Nowe czasopisma literackie lat 90. (np. „bruLion”, „Czas Kultury”, „FA-art”, „Kre- sy”, „Nowy
Nurt”)
➔
materiały: roczniki wybranych czasopism (do przejrzenia)
➔
opracowania: P. Czapliński: Niezależność (O dziedzictwie „bruLionu”)W: tegoż: Ruchome
marginesy. Szkice o literaturze lat 90.). Kraków 2002, s. 43-59;
Jest to tekst o dziedzictwie, czyli nie o historii bruLionu (jak podkreśla sam autor), czyli o tym, co z
jego historii przetrwało.
Dziedzictwo pisma składa się z czterech ofert:
1. instytucjonalnej
2. komunikacyjnej
3. programowej
4. strategicznej
ad.1.
To te aktywności, które dodały czasopismu popularności, to bruLion(bL) poza bruLionem:
•
biblioteka bL: trzydzieści tomików poetyckich wyd. w trzech seriach (fioletowej, białej i
kolorowej)
•
audycja w Radiu Kolor p.t. „Ultrafiolet”
•
cykliczne audycje telewizyjne „AlternaTiVa” i „Dzyndzylyndzy”+ kasety VHS
•
projekt wejścia do Internetu
U schyłku lat '80 praktycznie żadne pismo nie miało szans na szersze zaistnienie w mediach, bL się
to udało.
ad.2.
Historia pisma (skrót):
•
-powstanie 1986 r w Karkowie (czas „dogorywania” komunizmu)
•
-pierwszy nr przygotowali: R.Tekieli, O.Okoniewska, K.Krakowiak, B.Serafin
•
-początkowo (1986-88) było to pismo redagowane kulturalnie, ostentacyjnie estetyzujące;
Drukowali teksty autorów niewyrażających idei, niezaangażowanych, pojawiają się teksty
„młodych” i „starych”, „uznanych” i „nieznanych”
ciekawostki co do numerów bL:
•
4 nr zawiera między innymi teksty:
▪
„Obrzydzenie” -Radosław Smutny- na temat stanu czasopism;
▪
recenzja J'acceusa METa dot.tomów poezji Gwido Zalatkesa (Piosenka o
zdradzie i inne wiersze” 1987)
▪
teksty te sprowokowały „starszych” do dyskusji
•
nr 4-9 były autentyczne i stanowiły agorę dla światopoglądowych sporów;
•
nr 9 – pojawia się uznany za pornograficzny tekst Bataille'a „Historia oka”
•
nr 14/15 (1990) pierwszy nr nadziemny
ad.3.
Większość komentatorów stwierdza, że pismo nie miało programu, choć dorobiło się strategii.
➔
Czapliński program bL nazywa „projektem maksymalizacji uczestnictwa w kulturze”
➔
program „sformuowany” istniał w postaci szczątkowej w krótkiej deklaracji „Cele Fundacji
bruLionu” w której redaktorzy określili zmiany pisma jako:
1. niwelowanie przepaści między słowem publicznym a prywatnym;
2. uczesniczenie w próbie powołania do życia nowego modelu kultury
intelektualnej, opratego na zasadach wolności, skojarzeń, wolności
artykulacji i na swobodzie w wyznaczaniu sobie celów.
BRULION JAKO TYTUŁ:
•
to coś „na brudno” i „na gorąco”
•
bazgroły, mające piętno indywidualnego charkateru pisma
•
to zapis przeciwstawny np. „zeszytom”, „literaturze”, „książce” itp.
•
to forma nieoficjalna, nieretuszowana ale prywatna i autentyczna
•
w nr 19 dołożono podtytuł „PISMO NOSEM”
gra słów:
•
nosem czyli „na czuja”
•
„czuć pismo nosem” - wyczuwać zagrożenie
•
„grać na nosie” - kpina drwiny
•
pismo robione dużym nakładem pracy - „padać na nos ze zmęczenia”
Program maksymalizacji udziału w kulturze oznaczał przede wszystkim wyprowadzenie z
undergroundu estetycznego licznych doświadczeń, przeżyć, praktyk uważanych za niższe, gorsze,
niekulturalne, mało wartościowe, haniebne:
•
rock, pornografia, narkotyki, rasizm, okultyzm, magia,
homoseksualizm, odmienne stany świadomości, cyberpunk
•
bL prezentuje je po to, by nadać im równe prawa w stosunku do
każdej innej działalności (próba zniesienia hierarchii)
ad.4.
Strategia bL słóży przedefiniowaniu uczastnictwa w kulturze
➔
polega to na tym, że wszystko co się czyni, jest tworzeniem kultury;
➔
takie założenia niosły ze sobą rezygnację z wszelkiego kategoryzowania, siatki pojęć, którymi
posługiwano się dotąd; bL posługuje się szeregiem nowych chwytów i mechanizmów, które
współtworzą jego strategię:
▪
skandal, polegający na zderzeniu znanych semantyk bądź doprrowadzeniu ich do
paroksyzmu i autokompromitacji (np. komunistycznym językiem wyrażone potępienie
dla grafitti)
▪
wieloznaczność prowokowana i podtrzymywana,
▪
równoczesne wypowiadanie sprzecznych sądów i podejmowanie sprzecznych działań
(niektórzy z bL nazywali to „nową wolnością”, w normalnym języku jest ro cynizm)
▪
publikowanie wypowiedzi skrajnych i nieumotywowanych bez komentarza ze strony
redakcji
▪
wypracowanie nowych reguł porozumiewania,zmierzających do uświadomienia i
zlikwidowania uprzedzeń obyczajowych
•
tej „komunikacji bez uprzedzeń”nieudało się zrealizować,
•
w ramach nowych reguł, czytelnik miał sam komentować
dochodzić do wniosku jaka jest wymowa światopoglądowa
teksu,
▪
nonokonformizm bL: wyrażał się w odwadze odnajdywania własnej drogi do
rzeczywistości,poszukiwaniu swejej alternatywy, tworzeniu trzeciej strony w sporze
dwóch stron;
•
dziś polega na czymś dokładnie przeciwnym: w kulturze
pluralistycznej trzeba mieć odwagę, by zdobyć się na
określoność,na deklarację polityczną czy religijną, na
wyznaczenie sobie centrum;
bL dziś znajduje się w stanie „rozproszenia”
✔
dziedzictwo strategiczne i programowe dziś sięjuż nie sprawdza z powodu zmian
kulturowych;
✔
dziedzictwo instytucjonalne zostało „pożarte” przez medialność;
✔
dziedzictwo komunikacyjne (patronowanie kulturze plifonicznej) zostało roztrwonione w
kolejnych numerach przypominających antologie ekscentryzmów;
„NAJISTOTNIEJSZYM DZIEDZICTWEM bRULIONU JEST WOLNOŚĆ […] osiągana dzięki
penetrowaniu nowych obszarów, dzięki odwadze poszukiwania wartości poza uznanymi
hierarchiami, dzięki „nieprzysiadalności”, dzięki szukaniu języków, które nie fałszowałyby
indywidualnych sposobów doświadczania świata. Ta „wolność”, którą bryLion odnajdywał i gubił ,
rozdawał i sprzedawał, wydaje się jedynym dziedzictwem nadal do wzięcia.”
Leksykon pism społeczno- kulturalnych w Polsce. Red. J. Gałuszka, G. Maroszczuk, A. N
ęcka. Katowice 2009 [hasła dot. wybranych czasopism].