Spośród wszystkich istot żyjących na ziemi, człowiek jest istotą wyjątkową, gdyż jedynie człowiek dysponuje zdolnością wzniesienia się na duchowe wyżyny boskości, a tym samym uwolnienia się z koła narodzin i śmierci, co stanowi zasadniczy cel jego życia.

Tymczasem trwoni on cenny czas, ignorując swoją wyjątkową pozycję. Dawni mędrcy zrozumieli, jaka odpowiedzialność spoczywa na człowieku, a także rozpoznali wartość i godność ludzkiego życia. Dlatego nauczali, w jaki sposób może on osiągnąć boski status, i wskazywali duchowe praktyki służące realizacji tego celu. Na okoliczność Śiwaratri zalecali nocne czuwanie i post. Słowo śiwaratri niesie w sobie o wiele głębsze znaczenie, niż tylko "noc Śiwy". Oznacza ono podwójną naturę istoty ludzkiej i przypomina o obowiązku rozróżniania pomiędzy jej niższym i wyższym aspektem. Śiwa oznacza duchową wiedzę, zdolność postrzegania jedności wszelkiego istnienia, a także wieczność, ponadczasowość, świętość, dobro, pomyślność. Ratri zaś oznacza noc, a więc ciemność niewiedzy, ślepe przywiązanie do niskich przyjemności, dążenie do zaspokajania zmysłowych pragnień, przemijanie, zbrodnicze instynkty, zło, świętokradztwo. Tak więc przesłanie zawarte w słowie śiwaratri brzmi: "rozróżniaj pomiędzy śiwą i ratri", czyli pomiędzy energią życia i bezwładną materią, pomiędzy duszą i ciałem, pomiędzy aspektem duchowym i materialnym, pomiędzy najwyższą jaźnią i jej cielesną powłoką.

Ludzie zwykle dosłownie rozumieją wyraz śiwaratri, jako noc Śiwy. Czekają cały rok, żeby przybyć tu, opuścić posiłek nazywając to postem i nie położyć się spać nazywając to nocnym czuwaniem! Post w sanskrycie określa się słowem upawasa, którego znaczenie jest o wiele głębsze, niż opuścić posiłek. Upa znaczy "blisko", a wasa - "żyć". Zatem upawasa znaczy żyć w bliskości. W bliskości z kim? W bliskości z Bogiem. Upawasa to żyć w stanie nieustannej kontemplacji Boga i świadomości Jego wszechobecności. Oto prawdziwe znaczenie słowa upawasa: mocno trzymać się Boga.

Jaka jest rola nocnego czuwania? W sanskrycie określa się je słowem dźagarana oznaczającym poziom świadomości przebudzonej ze snu iluzji postrzeganej przez zmysły. Jest to taki stan świadomości, w którym we wszystkim, co istnieje, postrzega się boskie światło miłości. Zatem dźagarana to przebudzenie się ze snu, otrząśnięcie z ospałości oraz wejście w stan koncentracji i głębokiej medytacji.

Zastanówmy się nad słowem hridaja - serce. Składa się ono z dwóch członów, a mianowicie: hrudi - ajam, czyli "w sercu - On", a to oznacza, że hridaja jest miejscem przebywania Boga. Celem duchowych praktyk zalecanych na czas Śiwaratri jest ustanowienie Boga władcą waszych serc i to, żebyście potrafili dostrzec Go w sercach innych ludzi. Warunkiem koniecznym zbliżenia się do Boga jest życie w prawdzie, o czym mówią wszystkie pisma święte. Rama spędził na wygnaniu czternaście lat, aby obietnica dana przez Jego ojca została dotrzymana. Dharmaradża przebywał na wygnaniu dwanaście lat, żeby dotrzymać słowa danego podczas gry w kości. Hariśczandra musiał oddać w niewolę żonę i syna, a sam zajmować się paleniem zwłok, żeby nie sprzeniewierzyć się prawdzie. Oto przykłady życia w prawdzie, o których w tym kraju każde dziecko słyszy od swej matki. Noc Śiwaratri przeznaczona jest na kontemplację tych wspaniałych wzorów do naśladowania.

Dawni mędrcy nazywali każdego człowieka "dzieckiem nieśmiertelności". Pomimo obietnicy wielkiej radości, jaką kryje w sobie ta nazwa, człowiek degraduje siebie do "dziecka kłamstwa" i narzeka, że ciągle czegoś mu brakuje. Złodziei, którzy okradają go z najcenniejszych skarbów - spokoju, zadowolenia, równowagi umysłu i nieustraszoności - honoruje jak wielkich mistrzów, natomiast prawdziwych mistrzów, prowadzących go ku pokojowi i szczęściu, nie szanuje. Możecie zamknąć drzwi i okna przed złodziejami, ale czy zamkniecie je przed śmiercią?, Takich złodziei jak żądza, gniew, chciwość, przywiązanie, duma i nienawiść przyjmujecie jak długo oczekiwanych przyjaciół, tymczasem prawdziwym przyjaciołom, którzy przynoszą wam pokój i nauczają pokory, pokazujecie drzwi! Jesteście spragnieni słodyczy, a do szklanki z wodą wsypujecie sól sądząc, że to cukier. Pragniecie spokoju, lecz nie wiecie, jak go osiągnąć. Stosujecie środki, które nie przynoszą oczekiwanego rezultatu. Przychodzicie do mnie i prosicie o samorealizację, o uwolnienie z więzów smutku i radości, z koła narodzin i śmierci. Ale gdy jestem skłonny ofiarować wam moje błogosławieństwo w postaci spełnienia tego życzenia, wcale nie jesteście dojrzali do przyjęcia go; tak naprawdę wolelibyście dostać je pięć lub dziesięć lat później. Zatem wasze pragnienie i tęsknota to tylko pewna poza, modny slogan, nic więcej. Człowiek musi być szczery, wypowiadać słowa zgodne z uczuciami i postępować zgodnie ze słowami. Przynajmniej od dzisiaj bądźcie szczerzy, nie oszukujcie samych siebie.

Zgodnie ze zwyczajem zaraz wciągnę na maszt flagę Prasanthi Nilayam. Symbolizuje ona zwycięstwo duchowego aspiranta, który pokonawszy emocje, wchodzi w uwznioślającą go ciszę miłości i spokoju. Tak więc teraz w waszych sercach powinny zagościć miłość i spokój, aby powiewająca nad budynkiem flaga naprawdę świadczyła o waszym duchowym zwycięstwie.