CathyWilliams

Wszystkozajednąnoc

Tłu​ma​cze​nie:

Agniesz​kaWą​sow​ska

ROZDZIAŁPIERWSZY

Roz​wód.Coś,cozda​rzasięin​nym.Lu​dziom,któ​rzyniedba​jąoswo​jemał​żeń​stwa

iktó​rzyniero​zu​mie​ją,żeozwią​zektrze​baza​bie​gaćinie​ustan​niegopie​lę​gno​wać.

Tak przy​naj​mniej są​dzi​ła Lucy. Dla​te​go tym bar​dziej była zdzi​wio​na tym, że do​-

szłodosy​tu​acji,wja​kiejsięzna​la​zła.Cze​ka​ławogrom​nymdomunamęża,żebypo​-
roz​ma​wiaćznimoroz​wo​dzie.

Spoj​rza​łanawy​sa​dza​nydia​men​ta​mize​ga​rekipo​czu​ła,jakcośści​skająwżo​łąd​-

ku.Diowró​cizapółgo​dzi​ny.Niepa​mię​ta​łajuż,gdziespę​dziłostat​nity​dzień.WPa​-
ry​żu?WNo​wymJor​ku?Amożepo​je​chałzja​kąśko​bie​tądoichwil​liMu​sti​que?Kto
towie?Napew​nonieona.

Zro​bi​łojejsiężalsa​mejsie​bie.
Była mę​żat​ką od pół​to​ra roku i te mie​sią​ce w zu​peł​no​ści wy​star​czy​ły, żeby jej

mło​dzień​czema​rze​niale​gływgru​zach.

Pod​nio​sła wzrok i do​strze​gła swo​je od​bi​cie w ogrom​nym, ręcz​nie ro​bio​nym lu​-

strze, któ​re było do​mi​nu​ją​cym me​blem w tym ul​tra​no​wo​cze​snym sa​lo​nie. Z lu​stra
pa​trzy​łananiąsmu​kła,dłu​go​wło​sablon​dyn​kaoład​nejtwa​rzy.Kie​dymia​łaszes​na​-
ścielat,oj​ciecchciałzniejzro​bićmo​del​kę,alemusięsprze​ci​wi​ła.Skoń​czy​łastu​-
dia,conienawie​lesięjed​nakzda​ło.Wy​lą​do​wa​ławogrom​nym,pu​stymmiesz​ka​niu,
wktó​rymmu​sia​łagraćrolęper​fek​cyj​nejpanidomu.Jak​byta​kieza​ję​ciebyłood​po​-
wied​niedlako​goś,ktomaty​tułma​gi​strama​te​ma​ty​ki.

Ztru​demroz​po​zna​wa​łako​bie​tę,jakąsięsta​ła.Byłczer​wiec.Mia​łanaso​bieje​-

dwab​nyko​stium,butynawy​so​kichob​ca​sachibi​żu​te​rię.Sta​łasięprzy​kład​nążoną,
tyletyl​ko,żeniemia​łamęża,któ​rybyjąuwiel​białiad​o​ro​wał.

Naszczę​ścieostat​niedwamie​sią​ceprzy​nio​słypew​nązmia​nę,alejakdo​tądzni​-

kimniepo​dzie​li​łasiętąta​jem​ni​cą.

Tobyłajejna​gro​dazawszyst​kieterazy,kie​dyubra​najakozdob​nalal​kamu​sia​ła

się grzecz​nie uśmie​chać, pro​wa​dzić nic nie​zna​czą​ce roz​mo​wy i za​ba​wiać pod​czas
przy​jęćroz​licz​nychgo​ści.Za​zwy​czajbar​dzobo​ga​tych.

Ate​raz…Roz​wóddajejwol​ność.
Mia​łana​dzie​ję,żeDioniebę​dziesta​wiałprze​szkód.Choćwciążpo​wta​rza​łaso​-

bie,żeniepo​wi​nienmiećkutemużad​nychpo​wo​dów,per​spek​ty​waroz​mo​wyznim
bar​dzojąstre​so​wa​ła.

DioRuizbyłty​pemsam​caalfa.Rzą​dziłsięwła​sny​miza​sa​da​miipo​tra​fiłbyćbar​-

dzo za​bor​czy. Był naj​sek​sow​niej​szym męż​czy​zną, ja​kie​go zna​ła, ale przy tym bar​-
dzojąonie​śmie​lał.

Przez ostat​nie dni wma​wia​ła so​bie, że nie po​zwo​li mu się zdo​mi​no​wać. Mu​sia​ła

byćbar​dzosta​now​cza,byuzy​skaćto,cze​gopra​gnę​ła,czy​liroz​wód.

Całypro​blempo​le​gałnatym,żeDioni​cze​gosięniespo​dzie​wał.Aonado​sko​na​le

wie​dzia​ła,jakbar​dzonielu​biłnie​spo​dzia​nek.

Usły​sza​łatrzaskfron​to​wychdrzwiiser​cejejza​mar​ło.Jesz​czeza​nimgouj​rza​ła,

wie​dzia​ła,żejestwpo​ko​ju.Na​wette​raz,kie​dynie​na​wi​dzi​łagotakbar​dzo,niemo​-
głapo​zo​staćobo​jęt​nąnajegomę​skąuro​dę.

Kie​dygopo​zna​ła,mia​ła dwa​dzie​ściadwalata.Ni​g​dy wcze​śniejniewi​dzia​ła tak

przy​stoj​ne​go męż​czy​zny i ni​g​dy wię​cej ta​kie​go nie po​zna​ła. Dio miał ja​sno​sza​re
oczywciem​nejopra​wieiczar​nejaksmo​ławło​sy.Sil​nieza​ry​so​wa​neustabyłynie​-
zwy​kle zmy​sło​we. Każ​dym naj​mniej​szym frag​men​tem cia​ła wy​sy​łał wia​do​mość, że
niejestmęż​czy​zną,zktó​re​gomoż​naso​bieza​kpić.

–Coturo​bisz?Są​dzi​łem,żeje​steśwPa​ry​żu…–Dioroz​luź​niłkra​watiwszedłdo

po​ko​ju.

Nie​spo​dzian​ka. Nie​czę​sto zda​rza​ło im się być gdzieś ra​zem, je​śli nie było to

wcze​śniejza​pla​no​wa​ne.Ichspo​tka​niabyłybar​dzofor​mal​ne,usta​lo​ne,ni​g​dyspon​-
ta​nicz​ne.Kie​dyzda​rzy​łosię,żebyliwtymsa​mymcza​siewLon​dy​nie,ichży​ciewy​-
peł​nio​nebyłoto​wa​rzy​ski​mispo​tka​nia​mi.Przy​go​to​wy​wa​lisiędonichwswo​ichpo​-
ko​jach i spo​ty​ka​li w prze​stron​nym holu, uda​jąc do​sko​na​łe mał​żeń​stwo, któ​rym
wrze​czy​wi​sto​ściniebyli.

Lucyoka​zjo​nal​nieto​wa​rzy​szy​łamuwpo​dró​żachpoświe​cie,za​wszegra​jącrolę

per​fek​cyj​nejżony.

Bły​sko​tli​wa,dow​cip​naiude​rza​ją​copięk​na.
Dio opadł na je​den ze skó​rza​nych fo​te​li do​kład​nie na​prze​ciw niej. Roz​piął dwa

gór​negu​zi​kiko​szu​li.

–Awięccze​muza​wdzię​czamtęnie​zwy​kłąnie​spo​dzian​kę?
Lucymi​mo​wol​niewcią​gnę​ławnoz​drzajegonie​po​wta​rzal​nyza​pach:czy​sty,ko​ja​-

rzą​cysięzza​pa​chemdrew​nainie​zwy​klemę​ski.

–Mamna​dzie​ję,żemojaobec​nośćwni​czymcinieprze​szko​dzi​ła?
– Mia​łem w pla​nie prze​stu​dio​wać do​ku​men​ty fi​nan​so​we fir​my, któ​rą za​mie​rzam

prze​jąć.Acoin​ne​gomiał​bymro​bić?

–Niemampo​ję​cia.–Wzru​szy​łalek​kora​mio​na​mi.–Skądmamwie​dzieć,copo​ra​-

biasz,kie​dycięzemnąniema?

–Mamcizdaćre​la​cję?
–Szcze​rzemó​wiąc,nie​wie​lemnietoob​cho​dzi,choćprzy​zna​ję,żeby​ło​bytonie​co

kło​po​tli​we,gdy​bymza​sta​łaciętuzko​bie​tąwra​mio​nach.–Za​śmia​łasiękrót​ko,nie​-
na​wi​dzącsięzato,jaktoza​brzmia​ło.Zim​noibez​dusz​nie.

Napo​cząt​kuzna​jo​mo​ścipo​peł​ni​łabłąd,za​kła​da​jąc,żeDiojestniąza​in​te​re​so​wa​-

ny.Bylira​zemnakil​kurand​kach.Po​tra​fi​łagoroz​śmie​szyć,umia​łateżsłu​chaćjego
opo​wie​ściomiej​scach,któ​rezwie​dzał.Fakt,żeza​ak​cep​to​wałgojejoj​ciec,byłnie
bez zna​cze​nia, gdyż jak do​tąd od​rzu​cał wszyst​kich ewen​tu​al​nych kan​dy​da​tów na
męża.Mó​wiącszcze​rze,kry​ty​ko​wałwszyst​ko,coLucyro​bi​ławży​ciu.Tymbar​dziej
sięucie​szy​ła,kie​dyza​ak​cep​to​wałDio.

Za​ab​sor​bo​wa​naswo​imza​ko​cha​niemnieza​da​łaso​bietru​du,żebysięza​sta​no​wić,

skądtana​głazmia​nawjegoza​cho​wa​niu.

Kie​dyDiosięjejoświad​czył,byławsiód​mymnie​bie.Bar​dzona​le​gałnato,abyich

na​rze​czeń​stwobyłokrót​kieiżebypo​bra​lisięjaknaj​szyb​ciej.Dzię​kitemuczu​łasię
ko​cha​naipo​żą​da​na.

Do cza​su, aż pod​słu​cha​ła roz​mo​wę w ich noc po​ślub​ną. W noc, w któ​rą mia​ła

stra​cićdzie​wic​two,gdyż,jakdo​tąd,Dioza​cho​wy​wałsięjakdżen​tel​men.

Zmę​czo​naprzy​ję​ciemitłu​memwsta​wio​nychgo​ścipo​szłagoszu​kać.Prze​cho​dząc

obokbiu​raojca,na​tych​miastroz​po​zna​łajegogłę​bo​kigłos.

Mał​żeń​stwowin​te​re​sach…Prze​ję​ciefir​my…Czy​stybiz​nes…
Dioprze​jąłfir​męojca,któ​rabyławzłejkon​dy​cjifi​nan​so​wej.Onasta​no​wi​łaje​dy​-

niedo​da​tek.Amożetojejoj​ciecna​le​gałnatomał​żeń​stwo,po​nie​ważwtenspo​sób
jegofir​mapo​zo​sta​ła​bywro​dzi​nie?Tymra​zemtonieonsta​wiałwa​run​ki,mu​siałsię
więcgo​dzićnato,comupro​po​no​wa​no.

Mia​ła być dla nie​go za​bez​pie​cze​niem. Jak się póź​niej do​wie​dzia​ła od ojca, Dio

obie​całza​in​we​sto​waćogrom​nesumypie​nię​dzywre​struk​tu​ry​za​cjęfir​my.

Wcią​gukil​kugo​dzinLucyprze​szłaprzy​spie​szo​nykursdoj​rze​wa​nia.Byłamę​żat​-

ką,przyczymjejmał​żeń​stwoskoń​czy​łosię,jesz​czeza​nimsięnado​breza​czę​ło.

Oj​ciec uświa​do​mił jej, że nie bar​dzo może się z nie​go uwol​nić. Na pew​no nie

chcia​ła​bybyćświad​kiemupad​kuro​dzin​nejfir​my.Pozatymdałjejdozro​zu​mie​nia,
żeonsampro​wa​dziłtenin​te​resniedokoń​cazgod​niezpra​wemigdy​bywszyst​ko
wy​szłonajaw,mógł​bytra​fićzakrat​ki.Aprze​cieżtegobyniechcia​ła,praw​da?To
by do​pie​ro była sen​sa​cja! Wszy​scy wy​ty​ka​li​by ich so​bie pal​ca​mi i pod​śmie​wa​li się
znich.

Ow​szem,oj​ciecunik​nąłwię​zie​nia,alejąsamąska​załnado​mo​wyareszt.
Uda​łojejsięwy​wal​czyćje​dy​nieto,żeichmał​żeń​stwopo​zo​sta​łonie​skon​su​mo​wa​-

ne.Żad​ne​gosek​su,żad​nychwspól​nychko​la​cy​jekiin​tym​nychwie​czo​rów.Je​śliDio
my​ślał,żeku​piłjejcia​łoidu​szę,my​liłsięiza​mie​rza​łamutegodo​wieść.Nasamą
myślotym,żepo​cząt​ko​wosą​dzi​ła,żeza​in​te​re​so​wałsięjejoso​bą,pło​nę​łazewsty​-
du.

–Ja​kiśpro​blemzmiesz​ka​niemwPa​ry​żu?–spy​tałgrzecz​nieDio.–Możesięcze​-

gośna​pi​jesz?Cze​goś,czymuczci​myfakt,żeporazpierw​szyje​ste​śmysamnasam
bez wcze​śniej​sze​go uma​wia​nia się. Nie pa​mię​tam już, kie​dy ostat​ni raz mia​ło to
miej​sce.–Gdy​bysiędo​brzeza​sta​no​wił,tonapew​nobyso​bieprzy​po​mniał,żebyło
to jesz​cze przed ślu​bem, kie​dy Lucy bar​dzo za​le​ża​ło na tym, by mu się przy​po​do​-
bać.

Diojużdaw​nozwró​ciłuwa​gęnaRo​ber​taBi​sho​paijegofir​mę.Wi​dział,jakstop​-

nio​wopo​grą​żasięwdłu​gach,ispo​koj​niecze​kałnaswójczas.

Ni​g​dziemusięniespie​szy​ło.
Po​cząt​ko​wo nie my​ślał wca​le o jego cór​ce, ale wy​star​czy​ło jed​no spoj​rze​nie na

Lucy,żebyjejza​pra​gnął.Jejnie​win​nośćgłę​bo​kogopo​ru​szy​ła.Choćbyłcy​ni​kiem,ta
ko​bie​tazro​bi​łananimogrom​newra​że​nie.

Pier​wot​niemiałza​miarkil​karazysięzniąprze​spaćiza​po​mniećoca​łejspra​wie,

jesz​czeza​nimza​koń​czyin​te​re​syzjejoj​cem,alepo​temstwier​dził,żetomuniewy​-
star​czy.Chciałjejwię​cej.

Ico?Mi​nę​łopół​to​rarokuiichmał​żeń​stwobyłomar​twe.Na​wetjejniedo​tknął.

Wy​szłonato,żeLucyijejoj​cieczro​bi​liznie​gogłup​ca.Za​miastza​de​nun​cjo​waćRo​-
ber​taBi​sho​pa,za​jąłsięmo​der​ni​zo​wa​niemjegofir​mypototyl​ko,żebyzdo​byćjego
cór​kę.Chciałjąmiećwłóż​kuiuznał,żekaż​dame​to​da,któ​radotegopro​wa​dzi,jest
do​bra.Oczy​wi​ściefir​mazo​sta​łaoca​lo​naina​wetza​czę​łaprzy​no​sićnie​złezy​ski.Ro​-
ber​taBi​sho​paod​su​nię​toodza​rzą​dza​nia.Dioprzy​dzie​liłmunie​wiel​kąpen​sję,któ​ra
zmu​si​łagodoza​po​zna​niasięzcno​tąoszczę​dza​nia.

A Lucy… Wy​star​czy​ło jed​no spoj​rze​nie ogrom​nych brą​zo​wych oczu, żeby coś

wnimmię​kło.Miałwta​kichchwi​lachwra​że​nie,żeod​kryłse​kretnie​śmier​tel​no​ści.
Ude​rza​łomutodogło​wyjaknar​ko​tyk.

Oka​za​łosię,żepod​czasgdyonido​sta​lito,naczymimza​le​ża​ło,onniedo​stałnic.
Lucypo​trzą​snę​łaprze​czą​cogło​wą,od​rzu​ca​jącjegopro​po​zy​cjędrin​ka,aleDiozu​-

peł​niesiętymnieprze​jął.Na​lałso​biewhi​sky,ajejczer​wo​newino.

– Wy​lu​zuj trosz​kę – po​wie​dział, wrę​cza​jąc jej kie​li​szek. Usiadł pod jed​nym

z okien, po​pi​ja​jąc whi​sky i przy​glą​da​jąc się jej w ab​so​lut​nym mil​cze​niu. Już w ich
pierw​sząnocpoza​war​ciumał​żeń​stwaja​snodałamudozro​zu​mie​nia,żenieży​czy
so​bie ja​kiej​kol​wiek bli​sko​ści. Prze​jął fir​mę jej ojca, ale cór​ka po​zo​sta​ła dla nie​go
nie​osią​gal​na.

Niespy​tałjej,skądwieoca​łejspra​wie.Uznał,żewpew​nymsen​siezo​stałprzez

nichna​bi​tywbu​tel​kęityle.

Ni​g​dynieprzy​szłomudogło​wy,żebypo​roz​ma​wiaćzniąoichmał​żeń​stwie.Nie

mógłjejnicza​rzu​cić.Byłaper​fek​cyj​nążonąido​sko​na​leod​gry​wa​łaswo​jąrolę.Lucy
mia​łasub​tel​ną,nie​rzu​ca​ją​cąsięwoczyuro​dę.Skry​wa​ławso​bieja​kąśde​li​kat​ność,
nie​win​ność,któ​rabyłaniedopod​ro​bie​nia.Byłanaj​cen​niej​szymna​byt​kiem,oja​kim
męż​czy​znapro​wa​dzą​cyin​te​re​symógł​byza​ma​rzyć.Gdy​byzo​sta​łaak​tor​ką,napew​-
nozdo​by​ła​byOska​ra.

–Sko​rotuje​steś,tonapew​nocośzna​szymmiesz​ka​niemwPa​ry​żujestnietak.

Po​win​naświe​dzieć,żejasiętymispra​wa​miniezaj​mu​ję.Totwo​japra​ca.

Lucyze​sztyw​nia​ła.
Jejpra​ca.Towszyst​kotłu​ma​czy​ło.Mał​żeń​stwoab​so​lut​niepo​zba​wio​nero​man​ty​-

zmu.

– Nie cho​dzi o miesz​ka​nie w Pa​ry​żu. Cho​dzi o to, że… – Zro​bi​ła głę​bo​ki wdech

ina​pi​łasięwina.–Uwa​żam,żepo​win​ni​śmypo​roz​ma​wiać…

–Na​praw​dę?Anibyoczym?Niemówmityl​ko,żechceszdo​sta​waćwię​cejpie​-

nię​dzy. A może chcesz coś ku​pić? Dom we Wło​szech? Apar​ta​ment we Flo​ren​cji?
Pro​szębar​dzo.–Wzru​szyłra​mio​na​mi.–Je​ślijesttocoś,comoż​nauży​waćdopro​-
wa​dze​niain​te​re​sów,niewi​dzępro​ble​mu.

–Dla​cze​gomia​ła​bymchciećku​po​waćdom,Dio?
–Wta​kimra​zieco?Klej​no​ty?Ob​raz?Co?
Obo​jęt​ność za​pra​wio​na nudą. To gor​sze niż co​dzien​na igno​ran​cja. Za​zwy​czaj

uda​wa​ło im się za​cho​wy​wać wo​bec sie​bie grzecz​nie. Przez te pięć mi​nut, któ​re
zmu​sze​ni byli spę​dzać w swo​im to​wa​rzy​stwie, obo​je za​cho​wy​wa​li się po​praw​nie.
Wsia​da​lidoli​mu​zy​ny,któ​rawio​złaichnaja​kieśprzy​ję​cie,bądźpopo​wro​ciezim​-
pre​zy,za​nimroz​sta​lisięwholu,uda​jącsiędoswo​ichpo​koi.

–Niechcęni​cze​goku​po​wać.–Lucyob​ję​ławzro​kiemdzie​łasztu​ki,któ​rychpeł​no

byłowtymmiesz​ka​niu.Wszyst​kieichdomybyłyurzą​dzo​nezprze​py​chem.Je​dwab​-
nedy​wa​ny,ręcz​niero​bio​neme​bleibez​cen​neob​ra​zy.

Jejza​da​niembyłopil​no​wa​nie,żebywszyst​kiedomydzia​ła​łybezza​rzu​tu.Cza​sa​mi

ko​rzy​sta​liznichjegoklien​ciiwów​czasdojejobo​wiąz​kówna​le​ża​łodo​pil​no​wa​nie,
bywy​je​cha​liza​do​wo​le​niido​piesz​cze​ni.

–Wta​kimra​ziemożepopro​stupo​wieszmi,ococho​dzi?Mu​szęjesz​czetro​chę

po​pra​co​wać.

–Oczy​wi​ście,gdy​byświe​dział,żemnietuza​sta​niesz,za​pew​nebyśtunieza​wi​tał.
Diowzru​szyłra​mio​na​mi,po​zwa​la​jącjejwy​cią​gaćwła​snewnio​ski.
– Mam wra​że​nie, że sy​tu​acja mię​dzy nami nie​co się zmie​ni​ła od śmier​ci mo​je​go

ojca…

Dioznie​ru​cho​miał.Niespusz​cza​jączniejwzro​ku,od​sta​wiłpu​stąszklan​kęnasto​-

lik.Je​ślicho​dzionie​go,światpo​zba​wio​nyRo​ber​taBi​sho​panicniestra​ciłzeswej
atrak​cyj​no​ści. A już na pew​no był uczciw​szy. Nie miał po​ję​cia, czy jego żona się
z tym zga​dza. Po​grzeb znio​sła za​dzi​wia​ją​co do​brze, a po​tem ży​cie to​czy​ło się jak
zwy​kle.

–Wy​ja​śnij.
– Nie wi​dzę po​wo​du, dla któ​re​go mia​ła​bym dłu​żej z tobą być – po​wie​dzia​ła

wprost,sta​ra​jącsięmó​wićspo​koj​nymgło​sem.

–Taksięskła​da,żeby​ciezemnąozna​czadlacie​biepro​wa​dze​nieży​cia,oja​kim

ma​rzywięk​szośćko​biet.

–Wta​kimra​ziepo​zwólmiodejśćiweźso​biejed​nąznich–od​par​ła,czu​jąc,jak

pło​nąjejpo​licz​ki.–Napew​nobę​dzieciztymle​piej.Niezda​jeszso​bieztegospra​-
wy,alejanieje​stemwtymmał​żeń​stwieszczę​śli​wa,Dio.Albo–zni​ży​łagłos–wiesz
otym,tyl​konicciętonieob​cho​dzi.–Za​ło​ży​łanogęnanogę,alenieśmia​łaspoj​rzeć
muwoczy.

Diowciążmiałnadniąwła​dzę,wciążpo​tra​fiłspra​wić,żepodwpły​wemjegospoj​-

rze​niaser​ceza​czy​na​łojejbićjakosza​la​łe,ażo​łą​dekkur​czyłsię.Tobyłoidio​tycz​ne,
re​ago​wać tak na męż​czy​znę, któ​ry po​ślu​bił ją z wy​ra​cho​wa​nia. Któ​ry uda​wał, że
jestniąza​in​te​re​so​wa​ny,aonaule​głajegocza​ro​wi.Pra​gnę​łago.Ma​rzy​łaonimpod​-
czasdłu​gichbez​sen​nychnocyifan​ta​zjo​wa​łaonimzadnia.Jed​nakdocza​su,ażdo​-
wie​dzia​łasiępraw​dy.

–Usi​łu​jeszmipo​wie​dzieć,żechceszroz​wo​du?
–Dzi​wiszsię?–od​po​wie​dzia​łapy​ta​niem.–Tojestfar​sa,aniemał​żeń​stwo,Dio.

Zu​peł​nie nie ro​zu​miem, dla​cze​go się ze mną oże​ni​łeś. – Oczy​wi​ście nie była to
praw​da.Ro​bertBi​shopzra​do​ściąjejtouzmy​sło​wił.Diochciałnietyl​kojegofir​my.
Pra​gnąłteżawan​suspo​łecz​ne​go,choćniemia​łapo​ję​cia,dla​cze​gomia​łotodlanie​go
zna​cze​nie.

Ni​g​dyznimotymnieroz​ma​wia​ła.Byłotodlaniejupo​ka​rza​ją​ce.Sta​no​wi​łacoś

wro​dza​jupre​mii,po​nie​ważświet​niesiępre​zen​to​wa​łaimia​łaod​po​wied​niak​cent.

–Mo​głeśwy​ku​pićfir​męmo​je​goojca,nieże​niącsięzemną–cią​gnę​ła,tymra​zem

pa​trzącmuwoczy.–Wiem,żeoj​ciecuwa​żałna​szemał​żeń​stwozacośwro​dza​ju
gwa​ran​cji,żeniewy​lą​du​jewwię​zie​niu,alemo​głeśprze​cieżwy​bie​raćspo​śródse​-
tekko​biet,któ​reza​pew​nechęt​nieza​ję​ły​bymojemiej​sce.

–Ajakbyśsięczu​ła,gdy​bytwójuko​cha​nytatazna​lazłsięwwię​zie​niu?
–Niktniechciał​byzo​ba​czyćko​gośbli​skie​gowwię​zie​niu.
Dioniewie​dział,cootymwszyst​kimmy​śleć.Czyonana​praw​dęsą​dzi​ła,żemoże

znimtakpo​gry​wać?Zo​staćjegożonątyl​kopoto,abywnocpo​ślub​nąwy​sta​wićgo
dowia​tru?Ate​razporazdru​gigood​trą​cać?

Wstał,żebydo​laćso​biewhi​sky.
–Po​wiedzmicoś,Lucy.Cotakna​praw​dęmy​śla​łaśo,jak​bytona​zwać…kre​atyw​-

no​ściswo​je​goojcawko​rzy​sta​niuzfir​mo​we​gofun​du​szueme​ry​tal​ne​go?

–Ni​g​dyznimnatente​matnieroz​ma​wia​łam.
Tobyłapraw​da.Nie​wie​lewie​dzia​łanate​mattego,czymzaj​mo​wałsięoj​ciec.Do​-

pie​rogdyusły​sza​łaroz​mo​węDiozjejoj​cem,za​czę​łasiętymte​ma​temżywoin​te​re​-
so​wać.

Ro​bertBi​shopza​wszechciałmiećsyna,alelosob​da​rzyłgocór​ką.Byłszo​wi​ni​stą

iwjegoprze​ko​na​niuko​bie​taniedo​rów​ny​wa​łamęż​czyź​niepodżad​nymwzglę​dem,
ajużnapew​noniewpra​cy.Jegode​li​kat​naiete​rycz​nażonazmar​ławwie​kuza​le​d​-
wie trzy​dzie​stu ośmiu lat i nie mia​ła z nim ła​twe​go ży​cia. Za​wsze w cie​niu męża,
mu​sia​łazno​sićjegoeks​ce​sy,licz​nezdra​dyifakt,żenad​uży​wałal​ko​ho​lu.Wy​szy​dza​-
naipo​ni​ża​naprzezmężazno​si​łatopo​kor​nie,po​nie​ważroz​wódniewcho​dziłwgrę.
Zmar​łanaraka,nieza​znaw​szywży​ciuszczę​ścia.

Lucy przez całe ży​cie uni​ka​ła ojca. W wie​ku trzy​na​stu lat zo​sta​ła wy​sła​na do

szko​łyzin​ter​na​tem,więcpra​wiegoniewi​dy​wa​ła.Nie​na​wi​dzi​łagozato,cozro​bił
mat​ce.

Nie zmie​nia​ło to fak​tu, że nie chcia​ła, aby tra​fił do wię​zie​nia. Wie​dzia​ła, że jej

mat​kateżbytegoniechcia​ła.Ostat​niąrze​czą,któ​rejbypra​gnę​ła,byłyplot​ki,ja​kie
nie​chyb​nieza​czę​li​byroz​prze​strze​niaćzna​jo​miAga​thyBi​shop.Niedość,żeprzed​-
wcze​śniezmar​łanaraka,tożyłaubokuoszu​sta.

Dio,pa​trzącnażonę,za​sta​na​wiałsięcza​sem,cosiędzie​jewtejpięk​nejgło​wie.

Wprze​ci​wień​stwiedoin​nychko​bietLucyni​g​dyniedzie​li​łasięznimswo​imimy​śla​-
mii,mó​wiącszcze​rze,dzia​ła​łomutonaner​wy.

–Wta​kimra​ziepo​zwól,żecięoświe​cę.Twójoj​cieccałelatapod​kra​dałpie​nią​dze

ztegofun​du​szu.Do​my​ślamsię,żemiałpro​blemzal​ko​ho​lem,tak?

Lucyski​nę​łagło​wą.Nie​czę​stoprze​by​wa​łazoj​cem,alewia​do​mośćotym,żepro​-

wa​dzącpopi​ja​ne​mu,roz​biłsa​mo​chód,dałajejdomy​śle​nia.

–Twójoj​ciecbyłal​ko​ho​li​kiem–cią​gnąłDio.–Naj​gor​szejed​nakbyłoto,żeokra​-

dałin​nychlu​dziido​pro​wa​dziłfir​męnaskrajban​kruc​twa.Gdy​bymsięniepo​ja​wiłna
ho​ry​zon​cie,jużbywasniebyło.

–Dla​cze​gotozro​bi​łeś?–spy​ta​łazcie​ka​wo​ścią.Za​sta​na​wia​łasię,dla​cze​goczło​-

wiekzjegopo​zy​cjąima​jąt​kiemza​dałso​bietrud,żebyzre​or​ga​ni​zo​waćtakąmałą
fir​mę.

Tobyładłu​gaiskom​pli​ko​wa​nahi​sto​ria.Nieza​mie​rzałjejopo​wia​dać.
– Ta fir​ma ma po​ten​cjał – oznaj​mił, uśmie​cha​jąc się cza​ru​ją​co. – Utrzy​my​wa​ła

kon​tak​ty z prze​róż​ny​mi in​sty​tu​cja​mi i ludź​mi na ca​łym świe​cie. Te​raz przy​no​si mi
znacz​nie więk​sze zy​ski, niż się spo​dzie​wa​łem. A poza tym… ile upa​da​ją​cych firm
jest do na​by​cia z ta​kim bo​nu​sem, jak ty? Czy za​glą​da​łaś ostat​nio do lu​stra, moja
dro​ga żono? Jaki męż​czy​zna był​by w sta​nie się to​bie oprzeć? Twój oj​ciec był
uszczę​śli​wio​ny,żedzię​kitejtrans​ak​cjiupie​czedwiepie​cze​nieprzyjed​nymogniu…

Zo​ba​czył, jak się za​ru​mie​ni​ła, a jej oczy po​dej​rza​nie zwil​got​nia​ły. Przez chwi​lę

pra​wiepo​ża​ło​wałswo​ichsłów.Pra​wie.

–Tyletyl​ko,żetakna​praw​dętowca​lecięniemam,praw​da?Ku​si​łaśmnie,uśmie​-

cha​łaśsięnie​śmia​ło,spra​wia​jąc,żekie​dywra​ca​łemdodomu,zakaż​dymra​zemmu​-
sia​łem brać zim​ny prysz​nic, żeby się uspo​ko​ić… A po​tem w noc po​ślub​ną tak po
pro​stuoznaj​mi​łaśmi,żenieza​mie​rzaszwy​peł​nićswo​jejczę​ściumo​wy.Wy​sta​wi​łaś
mniedowia​tru.

–Nieotomicho​dzi​ło…–za​czę​ła,aleprze​rwa​ła,zda​jącso​biespra​wę,jaktomu​-

sia​łowy​glą​daćzjegopunk​tuwi​dze​nia.

–Dla​cze​goja​kośniebar​dzomogęciuwie​rzyć?–spy​tał,kon​sta​tu​jączezdzi​wie​-

niem,żejegoszklan​kajestpu​sta.–Uknu​li​ścietenplanra​zemzoj​cem,żebyschwy​-
taćmniewpu​łap​kę.

–Tonie​praw​da!
–Te​raz,kie​dyosią​gnę​łaśswójcel,chceszroz​wo​du.Niemaszjużnadsobąojca

ichceszuwol​nićsięodemnie.–Prze​chy​liłgło​wę,przy​glą​da​jącjejsięzza​in​te​re​so​-
wa​niem. Po raz pierw​szy za​czął się za​sta​na​wiać, co Lucy po​ra​bia​ła pod​czas jego
nie​obec​no​ści.

Mógł ją ka​zać śle​dzić, ale nie chciał tego ro​bić. Po pro​stu nie wy​obra​żał so​bie,

abytakró​lo​walodubyławsta​niero​bićzajegople​ca​micośnie​sto​sow​ne​go.Choć
nieza​wszebyłatakazim​na.Do​sko​na​lepa​mię​tał,jaksięza​cho​wy​wa​ła,za​nimwy​po​-
wie​dzia​łasa​kra​men​tal​ne„tak”.Awięcczyrze​czy​wi​ściemia​łacośdoukry​cia?

Czyza​żą​da​łategoroz​wo​duzja​kie​gośkon​kret​ne​gopo​wo​du?Czyż​bywi​dy​wa​łasię

zkimśzajegople​ca​mi?Samamyślotymwy​pro​wa​dzi​łagozrów​no​wa​gi.

– Chcę roz​wo​du, po​nie​waż obo​je za​słu​gu​je​my na coś lep​sze​go, niż mamy w tym

związ​ku.

–Jakmiło,żeuży​łaślicz​bymno​giej.Niewie​dzia​łem,żemaszwso​bietakąwraż​li​-

wość.

Niemiałza​mia​rupy​taćjąoto,czysięzkimśspo​ty​ka.Wta​kichsy​tu​acjachele​-

mentza​sko​cze​niajestnaj​sku​tecz​niej​szy.

–Ipocotensar​kazm,Dio?
–Uwa​żasz,żetojaje​stemsar​ka​stycz​ny?Po​wiemci,cootymmy​ślę.–Zro​biłpau​-

zę,jak​bysięna​my​ślał,copo​wie​dzieć.–Zda​jeszso​biespra​wę,żeporoz​wo​dzienie
do​sta​nieszzu​peł​nienic?

–Oczymtymó​wisz?
–Niepa​mię​tasz,żeprzedślu​bempod​pi​sa​łaśin​ter​cy​zę?Niewiemna​wet,czyza​-

da​łaśso​bietrud,żebyjąprze​czy​tać.By​łaśtakna​pa​lo​nanatomał​żeń​stwo,żepod​-
pi​sa​ła​byśwszyst​ko,żebytyl​kodonie​godo​szło.

Lucyprzy​po​mnia​łaso​bie,żerze​czy​wi​ściemu​sia​łapod​pi​saćja​kiśwy​jąt​ko​wodłu​gi

i nud​ny do​ku​ment. Uzna​ła, że nie bę​dzie wy​po​mi​nać mu tego, że za​rzu​ca jej, że
byławzmo​wiezoj​cem,byoca​lićro​dzin​nąfir​mę.Niechcia​łasięznimkłó​cić,po​nie​-
ważzgórybyłaska​za​nanaprze​gra​ną.Niezna​łain​te​li​gent​niej​sze​goczło​wie​kaod
nie​go.

Odej​dzieodnie​goini​g​dywię​cejsięniezo​ba​czą.Namyślotymod​czu​ławśrod​ku

nie​mi​łyskurcz,aleszyb​koode​gna​łaodsie​bietouczu​cie.

–Uzna​łem,żewmoimdo​brzepo​ję​tymin​te​re​siejestza​dba​nieomojefi​nan​se.Je​-

stemwła​ści​cie​lemwa​szejfir​my.Wza​mianzatozo​bo​wią​za​łemsięwy​pro​wa​dzićją
zdłu​gówioca​lićtwo​je​goojcaprzedpój​ściemdowię​zie​nia.Niewiem,czymaszpo​-
ję​cie, ile pie​nię​dzy wy​pro​wa​dził z fun​du​szu eme​ry​tal​ne​go i ile mu​sia​łem wpom​po​-
waćwtęfir​mę,byjejpra​cow​ni​cyniezo​sta​linako​niecży​ciabezśrod​kówdoży​cia.
Dośćpo​wie​dzieć,żebyłytosumysze​ścio​cy​fro​we.–Wes​tchnąłprze​sad​nieispoj​rzał
naniąspodgę​stychbrwi.Za​wszesięza​sta​na​wiał,jaktomoż​li​we,byoso​baotak
nie​win​nymwy​glą​dziebyłajed​no​cze​śnietakprze​bie​gła.Ni​g​dynieprze​sta​niegoto

za​dzi​wiać.

Lucyzwie​si​łagło​wę.Wsty​dzi​łasięzaojca.Spoj​rza​łanaswo​jedo​sko​na​lezro​bio​-

nepa​znok​cieipo​my​śla​ła,jak​bytobyłowspa​nia​le,gdy​byni​g​dywię​cejniemu​sia​ła
ichma​lo​wać.

Uśmiech​nę​łasiędosie​bieiDiozmarsz​czyłbrwi.Cotujestśmiesz​ne​go?–za​sta​-

no​wiłsię.Ijakijestjejse​kret?Botenuśmiechświad​czyłotym,żenie​wąt​pli​wieja​-
kiśmia​ła.

–Do​pó​kije​steśmojążoną,maszwszyst​ko,cze​goza​pra​gniesz.Mo​żeszwy​da​wać

nie​ogra​ni​czo​neilo​ścipie​nię​dzy.

–Oczy​wi​ściemu​siszza​ak​cep​to​waćmojeza​ku​py.
–Czykie​dy​kol​wiekro​bi​łemciztegoty​tu​łuja​kieśwy​rzu​ty?
–Nie,aleteżnieku​pu​jęni​cze​gonad​zwy​czaj​ne​go.Ubra​nia,bi​żu​te​rię,ja​kieśdo​-

dat​ki.Itotyl​kodla​te​go,żepo​trze​bu​jętychre​kwi​zy​tów,by…ode​graćrolę,jakąmi
przy​dzie​li​łeś.

–Twójwy​bór.–Wzru​szyłra​mio​na​mi.–Je​śliomniecho​dzi,mo​żeszku​po​waćso​bie

sa​mo​cho​dyalbodzie​łasztu​ki.

Przezchwi​lęza​sta​na​wiałsię,czyniedaćjejroz​wo​du,alejed​nakzmie​niłzda​nie.

Czyż​bybyłażtakchci​wy,żechciałza​trzy​maćprzyso​bieko​bie​tęwbrewjejwoli?
Pra​gnąłze​msty.Możete​razprzy​bie​rzeonainnykształt,niżpo​cząt​ko​woza​kła​dał,
alejed​nak.Miałjużjejfir​mę,dla​cze​gowięcza​le​ża​łomunaniejsa​mej?

Lucyniebyłazwy​kłąko​bie​tą.Byłajegożoną.Żoną,któ​raobie​cy​wa​łamuznacz​-

niewię​cej,niżdała.Ategoża​denmęż​czy​znaniemógłpu​ścićpła​zem.

–Je​śliodemnieodej​dziesz,niedo​sta​niesznic.Zo​sta​więcięwprzy​sło​wio​wejjed​-

nejko​szu​li.

Pie​nią​dze nie mia​ły dla Lucy zna​cze​nia, ale praw​da była taka, że za​wsze żyła

wdo​stat​ku.Niezna​łain​ne​goży​cia.Ni​g​dyniepra​co​wa​ła,niezro​bi​łana​wetkur​su
dlana​uczy​cie​li,jakkie​dyśza​mie​rza​ła.Odrazupostu​diachwy​szłazamążizo​sta​ła
klo​nemsa​mejsie​bie.

–Ja​kośtoprze​ży​ję.
Diouniósłpy​ta​ją​cobrwi.
–Tak?Na​wetniemaszpo​ję​ciaotym,jakza​cząćszu​kaćpra​cy.
–Askądtytomo​żeszwie​dzieć?
–Popro​stuwiem.Do​ra​sta​łaśwluk​su​sie,awmo​men​ciekie​dywięk​szośćdziew​-

czątzde​rzasięzwiel​kimzłymświa​tem,tywy​szłaśzamniezamążida​lejży​łaśoto​-
czo​nabo​gac​twem.Je​steśab​so​lut​nienie​przy​go​to​wa​nadoży​ciawre​al​nymświe​cie.

Lucywie​dzia​ła,żeDiobezwa​ha​niapu​ścił​byjąwświatbezpen​saprzydu​szy.Ni​-

g​dyoniąniedbałiza​le​ża​łomutyl​konafir​mieojca.Onabyłaje​dy​niena​rzę​dziem
po​trzeb​nymdoosią​gnię​ciaza​mie​rzo​ne​gocelu.

Miałra​cję.Niebyłaprzy​go​to​wa​nadoży​ciawre​al​nymświe​cie.Niewia​do​mo,ile

cza​subymi​nę​ło,za​nimsta​nę​ła​bynawła​snychno​gach.Jakbyprzeztenczasprze​-
ży​ła?

–Je​ślina​praw​dęchceszcośzmie​nić,Lucy,maszdwawyj​ścia:albood​cho​dziszode

mniezni​czym,albo…

Lucyspoj​rza​łananie​gowy​cze​ku​ją​co.
–Albo…?

ROZDZIAŁDRUGI

Diouśmiech​nąłsięle​ni​wieiroz​parłwfo​te​lu.
Do​sko​na​le wie​dział, że prę​dzej czy póź​niej mu​szą wyjść z im​pa​su, w ja​kim się

zna​leź​li.Sy​tu​acjamusizo​staćroz​wią​za​na.Na​wy​kłydodo​mi​na​cji,tymra​zemitak
wy​jąt​ko​wodłu​gocze​kałbier​nienaroz​wójwy​pad​ków.

Dla​cze​go?
Czyż​bysą​dził,żeLucyskru​sze​je?Nicnatoniewska​zy​wa​ło.Wy​pra​co​wa​liso​bie

pe​wienukład,któ​rywprak​ty​ceja​kośfunk​cjo​no​wał.Oczy​wi​ścieniebyłownimsek​-
su, tyl​ko wza​jem​ne wy​peł​nia​nie wo​bec sie​bie po​win​no​ści. Lucy sta​no​wi​ła ro​dzaj
swo​iste​gobu​fo​rudlapeł​ne​goener​gii,czę​stowręczagre​syw​ne​goDio.Na​wy​kłydo
co​dzien​nejwal​kiobyt,pod​cho​dziłdoży​ciaza​da​nio​wo,trak​tu​jącwszyst​kieprze​ciw​-
no​ścijakwy​zwa​nia,któ​rymtrze​basta​wićczo​ło.

Byłwo​jow​ni​kiemimiałświa​do​mośćtego,żewy​star​czychoćnachwi​lęspo​cząćna

lau​rach,abyinnicięwy​prze​dzi​li.Lu​dziebalisięgo,sza​no​wa​li,alera​czejnieda​rzy​li
sym​pa​tią.Lucyna​to​miastbyłauoso​bie​niemła​god​no​ści,tak​tu,de​li​kat​no​ściiele​gan​-
cji.

Do​sko​na​lesięuzu​peł​nia​li.
Może dla​te​go wła​śnie Dio nie chciał osta​tecz​nych roz​wią​zań mię​dzy nimi. Wie​-

dział,ilejejza​wdzię​czawpro​wa​dze​niuin​te​re​sów,iniechciałtegostra​cić.

Amożepopro​stucho​dzi​łoozra​nio​nąmę​skądumę?Zu​peł​nieniespo​dzie​wałsię

tego,żeLucymożeza​żą​daćroz​wo​du.

Zro​biłso​bieko​lej​ne​godrin​kaiusiadłwfo​te​lu.
– Kie​dy się po​bra​li​śmy – za​czął nie​spiesz​nie – nie mia​łem po​ję​cia, że moja żona

bę​dzie spać w od​dziel​nym skrzy​dle domu. Za​pew​ne się do​my​ślasz, że więk​szość
męż​czyznnieuzna​ła​bytegozaide​ałmał​żeń​skie​goży​cia.

–Niemia​łampo​ję​cia,żewogó​lemaszja​kieśwy​obra​że​nieide​al​ne​gopo​ży​cia,Dio.

Ja​kośniewy​da​jeszmisięty​pemmęż​czy​zny,któ​rychciał​bywra​caćpodniupra​cydo
żony,dwój​kidzie​ci,psaidomuzogro​dem.

–Adla​cze​gotaksą​dzisz?
Lucywzru​szy​łara​mio​na​mi.
–Takmisiępopro​stuwy​da​je.
Tojed​nakniepo​wstrzy​ma​łojejprzedza​ko​cha​niemsięwnim.Uwiódłjąjegogłę​-

bo​kigłos,spoj​rze​nieprze​past​nychoczuiznie​wa​la​ją​cyuśmiech.

– Może nie je​stem naj​więk​szym fa​nem mał​żeń​stwa, ale to nie ozna​cza, że nie

chcęsy​piaćzeswo​jążoną.

–Wta​kimra​ziewy​glą​danato,żeobo​jeje​ste​śmyroz​cza​ro​wa​nitymmał​żeń​stwem

–po​wie​dzia​łachłod​no.

Diomach​nąłręką.
– Ana​li​zo​wa​nie tego w tej chwi​li nie ma sen​su. To bez​ce​lo​we. Chcia​łem omó​wić

ztobąpew​neopcje…–Na​piłsięispoj​rzałnaniązna​my​słem.–Chceszroz​wo​du?

Pro​szębar​dzo.Niemogęciępo​wstrzy​maćprzedzło​że​niempo​zwu.Pa​mię​tajtyl​ko
otym,żezo​sta​nieszbezgro​szaprzydu​szy.Jakdo​tądni​g​dyniemu​sia​łaśsięmar​-
twićopie​nią​dze.

–Pie​nią​dzesąważ​ne,alesąteżinnerze​czy,któ​resięli​czą.
–Wieszco?Zmo​je​godo​świad​cze​niawy​ni​ka,żelu​dzie,któ​rzytakmó​wią,za​zwy​-

czajnieskar​żąsięnaichbrak.Na​to​miastci,któ​rzyniemająpie​nię​dzy,zwy​klepre​-
zen​tu​jąbar​dziejprag​ma​tycz​nesta​no​wi​skowtejkwe​stii.

Dio wy​rósł z bie​dy. Do​sko​na​le wie​dział, jaką wol​ność daje po​sia​da​nie pie​nię​dzy.

Wol​nośćinie​za​leż​ność.

– Chcę tyl​ko po​wie​dzieć, że po​sia​da​nie pie​nię​dzy nie za​wsze jest gwa​ran​tem

szczę​śli​we​goży​cia.–Po​my​śla​łaoswo​imdzie​ciń​stwie.Naze​wnątrzspra​wia​liwra​-
że​nieszczę​śli​wejro​dzi​ny,pod​czasgdywrze​czy​wi​sto​ścibyłozu​peł​nieina​czej.

–Alebrakpie​nię​dzyteżniejestdo​bry.Po​wo​du​jefru​stra​cję,acza​semna​wetroz​-

pacz. Wy​obraź so​bie, że mu​sisz na​gle za​miesz​kać w jed​no​po​ko​jo​wym miesz​ka​niu
owy​mia​rachpu​deł​kaodza​pa​łek,wktó​rymbę​dzieszsięobi​jaćościa​ny.

Lucywes​tchnę​łazprze​sad​nymznie​cier​pli​wie​niem.
–Czyabyodro​bi​nęniedra​ma​ty​zu​jesz,Dio?
–Lon​dyntodro​giemia​sto.Oczy​wi​ściemia​ła​byśdodys​po​zy​cjipew​nąsumępie​nię​-

dzy,alenapew​nonietyle,cote​raz.

–Wta​kimra​ziewy​pro​wa​dzi​ła​bymsięzLon​dy​nu.
–Nawieś?Miesz​kaszwmie​ściecałeży​cie.Je​steśprzy​zwy​cza​jo​nadoope​ry,te​-

atru,wy​staw…Aleniemartwsię.Wciążmo​żeszsiętymcie​szyć.Chceszroz​wo​du?
Do​sta​niesz go. Ale pod jed​nym wa​run​kiem. Naj​pierw mu​sisz mi dać to, cze​go się
spo​dzie​wa​łem,bio​rąccięzażonę.

Mi​nę​łokil​kase​kund,za​nimzro​zu​mia​ła,ocomucho​dzi.
–Oczymtymó​wisz?
Diouniósłbrwiiuśmiech​nąłsię.
–Niemówmi,żema​gi​sterma​te​ma​ty​kiniepo​tra​fido​daćdwadodwóch.Chcęna​-

sze​gomio​do​we​gomie​sią​ca,Lucy.

–Ja…Niero​zu​miem,ococicho​dzi.–Lucyniebyławsta​nieode​rwaćwzro​kuod

jegotwa​rzy.

–Oczy​wi​ście,żero​zu​miesz.Chceszmniezo​sta​wić?Pro​szębar​dzo.Alenaj​pierw

mu​si​myza​ła​twićspra​wymię​dzynamitak,jakna​le​ży.

–Aletojestzwy​kłyszan​taż!–Lucyze​rwa​łasięnarów​nenogiiza​czę​łacho​dzić

popo​ko​ju.Byławy​pro​wa​dzo​nazrów​no​wa​gi.Tylerazyma​rzy​łaotejnocy,ate​raz
jąwła​śnieza​ofe​ro​wał.

–Tomojeostat​niesło​wo.Je​ślizgo​dziszsięzemnąspać,damciroz​wódiza​opa​-

trzęfi​nan​so​wotak,żedokoń​caży​ciani​cze​gocinieza​brak​nie.

–Dla​cze​gomiał​byśchciećzemnąspać?Prze​cieżna​wetcisięniepo​do​bam!
–Po​dejdźtro​chębli​żej,toudo​wod​nięci,jakbar​dzosięmy​lisz.
Niespo​sóbbyłoniedo​strzec,żejegooczypo​ciem​nia​ły.MimowoliLucyod​czu​ła

po​żą​da​nie.

Jużrazpo​peł​ni​łatenbłądiuwie​rzy​ła,żegopo​cią​ga.Po​temprze​ko​na​łasię,żeto

kłam​stwo.Ku​siłją,po​nie​ważsta​no​wi​łauży​tecz​nydo​da​tekdojegoży​cia.

Nie ma mowy, żeby się zgo​dzi​ła na jego pro​po​zy​cję. Wi​dzia​ła, jak roz​pa​dło się

mał​żeń​stwo ro​dzi​ców. Przy​rze​kła so​bie, że odda się je​dy​nie ta​kie​mu męż​czyź​nie,
któ​ryna​praw​dębę​dziejąko​chał.Mał​żeń​stwojejro​dzi​cówzo​sta​łoza​war​tetyl​kopo
to,abypo​łą​czyćdwiebo​ga​tero​dzi​ny.Ipro​szę,do​kądichtoza​pro​wa​dzi​ło.Wchwi​li,
wktó​rejdo​wie​dzia​łasię,żejejmał​żeń​stwozDiojesttyl​koin​te​re​sem,po​sta​no​wi​ła
po​zo​stać wier​ną swo​im za​sa​dom i oca​lić przy​naj​mniej to, co mo​gła, czy​li swo​ją
cześć.

Zprze​ra​że​niempa​trzy​ła,jakDiowsta​jezfo​te​laiwol​noidziewjejkie​run​ku.
–Tokwe​stiakil​kuty​go​dni–mruk​nął,do​ty​ka​jąclek​kojejpo​licz​kakciu​kiem.
Byłaje​dy​nąko​bie​tąnaświe​cie,któ​rejniepo​tra​fiłroz​gryźć.
Cza​sa​miza​sta​na​wiałsię,jaktomoż​li​we,żebyLucybyłatakod​por​nanajegomę​-

skiurok,alepo​sta​no​wiłtegoniezgłę​biać.Miałswo​jądumęipew​nychrze​czyni​g​dy
byniezro​bił.

Te​razjed​naksy​tu​acjasięzmie​ni​ła.Wie​dział,żejakLucyte​razodej​dzie,aonni​g​-

dyjejniedo​tknie,dokoń​caży​ciabę​dzietegoża​ło​wał.

–Ty​go​dni?
–Taksą​dzę.
Miałna​dzie​ję,żepotymcza​siena​sy​cisięniąibę​dziemógłpo​zwo​lićjejodejść.
Przy​su​nąłsiędoniejtakbli​sko,żebygopo​czu​ła.OczyLucybyłysze​ro​kootwar​te,

austaroz​chy​lo​ne.

Za​pro​sze​nie.Nieza​mie​rza​łagood​rzu​cić.Takaoka​zjamo​głasięjużni​g​dyniepo​-

wtó​rzyć.

Lucywie​dzia​ła,żechcejąpo​ca​ło​wać.Po​ło​ży​ładłońnajegopier​si,jak​bymia​łaza​-

miargoode​pchnąć,aleniezro​bi​łatego.Kie​dyjegoustaod​na​la​złyjej,chwy​ci​łago
za poły ko​szu​li i z głę​bo​kim wes​tchnie​niem od​wza​jem​ni​ła po​ca​łu​nek. Mi​mo​wol​nie
przy​lgnę​ładonie​goca​łymcia​łem,da​jąctymsa​mymwy​raztemu,jakbar​dzogopra​-
gnie.Niemniejniżonjej.

Po​czu​łarękęDiowsu​wa​ją​cąsiępodje​dwab​nytopipochwi​linaosło​nię​tejje​dy​nie

cien​kąko​ron​kąsta​ni​kapier​si.Mia​łaocho​tęze​rwaćznie​goko​szu​lę,żebymócpie​-
ścićsze​ro​ką,umię​śnio​nąpierś.

Na​gleDiood​su​nąłsięgwał​tow​nie.Mi​nę​łokil​kase​kund,za​nimzro​zu​mia​ła,cosię

dzie​je.Jegoza​cho​wa​niepo​dzia​ła​łonaniąjakku​bełzim​nejwody.

–Cotywy​pra​wiasz?
Diouśmiech​nąłsię.
– Chcę ci tyl​ko udo​wod​nić, że przez te kil​ka ty​go​dni mo​gli​by​śmy cał​kiem nie​źle

sięba​wić…

Niespo​sóbbyłonieza​uwa​żyćru​mień​canajejpo​licz​kach.Lucyskrzy​żo​wa​łaręce

napier​si,aleitakbyłowi​dać,jakżywoza​re​ago​wa​łanajegobli​skość.

–Niemamza​mia​ruspaćztobądlatwo​ichpie​nię​dzy!
Dioza​ci​snąłusta.
– Dla​cze​go nie? W koń​cu wy​szłaś za mnie wła​śnie dla pie​nię​dzy. Śpiąc ze mną,

przy​naj​mniejbę​dzieszdo​brzesięba​wić.

–Wca​leniewy​szłamzacie​biedlapie​nię​dzy!
–Niemamza​mia​rute​razotymdys​ku​to​wać.Po​wie​dzia​łemci,ja​kiesąmojewa​-

run​ki.Wy​bórna​le​żydocie​bie.–Od​wró​ciłsięnapię​cieiru​szyłdodrzwi.

–Dio!

Za​trzy​małsię,poczymwol​noob​ró​ciłsięwjejstro​nę.
–Dla​cze​go?
–Dla​cze​goco?
–Dla​cze​gotomazna​cze​nie,czysięzemnąprze​śpisz,czynie?Prze​cieżmo​żesz

miećkaż​dąko​bie​tę,jakąze​chcesz.Dla​cze​gowięctakbar​dzoza​le​życiwła​śniena
mnie?

Nie od​po​wie​dział na​tych​miast. Do​sko​na​le wie​dział, o co jej cho​dzi. Uwa​ża​ła, że

całyczasspo​ty​kasięzin​ny​miko​bie​ta​mi,aonniewi​działpo​wo​du,żebywy​pro​wa​-
dzaćjązbłę​du.

Praw​dabyłataka,żeod​kądzo​stałjejmę​żem,nietyl​koniesy​piałzin​ny​miko​bie​-

ta​mi,alewogó​leniemiałnatoocho​ty.Jakkaż​daludz​kaisto​tapra​gnąłtego,cobyło
pozajegoza​się​giem.Swo​jejżony.Byłod​por​nynawdzię​kiin​nychko​biet,któ​rezda​-
wa​łysięnieza​uwa​żać,żemanarękuob​rącz​kę.

–Popro​stuniemogętegozro​bić–szep​nę​ła.–Odej​dęija​kośso​biepo​ra​dzę.
–Nibyjak?
–Mamkil​kapo​my​słów…
OczyDiopo​ciem​nia​ły.Znówsięza​cząłza​sta​na​wiać,cosiędzie​jezajegople​ca​mi.

Czymy​szygra​so​wa​ły,kie​dykotaniebyłowdomu?

–Akon​kret​nie?
– Och, nic spe​cjal​ne​go. Po​my​śla​łam, że le​piej by było dla nas oboj​ga, gdy​by​śmy

za​koń​czy​litomał​żeń​stwo.Mo​gła​bympo​ży​czyćodcie​bietro​chępie​nię​dzy…

– Lucy, żeby za​cząć ży​cie na wła​sny ra​chu​nek w Lon​dy​nie, po​trze​bo​wa​ła​byś

znacz​niewię​cejniżtro​chę.

–Cosiętakbo​isz?Prze​cieżbymcijezwró​ci​ła.
– Mu​sia​ła​byś pod​jąć pra​cę w ja​kiejś kor​po​ra​cji albo mieć bo​ga​te​go spon​so​ra,

żebyspła​cićza​cią​gnię​tąpo​życz​kę.

–Jakbytowy​glą​da​ło,gdy​bytwo​jażonaza​ję​łasięże​bra​niem?
–Iktotujestme​lo​dra​ma​tycz​ny?
Kie​dyjąpo​znał,byłanie​śmia​łaiła​twosięru​mie​ni​ła.Czułjed​nak,żetanie​śmia​-

łość skry​wa dużą in​te​li​gen​cję i po​czu​cie hu​mo​ru. Przez pół​to​ra roku ży​cia z nim
iod​gry​wa​niaroliper​fek​cyj​nejpanidomuLucyna​bra​łapew​no​ścisie​bieiniebyłajuż
tąnie​śmia​łądziew​czy​ną,cokie​dyś.

Wie​dział,żenieonie​śmie​lajejteżtakjaknapo​cząt​ku.Zresz​tą,jakmógł​by,sko​ro

wca​lenieza​le​ża​łojejnatym,żebyspra​wićmuprzy​jem​ność?

– Oczy​wi​ście, nie zo​sta​wił​bym cię cał​ko​wi​cie bez środ​ków do ży​cia, ale z całą

pew​no​ścią nie mo​gła​byś pro​wa​dzić ży​cia, do ja​kie​go przy​wy​kłaś. No, chy​ba że
maszja​kie​gośbo​ga​te​gospon​so​ra,októ​rymniewiem.

Za​da​nietegopy​ta​niabyłoozna​kąsła​bo​ści,aleDioniemógłsiępo​wstrzy​mać.
Lucywzru​szy​łara​mio​na​mi.
– Nie in​te​re​su​ją mnie bo​ga​ci męż​czyź​ni. Wyj​ście za cie​bie za mąż je​dy​nie po​-

twier​dzi​łomojezda​nienaichte​mat.

–Jaktomoż​li​we?
– Sam po​wie​dzia​łeś, że nie ma cze​goś ta​kie​go jak dar​mo​wy lunch. Znam two​je

zda​nienatente​mat.

–Nieprzy​po​mi​namso​bieni​cze​gopo​dob​ne​go.

– W każ​dym ra​zie za​brzmia​ło to ja​koś tak. Wiem też, że two​im zda​niem nie je​-

stemwsta​niesięsamautrzy​mać,ale…

–Alepo​sta​no​wi​łaśmiudo​wod​nić,jakbar​dzosięmylę.–Spoj​rzałnajejusta.Było

wjejwy​glą​dziecoś,cosil​nienanie​good​dzia​ły​wa​ło.Niebyławy​zy​wa​ją​cosek​sow​-
na, po​dob​nie jak nie była wiel​ką pięk​no​ścią. Mimo to jego wzrok nie​ustan​nie wę​-
dro​wałkujejtwa​rzy.

Tocośtakbar​dzogoocza​ro​wa​ło,żeztru​demra​dziłso​biezza​pa​no​wa​niemnad

uczu​ciemnie​po​ko​juipod​nie​ce​nia,ja​kiewnimwzbu​dza​ła.Byłajakswę​dzą​carana,
któ​rej nie mógł po​dra​pać. Do​sko​na​le wie​dział, że ni​g​dy nie do​pu​ści do tego, aby
zna​la​złasięnauli​cybezja​kich​kol​wiekśrod​kówdoży​cia.Nieza​mie​rzałjed​nakpo​-
zwo​lić jej odejść tak po pro​stu. Je​śli na​praw​dę chce go zo​sta​wić, musi za​pła​cić
okup.Zwłasz​czate​raz,kie​dyna​brałpew​no​ści,żepo​cią​gajątaksamomoc​no,jak
onajego.

–Chcęcityl​kopo​wie​dzieć,żetwo​jepo​dej​rze​niasąbez​pod​staw​ne.Niemamni​ko​-

go.–Czyrze​czy​wi​ściewy​obra​żałso​bie,żemo​gła​bygotakoszu​ki​wać?–Ni​g​dywię​-
cejniezwią​żęsięzbo​ga​tymmęż​czy​zną.

–Do​praw​dywzru​sza​ją​ce.Na​praw​dęmy​ślisz,żetakdra​stycz​nazmia​nasty​luży​-

ciadaciza​do​wo​le​nie?Je​ślitak,tochy​bapo​win​naśotrzeź​wieć.Przy​po​mniećso​bie,
żeży​jesznapla​ne​ciezie​mia,aniebu​jaćwob​ło​kach.–Po​rzu​ciłjużpo​sta​no​wie​nie,
żebyjesz​czepo​pra​co​wać.Itakniebył​bywsta​niesięte​raznani​czymskon​cen​tro​-
wać.–Niewiemjakty,alejaje​stemgłod​ny.Je​ślimamykon​ty​nu​owaćtęroz​mo​wę,
mu​szęcośzjeść.

–Mia​łeśgdzieśwy​cho​dzić–przy​po​mnia​łamuLucy.
–Tobyło,za​nimza​in​try​go​wa​łomnietwo​jeno​wa​tor​skiespoj​rze​nienaży​cie.
Dioru​szyłdokuch​nii,chcącniechcąc,po​szłazanim.
Lucy do​sko​na​le zna​ła jej roz​kład. Kie​dy urzą​dza​li tu przy​ję​cia, mu​sia​ła za​zna​ja​-

miaćlu​dzizca​te​rin​guzza​war​to​ściąsza​fekipo​ka​zy​wać,gdziecojest.Kie​dybyła
wdomusama,tu​tajwła​śnieja​da​łapo​sił​ki,ma​jączato​wa​rzy​szaje​dy​niera​dio.

Obec​nośćDiowszyst​kozmie​nia​ła.
Przezchwi​lęstałzdez​o​rien​to​wa​ny,roz​glą​da​jącbez​rad​niewo​kółsie​bie.
–Ja​kieśsu​ge​stie?–zwró​ciłsięwkoń​cuwjejstro​nę.
–Do​ty​czą​cecze​go?
–Tego,coewen​tu​al​niemógł​bymzjeść.
–Cie​ka​we,cobyśzjadł,gdy​byśmnietunieza​stał–spy​ta​łazło​śli​wie,pod​cho​dząc

dosto​łuisia​da​jącnajed​nymzkrze​seł.Dioniespusz​czałzniejwzro​ku.Jegospoj​-
rze​nieprzy​po​mi​na​łojejna​mięt​nypo​ca​łu​nek,ja​kimjąob​da​rzył.Wciążmia​łaodnie​-
gona​brzmia​łeusta.

–Za​dzwo​nił​bympoku​cha​rza. Mamichdwóchi obajdo​sko​na​lepo​tra​fiąroz​wią​-

zaćdy​le​matzcy​klu„comamzjeść”.Cho​ciażprzy​zna​ję,żeniezda​rzamisiętoczę​-
sto.Kie​dyje​stemsam,za​zwy​czajja​damnamie​ście.Takjestpro​ściej.

–Wta​kimra​zieza​dzwońpojed​ne​goznich–po​ra​dzi​łamu.–Mnąsięnieprzej​-

muj.Ja…

–Jużja​dłaś?
–Nieje​stemgłod​na.
–Niewie​rzęci.Inieusi​łujmiwmó​wić,żeprze​by​wa​niezemnąwkuch​niwpra​wia

cię w za​kło​po​ta​nie. W koń​cu je​ste​śmy mał​żeń​stwem. Mo​gła​byś mi coś przy​go​to​-
wać.

–Wca​lesięnieczu​jęza​kło​po​ta​na–skła​ma​ła.
–Wta​kimra​ziecomo​żeszmiza​pro​po​no​wać?
–Czytywogó​lepo​tra​fił​byśzna​leźćco​kol​wiekwtejkuch​ni?
Dioza​sta​no​wiłsięchwi​lę,poczympo​trzą​snąłprze​czą​cogło​wą.
– Przy​zna​ję, że za​war​tość tych wszyst​kich sza​fek po​zo​sta​je dla mnie ta​jem​ni​cą,

choćwiem,żewlo​dów​cejestbu​tel​kado​sko​na​łe​gobia​łe​gowina…

–Czytymniepro​sisz,że​bymcośdlacie​bieugo​to​wa​ła?
–Sko​rona​le​gasz,kimje​stem,żebyod​mó​wić?–Usiadłnakrze​ślena​prze​ciwniej.

–Mamna​dzie​ję,żeniesta​niesięża​dendra​mat,je​ślidlamniecośprzy​go​tu​jesz?Bo
je​ślitak,tobędęzmu​szo​nyza​braćsiędotegosam,alere​zul​tatmożebyćopła​ka​ny.

–Nieumieszgo​to​wać.–Przy​po​mnia​łaso​bie,jakwprze​szło​ścizro​biłnatente​-

matja​kiśko​men​tarz,któ​ryjąwów​czasroz​śmie​szył.

–Maszra​cję,nieumiem.
Nie tak wy​obra​ża​ła so​bie ten wie​czór. Spo​dzie​wa​ła się ra​czej wy​bu​chu zło​ści

zjegostro​ny.Wie​dzia​ła,żena​wetgdy​bychciałsięjejpo​zbyć,niespodo​ba​ło​bymu
sięto,żeza​sko​czy​łagoswo​jąpro​po​zy​cją.Po​tempo​szła​bydołóż​ka,po​zo​sta​wia​jąc
gosa​me​gozca​łymtymbi​go​sem.

Za​miasttegozna​la​złasięwsa​mymcen​trumhu​ra​ga​nu…
Wprze​ci​wień​stwiedonie​gobyłado​brąku​char​kąiwie​dzia​ła,gdziesięcoznaj​du​-

je.Czę​stogo​to​wa​ładlawła​snejprzy​jem​no​ści.Zde​cy​do​wa​łaprzy​rzą​dzićpa​stę.Gdy​-
by nie jego na​tar​czy​wy wzrok, za​pew​ne by się zre​lak​so​wa​ła i czer​pa​ła z tego ra​-
dość.

–Po​trze​bu​jeszpo​mo​cy?
Lucyzmarsz​czy​łabrwiirzu​ci​łamupo​sęp​nespoj​rze​nie.
–Coumieszro​bić?
–Napew​nopo​tra​fił​bymcośpo​kro​ić.–Sta​nąłobokniej,wpra​wia​jącjąwjesz​cze

więk​szeza​kło​po​ta​nie.

Wie​dzia​ła, że to głu​pie, ale kie​dy stał tak bli​sko, od​czu​wa​ła sek​su​al​ne na​pię​cie.

Wca​le tego nie chcia​ła, ale nic nie mo​gła na to po​ra​dzić. Spę​dzi​ła całe mie​sią​ce,
wma​wia​jącso​bie,żegonie​na​wi​dzi.Dzię​kitemumo​głagoigno​ro​wać.Mo​głaigno​-
ro​waćto,jaksięczu​ławjegoobec​no​ści.Igno​ro​waćde​li​kat​nedrże​nie,ja​kieod​czu​-
wa​ła,gdystałobok.

Onajed​nakni​g​dygoniepo​cią​ga​ła.Byłaje​dy​nieczę​ściąumo​wy.
Alete​raz…Chciałjej.Po​czu​łatowjegopo​ca​łun​ku.
Bezsło​wapo​da​łamupo​mi​do​raice​bu​lęiwska​za​łagło​wąszu​fla​dę,wktó​rejznaj​-

do​wa​łysięnoże.

–Wie​leko​bietby​ło​byszczę​śli​wych,mo​gącpro​wa​dzićta​kieży​ciejakty.
– Masz na my​śli prze​no​sze​nie się z jed​ne​go ogrom​ne​go domu do dru​gie​go tyl​ko

po to, by się upew​nić, że wszyst​ko jest okej i bar​dzo waż​ny klient nie do​strze​że
smu​giku​rzunabiur​ku?

–Pocotensar​kazm?
–Nieje​stemsar​ka​stycz​na.
–Nieprze​sta​waj.Po​do​bamisięto.

–Tymimó​wisz,żewięk​szośćko​bietbymiza​zdro​ści​ła,ajacimó​wię,żesięmy​-

lisz.

– By​ła​byś zdzi​wio​na, ile nie​któ​re ko​bie​ty są w sta​nie znieść, je​śli tyl​ko na​gro​da

bę​dzieod​po​wied​niowy​so​ka.

–Janieje​stemjed​nąznich.
Od​su​nę​łasięiza​czę​łasma​żyćwa​rzy​wanapa​tel​ni.
Dio po​my​ślał, że być może po​wi​nien spró​bo​wać się do​wie​dzieć, ja​kie​go ro​dza​ju

ko​bie​tą jest Lucy. Choć tak na​praw​dę to do​sko​na​le wie​dział. Ko​bie​tą, któ​ra wma​-
new​ro​wa​łagowtenukładpoto,abyosią​gnąćkon​kret​nąko​rzyść.

Je​ślichcia​łasięznimba​wićwkot​kaimysz​kę–pro​szębar​dzo.Dla​cze​gonie?Ta

całama​ska​ra​daza​czę​łagona​wetba​wić.Naj​bar​dziejjed​nakli​czy​łosięto,żepra​-
gnąłjejcia​ła.Chciałsięniąna​sy​cić,apo​tembę​dziemógłpo​zwo​lićjejodejść.Iosią​-
gnieswójcel,nie​za​leż​nieodtego,ja​kichme​todprzyj​dziemuużyć.

–Cał​kiemnie​źletopach​nie–po​wie​dział,wska​zu​jącgło​wąnapa​tel​nię.
–Lu​bięgo​to​wać,kie​dyje​stemsama.
–Go​tu​jeszpo​mi​motego,żemo​żeszmiećwszyst​kodo​star​czo​nepodsamedrzwi?

–Dioniekryłzdu​mie​nia.Lucyro​ze​śmia​łasię.

Przy​po​mniał so​bie ten śmiech z prze​szło​ści. Nie​zbyt gło​śny, de​li​kat​ny, jak​by się

tro​chęwsty​dzi​łatego,żesięśmie​je.Wte​dytenśmiechwy​da​wałmusięnie​zwy​kle
ku​szą​cy.

Pochwi​liLucypo​sta​wi​łaprzednimta​lerzgo​rą​ce​goma​ka​ro​nu.
–Awięcwznie​sie​myztejoka​zjija​kiśto​ast?Nieprzy​po​mi​namso​bie,że​bymkie​-

dy​kol​wiekjadłztobąwtejkuch​nija​kiśpo​si​łek.

Lucy upi​ła łyk wina. Sy​tu​acja zu​peł​nie ją za​sko​czy​ła. Z ilo​ma ko​bie​ta​mi Dio pił

wino,od​kądsiępo​bra​li?Niespa​łaznim,alenieozna​cza​łoto,żeniezo​rien​to​wa​ła
się, jak duże li​bi​do ma jej mąż. Wy​star​czy​ło na nie​go spoj​rzeć, aby na​brać co do
tegopew​no​ści.

Ni​g​dy nie py​ta​ła go o to, co robi pod​czas swo​ich roz​licz​nych za​gra​nicz​nych po​-

dró​ży,cho​ciażmia​łanatoogrom​nąocho​tę.De​ner​wo​wa​łojąto,po​dob​niejakde​ner​-
wo​wałjąfakt,żeniepo​tra​fipo​zo​staćobo​jęt​nąwo​bectychkrót​kichchwil,kie​dypo​-
świę​cał jej swo​ją uwa​gę. Nie chcia​ła, nie mo​gła so​bie po​zwo​lić na ta​kie uczu​cia.
Wi​dzia​ła,jakiurokpo​tra​fiłnaniąrzu​cić,po​dob​niejakwie​dzia​ła,jaknie​wiel​kieto
mia​łozna​cze​nie.

– To dla​te​go, że tak na​praw​dę nie je​ste​śmy nor​mal​nym mał​żeń​stwem. Dla​cze​go

mie​li​by​śmysie​dziećwkuch​niijeśćra​zemko​la​cję?Takro​biąnor​mal​nepary.

–Oczy​wi​ścietywiesznatente​matwszyst​ko.Wta​kimra​ziebar​dzomniein​te​re​-

su​je,dla​cze​gonieza​cho​wu​jeszsięjaknor​mal​nażona.

– Mam wra​że​nie, że ta roz​mo​wa pro​wa​dzi do​ni​kąd. Roz​pa​mię​ty​wa​nie tego, co

było,ni​cze​goniezmie​ni.Le​piejskon​cen​tro​waćsięnaprzy​szło​ści.

–Przy​szłośćozna​czaroz​wód.
– Dio, nie mam za​mia​ru iść z tobą do łóż​ka dla two​ich pie​nię​dzy – po​wie​dzia​ła

twar​doLucy.Niechcia​łazni​kimupra​wiaćsek​su,tyl​kosięko​chać,awjegoprzy​-
pad​kuniewcho​dzi​łotowgrę.

–Awięcwo​liszżyćzagro​sze,tak?–Od​su​nąłodsie​bieta​lerzioparłsięwy​god​nie

nakrze​śle,wy​cią​ga​jącprzedsie​bienogi.

–Je​ślibędęmu​sia​ła,totak.Mam…
–Cota​kie​gomasz?
–Mamswo​jepla​ny–oznaj​mi​łazprze​ko​na​niem.Nieza​mie​rza​łamuichzdra​dzać,

po​nie​ważniechcia​ła,żebyjąoce​niał.

–Ja​kiepla​ny?
– Och, nic wiel​kie​go. Mu​szę wszyst​ko do​kład​nie prze​my​śleć. – Wsta​ła i za​czę​ła

ener​gicz​niesprzą​taćzesto​łu.Przezcałyczasuni​ka​łajegowzro​ku.

Dioprzy​glą​dałjejsięspodzmru​żo​nychpo​wiek.
Awięcsta​now​czopo​sta​no​wi​łagozo​sta​wićimia​łaswo​jepla​ny.
Wjegoprze​ko​na​niumo​głotoozna​czaćtyl​kojed​no:mia​łako​gośzajegople​ca​mi.

Męż​czy​znę,któ​rytyl​kocze​kał,byzo​ba​czyćjąwswo​imłóż​ku,je​ślijesz​czetegonie
zro​bił. Nie​wy​klu​czo​ne, że spo​ty​ka​ła się z kimś od sa​me​go po​cząt​ku. Może na​wet
jesz​czeprzedtym,za​nimsiępo​bra​li.Zanie​gowy​szłaje​dy​niepoto,byoca​lićskó​rę
ojcu.Naj​wy​raź​niejtakbyło,sko​rozde​cy​do​wa​łasięodejśćodnie​gona​wetkosz​tem
tego, że mia​ła​by zo​stać bez gro​sza. Prze​czy​ło to zdro​we​mu roz​sąd​ko​wi, ale tak
wła​śniebyło.

Diozro​zu​miał,żemusisiędo​wie​dzieć,ja​kiesąpla​nyLucy.
Topro​ste.
–Mu​szęwy​je​chaćnakil​kadnidoNo​we​goJor​ku–oznaj​miłna​gle,wsta​jąciru​sza​-

jącwstro​nędrzwi.Za​trzy​małsięwnichnachwi​lę.–Po​nie​ważwciążno​sisznapal​-
cu moją ob​rącz​kę, chciał​bym, że​byś mi to​wa​rzy​szy​ła. Cze​ka mnie kil​ka waż​nych
spo​tkań,za​rów​nosłuż​bo​wych,jakito​wa​rzy​skich.

– Nie przy​po​mi​nam so​bie, że​byś miał w swo​im roz​kła​dzie Nowy Jork w naj​bliż​-

szymcza​sie.

–Zmia​napla​nów.–Wzru​szyłra​mio​na​mi.–Mo​żesztuzo​staćiza​sta​no​wićsięnad

pro​po​zy​cją,któ​rącizło​ży​łem.

–Jużjąprze​my​śla​łam.De​cy​zjazo​sta​łapod​ję​ta.
Pojegotru​pie.
– W ta​kim ra​zie mo​żesz tu zo​stać i za​sta​no​wić się nad jej kon​se​kwen​cja​mi –

oznaj​miłgład​koiwy​szedł.

ROZDZIAŁTRZECI

Lucymie​wa​łalep​szenoce.
Za​sta​no​wić się nad jej kon​se​kwen​cja​mi? Zim​ny, bez​oso​bo​wy spo​sób, w jaki po​-

wie​działtesło​wa,wy​pro​wa​dziłjązrów​no​wa​gi.Zu​peł​nie,jak​bymiałnadniąkom​-
plet​nąwła​dzę.

To fik​cyj​ne mał​żeń​stwo naj​wy​raź​niej bar​dzo mu od​po​wia​da​ło. Oj​ciec po​wie​dział

jej,żeDiopo​trze​bo​wałuswe​gobokuko​bie​tyzkla​sąionado​sko​na​lesiędotejroli
nada​wa​ła.Za​wszejejprzy​po​mi​nał,żebydo​kła​da​ławszel​kichsta​rań,byspeł​nićjego
ocze​ki​wa​nia.Gdy​bytegoniezro​bi​ła,mógł​bysiępo​su​nąćdotego,żebygozruj​no​-
wać,acowię​cej,zszar​gaćdo​breimięjejzmar​łejmat​ki.Za​czął​bywy​cią​gaćnawi​-
dokpu​blicz​nyichro​dzin​neta​jem​ni​ce,atomo​gło​byimbar​dzoza​szko​dzić.Otojak
towszyst​kodzia​ła​ło.

TakwięcLucysta​ra​łasięjaknaj​bar​dziejper​fek​cyj​niewy​peł​niaćswo​jąrolę,aby

nieza​wieśćojca.

Już na​stęp​ne​go dnia po ślu​bie Dio wy​je​chał w in​te​re​sach w dru​gi ko​niec świa​ta

iniebyłogocałyty​dzień.Skru​pu​lat​niewy​peł​nia​łapo​zo​sta​wio​nejejin​struk​cje.Jak
po​słusz​nyszcze​niakpo​zwo​li​łasięwma​new​ro​waćwrolęko​bie​ty,któ​rejce​lembyło
za​ba​wia​niein​nych.Pojegopo​wro​ciewca​leniebyłole​piej.

Nicniepo​wie​dział,kie​dysięodnie​good​su​nę​ła.Bli​skość,któ​rabyłamię​dzynimi

przedślu​bem,znik​nę​ła.Za​stą​pi​łająchłod​naobo​jęt​ność,któ​raje​dy​nieutwier​dzi​ła
jąwprze​ko​na​niu,żeosą​dzi​łagopra​wi​dło​wo.

Wy​ko​rzy​stałją.
Do​stałto,cze​gopra​gnął.Miałżonę,któ​rado​sko​na​leod​naj​dy​wa​łasięwroliper​-

fek​cyj​nejpanidomu,go​spo​dy​niroz​licz​nychprzy​jęćito​wa​rzy​skichspo​tkań.Ob​ra​ca​-
niesięwtakzwa​nychwyż​szychsfe​rachbyłodlaniejtaksamona​tu​ral​nejakod​dy​-
cha​nie.Wy​cho​wa​łasięw tychkrę​gachido​sko​na​le wie​dzia​ła,jaksię za​cho​wy​wać
wśro​do​wi​skuta​kichlu​dzi.

Ztego,cozdą​ży​łasięzo​rien​to​wać,onsambyłza​in​te​re​so​wa​nyto​wa​rzy​stwemzu​-

peł​nie in​nych ko​biet. Naj​praw​do​po​dob​niej po​do​ba​ły mu się dłu​go​wło​se, zmy​sło​we
sy​re​ny,któ​reby​naj​mniejniesnu​łysiępodomuwje​dwab​nychsza​ra​wa​rach.Za​pew​-
nelu​bił,jakprze​kli​na​łyipiłyal​ko​hol.Napew​nojed​nakniebyłytoko​bie​tyskłon​ne
od​gry​waćna​rzu​co​nąimrolę.

Ate​razjejpra​gnął.
Uwa​żał,żedonie​gona​le​ży.Ku​piłją,po​dob​niejakfir​męjejojca.
Wy​zna​czyłna​wetli​mitcza​so​wy,doktó​re​goichmał​żeń​stwomia​łozo​staćskon​su​-

mo​wa​ne!

Czyżniebyłotodlaniejob​raź​li​we?
Wie​dział,żenaj​da​lejzamie​siącbę​dziejużniąznu​dzo​ny!
Nie​na​wi​dzi​łago,conieprze​szka​dza​łojejnie​ustan​niemy​ślećotym,jakbytobyło

sięznimko​chać.Wy​obra​ża​łaso​bie,jakjejdo​ty​ka,jakjąpie​ści,jakszep​czejejdo

uchasło​wa,odktó​rychażści​ska​łojąwżo​łąd​ku.

Kie​dyobu​dzi​łasięna​stęp​ne​gorana,dombyłpu​sty.Diowy​je​chałdoNo​we​goJor​-

ku.

Po​win​nasięcie​szyćod​zy​ska​nąsa​mot​no​ścią,ale,niewie​dziećcze​mu,ja​kośjąto

przy​gnę​bi​ło.Przedocza​miwciążmia​łajegopo​sęp​nątwarz,awuszachsły​sza​ławy​-
po​wie​dzia​nenapo​że​gna​niesło​wa.

Zja​dłaśnia​da​nie,wy​ko​na​łakil​kate​le​fo​nówiwy​szła.

Diodo​wie​działsięojejwyj​ściukil​kase​kundpotym,jakopu​ści​ładom.
Jegooso​bi​stykie​row​ca,któ​re​muufałbezza​strze​żeń,za​dzwo​niłdonie​goztąin​-

for​ma​cją,iDiona​tych​miastprze​rwałroz​mo​wę,któ​rąpro​wa​dził.

–Za​dzwońdomnie,jaksiędo​wiesz,do​kądpo​szła–po​in​stru​ował.–Niein​te​re​su​je

mnie,żewy​szłazdomu,tyl​kodo​kądsięuda​ła.

Wstałzzabiur​kaipod​szedłdoogrom​ne​gookna,zktó​re​goroz​ta​czałsięwi​dokna

mia​sto.Pra​wiecałąnocmy​ślałnadtym,comupo​wie​dzia​ła,aleniedo​szedłdożad​-
nychsen​sow​nychwnio​sków.Chcia​łaodnie​goodejść.Byłaje​dy​nąko​bie​tą,jakąznał,
któ​ra go nie chcia​ła i to po​mi​mo tego, że była jego żoną. Nie za​mie​rzał wziąć jej
siłą,wbrewjejwoli,alepo​sta​no​wił,żezro​biwszyst​ko,abyjąmieć.Wprze​ciw​nym
ra​zieucier​pia​ła​byjegomę​skaduma,ategobyniezniósł.

Nad​szedłczasdzia​ła​nia.
Po​sta​no​wiłdo​pro​wa​dzićdotego,żebybła​ga​łagooto,abypo​szedłzniądołóż​ka.

Bę​dziesięświet​nieba​wił,pa​trząc,jakgopra​gnie.

Je​ślido​wiesię,żeLucyspo​ty​kasięzajegople​ca​mizja​kiśmęż​czy​zną…
Wsu​nąłręcedokie​sze​nima​ry​nar​kiiza​ci​snąłzęby.Samamyślota​kiejewen​tu​al​-

no​ściwpra​wia​łagowstannaj​wyż​sze​goroz​draż​nie​nia.

Kie​dyroz​wa​żałprze​ję​ciefir​myRo​ber​taBi​sho​pa,nieza​sta​na​wiałsięnadtym,do

cze​gotomożedo​pro​wa​dzić.

Te​razjed​nakpo​sta​no​wiłwziąćod​wet.
Umiałwal​czyćoswo​je.Ży​ciena​uczy​łogo,jakbyćtwar​dymijakpo​ko​ny​waćtrud​-

no​ści. Jego oj​ciec wal​czył z de​pre​sją i co chwi​la zmie​niał pra​cę. Mat​ka do​ra​bia​ła
sprzą​ta​niemdo​mówin​nychlu​dzi,żebymuni​cze​goniebra​ko​wa​ło.

Jed​nakdo​pie​ropośmier​ciojca,któ​ryzmarłnaraka,do​wie​działsięodniejca​łej

praw​dy. Jego oj​ciec był ubo​gim imi​gran​tem o by​strym umy​śle. Pod​jął stu​dia i tam
wła​śniepo​znałRo​ber​taBi​sho​pa.Tenbarw​nymło​dzie​niecwięk​szośćcza​suspę​dzał
naza​ba​wieihu​lan​kach.Choćpo​cho​dziłzza​moż​nejro​dzi​ny,niemiałzbytdużopie​-
nię​dzy, po​nie​waż w ostat​nich la​tach ro​dzi​na znacz​nie zu​bo​ża​ła. Wie​dział, że aby
pro​wa​dzićtrybży​cia,doja​kie​goprzy​wykł,bę​dziemu​siałzdo​byćdo​dat​ko​weśrod​ki.

Po​zna​nieMa​rioRu​izabyłodlanie​gojakwy​gra​nielosunalo​te​rii.Ma​rioRuizbył

ge​niu​szem.Byłau​to​remkil​ku wy​na​laz​ków,któ​respra​wi​ły,że ku​le​ją​cadotej pory
ro​dzin​nafir​maza​czę​łasięgwał​tow​nieroz​wi​jać.

AsamMa​rio?
Diona​wetniepró​bo​wałwal​czyćzuczu​ciemwście​kło​ści,jakagoza​wszeogar​nia​-

ła,gdymy​ślałotym,jakjegooj​cieczo​stałoszu​ka​ny.

Ma​rioRuizpod​pi​sałumo​wę,któ​raniebyławar​tapa​pie​ru,naja​kimzo​sta​łaspi​sa​-

na. Kie​dy się zo​rien​to​wał, że zo​stał wy​kpio​ny, było za póź​no. Zna​lazł się na ła​sce
czło​wie​ka,któ​rychciałsięgopo​zbyćnaj​szyb​ciej,jakmoż​na.

Ni​g​dyniedo​stałpie​nię​dzy,któ​remusięna​le​ża​łyzajegowy​na​laz​ki.
Diodo​wie​działsięotymwszyst​kimzdo​ku​men​tów,któ​reod​na​lazłpośmier​cimat​-

ki,któ​razresz​tąna​stą​pi​łaza​le​d​wiekil​kamie​się​cypopo​grze​bieojca.

Odtam​tejporymiałtyl​koje​dencel:do​pro​wa​dzićRo​ber​taBi​sho​padocał​ko​wi​tej

ru​iny.Pra​wiemusiętouda​ło.Pra​wie.Pla​nypo​krzy​żo​wa​łamusłod​kaLucyBi​shop.
Ow​szem,do​stałfir​mę,aleniejejwła​ści​cie​la.Do​stałjegocór​kę,aleniewspo​sób,
ja​kie​gopra​gnął.

Cóż,te​raznad​szedłmo​ment,abytozmie​nić.Te​razbędągraćwe​długjegore​guł.
Kie​dykie​row​caza​dzwo​niłporazdru​gi,ode​brałna​tych​miast.Zezdzi​wie​niemsłu​-

chał,gdziejestjegożona.

Wy​szedłzbiu​raipo​in​for​mo​wałse​kre​tar​kę,żeprzezkil​kago​dzinbę​dzienie​osią​-

gal​ny.Jejzdzi​wio​naminawca​legonieza​sko​czy​ła.Jakdo​tądza​wszemó​wił,gdzie
bę​dzieijaksięznimskon​tak​to​wać.

–Mówklien​tom,cotyl​koze​chcesz.–Uśmiech​nąłsię,za​trzy​mu​jącsięnachwi​lę

przydrzwiach.–Po​trak​tujtojakofurt​kędotego,bywnieśćwswo​jeży​cieodro​bi​nę
sza​leń​stwa.

–Mamwy​star​cza​ją​codużosza​leń​stwazakaż​dymra​zem,kie​dyprze​kra​czampro​-

gitegobiu​ra–mruk​nę​łako​bie​ta.–Niemapanpo​ję​cia,coozna​czapra​cadlapana.

Dio do​sko​na​le znał Lon​dyn, ale mimo to, aby do​trzeć do miej​sca, któ​re​go ad​res

mupo​da​no,mu​siałużyćna​wi​ga​cji.

Wschod​ni Lon​dyn. Nie miał po​ję​cia, jak Jack​so​no​wi uda​ło się na​mie​rzyć Lucy.

Naj​praw​do​po​dob​niej po pro​stu po​je​chał za nią środ​ka​mi pu​blicz​ne​go trans​por​tu.
Uśmiech​nąłsiędosie​bienamyślotym,copo​wie​dział​byRo​bertBi​shop,wi​dząc,że
jegocór​kapo​dró​żu​jeme​tremczyau​to​bu​sem.

Za​sta​na​wiałsię,jakdłu​goLucywy​trwawswo​impo​sta​no​wie​niupro​wa​dze​niaży​-

cia na niż​szym po​zio​mie. Ła​two było mó​wić o tym, sie​dząc w ogrom​nym, luk​su​so​-
wymmiesz​ka​niuwcen​trumLon​dy​nu.Znacz​nietrud​niejza​cząćwtakispo​sóbżyć.

Po​wo​liprze​je​chałprzezza​tło​czo​necen​trummia​sta,alenape​ry​fe​riachwca​lenie

było dużo luź​niej. Kie​dy w koń​cu do​tarł pod szu​ka​ny ad​res, do​cho​dzi​ła je​de​na​sta.
Za​par​ko​wałsa​mo​chódprzedsta​rymodra​pa​nymbu​dyn​kiemoto​czo​nymma​ły​miskle​-
pi​ka​mi.

Po​pa​trzyłnapo​ma​lo​wa​newy​bla​kłąnie​bie​skąfar​bądrzwiiztru​dempo​wstrzy​mał

sięprzedtym,abynieza​dzwo​nićdokie​row​cyispy​tać,czyabyniepo​dałmuzłe​go
ad​re​su.

Wy​siadłzsa​mo​cho​duipo​pa​trzyłnabu​dy​nek.Tyn​kimiej​sca​miod​pa​da​ły,awszyst​-

kieoknabyłyza​mknię​tenagłu​cho.

Niebar​dzowie​dział,cootymwszyst​kimmy​śleć.
Przy​ci​snąłprzy​ciskdzwon​ka.Usły​szałwgłę​bijegodźwięk,poczymczy​jeśkro​ki.

Drzwiuchy​li​łysię,za​bez​pie​czo​neodwe​wnątrzłań​cu​chem.

– Dio! – Lucy mia​ła wra​że​nie, że do​zna​ła ha​lu​cy​na​cji. Re​ak​cja, jaką od​czu​ła

wswo​imcie​lenajegowi​dok,na​tych​miastjed​nakutwier​dzi​łająwprze​ko​na​niu,że
nieśni.

Zzaple​cówusły​sza​łagłosMar​kazjegocha​rak​te​ry​stycz​nymwa​lij​skimak​cen​tem.

–Ktotam,Lucy?
– Nikt! – wy​po​wie​dzia​ła pierw​sze sło​wa, ja​kie jej przy​szły do gło​wy, ale kie​dy

spoj​rza​łanaDio,uzna​ła,żeniebyłtonaj​lep​szypo​mysł.

–Nikt…?–GłosDiobyłsłod​kiigład​kijakje​dwab.Oparłrękęnałań​cu​chunawy​-

pa​dek,gdy​byprzy​szłojejdogło​wyza​mknąćmuprzedno​semdrzwi.

–Cotyturo​bisz?Po​wie​dzia​łeś,żemaszle​ciećdoNo​we​goJor​ku.
–Kimjesttenczło​wiek,Lucy?
–Śle​dzi​łeśmnie?
–Od​po​wiedznamojepy​ta​nie.Wprze​ciw​nymra​ziewy​wa​żędrzwiisamsiętego

do​wiem.

–Niepo​wi​nie​neśtuprzy​jeż​dżać!Ja…–Po​czu​łazaple​ca​miobec​nośćMar​ka,któ​-

rysta​rałsiędo​strzecprzezwą​skąszpa​rę,zkimroz​ma​wia.Wes​tchnę​łazre​zy​gna​-
cjąidrżą​cy​mipal​ca​miod​pię​łałań​cuch.

Dio wszedł do środ​ka. Mi​mo​wol​nie za​ci​snął pię​ści, prze​no​sząc wzrok z Lucy na

sto​ją​ce​gozaniąmęż​czy​znę.

–Kim,dodia​bła,je​steśicoro​biszzmojążoną?
Męż​czy​znabyłodnie​goznacz​nieszczu​plej​szyiconaj​mniejtrzycaleniż​szy.Dio

mógł​bybeztru​dupo​wa​lićgojed​nąręką.Mó​wiącszcze​rze,miałocho​tętozro​bić,
alesiępo​wstrzy​mał.

–Lucy,mamwyjść,że​by​ściemo​glipo​roz​ma​wiać?
–Dio,tojestMark.
Do​strze​gła w oczach męża gniew​ny błysk i uzna​ła, że Mark naj​le​piej by zro​bił,

gdy​byte​razznik​nął.Ża​ło​wa​łaje​dy​nie,żeniemożewyjśćra​zemznim.Możejed​nak
nad​szedłczas,abywy​ło​żyćkar​tyipo​wie​dziećDio,ocotucho​dzi.

Nawi​dokza​ci​śnię​tychszczękmężazro​bi​łojejsięsła​bo.
–Po​dał​bymcirękę,aleoba​wiamsię,żemógł​bymjąurwać.Dla​te​gole​piejbę​dzie,

jakrze​czy​wi​ściesięstądewa​ku​ujesz.Wprze​ciw​nymra​zienierę​częzasie​bie.

–Dio,pro​szę…Źletowszyst​kozro​zu​mia​łeś.
– Mógł​bym go stłuc na kwa​śnie jabł​ko i nie mu​siał​bym na​wet za​ka​sy​wać rę​ka​-

wów.

–Ja​sne.Był​byśwte​dyzsie​biebar​dzodum​ny,praw​da?
–Możeniedum​ny,alenapew​noza​do​wo​lo​ny.–Prze​niósłwzroknasto​ją​ce​gonie​-

co z tyłu męż​czy​znę. – Prze​stań wresz​cie ukry​wać się za moją żoną i zbie​raj się
stądczymprę​dzej!

Lucypo​wie​dzia​łamięk​kodoMar​ka,żeza​dzwo​nidonie​go,jaktyl​kobę​dziemo​-

gła.

Dioztru​demtrzy​małner​wynawo​dzy.
Zda​wałso​biespra​wę,żeprze​mocnie​wie​lebytupo​mo​gła.Wkoń​cu,po​mi​moswo​-

jejprze​szło​ści,niebyłban​dy​tą.

Kie​dy drzwi za Mar​kiem się za​mknę​ły, wy​pu​ścił po​wie​trze z płuc i spoj​rzał na

Lucy.Do​pie​rote​razskon​sta​to​wałto,copo​wi​nienbyłza​uwa​żyć,jaktyl​kojązo​ba​-
czył. Nie mia​ła na so​bie żad​nej bi​żu​te​rii, ze​gar​ka i dro​gich ciu​chów. Była ubra​na
wspra​nedżin​sy,bia​łąpod​ko​szul​kęite​ni​sów​ki.Wło​syzwią​za​ławkoń​skiogon.Wy​-
glą​da​ła bar​dzo mło​do i nie​wia​ry​god​nie po​cią​ga​ją​co. Po​czuł w lę​dź​wiach zna​jo​me
na​pię​cie.

Lucyczu​ła,żeat​mos​fe​razgęst​nia​ła.Po​cząt​ko​woniewie​dzia​ła,skądsiętowzię​ło,

alewkrót​ceidoniejdo​tar​ło,cosiędzie​je.

–Maszza​miarwy​słu​chaćtego,comamcidopo​wie​dze​nia?
–Bę​dzieszmiopo​wia​daćbaj​ki?
–Ni​g​dytegoniero​bi​łamite​razteżnieza​mie​rzam.
–Po​wiedzmi,czytenmęż​czy​znajesttwo​imko​chan​kiem?
–Nie!
Diopod​szedłdoniejiza​trzy​małsiętużprzednią.
–Je​steśmojążoną!
Od​wró​ci​ławzrok.Od​dy​cha​łaszyb​ko,za​sko​czo​natym,żepo​mi​mogroź​by,jakąwi​-

dzia​ławjegooczach,wciążgopra​gnę​ła.Tobyłocośsil​niej​sze​goodniej,naconie
mo​głanicpo​ra​dzić.

Diouniósłrękę,jak​bychciałprze​rwaćroz​mo​wę,choćonaniewy​po​wie​dzia​łasło​-

wa.

–Iniewci​skajmutukitu,żeje​steśmojążonąje​dy​niezna​zwy,po​nie​ważnieza​-

mie​rzamtegoku​pić.Je​steśmojążonąile​piejbybyło,gdy​bysięnieoka​za​ło,żero​-
biszzamo​imiple​ca​mirze​czy,któ​remogąmisięniespodo​bać.

–Aja​kietomazna​cze​nie?–rzu​ci​łamuwtwarz,spo​glą​da​jącnanie​gozwy​zwa​-

niem.–Samro​biszpozamnąróż​nerze​czy!

–Skądcitoprzy​szłodogło​wy?
Ci​szazda​wa​łasiętrwaćwnie​skoń​czo​ność.Lucyniebyłapew​na,czydo​brzezro​-

zu​mia​łajegosło​wa.Czytomia​łoozna​czać,żeDioniespałzżad​nąko​bie​tąodcza​su
ichślu​bu?Od​czu​łatakogrom​nąulgę,żeomalnieopa​dłanapod​ło​gę.Jaktomoż​li​-
we,żebywy​trzy​małtakdłu​go,niedo​sta​jąctego,cze​gosamamuod​mó​wi​ła?

Chcia​ła go o to spy​tać, upew​nić się, że do​brze go zro​zu​mia​ła. A przede wszyst​-

kim,do​wie​dziećsię,dla​cze​go.

–Ate​razmożemiwresz​ciepo​wiesz–jegopo​sęp​nygłosprzy​wró​ciłjądorze​czy​-

wi​sto​ści–kim,dodia​bła,jesttenmęż​czy​zna?

–Po​wiemci,jaktyl​koprze​sta​nieszkrzy​czeć.
–Cze​kam.Ile​piej,żebytobyłoja​kieśsen​sow​newy​tłu​ma​cze​nie.
–Bowprze​ciw​nymra​zie,cosięsta​nie?
–Niechceszwie​dzieć.
–Och,prze​stańsięza​cho​wy​waćjakja​kiśne​an​der​tal​czykichodźzamną.
–Ne​an​der​tal​czyk?Jesz​czeniewi​dzia​łaśmniewak​cji!
Po​pa​trzy​li na sie​bie bez sło​wa. Do dia​bła, wy​glą​da​ła tak po​cią​ga​ją​co! Po​wi​nien

za​wie​rzyć swo​je​mu in​stynk​to​wi, od razu za​trud​nia​jąc ko​goś, kto by ją śle​dził i od
sa​me​gopo​cząt​kuusta​no​wićswo​jepra​wa.Niezna​la​zł​bysięwta​kiejsy​tu​acji,wja​-
kiejbyłte​raz!

–Popro​stuchodźzemną–Lucyod​wró​ci​łasięnapię​cieiznik​nę​ławpo​ko​juztyłu

domu.

– Pro​szę. – Za​trzy​ma​ła się i prze​pu​ści​ła go przo​dem, po​zwa​la​jąc, żeby ogar​nął

wzro​kiemto,cosiętamznaj​do​wa​ło.Diozezdu​mie​niempa​trzyłnamałeław​ki,ni​-
skiepół​kizksiąż​ka​mi,dużąta​bli​cęiob​raz​kinaścia​nach.

–Niero​zu​miem.
–Tojestkla​sa!–Lucyztru​dempo​wstrzy​my​wa​łairy​ta​cję.Diotakbyłza​ję​tyza​ra​-

bia​niempie​nię​dzy,żeniepo​tra​fiłmy​ślećoni​czymin​nym.

–Dla​cze​gospo​ty​kaszsięzmęż​czy​znąwja​kiejśkla​sie?
–Zni​kimsięniespo​ty​kam!
– Chcesz mi po​wie​dzieć, że ten chły​stek, któ​re​go się wła​śnie po​zby​łem, był wy​-

two​remmo​jejwy​obraź​ni?

–Nicpo​dob​ne​go.Zga​dzasię,wi​du​jęsięzMar​kiemprzezostat​nichkil​kamie​się​-

cy,ale…

–Tojużtrwakil​kamie​się​cy?
Choć wciąż był zde​ner​wo​wa​ny, ci​śnie​nie krwi już mu się nie​co ob​ni​ży​ło. Był pe​-

wien,żeznimniesy​pia,iświa​do​mośćtegofak​tuzde​cy​do​wa​niepo​pra​wi​łamusa​-
mo​po​czu​cie.

–Och,dajspo​kój.Usiądźnachwi​lęiuspo​kójsię.
– Za​mie​niam się w słuch. Niech się wresz​cie do​wiem, czym zaj​mu​je się moja

żona,kie​dyjaza​ra​biampie​nią​dze.

Usiadłnakrze​śle,conieprze​szka​dza​łomunadniądo​mi​no​wać.
–Za​pla​no​wa​łeśto?–spy​ta​łana​gle.–Na​praw​dęmia​łeśza​miarle​ciećdoNo​we​go

Jor​kuczymnieokła​ma​łeś?

–Męż​czy​znamusiro​bićto,codonie​gona​le​ży.–Diowzru​szyłra​mio​na​mi.–Je​śli

mie​li​by​śmybyćszcze​rzy,toniejacięśle​dzi​łem,tyl​komójkie​row​ca,Jack​son.Jaje​-
dy​nieprzy​je​cha​łemspraw​dzić,cosiętudzie​je.

–Tozu​peł​nietak,jak​byśśle​dziłmnieoso​bi​ście!Pocotoro​bi​łeś?
–Ajakmy​ślisz,Lucy?
–Ni​g​dydo​tądniein​te​re​so​wa​łocię,coro​bię.
– Żad​ne​mu męż​czyź​nie nie po​do​ba się, żeby jego żona pro​wa​dza​ła się z ja​ki​miś

fa​ce​ta​mipod​czasichnie​obec​no​ści.Niesą​dzi​łem,żepo​wi​nie​nemcięśle​dzić.

–Boniepo​wi​nie​neś.
Zna​ławie​lebo​ga​tychko​biet,któ​rychmę​żo​wieśle​dzi​likaż​dyichkrokiktó​rebyły

więź​nia​mi w swo​im mał​żeń​stwie. Kie​dyś roz​ma​wia​ła o tym z Dio i pa​mię​ta​ła jego
re​ak​cję.Uznałtozapa​ra​no​ję,amęż​czyzn,któ​rzytakpo​stę​po​wa​li,zaza​ro​zu​mia​-
łychdup​ków.

Choć,jakwciążso​biepo​wta​rza​ła,nie​na​wi​dzi​łaswo​je​gomęża,niena​le​ża​ładoko​-

biet,któ​reoszu​ki​wa​ły.

Na​gleza​czę​łojejogrom​nieza​le​żećnatym,bygootymprze​ko​nać.
–Ni​g​dyniezro​bi​ła​bymcze​gośta​kie​gozatwo​imiple​ca​mi,Dio.Markijaje​ste​śmy

ko​le​ga​mi z pra​cy. Po​zna​li​śmy się przez in​ter​net. Szu​kał ko​goś, kto pod​jął​by się
ucze​niama​te​ma​ty​kidzie​cizbied​nychro​dzin.Od​po​wie​dzia​łamnajegoogło​sze​nie.

Diopa​trzyłnaniąza​sko​czo​ny.
–Mó​wi​łamcikie​dyś,żechcia​ła​bymsiętymza​jąć.
–Ajakie​dymia​łemosiemlatchcia​łemzo​staćstra​ża​kiem.Zcza​semjed​nakmisię

od​mie​ni​ło.

–Tonietosamo!
–Cie​ka​we,żetakbar​dzochcia​łaśuczyć,askoń​czy​łaśjakomojażona.
–Niemia​łamwiel​kie​gowy​bo​ru!
–Za​wszemamyja​kiśwy​bór.
–Je​ślicho​dzioro​dzi​nę,cza​sa​mina​szewy​bo​rysąbar​dzoogra​ni​czo​ne.

Wie​dział,comanamy​śli.Lucyniezo​sta​wi​ła​byojcainiepo​zwo​li​ła​bynato,żeby

za​pła​ciłzaswo​jąchci​wośćigłu​po​tę.Wo​la​łazre​zy​gno​waćzeswo​ichma​rzeńiam​bi​-
cji.Oczy​wi​ściewjejprzy​pad​kura​to​wa​nieojcawią​za​łosięzeznacz​nymawan​sem
fi​nan​so​wym.

–Ite​raz,kie​dyotwo​rzy​łosięprzedtobątylemoż​li​wo​ści,po​sta​no​wi​łaśzre​ali​zo​-

waćswo​jema​rze​nie.

–Niemu​siszbyćcy​nicz​ny,Dio.Tyniemaszma​rzeń,któ​rechciał​byśzre​ali​zo​wać?
–Nara​ziema​rzęotym,żebyod​byłsięwresz​cienaszmie​siącmio​do​wy,któ​re​go

mitaksku​tecz​nieod​mó​wi​łaś…

Je​śliLucysą​dzi​ła,żena​bie​rzesięnajejba​jecz​kęidru​girazpo​peł​nitensambłąd,

my​li​łasię.

–Wca​leciętomiej​sceniein​te​re​su​je,praw​da?–spy​ta​ła,niekry​jącroz​cza​ro​wa​-

nia.–Kie​dycipo​wie​dzia​łam,żechcęroz​wo​du,na​wetniespy​ta​łeśmniedla​cze​go.

– Mam spy​tać te​raz? – Spoj​rzał na nią, uno​sząc brwi. Lucy nie wie​dzia​ła, czy

mówipo​waż​nie,czyzniejkpi.Za​da​wa​łaso​biespra​wę,żeDioniemaoniejnaj​lep​-
sze​gozda​niaiżenic,cozro​bi,niewpły​nienazmia​nętejopi​nii.

A to, że oże​nił się z nią z po​wo​dów czy​sto prag​ma​tycz​nych, nie mia​ło żad​ne​go

zna​cze​nia.Diokie​ro​wałsięwży​ciuwła​sny​miza​sa​da​mi.

–Czytąpra​cąza​ro​bisznaka​wa​łekchle​ba?–spy​tał,niespusz​cza​jączniejwzro​-

ku.Lucywy​glą​da​łatak,jak​byzachwi​lęmia​łasięroz​pła​kać.

–Tojestwo​lon​ta​riat.Nieza​ra​biamtuanigro​sza.
–Ach,tak.Ro​zu​miem.Acocięłą​czyztymmęż​czy​zną,któ​ryczmych​nąłnamój

wi​dokjakwy​stra​szo​nykot?

–Onwca​lenieczmych​nął.
–Toniejestod​po​wiedź,któ​rejocze​ku​ję.
–Och,Dio,je​steśtakiaro​ganc​ki!
– Chcę się do​wie​dzieć, czy moja żona jest za​in​te​re​so​wa​na męż​czy​zną, któ​re​go

po​zna​ławin​ter​ne​cie.

Choćjegogłosbyłci​chyispo​koj​ny,Lucyczu​ła,żenie​wie​lebra​ku​je,abyDiowy​-

buch​nął.Za​drża​ła,wy​obra​ża​jącso​bieprzezkrót​kąchwi​lę,żetazłośćwy​ni​kazza​-
zdro​ścionią.Jakbytobyłobyćobiek​temza​zdro​ścitegoaro​ganc​kie​go,alenie​zwy​-
klecha​ry​zma​tycz​ne​gomęż​czy​zny?Czymprę​dzejod​pę​dzi​łaodsie​bietęmyśl.

– Nie je​stem za​in​te​re​so​wa​na Mar​kiem – po​wie​dzia​ła ci​cho. – Cho​ciaż jest męż​-

czy​zną,któ​rymógł​bymisięspodo​bać.

–Cochceszprzeztopo​wie​dzieć?
–Marktobar​dzomiłyczło​wiek.Jestspo​koj​ny,pe​łenem​pa​tiiiumiesłu​chać.Dzie​-

cizanimprze​pa​da​ją.

–Za​razsiępo​pła​częzewzru​sze​nia.
–Mateżogrom​nepo​czu​ciehu​mo​ru–cią​gnę​łanie​wzru​szo​naLucy.–Po​tra​fimnie

roz​śmie​szyćjakniktinny.

Diozro​biłgłę​bo​ki,uspa​ka​ja​ją​cywdech.
–Ajanie?
–Niepa​mię​tam,kie​dyostat​nirazsięra​zemśmia​li​śmy…
Dio wstał i za​czął ner​wo​wo cho​dzić po po​ko​ju. Wziął do ręki je​den z ze​szy​tów

iotwo​rzyłgo.Roz​po​znałpi​smoLucy.Po​praw​ki,uwa​gi,uśmiech​nię​tebuź​ki.

–Mimotonieje​steśnimza​in​te​re​so​wa​na?Aontobą?
Przez chwi​lę mia​ła ogrom​ną ocho​tę po​wie​dzieć mu, że Mark za nią sza​le​je.

Chcia​łasięprze​ko​nać,czyDiojestoniąza​zdro​sny,choćtakna​praw​dęzna​łaod​po​-
wiedźnatopy​ta​nie.

–Markniejestza​in​te​re​so​wa​nyko​bie​ta​mi.Po​zo​sta​jewszczę​śli​wymzwiąz​kuze

swo​impart​ne​rem,któ​rymiesz​kawKen​cie.

Dioroz​luź​niłsię.Awięcznimniesy​pia​ła.Cia​ło,któ​re​gopra​gnął,cze​ka​łonanie​-

go.

Lucyna​le​ża​ładonie​go.Te​raz,kie​dyzo​ba​czyłjąbezma​ki​ja​żuiwzwy​kłymubra​-

niu,za​pra​gnąłjejjesz​czebar​dziej.

Atajejgad​kaotym,jakitoMarkjestczu​łyide​li​kat​ny,je​dy​niegoroz​sier​dzi​ła.
Przezdłuż​sząchwi​lęprzy​glą​dałsięjejwmil​cze​niu.Niespusz​czałzniejwzro​ku,

ażsięza​ru​mie​ni​łaiza​czę​łasięner​wo​wopo​ru​szaćnaswo​imkrze​śle.Wol​noprze​su​-
nąłwzroknajejszy​ję,apo​temnaukry​tepodcien​kimma​te​ria​łemko​szul​kidrob​ne
pier​si.

–Przy​naj​mniejmojako​bie​taniezdra​dzamniezamo​imiple​ca​mi–mruk​nął,po​pra​-

wia​jącsięwkrze​śle.

–Odkie​dytoje​stemtwo​jąko​bie​tą?
–Po​do​baszmisiętaka.
–Oczymtymó​wisz?
–Takana​tu​ral​na.Tobar​dzosek​sow​ne.
Lucy za​ru​mie​ni​ła się jesz​cze bar​dziej. Po​czu​ła w dole brzu​cha nie​zno​śne na​pię​-

cie.

–Mó​wi​łamcijuż,żenieje​stemza​in​te​re​so​wa​na…–po​wie​dzia​łabezprze​ko​na​nia.

Jego le​ni​wy uśmiech utwier​dził ją w prze​świad​cze​niu, że Dio do​sko​na​le wie, jaka
jest praw​da. Wy​pro​sto​wa​ła się, zde​cy​do​wa​na dać mu od​pór. – Za​mie​rzam żyć po
swo​je​mu, Dio. Nie chcę wię​cej roz​ma​wiać z ludź​mi, któ​rzy mnie nie in​te​re​su​ją,
iprze​bie​raćsiędlanichjakja​kaśku​kła.

–Bra​wo!Awięcza​mie​rzasztupra​co​waćjakowo​lon​ta​riusz​ka?
–Mó​wi​łamcijuż,żeniecho​dzimiopie​nią​dze.
–Aleprze​cieżniemaszdy​plo​muna​uczy​ciel​ki.
–Zdo​bę​dęteupraw​nie​nia.Tym​cza​sembędępra​co​waćtu​taj,żebyna​byćdo​świad​-

cze​nia.

–Tenbu​dy​nekwy​glą​datak,jak​byzachwi​lęmiałsięza​wa​lić.Niewiem,czydo​-

trwa do koń​ca tego se​me​stru. Zo​stał zbu​do​wa​ny jesz​cze chy​ba w śre​dnio​wie​czu,
ate​rentujestbar​dzopod​mo​kły.

–Markszu​kaśrod​kównajegore​no​wa​cję.
–Na​praw​dę?
Lucy nic nie do​po​wie​dzia​ła. Dio ski​nął gło​wą, do​sko​na​le ro​zu​mie​jąc, cze​go nie

chcia​łamupo​wie​dzieć.

Nie​ła​two było zna​leźć w tych cza​sach lu​dzi go​to​wych po​dzie​lić się swo​imi pie​-

niędz​mi,aro​dzi​cetychdzie​cinapew​nobylizbytbied​ni,żebypo​móc.

Bu​dy​nekbezwąt​pie​niasięza​wa​liiniktniebę​dziewsta​nietemuza​po​biec.
– Ni​g​dy nie są​dzi​łem, że je​steś taka… za​an​ga​żo​wa​na w po​ma​ga​nie po​trze​bu​ją​-

cym–mruk​nął.–Możemógł​bymwczymśpo​móc.

–Oczymtymó​wisz?
Lucy wy​obra​zi​ła so​bie wła​śnie, jak za​re​ago​wał​by jej oj​ciec na wieść o tym, co

robi.Za​wszebyłsno​bemizpew​no​ściąniespodo​ba​ło​bymusię,żejegocór​ka„za​-
da​je się z pleb​sem”. Ko​bie​ty nie są po to, żeby ro​bić ka​rie​rę, a już na pew​no nie
z ludź​mi „niż​sze​go sta​nu”. Ow​szem, dzia​łal​ność cha​ry​ta​tyw​na, wspie​ra​nie męża
uro​kiemoso​bi​stym,aleniena​ucza​niema​te​ma​ty​kidzie​cizni​zinspo​łecz​nych!

Lucyniepra​co​wa​łatudłu​go,alezdą​ży​łasięjużzo​rien​to​wać,żeMarkwło​żyłwie​-

leser​cawto,żebytomiej​scebyłodlanichnietyl​koszko​łą.Todzie​ciwła​śniepła​ci​-
łynaj​więk​szącenęzanie​po​wo​dze​niaży​cio​wero​dzi​ców.Aichlicz​bawciążro​sła.

–Wo​liszodejśćodemniezni​czymniżpójśćzemnądołóż​ka.–Dionieza​mie​rzał

owi​jaćni​cze​gowba​weł​nę.–Niemogęnicnatopo​ra​dzić.Alemożechceszku​pić
tenbu​dy​nek?Albogowy​re​mon​to​wać?Conatopo​wiesz,Lucy?–Roz​luź​niłsięipo​-
pa​trzyłnaniązlek​kimroz​ba​wie​niem.–Wi​dzisz,taksięskła​da,żejachcęcie​bie
iza​mie​rzamużyćwszyst​kichdo​stęp​nychśrod​ków,żebyzdo​byćto,cze​gopra​gnę…

ROZDZIAŁCZWARTY

–Jakmo​żeszpro​po​no​waćmicośpo​dob​ne​go?Takni​skoupa​dłeś?
Dioprze​chy​liłgło​węiwzru​szyłlek​kora​mio​na​miwnon​sza​lanc​kimge​ście.
–Niewi​dzęwtymnicnie​sto​sow​ne​go.
–Do​praw​dy?
–Totyl​kofor​maper​swa​zji.
–Niewie​rzęwto,cosły​szę.
–Je​steśmojążoną.Za​pew​nespo​dzie​wa​łaśsię,żekie​dyoznaj​miszmi,żechcesz

roz​wo​du,niebędęspo​koj​niestałipa​trzył,jakod​cho​dzisz,ży​czącciwszyst​kie​godo​-
bre​go.

Lucypo​pra​wi​łasięnakrze​śle,ba​wiącsięster​tąze​szy​tówle​żą​cychprzedniąna

sto​le.Tyletyl​ko,żesie​dzą​cyna​prze​ciwDioniebyłjed​nymzjejuczniów.

– Uwa​żam, że to nie w po​rząd​ku, że​byś wy​sta​wiał na nie​bez​pie​czeń​stwo do​bro

tychdzie​ci,któ​resiętuuczą.

– Nie wy​sta​wiam na nie​bez​pie​czeń​stwo ni​czy​je​go do​bra. Po​wie​dział​bym ra​czej,

żetytoro​bisz.–Spoj​rzałnaze​ga​rek.Po​cząt​ko​wochciałjesz​czewró​cićdzi​siajdo
biu​ra,alete​raz,niewie​dziećcze​mu,prze​sta​łomunatymza​le​żeć.

Dużobar​dziejin​te​re​so​wa​łogoto,codzia​łosiętu​taj.
–Spę​dzi​łeśtujużzadużocza​su?–spy​ta​łaLucygło​semsłod​kimjakmiód.
Uśmiech,jakipo​ja​wiłsięnajegotwa​rzy,spra​wił,żejejżo​łą​deksięskur​czył.Pa​-

mię​ta​łajaknapo​cząt​kuichzna​jo​mo​ściumie​ra​łaznie​cier​pli​wo​ści,cze​ka​jącnakaż​-
deko​lej​nespo​tka​nieznim.

Topraw​da,nie​na​wi​dzi​łagozato,jakwma​ni​pu​lo​wałjąwtomał​żeń​stwo,izato,

jakjątrak​to​wał.Naj​bar​dziejjed​naknie​po​ko​iłojącoin​ne​go.Po​mi​motegowszyst​-
kie​gowciążmiałnadniąwła​dzę.Wciążniebyłjejobo​jęt​nyibu​dziłwniejuczu​cia,
doktó​rychniechcia​łasięprzy​znaćprzedsamąsobą.

Wie​dzia​ła, że je​śli tyl​ko jej do​tknie, je​śli tyl​ko za​cznie się z nią ko​chać, bę​dzie

stra​co​na.Imbli​żejgodosie​biedo​pusz​cza​ła,tymbar​dziejsięczu​łaznie​wo​lo​na.

Czyjejsiętopo​do​ba​ło,czynie,wca​leniebyłjejobo​jęt​ny,choćusil​niesta​ra​łasię

so​bietowmó​wić.

Atenjegole​ni​wyuśmiechnaj​do​bit​niejjejtouzmy​sła​wiał.
–Nicniejestważ​niej​szeodmo​jejdro​giejżony.Na​wetin​te​re​symogąza​cze​kać.
Po​sła​ła mu peł​ne nie​do​wie​rza​nia spoj​rze​nie. Za​śmiał się głę​bo​kim, sek​sow​nym

śmie​chem,któ​rypo​zba​wiłjąresz​tekzdro​we​goroz​sąd​ku.

–Przy​naj​mniejkil​kago​dzin.Opro​wadźmniepotymbu​dyn​ku–po​wie​dział,wsta​-

jąc.–Niewy​sie​dzędłu​żejnatymkrze​śle,jestdlamniezamałe.Mu​szęroz​pro​sto​-
waćnogi,więcchęt​nieobej​rzęso​bietenprzy​by​tek.Zo​rien​tu​jęsię,cona​le​żyzro​-
bić,żebyprzy​wró​cićtęnorędosta​nuuży​wal​no​ści.

Lucymil​cza​ła.Niebar​dzowie​dzia​ła,comy​ślećotymwszyst​kim.Na​praw​dęza​le​-

ża​łomunajejopi​niiczyitakzro​biwszyst​kotak,jaksamze​chce?

–Poco?Prze​cieżwca​lecięniein​te​re​su​je,cojaturo​bię,iniebę​dzieszre​mon​to​-

wałżad​nejnory.

–Jestwręczprze​ciw​nie–oznaj​miłmięk​kimgło​sem.
Jegospoj​rze​niebyłotakwy​mow​ne,żeLucyczymprę​dzejod​wró​ci​ławzrok.Uzna​-

ła, że opro​wa​dze​nie go po szko​le bę​dzie lep​szą ewen​tu​al​no​ścią niż sta​wie​nie mu
czo​ławbez​po​śred​niejkon​fron​ta​cji.Wzru​szy​łara​mio​na​miiwska​za​łarękąpo​miesz​-
cze​nie, w któ​rym się znaj​do​wa​li. To była głów​na kla​sa. To tu​taj obo​je z Mar​kiem
sta​ra​li się na​uczyć cze​goś dzie​ci, któ​re bar​dzo się róż​ni​ły pod wzglę​dem wie​dzy,
umie​jęt​no​ściiin​te​li​gen​cji.

Stop​nio​woco​razbar​dziejsięroz​krę​ca​ła.
Diozo​ba​czyłpraw​dzi​wąLucy.Zrzu​ci​łama​skęoso​byzwyż​szychsfer.Zpa​sjąopo​-

wia​da​ła o tym, co Mark zdo​łał tu zro​bić, nie ma​jąc nie​mal żad​nych fun​du​szy
iwspar​cia.Oczyjejbłysz​cza​ły,apo​licz​kina​bra​łyru​mień​ców.Mó​wiąc,żywoge​sty​-
ku​lo​wa​ła,agra​cjajejru​chówza​chwy​ci​łaDio.

Napar​te​rzedomubyłokil​kapo​koi.Sambu​dy​nekbyłwśrod​kuznacz​nieob​szer​-

niej​szy,niżwy​da​wałsięzze​wnątrz.

–Na​uczy​cie​letacyjakjaprzy​cho​dzą,kie​dytyl​komajączas–po​wie​dzia​ła,prze​-

cho​dzącdoko​lej​ne​gopo​miesz​cze​nia.–Markuło​żyłplanza​jęć.Nie​któ​reprzed​mio​-
ty są pro​wa​dzo​ne przez pro​fe​sjo​na​li​stów. – Jej głos zła​god​niał. – Nie uwie​rzył​byś,
wja​kichwa​run​kachżyjąnie​któ​reztychdzie​ci.Ro​dzi​ceprzy​pro​wa​dza​jąjedonas,
coświad​czyotym,żeza​le​żyimnaichprzy​szło​ści,alenie​któ​reznichpopro​stugło​-
du​ją.Miesz​ka​jąwja​kichścia​snychno​rach,cią​glewha​ła​sie,bru​dzieinie​do​stat​ku.

Dioski​nąłgło​wą.Niespusz​czałwzro​kuzjejpeł​nychust,dłu​giejszyi,szczu​płych

ra​mion. Kil​ka ja​snych ko​smy​ków wy​su​nę​ło się z ku​cy​ka i tań​czy​ło wo​kół twa​rzy,
spra​wia​jąc,żewy​glą​da​łajakna​sto​lat​ka.

– Czy prze​strze​ga​cie tu ja​kichś prze​pi​sów bez​pie​czeń​stwa? Pra​cu​jesz tak​że no​-

ca​mi?

–Niemówmi,żeob​cho​dzicięmojebez​pie​czeń​stwo.
–Za​wsze.
Po​wie​dział to z tak po​waż​ną miną, że Lucy za​bra​kło w tchu pier​siach. Kie​dy

wresz​cie od​zy​ska​ła zdol​ność mó​wie​nia, za​pew​ni​ła go, że nie pra​cu​je no​ca​mi, a to
miej​sceza​wszejestpeł​nelu​dzi.

– Te​raz, kie​dy wiem już, co ro​bisz pod​czas mo​jej nie​obec​no​ści, przy​dzie​lę ci

dwóchlu​dzi,któ​rzybędąnakaż​deza​wo​ła​nie.Toniepod​le​gane​go​cja​cji.

–Sammó​wi​łeś,żeniero​zu​mieszmęż​czyzn,któ​rzyota​cza​jąswo​jeżonyochro​nia​-

rza​mi!

–Niepo​trze​bo​wa​ła​byśich,gdy​byśspę​dza​łaczasuko​sme​tycz​kiifry​zje​ra.
–Po​my​śla​łeśotym,jakod​bio​rątomoiko​le​dzy?–Lucyczu​ła,jakza​trza​sku​jejej

sięprzedno​semfurt​kadowol​no​ści.Diochciałjąchro​nić,aletyl​kodla​te​go,żebyła
jegoin​we​sty​cją.In​we​sty​cją,któ​ramia​łamuprzy​nieśćokre​ślo​nąko​rzyść.

–Nieob​cho​dzimnie,comy​śląinnilu​dzie.Iletujestklasicoznaj​du​jesięnagó​-

rze?

–Niechcę,żebykrę​ci​lisiętuja​cyświel​cyfa​ce​ci.Dzie​cibędąprze​ra​żo​ne.
–Wąt​pię.Wswo​imsą​siedz​twieza​pew​newi​du​jąznacz​niegor​szetypy.
–Dio,prze​stańsiętakza​cho​wy​wać!

–Nibyjak?–Pod​szedłdoniejista​nąłtakbli​sko,żeza​krę​ci​łojejsięwgło​wie.
– Ja… Chcia​łam tyl​ko po​wie​dzieć, że nie chcę, by sta​li przed do​mem, kie​dy tu

będę.

Diona​wi​nąłso​bienapa​lecko​smykjejwło​sów.
–Cotyro​bisz?
– Roz​ma​wiam z tobą. Wciąż je​stem two​im mę​żem i nie po​win​no cię dzi​wić, że

dbamotwo​jebez​pie​czeń​stwo.

–Nieotopy​tam.
–Wta​kimra​zieoco?
– Ty… Ja… – Nie była w sta​nie skle​cić zda​nia. Mo​gła my​śleć je​dy​nie o tym, jak

bar​dzobychcia​ła,żebyjąte​razob​jął.

Mu​sia​łaużyćca​łejsil​nejwoli,abypo​stą​pićkrokdotyłuina​braćwpłu​capo​wie​-

trza.

–Niechcętużad​nychochro​nia​rzy–po​wie​dzia​łatwar​do.–Pozatymniktniewie,

kimje​stem.

–Chceszpo​wie​dzieć,żeniezo​sta​łaśroz​po​zna​na?
Nawi​dokjegopeł​nejnie​do​wie​rza​niaminyniepo​tra​fi​łapo​wstrzy​maćuśmie​chu.
– W tym ubra​niu nie przy​po​mi​nam oso​by z ko​lo​ro​wych ma​ga​zy​nów – oznaj​mi​ła

gło​sem,wktó​rymdałosięsły​szećdrwią​cąnutę.

Po​trzą​snął gło​wą, jak​by chciał się po​zbyć uczu​cia zwąt​pie​nia, któ​re go na​gle

ogar​nę​ło.

Czyba​wie​niesięwdo​bre​goanio​łaspra​wia​łojejra​dość?
– Chodź, po​ka​żę ci resz​tę domu. – Opro​wa​dzi​ła go po po​zo​sta​łych po​miesz​cze​-

niach, wy​peł​nio​nych głów​nie książ​ka​mi. Wy​star​czy​ło​by, żeby sprze​da​ła je​den ze
swo​ich klej​no​tów, a mo​gła​by wy​po​sa​żyć szko​łę w kom​pu​te​ry, ale nie zro​bi​ła tego.
Za​pew​nedla​te​go,żechcia​łaza​cho​waćano​ni​mo​wość.

Dio nie prze​sta​wał się dzi​wić. Jak to moż​li​we, że bę​dąc z ro​dzi​ny Bi​sho​pów,

chcia​łategowszyst​kie​go?

Po​pa​trzyłnapo​ma​lo​wa​neopty​mi​stycz​nymżół​tymko​lo​remścia​ny.Nicjed​naknie

byłowsta​nieukryćfak​tu,żebu​dy​nekchy​liłsiękuupad​ko​wi.

–Markpo​wi​nienwkrót​cewró​cić.Je​ślina​praw​dęciętoin​te​re​su​je,mo​żeszgospy​-

tać,ocoze​chcesz.

– Chy​ba na ra​zie wy​star​cza​ją​co dużo już zo​ba​czy​łem. Nie chciał​bym, żeby za​-

słabł,wi​dząc,żewciążtuje​stem.

–Bar​dzośmiesz​ne–mruk​nę​ła,od​su​wa​jącsięodnie​go.
–Mamjed​nakjed​nopy​ta​niedocie​bie.Czyjesttuwpo​bli​żuja​kieśmiej​sce,wktó​-

rymmo​gli​by​śmyzjeśćlunch?

–Lunch?–Lucyniepo​tra​fi​łaukryćzdu​mie​nia.
–Chy​bażeprzy​go​to​wa​łaśso​bieka​nap​kiiter​moszgo​rą​cąkawą?
–Nie​da​le​kostądjestcał​kiemmiłaka​wiar​nia.
–Ka​wiar​nia?
–Ro​biątamdo​breka​nap​kiiher​ba​tę.
–Toso​bieod​pusz​cza​my.Ja​kieśinnesu​ge​stie?
Lucyspoj​rza​łananie​gochłod​no.
–Je​steśnamoimte​ry​to​rium,Dio.

–Two​imte​ry​to​rium?Nieroz​śmie​szajmnie.
–Niein​te​re​su​jemnie,comy​ślisznatente​mat,alejaczu​jęsiętuznacz​niebar​-

dziej u sie​bie niż w tych ogrom​nych, pu​stych do​mach, wy​peł​nio​nych szam​pa​nem
ika​wio​remnawy​pa​dek,gdy​byktó​ryśzsza​cow​nychgo​ści…

Dioza​ci​snąłusta.
–Je​ślicho​dzi​łocioto,abymniezi​ry​to​wać,togra​tu​la​cje.Wpeł​nicisięuda​ło.
–Wca​lemiotoniecho​dzi​ło.Popro​stumó​wię,comy​ślę.Je​ślina​praw​dęchceszze

mną po​roz​ma​wiać na te​mat szko​ły czy roz​wo​du, mo​że​my to zro​bić w ka​wiar​ni,
wktó​rejzwy​kłamja​daćzMar​kiem.Wprostniemogęuwie​rzyć,żeje​steśta​kimsno​-
bem!

–Nieje​stemsno​bem.Możepopo​ro​stuwi​dzia​łemwży​ciuzbytdużotychob​skur​-

nychka​fe​jekiwca​leniemamocho​tyoglą​daćko​lej​nej.Niepotoucie​kłemzbie​dy,
żebydoniejwra​cać.Niemamza​mia​ruuda​wać,żeta​kiemiej​scamniepo​cią​ga​ją.

Lucyzwra​że​niaza​po​mnia​łaza​mknąćusta.
Porazpierw​szywży​ciuDiowspo​mniałjejoswo​impo​cho​dze​niu.Wie​dzia​łaoczy​-

wi​ście, że swo​ją po​zy​cję osią​gnął wy​łącz​nie dzię​ki wła​snym zdol​no​ściom i cięż​kiej
pra​cy,alecoin​ne​gowie​dzieć,acoin​ne​gousły​szećtozjegoust.

–Po​roz​ma​wia​mypopo​wro​ciedodomu,wie​czo​rem.
–Nie!–Po​ło​ży​łamurękęnara​mie​niu,niepo​zwa​la​jącodejść.
–Po​win​ni​śmypo​roz​ma​wiaćte​raz–wy​ją​ka​ła.–Wiem,żetowszyst​komu​sia​łobyć

dla cie​bie za​sko​cze​niem. Nie mia​łeś po​ję​cia, co ja tu ro​bię… Ale sko​ro już wiesz,
mo​że​mypójśćwja​kieśinnemiej​sceizjeśćlunch.

Diowes​tchnąłipo​trzą​snąłgło​wą.
–Za​pro​wadźmniedotejswo​jejka​fej​ki.
Lucyza​mknę​ładrzwinaklucziru​szy​lidoka​wiar​ni,wktó​rejwie​lo​krot​nieby​wa​ła

z Mar​kiem. Bar​dzo chcia​ła do​wie​dzieć się cze​goś wię​cej o jego prze​szło​ści. Czy
rze​czy​wi​ściewy​cho​wałsięwbied​nejro​dzi​nie?Czybyłszczę​śli​wy?Do​sko​na​lewie​-
dzia​łazwła​sne​godo​świad​cze​nia,żepie​nią​dzeniebyłyżad​nymgwa​ran​temszczę​-
ścia.

Spoj​rza​łananie​goiuzna​ła,żeDioniejestwna​stro​judoroz​mo​wynate​matswo​-

je​godzie​ciń​stwa.Byłaje​dy​niezdu​mio​natym,żejąsamątakbar​dzotoza​in​te​re​so​-
wa​ło.

–Tyl​koże​byśminiewy​po​mi​nał,żeza​cią​gnę​łamciędoja​kiejśspe​lu​ny.
Pochwi​lizna​leź​lisięprzeddrzwia​minie​wiel​kiejka​wiar​ni,zktó​rejdo​cho​dziłza​-

pachsma​żo​ne​goje​dze​nia.

–Spe​lu​natomałopo​wie​dzia​ne.Mamna​dzie​ję,żeteka​nap​kiiher​ba​tana​praw​dę

będądo​bre…

Zna​lijątu!
Dwo​jezpra​cu​ją​cychtulu​dzimia​łodzie​ci,któ​reLucyuczy​ła.Przezchwi​lęroz​ma​-

wia​lioichpo​stę​pach.

– A to… – Zwró​ci​ła się na chwi​lę w stro​nę Dio. – To mój przy​ja​ciel. Za​sta​na​wia

się,czynieza​in​we​sto​waćwre​montna​sze​gobu​dyn​ku.

Za​wszeprzedprzyj​ściemtuzdej​mo​wa​łaob​rącz​kę.Byłazbytcen​na,żebyjąno​sić

wta​kiejdziel​ni​cy.Spoj​rza​łaprze​lot​nienaDio,do​strze​ga​jącwjegooczachiry​ta​cję.

–Bar​dzochciał​bypo​mócdzie​ciomwtejdziel​ni​cy.Spra​wić,żebymia​łymoż​li​wość

lep​sze​gostar​tuwży​cie.

Diouśmiech​nąłsięcza​ru​ją​co.
– Wy​cho​wa​łem się nie​da​le​ko stąd. Wiem, że je​dy​nym spo​so​bem wy​do​sta​nia się

z ta​kiej dziel​ni​cy jest zdo​by​cie od​po​wied​nie​go wy​kształ​ce​nia. Ta uro​cza mło​da
dama i ja wła​śnie pro​wa​dzi​my na ten te​mat roz​mo​wę. Moja pro​po​zy​cja jest taka:
ku​pię bu​dy​nek, wy​re​mon​tu​ję go i wy​po​sa​żę w od​po​wied​ni sprzęt. W dzi​siej​szych
cza​sach dzie​ci mu​szą mieć kom​pu​te​ry. To jest pod​sta​wo​we źró​dło in​for​ma​cji. Jak
jużnad​mie​ni​łem,Lucyijawła​śnienatente​matroz​ma​wia​my…

Po chwi​li wy​lą​do​wa​ły przed nimi dwa kub​ki go​rą​cej her​ba​ty i ta​lerz ape​tycz​nie

wy​glą​da​ją​cychka​na​pek.

–Wiel​kiedzię​ki,Dio!–Lucyniepo​tra​fi​łaopa​no​waćsar​ka​zmu.
–Za​wszedousług.Wkoń​cupocosąprzy​ja​cie​leipo​ten​cjal​niin​we​sto​rzy?Dla​cze​-

gonieprzed​sta​wi​łaśmniejakoswo​je​gomęża?

–Po​nie​ważodrazu za​czę​ły​bysiępy​ta​nia.Chcie​li​by wie​dzieć,kimna​praw​dęje​-

stem…

–Ijaktosięsta​ło,żeuda​łocisięzła​paćmniezamęża?
–Two​jeegojestpo​ra​ża​ją​ce.–Upi​łałykher​ba​tyispoj​rza​łananie​goznadkub​ka.

–Czyokła​ma​łeśmnie,mó​wiącto,copo​wie​dzia​łeś?

Diodo​sko​na​lewie​dział,żepytaoto,cona​po​mknąłoswo​jejprze​szło​ści.Jakdo​tąd

ni​ko​munieopo​wia​dałotym,skądsięwy​wo​dzi.Przezwszyst​kielatacięż​kiejwal​ki
obytna​uczyłsiętrud​nejsztu​kimil​cze​nia.Bar​dzouwa​żałnato,coikomumówi.

–Ocokon​kret​niecicho​dzi?–spy​tał.–Atakprzyoka​zji,taka​nap​kajestcał​kiem

nie​zła.

–Do​ra​sta​łeśgdzieśtuwoko​li​cy?
–Wkra​cza​mynanowete​ry​to​rium,czyżnie?–Dioprze​wró​ciłocza​mi,niespusz​-

cza​jącwzro​kuzjejtwa​rzy.Niemógłsięna​dzi​wić,żewciążniewi​działjejna​giej.
On,któ​rycie​szyłsięwto​wa​rzy​stwiesła​wąDonJu​ana,niewi​dział,coznaj​du​jesię
podtącien​kąko​szul​kąidżin​sa​mi.

Nocóż,za​mie​rzałtozmie​nićitoszyb​ko.
–Mamytusamere​we​la​cje.Spę​dza​myra​zemczasiniktzto​wa​rzy​stwanieza​glą​-

danamprzezra​mię.Za​sta​na​wiamsię,do​kądtopro​wa​dzi?Jużwiem.Oczy​wi​ściedo
łóż​ka.

Lucyza​ru​mie​ni​łasię.Jużsamoto,żeDiowy​po​wie​działsło​wo„łóż​ko”,wy​star​czy​-

ło,żebywy​obraź​niapod​su​nę​łajejżyweob​ra​zytego,como​gli​bywnimro​bić.

Dla niej jed​nak seks i mi​łość były ze sobą nie​ro​ze​rwal​nie zwią​za​ne. Bez dwóch

zdań!

–Twójpo​mysł,abywy​ło​żyćnatenre​montpie​nią​dzewza​mianzamojązgo​dęna

two​jeżą​da​nia,jestnie​do​rzecz​ny.

–Czyż​by?Uwa​żam,żetozmo​jejstro​nyuczci​wepo​sta​wie​niespra​wy.
Lucyza​czy​na​łasięczuć,jak​byktośwrzu​ciłjądopral​kiina​sta​wiłnawi​ro​wa​nie.
Za​czy​na​łamiećpo​waż​neoba​wy,żewtejsy​tu​acjiroz​mo​waoroz​wo​dziechwi​lo​wo

musizo​staćodło​żo​na.Zu​peł​niesięniespo​dzie​wa​łata​kie​goob​ro​tuspra​wy,po​dob​-
niejaknieprze​wi​dzia​łatego,żena​pię​ciesek​su​al​nemię​dzynimibę​dzietaksil​ne.

–Wiesz,żeto,copo​wie​dzia​łeśAni​cieiJoh​no​witra​fiodrazudoMar​ka?
–Aczytosta​no​wija​kiśpro​blem?

–Za​wszemusibyćtak,jaktychcesz,praw​da?–Spoj​rza​łananie​goura​żo​na,po

czympo​spiesz​nieod​wró​ci​ławzrok.Byłzbytprzy​stoj​nyipo​cią​ga​ją​cy,abymo​głapa​-
trzećnanie​godłu​żej.

–Za​wsze–po​twier​dziłocho​czo.–Jakmy​ślisz,copo​my​ślitwójnaj​droż​szyprzy​ja​-

ciel, kie​dy do​wie się, że z two​je​go po​wo​du jego uko​cha​ne dziec​ko, ja​kim jest ta
szko​ła,stra​ciszan​sęnadal​szyroz​wój?

–Czychceszprzeztoza​su​ge​ro​wać,żeminaniejnieza​le​ży?
–Jaktomoż​li​we,żedo​tądnieza​uwa​ży​łem,jakaje​steśuro​cza,kie​dysięzło​ścisz?

–mruk​nął.–Cho​ciażzłośćniestoiwy​so​kowran​kin​guna​szychmał​żeń​skichuczuć,
praw​da?

Diobyłzdu​mio​nytym,jakdo​sko​na​lesiębawi.Czyż​bycho​dzi​łooto,żebyłatodla

nie​gozu​peł​nienowasy​tu​acja?Szcze​rzemó​wiąc,niemiałza​mia​rusięnadtymza​-
sta​na​wiać. Był prze​ko​na​ny, że jak tyl​ko się z nią prze​śpi, od​zy​ska wła​ści​wą per​-
spek​ty​węibę​dziemógłobiek​tyw​nieoce​nić,jakąko​bie​tąjestLucy.Roz​sta​nieznią
niespra​wimuwów​czasnaj​mniej​szejprzy​kro​ści.Jed​naktym​cza​sem…

Lucyzeswo​jejstro​nycałyczassta​ra​łasiępa​mię​tać,żejejmał​żeń​stwojesttyl​ko

far​są.

–Pra​caztymidzieć​midajemibar​dzowie​lesa​tys​fak​cji.Znacz​niewię​cejniżpro​-

wa​dze​nienicnie​zna​czą​cychroz​mówzludź​mi,któ​rychpra​wienieznamizaktó​ry​mi
nieprze​pa​dam.Iwię​cejniżcho​dze​nienaślu​bynie​zna​nychmiosóbczynaotwar​cie
ja​kichśga​le​rii,któ​rewca​lemnieniein​te​re​su​ją.

Dioni​g​dyniepo​my​ślał,żetastro​naży​ciamożesięwy​daćjegomał​żon​cemałoin​-

te​re​su​ją​ca.Cowię​cej,uwa​żał,żewła​śnietospra​wiajejsa​tys​fak​cjęiprzy​jem​ność.

Te​razzro​zu​miał,żebyłwbłę​dzie.Do​strze​gałco​razwię​cejnie​spój​no​ściwswo​ich

do​tych​cza​so​wymwy​obra​że​niunajejte​mat.

–Wkrót​cewszy​scywoko​li​cydo​wie​dząsię,żena​sząszko​łąza​in​te​re​so​wałsiębo​-

ga​tyin​we​stor.

–Byleniesta​rybo​ga​tyin​we​stor.
–Comamimpo​wie​dzieć?–spy​ta​ła,zni​ża​jącgłos.Doka​wiar​niza​czę​lisięscho​-

dzićlu​dzieiwie​luznichprzy​glą​da​łoimsięznie​skry​wa​nymza​in​te​re​so​wa​niem.

–Po​wiedzim,żeprzy​sta​łaśnawszel​kiewa​run​ki,ja​kiepo​sta​wiłcitenbo​ga​tyin​-

we​stor.

–Niepo​wi​nie​neśbyłmnieśle​dzić!
–Do​sko​na​lewiem,żemniepra​gniesz…
–Słu​cham?
–Cociętakszo​ku​je?–Od​chy​liłsięwswo​imkrze​śle.Uśmiech​nąłsięzroz​ba​wie​-

niem, kie​dy Lucy po​chy​li​ła się do przo​du, aby nikt ich nie pod​słu​chał. – Mów, co
chcesz,alepraw​dajesttaka,żeje​steśnamniena​pa​lo​najakcho​le​ra.

–Bzdu​ra!
– Mam ci to udo​wod​nić? – Prze​je​chał wzro​kiem po twa​rzach zgro​ma​dzo​nych

w ka​wiar​ni lu​dzi. – Co byś po​wie​dzia​ła, gdy​bym cię te​raz po​ca​ło​wał? Pa​mię​tasz
naszpo​ca​łu​nek?Możetopo​wtó​rzy​my?Apo​temprze​pro​wa​dzi​mygło​so​wa​nie.Spy​-
ta​mytychlu​dzi,czyichzda​niemje​steśnamniena​pa​lo​na,czynie.

–Wte​dymnieza​sko​czy​łeś!–Napo​licz​kachLucypo​ja​wi​łysięru​mień​ce.Wie​dzia​-

ła, że w ni​czym nie przy​po​mi​na te​raz peł​nej opa​no​wa​nia na​uczy​ciel​ki, za jaką tu

ucho​dzi​ła.Czu​łasiętak,jakwy​glą​da​ła.Byłaza​kło​po​ta​na,spe​szo​na,za​nie​po​ko​jo​na.

Pod​nie​co​na…
– Ale te​raz bę​dziesz przy​go​to​wa​na. Mo​że​my się prze​ko​nać, na ile zdo​łasz się

oprzećtemu,comię​dzynamiiskrzy.

–Nicmię​dzynaminieiskrzy!
–Wręczprze​ciw​nieido​sko​na​leotymwiesz.Itonietyl​kote​raz.Po​cią​ga​mysięod

sa​me​gopo​cząt​kutegobia​łe​gomał​żeń​stwa.

–Cii!
Zi​gno​ro​wałją.
–Wi​dzia​łem,jaknamniepa​trzysz,kie​dymy​śla​łaś,żeniktcięniewi​dzi.Mo​żesz

so​biewma​wiać,żemnieniecier​pisz,alenicniepo​ra​dzisznato,coczu​jesz.Mam
ra​cję?

Lucy opar​ła gło​wę na rę​kach, ża​łu​jąc, że nie może się w jed​nej chwi​li zna​leźć

gdzieśin​dziej.

–Po​wiedzmi,czymyślotym,żemógł​bymzo​staćtwo​imko​chan​kiem,na​praw​dę

jestdlacie​bieniedoznie​sie​nia?

–Oczymtywogó​lemó​wisz?–Spoj​rza​łananie​goprze​ra​żo​na.
–Amożeoba​wiaszsię,żemo​gła​byśzła​paćja​kąśprzy​pa​dłośćty​po​wądlakla​syro​-

bot​ni​czej,gdy​byśsięza​nad​todomniezbli​ży​ła?

–Nie​praw​da!Na​szemał​żeń​stwoodpo​cząt​kubyłopo​mył​kąipopro​stuniechcia​-

łam…

–Niemamocho​tytegosłu​chać–prze​rwałjej.–Pra​gnętyl​kocie​bie.Mo​jejuko​-

cha​nejżony.Chcępo​czućpodsobątwo​jena​giecia​ło.Chcęsły​szeć,jakwo​łaszmoje
imię,bła​ga​jąc,że​bymdo​pro​wa​dziłciędoor​ga​zmu.

–Nie​do​cze​ka​nietwo​je!
– Wręcz prze​ciw​nie. Mu​sisz tyl​ko tę spra​wę prze​my​śleć i prze​stać przed sobą

uda​wać,żeby​ło​bytodlacie​bietaktrud​nedoznie​sie​nia.Nieby​ło​by.

–Skądtapew​ność?–Mia​łotoza​brzmiećsar​ka​stycz​nieiiro​nicz​nie,aza​brzmia​ło

cien​koipi​skli​wie.

– Po​nie​waż znam ko​bie​ty. Za​ufaj mi. Nie bę​dzie to dla cie​bie przy​kre. I po​myśl

o na​gro​dzie… Two​ja szko​ła pach​ną​ca i nowa… kla​sy do​sko​na​le wy​po​sa​żo​ne… ro​-
dzi​ce wdzięcz​ni, a dzie​ci szczę​śli​we… Czyż moż​na so​bie wy​obra​zić lep​szy start
wnowe,nie​za​leż​neży​cie?–Po​chy​liłsięwjejstro​nę,takżeichczo​łanie​malsięze
sobąsty​ka​ły.–Mamdo​sko​na​łypo​mysł.Wy​jedź​mynamio​do​wymie​siąc,Lucy.Dwa
ty​go​dnie.Po​temmu​szęle​ciećdoHong​kon​guwin​te​re​sach.Jaso​biepo​ja​dę,atyod​-
zy​skaszwol​ność…Bę​dzieszmo​głaroz​po​cząćnie​za​leż​neży​cie.Cotynato?

ROZDZIAŁPIĄTY

Lucy mia​ła trzy dłu​gie dni, żeby się za​sta​no​wić nad tym, co zro​bić. Dio na ten

czas wy​je​chał do Pa​ry​ża, gdzie miał ja​kieś pil​ne spo​tka​nie z dy​rek​to​ra​mi jed​nej
zjegofirm.

Docza​sujegowy​jaz​dudoHong​kon​gupo​zo​sta​łoje​de​na​ściedni.
Oczy​wi​ściewieśćore​mon​cieszko​łypio​ru​nemroz​nio​słasiępooko​li​cy.Diodo​sko​-

na​leode​grałswo​jąrolę.Wszy​scybyliprze​ko​na​ni,żedo​ko​na​niere​mon​tuiza​mó​wie​-
nieno​we​gosprzę​tujesttyl​kofor​mal​no​ścią.Wszyst​kozo​sta​łojużusta​lo​ne,pod​pi​sa​-
ne,za​twier​dzo​ne.

Gdy​byte​razcośniewy​pa​li​ło,mu​sia​ła​bysięnie​źlena​mę​czyć,żebywy​my​ślećja​-

kieś sen​sow​ne wy​tłu​ma​cze​nie. Oczy​wi​ście winą za całe nie​po​wo​dze​nie zo​sta​ła​by
obar​czo​natyl​koona.

Dzieńpotym,jakja​dłalunchzDio,Markprzy​niósłdopra​cybro​szu​ryre​kla​mo​we

sprzę​tu kom​pu​te​ro​we​go. Miał za​miar za​in​te​re​so​wać ca​łym przed​się​wzię​ciem
przed​sta​wi​cie​lipra​sy,po​nie​waż,jakmó​wił,„światjestta​kimpo​nu​rymmiej​scem,że
zna​le​zie​nie w nim jed​nej czy dwóch do​brych dusz jest cu​dem bu​dzą​cym na​dzie​ję
zwy​kłychśmier​tel​ni​ków”.

Okre​śle​nieDioRu​izamia​nemdo​brejdu​szyniemie​ści​łojejsięwgło​wie.
Niktniespy​tał,ja​kietocałeza​mie​sza​niemia​łozwią​zekzjejoso​bą,icałeszczę​-

ście,boniewie​dzia​ła​by,cood​po​wie​dzieć.

Na​tych​miast skon​tak​to​wa​li się z nimi przed​sta​wi​cie​le lo​kal​nych władz, któ​re

wmi​ni​mal​nymstop​niuwspie​ra​łyichfi​nan​so​wo.Oznaj​mi​li,żeist​nie​jąpla​nywy​ku​pu
tegobu​dyn​kuprzezgmi​nę.Wy​gło​si​lipło​mien​nąmowęnate​mattego,ilezy​skalo​-
kal​naspo​łecz​ność,kie​dybu​dy​nekzo​sta​nieod​re​mon​to​wa​nyibę​dziewpeł​niwy​ko​-
rzy​sty​wa​ny.

Obie​ca​li też, że mogą pła​cić trzem na​uczy​cie​lom za​trud​nio​nym do na​uki dzie​ci,

któ​reniezna​łyan​giel​skie​go.

Diodzwo​niłdoniejdwarazydzien​nie,żebysiędo​wie​dziećjaksięczu​je,choćtak

na​praw​dęcho​dzi​łomuoto,bywy​wrzećnaniąpre​sję.

Dwaty​go​dnie…
Apo​temwol​ność.
Czymiałra​cję?Czyspa​nieznimbę​dzieprzy​jem​no​ścią?Kie​dyzanie​gowy​cho​dzi​-

ła,chcia​łatego.Li​czy​łami​nu​tydzie​lą​ceichodnocypo​ślub​nej.Chcia​łauczy​nićze
swe​godzie​wic​twadardlanie​goiniemo​głasiędo​cze​kać,kie​dytona​stą​pi.

Cóż,te​razsy​tu​acjasięzmie​ni​ła.Pa​trzy​łanatowszyst​kozzu​peł​niein​ne​gopunk​tu

wi​dze​nia.Jużnieuwa​ża​ła,żemożestra​cićdzie​wic​twotyl​kozmęż​czy​zną,zktó​rym
maspę​dzićcałeży​cie.

Iwciążgopra​gnę​ła.Nie​ła​twobyłojejtoprzedsobąprzy​znać,aletakbyło.Po​ca​-

łu​nek,któ​rymjąob​da​rzył,ja​snotegodo​wo​dził.

Jakisensmia​łoza​prze​cza​nieoczy​wi​stejpraw​dzie?

Trze​cie​godniasamadonie​goza​dzwo​ni​ła,chcącusły​szećwsłu​chaw​ceni​ski,je​-

dwa​bi​stygłos,nadźwiękktó​re​gojakzwy​klejejzmy​słyule​głypo​bu​dze​niu.

–Cosły​chaćwdomu?
–Ma​riewrę​czy​łamiwy​mó​wie​nie.Do​sta​łasięnastu​diainiemaza​mia​rupra​co​-

waćdłu​żejjakosprzą​tacz​ka.Oba​wiamsię,żebę​dzieszmu​siałzna​leźćnajejmiej​-
sceko​gośin​ne​go.

–Jabędęmu​siał?
–No,prze​cieżmnietuniebę​dzie.
Wy​obra​zi​łaso​bie,jakraznaza​wszeza​my​kazasobądrzwiichogrom​ne​gomiesz​-

ka​niawLon​dy​nie,ijejser​ceskur​czy​łosięzżalu.

Diozmarsz​czyłbrwi.Wra​całdoLon​dy​nuimiałna​dzie​jęusły​szećodLucyod​po​-

wiedźitotyl​kojed​ną,jakagoin​te​re​so​wa​ła.

Tyl​ko o tym chciał te​raz roz​ma​wiać. Nie in​te​re​so​wa​ło go miesz​ka​nie w Pa​ry​żu

aniodej​ściesprzą​tacz​ki.Nieza​mie​rzałteżroz​ma​wiaćoroz​sta​niuzLucy.Aninie
chciałsły​szećotym,żemógł​byodniejniedo​staćtego,cze​gopra​gnął.

–Zaj​męsiętym,kie​dyna​dej​dziesto​sow​napora.
–Wta​kimra​ziemasznatodwaty​go​dnie.
–Comasznaso​bie?Jestjesz​czewcze​śnie.Je​steśjesz​czewpi​dża​mie?Nieuwa​-

żasz,żetotro​chędziw​ne,żeniewi​dzie​li​śmysięjesz​czewnoc​nychstro​jach?

Lucyza​ru​mie​ni​łasię.Chrząk​nę​ławsłu​chaw​kę.
– Nie wiem, ja​kie to ma zna​cze​nie… – Od​ru​cho​wo owi​nę​ła się cia​śniej szla​fro​-

kiem,uświa​da​mia​jącso​bie,żeniemapodnimbie​li​zny.

–Sko​romamyspę​dzićra​zemnaj​bliż​szedwaty​go​dnie…
–Je​de​na​ściedni–po​pra​wi​łago.
Diouśmiech​nąłsiędosie​bie.Przezcaływy​jazddzwo​niłdoniejre​gu​lar​nieibar​-

dzobyłztejde​cy​zjiza​do​wo​lo​ny.Niedo​pu​ścidotego,żebyLucywy​co​fa​łasięzjego
ży​cia.

Te​razusły​szałwjejgło​sieka​pi​tu​la​cję.Omalniekrzyk​nąłzra​do​ści.
–Mu​si​myprzeztednizesobąroz​ma​wiać.
–Ztymaku​ratniemamypro​ble​mu,Dio.Przezcałemał​żeń​stwoniero​bi​li​śmynic

in​ne​go.

– To były nic nie​zna​czą​ce po​ga​węd​ki. Te​raz, kie​dy na​sze re​la​cje się zmie​ni​ły, to

będąinneroz​mo​wy.

–Nicsięmię​dzynaminiezmie​ni​ło!
–Nie?Mógł​bymprzy​siąc,żeprzedchwi​ląpo​wie​dzia​łaśmi,ilebę​dzietrwałnasz

mie​siącmio​do​wy…

Lucyza​ci​snę​łausta.
Zu​peł​nieświa​do​miepod​ję​łade​cy​zję.Tak,zgo​dzisięnajegopro​po​zy​cję.
–Do​brze.Wy​gra​łeś.Mamna​dzie​ję,żeje​steśzsie​biedum​ny.
–Dumatoostat​nieuczu​cie,któ​rete​razod​czu​wam.
Lucydo​sko​na​lewie​dzia​ła,żenieule​głamuzpo​wo​duszko​łyczypie​nię​dzy.
Ule​głamu,po​nie​ważgopra​gnę​ła.Wie​dzia​ła,żegdy​byode​szłaodnie​go,niespró​-

bo​waw​szy,jaksma​ku​je,ża​ło​wa​ła​bytegodokoń​caży​cia.

Jejcia​łodo​sko​na​lewie​dzia​ło,cze​gochce,choćro​zumpod​po​wia​dałcośin​ne​go.
Do​dat​ko​weko​rzy​ścipły​ną​ceztejde​cy​zjimia​łymniej​szezna​cze​nie.

–Po​wie​dział​bymci,coczu​ję,alesie​dzęwpo​cze​kal​ninalot​ni​sku…
–Dio!
–Wiem,wiem,mu​szępo​cze​kaćjesz​czekil​kago​dzin.
–Nietomia​łamnamy​śli!
–Nie?
–Nie.–Za​ci​snę​łapołyszla​fro​ka,abyza​kryćto,cospodnie​gowy​sta​wa​ło.–Chęt​-

nie prze​dys​ku​tu​ję z tobą szcze​gó​ły na​szej… umo​wy. Po​ja​dę z tobą na ten wy​jazd,
aletyl​kodla​te​go,żeniemamwy​bo​ru.

–Za​brzmia​łotobar​dzoen​tu​zja​stycz​nie.
–Wszy​scycze​ka​jąnaroz​po​czę​ciepracre​mon​to​wych.Skądmogęmiećpew​ność,

żekie​dydo​sta​nieszjuż,cze​gochcesz,wy​wią​żeszsięzeswo​jejczę​ściumo​wy?

–Niemo​żesz.
Po​czuł się ura​żo​ny. Dla Dio sło​wo li​czy​ło się wię​cej niż zło​to. Nie był uro​dzo​ny

wczep​ku,alejed​nowie​działnapew​no.Za​rów​nowży​ciu,jakibiz​ne​siecwa​niac​two
niepo​pła​ca.Byłdużobar​dziejuczci​wyniżwięk​szośćjegopart​ne​rówwin​te​re​sach
iszczy​ciłsiętym.

–Bę​dzieszmu​sia​łamiza​ufać.
Lucynieod​po​wie​dzia​ła,iDioode​brałtojakowy​razdez​apro​ba​ty.
–Ni​g​dynieła​mięrazda​ne​gosło​wa–oznaj​miłchłod​no.–Choćznamwie​lulu​dzi,

któ​rzytakpo​stę​pu​ją.

Po​my​śla​łaoswo​imojcu,któ​ryoszu​kałtylulu​dzi.Czyż​byDiopiłdonie​go?
Wgłę​bidu​szywie​dzia​ła,żemówipraw​dę.Diobyłczło​wie​kiemho​no​ru.
–Czymamcośza​re​zer​wo​wać?–spy​ta​łasztyw​no.–Spo​dzie​wamsię,żeze​chcesz

wy​ko​rzy​staćje​denzeswo​ichdo​mów.

– My​ślę, że wy​jąt​ko​wo mo​żesz so​bie da​ro​wać za​ba​wę w „oso​bi​stą asy​stent​kę”.

Niewie​dziećcze​mu,psu​jetoja​kośogól​nyna​strój.

Tonjegogło​suspra​wiał,żezjejcia​łemdzia​łysiędziw​nerze​czy.Żebyotymnie

my​śleć,ro​zej​rza​łasiępowy​po​sa​żo​nejwdro​gisprzętkuch​ni.

–Za​pew​nechcesz,że​bymza​re​zer​wo​wa​łanambi​le​ty.–Lucypo​sta​no​wi​łapo​trak​-

to​waćcałąspra​węnaj​bar​dziejpro​za​icz​nie,jaktobyłomoż​li​we.

Toniemiałbyćro​man​tycz​nywy​jazd,pod​czasktó​re​gobędąso​biepa​trzećwoczy

przybla​skuświeciszep​taćczu​łesłów​ka.

–Niemu​siszsiętymprzej​mo​wać.Po​pro​szęse​kre​tar​kę,żebysięwszyst​kimza​ję​-

ła.

–Mo​żeszmipo​wie​dzieć,do​kądmamyje​chać?
–Tonie​spo​dzian​ka.Przy​go​tujsię,żebyju​trootejpo​rzemócwy​je​chaćzagra​ni​-

cę.

–Co?Niemogęso​biete​raztakpopro​stuwy​je​chać.
–Oczy​wi​ście,żemo​żesz.Se​kre​tar​kawszyst​kimsięzaj​mie.Tyje​dy​niemaszprzy​-

go​to​waćsiędlamnie…

–Przy​go​to​waćdlacie​bie?
Sły​sząc jej pe​łen zdu​mie​nia głos, ro​ze​śmiał się. Był tak pod​nie​co​ny, że nie był

wsta​niesiępo​ru​szyć.

–Użyjwy​obraź​ni.Po​myśl,como​gło​bysięprzy​dać…
–Takjest,sir…

Usły​sza​ła po dru​giej stro​nie słu​chaw​ki ni​ski, sek​sow​ny śmiech. Śmiech męż​czy​-

zny,któ​rydo​stałto,cze​gopra​gnął.

–Cokon​kret​niepo​win​namzesobąza​brać?
–Niebierzżad​nychubrań.Wszyst​kobę​dziecze​ka​łonacie​bienamiej​scu.
–Niechcęwy​glą​daćjaklal​kaBar​bie–za​pro​te​sto​wa​ła.–Toniebyłoczę​ściąna​-

szejumo​wy.

–Dozo​ba​cze​niawkrót​ce,Lucy…
–Wciążniepo​wie​dzia​łeśmi,do​kądje​dzie​my!
–Wiem.Niesą​dzisz,żetobar​dzoeks​cy​tu​ją​ce?Janiemogęsięjużdo​cze​kać.
Ztymisło​wa​miprze​rwałpo​łą​cze​nie.Lucypo​pa​trzy​łanamil​czą​cąsłu​chaw​kę.Te​-

razniemia​łajużod​wro​tu.

Pró​bo​wa​ła my​śleć o tym, jak bę​dzie wy​glą​da​ło jej ży​cie po po​wro​cie z po​dró​ży,

alewy​obraź​niaupo​rczy​wiepod​su​wa​łaob​razjejiDiole​żą​cychra​zemwłóż​ku.

Za​sta​na​wia​łasię,dla​cze​goniena​le​gałnato,bypójśćzniądołóż​kajesz​czeprzed

ślu​bem.Onasamawsty​dzi​łasięmuwy​znać,żejestdzie​wi​cą,alenaszczę​ścieni​g​dy
niepod​ję​litegote​ma​tu.

Nie prze​szka​dza​ło jej to ma​rzyć o nim każ​dej nocy. Te my​śli były sil​niej​sze od

niej.

Ate​razmie​lipo​je​chaćwnie​zna​ne.Cie​ka​we,czyonsamwy​brałmiej​scepo​dró​ży,

czyzle​ciłtozro​bićasy​stent​ce?

Ijakbę​dzie,kie​dywró​cądodomu?
Będązesobąpo​naddzie​sięćdni!Jaktoznio​są?
Kie​dy na​stał wie​czór, była kłęb​kiem ner​wów. Po raz pierw​szy, od​kąd pa​mię​ta​ła,

nieubra​łasięele​ganc​konajegoprzy​jazd.Ni​g​dyniewy​pa​da​łazeswejroli,chy​ba
żebyławdomuzu​peł​niesama.

Te​razjed​naksy​tu​acjasięzmie​ni​ła.Po​sta​no​wi​łaza​ło​żyćdżin​syista​rą,spło​wia​łą

ko​szul​kę.Niezro​bi​łateżma​ki​ja​żu,awło​syzo​sta​wi​łaroz​pusz​czo​ne,za​tknię​teje​dy​-
niezauszy,abynieopa​da​łyjejnatwarz.

Wyj​rza​łaprzezoknonaduży,za​dba​nyogród.Nieusły​sza​ła,jakwszedł.
–Za​sta​na​wia​łemsię,czynamnieza​cze​kasz.–Wszedłdosa​lo​nuirzu​ciłnafo​tel

ma​ry​nar​kę.Lotbyłmę​czą​cy,alekie​dywszedłdodomuispoj​rzałnaLucy,całezmę​-
cze​niemi​nę​łojakrękąod​jął.

–Na​pi​jeszsięcze​goś?
Po​szłazanimdokuch​ni,ma​jącuczu​ciedéjàvu.Tyletyl​ko,żetymra​zemobo​je

jużje​dliiniebę​dzieżad​ne​gowspól​ne​gogo​to​wa​niaiza​ba​wywpraw​dzi​wąro​dzi​nę.

– Po​my​śla​łam, że mo​gli​by​śmy po​roz​ma​wiać o na​szych ju​trzej​szych pla​nach.

Chcia​ła​bymwie​dzieć,októ​rejwy​jeż​dża​my.Spa​ko​wa​łamtro​chęrze​czy…–Mó​wiąc
to,niespusz​cza​łaznie​gowzro​ku.Diowy​glą​dałwspa​nia​leiLucywy​raź​nieczu​ła,że
po​wie​trzemię​dzynimijestna​ła​do​wa​neelek​trycz​no​ścią.

Pa​trzyłnaniąwtakispo​sób,żepo​czu​ła,żepodwpły​wemtegospoj​rze​niaza​czy​na

siępo​cić.Chcia​łamuprzy​po​mnieć,żeichumo​waobo​wią​zu​jedo​pie​roodchwi​li,kie​-
dyznaj​dąsięwmiej​scuprze​zna​cze​nia.Dziśbędąspa​liwod​dziel​nychpo​ko​jach.Nie
mo​głajed​naknicpo​wie​dzieć,po​nie​ważję​zykjak​byprzy​kle​iłjejsiędopod​nie​bie​nia.

–My​śla​łaśomnie?–spy​tałle​ni​wieDio.–Po​nie​ważjamy​śla​łemoto​bienie​ustan​-

nie.

Byłatopraw​da.My​ślałoniejiza​sta​na​wiałsię,jaktomoż​li​we,żebydo​tar​ciedo

punk​tu,wktó​rymsięznaj​do​wa​li,za​ję​łomutylecza​su.

Pod​szedłdoniejnie​spiesz​nie.
–My​śla​łam,że…żedo​pie​rokie​dywy​je​dzie​my…
– Nasz mie​siąc mio​do​wy zo​stał skró​co​ny z po​wo​du mo​je​go wy​jaz​du do No​we​go

Jor​ku.Nieuwa​żasz,żeby​ło​byfair,gdy​by​śmyza​czę​linie​cowcze​śniej?Sko​rouma​-
wia​li​śmysięnadwaty​go​dnie,topo​wi​nie​nemdo​staćdwaty​go​dnie…

Ostat​niąrze​czą,któ​rejsięspo​dzie​wa​ła,byłoto,żezo​sta​niewzię​tanaręceiwy​-

nie​sio​nazkuch​ni.Diootwo​rzyłdrzwinogą,poczymza​niósłjąposcho​dachnagórę.

Na​glezna​la​złasięwjegosy​pial​ni.Niebyłowąt​pli​wo​ści,żejesttopo​kójza​miesz​-

ka​ny przez męż​czy​znę. Lucy do​sko​na​le zna​ła to po​miesz​cze​nie. Kie​dyś, kie​dy Dio
wy​je​chał,przy​szłatu,żebyotwo​rzyćokno.Nawi​dokzmierz​wio​nejnałóż​kupo​ście​li
znie​ru​cho​mia​ła.Pa​mię​ta​ła,jakjejwte​dydo​ty​ka​ła,czu​jąccie​płocia​ła,któ​renie​daw​-
nojesz​czetule​ża​ło.

Wra​że​niebyłonie​sa​mo​wi​te.
Te​razDiorzu​ciłjąnałóż​ko,poczymcof​nąłsię,krzy​żu​jącręcenapier​si.Chy​ba

porazpierw​szywży​ciuniewie​dział,cozro​bićda​lej.

Lucywy​glą​da​łapięk​nieibar​dzode​li​kat​nie.Pa​trzącnajejsze​ro​kootwar​teoczy,

po​czułsięjakja​kiśdzi​kus,któ​rypo​rwałjązłóż​kaiprzy​niósłdoswo​jejja​ski​ni,żeby
jąwy​ko​rzy​stać.

Prze​je​chałpal​ca​miprzezwło​syipod​szedłdookna.Chwi​lęprzezniewy​glą​dał,po

czymza​mknąłdrew​nia​neokien​ni​ce.

Lucy spo​glą​da​ła na nie​go spod pół​przy​mknię​tych po​wiek. Ser​ce wa​li​ło jej jak

osza​la​łe,akrewszu​mia​ławskro​niach.Pra​gnę​łagotakmoc​no,żeomalnieumar​ła
ztejtę​sk​no​ty.Onjed​nakstałnie​ru​cho​mo,wpa​tru​jącsięwniąpo​chmur​nymwzro​-
kiem.

Możezmie​niłzda​nie,po​my​śla​ła.
Może zdał so​bie spra​wę, że nie moż​na tak po pro​stu roz​po​rzą​dzać czy​imś ży​-

ciem.Żezmu​sza​nieko​gośdotego,żebyztobąspał,niejestwpo​rząd​ku.

Je​ślitakbyło,todla​cze​gonieczu​łasięszczę​śliw​sza?Dla​cze​gomyśloroz​wo​dzie

niewy​da​łajejsięjużtakaatrak​cyj​na?Dla​cze​goniekułaże​la​za,pókigo​rą​ce?

Wie​dzia​ładla​cze​go:po​nie​ważgopra​gnę​ła.
Możegdy​byniepo​wie​działjejotym,jakbar​dzojejpra​gnie,ode​szła​byodnie​go,

nieoglą​da​jącsięzasie​bie.Onjed​nakuchy​liłdrzwiiLucyniechcia​łado​pu​ścićdo
tego,żebypo​now​niesięza​trza​snę​ły.Chcia​ławejśćdotegonie​zba​da​ne​gopo​miesz​-
cze​niaizo​ba​czyć,cosiękry​jewe​wnątrz…

Pod​cią​gnę​łasięnałóż​kuiopar​łaopo​dusz​kę.Roz​pusz​czo​newło​syza​tań​czy​ływo​-

kółjejtwa​rzy.

Dio był jej mę​żem, ale od​czu​wa​ła w jego obec​no​ści nie​śmia​łość. Zu​peł​nie jak​by

byłana​sto​lat​kąnapierw​szejwży​ciurand​ce.

–Dla​cze​gotamsto​isz?Czyżnietegowła​śniechcia​łeś?Przy​nieśćmnietuido​stać

to,zacoza​pła​ci​łeś?

Diożach​nąłsię.Czytakwła​śniegopo​strze​ga​ła?
–Lucy,ostat​nirazby​łemzko​bie​tąpół​to​rarokutemu.Na​praw​dęmy​ślisz,żezy​-

ska​łemnatymślu​bietakwie​le?

–Możeżad​neznasnicnanimniezy​ska​ło.
Oso​bi​ścieDiouwa​żał,żeLucywy​szłananimznacz​niele​piejniżon.
–Nieod​po​wie​dzia​łaśnamojepy​ta​nie.
–Przy​pro​wa​dzi​łeśmnietuipro​szę.Mo​żeszso​biewziąć,cocisięna​le​ży!–Śmia​-

łesło​wa,aleDiomiałwra​że​nie,żenatymsiękoń​czy​ło.

Gdy​byna​praw​dębyłazim​nąopor​tu​nist​ką,zpew​no​ściąnieby​ła​byte​raztakzde​-

ner​wo​wa​na.Nieza​ci​ska​ła​bytakmoc​nopal​cównara​mio​nach,żebyniedrża​ły…

–Oka​zu​jesię,żewca​lenieje​stemażta​kimmę​czen​ni​kiem,zaja​kie​gosięuwa​ża​-

łem–oznaj​mił,od​su​wa​jącsięodokna.

–Na​wetje​śliza​pła​ci​łeśzatospo​ropie​nię​dzy?
–Ni​g​dynieby​łaśażtakcy​nicz​na,Lucy.
–Cóż,chy​bado​ro​słam–po​wie​dzia​łazbo​le​snąszcze​ro​ścią.
–Mo​żesziśćdosie​bie–po​wie​dział,roz​pi​na​jącko​szu​lę.–Mamzasobądłu​gilot

ije​stemzmę​czo​ny.We​zmęprysz​nicipój​dęspać.

Niechcia​ła,żebyszedłspać.Mia​ładośćuda​wa​niabier​nejofia​ry.Ro​bi​łatoprzez

całeswo​jedo​tych​cza​so​weży​cieiuzna​ła,żeporatozmie​nić.

–Acoje​śliuznam,żewca​leniechcęstądiść?
Dioznie​ru​cho​miał.Spoj​rzałnaLucy,któ​rapa​trzy​łananie​gozlek​kimuśmie​chem,

roz​ba​wio​najegoza​sko​czo​nymwy​ra​zemtwa​rzy.

–Cochceszprzeztopo​wie​dzieć?
–Do​sko​na​lewiesz,cochcęprzeztopo​wie​dzieć.
–Lu​bięna​zy​waćrze​czypoimie​niu.Mi​ni​ma​li​zu​jetopraw​do​po​do​bień​stwopo​mył​-

ki.

–Tyl​kosięza​sta​na​wia​łam.
–Nadczym?–Stałtużprzyłóż​ku,uśmie​cha​jącsięzsa​tys​fak​cją.
–Nowiesz,nadtym,jakbytobyłoztobą…
–Te​razna​gleza​czę​łociętoin​te​re​so​wać?Pół​to​rarokuza​cho​wy​wa​łaśsięjakkró​-

lo​walodu.

–By​łambar​dzomiładlatwo​ichklien​tów.
– Może szko​da, że kil​ka two​ich uśmie​chów nie było skie​ro​wa​nych do mnie? –

mruk​nął. Nie​spiesz​nie roz​pi​nał ko​szu​lę, pa​trząc jed​no​cze​śnie na Lucy, któ​ra nie
spusz​cza​łaznie​gowzro​ku.

Lucybyłajakza​hip​no​ty​zo​wa​na.Odjakdaw​naotymma​rzy​ła?Odjakdaw​naukry​-

wa​łaswo​jepo​żą​da​nie,wma​wia​jącso​bie,żewca​legonieod​czu​wa?

Pa​trzy​ła,jakDiowy​cią​gako​szu​lęzespodni,zdej​mu​jejąirzu​canie​dba​lenapod​-

ło​gę.

– Więc je​steś cie​ka​wa… – Na​gle po​czuł się, jak​by stą​pał po chmu​rach. To było

nie​sa​mo​wi​teuczu​cie.OczyLucybyłyokrą​głeipeł​neza​cie​ka​wie​nia.

Nawi​dokpół​na​gie​goDioLucyza​schłowgar​dle.Niebyławsta​niewy​do​byćzsie​-

biesło​wa.Ski​nę​łagło​wą,niepró​bu​jącna​wetode​rwaćwzro​kuodwspa​nia​łe​gomę​-
skie​gocia​ła,któ​remia​łaprzedsobą.

–Przy​zna​ję,żejateżje​stemcie​kaw.Czas,że​byśtyzro​bi​łaja​kiśruch.
–Słu​cham?
–Mó​wię,żepo​win​naśzro​bićstrip​tiz.
–Chceszpo​wie​dzieć,żepo​win​nam…?

– Je​ste​śmy mę​żem i żoną. Odro​bi​na na​go​ści nie po​win​na być żad​nym za​sko​cze​-

niem.

–Niecier​pię,kie​dytakro​bisz.
Diouśmiech​nąłsięwspo​sób,któ​ryspra​wił,żewy​glą​dałjakchło​piec.
–Jakro​bię?
–Och,nieuda​wajnie​wi​niąt​ka–po​wie​dzia​ła,uśmie​cha​jącsięwszak​żedonie​go.

Ręcejejdrża​ły.Dioniemiałpo​ję​cia,żerobitoporazpierw​szywży​ciu.Okej,pod​-
czasstu​diówspo​ty​ka​łasięzkil​ko​machło​pa​ka​mi,aletoniebyłonicpo​waż​ne​go…

Byłazde​ner​wo​wa​na,alezde​cy​do​wa​nakro​czyćrazob​ra​nąścież​ką.Chcia​łatego

i nie za​mie​rza​ła się wy​co​fać. Z de​spe​ra​cją zdję​ła z sie​bie ko​szul​kę i rzu​ci​ła ją na
pod​ło​gęobokko​szu​liDio.

Onsampa​rzyłnanią,jak​byrze​czy​wi​ściero​bi​łastrip​tiztyl​konajegouży​tek.
Cowpew​nymsen​siebyłopraw​dą.
Za​mknę​łaoczyizdję​łasta​nik,rzu​ca​jącgonapod​ło​gę.
–Mo​żeszotwo​rzyćoczy–po​wie​działDio,za​sko​czo​ny,żemożezsie​biewy​do​być

głos.Wi​dokpra​wiena​giejLucyza​pie​rałdechwpier​siach.

Pa​trzyłzuwiel​bie​niemnato,wjakispo​sóbpo​ło​ży​łasięnajegołóż​ku.Gło​węod​-

chy​li​łalek​kowbokiwi​działmałążył​kępul​su​ją​cąnajejszyi.

Byłapięk​na.
Lucy otwo​rzy​ła oczy i po​sła​ła mu peł​ne wa​ha​nia spoj​rze​nie. Nie mia​ła po​ję​cia,

skądwzię​łaod​wa​gę,żebyzro​bićto,cozro​bi​ła.Mu​sia​łatojed​nakzro​bić.Wy​star​-
czy​łojed​nospoj​rze​niewjegowy​głod​nia​łeoczy,żebyutwier​dzićsięwprze​ko​na​niu,
żepo​stą​pi​łasłusz​nie.Spoj​rza​łanajegospodnie,apo​temzpo​wro​temnatwarz.Dio
ro​ze​śmiałsię.

Nie​spiesz​nieroz​piąłpa​sekiroz​su​nąłsu​wak.Po​do​ba​łomusię,jakLucynanie​go

pa​trzy. Jed​nym ru​chem po​zbył się spodni i bok​se​rek. Lucy jak za​hip​no​ty​zo​wa​na
chło​nę​łagowzro​kiem.

–Te​raztwo​jako​lej.Po​tembę​dzieszmo​głamniedo​tknąć…
Lucygwał​tow​niena​bra​łapo​wie​rzawpłu​ca.Diowie​dział,żeje​ślizro​bitojesz​cze

raz,niebę​dziewsta​niekon​tro​lo​waćswo​ichre​ak​cji.

Po​słusz​niezdję​ładżin​sy,po​zo​sta​jącje​dy​niewmajt​kach.
–Po​zwól,żejapierw​szyciępo​czu​ję.
De​li​kat​nym, ale jed​no​cze​śnie zde​cy​do​wa​nym ru​chem się​gnął dło​nią mię​dzy jej

udaiwsu​nąłwniąpal​ce.

Lucyjęk​nę​łairoz​su​nę​łanogi.
Niebyłate​razwsta​niemy​ślećoswo​imto​tal​nymbra​kudo​świad​cze​nia.
Diowkrót​cesamsięotymprze​ko​na.

ROZDZIAŁSZÓSTY

Dioprzezkil​kachwilpopro​stunaniąpa​trzył,niewy​ko​nu​jącżad​ne​goru​chu.
Lucyniebyławsta​niespoj​rzećmuwoczy.De​li​kat​nieuniósłjejtwarzwol​nąręką,

żeby zmu​sić ją do spoj​rze​nia na sie​bie. Chciał wziąć ją szyb​ko i od razu. Był tak
pod​nie​co​ny,żeztru​demod​dy​chał.Czułjed​nak,żejestzde​ner​wo​wa​na,idla​te​gosię
po​wstrzy​mał.Po​ło​żyłsięobokniejioparłnałok​ciu.

– Po​wiedz mi, że nie zmie​ni​łaś zda​nia – mruk​nął, wi​dząc, że zro​bi​ła ruch, jak​by

chcia​łasięprzednimza​sło​nić.

Od​wa​ga opu​ści​ła Lucy. Jej mąż był naj​pięk​niej​szym męż​czy​zną, ja​kie​go wi​dzia​ła

wży​ciu.Wie​lo​krot​niewy​obra​ża​łagoso​biena​gie​go,alerze​czy​wi​stośćprze​szłajej
naj​śmiel​szeocze​ki​wa​nia.Byłdo​sko​na​ły.Zbu​do​wa​nypro​por​cjo​nal​nie,pięk​nieumię​-
śnio​nyiopa​lo​ny.Takimęż​czy​znamógłmiećkaż​dąko​bie​tę.Uzmy​sła​wia​łojejto,jak
bar​dzojestwtejdzie​dzi​nienie​do​świad​czo​na.

Był przy​zwy​cza​jo​ny do za​chwy​tu, jaki wzbu​dzał w ko​bie​tach i naj​wy​raź​niej do​-

sko​na​lesięztymczuł.

Od​czu​łana​głąocho​tę,byze​rwaćsięzłóż​ka,chwy​cićswo​jeubra​niaiuciecstąd

jaknaj​da​lej.

–Nie,oczy​wi​ście,żenie.
Gdy​byoka​załznie​cier​pli​wie​nieczyzłośćzpo​wo​dujejna​głe​gowa​ha​nia,byćmoże

za​re​ago​wa​ła​byostrzej.Jegogłosjed​nakbyłpe​łenczu​ło​ściimięk​ko​ści,któ​rychnie
sły​sza​ławnimodpo​cząt​kuichmał​żeń​stwa.

– Skąd więc ten na​gły opór? – Wo​dził pal​cem wo​kół jej sut​ka, z sa​tys​fak​cją pa​-

trząc,jakpodwpły​wemtegodo​ty​kutward​nie​je.Po​chy​liłsię,żebygopo​li​zać.

Lucystłu​mi​łajęk.
–Ja…Ni​g​dyniesą​dzi​łam,żedotegodoj​dzie–wy​zna​ła.
–Po​dob​niejakja.
–Tro​chęsięboję,żebę​dzieszmnąroz​cza​ro​wa​ny.
–Dla​cze​gotakmy​ślisz?
– Jak wi​dzisz, nie je​stem ko​bie​tą o ob​fi​tych kształ​tach. Kie​dy moim ko​le​żan​kom

ro​słypier​siibio​dra,jaro​słamwzwyż.Wiem,żemęż​czyź​nilu​biąko​bie​tyzdu​ży​mi

pier​sia​mi.
–Aha,wieszto.
– Tak. W prze​ciw​nym ra​zie mę​skie ma​ga​zy​ny nie za​miesz​czał​by zdjęć tych

wszyst​kichpier​sia​stychseks​bomb.

– Ni​g​dy nie czy​ta​łem ta​kich pism. Jaki jest sens oglą​da​nia zdjęć ko​biet, sko​ro

moż​nale​żećzjed​nąznichwłóż​ku?

Diopra​gnąłjejcia​łaityle.Odkie​dytoupra​wia​niesek​suwy​ma​gapro​wa​dze​niata​-

kich skom​pli​ko​wa​nych kon​wer​sa​cji? On nie miał w zwy​cza​ju roz​ma​wiać w łóż​ku
z ko​bie​ta​mi. Za​nim po​znał Lucy, ko​bie​ty były dla nie​go czymś w ro​dza​ju mi​łe​go
prze​ryw​ni​kaiod​po​czyn​kuodcięż​kiejpra​cy.Ni​g​dyzżad​nąsięniezwią​załizżad​ną

nieza​an​ga​żo​wałsięuczu​cio​wo.IchoćLucyzda​wa​łasięostat​niąko​bie​tąnazie​mi,
zktó​rąchciał​bywejśćwja​kąśbliż​sząre​la​cję,toonawła​śnieza​szłamuzaskó​rę.
Ni​g​dynieza​da​wałso​biepy​ta​nia,dla​cze​gotakjest.Za​ło​żył,żeza​pew​nedla​te​go,że
Lucywca​lenieza​le​ża​łonatym,żebyzna​leźćsięwjegołóż​ku.Iry​to​wa​łogo,żenie
in​te​re​so​wa​łoją,corobi,kie​dywy​jeż​dża.

Te​raz, kie​dy wresz​cie zde​cy​do​wa​ła się mu ulec, nie miał naj​mniej​szej ocho​ty na

roz​mo​wę.Sko​rojed​nakonategochcia​ła,niemiałwyj​ścia.

Niemógłpo​jąć,dla​cze​goLucymatakni​skiemnie​ma​nieoso​bie.Po​cho​dzi​łaztak

zwa​nejdo​brejro​dzi​nyini​g​dyni​cze​gojejniebra​ko​wa​ło.Ichoćjejoj​ciecbyłzwy​-
kłym kry​mi​na​li​stą, wy​cho​wy​wa​ła się w uprzy​wi​le​jo​wa​nych wa​run​kach. Była zło​tą
dziew​czy​ną.Wie​lo​krot​niewi​działjąwak​cjiiwie​dział,żeob​ra​ca​niesięwto​wa​rzy​-
stwielu​dziwpły​wo​wych,wy​kształ​co​nychibo​ga​tychtodlaniejbuł​kazma​słem.

Mimo to w głę​bi du​szy była jed​nak nie​śmia​ła i nie do koń​ca wie​rzy​ła w swo​je

moż​li​wo​ści. Za​sta​na​wiał się, do​kąd ją to za​pro​wa​dzi, i po​sta​no​wił się tego do​wie​-
dzieć.

Po​ca​ło​wałjąwką​cikust.Lucyza​drża​łaispoj​rza​łamuwoczy.
–Czytywogó​lemaszpo​ję​cie,ja​kietodlamnietrud​ne?–spy​tałza​chryp​nię​tym

gło​sem.

–Cota​kie​go?
–Mu​sisztowie​dzieć.Czu​jeszprze​cież,jakbar​dzociępra​gnę.
–Je​steś…je​steśbar​dzoduży–szep​nę​ła,ru​mie​niącsię.
–Po​trak​tu​jętojakokom​ple​ment.
–Czykie​dy​kol​wiekbyłotodlacie​bieja​kimśpro​ble​mem?
Diozmarsz​czyłbrwi.
–Comasznamy​śli?Cia​łoko​bie​tyjestprzy​sto​so​wa​nedotego,abyprzy​jąćta​kie​-

gomęż​czy​znęjakja.

–Jestcoś,oczymchy​bapo​wi​nie​neświe​dzieć–szep​nę​ła,czu​jąc,jakwalijejser​-

ce.–Nieje​stemtakdo​świad​czo​na,jaksięza​pew​nespo​dzie​wasz.

–Ni​g​dynieuwa​ża​łemcięzako​bie​tę,któ​rasy​pia,zkimpo​pad​nie.
–Topraw​da.Amó​wiącdo​kład​nie,wogó​leniesy​piamzmęż​czy​zna​mi.
–Chceszmipo​wie​dzieć,żejesz​czeni​g​dynieko​cha​łaśsięzmęż​czy​zną?
–Tak.
Diomil​czałtakdłu​go,żeza​czę​łasięza​sta​na​wiać,czynieszu​kaja​kiejśwy​mów​ki,

bysięwy​co​fać.

–Jaktomoż​li​we?
–Mu​si​myotymroz​ma​wiać?Popro​stuchcia​łam,że​byśotymwie​dział,za​nim…–

Za​śmia​ła się ner​wo​wo. – Je​śli po​czu​jesz się roz​cza​ro​wa​ny, przy​naj​mniej bę​dziesz
wie​działdla​cze​go.

Diousiadł.
Jegożonabyładzie​wi​cą.Nie​wia​ry​god​ne.Jakjejsięuda​łood​pie​raćawan​semęż​-

czyzn, a przede wszyst​kim, dla​cze​go to ro​bi​ła? Prze​je​chał pal​ca​mi przez wło​sy
ispu​ściłnoginapod​ło​gę.

Lucy od​ru​cho​wo przy​kry​ła się prze​ście​ra​dłem. To ja​kiś kosz​mar. Co ją opę​ta​ło?

Diomiałprzedniąset​kiko​bietinapew​noniebę​dziejejtrzy​małzarącz​kę,kie​dy
stra​cidzie​wic​two.Mu​sia​łaupaśćnagło​wę.

Niezwa​ża​jącnato,żejestnagi,Dioprze​siadłsięnafo​telsto​ją​cyprzyma​ho​nio​-

wymbiur​ku.

– Jak to moż​li​we? – po​wtó​rzył. – Tyl​ko mi nie mów, że nie chcesz o tym roz​ma​-

wiać.

–Popro​stuja​kośni​g​dysięniezło​ży​ło.
Nie mia​ła za​mia​ru opo​wia​dać mu ba​je​czek o tym, ja​kie to mia​ła nie​szczę​śli​we

dzie​ciń​stwo.Jakpa​trzy​łanamat​kę,któ​rabyłabez​rad​nawo​becsa​mo​lub​stwaojca
ijegolicz​nychzdrad.Niechcia​ławzbu​dzaćwnimli​to​ścianiopo​wia​daćotym,że
po​sta​no​wi​ła pójść do łóż​ka je​dy​nie z męż​czy​zną, któ​re​go po​ko​cha. Zwłasz​cza wo​-
bec fak​tu, że ten, któ​re​go są​dzi​ła, że ko​cha, oka​zał się zu​peł​nie tego uczu​cia nie​-
wart.

–Żad​nychna​fa​sze​ro​wa​nychte​sto​ste​ro​nemchłop​cówskra​da​ją​cychsiępodokna​-

mizza​mia​remwy​ko​rzy​sta​nianie​win​nejdzie​wi​cy?

Jegożar​to​bli​wytonspra​wił,żemimowolisięroz​luź​ni​ła.
–Nicztychrze​czy.Mójdombyłstrze​żo​nyjakfor​te​ca.
Za​mknę​łaoczy,aleczu​ła,żeDiouważ​niesięjejprzy​glą​da.Niepo​do​ba​łojejto.
–Do​my​ślamsię,żeta​tuśstrzegłcięjakźre​ni​cyoka?
Lucywzru​szy​łara​mio​na​mi.Ow​szem,lu​biłso​bieobej​rzećjejpo​ten​cjal​nychchło​-

pa​ków,aletyl​kodla​te​go,żebyłsno​bem.Ża​denniebyłwy​star​cza​ją​codo​bry.

Do​pie​roDiomiałdo​sta​tecz​niedużopie​nię​dzy,żebygoza​do​wo​lić.
Diouj​rzałcień,jakiprze​mknąłpojejtwa​rzy.Po​czułna​głącie​ka​wość,bysiędo​-

wie​dzieć,cobyłojegoprzy​czy​ną.

–Niebędęmia​łanicprze​ciwtemu,je​śliuznasz,żemamyjużdzień.–Ro​ze​śmia​ła

się nie​pew​nie. – To był głu​pi po​mysł. Nie moż​na wy​je​chać na mie​siąc mio​do​wy
iuda​wać,żetowszyst​kosięmię​dzynaminiewy​da​rzy​ło.

–Zdzi​wiszsię.
Wstałipod​szedłdołóż​ka.Lucybyładzie​wi​cą.Tamyślroz​bu​dzi​ławnimin​stynk​ty

opie​kuń​cze,któ​rychni​g​dyniedo​świad​czałwo​becżad​nejko​bie​ty.Te​razro​zu​miałte
nie​pew​nespoj​rze​nia,spło​szo​nywy​raztwa​rzy.Nieprzy​szłomudogło​wy,jakabyła
tegoprzy​czy​na.Za​do​wo​liłsięwi​ze​run​kiemchłod​nej,ele​ganc​kiejko​bie​tyinieza​dał
so​bietru​du,byza​głę​bićsięnie​cobar​dziejwto,cosięzatąfa​sa​dąkry​ło.

– Trud​no mi so​bie wy​obra​zić, że ni​g​dy nie ko​cha​łaś się z męż​czy​zną… Je​stem

zszo​ko​wa​ny.Aleniezmie​niatofak​tu,żeciępra​gnę.

Jegogłosbyłni​skiilek​koza​chryp​nię​ty,aoczybłysz​czą​ce.
–Mogęcięocośspy​tać?–Usiadłnałóż​kuibar​dzowol​nością​gnąłzniejprze​ście​-

ra​dło,któ​rympró​bo​wa​łasięprzednimza​kryć.–Dla​cze​gowy​bra​łaśmęża,zktó​rym
za​mie​rzaszsięroz​wieść?Todośćza​ska​ku​ją​ce.

Lucyoba​wia​łasię,żeDiousły​szybi​ciejejser​ca.
Czytobyłopy​ta​nie?
–Popro​stumamnacie​bieocho​tę.
–Aleprze​cieżtymniena​wetnielu​bisz.
Są​dzi​ła, że może to samo po​wie​dzieć o nim, ale prze​cież męż​czyź​ni są pod tym

wzglę​dem zu​peł​nie róż​ni. Ko​bie​ty szu​ka​ją mi​ło​ści, męż​czyzn zaś in​te​re​su​je tyl​ko
seks.Todla​te​goDioniezwią​załsięzżad​nązko​bietnadłu​żej.Kie​dyśspy​ta​łago
na​wet,czybyłwkimśza​ko​cha​ny,alewod​po​wie​dzije​dy​niegło​śnosięro​ze​śmiał.

Dla nie​go pój​ście z nią do łóż​ka nie sta​no​wi​ło żad​ne​go pro​ble​mu. To była część

mał​żeń​skie​go kon​trak​tu, któ​rej ona ze swo​jej stro​ny nie do​peł​ni​ła. Za​czę​ła so​bie
uświa​da​miać,żemo​gła​bygozatona​wetznie​na​wi​dzić.Pro​blempo​le​gałnatym,że
gdzieśgłę​bo​kowser​cuży​wi​ładonie​gouczu​cie,któ​reniepo​zwa​la​łojejbyćwo​bec
nie​goobo​jęt​ną.

Oczy​wi​ścieni​g​dywży​ciunieprzy​znamusiędotego.
–Acotomadorze​czy?
Dio zmarsz​czył brwi. Nie bar​dzo ro​zu​miał dla​cze​go, ale świa​do​mość tego fak​tu

dziw​niegonie​po​ko​iła.

–Kie​dyzacie​biewy​cho​dzi​łam,mia​łamza​le​d​wiedwa​dzie​ściaczte​rylata.Za​nim

ciępo​zna​łam,by​łamza​ję​tastu​dio​wa​nieminiemia​łamzbytwie​lecza​sunaży​cieto​-
wa​rzy​skie.

–Chceszpo​wie​dzieć,żeje​stempierw​szymfa​ce​tem,któ​rytakna​praw​dęwpadłci

woko?

–Je​steśbar​dzoprzy​stoj​nymmęż​czy​zną,Dio.
–Wta​kimra​ziedla​cze​gozwle​ka​łaśztymtakdłu​go?
– Po​nie​waż do​pie​ro te​raz od​kry​łam, że je​stem bar​dziej po​dob​na do cie​bie, niż

chcia​ła​bymtoprzedsobąprzy​znać–wy​rzu​ci​łazsie​bie,ma​jącwra​że​nie,żestą​pa
pocien​kimlo​dzie.

Kie​dytrzy​ma​łady​stans,czu​łasięznacz​niebez​piecz​niejniżte​raz.
–Te​raz,kie​dymamysięroz​wo​dzić…
–Nicjesz​czeniezo​sta​łoosta​tecz​niepo​sta​no​wio​ne…
– Wiem, ja​kie są two​je wa​run​ki i ak​cep​tu​ję je – po​wie​dzia​ła sta​now​czo. – Ale

maszra​cję.Po​win​ni​śmydo​pro​wa​dzićcałąspra​wędokoń​ca.Chcęwie​dzieć,jakto
jest.Sko​rowięcjużpod​ję​li​śmytakąde​cy​zję,niebędęukry​wa​ła,żeuwa​żamcięza
atrak​cyj​ne​go męż​czy​znę. Nie wi​dzę po​wo​du, dla któ​re​go nie mia​ła​bym się z tobą
prze​spać.Jaksłusz​nieza​uwa​ży​łeś,napew​noniebę​dzietodlamniewiel​kąprzy​kro​-
ścią.

ChoćDiozga​dzałsięzewszyst​kim,copo​wie​dzia​ła,jejsło​wadzia​ła​łymunaner​-

wy.

– A gdy​bym ci po​wie​dział, że do​sta​niesz pie​nią​dze na re​mont bez ko​niecz​no​ści

spa​niazemną?

Lucyspoj​rza​łananie​goza​sko​czo​na.
–Na​praw​dętegochcesz?
–Agdy​bytakbyło?
Dioniewi​działniczłe​gowsię​ga​niupoto,cowjegomnie​ma​niusłusz​niemusię

na​le​ża​ło. Uwa​żał też, że aby to osią​gnąć, ma pra​wo ko​rzy​stać ze wszyst​kich do​-
stęp​nychme​tod.Wkoń​cuniemiałwo​becniejżad​nychzo​bo​wią​zań.Byłajegożoną
tyl​konapa​pie​rzeityl​kodla​te​go,żeczer​pa​łaztegokon​kret​nąko​rzyść.Dla​cze​go
miał​bysięprzej​mo​waćtym,coczu​ła?

Za​pew​nezgo​dzi​łasiępójśćznimdołóż​kaje​dy​niepoto,bydo​staćpie​nią​dzena

re​montszko​ły.Wie​dział,żejejsiępo​do​bał,aledotegoaku​ratbyłprzy​zwy​cza​jo​ny.
Za​wszepo​do​bałsięko​bie​tominiero​bi​łotonanimwięk​sze​gowra​że​nia.Aleczypo​-
do​bałjejsięnatyle,żebyprze​spa​łasięznimdlasa​mejprzy​jem​no​ści?

– No więc? Je​śli na​praw​dę chcesz ze mną pójść do łóż​ka tyl​ko po to, by do​stać

pie​nią​dze, to mo​żesz so​bie iść. Nie mu​sisz tego ro​bić. – Po​ło​żył się na ple​cach
ispoj​rzałwsu​fit.Je​ślitakwła​śnieczu​jesiędo​bryczło​wiek,tocał​kiemmusiętopo​-
do​ba​ło.

–Na​praw​dę?
– Na​praw​dę. Mo​żesz ujaw​nić swo​ją praw​dzi​wą na​tu​rę, moja dro​ga żono. – Nie

spusz​czałwzro​kuzsu​fi​tu,choćświa​do​mość,żeoboknie​goleżynagaLucykom​plet​-
niegoroz​pra​sza​ła.

–Kie​dycipo​wie​dzia​łam,żechcęiśćztobądołóż​ka,nieokła​ma​łamcię.Pie​nią​dze

niemająztymnicwspól​ne​go.

Diospoj​rzałnanią,niepo​tra​fiącukryćza​do​wo​le​nia.
–Czywtenspo​sóbusi​łu​jeszmipo​wie​dzieć,żeza​mie​rzaszmniewy​ko​rzy​stać?–

Uniósł się na łok​ciu, nie spusz​cza​jąc z niej wzro​ku. Z tru​dem po​wstrzy​my​wał się,
żebyjejniedo​tknąć.

–Agdy​bymcipo​wie​dzia​ła,żerze​czy​wi​ściechcętozro​bić?
–Ja​kośtoprze​ży​ję–mruk​nął.–Ate​razpo​łóżsię.Nieprzy​po​mi​namso​bie,że​bym

kie​dy​kol​wiektyleroz​ma​wiałprzedupra​wia​niemsek​su.

Lucy po​słu​cha​ła go bez sprze​ci​wu. Wy​cią​gnę​ła się na łóż​ku i lek​ko wy​gię​ła do

przo​du.

Dioza​cząłpo​kry​waćjejszy​jępo​ca​łun​ka​mi,ażdo​tarłdopier​si.Ująłwustasu​tek

iza​cząłgossać.Po​czuł,jaktward​nie​jewjegoustach.Usły​szałjękLucy.De​li​kat​nie
przy​kryłdło​niądru​gąpierśiza​cząłjągła​dzić.

Choć miał ocho​tę po​siąść ją już, na​tych​miast, nie​ustan​nie przy​po​mi​nał so​bie, że

jestdzie​wi​cąiniemożesięspie​szyć.Jegożona.Jegodzie​wi​ca.Tamyśloży​wia​łago
jaknaj​więk​szyafro​dy​zjak.

Był tak pod​nie​co​ny, że z tru​dem od​dy​chał. Gdy​by za​czął jej opo​wia​dać, co ma

ocho​tęzniązro​bić,na​tych​miastbydo​szedł.

Tobyłjejpierw​szyraz,alewja​kiśspo​sóbdlanie​goteżbyłtopierw​szyraz.
Za​cząłssaćdru​gisu​tek,czu​jąc,jakLucyprę​żysiępodwpły​wemjegodo​ty​ku.Za​-

nu​rzy​łapal​cewjegowło​sachimoc​niejprzy​ci​snę​ładosie​biejegogło​wę.

Oparłsiędłoń​mipoobustro​nachLucyiza​cząłli​zaćjąco​razni​żej.Kie​dydo​tarł

doza​głę​bie​niamię​dzyuda​mi,ze​sztyw​nia​ła.

–Dio…
–Tak?
–Ja…Ja…
–Spo​koj​nie,Lucy.Za​ufajmi.Zo​ba​czysz,żecisiętospodo​ba.Inieza​my​kajoczu.

Chcęwie​dzieć,żenamniepa​trzysz,kie​dyciębędęli​zał…

Och, jak bar​dzo go pra​gnę​ła. Tyle razy ma​rzy​ła o tej chwi​li, ale rze​czy​wi​stość

prze​szłajejnaj​śmiel​szeocze​ki​wa​nia.Podwpły​wemjegopo​ca​łun​kówroz​pusz​cza​ła
sięjakwosk.Diomógłzniązro​bićwszyst​ko,coze​chciał.

Pa​trzy​ła,jakroz​chy​lajejudaiumiesz​czamię​dzynimigło​wę.De​li​kat​niewy​su​nął

ję​zykiza​cząłnimpo​ru​szać.Przy​jem​nośćbyłanie​malniedoznie​sie​nia.

Chcia​łananie​gopa​trzeć,aleniemo​gła.Za​mknę​łaoczyiod​chy​li​łagło​wędotyłu.

Akie​dywsu​nąłwniąpa​lec,byłastra​co​na.Niemo​głasiędłu​żejpo​wstrzy​mać.

Za​la​łająfalaprzy​jem​no​ści,wstrzą​sa​jącjejcia​łemwspa​zmieroz​ko​szy.Niechcia​-

łatak…Chcia​łamiećgowso​bie…Nicjed​nakniemo​głapo​ra​dzićnato,cosięsta​ło.

Mu​sia​łasiępod​daćtemu,cobyłonie​unik​nio​neizczymjejcia​łoniebyłowsta​nie
wal​czyć.

Wy​su​nę​łabio​dradoprzo​du,po​ru​sza​jącsięwrytmjegoru​chówikrzy​czącja​kieś

nie​zro​zu​mia​łesło​wa.

–Prze​pra​szam–wy​du​si​łazsie​bie,kie​dywresz​ciebyławsta​nieco​kol​wiekpo​wie​-

dzieć.

–Mo​żeszmnieprze​pra​szaćtyl​kowte​dy,je​ślicisięniepo​do​ba​ło.
–Wiesz,żetak.Aleniepo​win​nambyła…Niewtakispo​sób…Nie,kie​dychcę,że​-

byśbyłwemnie.

– Chcia​łem, że​byś mia​ła or​gazm, Lucy. To był tyl​ko przed​smak tego, co cię cze​-

ka…Nieoba​wiajsię,będęde​li​kat​ny.Niespra​więcibólu.

Lucy była za​sko​czo​na, że ten nie​li​czą​cy się z ni​czy​im zda​niem męż​czy​zna w sy​-

pial​ni po​tra​fi być tak czu​ły i de​li​kat​ny. A może za​cho​wy​wa​li się tak wszy​scy do​-
świad​cze​niko​chan​ko​wie?Wo​la​łatakmy​śleć,niżuznać,żejestin​nymczło​wie​kiem,
niż so​bie za​ło​ży​ła. Nie chcia​ła przed sobą przy​znać, że być może po​my​li​ła się
wjegooce​nie.

Po​wie​działjej,żebymuza​ufa​łaiżeniespra​wijejbólu,aleniedokoń​camuwie​-

rzy​ła.Byłaprze​ko​na​na,żeDiomożespra​wićjejwie​lecier​pie​nia.Jużspra​wił.Po​-
ślu​bił ją po to, by pod​nieść swo​ją spo​łecz​ną po​zy​cję. Oj​ciec po​wie​dział jej to bez
ogró​dek.Przeznie​gosta​łasięcy​nicz​nainiepo​win​naotymza​po​mi​nać.Naj​waż​niej​-
sząrze​cząnaświe​ciebyłodba​nieowła​snebez​pie​czeń​stwo.

Chcia​ła się roz​wieść. Za​koń​czyć tę far​sę, jaką było jej mał​żeń​stwo. Dio jej pra​-

gnął,alejaktyl​kosięniąna​sy​ci,po​rzu​cijąiza​cznieżyćtak,jakżyłdotejpory.Być
może z cza​sem znaj​dzie so​bie ja​kąś ko​bie​tę, z któ​rą ze​chce mieć dzie​ci i spę​dzić
resz​tęży​cia.

Tyletyl​ko,żetoniebę​dzieona.
Diopo​ło​żyłrękęnajejbrzu​chuitowy​star​czy​ło,żebyznówza​czę​łagopra​gnąć.
–Po​wiedzmi,comamro​bić–szep​nę​ła.
–Róbto,nacomaszocho​tę.Za​traćsięwmi​ło​ści,Lucy.Natymtowła​śniepo​le​-

ga.

Taper​spek​ty​wawy​da​łajejsięnie​coprze​ra​ża​ją​ca,aleski​nę​łapo​słusz​niegło​wą.

Prze​sta​łamy​śleć,pod​da​jącsięnie​spiesz​nympo​ca​łun​komDio.

Do​tykjegosil​ne​go,twar​de​gocia​ławpra​wiałjejzmy​sływstannaj​wyż​sze​gopo​bu​-

dze​nia.

Niebałasię.Wie​dzia​ła,żeDiobę​dziede​li​kat​ny.
Ni​cze​go też nie ża​ło​wa​ła. Na​wet je​śli to, co ro​bi​li, nie mia​ło więk​sze​go sen​su,

byłaszczę​śli​wa,żedotegodo​szło.Wie​dzia​ła,żewkaż​dejchwi​limożeodejść,ita
świa​do​mośćjąuspa​ka​ja​ła.Wie​dzia​ła,żepo​stą​pi​łasłusz​nie.

Nie prze​sta​jąc jej ca​ło​wać, Dio pie​ścił jej pierś. A po​tem wol​no, bar​dzo wol​no

zsu​nąłrękęnabrzuchijesz​czeni​żej.Gła​dziłjąlek​ko,de​li​kat​nie,do​pro​wa​dza​jącdo
tego,żeza​pra​gnę​ławię​cej.

Nieza​sta​na​wia​jącsięspe​cjal​nienadtym,corobi,po​chy​li​łasięiwzię​łagowusta.

Dioostrowcią​gnąłpo​wie​trzedopłuciza​mknąłoczy.Lucyza​czę​łagoli​zać,apo​tem
de​li​kat​niessać,czu​jąc,jakpodwpły​wemjejza​bie​gówrobisięco​raztward​szy.

Wostat​niejchwi​liDiosięwy​co​fał,abyniepo​zwo​lićjejdo​pro​wa​dzićsiędoor​ga​-

zmu.

Ichcia​łabyłymo​kreodpotu.
–Niespieszsię–po​wie​dział,ukła​da​jącsięmię​dzyjejno​ga​mi.
–Wca​lesięniespie​szę–po​wie​dzia​ła,drżącznie​cier​pli​wo​ści.
–Nie?–Wgło​sieDiodałosięsły​szećnutęroz​ba​wie​nia.
–Nodo​brze,możetrosz​kę.
–Je​steśtakamo​kra–mruk​nął,się​ga​jącdoszu​fla​dypopre​zer​wa​ty​wę.Za​ło​żyłją

po​spiesz​nie,poczymwszedłwLucyjed​nymzde​cy​do​wa​nymru​chem.–Zo​ba​czysz,
spodo​bacisięwszyst​ko,cobędęro​bił…

–Jużmisiępo​do​ba–wy​zna​ła.Wie​dzia​ła,żeDioztru​demsiępo​wstrzy​mu​je.Nie

na​le​żałdomęż​czyzn,któ​rzylu​biącze​kaćnato,nacoaku​ratwda​nejchwi​limają
ocho​tę.Topopro​stuniele​ża​łowjegona​tu​rze.Tymra​zemjed​naksięniespie​szył.
Po​ru​szałsięwniejwol​no,ostroż​nie,cze​ka​jąc,ażbę​dziewpeł​nigo​to​wa.

–Po​do​bamisię.
Szep​tałjejwuchoróż​nesło​wa,mó​wił,cochciał​byzniąro​bić,ażdo​pro​wa​dziłją

dosta​nu,wktó​rymchcia​łaje​dy​nie,abytozro​bił.

Diowy​czułtęzmia​nę.Dłu​żejjużniemógłsiępo​wstrzy​mać.Wszedłwniąsil​nie

igłę​bo​ko.Pod​parłsięnarę​kach,spo​glą​da​jączgórynado​sko​na​lefor​mo​wa​nepier​si
Lucy.Po​ru​szałsięmia​ro​wo,co​razszyb​ciej,pro​wa​dzącjądopunk​tukul​mi​na​cyj​ne​-
go.

Ni​g​dyniesą​dzi​ła,żeseksmożebyćtakprzy​jem​ny.Miałra​cję.Pa​so​wałdoniejjak

kluczdozam​ka,jak​byichcia​łabyłydlasie​biestwo​rzo​ne.Kie​dysięwniejpo​ru​szał,
mia​ła wra​że​nie, że sta​no​wią jed​ność. Że się ze​spo​li​li w jed​ną ca​łość. To było nie​-
wia​ry​god​ne.

Niebyławsta​niemy​śleć,mo​głaje​dy​nieczuć.Do​świad​czaćtego,cowła​śniesię

dzia​ło.Każ​dako​mór​kajejcia​łabyłapo​bu​dzo​naikaż​dabra​łaudziałwtym,cze​go
do​zna​wa​ła.Roz​koszbyłaniedoznie​sie​nia.Mia​ławra​że​nie,żezachwi​lęroz​pad​nie
sięnaty​siącka​wał​kówiprze​sta​nieist​nieć.

Kie​dybyłojużpowszyst​kim,przy​lgnę​ładonie​goca​łymcia​łem.Wciążjesz​czenie

byławsta​nieja​snomy​śleć.Czu​łasięosła​bio​naikom​plet​niepo​zba​wio​naener​gii.

–Po​do​ba​łosię?
Dioniepo​czułzwy​kłejchę​ci,bywyjśćzłóż​kapotym,jakskoń​czył,aleprzy​pi​sał

totemu,żeLucybyładzie​wi​cą,awdo​dat​kujegożoną.

–Byłouro​czo.
–Uro​czo?–Ro​ze​śmiałsię.–Wo​lał​bymja​kieśbar​dziejdo​sad​neokre​śle​nie.Wspa​-

nia​le?Cu​dow​nie?

– Cóż, te​raz, kie​dy już się ko​cha​li​śmy… – Po​ru​szy​ła się, żeby się uwol​nić z jego

uści​sku,aleniepu​ściłjej.

Wra​ca​lidonor​mal​ne​goży​cia.
Tobyłjejpierw​szyrazirze​czy​wi​ściebyłowspa​nia​le.Dlanie​gojed​nakbyłatoru​-

ty​na.Wkrót​ceza​pew​nesięniąznu​dziiwszyst​kowró​cidonor​my.Niechcia​łajed​-
nak,abyod​niósłwra​że​nie,żesy​tu​acjawy​mknę​łajejsięspodkon​tro​li.

Niebyłajużtąnie​po​praw​nąro​man​tycz​ką,któ​rąpo​ślu​bił.
–Tak?
–Cote​raz?

–Ajakmy​ślisz?
Dio miał za​miar zro​bić to, co obie​cał, czy​li dać jej pie​nią​dze i po​zwo​lić z nimi

odejść, ale wszyst​ko się zmie​ni​ło. Wsu​nął rękę mię​dzy uda Lucy, czu​jąc, że znów
jestwil​got​na.

–Mia​łaśszan​sę,byodemnieodejść,dro​gażono,aleniezro​bi​łaśtego.Wta​kim

ra​ziecze​kanasdzie​sięćwspól​niespę​dzo​nychdni,apo​temsięroz​sta​nie​my.Jakjuż
cipo​wie​dzia​łem,niebę​dzietoprzy​kredlażad​ne​goznas…

ROZDZIAŁSIÓDMY

Lucyspoj​rza​łanabłę​kitoce​anuwid​nie​ją​cypodnimi.
Diopo​wie​działjej,żepo​cząt​ko​wopla​no​wałza​braćjąnasa​fa​ri,aleuznał,żety​-

dzieńspę​dzo​nynasło​necz​nejpla​żyjestlep​szympo​my​słem.

–Niemamnicprze​ciw​koak​tyw​ne​muspę​dza​niuwa​ka​cji,aleobec​nieje​dy​nąak​-

tyw​no​ścią,jakąchcęupra​wiać,sąza​ba​wyłóż​ko​we…

Tak więc za​miast zwie​dzać nowe miej​sca, będą od​kry​wać swo​je cia​ła. Lucy nie

mia​łanicprze​ciw​kotemu.

Potympierw​szymra​zieko​cha​lisięnie​malbezprze​rwy.Po​cząt​ko​wowra​ca​łado

swo​je​gołóż​ka,aleDiooznaj​miłjej,żechcesiębu​dzićranoobokniejimazo​stać.

Zo​sta​ławięc.
Ich obec​ny zwią​zek, po​dob​nie jak całe mał​żeń​stwo, był je​dy​nie umo​wą. Każ​de

znichmo​głowkaż​dejchwi​liswo​bod​nieodejść,choćLucyniechcia​łaotymna​wet
my​śleć.

Mie​lipo​je​chaćnaKa​ra​iby,gdzieDiomiałdom.Lucyni​g​dywnimjesz​czeniebyła.

Dionieza​pra​szałtamklien​tów,takwięcje​cha​łatamporazpierw​szy.

–Cie​szyszsię?–Dioza​mknąłlap​to​paispoj​rzałnażonę.Sa​mo​lotpod​cho​dziłdo

lą​do​wa​nia.

Przez całą po​dróż pra​co​wał, choć nie było to ła​twe. Obec​ność Lucy to​tal​nie go

de​kon​cen​tro​wa​ła.

Niemógłsiędo​cze​kać,kie​dyznówweź​miejądołóż​ka.Oczy​wi​ściemó​wiłso​bie,

żepa​nu​jenadsy​tu​acjąimadotegowszyst​kie​good​po​wied​nidy​stans.Naj​waż​niej​-
szajestpra​ca,przy​jem​no​ścizaśwdal​szejko​lej​no​ści.

–Ni​g​dyjesz​czenieby​łamnaKa​ra​ibach–wy​zna​łaLucy.
–Ni​g​dy?
–Wza​sa​dzietomywogó​leniepo​dró​żo​wa​li​śmydużo.–Niedo​da​ła,żetodla​te​go,

żepopro​stunielu​bi​lispę​dzaćwswo​imto​wa​rzy​stwiezbytdużocza​su.

–Za​dzi​wiaszmnie.Są​dził​bym ra​czej,żetwo​jaro​dzi​na zwy​kłaspę​dzaćczas tak

jakinniczłon​ko​wieeks​klu​zyw​nychklu​bów,awięcdużopo​dró​żu​jąc.

Lucywzru​szy​łara​mio​na​mi.
–Ży​ciejestpeł​nenie​spo​dzia​nek.
–Naj​wy​raź​niej.
– Tak więc je​stem pod​eks​cy​to​wa​na. Chęt​nie zo​ba​czę wy​spę i to, jak żyją jej

miesz​kań​cy.

Ichspoj​rze​niasięspo​tka​ły.
–Czytyl​kotociępod​nie​ca?
Obo​jedo​sko​na​lewie​dzie​li,żenie,aleniemia​łaza​mia​ruprzy​znaćmusiędotego.
–Opo​wiedzmioswo​imdomu.
–Cochcia​ła​byświe​dzieć?Ku​pi​łemgo,kie​dyza​ro​bi​łempierw​szymi​liondo​la​rów.

Odtam​tejporyza​czą​łemko​lek​cjo​no​waćdomy,jakza​pew​newiesz.

Tak, po​nie​waż w nich pra​cu​ję, po​my​śla​ła. Dio przy​po​mniał jej o roli, jaką peł​ni,

ibyłamuzatowdzięcz​na.

– Masz ra​cję – po​wie​dzia​ła, ści​sza​jąc głos. – Dom i wy​spa to nie je​dy​ne rze​czy,

któ​remnieeks​cy​tu​ją…

Dioro​ze​śmiałsię.Tobyłję​zyk,któ​rydo​sko​na​lero​zu​miał.
Jużwi​działocza​miwy​obraź​ni,cobę​dziezniąro​bił,jakznaj​dąsięwdomu.Do​pil​-

no​wał,żebywszyst​kozo​sta​łoprzy​go​to​wa​nenaichprzy​jazd.Wwil​limiesz​ka​łodwo​-
jelu​dzi,któ​rzyzaj​mo​wa​lisiędo​memiogro​demprzezcałyrok.

Cie​szył się na to, co ich cze​ka​ło: że​glo​wa​nie, pysz​ne je​dze​nie i ko​cha​nie się do

utra​tytchu.Miałza​miarcie​szyćsiękaż​dąmi​nu​tątegowy​jaz​du.

Apo​temroz​wód…
Tomia​łosens.
Za​po​mnioniejwkrót​cepotym,jakLucyznik​niezjegoży​cia.Spo​dzie​wałsię,że

taksamowy​glą​datozjejstro​ny.

Te​raz,kie​dyje​cha​lisa​mo​cho​demdowil​liiprzezdrze​wako​ko​so​wewi​daćbyłopo​-

ły​sku​ją​cewodyoce​anu,mu​siałprzy​znać,żetomiej​scetoist​nyrajnazie​mi.Wy​spa
byłama​lut​kaiwy​star​czy​łoza​le​d​wiekil​kago​dzin,żebyjąob​je​chać.

ALucy…
Chło​nę​łaocza​mimi​ja​nykra​jo​braz,jak​byna​praw​dęwi​dzia​łapo​dob​necudaporaz

pierw​szywży​ciu.Ża​denzjegodo​mówniewzbu​dziłwniejta​kie​goen​tu​zja​zmu.Za​-
da​wa​łamuty​sią​cepy​tańimia​ławy​raztwa​rzydziec​ka,któ​re​mupo​zwo​lo​nobraćco
ze​chcezeskle​puzza​baw​ka​mi.

Odoce​anuwia​łalek​kabry​za,spra​wia​jąc,żepo​wie​trzebyłoprzy​jem​nierześ​kie,

cobyłomiłąod​mia​nąpoupa​le,jakipa​no​wałwmie​ście.Sa​mo​cho​dównawy​spiebyło
nie​wie​le. Lu​dzie po​ru​sza​li się głów​nie ro​we​ra​mi i na pie​cho​tę. Je​cha​li przez cen​-
trum,któ​reza​chwy​ca​łoko​lo​ra​miiukwie​co​ny​miskle​pi​ka​mi.Wpo​bli​żuniebyłoani
jed​ne​gosu​per​mar​ke​tu.

Wdomucze​ka​łynanichnowe,let​nieubra​nia.
–Dio,tojestta​kie…nie​sa​mo​wi​te.–Lucyni​g​dyniewi​dzia​łani​cze​gopo​dob​ne​go.

Wil​labyłausy​tu​owa​napo​środ​kuprze​pięk​ne​googro​du,któ​rypro​wa​dziłdonie​wiel​-
kiejpry​wat​nejza​tocz​ki.Samdomzewszyst​kichstronbyłoto​czo​nydrew​nia​nąwe​-
ran​dą,ozdo​bio​nąko​sza​miido​ni​ca​mipeł​ny​mibaj​ko​woko​lo​ro​wychkwia​tów.Oduli​-
cyogródbyłod​dzie​lo​nyszpa​le​rempalmko​ko​so​wych,aodfron​tuoczy​wi​ściebyłjuż
tyl​kooce​an.

Lucyniemo​głaode​rwaćodtegowszyst​kie​gowzro​ku.
–Ża​łu​ję,żeniemogęmiesz​kaćwta​kimdomu–wes​tchnę​ła.–Toby​ła​bymiłaod​-

mia​na.

–Ajamia​łemcięzadziew​czy​nęzmia​sta.
–Ro​dzi​namo​jejmat​kipo​cho​dzizYork​shi​re.Mat​kabyłaje​dy​nacz​kąipośmier​ci

ro​dzi​cówmiesz​ka​ławła​śnietam.

Diozmarsz​czyłbrwi,sły​szącwjejgło​siena​pię​tąnutę.
Czyż​by zmie​ni​ła zda​nie? Z całą pew​no​ścią wró​ci​ła do swo​jej bar​dziej for​mal​nej

wer​sji.Ubra​łasięele​ganc​ko,za​ło​ży​łabi​żu​te​rięizro​bi​łama​ki​jaż.

Iry​to​wa​łogoto.Niechciałspę​dzićdzie​się​ciudnizżoną,któ​rądo​tądznał.Chciał

Lucy,któ​raprzy​wi​ta​łagowroz​pa​da​ją​cymsiębu​dyn​kuwewschod​nimLon​dy​nie.

–Więcspę​dza​li​ściewa​ka​cjewYork​shi​re?
–Czę​stojeź​dzi​ły​śmytamzmamą.
–Mia​ły​ścietamdom?
–Nie,za​trzy​my​wa​ły​śmysięuciot​kiSa​rah.
–Ro​zu​miem…–Cie​ka​we,gdziebyłwów​czasjejoj​ciec.–Nieprzy​po​mi​namso​bie,

że​byśpoślu​biewy​jeż​dża​ładoYork​shi​re.

– Cóż, czę​sto wy​jeż​dża​łeś i nie​wie​le cza​su spę​dza​li​śmy ra​zem. A je​śli zda​rzy​ło

namsięjużbyćwtymsa​mymdomu…

–Tymbar​dziejpo​win​ni​śmydo​ce​nićto,żete​razbę​dzie​myra​zem…itowcał​kiem

innyspo​sób…

Lucydo​my​śla​łasię,żedłu​giekon​wer​sa​cjenie​ko​niecz​niebędąnaj​istot​niej​szączę​-

ściąichby​ciara​zem.Ipo​mi​motego,comy​śla​łaoichpseu​do​mał​żeń​stwie,wciążnie
mo​głasiępo​zbyćuczu​ciami​łe​gopod​nie​ce​nia,ja​kieto​wa​rzy​szy​łojejnamyślotym,
cojącze​ka.

Odkie​dytoin​te​re​so​wałjąseksdlasa​me​gosek​su?
– Wej​dzie​my? Bar​dzo chcia​ła​bym zo​ba​czyć, jak wy​glą​da wnę​trze domu, a poza

tymje​stemzmę​czo​naijestmigo​rą​co.

–Na​tu​ral​nie.
Wnę​trze było rów​nie im​po​nu​ją​ce, jak to, co wi​dzia​ła na ze​wnątrz. Drew​nia​ne

pod​ło​gi,mu​śli​no​wefi​ra​nypo​wie​wa​ją​cewotwar​tychoknach,ja​sneokien​ni​cechro​-
nią​ceprzednad​mia​remsłoń​ca,me​blezbam​bu​sa,anagó​rzeprze​stron​nesy​pial​nie
iła​zien​ki.

Dom był za​dba​ny i naj​wy​raź​niej przy​go​to​wa​ny na ich przy​jazd, choć te​raz nie

było w nim ni​ko​go. Lo​dów​ka była peł​na je​dze​nia, na pół​kach le​ża​ko​wa​ły bu​tel​ki
zwy​śmie​ni​tymwi​nem,aprzeddo​memstałnie​wiel​kijeep,gdy​bychcie​lipo​je​chaćdo
mia​staczynaktó​rąśzplaż.

Lucy była pod wra​że​niem, choć prze​cież przy​zwy​cza​iła się już do wy​staw​no​ści

jegoin​nychdo​mów.

Po​do​ba​łojejsiętuwszyst​ko,achy​banaj​bar​dziejwi​doknaoce​an,jakiroz​cią​gał

sięzogrom​nychokien.

Zna​leź​lisięwpo​ko​ju,któ​rymie​lidzie​lićprzezna​stęp​nychdzie​sięćdni.Ichwa​liz​-

kista​łyobokogrom​ne​gołóż​kaina​gleude​rzy​łoją…

Tobyłichmie​siącmio​do​wy.Byłatuzeswo​immę​żemichoćdo​sko​na​lewie​dzia​ła,

że to tyl​ko far​sa, nie mo​gła po​wstrzy​mać uczu​cia ra​do​ści, kie​dy spoj​rza​ła na jego
przy​stoj​nątwarz.

Po​de​szładooknaigłę​bo​kowcią​gnę​ławpłu​camor​skiepo​wie​trze.
– Jak ty wy​trzy​masz tyle dni bez służ​by go​to​wej na każ​de ski​nie​nie? – spy​ta​ła,

spo​glą​da​jąc na Dio, któ​ry za​czął wła​śnie roz​pi​nać ko​szu​lę, od​sła​nia​jąc owło​sio​ny
tors.

–Ja​kośtoznio​sę.Niechcę,żebykto​kol​wieknamtuprze​szka​dzał.–Uśmiech​nął

sięzna​czą​coiwy​cią​gnąłdoniejrękę.–Chodźdomnie.

Lucy po​de​szła wol​no i po chwi​li zna​la​zła się w ra​mio​nach Dio. Jego za​pach na​-

tych​miast wy​peł​nił jej noz​drza. Wes​tchnę​ła. Nie​waż​ne, ile razy so​bie po​wta​rza​ła,
żetoniejestpraw​dzi​wapo​dróżpo​ślub​na.To,cosiędzia​łote​raz,byłopraw​dzi​we.

Pra​gnę​łagoityl​kotosięli​czy​ło.

Po​ca​ło​wałjądłu​goina​mięt​nie.
–Musicibyćbar​dzonie​wy​god​niewtejsu​kien​ce–mruk​nął,kie​dywresz​ciesięod

sie​bieode​rwa​li.

Rze​czy​wi​ściebyłojejnie​wy​god​nieigo​rą​co,choćniemia​łotonicwspól​ne​gozpa​-

nu​ją​cątem​pe​ra​tu​rą.

–Chy​bapo​win​ni​śmysięwy​ką​pać.
–Mamywziąćra​zemprysz​nic?
Wi​dzącjejza​sko​czo​nąminę,Diowy​buch​nąłśmie​chem.Za​pro​wa​dziłjądoutrzy​-

ma​nejwko​lo​rachbie​liibeżuła​zien​kiista​nąłpo​środ​ku.

–Pro​szę,zdej​mu​je​myubra​nie.
–Niemogę–za​pro​te​sto​wa​łaLucy.
–Dla​cze​go?
–Wsty​dzęsię.
Diood​rzu​ciłgło​wędotyłuiro​ze​śmiałsięgło​śno.
–Mojatypan​nomło​da–mruk​nął,obej​mu​jącwzro​kiemjejkształt​necia​ło.–Wta​-

kimra​ziejaza​cznę.

Wdwiese​kun​dyzrzu​ciłzsie​bieubra​nie,oka​zu​jączu​peł​nybrakskrę​po​wa​nia.
–Przyto​bieczu​jęsiętakanie​zdar​na–po​wie​dzia​ła,ner​wo​wo,pa​trząc,jaksiędo

niejzbli​ża.

–Do​tknijmnie.
Ob​ję​łagopal​ca​miiwjed​nejchwi​liwszyst​kosięzmie​ni​ło.Od​dechjejprzy​spie​szył,

źre​ni​cesięroz​sze​rzy​ły,aonasamapo​czu​ławła​dzę,jakąnadnimwtejchwi​limia​ła.

Dioteżmiałtegoświa​do​mość.Niebyłwsta​nieprzejśćobokniejobo​jęt​nie.Może

to był sku​tek dłu​go​trwa​łej abs​ty​nen​cji? Nie​waż​ne. Li​czy​ło się tyl​ko to, że tu byli
imiałza​miarwpeł​niztegosko​rzy​stać.Za​mie​rzałspe​ne​tro​waćkaż​dyka​wa​łekcia​-
łaswo​jejżony.

Fakt,żebyłatakanie​win​na,nie​sły​cha​niegopod​nie​cał.
–Je​śliniemaszocho​tyurzą​dzićdlamężastrip​ti​zu,po​zwól,żesamsiętymzaj​mę

–po​wie​dział,przy​trzy​mu​jącjejrękę.Wprze​ciw​nymra​ziecałaza​ba​wazachwi​lęby
sięskoń​czy​ła.

Zkaż​dąchwi​ląLucymia​łaco​razmniejza​ha​mo​wań.Otymwła​śniema​rzy​ła,kie​dy

przy​ję​łajegooświad​czy​ny.Wszyst​kouło​ży​łosięina​czej,niżsięspo​dzie​wa​ła,alenie
mia​łaza​mia​rure​zy​gno​waćztegopo​wo​duzprzy​jem​no​ści,ja​kietomał​żeń​stwonio​-
sło.Po​dob​niejakDio.

We​szli pod go​rą​cy prysz​nic. Wkrót​ce jed​nak Dio za​krę​cił wodę i za​czął ją ca​ło​-

wać. Lucy opar​ła się o chłod​ną ścia​nę, za​mknę​ła oczy, pod​da​jąc się jego po​ca​łun​-
kom.Kie​dyję​zykDioza​wę​dro​wałmię​dzyjejuda,roz​chy​li​łaje,po​zwa​la​jąc,byuwol​-
niłzgro​ma​dzo​newniejna​pię​cie.Or​gazmzda​wałsięniemiećkoń​ca,takżekie​dy
wresz​ciewy​szlispodprysz​ni​ca,sła​nia​łasięnano​gach.

– Jest tu dla cie​bie kil​ka no​wych ciusz​ków – oznaj​mił Dio, otwie​ra​jąc na oścież

sza​fę.Lucyzaj​rza​ładośrod​ka.

Za​czę​łanie​spiesz​nieprze​glą​daćjejza​war​tość,aDioob​ser​wo​wałto,le​żącnałóż​-

kuje​dy​niewroz​pię​tychdżin​sach.

–Toniesącał​kiemrze​czywmoimsty​lu–oznaj​mi​ławkoń​cu.
Diowzniósłoczydonie​ba.

–Niesą​dzę,żebybyłycitupo​trzeb​nemar​ko​weubra​nia.
Lucyprzy​mie​rzy​łaparękrót​kichdżin​so​wychspode​nekipro​stytop,któ​remo​gła

ku​pićwpierw​szymlep​szymmar​ke​cie.

Czu​ła się w nich do​sko​na​le. Za​wsze lu​bi​ła pro​ste ubra​nia za​miast tych mar​ko​-

wych,dono​sze​niaktó​rychzmu​szałjąoj​ciec.Chciałmócpo​chwa​lićsięprzedzna​jo​-
my​mi szy​kow​ną cór​ką, aby stwo​rzyć wra​że​nie, że są do​sko​na​łą ro​dzi​ną, któ​rą
wrze​czy​wi​sto​ściniebyli.

Takna​praw​dęubie​ra​łasięposwo​je​mu,tyl​kogdywy​jeż​dża​łazmat​kądoYork​shi​-

re.Wte​dyod​kry​łaza​le​tyje​dwa​biuikasz​mi​ro​wejweł​ny.Tobyłauciecz​kaodży​cia,
któ​re​goniecier​pia​ła.Po​dob​nieczu​łasięte​raz.Tobyłkra​dzio​nyczas,za​nimwró​ci
donor​mal​ne​goży​cia.

Mó​wi​łaso​bie,żejejmążjestmęż​czy​zną,któ​rywie,cze​gochceiktó​rypo​tra​fiza​-

do​wo​lićko​bie​tę.Chciałjejichciałjąmiećniewsce​ne​riiwiel​kie​gomia​sta,tyl​kotu​-
taj.

Jed​nakja​kaśjejczęśćdo​pa​try​wa​łasięwjegopo​stę​po​wa​niucy​ni​zmu.
–Ład​nie–po​wie​działte​raz,pa​trzącnaniąspodzmru​żo​nychpo​wiek.–Po​do​ba​ło

misięubra​nie,wktó​rymby​łaśwszko​le,ipo​do​baszmisięte​raz.

–Mó​wisz,jak​bymbyłaja​kimśszcze​nia​kiem,atymoimpa​nem.
–Czytakwła​śnieod​bie​ra​łaśtoprzezcałyokresna​sze​gomał​żeń​stwa?Żesta​ra​-

łemsięcie​biekon​tro​lo​wać?

–Aniebyłotak?
– Więk​szość ko​biet da​ła​by so​bie uciąć rękę, żeby móc być kon​tro​lo​wa​ną przez

męż​czy​znę,któ​rydajeimnie​ogra​ni​czo​nąilośćpie​nię​dzy.

– Dio, nie chcę się z tobą te​raz kłó​cić. Nie po to tu przy​je​cha​li​śmy… – Ni​g​dy

wcza​sieswo​je​gomał​żeń​stwatylezesobąnieroz​ma​wia​li.Byłychwi​le,kie​dyLucy
mia​łaogrom​nąocho​tępo​wie​dziećmu,dla​cze​goza​razpoślu​bietaksięodnie​good​-
su​nę​ła.Chcia​ła,bypo​znałjejwer​sjęwy​da​rzeń,nie​za​leż​nieodtego,comy​ślałoniej
czyojejojcu.Całyczasmu​sia​łaso​bieprzy​po​mi​nać,żezo​sta​łaprzeznie​gowy​ko​-
rzy​sta​na.

Prze​jąłfir​męjejojcaido​stałją.Per​fek​cyj​nąpa​niądomu,któ​rąbezwsty​dumógł

za​pre​zen​to​waćnaj​bar​dziejwy​bred​nymzeswo​ichklien​tów.Byłapra​wiepew​na,że
kie​dysięniąjużna​sy​ci,prze​rzu​ciswo​jeza​in​te​re​so​wa​nienainneko​bie​ty.

Tyl​korazpo​su​nę​łasiędotego,żebypo​szu​kaćwin​ter​ne​ciein​for​ma​cjinate​mat

jegoko​biet.Niezna​la​złajed​naknicpozafo​to​gra​fiązro​bio​nąkil​kalattemu,naktó​-
rejuwiecz​nio​nogozja​kąśogni​stąbru​net​kągdzieśwNo​wymJor​ku.Tafo​to​gra​fia
wy​star​czy​ła,żebyjejuzmy​sło​wić,ja​ki​miko​bie​ta​miin​te​re​so​wałsięDio.Jakza​uwa​-
żyłjejoj​ciec,byłzwy​kłymchło​pa​kiem,któ​ryza​ro​biłkil​kado​la​rówite​razchciałsię
„po​ka​zaćwto​wa​rzy​stwie”.

Samazresz​tąprze​ko​na​łasięszyb​ko,żeDiobyłmi​strzemma​ni​pu​la​cji.Usły​sza​ła

wy​star​cza​ją​codużo,żebywy​ro​bićso​bienajegote​matod​po​wied​niezda​nie.

–Rze​czy​wi​ście,niepoto.Asko​rotak,tomożeprzyj​dziesztudomnieipo​ka​żesz

mi,pocotuje​ste​śmy?

– Czy ty kie​dy​kol​wiek my​ślisz o czymś inny niż o sek​sie? – spy​ta​ła, ale zro​bi​ła,

ocopro​sił.

–Wtejszcze​gól​nejsy​tu​acjira​czejnie–przy​znałotwar​cie,niespusz​cza​jączniej

wzro​ku.

–Aprzyoka​zjipo​win​namcichy​bapo​dzię​ko​waćzato,żeprze​la​łeśpie​nią​dzena

rzeczszko​ły.Dzwo​niłdomnieMarkiwszyst​komipo​wie​dział.Byłbar​dzoprze​ję​ty.
Nie może się już do​cze​kać mo​je​go po​wro​tu, że​by​śmy mo​gli oznaj​mić o wszyst​kim
ro​dzi​comidzie​ciom.

–Nicminiemó​wi​łaś,żedzwo​nił.
–Za​po​mnia​łam–po​wie​dzia​łazgod​niezpraw​dą.–Pozatym…–Po​ło​ży​łasięobok

nie​go,takżeichcia​łasięsty​ka​łyimo​głapa​trzećmuwoczy.

–Copozatym?
–Niemo​żeszza​bro​nićmiroz​ma​wia​niazMar​kiemczykim​kol​wiekin​nym.
–Kie​dyprze​sta​nieszjużbyćmojążoną,bę​dzieszso​biemo​głaroz​ma​wiać,zkim

tyl​koze​chcesz.–Diowie​dział,żere​agu​jezbytgwał​tow​nie,aletenczło​wiekdzia​łał
munaner​wy.

Za​pew​nedla​te​go,że,jaksamakie​dyśpo​wie​dzia​ła,Markbyłmęż​czy​zną,zja​kim

mo​gła​bysięzwią​zać.

–Ktojesz​czena​le​żydotegogro​naświę​tychdo​bro​czyń​ców?
–Dla​cze​goje​steśtakiiro​nicz​ny?
–Popro​stucie​ka​wy.
–Wziąw​szypoduwa​gęto,skądpo​cho​dzisz,po​wi​nie​neśży​wićdużocie​płychuczuć

dlalu​dzita​kichjakMark,któ​rzypró​bu​jązro​bićcośdo​bre​godlain​nych.

–Wo​lał​bymniemó​wićomoimpo​cho​dze​niu,Lucy.
–Dla​cze​go?Ni​g​dyniemia​łeśskru​pu​łówprzedwy​py​ty​wa​niemmnieomoje.
–Nieod​po​wie​dzia​łaśnamojepy​ta​nie.Ktojesz​czezwamipra​cu​je?Odjakdaw​na

ichznasz?Totyichod​na​la​złaśczyonizna​leź​licie​bie?

Lucybyłaza​sko​czo​naza​rów​nojegopy​ta​nia​mi,jakito​nem,któ​rymjeza​dał.Czyż​-

byna​praw​dęgotoob​cho​dzi​ło?

–Tojaichzna​la​złam–po​wie​dzia​łaszcze​rze.–Chcia​łamzro​bićcośzeswo​imży​-

ciem,aniebyćje​dy​nieho​stes​sązaj​mu​ją​cąsiętwo​imipo​sia​dło​ścia​miiro​bią​cądo​-
kład​nieto,coinneżonyobrzy​dli​wiebo​ga​tychmęż​czyzn.Chcia​łamuży​waćnietyl​ko
mo​je​gocia​ła,aletak​żeumy​słu.Kie​dyzo​ba​czy​łamwin​ter​ne​cieichogło​sze​nie,od​-
po​wie​dzia​łam.Markjestsze​femca​łe​goprzed​się​wzię​cia,alejestnaskil​ko​ro.Mam
wy​mie​nićzimie​nia?

–Jakjużpo​wie​dzia​łem,je​stemcie​ka​wy.
Zwes​tchnie​niemwy​mie​ni​łamuna​zwi​skapię​ciuosób,zktó​ry​mipra​co​wa​ła.Były

totrzyko​bie​tyidwóchmęż​czyzn.

–Spo​ty​kaszsięzniminagrun​cieto​wa​rzy​skim?
–Cza​sa​mi.
–Notak,nieno​siszob​rącz​ki…
–Chcia​łam,żebytrak​to​wa​limniepo​waż​nie.Gdy​bysiędo​wie​dzie​li,żeje​stemtwo​-

jążoną…Cóż,za​pew​neuzna​li​bymniezajed​nąztychbo​ga​tychko​biet,któ​reszu​ka​-
jąso​bieja​kiejśroz​ryw​ki.Awogó​letodla​cze​gootymroz​ma​wia​my?

Diosamdo​kład​nietegoniewie​dział.Je​dy​ne,cze​gobyłpe​wien,toto,żejejod​po​-

wie​dzizu​peł​niegoniesa​tys​fak​cjo​no​wa​ły.

–Awięcża​denztychfa​ce​tówniewie,żemaszmęża.
–Nie.

–Ajacyonisą?–spy​tałnaj​bar​dziejneu​tral​nymto​nem,najakibyłogostać.
Lucypo​my​śla​łaoSi​mo​nieiTe​ren​ce’u.
–Bar​dzomili–przy​zna​ła.–Sąna​uczy​cie​la​mi,alemimotoznaj​du​jąjesz​czeczas,

by pra​co​wać z tymi dzieć​mi. Si​mon, po​dob​nie jak ja, uczy ma​te​ma​ty​ki, na​to​miast
Ter​ryan​giel​skie​goihi​sto​rii.Niemogęsięjużdo​cze​kać,kie​dyimpo​wie​my,żeza​-
mie​rzaszdo​fi​nan​so​waćszko​łę.Będąwnie​bo​wzię​ci.

–Niewąt​pię…–Prze​je​chałdło​niąpogład​kiejskó​rzeudaLucy.–Copo​wieszna

to,że​bymoso​bi​ściesięimprzed​sta​wił?

Lucy spró​bo​wa​ła so​bie wy​obra​zić Dio po​śród na​uczy​cie​li i ro​dzi​ców. Lew za​-

mknię​tywjed​nympo​miesz​cze​niuzko​cia​ka​mi.Oczy​wi​ściebę​dziechciałzo​ba​czyć,
jakzo​sta​łyspo​żyt​ko​wa​nejegopie​nią​dze.Zu​peł​niejejtoniedzi​wi​ło.

Czy jed​nak cho​dzi​ło tyl​ko o to? Może za​mie​rzał wtar​gnąć w tę część jej ży​cia,

któ​rądotejporyuwa​ża​łazaswo​ją?

Na​gle ude​rzy​ła ją myśl, któ​ra wca​le jej się nie spodo​ba​ła. Czyż​by Dio cho​dzi​ło

ocoświę​cejniżtyl​koza​in​we​sto​wa​niepie​nię​dzywszko​łę?Możechciałmiećwpływ
najejza​rzą​dza​nie?Czywtenspo​sóbmiał​bybyćobec​nywjejży​ciupotym,jakjuż
sięroz​wio​dą?

– Chy​ba nie po​win​ni​śmy te​raz o tym roz​ma​wiać – oznaj​mi​ła, przy​tu​la​jąc się do

nie​go.Po​do​ba​łojejsię,żesa​mymjużdo​ty​kiempo​tra​fi​łaspra​wić,żeza​cząłmy​śleć
oczymśzu​peł​niein​nym.–Wy​da​jemisię,żemamyte​razmnó​stwoznacz​niecie​kaw​-
szychrze​czydoro​bie​nia…

Diood​no​siłwra​że​nie,żeporazpierw​szywży​ciuniejestcał​ko​wi​ciepe​wien,czy

możesięzniązgo​dzić…

ROZDZIAŁÓSMY

Wcią​guna​stęp​nychdniLucyja​kośsięuda​wa​łouni​kaćtychnie​po​ko​ją​cychmy​śli,

któ​reupo​rczy​wiepo​wra​ca​łydogło​wy.

Co się sta​nie, kie​dy opusz​czą to raj​skie miej​sce? Czy ma się wy​pro​wa​dzić z ich

domuwLon​dy​nie,za​nimDiowró​cizHong​kon​gu?Oczy​wi​ściebędąmu​sie​liomó​wić
kwe​stięroz​wo​du,choćLucyniemia​łaza​mia​rukwe​stio​no​waćusta​leńfi​nan​so​wych,
ja​kiepo​czy​niDio.

Cie​ka​wa rzecz, ale z nie​wia​do​mych po​wo​dów per​spek​ty​wa od​zy​ska​nia wol​no​ści

niewy​da​wa​łajejsięjużtakku​szą​ca,jaknapo​cząt​ku.

Za​pew​nedla​te​go,żetakdo​sko​na​lesiętuba​wi​ła.
Za​dzi​wia​ło ją, że po​tra​fi od​dzie​lić uczu​cia od czy​sto fi​zycz​nych uciech. Zu​peł​nie

jak​byroz​bu​dzi​łosięwniejcośno​we​go,cocał​ko​wi​ciepo​zba​wi​łojązdro​we​goroz​-
sąd​ku.

Seks.Wszę​dzieiokaż​dejpo​rze.
Spa​li w tym sa​mym łóż​ku i było to ab​so​lut​nie cu​dow​ne. Uwiel​bia​ła wtu​lać się

przezsenwjegona​giecia​łoiczuć,jakre​agu​jenajejbli​skość.Wszyst​koinneprze​-
sta​łosięli​czyć.Kie​dysięko​cha​li,nicpozatymniemia​łozna​cze​nia.Diomiałra​cję.
Tenspóź​nio​nymie​siącmio​do​wybyłpodkaż​dymwzglę​demwspa​nia​ły.

Nadziśmie​liza​pla​no​wa​nąwy​pra​węło​dzią.Lucywpa​try​wa​łasięwsu​fit,ża​łu​jąc,

że Dio nie leży obok niej. On jed​nak wstał rano i po​szedł pra​co​wać. Za​mie​rza​ła
wkrót​ce wstać, wziąć prysz​nic i ubrać się w bi​ki​ni i pa​reo, o któ​re​go kup​nie Dio
tak​żepa​mię​tał.

Pókicole​ża​ławłóż​ku,cie​szącsiępo​ran​nąbry​ząwie​ją​cąznadoce​anuiper​spek​-

ty​wącze​ka​ją​ce​gojądnia.Ob​ró​ci​łasięnabok,pró​bu​jączna​leźćso​biewy​god​niej​szą
po​zy​cję.

Niemia​łapo​ję​cia,żeza​snę​ła.Obu​dziłjądo​pie​rodo​no​śnygłosDio.
–Niekrzycztak–mruk​nę​ła,nieotwie​ra​jącoczuiprze​wra​ca​jącsięnadru​gibok.
–Prze​cieżjapra​wieszep​czę.
Diozmarsz​czyłbrwiispoj​rzałnaniązgóry.
–Lucy,jestpra​wiewpółdodzie​sią​tej.
–Nie​moż​li​we.–Usia​dłanałóż​ku,poczymnie​malna​tych​miastpo​ło​ży​łasięzpo​-

wro​tem.

–Cosięsta​ło?
–Nic.Dajmikil​kami​nut,za​razbędęgo​to​wa.
Lucybyławście​kła.Te​raz,kie​dyzo​sta​łyimtyl​kotrzywspól​nedni,cia​łomu​sia​ło

od​mó​wićjejpo​słu​szeń​stwa!Żeteżmu​sia​łapo​czućsięźleaku​ratte​raz!

Za​pew​nezła​pa​łaprze​zię​bie​niealboja​kąśgry​pę.Gło​wajejpę​ka​ła,koń​czy​nybyły

jak z oło​wiu i nie mia​ła siły na​wet usiąść. Bo​la​ła ją każ​da kost​ka, każ​dy mię​sień,
każ​dako​mór​kacia​ła.Jużso​biewy​obra​ża​ła,jakiDiobę​dziewście​kły.Tobyłichmie​-
siącmio​do​wy,ajegożonasięroz​cho​ro​wa​ła.Kie​dyotwo​rzy​łaoczy,uj​rza​łagosto​ją​-

ce​gonadsobązgry​ma​semnatwa​rzy.Po​chy​liłsięipo​ło​żyłjejrękęnaczo​le.

–Lucy,tymaszgo​rącz​kę!
–Prze​pra​szam.–Jejgłosbyłle​d​wodo​sły​szal​ny.
Dioniecze​kałdłu​żej.Od​wró​ciłsięiwy​szedł.
Niewi​ni​łago.Sko​roniemógłpo​je​chaćnawy​ciecz​kę,wró​ciłdopra​cy.Mu​siałteż

od​wo​łaćcałąim​pre​zę.Zro​bi​łojejsięprzy​kro.Kie​dypo​my​śla​ła,żenie​dłu​goopu​ści
wy​spę,omalsięnieroz​pła​ka​ła.

Nieusły​sza​ła,jakwszedłdopo​ko​ju.Zo​rien​to​wa​łasię,żewnimjest,do​pie​rokie​-

dywsu​nąłjejrękępodple​cy,pró​bu​jącjąpo​sa​dzić.Przy​niósłter​mo​metriszklan​kę
wody.

–Dla​cze​goniepo​wie​dzia​łaśmi,żesięźleczu​jesz?
–Wczo​rajwie​czo​remczu​łamsiędo​brze.Ranoobu​dzi​łamsięzestrasz​nymbó​lem

gło​wy.Są​dzi​łam,żemiprzej​dzie,aleusnę​łami…Prze​pra​szamcię,Dio.

Diousiadłobokniej.Jakmo​głagowtejsy​tu​acjiprze​pra​szać?Czyna​praw​dęuwa​-

ża​łagozaażtakpo​zba​wio​ne​goludz​kichuczuć?Ogar​nę​łogo,rzad​kieunie​go,po​-
czu​ciewiny.

–Za​dzwo​ni​łempole​ka​rza.
–Poco?
–Daj,zmie​rzęcitem​pe​ra​tu​rę.
–Niemapo​trze​by.Tozwy​kłeprze​zię​bie​nie,Dio.Nicnatoniepo​ra​dzisz.
–Niedys​ku​tujzemną.Za​razprzy​nio​sęcija​kieśle​kar​stwo.
–Acozna​sząwy​pra​wąnałód​kę?
Cozresz​tąna​sze​gomio​do​we​gomie​sią​ca?Ża​ło​wa​ła,żeniemogąprze​ło​żyćtych

po​zo​sta​łych trzech dni na inny okres. Czy Dio na​praw​dę mu​siał le​cieć do tego
Hong​kon​gu?

Mia​łaświa​do​mość,żerobisięna​tar​czy​wa.Jaktomoż​li​we?Czyż​byzpo​wo​dusła​-

bo​ścispo​wo​do​wa​nejcho​ro​bą?Tamyślnie​cojąuspo​ko​iła.

–Towtejchwi​lina​szenaj​mniej​szezmar​twie​nie.Ate​razza​milczwresz​cieipo​-

zwólmizmie​rzyćso​bietem​pe​ra​tu​rę.

Pochwi​lispoj​rzałnater​mo​metrizmarsz​czyłbrwi.
–Weźte​raztole​kar​stwoipo​pijdużąilo​ściąwody.Maszbar​dzowy​so​kągo​rącz​-

kę,Lucy.Do​brze,żeza​dzwo​ni​łempole​ka​rza.Za​raztubę​dzie.

–Mó​wi​łamci,żetozwy​kłeprze​zię​bie​nie…
–Wtro​pi​kachko​ma​rymogąprze​no​sićróż​necho​ro​by–wy​ja​śniłcier​pli​wie.–Na

szczę​ścieniematuma​la​rii,alesąinne,wca​leniemniejgroź​necho​ro​by.Ate​razpij.

Zro​bi​ła,cojejka​zał,poczympo​ło​ży​łasięzpo​wro​temiza​mknę​łaoczy.
–Niemu​sisztuzemnąsie​dzieć,Dio.Za​pew​nemaszcie​kaw​szerze​czydoro​bie​-

nia niż sie​dze​nie z cho​rą żoną. – Uśmiech​nę​ła się lek​ko, ale oczy wciąż mia​ła za​-
mknię​te.My​śliwi​ro​wa​łyjejwgło​wiejakmy​dla​nebań​ki.

–Naprzy​kładja​kie?
–Pra​ca.Toprze​cieżtwo​jawiel​kami​łość.–Ziew​nę​łaipo​pra​wi​łasięnałóż​ku.
–Topraw​da.Je​ślichceszcośosią​gnąć,wy​rwaćsięznę​dzy,wktó​rejży​jesz,mu​-

siszpo​świę​cićsiępra​cycał​ko​wi​cie.

–Apo​temtrud​nosięodtegood​zwy​cza​ić–mruk​nę​łasen​nie.
–Trud​no.–Diobyłzdzi​wio​ny,żeprzy​znałtoprzednią.–Ate​razleżspo​koj​nie,

przy​je​chałdok​tor.

–Mo​żeszsięniemar​twić,ni​g​dziesięstądnieru​szę.Nieuszła​bymkro​ku.
Diouśmiech​nąłsię.Choćwie​dział,żejegożonapo​tra​fido​sko​na​lero​bićto,cze​go

sięodniejocze​ku​je,wrze​czy​wi​sto​ścipodtąpo​wło​kąukład​no​ściido​bre​gouło​że​nia
kry​łasięupar​taoso​bapo​tra​fią​cawy​trwa​ledą​żyćdoce​lów,któ​reso​biepo​sta​wi​ła.
Choćpo​cząt​ko​wobar​dzomusięniespodo​ba​ło,żemia​ławła​snyświat,wktó​rymnie
było dla nie​go miej​sca, te​raz za​czął ją za to po​dzi​wiać. Więk​szość ko​biet, któ​re
zna​la​zły​by się na jej miej​scu, ko​rzy​sta​ła​by z przy​wi​le​jów i splen​do​ru i nie my​śla​ły
oni​czymin​nym.

Więk​szośćko​bietodrazupo​szła​byznimdołóż​ka.Co​razbar​dziejskła​niałsięku

my​śli,żewjejprzy​pad​kucho​dzi​łoocoświę​cejniżtyl​kopo​ma​ga​nieojcuwosią​gnię​-
ciuza​mie​rzo​ne​goprzeznie​gocelu.

Dok​toroka​załsięnie​wy​so​kim,ener​gicz​nymmęż​czy​zną,któ​rynawstę​pieoznaj​-

mił,ja​kienie​bez​pie​czeń​stwacze​ka​jąnatu​ry​stównaichwy​spie.Po​temzro​biłkrót​-
ki,aletre​ści​wywy​kładnate​matko​ma​rówiprze​no​szo​nychprzezniecho​rób.Jest
takispe​cjal​nyro​dzajko​ma​ra…

Diowpro​wa​dziłgodosy​pial​ni,gdzieLucydrze​ma​łanałóż​ku.
Le​ka​rzo​wiwy​star​czyłje​denrzutokanapa​cjent​kę,żebysiędo​my​ślić,zczymma

doczy​nie​nia.Kie​dyznówużyłła​ciń​skie​goter​mi​nu,Diozde​ner​wo​wałsięipo​pro​sił
owy​ja​śnie​niewzro​zu​mia​łyspo​sób.

–Tocośpo​dob​ne​godogo​rącz​kiDen​gi–oznaj​mił,cho​wa​jącdotor​byswo​jerze​-

czy.–Naszczę​ścietonicgroź​ne​go,aleprzezty​dzieńpań​skażonabę​dziewy​łą​czo​-
na z ży​cia. Nie po​trzeb​ny jest ża​den an​ty​bio​tyk, tyl​ko dużo pły​nów i od​po​czy​nek.
I leki prze​ciw​za​pal​ne, żeby zmniej​szyć go​rącz​kę i zła​go​dzić bóle sta​wów. Do​bra
wia​do​mośćjesttaka,żeprze​cho​ro​wa​nietejcho​ro​bydajeod​por​nośćnacałeży​cie.

Lucy prze​spa​ła nie​mal cały dzień. Wie​czo​rem, kie​dy otwo​rzy​ła oczy, uj​rza​ła Dio

sie​dzą​ce​gonadkom​pu​te​remprzysto​li​ku.Czu​wałprzyniejcałyczas,choćniemu​-
siałtegoro​bić.Najegotwa​rzyniebyłozło​ścianiznie​cier​pli​wie​nia.

–Tyl​komnieznównieprze​pra​szaj–po​wie​dział,wi​dzącjejminę.–Zła​pa​łaścoś

od ko​ma​ra i prze​pra​sza​nie mnie nie zmie​ni tego. Jak się czu​jesz? Na​pij się wody
iza​razprzy​nio​sęcicośdozje​dze​nia.

Wstał,prze​cią​gnąłsięiusiadłobokniejnałóż​ku.
–Przy​naj​mniejnieje​steśjużtakaroz​pa​lo​najakrano.
–Je​steśdlamniebar​dzomiły.
–Ajakimambyć?
–Wiesz,żeniemu​sisz.Niemu​siszbyćdlamniemiły.
–Czyda​jeszmipo​zwo​le​nienato,że​bymbyłtakąoso​bą,zajakąmnieuwa​żasz?–

Usły​sza​ławjegogło​sieostrzej​sząnutę.

–Tonaszmie​siącmio​do​wyiniepo​win​namsięroz​cho​ro​wać.
– Wiesz co? Przy​nio​sę ci coś do je​dze​nia. Mam dbać o to, że​byś była na​po​jo​na,

na​je​dzo​naiże​byśod​po​czy​wa​ła.

Po​szedłdokuch​niiwal​nąłpię​ściąwstół.Jakdłu​gojesz​czebę​dzieuwa​żaćgoza

dra​nia?Tomia​łobyćkil​kadni,pod​czasktó​rychdo​sta​nieto,cze​gopra​gnął,ibę​dzie
mógł o niej za​po​mnieć. Tym​cza​sem sie​dział tu wście​kły z po​wo​du jej nie​wy​po​wie​-
dzia​nych za​rzu​tów. Oczy​wi​ście po​cią​gał ją fi​zycz​nie, ale na tym się koń​czy​ło. Pod

każ​dym in​nym wzglę​dem był czło​wie​kiem, któ​re​go za wszel​ką cenę na​le​ża​ło uni​-
kać.

Prze​pro​si​ła go za to, że się roz​cho​ro​wa​ła. Po​wie​dzia​ła, że nie było to czę​ścią

umo​wy. Czyż​by wciąż uwa​ża​ła, że upra​wia z nią seks, po​nie​waż my​śli, że ma do
tegopra​wo,bozatoza​pła​cił?Nasamąmyślota​kiejewen​tu​al​no​ścizro​bi​łomusię
sła​bo.

Pokwa​dran​siewró​ciłdosy​pial​ni,nio​sącnatacychleb,jaj​kaiszklan​kęsokupo​-

ma​rań​czo​we​go.OczyLucyroz​sze​rzy​łysięzezdu​mie​nia.

–Samtoprzy​go​to​wa​łeś?
– Masz znacz​nie lep​szy głos – oznaj​mił, sta​wia​jąc tacę na sto​li​ku obok łóż​ka. –

Bra​ko​wa​ło mi two​je​go cię​te​go dow​ci​pu. Jak gło​wa? I tak, sam to przy​go​to​wa​łem.
Czyza​mie​rzaszmipo​wie​dzieć,żeugo​to​wa​nieja​jecz​ni​cyniebyłoczę​ściąumo​wy?

Lucyrze​czy​wi​ścieza​mie​rza​łapo​wie​dziećcośwtymsty​lu,więcsły​szącjegosło​-

wa,za​ru​mie​ni​łasię.Znówza​czy​na​łająbo​lećgło​waiczu​ła,żego​rącz​kapo​wra​ca.

– Nie uwa​żasz, że po​win​ni​śmy po​roz​ma​wiać o roz​wo​dzie? – spy​ta​ła z pew​nym

wa​ha​niemwgło​sie.

Kie​dyjejdo​ty​kał,tra​ci​łazdol​nośćra​cjo​nal​ne​goro​zu​mo​wa​niaifor​mu​ło​wa​niamy​-

śli.Te​razjed​nakjejniedo​ty​kałiuzna​ła,żemożetojestdo​brymo​ment,żebypo​ru​-
szyćtendraż​li​wyte​mat. WLon​dy​niebę​dzieznacz​nie trud​niej.Niechcia​łato​czyć
znimwoj​ny,po​ro​zu​mie​waćsięprzezpraw​ni​kówikłó​cićopie​nią​dze.Je​śliusta​ląto
tu​taj,byćmożeudaimsięroz​staćbezkłót​niiwprzy​ja​ciel​skichna​stro​jach.

Dio ze​sztyw​niał. Czyż​by się oba​wia​ła, że odej​dzie w siną dal, nie wy​wią​zaw​szy

sięzeswo​jejczę​ściumo​wy?Amożesą​dzi​ła,żeza​mie​rzałwy​ko​rzy​staćfakt,żeleży
cho​raiosła​bio​naizmie​nićuzgod​nio​newcze​śniejpo​sta​no​wie​nia?

–Uwa​żasz,żetood​po​wied​nimo​ment?Je​steścho​ra.
–Czu​jęsięznacz​niele​piejniżrano.Wciążdzia​ła​jąśrod​kiprze​ciw​bó​lo​we,któ​re

mida​łeś.

–Wta​kimra​ziewy​ko​rzy​staj​mytenczaskon​struk​tyw​nie.
Diood​sta​wiłta​lerzzje​dze​niem,usiadłwfo​te​luiskrzy​żo​wałręcenapier​si.
Lucyode​tchnę​łazulgą.Chcia​łamiećtozasobą,bybezprze​szkódmóccie​szyć

sięcza​sem,jakiimjesz​czepo​zo​stał.Je​śliuda​ło​byjejsięwstaćzłóż​kajużju​tro,zo​-
sta​ły​by im całe dwa dni… Mo​gli​by cie​szyć się nimi bez świa​do​mo​ści, że wisi nad
nimitaroz​mo​wajakmieczDa​mo​kle​sa…Mo​gła​byuda​wać,żeichmie​siącmio​do​wy
jestpraw​dzi​wyipopo​wro​ciecze​kaichdal​szasie​lan​ka…

–Je​ślichcesz,mogępójśćpodłu​go​pisikart​kęipod​pi​sać,cotyl​koze​chcesz,że​byś

niemy​śla​ła,żeza​mie​rzamwy​wi​nąćsięzeswo​jejczę​ściumo​wy…

–Chcia​ła​bymtyl​kowie​dzieć,kie​dymamsięwy​pro​wa​dzićzdomu…
–Taroz​mo​wajestbezsen​su.
–Dla​cze​go?
–Je​steścho​ra,ana​wetgdy​byśniebyła,tonieprzy​je​cha​li​śmytupoto,abyroz​-

ma​wiaćoroz​wo​dzie.Tomożetyl​koze​psućat​mos​fe​rę.

–Są​dzi​łam,że…
– Fakt, że ko​mar za​ra​ził cię ja​kąś tu​tej​szą fran​cą, nie ozna​cza, że do​sta​niesz

mniej​szepie​nią​dze.

Wie​dział,żemógłtopo​wie​dziećwbar​dziejde​li​kat​nyspo​sób,alesta​łosię.

–Wca​leniecho​dzi​łomiopie​nią​dze–po​wie​dzia​łasła​bo.
Dioza​ci​snąłusta.
–Ży​ciena​uczy​łomniejed​ne​go.Je​śliktośmówi,żepie​nią​dzegonieob​cho​dzą,to

zna​czy,żeniemy​ślioni​czymin​nymjaktyl​koonich.

–Je​śliniechcesznatente​matroz​ma​wiać,totrud​no.Po​my​śla​łamtyl​ko,żesko​ro

tuje​ste​śmy,tomo​gli​by​śmyspo​koj​nietękwe​stięomó​wić,za​miastan​ga​żo​waćwto
na​szychpraw​ni​ków.Roz​wódtobar​dzooso​bi​staspra​wa.

–Naszróż​nisięodin​nych.
Dioprze​je​chałrękąpowło​sach.Dzi​wiłsię,żeLucytakna​le​ga.Onsamzu​peł​nie

niemiałocho​tynatente​matroz​ma​wiać.

– Więk​szość lu​dzi koń​czy przy sto​le z praw​ni​ka​mi, któ​rzy mają im po​móc za​-

mknąćza​zwy​czajwie​lo​let​niespo​ry.Sązmę​cze​nikłót​nia​miichcązro​bićwszyst​ko,
byza​koń​czyćkosz​mar,jakistałsięichudzia​łem.Nastoniedo​ty​czy.

–Topraw​da,aleitaktoniejestprzy​jem​ne.
Po​my​śla​łaomał​żeń​stwiero​dzi​ców.Oniwpraw​dziesięniekłó​ci​li,aleichzwią​zek

pe​łenbyłzdrad,kry​ty​cy​zmu,wza​jem​ne​goob​ra​ża​niasię,bo​le​snychsłówwy​po​wia​-
da​nychci​chym,spo​koj​nymto​nem.No,chy​bażeoj​ciecsięupił.

–Maszra​cję,niejest.–Wmil​cze​niupo​pa​trzy​łaprzedsie​bie.–Jed​nakniewszyst​-

kiemał​żeń​stwasiętakkoń​czą.Cowię​cej,uwa​żam,żecza​semkrzykjestpo​trzeb​ny.
Po​zwa​laroz​ła​do​waćna​pię​tąat​mos​fe​rę.Zresz​tąniewiem,pocootymroz​ma​wia​-
my.–Po​krę​ci​łagło​wą,opar​łająopo​dusz​kęispoj​rza​łanaDio.–Niepo​win​nambyła
wogó​leroz​po​czy​naćtegote​ma​tu.

Ajed​naktozro​bi​ła.Roz​po​czę​łaroz​mo​wę,naktó​rąDiowogó​leniemiałocho​ty,

tyl​kopoto,abysięzniejwy​co​fać,roz​bu​dziw​szyjegoza​in​te​re​so​wa​nie.Chciałsię
do​wie​dzieć,ocojejcho​dzi,dla​cze​gosta​łasięna​gletakame​lan​cho​lij​na.Cotakna​-
praw​dędzia​łosięwjejgło​wie.

–Cze​gotytakna​praw​dęchcesz?Wjed​nejchwi​lipro​siszmnieoroz​mo​węnate​-

matroz​wo​du,byusta​lićwa​run​kifi​nan​so​we…

–Nicta​kie​goniepo​wie​dzia​łam!
–Apochwi​liopo​wia​daszoroz​wie​dzio​nychmał​żeń​stwach,gdziespra​waniepod​-

le​gadys​ku​sji.Mia​łaśnamyślja​kieśkon​kret​nemał​żeń​stwo?

Dioodrazuza​uwa​żył,żetra​fiłwczu​łypunkt.UstaLucyza​drża​ły,apal​ceod​ru​-

cho​woza​ci​snę​łysięnabrze​guprze​ście​ra​dła.

–Ja​cyśtwoiprzy​ja​cie​le?Ku​zy​ni?
Nieod​po​wie​dzia​ła.
–Amożero​dzi​ce?–spy​tałmięk​ko.
Ski​nę​ła gło​wą. Był za​sko​czo​ny. Przez chwi​lę po​my​ślał na​wet, że go na​cią​ga. Jej

minabyłajed​nakśmier​tel​niepo​waż​na.

–Ni​g​dydo​tądni​ko​mutegoniemó​wi​łam.–Za​mknę​łaoczy,sta​ra​jącsięza​pa​no​wać

nadsło​wa​mi,któ​repcha​łyjejsięnausta.Wie​dzia​ła,żego​rącz​kaibo​lą​cesta​wyto
nienaj​lep​szydo​rad​cawtychspra​wach.

–Imożeniechtakzo​sta​nie?
Wie​dział,żegdyrazotwo​rzysiępew​nedrzwi,ni​g​dywię​cejniebę​dziemoż​naich

za​mknąć.

Czyna​praw​dęchciałtousły​szeć?Do​sko​na​lezda​wałso​biespra​wę,żeżad​nanor​-

mal​nako​bie​taniemo​gła​bydłu​żejwy​trzy​maćzmęż​czy​znąta​kimjakRo​bertBi​shop.
Jed​nakob​razichro​dzi​ny,jakiso​biestwo​rzyłwgło​wie,byłnie​malidyl​licz​ny.Oto​cze​-
nisplen​do​rem,bo​gac​twem,sta​no​wi​liwzor​co​wąro​dzi​nę…

–Za​pew​neuwa​żasz,żemia​łamświet​nedzie​ciń​stwo.Mó​wiącszcze​rze,nietyje​-

den tak my​ślisz. Cóż, tyl​ko nasi naj​bliż​si zna​jo​mi wie​dzie​li, jak było na​praw​dę. –
Uśmiech​nę​ła się smut​no. – W na​szych krę​gach nie jest do​brze wi​dzia​ne, gdy ktoś
pie​rzeswo​jebru​dypu​blicz​nie.

–Lucy,po​win​naśsięte​razprze​spać.
–Chy​bamaszra​cję.–Wes​tchnę​łaiza​mknę​łanachwi​lęoczy.
–Nowięcpo​wiedzmi.
–Niemawie​ledoopo​wia​da​nia.–Ziew​nę​ła.–Cho​dzityl​kooto,żemamysięroz​-

wieść, a ja nie chcę, że​byś za​pa​mię​tał mnie jako małą księż​nicz​kę, któ​ra uro​dzi​ła
sięwczep​ku.

–Aniejesttak?
–Za​wszemy​śla​łeśomniewszyst​koconaj​gor​sze,Dio.
– Lucy, zro​zum. Nie przy​je​cha​łem tu, żeby roz​ma​wiać z tobą na te​mat tego, co

zro​bi​li​śmyźle.

–Po​win​ni​śmyuda​wać,żemiłospę​dza​myzesobączasiskon​cen​tro​waćsiętyl​ko

nasek​sie.

–Są​dzi​łem,żenatympoluidzienamcał​kiemdo​brze.
Na​wet te​raz, kie​dy tra​wi​ła ją go​rącz​ka i nie mia​ła siły pod​nieść ręki, jego

uśmiechdzia​łałnaniąjaknaj​lep​szyafro​dy​zjak.

–Sta​ra​łamsięza​po​mniećotym,żeoże​ni​łeśsięzemnątyl​kodla​te​go,żeby​łam

od​po​wied​nimma​te​ria​łemnażonę.

Dio znie​ru​cho​miał i spoj​rzał na nią spod ścią​gnię​tych brwi. Za​czął się za​sta​na​-

wiać, czy wró​ci​ła jej go​rącz​ka i czy jest w sta​nie ja​sno my​śleć. Spra​wia​ła jed​nak
wra​że​niezu​peł​niespo​koj​nej.

–Ma​te​ria​łemnażonę…?
–Nowiesz,ob​ra​ca​ją​cąsięwod​po​wied​nichsfe​rach,po​tra​fią​cąpro​wa​dzićroz​mo​-

wyoni​czymzludź​miztakzwa​ne​goto​wa​rzy​stwa.

–Czyż​by?Nopro​szę,ja​kichcie​ka​wychrze​czysiędo​wia​du​ję.Pro​szę,mówda​lej.
Lucyza​ci​snę​łapal​cenaprze​ście​ra​dle.
–Wnocna​sze​goślu​bupod​słu​cha​łam,jakroz​ma​wia​łeśzmoimoj​cem.Po​wie​dzia​-

łeśmuwte​dy,żedo​stałto,nacoza​słu​żył,iżewzwiąz​kuztymza​mie​rzaszwziąćto,
cocisięna​le​ży.Fir​mę…iwszyst​ko,cojestzniązwią​za​ne…

Dioza​klął.Po​wo​lifrag​men​tyła​mi​głów​kiza​czę​łysięukła​daćwjegogło​wiewca​-

łość.Usły​sza​ławy​ci​nekroz​mo​wyizin​ter​pre​to​wa​łająposwo​je​mu.

Majejtote​razwy​ja​śniać?Nie.Wte​dymy​ślałina​czej.Pra​gnąłze​msty.Przezcałe

latakie​ro​wałsięwży​ciunad​mier​niewy​bu​ja​łąam​bi​cjąichę​ciąod​nie​sie​niasuk​ce​su.
Te​razjed​nakziry​ta​cjąpa​trzyłnaswo​jeów​cze​sneza​cho​wa​nie.

Głu​po​ta.
Tenczło​wiekza​słu​żyłso​bienato,codo​stał,głów​niezewzglę​dunato,cozro​bił

udzia​łow​comswo​jejfir​my.Rzu​ciłichnapo​żar​cielwom.Topraw​da,żeonsamoże​-
niłsięzLucyniedokoń​cazta​kichpo​wo​dów,zja​kichlu​dzieza​zwy​czajsiępo​bie​ra​-
ją,aleprze​cieżjejży​ciebyłodo​bre.

No,możezwy​jąt​kiem…
–Po​wie​działmi,żeoże​ni​łeśsięzemnątyl​kodla​te​go,żeby​łamoso​bą,któ​ramo​-

głaza​pew​nićcispo​łecz​nyawans.Po​wie​dział,że…

–Żeco?
–Żepo​cho​dziszzni​zinspo​łecz​nychichcia​łeśsięoże​nićzko​bie​tą,dzię​kiktó​rej

bę​dzieszmógłwejśćprzezdrzwi,któ​rewin​nychwa​run​kachpo​zo​sta​ły​bydlacie​bie
za​mknię​te.Żemożemaszpie​nią​dze,alebra​ku​jecitegocze​goś,cojestpo​trzeb​ne,
abyzo​staćza​ak​cep​to​wa​nymprzezlu​dzizto​wa​rzy​stwa.

Przezdłuż​sząchwi​lęDiomiałwra​że​nie,żesięprze​sły​szał,alewkoń​cusensjej

słów do​tarł do jego świa​do​mo​ści. Gdy​by Ro​bert Bi​shop nie le​żał już głę​bo​ko pod
zie​mią,zpew​no​ściąpo​mógł​bymusiętamzna​leźć.

–Atymuuwie​rzy​łaś?
–Adla​cze​gomia​ła​bymnieuwie​rzyć?–Wy​razwście​kło​ścinajegotwa​rzyspra​wił,

żepo​ża​ło​wa​ła,żewogó​leroz​po​czę​łatente​mat.–Wieszco?Nieczu​jęsięnaj​le​piej.
Gło​wamipękaichy​bawró​ci​łago​rącz​ka.

Diobezsło​wapo​dałjejta​blet​kęprze​ciw​bó​lo​wą.Wy​ko​rzy​stałtęchwi​lę,żebysię

uspo​ko​ić.Pa​trzył,jakLucyłykale​kar​stwoikła​dziesięzza​mknię​ty​miocza​mi.

–Bę​dzieszte​razspać.Luce?
Nie od​po​wie​dzia​ła. Ostat​ni raz zwró​cił się do niej tym imie​niem jesz​cze w cza​-

sach,kie​dycho​dzi​linarand​ki…

Choćbyłale​d​wożywazezmę​cze​nia,od​czu​wa​łaogrom​neza​do​wo​le​niezfak​tu,że

od​wa​ży​łasiępo​roz​ma​wiaćznimnatente​mat.Wkoń​cucomia​ładostra​ce​nia?

–Comia​łaśnamy​śli,mó​wiąc,żetwójoj​ciecniebyłczło​wie​kiem,zaktó​re​gowięk​-

szośćlu​dzigouwa​ża​ła?

Uchy​li​łapo​wie​ki,żebynanie​gospoj​rzećispró​bo​waćzgad​nąć,cokry​łosięwjego

gło​wie.Diojed​nakniena​le​żałdolu​dzi,poktó​rychmoż​napo​znać,comy​ślą.

–Czywja​kiśspo​sóbwaswy​ko​rzy​sty​wał?
Nasamąmyślotymzro​bi​łomusięnie​do​brze,alemu​siałotospy​tać.Kie​dypo​-

trzą​snę​łaprze​czą​cogło​wą,od​czułogrom​nąulgę.

–By​wałwo​becnasagre​syw​ny,aleni​g​dynieużyłfi​zycz​nejprze​mo​cy.Mojamama

byłatakąde​li​kat​nąko​bie​tą…

–Za​tempod​słu​cha​łaśna​sząroz​mo​węiuzna​łaś,żepo​ślu​bi​łemcięje​dy​niepoto,

bydo​staćsiędoto​wa​rzy​stwa.Nieprzy​szłocini​g​dydogło​wy,żemamwno​siecałe
toto​wa​rzy​stwo?Nie…–Samod​po​wie​działso​bienatopy​ta​nie,za​nimzdą​ży​łasię
ode​zwać. – Na pew​no nie przy​szło. Twój oj​ciec do​sko​na​le wie​dział, w jaką czu​łą
nutęude​rzyć.

–Chceszprzeztopo​wie​dzieć,żesięmy​lił?Żemniewca​leniewy​ko​rzy​sta​łeś?
–Chcępo​wie​dzieć…Je​ślimy​ślisz,żeoże​ni​łemsięztobązewzglę​dunatwo​jepo​-

cho​dze​niaalbożebyawan​so​waćspo​łecz​nie,tobar​dzosięmy​lisz.–Wstał,niechcąc
kon​ty​nu​owaćtejroz​mo​wy.–Ate​razprze​śpijsię,Lucy.Le​karzza​le​ciłcidużospać…

ROZDZIAŁDZIEWIĄTY

Przez ko​lej​ne dni Lucy nie bar​dzo zda​wa​ła so​bie spra​wę z upły​wa​ją​ce​go cza​su.

Go​rącz​kana​cho​dzi​łająfa​la​mi,asta​wyimię​śniebo​la​ły,jak​byktośła​małjąko​łem.
Była sła​ba jak ko​ciak. Jed​nak po kil​ku dniach na​stą​pił prze​łom i za​czę​ła szyb​ko
wra​caćdozdro​wia.Któ​re​gośran​kaobu​dzi​łasięizo​ba​czy​łapo​kójską​pa​nywmięk​-
kim świe​tle, prze​są​cza​ją​cym się przez za​mknię​te okien​ni​ce. Spoj​rza​ła na ze​ga​rek
i zo​ba​czy​ła, że jest po ósmej rano. Dio nie było w sy​pial​ni. Po​wo​li za​czę​ła so​bie
przy​po​mi​naćszcze​gó​łymi​nio​nychdni.

Dio był z nią przez cały czas. Pa​mię​ta​ła go sie​dzą​ce​go z lap​to​pem przy ma​łym

sto​li​ku,któ​ryprzy​niósłzin​ne​gopo​ko​ju.Pa​mię​ta​ła,żeprzy​rzą​dzałjejcośdoje​dze​-
niaiwmu​szałwniąmnó​stwopły​nów.Niemu​siałtegoro​bić.Byłapra​wiepew​na,że
ni​g​dywcze​śniejni​kimsięwpo​dob​nyspo​sóbniezaj​mo​wał,alektowie?Możegdy​by
byliwLon​dy​nieza​trud​nił​byko​goś,ktobysięniąopie​ko​wał,aletu​tajnawy​spienie
miałwiel​kie​gowy​bo​ru.Trze​baprzy​znać,żedo​sko​na​lesięspi​sał.

Pa​mię​ta​ła też, że spo​ro roz​ma​wia​li. Otwo​rzy​ła się przed nim i opo​wie​dzia​ła mu

oswo​jejro​dzi​nie.Oka​za​łosię,żebar​dzojejtopo​mo​gło.Po​czu​łasię,jak​byzrzu​ci​ła
zpier​siwiel​kicię​żar.Ni​g​dydo​tądni​ko​musięniezwie​rza​ła.Nieopo​wia​da​łaotym,
jak nie zno​si​ła zmien​nych na​stro​jów ojca, at​mos​fe​ry na​pię​cia i nie​pew​no​ści, jaką
wo​kółsie​biestwa​rzał,spra​wia​jąc,żeży​ciejejimat​kista​łosiękosz​ma​rem.Ni​g​dy
nieprzy​szłojejdogło​wy,żemo​gła​bysięzwie​rzyćztegowła​śniejemu.Ni​cze​gojed​-
naknieża​ło​wa​ła,gdyżDiona​le​żałdolu​dzi,któ​rzyumie​jąsłu​chać.

My​li​łasięcodonie​go.Niewy​ko​rzy​stałjej.Oj​ciecokła​małją,twier​dząc,żeDio

oże​niłsięzniąje​dy​niepoto,byawan​so​waćspo​łecz​nie.Mia​ładosie​bieżal,żemu
takbez​kry​tycz​nieuwie​rzy​ła.Po​win​nawie​dzieć,żeDiojestoso​bąob​da​rzo​nązbyt
sil​nym po​czu​ciem wła​snej war​to​ści, żeby po​zy​cja spo​łecz​na mia​ła dla nie​go ja​kieś
zna​cze​nie.Toonuzmy​sło​wiłjej,żeoj​ciecjązma​ni​pu​lo​wał.My​li​łasięcodonie​go.
Nie mia​ła po​ję​cia, dla​cze​go wy​ku​pił fir​mę ojca, ale na pew​no źle zin​ter​pre​to​wa​ła
pod​słu​cha​nąroz​mo​wę.Wy​pi​ławte​dydużoszam​pa​naiusły​sza​łato,cochcia​ła.Skut​-
kibyłyka​ta​stro​fal​ne.To​tal​nybrakpo​ro​zu​mie​niaizerosek​su.Diozeswo​jejstro​ny
byłzbytdum​ny,bywtejsy​tu​acjipró​bo​waćna​wią​zaćzniąnićpo​ro​zu​mie​nia.

Byłdum​ny,upar​ty,aona…Aonabez​na​dziej​niewnimza​ko​cha​na.
Przy​gry​złausta,za​do​wo​lo​na,żejestsamawpo​ko​ju.Niechcia​ła​by,żebyjąte​raz

wi​dział.Diopo​tra​fiłczy​taćwjejmy​ślach.

Za​ko​cha​łasięwnimwchwi​li,wktó​rejgouj​rza​ła,alemał​żeń​stwoznimprzy​nio​-

słoje​dy​nieroz​cza​ro​wa​nie.Mó​wi​łaso​bie,żejestczło​wie​kiem,któ​re​gopo​win​nauni​-
kać. Po​zba​wio​nym czu​ło​ści, do​bro​ci, wraż​li​wo​ści. Te​raz czu​ła się tak, jak​by ktoś
ze​rwałjejzoczuza​sło​nę.Dionietyl​koudo​wod​nił,jakpo​tra​fibyćtro​skli​wy,aletak​-
żeprze​ko​nałjącodotego,żeniejestta​kimczło​wie​kiem,zaja​kie​gogouwa​ża​ła.
Roz​wód,przyktó​rymtakbar​dzosięupie​ra​ła,na​glewy​dałjejsiępo​ro​nio​nympo​my​-
słem.Zo​ba​czy​ła,jakmożewy​glą​daćży​ciezkimś,komunaniejza​le​ża​ło.

Zmarsz​czy​łabrwi.Czyna​praw​dęmunaniejza​le​ża​ło?Ko​cha​łago.Te​razbyłajuż

tego pew​na. Ko​cha​ła go od sa​me​go po​cząt​ku. To dla​te​go nie mo​gła prze​by​wać
znimwjed​nympo​ko​juinieod​czu​waćprzy​spie​szo​ne​gobi​ciaser​ca.Za​wsze,kie​dy
byłbli​skoniej,zjejcia​łemza​czy​na​łydziaćsiędziw​nerze​czy.Wie​dzia​ła,żeonrów​-
nieżjejpra​gnie,alenicpo​nad​to.Anirazu,kie​dybylira​zem,niedałjejod​czuć,że
czu​jedoniejcoświę​cejniżtyl​kopo​żą​da​nie.Wie​dzia​ła,żepo​win​nojejtodaćdomy​-
śle​nia, ale na​dzie​ja była sil​niej​sza niż zdro​wy roz​są​dek. Czy gdy​by nic do niej nie
czuł,zaj​mo​wał​bysięniąztakątro​ską?Zwil​żał​byjejczo​ło,poiłiprzy​go​to​wy​wałje​-
dze​nie?

Po​szładoła​zien​ki,żebywziąćprysz​nic.Po​temza​ło​ży​łako​ron​ko​wąbie​li​znę,któ​rą

ku​piłjejDio,ije​dwab​nyszla​frok.

Zna​la​złagowkuch​ni.Jed​nąrękąmie​szałcośnapa​tel​ni,wdru​giejzaśtrzy​małja​-

kieśkart​ki.Byłdoniejod​wró​co​nyty​łem,więcprzezdłuż​sząchwi​lępopro​stusta​ła
nie​ru​cho​mo,przy​glą​da​jącmusię.Po​dzi​wia​łado​sko​na​łepro​por​cjejegocia​łaigra​-
cję,zjakąsiępo​ru​szał.Sze​ro​kiera​mio​na,dłu​gie,umię​śnio​nenogiiciem​newło​sy,
lek​kowi​ją​cesięnakar​ku.

–Mamwra​że​nie,żezachwi​lęspa​lisztejaj​ka…
Diood​wró​ciłsięza​sko​czo​ny.Lucywy​glą​da​łatakświe​żoitaknie​wia​ry​god​niesek​-

sow​nie, że przez chwi​lę za​par​ło mu dech w pier​si. Mia​ła na so​bie je​dwab​ny szla​-
frokluź​noprze​wią​za​nypa​skiemwta​lii,awło​syza​cze​sa​łanajed​nąstro​nę,po​zwa​-
la​jącimopa​daćluź​nonara​mię.Żad​ne​goma​ki​ja​żu.Stopro​centko​bie​co​ści.

Jaksięmoż​nabyłospo​dzie​wać,jegocia​łona​tych​miastza​re​ago​wa​łonatenwi​dok.
–Cotyturo​bisz?–Za​mie​szałjaj​kanapa​tel​ni.–Wła​śnieprzy​go​to​wu​jęciśnia​da​-

nie.Za​mie​rza​łemza​razjeprzy​nieść.

Lucypo​de​szładoku​chen​ne​gosto​łuiusia​dła.Dzieńbyłsło​necz​nyiprzezogrom​ne

fran​cu​skieoknadokuch​niwpa​da​łomnó​stwoświa​tła.Odmo​rzawia​łade​li​kat​nabry​-
za.Lucyczu​ła,jakpo​wie​trzepach​niemor​skąsolą.

–Obu​dzi​łamsiędziśranoipo​czu​łam,żeje​stemzdro​wa.–Uśmiech​nę​łasięiopar​-

łabro​dęnaręku.–Po​my​śla​łamwięc,żezej​dęnaśnia​da​nienadół.

–Po​win​naśwra​caćdołóż​ka–zga​niłją.Oparłsięoblat.
–Wiem,copo​wie​działle​karz.Jaktyl​kopo​czu​jęsięle​piej,tobę​dziezna​czy​ło,że

wra​camdozdro​wiaiszyb​kona​bio​ręsił.

Diospoj​rzałnaniązuwa​gą.Rze​czy​wi​ściewy​glą​da​łale​piej,aleniebyłdokoń​ca

pe​wien,czytoabyniejesttyl​kouda​wa​nie.Tylerazyprze​pra​sza​łagozato,żeze​-
psu​łaimwy​jazd,żeza​cząłsięza​sta​na​wiać,czyte​raznierobiprzy​sło​wio​wejdo​brej
minydozłejgry.

–Niemu​sisztegoro​bić,Lucy.
–Niemu​szęro​bićcze​go?
–Maszocho​tęnaśnia​da​nie?Oczy​wi​ście,żetak.Mu​siszjeść,żebyna​braćsił.
Czyna​praw​dęmiałte​razza​miarpro​wa​dzićkon​wer​sa​cję?Ostat​niazu​peł​niewy​-

pro​wa​dzi​łagozrów​no​wa​gi.Po​dob​niejakmi​nio​nedni.Trosz​czyłsięoniąnaj​le​piej,
jakumiał.Sie​działprzyniej,kar​miłjąipo​da​wałle​kar​stwa.Mó​wiącszcze​rze,odło​-
żyłdlaniejnabokswo​jeży​cie.Mu​siałprze​ło​żyćspo​tka​niewHong​kon​guiod​wo​łać
kil​kain​nych.

Aonapo​wie​dzia​łamurze​czy,któ​rychni​g​dybysięniespo​dzie​wał.Jaktomoż​li​we,

żenieprzy​szłomudogło​wy,żeRo​bertBi​shopwca​leniebyłta​kimko​cha​ją​cymoj​-
cem i mę​żem, za ja​kie​go po​wszech​nie go uwa​ża​no? Mógł się do​my​ślić, że sko​ro
oka​załsiękry​mi​na​li​stą,któ​ryzde​frau​do​wałpie​nią​dzewie​lulu​dzi,wży​ciupry​wat​-
nymtak​żebyłczło​wie​kiempo​zba​wio​nymludz​kichuczuć.

ALucy…
Cóż,onaniezna​łaca​łejpraw​dy.
Kie​dypa​trzyłnaniąsie​dzą​cąprzyku​chen​nymsto​le,takąmło​dąinie​ska​żo​ną…
–Możepo​win​ni​śmyza​fun​do​waćso​biecoślep​sze​goniżja​jecz​ni​cę?
Diouśmiech​nąłsięwnie​cowy​mu​szo​nyspo​sób.
–Chceszpo​wie​dzieć,żeniepo​do​bacisięto,coser​wu​jeszefkuch​ni?
–Wręczprze​ciw​nie.Je​stemza​chwy​co​na,choćmu​szęprzy​znać,żemógł​bynie​co

roz​sze​rzyćre​per​tu​ar.

–Do​brzewiesz,żeniemia​łemcza​sunato,żebysięna​uczyćgo​to​wać.
– W ta​kim ra​zie może ugo​tu​je​my coś ra​zem? Chęt​nie po​krzą​tam się tro​chę

wkuch​ni.

Dio wzru​szył ra​mio​na​mi i Lucy po​czu​ła się tym nie​co ura​żo​na. Mimo to wsta​ła

ipo​de​szładolo​dów​ki.Wy​ję​łaskład​ni​ki,zktó​rychza​mie​rza​łazro​bićfran​cu​skieto​-
sty.

–Usiądźipo​cze​kaj.Wostat​nichdniachdużosięna​go​to​wa​łeś,po​zwólwięc,żeci

sięte​razod​wdzię​czę.

–Jaksłusz​nieza​uwa​ży​łaś,przy​go​to​wa​nieja​jecz​ni​cytoniejestgo​to​wa​nie.
–Toitakznacz​niewię​cej,niżdotejporyro​bi​łeś.
Lucymia​ławy​rzu​tysu​mie​niazpo​wo​dutego,żeDiomu​siałprze​ło​żyćwy​jazddo

Hong​kon​gu i za​le​gał z pra​cą. Trud​no jej było wi​nić go za to, że jest w nie naj​lep​-
szymna​stro​ju.

–Mo​żeszprzy​go​to​waćśnia​da​nie,je​ślichcesz,alenatymko​niec.Enidzaj​miesię

go​to​wa​niemprzezresz​tęna​sze​gopo​by​tu.Na​praw​dęniechciał​bym,żebystantwo​-
je​gozdro​wiaznówsiępo​gor​szył.

Diowy​da​wa​łosię,żejejuczu​ciawsto​sun​kudonie​gowja​kiśspo​sóbsięzmie​ni​ły.

Odcza​supa​mięt​nejroz​mo​wypa​trzy​łananie​gowinnyspo​sób.Możebyłtosku​tek
cho​ro​byiwy​so​kiejgo​rącz​ki?Możewy​razjejoczubyłspo​wo​do​wa​nydzia​ła​niemwi​-
ru​sa?Czyż​byzmie​ni​łaswo​jezda​nienajegote​matpotym,jakwy​znał,żewca​lenie
oże​nił się z nią z po​wo​du jej ko​nek​sji? Czy za​le​ża​ło mu na tym, żeby tak wła​śnie
onimmy​śla​ła?

Przy​po​mniałso​bieichpierw​szerand​ki.Byłwów​czasocza​ro​wa​nycór​kąRo​ber​ta

Bi​sho​pa.Ktobypo​my​ślał…Pa​trzy​łananie​gotak,jak​bytakna​praw​dęmia​łaocho​tę
nanie​go,anienafran​cu​skieto​sty.Po​do​ba​łomusięto.Któ​rymęż​czy​znapo​zo​stał​by
obo​jęt​nynata​kiespoj​rze​nie?

Czytomoż​li​we,żebygra​łaprzednimja​kąśrolę?Żebybyłatoczęśćpla​nustwo​-

rzo​ne​gopoto,bywziąćnanimod​wet?

Jed​ne​gobyłpe​wien.Onsamni​g​dyniekie​ro​wałsięemo​cja​mi.Uczu​ciani​g​dynie

byłydlanie​goważ​ne.Towła​śnieuczu​ciaspra​wi​ły,żejegooj​ciecza​ufałczło​wie​ko​-
wi,któ​re​gouwa​żałzaswo​je​goprzy​ja​cie​la.Za​pła​ciłzatonaj​wyż​szącenę,aonra​-
zemznim.

Nie,Dioodza​wszewie​dział,żeniemoż​naufaćuczu​ciom.Lo​gi​ka,zdro​wyroz​są​-

dek,in​te​lekt–tobyływar​to​ści,naktó​rychmoż​nabyłopo​le​gać.

Apie​nią​dze…Pie​nią​dzeda​wa​ływła​dzęinie​za​leż​ność.
Je​dy​nymuczu​ciem,ja​kie​mupo​zwa​lałkie​ro​waćswo​imży​ciem,byłachęćze​msty.

Potoza​ra​białpie​nią​dze.Chciałjemieć,żebymócuka​raćRo​ber​taBi​sho​pa.Do​pro​-
wa​dzićdotego,byza​pła​ciłzaswo​jegrze​chy.

Oże​niłsięzLucy,po​nie​ważmusięspodo​ba​ła.Miałtrzy​dzie​ścidwalataido​rósł

już do mał​żeń​stwa, a ona wy​da​wa​ła się od​po​wied​nią kan​dy​dat​ką. No i była cór​ką
Ro​ber​taBi​sho​pa.Niemógłso​biewy​obra​zićlep​sze​gospo​so​bu,bymudo​piec.Oka​-
za​łosięjed​nak,żenicniebyłota​kie,jaksięnapo​cząt​kuwy​da​wa​ło.Nieoże​niłsię
zcó​recz​kąta​tu​sia.Po​ślu​biłko​bie​tę,któ​rapra​gnę​łasięwy​rwaćspodku​ra​te​liojca.
Ona tak​że nie wy​szła za czło​wie​ka, ja​kie​go so​bie wy​obra​zi​ła. Za księ​cia z baj​ki,
któ​rymwca​leniechciałbyć.Od​da​łamuswo​jedzie​wic​two.Do​pie​rote​razuzmy​sło​-
wiłso​biewagętegowy​da​rze​niaiprze​ra​zi​łogoto.

–Niepo​gor​szysię–Lucyro​ze​śmia​łasię.
–Jużitakmu​sia​łemprze​ło​żyćmójwy​jazddoHong​kon​gu,jakza​pew​newiesz.
–Wiem.–Lucypo​czu​ła,żełzyna​pły​wa​jąjejpodpo​wie​ki.Wie​dzia​ła,żeDionie

chcebyćokrut​ny,tyl​kopopro​stujestszcze​ry.–Wy​da​jemisię,żejużcięzatoprze​-
pra​sza​łamitokil​karazy.Alepo​wtó​rzęjesz​czeraz.Przy​kromi,żezmo​je​gopo​wo​-
dumu​sia​łeśzmie​nićswo​jepla​nyza​wo​do​we.

Choćnanie​goniepa​trzy​ła,Diodo​my​śliłsię,żejestbli​skapła​czu.
–Niecho​dzimiotwo​jeprze​pro​si​ny.Chcętyl​komiećpew​ność,żeniewsta​łaśzbyt

wcze​śnieiżeznówniewy​lą​du​jeszwłóż​ku.

–Wiem.–Za​nu​rzy​łachlebwjaj​kuiza​czę​łasma​żyć.Sły​sza​ławjegogło​sienutę

znie​cier​pli​wie​niaizro​zu​mia​ła,żemie​siącmio​do​wydo​biegłkoń​ca.–Niemartwsię,
do​ło​żęwszel​kichsta​rań,żebyjaknaj​szyb​ciejwró​cićdozdro​wia.Aje​ślipo​czu​jęsię
zmę​czo​na,napew​noniebędęcitymza​wra​ca​łagło​wy.Grzan​kisągo​to​we,alejaja​-
kośstra​ci​łamape​tyt.

Od​wró​ci​łasięgwał​tow​niezpa​tel​niąwręku,tyl​kopoto,bystwier​dzić,żeDiostoi

tużzanią.Ostroż​niewy​jąłjejzrękipa​tel​nię.

–Ni​g​dynieprze​pa​da​łemzabek​sa​mi.
–Ajani​g​dynielu​bi​łampła​kać.Takwięcmaszszczę​ście.
Dioza​nu​rzyłpal​cewjejwło​sach,choćdo​sko​na​lewie​dział,żeniepo​wi​nientego

ro​bić. Chcia​ła od nie​go odejść. Po​wi​nien jej na to po​zwo​lić. Nie był ry​ce​rzem
wsrebr​nejzbroi.Byłznacz​niegor​szy,niżuwa​ża​ła.Lucypo​trze​bo​wa​łamęż​czy​zny,
któ​ry da jej wszyst​ko, cze​go pra​gnę​ła. Przy​jaźń, po​czu​cie bez​pie​czeń​stwa, ra​mię,
na któ​rym mo​gła​by się wes​przeć… Po​trze​bo​wa​ła fa​ce​ta ta​kie​go jak ci, z któ​ry​mi
pra​co​wa​ła. Z ro​dza​ju tych, któ​rzy przy​go​tu​ją z nią ko​la​cję, a po​tem usią​dą przed
ko​min​kiemzpsemustóp.Onniebar​dzosiędotegonada​wałiniesą​dził,żebysięto
mo​głozmie​nić.Po​wi​nienwięcod​su​nąćsięodniejjaknaj​da​lej…

Jed​nakkie​dyjejgo​rą​cecia​łoprzy​tu​la​łosiędonie​gowtakispo​sóbjakte​raz,po

pro​stu nie był w sta​nie tego zro​bić. Lucy nie uła​twia​ła mu spra​wy. Przy​lgnę​ła do
nie​goiopar​łapo​li​czekojegopierś.Czuł,jakdrży.Spró​bo​wałsięde​li​kat​nieodniej
od​su​nąć,alesku​tekbyłtaki,żeprzy​lgnę​ładonie​gojesz​czecia​śniej.

–Uwa​żasz,żero​bięciwy​rzu​tyzpo​wo​dutegoHong​kon​gu?
–Nie.Alewiem,żepra​cajestje​dy​nąrze​czą,któ​rasiędlacie​bieli​czy.

–Ależtymniedo​brzeznasz…
Jesz​czekil​kadnitemuza​pew​nepo​wie​dzia​ła​byso​bie,żeniechcemiećznimnic

wspól​ne​goiżema​rzyje​dy​nieotym,abyza​po​mnieć,jakha​nieb​niejąwy​ko​rzy​stał.

Te​razjed​nak,kie​dydo​wie​dzia​łasię,żetonie​praw​da,zo​ba​czy​łagowin​nymświe​-

tle.Do​strze​głajegopo​czu​ciehu​mo​ru,głę​bięin​te​lek​tuitro​skli​wość,zjakązaj​mo​-
wałsięnią,gdybyłacho​ra.Byłownimcie​pło,któ​re​gosięniespo​dzie​wa​ła.Mógłjej
wma​wiać,żeje​dy​nąrze​czą,naktó​rejmuza​le​ży,jestpra​ca,aleonawie​dzia​ła,żeto
nie​praw​da.Czu​łatoidla​te​gowła​śniegopo​ko​cha​ła.Wie​dzia​ła,żegdy​bymupo​zwo​-
li​ła,bezwąt​pie​niabysięodniejod​wró​cił.Możepo​win​naonie​gowal​czyć?Zna​leźć
ja​kiśspo​sób,żebygouwieść?Prze​cieżjużzesobąspa​li.Dla​cze​goniemie​li​bytego
ro​bićda​lej?Dla​cze​goniemie​li​bysięstaćpraw​dzi​wymmał​żeń​stwem?Zu​peł​nienie
ro​zu​mia​ła,dla​cze​gotakbar​dzoza​le​ża​łojejnatymroz​wo​dzie.Mo​glizo​staćmę​żem
i żoną, ale ich ży​cie nie​od​wra​cal​nie by się zmie​ni​ło. Kon​ty​nu​owa​ła​by swo​ją pra​cę
wszko​le.Wod​no​wio​nejszko​le!Oczy​wi​ście,mu​sia​ła​bywy​znać,kimtakna​praw​dę
jest,aleprze​cieżniesta​no​wi​ło​bytowięk​sze​gopro​ble​mu.

Kie​dysiędonie​goprzy​tu​la​ła,połyszla​fro​kalek​kosięroz​chy​li​ły.Niezro​bi​łanic,

abyjepo​pra​wić.Diojęk​nąłci​cho,czu​jącnaskó​rzedo​tykjejpier​si.Zaj​rzałjejwde​-
koltiwie​dział,żejestzgu​bio​ny.Wy​star​czy​ło,żebywsu​nąłrękępodcien​kima​te​riał
ipo​czułwdło​nikształt​ną,cie​płąpierś…

–Chcę,że​byśmniedo​ty​kał–po​wie​dzia​łalek​koschryp​nię​tymgło​sem,za​sko​czo​na

wła​snąśmia​ło​ścią.Uję​łajegodłońiwsu​nę​łająso​biepodszla​frok.Dioza​drżał.Ści​-
snę​łauda,czu​jąc,żejestgo​to​wanajegoprzy​cię​cie.Niechcia​łajed​nakko​chaćsię
wpeł​nymświe​tle.Po​wstrzy​ma​łajegorękęiod​su​nę​łasięnie​co.

–Nietu​taj.
Diowie​dział,żeniezdo​łasięjejoprzeć.Jegocia​łodo​ma​ga​łosięjejbli​sko​ści.
Lucywska​za​łagło​wąnaokna.Uję​łagozarękęinie​śmia​łosięuśmiech​nę​ła.
–Lu​bisz,jakoknasąza​sło​nię​te.
–Możeje​stemgo​to​wa,żebycośzmie​nić…
–Luce…
Na​bra​ła głę​bo​ko w płu​ca po​wie​trza i roz​wią​za​ła pa​sek szla​fro​ka. Zsu​nę​ła go

zsie​bie,po​zo​sta​jącje​dy​niewde​li​kat​nejko​ron​ko​wejbie​liź​nie.Nieuszłojejuwa​gi,
żejegonoz​drzasięroz​sze​rzy​ły,aoczypo​ciem​nia​ły.Ni​g​dyjesz​czeniepo​żą​da​łago
takroz​pacz​li​wie,jakte​raz.Te​raz,kie​dyza​zna​łajużjegobli​sko​ści,niemo​głaznieść
my​śli,żemie​li​bysięroz​stać.

Źlegooce​ni​ła,atosta​wia​łospra​wywzu​peł​niein​nymświe​tle.
–Chcęsięztobąko​chaćnapla​ży–oznaj​mi​ła,wie​dząc,żetoozna​czaob​na​że​nie

sięprzednimwpeł​nymświe​tlednia.Za​wszeuwa​ża​ła,żejestzbytszczu​pła,ajej
pier​sizbytmałe.Za​sta​na​wia​łasię,czypo​rów​nu​jejązin​ny​miko​bie​ta​mi,alepo​rzu​-
ci​łatemy​śli,któ​rewża​denspo​sóbniepo​pra​wia​łyjejsa​mo​po​czu​cia.

Wciążtrwamie​siącmio​do​wy,my​ślałtym​cza​semDio.Niebar​dzochciałsięza​sta​-

na​wiaćnadtym,jakroz​wi​nę​łasięsy​tu​acja.Naj​wy​raź​niejLucyźlegooce​ni​ła,pod​-
czasgdyonzro​biłje​dy​nieto,cona​le​ża​ło:ode​brałRo​ber​to​wiBi​sho​po​wifir​mę,któ​-
rapo​win​nana​le​żećdojegoojca.Nicpo​nad​to.

Tym​cza​semLucysta​łatuprzednimzod​sło​nię​ty​mipier​sia​mi,ja​snąjakmle​koskó​-

rą,wską​pymbi​ki​ni,któ​rewię​cejod​sła​nia​ło,niżza​kry​wa​ło.Jakmógłsięjejoprzeć?

Pod​szedłdoniejwol​no,wie​dząc,żegdy​byjąte​razod​rzu​cił,oka​zał​bysięczło​wie​-
kiemzu​peł​niepo​zba​wio​nymser​ca.Te​razjużwie​dział,żedo​ra​sta​łazu​peł​niepo​zba​-
wio​nawia​rywsie​bieibezpo​czu​ciabez​pie​czeń​stwa.Gdy​byspra​wiłjejza​wód,te
uczu​ciazpew​no​ściąbypo​wró​ci​łyitozwie​lo​krot​nio​ne.Aprze​cieżniechciałpo​no​-
sićzatood​po​wie​dzial​no​ści…

Jed​nym ru​chem ścią​gnął z sie​bie ko​szul​kę i uśmiech​nął się do niej za​chę​ca​ją​co.

Lucyniespusz​cza​łaznie​gowzro​ku.Wy​cią​gnąłrękęide​li​kat​nieod​gar​nąłjejwło​sy
ztwa​rzy.

–Je​ślije​steśtegopew​na…
–Je​stem.Aty?
Wtejchwi​lini​cze​goniebyłtakpe​wienjaktego,żechcesięzniąko​chać.
Naze​wnątrzbyłogo​rą​co.Je​dy​nymdźwię​kiem,jakiichdo​bie​gał,byłszumfalroz​-

bi​ja​ją​cychsięobrzeg.

Przeztekil​kadnispę​dzo​nychwłóż​kuLucyzdo​ła​łajużza​po​mnieć,jakpięk​nabyła

ich pla​ża. Zło​ty pia​sek, mo​rze czy​ste jak krysz​tał i li​nia ho​ry​zon​tu łą​czą​ca nie​bo
zmo​rzem.Ist​nyrajnazie​mi.

Od​wró​ci​łasięodnie​gozuśmie​chem,przy​trzy​mu​jącwło​sy,któ​rewiatrna​wie​wał

jejnatwarz.Nieporazpierw​szyza​sko​czy​łojąto,jakibyłpięk​ny.

–Mamciębła​gaćnako​la​nach,że​byśzdję​łazsie​bietębie​li​znę?–Diowol​noroz​-

piąłsu​wakdżin​sów.Zsu​nąłjeizo​sta​wiłnapia​sku.Pochwi​lido​łą​czy​łydonichbok​-
ser​ki.

Słoń​ceoświe​tli​łojegoopa​lo​necia​ło,uwy​pu​kla​jąckaż​dymię​sień.Wy​glą​dałab​so​-

lut​niewspa​nia​le.

–Te​raztwo​jako​lej.
Lucy po​słusz​nie zdję​ła majt​ki i non​sza​lanc​kim ge​stem rzu​ci​ła je na spodnie Dio.

Jed​nakna​głypo​dmuchwia​truza​brałjedomo​rza.Dioro​ze​śmiałsięiprzy​cią​gnąłją
dosie​bie.Lucybezwa​ha​niaprzy​lgnę​ładonie​goca​łymcia​łem.

–Skądtenna​głyprzy​pływod​wa​gi,mojażono?Gdziesiępo​dzia​łatanie​śmia​łako​-

bie​ta,któ​ramo​głasięko​chaćje​dy​nieprzyza​sło​nię​tychoknach?

–Możetotyroz​bu​dzi​łeśwemniedu​chaprzy​go​dy?
Dioniemiałocho​tysięnadtymza​sta​na​wiać.Ująłjejnagąpierśwdło​nieiza​czął

ma​so​wać.

– Mam na​dzie​ję, że pia​sek nie bę​dzie za bar​dzo nam prze​szka​dzał – mruk​nął,

wsu​wa​jącjejję​zykdoucha.–Stójnie​ru​cho​mo…

Po chwi​li klę​czał przed nią, nie prze​sta​jąc jej ca​ło​wać. Lucy wie​dzia​ła, co te​raz

zro​bi,iza​drża​ła.

Uwiel​bia​ła,kie​dyjątamca​ło​wałili​zał.Pierw​szyraz,kie​dytoro​bił,czu​łasiębar​-

dzo skrę​po​wa​na, ale te​raz nie mia​ła już ta​kich opo​rów. Roz​su​nę​ła nogi, od​chy​li​ła
siędotyłuiwcze​pi​łapal​cewewło​syDio.Za​mknę​łaoczyiwy​sta​wi​łatwarzdosłoń​-
ca,za​tra​ca​jącsięwprzy​jem​no​ści,ja​kiejjejdo​star​czał.Niecze​ka​ładłu​gonaspeł​-
nie​nie.Wy​prę​ży​łacia​ło,wy​krzy​ku​jącprzytymjegoimię.Diouniósłją,jak​bynicnie
wa​ży​łaiwszedłwniąjed​nymmoc​nymru​chem.

Żad​ne​goza​bez​pie​cze​nia.Aza​zwy​czajbar​dzouwa​żał.Te​razjed​nakniemia​łoto

zna​cze​nia.Po​ru​szałsięwniejco​razszyb​ciej,prze​dłu​ża​jącjejroz​koszipo​zwa​la​jąc
na​dejśćswo​jej.Byliwnie​bie.

Od​po​czy​wa​li dłu​go, le​żąc na pia​sku, a po​tem pły​wa​li w mo​rzu. Lucy od​da​ła​by

wszyst​ko,abymóctechwi​leza​trzy​maćnaza​wsze.

Za​sta​na​wia​łasię,jakna​pro​wa​dzićroz​mo​węnato,cosięmię​dzynimidzia​ło.
Od kil​ku dni żad​ne z nich nie wspo​mi​na​ło o roz​wo​dzie. Lucy otwo​rzy​ły się oczy,

ale czy to samo do​ty​czy​ło jego? Wie​dzia​ła, że Dio nie jest męż​czy​zną, któ​ry lubi
roz​ma​wiać o swo​ich uczu​ciach, ale to prze​cież nie ozna​cza​ło, że tych uczuć nie
miał?

Splo​tłapal​cezjegopal​ca​miilek​kości​snę​ła.Obo​jepa​trzy​linabłę​kit​nenie​boiry​-

su​ją​cesięnajegotlepal​my.

–Więc…
–Po​wi​nie​nemcięprze​pro​sić.
Dioniemógłso​bieda​ro​wać,żeza​po​mniałwziąćzesobąpre​zer​wa​ty​wy.
–Słu​cham?
Wście​kły na sie​bie, po​de​rwał się z ręcz​ni​ka i ru​szył w kie​run​ku roz​rzu​co​nych

ubrań.

–Za​po​mnia​łemsięza​bez​pie​czyć,ry​zy​ku​jąc,żezaj​dzieszwcią​żę.
Sły​sząctesło​waitongło​su,ja​kimjewy​po​wie​dział,po​czu​łasię,jak​byktośwy​mie​-

rzyłjejpo​li​czek.

– Je​stem prze​ko​na​ny, że po​dob​nie jak ja nie chcia​ła​byś się te​raz do​wie​dzieć, że

za​szłaśwcią​żę.Zwłasz​czawsy​tu​acji,wktó​rejroz​wa​żaszroz​wód.

–Mamna​dzie​ję,żewszyst​kobę​dziedo​brze–po​wie​dzia​łaci​cho.
Ser​cepę​ka​łojejzbólu.Jaktomoż​li​we,żeprzedchwi​ląprze​ży​licośtakwspa​nia​-

łe​go,ate​razmó​wiłjejta​kierze​czy?Iniecho​dzi​łoje​dy​nieoupra​wia​niesek​su.To
byłocośznacz​niewię​cej.Przy​naj​mniejonatotakod​czu​wa​ła.

Jakonmógłbyćtaknie​czu​ły?
–Jakmo​żesztakibyć,Dio?–spy​ta​łaszep​tem.
–Jaki?
–Przedchwi​ląsięko​cha​li​śmy…
Diopo​czuł,jakcośwnimpęka.
–Pototuprzy​je​cha​li​śmy.Żebysięko​chać.
–Wiemotym!–Pa​trzy​łananie​gozogniem,aser​cewa​li​łojejwpier​sijakosza​la​-

łe.

–Wta​kimra​zieococho​dzi?
Dotejporyza​wszeuwa​żał,żejegoser​cejestod​por​nenaból.Te​razdo​wie​dział

się,żetakniejest.

–Czyto,coprze​ży​li​śmy…Chceszpo​wie​dzieć,żenicnieczu​łeś?
Chcia​ła za​cho​wać spo​kój i zim​ną krew, ale nie była w sta​nie. Wie​dzia​ła, że jest

zgóryska​za​nanaprze​gra​ną,aleniepo​tra​fi​łanicnatopo​ra​dzić.Jejręcebyłyza​ci​-
śnię​tewpię​ści,cia​łocałena​pię​teiwi​dział,żecier​pi.Wi​działtopozra​nio​nymspoj​-
rze​niu,ja​kiemupo​sła​ła,iza​ci​śnię​tejli​niiust.

Wie​dział,żenatoza​słu​żył.
–Mie​li​śmyjużnaszmie​siącmio​do​wy–po​wie​działmar​twym,po​zba​wio​nymwszel​-

kichuczućgło​sem.Spiąłsięcały,przy​go​to​wu​jącsiędotego,comiałpo​wie​dzieć.–
Te​raznad​szedłczasnanaszroz​wód…

ROZDZIAŁDZIESIĄTY

Lucyro​zej​rza​łasiępomiesz​ka​niu,któ​rete​razmia​łobyćjejno​wymdo​mem.Wie​-

dzia​ła, że po​win​na być uszczę​śli​wio​na. Prze​cież do​kład​nie o to jej cho​dzi​ło, czyż
nie?Byłona​wetle​piej,niżchcia​ła.

Spę​dzi​ładwaty​go​dniewmiesz​ka​niuwLon​dy​nie,aprzezcałytenczasDioprze​-

by​wał za gra​ni​cą. Do​peł​nił wo​bec niej wszel​kich zo​bo​wią​zań, choć tak na​praw​dę
niebyłota​kiejpo​trze​by,gdyż,jakpo​in​for​mo​wałjąpraw​nik,pod​pi​sa​łaprzedślu​bem
in​ter​cy​zę,któ​rająza​bez​pie​cza​ła.

Byłdlaniejnie​zwy​kleszczo​dry.Ku​piłjejpięk​ne,do​sko​na​leusy​tu​owa​nemiesz​ka​-

nie,wktó​rymwła​śniesięznaj​do​wa​ła.Byłoume​blo​wa​nedo​kład​nietak,jakbyso​bie
tegoży​czy​ła,iwszyst​kojejsięwnimpo​do​ba​ło.Przy​tul​ne,wy​god​neiład​ne.

Wca​le jej to nie zdzi​wi​ło. Dio miał do​sko​na​ły gust i za​wsze do​sta​wał to, cze​go

chciał.Tymra​zemchciałjejku​pićpięk​nieume​blo​wa​nemiesz​ka​nie.

Naj​gor​szejed​nakbyłoto,żechciał,żebyznik​nę​łazjegoży​cia.Mie​siącmio​do​wy

sięskoń​czył,skoń​czy​łasięteżsie​lan​ka.

Usia​dławjed​nymzfo​te​liiwyj​rza​łaprzezokno.Nie​bobyłoza​chmu​rzo​neido​sko​-

na​le pa​so​wa​ło do jej po​nu​re​go na​stro​ju. Po​win​na być naj​szczę​śliw​szą oso​bą pod
słoń​cem.

Zo​sta​łaza​bez​pie​czo​nanaresz​tęży​cia.Szko​ła,wktó​rejpra​co​wa​ła,byławła​śnie

re​mon​to​wa​nainie​dłu​gosta​niesięnaj​wspa​nial​szymwtejczę​ściLon​dy​numiej​scem,
w któ​rym dzie​ci z pa​to​lo​gicz​nych ro​dzin będą mo​gły się uczyć. Dla nie​któ​rych
znichbę​dzietoje​dy​naszan​sanalep​szeży​cie.Za​pi​sa​łasięnakursdlana​uczy​cie​li,
byzdo​byćupraw​nie​niadoucze​niawpraw​dzi​wejszko​le.Za​wszechcia​łatozro​bić
ite​razre​ali​zo​wa​łaswo​jema​rze​nie.Byłotylerze​czy,zaktó​repo​win​nabyćwdzięcz​-
na.

Amimoto…
Zcięż​kimwes​tchnie​niempo​de​szładooknaiwyj​rza​łanauli​cę.
Przezchwi​lębylizesobąbli​sko.Otwo​rzy​łasięprzednim,wjejser​curoz​bu​dzi​ła

sięna​dzie​ja.Całeszczę​ście,żeniepo​wie​dzia​łamu,codonie​goczu​je.Diobezwąt​-
pie​niaitaktowie​dział,aleprzy​naj​mniejniemu​sia​łasięte​razprzednimwsty​dzić.
Byłatakąidiot​ką!Byćmożeniewy​ko​rzy​stałjejwtakispo​sób,wjakipo​cząt​ko​wo
my​śla​ła,aleteżwca​lemunaniejnieza​le​ża​ło.Dla​cze​gosięzniąoże​nił?Byćmoże
musięspodo​ba​łaiuznał,żeprzy​damusiętakażonajakona.Oczy​wi​ściewte​dynie
za​kła​dał, że Lucy nie ze​chce, aby ich mał​żeń​stwo zo​sta​ło skon​su​mo​wa​ne. Te​raz,
kie​dydo​stałjużto,cze​gochciał,byłgo​to​wysięzniąroz​wieść.Za​trosz​czyłsięoto,
żeby zo​sta​ła fi​nan​so​wo za​bez​pie​czo​na, ale co z tego, sko​ro była w emo​cjo​nal​nej
roz​syp​ce?

Za​nimsięroz​sta​li,za​cho​wy​wałsięnie​zwy​klekur​tu​azyj​nieipo​praw​nie.Onatym​-

cza​semwo​la​ła​by…

Za​czę​łasięroz​pa​ko​wy​wać.Mia​łamnó​stworze​czydozro​bie​niainiebar​dzowie​-

dzia​ła,odcze​goza​cząć.Więk​szośćubrańzo​sta​wi​ławmiesz​ka​niuwLon​dy​nie,ale
Diona​le​gałnato,abyza​bra​łabi​żu​te​rię.

–Jestwar​tafor​tu​nę–za​pew​niałją,kie​dypro​te​sto​wa​ła.
–Cotwo​imzda​niemmamzniązro​bić?
Niemia​łaza​mia​rujejno​sić,zwłasz​czapra​cu​jącwszko​le.
Otwo​rzy​łate​razjed​nozpu​de​łek.Po​win​nascho​waćjewszyst​kiedosej​fu,alepo​-

sta​no​wi​łaza​jąćsiętympóź​niej.Za​miasttegowci​snę​łajedoszu​fla​dywko​mo​dzie.
Byćmożewszyst​kosprze​daalboprze​ka​żenaceledo​bro​czyn​ne.Tenpo​mysłna​wet
jejsięspodo​bał.

Była tak za​ję​ta po​rząd​ko​wa​niem rze​czy, że po​cząt​ko​wo nie zwró​ci​ła uwa​gi na

dzwo​nekdodo​mo​fo​nu.Wpraw​dziedo​my​śli​łasię,żetomożebyćDio,alemimoto
jego wi​dok na nie​wiel​kim ekra​nie tro​chę ją za​sko​czył. Roz​glą​dał się nie​cier​pli​wie
wo​kółsie​bie,apo​tempo​pa​trzyłpro​stowobiek​tywka​me​ry.

–Za​mie​rzaszmniewpu​ścićczymamtutakstaćdokoń​caświa​ta?
–Cotyturo​bisz?
–Przy​sze​dłem,żeby…–Żebyco?–Popro​stumniewpuść,Lucy.Chcęztobąpo​-

roz​ma​wiać.

–Oroz​wo​dzie?Wy​da​jemisię,żewszyst​kojużusta​li​li​śmy.
–Lucy,nieza​mie​rzamroz​ma​wiaćztobąprzezdo​mo​fon.
Niebar​dzomia​łaocho​tęnaspo​tka​nieznimtwa​rząwtwarz.Na​ci​snę​łaprzy​cisk,

wpusz​cza​jąc go do środ​ka. Na pew​no chciał się upew​nić, że wszyst​ko jest w po​-
rząd​kuzmiesz​ka​niem.Bę​dziegrzecz​nyirze​czo​wy,aonabę​dziemia​łaocho​tękrzy​-
czeć.

– Kie​dy wró​ci​łeś? – spy​ta​ła, gdy tyl​ko zna​lazł się w miesz​ka​niu. Nie mo​gła ode​-

rwaćodnie​gowzro​ku.Ni​g​dyniewy​glą​dałle​piej.Pa​trzącnanie​go,niebyławsta​-
nieniemy​ślećotym,cora​zemro​bi​li,za​nimjesz​czejegona​mięt​nośćprze​ro​dzi​łasię
wobo​jęt​ność.

–Półgo​dzi​nytemu.
Przy​je​chałdoniejpro​stozlot​ni​ska.Wie​działjuż,żepo​peł​niłogrom​nybłąd.
Po​zwo​lił,żebyodnie​goode​szła.
–Iprzy​je​cha​łeśpro​stotu​taj?
–Nielu​bięod​kła​daćni​cze​gonapóź​niej.
–Od​kła​daćcze​go?
Lucy spo​strze​gła, że drżą jej ręce. Żeby się ja​koś uspo​ko​ić, za​czę​ła wy​chwa​lać

przednimza​le​tyno​we​gomiesz​ka​nia.Uśmie​cha​łasięprzytymner​wo​woicho​dzi​ła
nie​spo​koj​niepopo​ko​ju.Za​pro​po​no​wa​łamucośdopi​cia.

Dio pa​trzył na nią w mil​cze​niu. Była ubra​na w spło​wia​łe dżin​sy, luź​ną ko​szul​kę

ista​rete​ni​sów​ki.Wło​syzwią​za​ławkoń​skiogoniwy​glą​da​łajakdziew​czyn​ka.Wni​-
czymnieprzy​po​mi​na​ławy​kwint​nejpanidomu,któ​razaj​mo​wa​łasięjegogo​ść​mi.

Aleprze​cieżjużwie​dział,żetakna​praw​dębyłazwy​kłądziew​czy​ną,aniezro​bio​-

ną na wam​pa pięk​no​ścią. Spra​wia​ła wra​że​nie zde​ner​wo​wa​nej, choć za​pew​ne nie
bar​dziej niż on sam. Dla nie​go to było zu​peł​nie nowe do​świad​cze​nie. Wie​dział, że
naświe​ciejesttyl​kojed​naoso​ba,któ​ramo​głagodotegodo​pro​wa​dzić,itaoso​ba
pa​trzy​ła te​raz na nie​go ze znie​cier​pli​wie​niem, nie bar​dzo wie​dząc, cze​go się spo​-
dzie​wać.

–Czy…do​sta​łaśokres?
–Słu​cham?
Nie​cier​pli​wymge​stemprze​je​chałpal​ca​miprzezwło​sy.
–Za​po​mnia​łaśjuż,żeko​cha​li​śmysiębezza​bez​pie​cze​nia?
–Wy​sia​dłeśzsa​mo​lo​tuiprzy​je​cha​łeś,żebymniespy​tać,czyabynieje​stemwcią​-

ży?

Diowzru​szyłra​mio​na​mi.Opadłnaje​denzfo​te​liiroz​luź​niłkra​wat.
–Po​wie​dzia​łamci,że​byśsięniemar​twił.
Lucy zło​ży​ła ręce na pier​siach, za​czy​na​jąc ro​zu​mieć, skąd ten po​śpiech. Wca​le

nie przy​je​chał po to, by spraw​dzić, czy u niej wszyst​ko w po​rząd​ku. Przy​je​chał,
żebysięupew​nić,żeniespo​tkagożad​nanie​przy​jem​nasy​tu​acja.Niepotoupo​rał
sięzjed​nymkło​po​tem,żebymu​siećsta​wiaćczo​łona​stęp​ne​mu!Itota​kie​mu,zktó​-
rymnie​ko​niecz​niedał​byso​bietakła​tworadęjakzpierw​szym!

–Niemu​sia​łeśwpa​daćtuspa​ni​ko​wa​ny,żecze​kacięja​kaśnie​przy​jem​naoko​licz​-

ność,zktó​rąbę​dzieszmu​siałwal​czyć!

–Dla​cze​gomiał​bymwpaśćwpa​ni​kęnawieśćotym,żeje​steśwcią​ży?
Lucyniepo​zwo​li​ła,byna​dzie​jaza​kieł​ko​wa​ławjejser​cu.Jużraztoprze​ra​bia​ła

ido​kądjątoza​pro​wa​dzi​ło?

Nieod​po​wie​dzia​łanajegopy​ta​nie.
–Dla​cze​gonieusią​dziesz?
–Poco?Po​wie​dzia​łeśmijuż,cochcia​łeś,ajaciod​po​wie​dzia​łam.Oczymtujesz​-

czeroz​ma​wiać?

– Tak się skła​da, że jest o czym. – Oparł ra​mio​na na ko​la​nach i po​chy​lił się do

przo​du.

Lucy ze zdu​mie​niem do​strze​gła, że Dio się waha. Po raz pierw​szy w ży​ciu do​-

strze​głanajegotwa​rzycieńnie​pew​no​ści.Na​wetkie​dypo​pro​si​łagooroz​wód,od​-
po​wie​działjejzde​cy​do​wa​nieibezchwi​liwa​ha​nia.Byłnaj​bar​dziejpew​nąsie​bieoso​-
bą,jakązna​ła,amimoto…

–Tak?Aoczymnaprzy​kład?
–Nieoże​ni​łemsięztobądla​te​go,żepo​cho​dziszzdo​brejro​dzi​ny,Lucy.
–Te​razjużtowiem.Atywiesz,żejawiem.
–Jed​nakto,żenieza​le​ża​łominatwo​impo​cho​dze​niu,wca​lenieozna​cza,żemoje

in​ten​cjebyłydokoń​ca…ho​no​ro​we.

–Dio,niemambla​de​gopo​ję​cia,oczymmó​wisz.
–Todłu​gahi​sto​ria.–Wes​tchnąłcięż​koispoj​rzałnaniąztąsamąnie​pew​no​ścią,

co przed chwi​lą. – Wbrew temu, co my​śla​łaś, za​nim cię po​ślu​bi​łem, bar​dzo wie​le
wie​dzia​łemotwo​imojcu.

–Jakto?
–Tahi​sto​riasię​gawie​lulatwstecz.Jesz​czeza​nimtysięuro​dzi​łaś,nasioj​co​wie

jużsięzna​li.

–Niero​zu​miem.–Spoj​rza​łananie​gopy​ta​ją​co.
–Daw​no,daw​notemumójoj​ciecwy​my​śliłcośbar​dzoin​te​re​su​ją​ce​go.Przy​jaź​nił

się wów​czas z two​im oj​cem, ra​zem stu​dio​wa​li. Mój oj​ciec był ty​po​wym mó​zgow​-
cem,twójzaś…Cóżmogępo​wie​dzieć?Byłdu​sząto​wa​rzy​stwa.Bezwąt​pie​niaim​-
po​no​wałmo​je​muojcusty​lemży​ciaplay​boya,jakiwiódł.Mójbyłbie​dy,ci​chy,skon​-

cen​tro​wa​nynana​uce.Byłdo​kład​nymprze​ci​wień​stwemtwo​je​go.Kie​dytwójoj​ciec
po​wie​dział,żeza​in​we​stu​jewjegopro​jektpie​nią​dze,byłza​chwy​co​ny.Nie​ste​ty,oka​-
za​łosię,żeob​da​rzyłza​ufa​niemnie​wła​ści​we​goczło​wie​ka.

Lucy za​czy​na​ła ro​zu​mieć, co chciał jej po​wie​dzieć. Oczy roz​sze​rzy​ły jej się ze

zdu​mie​nia.

–Chceszpo​wie​dzieć,żemójoj​ciec…
–Za​brałwszyst​ko.Zbu​do​wałswo​jeim​pe​rium,wy​ko​rzy​stu​jąccięż​kąpra​cęmo​je​-

go ojca. Do​ra​sta​łem z tą świa​do​mo​ścią… Po​wiedz​my tak: przez wie​le lat ży​łem,
kar​miącsięmy​śląoze​mście.Cze​ka​łemnaod​po​wied​niąchwi​lę.Skoń​czy​łemstu​dia,
za wszel​ką cenę sta​ra​jąc się być we wszyst​kim naj​lep​szy. Oka​za​ło się, że mam
zmysł do ro​bie​nia in​te​re​sów i za​ra​bia​nia pie​nię​dzy. Jak tyl​ko zgro​ma​dzi​łem od​po​-
wied​niąsumępie​nię​dzy,za​czą​łemjein​we​sto​waćwnie​ru​cho​mo​ściifir​my.Za​ra​bia​-
łemznacz​niewię​cej,niżmo​głemwy​dać.Alewciążprzy​świe​całmityl​koje​dencel:
ze​mścić się na two​im ojcu. Zda​wa​łem so​bie spra​wę, że prę​dzej czy póź​niej moja
chwi​lana​dej​dzie,po​nie​ważwie​dzia​łem,ja​kimczło​wie​kiemjestRo​bertBi​shop.

–Sampod​ciąłga​łąź,naktó​rejsie​dział.
–Topraw​da.Ajawie​dzia​łem,kie​dyude​rzyć.Roz​mo​wa,któ​rąpod​słu​cha​łaś,do​ty​-

czy​ławła​śnietego.Po​wie​dzia​łemmu,kimdo​kład​nieje​stem.

–Mu​siałtowie​dzieć.No​si​łeśprze​cieżtosamona​zwi​sko,cotwójoj​ciec.
–Oczy​wi​ście,żetak.Alewswo​jejaro​gan​cjinieprzy​szłomudogło​wy,żeuwi​kłał

sięwgrę,wktó​rejmógłbyćtyl​koje​denzwy​cięz​caiżetonieonnimzo​sta​nie.

–Idla​te​gomniepo​ślu​bi​łeś…
– Szcze​rze mó​wiąc, do pew​ne​go mo​men​tu wca​le nie wie​dzia​łem o two​im ist​nie​-

niu.Pry​wat​neży​cieRo​ber​taBi​sho​pazu​peł​niemnieniein​te​re​so​wa​ło.Do​wie​dzia​łem
sięoto​biedo​pie​ro,gdypo​sze​dłempo​roz​ma​wiaćznimokup​niefir​my.

–Amójoj​ciecza​chę​ciłciędospo​ty​ka​niasięzemną…
– Mo​żesz mi wie​rzyć, Lucy, że nie po​trze​bo​wa​łem do tego żad​nej za​chę​ty. Wie​-

dział,kimje​stem,alecałyczasży​wiłna​dzie​ję,żeudamusięwja​kiśspo​sóbwma​-
new​ro​waćmniewto,że​bymspła​ciłjegodłu​gi,po​zo​sta​wia​jącjegooso​bęnie​tknię​tą.
Możeuwa​żał,żebę​dziemógłużyćcie​biejakokar​typrze​tar​go​wejwne​go​cjo​wa​niu
ze mną. Sko​ro uda​ło mu się oszu​kać mo​je​go ojca, miał na​dzie​ję, że po​ra​dzi so​bie
tak​żeizemną.Mu​szęprzy​znać,żenieodrazuwy​pro​wa​dzi​łemgozbłę​du.Zwią​za​-
łemsięztobąi…do​sko​na​lesięba​wi​łem.

– Do​sko​na​le się ba​wi​łeś… – po​wtó​rzy​ła wol​no, wie​dząc, że wca​le nie chce usły​-

szećdal​sze​gocią​gu.–Aleczyodpo​cząt​kuza​mie​rza​łeśpo​pro​sićmnieorękę?

Dio po​pa​trzył na nią prze​cią​gle. W swo​im ży​ciu za​wie​rał ty​sią​ce ry​zy​kow​nych

umów,aleni​g​dyniebyłprzytymtakzde​ner​wo​wa​ny,jakte​raz.Ibar​dziejzde​spe​ro​-
wa​ny.

–Nie.
–Chcia​łeśsiętro​chęza​ba​wić,apo​temdo​koń​czyćdzie​łaznisz​cze​niafir​mymo​je​go

ojca.

–Moż​nataktoująć.
–Wta​kimra​ziedla​cze​gozmie​ni​łeśzda​nie?Dla​cze​gojed​nakza​pro​po​no​wa​łeśmi

mał​żeń​stwo?–Jejoczypa​trzy​łynanie​gopy​ta​ją​co.Do​szłodoniej,żeczło​wiekmoże
re​ali​zo​waćswójza​miarze​msz​cze​niasięnakimśwróż​nyspo​sób.–Wiem.Po​sta​no​-

wi​łeś nie tyl​ko prze​jąć jego fir​mę, ale tak​że mnie, żeby po​zba​wić mo​je​go ojca
wszyst​kie​go,nadczymmiałkon​tro​lę…

Dionicniepo​wie​dział.Samniemógłzro​zu​miećmo​ty​wów,ja​kienimwte​dykie​ro​-

wa​ły, ale te​raz my​ślał o czymś in​nym. Do jego świa​do​mo​ści do​szło coś znacz​nie
waż​niej​sze​goizu​peł​niezwa​li​łogoznóg.

–Jakmo​głeś?–Lucyze​rwa​łasięnarów​nenogiiza​czę​łanie​cier​pli​wiecho​dzićpo

po​ko​ju.

Diochwy​ciłjązara​mięiprzy​cią​gnąłdosie​bie.Onajed​nakwy​rwa​łamusię,drżąc

zezło​ściiobu​rze​nia.

–Są​dzi​łam,żeźlecięoce​ni​łam–rzu​ci​łagorz​ko.Za​ci​snę​łapięść,żebygonieude​-

rzyć.

– Wiem – po​wie​dział mięk​ko. – Po​dob​nie jak to, że kie​dy po​znasz praw​dę, bę​-

dzieszcier​pieć.Dla​cze​go,two​imzda​niem,po​sta​no​wi​łemodejść?Żebyoszczę​dzićci
szcze​gó​łów?

– Och, ja​kie to wspa​nia​ło​myśl​ne! – Lucy nie mo​gła po​wstrzy​mać sar​ka​zmu. Łzy

po​pły​nę​łyjejpopo​licz​kach.

–Że​byświe​dzia​ła.
Dio czuł, jak bar​dzo się sta​ra, żeby nie pła​kać. Nie był w sta​nie zmniej​szyć jej

bólu. Wie​dział, że to on jest za wszyst​ko od​po​wie​dzial​ny, choć wów​czas nie miał
jesz​czepo​ję​cia,jaktowszyst​kosięskoń​czy.

– Nie mo​głeś po pro​stu po​zwo​lić mi wie​rzyć w to, w co wie​rzy​łam do tej pory?

Mu​sia​łeśpo​wie​dziećmipraw​dę?

–Za​słu​gu​jesznato,żebyjąpo​znać.Zwłasz​czakie​dy…
Wes​tchnąłipu​ściłją.
–Zwłasz​czakie​dyco?–Za​sta​na​wia​łasię,ilejesz​czere​we​la​cjijącze​ka.
–Toniewszyst​ko,coza​mie​rza​łemcipo​wie​dzieć…
–Cojesz​czekry​jeszwza​na​drzu,Dio?
–Jakwiesz,uwa​ża​łem,żeje​steścó​recz​kąta​tu​sia.Itak,topraw​da,chcia​łemza

jed​nymza​ma​chempo​zba​wićgonietyl​kofir​my,aleicór​ki.Niewzią​łemjed​nakpod
uwa​gętego,żeto,codocie​bieczu​ję,zu​peł​nieprze​kro​czymojewszel​kieocze​ki​wa​-
nia.

–Och,pro​szę…
– Za​wsze mi się po​do​ba​łaś, ale inne ko​bie​ty też mi się po​do​ba​ły. Nie zda​wa​łem

so​biespra​wyztego,żedocie​bieczu​jęcośznacz​niewię​cej.Todla​te​goby​łemtak
cho​ler​niewście​kły,kie​dyod​mó​wi​łaśmisek​su.Uwa​ża​łem,żewy​szłaśzamnieje​dy​-
niepoto,żebypo​mócojcu.

Lucy za​ru​mie​ni​ła się. Wszyst​ko to było jed​nym wiel​kim nie​po​ro​zu​mie​niem, ale

praw​dabyłataka,żeonarów​nieżniebyłabezwiny.

– Tyl​ko ze wzglę​du na cie​bie nie po​sła​łem two​je​go ojca do wię​zie​nia. Po pro​stu

niemo​głemtegozro​bić.

–Po​mi​motegożeniechcia​łamztobąspać?
– Po​mi​mo. Może… Może dla​te​go, że cię po​ko​cha​łem i nie mo​głem zro​bić tego

osta​tecz​ne​gokro​ku?

–Po​ko​cha​łeśmnie?
–Jaksą​dzisz,dla​cze​goprze​sta​łemin​te​re​so​waćsięin​ny​miko​bie​ta​mi,jaktyl​kopo​-

ja​wi​łaśsięnaho​ry​zon​cie?Je​dy​nąko​bie​tą,któ​rejpra​gną​łem,by​łaśty.Po​cząt​ko​wo
my​śla​łem,żejesttakdla​te​go,żeby​łaśza​ka​za​nymowo​cem.

–Todla​te​gona​le​ga​łeśnatenmie​siącmio​do​wy.Chcia​łeśsięuwol​nićodtejob​se​-

sji.

– Przy​je​cha​łem tu, żeby ci to wszyst​ko po​wie​dzieć, Luce. Po​zwo​li​łem ci odejść,

cho​ciażni​g​dyniepo​wi​nie​nembyłsięnatozgo​dzić.Niewie​dzia​łemjed​nak,jakcię
za​trzy​mać.Zbytwie​lerze​czysięwy​da​rzy​łoizbytwie​lebyłonie​do​mó​wień.

Po​pa​trzyłnanią,za​sta​na​wia​jącsię,cosięte​razdzie​jewtejślicz​nejgłów​ce.Je​śli

jąte​razstra​ci…

–Dio,po​wie​dzia​łeś,żemniepo​ko​cha​łeś.Jakmamtoro​zu​mieć?
–Ajakmy​ślisz?Chcę,że​byśbyłaprzymnieprzezresz​tęmo​ichdni.Niechcężad​-

ne​goroz​wo​du,choć,je​ślibę​dzieszna​le​ga​ła,damcigo.Chy​bażezde​cy​du​jęsięna
innąopcjęibędęciętakdłu​gonę​kał,ażzmie​niszzda​nie.Wiesz,żeje​stemdo​bry
wdo​sta​wa​niutego,cze​gopra​gnę.

Lucyuśmiech​nę​łasięlek​ko.
–Niemogęuwie​rzyćwto,cosły​szę,Dio.–Wes​tchnę​łacięż​ko.–Jasamaza​ko​-

cha​łamsięwto​bie,jaktyl​kocięzo​ba​czy​łam.Tobyłoolśnie​nie.Zu​peł​niejak​bymsię
prze​bu​dzi​łazja​kie​gośdłu​gie​gosnu.Ni​g​dyniesą​dzi​łam…Ni​g​dydomnieniedo​tar​-
ło, że to, co się dzia​ło mię​dzy nami, jest praw​dzi​we. By​łam taka na​iw​na i nie​do​-
świad​czo​na.Kie​dypod​słu​cha​łamtęroz​mo​wę…Niemaszpo​ję​cia,cowte​dypo​czu​-
łam.Zu​peł​niejak​bymbyłaja​kąśrze​czą,któ​rąku​pi​łeśwskle​pie.

– Lucy, by​łem wte​dy śle​py. Nie szu​ka​łem mi​ło​ści. By​łem na tyle aro​ganc​ki, że

uzna​łem,żeonasamamnieznaj​dzie.

–Wy​szłamzafa​ce​ta,naktó​re​gopunk​ciezu​peł​nieosza​la​łam,aleniemo​głamsię

przy​znać do tego na​wet przed samą sobą. Wie​dzia​łam, że je​śli do​pusz​czę tę myśl
doświa​do​mo​ści,ser​cepęk​niemizbólu.

–Takwięcgra​łaśrolę,jakąciwy​zna​czy​łem,ko​cha​na.Niechcęmy​ślećotym,co

bybyło,gdy​byśsięniezde​cy​do​wa​łategozmie​nić…

– To praw​da. Chcia​łam wró​cić do tego, co za​wsze ko​cha​łam. Są​dzi​łam, że będę

wol​najakptakwy​pusz​czo​nyzklat​ki.Po​temwy​je​cha​li​śmynawy​spęiwszyst​kiewąt​-
pli​wo​ści po​wró​ci​ły na nowo. Tym ra​zem jed​nak mu​sia​łam sta​wić im czo​ło. Wciąż
by​łamnatwo​impunk​cieab​so​lut​nieza​krę​co​na.Tosięniezmie​ni​ło.

Ni​g​dy w ży​ciu nie czu​ła się tak ob​na​żo​na jak te​raz. Dio jed​nak pa​trzył na nią

ztakączu​ło​ściąicie​płem,żejejser​ceomalniepę​kłozmi​ło​ści.

–Mojako​cha​na…
–Och,Dio,takbar​dzocięko​cham.
– Pra​gnie​nie ze​msty to nie jest ład​ne uczu​cie. – Dio wstał i pod​szedł do niej.

Usiadł obok Lucy. – Nie zmie​nił​bym jed​nak ni​cze​go z tego, co się sta​ło, po​nie​waż
dzię​ki temu je​ste​śmy te​raz ra​zem. To tak, jak​bym wró​cił do domu. – Uklęk​nął na
ko​la​no i spoj​rzał na nią z czu​ło​ścią, od któ​rej jej ser​ce omal się nie roz​pu​ści​ło. –
Mojauko​cha​nażono,czymogęciępro​sićoto,że​byśsięzemnąnieroz​wo​dzi​ła?

– Ni​g​dy w ży​ciu nie sły​sza​łam bar​dziej ory​gi​nal​nych oświad​czyn! – Wy​cią​gnę​ła

rękę i za​nu​rzy​ła pal​ce w jego wło​sach. – Jak mo​gła​bym ci od​mó​wić? Nie mów​my
wię​cejoprze​szło​ści.Zaj​mij​mysiętym,conascze​ka.–Ro​ze​śmia​łasięipo​chy​li​ła,
żebygopo​ca​ło​wać.–Mójnaj​uko​chań​szymężu…

Ty​tułory​gi​na​łu:TheWed​dingNi​ghtDebt
Pierw​szewy​da​nie:Har​le​qu​inMills&BoonLi​mi​ted,2015
Re​dak​torse​rii:Ma​rze​naCie​śla
Opra​co​wa​niere​dak​cyj​ne:Ma​rze​naCie​śla
Ko​rek​ta:AnnaJa​błoń​ska

©2015byCa​thyWil​liams
©forthePo​lishedi​tionbyHar​per​Col​linsPol​skasp.zo.o.,War​sza​wa2017

Wy​da​nieni​niej​szezo​sta​łoopu​bli​ko​wa​nenali​cen​cjiHar​le​qu​inBo​oksS.A.
Wszyst​kie pra​wa za​strze​żo​ne, łącz​nie z pra​wem re​pro​duk​cji czę​ści lub ca​ło​ści dzie​ła w ja​kiej​kol​wiek for​-
mie.
Wszyst​kiepo​sta​ciewtejksiąż​cesąfik​cyj​ne.
Ja​kie​kol​wiekpo​do​bień​stwodoosóbrze​czy​wi​stych–ży​wychiumar​łych–jestcał​ko​wi​cieprzy​pad​ko​we.
Har​le​qu​in i Har​le​qu​in Świa​to​we Ży​cie Eks​tra są za​strze​żo​ny​mi zna​ka​mi na​le​żą​cy​mi do Har​le​qu​in En​ter​-
pri​sesLi​mi​tedizo​sta​łyuży​tenajegoli​cen​cji.
Har​per​Col​lins Pol​ska jest za​strze​żo​nym zna​kiem na​le​żą​cym do Har​per​Col​lins Pu​bli​shers, LLC. Na​zwa
iznakniemogąbyćwy​ko​rzy​sta​nebezzgo​dywła​ści​cie​la.
Ilu​stra​cjanaokład​cewy​ko​rzy​sta​nazazgo​dąHar​le​qu​inBo​oksS.A.
Wszyst​kiepra​waza​strze​żo​ne.

Har​per​Col​linsPol​skasp.zo.o.
02-516War​sza​wa,ul.Sta​ro​ściń​ska1B,lo​kal24-25

www.har​le​qu​in.pl

ISBN978-83-276-2991-3

Kon​wer​sjadofor​ma​tuMOBI:
Le​gi​miSp.zo.o.

Spistreści

Stronatytułowa
Rozdziałpierwszy
Rozdziałdrugi
Rozdziałtrzeci
Rozdziałczwarty
Rozdziałpiąty
Rozdziałszósty
Rozdziałsiódmy
Rozdziałósmy
Rozdziałdziewiąty
Rozdziałdziesiąty
Stronaredakcyjna