Meggin Cabot
Księżniczka uczy się rządzić
Przekład Edyta Jaczewska
Tytuł oryginału THE PRINCESS DIARIES, VOLUME VI, PRINCESS IN TRAINING
Redaktorzy serii
MAŁGORZATA CEBO-FONIOK EWA TURCZYŃSKA
Redakcja stylistycz AGATA NOCUN
Redakcja techniczni ANDRZEJ WITKOWS
Korekta
JOLANTA KUCHARS RENATA KUK
Ilustracja na okładce NICOLA SLATER
Opracowanie graficzne okładki STUDIO GRAFICZNE WYDAWNICTWA AMBER
Skład WYDAWNICTWO AMBER
Wydawnictwo Amber zaprasza na stronę Internetu http://www.wydawnictwoamber.pl
Copyright � 2005 by Meggin Cabot. Ali rights reserved.
For the Polish edition Copyright � 2005 by Wydawnictwo Amber Sp.
ISBN 83-241-1980-9
Z 0.0.
Mojej siostrzenicy Madison B. Cabot, księżniczce, która uczy się rządzić
-Będzie bardziej księżniczką niż kiedykolwiek - sto i pięćdziesiąt tysięcy razy bardziej.
Frances Hodgson Burnett Mała księżniczka Przekład Wacława Komarnicka
LICEUM IMIENIA ALBERTA EINSTEINA
Plan lekcji na i semestr
Uczeń: Thermopolis, J.K.W. księżniczka Amelia Mignonette Grimaldi Renaldo Płeć: K Klasa: II
Godzina Przedmiot
lekcyjna
Godz. wychowawcza
Lekcja 1 WF
Lekcja 2 Geometria
Angielski
Francuski
Nauczyciel
Gianini
Potts Harding Martinez Klein
Lekcja 3 Lekcja 4
Przerwa śniadaniowa Lekcja 5 Rozwój Hill
zainteresowań
Lekcja 6 Wychowanie Hollard
obywatelskie
Lekcja 7 Geografia Chu
Sala nr:
110
S. gim. 202 112 118
105 204 217
LiJIL
Wiodzy Uczniowie oiaz Sl\odzice
Witam Was ponownie po, mam nadzieję, udanych, ale stymulujących intelektualnie wakacjach, -liada pedagogiczna i administracja JLi<^Ji(i- cieszą się perspektywą spędzenia z Wami kolejnego ciekawego i owocnego loku szkolnego, dnając to na względzie, chcielibyśmy krót-ko przypomnieć kilka naszych zasad dotyczących zachowania:
Malas
zLloszę pamiętać, że ^Liceum imienia Jilbe\ia Łinsteina mieści się w mieszkaniowej chociaż wysoko zabudowanej dzielnicy. Jlie wolno zapominać, ze fale dźwiękowe rozchodzą się we wszystkich kieiun-kach, również w gó\ę, i ze wszelkie nadmiernie głośne dźwięki zwłaszcza na schodach przed głównym wejściem do budynku szkoły mogą zakłócać spokój mieszkańców i nie będą tolerowane. A roszę zatem szanować naszych sąsiadów i ograniczyć poziom hałasu do minimum. zLrzez hałas rozumiemy tutaj: krzyki, wrzaski, przenikliwe lub nieopanowane wybuchy śmiechu, muzykę oraz rytualne śpiewy/bębny.
Wandalizm
Uiltino częstego powoływania się na taką "tradycję pierwszego dnia loku szkolnego wJLiceum imienia ^Alberta Łinsteina uczniom kategorycznie zabrania się niszczenia, przyozdabiania czy wszelkiego innego majstrowania przy posągu lwa, często nazywanego "tfoem ", stojącym przed wejściem doJ^iceum imienia unlberta Omsteina od strony óie-demdziesiątej zLiątej Wschodniej ulicy. Zainstalowane zostały kamery ochrony działające dwadzieścia cztery godziny na dobę i każdy uczeń, który zostanie przyłapany na niszczeniu w jakikolwiek sposób własności szkoły, będzie podlegać karze usunięcia ze szkoły i/lub grzywny.
enie
ztracownikom administracji zwrócono uwagę, że w zeszłym Koku codziennie wymiatano sporą łiczbę niedopałków papierosów ze schodów przed wejściem od strony Siedemdziesiątej zL iątej Wschodniej ulicy.
zL omijając fakt, że palenie na terenie szkolnym jest surowo wzbronione, niedopałki papierosów zaśmiecają otoczenie i stanowią zagrożenie pożarowe. Lł roszę pamiętać, że każdy uczeń przyłapany na paleniu przez pracownika szkoły albo zarejestrowany na taśmie wideo z nowych kamer ochrony będzie podlegał karze zawieszenia w obowiązkach szkolnych i/lub grzywny.
Ubiói szkolny
Sproszę pamiętać, że w tym roku standardowy ubiór szkolny wJLi<-nC obejmuje:
10
Uczennice
Wiała bluzka z długimi lub krótkimi rękawami
ózary sweter lub szara kamizelka
Opódnica w granalowo-złoią kratkę lub szare flanelowe spodnie
Granatowe lub białe podkola-
nówki/granatowe
lub czarne kryjące rajstopy/
cienkie rajstopy w cielistym
kolorze
uirawat w granatowo-złotą kratkę
Uczniowie
zuiała koszula z długimi lub krótkimi rękawami
Ozary sweter lub szara kamizelka ózare flanelowe spodnie
Granatowe lub białe skarpetki
Jirawat w granatowo-złotą kratkę
Granatowa marynarka Granatowa marynarka
-Lroszę pamiętać, że noszenie pod spódnicą szortów w tym zwykłych spodenek gimnastycznych lub szortów szkolnej drużyny jest zabronione.
zL rzypominamy, że lekcje zaczynają się we wtorek i września o 7.55. (Jak zwykle, spóźnienia nie będą tolerowane. Witamy z powrotem w szkole!
Wyrektor Qupta
11
Poniedziałek, 31 sierpnia
WomynRule: WIDZIAŁAŚ to??? Dostałaś tego pełnego hipokryzji śmiecia, którego porozsyłała do nas w zeszłym tygodniu? Jej się wydaje, że kogo ona tym ogłupi? Widać jak na dłoni, że ten kawałek o rytualnych bębnach jest wymierzony WE MNIE. Tylko dlatego że w zeszłym roku zorganizowałam kilka uczniowskich wieców. No cóż, jeszcze jej pokażemy. Może sobie myśleć, że zdławi głos ogółu, ale uczniowie z Alberta Einsteina NIE DADZĄ się zastraszyć.
GrLouie: Lilly, ja...
WomynRule: A widziałaś ten kawałek o kamerach policyjnego nadzoru???? Czyś ty kiedykolwiek SŁYSZAŁA coś równie faszystowskiego? No cóż, może sobie zainstalować tyle kamer do inwigilacji, ile chce, MNIE to nie powstrzyma. To tylko kolejny dowód, że ona powoli zamienia tę szkołę w swoją własną pedagogiczną dyktaturę. Wiesz, że w komunistycznej Rosji używali takich kamer, żeby utrzymać w ryzach robotników. Zastanawiam się, co ona jeszcze teraz wymyśli. Milicję złożoną z byłych agentów KGB jako ochroniarzy na korytarzu? To w jej stylu. To totalna inwazja w naszą prywatność. I dlatego, KG, w tym roku weźmiemy sprawy we własne ręce. Mam pewien plan GrLouie: Lilly, ja...
WomynRule: który totalnie zrujnuje te jej próby odarcia nas z własnej tożsamości i nagięcia do jej woli. A co najlepsze, wszystko jest jak najbardziej w zgodzie ze szkolnym regulaminem. 12
Kiedy skończymy, Mia, ona nawet nie będzie wiedziała, skąd padł cios.
GrLouie: LILLY! ! ! Myślałam, że ICQ jest właśnie po to, żebyśmy mogły POROZMAWIAĆ. WomynRule: A co my niby robimy innego? GrLouie: TY mówisz. Ja PRÓBUJĘ coś powiedzieć. Ale wciąż mi przerywasz.
WomynRule: Dobra. No to wal. 0 czym chcesz porozmawiać?
GrLouie: Sama już zapomniałam. Przez ciebie. 0, jedna rzecz: przestań nazywać mnie KG!
WomynRule: PRZEPRASZAM. Boże. Wiesz, od czasu, kiedy urodził ci się ten braciszek, zrobiłaś się taka... przewrażliwiona.
GrLouie: Wybacz. ZAWSZE byłam wrażliwa. WomynRule: Mów do mnie jeszcze, DL. Nie chcesz dowiedzieć się, co to za plan?
GrLouie: Chyba chcę. Zaraz. Co to znaczy DL? WomynRule : Wiesz. GrLouie: Nie, nie wiem. WomynRule: Tak, wiesz... dzieciolizie. GrLouie: PRZESTAŃ!!! NIE JESTEM DZIECIOLIZEM!!! WomynRule: Owszem, jesteś. Zupełnie jak ta czerwona panda.
GrLouie: Tylko dlatego że moim zdaniem moja matka nie powinna była zabierać swojego sze-ściotygodniowego maleństwa na marsz pokoju na most Brooklyński, to jeszcze nie znaczy, że jestem dzieciolizem!!!! WSZYSTKO się mogło zdarzyć w czasie tego marszu. WSZYSTKO. Mogła się potknąć i go niechcący upuścić, a on mógł wypaść przez barierkę, zlecieć setki metrów w dół do
13
East River i utonąć... 0 ile uderzenie o wodę nie połamałoby przedtem wszystkich jego malutkich kosteczek. A nawet gdybym za nim skoczyła, prąd mógłby porwać nas oboje i unieść do morza... OCH, DZIĘKI, LILLY!!! Dlaczego musiałaś mi o tym przypomnieć????
WomynRole: Pamiętasz, co ten strażnik z zoo musiał zrobić czerwonej pandzie?
GrLooie: ZAMKNIJ SIĘ!!!! NIKT MI NIE ODBIERZE MOJEGO MAŁEGO BRACISZKA, DLATEGO ŻE ZBYT DOKŁADNIE GO WYLIZAŁAM!!! JA NIGDY, ANI RAZU, NIE POLIZAŁAM ROCKY'EGO!!!!
WomynRole: Tak, ale musisz przyznać, że jesteś w stosunku do niego nieco obsesyjno-kompulsyw-na.
GrLouie: No cóż, KTOŚ musi się o niego troszczyć! Zrozum, moja matka wiecznie chce go ciągać na wszelkiego typu nieodpowiednie imprezy, takie jak demonstracje antywojenne (czasami nawet wozi go METREM, które, jak sama wiesz, jest wylęgarnią zarazków), a pan G. bez przerwy go podrzuca, tak że mały wali główką w wiatrak na suficie. Naprawdę uważam, że Rocky miał SZCZĘŚCIE, że trafił na taką starszą siostrę jak ja, która troszczy się o jego zdrowie, bo Bóg mi świadkiem, nikt inny w tej rodzinie tego nie robi.
WomynRule: Jak uważasz... dzieciolizie. GrLouie: ZAMKNIJ SIĘ, LILLY. Opowiedz mi wreszcie ten swój głupi plan.
WomynRule: Nie. Teraz nie chcę. Moim zdaniem lepiej, żebyś nie wiedziała. Dla takich dzie-ciolizów jak ty, które za bardzo się wszystkim 14
martwią, lepiej jest, jak nie wiedzą zbyt wcześ-nie, co je czeka, bo wtedy tylko jeszcze mocniej liżą to swoje małe.
GrLouie: Dobra. I tak nie mam czasu na słuchanie tego głupiego planu. Twój brat dzwoni. Muszę spadać.
WomynRule: CO? Powiedz mu, żeby poczekał na linii. TO WAŻNE, MIA!
GrLouie: Może cię to zaskoczy, Lilly, ale rozmowa z twoim bratem też jest ważna. Przynajmniej dla mnie. Wiesz, że widzia-łam go tylko dwa razy, odkąd wróciłam w piątek
WomynRule: Przepraszam, że nazwałam cię dzie-ciolizem. Poczekaj tylko sekundkę, powiem ci
GrLouie: z czego raz to było w dzień przeprowadzki do akademika w sobotę i to się raczej nie liczy, bo cały był spocony od dźwigania minilo-dówki po tych wszystkich schodach, ponieważ windy się zepsuły
WomynRule: MIA!!! CZY TY MNIE W OGÓLE CZASAMI SŁUCHASZ????
GrLouie: A twoi rodzice też tam byli, tak samo jak jego opiekun roku. A potem w niedzielę poszliśmy na randkę, ale ja jeszcze ciągle byłam skołowana po podróży, przez tę całą zmianę stref czasowych i przypadkowo WomynRule : JA
GrLouie: zasnęłam, kiedy mi pokazywał WomynRule : CIĘ
GrLouie: swój nowy deck magicznych kart, ale Maya upuściła je na ziemię razem ze starymi WomynRule : CHYBA
15
GrLouie: i wszystko się pomieszało z kartami, których już nie używa WomynRule : ZABIJĘ ! GrLouie: (niedostępna)
Poniedziałek, 31 sierpnia, 22.00,
poddasze
Kołejny rok szkolny. Wiem, że powinnam się cieszyć. Wiem, że powinnam być podekscytowana perspektywą ponownego spotkania z przyjaciółmi po spędzeniu ostatnich dwóch miesięcy na obcej ziemi.
No i jestem. Jestem podekscytowana. Cieszę się, że zobaczę Tinę i Shameekę, i Ling Su, i nawet - sama nie wierzę, że to mówię - Borysa.
Tylko że... No cóż, w tym roku będzie tak INACZEJ bez Michaela, którego mogłabym zabierać po drodze do szkoły i siedzieć z nim przy lunchu, i wiedzieć, że wpadnie do mnie przed algebrą - HA! Żadnej algebry w tym roku! Geometria! O Boże. No, pomyślę o tym później. Chociaż pan Gianini (FRANK. MUSZĘ PAMIĘTAĆ, ŻEBY NAZYWAĆ GO FRANK) twierdzi, że ludzie, którzy nie radzą sobie z algebrą, zawsze są naprawdę dobrzy z geometrii. Proszę... Proszę, niech to będzie prawda.
No dobrze, my z Michaelem nigdy nie obściskiwaliśmy się przed moją szafką ani nic, bo on wykazuje brak entuzjazmu dla publicznego demonstrowania uczuć, a ja mam ochroniarza i tak dalej.
Ale przynajmniej - bo zawsze była szansa, że w jakimś momencie wpadnę na Michaela gdzieś na korytarzu - miałam coś, czego w szkole mogłam wyczekiwać. 16
A teraz, skoro Michael skończył szkołę, nie mam czego wyczekiwać. W ogóle.
Poza weekendami.
Ale w sumie, ile czasu Michael będzie mógł poświęcać mi w weekendy? Bo on jest teraz na studiach i już ma tyle nauki, że w żaden sposób nie możemy się widywać wieczorami w tygodniu - nie żeby mi to kiedykolwiek groziło, biorąc pod uwagę MOJE WŁASNE obowiązki księżniczki i lekcje do odrobienia. Jednak mimo wszystko... To tak, jakby...
Boże, co jest NIE TAK z moją matką? Rocky płakał już chyba od PIĘTNASTU MINUT, a ona nie zrobiła absolutnie NIC. Weszłam do saloniku, siedziała tam z panem G. i jakby nigdy nic oglądała sobie W obronie prawa, a kiedy powiedziałam: "Hej? Twój syn cię woła..." mama, nawet nie odrywając wzroku od ekranu, odparła: "On tylko marudzi. Uspokoi się i za chwilę zaśnie".
TO ma być macierzyńska troska? Lilly może mnie nazywać dzieciolizem, ile jej się żywnie podoba, ale naprawdę, czy można się dziwić, że jestem taka nieprzystosowana? Mamy tu świetny przykład, jak moja matka traktuje dzieci. Mnie też tak traktowała.
No więc poszłam potem do jasnożółtego pokoju Rocky'ego i zaśpiewałam jedną z jego ulubionych piosenek - Behind Every Good Woman Trący Bonham - a on od razu się uspokoił.
I czy ktoś mi chociaż podziękował? Nie! Wyszłam z jego pokoju, a mama, wyobraźcie sobie, popatrzyła na mnie (tylko dlatego że leciały reklamy) i powiedziała bardzo sarkastycznym tonem:
- Dzięki, Mia. Usiłujemy sprawić, żeby zrozumiał, że kiedy kładziemy go do łóżka na noc, to on ma spać. Teraz będzie sobie myślał, że wystarczy tylko popłakać, a ktoś przyjdzie i zaśpiewa mu piosenkę. Dopiero co go tego oduczyłam, kiedy byłaś latem
2 - Księżniczka uczy się rządzić
w Genowii, a teraz będziemy musieli zaczynać wszystko od początku.
No, JA PRZEPRASZAM BARDZO! Może i jestem dziecio-lizem, ale czy to naprawdę taka zbrodnia mieć trochę współczucia dla mojego jedynego brata? JEEEZU!
Zaraz, na czym stanęłam?
Ach tak. Na szkole. Bez Michaela.
Poważnie, po co mi to wszystko? No, dobra, ja wiem, że mamy chodzić do szkoły, żeby się uczyć różnych rzeczy i tak dalej. Ale uczenie się różnych rzeczy było o tyle fajniejsze, kiedy istniała jakaś szansa zobaczenia Michaela przy wodotrysku z wodą do picia czy gdzieś. A teraz ja naprawdę zupełnie nie mam czego wypatrywać. Nie mówię, że życie bez Michaela jest nic niewarte. Ale muszę przyznać, że kiedy jest blisko - czy nawet kiedy jest tylko jakaś szansa, że MOŻE się gdzieś pojawić -WSZYSTKO staje się o wiele bardziej interesujące.
Jedyny jasny punkt w tym, co wydaje się rokiem szkolnym kompletnie takich punktów pozbawionym, to angielski. Bo wygląda na to, że nasza nauczycielka, pani Martinez, może być autentycznie zainteresowana przedmiotem, jeśli tylko notatka, którą rozesłała nam wszystkim w zeszłym miesiącu, może na cokolwiek wskazywać:
List pani Martinez do wszystkich uczniów klasy II uczęszczających na lekcje języka angielskiego:
Witajcie!
Mam nadzieję, że nie macie nic przeciwko otrzymaniu tej notatki, zanim w ogóle zaczął się nowy rok szkolny, ale jako nowa nauczycielka w LiAE chciałam po prostu przedstawić się Warn i trochę Was wszystkich poznać.
Nazywam się Karen Martinez i wiosną tego roku zrobiłam dy-płom z łiteratury angielskiej na Yale. Moje hobby to jazda na rolkach, tae bo, zwiedzanie wspaniałych zabytków Nowego Jorku i czytanie (oczywiście!) klasyki literackiej takiej jak Duma i uprzedzenie.
Mam nadzieję, że w tym roku poznam Was wszystkich i każdego z osobna, a chcąc, żebyście mi w tym pomogli, proszę, aby każdy z moich uczniów przygotował i przyniósł na pierwszą lekcję zwięzłą notkę biograficzną i niedługie wypracowanie (do 500 słów) na temat tego, czego nauczyliście się w czasie wakacji. Jak wiecie, lekcje, których udziela nam życie, nie mają wakacji.
19
Przepraszam, że zadaję Warn pracę domową, zanim w ogóle zaczną się lekcje, ale dzięki temu będę mogła skuteczniej Warn pomagać w doskonaleniu pisarskiego rzemiosła.
Dziękuję bardzo i życzę Warn jak najprzyjemniejszych wakacji!
Z pozdrowieniami K. Martinez
Najwyraźniej pani Martinez jest bardzo oddana swojej pracy. Najwyższy czas, żeby w LiAE pojawili się wreszcie jacyś nauczyciele, którzy rzeczywiście przejmują się swoimi uczniami -nie mówię o panu G., oczywiście.
To znaczy o Franku.
Ja się cieszę szczególnie, bo pani Martinez jest nowym doradcą szkolnej gazety, a ja członkiem redakcji. Naprawdę czuję, sądząc z tego, ile mamy z panią Martinez wspólnego - mnie też bardzo podobała się Duma i uprzedzenie, zwłaszcza w wersji z Co-linem Firthem - i raz kiedyś jeździłam na rolkach - że bardzo dużo zyskam dzięki jej lekcjom. Będąc pisarką z ambicjami i tak dalej, uważam, że to bardzo ważne, żeby mój talent został odpowiednio oszlifowany, i jestem naprawdę przekonana, że pani Martinez będzie dla mnie jak pan Miyagi dla Karate Kida -względem pisarstwa. Nie, no wiecie, względem karate.
Ale i tak trudno mi wymyślić, co by tu napisać w tej notce biograficznej, a co dopiero w wypracowaniu na temat tego, czego się nauczyłam na wakacjach. Bo co ja mam napisać? "Dzień dobry, nazywam się J.K.W. księżniczka Amelia Mignonette Gri-maldi Thermopolis Renaldo. Może pani o mnie słyszała, bo na podstawie mojej biografii nakręcono już dwa filmy".
Chociaż, prawdę mówiąc, oba te filmy dość swobodnie sobie poczynały z faktami. Nie dość, że w pierwszym uśmiercili mi tatę, a z Grandmere zrobili bardzo miłą osobę i tak dalej, to jesz-
20
cze teraz, w tym drugim, podobno zerwałam z Michaelem! Jakby coś takiego mogło się zdarzyć. To po prostu czysty wymysł, pewnie po to, żeby historia była ciekawsza czy coś. Jakby moje życie nie było wystarczająco ciekawe bez pomocy Hollywood.
Chociaż mam bardzo wiele wspólnego z tyra całym Aragor-nem z Powrotu Króla. Obojgu nam narzucono królewskie obowiązki. Ja bym o wiele bardziej wolała hyi normalną osobą niż dziedziczką tronu. Jakoś mi się wydaje, że Aragorn odczuwał to podobnie.
Nie żebym nie kochała kraju, którym kiedyś będę rządzić. Ale to naprawdę nudne spędzać większą część wakacji z tatą i babką, kiedy CHCIAŁABYŚ spędzać je ze swoim nowo narodzonym bratem, już nie wspominając o swoim CHŁOPAKU, który jesienią zaczyna STUDIA.
I nie w tym rzecz, no wiecie, że Michael WYJEŻDŻA na studia. Będzie studiował na Columbii, która mieści się tu, na Manhattanie, chociaż dość daleko od centrum, o wiele dalej niż zazwyczaj jeżdżę, pomijając ten jeden raz, kiedy wybraliśmy się do Sylvia's na smażonego kurczaka i wafle.
W każdym razie, napisałam dla pani Martinez poniższą notkę jeszcze w zeszłym tygodniu w Genowii. Mam nadzieję, że kiedy ją przeczyta, rozpozna w mojej prozie wielbicielkę literatury i pokrewną duszę.
Papeteria księżniczki Amelii Renaldo
Moja biografia Mia Thermopolis
Nazywam się Mia Thermopolis. Mam piętnaście lat, jestem Bykiem i dziedziczką tronu księstwa Genowi/' (50 000 mieszkańców), a moje hobby to lekcje książęcej etykiety u mojej babki, oglądanie telewizji, jedzenie na mieście (albo zamawianie jedzenia do domu), czytanie, praca dla "Atomu", gazety LiAE, oraz pisanie poezji. W przyszłości chciałabym zrobić karierę jako powieściopisarka i/lub trenerka psów ratowniczych (na przykład kiedy jest trzęsienie ziemi, pomagają one znajdować ludzi uwięzionych pod gruzami). Ale najprawdopodobniej będę się musiała zadowolić tym, że jestem Księżniczką Genowii (KG).
Tak, to łatwe. Trudniej było wymyślić i napisać, czego się nauczyłam w czasie letnich wakacji. Bo tak naprawdę, CZEGO ja się właściwie nauczyłam? Większość czerwca spędziłam, pomagając mamie i panu G. przystosować się do posiadania w domu niemowlaka - co było dla nich bardzo trudnym procesem, skoro od wielu lat wszyscy mieszkańcy tego domu poruszali się na dwóch nogach (nie licząc mojego kota, Grubego Louie). Pojawienie się członka rodziny, który w sumie - może nawet przez jakiś rok czy dwa lata - będzie się poruszał głównie na czworakach, sprawiło, że boleśnie uświadomiłam sobie, w jak totalnie niebezpiecznym dla małych dzieci środowisku mieszkamy... Chociaż mama ani pan G. wcale się tym specjalnie nie przejęli.
23
To dlatego musiałam poprosić Michaela, żeby pomógł mi zainstalować osłonki na wszystkich kontaktach i zabezpieczenia na dolnych szufladach wszystkich szafek - co mamie nie do końca się podoba, bo teraz ma kłopoty, kiedy chce wyjąć wirówkę do sałaty.
Któregoś dnia podziękuje mi jednak, gdy zda sobie sprawę, że to wyłącznie dzięki mnie Rocky nie miał jakichś katastrofalnych w skutkach wypadków z wirówką do sałaty.
Kiedy nie zajmowaliśmy się zabezpieczaniem poddasza przed dziećmi, Michael i ja nie mieliśmy zbyt wiele zajęć. Oczywiście, bardzo zakochana para może w Nowym Jorku robić latem mnóstwo rzeczy: pływać łódką po jeziorze w Central Parku, jeździć dorożką po Piątej Alei, zwiedzać muzea i oglądać wspaniałe dzieła sztuki, chodzić na operę na Wielkim Trawniku, jeść w ogródkach restauracji w Małej Italii i tak dalej.
Jednak wszystkie te imprezy bywają dość drogie (chyba że korzysta się ze zniżek uczniowskich) z wyjątkiem opery w parku, która jest darmowa, ale musisz tam się wybrać gdzieś tak o ósmej rano, żeby zająć sobie miejsce, a nawet wtedy ci wszyscy dziwni maniacy opery są strasznie przewrażliwieni na punkcie swojego terytorium i wrzeszczą na ciebie, jeśli twój koc przypadkowo dotknie ich koca. A poza tym w operach wszyscy zawsze umierają, czego nie cierpię tak samo jak tych numerów z kocami.
I chociaż to prawda, że jestem księżniczką, nadal mam bardzo ograniczone możliwości finansowe, bo ojciec daje mi absurdalnie małą tygodniówkę w wysokości zaledwie dwudziestu dolarów, w nadziei że nie zostanę dziewczyną imprezową (jak niektóre znane osoby, które mogłabym wymienić), jeśli nie będę miała wystarczająco dużo dostępnej gotówki do wydawania na takie rzeczy jak skórzane minispódniczki i heroina. 24
I chociaż Michael dostał pracę na lato w sklepie Apple'a w SoHo, oszczędza wszystkie pieniądze na Logic Platinum, program komputerowy do pisania muzyki, żeby móc nadal pisać piosenki, teraz, kiedy jego kapela, Skinner Box, zawiesiła działalność, bo jej członkowie rozjechali się po różnych uniwersytetach i klinikach odwykowych. Chce też kupić sobie Cinema HD, dwudziestotrzycalowy płaski monitor, pasujący do jego Power Maca G5, który też chciałby sobie kupić, a wszystko ze zniżką od swojego pracodawcy, ale razem i tak będzie kosztowało tyle, ile jeden skuter Segway Human Transporter, coś, o co proszę tatę już od jakiegoś czasu, bez żadnych efektów.
Poza tym to- żadna radocha wybrać się na przejażdżkę dorożką po Central Parku ze swoim chłopakiem i SWOIM OCHRONIARZEM.
Więc głównie, kiedy nie siedzieliśmy u mnie w domu, instalując zabezpieczenia dla dziecka, przesiadywaliśmy w domu u Michaela, bo wtedy Lars mógł sobie oglądać Eurosport News albo gadać z państwem doktorostwem Moscovitz, jeśli akurat nie mieli u siebie klientów albo nie siedzieli w swoim wiejskim domku w Albany, a Michael i ja koncentrowaliśmy się na naprawdę istotnych sprawach: całowaniu się i graniu w Rebel Stri-ke'a, ile się tylko dało, zanim mój tata okrutnie nas nie rozłączył pierwszego lipca.
To smutne, ale ten ponury dzień nadszedł aż za szybko i zmuszona byłam pozostałe miesiące lata spędzić w Genowii, gdzie uratowałam zatokę (jeśli wszystko pójdzie zgodnie z planem) przed atakiem zabójczych alg, które do Morza Śródziemnego wpuściło Muzeum Oceanograficzne i Akwarium z sąsiedniego Monako (chociaż oni temu zaprzeczają. Zupełnie tak samo, jak zaprzeczają, że to księżniczka Stefania prowadziła samochód, kiedy ona i jej mama spadły z tamtego urwiska. Nieważne).
25
To dlatego musiałam poprosić Michaela, żeby pomógł mi zainstalować osłonki na wszystkich kontaktach i zabezpieczenia na dolnych szufladach wszystkich szafek - co mamie nie do końca się podoba, bo teraz ma kłopoty, kiedy chce wyjąć wirówkę do sałaty.
Któregoś dnia podziękuje mi jednak, gdy zda sobie sprawę, że to wyłącznie dzięki mnie Rocky nie miał jakichś katastrofalnych w skutkach wypadków z wirówką do sałaty.
Kiedy nie zajmowaliśmy się zabezpieczaniem poddasza przed dziećmi, Michael i ja nie mieliśmy zbyt wiele zajęć. Oczywiście, bardzo zakochana para może w Nowym Jorku robić latem mnóstwo rzeczy: pływać łódką po jeziorze w Central Parku, jeździć dorożką po Piątej Alei, zwiedzać muzea i oglądać wspaniałe dzieła sztuki, chodzić na operę na Wielkim Trawniku, jeść w ogródkach restauracji w Małej Italii i tak dalej.
Jednak wszystkie te imprezy bywają dość drogie (chyba że korzysta się ze zniżek uczniowskich) z wyjątkiem opery w parku, która jest darmowa, ale musisz tam się wybrać gdzieś tak o ósmej rano, żeby zająć sobie miejsce, a nawet wtedy ci wszyscy dziwni maniacy opery są strasznie przewrażliwieni na punkcie swojego terytorium i wrzeszczą na ciebie, jeśli twój koc przypadkowo dotknie ich koca. A poza tym w operach wszyscy zawsze umierają, czego nie cierpię tak samo jak tych numerów z kocami.
I chociaż to prawda, że jestem księżniczką, nadal mam bardzo ograniczone możliwości finansowe, bo ojciec daje mi absurdalnie małą tygodniówkę w wysokości zaledwie dwudziestu dolarów, w nadziei że nie zostanę dziewczyną imprezową (jak niektóre znane osoby, które mogłabym wymienić), jeśli nie będę miała wystarczająco dużo dostępnej gotówki do wydawania na takie rzeczy jak skórzane minispódniczki i heroina. 24
I chociaż Michael dostał pracę na lato w sklepie Apple'a w SoHo, oszczędza wszystkie pieniądze na Logic Platinum, program komputerowy do pisania muzyki, żeby móc nadal pisać piosenki, teraz, kiedy jego kapela, Skinner Box, zawiesiła działalność, bo jej członkowie rozjechali się po różnych uniwersytetach i klinikach odwykowych. Chce też kupić sobie Cinema HD, dwudziestotrzycalowy płaski monitor, pasujący do jego Power Maca G5, który też chciałby sobie kupić, a wszystko ze zniżką od swojego pracodawcy, ale razem i tak będzie kosztowało tyle, ile jeden skuter Segway Human Transporter, coś, o co proszę tatę już od jakiegoś czasu, bez żadnych efektów.
Poza tym ta żadna radocha wybrać się na przejażdżkę dorożką po Central Parku ze swoim chłopakiem i SWOIM OCHRONIARZEM.
Więc głównie, kiedy nie siedzieliśmy u mnie w domu, instalując zabezpieczenia dla dziecka, przesiadywaliśmy w domu u Michaela, bo wtedy Lars mógł sobie oglądać Eurosport News albo gadać z państwem doktorostwem Moscovitz, jeśli akurat nie mieli u siebie klientów albo nie siedzieli w swoim wiejskim domku w Albany, a Michael i ja koncentrowaliśmy się na naprawdę istotnych sprawach: całowaniu się i graniu w Rebel Stri-ke'a, ile się tylko dało, zanim mój tata okrutnie nas nie rozłączył pierwszego lipca.
To smutne, ale ten ponury dzień nadszedł aż za szybko i zmuszona byłam pozostałe miesiące lata spędzić w Genowii, gdzie uratowałam zatokę (jeśli wszystko pójdzie zgodnie z planem) przed atakiem zabójczych alg, które do Morza Śródziemnego wpuściło Muzeum Oceanograficzne i Akwarium z sąsiedniego Monako (chociaż oni temu zaprzeczają. Zupełnie tak samo, jak zaprzeczają, że to księżniczka Stefania prowadziła samochód, kiedy ona i jej mama spadły z tamtego urwiska. Nieważne).
25
I skończyło się na tym, że właśnie to opisałam. W tej pracy dla pani Martinez. No, wiecie: jak w tajemnicy zamówiłam (i obciążyłam rachunkiem biuro Ministerstwa Obrony Geno-wii), a potem wpuściłam do Zatoki Genowiańskiej dziesięć tysięcy morskich ślimaków Aplysia depilants, po przeczytaniu w Internecie, że są jedynymi naturalnymi wrogami zabójczych alg.
Ja naprawdę nie rozumiem, czemu wszyscy tak się o to wściek-� li. Algi niszczyły morskie krasnorosty, które podtrzymują istnienie setek gatunków w tej zatoce! A te ślimaki są tak samo zabójcze jak algi, więc nie grozi im, że coś je tam w wodze zeżre i zakłócą istniejący łańcuch pokarmowy. Wymrą w sposób naturalny, kiedy tylko ich jedyne źródło pożywienia - algi - zniknie. A wtedy równowaga w zatoce wróci do normy. No więc o co ten krzyk?
Poważnie, zupełnie jakby myśleli, że ja nie wzięłam tego wszystkiego pod uwagę, zanim podjęłam decyzję. Zupełnie jakby ludzie nie zdawali sobie sprawy, że ja nie jestem typową nastolatką, zajętą wyłącznie imprezami i Jackass, ale po prostu rzeczywiście Rozwijam Swoje Zainteresowania.
Na wszelki wypadek pominęłam w wypracowaniu informację o tym, jak się wszyscy zdenerwowali. Ale i tak wiem, że pani Martinez będzie pod wrażeniem. Bo wiecie, użyłam bardzo wielu literackich aluzji i tak dalej. Może nawet z jej pomocą uda mi się w tym roku napisać dla szkolnej gazety coś innego niż tylko plan posiłków w stołówce! Albo zacząć powieść i potem ją wydać, jak ta dziewczyna, o której czytałam w gazecie - napisała wstrząsającą i prawdziwą opowieść o dzieciakach ze swojej szkoły a teraz nikt z nią nie chce rozmawiać i musi się uczyć w szkole internetowej czy coś takiego.
No cóż, mówiąc szczerze, to akurat chyba nie bardzo by mi się podobało.
26
Ale nie miałabym nic przeciwko temu, żeby już nie pisać o bufallo bites.
O nie, Lilly znów do mnie pisze na ICQ. Czy ona nie zdaje sobie sprawy, że jest już po jedenastej? Muszę się wyspać, żeby wyglądać jak najlepiej dla
Hm. Miałam napisać - dla Michaela. Ale nawet go jutro w szkole nie zobaczę.
Więc czemu w ogóle się przejmuję, jak wyglądam?
GrLooie: Czego chcesz?
WomynRule: Boże, ależ jesteśmy niedotykalscy. Skończyłaś już rozmawiać z moim bratem? GrLouie: Tak.
WoMyNRuLE: Niedobrze mi się robi od patrzenia na was. Wiesz o tym, prawda?
Biedna Lilly. Ona i Borys tak długo ze sobą chodzili... Nie jest przyzwyczajona do tego, że nie ma chłopaka, który będzie do niej dzwonił powiedzieć dobranoc. Nie żeby Michael wybierał się już do łóżka, kiedy zadzwonił, ale wiedział, że ja idę spać. Michael nie musi kłaść się wcześnie, bo chociaż w tym semestrze ma osiemnaście godzin zajęć zakończonych zaliczeniami - chce zrobić dyplom w trzy lata zamiast czterech i zrobić sobie rok wolnego, zanim on zacznie studia podyplomowe, a ja uniwersytet, żebyśmy razem mogli popracować dla Greenpeace przy ratowaniu wielorybów - specjalnie wybrał tylko zajęcia zaczynające się po dziesiątej, żeby móc dłużej pospać.
Szczerze go podziwiam, że tak potrafi planować. Ja ledwie umiem codziennie zdecydować, co zjeść na lunch, więc na mnie robi to niesamowite wrażenie.
A Michael naprawdę znakomicie umie planować. W weekend przeprowadzka do akademika Columbii zajęłaby mu raptem pół
27
godziny (gdyby windy się nie zepsuły!), bo tak się ze wszystkim zorganizował. Pojechałam razem z całą resztą jego rodziny, żeby pomóc i żeby zobaczyć, jak wygląda jego pokój, i żeby, no wiecie, spotkać się z nim po raz pierwszy od mojego powrotu z Ge-nowii i tak dalej. Nie wiem, jakie opłaty pobiera Columbia za akademiki dla studentów, ale nie byłam pod specjalnym wrażeniem. Pokój Michaela jest zupełnie jak zbudowany z pustaków, a okna wychodzą na podwórko.
Chociaż nie można powiedzieć, żeby Michael się tym przejmował. Martwił się tylko, czy będzie miał wystarczająco dużo gniazdek i podłączeń do sieci. Nawet nie zajrzał do łazienki, żeby sprawdzić, czy wisi tam jedna z tych śmierdzących plastikowych zasłon pod prysznic, czy jeszcze bardziej śmierdząca, gumowa (sprawdziłam za niego: gumowa. Fuj).
Faceci są tacy dziwni.
Nie poznałam jego współlokatora, bo jeszcze się nie wprowadził, ale wywieszka na drzwiach mówiła, że to Doo Pak Sun. Mam nadzieję, że Doo Pak Sun okaże się miły i nie będzie miał alergii na kocie futro. Bo planuję odwiedzać ich pokój BARDZO CZĘSTO.
Jednak i tak żal mi było Lilly, bo nie ma już jedynej prawdziwej miłości, więc pomyślałam, że ją pocieszę.
GrLouie: Ale na pewno cieszysz się, że wreszcie masz całe mieszkanie dla siebie. Przecież zawsze tego chciałaś, nie? Michael nie będzie ci już wyjadał wszystkich cheerios z orzechami i miodem...
WomynRule: A coś ty! Nagle okazuje się, że muszę wypełniać wszystkie SWOJE obowiązki ORAZ obowiązki Michaela. I jak sądzisz, kto ma się teraz zajmować Pawłowem?
GrLouie: Jakby Michael ci za to nie płacił.
WomynRule: Tylko dwadzieścia dolców tygodniowo. Hej, przeliczyłam to sobie i wychodzi mi zaledwie dolar za psią kupę.
GrLouie: OBRZYDLIWOŚĆ! !!!!!!!!!!!
WomynRule: Nieważne. Pewnie UWIELBIASZ sprzątanie kup po Grubym Louie.
GrLouie: Kupki Grubego Louie są śliczne, tak jak i cały on. To samo powiem o Rockym.
WomynRule: Hm, a TERAZ kto się robi obrzydliwy, dzieciolizie?
GrLouie: Zignoruję tCK Hej, nie uważasz, że ta część listu dyrektor Gupty, w którym pisze, żeby nie nosić szortów pod szkolną spódnicą, to dlatego że Lana zawsze w zeszłym roku wkładała pod spódnicę szorty do lacrosse'a Josha? No wiesz, żeby pokazać, że Josh to jej własność?
WomynRule: Nie wiem i nic mnie to nie obchodzi. Słuchaj, co do jutra
GrLouie: Co?
WomynRule: Nieważne. Śpij dobrze.
WomynRule: (niedostępna)
nik.
Poważnie. Już widzę, że druga klasa to nie będzie pik-
28
29
Wtorek, 1 września, godzina wychowawcza
0 MÓJ BOŻE!
No tak, spodziewałam się, że powrót do szkoły mnie przygnębi. Szkoła i tak jest beznadziejna, ale bez Michaela NAPRAWDĘ zrobi się fatalnie.
1 trochę smutno było podjechać pod kamienicę Lilly dziś rano i nie zobaczyć czekającego tam na mnie Michaela, z różowym, świeżo ogolonym podbródkiem. Zamiast tego stała tam tylko Lilly, kompletnie bez makijażu, z tysiącem spinek we włosach i w okularach zamiast szkieł kontaktowych. Bo teraz, kiedy Lilly straciła swoją jedyną prawdziwą miłość na rzecz innej dziewczyny, wcale sobie nie Zadaje Trudu. Grandmere byłaby PRZERAŻONA.
I, wybaczcie, ja mam jeszcze mniej powodów niż Lilly, żeby dobrze wyglądać, ale przynajmniej rano umyłam włosy. W końcu nadal mam chłopaka, tyle że chodzi do innej szkoły. To Lilly musi jeszcze spotkać mężczyznę swoich marzeń.
Który na jej widok ucieknie, tak jak ludzie uciekają na widok ostatniego albumu Britney Spears, jeśli Lilly chociaż nie SPRÓBUJE wyglądać nieco bardziej atrakcyjnie.
Ale nie wspominałam jej o tym, bo to nie jest tego typu informacja, jaką człowiek chciałby usłyszeć z samego rana.
A poza tym, jak zauważyła Lilly, obie mamy na pierwszej lekcji WF. Po co brać prysznic PRZED WF-em, skoro i tak będziesz go musiała wziąć zaraz po?
A to słuszna uwaga.
Tyle że, moim zdaniem, Lilly chyba nieco pożałowała swojej decyzji, żeby się nie kąpać przed WF-em, kiedy wyszłyśmy z limuzyny przed szkołą, a tam była Tina Hakim Baba, która wysiadła właśnie ze SWOJEJ limuzyny. I Tina zawołała:
30

- O mój Boże! Jak się cieszę, że was widzę, dziewczyny! Taktownie nie wspominając ani słowem o okularach czy
włosach Lilly. No i właśnie się ściskałyśmy, kiedy podszedł do nas ten facet, i ja w pierwszej chwili pomyślałam sobie: Wow! Alert seksualny!, bo chociaż jestem zajęta, to wiecie, nie jestem MARTWA, a on był wysoki, jasnowłosy i tak dalej...
...a potem wziął Tinę za rękę i zdałam sobie sprawę, że to BORYSPELKOWSKI!!!!!!!!!!!!!!!
BORYS PELKOWSKI PRZEZ WAKACJE ZROBIŁ SIĘ SEKSOWNY!!!!!!!!!!!!!
Wiem, że to brzmi totalnie idiotycznie, ale naprawdę nie mam pojęcia, jak inaczej to ująć. Tina mówi, że nauczyciel skrzypiec powiedział Borysowi, że będzie miał więcej siły i będzie lepiej grał, jeśli zacznie chodzić na siłownię, a on tak zrobił i przybrał chyba z piętnaście kilo samych mięśni.
A poza tym miał operację korygującą krótkowzroczność i nie musi już podsuwać okularów na nosie, kiedy gra.
A poza tym pozbył się aparaciku na zębach i urósł chyba z pięć centymetrów, a może nawet i więcej, bo teraz jest tak samo wysoki jak Lars i niemal tak samo szeroki w ramionach.
No i jeszcze w jego włosach pojawiły się te jaśniejsze pasemka - Tina mówi, że to od słońca w Hamptons.
Poważnie, to zupełnie tak, jakby mu zrobili jakąś metamorfozę w Gejowskim oku, czy coś takiego.
Tyle że zapomnieli o zwyczaju wtykania swetra w spodnie. I tylko po tym go rozpoznałam. No cóż, i po tym, że nadal oddycha przez usta. Poważnie. Z rozpędu odezwałam się:
- Cześć, a ty jak się... BORYS?
Ale MOJE zdziwienie to było NIC w porównaniu ze zdziwieniem LILLY! Borys powiedział:
- O, cześć dziewczyny!
31

Nawet jego głos się zmienił. Jest teraz jakby głębszy, jak u tego dzieciaka, który gra Harry'ego Pottera.
Więc kiedy Liłly to usłyszała, a potem odwróciła się i go rozpoznała, jakoś tak wciągnęła policzki, gapiła się na niego chyba z minutę...
...i bez słowa poszła do szkoły.
Ale potem zauważyłam ją w łazience dla dziewczyn, tuż przed dzwonkiem. Nałożyła trochę błyszczyku, zmieniła okulary na szkła kontaktowe i wyjęła z włosów część spinek.
A kiedy tylko Lilly odeszła, totalnie złapałam Tinę za ramię i zawołałam:
- O MÓJ BOŻE, COŚ TY ZROBIŁA BORYSOWI????
Ale szeptem do ucha, bo nie chciałam, żeby Borys usłyszał.
Tina jednak przysięga, że ona nie miała z tym nic wspólnego. Poza tym powiedziała, żeby nic nie wspominać przy Bory-sie, bo on się jeszcze totalnie nie zorientował, że się zrobił seksowny. Tina usiłuje jego nowo nabytą seksowność utrzymać przed nim w tajemnicy, bo obawia się, że on, jak tylko to odkryje, rzuci ją dla kogoś chudszego.
Tyle że Borys nigdy by czegoś takiego nie zrobił, bo widać, jak miłość do Tiny lśni w jego oczach za każdym razem, kiedy na nią patrzy. Zwłaszcza teraz, kiedy nie nosi grubych szkieł.
Jezu! Kto by się spodziewał, że człowiek może się tak przez dwa miesiące zmienić?
Chociaż, jak się nad tym zastanawiam, obawy Tiny nie są całkiem bezpodstawne, bo teraz, kiedy zniknęła zeszłoroczna czwarta klasa, jest tu MNÓSTWO totalnie fantastycznych dziewczyn, które są kompletnie pozbawione chłopaków. Jak Lana Weinberger, na przykład. Nie, nie wierzę, żeby Borys KIEDYKOLWIEK poleciał na Lane, ale totalnie widziałam, jak już
32
kiwała na niego palcem ("Hej! chodź no tu!"), zanim zorientowała się, kto to, i zamiast kiwać palcem, zaczęła udawać, że wkłada go sobie do gardła, jakby chciała zwymiotować na sam jego widok.
Więc pewnie NIEKTÓRE osoby nie zmieniły się przez wakacje.
Shameeka podobno słyszała, że Lana i Josh to już totalnie przeszłość. Najwyraźniej ich miłość nie zniosła próby oddalenia, bo Lana spędziła lato w domu swojej rodziny w East Hamp-ton, a Josh był w Southampton, i tych sześć dzielących ich kilometrów to było po prostu za dużo, zwłaszcza że on wyjeżdżał na Yale jesienią, a tego łata na Long Island stringi jako dół od bikini były szalenie modne.
Przepraszam bardzo. Sześć kilometrów to pestka. Proszę spróbować sześciu TYSIĘCY. Bo tyle dzieli Genowię od Nowego Jorku, a Michael i ja nadal zdołaliśmy widywać się latem.
Biedna, biedna Lana. Ależ jej współczuję. Już się rozpędziłam... Po raz pierwszy w moim życiu ja mam chłopaka, a Lana nie. Może to niegodne księżniczki cieszyć się z cudzego niepowodzenia, ałe... CHA, CHA.
Jeszcze jeden plus z tego, że Josha nie ma - mogę faktycznie dostać się w tym roku do swojej szafki, bo on i Lana nie rozpłaszczają się na niej, wsadzając sobie nawzajem języki w gardła.
Chociaż muszę powiedzieć, że chłopak, któremu wyznaczono dawną szafkę Josha, całkiem nieźle wygląda. Musiał tu przyjechać na wymianę uczniowską, bo nigdy przedtem go nie widziałam. Ale nie może być uczniem drugiej klasy, bo ma cień zarostu na twarzy. O ósmej rano. A poza tym, kiedy powiedział: "Przepraszam bardzo", po tym jak przypadkiem wylał trochę swojej podwójnej latte na mój but, kiedy usiłował wepchnąć sportową torbę do szafki, miał absolutnie południowoamerykański
czy się rządzić
33
jg^ ja*
Nawet jego głos się zmienił. Jest teraz jakby głębszy, jak u tego dzieciaka, który gra Harry'ego Pottera.
Więc kiedy Lilly to usłyszała, a potem odwróciła się i go rozpoznała, jakoś tak wciągnęła policzki, gapiła się na niego chyba z minutę...
...i bez słowa poszła do szkoły.
Ale potem zauważyłam ją w łazience dla dziewczyn, tuż przed dzwonkiem. Nałożyła trochę błyszczyku, zmieniła okulary na szkła kontaktowe i wyjęła z włosów część spinek.
A kiedy tylko Lilly odeszła, totalnie złapałam Tinę za ramię i zawołałam:
- O MÓJ BOŻE, COŚ TY ZROBIŁA BORYSOWI????
Ale szeptem do ucha, bo nie chciałam, żeby Borys usłyszał.
Tina jednak przysięga, że ona nie miała z tym nic wspólnego. Poza tym powiedziała, żeby nic nie wspominać przy Bory-sie, bo on się jeszcze totalnie nie zorientował, że się zrobił seksowny. Tina usiłuje jego nowo nabytą seksowność utrzymać przed nim w tajemnicy, bo obawia się, że on, jak tylko to odkryje, rzuci ją dla kogoś chudszego.
Tyle że Borys nigdy by czegoś takiego nie zrobił, bo widać, jak miłość do Tiny lśni w jego oczach za każdym razem, kiedy na nią patrzy. Zwłaszcza teraz, kiedy nie nosi grubych szkieł.
Jezu! Kto by się spodziewał, że człowiek może się tak przez dwa miesiące zmienić?
Chociaż, jak się nad tym zastanawiam, obawy Tiny nie są całkiem bezpodstawne, bo teraz, kiedy zniknęła zeszłoroczna czwarta klasa, jest tu MNÓSTWO totalnie fantastycznych dziewczyn, które są kompletnie pozbawione chłopaków. Jak Lana Weinberger, na przykład. Nie, nie wierzę, żeby Borys KIEDYKOLWIEK poleciał na Lane, ale totalnie widziałam, jak już
32
kiwała na niego palcem ("Hej! chodź no tu!"), zanim zorientowała się, kto to, i zamiast kiwać palcem, zaczęła udawać, że wkłada go sobie do gardła, jakby chciała zwymiotować na sam jego widok.
Więc pewnie NIEKTÓRE osób)' nie zmieniły się przez wakacje.
Shameeka podobno słyszała, że Lana i Josh to już totalnie przeszłość. Najwyraźniej ich miłość nie zniosła próby oddalenia, bo Lana spędziła lato w domu swojej rodziny w East Hamp-ton, a Josh był w Southampton, i tych sześć dzielących ich kilometrów to było po prostu za dużo, zwłaszcza że on wyjeżdżał na Yale jesienią, a tego lata na Long Island stringi jako dół od bikini były szalenie modne.
Przepraszam bardzo. Sześć kilometrów to pestka. Proszę spróbować sześciu TYSIĘCY. Bo tyle dzieli Genowię od Nowego Jorku, a Michael i ja nadal zdołaliśmy widywać się latem.
Biedna, biedna Lana. Ależ jej współczuję. Już się rozpędziłam... Po raz pierwszy w moim życiu ja mam chłopaka, a Lana nie. Może to niegodne księżniczki cieszyć się z cudzego niepowodzenia, ale... CHA, CHA.
Jeszcze jeden plus z tego, że Josha nie ma - mogę faktycznie dostać się w tym roku do swojej szafki, bo on i Lana nie rozpłaszczają się na niej, wsadzając sobie nawzajem języki w gardła.
Chociaż muszę powiedzieć, że chłopak, któremu wyznaczono dawną szafkę Josha, całkiem nieźle wygląda. Musiał tu przyjechać na wymianę uczniowską, bo nigdy przedtem go nie widziałam. Ale nie może być uczniem drugiej klasy, bo ma cień zarostu na twarzy. O ósmej rano. A poza tym, kiedy powiedział: "Przepraszam bardzo", po tym jak przypadkiem wylał trochę swojej podwójnej latte na mój but, kiedy usiłował wepchnąć sportową torbę do szafki, miał absolutnie południowoamerykański
kzka uczy się rządzić
33
akcent, zupełnie jak ten facet, z którym chciała uciec Audrey Hepburn w tym filmie Śniadanie u Tifanny 'ego, zanim się opamiętała (czy, zdaniem Grandmere, oszalała).
Straszna nuda siedzieć tutaj i wysłuchiwać jednego zarządzenia po drugim. Dziś po południu mamy apel, więc siódma lekcja będzie krótsza. A kogo to obchodzi? Pan G. (FRANK. FRANK.) wygląda na tak samo zmęczonego, jak ja się czuję. Przysięgam, kocham Rocky'ego każdym włókienkiem mojej duszy - nawet prawie tak jak kocham Grubego Louie - ale co za płuca ma ten dzieciak! Poważnie, on NIE PRZESTANIE płakać, dopóki ktoś mu nie zaśpiewa piosenki.
Co jest całkiem do zniesienia w ciągu dnia, bo odkąd obejrzałam Dogonić marzenia, trochę się martwiłam, no, wiecie, co zaśpiewam, jeśli kiedykolwiek będę musiała wystąpić w kara-oke, żeby zarobić pieniądze na motel w podróży, tak więc obsesja Rocky'ego na punkcie muzyki daje mi świetną okazję do ćwiczeń. Naprawdę uważam, że Milkshake opracowałam już do perfekcji, a teraz pracuję nad Mani I Feel Like A Woman Shanii
Twain.
Ale kiedy zaczyna to płakanie w środku nocy... TJhl Kocham go, ale nawet ja, dziecioliz - a to TAK strasznie nie fair ze strony Lilly, że mnie tak nazywa, bo ja NIE zlizałam Rocky' emu całego futerka jak ta czerwona panda na Animal Planet SWOJEMU małemu - po prostu mam ochotę nakryć głowę poduszką
i go zignorować.
Tyle że nie mogę. Bo wszyscy inni na poddaszu tak robią. Teoria mamy jest taka, że go tylko rozpieszczamy, biorąc go na ręce i śpiewając mu, ile razy zapłacze.
Ale ja uważam, że nie płakałby, gdyby wszystko było w porządku. A jeśli na przykład kocyk mu się zawinął wokół szyjki i on się DUSI???? Jeśli nikt nie zajrzy, żeby to sprawdzić, do rana mógłby być MARTWY!
ani..
Czy MÓGŁBY i
WF
34
dnia w szkole, chociaż one ewidentnie już nie działają - tonem,
który sugerował, że nie podobają jej się nic a nic.
A potem chciała wiedzieć, czy Genowia przeżywa kryzys ekonomiczny, skoro członkowie rodziny panującej kupują bieliznę w Target. Jakby wszyscy z nas mogli sobie pozwolić na kupowanie bielizny z Agent Provocateur jak Lana i Britney
Spears!
Nienawidzę jej.
Lilly powiedziała mi, żebym się nią nie przejmowała... Ze
Lana wkrótce "dostanie za swoje". Cokolwiek by to miało znaczyć.
Wtorek, 1 września, angielski
M... - Przecież ona jest śliczna! - Tina
Wiem! Kiedy po raz ostatni miałyśmy nauczycielkę, która nosiłaby coś innego niż tweed?
Dokładnie! A jej włosy! I tak ładnie podkręcają się na końcach! Dokładnie tak chciałabym się czesać. Jak Chloe w Tajemnicach Smallville. No wiem! I te jej okulary!
Kocie oczko! Z brylancikiem! Zupełnie jak Karen O.
Kto to jest Karen O?
Liderka zespołu Yeah Yeah Yeahs. A, fakt. Ja myślałam bardziej o Maggie Gyllenhall.
Chyba raczej Gylenhaal. Chyba to jest Gellynhaal.
O MÓJ BOŻE, IDIOTKI, TO SIĘ PISZE GYLLENHAAL! PRZESTANIECIE, WY DWIE, PRZESYŁAĆ SOBIE KARTECZKI I ZACZNIECIE, DO DIABŁA, UWAŻAĆ? CHCE-
36

CIE ZRAZIĆ JEDYNĄ NAUCZYCIELKĘ, KTÓRA MOŻE W GRUNCIE RZECZY OKAZAĆ SIĘ KIMŚ, KTO NAS ZDOŁA NAUCZYĆ CZEGOŚ RZECZYWIŚCIE POŻYTECZNEGO????? - L
Co się dzisiaj dzieje z Lilly?
Hm. Nie wiem dokładnie. PMS?
Och, jasne. Nieważne. Więc chłopak Maggie to ten, który chodził
z Karen Dunst, tak?
TAK! Taka śliczna!!!!!!!!!!!!
Wtorek, 1 września, geometria
Dobra.
Dam sobie radę. Totalnie dam sobie radę.
Twierdzenie odwrotne:
Twierdzenie odwrotne tworzy się, kiedy zamieni się miejscami tezę i założenie.
Twierdzenie przeciwstawne:
Twierdzenie przeciwstawne tworzy się, zamieniając miejscami tezę i założenie, a potem zaprzeczając obydwu. Twierdzenie przeciwne:
Twierdzenie przeciwne tworzy się przez zaprzeczenie i założenia, i tezy. A więc:
Logiczna równoważność: Twierdzenie: jeżeli a, to b Twierdzenie przeciwstawne: jeżeli nie b, to nie a.
Logiczna równoważność:
Twierdzenie odwrotne: jeżeli b, to a.
37
Twierdzenie przeciwne: jeżeli nieprawda, że a, to nieprawda, że b.
Przepraszam. CO TAKIEGO?
Dobra, jeszcze raz udało mi się dowieść, że jestem wyjątkiem od reguły. Jeśli ludzie, którym nie idzie algebra, mają być dobrzy w geometrii, to ja powinnam być cholernym Stephenem Hawkingiem geometrii, ale wiecie co? Ja nie rozumiem z tego
ANI SŁOWA.
Poza tym, pan Harding. No, czy on mógłby być JESZCZE mniej przyjemny? Już doprowadził Trishę Hayes do płaczu, kpiąc z jej trójkątów równoramiennych, a to przecież prawie niemożliwe, bo ona jest jedną z przyjaciółek Lany, więc jestem całkiem pewna, że jest żeńskim cyborgiem, jak w Terminato- ^
rze 3.
Dla mnie jest totalnie miły, ale to tylko dlatego że jeden
z jego kolegów z pracy jest moim ojczymem. A, no i jestem księżniczką, oczywiście. Czasami to zaleta, że za człowiekiem siedzi szwedzki ochroniarz o wzroście metr dziewięćdziesiąt.
Diagram Eulera = odnieś do siebie dwa lub więcej twierdzeń przez przedstawienie ich w formie okręgów.
Wtorek, 1 września, francuski
No dobra. Przynajmniej mam JEDNĄ dobrą nauczycielkę. Pani Martinez jest TAKA fajna. Bardzo miło jest mieć nauczyciela na tyle do nas zbliżonego wiekiem, że zna się na takich rzeczach jak bransoletki z gumy imitującej drut kolczasty i The
OC.
38
Kiedy pani Martinez zbierała nasze wypracowania o tym, jak spędziliśmy lato, powiedziała:
-1 chcę tylko, żebyście wiedzieli, że możecie do mnie przychodzić ze wszystkimi pytaniami, nie tylko dotyczącymi angielskiego. Naprawdę chcę poznać was wszystkich jako LUDZI, nie tylko moich uczniów. Więc jeśli jest cokolwiek - cokolwiek -o czym chcecie porozmawiać, to zapraszam na rozmowę. W mojej klasie będzie panowała polityka otwartych drzwi, a ja zawsze
znajdę dla was czas.
Heej! Nauczycielka z LiAE, która nie znika w pokoju nauczycielskim w tej samej minucie, w której kończy się lekcja?
Niewiarygodne!
Ja się tylko zastanawiam, jak długo pani Martinez zdoła utrzymać tę swoją politykę otwartych drzwi, bo kiedy wychodziłam, zauważyłam chyba z dziesięć osób, które leciały do jej stolika porozmawiać o swoich prywatnych problemach. Lilly była totalnie pierwsza w kolejce.
Mam nadzieję, że pani Martinez doradzi Lilly, żeby sobie odpuściła tego całego Borysa. Nie chciałam nic mówić Tinie, ale to właśnie transformacja jej chłopaka w seksownego faceta sprawiła, że Lilly dzisiaj dostaje kota, nie żadne PMS, jak wyjaśniłam Tinie. Człowiek musi się paskudnie czuć, kiedy chłopak, którego się rzuciło, przeistacza się na twoich oczach w Orlanda Blooma. To znaczy, gdyby Orlando nie miał za grosz wyczucia stylu
i oddychał przez usta.
Mam nadzieję, że Lilly nie zmęczy zanadto pani Martinez, która powinna jeszcze sprawdzić dzisiaj nasze wypracowania. Bo jestem pewna, że kiedy przeczyta moje, będzie chciała pokazać je jakiemuś agentowi literackiemu czy komuś takiemu i załatwić mi kontrakt na powieść. Wiem, piętnaście lat to dość młody wiek, jak na umowę na kilka książek ze znanym wydawnictwem,
39
ale przecież z rolą księżniczki radzę sobie całkiem nieźle. Jestem pewna, że mogłabym sobie poradzić z napisaniem paru
powieści.
Miał Ta nowa osoba, drugi rząd od drzwi, trzeci stolik. Chłopak
czy dziewczyna ? - Shameeka. Chłopak. Nosi spodnie!
Eej, ja też. Zapomniałam dziś rano ogolić nogi. Och. OCH.
Taa. Widzisz, o co mi chodzi?
No dobra, a jak on/ona ma na imię?
Perin. A przynajmniej tak powiedziała mademoiselle Klein, kiedy
odczytywała listę.
Perin to imię męskie czy żeńskie?
Nie wiem. Dlatego ciebie pytam.
Czekaj, nie uważałam, kiedy czytała listę. Mademoiselle powiedziała: "Perę" czy "Periin"? Bo jeśli to dziewczyna, to po francusku byłoby "Periin", prawda?
Taa, ale mademoiselle Klein nie czyta listy po francusku. Po prostu
powiedziała: "Perin"po angielsku, bez akcentu. Innymi słowy... mamy zagwozdkę.
Totalnie. Chciałam tylko spytać, czy mogę myśleć, że jest fajny,
czy nie.
Dobra. Wiem, co zrobimy. Będziemy mieć na niego/nią oko i zobaczymy, do której łazienki pójdzie przed lunchem. Bo wszyscy chodzą do łazienki przed lunchem nałożyć błyszczyk.
Chłopcy nie.
Dokładnie. Jeśli nie pójdzie do łazienki, to jest chłopakiem, a wtedy może ci się podobać.
A jeśli jest dziewczyną, która nie używa błyszczyku?
Uh! Tajemnice są fajne w książkach, ale w prawdziwym życiu są trochę męczące.
40
Wtorek, 1 września, RZ
DLACZEGO? DLACZEGO DLACZEGO DLACZEGO myślałam, że w tym roku będzie lepiej niż w zeszłym - mimo braku Michaela pod ręką? Dlaczego się cieszyłam, że nareszcie Lana i Josh nie będą się obściskiwać przed moją szafką?
Bo rzecz w tym, że kiedy Josh się tu kręcił, Lana miała ZAJĘCIE, i nie szukała tak aktywnie celów, które mogłaby zniszczyć.
Ale teraz, kiedy ona nie ma żadnego mężczyzny, dysponuje mnóstwem wolnego czasu, żeby mnie znów dręczyć. Jak dzisiaj na lunchu, na przykład.
W ogóle to wszystko moja wina, bo byłam zachłanna i stanęłam w kolejce po drugi sandwicz lodowy. Naprawdę, jeden sandwicz lodowy powinien wystarczyć dziewczynie o mojej tuszy.
Ale coś mi nie smakowała sałatka z trzech rodzajów fasoli. Można by pomyśleć, że przy tych wszystkich pieniądzach, które zarząd zainwestował w kamery ochrony przed szkołą, chociaż TROCHĘ dorzucą stołówce, żebyśmy mogli dostać do jedzenia coś przyzwoitego, poza mrożonymi produktami mlecznymi. Ale nie. Wydaje się, że Lilly ma tu rację: najwyraźniej wykrycie, kto gasi papierosy na łbie Joego, jest ważniejsze niż dostarczenie uczniom zdrowych i smacznych posiłków.
Tak więc stałam tam i czekałam na swojego lodowego san-dwicza, kiedy ktoś za mną wymówił moje imię. Obejrzałam się i zobaczyłam Lane z Trishą Hayes, która chyba już doszła do siebie po zjadliwych uwagach pana Hardinga - przynajmniej na tyle, że znów zapragnęła napawać się widokiem mojego upoko-
rzenia.
41
- No, Mia - powiedziała Lana, kiedy zrobiłam ten błąd i się obejrzałam. - Nadal chodzisz z tym facetem? No, wiesz, z tym Michaelem z tej kapeli?
Powinnam była wiedzieć, oczywiście. Ze Lana nie usiłuje nadrobić tych wszystkich lat, kiedy była wobec mnie wredna. Powinnam była po prostu odłożyć tego lodowego sandwicza i wyjść z tej kolejki, natychmiast.
Ale pomyślałam sobie: nie wiadomo, może jej przykro za tę poranną uwagę w szatni na temat bielizny. Pomyślałam - nie pytajcie mnie, dlaczego - że może Lana też się naprawdę przez wakacje zmieniła, zupełnie jak Borys. Tylko wewnętrznie, w środku.
Powinnam była wiedzieć, że coś takiego nie jest możliwe, bo żeby przeżyć taką odmianę serca, Lana najpierw W OGÓLE musiałaby mieć serce, a ona go ewidentnie NIE MA, bo kiedy powiedziałam ostrożnie:
- Tak, Michael i ja nadal ze sobą chodzimy... Ona się odezwała:
- A on nie jest teraz na studiach? A ja odparłam:
- Taa. Studiuje na Columbii. - Dość dumnie, bo MÓJ chłopak zdecydował się iść na uniwersytet, który jest w tym samym STANIE, w którym mieszkam, w przeciwieństwie do byłego Lany.
- No, a robiliście już to? - rzuciła od niechcenia tonem tak zwyczajnym, jakby chciała się dowiedzieć, u kogo robię pasemka.
A ja spytałam:
- Robiliśmy co? - bo PRZYSIĘGAM, nie miałam pojęcia, o czym ona mówi. No bo, kto PYTA ludzi o takie rzeczy????
A Lana powiedziała:
42
- TO, ty idiotko - i popatrzyła na Trishę, a potem obie zaczęły się histerycznie śmiać.
I wtedy zrozumiałam, o czym ona mówi. Przysięgam, CZUŁAM, jak twarz mi się oblewa czerwienią. Poważnie. Zrobiła się tak czerwona jak lakier do paznokci Lany. I zanim zdołałam ugryźć się w język, powiedziałam:
- NIE, OCZYWIŚCIE, ŻE NIE! Takim bardzo zaszokowanym tonem.
Bo BYŁAM bardzo zaszokowana. Dajcie spokój, nie rozmawiam o tym nawet ze swoimi najlepszymi PRZYJACIÓŁKAMI. A już na pewno nigdy bym się nie spodziewała, że będę omawiać ten temat ze ŚMIERTELNYM WROGIEM. W KOLEJCE DO KASY.
Ale zanim zdążyłam się otrząsnąć z paraliżującego zdumienia, Lana mówiła dalej:
- No cóż, jeśli chcesz go przy sobie utrzymać, to lepiej się pospiesz - powiedziała, a Trisha za nią chichotała. - Bo faceci na studiach oczekują, że ich dziewczyny będą TO ROBIĆ.
Faceci na studiach oczekują, że ich dziewczyny będą TO ROBIĆ.
To właśnie powiedziała do mnie Lana. W KOLEJCE DO KASY.
A potem, kiedy tak stałam i gapiłam się na nią w totalnym i kompletnym przerażeniu, dodała:
- Kupujesz to czy będziesz tutaj tak sterczała?
Wtedy zdałam sobie sprawę, że kolejka posunęła się do przodu, a ja stoję przed kasą z sandwiczem lodowym, który rozpuszcza mi się w ręku.
Wręczyłam kasjerce dolara i wróciłam do swojego stolika, do Lilly i Borysa, i Tiny, i Shameeki, i Ling Su, i po prostu siedziałam tam bez słowa, dopóki nie zadzwonił dzwonek.
43
A nikt nawet nic nie zauważył.
Studenci oczekują, że ich dziewczyny będą TO ROBIĆ.
Czy to może być prawda? Fakt, widziałam mnóstwo filmów i seriali telewizyjnych, z których wynikało, że faceci na studiach oczekują, że ich dziewczyny będą to robić. Na przykład Fraternity Life i Spring break na MTV. I Zemstę frajerów.
Ale faceci w tych filmach mieli dziewczyny, które też były studentkami. Żaden z nich nie chodził z uczennicą drugiej licealnej. Która wkrótce zawali geometrię. I tak się składa, że jest księżniczką pewnego małego europejskiego księstwa. I ma ochroniarza wzrostu metr dziewięćdziesiąt.
O mój Boże, czy Michael chce ze mną uprawiać SEKS??? TERAZ????
Naturalnie, zakładałam, że PEWNEGO DNIA będziemy uprawiali seks. Ale sądziłam, że ten PEWIEN DZIEŃ to jeszcze bardzo, bardzo odległa przyszłość. Tak samo odległa jak chwila, kiedy wyruszymy razem na morze powstrzymywać statki wielorybnicze, działając z ramienia Greenpeace. Bo prawdę mówiąc, do drugiej bazy dotarliśmy tylko RAZ, na balu maturalnym, i jestem całkiem pewna, że to w ogóle stało się przypadkiem, i ja nawet nic nie CZUŁAM, bo mój stanik bez ramiączek miał w sobie o wiele za dużo metalowych elementów.
Mam rozumieć, że przez cały ten czas powinnam była szykować się do ROBIENIA TEGO? Bo ja NIE jestem gotowa TEGO ROBIĆ. Nie wydaje mi się. Ja nawet nie chciałam, żeby Michael mnie zobaczył w KOSTIUMIE KĄPIELOWYM, a co dopiero NAGĄ.
O MÓJ BOŻE!!!! On mnie wczoraj wieczorem zaprosił, żebym przyszła w sobotę i zobaczyła, jak on i Doo Pak urządzili sobie pokój w akademiku!!!!
A JEŚLI TO BYŁO W GRUNCIE RZECZY ZAPROSZENIE, ŻEBYM PRZYSZŁA I TO Z NIM ZROBIŁA, A JA NA-
44
WET SIĘ NIE ZORIENTOWAŁAM, BO JESTEM TAKA NIEOBYTA W KWESTIACH MIŁOŚCI?????
Co ja mam z tym wszystkim zrobić? Naprawdę potrzebuję z kimś pogadać. Ale Z KIM? Nie mogę porozmawiać z Lilly, bo Michael to jej BRAT. I nie mogę porozmawiać z Tiną, bo ona już mi powiedziała, że najcenniejszym darem, jaki kobieta może dać mężczyźnie, jest kwiat jej dziewictwa, i dlatego zachowuje swój dla księcia Williama, któremu wolno poślubić wyłącznie dziewicę.
Mówi, że zadowoli się oddaniem swojego kwiatu Borysowi, o ile ta sprawa z księciem Williamem nie wyklaruje się do czasu, kiedy zbliży się nasz własny bal maturalny.
Nie porozmawiam o tym z moją MATKĄ, bo ona już i tak ledwie może się skoncentrować na rzeczach, na których POWINNA się koncentrować - na przykład na wychowaniu mojego brata - i lepiej żeby jej nie rozpraszała nastoletnia córka pragnąca porozmawiać o seksie.
Zresztą wiem, co ona zrobi: zamówi mi wizytę u swojego ginekologa. Przepraszam, ale... UH!
I najwyraźniej nie mogę powiedzieć ani słowa tacie, bo on by po prostu załatwił zbrojny zamach na Michaela w wykonaniu Książęcej Gwardii Genowiańskiej.
A Grandmere tylko pogłaskałaby mnie po głowie, a potem opowiedziała o tym wszystkim swoim znajomym.
No to kto mi pozostaje? Powiem wam, kto:
MICHAEL. Będę musiała porozmawiać z MICHAELEM o uprawianiu seksu z MICHAELEM.
Czy ja OSZALAŁAM??? Nie mogę rozmawiać z CHŁOPAKIEM o SEKSIE!!!! A zwłaszcza nie z TYM CHŁOPAKIEM!!!!
CO JA MAM TERAZ ZROBIĆ???????
O mój Boże, chyba dostanę ataku serca. Poważnie. Serce mi wali chyba z milion razy na minutę i o mało nie eksploduje
45
A nikt nawet nic nie zauważył.
Studenci oczekują, że ich dziewczyny będą TO ROBIĆ.
Czy to może być prawda? Fakt, widziałam mnóstwo filmów i seriali telewizyjnych, z których wynikało, że faceci na studiach oczekują, że ich dziewczyny będą to robić. Na przykład Fraternity Life i Spring break na MTV. I Zemstę frajerów.
Ale faceci w tych filmach mieli dziewczyny, które też były studentkami. Żaden z nich nie chodził z uczennicą drugiej licealnej. Która wkrótce zawali geometrię. I tak się składa, że jest księżniczką pewnego małego europejskiego księstwa. I ma ochroniarza wzrostu metr dziewięćdziesiąt.
O mój Boże, czy Michael chce ze mną uprawiać SEKS??? TERAZ????
Naturalnie, zakładałam, że PEWNEGO DNIA będziemy uprawiali seks. Ale sądziłam, że ten PEWIEN DZIEŃ to jeszcze bardzo, bardzo odległa przyszłość. Tak samo odległa jak chwila, kiedy wyruszymy razem na morze powstrzymywać statki wielorybnicze, działając z ramienia Greenpeace. Bo prawdę mówiąc, do drugiej bazy dotarliśmy tylko RAZ, na balu maturalnym, i jestem całkiem pewna, że to w ogóle stało się przypadkiem, i ja nawet nic nie CZUŁAM, bo mój stanik bez ramiączek miał w sobie o wiele za dużo metalowych elementów.
Mam rozumieć, że przez cały ten czas powinnam była szykować się do ROBIENIA TEGO? Bo ja NIE jestem gotowa TEGO ROBIĆ. Nie wydaje mi się. Ja nawet nie chciałam, żeby Michael mnie zobaczył w KOSTIUMIE KĄPIELOWYM, a co dopiero NAGĄ.
O MÓJ BOŻE!!!! On mnie wczoraj wieczorem zaprosił, żebym przyszła w sobotę i zobaczyła, jak on i Doo Pak urządzili sobie pokój w akademiku!!!!
A JEŚLI TO BYŁO W GRUNCIE RZECZY ZAPROSZENIE, ŻEBYM PRZYSZŁA I TO Z NIM ZROBIŁA, A JA NA-
44
WET SIĘ NIE ZORIENTOWAŁAM, BO JESTEM TAKA NIEOBYTA W KWESTIACH MIŁOŚCI?????
Co ja mam z tym wszystkim zrobić? Naprawdę potrzebuję z kimś pogadać. Ale Z KIM? Nie mogę porozmawiać z Lilly, bo Michael to jej BRAT. I nie mogę porozmawiać z Tiną, bo ona już mi powiedziała, że najcenniejszym darem, jaki kobieta może dać mężczyźnie, jest kwiat jej dziewictwa, i dlatego zachowuje swój dla księcia Williama, któremu wolno poślubić wyłącznie dziewicę.
Mówi, że zadowoli się oddaniem swojego kwiatu Borysowi, o ile ta sprawa z księciem Williamem nie wyklaruje się do czasu, kiedy zbliży się nasz własny bal maturalny.
Nie porozmawiam o tym z moją MATKĄ, bo ona już i tak ledwie może się skoncentrować na rzeczach, na których POWINNA się koncentrować - na przykład na wychowaniu mojego brata - i lepiej żeby jej nie rozpraszała nastoletnia córka pragnąca porozmawiać o seksie.
Zresztą wiem, co ona zrobi: zamówi mi wizytę u swojego ginekologa. Przepraszam, ale... UH!
I najwyraźniej nie mogę powiedzieć ani słowa tacie, bo on by po prostu załatwił zbrojny zamach na Michaela w wykonaniu Książęcej Gwardii Genowiańskiej.
A Grandmere tylko pogłaskałaby mnie po głowie, a potem opowiedziała o tym wszystkim swoim znajomym.
No to kto mi pozostaje? Powiem wam, kto:
MICHAEL. Będę musiała porozmawiać z MICHAELEM o uprawianiu seksu z MICHAELEM.
Czyja OSZALAŁAM??? Nie mogę rozmawiać z CHŁOPAKIEM o SEKSIE!!!! A zwłaszcza nie z TYM CHŁOPAKIEM!!!!
CO JA MAM TERAZ ZROBIĆ???????
O mój Boże, chyba dostanę ataku serca. Poważnie. Serce mi wali chyba z milion razy na minutę i o mało nie eksploduje
45

II

w piersi. Chyba będę musiała pójść do pielęgniarki. Chyba będę musiała...
Pani Hill właśnie zapytała mnie, czy się dobrze czuję. Ponieważ to pierwszy dzień szkoły, udaje, że naprawdę zamierza w tym roku mieć nas na uwadze. Kazała nam wszystkim wypełnić formularz zaczynający się od pytania o nasze cele na ten rok. No, wiecie, na tych zajęciach. Zerknęłam na to, co napisał Borys, a tam stało: "Nauczyć się na pamięć skrzypcowego koncertu a-moll Antoniego Dworzaka i zdobyć nagrodę Grammy, jak mój idol, Joshua Bell".
Szczerze, nie wydaje mi się, że to realistyczny cel. Ale Borys jest teraz niemal tak seksowny jak Joshua Bell, więc może to się naprawdę da zrobić. O ile seksowność liczy się dla jurorów Grammy.
Usiłowałam spojrzeć na cele Lilly, ale jest bardzo tajemnicza. Zasłoniła kartkę ręką i powiedziała:
- Odsuń się, dzieciolizie.
Bardzo niegrzecznym tonem.
Wątpię, czy byłaby taka wredna, gdyby wiedziała, jaka burza emocjonalna szaleje teraz we mnie w związku z przyszłością mojego związku z jej bratem.
Ponieważ nie wiem, jak określić swój cel - nie wiem nawet, dlaczego znalazłam się NA tych zajęciach w tym semestrze -zapisałam tylko: "Napisać powieść i nie zawalić geometrii".
W głowie mi się jaie mieści, pani Hill zauważyła, że mam atak serca! Zwykle nigdy niczego nie zauważała. No cóż, to dlatego że zawsze siedziała w pokoju nauczycielskim. Nieważne.
Powiedziałam jej, że nic mi nie jest.
Ale prawda jest taka, że chyba już nigdy nie dojdę do siebie, przez Lane.
46
Wtorek, 1 września, wychowanie obywatelskie
TEORIE RZĄDU: Teoria boskiego nadania - powstanie rządu jest interwencją sil boskich w sprawy ludzkie. Sprawy religijne i świeckie przeplatały się. Ludzie o wiele mniej chętnie krytykowali władzę nadaną przez Boga.
W cywilizacji chrześcijańskiej królowie utrzymywali, że z błogosławieństwem Kościoła monarcha stawał się prawowitym władcą.
Hm, cóż... Poza Genowią, gdzie król Włoch, a nie Bóg, dał tron mojej przodkini Rozagundzie ze względu na odwagę, jaką wykazała się na polu bitwy. Czy raczej w sypialni, bo to tam zabiła śmiertelnego wroga swojego ludu, Alboina. Dobrze wiedzieć, że przynajmniej jeden członek mojej rodziny wykazał się w sypialni, bo mam uczucie, że ja będę w tym względzie poważnie upośledzona, jako że nawet nie lubię patrzeć na SIEBIE nagą, a co dopiero pozwolić komukolwiek INNEMU patrzeć na mnie.
John Locke, siedemnastowieczny filozof, sprzeciwiał się teorii boskiego nadania. On i inni twierdzili: rządy są uprawnione tylko w takim stopniu, w jakim opierają się na zgodzie ludu na bycie rządzonym.
Ha! Brawo, panie Johnie Locke! Plaga na was wszystkich, królowie i faraonowie, którzy w kółko powtarzaliście, że to BÓG osadził was na tronie! POWIEM WAM TO W TWARZ!!!!
Wtorek, 1 września, geografia
Świetnie. Jakbym już i tak nie miała podłego dnia. Zgadnijcie, z kim muszę siedzieć na tych lekcjach w tym semestrze? No
47
cóż, pomyślmy, jaka litera w alfabecie pojawia się tuż przed T? No właśnie. S. Kenny Showalter.
Poważnie. Czy ja dzisiaj wlazłam w jakąś złą karmę, czy CO?
Najwyraźniej Borys nie jest jedyną osobą, która urosła przez lato. Kenny też wyrósł z pięć centymetrów. Tyle że Kenny nie chodził na żadną siłownię i nie ćwiczył. Więc wygląda zupełnie jak Strach na wróble z Czarnoksiężnika z krainy Oz, a nie jak Legolas.
Minus spiczaste uszy, oczywiście.
Ale w przeciwieństwie do Stracha na wróble, Kenny faktycznie ma mózg. Więc pamięta aż za dobrze, jak ze sobą chodziliśmy. I że ja go rzuciłam dla Michaela. No cóż, technicznie rzecz biorąc, to on MNIE rzucił. O którym to fakcie bardzo lubi mi przypominać. Przed chwilą powiedział:
- Mia, mam nadzieję, że umiesz przejść do porządku dziennego nad swoimi osobistymi uczuciami do mnie i pozwolisz nam pracować wspólnie w sposób profesjonalny w tym semestrze.
Powiedziałam, że chyba umiem. Rzecz w tym, że gdybym nadal chodziła z Kennym, a Lana powiedziałaby coś o tym, że on się spodziewa, że ja z nim będę TO ROBIĆ, zaśmiałabym jej się w twarz.
Ale z Michaelem to inna historia.
Z drugiej strony, co Lana w ogóle wie o chłopakach ze studiów? Przecież nawet z żadnym nie chodziła! Może totalnie się mylić co do Michaela. TOTALNIE SIĘ MYLIĆ.
Że też wcześniej na to nie wpadłam. Mogłabym jej powiedzieć jeszcze w kolejce.
Kenny przed chwilą zapytał mnie, czy zamierzam tak przez cały semestr, na każdej geografii, pisać w pamiętniku, a potem
48
czekać, aż on odwali za mnie całą robotę, tak jak odwalał wtedy, kiedy byliśmy partnerami w laboratorium na biologii w zeszłym roku. Przepraszam bardzo. Chyba ktoś tu usiłuje pisać historię na nowo. Ja NIE pisałam w swoim pamiętniku na biologii w zeszłym roku.
No cóż, dobra, może i pisałam. Ale to Kenny ZAPROPONOWAŁ, że zrobi za mnie całą robotę w laboratorium. A później ją opisze. Bo wiecie, on LUBI takie rzeczy. I jest w nich dobry.
Gdyby wszyscy zechcieli się po prostu zająć tym, co robią dobrze, ten świat byłby o wiele lepszym miejscem.
Chyba lepiej przestanę pisać, jeszcze Kenny pomyśli, że go wykorzystuję. I wtedy może będzie się spodziewał, że z nim TO ZROBIĘ, żeby mu za to wynagrodzić.
UUUUUUUUGGGGGGGGHHHHHHHH!!!!!!!!!
MECHANIKA ORBITALNA:
Systematyczne, długoterminowe zmiany
1. Kształt orbity to nie zwykły okrąg - ekstremalna elipsa przez 100 000 lat
2. Kąt nachylenia osi waha się - wynosi od 22 stopni do 24 stopni, 30 do 48 400 lat
3. Precesja-21 000 lat
WF: nic do domu
Geometria: ćwiczenia, strony 11-13
Angielski: strony 4-14, Podstawy stylistyki
Francuski: ecrńez une historie
RZ: nie dotyczy
4 - Księżniczka uczy się rządzić
49
Wychowanie obywatelskie: Co jest podstawą teorii rządu z nadania boskiego?
Geografia: rozdział 1, definicja perygeum/apo-geum
Wtorek, 1 września, apel
Naprawdę, trzeba by wprowadzić jakąś poprawkę do konstytucji, zabraniającą organizowania szkolnych apeli.
Bo nie tylko są strasznym marnowaniem czasu (ile można słuchać żałosnych opowieści jakiegoś sparaliżowanego idioty, który po pijanemu siadł za kierownicą, i teraz przestrzega nas, żebyśmy tego nie robili? Hej, my to WIEMY), ale zaczynam też uważać, że te apele to tylko wymówka dla nauczycieli, żeby wykręcić się od lekcji. Normalnie widziałam, jak przed chwilą pani Hill wymykała się z papierosem za drzwi sali gimnastycznej. Zdaje się, że dziedziniec przed szkołą nie jest jedynym miejscem, gdzie potrzebne są kamery.
No i przecież wiadomo, że kiedy stłoczy się tysiąc nastolatków w jednym pomieszczeniu, na pewno będą problemy. Dyrektor Gupta już musiała krzyknąć na dziewczyny ze starszej drużyny lacrosse'a, bo rzucały szwedzkimi rybkami w tych z Klubu Dramatycznego, którzy akurat tym razem nie robili niczego złego. Poza tym że, no wiecie, wyglądali dziwacznie z włosami pofarbowanymi na czarno i kolczykami w twarzach.
I widziałam też paru członków Klubu Komputerowego, którzy przed chwilą przemykali się za trybunami. Mieli takie miny, że mogę je opisać wyłącznie jako diaboliczne. Nie zdziwiłabym się, gdyby się okazało, że rozpakowują tam swojego robota-za-bójcę i programują go, żeby sterroryzował świat.
Dyrektor Gupta mówi nam, jak bardzo się cieszy, że wszystkich nas ma tu z powrotem. Lilly właśnie podniosła rękę. Dyrektor Gupta:
- Nie teraz, Lilly.
I dalej mówi. Liii}' siedzi obok mnie i mruczy coś pod nosem.
Tina, po mojej drugiej ręce, gra w szubienicę z Borysem. Na razie zgadła tylko literę E i już zarobiła głowę i tułów. Miejsca ma takie:
W głowie mi się nie mieści, że nie zgadła. Ale nie pomagam. Bo to, co ona robi z własnym chłopakiem, to tylko jej sprawa. Zupełnie tak, jak to MOJA sprawa, co robię ze SWOIM chłopakiem. A przynajmniej BYŁABY to moja sprawa, gdybym, w gruncie rzeczy, cokolwiek z nim robiła. A nie robię. Co jest najwyraźniej ogromnym problemem, który musi doprowadzić do tego, że on ze mną zerwie dla jakiejś dziewczyny z uniwersytetu, która BĘDZIE to z nim robiła.
ALE dlaczego NIE MIAŁABYM z nim Tego Robić? Ludzie To Robią bez przerwy. Przecież nie byłoby mnie tutaj, gdyby moja mama i tata nie...
Och, świetnie, teraz zbiera mi się na rzyganie. Czemu musiałam o tym pomyśleć? O mojej mamie i tacie, którzy To Robią! Ugh. Ugh, ugh, ugh, ugh, ugh, ugh. To nawet gorsze niż myśl o mojej mamie i panu G.
No dobra, teraz to już TOTALNIE się porzygam. UUUGG-GHHH!!!!!!!!!!!!!
A teraz dyrektor Gupta opowiada o cudownych zajęciach pozalekcyjnych, jakie są prowadzone w Liceum imienia Alberta Einsteina, i jak to wszyscy powinniśmy próbować z nich skorzystać. Lilly znów podniosła rękę, a dyrektor Gupta znowu:
- Nie teraz, Lilly.
50
51
Nikt inny nie zwraca uwagi. Tina zgadła drugą literę. Teraz to wygląda tak:
_______A_E__
Ale Borys dodał dwa ramiona do swojego wisielca. Czemu Tina nie spróbuje litery L? To jest takie męczące.
Teraz dyrektor Gupta przedstawia różne kółka uczniowskie, żeby pokazać, ile możliwości oferuje LiAE. Okazuje się, że ten nowy facet, któremu wyznaczono szafkę Josha i który wylał mi latte na but, jest uczniem na wymianę z Brazylii, o nazwisku Ramon Riveras. Będzie w drużynie piłki nożnej.
No to się wszystkie kibicki ucieszą. Zwłaszcza jeśli po wygranym meczu będzie ściągał koszulkę i wymachiwał nią nad głową, jak to zwykle robił Josh.
Ramon siedzi z Laną i Trishą, i całą resztą osób popularnych. Skąd wiedział? No skąd? On nawet nie jest z tego KRAJU. Skąd wiedział, kto w ogóle jest popularny, a co dopiero, że sam do takich osób należy i powinien z nimi siedzieć? Czy to jest coś, z czym ludzie popularni się rodzą? Coś, co wewnętrznie wyczuwają?
Teraz dyrektor Gupta mówi o samorządzie szkolnym i o tym, że wszyscy powinniśmy chcieć w nim działać i że to taka wspaniała okazja, żeby wykazać się uczniowską aktywnością, i jak to potem dobrze wygląda w papierach. Mówi o tym tak, jakby ktokolwiek, kto chce działać w samorządzie, mógł zgłosić swoją kandydaturę i wygrać. A to taka bzdura, bo przecież każdy wie, że tylko popularni ludzie wygrywają wybory do samorządu szkolnego. Lilly kandyduje co rok i nigdy, ani razu nie wygrała. W zeszłym roku osoba, która ją pobiła, nawet nie była inteligentna. Nie, w zeszłym roku została pokonana z kretesem przez Nancy di Blasi, kapitan starszej drużyny czirliderek (i wzór dla Lany Weinberger w dążeniu do zła), dziewczynę, która dużo więcej czasu poświęcała na organizowanie kiermaszy z wypiekami, żeby
52
czirliderki mogły zarobić na bardzo im potrzebną wycieczkę do parku tematycznego Six Flags, niż na próby przeforsowania konkretnych reform.
- Czy mamy jakieś nominacje na przewodniczącego samorządu? - Chce wiedzieć dyrektor Gupta.
Lilly podnosi rękę. Dyrektor Gupta totalnie ją ignoruje.
- Ktoś się zgłasza? - powtarza. - No śmiało? Tina właśnie powiedziała do Borysa:
- Hm, zaraz, niech się zastanowię. Czy tu jest Y?
- Och, na litość boską - nie wytrzymałam. Może to nadchodzące zagrożenie defloracją. A może po p*rostu to, że sama nie mogę już grać w szubienicę na szkolnych apelach z miłością mojego życia. W każdym razie powiedziałam: - To JOSHUA BELL, okej? JOSHUA BELL!
Tina mówi:
- Ooooch! Masz rację!
Ramon Riveras się śmieje. Lana szepcze mu coś do ucha. Lilly wymachuje ręką jak szalona. Tylko ona podniosła rękę. Dyrektor Gupta nie ma innego wyjścia i mówi:
- Lilly. Omawiałyśmy to w zeszłym roku. Nie możesz nominować samej siebie na przewodniczącą samorządu szkolnego. Ktoś inny musi cię zgłosić.
Lilly wstaje i z jej ust padają słowa:
- Nie nominuję samej siebie w tym roku. NOMINUJĘ MIĘ THERMOPOLIS!!!
Wtorek, 1 września, w limuzynie w drodze do hotelu Plaża
Dlaczego ja w ogóle się z nią przyjaźnię?
53
Wtorek, 1 września, hotel Plaża
Pierwsza lekcja dworskiej etykiety w nowym roku szkolnym i - dzięki Bogu - Grandmere wisi na telefonie. Właśnie pstryknęła na mnie palcami i pokazała mi stolik do kawy na środku apartamentu. Podeszłam tam i znalazłam na nim pełno faksów, listów z zażaleniami od różnych członków francuskich stowarzyszeń naukowych i Instytutu Oceanograficznego z Monako.
Ha. Chyba się trochę wściekli o te ślimaki.
Wielka mi rzecz? Jakbym nie miała POWAŻNIEJSZYCH problemów niż paru wściekłych biologów morskich. Teraz, kiedy okazało się, że jeśli chcę zatrzymać przy sobie chłopaka, będę musiała To Zrobić. A jakby tego było mało, zostałam nominowana na PRZEWODNICZĄCĄ SAMORZĄDU SZKOLNEGO.
Poważnie, nie mam pojęcia, co tę Lilly napadło. Czy ona NAPRAWDĘ wyobrażała sobie, że ja po prostu będę tam sobie siedzieć i myśleć: Przewodnicząca samorządu szkolnego? Och, oczywiście. Jasne. Bo wiecie, jestem jedyną dziedziczką tronu całego zagranicznego księstwa. Przecież nie mam nic innego do roboty.
NO NIE!!! Złapałam ją z całej siły za rękę, pociągnęłam, żeby usiadła, i wydarłam się, ale pod nosem:
- LILLY, CO TY, DO DIABŁA, WYPRAWIASZ????
No tak, oczywiście, wszystkie głowy w całej sali gimnastycznej zwróciły się w naszą stronę i wszyscy się na nas gapili, Perin i Ramon Riveras też. I facet, który nienawidzi, kiedy dodają kukurydzę do chilli, chociaż myślałam, że on już skończył szkołę. Ale widać nie.
- Nie martw się - odszepnęła Lilly. - Mam plan. Najwyraźniej częścią planu Lilly było bardzo mocne kopnięcie w kostkę Ling Su, która pisnęła:
- Hm, ja popieram, pani dyrektor.
54
Bo dyrektor Gupta spytała takim stropionym głosem:
- Czy ktoś... hm... Popiera tę kandydaturę?
Nie mogłam uwierzyć. To było jak zły sen, tylko jeszcze gorsze, bo w moich koszmarach nigdy nie pojawia się facet, który nienawidzi kukurydzy w chilli.
- Ale ja... - zaczęłam protestować, ale wtedy Lilly kopnęła MNIE naprawdę mocno w kostkę.
- Panna Thermopolis przyjmuje nominację! - zawołała Lilly do dyrektor Gupty.
Która totalnie nie wyglądała, jakby uwierzyła. Ale i tak powiedziała:
- No cóż, Mia, skoro tak uważasz... Wcale nie czekając na moją odpowiedź.
I zanim się zorientowałam, co się dzieje, Trisha Hayes skoczyła na równe nogi i wolała:
- Nominuję Lane Weinberger na przewodniczącą samorządu szkolnego!
- Proszę, jak milo - powiedziała dyrektor Gupta, kiedy Ramon Riveras poparł kandydaturę Lany wystawioną przez Tri-shę - ale dopiero kiedy Lana dała mu sójkę w bok łokciem... Dość mocno, jak widziałam z mojego miejsca. - Czy uczniowie pozostałych klas chcą zgłosić jakieś kandydatury? Nie? Odnotuję sobie waszą apatię. No dobrze. Mia Thermopolis i Lana Weinberger zostały nominowane na przewodniczącą samorządu szkolnego. Moje panie, mam nadzieję, że przeprowadzicie porządne i uczciwe kampanie wyborcze. Głosowanie odbędzie się w przyszły poniedziałek.
I tyle. Kandyduję na przewodniczącą samorządu szkolnego. Przeciwko Lanie Weinberger.
Moje życie się skończyło.
Lilly powtarza mi, że nie. Lilly powtarza, że ma jakiś plan. Chociaż kontrkandydatury Lany ten plan nie przewidywał.
55
- Nie mogę uwierzyć - powiedziała Lilly, kiedy wychodziłyśmy ze szkoły po apelu. - No bo wiesz, ona to robi, tylko dlatego że jest zazdrosna.
Ale Lilly mówi, że to nie ma znaczenia, bo wszyscy nienawidzą Lany, więc nikt nie będzie na nią głosował.
To NIEPRAWDA, że wszyscy nienawidzą Lany. Lana to jedna z najpopularniejszych dziewczyn w szkole. WSZYSCY będą na nią głosować.
- Mia, ty masz czyste i dobre serce - powiedział do mnie Borys. - Ludzie, którzy mają czyste i dobre serce, zawsze pokonują zło.
Hm, taa. W książkach takich jak Władca Pierścieni, na litość boską.
A fakt, że jestem taka czysta? Pewnie właśnie dlatego niedługo stracę chłopaka.
I moim zdaniem jest wiele przykładów w historii, że ludzie, którzy ewidentnie NIE mieli dobrego serca, raczej wygrywali, niż przegrywali wybory.
- Nie będziesz musiała nawet palcem kiwnąć - powiedziała Lilly, kiedy Lars pomagał mi wsiąść do limuzyny. - Ja będę menedżerem twojej kampanii. Zajmę się wszystkim. I nic się nie martw. Mam plan!
Nie wiem, czemu Lilly sądzi, że te jej ciągłe zapewnienia zdołają mnie pocieszyć. W gruncie rzecz jest dokładnie odwrotnie.
Grandmere właśnie odwiesiła słuchawkę.
- No cóż... - mówi. Pije już drugiego sidecara, odkąd tu weszłam. - Mam nadzieję, że jesteś zadowolona. Cały region Morza Śródziemnego zjednoczył się przeciwko tobie po tej niedorzecznej akcji, którą przeprowadziłaś ze swoimi przyjaciółmi.
- Nie cały. - Znalazłam dwa pełne wyrazów poparcia faksy w stosie na stole i podałam jej.
56
- Pfuit! - parsknęła Grandmere za cały komentarz. - A kogo obchodzi opinia jakichś tam rybaków? Trudno ich uznać za ekspertów w tej sprawie.
- Tak - powiedziałam. - Ale tak się składa, że to GENO-WIAŃSCY rybacy. Moi rodacy. A czy nie jest moim pierwszym obowiązkiem dbanie o interesy mojego ludu?
- Nie, jeśli naraża to na szwank dyplomatyczne relacje z sąsiadami. - Grandmere tak mocno zaciska wargi, że niemal znikają. - To był premier Francji i powiedział...
Dzięki Bogu, że telefon znów zadzwonił. To nawet imponujące. Gdybym wiedziała, że wrzucenie* dziesięciu tysięcy ślimaków do Zatoki Genowiańskiej pomoże mi się wykręcić od lekcji etykiety, już dawno bym to zrobiła.
Chociaż trochę przykro, że wszyscy tak się wściekli.
Jezu. No cóż, oczywiście, typowe dla Francuzów. Ale kto by pomyślał, że biolodzy morscy są tacy PRZEWRAŻLIWIENI?
A zresztą, co ja miałam robić, siedzieć bezczynnie i POZWALAĆ, żeby te zabójcze algi zniszczyły podstawę utrzymania rodzin, które od setek lat zarabiają na życie rybołówstwem? Nie wspominając o niewinnych stworzeniach, takich jak foki i morświny, których zwykłe przetrwanie zależy od łatwego dostępu do krasnorostów morskich, które Caulerpa taxifolia bezwzględnie niszczą? Czy naprawdę komuś się zdaje, że JA mogłabym dopuścić do totalnej katastrofy ekologicznej, i to pod moim nosem, w mojej własnej zatoce -JA, Mia Thermopolis? -skoro znam sposób - chociaż tylko teoretycznie - żeby jej zapobiec?
- Dzwonił twój ojciec - powiedziała Grandmere, kiedy już z trzaskiem odłożyła słuchawkę. - Jest bardzo zmartwiony. Właśnie dowiedział się od Muzeum Oceanograficznego i Akwarium w Monako, że najwyraźniej część twoich ślimaków przedostała się do ICH zatoki.
57
- I dobrze.
W sumie nawet podoba mi się ta ekologiczna rebelia. Odwraca moją uwagę od innych spraw. Na przykład od tego, że mój chłopak mnie rzuci, jeśli nie ulegnę. I tego, że obecnie kandyduję - przeciwko najpopularniejszej dziewczynie w szkole! -na przewodniczącą samorządu.
- Dobrze? - Grandmere zerwała się ze swojego fotela tak szybko, że totalnie zwaliła Rommla na ziemię. Na szczęście Rommel przywykł już do takiego traktowania i nauczył się lądować na cztery łapy, jak kot. - Dobrze? Amelio, nie zamierzam udawać, że cokolwiek z tego rozumiem, z całego tego zamieszania wokół małej roślinki i paru ślimaków. Ale myślałam, że ze wszystkich ludzi na świecie TY będziesz wiedziała, że - wzięła do ręki jeden z faksów i głośno odczytała: - "Wprowadzenie nowego gatunku do środowiska może spowodować katastrofalne skutki".
- Powiedz to tym z Monako - odparłam. - To przecież oni wrzucili południowoamerykańskie algi do Morza Śródziemnego. Ja tylko wrzuciłam tam trochę południowoamerykańskich ślimaków, żeby posprzątać bałagan PO NICH.
- Czy ty się NICZEGO nie nauczyłaś z tego, co ci się starałam przekazać przez ostatni rok, Amelio? - Chce wiedzieć Grandmere. - Ani trochę taktu, dyplomacji czy nawet PROSTEGO ZDROWEGO ROZSĄDKU?
-WIDAĆ NIE!!!!
No dobra, może nie powinnam była wrzeszczeć aż tak głośno. Ale poważnie, KIEDY ona się od mnie ODCZEPI????? Czy ona nie rozumie, że mam O WIELE POWAŻNIEJSZE PROBLEMY niż wysłuchiwanie opinii bandy durnych FRANCUSKICH BIOLOGÓW MORSKICH????
Teraz patrzy na mnie złym okiem.
- A więc?
Tylko tyle powiedziała. Po prostu: "A więc?"
58
I chociaż wiem, że jeszcze tego pożałuję - jakżeby inaczej -odpowiadam:
- Co "a więc"?
- No cóż, powiesz mi, czemu jesteś taka wytrącona z równowagi? - pyta. - Nie próbuj zaprzeczać, Amelio. Tak samo nie umiesz ukrywać uczuć jak twój ojciec. Co się stało dzisiaj w szkole, że jesteś taka zdenerwowana?
Taa. Już się rozpędziłam, żeby omawiać z Grandmere swoje życie uczuciowe.
Chociaż muszę przyznać, że kiedy to zrobiłam po raz ostatni - kiedy chodziło o ten cały bal maturalny - Grandmere dała mi parę całkiem niezłych rad.*No bo w końcu trafiłam na ten bal czy nie?
Ale i tak, jak mogłabym powiedzieć mojej BABCE, że boję się, że jak nie zacznę uprawiać seksu ze swoim chłopakiem, to on mnie rzuci?
- Lilly nominowała mnie na przewodniczącą samorządu szkolnego - powiedziałam, bo COŚ powiedzieć musiałam albo doprowadziłaby mnie do przedwczesnej śmierci. Już jej się to zdarzało.
. - Ależ to wspaniała wiadomość!
Przez minutę myślałam, że Grandmere naprawdę mnie ucałuje czy coś w tym stylu. Ale ja się totalnie uchyliłam, a ona udała, że miała zamiar pochylić się i poklepać Rommla po łebku. I może rzeczywiście miała taki zamiar. Grandmere nie jest specjalnie wylewną osobą. A przynajmniej wobec mnie. Roc-ky'ego obcałowuje bez przerwy. A ściśle rzecz biorąc, nie jest nawet z nim spokrewniona.
Z tego właśnie powodu zawsze trzymam pod ręką antybak-teryjne chusteczki nawilżające. Żeby ścierać pocałunki Grandmere z Rocky'ego. Nigdy nie wiadomo, z czym stykały się usta Grandmere w ciągu dnia.
59

No, nieważne.
- Wcale nie wspaniała! - wrzasnęłam na nią. Dlaczego jestem jedyną osobą, która to dostrzega? - Będę kandydowała przeciwko Lanie Weinberger! A to jest najpopularniejsza dziewczyna w całej szkole!
Grandmere zakręciła mieszadełkiem w swoim sidecarze.
- Doprawdy... - powiedziała z namysłem. - Ciekawa historia. Ale nie ma żadnego powodu, dla którego nie miałabyś pokonać tej całej Shany. Jesteś księżniczką, pamiętaj! A ona to kto?
- Czirliderka - powiedziałam. - I na imię ma Lana, nie Shana. I wierz mi, Grandmere, w prawdziwym świecie - takim jak szkoła średnia - bycie księżniczką to NIE JEST zaleta.
- Nonsens - odparła Grandmere. - Być członkiem rodziny królewskiej to ZAWSZE zaleta.
- Ha! - powiedziałam. - Powiedz to Anastazji!
Którą, no wiecie, zastrzelono za to, że należała do rodziny panującej.
Ale Grandmere totalnie już na mnie nie zwracała uwagi.
- Wybór przewodniczącego samorządu... - mruczała do siebie, patrząc gdzieś w przestrzeń. - Tak, to by mogło być dokładnie to...
- Miło mi, że TY się z tego cieszysz - powiedziałam, niezbyt miłym tonem. - Bo wiesz, to nie tak, że ja nie mam innych zmartwień. Na przykład jestem całkiem pewna, że zawalę geometrię. A poza tym jeszcze w dodatku mam chłopaka, który studiuje...
Ale Grandmere totalnie się już zagubiła w swoim własnym małym świecie.
- Kiedy odbędzie się głosowanie? - chciała wiedzieć.
- W poniedziałek. - Popatrzyłam na nią, mrużąc oczy. Chciałam po prostu jakoś uniknąć tematu Michaela, ale teraz
60
nie byłam już taka pewna, czy dobrze zrobiłam. Wydawała się o wiele ZA BARDZO przejęta sprawą wyborów. - A czemu pytasz?
- Och, nic takiego... - Grandmere pochyliła się, zebrała wszystkie faksy w sprawie ślimaków i wrzuciła je do ozdobnego, złoconego kosza na papiery stojącego przy jej biurku. - Zajmijmy się już może naszą dzisiejszą lekcją, Amelio. Wydaje mi się, że przyda ci się nieco odświeżenie tematu technik publicznego przemawiania, biorąc pod uwagę okoliczności.
Poważnie. Czy to nie wystarczy, że jestem obciążona psychotyczną najlepszą przyjaciółką? Czy moja babka musi tracić rozum DOKŁADNIE W TYM SAMYM CZASIE????
Wtorek, 1 września, poddasze
O Boże, jakby dzisiejszy dzień nie był wystarczająco długi, teraz, kiedy dotarłam do domu, zastałam kompletny chaos. Mama podrzucała w ramionach wrzeszczącego Rocky'ego, przez łzy śpiewając mu My Sharona, a pan G. siedział przy kuchennym stole i wrzeszczał do telefonu.
Od razu widziałam, że musiało się stać coś złego. Rocky nie cierpi My Sharona. Ale cóż, trudno się spodziewać, żeby kobieta zabierająca swoje trzymiesięczne dziecko na marsz protestacyjny, którego uczestnicy ciskają koszem na śmieci w okno sklepu Starbucks, zdołała zapamiętać, co jej dziecko lubi, a czego nie. Ale ten fragment z M-m-m-m-y, zwłaszcza w połączeniu z podrzucaniem, jakie stosowała właśnie moja mama, sprawia, że Rocky zaczyna pluć. Mama wydawała się kompletnie nieświadoma białawej substancji na swoich ramionach.
- Co się dzieje, mamo? - zapytałam.
Rany, ależ mi się z miejsca dostało po uszach.
61
- Moja matka! - krzyknęła mama, zagłuszając wrzaski Roc-ky'ego. - Grozi, że tu przyjedzie, z dziadkiem! Bo jeszcze nie widziała dziecka.
- Hm - powiedziałam. - Dobra. A to niedobrze, bo... Mama tylko popatrzyła na mnie szeroko otwartymi, oszalałymi oczami.
- Bo to MOJA MATKA! - wrzasnęła. - Nie chcę, żeby tu przyjeżdżała.
- Aha - powiedziałam, jakbym coś rozumiała. - Więc ty...
- Jadę do niej - dokończyła mama, a Rocky rozkrzyczał się o kilka decybeli głośniej.
- Nie - mówił do telefonu pan G. - Dwa miejsca. Tylko dwa miejsca. Trzecia osoba to niemowlę.
- Mamo... - powiedziałam, wyciągając ręce i odbierając jej Rocky'ego, starając się uniknąć białej śliny nadal lejącej się z jego buzi jak lawa z jakiegoś diabelskiego Krakatau. - Naprawdę sądzisz, że to taki dobry pomysł? Rocky jest trochę za mały na swoją pierwszą podróż samolotem. Wiesz, całe to odświeżane powietrze. Ktoś z pasażerów może być zakażony wirusem Ebola czy czymś takim. Kichnie i zanim się zorientujesz, cały samolot może się zarazić. A co dopiero na farmie? Nie słyszałaś o tych wszystkich dzieciach w wieku szkolnym, które złapały E. coli po wizycie w tym zoo w Jersey, gdzie można głaskać zwierzęta?
-Jeśli to powstrzyma moich rodziców od przyjazdu - powiedziała mama - skłonna jestem zaryzykować. Czy ty masz pojęcie, jaki rachunek za minibar nabili, kiedy twój tata umieścił ich w SoHo Grand?
- Dobra - powiedziałam między wersami Independent wo-man, które zawsze działają na Rocky'ego uspokajająco. On zdecydowanie woli rythm and bluesa od rocka. - No więc kiedy jedziemy?
62
- Ty nie jedziesz - powiedziała mama. - Tylko Frank i ja. I Rocky, oczywiście. Ty nie możesz jechać. Masz szkołę. Frank weźmie dzień urlopu.
Wiedziałam, że to brzmi zbyt pięknie, żeby było prawdziwe. Nie potencjalne zagrożenia dla zdrowia mojego małego braciszka, ale, no wiecie, że może uda mi się uciec do Indiany zamiast stawić czoło wyborczemu piekłu w szkole i potencjalnemu zerwaniu z moim chłopakiem.
A to mi o czymś przypomniało.
- Hm, mamo... - powiedziałam, idąc za nią do pokoju Roc-ky'ego, gdzie najwyraźniej zajmowała się odkładaniem czystych rzeczy, zanim padł cios ze strony babci. - Czy mogę z tobą o czymś porozmawiać?
- Jasne. - Chociaż mama brzmiała niezupełnie tak, jakby była w nastroju do rozmowy. - Co się stało?
- Hm... - No cóż, POWIEDZIAŁA mi kiedyś, że mogę z nią rozmawiać O WSZYSTKIM. - Ile miałaś lat, kiedy po raz pierwszy uprawiałaś seks?
Spodziewałam się, że mi powie: "na studiach", ale chyba za bardzo była zajęta próbą wepchnięcia wszystkich małych kaftaników Rocky'ego z napisami: Moja mama jest wściekła jak diabli i ma prawo głosu, do jego malutkiej komody, bo chyba się nie zastanowiła nad tym, co mówi. Powiedziała po prostu:
- Och, Mia, nie pamiętam. Chyba miałam jakoś tak z piętnaście łat.
I wtedy jakby zdała sobie sprawę z tego, co właśnie powiedziała, i naprawdę gwałtownie wciągnęła powietrze, popatrzyła na mnie szeroko otwartymi oczami i dodała:
- NIE JESTEM Z TEGO JAKOŚ SPECJALNIE DUMNA!!!
Bo musiała sobie w tym momencie przypomnieć, że JA mam piętnaście lat.
63
I zanim się zorientowałam, gadała jak najęta.
_ Wychowałam się w Indianie, Mia! - zawołała. - Tam nie było za wiele do roboty. No i to było tak gdzieś ze dwadzieścia lat temu. Lata osiemdziesiąte! Wtedy było inaczej!
- Tak? - powiedziałam, bo przecież obejrzałam wszystkie odcinki Kochanych lat osiemdziesiątych włącznie z Kochane lata osiemdziesiąte kontratakują. - Tylko dlatego że ludzie przez cały czas nosili legginsy...
- Nie o to mi chodziło! - zawołała mama. - Tylko wiesz, ludzie naprawdę myśleli, że George Michael jest hetero. I że Madonna to gwiazda jednego hitu. Wtedy RÓŻNE RZECZY wyglądały inaczej.
Nie przychodziło mi do głowy nic poza głupkowatym:
- Nie wierzę, że ty i tata robiliście to po raz pierwszy, kiedy miałaś PIĘTNAŚCIE lat.
A wtedy, dostrzegając minę mamy, powiedziałam:
- O mój Boże! No, ładnie!
Bo przecież mama poznała tatę dopiero na studiach. -MAMO!!! KTO to był?
- Na imię miał Wendell - powiedziała mama, a oczy jej się rozmarzyły albo dlatego że Wendell był absolutnie seksowny, albo też dlatego że Rocky przestał wreszcie płakać i zamiast tego obśliniał mi systematycznie naszywkę z lwem na szkolnej bluzie, więc chociaż raz na poddaszu zapanowała błogosławiona cisza. - Wendell Jenkins.
WENDELL???? Mężczyzna, któremu moja mama oddała cenny kwiat swojego dziewictwa, miał na imię WENDELL????
Ja naprawdę nigdy NIE zdecydowałabym się na seks z kimś o imieniu Wendelł.
No, ale z drugiej strony, mam poważne wątpliwości co do uprawiania seksu z kimkolwiek, więc moja opinia pewnie się tu nie liczy.
64
- Hej - westchnęła mama, nadal rozmarzona. - Nie myślałam o Wendellu od wieków. Ciekawe, co się z nim dzieje.
- To ty NIE WIESZ? - zawołałam tak głośno, że Rocky trochę się wzdrygnął w moich ramionach. Ale uspokoił się po krótkim fragmencie Trouble Pink.
- No cóż, wiem, że skończył szkołę - powiedziała szybko mama. - I jestem całkiem pewna, że ożenił się z April Pollack, ale...
- O mój BOŻE! - To było szokujące. Nic dziwnego, że mama jest taka! - On cię zdradzał????
- Nie, nie - powiedziała mama. - Zaczął chodzić z April po naszym zerwaniu.
Pokiwałam głową ze zrozumieniem.
- Chodzi ci o to, że cię kochał i porzucił?
Zupełnie jak Dave Farouą El-Abar i Tina Hakim-Baba!
- Nie, Mia - powiedziała mama ze śmiechem. - Na miłość boską, masz niesamowity dar obracania wszystkiego w piosenkę country and western. Chodziło mi o to, że chodziliśmy ze sobą i było świetnie, ale potem zdałam sobie sprawę... No cóż, że chcę się wydostać z Versailles, a on nie, no więc ja wyjechałam, a on został. I ożenił się z April Pollack.
Zupełnie jak Dean, który ożenił się z tą drugą dziewczyną w Kochanych kłopotach.
- Ale... - gapiłam się na moją mamę. - Ty go kochałaś?
- Oczywiście, że go kochałam - powiedziała mama. - Boże, Wendell Jenkins. Wieki całe o nim nie myślałam.
JEZU! W głowie mi się nie mieści, że moja mama nie utrzymuje kontaktu z chłopakiem, któremu oddała własne dziewictwo! Do jakiej szkoły ona wtedy chodziła, tak właściwie?
- Dlaczego ty mi zadajesz te wszystkie pytania, Mia? - chciała się wreszcie dowiedzieć mama. - Czy ty i Michael...
- Nie - powiedziałam szybko, oddając jej Rocky'ego.
5 - Księżniczka uczy się rządzić
65
- Mia, nie mam nic przeciwko temu, żebyś porozmawiała ze mną o...
- Nie chcę - powiedziałam szybko. Naprawdę szybko.
- Bo jeśli ty...
- Nie - powtórzyłam. - Mam lekcje do zrobienia. Na razie. I poszłam do swojego pokoju, i zamknęłam drzwi na klucz. Coś musi być ze mną nie tak. Poważnie. Bo wyraźnie było
widać, kiedy mama wspominała seks z Wendellem Jenkinsem, że musiało jej się podobać. Robienie Tego. Wydaje się, że wszystkim się podoba Robienie Tego. Na przykład w kinie i w telewizji, i wszędzie. Wszyscy chyba uważają, że Robienie Tego to najlepsze doświadczenie z możliwych.
Wszyscy poza mną. Dlaczego jestem jedyną osobą, która na myśl o tym nie czuje nic poza... lekkim spoceniem się? I to wcale nie w przyjemny sposób. To nie może być normalna reakcja. To musi być jakaś kolejna anomalia w mojej konstrukcji, jak brak gruczołów piersiowych i stopy w rozmiarze czterdzieści jeden. Totalnie brakuje mi genu do Robienia Tego.
No bo JA CHCĘ To Robić. To znaczy, CHYBA tego chcę, no wiecie, kiedy się całujemy z Michaelem, a ja wącham jego szyję i mam to uczucie, jakbym chciała się na niego rzucić. To z pewnością wskazówka, że ja chcę To Robić.
Tyle że żeby To Zrobić, trzeba rzeczywiście ZDJĄĆ UBRANIE. Przy DRUGIEJ OSOBIE. No, chyba że jest się ortodoksyjnym Żydem, bo oni to robią przez otwór w prześcieradle jak Barbra Streisand w Yentl.
I chyba nie jestem jeszcze gotowa ZDJĄĆ UBRANIA przy Michaelu. Wystarczy, że zdejmuję je przy Lanie Weinberger w szatni przed WF-em. Nie sądzę, żebym kiedykolwiek była w stanie rozebrać się przy CHŁOPAKU. Zwłaszcza nie przy chłopaku, którego rzeczywiście kocham i za którego mam nadzieję któregoś dnia wyjść za mąż, o ile kiedykolwiek mnie o to
66
7
poprosi i jeśli ja kiedykolwiek pokonam ten odruch niechęci do rozebrania się przy nim.
Chociaż zdecydowanie nie miałabym nic przeciwko obejrzeniu MICHAELA bez ubrania.
Czy to jest właśnie podwójna moralność?
Ciekawe, czy mama czuła to samo wobec Wendella Jenkin-sa. MUSIAŁA, bo inaczej nie Zrobiłaby Tego z nim.
A przecież jest teraz tutaj, ponad dwadzieścia lat później, i nawet nie wie, gdzie on teraz JEST.
Zaraz, mogłabym go odszukać. Mogłabym go poszukać na Yahoo przez funkcję People Search!
O MÓJ BOŻE!!! ZNALAZŁAM GO!!!! WENDELL JEN-KINSH! Co prawda zdjęcia tu nie ma, ale pracuje dla... O MÓJ BOŻE, PRACUJE DLA ZAKŁADU ENERGETYCZNEGO Z VERSAILLES!!!! JEST FACETEM, KTÓRY NAPRAWIA LINIE ELEKTRYCZNE, KIEDY WYSIĄDZIE CI ŚWIATŁO PRZEZ TORNADO ALBO COKOLWIEK INNEGO!!!!
Nie mogę uwierzyć, że moja mama oddała kwiat swojej niewinności facetowi, który pracuje dla ZAKŁADU ENERGETYCZNEGO W VERSAILLES!!!!!!!!!!!!!!
Nie żeby było coś złego w tym, że ktoś pracuje dla zakładu energetycznego. To się pewnie niczym nie różni od tego, że ktoś pracuje jako nauczyciel algebry w szkole średniej.
Ale pan G. nie musi przynajmniej zakładać do pracy KOMBINEZONU.
Ciekawe, czy April Pollack, ta dziewczyna, która została panią Wendellową Jenkins, zamiast mojej mamy, też się tu znajdzie.
O MÓJ BOŻE! Jest!!!! APRIL POLLACK ZOSTAŁA KRÓLOWĄ KUKURYDZY W VERSĄILLES W STANIE INDIANA W 1985 ROKU!!!!!!!!!
Moja mama Robiła To z facetem, który potem ożenił się z Królową Kukurydzy.
67
Co jest mocno ironiczne, jeśli wziąć pod uwagę, że mama potem urodziła nieślubne dziecko księciu! Zastanawiam się, czy Wendell w ogóle o tym wie. To znaczy że jego była, Helen Ther-mopolis, jest matką następczyni tronu GENOWII. Pewnie głupio by mu się zrobiło, że ją rzucił dla panny April Królowej Kukurydzy, gdyby TO wiedział, prawda????
Chociaż moim zdaniem on jej jednak nie rzucił, o ile mama powiedziała prawdę o tym, że ona i Wendell chcieli różnych rzeczy. Czy to by się mogło zdarzyć mnie i Michaelowi? Czy możemy któregoś dnia zacząć chcieć różnych rzeczy? Czy za dwadzieścia lat Michael będzie żonaty nie z księżniczką Genowii, ale z jakąś KRÓLOWĄ KUKURYDZY?
AAAAAĄAAAĄAAĄA!!!! KTOŚ DO MNIE PISZE NA
ICQ. CIEKAWE KTO.
Pomocy! To Michael! SkinnerBx: Cześć!
Od czasu, kiedy przerzucił się na Maca, Michael zmienił pseudonim na ICQ. Kiedyś używał LinuxRulz.
SkinnerBx: Jak minął pierwszy dzień szkoły?
O mój Boże. Nic nie słyszał. No bo niby SKĄD? Nie było go tam przecież. Ani Lilly mu nie powiedziała. Bo przecież już nie mieszkają razem.
GrLouie: Było... jak zwykle.
No cóż, bo BYŁO. Moje życie to po prostu roller coaster... Radość, po której przychodzą druzgoczące rozczarowania, a czasami krótkie chwile, kiedy nie dzieje się w ogóle nic i tylko przyglądam się scenerii. 68
Stwierdziłam, że powinnam chyba zmienić temat.
GrLouie: A jak TOBIE minął pierwszy dzień? SkinnerBx: Fantastycznie! Dzisiaj na zajęciach z ekonomiki trwałego rozwoju profesor mówił o tym, że za następne dziesięć czy dwadzieścia lat ropa, najtańsze i najefektywniejsze paliwo na naszej planecie - no wiesz, to, co wykorzystujemy w samochodach i do ogrzewania domów, i do produkcji szminek ochronnych do ust, i tak dalej - wyczerpie się. Widzisz, sto lat temu, kiedy odkryto ropę, ludność świata liczyła sobie zaledwie dwa miliardy. Teraz, przy sześciu miliardach ludzi -po eksplozji demograficznej spowodowanej niemal wyłącznie łatwo dostępnym paliwem - świat nie jest już w stanie utrzymać takiej liczby ludzi przy tej ilości ropy, która nam pozostała. Skoro populacja ludzka się nie zmniejsza, zużycie ropy się nie zmniejszy, i mniej więcej za dwie dekady - może więcej, ale raczej mniej, biorąc pod uwagę tempo zużycia - ropa się nam skończy, a jeśli nie znajdziemy jakiegoś sposobu, żeby dostać się do złóż pod dnem morskim - bez zniszczenia środowiska naturalnego - albo nie zaczniemy przestawiać się na energię nuklearną, wodną albo słoneczną, wszyscy cofniemy się do czasów średniowiecza, a ludzie na całym świecie będą ginąć z głodu i/lub
zamarzać na śmierć.
GrLouie: Więc, innymi słowami... Mniej więcej za piętnaście lat wszyscy umrzemy?
SkinnerBx: Mniej więcej. No a u ciebie jak? Czego ty się dzisiaj nauczyłaś?
69
Hm, tego, że mnie rzucisz, jak nie będę z tobą uprawiać seksu. Ale TEGO oczywiście nie mogłam powiedzieć. Więc opowiedziałam tylko Michaelowi, że w ten weekend mama i pan G. jadą z naglą wizytą do Indiany, żeby przedstawić Rocky'ego jego dziadkom z Krainy Prostaków. I że Lilly ZNÓW zadała mi cios w plecy, tym razem nominując mnie na przewodniczącą samorządu szkolnego, ale powiedziała, że mam się nie martwić, bo ona "ma plan". I że już nienawidzę geometrii.
SkinnerBx: Czekaj... Twoi rodzice jadą do Indiany w ten weekend?
GrLouie: Nie moi rodzice. Moja mama i pan G.
Chyba kocham pana G. i tak dalej, ale wciąż dziwacznie się czuję, kiedy ktokolwiek mówi o nim jak o moim rodzicu czy ojcu. Ja już mam tatę.
Wybaczyłam jednak Michaelowi ten powszechny błąd, bo on nie wie - tak jak ja to wiem - co to znaczy pochodzić z rozbitego domu.
GrLouie: A jak sądzisz, co znów wymyśliła twoja siostra? No bo wiesz, byłabym NAJGORSZĄ z możliwych przewodniczącą samorządu szkolnego.
SkinnerBx: Kiedy wyjeżdżają?
Co on się tak uczepił tego, że mama i pan G. wyjeżdżają z Nowego Jorku? Przecież to totalnie NAJMNIEJSZY z moich problemów.
GrLouie: Nie wiem. Pewnie w piątek.
A to mi coś przypomniało:
70
GrLouie: Nadal chcesz, żebym przyszła w sobotę i poznała Doo Paka?
SkinnerBx: Jasne. Albo, jeśli chcesz, ja mógłbym wpaść do ciebie.
GrLouie: Z Doo Pakiem?
SkinnerBx: Nie. Miałem na myśli, że sam.
GrLouie: No cóż, jeśli chcesz. Ale ja nie wiem po co, przecież tu nie będzie nikogo poza mną.
O nie, Rocky znów płacze.
Nie jestem dzieciolizem. NIE JESTEM.
SkinnerBx: Mia? Jesteś tam 5eszcze?
Jak oni mogą tak siedzieć jakby nigdy nic i słuchać, jak ich Iziecko płacze? Tak po prostu NIE MOŻNA.
SkinnerBx: Mia?
GrLouie: Przepraszam, Michael, muszę spadać. Pogadamy później.
Ciekawe, czy jest jakaś organizacja Anonimowych Dziecio-lizów, do której mogłabym wstąpić.
Środa, 2 września, godzina wychowawcza
No cóż, Lana z pewnością nie marnowała czasu. Rozkręciła swoją kampanię wyborczą na maksa.
Kiedy Lilly i ja dziś rano weszłyśmy do szkoły, zobaczyłyśmy korytarze WYTAPETOWANE wielkimi kolorowymi,
71
błyszczącymi plakatami z Laną i słowami Głosuj na Lane wypisanymi pod spodem.
Niektóre z plakatów to portrety, pokazują Lane, która odrzuca te swoje długie, błyszczące jasne włosy i śmieje się albo trzyma podbródek oparty na dłoniach z anielską słodyczą Brit-ney z okładki jej pierwszego albumu. Na tych zdjęciach Lana wcale nie wygląda jak ktoś, kto może złapać inną dziewczynę za stanik i syknąć: "A po co ty w ogóle to nosisz, skoro i tak nie masz co tam włożyć?"
Albo ktoś, kto mógłby powiedzieć dziewczynie w kolejce do kasy, że chłopcy na studiach spodziewają się, że ich dziewczyny będą To Robić.
Niektóre inne plakaty pokazują Lane w akcji, na przykład jak wyskakuje w powietrze i robi szpagat w swoim kostiumie czirliderki. Jedno z nich ukazuje Lane w sukience na bal maturalny, stojącą u stóp jakichś schodów. Nie wiem gdzie, bo na balu maturalnym takich schodów nie było. Może u niej w domu? Nie wiem, bo oczywiście nigdy nie zostałam tam zaproszona.
Lilly objęła jednym spojrzeniem te wszystkie plakaty, a potem opuściła wzrok na swoje własne - tak, Lilly cały wczorajszy wieczór, kiedy ja zbierałam informacje o Wendellu Jenkinsie, robiła plakaty do mojej kampanii wyborczej - i wypowiedziała bardzo brzydkie słowo.
Bo chociaż plakaty Lilly były bardzo przyjemne - napisała na nich: MIA RZĄDZI i WYBIERZCIE KSIĘŻNICZKĘ - to był to wyłącznie brokat rozsypany na sztywnym białym kartonie. Bo przecież Lilly nie porobiła błyszczących plakatów z moimi zdjęciami i nie oblepiła nimi całej szkoły.
- Nie martw się, Lilly- powiedziałam do niej bardzo współczująco. - I tak nie chcę być przewodniczącą samorządu, więc może tak będzie najlepiej.
72
Nawet Borys zauważył, jak Lilly posmutniała, i zrobiło mu się jej żal, co moim zdaniem bardzo dobrze o nim świadczy, zwłaszcza że tak mu wydarła serce z piersi i podeptała, zaledwie w maju.
- Twoje plakaty są o wiele ładniejsze niż Lany - powiedział. - Bo powstały z serca, a nie na jakiejś kolorowej fotokopiarce.
Ale Lilly i tak przedarła swoje plakaty na pół i wepchnęła je do kosza na śmieci przed biurem administracji. Zanim skończyła, brokat był WSZĘDZIE.
I powiedziała takim złowrogim tonem:
- Chce wojny? No to będzie ją miała.
Ale być może Lilly odnosiła się do faktu, że na lunch dzisiaj podają w stołówce zapiekankę z dorsza i ziemniaków. A przecież dorsz, główny jej składnik, niemal już wyginął wskutek zbyt intensywnych połowów. Lilly w swoim programie telewizji kablowej prowadziła bardzo aktywną kampanię przeciwko podawaniu tej ryby w restauracjach Nowego Jorku.
Naprawdę chciałabym, żeby te osoby opiniujące program Lilly pospieszyły się i już znalazły studio, które go kupi. Lilly naprawdę potrzebne są jakieś nowe projekty, ma O WIELE za dużo wolnego czasu.
Michael milczy od czasu, kiedy się wylogowałam wczoraj wieczorem. Mam nadzieję, że milczy z powodu wyczerpywania się zasobów ropy naftowej, bo tak go ten problem zaabsorbował, a nie dlatego że, no wiecie, że ze mną zrywa, bo zdał sobie sprawę, że niezupełnie jestem takim Robiącym To typem.
73
Środa, 2 września, WF
Powinno być jakieś prawo zabraniające gry w dwa ognie.
A poza tym, co ja JEJ takiego zrobiłam? Przecież ona wyraźnie wygra w tych głupich wyborach.
I w ogóle po co mi POSIADANIE ochroniarza, skoro pozwala na to, żeby ktoś mnie walił w udo czerwoną gumową piłką?
Chyba normalnie zostanie mi siniak.
Środa, 2 września, geometria
"a jeśli b" i "a wtedy i tylko wtedy, jeśli b"
Fraza "wtedy i tylko wtedy" jest reprezentowana przez skrót "jeśli" albo
symbol <->
a <-> b oznacza zarazem: z a wynika b i z b wynika a
Czy twierdzenie odwrotne do twierdzenia prawdziwego jest koniecznie prawdziwe?
Ja bardzo przepraszam, ale
CO????????????????????????????
Na moim udzie pojawia się diagram Eulera, tam gdzie Lana walnęła mnie piłką.
Środa, 2 września, angielski
Przyznaj, CUDOWNY jest ten różowy sweterek pani M., prawda? Wygląda w nim zupełnie jak Elle Woods! To znaczy, gdyby Elle Woods miała czarne włosy.
74
Tak, jest ładny.
Nic ci nie jest? Jesteś wściekła za to, co zrobiła Lilly? Moim zdaniem byłabyś świetną przewodniczącą samorządu szkolnego, naprawdę.
Dzięki, Tina. Ja w zasadzie prawie o tym zapomniałam. Tyle innych rzeczy się dzieje. Jakich innych rzeczy? Chodzi ci o te ślimaki?
WIESZ o tym????
Było wczoraj wieczorem w wiadomościach. Chyba ci ludzie z Monako trochę się wkurzyli.
Nie mają prawa się wkurzać! To wszystko ich wina! Taa, ten reporter w sumie o tym wspomniał. Czy to tym się martwisz?
Nie. No cóż, częściowo. To znaczy... Umiesz dotrzymać sekretu? Oczywiście!
Ja wiem, ale takiego PRAWDZIWEGO sekretu. NIE MOŻESZ powiedzieć Lilly. Przysięgam na wszystko.
ANI BORYSOWI!!!!!!!!!!!
NA WSZYSTKO!!! POWIEDZIAŁAM, PRZYSIĘGAM NA WSZYSTKO!!!!
Okej. Dobra. Chodzi tylko o to, że wczoraj w kolejce do kasy w stołówce Lana powiedziała mi, że chłopcy na studiach oczekują, że ich dziewczyny będą To Robić, a to znaczy, że Mi-chael na pewno spodziewa się, że JA będę z nim To Robić, tylko ja nie jestem pewna, czy chcę. To znaczy, ja chyba CHCĘ, ale jeśli to oznacza, że będę musiała się przy nim rozebrać, to nie. A nie jestem pewna, czy tego da się jakoś uniknąć. Poza tym, ja myślałam, że faceci na studiach Robią To tylko z dziewczynami ze studiów. Aleja nie jestem dziewczyną ze studiów. Jestem uczennicą szkoły średniej. Ale potem rozmawiałam
75
o tym z moją mamą, a ona powiedziała, że Zrobiła To, kiedy miała piętnaście lat, z facetem, który nazywał się Wendell Jen-kins, ale potem on się ożenił z jakąś Królową Kukurydzy imieniem April. I co, jeśli tak się stanie ze mną i Michaelem? Na przykład jeśli Zrobimy To, a potem zerwiemy, bo okaże się, że chcemy różnych rzeczy, i on się ożeni z jakąś Królową Kukurydzy? Myślę, że to by mnie chyba zabiło. Chociaż moja mama twierdzi, że nie myślała o Wendellu od lat. Nie wiem sama. Co ja mam zrobić?
To, że między Wendellem a twoją mamą się nie ułożyło, nie znaczy wcale, że ty i Michael też ze sobą zerwiecie. I w ogóle, co to za imię, WENDELL?
Więc mówisz... że powinnam To Zrobić????? Moim zdaniem Lana wcale nie wie, co robią faceci na studiach. Przecież żadnego nie zna. A jeśli zna, to pewnie takich, którzy zapisują się do stowarzyszeń studenckich. A Michael nawet nie należy do żadnego bractwa. Poza tym Michael naprawdę cię kocha. To widać jak na dłoni ze sposobu, w jaki na ciebie patrzy. Jeśli nie chcesz Tego Robić, to Tego nie Rób.
Tak, ale co z tym, co powiedziała Lana ????? Michael nie należy do tych facetów, którzy rzucaliby dziewczynę, tylko dlatego że Tego z nimi nie Robi. Może faceci, których zna LANA, tak by postąpili. Jak Josh Richter, na przykład. Albo ten nowy Ramon. Wygląda na takiego. Ale nie Michael. Bo on o ciebie RZECZYWIŚCIE dba. A poza tym ja wcale nie uważam, że Michael oczekuje, że To Zrobisz. Przynajmniej jeszcze nie teraz.
NAPRAWDĘ??????
Naprawdę. No bo wiesz, to by było z jego strony trochę nadużycie. Przecież nie chodzicie ze sobą nawet roku. Nie sądzę, żeby ktokolwiek powinien To Robić z facetem, jeśli nie przechodzą ze sobą przynajmniej roku. A wtedy powinni Zrobić To po raz pierwszy w noc balu maturalnego. Bo kiedy będziecie To Robić po raz
76
pierwszy, chłopak powinien założyć smoking. Tego wymaga uprzejmość.
Tina, mnie się raptem raz udało zmusić Michaela, żeby mnie zabrał na bal maturalny. Bardzo wątpię, żeby udało mi się namówić go na to jeszcze raz.
Hm. No cóż, koronacje też się liczą. Jestem pewna, że byłoby to szalenie romantyczne zrobić To po raz pierwszy po twojej koronacji.
Nie zostanę koronowana, dopóki mój tata nie umrze i nie zostawi mi tronu!!!! Do czasu, kiedy to się zdarzy, będę może tak stara jak książę Karol!!!!!!!!!!!!!!!! Ja nie chcę ROBIĆ tego, kiedy będę STARA, tylko wiesz..-. Nie TERAZ. No cóż, to chyba po prostu musisz o tym Michaelowi powiedzieć. Wy dwoje naprą wdę powinniście odbyć ze sobą Rozmowę. Trzeba to wszystko postawić otwarcie. Bo porozumienie to klucz do udanego romantycznego związku.
A Ty i Borys ją odbyliście? No wiesz, Rozmowę. O Robieniu Tego.
Oczywiście!!!! To znaczy pod warunkiem że sprawy się nie ułożą między mną i księciem Williamem. Borys wie, że jeśli kiedykolwiek chce mieć nadzieję, że obdarzę go kwiatem mojego dziewictwa, to będzie musiał to zrobić po balu maturalnym:
� na podwójnym łóżku zasłanym satynową pościelą
� w luksusowym apartamencie z widokiem na Central Park
� w hotelu Four Seasons przy Pięćdziesiątej Siódmej Wschodniej
� z szampanem i truskawkami maczanymi w czekoladzie na powitanie
� z kąpielą aromaterapeutyczną po fakcie
� a potem waflami dla dwojga w łóżku następnego dnia rano
Ach, Tina. Nie wiem, jak mam ci to powiedzieć... Ale wydaje mi się, że Borys nie będzie mógł sobie na coś takiego pozwolić. Bo wiesz, on NADAL jest uczniem szkoły średniej.
11
Wiem. Dlatego podpowiedziałam mu, żeby zaczął już odkładać swoją tygodniówkę. Poza tym lepiej, żeby miał ze sobą więcej niż ten jeden kondom, który nosi w portfelu od dwóch lat.
Borys nosi kondom w portfelu???? TERAZ??????????? Och, jasne. Jest bardzo przezorny. To jeden z powodów, dla których go kocham.
HEJ, WY DWIE, MOGŁYBYŚCIE ŁASKAWIE PRZESTAĆ PRZESYŁAĆ SOBIE LIŚCIKI I UWAŻAĆ? TO NAJLEPSZA NAUCZYCIELKA, JAKĄ KIEDYKOLWIEK MIAŁYŚMY A WY WPRAWIACIE MNIE W TOTALNE ZAŻENOWANIE KIEDY TAK SIEDZICIE I NIE UWAŻACIE Zaraz. O co chodzi z tymi kondomami?
O nic! Patrz na tablicę!
O kim w ogóle gadacie, co?
O nikim, Lilly. Nieważne. Popatrz, oddaje nasze wypracowania.
Pewnie cisie wydaje, że w ten sposób odwrócisz moją uwagę. Chcę wiedzieć, o kim wy gadacie. KTO nosi przy sobie kondom??
Teraz ty nie uważasz na lekcji, Lilly!
Jasne! Przyganiał kocioł garnkowi. A co dostałaś, tak przy okazji? Piątkę, jak zwykle, panno Zawsze Dostaję Piątki z Angielskiego ?
No cóż, ja RZECZYWIŚCIE trochę się napracowałam nad
tym...
Ha! TO nie jest PIĄTKA!!!! Mówiłam ci. Naprawdę musisz uważać na tych lekcjach, jeśli poważnie myślisz o tym całym pisarstwie.
78
Środa, 2 września, francuski
Nie rozumiem tego. NIE ROZUMIEM TEGO.
Jestem utalentowaną pisarką. WIEM, że tak jest. SŁYSZAŁAM to. Od więcej niż jednej osoby.
Ja wcale nie twierdzę, że nie mogę się już niczego nauczyć. Wiem, że mogę. Wiem, że nie jestem żadną Danielle Steel. Ale mimo wszystko. Wiem, że mam wiele do nauczenia się, zanim kiedykolwiek uda mi się zdobyć Booker Prize czy jedną z innych nagród, jakie dają pisarzom.
Ale czwórka????
Ja nigdy w życiu nie dostałam czwórki z angielskiego!!!!
Musiała zajść pomyłka.
Byłam w takim szoku, kiedy odebrałam swoją pracę, że chyba po prostu siedziałam tam bardzo długo z otwartymi ustami... Tak długo, że tłumek zebrany przy biurku pani Martinez przerzedził się na tyle, że wreszcie mnie zauważyła i powiedziała:
- Tak, Mia? Chcesz o coś zapytać?
- To czwórka... - Tylko tyle udało mi się wykrztusić. Bo gardło miałam jakieś takie ściśnięte. I ręce mi się spociły. A palce mi się trzęsły.
Bo nigdy przedtem nie dostałam czwórki z wypracowania z angielskiego. Nigdy, nigdy, nigdy, nigdy...
- Mia, ty naprawdę dobrze piszesz - powiedziała pani Martinez. - Ale brak ci dyscypliny.
- Tak? - Oblizałam usta. Strasznie mi wyschły wargi. Pani Martinez pokręciła głową ze smutkiem.
- Zdaję sobie sprawę, że to nie jest wyłącznie twoja wina - ciągnęła. - Prawdopodobnie od lat zbierasz piątki z angielskiego, wykorzystując ten sam komiksowy, błyskotliwy humor
79
i zręczne odnośniki do kultury masowej jak w tym wypracowaniu. Jestem pewna, że twoi nauczyciele byli tak zajęci tymi uczniami, którzy w ogóle pisać nie umieli, że nie zajmowali się tym, kto ewidentnie to umie. Ale zauważ, Mio, nie ma miejsca na tego rodzaju świadomą błazenadę w poważnej pracy pisarskiej. Jeśli nie nauczysz się samodyscypliny, nigdy nie dojrzejesz jako pisarka. Takie kawałki jak ten, który mi oddałaś, dowodzą tylko, że masz łatwość znajdowania słów, A NIE, że jesteś pisarką.
Nie miałam pojęcia o czym ona mówi. Wiedziałam tylko, że dostałam czwórkę. Czwórkę!!! Z ANGIELSKIEGO.
- Jeśli napiszę nową pracę - spytałam - czy przyjmie ją pani zamiast tej i unieważni tę czwórkę?
- Tak, jeśli będzie wystarczająco dobra - odparła pani Mar-tinez. - Nie chcę, Mio, żebyś coś znów napisała na chybcika. Chcę, żebyś to trochę przemyślała. Chcę, żebyś mnie zmusiła do myślenia.
- Ale - zaprotestowałam słabo - to właśnie usiłowałam zrobić w swoim wypracowaniu o ślimakach...
- Porównując wrzucenie dziesięciu tysięcy ślimaków do Zatoki Genowiańskiej z odmową Pink wystąpienia przed księciem Williamem, bo on uczestniczy w polowaniach? - Pani Martinez wzruszyła ramionami. - Nie, Mio. To mnie nie zmusiło do myślenia. To tylko napełniło mnie smutkiem nad twoim pokoleniem.
Na szczęście wtedy odezwał się pierwszy dzwonek na lekcję, więc musiałam wyjść.
Może to i lepiej, bo i tak miałam właśnie zwymiotować na biurko.
80
Środa, 2 września, RZ
Michael zadzwonił w czasie lunchu. Uczniom LiAE nie wolno dzwonić ani przyjmować telefonów w czasie lekcji, ale podczas lunchu można.
W każdym razie powiedział coś w rodzaju: "Hej, co to było wczoraj wieczorem? Tak nagle się wylogowałaś..."
Ja: Och, tak. Przepraszam. Rocky obudził się z płaczem i musiałam mu śpiewać, dopóki nie zasnął.
Michael: Ach. Więc wszystko w porządku?
Ja: No cóż, jeśli twoim zdaniem to w porządku, że po dwóch pierwszych dniach szkoły już zawalam geometrię, że zmuszono mnie do udziału w wyborach na przewodniczącą samorządu wbrew mojej woli i że zdaniem mojej nowej nauczycielki angielskiego jestem beztalenciem i oszustką, to tak, chyba tak.
Michael: Nie, nie uważam, żeby to było w porządku. Rozmawiałaś już - zaraz, z kim masz geometrię? Z Hardingiem? To sensowny facet -żeby ci dodatkowo pomógł na lekcjach? Albo, jeśli chcesz, możemy razem przerobić ten rozdział w sobotę. I jakim cudem twoja nauczycielka angielskiego mogła pomyśleć, że jesteś beztalenciem i oszustką? Przecież ty naprawdę świetnie piszesz. A jeśli chodzi o ten samorząd szkolny, po prostu powiedz Lilly, że nie obchodzi cię, JAKI ona ma plan, że masz dość zmartwień i nie chcesz kandydować.
6 - Księżniczka uczy się rządzić
81
Ha. Łatwo Michaelowi mówić. On się nie boi swojej siostry - ani troszkę, w przeciwieństwie do mnie. A pan Harding? Sensowny facet? Mój Boże, dzisiaj cisnął w Trishę Hayes kawałkiem kredy! Dobra, zrobiłabym to samo, gdybym uważała, że mi to ujdzie na sucho. No, ale mimo wszystko...
I skąd Michael w ogóle wie, jak ja piszę? Poza paroma zeszłorocznymi artykułami w szkolnej gazecie i moimi listami, mailami i gadaniem na ICQ, nigdy nie czytał niczego, co napisałam. Na pewno nie dawałam mu do przeczytania swoich wierszy. Co by było, gdyby mu się nie spodobały? Moja dusza pisarza byłaby zdruzgotana.
Nawet bardziej zdruzgotana niż w tej chwili.
Ja: Sama nie wiem. A jak TOBIE mija dzień? Michael: Świetnie. Dzisiaj na zasadach geomorfologii mówiliśmy o tym, jak pokrywa lodowa skurczyła się o dwieście pięćdziesiąt milionów akrów - to obszar Kalifornii i Teksasu razem wziętych - w ciągu ostatnich dwudziestu lat, i że jeśli nadal będzie erodować w tym samym tempie - około dziewięciu procent na dziesięć lat - to do końca tego stulecia zupełnie zniknie, a to, oczywiście, będzie miało tragiczne konsekwencje dla życia na Ziemi, takiego, jakie znamy. Całe gatunki znikną, a każdy, kto ma jakąś nieruchomość nad morzem', będzie w sumie właścicielem posesji podmorskiej. Chyba że zrobimy coś, żeby kontrolować emisję zanieczyszczeń, które niszczą warstwę ozonową i wspomagają to topnienie.
82
Ja: Więc w sumie nie ma żadnego znaczenia, jaki stopień będę miała z geometrii, bo i tak
wszyscy umrzemy?
Michael: No cóż, nie my, ściśle mówiąc. Ale
nasze wnuki tak.
Tyle że, jestem całkiem pewna, Michael nie miał na myśli NASZYCH wnuków, to znaczy dzieci tych dzieci, które on i ja moglibyśmy mieć, gdybyśmy, no wiecie, To Robili. Moim zdaniem mówił o wnukach w sensie ogólnym. O takich wnukach, które mógłby mieć z jakąś Królową Kukurydzy, z którą ożeni się później, kiedy on i ja już się rozejdziemy i pójdziemy osobnymi drogami.
Ja: Ale ja myślałam, że i tak umrzemy w ciągu dziesięciu lat, kiedy skończy się łatwy dostęp
do ropy naftowej.
Michael: Och, tym się nie martw. Doo Pak i ja postanowiliśmy zbudować prototyp pojazdu z napędem wodorowym. Mam nadzieję, że to rozwiąże problem. Jeśli tylko przemysł motoryzacyjny nie każe nas za to zamordować. Ja: Och. Okej.
Dobrze wiedzieć, że ludzie inteligentni, tacy jak Michael, pracują nad tym problemem kończącej się ropy. To zostawia problemy łatwiej rozwiązywalne, jak na przykład zabójcze algi i samorządy szkolne, ludziom takim jak ja.
Michael: To jak, nadal jesteśmy umówieni na
sobotę?
83
Ja: Chodzi ci o to, żebym przyszła i poznała Doo Paka? Chyba tak.
Michael: No,, w sumie, to myślałem, że...
I w tym momencie Lilly zaczęła wyrywać mi komórkę. I wyrwała.
Lilly: Czy to mój brat? Daj mi z nim porozmawiać.
Ja: Lilly! Zostaw!
Lilly: Poważnie. Ja muszę z nim pomówić. Mama znów zmieniła hasło i nie mogę się dostać do jej skrzynki mailowej.
Ja: W ogóle nie powinnaś czytać maili swojej matki!
Lilly: To skąd będę wiedzieć, co o mnie opowiada różnym ludziom?
Tu wreszcie udało, mi się wyrwać telefon z jej ręki.
Ja: Hm, Michael. Będę musiała do ciebie od-dzwonić. Po szkole. Dobrze?
Michael: Och. Dobrze. Trzymaj się. Wszystko będzie dobrze.
Ja: Tak. Jasne.
JEMU łatwo mówić, że wszystko będzie dobrze. Bo wszystko BĘDZIE dobrze. Dla NIEGO. ON już nie musi tkwić w tym piekle przez osiem godzin dziennie. On ma fajne wykłady o tym, jak topi się czapa polarna i o tym, że wszyscy zginiemy, a ja muszę chodzić korytarzem, gdzie dwadzieścia milionów plakatów z Laną Weinberger patrzy na mnie z góry i woła: "Nieudacznik! Nieudacznik! Księżniczka czego? Ach, tak! Nieudacz-nikowa!"
84
Kiedy wyszłyśmy ze stołówki, żeby nałożyć błyszczyk przed następną lekcją, zobaczyłam Raniona Riverasa, tego przystojnego nowego ucznia na wymianę, który demonstrował brazylijskie techniki piłki Lanie i kilku członkom starszej drużyny piłki nożnej LiAE, a oni wszyscy nie odrywali od niego oczu (no i dobrze, bo w zeszłym roku nie wygrali ani jednego meczu). Tyle że zamiast piłki Ramon używał pomarańczy, kopiąc ją to jedną, to drugą nogą. Mówił też coś, ale nie zrozumiałam ani słowa z tego, co wygadywał. Inni też chyba nie, bo mieli niepewne miny.
Ale zobaczyłam, że Lana przytakuje, jakby rozumiała. I pewnie rozumiała. Lana bardzp dobrze się orientuje we wszystkim, co brazylijskie. Wiem, bo widziałam ją nagą pod prysznicem.
Środa, 2 września, nadal RZ
Mia. Zróbmy jakąś listę.
Nie! Lilly, daj mi spokój! Mam w tej chwili za dużo problemów,
żeby robić listy.
Jakich problemów? Nie masz żadnych problemów. Jesteś księżniczką. Nie zawalasz algebry. Masz chłopaka.
No właśnie, o to chodzi! Mam chłopaka, ale on najwyraźniej
oczekuje, że ja... Że ty co?
Nieważne. Zróbmy jakąś listę.
ja: Chodzi ci o to, żebym przyszła i poznała Doo Paka? Chyba tak.
Michael: No,. w sumie, to myślałem, ze...
I w tym momencie rwała.
Lilly zaczęła wyrywać mi komórkę. I wy-
Lilly: Czy to mój brat? Daj mi z nim porozmawiać.
Ja: Lilly! Zostaw!
Lilly: Poważnie. Ja muszę z nim pomówić. Mama znów zmieniła hasło i nie mogę się dostać do jej skrzynki mailowej.
Ja: W ogóle nie powinnaś czytać maili swojej matki!
Lilly: To skąd będę wiedzieć, co o mnie opowiada różnym ludziom?
Tu wreszcie udało, mi się wyrwać telefon z jej ręki.
Ja: Hm, Michael. Będę musiała do ciebie od-dzwonić. Po szkole. Dobrze?
Michael: Och. Dobrze. Trzymaj się. Wszystko
będzie dobrze.
Ja: Tak. Jasne.
JEMU łatwo mówić, że wszystko będzie dobrze. Bo wszystko BĘDZIE dobrze. Dla NIEGO. ON już nie musi tkwić w tym piekle przez osiem godzin dziennie. On ma fajne wykłady o tym, jak topi się czapa polarna i o tym, że wszyscy zginiemy, a ja muszę chodzić korytarzem, gdzie dwadzieścia milionów plakatów z Laną Weinberger patrzy na mnie z góry i woła: "Nieudacznik! Nieudacznik! Księżniczka czego? Ach, tak! Nieudacz-nikowa!"
Kiedy wyszłyśmy ze stołówki, żeby nałożyć błyszczyk przed następną lekcją, zobaczyłam Ramona Riverasa, tego przystojnego nowego ucznia na wymianę, który demonstrował brazylijskie techniki piłki Lanie i kilku członkom starszej drużyny piłki nożnej LiAE, a oni wszyscy nie odrywali od niego oczu (no i dobrze, bo w zeszłym roku nie wygrali ani jednego meczu). Tyle że zamiast piłki Ramon używał pomarańczy, kopiąc ją to jedną, to drugą nogą. Mówił też coś, ale nie zrozumiałam ani słowa z tego, co wygadywał. Inni też chyba nie, bo mieli niepewne miny.
Ale zobaczyłam, że Lana przytakuje, jakby rozumiała. I pewnie rozumiała. Lana bardz.0 dobrze się orientuje we wszystkim, co brazylijskie. Wiem, bo widziałam ją nagą pod pryszni-
cem.
Środa, 2 września, nadal RZ
Mia. Zróbmy jakąś listę.
Nie.1 Lilly, daj mi spokój! Mam w tej chwili za dużo problemów,
żeby robić listy.
Jakich problemów? Nie masz żadnych problemów. Jesteś księżniczką. Nie zawalasz algebry. Masz chłopaka.
No właśnie, o to chodzi! Mam chłopaka, ale on najwyraźniej
oczekuje, że ja...
Że ty co?
Nieważne. Zróbmy jakąś listę.
85
84
LILLY I MIA OCENIAJĄ REALITY SHOWS
Wyprawa Robinsona:
Lilly: Autorzy programu żerują na najniższych instynktach. Chcąc za wszelką cenę przyciągnąć widzów, wykorzystują fakt, że wielu ludzi potrafi się cieszyć z cudzych niepowodzeń i napawać widokiem czyjegoś upokorzenia. 0/10
Mia: Taa. No i jeszcze patrzeć, jak jedzą robaki. Błe!!!! 0/ /10
Nieustraszeni:
Lilly: To samo. 0/10
Mia: I jeszcze trochę robaków. Bleee. 0/10
Idol:
Lilly: Program jest zabawny - jeśli uznamy za zabawne bezlitosne kpiny z młodych ludzi i ich prób podzielenia się swoim talentem ze światem. 5/10
Mia: Ponieważ moje własne marzenia zostały ostatnio aż zbyt okrutnie podeptane, nie bawi mnie patrzenie, jak niszczy się marzenia innych. 2/10
Nowożeńcy - Nick ijessica:
Lilly: Jeśli widok żałosnych prób niedouczonej śpiewaczki, która nie zna różnicy między kurczakiem a tuńczykiem, to wasz ideał miłego spędzania czasu, proszę bardzo, można to sobie oglądać do woli. Ja was nie będę powstrzymywać. 0/10
Mia: Jessica nie jest głupia, po prostu brak jej doświadczenia! Jest taka ZABAWNA. A Nick taki seksowny. Najlepszy program! 10/10
86
Panna na wydaniu:
Lilly: A kogo obchodzi, czy dwoje głupich ludzi się zejdzie? Skończy się tylko tym, że urodzą sobie dzieci i będzie na naszej planecie jeszcze więcej głupich ludzi. A my ich do tego zachęcamy, oglądając ten program! Żałosne. 0/10
Mia: Bzdura! Oni szukają miłości! Co w tym złego? 5/10
Co by tu zmienić:
Lilly: Nigdy bym nie dopuściła Hildi w pobliże mojego pokoju. 10/10
Mia: Muszę się zgodzić. Ta dziewczyna ma źle w głowie. Ale fajnie byłoby napuścić ją na pokój LANY. 10/10
Prawdziwy świat:
Lilly: Ideał - jeśli lubisz patrzeć, jak młodzi ludzie taplają się w wannach z gorącą wodą bez kontroli ze strony rodziców ani przesadnej moralności. Dla mnie to ideał. 10/10
Mia: Czemu oni wszyscy muszą się do siebie tak paskudnie odnosić? Ale i tak JEST całkiem niezły. 9/10
Gejowskie oko na heteroseksualistę:
Lilly: Pięciu homoseksualistów zmienia styl facetów hetero, którzy do tej pory totalnie nie mieli stylu, do tego stopnia, że potrafili się ubrać w marmurkowe jeansy. Niektórzy zwolennicy równych praw dla ludzi o różnej orientacji seksualnej obawiają się, że ten program cofnie ich ruch o całe dziesięciolecia. A jednak... DLACZEGO ten jeden facet tak długo nosił tę obrzydliwą peruczkę???? 10/10
Mia: Taa, a ja, tak się składa, znam kogoś, komu bardzo by się przydała pomoc Świetnej Piątki, której na pewno nie spodobałoby się wtykanie swetra w spodnie. 10/10
87
Proste życie z Paris Hilton i Nicole Richic:
Lilly: Żartujesz, prawda? Ta modliszka i jej wiecznie podpita przyjaciółka ani trochę mnie nie bawią. Poza tym to bardzo nieładnie kpić sobie z ludzi, którzy byli na tyle uprzejmi, że przyjęli cię pod swój dach? 0/10
Mia: Hm. W pewien sposób muszę się tu zgodzić. Tym dziewczynom przydałyby się PODSTAWOWE lekcje etykiety. Może następnym razem Hilton i mała Nicole powinny spędzić tydzień z Grandmere! Założę się, że już ONA coś by im powiedziała o tych kolczykach. Taki reality show to ja bym BARDZO chętnie obejrzała!!!!!!!! 0/10
Środa, 2 września, wychowanie obywatelskie
TEORIE RZĄDU (ciąg dalszy)
TEORIA KONTRAKTU SPOŁECZNEGO: Thomas Hob-
bes, siedemnastowieczny angielski filozof, napisał Lewiatana, a w nim stwierdził, że:
Ludzie początkowo trwali w "stanie natury". Innymi słowy, w ANARCHII.
Ale przecież anarchia jest zła! Przy anarchii ludzie mogą robić co im się żywnie podoba! W anarchii, na przykład, pewna czirliderka, której nie nazwiemy po imieniu, mogłaby nosić parę szortów, które ewidentnie należą do jednego z członków drużyny piłki nożnej, pod swoją szkolną spódnicą i upewniać się, że każdy widzi, że ona je nosi, krzyżując nogi bardzo szerokim i wygimnastykowanym gestem w czasie lekcji wychowania obywatelskiego, tak jak być może robi to W TEJ CHWILI, nie respektując szkolnych zarządzeń. A pewna inna osoba, której rów-
nież nie nazwę, może i miałaby ochotę na nią donieść, ale ostatecznie nie zdecyduje się na to, bo donoszenie jest złe, o ile nie zależy od tego czyjeś życie.
Hobbes utrzymywał, że umowa społeczna między ludźmi a rządem ostatecznie doprowadzała do rozwiązania państwa.
Na szczęście John Locke zmodyfikował tę teorię, twierdząc, że kontrakt można renegocjować.
NIECH ŻYJE LOCKE!
NIECH ŻYJE LOCKE!
NIECH ŻYJE!
NIECH ŻYJE LOCKE!
Środa, 2 września, geografia
Kenny właśnie pochylił się do mnie, żeby mi przypomnieć, że ma nową dziewczynę, Heather, którą poznał latem na obozie naukowym. Najwyraźniej Heather przewyższa mnie pod każdym względem (same piątki, ćwiczy gimnastykę, jej wypracowania są wolne od takich naleciałości, jak komiksowy humor i odniesienia do kultury masowej, nie jest księżniczką itd.), więc mimo tego, co sobie mogę wyobrażać, Kenny już się ze mnie wyleczył i mogę sobie wytrzeszczać na niego te swoje wielkie, dziecinne, błękitne oczy, ile mi się żywnie podoba, ale on NIE będzie odrabiał za mnie w tym semestrze pracy domowej z geografii.
A co mi tam, Kenny. Po pierwsze, sprawdź sobie wzrok: oczy mam szare, nie niebieskie. Po drugie, nigdy cię w zeszłym roku nie prosiłam, żebyś odrabiał za mnie biologię. Po prostu sam zacząłeś odrabiać, z własnej woli. Przyznaję, źle zrobiłam,
89
POZWALAJĄC ci na to, zwłaszcza że wiedziałam, że nie lubię cię tak samo jak ty mnie. Ale nie bój się, to się nie powtórzy. Bo ja mam szczery zamiar uważać na tych lekcjach i SAMA robić prace domowe. Wcale nie będę POTRZEBOWAŁA twojej pomocy.
I mam szczerą nadzieję, że ty i Heather będziecie ze sobą szczęśliwi. Wasze dzieci będą na pewno bardzo inteligentne. Oczywiście jeśli w ogóle kiedykolwiek dojdziecie do Robienia Tego. I zapomnicie o kontroli urodzeń. Chociaż to mało prawdopodobne w przypadku dwojga naukowych geniuszy.
Kenny jest taki dziwny.
Nie, wiecie co? CHŁOPCY są dziwni. Poważnie. Może właśnie o tym powinnam napisać poprawkowe wypracowanie dla pani Martinez. O chłopcach i o tym, jacy są dziwni.
Na przykład moja obecna lista pięciu najlepszych filmów obejmuje:
Wirujący seks
Flashdance
Dziewczyny z drużyny
Oryginalne Gwiezdne Wojny
oraz
Honey
Wszystkie mają podobny temat - dziewczyna musi wykorzystać swoje nowo nabyte talenty (taniec), żeby uratować siebie/swój związek/drużynę (no cóż, może to nie do końca prawda w odniesieniu do Gwiezdnych Wojen. Chociaż czemu nie, trzeba tylko zastąpić słowo "dziewczyna" słowem "chłopak". A "taniec" słowem "Moc").
Więc łatwo możecie zrozumieć, czemu tak mi się podobają.
Ale ulubione filmy Michaela - nie licząc oryginalnych Gwiezdnych Wojen, oczywiście - totalnie różnią się od moich. Nie ma w nich żadnego wspólnego wątku! Każdy z innej para-
90
fii! A co do większości, to naprawdę nie rozumiem, DLACZEGO mu się podobają. W żadnym z nich nie ma tańca.
Oto krótki rzut okiem na Dziwny Świat Chłopaków i Filmów, Które Lubią:
PIĘĆ ULUBIONYCH FILMÓW MICHAELA
(Z KTÓRYCH ŻADNEGO NIE WIDZIAŁAM
ANI NIGDY NIE OBEJRZĘ):
Ojciec chrzestny
Człowiek z blizną
Teksańska masakra pilą łańcuchową
Obcy, Obcy II, Obcy III itd.
Egzorcysta
PIĘĆ ULUBIONYCH FILMÓW MICHAELA
(KTÓRE WIDZIAŁAM, NIE LICZĄC ORYGINALNYCH
GWIEZDNYCH WOJEN. OCZYWIŚCIE):
Życie biurowe Belfer
Piąty element Żołnierze kosmosu Straż wiejska
Chciałabym tylko zauważyć, że w żadnym z powyższych filmów nie ma ani jednej sceny tańca. Ani jednej! I naprawdę trudno się w nich doszukać jakiegokolwiek wspólnego wątku, nic ich właściwie nie łączy, może poza tym, że we wszystkich faceci mają superśliczne dziewczyny.
Ogólnie rzecz biorąc, mężczyźni i kobiety kierują się zupełnie innymi kryteriami w wyborze rozrywek filmowych. Naprawdę, aż dziw, że czasem udaje im się tej rozrywki zażywać wspólnie.
91
Ale z drugiej strony to prawdopodobnie nie jest temat, który mógłby zainteresować panią Martinez. Moim zdaniem to pouczające, wątpię jednak, żeby ona też tak to odebrała.
Ona pewnie nigdy nie chodzi do kina, bo to taka rozrywka dla mas. Pewnie chodzi tylko na FILMY, na przykład te, które pokazują w kinach studyjnych. Założę się, że nie ma nawet telewizora.
O mój Boże. Nic dziwnego, że jest TAKA.
WF: nie dotyczy
Geometria: ćwiczenia strony 20-22
Angielski: nie wiem, byłam zbyt wytrącona z równowagi, żeby to zapisać
Francuski: ecrivez une historie
Poza tym, sprawdzić, czy Perin to chłopak, czy dziewczyna!!!!!!!
RZ: nie dotyczy
Wychowanie obywatelskie: Co jest podstawą rządu według teorii kontraktu społecznego
Geografia: zapytać Kenny'ego
Środa, 2 września, w limuzynie w drodze do domu
z hotelu Plaża
Dzisiaj, kiedy dotarłam do Grandmere na lekcję etykiety, oświadczyła mi, że wybieramy się na rekonesans w terenie.
Powiedziałam jej, że na lekcję etykiety to ja w zasadzie nie mam dzisiaj czasu - że w grę wchodzi mój stopień z angielskiego i że muszę wracać do domu i od razu brać się do pisania.
Ale na Grandmere nie zrobiło to najmniejszego wrażenia -nawet kiedy powiedziałam jej, że moja przyszła kariera pisarki
od tego zależy. Powiedziała, że członkowie rodzin królewskich i tak nie powinni pisać książek - że Judzie chcą czytać książki O NICH, a nie pisane PRZEZ NICH.
Grandmere czasem tak kompletnie nic nie kuma!
Byłam pewna, że nasz rekonesans dotyczy wizyty u Paola -moje odrosty totalnie zaczynają być widoczne - ale zamiast tego Grandmere zabrała mnie na dół do jednej z wielu sal konferencyjnych w Plaża. W długiej sali stało mniej więcej dwieście krzeseł, a w głębi mównica z mikrofonem i szklanką wody.
Tylko pierwszy rząd krzeseł był zajęty. A siedzieli tam: pokojówka Grandmere, jej szofer i różni członkowie personelu hotelu Plaża w swoich złoto-zielonych uniformach, z bardzo niewyraźnymi minami. Zwłaszcza pokojówka Grandmere, która na kolanach trzymała roztrzęsionego Rommla.
Najpierw myślałam, że zostałam wrobiona i że to jakaś konferencja prasowa na temat ślimaków czy coś. Tylko gdzie się podziali reporterzy?
Ale Grandmere powiedziała, że nie, to nie jest konferencja prasowa. To praktyka.
Przed debatą.
Debatą przed głosowaniem na przewodniczącą samorządu.
- Hm, Grandmere - powiedziałam. - Nie ma żadnej debaty przed głosowaniem na przewodniczącą samorządu. Wszyscy tylko oddają głosy. W poniedziałek.
Ale Grandmere mi nie uwierzyła. Powiedziała, wydychając długą strużkę dymu papierosowego, chociaż w Plaża obowiązuje zasada: Można palić tylko w swoim pokoju.
- Twoja mała przyjaciółka, Lilly, powiedziała mi, że jest debata.
- Rozmawiałaś z LILLY? - Ledwie mogłam uwierzyć w to, co usłyszałam. Lilly i Grandmere się NIE CIERPIĄ. I to nie bez powodu, po całej tamtej aferze z Jangbu Panasą.
92
9.3
A teraz Grandmere mówi mi, że ona i moja najlepsza przyjaciółka są KUMPELKAMI?
- KIEDY LILLY CI TO POWIEDZIAŁA? - zapytałam ostro, bo nie wierzyłam w ani jedno słowo.
- Niedawno - powiedziała Grandmere. - Stań po prostu na mównicy i zobacz, jakie to uczucie.
-JA WIEM, jakie to uczucie, stać na mównicy, Grandmere - powiedziałam. - Stawałam już na mównicy, pamiętasz? Kiedy zwróciłam się do Parlamentu Genowii w sprawie parkometrów.
- Tak - zgodziła się Grandmere. - Ale to była widownia złożona ze starszych panów. Tutaj chcę, żebyś wyobraziła sobie, że występujesz przed widownią złożoną ze swoich rówieśników. Wyobraź sobie, że siedzą przed tobą w tych swoich idiotycznych luźnych spodniach i czapeczkach bejsbolowych daszkiem do tyłu.
- My nosimy do szkoły mundurki, Grandmere - przypomniałam jej.
- Tak, no cóż, wiesz, o co mi chodzi. Wyobraź sobie, że siedzą tam wszyscy uczniowie, niektórzy z nich marzą, żeby mieć własny telewizyjny program, jak ten okropny Ashton Ku-tcher. A potem powiedz mi, jakbyś odpowiedziała na takie pytanie: Jakie ulepszenia wprowadziłabyś, żeby Liceum imienia Alberta Einsteina stało się lepszą instytucją edukacyjną, i dlaczego?
Poważnie, ja jej czasem nie rozumiem. Zupełnie jakby się potłukła wkrótce po urodzeniu. Jakby ją ktoś upuścił. Tylko że na drewniany parkiet, a nie na miękki materac na japońskim tapczanie, jak ja Rocky'ego nie tak dawno temu. Tylko że to totalnie nie była moja wina, bo Michael tak niespodziewanie wszedł do pokoju w tych nowych dżinsach.
- Grandmere... - powiedziałam. - Po co to wszystko? NIE MA ŻADNEJ DEBATY.
- ODPOWIEDZ NA PYTANIE. Boże. Ona jest czasami niemożliwa. Dobra, ciągle jest niemożliwa.
Więc, żeby tylko się ode mnie odczepiła, stanęłam na tej głupiej mównicy i powiedziałam do mikrofonu:
- Ulepszenia, jakie wprowadziłabym, żeby Liceum imienia Alberta Einsteina stało się lepszą instytucją edukacyjną, objęłyby wprowadzenie do menu stołówki większego wyboru dań bezmięsnych dla uczniów, którzy są weganami i wegetarianami, i, hm, umieszczanie co wieczór zadanych prac domowych na stronie internetowej szkoły, żeby uczniowie, którym, ehm, zdarzyło się zapomnieć je zanotować, mogli dokładnie sprawdzić, co mają do zrobienia na następny dzień.
- Nie garb się tak nad mównicą, Amelio - powiedziała krytycznie Grandmere, wydmuchując dym na wielkiego rododendrona w doniczce (Grandmere ma dzikie szczęście. Bo za dziesięć lat, kiedy skończy się cała ropa naftowa i do końca stopi się polarna czapa lodowa, pewnie już zdąży umrzeć na raka płuc przez te wszystkie papierosy, które wypala). - Stań prosto. Ramiona do tyłu. Tak właśnie. Możesz mówić dalej.
Totalnie zdążyłam zapomnieć, o czym mówiłam.
- A co z belframi? - zawołał szofer Grandmere, usiłując zabrzmieć jak kandydat do roli Ashtona Kutchera w luźnych spodniach. - Co z nimi zrobisz, ha?
- O, tak - powiedziałam. - Nauczyciele. Czy nie jest ich zadaniem wspieranie nas w naszych marzeniach? Ale zauważyłam, że niektórzy nauczyciele chyba uważają, że ta część ich obowiązków zawodowych oznacza niszczenie naszych nadziei... i... tłumienie naszych twórczych ambicji! Tylko dlatego że, no wiecie, mogłyby bardziej dotyczyć rozrywki niż edukacji. I to mają być ludzie, którzy chcą kształtować nasze młode umysły? Oni?
94
95
- Nie! - zawołała jedna z pokojówek.
- Cholerna racja! - wrzasnął szofer Grandmere.
- Aha - dodałam, nabierając pewności siebie. - No i, hm, kamery przed szkołą. Rozumiem, że jako środek bezpieczeństwa są bardzo potrzebne. Ale jeśli używa się ich jako...
- Amelio! - wrzasnęła Grandmere. - Łokcie z pulpitu! Zdjęłam łokcie z pulpitu.
- ...jako narzędzia do śledzenia uczniów, to muszę spytać, czy administracja ma prawo szpiegować? - Zaczynałam się naprawdę nieźle bawić tą całą debatą. - Co się dzieje z taśmami wideo z tych kamer, kiedy są już nagrane? Czy się je cofa i nagrywa ponownie, czy też są gdzieś przechowywane, żeby można było ich zawartość wykorzystać kiedyś w przyszłości przeciwko nam? Na przykład jeśli ktoś z nas zostanie nominowany do Sądu Najwyższego, czy taśma, na której zarejestrowano, jak ten ktoś polewa Lwa Joego colą, mogłaby się dostać w ręce reporterów i zostać wykorzystana?
- Stopy na podłodze, Amelio! - ryknęła Grandmere, tylko dlatego że oparłam nogę na tej półce pod mównicą, gdzie powinno się kłaść torebkę.
- A co zrobić z tymi dziewczynami, które noszą pod szkolną spódnicą szorty gimnastyczne swoich chłopaków? - ciągnęłam. Muszę przyznać, zaczynałam mieć niezły ubaw. Pokojówki z Plaża słuchały mnie uważnie. Jedna z nich nawet zaklaskała po tym, co powiedziałam o taśmach wideo, które mogą zostać wykorzystane przeciwko nam, kiedy nas mianują do Sądu Najwyższego. - Niezależnie od tego, jak seksistowskie wydaje mi się takie zachowanie, szkoła nie powinna się interesować, co uczennice noszą pod spódnicą. A ja mówię, że nie! Nie! Nie czepiajcie się MOJEJ bielizny!
No, no! Ostatni fragment przyniósł mi owację na stojąco ze strony pokojówek! Poderwały się na nogi i zaczęły wznosić okrzy-
96
ki, zupełnie jakbym... No, nie wiem. Jakbym była J. Lo czy kimś takim!
Ale Grandmere nie była tak zachwycona jak reszta.
- Amelio... - powiedziała, wydmuchując strużkę niebieskiego dymu. - Księżniczki nie tłuką pięściami w pulpit dla podkreślenia zdania.
- Przepraszam, Grandmere - powiedziałam.
Chociaż wcale nie czułam się skruszona. Mówiąc prawdę, czułam się ożywiona. Nie miałam pojęcia, że to taka frajda, przemawiać do sali pełnej pokojówek hotelowych. Kiedy zwracałam się do Parlamentu Genowii w kwestii parkometrów, prawie nikt mnie nie słuchał.
Ale dzisiaj w hotelu te kobiety jadły mi z ręki. Naprawdę.
Chociaż pewnie byłoby zupełnie inaczej, gdybym rzeczywiście przemawiała do sali wypełnionej ludźmi w moim wieku. Bo gdybym stała przed Laną i Trishą, i całą tamtą resztą, mogłoby to trochę inaczej wyglądać.
Na przykład mogłabym sama na siebie zwymiotować.
Ale nie będę się tym martwić, bo do tego pewnie nigdy nie dojdzie. To znaczy do tego, żebym rzeczywiście musiała wystąpić w debacie przeciwko Lanie. Bo przecież nikt nie mówił nic o żadnej debacie.
A nawet jeśli ma być, to ja i tak nie będę musiała brać w niej udziału.
Bo Lilly tak powiedziała. Że ma plan.
Cokolwiek by to miało znaczyć.
Środa, 2 września, poddasze
Na poddaszu przy Thompson Street znów trafiłam w sam środek chaosu. Ponieważ w ten weekend mama i pan G. jadą do
7 - Księżniczka uczy się rządzić
97
Indiany, mama musiała przełożyć swój babski wieczorek pokerowy z soboty na dzisiaj. Więc te wszystkie feministki-artystki z pokerowego kółka mojej mamy siedziały wkoło kuchennego stołu i jadły moo goo gai pan, kiedy weszłam.
No i były też bardzo głośne. Tak głośne, że kiedy zawołałam Grubego Louie, nie przyszedł. Potrząsałam jego paczką nisko-tłuszczowych kocich pasztecików i nic. Nic. Przez chwilę naprawdę myślałam, że Gruby Louie uciekł - na przykład wymknął się wśród tego hałasu i zamieszania robionego przez wchodzące feministki. Bo wiecie, on nie był za szczęśliwy, że musi się dzielić poddaszem z małym dzieckiem. Prawdę mówiąc, parę razy musieliśmy go wyganiać z kołyski Rocky'ego, bo on sobie chyba wymyślił, że wstawiliśmy ją tam wyłącznie dla niego. No, w sumie ona w pewnym sensie JEST wymiarów Lo-uiego.
No i przyznam, FAKTYCZNIE spędzam z Rockym mnóstwo czasu. Czasu, który poświęcałam kiedyś na robienie Grubemu Louie kocich masaży i tak dalej.
Ale ja USIŁUJĘ być dobrą matką - dzieciolizem i dla mojego brata, i dla mojego kota.
Wreszcie znalazłam go chowającego się pod moim łóżkiem... Ale tylko łebek schował, bo jest taki gruby, że reszta się nie zmieściła, więc jego koci tyłeczek tak jakoś sterczał w powietrzu.
Naprawdę, nie winie go za to, że chciał się schować. Przyjaciółki mamy bywają przerażające.
Pan G. najwyraźniej się z tym zgadza. On też się schował, jak się okazało, w sypialni, którą dzielą z mamą, i z Rockym usiłował oglądać mecz bejsbolowy. Podniósł wzrok, cały przestraszony, kiedy weszłam przesłać Rocky'emu buziaczka.
- Poszły już? - zapytał, a oczy za szkłami okularów miał jakieś takie dzikie.
98
- Hm... - powiedziałam. - One jeszcze nawet nie zaczęły grać.
- Cholera. - Pan G. spojrzał na swojego syna, który chociaż raz w życiu nie płakał. Zazwyczaj siedzi cicho, kiedy telewizor jest włączony. - To znaczy, kurczę.
Ogarnęło mnie nagłe współczucie dla pana G. Nie jest łatwo być mężem mojej mamy. Pomijając kwestię szalonego malarstwa, pozostaje jeszcze fakt, że wydaje się fizycznie niezdolna do opłacenia jakiegokolwiek rachunku na czas czy nawet ZNALEZIENIA rachunku, kiedy sobie wreszcie przypomni, że go powinna opłacić. Pan G. zorganizował wszystko tak, że rachunki płacimy przez Internet, ale to nie pomaga, a to ze względu na te wszystkie czeki, które mama dostaje za sprzedaż swoich dzieł sztuki, a które lądują, pogniecione, w najdziwniejszych miejscach, na przykład na dnie pojemnika na jej maskę gazową.
Przysięgam, przy mojej niezdolności do dzielenia ułamków i jej niezdolności do wywiązywania się z odpowiedzialności i obowiązków dorosłego człowieka - pomijając chodzenie na marsze protestacyjne i karmienie piersią - to cud, że pan G. się z nami nie rozwiedzie.
- Coś ci przynieść? - spytałam pana G. - Zamówić żeberka? Krewetki w sosie czosnkowym?
- Nie, Mia - powiedział pan G. z tym spojrzeniem cierpiętnika, które znam aż za dobrze. - Niemniej, dzięki. Jakoś damy sobie radę.
Zostawiłam facetów samych i poszłam do kuchni zorganizować sobie coś do jedzenia, zanim się zamknę w swoim pokoju i zabiorę do tej całej pracy domowej. Na szczęście przyjaciółki mamy nie zwracały na mnie uwagi pochłonięte dyskusją na temat mizoginizmu szerzącego się wśród młodych mężczyzn.
99
Odpowiedzialnością za ten stan rzeczy obarczyły ni mniej, ni więcej tylko Eminema!
Naprawdę, nie mogłam stać bezczynnie i słuchać, jak takie rzeczy opowiada się pod moim własnym dachem. Może działałam jeszcze pod wpływem emocji wywołanych całym tym przemawianiem w sali konferencyjnej hotelu Plaża, ale odstawiłam swój talerz warzyw moo shu i powiedziałam przyjaciółkom mojej mamy, że ich zarzuty przeciwko Eminemowi są demagogiczne (nie wiem zbyt dokładnie, co to słowo znaczy, ale Michael i Lilly często go używają) i że gdyby tylko przez moment posłuchały Cleaning Out My Closet (przy okazji, to jedna z ulubionych Roc-ky'ego), wiedziałyby, że jedyne kobiety, których Eminem nienawidzi, to jego matka i ta dziwa, co go w konia robiła.
To stwierdzenie, które wydało mi się zupełnie sensowne, zostało przyjęte całkowitym milczeniem. A potem odezwała się moja mama:
- Czy to dzwonek do drzwi? To pewnie Vern, nasz sąsiad z dołu. Ostatnio bardzo się denerwuje, kiedy wydaje mu się, że robimy imprezę, na którą go nie zaprosiliśmy. Zaraz wracam.
I pobiegła do drzwi, chociaż ja wcale nie słyszałam dzwonka. Potem odezwała się jedna z feministek:
- Powiedz, Mio, czy twoja obrona Eminema to jedna z tych rzeczy, których uczy cię twoja babka na lekcjach dworskiej etykiety?
A wszystkie pozostałe roześmiały się. Ale mnie się wtedy przypomniało, że w sumie potrzebuję pewnej porady, więc zagaiłam:
- Hej, ludzie, to znaczy dziewczyny, czy wy nie wiecie, czy to prawda, że chłopcy na studiach oczekują, że ich dziewczyny będą To Robić?
- Hm, i nie tylko chłopcy na studiach - odezwała się jedna z kobiet, a reszta zaczęła się śmiać do rozpuku.
100
A więc to JEST prawda. Powinnam była wiedzieć. Choć prawdę mówiąc, cały czas miałam nadzieję, że Lana tylko usiłuje zepsuć mi nastrój. Ale teraz wyglądało na to, że mogła rzeczywiście mówić prawdę.
- Masz zmartwioną minę, Mia - stwierdziła Kate, artystka performance, znana z tego, że wychodzi na scenę i rozsmarowu-je po sobie kurzy tłuszcz. Wyraża w ten sposób swój sprzeciw wobec przemysłu kosmetycznego.
- Ona się zawsze martwi - powiedziała Gretchen, która specjalizuje się w metalowych replikach części ciała ludzkiego. Zwłaszcza męskich. - Przecież to Mia, zapomniałaś?
I wszystkie artystki-feministki znów się głośno roześmiały.
A ja poczułam się źle. Jakby moja mama obmawiała mnie za moimi plecami. No dobrze, zgoda, ja mówię o NIEJ za JEJ plecami, oczywiście. Ale to zupełnie co innego, kiedy twoja własna matka mówi za twoimi plecami o TOBIE.
Najwyraźniej Lilly nie jest jedyną osobą, która uważa mnie za dziecioliza.
- Wiesz, Mio, zupełnie niepotrzebnie się o wszystko zamartwiasz. - Becca, artystka pracująca z neonami, zamachała do mnie swoim kieliszkiem margharity z miną pełną zrozumienia. - Powinnaś przestać tak dużo myśleć. Nie pamiętam, żebym w twoim wieku choć w połowie tyle myślała.
- Bo w jej wieku już brałaś lit - przypomniała jej Kate. Ale Becca ją zignorowała.
- Chodzi o te ślimaki? - zapytała. Zamrugałam ze zdziwieniem. -O co?
- O ślimaki. No wiesz, te, które wrzuciłaś do zatoki. Martwisz się, że się wszyscy zdenerwowali?
- Hm... - mruknąłem, zastanawiając się, czy, jak Tina, usłyszała o tym w wiadomościach. - Chyba tak.
101
Odpowiedzialnością za ten stan rzeczy obarczyły ni mniej, ni więcej tylko Eminema!
Naprawdę, nie mogłam stać bezczynnie i słuchać, jak takie rzeczy opowiada się pod moim własnym dachem. Może działałam jeszcze pod wpływem emocji wywołanych całym tym przemawianiem w sali konferencyjnej hotelu Plaża, ale odstawiłam swój talerz warzyw moo shu i powiedziałam przyjaciółkom mojej mamy, że ich zarzuty przeciwko Eminemowi są demagogiczne (nie wiem zbyt dokładnie, co to słowo znaczy, ale Michael i Lilly często go używają) i że gdyby tylko przez moment posłuchały Cleaning Out My Closet (przy okazji, to jedna z ulubionych Roc-ky'ego), wiedziałyby, że jedyne kobiety, których Eminem nienawidzi, to jego matka i ta dziwa, co go w konia robiła.
To stwierdzenie, które wydało mi się zupełnie sensowne, zostało przyjęte całkowitym milczeniem. A potem odezwała się moja mama:
- Czy to dzwonek do drzwi? To pewnie Vern, nasz sąsiad z dołu. Ostatnio bardzo się denerwuje, kiedy wydaje mu się, że robimy imprezę, na którą go nie zaprosiliśmy. Zaraz wracam.
I pobiegła do drzwi, chociaż ja wcale nie słyszałam dzwonka. Potem odezwała się jedna z feministek:
- Powiedz, Mio, czy twoja obrona Eminema to jedna z tych rzeczy, których uczy cię twoja babka na lekcjach dworskiej etykiety?
A wszystkie pozostałe roześmiały się. Ale mnie się wtedy przypomniało, że w sumie potrzebuję pewnej porady, więc zagaiłam:
- Hej, ludzie, to znaczy dziewczyny, czy wy nie wiecie, czy to prawda, że chłopcy na studiach oczekują, że ich dziewczyny będą To Robić?
- Hm, i nie tylko chłopcy na studiach - odezwała się jedna z kobiet, a reszta zaczęła się śmiać do rozpuku.
A więc to JEST prawda. Powinnam była wiedzieć. Choć prawdę mówiąc, cały czas miałam nadzieję, że Lana tylko usiłuje zepsuć mi nastrój. Ale teraz wyglądało na to, że mogła rzeczywiście mówić prawdę.
- Masz zmartwioną minę, Mia - stwierdziła Kate, artystka performance, znana z tego, że wychodzi na scenę i rozsmarowu-je po sobie kurzy tłuszcz. Wyraża w ten sposób swój sprzeciw wobec przemysłu kosmetycznego.
- Ona się zawsze martwi - powiedziała Gretchen, która specjalizuje się w metalowych replikach części ciała ludzkiego. Zwłaszcza męskich. - Przecież -to Mia, zapomniałaś?
I wszystkie artystki-feministki znów się głośno roześmiały.
A ja poczułam się źle. Jakby moja mama obmawiała mnie za moimi plecami. No dobrze, zgoda, ja mówię o NIEJ za JEJ plecami, oczywiście. Ale to zupełnie co innego, kiedy twoja własna matka mówi za twoimi plecami o TOBIE.
Najwyraźniej Lilly nie jest jedyną osobą, która uważa mnie za dziecioliza.
- Wiesz, Mio, zupełnie niepotrzebnie się o wszystko zamartwiasz. - Becca, artystka pracująca z neonami, zamachała do mnie swoim kieliszkiem margharity z miną pełną zrozumienia. - Powinnaś przestać tak dużo myśleć. Nie pamiętam, żebym w twoim wieku choć w połowie tyle myślała.
- Bo w jej wieku już brałaś lit - przypomniała jej Kate. Ale Becca ją zignorowała.
- Chodzi o te ślimaki? - zapytała. Zamrugałam ze zdziwieniem. -O co?
- O ślimaki. No wiesz, te, które wrzuciłaś do zatoki. Martwisz się, że się wszyscy zdenerwowali?
- Hm... - mruknąłem, zastanawiając się, czy, jak Tina, usłyszała o tym w wiadomościach. - Chyba tak.
100
101
- To zrozumiałe - powiedziała Becca. - Ja bym się też martwiła. Czemu nie zaczniesz ćwiczyć jogi? - podsunęła. - Mnie to zawsze pomaga. Joga pozwala się odprężyć.
- Albo oglądaj więcej telewizji - zasugerowała Dee, która tworzy totemy, a potem tańczy wkoło nich, przywiązawszy sobie kawały wątróbki pod pachami.
W głowie mi się nie mieściło. Te inteligentne kobiety mówiły mi, żebym zaczęła oglądać WIĘCEJ TELEWIZJI? Wyraźnie nie zaliczały się do pokrewnych dusz Karen Martinez.
- Przestańcie dokuczać Mii. - Burzowy Wiatr, która jest jedną z najstarszych przyjaciółek mojej mamy ORAZ położną, ORAZ pastorem, ORAZ profesjonalnym choreografem, wstała i dołożyła do blendera więcej lodu. - Ma prawo myśleć za wiele i zamartwiać się, ile tylko chce. Nie ma nic bardziej stresującego niż mieć piętnaście lat, no, może jeszcze mieć piętnaście lat i być księżniczką.
Nigdy przedtem się nad tym nie zastanawiałam. Czy ja RZECZYWIŚCIE za dużo myślę? Czy inni ludzie myślą mniej niż ja? No tak, ale zdaniem pani Martinez ja myślę ZA MAŁO...
- To chyba jednak nie do nas - powiedziała mama, wracając do stołu. - Co mnie ominęło?
- Nic - odparłam, zabierając talerz i szybko idąc do swojego pokoju. - Bawcie się dobrze, ludzie! To znaczy dziewczyny.
Ciekawa jestem, czy Burzowy Wiatr ma rację. Co do tego, ze myślę za dużo. Może to jest właśnie mój problem. Nie mogę wyłączyć sobie mózgu. Może inni ludzie to potrafią, ale ja nie. Nigdy właściwie nie próbowałam, oczywiście, bo kto chce mieć pustą głowę? Pomijając, oczywiście, siostry Hilton. Bo pewnie łatwiej jest cały czas imprezować, jeśli człowiek nie martwi się zabójczymi algami ani wyczerpaniem zasobów ropy na ' towej.
102
Ale może w tym coś się jednak kryje. Ledwie sypiam noca-mj w głowie kłębi mi się tyle myśli, zastanawiam się, co zrobię, jeśli w nocy pojawią się Obcy i wszystko przejmą, i tak dalej. BARDZO bym chciała wyłączyć sobie umysł tak jak inni ludzie to potrafią. Jeśli Burzowy Wiatr miała rację, oczywiście.
Oooooo, Michael pisze do mnie na ICQ!
SkinnerBx: No więc jak, nadal umawiamy się na sobotę?
I w tej samej chwili kiedy dostałam tę wiadomość od Micha-ela, pojawiła się też inna:
WomynRule: DL, co robisz w sobotę? Poważnie. Dlaczego ja? DLACZEGO?
GrLouie: Nie mogę teraz rozmawiać. Gadam na ICQ z twoim bratem.
WomynRule: Powiedz mu, że mama zamienia jego pokój w świątynię Wielebnego Moona.
GrLouie: LILLY! IDŹ SOBIE!
WomynRule: Tylko nie blokuj sobie soboty, dobra? To ważne i ma związek z kampanią wyborczą.
GrLouie: Już mamy z twoim bratem plany na sobotę.
WomynRule: Co, macie zamiar zrobić to wtedy czy co?
GrLouie: NIE, NIE MAMY ZAMIARU ROBIĆ TEGO WTE-ŚDY- KTO CI TO POWIEDZIAŁ?
WomynRule: Nikt! Jezu! Nie rób z tego takiej burzy w królewskiej szklance wody.
103
- To zrozumiałe - powiedziała Becca. -Ja bym się też martwiła. Czemu nie zaczniesz ćwiczyć jogi? - podsunęła. - Mnie to zawsze pomaga. Joga pozwala się odprężyć.
- Albo oglądaj więcej telewizji - zasugerowała Dee, która tworzy totemy, a potem tańczy wkoło nich, przywiązawszy sobie kawały wątróbki pod pachami.
W głowie mi się nie mieściło. Te inteligentne kobiety mówiły mi, żebym zaczęła oglądać WIĘCEJ TELEWIZJI? Wyraźnie nie zaliczały się do pokrewnych dusz Karen Martinez.
- Przestańcie dokuczać Mii. - Burzowy Wiatr, która jest jedną z najstarszych przyjaciółek mojej mamy ORAZ położną, ORAZ pastorem, ORAZ profesjonalnym choreografem, wstała i dołożyła do blendera więcej lodu. - Ma prawo myśleć za wiele i zamartwiać się, ile tylko chce. Nie ma nic bardziej stresującego niż mieć piętnaście lat, no, może jeszcze mieć piętnaście lat i być księżniczką.
Nigdy przedtem się nad tym nie zastanawiałam. Czy ja RZECZYWIŚCIE za dużo myślę? Czy inni ludzie myślą mniej niż ja? No tak, ale zdaniem pani Martinez ja myślę ZA MAŁO...
- To chyba jednak nie do nas - powiedziała mama, wracając do stołu. - Co mnie ominęło?
- Nic - odparłam, zabierając talerz i szybko idąc do swojego pokoju. - Bawcie się dobrze, ludzie! To znaczy dziewczyny.
Ciekawa jestem, czy Burzowy Wiatr ma rację. Co do tego, że myślę za dużo. Może to jest właśnie mój problem. Nie mogę wyłączyć sobie mózgu. Może inni ludzie to potrafią, ale ja nie. Nigdy właściwie nie próbowałam, oczywiście, bo kto chce mieć pustą głowę? Pomijając, oczywiście, siostry Hilton. Bo pewnie łatwiej jest cały czas imprezować, jeśli człowiek nie martwi się zabójczymi algami ani wyczerpaniem zasobów ropy naftowej.
102
Ale może w tym coś się jednak kryje. Ledwie sypiam nocami, w głowie kłębi mi się tyle myśli, zastanawiam się, co zrobię, jeśli w nocy pojawią się Obcy i wszystko przejmą, i tak dalej. BARDZO bym chciała wyłączyć sobie umysł tak jak inni ludzie to potrafią. Jeśli Burzowy Wiatr miała rację, oczywiście.
Oooooo, Michaeł pisze do mnie na ICQ!
SkinnerBx: No więc jak, nadal umawiamy się na sobotę?
I w tej samej chwili kiedy dostałam tę wiadomość od Micha-ela, pojawiła się też inna:
WomynRule: DL, co robisz w sobotę? Poważnie. Dlaczego ja? DLACZEGO?
GrLouie: Nie mogę teraz rozmawiać. Gadam na ICQ z twoim bratem.
WomynRule: Powiedz mu, że mama zamienia jego pokój w świątynię Wielebnego Moona.
GrLouie: LILLY! IDŹ SOBIE!
WomynRule: Tylko nie blokuj sobie soboty, dobra? To ważne i ma związek z kampanią wyborczą.
GrLouie: Już mamy z twoim bratem plany na sobotę.
WomynRule: Co, macie zamiar zrobić to wtedy czy co?
GrLouie: NIE, NIE MAMY ZAMIARU ROBIĆ TEGO WTE-.DY. KTO CI TO POWIEDZIAŁ?
WomynRule: Nikt! Jezu! Nie rób z tego takiej książęcej burzy w królewskiej szklance wody.
103
Dlaczego ty się w ogóle tak o to wściekasz? Chyba że... zaraz... - CZY WY TO ZE SOBĄ ROBICIE???? I NIC MI NIE POWIEDZIAŁAŚ?????????????
GrLouie: NIE, PO RAZ OSTATNI, MY TEGO NIE ROBIMY! ! ! !
SkinnerBx: Czego nie robimy? 0 czym ty mówisz? O MÓJ BOŻE.
GrLouie: Nie ty! To znaczy miałam to wysłać do Lilly!
SkinnerBx: Czekaj, Lilly do ciebie też teraz pisze?
WomynRule: W głowie mi się nie mieści, że Robisz To z moim bratem. To szczyt obrzydliwości. Wiesz, że jemu włosy rosną na palcach u nóg? Jak hobbitowi.
GrLouie: Lilly! ZAMKNIJ SIĘ!
SkinnerBx: Lilly nie daje ci spokoju? Powiedz jej, że jak nie przestanie, to powiem mamie o tym, jak wykonała "eksperyment grawitacyjny" z figurkami Hummel naszej babci.
GrLouie: PRZESTAŃCIE OBOJE!!!! KOTA PRZEZ WAS DOSTANĘ! ! ! !
GrLouie: (niedostępna)
Poważnie, CIESZĘ SIĘ, że jestem dzieciolizem, jeśli to oznacza, że ja i Rocky nigdy nie skończymy jak rodzeństwo Moscovitz.
104
Czwartek, 3 września, godzina wychowawcza
O.
Mój.
Boże.
Tylko tyle mam do powiedzenia.
Czwartek, 3 września, WF
Są nawet w sali gimnastycznej. Nie wiem, jak ona to zrobiła. Ale one nawet ZWISAJĄ NA SZNURACH Z SUFITU W SALI GIMNASTYCZNEJ.
Poważnie.
Są też pod prysznicami. Ofoliowane, żeby się nie zamoczyły.
Ja wiem, bo uczyliśmy się tego na zdrowiu i przepisach bezpieczeństwa, że nie da się umrzeć ze wstydu, ale może się jeszcze okazać, że jestem wyjątkiem od tej reguły.
Czwartek, 3 września, geometria
SĄ WSZĘDZIE.
WIELKIE, KOLOROWE ZDJĘCIA. JA W TIARZE. I Z BERŁEM. Na uroczystości przedstawienia narodowi Ge-nowii w grudniu zeszłego roku.
A pod zdjęciem jest napisane:
GŁOSUJCIE NA MIĘ.
105
Dlaczego ty się w ogóle tak o to wściekasz? Chyba że... zaraz... - CZY WY TO ZE SOBĄ ROBICIE???? I NIC MI NIE POWIEDZIAŁAŚ?????????????
GrLouie: NIE, PO RAZ OSTATNI, MY TEGO NIE ROBIMY! !!!
SkinnerBx: Czego nie robimy? O czym ty mówisz?
O MÓJ BOŻE.
GrLouie: Nie ty! To znaczy miałam to wysłać do Lilly!
SkinnerBx: Czekaj, Lilly do ciebie też teraz pisze?
WomynRule: W głowie mi się nie mieści, że Robisz To z moim bratem. To szczyt obrzydliwości. Wiesz, że jemu włosy rosną na palcach u nóg? Jak hobbitowi.
GrLouie: Lilly! ZAMKNIJ SIĘ!
SkinnerBx: Lilly nie daje ci spokoju? Powiedz jej, że jak nie przestanie, to powiem mamie o tym, jak wykonała "eksperyment grawitacyjny" z figurkami Hummel naszej babci.
GrLouie: PRZESTAŃCIE OBOJE!!!! KOTA PRZEZ WAS DOSTANĘ!! ! !
GrLouie: (niedostępna)
Poważnie, CIESZĘ SIĘ, że jestem dzieciolizem, jeśli to oznacza, że ja i Rocky nigdy nie skończymy jak rodzeństwo Moscovitz.
104
Czwartek, 3 września, godzina wychowawcza
O.
Mój.
Boże.
Tylko tyle mam do powiedzenia.
Czwartek, 3 września, WF
Są nawet w sali gimnastycznej. Nie wiem, jak ona to zrobiła. Ale one nawet ZWISAJĄ NA SZNURACH Z SUFITU W SALI GIMNASTYCZNEJ.
Poważnie.
Są też pod prysznicami. Ofoliowane, żeby się nie zamoczyły.
Ja wiem, bo uczyliśmy się tego na zdrowiu i przepisach bezpieczeństwa, że nie da się umrzeć ze wstydu, ale może się jeszcze okazać, że jestem wyjątkiem od tej reguły.
Czwartek, 3 września, geometria
SĄ WSZĘDZIE.
WIELKIE, KOLOROWE ZDJĘCIA. JA W TIARZE. I Z BERŁEM. Na uroczystości przedstawienia narodowi Ge-nowii w grudniu zeszłego roku.
A pod zdjęciem jest napisane:
GŁOSUJCIE NA MIĘ.
105
A pod spodem:
KP
KP. Co to, u licha, ZNACZY?
Wszyscy o nich mówią. WSZYSCY. Siedziałam sobie spokojnie i odrabiałam pracę domową, kiedy weszła Trisha Hayes i powiedziała;
- Niezły numer, KP. Ale to nie ma żadnego znaczenia. Może i jesteś księżniczką, ale Lana to najpopularniejsza dziewczyna w szkole. W poniedziałek cię zdziesiątkuje.
- O, ktoś tu pracował nad swoim słownictwem. - Tylko tyle powiedziałam Trishy. Ze względu na to, że użyła słowa "zdziesiątkować". Darowałam sobie nawet uwagę, że chyba nie można ZDZIESIĄTKOWAĆ jednej osoby.
Bo w ogóle nie to chciałam jej powiedzieć. Chciałam jej powiedzieć: "TO NIE JA!!!! JA TEGO NIE ZROBIŁAM!!!! JA NAWET NIE WIEM, CO ZNACZY KP!!!!!!"
Ale nie mogłam. Bo wszyscy na nas patrzyli. Włącznie z panem Hardingiem. Który odjął Trishy pięć punktów z pracy domowej za to, że po dzwonku nie siedziała na swoim miejscu.
- Nie może pan tego zrobić. - Ooo, Trisha źle oceniła swoje szansę, mówiąc tak do niego.
- Hm - powiedział pan Harding. - Panno Hayes, przepraszam uprzejmie, ale owszem, mogę.
- Już niedługo - powiedziała Trisha. - Kiedy moja przyjaciółka, Lana, zostanie przewodniczącą samorządu szkolnego, zabroni mszczenia się po fakcie.
- A co pani ma na ten temat do powiedzenia, panno Ther-mopolis? - chciał wiedzieć pan Harding. - Czy obietnica zakazu mszczenia się po fakcie stanowi również część pani strategii wyborczej?
- Hm - powiedziałam. - Nie.
106
- Naprawdę? - Pan Harding miał bardzo zainteresowaną minę. Tyle że moim zdaniem interesował się tym, dlatego że cała sprawa niezmiernie go śmieszyła. Na jakimś takim nauczycielskim poziomie. - A czemuż to?
- Hm... - powiedziałam, czując, że uszy zaczynają mnie piec. To dlatego że widziałam, że cała klasa się na nas gapi. - Bo myślałam, żeby skoncentrować się na sprawach, które naprawdę są ważne. Na przykład na tym, że w stołówce jest za mały wybór dań wegetariańskich. I te kamery, które zainstalowali na zewnątrz przy Joem, to naruszenie naszego prawa do prywatności. I że niektórzy nauczyciele w tej szkole hie wystawiają ocen obiektywnie.
I ku mojemu WIELKIEMU zdumieniu, niektóre z osób w tyle klasy zaczęły klaskać.
Naprawdę. Jak to powolne klaskanie w niektórych filmach, gdzie wszyscy na koniec się dołączają i wszyscy zaczynają klaskać szybko.
Tyle że pan Harding zdusił to w zarodku, zanim przerodziło się w głośne i szybkie klaskanie, bo powiedział:
- Dobrze, dobrze, wystarczy. Otwórzcie książki na stronie dwudziestej trzeciej i zabieramy się do roboty.
O mój Boże. Ta cała sprawa z wyborami przewodniczącej samorządu OKROPNIE wymknęła się spod kontroli.
Sylogizm = argument formatu, jeżeli a, to b (pierwszy poziom),
jeżeli b, to c (drugi poziom)
Zatem: jeżeli a, to c (konkluzja)
NIEWAŻNE. Dlaczego musieli wziąć to z BERŁEM??? Wyglądam na nim jak totalna idiotka.
Notatka dla samej siebie: sprawdzić w słowniku "zdziesiątkować".
107
Czwartek, 3 września, angielski
LILLY!!! SKĄD WZIĘŁAŚ TE PLAKATY????
Jak sądzisz, kto mi je dal? I przestań na mnie wrzeszczeć! Nie wrzeszczę. JA bardzo spokojnie pytam... Czyś ty wzięła te plakaty od mojej babki?
Tak, oczywiście. A co, myślałaś, że sama za nie zapłaciłam? Czy ty masz pojęcie, ile kosztują kolorowe plakaty tych rozmiarów? Cały roczny budżet na - Lilly mówi prosto z mostu -mogłabym wydać na samo zrobienie kopii! Ale ja myślałam, że ty nienawidzisz Grandmere! Dlaczego miałabyś robić coś takiego? RAZEM z Grandmere?!
Bo w razie gdybyś nie zauważyła, te wybory są dla mnie ważne, Mia. Ja NAPRAWDĘ chcę, żebyśmy wygrały. MUSIMY wygrać. To jedyny sposób, żeby ratować tę szkołę, która na naszych oczach zmienia się w totalnie faszystowski obóz pod tyrańską władzą Durnej Głuptak.
Lilly, ZROZUM, JA NIE CHCĘ BYĆ PRZEWODNICZĄCĄ SAMORZĄDU SZKOLNEGO.
Nie martw się. Nie będziesz.
PRZECIEŻ TO NIE MA SENSU! Lilly, ja wiem, że wszyscy po prostu założyli, że Lana wygra, bo ona zawsze wygrywa, ale teraz zaczyna się robić naprawdę dziwnie. Dzisiaj na geometrii powiedziałam coś o tych kamerach na zewnątrz, że to narusza nasze prawo do prywatności, a ktoś zaczął mi KLASKAĆ. A więc to działa. WIEDZIAŁAM, że tak będzie! Co działa????
Nieważne. Po prostu rób, co robisz. To świetne. To takie NATURALNE. Ja bym nigdy nie zdobyła się na taką naturalność. ALEJA NIC NIE ROBIĘ!
108
No i to właśnie jest w tym takie świetne. A teraz daj spokój i uważaj. Musisz wiedzieć te rzeczy, jeśli chcesz być pisarką i tak dalej.
Lilly! Czy będzie jakaś debata? Bo Grandmere powiedziała coś o debacie.
Cśśśś. Uważaj na lekcji. Hej, a co się dzieje z moim bratem, tak przy okazji? Czy wy to naprawdę robicie? NIE PRÓBUJ ZMIENIAĆ TEMA TU! CZY BĘDZIE DĘBA TA ????? LILLY!!!! LILL YUH!!!!!! ODPOWIEDZ Ml!!!!!!!
Obawiam się, że Lilly ci nie odpowie. Czy mogę w czymś pomóc?
Och. Cześć, T/na. Nie. Tylko... No cóż, mogłabyś poprosić swojego ochroniarza, żeby mnie zastrzelił? Byłabym ci naprawdę wdzięczna.
Hm, Wahimowi nie wolno nikogo zastrzelić, chyba że ktoś będzie próbował mnie porwać. Wiesz o tym. Wiem. Ale naprawdę wolałabym już nie żyć. Tak mi przykro. To przez te wybory? To, i Michael, i wszystko inne.
Czy Ty i Michael już porozmawialiście, tak jak radziłam? Nie. Kiedy mieliśmy porozmawiać? Nigdy go już nie widuję, bo zawsze jest na zajęciach i uczy się o nowych rodzajach czekającej nas zagłady. A nie można przecież rozmawiać o Robieniu Tego -czy, w tym przypadku, o NIErobieniu Tego -przez telefon czy na ICO. To trochę taki temat do rozmowy w cztery oczy.
Racja. Więc kiedy zamierzacie o tym porozmawiać? Chyba w sobotę. No bo wiesz, wcześniej się nie zobaczymy.
Boże! Nie uważasz, że pani Martinez wygląda totalnie cudownie w tych spódnicospodniach ? Kto by w ogóle pomyślał, że spódnicospodnie mogą BYĆ fajne?
109
Wiesz, ktoś może nosić spódnicospodnie i wcale nie mieć... hm,
racji.
O co ci chodzi? Pani Martinez ZA WSZE ma rację. Uwielbia Jane Austen, prawda?
Hm, tak. Ale może nie z tych samych powodów, co my.
Chodzi ci o to, że nie dlatego że Colin Firth wygląda tak seksownie za każdym razem, kiedy wskakuje do tego stawu w Dumie i uprzedzeniu ? Ale z jakiego INNEGO powodu można uwielbiać Jane Austen ?
Nieważne. Uznajmy, że nic nie powiedziałam.
Myślisz, że pani M. wie, że w prawdziwym życiu Emma Thompson urodziła dziecko temu facetowi, który grał WiJ-loughbiego????Bo chociaż ^Rozważnej i romantycznej grał złego faceta, jestem pewna, że osobiście jest miły. A poza tym Emma potrzebowała uczucia po tym, jak Kenneth Bra-nagh zostawił ją dla Heleny Bohnam-Carter. Czasami żałuję, że nie mogę żyć w głowie Tiny zamiast we
własnej. Przysięgam. To musi być bardzo odprężające miejsce.
Czwartek, 3 września,
łazienka dla dziewczyn,
Liceum imienia Alberta Einsteina
Jak to się dzieje, że zawsze tu trafiam? To znaczy, że siedzę w kabinie w łazience i piszę w swoim pamiętniku? Z tego się już robi jakiś rytuał, naprawdę.
W każdym razie zaczęło się dosyć niewinnie. Rozmawiałyśmy o wczorajszym odcinku The OC, kiedy Tina nagle zapytała:
- Hej, a mówiłaś już Lilly? A Lilly na to:
- Czy co mi mówiła?
110
A ja totalnie pomyślałam, że Tina miała na myśli to o Robieniu Tego z Michaelem, i szepnęłam jej na ucho: "PRZYSIĘGAŁAŚ!", a ona powiedziała:
- O tym, że twoi rodzice jadą w ten weekend do Indiany, oczywiście.
Bo musiałam jej o tym wspomnieć w jakiejś chwili słabości, chociaż nie przypominam sobie, żebym to zrobiła. Lilly popatrzyła na mnie z ożywieniem.
- Naprawdę! To wspaniale! Możemy zrobić sobie kolejną imprezę!
Halo? Można by pomyśleć, że kto jak kto, ale LILLY nie będzie chciała przychodzić do mnie do domu na kolejną imprezę. Czy przynajmniej mogłaby mieć nieco więcej wrażliwości w związku z faktem, że jej były, którego STRACIŁA NA ZAWSZE na imprezie u mnie w domu, siedział tuż obok.
Ale ona totalnie nie zwracała na to uwagi i się tym nie przejmowała.
- No więc, o której możemy przyjść? - chciała wiedzieć.
- Moja mama i pan G. wyjeżdżają, ale to NIE znaczy, że będę robiła imprezę! - zawołałam spanikowana.
- Taa... - powiedziała Lilly z namysłem. - Zapomniałam. Jesteś spadkobierczynią tronu Genowii. Przecież nie zostawią cię tam samej. Ale to nic nie szkodzi. Pewnie uda nam się upchnąć gdzieś z boku Larsa i Wahima...
- NIE - powiedziałam. - To nie o to chodzi. Nie zrobię imprezy, bo kiedy ostatnio zrobiłam imprezę, okazała się kompletną katastrofą.
- Taa... - powiedziała Lilly. - Ale tym razem nie będzie pana Gianiniego...
- ŻADNYCH IMPREZ - powiedziałam swoim najbardziej książęcym tonem. _
Lilly tylko pociągnęła nosem i powiedziała:
111
- Nie wyżywaj się na mnie, tylko dlatego że dostałaś czwórkę z anglika.
Dobra, Lilly, dobra, nie będę. I to nie dlatego że TWOI rodzice nie ufają ci na tyle, żeby cię zostawić samą w domu, i całkiem słusznie, zważywszy że ostatnim razem uruchomiłaś system przeciwpożarowy w całym budynku tym swoim miotaczem płomieni z zapalniczki i lakieru do włosów w spreju. I też nie wyżywaj się za to na mnie.
Tyle że, oczywiście, nie powiedziałam tego głośnio.
- Czekaj - odezwał się Borys. - TY dostałaś czwórkę z wypracowania z angielskiego, Mia? Jak to możliwe?
No i wtedy nie miałam wyjścia, musiałam o tym wszystkim opowiedzieć. No wiecie, o tym, jaka z pani Martinez jest nadęta snobka.
A oni byli wszyscy zaszokowani, oczywiście.
- Ależ ona ma takie urocze chodaczki! - zawołała Tina, której wyraźnie łamało się serce.
- To tylko dowodzi - powiedział Borys - że po wyglądzie i stroju nie sposób ocenić, co się kryje w sercu człowieka.
I kiedy to powiedział, rzucił mi bardzo znaczące spojrzenie. Ale ja się nie przejęłam. Wsadzanie swetra w spodnie na NIKIM dobrze nie wygląda.
- Ona na pewno chce dobrze - powiedziała Tina, która w każdym doszukuje się pozytywnych cech.
- Nie ma nigdy żadnego usprawiedliwienia dla tłamszenia czyjejś artystycznej duszy - powiedziała Ling Su, a ponieważ ona rysuje lepiej niż ktokolwiek w całej naszej szkole, wie, co mówi. - Ci wszyscy tak zwani znawcy sztuki CHCIELI dobrze, kiedy w XIX wieku krytykowali prace impresjonistów. Ale gdyby artyści tacy jak Renoir czy Monet poszli za ich radami, nigdy nie powstałyby jedne z najwspanialszych dzieł sztuki na świecie.
112
- No cóż, ja bym tak od razu nie porównywała mojego pisania do obrazów Renoira - poczułam się zmuszona rzucić tę uwagę. - Ale dzięki, Ling Su.
- Rzecz w tym, że jeśli nawet Mia pisze beznadziejnie -powiedział Borys, jak zwykle bez owijania w bawełnę - to czy nauczycielka naprawdę ma prawo mówić jej o tym?
- To się rzeczywiście wydaje takie trochę mało wychowawcze - powiedziała Shameeka.
- Coś z tym trzeba zrobić - dodała Ling Su. - Pytanie, co? Ale zanim zdążyliśmy cokolwiek wymyślić, na nasz stolik
padł ten mroczny cień i podnieśliśmy głowy, a tam stała...
Lana.
Serca nam zamarły. No cóż, przynajmniej mnie.
Lanie, czyli Darthowi Vaderowi, towarzyszył Grand Moff Tarkin, czyli Trisha Hayes.
- Niezłe plakaty, KP - powiedziała Lana. - Ale nic ci nie pomogą.
- Taa - dodała Trisha. - Zrobiłyśmy w stołówce spontaniczną ankietę i jeśli wybory miałyby się odbyć dzisiaj, dostałabyś tylko szesnaście głosów.
- Chcesz powiedzieć, że jest w tej stołówce szesnaście osób -zapytała Lilly, obierając czekoladową polewę ze swojego Ho Ho - którzy powiedzieli ci prosto w oczy, że nie zagłosują na ciebie? Boże, nie miałam pojęcia, że jest w tej szkole tyłu masochistów.
- Dalej ssij tego Twinkie, grubasie - wycedziła Lana - a zobaczymy, kto tu się okaże masochistą.
- To jest Ho Ho - skorygował Borys, bo on już taki jest. Lana nawet na niego nie spojrzała.
- I wiesz, co jeszrae? - powiedziała. - Mam zamiar zmieść cię z powierzchni ziemi w poniedziałkowej debacie na apelu. Nikt w Albercie Einsteinie nie chce panienki od ślimaków na przewodniczącą samorządu.
8 - Księżniczka uczy się rządzić
113
Panienka od ślimaków! To brzmi prawie tak samo paskudnie jak dziecioliz!
Ale nie miałam szans obronić swojej ślimaczej misji, bo Lana zamaszystym krokiem odeszła.
A ponieważ nie chciałam upokarzać Lilly, wrzeszcząc na nią w obecności jej byłego, zwłaszcza teraz, kiedy zrobił się seksowny, popatrzyłam na nią i powiedziałam tylko:
- Lilly. Łazienka. JUŻ.
Ku mojemu zdumieniu, poszła za mną.
- Lilly- zaczęłam, przywołując wszystkie umiejętności komunikowania się z ludźmi, których mnie nauczyła Grandmere. Cóż, nie tyle ona mnie nauczyła, ile raczej nauczyłam się dzięki niej, przy okazji, a to dlatego że ona jest taka trudna we współżyciu. - Ja tego dłużej nie wytrzymam. Po pierwsze, nigdy nie chciałam kandydować w wyborach do samorządu szkolnego, ale ty mi cały czas powtarzałaś, że masz jakiś plan. Lilly, jeśli rzeczywiście masz jakiś plan, to ja chcę wiedzieć, co to za plan. Bo mam dosyć tego, że ludzie nazywają mnie KP - cokolwiek to znaczy. I po drugie, NIE MA takiej możliwości, żebym stanęła do debaty z Laną w poniedziałek. NIE MA ŻADNEJ CHOLERNEJ MOŻLIWOŚCI.
- Księżniczka praktykantka - wypaliła Lilly. Tylko tyle.
Popatrzyłam na nią, jakbym miała do czynienia z człowiekiem chorym psychicznie. Którym, nie mam co do tego wątpliwości, Lilly jest.
- Księżniczka praktykantka - powtórzyła jeszcze raz. - To właśnie znaczy KP. Skoro pytałaś.
- Powiedziałam ci - syknęłam przez zaciśnięte zęby - że masz mnie już tak nie nazywać!
- Nie - powiedziała Lilly. - Powiedziałaś, że mam cię nie nazywać dzieciolizem ani KG - Księżniczką Genowii. A nie KP, Księżniczką praktykantka.
114
- Lilly... - Nadal zgrzytałam zębami. -JA nie chcę być przewodniczącą samorządu szkolnego. Mam w tej chwili dosyć problemów. Nie potrzebuję tego. Nie potrzebuję debaty przeciw Lanie Weinberger w poniedziałek przed całą szkołą.
- Chcesz, żeby ta szkoła była lepszym miejscem czy nie?
- Taa... - przyznałam. - Chcę. Ale to beznadziejna sprawa, Lilly. Ja nie pobiję Lany. To najpopularniejsza dziewczyna w szkole. Nikt nie zagłosuje na mnie.
I w tym momencie, chociaż myślałam, że jesteśmy w łazience same, zaszumiała woda spuszczana w toalecie. A zaraz potem malutka dziewczyneczka z pierwszej kłasy wyszła z kabiny i podeszła do umywalek umyć ręce.
- Hm, przepraszam, Wasza Wysokość - powiedziała do mnie, kiedy Lilly i ja patrzyłyśmy na nią, oniemiałe, przez kilka sekund. - Ale mnie się naprawdę podoba to, co zrobiłaś z tymi ślimakami. I JA planuję głosować na ciebie.
A potem wrzuciła papierowy ręcznik do kosza i wyszła.
- Ha! - powiedziała Lilly. - HA! Widzisz? MÓWIŁAM CI! Coś się ZMIENIA. To tak, jakby budził się podziemny nurt oporu wobec Lany i jej dworu. Ci ludzie mają powyżej uszu rządów kliki popularnych. Oni potrzebują nowej królowej. Albo księżniczki, na ten przykład.
-Lilly...
- Tylko rób dalej to, co robisz, a wszystko będzie dobrze.
- Posłuchaj, Lilly...
-1 nie blokuj sobie sobotniego przedpołudnia. Rób sobie co chcesz z moim bratem, ale wieczorem. Tylko daj mi dzień.
- Lilly, ja NIE CHCĘ być przewodniczącą! - wrzasnęłam.
- Nie martw się - powiedziała Lilly i poklepała mnie po policzku. - Me będziesz.
- Ale nie chcę też zostać upokarzająco pobita przez Lane w wyborach na przewodniczącą!
115
- Nie martw się - powiedziała Lilly, poprawiając jedną ze swoich licznych spinek do włosów w lustrze nad umywalką. -Nie zostaniesz.
- Lilly... - powiedziałam. - JAKIM CUDEM MAJĄ SIĘ STAĆ OBIE TE RZECZY NARAZ???? TO NIEMOŻLIWE!!!!
Ale wtedy zadzwonił dzwonek i ona wyszła.
Zastanawiam się, czy w serwisie o zdrowiu na Yahoo opisują takie zaburzenie psychiczne, na które cierpi moja najlepsza przyjaciółka.
Czwartek, 3 września, wychowanie obywatelskie
TEORIE RZĄDU, ciąg dalszy: Teoria siły - religia i ekonomia odgrywają ważną rolę w historii. W rezultacie teoria ta mówi, że:
Rządy zawsze zmuszały podwładnych do płacenia trybutów czy podatków. Zostało to usankcjonowane obyczajem i ludzie stworzyli mity i legendy, które mają uprawomocnić te rządy.
To trochę tak jak u nas w szkole. Większość uczniów akceptuje fakt, że kolesie z drużyny i czirliderki rządzą tą szkołą, mimo że niekoniecznie mają najlepsze stopnie, więc wcale nie są grupą najmądrzejszych ludzi w szkole, no i nie są nawet mili dla tych spośród nas, którzy nie żyją sportem i imprezami. Jakie oni w ogóle mają KWALIFIKACJE, żeby nam przewodzić? A przecież ich słowo jest prawem i wszyscy płacą im daninę, nie każąc im odpowiadać za okrucieństwo wobec innych ani nie donosząc na nich, kiedy obrzydliwie łamią szkolny regulamin, na przykład paląc na terenie szkoły, nosząc szorty swoich chło-
116
paków pod spódnicami i tak dalej. To jest po prostu nie w porządku. Złe uczynki mniejszości mają negatywny wpływ na większość, a to nie fair. Zastanawiam się, co John Locke miałby na ten temat do powiedzenia.
Czwartek, 3 września, geografia
Czemu Kenny nie przestanie mi opowiadać o swojej dziewczynie? Nie wątpię, że jest miła, ale naprawdę, czy on MUSI powtarzać mi każdą rozmowę, jaką z nią- odbywa?
Pole magnetyczne
1. Nie jest stałe - różni się jego siła, ale trudno zmierzyć.
2. Pole wędruje - ile razy bieguny pola się zamieniały.
3. Odwrócenie biegunów poła magnetycznego - w czasie, kiedy bieguny się zamieniają, pole znika, pozwalając, żeby jony uderzały w ziemię, powodując mutacje, klimatyczne zniszczenia itp.
Ostatnia poważna zmiana biegunów pola magnetycznego miała miejsce 800 000 lat temu, cząstki magnetyczne, które wskazywały północ, obróciły się i zaczęły wskazywać południe.
PRACA DOMOWA
WF: nie dotyczy
Geometria: ćwiczenia, strony 33-35 Angielski: Podstawy stylistyki, strony 30-54 Francuski: lisez YEtranger pour lundi RZ: nie dotyczy
f Wych. ob.: definicja teorii rządów siły Geografia: orbitalne perturbacje
117
Czwartek, 3 września, w limuzynie w drodze
do domu z hotelu Plaża
Jak myślicie, kiedy weszłam do apartamentu Grandmere w Plaża na swoją dzisiejszą lekcję etykiety, co mnie czekało?
Quiz na temat kolejności sadzania przy stole głów państw podczas dyplomatycznego bankietu? Och, nie.
Walc, którego trzeba się nauczyć na jakiś bal? Y-y.
Bo to są takie rzeczy, jakich byście się SPODZIEWALI na lekcji dworskiej etykiety. Ale Grandmere najwyraźniej lubi mnie zaskakiwać.
No więc dziś zastałam w jej apartamencie ze dwudziestu stłoczonych reporterów, którzy bardzo chcieli przedyskutować kwestię wyborów na przewodniczącą samorządu szkolnego ze mną i z menedżerem mojej kampanii, Lilly.
Tak właśnie, Lilly. Lilly siedziała, spokojna jak wiosenka, na niebieskiej pluszowej sofie, obok Grandmere, i odpowiadała na pytania reporterów.
Kiedy dziennikarze zobaczyli, że wchodzę, podskoczyli wszyscy, podetknęli mikrofony pod mój, a nie Lilly, nos i zaczęli wołać:
- Wasza Wysokość! Czy Wasza Wysokość szykuje się do swojej poniedziałkowej debaty?
Albo:
- Księżniczko Mio, czy chciałabyś powiedzieć coś swoim wyborcom?
Chciałam powiedzieć tylko jedną rzecz i tylko jednemu wyborcy. Mianowicie:
- LILLY! CO TY TU ROBISZ?
W tym momencie do akcji wkroczyła Grandmere. Podbiegła, objęła mnie ramieniem i zaszczebiotała:
- Twoja kochana przyjaciółka Lilly i ja właśnie gawędziłyśmy z tymi miłymi panami reporterami o twojej kampanii wy-
118
borczej na stanowisko przewodniczącej samorządu szkolnego, Amelio. Ale tak naprawdę czekają na jakieś oświadczenie z twojej strony. Bądź taka miła, kochanie, i wygłoś je.
W chwili, w której Grandmere mówi do ciebie "kochanie", wiesz, że coś się kroi. Ale oczywiście ja już wcześniej wiedziałam, że coś się kroi, bo siedziała tam Lilly. Jak ona w ogóle zdołała dotrzeć tak szybko do Płaza? Musiała pojechać metrem, kiedy ja tkwiłam w korkach w limuzynie.
- Tak, księżniczko - powiedziała Lilly, biorąc mnie za rękę, a potem pociągając, niezbyt delikatnie, żebym usiadła na sofie obok niej. - Opowiedz tym miłym panom reporterom o reformach, które planujesz wprowadzić w LiAE.
Pochyliłam się, udając że sięgam po kanapkę z rzeżuchą leżącą na tacy ustawionej przez pokojówkę Grandmere przed reporterami, bo oni zawsze są głodni i nie tylko tematów do artykułu. Ale wtedy, kiedy złapałam jedną z maleńkich kanapeczek, syknęłam Lilly do ucha:
- Teraz to już posunęłaś się za daleko.
Ale Lilly tylko uśmiechnęła się bezczelnie i powiedziała:
- Moim zdaniem, księżniczka napiłaby się herbaty, Wasza Wysokość.
Na co Grandmere odparła:
- Ależ oczywiście. Antoine! Herbata dla księżniczki!
Konferencja prasowa potrwała godzinę, bo reporterzy ze wszystkich stron kraju zarzucali mnie pytaniami na temat mojej strategii wyborczej. Właśnie myślałam sobie, że to musi być NAPRAWDĘ nudny dzień z punktu widzenia dziennikarzy, skoro mój udział w wyborach na przewodniczącą samorządu szkolnego uznali za niezły temat, kiedy jeden z reporterów zadał mi pytanie, które rzuciło nieco światła na rzeczywiste motywy Grandmere. Bo jak dotąd, nie bardzo rozumiałam, czemu tak jej zależy, żebym zrobiła z siebie idiotkę przed całą Ameryką, a nie tylko kolegami z LiAE.
119
- Księżniczko Mio - zapytał dziennikarz z "Indianapolis Star" - czy to prawda, że kandydujesz na przewodniczącą samorządu szkolnego tylko dlatego - i tylko dlatego nas tu dzisiaj zaproszono - że twoja rodzina usiłuje odwrócić uwagę mediów od sprawy, która ostatnio trafiła na czołówki gazet w Europie? Mam tu na myśli wrzucenie dziesięć tysięcy ślimaków do Zatoki Genowiańskiej, co śmiało można nazwać aktem terroryzmu ekologicznego?
Nagle podetknięto mi pod nos ze dwadzieścia mikrofonów. Zamrugałam parę razy powiekami i powiedziałam:
- Ależ to nie był żaden akt terroryzmu ekologicznego. JA to zrobiłam po to, żeby ratować...
I wtedy Grandmere zaklaskała w ręce i powiedziała:
- Kto ma ochotę na szklaneczkę grappy? Bardzo proszę, prawdziwa genowiańska grappa. Nikt się jej nie oprze!
Ale żaden z reporterów się na to nie nabrał.
- Księżniczko Mio, czy zechcesz skomentować fakt, że przez twój samolubny postępek obecnie rozważa się usunięcie Geno-wii z Unii Europejskiej?
A inny zawołał:
- Jak się czuje Wasza Wysokość, wiedząc, że w pojedynkę odpowiada za ruinę gospodarki własnego narodu?
- C-co? - Nie wierzyłam własnym uszom. Raz w życiu Lilly przyszła mi z pomocą.
- Ludzie! - zawołała, zrywając się na nogi. - Jeśli nie macie więcej pytań związanych z kandydaturą Mii do samorządu szkolnego, to obawiam się, że będę musiała zaprosić was do wyjścia!
- Księżniczko Mio, księżniczko Mio! - zawołał ktoś, kiedy Lars zaczął wyprowadzać wszystkich reporterów z apartamentu. - Czy jesteś członkiem FWZ, Frontu Wyzwolenia Ziemi? Czy chcesz wydać jakieś oświadczenie w imieniu ekologicznych terrorystów talach jak ty?
120
- No cóż... - powiedziała Grandmere, wypijając pół sideca-ra jednym haustem, kiedy Lars wreszcie zamknął drzwi za ostatnim reporterem. - Poszło nieźle, nie sądzisz?
W głowie mi się to nie mieściło. Usiadłam tam, totalnie zszokowana. Ekoterroryzm? FWZ? Wszystko z powodu paru ŚLIMAKÓW????
Lilly wzięła do ręki swojego palm pilota (a kiedy ona zdążyła sobie sprawić coś takiego???) i podeszła do miejsca, gdzie stała Grandmere.
-Dobrze. Więc tak, mamy "Time magazine" o szóstej, a "News-weeka" o szóstej trzydzieści - powiedziała. - Odezwali się z NPR i zdecydowanie uważam, że powinnyśmy ich gdzieś wcisnąć dziś wieczorem - trzeba płynąć z falą, rozumie pani. I mamy prośbę ze strony New York One, żeby Mia pokazała się na antenie w In-side Politics dziś wieczorem. Kazałam im przysiąc, że nie zadadzą żadnego pytania ze słowem na "E". Jak pani uważa?
- Cudownie - powiedziała Grandmere, pociągając kolejny łyk sidecara. - A co z Larrym Kingiem?
Lilly postukała w słuchawki, które wsunęła sobie na głowę i powiedziała:
- Antoine? Złapałaś Larry'ego Kinga? Nie? No to próbuj dalej.
Larry K.? Słowo na "E"? Co tu się DZIEJE? Dokładnie te słowa wyjęczałam.
Grandmere i Lilly popatrzyły na mnie, jakby dopiero co zdały sobie sprawę, że w ogóle tam jestem.
- Ach - powiedziała Lilly, zdejmując słuchawki. - No tak. To całe FWZ? Nie przejmuj się tym. Wal prosto do dołka.
WAL PROSTO DO DOŁKA??? Odkąd to Lilly zna się na golfie?
V Nie chciałyśmy cię martwić, Amelio - powiedziała spokojnie Grandmere, zapalając papierosa. - To nic takiego, naprawdę.
121
Powiedz mi, czy rzeczywiście chcesz teraz nosić włosy tej długości? Nie wolałabyś, żeby były nieco... krótsze?
- Co się dzieje? - spytałam ostro, pomijając pytanie o fryzurę. - Czy Genowię NAPRAWDĘ wyrzucą z Unii Europejskiej za to, co zrobiłam ze ślimakami?
Grandmere wypuściła długą strużkę błękitnego dymu.
- Nie, jeśli ja będę miała coś do powiedzenia w tej sprawie -powiedziała nonszalancko.
Serce mi na moment zamarło w piersi. Więc to prawda!
- Czy oni mogą to zrobić? - dopytywałam się. - Czy Unia Europejska może nas naprawdę wywalić przez parę ślimaków?
- Oczywiście, że nie. - Te słowa wypowiedział mój tata, który wszedł do pokoju z telefonem przytkniętym do ucha. Przez chwilę czułam ulgę, ale potem zdałam sobie sprawę, że on nie mówił do mnie. Mówił do telefonu.
- Nie! - wrzasnął, pochylając się i biorąc parę kanapek z tacy, a potem ruszył z powrotem do swojego apartamentu. - Ona działała wyłącznie z własnej woli, nie w imieniu żadnej globalnej organizacji. Och, doprawdy? No cóż, przykro mi, że pan tak uważa. Może gdyby sam pan miał nastoletnią córkę, wiedziałby pan, o czym mówię.
Zatrzasnął za sobą drzwi.
- No cóż - powiedziała Grandmere, gasząc papierosa i sięgając po resztkę sidecara. - To może porozmawiamy o strategii wyborczej Amelii?
- Świetny pomysł - powiedziała Lilly i nacisnęła parę przycisków na swoim palm pilocie.
No, teraz przynajmniej wiem, czemu GRANDMERE tak popiera te całe szkolne wybory. Myśli, że zdoła odwrócić uwagę reporterów od tego całego wyrzucenia Genowii z Unii Europejskiej za terroryzm ekologiczny.
122
Ale jaką wymówkę ma LILLY? Bo mnie się wydawało, że jest OSTATNIĄ osobą, którą Grandmere będzie mogła przeciągnąć na ciemną stronę.
Et tu, Lilly?
Tata wrócił do pokoju pomiędzy moimi wywiadami dla "Time^" i "Newsweeka". Wyglądał na mocno zestresowanego. Poczułam się naprawdę paskudnie i przeprosiłam go za ten cały numer ze ślimakami.
- Nie martw się tym za bardzo, Mio - powiedział. - Prawdopodobnie jakoś się z tym uporamy, jeśli uda mi się przekonać wszystkich, że działałaś na własną rękę, a nie jako następczyni tronu.
- A może - powiedziałam z nadzieją - kiedy ludzie zobaczą, że te ślimaki naprawdę robią dobrą robotę, a nie złą, to zmienią zdanie.
- No właśnie o to chodzi - powiedziała tata. - Twoje ślimaki nic nie robią. Według ostatnich raportów otrzymanych od nurków Genowiańskiej Marynarki Wojennej, one tam po prostu siedzą, I wbrew temu, co tak zawzięcie twierdziłaś, nie zajmują się zjadaniem tych przeklętych alg.
Ta wiadomość nie podniosła mnie na duchu.
- Może są nadal w szoku - powiedziałam. - W końcu przyleciały z Ameryki Południowej. Pewnie nigdy jeszcze nie były tak daleko poza domem. To może chwilę potrwać, zanim zaaklimatyzują się w nowym otoczeniu.
- Mio, one tam są już od dwóch tygodni. Można by oczekiwać, że przez dwa tygodnie zgłodnieją na tyle, żeby coś zjeść.
- Taa, ale może dostały spory posiłek w samolocie - powiedziałam, nieco zdesperowana. - Bo wiesz, kazałam im zapewnić jak najlepsze warunki transportu...
Tata tylko na mnie popatrzył.
123
- Mio - powiedział. - Zrób mi przysługę. Od tej pory, jeśli znów wpadniesz na jakiś wielki plan ratowania zatoki przed zabójczymi algami, przedyskutuj go najpierw ze mną.
Auć.
Biedny tata. Naprawdę niełatwo być księciem.
Wyszłam zaraz potem. Ale Lilly została. LILLY ZOSTAŁA Z MOJĄ BABKĄ. Bo nadal nie udało jej się połączyć z Larrym. Lilly powiedziała, że jeśli zdoła umieścić mnie w programie Larry'ego Kinga, to w poniedziałek mam Lane w kieszeni.
Ale ja się nie zgadzam. Gdyby to było TRL, to może. Ale nikt z LiAE nie ogląda CNN. Poza Lilly, oczywiście.
W każdym razie rozumiem, czemu Grandmere jest tak bardzo za tym, żebym kandydowała na przewodniczącą samorządu.
Ale co LILLY z tego ma? Można by pomyśleć, sądząc choćby z jej gwałtownej reakcji na zainstalowanie kamer przed szkołą, że TO ONA powinna kandydować na przewodniczącą. Więc o co tu chodzi w tym wszystkim, tak właściwie?
Czwartek, 3 września, poddasze
No to zgadnijcie, gdzie mam się zatrzymać, kiedy mama i pan G. wyjadą? Taa. W Płaza.
Z GRANDMERE.
Och, zamówią dla mnie osobny pokój. WIERZCIE MI, za nic nie zgodziłabym się spać w tym samym apartamencie, co Grandmere. Nie po tym, jak zatrzymała się u nas na poddaszu. Prawie oka nie zmrużyłam przez cały czas, kiedy tu była, tak głośno chrapała. Słyszałam ją aż w salonie.
Nie wspominając o tym, że nie sposób jej wygonić z łazienki.
124
Chyba jednak spodziewałam się tego. No bo przecież mama i pan G. za nic nie zostawiliby mnie samej na poddaszu. Nawet gdyby, na przykład, cała Książęca Straż Genowiańska kwaterowała na dachu budynku, gotowa unieszkodliwić wszelkich potencjalnych międzynarodowych porywaczy księżniczek. Nie po tym, co zaszło na mojej imprezie urodzinowej.
I nie powiem, żeby mnie to jakoś specjalnie ruszało. Nie teraz, kiedy jestem odpowiedzialna za to, że kraj, którym pewnego dnia będę rządzić, stał się najbardziej znienawidzonym państwem w Europie. Co nie jest takie proste, biorąc pod uwagę, no, wiecie, Francję.
W sumie nie sądziłam, że mogłabym się jeszcze bardziej zestresować, biorąc pod uwagę, że:
� Chyba zawalam geometrię i to po zaledwie trzech dniach szkoły.
� Moja najlepsza przyjaciółka zmusza mnie do kandydowania na przewodniczącą samorządu szkolnego przeciwko najpopularniejszej dziewczynie w szkole, która zdepcze mnie jak robaka, upokarzając przed całą szkołą w poniedziałek.
� Moja nauczycielka angielskiego - ta, którą byłam taka zachwycona i pewna, że mi pomoże stać się naprawdę dobrą pisarką, którą - czuję w głębi serca - potencjalnie jestem -uważa mnie chyba za kompletne beztalencie.
� Mój chłopak ewidentnie oczekuje, że będę z nim To Robić.
� Jestem dzieciolizem.
Dzięki Bogu do tego wszystkiego mogę dodać, że kazałam przywieźć z Ameryki Południowej dziesięć tysięcy ślimaków i wrzucić je do Zatoki Genowiańskiej w nadziei, że zjedzą zabójcze algi, które obecnie niszczą nasz delikatny ekosystem, żeby zaraz się przekonać, że południowoamerykańskie ślimaki
125

ewidentnie nie lubią europejskiej kuchni i że teraz nasi geno-wiańscy sąsiedzi nie chcą mieć z nami do czynienia. Ha!
Czemu ja NIC nie mogę zrobić jak trzeba?
Może Becca ma rację. Może ja POWINNAM zająć się jogą. Tyle że raz kiedyś próbowałam z Lilly i jej mamą w klubie 92th Street Y, a oni kazali mi cały czas wypinać tyłek w powietrze. Jakim cudem wypinanie tyłka w powietrze ma złagodzić stres? Ja tylko poczułam się BARDZIEJ zestresowana, bo cały czas zastanawiałam się, co wszyscy myślą o moim tyłku.
Kiedyś, żeby ukoić sterane nerwy, usiadłabym i napisała wiersz czy coś.
Ale teraz nie mogę pisać poezji, wiedząc, że w tej właśnie chwili Karen Mackenzie siedzi nad fragmentem mojej duszy, który jej wręczyłam. Ciekawe, czy jest świadoma, że w tej właśnie chwili trzyma w ręku wszystkie moje nadzieje na sukces, na karierę powieściopisarki - a przynajmniej poważnej dziennikarki - trzyma je w tych swoich pomalowanych czarnym lakierem pazurkach. Mam nadzieję, że nie zgniecie ich jak Gruby Louie robaka swoją potężną łapą.
Ja wiem, to mało prawdopodobne, żebym kiedykolwiek FAKTYCZNIE zabrała się do pisania, kiedy już obejmę władzę, bo będę bardzo zajęta błaganiem Unii Europejskiej, żeby nas znów przyjęła i tak dalej.
Ale chyba chciałabym zobaczyć jakąś książkę, a choćby tylko artykuł podpisany "Mia Thermopolis".
Teraz muszę się upewnić, że mama jest na bieżąco w kwestiach zasad bezpieczeństwa podczas lotu samolotem. Nie wykupują biletu dla Rocky'ego, więc będzie musiała cały czas trzymać go na rękach. Mam nadzieję, że gdyby samolot miał runąć w dół, mama nie straci głowy i własnym ciałem osłoni Roc-ky'ego, żeby nie pochłonęła go gorejąca pożoga.
126
. A pan G. będzie musiał policzyć rzędy między swoim siedzeniem a najbliższym wyjściem ewakuacyjnym, żeby w razie wodowania, gdyby samolot miał zatonąć, a światła pogasły, mógł wyprowadzić moją mamę i Rocky'ego.
Czwartek, 3 września, poddasze,
później
Jezu! Nie wiem, czemu się tak wściekli. To ważne, żeby znać zasady bezpieczeństwa w samolocie. Przecież właśnie po to linie lotnicze drukują te ulotki, które wtykają potem do kieszeni na fotelach. Dobrze, że zbierałam je od lat. Szkoda tylko, że mój mały wykład na temat bezpieczeństwa niemowląt w samolocie nie spotkał się z należytym zrozumieniem.
Można by pomyśleć, że ludzie bardziej docenią moją przezorność.
Ktoś do mnie pisze na ICQ... Oooooooooooooo, to Michael!
SkinnerBx: Cześć! Jesteś w domu! Widziałem cię na New York 1.
GrLouie: WIDZIAŁEŚ to??? O BOŻE, ale wstyd.
SkinnerBx: Nie, byłaś dobra. Ale czy to o UE to rzeczywiście prawda?
GrLouie: Najwyraźniej . Ale mój tata mówi, że wszystko będzie dobrze. Tak uważa. Taką ma nadzieję.
SkinnerBx: Oni wszyscy powinni się wstydzić. Czy nie wiedzą, że usiłowaliśmy tylko naprawić ICH błędy?
GrLouie: No właśnie. Jak ci minął dzień?
127
SkinnerBx: Świetnie. Dzisiaj na seminarium Polityka w warunkach niepewności mówiliśmy o tym, że zdjęcia satelitarne Parku Narodowego Yellowstone ujawniły, że jest właściwie potężną kal-derą czy superwulkanem, podziemnym zbiornikiem magmy, która wybucha co 600 000 lat, a teraz spóźnia się już 40 000 tysięcy lat z wybuchem. A poza tym, kiedy już wybuchnie, wulkaniczny popiół dotrze aż do okolic Iowa, a eksplozja będzie 2500 razy silniejsza niż w przypadku Mount St. Helen, zabijając z miejsca dziesiątki tysięcy, a potem kolejne miliony wskutek zimy nuklearnej . Chyba że, oczywiście, uda nam się znaleźć sposób na zmniejszenie tych podziemnych naprężeń. Wtedy może dałoby się zapobiec katastrofie na globalną skalę.
No dobra, MUSZĘ to powiedzieć. Na jakie studia chodzi Michael?
SkinnerBx: No, nieważne. Twoja mama i pan G. wyjeżdżają na ten weekend?
GrLouie: Tak. Zmuszają mnie, żebym zatrzymała się u GRANDMERE.
SkinnerBx: Ciężka sprawa. Własny pokój?
GrLouie: OCZYWIŚCIE! Ale na tym samym piętrze. Mam nadzieję, że nie będę słyszała jej chrapania przez ściany.
SkinnerBx: Czy ochroniarze twojego taty mają posterunek na korytarzu tego piętra? Czy tylko siedzą w sąsiednim pokoju?
128
Boże, on czasem zadaje przedziwne pytania. Chłopcy są tacy DZIWNI.
GrLouie: Lars i tamci są piętro niżej . SkinnerBx: A kamery ochrony?
Rodzina Moscovitzów ma ostatnio ewidentną obsesję na temat kamer ochrony.
GrLouie: Nie, nie ma żadnych kamer ochrony. No cóż, to znaczy, hotel je pewnie ma. Jak w Pokojówce z Manhattanu. Ale nie KSG*.
KSG to skrót od Książęcej Straży Genowiańskiej, której członkiem jest Lars.
GrLouie: O co ci chodzi z tymi wszystkimi pytaniami, tak w ogóle? Planujesz zakraść się tam i zwędzić klejnoty koronne? Już masz kamień z Księżyca. Czego jeszcze mógłbyś chcieć? Cha, cha.
SkinnerBx: Cha, cha. Taa, nie, tak się tylko zastanawiałem. No jak, przychodzisz do nas w sobotę?
GrLouie: To jedyna rzecz W CAŁYM MOIM OBECNYM ŻYCIU, której niecierpliwie wyczekuj.ę.
SkinnerBx: Wiem. Ja też za tobą tęsknię.
Aaaaaaaaaach. No bo, serio. Może sama z siebie nie jestem taką znów feministką, bo uwielbiam, kiedy on mówi - albo pisze - takie rzeczy. W sumie, pisanie jest nawet lepsze, bo wtedy mam namacalny dowód. No wiecie. Że on mnie kocha.
I wtedy usłyszałam znajomy dźwięk.
9 - Księżniczka uczy się rządzić
129
GrLouie: Michael, muszę lecieć. Rocky alarm.
SkinnerBx: Jasne. Over, bez odbioru.
Wiecie, ja naprawdę uważam, że Lana się myli. Nie WSZYSCY studenci oczekują, że ich dziewczyny będą to robić. Bo Michael nie powiedział do mnie ANI JEDNEGO słowa na ten temat.
A raz kiedyś, kiedy płacił za parę kawałków pizzy w Ray's Pizza, zostawił na stoliku portfel, a ja go dokładnie przejrzałam - kiedy Michael był w toalecie - bo ciekawa byłam, co chłopcy trzymają w portfelach, i oto co znalazłam:
� czterdzieści osiem dolarów,
� bilet miesięczny,
� kartę członkowską Hayden Planetarium.
� legitymację szkolną,
� prawo jazdy,
� kartę rabatową do sklepu z komiksami Forbidden Planet,
� kartę nowojorskiej biblioteki publicznej. Ale żadnych kondomów.
Co wskazuje, że mojemu chłopakowi inne rzeczy w głowie niż seks.
Na przykład kryzysy energetyczne w przyszłości. I potencjalne globalne katastrofy wywołane przez superwulkany.
Czego z pewnością Lilly nie może powiedzieć o Borysie.
To znaczy Tina.
Nieważne.
Może Michael i ja nigdy nie będziemy MUSIELI odbywać tej Rozmowy.
130
Piątek, 4 września, WF
Jak ja jej nienawidzę.
Piątek, 4 września, geometria
Poważnie, co ona sobie wyobraża?
Twierdzenie = wywód, który jest udowodniony przez dedu-kowanie logiczne z przyjętych założeń.
Ona to powiedziała tylko po to, żeby mi dokuczyć.
Racja?
Bo to nie może być prawda. NIE MOŻE.
A może może?
Piątek, 4 września, angielski
A TO co miało być?????
Co ?A, te małe do ściskania przypominające pompony czirliderek? A co mnie obchodzą jakieś małe do ściskania przypominające pompony czirliderek z napisem GŁOSUJ NA LANE? Nienawidzę Lany. Czy ty masz pojęcie, co ona do mnie dzisiaj powiedziała na WF-ie? PRZY LILLY????
Co?????
Powiedziała, że studenci, których dziewczyny nie chcą z nimi Tego Robić, rzucają je dla dziewczyn, które się na to zgodzą.
NIE ZROBIŁA TEGO.
131
A owszem, tak powiedziała. Tam, pod prysznicem. Przy wszystkich. Przy Lilly. Która to teraz powtórzy Michaelowi.
Nie zrobi tegol Po co miałaby to robić? Bo on jest jej bratem.
Nie zrobi tego. Niektórych rzeczy nie mówi się bratu. Wierz mi,
Mi a, mam brata, to wiem. Tina, twój brat ma trzy lata.
No dobrze, ale i tak... Lilly nie powie Michaelowi. A w każdym
razie... Co powiedziała, kiedy usłyszała ?
Powiedziała Lanie, żeby to sobie wsadziła w spodenki gimnastyczne.
Widzisz??? Mówiłam ci.
To nie koniec!!!! Wiesz, co JESZCZE powiedziała? To znaczy Lana? Powiedziała, że chłopcy MUSZĄ to robić, bo jeśli tego nie robią, to im się zbiera i od tego wariują.
Czekaj... Co im się zbiera i gdzie ?
NO, WIESZ. Przypomnij sobie zdrowie i zasady bezpieczeństwa. Z zeszłego roku.
UUUUUUUUHHHH!!!!!!!! I to nieprawda. Nic się nie zbiera. Bo
pan Wheeton by nam o tym powiedział.
Ale to by wyjaśniało, czemu chłopcy, których dziewczyny Tego Nie Robią, muszą je rzucać i znajdować sobie dziewczyny, które się zgodzą. Tina, a jeśli to prawda ???? Jeśli Lana wie coś, czego my nie wiemy????
Można to bardzo łatwo sprawdzić. Czy rozmawiałaś już o tym z Mi-
chaelem?
JESZCZE NIE!!! MÓWIŁAM Cl!!!!
No cóż, to kiedy się z nim jutro zobaczysz, porozmawiaj z nim
o tym, a zrozumiesz, że...
CZY TY BYŚ UWIERZYŁA, ŻE ONA TAM STAJE I ROZDAJE TE IDIOTYZMY???? Musiała wydać na nie FORTU-
132
NĘ. I zobacz, jakie to badziewie, na pewno napis GŁOSUJ NA LANE da się zaraz zdrapać. I to pewnie farba z dodatkiem ołowiu. Powinnam zadzwonić po kogoś z ochrony środowiska. W każdym razie, Mia, nie czuj się niedowartościowana. Zadzwoniłam do twojej babki i wszystko jest pod kontrolą. Też ci znajdziemy coś do rozdawania. LILLY!!! JA NIE CHCĘ NICZEGO ROZDA WAĆH! JA NA WET NIE CHCĘ BYĆ PRZEWODNICZĄCĄ!!!
Nie martw się, nie będziesz.
CIĄGLE Ml TO POWTARZASZ, LILLY A KIEDY SIĘ TYLKO NA MOMENT ODWRÓCĘ, ZNÓW ROBISZ COŚ, CO MA Ml POZWOLIĆ WYGRAĆ NA PRZYKŁAD DZWONISZ DO MOJEJ BABKIIZAŁA TWIASZ PRZEZ NIĄ RÓŻNE RZECZY. Ooch, a nie mogłabyś załatwić, żeby babka Mii rozdawała tiary za darmo? Bo ja bym strasznie taką chciała!
Tina, nie możemy rozdawać tiar. Nie ma ich w budżecie. Ale zastanawiam się nad takimi małymi do ściskania jak Lany w kształcie tiar.
CZY TY MNIE WRESZCIE POSŁUCHASZ, LILLY???? JA JUŻ TEGO DŁUŻEJ NIE WYTRZYMAM!!!! TO SZALEŃSTWO MUSI SIĘ SKOŃCZYĆ!!!!!!!!!
Uspokój się, KP. Wszystko będzie dobrze. Mój brat nie rzuci cię, dlatego że z nim Tego Nie Robisz. Przynajmniej jeśli chce, żeby ten jego głupi pies przeżył. /
Nieważne. Lana dostanie po nosie. Nie martw się tym. Wiesz, że Michael taki nie jest.
Ale on jest teraz NA STUDIACH, Lilly. On się ZMIENIA. Za każdym razem, kiedy z nim rozmawiam, okazuje się, że nauczył się czegoś nowego i strasznego. I co z... No wiesz. Z OTOCZENIEM.
133
Mia! To Jest Liga Bluszczowa. Nikt tam nie uprawia seksu. Wierz mi. Czyś ty WIDZIAŁA te dziewczyny kiedy pojechałyśmy pomagać mu się przeprowadzić ? Hm, i co ?
To prawda, M/a. Jesteś o wiele ŁADNIEJSZA niż te wszystkie
dziewczyny z Ligi Bluszczowej. Pamiętasz grupę studencką El/e
z Legalnej blondynki ?
Czy mogłybyśmy się skupić tu na tym, co jest ważne? Takie małe do ściskania w kształcie tiar. Tak czy nie? O mój Boże. Ona odda mi zaraz wypracowanie... i jest...
.. .pokryte czerwonymi znaczkami. Och, Mia, tak mi przykro. Mia?
Ml A?
Czwartek, 4 września, gabinet lekarski
Leżę tutaj z wilgotnym ręcznikiem na czole. Chociaż to bardzo trudne, pisać pamiętnik I JEDNOCZEŚNIE trzymać wilgotny ręcznik na czole, jak się okazuje.
Pielęgniarka kazała mi leżeć spokojnie i nie myśleć za wiele. Ha! Komu ona to mówi? To przecież JA, Mia Thermopolis! To niemożliwe, żebym tyle nie myślała. Ja nic innego nie robię, tylko myślę.
Na szczęście nie może zobaczyć, że nie słucham jej poleceń, bo poszła do swojego boksu wypełnić jakieś formularze. Mam nadzieję, wypisuje mi skierowanie na leczenie zamknięte. Nie będę mogła brać udziału w poniedziałkowej debacie przeciwko Lanie, jeśli zamkną mnie w szpitalu dla wariatów.
Siostra Lloyd mówi jednak, że nie zwariowałam. Mówi, że każdy się może załamać. I że kiedy wyszłam z angielskiego z kolejną czwórką i zobaczyłam, że moja babka stoi na korytarzu w tiarze i w narzutce z soboli, rozdając długopisy z napisem
134
Propriete du Palais Royal de Genowa wszystkim przechodzącym, osiągnęłam punkt krytyczny.
Siostra Lloyd mówi, że to nie moja wina, że dostałam szału, wyrwałam Grandmere z rąk pudełko długopisów i rzuciłam nim w kamerę ochrony wiszącą nad drzwiami gabinetu dyrektor Gupty.
Kamerze nawet nic się nie stało. Tylko po korytarzu wszędzie walają się DŁUGOPISY.
Ale kamerze nic nie jest.
Nie wiem, czemu uparli się zadzwonić po mamę i tatę.
Siostra Lloyd mówi, że powinnam po prostu poleżeć cichutko, póki nie przyjdą. Na moją prośbę nie wpuszcza tu Grandmere. Choć w sumie nie była to wina Grandmere. Bo ona tylko próbowała pomóc. Lilly musiała do niej zadzwonić i powiedzieć jej o tych małych do ściskania przypominających pompony czirlide-rek Lany. Więc Grandmere poczuła się zobligowana przylecieć tutaj z czymś, co jej zdaniem JA mogłabym rozdawać.
Bo kto by NIE CHCIAŁ długopisu z napisem Propriete du Palais Royal de Genovia?
Naprawdę nikt tutaj nie zawinił. Poza mną. Nie powinnam była oddawać tego wypracowania pani Martinez! Co ja sobie WYOBRAŻAŁAM? Jak mogłam PRZEZ JEDNĄ CHWILĘ uważać, że doceni wypracowanie porównujące zakazaną miłość Romea i Julii z miłością Britney Spears i Jasona Allena Alexan-dra? A ja całe SERCE i DUSZĘ przelałam na papier. Chciałam, żeby czytelnik poczuł ból Britney, którą media, jej menedżerowie i firma płytowa rozdzieliły z Jasonem. Dla mnie to tak ewidentne, że tych dwoje, kochających się od dzieciństwa, było dla siebie stworzonych...
Powinnam była wiedzieć, że pani Martinez nie zrozumie mojej troski o Britney. To całkiem jasne, że ona nigdy w życiu nie słyszała Toxic.
135
Och, nie.
KTOŚ IDZIE!!! MUSZĘ POŁOŻYĆ SOBIE ZNÓW TEN RĘCZNIK NA CZOLE!!!!
Czwartek, 4 września, gabinet lekarski, później
To był tylko mój tata. Zapytałam go, jak zdołał tak szybko się tu dostać, a on powiedział, że i tak jechał właśnie do ambasady Francji, dyskutować z nimi na temat głosowania za usunięciem Genowii z UE.
Od tego poczułam się tylko jeszcze gorzej. Bo mi się przypomniało, jak bardzo zawiodłam własny naród tą całą sprawą ze ślimakami.
Tata powiedział, żebym się tym nie martwiła, bo jeśli usunięcie jakiegokolwiek państwa z UE powinno zostać przegłosowane, to usunięcie Monako za to, że pozwolili Jacques'owi Cou-steau w ogóle wrzucić te południowoamerykańskie algi do Morza Śródziemnego, a poza tym Francji za to, że przez dziesięć lat potem umywała ręce od tej sprawy. Ale, zaznaczył tata, w końcu Francja w tym się właśnie specjalizuje.
Przeprosiłam tatę, że zakłócam mu ciężki dzień pracy polityka, ale on tylko poklepał mnie po dłoni i powiedział, że każdemu od czasu do czasu należy się "atak płaczu". Zapytałam go, czy taką właśnie kliniczną diagnozę podała mu siostra Lloyd, mówiąc o tym, co mi się stało, ale tata powiedział, że "niezupełnie", ale że swego czasu widział wystarczająco wiele "ataków płaczu". Ale nigdy u kogoś, kto nie wypił za wiele genowiań-skiego prosecco dla swojego dobra.
To naprawdę upokarzające, popłakać się jak małe dziecko przy całej szkole, nie wspominając już o późniejszym mazaniu
136
się przy własnym ojcu. Zwłaszcza kiedy nie mam pod ręką chusteczek, bo wszystkie już zdążyłam zużyć. No więc musiałam się wysmarkać w jedwabną chustkę do butonierki mojego taty. Nie żeby on miał coś specjalnie przeciwko temu. Pewnie ją wyrzuci i kupi sobie następną, tak jak Britney Spears robi ze swoją bielizną. Fajnie być księciem. Albo gwiazdą pop.
W każdym razie tata bardzo się przejął i cały czas mnie pytał, co się stało. CO SIĘ STAŁO, TATO? Aha, chodzi ci o to, co poza tym, że WSZYSTKO?
Oczywiście, jedyna sprawa, o której mogłam tacie opowiedzieć, dotyczyła pani Martinez. Bo wiedziałam, że kiedy mu powiem, jak bardzo mi się dają we znaki te całe wybory do samorządu, on tego nie zrozumie i powie tylko coś takiego typowo ojcowskiego, w rodzaju: "Och, Mio, nie doceniasz samej siebie. Poradzisz sobie świetnie!"
A Bóg mi świadkiem, że nie mogę mu powiedzieć o Micha-elu. No bo ja przecież kocham tatę. Nie chcę, żeby wpadł w szał.
Najpierw tata totalnie mi nie uwierzył. No wiecie, że mogłam dostać czwórkę z angielskiego. Musiałam wyciągnąć wypracowanie i mu je POKAZAĆ.
A wtedy zmrużył mocno oczy - ale to pewnie głównie dlatego że okulary do czytania zostawił w limuzynie - i kilka razy odchrząknął.
A potem powiedział parę słów o tym, że takie coś dostaje za swoje dwadzieścia tysięcy dolarów rocznie i co to ma być za świat, w którym marzenie małej dziewczynki można zniszczyć, jakby się strzelało do rzutków i że jeśli ta cała pani Martinez wyobraża sobie, że jej to ujdzie płazem, to niech się jeszcze raz nad tym zastanowi.
I wiecie co? Nawet zabawnie było patrzeć, jak tak podskakiwał po gabinecie, cały wściekły.
Wreszcie usłyszała go pielęgniarka i kazała mu stąd wyjść.
137
Ale kiedy pielęgniarka wyganiała mojego tatę, udało się wedrzeć do środka mamie, która była mocno podenerwowana, a w nosidełkach miała Rocky'ego. No więc usiadłam i powąchałam parę razy jego główkę, bo główka Rocky'ego pachnie niemal tak samo przyjemnie jak szyja Michaela, tylko troszkę inaczej, oczywiście.
Chociaż zapach główki Rocky'ego nie może ukoić moich steranych nerwów tak samo jak zapach szyi Michaela.
Kiedy wąchałam główkę Rocky'ego, moja mama powiedziała:
- Mia, wybrałaś sobie naprawdę fatalny moment na załamanie nerwowe. Nasz samolot do Indiany odlatuje za dwie godziny.
Zapewniłam mamę, że to nie załamanie nerwowe, tylko atak płaczu. Nie wspominałam, co go wywołało. To znaczy wiecie, tej części, w której Lana powiedziała mi coś o studentach. A potem, jak pani Martinez zniszczyła moje nadzieje na zostanie pisarką. Zamiast tego powiedziałam tylko, że może mam jeszcze jet lag po powrocie z Genowii i tyle.
- To nie jet lag - powiedziała moja mama karcącym tonem. - Na tym wszystkim stoi wypisane wielkimi literami: Clarissa Renaldo.
No cóż, nie chciałam tego mówić głośno. A przynajmniej nie mojej mamie, która ma już wystarczająco dużo powodów, żeby nie lubić Grandmere.
Ale to JEST prawda, że słomką, pod którą załamał się objuczony wielbłąd, był widok Grandmere rozdającej na korytarzu długopisy.
- Ona chce dobrze - odezwałam się do mamy.
- Czy rzeczywiście? - Mama miała sceptyczną minę.
Ale ja mamę zapewniłam, że tym razem Grandmere leżało na sercu wyłącznie dobro korony. Przecież jeśli moja kampania wyborcza do samorządu szkolnego mogła odciągnąć uwagę re-
138

porterów od historii z wyrzucaniem Genowii z UE, to sprawa była tego totalnie warta.
W pewnym sensie.
Ale mama nie wyglądała, jakby mi uwierzyła.
- Mia, jeśli chcesz się wycofać z tych całych wyborów, po prostu powiedz jedno słowo. Ja to załatwię.
Mama potrafi wyglądać naprawdę groźnie, jeśli zechce - nawet z tak słodką dzieciną jak Rocky przytroczoną na piersi. Naprawdę, gdybym miała do wyboru stawać w debacie w jakiejś sprawie przeciwko Lanie i przeciwko mamie, z miejsca wybieram mamę.
- Nie, mamo, wszystko w porządku - powiedziałam. - Nic mi nie jest. Naprawdę. Więc... Masz zamiar odszukać Wendel-la, kiedy będziesz w Versailles?
Mama zajęta była nóżką Rocky'ego, która zaplątała się w tybetańskie flagi modlitewne, jakie powiesiła na jego nosidełkach.
- Kogo?
- Wendella Jenkinsa. - Boże! Nie mogę w to uwierzyć, że ona nawet nie pamięta człowieka, którego obdarzyła kwiatem swojego dziewictwa. - On tam nadal mieszka. On i April. Pracuje dla zakładu energetycznego. A wiesz, że April została Królową Kukurydzy?
Mama miała rozbawioną minę.
- Naprawdę? Skąd ty to wszystko wiesz, Mia?
- Poszukałam w dziale "Ludzie" na Yahoo - powiedziałam. -Jeśli wpadniesz na April, powiedz jej, że jesteś matką księżniczki Genowii. To o wiele lepsze niż Królowa Kukurydzy, nawet jeśli RZECZYWIŚCIE mają nas wyrzucić z Unii Europejskiej.
- Postaram się pamiętać - powiedziała mama. -Jesteś pewna, że nic ci nie będzie? Bo nie pojadę do Versailles, jeśli nie chcesz, żebym pojechała.
139
Zapewniłam mamę, że nic mi nie będzie. I w tym momencie wróciła do gabinetu siostra Lloyd i, znajdując tu moją mamę, zapewniła ją o tym samym. A potem, kiedy siostra Lloyd pogru-chała sobie już przez chwilę nad Rockym - bo to jest najślicz-niejsze dziecko pod słońcem i nikt, kto go zobaczy, nie może się POWSTRZYMAĆ, żeby nad nim nie gruchać - mama wyszła i znów zostałam zupełnie sama z siostrą Lloyd.
Co, no wiecie, przypomniało mi, że jest jeszcze coś, czego muszę się dowiedzieć. I że PIELĘGNIARKA to wprost idealna osoba, którą można o to zapytać, bo nie mogłam zerknąć do działu "Zdrowie" na Yahoo, nie mając komputera pod ręką.
- Siostro Lloyd... - odezwałam się przez termometr, który mi wsadziła w usta, żeby się upewnić, czy nic mi nie dolega i czy mogę wracać do klasy.
- Tak, Mio? - Popatrzyła na zegarek, mierząc mi puls.
- Czy to prawda, że jeśli chłopcy, którzy już studiują, Nie Robią Tego, to im się zbiera?
Siostra Lloyd parsknęła.
- Dalej krąży ta bzdura? Mio, powinnaś być mądrzejsza. Przecież miałaś zdrowie i przepisy bezpieczeństwa, prawda?
- Więc... to nieprawda?
- Z całą pewnością nie. - Siostra Lloyd puściła mój nadgarstek i wyjęła mi termometr z ust. - I nie pozwól sobie nikomu wmawiać, że jest inaczej. A poza tym, każdy kondom noszony przez jakiś czas w portfelu trzeba wyrzucić i zastąpić nowym. Tarcie wywołane noszeniem portfela w kieszeni może powodować drobne pęknięcia w lateksie.
Ja patrzyłam na nią po prostu z otwartymi ustami. SKĄD MOGŁA SIĘ DOMYŚLIĆ?
Siostra Lloyd tylko zerknęła na termometr i powiedziała:
140
- Pracuję w tym zawodzie od dawna. No i patrz, trzydzieści sześć i sześć. Nic ci nie jest. Możesz już iść, jeśli chcesz. Ale zanim pójdziesz, chcę ci jeszcze coś powiedzieć.
Spojrzałam na nią wyczekująco.
- Musisz przestać dusić w sobie różne rzeczy - powiedziała. - Wiem, że lubisz dużo pisać w swoim pamiętniku - tak, widziałam cię - i to bardzo dobrze. Ale musisz też wyrażać swoje uczucia NA GŁOS. Zwłaszcza jeśli jesteś na kogoś zła albo ktoś ci zrobi przykrość. Im bardziej to dusisz w sobie, tym bardziej prawdopodobne, że w końcu dojdzie do wybuchu, tak jak dziś. Ja wiem, że od księżniczki wymaga się opanowania i tak dalej. Ale ty, Mio, jesteś taką osobą, która naprawdę nie powinna w sobie dusić emocji. Rozumiesz mnie?
Pokiwałam głową. Siostra Lloyd to chyba najbystrzejsza osoba, jaką spotkałam w życiu. Wliczając w to wszystkich geniuszy, którzy są moimi najlepszymi przyjaciółkami albo z którymi chodzę.
- Dobrze. To ja ci wypiszę przepustkę na korytarz - powiedziała siostra Lloyd.
Wiecie co?
SIOSTRA LLOYD JEST BOMBOWA!!!!! Notatka do samej siebie: Powiedzieć Tinie, żeby Borys kupił sobie nowy kondom, zanim Zrobią To w noc balu maturalnego.
Piątek, 4 września, klatka schodowa trzeciego piętra
Kiedy wyszłam z gabinetu pielęgniarki, Lilly siedziała pod drzwiami i czekała na mnie. Miała w ręce trzy upomnienia za kręcenie się po korytarzu w czasie lekcji, bo dyżurne tam przyszły, nakryły ją i wypisały upomnienia.
141
Ale mówi, że nic jej to nie obchodzi, bo MUSIAŁA się upewnić, że nic mi nie jest. I MUSIAŁA się ze mną zobaczyć.
Pamiętając, co mi powiedziała siostra Lloyd o nieduszeniu w sobie różnych rzeczy, powiedziałam Lilly, że ja też MUSZĘ z nią porozmawiać.
No więc zwiałyśmy tutaj, gdzie nikt nas nie znajdzie, chyba że ktoś będzie musiał dostać się na dach. Ale to się rzadko zdarza, tylko wtedy, kiedy jakiś dzieciak z domu obok rzuci tam z okna swojego Pikachu czy coś takiego, a wtedy woźny albo portier z domu obok przychodzi tu, żeby je zabrać.
Przede wszystkim muszę przyznać, że byłam wobec Lilly nieco chłodna. Bo w końcu jest przynajmniej częściowo odpowiedzialna za mój atak płaczu. Wiecie, te długopisy z pałacu.
- Ale ludziom się one strasznie podobają. - To była cała jej podstawowa wymówka. - Poważnie, Mia, zatrzymują je sobie na pamiątkę. Nie wszyscy spędzają wakacje w pałacu, jak ty co rok, Mia.
- Nie o to chodzi. - W głowie mi się nie mieści, że chociaż Lilly jest geniuszem, trzeba jej takie rzeczy wyjaśniać. - Rzecz w tym, że mi obiecałaś, że nie będę musiała przez takie sytuacje przechodzić.
Lilly tylko gapiła się na mnie, mrugając oczami.
- A kiedy ja tak powiedziałam?
- LILLY! - Uszom nie wierzyłam. - Przysięgałaś, że nie skończy się na tym, że będę musiała zostać przewodniczącą samorządu!
- Wiem - powiedziała Lilly. - I nie będziesz.
- Ale obiecałaś mi też, że Lana mnie nie pokona i nie doznam druzgoczącej porażki na oczach całej szkoły.
- Wiem - powiedziała Lilly. - I nie pokona.
- LILLY! - Miałam wrażenie, że głowa mi eksploduje. -Jeśli Lana mnie nie pokona, BĘDĘ przewodniczącą.
142
- Nie, nie będziesz - powiedziała Lilly. - JA nią zostanę. Tym razem ja zaczęłam gwałtownie mrugać.
- CO? Przecież to nie ma sensu.
- Owszem, ma - powiedziała Lilly spokojnie. - Widzisz, będzie tak, że wygrasz wybory - bo jesteś księżniczką i jesteś dla wszystkich miła, i ludzie cię lubią. A potem, jak minie odpowiedni czas, powiedzmy, dwa albo trzy dni, będziesz musiała -z żalem, oczywiście - zrezygnować z funkcji ze względu na liczne zajęcia i obowiązki księżniczki. A wtedy ja, wyznaczona przez ciebie na zastępcę przewodniczącej, będę musiała przyjąć odpowiedzialność związaną z rolą przewodniczącej. - Lilly wzruszyła ramionami. - Widzisz? Proste.
Patrzyłam na Lilly, kompletnie mnie zatkało.
- Czekaj... Robisz to wszystko tylko po to, żebyś to TY mogła zostać przewodniczącą?
Lilly pokiwała głową.
- Ale, Lilly... Dlaczego w takim razie po prostu sama nie kandydujesz?
I wtedy stało się coś zupełnie niespodziewanego. Oczy Lilly za szkłami okularów totalnie wypełniły się łzami. I zanim się zorientowałam, Lilly dostała ataku płaczu.
- Bo w żaden sposób nie udałoby mi się wygrać - łkała. -Nie pamiętasz, jak mnie zmietli w zeszłorocznych wyborach? Nikt mnie nie lubi. Nie w taki sposób, w jaki lubią ciebie, Mia. Może jesteś dzieciolizem i tak dalej, ale wydaje się, że ludzie czują do ciebie sympatię. A NIKT nie czuje sympatii do mnie... Może to dlatego że jestem geniuszem i ludzie się boją, a może coś innego, sama nie wiem co, naprawdę. Można by się spodziewać, że ludzie będą chcieli mieć możliwie najbystrzejszego przywódcę, a zamiast tego wydają się całkiem zadowoleni z wybierania KRETYNÓW.
143
Usiłowałam nie brać sobie do serca tego, że Lilly nazywa mnie kretynem. Mimo wszystko była przecież w samym środku prawdziwego ataku płaczu.
- Lilly - powiedziałam zdumiona. - Nie wiedziałam, że myślisz o sobie w taki sposób. No wiesz. Jako o osobie nielubia-nej.
Lilly podniosła oczy znad upomnień, w które płakała.
- D-dlaczego m-miałabym kiedykolwiek uważać się za osobę lubianą? - zająknęła się ze smutkiem. - T-ty jesteś jedyną prawdziwą przyjaciółką, jaką mam.
- To nieprawda - powiedziałam. - Masz mnóstwo przyjaciół. Shameeka i Ling Su, i Tina...
Lilly zaczęła płakać jeszcze głośniej na dźwięk imienia Tiny. Za późno przypomniałam sobie o Borysie i jego nowo nabytej seksowności.
- Och... - powiedziałam i poklepałam Lilly po ramieniu. -Przepraszam. Chodziło mi o to, że... No cóż, nieważne. Ludzie cię LUBIĄ, Lilly. Tyle tylko, że czasami...
Lilly uniosła zalaną łzami twarz.
- C-co? - zapytała.
- No cóż - powiedziałam. - Czasami jesteś trochę dla nich wredna. Na przykład dla mnie. Z tym całym nazywaniem mnie dzieciolizem.
- Ale ty JESTEŚ dzieciolizem - wytknęła Lilly.
- Tak - powiedziałam. - Ale, wiesz, nie musisz mi tego cały czas WYTYKAĆ.
Lilly oparła podbródek na kolanach.
- Pewnie nie - westchnęła. - Masz rację. Przepraszam. Skoro była już w takim zgodnym nastroju, dodałam:
- I nie lubię też, kiedy nazywasz mnie KG albo KP. Lilly popatrzyła na mnie z głupią miną.
144
- To jak mam ciebie nazywać?
- Może po prostu i zwyczajnie Mia? Liii)' zastanowiła się nad tym.
- Ale... to takie nudne - powiedziała.
- Ale tak mam na imię - stwierdziłam. Lilly znów westchnęła.
- Dobrze - powiedziała. - Nieważne. Nie masz pojęcia, jaką jesteś szczęściarą, KG. To znaczy Mia.
- Szczęściarą? JA? Daj spokój... - O mały włos nie wybuchłam śmiechem. - Moje życie jest w "lej chwili po prostu OKROPNE. Czy ty WIDZIAŁAŚ, co pani Martinez namazała na moim wypracowaniu?
Lilly otarła oczy.
- No cóż, tak - powiedziała. - BYŁA trochę surowa. Ale czwórka to nie taki zły stopień. Poza tym widziałam, jak twój tata szedł niedawno w stronę jej klasy. Wyglądał tak, jakby miał zamiar odczytać pani Martinez jej prawa.
- Tak, ale czy mnie to wyjdzie na dobre? - spytałam. - To przecież nie zmieni jej zdania na temat mojego pisarskiego talentu... czyjego braku. To tylko sprawi, że będzie się bała mojego taty.
Lilly tylko pokręciła głową.
- Taa - powiedziała. - Ale przynajmniej masz chłopaka.
- Który jest NA STUDIACH - przypomniałam jej. - I który najwyraźniej oczekuje, że...
- Och, przestań... - powiedziała Lilly. - Tylko nie to. Nie słuchaj tej głupiej Lany. Kiedy ty wreszcie wbijesz sobie do tej głowy, że Lana nie ma zielonego pojęcia, o czym mówi? No powiedz, czy ty widzisz, żeby ONA spotykała się z jakimś studentem?
- Nie - powiedziałam. - Ale...
10 - Księżniczka uczy się rządzić 145
- Tak, no właśnie, i może jest po temu jakiś POWÓD. I wcale NIE ten, że Lana ma jakieś opory przed Robieniem Tego, jeśli wierzyć napisom na ścianach w całej łazience.
Siedziałyśmy tam i zastanawiałyśmy się przez chwilę. Potem Lilly powiedziała:
- No więc jak? Twoja mama i pan G. jadą do Indiany na weekend?
- Tak - powiedziałam i zaraz dodałam szybko: - Ale nie będzie u mnie żadnej imprezy, bo przenoszę się do Płaza.
- Będziesz miała osobny pokój? - spytała Lilly. A kiedy pokiwałam głową, powiedziała: - Super. - A potem dodała: - Hej, możesz zrobić imprezę piżamową.
Popatrzyłam na nią, jakby oszalała.
- W HOTELU?
-Jasne! Będzie fajnie. A my i tak musimy popracować nad twoimi umiejętnościami debatowymi. Mogłybyśmy urządzić próbę debaty. Co ty na to?
- No cóż - powiedziałam - czemu nie.
Chociaż nie jestem pewna, jak tata i Grandmere na to zareagują. Na moją imprezę piżamową w hotelu Plaża.
Ale nieważne. Jeśli to uszczęśliwi Lilly, to chyba warto się wysilić. Poważnie, nigdy nie wiedziałam, że tak sama o sobie myśli. No, wiecie, że nie jest lubiana i popularna. To znaczy ja WIEM, że Lilly nie jest bardzo popularna. Ale nie wiedziałam, że ONA o tym wie. Zawsze się ZACHOWUJE, jakby wyobrażała sobie, że jest królową całej szkoły.
Kto mógł wiedzieć, że to tylko tak na pokaz?
Teraz musimy tu siedzieć obie, póki nie zadzwoni dzwonek po szóstej lekcji, żebyśmy mogły zbiec na dół i się wmieszać w tłum. Zerwałyśmy się z rozwoju zainteresowań, ale ja mam przepustkę od siostry Lloyd, więc pani Hill skreśli mi nieobecność.
146

Nie wiem, co zrobi w tej sprawie Lilly. I wydaje się, że ona wcale się tym specjalnie nie przejmuje. Naprawdę, jak się nad tym zastanowić, to Grandmere i Lilly OBIE mogłyby sporo nauczyć świat o tym, jak być księżniczką.
Co jest nieco przerażające, kiedy tak o tym dłużej pomyśleć.
Piątek, 4 września, wychowanie obywatelskie
TEORIE RZĄDU: Teoria ewolucyjna - teoria ewolucji Dar-wina zastosowana do rządu:
1. Rodzina
2. Klan
3. Plemię
Formowały się grupy w celu zorganizowania i skoordynowania działań związanych ze zdobywaniem dóbr i usług.
Żeby zachować wewnętrzny lad i chronić się przed zagrożeniem z zewnątrz, stworzono instytucję rządu.
Hej, to zupełnie jak szkolne kliki! Poważnie! Chodzi mi o sposób, w jaki te kliki powstają w szkole - żeby się chronić przed zagrożeniem z zewnątrz. Na przykład my, wszyscy intelektualiści, trzymamy się razem i stworzyliśmy klikę, żeby się bronić przed atakami mięśniaków z drużyny i czirliderek, bo w ilości jest siła. To wyjaśnia tak wiele:
� Klika skateboardowców powstała po to, żeby bronić się przed punkami.
� Punkowie trzymają się razem, żeby się chronić przed Klubem Dramatycznym.
� Klub Dramatyczny powstał, żeby się chronić przed intelektualistami.
147
� Intelektualiści zebrali się, żeby się bronić przed mięśniakami z drużyny.
� A faceci z druż}'ny trzymają się razem, żeby się bronić przed...
No cóż, nie wiem, przed kim mieliby się bronić faceci z drużyny, tworząc swoją klikę.
Ale poza tym wszystko teraz zaczyna nabierać sensu. To po to istnieją kliki! Darwin miał rację!!!
Piątek, 4 września, geografia
Pole magnetyczne Ziemi skutkiem wewnętrznych prądów konwekcyjnych.
Odkryte przez Vana Allena (pasy radiacji).
Obszary wysokiego promieniowania cząstek, niektóre są radioaktywne i naładowane, z kosmosu i Słońca.
Zorza polarna jest spowodowana wzajemnym oddziaływaniem naładowanych cząstek i atmosfery.
NOWA DZIEWCZYNA KENNY'EGO, HEATHER, WEDŁUG KENNY'EGO:
1. Ma naturalne blond włosy i nigdy nie musi farbować so-
bie odrostów.
2. Dostaje same piątki i świadectwa z wyróżnieniem.
3. Potrafi zrobić salto w tył.
4. Często robi salta na imprezach. 5.1 w restauracjach.
6. Jest totalnie popularna w swojej szkole w Delaware.
7. Przyjedzie go odwiedzić na Święto Dziękczynienia.
8. Ma własnego konia.
148
9. Nigdy nie marnuje czasu na oglądanie telewizji, bo jest
totalnie zajęta czytaniem książek. 10. Nie używa automatycznej sekretarki.
I to bardzo dobrze, bo pewnie i tak nikomu nie chce się do ej dzwonić, skoro nie ogląda telewizji i w związku z tym nie a o czym rozmawiać.
PRACA DOMOWA
WF: nie dotyczy
Geometria: ćwiczenia, strony 42-45 Angielski: Podstawy stylistyki, strony 55-75 Francuski: ???? RZ: ????
Wych. ob.: Jakie zastosowanie ma teoria Darwi-na do definicji rządu?
Geografia: powtórzyć pole magnetyczne
Piątek, 4 września, Plaża
Grandmere miała takie poczucie winy, że spowodowała u mnie atak płaczu w środku lekcji, że uparła się zabrać mnie na dół do Sali Palmowej i mi to wynagrodzić.
Oczywiście wiedziałam, że tak NAPRAWDĘ wcale nie czuje się winna. Hej, to w końcu GRANDMERE. A na dole wszędzie była PRASA, usiłująca robić nam zdjęcia, kiedy siedziałyśmy nad bułeczkami podawanymi z gęstą śmietaną, tak że jutro na pierwszej stronie "The Post" będzie nasze zdjęcie z wielkim podpisem: "Herbatka dla dwojga/wypchaj się Unio Europejska!" albo "Odwal się Unio" czy coś podobnego.
149
Ale było milo posiedzieć tam i pojeść maleńkie kanapeczki bez skórki, kiedy Grandmere plotła o tych takich małych do ściskania Lany w kształcie pomponów czirliderki i o tym, jakie są tandetne, i o ile lepsze są nasze długopisy z napisem Pro-priete du Palais Royale de Genovia. Zwłaszcza że w ogóle nie jadłam lunchu, bo musiałam całą tamtą przerwę spędzić u siostry Lloyd w gabinecie, z zimnym kompresem na czole.
Grandmere była taka miła w związku z tym, że się czuła taka winna (notatka do samej siebie: czy ktoś, kto cierpi na ciężkie zaburzenia osobowości może odczuwać poczucie winy? Sprawdzić to.), że wreszcie po prostu zebrałam się w sobie i spytałam:
- Grandmere, czy mogę zaprosić na dzisiaj wieczór Lilly, Tinę, Shameekę i Ling Su do swojego pokoju na imprezę piża-mową, żebyśmy mogły urządzić próbę debaty?
A ona odpowiedziała totalnie spokojnie:
- Oczywiście, Amelio. TAAAAAAAAAAAAK!!!!!!!!!!!
No więc wtedy złapałam za komórkę i zadzwoniłam do nich wszystkich i je pozapraszałam. Pan Taylor musiał najpierw porozmawiać z Grandmere, zanim pozwolił Shameece przyjść, i upewnić się, że będziemy pod odpowiednim nadzorem, i tak dalej, ale Grandmere poradziła sobie z nim po mistrzowsku. Kiedy oddała mi słuchawkę, pan Taylor pytał już tylko, czy jest cokolwiek, co Shameeka mogłaby nam przynieść na imprezę, na przykład urządzenie do robienia popcornu czy coś.
Ale ja go zapewniłam, że w Plaża zajmą się wszystkimi naszymi potrzebami.
Wysłałyśmy pokojówkę Grandmere na poddasze, żeby przywiozła moje rzeczy i nakarmiła Grubego Louie.
Mam nadzieję, że nic mu się samemu nie stanie. Będzie się dziwnie czuł, nie mając Rocky'ego w pobliżu. Bardzo się przy-
150
zwyczaił do zlizywania Rocky'emu z buzi co wieczór resztek mleka. Taka przekąska przed snem.
Notatka do samej siebie:
Zadzwonić do mamy na komórkę, jak tylko wyląduje jej samolot, i przypomnieć jej, żeby trzymała Rocky'ego z daleka od:
� Kosiarek do siana
� Żmij miedzianek (częstych w Indianie i bardzo jadowitych)
� Wideł
� Czarnych wdów (ukąszenie tych pająków jest śmiertelne dla niemowlęcia)
� Niepasteryzowanego mleka (salmonella)
� Sofy "Leniuch" dziadka (Rocky mógłby utknąć w środku i udusić się na śmierć)
� Zwierząt wiejskich (E. coli)
� Zapiekanki babci z tuńczyka, ziemniaków i makaronu (jest po prostu obrzydliwa)
� Piwnicy (mogliby się w niej ukrywać zbiegli pacjenci pobliskiego szpitala dla wariatów)
Piątek, 4 września, hotel Plaża, pokój 1620, godzina???? PÓŹNO!!!!!!
O mój Boże, Ling Su znalazła w Internecie fantastyczny quiz i przyniosła go ze sobą, żebyśmy mogły wszystkie go zrobić i dowiedzieć się czegoś o sobie!!!!
QUIZ:
NIE OSZUKUJ!!! NIE podglądaj, co jest dalej... Po prostu odpowiedz na pytania po kolei!
Najpierw weź kartkę i ołówek. Kiedy wybierasz imiona, pamiętaj, że mają to być osoby, które rzeczywiście znasz. Pierwsza myśl się liczy! ZRÓB TO TERAZ!
151
1. Najpierw zapisz w kolumnie cyfry od 1 do 11.
2. Obok numerów 1 i 2 zapisz jakiekolwiek liczby, które przy-
szfy ci do głowy.
3. Obok numerów 3 i 7 zapisz imiona dwóch osób przeciwnej
płci.
4. W miejscach 4, 5 i 6 wpisz jakiekolwiek imiona (na przykład
przyjaciół albo rodziny).
5. W miejscach 8, 9, 10 i 11 zapisz tytuły czterech piose-
nek.
ZRÓB TO TERAZ, NIE ZAGLĄDAJĄC DO ODPOWIEDZI!!!!!!!
Odpowiedzi Mii Thermopolis: 1. 10 2.3
3. Michael Moscovitz
4. Gruby Louie
5. Lilly Moscovitz
6. Rocky Thermopolis-Gianini
7. Kenny Showalter
8. Crazy in Love - Beyonce
9. Bootylicious - Destiny's Child 10. Belle -zPięknej i Bestii
/ /. Piosenka z serialu Przyjaciele
Klucz do odpowiedzi;
1. Musisz powiedzieć tylu osobom (suma liczb w miejscu 1 i 2)
o tym quizie.
2. Osoba w punkcie 3 to ktoś, kogo kochasz.
3. Osoba numer 7 to ktoś, kogo lubisz, ale nie możesz roz-
gryźć.
4. Najbardziej troszczysz się o osobę numer 4.
152
5. Osoba numer 5 to ktoś, kto cię bardzo dobrze zna.
6. Osoba numer 6 to ktoś, kto jest twoją gwiazdką z nieba.
7. Piosenka pod numerem 8 odnosi się do osoby spod numeru
3.
8. Tytuł piosenki spod numeru 9 to piosenka dla osoby spod
numeru 7.
9. Piosenka pod numerem 10 mówi najwięcej o TOBIE.
10. Piosenka pod numerem 11 mówi o tym, jak traktujesz życie.
0 mój Boże!!! TO JEST TAKIE NIESAMOWITE!!!! TO WSZYSTKO TAKIE PRAWDZIWE!!!!!!!
Na przykład Michael to totalnie osoba, którą kocham. A Rocky to totalnie moja gwiazdka z nieba! A Lilly to osoba, która zna mnie najlepiej! A Gruby Louie to osoba (czy też kot), o którą najbardziej się troszczę!
1 nie wierzę, żebym KIEDYKOLWIEK miała zrozumieć Kenny'ego. Bootylicious to bardzo odpowiednia piosenka dla niego, bo jedną rzecz wiem: nie sądzę, żeby był gotowy do "tych zabaw".
A ja jestem zdecydowanie "zakochana do szaleństwa" w Mi-chaelu! A piosenka z Przyjaciół to DOKŁADNIE historia mojego życia - "Nikt cię nie uprzedził, że życie tak się potoczy"... Bo nikt mi nigdy nie POWIEDZIAŁ, że będę KSIĘŻNICZKĄ GENOWII.
A jeśli chodzi o piosenkę Belle, Lilly może się śmiać ile chce, ale to JEST jedna z moich ulubionych piosenek. Tak, wiem, pani Martinez pewnie uznałaby, że to godne pożałowania... No, wiecie, że tak zwana pisarka lubi piosenkę z musicalu Disneya. Ale nieważne! Belle i ja mamy MNÓSTWO wspólnego: obie zawsze siedzimy z głową w książce (ja w pamiętniku, no ale nieważne) i wszyscy uważają, że jesteśmy dziwne.
153
Oprócz mężczyzn, którzy nas kochają.
To było takie zabawne! Zamówiłyśmy sobie do pokoju chyba WSZYSTKO z restauracji.
A przed chwileczką o mało się nie popłakałyśmy ze śmiechu. Bo Shameeka opowiedziała Lilly o Perin, z francuskiego, i że nie wiemy, czy Perin to chłopak, czy dziewczyna, a Lilly powiedziała, że powinnyśmy wejść na lekcje w poniedziałek, i okrążając Perin, zacząć śpiewać: "Ściągnij... spodnie...! Ściągnij... spodnie! Ściągnij... spodnie!", żebyśmy mogły same się przekonać.
Możecie sobie wyobrazić wyraz twarzy mademoiselle Klein, gdybyśmy to zrobiły? Tyle że, oczywiście, to by chyba było molestowanie seksualne. I nie byłoby zbyt przyjemne dla Perin, czy to chłopak, czy dziewczyna.
No więc wtedy wszystkie zaczęłyśmy skakać po łóżku i wołać: "Ściągnij... spodnie...! Ściągnij... spodnie! Ściągnij... spodnie!" na cały głos, aż pomyślałam sobie, że autentycznie ZMOCZĘ spodnie od tego wariackiego śmiechu.
Zaraz zrobimy sobie koncert karaoke. Bo opowiedziałam wszystkim, jak to będzie, jeśli kiedykolwiek będziemy podróżować po kraju i będziemy musiały śpiewać, żeby zarobić na benzynę i tak dalej, jak Britney Spears w Dogonić marzenia, więc potrzebna nam praktyka. I zaraz się tym zajmiemy.
Aha, i Michael dzwonił przed paroma minutami, ale ja w ogóle nie słyszałam, co mówi, bo Tina okropnie krzyczała, bo znalazłyśmy miłosny liścik, który Borys zostawił w jej plecaku, i Ling Su go odczytywała na głos. Nawet Lilly się zaśmiewała.
To jest NAJLEPSZA IMPREZA POD SŁOŃCEM. Pomijając, oczywiście, wieczór Balu Wielu Kultur.
I ten wieczór, kiedy Michael i ja oglądaliśmy razem Gwiezdne Wojny, a on mi powiedział, że jest we mnie ZAKOCHANY, a nie tylko, że mnie KOCHA.
154
I bal maturalny.
Pomijając te okazje.
Notatka do samej siebie: pamiętać, żeby powiedzieć mamie, żeby trzymała Rocky'ego z daleka od tytoniu do żucia dziadka!
Nikotyna jest toksyczna dla dzieci, jeśli jest przyjmowana doustnie! Widziałam to w filmie W obronie prawal
LISTA NAJSEKSOWNIEjSZYCH FACETÓW LILLY, SHAMEEKI, TINY, LING SU I MII
1. Orlando Bloom, we wszystkim, w koszuli czy bez.
2. Borys Pelkowski (To jest absolutna BZDURA! Borysa nie powinno być na tej liście. Ale Lilly i ja zostałyśmy przegłosowane).
3. Ten fajny facet z ostatniego filmu opartego na biografii Mii (tyle że nic z tego, co zdarzyło się w tym filmie, nie mogłoby mieć miejsca w prawdziwym życiu, bo Genowia to księstwo, a nie królestwo i nie ma to większego znaczenia, czy następczyni tronu ma męża, czy nie. Poza tym mało prawdopodobne, żeby Skinner Box dostali kontrakt na płytę, bo większość członków kapeli jest za bardzo zajęta zdobywaniem dyplomów wyższych uczelni/zaliczaniem trzydziestodniowego odwyku od alkoholu, żeby odbywać próby).
4. Seth z The OC.
5. Harry Potter. Bo chociaż gra chłopca czarodzieja, robi się
coraz seksowniejszy.
6. Jesse Bradford z Wielbicielki.
7. Chad Michael Murray z A Cinderella Story i One Tree HM. Ooo, la la!
8. Seksowny chłopak Samanthy z Seksu w wielkim mieście, zwłaszcza kiedy ogolił sobie dla niej głowę (Shameeka
155
musiała powstrzymać się od głosu w tej rundzie głosowania, bo tata nie pozwala jej oglądać tego serialu). 9. Trent Ford z Uwierz w miłość.
10. Ramon Riveras.
11. Hellboy (nawet jeśli Mia jest jedyną osobą, która uważa, że Hellboy jest seksowny).
Sobota, 5 września, Wielki Trawnik,
Central Park
Jestem tak strasznie zmęczona. DLACZEGO ja je wszystkie wczoraj zaprosiłam na wieczór? I DLACZEGO musiałyśmy śpiewać karaoke do trzeciej nad ranem???
A dokładniej mówiąc, DLACZEGO pozwoliłam Lilly namówić mnie, żebym dzisiaj przyszła na mecz PIŁKI NOŻNEJ drużyny Liceum imienia Alberta Einsteina????
To takie nudy. Zawsze uważałam, że sport to nuda - Bóg mi świadkiem, że pani Potts często wrzeszczała: "Rusz się trochę, Mia!", kiedy pozwalałam piłce przelatywać koło mnie.
Ale oglądanie sportów jest nawet jeszcze nudniejsze niż uprawianie ich. Bo kiedy uprawiasz sporty, zdarzają ci się przynajmniej te momenty, kiedy dłonie ci się pocą, a serce wali i myślisz: O, nie! Ta piłka nie leci do MNIE, prawda? O, nie! Ona LECI do mnie. Co ja mam robić? Jeśli ją spróbuję złapać, nie uda mi się i wszyscy mnie znienawidzą. Ale jeśli NIE SPRÓBUJĘ jej złapać, wszyscy mnie za TO też znienawidzą.
Ale kiedy OGLĄDASZ sport, tego zupełnie nie ma. Jest tylko... nuda. Nuda, nuda bez końca.
Kiedy Lilly poprosiła mnie, żebym zarezerwowała sobie dla niej sobotę, nie wiedziałam, że ma w planach szkolną imprezę. 156
Dlaczego miałabym zajmować się szkolnymi sprawami (pomijając lekcje do odrobienia, oczywiście) w czasie WEEKENDÓW? Ale Lilly mówi, że to ważne, żebym pokazała się na jak największej liczbie imprez przed poniedziałkiem. Cały czas mnie trąca w bok i powtarza:
- Przestań pisać w tym swoim pamiętniku, idź, pokręć się wśród ludzi.
Ale ja nie jestem wcale taka pewna, czy kręcenie się wśród ludzi na szkolnym meczu piłki nożnej jest sposobem na zdobycie głosów. Wiecie? Bo mogę spokojnie zagwarantować, że wszyscy, którzy tu są, będą głosowali na Lane.
I dlaczego NIE MIELIBY tego zrobić? Popatrzcie tylko na nią, jak wykonuje te wszystkie swoje podskoki czy coś. Jest totalnie IDEALNA. Przynajmniej na zewnątrz. W środku, wiem, serce ma równie czarne jak czarna dziura. Ale na zewnątrz - no cóż, ma ten idealny uśmiech z tymi idealnymi, równymi zębami i tymi idealnie gładkimi, opalonymi nogami, na których nie ma zacięć po golarce, i z tym lśniącym błyszczykiem, do którego nigdy nie lepią jej się włosy - dlaczego ktokolwiek MIAŁBY głosować na mnie, kiedy może głosować na Lane?
Lilly mówi, że mam nie być głupia - że wybory na przewodniczącego samorządu szkolnego to nie konkurs piękności ani popularności. Ale w takim razie czemu chce, żebym JA kandydowała za nią? I jak to się stało, że jestem TUTAJ? Jedyni ludzie NA tym meczu to mięśniaki z drużyny i czirliderki. I mało prawdopodobne, żeby ktokolwiek z nich zagłosował na MNIE. Lilly mówi, że na pewno na mnie nie zagłosują, jeśli nie wytknę nosa z tego notesu i nie zacznę z nimi rozmawiać. ROZMAWIAĆ Z NIMI! Z IDEALNYMI, POPULARNYMI LUDŹMI!
Będą mieli szczęście, jeśli się na nich nie porzygam.
157
Sobota, 5 września, 15.00, Ray's Pizza
No cóż, TO była wielka strata czasu.
Lilly twierdzi, że nie. Lilly wręcz opowiada, że ten dzień był niezmiernie POUCZAJĄCY. Cokolwiek by to miało znaczyć.
Nie jestem pewna, skąd Lilly może to w ogóle WIEDZIEĆ, skoro spędziła większość meczu, siedząc na trybunach za panem doktorem i panią Weinberger - podsłuchując ich rozmowę z rodzicami Trishy Hayes. Nawet nie OGLĄDAŁA meczu, o ile się orientuję. To JA musiałam kręcić się w pobliżu, podchodzić do ludzi, którzy nawet nie zawiesiliby na mnie wzroku, gdybyśmy się mijali na korytarzu LiAE, i mówić: "Cześć, chyba się nie znamy. Jestem Mia Thermopolis, księżniczka Genowii i kandyduję na przewodniczącą samorządu szkolnego".
Poważnie. Nigdy w życiu nie czułam się większą idiotką.
I nikt zresztą nie zwracał na mnie żadnej uwagi. Mecz był najwyraźniej superinteresujący. Graliśmy przeciwko drużynie seniorów z Trinity, którzy w zasadzie skopywali nam tyłek co roku, jak historia LiAE długa.
Ale nie dzisiaj. Bo dzisiaj LiAE wystawiło swoją sekretną broń: Ramona Riverasa. Fakt, jak już Ramon dorywał się do piłki, to już jej nie oddawał, póki nie mijała bramkarza Trinity i nie trafiała do tego dużego z siatką. LiAE pokonało Trinity cztery do zera.
I okazało się, że miałam rację co do Ramona. Bo oczywiście zdarł z siebie koszulkę i rzucił ją w powietrze po ostatnim golu. Nie chciałabym rozpuszczać plotek, ale widziałam, jak pani Weinberger usiadła tak jakoś bardziej prosto, kiedy to się stało. I oczywiście Lana wybiegła na boisko i rzuciła się Ramono-wi w ramiona. A potem on obnosił ją po boisku na ramionach, jakby była jakimś trofeum. Z tego co wiem, może i nim jest: wygraj mecz dla LiAE, a dostaniesz czirliderkę za darmo.
158
Nieważne. Ramon może ją sobie brać. Może to ją na tyle zajmie, że MNIE zostawi w spokoju. Mnie i mojego "studenta".
A to mi coś przypomina. Mam później odwiedzić Michaela w jego pokoju w akademiku, żeby poznać jego współlokatora i "nadrobić zaległości", skoro nie widzieliśmy się przez cały tydzień.
A przynajmniej Michael powiedział, że to będziemy robić, kiedy wreszcie dzisiaj, trochę przed meczem, udało nam się ze sobą skontaktować. Miał nieco poirytowany głos, kiedy w końcu się do mnie dodzwonił. Bo trochę późno sobie przypomniałam, żeby włączyć komórkę.
- Co tam się działo wczoraj wieczorem, kiedy dzwoniłem? -zapytał.
- Hm - powiedziałam.
Kiedy zadzwonił, kupowałam akurat precla przy jednym z tych wózków w parku. Wielu ludzi tego nie wie, ale nowojorskie precle - takie kupowane u ulicznego handlarza - mają właściwości lecznicze. To prawda. Nie wiem, co w nich jest, ale kiedy cię boli głowa czy cokolwiek innego, jak tylko ugryziesz precla, ból mija. A ja miałam dość dokuczliwy ból głowy, bo przecież prawie wcale nie spałam.
- Dziewczyny zostały u mnie - wyjaśniłam Michaelowi, kiedy już przełknęłam pierwszy kęs gorącego słonego precla. - Na noc. Tyle że, wiesz, mało spałyśmy.
I opowiedziałam mu, jak skakałyśmy po łóżku, krzycząc: "Ściągnij... spodnie! Ściągnij... spodnie!" i tak dalej.
Michael chyba nie uznał, że to było zabawne. Oczywiście, nie wspomniałam mu o tym, jak potem śpiewałam Milkshake do pilota od telewizora, ubrana w gumową matę do wanny w charakterze minisukienki. Bo ja przecież nie chcę, żeby on pomyślał, że jestem kompletnie NIENORMALNA.
159
- Miałaś cały apartament hotelowy dla siebie - powiedział tylko Michael - i zaprosiłaś moją siostrę.
- I Shameekę, i Tinę, i Ling Su - dodałam, ocierając sobie musztardę z podbródka. Bo musisz posmarować precla musztardą, inaczej nie wykazuje właściwości leczniczych.
- Właśnie - powiedział Michael. - No cóż, przyjdziesz tu potem czy nie?
Co niektórym mogłoby się wydać trochę niegrzeczne. Tyle że mnie fakt, że Michael był chyba na mnie zły - z jakiegokolwiek powodu - sprawił coś w rodzaju ulgi. Bo skoro się na mnie złościł, to prawdopodobnie znaczyło, że Robienie Tego nie zaprzątało mu całego umysłu. A mnie się naprawdę wcale nie spieszyło do tej rozmowy o Robieniu Tego, chociaż wiedziałam, że Tina ma rację, i któregoś dnia będziemy musieli porozmawiać o tym otwarcie.
No więc teraz leczę się kawałkiem zwykłej pizzy z serem w towarzystwie Lilly, zanim zbiorę siły, żeby wsiąść do limuzyny z Larsem i pojechać na przedmieścia do akademika Micha-ela. Naprawdę, po imprezowym wieczorze bardzo trudno jest następnego dnia funkcjonować. Nie wiem, jak tym siostrom Hil-ton się to udaje.
Lilly mówi mi teraz, że mamy wybory w kieszeni. Nie mam zielonego pojęcia, dlaczego tak twierdzi, skoro:
A) Wczoraj wieczorem wcale nie udało nam się przeprowadzić próby debaty, więc nie miałam żadnej szansy popracować nad odpowiedziami, których udzielę w poniedziałek
oraz
B) Większość osób, z którymi rozmawiałam na trybunach w czasie dzisiejszego meczu, patrzyła na mnie jak na chorą i odpowiadała: "Głosuję na Lane, pajacu".
Ale nieważne. Lilly spędziła cały mecz, siedząc z RODZICAMI różnych ludzi, więc co ona w ogóle może wiedzieć?
160
Ale szkoda, że nie mogę jej zapytać o Robienie Tego. Bo Lilly też nigdy Tego nie Robiła... a przynajmniej nie wydaje mi się. Ze swoim ostatnim chłopakiem dotarła zaledwie do drugiej bazy.
Ale i tak jestem pewna, że miałaby jakieś cenne uwagi na temat tej całej sytuacji.
AJe nie mogę porozmawiać z Lilly o Robieniu Tego czy o Nie-robieniu Tego z jej BRATEM. To OBRZYDLIWE. Gdyby jakakolwiek dziewczyna chciała ze mną rozmawiać o Robieniu Tego z Rockym, prawdopodobnie dałabym jej po łbie. Chociaż, oczywiście, to mój młodszy brat i ma zaledwie cztery miesiące.
Poza tym, wydaje mi się, że wiem, co Lilly by mi doradziła: "Nie żałuj sobie".
Łatwo Lilly mówić, bo ona bardzo dobrze się czuje we własnym ciele. Nie musi, w przeciwieństwie do mnie, przebierać się przed WF-em w dzikim popłochu i w najciemniejszym, najluź-niejszym kącie szatni, jaki zdoła znaleźć. Zdarzało jej się nawet czasami paradować po szatni KOMPLETNIE nago, pytając: "Czy ktoś mi może pożyczyć dezodorant?" A uwagi Lany na temat brzuszka i cellulitu puszcza mimo uszu.
Nie, nie, nie obawiam się, że Michael będzie robił sobie takie uwagi na temat mojego nagiego ciała. Ja tylko wcale nie jestem pewna, czy będę się komfortowo czuła ze świadomością, że on w ogóle coś o moim ciele wie.
Chociaż, oczywiście, wcale nie miałabym nic przeciwko zobaczeniu, jak wygląda jego ciało.
Może to znaczy, że mam zahamowania, że jestem pruderyjna i seksistowska, i inne niedobre rzeczy. Może ja nie zasługuję na to, żeby zostać przewodniczącą samorządu w Albercie Einsteinie, nawet na te parę dni, zanim złożę rezygnację i przekażę obowiązki Lilly. Na pewno nie zasługuję na to, żeby być księżniczką państwa, które udało mi się wyrzucić z Unii Europejskiej... No cóż, jeśli faktycznie nas wyrzucą.
11 - Księżniczka uczy się rz;jdzić
161
Naprawdę, na niewiele zasługuję. To ja już chyba pójdę do Michaela. Proszę, niech mnie ktoś zastrzeli.
Sobota, 5 września, 17.00, łazienka pokoju
Michaela w akademiku
Okej, a ja myślałam, że Columbia to uniwersytet, na który trudno się dostać. Ja myślałam, że oni rzeczywiście selekcjonują kandydatów.
No to jakim cudem dostają się tu takie świry jak współloka-tor Michaela?
Wszystko szło świetnie, do momentu kiedy ON się pokazał. Lars i ja zadzwoniliśmy do Michaela z dyżurki w Engle Hali, bo tak się nazywa akademik Michaela, i Michael zszedł na dół, żeby nas wpisać do książki odwiedzin, bo oni tutaj na Uniwersytecie Columbia bardzo poważnie traktują bezpieczeństwo swoich studentów (szkoda, że nie przejmują się już tak bardzo bezpieczeństwem ich gości!)- Musiałam zostawić swoją szkolną legitymację w recepcji, żebym nie próbowała opuścić budynku, nie wypisując się z książki odwiedzin. Lars musiał zostawić swoje pozwolenie na broń (chociaż rewolwer pozwolili mu zatrzymać, kiedy się dowiedzieli, że jestem księżniczką Genowii, a on jest moim ochroniarzem).
W każdym razie, kiedy już wszyscy zostaliśmy spisani, Michael zabrał nas na górę. Byłam już przedtem w Engle Hali, tego dnia, kiedy Michael się wprowadzał, ale teraz to wszystko wygląda zupełne inaczej, bo znikły te wszystkie wózki z bagażami i rodzice. Po korytarzach biegają ludzie ubrani w same ręczniki i wrzeszczą, zupełnie jak w Kochanych kłopotach. A zza kilku niedomkniętych drzwi dobiega bardzo głośna muzyka. Wszę-162
dzie wiszą plakaty namawiające do udziału w tym czy innym marszu protestacyjnym i zaproszenia na wieczory poezji w różnych pobliskich kawiarniach. To wszystko jest takie bardzo uniwersyteckie!
Michael chyba przestał się już na mnie złościć, bo na przywitanie bardzo ładnie mnie pocałował, a wtedy udało mi się powąchać jego szyję, i natychmiast popatrzyłam na wszystko pozytywniej. Szyja Michaela jest niemal tak samo skuteczna jak nowojorski precel od ulicznego sprzedawcy, jeśli chodzi o własności lecznicze.
Udało nam się pozbyć Larsa, zostawiliśmy go w świetlicy studenckiej na piętrze Michaela, bo tam na wielkim telewizorze leciał mecz baseballu. Można by pomyśleć, że Lars miał już dosyć sportu jak na jeden dzień, skoro dopiero co spędziliśmy ze trzy godziny na sportowej imprezie, ale nie. Rzucił jednym okiem na wynik, który był remisowy, i przylepiło go do krzesła, razem ze sporą liczbą innych ludzi, którzy mieli ten sam półprzytomny wyraz twarzy.
Michael poszedł dalej i zaprowadził mnie do swojego pokoju, który wygląda teraz dużo lepiej niż tego dnia, kiedy się wprowadzał. Większość ściany z pustaków zajmuje wielka mapa galaktyki, wszystkie płaskie powierzchnie (pomijając łóżka) zajmuje sprzęt komputerowy w ilości, jakiej nie mają pewnie nawet w NORADZIE, a na suficie przyklejony jest znak z napisem: Wybij sobie z GŁOWY parkowanie, chociaż Michael przysięga, że nie zwinął go z ulicy.
Michaela strona pokoju jest bardzo schludna, na łóżku leży ciemnoniebieska narzuta, minilodówka robi za stolik przy łóżku, a WSZĘDZIE są kompakty i książki.
Druga strona pokoju jest nieco bardziej zabałaganiona, narzuta jest czerwona, zamiast lodówki stoi mikrofalówka, a WSZĘDZIE są płyty DVD i książki.
163
Zanim zdążyłam zapytać, gdzie jest Doo Pak i kiedy go poznam, Michael pociągnął mnie na łóżko. Bardzo fajnie zaczynaliśmy się ze sobą zaprzyjaźniać po tygodniowym niewidzeniu, kied}' nagłe otworzyły się drzwi i wszedł wysoki Koreańczyk w okułarach.
- O cześć, Doo Pak - powiedział Michael bardzo swobodnym tonem. - To moja dziewczyna, Mia. Mia, to Doo Pak.
Wyciągnęłam prawą dłoń i uśmiechnęłam się do Doo Paka moim najładniejszym książęcym uśmiechem.
- Cześć, Doo Pak - powiedziałam. - Miło mi cię poznać. AJe Doo Pak nie ujął wyciągniętej ręki i jej nie uścisnął.
Zamiast tego najpierw popatrzył na Michaela, potem na mnie i znów szybko na MichaeJa. A potem roześmiał się i powiedział:
- Cha, cha, bardzo śmieszne! Ile ci zapłacił za zrobienie mi tego numeru, co?
Popatrzyłam na MichaeJa, zbita z tropu, a on powiedział:
- Hm, Doo Pak, ja nie żartuję. To naprawdę jest moja dziewczyna.
Doo Pak tyJko się bardziej obśmiał i stwierdził:
- Wy, Amerykanie, zawsze stroicie sobie żarty! Naprawdę, przestańcie już.
Wtedy ja spróbowałam.
- Hm... - powiedziałam. - Doo Pak, ja naprawdę jestem dziewczyną MichaeJa. Nazywam się Mia ThermopoJis. Miło mi, że mogę cię wreszcie poznać. Dużo o tobie słyszałam.
I wtedy Doo Pak zaczął się tak śmiać, że zgiął się wpół i przewrócił na swoje łóżko.
- Nie - kwiczał, kręcąc głową, a łzy spływały mu po twarzy. - Nie, nie. To niemożliwe. TY - wskazał ręką na mnie - nie możesz z NIM chodzić - i tu wskazał na Michaela.
Michael zaczynał mieć taką minę, jakby się zirytował.
164
- Doo Pak - powiedział tym samym ostrzegawczym tonem, który słyszałam już, kiedy Lilly zaczyna mu dokuczać na temat jego ulubionego filmu, Star Trek: Enterprise.
- Poważnie - powiedziałam do Doo Paka, usiłując pomóc, chociaż nie miałam zielonego pojęcia, co go tak śmieszy. - Mi-chael i ja chodzimy ze sobą ponad dziewięć miesięcy. Ja chodzę do Liceum imienia Alberta Einsteina, niedaJeko od mojego domu, i mieszkam z mamą i ojczymem w ViJl...
- Przestań już mówić, proszę - powiedział do mnie Doo Pak. Bardzo grzecznie, przyznaję, ale to jednak trochę dziwne uczucie, kiedy cię proszą, żebyś przestała mówić. Zwłaszcza że Doo Pak odwrócił się wtedy do mnie plecami i zaczął cicho i szybko mówić coś do Michaela, a Michael mu odpowiedział równie cichym, ale raczej rozgniewanym niż zdenerwowanym tonem.
To bardzo dziwne uczucie stać w pokoju i patrzeć jak dwoje Judzi rozmawia bardzo zdenerwowanym i gniewnym tonem, a ty nie możesz ich nawet podsłuchać. No więc przyszłam tu, żeby dać im trochę prywatności.
Słyszę stąd, że Doo Pak bardzo nerwowo szepcze coś do MichaeJa, który na szczęście przestał w odpowiedzi szeptać, więc słyszę przynajmniej JEGO stronę tej wymiany zdań.
- Doo Pak, ja ci MÓWIŁEM, kim ona jest - powiedział przed chwilą. - To moja DZIEWCZYNA. Nikt cię tu nie usiłuje nabierać.
Wiecie co, ich łazienka jest w sumie całkiem czysta, jak na chłopaków. Nie ma tu niczego, czego bym się bała dotknąć. Widzę, że wymieniJi sobie zasłonę od prysznica na taką z mapą świata. To musi być pociecha dła Doo Paka, który na pewno tęskni za własnym krajem. W ten sposób może brać prysznic i przez cały czas patrzeć na ojczyznę.
Oooch, Doo Pak też już przestał szeptać. Obaj chyba uważają, że jestem kompletnie GŁUCHA.
165
-Ale ja nie rozumiem, Mikę - mówi Doo Pak. MIKĘ????? - Dlaczego ONA miałaby chodzić z TOBĄ?
Wszystko zaczyna się powoli wyjaśniać. Doo Pak musiał mnie rozpoznać. Pojawiałam się ostatnio w prasie dość często, w związku z całą tą aferą ze ślimakami i wyborami i tak dalej. Może on po prostu nie jest w stanie uwierzyć, że Michael spotyka się z księżniczką.
I trudno mi go za to winić. Naprawdę, na świecie nie ma nic bardziej kiczowatego niż być księżniczką. Rozumiem, że Michael nie uprzedził go wcześniej. Dla niego to pewnie coś nieznośnie wstydliwego. Pomyślcie tylko, musi przyznawać się swoim kolegom ze studiów, że nie tylko spotyka się z dziewczyną z liceum, ale na dodatek ona jest KSIĘŻNICZKĄ.
Biedny Michael. Nigdy nie zdawałam sobie sprawy, że chodzenie z członkinią książęcej rodziny naraża go na kpiny i docinki.. To wszystko plus jeszcze to, że ta dziewczyna ma ochroniarza, jest niedorozwinięta w okolicach klatki piersiowej i jest dzieciolizem, sprawia, że przywiązanie Michaela do mnie wydaje mi się jeszcze bardziej niezwykłe.
Oooooch, przestali gadać. Może mogę już teraz bezpiecznie wyjść...
Sobota, 5 września, 19.00, Kafejka (212)
Muszę spisać to szybko, zanim Michael zapłaci za jedzenie. Na szczęście przy kasie jest horrendalna kolejka - to miejsce jest ZAPCHANE ludźmi - więc pewnie to mu jakiś czas zajmie.
W każdym razie odkryłam powód, dla którego Doo Pak uważał, że Michael go nabiera. I to nie ma nic wspólnego z moim książęcym pochodzeniem. Po prostu Doo Pak uważa, że jestem za ŁADNA dla Michaela.
166
Ja wcale nie żartuję. Doo Pak sam mi to powiedział, kiedy wyszłam z łazienki. Wyglądał, jakby strasznie się wstydził. I powiedział, a Michael wcale nie musiał go w tym celu walnąć ani nic:
- Strasznie cię przepraszam, że nie wierzyłem, kiedy powiedziałaś, że jesteś dziewczyną Mike'a. Widzisz - ciągnął tym samym przepraszającym tonem - jesteś o wiele za ładna, żeby się spotykać z Mikiem. On jest - jak wy to tu mówicie? - och, no tak - jest intelektualistą. A tacy intelektualiści jak my nie spotykają się z ładnymi dziewczynami. Więc pomyślałem, że on mnie nabiera. Proszę, przyjmij jak najuniżeńsze przeprosiny za tę moją pomyłkę.
Popatrzyłam na Michaela i Doo Paka, bo mi się wydawało, że to oni mnie teraz nabierają, ale z czerwonej zażenowanej twarzy Doo Paka i jeszcze CZERWIEŃSZEJ i BARDZIEJ zażenowanej twarzy Michaela wyczytałam, że Doo Pak mówił prawdę: on uważa, że jestem za ładna, żeby chodzić z Michaelem!!!!! POWAŻNIE!!!!!!!
W Korei Południowej muszą mieć jakiś zupełnie odmienny ideał urody niż tu u nas, w USA.
I najwyraźniej tam, skąd pochodzi Doo Pak, chłopcy, którzy całymi dniami bawią się komputerami, po prostu nie miewają dziewczyn. W ogóle.
Może to dlatego wiecznie je rysują. No wiecie, w animie i w mandze.
Ale, jak wyjaśniłam Doo Pakowi, bycie intelektualistą jest w Ameryce nawet dość modne i większość sensownych dziewczyn CHCE spotykać się z takim intelektualistą, a nie z jakimś mięśniakiem albo hiphopowcem.
Doo Pak miał taką minę, jakby bał się uwierzyć w to co mówię, ale ja mu zwróciłam uwagę, że Bili Gates, niekwestionowany geniusz komputerowy, jest przecież żonaty. I to mu chyba
167
Ś,
wystarczyło. Uściskał mi rękę i zapytał bardzo podekscytowanym tonem, czy mam jakieś koleżanki, które mogłabym kiedyś przyprowadzić dla niego i reszty chłopaków z ich piętra.
Obiecałam mu, że na pewno spróbuję.
A wtedy Doo Pak przeprosił i powiedział, że idzie do sklepu komputerowego kupić sobie ostatnią wersję Myst, a Michael stwierdził poirytowanym tonem, że powinni pozwalać studentom pierwszego roku mieszkać w pojedynczych pokojach, zamiast zmuszać ich do mieszkania po dwóch.
A to mi przypomina o czymś, co znalazłam w ich łazience tuż przed wyjściem. Coś, czego kompletnie w pierwszej chwili nie zarejestrowałam, aż DO TEJ PORY. COŚ, CO MOŻE SIĘ NA ZAWSZE WRYĆ W MIĘKKĄ TKANKĘ MOJEGO MÓZGU:
W SZAFCE NA LEKARSTWA W ŁAZIENCE MICHAELA I DOO PAKA JEST PUDEŁKO KONDOMÓW!!!!!!!!!!!!!!
Poważnie. WIDZIAŁAM je. O mój Boże, ja je TOTALNIE WIDZIAŁAM.
CO TO OZNACZA???? Doo Pak ewidentnie nic z nikim nie robi. Sam praktycznie PRZYZNAŁ, że nigdy nie miał dziewczyny.
Więc CZYJE są te kondomy????
Ups. "Mikę" wraca.
Sobota, 6 września, 1.00 w nocy, w limuzynie w drodze z powrotem do Plaża
O MÓJ BOŻE, O MÓJ BOŻE, O MÓJ BOŻE, O MÓJ BOŻE. Muszę tylko głęboko oddychać. Naprawdę. Tak jak mi kazali na jodze, ten jeden raz, kiedy poszłam. Wdech. Wydech. Wdech. Wydech.
168
Okej. Poradzę sobie. Mogę to napisać. Mogę to przelać na papier tak jak wszystkie inne drobne rzeczy, które mi się przytrafiają, a potem wszystko się jakoś ułoży. Po prostu MUSI się ułożyć.
Mam)' to za sobą.
Tę Rozmowę.
I MICHAEL SPODZIEWA SIĘ, ŻE BĘDZIEMY UPRAWIALI SEKS... PEWNEGO DNIA.
Dobra. Napisałam to.
No więc czemu nie czuję się ani trochę lepiej??????
O Boże, no i co ja ZROBIĘ???? Jak to możliwe, że wychodzi na to, że Lana miała rację? Lana nigdy w NICZYM nie miała racji!!! Pamiętam, jak nam mówiła, że jeśli kichniesz i jednocześnie trzymasz się za nos, to uszy ci wybuchną. AJbo że nie wolno ci brać prysznica, kiedy masz okres, bo możesz się wykrwawić na śmierć? A jeszcze w zeszłym roku wmówiła paru osobom, że jeśli wezmą aspirynę Bayera i napiją się cołi, to będą mieć dziurę w żołądku.
Rzecz w tym, że nic z tego nigdy nie okazało się prawdą.
Dlaczego TO jedno okazało się prawdą????
Studenci RZECZYWIŚCIE oczekują, że ich dziewczyny będą To Robić. A przynajmniej kiedyś zaczną. No cóż, Michael był bardzo miły i wyrozumiały, i prawie tak samo tym wszystkim zażenowany jak ja. Wiecie, to nieprawda, że on mnie rzuci, jeśli Tego nie Zrobimy jutro czy za tydzień.
Ale jest DEFINITYWNIE zainteresowany Zrobieniem Tego.
Kiedyś.
UUUUUUUUUUUGGGGGGGGGGGGGGGGHHHHH-HHH!!!!!!!!!!!
Powinnam była wiedzieć, oczywiście. Bo prawdziwi faceci, tacy jak Wolverine z X-mena czy Bestia z Pięknej i Bestii, WSZYSCY
169
chcą To Robić. Mogą być w tej sprawie uprzejmi, oczywiście. No bo Wolverine wdaje się w dowcipne przekomarzania z Jean Grey, kiedy pozwala Cyklopom ślinić się do niej.
A Bestia mógł wirować po sali balowej z Piękną, jakby nic innego mu po głowie nie chodziło, tylko kroki walca.
Ale nie da się ukryć faktu, że ostatecznie, w głębi duszy, WSZYSCY FACECI CHCĄ TO ROBIĆ.
Nie wiem, czemu myślałam, że Michael będzie inny. No przecież oglądałam Prawdziwego geniusza i Zemstę frajerów\ Powinnam była doskonale wiedzieć, że nawet inteligentni chłopcy lubią seks. Czy CHCIELIBY go lubić, jeśli uda im się znaleźć kogoś, kto będzie chciał go z nimi uprawiać.
I akurat żadne z nas nie wyznaje religii, która zabrania Robienia Tego przed ślubem. No owszem, Michael jest Żydem, ale nie TAKIM Żydem. Przecież ciągle je kanapki z bekonem, sałatą i pomidorem.
Ale, rozumiecie, seks. To jednak DUŻA rzecz.
I to właśnie powiedziałam Michaelowi, kiedy dziś po kolacji całowaliśmy się w jego pokoju. Nie, nie rzucał się na mnie z łapami, nic z tych rzeczy. Nigdy tego nie robił - chociaż teraz wiem, że CHCIAŁ. Tylko że, wiecie, zawsze ktoś się kręci w pobliżu. Ale dzisiaj wieczorem nie, bo Lars totalnie przylgnął do telewizora w świetlicy z resztą maniaków sportu. A Doo Pak poszedł do biblioteki, żeby sprawdzić, czy uda mu się znaleźć jakieś dziewczyny, które szukałyby intelektualisty na jeden wieczór.
Ale my wróciliśmy z kolacji i Michael włączył jakieś utwory retro Roxy Musie i pociągnął mnie na swoje łóżko i całowaliśmy się i tak dalej, a ja ciągle mogłam myśleć tylko o tym, że W JEGO SZAFCE NA LEKARSTWA SĄ KONDOMY i że STUDENCI OCZEKUJĄ, ŻE ICH DZIEWCZYNY BĘDĄ TO ROBIĆ, i o WENDELLU JENKINSIE, i o KRÓLOWEJ KU-
170
KURYDZY, i zupełnie nie mogłam się skupić na całowaniu, i wreszcie po prostu odsunęłam się od niego i powiedziałam:
- NIE JESTEM GOTOWA, ŻEBY UPRAWIAĆ SEKS. Co, muszę przyznać, bardzo go zaskoczyło.
Nie to, że nie jestem gotowa, tylko to, że w ogóle o tym mówię.
Ale i tak chyba szybko się z tym uporał, bo tylko zamrugał parę razy i powiedział:
- Okej.
I wrócił do całowania się.
Ale to mnie wcale nie uspokoiło, bo nawet nie byłam pewna, czy on mnie naprawdę słyszał. A poza tym Tina mówiła, że Michael i ja naprawdę powinniśmy odbyć na ten temat Rozmowę, a ja stwierdziłam, że skoro ona mogła na ten temat rozmawiać z Borysem, to ja powinnam umieć porozmawiać o tym z Mi-chaelem.
No więc znów go od siebie odsunęłam i powiedziałam:
- Michael, powinniśmy porozmawiać.
A on spojrzał na mnie ze skołowaną miną i powiedział:
- O czym?
A ja powiedziałam - CHOCIAŻ TO BYŁA NAJTRUDNIEJSZA RZECZ, JAKĄ KIEDYKOLWIEK MUSIAŁAM ZROBIĆ, TRUDNIEJSZA NAWET OD PRZEMOWY W PARLAMENCIE GENOWII W KWESTII PARKOMETRÓW:
- Kondomy w twojej szafce na lekarstwa. A on powiedział:
-Co?
I przez chwilę miał takie nieprzytomne, zagubione spojrzenie. A potem chyba sobie coś przypomniał i powiedział:
- A, te. Taa. Wszyscy je dostali. Kiedy się wprowadzaliśmy. W paczce na powitanie, którą dawali każdemu po zameldowaniu się.
171
I wtedy jego oczy zrobiły się BARDZO przytomne - ostre jak promień lasera - i przewiercił mnie nimi, i powiedział:
- Ale nawet gdybym je kupił, to o co chodzi? Czy to źle, że o ciebie dbam i chciałbym móc cię ochronić w razie, gdybyśmy się mieli kochać?
Co, oczywiście, sprawiło, że cała się wewnętrznie roztopiłam i było mi BARDZO trudno pamiętać, że mieliśmy przeprowadzić ze sobą Rozmowę, a nie całować się, zwłaszcza że przyszło mi do głowy coś takiego:
Że jeśli szyja Michaela pachnie tak ładnie, to może cała reszta Michaela pachnie JESZCZE LEPIEJ.
I to jest tym bardziej powód, żeby się pospieszyć i tę Rozmowę przeprowadzić.
- Nie - powiedziałam, odsuwając jego dłoń od swojej, bo wiedziałam, że będzie mi jeszcze trudniej skoncentrować się na Rozmowie, jeśli będzie mnie dotykał. - Myślę, że to dobrze. Tylko że...
I wtedy to się samo ze mnie wyrwało. Co Lana powiedziała w kolejce do kasy. Wendell Jenkins. Co Lana powiedziała pod prysznicem (ale nie o tym, że to im się odkłada. To było za bardzo obrzydliwe). O królowych kukurydzy. O tym, że go kocham, ale nie jestem pewna, czy jestem już gotowa To Robić (POWIEDZIAŁAM, że nie jestem pewna, ale oczywiście JESTEM pewna. Tylko, no wiecie, nie chciałam brzmieć zbyt ostro). Fakt, że kondomy pękają (jeśli to się zdarzyło w Przyjaciołach, to może się zdarzyć w prawdziwym życiu). Przesadna płodność mojej mamy. WSZYSTKO.
No cóż, kiedy już prowadzisz Rozmowę, musisz wyrzucić z siebie WSZYSTKO, inaczej po co się szarpać?
Dobra, przynajmniej PRAWIE wszystko. Ja trochę opuściłam, nie przyznając, że wcale nie jestem tak entuzjastycznie nastawiona do tej całej nagości. MOJEJ nagości. Jego nagość 172
kompletnie by mi nie przeszkadzała. Poza tym, no wiecie, w telewizji seks wygląda jak coś... hm... trudnego. A jeśli wszystko schrzanię? Albo okaże się, że nie jestem w tym dobra? Może mnie rzucić.
Więc o tym wszystkim nie wspomniałam. Ani słowem.
Michael wysłuchał tej całej mojej przemowy z bardzo poważną miną. W jakimś momencie nawet wstał, żeby przyciszyć muzykę. Dopiero kiedy doszłam do tej części, w której nie jestem pewna, czy już jestem gotowa To Robić, wreszcie się odezwał i powiedział bardzo suchym tonem:
- No cóż, mnie to niezbyt dziwi, Mia. Co w każdym razie MNIE zdziwiło. A potem spytałam:
- Naprawdę?
A on powiedział:
- Wiesz, dałaś mi to całkiem jasno do zrozumienia, kiedy zaprosiłaś wszystkie swoje przyjaciółki, a nie mnie, w tej samej chwili, jak się dowiedziałaś, że na weekend będziesz miała pokój hotelowy tylko dla siebie.
O NIE! To taka straszna nieprawda. Po pierwsze, Lilly i te dziewczyny SAME się zaprosiły. A po drugie... No cóż, miał tutaj rację.
- Michael - powiedziałam, czując się okropnie. - Tak strasznie mi przykro. Ja nigdy nawet... nigdy nawet...
Czułam się tak okropnie, że nawet nie umiałam tego ująć W SŁOWA. Miałam wrażenie, że jestem totalną idiotką. Zupełnie jak przy kolacji, kiedy Michael mówił o swoich zajęciach z socjologii science fiction i o tym jak w 1984 Orwella Loteria jest wykorzystywana do kontrolowania mas, dając im złudną nadzieję, że pewnego dnia wyrwą się ze swojej pracy bez perspektyw, i jak w Fahrenheit 451 żona Montaga kompletnie nie rozumie jego problemów z życiem ze spalania książek i jak ciągle
173
rozmawia przez telefon ze swoimi przyjaciółkami o jakimś fikcyjnym serialu telewizyjnym pod tytułem Biały Klaun. Nie mogłam zapomnieć o tym, że Lilly, Tina i ja gadamy ciągle wyłącznie o Czarodziejkach.
Hej, ale jak można NIE rozmawiać o tym serialu? Ale może to wszystko jest częścią strategii rządu obliczonej na to, żebyśmy nie zwracali uwagi na to, że wycinają lasy państwowe i wprowadzają przepisy ograniczające prawo nastolatków do korzystania z opieki medycznej w kwestii planowania
rodziny.
Tak, ale czasami wydaje mi się, że Michael bez przerwy mówi o tych serialach, które sam lubi, na przykład o 24, a teraz o 60
minut.
W każdym razie próbowałam wynagrodzić Michaelowi jak umiałam to, że go nie zaprosiłam do hotelu. Położyłam dłoń na jego dłoni, spojrzałam mu głęboko w oczy i powiedziałam:
- Michael, ja cię bardzo przepraszam. I nie tylko za to, ale
za... no... wszystko.
Ale zamiast mi odpowiedzieć, że mi wybacza czy cokolwiek
takiego, Michael rzucił tylko:
- Dobrze. Pytanie zatem, kiedy BĘDZIESZ gotowa? A ja powiedziałam:
- Gotowa na co?
A on odpowiedział:
- Na to.
Minutę mi zajęło, zanim zrozumiałam, o co mu chodzi. A potem, kiedy wreszcie do mnie dotarło, oblałam się intensywnym rumieńcem.
- Hm - mruknęłam.
1 zaczęłam bardzo szybko myśleć.
- A może po moim balu maturalnym - powiedziałam - na wielkim łóżku zasłanym białą satynową pościelą w luksusowym
174
apartamencie z widokiem na Central Park w Czterech Porach Roku, z szampanem i truskawkami maczanymi w czekoladzie na wstępie, kąpielą aromaterapeutyczną na potem i waflami dla dwojga do łóżka następnego dnia rano?
Na co Michael odpowiedział bardzo spokojnie:
- Po pierwsze, już nigdy nie pójdę na żaden bal maturalny i ty to wiesz, a po drugie, nie stać mnie na Cztery Pory Roku, co też zapewne wiesz. Więc może spróbuj odpowiedzieć mi jeszcze raz.
Kurczę! Tina ma WIELKIE szczęście, że jej chłopak daje się wodzić na pasku. DLACZEGO Michael nie jest tak podatny na sugestie jak BORYS?
- Posłuchaj - powiedziałam desperacko, usiłując wymyślić jakiś sposób, żeby wykaraskać się z tej całej sytuacji. Bo to WCALE nie szło tak, jak sobie zaplanowałam. W wyobraźni mówiłam Michaelowi, że nie jestem gotowa Tego Robić, a on mówił, że nie ma sprawy, a potem graliśmy razem w Boogle.
Szkoda, że nic się nigdy nie dzieje tak, jak to sobie planuję w wyobraźni.
- Czy ja muszę o tym decydować właśnie TERAZ? - spytałam, stwierdzając, że ZWLEKANIE to w tym momencie najlepsza strategia. - Mam mnóstwo na głowie. Rozumiesz, możliwe, że w tej właśnie chwili moja mama wystawia Rocky'ego na bardzo niekorzystne bodźce, takie jak wiejskie tańce czy nawet ciastka smażone w głębokim tłuszczu. A mnie czeka w poniedziałek ta debata. Czyja ci wspominałam, że Grandmere i Lilly razem pracują nad kampanią? To tak jakby Darth Vader współpracował z Ann Coulter, tyle że lewicującą. Mówię ci, jestem wrakiem człowieka. Czy nie mogłabym się nieco jeszcze zastanowić nad tym wszystkim?
- Ależ oczywiście - powiedział Michael z uśmiechem tak słodkim, że chciałam się pochylić i go pocałować...
175
Ale on dodał:
- Tylko chciałbym, Mia, żebyś wiedziała, że ja nie będę czekał wiecznie.
A to sprawiło, że zamarłam z ustami już wysuniętymi do
pocałunku.
Bo jemu nie chodziło o to, że on nie będzie czekał wiecznie na moją odpowiedź. O, nie. Jemu chodziło o to, że on nie będzie czekał wiecznie z Robieniem Tego.
Nie powiedział tego w formie pogróżki, nie, nie. Powiedział to lekkim tonem, nawet żartobliwie.
Ale ja widziałam, że to wcale nie był żart. Bo chłopcy naprawdę oczekują od ciebie, że To Zrobisz. Pewnego dnia.
Nie wiedziałam, co mam powiedzieć. W sumie i tak nie zdołałabym powiedzieć nic, nawet gdybym chciała. Na szczęście nie musiałam, bo rozległo się pukanie do drzwi i Lars zawołał:
- Mecz się skończył, jest po północy. Czas się zbierać, księżniczko.
A w efekcie Michael i ja odskoczyliśmy w przeciwne kąty
pokoju.
(Przed chwilą spytałam Larsa, skąd ma ten niesamowity dar wybierania najgorszej - choć w tym przypadku może i najlepszej - chwili na to, żeby przeszkodzić mi, kiedy jestem sama z Michaelem, a on mi odpowiedział: "Dopóki słyszę rozmowę, nie martwię się. Ale kiedy zaczyna robić się cicho, zaczynam się zastanawiać, co się dzieje. Bo - bez obrazy, Wasza Wysokość -ale strasznie dużo gadasz").
No i tak. I tyle tego.
Lana miała rację.
Wszyscy chłopcy chcą To Robić.
Włącznie z Michaelem.
Moje życie się skończyło.
Koniec, kropka.
Notatka do samej siebie: Zadzwonić do mamy i przypomnieć jej, że nadal karmi piersią i że chociaż może MIEĆ OCHOTĘ wypić kilka dżinów z tonikiem, skoro teraz jest u swojej matki, byłoby to bardzo niebezpieczne dla obecnego rozwoju umysłowego Rocky'ego.
Niedziela, 6 września, południe, mój pokój, Plaża
Dlaczego moje życie nie może przypominać życia dzieciaków z The N? Nie ma wśród nich "żadnych księżniczek. Nikt z nich nie wywołał katastrofy ekologicznej przez wrzucenie dziesięciu tysięcy ślimaków do miejscowej zatoki. Nikt nie ma chłopaka, który oczekuje, że któregoś dnia będą To Robić. No cóż, w sumie, niektóre z nich mają.
No tak, ale w telewizji wszystko wygląda inaczej.
Niedziela, 6 września, 13.00, mój pokój, Plaża
Dlaczego wszyscy nie zostawią mnie w spokoju? Jeśli mam ochotę rzucać się w rozpaczy, to powinnam mieć do tego prawo. Przecież, mimo wszystko, JESTEM księżniczką.
Niedziela, 6 września, 14.00, mój pokój, Plaża
Bardzo żałuję, że nie mogę teraz porozmawiać z Michaelem. Dzwonił wcześniej, ale ja nie odebrałam telefonu. Zostawił wiadomość u telefonistki w hotelu, która brzmiała: "Cześć, to ja. Nadal tam jesteś, czy już wróciłaś do domu? Tam też spróbuję
zadzwonić. W każdym razie, jeśli dostaniesz tę wiadomość, zadzwoń do mnie".
Taa. Zadzwonić do niego. Żeby mógł ze mną zerwać za moją niechęć do Robienia Tego z nim. O, ja absolutnie nie zamierzam dać mu tej satysfakcji.
Spróbowałam dodzwonić się do Lilly, ale nie ma jej w domu. Pani doktor Moscovitz powiedziała, że nie ma pojęcia, gdzie jest jej córka, ale że jeśli się do mnie odezwie, mam jej powtórzyć, że trzeba Pawiowa wyprowadzić na spacer.
Mam nadzieję, że Lilly nie usiłuje znowu filmować przez okna Zakonu Świętego Serca. Ona jest przekonana, że zakonnice prowadzą tam nielegalną wytwórnię metamfetaminy, ale ostatnim razem było to trochę żenujące, kiedy wysłała policji filmową dokumentację i okazało się, że siostry po prostu grały w bingo.
Ooooch, maraton Czarodziejki z Księżyca...
Czarodziejka z Księżyca ma wielkie szczęście, że jest postacią z kreskówki. Gdybym ja była postacią z kreskówki, na pewno nie miałabym ani części tych problemów, które mam w tej chwili.
A nawet gdybym je miała, rozwiązałyby się do końca odcinka.
Niedziela, 6 września, 15.00, mój pokój, Plaża
No nie, to jest po prostu pogwałcenie mojego prawa do prywatności! Jeśli chcę tkwić w łóżku cały dzień, powinnam mieć do tego prawo. Gdybym tak ja wtargnęła do JEJ pokoju i kazała jej przestać się nad sobą użalać, usiadła, i zaczęła do niej gadać, możecie się założyć, że ONA nigdy by na to nie pozwoliła. Po prostu wylałaby na mnie swojego sidecara czy coś w tym stylu.
178
Więc dlaczego ONA ma prawo postępować tak ze mną? To znaczy ładować się do mojego pokoju i mówić mi, żebym przestała się nad sobą użalać.
A teraz macha mi przed nosem tym złotym łańcuchem. Wisi na nim medalion niemal tak wielki jak łebek Grubego Louie. Cały medalion wysadzany jest klejnotami. Wygląda jak coś, co w wolny wieczór mógłby założyć na siebie 50 Cent, żeby iść się zabawić ze swoimi kolesiami.
- Czy ty wiesz, na co tutaj patrzysz, Amelio? - pyta Grandmere.
- Jeśli usiłujesz mnie zahipnotyzować, Grandmere, żebym przestała wreszcie ogryzać paznokcie - powiedziałam - to nie podziała. Doktor Moscovitz już też próbował.
Grandmere zignorowała moją uwagę.
- Patrzysz tutaj, Amelio, na bezcenny zabytek historii Ge-nowii. Należał do twojej imienniczki, świętej Amelii, ukochanej świętej patronki Genowii.
- Hm, przepraszam, Grandmere - powiedziałam. - Ale ja zostałam nazwana na cześć Amelii Earhart, dzielnej pilotki.
Grandmere parsknęła.
- Z całą pewnością nie - powiedziała. - Zostałaś nazwana na cześć świętej Amelii i koniec.
- Wybacz, Grandmere - powiedziałam - ale mama bardzo wyraźnie powiedziała mi...
- Nie obchodzi mnie, co ci powiedziała ta twoja matka -przerwała Grandmere. - Zostałaś nazwana po świętej patronce Genowii, koniec, kropka. Święta Amelia urodziła się w 1070 roku jako prosta wiejska dziewczyna, która najbardziej lubiła zajmować się rodzinnym stadkiem genowiańskich gęsi. Kiedy pasała gęsi swojego ojca, często śpiewała sobie tradycyjne geno-wiańskie pieśni ludowe, głosem, o którym mówiono, że jest najpiękniejszy i najbardziej melodyjny na świecie, o wiele ładniejszy
179
niż głos tej okropnej Christiny Aguilery, której chyba tak lubisz słuchać.
Hm, co takiego? A skąd Grandmere w ogóle o tym wie? Czy ona żyła w roku 1070? A poza tym Christina ma głos o skali chyba siedmiu oktaw. Czy coś w tym stylu.
- Pewnego pięknego dnia, kiedy Amelia miała czternaście lat - ciągnęła Grandmere - i pilnowała stadka gęsi w pobliżu granicy między Genowią a Włochami, udało jej się zauważyć przyczajonego w zagajniku włoskiego hrabiego z armią najemników, których ze sobą przywiódł z pobliskiego zamku. Bezszelestnie, niczym jedna z gęsi, które tak ukochała, Amelia pod-kradła się dość blisko do żołdaków, żeby podsłuchać, jak złowrogie zamiary mają względem jej ukochanej ziemi. Hrabia planował poczekać na zmierzch, a potem siłą zająć pałac Geno-wii i pokonawszy jej lud, przyłączyć ją do swojego i tak już pokaźnego majątku.
Zmyślna dziewczyna, Amelia, pędem wróciła do swojego stadka. Słońce już chyliło się nad horyzontem i Amelia wiedziała, że w żaden sposób nie zdąży na czas wrócić do wioski, żeby uprzedzić wieśniaków o podłych knowaniach hrabiego, bo on już wtedy będzie ruszał do ataku. Więc zamiast tego zaczęła śpiewać jedną ze swoich melancholijnych ludowych piosenek, udając, że nie dostrzegła hordy zaprawionych w bojach żołdaków na sąsiednim pagórku...
I to wtedy zdarzył się cud - opowiadała Grandmere. -Jeden po drugim, paskudni najemnicy zaczęli zasypiać, uśpieni słodkim głosem Amelii. A kiedy wreszcie hrabia też zapadł w najgłębszy ze snów, Amelia podbiegła do niego i -małą siekierką, której używała do wycinania rzepów czepiających się piór jej ulubionych gęsi - odcięła głowę włoskiemu hrabiemu i unosząc ją wysoko w górę, pokazała nagle przebudzonej armii.
180
- Niech to będzie ostrzeżenie dla każdego, kto ośmiela się marzyć o napaści na moją ukochaną Genowię! - zawołała Amelia, potrząsając martwą głową hrabiego.
A wtedy najemnicy przerażeni walecznością tej małej, pozornie bezbronnej dziewuszki i perspektywą napotkania jeszcze groźniejszych wojowników zebrali swoje rzeczy i szybko odjechali tam, skąd przybyli. Amelia zaś, powróciwszy do rodziny z głową hrabiego na dowód swojej zadziwiającej opowieści, szybko została okrzyknięta zbawczynią narodu i żyła długo i szczęśliwie w swoim rodzinnym kraju aż po koniec swoich dni.
A wtedy Grandmere wyciągnęła dłoń i otworzyła zameczek medalionu.
- A to - powiedziała dramatycznym tonem - jest wszystko, co nam zostało po świętej Amelii.
Popatrzyłam na to coś.
- Hm - powiedziałam.
- Bardzo proszę, Amelio - powiedziała Grandmere zachęcająco. - Możesz go dotknąć. To prawo przysługuje tylko członkom rodziny książęcej z Genowii. Możesz to również wykorzystać.
Wyciągnęłam rękę i dotknęłam tego czegoś. Wyglądało i w dotyku było jak kamień.
- Hm ~ powtórzyłam. - Dzięki, Grandmere. Ale ja nie wiem, jakim cudem dotykanie jakiejś świętej skały ma mi poprawić samopoczucie.
- To nie jest skała, Amelio - powiedziała Grandmere karcącym tonem. - To jest zasuszone serce świętej Amelii!
BŁEEE! RATUNKU!!!!!!
Grandmere wdarła się do mnie specjalnie, żeby mi TO pokazać? To TYM usiłuje poprawić mi humor? Każąc mi dotykać zasuszonego SERCA jakiejś zmarłej świętej????
181
DLACZEGO JA NIE MOGĘ MIEĆ NORMALNEJ BABCI, KTÓRA BĘDZIE MNIE ZABIERAŁA DO SERENDI-PITY NA MROŻONĄ GORĄCĄ CZEKOLADĘ, KIEDY MAM DOLA, zamiast kazać mi miętosić jakieś zasuszone części ludzkich ciał?????
Dobra, ROZUMIEM. ROZUMIEM, że zostałam nazwana po kobiecie, która wykazała się aktem niezwykłej odwagi i uratowała swój kraj. ROZUMIEM, co Grandmere usiłowała osiągnąć: zaszczepić mi nieco chucpy świętej Amelii przed czekającym mnie jutro wielkim dniem debaty przeciwko Lanie.
Ale obawiam się, że jej plan totalnie spalił na panewce, bo prawda jest taka, że poza sympatią do gęsi, ja i Amelia nie mamy ze sobą NIC wspólnego. Owszem, zgoda, Rocky przestaje płakać, kiedy mu śpiewam. Ale to nie tak, że wszyscy się rwą, żeby zrobić ze mnie świętą.
A poza tym bardzo wątpię, żeby chłopak świętej Amelii odważył się powiedzieć: "Nie będę czekał wiecznie". Zwłaszcza jeśliby nadal miała przy sobie tę siekierkę.
To wszystko jest takie przygnębiające. Nawet moja własna babka myśli, że nie uda mi się pokonać Lany Weinberger bez interwencji siły wyższej. To przemiłe.
Och, świetnie. Czas wracać do domu.
Niedziela, 6 września, 21.00, poddasze
Jestem taaaaaka zadowolona, że już wróciłam. Wydaje mi się, że nie było mnie O WIELE DŁUŻEJ niż tylko przez dwa dni. Poważnie. Wydaje mi się, jakby minął ROK, odkąd ostatni raz leżałam na moim łóżku, z Grubym Louie zwiniętym w kłębek w nogach, mruczącym głośno, i ze słodkimi tonami Lash w uszach, bo nie muszę już słuchać żałosnego popłakiwania Roc-
182
ky'ego, bo mama oduczyła go takiego popłakiwania. Najwyraźniej osiągnęła to, zostawiając go z babcią i dziadkiem, podczas gdy ona i pan G. poszli na pokaz starych samochodów na parkingu pod sklepem Kroger Sav-On, bo to było coś najbardziej zbliżonego do jakiejś kulturalnej imprezy w Versailles w ten weekend.
W chwili, kiedy wrócili do domu - cztery godziny później -babcia i dziadek nadal siedzieli dokładnie tam, gdzie siedzieli, kiedy mama i pan G. wychodzili (przed telewizorem, oglądając powtórki Najciekawszych amerykańskich amatorskich filmów wideo), a Rocky spał jak zabity. Babcia powiedziała tylko:
- No cóż, przyznam dzieciakowi, że płuca to on ma.
W każdym razie mama mówi, że pan G. zachowywał się wspaniale i gdyby jeszcze nie była pewna, czy on ją kocha, to musiałaby się o tym przekonać teraz, bo żaden inny mężczyzna nie zgodziłby się dobrowolnie na tyle upokorzeń, ile on zniósł z jej powodu, włącznie z jazdą na traktorze dziadka (pan G. mówi, że nigdy przedtem nawet nie widział traktora zbliska). Pan G. mówi, że szczególne wrażenie zrobiły na nim znaki drogowe wzdłuż autostrady z lotniska w Indianapolis, nalegające, żeby odpokutował za grzechy i został zbawiony. Chociaż, stwierdził ze smutkiem, Bank Hrabstwa Versailles usunął wywieszkę treści: Jeśli bank jest zamknięty, proszę wsunąć gotówkę pod drzwi, którą tak bardzo lubiłam.
Bardzo się ucieszyłam, że posłuchali wszystkich moich rad i trzymali Rocky'ego z daleka od kosiarek, żmij miedzianek i Hazel, kozy mojej babci. Mama wprawdzie powiedziała, że naprawdę nie musiałam dzwonić co dwie godziny, żeby ich informować, że w ich okolicy radary Dopplera nie wykazują formowania się cyklonów, ale że docenia moje siostrzane zainteresowanie dobrem Rocky'ego.
183
Potem, kiedy pan G. usiłował z powrotem włożyć ich walizki na pawlacz, zapytałam mamę, czy udało jej się odszukać Wen-della Jenkinsa, a mama powiedziała:
- A po co?
- Bo - odparłam - kiedyś go przecież kochałaś.
- Jasne - odpowiedziała. - Dwadzieścia lat temu.
- Taa. Ale tatę kochałaś piętnaście lat temu, a nadal go widujesz.
- Bo mam z nim dziecko - odpowiedziała moja mama, patrząc na mnie takim dziwnym wzrokiem. - Wierz mi, Mia, gdyby nie ty, twój tata i ja pewnie w ogóle nie mielibyśmy ze sobą nic wspólnego. Oboje poszliśmy każde w swoją stronę, zupełnie jak Wendell Jenkins i ja.
A potem mama dodała:
- Gdybym nie poznała Franka, może żałowałabym, że rozstałam się z Wendellem czy twoim tatą. Ale jestem żoną mężczyzny moich marzeń. Więc w odpowiedzi na twoje pytanie, Mia, nie, nie odszukałam Wendella Jenkinsa w ten weekend.
Och. To jest takie... Sama nie wiem. Takie miłe. Że pan G. to mężczyzna marzeń mojej mamy. Mam nadzieję, że on sobie z tego zdaje sprawę. Ile ma szczęścia. Bo chociaż poważnie podejrzewam, że na świecie jest mnóstwo kobiet, które mogłyby uznać mojego tatę, jako bogatego księcia i tak dalej, za mężczyznę swoich marzeń, moim zdaniem niewiele jest kobiet, które myślą sobie: Hm, chciałabym spotkać biednego, noszącego flanelowe koszule, grającego na perkusji nauczyciela algebry nazwiskiem Gianini, tak jak ewidentnie pomyślała sobie moja mama.
W każdym razie to dosyć miłe. Że i moja mama, i ja jesteśmy jednocześnie związane z mężczyznami swoich marzeń...
Tyle że mój niedługo ze mną zerwie.
Ale czy mężczyzna moich marzeń NAPRAWDĘ powiedziałby mi, że nie zamierza czekać na mnie wiecznie? Czy mężczyzna moich
184
marzeń nie chciałby czekać przez CAŁĄ wieczność, żeby mnie zdobyć? Popatrzcie tylko na Toma Hanksa w filmie Poza światem. On TOTALNIE czekał na Helen Hunt. Przez CZTERY lata.
No dobra, może i nie miał większego wyboru, skoro po tej wyspie raczej nie kręciło się mnóstwo innych dziewczyn, ale zawsze.
W każdym razie kiedy wróciłam do domu, znalazłam na automatycznej sekretarce wiadomość od Michaela. Brzmiała mniej więcej tak samo jak ta, którą mi zostawił w hotelu - prosił, żebym oddzwoniła.
A kiedy włączyłam komputer, znalazłam też maiła od niego, mówiącego w zasadzie to samo, co powiedział w obu telefonicznych wiadomościach: żebym zadzwoniła.
Nie ma mowy, żebym się dała na to nabrać. Ja do niego nie zadzwonię tylko po to, żeby mógł ze mną zerwać.
Ooooooo nieeeeeeeeeeee. Wiadomość na ICQ!
Niech to będzie Michael.
Nie, niech to nie będzie Michael.
Niech to będzie Michael.
Nie, niech to nie będzie Michael.
Niech to będzie Michael.
ILUVROMANCE: Cześć! To ja! Och. To Tina.
GrLouie: Cześć, T.
ILUVROMANCE: Chciałam tylko jeszcze raz ci podziękować za świetną imprezę w piątkowy wieczór. Było TAK STRASZNIE fajnie.
GrLouie: Och. Nie ma sprawy.
ILUVROMANCE: Hej, co się dzieje?
185
GrLouie: Nic.
ILUVROMANCE: COŚ się dzieje. Jeszcze nie użyłaś ani jednego wykrzyknika! Co się stało? Czy ty i Michael odbyliście już Rozmowę?
Czasami wydaje mi się, że Tina jest jasnowidzem.
GrLouie: Tak. I było OKROPNIE. On totalnie odrzucił pomysł zrobienia tego w noc mojego balu maturalnego i mówi, że go nie stać na Cztery Pory Roku. Nie był ANI TROCHĘ tak miły jak Borys w tej sprawie. Nawet powiedział, że nie ma zamiaru czekać na mnie wiecznie!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ILUVROMANCE: NIE! Tego NIE powiedział!!!!
GrLouie: Totalnie powiedział!!! Nie wiem, co mam robić. Świat mi się wali na głowę. To tak, jakby Lana TOTALNIE MIAŁA RACJĘ.
ILUVROMANCE: To niemożliwe, Mia. Musiałaś coś źle zrozumieć.
GrLouie: Wierz mi, zrozumiałam dobrze. Michael chce To Robić i nie ma też zamiaru czekać w nieskończoność, aż ja się zdecyduję. W głowie mi się to nie mieści. A ja cały czas myślałam, rozumiesz, że to mężczyzna moich marzeń!!!!
ILUVROMANCE: Mia, Michael JEST mężczyzną twoich marzeń. To, że znalazłaś swoją jedyną prawdziwą miłość, nie znaczy jeszcze, że wasz związek od czasu do czasu nie będzie przechodził trudnych okresów.
GrLouie: Nie znaczy?
ILUVROMANCE: Och, kurczę, nie znaczy! Droga miłości jest pełna dziur w asfalcie i spowalnia-
186
czy. Ludziom się wydaje, że kiedy raz już spotkali tę swoją wymarzoną osobę, to wszystko pójdzie jak z płatka. Ale nic podobnego. Dobry związek pozostaje dobrym związkiem tylko dzięki ciężkiej pracy i osobistym wyrzeczeniom obu stron.
GrLouie: Więc... Co ja powinnam zrobić?
ILUVROMANCE: No cóż... Nie wiem. Na czym stanęło?
GrLouie: Hm, Lars zapukał do drzwi i powiedział, że czas wracać do domu. A od tej pory nie rozmawiałam z Michaelem.
ILUVROMANCE: No to co ty tutaj robisz, siedząc i pisząc do MNIE? Łap za telefon i natychmiast dzwoń do Michaela!!!
GrLouie: Naprawdę uważasz, że powinnam?
ILUVROMANCE: WIEM, że powinnaś. Okaż mu, jak bardzo go kochasz i jak ci z tym wszystkim ciężko, i jak bardzo cię to wszystko boli w środku. A potem z nim POROZMAWIAJ, Mia. Pamiętaj, porozumienie to klucz do sukcesu.
GrLouie: No cóż, jeśli naprawdę uważasz, że to coś pomoże, to chyba mogłabym
WomynRule: Hej, Mia. Jutro jest wielki dzień. Jesteś gotowa?
GrLouie: Lilly, a ty gdzie się podziewałaś? Twoja matka cię szukała. Nie kombinowałaś znów czegoś z tymi zakonnicami, prawda? Pamiętaj, sierżant McLinsky powiedział ci, żebyś dała im spokój.
WomynRule: Dla twojej informacji, młoda damo, spędziłam cały dzień, niezmordowanie pracując
187
ŚŚ
Ś
na TWOJĄ rzecz. Jutrzejszą debatę będziesz miała W KIESZENI dzięki pewnym informacjom, które udało mi się niezależnie potwierdzić. Chociaż któregoś dnia ja RZECZYWIŚCIE dopadnę te zakonnice. One tam coś knują, TEGO jestem zupełnie pewna.
GrLouie: Lilly, co ty w ogóle wygadujesz? Jakie informacje? I twoja mama chce, żebyś wyprowadziła Pawłowa na spacer.
WomynRule: Już zrobione. Hej, czy ty i mój brat pokłóciliście się, czy co?
GrLouie: DLACZEGO???? PYTAŁ O MNIE????
WomynRule: No cóż, mam odpowiedź na TO pytanie. Tak, pytał, czy miałam z tobą jakiś kontakt. Ale teraz chciałabym, żebyś ODŁOŻYŁA NA BOK wszelkie osobiste problemy związane z moim bratem. Chcę, żebyś jutro była w jak najlepszej formie. WIELKA DEBATA! Połóż się wcześnie do łóżka, na przykład zaraz, rano zjedz naprawdę porządne śniadanie. I MYŚL POZYTYWNIE. Jutro czwarta lekcja jest skrócona, a w sali gimnastycznej będzie apel, a później debata. Głosowanie odbędzie się zaraz potem, w przerwie na lunch. ŻADNEJ PRESJI. Ale jeśli nie wypadniesz dobrze w czasie debaty, to wszystkie nasze dotychczasowe wysiłki - plakaty, kontakt z ludźmi na meczu, wszystko -pójdzie na marne.
GrLouie: ŻADNEJ PRESJI??? Lilly, ja jestem CAŁY CZAS pod presją!!!! Kraj, którym kiedyś będę rządziła, wywalają z Unii Europejskiej. Moja babka kazała mi dotknąć zasuszonego serca jakiejś świętej. Mój chłopak chce To Robić. Mo-
188
jemu małemu braciszkowi nie trzeba już nawet śpiewać
WomynRule: Mój brat chce CO???????
GrLouie: 0 Boże. Nie miałam zamiaru tego mówić.
WomynRule: NIE MOŻESZ TEGO ZROBIĆ PRZEDE MNĄ! ! ! JA CIĘ ZABIJĘ!!!!
GrLouie: NIE ROBIĘ TEGO. JESZCZE NIE. Miałam na myśli, że on CHCE To Robić. Kiedyś.
WomynRule: O Boże. No to w czym problem? WSZYSCY faceci chcą To Robić, powinnaś była do tej pory już się zorientować. Powiedz mu po prostu, żeby nieco ostudził swoje zapały.
GrLouie: Nie możesz powiedzieć komuś takiemu jak Twój brat, Lilly, żeby ostudził swoje zapały. To jest MĘSKI mężczyzna i ma potrzeby męskiego mężczyzny. Nie powiedziałabyś BRADOWI PITTOWI, żeby ochłodził swoje zapały. Nie. Bo BRAD PITT to męski mężczyzna. JAK TWÓJ BRAT.
WomynRule: Okej, tylko ty, Mia, nazwałabyś mojego brata męskim mężczyzną. Ale nieważne. W ogóle się nad tym dzisiaj nie zastanawiaj. Dzisiaj po prostu skoncentruj się na tym, żeby się porządnie wyspać, żebyś jutro była świeża na debacie. I nie martw się. Powalisz ich na kolana.
GrLouie: LILLY! ! ! ZACZEKAJ! ! ! JA NIE DAM RADY! ! ! TO ZNACZY Z TĄ DEBATĄ! ! ! MUSISZ TO ZROBIĆ ZA MNIE!!! PRZECIEŻ TO TY CHCESZ BYĆ PRZEWODNICZĄCĄ SAMORZĄDU SZKOLNEGO!!!! JA SIĘ BOJĘ PRZEMAWIAĆ PUBLICZNIE! ! ! ! ŻADNA Z WIELKICH KOBIET Z GENOWII NIE BYŁA DOBRA W PRZEMAWIANIU DO TŁUMÓW! ! ! UMIEMY TYLKO ZABIJAĆ!!! LILLY!!!!!!!!!!!!!
189
WomynRule: (niedostępna)
ILUVROMANCE: Mia, jeśli to cię w ogóle pocieszy, moim zdaniem poradzisz sobie jutro świetnie .
GrLouie : Dzięki, Tina. Ale teraz muszę już iść. Chyba się porzygam.
Poniedziałek, 7 września, 1.00 w nocy
Nie dam sobie rady. NIE dam sobie rady. Zrobię z siebie największą idiotkę pod słońcem...
Dlaczego ja się na to w ogóle zgodziłam?
Poniedziałek, 7 września, 3.00 nad ranem
To nie fair. Czy ja nie zniosłam już wystarczająco wiele, jak na jedno życie? Dlaczego do tego wszystkiego musi dojść - po raz kolejny - totalna kompromitacja na oczach moich kolegów?
Poniedziałek, 7 września, 5.00 rano
Czy Gruby Louie musi mi spać na głowie?
Poniedziałek, 7 września, 7.00 rano
Zaraz umrę.
190
Poniedziałek, 7 września, godzina wychowawcza
Naprawdę, jak się nad tym zastanowić, to ja się zupełnie niepotrzebnie przejmuję. Bo przecież jeśli świat naprawdę się skończy za dziesięć do dwudziestu lat wskutek wyczerpania zapasów ropy naftowej, to można by się samemu zapytać: o co tyle hałasu?
I co z roztapiającymi się czapami lodowymi? Jak się tak będą dalej topić, Nowy Jork przestanie istnieć.
A superwulkan w Yellowstone? Co? Nuklearna ZIMA.
A zabójcze algi? Jeśli moje ślimaki nie zaczną działać, całe wybrzeże Morza Śródziemnego zostanie zniszczone. To naprawdę tylko kwestia czasu, zanim dna mórz na całym świecie zasłane będą Caulerpa tazifolia. Zniknie życie, takie jakim je znamy, bo nie będzie już żadnych owoców morza... Żadnych krewetek w cieście ani roladek z homarem, ani wędzonego łososia... Ani niczego innego, co żyje w oceanach. Poza zabójczymi algami. Naprawdę, biorąc to wszystko pod uwagę, czy moja debata przeciwko Lanie nie wydaje się choć TROCHĘ mało ważna?
Poniedziałek, 7 września, WF
DLACZEGO ze wszystkich dni akurat dzisiaj musiałyśmy zacząć zajęcia z siatkówki? JESTEM BEZNADZIEJNA w siatkówce. Całe to walenie w piłkę wewnętrzną stroną nadgarstków... To naprawdę BOLI! Będę totalnie miała siniaki.
A poza tym wcale mi się nie podoba, że pani Potts zrobiła sobie mały żarcik i wybrała mnie i Lane na kapitanów przeciwnych drużyn. Bo, oczywiście, to się totalnie zamieniło w grę
191
Popularnych przeciwko Niepopularnym, bo Lana wybrała Tri-shę i wszystkie swoje obrzydliwe przyjaciółki, a ja wybrałam Lilly i wszystkie niewygimnastykowane klasowe wyrzutki, bo, no cóż, wiedziałam, że LANA ich nie wybierze, i nie chciałam, żeby czuły się odrzucone, bo ja WIEM, jak to jest, kiedy człowiek jest ostatnią osobą wybieraną do drużyny. To najpaskud-niejsze uczucie pod słońcem, kiedy tam stoisz, a osoba, która wybiera, patrzy na ciebie, a potem chłodno omija cię wzrokiem, jakby ciebie tam w ogóle NIE BYŁO!
I oczywiście Lana wygrała w rzucie monetą i serwowała pierwsza, i walnęła piłką prosto WE MNIE, przysięgam. Dobrze, że się uchyliłam, bo gdyby mnie ta piłka uderzyła... Siniak jak nic.
I nic mnie nie obchodzi, że pani Potts MÓWI, że o to właśnie chodzi. Czy ona nigdy nie słyszała o wypadkach spowodowanych grą w siatkówkę, które zdarzają się co roku? Czy ONA chciałaby, żeby jej wybić OKO PIŁKĄ?
No tak, i oczywiście żadna z moich koleżanek z drużyny nie rzuciła się do piłki, bo najwyraźniej WSZYSTKIE znają statystyki związane z wypadkami podczas gry w siatkówkę równie dobrze jak ja.
Nie muszę chyba mówić, że przegrałyśmy wszystkie sety.
Teraz Lana paraduje po szatni w szortach piłkarskich Ra-mona Riverasa i opowiada, jak FANTASTYCZNIE się bawiła w ten weekend po meczu. Najwyraźniej Ramon i ona żeglowali sobie wokół Manhattanu jachtem jej ojca. To coś, czego nie będzie mogła robić, kiedy stopi się czapa polarna, bo Manhattan nie będzie już wtedy istniał, bo znajdzie się pod wodą, więc mam nadzieję, że docenia wczorajszą rozrywkę. Chociaż raczej nie sądzę, bo powiedziała, że zabawiali się wyrzucaniem za burtę kapsli od butelek i obserwowaniem, jak mewy usiłują je wyławiać, myśląc, że to jedzenie.
192
Najwyraźniej Lana ma mało rozwiniętą świadomość ekologiczną, jeśli nie wie, że taką zakrętką od butelki może się za-krztusić jakaś niespecjalnie rozgarnięta mewa czy ryba.
A potem jej tata zabrał ich do Water Club, restauracji, do której zawsze chciałam pójść, ale która prawdopodobnie niedługo wypadnie z biznesu, jeśli czegoś się nie zrobi w kwestii zabójczych alg niszczących wszelkie inne podwodne życie na planecie.
Chociaż bardzo wątpię, czy Lana chociaż raz w swoim życiu zastanowiła się nad tym, co się dzieje POD powierzchnią oceanu. Ją interesuje tylko to, co się dzieje NA POWIERZCHNI wody. Na przykład, jak ona sama wygląda w bikini.
A wygląda, co mogę uczciwie potwierdzić, widziawszy ją w stringach, obrzydliwie dobrze.
Ale czy jest dzięki temu dobrym człowiekiem?
Czemu nikt mnie nie zastrzeli?
Poniedziałek, 7 września, geometria
Jeszcze dwie lekcje i zrobię z siebie totalną idiotkę na oczach całej szkoły.
Dowód przez zaprzeczenie = założenie zrobione na początku prowadzi do sprzeczności.
Sprzeczność wskazuje, że założenie jest fałszywe, więc pożądany wniosek jest prawdziwy.
Ponieważ Lana jest taka ładna, musi być miła. Ponieważ wszystkie rzeczy ładne są miłe.
FAŁSZ FAŁSZ FAŁSZ FAŁSZ
Zabójcze algi są ładne, ale są też zabójcze.
Postulat = założenie, które przyjmuje się za prawdziwe bez dowodzenia.
13 - Księżniczka uczy się rządzić
193
&\
Mogę zupełnie spokojnie postulować, że dzisiaj przegram debatę przeciwko Lanie.
Wiecie co? Wydaje mi się, że zaczynam chwytać, o co chodzi w tej całej geometrii.
O mój Boże, czy nie byłoby to najdziwniejsze, gdyby się okazało, że przez ten cały czas wydawało mi się, że jestem dobra w jednym, zła w drugim, a tymczasem wyjdzie na to, że jestem naprawdę fatalna w tym pierwszym, a dobra w drugim????
Tyle że... Ja nie chcę być matematykiem, kiedy dorosnę. Ja chcę być PISARKĄ. Ja chcę dobrze PISAĆ. Ja NIE CHCĘ być dobra z geometrii.
No cóż, niech będzie, chcę być w tym dobra. Tyle że, no wiecie, nie aż tak dobra, żebym miała zacząć wygrywać te wszystkie nagrody i żeby wszyscy do mnie przybiegali: "Mia! Mia! Przeprowadź nam ten dowód!"
Bo to by było strasznie nudne.
Poniedziałek, 7 września, angielski
Jeszcze jedna lekcja i zrobię z siebie idiotkę przed całą szkołą.
Popatrz na nią. I co ona sobie wyobraża w tych pantofelkach
od Samanthy Chang? Wiem! Jej się naprawdę przewróciło w głowie. To ewidentne.
Założę się, że nawet nie potrzebuje tych okularów. Pewnie nosi
je tylko po to, żeby odwrócić uwagę od tego, że ma takie małe,
brzydkie, skośne oczka. Totalnie, I jeszcze te bojówki.
ZESZŁOROCZNY model. Moim zdaniem.
194
MIH! JESTEŚ NABUZOWANA ???? Nie wyglądasz na na-buzowaną. W sumie wyglądasz tak beznadziejnie, jak na WF-ie. Czyś ty W OGÓLE spała wczoraj w nocy? Jak miałam spać, skoro przecież wiedziałam, że dzisiaj zostanę ubiczowanaprzed'całą szkołą -jak ten facet wHoratio Hornblo-werze.
Nikogo się nie ubiczuje. No, może Lane. Bo ty ją rozpla-skaszpo ścianach.
LILLY! Tak NIE BĘDZIE! Nie jestem dobra w publicznym przemawianiu, WIESZ o tym. A z punktu widzenia teorii ewolucji, Lana czerpie korzyści z wyglądu, A TAKŻE z faktu, że jej grupa socjopolityczna jest tą, do której reszta'z nas chętnie by się dostała.
O czym ty mówisz? Po prostu mi uwierz. Przegram.
Nie przegrasz. Mam tajną broń. PRZECIEŻ JEJ NIE ZASTRZELISZ?????
Nie, Tina, ty WARIATKO, nie zastrzelę Lany w czasie debaty. Mam małego asa w rękawie, którego wyciągnę, jeśli ludzie nie będą wyglądali na przekonanych. Ale tylko jeśli będzie wyglądało na to, że Mii to pomoże. POMOŻE MHH! POMOŻE Ml!!!!
Cierpliwości, mój młody padawanie.
Lilly, BŁAGAM CIĘ, jeśli coś wiesz, musisz mi to powiedzieć. Ja tu UMIERAM. Z twoim bratem i tymi ślimakami czuję, że jestem kompletnie ugotowana
Mia! Ona chce z tobą porozmawiać! Na korytarzu! Oddychaj. Po prostu oddychaj. I nic ci nie będzie, zupełnie jak Drew w Długo i szczęśliwie.
Łatwo ci to mówić, Lilly. Ona nie wdeptała w błoto TWOJEGO marzenia.
195
fe
Poniedziałek, 7 września, klatka schodowa
trzeciego piętra
No i co ona sobie w ogóle wyobraża? Nie no, NAPRAWDĘ? Czy jej się wydaje, że tylko dlatego że jestem BLONDYNKĄ (no dobra, blond w kolorze wody po myciu naczyń, ale zawsze) i KSIĘŻNICZKĄ, to już JESTEM GŁUPIA?
Jeśli tak, to będzie musiała POPRACOWAĆ NAD TYM ZAŁOŻENIEM.
- Mio - powiedziała, kiedy już mnie wyciągnęła na korytarz, "żebyśmy mogły porozmawiać". WSZYSCY to widzieli. -Rozmawiałam z twoim ojcem. Przyszedł do mnie w piątek porozmawiać o twoich postępach w nauce. Mio, nie miałam pojęcia, że tak bardzo przejęłaś się swoimi stopniami z moich lekcji. Powinnaś była coś mi powiedzieć...
Hm, tak? Wydaje mi się, że to zrobiłam. Poprosiłam, żeby mi pani pozwoliła jeszcze raz napisać wypracowanie. Pamięta pani, pani Martinez?
- Wiesz, że możesz przyjść do mnie i porozmawiać o wszystkim, w każdej chwili.
Hm, och, jasne. Czy mogę z panią porozmawiać o tym, że Justin musi to wszystko po prostu przemyśleć i przyjąć Britney z powrotem, bo to małe nieporozumienie między nimi trwa już stanowczo zbyt długo? Nie, wydaje mi się, że raczej nie, prawda, pani Martinez? Bo pani nie lubi odniesień do kultury masowej.
- Wiem, że surowo oceniam, Mio, ale czwórka to naprawdę bardzo dobry stopień z moich lekcji. Jak dotąd, postawiłam tylko jedną piątkę...
Hm, wiem, bo ją widziałam. Na wypracowaniu Lilly na temat dowolny.
- Jedyny powód, dla którego nie czułabym się dobrze, stawiając ci piątkę, to ten, że moim zdaniem nie wykorzystujesz
196
całego swojego potencjału. Zawsze miałaś talent pisarski, Mio, ale musisz się jeszcze przyłożyć i trzymać tematów, które są nieco bardziej sensowne niż Britney Spears.
TO jest to, co jest nie w porządku z tą szkołą. Że ludzie nie rozumieją, że Britney Spears to JEST poważny temat! Że ona jest ludzkim barometrem, którym można mierzyć nastroje narodu. Kiedy Britney zrobi coś dziwacznego, ludzie natychmiast sięgają po "US Weekly" i "In Touch". Britney wszystkim nam daje coś, czego możemy niecierpliwie wyczekiwać. Tak, w wiadomościach są morderstwa i katastrofy żywiołowe, i inne dołujące rzeczy. Ale poza tym jest Britney, która na uroczystości rozdania nagród MTV całuje się po francusku z Madonną i nagle wszystko przestaje się wydawać tak ponure jak do tej pory.
Chyba widać było na mojej twarzy ten gniew, bo zaraz potem pani Martinez powiedziała:
- Mio? Nic ci nie jest?
Ale ja nie odpowiedziałam. Bo CO mogłabym powiedzieć?
Świetnie. Właśnie odezwał się drugi dzwonek na czwartą lekcję. Dostanę upomnienie od mademoiselle Klein, kiedy wreszcie dotrę na francuski.
I nic mnie to nie obchodzi. Czym jest jakieś upomnienie w porównaniu z tym co mnie spotka dokładnie za czterdzieści minut w obecności CAŁEJ SZKOŁY?
Poniedziałek, 7 września, francuski
Zero lekcji zanim zrobię z siebie idiotkę na oczach całej szkoły. GDZIE BYŁAŚ???? WIESZ, ILE STRACIŁAŚ????
Co straciłam? O czym ty mówisz, Shameeka? CZEKAJ, czy wszyscy chodzili dookoła Perin i zaczęli skandować: "ŚCIĄGNIJ SPODNIE"????
197
Oczywiście, że nie. Ale mademoiselle Klein kazała nam głośno odczytywać swoje wypracowania i najpierw musieliśmy się przedstawiać- wiesz, coś w rodzaju: Mon histoire, par Shameeka, a kiedy doszliśmy do Perin, która powiedziała: Mon histoire, par Pe-rinne, mademoiselle Klein poprawiła ją: "Chciałeś powiedzieć Perin", a Perin powiedziała: "Nie, Perinne", a mademoiselle Klein powiedziała: "Nie, chcesz powiedzieć Perin, bo Perin to męskie imię, a ty jesteś chłopcem. Perinne to imię żeńskie", a Perin powiedziała: " Wiem, że Perinne to imię żeńskie. JA JESTEM DZIEWCZYNĄ ".
PERIN TO DZIEWCZYNA ???? O MÓJ BOŻE!!!!! Biedna Perin! Jakie to upokarzające! To znaczy to, że mademoiselle Klein myślała, że to chłopak. No cóż, wiesz, o co mi chodzi. I co ona zrobiła ? To znaczy mademoiselle Klein ?
No cóż, przeprosiła, oczywiście. Co INNEGO mogła zrobić? Biedna Perin zrobiła się CAŁKIEM CZERWONA. Tak mi jej było żal! Nie martw się, Shameeka. Zaprosimy go - to znaczy ją -żeby usiadła z nami dzisiaj na lunchu. Widziałam, że przez cały zeszły tydzień siedziała sama przy tamtym facecie, który nie cierpi, kiedy do chilli dodają kukurydzę. Moim zdaniem ona nas naprawdę potrzebuje.
Och! To świetny pomysł! Jesteś bardzo dobra w te klocki. W tym, jak sprawiać, żeby ludzie poczuli się lepiej. To zupełnie jakbyś...
Jakbym co?
No cóż, chciałam powiedzieć: jakbyś była księżniczką czy coś takiego. Ale ty JESTEŚ księżniczką! No więc, oczywiście, jesteś dobra w takich rzeczach. To w pewnym sensie twoja praca. Taa. Trochę tak, prawda?
198
Poniedziałek, 7 września, gabinet dyrektor Gupty
I wiecie co? Nic mnie to nawet nie obchodzi. Nawet mnie nic nie obchodzi, że siedzę tutaj w gabinecie dyrektorki.
Nie obchodzi mnie, że Lana siedzi tutaj obok mnie i rzuca mi złe spojrzenia.
Nie obchodzi mnie, że plakietka z lwem zwisa z mojego blezera na paru nitkach.
I nie obchodzi mnie, że cała szkoła siedzi teraz w sali gimnastycznej i czeka, aż przyjdziemy na debatę.
Jak ona śmie? To bym chciała wiedzieć. To znaczy Lana. JAK ONA ŚMIE??? Co innego dokuczać mnie, a co innego dokuczać komuś kompletnie pozbawionemu możliwości obrony, już nie wspominając, że to osoba CAŁKIEM NOWA W NASZEJ SZKOLE.
Jeśli jej się wydaje, że będę stała bezczynnie i po prostu pozwolę jej wyśmiewać się z kogoś w taki sposób, to się grubo, grubo myli. No cóż, przypuszczam, że zdaje sobie z tego sprawę, skoro nadal trzymam w garści jej warkocz. Chociaż to chyba nie są jej prawdziwe włosy, tylko sztuczny warkocz, którym chciała podkreślić swojego szkolnego ducha (niebieską wstążką wplecioną w warkocz sztucznych blond włosów).
Co by wyjaśniało, dlaczego z taką łatwością został mi w ręku, kiedy rzuciłam się na nią, chcąc wyrwać jej z głupiego łba wszystkie kudły. Tuż po tym, jak kazała mi pilnować własnego nosa i oderwała mi mojego lwa LiAE naszytego na blezer.
Ale i tak mam nadzieję, że bolało.
Smutne jest to, że ona chyba nie wie, ile miała szczęścia. Uszkodziłabym ją o wiele bardziej, gdyby Lars i Perin nie powstrzymali mnie.
199

- '-".'.**S-'1^.-"*"1*'4
v.-'&
1 Ś' Ź&M
Perin na koniec może i okazała się dziewczyną, ale zadziwiająco silną dziewczyną.
Jest także bardzo dobrze wychowana. Kiedy dyrektor Gupta ciągnęła mnie do swojego gabinetu, usłyszałam, jak Perin wołała:
- Dziękuję, Mia!
I chociaż mogę się tu mylić - wciąż kipiałam z wściekłości -kilka osób nawet zaczęło mi bić brawo.
Tak, ale oczywiście dyrektor Gupcie nigdy nie przyjdzie do głowy że LANA mogłaby zrobić coś niewłaściwego. Błagam! Jej się wydaje, że powodem, dla którego rzuciłam się na Lane, są "nerwy" w związku z debatą. Taa, jasne, pani dyrektor. To były nerwy, oczywiście. To nie miało NIC wspólnego z faktem, że kiedy wychodziliśmy z francuskiego, Lana nas minęła, nachyliła się do Perin i powiedziała:
- HERMAFRODYTA.
Ani z tym, że ja w odpowiedzi kazałam Lanie zamknąć tę głupią jadaczkę.
Ani z tym, że Lana w ramach zemsty wyciągnęła rękę i szarpnęła za moją plakietkę z lwem LiAE.
Ta część, w której totalnie instynktownie wyrwałam Lanie doczepiony warkocz, to jedyna część tej historii, którą dyrektor Gupta usłyszała.
Dyrektor Gupta mówi, że mam szczęście, że mnie z miejsca nie zawiesiła w prawach ucznia. Mówi, że nie robi tego tylko dlatego że wie, że ja mam w tej chwili sporo problemów w domu (HEJ! O CZYM ONA MÓWI? O ŚLIMAKACH? O TYM, ŻE JESTEM DZIECIOLIZEM? ŻE MÓJ CHŁOPAK CHCE TO KIEDYŚ ZROBIĆ? O CZYM?????).
Mówi, że jej zdaniem byłoby lepiej, gdybyśmy z Laną rozwiązywały nasze konflikty w bardziej cywilizowany sposób, niż
ukąc się na korytarzu drugiego piętra. Ale zdecydowała, że a my jednak odbyć tę debatę. Mówi:
- Mio, zechcesz, proszę, wyjąć nos z tego notatnika i posłuchać, co mam ci do powiedzenia?
Jezu. A jak ona sądzi, CO ja piszę? Opowiadanie oparte na Gwiezdnych Wojnach?
Lana się śmieje, oczywiście.
Moim zdaniem nie będzie się śmiała tak wesoło, kiedy się przekona, że noszę imię po kobiecie, która odcięła komuś głowę siekierką.
Poniedziałek, 7 września, sala gimnastyczna
O Boże. Jak ja się w to wszystko wpakowałam? Oni WSZYSCY są tutaj. CAŁY TYSIĄC uczniów Liceum imienia Alberta Einsteina, klasy od pierwszej do czwartej, siedzą tu przede mną na trybunach i PATRZĄ na mnie, GAPIĄ SIĘ na mnie, bo nie mają nic innego do oglądania, poza Laną, dwoma mównicami i palmą w doniczce, którą wyciągnęli, żeby wyglądało to przytulniej - a może po to, żeby dostarczyć mi tlenu, gdybym zaczęła mdleć - a dyrektor Gupta stoi między naszymi dwoma składanymi krzesłami jak sędzia na meczu bokserskim.
Totalnie zwymiotuję do tej palemki w doniczce.
Dyrektor Gupta rozwodzi się o tym, że to jest tylko taka przyjacielska debata, żebyśmy mogły zapoznać naszych wyborców ze swoim programem.
Przyjacielska. Jasne. To dlatego nadal trzymam w dłoni warkocz Lany.
Zaraz, zaraz, program? Ma być jakiś PROGRAM???? NIKT MI NIE POWIEDZIAŁ, ŻE BĘDZIE POTRZEBNY JAKIŚ PROGRAM!!!
200
201
Widzę Lilly, ze swoją kamerą gotową do nagrywania, w pierwszym rzędzie trybun - siedzi razem z Tiną i Borysem, Shamee-ką, Ling Su i, och, czy to nie ta słodka Perin - i wymachuje do mnie. Co Lilly usiłuje mi powiedzieć? Nie może się przecież szykować do wyciągnięcia swojej tajnej broni. Jeszcze za wcześnie. Debata nawet się nie zaczęła! Co ona robi z tymi rękami??? Czemu pokazuje, jakby coś zamykała?
A, rozumiem. Chce, żebym usiadła prosto i przestała pisać w pamiętniku. Taa, już się rozpędziłam, Lilly. Ja
O MÓJ BOŻE. Co za zapach. Rozpoznaję ten zapach. To Chanel nr 5. Tylko jedna znana mi osoba używa Chanel nr 5 -a przynajmniej wylewa na siebie tyle tego, że czuje się ją na całe kilometry, zanim w ogóle wejdzie do pokoju
CO ONA TUTAJ ROBI????
O Boże. Dlaczego JA? Poważnie. Oni NIE POWINNI pozwalać rodzinom uczniów tak się kręcić po terenie szkoły. Nie miałabym połowy obecnych problemów, gdyby w tej szkole przestrzegano jakichś zasad ochrony i nie wpuszczano do środka moich rodziców i dziadków
0 nie. I jeszcze do tego tata.
1 Rommel.
Tak. Moja babka przyprowadziła swojego PSA na moją debatę.
I falangę reporterów.
Jezus Maria! Czy to jest LARRY KING???
Świetnie. Teraz potrzebuję, żeby pokazali się już tylko mama i Rocky, i będziemy mieli zjazd rodzinny Thermopolisów-Gia-ninich-Renaldich.
Och. Już przyszła. I macha do mnie maleńką rączką Rocky'ego z trybun. Cześć, Rocky! Tak się cieszę, że mogłeś przyjść! Tak się cieszę, że mogłeś przyjść i popatrzeć, jak twoja starsza siostra zostaje totalnie i doszczętnie unicestwiona przez swojego śmiertelnego wroga
202
O nie. To się zaczyna.
GDZIE JEST MICHAEL, KIEDY GO POTRZEBUJĘ????
Poniedziałek, 7 września, szkolna łazienka
No cóż, jestem tu znowu. W łazience. Co za niespodzianka.
Nieprędko stąd wyjdę. To potrwa dłuższą chwilę. Może... nigdy stąd nie wyjdę.
Wszystko było takie nierealne. Widziałam, jak dyrektor Gupta stuknęła w mikrofon. Słyszałam, jak szmer wśród ludzi siedzących na trybunach nagle ucichł. Wszyscy obecni utkwili w nas wzrok.
A dyrektor Gupta powitała wszystkich na debacie - składając specjalne podziękowania Larry'emu Kingowi za przybycie -i podkreśliła znaczenie samorządu szkolnego i żywotną rolę, jaką pełni przewodniczący, realizując jego cele. A potem powiedziała:
~ Mamy tu dwie bardzo odmienne młode damy, każda ze swoją niepowtarzalną, ekhm, SILNĄ osobowością, które kandydują dzisiaj do tej funkcji. Mam nadzieję, że wysłuchacie ich bardzo uważnie, kiedy obie powiedzą nam, czemu uważają, że spełnią się w roli przewodniczącej samorządu i co zamierzają zrobić, żeby Liceum imienia Alberta Einsteina stało się lepszym miejscem.
A potem, przypuszczam, że za karę za to całe wyrywanie warkocza, dyrektor Gupta dała pierwszeństwo Lanie.
Oklaski, które się rozległy, kiedy Lana ruszyła kocim krokiem ku swojej mównicy, można by określić wyłączne jako burzliwe. Okrzyki i gwizdy, skandowanie: "La-na, La-na" niemal
203
Może to, że Ramon Riveras przyłożył dłonie do ust i wrzasnął: "KP! KP!", takim niezbyt miłym tonem.
Ale kiedy popatrzyłam na siedzące przede mną morze ludzi i mignęła mi między nimi jasna i błyszcząca twarz Perin, która klaskała dla mnie z całej siły, poczułam się tak, jakby wstąpił we mnie duch Rozagundy, pierwszej księżnej Genowii.
Albo to, albo moja patronka, święta Amelia, zstąpiła z nieba, żeby mi użyczyć trochę swojej siekierkowatej determinacji. W każdym razie, chociaż nadal miałam ochotę zwymiotować i tak dalej, kiedy weszłam na podium i przypomniałam sobie, jak Grandmere krzyczała na mnie, że opieram łokcie na mównicy, zrobiłam coś, o czym nie słyszano w historii wyborów na przewodniczącego samorządu szkolnego w Liceum imienia Alberta Einsteina:
Zdjęłam mikrofon z podstawki i trzymając go w ręku, podeszłam z nim i stanęłam na samym PRZODZIE podium. Tak. Z przodu. Gdzie nic mnie nie zasłaniało. Gdzie nie było gdzie się schować. Nic mnie nie oddzielało od mojej widowni. I kiedy wreszcie, zdumieni moim zachowaniem, ucichli, powiedziałam - nie mając zielonego pojęcia, skąd się brała ta powódź wylewających się ze mnie słów:
- "Dajcie mi swoich zmęczonych, biednych, wasze uciśnione masy pragnące oddychać wolnością". Tak mówi napis na Statui Wolności. To pierwsza rzecz, jaką miliony imigrantów przybyłych do tego kraju widziały, kiedy schodziły na nabrzeże. Stwierdzenie zapewniające ich, że w tym wielkim tyglu narodów WSZYSCY będą mile widziani, nieważne, jaki mają status społeczny, jakiego koloru włosy, z kim się spotykają, czy się woskują, golą, czy też pozwalają włosom rosnąć naturalnie, oraz czy uprawiają jakiś sport, czy nie. 206
I czy szkoła nie jest takim tyglem narodów? Czy nie jesteśmy grupą ludzi stłoczonych razem na osiem godzin dziennie, którzy muszą się z tą sytuacją jak najlepiej uporać?
Ale chociaż sami tutaj w Albercie Einsteinie stanowimy taki naród, ja nie widzę, żebyśmy się jak jeden naród zachowywali. Wszystko, co widzę, to ludzie podzieleni na grupki i którzy totalnie się boją dopuścić kogokolwiek nowego - kogokolwiek z tych uciśnionych mas spragnionych oddechu wolności - do swoich ukochanych, elitarnych małych grupek... co jest totalnie beznadziejne.
Pozwoliłam im się przez chwilę nad tym zastanowić. Widziałam, jak przez publiczność przebiega fala niedowierzania. Larry King zamruczał coś do ucha Grandmere.
Ale mnie się już zrobiło wszystko jedno. Chociaż nadal zbierało mi się na chlustające wymioty w stronę facetów ze szkolnej drużyny, którzy siedzieli na wprost mnie.
Ale nie zwymiotowałam. Mówiłam dalej. Jak... No cóż, jak święta Amelia.
- Historia wypróbowała już i odrzuciła wiele form rządów, włącznie z rządami z nadania boskiego, których ten kraj wyrzekł się sto lat temu.
A jednak, z jakiegoś powodu, rządy z nadania boskiego zdają się trwać. Jest pewna grupa ludzi, którym wydaje się, że mają wrodzone prawo do rządzenia, bo są bardziej atrakcyjni niż reszta z nas: albo na przykład bardziej wysportowani, albo zapraszani na większą liczbę imprez niż my.
A kiedy to powiedziałam, spojrzałam bardzo znacząco na Lanc, a potem też na Ramona i Trishę, dla wyraźniejszego efektu. A potem popatrzyłam na tłum przede mną, z którego większość gapiła się na mnie z otwartymi ustami - choć wcale nie, jak Borys, z powodu skrzywionych przegród nosowych.
207
- To są ludzie, którzy znajdują się na szczycie ewolucyjnej drabiny - ciągnęłam - ludzie o najładniejszej cerze. Ludzie o figurach modelek, które widujemy w magazynach. Ludzie, którzy zawsze mają najnowszą i najmodniejszą torebkę albo okulary słoneczne. Ludzie popularni. Ludzie, którzy chcą, żebyście żałowali, że nie jesteście do nich bardziej podobni.
Ale ja stoję tutaj dzisiaj przed wami i mówię wam, że już to znam. Tak właśnie. Już byłam po stronie popularnych. I wiecie co? To jest wszystko do kitu. Ci ludzie, którzy zachowują się, jakby mieli prawo do rządzenia wami i mną, są kompletnie nieprzygotowani do tego zadania, bo po prostu nie wierzą w podstawowe zasady naszego narodu, a mianowicie w to, że WSZYSCY ZOSTALIŚMY STWORZENI RÓWNI SOBIE. Nikt z nas nie jest lepszy niż inne obecne tu osoby. I wliczam w to wszystkie obecne tu księżniczki.
To wywołało kilka śmieszków, ale prawdę mówiąc, wcale nie starałam się nikogo rozbawić. Ale i tak ten śmiech sprawił, że nie przestało mi się tak chcieć rzygać. No bo... Rozbawiłam ludzi.
I wcale nie śmiali się ZE mnie. Śmiali się z czegoś, co powiedziałam. Nie WYŚMIEWALI SIĘ, tylko śmiali, bo zdołałam ich rozbawić.
Nie wiem sama. To wszystko wydało się takie jakieś... fajne.
I nagle, chociaż nadal pociły mi się ręce, poczułam się... dobrze.
- Posłuchajcie - powiedziałam. -Ja tu nie stanę i nie zacznę wam obiecywać kupy bzdur, których nie będę mogła dotrzymać, o czym wy będziecie dobrze wiedzieli. - Popatrzyłam na Lane, która skrzyżowała ramiona na piersiach i w tej chwili zrobiła do mnie brzydką minę. Zwróciłam się znów do tłumu. - Dłuższe przerwy na lunch? Wiecie, że zarząd nigdy się na to nie zgodzi. Więcej sportu? Czy jest tu ktokolwiek, kto naprawdę uważa, że nie może rozwijać swoich sportowych talentów?
Podniosło się kilka rąk.
- A czy znajdzie się ktoś, kto czuje, że nie ma tu warunków, by w pełni realizować swoje potrzeby TWÓRCZE czy EDUKACYJNE? Ktoś, kto uważa, że tej szkole przydałoby się pismo literackie albo nowe cyfrowe wideo, technologie fotograficzne i edytorskie dla Klubu Fotograficznego i Filmowego albo sztalugi do pracowni malarskiej, czy może nowy system oświetlenia dla Klubu Dramatycznego? Że raczej to niż kolejny puchar w mistrzostwach piłki nożnej?
Podniosło się o wiele, wiele więcej rąk.
- Taa - powiedziałam. - Tak właśnie myślałam. Jest w tej szkole prawdziwy problem, problem narastający od lat. Jest mianowicie grupa ludzi, która stanowi mniejszość, a która podejmuje decyzje w imieniu większości. I to jest złe.
Ktoś coś zawołał. I wydaje mi się nawet, że nie była to Lilly.
- W sumie - powiedziałam, zachęcona tym okrzykiem. - To jest nawet bardziej niż złe. To jest totalne naruszenie zasad, na których zbudowano ten kraj. Jak to powiedział filozof John Locke "Rząd jest prawomocny tylko o tyle, o ile opiera się na zgodzie ludzi na bycie rządzonymi". Czy wy naprawdę wyrażacie swoją zgodę na to, żeby mała grupka uprzywilejowanych podejmowała decyzje za was? Czy może powierzycie te decyzje komuś, kto was naprawdę rozumie, komuś, kto podziela wasze ideały, nadzieje i marzenia? Komuś, kto zrobi wszystko co w jego mocy, żeby się upewnić, że to WASZ glos, a nie głos tak zwanej popularnej mniejszości, jest słyszany?
I w tym momencie rozległ się kolejny okrzyk, tym razem z zupełne innej strony trybun - zdecydowanie nie ze strony moich przyjaciół.
Po drugim okrzyku rozległ się trzeci. A potem gruchnęły oklaski. I ktoś zawołał: "Dalej, Mia!"
Ha!
208
14 - Księżniczka uczy się rządzić
209
- Hm, dziękujemy ci, Mio. - Kątem oka widziałam, że dyrektor Gupta zbliża się do mnie. - To było bardzo pouczające.
Udałam, że jej nie słyszę.
Tak właśnie. Dyrektor Gupta dawała mi pretekst, żeby usiąść - uciec ze sceny - skulić się z powrotem na swoim krześle.
A ja ją zignorowałam.
Bo miałam do zrzucenia z niedorozwiniętej piersi jeszcze parę spraw.
- Ale to nie wszystko, co jest z tą szkolą nie w porządku -powiedziałam do mikrofonu, słysząc, jak m