plik

(KAŻDY, KTO ZAKŁADA ÓW MEDALIK ZOSTAJE OBJĘTY WIECZYSTĄ MODLITWĄ ZAKONU BENEDYKTYNÓW)

ŚWIĘTY BENEDYKT

Św. Benedykt (480-547) urodził się w szlacheckiej rodzinie w Nursji, małym
miasteczku niedaleko Spoleto w Umbrii. Jego pobożni rodzice mieli tam swoją
rezydencję; natomiast jako Rzymianie większośd czasu spędzali w swoim pałacu
w Rzymie. Posiadane wiadomości dotyczące historii życia świętego Benedykta
zawdzięczamy całości Ojcu Świętemu (papieżowi); św. Grzegorzowi Wielkiemu.

Święty ten jest dzisiaj przede wszystkim znany z „cudownego” medalika, który
nosi jego imię nadane mu od 1742 roku, dekretem papieża Benedykta XIV.

Benedykt znany jest głównie, jako założyciel Zakonu Benedyktyoskiego i autor
jego znanej Reguły, będącej mistrzowskim przykładem równowagi i mądrości.
Według tejże reguły żyje dziś wiele zakonów, zwłaszcza benedyktyni i cystersi.

Benedykt spędził dzieciostwo i częśd młodości w  Nursji, ale mając 14-15 lat, z
polecenia  ojca  wyjechał  do  Rzymu  na  studia.  Szybko  zorientował  się,  jak
wyglądało  życie  studenckie  i  doszedł  do  wniosku,  że  pozostając  w  tym
środowisku  ryzykuje  utratę  duszy.  Podjął  stanowczą  decyzję  wycofania  się  ze
świata  i  schronił  się  w  dolinie  Tybru.  Młody  eremita  opuścił  zatem  Rzym  za
zgodą swoich rodziców, którzy pragnęli aby zabrał ze sobą guwernantkę.

Nie oznacza to jednak, że był pozbawiony jakiegokolwiek wykształcenia. Miał
dobrą orientację we wszystkich gałęziach ówczesnej wiedzy i głębszą znajomośd
prawa rzymskiego. Święty Grzegorz wypowiada takie słowa; iż św. Benedykt od
dziecka miał dojrzałośd i mądrośd starca. Papież ten mawia też; że świętego
Benedyka przez całe życie otaczał nadnaturalny blask i wiele zjawisk Bożych.

Odnotowano taki fakt historyczny, że pewnego dnia, kiedy opiekująca się nim
kobieta pożyczyła opałkę do czyszczenia zboża, by móc przesiad pszenicę,
przypadkowo połamała ów przyrząd i była z tego powodu bardzo zmartwiona.
Pod wpływem modlitwy; świętego Benedykta do Boga, opałka połączyła się na
nowo i nie miała żadnych śladów uszkodzenia.

Krótko  po  tym  wydarzeniu  święty  Benedykt  zdecydował  się  prowadzid  życie
jeszcze  bardziej  ustronne.  Opuścił  więc,  oddaną  mu  guwernantkę  i  udał  się  w
góry Subiaco, gdzie zamieszkał w jaskini, poddając się różnym umartwieniom.

Życie modlitwy i pokuty, jakie prowadził Benedykt, nie podobało się szatanowi,
odwiecznemu  nieprzyjacielowi  Boga  i  rodzaju  ludzkiego,  więc  zgotował  mu
gwałtowną  pokusę  nieczystości.  Oczami  wyobraźni  zobaczył  kobietę,  którą
niegdyś  poznał.  Stała  teraz  przed  nim  zmysłowa  i  pełna  powabu.  Benedykt  z
trudem opierał się pokusie, chciał już porzucid pustelnię dla uciech świeckiego
życia. Nie mogąc już dłużej ze sobą walczyd, zdecydował się na desperacki krok.
Zdjął  wtedy  szaty  i  położył  się  na  pokrzywach  i  cierniach.  Leżał  tak  długo,  aż

jego ciało pokryło się krwią. Nieprzyjaciel uciekł, a „pokusy cielesne zostały tak
ujarzmione, że nigdy już nie odczuwał ich ataku” – powiada święty Grzegorz.

Sława  świątobliwego  męża  zaczęła  ściągad  do  pustelni  młodych  ludzi,  którzy
przybywali w  poszukiwaniu  przewodnika duchowego.  Święty Benedykt  nikogo
nie odsyłał; ale grota nie mogła pomieścid tak licznej wspólnoty braci.

Wspólnym  wysiłkiem  bracia  wybudowali  proste  chatki  i  tam  wiedli  żywot
świętych  mnichów.  Diabeł  nie  mógł  znieśd  widoku  rozmodlonej  młodzieży.
Podstępem wlał zazdrośd w serce Florencjusza, kapłana pobliskiej świątyni. Ten,
całkowicie zaślepiony nienawiścią; tak jak Judasz w przypadku Jezusa, wpadł na
okrutny  pomysł  szataoski.  Posłał  Benedyktowi  zatruty  chleb.  Święty  przejrzał
podstęp  i  pozbył  się  niebezpiecznego  daru.  Kruk,  na  jego  prośbę,  wyrzucił  go
daleko  od  siedzib  ludzkich.  Florencjusz,  widząc,  że  w  ten  sposób  nie  pokona
mędrca,  uknuł  inny,  równie  zdradziecki  plan.  Potajemnie  wpuścił  do  ogrodu
przy grocie nagie kobiety, które zaczęły lubieżnie taoczyd przed mnichami.

Tylko  bezpośrednia  interwencja  św.  Benedykta  zdążyła  ich  uratowad.  Święty
odpędził je, ale w obawie przed kolejnymi wyczynami zawistnego kapłana wraz
z  kilkoma  mnichami  opuścił  góry  Subiaco.  Osiedlili  się  na  wzgórzach  Monte
Casino,  gdzie  zbudowali  duży  klasztor,  który  dzisiaj  jest  najsłynniejszym
zakonem benedyktyoskim. Tam też Benedykt dożył swych dni. Umarł, śpiewając
psalm, w kaplicy klasztornej. Zdążył wcześniej przyjąd komunię i pożegnad się z
bradmi.  Była  to  spokojna  śmierd  (przypomina  nam  o  tym  krótka  modlitwa  na
rewersie medalika:

„Niech Jego obecnośd broni nas w godzinę śmierci"

MEDALIK ŚWIĘTEGO BENEDYKTA

POCHODZENIE MEDALIKA

Według niektórych tradycji medalik ów pochodzi z czasów, w których żył święty
Benedykt.  Ale  generalnie  jednak  znany  stał  się  w  XI  wieku  dzięki  cudownemu
uzdrowieniu,  jakiego  doznał  młody  człowiek  ukąszony  przez  jadowitego  węża.
Powolna  agonia  trwała  od  dwóch  miesięcy.  Zatrute  jadem  węża  ciało  zwolna
poddawało się truciźnie i chory był już w agonii. Medycy nie dawali mu żadnej
nadziei, wszystkie mikstury jak dotąd okazały się nieskuteczne. Koniec był bliski.

Jednego dnia, gdy była ciemna noc, a cierpiący Brunon Egisheim kilkunastoletni
młodzieniec ze znamienitej rodziny hrabiów alzackich leżał trawiony gorączką.
Próbując się modlid; nagle zauważył czcigodnego starca w habicie, który zszedł z
nieba po drabinie. Święty ten uśmiechając się do młodzieoca; pochylił się nad
nim i przyłożył krzyż do jego rozpalonego czoła. Choroba ustąpiła jak ręką odjął.
Młodzian był przekonany, że starcem tym był nie, kto inny jak tylko, święty
Benedykt, który szczególną czcią otaczał Chrystusowy krzyż.

Odzyskawszy zdrowie,  młody Bruno  postanowił poświęcid całe swoje  ziemskie
życie  Bogu.  Wstąpił do  zakonu,  a w  jakiś  czas  potem,  dokładnie  w  1049  roku,
wybrano  go  na  następcę  świętego  Piotra.  Jako  Papież  Leon  IX  niestrudzenie
krzewił  kult świętego  Benedykta.  Bodajże to  właśnie  z  jego  inicjatywy  zaczęto
wybijad pierwsze medaliki z wizerunkiem świętego zwane „cudownymi”.

Śledząc  historię  medalika  możemy  dojśd  do  istotnego  przekonania,  że  z  tego
okresu pochodzą pierwsze świadectwa o jego cudownej mocy. Donosiły one, że
przy  pomocy  medalika  niweczono  ataki  diabłów,  zwalczano  pokusy,
doświadczano  spektakularnych  uzdrowieo.  Można  by wymieniad  tysiące  osób,
które uchronił przed wieloma tragediami: powodziami, pożarami, epidemiami.

WARTOŚĆ MEDALIKA

W  XVI  wieku  w  Bawarii  kilka  kobiet  zostało  uwięzionych  za  zajmowanie  się
czarami  w  celu  szkodzenia  pobożnym  mieszkaocom  Nattrembergii.  Podczas
procesu powiedziały, że ich magiczne działania przeciw klasztorowi Metten były
zupełnie  bezskuteczne,  gdyż  na  murach  tegoż  klasztoru  mnisi  umieścili  medal
św. Benedykta. W wyniku ich procesu wzrósł, więc kult i wartośd medalika, na
którym przedstawiony jest św. Benedykt z krzyżem w ręce.

Medalik  przechodził  w  ciągu  wieków  liczne  metamorfozy,  zmieniał  kształty  i
wielkośd,  wykonywany  był  z  drogich  kruszców  jak  i  pospolitej  miedzi.  W  jego
miniaturowej  formie  zamknięto  opowieśd  o  triumfach  św.  Benedykta  nad
diabłem, o jego walce z pokusami, nieżyczliwymi ludźmi i przeciwnościami losu.

Nie istnieją żadne specjalne modlitwy czy nabożeostwa przypisane medalikowi.
Wystarczy go po prostu nosid. To jedyny egzorcyzm (egzorcyzm prosty),
którego się nie odmawia, ale na sobie nosi!

Zaleca się jednak, aby noszący medalik; nauczył się na pamięd i często
powtarzał poniższą modlitwę świętej Gertrudy o ogromnej skuteczności:

Modlitwa do św. Benedykta ułożona przez św. Gertrudę.

Pozdrawiam Ciebie, wielki święty Benedykcie, w Sercu Jezusa. Cieszę się Twoją
chwałą i dzięki składam naszemu Panu za wszelkie łaski, których Ci udzielił.
Chwalę i wysławiam naszego Pana. Przepełniony radością i chwałą ofiaruję się
pełnemu pokoju Sercu Jezusa. Zechciej, o ukochany Ojcze Benedykcie wstawid
się za mną, abym się stał według Serca Bożego. Amen.

SYMBOLIKA NA MEDALIKU

Jakie znaczenie mają poszczególne symbole?

1). Na rewersie zaś widnieje szereg liter, z których każda jest początkiem
wyrazu łacioskiego. Tekst tam zawarty pozwala wiernym pokonad zasadzki

szatana mocą krzyża Zbawiciela. W centrum tej strony medalika znajduje się
potężny, równoramienny krzyż z umiejscowionym nad nim łacioskim napisem
„PAX”, czyli „Pokój”. Krzyż przypomina święty znak naszego odkupienia.

Fot. Rewers medalika świętego Benedykta.

Na czterech polach wyznaczonych ramionami krzyża widzimy litery

C S P B

oznaczające „Crux Sancti Patris Benedicti” –

„Krzyż Świętego Ojca

Benedykta”

Na belce pionowej krzyża, od góry do dołu:

C S S M L

– „Crux Sacra Sit Mihi

Lux” –

„Krzyż święty niech mi będzie światłem”

Na belce poprzecznej:

N D S M D

– „Non Draco Sit Mihi Dux” –

„Smok niech

mi nie przewodzi”

Na obrzeżu medalika odczytujemy napis (idąc w prawo):

V R S N S M V

–

oznaczający: „Vade retro Satana, Numquam Suade Mihi Vana“ czyli;

„Idź

precz szatanie, nie kuś mnie do próżności”

Dalej odczytujemy zaś napis

S M Q L I V B

oznaczający: „Sunt Mala Quae

Libas, Ipse Venena Bibas” czyli;

„Złe jest to, co podsuwasz, sam pij swoją

truciznę”

2). Na awersie medalik przedstawia św. Benedykta z krzyżem w ręce.

Fot. Awers medalika świętego Benedykta.

Na awersie medalika, obok wizerunku postaci św. Benedykta, można zobaczyd,
po  jego  prawej  stronie  pęknięty  kielich,  z  którego  wypełza  wąż.  Symbol  ten
upamiętnia  inną  historię  z  życia  świętego.  Mnisi,  mieszkający  w  nieodległym
klasztorze w Vicovaro, poprosili go, aby został ich opatem. Benedykt wzbraniał
się, ale w koocu uległ namowom. Jako przełożony narzucił współbraciom takie
same wymagania, jakie stawiał sobie. Niektórym leniwym mnichom trudno było
to  wytrzymad.  Wpadli  więc,  na  kuriozalny  pomysł  szataoski;  postanowili  go
otrud.  Rozpuścili  truciznę  w  winie  i  kielich  z  tą  zawartością  postawili  obok
posiłku przełożonego. Św. Benedykt, zanim usiadł do stołu, uczynił znak krzyża.
Wielkie  było  zdziwienie  zgromadzonych  braci,  kiedy  kielich  pękł,  jakby  ktoś
rzucił weo kamieniem, a jego szataoska zawartośd wypłynęła na ziemię. Później
nikogo nie oskarżając wyszedł, pozostawiwszy w trwodze niedoszłych trucicieli.

ŁASKI OTRZYMANE DZIĘKI MEDALIKOWI

Należy  zauważyd,  że  łaski  duchowe  i  doczesne,  otrzymane  za  pośrednictwem
medalika św. Benedykta są niezliczone. Oczywiście nie ma tu mowy o jego roli,
jako  talizmanu  i  nie  można  traktowad  medalika  zabobonnie.  Jest  to  zawsze
działanie  Bożego  miłosierdzia,  którego  jako  dobrego  Ojca  wzywamy  z  wiarą  i
ufnością, poprzez niezliczone zasługi świętego Benedykta.

Wiernym pragnącym otrzymad szczególną pomoc w sprawach trudnych, zaleca
się odmawianie modlitwy

„Zdrowaś Maryjo...”

„Chwała Ojcu”

oraz słowa

modlitwy umieszczone na medaliku:

„Niech Święty Krzyż będzie moim światłem

a smok niech nie będzie mym panem. Odejdź szatanie i nie skłaniaj mnie nigdy
do marności. Napój, który wlewasz jest zatruty, wypij sam swoją truciznę”

Pamiętajmy, ze medalik musi  byd poświęcony przez benedyktyna lub kapłana,
który  otrzymał  ten  specjalny  przywilej.  Ktokolwiek  nosi  na  sobie  ten  medalik
może  zyskad  odpust  zupełny  pod  zwykłymi  warunkami  (spowiedź  święta,
komunia  święta,  modlitwa  w  intencjach  Ojca  świętego,  modlitwy  w  intencji
dusz czyśdcowych, wolnośd od przywiązania do jakiegokolwiek grzechu)

OCHRONA PRZEZ DIABŁEM

W domach nawiedzonych przez złego ducha, które z tego powodu stały się
niezamieszkałe, wystarczy powiesid na jednej ze ścian poświęcony medalik lub
medal św. Benedykta. Niepokojenie przez złego ducha zniknie wówczas szybko.

Medalik św. Benedykta jest również bardzo skuteczny przeciw spirytyzmowi. W
pomieszczeniu, w którym obserwuje się np. obracanie stołów itp. wystarczy,
aby jedna osoba miała na sobie medalik, aby szataoskie działanie ustało.

Niegdyś w krajach misyjnych (Afryka, Ameryka Łacioska, Azja) wielu misjonarzy
pokonało działanie szamanów i czarownic dzięki medalikowi św. Benedykta.

ŁASKI DUCHOWE

Nie sposób zliczyd nawróceo duchowych, które dokonały się dzięki medalikowi:

 Na przykład w Arbois (Jura) żył nieuleczalnie chory i grzeszny człowiek,

który  nieustannie  bluźnił  Bogu.  Przewidując  zbliżającą  się  śmierd  jego
bliscy  sprowadzili  kapłana.  Człowiek  ten  jednak  znieważył  księdza  i
wyrzucił go. Wówczas służąca zasugerowała pani domu, aby pod poduszką
umierającego  umieścid medalik św. Benedykta. Kilka dni później człowiek
ten  sam  poprosił  o  wezwanie  kapłana,  wyspowiadał  się  i  otrzymał
rozgrzeszenie.

 Innym razem zapalony przeciwnik kościoła (ateista) dwukrotnie zawierał

cywilne

małżeostwo.

Proboszcz

parafii

poprosił

żonę

owego

niewierzącego, aby włożyła do jego ubrania i do łóżka dwa medaliki św.
Benedykta. W 15 dni później mężczyzna ów zapragnął ślubu kościelnego. Z
czasem wyspowiadał się, przyjął sakrament namaszczenia chorych, potem
zawarł małżeostwo sakramentalne. Godzinę później zmarł całując krzyż.

 Pewien żołnierz został zraniony podczas działao wojennych w kolano. A

kiedy ból rósł i rana powiększała się, podjęto decyzję o amputacji nogi.
Żołnierz słysząc podjętą decyzję przez lekarzy, bluźnił jak istny demon.
Umieszczono w pobliżu niego medalik św. Benedykta, a stał się łagodny jak
gołąbek, wyspowiadał się, a wkrótce potem umarł ze skruszonym sercem.

 W Afryce dwóch skazaoców oczekiwało w celi na wykonanie wyroku

śmierci. Jeden z nich pogodzony był z losem, drugi natomiast ciągle bluźnił
i utyskiwał. Kapelan, który go odwiedzał, nie mógł nawiązad z nim żadnego
kontaktu, aby na wiecznośd pojednad go z Bogiem. Poprosił wtedy
strażnika, praktykującego katolika, aby wsunął pod jego pryczę medalik
św. Benedykta. Kiedy na drugi dzieo kapelan powrócił, wilk przemienił się
w baranka. Skazaniec poprosił o spowiedź świętą W momencie egzekucji,
jego ostatnie słowa brzmiały: „O słodkie Serce Jezusa, miłosierdzia!”

UZDROWIENIA CIELESNE

Tak jak łaski duchowe; też i uzdrowienia cielesne dokonane za pośrednictwem
medalika św. Benedykta są niezliczone: ustąpienie bólów różnego rodzaju,
tyfusu, dyfterytu, cholery, raka, złamao etc. Wspomnimy tu tylko o niektórych:
 W 1865 r. w Herault, pewna kobieta od prawie dwóch lat cierpiała z

powodu  nowotworu  złośliwego,  który  objął  jej  twarz.  Był  on  odporny  na
jakiekolwiek  leczenie.  Pewnego  wieczoru,  kładąc  się  spad,  wpadła  na
pomysł,  aby  położyd sobie  na  twarz  medalik  św.  Benedykta  polecając  się
świętemu  patriarsze.  Rano,  kobieta  obudziła  się  całkiem  zdrowa:
nowotwór zniknął na zawsze.

 Tego samego roku w Montauban, pewna kobieta cierpiała od dwóch i pół

roku,  leżąc  przykuta  do  łóżka,  całkowicie  sparaliżowana.  Pewnego  dnia
siostra miłosierdzia, która ją odwiedzała, chciała wsunąd jej między palce
medalik  św.  Benedykta.  Zrobiła  to  z  wielkim  trudem,  gdyż  jej  palce  były
całkiem  sztywne  wskutek  skurczu  mięśni.  W  tej  samej  chwili  odczuła
bardzo silne wzruszenie i zawołała: „Jestem uzdrowiona!” Wstała z łóżka a
następnego dnia poszła do kościoła, aby podziękowad Bogu za tę łaskę.

 Pewien ksiądz wyznaje: „Medalik św. Benedykta położony na chorego,

którego stan tak fizyczny jak duchowy był beznadziejny, odniósł podwójny
skutek. Według lekarzy chory miał przed sobą najwyżej kilka dni życia. Jego
rodzina natomiast nie wpuszczała do niego księdza uważając, że trzeba
czekad, aż chory utraci świadomośd. Zaniosłem do św. Benedykta gorącą,
pełną ufności modlitwę dodając:,

„Jeśli ta dusza pójdzie na zatracenie,

będzie to twoja wina...”.

Św. Benedykt nie pozwolił mi długo czekad. Stan

chorego szybko się poprawił i niebawem chory powrócił do pełnego
zdrowia (grudzieo 1909).

MEDALIK - ŚRODEK OCHRONNY PRZED NIESZCZĘŚCIAMI

Pamiętajmy „cudowny” medalik świętego Benedykta w naszym ziemskim życiu
jest niezwykle potężnym środkiem ochronnym jak i obronnym:



Aby zniszczyd magię szataoską; zarówno czarną jak i białą; oraz wypływający
z niej wszelki szataoski zły skutek; na człowieka, zwierzęta i domostwa.



Aby unicestwid wszelkie zaklęcia, szaleoczych magów, niegodziwych

czarowników i innych złośliwych osób oddanych szatanowi.



Aby nadad określony zbrojny oręż ochrony mocą Bożą, dla osób będących

w pokusie, złudzeniach oraz udręczeniach diabelskich.



Aby uzyskad szczere nawrócenie wielkich grzeszników, szczególnie gdy

już są w niebezpieczeostwie śmierci.



Aby służyd, jako pancerz ochronny w pokusie przeciwko świętej czystości.



Aby zniszczyd skutki trucizny i jadu, jaki wylewa nieustannie szatan.



W celu zapewnienia terminowych i zdrowych urodzeo dzieci.



Aby zapewnid skuteczna ochronę przed sztormami, burzami i piorunami.



Aby służyd, jako skuteczne lekarstwo na wszelkie dolegliwości ciała a w

istocie, jako środek ochrony przed wszelkimi chorobami zakaźnymi.



Aby służyd, jako bardzo skuteczne lekarstwo nawet dla zwierząt i roślin

zarażonych zarazą lub innymi dolegliwościami.