Leczenie homeopatyczne przewlekłych chorób zwyrodnieniowych

powstałych w następstwie zaburzeń przemiany materii

Rainer GOTTWALD, Michael WEISER

Bühl

Słowa kluczowe: medycyna antyhomotoksyczna, badanie kohortowe, Coenzyme
compositum, przewlekłe schorzenia zwyrodnieniowe, homeopatia

Key words: antihomotoxic medicine, surveillance study, Coenzyme compositum ampoules,
chronic-degenerative diseases, homeopathy

Streszczenie

W ramach prospektywnego badania homeopatycznego leku antyhomotoksycznego
Coenzyme compositum oceniano 498 pacjentów z różnymi schorzeniami ostrymi i
przewlekłymi, u których występowały blokady enzymatyczne i inne zaburzenia funkcji
enzymów. W ciągu 2 tygodni od początku leczenia u co trzeciego chorego stwierdzono
ogólną poprawę swoistych objawów. W 21% przypadków wynik leczenia oceniano jako
„bardzo dobry”, a u 58% jako „dobry”. Nie stwierdzano żadnych działań niepożądanych.

Summary

A total of 498 patients with different acute and chronic diseases was observed by means of
a surveillance study with the homeopathic antihomotoxic preparation Coenzyme
compositum ampoules. The majority of these patients had a bloc-ked enzymatic system or
a deficiency of the enzymatic function. A global amelioration of the specific symptoms was
observed two weeks after the beginning of the treatment for a third of the patients. The
success of the therapy for all patients treated was assessed as „very good” in 21% of the
cases and as „good” in 58%. No adverse drug reactions were registered.

Wprowadzenie

Przewlekłe choroby zwyrodnieniowe mogą wynikać z zaburzeń mechanizmów
komórkowych. Wskutek wypadnięcia lub ograniczenia przebiegu jednej z reakcji w całej
kaskadzie przemian biochemicznych (np. z powodu wpływów środowiska) może dojść do
zaburzenia przebiegu całego łańcucha reakcji [1, 2]. W ten sposób środowisko może
negatywnie wpływać na złożony system regulacyjny całego ustroju. Wiele reakcji
enzymatycznych wymaga obecności koenzymów – cząsteczek, które zajmują centralne
miejsce w procesach przemiany materii i umożliwiają wymianę aktywnych grup
chemicznych pomiędzy różnorakimi reakcjami metabolizmu.
Wychodząc z założenia, że najsłabszym punktem łańcucha przemian biochemicznych jest
ilość produktu końcowego, celem leczenia produktami przemian pośrednich w postaci leku
homeopatycznego jest wyrównanie niedoborów spowodowanych blokadami
enzymatycznymi i dzięki temu odtworzenie prawidłowego przebiegu dalszych reakcji
metabolicznych. Dzięki temu możliwe jest też odblokowanie czynności enzymów i komórek.
Szczególne znaczenie wśród procesów przemiany materii ma cykl Krebsa, który jest ściśle
powiązany z wieloma łańcuchami przemian.
W niektórych warunkach za pomocą kombinacji katalizatorów, koenzymów i produktów
pośrednich możliwe jest leczenie takich zaburzeń przemiany materii, jak blokady na
poziomie jednej lub wielu reakcji enzymatycznych, niedoczynność organelli komórkowych,
zaburzenia transportu przezbłonowego lub inne dysfunkcje procesów regulacyjnych.

Substancje zawarte w tych lekach przypuszczalnie wpływają na regulację przebiegu reakcji,
prowadząc do pokonania blokad enzymatycznych i do zwiększonego wydalania toksycznych
metabolitów. Wprowadzenie leków jest wskazane szczególnie w przewlekłych chorobach
zwyrodnieniowych, również jako terapia wspomagająca [1,2].
Preparatem złożonym z takich właśnie koenzymów, pośrednich metabolitów i pierwiastków
śladowych, stosowanym od lat z różnych wskazań, jest Coenzyme compositum (producent:
Biologische Heilmittel Heel GmbH, Baden-Baden) (tab. 1). Celem niniejszego badania było
zebranie dalszych danych dotyczących rutynowego stosowania tego preparatu w praktyce.

Metodyka

Aby ocenić i udokumentować przydatność terapeutyczną i tolerancję preparatu w
warunkach rutynowej praktyki, nie zastosowano ścisłych kryteriów włączających bądź
wykluczających. Do celów opisowych populacji chorych zebrano m.in. następujące dane:

– dane demograficzne,
– rozpoznanie,
– czas trwania choroby i ewentualne wcześniejsze leczenie,
– dawkowanie i sposób podania preparatu Coenzyme compositum,
– inne stosowane leki,
– czas trwania leczenia

W celu oceny przydatności terapeutycznej i tolerancji Coenzyme compositum rejestrowano
następujące parametry:

– czas wystąpienia pierwszych objawów poprawy,
– wyniki leczenia w ocenie lekarza według skali: bardzo dobry = całkowity brak
objawów, dobry = wyraźna poprawa, zadowalający = umiarkowana poprawa, brak efektu
= stan bez zmian lub pogorszenie,
– objawy niepożądane,
– ogólna tolerancja leku w ocenie lekarza w skali: znakomita, dobra, średnia, zła.

Analiza statystyczna uzyskanych danych polegała na obliczeniu bezwzględnej i względnej
częstości objawów.

Wyniki

Pacjenci

Zebrano dane 498 pacjentów (60% stanowili mężczyźni). Najliczniejsze grupy wiekowe: od
41 do 50 lat (21%), od 51 do 60 lat (21%) i od 61 do 70 lat (20%). Leczenie
przeprowadzało 53 lekarzy rodzinnych w Niemczech. Badanie trwało 9 miesięcy.
Najważniejsze grupy wskazań, z jakich zalecano preparat, to:

– pobudzenie zablokowanych układów enzymatycznych w chorobach zwyrodnieniowych
(n=303),
– defekty enzymatyczne (fazy komórkowe) (n=181),
– inne choroby/objawy (n=98).

Chorobę podstawową stanowiły schorzenia z kręgu reumatyzmu (np. choroba
zwyrodnieniowa stawów, reumatyzm tkanek miękkich), schorzenia zapalne (np. zapalenie
jelita grubego, zapalenie stawu, zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie żołądka,
zapalenie zatok, zapalenie oskrzeli) i choroby nowotworowe (np. rak piersi, rak płuc, rak

stercza) (tab. 2). W trakcie badania chorych stwierdzano również takie schorzenia jak:
trądzik (ICD-10: L70.9), łuszczyca (ICD-10: L40.9), pyłkowica (ICD-10: J30.1) i stany
wyczerpania (ICD-10: R53.
U co drugiego pacjenta leczonego z powodu podstawowego wskazania, jakim były
przewlekłe choroby zwyrodnieniowe, czas trwania leczenia wynosił ponad 6 miesięcy.
Spośród innych leków, które stosowano przed rozpoczęciem leczenia
antyhomotoksycznego, wymienić należy leki przeciwreumatyczne, przeciwbólowe i
antybiotyki.

Leczenie

Do zalecanego przez producenta dawkowania 1-3 ampułek w tygodniu lekarze zastosowali
się w 98% przypadków. W większości przypadków (60%) lek podawano domięśniowo (23%
– s.c., 11% – i.v., 5% – p.o.). Zgodnie z przewlekłym charakterem schorzenia, z powodu
którego stosowano lek, preparat podawano przez kilka tygodni lub miesięcy (1-2 miesiące
– 36%, 3-4 miesiące – 25%, > 4 miesięcy – 11%). Z reguły Coenzyme compositum
stosowany był w połączeniu z inną, konwencjonalną terapią (farmakoterapia,
fizykoterapia). W ramach standardowej farmakoterapii w zależności od rodzaju choroby
stosowano takie leki, jak środki przeciwbólowe, preparaty minerałów, leki żołądkowo-
jelitowe, cytostatyki, leki immunosupresyjne, leki przeciwzapalne. Równolegle podawano
niekiedy inne homeopatyczne leki antyhomotoksyczne (np. Traumeel S, Lymphomyosot,
Engystol, Hepar compositum, Solidago compositum, Ubichinon compositum, Psorinoheel,
Galium-Heel). W ramach wspomagającej fizykoterapii stosowano rehabilitację ruchową,
masaże, drenaż limfatyczny, kinezyterapię i krioterapię.

Tolerancja

W czasie trwania badania nie zaobserwowano żadnych działań niepożądanych po
zastosowaniu preparatu Coenzyme compositum. Biorący udział w badaniu lekarze ocenili
tolerancję leku w większości pozytywnie (znakomita – 65%, dobra – 34%).

Wyniki leczenia

Czas wystąpienia oznak poprawy w czasie leczenia uznano za parametr oceny skuteczności
terapeutycznej leku. Pierwszorazową poprawę w ciągu 1 tygodnia leczenia zanotowano u
14% pacjentów, po 1 – 2 tygodniach – u 21%, a po 2 – 4 tygodniach – u 32% chorych.
Inny parametr oceny prowadzonej terapii polegał na określeniu wyniku leczenia przez
lekarza. W tej klasyfikacji uzyskano w większości wyniki „bardzo dobre” (21%) i
„dobre” (58%) – patrz ryc. 1.

Wnioski

Preparat Coenzyme compositum zawiera m.in. tzw. katalizatory pośrednie, którym
zawdzięczamy duży potencjał leku w odblokowywaniu systemów reakcji i defektów
enzymatycznych. Blokady i defekty enzymatyczne występują często w przewlekłych
schorzeniach zwyrodnie-niowych. W takich przypadkach uzasadnione jest stosowanie
preparatów zawierających odpowiednie ilości składników witaminowych, koenzymów,
metali i pośrednich produktów przemiany materii. Leki takie umożliwiają prowadzenie
leczenia przyczynowego na poziomie komórkowym, którego celem jest odtworzenie
prawidłowego przebiegu „wykolejonych” reakcji przemiany materii [1]. O celowości takiej
terapii przekonują nas także inne badania, np. z zastosowaniem NADH w zespole
przewlekłego zmęczenia lub koenzymu Q w chorobach zwyrodnieniowych układu
nerwowego [3, 4].
Skład preparatu Coenzyme compositum predestynuje go do stosowania w przypadkach
chorób reumatycznych i zapalnych. W niniejszym badaniu większość poddanych leczeniu
chorych zostało zaklasyfikowanych do grupy wskazań: pobudzenie zablokowanych układów
enzymatycznych w chorobach przewlekłych i zaburzeniach czynności enzymów (fazy
komórkowe). Rodzaj schorzenia wskazywał na konieczność długotrwałego leczenia. W

przypadku większości chorych liczono się z wie-lotygodniową kuracją. Uzyskane wyniki
pozwalają wyciągnąć wniosek, że Coenzyme compositum jest preparatem skutecznie
pobudzającym procesy przemiany materii, przydatnym do wspomagającego leczenia
przewlekłych schorzeń zwyrodnieniowych.

Piśmiennictwo

1. Schmid F., Rimpler M., Wemmer U.: Antihomotoxische Medizin, Band I: Grundlagen,

Klinik, Praxis. Aurelia, Baden-Baden 1996;123-32.

2. Schmid F., Hamalcik P.: Antihomotoxische Medizin, Band 2: Homöopathische

Antihomotoxika. Aurelia, Baden-Baden 1996;144-5.

3. Forsyth L.M., Preuss H.G. et al.: Therapie effects of oral NADH on the symptoms of

patients with chronic fatigue syndrome. Ann. Allergy Asthma Immunol. 1999;82
(2):185-91.

4. Beal M. F.: Coenzyme Q10 administration and its potential for treatment of

neurodegenerative diseases. Biofactors 1999;9(2-4):261-6.

Adres autora:

Dr. Michael Weiser

Gleisslestrasse 34

77-815 Bühl, Niemcy

Tłumaczenie:

lek. med. Rafał Czepczyński

Zródło:

Biologische Medizin 2001;1