aleprze​-

cieżmożeuda​wać,żetoBen​jiiżesąmał​żeń​stwem.By​ło​bytory​zy​kow​ne.

Ho​telwy​brałzanichLucLec​la​re.Je​denznaj​lep​szych.Torirzad​koza​trzy​my​wa​ła

sięwluk​su​so​wychho​te​lach,aletobyłPa​ryżito​wa​rzy​szyłjejBen.

–Ojej!Czu​bekwie​żyEif​fla!–Le​d​wiewi​docz​nypo​nadko​ro​na​midrzew.Niemo​gła

ode​rwaćwzro​ku,do​pó​kiwie​żanieznik​nę​łazaza​byt​ko​wy​mibu​dyn​ka​miwulicz​ce,
wktó​rąskrę​ci​łatak​sów​ka.

Bensie​działpo​waż​ny,alespra​wiałwra​że​niebar​dziejroz​luź​nio​ne​go.
–Je​steśpew​na,żenaobej​rze​niewszyst​kie​gowy​star​czycipięćdni?
–Pięćty​go​dnitozamało.Niepatrznamnie,tyl​konatopięk​nemia​sto.–Aledla

nie​go cie​kaw​sze chy​ba było ob​ser​wo​wa​nie jej re​ak​cji. Poza tym nie była to jego
pierw​szawi​zy​tawPa​ry​żu.

Gdytak​sów​kaza​trzy​ma​łasięprzednaj​oka​zal​szymho​te​lem,jakiwi​dzia​ła,jejen​-

tu​zjazmprzy​brałnasile.

Zgasłbły​ska​wicz​nie,gdypo​de​szlidore​cep​cji.
– Chy​ba za​szła po​mył​ka – żach​nę​ła się, gdy Be​no​wi po​da​no kar​tę ma​gne​tycz​ną

zta​kimsa​mymnu​me​rem.

Nie chcia​ła dzie​lić z nim po​ko​ju. Zgo​dzi​ła się, by jej to​wa​rzy​szył, ale nie przez

całądobę.

– Pani i pan Wells, praw​da? Po​pro​szo​no nas o re​zer​wa​cję dla pań​stwa jed​ne​go

zna​szychnaj​lep​szychapar​ta​men​tów.Sątamdwiesy​pial​nie,dwieła​zien​kiiwi​dok
napa​no​ra​męmia​sta.Cze​gojesz​czemoż​naocze​ki​wać?–do​py​ty​wa​ławy​raź​niespe​-
szo​nare​cep​cjo​nist​ka.

–Ma​cieja​kiśinnywol​nypo​kój?
–Tak,je​dyn​kęnatrze​cimpię​trze.
–Tomiod​po​wia​da.
–Tori–Benkrę​ciłgło​wą–tamsądwiesy​pial​nie,więcniebę​dziepo​trze​bydzie​lić

sięwszyst​kim.

Nie.Bę​dzieczu​łajegoobec​nośćna​wetprzezza​mknię​tedrzwi,bę​dziena​słu​chi​-

wa​ła,corobi,chcia​łaznimroz​ma​wiać.Bę​dziesięza​sta​na​wiać,cooniejmy​ślite​-
raz,kie​dywieodziec​ku.

–Okej,we​zmętenpo​kójnatrze​cimpię​trze.–Wzru​szyłra​mio​na​mi.–Ten,któ​re​-

gooknawy​cho​dząnaścia​nęsą​sied​nie​gobu​dyn​ku,ato​biezo​sta​wiampięk​newi​do​ki.

–Chwytpo​ni​żejpasa–mruk​nę​ła,sta​ra​jącsięnieuśmiech​nąć.
–Oczy​wi​ście.–Cze​kał,żebysięzde​cy​do​wa​ła.
To będą za​chwy​ca​ją​ce wi​do​ki. Mo​gła​by go ska​zać na tę, po​wiedz​my, piw​nicz​ną

izbę?Nie,dok​torLec​la​repod​jąłsiępo​szu​kaćbar​dzodo​bre​goho​te​lu,więcwczym
pro​blem?Za​miesz​kawtymapar​ta​men​cie,aje​że​lisy​tu​acjasta​niesięniedowy​trzy​-
ma​nia, po​szu​ka in​ne​go po​ko​ju. Kto wie? To, że już nie mają przed sobą ta​jem​nic,
możesięoka​zaćka​ta​li​za​to​remzbli​że​nia,je​że​litowogó​lejestmoż​li​we.Wczo​raj​szy
idzi​siej​szydzieńpo​ka​za​ły,żetoniewcho​dziwra​chu​bę.

–Chodź​mydona​sze​goapar​ta​men​tu,żebyzo​sta​wićwa​liz​ki,boPa​ryżcze​ka.
Mia​sto mi​ło​ści. Nu​cąc tę me​lo​dię, szła bul​wa​rem. Kil​ka razy przy​ła​pa​ła się na

tym, że chwy​ta Bena za rękę, po czym ją pusz​cza. Nic dziw​ne​go, bo na​dal był
wkiep​skimna​stro​ju.

–Chodź​myktó​rąśztychuli​czekipo​szu​kaj​myja​kiejśka​fej​ki.Na​pi​je​mysięcze​goś

ipo​ga​pi​mynalu​dzi.–Jużprze​cho​dziłnadru​gąstro​nę.

–Cze​munie?–Wy​bra​łasto​likwpeł​nymsłoń​cu.–Takso​biewy​obra​ża​łamPa​ryż.
Nimdoniejdo​łą​czył,przy​niósłpiwo,wodęorazpa​lusz​kise​ro​we.
–By​łemwPa​ry​żudwarazy,aletegoniero​bi​łem.
–Nieżar​tuj.–Jaktakmoż​na?
–Wpo​je​dyn​kętopo​ło​waprzy​jem​no​ści.
–No,niewiem.Tylesiętudzie​je,żeczło​wiekjestjakwtran​sie.–Za​słu​cha​łasię

wto,oczymroz​ma​wia​łaparaprzysą​sied​nimsto​li​ku,poczymwes​tchnę​ła.–Po​wie​-
działjej,żepo​trzeb​nyjestnowyaku​mu​la​tordoauta.Icotynato?Wszyst​kozro​zu​-
mia​łam.

– Po​ko​na​łaś taki szmat dro​gi, żeby pod​słu​chi​wać, jak obcy fa​cet roz​ma​wia

zżoną?

–Oczy​wi​ście.–Na​słu​chi​wa​łada​lej,po​pi​ja​jącwodę.

–Kie​dyod​sta​wi​łaśal​ko​hol?
Za​krztu​si​łasię.
–Potymjakpo​ro​ni​łam.–Rzu​ci​łamubła​gal​nespoj​rze​nie.Mogąotymnieroz​ma​-

wiać?Mimotoczu​ła,żepew​nespra​wymu​sząso​biewy​ja​śnić.

–Chy​baniełą​czyszal​ko​ho​luzpo​ro​nie​niem?–za​py​tałzdu​mio​ny.
Za​krztu​si​łasię,pry​cha​jącwodąażnachod​nik.
–Łą​czę,oczy​wi​ście.
–Niemasznatodo​wo​dów.Mo​głodotegodojśćzprzy​czynna​tu​ral​nychalbozpo​-

wo​duogrom​ne​gostre​su,docze​gosięprzy​czy​ni​łem.–Pu​ści​łymuha​mul​ce.Czyto
zpo​wo​duat​mos​fe​rymia​stami​ło​ściroz​wią​załmusięję​zyk?Czyin​for​ma​cjaodziec​-
kuspra​wi​ła,żepo​czuł,żemożemó​wićowszyst​kim?

–Zda​łamso​biespra​wę,żepiję,żebysięznie​czu​lić,za​miastpo​wie​dziećci,coczu​-

ję.–Drżą​cąrękąpod​nio​słaszklan​kędoust.–Gdy​bymwie​dzia​ła,żeje​stemwcią​ży,
nietknę​ła​bymal​ko​ho​lu.

–Tori,wy​obra​żamso​bie,jakbyłocicięż​ko.Prze​pra​szam,żeniebyłomniewte​dy

przyto​bie.Po​dej​rze​wa​łem,żepi​jeszzadużo,aleprzy​my​ka​łemoko,bowie​dzia​łem,
żeje​steśnie​szczę​śli​waprze​zemnie.

Spo​glą​da​ła na nie​go, po​trzą​sa​jąc gło​wą za​sko​czo​na, że zro​zu​mie​nie, jak bar​dzo

jątoura​zi​ło,za​ję​łomuażtylecza​su.

–Tori,po​su​ną​łemsięzada​le​ko?
–Tak.Ben,zo​staw​myprze​szłośćiko​rzy​staj​myztego,żeje​ste​śmywPa​ry​żu,do​-

brze?Niepo​ru​szaj​mykon​tro​wer​syj​nychte​ma​tów.–Oba​wia​łasięko​lej​ne​gostar​cia,
niechcia​ła,żebydo​szłodonie​gowPa​ry​żu.Albogdzie​kol​wiekin​dziej.

–Zgo​da.

Tori go prze​ko​na​ła. Grze​ba​nie w prze​szło​ści od​kry​ło​by miny, któ​rych nie umiał

roz​bro​ić,niepo​wo​du​jącma​sa​kry,więcprzezkil​kanaj​bliż​szychdnibę​dzieżyłnor​-
mal​nie,anako​niecpo​zwo​liToriodejść.Te​razniewy​da​wa​łosiętota​kienie​moż​li​-
we,boszan​sanato,żezno​wubędąra​zem,prze​pa​dłapo​przed​nie​godnia.

Szczę​śli​wieobo​jemajądocze​gowró​cić.NaToricze​ka​jącho​redzie​ci,aon,aspi​-

ru​jącdosze​fo​wa​niakli​ni​ce,musipo​ka​zać,żejestlep​szyodmło​de​gopy​szał​ko​wa​te​-
gole​ka​rzazAuc​kland.Za​do​wo​ligoje​dy​niepra​cawkli​ni​cenaHar​leyStre​et.Mato
nawy​cią​gnię​cieręki,więcmusizdo​byćsięnacier​pli​wość.

–Gdzieby​łeś?–Spoj​rza​łananie​gospo​nadciem​nychoku​la​rów.
–Zro​bi​łemso​bieprze​rwęodmy​śle​nia.
–Coro​bi​mywie​czo​rem?
–Zo​ba​czysz.–Za​re​zer​wo​wałsto​liknaluk​su​so​wymstat​kuwy​ciecz​ko​wym.Pa​ryż

nocą.–Su​ge​ru​jęstrójwie​czo​ro​wy.

–Kie​dytoza​pla​no​wa​łeś?–za​py​ta​łaura​do​wa​na.
–Za​nimwy​szli​śmyranozho​te​lu.–Mimożecią​glebyłnaniązły,pra​gnął,byna

dłu​goza​pa​mię​ta​łapo​bytwPa​ry​żu.Ro​zummusiępo​mie​szał?Moż​li​we.

Wy​ciecz​kaoka​za​łasiępięk​nairo​man​tycz​na,aleBennieprze​wi​działpię​cio​oso​-

bo​wejor​kie​stry.Trzy​ma​jącToriwob​ję​ciach,czuł,żemógł​byprze​tań​czyćzniącałą
noc.Nieprze​wi​działteż,żebę​dziezmu​szo​nyto​czyćwal​kęzroz​sza​la​ły​mihor​mo​na​-
miiwręczobez​wład​nia​ją​cympra​gnie​niem,bysięzniąko​chać.

– Nie mogę uwie​rzyć, że tu je​stem – szep​nę​ła, gdy mi​ja​li ca​łu​ją​cą się parę. –

Ztobą.

Nietakipla​no​wałde​fi​ni​tyw​nyko​niectejre​la​cji.
–Jakwbaj​ce–przy​znał,boina​czejby​ło​bynie​uprzej​mie.Niechciałpsućjejhu​-

mo​ru.

Gdy go po​ca​ło​wa​ła, po​czuł cie​pło na szyi. Do​kład​nie w naj​czul​szym miej​scu pod

bro​dą.Do​cho​dzi​łapół​noc.

–Kop​ciusz​ku,porawra​caćdoho​te​lu.
Gdy ze​szli ze stat​ku, Tori splo​tła pal​ce z jego pal​ca​mi i się do nie​go przy​tu​li​ła.

Kur​czę,jakonmaza​cho​waćsto​ic​kispo​kój?Tyl​koToritakgopod​nie​ca!

–Októ​rejmamyju​trobyćnauni​wer​sy​te​cie?–za​py​tał,roz​pacz​li​wieusi​łu​jącuspo​-

ko​ićsko​ła​ta​neser​ce.

–Odzie​wią​tej.–Uśmie​cha​łasięsze​ro​ko.–Prze​cieżwiem,żenieza​po​mnia​łeś.Ty

ni​cze​gonieza​po​mi​nasz.

–Razza​po​mnia​łemotwo​ichuro​dzi​nach.–Czytoostu​dziat​mos​fe​rę?
–Niechcia​łeśmniebu​dzić,kie​dywró​ci​łeśpóź​nododomu,boby​łamposzes​na​sto​-

go​dzin​nymdy​żu​rze.–Wpa​trzo​nawnie​gopo​tknę​łasię,więcjąpod​trzy​małimoc​niej
przy​tu​lił.

–By​łaśwy​czer​pa​na.–Szławtu​lo​nawnie​go,aonczuł,żebę​dziemiałpro​blem.
Gdywspię​łasięnapla​ce,poczymwpi​łamusięwusta,jegodo​brein​ten​cjejakza

do​tknię​ciemcza​ro​dziej​skiejróżdż​kiprzy​kry​łafalapo​żą​da​niaitę​sk​no​ty.

–Tori…–jęk​nął.–Na​wetso​bieniewy​obra​żasz,jakpo​twor​niezatobątę​sk​ni​łem.
Ca​ło​wa​łagoco​razna​mięt​niej,przy​lgnąw​szydonie​gojesz​czebar​dziej,oilebyło

tomoż​li​we.Jejpier​sinajegotor​sie,jegodło​nienajejbio​drach.

–Ben…
Wy​łą​czyłmy​śle​nieisku​piłsięwy​łącz​nienaniej,ażza​bra​kłomutle​nu.Od​su​nąłsię

namo​ment,byza​czerp​nąćpo​wie​trza,alena​tych​miastwró​ciłdopo​ca​łun​ku.

Za​mia​ta​cze ulic pew​nie na​tknę​li​by się na nich o świ​cie, gdy​by grup​ka uczest​ni​-

kówwy​ciecz​kinieob​rzu​ci​łaichnie​wy​bred​ny​miko​men​ta​rza​mi.

–Smu​ta​sy–prych​nę​łapo​gar​dli​wiepodichad​re​sem.
Oparłbro​dęnajejgło​wieiwdy​chałzmie​sza​nyza​pachToriorazPa​ry​ża.Raj.Zna​-

lazłsięwraju.Udrę​czo​ny.Czyto…?Prze​stańmy​śleć!

–Przej​dzie​mysię?Wca​leniechcemisięspać–rze​kłanie​spo​dzie​wa​nieTori.
Po​mi​moroz​cza​ro​wa​niabyłświa​dom,żepo​stą​pi​ła,jakna​le​ża​ło.Po​żą​dałjej,po​dej​-

rze​wał,żeczu​łatosamo,aleskokdołóż​kadoni​cze​gobyniedo​pro​wa​dził.Amoże?
Kogochceoszu​kać?Toriteżmusichcieć.Tenpo​ca​łu​neksu​ge​ro​wał,żechy​bachce,
aleniebę​dziery​zy​ko​wał.

Sta​ry,krokpokro​ku.Je​że​liniepój​dzieszdołóż​kazTori,możeuchro​niszswo​je

ser​ce.Alezdru​giejstro​ny,gdy​by​ściepo​szlidołóż​ka,możeprze​stał​byśsięza​sta​na​-
wiać,jakbytobyłozno​wusięzniąko​chać.

–Patrz,gdzieje​ste​śmy.Wo​la​ła​bymsięniezgu​bić.
Przezja​kiśczasszliwmil​cze​niu.Po​mi​mopóź​nejporyuli​cetęt​ni​łyży​ciem.
–Ben…–ode​zwa​łasięna​gle.–Źlezro​bi​łam,ca​łu​jąccię,aleniemo​głamnadtym

za​pa​no​wać.By​łeśtakbli​sko…by​łeśBen​jim.

Je​że​limy​ślał,żepa​nu​jenadsy​tu​acją,topo​wi​nienjesz​czerazsięnadtymza​sta​no​-

wić.Po​czułsiędo​tknię​ty.

–Niemartwsię,jakwró​ci​mydoho​te​lu,nieza​wlo​kęciędołóż​ka.
–Ben,wca​lesięniemar​twię,jatyl​kocięprze​pra​szamzato,żeniepo​tra​fi​łamsię

po​wstrzy​mać.–Zato,żenieza​re​ago​wa​łamtakjakty.

–Je​stemfa​ce​tem,atypięk​nąko​bie​tą.Uznał​bymzanie​taktzmo​jejstro​ny,gdy​-

bymnacie​bietaknieza​re​ago​wał.

Uśmiech​nę​łasię.Wjejspoj​rze​niuwy​czy​tałtę​sk​no​tę,alemożemusięwy​da​wa​ło.
–Umó​wi​li​śmysię,żebę​dzie​mysięcie​szyćPa​ry​żem,aletonieta​kieła​twe.Zwie​-

lupo​wo​dów.

Przy​spie​szyłkro​ku,byjaknaj​szyb​ciejza​mknąćsięwswo​impo​ko​ju,na​rzu​cićdy​-

stans.Niebę​dzieła​two,wie​dząc,żeTorijestzaścia​ną.Do​brze,żeniepa​no​wa​ła
nadwszyst​kim.Ajesz​czele​piej,żeza​pa​no​wa​łanadsy​tu​acją,nimtawy​mknę​łasię
spodkon​tro​li.

–Chceszspa​ce​ro​waćcałąnoc?–Itakbynieza​snął.
–Zde​cy​do​wa​nienie.–Jejśmiechaniojotęniezmniej​szyłjegowe​wnętrz​ne​gona​-

pię​cia.

ROZDZIAŁDZIEWIĄTY

Moc​noza​nie​po​ko​jo​nawy​łą​czy​łapocz​tęelek​tro​nicz​ną.Deanniere​ago​wałnaan​-

ty​bio​ty​ki, któ​re mu po​da​no prze​ciw​ko za​pa​le​niu gar​dła. Trze​cie​go na prze​strze​ni
kil​kuty​go​dni.

–Cosły​chać?–Benwy​szedłzeswo​je​gopo​ko​ju.
Wroz​pię​tejko​szu​li,takpo​cią​ga​ją​cy,żemoż​naby​ło​bygoschru​pać.Za​pnijsię,na​-

tych​miast,za​nimzno​wuza​cho​wamsięjakidiot​ka.Ob​na​żo​nytorsorazobo​jęt​ność
nieidąwpa​rzeiby​ło​bywska​za​ne,że​bymtrzy​ma​łasięzda​le​kaodcie​bieitwo​je​go
sek​sow​ne​gocia​ła.Ale…Gdy​by​śmywkoń​cuzdo​by​lisięnaszcze​rość,toczyby​ła​by
dlanasja​kaśna​dzie​ja?Żezno​wubę​dzie​myra​zem?

Łą​czy​ło​bysiętozwie​lo​mapro​ble​ma​milo​gi​stycz​ny​mi,alegdy​byimbar​dzoza​le​-

ża​ło,iznimibyso​biepo​ra​dzi​li.

Po​pa​trzy​łanaswo​jąko​mór​kę.
–Mar​twięsięoDe​ana.Przedwy​jaz​demza​ło​ży​łammuurzą​dze​niewspo​ma​ga​ją​ce

pra​cęser​ca.–Włą​czy​łapocz​tęelek​tro​nicz​ną,żebypo​ka​zaćzdję​ciechłop​casprzed
kil​kudni.–Spójrznanie​go.Okazzdro​wia.

–Towczympro​blem?
Zlu​bo​ściąza​cią​gnę​łasięza​pa​chemwodypogo​le​niu.
–Wy​sy​ła​łammuja​kiśczastemuese​me​sa,agdyodrazuod​po​wie​dział,zo​rien​to​-

wa​łamsię,żenieśpi.Zno​wumaza​pa​le​niegar​dła.Ko​lej​ne.

–Po​dej​rze​wasz,żekry​jesięzatymcośnie​do​bre​go?
–Nie​wy​klu​czo​ne.Albotapro​ce​du​raoka​za​łasięnie​sku​tecz​naina​le​żyjąpo​wtó​-

rzyć. – Prze​szła w głąb po​ko​ju, by zwięk​szyć dy​stans mię​dzy nimi, uwol​nić się od
tegoza​pa​chu.Wszyst​kojąbo​la​ło.Zbra​kusnu.Amożedla​te​gożeprze​wra​ca​łasię
zbokunabok,wal​czączchę​ciązło​że​niawi​zy​tywłóż​kuBena?Po​wstrzy​ma​łyjątyl​-
koreszt​kiroz​sąd​ku.–Po​win​namwcze​śniejwró​cićdoAuc​kland?

Benpod​szedłtakbli​sko,żemu​sia​łamupa​trzećwtwarz.Teoczy,któ​rewnocy

niepo​zwa​la​łyjejza​snąć,byłypeł​nenie​po​ko​ju.Onią?

–Napew​nochcesztozro​bić?Nieufaszswo​je​muze​spo​ło​wi?
–Oczy​wi​ściezda​jęso​bieztegospra​wę,aleczu​jęsięod​po​wie​dzial​na.Całajego

ro​dzi​naprze​pro​wa​dzi​łasięzDu​ne​dindoAuc​kland,żebymiuła​twićle​cze​nie.

–Tori,niemiejwy​rzu​tówsu​mie​niazpo​wo​duichde​cy​zji.
–Byćmożemaszra​cję,aleprzeztowca​leniejestmilżej.–Odkie​dyotwo​rzy​ła

kli​ni​kę,byłtojejpierw​szy,krót​kiurlop.

– Nie mo​żesz po​pro​sić ro​dzi​ców, żeby wraz z le​ka​rza​mi po​roz​ma​wia​li z tobą

przezko​mu​ni​ka​tor?

– Do​bry po​mysł. – W tej chwi​li bar​dzo jej ich bra​ko​wa​ło z po​wo​du zmę​cze​nia

icha​osu,jakiwjejemo​cjachwy​wo​ły​wałBen.Mimotonie​ustan​niemia​łaocho​tęgo
ca​ło​wać.

–Mogęsięprzy​słu​chi​wać,je​że​licitopo​mo​że.

–Na​praw​dę?Tomisiępo​do​ba.–By​ciera​zem.
–Jużte​razustalgo​dzi​nę.–Spoj​rzałnaze​ga​rek.–Je​że​liro​dzi​cesąnamiej​scu,to

mamycałągo​dzi​nędowi​zy​tywszpi​ta​lu.

–Zamałocza​su.Miesz​ka​jąnadru​gimkoń​cumia​sta,niezdą​żądo​je​chać,alemo​-

że​mypo​roz​ma​wiaćzCon​ra​dem.–Wy​mi​nę​łago,bywy​słaće-ma​iladoCon​ra​da.Kil​-
kami​nutpóź​niejuj​rze​ligonaekra​nie.

– Con​ra​dzie, Ben Wells jest kar​dio​chi​rur​giem z Har​ley Stre​et. – Con​rad za​mru​-

gał,sły​szączna​nena​zwi​sko.–Prze​pro​wa​dziłwie​leta​kichope​ra​cji.

– Con​ra​dzie, na po​czą​tek za​py​tam o stan zdro​wia chło​pa​ka, okej? O ope​ra​cji

wiemodToriiod​no​szęwra​że​nie,żeprze​bie​głabezkom​pli​ka​cji.

–Deanmaob​ja​wypo​dob​nedotychsprzedza​bie​gu.
–Ranacał​kiemza​go​jo​na?
– Nie ma sta​nu za​pal​ne​go, a Dean mówi, że nie boli. Nie​ste​ty nie może za​snąć

ijestsła​by.Jegomamazezmar​twie​niaod​cho​dziodzmy​słów.–Con​radteżmiałnie​-
tę​gąminę.–Zle​ci​łemba​da​niekrwiimi​kro​bio​lo​gię,żebyzo​ba​czyć,czyniedo​szło
doin​fek​cjiwpoluope​ra​cyj​nym.

–Benpo​dej​rze​wa,żeprzy​czy​nąmożebyćcośin​ne​go.Jakmy​ślisz?
–Wszyst​kowska​zu​jenatosamocoprzedope​ra​cją,alezle​cędo​dat​ko​weba​da​nia.

Ostroż​nośćnieza​szko​dzi.

Torida​rzy​łaCon​ra​dapeł​nymza​ufa​niem,amimotowo​la​ła​bybyćnamiej​scu.
–Pro​szę,dajznać,jakjużbę​dzieszmiałwy​ni​ki,iin​for​mujmnienabie​żą​coosta​-

niejegozdro​wia.

–Oczy​wi​ście.
Ob​razznik​nąłzekra​nu.
– Je​że​li to urzą​dze​nie się nie spraw​dza, mło​de​go może cze​kać trans​plan​ta​cja –

ostrzegłjąBen.

–Niechcęotymmy​śleć.–Otrzą​snę​łasię.–Alein​ne​gowyj​ścianiema.
Trans​plan​ta​cja na​le​ży do naj​więk​szych osią​gnięć me​dy​cy​ny, ale mia​ła po​waż​ny

pro​blemzusu​wa​niemwa​dli​we​goor​ga​nu,żebyza​stą​pićgozdro​wymser​cemdaw​cy.
Naj​trud​niej​sze było cze​ka​nie, żeby nowe ser​ce za​czę​ło bić, pod​czas gdy pa​cjent
zotwar​tąklat​kąpier​sio​wąle​żałpod​łą​czo​nydoma​szy​nypod​trzy​mu​ją​cejgoprzyży​-
ciu.Za​czy​na​łanor​mal​nieod​dy​chać,ajejna​pię​temię​śniestop​nio​wosięroz​luź​nia​ły,
do​pie​rogdyprze​szcze​pio​neser​cepo​dej​mo​wa​łopra​cę.Onabyłaje​dy​niele​ka​rzem,
acopo​wie​dziećopa​cjen​cieijegobli​skich?

–Niemyśl​myotymzadłu​go,skup​mysięnała​twiej​szychroz​wią​za​niach.–Splótł

ra​mio​nanapier​si.Dzię​kiBogugu​zi​kijużbyłyza​pię​te.–Niewy​bie​gaj​myzada​le​ko
wprzy​szłość.

TooDe​anieczyonich?Tak,za​sta​na​wia​łasię,czyzadru​gimra​zemmo​gło​bysię

imudać.Hor​mo​nynieda​wa​łyjejspo​ko​ju,do​ma​ga​jącsięBena.Nopro​szę,le​d​wie
sięod​su​nął,ajejjużgobra​ku​je.Le​d​wiesiępo​wstrzy​ma​ła,bywnocynieza​kraść
siędojegopo​ko​ju.

Cobypo​my​ślał,gdy​bysiędo​wie​dział?Wie​czo​remod​wza​jem​niłpo​ca​łu​nekispra​-

wiałwra​że​nieza​wie​dzio​ne​go,gdysięskoń​czył.Takjejpo​żą​dał,żeniespo​sóbbyło
tegoukryć.

Wy​ję​ła z to​reb​ki szmin​kę. Uma​lu​je się i wyj​dzie z apar​ta​men​tu. Ben w dal​szym

cią​gubę​dziebli​sko,aleznaj​dąsięwoto​cze​niule​ka​rzyroz​ma​wia​ją​cychnate​ma​ty
ogól​ne.Beznie​do​mó​wień.

Gdyje​cha​litak​sów​kądojed​ne​goznaj​więk​szychszpi​ta​liwPa​ry​żu,porazko​lej​ny

po​sta​wiłjejświatnagło​wie.

–Czyby​ła​byśskłon​naroz​wa​żyćmoż​li​wośćroz​sta​niazkli​ni​ką,żebyza​miesz​kać

tu​taj?

Za​mu​ro​wa​łojąnakil​kami​nut.
–Nie–od​par​ła.–Dla​cze​go?
–Przy​szłomidogło​wy,jakza​wi​kła​najestna​szasy​tu​acja.
–Ba​wiszsięzemną?–wark​nę​ła.
–Niemamta​kie​goza​mia​ru.–Wy​glą​dałprzezszy​bę.–Tori,niebędękła​mał.By​-

łemzły,kie​dydo​wie​dzia​łemsięodziec​ku.Ty,takaotwar​ta,otymminiepo​wie​dzia​-
łaś.

Za​ci​snę​ła pal​ce na pa​sku tor​by, żeby zdo​być się na spo​koj​ną i roz​sąd​ną od​po​-

wiedź.

–Jakmamtoro​zu​mieć?
– Gdy​bym nie miał ta​kich wy​rzu​tów su​mie​nia, że ukry​wam przed tobą praw​dę,

możebymnieod​szedłina​dalby​li​by​śmymał​żeń​stwem.–Niepa​trzyłnanią.

Od​zy​ska​łagłos.
–Ajabymcipo​wie​dzia​łaocią​ży,jaktyl​kobymsięotymdo​wie​dzia​ła.Czy​litej

nocy, kie​dy po​ro​ni​łam. – Zno​wu to kosz​mar​ne po​czu​cie winy. Chy​ba ni​g​dy jej nie
opu​ści.–Jakimatozwią​zekzprze​pro​wadz​kądoPa​ry​ża?

–Ni​g​dynietrzy​ma​łemsięre​guł.–Nieuśmiech​nąłsięaninaniąniespoj​rzał.
Przy​po​mnia​łasięjejpew​nare​gu​ła.„Upra​szasięper​so​nelonie​uży​wa​niema​ga​zy​-

nudoce​lówin​nychniżma​ga​zy​no​wa​nie”.Szu​ka​niepie​lę​gniar​kialbole​ka​rza,któ​rzy
byniero​man​so​wa​liwma​ga​zy​nie,rów​na​łosięszu​ka​niuigływsto​gusia​na.Szan​sa,
żektośbyichna​krył,byłazni​ko​mazpo​wo​dutakide​al​nieczy​stejpod​ło​gi,żepisz​-
cza​łapodsto​pa​mi.

–Pew​nere​gu​łysąnicnie​war​te.
–Aleaku​ratnieta.Zro​zu​mia​łem.–Dziw​ne,żewła​śniewte​dysieuśmiech​nął,jak​-

bycze​ka​łagoja​kaśprzy​go​da.Błęd​nietozin​ter​pre​to​wa​ła?

Na​le​żypo​ło​żyćtemukres.
–Chcęjaknaj​le​piejwy​ko​rzy​staćczaswPa​ry​żu,aniebezprze​rwymy​ślećotym,

comię​dzynami.–Był​bydur​niem,gdy​bywtouwie​rzył.Napew​nowie​dział,codzie​-
jesięwjejgło​wie.–Je​że​litozna​czy,żemamysięuni​kać,totakzro​bi​my.

Do​tknąłpal​cemjejdło​ni.
–Bę​dzie​mytrzy​maćsiępla​nu.
–Plan,tobrzmipo​waż​nie.–Rów​niepo​waż​nieroz​cza​ro​wa​łająjegozgo​da,mimo

żewła​śnietegopo​trze​bo​wa​ła,bojużnieda​wa​łaso​bieradyzroz​sza​la​ły​miemo​cja​-
mi.–Októ​rejza​czy​nasięshowwMo​ulinRo​uge?

–Oje​de​na​stej.Póź​no,więcpo​my​śla​łem,żemo​gli​by​śmyprzed​tempójśćnako​la​-

cję.–Cof​nąłpa​lec,alecie​płonajejręcepo​zo​sta​ło.

–Strasz​niesięcie​szęnatenka​ba​ret.LucLec​la​rejestge​niu​szem,żewtakkrót​-

kimcza​sieuda​łomusięza​ła​twićdlanasmiej​sca.

–Pew​niematamko​goś,ktomuwtympo​ma​ga.–Zer​k​nąłzaszy​bę.–Je​ste​śmyna

miej​scu.Za​no​sisięnabar​dzocie​ka​wypo​ra​nek.Je​że​listu​den​cime​dy​cy​nyweFran​-
cjisątaksamowy​mę​cze​nijakciwNo​wejZe​lan​dii,tomu​si​mybar​dzosiępo​sta​rać,
żebypod​czastegospo​tka​niasięniepo​spa​li.

Ro​ze​śmia​łasię.
–Żebyichza​in​te​re​so​wać,mo​że​mywy​my​ślićja​kąśab​sur​dal​nąpro​ce​du​rę.
–Naprzy​kład,dok​to​rze,tenczło​wiekcze​kanaprze​szczepser​ca?Mapanszczę​-

ście,żewiem,gdziebie​ga​jąbez​pań​skieświ​nie.

Nopro​szę,do​sko​na​lesięro​zu​mie​ją.Cza​sa​mi.
– My​ślisz, że two​ja zna​jo​mość fran​cu​skie​go do​pro​wa​dzi nas do ga​bi​ne​tu Lec​la​-

re’a?–za​py​tał,wy​cią​ga​jącra​mię,bypo​mócjejwy​siąśćztak​sów​ki.

Nie sko​rzy​sta​ła z jego po​mo​cy. Może to dzie​ci​na​da, ale tak jest bez​piecz​niej.

Wholuza​po​zna​łasięzli​stąod​dzia​łównata​bli​cyin​for​ma​cyj​nej.

–Wlewo.
Po​temwlewo,wpra​wo,pro​sto,dwarazywlewoiwpra​wo.
–Moimzda​niemtena​pi​sybyłypochiń​sku–mruk​nąłzako​lej​nymza​krę​tem.
–Todo​wód,żeznamtenję​zykświet​nie,bootoiga​bi​net,doktó​re​gozmie​rza​my.–

Prze​czy​ta​niein​for​ma​cjinata​bli​cybyłotro​chęła​twiej​szeniżpy​ta​nieiwsłu​chi​wa​nie
sięwza​wi​łeod​po​wie​dzi.

–Mojako​bie​ta.Mą​dra​la.
Mojako​bie​ta?Chy​basięza​po​mniał.Mimotomia​łaocho​tęska​kaćzra​do​ści.Na

szczę​ściesiępo​wstrzy​ma​ła,boLucwła​śniewy​cho​dziłzga​bi​ne​tu.Cu​demunik​nę​ła
kom​pro​mi​ta​cji.Aleszcze​rzemó​wiąc,tar​ga​łyniąsprzecz​neemo​cje.Mia​łabyćobo​-
jęt​na,aleBenspra​wiał,żero​bi​łosięjejcie​płokołoser​ca.

Od nowa się w nim za​ko​chu​je. Wstrzy​ma​ła od​dech. Gdy Ben prze​niósł na nią

wzrok,po​trzą​snę​łagło​wą,byusu​nąćtęmyśl,nawy​pa​dekgdy​bywłą​czyłswójdar
te​le​pa​tii.Jakmożesięwnimza​ko​chać,sko​roni​g​dyniewy​rzu​ci​łagozser​ca?

To na nic. Ben robi wszyst​ko, by po​ka​zać, że nie jest za​in​te​re​so​wa​ny, więc dla​-

cze​good​wza​jem​niłpo​ca​łu​nek?Iskądtakare​ak​cjajegocia​ła?

–Bon​jo​ur,wi​taj​ciewna​szejkli​ni​ce.–Lec​la​remu​snąłjąwpo​li​czek,poczymuści​-

snąłBe​no​widłoń.–Jaksięmawaszprzy​ja​cielJohn?

–Kie​dygoranood​wie​dzi​łem,byłbar​dzoroz​mow​ny.Todo​bryznak.Le​ka​rzemó​-

wią,żezaparędnibę​dziemógłpo​je​chaćdoLon​dy​nu.–Wy​po​wia​da​lisięostroż​nie,
za​pew​nedla​te​go,żeJohnbyłjed​nymznich.–Mamwra​że​nie,żecią​gleniemoże
sięotrzą​snąćzwra​że​nia,ja​kiemiałszczę​ście.

–Tak,totro​chętrwa.–Lucki​wałgło​wą.–Apo​tembę​dziesięszar​pał,żebyzro​-

bićjaknaj​wię​cej,nawy​pa​dekgdy​bymiałdru​giatak.–Wska​załdło​niąkie​ru​nek.–
Przejdź​mydoauli,bostu​den​cijużcze​ka​ją.

Za​pro​wa​dziłichtam,skądwy​star​to​wa​li,alezde​cy​do​wa​niekrót​sządro​gą.
–Tonapew​nobyłopochiń​sku–szep​nąłBendoTori.–Ontoroz​gryzł.
Wy​szlinaze​wnątrz,byprzejśćdosą​sied​nie​gobu​dyn​ku,ażwkoń​cuzna​leź​lisię

w peł​nej lu​dzi auli, gdzie pa​no​wał nie​sa​mo​wi​ty rej​wach. Ben wy​czuł, że Tori się
waha,alewy​pro​sto​wa​łasię,go​to​wadoboju.

Lec​la​reprzed​sta​wiłimtłu​ma​cza.
–Nasistu​den​citakha​ła​su​jązra​do​ścinaspo​tka​niezwami.Jakza​cznie​ciemó​wić,

zro​bisięci​chojakma​kiemza​siał.

Ben po​czuł się skrę​po​wa​ny kom​ple​men​ta​mi Lec​la​re’a. Ow​szem, Tori się na​le​żą,

aleniejemu.Ni​g​dynatonieza​słu​ży,bogdzieśjestro​dzi​na,któ​raopła​ku​jemat​kę,
żonęisio​stręzpo​wo​dubłę​du,jakipo​peł​nił.Czę​stomy​ślałotejpa​cjent​ce,jesz​cze
czę​ściej,od​kądpo​now​niespo​tkałTori.Nicdziw​ne​go,botam​tanie​uda​naope​ra​cja
sta​łasięgwoź​dziemdotrum​nydlaichroz​pa​da​ją​ce​gosięzwiąz​ku.

–Uwa​ga!Pro​szęobra​wadladok​to​raBenaWel​l​sazLon​dy​nu,awcze​śniejzNo​-

wejZe​lan​dii.Nie​któ​rymzwasprzy​dasięwy​ja​śnie​nie,żetobar​dzomałepań​stew​-
konaan​ty​po​dach.–Lec​la​reod​cze​kał,ażucich​nąbra​wa.

–Jakbar​dzomy,no​wo​ze​landz​kiekan​gu​ry,je​ste​śmyza​an​ga​żo​wa​niwtędzie​dzi​nę

–wtrą​ciłBen–zro​zu​mie​ciedo​pie​ropowy​słu​cha​niudok​torToriWells.

–Chy​bajużtowie​my–pół​gło​sempo​wie​działdomi​kro​fo​nuLucLec​la​re.
Sal​waśmie​chu.Natymzna​nymmugrun​cieLec​la​reoka​załsiębar​dziejzre​lak​so​-

wa​nyniżwrolidy​rek​to​rakon​fe​ren​cjina​uko​wej.

Benza​brałgłos.
–Namo​mentodej​dęodte​ma​tutegospo​tka​nia.Wna​szejlon​dyń​skiejkli​ni​ceza​-

czy​na​my wy​ko​rzy​sty​wać ser​ca, któ​re nie są sztucz​nie utrzy​my​wa​ne przy ży​ciu
wcie​ledaw​cówzorze​czo​nąśmier​ciąmó​zgu.Toin​no​wa​cyj​napro​ce​du​raoogrom​-
nympo​ten​cja​lera​to​wa​niaży​cia.Mar​tweor​ga​nypo​cho​dzą​ceodpa​cjen​tówpod​da​-
nychsek​cjizwłokumiesz​czasięwurzą​dze​niu,wktó​rympa​nu​jedośćwy​so​katem​-
pe​ra​tu​ra,wy​peł​nio​nymspe​cjal​nympły​nemza​po​bie​ga​ją​cymnisz​cze​niutka​nek.Pro​-
ce​du​rata,na​zwa​na„ser​cemwpu​deł​ku”,po​zwa​lare​ani​mo​waćnie​ży​ją​ceser​ce.Ko​-
lej​nymkro​kiemjestwzno​wie​niejegopra​cyjużwcie​lebior​cy.

Stu​den​cisłu​cha​ligozza​par​tymtchem.Nicdziw​ne​go,botore​we​la​cyj​neosią​gnię​-

cie.

–Tatech​ni​kaumoż​li​wiawy​ko​rzy​sta​nieor​ga​nów,któ​reniebijąna​wetdodwu​dzie​-

stumi​nut.–Poranaza​koń​cze​nie.–Topięk​neieks​cy​tu​ją​ceob​li​czeme​dy​cy​ny.Pod
wa​run​kiem,żesięuda.Niedlalu​dzima​łe​godu​cha.Po​ten​cjałpo​peł​nie​niabłę​dujest
ogrom​nyiprze​ra​ża​ją​cynietyl​kodlapa​cjen​ta,aleidlale​ka​rzy.Gdyope​ra​cjasięza​-
cznie,niemaod​wro​tu.–Po​zy​tyw​nąkon​se​kwen​cjąbłę​du,jakipo​peł​niłwAuc​kland,
byłoto,żekaż​de​mu,ktochciałgowy​słu​chać,wpa​jałko​niecz​nośćza​cho​wa​niaprzy​-
tom​no​ściumy​słu,pa​mię​ta​niafak​tóworazsta​łe​gopod​no​sze​niakwa​li​fi​ka​cji.–Towy​-
jąt​ko​wopo​waż​nyza​bieg.Zatona​gro​daka​pi​tal​naidla​te​gotymsięzaj​mu​ję.

Otwo​rzyłser​ceprzedset​ka​mimło​dychle​ka​rzy,aleob​cho​dzi​łagotyl​koTori.Mia​-

ławoczachłzy,agdysięuśmiech​nę​ła,drża​łyjejwar​gi.Kla​ska​łazta​kimsa​mymza​-
pa​łemjakresz​tasłu​cha​czy,alejemuza​le​ża​łowy​łącz​nienaniej.

LucLec​la​rewstał.
–Dzię​ku​je​my,dok​to​rzeWells.Wszy​scyjakza​uro​cze​nisłu​cha​li​śmypanako​mu​ni​-

ka​tuotejin​no​wa​cyj​nejme​to​dzie.–Benza​jąłmiej​sceobokTori.

–Ate​razgwiaz​dana​sze​goshow–szep​nąłjejdoucha.–Roz​grzejich,dziew​czy​-

no.

Uśmiech​nę​łasięcza​ru​ją​co.
–Sła​botowi​dzę.Mojapra​cawca​leniejestażtakeks​cy​tu​ją​ca.
–Jaby​łemle​d​wieprzy​staw​ką,te​razko​lejnada​niegłów​ne.–Do​pie​roToriimpo​-

ka​że.

Itakteżsięsta​ło.Całeau​dy​to​riumsłu​cha​łojejwy​chy​lo​nedoprzo​du,zotwar​ty​mi

usta​mi,za​hip​no​ty​zo​wa​nejejwi​zjąorazen​tu​zja​zmem.

Benpę​kałzdumy,roz​grze​wa​łagoiroz​sa​dza​łamuklat​kępier​sio​wą.Torijestnie​-

sa​mo​wi​ta.Bez​gra​nicz​nieod​da​naswo​jejpra​cy.

Czywjejser​cujestjesz​czetro​chęwol​ne​gomiej​sca?Dlanie​go.Po​czułnaple​cach

chłód. Ona nie zre​zy​gnu​je z pra​cy, a on ni​g​dy jej o to nie po​pro​si. Niby dla​cze​go
mia​ła​bytozro​bić?Niewró​ci​lidoeta​pu,naktó​rymmi​łośćprze​zwy​cię​żawszyst​ko.

Ro​zej​rzałsię,bosalazgo​to​wa​łajejowa​cjęnasto​ją​co.
–Jesz​czejed​no.–Unio​sładłoń,byjąuci​szyć.–Bar​dzowaspro​szę,nieza​po​mi​naj​-

cieodro​bia​zgach,booneroz​ra​sta​jąsiędoogrom​nych,czę​stoszko​dli​wychpro​ble​-
mów na​szych pa​cjen​tów. Go​rącz​ka reu​ma​tycz​na może być tego do​sko​na​łym przy​-
kła​dem.

Lec​la​rejąuści​snął,poczymzwró​ciłsiędostu​den​tów.
–PaniodSer​caprzy​po​mnia​łanamwszyst​kim,pocowy​bra​li​śmytępro​fe​sję.Za​-

pa​mię​taj​cieso​bietęlek​cję.

Ben nie miał wąt​pli​wo​ści, że ten apel na za​wsze za​cho​wa​ją w pa​mię​ci, bo Tori

wy​war​ła nie​za​tar​te wra​że​nie. Na nim też. Co z tym zro​bić? Po​zo​sta​ły im jesz​cze
trzydniwPa​ry​żu.Itrzynoce.Za​po​mnijono​cach.Toza​ka​za​nyowoc.

Za​raz, za​raz… Sko​ro czu​je się wy​ko​rzy​sta​ny i oszu​ka​ny, to dla​cze​go chce się

zniąko​chać?

–Idziesz?–GdyToriszturch​nę​łagowra​mię,zo​rien​to​wałsię,żeaulaopu​sto​sza​-

ła.

LucLec​la​reopro​wa​dziłichpood​dzia​lekar​dio​lo​gicz​nymwoto​cze​niulicz​nejgru​py

za​in​te​re​so​wa​nych.

–Le​ti​tio…–prze​mó​wiłwpew​nejchwi​lidomło​dejpa​cjent​ki,któ​rale​żącwłóż​ku,

pa​trzy​ławokno.–Po​znajPa​niąodSer​ca.–Zwró​ciłsiędoToriiBena:–Le​ti​tiadwa
ty​go​dnietemuprze​szłaatakser​ca.Przy​czy​nanie​zna​na.

Atakser​ca?Prze​cieżtodziec​ko.
–Możeuszko​dze​niemię​śniaser​co​we​gowewcze​snymdzie​ciń​stwiewkon​se​kwen​-

cjija​kiejścho​ro​by?

Lucza​prze​czył.
–Byłaoka​zemzdro​wia,je​śliwie​rzyćjejle​ka​rzo​wiro​dzin​ne​mu.Ta​jem​ni​czaspra​-

wa.Mapięt​na​ścielat,więcjestzde​cy​do​wa​niezamło​danacośta​kie​go.Chceszsię
za​po​znaćzhi​sto​riącho​ro​by?–za​py​tałBena.

–Prze​tłu​ma​czysz?
Tori tym​cza​sem przy​sia​dła na łóż​ku. Mó​wi​ła bar​dzo po​wo​li, żeby dziew​czy​na ją

zro​zu​mia​ła.

–Możecho​ro​byser​cawro​dzi​nie?–za​sta​na​wiałsięBen.
– Nikt nic ta​kie​go nie zgła​szał. – Zni​żył głos, by dziew​czy​na go nie usły​sza​ła. –

Mat​kawy​po​wia​da​łasiębar​dzoostroż​nie.Po​dej​rze​wam,żewgręwcho​dzikwe​stia
oj​co​stwa.Oba​wiamsię,żewię​cejin​for​ma​cjiniezdo​bę​dę.

–Trud​naspra​wa.
–Bar​dzo.
Poza​koń​czo​nymob​cho​dzieLucLec​la​reza​pro​siłichdosie​bienakawę.
–Wszę​dzietosamonie​za​leż​nieodkra​juczyję​zy​ka–stwier​dzi​łaTori,gdywy​da​-

wałpo​le​ce​niase​kre​tar​ce.–Tedzie​cia​kisąwspa​nia​łe,dziel​niewal​czą,żebypo​ko​-
naćcho​ro​bę.

–Kie​dyśnapo​waż​nieroz​ma​wia​li​śmyodwój​ce–wy​rwa​łomusię.Torizbla​dła.–

Prze​pra​szam.Cośmidzi​siajmie​szawgło​wie.

–Więctoprze​goń–wy​krztu​si​ła.
–Po​sta​ramsię,alesą​dzę,żeby​ło​byle​piej,gdy​by​śmybylizsobąab​so​lut​nieszcze​-

rzyicza​sa​mipo​roz​ma​wia​litak​żenate​ma​tyza​ka​za​ne.

–Wo​bectegowolęztobąnieroz​ma​wiać.
–Po​tra​fisz?
Unio​sławy​so​kogło​wę.
–Alboto,albowogó​lebędęcięuni​kać.Możetodzie​ci​na​da,alechy​bako​niecz​ne.
Nie​ste​tyna​praw​dęmuza​le​ża​łonatychkil​kudniachzTori,po​nie​ważłu​dziłsięna​-

dzie​ją, że dzię​ki temu na za​wsze wy​bi​je so​bie z gło​wy nie​uda​ne mał​żeń​stwo oraz
byłążonę.Ktowie,możena​wetuda​ło​bymusięuło​żyćnoweży​ciezinnąko​bie​tą?

Nie?Okej,możeinie.

ROZDZIAŁDZIESIĄTY

– Mo​gła​bym to oglą​dać w nie​skoń​czo​ność – szep​nę​ła mu do ucha, gdy kur​ty​na

opa​dła.

–Re​we​la​cja,praw​da?
–Fan​ta​stycz​ne–wes​tchnę​ła.Ko​lo​ry,mu​zy​ka,pięk​netan​cer​kiinie​sa​mo​wi​tasiła

tan​ce​rzy.Mo​ulinRo​ugenieza​wiódł.

–Chodź​my.
–Do​kądtaksięspie​szysz?
–Tak​sów​kibędąnawagęzło​ta.Otejpo​rzeset​kilu​dzibędąwra​ca​łydoho​te​li.–

Za​brzmia​łotosen​sow​nie.AmożeBenjestznu​dzo​ny?

–Wstąp​mydoja​kie​gośbaru.Albole​piejdoklu​bunoc​ne​go.Jesz​czecał​kiemwcze​-

śnie.–Niemo​głaso​bieprzy​po​mnieć,kie​dyporazostat​niowpółdodru​giejbyłana
no​gach.Dlaprzy​jem​no​ści.–Idziesz?

Wsta​wałbar​dzopo​wo​li.Nie​chęt​nie?
–Ja​sne.
–Niemógł​byśwy​krze​saćwię​cejen​tu​zja​zmu?
– Okej. – Uśmiech​nął się, przy​pra​wia​jąc ją o dresz​czyk, przy​po​mi​na​jąc, jak do​-

brzebyłoimra​zem.

Bez​ce​re​mo​nial​nieza​czę​łaprze​py​chaćsięprzeztłum,żebyjaknaj​szyb​ciejsięwy​-

do​staćiwklu​bieba​wićsięzBe​nem.Noc​neży​ciekwi​tło,tak​żeprzedklu​ba​mi,więc
wpusz​czo​noichdo​pie​rodotrze​cie​go.Zdrin​ka​miwręceusta​wi​lisięwką​cie.Tori
dłu​goniewy​trzy​ma​ła.Le​d​wieupi​łakil​kały​kówwody,ajużpo​cią​gnę​łaBenanapar​-
kiet.

Nieod​mó​wiłanijed​ne​gotań​ca.Sta​wiałjejjed​nąwodęzadru​gą,so​biewino,nie

pro​te​sto​wał, kie​dy ka​za​ła mu stać w miej​scu i ko​ły​sać bio​dra​mi, a sama wiła się
iokrę​ca​ławo​kółnie​go.

–Trud​notona​zwaćtań​cem.Tobar​dziejprzy​po​mi​naae​ro​bikwpsiejbu​dzie–rze​-

kłaprzy​ci​śnię​tadonie​go.

Zenig​ma​tycz​nymuśmie​chemnawar​gachtrzy​małjąwta​lii,sze​ro​koroz​sta​wia​jąc

pal​cetak,żebyczu​łakaż​dyznich.Jakkie​dyś.

Dużobydała,bysiędo​wie​dzieć,oczymmy​śli.Wy​da​wa​łosię,żemunaniejza​le​-

ży,sko​roobej​mu​jejąjakdaw​niej,zmi​ło​ścią.

Dwiego​dzi​nypóź​niejwe​szlidoswo​je​goho​te​lo​we​goapar​ta​men​tu,gdziepo​wi​ta​ło

ich przy​ćmio​ne świa​tło lam​pek przy łóż​kach. Łóż​ka. Uśmiech​nę​ła się, zrzu​ca​jąc
szpil​ki.Wca​lenieczu​łasięzmę​czo​na.Od​wra​ca​jącsię,chwy​ci​łaBenazakra​wat,by
godosie​bieprzy​cią​gnąć.Mu​snę​łagowar​ga​mi,aletojejniewy​star​czy​ło.

–Tori,napew​nowiesz,coro​bisz?
Oczy​wi​ście. Chwy​ta chwi​lę. Pra​gnie Bena od ja​kie​goś cza​su i bez wzglę​du na

kon​se​kwen​cjetęchwi​lęwy​ko​rzy​sta.Niemanicdostra​ce​nia,awszyst​komożezy​-
skać,szu​ka​jącspo​so​bu,któ​ryichpo​łą​czy.

–Tak,Ben,wiem.
Wpa​try​wałsięwniąprzezkil​kase​kund,ażwziąłjąnaręceiza​niósłdojejsy​pial​-

ni.Gdykładłjąnałóż​ku,takmoc​nopo​cią​gnę​łagozakra​wat,żenaniąopadł,bo
cze​ka​łanatojużzbytdłu​go.

Ca​ło​wał ją na​mięt​nie, za​chłan​nie. Ben​ji. Trzy​mał jej twarz w dło​niach, jak za​-

wsze.Oparłsięnałok​ciach,byjejnieprzy​gnieść,alepra​gnącpo​czućnaso​biejego
cię​żar,ode​pchnę​łajegora​mio​na.Takbyłodo​brze.Gdyna​kryłjącia​łem,czu​łajego
za​pach,bi​ją​ceodnie​gogo​rą​co.

Po​wio​dłapal​ca​mipojegople​cach,poczymwsu​nę​łajemię​dzyichro​ze​dr​ga​necia​-

ła,bydo​tknąćjegowez​bra​nejmę​sko​ści.Pło​nę​łapo​żą​da​niem.

–Ben​ji,te​raz.Niecze​kaj.Pra​gnęcię.–Jakwy​trzy​ma​łabeznie​gotylelat?–Gdy

uniósłsięnadnią,za​wo​ła​ła:–Ben​ji!

–Ben.Je​stemBen.
Namo​mentznie​ru​cho​mia​ła.Tuniecho​dzioto,kimbyli,alekimsięsta​li.Okej,to

ostrze​że​nie,byzbytdużoso​bienieobie​cy​wa​ła,aleitakjejcia​łodo​ma​ga​łosiętyl​ko
jego.

–Ben,niekażmicze​kać.
Woka​mgnie​niuzrzu​ciłko​szu​lęispodnie.Gdyroz​piąłza​mekjejsu​kien​ki,sta​nę​ła

przed nim w czar​nej ko​ron​ko​wej bie​liź​nie, czar​nych pod​wiąz​kach i poń​czo​chach.
Za​dba​łaotowna​dziei,żetejnocyznaj​dąsięwtejsy​pial​ni.Daw​noniemia​łanaso​-
bietakwy​kwint​nejbie​li​zny.Praw​dęmó​wiąc,odsied​miulat.

–Tori,och…Je​steśtakapięk​na–szep​tał,piesz​czącjejpier​si.–Wszyst​kopa​mię​-

tam.Ni​g​dynieza​po​mnia​łem.

Te​razonabyłazdez​o​rien​to​wa​na.Tenję​zyk,tepal​cedo​ty​ka​ją​cemiejsc,któ​reza​-

po​mnia​ły,cotomi​łość,alena​tych​miastso​bieprzy​po​mnia​łyioży​ły.

–Ben,te​raz…
Gdyjąpo​siadł,eks​plo​do​wa​łaroz​ko​szą,roz​sy​pu​jącsięnami​lionka​wał​ków.Jaksię

jejuda​łobeztegoprze​żyćtylecza​su?BezBen​jie​go?

Wie​dzia​ła, kie​dy wstał z łóż​ka. Bar​dzo się sta​rał zro​bić to jak naj​spo​koj​niej.

Usiadł,od​cze​kałchwi​lę,po​temwstałinapal​cachprze​szedłprzezpo​kój.Nieotwo​-
rzy​łaoczu,niechcia​ławi​dzieć,jakjąopusz​cza.Zanicwświe​ciebygoniepo​pro​si​-
ła,bywró​ciłdołóż​ka,żebyjątu​lić.

Od​trą​ciłją.Gdyko​cha​lisięporazdru​gi,wy​czu​ła,żeBenmy​śla​miiemo​cja​mijest

gdziein​dziej.Nietakko​chałsięzniąBen​ji.

Do​tar​łodoniej,żegostra​ci​ła,żeprzezkil​kaostat​nichdniocze​ki​wa​łatę​czy,więc

sta​ra​łasięza​pa​mię​taćkaż​dypo​ca​łu​nekikaż​dąpiesz​czo​tę,bymiećcowspo​mi​nać.
Niebyłoła​twowy​zbyćsiępo​czu​ciaroz​cza​ro​wa​niaczyura​zy,aleskrzęt​niegro​ma​-
dzi​ławszel​kieprze​ja​wymi​ło​ści,apo​temnago​dzi​nęwtu​li​łasięwBena.

Usły​sza​łatrzaskzam​kawdrzwiachdoła​zien​ki,achwi​lępóź​niejszumprysz​ni​ca.

Trwa​łotobar​dzodłu​go.Benusi​łu​jespłu​kaćzsie​biejejza​pach?

Zroz​dar​tymser​cemwpa​try​wa​łasięwsu​fit,zca​łychsiłpró​bu​jącstłu​mićpra​gnie​-

nie zna​le​zie​nia się z nim pod prysz​ni​cem. Ma swo​ją god​ność, moc​no wpraw​dzie
nad​we​rę​żo​ną,alejesz​czejejniestra​ci​ła.

Nie mia​ła ocho​ty wy​czy​tać od​trą​ce​nia w tych pięk​nych oczach. Za​ła​ma​ła​by się.

Po​zwo​liso​bienato,jakbę​dziesama.Benod​cho​dzi.Byłategoab​so​lut​niepew​na.

Wkoń​cuod​wa​ży​łasiępo​wie​dziećmuodziec​kuiprzeztogostra​ci​ła.Na​dzie​ja,

że zno​wu będą ra​zem, oka​za​ła się złud​na. Od Ni​cei Ben wy​da​wał się od​le​gły,
uprzej​my,chęt​nyzwie​dzaćPa​ryż,alezdy​stan​so​wa​ny.Mi​nio​nywie​czórbyłwy​jąt​ko​-
wy,więcdotegostop​niasta​ra​łasięniezwra​caćnauwa​ginatęzmia​nęjegona​sta​-
wie​nia,żewkoń​cusamasięoszu​ka​ła.

Te​razprzy​szłojejsta​nąćokowokozpraw​dą.Dopo​ro​zu​mie​niazBen​jimniedoj​-

dzie.

Gdy skrzyp​nę​ły drzwi ła​zien​ki, od​wró​ci​ła się ple​ca​mi. Wy​da​wa​ło się jej, że po​-

szedł do swo​je​go po​ko​ju, ale w pew​nej chwi​li zo​rien​to​wa​ła się, że po​ło​żył coś na
sto​li​kunoc​nympodru​giejstro​niełóż​ka.

Po​temod​da​la​ją​cesiękro​ki.Ici​chyzgrzytzam​kawdrzwiachwej​ścio​wych.
Ogar​nę​łojądo​brzezna​neuczu​cieosa​mot​nie​nia.
Pła​ka​łaipła​ka​ła,ażza​bra​kłojejłez.Wy​czer​pa​nawkoń​cuza​snę​ła.Obu​dziw​szy

siępopo​łu​dniu,na​tknę​łasięnazło​żo​nąkart​kępa​pie​ruzna​głów​kiemho​te​lu.

–Cie​ka​we,Ben,comaszmidopo​wie​dze​nia?„Dzię​ki,ży​częmi​łe​godnia”?
Wy​pro​sto​wa​łasię,wes​tchnę​ła,poczymroz​ło​ży​łaar​kusz.
„Dro​gaTori!
Wra​cam do Lon​dy​nu naj​bliż​szym lo​tem. Nie chcia​łem cię bu​dzić, bo spa​łaś bar​-

dzokrót​ko,adozwie​dza​niaprzy​dacisięnowaener​gia”.

Uhm,jak​bymmia​łanatoocho​tęaku​ratte​raz.
„Tori,cie​szęsię,żemo​głemspę​dzićztobątenczas.Odpierw​szychdni,łącz​nie

z tą nocą. Zro​zu​mia​łem, że nie jest nam pi​sa​ne być ra​zem. Na​wet gdy​by​śmy byli
skłon​nispró​bo​wać,niemogęzre​zy​gno​waćzka​rie​ryza​wo​do​wej,bomu​szęsamso​-
biepo​ka​zać,nacomniestać,anieśmiał​bympro​sićcie​bie,że​byśzre​zy​gno​wa​łaze
swo​jejkli​ni​ki.Skar​bie,uwa​żajnasie​bie.Ro​biszwspa​nia​łąro​bo​tę,więcniewąt​pię,
żeoPaniodSer​causły​szęjesz​czenie​raz.Uści​ski,Ben”.

Wszyst​ko schrza​ni​łeś, Ben, Ben​ji albo jak tam ci na imię. Odrę​twia​ła na​wet nie

czu​łabólu,boser​cejejpę​kłonaka​wał​ki.Śmie​chuwar​te,żebyłatakana​iw​na,łu​-
dzącsię,żepo​tra​fiąpo​ko​naćprze​szłość.

Zgnio​tłakart​kę,wrzu​ci​łajądoko​szaipo​wlo​kłasiędoła​zien​ki.
Na​ło​że​niema​ki​ja​żunaopuch​nię​tątwarzwy​ma​ga​łonieladawpra​wy,alewkoń​cu

uzna​ła, że wy​glą​da w mia​rę nor​mal​nie. Wy​pi​ła kawę za​mó​wio​ną u ob​słu​gi, a na​-
stęp​nieopu​ści​łaapar​ta​ment.Zdzi​wi​łasięnawi​dokpla​kiet​kizna​pi​sem„Nieprze​-
szka​dzać”za​wie​szo​nejnadrzwiachodstro​nyko​ry​ta​rza.

–Opie​kuń​czydosa​me​gokoń​ca–burk​nę​ła.
Zmie​sza​łasięzbarw​nymtłu​memnauli​cy,uzna​jąc,żesie​dze​niewpo​ko​juho​te​lo​-

wymiuża​la​niesięnadsobąprzeztrzyna​stęp​nedniniewcho​dziwra​chu​bę.

Jest w Pa​ry​żu, mie​ście swo​ich ma​rzeń, więc musi zwie​dzić jak naj​wię​cej, za​nim

wsią​dziedosa​mo​lo​tuiwró​cidorze​czy​wi​sto​ści.

Wcho​dziłnapo​kładsa​mo​lo​tunapa​ry​skimlot​ni​skuzcięż​kimser​cem.Niebyłgo​-

to​wyzo​sta​wićTori,bywra​caćdoLon​dy​nu.Wca​lenieczułsięwol​ny,alełu​dziłsię,
żetoprzyj​dzie,gdypo​rwiegowirpra​cywkli​ni​ce.

Mimo że sie​dział przy oknie, nie wi​dział pod sobą ka​na​łu La Man​che, bo przed

ocza​mimiałtyl​koob​razTori.Ro​ze​śmia​nej,uskrzy​dlo​nejmi​ło​ścią.

Tori.Jejwzrokpo​ciem​nia​łypo​czu​ciemwinyidrżą​cewar​gi,gdymó​wi​łaodziec​ku.
Po​win​na była go o tym za​wia​do​mić, kie​dy to się sta​ło. To ich dziec​ko, nie jej.

Dziec​kozmie​niaczło​wie​ko​wicałeży​cie.Jegostra​tabyładlaniejszo​kiem,oczym
świad​czyłjejgłos,spoj​rze​nie,czu​łegła​dze​niezło​tejbran​so​let​ki,któ​rąno​si​łakupa​-
mię​cidziec​ka.

Jed​nak naj​bar​dziej go bo​la​ło to, że mu nie po​wie​dzia​ła. Rzu​cił​by wszyst​ko, by

zna​leźćsięprzyniej.Naja​kiśczasza​po​mniał​byoka​rie​rze.

Czykie​dy​kol​wiekdosie​biepa​so​wa​li?Kie​dyśbyłotymprze​ko​na​nyina​dalchciał

wtowie​rzyć,alefak​tymó​wi​łycoin​ne​go.

Czyż​bykie​ro​wa​lisiępo​żą​da​niem,aniemi​ło​ścią?Nie,tonie​moż​li​we.Za​wszebę​-

dzieno​siłjąwser​cu.Je​że​lijed​nakniepo​tra​fiąroz​ma​wiaćoistot​nychspra​wach,to
niemaszan​sy,byzno​wumo​glibyćra​zem.Bownaj​trud​niej​szychchwi​lachoka​za​li
sięosob​ni​ka​mi,któ​rzysięniepo​ro​zu​mie​wa​ją,świa​do​miecośprzedsobąukry​wa​ją.
Ocze​ki​wałodniejtrans​pa​rent​no​ści.

Hi​po​kry​ta.
Takjest.
Ale czy nie prze​ciw​sta​wił się ojcu? Ow​szem. Jed​nak nie po​wie​dział o tym Tori.

Oka​załsiętchó​rzem,niewie​rzyłwsiłęjejuczu​cia.Te​razzno​wujejnieufa.

–Pro​szęza​piąćpasy.
Otrzą​snąłsię.Zaszy​bą,podskrzy​dłem,ma​ja​czy​łyzie​lo​nepolaAn​glii.Ak​tu​al​nie

tu​tajjestjegodom.Odzi​wo,tenwi​dokwca​legonieucie​szył.

Kujegozdzi​wie​niunalot​ni​skupo​wi​tałgoJa​son,ko​le​gazkli​ni​ki.
–Ja​son,coturo​bisz?
–Kon​fe​ren​cjauda​na?–Ja​sonniespie​szyłsięzod​po​wie​dzią.
–Wy​jąt​ko​wo.
–Sły​sza​łem,żezja​wi​łasiętamtwo​jabyłaiżeteżmia​ławy​kładwPa​ry​żu–pal​nął

Ja​sonpro​stozmo​stu.

–Tak,byłaiwNi​cei,iwPa​ry​żu.Spę​dzi​li​śmyra​zemtro​chęcza​su.Nie,niepo​go​-

dzi​li​śmysię.

–Ijaksięztymczu​jesz?–drą​żyłJa​son.
–Ja​son,od​walsię,do​brze?
Ko​le​gawzru​szyłra​mio​na​mi.
–Sa​mo​chódcze​kaprzedwej​ściemgłów​nym.
Ben​tleyzkie​row​cą.Po​dej​rza​naspra​wa.
–Iściekró​lew​skiepo​wi​ta​nie.Cojestgra​ne?
–Po​roz​ma​wia​mywau​cie.
Dzie​sięćmi​nutpóź​niej:
–Ma​xwelldonasniewra​ca.Wy​pi​su​jesięzespół​ki.Jegożonamarakawą​tro​by,

aro​ko​wa​niejestsła​be.

Bensły​szałocho​ro​bieżonyMa​xwel​la,aletocośgor​sze​go,niżpo​dej​rze​wał.
–Niemożewziąćurlo​pubez​ter​mi​no​we​go?
–Może,aleniechce.Ża​łu​je,żeniezre​zy​gno​wałwcze​śniej.–Ja​sonpa​trzyłprzed

sie​bie.

–Tobar​dzoprzy​kre.–Ży​ciejestta​kiekru​che.Uzmy​sło​wiłmutoatakser​caJoh​-

na.Przy​ja​cie​lesąbez​cen​ni.Po​dob​niejakjegobyłażona.

– Je​że​li za ja​kiś czas Ma​xwell zmie​ni zda​nie, to bę​dzie​my się mar​twić do​pie​ro

wte​dy.Nara​ziemu​si​mysza​no​waćjegode​cy​zję.

Amniesięwy​da​wa​ło,żetojamamnaj​go​rzej,zo​sta​wia​jącToriwPa​ry​żu,po​my​ślał

Ben.Naszczę​ściejestsil​naizdro​wa,pozatymwia​do​mo,gdziena​le​żyjejszu​kać,
gdy​byzno​wuza​tę​sk​niłdojejpo​ca​łun​ków.Nara​ziejed​nakcier​piałiczułsięza​gu​-
bio​ny.

Ja​sonkaszl​nął.
–Za​sta​na​wia​li​śmysię,cozro​bićwtejsy​tu​acji.Stądpro​po​zy​cja,że​byśprzy​stą​pił

dona​szejspół​ki.

Hura!Do​piąłswe​go.
Najegomiej​scuToriska​ka​ła​byzra​do​ści.
Roz​sa​dza​łagoduma.Współ​wła​ści​cielkli​ni​kinaHar​leyStre​et.Sie​demlatpoka​-

ta​stro​fie spła​cił dług. Chciał po​wie​dzieć o tym Tori. Naj​pierw jej, po​tem Joh​no​wi
iRi​cie,nako​niecro​dzi​com,przedewszyst​kimojcu.Do​wiedzsię,tato,żeuczci​wość
po​pła​ca.

Py​chajestprzy​wa​rą.
Py​chąkie​ru​jesięoj​ciec.Onie,onniejesttakijakoj​ciec.Napew​no?Tonie​moż​li​-

we.Moż​li​we.Kur​czę,nie​moż​li​we.Zatonapew​nojesttaksamoam​bit​ny.

–Prze​myśltoso​bie.–Wgło​sieJa​so​naza​brzmia​łanutairo​nii.
–Niemu​szę.–Mimotosięwa​hał.
Jestpe​wien,żetegochce?OsiąśćwLon​dy​nienasta​łe?Zre​zy​gno​waćzszan​sypo​-

łą​cze​niasięzTori?Prze​cieżniemadlanichprzy​szło​ści.

–Natopra​co​wa​łem.
–Czy​litak?
–Zde​cy​do​wa​nie.
Po​da​liso​biedło​nie.
–Świet​nie.Wspól​ni​cybędąza​do​wo​le​ni.Za​pra​szamnako​la​cję.Umnie.
Benprzy​jąłodJa​so​nakie​li​szekzszam​pa​nem.
–Totakiskrom​nyto​astmię​dzynamidwo​ma–wy​ja​śniłJa​son.–Kie​dyzja​wi​łeśsię

nain​te​rview,wie​dzia​łem,żesta​wiamnawła​ści​we​goko​nia.

Po​pi​ja​jącszam​pa​na,Benwkoń​cusięuśmiech​nął.Na​glepo​czuł,jaksmu​tekustę​-

pu​jemiej​scera​do​ści.Awan​so​wałdoran​gipart​ne​rawre​no​mo​wa​nejkli​ni​cekar​dio​-
lo​gicz​nejnaHar​leyStre​et!

–Nieza​dzwo​niszdobli​skich,żebyichza​wia​do​mić?–zdzi​wiłsięJa​son.
–Nieomiesz​kam,alenara​zieopi​jamtozjed​nymzewspól​ni​ków.
Ocią​gałsię,po​nie​ważniechciałporazko​lej​nyusły​szećodojca,żemógł​bypo​sta​-

raćsięjesz​czebar​dziej.Sły​szałtoprzezcałeży​cie.

Schro​niłsięprzeddesz​czemwpu​bienie​opo​dalSo​uth​warkBrid​ge.
–Piwopo​pro​szę.
Ro​zej​rzałsiępoha​ła​śli​wejklien​te​li.Ty​dzieńwcze​śniejotejpo​rzesie​dzie​lizTori

przyko​la​cjiprzedspek​ta​klemwMo​ulinRo​uge.Te​razJohn,Ritaorazichdzie​cire​-
zy​du​jąwjegoapar​ta​men​cie,Toriwró​ci​ładoAuc​kland,aonzo​stałpart​ne​remwkli​-
ni​ce.Osią​gnąłcel.

Upiłłykpiwa,alewy​da​łomusięcierp​kie.Piwowpo​rząd​ku,towinajegona​stro​ju.

Po​wi​nienska​kaćzra​do​ści.

Tę​sk​niłdoTori,nicpozatym.Nieza​wia​do​miłjejoawan​sie.Potymli​ście,któ​ry

zo​sta​wiłjejwPa​ry​żu?

Idio​ta.Na​pi​sał,żeniewi​dzimoż​li​wo​ściby​ciara​zem.Sła​byruch.
Smakpiwasięniepo​pra​wiał.
–Cośnietak?–za​nie​po​ko​iłsiębar​man.
–Uhm,po​pro​szęmałąwód​kę.
Tonieal​ko​holwy​wo​łałpo​ro​nie​nie.Od​po​wie​dzial​nyzatojestwy​łącz​nieon,boją

od​trą​cił,za​miastjejza​ufać.

My​ślioTorinieda​wa​łymuspo​ko​ju.
Prze​cieżmożedoniejza​dzwo​nić.Za​raz.
Po​wi​nien? Jak za​re​agu​je na jego głos w słu​chaw​ce? Naj​pew​niej po​wie: Spa​daj

idajmiświę​tyspo​kój.

Wód​kawcho​dzi​łamuzde​cy​do​wa​niele​piej.
Opa​nujsię.Za​dzwo​niszdoniej,po​chwa​liszsię,żezo​sta​łeśpart​ne​rem,po​ga​da​cie

oNi​ceiicoda​lej?Po​wiesz,żetę​sk​nisz?Wy​śmie​jecięisięroz​łą​czy.

–Nadru​gąnóż​kę?
Tak. I na trze​cią. Tyle wy​star​czy. Upi​cie się ni​cze​go nie roz​wią​że. Ese​mes. Od

Tori?

Ja​sne,żenie.
–Cześć,Rito,będęzadwa​dzie​ściami​nut.Przy​nieśćcośnako​la​cję?
– Swój ty​łek. Joh​no​wi przy​da​ło​by się mę​skie to​wa​rzy​stwo, bo ro​dzi​na do​pro​wa​-

dzagodosza​łu.–Wca​leniespra​wia​ławra​że​niazde​ner​wo​wa​nej.

–Nu​dzimusięiuwa​ża,żejużwy​zdro​wiał.
–Nowła​śnie.Cią​gleje​steśwro​bo​cie?
–Nie,wpu​bie.Jakwy​sze​dłemzkli​ni​ki,za​czę​łolać.
–Aha,ro​zu​miem,Tori.Cześć.
Po raz pierw​szy tego dnia się uśmiech​nął. Rita ro​zu​mie, jak bar​dzo mu bra​ku​je

Toriiniekrę​pu​jesięotymmó​wić.Cośprze​oczył?Za​miastbaćsię,żestra​ciszan​-
sę,możepo​wi​nienspró​bo​waćcośztymzro​bić?

ROZDZIAŁJEDENASTY

Podjejnie​obec​nośćepi​de​miagry​pyzdzie​siąt​ko​wa​łaper​so​nelkli​ni​ki,więcprze​ło​-

żo​nowszyst​kieza​bie​gi,aleToriniezgo​dzi​łasię,byod​wo​ła​nowi​zy​typa​cjen​tów.

Dean po​waż​nie się roz​cho​ro​wał i tego po​ran​ka prze​szedł ope​ra​cję z po​wo​du

krwa​wią​ce​gowrzo​dużo​łąd​ka.Do​pie​roprzy​wie​zio​nogonaod​dział.

Le​żałte​raztakspo​koj​nie,żeniebyłowia​do​mo,czyod​dy​cha.Byłooczy​wi​ste,że

od​dy​cha,aleToriwo​la​ła​byzwol​nićpie​lę​gniar​kęisamaczu​waćprzynim.Podru​giej
stro​niełóż​kasie​dzie​lijegoro​dzi​ce.

–Ko​cha​ni,wszyst​kojestwpo​rząd​ku–orze​kła.
–Onjesttakisła​by…–chlip​nę​łamat​ka.–Niewiem,czytymra​zemztegowyj​-

dzie.

–Cotywy​ga​du​jesz?!–fuk​nąłoj​ciec.
– Spójrz na nie​go i przy​po​mnij so​bie, jak wy​glą​dał kil​ka ty​go​dni temu. Na​wet

prze​stałsięuśmie​chać.

Toriwes​tchnę​ła.
–Zpo​wo​duane​miiupły​nietro​chęcza​su,za​nimwró​cidopo​przed​niejfor​my.Ane​-

miaod​bie​raener​gię.Do​stałnowąkrew,więcpo​wi​nienobu​dzićsięwlep​szymna​-
stro​ju.

–Skądtenwrzód?Wrzo​dymajądo​ro​śli,niedzie​ci.
–Napod​sta​wiein​for​ma​cji,ja​kieotrzy​ma​łamole​kach,któ​rebrałprzezostat​nie

dwa lata, po​dej​rze​wam, że to wina ta​ble​tek na ból gło​wy. One czę​sto wy​wo​łu​ją
wrzo​dyżo​łąd​ka,zwłasz​czaudzie​ci.–Dla​cze​goza​le​ciłjele​karzpierw​sze​gokon​tak​-
tu?–Dla​te​goap​te​ka​rzedo​ra​dza​jąza​ży​waćjewtrak​cieje​dze​nia.

– Za​wsze pil​nu​ję, żeby coś zjadł, za​nim weź​mie leki. Za​wsze – wy​ce​dzi​ła przez

zębymat​ka.

– Do​bra in​for​ma​cja jest taka, że przy​czy​ną nie jest urzą​dze​nie wspo​ma​ga​ją​ce

pra​cęser​ca.Jegoser​cepra​cu​jenor​mal​nie.–Dzię​kiBogu.

–Po​win​ni​śmybyćzatowdzięcz​ni–za​uwa​żyłoj​ciec,po​pra​wia​jącsięnakrze​śle.–

Cie​kawje​stem,cojesz​czenascze​ka.

–Możecał​ko​wi​typo​wrótdozdro​wia?–za​su​ge​ro​wa​łaTori.Niebyłopo​wo​du,by

mia​łostaćsięina​czej,aletychdwo​jejesz​czedłu​gosięniezre​lak​su​je.–Przeznaj​-
bliż​sządobęDeanbę​dziepodsta​łąopie​ką.Zrób​cieso​bieprze​rwę.Idź​ciedodomu,
zjedz​ciecośra​zem,prze​śpij​ciesię.–Ko​chaj​ciesięiprzy​po​mnij​cieso​bie,pocoje​-
ste​ściemał​żeń​stwem.

PrzedNi​ceąiBe​nemnieprzy​szło​byjejtodogło​wy.Błę​dembyłospę​dza​niera​zem

wol​nychchwil,alenicbyjejniepo​wstrzy​ma​ło.Ko​cha​łagoidla​te​gobyłanie​ostroż​-
na.

–Będęmiałwy​rzu​tysu​mie​nia,je​że​lipój​dędodomu–szep​nąłoj​ciec.
–Tori,je​ste​śmycibez​gra​nicz​niewdzięcz​ni–ode​zwa​łasięmat​ka.–Dzię​ku​jęza

wszyst​ko.Teżzato,żenasro​zu​miesz.

–Idź​ciejuż–rzu​ci​łasu​ro​wymto​nem,aleoczysięjejśmia​ły.Toogrom​neszczę​-

ście,żemożepo​mócwie​luro​dzi​nom.

Spo​glą​da​ła za ro​dzi​ca​mi De​ana, któ​rzy wy​cho​dzi​li, trzy​ma​jąc się za ręce. Co

przy​nie​siejejprzy​szłość?Ben.Od​da​ła​bywszyst​ko,bymiećgotu​taj,byzna​leźćsię
wjegora​mio​nachiczer​paćznichsiły.

Odkie​dytopo​trze​bu​jeczy​je​gośwspar​cia?!
Od​wie​dziw​szyinnąmałąpa​cjent​kę,Ka​the​ri​ne,po​spie​szy​łazpo​wro​temdoDe​ana.

Jesz​czenako​ry​ta​rzupo​czu​ła,żektośzaniąidzie.Od​wró​ci​łasię.Iza​mar​ła.

–Ben…?
Zezmę​cze​niamamha​lu​cy​na​cje,po​my​śla​ła.Chy​bazabar​dzotę​sk​nięzajegora​-

mio​na​mi. Ury​wa mi się kon​takt z rze​czy​wi​sto​ścią. Ale stał przed nią Ben​ji z krwi
iko​ści.

–Skar​bie,toja.–Przy​tu​liłją.–Wewła​snejoso​bie.
Spoj​rza​ławuko​cha​neciem​neoczy.
–Tak,tochy​baty.
–Och,czynieprze​szka​dza​my?–usły​sza​łagłosmat​kiDe​ana.
–Ależskąd.Todok​torBenWells,kar​dio​logzLon​dy​nu.Ben,opo​wia​da​łamcioDe​-

anie,atojegoro​dzi​ce.

–Wy​mie​ni​li​ścieurzą​dze​nie?–Wi​ta​jącsięznimi,zwró​ciłsiędoTori.
–Nie.–Wy​ja​śni​ła,coza​szło,czu​jącsięprzy​tło​czo​napy​ta​nia​mikłę​bią​cy​misięjej

wgło​wie.Dla​cze​goBenjesttu​taj?Zkrót​kąwi​zy​tą?Boza​cho​ro​wałktośzro​dzi​ny?
Cosiędzie​je?–Ben,prze​pra​szam,aledokoń​cadniabędęza​ję​ta.

–Sły​sza​łemowa​szychchwi​lo​wychkło​po​tachka​dro​wych.Przy​dasięwampo​moc

wroz​ła​do​wa​niutejko​lej​kiwpo​cze​kal​ni?

By​ło​bysu​per.
–Mógł​byś?Kie​dyprzy​le​cia​łeś?Zdą​ży​łeśsięwy​spać?
–Mamwra​że​nie,żeje​stemmniejzmę​czo​nyodcie​bie.–Po​gła​dziłjąpopo​licz​ku.–

Wy​lą​do​wa​łemosiód​mejrano,więcmia​łemczassięprze​spać.Wsa​mo​lo​cieteżspa​-
łem.

– Czuj się za​trud​nio​ny, bo mam wra​że​nie, że ro​bię dwa kro​ki do przo​du i trzy

wstecz.

–Upo​ra​mysięztym,apo​tempo​roz​ma​wia​my.–Do​tknąłjejłok​cia.
Po​roz​ma​wia​my?Cośno​we​go.
–Dzię​ki.Bar​dzosięnamprzy​dado​dat​ko​wapararąk.Gdy​bynieto,żemaszjuż

pra​cęnadru​gimkoń​cuświa​ta,odrazubymciętuza​trud​ni​łanasta​łe.

Gdyru​szyłzapie​lę​gniar​kądowol​ne​goga​bi​ne​tu,pa​trzy​łazanimprze​peł​nio​nana​-

dzie​ją.

Ja​kiśczaspóź​niejza​sta​łagoprzyłóż​kuDe​ana,po​grą​żo​ne​gowroz​mo​wiezCon​-

ra​dem.

–Wi​dzę,żezna​leź​li​ściewspól​nyję​zyk.–Się​gnę​łapokar​tępa​cjen​ta.–Wszyst​ko

wpo​rząd​ku.Dean,czu​jeszsięle​piej?

–Tak.Jaksięobu​dzi​łem,roz​ma​wiałzemnądok​torBen.Mapanija​kieświa​do​mo​-

ściodMa​elee?

–Tak,do​sta​łame-ma​ilaodjejle​ka​rza.Ma​eleedo​cho​dzidosie​biepoope​ra​cji.

Przezcałyczasczu​łanaso​biewzrokBena.
Na​le​ża​ło​bysiędo​wie​dzieć,pocoprzy​le​ciał.Gdy​byniebyłatakasko​na​na…
–Cotynato,że​by​śmyjużstądwy​szliipo​je​cha​lidodomu?Con​radzro​biwie​czor​-

nyob​chód,awnocybę​dziepodte​le​fo​nem.Czy​lina​resz​ciebędęmo​głasięwy​spać.
–Potym,jakpo​roz​ma​wia​my.Możele​piejprzed?

– Cze​mu nie? – Uśmiech​nął się. – Pod wa​run​kiem że po​pro​wa​dzę, bo ty się do

tegoniena​da​jesz.

Wrę​czy​łamuklu​czy​ki.Podro​dzezadamukil​kapy​tań,apo​tempój​dziespać.
Co in​ne​go pla​ny, a co in​ne​go ich re​ali​za​cja. Obu​dzi​ła się, gdy par​ko​wał pod do​-

mem.

– Śpio​chu, wy​sia​daj. – Po​mógł jej wstać z fo​te​la. – Marsz do domu. Za​mó​wi​łem

piz​zę.Za​raztubę​dzie.

–Nieje​stemgłod​na.–Tyl​kozmę​czo​na.
–Niewol​nopra​co​waćtylego​dzinbezprze​rwy.–Kie​dyunio​słabrwi,do​dał:–Tak,

wiem,codzi​siajja​dłaś.Pra​wienic.

Zna​lazłsięwichmiesz​ka​niuporazpierw​szyoddnia,kie​dysięwy​pro​wa​dził.Te​-

raztojejdom,alemiesz​ka​litupoślu​bie,ra​zemjewy​bra​li.Pocotuprzy​le​ciał?

Topy​ta​nienieda​wa​łojejspo​ko​ju,bodru​gie​goroz​sta​niabynieprze​ży​ła.
WholuwzrokBenapadłnazdję​cie,któ​reimzro​bi​ławMo​ulinRo​uge.
–Je​steśnanimosza​ła​mia​ją​copięk​na–za​uwa​żył,przy​po​mi​na​jąc,cowy​da​rzy​łosię

pospek​ta​klu.

Nie​malwtejsa​mejchwi​liku​rierdo​star​czyłpiz​zę.
Przydru​gimka​wał​kusze​ro​koziew​nę​ła.Nicizpo​waż​nejroz​mo​wy.
–Idźpodprysz​nic.–Pchnąłjąlek​kowstro​nęła​zien​ki.
–Odkie​dypo​tra​fisztaksięsza​ro​gę​sić?–mruk​nę​ła,wlo​kącsiędoła​zien​ki.
Ben​jijesttu​taj.Cotozna​czy?
Ni​g​dy nie była tak sko​na​na, na​wet na sta​żu. Za​snę​ła, opar​ta o ścian​kę ka​bi​ny

prysz​ni​co​wej.

–Tori,poradołóż​ka.–Do​tknąłjejra​mie​nia,zaj​rzaw​szydoniejza​nie​po​ko​jo​ny.
–Ben​ji?
–Ktoinnymiał​bybyćztobąwła​zien​ce?
–Pa​damznóg.
–Wi​dzę.–Za​cząłjąwy​cie​rać,wy​braw​szynaj​bar​dziejpu​szy​styręcz​nik.
–Jakdłu​gosiętuza​trzy​masz?–za​py​ta​ła,wy​cho​dzącnamatęprzedka​bi​ną.
–Wró​ci​łemnado​bre.
–Su​per.–Nado​bre?Cotozna​czy?
–Tori,niewra​camdoLon​dy​nu.
–Apra​ca?–Skupsię,onmówicośważ​ne​go.
–Nie​daw​nomijąza​pro​po​no​wa​łaś,niepa​mię​tasz?
–Niewy​głu​piajsię!By​ła​bymza​chwy​co​na,gdy​byśdo​łą​czyłdomo​jejkli​ni​ki,alety

pra​cu​jeszwLon​dy​nie.

Wziąłjąnaręceiza​niósłdosy​pial​ni.
–Zło​ży​łemre​zy​gna​cję.Pro​po​no​wa​nomipart​ner​stwo,aleniesko​rzy​sta​łem.
Tojąobu​dzi​ło.
–Jakto?!Cięż​konatoha​ro​wa​łeś,nani​czymtakbar​dzocinieza​le​ża​łojakwła​-

śnienatym.

Wpa​try​wałsięwniąpło​ną​cymwzro​kiem.
– Czy zda​rzy​ło ci się tak bar​dzo skon​cen​tro​wać na osią​gnię​ciu jed​ne​go celu, że

stra​ci​łaśzoczuinneniemniejważ​nespra​wy?

–Tak.–Nakli​ni​ce.Aletakibyłjejza​miar.Żebyonimza​po​mnieć.

Kil​kadnipóź​niej,gdywró​ciłzkli​ni​kidodomu,po​wi​tałgosma​ko​wi​tyza​pachla​za​-

nii,aToripo​da​łamukie​li​szekwina.

–Mo​żeszmipo​wie​dzieć,dla​cze​gowte​dywPa​ry​żuzo​sta​wi​łeśmitenlist?Niemo​-

głeśsięnor​mal​niepo​że​gnać?Bar​dzomnietoza​bo​la​ło.

–Tori,prze​stra​szy​łemsię.Otwo​rzy​li​śmyprzedsobąser​ca,alezabar​dzotkwi​łem

wprze​szło​ściiniewie​rzy​łem,żezno​wumo​że​mybyćra​zem.Tobyłbłąd.

–Cosięzmie​ni​ło?Dla​cze​good​rzu​ci​łeśpro​po​zy​cjęprzy​stą​pie​niadospół​ki?
–Bowporęotrzeź​wia​łem.Jakjużopa​dłapierw​szara​dość,zro​bi​łemra​chu​neksu​-

mie​niaiosta​tecz​niedomniedo​tar​ło,żeokej,je​stemzłyzpo​wo​dudziec​ka,aleod​-
rzu​ca​nieztejprzy​czy​nyszan​sy,żebybyćztobą,by​ło​byzbrod​nią.

Mil​cza​ła.
To do​brze czy źle? Cze​kał ze ści​śnię​tym żo​łąd​kiem. A je​że​li ona nie ze​chce dać

mudru​giejszan​sy?Nocóż,je​że​lidamukopa,przy​naj​mniejbę​dziemógłso​biepo​-
wie​dzieć,żesięsta​rał.

–Ko​chamcię,więcza​da​łemso​biepy​ta​nie,dla​cze​goztobąnieje​stem.–Torisię

nieod​zy​wa​ła.–Ko​chamciętakbar​dzo,żechcęza​cząćodnowa.Ztobą,wno​wej
pra​cy.Chcęza​ło​żyćztobąro​dzi​nę.Tymra​zemwiem,cojestmoimprio​ry​te​tem.–
Wy​star​czy.Czuł,jakpotspły​wamupople​cach.Te​razwszyst​kowrę​kachTori.

–Je​steśtegoab​so​lut​niepew​ny?
–Tori…–Za​schłomuwustach.Od​wa​żyłsięująćjejtwarzwdło​nie.–Je​stemtu

dlacie​bie.Ztwo​je​gopo​wo​du.WNi​ceiiPa​ry​żuzro​zu​mia​łem,dokogona​le​żymoje
ser​ce.Ko​chamcię.Ni​g​dynieprze​sta​łem.

–Ben​ji…–Łzyspły​wa​łyjejpopo​licz​kachnajegopal​ce.–Chcia​łamoto​bieza​po​-

mnieć.My​śla​łam,żemisięuda​ło,aletyl​koso​bietowma​wia​łam.Wy​cho​dzączacie​-
bie,naza​wszeod​da​łamciser​ce.

Ka​mieńspadłmuzser​ca.Po​ca​ło​wałją.
–Ben​ji,wi​tajwdomu–wy​szep​ta​ła.
Do​stałszan​sę.Przy​siągłso​bie,żetymra​zembę​dzieostroż​niejtrak​to​wałjejuczu​-

cie.Ja​sne,nieobę​dziesiębezpro​ble​mów,alete​razra​zembędąimsta​wia​liczo​ło.

Bezsło​wapo​pro​wa​dzi​łagodosy​pial​ni.

Sześćmie​się​cypóź​niej

Szep​nąłjejdouchacoś,cowy​wo​ła​łoru​mie​niecnajejpo​licz​kach.Lek​koszturch​-

nę​łagowbok.

–Pre​zentślub​nydo​sta​jesiędo​pie​ropoślu​bie.
Jęk​nął.
–Mu​szęcze​kać,ażwy​mie​ni​mysięob​rącz​ka​mi,zje​myko​la​cjęzpię​ciudańwPor​-

ci​ni’siprze​tań​czy​mypółnocy?

–War​to,obie​cu​ję.
Roz​sa​dza​łająra​dość,bozachwi​lęmia​łaporazdru​gipo​ślu​bićuko​cha​ne​gomęż​-

czy​znę. Tym ra​zem na za​wsze. Mimo że wy​do​ro​śle​li i się zmie​ni​li, na​dal byli tą
samąza​ko​cha​naparą.

–Na​zy​wa​cietoskrom​nąuro​czy​sto​ścią?–Pod​szedłdonichJohnzRitąidwie​ma

có​recz​ka​mi.

–Torilubiroz​mach–wy​ja​śniłześmie​chemBen.–Opróczro​dzi​nyiprzy​ja​ciółza​-

pro​si​łachy​bacałyper​so​nelkli​ni​kiorazwszyst​kiedzie​cia​ki,któ​rele​czy​ła.

– Prze​sa​dzasz. – Uśmiech​nię​ta ro​zej​rza​ła się po ze​bra​nych. Przy​by​li wszy​scy

opróczjed​nejoso​by.

OpróczojcaBena,któ​ryniemógłsiępo​go​dzićzmy​ślą,żeToriwra​cadoro​dzi​ny.

Benniezni​żyłsię,bygopro​sić,więcmat​kaprzy​je​cha​łasama.Chy​bapo​sta​wi​łamu
się po raz pierw​szy w ży​ciu. Na pew​no nie miał po​ję​cia, ile cza​su raz w ty​go​dniu
spę​dza​łazTorinaka​wiealbowy​bie​ra​jączniąubran​kadladziec​ka.

Toriprzy​ło​ży​ładłońdolek​koza​okrą​glo​ne​gobrzusz​ka.Jaksięmasz,ma​leń​stwo?
Benob​jąłjąwta​lii.
– Dla​cze​go tak dłu​go trze​ba na nie cze​kać? Ja już bar​dzo bym chciał zo​ba​czyć

mojedziec​ko.

–Je​steśnie​cier​pli​wynietyl​kowtejkwe​stii–po​wie​dzia​łazuśmie​chem.
–Wo​bectegoczymprę​dzejza​czy​naj​my.–Za​kla​skał,byuci​szyćgo​ści.–Za​pra​sza​-

mynana​brze​że.Po​sta​raj​ciesiępo​spie​szyć,bojużniechcędłu​żejcze​kać,ażpo​ślu​-
biętępięk​ność.Imprę​dzejza​ła​twi​myfor​mal​no​ści,tymprę​dzejza​cznie​mywe​se​li​-
sko.

Po​chy​liłsiękuTori.
–Dla​cze​goza​mó​wi​łaśpięćdań?–szep​nął.–Jed​nobyniewy​star​czy​ło?Po​my​ślą,

żeniechceszpójśćzemnądołóż​ka.

–Ni​cze​gobar​dziejniepra​gnę,alelu​bięka​zaćcicze​kać.
–Ko​bie​to,cze​kamsie​demlat.
Cotamszmin​ka!Wspię​łasięnapal​ce,żebyna​mięt​niegopo​ca​ło​wać.Roz​dzie​li​li

ichdo​pie​roRitaiJohn.

–Chodź​cie,po​dob​nonaprzy​sta​nibę​dzieja​kiśślub–po​wie​działJohn.–Niechce​-

mytegoprze​ga​pić.

–Toniedopo​my​śle​nia.–Toriwzię​łaBenapodra​mię.–Wy​klu​czo​ne.

Ty​tułory​gi​na​łu:Reu​ni​tedin…Pa​ris!
Pierw​szewy​da​nie:Har​le​qu​inMills&BoonLi​mi​ted,2015
Re​dak​torse​rii:EwaGo​dyc​ka
Ko​rek​ta:Ur​szu​laGo​łę​biew​ska

©2015bySueMac​Kay
©forthePo​lishedi​tionbyHar​per​Col​linsPol​skasp.zo.o.War​sza​wa2016

Wy​da​nieni​niej​szezo​sta​łoopu​bli​ko​wa​nenali​cen​cjiHar​le​qu​inBo​oksS.A.
Wszyst​kie pra​wa za​strze​żo​ne, łącz​nie z pra​wem re​pro​duk​cji czę​ści lub ca​ło​ści dzie​ła w ja​kiej​kol​wiek for​-
mie.
Wszyst​kiepo​sta​ciewtejksiąż​cesąfik​cyj​ne.
Ja​kie​kol​wiekpo​do​bień​stwodoosóbrze​czy​wi​stych–ży​wychiumar​łych–jestcał​ko​wi​cieprzy​pad​ko​we.
Har​le​qu​in i Har​le​qu​in Me​di​cal są za​strze​żo​ny​mi zna​ka​mi na​le​żą​cy​mi do Har​le​qu​in En​ter​pri​ses Li​mi​ted
izo​sta​łyuży​tenajegoli​cen​cji.
Har​per​Col​lins Pol​ska jest za​strze​żo​nym zna​kiem na​le​żą​cym do Har​per​Col​lins Pu​bli​shers, LLC. Na​zwa
iznakniemogąbyćwy​ko​rzy​sta​nebezzgo​dywła​ści​cie​la.
Ilu​stra​cjanaokład​cewy​ko​rzy​sta​nazazgo​dąHar​le​qu​inBo​oksS.A.
Wszyst​kiepra​waza​strze​żo​ne.

Har​per​Col​linsPol​skasp.zo.o.
02-516War​sza​wa,ul.Sta​ro​ściń​ska1B,lo​kal24-25

www.har​le​qu​in.pl

ISBN:978-83-276-2202-0

Kon​wer​sjadofor​ma​tuMOBI:
Le​gi​miSp.zo.o.

Spistreści

Stronatytułowa
Rozdziałpierwszy
Rozdziałdrugi
Rozdziałtrzeci
Rozdziałczwarty
Rozdziałpiąty
Rozdziałszósty
Rozdziałsiódmy
Rozdziałósmy
Rozdziałdziewiąty
Rozdziałdziesiąty
Rozdziałjedenasty
Stronaredakcyjna