Opętani





Opętani






ni inicjowany w jeden z kultów spirytystycznych, ani nikt z wiernych takiego kultu nigdy nie może być
pewny, że rzeczy czy ludzie są w pełni tym, czym się być wydają. Drzewo, które usłużnie strąca duży i soczysty
owoc do stóp haitańskiego wieśniaka przypuszczalnie jest tylko drzewem. Jednakże może ono być loa
roślinności, Laco w życzliwym nastroju. Podobnie inny wieśniak, którego spotka się na drodze i który
wyjmuje fajkę z ust, by pozdrowić nas w kreolskiej gwarze, jest może '' kuzynem Zaka '', sympatycznym
loa, którego szczególną dziedziną jest utrzymywanie rolnictwa na wsi haitańskiej. To samo dotyczy
sąsiadów. Jakby nie wydawali się zachwycający i usłużny, jest możliwe, że są badaczami wiedzy zakazanej
o skrajnie złowrogim charakterze. Mogą oni być np. czcicielami Exu, wiernymi kultu zmarłych, czarownikami
lub demonami zamaskowanymi jako ludzie. Te ostatnie są na Haiti przedmiotem największego lęku, a jedną
z najstraszniejszych ich manifestacji jest loup-garou. W starej francuszczyźnie oznaczałoby to
'' wilkołaka '', ale w kreolskim patois czerwonookiego demona w ludzkiej postaci, który
przypomina wampira z folkloru europejskiego. Loup-garou jest zazwyczaj, choć niekoniecznie, kobietą.
ma ona zwykle rude włosy powszechne na pewnych obszarach haiti, podobnie jak wśród tubylców australijskich
, i za dnia zachowuje się jak inne wieśniaczki. Jednakże nocami krąży po okolicy, a mając zdolności stawania
się niewidzialna, zakrada się do chat i innych budynków przez najmniejszą szparkę, czy szczelinę. Kiedy
tylko znajdzie się wewnątrz, wybiera sobie ofiarę, zsyła na nią czarodziejski sen i wysysa jej krew.
Rany, które zadaje, znajdują się na między palcami nóg, a nie, jak można by się spodziewać w okolicy gardła.
do innych odmian haitańskich demonów należą okrutne baka, duchy czarnych magów, które mają moc
opętywania ciał niewinnych ludzi, przyjmowania iluzorycznego kształtu ludzkiego, przemieniania się w postaci
zwierzęce i zawładywania ciałami czarnych świń; w niektórych regionach Haiti bezpańskie czarne świnie są
traktowane z wielką podejrzliwością. Czarni magowie, ci kapłani wudu, którzy '' pracują obiema rękami ''
i zmieniają zwłoki w zombich, są oczywiście przedmiotem wielkiego lęku. Na szczęście istnieje wiele sposobów
obrony przed tymi istotami. I tak nad drzwiami domu można zawiesić korzeń przypominający nieco korzeń
'' High John the Conqueror '' z ludowej magii Luizjany lub obwiesić sypialnię obrazkami katolickich
świętych, których wierni wudu utożsamiają z dobrymi loa; np. św. Patryka, patrona Irlandii, utożsamia
się z bogiem - wężem Damballah. Jeśli umiera bliski krewny, w jego trumnie trzeba umieścić nitkę
i pozbawioną ucha igłę, a wtedy duch będzie tak zajęty próbami jej nawleczenia, że nie usłyszy głosu
czarnego maga wywołującego go z grobu.


<
Ilustracje:
1,
2,
3
>