Michael Becker at J. F. www:, Long Tone Duets Aug 17, 2016

tłum. Łukasz Michalski

86. Duety długich dźwięków Long Tone Duets

Michael Becker

, sierpień 2016

Michael Becker
Principal Trombone w Tucson Symphony Orchestra, Second Trombone w Arizona Opera Orchestra, Bass
Trombone w Britt Festival Orchestra, Założyciel i organizator Warsztatów Beckera dla niskiej blachy (Low Brass
Boot Camp)

My, wszyscy muzycy, wiemy jak ważne jest regularne ćwiczenie. Jeszcze ważniejsze

jest, by nasze sesje ćwiczeń były produktywne i kończyły się sukcesem, bo w ten sposób
maksymalnie wykorzystujemy swój czas i zapewniamy sobie stały postęp w opanowaniu
instrumentu. Posiadanie solidnej bazy jest niezbędne dla wszystkich grających na blasze.
Faktycznie, możliwość nieustannej poprawy zasadza się na mocnych podstawach. Jakimi
więc sposobami utrzymujemy tę bazę? Pracujemy nad naszym legato i elastycznością,
zmagamy się także z technicznymi ćwiczeniami, zawierającymi podwójne i potrójne
językowanie (staccato). Rozwijamy zakres naszej dynamiki, dorzucamy standartową
gimnastykę ciała, długie dźwięki, ćwiczenia na wytrzymałość, brzmienie, kontrolę oddechu,
utrzymanie zwartości dźwięku. To, jak kto się poświęca ćwiczeniom, całkowicie zależy od
indywidualnej fantazji grającego.

Pewna dziedzina bywa jednak zaniedbywana przez dęciaków z niskiej blachy: stałe

ćwiczenie artykulacji i oznaczeń stylistycznych. Puzoniści szczególnie znani są ze strachu
przed atakiem „twa”, lub w ogóle z braku zauważalnego ataku. Nam raczej jest po prostu
łatwiej zatuszować początek dźwięku w środku frazy, niż pamiętać o zaznaczonym
frazowaniu, czy specyficznym stylu oznaczeń, które starannie zapisał w nutach
kompozytor. Umiejętność wyrazistego przekazywania każdego szczegółu muzyki ma
znaczenie decydujące nie tylko dla Ciebie, jako konkretnego muzyka, ale jest zasadnicza dla
bycia dobrym muzykiem sekcji. Dorastałem w Chicago, a moje pierwsze doświadczenia
orkiestrowe młodego muzyka wiążą się ze słuchaniem koncertów CSO dla ludzi młodych.
Niedługo po rozpoczęciu grania na puzonie chodziłem na Koncerty dla Młodzieży
i skupiałem się na blasze, głównie na puzonach. Pamiętam, jak zostałem uderzony ścianą
dźwięku i tym wrażeniem, że blacha może brzmieć tak niesamowicie! Później, ucząc się
u boku u legend CSO: Arnolda Jacobsa, Edwarda Kleinhammera i Jaya Friedmana,
poznawałem jak to się dzieje, że blacha CSO gra z tak natychmiastowym i piorunującym
brzmieniem i w takim stylu. To nastawienie, przekazane z czasów Hersetha i Jacobsa,
owych dwóch podpór sekcji blaszanej, dotyczyło wyraźnego i natychmiastowego
zaangażowania się w początki dźwięków. Tak artykułowane dźwięki wyskakują
z instrumentu, jak konie z maszyny startowej. Takie podejście ma dodatkową zaletę: dźwięk
zaczynający się w stylu zwartym, przy zaangażowaniu całego zespołu, daje nie tylko
ogromne muzyczne wrażenie, ale pozwala grającym zminimalizować napięcie i forsowanie.
Pozwoli Ci to nie tylko grać maksymalnie wydajnie, lecz poniesie dźwięk na całą salę
w każdej dynamice. Magiczna jest możliwość usłyszenia wyrazistości i stylu w najcichszych
fragmentach repertuaru orkiestrowego.

W moim podręczniku Duety Długich Dźwięków: Styl i Artykulacja, przedstawiam

narzędzia, które pomogą wyodrębnić i wyćwiczyć wiele z najbardziej powszechnych
oznaczeń muzycznych stosowanych w repertuarze orkiestrowym, stanowiących wyzywanie
dla muzyków niskiej blachy.

Michael Becker at J. F. www:, Long Tone Duets Aug 17, 2016

tłum. Łukasz Michalski

Książkę rozpoczynają podstawowe długie dźwięki „Remingtona”, ale z dodanymi do

nut oznaczeniami stylistycznymi. Kolejne ćwiczenia to, dla utrudnienia, mieszanka
zróżnicowanych sposobów artykulacji, w szerokim zakresie skali oraz dynamiki. Puzonowy
podręcznik podzielony jest na trzy działy: dla puzonu tenorowego, tenorowo-basowego
i basowego. Zachęcam jednak puzonistów basowych i tenorowych do korzystania ze
wszystkich części! Książka wydana jest razem z płytą CD, przeznaczoną do odtwarzania
razem z grającym wykonawcą; mam nadzieję, że to uprzyjemni pracę. Nagrałem dolny głos
każdego duetu zarówno na puzonie basowym, jak i tenorowym. Graj ze mną górną partię,
dopasuj styl, brzmienie i artykulację!

Kulturyści mówią o robieniu „rzeźby”, co oznacza osiągnięcie wyrazistej muskulatury.

Dęciacy blaszani powinni też do tego dążyć. Naszym celem powinno być granie
wyrazistym stylem; myślę, że ta książka będzie w tym pomocna. WYRZEŹBIJ swoje
granie!

Kliknij, aby posłuchać, jak Jay Friedman i Michael Becker grają fragmenty duetów

*

Zamów nuty online

*

Oto wskazówki, objaśniające cele poszczególnych duetów:

1. tenuto (Remington): Tenuto oznacza wytrzymywanie długości nut do końca, ale

należy też dążyć do wyrazistości początków dźwięków.

2. forte-piano (Remington): Forte-piano oznacza natychmiastowy załamanie głośności;

o początku nuty należy myśleć tak, jak o młocie uderzającym w dzwon.

3. forte-diminuendo (Remington): Artykulacja taka sama jak p.2, z wolniejszym spadkiem

głośności.

4.

sfz

(Remington): Artykulacja

sfz

wykonywana jest błyskawicznym powietrzem, ale

w powietrzu i brzmieniu brak jest ciężaru kształtującego nutę- trochę tak, jakby o ziemię
uderzała na wpół nadmuchana piłka.

5. Simon Says: Nuta akcentowana niekoniecznie musi być głośniejsza; po prostu ma

mieć wyrazistość dzwonu i potem trochę zaniknąć, podobnie do wyglądu symbolu akcentu.
Przechodząc do tenuto utrzymuj taką samą wyrazistość artykulacji, jak w przypadku nut
akcentowanych.

6. Quasi-Brahms: To ćwiczenie naśladuje chorał z czwartej części IV Symfonii

Brahmsa. Nuty się łączą, choć na styku nieco zanikają. Łuki z kropkami sugerują
artykulację w stylu na pół językiem, na pół legato.

7. Walc: Cały ten duet cechuje bardzo zmienna artykulacja. Należy starannie

zastosować się do oznaczeń stylistycznych, co pozwoli na synchronizację
z akompaniamentem. Akcenty (^) w kształcie daszka (kapelusza) wskazują na cięższe
początki nut.

8. Fala: Staraj się utrzymać dźwięk spójnej jakości, nigdy nie krzykliwy, nawet pod

koniec crescendo.

*

Linki działają w tekście oryginalnym:

http://jayfriedman.net/articles/long_tone_duets__style_and_articulation

Michael Becker at J. F. www:, Long Tone Duets Aug 17, 2016

tłum. Łukasz Michalski

9. Ping!: Dwie pierwsze miary każdej frazy mają być grane tenuto; w trzecim takcie

występuje nuta akcentowana. Postaraj się, by ta różnica była za każdym razem słyszalna.
Grając nutę akcentowaną powinieneś ją za każdym razem zaatakować, robiąc „PING”.

10. Bez brzuchów ani wybojów: Ten duet podkreśla najbardziej istotny aspekt sztuki

grania w orkiestrowej sekcji. Często napotykamy ciche fragmenty akordowe ciągnące się
poprzez wymagające alikwoty w środkowym rejestrze. Jeśli jest tam jeszcze diminuendo, to
mamy dodatkową trudność. Opanowanie tej techniki jest bardzo korzystne, daje sekcji
piękne brzmienie, wrażliwe na muzyczną ekspresję. Ukierunkowanie frazy w łączności ze
strumieniem powietrza pozwala na zachowanie gładkości ruchu suwaka oraz eliminowanie
niechcianych brzuchów i wybojów brzmienia.

11. Mantra: Na dłuższą metę pozostajesz z nią sam na sam! Mantra to fraza

wielokrotnie wymawiana lub śpiewana, używana w buddyzmie/hinduizmie do uspokojenia
umysłu, bądź wprowadzenia się w stan medytacji. Powtarzalny charakter tego ćwiczenia ma
na celu skupienie umysłu na linii melodycznej, zaczynającej się od wygodnych rejonów
skali, a następnie utrzymanie stanu rozluźnienia przy wchodzeniu w coraz wyższe rejestry.
Niech łatwość każdej frazy będzie wzorem i nauczycielem dla następnej, gdy wspinasz się
coraz wyżej. Pamiętaj: zawsze, z każdej frazy, twórz muzykę zgodną oznaczeniami
stylistycznym. Minimalizowanie napięcia w rejestrze wysokim i w podobnych długo
wytrzymywanych fragmentach pozwolić budować siłę i wytrzymałość. Jeśli się zmęczysz
przy tym duecie, zrób pauzę i odpocznij. Jeśli będziesz zbyt zmęczony, aby trzymać formę,
to granie przyniesie więcej szkody, niż pożytku!

12. Prawie rosyjski: Ten duet był inspirowany solówką II puzonu w Uwerturze

Wielkanocnej

Rimskiego-Korsakowa. Graj tak, jakbyś śpiewał wielką arię na scenie.

13. Koło kwartowe: Podczas crescendo zawsze utrzymuj najlepszą jakość dźwięku;

pozwól, aby nieprzerwany strumień powietrza przy dźwiękach granych tenuto prowadził Cię
do frazy legato.

14. Artykulacja zmienna: Artykulacja forte-piano zmusza Cię do rozpoczęcia ze

strumieniem powietrza startującym natychmiast i w sposób widoczny. Niech wyrazistość
tej artykulacji będzie dla Ciebie wzorem podczas przejść między rozmaitymi stylami.

15. Z kwinty na tercję: Upewnij się, czy w najgłośniejszym punkcie crescendo osiągasz

ciężkość artykulacji

sfz

i stale utrzymujesz nieprzerwany dźwięk. Triole z łukami

i akcentami też muszą mieć swoją wagę.

16. Echo: Ten duet ma brzmieć gładko, dźwięki mają się łączyć. Staraj się eliminować

dziury w strumieniu powietrza w momentach przekazywania końca frazy w głosie górnym
początkowi następnej w dolnym głosie.

17. Quasi Saint-Saëns: To proste: graj gładko i płynnie. Pozwól, by strumień

powietrza wiódł Cię zgodnie z kierunkiem każdej frazy. Koncepcyjnie- strumień powietrza
bieży przed suwakiem, tak, jakbyś dechem przesuwał suwak do każdej następnej nuty. Ten
duet to znakomite ćwiczenie przed solówką z Symfonii Organowej Saint-Saënsa.

18. Oktawy: Każdą nutę uczyń swym najlepszym dźwiękiem. Zamieniaj oktawy, jak ci

się podoba- ale utrzymuj wyrazistość ataku.

19. Gaz do dechy: W tym rejestrze celem są wyrazistość artykulacji i skupiony dźwięk.

Utrzymuj najlepsze brzmienie w tej dynamice. Graj ciszej, jeśli brzmienie jest straszne
i niekontrolowane, potem próbuj od nowa. Zawsze zaczynaj tam, gdzie brzmi Ci najlepiej
przy minimalnym napięciu i buduj z tego miejsca. Czasami pomaga w tym rejestrze
artykulacja „NA” lub „NO”.

20. Rozszerzanie Interwałów: Utrzymuj akcentowanie nut we wszystkich rejestrach.

Michael Becker at J. F. www:, Long Tone Duets Aug 17, 2016

tłum. Łukasz Michalski

21. Quasi Brahms (wersja basowa): Patrz wyżej, punkt 6.
22. Quasi Pinie: Ten duet był inspirowany przez Pinie Rzymskie Respighiego. Utrzymuj

gęsty strumień powietrza w tych frazach legato i pozwolić temu strumieniowi dyktować
kształt i kierunek frazy. Może w tym pomóc myślenie o brzmieniu otwartych samogłosek,
np. „NAW”. Pamiętaj, aby dołożyć mini bell-tone na akcentowanej nucie, w odpowiednim
kontekście dynamicznym.

23. Artykulacja najlepszym gatunku, jak malowana: Spraw, by wszystkie oznaczenia

stylu były słyszalne i sprawdzaj, co słyszysz. Lepiej jest przesadzić, niż ich nie słyszeć
(pomyśl o nich, jak o scenicznym makijażu!). Wszystkie nuty mogą być grane
w alternatywnych oktawach, jednak nie uciekaj przed dźwiękami w rejestrze wysokim. To
samo dotyczy nut w rejestrze basowym.

24. I-V7-I (T-D7-T): Ten duet wymaga przejścia od artykulacji forte-piano do tenuto.

Niech bezzwłoczność i swoboda powietrza przy forte-piano stanowi wzór wyrazistości dla
całego ćwiczenia..

25. Chorał: Naśladuje śpiew, podobny do bachowskiego chorału. Słuchaj intonacji

i uwypuklij poruszające się akcentowane dźwięki w każdym fragmencie, uwzględniając
kontekst dynamiczny.

26. Dies Irae: Graj ten duet w stylu dies irae z Symfonii Fantastycznej Berlioza. Akcenty

w kształcie daszka (kapelusza) nad każdą nutą wskazują ciężki początek, a ćwierćnuty
w dolnej partii podkreślają ten styl. W żadnym wypadku nie powinno to brzmieć
efekciarsko.

27. Smok: Utrzymuj intensywność i kierunek posuwającej się naprzód frazy. Ciężki

styl

sfz

wyznaczy kierunek każdej frazie. Wytrzymuj nuty tak długo, jak to możliwe.

28. Roller Coaster: Utrzymuj jakość spójnego brzmienia przy skokach oktawowych;

staraj się grać frazy gładkie i zaokrąglone. Skok o dwie oktawy w niektórych rejestrach
stanowi poważne wyzwanie. Twoim celem będzie wykonanie zaznaczonych łuków. Próbuj
osiągnąć możliwie najściślejszą łączność między dźwiękami i ciesz się jazdą!

29. Quasi Rheingold: Ten duet jest inspirowany przez Złoto Renu Wagnera i ma dwa

główne cele: utrzymanie spójnej jakości brzmienia, mimo uskoku rejestrowego, oraz
świadomego uczynienia odstępu po ćwierćnucie staccato. Nuty z akcentem w kształcie
daszka (kapelusza) powinny mieć ciężar odpowiedni do kontekstu dynamicznego.

30. Gamy w stylach zmiennych: Wykaż oczywiste różnice stylów w tym duecie

i uzgadniaj je z grającym dolną partię. Stale utrzymuj zwartą jakość brzmienia, niezależnie
od rejestru i zmian stylistycznych.