JEZUS CHRYSTUS NIE BYŁ ŻYDEM 1

- o

– 0 – o -

Benjamin H. Freedman, żydowski historyk-badacz-naukowiec, Common Sense
(Zdrowy rozsądek) 2.1.53 i 5.1.59

"

Tzw. Żydzi oszukali chrześcijan w najbardziej bezbożny sposób w historii, uważany za

najskuteczniejszą broń.”

"

Ta technika ‘wielkiego kłamstwa’ pierze mózgi amerykańskich chrześcijan, by wierzyli, że

Jezus Chrystus był „Królem Żydowskim,” w tym sensie że tzw. dzisiejsi ‘Żydzi’ nazywają się
‘Żydami.’ Określenia tego użyto po raz pierwszy w angielskim tłumaczeniu Starego i Nowego
Testamentu, setki lat zanim tzw. Żydzi porwali wyraz ‘Żyd’ w XVIII w., by przypodobać się
chrześcijanom, że wiąże ich pokrewieństwo z Jezusem Chrystusem. To rzekome
pokrewieństwo bierze się z mitu o ich wspólnym pochodzeniu z tzw. ‘Żydami’ z ziemi świętej
historii Starego Testamentu, fikcji opartej na legendzie.”

"

Amerykańscy chrześcijanie mało podejrzewają, że pierze im się mózgi przez 24

godziny każdego dnia w radio i telewizji, gazetach i czasopismach, w filmach i
sztukach, w książkach, robią to przywódcy polityczni już na stanowiskach i ich
szukający, przywódcy religijni z ambon i na zewnątrz kościołów, liderzy w dziedzinie
edukacji i poza zajęciami programowymi, oraz wszyscy liderzy w biznesie, profesjach i
finansach, dbający o bezpieczeństwo ekonomiczne, którzy wysługują się tzw.
"

Żydom” historycznie pochodzenia chazarskiego.

Niczego nie podejrzewających chrześcijan ustawia się po drugiej stronie zapory,
utrudniającej im dostęp do źródeł, których nie mają powodów podejrzewać. Niepodważalne
fakty dostarczają niepodważalny dowód uczciwości historycznej, że tzw. "Żydzi” na całym
świecie, pochodzący z Europy wsch. są niewątpliwie historycznymi potomkami
Chazarów, pogańskiego turecko-fińskiego starożytnego mongoloidalnego narodu
głęboko w sercu Azji, jak mówi historia, którzy walczyli w krwawych wojnach od I w. pne w
Europie wsch., gdzie założyli swoje chazarskie królestwo. Z jakiegoś tajemniczego powodu
historia królestwa Chazarów rzuca się w oczy na skutek jej nieobecności w programach w
szkołach i na uczelniach.

"Historyczne istnienie królestwa chazarskiego tzw. "

Żydów,” ich wzrost i upadek, zniknięcie

na stałe królestwa Chazarów jako narodu z mapy Europy, oraz jak król Bulan i naród
chaza

rski ok. 740 AD stali się tzw. "Żydami” poprzez konwersję, ukrywała przed

amerykańskimi chrześcijanami cenzura nałożona przez tzw. "Żydów,” historycznie
pochodzenia chazarskiego, we wszystkich mediach USA i masowej komunikacji przez nich
kierowanych. Później w 1945 r. ten autor podawał „fakty z życia” Chazarów do publicznej
wiadomości na terenie całego kraju, publikował wyniki wielu lat intensywnych badań tej
sprawy. Publikacje te były sensacyjne i bardzo skuteczne, ale widocznie gniewały tzw.
"

Żydów,” którzy nadal szkalowali tego autora wyłącznie z tego powodu. Od 1946 roku,

przeprowadzali przeciwko niemu brutalną kampanię, dążąc tym samym do dalszego ukrycia
faktów, z oczywistych powodów. Dlaczego obawiają się prawdy?

W oryginalnym wydaniu z 1903 roku

Encyklopedii żydowskiej w nowojorskiej bibliotece

publicznej, oraz w bibliotece kongresu, t. 4, s. 1-5, jest najbardziej wszechstronna historia
Chazarów. Również w nowojorskiej bibliotece publicznej jest 327 książek największych na
świecie historyków oraz inne źródła, poza Encyklopedią żydowską, na temat historii
Chazarów, napisane pomiędzy III i XX w. przez ówczesnych Chazarów i przez
współczesnych historyków.”

Jezus był 'Judejczykiem', a nie Żydem

Za Jego życia, żaden człowiek i w żadnym miejscu nie był opisywany jako "Żyd". Fakt ten
popierają teologia, historia i nauka. Kiedy Jezus był w Judei, nie była ona "ojczyzną”
przodków tych, k

tórzy obecnie stylizują się na "Żydów". Ich przodkowie nigdy nie postawili

stopy w Judei.

Żyli oni w tym czasie w Azji, ich "ojczyźnie,” i byli znani jako

Chazarowie

. W żadnym z rękopisów oryginalnych Starego czy Nowego Testamentu, Jezusa

nie nazywano "

Żydem.” Termin ten powstał w końcu XVIII w. jako skrót terminu Judejczyk i

odnosi się do mieszkańca Judei, bez względu na rasę czy religię, podobnie jak termin
"

Teksańczyk” oznacza osobę żyjącą w Teksasie.

Pomimo potężnych wysiłków propagandowych tzw. "Żydów,” nie byli w stanie udowodnić na
podstawie źródeł historycznych, że jest choćby jeden zapis, sprzed tego okresu, o rasie,
religii czy n

arodowości, odnoszących się do "Żyda.” Sekta religijna w Judei, w czasach

Jezusa, do której samozwańczy „Żydzi” obecnie odnoszą się jako do "Żydów,” były znani
jako "faryzeusze.” Współczesny "judaizm” i "faryzeizm” w czasach Jezusa oznaczają to
samo..

Jezus brzydził się i potępił "faryzeizm,” stąd słowa: "Biada wam uczeni w Piśmie i
faryzeusze, obłudnicy, węże, pokolenie żmij.”

JESUS WAS NOT A Jew

http://www.biblebelievers.org.au/jesusjew.htm

- o

– 0 – o -

C

HRYSTUS NIE BYŁ ŻYDEM

Christ was Not a Jew

Willie Martin

Uwaga:

W tym eseju Willie Martin próbuje wyjaśnić problemy zrównywania narodu

żydowskiego z Judeą i Izraelem. W istocie twierdzi, że prawdziwy Judejczyk czy Izraelita jest
czystej krwi potomkiem konkretnego izraelickiego plemienia. Natomiast Żydzi są hybrydami
wielu ras, z których żadna nie kwalifikuje się ani jako Juda ani Izrael. Skoro nie ma nic
takiego jak czystej krwi Żyd, to żaden Żyd nie jest Izraelitą. Sefardyjscy Żydzi faktycznie
pochodzili z edomickich plemion, a nie z

Dwunastu Plemion. I podobnie aszkenazyjscy Żydzi

są ludem nie-izraelickim, którzy w VII wieku AD przeszli na judaizm.

Ponadto, potwierdzają to liczne żydowskie źródła, judaizm pochodzi z nauk faryzeuszy.
Skoro faryzeusze nigdy nie byli częścią 12 Plemion, to judaizmu nie nauczano ani nie prak-
tykowano w czasac

h Starego Testamentu. Tę religię poprawnie nazywa się mozaizmem, a

nie judaizmem.

– Pastor Eli James.

Dla większości judeo-chrześcijan, którzy nie rozumieją tego, że ich pastor, ksiądz, minister
c

zy jak go nazywacie, albo kłamie, albo nie wiedzi tego kiedy mówi "Jezus był Żydem". A

jeszcze kiedy ktoś deklaruje, że Chrystus nie był Żydem, pojawia się natychmiastowa
reakcja: "O

czywiście On był Żydem". A jeszcze ilu twierdząc, że Jezus był Żydem, robi to w

wyniku badań dowodów genealogicznych? Niedawno była dyskusja o genealogicznych
listach u Mateusza i Łukasza. Dlatego zbadajmy dowody i zobaczmy jaki będzie wynik.

Nie ma żadnych dowodów na to, aby zweryfikować lub podtrzymać tych, którzy przyjęli trady-
cyjne nauki judeo-

chrześcijańskiego Kościoła, które głoszą, że Chrystus był Żydem. To twier-

dzenie wygłasza się z pełnym zrozumieniem, że są ci którzy będą się spierać, nie dlatego, że
posiadają przeciwne dowody, ale ponieważ broniliby nauki doktrynalnej, nawet wbrew praw-
dzie, z uczciwego błędu, albo dlatego, że oni mają jakiś program żeby oszukać wyznawców
Chrystusa.

Twierdzenie, że Jezus był Żydem, jest rezultatem wierzenia przez wieki opartego na nauce
judeo-

chrześcijańskiego Kościoła, którego liderzy założyli, bo nie wiedzieli lepiej, albo chcieli

kontynuować to oszustwo, bo ono wzbogaca ich wizerunek i finanse, od antychrystów którzy
mają własny program głoszenia tego kłamstwa, że Chrystus musi być Żydem. Tak jak judeo-
chrześcijanin jest w błędzie zakładając, że wszyscy Izraelici są Żydami, tak błądzą zakłada-
jąc, że wszyscy urodzeni z rodu Abrahama, Izaaka i Jakuba / Izraela muszą być, z racji
urodzenia, Żydami.

Wraz z potrzebą uznania, że nie wszyscy Izraelici są Żydami, naprawdę nieliczni są, trzeba
pamiętać, że słowo Żyd miało dużo szersze znaczenie niż przypisanie do grupy rasowej. W
ściśle religijnym sensie stosowanie określenia Żyd przypisuje się tym którzy są z żydowskiej
wiary i modlą się w synagodze.

Spójrzmy na kilka fragmentów Pisma często cytowanych dla potwierdzenia opinii, że Jezus
był Żydem. Chrystus spotkał Samarytankę która rzekła do Niego: "Jakżeż Ty będąc Żydem,
prosisz mnie, Samarytankę, bym Ci dała się napić?" Żydzi bowiem z Samarytanami unikają
się nawzajem". (Jan 4:9) Ona po Jego szatach poznała, że jest wyznawcą żydowskich nauk i
chodzi do synagogi. Zastanawiała się że mógł poprosić ją o coś, bo bardzo religijny Żyd nie
zadawał się z jej ludem. To nie był powód rasowy, a religijny, i Jezus ignorował panujące
wtedy uprzedzenia.

Między Żydami i Galilejczykami panowała jeszcze większa antypatia niż zwykle. Chrystus,
jak się dowiadujemy, został błędnie uznany za Żyda przez tę kobietę. Innym razem
zastanawiał się kiedy zobaczył "Prawdziwego Izraelitę, w którym nie ma podstępu", i lubimy
mysleć, że powiedział to z uśmiechem. Czy potrzebujemy by nam mówiono, że On wiedział
jak oni są podstępni? Przykładów jest wiele w całym Nowym Testamencie, i nawet dzisiaj
gdzie pojawiają się różnice rasowe. I z żydowskiej strony wszystko to potwierdza sam
Talmud, w którym jest rasowe tabu przeciwko ludom z północy. Na pewno jest to ogromne
przekręcenie prawdy, to twierdzenie, że Chrystus był Żydem, teraz wykorzystywane przez
Żydów i nowoczesnych judeo-chrześcijan w niesamowitej misji Chrystusa dla całego świata.
Niedawno historyk powiedział: "Każdy kto twierdzi, że Chrystus był Żydem jest albo
ignorantem albo nieszczerym: ignorantem kiedy myli rasę z religią, nieszczery kiedy zna
historię Galilei i częściowo ukrywa, częściowo przekręca bardzo pokręcone fakty na rzecz
swoich uprzedzeń religijnych, albo, być może, żeby zdobyć przychylność Żydów". (Houston
Stewart Chamberlain, Podwaliny XIX wieku / Foundations of the XIX Century, s. 211)

Wielkim faktem w dziejach świata jest to, że CHRYSTUS PRZYSZEDŁ. To nawet zaznaczyło
początek tej ery. Od tego oznaczamy czas – do tyłu i do przodu. Jego znaczenie uznane jest
na całym świecie. Dlaczego więc Izraelici, a szczególnie chrześcijańscy Izraelici, pozwalają
żeby największy fakt został wchłonięty przez tradycje judaizmu?

Gdyby pochodził z narodu żydowskiego, to mogłoby się przyczynić do nieznośnej arogancji
tego nieprzyjaznego i niegodziwego narodu, narodu z przeszłością za którą trzeba by ciągle
przepraszać. Gdyby to było częścią boskiej mądrości, że pojawił się pośród judaizmu,
niesympatyczne tło musi być wyjaśnieniem, poprzez kontrast z Jego boskością. Przyszedł
pośród żydostwa w tamtym czasie historii, bo wiedział, że będą próbować ukraść
pierworództwo ich prawdziwym dziedzicom, i niemal oszu

kają cały świat by uwierzył że oni

byli Izraelem. I to jest powodem Jego oświadczenia:

22

"

GDYBYM NIE PRZYSZEDŁ I NIE

MÓWIŁ DO NICH (Żydów), NIE MIELIBY GRZECHU. TERAZ JEDNAK NIE MAJĄ

USPRAWIEDLIWIENIA DLA SWOJEGO GRZECHU.

23

KTO MNIE NIENAWIDZI, TEN I

OJCA MEGO NIENAWIDZI.

24

GDYBYM NIE DOKONAŁ WŚRÓD NICH DZIEŁ, KTÓRYCH

NIKT INNY NIE DOKONAŁ, NIE MIELIBY GRZECHU. TERAZ JEDNAK WIDZIELI JE, A
JEDNAK ZNIENAWIDZILI I MNIE, I OJCA MEGO.

25

ALE TO SIĘ STAŁO, ABY SIĘ

WYPEŁNIŁO SŁOWO NAPISANE W ICH PRAWIE: NIENAWIDZILI MNIE BEZ POWODU".
(Jan 15:22-25)

Wielu z pierwszych chrześcijan, którzy jeszcze nie wyłonili się z kultu judaizmu, i z powodu
braku perspektyw, zasługuje na przebaczenie za krótkowzroczność. Ale jak to dziś możliwe,
aby jakikolwiek chrześcijanin zdradził Chrystusa dla żydowskiej dumy, arogancji i
dwulicowości, po tych wszystkich latach, tych wiekach dowodów, że On nie należał i nie
należy do narodu żydowskiego!

Dwie rzeczy ci wcze

śni chrześcijanie zrobili, tak jak wielu z nas mogłoby zrobić, żeby

artykułować tę Nową Religię osobistą i historyczną przeszłością: pierwsza - odwołali się do
tradycji mesjańskiej "żydowskiej" (izraelicko-mozaicznej), dość naturalnie, ponieważ byli albo
Żydami, albo zjudaizowanymi; druga - wrócili do "żydowskich" [Stary Testament] proroctw
(nie mieli Biblii do czytania i studiowania tak jak my), podobnie jak Grecy mogliby wrócić do
greckich proroctw, gdyby urodził się w Grecji.

Świadectwo o nadejściu Chrystusa, niezależnie od twierdzeń antychrześcijan i ich papug, nie
ogranicza się tylko do pisarzy Nowego Testamentu, ani nawet do "ojców kościoła", jak
można się przekonać konsultując się z następującymi nazwiskami:

Pierwsze: Józef Flawiusz, rzymski gubernator Galilei, najbardziej znany ze s

tarożytnych

żydowskich historyków (37-95 AD)

Drugie: Tacyt, rzymski historyk (55-120 AD)

Trzecie: Pliniusz Młodszy, rzymski historyk (112-??? AD)

Czwarte: Suetonius, rzymski historyk (70?-140? AD)

Piąte: Lucian, grecki eseista (połowa II w. AD)

Świadectwo tych jak i im podobnych jest tym ważniejsze, że jest niechętne a nawet wrogie.
Oni widzieli zdumiewające szerzenie się chrześcijaństwa "jak zarazy", jak jeden z nich to
ujął, wymazując każdą formę ich tubylczej greko-rzymskiej religii. Oczywiście byli zaniepo-
kojeni i przeciwni, tym bardziej z powodu niepokoju Żydów.

Wśród współczesnych (prof. S M Woodbridge, DD, LLD) można zacytować następujące
komentarze o Chrystusie:

Thomas Carlyle: "Jezus z Nazaretu jest najbardziej boskim symbolem

; wyżej ludzka myśl

jeszcze nie doszła, symbol o charakterze wieloletnio nieskończonym".

J J Rousseau: "Dla ludzi

wymyślić taki subtelny charakter, uczyniłoby twórców cudowniej-

szymi niż istota którą przedstawiają".

Goethe: "

Ewangelie uważam za absolutnie prawdziwe, bo z nich świeci odbity blask wznio-

słości wychodzący od osoby Chrystusa, tak boskiego rodzaju, jak tylko boskość mogła poka-
zać się na ziemi".

Fichte: "

Nie ma żadnego rozsądnego człowieka, który nie chyliłby się przed tak zdumiewa-

jącym zjawiskiem"

J P Richter: "

Życie Chrystusa dotyczy tego, który, będąc najświętszym wśród Potężnych,

swoimi przebitymi dłońmi podniósł z zawiasów imperia, odwrócił bieg stuleci, i nadal rządzi
wiekami".

Napoleon I: "Jezus Chrystus nie

był człowiekiem, między Nim i wszystkimi innymi jest

dystans nieskończoności. Pomyśl o cezarze rządzącym swoim imperium z głębi swojego
mauzoleum, a jeszcze są miliony gotowe umrzeć za Chrystusa".

I pokazuje się, że Piłat napisał nad krzyżem tytuł: "Jezus z Nazaretu Król Żydów". TO
WYKORZYSTUJĄ CI KTÓRZY Z JEZUSA ZROBILIBY RASOWO ŻYDA, ŻEBY
POTWIERDZIĆ SWOJĄ DEKLARACJĘ IŻ BYŁ ŻYDEM. Ale czy to że był królem Żydów
koniecznie robiło z Niego Żyda? Król Jerzy VI, który kiedyś zasiadał na tronie Wielkiej
Brytan

ii był też królem Indii, ale czy to robiłoby z niego Hindusa? Oczywiście że nie. Historia

wiele razy pokazuje, że król narodu niekoniecznie należy do tego samego narodu.

Pismo deklaruje, że królewska linia byłaby z domu Dawida, bo Bóg zawarł przymierze z
D

awidem obiecujące ciągłość jego tronu. Gdyby Jezus był królem Żydów, to musiałby pocho-

dzić z domu Dawida, bo poprzez ten dom miała być spełniona obietnica o nadchodzącym
królu. Dlatego ta sprawa sprowadza się do tego: jeśli Jezus był Żydem, to dom Dawida jest
żydowski. W związku z tym konieczne jest ustalenie cech rasowych domu Dawida, żeby
dostać odpowiedź na pytanie czy Jezus był Żydem czy nie. To że Jezus był z domu Dawida
uczy Stary Testament i potwierdzają Ewangelie. Dlatego ustalimy narodowość Jezusa
ustalając narodowość domu Dawida.

W Piśmie jest jasne, że naród i rasę wybierano przez tego kto, zgodnie z obietnicą, Przycho-
dzący, który miał być Zbawcą, Jezusem Chrystusem Królem, przyjdzie. Była to linia Abraha-
ma poprzez Izaaka i Jakuba / Izraela. Ale potomkowie Abrahama, nawet przez Izaaka i
Jakuba, są pokazywani w różnych gałęziach ludzkiej rasy. Turek i Arab są potomkami Abra-
hama, ale nie przez Jakuba. To "przez 12 synów Jakuba" miała być spełniona obietnica o
Przychodzącym. Jeden syn z dwunastu został wybrany do tego celu!

W badaniach błogosławieństw danych przez Jakuba swoim 12 synom (jak napisano w Rodz
49), berło, albo ród królewski, miał przyjść tylko przez Judę, ale jak z Abrahamem tak z Judą,
jego potomkowie nie ograniczają się do jednego narodu. Żyd jakiego znamy dzisiaj jest
jedynie małą mniejszością wszystkich Żydów na ziemi, którzy są potomkami poprzez Ezawa,
Judę i innych Izraelitów, który wymieszali się z innymi rasami, i jako tacy nigdy nie otrzymali
obiecanego błogosławieństwa posiadania berła czy bycia z królewskiego rodu, bo to przeszło
na inny ród Judy, setki lat zanim Żydzi jako tacy stali się władcami Palestyny i Jerozolimy.

Juda miał trzech synów: Peres, Zerah i Shelah. Peres i Zerah byli nieślubni, a dwaj bracia
Shelah, Er i Onan zmarli przed urodzeniem Zeraha i Peresa. Nie wchodząc w zbytnie
szczegóły, a które znajdują się w Biblii, tylko Peres został protoplastą plemienia Judy.
Potomkowie Zeraha opuścili Egipt PRZED eksodusem i stali się protoplastami cywilizacji mi-
lesowskiej ustanowionej wokół wybrzeży Morza Śródziemnego, ale, choć z rodu Judy, nie
byli Żydami. Potomkowie Shelaha, którzy zajmowali się produkcją wysokiej jakości lnu,
opuścili resztę Izraela wkrótce po eksodusie i zanim Izrael wszedł do ziemi obiecanej, i
dołączyli do braci z rodu Zeraha w wędrówce na zachód.

Juda, syn Jakuba, nie był Żydem a Hebrajczykiem i Izraelitą, Hebrajczykiem bo z rodu
Heber, który był jednym z pradziadków Abrahama (5 pokoleń przed Abrahamem) i Izraelitą
bo był synem Jakuba, który był pierwszym Izraelitą. Dotąd zapisy są jasne, a teraz, kiedy

dochodzi do następnej linii Judy w jej wielu odnogach, większość badaczy założyło (bez
badań), że nie ma żadnych podziałów w tym rodzie: założenie sprzeczne z faktami
pokazanymi w Piśmie i zweryfikowanymi przez historię.

Bo choć Peres stał się protoplastą plemienia Judy, kiedy badamy wnikliwie historię tego
plemienia okazuje się, że jest ono też podzielone na różne, oddzielne grupy ludzi. Berło
zostało obiecane Judzie, ale, badając i śledząc ród Judy, odkrywamy, że z plemienia Judy
Bóg

wybrał dom Dawida jako ten który otrzyma berło.

To do Dawida Pan powiedział: "Przede Mną dom twój i twoje królestwo będzie trwać na
wieki. Twój tron będzie utwierdzony na wieki". Ferrar Fenton ujmuje to tak: "Twój dom i twoje
królestwo będą trwać na zawsze. Twój tron będzie ustanowiony na zawsze". (2 Sam 7:16)
Więc tutaj jest linia berła i nie znajdzie się w żadnej innej odnodze plemienia Judy. Jezus
Chr

ystus musi być z domu Dawida żeby spełnić wymogi mesjaństwa.

To z tego domu Biblia mówi, że On przyszedł! Kiedy dom Dawida został wybrany z plemienia
Judy, pozostałe rodziny plemienia Judy stały się domem Judy. Tak więc plemię Judy zostało
podzielone w czasach Dawida na dwa domy: dom Judy i dom Dawida. Nawet wtedy Edomici
(po Ezawie, ojcu Żydów) działali żeby zniszczyć Boży lud Izraela. Bo widzimy Edom
walczący z Salomonem w 1 Król 11:14-17: "Wzbudził więc Pan Salomonowi przeciwnika w
osobie Hadada, Edomity, z potomstwa królewskiego, w Edomie.

15

Albowiem kiedy Dawid był

w Edomie, wtedy dowódca wojska, Joab, udał się tam dla pogrzebania zabitych, gdyż wybił
wszystkich mężczyzn w Edomie.

16

Joab bowiem sześć miesięcy przebywał tam z całym

Izraelem, aż do wytępienia wszystkich mężczyzn w Edomie.

17

Wówczas ów Hadad uciekł

razem z ludźmi edomskimi spośród sług swego ojca, aby dostać się do Egiptu. Hadad był
wtedy małym chłopcem". Więc widzimy Żydów działających, pod nazwą Edom, żeby
znis

zczyć Boży lud Izraela, ale Żydzi NIGDY nie pojawili się w domu Dawida.

To próbowali przekazać chrześcijanom Mateusz i Łukasz, ale to przeszło nad ich głowami z
powodu braku wiedzy.

Mateusz

Łukasz

Joseph

Mary

Adam

----

Seth

----

Enos

----

Cainan

----

Malaleel

----

Jared

----

Enoch

----

Mathuseleh ----
Lamech

----

~~~~

~~~~

Noah

----

Shem

----

Arphaxad ----
Cainan

----

Sala

----

Heber

----

Phalec

----

Ragau

----

Saruch

----

Nachor

----

Thara

----

Abraham

Abraham

Isaac

Isaac

Jacob

Jacob

Judas

Judas

Phares

Phares

Esrom

Esrom

Aram

Aram

Aminadab Aminadab
Naason

Naason

Salmon

Salmon

Boaz

Boaz

Obed

Obed

Jesse

Jesse

David

David

Solomon

Nathan

Rehoboam Mattatha
AbiaMenan ----
AsaMelea ----
Josophat

Eliakim

Joram

Jonan

Ozias

Juda

Joathan

Simeon

Achaz

Levi

Ezekias

Matthat

Manasses Joram
Amon

Eliezer

Josias

Jose

Jachonias Er
Salathiel

Elmodain

Achim

Zorobabel

Eluid

Rhesa

Eleazer

Joanna

Matthan

Juda

Jacob

Joseph

Semei

----

Mattathias ----
Joseph

----

Janna

----

Melchi

----

Levi

----

Matthat

----

Heli

----

Joseph

Joseph

Jezus

Jezus

Niemniej jednak, do dnia dzisiejszego są ci, którzy nie mogą uwierzyć w nic innego niż to, że
chrześcijaństwo jest tylko kontynuacją żydowskiej religii z pewnymi dodatkami, które są
dziwnie chrześcijańskie. Co to za bzdura? Uzurpator na Jego miejscu nie odważyłby się
lekceważyć autorytetu Mojżesza i proroków, ani zapraszać porównań z nimi, a jeszcze
Chrystus, mówiąc do skrybów i faryzeuszy, proszących o "znak", powiedział im, że "większy
od Jonasza", i "

większy od Salomona jest tutaj". (Mat 12:39-42; Łuk 11:31-32) Gdyby On był

tylko Synem Człowieczym, z władzą nie większą niż wędrujący nauczyciel sprawiedliwości,
jakby chciało nowoczesne żydostwo byśmy wierzyli, ukamienowaliby Go na śmierć za to
powiedzenie. Jego postawa wobe

c najlepszego co miała dać przeszłość, łącznie z Mojże-

szem,

prawem i prorokami, rzadko była czymś więcej niż pełną szacunku obojętnością.

Jednocześnie dla tych którzy jeszcze nie porzucili starego ani wybranej "drogi jeszcze
doskonalszej" (1 Kor 12:31) on

tylko doradzał przestrzeganie starej. Ludzie zrozumieli jak

nigdy wcześniej, że kiedy On mówił z autorytetem, z Jego słowami był połączony ciężar
całego wszechświata. Pozytywne przekonanie i zapewnienie o Jego przekazie i osobowości
były Jego kwalifikacjami. Jakkolwiek On się nazywał, czy kim On był, niech mówią co chcą o
jego cudownym narodzeniu żeby uzasadnić Jego obecność pośród ludzi.

Miejcie świadomość, że skrybowie i faryzeusze kwestionowali Jego autorytet. Tak, i tak zrobił
szatan kusząc Go na pustyni. (Mat 4:4, Łuk 4:4) To była ich sprawa, i oni dostawali odpo-
wiedź za każdym razem. Ale ich celem było tylko zdobyć punkt w sporze, i mieli mało, jeśli w
ogóle, wspólnego z szukaniem prawdy. Prawdziwe znaczenie ich gadaniny jest w tym, że tak
jak skryb

owie i szatan odnosili się do tradycji: "Bo czy nie jest napisane" itd., pokazując nie-

wolnicze trzymanie się przeszłości , które jest typowe dla judaizmu. [Choć pozorowali prze-
strzeganie tradycji Mojżesza. – Eli] Mentalność Chrystusa kontrastuje tak żywo z mentalno-
ścią statyczną, wyglądającym na zacofany rodzaj umysłu, że tylko ta różnica oddziela Go od
narodu żydowskiego. Całkowicie nieracjonalne jest by zakładać, że On mógłby pochodzić z
narodu o ograniczonej umysłowo moralności, etyce, boskości i człowieczeństwie i ich rela-
cjach wobec siebie, na najpodlejsze sposoby. Nawet bez wsparcia historycznego, taka jest
różnica która sama postawiłaby Go bezmiernie ponad poziomem tych, których jedynym
przewodnictwem moralnym było "Tak jest napisane". Jego mentalność była żywa i nieogra-
niczona.

Nie pochodziła z judaizmu, A WBREW JEMU.

Prześledźmy krótko historię domu Judy i zauważmy kilka tak ważnych wydarzeń by udowod-
nić, że nawet dom Judy to nie Żydzi. Tuż przed babilońską niewolą resztka tego domu
zabrała Jeremiasza i jego bandę, wbrew radzie Jeremiasza, do Egiptu. Prorocze prognozy
dane przez Jeremiasza spełniły się w ich potomkach, którzy stali się ludem znanym dzisiaj
jako Cyganie, i choć Cyganie sa potomkami domu Judy, to nie są Żydami.

Główna część domu Judy znalazła się w babilońskiej niewoli. Kiedy pod koniec 70 lat niewoli
resztka tego domu wróciła do Jerozolimy, pozostałość domu Judy, dalej na terytorium
Babilonu, w końcu przeszła na północ i zachód i dołączyła do braci Izraela w wędrówce na
zachód. Z upływem czasu ci potomkowie domu Judy stali się Jutami z Jutlandu (albo
Judajczykami) i w V AD wzięli udział z Sasami (Saksończycy) w inwazji na Anglię. Ale w tej
gałęzi domu Judy nie było Żydów.

Pod koniec 70 lat niewoli babilońskiej resztka domu Judy (tylko mała część, a nie cały dom
Judy) wróciła do Palestyny z plemieniem Beniamina i niektórymi z królewskiego nasienia
Dawida, jak również kilku z plemienia Lewitów. Mała część tej grupy wżeniła się w inne rasy i
stała się Żydami, ale nie wszyscy byli Żydami. [Ale Ezdrasz i Nehemiasz wypędzili tych
którzy stali się rasą mieszaną. Ezd 10, Neh 10:28-31. – Eli] Beniamici byli plemieniem w
Izraelu i dlatego nie Żydami. Królewskie nasienie było z domu Dawida, a kapłani byli
Lewitami. Niektórzy z domu Judy którzy wrócili z Babilonu i niektórzy z kapłanów, żenili się z
mieszkańcami tej ziemi. Te małżeństwa mieszane ostro potępiali zarówno Ezdrasz jak i
Nehemiasz

. Te zakazane małżeństwa zawierano z Hetytami i to z czasem dawało odmienny

rodzaj rasy, którą nazywamy Żydami. Inaczej mówiąc, Żyd jakiego znamy dzisiaj nie jest
z

czystej krwi Izraela, a w ich żyłach płynie krew Hetytów, Kananejczyków i Chazarów.

Ich małżeństwo mieszane dało Żydom ciemne włosy i oczy i cechy twarzy, dzięki którym jest
dzisiaj znany i rozpoznawalny.

Dlatego pochodzenie Żydów nie poprzedza powrotu z niewoli babilońskiej, a było skutkiem
dodatku hetyckiej krwi po powrocie z Babilonu do Palestyny. Ponieważ dom Dawida został
wybrany z

plemienia Judy wiele wieków przed czasem międzyrasowych małżeństw, nie ma

Żydów jako takich w domu Dawida. Jezus, pochodzący z domu Dawida, dlatego nie był
Żydem, mimo że pod względem religijnym można by Go określić jako Żyda, bo modlił się w
ich synagoga

ch. [Choć Ezdrasz i Nehemiasz wypędzili tych pomieszanych rasowo Żydów z

towarzystwa Judy i Beniamina, ten skundlony lud dalej rozkwitał w nie-izraelickich osadach
otaczających Judę. Oni dalej byli wielkimi wrogami domu Judy. – Eli]

Teraz zajmiemy się tekstami z Nowego Testamentu, które dalej dają dowody na to, że Jezus
był z domu Dawida, a nie z domu Judy ani z gałęzi tego domu reprezentowanej przez
żydostwo. Łukasz mówi:

26

"

W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w

Galilei, zwanego Nazaret

27

do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida;

a Dziewicy było na imię Maryja". (Łuk 1:26-27) W zwiastowaniu do Maryi anioł powiedział:
"…Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida".(Łuk 1:32), i przez tę deklarację potwierdza,
że On jest z rodu Dawida, albo anioł Gabriel nie mógłby odnosić się do Dawida jako Jego
ojca.

Wiele opinii w obu Starym i Nowym Testamencie pokazuje Go jako potomka Dawida. Każde
z proroctw dotyczących Mesjasza przez wnioskowanie lub bezpośrednie wzmianki nawiązują
do Mesjasza jako z rodu Dawida. Izajasz mówi: "

I wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści

się odrośl z jego korzeni". (Iza 11:1) Jeremiasz mówi:

5

"

Oto nadejdą dni - wyrocznia Pana -

kiedy wzbudzę Dawidowi Odrośl sprawiedliwą. Będzie panował jako król, postępując roz-
tropnie, i będzie wykonywał prawo i sprawiedliwość na ziemi.

6

W jego dniach Juda dostąpi

zbawienia, a Izrael będzie mieszkał bezpiecznie. To zaś będzie imię, którym go będą nazy-
wać: "PAN NASZĄ SPRAWIEDLIWOŚCIĄ". (Jer 23:5-6)

Po zmartwychwstaniu i wniebowstąpieniu Bóg dał swojemu Synowi specjalne objawienie,
które On przekazał swoim wyznawcom przez Jana. Był to list wysłany przez Niego przez
wysłannika! Pod koniec Jezus powiedział o sobie: "…Jam jest Odrośl i Potomstwo Dawida,
Gwiazda świecąca, poranna". (Ap 22:16) Nie może być żadnej wątpliwości co do tego iż jest
z rodu Dawida.

Żaden z uczniów, poza Judaszem (zdrajca – jak wielu ich rodzaju), nie był Żydem. Byli
Galilejczykami, a zatem z plemienia Beniamina. To członkowie tego plemienia, a nie Żydzi,
przyjęli nauki Jezusa, a później stali się chrześcijanami. To Judasz Go zdradził i to Żydzi
zwalczali chrześcijan, prześladując ich i wypędzając z Jerozolimy, powodując rozproszenie
wczesnego koscioła poza granice.

Jan mówi, że w czasie posługi Jezusa, "Potem Jezus obchodził Galileę. Nie chciał bowiem
chodzić po Judei, bo Żydzi mieli zamiar Go zabić". (Jan 7:1) Wniosek jest wyraźny. W Galilei
gdzie mieszkał Beniamin nie było Żydów, i Jezus ograniczył działalność na terytorium
chwilowo i trzymał się z daleka od żydostwa, albo terytorium Żydów.

Po wskrzeszeniu Łazarza, o czym doniesiono faryzeuszom, zwołano radę faryzeuszy i
głównych kapłanów by zobaczyć co da się z Nim zrobić. "Tego więc dnia postanowili Go
zabić". [ang. od tego dnia radzili się żeby Go zabić] (Jan 11:53) To wiedział Jezus i Jan tak
mówi: "

Odtąd Jezus już nie występował wśród Żydów publicznie, tylko odszedł stamtąd do

krainy w pobliżu pustyni, do miasteczka, zwanego Efraim, i tam przebywał ze swymi
uczniami". (Jan 11:54)

Jerozolima była siedzibą Sanhedrynu i warownią żydostwa. [To dlatego, że Herod Edomita
zabił ostatniego króla Judy, Hyrkanusa II, i siłą przejął jego królestwo. – Eli] Tu byli potężni i
mogli mścić się na każdym kto się im sprzeciwiał. Ale nadchodziła godzina kiedy Jezus
wiedział iż musi pójść do Jerozolimy, i Łukasz mówi: "Gdy dopełnił się czas Jego wzięcia [z
tego świata], postanowił udać się do Jerozolimy". (Łuk 9:51) Więc Chrystus wziął dwunastu
uczniów na bok kiedy podróżowali w kierunku miasta, mówiąc im:

18

"Oto idziemy do

Jerozolimy: tam Syn Człowieczy zostanie wydany arcykapłanom i uczonym w Piśmie. Oni
skażą Go na śmierć

19

i wydadzą Go poganom na wyszydzenie, ubiczowanie i ukrzyżowanie;

a trzeciego dnia zmartwychwstanie". (Mat 20:18-19)

Mimo że większość judeochrześcijańskiego kleru teraz wierzy, że Jezus i Jego uczniowie byli
Żydami co do wiary i religii, to jeszcze TYLKO JEDEN Z NICH BYŁ NAPRAWDĘ ŻYDEM.
TO BYŁ ON, ZDRAJCA, KTÓRY GO ZDRADZIŁ.

[W następnych 3 akapitach Willie Martin popełnia błąd zrównując słowo 'Żyd' ze słowem
'Judahita'. Judahici Starego Testamentu mówili o sobie jako "Judah", a

nie 'Żyd'. Skoro kilka

razy stwierdził, że Żyd jest zawsze osobą rasy mieszanej, to należy rozumieć, że Judahita
nie może być Żydem. Judahita jest czystym rasowo potomkiem Judy. Jego rozróżnianie
między "Żyd według urodzenia" vs. "Żyd według wiary" wywołuje niepotrzebną konfuzję.
Używa określenia "Żyd według wiary" oznaczającego wiernych naukom Mojżesza, ale Żydzi
nigdy nie byli wierni Mojżeszowi. Powinien był powiedzieć "Judahita według wiary". Kusiło
mnie żeby wyciąć te 3 akapity, ale nie lubię redagować bez wyjaśnienia. Dlatego one tutaj
są. Zobaczcie czy to robi dla was sens. – Eli]

Fiasko rozróżniania między tym kto jest Żydem z urodzenia i tym kto jest Żydem według
wiary doprowadziło do znacznej konfuzji odnośnie stosowania słowa Żyd w Nowym
Testamenc

ie. Kiedy Piotr zaprzeczył że był jednym z uczniów Jezusa w czasie procesu,

powiedziano mu: "

twoja mowa cię zdradza". Ferrar Fenton tłumaczy to na "bo twój dialekt

wyraźnie to pokazuje". (Mat 26:73) Dlaczego mieliby tak mówić o Piotrze? Można by tak
powied

zieć bo Piotr, choć przez wiarę Żyd, nie był nim rasowo bo był Galilejczykiem i z

plemienia Beniamina, i jego dialekt byłby Galilejczyka, a nie Żyda. Żydostwo uznawało, że
ludzie z Galilei byli wyznawcami Jezusa, i że Jego uczniowie byli Galilejczykami, i dlatego na
procesie Jezusa, Piotr, znany jako Galilejczyk, został natychmiast oskarżony o bycie jednym
z Jego wyznawców.

Powinno się uznać i zrozumieć, że wszyscy którzy uważani są za Żydów w Nowym
Testamencie są Żydami według wiary, a nie Żydami według rasy. [Oznacza wymieszani
rasowo

– Eli] To jest wyraźne z opisu w Dziejach tych którzy przybyli do Jerozolimy żeby

uczestniczyć w święcie Pięćdziesiątnicy. Mówi się, że wielu Żydów, pobożnych ludzi, z
każdego narodu, było obecnych i podana jest lista narodów w których się urodzili. To że nie
wszyscy byli Żydami jest jasne z kontekstu, który twierdzi, że wielu z nich było prozelitami
alba konwertytami na judaizm. Ale niezależnie od ich rasy, ponieważ przyjęli wiarę żydostwa,
są uznawani za Żydów. [Willie nie wydaje się pojmować tego, że edomiccy Żydzi
praktykowali fałszywą religię. Żaden z Judahitów czy Beniamitów nie wyznawał fałszywej
religii. Wręcz odwrotnie, wyznawali Prawo Mojżeszowe. Ci uczniowie w Dziejach byli
zarówno z rodu Izraela jak i z rodu Judy, a

le żaden z nich nie był Żydem, ani przez rasę, ani

przez religię. – Eli]

Wiemy, że Chrystus przestrzegał rytuał i wymogi prawa i przychodził do synagog,
uczestniczył w ich kultach, a zatem przez wiarę można powiedzieć, że był Żydem. [Co tylko
oznacza, że przestrzegał Prawa Mojżeszowego. – Eli] Podobnie każdy kto przyjmuje dziś

wiarę żydowską i chodzi do synagog stałby się Żydem, bo słowo Żyd określa wiarę jak i
naród. Ale, mimo że Jezus wyglądał jakby przyjął żydowską religię, Jego celem było
spełnienie prawa rytualnego i stanie się ofiarnym Barankiem: Jego ofiara sprawiła trzymanie
się rytuału za odpuszczenie grzechów niepotrzebne w przyszłości.[Ta opinia pokazuje
wyraźnie, że Willi nie rozumiał, przynajmniej kiedy pisał ten artykuł, że żydowska religia już
wtedy była edomickim wypaczeniem Prawa Mojżeszowego. Mówi tak jakby była to religia
Judy. Izraelici nigdy nie wyznawali judaizmu. Judaizm wymyślili faryzeusze za panowania
Heroda.

– Eli]

Po śmierci Chrystusa zasłona w świątyni rozdarła się od góry do dołu i tym aktem Bóg
doprowadził do końca ryuały, unieważniając ofiary zwierzęce i otwierając drogę dla ludzi by
zbliżali się do Boga poprzez Jego Syna, Jezusa Chrystusa.

Ale choć pod względem religijnym uznawany za Żyda, jak wszyscy Jego uczniowie, to Z
POCHO

DZENIA CHRYSTUS NIE BYŁ ŻYDEM rasowo ani w żaden inny sposób, a z

królewskiego nasienia linii Dawida, a w tej linii nie ma Żydów. Będąc z królewskiego nasienia
urodził się by być Królem, co pokazują dwie różne genealogie, był dziedzicem trony poprzez
swoją matkę i ojczyma. To jest jasne w odpowiedzi jakiej udzielił na pytanie Piłata: "A więc
jesteś królem?" Odpowiedział Jezus: "Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to
przyszedłem na świat…" Wcześniej Piłat zapytał Chrystusa czy był Królem Żydów. Jezus
ZAPRZECZYŁ MÓWIĄC, ŻE MIAŁ KRÓLESTWO ALE ONO NIE BYŁO Z TEGO ŚWIATA
(oryginalne słowo przetłumaczone tu jako 'świat' jest kosmos i oznacza "porządek świata").
Następnie deklaruje, że gdyby Jego królestwo z tego świata (porządek świata), założonego
na przemocy i mieczu, to Jego słudzy walczyliby tak, że ON NIE ZOSTAŁBY WYDANY
ŻYDOWI, po czym poinformował Piłata, że Jego Królestwo jest daleko od tego porządku
swiata.

A zatem, prawda w Piśmie jest taka, że dom Dawida został wybrany by stać się linią
królewską, że ten dom został odstawiony by rozwijał się i szerzył we własnej linii jako inny od
reszty Judy, i że reszta tego plemienia stała się plemieniem Judy. Ponadto, żaden człowiek z
domu Dawida

nie mógłby być rasowo Żydem, bo oni nie są rasą, a tylko ludem o wspólnej

religii.

Niektórzy mówią, że Żydzi wżenili się w linię królewską i ją zepsuli. I mogli tak zrobić [Nie, nie
zrobili tego.

– Eli], ale to nie oznacza, że zepsuli całą linię Dawida. Bo tak jak Maryi i Józefa

nie uznano jako należących do rodziny królewskiej, a pochodzili bezpośrednio od króla
Dawida, poprzez Salomona (Józef

– Ojczym Chrystusa) i Natana (Maryja Jego matka). A

zatem jasne jest dla każdego z głową na karku i samodzielnie myślącego, że kiedy Jezus
wróci na tron Dawida, Tron Pański, jak czytamy w 1 Kron 29:23: "SALOMON WIĘC
ZASIADŁ NA TRONIE PAŃSKIM JAKO KRÓL W MIEJSCE SWEGO OJCA, DAWIDA, i
powodziło mu się, a cały Izrael był mu posłuszny".

Dlaczego więc ludzie Jezusa nazywają Żydem? Bo są nieostrożni i niepomni nauk biblijnych
odnośnie ras i narodów, rasach i gałęziach tych ras. W tym zawiedli, bo nie rozróżniają domu
Izraela od domu Judy, nie widzą różnicy między domem Judy i domem Dawida. W ten
sposób, nie potrafiąc rozróżnić między domem Dawida i domem Judy, i błędnie myśląc, że
plemię Judy to Żydzi, nazywają Jezusa Żydem.

Oczywiście duża część tego kłopotu wynika z mylnych deklaracji judeo-chrześcijańskiego
Kościoła, którego liderzy, dzięki swoim doktrynalnym naukom, podjęli się sprawić, żeby Żydzi
reprezentowali cały Izrael, i przez to uznali Jezusa za Żyda, poprzez swoją ignorancję lub
celowe oszustwo by zadowolić Żydów. Kiedy zna się fakty z Pisma, i zna się dowody
genealogiczne zapisane w księdze, lekkomyślność wielu fałszywych nauk doktrynalnych
judeo-

chrześcijańskiego kościoła staje się widoczna.

http://www.anglo-saxonisrael.com/content/christ-was-not-jew