Wzory elektronowe nie odpowiadają na pytanie:
Jak przestrzennie wygląda cząsteczka, jak następuje uwspólnienie pary
elektronowej, jakie są kąty miedzy wiązaniami, jak wyglądają orbitale
cząsteczkowe?
Odpowiedzi na te pytanie dostarczają teoria hybrydyzacji i teoria
odpychania się par elektronowych powłoki walencyjnej.
Zakłada się, że wiązanie powstaje w wyniku nakładania się orbitali
(koncepcje tą wyraża teoria orbitali molekularnych) i że odpowiedni zespół
orbitali dla dowolnego atomu struktury można określić znając liczbę grup
(atomów i wolnych par elektronowych) zajmujących przestrzeń wokół
atomu
1
Metoda VSPR
2 elektrony 4 elektrony
3 elektrony
liniowa tetraedryczna
trójkatna płaska
5 elektronów 6 elektronów
2
bipiramida oktaedryczna
trygonalna
3
s
p
p
p
wiązanie Ą (pi)
wiązanie � (sigma)
Hybrydyzacja orbitali
Podczas zbliżania się atomów, następuje nakładanie się orbitali
atomowych. Powoduje to zmianę charakteru orbitali, zachodzi proces
nazywany hybrydyzacją.
W zależności od nakładających się orbitali możemy mieć do czynienia
z hydrydyzacja :
sp3, sp2, sp i innymi z orbitalami typu d
4
hybrydyzacja sp3
H2O CH4
5
wiązanie �
wiązanie Ą
2p 2p
4 orbitale sp3
hybrydyzacja
hybrydyzacja
E E
sp3
sp2
elektrony � wiązanie �
2s 2s
wiązanie Ą
2p
hybrydyzacja
E
sp
wiązanie �
2s
6
hybrydyzacja sp hybrydyzacja sp2
7
8
9