krawiec 743[01] o1 04 n

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

MINISTERSTWO EDUKACJI

NARODOWEJ

Jadwiga Rudecka

Charakteryzowanie płaskich wyrobów włókienniczych,
skór i dodatków krawieckich
743[01].O1.04

Poradnik dla nauczyciela

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy
Radom 2007

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Recenzenci:
mgr inż. Jadwiga Idryjan – Pajor
mgr inż. Irena Sakowicz

Opracowanie redakcyjne:
dr inż. Jadwiga Rudecka

Konsultacja:
mgr Ewa Figura

Poradnik stanowi obudowę dydaktyczną programu jednostki modułowej 743[01].O1.04
„Charakteryzowanie płaskich wyrobów włókienniczych, skór i dodatków krawieckich”,
zawartego w modułowym programie nauczania dla zawodu krawiec.

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2007

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

SPIS TREŚCI

1. Wprowadzenie

2. Wymagania wstępne

3. Cele kształcenia

4. Przykładowe scenariusze zajęć

5. Ćwiczenia

5.1. Charakterystyka materiałów odzieżowych z nitek i luźnych włókien

5.1.1. Ćwiczenia

5.2. Inne materiały odzieżowe

5.2.1. Ćwiczenia

5.3. Charakterystyka dodatków krawieckich

5.3.1. Ćwiczenia

5.4. Określanie właściwości materiałów odzieżowych

5.4.1. Ćwiczenia

5.5. Zasady konserwacji i magazynowania materiałów odzieżowych

5.5.1. Ćwiczenia

6. Ewaluacja osiągnięć ucznia

7. Literatura

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1. WPROWADZENIE

Przekazujemy Państwu Poradnik dla nauczyciela, który będzie pomocny w prowadzeniu

zajęć dydaktycznych w szkole kształcącej w zawodzie

krawiec.

W poradniku zamieszczono:

–

wymagania wstępne, wykaz umiejętności, jakie uczeń powinien mieć już ukształtowane,
aby bez problemów mógł korzystać z poradnika,

–

cele kształcenia, wykaz umiejętności, jakie uczeń ukształtuje podczas pracy
z poradnikiem,

–

przykładowe scenariusze zajęć,

–

przykładowe ćwiczenia ze wskazówkami do realizacji, zalecanymi metodami nauczania –
uczenia oraz środkami dydaktycznymi,

–

ewaluację osiągnięć ucznia, przykładowe narzędzie pomiaru dydaktycznego,

–

literaturę uzupełniającą.
Wskazane jest, aby zajęcia dydaktyczne były prowadzone różnymi metodami

ze szczególnym uwzględnieniem aktywizujących metod nauczania.

Formy

organizacyjne

pracy

uczniów

mogą

być

zróżnicowane,

począwszy

od samodzielnej pracy uczniów do pracy zespołowej.

Jako pomoc w realizacji jednostki modułowej dla uczniów przeznaczony jest Poradnik

dla ucznia. Nauczyciel powinien ukierunkować uczniów na właściwe korzystanie z poradnika
do nich adresowanego.

Materiał nauczania (w Poradniku dla ucznia) podzielony jest na rozdziały, które

zawierają podrozdziały. Podczas realizacji poszczególnych rozdziałów wskazanym jest
zwrócenie uwagi na następujące elementy:
–

materiał nauczania – w miarę możliwości uczniowie powinni przeanalizować
samodzielnie. Obserwuje się niedocenianie przez nauczycieli niezwykle ważnej
umiejętności, jaką uczniowie powinni bezwzględnie posiadać – czytanie tekstu
technicznego ze zrozumieniem,

–

pytania sprawdzające mają wykazać, na ile uczeń opanował materiał teoretyczny i czy
jest przygotowany do wykonania ćwiczeń. W zależności od tematu można zalecić
uczniom samodzielne odpowiedzenie na pytania lub wspólne z całą grupą uczniów,
w formie dyskusji opracowanie odpowiedzi na pytania. Druga forma jest korzystniejsza,
ponieważ nauczyciel sterując dyskusją może uaktywniać wszystkich uczniów oraz
w trakcie dyskusji usuwać wszelkie wątpliwości,

–

dominującą rolę w kształtowaniu umiejętności oraz opanowaniu materiału spełniają
ćwiczenia. W trakcie wykonywania ćwiczeń uczeń powinien zweryfikować wiedzę
teoretyczną oraz opanować nowe umiejętności. Przedstawiono dosyć obszerną
propozycję ćwiczeń wraz ze wskazówkami o sposobie ich przeprowadzenia,
uwzględniając różne możliwości ich realizacji w szkole. Nauczyciel decyduje, które
z zaproponowanych ćwiczeń jest w stanie zrealizować przy określonym zapleczu
technodydaktycznym szkoły. Prowadzący może również zrealizować ćwiczenia, które
sam opracował,

–

sprawdzian postępów stanowi podsumowanie rozdziału, zadaniem uczniów jest
udzielenie odpowiedzi na pytania w nim zawarte. Uczeń powinien samodzielnie czytając
zamieszczone w nim stwierdzenia potwierdzić lub zaprzeczyć opanowanie określonego
zakresu materiału. Jeżeli wystąpią zaprzeczenia, nauczyciel powinien do tych zagadnień
wrócić, sprawdzając czy braki w opanowaniu materiału są wynikiem niezrozumienia
przez ucznia tego zagadnienia, czy niewłaściwej postawy ucznia w trakcie nauczania.
W tym miejscu jest szczególnie ważna rola nauczyciela, gdyż od postawy nauczyciela,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

sposobu prowadzenia zajęć zależy między innymi zainteresowanie ucznia. Uczeń
niezainteresowany materiałem nauczania, wykonywaniem ćwiczeń nie nabędzie w pełni
umiejętności założonych w jednostce modułowej. Należy rozbudzić wśród uczniów tak
zwaną „ciekawość wiedzy”. Potwierdzenie przez ucznia opanowania materiału nauczania
rozdziału może stanowić podstawę dla nauczyciela do sprawdzenia wiedzy i umiejętności
ucznia z tego zakresu. Nauczyciel realizując jednostkę modułową powinien zwracać
uwagę na predyspozycje ucznia, ocenić, czy uczeń ma większe uzdolnienia manualne,
czy może lepiej radzi sobie z rozwiązywaniem problemów teoretycznych,

–

testy zamieszczone w rozdziale Ewaluacja osiągnięć ucznia zawierają zadania z zakresu
całej jednostki modułowej i należy je wykorzystać do oceny uczniów, a wyniki osiągnięte
przez uczniów powinny stanowić podstawę do oceny pracy własnej nauczyciela
realizującego tę jednostkę modułową. Każdemu zadaniu testu przypisano określoną
liczbę możliwych do uzyskania punktów (0 lub 1 punkt). Ocena końcowa uzależniona
jest od ilości uzyskanych punktów. Nauczyciel może zastosować test według własnego
projektu oraz zaproponować własną skalę ocen. Należy pamiętać, żeby tak
przeprowadzić proces oceniania ucznia, aby umożliwić mu jak najpełniejsze wykazanie
swoich umiejętności.

Schemat układu jednostek modułowych

743[01].O1.01

Przestrzeganie przepisów

bezpieczeństwa i higieny pracy,

ochrony przeciwpożarowej oraz

ochrony środowiska

743[01].O1

Podstawy zawodu

743[01].O1.03

Rozpoznawanie nitek

743[01].O1.04

Charakteryzowanie płaskich

wyrobów włókienniczych, skór

i dodatków krawieckich

743[01].O1.01

Charakteryzowanie surowców

włókienniczych

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej, uczeń powinien umieć:

–

klasyfikować surowce i materiały włókiennicze,

–

charakteryzować właściwości fizyczne i chemiczne włókien naturalnych i chemicznych,

–

identyfikować włókna metodą organoleptyczną i laboratoryjną,

–

określać wpływ właściwości włókien na jakość gotowych wyrobów włókienniczych,

–

klasyfikować nitki,

–

charakteryzować nitki z włókien ciągłych i odcinkowych,

–

określać wpływ sposobu przędzenia na właściwości nitek,

–

wyznaczać masę liniową, kierunek skrętu i liczbę skrętu nitek,

–

określać wpływ właściwości nitek na jakość wyrobów włókienniczych,

–

organizować stanowisko pracy zgodnie z przepisami bezpieczeństwa i higieny prac,
ochrony przeciwpożarowej i wymaganiami ergonomii,

–

stosować procedury postępowania w sytuacji zagrożenia pożarowego,

–

posługiwać się narzędziami i przyborami do pracy ręcznej zgodnie z zasadami
bezpieczeństwa pracy,

–

stosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony przeciwpożarowej
obowiązujące w pracowniach szkolnych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3. CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej, uczeń powinien umieć:

–

dokonać klasyfikacji płaskich wyrobów włókienniczych,

–

scharakteryzować budowę i sposoby wytwarzania tkaniny,

–

sklasyfikować sploty tkackie,

–

określić wpływ splotu na właściwości tkanin,

–

scharakteryzować proces wytwarzania dzianin,

–

rozróżnić sploty dzianin,

–

scharakteryzować wyroby plecione,

–

określić metody wytwarzania włóknin, przędzin i laminatów,

–

określić zastosowanie folii odzieżowych,

–

scharakteryzować właściwości i zastosowanie skór licowych, futerkowych i ich imitacji,

–

scharakteryzować materiały wzmacniające i termoizolacyjne,

–

scharakteryzować rodzaje dodatków krawieckich,

–

rozróżnić nici odzieżowe,

–

rozróżnić pasmanterie,

–

scharakteryzować zapięcia,

–

scharakteryzować metody badania właściwości materiałów odzieżowych,

–

określić rodzaj i zakres badań właściwości materiałów i dodatków krawieckich,

–

dobrać metodę badania do rodzaju materiałów odzieżowych,

–

określić wpływ rodzaju włókna i struktury materiału na właściwości higieniczne,

–

określić higieniczne właściwości materiałów odzieżowych oraz ich przydatność
w produkcji odzieży,

–

ocenić wytrzymałość materiałów odzieżowych wykonanych z różnych surowców,

–

określić estetyczne i konfekcyjne właściwości materiałów odzieżowych oraz ich
przydatność w produkcji odzieży,

–

określić wpływ właściwości konfekcyjnych materiałów odzieżowych na technologię
produkcji wyrobu,

–

zbadać właściwości specjalne materiałów odzieżowych,

–

zbadać właściwości skór,

–

zbadać właściwości dodatków krawieckich,

–

zastosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy podczas badania materiałów
odzieżowych i dodatków krawieckich,

–

scharakteryzować sposoby wykończania tkanin, dzianin i skór,

–

określić wpływ wykończenia tkanin i dzianin na ich właściwości,

–

wyznaczyć parametry struktury tkanin i dzianin,

–

zidentyfikować błędy oraz wady tkanin i dzianin,

–

określić zasady konserwacji materiałów odzieżowych i wywabiania plam,

–

określić zasady magazynowania materiałów odzieżowych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4. PRZYKŁADOWE SCENARIUSZE ZAJĘĆ

Scenariusz zajęć 1

Osoba prowadząca

…………………………………….………….

Modułowy program nauczania:

Krawiec 743[01]

Moduł:

Podstawy zawodu 743[01].O1

Jednostka modułowa:

Charakteryzowanie płaskich wyrobów włókienniczych,
skór i dodatków krawieckich 743[01].O1.04

Temat: Określanie wodochłonności tkanin.

Cel ogólny: Kształtowanie umiejętności wyznaczania właściwości higienicznych tkanin.

Po zakończeniu zajęć edukacyjnych uczeń powinien umieć:
–

zdefiniować pojęcie wodochłonności tkanin,

–

wyznaczyć wodochłonność tkanin,

–

określić wpływ rodzaju surowca na wodochłonność tkanin,

–

zorganizować stanowisko do badania wodochłonności tkanin.

Metody nauczania–uczenia się:
–

wykład informacyjny,

–

ćwiczenia praktyczne.

Formy organizacyjne pracy uczniów: uczniowie pracują w grupach 3–4 osobowych.

Czas: 2 godziny dydaktyczne.

Środki dydaktyczne
–

foliogramy,

–

rzutnik do folii,

–

próbki tkanin o różnym składzie surowcowym,

–

waga analityczna,

–

przymiar liniowy,

–

nożyczki,

–

zlewki szklane,

–

metalowe nierdzewne haczyki do zawieszania próbek,

–

sekundomierz,

–

zeszyt ćwiczeń,

–

przybory do pisania,

–

instrukcja do wyznaczania wodochłonności.

Przebieg zajęć:
1. Wprowadzenie

Wyznaczeni przez nauczyciela uczniowie prezentują wcześniej zdobyte wiadomości n/t
właściwości higienicznych tkanin. Nauczyciel wykorzystując foliogramy, omawia sposób
wyznaczenia wodochłonności tkanin.

2. Uświadomienie celów zajęć.
3. Nauczyciel dzieli uczniów na 3–4 osobowe zespoły.
4. Każda grupa organizuje stanowisko pracy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. Nauczyciel przydziela każdej grupie po jednej tkaninie do wyznaczenia wodochłonności.
6. Uczniowie wykonują oznaczenie wodochłonności.
7. Każda grupa prezentuje wyniki badania.

Zakończenie zajęć

Na podstawie wyników zaprezentowanych przez poszczególne zespoły, uczniowie

określają wpływ rodzaju surowca na wodochłonność tkanin.
Nauczyciel wraz z uczniami dokonuje oceny wykonania ćwiczenia.
Uczniowie porządkują stanowisko pracy.

Praca domowa

Podać zastosowania materiałów włókienniczych o wysokiej i niskiej wodochłonności.

Sposób uzyskania informacji zwrotnej od ucznia po zakończonych zajęciach: uczniowie
wypełniają ankietę dotyczącą oceny zajęć i trudności podczas realizowania zadania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

•

Scenariusz zajęć 2

Osoba prowadząca

…………………………………….………….

Modułowy program nauczania:

Krawiec 743[01]

Moduł:

Podstawy zawodu 743[01].O1

Jednostka modułowa:

Charakteryzowanie płaskich wyrobów włókienniczych,
skór i dodatków krawieckich 743[01].O1.04

Temat: Rozróżnianie tkanin drukowanych i kolorowo tkanych

Cel ogólny: Kształtowanie umiejętności rozróżniania tkanin drukowanych i kolorowo

tkanych.

Po zakończeniu zajęć edukacyjnych uczeń powinien umieć:
–

scharakteryzować tkaniny kolorowo tkane,

–

scharakteryzować tkaniny drukowane,

–

rozróżnić tkaniny kolorowo tkane i drukowane na podstawie obserwacji wyglądu nitek
wyciągniętych z tkanin,

–

nazwać i rozróżnić motywy tkanin drukowanych.

Metody nauczania–uczenia się:
–

wykład informacyjny,

–

pokaz z objaśnieniem,

–

ćwiczenia praktyczne.

Formy organizacyjne pracy uczniów: praca indywidualna.

Czas: 1 godzina dydaktyczna.

Środki dydaktyczne:
–

zestaw multimedialny,

–

foliogramy,

–

rzutnik do folii,

–

katalog próbek tkanin drukowanych i kolorowo tkanych,

–

próbki tkanin drukowanych,

–

próbki tkanin kolorowo tkanych,

–

igła preparacyjna,

–

nożyczki,

–

zeszyt ćwiczeń,

–

przybory do pisania.

Przebieg zajęć
1. Wprowadzenie

Prezentacja multimedialna na temat wytwarzania tkanin kolorowo tkanych
i drukowanych. Wyznaczeni przez nauczyciela uczniowie dokonują charakterystyki
tkanin kolorowo tkanych i drukowanych

−

powtórzenie wiadomości z poprzednich zajęć.

2. Uświadomienie celów zajęć.
3. Nauczyciel rozdaje próbki tkanin kolorowo tkanych i drukowanych dla każdego ucznia.
4. Każdy uczeń indywidualnie organizuje stanowisko pracy.
5. Uczniowie obserwują wygląd nitek wyciągniętych z poszczególnych próbek tkanin.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. Na podstawie przeprowadzonych obserwacji wyglądu próbek tkanin i wyciągniętych

nitek, uczniowie rozróżniają próbki tkanin kolorowo tkanych i drukowanych.

7. Wśród tkanin kolorowo tkanych rozpoznają tkaniny w barwną kratę i paski.
8. Dla tkanin drukowanych określają motyw wzoru.

Zakończenie zajęć

Wskazani przez nauczyciela uczniowie prezentują swoją pracę. Nauczyciel wraz

z uczniami dokonują oceny.
Uczniowie porządkują stanowisko pracy.

Praca domowa

Wykonać katalog tkanin kolorowo tkanych i drukowanych.

Sposób uzyskania informacji zwrotnej od ucznia po zakończonych zajęciach: uczniowie
wypełniają ankietę dotyczącą oceny zajęć i trudności podczas realizowania zadania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. ĆWICZENIA

5.1. Charakterystyka materiałów odzieżowych z nitek i luźnych

włókien

5.1.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Porównaj budowę tkaniny, dzianiny, wyrobu plecionego. Wykonaj katalog próbek

wymienionych wyrobów.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na podobieństwa i różnice w budowie tkaniny,
dzianiny, wyrobu plecionego.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) obejrzeć otrzymane próbki tkaniny, dzianiny i wyrobu plecionego, wykorzystując lupę,
2) wypruć nitkę z każdego materiału i zaobserwować sposób przeplatania nitek,
3) nazwać poszczególne materiały,
4) wkleić do zeszytu ćwiczeń próbki ocenianych materiałów, a następnie opisać i porównać

ich budowę,

5) wykonać katalog próbek tkanin, dzianin, wyrobów plecionych,
6) zaprezentować wyniki ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

pokaz z objaśnieniem,

–

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

–

próbki tkanin, dzianin, wyrobów plecionych,

–

lupa,

–

igła preparacyjna,

–

zeszyt ćwiczeń,

–

karton formatu A4,

–

nożyczki,

–

przybory do pisania,

–

literatura zgodna z rozdziałem7 poradnika.

Ćwiczenie 2

Wykonaj wzory splotu płóciennego i skośnego.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania oraz zaprezentować na foliogramach wzory splotu płóciennego
i skośnego.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zorganizować stanowisko pracy zgodnie z przepisami bhp,
2) wyciąć z kartonu 2 kwadraty o wymiarach 13,5 x 13,5 cm,
3) narysować na kartonach linie pionowe co 1 cm, według rysunku,

Rysunek do ćwiczenia 2

4) poprzecinać karton wzdłuż narysowanych linii i ponumerować je,
5) wyciąć z kolorowego papieru 20 pasków o szerokości 1 cm i długości 13 cm,
6) wykonać na jednym kartonie wzór splotu płóciennego, przyjmując paski kartonu

za osnowę, a paski kolorowego papieru za wątek,

7) wykonać na drugim kartonie wzór splotu skośnego, przyjmując paski kartonu za osnowę,

a paski kolorowego papieru za wątek,

8) wkleić wykonane wzory splotów do zeszytu ćwiczeń i opisać je,
9) zaprezentować wyniki ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

–

foliogramy z wzorami splotów tkackich zasadniczych,

–

rzutnik do folii,

–

karton techniczny formatu A4,

–

papier kolorowy formatu A4,

–

linijka,

–

flamastry,

–

nożyk do przecinania papieru,

–

przybory do pisania,

–

literatura zgodna z rozdziałem 7 poradnika.

Ćwiczenie 3

Rozpoznaj rodzaj splotu tkackiego.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania oraz zaprezentować na foliogramach lub planszach rysunki splotów:
płóciennego, skośnego, atłasowego, satynowego. Należy wyjaśnić sposób wykonywania
rysunków splotów oraz ich oznaczania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) wybrać z kolekcji tkanin próbki o splotach zasadniczych: płóciennym, skośnym,

atłasowym i satynowym (wykorzystując lupę),

2) wkleić próbki tkanin do zeszytu ćwiczeń wg poniższego wzoru,
3) wykonać schemat rysunku splotu dla poszczególnych tkanin,
4) zaprezentować wyniki ćwiczenia.

Nazwa splotu

Próbka tkaniny

Schemat splotu

Oznaczenie splotu

płócienny

skośny

atłasowy

satynowy

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

–

kolekcja tkanin odzieżowych o różnych splotach,

–

plansze lub foliogramy z rysunkami splotów: płóciennego, skośnego, atłasowego,
satynowego,

–

rzutnik folii,

–

lupa,

–

igła preparacyjna,

–

zeszyt ćwiczeń,

–

przybory do pisania,

–

literatura zgodna z rozdziałem 7 poradnika.

Ćwiczenie 4

Rozróżnij dzianiny rządkowe i kolumienkowe. Określ sposób ich wytwarzania.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na różnice w budowie dzianin rządkowych
i kolumienkowych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) obejrzeć próbki dzianin otrzymane od nauczyciela,
2) spróbować wypruć nitki z próbek dzianin,
3) porównać otrzymane próbki z dzianinami w katalogu,
4) rozróżnić dzianiny rządkowe i kolumienkowe, pamiętając, że z dzianiny rządkowej

można wypruć nitkę,

5) wkleić próbki do zeszytu,
6) podpisać poszczególne próbki,
7) określić sposób wytwarzania dzianin rządkowych i kolumienkowych,
8) zaprezentować wyniki ćwiczenia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

–

próbki dzianin rządkowych i kolumienkowych,

–

katalog dzianin,

–

lupa,

–

nożyczki,

–

igła preparacyjna,

–

zeszyt ćwiczeń,

–

przybory do pisania,

–

literatura zgodna z rozdziałem 7 poradnika.

Ćwiczenie 5

Rozróżnij przędziny typu Malimo i typu Malipol oraz podaj ich zastosowanie. Określ

sposób ich wytwarzania.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na sposoby produkcji przędzin typu Malimo
i typu Malipol.

Sposób wykonania ćwiczenia.

Uczeń powinien:

1) obejrzeć prawą i lewą stronę otrzymanych próbek przędzin wykorzystując igłę

preparacyjną i lupę,

2) porównać otrzymane próbki z przędzinami w katalogu,
3) rozpoznać przędzinę typu Malimo i typu Malipol,
4) wkleić próbki rozpoznanych przędzin do zeszytu ćwiczeń,
5) opisać poszczególne próbki przędzin,
6) podać zastosowanie rozpoznanych przędzin,
7) określić sposób wytwarzania przędzin typu Malimo i Malipol,
8) zaprezentować wyniki ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

–

próbki przędzin,

–

katalog przędzin typu Malimo i Malipol,

–

lupa,

–

igła preparacyjna,

–

zeszyt ćwiczeń,

–

przybory do pisania,

–

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 6

Rozróżnij koronki, podaj ich rodzaj i zastosowanie.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na sposoby wytwarzania koronek.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) obejrzeć otrzymane próbki koronek wykorzystując lupę,
2) posegregować koronki na: tiulowe, klockowe i haftowane,
3) wkleić próbki koronek do tabeli w zeszycie ćwiczeń wg wzoru,
4) określić zastosowanie poszczególnych koronek.
5) zaprezentować wyniki ćwiczenia.

Próbki

Rodzaj koronki

Zastosowanie

tiulowa

klockowa

haftowana

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

–

kolekcja koronek tiulowych, klockowych i haftowanych,

–

katalogi koronek,

–

lupa,

–

zeszyt ćwiczeń,

–

przybory do pisania,

–

literatura zgodna z rozdziałem 7 poradnika.

Ćwiczenie 7

Rozróżnij tkaniny drukowane i kolorowo tkane. Sporządź katalog tkanin drukowanych

i kolorowo tkanych.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na sposoby wytwarzania tkanin drukowanych
i kolorowo tkanych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zgromadzić wzorzyste próbki tkanin,
2) wypruć kilka nitek z każdej próbki,
3) obejrzeć dokładnie wygląd nitek za pomocą lupy,
4) zwrócić uwagę na wygląd nitek – czy nitka ma jednolity kolor na całej długości, czy na

niektórych odcinkach są zabarwienia w innym kolorze,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5) posegregować próbki w zależności od wzorów drukarskich na wzory: roślinne,

geometryczne, tematyczne, orientalne, abstrakcyjne,

6) wykonać katalog i opisać poszczególne próbki,
7) zaprezentować wyniki ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

–

zebrane przez ucznia próbki tkanin drukowanych i kolorowo tkanych,

–

lupa,

–

nożyczki,

–

karton A4,

–

skoroszyt lub segregator,

–

przybory do pisania,

–

klej,

–

literatura zgodna z rozdziałem 7 poradnika.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.2. Inne materiały odzieżowe

5.2.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Rozróżnij folie odzieżowe, laminaty, materiały powlekane i podaj ich zastosowanie.

Sporządź katalog tych wyrobów.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na charakterystyczne cechy budowy
poszczególnych materiałów.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) obejrzeć dokładnie próbki materiałów odzieżowych w katalogu,
2) wybrać z kolekcji materiałów odzieżowych próbki: folii odzieżowych, laminatów,

materiałów powlekanych,

3) sporządzić katalog rozpoznanych materiałów odzieżowych,
4) podać zastosowanie rozpoznanych materiałów odzieżowych,
5) zaprezentować wyniki ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

katalogi materiałów odzieżowych,

−

kolekcja materiałów odzieżowych,

–

nożyczki,

–

klej,

–

przybory do pisania,

–

zeszyt ćwiczeń,

–

literatura zgodna z rozdziałem 7 poradnika.

Ćwiczenie 2

Rozróżnij skóry naturalne licowe i welurowe.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na charakterystyczne cechy budowy skór
licowych i welurowych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) obejrzeć dokładnie próbki skór odzieżowych w katalogu,
2) wybrać z kolekcji skór odzieżowych, skóry licowe i welurowe,
3) określić różnice w wyglądzie między skórami licowymi i welurowymi,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4) podać przykłady zastosowania poszczególnych rodzajów skór,
5) zaprezentować wyniki ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

katalogi skór odzieżowych,

−

kolekcja skór odzieżowych,

–

przybory do pisania,

–

zeszyt ćwiczeń,

–

literatura zgodna z rozdziałem 7 poradnika.

Ćwiczenie 3

Rozróżnij futro naturalne i sztuczne.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na charakterystyczne cechy budowy futer
naturalnych i sztucznych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) obejrzeć dokładnie w katalogach próbki futer naturalnych i sztucznych,
2) posegregować otrzymane próbki na futra naturalne i sztuczne,
3) wybrać z kolekcji futer sztucznych próbki wykonane na krosnach i na maszynach

dziewiarskich,

4) wyjaśnić, czym kierowałeś się dokonując wyboru poszczególnych rodzajów próbek,
5) wkleić próbki wybranych materiałów do zeszytu ćwiczeń, opisać je,
6) zaprezentować wyniki ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

–

katalogi futer naturalnych i sztucznych,

–

kolekcja futer naturalnych i sztucznych,

–

lupa,

–

przybory do pisania,

–

zeszyt ćwiczeń,

–

literatura zgodna z rozdziałem 7 poradnika.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.3. Charakterystyka dodatków krawieckich

5.3.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Skompletuj próbki materiałów usztywniających i scharakteryzuj je.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na zastosowania materiałów usztywniających
w wytwarzaniu odzieży.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zebrać próbki materiałów usztywniających,
2) obejrzeć próbki i porównać z katalogiem materiałów usztywniających,
3) podzielić zebrane materiały na dwie grupy: tkane i nie tkane,
4) wkleić próbki do zeszyty ćwiczeń, podać ich krótką charakterystykę i zastosowanie

(wg tabeli),

5) zaprezentować wyniki ćwiczenia.

Próbka materiału

Nazwa

Cechy

charakterystyczne

Zastosowanie

Materiały tkane

Materiały nietkane

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

–

katalogi dodatków krawieckich,

–

próbki materiałów usztywniających i wzmacniających zgromadzone przez uczniów,

–

lupa,

–

nożyczki, klej,

–

przybory do pisania,

–

literatura zgodna z rozdziałem 7 poradnika.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 2

Rozpoznaj podszewki o przeznaczeniu specjalnym.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na funkcje jakie spełniają w odzieży podszewki
specjalne.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) obejrzeć odzież wykończoną podszewką,
2) obejrzeć próbki podszewek z wykorzystaniem lupy,
3) porównać budowę poszczególnych rodzajów podszewek z próbkami w katalogu

dodatków krawieckich,

4) nazwać poszczególne próbki podszewek, określić ich charakterystyczne cechy

i zastosowanie,

5) wkleić próbki do zeszytu ćwiczeń i opisać je wg tabeli,
6) zaprezentować wyniki ćwiczenia.

Próbka materiału

Nazwa

Cechy

charakterystyczne

Zastosowanie

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

–

katalogi dodatków krawieckich,

–

próbki materiałów podszewkowych,

–

lupa,

–

nożyczki, klej lub taśma klejąca,

–

przybory do pisania,

–

literatura zgodna z rozdziałem 7 poradnika.

Ćwiczenie 3

Zestaw kolekcję wyrobów pasmanteryjnych i określ ich zastosowanie.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na sposoby wytwarzania materiałów
pasmanteryjnych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zebrać próbki wyrobów pasmanteryjnych,
2) obejrzeć próbki i porównać z katalogiem dodatków krawieckich,
3) podzielić zebrane materiały na dwie grupy: tkane i plecione,
4) wkleić próbki do zeszytu ćwiczeń, podać nazwę i zastosowanie (wg tabeli),
5) zaprezentować wyniki ćwiczenia.

Próbka materiału

Nazwa

Zastosowanie

Wyroby pasmanteryjne tkane

Wyroby pasmanteryjne plecione

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

–

katalogi materiałów pasmanteryjnych,

–

próbki materiałów pasmanteryjnych zebrane przez ucznia,

–

lupa,

–

nożyczki,

–

przybory do pisania,

–

literatura zgodna z rozdziałem 7 poradnika.

Ćwiczenie 4

Odczytaj grubość nici z etykiety lub szpulki.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy omówić sposoby określania grubości nici.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zebrać próbki nici maszynowych i do szycia ręcznego,
2) odczytać z etykiet lub szpulek oznaczenia grubości nici,
3) określić dla poszczególnych nici numer handlowy, długościowy i masowy, korzystając

z tabeli zamieszczonej w Poradniku dla ucznia,

4) wkleić do zeszytu ćwiczeń próbki nici i podać ich grubość,
5) zaprezentować wyniki ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Środki dydaktyczne:

−

próbki nici maszynowych i do szycia ręcznego o różnej grubości zebrane przez ucznia,

−

zeszyt ćwiczeń,

−

przybory do pisania,

−

literatura zgodna z rozdziałem 7 poradnika.

Ćwiczenie 5

Zestaw kolekcję zapięć, podaj ich charakterystyczne cechy oraz przeznaczenie.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na funkcję zapięć w wyrobach odzieżowych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zebrać różne rodzaje guzików i innych zapięć,
2) porównać zapięcia z katalogiem dodatków krawieckich i nazwać je,
3) zestawić na kartonie kolekcję guzików i innych zapięć,
4) określić cechy charakterystyczne i przeznaczenie poszczególnych zapięć,
5) zaprezentować wyniki ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

katalogi dodatków krawieckich,

−

zapięcia zebrane przez ucznia,

−

karton A4,

−

przybory do pisania,

−

literatura zgodna z rozdziałem 7 poradnika.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.4. Określanie właściwości materiałów odzieżowych

5.4.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wykonaj badanie organoleptyczne tkaniny i dzianiny.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na sposoby wytwarzania tkanin i dzianin.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) wybrać próbkę tkaniny i dzianiny do oceny,
2) określić dla każdej próbki prawą i lewą stronę,
3) określić dla tkaniny następujące parametry: kierunek osnowy i wątku, surowiec, splot,

rodzaj wykończenia, sposób nadania wzoru, rodzaj i kierunek skrętu nitek,

4) określić dla dzianiny: kierunek kolumienek i rządków, surowiec, sposób wytworzenia,

rodzaj wykończenia, sposób nadania wzoru, rodzaj i kierunek skrętu nitek,

5) wkleić próbki do zeszytu ćwiczeń i opisać je,
6) zaprezentować wyniki ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

próbki tkanin i dzianin,

−

zeszyt ćwiczeń,

−

przybory do pisania,

−

literatura zgodna z rozdziałem 7 poradnika.

Ćwiczenie 2

Rozróżnij kierunek wątku i osnowy w próbkach tkanin z krajką.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na budowę tkanin oraz wskaźniki
charakteryzujące ich strukturę.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) wybrać z kolekcji tkaniny z krajką,
2) narysować flamastrem na wybranych próbkach kierunek osnowy i wątku, wiedząc,

że kierunek osnowy jest równoległy do krajki,

3) wkleić próbki poszczególnych tkanin w zeszycie ćwiczeń,
4) zaprezentować wyniki ćwiczenia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

próbki tkanin,

−

flamastry,

−

zeszyt ćwiczeń,

−

literatura zgodna z rozdziałem 7 poradnika.

Ćwiczenie 3

Wyznacz liczność nitek osnowy i wątku w próbce tkaniny o splocie płóciennym.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Omówić metody wyznaczania liczności nitek osnowy i wątku
w tkaninie.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) wyznaczyć prawą i lewą stronę tkaniny,
2) oznaczyć na próbce strzałką kierunek osnowy,
3) policzyć nitki osnowy i wątku na długości 10 mm, wykorzystując lupę tkacką,
4) pomiar wykonać w trzech miejscach,
5) wyznaczyć liczność nitek oddzielnie dla osnowy (

g ) i wątku (

g ), na podstawie wzoru:

100

⋅

[nitek/100 mm],

100

⋅

[nitek/100 mm]

w których:

– liczba nitek osnowy w próbce tkaniny,

n – liczba nitek wątku w próbce tkaniny,

l – długość próbki tkaniny przy pomiarze w mm.

6) obliczyć średnią arytmetyczną z 3 wyznaczonych wg punktu 5 wartości liczności nitek

dla wątku i osnowy,

7) porównać liczność nitek osnowy i wątku,
8) zaprezentować wyniki ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

próbka tkaniny o splocie płóciennym,

−

lupa tkacka,

−

igła preparacyjna,

−

flamastry,

−

zeszyt ćwiczeń,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 4

Wyznacz liczbę rządków i kolumienek w dzianinie o splocie lewoprawym.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres i sposób

wykonania oraz scharakteryzować sploty dzianin.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zorganizować stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami bhp i ergonomii pracy,
2) narysować na próbce dzianiny o splocie lewoprawym odcinek o długości 100 mm

w kierunku kolumienek,

3) narysować odcinek prostopadły do zaznaczonego odcinka wzdłuż kolumienek, który

wyznaczy kierunek rządków,

4) policzyć ilość kolumienek i rządków na długości 100 mm,
5) zaprezentować wyniki ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

próbki dzianin o splocie lewoprawym,

−

przymiar liniowy,

−

flamastry,

−

przybory do pisania,

−

zeszyt ćwiczeń,

−

literatura zgodna z rozdziałem 7 poradnika.

Ćwiczenie 5

Wyjaśnij, która z tkanin ma wyższą wytrzymałość na rozciąganie:

−

płótno bawełniane czy satyna bawełniana,

−

płótno bawełniane czy gaza bawełniana,

−

płótno bawełniane czy flanela bawełniana.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na czynniki wpływające na wytrzymałość tkaniny
na rozciąganie.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) wybrać tkaninę o wyższej wytrzymałości na rozciąganie w podanych zestawieniach,
2) opisać czynniki decydujące o wyższej wytrzymałości na rozciąganie podkreślonych

tkanin,

3) zaprezentować wyniki ćwiczenia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

–

przybory do pisania,

–

zeszyt ćwiczeń,

–

literatura zgodna z rozdziałem 7 poradnika.

Ćwiczenie 6

Wyznacz trwałość wymiarów tkaniny bawełnianej i poliestrowej po zamoczeniu

w wodzie.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania oraz zwrócić uwagę na praktyczne znaczenie zmiany wymiarów
wyrobów odzieżowych po zamoczeniu w wodzie.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zorganizować stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami bhp i ergonomii pracy,
2) z kolekcji materiałów odzieżowych wybrać próbki tkanin bawełnianej i poliestrowej,
3) z wybranych tkanin wyciąć po 2 próbki o wymiarach około 15 x 15 cm,
4) zaznaczyć na próbce kierunek osnowy,
5) nanieść na próbkach punkty odległe od siebie o 5 cm wg rysunku:

Rysunek do ćwiczenia 7

6) zmierzyć dokładnie odległości między punktami wzdłuż osnowy i wzdłuż wątku

oddzielnie,

7) zamoczyć próbki i po wysuszeniu i wygładzeniu dokonać pomiaru ponownie,
8) obliczyć oddzielnie dla wątku i osnowy zmianę wymiarów wg wzoru:

[%]

100

⋅

−

w którym:

– długość zaznaczonego odcinka przed zamoczaniem,

– długość zaznaczonego odcinka po zamoczeniu.

9) zapisać wyniki pomiarów,
10) porównać zmianę wymiarów wyznaczoną dla poszczególnych rodzajów tkanin,
11) zaprezentować wyniki ćwiczenia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

–

kolekcja materiałów odzieżowych,

–

przymiar liniowy,

–

nożyczki,

–

igła z nitką,

–

naczynie do zamaczania w wodzie,

–

przybory do pisania,

–

zeszyt ćwiczeń,

–

literatura zgodna z rozdziałem 7 poradnika.

Ćwiczenie 7

Wyznacz wodochłonność tkaniny bawełnianej, wełnianej i poliamidowej.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zorganizować stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami bhp i ergonomii pracy,
2) wybrać z kolekcji materiałów odzieżowych próbki: tkaniny bawełnianej, wełnianej,

poliamidowej, o zbliżonej grubości,

3) zapoznać się z normą PN

−

72/P

−

04734 Metody badań wyrobów włókienniczych.

Wyznaczanie wodochłonności,

4) wyciąć z poszczególnych tkanin po 3 próbki o wymiarach 100 x 100 mm,
5) aklimatyzować wycięte próbki w eksykatorze lub higrostacie, zgodnie z wymaganiami

normy PN

−

EN ISO 139,

6) zważyć na wadze analitycznej aklimatyzowane próbki tkanin,
7) przewlec przez haczyk jeden z rogów próbki w odległości 1 cm od brzegów próbki

i próbkę z haczykiem zanurzyć w zlewce z wodą destylowaną,

8) pozostawić próbki w wodzie na 5 minut,
9) zdjąć próbki z haczyków, lekko wycisnąć i zważyć na wadze analitycznej,
10) wyznaczyć wodochłonność względną dla każdej próbki według podanego w poradniku

ucznia wzoru,

11) wyznaczyć wodochłonność względną danej tkaniny jako średnią arytmetyczną

poszczególnych wyników pomiarów,

12) porównać wodochłonność poszczególnych rodzajów tkanin,
13) zaprezentować wyniki ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Środki dydaktyczne:

–

norma PN

−

EN 20139 ISO 139 Tekstylia. Klimat normalny do aklimatyzacji i badań,

–

norma PN

−

72/P

−

04734 Metody badań wyrobów włókienniczych. Wyznaczanie

wodochłonności,

–

kolekcja materiałów odzieżowych,

–

przymiar liniowy,

–

nożyczki,

–

waga analityczna,

–

zlewki szklane o średnicy nie mniejszej niż 10 cm i wysokości około 20 cm,

–

metalowe nierdzewne haczyki do zawieszania próbek,

–

pinceta,

–

woda destylowana,

–

sekundomierz,

–

higrostat lub eksykator,

–

literatura zgodna z rozdziałem 7 poradnika.

Ćwiczenie 8

Rozpoznaj błędy tkanin.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania, rodzaje błędów i przyczyny ich powstawania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) obejrzeć otrzymane od nauczyciela próbki tkanin z błędami,
2) zidentyfikować rodzaj błędu w każdej próbce, wykorzystując katalog błędów lub normę,
3) nazwać zauważone błędy,
4) wkleić próbki tkanin z błędami do zeszytu ćwiczeń, opisać je i podać przyczyny ich

powstawania,

5) zaprezentować wyniki ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

próbki tkanin z błędami,

−

katalog tkanin z błędami wraz z opisem,

−

zeszyt ćwiczeń,

−

nożyczki,

−

klej lub taśma klejąca,

−

przybory do pisania,

−

norma PN-93/P-6709 Tkaniny. Opis błędów,

−

przybory do pisania,

−

literatura zgodna z rozdziałem 7 poradnika.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 9

Rozpoznaj skład surowcowy tkanin, o niżej wymienionych zestawach kolorowych nitek

w krajkach:

−

2 nitki niebieskie i 3 nitki czerwone,

−

2 nitki żółte, 2 nitki zielone i 1 nitka szara,

−

1 nitka niebieska, 1 nitka czerwona, 3 nitki zielone.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania, oraz metody znakowania składu surowcowego tkanin.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) przeanalizować tabelę 7 z poradnika ucznia,
2) rozpoznać skład surowcowy tkanin, o wymienionych w poleceniu ćwiczenia zestawach

kolorowych nitek w krajkach,

3) zaprezentować wyniki ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

zeszyt ćwiczeń,

−

przybory do pisania,

−

literatura zgodna z rozdziałem 7 poradnika.

Ćwiczenie 10

Oznacz odporność wybarwienia skór odzieżowych na tarcie na sucho i mokro.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania, oraz metody znakowania składu surowcowego tkanin.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) przygotować 2 tampony z białej tkaniny bawełnianej,
2) rozłożyć na stole otrzymaną od nauczyciela próbkę skóry odzieżowej licem do wierzchu,
3) przesuwać suchy tampon po powierzchni lica skóry przy umiarkowanym nacisku 20 razy

w jedną i 20 razy w drugą stronę po linii prostej na odcinku około 10 cm,

4) zwilżyć tampon w wodzie i powtórzyć czynności według punktu 3,
5) ocenić stopień zabarwienia białej tkaniny; wyraźne zabarwienie tamponu wskazuje na

niewystarczającą trwałość barwy,

6) ocenić zmianę odcienia skóry w miejscu tarcia; wyraźna zmiana odcienia skóry

w miejscu tarcia wskazuje na niewystarczającą trwałość barwy,

7) wkleić próbki białej tkaniny po badaniu oraz badanych skór do zeszytu ćwiczeń,
8) zaprezentować wyniki ćwiczenia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

próbki wykończonych skór odzieżowych,

−

próbki białej tkaniny bawełnianej,

−

zlewka z wodą destylowaną,

−

zeszyt ćwiczeń,

−

przybory do pisania,

−

literatura zgodna z rozdziałem 7 poradnika.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.5.

Zasady

konserwacji

magazynowania

materiałów

odzieżowych

5.5.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Narysuj znaki określające warunki prasowania odzieży uszytej z materiałów wykonanych

z włókien: bawełny, lnu, wełny, poliestrowych.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Omówić wpływ rodzaju surowca, z jakiego jest wykonana tkanina na
sposób jej prasowania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) określić maksymalne temperatury prasowania dla poszczególnych tkanin,
2) dobrać na podstawie tabeli zaprezentowanej przez nauczyciela na foliogramie znaki

określające warunki prasowania dla poszczególnych tkanin,

3) wypełnić tabelę wg wzoru,
4) zaprezentować wyniki ćwiczenia.

Rodzaj tkaniny

Znak

Opis znaku

Bawełniana

Lniana

Wełniana

Poliestrowa

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

–

foliogramy ze znakami prasowania,

–

rzutnik do folii,

–

zeszyt ćwiczeń,

–

przybory do pisania,

–

literatura zgodna z rozdziałem 7 poradnika.

Ćwiczenie 2

Narysuj znaki określające warunki prania odzieży uszytej z materiałów wykonanych

z włókien: bawełny, lnu, wełny, poliestrowych.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Omówić wpływ rodzaju surowca, z jakiego jest wykonana tkanina na
sposób jej prania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) określić maksymalne temperatury prania dla poszczególnych tkanin,
2) określić sposób prania dla poszczególnych tkanin,
3) dobrać znaki określające warunki prania dla poszczególnych tkanin,
4) wypełnić tabelę wg wzoru,
5) zaprezentować wyniki ćwiczenia.

Rodzaj tkaniny

Znak

Opis znaku

Bawełniana

Lniana

Wełniana

Poliestrowa

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

–

foliogramy ze znakami prania,

–

rzutnik do folii,

–

zeszyt ćwiczeń,

–

przybory do pisania,

–

literatura zgodna z rozdziałem 7 poradnika.

Ćwiczenie 3

Określ rodzaj materiału odzieżowego, do którego odnosi się zestaw znaków

informacyjnych na przywieszce otrzymanej od nauczyciela.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania oraz przedstawić na planszy lub foliogramie znaki informacyjne
o sposobie konserwacji wyrobów odzieżowych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) porównać znaki na przywieszce z prezentowanymi na planszy lub foliogramie,
2) nazwać znaki i podać ich znaczenie,
3) określić rodzaj surowca włókienniczego, do którego odnosi się zestaw znaków,
4) wkleić przywieszkę do zeszytu ćwiczeń i opisać ją,
5) zaprezentować wyniki ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Środki dydaktyczne:

–

przywieszki ze znakami informacyjnymi,

–

plansze lub foliogramy ze znakami informacyjnymi,

–

rzutnik do folii,

–

zeszyt ćwiczeń,

–

przybory do pisania,

–

literatura zgodna z rozdziałem 7 poradnika.

Ćwiczenie 4

Usuń plamy ze stearyny na tkaninie wełnianej. Wyprasuj oplamioną tkaninę wełnianą.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Omówić sposoby odplamiania wyrobów włókienniczych i prasowania
tkanin wełnianych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zorganizować stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami bhp i ergonomii pracy,
2) zeskrobać stearynę z próbki tkaniny wełnianej, otrzymanej od nauczyciela,
3) podłożyć wilgotną tkaninę i przykryć bibułą,
4) przeciągać po plamie letnim żelazkiem często wymieniając bibułę,
5) wytrzeć ślad po plamie benzyną,
6) wyprasować próbkę tkaniny przez mokrą zaparzaczkę, przy temperaturze żelazka do

160

7) zaprezentować wyniki ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

–

próbka tkaniny wełnianej zaplamiona stearyną,

–

zaparzaczka,

–

bibuła,

–

benzyna,

–

żelazko,

–

zeszyt ćwiczeń,

–

przybory do pisania,

–

literatura zgodna z rozdziałem 7 poradnika.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. EWALUACJA OSIĄGNIĘĆ UCZNIA

Przykłady narzędzi pomiaru dydaktycznego

Test dwustopniowy do jednostki modułowej „Charakteryzowanie płaskich
wyrobów włókienniczych, skór i dodatków krawieckich”

Test składa się z 20 zadań wielokrotnego wyboru, z których:
zadania 1

−

14 są z poziomu podstawowego,

zadania 15

−

20 są z poziomu ponadpodstawowego.

Punktacja zadań: 0 lub 1 punkt

Za każdą prawidłową odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak

uczeń otrzymuje 0 punktów.

Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzyma następujące
oceny szkolne:

–

dopuszczający – za rozwiązanie co najmniej 8 zadań z poziomu podstawowego,

–

dostateczny – za rozwiązanie co najmniej 11 zadań z poziomu podstawowego,

–

dobry – za rozwiązanie 15 zadań, w tym co najmniej 3 z poziomu ponadpodstawowego,

–

bardzo dobry – za rozwiązanie 18 zadań, w tym co najmniej 5 z poziomu
ponadpodstawowego.

Klucz odpowiedzi: 1. d, 2. a, 3. d, 4. a, 5. b, 6. a, 7. a, 8. b, 9. a, 10. b, 11. a,
12. a, 13. b, 14. b, 15. a, 16. b, 17. a, 18. a, 19. b, 20. d.

Plan testu

zad.

Cel operacyjny
(mierzone osiągnięcia ucznia)

Kategoria

celu

Poziom

wymagań

Poprawna

odpowiedź

Zdefiniować osnowę w tkaninie

Nazwać porządek przeplatania się ze sobą nitek
osnowy i wątku

Zdefiniować gipiurę

Wybrać podszewkę o przeznaczeniu specjalnym

Wybrać materiały wykonane z nitek

Określić zastosowanie folii odzieżowych

Określić materiały stosowane do usztywniania
elementów odzieży

Zdefiniować skórę zdjętą z ssaka

Rozpoznać pasmanterię

10 Zdefiniować metodę badania opartą na ocenie za

pomocą zmysłów

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

11 Wybrać rodzaj materiału wymagający specjalnego

układu kroju

12 Rozpoznać zapięcie kryte

13 Rozpoznać błąd tkaniny

14 Rozpoznać znak informacyjny o maksymalnej

temperaturze prasowania

15 Przewidzieć wytrzymałość tkaniny na rozciąganie

na podstawie splotu

16 Określić sploty zasadnicze dzianin rządkowych

17 Porównać cechy nici maszynowe z nićmi do szycia

ręcznego

18 Określić grupę parametrów decydujących

o właściwościach higienicznych materiałów
odzieżowych

19 Określić rodzaj surowca włókienniczego, do

którego odnosi się dany zestaw znaków
informacyjnych

20 Określić rodzaj włókna do wykończania którego

stosuje się apreturę przeciwpillingową
i antyelektrostatyczną

Przebieg testowania

Instrukcja dla nauczyciela

1. Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu z wyprzedzeniem co najmniej

jednotygodniowym.

2. Omów z uczniami cel stosowania pomiaru dydaktycznego.
3. Zapoznaj uczniów z rodzajem zadań zawartych w zestawie oraz z zasadami punktowania.
4. Przygotuj odpowiednią liczbę testów.
5. Zapewnij samodzielność podczas rozwiązywania zadań.
6. Przed rozpoczęciem testu przeczytaj uczniom instrukcję dla ucznia.
7. Zapytaj, czy uczniowie wszystko zrozumieli. Wszelkie wątpliwości wyjaśnij.
8. Nie przekraczaj czasu przeznaczonego na test.
9. Kilka minut przed zakończeniem testu przypomnij uczniom o zbliżającym się czasie

zakończenia udzielania odpowiedzi.

Instrukcja dla ucznia

1. Przeczytaj uważnie instrukcję.
2. Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.
3. Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.
4. Test zawiera 20 zadań. Do każdego zadania dołączone są 4 możliwości odpowiedzi.

Tylko jedna jest prawidłowa.

5. Udzielaj odpowiedzi na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej rubryce

znak X. W przypadku pomyłki błędną odpowiedź zaznacz kółkiem, a następnie ponownie
zakreśl odpowiedź prawidłową.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. Zadania wymagają prostych obliczeń, które powinieneś wykonać przed wskazaniem

poprawnego wyniku.

7. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
8. Jeśli udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż jego rozwiązanie

na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

9. Na rozwiązanie testu masz 45 min.

Powodzenia!

Materiały dla ucznia:

−

instrukcja,

−

zestaw zadań testowych,

−

karta odpowiedzi.

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. Osnowa, to nitka

a) biegnąca po szerokości tkaniny.
b) luźniej skręcona niż wątek.
c) o większym wrobieniu niż wątek.
d) biegnąca wzdłuż tkaniny.

2. Określony porządek przeplatania się ze sobą nitek osnowy i wątku, to

a) splot tkaniny.
b) raport splotu.
c) pokrycie wątkowe.
d) pokrycie osnowowe.

3. Gipiura to koronka

a) bobinetowa.
b) tiulowa.
c) klockowa.
d) haftowana.

4. Podszewką o przeznaczeniu specjalnym jest

a) kolanówka.
b) włosianka.
c) włóknina klejona.
d) watolina.

5. Z nitek wykonane są następujące materiały odzieżowe

a) tkanina, włóknina, folia.
b) tkanina, dzianina, przędzina.
c) włóknina, filc, skóra naturalna.
d) dzianina, włóknina, futro naturalne.

6. Folie odzieżowe stosuje się do wyrobu

a) odzieży wodoodpornej.
b) materiałów termoizolacyjnych do odzieży wierzchniej.
c) wkładów usztywniających do odzieży i bielizny.
d) materiałów podpinkowych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

7. Do usztywniania elementów odzieży stosuje się

a) włókniny klejone i tkaniny sztywnikowe.
b) przędziny Malimo i Malipol.
c) laminaty i folie.
d) materiały termoizolacyjne.

8. Skórę zdjętą z ssaka wraz z włosem nazywamy

a) welurem.
b) futrem.
c) dwoiną.
d) nubukiem.

9. Rysunek przedstawia

a) aksamitkę.

b) wstążkę haftowaną.
c) taśmę pasmanteryjną plecioną.
d) sutasz.

Rysunek do zadania 9

10. Metodę badania opartą na ocenie za pomocą zmysłów nazywamy

a) laboratoryjną.
b) organoleptyczną.
c) mikroskopową.
d) chemiczną.

11. Specjalnego opracowania układu kroju wymagają materiały o powierzchni

a) pokrytej włosem.
b) w kropki.
c) jednokolorowe.
d) we wzory bezkierunkowe.

12. Zapięcia kryte przedstawione na fotografii, to

a) haftki.
b) zatrzaski.
c) zamki błyskawiczne.
d) guziki.

Rysunek do zadania 12

13. Błąd tkaniny przedstawiony na fotografii, to

a) dziura.
b) zgrubienie.
c) blizna.
d) nieprawidłowy druk.

Rysunek do zadania 13

14. Przedstawiony na rysunku znak informuje, że maksymalna temperatura prasowania nie

powinna przekraczać
a) 200

b) 150

c) 110

d) 90

Rysunek do zadania 14

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

15. Największą wytrzymałość na rozciąganie, spośród tkanin wykonanych z tych samych

nitek, wykazuje tkanina o splocie
a) płóciennym.
b) panama.
c) skośnym.
d) atłasowym.

16. Do splotów zasadniczych dzianin rządkowych zaliczamy sploty

a) lewoprawy, atłasowy, dwulewy.
b) lewoprawy, dwuprawy, dwulewy.
c) dwuprawy, dwulewy, łańcuszek.
d) trykotowy, atłasowy, lewoprawy.

17. Nici maszynowe w porównaniu z nićmi do szycia ręcznego są

a) mocniej skręcone.
b) luźniej skręcone.
c) nierównomiernej grubości.
d) bardziej miękkie.

17. Decydujący wpływ na właściwości higieniczne materiałów odzieżowych ma

a) rodzaj włókna i splot.
b) rodzaj włókna i wytrzymałość tkaniny.
c) sprężystość i zdolność do pillingu.
d) sztywność i wytrzymałość nitek wątku i osnowy.

19. Przedstawiony zestaw znaków informacyjnych należy umieścić na przywieszce bluzki

damskiej wykonanej z tkaniny
a) z jedwabiu naturalnego.
b) lnianej.
c) wełnianej.
d) z jedwabiu sztucznego.

Rysunek do zadania 19

20. Apreturę przeciwpillingową i antyelektrostatyczną stosuje się do wykończania tkanin

z włókien

a) bawełnianych.
b) lnianych.
c) wiskozowych.
d) syntetycznych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ...............................................................................

Charakteryzowanie płaskich wyrobów włókienniczych, skór i dodatków
krawieckich

Zakreśl poprawną odpowiedź.

zadania

Odpowiedź

Punkty

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

TEST 2

Test dwustopniowy do jednostki modułowej „Charakteryzowanie płaskich
wyrobów włókienniczych, skór i dodatków krawieckich”

Test składa się z 20 zadań wielokrotnego wyboru, z których:
zadania 1

−

14 są z poziomu podstawowego,

zadania 15

−

20 są z poziomu ponadpodstawowego.

Punktacja zadań: 0 lub 1 punkt

Za każdą prawidłową odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak

uczeń otrzymuje 0 punktów.

Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzyma następujące
oceny szkolne:

–

dopuszczający – za rozwiązanie co najmniej 8 zadań z poziomu podstawowego,

–

dostateczny – za rozwiązanie co najmniej 11 zadań z poziomu podstawowego,

–

dobry – za rozwiązanie 15 zadań, w tym co najmniej 3 z poziomu ponadpodstawowego,

–

bardzo dobry – za rozwiązanie 18 zadań, w tym co najmniej 5 z poziomu
ponadpodstawowego.

Klucz odpowiedzi: 1. c, 2. a, 3. b, 4. a, 5. c, 6. b, 7. c, 8. a, 9. d, 10. a, 11. a,
12. b, 13. b, 14. a, 15. d, 16. c, 17. a, 18. a, 19. d, 20. a,

Plan testu

zad.

Cel operacyjny
(mierzone osiągnięcia ucznia)

Kategoria

celu

Poziom

wymagań

Poprawna

odpowiedź

Wybrać splot pochodny od splotu płóciennego

Określić maszynę do wytwarzania tkanin

Wybrać koronkę wytwarzaną na maszynie
z ustawionymi na obwodzie koła szpulkami

Zdefiniować walansjenkę

Wybrać materiały wykonane z luźnych włókien

Nazwać materiał odzieżowy powstały przez trwałe
połączenie tkaniny lub dzianiny z warstwą pianki
poliuretanowej

Wybrać materiał na pelerynę przeciwdeszczową

Rozróżnić motyw na tkaninie drukowanej

Nazwać materiał stosowany do ocieplania odzieży

10 Wybrać metodę do oznaczania wodochłonności

11 Określić cel procesu merceryzacji nici

12 Rozpoznać zapięcie kryte

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

13 Rozpoznać błąd tkaniny

14 Rozpoznać znak informacyjny o maksymalnej

temperaturze prania

15 Określić na podstawie splotu odporność tkaniny na

ścieranie

16 Dokonać wyboru wskaźników, które można

określić metodą organoleptyczną

17 Określić sploty zasadnicze dzianin

kolumienkowych

18 Określić czynniki decydujące o odporności tkaniny

na mięcie

19 Określić rodzaj materiału odzieżowego, do którego

odnosi się zestaw znaków informacyjnych

20 Zastosować sposób wyznaczania masy

powierzchniowej tkaniny

Przebieg testowania

Instrukcja dla nauczyciela

1. Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu z wyprzedzeniem co najmniej

jednotygodniowym.

zakończenia udzielania odpowiedzi.

Instrukcja dla ucznia

Tylko jedna jest prawidłowa.

5. Udzielaj odpowiedzi na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej rubryce

znak X. W przypadku pomyłki błędną odpowiedź zaznacz kółkiem, a następnie ponownie
zakreśl odpowiedź prawidłową.

6. Zadania wymagają prostych obliczeń, które powinieneś wykonać przed wskazaniem

poprawnego wyniku.

7. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
8. Jeśli udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż jego rozwiązanie

na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

9. Na rozwiązanie testu masz 45 min.

Powodzenia!

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Materiały dla ucznia:

−

instrukcja,

−

zestaw zadań testowych,

−

karta odpowiedzi.

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. Splotem pochodnym od splotu płóciennego jest splot

a) atłasowy.
b) skośny.
c) panama.
d) satynowy.

2. Maszyna na której wytwarza się tkaniny, to

a) krosno.
b) szydełkowarka.
c) osnowarka.
d) przeglądarka.

3. Wyrób pleciony wykonany na maszynie z ustawionymi na obwodzie koła szpulkami, to

koronka
a) tiulowa.
b) klockowa.
c) haftowana.
d) gipiura.

4. Walansjenka to koronka

a) tiulowa.
b) klockowa.
c) haftowana.
d) dziana.

5. Bezpośrednio z luźnych włókien wykonane są materiały odzieżowe:

a) tkanina, włóknina, dzianina.
b) tkanina, dzianina, przędzina.
c) włóknina, filc, włóknina klejona.
d) dzianina, włóknina, futro naturalne.

6. Materiał odzieżowy powstający przez trwałe połączenie tkaniny lub dzianiny z warstwą

pianki poliuretanowej to:
a) przędzina.
b) laminat.
c) włóknina.
d) folia odzieżowa.

7. Pelerynę przeciwdeszczową można wykonać z

a) włókniny.
b) przędziny.
c) folii.
d) filcu.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

8. Rysunek przedstawia tkaninę drukowaną o wzorze

a) geometrycznym.
b) roślinnym.
c) ilustracyjnym.
d) orientalnym.

Rysunek do zadania 8

9. Do ocieplania kurtki zimowej stosuje się materiały

a) podszewkowe.
b) usztywniające.
c) wzmacniające.
d) termoizolacyjne.

10. Wodochłonność tkaniny określamy metodą

a) laboratoryjną
b) organoleptyczną.
c) mikroskopową.
d) chemiczną.

11. Merceryzacja nici bawełnianych ma na celu zwiększenie

a) połysku i wytrzymałości na rozciąganie.
b) stopnia skrętu.
c) masy liniowej.
d) grubości.

12. Zapięcia kryte przedstawione na fotografii, to

a) haftki.
b) guziki zatrzaskowe.
c) zamki błyskawiczne.
d) guziki.

Rysunek do zadania 12

13. Błąd tkaniny przedstawiony na fotografii, to

a) zabrudzenie jednonitkowe.
b) zgrubienie.
c) blizna.
d) nieprawidłowy druk.

Rysunek do zadania 13

14. Przedstawiony na rysunku znak informuje, że maksymalna temperatura prania nie

powinna przekraczać
a) 60

b) 40

c) 95

d) 30

Rysunek do zadania 14

15. Największą odporność na ścieranie, spośród tkanin wykonanych z tych samych nitek,

wykazuje tkanina o splocie
a) płóciennym.
b) panama.
c) skośnym.
d) atłasowym.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

16. Metodą organoleptyczną można określić właściwości tkanin:

a) higroskopijność i wodochłonność.
b) odporność na ścieranie i wypychanie.
c) prawą i lewą stronę.
d) przepuszczalność powietrza i ciepłochronność.

17. Do splotów zasadniczych dzianin kolumienkowych zaliczamy sploty:

a) łańcuszkowy, trykotowy atłasowy.
b) lewoprawy, dwuprawy i dwulewy.
c) lewoprawy, łańcuszek, dwuprawy.
d) trykotowy, atłasowy, dwuprawy.

18. Odporność na mięcie tkaniny zależy od:

a) rodzaj włókna, splotu i wykończenia.
b) wytrzymałości na rozciąganie i rozdzieranie.
c) odporności na pilling i wytrzymałości na wypychanie.
d) przepuszczalności powierza i ciepłochronności.

19. Przedstawiony zestaw znaków informacyjnych należy umieścić na przywieszce garsonki

damskiej wykonanej z tkaniny
a) wiskozowej.
b) poliestrowej.
c) lnianej.
d) wełnianej.

Rysunek do zadania 19

20. Aby wyznaczyć masę powierzchniową należy

a) zważyć 1m

tkaniny.

b) zważyć 1mb tkaniny.
c) zważyć 0,5 mb tkaniny.
d) zmierzyć długość i szerokość tkaniny.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ...............................................................................

Charakteryzowanie płaskich wyrobów włókienniczych, skór i dodatków
krawieckich

Zakreśl poprawną odpowiedź.

zadania

Odpowiedź

Punkty

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

7. LITERATURA

1. Chyrosz M., Zembowicz – Sułkowska E.: Materiałoznawstwo odzieżowe. WSiP,

Warszawa 1991

2. Idryjan – Pajor J.: Materiałoznawstwo odzieżowe. Zeszyt ćwiczeń 2. Stowarzyszenie

Oświatowców Polskich, Toruń 2000

3. Idryjan – Pajor J.: Materiałoznawstwo odzieżowe. Zeszyt ćwiczeń 3. Stowarzyszenie

Oświatowców Polskich, Toruń 2000

4. Persz T.: Materiałoznawstwo dla zasadniczych szkół skórzanych. WSiP, Warszawa 1997
5. Samek P.(tłum.): Krawiectwo. Materiałoznawstwo. Wydanie I. WSiP, Warszawa 1999
6. Turek K.: Pracownia materiałoznawstwa odzieżowego. WSiP, Warszawa 1995
7. Wereszko J.: Materiałoznawstwo odzieżowe. Zeszyt ćwiczeń 1. WSiP, Warszawa 1996
8. Wereszko J.: Materiałoznawstwo odzieżowe. Zeszyt ćwiczeń 2. WSiP, Warszawa 1998
9. www.bazardekoracji.pl
10. www.bemax.pl
11. www.kordus.com.pl
12. www.lenora.com.pl
13. www.tkaniny.com.pl
14. Czasopismo branży odzieżowej SPEKTRUM. Wydawnictwo ELAMED

Normy:

−

75/P

−

84001 Dzianiny i wyroby dziane. Błędy

−

82/P

−

04608 Znaki ostrzegawcze określające dopuszczalny sposób konserwacji

wyrobów odzieżowych.

−

80/P

−

04635 Metody badań wyrobów włókienniczych. Wyznaczanie higroskopijności

−

72/P

−

04734 Metody badań wyrobów włókienniczych. Wyznaczanie wodochłonności

−

89/P

−

04618 Płaskie wyroby włókiennicze. Wyznaczanie przepuszczalności

powietrza

−

EN ISO 12947

−

2 Tekstylia. Wyznaczanie odporności płaskich wyrobów na ścieranie

metodą Martindale`a. Wyznaczanie zniszczenia próbki

−

EN ISO 13938

−

2 Tekstylia. Wypychanie płaskich wyrobów. Część 2. Metoda

pneumatyczna wyznaczania wytrzymałości na wypychanie i wyoblenie przy pęknięciu

−

EN ISO 13937

−

3 Tekstylia. Metody badania rozdzierania płaskich wyrobów.

Wyznaczanie siły rozdzierania próbek roboczych w kształcie skrzydełka (metoda
pojedynczego rozdzierania)

−

EN ISO 13934

−

1 Tekstylia. Właściwości płaskich wyrobów przy rozciąganiu.

Wyznaczanie maksymalnej siły i wydłużenia względnego przy maksymalnej sile metodą
paska

−

ISO 9073

−

7 Tekstylia. Metody badania włóknin. Wyznaczanie długości gięcia

−

EN ISO 12945

−

1 Tekstylia. Wyznaczanie skłonności powierzchni płaskiego wyrobu

do mechacenia i pillingu. Skrzynkowa metoda badania pillingu

−

EN ISO 12945

−

2 Tekstylia. Wyznaczanie skłonności powierzchni płaskiego wyrobu

do mechacenia i pillingu. Zmodyfikowana metoda Martindale`a

−

EN ISO 3759 Tekstylia. Przygotowanie, znakowanie i pomiar próbek płaskiego

wyrobu i odzieży do wyznaczania zmiany wymiarów

−

76/P

−

04616 Metody badań wyrobów włókienniczych. Wyznaczanie przesuwalności

nitek

−

91/P

−

04629 Tekstylia. Wyznaczanie odporności na deszcz

−

93/P

−

06709 Tkaniny. Opis błędów

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
krawiec 743[01] o1 04 n
krawiec 743[01] o1 04 n
krawiec 743[01] o1 04 u
krawiec 743[01] o1 02 n
krawiec 743[01] z2 04 n
krawiec 743[01] o1 03 n
krawiec 743[01] o1 03 u
krawiec 743[01] o1 01 n
krawiec 743[01] o1 01 u
krawiec 743[01] o1 02 n
krawiec 743[01] z2 04 n
krawiec 743[01] o1 01 n
krawiec 743[01] z1 04 u
krawiec 743[01] o1 01 u
krawiec 743[01] o1 03 u
krawiec 743[01] o1 03 n

więcej podobnych podstron