

Copyright © 2011 by Kamil Jóźwik

Alto

Zbawiciel drogi

 

1. zba



wi



-

ciel



-

dro

  

gi



-

na



krzyz



przy

bi

  

-



 

ty,



-

  

po



mię



-

dzy



-

7

2. Upalne słońce dokucza żarem.

Na ustach Boskich osiadła spieka.

A tłuszcza trapi złośliwym gwarem.

A krew zesiadła ledwie ocieka.

3. A wszystkich oczy nań się zwróciły.

A wszyscy usta doń skierowali.

W pociskach srogich doznają siły

Tej, jaką złością, szałem zadali.

4. Książęta mądrzy wprost urągali

I tłum złośliwie nań wciąż spoglądał;

Przywódcy ludu śmierć Mu pisali

A wściekły naród śmierci tej żądał.

5. I skonał Zbawca, a Pan nad pany:

Zwisła Mu głowa ku naszej ziemi.

Wołają w niebo, jak usta, rany:

By się zlitował Bóg nad grzesznemi.



nie



bem

  

-



zie





mią



-

za



wi





snął.

  

-

 

Wie



niec



-

z cier



nia



-

u



wi



-

ty.



-

On



13

6. Zawołał, skonał na krzyż rozpięty

Jak struna: sprawiedliwość tam grała

Rozczuliła się, cud niepojęty!

A miłosierdziem wnet nam się stała.

7. Syn Boży przecię za nas umiera,

On nasze pobrał na Siebie grzechy;

Karzącą ręką Bóg nań dociera,

Lecz utknął w Sercu. Nasze pociechy!

8. Dla nas to, dla nas straszna ta rana.

A z Serca Jego strumień łask nowy

Pociekł, jak woda i krew rozlana.

A w głębi Serca dom nam gotowy.

9. Nam tylko pod krzyż teraz biedz trzeba,

Ucieczki szukać tam w Serca ranie.

Przez krzyż sięgniemy do stropów nieba

A w Sercu Twojem szczęście, nasz Panie!



Krol





a



w ko

     

ło



-

-

 

lud



się



doń



ci

   

snął.



-