AnnieWest

Wakacjezszejkiem

Tłu​ma​cze​nie:

Mo​ni​kaŁe​sy​szak

ROZDZIAŁPIERWSZY

‒Po​zwól,żepo​gra​tu​lu​jęcijakopierw​szy,ku​zy​nie.Żyjdłu​go

i szczę​śli​wie ze swo​ją księż​nicz​ką – po​wie​dział Ha​mid z pro​-
mien​nymuśmie​chem.

Wzru​szo​nyser​decz​no​ściąku​zy​na,Idrisprzy​wo​łałuśmiechna

twarz. Cho​ciaż nie łą​czy​ła ich bli​ska więź, bra​ko​wa​ło mu go,
gdyobajuło​ży​liso​bieży​ciewod​le​głychmiej​scach:IdriswZa​-
hra​cie,aHa​midnauczel​niwSta​nachZjed​no​czo​nych.

‒ Jesz​cze nie jest moja – przy​po​mniał pół​gło​sem, świa​do​my,

żemimogwa​ruroz​mówktoście​kaw​skimógł​byichpod​słu​chać.

Ha​midzro​biłwiel​kieoczyzaoku​la​ra​mibezopra​wek.
‒Czyż​bympo​peł​niłnie​takt?Sły​sza​łem…
–Do​brzeusły​sza​łeś–uciąłkrót​koIdris.
Niktgoniezmu​szałdomał​żeń​stwa.SzejkIdrisBad​do​urrzą​-

dził nie​po​dziel​nie swo​im pań​stwem, Za​hra​tem. Był opie​ku​nem
na​ro​du i obroń​cą uci​śnio​nych. Jego sło​wo sta​no​wi​ło pra​wo nie
tyl​kowkra​ju,leczrów​nieżitu,woka​za​łejam​ba​sa​dziewLon​-
dy​nie.

Leczde​cy​zjęomał​żeń​stwiepod​jąłnie​zu​peł​niezwła​snejwoli.

Los mu wy​brał na​rze​czo​ną. Pla​no​wał ją po​ślu​bić ze wzglę​dów
dy​plo​ma​tycz​nych, by za​pew​nić sta​bi​li​za​cję w re​gio​nie, a dy​na​-
stiispad​ko​bier​ców,imimono​wo​cze​snychpo​glą​dówprze​ko​nać
kon​ser​wa​tyw​nychopo​nen​tów,żeza​słu​gu​jenatron.

Prze​pro​wa​dziłre​for​mywZa​hra​cie,leczsta​rzypo​li​ty​cyna​dal

po​strze​ga​ligojakonie​do​świad​czo​ne​gomło​ko​sa,jakwte​dy,gdy
ob​jął wła​dzę w wie​ku dwu​dzie​stu sze​ściu lat. Nie ule​ga​ło wąt​-
pli​wo​ści, że przez aran​żo​wa​ne, dy​na​stycz​ne mał​żeń​stwo zy​ska
au​to​ry​tet, któ​re​go nie za​pew​ni​ły mu ani moc​ne rzą​dy, ani naj​-
zręcz​niej​szeza​bie​gidy​plo​ma​tycz​ne.

‒Jesz​czesięofi​cjal​nienieza​rę​czy​li​śmy–wy​ja​śniłHa​mi​do​wi.

–Wiesz,jakpo​wo​liidąne​go​cja​cje.

‒ Mimo wszel​kich prze​szkód uwa​żam cię za szczę​ścia​rza.

Księż​nicz​kaGhi​zlanjestpięk​naiin​te​li​gent​na.Bę​dziewspa​nia​łą
żoną.

‒Zcałąpew​no​ścią.Dzię​ku​ję,Ha​mi​dzie.
Idris zer​k​nął na przy​szłą mał​żon​kę. Krwi​sto​czer​wo​na suk​nia

opi​na​łado​sko​na​łąfi​gu​ręklep​sy​dry.Jejzna​jo​mośćsy​tu​acjipo​li​-
tycz​nej,urokoso​bi​styipew​nośćsie​biegwa​ran​to​wa​łyapro​ba​tę
na​ro​du.

Szko​da tyl​ko, że nie czuł ra​do​ści na​wet na myśl o nocy po​-

ślub​nejztąpięk​no​ścią.

Zbyt wie​le go​dzin spę​dził na żmud​nych ne​go​cja​cjach z dwo​-

ma są​sia​du​ją​cy​mi kra​ja​mi. Zbyt wie​le wie​czo​rów wal​czył
o prze​pro​wa​dze​nie re​form sta​ro​świec​ko za​rzą​dza​ne​go pań​-
stwa. A wcze​śniej prze​żył zbyt wie​le nic nie​zna​czą​cych, po​-
wierz​chow​nychro​man​sów.

Leczwy​so​koce​niłso​bieko​rzy​ści,ja​kieprzy​no​siłtenzwią​zek.

Księż​nicz​kaGhi​zlan,cór​kawład​cysą​sied​nie​gokra​ju,za​pew​nia​-
ła dłu​go wy​cze​ki​wa​ny po​kój po​mię​dzy zwa​śnio​ny​mi na​ro​da​mi.
Zdro​wa i pięk​na, sta​no​wi​ła też wy​ma​rzo​ny ma​te​riał na mat​kę
na​stęp​ców tro​nu. Kra​jo​wi nie gro​ził​by już kry​zys dy​na​stycz​ny
jak po przed​wcze​snej śmier​ci jego wuja. Tłu​ma​czył so​bie, że
wnocpo​ślub​nąpo​żą​da​niesamoprzyj​dzie.Spró​bo​wałso​biewy​-
obra​zićczar​newło​synapo​dusz​ce,leczza​miastnichocza​miwy​-
obraź​nizo​ba​czyłzło​ci​ste.

‒Zor​ga​ni​zujce​re​mo​nięwZa​hra​cie,aniewtymzim​nym,po​-

chmur​nymkra​ju–do​ra​dziłHa​mid.

‒An​gliamawie​leza​let.
‒ Oczy​wi​ście. Przede wszyst​kim pięk​ne ko​bie​ty. Chciał​bym,

że​byśpo​znałjed​nąznich.

Idrisosłu​piał.
‒Chy​bawy​jąt​ko​wą,sko​rocięza​in​te​re​so​wa​ła.
‒ O tak – po​twier​dził Ha​mid. – Dzię​ki niej zwe​ry​fi​ko​wa​łem

po​glą​dynaży​cie.

‒Stu​dent​kaczyuczo​na?
‒Nie.Owie​lebar​dziejin​te​re​su​ją​ca.
Idris za​nie​mó​wił z wra​że​nia. Męż​czyź​ni z jego rodu zwy​kle

uni​ka​li po​waż​nych związ​ków. Sam do nich wcze​śniej na​le​żał.
Jegooj​ciecro​man​so​wałnapo​tę​gęna​wetpoślu​bie.Apo​przed​ni

szejk,wujIdri​sa,takza​sma​ko​wałwnie​zli​czo​nychko​chan​kach,
żeniezdą​żyłprzedśmier​ciąspło​dzićle​gal​ne​gona​stęp​cy.Dla​te​-
gowy​bra​noIdri​sa,po​nie​ważHa​mi​da,rów​niebli​skie​gokrew​ne​-
go zmar​łe​go szej​ka, wła​dza nie in​te​re​so​wa​ła. Za​fa​scy​no​wa​ny
hi​sto​rią, zo​stał na uni​wer​sy​te​cie i po​sta​no​wił po​świę​cić ży​cie
ba​da​niomna​uko​wym.

‒Czypo​znamdzi​siajtocudo?–za​żar​to​wałIdris.
‒Wy​szładoła​zien​ki.O,jużwra​ca.Prze​ślicz​na,praw​da?
Tyl​koza​ko​cha​nypo​tra​fiłwy​pa​trzyćobiektswychwes​tchnień

wgę​stymtłu​mie.Idrispo​dą​żyłzajegowzro​kiem,aleniepo​tra​-
fiłod​gad​nąć,czyku​zy​no​wicho​dziowy​so​kąbru​net​kęwczer​ni,
czy o blon​dyn​kę z mnó​stwem bi​żu​te​rii. Bo chy​ba nie o ro​ze​-
śmia​ną ko​kiet​kę z wiel​ki​mi pier​ście​nia​mi na pra​wie każ​dym
pal​cu? W pew​nym mo​men​cie do​strzegł jesz​cze je​dwab czy​jejś
se​le​dy​no​wejsuk​ni,cerębia​łąjakmle​koizło​ci​stewło​sy,lśnią​ce
jak nie​bo o brza​sku. Za​par​ło mu dech na ten wi​dok, a ser​ce
przy​spie​szy​łodoga​lo​pu.Leczza​razza​sło​ni​łajągru​palu​dzi.

‒ Któ​ra to? – za​py​tał Ha​mi​da, zmie​nio​nym, jak​by nie swo​im

gło​sem.

Po​staćnie​zna​jo​mejprzy​po​mnia​łamuje​dy​nąko​chan​kę,któ​rą

mu​siał po​rzu​cić, za​nim na​mięt​ność wy​ga​sła. Pew​nie dla​te​go
zro​bi​łananimtakpio​ru​nu​ją​cewra​że​nie.Aletam​tano​si​łakrę​-
co​newło​syroz​pusz​czo​ne,aniespię​tecia​snowkon​wen​cjo​nal​ny
kok.

‒ Zni​kła mi z oczu. Za​raz jej po​szu​kam, chy​ba że ze​chcesz

zro​bić so​bie chwi​lę prze​rwy od wy​mo​gów dy​plo​ma​tycz​ne​go
pro​to​ko​łu.

Tra​dy​cja wy​ma​ga​ła, by wład​ca wi​tał go​ści na zło​co​nym tro​-

nie,umiesz​czo​nymnapod​wyż​sze​niu.Idrisza​mie​rzałod​mó​wić,
ale pod wpły​wem im​pul​su zmie​nił zda​nie. Od nie​pa​mięt​nych
cza​sówniepo​zwo​liłso​bienaluk​susspon​ta​nicz​no​ści.Za​tę​sk​nił
zachwi​ląwy​tchnie​niaodwy​peł​nia​niaobo​wiąz​ków.

Zer​k​nąłnaGhi​zlan,za​ję​tąza​ba​wia​niemroz​mo​wądy​gni​ta​rzy.

Do​sko​na​le so​bie ra​dzi​ła. Spoj​rza​ła na nie​go, po​sła​ła mu
uśmiech,poczymwró​ci​ładoprze​rwa​nejkon​wer​sa​cji.Niewąt​-
pił,żebę​dziedo​sko​na​łąkró​lo​wąiświet​nądy​plo​mat​ką.Niebę​-
dziezawszel​kącenęza​bie​ga​łaojegouwa​gęjakwięk​szośćby​-

łychko​cha​nek.

‒Chodź​my,ku​zy​nie–za​de​cy​do​wałwmgnie​niuoka.–Chęt​nie

po​znamdamętwe​goser​ca.

Przedarł​szy się przez tłum, w koń​cu do​tar​li do blon​dyn​ki

omlecz​nejce​rzeisub​tel​nejfi​gu​rzewdo​pa​so​wa​nejsuk​ni,przy​-
le​ga​ją​cej do bio​der i pod​kre​śla​ją​cej jędr​ność po​ślad​ków. Gdy
zwró​ci​ła gło​wę ku Ha​mi​do​wi, roz​po​znał jej głos i pro​fil: peł​ne
war​gi,drob​nyno​sekismu​kłą,dłu​gąszy​ję.Jąjed​nąza​pa​mię​tał
wśródwie​luko​biet,któ​reprze​szłydłu​gimsze​re​giemprzezjego
ży​cie.Ogar​nę​łagoza​zdrość,żena​le​żyte​razdoHa​mi​da.

‒ Po​zwól, Ar​den, że przed​sta​wię cię mo​je​mu ku​zy​no​wi, Idri​-

so​wi,szej​ko​wiZa​hra​tu.

Ar​dendo​kła​da​ławszel​kichsta​rań,żebynieoka​zaćzde​ner​wo​-

wa​niaspo​tka​niempierw​sze​gowży​ciuszej​ka.Jużsamouczest​-
nic​two w przy​ję​ciu dla sław​nych i bo​ga​tych sta​no​wi​ło nie lada
wy​zwa​nie.Dzie​li​łająodnichprze​paść.Zwró​ci​łakunie​mugło​-
węiomalnieupa​dłanawi​doktwar​dychry​sów,wy​glą​da​ją​cych
jak wy​rzeź​bio​ne przez pu​styn​ny wiatr. Świat prze​stał dla niej
ist​nieć,nogiod​mó​wi​łypo​słu​szeń​stwa.

Nie po​tra​fi​ła ode​rwać oczu od wy​so​kich ko​ści po​licz​ko​wych,

or​le​gonosa,moc​nejli​niiżu​chwyigę​stych,czar​nychbrwi.Noz​-
drza mu za​fa​lo​wa​ły, jak​by wy​czuł coś nie​ocze​ki​wa​ne​go. Oczy,
czar​ne jak pu​styn​na bu​rza, ob​ser​wo​wa​ły, jak drgnę​ła, chwy​ta​-
jączara​mięHa​mi​dawpo​szu​ki​wa​niuopar​cia.

Niewie​rzy​ławła​snymoczom.Tłu​ma​czy​łaso​bie,żetonieon,

żenie​moż​li​we,żebygozna​ła,ależa​denar​gu​mentnietra​fiałjej
do prze​ko​na​nia. Bez​błęd​nie roz​po​zna​ła czło​wie​ka, któ​ry ra​dy​-
kal​nieod​mie​niłjejży​cie.Ukrad​kiemzer​k​nę​ławkie​run​kuoboj​-
czy​kawpo​szu​ki​wa​niubli​znypoupad​kuzko​nia,aleza​kry​wałją
koł​nie​rzyk. Naj​chęt​niej po​pro​si​ła​by, by go roz​piął, po​nie​waż
mimo wład​czej po​sta​wy i po​waż​nej miny do złu​dze​nia przy​po​-
mi​nałSha​ki​la.

‒Ar​den,czydo​brzesięczu​jesz?–wy​rwałjązosłu​pie​niape​-

łentro​skigłosHa​mi​da.

Do​tyk cie​płej dło​ni wy​rwał ją z osłu​pie​nia i uświa​do​mił, że

trak​tu​je ją jak ko​goś wię​cej niż ko​le​żan​kę. Mimo wdzięcz​no​ści
niemo​głagozwo​dzić.

‒ Za​raz doj​dę do sie​bie – za​pew​ni​ła nie​co drżą​cym gło​sem,

nieod​ry​wa​jącwzro​kuodszej​ka.

Tłu​ma​czy​łaso​bie,żena​wetgdy​bytofak​tycz​niebyłSha​kil,to

ża​dencud,leczko​lej​nagorz​kalek​cja.Tenczło​wiekwy​ko​rzy​stał
jąipo​rzu​cił.Uprzej​mieskło​ni​łagło​wę.

‒ Miło mi po​znać Wa​szą Wy​so​kość. Mam na​dzie​ję, że Wa​sza

Wy​so​kośćdo​brzesięczu​jewLon​dy​nie.

Czypo​win​nasięukło​nić?Sro​gaminaina​pię​tapo​sta​waszej​-

ka na​su​nę​ły jej po​dej​rze​nie, że go ob​ra​zi​ła. Wy​glą​dał jak wo​-
jow​nik,go​to​wydowal​ki.Dłu​gomil​czał,za​nimwkoń​cuprze​mó​-
wił:

‒Wi​tamwmo​jejam​ba​sa​dzie,pan​no…
‒Wills,Ar​denWills–pod​su​nąłHa​mid,po​nie​ważAr​denode​-

bra​łomowę.

‒Pan​noWills–po​wtó​rzyłtakwol​no,jak​bywy​po​wie​dze​nieła​-

twe​gona​zwi​skaspra​wia​łomutrud​ność.

Ar​den z tru​dem do​cho​dzi​ła do sie​bie po szo​ku. Jego głos

brzmiałjakgłosSha​ki​la.Wy​glą​dałteżnie​maliden​tycz​nie,albo
ra​czejtakjakwy​glą​dał​bySha​kil,gdy​bypo​rzu​ciłbez​tro​skitryb
ży​cia i spo​waż​niał po upły​wie kil​ku lat. Miał tyl​ko nie​co bar​-
dziejpo​cią​głątwarzisro​gąminę,jak​byza​razmiałzrzu​cićdo​-
sko​na​le skro​jo​ny za​chod​ni strój, wsiąść na bo​jo​we​go ru​ma​ka
iwy​ru​szyćnawoj​nę.

Cośpo​wie​dział,aleza​mętwgło​wieniepo​zwo​liłjejwy​chwy​-

cićsen​sujegosłów.Za​mru​ga​łapo​wie​ka​miispró​bo​wa​łazro​bić
krokdoprzo​du,alesięza​chwia​ła.Ha​midna​tych​miastprzy​cią​-
gnąłjądosie​bie.

‒ Wy​bacz, nie po​wi​nie​nem na​le​gać, że​byś przy​szła ze mną.

Nieje​steśwfor​mie.

Ar​den ze​sztyw​nia​ła, spo​strze​gł​szy, że szejk gwał​tow​nie na​-

brałpo​wie​trza.Bar​dzolu​bi​łaHa​mi​da,aleniemiałpra​watrak​-
to​waćjejjakpod​opiecz​nej.Pozatymoddaw​naniepra​gnę​łado​-
ty​kumęż​czy​zny.

‒Jużwy​zdro​wia​łam–wy​mam​ro​ta​łazwy​sił​kiem.
Nie​daw​no prze​szła gry​pę, co sta​no​wi​ło do​sko​na​łe wy​tłu​ma​-

cze​niena​głe​goosła​bie​niaiza​wro​tówgło​wy.

Od​stą​pi​łaodnie​go,takżebymu​siałopu​ścićrękęipo​now​nie

spoj​rza​ła w ciem​ne oczy. Tłu​ma​czy​ła so​bie, że nie może znać
eg​zo​tycz​ne​go szej​ka. Sha​kil był stu​den​tem, a nie wład​cą pań​-
stwa.

‒Dzię​ku​jęWa​szejWy​so​ko​ścizaza​pro​sze​nienatowspa​nia​łe

przy​ję​cie–od​po​wie​dzia​łauprzej​mie,choćnaj​chęt​niejumknę​ła​-
bychoć​bynako​niecświa​ta.Zmo​bi​li​zo​wa​ławszyst​kiesiły,żeby
nieupaść.

Ba​daw​cze spoj​rze​nie szej​ka wska​zy​wa​ło, że od​czy​tał jej my​-

śli,boza​py​tał:

‒ Czy na pew​no do​brze się pani czu​je? Wy​glą​da pani, jak​by

niemo​głaustaćnano​gach.

‒ Dzię​ku​ję za tro​skę, ale to tyl​ko sku​tek zmę​cze​nia po cięż​-

kim ty​go​dniu. Bar​dzo prze​pra​szam, ale naj​le​piej bę​dzie, jak
wró​cędodomu.Ty,Ha​mi​dzie,zo​stań.Damso​bieradęsama.

AleHa​midniesłu​chał.
‒ Wy​klu​czo​ne. Idris nie bę​dzie miał nic prze​ciw​ko temu, że

cięod​pro​wa​dzęiwró​cę.

Ar​den spo​strze​gła, że szejk zmarsz​czył gę​ste brwi, ale nie

dba​łaoto,czygonieura​ziprzed​wcze​snymopusz​cze​niemprzy​-
ję​cia. Mia​ła po​waż​niej​sze pro​ble​my do roz​strzy​gnię​cia: jak
uprzej​mie,alesta​now​czoza​ha​mo​waćro​man​tycz​neza​pę​dyHa​-
mi​da,żebynieze​rwaćprzy​jaź​ni?

Jaktomoż​li​we,żeszejktakbar​dzoprzy​po​mi​nałpodkaż​dym

wzglę​demmęż​czy​znę,któ​rypo​sta​wiłjejświatdogóryno​ga​mi?
I co naj​waż​niej​sze: jak to moż​li​we, że na​dal tę​sk​ni​ła za kimś,
ktozruj​no​wałjejży​cie?

Bez​sen​nanocnieprzy​nio​słaAr​denuko​je​nia.Wnie​dzie​lęmo​-

gła​byso​biepo​zwo​lićnadłuż​szyod​po​czy​nekpoca​łymty​go​dniu
pra​cywkwia​ciar​ni,alewo​la​ła​bypra​co​waćniżroz​trzą​saćwy​ni​-
kłepo​przed​nie​godniapro​ble​my.

Ży​cie na​uczy​ło ją, jak nie​bez​piecz​ną pu​łap​ką bywa po​żą​da​-

nie,azwłasz​czami​łośćiwia​ra,żecośdlako​gośzna​czy.

Czte​ry lata temu po​ję​ła, że była na​iw​na. Udo​wod​ni​ła to bru​-

tal​na rze​czy​wi​stość. Ale do​świad​cze​nie nie stłu​mi​ło tę​sk​not,
któ​reobu​dzi​łojed​nospoj​rze​niewoczywład​cyZa​hra​tu.

Na​wette​raz,opierw​szychpro​mie​niachbrza​sku,byłanie​mal

pew​na,żetoSha​kil,żenieroz​po​znałjejtyl​kodla​te​go,żestra​cił
pa​mięć wsku​tek ja​kie​goś wy​pad​ku, ale wcze​śniej szu​kał jej po
ca​łym świe​cie. Roz​są​dek pod​po​wia​dał, że to czy​ste mrzon​ki.
Prze​cież Sha​kil mógł​by ją zna​leźć, gdy​by tyl​ko ze​chciał. Nie
ukry​wa​łaswejtoż​sa​mo​ści.

Lecz on uwiódł nie​do​świad​czo​ną, nie​win​ną An​giel​kę na

pierw​szychza​gra​nicz​nychwa​ka​cjachibezskru​pu​łówpo​rzu​cił.
Ityl​kojejro​man​tycz​nadu​szaszu​ka​łapo​do​bień​stwawkaż​dym
mło​dym męż​czyź​nie, po​cho​dzą​cym z tam​tych oko​lic. Czyż nie
od​na​la​zła go w ry​sach Ha​mi​da tam​te​go dnia w Bri​tish Mu​-
seum? Ujął ją mi​łym uśmie​chem i po​waż​nym po​dej​ściem do
dziełsztu​ki,gdyopo​wia​dałofla​ko​ni​kachnaper​fu​myibi​żu​te​rii
na cza​so​wej wy​sta​wie za​byt​ków Za​hra​tu. Sta​no​wił jak​by spo​-
koj​niej​szą,bar​dziejpo​wścią​gli​wąwer​sjęSha​ki​la.Nicdziw​ne​go,
że jego ku​zyn zro​bił po​dob​ne wra​że​nie. Być może sztyw​ne,
ciem​ne wło​sy i sze​ro​kie ra​mio​na sta​no​wi​ły wspól​ną ce​chę
miesz​kań​cówtegokra​ju?

Obec​niemia​ładośćmęż​czyznzZa​hra​tu,łącz​niezHa​mi​dem,

któ​ry z go​spo​da​rza domu i przy​ja​cie​la nie​ocze​ki​wa​nie za​czął
kan​dy​do​wać na sym​pa​tię. Jak to się sta​ło? Dla​cze​go wcze​śniej
niedo​strze​głaoznakoso​bi​ste​goza​in​te​re​so​wa​nia?

Za​ci​snąw​szyzęby,na​rzu​ci​łasta​ryswe​teriostroż​nie,żebyni​-

ko​go nie obu​dzić, otwo​rzy​ła szaf​kę ze środ​ka​mi czy​sto​ści. Po​-
nie​waż za​wsze naj​le​piej my​śla​ła przy pra​cy, wzię​ła szczot​kę
i pa​stę do wy​ro​bów mo​sięż​nych, żeby wy​czy​ścić ko​łat​kę przy
drzwiachiskrzyn​kęnali​sty.

Le​d​wieza​czę​ła,usły​sza​ła,żektośscho​dzizklat​kischo​do​wej

nachod​nikpo​nadjejsu​te​re​ną.Roz​po​zna​łakro​kimęż​czy​zny.Ci​-
chut​kootwo​rzy​łapusz​kęina​ło​ży​łatro​chępa​stynako​łat​kę.Po​-
sta​no​wi​łaprze​cze​kać,ażHa​midso​biepój​dzie.

‒Ar​den!–za​wo​łałzgóryak​sa​mit​nygłos.
Ar​den za​mru​ga​ła po​wie​ka​mi i wbi​ła wzrok w czar​ną po​-

wierzch​nię drzwi. Chy​ba po​no​si​ła ją wy​obraź​nia, po​nie​waż
przezcaływie​czórwspo​mi​na​łaSha​ki​la.

Lecz te​raz od​głos kro​ków za​brzmiał na scho​dach pro​wa​dzą​-

cychnama​leń​kiepo​dwór​koprzedjejmiesz​ka​niemwsu​te​re​nie.
Za​mar​ła w bez​ru​chu. Nie, nie ule​gła złu​dze​niu. Od​wró​ci​ła się

ipusz​kapa​styzbrzę​kiemspa​dłanapły​tychod​ni​ko​we.

ROZDZIAŁDRUGI

Idrispo​pa​trzyłwwiel​kieoczy,błę​kit​nejakakwa​ma​ry​nyzkró​-

lew​skie​goskarb​ca,głę​bo​kiejakmo​rzeprzywy​brze​żachZa​hra​-
tu.Ileżrazyonichma​rzył?Iotychzło​tychwło​sach,spły​wa​ją​-
cychje​dwa​bi​sty​mifa​la​minamlecz​nera​mio​na.

Przez chwi​lę nie mógł wy​do​być gło​su ze ści​śnię​te​go gar​dła.

Choć był przy​go​to​wa​ny na to spo​tka​nie, gdy zo​ba​czył Ar​den,
zwąt​pił,czypo​tra​fiza​pa​no​waćnadsobą.

Żebyjązo​ba​czyć,od​wo​łałśnia​da​niezGhi​zlaniam​ba​sa​do​ra​-

miobukra​jów.

Jak mógł pra​gnąć ko​bie​ty na​le​żą​cej do in​ne​go? Do jego wła​-

sne​goku​zy​na!Gdziejegozdro​wyroz​są​dek,sko​roprzy​szedłtu,
za​miast to​wa​rzy​szyć przy​szłej żo​nie? Od lat nie zro​bił nic pod
wpły​wem im​pul​su czy ka​pry​su. Lecz te​raz nie od​parł po​ku​sy
spraw​dze​nia, czy Ar​den miesz​ka z Ha​mi​dem, jak za​su​ge​ro​wał
po​przed​nie​gowie​czo​ra.Zże​ra​łagoza​zdrość.

‒ Co Wa​sza Wy​so​kość tu robi? – spy​ta​ła schryp​nię​tym gło​-

sem, jak wte​dy, gdy wy​krzy​ki​wa​ła jego imię w mi​ło​snej eks​ta​-
zie.

Pa​mię​tał, że w ta​kich chwi​lach prze​sta​wał być bez​tro​skim,

sa​mo​lub​nym mło​dzień​cem. Jak to moż​li​we, że jed​no zda​nie
przy​wo​ła​ło tak wy​ra​zi​ste, tak nie​od​par​cie ku​szą​ce wspo​mnie​-
nia?Prze​cieżniełą​czy​łoichnicpróczprze​lot​ne​go,wa​ka​cyj​ne​-
goro​man​su,ja​kieprze​żyłnie​zli​czo​nąilośćrazy.Dla​cze​goza​pa​-
mię​tałaku​ratten?

Od​po​wiedź przy​szła sama: po​nie​waż był inny niż wszyst​kie.

Po raz pierw​szy w ży​ciu pla​no​wał go prze​dłu​żyć. Nie był jesz​-
czego​to​wy,byza​koń​czyćzna​jo​mość.

‒ Ha​mid wy​szedł – po​in​for​mo​wa​ła, ner​wo​wo za​ci​ska​jąc pal​-

ce.

Idri​saucie​szy​łajejre​ak​cja.Nietyl​koonsięde​ner​wo​wał.Za​-

wszepa​no​wałnadsobą.Niewie​dział,cotoroz​ter​ki.

‒Nieprzy​sze​dłemdoHa​mi​da–od​rzekł.
Ar​den zro​bi​ła wiel​kie oczy. Od​niósł wra​że​nie, że jesz​cze po​-

bla​dła. Ha​mid wspo​mi​nał o jej sła​bej kon​dy​cji. Czyż​by była
wcią​ży?Dla​cze​gowy​glą​da​łatakkru​cho?

Znówpo​czułbo​le​sneukłu​cieza​zdro​ści,choćniemiałdoniej

pra​wa. Obu​dził się w środ​ku nocy, oko​ło czwar​tej rano. Usi​ło​-
wałso​biewmó​wić,żenicnieczu​jedoAr​denWills,alewie​dział,
że to nie​praw​da. Jako czło​wiek prak​tycz​nie my​ślą​cy przy​szedł
tu,żebydojśćdoładuzeswy​miuczu​cia​miipo​ło​żyćkresnie​sto​-
sow​nympra​gnie​niom.

‒Po​win​naśusiąść.Sła​bowy​glą​dasz‒za​uwa​żył.
‒Nicminiejest.
Skrzy​żo​wa​ła ra​mio​na, dzię​ki cze​mu jego uwa​gę przy​ku​ły

pier​si pod wor​ko​wa​tym swe​trem. Pa​mię​tał ich do​sko​na​ły
kształt.Niemógłode​rwaćodnichwzro​ku,pókinieza​ma​cha​ła
murękąprzedocza​miinieza​wo​ła​ła:

‒Ejże!Wa​szaWy​so​kość!Tuje​stem!
Za​wsty​dzi​ła go, chy​ba po raz pierw​szy w ży​ciu. Po​czuł, że

pło​nąmupo​licz​ki.Gdypod​niósłwzrok,spo​strzegł,żeAr​denteż
po​czer​wie​nia​ła.Zgnie​wuczyzewsty​du?Amożeod​wza​jem​nia​-
łajegopra​gnie​nia?

‒Przy​sze​dłemdocie​bie–oświad​czył.
‒Domnie?
‒Tak.Mogęwejść?
‒Nie.Le​piejpo​roz​ma​wiaj​mytu​taj.
‒Chy​bana​wetwWiel​kiejBry​ta​niilu​dzieza​pra​sza​jągo​ścido

środ​ka.

‒Wolęzo​staćnadwo​rze.
Za​sko​czy​łago.Czyż​bywąt​pi​ławjegodo​brema​nie​ry?Czyż​by

na​praw​dębałasięzo​staćznimsamnasam?

‒MamkluczdodomuHa​mi​da.Je​że​liWa​szaWy​so​kośćso​bie

ży​czy, mogę go tam wpro​wa​dzić. Chy​ba nie bę​dzie miał nic
prze​ciw​kotemu.Prze​cieżje​ste​ściekrew​ny​mi.

Idris pod​niósł wzrok na lśnią​ce czar​ne drzwi. Do​pie​ro te​raz

za​uwa​żył mo​sięż​ny nu​mer z nie​wiel​ką, lecz wy​raź​ną li​ter​ką
Aobok.Od​czułogrom​nąulgę.

‒Miesz​kaszwpiw​ni​cy,nieznim?

Ar​dennie​znacz​niewy​pro​sto​wa​łaple​cy.
‒Nie.Wy​naj​mu​jęunie​gomiesz​ka​nie.
Conieozna​cza​ło,żenicichniełą​czy.Na​mięt​nośćHa​mi​dado

hi​sto​rii i sta​rych ksiąg nie wy​klu​cza​ła za​in​te​re​so​wa​nia płcią
prze​ciw​ną.Jakwszy​scymęż​czyź​nizichroduza​wszeza​uwa​żał
ład​ną bu​zię i zgrab​ną fi​gur​kę. Zresz​tą ota​czał Ar​den opie​ką
iprzed​sta​wiłmująjakowy​jąt​ko​wąoso​bę,któ​rawie​ledlanie​go
zna​czy.

‒Przy​sze​dłemdocie​bie–po​wtó​rzył.
Ar​den po​krę​ci​ła gło​wą tak ener​gicz​nie, że zło​te loki za​wi​ro​-

wa​ły wo​kół twa​rzy. Po​przed​nie​go dnia spię​ła je w cia​sny kok,
lecz te​raz lśni​ły jak daw​niej, ni​czym pia​sek pu​sty​ni w słoń​cu.
Idri​saku​si​ło,żebyza​nu​rzyćwnichdłoń.

‒Dla​cze​go?–wy​rwałgozodrę​twie​niajejgłos.
‒Możeżebypo​wspo​mi​naćdaw​necza​sy?
‒Więctojed​nakty!Totyby​łeśnaSan​to​ry​nie!
Idrisosłu​piał.
‒Amy​śla​łaś,żektośinny?Niepa​mię​taszmnie?
Choć prze​pu​ścił przez łóż​ko tłu​my ko​cha​nek, któ​re daw​no

ode​szływnie​pa​mięć,niewy​obra​żałso​bie,żeAr​denmo​gła​bygo
za​po​mnieć. Po czte​rech la​tach przy​po​mi​nał so​bie każ​dy szcze​-
gół: ci​chut​kie wes​tchnię​cia we śnie, roz​pa​lo​ną skó​rę, gdy po
raz pierw​szy się ko​cha​li. Omal nie osza​lał z ra​do​ści, że zo​stał
jejpierw​szymko​chan​kiem.Opusz​cze​niejej,żebywy​peł​nićobo​-
wią​zekwo​becpań​stwa,przy​szłomuzwiel​kimtru​dem.

‒Jaktomoż​li​we,żezo​sta​łeśszej​kiem?–wy​krztu​si​ławkoń​cu

zbez​gra​nicz​nymzdu​mie​niem.–Kie​dyciępo​zna​łam,stu​dio​wa​-
łeś.

‒Ści​ślejmó​wiąc,wła​śnieukoń​czy​łemstu​diawSta​nachZjed​-

no​czo​nych. A za​sia​dłem na tro​nie dla​te​go, że zmarł mój wuj,
po​przed​niszejkZa​hra​tu.Wcze​śniejwy​zna​czyłmnienaswo​je​go
na​stęp​cę. Wkrót​ce po jego śmier​ci jego ostat​nia wola zo​sta​ła
ra​ty​fi​ko​wa​na.

Brzmia​łotoja​snoilo​gicz​nie,aleob​ję​ciewła​dzynieprzy​szło

mu ła​two. Spadł na nie​go cię​żar ogrom​nej od​po​wie​dzial​no​ści.
Mu​siał w mgnie​niu oka doj​rzeć, by wziąć na swe bar​ki cięż​kie
brze​mię wy​dźwi​gnię​cia kró​le​stwa z upad​ku i za​co​fa​nia. Tego

ran​kaporazpierw​szyodlatwy​go​spo​da​ro​wałtro​chęcza​sudla
sie​bie. Zdu​mio​ne spoj​rze​nie se​kre​tar​ki, gdy zmie​nił plan dnia,
wie​lemó​wi​ło.

Gdypod​szedłkrokbli​żej,wy​chwy​ciłza​pachpa​stydome​ta​lu,

zmie​sza​nyzezna​jo​mymaro​ma​temkwia​tupo​ma​rań​czy.

‒Wejdź​mydośrod​ka–na​le​gał.
‒Nie!–wy​krzyk​nę​łazroz​sze​rzo​ny​mizprze​ra​że​niaocza​mi.
Idris osłu​piał. Gdy​by nie wie​dział, że to nie​moż​li​we, przy​-

siągł​by,żeza​drża​ła.Mimożespra​wo​wałwła​dzę,ni​g​dyniepró​-
bo​wałświa​do​miewy​stra​szyćko​bie​ty.

‒ Nie mam Wa​szej Wy​so​ko​ści nic do po​wie​dze​nia – do​da​ła

zlek​ce​wa​żą​cymprych​nię​ciem.

‒Prze​szka​dzacimójty​tuł?
‒Nie,aleniezno​szęza​kła​ma​nia.
Idrisza​ci​snąłzęby.Nieprzy​wykłdoopo​ruanitymbar​dziejdo

obelg.Po​nie​ważniktichniewi​dział,naj​chęt​niejpo​chwy​cił​bytę
roz​złosz​czo​ną kot​kę w ra​mio​na i wniósł do miesz​ka​nia. Lecz
gdy​byjejdo​tknął,mógł​byobu​dzićnie​po​żą​da​neemo​cje.Przy​był
tu,byza​spo​ko​ićcie​ka​wośćiza​mknąćnaza​wszewswymumy​-
ślenie​do​koń​czo​nyroz​działzprze​szło​ści.

Cze​ka​łygoza​rę​czy​nyzpięk​nąksięż​nicz​ką,apo​temko​rzyst​-

nezewzglę​dówdy​plo​ma​tycz​nychmał​żeń​stwo.Oby​dwana​ro​dy
nie​cier​pli​wiewy​cze​ki​wa​łyza​ślu​bin.Po​peł​nił​bywiel​kibłąd,gdy​-
byspró​bo​wałna​wią​zaćbliż​szykon​taktzAr​denWills.Nie​mniej
ku​si​łogo,byjejdo​tknąćiprzy​po​mnieć,coichłą​czy​ło.

‒Ni​g​dyniekła​ma​łem–wy​ce​dziłprzezza​ci​śnię​tezęby.
Ar​denunio​słabrwiznie​do​wie​rza​niemilek​ce​wa​że​niem.
‒Więcna​praw​dęmasznaimięSha​kil?–za​drwi​łabez​li​to​śnie,

pa​trzącnanie​gozbez​brzeż​nąpo​gar​dą,jakniktinnydo​tąd.

Wszy​scyuwa​ża​ligozawzórobo​wiąz​ko​wo​ściipo​czu​ciaho​no​-

ru.Niktniewąt​piłwjegopraw​do​mów​ność.

‒ Ach, o to cho​dzi. Rze​czy​wi​ście tak się przed​sta​wi​łem, po​-

nie​waż…

‒ Nie chcia​łeś, że​bym cię od​na​la​zła – wy​rzu​ci​ła z sie​bie

wgnie​wie.–Nieza​mie​rza​łeśspeł​nićobiet​ni​cypo​now​ne​gospo​-
tka​nia.Zgóryspi​sa​łeśmnienastra​ty.

‒Uwa​żaszmniezakłam​cę?

Ar​denunio​sładum​niegło​wę,jak​bypo​cho​dzi​łazkró​lew​skie​go

rodu.

‒Sko​rotookre​śle​niepa​su​je…
Idrispod​szedłbli​żej,za​nimzdą​żyłpo​my​śleć.Za​alar​mo​wałgo

do​pie​roku​szą​cyza​pachkwia​tupo​ma​rań​czy.

‒Sha​kiltomojero​dzin​neprze​zwi​sko.Za​py​tajHa​mi​da.
Ozna​cza​ło: „przy​stoj​ny”, dla​te​go znie​chę​cał bli​skich do jego

uży​wa​nia,alenawa​ka​cjachuznałjezauży​tecz​ne.

‒ W ten spo​sób przed​sta​wia​łem się wszyst​kim, nie tyl​ko to​-

bie, żeby za​cho​wać in​co​gni​to. Dzien​ni​ka​rze dep​ta​li mi po pię​-
tach.

Miałdośćlu​dziza​bie​ga​ją​cychojegouwa​gęzpo​wo​dupo​cho​-

dze​niaibo​gac​twa.Dla​te​gowo​lałnieujaw​niaćswejtoż​sa​mo​ści.
Wto​pie​nie w ano​ni​mo​wy tłum od​wie​dza​ją​cych Gre​cję tu​ry​stów
da​wa​łomupo​czu​ciewol​no​ści.Akie​dyślicz​naAr​denuśmie​cha​-
ła się do nie​go, nie zo​ba​czył w jej oczach bank​no​tów, lecz
gwiaz​dy. Wi​dzia​ła w nim męż​czy​znę, ży​we​go czło​wie​ka, a nie
jego ko​nek​sje, ukła​dy czy po​ten​cjal​ne ko​rzy​ści. Nic dziw​ne​go,
żeza​pa​mię​tałtenro​mansjakowy​jąt​ko​wy.

Wy​glą​da​łojed​naknato,żewy​ja​śnie​niejejnieprze​ko​na​ło.
‒Tyteżza​wio​dłaś–przy​po​mniał.–Nieprzy​szłaśnaostat​nią

rand​kę.

Pil​nyte​le​fonwy​rwałgozjejob​jęćwprostdoluk​su​so​we​goho​-

te​lu, w któ​rym nie spę​dził ani jed​nej nocy, od​kąd ją po​znał.
Prze​ka​za​no mu wia​do​mość, że bę​dzie mu​siał po​roz​ma​wiać na
osob​no​ści z głów​ny​mi do​rad​ca​mi szej​ka o waż​nych spra​wach
pań​stwo​wych.Do​pie​ropopo​wro​ciedoho​te​ludo​wie​działsię,że
wujdo​stałata​kuser​ca,za​gra​ża​ją​ce​gojegoży​ciuiżewy​zna​czył
gonaswo​je​gona​stęp​cę.

W tej sy​tu​acji rand​ka z Ar​den nie wcho​dzi​ła w grę, na​wet

gdy​byprzy​ję​łaza​pro​sze​niedoPa​ry​żanaprze​dłu​żo​newa​ka​cje.
Kraj go po​trze​bo​wał. Cho​ciaż roz​cza​ro​wa​ła go wia​do​mość, że
nieprzy​szła,wie​dział,żeuła​twi​łamuży​cie.Do​świad​cze​niena​-
uczy​łogo,żeko​bie​tyzwy​kledążądoza​cie​śnie​niawię​zi.

‒ Przy​sze​dłeś na spo​tka​nie przed ko​ścio​łem? – wy​szep​ta​ła

nie​malbez​gło​śniezja​kimśdziw​nymwy​ra​zemtwa​rzy.

‒ Mu​sia​łem pil​nie wra​cać do kra​ju, ale wy​sła​łem ko​goś na

miej​sce.

Ar​den za​ci​snę​ła po​wie​ki i wy​krzy​wi​ła usta, jak​by spra​wił jej

ból.

‒Do​brzesięczu​jesz?–za​py​tał.
‒Tak–wy​mam​ro​ta​ła,alegonieprze​ko​na​ła.Na​dalwy​glą​da​-

ła,jak​bymia​łaza​słab​nąć.

‒Twójpo​sła​niecniecze​kałdłu​go.Nieza​sta​łamgotam.
‒Czytozna​czy,żetyteżprzy​szłaś?
‒Spóź​ni​łamsię.
Nie śmiał spy​tać dla​cze​go. Czyż​by w ostat​niej chwi​li pod​ję​ła

de​cy​zję?Czybie​głazroz​wia​ny​miwło​sa​mipo​mię​dzybia​ły​mika​-
mie​nicz​ka​miSan​to​ry​nu,któ​retaklu​bi​łaoglą​dać?Wy​obra​ziłso​-
bielet​niąsu​kien​kę,wi​ru​ją​cąwo​kółjejko​lan.Uznał,żeniewar​-
to do​cie​kać przy​czyn spóź​nie​nia po kil​ku la​tach. Co było, nie
wró​ci.

Te​raz wy​glą​da​ła ina​czej. Ob​szer​ny zie​lo​ny swe​ter za​kry​wał

po​nęt​ne krą​gło​ści. Cie​ka​wi​ło go, czy nosi pod nim biu​sto​nosz.
Spra​ne dżin​sy mia​ły łatę na ko​la​nie. Bez ma​ki​ja​żu, ze zło​ty​mi
wło​sa​miwo​kółtwa​rzy,przy​po​mi​na​łamo​del​kępre​ra​fa​eli​tów,ta​-
jem​ni​czą i eg​zo​tycz​ną. Naj​chęt​niej za​po​mniał​by o zo​bo​wią​za​-
niachipo​rwałjąwra​mio​na.

‒Cze​gowkoń​cuchcesz?–za​gad​nę​łapodłu​gimmil​cze​niu.–

Po co przy​sze​dłeś, je​że​li nie po to, żeby zo​ba​czyć ku​zy​na? Bo
chy​ba nie po to, żeby po​wspo​mi​nać daw​ne cza​sy? – na​ci​ska​ła,
gdy nie od​po​wia​dał, na​dal wal​cząc o od​zy​ska​nie kon​tro​li nad
sobą.

‒ Cze​mu nie? Przy​wio​dła mnie cie​ka​wość. Ile to lat mi​nę​ło?

Czte​ry?–za​py​tał,jak​bydo​kład​nieniewie​dział.

Od czte​rech lat rzą​dził Za​hra​tem, od ty​go​dnia, w któ​rym ją

opu​ścił.

‒ Wie​le się od tam​te​go cza​su zmie​ni​ło w moim, a pew​nie

i w two​im ży​ciu – przy​po​mnia​ła, umy​ka​jąc wzro​kiem w bok.
Rysyjejna​glestę​ża​ły.

Jejspło​szo​nespoj​rze​nieza​alar​mo​wa​łoIdri​sa,choćniepo​tra​-

fił po​wie​dzieć dla​cze​go. Od​niósł wra​że​nie, że coś przed nim
ukry​wa.Aleco?Cośwsty​dli​we​go?Możeko​chan​ka?

Wna​pię​ciuzro​biłpółkro​kudoprzo​du,alepo​wstrzy​ma​łago,

opie​ra​jąc rękę o jego pierś. Od​czuł to lek​kie do​tknię​cie przez
cien​kąweł​nęgar​ni​tu​rutaksil​nie,jak​byjejdłońpa​rzy​ła.Wziął
głę​bo​ki od​dech dla opa​no​wa​nia nad​mia​ru emo​cji, któ​re wzbu​-
dzi​ła.Nie​malto​nąłwtychwiel​kichoczach.

‒Odejdź.Niechcęciętu​taj.
Idrisna​kryłjejdłońswo​ją.Jejsłod​kiza​pachzle​d​wiewy​czu​-

wal​ną nutą piż​ma draż​nił mu zmy​sły. Żad​na ko​bie​ta nie pach​-
nia​łatakjakAr​denWills.Jakmógłotymza​po​mnieć?

‒Po​wiedztowbar​dziejprze​ko​nu​ją​cyspo​sób.
‒Mó​więse​rio.
Lecz ła​god​ny, jak​by zdzi​wio​ny ton gło​su prze​czył sło​wom.

Przy​po​mniał mu pierw​szą wspól​ną noc. Zo​ba​czył w jej oczach
lęk,leczpo​temza​szłymgłąpo​żą​da​nia.Pa​trzy​łananie​gowmi​-
ło​snej eks​ta​zie z ta​kim za​chwy​tem, jak​by otwo​rzył przed nią
nie​bo.

Po​gła​dził kciu​kiem grzbiet drob​nej, lecz sil​nej dło​ni. Cu​dow​-

niegopie​ści​ła,gdyna​bra​łaprzynimśmia​ło​ściido​świad​cze​nia.
Dlaniejzła​małwła​sneza​sa​dy,za​pra​sza​jącjądoFran​cji,po​nie​-
ważwspól​nyty​dzieńmuniewy​star​czył.

Skie​ro​wał my​śli ku te​raź​niej​szo​ści, ku cze​ka​ją​cym go za​rę​-

czy​nom z Ghi​zlan i ro​ko​wa​niom po​ko​jo​wym z są​sia​da​mi. Nie
po​wi​nientuprzy​cho​dzić.Cią​ży​łynanimobo​wiąz​ki.Mu​siałpo​-
dej​mo​waćostroż​ne,roz​waż​nede​cy​zje.Niemógłso​biepo​zwo​lić
naule​ga​nieim​pul​som.Przy​siągłso​bie,żezase​kun​dęodej​dzie,
ale naj​pierw mu​siał spraw​dzić, czy Ar​den od​wza​jem​nia jego
pra​gnie​nia.Dumaniepo​zwa​la​łamuprzy​jąćdowia​do​mo​ści,że
tyl​koonpło​niezpo​żą​da​nia.

‒Odejdź,za​nimza​cznęwzy​waćpo​mo​cy–ostrze​gła.
Opar​ła gło​wę o drzwi, jak​by chcia​ła zwięk​szyć dy​stans, ale

ręka ją zdra​dzi​ła. Bez​wied​nie wsu​nę​ła mu ją pod ma​ry​nar​kę
ichwy​ci​łazako​szu​lę.Le​d​wiegodo​tknę​ła,ob​la​łagofalago​rą​-
ca. Utrzy​ma​nie rąk przy so​bie przy​szło mu z naj​więk​szym tru​-
dem.Po​wiewod​de​chunatwa​rzypo​bu​dziłwy​obraź​nię.Ma​rzył,
żebygopo​czućnain​nychczę​ściachcia​ła.Roz​pacz​li​wiewal​czył
z nie​okieł​zna​ną żą​dzą. Na lon​dyń​skiej uli​cy! Roz​sa​dza​ła go
złośćnanią,żetaksil​nienanie​godzia​ła,inawła​snąsła​bość,
któ​rejnieumiałzwal​czyć.

‒Za​uważ,żetoniejaciętrzy​mam,tyl​kotymnie–zwró​ciłjej

uwa​gę.

Ar​den za​mru​ga​ła po​wie​ka​mi. Z tru​dem ode​rwa​ła wzrok od

jego ust. Spło​nę​ła ru​mień​cem, gdy uświa​do​mi​ła so​bie, że fak​-
tycz​nietrzy​magozako​szu​lę,jak​byniechcia​ławy​pu​ścić,jak​by
pola​tachna​dalgopra​gnę​ła.

Niepo​tra​fi​ładojśćdoładuzesobą.Je​że​limó​wiłpraw​dę,nie

po​rzu​ciłjej.Ci​snę​łojejsięnaustawy​zna​nie,któ​re​goniemo​gła
wy​po​wie​dzieć przez lata. Ale roz​są​dek na​ka​zy​wał ostroż​ność.
Po​trze​bo​wa​łacza​suisa​mot​no​ścinaprze​my​śle​niejegosłów,na
zro​zu​mie​nie, co ozna​cza​ło twier​dze​nie, że jej nie po​rzu​cił.
A w jego obec​no​ści tra​ci​ła zdol​ność lo​gicz​ne​go my​śle​nia. Cof​-
nę​ła rękę i przy​ci​snę​ła ją do drzwi za sobą. Mu​sia​ła pa​mię​tać,
naczymstoiijakwie​lery​zy​ku​je.Niemo​głazbytwie​lewy​ja​wić.

‒ Odejdź, pro​szę – wy​krztu​si​ła z cięż​kim ser​cem przez ści​-

śnię​tegar​dło.–Toniewpo​rząd​ku.

Do​strze​gła w jego oczach jak​by błysk gnie​wu, ale na​dal stał

nie​ru​cho​mo, nie od​ry​wa​jąc od niej wzro​ku. Ku​si​ło ją, żeby wy​-
rzu​cić z sie​bie wszyst​ko, co jej le​ża​ło na ser​cu, jak​by chwi​la
szcze​ro​ści mo​gła zdjąć z jej bar​ków cię​żar, któ​ry sa​mot​nie
dźwi​ga​łaprzezlata.Za​wszepo​le​ga​ławy​łącz​nienaso​bie.Ży​cie
jątegona​uczy​ło.

‒Mi​nę​łowie​lecza​su.Każ​deznasuło​ży​łoso​bieży​cie,Sha​ki​-

lu.Prze​pra​szam,Idri​sie–spro​sto​wa​łapo​spiesz​nie.

‒ Z kim? Z Ha​mi​dem? – za​py​tał ni​skim, przy​po​mi​na​ją​cym

groź​ny po​mruk gło​sem. – Bo​isz się, że twój ko​cha​nek zo​ba​czy
nasra​zem?

‒ Nie opo​wia​daj głu​pot! – za​pro​te​sto​wa​ła spon​ta​nicz​nie, na​-

dalzmar​twio​naspo​strze​że​niem,żeHa​midpra​gniecze​goświę​-
cejniżprzy​jaźń.

Idrisspo​chmur​niał.
‒Uwa​żaszmniezagłup​ca?
Ar​denza​mar​łazprze​ra​że​nia,gdypo​chy​liłgło​węiob​jąłjąza

szy​ję, za​ska​ku​ją​co de​li​kat​nie, zwa​żyw​szy, że nie​wąt​pli​wie go
roz​gnie​wa​ła. Po​tem wplótł pal​ce w jej wło​sy i ma​so​wał skó​rę
gło​wy.

‒Prze​pra​szam–wy​szep​ta​ła.–Niechcia​łamcięura​zić.

‒Nie​ste​ty,mia​łaśra​cję.Za​cho​wu​jęsięnie​sto​sow​nie.Togłu​-

pie… ale nie​unik​nio​ne – do​dał, mu​ska​jąc jej usta de​li​kat​nym,
za​pra​sza​ją​cympo​ca​łun​kiem,jak​byszu​kałod​po​wie​dzinanie​wy​-
po​wie​dzia​nepy​ta​nie.

Ar​dendo​zna​łapo​czu​ciaspeł​nie​nia.Pa​mię​ta​łasmakjegoust.

Od​chy​li​ła gło​wę, by uła​twić mu do​stęp, i po​ło​ży​ła mu ręce na
pier​si. Moc​ne bi​cie jego ser​ca przy​nio​sło jej uko​je​nie. Ob​jął ją
w ta​lii i przy​cią​gnął do sie​bie, tak że po​czu​ła się upra​gnio​na,
atrak​cyj​na, ko​bie​ca. Gdy wsu​nę​ła mu ję​zyk mię​dzy war​gi, wy​-
dałpo​mrukza​do​wo​le​nia.Zprzy​jem​no​ściąwspar​łapierśojego
torsipa​trzy​ławpło​ną​cena​mięt​no​ściąoczy.

Wtemośle​piłjąna​głybłyskgdzieśzwy​so​ka,zpo​zio​muuli​cy.

Oprzy​tom​nia​łana​tych​miast.Uświa​do​mi​łaso​bie,żewy​star​czy​ło
pięćmi​nutwjegoto​wa​rzy​stwie,żebyskru​szyćba​rie​ręochron​-
ną, któ​rą bu​do​wa​ła przez całe lata. Choć ból roz​sa​dzał jej ser​-
ce,zca​łychsiłspró​bo​wa​łagoode​pchnąć.

‒Nie!Takniemoż​na…Tonie​sto​sow​ne–wy​dy​sza​ła.
Nie mu​sia​ła go prze​ko​ny​wać. Ze​sztyw​niał, jak​by za​marł

zprze​ra​że​nia,apo​temprze​su​nąłdrżą​cąrękąpotwa​rzy,jak​by
sam nie ro​zu​miał, co w nie​go wstą​pi​ło. Wy​star​czył je​den krok
nadłu​gichno​gach,byod​szedłnie​maldoscho​dów,zo​sta​wia​jąc
jązbo​le​snympo​czu​ciemosa​mot​nie​nia.

Z moc​no bi​ją​cym ser​cem ob​ser​wo​wa​ła męż​czy​znę, któ​re​go

nie​gdyśuwiel​bia​ła.Te​razpa​trzyłnaniązprze​ra​że​niemjakna
de​mo​na.Zroz​pa​czo​na,wspar​ładło​nieodrzwizaple​ca​miwpo​-
szu​ki​wa​niuopar​cia.

Mimo zdra​dy, gnie​wu i cier​pie​nia, któ​re zna​czy​ły mi​nio​ne

czte​rylata,przezcałyczasży​wi​łaci​chąna​dzie​ję,żeje​ślikie​dyś
go spo​tka, przy​zna, że po​peł​nił strasz​li​wy błąd, po​rzu​ca​jąc ją.
Li​czy​ła na wy​zna​nie, że za nią tę​sk​nił, że o niej ma​rzył. Nie
przy​szłojejdogło​wy,żewzbu​dziwnimstrach.

Z ję​kiem od​wró​ci​ła się na pię​cie i drżą​cą ręką otwo​rzy​ła

drzwi.Za​mknąw​szyjezasobą,sia​dłanapod​ło​dze,oto​czy​łako​-
la​narę​ka​miigorz​koza​pła​ka​ła.

ROZDZIAŁTRZECI

‒Czymoż​naprze​szko​dzić,Wa​szaWy​so​kość?
Idrisuniósłgło​węznadpa​pie​rówle​żą​cychnabiur​kuam​ba​sa​-

do​ra.Jegodo​rad​ca,Ashar,stałwdrzwiachzka​mien​nątwa​rzą.
Do​świad​cze​niepierw​szychlatpa​no​wa​niana​uczy​łoIdri​sa,żeto
za​po​wiedźkło​po​tów.Obyniezwło​kiwro​ko​wa​niachpo​ko​jo​wych
i han​dlo​wych. Oj​ciec Ghi​zlan pra​gnął wię​zi mię​dzy oby​dwo​ma
kra​ja​mi, ale nie szedł na żad​ne ustęp​stwa przed ogło​sze​niem
za​rę​czyn.Idriszwró​ciłwzroknaam​ba​sa​do​ra,któ​ryjakody​plo​-
ma​tazkrwiiko​ścijużzdą​żyłwstać.

‒Po​zwo​liWa​szaWy​so​kość,żezo​sta​więgosa​me​gozpro​jek​-

temame​ry​kań​skichin​we​sty​cji–za​pro​po​no​wałuprzej​mie.

‒Dzię​ku​ję.Takbę​dzienaj​le​piej.
Po jego wyj​ściu Ashar wkro​czył do środ​ka, za​mknął za sobą

drzwi i w mil​cze​niu po​sta​wił lap​top na sto​li​ku. Wiel​ki, czar​ny
ty​tuł na ekra​nie gło​sił: „Spusz​czo​ny ze smy​czy w Lon​dy​nie
szejk pró​bu​je lo​kal​nych sma​ko​ły​ków”. Po​ni​żej wid​nia​ło zdję​cie
Idri​sa z Ar​den w ob​ję​ciach. Zło​te wło​sy ostro kon​tra​sto​wa​ły
zczar​nąpo​wierzch​niądrzwi.

Idris za​marł ze zgro​zy. Czyż nie wie​dział, że po​peł​nia błąd,

idąc do niej? Dla​cze​go nie po​słu​chał, kie​dy ka​za​ła mu odejść?
Po​stą​pił jak ostat​ni du​reń! Po​wi​nien pa​mię​tać, że choć​by czło​-
wiekpo​świę​całdwa​dzie​ściaczte​rygo​dzi​nynadobęsłuż​biedla
kra​ju, dzien​ni​ka​rze za​wsze czy​ha​ją za ro​giem, żeby wy​ko​rzy​-
staćjed​nąchwi​lęsła​bo​ściizro​bićzigływi​dły.

Naj​gor​sze że na​wet w ob​li​czu groź​by pu​blicz​ne​go skan​da​lu

wciążpa​mię​tałsmakjejust.

‒Toniewszyst​ko–za​strzegłAshar.
‒Niechzgad​nę–wes​tchnąłIdris.–Cho​dzioksięż​nicz​kęGhi​-

zlan.

Z du​szą na ra​mie​niu prze​czy​tał ty​tuł na ko​lej​nej stro​nie:

„Dwu​li​co​wy szejk ma w tym sa​mym mie​ście na​rze​czo​ną i ko​-

chan​kę”.

Idrisza​kląłnawi​dokdwóchko​lej​nychzdjęć.Jed​noprzed​sta​-

wia​łogozGhi​zlannaprzy​ję​ciuwam​ba​sa​dzie.Nadru​gimfo​to​-
graf przy​ła​pał go, jak przy​tu​la Ar​den. Z za​mknię​ty​mi ocza​mi
iroz​chy​lo​ny​miwar​ga​miwy​glą​da​ła,jak​bycze​ka​łanapo​ca​łu​nek,
aniepró​bo​wa​łagood​pra​wić.

Na​wet te​raz samo wspo​mnie​nie An​giel​ki, o któ​rej po​wi​nien

daw​noza​po​mnieć,obu​dzi​łownimpo​żą​da​nie.Na​mięt​naiszcze​-
ra, pra​gnę​ła nie jego bo​gactw czy wpły​wów, ale jego sa​me​go.
Prze​ży​lima​gicz​nechwi​le.Ma​rzyłodal​szymcią​gu,choćlo​gi​ka
pod​po​wia​da​ła, że kie​dyś na​mięt​ność wy​ga​śnie. Męż​czyź​ni
zjegoro​dzi​nyniebylista​liwuczu​ciach.

Od​su​nąłlap​top,wstałiod​szedłodbiur​ka,wpeł​niświa​do​my,

jakbar​dzoza​szko​dziłkra​jo​wiiGhi​zlan.Po​sta​wiłjąwod​ra​ża​ją​-
cejsy​tu​acji.

‒Za​wo​łajksięż​nicz​kędote​le​fo​nu–roz​ka​zał.–Nie!Le​piejjej

do​rad​cęipo​prośospo​tka​nie.Na​tych​miastpo​ja​dędojejho​te​lu.

LeczAsharniewy​ko​nałżad​ne​goru​chu.
‒Toniewszyst​ko.
‒ Jesz​cze coś? Nie​moż​li​we! Nic wię​cej mię​dzy nami nie za​-

szło!–za​pro​te​sto​wał,wska​zu​jącswo​jezdję​ciezAr​den.

Jak​że czę​sto uwa​żał się za mą​drzej​sze​go od roz​pust​ne​go

wuja, któ​ry mar​no​wał czas i ener​gię na ko​chan​ki, za​nie​dbu​jąc
spra​wy pań​stwo​we. Albo od ojca, któ​re​go ro​man​se roz​bi​ły ro​-
dzi​nęipo​zba​wi​łygoludz​kie​gosza​cun​ku.

Idrispo​sta​wiłso​biezapunktho​no​rudba​nieona​ród.Żebyza​-

pew​nić mu sta​bi​li​za​cję, za​pla​no​wał dy​na​stycz​ne mał​żeń​stwo,
przy​no​szą​ceko​rzyśćobukró​le​stwom.Za​wszesta​wiałobo​wiąz​-
kinapierw​szymmiej​scu.Ni​g​dynieule​gałka​pry​som.Brałprzy​-
kładzdziad​ka,je​dy​ne​goho​no​ro​we​goczłon​karo​dzi​ny,któ​ryod
sze​ściupo​ko​leństa​no​wiłje​dy​nywy​ją​tekodre​gu​ły,żemęż​czyź​-
nizjegoroduniepo​tra​fiąko​chać.Nieocze​ki​wałcudu.Niewie​-
rzył,żepo​ko​chako​gośnacałeży​ciejakdzia​dek.Aleprzy​siągł
so​bie,żedo​cho​wawier​no​ściprzy​szłejżo​nie.Ład​nieza​czął!

‒ Po​wi​nien Wa​sza Wy​so​kość coś zo​ba​czyć przed roz​mo​wą

zksięż​nicz​ką–wy​rwałgozpo​nu​rejza​du​mygłosAsha​ra.

‒Po​każ!

Asharwy​świe​tliłna​stęp​nąstro​nę.Po​dałmukom​pu​ter,od​wra​-

ca​jącwzrok,jak​bychciałusza​no​waćjegopry​wat​ność.Zu​peł​nie
nie​po​trzeb​nie.Zro​biłtowy​łącz​niedlapo​zo​rów.Znałtylesamo
kró​lew​skich se​kre​tów co on. Kie​dy Idris spoj​rzał na ekran,
omałonieze​mdlał.

„Se​kret​ne dziec​ko z kró​lew​skie​go rodu. Któ​re​go z ku​zy​nów

uwio​dłaAr​den?”

Pod spodem za​miesz​czo​no trzy fo​to​gra​fie: Ha​mi​da wcho​dzą​-

ce​go z tecz​ką na uni​wer​sy​tet, Idri​sa w tra​dy​cyj​nych sza​tach
pod​czasja​kiejśce​re​mo​niiiAr​dentu​lą​cąmałedziec​ko.Śnia​dy,
czar​no​wło​syma​luchrzu​całchlebkacz​kom.Niemiałja​snejcery
jakAr​den.Dozłu​dze​niaprzy​po​mi​nałIdri​sawjegowie​ku.Albo
jegoku​zy​na.

Idris usi​ło​wał prze​czy​tać ar​ty​kuł pod spodem, ale sze​re​gi li​-

terska​ka​łymuprzedocza​mi.Wi​działtyl​koAr​den,uśmie​cha​ją​-
cąsiępro​mien​nie,we​długwszel​kie​gopraw​do​po​do​bień​stwado
po​tom​ka pa​nu​ją​cej w Za​hra​cie dy​na​stii. Omal nie opadł bez​-
wład​niezpo​wro​temnakrze​sło.

Ilelatmo​głomiećdziec​ko?Dwa?Trzy?Niepo​tra​fiłokre​ślić.

Czymoż​li​we,żebyłjegooj​cem?

Prze​żył szok. Po​wi​nien roz​wa​żyć moż​li​wość ab​dy​ka​cji, przy​-

go​to​waćsto​sow​nąprze​mo​węipo​roz​ma​wiaćznie​do​szłąna​rze​-
czo​ną,aleniebyłwsta​nie.Niepo​tra​fiłode​rwaćwzro​kuodfo​-
to​gra​fii.

Oczy​wi​ście pla​no​wał spło​dze​nie na​stęp​cy, ale je​dy​nie z po​li​-

tycz​nej ko​niecz​no​ści, nie z we​wnętrz​nej po​trze​by. Z oj​cem nie
łą​czy​ła go bli​ska więź. Nie dał mu do​bre​go przy​kła​du. Nie za​-
znałpraw​dzi​we​goży​ciaro​dzin​ne​go,to​teżza​kła​dał,żeprzy​szła
żona przej​mie ro​dzi​ciel​skie obo​wiąz​ki. Lecz wi​dok ma​leń​stwa
obu​dziłwnimin​stynk​tyopie​kuń​cze.Za​par​łomudechnamyśl,
żetojegocó​recz​kalubsy​nek.

‒Chło​piecczydziew​czyn​ka?–za​py​tał.
‒Chło​piec.Na​zwa​łagoDa​wud.
Ser​ceIdri​saprzy​spie​szy​łodoga​lo​pu.Dałamuorien​tal​ne,nie

an​giel​skieimię.Dla​cze​goutrzy​my​wa​łajegoist​nie​niewta​jem​ni​-
cy?

Miesz​ka​ła pod da​chem Ha​mi​da. Okre​ślił ją jako waż​ną dla

nie​gooso​bę.Alenieprzy​znałsiędodziec​ka.Dla​cze​go?Na​wet
je​śliodzie​dzi​czyłpoprzod​kachnie​sta​łośćwuczu​ciach,po​waż​-
niepod​cho​dziłdoobo​wiąz​ków.Gdy​bytoonbyłoj​cem,nieska​-
zał​by jej na los sa​mot​nej mat​ki, zwłasz​cza że spra​wiał wra​że​-
nie,jak​bymunaniejza​le​ża​ło.

Idris na próż​no usi​ło​wał od​gad​nąć praw​dę z uśmiech​nię​tej,

dzie​cię​cejbuzi.Rękamudrża​ła,gdysię​gnąłpote​le​fon,byza​-
dzwo​nićdoHa​mi​da.

Do​pie​rousły​szaw​szygłoszau​to​ma​tycz​nejse​kre​tar​ki,przy​po​-

mniałso​bie,żejegoku​zynwła​śnielecinakon​fe​ren​cjęna​uko​wą
doKa​na​dy.Pew​nieaku​ratczy​tałje​denzeswo​ichulu​bio​nychar​-
ty​ku​łów.Zwró​ciłwzroknaAsha​ra.

‒Cośjesz​cze?
‒Niewy​star​czy?
‒Ażnad​to!–przy​znałzpo​nu​rąminą.–Po​łączmniezksięż​-

nicz​ką.Iwy​ślijochro​nia​rzydodomumo​je​goku​zy​na.

‒Żebypo​wstrzy​maćdzien​ni​ka​rzy?Pew​niejużtamdo​tar​li.
‒Nie.Żebyob​ser​wo​wa​liiskła​da​limira​por​ty.Chcęznaćsy​-

tu​ację.

Uznał za swój obo​wią​zek chro​nie​nie dziec​ka, wła​sne​go czy

Ha​mi​da, przed na​tręt​ny​mi dzien​ni​ka​rza​mi, do​pó​ki nie po​zna
praw​dy.

‒ Sprawdź też go​dzi​nę przy​lo​tu sa​mo​lo​tu mo​je​go ku​zy​na do

Ka​na​dy–roz​ka​zał.–Mu​szęznimpo​roz​ma​wiać,jaktyl​kowy​lą​-
du​je.

Ar​den zi​gno​ro​wa​ła na​tar​czy​we pu​ka​nie do drzwi. Po​gło​śni​ła

te​le​wi​zor,żebyDa​wudmógłsły​szećswójulu​bio​nypro​gramdla
dzie​ci.

Kie​dyna​jazdre​por​te​rówobu​dziłgozpo​po​łu​dnio​wejdrzem​ki,

pła​kał,wy​stra​szo​nyha​ła​seminie​ustan​nymdzwo​nie​niemte​le​fo​-
nu.

Obu​rza​łoją,żewciążjąna​cho​dzi​li,choćpo​stą​pi​łaroz​waż​nie.

Od​mó​wi​ła ko​men​ta​rzy, ale po​zwo​li​ła zro​bić so​bie zdję​cia. Lecz
to im nie wy​star​czy​ło. Za​ży​czy​li so​bie zo​ba​czyć Da​wu​da. Zna​li
jegoimię.Pró​bo​wa​lina​wetwtar​gnąćdomiesz​ka​nia.Do​pro​wa​-
dzi​li ją do pa​sji. Nie za​mie​rza​ła rzu​cać syn​ka sę​pom na po​żar​-

cie.Spo​co​ny​midłoń​miza​trza​snę​łaimdrzwiprzedno​sem.Mały
pa​trzyłzprze​ra​że​niemnasztur​mu​ją​cytłum.

Ar​denniewi​dzia​ławyj​ściazopre​sji.Po​trze​bo​wa​łado​brejkry​-

jów​ki,aleHa​midwy​je​chał,aprzy​ja​cie​leniemie​limoż​li​wo​ścijej
ukryć.Zresz​tąmu​sia​łacho​dzićdopra​cycorano.Czyza​ata​ku​ją
jąwskle​pie,aDa​wu​dawżłob​ku?Pew​nietak.

Wie​dzia​ła,żeniepo​win​naiśćnaprzy​ję​ciedoam​ba​sa​dy.Nie

li​czy​ła na spo​tka​nie z Sha​ki​lem… czy​li Idri​sem, ale cie​ka​wił ją
jego kraj. Nie​po​trzeb​nie ule​gła sła​bo​ści. Te​raz po​no​si​ła kon​se​-
kwen​cje. Na próż​no tłu​ma​czy​ła so​bie, że to nie jej wina. Nie
ona za​ini​cjo​wa​ła po​ca​łu​nek. Pro​si​ła Idri​sa, żeby dał jej spo​kój.
Leczprze​ży​łama​gicz​nechwi​lewjegora​mio​nach…Te​razża​ło​-
wa​ła,żeniewy​ka​za​ławię​cejsta​now​czo​ści.

Po​now​ne gło​śne pu​ka​nie do drzwi uświa​do​mi​ło Ar​den, że

wcze​śniejza​pa​dłaci​sza,jak​bydzien​ni​ka​rzeod​stą​pi​li.Po​dej​rze​-
wa​ła, że to tyl​ko pod​stęp, żeby wy​wa​bić ją na ze​wnątrz, naj​le​-
piejzDa​wu​dem.

Uśmiech​nę​ła się do syn​ka, któ​ry nu​cił ulu​bio​ną pio​sen​kę.

Przy​kuc​nę​ła,ob​ję​łagoiza​śpie​wa​łara​zemznim.Alein​truznie
ustę​po​wał.Znówza​ło​mo​tałdodrzwi.

Po​ca​ło​wa​łaDa​wu​dawgłów​kę,wsta​łaiprze​szładoma​leń​kie​-

goprzed​po​ko​ju,za​my​ka​jączasobądrzwi.Spo​strze​głaotwar​tą
skrzyn​kę na li​sty. Za​sta​na​wia​ła się, czym ją za​kle​ić, gdy usły​-
sza​łagłos,októ​rymskry​ciema​rzy​łaprzezczte​rylata:

‒Otwórz,Ar​den.Przy​sze​dłemcipo​móc.
Ar​denza​sty​gławbez​ru​chu,roz​dar​tamię​dzyna​dzie​jąnara​tu​-

nek a nie​pew​no​ścią, czy chce, by oj​ciec uczest​ni​czył w ży​ciu
Da​wu​da.Jak​bymia​łaja​ki​kol​wiekwy​bór!

W tle sły​sza​ła szmer roz​mów, praw​do​po​dob​nie dzien​ni​ka​rzy.

Leczonnieprze​mó​wiłpo​now​nie.Przy​pusz​czal​nieprzy​wykłdo
bez​względ​ne​go po​słu​szeń​stwa. Mimo wszyst​ko zda​wa​ła so​bie
spra​wę, ile od​wa​gi wy​ka​zał, sta​jąc przed jej pro​giem, gdy re​-
por​te​rzy dep​ta​li mu po pię​tach. Naj​waż​niej​sze, że przy​był na
po​moc.

Ostroż​nieuchy​li​ładrzwi,żebygowpu​ścić.
Szejk Idris wkro​czył do środ​ka z po​waż​ną miną. By​naj​mniej

nie przy​po​mi​nał ro​ze​śmia​ne​go, na​mięt​ne​go ko​chan​ka, któ​re​go

po​zna​ła na San​to​ry​nie. W ciem​nym gar​ni​tu​rze wy​glą​dał ra​czej
jakszefmię​dzy​na​ro​do​wejkor​po​ra​cjiniżjakwład​cawschod​nie​-
gokra​ju.

‒Do​brzesięczu​je​cie?–za​py​tałza​miastpo​wi​ta​nia.
Ar​denski​nę​łagło​wą.Kuwła​sne​muza​sko​cze​niuuśmiech​nę​ła

sięna​wet.Dotejchwi​liwrza​łagnie​wem,leczwy​star​czy​łaodro​-
bi​na tro​ski, by zmięk​czyć jej ser​ce. Nie zda​wa​ła so​bie spra​wy,
żedo​tych​cza​so​wazłośćma​sko​wa​łastrach.

Wy​cią​gnął do niej rękę, ale za​raz ją opu​ścił. Prze​lot​ny

uśmiechszyb​kozgasłnajegoustach.

‒ Nie​po​trzeb​nie przy​sze​dłeś – zwró​ci​ła mu uwa​gę. – Two​je

po​ja​wie​niesiętyl​koza​ostrzysy​tu​ację.Niepo​my​śla​łeśotym?

Idris uniósł brwi ze zdzi​wie​nia. Naj​wy​raź​niej nikt do​tąd nie

śmiałkwe​stio​no​waćjegode​cy​zji.

‒Go​rzejbyćniemożepotychzdję​ciach,któ​reopu​bli​ko​wa​li.
‒Jesz​czego​to​wipo​my​śleć…
‒Jużwszyst​kowie​dzą–prze​rwałjejwpółzda​nia.–Wy​glą​da

nato,żewię​cejniżja–do​dałpo​dej​rza​nieła​god​nymto​nem,któ​-
ryprzy​pra​wiłjąodresz​cze.

Nie śmia​ła za​pro​te​sto​wać, że to, co pi​sze pra​sa, to tyl​ko

dzien​ni​kar​skiespe​ku​la​cje,nie​opar​tenażad​nychrze​tel​nychin​-
for​ma​cjach. Nie za​mie​rza​ła brać na sie​bie winy za całe za​mie​-
sza​nie.Nieonajewy​wo​ła​ła.Toonprzy​kułuwa​gęme​diów.Ona
byłani​kim.

‒Niemo​głeśwy​słaćko​gośwza​stęp​stwie?–spy​ta​ła.
‒Przy​sła​łemtuczło​wie​ka,aledo​niósłmi,żecięoto​czy​li.Po​-

nie​ważwy​łą​czy​łaśte​le​fon,do​sze​dłemdownio​sku,żeje​że​liktoś
ci się przed​sta​wi jako mój wy​słan​nik, po​my​ślisz, że to dzien​ni​-
kar​skipod​stęp.

Ar​denzocią​ga​niempo​ki​wa​łagło​wą.Miałra​cję.Nieotwo​rzy​-

ła​bydrzwinie​zna​jo​me​mu.

‒Mu​sia​łemprzyjść.Niemia​łemwy​bo​ru–do​dałpochwi​li.
Ar​den nie poj​mo​wa​ła, jak to moż​li​we, że po​tra​fił za​cho​wać

spo​kójwta​kimza​mę​cie.Niewy​obra​ża​łaso​bie,jakwró​cązsyn​-
kiemdozwy​czaj​ne​go,ano​ni​mo​we​goży​cia.Chcia​łaob​wi​nićIdri​-
sa,alecobyosią​gnę​ła?Mu​sia​łachro​nićDa​wu​da.Niemo​głaso​-
biepo​zwo​lićnaluk​sushi​ste​rii.

Pa​liłjąwstyd,żewbrewswo​imza​rzu​tomniezo​sta​łazmu​szo​-

nadotegonie​wy​po​wie​dzia​niesłod​kie​gopo​ca​łun​ku.Przy​lgnę​ła
do sze​ro​kich ra​mion Idri​sa, wie​dzio​na prze​moż​ną siłą przy​cią​-
ga​nia,któ​raodpo​cząt​kupcha​łająwjegoob​ję​cia,mimożepo​-
rzu​ciłjąprzedlatyiżepla​no​wałślubzinną.Po​win​nasiędaw​-
nouod​por​nićnajegourok.

Idrisza​uwa​żył,żeza​ci​snę​łazęby.
‒Ococho​dzi?
‒Ha​midmó​wił,żemaszna​rze​czo​ną.
‒Ha​midniewiewszyst​kie​go–od​burk​nąłzchmur​nąminą.
W tym mo​men​cie Ar​den prze​sta​ła wi​dzieć w nim wy​baw​cę,

a zo​ba​czy​ła za​gro​że​nie. Bez​wied​nie zer​k​nę​ła na za​mknię​te
drzwipo​ko​ju.Oczy​wi​ściepo​dą​żyłzajejwzro​kiem.Jakmógłnie
sły​szećdzie​cię​cejpio​sen​kiiniezgad​nąć,ktotamsie​dzi?

Wpa​dła w po​płoch, gdy uświa​do​mi​ła so​bie, że na​wet nie

zwró​ciłgło​wywstro​nędru​gie​gopo​miesz​cze​nia.

Po​nie​ważjąpo​rzu​ciłiza​tarłzasobąśla​dy,odsa​me​gopo​cząt​-

ku wie​dzia​ła, że cze​ka ją los sa​mot​nej mat​ki. Ale te​raz wró​cił.
Naj​gor​sze,żeniepo​tra​fi​łaod​gad​nąćjegona​sta​wie​niadoswo​-
je​gopo​tom​ka.Mę​skie​go,czy​lipo​ten​cjal​ne​gona​stęp​cy.Niemo​-
gławy​klu​czyć,żeze​chcegojejza​brać.Miałwy​star​cza​ją​cąwła​-
dzę i wpły​wy, by prze​pro​wa​dzić swą wolę. Po​ję​ła, że po​peł​ni​ła
naj​więk​szybłądwży​ciu,wpusz​cza​jącgododomu.

‒Ar​den,coztobą?–za​py​tał,chwy​ta​jącjązara​mię.
‒Niedo​ty​kajmnie–wy​krztu​si​łale​d​wiedo​sły​szal​nie.
Nicwię​cejniezdo​ła​łapo​wie​dzieć,aletowy​star​czy​ło.Na​tych​-

miastcof​nąłrękęjakopa​rzo​ny.Ar​denwy​pro​sto​wa​łasięiunio​-
słagło​wę,żebysta​wićmuczo​ło.Je​że​liprzy​szedłpoDa​wu​da,to
nieznałpo​tę​gima​cie​rzyń​skiejmi​ło​ści.

‒Coza​mie​rzasz?–spy​ta​ła.
OczyIdri​saroz​bły​słydziw​nymbla​skiem.
‒Za​braćcie​bieichłop​cawbez​piecz​nemiej​sce,gdziepra​sa

niebę​dziewasnie​po​ko​ić.Mu​si​mypo​roz​ma​wiać.

Per​spek​ty​wa roz​mo​wy by​naj​mniej jej nie po​cią​ga​ła, ale nie

mia​ławy​bo​ru.Niemo​gliżyćzDa​wu​demjakwwię​zie​niuwna​-
dziei,żere​por​te​rzyzo​sta​wiąichwspo​ko​ju.Mu​sie​liodcza​sudo
cza​suwyjśćzdomu.Idrissta​no​wiłje​dy​nąde​skęra​tun​ku.Nikt

innyniezdo​łał​byichochro​nićprzedata​ka​mime​diów.Niepo​zo​-
sta​łojejnicin​ne​go,jakmuza​ufać,przy​naj​mniejnara​zie.

‒ Spa​kuj wszyst​ko, cze​go bę​dzie​cie po​trze​bo​wać przez kil​ka

dni. Sa​mo​chód cze​ka przed do​mem. Moi ochro​nia​rze będą pil​-
no​wać,żebyniktniewtar​gnąłdowa​sze​gomiesz​ka​niapod​czas
wa​szejnie​obec​no​ściwpo​szu​ki​wa​niusen​sa​cji.

Ar​den aż otwo​rzy​ła usta ze zdzi​wie​nia. Nie przy​szło jej do

gło​wy,żektośobcymógł​bysięwła​mać,żebyobej​rzećlubsfo​to​-
gra​fo​waćichdo​by​tekdlapra​sy.

‒ Nie martw się. Nie do​pusz​czę do tego – za​pew​nił Idris na

wi​dokjejprze​ra​żo​nejminy.

Uwie​rzy​ła mu bez za​strze​żeń. Ni​g​dy do​tąd nie mo​gła na ni​-

kimpo​le​gać.Le​d​wieob​da​rzy​łako​gośza​ufa​niem,do​zna​wa​łaza​-
wo​du. Za​wie​dli ją ro​dzi​ce, ro​dzi​na za​stęp​cza, na​wet Ha​mid,
uda​jąc,żełą​czyichcoświę​cejniżwrze​czy​wi​sto​ści.Za​pew​nie​-
nia Idri​sa brzmia​ły wia​ry​god​nie, ale nie ro​bi​ła so​bie żad​nych
złu​dzeń.Lecznara​zieonaiDa​wudpo​trze​bo​wa​lipo​mo​cy.

‒Dajmidzie​sięćmi​nut–po​pro​si​ła.Ru​szy​łako​ry​ta​rzem,ale

za​raz przy​sta​nę​ła i po​pa​trzy​ła nie​pew​nie na drzwi po​ko​ju
dzien​ne​go.

‒ Bez oba​wy. Za​cze​kam tu​taj – za​pew​nił, jak​by od​czy​tał jej

my​śli.

Nieprze​ko​nałjej.Niemo​gławy​klu​czyć,żeza​bie​rzejejdziec​-

koiwy​nie​sie,niewia​do​modo​kąd.

‒Nicwamzmo​jejstro​nyniegro​zi.Dajęsło​wo,Ar​den–przy​-

rzekłso​len​nie.

Ar​denwy​czy​ta​ławciem​nych,pra​wieczar​nychoczachszcze​-

rąde​ter​mi​na​cjęisiłęwdum​nej,wy​pro​sto​wa​nejpo​sta​wie.Zer​k​-
nę​łajesz​czeraznadrzwipo​ko​judzien​ne​goipochwi​liwa​ha​nia
po​dą​ży​ładosy​pial​ni.Tłu​ma​czy​łaso​bie,żegdy​byspró​bo​wałpo​-
rwaćchłop​ca,za​alar​mu​jejąjegokrzyk.Zresz​tąnieprzedarł​by
sięła​twoprzeztłumdzien​ni​ka​rzyprzedwej​ściem.

Mimo wszyst​ko od​czu​ła ulgę, gdy po po​wro​cie za​sta​ła Idri​sa

wprzed​po​ko​ju,uważ​niena​słu​chu​ją​ce​gogło​suśpie​wa​ją​ce​goza
drzwia​miDa​wu​da.Po​sta​wi​łanapod​ło​dzedwietor​by:mniej​szą
swo​jąiwięk​szązrze​cza​miiza​baw​ka​misyn​ka.

‒Mu​szęjesz​czeza​braćfo​te​likdladziec​ka–oznaj​mi​ła.

‒Nietrze​ba.Jużzo​stałza​in​sta​lo​wa​nywmoimsa​mo​cho​dzie.

Weźtyl​koswo​je​gosynaiba​gaż.

Swo​je​go!Niewy​mie​niłjegoimie​nia,jak​byroz​myśl​nieza​cho​-

wy​wał dy​stans. Ta świa​do​mość za​bo​la​ła, wbrew lo​gi​ce, po​nie​-
waż kil​ka se​kund wcze​śniej mar​twi​ła się, czy go nie po​rwie.
Tym​cza​sem na​wet nie za​py​tał, czy jest jego oj​cem! W grun​cie
rze​czy nic dziw​ne​go, że nie wy​ka​zał wię​cej en​tu​zja​zmu tuż
przedślu​bemzza​gra​nicz​nąksięż​nicz​ką.

‒ Przed​staw mnie sy​no​wi – po​pro​sił. – Trze​ba go uspo​ko​ić.

I tak bę​dzie prze​ra​żo​ny tłu​mem na ze​wnątrz, na​wet je​śli moja
ochro​na bę​dzie ich trzy​mać na dy​stans – do​dał, wi​dząc jej wa​-
ha​nie.

Za​sko​czył Ar​den. Po raz pierw​szy ktoś po​my​ślał przed nią

o po​trze​bach Da​wu​da. W tym mo​men​cie nie po​tra​fi​ła my​śleć
per​spek​ty​wicz​nie, oszo​ło​mio​na per​spek​ty​wą przed​sta​wie​nia
ma​łe​muojca,któ​re​gomy​śla​ła,żeni​g​dyniepo​zna.

Zwil​got​nia​łądło​niąchwy​ci​łazaklam​kęiprzy​wo​ła​łauśmiech

natwarz.Mu​sia​łaza​cho​waćspo​kój,żebyDa​wudniewy​czułjej
zde​ner​wo​wa​nia.Wkro​czy​ładośrod​ka.

‒Mama!–za​wo​łałmałyzsze​ro​kimuśmie​chem.
Wi​dok ro​ze​śmia​nej buzi głę​bo​ko po​ru​szył Ar​den. Po uro​dze​-

niujegociem​neoczkaprzy​po​mi​na​łyjejczło​wie​ka,któ​ryjąwy​-
ko​rzy​stałipo​rzu​cił.Alepola​tachwi​dzia​ławnichjużtyl​kooczy
swo​je​go uko​cha​ne​go dziec​ka. Te​raz wi​dok ude​rza​ją​ce​go po​do​-
bień​stwa do ojca w ca​łej twa​rzy i po​sta​wie obu​dził w niej tak
sil​neemo​cje,żeprzy​sta​nę​ławpółkro​ku.

‒ Mamo? – po​wtó​rzył Da​wud. Wstał, ru​szył w jej kie​run​ku,

alena​gleprzy​sta​nął,zwró​ciłgło​węwbokizro​biłwiel​kieoczy.

Ar​den ra​czej wy​czu​ła niż do​strze​gła, że Idris stoi obok niej,

jak​bywy​twa​rzałpoleelek​trycz​ne,ile​kroćzna​lazłsięwpo​bli​żu.

Czy de​ner​wo​wał się tak jak ona przed zro​bie​niem de​cy​du​ją​-

ce​gokro​ku,któ​ryod​mie​niprzy​szłośćichwszyst​kich?

Opa​dłanako​la​naiwy​cią​gnę​łaręcedosyn​ka.
‒Cześć,ko​cha​nie–po​wi​ta​łagocie​pło.
Leczchłop​czykna​dalnieod​ry​wałwzro​kuodIdri​sa.Ar​denza​-

mie​rza​ławziąćgonaręce,gdyIdrisopadłnapod​ło​gęiusiadł
po tu​rec​ku. Na​wet nie za​uwa​żył, że do​tknął jej ko​la​na. Całą

uwa​gęsku​piłnaDa​wu​dzie.Po​wie​działcośwswo​imję​zy​ku,do​-
tknął ręką czo​ła, a po​tem pier​si. Da​wud przez chwi​lę stał
wbez​ru​chu,apo​temuśmiechroz​ja​śniłmałąbu​zię.

‒Jesz​cze–po​pro​sił,wska​zu​jącjegoczo​łoipierś.
Idrispo​wtó​rzyłgest,praw​do​po​dob​niepo​wi​ta​nia.Małyza​chi​-

cho​tał,za​kla​skałwrącz​ki,poczymspró​bo​wałgona​śla​do​wać.

Po​wi​ta​nieojcazsy​nemmoc​nopo​ru​szy​łoAr​den.Niespo​dzie​-

wa​ła się zo​ba​czyć ich ra​zem. Po dłu​gich, da​rem​nych po​szu​ki​-
wa​niachSha​ki​lawkoń​cudałazawy​gra​nąiprzy​ję​ładowia​do​-
mo​ści, że ni​g​dy już go nie spo​tka. W grun​cie rze​czy nie wie​-
dzia​ła, czy chce zo​ba​czyć ich ra​zem, ale te​raz udzie​li​ła jej się
ra​dośćsyn​ka.

Bez​wied​nie zwró​ci​ła gło​wę ku wład​czej po​sta​ci w szy​tym na

mia​ręubra​niu,war​tymwię​cejniżjejpół​rocz​neza​rob​ki.Uśmie​-
chałsiędoDa​wu​datakpro​mien​niejaknie​gdyśdoniej.Naten
wi​dok za​par​ło jej dech, a ser​ce przy​spie​szy​ło rytm. Nie​pręd​ko
ochło​nę​łaposzo​ku.Czyjegooczylśni​łyjesz​czeja​śniej​szymbla​-
skiem,czyteżpo​no​si​łająwy​obraź​nia?

‒ Pora wy​cho​dzić – za​rzą​dził. – Moi lu​dzie będą trzy​mać re​-

por​te​równaod​le​głość.MogęwziąćDa​wu​da,alebę​dzieczułsię
pew​niejnatwo​ichrę​kach.

Ar​denuwie​rzy​łamubezza​strze​żeń.Nietyl​koro​biłwszyst​ko,

żeby ochro​nić chłop​ca, ale też brał pod uwa​gę jego od​czu​cia.
Od​wró​ci​ła gło​wę, żeby nie zo​ba​czył, jak głę​bo​ko po​ru​szy​ła ją
jegotro​ska.

‒Idzie​my,ko​cha​nie–po​wie​dzia​ładoDa​wu​da.
Gdywzię​łagonaręce,chło​piecwska​załnaIdri​saipo​pro​sił:
‒Panteż.
‒Tak.Tenpanteżidzieznami–po​twier​dzi​ła.
Tym​cza​sem Idris już zdą​żył wstać i wy​cią​gnął rękę, żeby jej

po​móc.Ar​denuda​ła,żejejnieza​uwa​ży​ła.Wo​la​ławstaćowła​-
snych si​łach, po​nie​waż każ​de do​tknię​cie Idri​sa wy​trą​ca​ło ją
zrów​no​wa​gi.Oba​wia​łasię,żewpa​dłazdesz​czupodryn​nę.

ROZDZIAŁCZWARTY

Pod​czas jaz​dy Ar​den sku​pi​ła całą uwa​gę na syn​ku. Do​pie​ro

kie​dykie​row​cawpro​wa​dziłsa​mo​chóddopod​ziem​ne​goga​ra​żu,
spy​ta​łaIdri​sa:

‒Do​kądnasprzy​wio​złeś?
‒ Do mo​jej am​ba​sa​dy. Tu bę​dzie​cie bez​piecz​ni. Wje​cha​li​śmy

tyl​nąbra​mą.Wy​sła​łemmo​ichlu​dzi,byzmy​li​lire​por​te​rów–wy​-
ja​śnił,roz​pi​na​jącpasybez​pie​czeń​stwaprzyfo​te​li​kuDa​wu​da.

Ar​den za​sko​czy​ło, z jaką wpra​wą to zro​bił. W in​ter​ne​cie nie

zna​la​zła żad​nych in​for​ma​cji o żo​nach czy dzie​ciach, ale ni​g​dy
nic nie wia​do​mo. Tym​cza​sem mały wy​cią​gnął rękę do Idri​sa,
aniedoniej.Byłprzy​ja​znyiufny,alejegofa​scy​na​cjanowopo​-
zna​nymczło​wie​kiemwzbu​dzi​ławniejza​zdrość.

Za​uwa​ży​ła,żechoćIdrisprzezcałyczassku​piałsięnachłop​-

cu,niewy​sa​dziłgozsa​mo​cho​du.Czydla​te​go,żeod​gadłjejroz​-
ter​ki,czydla​te​go,żeniechciał?Ar​denwzię​łaDa​wu​danaręce
iwy​sia​dła.

‒ Wo​la​ła​bym za​miesz​kać w ho​te​lu – za​pro​te​sto​wa​ła, kie​dy

uświa​do​mi​łaso​bie,żeprze​by​wa​jącnaob​cymte​ry​to​rium,pod​le​-
gawła​dzyIdri​sa.

Czyż​bywpa​dławpu​łap​kę?
‒Wo​la​ła​byśza​ry​zy​ko​wać,żektośzob​słu​giho​te​lo​wejsprze​da

pra​sie wa​sze zdję​cia i in​for​ma​cję o miej​scu po​by​tu? – za​py​tał
Idris.

Ar​den za​drża​ła ze stra​chu na myśl o tro​pią​cym ich sta​dzie

sza​ka​li.

‒Otymniepo​my​śla​łam–przy​zna​ła.
‒Tuwamnicniegro​zi–za​pew​niłIdris.–Pókinieznaj​dzie​my

ja​kie​goś sen​sow​ne​go wyj​ścia z sy​tu​acji, gwa​ran​tu​ję dys​kre​cję
mo​ichpod​wład​nych.

Czy dla​te​go, że ab​so​lut​ny mo​nar​cha po​ści​nał​by im gło​wy za

zdra​dę? Dum​na mina i po​sta​wa świad​czy​ły o nie​za​chwia​nej

pew​no​ści sie​bie. Pa​trząc na nie​go, Ar​den w peł​ni zda​ła so​bie
spra​wę z nie​rów​no​wa​gi sił. Szej​ko​wi wy​star​czy​ło ski​nąć pal​-
cem, by wszy​scy w po​kło​nach wy​ko​ny​wa​li jego roz​ka​zy. Nie
czu​łasiętakbez​sil​nana​wetwo​bectłu​mure​por​te​rów.

‒Naj​pierwmu​siszmiobie​cać,żenieod​bie​rzesznamwol​no​-

ści,żebędęmo​głaodejśćzsyn​kiem,kie​dyze​chcę.

Idrisprzezchwi​lęmil​czał.Gdyzwró​ciłwzroknaDa​wu​da,od​-

ru​cho​wo przy​ci​snę​ła go do sie​bie tak moc​no, że za​czął pro​te​-
sto​wać,pókinieroz​luź​ni​łauści​sku.Cze​ka​łanasło​waIdri​sajak
nawy​rok.Od​da​ła​bywszyst​kozasyn​ka.

‒ Nie je​ste​ście mo​imi więź​nia​mi, lecz go​ść​mi. Daję sło​wo.

Ate​razchodź​my.Trze​baumie​ścićchłop​cawja​kimśmi​łym,bez​-
piecz​nymmiej​scu,że​by​śmymo​gliswo​bod​niepo​roz​ma​wiać.

Nieprze​ko​nałjejdokoń​ca.Na​dalczu​łasięnie​pew​nienajego

te​ry​to​rium. Na do​miar złe​go prze​ra​ża​ła ją wła​sna re​ak​cja na
jegobli​skość.Za​pachdrze​wasan​da​ło​we​godraż​niłzmy​słyibu​-
dził tłu​mio​ne przez lata tę​sk​no​ty. Jej cia​ło tę​sk​ni​ło za męż​czy​-
zną, od któ​re​go dzie​li​ła ją prze​paść. Na​wet gdy​by mu na niej
za​le​ża​ło, wład​ca pań​stwa nie uło​żył​by so​bie ży​cia z sa​mot​ną
mat​ką o nie​zbyt pre​sti​żo​wym po​cho​dze​niu. Nie na​le​ża​ła do
jegoświa​ta.

Prze​mknę​ło jej przez gło​wę, żeby umknąć z Da​wu​dem. Ale

do​kąd?Idrisidzien​ni​ka​rzewszę​dziebyichzna​leź​li.

Idris mil​czał, ob​ser​wu​jąc ją bacz​nie. Oby​dwo​je wie​dzie​li, że

niemawyj​ścia.Wkoń​cuzcięż​kimser​cemru​szy​łakudrzwiom.

Ar​denwi​dzia​łaprze​pycham​ba​sa​dynaprzy​ję​ciu.Wy​so​kiena

dwiekon​dy​gna​cjesalewień​czy​łyko​pu​ły,ozdo​bio​neskom​pli​ko​-
wa​ną mo​zai​ką. Wnę​trza oświe​tla​ły lśnią​ce ży​ran​do​le, a na po​-
diumstałzło​co​nytron.Przy​pusz​cza​łajed​nak,żeinnepo​miesz​-
cze​nia urzą​dzo​no bar​dziej zwy​czaj​nie. Ale była w błę​dzie.
Przedewszyst​kimza​sko​czy​łyjąroz​mia​ryiroz​machpo​sia​dło​ści
zkil​ko​mabu​dyn​ka​mizpa​tiopo​środ​ku.Po​dej​rze​wa​ła,żeczęść
znichprze​zna​czo​nonabiu​radlady​plo​ma​tów,alejąumiesz​czo​-
nowkil​ku​pię​tro​wejka​mie​ni​cyzele​ganc​kimwy​po​sa​że​niem,ja​-
kiewi​dy​wa​łatyl​koweks​klu​zyw​nychka​ta​lo​gach.

Lecznaj​więk​szewra​że​niezro​biłnaniejniewy​strój,leczbło​-

ga ci​sza po zgieł​ku, któ​ry zo​sta​wi​ła za sobą. Do​pie​ro kie​dy jej
ser​ceza​czę​łood​zy​ski​waćwmia​ręnor​mal​nyrytm,uświa​do​mi​ła
so​bie,jakbar​dzosiębała.

Za​pro​wa​dzi​ła Da​wu​da do ko​lo​ro​wej sy​pial​ni i roz​mie​ści​ła

jego za​baw​ki w za​się​gu wzro​ku chłop​ca. Ku jej za​sko​cze​niu
Idris nie na​le​gał na na​tych​mia​sto​we „po​szu​ki​wa​nie sen​sow​ne​-
goroz​wią​za​nia”.Zo​sta​wiłichsa​mych,żebyod​po​czę​liipo​zna​li
oto​cze​nie. Po chwi​li uśmiech​nię​ta dziew​czy​na przy​nio​sła po​si​-
łekdlaDa​wu​da.Wy​ja​śni​ła,żeam​ba​sa​dorza​trud​niłjądoopie​ki
nadswo​imidzieć​miipro​sił,żebyimpo​ma​ga​ławra​ziepo​trze​-
by.

Ar​denniemia​łapo​wo​dówdona​rze​ka​nia.Idrislubja​kiśjego

su​mien​nypod​wład​nypo​my​ślałowszyst​kim.Nieprze​szka​dza​ło
jej, że ktoś de​cy​du​je za nią, ale przy​wy​kła ra​dzić so​bie sama.
Nie była za​leż​na od ni​ko​go. Do​świad​cze​nia z dzie​ciń​stwa na​-
uczy​ły ją sa​mo​dziel​no​ści. Po​my​śla​ła, że po​win​na się na​uczyć
ko​rzy​staćzofe​ro​wa​nejpo​mo​cydlado​braDa​wu​da,aleniebyło
toła​twe.

Trak​to​wa​no ich uprzej​mie i z sza​cun​kiem. Pa​mię​ta​ła jed​nak

pło​ną​ce oczy Idri​sa, kie​dy twier​dził, że pra​sa wie wię​cej o Da​-
wu​dzieodnie​go.Oswo​imku​zy​nieteżmó​wiłgniew​nymto​nem,
jak​by coś ich dzie​li​ło. Jak do tej pory wo​bec niej nie oka​zał
gnie​wu.

Mimopeł​ne​gokom​for​tuniepo​tra​fi​łaza​po​mnieć,żeprze​by​wa

na jego te​ry​to​rium. Czy wbrew obiet​ni​cy zo​sta​li jego więź​nia​-
mi?Ad​renza​drża​ła.Przy​się​głaso​bie,żeodej​dziestądtakszyb​-
ko,jaktobę​dziemoż​li​we.

Nia​niaimie​niemMi​shaza​pro​po​no​wa​ła,żepo​pil​nu​jeDa​wu​da

pod​czas jej roz​mo​wy z Jego Wy​so​ko​ścią. Ar​den go​rącz​ko​wo
szu​ka​ła pre​tek​stu, żeby odło​żyć spo​tka​nie, gdy mały otwo​rzył
sze​ro​koza​spa​neoczkaiza​wo​łałra​do​śnie:

‒Pan!
Ar​den po​chwy​ci​ła za​pach drze​wa san​da​ło​we​go. Na próż​no

usi​ło​wa​ła wy​ma​zać z pa​mię​ci świe​że, żywe jesz​cze wspo​mnie​-
nie sma​ku ust Idri​sa. Od​wró​ciw​szy gło​wę, uj​rza​ła go
wdrzwiach.Stałwpro​guzpo​waż​nąminą,ubra​nywnie​na​gan​-
ny gar​ni​tur. Na​wet jej nie za​uwa​żył. Pa​trzył tyl​ko na Da​wu​da.

Wkoń​cuzwró​ciłkuniejwzrok.

‒Do​brzewamtu?–za​py​tał.
Zi​ry​to​wał ją jego spo​kój, pod​czas gdy ona prze​ży​wa​ła męki

nie​pew​no​ściolosdziec​ka.

‒ Zwa​żyw​szy po​ścig re​por​te​rów i przy​mu​so​we po​ło​że​nie… –

za​czę​ła, ale na​gle uświa​do​mi​ła so​bie swój nie​takt. – Prze​pra​-
szam.Niepo​win​namna​rze​kać.Po​kójjestślicz​ny,aMi​shabar​-
dzomipo​ma​ga.

‒Świet​nie.Wta​kimra​zieniemasznicprze​ciw​kotemu,żeby

zo​sta​wićgopodjejopie​kąizjeśćzemnąpo​si​łek?

Ar​den prze​mil​cza​ła, że gdy​by mo​gła, naj​chęt​niej cof​nę​ła​by

czasiwró​ci​ładodaw​ne​gospo​koj​ne​goży​cia.Tyleżewte​dyDa​-
wud nie po​znał​by ojca. Mimo trud​nej sy​tu​acji zda​wa​ła so​bie
spra​wę, jak waż​ne jest dla dziec​ka wspar​cie oboj​ga ro​dzi​ców.
Gdy​bycośjejsięsta​ło,Da​wudniezo​sta​niesamnaświe​ciejak
nie​gdyśona.

Wspo​mnia​ła noc, kie​dy ro​dzi​ła w na​giej sali szpi​tal​nej tyl​ko

wobec​no​ścipo​łoż​nej.Mia​łaprzy​ja​ciół,alenienatylebli​skich,
bydzie​lićznimitakin​tym​neprze​ży​cie.Wte​dyuświa​do​mi​łaso​-
bie,żelosjejdziec​kaza​le​żywy​łącz​nieodniej.Przy​się​głaso​bie,
żedamumi​łośćipo​czu​cieprzy​na​leż​no​ści,ja​kie​gonieza​zna​ła
wdzie​ciń​stwie.

‒Ar​den?–przy​wo​łałjądote​raź​niej​szo​ścigłosIdri​sa.
‒Dzię​ku​ję.Chęt​niezje​myko​la​cję.
‒Zpa​nem!–wy​krzyk​nąłmały.
‒Pro​szę–przy​po​mnia​łamuAr​denau​to​ma​tycz​nie.
‒Pło​szę.
Czyż​by Idris prze​lot​nie się uśmiech​nął? Nie zdą​ży​ła mu się

przyj​rzeć,bona​tych​miastprze​mie​rzyłpo​kójiusiadłnabrze​gu
łó​żecz​kaDa​wu​da.

Ser​ceAr​denmoc​niejza​bi​łonatenwi​dok.Przedlatyma​rzy​ła

o tej chwi​li. Spę​dzi​ła nie​zli​czo​ne go​dzi​ny na bez​owoc​nych po​-
szu​ki​wa​niach. Nie chcia​ła wie​rzyć, że po​rzu​cił ją w cią​ży, póki
niepo​zo​sta​łojejnicin​ne​go,jakprzy​jąćdowia​do​mo​ściokrut​ną
praw​dę.

Wes​tchnę​ła, gdy chłop​czyk uniósł rękę do czo​ła, a po​tem do

pier​si, ob​ser​wu​jąc do​ro​słe​go to​wa​rzy​sza. Gdy Idris po​zdro​wił

gowtensamspo​sób,zra​do​ściąna​śla​do​wałko​lej​nygestopusz​-
cza​niadło​ninawy​so​kośćbrzu​cha.

‒Jesz​czeraz!–za​wo​łał.
‒Pro​szę–przy​po​mniałIdristakła​god​nie,żewzru​szyłAr​den.
‒Pło​szę–po​wtó​rzyłmałynie​udol​nie.
Idrisuśmiech​nąłsiętakpro​mien​nie,żeAr​dentop​nia​łoser​ce.

Po​ka​załpo​now​niege​stypo​wi​ta​nia,aletymra​zemto​wa​rzy​szy​ły
im sło​wa. Brzmia​ły w jej uszach jak eg​zo​tycz​na mu​zy​ka. Nic
dziw​ne​go,żeDa​wudpo​chy​liłsiękunie​mu,wy​raź​nieocza​ro​wa​-
ny.

Nie wie​dzia​ła, jak dłu​go sie​dzia​ła, wpa​trzo​na w ojca i syna.

Prze​rwa​ła im do​pie​ro Mi​sha. Po​pro​si​ła o po​zwo​le​nie odej​ścia
w celu po​sprzą​ta​nia ła​zien​ki, za​chla​pa​nej pod​czas ką​pie​li Da​-
wu​da.

Kie​dy zo​sta​wi​ła ich sa​mych, Idris oświad​czył rze​czo​wym to​-

nem:

‒Roz​ma​wia​łemzHa​mi​dem.Twier​dzi,żetoniejegodziec​ko.
Ar​denosłu​pia​ła.Bez​wład​nieopa​dłananaj​bliż​szyfo​tel.
‒Oczy​wi​ście,żenie!
‒ Czy w ta​kim ra​zie jest moim sy​nem? – do​cie​kał da​lej, nie

od​ry​wa​jącba​daw​cze​gospoj​rze​niaoddzie​cię​cejbuzi,jak​byszu​-
kałdo​wo​dówpo​kre​wień​stwa.

Śmier​tel​niejąob​ra​ził.
‒Zakogomnieuwa​żasz?My​ślisz,żeprze​sko​czy​łamztwo​je​-

gołóż​kawprostdołóż​katwe​goku​zy​na?

‒Niewiem,dla​te​gopy​tam–od​rzekłzka​mien​nątwa​rzą.
Za​ła​małjądoresz​ty.Wwie​kudwu​dzie​stulatspę​dzi​łaty​dzień

zmęż​czy​znąimie​niemSha​kil.Wie​rzy​ła,żezna​la​złabrat​niądu​-
szę,praw​dzi​wąmi​łość,żewieonimwszyst​koimożemuwpeł​-
ni za​ufać. Ten ty​dzień od​mie​nił jej ży​cie. Od​mie​nił​by je, na​wet
gdy​by nie za​szła w cią​żę. Po raz pierw​szy po​zwo​li​ła so​bie na
na​dzie​ję i za​ufa​nie do dru​gie​go czło​wie​ka. Lecz dla nie​go ten
ty​dzień nic nie zna​czył, po​dob​nie jak czu​łe słów​ka i obiet​ni​ca
prze​dłu​że​nia wspól​nych wa​ka​cji. Nie czuł do niej nic prócz fi​-
zycz​ne​gopo​cią​gu.

Unio​słagło​węioświad​czy​ła:
‒Da​wudjesttwo​imsy​nem.

Cze​ka​ła na ja​kąś re​ak​cję, ale nie za​uwa​ży​ła żad​nej. Czyż​by

nic nie czuł? Przy​się​gła​by, że wy​czy​ta​ła z jego twa​rzy sil​ne
emo​cje,kie​dypa​trzyłnachłop​ca.Albomy​śla​łaży​cze​nio​wo,po​-
nie​ważpra​gnę​ładlaDa​wu​daoj​cow​skiejmi​ło​ści.Je​że​liIdrisgo
niepo​ko​cha,damujązadwo​je.Wie​dzia​łajed​nakzdo​świad​cze​-
nia,żeniciniktnieza​stą​pipeł​nejro​dzi​ny.

‒Przy​pusz​czam,żeza​żą​daszte​stuDNA?–spy​ta​ła.
‒ To roz​sąd​ne roz​wią​za​nie, zwa​żyw​szy, że cho​dzi o na​stęp​cę

tro​nu.

Ar​den zda​wa​ła so​bie spra​wę, że Idris po​trze​bu​je nie​zbi​te​go

do​wo​du, a jed​nak za​bo​la​ło ją, że jej nie wie​rzy. Do​pie​ro po
chwi​lido​tar​łodoniej,żena​zwałDa​wu​dana​stęp​cątro​nu.Czyż​-
byza​mie​rzałuznaćgoofi​cjal​nie?

Owład​nę​łyniąmie​sza​neuczu​cia:ulgaistrach.Czywy​obra​żał

so​bie, że będą dzie​lić obo​wiąz​ki ro​dzi​ciel​skie na dwóch kon​ty​-
nen​tach? Czy za​mie​rzał na​ra​żać mal​ca na nie​ustan​ne po​dró​że
po​mię​dzy Wiel​ką Bry​ta​nią a Za​hra​tem? Nie do​pusz​cza​ła my​śli
oroz​sta​niuzsyn​kiem.

Tym​cza​semIdrisza​cząłuczyćDa​wu​daja​kichśsłó​wekwswo​-

imję​zy​ku.Chło​piecra​do​śniejepo​wta​rzał.

Mi​shawró​ci​ła,aIdriswstał.
‒Do​bra​noc–po​że​gnałgoDa​wud,ma​cha​jącrącz​kąnapo​że​-

gna​nie.

Idriswod​po​wie​dzipo​wie​działcośpoarab​sku,apo​temprze​-

tłu​ma​czyłnaan​giel​ski:

‒Do​bra​noc.
Ar​denteżży​czy​łasyn​ko​wido​brejnocy.Po​pro​si​łaMi​shę,żeby

dała jej znać, je​że​li nie bę​dzie mógł za​snąć w no​wym miej​scu,
ipo​dą​ży​łazaIdri​sem.

‒Ja​kie​gosłów​kauczy​łeśDa​wu​da?–spy​ta​ła,gdyza​sie​dliwe

dwo​jewka​me​ral​nejja​dal​ni.

‒Baba–od​po​wie​dział.
‒Cotozna​czy?
Wy​glą​da​ła na zmę​czo​ną i zde​ner​wo​wa​ną. Przy​szła w zwy​-

kłych dżin​sach i pod​ko​szul​ku, bez bi​żu​te​rii i ma​ki​ja​żu, nie li​-
cząc bez​barw​ne​go błysz​czy​ku na ustach i odro​bi​ny tu​szu na

rzę​sach. Nie spoj​rza​ła na nie​go od mo​men​tu opusz​cze​nia sy​-
pial​ni, jak​by nie mo​gła na nie​go pa​trzeć. Czy nie wi​dzia​ła, jak
bar​dzo jej pra​gnie, czy tyl​ko uda​wa​ła obo​jęt​ność? Czy ce​lo​wo
za​ło​ży​łaco​dzien​neubra​nie,żebypo​ka​zać,żeniepró​bu​jezro​bić
na nim wra​że​nia, czy że nim gar​dzi? Naj​bar​dziej iry​to​wa​ło go
jed​nak,żeniepo​in​for​mo​wa​łago,żeuro​dzi​łamusyna.

Po​dałjejdu​szo​nąja​gnię​ci​nęiza​cze​kał,ażna​ło​żyso​biesa​łat​-

ki.

Mimo skrom​ne​go wy​glą​du, kie​dy wy​czuł zna​jo​my za​pach

kwia​tu po​ma​rań​czy, le​d​wie od​parł po​ku​sę, żeby jej do​tknąć.
Nie​po​ko​iłogo,żetaksil​nienanie​godzia​ła.Nieza​mie​rzałni​ko​-
mu od​da​wać wła​dzy nad sobą po la​tach cięż​kiej pra​cy. Umoc​-
nie​niepo​zy​cjinaj​młod​sze​goszej​kaoddwu​stulatiza​pew​nie​nie
kra​jo​wista​bi​li​za​cjiibez​piecz​nejprzy​szło​ścikosz​to​wa​łogowie​-
lewy​sił​ku.

‒Babazna​czytata–prze​tłu​ma​czył.
Takjakprze​wi​dy​wał,wresz​cieprzy​kułjejuwa​gę.
‒ Jesz​cze nie otrzy​ma​łeś po​twier​dze​nia oj​co​stwa – przy​po​-

mnia​ła.–Niemaszpra​wana​zy​waćsięjegooj​cem.

Idris wzru​szył ra​mio​na​mi, choć po​no​si​ły go ner​wy. Prze​mil​-

czał,żeniepo​trze​bu​jedo​wo​dunapi​śmie.Nieumiał​bylo​gicz​nie
wy​ja​śnić swo​jej pew​no​ści, choć wca​le nie ma​rzył o dzie​ciach.
Pla​no​wał wpraw​dzie prze​dłu​że​nie dy​na​stii z Ghi​zlan, ale bez
emo​cji, je​dy​nie z po​czu​cia obo​wiąz​ku. Na​to​miast z Da​wu​dem
od pierw​szej chwi​li po​czuł nie​wy​tłu​ma​czal​ną więź, ra​dość, po​-
trze​bęopie​kiiogrom​nąulgę,po​nie​ważspe​ku​la​cjepra​so​wena
te​matrze​ko​me​gozwiąz​kuAr​denzHa​mi​demwy​pro​wa​dza​łygo
zrów​no​wa​gi.

‒ Mam wszel​kie oj​cow​skie pra​wa. Trzy​ma​łaś go w ukry​ciu

przezcałetrzylata.

‒Niezwy​bo​ru.Za​ta​iłeśswo​jątoż​sa​mość.
‒Jużcimó​wi​łem,żewpo​dró​żyuży​wa​łemdaw​ne​goprze​zwi​-

ska, żeby spo​koj​nie ko​rzy​stać z wa​ka​cji. Z po​wo​du mo​je​go po​-
cho​dze​nia by​łem pod nie​ustan​ną ob​ser​wa​cją. Po​trze​bo​wa​łem
wy​tchnie​nia jak każ​dy. Za​mie​rza​łem wy​ja​śnić ci w Pa​ry​żu, kim
na​praw​dęje​stem.

Na​dalgodzi​wi​ło,żeza​pro​po​no​wałjejtęwy​pra​wę,aleniepo​-

tra​fił się z nią roz​stać. Za​uro​czy​ła go jej ser​decz​ność i ra​dość
ży​cia.Pa​trzy​łananie​gotak,jak​bytoonza​pa​liłdlaniejsłoń​ce
i księ​życ. Te​raz jej oczy nie błysz​cza​ły tak jak daw​niej. Ku​si​ło
go,żebypo​rwaćjąwra​mio​naica​ło​wać,ażprze​sta​niepry​chać
nanie​gojakroz​złosz​czo​nakot​ka.

‒Wszyst​koinne,copo​wie​dzia​łem,byłopraw​dą–do​dał.–Co

ta​kie​go zro​bi​łem na San​to​ry​nie, że po​sta​no​wi​łaś wy​cho​wy​wać
gosama?

‒ Nie po​da​łeś mi swo​je​go praw​dzi​we​go na​zwi​ska. Kie​dy od​-

kry​łam,żeje​stemwcią​ży,za​dzwo​ni​łamdotwo​je​goho​te​lu.Od​-
mó​wi​lipo​twier​dze​nia,żetammiesz​ka​łeś,atymbar​dziejpo​da​-
niaja​kich​kol​wiekda​nych.

Idrisdo​pie​rote​razpo​jął,przezcoprze​szła.Dotejporyuwa​-

żał usta​wę o ochro​nie da​nych oso​bo​wych za sen​sow​ną i uży​-
tecz​ną, zwłasz​cza dla osób pu​blicz​nych, ta​kich jak człon​ko​wie
pa​nu​ją​cych ro​dów. Nie przy​szło mu do gło​wy, że sta​no​wi​ła dla
Ar​denprze​szko​dęniedoprze​by​cia.

‒Niemia​łempo​ję​cia–wy​znał.
Ar​denwy​krzy​wi​łaustaipo​tar​łara​mio​na,jak​byzmar​z​ła.
‒Ja​sne–mruk​nę​ła.
Idris omal nie od​parł, że nie zwykł ucie​kać przed ko​bie​ta​mi.

Je​że​ligoszu​ka​ła,mu​sia​łabyćzroz​pa​czo​na,kie​dygoniezna​la​-
zła.

‒ Kie​dy nie przy​szłaś na rand​kę, uzna​łem, że po​sta​no​wi​łaś

za​koń​czyćzna​jo​mość.

‒Przy​szłam,aleznie​wiel​kimopóź​nie​niem.Wostat​niejchwi​li

nie mo​głam zna​leźć pasz​por​tu. Kie​dy w ho​te​lu od​mó​wio​no mi
po​da​nia two​ich da​nych, za​dzwo​ni​łam do am​ba​sa​dy Za​hra​tu.
Czy wy​obra​żasz so​bie, przez co prze​szłam, pró​bu​jąc cię od​na​-
leźćofi​cjal​nądro​gą?Wie​dzia​łamtyl​ko,żemasznaimięSha​kil,
dwa​dzie​ścia sześć lat, stu​diu​jesz w Sta​nach Zjed​no​czo​nych
i kie​dyś zła​ma​łeś oboj​czyk. Nie zro​bi​łam ci na​wet zdję​cia, po​-
nie​waż mi nie po​zwo​li​łeś. Ow​szem, po​trak​to​wa​li mnie bar​dzo
uprzej​mie,aleniemo​glipo​móc.Przy​pusz​czam,żemiwspół​czu​-
li,po​nie​ważod​ga​dli,dla​cze​gotakpil​nieciępo​szu​ku​ję–do​da​ła
zru​mień​cemnapo​licz​kach,alenieod​wró​ci​ławzro​ku.

Idris wi​dział w jej oczach ból i za​że​no​wa​nie. Co prze​ży​wa​ła,

kie​dyod​kry​ławwie​kudwu​dzie​stulat,żeza​szławcią​żęznie​-
zna​jo​mym,któ​re​gona​zwi​skaniezna​ła?

Obu​dzi​ławnimpo​czu​ciewiny.Jejopo​wieśćprzy​po​mnia​łamu

sro​mot​nąpo​raż​kę,kie​dypod​czasna​ukitra​dy​cyj​nychsztukwal​-
ki zo​stał zrzu​co​ny z ko​nia, po​wa​lo​ny na zie​mię i zła​mał kil​ka
ko​ści. Ale prze​grał w uczci​wej wal​ce. Na​to​miast mło​dziut​ka,
nie​win​naAr​denna​gledo​zna​łaroz​cza​ro​wa​niaiwsty​du.

‒ Prze​pra​szam, Ar​den. Wy​obra​żam so​bie, przez ja​kie pie​kło

prze​szłaś. Na​praw​dę ża​łu​ję, że czu​łaś się po​rzu​co​na. Nie
skrzyw​dzi​łemcięroz​myśl​nie.Pra​gną​łemtyl​kochwi​liwy​tchnie​-
nia bez zwra​ca​nia na sie​bie uwa​gi. My​śla​łem, że za​bez​pie​cze​-
nie, któ​re za​sto​so​wa​łem, wy​star​czy​ło. Po​stą​pi​łem bez​myśl​nie,
nie prze​wi​du​jąc kon​se​kwen​cji, za co jesz​cze raz prze​pra​szam.
Aleuwierzmi,niepró​bo​wa​łemsięukry​wać.Ty​dzieńpopo​wro​-
ciezSan​to​ry​nuzo​sta​łemszej​kiemZa​hra​tu.Nieprzy​szłomido
gło​wy, że nie mo​gła​byś mnie od​na​leźć, gdy​byś po​trze​bo​wa​ła
kon​tak​tu.

Ar​den dość dłu​go prze​tra​wia​ła jego wy​po​wiedź, jak​by kon​-

fron​to​wa​łajązjegowy​ima​gi​no​wa​ny​mikłam​stwa​mi.

‒ Mia​łam waż​niej​sze spra​wy na gło​wie niż śle​dze​nie bie​żą​-

cych in​for​ma​cji. Na​wet gdy​bym prze​czy​ta​ła o ko​ro​na​cji, nie
sko​ja​rzy​ła​bymSha​ki​lazwład​cąZa​hra​tuoin​nymimie​niu.

Idris po​jął, że żad​ne z nich nie po​no​si​ło winy za roz​sta​nie.

Roz​dzie​lił ich nie​szczę​śli​wy zbieg oko​licz​no​ści. Mimo to na​dal
drę​czy​łygowy​rzu​tysu​mie​nia.Po​wie​dzia​łamu,żeniemaro​dzi​-
ny, że ro​dzi​ce zmar​li przed laty. Ża​ło​wał, że nie był przy niej
wtrud​nychchwi​lach.

‒Jakznio​słaścią​żęipo​ród?–za​py​tał.
‒Jakwi​daćzu​peł​nienie​źle.
‒Ktosiętobąopie​ko​wał?
‒Samaosie​bieza​dba​łam.Naszczę​ściemia​łamsta​łąpra​cę.

Wró​ci​łamdoniej,żebyza​ro​bićnaży​cie.

Idrisode​brałjejchmur​nespoj​rze​niejakwy​rzut.Wie​dział,że

po​łoż​ni​cepo​trze​bu​jąopie​kinietyl​kowcza​siepo​ro​du,alerów​-
nieżprzezja​kiśczaspóź​niej.Jakszyb​komu​sia​łaza​cząćpra​co​-
wać?

‒ Nie ucie​kam od od​po​wie​dzial​no​ści – za​pew​nił so​len​nie. –

Gdy​bym wie​dział, po​mógł​bym ci tak jak za​mie​rzam po​móc te​-
raz.

‒ To do​brze. Za​wsze chcia​łam, żeby Da​wud po​znał swo​je​go

ojca. Do​bre re​la​cje z oby​dwoj​giem ro​dzi​ców są bar​dzo waż​ne
dladziec​ka–oświad​czy​łazpo​wa​gą.Na​stęp​nieskrzy​żo​wa​łara​-
mio​na na pier​si i ob​ser​wo​wa​ła go ba​daw​czo, jak​by roz​wa​ża​ła,
czyod​po​wia​dajejstan​dar​dom.

Po​znał ją jako słod​ką, uczu​cio​wą i bez​po​śred​nią dziew​czy​nę.

Te​razsta​łaprzednimupar​ta,sta​now​czaiwy​ma​ga​ją​cako​bie​ta.
Co naj​dziw​niej​sze, jej de​ter​mi​na​cja, żeby utrzy​mać go na dy​-
stans,pod​sy​ci​łajegopo​żą​da​nie.Pod​szedłbli​żejioświad​czył:

‒ Po​nie​waż w peł​ni się z tobą zga​dzam, weź​mie​my ślub tak

szyb​ko,jaktomoż​li​we.

ROZDZIAŁPIĄTY

Ciem​ne oczy lśni​ły ta​kim sa​mym bla​skiem jak wte​dy, gdy

Idrisprzy​parłjądofron​to​wychdrzwiica​ło​wałdoutra​tytchu.
Przy​po​mi​na​ły Ar​den, że roz​pa​lał w niej ogień każ​dym ge​stem,
spoj​rze​niem, a na​wet gło​sem, co ją moc​no nie​po​ko​iło. Dla​te​go
pod​sy​ca​ławso​biegniewiprze​ko​na​nie,żeroz​myśl​niejąpo​rzu​-
cił.Leczwi​dzącskru​chęwjegooczach,sły​szącjąwjegogło​sie,
wie​rzy​ła, że wy​słał ko​goś na spo​tka​nie, tyl​ko wy​słan​nik jej nie
za​stał.Świa​do​mość,żeroz​dzie​liłichlos,moc​nobo​la​ła.Ate​raz
pro​po​no​wałrzecznie​moż​li​wą.

‒Ślub?–po​wtó​rzy​łaznie​do​wie​rza​niem.
‒Oczy​wi​ście.Toje​dy​nelo​gicz​neroz​wią​za​nie.
‒ Nie je​stem pro​ble​mem, któ​ry trze​ba roz​wią​zać! – za​pro​te​-

sto​wa​ła, uda​jąc obu​rze​nie, żeby ukryć roz​cza​ro​wa​nie, choć
prze​cieżpotylula​tachnieocze​ki​wa​łami​ło​sne​gowy​zna​nia.

Prze​mie​rzy​ła luk​su​so​wy po​kój, mi​ja​jąc stół ze srebr​ny​mi

sztuć​ca​miina​czy​nia​mizkrysz​ta​łuipor​ce​la​ny,na​kry​tyjakdla
kró​la.Dlamo​nar​chy,któ​rypla​no​wałślubzksięż​nicz​ką.Bo​ga​ty
wy​strójpod​kre​ślałprze​paść,jakaichdzie​li​ła.

‒Acoztwo​jąna​rze​czo​ną?
‒Niedo​szłodoza​rę​czyn–uciąłkrót​ko.
Ar​denwi​dzia​ławjegotwa​rzyipo​sta​wiena​pię​cie.Wy​chwy​ci​-

łajeteżwgło​sie.Wy​obra​ża​łaso​bie,jakiskan​daldy​plo​ma​tycz​-
nywy​wo​ła​łydo​nie​sie​niapra​sy.

‒Niemo​żeszod​wo​łaćkró​lew​skichza​ślu​bin.
‒ Ocze​ku​jesz, że po​ślu​bię księż​nicz​kę Ghi​zlan, a nie mat​kę

mo​je​gosyna?–spy​tałwo​jow​ni​czymto​nem.

‒ Ra​dzi​łam so​bie cał​kiem nie​źle z sa​mot​nym ma​cie​rzyń​-

stwem.

‒ A ja by​łem przez trzy lata po​zba​wio​ny kon​tak​tu z Da​wu​-

dem.

‒Niezmo​jejwiny.

‒Przy​pusz​czal​nienie,alewię​cejnatoniepo​zwo​lę.Po​nie​waż

tyteżuwa​żasz,żedziec​kopo​trze​bu​jeoboj​garo​dzi​ców,mał​żeń​-
stwo za​pew​ni mu naj​lep​szą sta​bi​li​za​cję i po​czu​cie bez​pie​czeń​-
stwa.

Nie​gdyś oświad​czy​ny tego czło​wie​ka sta​no​wi​ły​by speł​nie​nie

ma​rzeń Ar​den, po​nie​waż po​ko​cha​ła go ca​łym mło​dym, nie​win​-
nym ser​cem. Przy Sha​ki​lu czu​ła się wy​jąt​ko​wa, upra​gnio​na.
Dzie​lił z nią nowe do​świad​cze​nia, spo​strze​że​nia, dbał o to, by
spra​wićjejprzy​jem​ność.Jegohoj​nośćiurokoso​bi​stykom​plet​-
niejąocza​ro​wa​ły.Te​razuświa​do​mi​łaso​bie,żegoniezna​ła.

Onrów​nieżpa​trzyłnanią,jak​byjąoce​niał.Cowi​dział?Prze​-

cięt​nąsa​mot​nąmat​kęzkla​syro​bot​ni​czej.Niedo​ra​sta​ładopięt
pięk​nej, peł​nej wdzię​ku i ele​ganc​kiej Ghi​zlan. Nie no​si​ła wy​-
twor​nych stro​jów, nie zna​ła sław​nych i bo​ga​tych, nie ja​śnia​ła
uro​dą.

Buj​ne ja​sne wło​sy ota​cza​ły po​spo​li​tą twarz o zbyt wą​skich

ustachjaknawspół​cze​snegu​sta.Popra​cyresz​tęcza​suspę​dza​-
ławdomu,śpie​wa​jącsyn​ko​widzie​cię​cepio​sen​ki.Ja​da​łausma​-
żo​ne przez sie​bie jaj​ka z grzan​ka​mi, a nie wy​kwint​ne po​tra​wy,
ja​kiesłuż​baser​wo​wa​ławtychele​ganc​kichwnę​trzach.

‒Niemu​siszsięzemnąże​nić.Niepo​dej​mujpo​chop​nejde​cy​-

zji.Kie​dyjąspo​koj​nieroz​wa​żysz,samdoj​dzieszdownio​sku,że
to…

‒Sen​sow​nypo​mysł–prze​rwałjej.–Inaj​lep​szydlaDa​wu​da.
‒Moimzda​niemprzy​nie​siewię​cejszko​dyniżpo​żyt​ku.
‒ Komu? – za​py​tał to​nem wo​dza wy​po​wia​da​ją​ce​go woj​nę. –

To​bie?

‒Przedewszyst​kimto​bie.Niemamkwa​li​fi​ka​cjinakró​lew​ską

mał​żon​kę.

Niedo​da​ła,żecier​pia​ła​bymęki,gdy​bywy​szładlapo​zo​rówza

czło​wie​ka,któ​re​gonie​gdyśko​cha​ła.

‒Na​uczyszsięwszyst​kie​go,cotrze​ba.
‒Nieje​stemza​in​te​re​so​wa​na.
‒Nie​waż​ne,coczu​je​myczymy​śli​my.Na​le​żyzro​bićto,conaj​-

lep​szedladziec​ka.

Tra​fiłwczu​łypunkt.Zro​bi​ła​bydlasyn​kawszyst​ko,aleto,co

pro​po​no​wał,mu​sia​łosięza​koń​czyćka​ta​stro​fą.

‒ Da​wud nie po​trze​bu​je na​sze​go świa​dec​twa ślu​bu. Le​piej

dla nie​go, gdy jego ro​dzi​ce będą żyć w przy​jaź​ni, niż gdy​by
uniesz​czę​śli​wi​li sie​bie na​wza​jem, po​ślu​bia​jąc nie​wła​ści​wych
part​ne​rów.

‒Zakogowięcchcia​ła​byśwyjść?–spy​tałostrymto​nem.–Za

mo​je​goku​zy​na?

‒Nie!Ha​midjesttyl​koko​le​gą.
‒Wta​kimra​ziezakogo?
‒Wtejchwi​lizani​ko​go.Roz​wa​żamtyl​koteo​re​tycz​nemoż​li​-

wo​ści.Cozro​bi​my,je​że​liktó​reśznaswprzy​szło​ścipo​ko​chako​-
gośin​ne​go?

‒Jasięnieza​ko​chamwni​kimin​nym.
Ostat​niade​kla​ra​cjaroz​bu​dzi​ławser​cuAr​dendaw​nopo​grze​-

ba​nąna​dzie​ję,żewy​znajejmi​łość.Niebar​dzowie​rzy​ławmoż​-
li​wośćspeł​nie​niategoma​rze​nia,alenawszel​kiwy​pa​dekspy​ta​-
łanie​coschryp​nię​tymzemo​cjigło​sem:

‒Dla​cze​go?
‒Ni​g​dynieby​łemza​ko​cha​nyini​g​dyniebędę.Niktwmo​jej

ro​dzi​nienieoże​niłsięzmi​ło​ści.Nieje​ste​śmyuczu​cio​wi.Uznaj
tozana​sząwadęge​ne​tycz​ną.

‒Ro​zu​miem.
Ar​den z tru​dem ukry​ła roz​cza​ro​wa​nie, choć od daw​na wie​-

dzia​ła,żedlanie​gowa​ka​cyj​nyro​mansnicniezna​czył.

‒Amożeoba​wiaszsię,żetypo​ko​chaszin​ne​go?
‒Wy​klu​czo​ne.
Sta​now​czej od​po​wie​dzi to​wa​rzy​szył gorz​ki śmiech. Rola sa​-

mot​nejmat​kiwwie​kunie​speł​nadwu​dzie​stuje​denlatodar​łają
z ro​man​tycz​nych ma​rzeń. Co​dzien​na, mo​zol​na wal​ka o byt nie
zo​sta​wia​łacza​sunaży​cieoso​bi​ste.

‒Wta​kimra​zieniewi​dzęprze​szkód.
‒Twójna​ródnieza​ak​cep​tu​jemniejakokró​lo​wej.
‒Za​ak​cep​tu​jekaż​dą,któ​rąpo​ślu​bię–od​parłznie​za​chwia​ną

pew​no​ścią.

‒Nieprzy​wyk​nęteżdore​stryk​cjiwo​becko​bietwtwo​imkra​-

ju.

‒ To praw​da, że na​sze kul​tu​ry mają od​mien​ne tra​dy​cje, ale

wpro​wa​dzam re​for​my. Jako moja żona rów​nież bę​dziesz mo​gła

za​dbaćopra​wako​biet,abypo​lep​szyćichlos.

‒Księż​nicz​kaGhi​zlanzro​bi​ła​bytole​piej.
‒ Ile razy mam ci po​wta​rzać, że nie mogę jej pro​sić o rękę

w ob​li​czu skan​da​lu. Je​dy​ne przy​zwo​ite wyj​ście dla każ​de​go to
mał​żeń​stwozmat​kąmo​je​godziec​ka.

Ar​denwes​tchnę​łacięż​ko.Przy​gnę​bi​łoją,żepo​strze​gająjako

ka​mieńuszyi.

‒Przy​kromi,żepra​sana​ro​bi​łanamkło​po​tów,alespró​buj​my

zna​leźćlep​szeroz​wią​za​nie.Czyniele​piej,żebyDa​wudspę​dzał
częśćrokuztobą,aczęśćzemną?

‒Po​dró​żu​jącpo​mię​dzypa​ła​cem,amiesz​ka​niemwsu​te​ry​nie?
‒Tolep​szeniżuda​wa​nie,żesta​no​wi​myide​al​nąro​dzi​nę.
‒Niedążędoide​ału.
‒Wta​kimra​ziepo​wi​nie​neśro​zu​mieć,żekon​taktzezwy​czaj​-

nym,pro​stymży​ciemroz​sze​rzyjegoho​ry​zon​ty.

‒ Nic nie ro​zu​miesz. Od​kąd świat wie, że jest moim sy​nem,

spo​czy​wanamnieobo​wią​zekopie​kinadnim.Je​że​ligoniespeł​-
nię,na​róduznamniezasła​be​goczło​wie​ka.Je​że​licięniepo​ślu​-
bię, zhań​bię nie tyl​ko cie​bie, ale rów​nież Ghi​zlan. Sko​ro ją
zdra​dzi​łem,po​wi​nie​nemza​le​ga​li​zo​waćzwią​zekzmat​kąmo​je​go
dziec​ka. Zresz​tą wi​dzia​łaś, co po​tra​fią dzien​ni​ka​rze. Chcesz
wciążna​ra​żaćma​łe​gonaata​kipra​sy?

‒ Kie​dyś sen​sa​cja stra​ci na ak​tu​al​no​ści. Chy​ba wte​dy zo​sta​-

wiąnaswspo​ko​ju?

‒Próż​nena​dzie​je!Wy​star​czyja​ka​kol​wiekwzmian​kaomoim

kra​ju albo brak cie​ka​wych wia​do​mo​ści czy zna​czą​ce wy​da​rze​-
niewży​ciuDa​wu​da:uro​dzi​ny,pierw​szydzieńwszko​lealboza​-
wo​dy spor​to​we, by na nowo od​grza​li całą hi​sto​rię. Pod​kre​ślą
róż​ni​cęmię​dzymoimży​ciemwpa​ła​cu,ajegowLon​dy​nieina​-
ro​bią mu zdjęć, zwłasz​cza że jest bar​dzo fo​to​ge​nicz​ny. Każ​da
two​jade​cy​zjazo​sta​nieoce​nio​naiosą​dzo​na.Uwierzmi,za​pew​-
nię Da​wu​do​wi nor​mal​ne ży​cie w Za​hra​cie. U sie​bie zdo​łam go
ochro​nić.

Ar​denprzy​zna​łamuwdu​chura​cję.
‒Mo​gli​by​śmyspró​bo​waćza​miesz​kaćwZa​hra​cie,gdy​byśpo​-

mógł nam zna​leźć miesz​ka​nie – za​pro​po​no​wa​ła, choć nie wie​-
dzia​ła,czyko​bie​tomwol​notampra​co​waćiczypo​trze​bu​jąflo​ry​-

stek.

‒Za​miesz​kaszzemnąwpa​ła​cujakomojażona.Innasen​sow​-

na opcja nie ist​nie​je. Ra​zem stwo​rzy​my mu sta​bil​ny dom bez
wiecz​nychprze​no​siniszar​pa​ni​nyopra​waro​dzi​ciel​skie–tłu​ma​-
czył spo​koj​nie, pe​wien, że ma wszyst​kie asy w rę​ka​wie. – To
naj​lep​sze, co mo​że​my ofia​ro​wać na​sze​mu chłop​cu – do​dał, wi​-
dzącjejnie​pew​nąminę.

Na​sze​mu! To sło​wo bu​do​wa​ło most nad prze​pa​ścią, jaka ich

dzie​li​ła. Roz​pro​szy​ło jej po​czu​cie osa​mot​nie​nia. Do​tąd z ko​-
niecz​no​ścimu​sia​łaso​biera​dzićsama.De​kla​ra​cjaIdri​sada​wa​ła
na​dzie​ję,żeze​chcezniądzie​lićobo​wiąz​ki.

‒Mu​szęprze​my​ślećtwo​jąpro​po​zy​cję–od​rze​kłaostroż​nie.–

Po​trze​bu​jętro​chęcza​su.

‒ Oczy​wi​ście. Przyj​dę wy​słu​chać two​jej de​cy​zji ju​tro o dzie​-

wią​tejrano.

O czwar​tej po po​łu​dniu na​stęp​ne​go dnia po nie​prze​spa​nej

nocy Ar​den za​rę​czy​ła się z Idri​sem w obec​no​ści tłu​mu świad​-
ków.

Dumana​ka​zy​wa​łajejod​trą​cićczło​wie​ka,któ​rynie​gdyśjąpo​-

rzu​cił,roz​myśl​nieczynie.Ode​szła​byzgod​no​ścią,alezo​sta​ła​by
sama i bez​bron​na. Gdy​by co​kol​wiek się z nią sta​ło, Da​wud nie
miał​byni​ko​gonaświe​cie.Niemo​głamuod​mó​wićpra​wadoży​-
cia w peł​nej ro​dzi​nie w po​czu​ciu bez​pie​czeń​stwa, bez ry​zy​ka
ata​ków pra​sy i z pra​wem do tro​nu. Z tego, co wy​czy​ta​ła w in​-
ter​ne​cie, wy​ni​ka​ło, że Idris po​waż​nie trak​tu​je wszel​kie zo​bo​-
wią​za​nia.Miałopi​nięuczci​we​gowład​cy,dba​ją​ce​goolospod​da​-
nych.Wy​glą​da​łonato,żebę​dzierów​nieżdo​brymoj​cem.

Jed​nakprzypod​pi​sy​wa​niukon​trak​tudrża​łajejręka.Ele​ganc​-

ki, za​ma​szy​sty pod​pis Idri​sa świad​czył o sto​ic​kim spo​ko​ju.
W grun​cie rze​czy nic dziw​ne​go. Pod​czas gdy on przy​wykł do
pod​pi​sy​wa​nia waż​nych do​ku​men​tów, ona od​da​wa​ła swój los
wręcepra​wienie​zna​jo​me​goczło​wie​ka.Ser​cebiłojejtakmoc​-
no,żedzi​wi​łoją,żeniktgoniesły​szy.

‒Po​zwól​cie,żepo​gra​tu​lu​jęwamjakopierw​sza–za​pro​po​no​-

wa​łaGhi​zlan.

Wbursz​ty​no​wymko​stiu​mieiper​łach,war​tychfor​tu​nę,wy​glą​-

da​łapokró​lew​sku.Ar​denstwier​dzi​ła,żeni​g​dyjejniedo​rów​na
mimokosz​tow​ne​gostro​ju,któ​ryspra​wiłjejIdris.

‒Dzię​ku​ję,Wa​szaWy​so​kość.
‒Na​zy​wajmnieGhi​zlan.Ży​częwamszczę​ścianano​wejdro​-

dzeży​cia.

Ar​denwpa​dławpo​płoch,gdywcze​śniejwy​pa​trzy​łapo​rzu​co​-

nąna​rze​czo​nąszej​kawtłu​miepo​waż​nychmęż​czyznwsalitro​-
no​wej. Za​sko​czył ją cie​pły, ser​decz​ny uśmiech księż​nicz​ki. Jej
twarz nie zdra​dza​ła śla​du na​pię​cia, a ży​cze​nia brzmia​ły szcze​-
rze. Czy tak do​sko​na​le gra​ła, czy też trak​to​wa​ła aran​żo​wa​ne
mał​żeń​stwo jak ko​niecz​ność? Ar​den nie ro​zu​mia​ła skom​pli​ko​-
wa​nychza​leż​no​ściwkró​lew​skichdy​na​stiach.

Idris po​dzię​ko​wał z po​waż​ną miną, bez śla​du ra​do​ści. Ar​den

po​smut​nia​ła, choć od po​cząt​ku wie​dzia​ła, że tyl​ko wy​peł​nia
swo​jąpo​win​ność.

‒ Czy mogę cię po​rwać na chwi​lę na po​si​łek? – spy​ta​ła Ghi​-

zlan.

Ar​den wsta​ła z miej​sca, ale za​raz za​mar​ła w bez​ru​chu, nie​-

pew​na,czyniepo​win​nasie​dziećobokIdri​saiprzyj​mo​waćgra​-
tu​la​cji.Aleontak​żewstał.

Po​dą​ży​ła za księż​nicz​ką do ob​fi​cie za​sta​wio​ne​go bu​fe​tu, ale

żo​łą​dekod​mó​wiłprzy​ję​ciapo​kar​mu.

‒ Ja też nic nie mogę prze​łknąć przed ofi​cjal​ny​mi uro​czy​sto​-

ścia​mi,apo​temża​łu​ję,kie​dytrwa​jąwnie​skoń​czo​ność.Pew​nie
prze​ra​ża​ją oso​bę, nie​przy​zwy​cza​jo​ną do na​sze​go ce​re​mo​nia​łu.
Je​dy​ny spo​sób, żeby je prze​trwać, to my​śleć o czymś in​nym
pod​czasnaj​nud​niej​szychprze​mó​wień.

‒Na​praw​dęniemaszdomnieżalu?–spy​ta​łaAr​denbezza​-

sta​no​wie​nia,aleza​razprze​klę​łaswo​jąlek​ko​myśl​ność.Wy​bra​ła
fa​tal​ny czas i miej​sce na tak bez​po​śred​nie py​ta​nie, ale cie​ka​-
wośćzwy​cię​ży​ła.

‒Nie.My​ślę,żeciępo​lu​bię.Miłomiećkołosie​bietakbez​po​-

śred​niąoso​bę–za​pew​ni​łaGhi​zlan.–Alechodź​mypo​roz​ma​wiać
wja​kieśspo​koj​niej​szemiej​sce–za​pro​po​no​wa​ła,wska​zu​jącka​-
na​pywholu,któ​rychAr​denwcze​śniejnieza​uwa​ży​ła,po​nie​waż
wi​dzia​łatyl​koIdri​sa.

‒ Dzię​ku​ję, że je​steś dla mnie taka miła – za​gad​nę​ła Ar​den,

kie​dyusia​dłyzta​le​rza​mi,peł​ny​misma​ko​ły​ków.–Prze​pra​szam,
żeskom​pli​ko​wa​łamciży​cie,alenieprze​wi​dzia​łamta​kie​goroz​-
wo​juwy​pad​ków.

‒Tonietwo​jawina.Niemie​li​śmyin​ne​gowyj​ścia,kie​dywieść

o two​im syn​ku obie​gła pra​sę. Ale skan​dal dy​plo​ma​tycz​ny pój​-
dziewza​po​mnie​nie.Nieby​li​śmyza​rę​cze​ni,akie​dywszy​scyzo​-
ba​czą, że się za​przy​jaź​ni​ły​śmy, za​mknie​my usta plot​ka​rzom.
Wy​ra​zi​łam wąt​pli​wość, czy chcia​ła​byś mnie wi​dzieć, ale Idris
za​pew​nił,żeniełą​czywasuczu​cie.

Ar​dendo​zna​łaroz​cza​ro​wa​nia,żeksięż​nicz​kaoka​za​łajejser​-

ce je​dy​nie na po​kaz. Jesz​cze bar​dziej za​bo​la​ły ją sło​wa Idri​sa,
choć nie po​win​ny. Zda​wa​ła so​bie spra​wę, że je​że​li Idris kie​dy​-
kol​wiekcośdoniejczuł,uczu​ciedaw​noumar​ło.AGhi​zlanwy​-
ka​za​ławie​leod​wa​giigod​no​ści.Zro​bi​ławszyst​ko,żebywmia​rę
moż​li​wo​ścizła​go​dzićskut​kika​ta​stro​fy.

‒Bar​dzoso​biece​niętwo​jąobec​ność–za​pew​ni​ła.–Wy​obra​-

żamso​bie,żenie​ła​twocibyłotuprzyjść.

‒ Po​my​śla​łam, że moje po​ja​wie​nie może po​móc na​szym kra​-

jom.Na​szemał​żeń​stwozo​sta​łoza​pla​no​wa​nepoto,żebyzbu​do​-
wać po​kój po​mię​dzy dwo​ma zwa​śnio​ny​mi od wie​lu po​ko​leń
pań​stwa​mi i na​wią​zać kon​tak​ty han​dlo​we. Po​trze​bo​wa​li​by​śmy
tro​chęcza​su,żebypo​znaćsięna​wza​jem.Popo​wro​ciedokra​ju
cze​kamnieko​lej​nepie​kło,alewspie​ra​jąccię,za​po​bie​gnęplot​-
kom.

Ar​den po​dzi​wia​ła od​wa​gę i god​ność księż​nicz​ki. Współ​czu​ła

jejzca​łe​goser​ca.Wy​obra​ża​łaso​bie,coczu​ła,je​że​liza​le​ża​łojej
naIdri​sie.Nieza​po​mnia​ła,jakcier​pia​ła,kie​dyjąpo​rzu​cił.Na​-
wette​razbo​le​snewspo​mnie​niepo​wra​ca​łownaj​mniejspo​dzie​-
wa​nychmo​men​tach.

‒ Po​dzi​wiam twój spo​sób my​śle​nia, Ghi​zlan – oznaj​mi​ła ze

szcze​rą apro​ba​tą. – Czy mo​gła​byś mi do​ra​dzić, cze​go się spo​-
dzie​wać? Nie znam ani pro​to​ko​łu, ani prze​bie​gu ce​re​mo​nii
ślub​nej.Niewiemna​wet,coza​ło​żyć.

Zer​k​nę​ła na ja​sno​błę​kit​ną kre​ację, błysz​czą​cą w świe​tle ży​-

ran​do​li. Przy​nie​sio​no ją rano do jej po​ko​ju. Z wdzięcz​no​ścią
przy​ję​ła dar. Gdy​by jej nie do​sta​ła, mu​sia​ła​by iść na uro​czy​-
stość za​rę​czyn w sta​rych dżin​sach. Gdy​by wcze​śniej uświa​do​-

mi​ła so​bie ogrom wła​snej nie​wie​dzy na te​mat oby​cza​jów kra​ju
przy​szłe​gomęża,wogó​lebynieprzy​szła.Alejużbyłozapóź​no
nata​kiere​flek​sje.

‒Po​do​bacisięsuk​nia?–spy​ta​łaGhi​zlan.
‒ Jest prze​pięk​na, ale nie mam do​świad​cze​nia w ku​po​wa​niu

wy​twor​nych stro​jów i nie wiem, cze​go będą ode mnie wy​ma​-
gać… – Prze​rwa​ła na wi​dok szel​mow​skie​go uśmiesz​ku księż​-
nicz​ki.–Czyż​byśtyjądlamniewy​bra​ła?–spy​ta​łazbez​gra​nicz​-
nymzdu​mie​niem.

Ghi​zlanwzru​szy​łara​mio​na​mi.
‒Tyl​kopod​su​nę​łamparęsu​ge​stii.Po​my​śla​łam,żena​głyroz​-

wójwy​pad​kówniezo​sta​wiłcicza​sunaza​kupcze​gośod​po​wied​-
nie​go.

‒ Je​steś wspa​nia​ła – wy​szep​ta​ła Ar​den z wdzięcz​no​ścią. Za​-

nimzdą​ży​łacośdo​dać,Ghi​zlanro​ze​śmia​łasięser​decz​nie,za​do​-
wo​lo​nazkom​ple​men​tu.

Idris po​pa​trzył na dwie ro​ze​śmia​ne na​rze​czo​ne: nie​do​szłą

i ak​tu​al​ną, bru​net​kę i blon​dyn​kę. Z prze​ra​że​niem my​ślał, ile
pra​cy go cze​ka, żeby na​pra​wić szko​dy wy​rzą​dzo​ne przez nie​-
ocze​ki​wa​ne po​ja​wie​nie Ar​den i Da​wu​da. Na​dzie​je na po​ro​zu​-
mie​nieiza​war​ciepla​no​wa​nychtrak​ta​tówzoj​cemGhi​zlanle​gły
wgru​zach.Ne​go​cja​cjezo​sta​łyprze​rwa​ne.Ro​dzi​mikon​ser​wa​ty​-
ściwy​ra​ża​liobu​rze​niezpo​wo​dunie​ślub​ne​godziec​kaipla​nów
po​ślu​bie​nia An​giel​ki. Lecz żad​na al​ter​na​ty​wa nie wcho​dzi​ła
w grę. Każ​de inne roz​wią​za​nie po​zba​wi​ło​by go syna i uczy​ni​ło
zDa​wu​daobiektdrwiniplo​tek.Ikaż​deode​bra​ło​bymuAr​den.

Ob​ser​wo​wał,jakga​wę​dzizGhi​zlan.Do​pa​so​wa​nasuk​niaprzy

każ​dympo​ru​sze​niupod​kre​śla​łasmu​kłą,de​li​kat​nąfi​gu​rę,októ​-
rej ma​rzył przez całą noc. Z roz​tar​gnie​niem słu​chał ne​go​cja​cji
dy​plo​ma​tów,dą​żą​cychdona​pra​wie​niasto​sun​kówzoj​cemGhi​-
zlan.Całąuwa​gęsku​piłnaprzy​szłejżo​nie.

Prze​wi​dy​wał,żeścią​gnienanie​gokło​po​ty.Bezary​sto​kra​tycz​-

nych ko​nek​sji, od​po​wied​nie​go po​cho​dze​nia, po​sa​gu, wpły​wów
ido​świad​cze​niawdy​plo​ma​cji,niezo​sta​łaprzy​go​to​wa​nadoroli
kró​lo​wej.Niezna​ładwor​skichzwy​cza​jówaniry​tu​ałów.Aleuro​-
dzi​łamusynaiztegopo​wo​duza​słu​gi​wa​łanasza​cu​nek.

Ale nie tyl​ko dla​te​go po​pro​sił ją o rękę. Mi​nio​nej nocy spoj​-

rzałwoczynie​wy​god​nejpraw​dzie,żeniemógł​bypo​ślu​bićGhi​-
zlan,po​żą​da​jącAr​den.

Na​wet je​śli czuł do niej tyl​ko po​ciąg fi​zycz​ny, to gra​ni​czą​cy

z uza​leż​nie​niem. Naj​wy​raź​niej odzie​dzi​czył po przod​kach sła​-
bość do atrak​cyj​nych ko​biet. Mu​siał ją zwal​czyć albo nad nią
za​pa​no​wać i za​cząć trak​to​wać za​ślu​bi​ny z nią jak zwy​kły kon​-
trakt,cowy​ma​ga​łoza​cho​wa​niazim​nejkrwi.

ROZDZIAŁSZÓSTY

‒Kli​ma​ty​zo​wa​nali​mu​zy​naza​wie​ziepa​niąwrazzsy​nemzlot​-

ni​ska wprost do pa​ła​cu, że​by​ście od​po​czę​li w swo​ich kom​na​-
tach–po​in​for​mo​wałAshar,do​rad​caszej​ka.

‒Dzię​ku​ję.
Ar​den ma​rzy​ła o od​po​czyn​ku, choć nie zmę​czy​ła jej po​dróż

kom​for​to​wymod​rzu​tow​cem.Mi​sha,tym​cza​so​wania​nia,za​bra​ła
Da​wu​da do in​nej ka​bi​ny, żeby nie po​gniótł no​we​go ko​stiu​mi​ku
mat​ki.AleAr​denniepo​tra​fi​łasięod​prę​żyć.Bra​ko​wa​łojejsyn​-
ka. Oczy​wi​ście mo​gła do nie​go pójść, ale to nie jego nie​obec​-
nośćjąnie​po​ko​iła,leczprzy​szłość.

Czy mo​gła za​ufać Idri​so​wi na tyle, żeby od​dać swo​je ży​cie

w jego ręce? Roz​są​dek pod​po​wia​dał, że tak. Przez czte​ry lata
doj​rzał do od​po​wie​dzial​no​ści. W ni​czym nie przy​po​mi​nał bez​-
tro​skie​goSha​ki​la.

Lecz mimo lo​gicz​nych ar​gu​men​tów na​pię​cie nie opa​da​ło.

Zbytwie​lewy​da​rzy​łosięwnie​praw​do​po​dob​niekrót​kimcza​sie:
za​rę​czy​ny,masano​wychtwa​rzydo​rad​cówiasy​sten​tówszej​ka,
wresz​cie za​ku​py z Ghi​zlan. Za​bra​ła ją do luk​su​so​we​go domu
mody. Ob​słu​ga otwo​rzy​ła drzwi tyl​ko dla nich, pod​czas gdy
ochro​nia​rzeutrzy​my​wa​lidzien​ni​ka​rzynady​stans.

Zło​ży​ławy​mó​wie​niezpra​cyprzezte​le​fon.Sze​fo​wazza​cie​ka​-

wie​niem do​py​ty​wa​ła się o szcze​gó​ły. Ar​den przy​pusz​cza​ła, że
ża​ło​wa​ła jej odej​ścia. Po pra​so​wych re​we​la​cjach przy​cią​ga​ła​by
klien​tówdokwia​ciar​ni.

Idris wy​mó​wił umo​wę naj​mu miesz​ka​nia z Ha​mi​dem w jej

imie​niu.Tazmia​nanaj​moc​niejniąwstrzą​snę​ła.Wło​ży​ławszyst​-
kieoszczęd​no​ściiwie​lego​dzinpra​cywurzą​dze​nieprzy​tul​ne​go
wnę​trza.

‒ Po​dać pani wody? – za​pro​po​no​wał Ashar. – Sła​bo pani wy​-

glą​da.

‒Totyl​kosku​tekzmę​cze​nia.

‒Wta​kimra​ziezo​sta​więpa​niąsamą.
Pojegoodej​ściuAr​denpo​smut​nia​ła,żenieprzy​szłymąż,lecz

jego pod​wład​ni do​py​tu​ją się o jej sa​mo​po​czu​cie. Za​raz po wej​-
ściunapo​kładprze​pro​siłiwy​szedłdoin​nejka​bi​ny,słu​żą​cejza
ga​bi​netdopra​cy.Odmo​men​tuprzy​ję​ciaoświad​czynrzad​kogo
oglą​da​ła.

Mimożeuprzej​maza​ło​gaspeł​nia​ławszel​kiejejży​cze​nia,wie​-

dzia​ła,żewważ​nychspra​wachniemawy​bo​ru.Czytakbę​dzie
wy​glą​da​łojejży​cie?Przy​rze​kłaso​bie,żeprze​zwy​cię​żywszel​kie
trud​no​ścidlado​brauko​cha​ne​gosyn​ka.

Po​pa​trzy​łaprzezoknonama​je​sta​tycz​ne,błę​kit​negórywod​-

da​li, na roz​le​głą piasz​czy​stą rów​ni​nę, się​ga​ją​cą bia​łej pla​ży
itur​ku​so​we​gomo​rza.Oglą​da​łaswąnowąoj​czy​znę,le​gen​dar​ny
Za​hrat, sły​ną​cy z umi​ło​wa​nia wol​no​ści i wa​lecz​no​ści swych
miesz​kań​ców.

Wbrew roz​sąd​nym po​sta​no​wie​niom w głę​bi du​szy ża​ło​wa​ła

daw​ne​gospo​koj​ne​go,pro​ste​goży​ciawLon​dy​nie.

Idris z grzbie​tu ko​nia ob​ser​wo​wał zgro​ma​dzo​ny w sto​li​cy

tłum.Męż​czyź​ni,ko​bie​tyidzie​ciprzy​szlipo​wi​taćszej​ka,wjeż​-
dża​ją​ce​godomia​stazgod​niezpra​daw​nątra​dy​cją,jegoan​giel​-
skąna​rze​czo​nąisyna.

Jakna​ka​zy​wałoby​czaj,niewzno​si​liokrzy​kówaplau​zu.Oka​zy​-

wa​lisza​cu​nekje​dy​niepo​chy​le​niemgło​wy.Leczpo​temwy​cią​ga​-
liszy​ję,żebyzo​ba​czyćpa​sa​że​rówauta,któ​rezanimpo​dą​ża​ło:
Ar​deniDa​wu​da.

Idris nie wie​dział, jak jego dum​ny, przy​wią​za​ny do tra​dy​cji

na​ród ich przyj​mie, ale nic nie od​wio​dło​by go od speł​nie​nia
obo​wiąz​ku. Nie wąt​pił, że star​si kon​ser​wa​ty​ści będą nie​za​do​-
wo​le​nizcu​dzo​ziem​skiejna​rze​czo​nejidziec​kapo​czę​te​goprzed
ślu​bem. Do​strzegł jed​nak kil​ka je​dwab​nych, tur​ku​so​wo-szkar​-
łat​nych sztan​da​rów, wy​wie​sza​nych zwy​cza​jo​wo na znak ra​do​-
ści.

Na​ro​do​webar​wyZa​hra​tusym​bo​li​zo​wa​łyla​zurmo​rzaipur​pu​-

ręnie​baoza​cho​dziesłoń​canadpu​sty​niąlubteż,jakpo​wszech​-
nie wie​rzo​no, krew wro​gów, prze​la​ną przez nie​ustra​szo​nych
wo​jow​ni​kówwobro​niekra​ju.

Idris oglą​dał cho​rą​gwie, gdy pod​je​chał do nie​go ka​pi​tan

gwar​dii.

‒Wa​szaWy​so​kość!Sa​mo​chódsięza​trzy​mał–po​in​for​mo​wał.
Idris na​tych​miast wstrzy​mał ko​nia i od​wró​cił gło​wę. Nie do​-

strzegł oznak za​gro​że​nia, lecz jego ser​ce przy​spie​szy​ło rytm.
Utrzy​my​wałgwar​dięra​czejdlatra​dy​cjiniżzpo​trze​byochro​ny,
aleniedo​pu​ścił​by,żebyktośzro​biłkrzyw​dęDa​wu​do​wilubAr​-
den.

Wkrót​ce uj​rzał, jak wy​sia​da tyl​ny​mi drzwia​mi. Zło​te wło​sy

lśni​ływpro​mie​niachsłoń​ca.Tłumwi​dzówza​marłwbez​ru​chu.
Sły​szałtyl​kotę​tentkoń​skichko​pytiwła​snyprzy​spie​szo​nypuls.
Wpadłwpo​płoch,żeza​cho​ro​wa​łaonaalboDa​wud.Leczwy​sia​-
dłabeznaj​mniej​sze​gotru​duczyoznaknie​po​ko​ju.

Mimo wy​so​kich ob​ca​sów ru​szy​ła pew​nym kro​kiem w kie​run​-

ku dziew​czyn​ki w wie​ku sze​ściu czy sied​miu lat, sie​dzą​cej na
wóz​ku in​wa​lidz​kim pod sta​ro​świec​ką mar​ki​zą skle​po​wą. Ele​-
ganc​ka w do​pa​so​wa​nym ko​stiu​mie, Ar​den mu​sia​ła zro​bić na
ma​łejwra​że​nieisto​tyzin​ne​goświa​ta.Sa​me​muIdri​so​wiza​par​-
łodechzza​chwy​tu.

Nietyl​kopo​żą​dałjejrów​niemoc​nojakprzedlaty,alebu​dzi​ła

wnimin​stynk​tyopie​kuń​cze,po​nie​ważuro​dzi​łamusyna.Prze​-
ra​żo​nywła​snąre​ak​cją,zro​biłwszyst​ko,żebyza​cho​waćemo​cjo​-
nal​ny dy​stans. Po​je​chał osob​nym sa​mo​cho​dem na lot​ni​sko,
awsa​mo​lo​ciepo​grą​żyłsięwpra​cy.

GdyAr​denprzy​kuc​nę​łaprzydziew​czyn​ce,pod​szedłbli​żej.Po

krót​kiejwy​mia​niezdańmałaznie​śmia​łymuśmie​chemwrę​czy​ła
Ar​denbu​kie​cikpo​lnychkwia​tówzjed​nejznie​licz​nychży​znych
do​linwoko​li​cymia​sta.Roz​po​znałwśródnichmni​szek,leczAr​-
denwzię​łapro​stąwią​zan​kęostroż​nie,jakwy​kwint​nąkom​po​zy​-
cję.

‒Shur​kanja​zi​lan,Le​ila–po​dzię​ko​wa​ła.
Dziew​czyn​ka uśmiech​nę​ła się ra​do​śnie, a przez tłum prze​-

szedłszmer.

Idrisosłu​piał.Ar​denzna​łajegoję​zyk?Słu​chał,zdu​mio​ny,jak

po​wo​li,leczpo​praw​niespy​ta​łaLe​ilę,gdziemiesz​ka.

Lecz kie​dy mała go spo​strze​gła, za​mil​kła, onie​śmie​lo​na. Jej

re​ak​cja nie za​sko​czy​ła go, ale spra​wi​ła przy​krość. Lu​dzie nie

zwra​ca​li się do szej​ka bez ze​zwo​le​nia. Lecz na​gle za​czę​ło mu
prze​szka​dzać,żebu​dziwnichgro​zę,zwłasz​czagdyAr​denrów​-
nieżza​ci​snę​łaustanajegowi​dok.

Chciał, żeby pa​trzy​ła na nie​go roz​ma​rzo​nym wzro​kiem jak

wte​dy, kie​dy po​ca​ło​wał ją przed drzwia​mi jej miesz​ka​nia albo
takjakprzedlaty,gdybrałjąwob​ję​cia.

Prze​ra​zi​łagoświa​do​mość,żenagłów​nejuli​cysto​li​cy,wobec​-

no​ścipod​da​nychma​rzyoko​bie​cie,za​miastszu​kaćroz​wią​za​nia
trud​nej sy​tu​acji po​li​tycz​nej, wy​ni​kłej z dy​plo​ma​tycz​ne​go skan​-
da​lu.

Ar​den wsta​ła z po​waż​ną miną, bez cie​nia uśmie​chu, co go

jesz​cze bar​dziej roz​draż​ni​ło. Za​ci​snąw​szy zęby, ujął ją pod ra​-
mięiod​pro​wa​dziłdoauta.Jejkru​chośćprzy​po​mnia​łamuonie​-
rów​no​wa​dze sił, o tym, że wbrew woli zo​sta​ła zmu​szo​na do
zmia​nyoto​cze​niaitry​buży​cia.Zkur​tu​azjądo​pro​wa​dziłjądoli​-
mu​zy​ny,udzie​liłin​struk​cjikie​row​cyisamwsiadł.

Ar​denzro​bi​ławiel​kieoczy,gdyIdrisza​jąłnaj​dal​szykąttyl​ne​-

gosie​dze​niazafo​te​li​kiemDa​wu​da.Ni​g​dywcze​śniejniewi​dzia​-
ła go w tra​dy​cyj​nym stro​ju. Wy​glą​dał jak ma​rze​nie w luź​nych
spodniachdokon​nejjaz​dy,wy​so​kichbu​tach,bia​łymza​wo​juna
gło​wieilek​kimpłasz​czu.Alepa​trzyłnaniąspodełba,wy​raź​nie
da​jącdozro​zu​mie​nia,żezła​ma​łanie​prze​kra​czal​netabu.

Nie za​mie​rza​ła prze​pra​szać. Wi​dok je​dy​nej ser​decz​nej oso​by

wśród mo​rza mil​czą​cych, bez wąt​pie​nia nie​przy​chyl​nych twa​-
rzy,głę​bo​kojąpo​ru​szył.

‒Czyod​pra​wiszmniete​raz,czydo​pie​ropopo​wro​ciedopa​ła​-

cu?–spy​ta​ła.

‒Dla​cze​gomiał​bymcięod​pra​wić?
Ar​denprze​wró​ci​łaocza​minawi​dokza​ci​śnię​tychzmy​sło​wych

ust Idri​sa. Naj​chęt​niej ca​ło​wa​ła​by je, aż uśmie​rzy​ła​by jego
gniew,aleod​par​łapo​ku​sę.Na​glepo​chwy​ci​łaja​kieśgło​śne,ryt​-
micz​nekrzy​kizaoknem.

‒Cooniwy​krzy​ku​ją?–spy​ta​ławpo​pło​chu.
–Niczłe​go.Wręczprze​ciw​nie.Tookrzy​kiuzna​niadlacie​bie–

wy​ja​śniłznie​znacz​nymuśmiesz​kiem,jakiwi​dzia​łaunie​gotyl​-
koraz,pod​czasroz​mo​wyzDa​wu​dem.

Ar​denniewie​rzy​ławła​snymuszom.WWiel​kiejBry​ta​niizna​-

ne oso​bi​sto​ści czę​sto na​wią​zy​wa​ły kon​takt z ludź​mi, któ​rzy
przy​szlijezo​ba​czyć.Aonaczu​łasiętuniejakktośsław​ny,lecz
jakin​truz.

‒Dlamnie?–spy​ta​łazbez​gra​nicz​nymzdu​mie​niem.‒Dla​te​-

gożepo​roz​ma​wia​łamzmałądziew​czyn​ką?Prze​cieżtonicwiel​-
kie​go.

‒ Jak dla kogo. Lud​ność Za​hra​tu hoł​du​je tra​dy​cji. Zgod​nie

z na​szym oby​cza​jem lu​dzie wi​ta​ją wład​cę w mil​cze​niu, je​dy​nie
ukło​nemoka​zu​jąclo​jal​ność.

Ar​denpo​smut​nia​ła.Za​nimdo​tar​ładopa​ła​cu,zdo​ła​łajużzła​-

maćważ​nąza​sa​dę.

‒ Stąd wnio​sek, że nie po​win​nam pod​cho​dzić do Le​ili? Czy

nie na​ro​bi​łam jej kło​po​tów? Ja ode​zwa​łam się do niej jako
pierw​sza–za​pew​ni​łanako​niec,żebyochro​nićmałąprzedgnie​-
wemmo​nar​szychurzęd​ni​ków.

‒ Wręcz prze​ciw​nie. Znaj​dzie się w cen​trum uwa​gi. Praw​do​-

po​dob​niebę​dzienie​źleżyćztejhi​sto​riidopóź​nejsta​ro​ści.

‒Więctyl​kojazła​ma​łamnie​pi​sa​nepra​wo?
‒Ra​czejna​kazoby​cza​jo​wy,alezjed​na​łaśso​bieprzy​chyl​ność.

Zpew​no​ściąwdniuślu​buznówusły​szyszokrzy​kiapro​ba​ty.

Po​cie​szyłją,aletyl​kotro​chę.Wzmian​kaoślu​bieprzy​po​mnia​-

łajejbo​wiem,żewy​cho​dzizamążniezewza​jem​nejmi​ło​ści,jak
nie​gdyśma​rzy​ła,aje​dy​niedlaza​cho​wa​niapo​zo​rów.

‒Za​im​po​no​wa​łaśimzna​jo​mo​ściąna​sze​goję​zy​ka–prze​ko​ny​-

wał da​lej Idris. – Mnie też. Cze​mu mi nie po​wie​dzia​łaś, że się
gouczysz?

‒ Po co? To chy​ba nie pod​no​si mo​ich kwa​li​fi​ka​cji na two​ją

żonę?

Przy ostat​nim sło​wie Idris z przy​kro​ścią po​chwy​cił w jej gło​-

sienutęroz​go​ry​cze​nia.

‒Zresz​tąniepo​czy​ni​łamzbytwiel​kichpo​stę​pów–tłu​ma​czy​ła

da​lej.–Pra​caiopie​kanadDa​wu​demniezo​sta​wia​ływie​lecza​su
nana​ukę.Znamtyl​kokil​kapod​sta​wo​wychzwro​tów,aleHa​mid
ko​ry​go​wałmojąwy​mo​wę.

Idriszmarsz​czyłbrwi,jak​byroz​gnie​wa​łagowzmian​kaoHa​-

mi​dzie.Chy​baporoz​mo​wiezku​zy​nemuwie​rzył,żenicichnie

łą​czy​ło,na​wetje​że​liHa​midro​biłso​bieja​kieśna​dzie​je?

‒ Nie​waż​ne! Grunt, że sły​sze​li, że wy​ka​zu​jesz za​in​te​re​so​wa​-

niena​szymję​zy​kiemikul​tu​rą.Two​jado​brawolapo​mo​żeimza​-
ak​cep​to​waćna​szemał​żeń​stwo.Za​ro​bi​łaświchoczachdo​dat​ko​-
wepunk​ty.

Wy​raź​nieda​wałdozro​zu​mie​nia,żewszy​scytrak​tu​jąmał​żeń​-

skikon​traktjakozłoko​niecz​ne.

‒Próczmo​je​gosyn​ka?
‒Na​sze​go,Ar​den.
Za​trzy​małwzroknajejtwa​rzynakil​kadłu​gichse​kund,ażpo​-

czu​ła,żepło​nąjejpo​licz​ki,iod​wró​ci​ławzrok.Od​nio​sławra​że​-
nie,żezo​ba​czy​ławjegooczachsil​neemo​cje,alechy​bazadużo
so​biewy​obra​ża​ła.

Dro​ga wio​dła w górę. Po​nad da​cha​mi gó​ro​wa​ła cy​ta​de​la na

stro​mymkli​fie,lśnią​cazło​ci​ściewpro​mie​niachsłoń​ca.Ma​syw​-
ny pa​łac wy​glą​dał jak zbu​do​wa​ny wprost na ska​le. Jego dach
lśniłzda​le​kaośle​pia​ją​cymbla​skiem.

Idrismu​siałpo​dą​żyćzajejwzro​kiem,boza​gad​nął:
‒Wi​tajwZło​tymPa​ła​cu,two​imno​wymdomu.

ROZDZIAŁSIÓDMY

Pa​łacoszo​ło​miłAr​den,gdyoglą​da​łagozoknali​mu​zy​ny.Lecz

po do​tar​ciu na miej​sce za​par​ło jej dech na wi​dok prze​py​chu
wnętrz.Wstar​szychczę​ściachścia​nyozdo​bio​nopół​sz​la​chet​ny​-
mi ka​mie​nia​mi. Luk​su​so​wy wy​strój zmo​der​ni​zo​wa​nych par​tii
prze​kra​czałnaj​śmiel​szeludz​kiewy​obra​że​nia.

Choć wie​dzia​ła, że Idris ceni so​bie zmy​sło​we przy​jem​no​ści,

za​szo​ko​wał ją luk​sus jego re​zy​den​cji. Do​pie​ro kie​dy prze​pro​sił
i od​szedł in​nym ko​ry​ta​rzem, jego do​rad​ca, Ashar, wy​ja​śnił Ar​-
den,żetojegowu​jek,po​przed​niszejk,zmo​der​ni​zo​wałkró​lew​-
skąre​zy​den​cję.

Przy​dzie​lo​no jej ob​szer​ny apar​ta​ment z sy​pial​nią, osob​ną ła​-

zien​ką dla Da​wu​da i przy​le​ga​ją​cym do niej po​ko​jem nia​ni. Ar​-
denotrzy​ma​ładodys​po​zy​cjipo​kójdzien​ny,ga​bi​netisy​pial​nię.
Trzy jej ścia​ny wy​ło​żo​no se​le​dy​no​wym je​dwa​biem. Za czwar​tą
urzą​dzo​nogar​de​ro​bęiła​zien​kę,takwiel​kąjakcałejejdo​tych​-
cza​so​wemiesz​ka​nie.

Łu​ko​wa​teoknazwy​koń​cze​nia​miwfor​miemusz​liprze​grzeb​-

ków ofe​ro​wa​ły wspa​nia​ły wi​dok na mia​sto i wy​brze​że po​ni​żej.
Wiel​kie łoże z ozdob​ny​mi dra​pe​ria​mi ze srebr​ne​go bro​ka​tu
usta​wio​nonapod​wyż​szo​nejplat​for​mie.Stiu​kinaścia​nachtwo​-
rzy​łyfi​ne​zyj​nywzórdrze​wazpięk​niewy​gię​ty​miga​łę​zia​miili​-
ść​mizmasyper​ło​wej.Niepo​tra​fi​łaso​biewy​obra​zić,ilego​dzin
pra​cyza​ję​łoar​ty​stomude​ko​ro​wa​niekom​na​tyanitymbar​dziej,
ilekosz​to​wa​ło.Czu​łasiętujakin​truz.Baj​ko​wąkom​na​tęza​pro​-
jek​to​wa​nodlaksięż​nicz​ki.

Na na​rzu​cie srebr​ną ni​cią wy​ha​fto​wa​no po​chód jeźdź​ców

zcho​rą​gwia​mi.Dum​nieprę​ży​lipier​sijakIdris,gdysie​działna
ko​niu,do​pó​kinieza​trzy​ma​łaka​wal​ka​dy,bypo​roz​ma​wiaćzLe​-
ilą.

Po​pa​trzy​ła na swo​je dło​nie z krót​ko ob​cię​ty​mi pa​znok​cia​mi,

bla​dewprze​ci​wień​stwiedopięk​nej,zło​ci​stejkar​na​cjimiej​sco​-

wych. Wy​ćwi​czy​ła je, wią​żąc dru​tem wią​zan​ki i no​sząc cięż​kie
ku​bły z wodą. Mimo świe​żo zro​bio​ne​go ma​ni​kiu​ru nie przy​po​-
mi​na​łyde​li​kat​nych,wy​pie​lę​gno​wa​nychdło​niksięż​nicz​ki.

Coturo​bi​ła?
Wy​czer​pa​na nie​ustan​ny​mi roz​ter​ka​mi, bez​wład​nie opa​dła na

brzegma​te​ra​ca.Do​brze,żezo​sta​wi​łaDa​wu​dazMi​shąwpo​ko​-
judzie​cin​nym.Niechcia​ła,żebywy​czułjejnie​pew​ność,żebyjej
wąt​pli​wo​ściilękiutrud​ni​łymuad​ap​ta​cjędono​we​gooto​cze​nia.

Nie ża​ło​wa​ła swej de​cy​zji. Pod​ję​ła ją dla do​bra Da​wu​da, ale

prze​ra​ża​ło ją, że stra​ci​ła kon​tro​lę nad wła​snym ży​ciem. W do​-
dat​ku tę​sk​ni​ła za tym, co nie​moż​li​we. Po​trze​bo​wa​ła wspar​cia
życz​li​wej,ludz​kiejisto​ty.

Po​my​śla​łaoHa​mi​dzie.Nieroz​ma​wia​łaznimoddniaprzy​ję​-

ciawam​ba​sa​dzie,od​kądjejświatsta​nąłnagło​wie.

Już wcze​śniej za​mie​rza​ła roz​wiać jego próż​ne na​dzie​je. Lecz

odtam​tejporytylesięwy​da​rzy​ło,żenieśmia​łaza​dzwo​nić.Te​-
razjużwie​dział,żeza​rę​czy​łasięzjegoku​zy​nem.Po​dej​rze​wa​ła,
że prze​żył szok. Była mu win​na wy​ja​śnie​nie. Za​wsze mo​gła na
nimpo​le​gać.Ni​g​dyniewy​ja​wi​ła,ktojestoj​cemDa​wu​da,po​nie​-
ważza​rzu​ci​łapo​szu​ki​wa​nia,kie​dydo​szładownio​sku,żeSha​kil
roz​myśl​niejąpo​rzu​cił.

Podośćdłu​gimwa​ha​niusię​gnę​ławresz​cieposłu​chaw​kę.

Idris zna​lazł Ar​den w sy​pial​ni. Na​dal no​si​ła ja​sno​zło​ty ko​-

stium,któ​rypod​kre​ślałsmu​kłąsyl​wet​kę.Zdję​łatyl​kobuty.Wi​-
dok bo​sych stóp na skom​pli​ko​wa​nej mo​za​ice pod​ło​gi pod​su​nął
muwi​zjęna​gie​go,chęt​ne​gocia​ła.Kie​dyśza​uro​czy​łygojejen​-
tu​zjazmiszcze​rość.

Wy​glą​da​łonato,żena​dalpo​zo​sta​jepodjejuro​kiem,choćna​-

mięt​ność do niej wpę​dzi​ła jego kraj w nie lada kło​po​ty na​tu​ry
po​li​tycz​nejigro​zi​ławzno​wie​niemkon​flik​tuzsą​sia​da​mi.

Sto​sun​kizoj​czy​znąGhi​zlanpo​zo​sta​wa​łyna​pię​teodwie​lupo​-

ko​leń.Dy​na​stycz​nemał​żeń​stwomia​łosce​men​to​waćświe​żoza​-
war​ty po​kój i za​pew​nić do​bro​byt obu na​ro​dom. Te​raz skut​ki
mo​zol​nych ne​go​cja​cji le​gły w gru​zach. Lecz za​miast uczest​ni​-
czyć w ca​ło​noc​nych ro​ko​wa​niach w celu za​że​gna​nia kry​zy​su,
uległsła​bo​ściipo​szedłdoAr​den.

Uniósłrękę,byza​pu​kaćdodrzwi,aleopu​ściłją,gdyusły​szał,

że roz​ma​wia przez te​le​fon. Sie​dzia​ła z opusz​czo​ny​mi ra​mio​na​-
miigło​wą.Ro​bi​ławra​że​nieza​smu​co​nej.

‒Ro​zu​miem,Ha​mi​dzie.Oczy​wi​ście.Że​gnaj.
Idriszprze​ra​że​niemza​uwa​żył,żenako​niecpo​tar​łapo​li​czek.

Czyż​by ocie​ra​ła łzę? Czy była za​ko​cha​na w Ha​mi​dzie? Idris
uwa​żał się za cy​wi​li​zo​wa​ne​go czło​wie​ka w prze​ci​wień​stwie do
ty​ra​nów, któ​rzy wła​da​li jego kró​le​stwem przed wie​ka​mi, ale
naj​chęt​niejwy​chło​stał​byku​zy​naiwtrą​ciłdolo​chu.

Wkro​czyłdośrod​ka,stu​ka​jącob​ca​sa​mibu​tówdokon​nejjaz​-

dy.

Ar​denod​wró​ci​łagło​węwjegostro​nę.Oczyjejdziw​niebłysz​-

cza​ły,jak​byodłez.Spło​nę​łaru​mień​cem,od​kła​da​jącte​le​fonna
pod​ręcz​nysto​lik,alegdyzwró​ci​łasiędonie​go,ro​bi​ławra​że​nie
zu​peł​niespo​koj​nej.

‒Chcia​ła​bym,że​byśpu​kałprzedwej​ściemdomo​je​gopo​ko​ju

–oświad​czy​ła,krzy​żu​jącra​mio​nanapier​siach.

Czy zda​wa​ła so​bie spra​wę, jak pro​wo​ku​ją​co wy​glą​da z roz​-

pusz​czo​ny​mi wło​sa​mi i w obron​nej po​sta​wie? Idri​sa ku​si​ło, by
prze​wró​cićjąnałóż​koispra​wić,żebyprze​sta​łauda​wać,żenie
od​wza​jem​nia jego pra​gnień. Ale świa​do​mość, że pła​ka​ła z po​-
wo​duroz​sta​niazjegoku​zy​nem,po​dzia​ła​łajakzim​nyprysz​nic.

‒Mu​siszsięprzy​zwy​cza​ićdomo​jejobec​no​ści.Za​mie​rzamre​-

gu​lar​niewi​dy​waćsynaistwo​rzyćznimwięź.Mamtrzylatado
nad​ro​bie​nia,pa​mię​tasz?

‒Oczy​wi​ście,aleniewmo​jejsy​pial​ni.
Idrisomalniewy​ja​wił,żetokró​lew​skasy​pial​nia,prze​zna​czo​-

nadlaszej​kaijegomał​żon​ki.LeczAr​denwy​glą​da​łatakkru​cho,
takbez​bron​nie,żeniechciałjejstra​szyć.Zresz​tąobie​całso​bie,
żeusza​nu​jetra​dy​cję,na​ka​zu​ją​cąna​rze​czo​nymspaćosob​nodo
ślu​bu.Jużwy​wo​łałwy​star​cza​ją​cowiel​kiskan​dal.

‒Wta​kimra​ziechodź​mypo​roz​ma​wiaćdosa​lo​nu–za​pro​po​-

no​wał.

Ar​den od​pro​wa​dzi​ła go wzro​kiem, gdy wy​cho​dził w dłu​gim

płasz​czu, spły​wa​ją​cym z sze​ro​kich ra​mion. Na sam jego wi​dok
ob​le​wa​ła ją fala go​rą​ca. Czy za​wsze tak sil​nie bę​dzie na nią

dzia​łał? Wy​tłu​ma​czy​ła so​bie, że to tyl​ko efekt wspo​mnień, po​-
nie​waż był jej pierw​szym i je​dy​nym ko​chan​kiem. Z cza​sem
przy​wyk​nieizo​bo​jęt​nie​je.Wie​dzia​łajed​nak,żeokła​mu​jesamą
sie​bie. Po​trze​bo​wa​ła cie​pła i po​czu​cia przy​na​leż​no​ści bar​dziej
niżkie​dy​kol​wiek.

Tym​cza​sem Idris sta​nął przy oknie z sze​ro​ko roz​sta​wio​ny​mi

no​ga​mi,rę​ka​miwspar​ty​minabio​drachichmur​nąminą,wy​raź​-
niezcze​gośnie​za​do​wo​lo​ny.Nie​wąt​pli​wiezniej.Zła​ma​łaza​sa​-
dypro​to​ko​łuwpierw​szymdniupo​by​tuizni​we​czy​łajegoszan​sę
nako​rzyst​nepo​li​tycz​niemał​żeń​stwo.

‒ Mu​si​my okre​ślić za​sa​dy na​sze​go wspól​ne​go ży​cia – oznaj​-

mił. – Jesz​cze nie prze​dys​ku​to​wa​li​śmy na​szych wza​jem​nych
ocze​ki​wań.

Ar​denwo​la​ła​byunik​nąćdys​ku​sjipomę​czą​cejpo​dró​ży,aledla

do​brasyn​kapo​sta​no​wi​ławy​ko​rzy​staćoka​zję.

‒ Żą​dam rów​ne​go pra​wa do po​dej​mo​wa​nia de​cy​zji w spra​-

wachdo​ty​czą​cychży​ciaiedu​ka​cjiDa​wu​da–oświad​czy​ła.

‒Tra​dy​cjausta​laza​sa​dywy​cho​wa​niana​stęp​cytro​nu.
‒ Przy​rze​kam je re​spek​to​wać, kie​dy tyl​ko będę mo​gła. Ale

wspor​nychspra​wachocze​ku​jękon​sul​ta​cjiibra​niapoduwa​gę
mo​je​gozda​nia.Po​trze​bu​jętwo​jejzgo​dynapi​śmie.Je​że​lijejnie
uzy​skam,niewyj​dęzacie​bie.Przy​ję​łamtwo​jewa​run​ki,alenie
zre​zy​gnu​jęzpra​wadode​cy​do​wa​niaolo​siewła​sne​godziec​ka–
do​da​łasta​now​czo.

Idrispa​trzyłnaniąba​daw​czoprzezkil​kadłu​gichse​kund,za​-

nimwkoń​cuprze​mó​wił:

‒Zgo​da.
Za​sko​czyłją.Spo​dzie​wa​łasięcięż​kiejba​ta​lii.
‒Cojesz​cze?
‒ Usza​nu​ję wa​sze nor​my kul​tu​ro​we, ale wo​la​ła​bym cho​dzić

w eu​ro​pej​skich ubra​niach i z gołą gło​wą, kie​dy to tyl​ko moż​li​-
we.

‒ Naj​wy​raź​niej nie za​uwa​ży​łaś, że ko​bie​ty w moim kra​ju nie

mu​sząza​kry​waćgło​wy.Wie​leznich,przy​naj​mniejwwięk​szych
mia​stach, wy​bie​ra za​chod​ni spo​sób ubie​ra​nia się. Lud​ność Za​-
hra​tuhoł​du​jetra​dy​cjom,alera​czejniebę​dzieocze​ki​waćodEu​-
ro​pej​ki,byzmie​ni​łastyl.Cośjesz​cze?

Praw​do​po​dob​nie po​zo​sta​ło jesz​cze spo​ro kwe​stii do prze​dys​-

ku​to​wa​nia, ale w tym mo​men​cie Ar​den przy​cho​dzi​ła do gło​wy
tyl​kojed​na:

‒ Wiem, że nie za​wie​ra​my ty​po​we​go związ​ku mał​żeń​skie​go,

ale wo​la​ła​bym, że​byś utrzy​my​wał swo​je ewen​tu​al​ne ro​man​se
wta​jem​ni​cyprzedemną,aprzedewszyst​kimprzedDa​wu​dem.
–Ostat​nieżą​da​nieztru​demprze​szłojejprzezgar​dło.

Naj​wy​raź​niejzde​ner​wo​wa​łaIdri​sa,bouśmiechzgasłnajego

ustach,anoz​drzaza​fa​lo​wa​ły.Wkoń​cujed​nakski​nąłgło​wą,co
by​naj​mniejjejniepo​cie​szy​ło.Przy​szłymążprzedślu​bemprzy​-
rze​kałza​le​d​wiedys​kre​cję,aniewier​ność,pod​czasgdyonanie
pra​gnę​łani​ko​goin​ne​go.

‒ Czy to wszyst​ko, Ar​den? – wy​rwał ją z po​sęp​nej za​du​my

jegogłos.

‒Chy​batak…Nicwię​cejnieprzy​cho​dzimidogło​wy.
‒Wta​kimra​zieze​chciejte​razmniewy​słu​chać.
‒ Nie wy​star​czy, że wy​ra​zi​łam zgo​dę na mał​żeń​stwo i za​-

miesz​ka​niewpa​ła​cu?Jaknara​ziejawię​cejpo​świę​ci​łam.

‒Uwierzmi,oby​dwo​jeidzie​mynakom​pro​mis.
Ar​den po​smut​nia​ła. Bez wąt​pie​nia my​ślał o pięk​nej, cza​ru​ją​-

cej księż​nicz​ce Ghi​zlan, zna​ją​cej miej​sco​we oby​cza​je, za​sa​dy
pro​to​ko​łu, tu​tej​szą kul​tu​rę i za​sa​dy dy​plo​ma​cji. Zda​wa​ła so​bie
spra​wę,żeniedo​rów​nu​jejejpodżad​nymwzglę​dem.

‒Wta​kimra​ziecze​goodemniewy​ma​gasz?–spy​ta​ła.
‒Sko​rojużpo​ru​szy​łaśtente​mat,żad​nychko​chan​ków,na​wet

wta​jem​ni​cy.Poślu​bieocze​ku​jęcał​ko​wi​tejwier​no​ści.

Ar​den zro​bi​ła wiel​kie oczy. Co go ob​cho​dzi​ło jej ży​cie oso​bi​-

ste,sko​roza​wie​ra​lizwią​zektyl​konapa​pie​rze?Omalnieza​pro​-
te​sto​wa​ła tyl​ko po to, by pod​kre​ślić wła​sną nie​za​leż​ność. Jed​-
nakpochwi​lina​my​słuuzna​ła,żeniewar​to.Nieza​in​te​re​so​wał
jejniktpróczSha​ki​la,czy​liIdri​sa,apouro​dze​niudziec​kanad​-
miarobo​wiąz​kówniepo​zo​sta​wiałcza​sunaza​wie​ra​niezna​jo​mo​-
ści.Zresz​tątyl​koje​denje​dy​nyIdrisbu​dziłwniejero​tycz​netę​-
sk​no​ty,pew​niezpo​wo​duwspo​mnieńzprze​szło​ści.Nieprze​wi​-
dy​wa​ła,żepo​ko​chako​go​kol​wiekin​ne​go.

‒Zgo​da–oświad​czy​ła.
Idriszmarsz​czyłbrwi,jak​byspo​dzie​wałsiępro​te​stu.

‒Wo​lał​bymteż,że​byśogra​ni​czy​łakon​tak​tyzmoimku​zy​nem

domi​ni​mum.Mę​sko-dam​skieprzy​jaź​nieniesąunasapro​bo​wa​-
ne.Wa​szaza​ży​łośćmo​gła​byzo​staćfał​szy​wiezin​ter​pre​to​wa​na.

Ar​den za​pro​te​sto​wa​ła​by, gdy​by już wcze​śniej nie po​że​gna​ła

jed​ne​go ze swo​ich naj​bliż​szych przy​ja​ciół. Ha​mid wy​ja​śnił jej,
żeutrzy​my​wa​niekon​tak​tunieby​ło​bysto​sow​ne,sko​rowy​cho​dzi
za jego ku​zy​na. Ar​den wy​czu​ła, że go zra​ni​ła, ale ich przy​jaźń
takczyina​czejjużna​le​ża​ładoprze​szło​ści.

‒Do​brze–wy​mam​ro​ta​ła.–Je​że​litowszyst​ko,chcia​ła​bymte​-

razod​po​cząćwsa​mot​no​ści.Je​stemzmę​czo​napo​dró​żą.

‒Po​zo​sta​jejesz​czejed​naspra​wa.
‒Jaka?
Ar​denniepo​tra​fi​łaod​gad​nąć,cze​gojesz​czeIdrisza​żą​da.Ze​-

rwa​nia kon​tak​tu z po​zo​sta​ły​mi zna​jo​my​mi? Ogra​ni​cze​nia swo​-
bo​dy po​ru​sza​nia? Wy​pro​sto​wa​ła się, go​to​wa wal​czyć o swo​je
pra​wa.

‒Datęce​re​mo​niiślub​nejwy​zna​czo​nozadzie​sięćdni–po​in​-

for​mo​wał bez​barw​nym gło​sem, jak​by cho​dzi​ło o pierw​szą lep​-
szą uro​czy​stość, a nie o akt mał​żeń​stwa, któ​ry przy​pie​czę​tu​je
losjejiDa​wu​da.

‒Takszyb​ko?
‒Imszyb​ciejusta​bi​li​zu​je​myna​sząsy​tu​ację,tymle​piej.
Ar​den w mig po​ję​ła alu​zję. Cho​dzi​ło je​dy​nie o za​ła​go​dze​nie

skan​da​lu wy​wo​ła​ne​go wie​ścią o nie​ślub​nym po​tom​ku. Tyl​ko
dla​te​gobrałślubznie​chcia​nąna​rze​czo​ną.

‒Bezoba​wy,moilu​dziewszyst​kozor​ga​ni​zu​ją–do​dałnawi​-

dokjejnie​pew​nejminy.

In​ny​misło​wy,niemia​łanicdopo​wie​dze​nia.Wy​tłu​ma​czy​łaso​-

bie,żetymle​piejdlaniej.Niein​te​re​so​wałjejanikształtwe​sel​-
ne​gotor​tu,aniko​lo​ryde​ko​ra​cjisali.

‒Aje​że​lize​chcia​ła​bymko​gośza​pro​sić?–za​py​ta​łatyl​ko.
‒DajznaćAsha​ro​wi,żebypo​wy​sy​łałza​pro​sze​nia.
‒Czytojużwszyst​ko?
‒Tak.
‒Wta​kimra​ziedozo​ba​cze​niapóź​niej.

Ar​denniemu​sia​łasięoba​wiaćnie​za​po​wie​dzia​nejwi​zy​tyIdri​-

sawswo​jejsy​pial​ni.Przezdzie​sięćdniniewi​dzia​łagosamna
sam. Na​to​miast in​ten​syw​nie bu​do​wał re​la​cje z sy​nem. Jadł
znimiśnia​da​nie,apoką​pie​ligrałznimwróż​negryalboczy​tał
mubaj​kiwswo​imję​zy​ku.Oczymuprzytymbłysz​cza​łyiśmiał
się ser​decz​nie jak za daw​nych cza​sów na San​to​ry​nie. Wie​dzia​-
ła, że ta więź prze​trwa pró​bę cza​su w prze​ci​wień​stwie do tej
daw​nej. Wi​dzia​ła w jego oczach czu​łość, może na​wet mi​łość.
Tenwi​dokmoc​nojąpo​ru​szał.Da​wudpo​trze​bo​wałtaty.

Oczy​wi​ście nie​od​łącz​ny Ashar nie​ustan​nie cze​kał w po​bli​żu,

byprzy​po​mi​naćszej​ko​wioko​lej​nychna​ra​dach.Ar​denwma​wia​-
łaso​bie,żetymle​piej,żeni​g​dyniepo​zo​sta​jesamnasamzna​-
rze​czo​nym.Ibeztegomia​ładośćza​jęć.

Cho​dzi​łanalek​cjeję​zy​ka,oby​cza​jówihi​sto​riiZa​hra​tu.Od​po​-

wia​da​łananie​zli​czo​nepy​ta​nia:Czyprzyj​miewda​rzeprze​pięk​-
nykre​mo​wyje​dwabodce​chutka​czy?Czyuczy​niza​szczytmiej​-
sco​wym haf​ciar​kom, po​zwa​la​jąc im ude​ko​ro​wać strój ślub​ny
tra​dy​cyj​ny​mi wzo​ra​mi? Czy od​wie​dzi szko​łę Le​ili, nie​peł​no​-
spraw​nejdziew​czyn​ki,któ​rąpo​zna​łanapro​ce​sji?

Le​d​wie wy​star​cza​ło jej dnia na wy​peł​nie​nie wszyst​kich obo​-

wiąz​ków.

Po​dej​rze​wa​ła,żemu​sia​łapo​peł​nićnie​je​denbłąd.Wąt​pi​ła,czy

kie​dy​kol​wiek wej​dzie w rolę mał​żon​ki mo​nar​chy. Ale je​śli za​-
wie​dzie,czyza​ak​cep​tu​jąDa​wu​da?Taoba​wamo​bi​li​zo​wa​łajądo
wy​sił​ku. Mimo wy​czer​pa​nia za​miast spać ze zde​ner​wo​wa​nia
wnocygo​dzi​na​mipa​trzy​ławstiu​kinasu​fi​cienadłóż​kiem.

Ale po ślu​bie ode​śpi za​le​gło​ści. W dniu ce​re​mo​nii przy​go​to​-

wa​niadodwóchuro​czy​sto​ści:poan​giel​skuipoarab​sku,roz​po​-
czę​łysięoświ​cie.Ponichcze​ka​łyjąjesz​czeucztaiwe​se​le.

Gdyprze​mie​rza​łapa​łacwasy​ściedwu​dzie​stuko​biet,jejzde​-

ner​wo​wa​niesię​gnę​łoze​ni​tunawi​dokorła,go​dłapań​stwo​we​go
Za​hra​tu. Ofi​cjal​ne sale urzą​dzo​no z jesz​cze więk​szym prze​py​-
chemniżkom​na​tymiesz​kal​ne.

Z każ​dym kro​kiem Ar​den czu​ła sze​lest cien​kie​go je​dwa​biu

wo​kół nóg i cię​żar prze​pięk​nych, za​byt​ko​wych na​szyj​ni​ków
zpe​reł,baj​ko​wejwprosturo​dy.Nako​niecza​ło​żo​nojejnagło​wę
zło​tyślub​nydia​demzkwia​ta​mizru​bi​nówisza​fi​rówzpłat​ka​mi
zpe​reł.

Ar​den ze​sztyw​nia​ła szy​ja i bar​ki od trzy​ma​nia gło​wy nie​ru​-

cho​mo,byozdo​baniespa​dłamimoprzy​trzy​mu​ją​cychjąspi​nek.
Przy​naj​mniejtakso​biewma​wia​ła,bona​praw​dęjejna​pię​ciewy​-
ni​ka​łozwąt​pli​wo​ści,czypod​ję​ławła​ści​wąde​cy​zję.

Służ​ba po​pra​wia​ła jej bi​żu​te​rię, a jed​na z wy​twor​nych dam

uję​ła jej dłoń i wy​po​wie​dzia​ła ja​kieś me​lo​dyj​ne za​klę​cie. Po​zo​-
sta​łepo​wtó​rzy​łyjezaniązuśmie​chem.Ar​dendo​my​śli​łasię,że
tobło​go​sła​wień​stwonanowądro​gęży​cia.

Chcia​ła po​pro​sić o prze​tłu​ma​cze​nie, gdy otwar​to drzwi i do​-

bie​głyjądźwię​kimu​zy​ki,śmie​chyiludz​kiegło​sy.Zro​bi​ławiel​-
kie oczy na wi​dok Sali Ty​sią​ca Ko​lumn. Wi​dzia​ła ją wcze​śniej,
alenie​wy​peł​nio​nąpobrze​gi.Od​nio​sławra​że​nie,żecałemia​sto
przy​szło oglą​dać za​ślu​bi​ny mo​nar​szej pary. Ten wi​dok tak ją
oszo​ło​mił,żeztru​demopa​no​wa​łaprze​moż​nąchęćuciecz​ki.

Na​glegwarucichł.Wszy​scyzwró​ci​likuniejgło​wy.Wie​dzia​ła,

że po​win​na wejść, ale nogi od​mó​wi​ły jej po​słu​szeń​stwa, jak​by
wro​sływpod​ło​gę.

Wtem usły​sza​ła od​głos rów​nych kro​ków. Idris zmie​rzał ku

niej, ma​je​sta​tycz​ny w tra​dy​cyj​nych sza​tach w ko​lo​rach bie​li
i zło​ta. Mimo że bra​ła ślub tyl​ko po to, by za​bez​pie​czyć przy​-
szłośćsyna,gdyująłjejdłoń,ob​la​łająfalago​rą​ca,aser​ceprzy​-
spie​szy​łorytm.Wspar​łasięonie​gowtakna​tu​ral​nyspo​sóbjak
przedlaty,gdypo​ko​cha​łagopierw​szą,mło​dzień​cząmi​ło​ścią.

‒Prze​pięk​niewy​glą​dasz,Ar​den.Wprostcu​dow​nie–wy​szep​-

tałtyl​kodoniej,mu​ska​jącwar​ga​mijejskroń.

Wtymmo​men​cieuświa​do​mi​łaso​bie,jakła​twoulecilu​zji,że

po​łą​czy​ło ich coś wię​cej niż po​li​tycz​na ko​niecz​ność. Za​mknę​ła
oczy, żeby ze​brać od​wa​gę jak przed laty, gdy mu​sia​ła spoj​rzeć
w oczy okrut​nej praw​dzie, że zo​sta​nie je​dy​ną pod​po​rą dla Da​-
wu​da.Gdyjeotwo​rzy​ła,Idrisna​daltamstał,pięk​nyjakma​rze​-
nie.Leczza​wie​ra​lityl​kokon​traktdlado​brasyn​ka.Po​chwa​liłjej
wy​glądtyl​kopoto,żebydo​daćjejod​wa​gipocięż​kimdniu.

‒ Dzię​ku​ję za kom​ple​ment – od​rze​kła z kur​tu​azją. – Ty też

wspa​nia​lewy​glą​dasz.

Przy​wo​ła​łauśmiechnatwarzipo​zwo​li​ła,żebywpro​wa​dziłją

dośrod​ka.

Ar​denzwy​czer​pa​niale​d​wiemo​głaustaćnano​gach,gdyasy​-

stu​ją​cejejko​bie​tyzdej​mo​wa​łyzniejprze​pięk​nąkre​mo​wo-zło​tą
suk​nięipro​wa​dzi​łydoła​zien​ki.

Go​rą​ca woda pa​ro​wa​ła za​pra​sza​ją​co z wan​ny. Jej po​wierzch​-

nię po​kry​wa​ły płat​ki róż. Na​szy​ko​wa​no jej praw​dzi​wą kró​lew​-
skąką​piel!

Zmę​czo​nanie​ustan​nymuda​wa​niemszczę​śli​wejpan​nymło​dej

za​pra​gnę​łazo​staćsama.

Ode​gra​łaswo​jąrolęnaj​le​piej,jakumia​ła.Zuśmie​chemprze​-

trwa​łanie​zli​czo​neprze​mo​wyice​re​mo​nia​ły.Niedrgnę​ła,kie​dy
Idris wziął ją za rękę i pod​pro​wa​dził do baj​ko​we​go, zło​co​ne​go
tro​nu, ani kie​dy kar​mił ją sma​ko​ły​ka​mi ze swo​je​go ta​le​rza.
Oczy mu błysz​cza​ły, jak​by na​praw​dę jej pra​gnął. Nikt oprócz
niej nie wie​dział, że to tyl​ko ozna​ka ra​do​ści, że prze​brnę​ła
przezcałyce​re​mo​niałbezżad​nejwpad​ki.

Po​dzię​ko​wa​łasłu​żą​cej,któ​raprzy​szłaasy​sto​waćjejwką​pie​li.

Nie​pręd​koprze​ko​na​łają,żeniepo​trze​bu​jeob​słu​gi.Gdyzo​sta​ła
sama, zdję​ła ko​ron​ko​wą bie​li​znę, pod​pię​ła wło​sy i we​szła do
wan​ny.Cie​pławodazła​go​dzi​łana​pię​ciemię​śni.Porazpierw​szy
odwie​lugo​dzinzdo​ła​łasięod​prę​żyć.Wsparł​szygło​węomięk​ki
za​głó​wek, omal nie za​snę​ła, gdy usły​sza​ła, że ktoś otwie​ra
drzwi.

‒Dzię​ku​ję–wy​mam​ro​ta​ła.–Niepo​trze​bu​jępo​mo​cy.
‒ Może cho​ciaż wy​szo​ru​ję ci ple​cy? – za​pro​po​no​wał głę​bo​ki,

ak​sa​mit​nygłos.

ROZDZIAŁÓSMY

Ar​denusia​dłatakgwał​tow​nie,żeroz​chla​pa​ławodę.Idrisstał

wdrzwiachwsa​mychluź​nychspodniachzcien​kiejba​weł​ny,wi​-
szą​cychni​skonabio​drach.Ar​denza​par​łodechnawi​dokzło​ci​-
ste​go tor​su, po​kry​te​go czar​ny​mi wło​ska​mi, scho​dzą​cy​mi ciem​-
ną li​nią w dół. Pa​mię​ta​ła, jak ją fa​scy​no​wa​ła pod​czas ty​go​dnia
wspól​nychwa​ka​cji.

Spo​strze​gła, że mię​śnie mu drgnę​ły, jak​by po​ru​szy​ło go jej

spoj​rze​nie. Po​spiesz​nie unio​sła wzrok tyl​ko po to, by na​po​tkać
go​rą​ce spoj​rze​nie ciem​nych oczu, któ​re przy​po​mnia​ło jej, że
jestnaga.Pod​cią​gnę​łako​la​nadopier​siiosło​ni​łaręką.

‒Idri​sie!–wy​szep​ta​łanie​malbez​gło​śnie.–Coturo​bisz?
Idrisuśmiech​nąłsiędoniejszcze​rzeporazpierw​szyodnie​-

pa​mięt​nych cza​sów. Od tego uśmie​chu zmię​kło jej ser​ce. Prze​-
kli​na​ławła​snąsła​bość.

‒Tooczy​wi​ste.Przy​sze​dłemcipo​mócwką​pie​li.
‒Nietrze​ba.Samaso​biepo​ra​dzę.
‒Poco,sko​romaszmężachęt​ne​godopo​mo​cy?
‒Tyl​kozna​zwy.
‒Nie​praw​da.Dwiece​re​mo​nieślub​nepo​łą​czy​łynaspraw​dzi​-

wymwę​złemmał​żeń​skim.

‒Usta​li​li​śmy,żeniebę​dzieszwcho​dziłdomo​je​gopo​ko​jubez

po​zwo​le​nia.

‒Oiledo​brzeso​bieprzy​po​mi​nasz,fak​tycz​niepo​sta​wi​łaśmię​-

dzyin​ny​miitakiwa​ru​nek,alenatenje​dy​nyniewy​ra​zi​łemzgo​-
dy.

Idriswsparłprzed​ra​mięobrzegwan​ny,za​le​d​wiekil​kacen​ty​-

me​trówodjejna​gie​gora​mie​nia.Przezczte​rylatana​wie​dzałją
wsnach.Te​razzaśwło​żyłdru​gądłońdowody.Niedo​tknąłjej,
alede​li​kat​nyruchfalpo​dzia​łałjakpiesz​czo​ta.

‒Prze​stań–upo​mnia​łagotaksu​ro​wo,jakpo​tra​fi​ła.–Nieje​-

steś tu mile wi​dzia​ny – oświad​czy​ła wbrew so​bie. – Wzię​li​śmy

ślub wy​łącz​nie z prak​tycz​nych po​wo​dów. Nie uda​waj, że po​łą​-
czy​łanasmi​łość.

‒ Co nie zna​czy, że mu​si​my utrzy​my​wać dy​stans, sko​ro pra​-

gnie​mysie​biena​wza​jem.

‒Janie…–za​mil​kła,gdydo​tknąłjejko​la​na,po​nie​ważza​nie​-

mó​wi​łazwra​że​nia.Prze​ra​żo​na,żena​daltaksil​nienaniądzia​-
ła,od​su​nę​łasięjaknaj​da​lej.–Le​piejidźdoktó​rejśzko​cha​nek
izo​stawmniesamą–do​da​ła,gdyod​zy​ska​łamowę.

‒ Po pierw​sze to nie two​ja sy​pial​nia tyl​ko wspól​na, mał​żeń​-

ska.Mojała​zien​kaigar​de​ro​baznaj​du​jąsiępodru​giejstro​nie.
Wo​la​łem umie​ścić was od razu tu​taj i spać do ślu​bu gdzie in​-
dziej, żeby oszczę​dzić Da​wu​do​wi stre​su ko​lej​nej prze​pro​wadz​-
ki.

Ar​dendo​ce​nia​łajegotro​skęosa​mo​po​czu​ciesyna,aleza​szo​-

ko​wa​łająin​for​ma​cja,żeza​mie​rzadzie​lićzniąłoże.

‒Podru​gie,niemie​wamko​cha​nekod…bar​dzodaw​na.Mia​-

łemważ​niej​szespra​wynagło​wie.Na​praw​dęmy​śla​łaś,żepój​dę
doin​nejwnocpo​ślub​ną?–za​py​tałzura​żo​nąminą.

‒Dla​cze​gonie?Chy​bażeuzna​łeśmniezała​twodo​stęp​nątyl​-

ko dla​te​go, że je​stem pod ręką. Ale nic z tego. Nie mo​żesz żą​-
daćbli​sko​ścipoca​łychty​go​dniachigno​ro​wa​niamo​jejoso​by.

‒ Chy​ba żar​tu​jesz! Wi​dy​wa​łem cię co​dzien​nie. Spę​dza​łem

każ​dą go​dzi​nę na bu​do​wa​niu po​zy​tyw​ne​go wi​ze​run​ku na​sze​go
związ​ku,abyśzo​sta​łaprzy​ję​tawrazzDa​wu​demzotwar​ty​mirę​-
ka​mi,także​by​śmymo​gliżyćwhar​mo​niiispo​ko​ju,je​że​liudami
sięra​ty​fi​ko​waćtrak​tatpo​ko​jo​wy.

Wy​pro​wa​dziłjązrów​no​wa​gi.
‒Sko​rotrak​tu​jeszmnieniejakczło​wie​ka,tyl​kojakpro​blem

doroz​wią​za​nia,nieocze​kuj,żebędęupra​wiaćztobąseks!–za​-
pro​te​sto​wa​łagwał​tow​nie.

Oskar​że​nie za​brzmia​ło kosz​mar​nie na​wet w jej wła​snych

uszach.Nie​gdyśmy​śla​łaoin​tym​nychzbli​że​niachjakomi​ło​ści.
Aledo​świad​cze​nieodar​łojązro​man​tycz​nychro​jeń.Idrisni​g​dy
jejnieko​chał,choćocza​ro​wałjądotegostop​nia,żebyłago​to​-
warzu​cićpra​cęije​chaćznimdoPa​ry​ża.

Noz​drza Idri​sa za​fa​lo​wa​ły, gdy po​chy​lił gło​wę. Świa​do​mość,

że wdy​cha za​pach jej skó​ry i płu​kan​ki do wło​sów z nutą cy​na​-

mo​nuigra​na​tupo​dzia​ła​łajakafro​dy​zjak.

‒ Uwa​żasz, że cię za​nie​dby​wa​łem, nie do​strze​ga​łem? Wręcz

prze​ciw​nie.Przezdzie​sięćdnicier​pia​łemmęki,pa​trzącnacie​-
bie,słu​cha​jąctwo​je​gogło​su,czu​jąctwójza​pach.Zmo​bi​li​zo​wa​-
łemcałąsiłęwoli,żebycięnietknąć.Wtenspo​sóboka​zy​wa​łem
ci sza​cu​nek na​leż​ny na​rze​czo​nej. Chcia​łem, żeby wszy​scy wi​-
dzie​li,jakbar​dzocięsza​nu​ję.–Po​chy​liłsiękuniejtakbli​sko,że
uto​nę​ła w ciem​nych oczach, obie​cu​ją​cych nie​ziem​skie roz​ko​-
sze.

‒ I ocze​ku​jesz, że przyj​mę cię z otwar​ty​mi ra​mio​na​mi tyl​ko

dla​te​go,żemniepo​żą​dasz?–ata​ko​wa​łada​lejzestra​chu,żeje​-
ślimuule​gnie,Idriszy​skanadniąab​so​lut​nąwła​dzę.

‒ Nie, ha​bib​ti. Dla​te​go, że na​dal od​wza​jem​niasz moje pra​-

gnie​nia–od​rzekłzmy​sło​wym,ak​sa​mit​nymgło​sem.

Ar​den już otwie​ra​ła usta, żeby za​prze​czyć, gdy uświa​do​mi​ła

so​bie, że prze​su​nął dłoń z ko​la​na ku we​wnętrz​nej stro​nie ud.
Ści​snę​łajegwał​tow​nie,alezapóź​no.Jużdo​tarłdonaj​wraż​liw​-
sze​gomiej​sca.

‒Prze​stań!–wy​dy​sza​ła.–Niechcęcię!
‒ Gdy​bym w to wie​rzył, wy​szedł​bym na​tych​miast – od​parł,

prze​ry​wa​jącpiesz​czo​ty.–Prze​stańzemnąwal​czyć.Po​zwól,że
spra​więciprzy​jem​ność.Po​trze​bu​jeszre​lak​su.Wi​dzia​łemwto​-
bie ogrom​ne na​pię​cie przez cały dzień. My​śla​łem, że ze​mdle​-
jesz.

Niemu​siałjejdłu​goprze​ko​ny​wać.Wkrót​ceza​prze​sta​łapro​te​-

stów,prze​sta​łauda​wać,żegoniepra​gnieiza​tra​ci​łasięwroz​-
ko​szy.

Idris z przy​jem​no​ścią słu​chał jej stłu​mio​nych ję​ków. Go​rą​cy

od​dechAr​denogrze​wałmutwarz.Ści​ska​łajegora​miętakmoc​-
no, że pew​nie po​zo​sta​wi​ła si​nia​ki. Za​mglo​ne spoj​rze​nie błę​kit​-
nychoczupod​sy​ca​łojegopo​żą​da​nie.Od​no​siłwra​że​nie,żecze​-
kał na jej pod​da​nie przez całe ży​cie, a nie za​le​d​wie przez dwa
ty​go​dnie.Dziw​ne,żeniewsko​czyłdowan​ny,byjąna​tych​miast
po​siąść.

Lecz na​wet w dniu ślu​bu ro​bi​ła mu trud​no​ści. Oskar​ży​ła go

o po​sia​da​nie ko​cha​nek! Za kogo go uwa​ża​ła? Ura​zi​ła jego

dumę. Nie za​słu​żył na ta​kie za​rzu​ty. Trak​to​wał ją uprzej​mie
izsza​cun​kiem.

Kie​dy za​mru​ga​ła po​wie​ka​mi, spo​strzegł, że oczy jej zwil​got​-

nia​ły.Czyż​byodłez?Czyża​ło​wa​ła,żepo​zwo​li​łamunain​tym​ne
piesz​czo​ty? Po​jął, że nie prze​ła​mał jej we​wnętrz​nych opo​rów.
Strasz​li​wie,choćnie​świa​do​miejąskrzyw​dził,po​rzu​ca​jącwcią​-
ży,alemy​ślał,żejestgo​to​wananowostwo​rzyćznimzwią​zek.
Li​czył na to, że po ślu​bie mu wy​ba​czy. Próż​ne na​dzie​je! Przy​-
gry​zławar​gę,jak​byna​dalwal​czy​łazesobą.

Przy​po​mniałso​biejejpo​chy​lo​nągło​węismut​nygłos,gdyroz​-

ma​wia​łaprzezte​le​fonzjegoku​zy​nem.Oby​dwo​jetwier​dzi​li,że
niebyliko​chan​ka​mi,aleniewąt​pił,żełą​czy​łaichsil​nawięź,za​-
nimIdrispo​now​niewkro​czyłwjejży​cie.

Cof​nąłrękęiwstał.
‒Idri​sie,do​kądidziesz?–za​py​ta​łaschryp​nię​tymgło​sem.
‒Niebędęciędoni​cze​gozmu​szałwbrewwoli.
‒Nieje​stemjużtakapew​na,żecięniechcę–wy​zna​łazbo​la​-

łymgło​sem.

Idrisza​mknąłoczy,za​wzię​ciewal​czączpo​ku​są.Niewy​obra​-

żał so​bie, jak prze​trwa ko​lej​ną sa​mot​ną noc. Za​ci​snął ręce
w pię​ści i po​now​nie od​wró​cił się twa​rzą do niej. Błę​kit​ne oczy
lśni​ły jak klej​no​ty. Roz​chy​lo​ne usta obie​cy​wa​ły speł​nie​nie. Do​-
strzegł na brzu​chu, gdzie no​si​ła jego syna, de​li​kat​ne roz​stę​py.
Ni​g​dyniewi​działpięk​niej​szejko​bie​ty.Ni​g​dyżad​nejtakbar​dzo
niepo​żą​dał.

Ar​denwzię​łagłę​bo​kiod​dechioświad​czy​ła:
‒My​śla​łam,żepo​tra​fięza​cho​waćdy​stans,aletonie​moż​li​we.

Na​dalciępra​gnę.

Nie wy​glą​da​ła na za​do​wo​lo​ną z tego sta​nu rze​czy. Wy​czy​tał

z jej twa​rzy po​dob​ne emo​cje do tych, któ​re sam od​czu​wał: na​-
pię​cie, pra​gnie​nie i jak​by strach przed wza​jem​ną siłą przy​cią​-
ga​nia, któ​ra pcha​ła ich ku so​bie. Od pierw​szej chwi​li bu​dzi​ła
wnimsil​niej​szeuczu​cianiżktó​ra​kol​wiekzdaw​nychko​cha​nek.

Pochwi​liwe​wnętrz​nejwal​kiwy​cią​gnę​łakunie​mumo​krera​-

mio​na.

‒Weźmnie–po​pro​si​ła.
Niepo​trze​bo​wałlep​szejza​chę​ty.Jed​nymru​chempo​rwałjąna

ręceiwy​niósłdosą​sied​nie​gopo​ko​ju.Po​ło​żyłjąnapo​ście​li,po​-
sy​pa​nej przez służ​bę płat​ka​mi kwia​tów na po​wi​ta​nie mło​dej
pary.

Ar​denna​tych​miastprze​ję​łaini​cja​ty​wę.Oplo​tłagora​mio​na​mi,

cią​gnę​ładosie​bieina​mięt​nieca​ło​wa​ła.

Prze​rwałpiesz​czo​tytyl​konachwi​lę,byza​bez​pie​czyćjąprzed

nie​pla​no​wa​nącią​żą,po​nie​ważniezdą​ży​liprze​dys​ku​to​waćkwe​-
stiipo​sia​da​niadal​sze​gopo​tom​stwa.Gdywy​cią​gnąłdużepu​deł​-
ko,Ar​denspy​ta​ła:

‒By​łeśtakbar​dzopew​ny,żemniezdo​bę​dziesz?
‒Towza​jem​nypo​ciąg,Ar​den–spro​sto​wał.–Całypło​ną​łem,

od​kądpo​now​niezo​ba​czy​łemcięwLon​dy​nie.

Ar​den zaj​rza​ła mu głę​bo​ko w oczy, jak​by szu​ka​ła w nich po​-

twier​dze​nia jego słów. A gdy ujął w dłoń jej pierś, gwał​tow​nie
za​czerp​nę​łapo​wie​trza.

Nie ro​zu​miał, jak to moż​li​we, że nie spró​bo​wał jej od​na​leźć

po roz​sta​niu. Jej za​pach, zmie​sza​ny z owo​co​wo-kwia​to​wy​mi
aro​ma​ta​mi Za​hra​tu, odu​rzał jak nar​ko​tyk. Przy​ję​ła go całą
sobą, jak​by nic ni​g​dy ich nie roz​dzie​li​ło. Ni​g​dy w ca​łym ży​ciu
niedo​znałtakwiel​kiejprzy​jem​no​ści.

ROZDZIAŁDZIEWIĄTY

Ar​den spa​ła za​le​d​wie go​dzi​nę, na​sy​co​na i za​do​wo​lo​na, ale

Idrisniemógłdłu​żejcze​kać.Prze​su​nąłdłońodjejra​mie​niado
smu​kłej ta​lii i da​lej, ku bio​drom. Ser​ce biło mu tak moc​no, że
mu​sia​łajesły​szeć.Wes​tchnę​łaprzezseniwy​mam​ro​ta​ła:

‒Sha​ki​lu?
Do​brze, że wy​mie​ni​ła mło​dzień​cze prze​zwi​sko, któ​re​go użył

pod​czaswspól​nychwa​ka​cjijakopseu​do​ni​mu.Niezniósł​by,gdy​-
by wy​po​wie​dzia​ła ja​kieś obce imię. Pa​mię​tał, jak ucie​szy​ło go
od​kry​cie, że jest jej pierw​szym ko​chan​kiem. Pew​nie dla​te​go
chciałbyćje​dy​nymmęż​czy​znąwjejży​ciu.Albodla​te​go,żezo​-
sta​łajegożoną.

Wkaż​dymra​zienie​za​leż​nieodlo​gicz​nychwy​ja​śnieńcie​szy​ło

go,żeleżyprzynim.Po​ca​ło​wałjąwszy​ję,po​temlek​kochwy​cił
zę​ba​mipła​tekucha.Ar​denwy​da​łapo​mrukza​do​wo​le​niaiprzy​-
ci​snę​łasiędonie​gomoc​niej.Aletomuniewy​star​czy​ło.

‒ Po​wiedz mi, cze​go pra​gniesz, Ar​den – wy​szep​tał jej do

ucha.

‒Cie​bie.Pra​gnęcie​bie–od​po​wie​dzia​łaschryp​nię​tymzpo​żą​-

da​niagło​sem.

Dotejporyuwa​żał,żeide​ali​zo​wałwspo​mnie​niazprze​szło​ści.

Leczte​razuzy​skałpo​twier​dze​nie,żepo​łą​czy​łoichcośwy​jąt​ko​-
we​go.

‒Tak,otak,cu​dow​nie,Sha​ki​lu!–krzy​cza​ławeks​ta​zie.
Tuż przed mo​men​tem speł​nie​nia przy​rzekł so​bie, że na​stęp​-

nymra​zemzdo​łapo​wścią​gnąćswójtem​pe​ra​ment,bywy​go​spo​-
da​ro​waćwię​cejcza​sunagręwstęp​ną.

Ar​denobu​dzi​łoświa​tło.Czyż​bysło​necz​ne?Chy​bajesz​czenie

porawsta​wać?Czywogó​lechoćtro​chęspa​li?

Na wspo​mnie​nie sza​lo​nej nocy ob​la​ła ją fala go​rą​ca. Ko​cha​li

sięzogrom​nąpa​sją.Nie​ste​tytobyłtyl​koseks,niemi​łość,choć

wgłę​bidu​szyni​g​dynieprze​sta​łazaniątę​sk​nić.AleIdrisjejnie
ko​chał. Choć usła​no im mał​żeń​skie łoże płat​ka​mi kwia​tów jak
za​ko​cha​nym,po​ślu​biłjąje​dy​niezobo​wiąz​ku.Leczwy​star​czy​ło
jed​no do​tknię​cie, by re​ago​wa​ła tak żywo, jak​by ni​g​dy jej nie
opu​ścił.

Otwo​rzyw​szyoczy,zo​ba​czy​łazmię​tąpo​ścielipro​mie​niesłoń​-

cawpa​da​ją​ceprzezłu​ko​wa​teokna,aleaniśla​duświe​żopo​ślu​-
bio​ne​gomał​żon​ka.

‒ Wy​glą​dasz na za​my​ślo​ną – za​gad​nął, wy​cho​dząc z ła​zien​ki

zmo​kry​miwło​sa​miza​cze​sa​ny​midotyłu.

Na jego wi​dok ser​ce Ar​den wbrew woli przy​spie​szy​ło rytm.

Przy​rze​kłaso​bieza​cho​waćkon​tro​lęnadsobą,bynieulecjego
zwod​ni​cze​muuro​ko​wi.

‒Po​trze​bu​jęwię​cejsnu–od​po​wie​dzia​ła.
‒Notopo​śpijjesz​cze.Jamu​szępo​że​gnaćgo​ści,któ​rzyzo​sta​-

linanoc.

‒Je​że​liza​cze​kaszpięt​na​ściemi​nut,pój​dęztobą–za​ofe​ro​wa​-

ła.

Nie chcia​ła zo​stać sama w czte​rech ścia​nach, stra​pio​na wła​-

sną sła​bo​ścią. Poza tym dla do​bra Da​wu​da po​win​na jak naj​le​-
piejwy​peł​niaćswo​jąnowąrolę.

‒ Nie trze​ba. Nikt się cie​bie nie spo​dzie​wa – od​rzekł z szel​-

mow​skimuśmiesz​kiem.

‒Dla​cze​go?
‒ Męż​czy​zna w kwie​cie wie​ku po​wi​nien po nocy po​ślub​nej

try​skaćener​gią.Na​to​miastpan​namło​damapra​wobyćzmę​czo​-
na. Wszy​scy zro​zu​mie​ją, że po​trze​bu​je od​po​czyn​ku. Gdy​byś
przy​szła, po​my​śle​li​by, że nie spro​sta​łem mał​żeń​skim obo​wiąz​-
kom.

Ostat​nie sło​wo za​bo​la​ło Ar​den, choć wi​dzia​ła w jego oczach

sa​tys​fak​cjęidumę.Po​wie​dzia​łaso​bie,żejaknaj​szyb​ciejpo​win​-
naza​po​mniećoro​man​tycz​nychma​rze​niach.

‒Ni​g​dyniezdra​dzi​łeś,zjakąwia​do​mo​ściąwy​sła​łeśdomnie

po​słań​caostat​nie​godnianaSan​to​ry​nie.

‒Tojużbezzna​cze​nia–uciąłkrót​ko.
‒Jakdlakogo.Czyza​mie​rza​łeśmnieza​braćdoPa​ry​ża?
Idriswziąłgłę​bo​kiod​dech.Nie​pręd​kood​po​wie​dział:

‒Niepo​je​cha​łemtam.Mójwu​jekpo​waż​nieza​cho​ro​wał,więc

wró​ci​łem do kra​ju. – Po tych sło​wach ru​szył ku drzwiom, lecz
Ar​dennieza​mie​rza​łagopu​ścić.Przezzbytwie​lelatżyławnie​-
wie​dzy.Mu​sia​łapo​znaćjegoin​ten​cje.

‒Wta​kimra​ziecomuka​za​łeśprze​ka​zać?
Idris dość dłu​go mil​czał. Ar​den po raz pierw​szy wi​dzia​ła go

za​kło​po​ta​ne​go. Do tej pory ra​dził so​bie do​sko​na​le w ob​li​czu
mię​dzy​na​ro​do​we​go skan​da​lu, od​kry​cia nie​ślub​ne​go po​tom​ka
i wy​mu​szo​ne​go przez oko​licz​no​ści mał​żeń​stwa. Te​raz zaś wbił
wzrokwja​kiśpunktpo​nadjejgło​wą.

‒ Po​pro​si​łem, żeby cię prze​pro​sił i wy​ra​ził żal w moim imie​-

niu,żemimowszyst​koniemo​że​mybyćra​zem.

Ar​denprze​szedłpople​cachzim​nydreszcz.
‒Tozna​czy,żemiałmnieodcie​biepo​że​gnaćnaza​wsze.
Idrisski​nąłgło​wąiopu​ściłpo​kój.
Po​twier​dziłjejnaj​gor​szepo​dej​rze​nia.Pod​czasgdyAr​denpo​-

ko​cha​ła go pierw​szą, mło​dzień​czą mi​ło​ścią, dla nie​go nie zna​-
czy​ła nic wię​cej niż jed​na z wa​ka​cyj​nych roz​ry​wek. Ni​g​dy nie
za​mie​rzałza​pro​sićjejdosie​bie.Ro​bi​łaso​bienie​po​trzeb​nezłu​-
dze​nia.

Od​pro​wa​dzi​ła go wzro​kiem, wma​wia​jąc so​bie, że do​brze, że

wkoń​cupo​zna​łacałąpraw​dę.Pogo​rą​cychpiesz​czo​tachist​nia​-
łopo​waż​nery​zy​ko,żefał​szy​wiezin​ter​pre​tu​jejegoczu​łośćwin​-
tym​nychsy​tu​acjach.

Ser​cejąza​bo​la​łonawspo​mnie​niein​nychgorz​kichży​cio​wych

lek​cji.Wszy​scy,któ​rychko​cha​ła,zo​sta​wia​lijąwła​sne​mulo​so​wi.
Naj​pierwro​dzi​ce,po​temro​dzi​naza​stęp​cza,któ​razre​zy​gno​wa​ła
z za​mia​ru ad​op​cji po od​kry​ciu, że ocze​ku​je wła​sne​go dziec​ka,
a na ko​niec Sha​kil. Na szczę​ście prze​sta​ła go ko​chać, choć
chwi​la​mi czu​ła do nie​go wię​cej, niż po​win​na. Na szczę​ście
uczci​wiepo​sta​wiłspra​wę.Nieukry​wał,żepo​ślu​biłją,żebyza​-
ła​go​dzićskan​daliza​pew​nićsy​no​wigod​nąprzy​szłość.

Tyl​koje​denDa​wudjąko​chałityl​kojegomi​ło​ścipo​trze​bo​wa​-

ła.

Ztąmy​śląwsta​łaiwy​szładoła​zien​ki.
Zre​zy​gno​wa​łazką​pie​liwwan​nie.Zabar​dzoprzy​po​mi​na​ła​by

jejmi​nio​nąnoc.Wzię​łaprysz​nic,wło​ży​łaubra​nieipo​sta​no​wi​ła

spę​dzićtro​chęcza​suzDa​wu​demprzedko​lej​ny​miszko​le​nia​mi,
przy​go​to​wu​ją​cy​mijądorolikró​lew​skiejmał​żon​ki.Wąt​pi​ła,czy
jejspro​sta,alemu​sia​ławso​biezna​leźćsiłę.Odjejpo​sta​wyza​-
le​ża​łaprzy​szłośćsyn​ka.

Idris do​znał roz​cza​ro​wa​nia, gdy nie za​stał Ar​den w łóż​ku.

Byłanawe​wnętrz​nymdzie​dziń​cuiba​wi​łasięzDa​wu​dem.

Wró​cił do niej tak szyb​ko, jak to moż​li​we. Nie​mal wy​pchnął

ostat​nich go​ści przez drzwi. Ża​ło​wał, że nie cze​ka​ła na nie​go
naga w sy​pial​ni, choć po​wi​nien być wdzięcz​ny, że jest od​da​ną
mat​ką. Dla​te​go prze​cież się z nią oże​nił. Ale pod​cho​dząc do
niej,nieod​czu​wałpo​dzi​wuczywdzięcz​no​ścityl​kopa​lą​cepo​żą​-
da​nie.

‒Baba!–za​wo​łałmałynajegowi​dok.
Pro​mien​nyuśmiechchłop​cana​tych​miastgoroz​bro​ił.Głę​bo​ko

po​ru​szo​ny,przy​kuc​nąłisze​ro​kootwo​rzyłra​mio​na.

‒Uwa​żaj!Jestcałymo​kry!–ostrze​głaAr​den.
LeczIdrisjużchwy​tałmal​cawob​ję​cia,nieba​cząc,żemo​czy

muubra​nie

Z każ​dym dniem głę​biej za​pa​dał mu w ser​ce. To uczu​cie po​-

mo​gło mu prze​trwać po​spiesz​ne przy​go​to​wa​nia do ślu​bu,
znieść dez​apro​ba​tę sta​rej gwar​dii pa​ła​co​wej, a na​wet na​pię​te
sto​sun​ki z oj​cem Ghi​zlan. Świe​żo za​ło​żo​na ro​dzi​na sta​no​wi​ła
do​dat​ko​wą mo​ty​wa​cję do za​pew​nie​nia po​ko​ju, któ​ry chro​nił​by
jegosyna.

‒Baba! – Da​wud wy​cią​gnął rącz​kę, żeby do​tknąć jego nosa

ipo​licz​ka.

Idris ro​ze​śmiał się. Zdu​mio​ne spoj​rze​nie Ar​den uświa​do​mi​ło

mu,jakrzad​kosięśmiał.Doprzy​jaz​duAr​deniDa​wu​dapra​co​-
wał po ca​łych dniach. Mimo ogrom​ne​go na​pię​cia, zwią​za​ne​go
zza​że​gna​niemkry​zy​su,cie​szy​łagokaż​dawspól​nachwi​la.

Po​zdro​wił Da​wu​da po arab​sku i ze zdu​mie​niem wy​słu​chał

jego uprzej​mej od​po​wie​dzi, choć tro​chę se​ple​nił przy trud​niej​-
szychsło​wach.

‒Pa​mię​ta,cze​gogona​uczy​łem!–wy​krzyk​nął.
‒Szyb​kosięuczy.
Idri​saroz​pie​ra​ładuma.Czywszy​scyoj​co​wiejąod​czu​wa​li?

Jegowła​snyniezwra​całnanie​gouwa​gi.Nieprzy​go​to​wałgo

do wy​zwań do​ro​sło​ści. My​ślał tyl​ko o wła​snych przy​jem​no​-
ściach.Idrisna​wią​załbliż​sząwięźzna​uczy​cie​la​mi,na​wetzsu​-
ro​wy​mi wo​jow​ni​ka​mi, któ​rzy przy​bli​ża​li mu ar​ka​na sta​ro​żyt​-
nychsztukwal​ki.Mar​twiłsię,żebezdo​bre​goprzy​kła​duzdzie​-
ciń​stwaniespro​staro​dzi​ciel​skimobo​wiąz​kom.Jaknara​zienie​-
źle so​bie ra​dził, ale czy in​tu​icja wy​star​czy, gdy Da​wud pod​ro​-
śnie?

‒Lubiciteżspra​wiaćprzy​jem​ność–do​da​łaAr​den.
Sta​łazesple​cio​ny​mirę​ka​mi,jak​bywal​czy​łazpo​ku​sąode​bra​-

niamusyn​ka.Za​uwa​żyłjed​nak,żeprzezmo​krąbluz​kęprze​świ​-
tu​jejędr​nybiustwską​pym,ko​ron​ko​wymbiu​sto​no​szu.

Wstał, trzy​ma​jąc Da​wu​da w ra​mio​nach, ale mały za​czął się

wier​cić, po​nie​waż chciał wró​cić do za​ba​wy. W tym mo​men​cie
Idris za​uwa​żył pla​sti​ko​we łód​ki w płyt​kich ba​se​nach, wy​ło​żo​-
nych mo​zai​ką z la​pis la​zu​li, mar​mu​ru i zło​ta. Pu​ścił chłop​ca
iob​ser​wo​wał,jakzplu​skiemwska​ku​jedopłyt​kiejwody.

‒Niemasznicprze​ciw​kotemu,żebysiętuba​wił?–spy​ta​ła

Ar​den.–Niezna​la​złamni​g​dziepla​cuza​baw,alepo​my​śla​łam,że
podnad​zo​remniezro​biżad​nejszko​dy.

Szes​na​sto​wiecz​ne ba​se​ny, ozdo​bio​ne fi​ne​zyj​ną mo​zai​ką, sta​-

no​wi​ły skarb na​ro​do​wy, je​den z po​wo​dów, dla któ​re​go uzna​no
pa​łaczaza​by​tek.

‒ Uwa​żam, że to do​sko​na​łe miej​sce do za​ba​wy. Szko​da, że

sam na to nie wpa​dłem w dzie​ciń​stwie – od​po​wie​dział, choć
przy​pusz​czał, że ża​den z su​ro​wych wy​cho​waw​ców, za​trud​nio​-
nychprzezwuja,niedał​bymutyleswo​bo​dy.–Trze​bapo​my​śleć
o urzą​dze​niu dla nie​go praw​dzi​we​go pla​cu za​baw, może z pia​-
skow​ni​cąidra​bin​ka​midowspi​na​nia.

Zprzy​jem​no​ściąob​ser​wo​wał,jakna​pię​ciezAr​denopa​da.
‒Świet​namyśl–po​chwa​li​ła.–Dzię​ku​ję.
Po​twier​dzi​łajegopo​dej​rze​nia,żenaj​lep​szyspo​sóbpo​pra​wie​-

niajejna​stro​jutodzia​ła​niedlado​brasyna.Na​wetpospę​dzo​nej
w jego ra​mio​nach nocy nie wy​glą​da​ła na od​prę​żo​ną. Choć cie​-
szy​ła go ma​cie​rzyń​ska mi​łość Ar​den, ża​ło​wał, że wi​dzi w nim
tyl​ko ojca Da​wu​da, że nie zaj​mu​je waż​niej​sze​go miej​sca w jej
ży​ciu.Przy​po​mniałso​biejed​nak,żegopra​gnie.Niemógłso​bie

wy​ma​rzyć bar​dziej na​mięt​nej ko​chan​ki. Poza łóż​kiem po​zo​sta​-
wa​lijed​nakso​bieobcy.Mu​siałdaćjejczasnaad​ap​ta​cjędono​-
we​goży​cia.

UsiadłzaDa​wu​demnacie​płychka​mie​niachipchnąłma​leń​ką

ża​glów​kę. Mały za​pisz​czał ra​do​śnie. Śmiech chłop​ca, lśnie​nie
kro​pel wody w słoń​cu i ra​do​sna za​ba​wa po​zwo​li​ły Idri​so​wi za​-
po​mniećonie​zli​czo​nychza​da​niachipro​ble​mach.

Ar​denusia​dłapodru​giejstro​nieba​se​nuwcie​niuozdob​ne​go

drze​wa. Mu​siał przy​znać, że ro​bi​ła wszyst​ko, żeby uła​twić mu
kon​taktzsy​nem.Niekaż​danajejmiej​scupo​stą​pi​ła​bytakszla​-
chet​nie.

‒Pew​nienie​ła​twocidzie​lićsięzemnąopie​kąnadDa​wu​dem

potakdłu​gimcza​sie–za​gad​nął.

‒ Przy​zwy​cza​ję się. Do tej pory mógł po​le​gać tyl​ko na mnie

iwy​cho​waw​czy​nizeżłob​ka.

‒AnaHa​mi​dzie?
Ar​denze​sztyw​nia​ła.Idrisuświa​do​miłso​bie,żepo​peł​niłbłąd.

Ze​psuł swo​bod​ną at​mos​fe​rę, ale zże​ra​ła go za​zdrość o te
wszyst​kie lata, któ​re spę​dzi​ła w to​wa​rzy​stwie jego ku​zy​na
wLon​dy​nie.

‒ Ha​mid był miły dla Da​wu​da, ale ni​g​dy nie usiadł z nim na

zie​mi,żebysiępo​ba​wić.Niepró​bo​wałza​stą​pićmuojca.

‒Nieby​li​ścieko​chan​ka​mi?
‒Ilerazymamcitopo​wta​rzać?Albouwie​rzyszminasło​wo,

albonie.

Po​sła​ła mu pio​ru​nu​ją​ce spoj​rze​nie, ale nie pod​nio​sła gło​su,

żeby nie nie​po​ko​ić syn​ka. Idri​so​wi za​im​po​no​wa​ło jej opa​no​wa​-
nie. Ro​bi​ła wszyst​ko z my​ślą o nim. Wy​szła na​wet za ob​ce​go
czło​wie​ka i za​miesz​ka​ła w da​le​kim kra​ju, żeby za​bez​pie​czyć
jegoprzy​szłość.Po​dzi​wiałjąibyłzniejdum​ny.

‒Prze​pra​szam.Po​wi​nie​nembyłodrazuuwie​rzyć–za​pew​nił

zgod​niezeswo​imirze​czy​wi​sty​miuczu​cia​mi.

Nie mia​ła po​wo​du, żeby kła​mać. Zresz​tą Ha​mid po​twier​dził,

że nic po​waż​ne​go ich nie łą​czy​ło. Przy​rzekł so​bie, że opa​nu​je
nie​do​rzecz​nąza​zdrość.Alebu​dzi​ławnimsil​neemo​cje.Niero​-
zu​miałdla​cze​go.Po​sta​no​wiłle​piejjąpo​znać.

‒Dla​cze​goda​łaśmuimięzmo​je​gokrę​gukul​tu​ro​we​go,anie

zwła​sne​go?–za​py​tał.

Na​dal zdu​mie​wa​ła go jej de​cy​zja, zwłasz​cza że uwa​ża​ła, że

roz​myśl​niejąpo​rzu​cił.

Ar​denwzru​szy​łara​mio​na​miiod​wró​ci​ławzrok.
‒ Zwie​dza​jąc wy​sta​wę za​byt​ko​wych dzieł sztu​ki z Za​hra​tu,

do​wie​dzia​łam się, że jed​nym z wa​szych wład​ców był król Da​-
wud. Po​sta​no​wi​łam w ten spo​sób za​pew​nić syn​ko​wi łącz​ność
zkra​jem,zktó​re​gopo​cho​dziłjegooj​ciec.

‒ Bar​dzo szla​chet​nie z two​jej stro​ny, zwa​żyw​szy, co o mnie

my​śla​łaś.Za​sko​czy​łaśmnie.

Niedo​dał,żerów​nieżztegopo​wo​dupo​dej​rze​wałjąoro​mans

zHa​mi​dem.

‒Czyuznał​byśgo,gdy​bymdałamuan​giel​skieimię?
‒Oczy​wi​ście!–za​pew​niłzcałąmocą,zdzi​wio​ny,żemawąt​-

pli​wo​ści. – Ale mój lud ła​twiej go za​ak​cep​tu​je ze swoj​sko
brzmią​cymimie​niem.

‒Do​szłamdownio​sku,żeje​że​liniebę​dziemuod​po​wia​da​ło,

za​wsze może je zmie​nić na an​giel​skie, Da​vid, ale po​my​śla​łam,
żedo​ce​nizwią​zekzkul​tu​rąkra​juswe​goojca.

‒ Czy rów​nież dla​te​go za​czę​łaś się uczyć arab​skie​go, żeby

na​uczyćDa​wu​da?

‒ Tak. Pra​gnę​łam mu dać po​czu​cie przy​na​leż​no​ści, na​wet

gdy​bycięni​g​dyniepo​znał.Uwa​żam,żetoważ​nedladziec​ka.

Błysk w oczach Ar​den, pa​sja, z jaką prze​ma​wia​ła, na​su​nę​ły

Idri​so​wi sko​ja​rze​nia z jej wła​snym dzie​ciń​stwem. Wspo​mnia​ła
kie​dyś, że nie mia​ła ro​dzi​ny. Być może to tłu​ma​czy​ło jej chęć
przy​bli​że​nia syn​ko​wi obu kul​tur. Za​mie​rzał o to za​py​tać, gdy
małyza​pła​kał.Ar​denna​tych​miastwsta​ła.

‒ Na​de​szła pora drzem​ki – wy​ja​śni​ła. – Wy​trę go i uło​żę do

snu.

‒Za​nio​sęgodopo​ko​ju–za​ofe​ro​wałIdris.
Zprzy​jem​no​ściąwziąłgonaręceiprzy​tu​lił,niezwa​ża​jąc,że

jestcałymo​kry.Do​pie​rowswo​jejkom​na​ciezocią​ga​niemod​dał
goAr​den,żebywró​cićdoga​bi​ne​tu.Na​wetwmio​do​wymmie​sią​-
cumu​siałsku​pićcałąener​gięnaza​pew​nie​niupo​ko​junietyl​ko
swo​je​mu na​ro​do​wi, ale rów​nież ro​dzi​nie. Ze wzru​sze​niem ob​-
ser​wo​wałmat​kęisyna.

‒Dzię​ku​ję,Ar​den.
‒Zaco?
‒ Król Da​wud był moim dziad​kiem, wiel​kim przy​wód​cą, sza​-

no​wa​nym przez lud. Uczy​ni​łaś mi wiel​ki za​szczyt, na​da​jąc mu
jego imię. – Ża​ło​wał, że syn i na​stęp​ca wiel​kie​go wład​cy, jego
wuj, nie po​szedł za jego przy​kła​dem. – Po za​wo​dzie, któ​ry ci
spra​wi​łem,mo​głaśze​rwaćwszel​kikon​taktzmoimkra​jem.Do​-
ce​niamtwójpięk​nygest–do​dałnaza​koń​cze​nie.

Ar​denzro​bi​ławiel​kieoczy.
‒ Prze​cież to nic nie​zwy​kłe​go. Zro​bi​łam to, co uwa​ża​łam za

wła​ści​we.

Idriszda​wałso​biespra​wę,żemałoktó​rąsa​mot​nąmat​kęby​-

ło​bystaćnatakąwiel​ko​dusz​ność.Po​dzi​wiałjązato.Od​kry​wał
w niej co​raz wię​cej za​let. Za​czął wie​rzyć, że swo​ją po​sta​wą
prze​ko​na naj​bar​dziej za​go​rza​łych opo​nen​tów i zo​sta​nie kró​lo​-
wą,ja​kiejna​ródpo​trze​bu​je.Byćmożetomał​żeń​stwonieoka​że
siętakcięż​kąpró​bą,jakprze​wi​dy​wał.

ROZDZIAŁDZIESIĄTY

Ar​denwy​gła​dzi​ładłu​gąsuk​nięzesre​brzy​ste​go,cien​kie​gojak

pa​ję​czy​na ma​te​ria​łu, do​sko​na​le uszy​tą, w sam raz dla kró​lew​-
skiej mał​żon​ki. Po​wi​tal​ny na​pis po le​wej stro​nie przy​po​mi​nał,
żena​praw​dęniąjest.

Zdą​ży​łaprzy​wyk​nąć,żeza​sy​piaibu​dzisięprzyszej​ku.Prze​-

sta​ło ją mar​twić, że każ​de jego spoj​rze​nie roz​pa​la jej zmy​sły,
zwłasz​czażepa​trzyłnaniąznie​ga​sną​cympo​żą​da​niem.Po​tra​fił
po​pra​wićjejna​strójna​wetpowy​czer​pu​ją​cymdniu.

Znacz​nie trud​niej przy​cho​dzi​ło jej spro​stać ofi​cjal​nym obo​-

wiąz​kom.Po​chy​lo​newukło​niegło​wywpra​wia​łyjąwza​kło​po​ta​-
nie. Choć uwiel​bia​ła kon​takt z dzieć​mi, na​wet pod​czas wi​zyt
wszko​łachczu​łasięjakuzur​pa​tor​ka,po​nie​ważuwa​ża​łyją,zu​-
peł​niezwy​czaj​nąko​bie​tę,zako​gośwy​jąt​ko​we​go.

Do​kła​da​ła wszel​kich sta​rań, by po​znać skom​pli​ko​wa​ne za​sa​-

dy dwor​skie​go pro​to​ko​łu. Nie pró​bo​wa​ła na​to​miast roz​szy​fro​-
wać za​wi​ło​ści po​li​tycz​nej hie​rar​chii. Trak​to​wa​ła wszyst​kich
z rów​ną uprzej​mo​ścią. Po​chwy​ci​ła wpraw​dzie zdzi​wio​ne spoj​-
rze​nia, świad​czą​ce o po​peł​nie​niu kil​ku gaf, ale nic wię​cej nie
zdo​ła​ła osią​gnąć. Nie zo​sta​ła wy​cho​wa​na na księż​nicz​kę jak
Ghi​zlan.Niedo​rów​ny​wa​łajejkla​sąanioby​ciem,leczwwy​twor​-
nej kre​acji, ze sta​ran​nie upię​ty​mi wło​sa​mi wy​glą​da​ła znacz​nie
le​piejniżwpo​ży​czo​nejsu​kien​cenaprzy​ję​ciuwLon​dy​nie.Tyl​ko
czyIdrisza​uwa​żyłróż​ni​cę?

Oczy​wi​ście.Nicnieumknę​łojegouwa​dze.LeczAr​denchcia​ła

być nie tyl​ko do​ce​nia​na i po​żą​da​na, lecz rów​nież po​dzi​wia​na.
Za​nie​po​ko​iłajątamyśl.Niewziąłjejzażonęzmi​ło​ścianizpo​-
wo​du po​cho​dze​nia. Wy​brał mu ją los. Nie po​win​na pra​gnąć
jegoapro​ba​ty.Wy​tłu​ma​czy​łaso​biejed​nak,żekaż​dynajejmiej​-
scuszu​kał​byak​cep​ta​cjiwno​wymśro​do​wi​sku.

Wi​dok z okna na mie​szan​kę tra​dy​cyj​nej i su​per​no​wo​cze​snej

ar​chi​tek​tu​ry sto​li​cy Za​hra​tu przy​po​mniał jej, że zo​sta​ła na​gle

prze​nie​sio​nadoin​ne​goświa​ta.Nicdziw​ne​go,żeczu​łasięnie​-
pew​nie w nie​zna​nym oto​cze​niu. Mu​sia​ła się jesz​cze wie​le na​-
uczyć,żebyna​braćpew​no​ścisie​bie.Wcze​śniejtyl​korazopu​ści​-
łaWiel​kąBry​ta​niępod​czaswa​ka​cjinaSan​to​ry​nie,gdziepo​zna​-
łaipo​ko​cha​łaIdri​sa.

‒Prze​pra​szamzaspóź​nie​nie–wy​rwałjązza​du​myak​sa​mit​ny

głos.

Idrisstałwdrzwiachwsmo​kin​gu,wy​twor​nyiza​bój​czoprzy​-

stoj​ny. Wy​star​czy​ło jed​no spoj​rze​nie, by po​licz​ki jej za​pło​nę​ły
nawspo​mnie​niepo​ran​nychpiesz​czot.Ca​ło​wa​łagoisma​ko​wa​ła
ca​łe​go,ażprze​wró​ciłjąnama​te​racizwpra​wąwir​tu​ozaob​da​-
rzyłroz​ko​szą.

Idrispod​szedłbli​żejipo​pa​trzyłnaniąba​daw​czo.
‒ Nie ma się cze​go oba​wiać – pró​bo​wał ją uspo​ko​ić. – Będę

przyto​bieprzezcaływie​czór.

‒ Ja​sne. Przy​ję​cie dla kil​ku​set naj​waż​niej​szych osób w pań​-

stwietonicwiel​kie​go–za​żar​to​wa​ła.

‒Więk​szośćznichbę​dziemia​ławięk​szątre​męodcie​bie–za​-

pew​niłzeznie​wa​la​ją​cymuśmie​chem,odktó​re​gomię​kłojejser​-
ce.–Bądźsobąiuśmie​chajsię,aocza​ru​jeszwszyst​kich.

Ła​twopo​wie​dzieć.Niesą​dzi​ła,byko​go​kol​wiekza​in​te​re​so​wa​-

ła lon​dyń​ska kwia​ciar​ka, lu​bią​ca ogrod​nic​two, grę w te​ni​sa
ido​breksiąż​ki.

‒ Przy​nio​słem ci coś. Po​my​śla​łem, że chęt​nie za​ło​żysz dziś

wie​czo​remcośład​ne​go–za​gad​nąłIdris,wrę​cza​jącjejbłę​kit​ne,
skó​rza​nepu​de​łecz​kozwy​tła​cza​nymzło​tymor​na​men​tem.

Ar​den roz​po​zna​ła kró​lew​skie bar​wy. Z ta​kich sa​mych opa​ko​-

wań wyj​mo​wa​no z pie​ty​zmem per​ły i inne klej​no​ty, któ​re za​ło​-
żo​no jej na ślub. Ich przy​pusz​czal​na war​tość przy​pra​wia​ła ją
o za​wrót gło​wy i po​tę​go​wa​ła zde​ner​wo​wa​nie. Bała się, że coś
znisz​czylubzgu​bi.

‒Mu​siszmiećol​brzy​miskar​biec–wy​mam​ro​ta​ła.
‒ Ow​szem, cał​kiem spo​ry. Kie​dyś cię tam za​bio​rę, że​byś coś

so​biewy​bra​ła.

LeczAr​denniewy​obra​ża​łaso​biesie​biewbez​cen​nychklej​no​-

tach.

‒Otwo​rzyszje?–po​na​gliłzbły​skiemwoku,leczchwi​lępóź​-

niej zer​k​nął na ze​ga​rek, da​jąc do zro​zu​mie​nia, że pora wy​cho​-
dzićdogo​ści.

Ar​den wzię​ła głę​bo​ki od​dech i po​cią​gnę​ła za zło​ty sznu​re​-

czek.

Za​par​łojejdechnawi​dokko​liiwkształ​ciegir​lan​dyzbry​lan​-

tów i pla​ty​no​wych list​ków, ob​ra​mo​wa​nych od dołu i od góry
wstę​ga​mi z kwa​dra​to​wych szma​rag​dów z po​je​dyn​czym szma​-
rag​demwkształ​ciełzynaśrod​ku.

‒ Ni​g​dy nie wi​dzia​łam cze​goś po​dob​ne​go – wy​szep​ta​ła, gdy

za​pi​nałza​me​czek.

‒ Zo​bacz. Ide​al​nie pa​su​je do two​je​go stro​ju – stwier​dził

schryp​nię​tymgło​sem.

Ar​denod​no​si​ławra​że​nie,żetrzy​mająbar​dzomoc​no,gdyob​-

ra​całjąwstro​nęlu​stra,jak​byprze​ży​wałsil​neemo​cje.

‒ Po​do​ba ci się? – za​py​tał nie​cier​pli​wie, gdy zbyt dłu​go mil​-

cza​ła.

Pa​trzy​ła wpraw​dzie na swo​je od​bi​cie roz​sze​rzo​ny​mi z po​dzi​-

wu ocza​mi, ale bez cie​nia uśmie​chu. Dla​cze​go nie re​ago​wa​ła
jakwszyst​kieinnenadro​gipo​da​ru​nek?Od​po​wiedźprzy​szłana​-
tych​miast:bonieim​po​no​wałjejjegopre​stiżanibo​gac​twa.Do​-
kła​da​ławszel​kichsta​rań,bygod​niegore​pre​zen​to​waćnadwo​-
rze, ale po​dej​rze​wał, że prze​pych nie ro​bił na niej wra​że​nia.
Dla​te​go cie​ka​wi​ło go jej na​sta​wie​nie do nie​go. Poza sy​pial​nią
niepo​tra​fiłod​czy​taćjejmy​śli.

Za​mó​wił ten na​szyj​nik spe​cjal​nie dla niej. Zo​ba​czył wstęp​ny

etappra​cyre​no​mo​wa​ne​goju​bi​le​raina​tych​miastwy​obra​ziłso​-
biego​to​wyklej​notnasmu​kłejszyiżony.Wcze​śniejni​g​dyni​cze​-
go nie za​mó​wił dla żad​nej ko​bie​ty. Pew​nie dla​te​go z ta​kim za​-
cie​ka​wie​niemob​ser​wo​wałjejre​ak​cję.

Ma​rzył o tym, żeby zo​ba​czyć ją w sa​mej ko​lii, bez ni​cze​go

wię​cej,byzo​sta​wićgo​ściwSaliTy​sią​caKo​lumn,po​rwaćjądo
łóż​ka,ko​chaćdoutra​tytchu,apo​temjesz​czeraz,wol​niej,bar​-
dziej czu​le. Cały pło​nął, by​naj​mniej nie dla​te​go, że za​ło​ży​ła je​-
dwa​bieiszma​rag​dy.Rów​niemoc​nopo​żą​dałjej,gdyno​si​ładżin​-
sy,zwłasz​czaob​ci​słe.Za​czy​nałpo​pa​daćwuza​leż​nie​nie.

‒ Po​wiedz, że ci się po​do​ba – po​pro​sił, choć ni​g​dy do​tąd nie

za​bie​gałoni​czy​jąapro​ba​tę.

‒Bar​dzo.
Na​po​tkałwlu​strzejejroz​iskrzo​nespoj​rze​nie,któ​redoresz​ty

roz​pro​szy​łowąt​pli​wo​ści.Porazpierw​szypa​trzy​łananie​gozta​-
kimza​chwy​tempozasy​pial​nią.Ob​jąłjąwta​liiiprzy​tu​lił.

‒…cho​ciażbar​dziejpa​so​wa​ły​bymiklu​ski–do​da​łanie​ocze​ki​-

wa​nie.

Idris w lot po​jął alu​zję. Roz​śmie​szy​ła go do łez. Pa​mię​tał, że

nie​daw​noro​bi​łazDa​wu​dembran​so​let​kęzsu​che​goma​ka​ro​nu.
Po dwóch mie​sią​cach mał​żeń​stwa po​tra​fi​ła w jed​nej chwi​li go
roz​ba​wić. Jej cie​pło i en​tu​zjazm dzia​ła​ły na nie​go jak bal​sam.
Każ​dyuśmiechtrak​to​wałjakbez​cen​nydar.Cowię​cej,przyniej
za​cząłżar​to​wać,śmiaćsięicie​szyćkaż​dąmiłąchwi​lą,za​miast
po​świę​caćcałąener​giępra​cy.

Zezdzi​wie​niemstwier​dził,żemał​żeń​stwoniejestta​kimtrud​-

nymwy​zwa​niem,jakprze​wi​dy​wał,nieli​czącpo​li​tycz​nychskut​-
ków wy​bo​ru mał​żon​ki. Ale po​wo​li prze​ła​my​wał opo​ry prze​ciw​-
ni​kówdzię​kiza​bie​gomdy​plo​ma​tycz​nym,wy​tę​żo​nejpra​cyioso​-
bi​ste​muuro​ko​wiAr​den.

‒Wy​glą​daszprze​pięk​nie–za​pew​nił.
‒Nietakwspa​nia​lejakty.
‒Na​wetbezbry​lan​tów–za​żar​to​wał.
‒Bry​lan​typrzy​ćmi​ły​bytwójsmo​king–od​par​łaześmie​chem,

aleza​razzmarsz​czy​łabrwi,ostroż​niedo​ty​ka​jącko​lii.–Na​praw​-
dęuwa​żasz,żepo​win​namwniejwy​stą​pić?Nieprzy​wy​kłamdo
no​sze​niatakcen​nychrze​czy.

‒Naj​le​piejuda​wajprzedsobą,żejestzro​bio​nazma​ka​ro​nu.

Aleporawyjśćdogo​ści,księż​nicz​ko.

Idrisniepo​tra​fiłopi​saćswychuczuć,gdyzuśmie​chempo​da​-

łamura​mię.Od​czu​wałrów​no​cze​śniedumę,sa​tys​fak​cjęiwzru​-
sze​nie.

Ar​denpa​da​łaznógpopierw​szejrun​dziepo​wi​tal​nychfor​mal​-

no​ści. Nie poj​mo​wa​ła, jak Idris zno​si tyle ukło​nów, po​wi​tań
igrzecz​no​ścio​wychfor​mu​łek.Nogijąbo​la​ły,choćzaradąGhi​-
zlan wkła​da​ła na ofi​cjal​ne im​pre​zy ład​ne i prak​tycz​ne pła​skie
pan​to​fel​ki.

Ża​ło​wa​ła, że jej tu nie ma. Lu​dzie trak​to​wa​li ją uprzej​mie,

z wy​jąt​kiem kil​ku star​szych męż​czyzn, któ​rzy pa​trzy​li na nią
z nie​chę​cią. Tłu​ma​czy​ła so​bie, że z cza​sem po​zy​ska ich ak​cep​-
ta​cję.

Mimowszyst​konie​ła​twoprzy​cho​dzi​łojejstwo​rze​niewi​ze​run​-

ku, god​ne​go kró​lew​skiej mał​żon​ki. Ghi​zlan ro​zu​mia​ła jej brak
do​świad​cze​nia. Wo​bec niej nie mu​sia​ła ni​cze​go uda​wać. Mimo
nie​zręcz​nych oko​licz​no​ści po​zna​nia zdo​ła​ły w Lon​dy​nie na​wią​-
zać przy​jaźń. Ghi​zlan do​ra​dza​ła jej przez in​ter​net w spra​wie
stro​ju i ety​kie​ty, prze​sy​ła​ła za​baw​ne aneg​do​ty o po​tknię​ciach
zna​czą​cych oso​bi​sto​ści. Ale ostat​nio prze​sta​ła pi​sać. Od​po​wie​-
dzia​ła tyl​ko na kon​do​len​cje Ar​den po nie​spo​dzie​wa​nej śmier​ci
ojca. Od​kąd wró​ci​ła do domu, za​pew​ne uczest​ni​czy​ła w nie​zli​-
czo​nychna​ra​dach,do​ty​czą​cychsuk​ce​sjitro​nupozmar​łymmo​-
nar​sze.

‒ Pro​szę wy​ba​czyć, Wa​sza Wy​so​kość. Czy mogę po​pro​sić na

słów​ko?–wy​rwałjązza​du​mygłospa​ła​co​we​goza​rząd​cy.

Sta​li na pod​wyż​sze​niu przed dwo​ma tro​na​mi, po​zła​ca​ny​mi

i ozdo​bio​ny​mi szla​chet​ny​mi ka​mie​nia​mi. Ar​den od​wra​ca​ła od
nichwzrok.Onie​śmie​lałjąichprze​pych,choćtłu​ma​czy​łaso​bie,
żetotyl​kome​ble.

‒Czytoniemożeza​cze​kać?–spy​tałIdrispół​gło​sem.
‒ Nie​ste​ty nie. Za​re​ago​wał​bym wcze​śniej, ale Wa​sza Wy​so​-

kośćpo​pro​sił,że​bymzo​sta​wiłprzy​go​to​wa​niapod​wład​nym…

‒Po​nie​ważpo​wie​rzy​łemcizor​ga​ni​zo​wa​nieotwar​ciano​we​go

ra​tu​sza i cen​trum kon​fe​ren​cyj​ne​go. Po​kła​dam za​ufa​nie w two​-
imdo​świad​cze​niu.

‒ Obie​cu​ję, że nie za​wio​dę. Ale do​pie​ro te​raz od​kry​łem, że

salaban​kie​to​waniewy​glą​datak,jakpo​win​na…

‒Cze​gojejbra​ku​je?Wczo​rajniedo​strze​głemżad​ne​gonie​do​-

pa​trze​nia.

Pople​cachAr​denprze​biegłzim​nydreszcz.Czyż​byzno​wupo​-

peł​ni​ła gafę? Za​rząd​ca nie pa​trzył na nią, ale pa​mię​ta​ła, jak
zwró​cił jej uwa​gę, że nie po​win​na wy​ko​rzy​sty​wać do za​ba​wy
z Da​wu​dem ko​ry​ta​rza z pod​ło​gą wy​ło​żo​ną za​byt​ko​wą mo​zai​ką
ani wpusz​czać dzie​ci ze szko​ły na pa​ła​co​we dzie​dziń​ce, bo to
świad​czyobra​kusza​cun​kudlana​ro​do​wychskar​bówitra​dy​cji.

Idrisni​g​dyniepo​wie​działjejzłe​gosło​wa,alemia​łaser​decz​-

nie dość po​uczeń jego pod​wład​ne​go. Uwa​ża​ła, że sta​ru​szek
prze​sa​dza, ale zda​wa​ła so​bie spra​wę, ile za​bie​gów dy​plo​ma​-
tycz​nych wy​ma​ga​ło od Idri​sa uzy​ska​nie ak​cep​ta​cji star​szy​zny
dla cu​dzo​ziem​skiej żony. Tym​cza​sem po​peł​nia​ła je​den nie​takt
za dru​gim. Wy​bra​nie nie​od​po​wied​niej ły​żecz​ki do sor​be​tu spo​-
śródnie​zli​czo​nychsztuć​cówna​le​ża​łodonaj​drob​niej​szych.Kie​-
dyś znów po​mo​gła wstać sta​rusz​ce, któ​ra po głę​bo​kim ukło​nie
nie mo​gła wy​pro​sto​wać ple​ców. Skąd mo​gła wie​dzieć, że do​-
tknię​cie ob​cej oso​by przez człon​ka pa​nu​ją​cej ro​dzi​ny jest po​-
waż​nymna​ru​sze​niemza​sadety​kie​ty?In​nymra​zemza​po​mnia​ła
ostrzec przed przy​ję​ciem, że ma aler​gię na za​pach ja​śmi​nu.
Nie​świa​do​ma pro​ble​mu służ​ba do​da​ła go do bu​kie​tów zdo​bią​-
cychsto​ły.Wre​zul​ta​cieprze​ki​cha​łacałeprzy​ję​cie.

Do​szładownio​sku,żele​piejniecze​kać,ażza​rząd​cawy​tknie

jej ko​lej​ne po​tknię​cie. Ze​bra​ła się na od​wa​gę, by od razu wy​-
znaćIdri​so​wicałąpraw​dę.

‒Cho​dzionie​ty​po​wąde​ko​ra​cjęsali,praw​da?Tomojawina.

Za two​ją zgo​dą za​pro​si​łam dziś grup​kę mło​dzie​ży na zwie​dza​-
niepa​ła​cu.

Po wi​zy​cie kla​sy Le​ili, nie​peł​no​spraw​nej dziew​czyn​ki, któ​ra

wrę​czy​łajejkwia​ty,Ar​denwy​mo​głanaIdri​siezgo​dęnaza​pra​-
sza​nie mło​dzie​ży szkol​nej do pra​sta​rej sie​dzi​by wład​ców pań​-
stwa. Pod​czas gdy dzie​ci z za​chwy​tem oglą​da​ły za​by​tek, na​-
uczy​cie​le przy​bli​ża​li im dzie​je kra​ju i hi​sto​rię sztu​ki. Za​rząd​ca
nieapro​bo​wałjed​naktegono​we​gooby​cza​ju.Tra​dy​cjaZa​hra​tu
na​ka​zy​wa​łaro​dzi​nieszej​kaza​cho​wa​niedy​stan​suodludu.

Idris po​słał jej za​chę​ca​ją​cy uśmiech, któ​ry roz​bu​dził w niej

na​dzie​ję,żeczu​jedoniejcoświę​cejniższa​cu​nekjakodlamat​ki
na​stęp​cytro​nu.

‒Wy​bacz,żeniespy​ta​łem,jakprze​bie​gławi​zy​ta–prze​pro​sił.
‒ Wspa​nia​le, ale dzie​ci przy​nio​sły w po​dzię​ce pa​pie​ro​we

kwia​ty.

‒Popo​wro​ciedopa​ła​cuka​za​łemjeusu​nąć,aleJejWy​so​kość

za​bro​ni​ła–wtrą​ciłza​rząd​cazwy​raź​nymnie​sma​kiem.

‒Prze​pra​szam.Niechcia​łamimro​bićprzy​kro​ści.Po​pro​si​łam

służ​bę,żebyjezo​sta​wi​ła,do​pó​kiniekażęichwy​nieść.

Naj​gor​sze,żepoichwyj​ściuza​po​mnia​ławy​daćpo​le​ce​niepo​-

sprzą​ta​niasaliban​kie​to​wej.

Zprze​ra​że​niempa​trzy​ła,jakele​ganc​koubra​nidy​plo​ma​ciru​-

sza​jąkuotwar​tymdrzwiom.LeczIdrisnaj​wy​raź​niejniepo​dzie​-
lałjejnie​po​ko​ju.

‒Dzię​ku​jęzaostrze​że​nie,Se​li​mie,aleniewi​dzępro​ble​mu–

od​po​wie​dział,uj​mu​jącAr​denpodra​mię.

Nie uspo​ko​ił jej jed​nak. Wy​raź​nie prze​ra​żo​na, z za​ci​śnię​ty​mi

w pię​ści dłoń​mi i przy​kle​jo​nym uśmie​chem prze​kro​czy​ła próg
sali,choćdomo​men​tuna​dej​ściaSe​li​maniewy​ka​zy​wa​łaoznak
zde​ner​wo​wa​nia.Prze​kli​nałwdu​chuza​rząd​cę,żejąwy​stra​szył.
Ce​lo​wo od​de​le​go​wał go do in​nych za​dań, żeby jej nie upo​ka​-
rzał.

Lecz kie​dy wkro​czył do środ​ka, za​cho​wa​nie po​wa​gi przy​szło

muzwiel​kimtru​dem.Za​byt​ko​wąsalęzko​lum​na​mizró​żo​we​go
mar​mu​ru wy​peł​nia​ły ol​brzy​mie, nie​zdar​nie wy​ko​na​ne pa​pie​ro​-
webu​kie​tywewszyst​kichmoż​li​wychko​lo​rachzwy​pi​sa​ny​mina
płat​kachimio​na​mimło​dychtwór​ców.

Pod​pro​wa​dziłAr​dendopękukrzy​wychsło​necz​ni​ków.
‒ Ni​g​dy nie wi​dzia​łem tego miej​sca tak od​święt​nie ude​ko​ro​-

wa​ne​go–oznaj​miłzen​tu​zja​zmem,żebydo​daćjejotu​chy.

‒ Na​wet pod​czas na​sze​go we​se​la? – spy​ta​ła z nie​do​wie​rza​-

niem.

‒Sąpro​ste,alezo​sta​łyofia​ro​wa​nezeszcze​re​goser​ca.Wo​lał​-

bymtakąna​iw​nąde​ko​ra​cjęodzło​tychwstęg,eg​zo​tycz​nychli​lii
i kom​po​zy​cji z kwia​tów i pe​reł w krysz​ta​ło​wych wa​zo​nach na
każ​dymsto​le–wy​znałszcze​rze.Na​stęp​niezwró​ciłsiędogo​ści:
‒Mamna​dzie​ję,żespodo​basiępań​stwupo​mysłmło​dzie​ży.Jak
wszy​scywie​cie,mojażonaza​pra​szadopa​ła​cuuczniówmiej​sco​-
wychszkół.Przy​nie​ślinamdziśwda​rzewy​ko​na​neprzezsie​bie
kom​po​zy​cje. My​ślę, że do​ce​ni​cie pań​stwo ich en​tu​zjazm i in​-
wen​cjętwór​czą.

Przez tłum prze​szedł szmer. Kil​ko​ro obec​nych po​ki​wa​ło gło​-

wa​mi.Idrisna​po​tkałspoj​rze​niemi​ni​straoświa​ty,jed​ne​gozpo​-
stę​po​wych po​li​ty​ków, po​pie​ra​ją​cych wpro​wa​dza​ne przez nie​go
re​for​my.

‒ Roz​wi​ja​nie na​uko​wych i ar​ty​stycz​nych za​in​te​re​so​wań mło​-

de​go po​ko​le​nia jest zgod​ne z tra​dy​cją Za​hra​tu. Do​brze, że na​-

sza nowa kró​lo​wa oso​bi​ście wspie​ra twór​czość naj​młod​szych –
po​twier​dziłmi​ni​sterzpro​mien​nymuśmie​chem.

Idris usły​szał, że Ar​den gwał​tow​nie za​czerp​nę​ła po​wie​trza.

Wi​docz​nie kom​ple​ment ją za​sko​czył. Nie mógł so​bie da​ro​wać,
że za​ab​sor​bo​wa​ny za​że​gny​wa​niem kry​zy​su i na​wią​zy​wa​niem
kon​tak​tu z sy​nem, nie udzie​lał jej wy​star​cza​ją​ce​go wspar​cia.
Aprze​cieżzda​wałso​biespra​wę,jaktrud​nojestjejdo​sto​so​wać
się do no​we​go oto​cze​nia i roli. Po​wi​nien sam wpro​wa​dzić ją
wnoweobo​wiąz​ki,za​miastpo​wie​rzaćtoza​da​niein​nym.

Nie zwa​ża​jąc na wy​mo​gi ety​kie​ty, przy​cią​gnął ją do sie​bie

iob​jąłwta​lii.

‒ Chodź, obej​rzyj​my te kwia​ty. Zwłasz​cza ten je​den. Za​dzi​-

wia​ją​ce,aleprzy​po​mi​nawiel​błą​da.

‒Botenchłop​czyk…
‒Ali?–prze​czy​tałIdrisimię,na​pi​sa​nenano​dzezwie​rzę​cia.
‒Tak…wolizwie​rzę​taniżro​śli​ny.Dla​te​gowy​ciąłtakikształt.

Ale kie​dy usły​szał, że kla​sę po​pro​szo​no o zro​bie​nie dla mnie
kwia​tów, po​nie​waż je lu​bię, oto​czył go płat​ka​mi. Dla​te​go spo​-
mię​dzynichwy​sta​jegarb.

Idris i po​zo​sta​li ro​ze​śmia​li się ser​decz​nie i po​de​szli, żeby

obej​rzeć ory​gi​nal​ną pra​cę. Kie​dy Ar​den za​sia​dła do ko​la​cji na​-
prze​ciw​konie​go,wy​glą​da​łanie​malnaod​prę​żo​ną.AleIdriswi​-
działwniejogrom​nena​pię​cie.Pod​czasucztyza​czę​łostop​nio​wo
opa​dać.Ocza​ro​wa​łaoby​dwusą​sia​dów‒am​ba​sa​do​raimi​ni​stra
edu​ka​cji‒umie​jęt​no​ściąsłu​cha​niaiin​te​li​gent​ny​mipy​ta​nia​mi.

Idrisstwier​dził,żebę​dzierów​niewspa​nia​łąkró​lo​wą,jakżoną

imat​ką.Nie​cier​pli​wiecze​kałza​koń​cze​niaprzy​ję​cia.

ROZDZIAŁJEDENASTY

Wró​ci​lidoswo​jejkom​na​typopół​no​cy.Ar​denpa​da​łazwy​czer​-

pa​nia.Pokil​kugo​dzi​nachwnie​ustan​nymna​pię​ciubo​la​łajągło​-
waiwszyst​kiemię​śnie.

Idriswge​nial​nyspo​sóbwy​ba​wiłjązopre​sji,przyoka​zjipro​-

mu​jącideęre​for​myszkol​nic​twa.Każ​dyrobibłę​dy,alemar​twi​ło
ją,żepomie​sią​cachmał​żeń​stwapo​peł​nia​łaichniemniejniżna
po​cząt​ku.Tyl​kopa​trzeć,jakwy​wo​łakon​fliktpo​mię​dzyIdri​sem
ajegozwo​len​ni​ka​mi.

Był po​wszech​nie lu​bia​ny i sza​no​wa​ny dzię​ki cięż​kiej pra​cy

ipo​zy​tyw​nymefek​tomztru​demwy​wal​czo​nychzmian.LeczAr​-
denzda​wa​łaso​biespra​wę,żetra​dy​cjo​na​li​ścikrzy​wonaniąpa​-
trzą po skan​da​lu, jaki wy​wo​ła​ło ich mał​żeń​stwo. Wie​dzia​ła, że
nieod​po​wia​daimjakożonamo​nar​chy,żeprzezniąmogąna​ro​-
bićIdri​so​wikło​po​tów.

Przez cały wie​czór do​kła​da​ła wszel​kich sta​rań, by prze​strze​-

gaćwszel​kichmiej​sco​wychoby​cza​jówini​ko​munieuchy​bić.Le​-
d​wie po​gra​tu​lo​wa​ła so​bie szczę​śli​we​go prze​brnię​cia przez
pierw​szączęśćban​kie​tu,za​rząd​cazbu​rzyłjejspo​kój.

Nie umknę​ła jej uwa​dze chmur​na mina męża, gdy zo​ba​czył

wy​twor​nąsalęban​kie​to​wą,oszpe​co​nąja​skra​wy​mi,pry​mi​tyw​ny​-
mipra​ca​midzie​ci.

Drżą​cy​mirę​ka​miwy​ję​łaspin​kizkoka.
‒Prze​pra​szam–wy​mam​ro​ta​łazewsty​dem,ob​ra​ca​jącsięku

nie​mu.

‒Zaco?
Gdyująłjązara​mio​naizaj​rzałgłę​bo​kowoczy,ser​ceAr​den

przy​spie​szy​ło rytm. Mimo zmę​cze​nia jak zwy​kle wy​star​czy​ło
jed​no do​tknię​cie, by znów go za​pra​gnę​ła. Po​my​śla​ła, że je​że​li
nie bę​dzie uwa​żać, zy​ska nad nią ab​so​lut​ną wła​dzę. Stra​ci​ła
dom,pra​cęinie​za​leż​ność.Mu​sia​łaprzy​naj​mniejza​cho​waćroz​-
są​dek.Od​stą​pi​łaodnie​goiode​tchnę​łazulgą,gdyopu​ściłręce.

‒ Za wy​gląd sali ban​kie​to​wej ‒ od​po​wie​dzia​ła. ‒ Po​win​nam

ka​zaćusu​nąćtekwiat​kikil​kago​dzinwcze​śniej.

Nie po​my​śla​ła o tym. Po wi​zy​cie uczniów przy​ję​ła de​le​ga​cję

ko​biet, któ​re je​cha​ły dwa dni, by po​da​ro​wać jej wła​sno​ręcz​nie
zro​bio​nyole​jekró​ża​nyiutka​neprzezsie​biesza​le.Popo​łu​dniu
po​szła na lek​cje ję​zy​ka i ko​lej​ne spo​tka​nia, w tym ze sty​list​ką,
któ​ranie​pręd​kozdo​ła​łauło​żyćjejnie​sfor​newło​sy.Le​d​wiezdą​-
ży​łazo​ba​czyćDa​wu​daprzedsnem.

‒ Nie​po​trzeb​nie się za​mar​twiasz – po​cie​szał Idris. – Wszyst​-

kimsiępo​do​ba​ło.

‒Tyl​kodzię​kitwo​je​muwspar​ciu.
Idrispod​szedłbli​żej,alejejniedo​tknął.Ar​denwma​wia​łaso​-

bie,żetodo​brze.Przy​rze​kłaso​bieprze​cieżza​cho​waćdy​stans.
Lecznaj​chęt​niejopar​ła​byobo​la​łągło​węomoc​nera​mięmęża.

‒Samawi​dzia​łaśre​ak​cjęgo​ścinawiel​błą​daAle​go–za​śmiał

się Idris. – Może po​win​ni​śmy wy​sta​wić ma​lun​ki Da​wu​da? My​-
ślę,żemata​lent.

Ar​denuśmiech​nę​łasięnawspo​mnie​niero​dzi​nyna​ma​lo​wa​nej

przez ma​łe​go pal​ca​mi. Wy​glą​da​li jak gło​wo​no​gi! Idris do​łą​czył
do za​ba​wy i zro​bił jej czer​wo​ną krop​kę na no​sie, kie​dy skry​ty​-
ko​wa​łaefek​tyjegotwór​czo​ści.

‒My​ślęowłą​cze​niuzwie​dza​niapa​ła​cudopro​gra​mówszkol​-

nych–wy​znałIdris.‒Ro​dzi​napa​nu​ją​cazbytdłu​gożyławizo​la​-
cjiodzwy​kłychlu​dzi.

‒Twójza​rząd​cabę​dzieza​chwy​co​ny!–za​żar​to​wa​łaAr​den.
‒Niebę​dziegotu​taj.Ju​trogozwal​niam.
Ar​dencie​szy​łajegotro​ska,arów​no​cze​śnieprze​ra​ża​ło,żeso​-

lid​ny pra​cow​nik stra​ci przez nią pra​cę. Uświa​do​mi​ła so​bie, że
toonaprze​sad​nieza​re​ago​wa​łanajegouwa​gi.

‒ W ni​czym nie za​wi​nił. To ja po​peł​ni​łam błąd – przy​zna​ła

uczci​wie.

‒ Sko​ro nie oka​zu​je na​leż​ne​go sza​cun​ku kró​lo​wej, musi

odejść. Nie po​zwo​lę, by ode​brał ci pew​ność sie​bie. Nie bę​dzie
cięwię​cejpo​uczał.

Ar​den za​sko​czy​ła jego nie​prze​jed​na​na po​sta​wa. W Lon​dy​nie

uzna​łagozade​spo​tę,alewtrak​cietrwa​niamał​żeń​stwazro​zu​-
mia​ła, jak wiel​ki cię​żar od​po​wie​dzial​no​ści dźwi​ga na swo​ich

bar​kach. W grun​cie rze​czy wo​la​ła tego od​po​wie​dzial​ne​go,
uczci​we​go czło​wie​ka od bez​tro​skie​go mło​dzień​ca, dla któ​re​go
stra​ci​ła gło​wę przed laty, zwłasz​cza że za​wsze był czu​ły i de​li​-
kat​nydlaniejidlaDa​wu​da.

‒ Skąd wiesz, jak wo​bec mnie po​stę​pu​je, kie​dy prze​waż​nie

cięznaminiema?–usi​ło​wa​łabro​nićsta​rusz​ka.

Idrisde​li​kat​niepo​gła​dziłjąpopo​licz​ku.
‒Wi​dzęwszyst​ko,cocie​biedo​ty​czy,Ar​den.
‒ Dzię​ku​ję za tro​skę, ale po​zwól mu zo​stać na sta​no​wi​sku.

Wy​ko​nu​jena​le​ży​cieswo​jeobo​wiąz​ki,azresz​tąnie​dłu​good​cho​-
dzinaeme​ry​tu​rę.

‒Zatrzy​na​ściemie​się​cy.
Po​li​czyłdo​kład​nie.Ar​denpo​ję​ła,żemu​siałjużwcze​śniejroz​-

wa​żaćde​cy​zjęozwol​nie​niuSe​li​ma.Wzru​szy​łoją,żedo​strze​ga
jejna​strójidbaojejsa​mo​po​czu​cie.

‒Wsamraz,żebywy​szko​lićna​stęp​cę–ar​gu​men​to​wa​łada​lej,

alenaj​wy​raź​niejgonieprze​ko​na​ła,bona​dalmarsz​czyłbrwi.

‒Nierobimikrzyw​dy.Dajęsło​wo,prze​trzy​mam.Mojasze​fo​-

wawkwia​ciar​niteżnapo​cząt​kuda​wa​łamiwkość.Ni​g​dymnie
niepo​chwa​li​ła.Za​wszezna​la​zładziu​ręwca​łym.Niepo​do​bałjej
sięna​wetspo​sób,wjakiza​mia​ta​łampod​ło​gę!Kie​dyśpo​pra​wia​-
łam ślub​ną wią​zan​kę w nie​skoń​czo​ność, do​pó​ki nie zy​ska​ła jej
uzna​nia.Leczwosta​tecz​nymroz​ra​chun​kuzdo​by​łamumie​jęt​no​-
ściipew​ność,żepo​ra​dzęso​biena​wetznaj​trud​niej​szymza​da​-
niem.Dla​te​gowar​toza​trzy​maćSe​li​ma.Po​sia​daen​cy​klo​pe​dycz​-
nąwie​dzęnate​mathi​sto​riiimiej​sco​wychoby​cza​jów.Na​wetje​-
śli mnie iry​tu​je, mogę się wie​le od nie​go na​uczyć – do​da​ła na
za​koń​cze​nie.

‒ Do​brze, ale je​śli zmie​nisz zda​nie albo zo​ba​czę, że pró​bu​je

cięupo​ko​rzyć,zo​sta​niezwol​nio​ny.

‒ Zgo​da. Bez oba​wy. Nie za​ła​mie mnie wię​cej – za​pew​ni​ła

zgod​niezpraw​dą,po​nie​ważpo​sta​no​wi​łazdy​stan​semprzyj​mo​-
waćjegouwa​gi.

Pozatymtro​skaIdri​sapod​nio​słająnadu​chu.Do​ce​nia​łajego

sta​ra​nia. Da​wud roz​kwi​tał pod czuj​nym okiem ojca. Lep​sze​go
związ​kuniemo​głaso​biewy​ma​rzyć.Alenieza​po​mnia​ła,żenie
po​ślu​biłjejzmi​ło​ści.

‒ Do​ce​niam two​je wspar​cie, ale mu​szę spró​bo​wać znów sta​-

nąć na wła​snych no​gach – oświad​czy​ła. – Za​wsze mu​sia​łam
samaprze​zwy​cię​żaćtrud​no​ści.

Poką​pie​liIdriszga​siłwszyst​kieświa​tłaprócznoc​nejlamp​ki.

Ar​denwła​śniebra​łaprysz​nic.Ku​si​łogo,bydoniejdo​łą​czyć,ale
pona​my​ślezre​zy​gno​wał.Po​trze​bo​wa​łaod​po​czyn​ku.Za​uwa​żył,
żekil​karazybez​wied​niepo​tar​łaczo​ło,jak​bypokil​kugo​dzi​nach
nie​ustan​ne​gona​pię​ciaroz​bo​la​łajągło​wa.Gdywy​szłazła​zien​-
ki,spo​strzegłcie​niepodjejocza​mi.

Z każ​dym dniem bar​dziej jej pra​gnął po​mi​mo in​ten​syw​nych

ro​ko​wań po​ko​jo​wych z są​sia​da​mi i na​wa​łu obo​wiąz​ków pań​-
stwo​wych.

Uniósł koł​drę i po​pro​sił, żeby do nie​go do​łą​czy​ła. Wciąż go

dzi​wi​ło, że przy niej zmie​nił zwy​cza​je. Nie lu​bił za​sy​piać obok
ni​ko​go prócz Ar​den. Lecz ją chęt​nie ota​czał ra​mio​na​mi przed
za​śnię​ciemodsa​me​gopo​cząt​ku,odwspól​nychwa​ka​cji.

‒Je​stemzmę​czo​na,Idri​sie–za​strze​gła,kie​dypo​ło​żyłrękęna

jejpier​si.

Idrisprze​mo​cąstłu​miłpa​lą​cepo​żą​da​nie.
‒Wiem.Spró​bujza​snąć.Tyl​koprzy​tulsiędomnie–uspo​ka​-

jał.

Cie​szy​ło go, że Ar​den od mie​sią​ca uży​wa jego praw​dzi​we​go

imie​nia. Wcze​śniej, kie​dy w mi​ło​snej go​rącz​ce wy​krzy​ki​wa​ła
jegodaw​nypseu​do​nim,czułsięzdra​dzo​ny.Chciał,żebyko​cha​ła
sięznim,niezewspo​mnie​niem.Pra​gnął,żebyuro​dzi​łamudru​-
gie dziec​ko. Stra​cił ra​dość ocze​ki​wa​nia na pierw​sze i trzy lata
zży​ciaDa​wu​da.Dla​te​goma​rzył,żebydzie​lićzniąro​dzi​ciel​skie
do​świad​cze​nia.

‒Dla​cze​gotwier​dzi​łaś,żeprzy​wy​kłaśsamaosie​biedbać?–

za​py​tałostroż​nie.

‒Boprze​waż​nieby​łamsama.
‒ Czy wszy​scy męż​czyź​ni w An​glii są śle​pi? – za​żar​to​wał. –

Nie​moż​li​we,że​byśni​ko​goniemia​ła.

‒ Już ci mó​wi​łam, że z two​im ku​zy​nem łą​czy​ła mnie tyl​ko

przy​jaźń. Póź​niej wy​naj​mo​wa​łam od nie​go miesz​ka​nie. To
wszyst​ko.

‒Wie​rzęci,aleprzezczte​rylatamu​sia​łaśko​gośmieć.
‒Niemu​sia​łaminiemia​łam.Nieróbta​kiejzdzi​wio​nejminy.

Naj​pierw by​łam w cią​ży, a po​tem… le​d​wie na​dą​ża​łam go​dzić
pra​cęzopie​kąnaddziec​kiem.Ztru​demwią​za​łamko​nieczkoń​-
cem–do​da​łapochwi​liwa​ha​nia.Pona​my​ślepo​sta​no​wi​łaprze​-
mil​czeć,żeniktprócznie​gojejniepo​cią​gał.

Obu​dzi​ławIdri​siepo​czu​ciewiny.
‒ Już ni​g​dy nie bę​dziesz sama – za​pew​nił so​len​nie, nie tyl​ko

z obo​wiąz​ku. Nie tyl​ko Da​wud, lecz rów​nież Ar​den bu​dzi​li
wnimpo​trze​bęopie​ki.LeczAr​denniewy​glą​da​łanaprze​ko​na​-
ną.–Za​wszemo​żesznamniepo​le​gać–do​dał.‒Wiem,cozna​-
czysa​mot​ność.Mamazmar​łami,gdymia​łemczte​rylata.

‒Bar​dzomiprzy​kro.
‒Niezo​sta​łemjed​nakzu​peł​niesamnaświe​cie.Mia​łemojca,

ciot​ki,wu​jówiku​zy​na,Ha​mi​da.

‒Czyoj​cieccięwy​cho​wy​wał?
‒ Nie. Po​wie​rzył moje wy​cho​wa​nie nia​niom, na​uczy​cie​lom

idwo​rza​nomwuja.Wpa​ja​limipo​czu​cieho​no​ruiobo​wiąz​ku.‒
Nie do​dał, że praw​do​po​dob​nie ro​bi​li, co mo​gli, by nie po​szedł
wśla​dyojca,któ​re​gona​wetwła​snysynnieob​cho​dził,po​nie​waż
go​nił wy​łącz​nie za zmy​sło​wy​mi przy​jem​no​ścia​mi. Naj​bar​dziej
lu​biłuwo​dzićcu​dzeżony.Idri​sapa​liłwstyd,żeza​czy​nałpo​dob​-
nie. Wpraw​dzie nie roz​bi​jał ro​dzin, ale we wcze​snych la​tach
mło​do​ściro​man​so​wałnapo​tę​gę.–Ajakwy​glą​da​łotwo​jedzie​-
ciń​stwo? Wiem, że twoi ro​dzi​ce nie żyją, ale nie wiem, kie​dy
zmar​li.

Ar​denmil​cza​łaprzezchwi​lę.
‒Zgi​nę​liwwy​pad​kusa​mo​cho​do​wym,gdymia​łamsześćlat.
‒Wi​dzia​łaśichśmierć?
‒Tak.Sie​dzia​łamnatyl​nymsie​dze​niu.
Idrisprzy​tu​liłjąmoc​no.
‒Tostrasz​ne.
‒Alena​praw​dęstra​ci​łamichwcze​śniej.Wiecz​niesiękłó​ci​li,

wte​dy w sa​mo​cho​dzie też. Tata żą​dał roz​wo​du. Wal​czy​li o to,
ktomnieweź​mie.Tataniechciał,amamado​wo​dzi​ła,żenieda
so​bieradysama.Wkoń​culosroz​wią​załzanichpro​blem.

Idris nie zna​lazł słów po​cie​sze​nia. Na​wet nie pró​bo​wał ich

szu​kać. Po​ca​ło​wał ją tyl​ko we wło​sy. Gorz​ko ża​ło​wał, że do tej
pory po​świę​cał jej za mało uwa​gi, że nie spró​bo​wał wcze​śniej
po​znaćjejprze​szło​ści.

‒Zo​stałciktośbli​ski?–za​py​tałostroż​nie.‒Ciot​ki,wu​jo​wie,

ku​zy​ni?

‒Nie.Zo​sta​łamod​da​nadoro​dzi​nyza​stęp​czejdobar​dzodo​-

brychlu​dzi.Po​nie​ważniemo​glimiećwła​snychdzie​ci,pla​no​wa​-
limniead​op​to​wać.Trak​to​wa​limniejakcór​kę.Aleza​nimzdą​ży​-
li za​ła​twić for​mal​no​ści, od​kry​li, że ocze​ku​ją bliź​nia​ków. Po​nie​-
ważniestaćichbyłonautrzy​ma​nietroj​gadzie​ci,zża​lemzre​-
zy​gno​wa​lizad​op​cji.

Choćmó​wi​łaonichdo​brze,gdy​byIdrisichspo​tkał,naj​chęt​-

niej po​skrę​cał​by im kar​ki za to, że na​ra​zi​li ją na cier​pie​nie.
Wszy​scybli​scyjąza​wie​dli,łącz​nieznim.Choćniepo​rzu​ciłjej
roz​myśl​nie, drę​czy​ło go po​czu​cie winy, że ze​rwał kon​takt i nie
po​my​ślałoewen​tu​al​nychkon​se​kwen​cjachwa​ka​cyj​ne​goro​man​-
su, za​ab​sor​bo​wa​ny obo​wiąz​ka​mi, zwią​za​ny​mi z ob​ję​ciem wła​-
dzywkra​ju.

‒Zemnąbę​dzieszbez​piecz​na–za​pew​niłzcałąmocą,tu​ląc

jączu​ledosie​bie.–Ni​g​dycięnieopusz​czę.

Przy​siągłso​bie,żejąuszczę​śli​wi,żeAr​denni​g​dyniepo​ża​łu​-

je,żezanie​gowy​szła.

ROZDZIAŁDWUNASTY

Gło​śne pu​ka​nie do drzwi ode​rwa​ło Idri​sa od kom​pu​te​ra.

Chwi​lępóź​niejdoga​bi​ne​tuwkro​czyłAshar.Idri​saza​alar​mo​wa​-
łajegochmur​namina.Zpew​no​ściąprzy​no​siłja​kieśnie​po​myśl​-
newie​ści.Przy​pusz​czał,żedo​ty​cząAr​den.

Nie​zna​jo​mość miej​sco​wych zwy​cza​jów wciąż po​wo​do​wa​ła

nie​spo​dzie​wa​nekom​pli​ka​cje.Obec​niepa​łacwy​peł​nia​łynietyl​-
ko kom​po​zy​cje kwia​to​we, ale rów​nież zwie​rzę​ta, smo​ki, a na​-
wet po​two​ry mor​skie, wy​ko​na​ne przez dzie​ci. Od​kąd hi​sto​ria
de​ko​ra​cjisaliban​kie​to​wejobie​głasto​li​cę,szko​łyzca​łe​gokra​ju
przy​sy​ła​ły owo​ce twór​czo​ści swych uczniów. Mi​ni​ster oświa​ty
wy​ko​rzy​stałpo​wszech​neza​in​te​re​so​wa​nie,bywpro​wa​dzićre​for​-
mę edu​ka​cji, wspie​ra​ją​cą twór​czą in​wen​cję naj​młod​szych. Pla​-
no​wa​nourzą​dzićwy​sta​węwra​tu​szuiprzy​znaćna​gro​dyzanaj​-
cie​kaw​szepo​my​sły.

‒Ocotymra​zemcho​dzi?–za​py​tałdo​rad​cę.
‒ Wszyst​ko w po​rząd​ku. Oby​dwo​je są bez​piecz​ni. Ochro​na

po​dą​żazanimi.

‒ Do​kąd? Po wi​zy​cie z Da​wu​dem w świe​tli​cy śro​do​wi​sko​wej

mie​liwró​cićdopa​ła​cu.

‒ Ale po​je​cha​li na ba​zar, ku​pić żyw​ność. Obec​nie jadą au​to​-

stra​dą.JejWy​so​kośćpro​wa​dzisa​mo​chód.

Idriszmarsz​czyłbrwi.Niero​zu​miał,pocoAr​denku​po​wa​łaje​-

dze​nie, sko​ro sztab ku​cha​rzy przy​go​to​wy​wał dla niej naj​wy​-
kwint​niej​szepo​tra​wy.Pozatymza​wszepo​dró​żo​wa​łazkie​row​cą
i ochro​ną, ra​czej dla pre​sti​żu niż dla bez​pie​czeń​stwa. Lecz
mimosta​bil​nejsy​tu​acjiwkra​jusa​mot​nawy​pra​wawnie​zna​nym
kie​run​kustwa​rza​łapew​nery​zy​ko.

‒ Każ mi przy​go​to​wać he​li​kop​ter – roz​ka​zał. – I po​łącz mnie

zsze​femochro​ny.

Ar​denusły​sza​łaszumśmi​gieł,alepochwi​liza​pa​dłaci​sza.Nie

wy​pa​trzy​łateżżad​ne​gośmi​głow​canabłę​kit​nymnie​bie.Mu​siał
wy​lą​do​waćgdzieśwpo​bli​żu.Przy​po​mnia​łaso​bie,żepo​go​to​wie
uży​wa he​li​kop​te​rów, by do​trzeć na miej​sce wy​pad​ku. Czyż​by
ktośzo​stałran​nynaau​to​stra​dzie?

‒ Ma​mu​siu, patrz na ryb​ki! – od​wró​cił jej uwa​gę Da​wud,

wska​zu​jącozdob​nystaw.

Ar​denwciążdzi​wi​łafa​scy​na​cjawodąsynapu​styn​ne​goszej​ka.

W pa​ła​cu naj​chęt​niej prze​by​wał w ba​se​nach. Po​sta​no​wi​ła na​-
uczyćgopły​wać,bymiećpew​ność,żesamsięutrzy​manapo​-
wierzch​ni.

‒Tak,ko​cha​nie.Sąprze​ślicz​ne–po​twier​dzi​ła.–Alechodźdo

mnie.Przy​go​to​wa​łamnampik​nik.

Mały z po​waż​ną miną po​ma​chał ryb​kom rącz​ką na po​że​gna​-

nie i usiadł obok niej na tra​wie. W tym mo​men​cie spo​strze​gła
Idri​sazmie​rza​ją​ce​gozpo​nu​rąminąwichstro​nę.

‒ Idri​sie! Co tu ro​bisz? – wy​krzyk​nę​ła z bez​gra​nicz​nym zdu​-

mie​niem.

‒Mógł​bymspy​taćotosamo–od​burk​nął,leczgdysy​nekpod​-

szedłdonie​go,zra​do​snymuśmie​chempo​rwałgonaręce.

Ar​dencie​szyłkaż​dydo​wódichwza​jem​nejmi​ło​ści.
‒ Urzą​dzi​li​śmy so​bie pik​nik – wy​ja​śni​ła, wska​zu​jąc świe​żo

roz​pa​ko​wa​ne dak​ty​le, mo​re​le, kozi ser, orze​chy i słod​kie cia​-
stecz​ka z na​dzie​niem pi​sta​cjo​wym. – Do​łą​czysz do nas? Nie
spo​dzie​wa​łam się cie​bie zo​ba​czyć aż do wie​czo​ra. Czyż​byś
zmie​niłpla​ny?

‒Tak,przeztwo​jenie​spo​dzie​wa​neznik​nię​cie.Ni​ko​goniepo​-

in​for​mo​wa​łaś,do​kądje​dziesz.Ucie​kłaśochro​nia​rzom!

‒ Nie​praw​da. Mó​wi​łam im, że po​trze​bu​ję tro​chę cza​su na

osob​no​ścidlasie​bieiDa​wu​da.Po​temjużichniewi​dzia​łam.

‒My​ślisz,żezo​sta​wi​licięnapa​stwęlosu?Po​słu​cha​licię,ale

dys​kret​niepil​no​wa​linaod​le​głość.Od​po​wia​da​jągło​wązatwo​je
bez​pie​czeń​stwo!

Ar​denwsta​ła,za​szo​ko​wa​natym,cousły​sza​ła.
‒ Twier​dzi​łeś, że w Za​hra​cie nic mi nie gro​zi i że naj​wyż​sza

pora na​wią​zać kon​takt ze zwy​kły​mi ludź​mi, a nie tyl​ko z dwo​-
rza​na​mi.Czytota​kiestrasz​ne,żezro​bi​łamcośnor​mal​ne​go?

Idrisza​ci​snąłpo​wie​ki,wy​raź​nieobu​rzo​ny.LeczAr​denuwa​ża​-

ła,żeprze​sa​dza.Niewy​bra​łaprze​cieżpu​blicz​ne​gopar​kutyl​ko
pa​ła​cyknaska​li​stymzbo​czunadmia​stem,któ​rynie​gdyśsta​no​-
wił po​sag, a po​tem do​ży​wot​nie upo​sa​że​nie bab​ki Idri​sa jako
wdo​wy po jego dziad​ku. Ar​den za​chwy​ci​ła pa​nu​ją​ca tu ci​sza
i spo​kój. Nie zna​ła in​ne​go rów​nie uro​kli​we​go za​kąt​ka, za​pew​-
nia​ją​ce​go pry​wat​ność. Po wi​zy​cie w świe​tli​cy uświa​do​mi​ła so​-
bie,żebra​ku​jejejkon​tak​tuzin​ny​mimat​ka​miidzieć​mi.

‒Po​trze​bu​jęodro​bi​nyswo​bo​dy,Idri​sie–do​da​ła.–Mu​siszto

zro​zu​mieć.

Idriszcięż​kimwes​tchnie​niempo​sta​wiłDa​wu​danazie​mi.
‒ Ro​zu​miem. Do​sto​so​wa​nie się do na​sze​go świa​ta wy​ma​ga

cza​su, ale na​stęp​nym ra​zem po​in​for​muj ochro​nia​rzy o swo​ich
za​mia​rach.Śmier​tel​nieichwy​stra​szy​łaś.

‒Czydla​te​gowzię​lihe​li​kop​ter?Niezda​wa​łamso​biespra​wy,

że na​ro​bi​łam tyle za​mie​sza​nia. Prze​pra​szam. Nie będą mie​li
prze​zemniekło​po​tów?

‒ Nie, ale po​sta​wi​łaś ich w stan go​to​wo​ści. Przy​naj​mniej się

nieroz​le​ni​wią–za​żar​to​wałnako​niec,żebyroz​ła​do​waćat​mos​-
fe​rę.

‒ Na​stęp​nym ra​zem pew​nie wy​ślesz z nami trzech ku​cha​rzy

itu​zinstraż​ni​ków,żebyin​for​mo​wa​licięokaż​dymmoimkro​ku.

‒ Nie bę​dzie tak źle. Po​sta​ram się za bar​dzo cię nie krę​po​-

wać.Alesko​rojużwy​cią​gnę​łaśmniezbiu​ra,sko​rzy​stamzoka​-
zjiizro​bięso​biewa​ga​ry.–Poostat​nimzda​niuodrazuusiadłna
tra​wieipo​sa​dziłjąso​bienako​la​nach.

Ca​ło​wałjądłu​goina​mięt​nie,pókiDa​wudniedo​łą​czyłdonich

inieza​wo​łał:

‒Buzi!
Idris ze śmie​chem po​rwał go na ręce, przy​tu​lił i po​ca​ło​wał.

Ar​den na chwi​lę uwie​rzy​ła, że sta​no​wią we trój​kę ko​cha​ją​cą
się,szczę​śli​wąro​dzi​nę.

Idriswpeł​niwy​ko​rzy​stałnie​pla​no​wa​ne„wa​ga​ry”.Po​ka​załim

nie​wiel​ki jak na miej​sco​we stan​dar​dy, ale jed​nak dość oka​za​ły
pa​ła​cykzza​pie​ra​ją​cymdechwpier​siachwi​do​kiemnawy​brze​-
że, mia​sto i góry na ho​ry​zon​cie. Oglą​da​li z Da​wu​dem fan​ta​-
stycz​ne mo​zai​ki, sy​pial​nie i re​pre​zen​ta​cyj​ne sa​lo​ny. Mimo za​-
byt​ko​we​go ume​blo​wa​nia przy​tul​ne wnę​trza two​rzy​ły do​mo​wą

at​mos​fe​rę.

Wie​czo​rem słu​żą​cy ze Zło​te​go Pa​ła​cu w bia​łych uni​for​mach

roz​ło​ży​li na tra​wie tur​ku​so​we i szkar​łat​ne dy​wa​ny i oświe​tli​li
ogród.Ape​tycz​neza​pa​chyza​chę​ca​łydospo​ży​ciako​la​cji.

Gdy służ​ba ode​szła, nia​nia za​bra​ła śpią​ce​go Da​wu​da do sa​-

mo​cho​du,któ​rymod​wio​złagodocy​ta​de​li.

Gdy zo​sta​li sami, Idris na​kar​mił Ar​den brzo​skwi​nia​mi, ciem​-

ny​mi wi​no​gro​na​mi i słod​ki​mi po​ma​rań​cza​mi. Po​da​wał je ręką
wprostdojejust,apo​temzli​zy​wałsokzjejtwa​rzyirąk.

Spra​wił jej wiel​ką przy​jem​ność. Chło​nę​ła go​rą​ce spoj​rze​nia

i de​li​kat​ny do​tyk rąk, kie​dy ją roz​bie​rał. Za​niósł ją do łóż​ka,
pach​ną​ce​go cy​na​mo​nem i płat​ka​mi róż. Za​pa​lo​ne świe​ce two​-
rzy​łyin​tym​ny,ro​man​tycz​nyna​strój.Ar​denwy​da​łanatenwi​dok
okrzykza​chwy​tu.

‒Tona​miast​kamio​do​we​gomie​sią​ca,któ​re​goniemie​li​śmy–

sko​men​to​wałIdris.

Po​temuło​żyłjąnałóż​kuispra​wił,żeprze​sta​łamy​śleć.

Ar​den otwo​rzy​ła jed​no oko. Ró​żo​we pro​mie​nie brza​sku wpa​-

da​łyprzezotwar​teokno.Wkrót​ceIdriswsta​nieiwró​cidopra​-
cy.Niechcia​łagoopusz​czać.Naj​chęt​niejzo​sta​ła​byznimtu​taj
zdalaodwszel​kichobo​wiąz​ków.Byłatuznimszczę​śli​wa.Czy
niemy​li​łana​mięt​no​ścizuczu​ciem?

Idrispo​ca​ło​wałjąwewło​sy.
‒My​ślęona​stęp​nymdziec​ku–wy​znał.
Spra​wił jej ogrom​ną ra​dość, choć do​pie​ro te​raz uświa​do​mi​ła

so​bie,żeteżtegopra​gnie.Dotejporysa​mot​naopie​kanadDa​-
wu​demwy​klu​cza​łamyślodal​szympo​tom​stwie.Na​daluwa​ża​ła
jed​nak,żetakpo​waż​nąde​cy​zjęna​le​żydo​kład​nieroz​wa​żyć.Wy​-
star​czy​ło, że raz bez za​sta​no​wie​nia pa​dła Idri​so​wi w ra​mio​na,
coprze​wró​ci​łojejży​ciedogóryno​ga​mi.

‒ Nie są​dzisz, że Da​wud po​wi​nien mieć ro​dzeń​stwo? – na​ci​-

skałIdris,gdyzbytdłu​gomil​cza​ła.–Oby​dwo​jewie​my,jakcięż​-
kijestlosje​dy​na​ka,gdywy​da​rzysięja​kaśtra​ge​dia.

Ar​den stru​chla​ła z prze​ra​że​nia na samą myśl, że mo​gła​by

stra​cić Idri​sa. Zim​ny dreszcz prze​biegł jej po ple​cach tak jak
pół roku temu, gdy Da​wud na kil​ka mi​nut zgi​nął jej w skle​pie.

Po​ło​ży​ła Idri​so​wi rękę na ser​cu, tłu​ma​cząc so​bie, że nie war​to
naza​paswy​obra​żaćso​bienaj​gor​sze​go.

‒ Poza tym, choć to za​brzmi sta​ro​świec​ko, trze​ba za​pew​nić

cią​głośćdy​na​stiidlado​braroduista​bil​nejprzy​szło​ścipań​stwa
–ar​gu​men​to​wałda​lejIdris.

‒Wra​ziegdy​bycośzłe​gospo​tka​łoDa​wu​da?–spy​ta​ładrżą​-

cymgło​sem.

‒Nicmuniegro​zi,aleniemoż​nawy​klu​czyć,żewy​bie​rzeka​-

rie​ręaka​de​mic​kąjakmójku​zynalbopo​sta​no​wizo​staćgwiaz​dą
roc​ka.Wte​dyjegobratmógł​byob​jąćtron…

‒Albosio​stra–wtrą​ci​łaszorst​kimto​nem.
W Za​hra​cie tyl​ko mę​scy przed​sta​wi​cie​le pa​nu​ją​cej dy​na​stii

mo​glidzie​dzi​czyćko​ro​nę,aletonienie​rów​nośćpłcizde​ner​wo​-
wa​ła Ar​den, tyl​ko spo​sób my​śle​nia Idri​sa o przy​szłych po​ko​le​-
niach. Roz​ma​wia​li o ży​wych lu​dziach za​słu​gu​ją​cych na mi​łość,
anieopion​kachwpo​li​tycz​nejgrze.

‒ Albo sio​stra – po​wtó​rzył Idris bez opo​rów. – Co skła​nia do

za​sta​no​wie​nia, ile dzie​ci chce​my mieć – do​dał ze zmy​sło​wym
uśmie​chem,obie​cu​ją​cymroz​ko​szełoża.

Ar​denniena​rze​ka​łanamał​żeń​skiepo​ży​cie.Da​wa​łojejpo​czu​-

cie speł​nie​nia. Czu​ła się po​żą​da​na i po​trzeb​na, tak bar​dzo, że
za​po​mi​na​ła,żepo​ślu​biłjązpo​li​tycz​nejko​niecz​no​ści.

‒ Prze​my​ślę two​ją pro​po​zy​cję – od​rze​kła ostroż​nie, od​su​wa​-

jącsięnie​coodmęża.

Mu​sia​łaza​sko​czyćIdri​sa,bouśmiechzgasłnajegoustach.
‒Oczy​wi​ście.Cza​sunamniebra​ku​je.Żad​neznasni​g​dzienie

od​cho​dzi.

Po​nie​waż dał jej sło​wo w obec​no​ści ty​się​cy świad​ków, nie

miałin​ne​gowy​bo​ru,niżzniązo​stać.Po​smut​nia​ła,gdyso​bieto
na nowo uświa​do​mi​ła, choć nie wy​szła za nie​go z mi​ło​ści, lecz
z roz​sąd​ku. Nie​mniej w ko​lej​nych mie​sią​cach mał​żeń​stwa
stwier​dzi​ła,żeIdrisbar​dzojejod​po​wia​dajakomąż.Ży​ciewZa​-
hra​cie, choć sta​wia​ło przed nią wie​le wy​zwań, da​wa​ło jej rów​-
nież po​czu​cie speł​nie​nia. Cze​mu więc od​czu​wa​ła roz​go​ry​cze​-
nie, gdy przy​po​mniał o prak​tycz​nych po​wo​dach za​war​te​go
ukła​du?

Od​po​wiedź przy​szła sama: po​nie​waż w prze​ci​wień​stwie do

nie​go nie po​tra​fi​ła za​cho​wać zim​nej krwi i wbrew naj​tward​-
szympo​sta​no​wie​niomod​da​łamuser​ce.

Idrisprzy​cią​gnąłjądosie​bie,takżeod​ru​cho​wowspar​łagło​-

wę o jego pierś, prze​rzu​ci​ła mu nogę przez udo i ob​ję​ła ręką
wpa​sie.

Le​ża​łaspo​koj​nie,alejejumysłin​ten​syw​niepra​co​wał.Jakmo​-

głauda​waćprzedsobą,żewy​szłazanie​gowy​łącz​niedlado​bra
Da​wu​da?Gra​tu​lo​wa​łaso​bie,żeza​pew​ni​łamuoj​cow​skąopie​kę,
a so​bie sta​bi​li​za​cję, na​wet je​śli mu​sia​ła po​rzu​cić do​tych​cza​so​-
weży​cieiza​miesz​kaćwob​cymkra​juood​mien​nejkul​tu​rze.Tłu​-
ma​czy​ła so​bie, że to je​dy​ne sen​sow​ne roz​wią​za​nie, żeby nie
spoj​rzećwoczypraw​dzie,żechcespę​dzićży​ciezczło​wie​kiem,
któ​re​gopo​ko​cha​ła.

Ni​g​dy nie prze​sta​ła go ko​chać. Tyl​ko duma i upo​ka​rza​ją​ce

wspo​mnie​nienie​spo​dzie​wa​ne​goroz​sta​niaskło​ni​łyjądouda​wa​-
nia przed sobą, że ta mi​łość wy​ga​sła. W rze​czy​wi​sto​ści był jej
je​dy​nym ko​chan​kiem i je​dy​nym męż​czy​zną, któ​re​go w ży​ciu
pra​gnę​ła.

Po po​wro​cie do Zło​te​go Pa​ła​cu Ar​den nie​spo​koj​nie prze​mie​-

rza​ła kom​na​tę. Idris po​że​gnał ją na​mięt​nym po​ca​łun​kiem, le​d​-
wiewró​ci​li.Przy​lgnę​ładonie​go,na​dalspra​gnio​najegobli​sko​-
ści,choćroz​są​dekpod​po​wia​dał,żepo​trze​bu​jecza​suisa​mot​no​-
ścinaprze​my​śle​nia.

Na po​czą​tek za​sko​czy​ła se​kre​tar​ki od​wo​ła​niem wszyst​kich

spo​tkań z ca​łe​go dnia. Ich po​ro​zu​mie​waw​cze uśmie​chy świad​-
czy​ły o tym, że cały pa​łac wie, gdzie spę​dzi​li z Idri​sem go​rą​cą
noc.

Póź​niej po​szła do Da​wu​da, spra​gnio​na jego bez​tro​skie​go

uśmie​chu. Wspól​na za​ba​wa sa​mo​cho​dzi​ka​mi na ma​cie z mapą
dróg nie​co ją uspo​ko​iła. Od​da​ła go Mi​shy i wró​ci​ła do swo​jej
kom​na​ty.

Przy​sta​nę​ła przy oknie i po​pa​trzy​ła na pa​ła​cyk za mia​stem,

wspo​mi​na​jącma​gicz​nywie​czór.Pra​gnę​ławró​cićtamzIdri​sem,
nie jako ofi​cjal​na mał​żon​ka, po​ślu​bio​na z ko​niecz​no​ści, lecz
jakojegouko​cha​na.Na​de​szłajed​nakporaspoj​rze​niapraw​dzie
w oczy. Idris trak​to​wał ją z sza​cun​kiem i czu​ło​ścią. Mo​gła na

nim po​le​gać, dbał o nią i o Da​wu​da, ale nie pró​bo​wał na​wet
uda​wać,żeod​wza​jem​niajejmi​łość.

Za​wszetra​ci​łatych,któ​rychpo​ko​cha​ła:ro​dzi​ców,ro​dzi​nęza​-

stęp​czą,Sha​ki​la.Idri​sateżstra​ci.Nieodej​dzieodniej,nieza​-
żą​daroz​wo​du,po​nie​ważza​wszedo​trzy​my​wałsło​wa.Trak​to​wał
to mał​żeń​stwo jako swój obo​wią​zek i wy​peł​ni go bez wzglę​du
na oko​licz​no​ści. Lecz w pew​nym mo​men​cie jego na​mięt​ność,
pod​sy​co​napra​gnie​niempo​sia​da​niako​lej​nychdzie​ci,stop​nio​wo
wy​ga​śnie.Urokno​wo​ściprze​mi​nie.Czyniepo​szu​kawte​dyno​-
wychwra​żeńwra​mio​nachkon​ku​bin?

Kie​dyoświad​czy​ła,żeniechcewie​dziećojegoewen​tu​al​nych

ko​chan​kach, nie przy​rzekł jej wier​no​ści, tyl​ko spo​koj​nie przy​-
stał na jej wa​ru​nek. Już wte​dy prze​ra​zi​ła ją per​spek​ty​wa ży​cia
pod jed​nym da​chem z nie​wier​nym mę​żem, choć jesz​cze nie
uświa​da​mia​łaso​bie,żeni​g​dynieprze​sta​łagoko​chać.

Jak znio​sła​by te​raz obec​ność in​nych ko​biet w jego ży​ciu, na​-

wetgdy​byza​cho​wałdys​kre​cję?Niewąt​pi​ła,żekie​dyśod​wró​ci
się do niej ple​ca​mi. Znów ro​bi​ła so​bie nie​po​trzeb​ne złu​dze​nia.
Choć świa​do​mie nie li​czy​ła na to, że od​wza​jem​ni jej uczu​cia,
wgłę​bidu​szymia​łaci​chąna​dzie​ję,żezdo​bę​dziejegoser​ce.

Za​wsze ma​rzy​ła o mi​ło​ści, sta​bi​li​za​cji, o tym, że bę​dzie dla

ko​gośnaj​waż​niej​sząoso​bąwży​ciu.Zakaż​dymra​zemdo​zna​wa​-
ła gorz​kie​go za​wo​du. Czy los prze​zna​czył jej cią​głe, da​rem​ne
po​szu​ki​wa​niemi​ło​ściinie​ustan​neroz​cza​ro​wa​nia?

Nie mo​gła tak dłu​żej żyć. Idri​so​wi bez wąt​pie​nia za​le​ża​ło na

niej,aleniezabar​dzo.Jegozdra​dabyjąznisz​czy​ła.Niedo​pu​-
ścidota​kiejka​ta​stro​fy.Znaj​dziewso​biesiłędlasie​bieidlaDa​-
wu​da.Ży​ciezdą​ży​łojąza​har​to​wać.

Wsta​ła z wy​sił​kiem, jak​by już do​pa​dła ją sta​rość. Po​wo​li wy​-

pro​sto​wa​łasię,nieod​ry​wa​jącwzro​kuodpa​ła​cy​kuzamia​stem.

Mu​sia​ła zna​leźć ja​kiś spo​sób, żeby nie zła​mać da​ne​go przy​-

rze​cze​nia,nieza​wieśćaniDa​wu​da,aniIdri​sa,za​cho​wu​jącsza​-
cu​nekdosie​bie.Za​ryspla​nudzia​ła​niajużpo​wsta​wałwjejgło​-
wie.Tymra​zemtonieonazo​sta​niepo​rzu​co​na.

ROZDZIAŁTRZYNASTY

Usły​szaw​szy szyb​kie pu​ka​nie do drzwi, Idris uniósł gło​wę

znad biur​ka, nie od​ry​wa​jąc wzro​ku od świe​żo opra​co​wa​ne​go
trak​ta​tu.

Ashar sta​nął w drzwiach. Jego twarz nie wy​ra​ża​ła żad​nych

uczuć.

Ka​mien​ne ob​li​cze do​rad​cy za​nie​po​ko​iło Idri​sa. Przy​po​mnia​ło

mu po​przed​ni dzień, kie​dy przy​szedł po​in​for​mo​wać o uciecz​ce
Ar​den w nie​zna​nym kie​run​ku. Prze​czu​wał, że tym ra​zem przy​-
no​sigor​szewie​ści.Strachchwy​ciłgozagar​dło.Ser​cegwał​tow​-
nieprzy​spie​szy​łorytm.

‒Cozmojążonąisy​nem?–za​py​tałwprost.
‒Wszyst​kowpo​rząd​ku.Oby​dwo​jesąbez​piecz​ni.
Idrisusi​ło​wałwy​tłu​ma​czyćso​bie,żeAsharpew​nieznówprzy​-

szedł do​nieść o ja​kimś drob​nym nie​po​ro​zu​mie​niu. Jed​nak jego
zda​niem wbrew oba​wom do​rad​ców Ar​den do​sko​na​le so​bie ra​-
dzi​ła z dwo​rza​na​mi i me​dia​mi. Bez tru​du ocza​ro​wy​wa​ła naj​po​-
waż​niej​szych po​li​ty​ków dzię​ki nie​kon​wen​cjo​nal​ne​mu za​cho​wa​-
niuispon​ta​nicz​no​ści.Ża​ło​wał,żeniemiałjejprzyso​bie,kie​dy
obej​mo​wałtron.Przyniejowie​leła​twiejzniósł​bycię​żarod​po​-
wie​dzial​no​ści.Jejobec​nośćuprzy​jem​ni​ła​bymuży​cie.

Jed​nak​żeza​alar​mo​wa​łogodłu​giemil​cze​nieAsha​ra.
‒Ale?
Ashar wziął so​bie krze​sło i po​sta​wił po prze​ciw​nej stro​nie

biur​ka.

‒JejWy​so​kośćwrazzma​łymksię​ciempo​je​cha​lidoWdo​wie​-

goPa​ła​cy​ku.

Idrisode​tchnąłzulgą.
‒Znówurzą​dzi​liso​biepik​nik?–za​py​tałzuśmie​chemroz​ba​-

wie​nia.

Wcze​śniej roz​wa​żał moż​li​wość odło​że​nia wszel​kich spo​tkań

tegodniaispę​dze​niacza​suzro​dzi​ną.Le​d​wiezdo​łałzmo​bi​li​zo​-

waćsiłęwoli,bywstaćzłóż​ka.Aleniemógłso​biepo​zwo​lićna
ule​ga​nie za​chcian​kom, kie​dy cze​ka​ły go waż​ne ne​go​cja​cje
w spra​wie no​we​go trak​ta​tu i po​pra​wy in​fra​struk​tu​ry w od​le​-
głychpro​win​cjach.Leczprzy​rzekłAr​den,żenie​dłu​gotamwró​-
cą.Ostat​niejnocyza​cie​śni​liwięź.Ichzwią​zeknie​spo​dzie​wa​nie
roz​kwitł.Uszczę​śli​wiałgoina​pa​wałdumą.

Asharpo​krę​ciłgło​wą,po​temotwo​rzyłusta,aleza​miastprze​-

mó​wić,od​chrząk​nął.

‒Nomów​żewresz​cie!–po​na​gliłIdris.
Asharspu​ściłwzroknawła​snedło​nie.
‒JejWy​so​kośćka​za​łasłuż​biezmie​nićwy​strójpa​ła​cy​ku.
Idri​sa za​sko​czy​ło przede wszyst​kim to, że wy​da​ła ja​kie​kol​-

wiek po​le​ce​nia. Po​nie​waż nie przy​wy​kła do po​sia​da​nia służ​by,
nie​chęt​niewy​da​wa​łaroz​ka​zy.

‒Cotozna​czy?Pla​nu​jeprze​me​blo​wa​nieczyre​mont?
‒ Nie. Po​pro​si​ła tyl​ko o udo​stęp​nie​nie nie​uży​wa​nych do tej

pory po​miesz​czeń i przy​sto​so​wa​nie ich do za​miesz​ka​nia. Dała
dozro​zu​mie​nia,żeini​cja​ty​wawy​szłaodWa​szejWy​so​ko​ści.

Idris na​po​tkał jego nie​pew​ne spoj​rze​nie. Oby​dwaj wie​dzie​li,

żeIdrisni​ko​muniewy​dałta​kichpo​le​ceń.

‒Cośjesz​cze?
Asharpo​pa​trzyłnanie​gojak​byzewspół​czu​ciem.
‒Ztego,cowiem,rze​czyJejWy​so​ko​ściiksię​ciazo​sta​łyspa​-

ko​wa​neiwy​wie​zio​nezeZło​te​goPa​ła​cu.

Idrisza​trza​snąłzasobądrzwiautaika​załswo​imlu​dziomzo​-

stać na dzie​dziń​cu Wdo​wie​go Pa​ła​cy​ku. Za​gnie​wa​ny, prze​ma​-
sze​ro​wał przez bru​ko​wa​ny plac do za​byt​ko​we​go, łu​ko​wa​te​go
por​ta​lu z drew​nia​ny​mi drzwia​mi, rów​nie sta​ry​mi jak ro​do​wód
pa​nu​ją​cejdy​na​stii.

Za​stałjeotwar​te.Kil​ko​makro​ka​mido​tarłdomniej​sze​godzie​-

dziń​ca. Na​po​tkał tam po​ko​jów​kę, nio​są​cą na​rę​cze po​ście​li. Na
jegowi​dokprzy​sta​nę​łaiukło​ni​łasię.

‒ Zo​staw to wszyst​ko i wra​caj do swo​ich nor​mal​nych obo​-

wiąz​ków–rzu​ciłkrót​ko.–Prze​każresz​ciesłuż​by,żebyprze​rwa​-
lipra​cęiwy​szlistądna​tych​miast.Za​mknij​ciezasobąfron​to​we
drzwi.

Dziew​czy​naski​nę​łagło​wąipo​spie​szy​łazpo​wro​tem.
Idris ru​szył da​lej, ku pa​tio, gdzie po​przed​nie​go dnia trzy​mał

Ar​denwob​ję​ciachikar​miłsma​ko​ły​ka​mi.Zewszyst​kichwia​do​-
mo​ści,ja​kieprze​ka​załmuAshar,wieśćojejprze​pro​wadz​ceza​-
bo​la​łanaj​bar​dziej.Niemógłjejda​ro​wać,żeopu​ści​łagopocza​-
row​nej nocy i ma​gicz​nym po​ran​ku, kie​dy my​ślał, że ro​zu​mie​ją
siębezsłów.Niemógłuwie​rzyć,żeroz​myśl​niewy​sta​wi​łagona
po​śmie​wi​sko. Nie po​dej​rze​wał jej też o mo​ral​ny szan​taż dla
uzy​ska​niaja​kichśko​rzy​ści.

Prze​cieżza​wszespeł​niałjejży​cze​nia,wspie​rałdu​cho​woinie

ża​ło​wałni​cze​go.Ro​biłwszyst​ko,cze​gomoż​nawy​ma​gaćoddo​-
bre​gomęża,aonawza​miando​kła​da​ławszel​kichsta​rań,byjak
naj​le​piejgraćnowąży​cio​wąrolę.Cowięcwniąna​glewstą​pi​ło?

Je​że​li cze​goś jej bra​ko​wa​ło, wy​star​czy​ło po​wie​dzieć,

awmgnie​niuokaroz​wią​zał​bypro​blem.Aleonicniepo​pro​si​ła,
tyl​koopu​ści​łago,za​bie​ra​jączesobąDa​wu​da.Towy​glą​da​łona
bunt! Nie mógł uwie​rzyć, że je​dy​na ko​bie​ta, z któ​rą pra​gnął
dzie​lićży​cie,wy​sta​wi​łagodowia​tru.

Zbó​lemser​caprze​mie​rzałko​lej​nekom​na​ty,jed​nenie​tknię​te,

inneod​mie​nio​ne.Zme​blipo​zdej​mo​wa​nopo​krow​ce.Lu​straipo​-
sadz​kiwy​szo​ro​wa​nodopo​ły​sku.Mi​nąłsy​pial​nię,wktó​rejspę​-
dzi​linoc,aleza​stałjąpu​stą.Wko​lej​nejwy​pa​trzyłzna​jo​mebia​-
łełó​żecz​kowką​cieprzyoknie.Napod​ło​dzele​ża​łamatazmapą
dróg,któ​rąku​piłDa​wu​do​wi.Roz​po​znałjegoza​baw​kiiksią​żecz​-
kinabla​cieno​wejko​mo​dy.Zo​ba​czyłteżwłó​żecz​kuzmierz​wio​-
ne,fa​lu​ją​cewło​skiimałąrącz​kę,ści​ska​ją​cąmi​siaweśnie.Ode​-
tchnąłzulgą,żeDa​wudjestbez​piecz​ny.

Chwi​lępóź​niejpo​chwy​ciłja​kiśsze​lest.Ką​temokaspo​strzegł,

żeAr​den,ubra​nawpro​stą,bia​łąsu​kien​kębezrę​ka​wów,ście​le
łóż​ko,znacz​niewęż​szeodtego,naktó​rymspa​lira​zem.Zło​ci​ste
wło​sypo​ły​ski​wa​ływsłoń​cu.Wcią​gukil​kuse​kunddo​tarłdoniej
i za​mknął za sobą drzwi. Usły​szaw​szy szczęk zam​ka, unio​sła
gło​wę,po​bla​dłaizła​pa​łasięzagar​dło.

‒Idri​sie!–wy​krzyk​nę​ła.–Wy​stra​szy​łeśmnie.Niespo​dzie​wa​-

łamsięjesz​czecie​biezo​ba​czyć.

Jesz​cze? To zna​czy, że pla​no​wa​ła spo​tka​nie. Tyl​ko gdzie?

Wkan​ce​la​riipraw​ni​czej?Nie​do​cze​ka​nie!Ża​denpraw​nikwkra​-

juniedał​byjejroz​wo​du.

‒Pew​niecie​ka​wicię,coturo​bię–za​gad​nę​ła,gdydłu​gomil​-

czał.–Otóż…po​sta​no​wi​łamtuza​miesz​kaćzDa​wu​dem.

Idrisniewie​rzyłwła​snymuszom.
‒Dla​cze​go?
‒Takbę​dziele​piej.
‒Dlakogo?
‒Dlanaswszyst​kich.Za​mie​rza​łamcięza​wia​do​mić…
‒Kie​dy?Gdyjużcałemia​stobę​dziewie​dzia​łoczydo​pie​rojak

cięod​naj​dę?

Na​ra​sta​ła w nim złość, że ucie​kła i za​bra​ła mu syna, kie​dy

my​ślał, że zbu​do​wa​li szcze​rą, głę​bo​ką więź, że stwo​rzą praw​-
dzi​wą ro​dzi​nę. Ból roz​sa​dzał mu ser​ce. Je​że​li my​śla​ła, że po​-
zwo​lijejodejść,wy​ka​za​łaogrom​nąna​iw​ność.

Ar​denpo​pa​trzy​ławchmur​ne,jak​byobceob​li​cze.Niepo​zna​-

wa​łaIdri​sa.Wni​czymnieprzy​po​mi​nałmęża,któ​re​gopo​ko​cha​-
ła.Prze​ra​żałjąjegogniew,alenieza​mie​rza​ładaćzawy​gra​ną.
Nie wi​dzia​ła in​ne​go spo​so​bu, by po​zo​stać przy zdro​wych zmy​-
słach i za​cho​wać sza​cu​nek dla sie​bie. Wie​dzia​ła, że nie bę​dzie
jejła​two,tymbar​dziejżena​wetzgro​bo​wąminąnie​od​par​cieją
po​cią​gał.Naj​chęt​niejpo​rzu​ci​ła​byswójza​mysłina​tych​miastpa​-
dłamuwra​mio​na,alenad​ludz​kimwy​sił​kiemwolizdo​ła​łaode​-
przećpo​ku​sę.

‒Usiądź​mygdzieśwy​god​nie–za​pro​po​no​wa​ła,alenicniezy​-

ska​ła.

‒Prze​stańzwle​kaćzod​po​wie​dzią.Żą​damwy​ja​śnień.
Jak mia​ła mu wy​tłu​ma​czyć, że nie po​tra​fi żyć z nim pod jed​-

nymda​chem,ko​cha​jącbezwza​jem​no​ści?

‒Samwiesz,żeodpo​cząt​kumia​łamwąt​pli​wo​ści,czypo​win​-

namzacie​biewyjść–za​czę​łaostroż​nie.‒Zro​zum,żemał​żeń​-
stwo z wład​cą mnie prze​ra​sta. Nie umiem żyć w pa​ła​cu. Nie
speł​niam wy​ma​gań sta​wia​nych żo​nie szej​ka. Dla​te​go po​sta​no​-
wi​łampójśćnakom​pro​mis.

‒ Jaki zno​wu kom​pro​mis? Two​je za​cho​wa​nie robi wra​że​nie

de​zer​cji.

‒Ucie​ka​ła​bym,gdy​bymod​le​cia​łazDa​wu​demnaj​bliż​szymsa​-

mo​lo​tem i za​żą​da​ła roz​wo​du. Ale wy​bra​łam ho​no​ro​we roz​wią​-
za​nie. Je​że​li po​zwo​lisz nam tu za​miesz​kać, bę​dziesz wi​dy​wał
syna co​dzien​nie, gdzie ze​chcesz, tu albo w Zło​tym Pa​ła​cu… ‒
prze​rwa​ła dla za​czerp​nię​cia od​de​chu. Zda​wa​ła so​bie spra​wę,
żewi​du​jącIdri​saprzyoka​zjiwi​zytusyna,bę​dziecier​piećmęki,
ale nie wi​dzia​ła in​ne​go wyj​ścia. – Po​zo​sta​nie​my mał​żeń​stwem,
aDa​wudna​stęp​cątro​nu,ajaniebędęwię​cejprzy​no​sićciwsty​-
du.Wszy​scyzro​zu​mie​jąpo​wo​dyroz​sta​nia.Po​wszech​niewia​do​-
mo, że nie gram zbyt do​brze roli kró​lew​skiej mał​żon​ki. Po​wie​-
dzia​łam służ​bie, że ka​za​łeś mi się wy​pro​wa​dzić. Lu​dzie po​my​-
ślą, że od​da​li​łeś mnie, po​nie​waż cię kom​pro​mi​tu​ję. Bę​dziesz
mógł bez skrę​po​wa​nia brać so​bie ko​chan​ki. To na​praw​dę naj​-
roz​sąd​niej​szeroz​wią​za​niedlawszyst​kich–do​da​łanaza​koń​cze​-
nie,choćsamawtoniewie​rzy​ła.

Drob​ne nie​zręcz​no​ści, wy​ni​ka​ją​ce ze sła​bej zna​jo​mo​ści miej​-

sco​wej kul​tu​ry i oby​cza​jów, nie​wie​le dla niej zna​czy​ły wo​bec
per​spek​ty​wy opusz​cze​nia uko​cha​ne​go. Nie wie​dzia​ła, czy kie​-
dy​kol​wiekule​czybólzła​ma​ne​goser​ca.Przy​pusz​cza​ła,żepo​byt
wZa​hra​ciebę​dziejejcią​gleprzy​po​mi​naćnaj​pięk​niej​szechwi​le.
Pa​trze​nie na nie​go bę​dzie nie​ustan​nie roz​dra​py​wać rany, ale
przy​się​głaso​bie,żedlado​braDa​wu​daznie​siewszyst​ko.

Idrispo​pa​trzyłnaniąba​daw​czo.
‒Jużdru​girazwspo​mi​naszomo​ichko​chan​kach.Czyza​mie​-

rzasz je sama dla mnie wy​bie​rać, żeby nie mia​ły ne​ga​tyw​ne​go
wpły​wunana​sze​gosyna,kie​dyjespo​tka?

‒ Wy​klu​czo​ne! Obie​ca​łeś za​cho​wać dys​kre​cję i nie po​ka​zy​-

wać ich Da​wu​do​wi! – wy​krzyk​nę​ła z obu​rze​niem. – Zro​bi​łeś
wszyst​ko, co trze​ba. Po​ślu​bi​łeś mnie, za​le​ga​li​zo​wa​łeś zwią​zek
iuzna​łeśsyna.Za​cho​wa​łeśho​nor.Wię​cejpo​świę​ceńniewy​ma​-
gam.

Idrispa​trzyłnaswo​jąpięk​nążonę,alejejniepo​zna​wał.Wni​-

czym nie przy​po​mi​na​ła na​mięt​nej ko​chan​ki, któ​ra da​wa​ła mu
takąroz​koszjakżad​nainnado​tych​czas.

Przy​wykł, że za​sy​pia​ją przy​tu​le​ni, a rano znów się ko​cha​ją.

Prze​waż​nie bra​li też ra​zem prysz​nic. Po ofi​cjal​nych uro​czy​sto​-
ściachga​wę​dzi​li,wy​mie​nia​liuwa​giiob​ser​wa​cje.Za​wszefa​scy​-

no​wa​ła go od​mien​na per​spek​ty​wa, z któ​rej pa​trzy​ła na każ​dą
spra​wę. Cie​szy​ły go wspól​ne śnia​da​nia i za​ba​wy z Da​wu​dem.
Był dum​ny z jej po​stę​pów. Świet​nie so​bie ra​dzi​ła z po​li​ty​ka​mi.
Śmie​szy​ły go na​wet jej drob​ne błę​dy ję​zy​ko​we. Śmiał się przy
niejzrze​czy,któ​rebezniejbygonieroz​ba​wi​ły,iza​wie​rzałjej
se​kre​ty,któ​rychzni​kimin​nymniedzie​lił.Co​razchęt​niejprze​-
by​wałwjejto​wa​rzy​stwie.

Wcią​gumi​nio​nychmie​się​cysta​łasiędlanie​gonietyl​koofi​-

cjal​nąmał​żon​ką,aleprzedewszyst​kimwspa​nia​łąży​cio​wąpart​-
ner​ką.

Dla​cze​gona​gleucie​kła?Cojejza​czę​łoprze​szka​dzać?
Pod​szedłbli​żej,zmie​sza​ni​nąsa​tys​fak​cjiibólu,ob​ser​wu​jącjej

prze​ra​żo​ną minę, gdy sku​li​ła się przy ścia​nie. Naj​dziw​niej​sze,
żejejspło​szo​nespoj​rze​nieobu​dzi​łownimwspół​czu​ciepotym,
comuzro​bi​ła.Na​dalroz​sa​dza​łagozłość,aleprze​mó​wiłci​cho,
nie​malpół​gło​sem,żebynieobu​dzićDa​wu​dawsą​sied​nimpo​ko​-
ju:

‒Mó​wiszoho​no​rze?Acoznami,zna​szymzwiąz​kiem,zna​-

szymsy​nem?

‒ Da​wud nie po​wi​nien pa​trzeć na roz​pad na​sze​go mał​żeń​-

stwa.Le​piejroz​staćsiępo​lu​bow​niete​raziza​wrzećkom​pro​mis,
któ​rypo​zwo​limuspo​koj​niedo​ra​staćwpeł​nymkon​tak​ciezoby​-
dwoj​giemro​dzi​ców.

Kom​pro​mis.Znówuży​łasło​wa,któ​re​goza​czy​nałniezno​sić.
‒Niekłam.Niecho​dzicioDa​wu​da.Cze​gościbra​ku​jewna​-

szym związ​ku. Nie wie​rzę też, że uwa​żasz, że przy​no​sisz mi
wstyd.Do​brzewiesz,jakije​stemdum​nyztwo​ichosią​gnięć.Bez
tru​dupo​zy​sku​jeszludz​kąsym​pa​tię.Lu​dzieczu​jąsięprzyto​bie
do​brze,bowi​dać,żeichlu​bisz.Wciążcipo​wta​rzam,żecu​dow​-
nieso​biera​dziszzno​wy​miobo​wiąz​ka​mi.Pod​bi​łaśser​capo​ło​wy
uczniówwkra​ju.Bezwy​sił​kupo​zy​skaszteżdru​giepięć​dzie​siąt
pro​cent. Po​zo​sta​je tyl​ko kwe​stia mo​ich rze​ko​mych ko​cha​nek…
–Prze​rwał,gdyspo​strzegł,żepo​smut​nia​ła,jak​byna​praw​dęob​-
cho​dzi​łoją,czypo​zo​sta​niejejwier​ny.

Ido​brze.Niezniósł​byjejobo​jęt​no​ści.Cier​piałprze​cieżmęki

na myśl, że coś mo​gło​by ją łą​czyć z Ha​mi​dem, do​pó​ki go nie
prze​ko​na​ła,żeniemia​łani​ko​goprócznie​go.Itakpo​win​nopo​-

zo​stać na za​wsze. Nie od​dał​by jej ni​ko​mu. I nie spoj​rzał​by na
żad​nąinną,ma​jąctakążonęjakAr​den.

Na​gledo​tar​łodonie​go,ocojejcho​dzi.Uświa​do​miłso​biepo​-

wo​dy jej nie​uza​sad​nio​nej za​zdro​ści. Jego ser​ce gwał​tow​nie
przy​spie​szy​łorytm.Ująłjejdłońipo​ło​żyłjąnaswo​jejpier​si,tak
bywy​czu​ła,jakmoc​nobije.

‒Wi​dzisz,cozemnąro​bisz?–za​py​tał.
‒De​ner​wu​jęcię,bonie​ustan​niespra​wiamcikło​po​ty–za​szlo​-

cha​ła.–Pro​szę,po​zwólmiodejść.

‒ Nie by​łem zde​ner​wo​wa​ny, tyl​ko wście​kły. Ale już nie je​-

stem.Zro​zu​mia​łemcię.–Uniósłrękęipo​gła​dziłjąpowło​sach.
– Przy​rze​kłem ci, że nie zo​ba​czysz żad​nej mo​jej ko​chan​ki, po​-
nie​ważniepla​no​wa​łemzdra​dy.Jużwte​dywie​dzia​łem,żeni​g​dy
nieza​pra​gnężad​nejin​nejpróczcie​bie.

‒Mó​wisztotyl​kopoto,żebyna​kło​nićmniedozmia​nyde​cy​-

zji.

‒Nie.Je​steśje​dy​nąko​bie​tąmegoży​cia.Ko​chamcię,Ar​den.

Po​ko​cha​łemcięodpierw​sze​gowej​rze​nia,alezapóź​noso​bieto
uświa​do​mi​łem. Zże​ra​ła mnie za​zdrość, prze​ra​ża​ła myśl, że cię
stra​cę, że znaj​dziesz so​bie in​ne​go. Dla​te​go na​le​ga​łem na jak
naj​szyb​sze za​le​ga​li​zo​wa​nie związ​ku, żeby za​trzy​mać cię przy
so​bie.

‒Ni​g​dyodcie​bienieucie​ka​łam.
‒ Wiem. To ja cię opu​ści​łem, po​nie​waż we​zwa​ły mnie obo​-

wiąz​kiwo​becpań​stwaina​ro​du.Aleza​bra​łaśzesobąmojeser​-
ce.Ni​g​dyprzeztewszyst​kielatanieczu​łemdożad​nejko​bie​ty
tego co do cie​bie. Jak my​ślisz, dla​cze​go po​sze​dłem pod twój
dom po przy​ję​ciu? Mu​sia​łem cię zo​ba​czyć, na​wet je​że​li pla​no​-
wa​łemślubzinną.

‒Dla​cze​gomitomó​wisz,Idri​sie?–wy​szep​ta​ładrżą​cy​miwar​-

ga​mi.

‒ Bo to praw​da. Ko​cham cię. Tyl​ko przy to​bie je​stem sobą,

żyję peł​nią ży​cia. – Ukląkł przed nią i ujął jej dło​nie w swo​je,
żebyjąprze​ko​nać,żeniekła​mie.–Niewie​rzy​łem,żetomoż​li​-
we.Ża​denmęż​czy​znazmo​je​gorodunieod​dałni​ko​muser​caza
wy​jąt​kiemmo​je​godziad​ka,kró​laDa​wu​da.Tyl​koonje​denubó​-
stwiał bab​cię do koń​ca swo​ich dni. Dla​te​go nie przy​szło mi do

gło​wy,żewszyst​kieuczu​cia,któ​rewemniebu​dzisz:po​dziw,za​-
zdrość,po​żą​da​nieidumatoskład​ni​kimi​ło​ści.–Uniósłnaj​pierw
jed​ną jej dłoń do ust, po​tem dru​gą. – Ko​cham cię, Ar​den, całą
du​szą,ca​łymser​cem.Przy​się​gamnaho​normo​jejro​dzi​nyipa​-
mięć dziad​ka, że to praw​da. Ale je​że​li mi nie wie​rzysz, za​mie​-
rzamcięotymprze​ko​ny​waćco​dzien​nie,dokoń​caży​cia.

Je​że​lityl​komupo​zwo​li....
W oczach Ar​den roz​bły​sły łzy. Idris wpadł w po​płoch, że nie

od​wza​jem​nia jego uczuć, jak so​bie wy​obra​żał. Ale chwi​lę póź​-
niejopa​dłaprzednimnako​la​naiuca​ło​wa​łajegoręce.

‒ Ko​cham cię, Idri​sie – wy​zna​ła z nie​śmia​łym uśmie​chem. ‒

Po​ko​cha​łam cię już na San​to​ry​nie. Ko​cha​łam cię przez te
wszyst​kielata,choćusil​nieso​biewma​wia​łam,żejużnicdocie​-
bienieczu​ję.

Idris ode​tchnął głę​bo​ko, gdy uświa​do​mił so​bie, że jej oczy

błysz​cząodłezszczę​ścia.Ni​g​dyniewi​działpięk​niej​sze​gowi​do​-
ku.Jejwy​zna​nieuczy​ni​łogoszczę​śli​wym.

‒Wta​kimra​ziesta​no​wi​mydo​bra​nąparę,bojateżbędęcię

ko​chałdoostat​nie​good​de​chu.

OczyAr​denroz​bły​sły,gdyzna​czą​copo​pa​trzy​łanałóż​ko.
‒Mia​ła​bympew​nąpro​po​zy​cję.
Jejsu​ge​stiaroz​pa​li​ławy​obraź​nięizmy​słyIdri​sa,alenara​zie

od​parłpo​ku​sę.

‒Zachwi​lę.Naj​pierwchciał​bymza​pro​po​no​wać,że​by​śmyza​-

miesz​ka​lituwetrój​kęzDa​wu​dem.

‒Na​praw​dę?Tochy​banie​moż​li​we.Maszprze​cieżobo​wiąz​ki

wZło​tymPa​ła​cu.

‒ Mamy – spro​sto​wał ła​god​nie. – Pro​po​nu​ję, że​by​śmy miesz​-

ka​litamwdnipo​wsze​dnie,anaro​dzin​neweek​en​dyprzy​jeż​dża​-
litu​taj,zdalaodzgieł​kuibły​skufle​szy.

‒Na​praw​dęje​steśgo​tówtozro​bić?
‒Ra​zemdamyradę,je​że​lityl​koopra​cu​je​mydo​bryplan.Nie

wi​dzępo​wo​du,żebyniespró​bo​wać.

Uśmiech Ar​den po​wie​dział mu wszyst​ko, co mógł so​bie wy​-

ma​rzyć.

‒Brzmiobie​cu​ją​co–od​rze​kłazpro​mien​nymuśmie​chem.
Nicwię​cejniezdą​ży​łado​dać,po​nie​ważza​mknąłjejustaczu​-

łym po​ca​łun​kiem – po​ca​łun​kiem mi​ło​ści, obie​cu​ją​cym otwar​cie
no​we​goroz​dzia​łuwspól​ne​goży​cia.Od​da​łagozpa​sją.