monter konstrukcji budowlanych 712[04] z2 05 u

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

MINISTERSTWO EDUKACJI

NARODOWEJ

Marzena Rozborska

Montaż wielokondygnacyjnych konstrukcji szkieletowych

712[04].Z2.05

Poradnik dla ucznia

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy
Radom 2006

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Recenzenci:

dr inż. Ewelina Sadowska

inż. Grażyna Piontecka - Nowińska

Opracowanie redakcyjne:

mgr inż. Barbara Olech

Konsultacja:

mgr inż. Krzysztof Wojewoda

Korekta:

Poradnik stanowi obudowę dydaktyczną programu jednostki modułowej 712[04].Z2.05 „Montaż
wielokondygnacyjnych konstrukcji szkieletowych” zawartego w modułowym programie
nauczania dla zawodu monter konstrukcji budowlanych 712[04].

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2006

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

SPIS TREŚCI

1. Wprowadzenie

2. Wymagania wstępne

3. Cele kształcenia

4. Materiał nauczania

4.1 Elementy konstrukcyjne budynków szkieletowych

4.1.1. Materiał nauczania

4.1.2. Pytania sprawdzające

4.1.3. Ćwiczenia

4.1.4. Sprawdzian postępów

4.2 Metody organizacji montażu budynków wielokondygnacyjnych

4.2.1. Materiał nauczania

4.2.2. Pytania sprawdzające

4.2.3. Ćwiczenia

4.2.4. Sprawdzian postępów

4.3 Technologia montażu budynków szkieletowych

4.3.1. Materiał nauczania

4.3.2. Pytania sprawdzające

4.3.3. Ćwiczenia

4.3.4. Sprawdzian postępów

5. Sprawdzian osiągnięć

6. Literatura

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1. WPROWADZENIE

Poradnik będzie Ci pomocny w przyswajaniu wiedzy o zasadach konstruowania budynków

wielokondygnacyjnych o konstrukcji żelbetowej oraz sposobach ich montażu.

Poradnik ten zawiera:
1. Wymagania wstępne, czyli wykaz niezbędnych umiejętności i wiedzy, które powinieneś

mieć opanowane, aby przystąpić do realizacji tej jednostki modułowej.

2. Cele kształcenia tej jednostki modułowej.
3. Materiał nauczania (rozdział 4) który umożliwia samodzielne przygotowanie się do

wykonania ćwiczeń i zaliczenia sprawdzianów. Do poszerzenia wiedzy wykorzystaj
wskazaną literaturę oraz inne źródła informacji. Materiał obejmuje również:

−

pytania sprawdzające wiedzę niezbędną do wykonania ćwiczeń,

−

ćwiczenia zawierające polecenie, sposób wykonania oraz wyposażenie stanowiska pracy,

−

sprawdzian postępów, sprawdzający poziom wiedzy po wykonaniu ćwiczeń.

Wykonując sprawdzian postępów powinieneś odpowiadać na pytanie „tak” lub „nie”, co

oznacza, że opanowałeś materiał albo nie. Zaliczenie ćwiczeń jest dowodem osiągnięcia
umiejętności określonych w tej jednostce modułowej. Jeżeli masz trudności ze zrozumieniem
tematu lub ćwiczenia, to poproś nauczyciela lub instruktora o wyjaśnienie i ewentualne
sprawdzenie, czy dobrze wykonujesz daną czynność.

4. Zestaw pytań sprawdzających Twoje opanowanie wiedzy i umiejętności z zakresu całej

jednostki. Po przerobieniu materiału spróbuj zaliczyć sprawdzian z zakresu jednostki
modułowej.

Jednostka modułowa: „Montaż wielokondygnacyjnych konstrukcji szkieletowych”, której

treści teraz poznasz, jest częścią modułu „Technologia montażu konstrukcji żelbetowych”.

Bezpieczeństwo i higiena pracy

W czasie pobytu w pracowni musisz przestrzegać regulaminów, przepisów bhp oraz

instrukcji przeciwpożarowych, wynikających z rodzaju wykonywanych prac. Przepisy te
poznasz podczas trwania nauki.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Schemat układu jednostek modułowych

712[04].Z1/2.03

Wykonywanie rusztowań do robót budowlanych

712[04].Z2

Technologia montażu konstrukcji żelbetowych

712[04].Z1/2.01

Dobieranie narzędzi, sprzętu i maszyn do robót montażowych

712[04].Z1/2.02

Wykonywanie podstawowych pomiarów w robotach

budowlanych

712[04].Z2.14

Wykonywanie prostych robót uzupełniających przy robotach

montażowych: murarskich, ciesielskich, zbrojarskich,

betoniarskich

712[04].Z2.05

Montaż wielokondygnacyjnych konstrukcji szkieletowych

712[04].Z2.06

Montaż budynków w technologii wielkopłytowej

712[04].Z2.07

Wykonywanie budynków w technologii wielkoblokowej

712[04].Z2.08

Wykonywanie zbiorników i silosów żelbetowych

712[04].Z2.09

Montaż ścian oporowych

712[04].Z2.04

Montaż budynków halowych

712[04].Z2.11

Prowadzenie prac montażowych zimą

712[04].Z1/2.12

Rozliczanie robót montażowych

712[04].Z2.10

Montaż słupów elektroenergetycznych

712[04].Z2.13

Konserwacja i naprawa uszkodzonych konstrukcji

żelbetowych

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej „Montaż wielokondygnacyjnych

konstrukcji szkieletowych” powinieneś umieć:

−

stosować terminologię budowlaną,

−

odczytywać i interpretować rysunki budowlane,

−

posługiwać się dokumentacją budowlaną,

−

zorganizować stanowisko pracy, zgodnie z wymogami ergonomii i przepisami bhp,

−

transportować materiały budowlane,

−

korzystać z różnych źródeł informacji,

−

dobierać narzędzia i sprzęt do robót montażowych,

−

wykonywać podstawowe pomiary w robotach budowlanych,

−

wykonywać rusztowania do robót budowlanych,

−

łączyć elementy konstrukcji w stykach montażowych,

−

wykonywać proste roboty murarskie, ciesielskie, zbrojarskie i betoniarskie.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3. CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć:

−

scharakteryzować konstrukcje budynków wielokondygnacyjnych szkieletowych,

−

rozróżnić metody montażu budynków szkieletowych wielokondygnacyjnych,

−

dobrać narzędzia i sprzęt do montażu,

−

dobrać materiały montażowe,

−

zmontować słupy żelbetowe prefabrykowane,

−

wykonać połączenie słupów i rygli,

−

wykonać montaż szkieletów ram w kształcie litery H,

−

zmontować rygle szkieletu i belki stropowe,

−

zmontować płyty stropodachu,

−

zmontować elementy ścienne wypełniające,

−

zmontować stopy żelbetowe prefabrykowane,

−

wykonać połączenie słupa pierwszej kondygnacji ze stopą fundamentową,

−

zmontować płyty balkonowe,

−

zmontować spoczniki i biegi klatki schodowej,

−

zmontować elementy dachowe,

−

przetransportować elementy prefabrykowane na miejsce montażu,

−

wykonać prace montażowe z zachowaniem zasad bhp,

−

wykorzystać dokumentację techniczną.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4. MATERIAŁ NAUCZANIA

4.1. Elementy konstrukcyjne budynków szkieletowych

4.1.1. Materiał nauczania

Budynki szkieletowe o konstrukcji żelbetowej mogą być realizowane w trzech systemach,

jako układy: słupowo-ryglowe, ramowe i słupowo-płytowe.

W ustrojach prętowych elementy najczęściej łączy się w pobliżu węzłów. Słupy mają

wysokość jednej, a nawet kilku kondygnacji. Ich połączenia wykonuje się poza węzłem,
najczęściej na odcinku od 1 m nad stropem do około połowy wysokości kondygnacji.

Rys. 1. Konstrukcja słupowo-ryglowa [3, s. 243]

Ponieważ w węzłach koncentrują się największe siły wewnętrzne, w ustrojach ramowych

złącza sytuuje się poza węzłami. Najczęściej stosuje się tu elementy prefabrykowane, zwane
ramami H. Ramy te mogą w konstrukcji budynku tworzyć układy poprzeczne lub podłużne.

Rys. 2. Konstrukcja szkieletowa z ram H [3, s. 244]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

W konstrukcji szkieletu można wyróżnić połączenia typu: słup ze słupem, słup z ryglem,

rygiel z ryglem, słup z fundamentem, rygiel z płytą stropową oraz połączenia elementów
szkieletu ze ścianami usztywniającymi.

Ze względu na rodzaj konstrukcji złącza dzieli się na żelbetowe i stalowe, a ze względu na

pracę statyczną na sztywne i przegubowe.

Rys. 3. Sztywne połączenie słupa [3, s. 245]

W rozwiązaniu przedstawionym na rysunku 3 słupy mają na końcach stalowe kołnierze

z kątowników równoramiennych przyspawanych do zbrojenia. Podczas montażu w szczelinie
złącza układa się stalowe przekładki centrujące. Po ustawieniu słupów, do bocznych płaszczyzn
okuć spawa się odpowiednie płaskowniki. Następnie styk otacza się siatką stalową i pokrywa
zaprawą cementową. Rygle najczęściej opiera się na słupach za pośrednictwem wsporników.

Budynki wielokondygnacyjne o konstrukcji słupowo-belkowej wykonuje się z elementów

systemów konstrukcyjno montażowych:

ZSBO - zintegrowanego systemu budownictwa ogólnego,

JSB-W - jednolitego systemu budownictwa wielokondygnacyjnego,

BWP-71.

Konstrukcja budynków systemu ZSBO składa się ze słupów, rygli, belek oraz płyt

stropowych, a także elementów klatek schodowych i obudowy, ścian usztywniających
i zewnętrznych oraz dachu.

Słupy mogą mieć wysokość 3,00, 3,30, 3,60, 4,50 i 5,40 m. Mogą być wykonane jako jedno,

dwu i trzykondygnacyjne.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 4. Konstrukcja systemu ZSBO: a) o układzie poprzecznym, b) o układzie podłużnym [3, s.246]

Połączenie wzajemne słupów polega na zespawaniu wykonanych na ich końcach kołnierzy

z kątowników. Rygle łączone są ze slupami przez zespawanie blach w miejscu oparcia rygla na
wsporniku oraz zabetonowanie wieńca w górnej strefie rygla.

Rys. 5. Oparcie rygla na wspornikach słupa w systemie ZSBO [3, s. 247]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

W systemie JSB-W budynki mają konstrukcję słupowo-ryglową o układzie poprzecznym lub

podłużnym, składającą się z rygli, słupów i płyt stropowych. Wysokość kondygnacji budynków
tego systemu może wynosić 3,00, 3,30, 4,20, 4,80 i 5,40 m, natomiast wysokość budynków nie
przekracza 25 m. Słupy wykonuje się jako żelbetowe jedno-, dwu- i trzykondygnacyjne. Rygle
układa się w wycięciach słupów, na podkładkach z blachy. Płyty stropowe opiera się na ryglach
za pośrednictwem zaprawy cementowej lub podkładek neoprenowych.

Rys. 6. Konstrukcja budynku w systemie JSB-W [3, s. 248]

Elementami nośnymi w konstrukcjach słupowo-płytowych są słupy i płyty stropowe.

W narożach słupów jedno lub wielokondygnacyjnych opiera się płyty, które kształtem zbliżone
są do kwadratu. Odległość osiowa słupów nie przekracza 6 m. W konstrukcjach tych, jako
elementy usztywniające, stosuje się również ściany.

Rys. 7. Budynek o konstrukcji słupowo płytowej [3, s. 249]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 8. Połączenie płyt ze słupem [3, s. 249]

4.1.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. Jakie

rozróżnia

się

systemy

konstrukcyjne

szkieletowych

budynków

wielokondygnacyjnych?

2. Jakie układy konstrukcyjne rozróżnia się w konstrukcjach budynków szkieletowych?
3. Jakie podstawowe elementy konstrukcyjne występują w systemie ZSBO?
4. W jaki sposób łączy się rygle ze słupami w systemach słupowo-ryglowych?

4.1.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Przedstaw na rysunku połączenie rygla ze wspornikiem słupa w systemie ZSBO.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zapoznać się z systemami konstrukcyjnymi żelbetowych budynków szkieletowych,
2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
3) narysować połączenie rygla ze wspornikiem słupa,
4) zaprezentować wykonane ćwiczenie,
5) dokonać oceny poprawności i estetyki wykonanego ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

– blok techniczny formatu A4,
– przybory kreślarskie,
– literatura z rozdziału 6.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 2

Podpisz prawidłowo układy konstrukcyjne budynków szkieletowych przedstawionych Ci na

rysunkach przez nauczyciela.

Sposób wykonania ćwiczenia

Nauczyciel przedstawi Ci rysunki przedstawiające budynki szkieletowe. Twoim zadaniem

jest podpisanie tych konstrukcji na rysunkach, naklejenie na arkusz papieru i przedstawienie
nauczycielowi oraz kolegom z grupy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

– literatura z rozdziału 6,
– przybory kreślarskie,
– arkusz formatu A 2,
– rysunki konstrukcji budynków szkieletowych,
– klej.

Ćwiczenie 3

Przedstaw na rysunku sztywne połączenie słupa żelbetowego na jego długości.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zapoznać się z systemami konstrukcyjnymi żelbetowych budynków wielokondygnacyjnych,
2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
3) narysować połączenie słupa na jego długości,
4) zaprezentować wykonane ćwiczenie,
5) dokonać oceny poprawności i estetyki wykonanego ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

– blok techniczny formatu A4,
– przybory kreślarskie,
– literatura z rozdziału 6.

4.1.4. Sprawdzian postępów

Tak

Nie

Czy potrafisz:
1) rozróżnić systemy konstrukcyjne żelbetowych budynków
wielokondygnacyjnych?

2) narysować połączenie słupa na jego długości?

3) narysować połączenie rygla ze słupem?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.2. Metody organizacji montażu budynków wielokondygnacyjnych

4.2.1. Materiał nauczania

Rozróżnia się trzy zasadnicze metody montażu budynków wielokondygnacyjnych:

rozdzielcza, kompleksowa oraz zintegrowanych konstrukcji budowlanych.

Metoda rozdzielcza montażu polega na dwóch lub więcej przejazdach roboczych. Przy

każdym przejeździe montowane są jednakowe rodzaje elementów wznoszonej konstrukcji. Przy
stosowaniu metody rozdzielczej liczba przejazdów roboczych zależy od zakresu prefabrykacji
oraz zastosowanego systemu montażu.

Metoda kompleksowa polega na wbudowywaniu wszystkich elementów konstrukcji

kolejnych sekcji obiektu do pełnej ich wysokości przy jednym przejeździe maszyny
montażowej. Metodę kompleksową, ze względu na niższą jej efektywność w porównaniu
metodą rozdzielczą, ogranicza się do obiektów wysokich o skomplikowanym układzie
konstrukcyjnym i dużym ciężarze prefabrykatów.

Montaż zintegrowanych struktur polega na ich scalaniu w dogodnych warunkach,

a następnie dźwiganiu ich, podnoszeniu, stawianiu lub podnoszeniu za pomocą prostych maszyn
i urządzeń.

Budynki szkieletowe o konstrukcji słupowo-ryglowej montuje się najczęściej metodą

rozdzielczą, przy czym montaż można prowadzić dwoma systemami:

System 1 - na całym froncie pasa. Wyodrębnia się przy tym montaż szkieletu od montażu

ścian i stropów. Oczywiście przy słupach szkieletu wysokości dwóch kondygnacji rygle przy
wierzchołkach prefabrykatów słupów wbudowuje się bezpośrednio przed montażem płyt
stropowych tego górnego poziomu.

System 2 - przy budynkach dłuższych, dzielonych na większą liczbę działek montażowych -

montaż systemem dwufrontowym. Przestrzega się przy nim zasadę wyodrębniania montażu
elementów, jak w systemie pierwszym z tym jednak, że montaż jest prowadzony na dwóch
frontach.

Budynki szkieletowe z elementów ramowych w kształcie litery H z płytową obudową

szkieletu były szeroko stosowane w Polsce przy realizacji obiektów magazynowych szkolnych,
hotelowych, szpitalnych. Metoda rozdzielcza uwzględnia montaż dwustronny jednym lub
dwoma żurawiami zależnie od długości realizowanych budynków.

System montażu dwustronnego jednym żurawiem przewiduje na kondygnacji montaż

kolejnych rodzajów elementów: 1-y przejazd żurawia – ramy H, 2-i przejazd – ramy lub belki
usztywniające (biegnące wzdłuż budynku), ściany działowe i płyty ścian zewnętrznych, 3-i
przejazd – płyty stropowe.

Rys. 9. Schemat montażu dwustronnego za pomocą jednego żurawia [4, s. 515]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

System montażu dwustronnego dwoma żurawiami przewiduje analogiczne czynności

montażowe przy kolejnych przejazdach żurawi, przy czym żuraw 1 montuje tylko szeregi ram,
natomiast żuraw 2 - szereg ram oraz belki łącznikowe. Żuraw 2 postępuje za 1 w odstępie 30 m.

Rys. 10. Schemat montażu dwustronnego dwoma żurawiami [4, s. 515]

Przy montażu budynków szkieletowych znajduje zastosowanie również metoda

kompleksowa. W zależności od szerokości budynków stosuje się następujące systemy:

System czołowo-osiowy, przy którym żuraw pracuje w środkowym trakcie budynku,

montując kolejne jego segmenty do pełnej wysokości.

Rys. 11. System montażu czołowo-osiowego [4, s. 516]

System czołowy osiowo-boczny, angażujący dwa żurawie: pierwszy pracuje wzdłuż jednej

ze ścian podłużnych budynku, drugi – osiowo. Montaż kolejnych segmentów przeprowadza się
do pełnej wysokości realizowanego obiektu.

Rys. 12. System montażu czołowego, osiowo-bocznego [4, s. 516]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

System czołowy, osiowy dwuprzejazdowy, wymaga w czasie realizacji podziału budynku na

dwie podłużne części, które są kolejno montowane metodą kompleksową, systemem czołowym
jednym lub dwoma równolegle pracującymi żurawiami.

Rys. 11. System montażu osiowego, dwuprzejazdowego [4, s. 516]

Montaż metodą zintegrowanych struktur konstrukcji polega na podnoszeniu całych pięter lub

płyty stropodachowej i płyt stropowych o wymiarach rzutu realizowanego budynku lub dla
długich budynków jego części między dylatacjami. Podnoszenie pięter różni się tylko tym, że
przed podniesieniem płyty stropowej ustawia się na niej ściany zewnętrzne i wewnętrzne oraz
wykonuje wyposażenie piętra. Podnoszenie odbywa się za pomocą dźwigników pełzających po
słupach i sprzężonych z pompą hydrauliczną, aby ruch ich był jednoczesny i równomierny. Po
podniesieniu stropu na projektowaną wysokość mocuje się go do słupów. Metoda ta została
opracowana w USA W 1949 r. i nazwana „lift-slab”.

Rys. 12. Schemat zestawu urządzeń montażowych do podnoszenia przekryć lub całych pięter przy stosowaniu

podnośników hydraulicznych [4, s. 518]

W Polsce zamiast dźwigników pełzających, stosowano zespołowe urządzenie podnośne,

które składa się z par podnośników śrubowych, instalowanych przy każdym słupie budynku,
poruszane silnikiem elektrycznym za pomocą mechanizmu o ruchu posuwisto - zwrotnym.

1-ułożone płyty stropowe,
2-rama świetlika nad klatką schodową,
3-słupy szkieletu,
4-podnośniki hydrauliczne,
5-rozdzielczy zbiornik oleju,
6-pompa olejowa,
7-pulpit sterowniczo kontrolny,
8-przewody olejowe,
9-przewód główny

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Podnośniki są zaopatrzone w samohamujące gwint trapezowy. Strop jest unoszony przez cięgna
zamocowane górnymi końcami w uchwytach ram stalowych nałożonych na słupy i podpartych
przetyczkami włożonymi w otwory słupów (rys.13).

Rys. 13. Schemat podnoszenia stropów dźwignikami śrubowymi [4, s.519]

4.2.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do zaplanowania przebiegu

ćwiczeń i ich wykonania.

1. Jakimi metodami montuje się żelbetowe budynki szkieletowe?
2. Na

czym

polega

metoda

rozdzielcza

montażu

budynków

szkieletowych

wielokondygnacyjnych?

3. Na

czym

polega

metoda

kompleksowa

montażu

budynków

szkieletowych

wielokondygnacyjnych ?

4. Na czym polega metoda zintegrowanych konstrukcji montażu budynków szkieletowych

wielokondygnacyjnych?

4.2.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Rozpoznaj ze schematów przedstawionych przez nauczyciela metodę montażu budynku

wielokondygnacyjnego szkieletowego o konstrukcji żelbetowej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Nauczyciel przedstawi Ci rysunki przedstawiające schematy montażu budynków

szkieletowych o konstrukcji żelbetowej. Twoim zadaniem jest rozpoznanie metod montażu

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

przedstawione na schematach, podpisanie ich i przedstawienie nauczycielowi oraz kolegom
z grupy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

– literatura z rozdziału 6,
– przybory do pisania,
– schematy przedstawiające montaż budynków szkieletowych.

Ćwiczenie 2

Wpisz na odnośnikach nazwy urządzeń na przedstawionym przez nauczyciela schemacie

zestawu do podnoszenia przekryć dźwignikami hydraulicznymi.

Sposób wykonania ćwiczenia

Nauczyciel przedstawi Ci rysunek zawierający schemat zestawu do podnoszenia przekryć

dźwignikami hydraulicznymi. Twoim zadaniem jest wpisanie na odnośnikach nazw
poszczególnych urządzeń i przedstawienie nauczycielowi oraz kolegom z grupy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

– schemat zestawu do podnoszenia przekryć dźwignikami hydraulicznymi ,
– przybory do pisania,
– literatura z rozdziału 6.

4.3.4. Sprawdzian postępów

Tak Nie

Czy potrafisz:
1) rozróżnić metody organizacji montażu budynków szkieletowych?

2) określić urządzenia stosowane do montażu stropów, stropodachów

i całych kondygnacji metodą podnoszenia?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.3. Technologia montażu budynków szkieletowych

4.3.1.Materiał nauczania

Montaż słupów pierwszej kondygnacji

Montaż elementów należy poprzedzić przygotowaniem geodezyjnym. Poziomowanie słupów

szkieletu powinno być uzyskiwane za pomocą podkładek stalowych odpowiedniej grubości. Na
dwóch bocznych powierzchniach słupów winny być oznaczone ślady ich osi. W trakcie montażu
naprowadza się je na ślady zaznaczone na stropie.

Najniższe odcinki słupów szkieletu, montowane w najniższej kondygnacji, wstawia się do

fundamentów kielichowych. Przed ustawieniem słupa na dnie kielicha powinna być ułożona
podkładka odpowiedniej grubości, ustalanej według pomiarów niwelatorem. Do rektyfikacji
słupów w poziomie i w pionie służą kliny z twardego drewna. One też stanowią stężenia
montażowe do czasu odpowiedniego stwardnienia betonu (rys. 14).

Rys. 14. Stężenia montażowe słupa w stopie fundamentowej za pomocą klinów [4, s. 567]

Utwierdzenie słupa w fundamencie przeprowadza się w dwóch etapach. W pierwszym

mieszankę betonową układa się do poziomu spodu klinów. Po uzyskaniu przez beton około
50 % wytrzymałości kliny usuwa się i następuje drugi etap betonowania tj. wypełnienie
pozostałej przestrzeni. Montaż dalszych elementów (rygli i dalszych, górnych odcinków słupów)
można przeprowadzać po uzyskaniu przez beton górnej warstwy wypełnienia rzędu 70 %
wytrzymałości.

Słupy można też utrzymywać w pionie za pomocą zastrzałów lub lin odciągowych.

Wówczas wypełnianie kielicha masą betonową przeprowadza się jednoetapowo.

Montaż słupów wyższych kondygnacji

Słupy szkieletu mogą być łączone w węzłach stropowych lub ponad poziomem stropu, na

wysokości ok. 1/3 wysokości kondygnacji. W każdym z tych przypadków technologia montażu
słupów jest inna. Różnicuje ją też sposób łączenia odcinków słupów (złącze monolityczne lub
spawane).

1-słup,
2-kliny z twardego drewna,
3-stopa fundamentowa,
4-podkładka stalowa

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

W systemie ZSBO przewiduje się połączenie spawane słupów w węzłach stropowych.

Konstrukcja złącza uwzględnia blachę podkładki stalowej, której grubość należy dobierać po
uprzednim pomiarze niwelatorem poziomu głowicy zmontowanego odcinka słupa. Rektyfikację
osiowego ustawienia slupów przeprowadza się za pomocą klinów drewnianych, natomiast
utrzymywanie i rektyfikowanie w pionie należy przeprowadzać za pomocą zastrzałów
montażowych lub lin odciągowych zaopatrzonych w śruby rzymskie. Spawanie połączenia może
odbywać się przy utrzymywaniu słupa przez zastrzały lub odciągi linowe. Bezpośrednio po
spawaniu stężenie montażowe może być zlikwidowane, a zastrzały lub liny odciągowe
zastosowane do montażu dalszych słupów.

Do montażu słupów szkieletu łączonych ponad poziomem stropu stosuje się kosze

montażowe (rys.15). Słup wstawia się w górną, rozwartą część kosza (śruby rozkręcone), po
czym za pomocą śrub dociskowych, osadzonych w konstrukcji kosza, naprowadza na
projektowane, dokładnie osiowe położenie. Tymi też śrubami dokonuje się rektyfikacji
pionowego ustawienia.

Rys. 15. Konstrukcja kosza utrzymującego słup ramy [4, s. 569]

W przypadkach montażu słupów dwukondygnacyjnych należy, w celu zapewnienia

właściwej stateczności, stosować dodatkowo zastrzały rurowe lub liny odciągowe. Usuwa się je
bezpośrednio po zespawaniu elementów zbrojenia lub kątowników złącza.

Konstrukcje szkieletowe z ram H łączą w swych prefabrykatach ramowych dwa odcinki

słupów jednej kondygnacji oraz ich rygiel. Przy montażu ram należy stosować belkowe zawiesia
sworzniowe (rys.16).

1-słup,
2-śruba zacisku,
3-nakładka,
4-słupek kosza,
5-ściągi,
6-dlachy trójkątne łączące i usztywniające słupki kosza,
7-kątownik wewnątrz kosza chwytujący krawędź słupa

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 16. Zawiesie linowe-belkowe do ram typu H [4, s. 570]

Montaż ram w każdym ich rzędzie, powinien być rozpoczynany co najmniej od drugiej ramy

rzędu. Rama montowana w pierwszej kolejności jest elementem węzłowym, należy więc
stworzyć dogodne warunki do dokładnego jej montażu.

Na dolne końce słupów, na których ma być ustawiona montowana rama, zakłada się kosze

utrzymujące i postępuje przy montażu analogicznie, jak przy słupach pojedynczych.

Ramę węzłową stęża się za pomocą czterech lin odciągowych, zaopatrzonych w śruby

rzymskie i kotwionych do uchwytów montażowych płyt stropowych. Element zwalnia się z haka
po naciągnięciu lin odciągowych. Rektyfikacji ustawienia ramy w pionie dokonuje się za
pomocą śrub rzymskich.

Po rektyfikacji i pospawaniu elementów złącza, nie zwalnia się lin odciągowych, aż do

ustawienia co najmniej trzech kolejnych ram i stężenia ich rozporami drewnianymi lub
stalowymi (rys. 17). Należy stosować po dwie rozpory do każdej pary ram. Rektyfikacja
pionowego ustawienia ram (poza pierwszą z montowanych w szeregu) jest dokonywana za
pomocą klinów wbijanych między uchwyt rozpory a powierzchnie rygla ramy, a przy rozporach
stalowych przez pokręcanie śruby rzymskiej z użyciem pionu montażowego.

Rys. 17. Rozpora stężająca ramę typu H [4, s. 570]

Montaż rygli szkieletu oraz belek stropowych

Montaż rygli i belek stropowych powinien być przeprowadzany z przestrzeganiem zasad

obowiązujących przy montażu. Należy zapewnić im projektowany poziom wbudowania przez

1-ogniwo górne,
2-lina stalowa,
3-zaciski,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

odpowiednie grubości podkładek, które gwarantują właściwą grubość warstwy zaprawy pod
elementem.

Belka lub rygiel źle naprowadzone w czasie ich montażu na miejsce projektowanego

wbudowania, muszą być uniesione i ponownie opuszczone po ostrzach odpowiednio
ustawionych drążków montażowych.

Montaż płyt stropowych dachowych i ściennych

W obiektach szkieletowych zazwyczaj wcześniej montuje się stropy danej kondygnacji niż

ściany. Płyty stropowe i dachowe muszą być dokładnie układane za pomocą żurawia. Późniejsza
ich rektyfikacja jest niedozwolona. Ażeby zapewnić właściwe ich naprowadzenie na
projektowane miejsce, należy w ostatnim momencie opuszczania elementu posługiwać się
drążkami montażowymi. Płytę opuszcza się po ich ostrzach. Jeżeli płyta nie została ułożona
poprawnie, należy podnieść ją żurawiem i dokonać ponownej próby. Wszystkie procesy
wymagające pracy ponad poziomem stropów muszą być prowadzone na pomostach wolno
stojących. Ustawienie pomostów roboczych pokazują rysunki 18 i 19.

Rys. 18. Schemat kolejności montażu płyt stropowych oraz usytuowanie pomostów wolnostojących przy

wznoszeniu budynków o podłużnym układzie konstrukcyjnym [4, s. 565]

Rys. 19. Schemat ustawienia pomostów roboczych przy montażu płyt stropowych budynków o poprzecznym

układzie konstrukcyjnym [4, s. 565]

Przy montażu płyt balkonowych stosuje się urządzenia utrzymująco-rektyfikacyjne (rys.20).

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 20. Urządzenie utrzymująco-rektyfikacyjne do montażu płyt balkonowych [4, s. 566]

Płyty ścienne po ich ustawieniu, łączy się ze słupami szkieletu przez spawanie. Są nieraz

przypadki takich rozwiązań konstrukcyjnych, że ściany naw zewnętrznych budynku włącza się
do przejmowania obciążeń przekazywanych przez stropy. We wszystkich rozwiązaniach, tak ze
ścianami osłonowymi, jak samonośnymi i nośnymi, płyty ścian zewnętrznych należy stężać za
pomocą zastrzałów montażowych, aż do momentu ich projektowanego, trwałego połączenia
z wcześniej zmontowaną konstrukcją budynku. Wymaga tego bezpieczeństwo pracy przy
pracach montażowych i dokładność wbudowania.

Sposób montażowego stężenia nośnej, zewnętrznej płyty ściennej pokazuje rys. 21. Zastrzały

montażowe są usuwane wówczas, gdy beton wieńca monolitycznego, wykonanego ponad
ścianą, uzyska 70 % ostatecznej wytrzymałości.

Rys. 21. Urządzenie do montażowego stężenia płyt ściennych [4, s. 571]

1-płytka stalowa w elemencie
płyty stropowej,
2-pręt pionowy,
3-spaw,
4-uchwyt płyty ściennej,
5-haki zastrzałów wbudowane
przegubowo,
6-górna część zastrzału,
7-dolna część zastrzału,
8-śruba rzymska

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Montaż spoczników i biegów klatek schodowych

Spoczniki na poziomie kondygnacji wbudowuje się przy montażu stropów, zaś spoczniki

międzykondygnacyjne oraz elementy biegów dolnych - w czasie montażu ścian. Bieg górny
wbudowuje się przy montażu stropu ponad kondygnacją, po uprzednim ułożeniu spocznika.

Przy montażu biegów musi pracować trzech montażystów: dwóch z nich przyjmuje element

stojąc na dolnym spoczniku, natomiast brygadzista stoi na górnym. Elementy schodowe nie
mogą podlegać późniejszej rektyfikacji, a więc przy ich montażu należy postępować według
wytycznych podanych dla płyt stropowych. Prawidłowe rozstawienie członków zespołu
montażowego przy montażu biegu schodowego pokazuje rysunek 22.

Rys. 22. Prawidłowe rozstawienie członków zespołu montażowego przy montażu biegu klatki schodowej

[4, s. 567]

Zasady bhp przy robotach montażowych wielokondygnacyjnych budynków szkieletowych.

W okresie od wiosny do jesieni roboty montażowe można prowadzić, jeżeli szybkość wiatru

nie przekracza 10 m/s. W razie szybkości dochodzących do 14 m/s należy zmniejszyć
dopuszczalne obciążenie żurawia o 25%, zaś powyżej 14 m/s prowadzenie montażu jest
niedozwolone.

W warunkach zimowych (obniżonych temperatur) roboty nie mogą być prowadzone, gdy

prędkość wiatru przekracza 8 m/s. Montaż również należy przerwać: przy widoczności mniejszej
niż na odległość 30 m, w czasie opadów atmosferycznych, bezpośrednio po opadach
deszczowych, aż do czasu wyschnięcia konstrukcji i pomostów, w wypadku gołoledzi,
w temperaturze poniżej -10°C. W przypadku, gdy temperatura otoczenia jest niższa od -5°C,
obowiązkowe są cogodzinne 10 - minutowe przerwy w pracy na ogrzanie się montażystów.

Podczas prowadzenia montażu w godzinach wieczornych i nocnych należy zapewnić

oświetlenie aby umożliwić pełną widoczność i nie powodować ostrych cieni.

W obrębie terenu montażu, jak i zasięgu pracy maszyn montażowych nie mogą przebiegać

napowietrzne instalacje elektryczne.

Strefy niebezpieczne należy przed rozpoczęciem montażu oznaczyć dobrze widocznymi

tablicami ostrzegawczymi, jak również umieścić tablice zabraniające wstępu osobom
postronnym na plac budowy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Urządzenia przenośne takie, jak liny, zblocza, haki i pęta muszą być codziennie przeglądane

przez operatora, czy znajdują się w stanie zdatnym do pracy. Należy też kontrolować pasy
jezdne lub tor żurawia i usuwać zauważone usterki.

Podnoszenie elementu może odbywać się jedynie przy pionowym położeniu lin. Podciąganie

elementów za pomocą maszyny montażowej jest niedopuszczalne. Element nie może być
podnoszony i utrzymywany nad monterami, którzy przygotowują miejsce jego wbudowania.
Przemieszczanie elementów powinno odbywać się spokojnie i płynnie, bez zrywów i szarpnięć.
Przed podwieszeniem elementu montażyści powinni sprawdzić czy zaczepy nie uległy
uszkodzeniu. W pierwszej fazie podnoszenia elementu należy go unieść na wysokość około
0,30 m i sprawdzić prawidłowość zawieszenia, Jeżeli zauważona zostanie jakakolwiek
nieprawidłowość w zawieszeniu lub stwierdzone uszkodzenie zewnętrzne elementu, należy
element opuścić na Ziemię i usunąć zauważone usterki.

Element może być zwolniony z haka maszyny montażowej po jego ustawieniu

i przynajmniej wstępnej rektyfikacji oraz odpowiednim stężeniu montażowym.

Nie wolno opierać drabinek montażowych lub ciężkich przedmiotów o elementy ustawione,

ale nie zamocowane na stałe. Usunięcie tymczasowych zabezpieczeń (stężeń) może być
dokonane po ostatecznym zamocowaniu elementu na stałe.

4.3.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. Jakie są zasady montażu słupów pierwszej kondygnacji?
2. W jaki sposób montuje się słupy wyższych kondygnacji?
3. Jakie są zasady montażu rygli szkieletu i belek stropowych?
4. Jakie są zasady montażu płyt stropowych?
5. W jaki sposób montuje się płyty ścienne?
6. W jaki sposób montuje się spoczniki i biegi klatki schodowej?
7. W jaki sposób montuje się płyty balkonowe?

4.3.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wykonaj montaż (bez betonowania) z elementów modelowych, słupów pierwszej

kondygnacji budynku o szkieletowej konstrukcji żelbetowej, zgodnie z dokumentacją
techniczną.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

pionowego,

6) wprowadzić koniec słupa do kielicha stopy,
7) zaklinować słup w kielichu stopy,
8) założyć odciągi stalowe,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

9) odłączyć zawiesia,
10) dokonać regulacji,
11) stosować przepisy bhp,
12) zaprezentować wykonane ćwiczenie,
13) dokonać oceny wykonanego ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

– rozbieralny model konstrukcji kondygnacji budynku o żelbetowej konstrukcji szkieletowej,
– sprzęt do transportu pionowego – suwnica, maszt montażowy z wciągarką lub elektrowciąg,
– zawiesia,
– dokumentacja techniczna do wykonania montażu,
– podstawowy sprzęt mierniczy,
– młotki,
– kliny,
– odciągi stalowe,
– instrukcje bhp,
– literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 2

Wykonaj montaż (na sucho) z elementów modelowych, belek stropowych budynku

o konstrukcji szkieletowej, zgodnie z dokumentacją techniczną.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
2) zapoznać się z dokumentacją techniczną,
3) pobrać narzędzia i sprzęt do wykonania montażu,
4) sprawdzić ułożenie podkładek,
5) zamocować zawiesia do transportu pionowego belki,
6) wciągnąć belkę ponad wysokość wbudowania,
7) naprowadzić belkę na rygle,
8) ułożyć belkę na ryglach,
9) sprawdzić ułożenie belki,
10) odczepić zawiesia,
11) stosować przepisy bhp,
12) zaprezentować wykonane ćwiczenie,
13) dokonać oceny wykonanego ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

– rozbieralny model konstrukcji kondygnacji budynku o żelbetowej konstrukcji szkieletowej,
– sprzęt do transportu pionowego – suwnica, maszt montażowy z wciągarką lub elektrowciąg,
– zawiesia,
– dokumentacja techniczna do wykonania montażu,
– podstawowy sprzęt mierniczy,
– młotki,
– podkładki,
– drążki montażowe,
– instrukcje bhp,
– literatura z rozdziału 6.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 3

Wykonaj montaż (na sucho) z elementów modelowych, płyty balkonowej budynku

o szkieletowej konstrukcji żelbetowej, zgodnie z dokumentacją techniczną.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
2) zapoznać się z dokumentacją techniczną,
3) pobrać narzędzia i sprzęt do wykonania montażu,
4) zamocować zawiesia do transportu płyty balkonowej,
5) wciągnąć płytę ponad wysokość wbudowania,
6) naprowadzić i ułożyć płytę,
7) założyć urządzenie utrzymująco-rektyfikacyjne,
8) odczepić zawiesia,
9) dokonać regulacji zmontowanej konstrukcji,
10) stosować przepisy bhp,
11) zaprezentować wykonane ćwiczenie,
12) dokonać oceny wykonanego ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

– rozbieralny model konstrukcji kondygnacji budynku o żelbetowej konstrukcji szkieletowej,
– sprzęt do transportu pionowego – suwnica, maszt montażowy z wciągarką lub elektrowciąg,
– zawiesia,
– dokumentacja techniczna do wykonania montażu,
– urządzenie utrzymująco-rektyfikacyjne,
– podstawowy sprzęt mierniczy,
– młotki,
– podkładki,
– drążki montażowe,
– instrukcje bhp,
– literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 4

Wykonaj montaż (na sucho) z elementów modelowych, płyt stropowych budynku

o szkieletowej konstrukcji żelbetowej, zgodnie z dokumentacją techniczną.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
2) zapoznać się z dokumentacją techniczną,
3) pobrać narzędzia i sprzęt do wykonania montażu,
4) zamocować zawiesia do transportu płyty stropowej,
5) wciągnąć płytę ponad wysokość wbudowania,
6) naprowadzić i ułożyć płytę na ryglach,
7) sprawdzić ułożenie płyty,
8) odczepić zawiesia,
9) stosować przepisy bhp,
10) zaprezentować wykonane ćwiczenie,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

11) dokonać oceny wykonanego ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

– rozbieralny model konstrukcji kondygnacji budynku o żelbetowej konstrukcji szkieletowej,
– sprzęt do transportu pionowego – suwnica, maszt montażowy z wciągarką lub elektrowciąg,
– zawiesia,
– dokumentacja techniczna do wykonania montażu,
– podstawowy sprzęt mierniczy,
– młotki,
– drążki montażowe,
– instrukcje bhp,
– literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 5

Wykonaj montaż (na sucho) z elementów modelowych, płyt dachowych panwiowych,

budynku o konstrukcji żelbetowej, zgodnie z dokumentacją techniczną.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
2) zapoznać się z dokumentacją techniczną,
3) pobrać narzędzia i sprzęt do wykonania montażu,
4) zamocować zawiesia do transportu płyty panwiowej,
5) wciągnąć płytę ponad wysokość wbudowania,
6) naprowadzić i ułożyć płytę na podporach,
7) sprawdzić ułożenie płyty,
8) odczepić zawiesia,
9) stosować przepisy bhp,
10) zaprezentować wykonane ćwiczenie,
11) dokonać oceny wykonanego ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

– rozbieralny model konstrukcji kondygnacji budynku o żelbetowej konstrukcji szkieletowej,
– sprzęt do transportu pionowego – suwnica, maszt montażowy z wciągarką lub elektrowciąg,
– zawiesia,
– dokumentacja techniczna do wykonania montażu,
– podstawowy sprzęt mierniczy,
– młotki,
– drążki montażowe,
– instrukcje bhp,
– literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 6

Wykonaj montaż (na sucho) z elementów modelowych, spoczników i biegów klatki

schodowej w budynku o konstrukcji żelbetowej, zgodnie z dokumentacją techniczną.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
2) zapoznać się z dokumentacją techniczną,
3) pobrać narzędzia i sprzęt do wykonania montażu,
4) zamocować zawiesia do transportu płyt,
5) wciągnąć płyty ponad wysokość wbudowania,
6) naprowadzić i ułożyć płyty na podporach,
7) sprawdzić ułożenie płyt,
8) odczepić zawiesia,
9) stosować przepisy bhp,
10) zaprezentować wykonane ćwiczenie,
11) dokonać oceny wykonanego ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

– rozbieralny model konstrukcji kondygnacji budynku o żelbetowej konstrukcji szkieletowej,
– sprzęt do transportu pionowego – suwnica, maszt montażowy z wciągarką lub elektrowciąg,
– zawiesia,
– dokumentacja techniczna do wykonania montażu,
– podstawowy sprzęt mierniczy,
– młotki,
– drążki montażowe,
– instrukcje bhp,
– literatura z rozdziału 6.

4.3.4. Sprawdzian postępów

Tak Nie

Czy potrafisz:
1) wykonać montaż płyt stropu w budynku wielokondygnacyjnym
o konstrukcji szkieletowej?

¨ ¨

2) wykonać montaż słupów w budynku o konstrukcji szkieletowej?

¨ ¨

3) wykonać montaż belek stropowych w budynku o konstrukcji szkieletowej? ¨ ¨
4) wykonać montaż płyty balkonowej w budynku o konstrukcji szkieletowej? ¨ ¨
5) wykonać montaż płyt dachowych w budynku o konstrukcji szkieletowej?

¨ ¨

6) wykonać montaż spoczników i biegów klatki schodowej
w budynku o konstrukcji szkieletowej?

¨ ¨

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. SPRAWDZIAN OSIĄGNIĘĆ

INSTRUKCJA DLA UCZNIA

1. Przeczytaj uważnie instrukcję.
2. Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.
3. Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.
4. Test zawiera 20 zadań o różnym stopniu trudności. Są to zadania: otwarte, z luką

i wielokrotnego wyboru, prawda – fałsz.

5. Udzielaj odpowiedzi tylko na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej

rubryce znak X lub wpisując prawidłową odpowiedź. W przypadku pomyłki należy błędną
odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a następnie ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową.

6. Test składa się z dwóch części o różnym stopniu trudności: I część – poziom podstawowy,

II część - poziom ponadpodstawowy.

7. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
8. Kiedy udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż jego rozwiązanie

na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci czas wolny.

9. Na rozwiązanie testu masz 90 min.

Powodzenia !

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

Część I

1. Odległość osiowa słupów w konstrukcjach słupowo-ryglowych nie przekracza:

a) 3 m,
b) 4 m,
c) 5 m
d) 6 m.

2. Płyty stropowe w systemie JSB-W opiera się na ryglach za pośrednictwem …………… lub

……………………………. .

3. Zastrzały przy montażu płyt ściennych usuwa się gdy beton wieńca monolitycznego

wykonanego ponad ścianą uzyska:

a) 30 % ostatecznej wytrzymałości,

b) 50 % ostatecznej wytrzymałości,

c) 70 % ostatecznej wytrzymałości,

d) 100 % ostatecznej wytrzymałości.

4. Wymień systemy konstrukcyjne, jakimi mogą być realizowane budynki szkieletowe.

5. Przy montażu ram należy stosować belkowe zawiesia sworzniowe.

tak

nie

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. Rysunek przedstawia:

a) schemat montażu dwustronnego dwoma żurawiami,

b) schemat montażu czołowo-osiowego,

c) schemat montażu czołowego, osiowo-bocznego,

d) schemat montażu osiowego dwuprzejazdowego.

7. Ze względu na pracę statyczną złącza dzieli się na …………………………………...

8. Numerem 2 na rysunku stężenia słupa w stopie fundamentowej oznaczono:

a) podkładkę,

b) kliny z twardego drewna,

c) beton,

d) wkładki neoprenowe.

9. Wymień metody montażu budynków wielokondygnacyjnych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

10. Numerem 4 na schemacie zestawu urządzeń montażowych do podnoszenia przekryć

oznaczono:

a) pompę olejową,

b) podnośnik hydrauliczny,

c) zbiornik oleju,

d) pulpit kontrolny.

11. Do montażu słupów szkieletu łączonych ponad poziomem stropu stosuje się kosze

montażowe.

a) tak

b) nie

12. Wymień połączenia, jakie można wyróżnić w konstrukcji budynku szkieletowego.

13. Rygle najczęściej opiera się na słupach za pośrednictwem ……………………………..

Część II

14. Narysuj schemat montażu czołowo-osiowego.

15. Narysuj schemat ustawienia pomostów roboczych przy montażu płyt stropowych

o podłużnym układzie konstrukcyjnym:

16. Wyjaśnij, na czym polega metoda komplekowa montażu budynków wielokondygnacyjnych.

17. Narysuj oparcie rygla na wspornikach słupa w systemie ZSBO.

18. Podczas

prowadzenia

montażu

godzinach

wieczornych

nocnych

należy……………………………………………………………………………….

19. Narysuj (w rzucie z góry) prawidłowe rozmieszczenie członków zespołu montażowego przy

montażu biegu klatki schodowej.

20. Wyjaśnij, co należy zrobić w przypadku belki źle naprowadzonej na miejsce wbudowania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ……………………………………………………..

Montaż wielokondygnacyjnych konstrukcji szkieletowych

Zakreśl poprawną odpowiedź lub wpisz odpowiedzi.

Numer
pytania

Odpowiedzi

Punktacja

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Razem

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. LITERATURA

1. Mielczarek Z.: Nowoczesne konstrukcje w budownictwie ogólnym. Arkady, Warszawa

2003

2. Poradnik majstra budowlanego. Praca zbiorowa. Arkady, Warszawa 2003
3. Pyrak S.: Konstrukcje z betonu. WSiP, Warszawa 2001
4. Rowiński L., Widera J.: Zmechanizowane roboty budowlane. Poradnik. Arkady, Warszawa

1976

5. Zestaw katalogów firm