Substancje depigmentacyjne w walce
z przebarwieniami

Sylwia Korczyńska

| 2015-11-10

Tagi:

kwas kojowy

,

kwas azelainowy

,

arbutyna

,

blizny potrądzikowe

,

kwasy kosmetyczne

,

hiperpigmentacja

,

piegi

,

przebarwienia

Liczba dostępnych kosmetyków
przeznaczonych do walki z przebarwieniami
skóry wciąż się poszerza. Najważniejszą rolę
odgrywają kosmetyki z substancjami
depigmentacyjnymi, które posiadają
największą skuteczność w redukcji plam
hiperpigmentacyjnych.

Leczenie zaburzeń hiperpigmentacyjnych wymaga zastosowania chemicznych lub fizycznych
czynników depigmentujących. Metody fizyczne obejmują laseroterapię, krioterapię ciekłym azotem
lub stosowanie urządzeń złuszczających naskórek. Nadal jednak, główną metodą leczenia zaburzeń
hiperpigmentacyjnych jest wykorzystywanie substancji chemicznych, opierając się na
mechanizmach: zaburzenia syntezy melaniny, deregulacji melanosomów i melaniny, regulacji
dystrybucji i wychwytu melanosomów w keratynocytach oraz mechanizmie przeciwzapalnym.

Za

barwę plam hiperpigmentacyjnych odpowiedzialna jest melanina powstająca z tyrozyny przy udziale
enzymu tyrozynazy. Proces ten regulowany jest na drodze enzymatycznej, hormonalnej,
ge

netycznej, biochemicznej i fizycznej (promieniowanie UV). Zabarwienie skóry pod wpływem

melaniny jest poprzedzone transportem ziaren melaniny z melanocytów do keratynocytów.
Zaburzenia w funkcjonowaniu melanocytów prowadzą do zmian patologicznych występujących pod
postacią hiper- lub hipopigmentacji skóry w tym: piegi, plamy soczewicowate, ostuda, odczyny
fototoksyczne. Hiperpigmentacja pozapalna obejmuje zmiany powstałe po trądziku, urazach,
substancjach drażniących, liszajach, łuszczycy i wysypce polekowej. Jest spowodowana stymulacją
wzrostu melanocytów oraz produkcji i transportu melaniny wskutek działania czynników
prozapalnych, cytokin i reaktywnych form tlenu.

Zaburzenia
syntezy melaniny

Inhibitory czynników
trakskrypcyjnych

C2-ceramid

Inhibitory glikozylacji
tyrozynazy

Glukozamina

Tunikamycyna

D-panteino-S-sulfonian wapnia

Inhibitory tyrozynazy



Arbutyna -

składnik aktywny zawarty w mącznicy

lekarskiej (Arctostaphylos uva ursi) i jej syntetyczna
pochodna: deoksyarbutyna



Kwas kojowy -

pochodzący z różnych rodzajów

grzybów, takich jak Aspergillus i Penicillum, posiada
dodatkowe działanie przeciwbakteryjne



Kwas azelainowy-

posiada działanie rozjaśniające,

przeciwzaskórnikowe, przeciwbakteryjne,
przeciwzapalne



Aloesyna -

izolowana z aloesu, działa synergistycznie z

arbutyną



Resweratrol - obecny w czerwonych winogronach, w
owocach morwy, w korzeniu ciemiężycy białej, działa
antyoksydacyjnie, rozjaśniająco oraz
przeciwzmarszczkowo



Glabrydyna -

składnik ekstraktu kłącza lukrecji, o

właściwościach rozjaśniających, łagodzących i
antyoksydacyjnych



Hydroksyanizol



N-acetylo-4-S-cysteaminofenol



Kwas elagowy



Ester metylowy kwasu gentyzynowego

Inhibitory degradacji
tyrozynazy

Nienasycone kwasy

tłuszczowe

Inhibitory peroksydazy

Metamizol

Antyoksydanty

Kwas galusowy

Kwas askorbinowy-

stymuluje syntezę kolagenu, zwiększa

odporność ścian naczyń włosowatych

Tokoferol

Polifenole z zielonej herbaty

Regulacja
wychwytu i
dystrybucji
melanosomów

Wyciąg z soi - wpływają na produkcję kolagenu, elastyny i
kwasu hialuronowego

Nikotynamid

Degradacja
melanosomów i
melaniny



α-hydroksykwasy (kwas glikolowy, cytrynowy, mlekowy,
jabłkowy, winowy)



α-ketokwasy (kwas pirogronowy)



β-hydroksykwasy (kwas salicylowy)



Polihydroksykwasy (kwas glukonowy, glukonolakton,
kwas laktobionowy)



Witamina A -

pobudza syntezę kolagenu i elastyny,

poprawia krążenie w skórze, wyraźnie poprawiając jej
koloryt.