Interaktywna Encyklopedia Pnącza ogrodowe 2005 - informacje o roślinach > charakterystyka i uprawa > inne pnącza > Aristolochia durior


















































 




witamy!






informacje o roślinach






encyklopedia






o szkółce






oferta






linki






kontakt


 






 
charakterystyka i uprawa


 
zastosowania pnączy


 
więcej informacji







  
powojniki


  
inne pnącza

  
niskie rośliny okrywowe
  




  
na altankach, pergolach, murach

  
na płotach i jako osłony

  
na naturalnych podporach i okrywowe

  
w pojemnikach na balkonach i tarasach

  
na kwiaty cięte






  
systematyka i nazewnictwo

  
porady

  
artykuły o pnączach

  
artykuły w Internecie
 





 jesteś tu:
informacje o roślinach > charakterystyka i uprawa > inne pnącza > Aristolochia durior



Inne pnącza: Akebia, Ampelopsis, Aristolochia durior


Akebia quinata


Actinidia
Akebia
Ampelopsis
Aristolochia durior
Calystegia hederacea
Campsis
Celastrus orbiculatus
Cocculus orbiculatus
Euonymus fotunei
Fallopia aubertii
Hedera helix
Humulus lupulus

Hydrangea petiolaris
Lonicera
Menispermum
Parthenocissus
Periploca
Schisandra chinensis

Schizophragma
Vincetoxicum nigrum
Vitis
Wisteria
mrozoodporność
opis uprawy
tabela zbiorcza

Akebia
W polsce uprawiane są dwa gatunki:


Akebia quinata


Akebia quinata- akebia pięciolistkowa. Pnącze średnio silnie rosnące, dorastające
do 5-6m, wydając rocznie 1-2 m przyrosty. Główną ozdobę stanowią oryginalnie
wyglądające liście - zimozielone lub pół zimozielone (opadają dopiero po silnych mrozach),
składające się z pięciu owalnych listków ułożonych palczasto. Kwiaty są niepozorne i
schowane między liśćmi. Trzeba ich szukać w maju. Z bliska wyglądają interesująco. Zebrane
są w nieduże grona składające się z większych (2-3 cm średnicy) czekoladowopurpurowych
kwiatów żeńskich i mniejszych (0,5-1 cm) różowych kwiatów męskich. Kwiaty wydają lekki
korzenny zapach, co może być dodatkową atrakcją, gdy akebia rośnie koło okna lub oplata
altanę. W październiku dojrzewają owoce, zebrane po 2-3 w owocostany. Owocem są
podłużne jagody długości do 10 cm, przypominające kształtem grube parówki. Z zewnątrz są
fioletowe a po dojrzeniu pękają odsłaniając biały miąższ. Próbowałem kilka z nich i
przekonałem się, że zdecydowanie nie nadają się do jedzenia. Akebie zawiązują najczęściej
niedużo owoców, choć w 1995 r owocowały w Polsce bardzo obficie.
Akebia może rosnąć prawie na każdym stanowisku, ale nie lubi cienia
i bezpośredniego, silnego słońca w południe. Rosnąć może na każdej
przeciętnej glebie. Świetnie nadaje się do obsadzania altan czy
pergoli, ale może wspinać się po niedużych drzewach lub obrastać
podpory przy ścianach. Wygląda egzotycznie nadając ogrodowi
wschodni charakter.
Akebia trifoliata- akebia trójlistkowa.
Pnącze o wijących się pędach. Liście palczasto złożone z 3 listków o pofalowanych brzegach. Pędy młode fioletowe, potem brązowe. W maju kwiaty drobne, ciemnopurpurowe (zarówno żeński jak i męskie), lekko cynamonowo pachnące, zebrane w groniaste kwiatostany. Bardzo interesujące owoce, przypominające kształtem parówki, większe niż u akebii pięciolistkowej (do 13 cm długości).
Nadaje się do sadzenia w miejscach osłoniętych, przy różnych podporach ogrodowych. Można pozwolić, aby wspinało się po drzewach. Trochę wrażliwsza na mrozy od akebi pięciolistkowej.




Ampelopsis aconitifolia 'Seatlte'


Ampelopsis - winnik
W Polsce uprawiane są najczęściej dwa gatunki:


Ampelopsis aconitifolia - winnik tojadowaty. Pnącze dorastające do 2-3m o liściach pojedynczych,
głęboko, palczasto powcinanych. W lecie liście są zielone jesienią barwią się na żółto.
Jesienią ozdobnie wyglądają, również owoce. Są drobne, kuliste, żółte, pomarańczowe lub
brunatne. Nadaje się świetnie do obsadzania ogrodzeń, podobnie jak winobluszcz
pięciolistkowy.
'Seattle' - odmiana o słabym wzroście (do 2m). Młode przyrosty i ogonki liciowe początkowo purpurowe, a następnie różowe. Owoce pomarańczowobrązowe

Ampelopsis glandulosa 'Elegans' - winnik zmienny. Słabe pnącze dorastające do 2m.
Bardzo dekoracyjne liście, ostro klapowane, trójbarwne: biało-różowo-zielone. Jesienią
ozdobnie wyglądają owoce kuliste, fioletowoniebieskie. Bardzo interesujące pnącze. W centralnej
Polsce zimuje bez specjalnych zabezpieczeń.



Aristolochia durior



Aristolochia durior - kokornak wielkolistny
Silne pnącze dorastające do 10
m (1-2 m rocznie). Główną ozdobę stanowią imponująco duże, sercowate liście, o długości do
30 cm. Bardzo oryginalne są małe (2-4cm) fajkowate, brązowe kwiaty rozwijające się w maju -
czerwcu. Najczęściej schowane pod liśćmi, dlatego są mało widoczne. Kokornak jest
krzewem długowiecznym, dobrze znosi warunki miejskie. Najlepiej rośnie w półcieniu, ale dobrze znosi również cień. Wymaga gleb żyznych ale nie za ciężkich, wilgotnych
lub umiarkowanie wilgotnych, woli gleby wapienne lub obojętne od kwaśnych, nie lubi
stanowisk bardzo wietrznych. Na suchych słonecznych stanowiskacha jest silnie atakowany
przez przędziorki.

Po posadzeniu na miejsce stałe potrzebuje dwóch lat, aby się
przyjąć i rozpocząć naprawdę silny wzrost. W tym czasie powinien
być przycinany, aby dobrze się rozgałęził. W późniejszych latach nie
wymaga już cięcia, gdy nadmiernie się rozrósł, można go ciąć nawet
silnie, gdyż dobrze odrasta.
Kokornak wielkolistny silnie rosnąc wytwarza dużo zielonej masy, dlatego wymaga
solidnych podpór. Może być sadzony przy starych drzewach, żywych lub martwych i
oplatając ich pnie i konary, tworzy fantazyjne korony. Duże liście nakładają się
dachówkowato na siebie, tworząc gęste zielone ściany, jak prawie żadna inna roślina szczelnie
zasłaniając ogrodzenia, pergole czy altany i dając gęsty cień. Kokornak zdobi również zimą,
gdyż jego zielone pędy wyglądają interesująco w stanie bezlistnym.

Kokornak silnie rosnąc potrzebuje corocznego nawożenia i intensywnego podlewania,
zwłaszcza w gorące lata.





zobacz również:

• kokornak (Aristolochia durior) • niskie rośliny okrywowe • powojniki
• encyklopedia • więcej informacji • zastosowania pnączy • złożone wyszukiwanie

 

 informacje o roślinach > charakterystyka i uprawa > inne pnącza > Aristolochia durior
Ostatnia modyfikacja: 2005-01-23.

Projekt i realizacja stron: Grzegorz Marczyński. Strony są zarządzane przez system WMS.
(c) 2005 Szczepan Marczyński - Wszelkie Prawa Zastrzeżone - Kopiowanie zdjęć i tekstów zabronione.