Junkosiowy szał 7 W innym świecie

Z dedykacją dla AjAj oraz Noriko – moich

kochanych dwóch pierwszych i najwierniejszych

fanek. Dzięki wam dziewczyny za inspiracje do

kolejnych części. W tej zawarte są ulubione akcje

każdej z was. Mam nadzieję, że mnie nie

zatłuczecie po przeczytaniu tego rozdziału :)

Junkosiowy szał

7. W innym świecie

Aaaaaaa... –

otworzyłam paszczę jak hipopotam. - Chyba przysnęłam sobie.

Gdy otworzyłam oczy, stwierdziłam że na dworze jest już ciemno. Widocznie

przespałam parę godzin. Wychodzę z pokoju, rozglądam się po mieszkaniu...

Pusto! Gdzie wszyscy mogli pójść? A z resztą! Nieważne. Nagle usłyszałam

dźwięk otwieranych drzwi wejściowych. Odwróciłam się, by spojrzeć kto
wchodzi. Magda! Co ona tutaj robi i j

ak śmie tak po prostu włazić sama do

mojego domu?! Szczęka opadła mi na dół ze zdziwienia. Magda, jak gdyby

nigdy nic, zaczęła iść w kierunku pokoju gościnnego, rzucając mi tylko po

drodze przelotne „cześć”. Potrząsnęłam głową z niedowierzaniem.
-

Co to ma niby w ogóle być?! – Zapytałam samą siebie. Następnie ruszyłam, w

kierunku pokoju, do którego przed chwila wszedł nieproszony gość. W połowie

drogi jednak doszło mnie pukanie do drzwi. Otwieram, a za nimi stoi

uśmiechnięty Junkoś.
-

Cześć, jest Magda? Mówiła, że tutaj ją znajdę.

- Eee... –

Że co?! Że jak proszę?! On, stojąc na moim progu ma czelność pytać o

nią?! Jestem w jakiejś ukrytej kamerze, czy co?! – Zaczekaj! – Rzuciłam i

zatrzasnęłam mu przed nosem drzwi.

Ruszyłam w kierunku znienawidzonej ostatnio przeze mnie osoby.
- Co ty tutaj do cholery robisz Magda?! –

Wrzasnęłam w jej stronę. – I co robi

tu ten pajac?! –

Dodałam.

O co ci chodzi?! Przecież zawsze mówiliście mi, żebym czuła się u was jak u

siebie w domu

! U mnie trwa obecnie remont, więc zaprosiłam kolegę z pracy

tutaj

. Czy to coś złego?!

Stałam jak wryta z wytrzeszczonymi oczyma, nie wiedząc co odpowiedzieć.

Mój cięty zazwyczaj język doznał właśnie szoku. Natomiast bezczelna
intrygantka

, minęła mnie w tym czasie i poszła otworzyć drzwi Junki’emu. Po

paru sekundach, jedyne co byłam w stanie zrobić to odwrócenie się w ich stronę.
Kiedy

to zrobiłam, widok obściskującej się pary uwolnił mnie z szoku i

jednocześnie przelał czarę goryczy. Nie wytrzymałam... Ruszyłam w ich

kierunku,

ledwo co powstrzymując się od zgrzytania zębami. Złapałam

obydwoje za ramio

na i odsunęłam od siebie. Junki’emu rzuciłam krótkie „czekaj

tu chwilę”, natomiast dziewczynę chwyciłam za jej długaśne kudły i

pociągnęłam za sobą w stronę kuchni. Skąd wzięłam ta siłę i odwagę? Tego nie

wiem. Na pewno pomógł mi fakt, iż Magda jest dobre 10 cm niższa ode mnie i

zdecydowanie drobniejsza. Taszcząc ją tak za sobą, zastanawiałam się, co ja

właściwie robię i co jej zrobię, gdy dotrę na miejsce. W głowie miałam

oczywiście miliony wizji jak unieszkodliwić na dobre podstępną gadzinę.

Przykładowo mogłabym wylać jakiś kwas na jej śliczną buziunię, wsadzić jej

nóż prosto w serce czy niby to przypadkowo wyrzucić przez okno – spadając z

pierwszego piętra, przynajmniej by się połamała, jeżeli nie zabiła (wiem, wiem
tan fragment jest lekko sadystyczny). U

znałam jednak, że nie jest warta

poniesienia późniejszych konsekwencji takiego zachowania. Tak też uznałam,

że chwilowe unieszkodliwienie jej, poprzez zamkniecie w pokoju powinno

wystarczyć. Jak pomyślałam, tak zrobiłam. Zamiast skręcić w lewo i wejść do
k

uchni, odwróciłam się w przeciwną stronę i wepchnęłam dziewuchę do pokoju,

po czym przekręciłam z zewnątrz klucz. Na odchodne krzyknęłam do niej tylko:
-

Junki jest mój szmato i dobrze to sobie na przyszłość zapamiętaj!

Nie zważając na jej krzyki za moimi plecami skierowałam się w kierunku

czekającego przy drzwiach przystojniaka. Stanęłam dokładnie na przeciw niego,

po czym w następnej sekundzie już całowałam go namiętnie, chcąc potwierdzić

wypowiedziane przed kilkoma sekundami słowa.

Jego usta były dokładnie takie, jakie zapamiętałam: ciepłe, miękkie i delikatne.

Rękoma uwiesiłam się na jego szyi a resztą ciała przylgnęłam do niego. On

objął mnie w pasie i podniósł. Nie przestając się wpijać w swoje usta,
p

rzenieśliśmy się z przedpokoju do pokoju gościnnego. Junki usiadł na kanapie,

a mnie posadził sobie na kolanach. Objęta jego muskularnymi ramionami,

wtuliłam się w ciepłe, męskie ciało i przymknęłam oczy. Miałam ochotę

zamruczeć z rozkoszy...

Po chwili poczułam jakiś dziwny chłód. Podniosłam lekko jedna powiekę, a

następnie drugą i zobaczyłam przed sobą czyjąś twarz. Jednak zdecydowanie nie

była to twarz Junkiego. – Co jest grane? – pomyślałam. Przetarłam oczy,

skupiając się na widoku przede mną.
- Mama?! A co ty tu robisz? I gdzie...?! –

Natychmiast się rozbudziłam.

Na dworze było jasno, ja siedziałam przykryta kocem na kanapie w gościnnym
pokoju

. Rozglądałam się wściekle wokół siebie, jednak po Junkim nie było

śladu. Czyli to wszystko był sen?! Nie wierzę! Miałam ochotę się rozpłakać. W
momencie, kiedy

w mojej głowie przeplatały się ze sobą sprzeczne myśli i

wspomnienia, mam

zasypywała mnie setka pytań.

Czy ty tutaj spałaś? Naprawdę nie masz swojego pokoju? Jest dziesiąta rano,

za chwile ma wpaść sąsiadka na kawę a ja musze jeszcze tu sprzątnąć. Pati,

Pati... Zbieraj się do siebie, bo nie ma czasu i obudź się wreszcie! Mówię do
ciebie!

Zszokowana dreptałam w kierunku swojego pokoju, trzymając w ręku róg koca i

ciągnąc go za sobą po ziemi. Weszłam do siebie, zamknęłam za sobą drzwi.

Rozejrzałam się po pokoju, upewniając się, że zaraz z szafy nie wyskoczy na

mnie wściekła Magda, ale nic takiego się nie stało. Rzuciłam koc w kąt i

usiadłam na łóżku podciągając kolana pod brodę. Minuty mijały, a ja siedziałam

tak próbując zebrać myśli.
-

Co to było u diaska? To wszystko faktycznie był tylko sen?! Ale te zdarzenia

były takie realistyczne!

Próbowałam się kupić i stopniowo wszystko zaczynało mi się układać, jak w

układance. Wszystkie wydarzenia kawałek po kawałku wskakiwały na swoje
miejsce.
1.Park 2. Reklamówka z zakupami 3. Telefon do Magdy 4.

Jej wyjście na piwo

z Junkim 5. Moja złość 6. Włączenie telewizora... Wtedy właśnie musiałam

przysnąć! Tylko jak to się stał, że ja tak długo spałam?!

Po ułożeniu wszystkiego w kolejności po raz ostatni, uznałam, że czas wrócić do

rzeczywistości. Wzięłam czyste rzeczy na przebranie i poszłam się wykąpać.

Przed tym jednak, uruchomiłam komputer, by zdążył się załadować, podczas

mojej wizyty w łazience. Gdy wróciłam, komp był już gotowy do pracy. W

pierwszej kolejności przywitałam się z nowym mieszkańcem mojego pulpitu, a

następnie odpaliłam gg i przeglądarkę. Włączyłam wszystkie regularnie
odwiedzane przeze mnie strony

i czekając na ich załadownie zaczęłam

odpisywać na wiadomości z komunikatora. Kiedy wszyscy zainteresowani
d

ostali już odpowiedzi na swoje pytania, zaczęłam przeglądać ulubione strony.

Przeskakiwałam tak z jednej na drugą, jednak nic nie przykuło szczególnie
mojej uwagi, rezultacie czego dotar

łam do poczty.

Piętnaście nieodebranych wiadomości! No to zaszaleli z reklamami tym razem.

Weszłam w skrzynkę odbiorczą i rzuciłam okiem na nadawców wiadomości:

Nadawca:

Temat wiadomości:

Godzina:

Junki

Co się stało?