Technik_ortopeda_322[13].O1.04

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

SPIS TREŚCI

Wprowadzenie

Wymagania wstępne

Cele kształcenia

Materiał nauczania

4.1. Działalność gospodarcza

4.1.1. Materiał nauczania

4.1.2. Pytania sprawdzające

4.1.3. Ćwiczenia

4.1.4. Sprawdzian postępów

4.2. Podstawy prawne prowadzenia działalności gospodarczej

4.2.1. Materiał nauczania

4.2.2. Pytania sprawdzające

4.2.3. Ćwiczenia

4.2.4. Sprawdzian postępów

4.3. Konstruowanie biznesplanu dla zakładu świadczącego usługi zdrowotne

4.3.1. Materiał nauczania

4.3.2. Pytania sprawdzające

4.3.3. Ćwiczenia

4.3.4. Sprawdzian postępów

4.4. Kontraktowanie usług medycznych

4.4.1. Materiał nauczania

4.4.2. Pytania sprawdzające

4.4.3. Ćwiczenia

4.4.4. Sprawdzian postępów

4.5. Finansowanie świadczeń zdrowotnych

4.5.1. Materiał nauczania

4.5.2. Pytania sprawdzające

4.5.3. Ćwiczenia

4.5.4. Sprawdzian postępów

Sprawdzian osiągnięć

Literatura

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

WPROWADZENIE

Poradnik będzie Ci pomocny w przyswajaniu wiedzy o funkcjonowaniu gospodarki

rynkowej, prawie pracy, formalno-prawnej obsłudze i organizacji usług medycznych oraz
zagadnieniach cywilnoprawnych, niezbędnych w pracy zawodowej pracownika medycznego.

W poradniku zamieszczono:

–

wymagania wstępne – wykaz umiejętności, jakie powinieneś posiadać, aby bez
problemów korzystać z poradnika,

–

cele kształcenia – wykaz umiejętności, jakie opanujesz podczas pracy z poradnikiem,

–

materiał nauczania – wiadomości teoretyczne niezbędne do opanowania treści
programowych jednostki modułowej,

–

zestaw pytań, abyś mógł sprawdzić, czy juŜ opanowałeś określone treści,

–

wiczenia, które pomogą Ci zweryfikować wiadomości teoretyczne oraz ukształtować

umiejętności praktyczne,

–

sprawdzian postępów w nauce,

–

sprawdzian osiągnięć – przykładowy zestaw zadań; zaliczenie testu potwierdzi
opanowanie wiadomości i umiejętności określonych w programie jednostki modułowej,

–

literaturę.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Schemat układu jednostek modułowych

322[13].O1

Podstawy działalności zawodowej

322[13].O1.01

Stosowanie

przepisów

bezpieczeństwa

i higieny pracy

322[13].O1.02
Nawiązywanie

i utrzymywanie

kontaktów

społecznych

322[13].O1.03

Charakteryzowa-

-nie budowy,

czynności oraz

zaburzeń

w funkcjonowani

u organizmu

322[13].O1.04

Stosowanie

zasad

ekonomiki oraz

przepisów

prawnych

w działalności

zawodowej

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu nauczania jednostki modułowej powinieneś umieć:

–

korzystać z róŜnych źródeł informacji,

–

posługiwać się podstawowymi pojęciami z zakresu przedsiębiorczości,

–

rozróŜniać czynniki wpływające na popyt i podaŜ usług,

–

wyjaśniać mechanizmy funkcjonowania gospodarki rynkowej,

–

sporządzać dokumenty związane z poszukiwaniem pracy i zatrudnieniem,

−

charakteryzować podstawowe przepisy prawa dotyczące praw i obowiązków
pracowników i pracodawców,

–

interpretować przepisy prawa dotyczące działalności gospodarczej,

–

współpracować w grupie,

–

obsługiwać komputer.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3. CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć:

–

wyjaśnić podstawowe pojęcia prawne,

–

rozróŜnić podstawowe gałęzie prawa,

–

przedstawić rodzaje aktów prawnych i źródła informacji o nich,

–

przedstawić zakres obowiązywania prawa,

–

posłuŜyć się przepisami prawa cywilnego, rodzinnego i opiekuńczego, prawa pracy oraz
prawa o ubezpieczeniach społecznych,

–

scharakteryzować system organizacji ochrony zdrowia w Polsce,

–

wskazać instytucje wpływające na politykę zdrowotną państwa,

–

określić źródła i sposoby finansowania świadczeń zdrowotnych,

–

wyjaśnić istotę i zasady funkcjonowania systemu ubezpieczeń zdrowotnych w Polsce,

–

wyjaśnić specyfikę rynku świadczeń zdrowotnych,

–

zastosować przepisy prawa dotyczące działalności zawodowej,

–

wskazać czynniki wpływające na popyt i podaŜ usług medycznych,

–

wyjaśnić mechanizmy konkurencji między podmiotami świadczącymi usługi medyczne,

–

zastosować zasady marketingu w obrocie sprzętu ortopedycznego,

–

scharakteryzować system organizacji zaopatrzenia ortopedycznego w Polsce.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

MATERIAŁ NAUCZANIA

4.1.

Działalność gospodarcza

4.1.1. Materiał nauczania

Działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy „Prawo działalności gospodarczej” jest

zarobkowa  działalność  wytwórcza,  handlowa,  budowlana,  usługowa  oraz  wyszukiwanie,
rozpoznawanie  i  eksploatacja  zasobów  naturalnych,  wykonywana  w  sposób  zorganizowany
i  ciągły.  Aby  działalność  była  zakwalifikowana  jako  gospodarcza,  musi  spełnić  łącznie  dwa
warunki,  które  odnoszą  się  do  celu  prowadzonej  działalności  oraz  stopnia  samodzielności
ekonomiczno–finansowej, a takŜe prowadzić interesy w sposób zorganizowany i ciągły, czyli
w formie przedsiębiorstwa.

Współczesne ustawodawstwo uznaje zasadę wolności gospodarczej, której treścią jest

reguła, według której podejmowanie i prowadzenie działalności gospodarczej jest wolne
i dozwolone kaŜdemu na równych prawach, ale z zachowaniem warunków określonych
przepisami prawa.

Zasadzie wolności gospodarczej towarzyszy zasada równości gospodarczej, według

której przedsiębiorcy niezaleŜnie od typu własności, na jednolitych zasadach podlegają
obciąŜeniom publiczno–prawnym, w tym zwłaszcza podatkom oraz korzystają z kredytów
bankowych i zaopatrzenia w środki produkcji.

RozróŜnienie rodzajów przedsiębiorców wprowadza ustawa „Prawo o działalności

gospodarczej”,  stanowi  ona,  Ŝe  przedsiębiorcą  moŜe  być  osoba  fizyczna,  osoba  prawna,
a  takŜe  jednostka  organizacyjna  nieposiadająca  osobowości  prawnej.  Osoba  fizyczna
to  człowiek,  który  dysponuje  zdolnością  prawną  od  chwili  urodzenia,  dzięki  czemu  ma
moŜność  bycia  podmiotem  prawa.  Zdolność  prawna  osoby  fizycznej  nie  moŜe  być  niczym
ograniczona i kończy się z chwilą jej śmierci. Przedsiębiorcą moŜe być tylko osoba fizyczna.
posiadająca pełną zdolność do czynności prawnych, czyli mogąca nabywać prawa i zaciągać
zobowiązania np. poprzez zawieranie umów gospodarczych.

Osobą prawną jest, zgodnie z kodeksem cywilnym, skarb państwa i jednostki

organizacyjne, którym przepisy przyznają osobowość prawną np. na drodze ustawowej. Poza
skarbem państwa i gminami – osobami prawnymi, które nie są przedsiębiorstwami, występują
osoby prawne, dla których cecha bycia przedsiębiorcą jest najwaŜniejsza w opisie ich statusu
prawnego. Spośród nich najwaŜniejsze są spółki kapitałowe, duŜe znaczenie mają
teŜ przedsiębiorstwa państwowe i spółdzielnie.

Typy działalności gospodarczej zostały określone bardzo ogólnie, dzięki czemu moŜliwe

jest objęcie jej zakresem bardzo róŜnych dziedzin aktywności, w tym ochrony zdrowia.

Wyznacznikami działalności gospodarczej są:

gospodarczy charakter prowadzonej działalności,

cel zarobkowy,

prowadzenie działalności w sposób zorganizowany i trwały,

prowadzenie działalności na własny rachunek prowadzącego.

Z gospodarczym charakterem prowadzonej działalności wiąŜe się występowanie

w stosunkach prawnych w charakterze profesjonalisty, a więc prowadzenie przedsiębiorstwa,
w  oparciu  o  które  moŜna  wyodrębnić  kompleks  majątkowy.  Z  kolei  wskazanie  celu
zarobkowego  pozwala  zakładać,  Ŝe  celem  działalności  gospodarczej  musi  być  osiąganie
zysku.

Działalność musi być wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, czyli musi być

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

realizowana  w  ramach  procesu  prowadzenia  przedsiębiorstwa  jako  koncepcja  prowadzenia
działalności,  a  nie  czynność  jednorazowa.  Działalność  musi  być  prowadzona  we  własnym
imieniu, czyli właściciel ponosi odpowiedzialność za podejmowane czynności.

Kryterium podmiotowym uznania za przedsiębiorcę jest zawodowe występowanie

we własnym imieniu, co łączy się z posiadaniem określonej wiedzy i umiejętności
związanych z wykonywaną działalnością zarobkową.

Działalność gospodarcza moŜe być prowadzona bezpośrednio, wtedy, w zaleŜności

od tego, czy będą ją prowadzić sami przedsiębiorcy, czy teŜ z innymi osobami – będzie im
przysługiwał status przedsiębiorcy indywidualnego lub wspólnika spółki cywilnej. Istnieje
teŜ forma spółki handlowej, wtedy przedsiębiorcą będzie powołana w tym celu spółka
handlowa, zaś jej uczestnicy będą przedsiębiorcami jedynie pośrednio.

Jeśli osoby tworzące spółkę handlową chcą wpływać bezpośrednio na podejmowanie

przez spółkę decyzji gospodarczych, mogą wybrać formę prawną spółki osobowej z pozycją
wspólnika jawnego, partnera lub komplementariusza prowadzącego sprawy spółki. Mogą
teŜ wybrać formę prawną spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółki akcyjnej,
wtedy mogą wejść do zarządu takiej spółki.

Do prowadzenia działalności gospodarczej ustawodawca przewidział teŜ:

−

przedsiębiorstwa państwowe,

−

spółdzielnie,

−

towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych,

−

inne osoby prawne, jeśli prowadzą działalność gospodarczą i podlegają obowiązkowi
wpisania do rejestru przedsiębiorców np. fundacje, stowarzyszenia.

Aby podjąć działalność gospodarczą, naleŜy zastosować się do obowiązujących przepisów

prawnych określonych w ustawie „Prawo działalności gospodarczej”. Przewidują one,
Ŝ

e podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej jest wolne dla kaŜdego na

równych prawach, z zachowaniem warunków określonych przepisami prawa. Przedsiębiorca
prowadzący działalność gospodarczą powinien zapewnić, o ile ustawy wprowadzają
obowiązek posiadania odpowiednich kwalifikacji, aby prace, zajęcia lub czynności, gdzie taki
obowiązek istnieje, były wykonywane przez osoby, które je posiadają.

Prowadzenie

praktyki

medycznej

jest

rodzajem

działalności

gospodarczej

w  zakresie  świadczenia  usług  medycznych.  Działalność  ta  moŜe  być  realizowana  albo
w  postaci  indywidualnej  praktyki,  albo  poprzez  zakład  opieki  zdrowotnej  publiczny  lub
niepubliczny.  Wybór  formy  determinuje  w  duŜym  stopniu  przyszły  kształt  działalności,
a takŜe decyduje o trybie rejestracji działalności gospodarczej.

Definicję świadczeniodawcy moŜna znaleźć w ustawie o ubezpieczeniu w Narodowym

Funduszu Zdrowia, według niej przez pojęcie świadczeniodawcy rozumie się:
1.

zakład opieki zdrowotnej wykonujący zadania określone w jego statucie, grupową
praktykę lekarską, grupową praktykę pielęgniarek lub połoŜnych, osobę wykonującą
zawód medyczny w ramach indywidualnej lub specjalistycznej praktyki,

osobę fizyczną inną niŜ wyŜej wymieniona, która uzyskała fachowe uprawnienia
do udzielania świadczeń zdrowotnych i udziela ich w ramach prowadzonej działalności
gospodarczej,

jednostkę budŜetową tworzoną i nadzorowaną przez Ministra Obrony Narodowej,
ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub Ministra Sprawiedliwości, posiadającą
w strukturze organizacyjnej ambulatorium z izbą chorych lub lekarza podstawowej opieki
zdrowotnej, w której gromadzone są środki specjalne na finansowanie wydatków
związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ustawa o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym takŜe zawiera definicję

świadczeniodawcy: jest nim zakład opieki zdrowotnej wykonujący zadania określone w jego
statucie oraz osoba fizyczna wykonująca zawód medyczny w ramach indywidualnej lub
specjalistycznej praktyki albo osoba, która uzyskała fachowe kwalifikacje do udzielania
ś

wiadczeń zdrowotnych i udziela je w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zasady wykonywania świadczeń zdrowotnych przez osoby fizyczne wykonujące zawód

medyczny  lub  grupową  praktykę  lekarską  określają  przepisy  ustawy  o  zawodzie  lekarza.
Wynika  z  niej,  Ŝe  usługi  medyczne  mogą  być  wykonywane  w  formie  zakładów  opieki
zdrowotnej lub w formach określonych w ustawie.

Ustawy zasadniczo dopuszczają dwie formy prowadzenia praktyk grupowych: spółkę

cywilną  oraz  spółkę  partnerską.  W  przypadku  gdy  świadczeń  refundowanych  udzielają
lekarze,  pielęgniarki  lub  połoŜne  wykonujący  zawód  w  formie  praktyki  grupowej
prowadzonej  jako  spółka  cywilna,  świadczeniodawcami  powinni  być  odpowiednio  wszyscy
wspólnicy spółki cywilnej. Stroną kontraktu z Narodowym Funduszem Zdrowia będzie wtedy
kaŜdy z podmiotów wykonujących zawód w tej formie.

W przypadku gdy praktyka grupowa prowadzona jest w formie spółki partnerskiej,

ze względu na zdolność prawną spółek partnerskich do zaciągania zobowiązań, stroną
kontraktu będzie spółka.

W przypadku praktyk grupowych prowadzonych jako spółki partnerskie naleŜy w roli

wiadczeniodawcy widzieć spółkę partnerską, a nie prowadzoną przez wspólników praktykę

grupową. Umowa o udzielanie świadczeń moŜe być zawarta wyłącznie ze świadczeniodawcą,
który został wybrany do udzielania świadczeń zdrowotnych na zasadach określonych
w ustawie.

Usług medycznych w formie praktyki indywidualnej lub grupowej mogą udzielać,

zgodnie  z  ustawą  o  zawodzie  lekarza  i  ustawą  o  zawodzie  pielęgniarki  i  połoŜnej,  tylko
wymienione w niej grupy zawodowe. MoŜna wyróŜnić jeszcze inne grupy zawodowe (średni
personel  ochrony  zdrowia),  które  mogą  udzielać  świadczeń  zdrowotnych  refundowanych
z  ubezpieczenia,  nie  mają  one  jednak  moŜliwości  zawarcia  samodzielnie  umowy
z  Funduszem  i  praktykują  u  innych  świadczeniodawców.  Do  katalogu  tych  podmiotów
wchodzą  m.in.  podmioty  realizujące  usługi  zaopatrzenia  w  przedmioty  ortopedyczne
i  medyczne  środki  pomocnicze  oraz  wykonujące  czynności  techniczne  z  zakresu  protetyki
i  ortodoncji,  jak  równieŜ  świadczące  usługi  transportu  sanitarnego  innego  niŜ  określony
w  ustawie  o  ratownictwie  medycznym.  Do  tych  podmiotów  moŜna  zaliczyć
np.  uprawnionych  do  prowadzenia  rehabilitacji  magistrów  rehabilitacji  leczniczej
lub  fizykoterapii,  psychologów  lub  inne  osoby  posiadające  wykształcenie  przydatne  przy
udzielaniu świadczeń zdrowotnych w zakresie, w jakim mogą samodzielnie ich udzielać.

4.1.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

Co to jest działalność gospodarcza?

Co jest wyznacznikiem działalności gospodarczej?

Czym róŜni się osoba prawna od osoby fizycznej?

Jakie są róŜnice między prowadzeniem działalności gospodarczej pośrednio
i bezpośrednio?

Jakie znaczenie dla przedsiębiorstwa ma wybór określonej formy działalności
gospodarczej?

Kto i na jakich zasadach moŜe utworzyć zakład opieki zdrowotnej?

Kto i na jakich zasadach moŜe świadczyć usługi zdrowotne?

Jakie przepisy prawne regulują świadczenie usług zdrowotnych?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.1.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Dokonaj analizy form organizacyjno-prawnych prowadzenia działalności gospodarczej.

WskaŜ ich wady i zalety oraz moŜliwość wykorzystania jako formy prowadzenia publicznego
i niepublicznego zakładu opieki zdrowotnej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

dokonać analizy materiału na temat form organizacyjno-prawnych prowadzenia
działalności gospodarczej,

dokonać analizy przepisów prawa mówiących o zakładaniu działalności gospodarczej
w ochronie zdrowia,

wypisać wady i zalety poszczególnych form prowadzenia działalności,

określić moŜliwość wykorzystania poszczególnych form organizacyjno-prawnych
do prowadzenia działalności usługowej w ochronie zdrowia,

wskazać formy prowadzenia działalności przydatne do prowadzenia publicznego
i niepublicznego zakładu opieki zdrowotnej.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

papier formatu A4, flamastry,

−

komputer z dostępem do Internetu,

−

literatura zgodna z punktem 6 poradnika.

Ćwiczenie 2

Sporządź wykaz czynności związanych z zakładaniem działalności gospodarczej

pozwalającej na świadczenie usług medycznych w twoim zwodzie. Przydatne będą adresy
internetowe: www.rejestrzoz.gov.pl, www.mz.gov.pl, www.iFirma.pl, www.wskazowkiksiegowe.pl,
www.eGospodarka.pl.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

odszukać odpowiednie akty prawne regulujące działalność gospodarczą w ochronie
zdrowia,

dokonać analizy przepisów prawa mówiących o zakładaniu działalności gospodarczej,

ustalić wykaz czynności niezbędnych do załoŜenia działalności gospodarczej,

wskazać instytucje, w których dokonuje się rejestracji przedsiębiorstwa osoby fizycznej.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

papier formatu A4, flamastry,

−

komputer z dostępem do Internetu,

−

literatura zgodna z punktem 6 poradnika.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.1.4.

Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

odszukać akty prawne określające działalność gospodarczą
w ochronie zdrowia?

znaleźć przepisy prawne regulujące świadczenie usług zdrowotnych?

znaleźć

akty

prawne

określające

warunki

powstania

i funkcjonowania praktyki w twoim zawodzie medycznym?

uzasadnić wybór formy prowadzenia działalności gospodarczej
w ochronie zdrowia?

ustalić wykaz czynności niezbędnych do załoŜenia działalności
gospodarczej?

wskazać

instytucje,

których

dokonuje

się

rejestracji

przedsiębiorstwa osoby fizycznej?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.2.

Podstawy prawne prowadzenia działalności gospodarczej

4.2.1. Materiał nauczania

Przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym oznacza kompleks majątkowy

zorganizowany w celu prowadzenia działalności gospodarczej. W takim ujęciu
przedsiębiorstwo składa się z elementów majątkowych takich, jak: zespoły budynków,
maszyny, urządzenia, surowce oraz firma, czyli nazwa przedsiębiorstwa, patenty, licencje itp.
Składnikiem przedsiębiorstwa jest takŜe jego struktura organizacyjna.

Według kodeksu cywilnego przedsiębiorstwo to zespół składników materialnych

i niematerialnych, przeznaczonych do realizacji określonych zdań gospodarczych, obejmuje
ono wszystko, co wchodzi w jego skład, a w szczególności:
1.

firmę (nazwę), znaki towarowe i inne oznaczenia indywidualizujące przedsiębiorstwo,

księgi handlowe,

nieruchomości i ruchomości naleŜące do przedsiębiorstwa, w tym produkty i materiały,

patenty, wzory uŜytkowe i zdobnicze,

zobowiązania i obciąŜenia związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa,

prawa wynikające z najmu i dzierŜawy lokali zajmowanych przez przedsiębiorstwo.
W znaczeniu podmiotowym przedsiębiorstwo to wyodrębniony ustawowo zespół praw

i obowiązków, ściśle związanych z tym przedsiębiorstwem. Takie przedsiębiorstwo musi
przybrać konkretną postać formalno–prawną.

Podjęcie działalności gospodarczej wiąŜe się z dokonaniem wielu czynności formalnych

i organizacyjnych.

Zanim zarejestruje się przedsiębiorstwo, naleŜy prześledzić akty prawne, np.:

−

ustawa „Prawo działalności gospodarczej” z 1999 r. z późniejszymi zmianami,

−

ustawa o swobodzie działalności gospodarczej (sierpień 2007 r. – tekst jednolity),

−

ustawa o zakładach opieki zdrowotnej (z października 2006 r. – tekst ujednolicony),

−

ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych (z lipca 1991 r. z późniejszymi
zmianami),

−

ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych
przez osoby fizyczne (z listopada 1998 r. z późniejszymi zmianami),

−

ustawa o podatku od towarów i usług ( z marca 2004 r. z późniejszymi zmianami),

−

inne ustawy wprowadzane w trakcie trwania działalności.

Z kolei przy rejestracji firmy mogą okazać się niezbędne takie dokumenty, jak:

−

wniosek o wpis do ewidencji działalności gospodarczej,

−

karta zgłoszenia pracodawcy do Państwowej Inspekcji Pracy – wymagana, gdy firma,
oprócz właściciela, zatrudnia na umowę o pracę pracownika lub pracowników,

−

karta zgłoszenia pracodawcy do Państwowej Inspekcji Sanitarnej – wymagana, gdy
firma, oprócz właściciela, zatrudnia na umowę o pracę pracownika lub pracowników,

−

NIP – 1 – jeśli zamierzasz samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą,

−

VAT – R – zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług,

−

ZUS ZFA – zgłoszenie danych płatnika składek – osoby fizycznej,

−

ZUS ZPA – zgłoszenie danych płatnika składek – osoby prawnej lub jednostki
organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej,

−

ZUS ZUA – zgłoszenie do ubezpieczeń,

−

ZUS ZZA – zgłoszenie do ubezpieczenia zdrowotnego,

−

wniosek o numer REGON.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Utworzenie przedsiębiorstwa, zwłaszcza prywatnej praktyki medycznej, w określonych

ramach prawno-organizacyjnych, powinno być poprzedzone rzetelną analizą, gdyŜ wybór
określonej formy działalności decyduje o:

−

rodzaju i skali odpowiedzialności przedsiębiorstwa i jego właściciela/właścicieli wobec
wierzycieli (cały majątek lub do pewnej jego wysokości),

−

uprawnieniach właściciela/właścicieli i osób prowadzących przedsiębiorstwo w zakresie
zarządzania, kontroli, reprezentowania na zewnątrz,

−

stopniu upublicznienia działalności przedsiębiorstwa (informowanie o wynikach
działalności),

−

moŜliwości i stopniu trudności pozyskania lub zmiany kapitału przedsiębiorstwa,

−

sposobie rozliczania przez księgowego,

−

procedurze powołania, rozwiązania i likwidacji przedsiębiorstwa,

−

stopniu zaufania potencjalnych klientów i wierzycieli.

Ustawa o zakładach opieki zdrowotnej (z 1991 r. z późniejszymi zmianami, z sierpnia

2007 r. – tekst jednolity) mówi, iŜ zakład opieki zdrowotnej to wyodrębniony
organizacyjnie zespół osób i środków majątkowych, utworzony i utrzymywany w celu
udzielania świadczeń zdrowotnych i promocji zdrowia.

W zaleŜności od podmiotu, który utworzył zakład opieki zdrowotnej, moŜna wyodrębnić

publiczne  i  niepubliczne  zakłady  opieki  zdrowotnej.  Zakłady  opieki  zdrowotnej  mogą  być
tworzone  i  utrzymywane  przez  osoby  fizyczne.  Świadczenia  zdrowotne  mogą  być  udzielane
przez  zakłady  opieki  zdrowotnej,  np.  tworzone  przez  osoby  fizyczne  jako  spółki  lub  przez
osoby fizyczne o odpowiednich kwalifikacjach zawodowych (art. 4 Ustawy).

Zakładając zakład opieki zdrowotnej, czy teŜ tylko podejmując w nim pracę, kaŜdy

człowiek  powinien  dobrze  przeanalizować  akty  prawne  dotyczące  prawa  cywilnego,  prawa
pracy, prawa o ubezpieczeniach społecznych oraz prawa o ubezpieczeniach zdrowotnych. Jest
to  potrzebne,  aby  nie  złamać  obowiązujących  przepisów  i  nie  ponosić  w  związku  z  tym
konsekwencji  karnych,  ale  takŜe  po  to,  aby  potencjalny  pracodawca,  świadomie  bądź
nieświadomie, nie wykorzystał naszej nieznajomości prawa (nieznajomość prawa nie zwalnia
od jego przestrzegania).

Podstawy prawne funkcjonowania zakładu opieki zdrowotnej to:

−

ustawa z 30 VIII 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. nr 91 poz. 408 z 1991 r.
z późniejszymi zmianami),

−

wpis w Krajowym Rejestrze Sądowym, rejestrze publicznych zakładów opieki
zdrowotnej, prowadzonym przez właściwy sąd rejonowy,

−

wpis w rejestrze zakładów opieki zdrowotnej, prowadzonym przez właściwego
wojewodę,

−

statut zakładu opieki zdrowotnej.

Oto zestaw przepisów, z którymi naleŜy się zapoznać, aby uniknąć problemów

prawnych:

−

kodeks  pracy,  a  w  nim  przepisy  dotyczące  m.in.:  kwalifikacji  zawodowych
pracowników, rodzaju stosunków pracy, nawiązywania i rozwiązywania stosunku pracy,
równego traktowania w pracy, konsekwencji dyskryminacji w pracy, praw i obowiązków
pracodawcy  i  pracownika,  czasu  pracy,  zasad  przyznawania  urlopów,  zasad
rozwiązywania  sporów  o  roszczenia  w  sprawie  pracy,  wynagrodzenia  za  pracę  i  jego
ochrony,  odpraw  emerytalnych,  rentowych,  pośmiertnych,  zakazu  konkurencji,  nagród

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

i wyróŜnień, bezpieczeństwa i higieny pracy, zatrudniania młodocianych, kobiet, kobiet
w ciąŜy i karmiących,

−

kodeks  cywilny,  a  w  nim  przepisy  dotyczące  m.in.:  zdolności  prawnej  i  zdolności
do  czynności  prawnych,  osoby  prawnej  i  osoby  fizycznej,  przedsiębiorców  i  ich
oznaczenia,  czynności  prawnych  i  ich  form,  zawarcia  umowy,  wad  oświadczenia  woli,
przedstawicielstwa,  pełnomocnictwa,  własności,  uŜytkowania  przez  osoby  prawne
i fizyczne, zobowiązań, przedawnienia roszczeń,

−

Ustawa  o  ubezpieczeniach  społecznych,  a  w  nim  przepisy  dotyczące  m.in.:
organizowania  i  finansowania  ubezpieczeń  społecznych,  zasad  przyznawania  emerytur
i  rent,  zaopatrzenia  emerytalno-rentowego  pracowników  i  ich  rodzin,  zaopatrzenia
z  tytułu  wypadków  przy  pracy  i  chorób  zawodowych,  ubezpieczenia  społecznego
na wypadek choroby i macierzyństwa, ubezpieczeń zdrowotnych, pomocy społecznej,

−

Ustawa  o  powszechnym  ubezpieczeniu  zdrowotnym,  a  w  niej  przepisy  dotyczące
obowiązku  ubezpieczenia  zdrowotnego,  sposobu  zbierania  składek  na  ubezpieczenie
zdrowotne,  świadczeń  z  ubezpieczenia  zdrowotnego,  organizacji  udzielania  świadczeń
z  tytułu  ubezpieczenia  zdrowotnego,  organizacji  i  zakresu  działania  Narodowego
Funduszu  zdrowia  oraz  jego  gospodarki  finansowej,  uprawnień  kontrolnych  Zakładu
Ubezpieczeń  Społecznych  i  Kasy  Rolniczego  Ubezpieczenia  Społecznego,  przepisów
karnych.

4.2.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

Które akty prawne regulują powstanie przedsiębiorstwa usługowego?

Jakie dokumenty są niezbędne przy zakładaniu firmy?

Jakie są podstawy prawne funkcjonowania zakładów opieki zdrowotnej?

Jakie warunki naleŜy spełnić, Ŝeby utworzyć niepubliczny zakład opieki zdrowotnej?

Jakie przepisy prawa pracy, cywilnego oraz które ustawy naleŜy znać, aby być
pracownikiem świadomym swych praw i obowiązków?

Które przepisy prawne regulują obowiązek ubezpieczenia społecznego pracownika
i pracodawcy?

4.2.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Znajdź i przeanalizuj akty prawne określające zasady powoływania oraz warunki

działania i funkcjonowania prywatnej praktyki w twoim zawodzie medycznym. Przydatne
będą adresy internetowe www.nfz.gov.pl, www.rejestrzoz.gov.pl, www.mz.gov.pl.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

odszukać w materiałach dydaktycznych i w Internecie akty prawne określające zasady
powoływania i warunki działania prywatnej praktyki w twoim zawodzie medycznym,

dokonać analizy tych aktów prawnych,

zapisać warunki, jakie muszą być spełnione, aby powstała i mogła funkcjonować
prywatna praktyka.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

papier formatu A4, flamastry,

−

komputer z dostępem do Internetu,

−

literatura zgodna z punktem 6 poradnika.

Ćwiczenie 2

Znajdź w dostępnej literaturze i w Internecie, a następnie dokonaj analizy aktów

prawnych, dotyczących prawa cywilnego, prawa pracy, prawa o ubezpieczeniach społecznych
i zdrowotnych, które powinien znać nowo przyjmowany pracownik.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

przeanalizować dostępną literaturę,

wskazać akty prawne zawierające przepisy dotyczące praw i obowiązków pracownika,

wskazać akty prawne dotyczące prawa o ubezpieczeniach społecznych i zdrowotnych,

dokonać ich analizy pod kątem wykorzystania w pracy w Twoim zawodzie.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

papier formatu A4,

−

komputer z dostępem do Internetu,

−

literatura zgodna z punktem 6 poradnika.

4.2.4.

Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

odszukać akty prawne określające zasady powoływania i warunki
działania prywatnej praktyki w twoim zawodzie medycznym?

określić warunki, jakie muszą być spełnione, aby powstała i mogła
funkcjonować prywatna praktyka świadcząca usługi medyczne?

scharakteryzować akty prawne zawierające przepisy dotyczące praw
i obowiązków pracownika?

scharakteryzować akty prawne dotyczące prawa o ubezpieczeniach
społecznych i zdrowotnych?

określić zagroŜenia wynikające z niestosowania się pracodawcy
do przepisów prawnych wynikających z Kodeksu cywilnego
i Kodeksu pracy?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.3.

Konstruowanie biznesplanu dla zakładu świadczącego
usługi zdrowotne

4.3.1. Materiał nauczania

Zanim utworzy się zakład opieki zdrowotnej, zwłaszcza niepubliczny, naleŜy sporządzić

biznes plan, aby móc przewidzieć, czy i jakia inwestycja ma szanse powodzenia. Biznesplan
jest dokumentem, który:

−

określa i wytycza działalność przedsiębiorstwa w przyszłości,

−

pozwala określić niezbędne zasoby, przewidywane koszty oraz ocenić, czy warto ponosić
ryzyko związane z inwestowaniem, czyli pozwala ocenić opłacalność przedsięwzięcia,

−

później stanowi podstawę do kontrolowania, czy działalność firmy zmierza do
osiągnięcia wytyczonego celu,

−

umoŜliwia podjęcie właściwych decyzji dotyczących teraźniejszości i przyszłości
przedsiębiorstwa,

−

pozwala pozyskać ewentualnego inwestora lub sponsora, który pomoŜe rozwinąć
i uatrakcyjnić działalność,

−

daje szansę zaprezentowania zamiarów, pomysłów i zdolności w zakresie zarządzania
przedsiębiorstwem,

−

gdy jest pisany samodzielnie, pozwala wychwycić wszystkie braki i niedociągnięcia,
dzięki czemu moŜna je wyeliminować przed wejściem na rynek.

Zanim rozpocznie się prace nad biznesplanem, naleŜy odpowiedzieć sobie na pytania:

−

jaka jest usługa lub produkt, który chcemy oferować na rynku usług medycznych,

−

czy będzie czymś zupełnie nowym, czy teŜ zastąpi coś, co juŜ istnieje,

−

czy cena usługi/produktu będzie konkurencyjna, jakość wyŜsza niŜ u konkurencji,
a dostępność lepsza.

Odpowiedzi na powyŜsze pytania pozwolą wyodrębnić te cechy usługi/produktu, które

wiadczą o ich przewadze rynkowej.

Kolejny krok, to zastanowienie się, w jaki sposób naleŜałoby wprowadzić usługę/produkt

na rynek, do jakich klientów będą one adresowane, na jakiej podstawie uwaŜamy, Ŝe właśnie
ci klienci wybiorą właśnie nasz zakład i nasze usługi, a takŜe, w jaki sposób wprowadzimy
naszą usługę czy produkt na rynek.

Bardzo waŜne jest to, Ŝe konstrukcja biznesplanu zaleŜy od tego, kto będzie jego

odbiorcą. Na przykład, jeśli staramy się o kredyt, to w biznesplanie musi znaleźć się
wystarczająco duŜa ilość informacji dotyczących finansów.

Podsumowując, w biznesplanie powinny być opisane: cel firmy, jej osobowość prawna,

rodzaj  działalności,  struktura  organizacyjna,  osoby  zarządzające,  a  takŜe  klienci,  do  których
chcemy  dotrzeć  i  rynek,  na  który  chcemy  wejść.  WaŜne  jest,  aby  przedstawić  cechy
usługi/produktu,  kanały  i  sposoby  dystrybucji,  sprzedaŜy,  a  takŜe  sposoby  pozyskania
klientów, strategie marketingowe, jakie zamierzamy zastosować. Niezbędna jest teŜ prognoza
sprzedaŜy  usług/produktu,  zysków,  a  na  koniec  analiza  ryzyka  spowodowana
np. pojawieniem się konkurencji.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Części, z których powinien składać się prawidłowo opracowany biznesplan:
1.

Wstęp – powinien przyciągnąć uwagę czytelnika pokazując pozycję przedsiębiorstwa
na rynku,

produkty/usługi,

które

chcemy

zaoferować,

ich

przewagę

nad

konkurencyjnymi,  powody,  dla  których  klient  wybierze  nasz  produkt,  docelowy  rynek,
perspektywy  wzrostu  sprzedaŜy,  cele  firmy  krótko-  i  długookresowe,  przewidywane:
sprzedaŜ,  zyski,  zapotrzebowanie  na  gotówkę,  korzyści  dla  inwestorów  z  tytułu
udzielenia poŜyczki. Tę część pisze się na samym końcu.

Opis przedsięwzięcia: nazwa, adres, misja, cele przedsiębiorstwa, forma prawna,
struktura organizacyjna firmy, dane o właścicielu przedsiębiorstwa, załodze, informacje
o profesjonalistach,

radzie

nadzorczej

(jeśli

jest),

zaciągniętych

kredytach,

proponowanych zabezpieczeniach kredytu.

Kierownictwo i zarządzanie przedsiębiorstwem: wykształcenie, osiągnięcia, awanse,
kariera zawodowa, dotrzymywanie zobowiązań, zakres obowiązków i odpowiedzialności
poszczególnych członków kierownictwa.

Plan marketingowy: strategia marketingowa i oferta firmy, klienci firmy, ich
charakterystyka, opis rynku, rynek docelowy, opis konkurencji, oddziaływanie na rynek –
narzędzia marketingowe, charakterystyka dostawców.

Plan  finansowy  –  jest  to  fundament  biznesplanu  i  punkt  wyjścia  do  jego  opracowania.
Dla  nowego  przedsiębiorstwa  najczęściej  opracowuje  się  prognozę  finansów  na  3–5  lat.
ZałoŜenia co do przyszłości powinny uwzględniać: koniunkturę gospodarki, perspektywy
rozwoju sektora, prognozowany popyt na usługi, inflacyjny wzrost cen, stopy procentowe
kredytów,  politykę  podatkową.  Dobrze  jest  sporządzić  prognozę  finansową  w  wariancie
optymistycznym, pesymistycznym i pośrednim.

Czynniki ryzyka i powodzenia, czyli szanse i zagroŜenia.

Kalendarium, czyli harmonogram działań związanych z uruchomieniem firmy, terminy
wyznaczające kolejne etapy rozwoju przedsiębiorstwa.

Załączniki: prognoza wyniku finansowego, plan wpływów i wydatków, inne
opracowania związane z branŜą przedsiębiorstwa.

Poprawnie przygotowany biznesplan stanowi nie tylko dokument niezbędny dla

kredytodawcy,  ale  jest  teŜ  podstawą  działania  przedsiębiorcy.  W  przypadku  zakładu  opieki
zdrowotnej  tym  bardziej  jest  pomocny  w  precyzyjnym  określeniu  zakresu  działalności,
doborze  personelu  o  niezbędnych,  waŜnych  kwalifikacjach  i  dokładnym  ustaleniu
potrzebnych  urządzeń  i  sprzętu.  Biznesplan  to  podstawa  i  bez  niego  niezwykle  trudne  jest
osiągnięcie sukcesu, zwłaszcza w branŜy usług medycznych.

4.3.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

Jaki jest cel opracowywania biznesplanu dla zakładu opieki zdrowotnej?

Jakie elementy powinien zawierać prawidłowo sporządzony biznesplan?

Który z elementów biznesplanu jest najwaŜniejszy dla potencjalnego inwestora?

Który z elementów biznesplanu moŜe Ci pomóc poprawnie ocenić sytuację finansową
firmy?

Jaki jest związek między planowaniem a ryzykiem w działalności gospodarczej?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.3.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Analiza SWOT wykorzystuje prosty schemat klasyfikacji, dzieląc wszystkie czynniki

wpływające  na  obecną  i  przyszłą  sytuację  strategiczną  przedsiębiorstwa  według  miejsca
powstania  (na  wewnętrzne  i  zewnętrzne)  i  sposobu  oddziaływania  (na  pozytywne
i  negatywne).  Ze  skrzyŜowania  tych  dwóch  kryteriów  powstają  szanse,  zagroŜenia,  mocne
i słabe strony. Dokonaj analizy SWOT przedsiębiorstwa na podstawie opisu przypadku.

Pan Janek, który skończył szkołę medyczną wraz ze swoim kolegą Markiem, który

właśnie  kończy  szkołę  zarządzania  i  marketingu  postanowili,  Ŝe  załoŜą  własną  firmę.  Będą
szkolili  pracowników  małych  zakładów  opieki  zdrowotnej  i  ośrodków  pomocy  rodzinie
w świadczeniu opieki medycznej w warunkach domowych, gdyŜ na te usługi jest bardzo duŜe
zapotrzebowanie.  Produktem  ich  firmy,  którą  nazwali  „Medicopter”  będzie  pakiet  usług
edukacyjnych, za który męŜczyźni planują pobierać opłatę 2000 zł za kurs.

Realizacja tej usługi pociągnie za sobą koszty związane z uŜywaniem telefonów

komórkowych,  zuŜyciem  benzyny  i  materiałów  biurowych,  koszt  wynajęcia  pomieszczenia,
ogłoszenia  w  mediach,  zakup  materiałów  komputerowych  i  biurowych,  opłata  abonamentu
komórkowego,  koszty  energii  i  wynagrodzeń  pana  Jana  i  pana  Marka  wraz  z  pochodnymi,
a takŜe  podatek  od  działalności  gospodarczej  –  wszystko  w  sumie  7000  miesięcznie.
Na początek,  Ŝeby  nie  zwiększać  kosztów,  będą  w  firmie  własny  sprzęt  komputerowy
i samochód Jana.

W ich miejscowości działa juŜ od kilku lat jeden zakład szkoleniowy, ale on prowadzi

kursy w wielu dziedzinach, nie tylko medycznej. Czy w liczącej 50.000 mieszkańców
miejscowości wypoczynkowej znajdzie się wystarczająca ilość klientów, którzy zechcą kupić
produkt firmy „Medicopter”?

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

przeanalizować literaturę na temat dokonywania analizy SWOT,

wskazać podstawowe elementy analizy,

dokonać analizy SWOT,

określić brakujące informacje,

zaplanować, jakie jeszcze dane naleŜy uwzględnić, aby analiza SWOT była pełna.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

opis przypadku,

−

papier formatu A4, flamastry,

−

literatura zgodna z punktem 6 poradnika.

Ćwiczenie 2

Opracuj projekt biznesplanu przydatny dla prowadzenia działalności gospodarczej we

własnym zawodzie medycznym.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

przeanalizować literaturę na temat opracowywania biznesplanu,

wskazać podstawowe elementy biznesplanu,

wybrać sposób zapisania biznesplanu,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

dokonać analizy SWOT,

określić załoŜenia strategiczne i plan działania,

dokonać wstępnej analizy finansowej,

sporządzić biznesplan.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

papier formatu A4, flamastry,

−

komputer z dostępem do Internetu, wyposaŜony w program Excel,

−

nośnik elektroniczny ze wzorem biznesplanu (płyta, dyskietka),

−

literatura zgodna z punktem 6 poradnika.

4.3.4.

Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

scharakteryzować zakres działań, jakie naleŜy podjąć, aby opracować
poprawny biznesplan?

scharakteryzować zawartość podstawowych działów biznesplanu?

dobrać sposób zapisania biznesplanu i uzasadnić ten wybór?

dokonać wstępnej analizy SWOT niezbędnej przed przystąpieniem
do wykonania biznesplanu?

określić załoŜenia strategiczne i plan działania firmy?

opracować projekt biznesplanu dotyczącego własnej działalności
gospodarczej?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.4.

Kontraktowanie usług medycznych

4.4.1. Materiał nauczania

Ustawa o zakładach opieki zdrowotnej z 30 sierpnia 1991 r. (z późniejszymi zmianami)

oraz  Rozporządzanie  Ministra  Zdrowia  z  5  sierpnia  1993  r.  stworzyły  podstawy  prawne  dla
systemu, w którym moŜe być rozdzielone finansowanie opieki zdrowotnej i jej świadczenie.
Płatnik (Narodowy Fundusz Zdrowia) moŜe skoncentrować się na planowaniu strategicznym,
finansowaniu  i  procesach  regulacji  w  ochronie  zdrowia,  natomiast  świadczeniodawcy  mogą
poświęcić  swą  uwagę  podnoszeniu  poziomu  opieki  zdrowotnej  i  zarządzaniu  swoimi
praktykami w sposób coraz bardziej efektywny.

Jednym

instrumentów

stosowanych

przy

rozdzieleniu

funkcji

płatnika

i świadczeniodawcy jest kontrakt zawarty pomiędzy nimi. Jest to umowa prawna pomiędzy
dwiema lub więcej niezaleŜnymi stronami, a warunki kontraktu stanowią przedmiot
negocjacji.

Kontrakty słuŜą wielu celom:

−

ustalają prawny stosunek między stronami,

−

regulują prawa i obowiązki stron,

−

potwierdzają intencje obu stron,

−

eliminują niepewności dotyczące praw, obowiązków i współpracy,

−

chronią przed konfliktami w przyszłości,

−

przyczyniają się do ustalenia związku opartego na otwartości, dobrej wierze, wzajemnym
szacunku i zaufaniu partnerów oraz na racjonalnym stosunku do podstawowych zasad
ekonomii.
Kontrakt zawierany jest pomiędzy zleceniodawcą (Narodowy Fundusz Zdrowia)

a  zleceniobiorcą  (lekarz  prywatnie  praktykujący,  zakład  opieki  zdrowotnej  publiczny  lub
niepubliczny).  Wymagane  jest,  aby  zleceniobiorca  posiadał  prawo  wykonywania  zawodu,
właściwą  specjalizację,  dysponował  odpowiednim  lokalem  i  sprzętem  medycznym,
a niepubliczny zakład opieki zdrowotnej musi być wpisany do rejestru zakładów.

Zanim zostanie podpisana umowa, zleceniodawca musi dokonać analizy zapotrzebowania

na  określone  świadczenia  oraz  analizy  ich  kosztów.  Zakład  opieki  zdrowotnej  juŜ
funkcjonujący  powinien  mieć  opracowane  oferty  usług  medycznych;  jest  to  potrzebne  do
przygotowania  kontraktu  na  świadczenie  tych  usług.  Zanim  podejmiemy  decyzję  o  tym,  co
wejdzie  w  zakres  oferty  naszej  firmy,  wskazane  jest  zapoznanie  się  z  klasyfikacją  procedur
medycznych  ICD  –  9,  gdyŜ  to  w  niej  znajdziemy  pełen  wykaz  procedur/świadczeń,  które
moŜemy zakontraktować w Narodowym Funduszu Zdrowia. Opracowując ofertę naleŜy takŜe
przeanalizować takie czynniki, jak:

−

ilość posiadanych pracowników i ich kwalifikacje zawodowe,

−

posiadaną aparaturę i sprzęt medyczny – rodzaj, stan, nowoczesność,

−

moŜliwości lokalowe,

−

zasoby finansowe,

−

ocenić ryzyko związane z wprowadzeniem zbyt wielu świadczeń lub zbyt wysokiej ich ceny,

−

zdolności finansowe odbiorców świadczeń.
Dopiero teraz, gdy odpowiemy na te pytania, moŜna przystąpić do konstruowania oferty

usług medycznych.

W trakcie trwania umowy musi być dokonywana kontrola jej realizacji. Zakres i forma

kontroli zaleŜą od zapisów w umowie, najczęściej jest to: liczba, rodzaj i koszty świadczeń
zdrowotnych, liczba osób objętych opieką, czas udzielania świadczeń, czas oczekiwania na nie.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Zawarcie umowy następuje w wyniku ogłoszenia publicznego przetargu, o którym

obwieszczenie  musi  być  umieszczone  w  prasie  terenowej,  na  tablicy  ogłoszeń  organizatora
przetargu,  w  Okręgowej  Izbie  Lekarskiej  i  w  Internecie.  Umowa  zawierana  jest
po zrealizowaniu ściśle określonej w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z 1993 r. procedury,
musi  być  zawarta  na  piśmie  i  muszą  się  w  niej  znaleźć  elementy  określone  takŜe
w tym Rozporządzeniu. W trakcie trwania umowy moŜe ona zostać rozwiązana w przypadku
jej  niewykonywania  lub  wadliwego  realizowania  przez  którąkolwiek  ze  stron,  ale  dopiero
wtedy,  gdy  strona  winna  uchybień  nie  jest  w  stanie  doprowadzić  do  ich  wyeliminowania
w wyznaczonym terminie.

NaleŜność za wykonanie świadczeń medycznych przekazywana jest świadczeniodawcy

w wysokości ustalonej podczas negocjacji przy zawieraniu umowy. Przy jej ustalaniu
uwzględnia się liczbę osób objętych opieką, liczbę i rodzaj świadczeń, zuŜycie sprzętu,
leków, koszt uŜytkowania lokalu itd. W razie zaistnienia zwłoki w przekazywaniu naleŜności
zleceniobiorcy przysługują umowne odsetki.

Kontrakt na usługi medyczne nie moŜe być zawarty na dłuŜej niŜ jeden rok, po tym

okresie naleŜy go ponownie zawrzeć, choć istnieje moŜliwość jego przedłuŜenia bez
konieczności ogłaszania ponownego przetargu.

W systemie ochrony zdrowia funkcjonują róŜne typy kontraktów, które róŜnią się między

sobą  relacjami  między  płatnikiem  a  usługodawcami.  Mogą  róŜnić  się  zakresem  świadczeń,
mechanizmami  płacenia  za  usługi  czy  miejscem  świadczenia  usług.  Jednym  ze  sposobów
klasyfikacji  jest  podział  kontraktów  ze  względu  na  ponoszone  ryzyko,  z  czym  wiąŜe  się
zwiększenie  korzyści  finansowych  dla  poszczególnych  stron  kontraktu.  Mniejsze  ryzyko
oznacza dla stron kontraktu zazwyczaj mniejszy dochód.

Podział kontraktów pod względem ryzyka pozwala wyodrębnić następujące rodzaje

kontraktów:
1.

kontrakt, w którym usługodawca ponosi całkowite ryzyko,

kontrakt, w którym całe ryzyko ponosi płatnik,

kontrakt, w którym Ŝadna strona nie ponosi ryzyka,

kontrakt, w którym obie strony ponoszą ryzyko.

Kontrakty, w których usługodawca ponosi całkowite ryzyko to takie, w których

dochód  świadczeniodawcy  nie  jest  określony,  ale  całkowity  wydatek  płatnika  jest  ściśle
określony.  Przykładem  takiego  kontraktu  jest  ten,  w  którym  usługodawcy  są  opłacani
na  podstawie  budŜetu  kapitacyjnego.  Płatnik  kontraktując  ściśle  określoną  liczbę  i  rodzaj
usług decyduje o kwocie pieniędzy na nie przeznaczonej, natomiast usługodawca godząc się
nań  nie  wie,  czy  pacjenci  objęci  jego  opieką  nie  będą  wymagali  większej  ilości  świadczeń,
czy  wychodzących  poza  kontrakt  usług  medycznych.  MoŜe  się  zdarzyć,  Ŝe  usługodawca,
który  ma  pod  opieką  populację  wymagającą  mniej  drogich  konsultacji  specjalistycznych,
mniej  badań  laboratoryjnych  i  diagnostycznych,  będzie  miał  większy  dochód,  aniŜeli
usługodawca opiekujący się bardziej chorowitą populacją. W tym typie kontraktu całe ryzyko
ponosi  więc  usługodawca,  tym  bardziej  jeśli  zobowiąŜe  się  do  dodatkowych  usług
zdrowotnych. I odwrotnie, jeśli usługodawca jest odpowiedzialny tylko za świadczenie usług
podstawowych, ponosi duŜo mniejsze ryzyko.

Druga grupa kontraktów to te, w których całe ryzyko ponosi płatnik, czyli takie,

w których świadczeniobiorcy są opłacani za usługę. Zwraca się w nich koszty za wszystkie
wykonane usługi bez względu na to, ile one kosztują, czyli dochód świadczeniodawcy zaleŜy
od liczby i rodzaju usług, nie ma więc Ŝadnych ograniczeń jego dochodu. Płatnik
nie ma tu Ŝadnej gwarancji, Ŝe jego wydatki będą wynosić tyle, ile zakontraktował, mogą być
mniejsze, ale moŜe się spodziewać, Ŝe będą przewyŜszały kontrakt.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Kontrakt, w którym Ŝadna strona nie ponosi ryzyka to taki, w którym obie strony:

płatnik i świadczeniodawca nie mają wątpliwości co do wzajemnych rozliczeń. Ma to miejsce
na przykład przy zatrudnieniu na podstawie pensji, gdy obie strony zabezpieczone są stałymi
wpływami i wydatkami, a nie ma ryzyka, jakie niosą wcześniej przedstawione rodzaje
kontraktów.

Kolejny rodzaj to kontrakt, w którym obie strony ponoszą ryzyko, czyli w przypadku,

gdy  świadczeniodawca  opłacany  jest  na  podstawie  zróŜnicowanych  grup  diagnostycznych.
Grupa diagnostyczna ustalana jest w oparciu o jednostkę chorobową, główną procedurę i inne
zmienne  opisujące  stan  pacjenta.  Na  podstawie  częstotliwości  występowania  danych
przypadków  określa  się  średnią  grupę,  która  stanowi  podstawę  do  obliczenia  kosztów  danej
grupy  diagnostycznej.  W  takim  kontrakcie  usługodawca  opłacany  jest  za  fakt  wizyty,
a nie za usługę  medyczną,  wykonywaną  w  czasie  jej  trwania.  Dochód  zaleŜy  więc  od  liczby
i rodzaju  usług  świadczonych  podczas  wizyty:  im  jest  ich  mniej,  tym  wyŜszy  dochód,  im
więcej przypadków cięŜszych, tym dochód mniejszy. Płatnik z kolei ponosi ryzyko związane
z występowaniem duŜej ilości przypadków lŜejszych, mniej kosztownych niŜ te, na podstawie
których  ustalana  była  opłata.  Nie  ma  teŜ  pewności  odnośnie  do  całkowitych  wydatków
na ochronę  zdrowia,  gdyŜ  opłaca  świadczeniodawców  w  oparciu  o  liczbę  pacjentów,  moŜe
więc wydać więcej, niŜ zakontraktował.

Analizując powyŜsze zagroŜenia związane z kontraktami na usługi medyczne, widzimy,

e płatnicy i świadczeniodawcy powinni tak dostosować kontrakty między sobą, Ŝeby

zminimalizować ryzyko dla obu stron, pozwolić obu stronom na zyski, nie tracąc przy tym
dobra świadczeniobiorców, dla których przede wszystkim kontrakty są zawierane.

Zanim jednak podejdziemy do procedury zawierania umowy na świadczenie usług

medycznych,  koniecznie  naleŜy  przeanalizować  ustawy  i  zarządzenia  mówiące
o wymaganiach płatnika (obecnie: Narodowego Funduszu Zdrowia) w tym zakresie. WaŜnym
elementem w postępowaniu przetargowym jest oferta. Musi ona spełnić kilka warunków, aby
mogła  być  uznana  za  waŜną,  i  aby  komisja  przetargowa  wzięła  ją  pod  uwagę.  Warunki
te powinny być podane w ogłoszeniu o przetargu. Część z nich wynika z obligacji prawnych
(rozporządzenie),  część  dodaje  ogłaszający  przetarg  (np.  preferowane  kwalifikacje).
Rozporządzenie podaje następujące warunki, jakie powinna spełniać oferta:

„§14. Oferta, o której mowa w §13, powinna zawierać:

nazwę i siedzibę zakładu, a jeśli ofertę składa osoba fizyczna – imię, nazwisko, adres
oraz numer zaświadczenia o prawie wykonywania zawodu,

określenie warunków lokalowych, wyposaŜenia oraz aparatury i sprzętu medycznego,
ś

rodków transportu, środków łączności,

wskazanie liczby i kwalifikacji zawodowych osób udzielających świadczeń i personelu
pomocniczego,

określenie przewidywanych kosztów udzielania świadczeń, będących przedmiotem
przetargu oraz sposobu ich kalkulacji,

proponowany czas trwania umowy.”

Warto zwrócić uwagę na kilka spraw:

−

w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z 1993 r. uŜywa się określenia „oferta powinna
zawierać”. Jest to zalecenie, sformułowane jednak w taki sposób, Ŝe juŜ na wstępie
sugeruje wyjątki od reguły,

−

w tym świetle dość duŜe wymagania wobec oferty są nieco łagodniejsze,

−

wymagania są podane w postaci raczej zaadresowanej do większych podmiotów
(np. niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej), niŜ do osób prowadzących działalność
gospodarczą, jak np. osoby fizyczne.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

W tej sytuacji osoba zainteresowana udziałem w przetargu przygotuje ofertę zawierającą:

−

imię, nazwisko, adres, numer zaświadczenia o prawie wykonywania zawodu,

−

oświadczenie

gotowości

wykonywania

kontraktu

terenie

ewentualnie

udostępnionym przez przychodnię i wykorzystania dostępnego tam sprzętu,

−

oświadczenie o gotowości zatrudnienia personelu współpracującego z podaniem liczby
osób i ich kwalifikacji,

−

propozycję wysokości wynagrodzenia, np. z roczną opiekę nad jedną osobą,
z ewentualnym zaznaczeniem, o jaki zakres opieki chodzi,

−

proponowany czas trwania umowy – czyli maksymalnie jeden rok (do czasu nowelizacji
Rozporządzenia MZiOS z 5 sierpnia 1993 r.).

Przedstawiam tu istotny załącznik do zarządzenia Prezesa NFZ w sprawie warunków

postępowania dotyczących zawierania umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej
na rok 2008. Załącznik ten moŜe być pomocny w trakcie pracy nad ćwiczeniami do tego
działu.

Załącznik do zarządzenia Nr 53/2007/DSOZ Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia

z dnia 10 września 2007 r.

WARUNKI POSTĘPOWANIA DOTYCZĄCE ZAWIERANIA UMÓW

O UDZIELANIE ŚWIADCZEŃ OPIEKI ZDROWOTNEJ

I. Postanowienia ogólne

§ 1

Warunki  postępowania  dotyczące  zawierania  umów  o  udzielanie  świadczeń  opieki
zdrowotnej,  zwane  dalej  „warunkami  postępowania”,  stosuje  się  do  postępowań
prowadzonych w trybie konkursu ofert lub rokowań, których celem jest zawarcie umów
o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej na rok 2008 i lata następne.

Warunków  postępowania  nie  stosuje  się  do  postępowań  w  sprawie  zawarcia  umów
o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w rodzaju podstawowa opieka zdrowotna oraz
w  rodzaju  zaopatrzenie  w  wyroby  medyczne  będące  przedmiotami  ortopedycznymi
i środkami pomocniczymi.

Warunki postępowania określają sposób przygotowania i składania ofert oraz składania
ś

rodków odwoławczych.

Opis przedmiotu postępowania, zakresy świadczeń w poszczególnych rodzajach
ś

wiadczeń opieki zdrowotnej, zasady udzielania i finansowania świadczeń opieki

zdrowotnej oraz warunki wymagane od oferentów określają warunki zawierania umów
dla poszczególnych rodzajów świadczeń opieki zdrowotnej, ustalone przez Prezesa
Funduszu.

§ 2

Ilekroć w warunkach postępowania jest mowa o:
1)

ankiecie – rozumie się przez to zestaw pytań Funduszu kierowanych do oferentów;

aplikacji ofertowej – rozumie się przez to aplikację informatyczną udostępnioną przez
Fundusz do przygotowania formularza ofertowego i oferty elektronicznej;

formularzu ofertowym – rozumie się przez to pisemną, zunifikowaną część oferty
zawierającą ofertę rzeczową i cenową wraz z opisem proponowanego potencjału
wykonawczego oferenta, odpowiedziami na pytania ankietowe;

Funduszu – rozumie się przez to Narodowy Fundusz Zdrowia;

miejscu udzielania świadczeń – rozumie się przez to pomieszczenie lub zespół
pomieszczeń oferenta lub podwykonawcy oferenta, w tej samej lokalizacji, powiązanych
funkcjonalnie i organizacyjnie, w celu wykonywania świadczeń określonego zakresu;

nośniku elektronicznym – rozumie się przez to dyskietkę albo płytę CD;

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

oddziale Funduszu – rozumie się przez to oddział wojewódzki Funduszu, który
prowadzi postępowanie w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki
zdrowotnej;

ofercie  –  rozumie  się  przez  to  ofertę  w  rozumieniu  przepisów  kodeksu  cywilnego
złoŜoną  przez  oferenta  zgodnie  z  przedmiotem  postępowania  określonym  w  ogłoszeniu
o  postępowaniu.  Oferta  składa  się  z  formularza  ofertowego  oraz  innych  dokumentów
wymaganych od oferenta w danym postępowaniu;

ofercie elektronicznej – rozumie się przez to formę elektroniczną formularza ofertowego
wraz z danymi o charakterze informacyjnym, dotyczącymi oferenta i profilu
ś

wiadczeniodawcy;

10)

oferencie – rozumie się przez to świadczeniodawcę w rozumieniu art. 5 pkt 41 ustawy,
który ubiega się o zawarcie umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej;

11)

ogłoszeniu o postępowaniu – rozumie się przez to ogłoszenie o konkursie ofert albo
ogłoszenie o rokowaniach i zaproszenie do rokowań, o którym mowa w art. 139 ust. 2 ustawy;

12)

portalu – rozumie się przez to środowisko komunikacyjne, przeznaczone dla
ś

wiadczeniodawców i Funduszu, zrealizowane w technice www;

13)

potencjale wykonawczym – rozumie się przez to zasoby będące w dyspozycji
ś

wiadczeniodawcy, słuŜące wykonywaniu świadczeń opieki zdrowotnej, w szczególności

posiadany sprzęt (np. pojazdy-karetki) oraz osoby udzielające tych świadczeń;

14)

postępowaniu – rozumie się przez to postępowanie w sprawie zawarcia umowy
o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej prowadzone w trybie konkursu ofert albo
rokowań;

15)

profil świadczeniodawcy – struktura organizacyjna i wykonawcza świadczeniodawcy
z danymi o potencjale wykonawczym;

16)

przedmiocie postępowania – rozumie się przez to określone w ogłoszeniu o postępowaniu
ś

wiadczenia opieki zdrowotnej naleŜące do jednego rodzaju i zakresu świadczeń, które

są kontraktowane przez oddział Funduszu w ramach danego postępowania;

17)

regulaminie komisji – rozumie się przez to regulamin komisji prowadzącej
postępowanie, ustalony na podstawie art. 139 ust. 4 ustawy;

18)

regulaminie technicznym przygotowania oferty – rozumie się przez to zasady
zastosowania aplikacji informatycznych (w tym portalu i aplikacji ofertowej) oraz sposób
przygotowania formularza ofertowego;

19)

rodzaju świadczeń – rozumie się przez to wyodrębnione świadczenia opieki zdrowotnej
oznaczone wspólną nazwą, określone w ogólnych warunkach umów o udzielanie
ś

wiadczeń opieki zdrowotnej, wydanych na podstawie art. 137 ust. 9 albo ust. 10 ustawy;

20)

warunkach zawierania umów – rozumie się przez to warunki określone
w zarządzeniach Prezesa Funduszu w sprawie warunków zawierania umów o udzielanie
ś

wiadczeń opieki zdrowotnej dla danego rodzaju lub zakresu świadczeń;

21)

ustawie – rozumie się przez to ustawę z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki
zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych;

22)

wzorze umowy – rozumie się przez to wzór umowy o udzielanie świadczeń opieki
zdrowotnej określony w zarządzeniu Prezesa Funduszu w sprawie warunków zawierania
umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej dla danego rodzaju lub zakresu
ś

wiadczeń;

23)

zakresie świadczeń – rozumie się przez to świadczenie lub grupę świadczeń opieki
zdrowotnej wyodrębnionych w danym rodzaju świadczeń, dla których w umowie określa
się kwotę finansowania;

24)

zapytaniu ofertowym – rozumie się przez to elektroniczną definicję przedmiotu
postępowania, która uŜyta w aplikacji ofertowej pozwoli oferentowi na przygotowanie
formularza ofertowego.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

§ 3

Postępowanie prowadzone jest na podstawie ustawy, przepisów wykonawczych do ustawy
oraz niniejszych warunków postępowania.

§ 4

Oferent jest zobowiązany do przygotowania i złoŜenia oferty zgodnie z warunkami
postępowania oraz z warunkami zawierania umów.

§ 5

Warunki postępowania, warunki zawierania umów oraz inne dokumenty oferent pobiera
w formie elektronicznej w miejscu i terminie określonym w ogłoszeniu o postępowaniu.

§ 6

Postępowania prowadzone są przez oddziały Funduszu.

W ogłoszeniu o postępowaniu zamieszcza się informacje, o których mowa w art. 139 ust. 3
ustawy, w szczególności nazwę, siedzibę oraz adres oddziału Funduszu prowadzącego dane
postępowanie.

§ 7

Przedmiot postępowania oraz jego maksymalna wartość są określone w ogłoszeniu
o postępowaniu.

Przedmiot postępowania określa się dla zakresów świadczeń.

§ 8

Oferent musi spełniać wymagania określone w ogłoszeniu o postępowaniu, w warunkach
postępowania oraz w warunkach zawierania umów.

Warunkiem przystąpienia do postępowania jest złoŜenie oferty, z zastrzeŜeniem § 4.

II. Sposób przygotowania oferty

§ 9

Oferent zobowiązany jest złoŜyć ofertę w formie pisemnej wraz z ofertą elektroniczną.

Oferta w formie pisemnej obejmuje:
1)

wydruk formularza ofertowego, zgodny z jego postacią elektroniczną;

dokumenty i oświadczenia wymienione w § 12.

Formularz ofertowy sporządzany jest z uŜyciem aplikacji ofertowej w sposób określony
przez oddział Funduszu w regulaminie technicznym przygotowania oferty.

Formularz ofertowy obejmuje:
1)

dane identyfikacyjne oferenta;

wykaz podwykonawców z informacją o umowach podwykonania, w przypadku gdy
w warunkach zawierania umów lub we wzorze umowy, dopuszczone jest zlecanie
podwykonawcom udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej;

wykaz personelu z opisem kompetencji, w tym personelu podwykonawcy
w przypadku podzlecania zakresu świadczeń;

wykaz sprzętu, w tym sprzętu podwykonawcy w przypadku podzlecania zakresu
ś

wiadczeń;

wykaz miejsc udzielania świadczeń z danymi identyfikacyjnymi, w tym
podwykonawcy;

ofertę ilościowo-cenową dla przedmiotu postępowania i miejsca udzielania
ś

wiadczeń, w tym:

określenia potencjału wykonawczego na podstawie wykazów, o których mowa
w pkt 2–5;

harmonogram udzielania świadczeń;

harmonogram pracy personelu lub jego ogólną dostępność godzinową;

ankiety dotyczące danego postępowania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

§ 10

Oferent zobowiązany jest do zapoznania się z aplikacjami informatycznymi określonymi
przez oddział Funduszu w regulaminie technicznym przygotowania oferty.

W celu przygotowania oferty oferent jest zobowiązany, w szczególności, do:
1)

pobrania materiałów niezbędnych do przygotowania oferty wraz z ofertą
elektroniczną;

zarejestrowania profilu świadczeniodawcy z uŜyciem portalu – jeśli regulamin
techniczny przygotowania oferty to przewiduje;

przygotowania formularza ofertowego i oferty elektronicznej na podstawie zapytania
ofertowego i danych o profilu świadczeniodawcy;

zapisania oferty elektronicznej na nośniku elektronicznym, z opisem zawierającym
następujące informacje:

a) wyraz: „oferta”,
b) nazwa i adres oferenta,
c) numer i przedmiot postępowania;
5)

wydrukowania  formularza  ofertowego  zgodnego  z  ofertą  elektroniczną,  a  następnie
opatrzenia  kaŜdej  strony  tego  wydruku  kolejnym  numerem  oraz  podpisami  lub
parafami  osób  uprawnionych  do  reprezentowania  oferenta,  zgodnymi  z  załączonym
wzorem podpisów;

umieszczenia wydruku formularza ofertowego oraz nośnika elektronicznego z ofertą
elektroniczną, o których mowa w pkt 4 i 5, w odrębnej, zaklejonej kopercie. Opis
koperty powinien zawierać następujące informacje:
a)

wyraz: „oferta”,

nazwa i adres oferenta,

numer i przedmiot postępowania,

umieszczenia  koperty,  o  której  mowa  w  pkt  6  wewnątrz  koperty  lub  paczki
zawierającej  pozostałe  dokumenty  określone  w  §  12;  kaŜdą  stronę  dokumentów
wymienionych  w  §  12  załączanych  do  oferty  naleŜy  opatrzyć  kolejnym  numerem
oraz  podpisami  lub  parafami,  zgodnymi  z  załączonym  wzorem  podpisów  osób
uprawnionych do reprezentowania oferenta;

umieszczenia na kopercie lub paczce, o której mowa w pkt 7, informacji według
wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do niniejszych warunków postępowania;

umieszczenia na kopercie lub paczce, o której mowa w pkt 7, wydruku formularza
rejestracyjnego zawierającego kod graficzny wygenerowany z aplikacji ofertowej.

§ 11

Ofertę sporządza się, pod rygorem niewaŜności, w języku polskim i w Sposób czytelny.

Do wszystkich dokumentów składanych w językach obcych naleŜy dostarczyć ich
tłumaczenie na język polski dokonane przez tłumacza przysięgłego.

KaŜda strona oferty w formie pisemnej powinna być podpisana lub parafowana, zgodnie
z załączonym wzorem podpisów, przez osoby uprawnione do reprezentowania oferenta
oraz opatrzona kolejnym numerem, zgodnie z § 10 ust. 2 pkt 5 i 7.

§ 12

Oferta w formie pisemnej powinna zawierać ponadto następujące dokumenty
i oświadczenia:
1)

w przypadku zakładów opieki zdrowotnej:
a)

decyzję o wpisie do rejestru zakładów opieki zdrowotnej wojewody albo
ministra zdrowia albo wypis z takiego rejestru, wystawione nie wcześniej niŜ
6 miesięcy przed upływem terminu składania ofert,

kopię obowiązującego statutu zakładu opieki zdrowotnej,

kopię umowy spółki cywilnej lub wyciąg z tej umowy zawierający

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

postanowienia o zasadach reprezentacji spółki albo uchwałę wspólników spółki
cywilnej w przedmiocie zasad reprezentacji spółki – w przypadku zakładów
opieki zdrowotnej, dla której organem załoŜycielskim jest spółka cywilna;

w przypadku samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej – aktualny
odpis z Krajowego Rejestru Sądowego z części dotyczącej rejestru stowarzyszeń,
innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz publicznych zakładów
opieki zdrowotnej wystawiony nie wcześniej niŜ 6 miesięcy przed upływem terminu
składania ofert;

w przypadku indywidualnych lub grupowych praktyk – dokument stwierdzający
wpis do rejestru praktyki prowadzonego przez właściwą okręgową radę lekarską albo
okręgową radę pielęgniarek i połoŜnych;

w przypadku oferentów prowadzących działalność gospodarczą:
a)

zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej lub

aktualny odpis z Krajowego Rejestru Sądowego z części dotyczącej rejestru
przedsiębiorców – wystawione nie wcześniej niŜ 6 miesięcy przed upływem
terminu składania ofert;

w przypadku oferentów składających ofertę na świadczenia w rodzaju leczenie
uzdrowiskowe – kopię koncesji na eksploatację naturalnych surowców leczniczych
lub kopię umowy na korzystanie z usług świadczonych przez zakład posiadający taką
koncesję;

kopię  polisy  lub  innego  dokumentu  potwierdzającego  zawarcie  przez  oferenta
umowy  ubezpieczenia  odpowiedzialności  cywilnej  oferenta  za  szkody  wyrządzone
w związku  z  udzielaniem  świadczeń  w  zakresie  przedmiotu  postępowania  na  okres
obowiązywania  umowy,  z  zastrzeŜeniem  ust.  7–11;  oferent  moŜe  złoŜyć  takŜe
umowę przedwstępną lub inny dokument, w tym takŜe oświadczenie, stwierdzające,
Ŝ

e umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zostanie zawarta na okres

obowiązywania umowy, zastrzeŜeniem ust. 7–11;

w  przypadku  gdy  w  warunkach  zawierania  umów  lub  we  wzorze  umowy,
dopuszczone jest zlecanie podwykonawcom udzielania świadczeń opieki zdrowotnej
objętych  umową  –  kopię  zawartej  umowy  (bez  postanowień  określających
finansowanie)  albo  zobowiązanie  podwykonawcy  do  zawarcia  umowy  z  oferentem,
zawierające  zastrzeŜenie  o  prawie  Funduszu  do  przeprowadzenia  kontroli  na
zasadach  określonych  w  ustawie,  w  zakresie  wynikającym  z  umowy  zawartej
z oddziałem Funduszu;

w przypadku gdy oferent nie przedstawi dokumentów, o których mowa w pkt 7 –
oświadczenie, Ŝe będzie wykonywał umowę samodzielnie bez zlecania
podwykonawcom udzielania świadczeń będących przedmiotem umowy;

oświadczenie według wzoru określonego w załączniku nr 2 do niniejszych
warunków postępowania;

10)

w przypadku gdy oferent jest reprezentowany przez pełnomocnika –
pełnomocnictwo do składania oświadczeń woli w imieniu oferenta, w szczególności
do złoŜenia oferty, udzielone przez osobę lub osoby, których prawo do
reprezentowania oferenta wynika z dokumentów przedstawionych wraz z ofertą;

11)

inne dokumenty lub oświadczenia, jeŜeli obowiązek dołączenia ich do oferty został
określony w warunkach zawierania umów.

Dokumenty, o których mowa w ust. 1, składane przez oferenta, muszą być zgodne
z rzeczywistym stanem faktycznym i prawnym.

W przypadku gdy w dniu składania oferty oddział Funduszu posiada dokumenty,
o których mowa w ust. 1 pkt 1–6, a potwierdzony w nich stan prawny lub faktyczny nie
uległ zmianie, oferent moŜe złoŜyć oświadczenie zgodne ze wzorem określonym

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

w załączniku nr 3 do niniejszych warunków postępowania.

Kserokopie dokumentów muszą być poświadczone za zgodność z oryginałem przez
osoby uprawnione do reprezentowania oferenta.

Oddział Funduszu moŜe zaŜądać przedstawienia oryginału dokumentu, w przypadku gdy
kopia dokumentu jest nieczytelna lub budzi wątpliwości, co do jej zgodności
z oryginałem, a oddział Funduszu nie moŜe sprawdzić jej prawdziwości w inny sposób.

W przypadku złoŜenia przez oferenta oryginalnych dokumentów oddział Funduszu
zwraca je, na wniosek oferenta, pod warunkiem dostarczenia przez niego kserokopii tych
dokumentów poświadczonych zgodnie z ust. 4.

Oferent jest zobowiązany do złoŜenia dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 6,
w przypadku gdy w warunkach zawierania umów lub we wzorze umowy zastrzeŜony jest
obowiązek ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone w związku
z udzielaniem świadczeń opieki zdrowotnej na okres obowiązywania umowy.

Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej w odniesieniu
do jednego zdarzenia, którego skutki objęte są umową ubezpieczenia, wynosi,
z zastrzeŜeniem ust. 11, równowartość w złotych:
1)

46.500 euro w odniesieniu do:
a)

zakładów opieki zdrowotnej,

osób wykonujących zawód medyczny w ramach indywidualnej praktyki lub
indywidualnej specjalistycznej praktyki lekarskiej na zasadach określonych
w odrębnych przepisach,

grupowej praktyki lekarskiej prowadzącej działalność na zasadach określonych
w odrębnych przepisach;

25.000 euro w odniesieniu do:
a)

osób wykonujących zawód medyczny w ramach indywidualnej praktyki lub
indywidualnej specjalistycznej praktyki pielęgniarek, połoŜnych na zasadach
określonych w odrębnych przepisach,

grupowej praktyki pielęgniarek, połoŜnych prowadzących działalność na
zasadach określonych w odrębnych przepisach;

12.000  euro  w  odniesieniu  do  osób  legitymujących  się  nabyciem  fachowych
kwalifikacji  do  udzielania  świadczeń  zdrowotnych  w  określonym  zakresie  lub
w określonej  dziedzinie  medycyny,  które  dysponują  lokalem  oraz  aparaturą
i sprzętem  medycznym,  odpowiadającym  wymaganiom  przewidzianym  dla
zakładów  opieki  zdrowotnej,  oraz  spełniają  warunki  określone  w  przepisach
o swobodzie działalności gospodarczej.

Kwoty, o których mowa w ust. 8, ustalane są przy zastosowaniu kursu średniego euro
ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski po raz pierwszy w roku, w którym umowa
ubezpieczenia została zawarta.

10.

Ubezpieczenie, o którym mowa w ust. 7, obejmuje w szczególności odpowiedzialność
cywilną z tytułu przeniesienia chorób zakaźnych i zakaŜeń, w tym zakaŜenia wirusem
HIV i wirusami hepatotropowymi powodującymi WZW.

11.

W przypadku dysponentów jednostek systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego,
w  rozumieniu  przepisów  o  Państwowym  Ratownictwie  Medycznym,  dokument
potwierdzający  ubezpieczenie  odpowiedzialności  cywilnej  za  szkody  wyrządzone  przy
wykonywaniu  medycznych  czynności  ratunkowych  przez  wykonujące  te  czynności
zespoły  ratownictwa  medycznego,  oraz  przy  udzielaniu  świadczeń  opieki  zdrowotnej
przez  szpitalne  oddziały  ratunkowe,  powinien  odpowiadać  wymogom  określonym
w przepisach o obowiązkowym ubezpieczeniu odpowiedzialności cywilnej dysponentów
jednostek systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

12.

Dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, pkt 2 i 4, uwaŜa się za wystawione
w terminie, jeŜeli organ uprawniony do ich wystawienia potwierdzi, wcześniej niŜ 6
miesięcy przed upływem terminu składania ofert, aktualność danych określonych w tych
dokumentach. Adnotacja organu powinna być dokonana na takim dokumencie i zawierać
datę potwierdzenia oraz podpis uprawnionego pracownika.

III. Sposób składania ofert

§ 13

Oferent moŜe złoŜyć w danym oddziale Funduszu tylko jedną ofertę dotyczącą danego
przedmiotu postępowania.

Oferent,  którego  miejsca  udzielania  świadczeń,  są  zlokalizowane  na  obszarze  działania
więcej  niŜ  jednego  oddziału  Funduszu,  moŜe  złoŜyć  oferty  dotyczące  poszczególnych
postępowań  prowadzonych  przez  oddziały  Funduszu.  W  takim  przypadku  ofertę  składa
się  w  oddziale  Funduszu  właściwym  ze  względu  na  miejsce  udzielania  świadczeń,
zgodnie z przedmiotem postępowania określonym w ogłoszeniu o postępowaniu.

W  przypadku  gdy  oddział  Funduszu  prowadzi  kilka  postępowań  w  ramach  jednego
rodzaju  świadczeń,  oferent  moŜe  złoŜyć  oferty  dotyczące  poszczególnych  postępowań
prowadzonych  przez  oddział  Funduszu.  W  takim  przypadku  ofertę  składa  się  zgodnie
z przedmiotem postępowania określonym w ogłoszeniu o postępowaniu.

§ 14

Ofertę składa się w oddziale Funduszu w terminie i miejscu określonym w ogłoszeniu
o postępowaniu.

Oferty składa się w zamkniętych kopertach lub paczkach, z zachowaniem wymagań
określonych w § 10 ust. 2 pkt 6–8.

§ 15

Składający ofertę osobiście otrzymuje potwierdzenie jej złoŜenia zawierające datę
złoŜenia oraz numer z rejestru ofert według wzoru określonego w załączniku nr 4 do
niniejszych warunków postępowania.

Ofertę przesłaną drogą pocztową uwaŜa się za złoŜoną w terminie, jeŜeli:
1)

data stempla pocztowego (data nadania) nie jest późniejsza niŜ termin składania ofert
określony w ogłoszeniu, oraz

wpłynie ona do oddziału Funduszu najpóźniej na jeden dzień przed terminem
otwarcia ofert.

§ 16

Oferent moŜe uzupełnić złoŜoną przez siebie ofertę, pod warunkiem, Ŝe oddział Funduszu
otrzyma pisemne powiadomienie o uzupełnieniu oferty przed upływem terminu składania
ofert. Powiadomienie musi być oznaczone w taki sam sposób jak oferta oraz dodatkowo
zawierać dopisek „UZUPEŁNIENIE OFERTY”. Postanowienia § 10 ust. 2 pkt 8 stosuje
się odpowiednio.

Oferent moŜe, przed upływem terminu składania ofert, wycofać złoŜoną przez siebie
ofertę, pod warunkiem Ŝe oddział Funduszu otrzyma pisemne oświadczenie oferenta
o wycofaniu oferty. W przypadku gdy oferta została złoŜona osobiście, oferent powinien
przedstawić ponadto pisemne potwierdzenie złoŜenia oferty, o którym mowa w § 15 ust. 1.

W przypadku wycofania złoŜonej oferty, oferent moŜe, przed upływem terminu składania
ofert, złoŜyć nową ofertę z zachowaniem warunków określonych w warunkach
postępowania.

Po upływie terminu składania ofert, oferent jest związany ofertą do czasu rozstrzygnięcia
postępowania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Po upływie terminu składania ofert, złoŜone w postępowaniu oferty wraz z wszelkimi
załączonymi dokumentami nie podlegają zwrotowi. Oferent nie moŜe po otwarciu ofert
Ŝą

dać zwrotu, zamiany lub przeniesienia do oferty złoŜonej w innym postępowaniu

dokumentów będących częścią tej oferty, z zastrzeŜeniem § 12 ust. 6.

§ 17

W przypadku wezwania oferenta przez komisję do usunięcia braków formalnych oferty,
oferent wykonuje wskazane czynności w terminie określonym w wezwaniu.

JeŜeli oferent wykonuje wezwanie komisji poprzez przesłanie dokumentów lub
oświadczeń drogą pocztową, uwaŜa się, Ŝe termin został zachowany, jeŜeli data stempla
pocztowego (data nadania) nie jest późniejsza niŜ termin określony w wezwaniu do
usunięcia braków.

Kopertę  lub  paczkę  zawierającą  dokumenty  lub  oświadczenia  stanowiące  realizację
wezwania  komisji  do  usunięcia  braków  formalnych  oferty  oznacza  się  jak  ofertę  oraz
dodatkowo  umieszcza  się  dopisek  „USUNIĘCIE  BRAKÓW  FORMALNYCH
OFERTY”.

IV. Zasady przeprowadzania postępowania

§ 18

Ofertę pozostawia się bez rozpoznania, jeŜeli:
1)

format oferty jest niezgodny z formatem zapytań ofertowych i towarzyszących jej ankiet
w danym postępowaniu;

została złoŜona w innym miejscu niŜ określone w ogłoszeniu o postępowaniu;

dotyczy przypadku, o którym mowa w art. 156 ust. 2 ustawy.

§ 19

Tryb pracy komisji prowadzącej postępowanie określa regulamin komisji.

V. Sposób składania środków odwoławczych

§ 20

W toku postępowania oferent moŜe złoŜyć w formie pisemnej do komisji prowadzącej
postępowanie umotywowany protest w terminie 7 dni roboczych od dnia dokonania
zaskarŜonej czynności.

Protest uwaŜa się za wniesiony z chwilą, gdy dotarł on do komisji prowadzącej
postępowanie w taki sposób, Ŝe mogła się zapoznać z jego treścią.

Tryb rozpatrywania protestów określa ustawa oraz regulamin komisji.

§ 21

Odwołanie od rozstrzygnięcia konkursu składa się w formie pisemnej.

Odwołanie przesłane drogą pocztową uwaŜa się za złoŜone w terminie, jeŜeli data
stempla pocztowego (data nadania) nie jest późniejsza niŜ termin do jego składania.

Odwołanie wnosi się w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia o rozstrzygnięciu
postępowania.

Odwołanie wniesione po terminie nie podlega rozpatrzeniu.

Odwołanie powinno zawierać w szczególności dane identyfikacyjne oferenta, w tym jego
adres,  Ŝądanie  wraz  z  uzasadnieniem,  oznaczenie  przedmiotu  postępowania  oraz
wskazanie  terminu  ogłoszenia  o  rozstrzygnięciu  postępowania,  którego  dotyczy.
Do odwołania  dołącza  się  dowód  potwierdzający  umocowanie  składającego  odwołanie
do działania w imieniu oferenta.

Przesłanie odwołania za pomocą teleksu, poczty elektronicznej lub telefaksu wymaga
potwierdzenia w formie pisemnej przed upływem terminu do jego złoŜenia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

§ 22

Rozpatrywanie odwołań, o których mowa w § 21 odbywa się na zasadach określonych
w ustawie.
OŚWIADCZENIA OFERENTA
Oświadczam, Ŝe jako oferent:
1)

zapoznałem się z warunkami postępowania oraz z warunkami zawierania umów i nie
zgłaszam do nich zastrzeŜeń oraz przyjmuję je do stosowania;

zapoznałem się i akceptuję ogólne warunki umów o udzielanie świadczeń opieki
zdrowotnej, określone w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 6 października 2005 r.
w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej;

zapoznałem się i akceptuję wzory umów;

zapoznałem się z regulaminem technicznym przygotowania oferty określonym przez
oddział Funduszu;

zapoznałem się z aplikacjami informatycznymi określonymi przez oddział Funduszu
w regulaminie technicznym przygotowania oferty;

posiadam tytuł prawny do korzystania z:
a)

lokali lub budynków, w których będą udzielane świadczenia,

sprzętu i aparatury medycznej stanowiącej ich wyposaŜenie;

będę wykonywał świadczenia objęte umową z oddziałem Funduszu w lokalach
i pomieszczeniach oraz przy pomocy sprzętu i aparatury, o których mowa w pkt 6;

spełniam wymogi sanitarno-epidemiologiczne dla pomieszczeń, w których będą
wykonywane świadczenia;

spełniam inne wymogi określone w odrębnych przepisach dla podmiotów udzielających
ś

wiadczenia opieki zdrowotnej;

10)

dane przedstawione w ofercie i niniejszych oświadczeniach są zgodne ze stanem
prawnym i faktycznym;

11)

nie zachodzi wobec mnie przeszkoda do zawarcia umowy, o której mowa w art. 132
ust. 3 ustawy.

............................................................ .............................................................
(miejscowość, data) (pieczątka, podpis)

4.4.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

W jakim celu są zawierane kontrakty na świadczenie usług medycznych?

Jakie moŜna wyodrębnić rodzaje kontraktów na świadczenie usług medycznych?

W oparciu o jakie procedury są zawierane kontrakty?

Jakie są wady i zalety kontraktu, w którym usługodawca ponosi całkowite ryzyko?

Jakie są wady i zalety kontraktu, w którym całe ryzyko ponosi płatnik?

Jakie są wady i zalety kontraktu, w którym Ŝadna strona nie ponosi ryzyka?

Jakie są wady i zalety kontraktu, w którym obie strony ponoszą ryzyko?

Jaka procedura towarzyszy opracowaniu i zgłoszeniu oferty na usługi medyczne?

4.4.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Dokonaj analizy poszczególnych rodzajów kontraktów na świadczenie usług

medycznych. WskaŜ ich wady i zalety oraz moŜliwość wykorzystania w publicznym
i niepublicznym zakładzie opieki zdrowotnej.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

dokonać analizy materiału na temat kontraktów na świadczenie usług medycznych,

dokonać analizy przepisów prawa mówiących o kontraktowaniu świadczeń w ochronie
zdrowia,

wypisać wady i zalety poszczególnych kontraktów,

określić moŜliwość wykorzystania poszczególnych rodzajów kontraktów do prowadzenia
działalności usługowej w ochronie zdrowia,

wskazać rodzaje kontraktów przydatne do prowadzenia niepublicznego zakładu opieki
zdrowotnej.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

papier formatu A4, flamastry,

−

komputer z dostępem do Internetu,

−

literatura zgodna z punktem 6 poradnika.

Ćwiczenie 2

Opracuj ofertę usług medycznych, niezbędną do przygotowania kontraktu na świadczenie

usług medycznych w Twoim zawodzie. Pomocna będzie klasyfikacja procedur medycznych
ICD-9.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

dokonać analizy wymagań stawianych wybranym podmiotom medycznym przez
Narodowy Fundusz Zdrowia,

dokonać analizy usług i procedur medycznych świadczonych przez te podmioty
medyczne,

wybrać usługi medyczne, dla których opracujesz ofertę,

przygotować ofertę wybranych usług medycznych.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

komputer z dostępem do Internetu,

−

nośnik elektroniczny (płyta, dyskietka),

−

papier formatu A4, flamastry,

−

literatura zgodna z punktem 6 poradnika.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.4.4.

Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

odnaleźć akty prawne regulujące przyznawanie podmiotom
medycznym prawa do świadczenia usług medycznych?

scharakteryzować wady i zalety kontraktów na świadczenie usług
medycznych?

dokonać analizy wymagań stawianych wybranym podmiotom
medycznym przez Narodowy Fundusz Zdrowia?

scharakteryzować elementy, z jakich powinna składać się oferta
na świadczenie usług medycznych?

opracować ofertę usług medycznych, niezbędną do przygotowania
kontraktu?

dokonać wstępnej oceny opracowanej oferty na świadczenie usług
medycznych?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.5.

Finansowanie świadczeń zdrowotnych

4.5.1. Materiał nauczania

Aby zakład opieki zdrowotnej mógł przynosić swoim właścicielom zaplanowane

dochody, ktoś musi finansować świadczone przez niego usługi zdrowotne. Głównym źródłem
finansowania jest ubezpieczenie zdrowotne w Narodowym Funduszu Zdrowia – obywatele są
obciąŜeni  obowiązkową  składką  ubezpieczeniową,  która  odprowadzana  jest  do  instytucji
ubezpieczenia  zdrowotnego  (NFZ).  Narodowy  Fundusz  Zdrowia  cyklicznie  organizuje
konkurs  ofert  na  udzielanie  świadczeń  zdrowotnych.  Świadczeniodawcy,  którzy  zaoferowali
w  konkursie  najkorzystniejsze  warunki,  zawierają  z  NFZ  umowę  o  udzielanie  świadczeń
zdrowotnych

finansowanych

rodków

publicznych.

Niektóre

wiadczenia

wysokospecjalistyczne finansowane są bezpośrednio z budŜetu Ministerstwa Zdrowia, a nie
ze środków NFZ.

W publicznych zakładach opieki zdrowotnej płatnikiem jest Narodowy Fundusz Zdrowia

i  na  podstawie  rachunku  za  świadczenia  udzielone  w  okresie  sprawozdawczym,  raportu
statystycznego  oraz  sprawozdania  z  wykonania  umowy  dokonuje  wypłaty.  Natomiast
niepubliczne  zakłady  opieki  zdrowotnej  część  procedur  medycznych  oferują  bezpłatnie,  na
podstawie  kontraktu  z  NFZ  (jak  zakłady  publiczne),  a  część  –  w  pełnej  odpłatności,  czyli
płaci  za  nie  pacjent/klient.  Są  to  zwykle  procedury,  na  które  NFZ  nie  przeznacza  środków,
gdyŜ  nie  figurują  w  klasyfikacji  procedur  medycznych  ICD  –  9.  Precyzuje  to  ustawa
z  27  sierpnia  2004  r.  (z  późniejszymi  zmianami)  o  świadczeniach  opieki  zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych.

Kontrakt, czyli umowa między świadczeniodawcą a płatnikiem, zastępuje dotychczasowy

stosunek pracy. W systemie kontraktowym moŜna wprowadzić róŜne formy finansowania
ś

wiadczeń medycznych. Mogą to być:

opłata stała – pensja,

opłata za liczbę osób objętych opieką,

opłata za usługę,

opłata za przypadek chorobowy,

system mieszany.

Wypłacanie pensji jest najpowszechniejszym obecnie systemem wynagradzania

wiadczeniodawców w systemie ochrony zdrowia. Polega to na wypłacaniu pracownikom

z góry ustalonej sumy za cały czas pracy, często bez względu na posiadane kwalifikacje, lata
pracy czy w porównaniu z wynagrodzeniami w innych sektorach publicznych. Pensja
nie zaleŜy wtedy od liczby udzielonych świadczeń, stopnia cięŜkości przypadku itp.

Taki system wynagradzania nie motywuje do wydajniejszej pracy, przeznaczania

większej liczby czasu dla pacjentów, większej dbałości o jakość świadczeń, inwestowania
w wykonywaną pracę. Mało tego, świadczeniodawcy nie starają się dbać o obniŜanie kosztów
czy budowanie i utrzymywanie poprawnych relacji z pacjentami.

Zaletą systemu wynagrodzeń opartego o wypłacanie pensji jest zapewnianie

pracownikom stałego dochodu, a przez to dawanie poczucia bezpieczeństwa, ale to chyba nie
jest najwaŜniejsze z punktu widzenia właściciela zakładu, płatnika czy pacjenta.

Pacjent w takim systemie wynagradzania otrzymuje usługi mierne pod względem jakości

i ilości, często nie moŜe uzyskać dostępu do potrzebnych mu świadczeń, otrzymuje tylko te,
które są niezbędne. Nadmierna opieka i niepotrzebne interwencje w tym systemie nie są
spotykane.

Z punktu widzenia płatnika największą zaletą w tym systemie wynagradzania jest łatwość

administrowania systemem: nie trzeba wystawiać rachunków, wykonywać list pacjentów czy

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

tworzyć grup przypadków, personel medyczny jest traktowany jak pracownicy
administracyjni.

Główną

wadą

systemu

jest

brak

bodźców

motywacyjnych

do wykonywania czynności powyŜej minimum niezbędnego do utrzymania zatrudnienia.

Innym sposobem finansowania świadczeń zdrowotnych jest wprowadzenie systemu

kapitacyjnego. Kapitacja to opłata za kaŜdą osobę objętą opieką, przy ustalonym czasie,
poziomie świadczeń oraz pakiecie usług medycznych.

W tym systemie pracownik medyczny świadczący usługi otrzymuje określoną kwotę na

kaŜdą osobę objętą opieką, aby móc zapewnić w ustalonym czasie określony poziom
ś

wiadczeń medycznych oraz zaoferować określony w kontrakcie pakiet usług medycznych.

Warunkiem, aby taki system mógł zaistnieć, jest utworzenie imiennej listy pacjentów

objętych  opieką.  Lekarze  w  systemie  kapitacyjnym  są  zwykle  odpowiedzialni  za  wszystkie
koszty  świadczenia  określonego  pakietu  usług  (podstawowa  opieka  zdrowotna,  rodzinna
opieka  zdrowotna,  opieka  szpitalna  itp.),  łącznie  z  kosztami  badań  diagnostycznych,
konsultacji specjalistycznych i zabiegów ambulatoryjnych.

Metoda opłaty za liczbę osób objętych opieką takŜe ma wady i zalety. Lekarze są silnie

zmotywowani do obniŜania kosztów opieki, a zwiększania jej efektywności, zwracają uwagę
na profilaktykę, jako działania zmniejszające wydatki na późniejsze drogie leczenie. Jednak
mają teŜ tendencję do obejmowania opieką osób relatywnie zdrowych, ograniczania dostępu
do świadczeń, unikania kosztownych procedur czy kierowania pacjentów do specjalistów lub
szpitali, aby tym samym obniŜyć swoje koszty.

Zalety dla pacjenta to uzyskiwanie większości świadczeń od np. jednego lekarza, dzięki

czemu pacjent czuje się bezpieczniej. Otrzymuje teŜ tylko niezbędną opiekę czy interwencję,
bardzo rzadko jest obciąŜany zbędnym leczeniem. Wadą jest utrudnienie zapisu do lekarza dla
pacjentów  wymagających  częstego  i  kompleksowego  leczenia,  otrzymywanie  tylko
niezbędnych  świadczeń,  nie  zawsze  najwyŜszej  jakości,  gdyŜ  pociągałoby  to  za  sobą
zwiększone  wydatki  z  puli  przeznaczonej  na  świadczenie  usług  przez  lekarza,  a  przez
to pomniejszało jego dochód.

Z punktu widzenia płatnika jest to prosty system opłat, nie wymaga złoŜonej

administracji, a wyliczenie budŜetu lekarza nie wymaga skomplikowanych operacji, gdy jest
ustalona lista pacjentów.

Metoda kapitacyjna jest systemem dobrym, jeśli wprowadza właściwe bodźce

prowadzące do poprawy efektywności kosztowej, dostępu i jakości opieki medycznej oraz
satysfakcji pacjenta.

Kolejny sposób finansowania to opłata za usługę. W tym systemie finansowania

wiadczeń medycznych pracownicy wynagradzani są na podstawie liczby i rodzaju

udzielonych usług medycznych. Za kaŜdą usługę ustalana jest w ramach zawieranego
kontraktu określona cena, a rachunki są oparte na tych stawkach.

Opłata za usługę dostarcza usługodawcom wielu finansowych i zawodowych bodźców,

które motywują do zwiększania liczby usług i podnoszenia ich jakości, a przez to pozwalają
na zwiększenie dochodów. MoŜe jednak prowokować do zbędnego zwiększania liczby
ś

wiadczonych usług, aby wygenerować większe, ale nieuzasadnione dochody.

Ten system finansowania daje pacjentowi łatwy dostęp do większości usług medycznych,

łatwą  moŜliwość  wyboru  i  zmiany  lekarza.  Pułapką  natomiast  jest  dość  duŜe
prawdopodobieństwo  zlecania  zbędnych  badań  czy  leków  przez  lekarza  otrzymującego
wynagrodzenie  za  usługę.  Niepotrzebne  świadczenia  są  obciąŜone  dodatkowym  ryzykiem
powikłań,  a  pacjent  moŜe  ponosić  dodatkowe  koszty  związane  z  koniecznością  odbywania
częstych wizyt u lekarza, dojazdów, absencji w pracy, zakupu leków itp.

Płatnik w tym systemie płaci tylko za faktycznie świadczone usługi na podstawie

szczegółowej dokumentacji prowadzonej przez świadczeniodawców. Rachunek jest dokładnie

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

badany, co powoduje, Ŝe koszty administracyjne są wysokie dla obu stron. System ten
przyczynia się do zwiększenia liczby świadczeń i kosztów opieki, dlatego kontrola zasadności
zleceń i wprowadzenie górnych limitów refundacji środków mogą pomóc w ich ograniczeniu,
choć dodatkowo przyczyniają się do wzrostu kosztów administracyjnych.

Opłata za przypadek chorobowy to system finansowania, w którym personel medyczny

jest  opłacany  na  podstawie  stałej  stawki  dla  danego  przypadku  czy  jednostki  chorobowej.
Opracowane  są  procedury  pozwalające  określić  opłatę  za  leczenie  konkretnego  przypadku.
Dostarczają  one  bodźce  finansowe  i  zawodowe,  gdyŜ  dają  silną  motywację
do  racjonalizacji  kosztów  leczenia,  poniewaŜ  płaci  się  za  diagnozę  przypadku,  a  nie  pracę
przy  jego  leczeniu.  Z  drugiej  strony,  jeśli  pacjent  wymaga  częstego  i  kompleksowego
leczenia,  moŜe  się  spotkać  z  ograniczonym  dostępem  do  usług,  gdyŜ  generuje  koszty
obciąŜające  świadczeniodawcy,  zmniejszając  jego  zyski.  Jeśli  lekarz zechce  utrzymać  niskie
koszty – pacjent moŜe otrzymać niewystarczającą opiekę.

Z perspektywy płatnika opłata za przypadek chorobowy wiąŜe się z wysokimi kosztami

zarządzania  systemem  informacji  i  prowadzenia  rachunku  kosztów.  I  są  to  koszty  wysokie
zarówno  dla  płatnika,  jak  i  świadczeniodawcy,  natomiast  sam  system  charakteryzuje  się
niskim  poziomem  wydatków  kosztem  kompromisów  w  zakresie  dostępności  do  usług  i  ich
jakości. MoŜliwe jest osłabienie bodźców negatywnych poprzez ograniczenie liczby kategorii
przypadków,  co  ułatwia  zarządzanie  nimi  oraz  wprowadzenie  skutecznych  systemów
monitorowania i kontroli w celu zapewnienia właściwej jakości opieki.

W celu zoptymalizowania efektywności, ilości i jakości usług medycznych podjęto się

wprowadzenia  systemu  mieszanego  opłacania  personelu  medycznego.  Stosuje  się  w  nim
róŜne  metody  opłacania,  biorąc  z  kaŜdej  z  nich  to,  co  w  nich  jest  najlepsze.  Na  przykład
metoda  kapitacyjna  razem  z  opłatą  za  usługę  daje  korzyści  obu  metod,  a  pozwala  na
zminimalizowanie  ich  wad.  Jeśli  do  tego  doda  się  pensję,  to  świadczeniodawca  zyskuje
dodatkowe  zabezpieczenie.  TakŜe  powiązanie  pensji  z  opłatą  za  usługę  daje  takie  bodźce
finansowe, których nie moŜna uzyskać tylko przy zastosowaniu samej pensji.

KaŜdy z systemów finansowania usług medycznych niesie ze sobą określone zalety

i wady dla świadczeniodawcy, świadczeniobiorcy, jak i płatnika. Dlatego warto prześledzić
wszystkie za i przeciw, aby wybrać ten, który będzie najlepszy w naszej sytuacji jako
ś

wiadczeniobiorcy, nie gubiąc przy tym pacjenta/klienta. W polskich warunkach obecnie

do kontraktowania usług medycznych w podstawowej opiece zdrowotnej wykorzystuje się
system kapitacyjny lub mieszany, ale oparty głównie o opłatę kapitacyjną. W lecznictwie
zamkniętym natomiast dominuje system oparty o procedury medyczne.

Przystępując do uruchomienia działalności gospodarczej warto wiedzieć, Ŝe oprócz dobrego

i realnego pomysłu, niezwykle waŜne są pieniądze. Oczywiście w zaleŜności od tego, jakiego
rodzaju działalność chcemy podjąć, mogą to być róŜne kwoty. Aby określić Ile to będzie
kosztowało, naleŜy na wstępie odpowiedzieć na pytania:
1.

czy do prowadzenia działalności potrzebny będzie lokal? JeŜeli tak, to czy go posiadam,
czy będę wynajmował, czy teŜ muszę kupić potrzebny lokal? Ile to będzie kosztowało?

jakie wydatki naleŜy ponieść w związku z rejestracją firmy?

jakie niezbędne opłaty będę musiał ponieść (energia, woda, telefon, ubezpieczenie itp.)?

jakie wydatki będę musiał ponieść z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej
(ubezpieczenie społeczne, podatki)?

czy do prowadzenia zaplanowanej działalności potrzebne jest wyposaŜenie, maszyny,
urządzenia?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

czy będę wykorzystywał jakieś środki transportu i jakie opłaty się z tym łączą (zakup lub
wynajem, koszt benzyny)?

ile potrzebuje gotówki na początek, na zakup surowców lub towarów?

czy zatrudnię pracowników i jakie będę im płacić wynagrodzenie?

jakie działania marketingowe (promocja, reklama) będę prowadzić, aby zdobyć klientów?

Rzetelna odpowiedź na pytanie: Ile pieniędzy trzeba mieć, aby rozpocząć działalność

gospodarczą?  –  jest  podstawą  planowania  finansowego.  Pozwala  ono  uniknąć
nieprzyjemnej  sytuacji,  kiedy  co  chwilę  pojawiają  się  nieprzewidziane  wydatki,
a  przedsięwzięcie,  które  miało  być  olśniewającym  sukcesem  finansowym,  kończy  się
kłopotami właściciela.

4.5.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

Kto moŜe sfinansować świadczenia zdrowotne w zakładach opieki zdrowotnej?

Jakie są zasady finansowania świadczeń zdrowotnych w publicznych i niepublicznych
zakładach opieki zdrowotnej?

Jakie warunki naleŜy spełnić, aby otrzymać środki pozwalające sfinansować prowadzoną
działalność medyczną?

4.5.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wyniki spółki „Medicopter” za dwa kolejne okresy obrachunkowe zawiera poniŜsza

tabela:

Lp.

Wyszczególnienie

Okres ubiegły

Okres bieŜący

Przychody ze sprzedaŜy netto

3 420 000

4 270 000

Koszt własny sprzedanych usług

2 850 000

3 470 000

Aktywa

5 000 000

5 500 000

Odsetki od kredytów

285 000

525 000

Wskaźnik zadłuŜenia ogólnego

40%

42%

Stopa podatku dochodowego

38%

36%

W oparciu o powyŜsze dane:

oceń rentowność kapitału własnego,

oblicz efekt dźwigni finansowej,

dokonaj rozliczenia czynników, które wpłynęły na zmianę rentowności kapitału własnego
w dwóch kolejnych okresach obrachunkowych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

znaleźć właściwą literaturę w wykazie literatury do przedmiotu,

dokonać analizy literatury i przystąpić do rozwiązania zadania,

dokonać obliczeń w kolejności podanej w poleceniu,

dokonać analizy otrzymanego wyniku i określić stan finansowy badanej spółki.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

zadanie do rozwiązania,

−

kalkulator,

−

papier formatu A4, długopis,

−

literatura zgodna z punktem 6 poradnika.

Ćwiczenie 2

Dokonaj analizy literatury i przepisów prawnych mówiących o sposobach finansowania

usług medycznych i ustal, jaki rodzaj kontraktu na świadczenie usług medycznych moŜe Ci
przynieść największe zyski jako świadczeniodawcy w twoim zawodzie. Określ teŜ, jakie
wiąŜą się z tym zagroŜenia dla świadczeniobiorcy i płatnika.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

znaleźć właściwą literaturę w wykazie literatury do przedmiotu oraz akty prawne
mówiące o finansowaniu świadczeń zdrowotnych,

dokonać analizy literatury i aktów prawnych i wybrać najlepszy według Ciebie rodzaj
kontraktu,

uzasadnić wybór i określić jego wady i zalety,

określić zagroŜenia dla pacjenta i płatnika związane z dokonanym przez Ciebie wyborem
kontraktu.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

komputer z dostępem do Internetu,

−

papier formatu A4, flamastry,

−

literatura zgodna z punktem 6 poradnika.

4.5.4.

Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

scharakteryzować sposoby finansowania świadczeń zdrowotnych
udzielanych w zakładzie ochrony zdrowia?

scharakteryzować wady i zalety systemów opłacania personelu
medycznego świadczącego usługi medyczne?

określić najskuteczniejszy, według ciebie, sposób finansowania
ś

wiadczeń zdrowotnych udzielanych w zakładzie ochrony zdrowia?

wybrać korzystny dla twojego przedsiębiorstwa medycznego sposób
finansowania usług medycznych?

wskazać zagroŜenia dla pacjenta i płatnika związane z dokonanym
przez Ciebie wyborem kontraktu?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. SPRAWDZIAN OSIĄGNIĘĆ

INSTRUKCJA DLA UCZNIA

Przeczytaj uwaŜnie instrukcję.

Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.

Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.

Test zawiera 30 zadań. Do kaŜdego zadania dołączone są 4 moŜliwości odpowiedzi.
Tylko jedna jest prawidłowa.

Udzielaj odpowiedzi na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej rubryce
znak X. W przypadku pomyłki naleŜy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a następnie
ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową.

Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.

Jeśli udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóŜ jego rozwiązanie
na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

Na rozwiązanie testu masz 60 minut.

Powodzenia

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

JeŜeli prowadzisz działalność gospodarczą, informację o ubezpieczeniu do Narodowego
Funduszu Zdrowia zgłasza
a)

Twój pracodawca.

ZUS.

KRUS.

Ty sam.

Opiekę zdrowotną moŜna podzielić na
a)

stacjonarną, ambulatoryjną.

stacjonarną, podstawową.

podstawową, specjalistyczną.

specjalistyczną, ambulatoryjną.

Prawo obywateli Rzeczypospolitej Polskiej do ochrony zdrowia określa
a)

Konstytucja RP art. 64.

ustawa o zakładach opieki zdrowotnej z dn. 5 sierpnia 1993 r. z późniejszymi
zmianami.

ustawa o pomocy społecznej z dn. 12 marca 2004 r.

Konstytucja RP art. 68.

ródłem zewnętrznego finansowania działalności zakładów opieki zdrowotnej jest

leasing.

zysk netto.

amortyzacja.

sprzedaŜ usług.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Umowę na czas określony moŜna wypowiedzieć
a)

nie moŜna jej wypowiedzieć.

za 2-tygodniowym wypowiedzeniem.

za 2-tygodniowym wypowiedzeniem po zasięgnięciu opinii zakładowej organizacji
związkowej.

za 3-dniowym wypowiedzeniem.

Umowa na okres próbny nie moŜe być dłuŜsza niŜ
a)

1 tydzień.

2 tygodnie.

3 miesiące.

6 miesięcy.

Skargi i wnioski dotyczące świadczenia usług medycznych mogą być składane do
a)

sądu Pracy.

sądu Grodzkiego.

wojewódzkiego lub Miejskiego rzecznika Praw Konsumenta.

okręgowego rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej Izb zrzeszających.

Prawo do pierwszego urlopu wypoczynkowego pracownik niepublicznego zakładu opieki
zdrowotnej uzyskuje się
a)

po przepracowaniu pierwszego miesiąca.

po przepracowaniu ½ roku.

po przepracowaniu 1 roku.

w zaleŜności od poziomu wykształcenia.

W odpowiedzialności karnej odpowiadamy za czyn zabroniony, bezprawny lub
karygodny. WskaŜ okoliczności uchylające odpowiedzialność
a)

stan wyŜszej konieczności.

zgoda osoby pokrzywdzonej.

dowód wdzięczności jako zwyczaj.

wszystkie powyŜsze.

10.

Za pracę w niedzielę i święto przysługuje pracownikowi
a)

dzień wolny w dowolnym czasie wskazanym przez pracownika.

dzień wolny w dowolnym czasie wskazanym przez pracodawcę.

dzień wolny w czasie skazanym przez ustawodawcę.

dzień wolny lub dodatek, zaleŜnie od moŜliwości pracodawcy.

11.

Naprawienie szkody w odpowiedzialności cywilnej moŜe nastąpić w postaci
a)

wyboru dokonanego przez poszkodowanego.

przywrócenia stanu poprzedniego.

zapłacenia odszkodowania.

wszystkie powyŜsze są prawdziwe.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

12.

Do zadań Narodowego Funduszu Zdrowia naleŜy przede wszystkim
a)

określanie, komu i jak długo przysługuje prawo do świadczeń po wygaśnięciu
obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego.

określanie jakości i dostępności oraz analiza kosztów świadczeń opieki zdrowotnej
w zakresie niezbędnym do zawierania umów o udzielanie świadczeń opieki
zdrowotnej.

informowanie o świadczeniach zdrowotnych i o tym, jak z nich korzystać w ramach
działania wybranej placówki zdrowotnej.

interweniowanie w przypadku niewłaściwego poziomu udzielania świadczeń
zdrowotnych przez placówkę opieki zdrowotnej wybraną przez pacjenta.

13.

Aby działalność mogła być zakwalifikowana jako gospodarcza, musi spełnić następujące
warunki
a)

posiadać statut, lokal, mieć podpisany kontrakt z Narodowym Funduszem Zdrowia.

posiadać

cel, samodzielność ekonomiczno–finansową, działać

w sposób

zorganizowany i ciągły.

posiadać cel, środki finansowe i rzeczowe, mieć podpisany kontrakt z Funduszem.

figurować w wykazie działalności gospodarczej, spełniać wymogi ustawy
o zakładach opieki zdrowotnej.

14.

Osobą fizyczną jest
a)

skarb państwa i jednostki organizacyjne, którym przepisy przyznają osobowość
prawną.

kaŜdy człowiek od poczęcia aŜ do naturalnej śmierci.

człowiek, który dysponuje zdolnością prawną od chwili urodzenia, dzięki czemu ma
moŜność bycia podmiotem prawa.

osoba prowadząca działalność gospodarczą na mocy kontraktu lub ustawy.

15.

Aby podjąć działalność gospodarczą w ochronie zdrowia, naleŜy zastosować
się do obowiązujących przepisów prawnych, określonych w
a)

ustawie „prawo działalności gospodarczej”.

ustawie o „zakładach opieki zdrowotnej”.

ustawie o „finansowaniu zakładów opieki zdrowotnej”.

ustawie o „zawieraniu kontraktów na świadczenie opieki zdrowotnej”.

16.

Numer statystyczny REGON jest nadawany przez
a)

wojewódzki urząd statystyczny.

urząd skarbowy.

urząd celny.

urząd miasta.

17.

KaŜdy z podatników posiada swój numer identyfikacji podatkowej NIP. Warunkiem jego
uzyskania jest
a)

złoŜenie deklaracji podatkowej.

dokonanie przez podatnika zgłoszenia identyfikacyjnego na obowiązującym
formularzu.

wpłacenie pierwszej zaliczki na podatek dochodowy.

wpłacenie po raz pierwszy podatku od towarów i usług.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

18.

Zakład opieki zdrowotnej moŜe rozpocząć działalność dopiero po uzyskaniu
a)

zatwierdzenia Statutu organizacji.

akceptacji ministra zdrowia.

zarejestrowaniu zakładu w Urzędzie Skarbowym.

wpisu do rejestru zakładów opieki zdrowotnej.

19.

Zakładem opieki zdrowotnej nie jest
a)

pogotowie ratunkowe.

łobek.

przedszkole.

pracownia diagnostyczna.

20.

Niepubliczny zakład opieki zdrowotnej moŜe być utworzony przez
a)

wojewodę,

kościół,

państwową uczelnię medyczną,

organ gminy.

21.

W systemie kontraktowym metoda opłacania za liczbę osób objętych opieką powoduje,
Ŝ

e pacjent ma dostęp do świadczeń medycznych

bardzo dobry, świadczenia są wysokiej jakości.

przeciętny, świadczenia są bardzo wysokiej jakości.

przeciętny, świadczenia są przeciętnej jakości.

utrudniony, świadczenia są udzielane niechętnie.

22.

Zawarta w kontrakcie metoda opłaty za przypadek chorobowy powoduje, Ŝe świadczeniodawca
a)

wcale nie jest zmotywowany do pracy.

jest zmotywowany przeciętnie, utrudnia chorym dostęp do świadczeń.

jest zmotywowany do udzielania świadczeń wysokiej jakości.

jest zmotywowany do utrzymywania kosztów na niskim poziomie.

23.

Kontrakt, w którym usługodawca ponosi całkowite ryzyko, to kontrakt zawierający
metodę opłaty
a)

opłatę kapitacyjną.

opłatę za usługę.

pensję.

opłatę za przypadek.

24.

System akredytacji zakładu opieki zdrowotnej i system ISO w systemie zapewnienia
jakości i zarządzaniu jakością są względem siebie
a)

konkurencyjne.

przeciwstawne.

wzajemnie się uzupełniają.

niezaleŜne.

25.

Aby móc skorzystać z wizyty u specjalisty świadczeniobiorca powinien
a)

uzyskać skierowanie od lekarza pierwszego kontaktu.

zarejestrować się do wybranego specjalisty.

wykupić wizytę w prywatnym zakładzie opieki zdrowotnej.

wykonać badania specjalistyczne i z wynikami pójść do specjalisty.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

26.

Koszty amortyzacyjne to koszty
a)

związane ze zuŜyciem odczynników, preparatów i lekarstw.

związane z zakupem sprzętu i leków.

związane ze świadczeniem usług medycznych.

związane z uŜyciem specjalistycznego sprzętu.

27.

W okresie krótkim w przedsiębiorstwie występują koszty stałe i koszty zmienne.
Do kosztów zmiennych naleŜą
a)

koszty związane z wynajęciem budynków przedsiębiorstwa.

koszty surowców uŜytych do produkcji.

koszty związane z zatrudnieniem administracji.

koszty związane z konserwacją sprzętu.

28.

Umowę o pracę pracownik powinien otrzymać
a)

przed przystąpieniem do pracy.

w pierwszym tygodniu pracy.

w pierwszym miesiącu pracy.

po zakończeniu okresu próbnego.

29.

Główne wewnętrzne elementy mające wpływ na postępowanie konsumenta na rynku
usług zdrowotnych to
a)

potrzeby, proces postrzegania, postawy, działania marketingowe dostawców.

preferencje, osobowość człowieka, czynniki społeczno–kulturowe.

potrzeby, osobowość człowieka, proces uczenia się i zapamiętywania, postawy.

status ekonomiczny, czynniki kulturowe, osobowość człowieka.

30.

Na opinię o świadczeniodawcach mają wpływ
a)

tytuły naukowe, czas oczekiwania na wizytę, bliskość miejsca zamieszkania
ś

wiadczeniodawcy.

brak błędów w sztuce leczenia, styl, w jakim traktuje się pacjenta, status materialny
ś

wiadczeniobiorców.

kultura osobista, stopnie i tytuły naukowe, łatwość dojazdu do zakładu, czas
oczekiwania na wizytę.

estetyka zakładu opieki zdrowotnej, łatwość dojazdu, sporadyczne błędy w sztuce
leczenia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ...............................................................................

Stosowanie zasad ekonomiki oraz przepisów prawa w działalności
zawodowej

Zakreśl poprawną odpowiedź

zadania

Odpowiedź

Punkty

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. LITERATURA

Baza informacji prawnej w Internecie: system LEX, serwis Prawo i zdrowie

Boratyński J., Dudek B., Morkis G.: Obsługa klienta. Prawo pracy

Buczyńska T.: Mikroekonomia. Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa – Łódź 1999

BuczyńskaT.: Makroekonomia. Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa – Łódź 2000

Chwierut S., Kulis M., Wójcik D.: Elementy zarządzania finansowego w ochronie
zdrowia. Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne „Vesalius”, Kraków 2000

Getzen T.: Ekonomika zdrowia. PWN, Warszawa 2000

Kodeks cywilny

Kodeks pracy

Kodeks spółek handlowych

10.

Mierzejewska-Macherek J.: Podstawy ekonomii. Centrum Doradztwa i Informacji Difin,
Warszawa 2003

11.

Musiałkiewicz J.: Zarys wiedzy o gospodarce. Ekonomik, Warszawa 2001

12.

Sobiecki R. (red.): Podstawy przedsiębiorczości w pytaniach i odpowiedziach. Centrum
Doradztwa i Informacji Difin, Warszawa 2003

13.

Sobiecki R.: Zarys gospodarki rynkowej. EUROMARK, Warszawa 2000

14.

Trocki M. (red.): Nowoczesne zarządzanie w opiece zdrowotnej. Instytut
Przedsiębiorczości i Samorządności, Warszawa 2002