Linux Module-HOWTO: Stacja dysków i inne urządzenia blokowe Następna strona Poprzednia strona Spis treści 4. Stacja dysków i inne urządzenia blokowe 4.1 Sterownik Stacji Dysków (floppy.o). Jest wiele opcji sterownika stacji dysków i wszystkie z nich są wymienione w pliku README.fd w katalogu linux/drivers/block. Po szczegółowe i aktualne informacje odwołuj się bezpośrednio do tego właśnie pliku. Polecenie ładowania: /sbin/modprobe floppy.o 'floppy="<opcje>"' Wyjaśnienie opcji poniżej... mask,allowed_drive_mask - Ustawia maskę bitową dozwolonych napędów jako mask. Domyślnie, dopuszczone są jedynie urządzenia 0 i 1 każdego kontrolera stacji dysków. Jest tak dlatego, że pewne niestandardowe urządzenia (płyty główne ASUS PCI) knocą klawiaturę kiedy korzysta się z urządzeń 2 lub 3. Opcja ta jest w pewnym stopniu zdezaktualizowana przez opcje CMOS. all_drives - Ustawia maskę bitową dozwolonych napędów aby wszystkie były dozwolone. Użyj tego parametru jeśli do kontrolera stacji dysków podłączone masz więcej niż dwa napędy. asus_pci - Ustawia maskę bitową dozwolonych napędów tak, aby dopuszczone były jedynie urządzenia 0 i 1. (Domyślne) daring - Informuje sterownik stacji dysków, że masz dobrze zachowujący się kontroler napędów. Pozwala to na bardziej wydajną i płynną pracę, ale w przypadku pewnych kontrolerów może nie działać. Pewne operacje mogą być dzięki temu przyspieszone. 0,daring - Informuje sterownik stacji dysków, że kontroler napędów powinien być używany ostrożnie. one_fdc - Informuje sterownik stacji dysków, że masz tylko jeden kontroler (domyślne). two_fdc lub adres,two_fdc - Informuje sterownik stacji dysków, że posiadasz dwa kontrolery napędów. Uznaje się przy tym, że drugi kontroler ma adres adres. Owa druga opcja nie jest konieczna jeśli drugi kontroler jest pod adresem 0x370, oraz jeśli używasz opcji 'CMOS'. thinkpad - Informuje sterownik stacji dysków, że posiadasz Thinkpad. Thinkpady używają odwróconą konwencję polecenia zmiany dysków. 0,thinkpad - Informuje sterownik stacji dysków, że nie masz Thinkpada. omnibook lub nodma - Informuje sterownik stacji dysków, że DMA ma nie być używane w trakcie przesyłania danych. Jest to konieczne na Omnibookach HP, nie posiadają one bowiem kanału DMA, który mógłby być użyty przez sterownik stacji dysków. Opcja ta przydaje się również wtedy, gdy często otrzymujesz komunikaty "Unable to allocate DMA memory". Rzeczywiście, pamięć DMA musi być fizycznie ciągła, przez co trudniej ją przydzielić, podczas gdy bufory przeznaczone do innych celów mogą być przydzielone w pamięci wirtualnej. Jednakże odradzam tę opcję, jeśli posiadasz kontroler stacji dysków bez FIFO (8272A lub 82072). 82072A i późniejsze są OK. Aby używać nodma, potrzebujesz również co najmniej 486. Jeśli używasz trybu nodma, zalecam, abyś również ustawił próg czułości FIFO na 10 lub niższy, aby ograniczyć ilość generowanych przerwań przesyłu danych. dma - Informuje sterownik stacji dysków, że dostępny jest działający kanał DMA (ustawienie domyślne). nofifo - Całkowicie wyłącza FIFO. Jest to konieczne, gdy otrzymujesz komunikaty "Bus master arbitration error" od karty ethernet (lub innych urządzeń) w trakcie korzystania ze stacji dysków. fifo - Włącza FIFO (domyślne) [próg czułości],fifo_depth - Ustawia próg czułości FIFO. Opcja ta jest najbardziej stosowna w trybie DMA. Jeśli ten parametr jest wyższy, sterownik stacji dysków toleruje większe opóźnienia przerwań, ale generuje więcej przerwań, (tzn. w większym stopniu obciąża system). Jeśli parametr ten jest niższy, opóźnienia przerwań również powinny być mniejsze (procesor działa szybciej). Zaletą niższego progu czułości jest mniejsza ilość przerwań. Aby wyregulować próg czułości fifo, włącz komunikaty przepełnienia/niedoboru przy użyciu komendy 'floppycontrol --messages'. Następnie skorzystaj z napędu. Jeśli otrzymasz dużo komunikatów przepełnienia/niedoboru ("Over/Underrun - retrying"), oznacza to, że próg czułości fifo jest za niski. Powinieneś podwyższać próg do momentu, w którym będziesz otrzymywać wyżej opisane komentarze tylko od czasu do czasu. Dobrze jest skompilować sterownik napędu dysków jako moduł przy okazji testowania czułości fifo. Pozwala to na testowanie różnych ustawień fifo bez konieczności przeładowywania systemu za każdym razem. Pamiętaj, że powinieneś wykonać 'floppycontrol --messages' po każdym załadowaniu modułu. Zazwyczaj regulowanie progu czułości fifo nie jest konieczne, gdyż domyślne ustawienie (0xa) jest rozsądne. [napęd],[typ],cmos - Ustawia typ CMOS napędu napęd jako typ. Jest to konieczne jeśli masz więcej niż dwa napędy dysków (jedynie dwa mogą być zdefiniowane fizycznym CMOS), lub jeśli twój BIOS używa niestandardowych typów CMOS. Typy CMOS to: 0 - Użyj wartość fizycznego CMOS 1 - 5 1/4 DD 2 - 5 1/4 HD 3 - 3 1/2 DD 4 - 3 1/2 HD 5 - 3 1/2 ED 6 - 3 1/2 ED 16 - nie znany lub nie zainstalowany (Uwaga: dla napędów ED istnieją dwa poprawne typy. Jest tak, ponieważ początkowo typ 5 wybrano dla napędów taśmowych, a 6 dla napędów ED. Było to ignorowane przez firmę AMI, która wykorzystywała typ 5 dla napędów ED. Oto dlaczego sterownik stacji dysków obsługuje oba). unexpected_interrupts - Wypisanie ostrzeżenia w przypadku otrzymania nieoczekiwanego przerwania (zachowanie domyślne). no_unexpected_interrupts lub L40SX - Nie wypisuj komunikatów w przypadku otrzymania nieoczekiwanego przerwania. Ta opcja jest potrzebna na laptopach IBM L40SX przy pewnych trybach graficznych. (Wydaje się, że jest jakaś współzależność obsługi grafiki i napędów dysków. Nieoczekiwane przerwania mają wpływ jedynie na wydajność i bezpiecznie można je pominąć). 4.2 Obsługa urządzenia blokowego loopback (loop.o). Włączenie tej opcji umożliwi ci montowanie pliku jako system plików. Jest to przydatne, gdy chcesz sprawdzić system plików ISO9660 zanim wypalisz CD-ROM, lub jeśli chcesz używać obrazów zawartości dyskietek przed ich zapisaniem. Opcja ta również umożliwia zamontowanie systemu szyfrowanego. Aby wykorzystać tę możliwość, potrzebujesz ostatnie uzupełnienia programów mount i innych o obsługę DES i IDEA. Możesz je znaleźć tutaj: http://www.binary9.net/nicholas/linuxkernel/patches. Pamiętaj, że to pętlowe urządzenie blokowe nie ma nic wspólnego z urządzeniem loopback używanym przy połączeniach sieciowych komputera z nim samym. Polecenie ładowania: /sbin/modprobe loop.o Brak parametrów modułu. 4.3 Obsługa sterownika urządzeń wielokrotnych [md] (RAID). Ten sterownik pozwala połączyć kilka partycji twardych dysków w jedno logiczne urządzenie blokowe. Programy narzędziowe do obsługi urządzeń md można znaleźć pod adresem sweet-smoke.ufr-info-p7.ibp.fr/public/Linux/md035.tar.gz. W tym samym miejscu zamieszczono również dokument md-FAQ. Istnieją różne poziomy RAID (Redundant Array of Inexpensive Disks - Redundantna Macierz Niedrogich Dysków). RAID-0, Dane rozmieszczone na dyskach połączonych w przestrzeń ciągłą. Brak kontroli błędów. ZaNajlepsza przepustowość danych wśród systemów RAID. Przezroczysty dla oprogramowania. PrzeciwBrak kontroli błędów i redundancji. Uszkodzenie jednego dysku w macierzy powoduje utratę wszystkich danych w całej macierzy. Wszystkie parametry MTBF koniecznie trzeba przeliczyć ponownie. RAID-1, Lustrzane kopie dysków. ZaBrak przestojów w zapisie. 100% redundancja dysku. Uszkodzenie nie obniża wydajności. Przeciw100% nadwyżka kosztów. Wymaga podwojonej przestrzeni dyskowej i energii w porównaniu do systemu bez macierzy. RAID-5, Sektorowe rozmieszczenie pasmowe danych i informacji o parzystości. ZaDobra wydajność przy systemach przetwarzających transakcje. Brak nadwyżki zapisu jak w RAID-4. Nadwyżka przestrzeni dyskowej nie przekracza jednego dysku. Możliwy równoległy odczyt w całej macierzy. PrzeciwSpadek wydajności przy rekonstrukcji danych. RAID-6, Macierz RAID-0 z kopią lustrzaną. ZaPrzepustowość danych porównywalna do RAID-0. 100% redundancja danych. Nie ma spadku wydajności po uszkodzeniu. Przeciw100% nadwyżka kosztów. Wymaga dwukrotnie większej przestrzeni dyskowej i zasilania w porównaniu do systemu bez macierzy. W chwili obecnej jedynie RAID-0 jest dostępny dla Linuxa. Tryb linearny nie jest uważany za część definicji RAID. Komisja Doradcza ds RAID również nie uznaje RAID-0 jako części definicji RAID z powodu braku redundancji danych. Trybami, które warto zastosować, są RAID-0, RAID-1, RAID-5 oraz RAID-6. Sterownik urządzeń wielokrotnych w trybie linearnym (addytywnym) (linear.o). Jeśli wybierzesz tę opcję, sterownik urządzeń wielokrotnych będzie mógł pracować w tak zwanym trybie linearnym, tzn. połączy partycje twardych dysków po prostu dodając jedną do drugiej. Polecenie ładowania: /sbin/modprobe linear.o Brak parametrów ładowania. Urządzenia wielokrotne w trybie RAID-0 (pasmowym) (raid0.o). Jeśli wybierzesz tę opcję, sterownik urządzeń wielokrotnych będzie mógł pracować w tak zwanym trybie raid0, tzn. połączy partycje twardych dysków w jedno urządzenie logiczne w taki sposób, aby zapełniane one były równomiernie, jedna porcja danych tu, jedna tam. Zwiększy to przepustowość, o ile partycje znajdują się na osobnych dyskach. Polecenie ładowania: /sbin/modprobe raid0.o Brak parametrów ładowania. 4.4 Obsługa dysku RAM (rd.o). Włączenie tej opcji pozwoli ci używać część pamięci RAM jako urządzenie blokowe, tak, abyś mógł założyć na nim systemy plików, dokonywać operacje zapisu i odczytu i robić wszystkie inne rzeczy, jakie są możliwe na zwykłych urządzeniach blokowych (jak np. dysk twardy). Zazwyczaj dysk RAM używany jest do załadowania z dyskietki i przechowania minimalnego bazowego systemu plików (root filesystem) w trakcie pierwszej instalacji Linuxa. Polecenie ładowania: /sbin/modprobe rd.o Brak parametrów ładowania. Dostępne są parametry przy ładowaniu systemu, zobacz BootPrompt-HOWTO. 4.5 Obsługa dysków twardych XT (xd.o). Bardzo stare 8-bitowe kontrolery twardych dysków używane w komputerach IBM XT. Obecność obsługi dysków twardych XT wcale nie oznacza, że możesz uruchomić Linuxa na IBM XT :). Polecenie ładowania: /sbin/modprobe xd.o Brak parametrów ładowania. Następna strona Poprzednia strona Spis treści