PRYKŁADY ZABAW I ZAJĘĆ DO:



Obniżenia napięcia lękowego i kształtowania stabilności

emocjonalnej



Kształtowania pozytywnego obrazu samego siebie,

poczucia własnej godności i wiary w samego siebie,



Rozwijania umiejętności społecznych

ZAJĘCIA I

1. W kręgu powitanie wierszykiem:
Kiedy się z sobą witają bobry,
To grzecznie mówią sobie –
„dzień dobry”
2. Rozmowy na temat:, co najbardziej lubię robić w wolnej chwili?
3. Rysowanie: dzieci rysują swoje mieszkanie, kolorowo zaznaczają miejsca i sprzęty

przez siebie używane. Nauczyciel przygotowuje karteczki z imionami dzieci, układa
na dywanie, a następnie pod odpowiednimi karteczkami umieszcza rysunki dzieci.
Wspólnie omawiają rysunki.

4. Dzieci z prowadzącym stoją w kręgu. Jedna osoba staje w środku, mówiąc swoje imię

z intonacją, wykonuje wymyślone przez siebie gesty. Następnie wszyscy razem
powtarzają, naśladując intonację i gesty. W ten sposób przedstawiają się wszystkie
dzieci i prowadzący.

5. Krąg kończący zajęcia: Dzieci kończą zdanie: Na zajęciach najprzyjemniej było mi,

gdy…….”

6. Rozstanie wierszem:

Kiedy się bóbr z bobrem
rozstaje, to „do widzenia”
mówi nawzajem.

ZAJĘCIA II

1. Powitanie w kręgu: np. „Bobry”, zabawa „Imię i gest”
2. „Przyjaciele” – rozmowa na temat przyjaciół: Czy macie przyjaciół?, Co wspólnie

robicie?, Co można przygotować na wizytę przyjaciół?

3. Przygotowanie do przyjęcia – dzieci ustawiają stoły, rozkładają serwetki i talerzyki,

następnie wybierają gospodarza. Wybrane dziecko zaprasza pozostałe do stołu. Oście
składają sobie życzenia i siadają za stołem, jedzą przygotowane paluszki, cukierki. W
trakcie przyjęcia dzieci rozmawiają o swoich przyjaciołach. Po przyjęciu pomagają
sprzątać.

4. Ćwiczenia oddechowe: naśladowanie śmiechu różnych ludzi:



Staruszki: he – he - he



Kobiety: ha – ha – ha



Mężczyzny: ho – ho – ho



Dziewczynki: hi – hi – hi



Chłopca: hałaśliwe ha – ha – ha

5. Wypowiedzi w rundzie: czy podobało się dzisiejsze przyjęcie? Dlaczego? O czym

trzeba pamiętać idąc w gości? Jak należy zachować się w towarzystwie? – dzieci
opisują swoje uczucia

6. Krąg kończący spotkanie – „Bobry” z podaniem sobie dłoni.

ZAJĘCIA III

1. Powitanie w kręgu
2. Dzieci opowiadają prowadzącemu, jak spędziły poprzedni dzień, co je spotkało

miłego.

3. Zabawa „Wyszukiwanie prezentów” – na dywanie leżą różne ilustracje

przedstawiające ciekawe przedmioty, zabawki, książki, dzieci bawiące się z
dorosłymi, samochody, ubrania, itp. Każde dziecko ma wybrać sobie tę ilustrację,
która wyobraża oczekiwany prezent. Każdy może wybrać kilka obrazków. Następnie
każde dziecko uzasadnia, dlaczego chciałoby to właśnie dostać. Kiedy już wszyscy
opowiedzą, obdarowują się wzajemnie.

4. Rozmowa w kręgu – jak czujesz się, gdy dostajesz od kogoś prezent?
5. Zabawa „Nos, lampa, podłoga” – wszyscy stoją w kole, muszą patrzeć na

prowadzącego i wyciągniętym palcem wskazywać nos, podłogę i lampę. Słowa i
ruchy prowadzącego nie zawsze są zgodne. Kto się pomyli, daje fanta.

6. Normy – dzieci siedzą w kręgu, prowadzący przedstawia podstawowe normy,

których należy przestrzegać, m.in. uważnie słuchać innych, nie przeszkadzać na
zajęciach, uczestniczyć w zabawach, pomagać słabszym.

7. Relaks – dzieci leżą na podłodze i słuchają muzyki. Następnie opowiadają, jaka to

była muzyka, co czuły w czasie słuchania.

8. Krąg kończący spotkanie

ZAJĘCIA IV

1. Krąg rozpoczynający spotkanie
2. Grupowy wywiad – wszyscy siedzą w kręgu na dywanie. Prowadzący zadaje

pytanie, na które wszystkie dzieci kolejno odpowiadają, a następnie pomaga
dzieciom w wymyślaniu innych pytań. Zadawanie pytań i udzielanie odpowiedzi
nagrywamy na magnetofon. Przykłady pytań: w co lubicie się bawić?, gdzie
pojechalibyście na wycieczkę?

3. Dowolna zabawa ruchowa – np. „Stary niedźwiedź”, „Pociąg”
4. Zabawa „Najlepszy portret” – trening w rozpoznawaniu stanów emocjonalnych –

nauczyciel pokazuje obrazki przedstawiające stan emocjonalny, dzieci rozpoznają i
wyrażają mimiką twarzy: radość, złość, gniew, smutek, strach, ból, zdziwienie, itp.
Na stoliku ustawiamy ramkę, a za nią krzesło. Każde dziecko siada na krześle,
głowę wsuwa w ramę i przyjmuje odpowiedni wyraz twarzy. Pozostałe dzieci
odgadują, jaki to stan emocjonalny.

5. Runda kończąca spotkanie – dzieci kolejno kończą zdanie „ dzisiaj było mi

dobrze, gdy…….”

6. Krąg i pożegnanie – prowadzący i dzieci życzą sobie miłego dnia.

ZAJĘCIA V

1. Krąg rozpoczynający spotkanie
2. Zabawa „W domu kipi mleko” – dzieci siedzą w kręgu, jedno stoi w środku i

wskazując wybraną osobę, szybko mówi „W domu kipi mleko”. Zanim skończy,
wskazana osoba musi powiedzieć imię dziecka siedzącego po prawej stronie. Jeśli się
pomyli, idzie do środka.

3. „Gdy byłem malutki” – rozmowa i malowanie. Dzieci kolejno opowiadają o

sobie, jak były malutkie. Po rozmowie dzieci malują ten moment dzieciństwa, który
najbardziej zapamiętały. Na koniec wystawy dzieci robią wystawę.

4. Zabawa „Kotek lubi mleczko” – kotki śpią – dzieci siedzą na podłodze, ręce

kładą przed sobą, głowę opierają na rękach, przed każdym dzieckiem leży krążek

( miseczka). Kotki budzą się, przeciągają, robią koci grzbiet, chodzą na czworakach,
podchodzą do miseczek. Wszyscy śpiewają:
Miauczy kotek miau
Coś ty kotku chciał?
Miałem ja miseczkę mleczka,
Teraz pusta jest miseczka,
A jeszcze bym chciał!
5. Krąg kończący spotkanie – każde dziecko składa jakieś postanowienie np. nie

będę brzydko mówił!, posprzątam na półce!

ZAJĘCIA VI

1. Powitanie w kręgu – dzieci opowiadają, które z postanowień udało im się

zrealizować.

2. „Budowanie domu” – zabawa polega na budowaniu „wspólnego domu” z

materiałów i sprzętów dostępnych w sali.

3. Przyjęcie – po wybudowaniu domu dzieci opowiadają o swoich domach, w

których mieszkają i co chciałyby w nich zmienić, jakie są domy w ich marzeniach.

4. Ćwiczenia relaksacyjno – odprężające A. Polender - trening autogenny z

podkładem muzycznym.

5. Dzieci dzielą się wrażeniami – co czuły?, czy są wypoczęte?
6. Krąg kończący – runda – dzieci mówią: co lubiłbym robić z sąsiadem po mojej

prawej stronie?

7. Pożegnanie

ZAJĘCIE VII

1. Powitanie w kręgu: rozmowa na temat samopoczucia
2. Dzieci dzielą się wspomnieniami – co wczoraj robiły w domu?
3. Zabawa „Zgadnijcie, co robię?” – nauczyciel rozdaje dzieciom karteczkę

przedstawiającą m.in. garnki, żelazko, rower, konewka, torba na zakupy.
Zadaniem dzieci jest przedstawić ruchem swoją ilustrację. Pozostałe dzieci
odgadują czynność demonstrowaną przez kolegę.

4. Zabawa „Ludzie do ludzi” – dzieci w parach, wykonują polecenia nauczyciela

m.in. czoła z czołami, plecy z plecami, ręce z rękoma. Na hasło: ludzie do ludzi
dzieci zamieniają się parami.

5. Relaks przy muzyce relaksacyjnej – dzieci dzielą się wrażeniami, gdzie w

czasie relaksu udało im się „być” – na łące, w lesie, na królewskim zamku.

ZAJĘCIE VIII

1. Powitanie w kręgu – podanie sobie dłoni
2. Zabawa „Powitanie zajączków” – dzieci odliczają i zapamiętują swój numer.

Dziecko z pierwszym numerem zaczyna: Zajączek numer jeden wita zajączka
numer siedem; wówczas odzywa się dziecko z numerem siedem zajączek numer
siedem wita zajączka numer dwanaście i zabawa tak trwa.

3. Prowadzenie niewidomego – jedno z dzieci zamyka oczy, drugie oprowadza je

po sali. Dzieci zamieniają się rolami w czasie tej zabawy.

4. Ćwiczenia oddechowe – oddychanie brzuszne
5. Rundka – dzieci odpowiadają na pytanie Gdzie chciałbym pojechać z grupą na

wycieczkę i co byśmy ze sobą zabrali?

6. Krąg na pożegnanie

ZAJĘCIE IX

1. Krąg rozpoczynający
2. Zabawa grupowa „Różne miny” – dzieci pantomimicznie przedstawiają po kolei

różne stany emocjonalne

3. „Dwojak” – dzieci stoją po obwodzie koła w odstępie 2 – 3 kroków. W środku

koła dwóch uczestników zabawy. Jeden będący w środku koła łapie drugiego,
który przed nim ucieka. Może się jednak uchronić przed schwytaniem, jeżeli stanie
przed kimś na obwodzie koła. Gdy uciekający zostanie schwytany, nim zdąży
stanąć na obwodzie koła, role ich się zmieniają.

4. „Zgadnij kto to?” – dzieci siedzą obok siebie. Jedna osoba jest odwrócona do

pozostałych plecami. Jej zadaniem jest odgadnąć, kto wypowiedział jej imię.

5. Trening relaksacyjny wg A Polender – dzieci leżą, a nauczycielka opowiada

bajkę o Misiu.

6. Krąg na pożegnanie

ZAJĘCIE X

1. Krąg rozpoczynający
2. Zabawa „ Co czujemy?” – nauczycielka zaczyna zdanie Ja lubię….. a dzieci

kończą

3. Zabawy ruchowe – dzieci leżą na plecach naprzeciw siebie tak, aby ich stopy

dotykały się. W takiej pozycji dzieci wykonują „rowerek”, naprzemienne
przepychanie się stopami.

4. Prowadzący rozdaje kartki i kredki – dzieci rysują swoją najlepszą koleżankę

i opisują ją.

5. W tle muzyka, dzieci leżąc wyciszają się
6. Krąg kończący zajęcie

ZAJĘCIE XI

1. Krąg rozpoczynający

2. Zabawa „Jestem atrakcyjny i sprawny” – nauczycielka zawiesza na sobie

duży arkusz papieru z napisem – Jestem atrakcyjna i sprawna. Tłumaczy, że jest
to opinia o sobie, z jaka się wstaje rano. Ale przez cały dzień słyszy się uwagi o
sobie pozytywne i negatywne. Dzieci wymyślają opinie tego rodzaju,
nauczycielka odcina lub przykleja kawałek papieru z zawieszonej na sobie
planszy. Na koniec zabawy tłumaczy, dlaczego jest ważne, aby ludzie
wzmacniali nawzajem swoje poczucie wartości i dlaczego na zajęciach panuje
zasada nieośmieszania się nawzajem i nieponiżania się.

3. Zabawa ruchowa „Jestem sprawny” – zdobywanie odznaki sprawności,

nauczycielka proponuje konkurencje, a wyniki są punktowane i zapisywane przez
dzieci na ich karteczkach:


Rzucanie kulkami papierowymi do kosza



Skoki na jednej nodze dokoła własnej osi przez 1 min.



Wyścigi z jednego końca sali na drugi w workach



Wyścigi z łyżeczkami, na których leży piłeczka pingpongowa



Pokonanie tunelu czołgając się na brzuchu. Tunel tworzą dzieci ustawione

jedno obok drugiego w pozycji na czworakach



Wyścigi po podłodze na pośladkach, odpychając się tylko za pomocą nóg

Ocena dzieci – docenianie każdego dziecka. Rozdanie nagród – odznak
sprawności.

4. Relaksacja – dzieci leżą na dywanie i słuchają wybranego utworu.
5. Pożegnanie – piosenką „Żegnamy, żegnamy, żegnamy Was..”

ZAJĘCIE XII

1. Krąg rozpoczynający
2. „Wszyscy dotykają czerwonego” – nauczyciel podaje polecenia i wszyscy

równocześnie starają się je wykonać ( np. wszyscy dotykają czerwonego,
określonej części ciała, wszyscy dotykają nogą czyjejś nogi, łokciem czyjegoś
ucha itp.)

3. Robienie pacynek – każdy wykonuje swoją pacynkę, wykorzystując do tego

proste materiały.

4. Chwalenie pacynek – nauczyciel tłumaczy, że aby pacynki mogły się dobrze

zachowywać, muszą się sobie podobać, lubić się. Dlatego potrzeba, aby ktoś je
docenił i pochwalił. Kolejno każda pacynka chwali sama siebie i jest chwalona
przez inne.

5. Relaksacja – ćwiczenia oddechowe
6. Krąg kończący zajęcia – zabawa „Zum”. Dzieci siedzą w kręgu. Pierwsza osoba

wraz z ruchem głowy „przesyła” dźwięk „Zum”. Osoba następna, z odpowiednim
ruchem głowy przesyła ten dźwięk dalej. Powstaje wrażenie jazdy samochodem po
okręgu. Po opanowaniu prostej wersji zabawy możliwe są różne jej warianty –
zwalnianie jazdy, zmiana kierunków, itp.

ZAJĘCIE XIII

1. Krąg rozpoczynający
2. „Jestem dobry w …” – dzieci siedzą w kręgu, omawiane są różne zabawki i

przedmioty codziennego użytku. Każdy kończy zdanie „Jestem dobry w ….”.

3. Zwierzęta – dzieci w pantomimiczny sposób przedstawiają wybrane przez siebie

zwierzęta. Pozostali zgadują nazwę przedstawianego zwierzęcia.

4. Zabawa w poszukiwanie skarbów – dzieci w zespołach otrzymują zadanie

odnalezienia ukrytego skarbu. Poruszają się po strzałkach, gdzie trzeba wykonać
określone zadania, aby ruszyć dalej ( np. rozwiązać rebus, przeliczyć coś itp..).

5. Relaksacja – trening autogenny
6. Krąg kończący zajęcia – zabawa „Gdybym był czarodziejem, to dałbym ci ….

Wszyscy po kolei obdarowani są w fantazji przez pozostałych członków grupy.

ZAJĘCIE XIV

1. Krąg rozpoczynający
2. Zabawa ruchowa „ Rodzinka” – wybrane zostają dwie „mamy”, które ze swymi

dziećmi ustalają wspólny sygnał. Wszyscy zamykają oczy i rozchodzą się. Na
dany znak mamy przywołują swoje dzieci.

3. Teatr pacynek „Konflikt” – nauczyciel proponuje odegranie konfliktu na wzór

faktycznie zaistniałej sytuacji. Po odegraniu konfliktu widzowie proponują
rozegranie go w sposób dobry dla wszystkich uczestników.

4. Zabawa „Ha, ha, ha!” – dzieci układają się na podłodze w kręgu, tak aby

opierały głowy na brzuchach poprzedniego dziecka. Pierwsze dziecko
rozpoczyna, imitując śmiech „ha, ha, ha” . Następne dziecko, które trzymało
głowę na brzuchu poprzedniego, kontynuuje. W ten sposób śmiech zaczyna
„krążyć” po podłodze.

5. Krąg na pożegnanie – uścisk dłoni w kręgu.

ZAJĘCIE XV

1. Krąg rozpoczynający
2. Rozmowa „ Komu. dlaczego i kiedy dajemy prezenty?” – dzieci siedzą w

kręgu i kolejno odpowiadają

3. Giełda pomysłów – 1000pomysłów na prezent dla osoby, którą dziecko

najbardziej lubi

4. Ćwiczenia relaksacyjne – dzieci udają, że są bryłami lodu. Ponad głowami

praży słońce, robi się straszny upał i lud zaczyna się powoli topić. Najpierw od
góry, stopniowo, aż pozostaje tylko kałuża. ( dzieci najpierw stoją na
paluszkach, wysoko wyciągają ręce do góry, a następnie kulą się w sobie,
powoli siadają na podłodze i kładą się jak najbardziej skulone.

5. Zabawa „Radosna twarz” – dzieci kolejno pokazują, jak wygląda ich twarz,

kiedy naprawdę się cieszą.

6. Krąg kończący – dokończenie zdania „ dziś było mi dobrze, gdy…..”

ZAJĘCIE XVI

1. Krąg rozpoczynający
2. Zabawa ze śpiewem i tańcem „ Chodź, rączkę mi daj..”
3. Teatr pacynek – przywitanie się pacynek, wymiana grzeczności. Temat

improwizacji to „ Jacek uderzył Mariolę i ona bardzo płacze.”

4. Zabawa relaksacyjna „Powstawanie z niczego” – nauczyciel prosi, aby dzieci

zmniejszyły się tak bardzo, jak tylko mogą lub po prostu mówi: skulcie się jak
najbardziej, pozostając na swoich miejscach. A teraz wyrastacie na…(
wielkoludów, słoni, żyrafy, itp.). Dzieci powoli unoszą się, wspinając się na palce,
ręce mocno wyciągają w górę.

5. Krąg kończący zajęcia – dokończ zdanie „Gdybym był czarodziejem…..”

ZAJĘCIE XVI

1. Krąg rozpoczynający
2. Zabawa ruchowa „Pan i jego cień” – dzieci dobierają się parami, jedno

naśladuje ruchy drugiego, po czym następuje zamiana ról.

3. Ćwiczenia oddechowe – dzieci leżą na plecach, ramiona są swobodnie ułożone

wzdłuż tułowia, nogi ugięte, stopy oparte o podłogę – naśladowanie syczenia
węża: wdech przez nos, wydech przez usta z głośnym i długim syczeniem
„ssssssssssss”.

4. Wzajemne docenianie się przez dzieci – dzieci mówią co im się podoba w

wybranej osobie, jaka ona jest.

5. Krąg na pożegnanie.

Zabawy budujące empatię, zaufanie i poczucie bezpieczeństwa

Poznaj kolegę przez dotyk

WERSJA I
Dzieci cwicza w parach. Jedno dziecko z pary ma zawiązane oczy i poznaje kolegę za
pomocą od głowy do nóg. Następnie dzieci, które nie mają opasek na oczach, ustawiają się w
rzędzie, a dzieci, które miały opaski, mają za zadanie rozpoznać swojego kolegę wśród dzieci
ustawionych w rzędzie. Potem następuje zmiana ról.

WERSJA II
Osoby poznające się wcześniej nawzajem w parach mają odnaleźć się w tłumie chodzących
po sali dzieci. Wszyscy mają zawiązane oczy.

WERSJA III
Wszyscy mają zawiązane oczy i poruszają się wolno po sali. Gdy napotkają jakąś osobę,
delikatnie pozdrawiają się dotykiem bez użycia słów i idą dalej. Na sygnał nauczyciela
wszyscy zatrzymują się i szukają kolegi wyciągając ręce przed siebie. Gdy kogoś znajdą,
próbują rozpoznać, kto to jest, za pomocą dotyku. Mogą też bawić się rękami partnera,
poznawać jego plecy, włosy itp.

Zaczarowany staw

WERSJA I
Jednemu dziecku zakładamy opaskę na oczy. Pozostałe dzieci poruszają się dookoła osoby w
opasce do momentu, kiedy nauczycielka powie „ zaczarowany staw”. Wówczas wszystkie
dzieci stają nieruchomo, a dziecko w opasce chodzi pomiędzy nimi, dotykając twarzy dzieci i
zgadując, kto to jest. Jeśli odgadnie, oddaje opaskę koledze, gdy nie – próbuje od nowa.

WERSJA II
Osoba mająca opaskę może poszukiwać konkretnego dziecka mówiąc itp.: „chciałabym
znaleźć Piotrka i szuka go wśród dzieci za pomocą dotyku.

Tratwa ratunkowa

Nauczycielka kładzie duży karton na podłodze i wyjaśnia, że przedstawia on tratwę
ratunkową. Dzieci mają zmieścić się na niej, stojąc przynajmniej jedną nogą na tratwie przez
kilka sekund. Mogą trzymać się wzajemnie, aby na tratwie zmieściło się więcej osób.

Zabawa „puzzle”

Każde dziecko dostaje 1-2 części układanki. Chodzi po sali, szukając kolegów, którzy mają
pasującą do niego część układanki. Wszystkie puzzle tworzą jedną całość.

Nie dokończone zdania

Dzieci wypowiadają się, kończąc zdanie zaczęte przez nauczyciela: czuje się teraz……,
wolałbym teraz być……., itp.

Zabawa „wycieczka”

Grupę dzielimy na kilkuosobowe zespoły, każdy zespół w krótkim – wyznaczonym czasie ma
wspólnie z kolegami ustalić, dojść do porozumienia, co zabiorą ze sobą ( najpotrzebniejsze3
rzeczy) jadąc na wycieczkę nad morze. Przedmioty mogą być zgromadzone w koszu lub
przedstawione na ilustracji.

Zabawa „Znajdź swojego partnera”

Każde dziecko otrzymuje obrazek (lub napis) zwierzęcia. Każde zwierzątko powtarza się w
grupie 2 razy. Dzieci chodzące po sali naśladują głos zwierzęcia, które mają na ilustracji.
Zadanie polega na tym, aby znaleźć dziecko, które jest tym samym zwierzęciem, co ono, czyli
swoja parę.

Zabawy ćwiczące umiejętności wyrażania własnych i cudzych
stanów emocjonalnych, potrzeb, myśli

Zabawa „balony”

Każde dziecko otrzymuje nadmuchany balon i przywiązuje go do kostki u nogi. Trzeba stanąć
na balonie kolegi, jednocześnie dbając o to, aby własny balon nie został zniszczony. Po
skończonej zabawie pytamy o uczucia, jakie towarzyszyły dzieciom, gdy ich balon został
zniszczony lub ocalony.

Zabawa „Co należy do kogo”

Każde dziecko kładzie na stoliku kilka przedmiotów należących do niego tak, aby pozostali
nie widzieli, co kto kładzie ( nauczycielka może zabrać przedmioty od dzieci do wspólnego
worka). Następnie nauczycielka wysypuje przedmioty na stolik i prosi o odgadnięcie. Który
przedmiot należy do kogo ( dołącza także swoje przedmioty). Dzieci maja uzasadnić,
dlaczego uważają, że dany przedmiot należy itp. do Kasi czy Pawła.

Zabawa „Jestem butem”

Dzieci siadają w kręgu, rozglądają się i mają wybrać jeden przedmiot znajdujący się w sali.
Następnie opowiedzieć o nim, itp. „jest mięciutki, puchaty, ciepły, miły”. Potem nauczycielka
pyta dziecko, czy chciałoby na chwilę zamienić się w ten przedmiot i opowiedzieć o sobie
tak, jak opowiedziało o tym przedmiocie. Jeżeli dziecko nie chce o sobie w ten sposób
opowiedzieć, uzasadnia dlaczego. Jakie cechy mają te przedmioty, które się dziecku nie
podobają.

Inscenizacja wiersza H. Bechlerowej „Kręć się koło”

1. Zagadki: odgadywanie sportów zimowych, poszukiwanie ilustracji obrazujących je i

nazywanie ich.

2. Gdzie bawimy się zimą – nauczycielka pokazuje plakaty obrazujące zabawy zimą. Za

pomocą słonka uśmiechniętego lub smutnego trzeba ocenić zachowane się dzieci na
ilustracjach. Kto bawi się w bezpiecznym miejscu, a kto nie?

3. Zagadka rysunkowa ( częściowo zasłonięty rysunek). Dzieci maja odgadnąć, kto ukrył

się na rysunku ( bałwan w ogrodzie).
Dzieci ulepiły bałwanka, zostawiły go samego i poszły do domu. Jak on może się
teraz czuć? ( wypowiedzi dzieci)

4. Wysłuchanie wiersza „Kręć się koło”. Przydział ról w inscenizacji. Założenie

kostiumów i wzięcie rekwizytów.

5. Inscenizacja wiersza przez dzieci z pomocą nauczycielki
6. Rozmowa na temat wiersza – co możecie powiedzieć teraz o bałwanku, gdy dzieci

bawią się z nim?

7. Odczytanie listów od bałwanków, który z nich mógł to powiedzieć:



Jestem zdenerwowany, ponieważ ptaki ciągle siadają na moim kapeluszu



Jestem zdziwiony, skąd się wzięło w ogrodzie tyle bałwanków



Jest mi smutno, bo zgubiłem gdzieś mojego brata



Co mogło przydarzyć się temu bałwankowi, że jest taki wesoły?

Na tablicy umieszczone są bałwanki w różnych nastrojach, dzieci dopasowują listy do
odpowiednich sylwet

8. Malowanie bałwanków na kartonie z wykorzystaniem sztalug.
9. W jakim nastroju będą wasze bałwanki?
10. Opowiedz, jak czuje się twój bałwanek?

Gdy dziecko powie, że bałwanek jest smutny, pytamy, co możemy zrobić dla bałwanka, aby
nie było mu smutno ( przytulić, pogłaskać, zaśpiewać dla niego, zabawić się z nim, itp.)

Wyrażanie emocji w formie niewerbalnej



Rysowanie filmu o sobie



Malowanie autoportretu wyrażającego nasze uczucia



Wykonanie „pudełka nastrojów” – na każdej stronie tekturowego pudełka

przedstawiony jest inny stan emocjonalny



Pantomima „ W jakim jestem nastroju”



Mój herb (praca dowolna)



Witanie się, pozdrawianie się na różne sposoby bez użycia słów



Rysowanie siebie w postaci: kwiatu, zwierzęcia, koloru, instrumentu muzycznego,

samochodu itp.



Zabawa „Idź w kierunku punktu”

WERSJA I
Dzieci wybierają wzrokiem dowolny punkt w sali i mają wyobrazić sobie, kto tam może stać
– ktoś miły, ktoś, kogo się boimy lub z jego powodu jesteśmy zdenerwowani. Na sygnał
nauczycielki dzieci zaczynają iść w kierunku wybranego punktu, okazując pantomimicznie
swoje emocje względem wyobrażonej osoby.

WERSJA II

Dzieci mogą iść pojedynczo, wyrażają swoje emocje. Gdy dojdą do wyobrażonej osoby,
mogą na niby przytulić się do niej, wystraszyć ją lub okazać jej swoje zdenerwowanie.

Zabawy ćwiczące umiejętności aktywnego słuchania



Jedno z dzieci opowiada o swoich zainteresowaniach, ulubionej bajce lub zabawie ze

swoim przyjacielem. Pozostałe dzieci słuchają uważnie opowiadania, po czym maja
powtórzyć to, co opowiadał kolega.



Dzieci dobierają się w pary. Jedno opowiada drugiemu itp. o swojej rodzinie, o

wakacjach, itp. Drugie ma za zadanie aktywnie słuchać opowiadającego, aby
następnie zaprezentować kolegę przed cała grupą.



Zabawa „głuchy telefon – głośny telefon”. Dzieci podają w kręgu kilkuwyrazowe

wypowiedzi mówiąc komunikat cicho do ucha kolegi, drugim razem podają
komunikat głośniej mówiąc wyraźnie do ucha kolegi. Rozmowa z dziećmi – kiedy
lepiej można było zrozumieć wypowiedź kolegi i dlaczego?



W parach dzieci siedzą naprzeciw siebie i rozmawiają na podany temat. Następnie

siadają tyłem do siebie i kontynuują dialog. Rozmowa z dziećmi – kiedy lepiej się
rozmawia i dlaczego?



Zabawa „ciuciubabka”



Dzieci dobierają się parami. Jedno dziecko z pary ma zasłonięte oczy. Drugie dziecko

prowadzi je pomiędzy przeszkodami za pomocą słów. Dziecko z zasłoniętymi oczami
musi uważnie słuchać instrukcji kolegi, aby nie potknąć się o przeszkodę.

Opracowała; mgr Anita Kępińska

nauczyciel doradca

wychowania przedszkolnego