CaitlinCrews

Hawajskisen

Tłu​ma​cze​nie:

Aga​taSta​szew​ska

ROZDZIAŁPIERWSZY

Maui było tro​pi​kal​ną wy​spą po​ro​śnię​tą buj​ną ro​ślin​no​ścią.

Wy​glą​da​łado​kład​nietak,jaknafol​de​rachre​kla​mo​wych.Iry​to​-
wa​ło to Da​ria Di Sio​ne od chwi​li, w któ​rej opu​ścił po​kład pry​-
wat​ne​gosa​mo​lo​tu.

Gę​stepo​wie​trzeob​le​pia​łoskó​rę,przezcozda​wa​łomusię,że

dżin​sy i do​sko​na​le uszy​ta ma​ry​nar​ka, któ​re miał na so​bie pod​-
czasdłu​gie​golotuzNo​we​goJor​ku,sta​łysięna​glejak​byzwiot​-
cza​łe i zbyt ob​ci​słe. De​li​kat​ny wie​trzyk przy​wo​dził eg​zo​tycz​ny
za​pachwy​spy,za​pachro​ślin​no​ściinie​cobar​dziejszorst​kąwoń
trzci​nycu​kro​wejzpól,nadktó​ry​miwcze​śniejle​cie​li.

Roz​zło​ści​łogotojesz​czebar​dziej.Za​mie​rzałod​byćroz​mo​wę

biz​ne​so​wą,aniepod​da​waćzbytin​ten​syw​nymbodź​comzmy​sło​-
wymnaja​kimśprze​klę​tymlot​ni​sku.

– Czy sa​mo​chód cze​ka zgod​nie z umo​wą? – Z naj​now​sze​go

mo​de​lu smart​fo​na do​biegł go głos Mar​nie, jego se​kre​tar​ki.
Zdumąuży​wałpo​wszech​niepo​żą​da​nychpro​duk​tówswo​jejfir​-
my.–Wy​raź​nieza​zna​czy​łam,żetomabyćSUV.Dro​gadopo​sia​-
dło​ścipanaFu​gi​na​wyjestpo​noćbar​dzowy​bo​ista…

– Po​ra​dzę so​bie z wy​bo​istą dro​gą. – Da​rio pró​bo​wał ukryć

znie​cier​pli​wie​nie. Nie chciał tu tra​fić. Do​pie​ro co wy​pu​ści​li na
ry​nekważ​nypro​dukt,więctobyłnaj​mniejod​po​wied​nimo​ment
na wy​jazd. Jed​nak Mar​nie nie była temu win​na. Tyl​ko on. Nie
po​wi​nien był po​zwo​lić sen​ty​men​tom sta​re​go czło​wie​ka wy​grać
ze swo​im ra​cjo​nal​nym po​dej​ściem do ży​cia. W re​zul​ta​cie zna​-
lazłsiępodru​giejstro​nieglo​buoto​czo​nypal​ma​miieg​zo​tycz​ny​-
mi za​pa​cha​mi. Wszyst​ko po to, by speł​nić ka​prys sta​re​go czło​-
wie​ka.

–Ran​gero​versięnadaijużtujest,jakza​żą​da​li​śmy.
Mar​nie wy​mie​nia​ła licz​ne wia​do​mo​ści, z ja​ki​mi mu​sia​ła się

zmie​rzyć w trak​cie jego pierw​szej od mie​się​cy nie​obec​no​ści
wbiu​rze.Tostra​tacza​su,po​my​ślał,gdyasy​stent​kawciążwy​li​-

cza​ławia​do​mo​ści,naktó​repo​wi​nienod​pi​saćodrazu,ana​wet
wcze​śniej. Zi​ry​to​wa​ny po​dra​pał się po nie​ogo​lo​nym po​licz​ku.
Niewy​glą​dałnapre​ze​sawiel​kiejfir​mykom​pu​te​ro​wejiobec​ne​-
goulu​bień​cabran​żyiopi​niipu​blicz​nej.

Prze​le​ciał dzie​sięć go​dzin szla​kiem pa​mię​ci wła​sne​go dziad​-

ka, by speł​nić ja​kieś no​stal​gicz​ne sen​ty​men​ty. Gio​van​ni daw​no
temusprze​dałko​lek​cjębi​be​lo​tówiprzezcałemło​dzień​czelata
opo​wia​dał o nich Da​rio​wi. Te​raz, w wie​ku dzie​więć​dzie​się​ciu
ośmiulat,sta​ru​szekza​żą​dałichzpo​wro​tem.

„Przy​po​mi​na​jąmimi​łośćmo​je​goży​cia”,po​wie​dział,kie​dypo​-

pro​sił go o od​zy​ska​nie kol​czy​ków z rąk ja​poń​skie​go mi​liar​de​ra
wio​dą​ce​gosa​mot​ni​czyży​wotnaHa​wa​jach.

Oso​bi​ście.
Da​riowrzu​ciłtor​bęnatyl​nesie​dze​niesa​mo​cho​duipo​zbyłsię

ma​ry​nar​ki. Ja​kimś cu​dem po​wstrzy​mał emo​cje, kie​dy dzia​dek
we​zwałgodosie​bienapo​cząt​kumie​sią​caiwy​ja​wiłdzi​wacz​ne
żą​da​nie.Alektood​mó​wił​bysta​rusz​ko​winałożuśmier​ci?

–Mar​nie,prze​ślijmitespe​cy​fi​ka​cje.
Boże, po​bło​go​sław tę ko​bie​tę. Była bar​dziej nie​za​wod​na niż

kto​kol​wiek inny, włą​cza​jąc wszyst​kich człon​ków jego nad​mier​-
nie dra​ma​ty​zu​ją​cej i okre​so​wo wy​ma​ga​ją​cej ro​dzi​ny. Za​pa​mię​-
tał,bydaćse​kre​tar​ceko​lej​nąza​słu​żo​nąpre​mię,zwy​czaj​niedla​-
te​go,żeniebyłajed​nązuciąż​li​wychDiSio​ne.

–Po​cze​kajchwi​lę,włą​częze​stawgło​śno​mó​wią​cy,apo​temda​-

wajtewia​do​mo​ści.

Nie cze​kał na od​po​wiedź. Włą​czył słu​chaw​kę i usiadł za kół​-

kiemno​wiut​kie​gosa​mo​cho​du.Wpi​saład​reswGPSiwy​jeż​dża​-
jączlot​ni​ska,ode​brałpierw​sząwia​do​mość.

Jed​nakna​wetsłu​cha​jącgło​suwi​ce​pre​ze​saswo​jejfir​my,któ​ry

oma​wiał po​ten​cjal​nie trud​ną sy​tu​ację, my​ślał o swo​im dziad​ku
itakzwa​nychutra​co​nychko​chan​kachjegobar​dzodłu​gie​goży​-
cia.

Zda​niemDa​ria,bi​żu​te​riazo​sta​łautra​co​nazcho​ler​niedo​bre​-

go po​wo​du: po​nie​waż od po​cząt​ku nie była war​ta tyle mi​ło​ści.
Lub–jegoulu​bio​nateo​ria–po​nie​ważmi​łośćbyłajed​nymwiel​-
kimkłam​stwem,ja​kielu​dzieso​biewma​wia​li,byuza​sad​nićwła​-
sneokrop​neibo​le​śniete​atral​neza​cho​wa​nie.

Utra​co​nych ko​cha​nek nie na​le​ża​ło też od​zy​ski​wać, kie​dy już

praw​da na ich te​mat wy​szła na jaw, jak to zwy​kle by​wa​ło. Są​-
dził, że prze​szłość le​piej zo​sta​wić za sobą, by nie bruź​dzi​ła
wte​raź​niej​szo​ści.

Nie było jed​nak sen​su mó​wić tego dziad​ko​wi. Zresz​tą Da​rio

nie za​mie​rzał się kłó​cić z kimś, kto przy​gar​nął go wraz z ro​-
dzeń​stwem po śmier​ci ro​dzi​ców. Ro​zu​miał też, że im czę​ściej
dzie​liłsięswo​imzda​niemnatente​mat,tymczę​ściejsły​szał,że
jestcy​nicz​ny.Jak​bybyłtoja​kiśza​rzutpo​zwa​la​ją​cyzi​gno​ro​wać
jegoopi​nie.Lubjak​byjegoza​mi​ło​wa​niedore​ali​zmumia​łobyć
po​wo​demdozmar​twień.

Prze​stał się tym przej​mo​wać już daw​no. Do​kład​nie sześć lat

temu.

Wła​ści​wie dzię​ki temu ła​twiej mu było speł​nić proś​bę i po​le​-

cieć na dru​gi ko​niec świa​ta, by od​ku​pić parę kol​czy​ków, któ​re
spo​koj​niemoż​nabyłowy​słaćku​rie​rem,gdy​bynieichrze​ko​ma
war​tośćsen​ty​men​tal​na,niżwy​tłu​ma​czyć,dla​cze​gouwa​żałcałe
przed​się​wzię​cie za ab​sur​dal​ne. Wie​dział, że sta​ru​szek wy​sy​łał
ro​dzeń​stwoDiSio​nenatebez​sen​sow​nemi​sje,alebyłzbytza​ję​-
ty ostat​nim pro​duk​tem, by in​te​re​so​wać się dzie​więć​set trzy​-
dzie​stymsiód​mymod​cin​kiemme​lo​dra​ma​tuoro​dzi​nieDiSio​ne.
Miałtegodośćjużwwie​kulatośmiu,kie​dyjegohe​do​ni​stycz​ni
inie​od​po​wie​dzial​niro​dzi​cezgi​nę​liwwy​pad​kusa​mo​cho​do​wym.

Ja​kaś jego część, na​wet nie bar​dzo ukry​ta, by​ła​by ide​al​nie

szczę​śli​wa,gdy​byni​g​dywię​cejniemiałdoczy​nie​niazni​kimze
swo​jej ro​dzi​ny. Prze​wi​dy​wał, że po śmier​ci dziad​ka na​stą​pi to
w spo​sób na​tu​ral​ny. Nie mógł się do​cze​kać. Z ra​do​ścią zaj​mie
siępra​cą,jakza​wsze.

Itakje​dy​nymkrew​nym,któ​re​goDa​riona​praw​dęko​chał,był

jego brat bliź​niak Dan​te. Był, bo Dan​te znisz​czył ich re​la​cję.
Nieza​prze​czał,żezdra​dabra​tagoza​bo​la​ła–aleteżna​uczy​ła,
żele​piejwyj​dzie,je​ślioto​czysięludź​mi,któ​rympła​ciłzalo​jal​-
ność, a nie tymi, któ​rzy ofe​ro​wa​li swo​ją lo​jal​ność we​dle uzna​-
nia.Natympo​le​gałpro​blemzespra​wa​miro​dzin​ny​mi.Kie​ro​wa​-
ły jego my​śli w re​jo​ny, któ​rych ze wszyst​kich sił sta​rał się uni​-
kać.Uznał,żeje​śliwy​peł​niza​da​niedziad​katak,jakpo​noćro​bi​-
litojegobra​ciaisio​stry,będąmo​gliprze​staćuda​wać,żeto,co

sięwy​da​rzy​łosześćlattemuipóź​niej,byłowinąDa​ria.Alboże
po​no​siłzatoczęśćwiny,botoprzeznie​goroz​pa​dłosięmał​żeń​-
stwoire​la​cjezDan​tem.Niepro​siłprze​cieżbra​ta,byprze​spał
się z jego żoną. Nie zga​dzał się, że to z nim było coś nie tak,
sko​ro nie wy​ba​czył ani bra​tu, ani żo​nie, i ni​g​dy wy​ba​czyć nie
za​mie​rzał.

Po​zwo​li​li, by cier​piał. Uwie​rzył, że na​pię​cie mię​dzy nimi jest

nie​chę​cią, a on był zbyt za​ję​ty, sta​ra​jąc się pod​jąć de​cy​zję, co
zro​bić z fir​mą, któ​rą za​ło​ży​li z Dan​tem. Da​rio uwa​żał, że do​-
brym po​my​słem by​ło​by po​łą​cze​nie z ICE, jed​nak Dan​te był
prze​ciw​ny.Całytenbaj​zel,na​pię​cie,stresibez​sen​nośćtyl​kopo
to,byod​kryć,żecałyczasobo​jegozdra​dza​li…Te​raz,aku​ratna
Ha​wa​jach, Da​rio stwier​dził, że je​dy​nym jego błę​dem było
wogó​lein​te​re​so​wa​niesięczym​kol​wiek,coro​bi​łaimy​śla​łaro​-
dzi​naDiSio​ne.Tosięmusiskoń​czyć.

Isięskoń​czy,obie​całso​biemię​dzyjed​nąroz​mo​wąte​le​fo​nicz​-

nąadru​gą.Jaktyl​kooddasta​rusz​ko​witecho​ler​nekol​czy​ki,ko​-
niecztym.

Mi​nął dziel​ni​cę biz​ne​so​wą Ka​hu​lui, a po​tem skie​ro​wał się

w głąb wy​spy. Wkrót​ce je​chał au​to​stra​dą wi​ją​cą się wśród pól
trzci​ny cu​kro​wej ku wzgó​rzom, gdzie wi​do​ki ro​bi​ły wra​że​nie
na​wet na nim. Do​oko​ła roz​cią​gał się Oce​an Spo​koj​ny. Wul​ka​-
nicz​nesto​kiMauiupstrzo​nebyływia​tra​ka​mi,apobo​kachdro​gi
ro​słypal​myiróż​no​ko​lo​ro​wekwia​ty.

Da​rio nie ro​bił so​bie wa​ka​cji, ale przy​pusz​czał, że to by​ło​by

do​bremiej​sce.Cze​ka​jącnako​lej​nepo​łą​cze​nie,pró​bo​wałso​bie
wy​obra​zić,jakmo​gły​bywy​glą​daćjegowa​ka​cje.Ni​g​dyniespę​-
dzałcza​subez​czyn​nie.Ostat​nimwy​jaz​dem,któ​rymógłprzy​po​-
mi​nać coś w ro​dza​ju urlo​pu, był week​end spor​tów eks​tre​mal​-
nych.

Dro​ga wiła się wzdłuż ska​li​stych kli​fów nad oce​anem, a po​-

tem zmie​ni​ła w ubi​ty trakt i mu​siał zwol​nić. Słu​chał wła​śnie
jed​ne​gozin​ży​nie​rów,kie​dyzgu​biłza​sięg.Kujegonie​za​do​wo​le​-
niuGPSpo​ka​zy​wał,żeprzednimjesz​czecał​kiemda​le​kadro​ga.
Niero​zu​miał,jakmoż​namiesz​kaćwta​kimod​osob​nie​niu.

Da​rioko​chałNowyJork.Miej​sce,gdziecałyczascośsiędzia​-

ło.Gdzieoczwar​tejranouli​cebyłytakza​tło​czo​ne,jakoczwar​-

tejpopo​łu​dniu.Nauli​cybyłosięano​ni​mo​wym,apowej​ściudo
ulu​bio​nejknajp​kina​tych​miastwszy​scysiępo​zna​wa​li.Nieprze​-
ma​wia​łydonie​goci​szaisa​mot​ność,choć​bywtakpięk​nymoto​-
cze​niu.Da​wa​łyzadużomiej​scanackli​weroz​wa​ża​nia.Dlanie​-
gore​lak​sembyłoza​war​cieno​wejtrans​ak​cjiizwięk​sze​nieza​so​-
bupo​sia​da​nychak​cji.Szłomutona​praw​dędo​brze.

Z le​wej stro​ny na zbo​czu roz​cią​ga​ły się pa​stwi​ska oto​czo​ne

ka​mien​ny​mi mur​ka​mi, z pra​wej z ko​lei nie​co bar​dziej dzi​kie
pola ustę​pu​ją​ce ska​li​stym kli​fom przy każ​dym za​krę​cie. Miał
wra​że​nie,żejestnain​nejpla​ne​cie.

Tyl​kodlacie​bie,sta​rusz​ku.Ostat​nirazza​mie​rzałwy​si​laćsię

dlako​gośzro​dzi​ny.Na​wetdlaGio​van​nie​go.Miałdośćro​dzi​ny
naresz​tęży​cia.

Sku​piłsięnasu​ro​wymkra​jo​bra​zie.Dzi​wiłsię,żetakwy​glą​da

jed​noznaj​bar​dziejpo​żą​da​nychprzeztu​ry​stówmiejscnaświe​-
cie. Ta część Maui nie przy​po​mi​na​ła sku​pi​ska pię​cio​gwiazd​ko​-
wych ho​te​li i do​sko​na​łych pól gol​fo​wych, ja​kie spo​dzie​wał się
za​staćnaca​łejwy​spie.Tyl​kosamedrze​waidzi​kaprzy​ro​da.Je​-
chałda​lejupod​nó​żagórwkie​run​kuka​mie​ni​stychplaż.Natym
krań​cu świa​ta stał dum​nie sa​mot​ny ko​ściół, jak​by od​pie​ra​jąc
mo​rze.

W chwi​li, kie​dy już nie​mal stra​cił cier​pli​wość, wresz​cie zna​-

lazłbra​mępro​wa​dzą​cąnate​renpo​sia​dło​ścina​le​żą​cejdopana
Fu​gi​na​wy. Przed​sta​wił się przez in​ter​kom straż​ni​ko​wi i cięż​kie
że​la​znewro​tasta​nę​łyprzednimotwo​rem.Tu​tajpod​jazdteżnie
zo​stałpo​kry​tyas​fal​tem,jed​nakdro​gabyłaznacz​niebar​dziejza​-
dba​na od po​przed​niej – szum​nie na​zy​wa​nej au​to​stra​dą, choć
skła​da​łasięgłów​niezczer​wo​na​we​gopia​skuitra​wy.Wi​jącsię,
pro​wa​dzi​ła od kli​fu ku prze​pięk​nej ko​tli​nie za im​po​nu​ją​cą po​-
sia​dło​ścią,roz​cią​ga​ją​cejsięda​le​kopoobustro​nachzwi​do​kiem
namo​rze.

Po wyj​ściu z sa​mo​cho​du Da​rio nie mógł się po​wstrzy​mać od

wzię​cia głę​bo​kie​go od​de​chu. Góry nad nim okry​wa​ły wstę​gi
gra​na​to​wejmgły.Wy​da​wa​łasięnie​maltań​czyć.Cięż​komubyło
utrzy​mać znie​cier​pli​wie​nie, ale dał radę. Ład​ne wi​do​ki nie po​-
pro​wa​dzązanie​gofir​my,na​wetje​ślido​brzebyłopo​czućsłoń​ce
natwa​rzy.Zer​k​nąłnaze​ga​rek.Po​łu​dnie,takjakjegose​kre​tar​-

kausta​li​łazprzed​sta​wi​cie​la​mipanaFu​gi​na​wy.Niewi​działpo​-
wo​dów, dla któ​rych miał​by nie od​zy​skać tych prze​klę​tych kol​-
czy​ków i od razu nie wró​cić na po​kład sa​mo​lo​tu. Zdą​żył​by do
No​we​goJor​kuju​troprzedroz​po​czę​ciempra​cy.

Pod​szedłdoefek​tow​nychdrzwiwej​ścio​wychlek​koza​in​spi​ro​-

wa​nych sty​lem azja​tyc​kim. Od​głos jego kro​ków wy​dał się nie​-
sto​sow​nie gło​śny. Na​wet drzwi otwo​rzy​ły się bez żad​ne​go
dźwię​ku. Uśmiech​nię​ty pra​cow​nik po​pro​wa​dził go przez sty​lo​-
wo ume​blo​wa​ny dom. Po​wie​trze chło​dzi​ły ci​che wen​ty​la​to​ry
pod wy​so​kim su​fi​tem. Ścia​ny zdo​bi​ły nie​wia​ry​god​nie dro​gie
izna​nedzie​łasztu​ki.Wnę​trzeize​wnę​trzere​zy​den​cjiprze​ni​ka​ły
się,wpusz​cza​jącpo​wie​trzeiświa​tło,przezcocałydomotwar​ty
byłnadzia​ła​nieży​wio​łówwspo​sób,jakiDa​rio​wiwy​dałsięlek​-
ko​myśl​ny.

Nie​po​ko​ją​ce,szcze​gól​niebio​rącpoduwa​gębez​cen​neob​ra​zy

–alecogotoob​cho​dzi​ło?Toniejegoob​ra​zy.Je​dy​nym,comógł
tu stra​cić, był czas, nic wię​cej. Pra​cow​nik wska​zał mu miej​sce
na ze​wnątrz pod za​da​sze​niem po​ro​śnię​tym blusz​czem, skąd
roz​po​ście​rał się wspa​nia​ły wi​dok na błę​kit​ne wody Pa​cy​fi​ku
idro​gę,któ​rątudo​tarł.Pa​no​wa​łatakaci​sza,żeDa​rio​wiwy​da​-
wa​łosię,żesły​szyfaleoce​anuroz​bi​ja​ją​cesięoska​li​stybrzeg,
choćwie​dział,żeztejwy​so​ko​ścibyłotonie​moż​li​we.

Usły​szałzasobąkro​ki.Od​wró​ciłsię,pra​gnącjaknaj​szyb​ciej

przejśćdosed​natejab​sur​dal​nejwy​pra​wyiwró​cićdoNo​we​go
Jor​ku.Niebyłprze​cieżhob​bi​temwdro​dzedoGóryPrze​zna​cze​-
nia,na​wetje​ślifak​tycz​nieznaj​do​wałsięnazbo​czudrze​mią​ce​go
wul​ka​nu. Za​marł. Przez chwi​lę wy​da​wa​ło mu się, że ją so​bie
wy​obra​ża.Toniemo​głabyćona.

Pro​ste kru​czo​czar​ne wło​sy opa​da​ją​ce na ra​mio​na. Ide​al​nie

gład​kie,jaktoza​pa​mię​tał.Gib​kasyl​wet​ka,wspa​nia​lepre​zen​tu​-
ją​casięwszy​kow​nejczar​nejsu​kien​cedozie​mido​pa​so​wa​nejdo
tro​pi​kal​ne​go kli​ma​tu, opły​wa​ją​cej dłu​gie, zgrab​ne nogi. I ta
twarz. Ide​al​nie owal​na z ciem​ny​mi ocza​mi z ką​ci​ka​mi lek​ko
unie​sio​ny​mi ku gó​rze, ze zgrab​ny​mi ko​ścia​mi po​licz​ko​wy​mi
izmy​sło​wy​miusta​mi,któ​rena​dalpo​tra​fi​łyspra​wić,żecałejego
cia​ło sztyw​nia​ło w spo​sób nie​kon​tro​lo​wa​ny, nie​roz​sąd​ny i nie​-
ak​cep​to​wal​ny.Byłdo​ro​słymiwpły​wo​wymmęż​czy​zną,apopro​-

stustałtakisięga​pił–jak​bybyładu​chem.Jak​byrów​nieła​two
mo​głaod​fru​nąć.

–Cześć,Daro–po​wi​ta​łagotymsa​mymopa​no​wa​nym,do​pro​-

wa​dza​ją​cymdofu​riispo​koj​nymto​nem,któ​rypa​mię​tałzbytdo​-
brze.Uży​łateżimie​nia,któ​re​gotyl​koonauży​wa​ła,botyl​koona
mo​głaso​bienatopo​zwo​lić.Tyl​koAna​is.Jegożona.Jegozdra​-
dziec​ka,nie​wier​nażona,któ​rejpla​no​wałni​g​dywię​cejnieoglą​-
dać.Zktó​rąni​g​dytakwła​ści​wiesięnieroz​wiódł,po​nie​ważpo​-
do​ba​ło mu się, że wciąż była uwią​za​na do męż​czy​zny zdra​dzo​-
ne​goprzezniąwspo​sóbtakpar​szy​wysześćlatwcze​śniej.Sta​-
ła przed nim ni​czym po​li​czek wy​mie​rzo​ny przez wspo​mnie​nia,
wy​da​ją​cymusięnietylenie​wy​ba​czal​nymprze​ocze​niem,cora​-
czejstrasz​li​wąpo​mył​ką.

Ana​isKiy​okoodsze​ściulatbałasiętejchwi​li.Bałasięiśni​ła

oniej,leczwciążnicniemo​głojejnatoprzy​go​to​wać.NaDa​ria.
Za​wsze tak było. Ni​g​dy nie była na nie​go go​to​wa. Nie, kie​dy
spo​tka​lisięwzwy​czaj​nezi​mo​wepo​po​łu​dnieinie,kie​dystałsię
kimś ob​cym w środ​ku ich mał​żeń​stwa, oskar​ża​jąc ją o naj​gor​-
szązmoż​li​wychzdrad.Ni​g​dy.Dziśmy​śla​ła,żeprzej​miekon​tro​-
lęnadsy​tu​acją.Niedasięmupo​now​nieza​sko​czyć.Mu​sia​łasię
tyl​kootrzą​snąćpocio​sie,ja​kimoka​za​łosiępo​now​nespo​tka​nie
znim.Uzna​ła,żetosięni​g​dyniezda​rzy.

–Cotyturo​bisz,dodia​bła?–wark​nął.
Ten sam głos, głę​bo​ki i ni​ski. Po​zba​wił ją tchu. To z pew​no​-

ścią był on. Oczy​wi​ście spo​dzie​wa​ła się go, ale ja​kaś część jej
niewie​rzy​ła,żena​praw​dępo​ja​wisiępola​tach.Potym,jakod​-
szedł. Po okrut​nym, za​mie​rzo​nym mil​cze​niu. Jed​nak na​praw​dę
stałprzedniąnawe​ran​dziepanaFu​gi​na​wy,zasobąma​jączie​-
lo​ne pa​stwi​ska Kau​po, a da​le​ko w dole błę​kit oce​anu. I mimo
licz​nychgor​li​wychmo​dlitwnaprze​strze​nilat,czasnieob​szedł
się z nim tak źle, jak by so​bie tego ży​czy​ła. Nie zmie​nił się
w masz​ka​rę. Nie zo​stał oszpe​co​ny przez wła​sne czar​ne ser​ce
i nie​cne wy​obra​że​nia, jak na to z pew​no​ścią za​słu​gi​wał. Nie
ugiąłsiępodbrze​mie​niemstra​tyaninieoszpet​niałprzezto,co
zro​bił.Wręczprze​ciw​nie.

Nie​ste​ty,Da​rioDiSio​nepo​zo​stałnaj​pięk​niej​szymmęż​czy​zną,

ja​kie​gokie​dy​kol​wiekwi​dzia​ła.Tyl​koktośtakbo​ga​tyiwpły​wo​-
wymógłwy​glą​daćele​ganc​kowzwy​kłychdżin​sachiko​szu​liopi​-
na​ją​cejmu​sku​lar​nąklat​kępier​sio​wąisil​nera​mio​na.Wie​dzia​ła,
że pod oku​la​ra​mi prze​ciw​sło​necz​ny​mi ma oczy bar​dziej błę​kit​-
ne niż ha​waj​skie nie​bo, z któ​ry​mi kon​tra​sto​wa​ły czar​ne, nie​co
zadłu​giewło​syidwu​dnio​wyza​rost.

Niechgoszlag.Mimowszyst​kopo​zo​sta​łarów​niepo​dat​nana

nie​go,jakza​wsze.

–Za​da​łemcipy​ta​nie.
Ana​is pró​bo​wa​ła się opa​no​wać, ale wciąż moc​no ści​ska​ła

w dło​ni skó​rza​ną tecz​kę. Chy​ba ni​ko​go nie uda​ło​by jej się na​-
brać.

– Mam na​dzie​ję, że tra​fi​łeś tu bez pro​ble​mu – po​wie​dzia​ła,

jak​bybyłotonor​mal​nespo​tka​niebiz​ne​so​we,naktó​rymwy​stę​-
po​wa​ła jako praw​nik pana Fu​gi​na​wy. – Dro​ga jest mo​men​ta​mi
nie​ła​twa.

Da​rio ani drgnął. A jed​nak od​nio​sła wra​że​nie, że się​gnął do

niejichwy​ciłją.Mu​sia​łasięzmu​sić,byode​tchnąć.Zdjąłoku​la​-
ryispoj​rzałnaniąwście​kle.

–Se​rio,Ana​is?–głosmiałrów​nieszy​der​czy,coostry,alesię

nie cof​nę​ła. Te​raz była tward​sza. Mu​sia​ła, czyż nie? – Tak pla​-
nu​jesztoro​ze​grać?

–Czymamypod​jąćroz​mo​węwmiej​scu,wktó​rymprze​rwa​li​-

śmyjąsześćlattemu?Tegowła​śniechcesz?To,żeod​cią​łeśsię
odemniebezsło​wa,su​ge​ru​je,żejed​naknie.

–Tobyłaroz​mo​wa?–Jegogłosprzy​brałtęsamąnie​bez​piecz​-

nąnutę,jakądo​strze​ga​ławjegopo​sta​wie.–Użył​bymgor​sze​go
sło​wanaokre​śle​nietego,cozo​ba​czy​łem.

–Todla​te​go,żetwójumysłtorynsz​tok–od​po​wie​dzia​ła,sta​-

ra​jąc się brzmieć chłod​no i pro​fe​sjo​nal​nie. – Oba​wiam się jed​-
nak,żeniemamztymnicwspól​ne​go.

Ro​ze​śmiał się. Ale nie był to śmiech, jaki pa​mię​ta​ła z ich

pierw​sze​go spo​tka​nia, gdy ona była na trze​cim roku pra​wa na
Uni​wer​sy​te​cieCo​lum​bia,aonkoń​czyłMBA.Śmiech,nadźwięk
któ​re​go za​trzy​my​wał się cały Man​hat​tan za​słu​cha​ny w czy​stej
ra​do​ści.Te​razbrzmiałzu​peł​nieina​czej.

– Nie ob​cho​dzi mnie to na tyle, by py​tać, co masz na my​śli.

Przy​je​cha​łem tu po kol​czy​ki, a nie, by od​gry​wać du​cha mi​nio​-
nych świąt. Po​mo​żesz mi, Ana​is, czy to wszyst​ko po to, by się
namnieza​sa​dzić?

Ja​kimścu​demniedałaposo​biepo​znać,jakbar​dzozdu​mia​ły

ją jego sło​wa. Zro​zu​mia​ła, że na​praw​dę to miał na my​śli. Wi​-
dzia​łatowca​łejjegonie​ugię​tejpo​sta​wie.

–Wie​dzia​łeś,żesięzemnąspo​tkasz–zdo​ła​łaod​po​wie​dzieć,

choć już nie uda​wa​ła, że na​dal brzmi spo​koj​nie. – Od ty​go​dni
wy​mie​nia​mysięmej​la​mi.

–Odty​go​dniwy​mie​niaszsięmej​la​mizmojąse​kre​tar​ką–po​-

pra​wił ją. Na jego twa​rzy po​ja​wi​ło się znie​cier​pli​wie​nie. – Zaj​-
mo​wa​łemsięspra​wa​mi,któ​rena​praw​dęsiędlamnieli​czą.Nie
po​chle​biaj so​bie. Gdy​bym wie​dział, że tu bę​dziesz, nie przy​je​-
chał​bym.

Brzmiał tak samo, jak tego strasz​ne​go dnia, kie​dy znik​nął

z jej ży​cia, bez ostrze​że​nia i nie pa​trząc za sie​bie. Jak​by nie
upły​nąłczasinicsięniezmie​ni​ło.Jak​byna​praw​dęuwa​żałjąza
nie​wier​nążonę,zajakąuznałjątaknapod​sta​wiejed​nej,ła​twej
dowy​tłu​ma​cze​niaizu​peł​nienie​win​nej,chwi​lizjegookrop​nym
bra​tem.Takjakonaniemo​głauwie​rzyć,żeni​g​dyniewró​cipo
wy​ja​śnie​nia–albobysiępo​kłó​cić.Popro​stuod​szedł.

Ozna​cza​łoto,żewszyst​kiejejna​dzie​jezwią​za​nezdzi​siej​szym

spo​tka​niem były złud​nym snem, któ​ry ży​wi​ła przez cały ten
czas,uda​jąc,żejużsięwy​le​czy​ła.Żemożeża​ło​wałswo​ichczy​-
nów,wresz​cieprze​łknąłdumęiod​zy​skałro​zum.Źle,żewogó​le
ży​wi​łata​kiema​rze​nia.Wie​lemó​wi​łyotym,jakasta​łasięża​ło​-
sna,zde​spe​ro​wa​naismut​na.Jed​nakgor​szeodjejwła​snychzra​-
nio​nychuczućbyłoto,żeonniewie​dział.Nicniewie​działoDa​-
mia​nie. Na​praw​dę przy​le​ciał na Maui po parę kol​czy​ków, nie
dlaniej.

Anapew​noniedlaichsyna.

ROZDZIAŁDRUGI

–Za​mu​ro​wa​łocię?–za​py​tałDa​rioto​nemjed​no​cze​śnieak​sa​-

mit​nymigroź​nym.–Amożetowresz​ciewy​rzu​tysu​mie​nia?

Ana​isniezda​wa​łaso​biespra​wy,najakwie​lena​dzieipo​zwo​li​-

ła so​bie przed ich spo​tka​niem, po tylu la​tach mil​cze​nia. Aż do
tej chwi​li, kie​dy znów jej wszyst​ko ode​brał. Po​win​na była wie​-
dziećle​piej.

–Wy​rzu​tysu​mie​nia?–Po​de​szładonie​goipo​ło​ży​łatecz​kęna

sto​le,sta​ra​jącsięstaćpew​nienano​gach.–Wzwiąz​kuzczym,
takwła​ści​wie?Ztwo​jąhi​ste​riąsprzedlat?Mamwie​leod​czuć,
aleniewy​rzu​tysu​mie​nia.

Uśmiech​nąłsięwcy​nicz​nyspo​sób,nawi​dokktó​re​goskur​czył

jejsiężo​łą​dek.Niemia​łapo​ję​cia,żemożewy​glą​daćtakzgorzk​-
nia​le.Wma​wia​łaso​bie,żenatoza​słu​żył.

–Do​brzewie​dzieć,żewciążje​steśtaksamobez​wstyd​na.Ale

skądtazmia​na?Do​sta​łaś,cochcia​łaś.

–Atak,idiot​kazemnie.Tegowła​śniechcia​łam,że​byśroz​pły​-

nąłsięwpo​wie​trzu.Czy​taszwmo​ichmy​ślach.

– Mój błąd, na​tu​ral​nie. Może mia​łaś ocho​tę na trój​kąt? Czy​-

tasz za dużo ta​blo​idów. Trze​ba było spy​tać, Ana​is. Po​wie​dział​-
bymci,żenielu​bięsiędzie​lićzni​kim,anaj​mniejzmoimbra​-
tem.

– Wi​dzę, że upar​łeś się ob​ra​żać mnie i za​cho​wy​wać rów​nie

obrzy​dli​wie, jak wte​dy. Ja​kie miłe spo​tka​nie po la​tach. Za​czy​-
namro​zu​mieć,dla​cze​gopo​trze​bo​wa​li​śmyaższe​ściu.

Potym,jakjąpo​trak​to​wałiza​cho​wy​wałsiętak,jak​byni​g​dy

nieist​nia​ła–od​ma​wia​jącja​kich​kol​wiekkon​tak​tówiza​bra​nia​jąc
jej wstę​pu do biu​ra czy bu​dyn​ku, jak ja​kiejś drę​czy​ciel​ce – na​-
dal w głę​bi du​szy nie mo​gła w to uwie​rzyć. Mia​ła na​dzie​ję, że
Da​rio jest kimś lep​szym. Na​wet te​raz ocze​ki​wa​ła, że pęk​nie.
Przej​rzynaoczyiza​koń​czytosza​leń​stwo.

Po​wie​dzia​ła so​bie, że to dla Da​mia​na. Chcia​ła, by oj​ciec jej

synaoka​załsiędo​brymczło​wie​kiem,na​wetje​śliwy​ma​ga​ło​byto
odro​bi​nypra​cy.Pra​gnę​ła,byoka​załsiętaki,zaja​kie​gogokie​-
dyś mia​ła, gdy była na tyle głu​pia, by się w nim za​ko​chać. To
dla do​bra dziec​ka, nie dla niej sa​mej. A przy​naj​mniej nie cał​-
kiemdlaniejsa​mej,wy​szep​tałtengłoswe​wnątrzniej,któ​rydo​-
brzewie​dział,jakąbyłaego​ist​ką.

Jed​nakwży​ciuniecho​dzi​łooto,cze​gochcia​ła.Tylena​uczy​ła

sięwPa​ry​żujakopio​nekroz​gry​wa​nymię​dzydwoj​giemzgorzk​-
nia​łych ro​dzi​ców, nie​chcia​ne dziec​ko lu​dzi, któ​rzy za​pra​gnę​li
sie​bie na jed​ną noc, a ona po​łą​czy​ła ich na za​wsze. W ży​ciu
cho​dzi​ło o to, co mia​ła. Jak jej okrut​ny, otwar​cie nie​wier​ny oj​-
ciec i zgorzk​nia​ła mat​ka, któ​rej na​zwi​sko przy​ję​ła, kie​dy skoń​-
czy​łaosiem​na​ścielat,po​nie​ważzdwoj​gazłe​gotakbyłole​piej.
To,cze​gochcia​ła,ito,comia​ła,ni​g​dysięniespo​tka​ją.Po​win​na
prze​staćso​biewy​obra​żać,żemo​gło​bytona​stą​pić.

Wska​za​łapal​cemskó​rza​nątecz​kę.
– Tu są umo​wy. Pod​pisz je, pro​szę. Po​tem kol​czy​ki są two​je,

zgod​niezobiet​ni​cą.

– Wró​ci​li​śmy do in​te​re​sów? – za​py​tał to​nem pod​szy​tym lo​-

dem.–Za​razodśmie​churoz​bo​limniegło​wa.

Wzru​szy​łara​mio​na​mi.Chcia​ła​bychoćtro​chęsięroz​luź​nić.
–In​te​re​sywy​da​jąsięje​dy​nym,copo​tra​fisz.
– W od​róż​nie​niu od tego, co ty po​tra​fisz, jak są​dzę. A może

po​wi​nie​nemza​py​taćbra​ta?Za​wszebyłtymod​waż​niej​szym.

Nie mia​ła po​ję​cia, jak uda​ło jej się po​wstrzy​mać od krzy​ku,

sły​sząc te okrut​ne i nie​spra​wie​dli​we sło​wa od ko​goś, kto – jak
kie​dyś wie​rzy​ła – ni​g​dy by tak do niej nie po​wie​dział. Po​czu​ła,
jakota​czajączer​wo​namgła,za​ci​ska​ją​casięwo​kółniejni​czym
pięść. Ja​koś uda​ło jej się to zwal​czyć. Po​my​śla​ła o Da​mia​nie,
swo​imślicz​nymchłop​cu.Niena​wrzesz​cza​łanamęż​czy​znę,któ​-
re​goznie​zro​zu​mia​łychte​razdlasie​biepo​wo​dówkie​dyśpo​ślu​-
bi​ła. Nie, by na to nie za​słu​gi​wał swo​im za​cho​wa​niem te​raz
idaw​niej.Alegdy​bywy​bu​chła,da​ła​bymusa​tys​fak​cję.

Od​wza​jem​ni​łajegopo​tę​pia​ją​cespoj​rze​nie.
–Niemamsięcze​gowsty​dzić–od​po​wie​dzia​łalo​do​wa​tymto​-

nem. – Nie spa​łam z two​im bra​tem. Nie ob​cho​dzi mnie, czy
Dan​teodsze​ściulatwma​wiacicoin​ne​go.Kła​mie.

–Niemiał​bymotympo​ję​cia.Nieroz​ma​wia​łemznim,od​kąd

zna​la​złemwaswmo​jejsy​pial​ni.Niemów,żewamsięnieuda​-
ło?Strasz​niemiprzy​kro.

Zszo​ko​wał ją tymi sło​wa​mi bar​dziej, niż są​dzi​ła, że to moż​li​-

we.Bliź​nia​kiDiSio​nebyliprze​cieżnie​roz​łącz​ni.Za​nimsiępo​-
ja​wi​ła.Dan​teodrazująznie​na​wi​dził.

–To,żewogó​lepo​my​śla​łeś,żemię​dzynamicośbyło,iżena​-

daltakmy​ślisz,uspra​wie​dli​wia​jąctymobe​lgi,wię​cejniżomnie
mówiotym,ja​kimwstręt​nym,złymczło​wiecz​kiemsięsta​łeś.

Wy​da​wałsięnie​malroz​ba​wio​nytymisło​wa​mi.
– Na pew​no to wła​śnie so​bie wma​wiasz. Musi ci być wy​god​-

niej w świe​cie fan​ta​zji. Ale praw​da po​zo​sta​nie praw​dą, bez
wzglę​dunato,ilo​makłam​stwa​mijąob​ło​żysz.Wy​glą​da,żeprze​-
ko​na​łaśsamąsie​bie,alemnienie.

Się​gnąłpotecz​kę,wy​cią​gnąłdo​ku​men​tyiza​cząłsięza​cho​wy​-

waćtak,jak​byAna​isbyłajed​nymzme​bli.Igno​ro​wałją.Przy​su​-
nął so​bie krze​sło i wczy​tał się w umo​wę. Uzna​ła, że je​śli usią​-
dzie obok, jak na nor​mal​nym, cy​wi​li​zo​wa​nym spo​tka​niu, coś
w niej pęk​nie, więc sta​ła na​dal. Spo​koj​nie. Roz​luź​nio​na, przy​-
naj​mniejnaze​wnątrz.Po​zwo​li​ławia​tro​wiba​wićsiękoń​ców​ka​-
mi swo​ich wło​sów i za​pa​trzo​na w wodę uda​wa​ła, że jest gdzie
in​dziej.Albokimśin​nym.Albożeniemaprzedsobąogrom​ne​go
dy​le​ma​tumo​ral​ne​go.Niechcia​łamumó​wić.Co,je​śliprze​nie​sie
swój jad na wła​sne​go syna? Jed​nak na​wet te​raz wie​dzia​ła, że
pró​bu​je zra​cjo​na​li​zo​wać re​zy​gna​cję, za​miast sta​wić czo​ło pro​-
ble​mo​wi.Po​nie​ważna​daljąra​nił,tylelatpóź​niej,aniedla​te​go,
żena​praw​dęwie​rzy​ła,żeskrzyw​dził​bydziec​ko.Je​ślimuniepo​-
wie, wszyst​ko się zmie​ni. Ro​zu​mia​ła to. Do tej pory to, że Da​-
mian nie znał ojca, było wy​łącz​ną winą Da​ria. Upew​nił się, że
Ana​isniebę​dziemia​łajaksięznimskon​tak​to​wać.Onazko​lei
niesą​dzi​ła,żewy​ku​pie​niere​kla​mywga​ze​cie–coza​su​ge​ro​wa​-
ła jej ciot​ka pew​ne​go wie​czo​ru po wie​lu go​dzi​nach słu​cha​nia
pła​czuAna​is–wja​ki​kol​wiekspo​sóbprzy​słu​ży​ło​bysiędziec​ku.
Mia​ła​by rzu​cić Da​mia​na na po​żar​cie wy​głod​nia​łym ta​blo​idom?
Zmie​nićjegoży​ciewcyrk?Niemamowy.Aprę​dzejpo​łknę​ła​by
roz​ża​rzo​nywę​giel,niżzwró​ci​łasięopo​mo​cądoDan​te​go,tego
ma​ni​pu​lan​ta.Da​riomil​czałodtam​te​godniawNo​wymJor​ku.To

niebyłajejwina.Alegdy​bywy​je​chałstąd,niewie​dząc?Tojuż
tak.

Za​ci​snę​ła pię​ści i nie po​tra​fi​ła się zmu​sić, by je roz​luź​nić,

choćwie​dzia​ła,żeontoza​uwa​ży.Mógłso​biemy​śleć,cochciał.
Itaktozro​bi.

– Mu​szę ci coś po​wie​dzieć – stwier​dzi​ła, na​dal wpa​trzo​na

woce​an.Pięk​nychha​waj​skichwódnieob​cho​dzi​łyjejpro​ble​my.
Zda​wa​ło się, że ob​my​ją ją ze wszyst​kich trosk, je​śli bę​dzie na
niepa​trzećwy​star​cza​ją​codłu​go.

–Niein​te​re​su​jemnieto.
–Nieob​cho​dzimnie,czyciętoin​te​re​su​je.Możesięzdzi​wisz,

alesąnaświe​cierze​czyważ​niej​szeniżtwo​jepo​czu​ciekrzyw​dy.

Od​chy​liłsięnakrze​śleispoj​rzałnanią.Apo​nie​ważtobyłDa​-

rio, nie wy​da​wał się w ża​den spo​sób umniej​szo​ny przez to, że
mu​siałnaniąpa​trzećzdołu.Wy​da​wałsięna​wetjesz​czesil​niej​-
szyniżwcze​śniej.Do​mi​no​wałwkaż​dejsy​tu​acji.

– Nie czu​ję się skrzyw​dzo​ny, Ana​is. Ra​czej szczę​śli​wy. – Na​-

wet się uśmiech​nął, gorz​ko i nie​przy​jem​nie, w spo​sób, któ​ry
zda​niemAna​ismógłra​nićichobo​je.–Cza​sembu​dzęsięwnocy
iza​sta​na​wiam,cobybyło,gdy​bymwaswte​dynieprzy​ła​pał.Jak
jesz​cze byś mnie oszu​ka​ła, kie​dy cięż​ko pra​co​wa​łem? Co gdy​-
bymsięni​g​dyniezo​rien​to​wał?Po​wi​nie​nemcipo​dzię​ko​wać,że
by​łaśwy​star​cza​ją​cogłu​pia,byza​cią​gnąćdołóż​kamo​je​gowła​-
sne​gobra​ta.Oszczę​dzi​łaśmidużobólu.

Nie po​win​na się po​czuć zra​nio​na. Wie​dzia​ła, co my​ślał i co

Dan​te po​zwo​lił mu my​śleć. Da​rio nie ra​czył spy​tać wła​snej
żony, by po​twier​dzić lub wy​klu​czyć po​dej​rze​nia. Wró​cił do
domu, zo​ba​czył Dan​te​go za​pi​na​ją​ce​go ko​szu​lę w ich sy​pial​ni
i do​szedł do naj​gor​szych moż​li​wych wnio​sków, od razu, tak po
pro​stu. Na​dal mimo to od​czu​wa​ła w so​bie coś, co za bar​dzo
przy​po​mi​na​ło wstyd. Jak​by na​praw​dę dała mu po​wód, by tak
źleoniejmy​ślał.Jak​bymo​głatemuza​po​bieciwszyst​ko,cozro​-
bił jej i ich sy​no​wi, było jej winą. Nie są​dzi​ła, by mo​gła mu to
wy​ba​czyć.

–Będęcze​kać,ażwró​ciciro​zum,aletosięniesta​nie,praw​-

da?Takiwła​śnieje​steś,aDa​rio,któ​re​gopo​ślu​bi​łam,byłwy​two​-
remmo​jejwy​obraź​ni.

Pro​blem w tym, że wie​rzy​ła w tego stwo​rzo​ne​go Da​ria. Dla​-

cze​gowciążmia​łana​dzie​ję,żetopraw​dzi​wyon?Po​win​nawie​-
dziećle​piej.

Pod​pi​sałdo​ku​men​tyipchnąłjewjejstro​nę.
–Czymogępro​sićokol​czy​ki?Czyza​sta​wi​łaśnamniejesz​cze

ja​kąśpu​łap​kę?

–Żad​nychwię​cejpu​ła​pek.–Ze​bra​łado​ku​men​ty,ana​stęp​nie

wy​ję​łazkie​sze​ninie​wiel​kiepuz​der​ko.Otwo​rzy​łaje,adia​men​ty
iszma​rag​dyroz​bły​sływbla​skusłoń​ca.–Otokol​czy​ki.Za​uważ
wiel​kośćszma​rag​dówimi​ster​nąob​rób​kędia​men​tów.Touni​ka​-
ty, a pan Fu​gi​na​wa nie od​dał​by ich ni​ko​mu oprócz two​je​go
dziad​ka. Oczy​wi​ście prze​ka​zu​je też wy​ra​zy naj​głęb​sze​go sza​-
cun​ku.

– To po pro​stu kol​czy​ki – stwier​dził do​sad​nie i scho​wał puz​-

der​kodokie​sze​ni.–Resz​teksen​ty​men​ta​li​zmupo​zba​wio​nomnie
sześć lat temu. To sta​re kol​czy​ki, a mój dzia​dek to głu​pi sta​-
rzec, któ​ry po​wi​nien wy​da​wać pie​nią​dze, by ulżyć so​bie
wostat​nichdniachży​cia,anietrwo​nićjenabzdu​ry.

Ana​isze​bra​łasiłyina​ka​za​łaso​biezro​bićto,cona​le​ża​ło.Nie

cho​dzi​łoonią,leczoDa​mia​na.

–Cie​szymnietwójbraksen​ty​men​tów.–Chłódjejsłówsta​no​-

wiłje​dy​nąli​nięobro​ny.Lódiuda​wa​naobo​jęt​nośćpo​zwa​la​łyjej
w dzie​ciń​stwie unik​nąć udzia​łu w co​dzien​nych zma​ga​niach ro​-
dzi​ców. Te​raz za​cho​wy​wa​ła się tak samo. Nie​po​ko​ją​co ła​two
przy​szło jej po​wie​le​nie daw​nych sche​ma​tów. – Może ta roz​mo​-
waniebę​dzietakprzy​kra,jaksięoba​wia​łam.

–Jużjestprzy​kra–rzu​ciłdrwią​co.
–Więcto,copo​wiem,tyl​kopo​gor​szyspra​wę.–Uda​łojejsię

wy​trzy​maćjegospoj​rze​nie.Mu​sia​ła,bezwzglę​dunawszyst​ko.
Bądź jak lód. Czuj tyl​ko lód, aż się nim sta​niesz. Pa​trzy​ła mu
woczy.–Maszsyna.

–Słu​cham?
Da​rio jak​by wrósł w zie​mię. Na chwi​lę ser​ce prze​sta​ło mu

bić, a po​tem ude​rzy​ło z mocą, któ​ra nie​mal go po​wa​li​ła. Ana​is
sta​ła przed nim spo​koj​na i nie​wzru​szo​na jak zwy​kle, niech ją
szlag.

– Masz syna. My mamy, jak są​dzę. Bio​lo​gicz​nie. Na​zy​wa się

Da​mian.

–Po​wiedz,żetożart.–Le​d​wood​dy​chał.
– Czy je​stem zna​na z ta​len​tu ko​micz​ne​go? – spy​ta​ła cierp​ko.

Roz​po​znałtenton.–Nie,nieżar​tu​jęnate​matswo​je​godziec​ka.

Wciążga​piłsięnaniąjakidio​ta,awgło​wiemiałmę​tlik.Chy​-

baocze​ki​wa​łata​kiejre​ak​cji–oczy​wi​ście,żeocze​ki​wa​ła–po​my​-
ślał gorz​ko, wie​dzia​ła prze​cież, że przy​je​dzie. Się​gnę​ła do kie​-
sze​niicośzniejwy​ję​ła.Do​pie​ropochwi​lizo​rien​to​wałsię,żeto
zło​żo​nezdję​cie.Niechciałnaniepa​trzeć.Spoj​rze​nieozna​cza​-
ło​byprzy​zna​niesiędocze​goś.Aleniemógłsięoprzeć.Pro​mie​-
niesłoń​caoświe​tla​łyro​ze​śmia​nątwarzchłop​ca.Klę​czałnapla​-
ży, dło​nie ob​le​pio​ne pia​skiem skie​ro​wał w stro​nę obiek​ty​wu.
Oprócz oczu, któ​re bez wąt​pie​nia na​le​ża​ły do Ana​is, wszyst​ko
inne wy​glą​da​ło ni​czym prze​nie​sio​ne ze zdjęć jego i Dan​te​go
wtymsa​mymwie​ku.Tyl​korazwca​łymswo​imży​ciutakbar​dzo
pra​gnąłza​prze​czyćtemu,cowi​dział.Te​razsześćlatpóź​niejpo​-
czułsiędużogo​rzej.

– Jak to moż​li​we? – Na​wet nie do​tknął zdję​cia i nie od​wa​żył

się spoj​rzeć na Ana​is. Cały był spię​ty i bał się, że coś w nim
pęk​nie.Do​pie​ropochwi​liroz​po​znałtouczu​cie.Czy​stą,ni​czym
nie​roz​rze​dzo​ną wście​kłość skie​ro​wa​ną na ko​bie​tę, któ​ra sta​ła
przednimizdra​dzi​łagoporazko​lej​ny.

– Na pew​no, je​śli się za​sta​no​wisz, do​my​ślisz się – od​po​wie​-

dzia​ła. Nie na​zwał​by jej tonu roz​ba​wio​nym. Głos wciąż mia​ła
cierp​kiiuszczy​pli​wy,ina​daltakobo​jęt​ny.–Damciwska​zów​kę,
toniebyłbo​cian.

Da​riowstałgwał​tow​nie,niety​ka​jączdję​cia,jak​bybyłotru​ją​-

ce.

– A skąd mam wie​dzieć – za​py​tał szorst​kim to​nem – że to

moje dziec​ko, a nie Dan​te​go? Je​ste​śmy jed​no​ja​jo​wy​mi bliź​nia​-
ka​mi.Na​wettestDNAniepo​wie,któ​ryjestoj​cem.

Drgnę​ła, jak​by ją ude​rzył. Za​pło​nę​ła gnie​wem. Wo​lał to niż

wcze​śniej​szychłód.

–Wta​kimra​ziepo​zo​sta​nietota​jem​ni​cą.Szko​da.Da​mianbę​-

dziemu​siałna​dalso​biera​dzićbezcie​bie,tycho​ler​nydup​ku.

Za​nim do​tar​ło do nie​go, co się dzie​je, była już pra​wie przy

drzwiach. Zrzu​ci​ła na nie​go bom​bę, a te​raz wy​cho​dzi​ła, jak​by
ni​g​dynic.

–Do​kądsięwy​bie​rasz,dodia​bła?
Od​wró​ci​łasięwjegostro​nębar​dzopo​wo​li,wal​czączesobą.

Byłabla​da,austamia​łaza​ci​śnię​tewwą​skąli​nię.Niero​zu​miał,
dla​cze​gowogó​leza​uwa​żata​kierze​czy.

Onacięnicnieob​cho​dzi.In​te​re​su​jeciętyl​kojejkłam​stwo.
– Będę żyć swo​im ży​ciem – po​wie​dzia​ła w ten szcze​gól​ny,

nad​mier​nie wy​ar​ty​ku​ło​wa​ny spo​sób, bę​dą​cy ozna​ką ro​sną​cej
wście​kło​ści. To tak​że pa​mię​tał. – Cze​go ocze​ki​wa​łeś? Że się
przed tobą roz​pła​czę? Będę bła​gać, że​byś mi uwie​rzył? Już
przezcośta​kie​goprze​cho​dzi​łam.Tadro​gapro​wa​dzido​ni​kąd.

–Dla​cze​gowięcwogó​lecią​gnie​mytęroz​mo​wę?Chy​bażepo

pro​sturo​bisztodlaza​ba​wy?

Uśmiech​nę​ła się nie​przy​jem​nie. Po​czuł, jak ko​lej​ne ostrze

prze​szy​wagonawy​lot.

–Dzię​kitejroz​mo​wienieczu​jęsięjużod​po​wie​dzial​nazato,

żeza​cho​wu​jeszsięjakna​dą​sa​nydzie​ciakza​miastwziąćte​le​fon
i do​wie​dzieć się praw​dy już lata temu. – Po​chy​li​ła się w jego
stro​nę, jak​by ja​kaś nie​wi​dzial​na ręka po​wstrzy​my​wa​ła ją od
rzu​ce​niasięnanie​gozpię​ścia​mi.–Dzię​ku​ję,Da​rio.Na​praw​dę.
Mu​sia​łam so​bie przy​po​mnieć, że je​steś zu​peł​nie bez​u​ży​tecz​ny.
Cogor​sza,okrut​ny.

Po​wi​nienbyłpo​zwo​lićjejodejść,ana​wetjądotegoza​chę​cić.

To nie​moż​li​we, by miał dziec​ko. Nie on. Ni​g​dy żad​ne​go nie
chciał,niepofa​tal​nymdzie​ciń​stwie.Anapew​noniechciałsię
o tym prze​ko​nać z ko​bie​tą, któ​ra zdra​dzi​ła go z wła​snym bra​-
tem.Tosięniedzie​je.

Może wła​śnie dla​te​go nie do koń​ca świa​do​mie do​go​nił ją

iprzy​cią​gnąłdosie​bie.

–Nieod​wra​cajsięodemnie.
Do​tknię​cie jej było błę​dem, okrop​nym błę​dem. Wszyst​ko za​-

czę​ło się prze​cież od do​ty​ku. Nie​ty​po​wa dla nie​go utra​ta kon​-
tro​li nad sobą, kie​dy spo​tka​li się pierw​szy raz. Zdu​mie​wa​ją​ca
de​cy​zja,bysięzniąoże​nić–nie​waż​ne,żewma​wiałso​bie,żeto
wszyst​kopoto,byprze​dłu​ży​lijejwizę.Dzi​kawście​kłość,kie​dy
od​krył jej zdra​dę. Wie​dział le​piej. W tym wszyst​kim cho​dzi​ło

ojed​no.Odo​tyk.Zprze​ra​że​niemod​krył,żemię​dzynimiwciąż
takła​twobyłowznie​cićpło​mień.Na​wette​raz.

– Za​bierz rękę – wark​nę​ła nie cał​kiem nie​wzru​sze​nie. Chy​ba

mia​ła co do nie​go ra​cję, bo spra​wi​ło mu to wię​cej sa​tys​fak​cji,
niżpo​win​no.–Już.

Niechciałtegoro​bićitomusięniepo​do​ba​ło,alezmu​siłsię,

byjąpu​ścić.Wja​kiśper​wer​syj​nyspo​sóbspodo​ba​łomusię,że
po​tar​łamiej​sce,gdziebyłajegodłoń,jak​byteżpo​czu​łatensam
pło​mień. Che​mia ni​g​dy nie była u nich pro​ble​mem. Nie, to
szcze​rość i wier​ność, czy ra​czej zdu​mie​wa​ją​cy ich brak, znisz​-
czy​łyichzwią​zek.Na​le​ża​łootympa​mię​tać.Bezwzglę​dunażą​-
da​niacia​ławie​dział,jakajestna​praw​dę.

–Trzy​ma​łaśmojedziec​kowta​jem​ni​cyprzedemnąprzezcałe

sześćlat.Towła​śniechceszmipo​wie​dzieć.

– Oszczędź mi tej wzru​sza​ją​cej hi​sto​rii, jaką ukła​dasz so​bie

wgło​wie–rzu​ci​ła.

–Nieod​bie​ra​łeśmo​ichte​le​fo​nów.Wy​nio​słeśwszyst​kierze​czy

zmiesz​ka​nia,kie​dyby​łamwpra​cy.Za​bro​ni​łeśmiwstę​pudono​-
we​go bu​dyn​ku i ka​za​łeś ochro​nie w biu​rze dzwo​nić po po​li​cję,
gdy​bympró​bo​wa​łatamwejść.Wiem,botozro​bi​li.Za​blo​ko​wa​-
łeś pocz​tę i zmie​ni​łeś nu​mer te​le​fo​nu. Wi​dzia​łam na wła​sne
oczy, jak drzesz na ka​wał​ki list, któ​ry zo​sta​wi​łam ci za wy​cie​-
racz​ką. – Pod​rzu​ci​ła ręce do góry, jak​by chcia​ła użyć go jak
wor​kadoćwi​czeń.Nie​malchciał,bytakbyło.–Cowięcmia​łam
zro​bić? Jak mia​łam ci po​wie​dzieć? Pró​bo​wa​łam. Ale by​łeś zbyt
za​ję​tyli​za​niemranicho​wa​niemsięzamu​rembo​gac​twaiwła​-
dzy.Toniemojawina.

Da​rio sku​pił się na swo​im gnie​wie, jak​by tyl​ko to mo​gło go

oca​lić.

– Mó​wisz o dziec​ku – wy​sy​czał. – Gdy​byś na​praw​dę chcia​ła,

że​bym się do​wie​dział, zna​la​zła​byś spo​sób. To ko​lej​na gier​ka,
onesięni​g​dyniekoń​czą,praw​da?

–Mó​więcidzi​siaj,pierw​szyraz,kie​dycięwi​dzę,od​kądmnie

zo​sta​wi​łeś. To żad​na gier​ka. Nie mu​szę tego słu​chać. Two​je
uczu​cia do dziec​ka, któ​re mo​głeś znać, od​kąd się uro​dzi​ło, to
niemójpro​blem.Niemó​więci,bocze​gośodcie​biechcę.Ro​bię
to,botakna​le​ży.

–Ana​is…
– Te​raz od​cho​dzę – prze​rwa​ła mu, a w jej ciem​nych oczach

do​strzegł emo​cje, któ​rych nie po​tra​fił na​zwać. – Nie ob​cho​dzi
mnie,cozro​biszztąwie​dzą.Idźwy​li​zy​waćrany,któ​resamso​-
biewy​rzą​dzi​łeś.Uda​waj,żewciążniewiesz.Co​kol​wiekpo​zwo​li
cina​kar​mićkom​pleksprze​śla​dow​czy.

Niemógłtegodłu​żejznieść.Sza​lałwnimgniewicośznacz​-

niemrocz​niej​sze​go,głęb​sze​go,gor​sze​go.Pier​wot​ne​goistrasz​-
li​we​go. Spoj​rza​ła na nie​go, jak​by pró​bo​wa​ła do​szu​kać się cze​-
goś w jego twa​rzy, ale od​wró​ci​ła wzrok i za​czę​ła się od nie​go
od​su​wać.Ategoniemógłznieść.Zro​biłwięcje​dy​nąrzecz,jaka
przy​szłamunamyśl.Możewogó​leniemy​ślał.Się​gnąłdoniej,
ob​jąłzakark,przy​su​nąłdosie​bieipo​ca​ło​wał.Byłotak,jakpa​-
mię​tał.Prze​szyłgotensampło​mień.Wciążsma​ko​wa​łasłod​ko,
ide​al​nie, jak za​wsze, jak​by czas nie upły​nął. Przy​su​nął się bli​-
żej, wsu​nął dło​nie w jej gę​ste wło​sy i po​ca​ło​wał jesz​cze moc​-
niej.Od​wza​jem​ni​łapo​ca​łu​nek,jakza​wsze.Bu​chałmię​dzynimi
pło​mień,któ​ryzda​wałsiępo​że​raćcałąichprze​szłość.Da​rioro​-
zu​miał,żepod​jąłnaj​gor​sząde​cy​zjęoddaw​na.

Ajed​naknieprze​stałjejca​ło​wać,jak​byniemógłsięniąna​sy​-

cić. Nie ży​czył so​bie ni​cze​go in​tym​ne​go, z ni​kim. Lecz tu​taj,
wła​god​nychpo​dmu​chachprze​klę​te​gowia​tru,ma​jącprzyso​bie
Ana​is, nie mógł so​bie przy​po​mnieć, dla​cze​go. Ode​rwa​ła się od
nie​go. Za​to​czy​ła się do tyłu i opar​ła o ścia​nę. Wy​glą​da​ła na
rów​niepo​ru​szo​ną,jakon.Toteżmusięniespodo​ba​ło.Po​mysł,
żemógłnaniąza​dzia​łać,żewca​lenieuda​wa​ła…

Oczy​wi​ście, że uda​je. Wszyst​ko, co robi, jest grą. Miał tego

dość. Tej dzi​czy, tego wia​tru, któ​ry do​pro​wa​dzał go do sza​łu.
Ana​isijejkłamstw,tychsprzedsze​ściulatitychte​raz.Fakt,że
wciąż była naj​pięk​niej​szą ko​bie​tą, jaką kie​dy​kol​wiek wi​dział,
tyl​kopo​gar​szałspra​wę.Żemógłpo​czućjejsmak.Jak​bywja​kiś
spo​sób go na​zna​czy​ła, od​mie​ni​ła. Był wście​kły, że znów coś
czuł.

–Sko​roje​ste​śmywte​ma​cie,tochcęroz​wo​du.
Pra​gnąłtyl​ko,bypo​czu​łasięrów​nieroz​dar​ta,jakon,byprze​-

ję​ła cały sza​le​ją​cy w nim ból i gniew. Tę nie​do​pusz​czal​ną po​-
trze​bę, któ​rą wciąż od​czu​wał. Dla​te​go wła​śnie uśmiech​nął się,

by do​brze go zro​zu​mia​ła, by ją za​bo​la​ło. A po​nie​waż na​le​ża​ło
ja​kośod​no​to​waćfak​ty,do​dał:

– Oczy​wi​ście z po​wo​du two​jej nie​wier​no​ści. Z moim bra​tem

wska​za​nymjakostro​nawspra​wie.

ROZDZIAŁTRZECI

Tego sa​me​go wie​czo​ru po dzie​wią​tej roz​le​gło się pu​ka​nie do

drzwinie​wiel​kie​godom​kuAna​ispo​ło​żo​ne​gokil​kaprze​cznicod
oce​anuwmiesz​kal​nej,wol​nejodtu​ry​stówdziel​ni​cyKi​hei.Ana​-
isnie​chęt​niespoj​rza​ławstro​nędrzwi.Jejwy​god​nydomzdwie​-
masy​pial​nia​miurzą​dzo​nonaotwar​tympla​nie.Dzię​kitemunie
mu​sia​ławsta​waćzka​na​py,przedktó​rąnasto​li​kuroz​ło​ży​łado​-
ku​men​ty,byzro​zu​mieć,żeoso​basto​ją​cazadrzwia​mizmęt​ne​-
go szkła nie była ani jej wu​jem czy ciot​ką, ani ni​kim ze zna​jo​-
mych.Byłtoktośzawy​so​ki,zapo​tęż​ny.Oczy​wi​ścieon.Zresz​tą
pu​ka​nie do drzwi brzmia​ło ostro i wy​ma​ga​ją​co, a nie przy​jaź​-
nie.

Za​ci​snę​łazęby.Ża​ło​wa​ła,żepopo​ło​że​niuDa​mia​naspaćprze​-

bra​ła się w do​mo​we ubra​nie. Leg​gin​sy i ko​szul​ka na ra​miącz​-
kach nie wy​da​wa​ły się wy​star​cza​ją​cą ochro​ną przed Da​riem.
Niewjejwła​snymdomuinie,kie​dywciążczu​łajegosmak,po
tym jak ją po​trak​to​wał i zo​sta​wił sam na sam z po​żą​da​niem,
któ​reodsze​ściulatpró​bo​wa​łauwa​żaćzawy​twórwy​obraź​ni.

Nie​chęt​nie pod​nio​sła się z ka​na​py. Zer​k​nę​ła w stro​nę przy​-

mknię​tych drzwi do po​ko​ju Da​mia​na, ale wie​dzia​ła, że jej syn
prze​spał​by na​wet kon​cert roc​ko​wy. Wie​dzia​ła rów​nież, że je​śli
Da​rio od​szu​kał jej ad​res i przy​je​chał o tej go​dzi​nie, to nie za​-
mie​rzałspo​koj​nieodejść.

Za​pu​kałzno​wu,gło​śniej.Po​de​szładodrzwi.Wy​gła​dzi​ławy​so​-

koupię​tewło​sy.Ża​ło​wa​ła,żeniejesttąopa​no​wa​nąiprak​tycz​-
nąko​bie​tą,jakąna​uczy​łasięuda​wać.Taką,któ​radowszyst​kie​-
gopod​cho​dzinachłod​no,wtymdona​głe​gopo​ja​wie​niasiępod
drzwia​miojcajejdziec​ka,iktó​rawta​kiejchwi​linieza​sta​na​wia
sięnadwy​glą​dem.

Ze​bra​łasięwso​bieiotwo​rzy​ładrzwi.Da​riostałnascho​dach.

Wy​glą​dał na bar​dziej wście​kłe​go i nie​bez​piecz​ne​go niż wcze​-
śniej.Pa​trzyłnaniąbezuśmie​chu.Po​wi​nienwy​glą​daćnie​chluj​-

niewdżin​sachiko​szu​liwy​ło​żo​nejnawierzch,ajed​nakide​al​nie
od​wzo​ro​wy​wał po​tom​ka za​moż​nej ro​dzi​ny, a za​ra​zem zna​ne​go
na ca​łym świe​cie wła​ści​cie​la wiel​kiej spół​ki. Nie, żeby śle​dzi​ła
jegopo​czy​na​niawin​ter​ne​cie,skąd.Nieza​pro​si​łagodośrod​ka
inie​spe​cjal​nieprzej​mo​wa​łasię,czyktośichob​ser​wu​je.

– Nie przy​po​mi​nam so​bie, że​bym cię za​pra​sza​ła na kie​li​szek

przedsnem.

– To nie​uprzej​me z mo​jej stro​ny? Nie chciał​bym być nie​-

uprzej​mywta​kiejsy​tu​acji.–Nadźwiękjegogło​suAna​ispo​czu​-
ła,jakjejra​mio​napo​kry​wa​jąsięgę​siąskór​ką,imu​sia​łasiępo​-
wstrzy​my​wać,byjejniero​ze​trzeć.–Możewy​ja​śniszmiza​sa​dy
ety​kie​tyzwią​za​nezdzieć​mitrzy​ma​ny​miwta​jem​ni​cy?Nieznam
ichtakdo​brzejakty.

–Cze​gochcesz?
– Twier​dzisz, że uro​dzi​łaś mi syna. Cze​go two​im zda​niem

chcę?

– Da​mian śpi, jak to czę​sto bywa o tej po​rze w przy​pad​ku

dzie​ci.–Uci​szy​łagoge​stemdło​ni.–Idźso​bie.

–Chcęgozo​ba​czyć.
Ana​ismu​sia​łaza​ci​snąćzęby,bynanie​goniena​krzy​czeć.
–Nietyotymde​cy​du​jesz.Niemo​żeszpopro​stupo​ja​wićsię

wśrod​kunocypotym,jakby​łeśnie​obec​nyprzezcałejegoży​-
cie.

– Wie​dzia​łem, że uży​jesz go jako pion​ka. Dla​cze​go mnie nie

dzi​witwójbrakskru​pu​łów?

– On ma pięć lat. Pra​gnie ojca bar​dziej, niż mo​żesz to so​bie

wy​obra​zić.Nieuży​wamgojakopion​ka.Chro​nięgo.

–Przedemną?Cotomazna​czyć?
Nie mo​gła już dłu​żej uda​wać spo​koj​nej. Nie po​tra​fi​ła. I nie

ob​cho​dzi​łojej,coonso​bienatente​matpo​my​śli.Szcze​rzemó​-
wiąc, on wca​le jej nie ob​cho​dził. Nie, kie​dy spra​wa do​ty​czy​ła
Da​mia​na.Nie,kie​dyDa​riomógł​bytakła​twozła​maćjejsyn​ko​wi
ser​ce.

–Tozna​czy,żedo​brzewiem,jakła​mieszser​ca.–Po​ża​ło​wa​ła

tych słów. Po​win​na była ugryźć się w ję​zyk, szcze​gól​nie, kie​dy
wy​dał ten szy​der​czy od​głos, któ​ry rów​nie do​brze mógł​by być
cio​semwbrzuch.

– Ta​kie​go ga​da​nia bzdur wła​śnie ocze​ki​wa​łem i nie mam na

nie cza​su. Nie za​mie​rzam uczest​ni​czyć w me​lo​dra​ma​cie, któ​ry
so​bie za​pla​no​wa​łaś. Chcę zo​ba​czyć dziec​ko. – Zmie​nił po​zy​cję,
jak​by nie był tak twar​dy, ja​kie​go uda​wał. Ale nie​bez​piecz​nie
było tak my​śleć, po​peł​ni​ła ten błąd już sześć lat temu. – Moje
dziec​ko,jaktwier​dzisz.

–Po​słu​chajmnie.–Wy​szłazapróg.Dźgnę​łagopal​cem,ża​łu​-

jąc,żenietrzy​mawrękunoża.–Tuniecho​dziocie​bie.Ro​zu​-
miem, że mio​ta​ją tobą róż​ne uczu​cia. Nie​spe​cjal​nie ci współ​-
czu​ję,alero​zu​miem.MimotoDa​miancięniezna.Niebyłocię
przez całe jego ży​cie. W ża​den spo​sób mu to nie po​mo​że, je​śli
wśrod​kunocyobu​dzigoja​kiśmęż​czy​zna,bysięnanie​gopo​ga​-
pić.Awta​kimra​zietosięniewy​da​rzy.

Pod​nio​sła głos, a może tyl​ko tak jej się wy​da​wa​ło. Jak​by jej

sło​waod​bi​łysięechemwota​cza​ją​cymichmro​ku.Da​rioniepo​-
ru​szył się, tyl​ko pa​trzył na nią, jak​by szu​ka​jąc jej sła​bo​ści i ja​-
kichś do​wo​dów, któ​re mógł​by użyć prze​ciw​ko niej. Nie za​uwa​-
ży​ła,jakdłu​gosta​litakipa​trzy​linasie​biewmro​kutro​pi​kal​nej
nocy.ToDa​rioprze​ła​małci​szę.

– Dla​cze​go chcia​łaś mi o nim po​wie​dzieć, sko​ro trzy​masz go

zdalaodemnie?

– Nie trzy​mam go z dala od cie​bie. Po pro​stu nie za​mie​rzam

gobu​dzićiwy​sta​wićnaoka​za​niewtejwła​śniechwi​li.Tocoin​-
ne​go.

–Wszyst​koso​bieza​pla​no​wa​łaś,praw​da?Chceszmiwbićnóż

w ple​cy. Za​pla​no​wa​łaś ze​mstę na zim​no po sze​ściu la​tach, bo
wcze​śniejniecze​ka​łem,ażskoń​czyszswo​jegier​ki.

Ana​iszmu​si​łasiędood​de​chu,choćtar​ga​łoniąpo​czu​cienie​-

spra​wie​dli​wo​ści. Nie wie​dzia​ła, ja​kim cu​dem uda​ło jej się go
nieude​rzyć.Po​wstrzy​małjątyl​kostrachprzedtym,como​gło​by
sięstać,gdy​bygozno​wudo​tknę​ła,atak​żechło​piec,któ​ryspał
kil​kame​trówodniej,zu​peł​nienie​świa​do​my,żejegoży​ciewła​-
śniesięnie​od​wra​cal​niezmie​ni​ło.Jegooj​ciecwresz​ciesięonim
do​wie​dział,tozmie​nia​łowszyst​ko.

–Niebędętegodłu​żejcią​gnąć–sta​ra​łasięmó​wićniewspo​-

sób,najakiza​słu​gi​wał,alewtaki,najakiza​słu​gi​wałDa​mian.–
To ty się cał​ko​wi​cie od​se​pa​ro​wa​łeś, nie ja. Nie mo​żesz się tak

popro​stupo​ja​wić,bona​gleuzna​łeś,żewży​ciu,któ​retakbez​-
dusz​niepo​rzu​ci​łeś,jestcośwar​te​gouwa​gi.

– Więc uży​jesz go jako przy​nę​ty. Oto wy​ra​cho​wa​na, ma​ni​pu​-

lanc​kaAna​is,jakąznam.

–Mo​żeszsięznimspo​tkać–tyl​koonawie​dzia​ła,jakbar​dzo

pra​gnę​ła po​wie​dzieć coś zu​peł​nie od​wrot​ne​go, wy​łącz​nie ze
zło​śli​wo​ści,któ​raczy​ni​łazniejtęokrop​nąoso​bę,któ​rąsta​ra​ła
sięukryć–alewcza​siewy​bra​nymprze​zemnie.Jaza​de​cy​du​ję,
czy jest go​to​wy. Ro​zu​miesz? Tu nie cho​dzi o two​ją dumę czy
ego,czyża​ło​snąeg​zy​sten​cję,aleoży​cieDa​mia​na.

W po​wie​trzu mię​dzy nimi czuć było na​ma​cal​ne na​pię​cie.

Gniew,prze​szłośćipo​żą​da​nieroz​pa​la​łoAna​isodczub​kagło​wy,
po bose sto​py. Mia​ła wra​że​nie, że Da​rio znów pra​gnie jej do​-
tknąć. Bała się, bo nie wie​dzia​ła, czy by go ode​pchnę​ła, czy
przy​cią​gnę​ła.Nieufa​łaso​biewjegoobec​no​ści.Jed​naksięcof​-
nął.Nieod​czu​łaulgi,tyl​koroz​cza​ro​wa​nie.

Pa​ra​dok​sal​nie,po​tar​ga​newło​syinie​do​go​lo​nyza​rosttyl​kodo​-

da​wa​ły mu atrak​cyj​no​ści. Nie ro​zu​mia​ła tego, ani dla​cze​go
wciążza​uwa​ża​łata​kierze​czy.Amożero​zu​mia​łaisięztegopo​-
wo​du nie​na​wi​dzi​ła. Zda​wa​ło jej się, że pa​trzył na nią go​dzi​na​-
mi, aż wresz​cie wy​rzu​cił z sie​bie na​zwę luk​su​so​we​go ośrod​ka
po​ło​żo​ne​gonapo​łu​dniu,weks​klu​zyw​nymWa​ilea.

–Znasztomiej​sce?
–Oczy​wi​ście.
Rzecz ja​sna ni​g​dy tam nie no​co​wa​ła. Ceny były ko​smicz​ne,

na​wetjaknaMaui.

–Tamsięza​trzy​ma​łem.Ocze​ku​jęcięju​troodzie​więt​na​stej.
–Oba​wiamsię,żemam…
–Od​wo​łajto,co​kol​wiektojest.Niekażmisięści​gać,Ana​is.

Niespodo​bacisięto.

A po​tem roz​pły​nął się w noc. Usły​sza​ła od​głos za​łą​cza​ne​go

sil​ni​ka.Niepo​ru​szy​łasię.Dłu​gosta​łanapro​gu,roz​trzę​sio​nani​-
czym łód​ka na wzbu​rzo​nym mo​rzu. Po​zo​sta​ło jej tyl​ko za​de​cy​-
do​wać,czywy​peł​nijegoroz​kaz.

Oczy​wi​ście,żenie.Wró​ci​ładośrod​ka.Mu​sia​łasięzmu​sić,by

nie trza​snąć drzwia​mi. Za kogo on się ma, że wy​da​je roz​ka​zy?
Nie za​słu​gu​je na moją uwa​gę. Usia​dła z po​wro​tem na ka​na​pie

ispró​bo​wa​ławró​cićdopra​cy.Jed​nakbyłazbytpo​bu​dzo​na.

Jest oj​cem Da​mia​na. Była to win​na Da​mia​no​wi. Zna​le​zie​nie

ja​kie​gośroz​wią​za​niamupo​mo​że,atyl​kotosięli​czy.

Tejnocyniemo​głaspać.Niemo​głazna​leźćwy​god​nejpo​zy​cji

i za​glą​da​ła do po​ko​ju Da​mia​na czę​ściej niż wte​dy, kie​dy był
jesz​czenie​mow​lę​ciemilę​ka​łasię,żeprze​sta​nieod​dy​chać.Był
takma​lut​kijaknako​goś,ktowzbu​dzałwniejtylemi​ło​ści.

Na szczę​ście nie zo​sta​ła cał​kiem sama. Jej wu​jo​stwo przez

całeży​ciesta​no​wi​łoja​snypunktiniezmie​ni​łosiętona​wetwte​-
dy,kie​dyprzy​je​cha​łanaMauiporoz​pa​dziemał​żeń​stwa.Przy​ję​-
li ją bez sło​wa, jak wte​dy, gdy była jesz​cze dziec​kiem pra​gną​-
cymuciecodro​dzi​cównafe​rieczycałewa​ka​cje.Kie​dywresz​-
cieprzy​zna​łasię,żejestwcią​ży,rów​nieżtoza​ak​cep​to​wa​li.Po​-
mo​gli jej sta​nąć na nogi i za​cząć so​bie ra​dzić jako sa​mot​nej
mat​ce,któ​rąni​g​dyniepla​no​wa​łazo​stać.Odchwi​liuro​dzinDa​-
mia​na byli za​wsze obec​ni w jego ży​ciu. Ana​is ro​zu​mia​ła, że
wpo​rów​na​niuzin​ny​miko​bie​ta​mimadużoszczę​ścia.

Przez cały na​stęp​ny dzień Ana​is za​sta​na​wia​ła się, czy po​je​-

chaćnaspo​tka​niezDa​riem.Osta​tecz​niepod​ję​łade​cy​zjępopo​-
wro​cie do domu, gdy za​czę​ła sprzą​tać rze​czy, któ​re Da​mian
wzło​ścipo​roz​rzu​całrano.Uzna​ła,żeDa​riopew​niemiałwgło​-
wie ja​kąś wi​zję ide​al​ne​go dziec​ka z fil​mu, ba​wią​ce​go się
grzecz​nie za​baw​ka​mi pod spo​koj​nym nad​zo​rem do​ro​słe​go.
Wspa​nia​łysenoma​łymanioł​ku.Za​nimzo​sta​łamat​ką,samago
po​dzie​la​ła.Jed​nakrze​czy​wi​stośćwy​glą​da​łaina​czej.

Stwier​dzi​ła, że nie może się do​cze​kać, by to po​wie​dzieć Da​-

rio​wi.Czykie​dybylijesz​czera​zem,niepo​wta​rzałwie​lo​krot​nie,
żeniechcemiećdzie​ci?Niebyłopo​wo​du,dlaktó​re​gomógł​by
zmie​nićzda​nie.ADa​mianza​słu​gi​wałnawię​cejniżnaojca,któ​-
rywcze​śniejczypóź​niejpo​ża​łu​jejegoist​nie​nia.Takwy​glą​da​ło
ży​cieAna​isinieza​mie​rza​łaska​zaćnaniewła​sne​gosyna.

W re​cep​cji już na nią cze​ka​li. Czło​nek ob​słu​gi po​in​for​mo​wał

ją,żepanDiSio​neocze​ku​jejejwjed​nejzpry​wat​nychwil​linad
oce​anem,ana​stęp​nieza​pro​wa​dziłtam,jak​byjed​noznichna​le​-
ża​łodoro​dzi​nykró​lew​skiej.

Oczy​wi​ście,dlaDa​riawszyst​ko,conaj​lep​sze.Aleszcze​rzepo​-

wie​dziaw​szy, czy po czę​ści nie dla​te​go tak ją fa​scy​no​wał? Był

ni​czym ude​rze​nie kon​tro​lo​wa​nej bez​tro​ski, ko​lor w jej czar​no-
bia​łymży​ciu.Wy​cho​wa​nywbo​gac​twieiroz​piesz​cza​ny,amimo
to on i Dan​te zgro​ma​dzi​li wła​sne ma​jąt​ki jesz​cze na stu​diach.
Dzię​ki temu ża​den z nich nie mu​siał ogra​ni​czać się w spo​sób
obo​wią​zu​ją​cy in​nych. Ana​is z ko​lei była nie​mal zdzi​cza​ła. Wy​-
cho​wa​łasięwogniunie​ustan​nejwoj​nyro​dzi​ców.Nieumia​łasię
ba​wić, za​ko​chi​wać, czy wy​głu​piać bez po​wo​du – tego wszyst​-
kie​gona​uczyłjąDa​rio.

Na​ra​sta​ła w niej wście​kłość, kie​dy szła przez te​ren jed​ne​go

z naj​wspa​nial​szych ho​te​li na wy​spie. No​wo​cze​sny wy​strój ze​-
sta​wio​nyzkra​jo​bra​zemwja​kiśspo​sóbprzy​wo​ły​wałpier​wot​ne​-
godu​chaHa​wa​jówwgęst​nie​ją​cymmro​ku.Nieza​uwa​ża​łatego,
choćpopraw​dziemia​ładużoszczę​ścia.Odkil​kulatpra​co​wa​ła
jakoad​wo​katwjed​nymznaj​pięk​niej​szychmiastnaświe​cie.Lu​-
bi​łaswo​jąpra​cę,klien​tówiży​cie,któ​reso​biestwo​rzy​ła.Pra​wo
za​pew​nia​ło sta​bil​ny do​chód, po​zwa​la​ło jej za​dbać o Da​mia​na
iwspo​ma​gaćwu​jo​stwo,kie​dytyl​komo​gła.Byłaztegowszyst​-
kie​gobar​dzodum​na.Samanatoza​pra​co​wa​ła,ro​dzi​ceprze​sta​li
uda​wać,żemająwo​becniejja​kie​kol​wiekzo​bo​wią​za​nia,gdytyl​-
ko skoń​czy​ła osiem​na​ście lat. Mąż po​rzu​cił ją sie​dem lat póź​-
niej, tuż po tym, jak wresz​cie na​uczy​ła się mu ufać. Ow​szem,
wujiciot​kapo​ma​ga​lijejnaj​le​piej,jakumie​li,iwie​letodlaniej
zna​czy​ło,aleosta​tecz​nieAna​issamasie​biestwo​rzy​ła.

Ni​g​dy jed​nak nie bę​dzie mia​ła ta​kiej for​tu​ny jak Da​rio. Po​-

trze​bo​wa​łacza​su,bywmó​wićso​bie,żejejtood​po​wia​da.Żeto
pie​nią​dze,któ​reDa​riozDan​temza​ro​bi​linastu​diach,goznisz​-
czy​ły.Spra​wi​ły,żezbytwie​leocze​ki​wałodświa​tailu​dzi,jak​by
po​tra​fił speł​nić każ​de swo​je ży​cze​nie. Na​uczy​ły go do​strze​gać
naj​gor​szewin​nych,któ​rzyprze​bie​glezbli​ża​lisiędonie​goiwy​-
ko​rzy​sty​wa​li do wła​snych ce​lów. Aro​ganc​ko są​dzi​ła, że go
ztegowy​le​czy,aleoka​za​łosię,żektośza​tru​tytakipo​zo​sta​nie.
Oileniechciałcze​gośin​ne​go.Da​riotyl​kouda​wał,żetakjest.
Osta​tecz​nie nie chciał ni​cze​go, cze​go we​dług sie​bie pra​gnął.
Szcze​gól​nieAna​is.

Wspa​nia​ła wil​la z czte​re​ma sy​pial​nia​mi, od​po​wied​nia ra​czej

dla kró​la i ca​łe​go jego dwo​ru, tyl​ko bar​dziej utwier​dza​ła ją
w tych prze​ko​na​niach. Za​pu​ka​ła do drzwi, pra​cow​nik ob​słu​gi

daw​no roz​pły​nął się w ciem​no​ści peł​nej kwie​ci​stych krze​wów
i po​chod​ni z pło​mie​nia​mi roz​tań​czo​ny​mi w bla​sku za​cho​dzą​ce​-
gosłoń​ca.Ude​rzy​ławdrzwiotwar​tądło​nią,gło​śnoinie​grzecz​-
nie.Da​riooczy​wi​ściewca​lesięnieśpie​szył.Mia​ładzię​kitemu
nad​to cza​su, by się za​sta​no​wić, co so​bie my​śla​ła, kie​dy po​sta​-
no​wi​łaspeł​nićjegożą​da​nie.Go​rzej,como​głastra​cić.

ZDa​riemnicniebyłoła​twe.Odrazuod​pu​ści​liso​bienor​mal​-

ne rand​ki – po​pa​dli w coś dużo bar​dziej in​ten​syw​ne​go, cze​go
żad​nenieod​wa​ży​łosięna​zwać.Zde​cy​do​wa​niezaszyb​kowzię​li
ślub,wma​wia​jącso​biena​wza​jem,żebyłatochłod​naira​cjo​nal​-
na de​cy​zja pod​ję​ta z po​wo​du sta​tu​su Ana​is jako fran​cu​skiej
oby​wa​tel​ki,aniego​rą​ce​gożaru,któ​ryogar​niałichwłóż​ku.Da​-
rionie​wie​leopo​wia​dałoswo​jejro​dzi​nie,pozatym,żebratbył
je​dy​nąoso​bą,naktó​rejmuza​le​ża​ło–ajed​nakDan​teodsa​me​-
gopo​cząt​kutrak​to​wałjąpo​dejrz​li​wie.Pró​bo​wa​łatoigno​ro​wać,
zbyt po​grą​żo​na w pierw​szym roku prak​ty​ko​wa​nia pra​wa
iubokupierw​sze​goko​chan​ka,ajed​no​cze​śniemęża,wktó​rym
–docze​gobałasięprzy​znać–za​ko​cha​łasięnaza​bój.

Możeniena​le​ża​łosiędzi​wić,żewy​star​czyłrok,bywszyst​ko

sięroz​pa​dło.Niezy​skani​cze​goroz​dra​pu​jącsta​rerany.Ro​bięto
dlaDa​mia​na,po​my​śla​ła,iza​pu​ka​łapo​now​nie.Gło​śniej.Tymra​-
zemDa​riootwo​rzył;za​par​łojejdechwpier​siach.

Miał na so​bie tyl​ko lnia​ne spodnie trzy​ma​ją​ce się ni​sko – za

ni​sko – na wą​skich bio​drach. Przez to mo​gła je​dy​nie ga​pić się
najegowspa​nia​leumię​śnio​nytors.Wcze​śniejza​pew​nia​łasamą
sie​bie, że nie mógł być tak przy​stoj​ny, jak pa​mię​ta​ła. Przez
sześć lat pró​bo​wa​ła prze​ko​nać samą sie​bie, że go wy​my​śli​ła.
Aletoniebyłapraw​da.Wy​glą​dałchy​bana​wetle​piej.Wy​ro​bio​-
nemię​śnie,oliw​ko​waskó​raipa​smociem​nychwło​sówbie​gną​ce
wdółpodspodnie.Nie​na​wi​dzi​łagote​raz.

Naj​bar​dziej nie​na​wi​dzi​ła pra​gnie​nia, któ​re ją roz​pa​la​ło, roz​-

ry​wa​ło i nie po​zwa​la​ło się dłu​żej okła​my​wać. Pra​gnę​ła go. Za​-
wsze. Przez pe​wien czas więź mię​dzy nimi zna​czy​ła dla niej
wszyst​ko. Nie zna​ła sil​niej​sze​go uczu​cia, do​pó​ki po raz pierw​-
szyniewzię​łanaręceDa​mia​na.

Głu​pio wy​da​wa​ło jej się, że więź ta spo​iła ich na​praw​dę. Że

mał​żeń​stwo za​war​te z prak​tycz​nych po​wo​dów – zie​lo​nej kar​ty

dla Ana​is i dla​te​go, że Da​rio chciał mieć praw​ni​ka wśród naj​-
bliż​szych,któ​ryza​jął​bysięspra​wa​mifir​my.Mia​łotosensnapa​-
pie​rze.Na​praw​dęjed​nakcho​dzi​łooogieńmię​dzynimi.Wy​wo​-
ły​wa​ny naj​de​li​kat​niej​szym do​ty​kiem. Rze​czy, o któ​rych roz​ma​-
wia​lizadnia,byłyprzy​kryw​ką.Praw​dawy​cho​dzi​łanajawnocą.

W to wła​śnie wie​rzy​ła i to w głę​bi czu​ła. Aż do chwi​li, kie​dy

Da​rio roz​trza​skał ich ży​cie na mi​lion ka​wa​łecz​ków i od​szedł,
nieoglą​da​jącsięzasie​bie.

– Mam na​dzie​ję, że nie roz​bie​ra​łeś się spe​cjal​nie dla mnie.

Nie tknę​ła​bym cię na​wet ki​jem po tym, do cze​go do​szło ostat​-
nimra​zem.

ROZDZIAŁCZWARTY

– Za​czy​nasz od kłamstw? – spy​tał. A po​nie​waż po​przed​niej

nocy nie wpu​ści​ła go do środ​ka, co roz​wście​czy​ło go bar​dziej,
niż go​tów był przy​znać, sam te​raz za​blo​ko​wał drzwi. Je​śli
gdzieś w głę​bi wsty​dził się wła​sne​go za​cho​wa​nia, zi​gno​ro​wał
wstyd. Igno​ro​wał więk​szość nie​przy​jem​nych prawd, z któ​rych
wie​le od​czu​wał fi​zycz​nie, pa​trząc na nią. – Ni​g​dy nie mia​łaś
pro​ble​mów,bymniedo​tknąć,obo​jetowie​my.

Spoj​rza​ła na nie​go tak, jak​by było jej go żal, przez co miał

ocho​tęzro​bićcoś,naconiemógłso​biepo​zwo​lić.Jesz​cze.

–By​łamwte​dymło​daigłu​pia–od​po​wie​dzia​łatympo​waż​nym

to​nem,któ​ryza​wszebu​dziłwnimpo​żą​da​nie.Rów​nieżdzi​siaj.–
My​śla​łam,żeopa​ko​wa​nieli​czysiębar​dziejodtre​ści.Alelu​dzie
sięzmie​nia​ją.

– Pa​mięć wy​biór​cza to nie zmia​na, tyl​ko kłam​stwo, któ​re so​-

biewma​wiasz.

– Na szczę​ście i tak nie znasz mnie wy​star​cza​ją​co do​brze. –

Wzru​szy​łara​mio​na​mi.Je​śliprze​szka​dza​łojej,żejejniewpu​ścił,
niedałategoposo​biepo​znać.Tyl​kobar​dziejgotozi​ry​to​wa​ło.–
Mo​gła​bym przejść ol​brzy​mią prze​mia​nę we​wnętrz​ną albo kła​-
mać bez zmru​że​nia okiem. Nie zmie​nia to fak​tu two​je​go oj​co​-
stwa,czyżnie?

Tego ran​ka Da​rio obu​dził się o ósmej cza​su no​wo​jor​skie​go,

czy​lisześćgo​dzinprzedósmąnatymod​le​głymkrań​cuświa​ta.
Parę go​dzin spę​dził na te​le​fo​nie i przy lap​to​pie, a po​tem spró​-
bo​wałupo​raćsięztra​wią​cągowście​kło​ściązapo​mo​cąbar​dzo
dłu​giej prze​bież​ki za​koń​czo​nej ką​pie​lą w pro​mie​niach wscho​-
dzą​ce​go słoń​ca w szo​ku​ją​co cie​płym mo​rzu. Na​stęp​nie wró​cił
doośrod​kaiprze​pły​nąłstodłu​go​ściba​se​nutyl​kopoto,bysię
upew​nić,żepa​nu​jenadsobą.

Aletoniebyłapraw​da.
Dzień spę​dził na licz​nych roz​mo​wach i wi​de​okon​fe​ren​cjach

z pra​cow​ni​ka​mi z ca​łe​go świa​ta. Po​tem wy​brał się na ko​lej​ną,
dużobar​dziejwy​ma​ga​ją​cąprze​bież​kępowzgó​rzach,alena​wet
toniepo​mo​gło.Nie,kie​dysta​nę​łaprzednimAna​is.Wy​glą​da​ła
sek​sow​nie, ale jak​by nie wło​ży​ła w to w ogó​le wy​sił​ku. Roz​-
wście​czy​łago.Po​przed​nie​godniawpo​sia​dło​ściwy​glą​da​łapięk​-
nie,awie​czo​remwko​szul​ceileg​gin​sachbyławręczab​sur​dal​-
niepo​cią​ga​ją​ca.Dziśbyłogo​rzej.

Wło​sy upię​ła w skom​pli​ko​wa​ny kok uda​ją​cy nie​ład. Kie​dyś

uwiel​biał pa​trzeć, jak zręcz​nie two​rzy​ła ta​kie ucze​sa​nie przy
po​mo​cy mnó​stwa spi​nek po​wty​ka​nych po​zor​nie przy​pad​ko​wo
w je​dwa​bi​ście gład​kie wło​sy. Za​ło​ży​ła pro​stą kre​mo​wą bluz​kę,
któ​rąwło​ży​ławołów​ko​wąspód​ni​cę.Spo​sób,wjakijąopi​na​ła,
po​wi​nienbyćza​ka​za​ny.Niepo​do​ba​łomusię,żekaż​dymożeją
zo​ba​czyćtakubra​ną.De​ner​wo​wa​łygona​wetde​li​kat​neczer​wo​-
nesan​da​ływią​za​newo​kółkost​ki.

Była ele​ganc​ka, nie​wzru​szo​na, bo​le​śnie sek​sow​na i nie​do​-

stęp​najakza​wsze.Pra​gnąłtyl​kotro​chęzbu​rzyćjejład,jakod
dnia,kie​dyuj​rzałjąporazpierw​szywuni​wer​sy​tec​kiejbi​blio​te​-
ce, gdzie on i Dan​te ro​bi​li za dużo ha​ła​su pew​ne​go zi​mo​we​go
po​po​łu​dnia. Nie pa​mię​tał, z cze​go się wte​dy śmia​li, ale to, że
ktośichuci​szył;kie​dyspoj​rzałwtymkie​run​ku,do​strzegłAna​is
spo​glą​da​ją​cą na nie​go po​nu​ro zza sto​su ksią​żek. Wy​glą​da​ła
wte​dyjakpodi​ry​to​wa​nabi​blio​te​kar​ka,po​waż​na,peł​nadez​apro​-
ba​ty, ale przy tym wspa​nia​ła. Na​brał na​głej ocho​ty, by tro​chę
za​bu​rzyć jej schlud​ny wy​gląd, spraw​dzić, czy na​praw​dę jest
takapru​de​ryj​na.Aleodpo​cząt​kuznałpraw​dę.Pra​gnąłjejsza​-
leń​czo już wte​dy, a pra​gnie​nie to wca​le nie zma​la​ło. Wie​dział,
że nie ma ono nic wspól​ne​go z dziec​kiem, któ​re jej zda​niem
byłojego,awszyst​kozsza​leń​stwem,któ​rejużkie​dyśgoopę​ta​-
ło.

–Ostroż​nie,bra​cie–po​wie​działroz​ba​wio​nyDan​te,kie​dyDa​-

rionieprze​sta​wałwpa​try​waćsięwAna​is,ażru​mie​niącsięopu​-
ści​ławzrok.–Onapo​żreciężyw​cem.

Nie spodo​ba​ły mu się te sło​wa. Re​la​cja z bra​tem ni​g​dy nie

była taka sama po pew​nym in​cy​den​cie z ko​bie​tą, z któ​rą obaj
nie​świa​do​miesy​pia​li.Wy​ba​czy​liso​bie,choćniejej,jed​nakDa​-
rioni​g​dypo​temdokoń​canieufałDan​te​mujakwcze​śniej.Prze​-

rzu​ci​ło się to na ich biz​nes. Da​rio był wów​czas przy​tło​czo​ny
obo​wiąz​ka​mi, pró​bo​wał usta​lić przy​szłość fir​my i od​no​sił wra​-
że​nie,żeDan​techciałnanie​gozrzu​cićswo​jąpo​ło​węobo​wiąz​-
ków. Miał przez to ocho​tę przy​wa​lić bra​tu za samo spoj​rze​nie
natęsamąład​nądziew​czy​nęwspo​sób,jakimusięniespodo​-
bał.Zwal​czyłtowte​dy,alenieza​po​mniał.

Póź​niej,kie​dyAna​isze​bra​łarze​czyiru​szy​ławstro​nęwyj​ścia,

a Da​rio za​mie​rzał pójść za nią i zor​ga​ni​zo​wać „przy​pad​ko​we”
spo​tka​nie,bratwprostro​ze​śmiałmusięwtwarz.

–Nieob​wi​niajmnie,je​ślionazruj​nu​jeciży​cie.
–Niemaszpo​ję​cia,oczymmó​wisz.–Da​rioza​ło​żyłpłaszcz.–

Toja​kaśtwo​jaoso​bi​staper​wer​sja.

–Mia​stojestpeł​neko​biet,któ​rezaje​dentwójuśmiechzro​bią

wszyst​ko,atyuga​niaszsięzatą,któ​raznie​lu​bi​łacięodpierw​-
sze​gospoj​rze​nia.Możetoniejaje​stemper​wer​syj​ny.

Da​rioza​mru​gał,zdu​mio​ny,żedałsiępo​nieśćza​zwy​czajskry​-

wa​nym wspo​mnie​niom. Myśl o bra​cie była mu rów​nie nie​mi​ła,
co my​śli o wła​snym mał​żeń​stwie. Ko​lej​na rzecz, o któ​rą mógł
ob​wi​niaćAna​is.Od​wró​ciłsięipod​szedłdowy​dzie​lo​ne​goanek​-
suku​chen​ne​go,gdzieob​słu​gado​star​czy​ławcze​śniejwy​bórdo​-
sko​na​łych win. Usły​szał, że Ana​is za​mknę​ła drzwi. Sły​szał stu​-
kotjejob​ca​sów.Na​lałwina,czer​wo​ne​godlasie​bieibia​łe​godla
niej.Za​wszeta​kiepili.

Chy​ba nie wy​my​ślił so​bie tego, że upi​ła duży łyk, jak​by i ją

nę​ka​ływspo​mnie​nia.Miałna​dzie​ję,żerów​nienie​mi​łe,cojego.

– Co to ma zna​czyć? Nie uzna​łeś za sto​sow​ne się ubrać, ale

za​dba​łeś o wy​bór wina? Fa​scy​nu​ją​ce po​dej​ście do spo​tka​nia.
Nic dziw​ne​go, że ICE tak świet​nie so​bie ra​dzi. – Opar​ła kie​li​-
szekojegotors.–Czywtenspo​sóbma​miszudzia​łow​cówiin​-
we​sto​rów? Od​sta​wiasz ka​ba​ret, by do​bić tar​gu? Wszyst​ko na​-
bie​rasen​su.

Po​wstrzy​małobe​lgiprzy​cho​dzą​cemunaję​zyk,po​nie​ważnie

takna​le​ża​łograćwtęgrę.ADa​rioza​wszebyłświet​nymstra​te​-
giem.Wy​gry​wał,na​wetspe​cjal​niesięniesta​ra​jąc.Zdu​mia​łogo
jed​nak, jak ina​czej gra​ło się w grę ubra​ną w ob​ci​sły strój, ko​-
bie​cekształ​tyiusta,któ​rychsmakwciążpa​mię​tał.

Nie wró​ży​ło to naj​le​piej jego pla​nom. Zi​gno​ro​wał to jed​nak

z bez​względ​no​ścią, dzię​ki któ​rej od​mie​nił fir​mę na prze​strze​ni
ostat​nichsze​ściulat.Prze​jąłją,towła​śniero​bił.

– Jak to ro​ze​gra​my? – za​py​tał. Dla od​mia​ny przy​brał od​po​-

wied​niton.Sta​rałsię,bywy​glą​da​ło,żemiałczassięuspo​ko​ić.
Za​ak​cep​to​waćfakt,żeukry​wa​łaprzednimsyna.Przezpięćlat.
Uci​szyłgłos,któ​ryprzy​po​mi​nał,żeza​blo​ko​wałjejkaż​dąmoż​li​-
wośćkon​tak​tu.Niecho​dzi​łooto,cobyzro​bił–niemiałwszyst​-
kichin​for​ma​cji.Cho​dzi​łooto,cozro​bi​łaona,bę​dącje​dy​nąoso​-
bązna​ją​cąpraw​dę.

Upi​łałykwinaiuśmiech​nę​łasię,nie​maluprzej​mie,jak​bybyli

dwój​kąnie​zna​jo​mychnaprzy​ję​ciu.

– Py​tasz, bo rze​ko​mo je​stem eks​per​tem od kwe​stii zwią​za​-

nychzoj​co​stwem?

–Py​tam,boje​steśpraw​ni​kiem.–Po​wstrzy​małgniew,przy​po​-

mi​na​jącso​bie,żegra​liwgrę,któ​rąza​mie​rzałwy​grać.

– Ro​ze​gra​my to tak, że po​roz​ma​wia​my. – Sta​ła po dru​giej

stro​niemar​mu​ro​we​gobu​fe​tuod​dzie​la​ją​ce​gono​wo​cze​snąkuch​-
nię od prze​stron​ne​go prze​szklo​ne​go sa​lo​nu wy​po​sa​żo​ne​go
w sprzę​ty z drze​wa te​ako​we​go. Je​śli choć tro​chę za​bo​la​ła ją
jegood​po​wiedź,niedałategoposo​biepo​znać.–Wmia​ręmoż​-
li​wo​ścira​cjo​nal​nieizroz​sąd​kiem.Za​wrze​mypo​ro​zu​mie​nieod​-
po​wia​da​ją​ceobustro​nom.–Da​riona​dalczułgniewnamyśl,że
wy​da​wa​łasiętakanie​wzru​szo​nacałąsy​tu​acją,awszcze​gól​no​-
ści nim sa​mym. – My​ślisz, że dasz radę? – Słod​ki ton pod​szy​ty
ja​dembrzmiałdużole​piej.Wy​ja​wiłmu,naczymsto​ją.Nata​kim
sa​mymgrzą​skimgrun​cie.

–Je​że​lina​praw​dęjestmój…
– Je​że​li jesz​cze raz uży​jesz sło​wa „je​że​li”, skoń​czy​my tę roz​-

mo​węnaza​wsze.

Chciałzi​gno​ro​waćtesło​wa,jed​nakcośwjejspoj​rze​niuka​za​-

łomutegoniero​bić.Czyna​praw​dębywy​szła?Niechciałwto
uwie​rzyć.Tymbar​dziejniechciałsięza​sta​na​wiać,dla​cze​go.

– Nie wiem, cze​go ode mnie chcesz. Mo​żesz twier​dzić, że

maszprze​wa​gęmo​ral​ną,żeunie​moż​li​wi​łemcikon​taktzemną.
Mo​gli​by​śmysięotokłó​cićla​ta​mi.

–Wo​la​ła​bymnie.
–Niezmie​niatotego,cowi​dzia​łem.

– Wi​dzia​łeś męż​czy​znę wy​cho​dzą​ce​go z two​jej sy​pial​ni za​pi​-

na​ją​ce​goko​szu​lę.

– Wi​dzia​łem mo​je​go bra​ta wy​cho​dzą​ce​go z mo​jej sy​pial​ni

z moją żoną – wy​sy​czał. Gwał​tow​nie od​sta​wił kie​li​szek. – Wci​-
ska​ją​ce​gosięwmojąko​szu​lę.

Do​pie​ro po chwi​li zo​rien​to​wał się, że choć nie po​wie​dzia​ła

nic, tyl​ko wpa​try​wa​ła się w nie​go z nie​od​gad​nio​nym wy​ra​zem
twa​rzy,całasiętrzę​sła.Zgnie​wu?Zewsty​du?Wście​kła,żepo
la​tach wy​po​mniał jej nie​wier​ność? Coś rów​nie nie​od​gad​nio​ne​-
go,jakjegowła​sneuczu​cia–mie​szan​kapra​gnie​niai,miałna​-
dzie​ję,nie​sma​ku.

– Tak – po​wie​dzia​ła po chwi​li. – To wła​śnie wi​dzia​łeś. A nie

mnie i Dan​te​go ta​rza​ją​cych się w po​ście​li. Na​wet się nie do​ty​-
ka​li​śmy. Zo​ba​czy​łeś bra​ta zmie​nia​ją​ce​go ko​szu​lę i na​tych​miast
po​sta​no​wi​łeśza​koń​czyćna​szemał​żeń​stwo.

Ale prze​cież wte​dy Da​rio z każ​dym dniem co​raz bar​dziej

wście​kałsięnaDan​te​go.Za​stałichobo​jewsy​tu​acji,któ​rawy​-
da​łasięmuja​sna.Na​pię​ciemię​dzyDan​temaAna​is,bę​dą​cejej
zda​niemnie​chę​cią.Róż​ni​cemię​dzybrać​miwkwe​stiachzwią​za​-
nychzfir​mą,któ​rewe​długDan​te​gowy​ni​ka​łyzod​mien​nejfi​lo​-
zo​fii.Kłam​stwaiwpro​wa​dza​niewbłąd.Otopraw​da,takwte​dy
po​my​ślał.Wszyst​kietenad​go​dzi​ny,pra​caiobo​wiąz​ki–wszyst​-
ko to był pod​stęp, ma​ją​cy od​su​nąć go na bok, by dwo​je lu​dzi,
któ​rzy go po​noć ko​cha​li, a sie​bie nie​na​wi​dzi​li, mo​gło się spo​-
tkaćwjegosy​pial​ni.

Wciążdo​pro​wa​dza​łogotodosza​łu,choćpo​wi​niendaćso​bie

spo​kójlatatemu.Są​dził,żedałosiętosły​szećwjegogło​sie.

– My​ślisz, że będę cię bła​gał, że​byś mi po​wie​dzia​ła, co na​-

praw​dęsięwte​dysta​ło?Że​byśmimo​głaopo​wie​dziećja​kąśbaj​-
kę?

–Albopraw​dę.
Ro​ze​śmiałsię.
–Tosięni​g​dyniesta​nie,niebądźna​iw​na.Amożeza​pa​trzo​na

wsie​bie?Na​praw​dęwie​rzysz,żeje​steśpierw​sząko​bie​tą,któ​rą
po​de​brałmiDan​te?

Prze​łknę​ła śli​nę, przez co mógł sku​pić się na de​li​kat​nej li​nii

jej szyi i ide​al​nych oboj​czy​kach, któ​re wie​lo​krot​nie ca​ło​wał.

Wca​lemutoniepo​mo​gło.

– Da​mian jest two​im sy​nem – od​po​wie​dzia​ła po chwi​li. – Nie

będę się o to kłó​cić. Albo w to uwie​rzysz, albo nie i wte​dy nie
mamypo​wo​duroz​ma​wiać.

–Wta​kimra​ziepo​win​ni​śmypo​mó​wićotym,oczymwszy​scy

ro​dzi​ceroz​ma​wia​jąwta​kichsy​tu​acjach–stwier​dziłswo​bod​nie,
jak​bypro​wa​dziłaka​de​mic​kądys​ku​sję.Jak​bynieroz​ma​wiałdłu​-
go z praw​ni​ka​mi, oma​wia​jąc róż​ne sce​na​riu​sze. – Od​wie​dzi​ny,
opie​ka.Ali​men​ty.Zwy​cza​jo​wespra​wy.

Od​sta​wi​łakie​li​szekzbrzdę​kiem.
–Za​nimzabar​dzoza​głę​biszsięwkwe​stiepraw​ne,wiedz,że

naak​cieuro​dze​niaDa​mia​naniematwo​je​gona​zwi​ska.

Jesz​cze wczo​raj nie wie​dział w ogó​le, że ma syna, a jed​nak

sły​szącto,miałocho​tęza​wyć.Ja​kimścu​demuda​łomusięjed​-
nakpo​wstrzy​mać.

–Słu​cham?
–Je​ślize​chceszdo​wieśćswo​je​gooj​co​stwa–po​wie​dzia​łaspo​-

koj​nie – bę​dziesz je mu​siał naj​pierw udo​wod​nić, a na​stęp​nie
oczy​wi​ścieza​pła​cićmicałeza​le​głeali​men​ty.

–Bar​dzoin​te​re​sow​nie.
–Ależskąd.Je​ślichceszod​zy​skaćsyna,mu​siszwja​kiśspo​sób

zre​kom​pen​so​wać mu to, że igno​ro​wa​łeś go przez pięć lat. Nie
cof​niesz cza​su, by na​pra​wić to, jak po​trak​to​wa​łeś jego mat​kę,
alemo​żeszza​pła​cić.Możetyl​kodotegosięna​da​jesz.–Po​sła​ła
mupa​skud​nyuśmiech.–Da​mianza​słu​gu​jenahoj​nyfun​duszna
wy​kształ​ce​nie.Toniein​te​re​sow​ność,toprze​zor​ność.

–Znaszwie​lenie​mi​łychsłów,praw​da?
–Chy​baciętoniedzi​wi?
– Ni​g​dy nie uży​łem w sto​sun​ku do cie​bie brzyd​kie​go sło​wa,

amógł​bym.

–Nieumniej​szajso​bie.Niepo​trze​bo​wa​łeśsłów.
– Po​staw​my spra​wę ja​sno – uda​ło mu się po​wie​dzieć to spo​-

koj​nie. – Twier​dzisz, że Da​mian nie jest pion​kiem, ale chęt​nie
od​daszgozaokup.Do​brzero​zu​miem?

– Daro, on jest dla cie​bie tyl​ko od​le​głą ideą – stwier​dzi​ła po

chwi​li.Za​sta​na​wiałsię,dla​cze​gouży​łajegoprze​zwi​ska.Wy​glą​-
da​ła, jak​by spra​wi​ło jej to ból. – Dla mnie Da​mian jest wszyst​-

kim.

Pa​trzy​łananie​gotak,jak​bywi​dzia​ławnimja​kąśwadę,anie

było po​wo​du, dla któ​re​go mia​ło​by go ob​cho​dzić, co ona so​bie
my​śli.Cowię​cej,niesie​działtu,bycośmię​dzynimina​pra​wić.
Cho​dzi​łotyl​koodziec​ko,któ​reprzednimukry​wa​ła.Tyl​kodla​-
te​goniewró​ciłdoNo​we​goJor​ku,kie​dyjużzdo​byłteprze​klę​te
kol​czy​ki. Opra​co​wał plan i za​mie​rzał go wy​ko​nać. Nie mia​ło
zna​cze​nia,coonaonimmy​śli,jakgona​zwa​ła,nicztychrze​czy.
Cze​mutaktrud​nobyłomuotympa​mię​tać?

Ana​is nie mo​gła znieść jego spoj​rze​nia, więc od​wró​ci​ła się

ipo​de​szładootwar​tychdrzwipro​wa​dzą​cychnawe​ran​dę,zktó​-
rejroz​po​ście​rałsięwspa​nia​ływi​doknaoce​aniogni​sto​czer​wo​-
nesłoń​ceza​cho​dzą​cenadho​ry​zon​tem.Krę​taścież​kapro​wa​dzi​-
łanapry​wat​nąpla​żę.Ana​isja​kośuda​łosięopa​no​waćtra​wią​cy
jąból.Da​riomil​czałprzezdłuż​sząchwi​lę.Po​czu​ła,żesięzbli​ża.
Sta​nąłobokniej,za​pi​na​jącko​szu​lęzta​kie​gosa​me​goma​te​ria​łu
cospodnie,teżczar​ną.Niewie​dzia​ła,cogor​sze–jegonagitors
czy on ubra​ny ni​czym ja​kiś wy​twor​ny ko​cha​nek przy​wo​ła​ny
zjejnaj​mrocz​niej​sze​gosnu.

– Prze​pra​szam – po​wie​dział. Było to tak szo​ku​ją​ce, że aż po​-

my​śla​ła, że z niej drwi. – Nie chcia​łem, by ta roz​mo​wa tak się
po​to​czy​ła.Niedla​te​gocięza​pro​si​łem.

– Przy​pusz​czam, że chcia​łeś mnie oszo​ło​mić swo​ją po​tę​gą

ichwa​łą.–Jejtonbyłbar​dziejcierp​ki,niżza​mie​rza​ła.–Wy​na​ję​-
cietejwil​limusikosz​to​waćconaj​mniejpięćty​się​cydo​la​rówza
noc.

–In​te​re​su​jecię,nacowy​da​jępie​nią​dze?Je​stemwzru​szo​ny.
– Tyl​ko, je​śli ma to zwią​zek z Da​mia​nem – uśmiech​nę​ła się,

jak​by była to ła​twa roz​mo​wa. – Od tego się wszyst​ko za​czy​na
inatymkoń​czy,czyżnie?

Ja​kiś gry​mas na chwi​lę po​ja​wił się na jego pięk​nej, bez​-

względ​nejtwa​rzy.Chy​bagoso​bieniewy​obra​zi​ła,aleniepo​tra​-
fi​łaod​gad​nąćjegogry,więcuzna​ła,żetobezzna​cze​nia.

–Niemapo​trze​by,że​by​śmysiękłó​ci​li–przy​znałjejra​cję,co

tyl​kowzbu​dzi​łojejczuj​ność.–Sześćlattomnó​stwocza​su.Nie
mapo​wo​du,by​śmyniepo​roz​ma​wia​lispo​koj​nieotym,cobę​dzie
naj​lep​szedlaDa​mia​na.Kie​dyśpo​tra​fi​li​śmyza​cho​wy​waćsięra​-

cjo​nal​nie,napew​noite​raznamsięuda.

Ana​iswma​wia​łaso​bie,żetegowła​śniechce.Żetowię​cej,niż

są​dzi​ła,żeudajejsięosią​gnąć.Dla​cze​gowięcniedokoń​camu
wie​rzy​ła?

–Chcia​ła​bym.–Stwier​dzi​łaiwbrewprze​czu​ciu,żetoniejest

praw​da,po​sta​ra​łasiębyćtąwspa​nia​ło​myśl​nąoso​bą,jakąswo​-
im zda​niem być po​win​na. Taką, na jaką za​słu​gi​wał jej syn. –
Chcia​ła​bym, by Da​mian cię po​znał. Ale ro​zu​miesz, że on jest
cał​kiem od​ręb​nym ma​łym czło​wie​kiem? Przy​szedł na świat na
wła​snychza​sa​dachiupar​cieprzynichtrwa.Je​ślimaszwi​zję,że
tomałyanio​łek,któ​rybę​dziecięna​zy​wałta​tu​siemipo​słu​żyza
do​da​tekdotwo​ichka​pry​sów,tonieDa​mian.

– Za​nim wczo​raj mi po​wie​dzia​łaś, że mam syna, w ogó​le nie

są​dzi​łem, że kie​dy​kol​wiek zo​sta​nę oj​cem – po​wie​dział gło​sem
nie​cozbytpo​nu​rym.–Niemamżad​nychocze​ki​wań,któ​rena​le​-
ża​ło​byzmie​niać.

Do​pie​ro te​raz za​uwa​ży​ła, jak bli​sko sie​bie sto​ją. Co gor​sza,

jakoczy​wi​steby​ło​by,gdy​byod​su​nę​łasięodnie​go.Niechcia​ła
byćnatylebli​skonie​go,byczućcie​płojegocia​ła.Nieufa​łaso​-
bie,kie​dybyłaprzynim.Nie​ste​ty,za​ko​cha​łasięwnimbar​dzo
daw​no temu. Może nie od pierw​sze​go wej​rze​nia, ale nie​dłu​go
po​tem.Inicsięodtam​tejporyniezmie​ni​ło.Nieto,jakzła​mał
jej osa​mot​nio​ne ser​ce, któ​re od​da​ła tyl​ko jemu. Nie to, jak
okrut​nie ją po​rzu​cił. Nie to, jak bez​sku​tecz​nie pró​bo​wa​ła go
znie​na​wi​dzić. Jak mo​gła nie​na​wi​dzić czło​wie​ka, któ​re​go do​-
strze​ga​ławtwa​rzywła​sne​gosyna?Wjegośmie​chu?Są​dzi​ła,że
daw​no temu to za​ak​cep​to​wa​ła. Ale jego bli​skość spra​wia​ła, że
zbytdo​brzezda​wa​łaso​biespra​węzwła​snejsła​bo​ści.

–Świet​nie.–Od​chy​li​łasięnie​znacz​nie,byzwięk​szyćdy​stans

mię​dzynimi.–Czy​likie​dywpad​niewszał,bobę​dziechciałza​-
ło​żyćnie​bie​skąko​szul​kę,anieczer​wo​ną,jakdziśrano,napew​-
nospo​koj​nieso​bieznimpo​ra​dzisz.

Da​riouśmiech​nąłsiępodno​sem.
– Je​śli po​tra​fię so​bie ra​dzić z krnąbr​ny​mi człon​ka​mi mo​jej

radynad​zor​czej,po​wi​nie​nempo​ra​dzićso​biezdziec​kiem.

–Cie​szymnietwo​japew​nośćsie​bie.
Po​wie​trze mię​dzy nimi za​wrza​ło. Da​rio scho​wał ręce do kie​-

sze​ni w spo​sób, któ​ry su​ge​ro​wał, że wo​lał​by zro​bić z nimi coś
in​ne​go.Ana​isztru​demukry​ładrże​nie.

– Chodź ze mną – po​wie​dział. – Zjedz​my ra​zem jak cy​wi​li​zo​-

wa​nilu​dzie.Po​roz​ma​wiaj​my.

Ana​isni​g​dyniepo​tra​fi​łamusięoprzeć.Te​razniemo​głaso​bie

przy​po​mnieć,dla​cze​gomia​ło​bytouleczmia​nie.

–Zrób​mytojakna​le​ży.

ROZDZIAŁPIĄTY

Dużo póź​niej tego wie​czo​ru Ana​is od​su​nę​ła się od sto​łu

iprze​strze​głasamąsie​bie.Nieśpie​szyćsię,trwaćprzyswo​im.
Nocbyłaide​al​na.Ana​isna​le​ża​ładolo​kal​nychmiesz​kań​ców,ale
dziśczu​łasięjakksięż​nicz​ka,zewszyst​kichstronoto​czo​nasta​-
ro​żyt​ną ha​waj​ską ma​gią. Znaj​do​wa​li się w ro​man​tycz​nym za​-
kąt​ku re​stau​ra​cji ho​te​lo​wej, gdzie mię​dzy nimi a oce​anem nie
byłonic,tyl​koska​ły;innigo​ścieto​nę​liwciem​no​ściachzanimi.
Pło​mie​nie po​chod​ni tań​czy​ły w gę​stym po​wie​trzu, a lek​ki wie​-
trzykchwy​tałwło​sywy​pa​da​ją​cezjejkoka,prze​su​wa​jącsiępo
po​licz​kachni​czymde​li​kat​nepal​ceko​chan​ka.

Je​dze​nie było do​sko​na​łe, ty​po​we ha​waj​skie po​łą​cze​nie nie​-

ocze​ki​wa​nychiwspa​nia​łychsma​ków,pięk​nieprzed​sta​wio​nych.
Sta​ra​łasięsku​piaćnasynu,nienaojcu.Wy​trzy​maćma​gięca​łe​-
gojegowdzię​kuiluk​su​su.Sta​ra​łasięutrzy​maćwy​so​kopo​sta​-
wio​ne mury, za​cho​wać chłód, bez wzglę​du na nie​po​ko​ją​ce za​-
cho​wa​niemęż​czy​znyna​prze​ciw​koniej.Da​rioprze​szedłdziw​ną
trans​for​ma​cję.Znik​nąłszorst​ki,nie​ubła​ga​nymęż​czy​zna,któ​re​-
gospo​tka​ławpo​sia​dło​ściFu​gi​na​wy.Najegomiej​scuznaj​do​wał
się może nie męż​czy​zna, któ​re​go po​ślu​bi​ła kil​ka lat temu, ale
naj​bliż​szy mu ob​raz, jaki mo​gła​by so​bie wy​obra​zić po sze​ściu
dłu​gichla​tach.

To, cze​go jego śmiech nie zdo​łał wy​rzą​dzić jej ser​cu, do​bre

wino wy​rzą​dzi​ło jej gło​wie. Spoj​rza​ła na Da​ria zza sto​łu, pa​-
trząc,jakświa​tłopło​mie​nipie​ścijegopięk​nątwarz.

Roz​ma​wia​liowszyst​kimioni​czym.Mó​wi​łaoDa​mia​nie–jaki

był,coro​bił,hi​sto​rieuka​zu​ją​ce,ja​kimjejzda​niembyłuro​czym
dziec​kiem. Da​rio opo​wia​dał o pra​cy, któ​ra wy​raź​nie po​że​ra​ła
jego ży​cie, w spo​sób do​wo​dzą​cy, że ewi​dent​nie robi do​kład​nie
to,copo​wi​nien.Py​tałjąopra​cę.Onaspy​ta​ła,czypo​do​ba​łamu
się sła​wa, ja​kiej sam się do​ro​bił. Roz​ma​wia​ło im się tak ła​two,
jak za​wsze. Wy​da​wa​ło jej się to wy​star​cza​ją​co re​al​ne. Na​wet

miłe.Ro​zu​mia​ła,żewpra​wiajatowfał​szy​wepo​czu​ciebez​pie​-
czeń​stwa.Niewie​dzia​ła,cozro​bić,byjejzdra​dziec​kieser​cedo​-
strze​ga​ło zna​ki ostrze​gaw​cze, gdy wszyst​ko, co wi​dzia​ło, było
je​dy​nym męż​czy​zną, któ​re​go kie​dy​kol​wiek ko​cha​ła, trak​tu​ją​-
cym ją tak jak wte​dy, kie​dy wy​obra​ża​ła so​bie, że od​wza​jem​nia
jejuczu​cia.

–Dla​cze​gotoro​bisz?–za​py​ta​łaci​cho.
–Jemko​la​cję?–Po​chy​liłsięnaswo​imkrze​śle.–Sta​ramsięto

ro​bićconaj​mniejrazdzien​nie.Takadziw​nace​chacha​rak​te​ru.

– Nie. – Chcia​ła po pro​stu wy​ru​szyć w ten świat fan​ta​zji,

gdzieroz​le​ga​łasiętyl​koci​chaisłod​kaha​waj​skamu​zy​ka,gdzie
Da​rio na​dal był jej mę​żem i pa​trzył na nią tak, jak​by ni​g​dy jej
nie nie​na​wi​dził i ni​g​dy nie mógł. Jak​by sze​ścio​let​nia se​pa​ra​cja
byłasnem.–Wieszcomamnamy​śli.

Nieod​po​wie​dział.Za​miasttegowstał.Ana​ispo​smut​nia​ła.Ze​-

psu​ła to, praw​da? Czy by​ło​by źle, je​śli po​zwo​li​ła​by na dal​sze
kil​ka mi​nut? Go​dzi​nę? Je​śli po​zwo​li​ła​by so​bie da​lej po​ma​rzyć?
Kogobytozra​ni​ło?Zna​łajużod​po​wiedźnatopy​ta​nie.NieDa​-
mia​na – chro​ni​ła​by go do utra​ty tchu. Tyl​ko ją samą. A jed​nak
coś było w słod​kim noc​nym po​wie​trzu, przez co wy​da​wa​ło jej
się,żemo​gła​bytoznieść.Żekil​kaskra​dzio​nychchwilzDa​riem
by​ło​bywar​tekaż​de​gobólu.

Da​rio sta​nął przy jej krze​śle i przy​go​to​wa​ła się na ja​kąś

obrzy​dli​wą uwa​gę z jego stro​ny, któ​ra przy​wró​ci ich do wcze​-
śniej​sze​gosta​nu.Wy​glą​dałina​czej,znik​nąłśmiech,któ​rywcze​-
śniejod​ga​niałnoc,alena​ka​za​łaso​biewy​trzy​maćjegospoj​rze​-
nie.Przy​naj​mniejtylebyłaso​biewin​na.Po​ru​szyłusta​mi,jak​by
chciał coś po​wie​dzieć, ale za​miast tego wy​cią​gnął rękę. Ana​is
po​win​nawie​dziećle​piej.Przezcałytenczasbyłasa​mot​nąmat​-
ką, pod​czas gdy on bu​do​wał im​pe​rium i nie oglą​dał się za sie​-
bie.Mo​głaprzy​to​czyćpo​wo​dy,dlaktó​rych–wię​cejcza​suznim,
azwłasz​czajegodo​tyk–tobyłstrasz​nypo​mysł,szcze​gól​nieże
mo​gła​by wy​mó​wić się pra​cą. Nic jed​nak nie mia​ło zna​cze​nia,
z wy​jąt​kiem tego, jak na nią pa​trzył, jak​by mógł roz​ka​zać ją
ująć, ale za​miast tego cze​kał, aż zro​bi wszyst​ko, co chciał, bo
wgłę​bidu​szywie​dział,żeonarów​nieżtegochce.Mia​ładziw​ne
wra​że​nie,żewie​działdo​kład​nie,jakąto​czywal​kę.Acogor​sza,

po​my​śla​ła, przej​rzał ją na wy​lot i do​strzegł jej po​obi​ja​ne wnę​-
trze.Wzię​łagłę​bo​kiod​dech,apo​temuję​łajegodłoń.Wy​da​wa​ło
jejsię,żepo​czu​łapo​ra​że​nieprą​du.Przezchwi​lęsta​lioboksie​-
bieod​dzie​le​nityl​kolet​nimpo​wie​trzem.Jejbutybyływy​star​cza​-
ją​cowy​so​kie,bynie​maldo​rów​ny​wa​łamuwzro​stem,cowdziw​-
nyspo​sóbjącie​szy​ło.Spoj​rzałnajejustaiwzdry​gnę​łasię.

Da​rio cof​nął się, cho​ciaż na​dal trzy​mał ją za rękę. Uśmiech​-

nąłsiępo​nu​ro.Po​cią​gnąłjązasobą.Ana​isczu​łasię,jak​byszła
przez sen. Jak​by wszyst​ko, co czu​ła do tego czło​wie​ka, zo​sta​ło
spro​wa​dzo​ne do de​li​kat​ne​go do​ty​ku, nie​mal nie​szko​dli​we​go.
Ze​spół za​czął grać ty​po​wy co​ver Elvi​sa. Da​rio za​trzy​mał się,
kie​dydo​szlidopalmwy​zna​cza​ją​cychgra​ni​cęre​stau​ra​cji.Wo​ka​-
li​sta śpie​wał o mę​dr​cach i głup​cach, a gdy Da​rio po​cią​gnął ją
do sie​bie, Ana​is wie​dzia​ła bez cie​nia wąt​pli​wo​ści, że była tym
dru​gim.

–Jateżniemogęsiętemuoprzeć–po​wie​działni​skimgło​sem,

bio​rącjąwra​mio​na.Do​pie​ropochwi​lizro​zu​mia​ła,żeod​po​wia​-
danasło​wapio​sen​ki,nienato,cze​goniepo​wie​dzia​łagło​śno.

–Ni​g​dyniepo​tra​fi​łemcisięoprzeć.
Mu​sia​ła​by być dużo tward​sza i bez​dusz​na, by się od nie​go

ode​rwać.Na​wetniespró​bo​wa​ła.Ni​g​dyniebyłabry​łąlodu,jaką
jejzda​niemna​le​ża​łoprzynimbyć,na​wetdaw​niej,gdywie​dzia​-
ła,że​​po​win​nasięmuoprzeć.Niebyłapew​na,czy​​mająwso​-
bie. Z pew​no​ścią nie kie​dy Da​rio był bli​sko niej w let​nim mro​-
ku,ajegosil​nera​mio​nająobej​mo​wa​ły.

Był śro​dek nocy, wma​wia​ła so​bie, a ona uda​wa​ła, że ​​jest ko​-

bie​tą,któ​rajadako​la​cjezmęż​czy​zna​mita​ki​mijakon.Kogoob​-
cho​dzi​ło,żewin​nymży​ciubylimał​żeń​stwem?Teszyb​kie,bo​le​-
śnie ra​do​sne i głę​bo​ko ra​nią​ce lata mu​sia​ły się przy​da​rzyć ko​-
muśin​ne​mu.Napew​noniedzia​łysięnapo​grą​żo​nejwnocywy​-
spienaśrod​kuoce​anu.

Takdłu​gobyłasama.Takbar​dzosa​mot​na.Przedślu​bemipo

nim.Byłasil​naiod​waż​na,bomu​sia​łaprze​trwaćswo​jedzie​ciń​-
stwo, sa​mot​ną wcze​sną do​ro​słość, ko​niec mał​żeń​stwa i nową
rolęjakomat​kaDa​mia​naije​dy​neźró​dłodo​cho​du.Całejejży​cie
było dłu​gą se​rią tego, jaka mu​sia​ła być. Nie była idiot​ką. Ten
czło​wiek ją po​rzu​cił. Praw​do​po​dob​nie znów to zro​bi, jesz​cze

przedświ​tem.Aleniebyłajużtąna​iw​nąisto​tą,takzszo​ko​wa​ną
i znisz​czo​ną, kie​dy od​szedł. Tyle do​bre​go, że nie za​sko​czy​ła​by
jejko​lej​nazdra​da.Niemu​sia​łamuufać,bygopra​gnąć.

Apra​gnę​łagoodza​wsze.Byłje​dy​nymmęż​czy​zną,któ​rykie​-

dy​kol​wiek jej do​tknął. Je​dy​nym męż​czy​zną, któ​re​mu kie​dy​kol​-
wiek dała się zbli​żyć, je​dy​ną oso​bą, któ​rą wpu​ści​ła do środ​ka.
Nie​za​leż​nie od tego, na ile ran​dek wy​sy​ła​li ją wuj z ciot​ką
i przy​ja​cie​le, nie​za​leż​nie od tego, jak wie​lu mi​łych męż​czyzn
mó​wi​łojejmiłerze​czy,ilerazypo​wta​rza​łaso​bie,że​​niejestna​-
praw​dę za​męż​na, choć ni​g​dy się nie roz​wio​dła – ni​g​dy nie po​-
tra​fi​łado​pu​ścićdosie​biein​nychmęż​czyzn.Ni​g​dyniepo​zwo​li​-
ła​byimsiępo​znać,atymbar​dziejdo​tknąć.

Bra​ko​wa​łojejtego.Bra​ko​wa​łojejjego.Na​daljesttwo​immę​-

żem, szep​nął ja​kiś nie​bez​piecz​ny głos, tak uwo​dzi​ciel​ski jak
cały ten dłu​gi, do​sko​na​ły wie​czór. Co​kol​wiek zda​rzy​ło się mię​-
dzywami,kie​dyśgoko​cha​łaś.Możeteżcięko​chał.Możenicin​-
ne​gosięnieli​czy.

Przy​su​nę​łasięwięcbli​żejipo​wie​dzia​łaso​bie,żewszyst​ko,co

wy​da​rzysiępóź​niej,niebę​dziemia​łozna​cze​nia.Li​czy​łosiętyl​-
koto.Tu​taj,gdzieniktichniewi​dział.Byłazmę​czo​nasa​mot​no​-
ścią. Może to ją osła​bi​ło. Nie ob​cho​dzi​ło jej to. Nie, kie​dy on
mógłspra​wić,żesa​mot​nośćznik​nie.

Pra​gnę​ła je​dy​nie odro​bi​ny za​po​mnie​nia. Do dia​bła, za​słu​gi​-

wa​ła prze​cież na to, praw​da? Ob​ję​ła rę​ka​mi jego szy​ję. Jego
dło​niele​ni​wieprze​su​wa​łysiępojejple​cach.Bu​dzi​ływniejżar
ogar​nia​ją​cyjącałąizbie​ra​ją​cysięmię​dzyno​ga​mi.

To ona go po​ca​ło​wa​ła roz​bu​dzo​na wszyst​ki​mi ma​rze​nia​mi

skry​wa​ny​mi przez dłu​gie lata. Prze​la​ła w po​ca​łu​nek wszyst​kie
łzy, cały strach i ból, zła​ma​ne ser​ce i no​wo​po​zna​ny lęk mat​ki.
Ca​ło​wa​łagozesta​now​czo​ściąisa​mot​no​ścią,bę​dą​cy​midwie​ma
stro​na​mi jed​nej mo​ne​ty. Wresz​cie, po tylu la​tach po​ca​ło​wa​ła
Da​rianapo​że​gna​nie.Po​zwo​liłjej.

Ob​jąłdło​niąjejkark,jak​bywie​działdo​kład​nie,corobi,cosię

dzia​ło.Drża​ła.Popo​licz​kuchy​baspły​nę​łajejłza.Nieob​cho​dzi​-
ło jej to. To wszyst​ko było ni​czym upusz​cza​nie krwi. Ry​tu​ał
utra​tyiodej​ścia,sześćlatspóź​nio​ny.Kie​dyskoń​czy​ła,od​su​nę​ła
się.Opar​łaczo​łoojego,pró​bu​jączła​paćod​dech.Alenieprze​-

sta​ła.

– Le​piej? – spy​tał szorst​kim gło​sem, nie​przy​po​mi​na​ją​cym

swo​je​go.Nieprzy​szłojejdogło​wy,byskła​mać.

–Nie.Niecał​kiem.
– To do​brze. Moja ko​lej. – Przy​cią​gnął ją do sie​bie i prze​jął

kon​tro​lę.

Da​rio po​wi​nien od​czu​wać triumf. Za​mie​rzał uwieść żonę

izro​biłto.Alepo​tra​fiłsku​pićsięje​dy​nienasma​kujejustina
tym, jak wtu​la​ła się w nie​go. Do​tyk jej pier​si pod mięk​kim je​-
dwa​biem był dla nie​go tor​tu​rą. Obej​mo​wa​ła go ra​mio​na​mi,
ana​dalniebyławy​star​cza​ją​cobli​sko.Bezwzglę​dunato,jakją
ca​ło​wał, nie po​tra​fił zbli​żyć się wy​star​cza​ją​co. Nie mógł też
uda​wać,żeto,coczuł,macośwspól​ne​gozze​mstą.Ode​pchnął
od sie​bie tę nie​po​ko​ją​cą praw​dę i rzu​cił się pro​sto wir, elek​-
trycz​nywy​buchuczućmię​dzynimi.Li​czyłsiętyl​kopo​ca​łu​nek,
trzy​ma​nie jej znów w ra​mio​nach. Bez wzglę​du na przy​czy​ny
i to, co mia​ło się wy​da​rzyć póź​niej. Li​czy​ło się tyl​ko to, by po​-
siąśćjącał​ko​wi​cie.Te​raz.

Na za​wsze, szep​nął ja​kiś zdra​dziec​ki głos. Za​nim zno​wu ją

stra​ci.Niewie​dział,jakuda​łomusięode​rwaćodniejusta.Le​d​-
wo sły​szał ze​spół za​czy​na​ją​cy nowy utwór. Le​d​wo wie​dział,
gdziesięznaj​du​ją,inieob​cho​dzi​łogozbytwie​le.Wie​działtyl​-
ko,żepra​gniewi​dziećjąnagą,achoćob​słu​gaośrod​kabyłamu
bar​dzoprzy​chyl​na,pew​nieniespodo​ba​ło​byimsię,gdy​byza​tra​-
cił się w uczu​ciu pod naj​bliż​szą pal​ną. Ozna​cza​ło to, że mu​szą
iść gdzieś in​dziej. Na​tych​miast. Bez za​sta​na​wia​nia się wziął ją
na ręce. Ża​ło​wał każ​de​go kro​ku, każ​dej se​kun​dy, kie​dy nie był
w niej, nie obej​mo​wał jej, jak po​wi​nien. Nie wy​star​czał mu jej
cię​żaranispo​sób,wjakigoobej​mo​wa​ła.

Do​pie​ro idąc przez sa​lon do sy​pial​ni, zo​rien​to​wał się, że nie

dzia​łał zgod​nie z po​śpiesz​nie przy​go​to​wa​nym pla​nem. To nie
było prze​my​śla​ne uwo​dze​nie, ma​ją​ce na celu roz​szar​pa​nie jej
na ty​siąc sztuk, by nie mo​gła po​wstrzy​mać tego, co mia​ło się
stać po​tem. To było obu​stron​ne znisz​cze​nie i nie miał po​ję​cia,
corobi.Wie​dział,żepo​wi​nienprze​stać.Po​sta​wiłjąustópłóż​ka
izmu​siłsię,byjąpu​ścić.Ide​al​nymo​ment,bywszyst​koprze​my​-
śleć.Prze​gru​po​waćsiły.Niekon​tro​lo​wałsy​tu​acji,atobyłonie​-

do​pusz​czal​ne.

Alenieob​cho​dzi​łogoto.Latapotym,jakprze​stałso​biewy​-

obra​żać,żemo​gło​bytozno​wuna​stą​pić,Ana​issta​łaprzednim.
Jejper​fek​cyj​nywi​ze​ru​nekznówzo​stałzbu​rzo​ny.Po​żą​da​nienie​-
mal spra​wia​ło mu ból. Za​głę​bił pal​ce w jej gru​bych, czar​nych
wło​sach.Roz​pu​ściłjeispin​kipo​sy​pa​łysięwszę​dzie.Ustamia​ła
peł​ne i spuch​nię​te od po​ca​łun​ku, a bluz​kę wy​mię​tą. Był je​dy​-
nym,któ​rykie​dy​kol​wiekwi​działjątaką.Nie.Zim​ny​​głoswjego
gło​wieza​trzy​małtęli​nięmy​śli.Nieje​dy​nym.

Wście​kłość, któ​ra w nim się wzbu​dzi​ła, nie była ni​czym no​-

wym,aleto,jakowi​nę​łasięwo​kółjegopo​żą​da​nia–jużtak.Sta​-
ła się czymś no​wym. Ciem​niej​szym i dzi​kim. Nie chciał o tym
my​śleć.Niechciałso​bietegotłu​ma​czyć.

Pra​gnąłtyl​kojej.Ni​g​dynieprze​stał.
–Da​rio?
Niechciałroz​ma​wiać.Niezda​wałso​biespra​wyzróż​ni​cymię​-

dzyswo​imgło​demawście​kło​ścią,po​czu​ciemzdra​dyipo​trze​bą.
Wie​dział, że ist​nie​je tyl​ko jed​no le​kar​stwo. Nie chciał my​śleć
o kon​se​kwen​cjach. Po​wie​dział so​bie, że nie ma zna​cze​nia, co
czu​je, sko​ro w koń​cu osią​gnie po​żą​da​ny re​zul​tat. Ni​g​dy nie
wie​rzył,żeceluświę​caśrod​ki.Alete​razniebyłoin​ne​gospo​so​-
bu.Niepo​zwo​liłso​biena​wetnachwi​lężalu.

Kie​dy za​drża​ła, uświa​do​mił so​bie, że wpa​tru​je się w nią. Jej

sut​ki od​zna​cza​ją​ce się wy​raź​nie pod ma​te​ria​łem bluz​ki zdra​-
dza​łypo​żą​da​nie.Jejgłódza​wszeod​po​wia​dałjego.Do​tknąłpal​-
ca​mijejsztyw​nychpier​siiuśmiech​nąłsięlek​ko,kie​dyjęk​nę​ła.

Ana​is opu​ści​ła gło​wę, a w nim obu​dzi​ło się po​żą​da​nie. Prze​-

stałpró​bo​waćuda​wać,żejestcośin​ne​go.Ob​jąłdło​niąjejkark
i po​ca​ło​wał szy​ję. Roz​ko​szo​wał się jej za​pa​chem, de​li​kat​nym
i wy​jąt​ko​wym, jak pa​mię​tał. Wol​ną ręką pod​cią​gnął jej bluz​kę.
Zno​wu ją po​ca​ło​wał i po​czuł, jak przy​su​nę​ła się do nie​go z ci​-
chymję​kiem.Zza​do​wo​le​niemza​uwa​żył,żena​dalnieno​si​łasta​-
ni​ka.Dzię​kitemumógłła​twoprzy​trzy​maćjąwmiej​scuizbli​żyć
usta do pier​si. Ci​cho jęk​nę​ła, a Da​rio zro​zu​miał, że od​głos ten
na​wie​dzał go od lat. Jej smak uza​leż​niał, słod​ka nuta piż​ma
i soli. Za​jął się jej dru​gą pier​sią, aż jęk​nę​ła gło​śno, od​rzu​ca​jąc
gło​wę do tyłu. Od​su​nął się i od​wró​cił ją. Wciąż mia​ła pięk​ne

kształ​ty. Wma​wiał so​bie, że nie czu​je bólu ani stra​ty. Skon​cen​-
tro​wałsięnaje​dwa​bi​stejli​niijejple​ców,wgłę​bie​niukrę​go​słu​pa
ili​niibio​der.Roz​piąłjejspód​ni​cę,zo​sta​wia​jącAna​iswsa​mych
czer​wo​nychbu​tachistrin​gachwtymsa​mymko​lo​rze.

Wy​sko​czyłzko​szu​liispodni,poczymsta​nąłzanią,roz​ko​szu​-

jącsięjejnie​rów​nymod​de​chemwci​chympo​ko​ju.

– Co z bu​ta​mi? – szep​nę​ła, kie​dy po​gła​dził jej bio​dra, jak​by

sta​rałsięza​pa​mię​taćjenanowo,od​ci​snąćwdło​niach.

–Zo​stawje.
Za​tra​ciłsięwniej.Wy​rzu​ciłprze​szłośćzpa​mię​ciipopro​stu

za​to​pił się w niej tak, jak chciał. Od​wró​cił ją na ple​cy, pchnął
głę​biej na ma​te​rac i po​szedł za nią. Po​ca​ło​wał ją po​now​nie.
Moc​niej i gwał​tow​niej. Tym ra​zem nie mia​ło zna​cze​nia, gdzie
byli. Nie mu​siał prze​sta​wać. Nie wy​obra​żał so​bie, że spę​dzi
z nią jesz​cze jed​ną noc, nie po tym, co pla​no​wał zro​bić ju​tro.
Nie było tak, jak ostat​nio, sześć lat temu, kie​dy nie miał po​ję​-
cia,że​​gozdra​dzaiżetoostat​niraz,kie​dyjejdo​tknie.Tymra​-
zemwie​działdo​kład​nie,zaczymza​tę​sk​niijakbę​dzieztegopo​-
wo​ducier​piał.

Po​ca​ło​wał ją więc ni​czym to​ną​cy czło​wiek, a po​tem znów

skie​ro​wałuwa​gęnajejpier​si.Wiłasiępodnim,od​rzu​ca​jącra​-
mio​na za gło​wę i wy​gi​na​jąc się. Prze​su​nął się jesz​cze ni​żej.
Prze​su​nąłustawdółjejpod​brzu​sza.Po​do​ba​łomusię,jakdrża​-
ła, jak od​dy​cha​ła i jak opar​ła się na łok​ciach, by go ob​ser​wo​-
wać.

Przy​glą​dałjejsięprzezchwi​lę.Zda​wa​łomusię,żewjejciem​-

nych oczach czai się bez​bron​ność. Gdy​by na​dal był głup​cem,
znisz​czy​ło​by go to. Czuł, jak​by tak było. Ale to tyl​ko duch, dla
któ​re​goniebyłotumiej​sca.

Seks,po​wie​działso​biesu​ro​wo.Nicwię​cej.Przy​ci​snąłustado

czer​wo​nej ko​ron​ki mię​dzy no​ga​mi Ana​is i spra​wił, że wy​krzy​-
cza​ła jego imię. Gdy usły​szał jej gło​śny jęk, ścią​gnął jej majt​ki
iza​nu​rzyłsięwnią.Byłjakbu​rza.

Ana​is nie mo​gła zła​pać od​de​chu. Mo​gła się tyl​ko za​tra​cić

wmi​strzow​skichustachDa​riapiesz​czą​cychjąnie​malbo​le​śnie,
aż bała się, że ją to za​bi​je. Spło​nę​ła. Pra​wie już za​po​mnia​ła
o słod​kim bólu, jaki tyl​ko on po​tra​fił w niej wzbu​dzić i uko​ić.

Ścią​gnąłjejstrin​giiod​rzu​ciłbutynabok.Niemo​głasięru​szyć
animy​śleć.Drża​ła,le​żącnałóż​ku.Usły​sza​ła,jakroz​ry​waopa​-
ko​wa​niepre​zer​wa​ty​wy,apo​temzna​lazłsięnaniej.Przezchwi​-
lę tyl​ko na nią pa​trzył, a w jego nie​bie​skich oczach do​strze​gła
tęsamąna​mięt​ność,jakączu​łaiona.Do​tknę​łajegotwa​rzydło​-
nią, na któ​rej nie​gdyś z dumą no​si​ła ob​rącz​kę. Nie ode​zwa​ła
się.Da​riopo​wo​liwszedłwnią,całyczasniespusz​cza​jączniej
wzro​ku.Wresz​ciepo​my​śla​ła,wresz​cie.

Nie śpie​szył się, jak​by miał do dys​po​zy​cji cały czas na świe​-

cie.Niemo​głanieprzy​po​mniećso​bieichpierw​sze​gorazu,gdy
byłatakaprze​stra​szo​na,przy​tło​czo​naiza​ko​cha​na.Wte​dytak​że
po​świę​cił jej czas. Roz​pa​lał ogień mię​dzy nimi co​raz bar​dziej,
do​pro​wa​dził ją do eks​ta​zy dwa razy, za​nim po​siadł ją w peł​ni.
Drża​łapodnim,pra​gnącgojaknaj​głę​biej.Są​dzi​ła,żenietyl​ko
ona roz​pa​mię​tu​je tam​tą noc w apar​ta​men​cie na Man​hat​ta​nie,
skądroz​po​ście​rałsięwi​doknaświa​tłamia​sta.Ana​isprzy​lgnę​ła
donie​goiwpu​ści​ładośrod​ka,apo​temnicniebyłota​kiesamo.
Te​raz też wszyst​ko się zmie​ni. Ale tym ra​zem przy​naj​mniej to
wie​dzia​ła,niebyłaonie​śmie​lo​nądzie​wi​cą.Wie​dzia​łado​kład​nie,
corobi.Je​ślipo​wtó​rzytowy​star​cza​ją​codużorazy,możesta​nie
siętopraw​dą.

Wi​dzia​łana​pię​cienajegoszyiira​mio​nach.Czu​łagowso​bie

tak głę​bo​ko, że trud​no jej było okre​ślić, gdzie koń​czy się on,
a za​czy​na ona. Jak​by znów ro​bi​li to pierw​szy raz, po​czu​ła, jak
wil​got​nie​jąjejoczy.Po​dob​niejakwte​dynapró​bępo​ru​szy​łabio​-
dra​mi, by spraw​dzić, czy za​re​agu​je. Za​re​ago​wał i wy​krzy​wił
ustawuśmie​chu.

–Tonieczasnagier​ki,Ana​is–po​wie​działtymcu​dow​nym,ni​-

skimgło​sem,któ​ryroz​pa​liłjąjakpiesz​czo​ta.Do​pie​rowte​dyza​-
czął się ru​szać. Na​rzu​cił szyb​kie tem​po, któ​re​mu spro​sta​ła.
Przy​war​ładonie​go,owi​nę​łanogiwo​kółjegobio​der.Zna​łakro​-
kidotegotań​ca.Wie​dzia​łado​kład​nie,jaksiędonie​godo​pa​so​-
wać, jak się po​ru​szać. Jak​by nie mi​nął czas. Nie trwa​ło to dłu​-
go, a może trwa​ło całe ży​cie, gdy Ana​is po​now​nie zna​la​zła się
na szczy​cie. Sły​sza​ła swój wła​sny głos, wy​krzy​ku​ją​cy w mrok,
a po​tem jego ni​ski śmiech, aż wresz​cie zno​wu roz​pa​dła się na
mi​lion ka​wał​ków. Tym ra​zem po​dą​żył za nią za kra​wędź i była

pew​na,że​​sły​sza​ła,jakwy​krzy​ku​jejejimię.

ROZDZIAŁSZÓSTY

Obu​dzi​ły ją pro​mie​nie słoń​ca. Usia​dła na łóż​ku, roz​glą​da​jąc

się po ob​szer​nej sy​pial​ni, no​wo​cze​snych sprzę​tach i czu​jąc na
skó​rzedo​tykpo​ście​lizluk​su​so​wejprzę​dzy.Niezdzi​wi​łasię,że
jest sama, choć nie była z tego po​wo​du szcze​gól​nie za​do​wo​lo​-
na. Nie​za​leż​nie od tego, jak do​brze do​ga​dy​wa​li się w łóż​ku,
poza nim wy​da​wa​ło się, że ich prze​zna​cze​niem jest ra​nić się
wza​jem​nie,razzara​zem.

Bar​dzopo​wo​liprze​su​nę​łasięnakra​wędźłóż​ka,nie​coroz​cza​-

ro​wa​na,żenieod​czu​ważad​ne​gobólu,któ​ryprzy​po​mi​nał​byjej
odzi​kiejnocyiotym,zkimjąspę​dzi​ła.Wma​wia​łaso​bie,żetak
jest le​piej. Wspo​mnie​nia były wy​star​cza​ją​co nie​przy​jem​ne. Po​-
tra​fi​ły nę​kać i nisz​czyć przez całe lata, po​ja​wia​jąc się w snach
iznie​chę​ca​jącdopój​ściawła​snądro​gą.Tojed​nakniebyłyczas
i miej​sce, by mar​twić się o to, co ją bę​dzie te​raz na​wie​dzać.
Pozatymmia​łasześćlat,bysięna​uczyćso​bieztymra​dzić.Po​-
ra​dziso​bie.Wszyst​kocosięwy​da​rzy​łowie​czo​remiwnocyrów​-
niedo​brzemo​głobyćsnem.

Dzię​kitymsło​wompo​czu​łasięle​piej–aprzy​naj​mniejnatyle

do​brze, by sta​wić czo​ło Da​rio​wi. Prze​cze​sa​ła wło​sy, któ​re po​-
temitakuło​ży​łysięwjejzwy​cza​jo​wąfry​zu​rę.

We​szła do sa​lo​nu, go​to​wa do bi​twy. Po​miesz​cze​nie jed​nak

było pu​ste. Zdzi​wi​ła się. To było nie​po​dob​ne do Da​ria. Przez
chwi​lę na​słu​chi​wa​ła ty​po​wych dźwię​ków zdra​dza​ją​cych jego
obec​ność:stu​ko​tukla​wia​tu​ry,wład​cze​gogło​suwy​da​ją​ce​gopo​-
le​ce​niaprzezte​le​fon.Nic.Wwil​lipa​no​wa​łaci​sza.

Pu​sto, po​my​śla​ła. Nie mo​gła w to uwie​rzyć. Na bla​cie ku​-

chen​nym za​uwa​ży​ła sto​sik pa​pie​rów, ale zi​gno​ro​wa​ła go i zaj​-
rza​ładokaż​dejzsy​pial​ni.Wszyst​kiebyłyrów​niepięk​nieurzą​-
dzo​ne, co pu​ste. Da​rio znik​nął. Jak​by ni​g​dy nie przy​je​chał na
Maui.

Mu​sia​łaprzy​znać,żejątoza​sko​czy​ło.Cowię​cej,byłojakpo​-

li​czek. Zra​nio​ne uczu​cia uzna​ła za coś głu​pie​go, jed​nak inne
uczu​cie kieł​ku​ją​ce w niej dziw​nie przy​po​mi​na​ło roz​cza​ro​wa​nie
–jak​bychcia​ła,bydo​szłodokłót​ni.

–Napew​nonie–wy​mam​ro​ta​łapodno​sem.
Zdu​mio​nawła​snązdol​no​ściądooszu​ki​wa​niaira​nie​niasie​bie

wró​ci​ła do sa​lo​nu. Wie​dzia​ła, że gdzieś na ho​ry​zon​cie czai się
bu​rza, ciem​na i strasz​na. Nie chcia​ła roz​grze​by​wać w gło​wie
ob​ra​zów z po​przed​nie​go wie​czo​ra. Tego, jak jej do​ty​kał, jak
sma​ko​wał…Uda​wa​ła,żewszyst​kojestwpo​rząd​ku,żepo​ra​dzi
so​bieztym,costa​łosiępo​przed​niejnocyizeznik​nię​ciemDa​-
ria. De​spe​rac​ko uda​wa​ła, że nie czu​je zim​ne​go po​dmu​chu na
skó​rze za​pew​nia​ją​ce​go ją, że nie uciek​nie przed bu​rzą, któ​ra
na​cho​dzi.

Może jed​nak mo​gła ją odro​bi​nę opóź​nić. Wzię​ła z kuch​ni to​-

reb​kęiwy​ję​łazniejklu​czy​ki.Niepo​wstrzy​ma​łasięodzer​k​nię​-
cianale​żą​cenabla​ciepa​pie​ry.Do​pie​ropochwi​lizo​rien​to​wa​ła
się, że to do​ku​men​ty praw​ne. Opa​trzo​ne jej na​zwi​skiem. Ści​-
snę​łojąwżo​łąd​ku.Się​gnę​łaponieiza​mar​ła.Prze​le​cia​ławzro​-
kiem pierw​szą stro​nę. Raz i dru​gi. Do​pie​ro za trze​cim ra​zem
w peł​ni po​ję​ła, że pa​trzy na do​ku​men​ty roz​wo​do​we, dla niej
iDa​ria.

Go​to​wenajejpod​pis,do​ma​ga​ją​cesięroz​wo​dunapod​sta​wie

nie​wier​no​ści Ana​is, na​zy​wa​ją​ce Dan​te​go jej ko​chan​kiem. Tak
jakobie​całwcze​śniej,choćwte​dyuzna​łatoje​dy​niezawstręt​ny
ko​men​tarz. Tekst roz​pły​wał jej się przed ocza​mi. Na ostat​niej
stro​nie do​ku​men​tów przy​kle​jo​no sa​mo​przy​lep​ną kar​tecz​kę
w miej​scu prze​zna​czo​nym na jej pod​pis, obok za​ma​szy​ste​go
pod​pi​suDa​ria.Nakar​tecz​cewid​niałnu​merte​le​fo​nuzno​wo​jor​-
skim nu​me​rem kie​run​ko​wym. Na pew​no na​le​żał do Da​ria. Nie
ro​zu​mia​ła,dla​cze​gozo​sta​wiłgoobokdo​ku​men​tów.Toniemia​ło
sen​su.

Bu​rza zbli​ża​ła się, ude​rza​ły grzmo​ty. Czu​ła nad​cią​ga​ją​cy

deszcz.

Za​dzwo​niłjejte​le​fon.Za​nimode​bra​ła,wzię​łakil​kauspo​ka​ja​-

ją​cychod​de​chów.

– Bon​jo​ur, cio​ciu – sta​ra​ła się za​cho​wać spo​koj​ny ton. Nor​-

mal​ny.

–CzyDa​mianjestztobą?–za​py​ta​łajejciot​kaspa​ni​ko​wa​na,

nie si​ląc się na po​zdro​wie​nia, co było do niej zu​peł​nie nie​po​-
dob​ne.

–Co?Nie…
–Wła​śnieza​dzwo​ni​lizeszko​ły–głosciot​kibrzmiałpi​skli​wie,

le​d​wie roz​po​zna​wal​nie. – Nie wiem, jak ci to po​wie​dzieć, ale
Da​mianznik​nął.Wy​szedłnaprze​rwęzin​ny​midzieć​miijużnie
wró​cił. Za​mie​rza​ją za​dzwo​nić na po​li​cję, ale wo​la​łam naj​pierw
spraw​dzićucie​bie…

Wte​dywła​śnieAna​iszro​zu​mia​ła.Bru​tal​napraw​daude​rzy​łają

ni​czymgi​lo​ty​na,szyb​kaiza​bój​cza.Wczo​raj​szazmia​nawza​cho​-
wa​niuDa​ria.Jegodzi​siej​szanie​obec​ność,do​ku​men​tyroz​wo​do​-
we, ten cho​ler​ny nu​mer te​le​fo​nu. Wszyst​ko to za​pla​no​wał.
Szcze​gól​niejejzmy​sło​wepod​da​niemusięwłóż​ku,nieraz,nie
dwa,atrzyrazy.

– Nie, cio​ciu – wy​du​ka​ła. Nie wie​dzia​ła, jak uda​ło jej się nie

za​ła​mać w tam​tej chwi​li. – Po​wiedz, by nie dzwo​ni​li. Po​wiedz,
żewszyst​kowpo​rząd​ku.Wiem,gdziejestDa​mian.

–AleAna​is…
– Wy​ja​śnię ci wszyst​ko, jak wró​cę do domu – wy​sy​cza​ła. Nie

byłotodokoń​cakłam​stwo,aleniewie​dzia​ła,odcze​goza​cząć.

Roz​łą​czy​łasięiprzy​su​nę​ładosie​biedo​ku​men​ty.Prze​kart​ko​-

wa​ła je, aż do​szła do pod​pi​sów i nu​me​ru te​le​fo​nu. Do​pie​ro za
dru​gim ra​zem wpi​sa​ła go po​praw​nie, po​nie​waż tak jej drża​ły
ręce,apal​cezda​wa​łysiędwarazywięk​szeniżzwy​kle.

Dzwo​nił,nie​usta​ją​co.Wy​da​wa​łojejsię,żepo​sta​rza​łasięoty​-

siąclat,za​nimwresz​ciena​stą​pi​łopo​łą​cze​nieiusły​sza​łaspo​koj​-
nygłosDa​ria,ni​czymcioswżo​łą​dek.

–Ana​is.
–Gdzieonjest–spy​ta​łaostro.–Comuzro​bi​łeś?
– Da​mian ma się świet​nie – od​po​wie​dział spo​koj​nie Da​rio. –

Oglą​dafilmnata​ble​cie.

– Po​wie​dzia​łam, że po​zwo​lę ci go zo​ba​czyć, ty dra​niu. Nie

mu​sia​łeśza​bie​raćgozeszko​ły.Za​mie​rza​liwe​zwaćpo​li​cję!

– Da​lej – za​chę​cił ją. Nie brzmiał już spo​koj​nie. – Bę​dzie​my

w No​wym Jor​ku za ja​kieś dzie​sięć go​dzin. Cały mój ze​spół
praw​ny cze​ka, by upo​rać się z tą spra​wą, jak​kol​wiek za​mie​-

rzasztoro​ze​grać.

Niepo​tra​fi​łazmu​sićswo​je​gopraw​ni​cze​goumy​słudowła​ści​-

we​godzia​ła​nia.Niepo​tra​fi​łamy​śleć.

–Da​rio,niemo​żesz…
–Mogęizro​bi​łemto.–Ni​g​dywcze​śniejniebrzmiałtakdo​bit​-

nie.Go​rzejniżktośobcy,okrut​nieiosta​tecz​nie.–Niepo​win​naś
była ukry​wać przede mną dziec​ka, Ana​is. Jak po​sie​jesz, tak
zbie​rzesz.

Roz​łą​czył się. Te​le​fon wy​padł Ana​is z ręki i za​gru​cho​tał na

mar​mu​ro​wymbla​cie,aleonabyłajużprzyzle​wieiwy​mio​to​wa​-
ła. Przez chwi​lę my​śla​ła, że nie utrzy​ma się na no​gach. Od​dy​-
cha​łacięż​ko,alenieupa​dła.Po​wo​lisięwy​pro​sto​wa​ła.Opłu​ka​ła
twarziustazim​nąwodą.Po​wo​lizwal​czy​łapa​ni​kę.

Da​rionieskrzyw​dził​byDa​mia​na.Tobyłonaj​waż​niej​sze.Mógł

ją trak​to​wać okrop​nie, ale nie był po​two​rem. W naj​gor​szym
sce​na​riu​szu jej dziec​ko by​ło​by prze​stra​szo​ne, mo​gło​by chcieć
doniejiniemócjejzna​leźć–za​pła​ka​łanatęmyśl–aleDa​rio
miał mnó​stwo pie​nię​dzy do dys​po​zy​cji. Fi​zycz​ne i ma​te​rial​ne
po​trze​byDa​mia​nabezwąt​pie​niazo​sta​nąspeł​nio​ne.Spró​bo​wa​-
ła od​czuć z tego po​wo​du wdzięcz​ność. Przy​po​mnieć so​bie, ile
ko​biet–zktó​rychwie​lebyłojejklient​ka​miwra​machdzia​łal​no​-
ści pro bono, jaką pro​wa​dzi​ła – nie mo​gło po​kła​dać ta​kich na​-
dzieiwby​łympart​ne​rze.

Jed​nakmyśl,żejejsy​neksięboi,bezwzglę​dunado​bretrak​-

to​wa​nie,wstrzą​snę​łanią.Pró​bo​wa​łajązwal​czyć,aletoosza​ła​-
mia​ją​ce po​czu​cie, dużo gor​sze od pła​czu, mo​gło ją jed​nak po​-
wa​lić.Aletaksięniesta​ło,niepo​zwo​li​łamu.

Była go​to​wa zro​bić wszyst​ko, by uła​twić Da​rio​wi do​stęp do

Da​mia​na.Pra​gnę​ła,bysynmiałojca,bezwzglę​dunałą​czą​ceją
z nim skom​pli​ko​wa​ne uczu​cie. Wbrew temu, co my​ślał Da​rio,
ni​g​dyniepró​bo​wa​łaukry​waćprzednimDa​mia​na.Na​dalsta​ra​-
ła​bysięzro​bićwszyst​ko,byDa​rioiDa​mianmo​glina​wią​zaćja​-
kąśre​la​cję.Wmię​dzy​cza​sieonspe​cjal​niejąoszu​kałipo​rwałjej
dziec​ko.Dzię​kitemuto,comia​łazro​bić,sta​łosiębar​dzoła​twe,
uzna​ła.Czu​łasiętro​chę,jak​byumar​ła,aletaksięniesta​ło.To
była de​kla​ra​cja. On ją wy​dał, ale ona mo​gła od​po​wie​dzieć –
dużo gło​śniej. Naj​wi​docz​niej Da​rio chciał woj​ny. I tym ra​zem,

docho​le​ry,za​mie​rza​łapójśćnawoj​nę.

Da​rianiepo​win​nodzi​wić,żedziec​ko–jegodziec​ko,je​śliwie​-

rzyć Ana​is – było cał​ko​wi​cie kosz​mar​ne. Ina​czej nie dało się
tegona​zwać.

Czwar​te​godnianie​spo​dzie​wa​ne​gooj​co​stwaDa​riostałwholu

swo​je​go apar​ta​men​tu na Up​per West Side, zaj​mu​ją​ce​go trzy
pię​trazwi​do​kiemnaCen​tralPark,iob​ser​wo​wał,jakmałyde​-
monrze​ko​moma​ją​cyjegoDNAbie​gawkół​ko,wrzesz​czącbez
po​wo​du,zkaż​dymokrą​że​niemsa​lo​nuco​razbar​dziejza​gra​ża​jąc
bez​cen​nymdzie​łomsztu​ki.

– Nie ro​zu​miem, cze​mu pani się z tym nie upo​ra​ła – rzu​cił

cierp​kodoopie​kun​kima​ją​cejdo​sko​na​łere​fe​ren​cjeodpre​sti​żo​-
wejagen​cji.–Dla​cze​goniezro​bi​łapanitego,zacopła​cę,inie
po​wstrzy​ma​łategosza​leń​stwaoszó​stejtrzy​dzie​ścirano?

– Je​stem nia​nią, pa​nie Di Sio​ne, nie Al​bu​sem Dum​ble​do​re –

od​po​wie​dzia​ła ko​bie​ta chłod​no z an​giel​skim ak​cen​tem. Da​rio
miał dzie​więć​dzie​siąt pro​cent pew​no​ści, że uda​wa​nym. Mały
stwór,któ​rywe​długDa​riaskła​dałsięwy​łącz​nieznie​ogra​ni​czo​-
nej ener​gii, za​trzy​mał się sam z sie​bie i wy​krzy​czał w stro​nę
Da​riacośnie​zro​zu​mia​łe​go.

– Umie pani to prze​tłu​ma​czyć? Bo je​śli nie, to mogę zna​leźć

napanimiej​scezoo​lo​ga.

–Po​ra​dzęso​bie–skrzy​wi​łasię.
–Mamna​dzie​ję–wy​sy​czałiru​szyłdodrzwi.
Nicniedzia​łosięzgod​niezpla​nem.
–Dodia​bła–wark​nąłDa​riowci​ska​jącgu​zikpry​wat​nejwin​dy.

Miał na​dzie​ję, że Ana​is usły​sza​ła go, gdzie​kol​wiek była. Le​żąc
zdru​zgo​ta​nanaha​waj​skiejzie​mi,miałna​dzie​ję–po​wie​działso​-
bie,żeukłu​cie,ja​kiepo​czuł,byłodresz​czy​kiemzwy​cię​stwanad
ko​bie​tą,któ​ragozra​ni​ła,aniewsty​dem.

Zdo​łał się nie​co opa​no​wać, kie​dy do​tarł na par​ter i wy​szedł

na pa​lą​ce słoń​ce let​nie​go man​hat​tań​skie​go dnia. Ode​słał kie​-
row​cęipo​sta​no​wiłsięprzejść,ma​jącna​dzie​ję,żeruchoczy​ści
muumysł.

Dziec​ko–jegosyn–tobyłatyl​koczęść.Wła​ści​wietoocze​ki​-

wał, że Ana​is sta​wi się u pro​gu jego drzwi w ja​kieś dwa​na​ście
go​dzinodichostat​niejroz​mo​wy,aletaksięniesta​ło.Niewie​-

dział, jak to ro​zu​mieć. Czy ra​czej, coś w nim, cze​go nie uda​ło
mu się stłu​mić, wie​dzia​ło do​kład​nie, jak to ro​zu​mieć po tym,
kie​dyznówpo​czułjejsmak–ro​zu​mia​łotojakonie​do​pusz​czal​ną
stra​tę i pra​gnę​ło wię​cej – pod​czas gdy resz​ta na​dal mia​ła mę​-
tlik w gło​wie. Nie mę​tlik, po​pra​wił się. Szedł na po​łu​dnie
w stro​nę sie​dzi​by ICE. Le​d​wie do​strze​gał, że inni prze​chod​nie
ustę​pu​jąmudro​gi;mu​siałmiećstrasz​nywy​raztwa​rzy.Niezga​-
dzałsięjed​nakna​zy​waćtegocięż​kie​go,bo​le​sne​gouczu​ciamę​-
tli​kiem. To był gniew, słusz​ny gniew, na któ​ry za​słu​gi​wał. Nie
miał nic wspól​ne​go ze wspo​mnie​nia​mi wspól​nej nocy, na​wie​-
dza​ją​cy​mi go i gro​żą​cy​mi wsty​dem pod​czas spo​tkań służ​bo​-
wych.

Cho​dzi​łotyl​kooto,żesko​roAna​ismia​łapra​wowy​cho​wy​wać

ich dziec​ko sama, on miał ta​kie samo pra​wo. Na​wet je​śli rze​-
czo​ne dziec​ko oka​za​ło się po​mio​tem sza​ta​na na wiecz​nym cu​-
kro​wymhaju.

Te​le​fonwjegokie​sze​ninieprze​sta​wałdzwo​nić,alegonieod​-

bie​rał.Dzwo​niłpew​niektośzro​dzi​nylubpra​cow​ni​ków.Kol​czy​-
ki, któ​rych za​ży​czył so​bie Gio​van​ni, były tą mniej cen​ną
zdwóchrze​czy,ja​kieprzy​wiózłzHa​wa​jów.Wciążza​po​mi​nał,że
musijeza​wieźćdoHamp​tonsiod​daćdziad​ko​wi.Za​no​to​wałto
so​bie w pa​mię​ci, bo zwró​ce​nie kol​czy​ków bę​dzie ozna​czać
upra​gnio​ny ko​niec te​le​fo​nów. Biu​ro mo​gło na nie​go po​cze​kać.
Szedłda​lej.Wol​niej,bar​dziejpew​nie.Zkaż​dąprze​czni​cąNowy
Jorkwpły​wałnanie​goswo​jąma​gią.Czułsiępra​wienor​mal​nie,
gdy za​trzy​mał się przy kio​sku przed wej​ściem do swo​je​go biu​-
row​ca. Po raz pierw​szy, od​kąd na tro​pi​kal​nej wy​spie spo​tkał
prze​szłość,czułsiędo​brze.Dochwi​li,kie​dyzo​ba​czyłswo​jena​-
zwi​sko na pierw​szych stro​nach ta​blo​idów. Wy​tłusz​czo​nym dru​-
kiem.

Nie mógł się ru​szyć, bez wzglę​du na spoj​rze​nie sprze​daw​cy

ipo​mru​kiosóbsto​ją​cychzanim.Zezdu​mie​niemwpa​try​wałsię
wstrasz​li​wena​głów​ki,pró​bu​jączna​leźćwnichja​kiśsens.

Di Sio​ne w za​żar​tej wal​ce o dziec​ko z ukry​wa​ną żoną: „Nie

chciałmiećnicwspól​ne​gozemnąanizmoimdziec​kiem,ażdo
te​raz!”.

„Zo​sta​wiłmnielatatemu,bysięwzbo​ga​cić,ate​razza​brałmi

dziec​ko!”–łkapo​rzu​co​naAna​is.

Czy pre​zes ICE jest wy​star​cza​ją​co bez​względ​ny, by po​rwać

wła​snedziec​ko?

Były też zdję​cia twa​rzy Ana​is, zdra​dziec​kiej i za​la​nej łza​mi,

wy​sta​wia​ją​cej się na wi​dok pa​pa​raz​zich i udzie​la​ją​cej im wy​-
wia​dów. Tak to wła​śnie mu​sia​ło wy​glą​dać. Była na okład​ce
trzech naj​więk​szych ta​blo​idów, jej za​pła​ka​na twarz ze​sta​wio​na
z naj​nie​przy​jem​niej​szy​mi zdję​cia​mi Da​ria. Nie miał po​ję​cia,
skądjewy​trza​snę​li.Wy​glą​dałjakpłat​nyza​bój​ca.Udzia​łow​com
ra​czejsiętoniespodo​ba.

Za​ci​ska​jączęby,Da​riowy​cią​gnąłdzwo​nią​cyte​le​fon.Wspi​sie

po​łą​czeńzo​ba​czyłte​le​fo​nyodMar​nie,praw​ni​ków,nu​me​ry,któ​-
re uznał za zwy​cza​jo​we sępy z tak zwa​nej pra​sy, pra​gną​ce po​-
znać jego od​po​wiedź. Jego ro​dzeń​stwo, któ​re zwy​kle trzy​ma​ło
sięodnie​gozdala.Orazdzia​dek,któ​rynapew​noza​słu​gi​wałna
coślep​sze​gowswo​imwie​kuniżko​lej​nyskan​dalzudzia​łempo​-
tom​ka.

Nieod​dzwo​nił.
Wszedł do biu​row​ca i jak ska​mie​nia​ły je​chał win​dą, pod​czas

gdywszy​scyinniuda​wa​li,żegoniewi​dzą.Niezdzi​wiłgowi​dok
Mar​niecze​ka​ją​cejprzysa​mejwin​dzie.

–Bar​dzoprze​pra​szam–po​wie​dzia​ła,gdytyl​kowy​szedł,coni​-

g​dyniezna​czy​łonicdo​bre​go.–Przy​pusz​czam,żewiepanoga​-
ze​tach?–Od​po​wie​działjejpo​nu​rymspoj​rze​niem.–Oczy​wi​ście,
żepanwie.

– Za go​dzi​nę chcę mieć eg​zem​plarz każ​dej ga​ze​ty, któ​ra

otympi​sze,ibez​po​śred​ninu​merdore​dak​to​rapro​wa​dzą​ce​go.

–Oczy​wi​ście,ale…
Da​rioniecze​kałnadal​szyciąg.Ru​szyłwstro​nęga​bi​ne​tupo​-

ło​żo​ne​go na koń​cu open-spa​ce’u wy​ło​żo​ne​go sta​lą i drew​nem.
Mar​niepo​pę​dzi​łazanim.

– Niech dział praw​ny się tym zaj​mie. Nie za​wa​ham się po​-

zwaćichwszyst​kichdosąduzaopu​bli​ko​wa​nietegosyfu.

–Tak,zro​bięto,ale…
–Czyod​bi​łosiętonaak​cjach?Do​szłodotego?
–Pa​nieDiSio​ne,bar​dzoprze​pra​szam,aleonatujest.–Mar​-

niewzię​łagłę​bo​kiod​dech,kie​dypo​słałjejwście​kłespoj​rze​nie.

–Pana…Pani…Ana​isjesttu​taj,wsalikon​fe​ren​cyj​nej.Cze​kana
panawtejchwi​li.

ROZDZIAŁSIÓDMY

Da​rioza​trzy​małsięgwał​tow​nie.Zda​wałso​biespra​wę,żepa​-

trzynanie​gozbytwie​leosób,któ​repo​win​nyra​czejsku​piaćsię
napra​cy,anienana​głejobec​no​ścijegoży​ciapry​wat​ne​gowdo​-
me​niepu​blicz​nej.Nie​na​wi​dziłtegojużjakodziec​ko,kie​dyburz​-
li​weży​cieitra​gicz​naśmierćjegoro​dzi​cówprzy​nio​słaro​dzi​nie
Di Sio​ne zbyt dużo nie​chcia​ne​go za​in​te​re​so​wa​nia. Te​raz było
go​rzej.

Mimotoza​uwa​żył,żenadźwiękjejimie​niapo​czułniewście​-

kłość, ale zdra​dziec​kie pra​gnie​nie, od któ​re​go miał na​dzie​ję
uwol​nić się tam​tej nocy. Do​bre so​bie, nie dało się uwol​nić od
pra​gnie​nia Ana​is. Dało się tyl​ko mu ulec lub wy​le​czyć rany po
nim, nic po​mię​dzy. Spró​bo​wał skon​cen​tro​wać uwa​gę na se​kre​-
tar​ce.

– Nie wie​dzia​łem, że znio​słem jej za​kaz wstę​pu do bu​dyn​ku.

Po​win​na sie​dzieć w celi, nie za​nie​czysz​czać swo​ją obec​no​ścią
salękon​fe​ren​cyj​ną.

–Tak,cóż…–Mar​nieprze​stą​pi​łaznoginanogę,aletwar​do

wy​trzy​ma​łajegospoj​rze​nie.Tyl​kojejsiwafry​zu​raza​chwia​łasię
lek​ko.–Po​wie​dzia​łaochro​nienadole,żeje​ślijejniewpusz​czą,
zwo​ła kon​fe​ren​cję pra​so​wą na scho​dach do wej​ścia. Uzna​łam,
żetakbę​dziele​piej.

Da​rio wy​dał dźwięk przy​po​mi​na​ją​cy war​kot, ale wie​dział, że

toniewinaMar​nie.Mógłwtejchwi​lizro​bićty​siącróż​nychrze​-
czy. Wyjść z bu​dyn​ku. Ka​zać Ana​is cze​kać pół dnia, a w tym
cza​sieupo​raćsięzpraw​dzi​wąpra​cą.Mógłteżka​zaćjąwy​rzu​-
cić,nieza​wa​ża​jącnajejgroź​by.Niezro​biłtego.Póź​niejniepa​-
mię​tał, jak zna​lazł się w wej​ściu do sali kon​fe​ren​cyj​nej, każ​dą
cząst​ką sie​bie sku​pio​ny na szczu​płej ko​bie​cie sto​ją​cej przy
oknie w spo​sób tak nie​fra​so​bli​wy, że aż bu​rzył mu krew. Inne
czę​ścijegocia​łarów​nieżsięwzbu​rzy​ły.

– Ta​blo​idy? – na​wet nie sta​rał się ukryć wście​kło​ści. – Przed

ni​czymsięnieza​wa​hasz?Jakni​skoupad​niesz?

– Naj​wy​raź​niej tyl​ko dzię​ki ta​blo​idom moż​na zwró​cić two​ją

uwa​gę.Imasztu​pet,bymó​wićoupa​da​niu,sko​rosamzbo​żysz​-
czakor​po​ra​cjista​łeśsiępo​ry​wa​czem.

Zi​gno​ro​wałtęuwa​gę,jakrów​nieżnie​przy​jem​neuczu​cie,któ​-

re mó​wi​ło mu, że kil​ka na​głów​ków to nie to samo co uciecz​ka
zdziec​kiem,na​wetje​ślipo​noćbyłojego.

–Okła​ma​niemnieciniewy​star​czy​ło,więcopo​wie​dzia​łaśswo​-

jeubz​du​ra​nesen​sa​cjeszma​tław​com?Do​ce​nił​bympo​stę​py,gdy​-
byniebyłytakprze​my​śla​ne.

– Mówi czło​wiek, któ​ry uwiódł mnie tyl​ko po to, by po​rwać

mojedziec​ko.–Zmarsz​czy​łanos,na​dalwpa​tru​jącsięwmia​sto
za oknem. Ton mia​ła iry​tu​ją​co spo​koj​ny. – Sztu​ki kal​ku​la​cji
mógł​byśna​uczyćswo​jekom​pu​te​ry,czyżnie?

–Toja​kiśkon​kurs?–Jegogłosniebyłtakspo​koj​ny.Zi​ry​to​wa​-

łogotodużobar​dziej,niżpo​win​no.

–Przezcałelatatwier​dzi​łeś,żekła​mię,choćmó​wi​łampraw​-

dę. Uzna​łam, że speł​nię two​je ocze​ki​wa​nia. – Od​wró​ci​ła się
wjegostro​nę.Wy​glą​da​łajesz​czebar​dziejide​al​nieinie​do​stęp​-
nieniżzwy​kle.

–Gdziejestmójsyn?
– Mój syn. Chy​ba że wresz​cie przy​znasz się do scha​dzek

zmoimbra​tem?Cie​kaw​scy,któ​rychza​pro​si​łaśdona​szychpry​-
wat​nychspraw,cze​ka​jąnaod​po​wiedź.

Jejspoj​rze​niesta​łosięjesz​czezim​niej​sze,alenieza​re​ago​wa​-

ła. Nie w spo​sób, jaki Da​rio po​tra​fił​by od​czy​tać, co mu się nie
spodo​ba​ło.Żewciążpo​tra​fi​łapo​zo​staćza​gad​ką–go​rzej,żepo
tym wszyst​kim, co mu wy​rzą​dzi​ła, wciąż pra​gnął tę za​gad​kę
roz​wią​zać.Cotomó​wi​łonajegote​mat?

–Je​steśdlaDa​mia​natyl​kodaw​cąsper​my,ni​czymwię​cej–po​-

wie​dzia​łaci​cho.–Za​miastpo​stą​pićwła​ści​wie,po​sta​no​wi​łeśpo​-
rwaćnie​win​nedziec​kozpla​cuza​bawwra​machja​kie​gośswo​je​-
gopo​krę​co​ne​gopla​nu,bypo​czućsięle​piejwzwiąz​kuzwy​ima​-
gi​no​wa​ną raną. My​ślę, że two​je dzia​ła​nia mó​wią same za sie​-
bie. Ale obo​je chy​ba wie​dzie​li​śmy już wcze​śniej, że nie je​steś
szcze​gól​niedo​brymczło​wie​kiem.

Da​rioniemiałpo​ję​cia,jakza​cho​wałchłódnaze​wnątrz,pod​-

czasgdywśrod​kupło​nąłbia​łągo​rącz​ką.Wma​wiałso​bie,żeto
wy​łącz​niegniew,po​nie​ważniechciałdo​pu​ścićdosie​biemy​śli,
żewciążjąko​cha.Ja​kimścu​demjegogłospo​zo​stałsto​sun​ko​wo
spo​koj​ny.

–Pod​czasgdytyje​steśwnaj​lep​szymra​zienie​wier​nąoszust​-

ką,któ​rapo​wieizro​biwszyst​ko,byunik​nąćod​po​wie​dzial​no​ści
zaswo​jeczy​ny.Nie​za​leż​nieodtego,czymó​wi​myozna​le​zie​niu
so​bieko​chan​ka,czynie​po​in​for​mo​wa​niuko​goś,że​​masyna.Jak
my​ślisz, czyj dom ze szkła roz​trza​ska się pierw​szy, Ana​is? Mój
czytwój?

Uśmiech​nę​łasię.Niezaład​nie.
–Przy​szłamtuzuprzej​mo​ści.Je​ślichceszwoj​ny,Da​rio,okej.

Na​praw​dęnieob​cho​dzimnie,comizro​bisz.Aleni​g​dyniepo​wi​-
nie​neś był do​ty​kać mo​je​go dziec​ka. Mo​że​my so​bie po​ra​dzić
z tym, co jest mię​dzy nami, jak do​ro​śli albo na ła​mach ga​zet.
Twójwy​bór.Niemamnicdostra​ce​nia.

–Za​baw​ne,żetakmy​ślisz.
– Opi​nia pu​blicz​na ma ten​den​cję do wspie​ra​nia skrzyw​dzo​-

nych ma​tek, a nie bo​ga​tych, strasz​nych lu​dzi, któ​rzy po​rzu​ci​li
je i swo​je dzie​ci. Może po​wi​nie​neś był o tym po​my​śleć, za​nim
mipo​gro​zisz.

Da​rio na​gle zo​rien​to​wał się, że stoi zbyt bli​sko niej. Wi​dział

ru​mień​ce na jej po​licz​kach, go​rącz​ko​wą wście​kłość w oczach.
Do​strzegł jej strój – ele​ganc​ką su​kien​kę ko​lo​ru obe​rży​ny z wy​-
myśl​nym de​kol​tem i ko​lej​ną parę eks​tra​wa​ganc​kich, de​li​kat​-
nychbu​tów–ito,żewło​syspię​ławku​cykni​skonakar​ku,ale
wi​dział jesz​cze wię​cej. Każ​dy jej od​dech. Każ​dy wy​raz na jej
pięk​nejtwa​rzy.De​li​kat​ny,uwo​dzi​ciel​skiza​pachper​fum,amoże
tyl​kojejskó​ry.

–Coty,docho​le​ry,ro​bisz?–ryk​nąłnanią.
–Ukra​dłeśmo​je​gosyna,dra​niu–syk​nę​ła.–Jesz​czena​wetna

do​brenieza​czę​łam.

Ude​rzy​ło go, że ona te​raz nie pro​wa​dzi żad​nej gry. Że to, co

kry​łosięzawście​kło​ścią,cze​goniepo​tra​fiłod​czy​taćnapo​cząt​-
ku, było stra​chem. Przed nim i przed tym, co mógł​by zro​bić.
Chy​bani​g​dywży​ciunieczułsiętakimały.Czytonieto,cze​go
chciał?Wła​dzanadnią?Upra​gnio​naprze​wa​ga?Jegoza​słu​żo​na

ze​msta?

– Da​mian ma się w po​rząd​ku – przy​znał nie​chęt​nie. Było

wnimta​kiemiej​sce,któ​renie​na​wi​dzi​łotego,corobi,cowy​wo​-
ły​wa​łonajejtwa​rzytakilęk,nie​za​leż​nieodkie​ru​ją​cychnimpo​-
wo​dów.–Ana​wetle​piej.Tomałydia​beł.

Roz​luź​ni​ła ra​mio​na. Jej usta stra​ci​ły nie​co nie​na​tu​ral​nej

sztyw​no​ści.Chłódwjejciem​nychoczachsta​jał–choćtyl​konie​-
znacz​nie. Da​rio zro​zu​miał, że nie​za​leż​nie od tego, jaka była
praw​da, Ana​is bar​dzo ko​cha​ła swo​je dzi​kie dziec​ko. Dla​cze​go
miał​bywtowąt​pić?Czytakprzy​zwy​cza​iłdoobar​cza​niająwiną
zacałezło,żeniepo​tra​fiłoce​nićjejina​czej?

–Toża​dendia​beł–po​pra​wi​łago.–Topię​cio​la​tek.
–Są​dzi​łem,żeobatewy​ra​że​niasąwy​mien​ne.
Pra​wiesięuśmiech​nę​ła.Po​temsię​gnę​ławjegostro​nę,jak​by

chcia​ła do​tknąć jego ra​mie​nia, ale w ostat​niej chwi​li zmie​ni​ła
zda​nie.Zwi​nę​ładłońwpięśćiopu​ści​ła.Nieist​niałpo​wód,dla
któ​re​go po​wi​nien od​czuć to jak stra​tę. Ani dla któ​re​go ra​mię
po​win​notakgobo​lećwmiej​scu,gdziegoniedo​tknę​ła.

– Do​wio​dłeś swe​go, Daro – po​wie​dzia​ła ci​cho. – Za​pew​ni​łeś

minie​złeprze​ży​cia.Uwio​dłeśmnie,po​rzu​ci​łeśisprząt​ną​łeśmi
Da​mia​na sprzed nosa. Czu​łam się tak strasz​nie, jak po​dej​rze​-
wam,żeoddaw​nachcia​łeś,że​bymsięczu​ła.

Prze​rwa​ła, a on nie do koń​ca zro​zu​miał, dla​cze​go po​wi​nien

po​czućcośnie​cozabar​dzoprzy​po​mi​na​ją​ce​gowstyd,choćbyło
to praw​dą. Zro​bił wszyst​kie te rze​czy. Spe​cjal​nie, na​wet je​śli
nietakcał​kiembezemo​cji,jakza​pla​no​wał,kie​dyniewpu​ści​ła
gododomuwKi​hei.

–Niemów,żeprzy​je​cha​łaśtu,bytwier​dzić,żeje​steśofia​rą–

po​wie​działci​cho,po​nie​ważniewie​dział,jakupo​raćsięzewsty​-
dem.Da​riozbu​do​wałostat​niesześćlatswo​je​goży​cianaba​zie
jed​nej nie​za​prze​czal​nej praw​dy: padł ofia​rą zdra​dy ze stro​ny
dwoj​ga lu​dzi, któ​rym ufał, ale ich sła​bość go nie zde​fi​nio​wa​ła.
Wzniósł się po​nad to. W jego ży​ciu nie było miej​sca na wstyd
aninicpo​dob​ne​go.–Ro​ze​śmie​jęcisięwtwarz.

– Mo​że​my to skoń​czyć? Poza wszyst​kim in​nym, nie wy​obra​-

żamso​bie,żemaszja​kiśpo​mysł,jakwy​cho​waćdziec​ko.

– Nie wie​dzia​łem, że kto​kol​wiek ma. My​śla​łem, że czło​wiek

uczysięwtrak​cie.

Mógł jej po​wie​dzieć, że za​trud​nił ba​ta​lion wy​so​ce wy​szko​lo​-

nych niań, by się upew​nić, że ktoś w po​bli​żu Da​mia​na zna się
choćtro​chęnaopie​cenaddzieć​mi,po​nie​ważAna​ismia​łara​cję.
Nic nie wie​dział o dzie​ciach poza tym, że swo​je dzie​ciń​stwo
wspo​mi​nał nie​chęt​nie. Cie​ka​wie się zro​bi​ło, do​pie​ro gdy on
i Dan​te tra​fi​li do szko​ły z in​ter​na​tem, gdzie ba​wi​li się tak do​-
brze, że co​dzien​nie od​wie​dza​li ga​bi​net dy​rek​to​ra. Mógł jej po​-
wie​dzieć, że ni​g​dy nie zo​sta​wił​by opie​ki nad nie​win​nym dziec​-
kiemprzy​pad​ko​wi.Niezro​biłtego.

– Cze​go chcesz? – wark​nę​ła, a fakt, że stra​ci​ła spo​kój nie

ucie​szył go. – Zwró​cić moją uwa​gę? Ze​mścić się? My​ślę, że ci
sięuda​ło.

– Mam to, cze​go od cie​bie chcia​łem – od​po​wie​dział. Do​pó​ki

tegoniepo​wie​dział,niezda​wałso​biespra​wy,żewca​letaknie
my​śli.Popro​stuza​mie​rzałbyćokrut​ny.Cośwnimchcia​łozra​-
nić ją na wszyst​kie moż​li​we spo​so​by. Ale nie​na​wi​dził sie​bie.
Nie​na​wi​dziłzato,żejąkrzyw​dził…

Kie​dy stał się taką oso​bą? Tym gniew​nym, gorz​kim, okrop​-

nym czło​wie​kiem, któ​ry ro​bił ta​kie rze​czy z prze​ra​ża​ją​cą non​-
sza​lan​cją?Oczy​wi​ściewie​dział.Przedjegoocza​miro​ze​gra​łasię
tasamasce​na,coza​wsze,nie​uchron​nie.Jak​byprze​ży​wałto,za​-
miastpopro​stupa​mię​tać.Wy​szedłzdomuwcze​śnieranowso​-
bo​tęnaspo​tka​niezludź​miwICE.Dan​teod​mó​wiłudzia​łu.Da​-
riosą​dził,żepopro​stuuchy​lałsięodswo​jejroliwin​te​re​sach.
Pospo​tka​niuchęt​niewra​całdodomu.Ana​isbyłaje​dy​nąoso​bą,
zktó​rąmógłwte​dyroz​ma​wiać,je​dy​ną,któ​raro​zu​mia​ła,jakbył
roz​dar​typo​mię​dzytym,couwa​żałzasłusz​nedlaspół​ki,ilo​jal​-
no​ściąwo​becbra​ta.Fakt,żesięjejzwie​rzałiczę​stosłu​chałjej
radza​miastradDan​te​go,do​pro​wa​dzałbra​ta–któ​ryni​g​dyspe​-
cjal​nienieprze​pa​dałzaAna​is–dosza​łu.

Do​słow​nie wi​dział, jak bez​tro​sko wcho​dzi do miesz​ka​nia

irzu​caklu​czenastół,ana​stęp​niezmie​rzawstro​nęsy​pial​ni,by
od​szu​kaćswo​jąpięk​nążonę,codoktó​rejoddaw​nabyłprze​ko​-
na​ny,żejestdlanie​goide​al​nąpart​ner​ką.Nicbar​dziejemo​cjo​-
nal​nie na​ce​cho​wa​ne​go. Ich mał​żeń​stwo było tak wy​kal​ku​lo​wa​-
ne, tak chłod​ne i ostroż​ne w świe​tle dnia. Mó​wi​li o związ​ku,

jak​by to była de​cy​zja prak​tycz​na, któ​rą pod​ję​li ze wzglę​du na
wspól​ne cele, bez żad​ne​go ła​dun​ku emo​cjo​nal​ne​go – a po​tem
roz​ry​wa​li się na ka​wał​ki w łóż​ku, wy​ko​rzy​stu​jąc każ​dą szan​sę,
razporaz.

Byłapierw​sząoso​bą,zktó​rąchciałsiędzie​lićdo​bry​miizły​mi

wia​do​mo​ścia​mi. Na​wet nie pa​mię​tał, jak za​stą​pi​ła Dan​te​go
w tej roli. Sta​ło się to w du​żej mie​rze, po​nie​waż on i Dan​te
prze​sta​limy​ślećidzia​łaćjakojed​ność–ero​zjaza​ufa​niamię​dzy
nimi, po​my​ślał te​raz, na​stą​pi​ła po in​cy​den​cie z pew​ną dziew​-
czy​ną,zktó​rąnie​świa​do​miespo​ty​ka​lisięobaj,gdymie​liosiem​-
na​ście lat. Czy zro​zu​miał​by sam, jak się spra​wy mają, gdy​by
znimniepo​gry​wa​ła?Jużwte​dywy​da​wa​łomusiętoza​dzi​wia​ją​-
ce, jak oni dwo​je, wy​cho​wy​wa​ni w tak róż​nych i jed​no​cze​śnie
nie​przy​jem​nych wa​run​kach przez skraj​nie sa​mo​lub​nych ro​dzi​-
ców, na​tknę​li się na sie​bie. Czy wresz​cie zro​zu​miał​by coś, co
po​win​no być dla nie​go oczy​wi​ste od sa​me​go po​cząt​ku – że ich
mał​żeń​stwoni​g​dywogó​lenieopie​ra​łosięnachłod​nychkal​ku​-
la​cjach,aonityl​kouda​wa​li,żejestina​czej?

Wciążpa​mię​tałru​mie​niecnajejpo​licz​kachidzi​kiespoj​rze​nie

w oczach, kie​dy zna​lazł ją sto​ją​cą w ma​łym przed​po​ko​ju przy
sy​pial​ni,jak​byprzy​bie​głasięznimprzy​wi​tać.Takwła​śniemy​-
ślał w ostat​niej chwi​li, za​nim całe jego ży​cie się roz​pa​dło. Pa​-
trzy​ła na nie​go, bla​da na twa​rzy i z roz​pa​lo​nym spoj​rze​niem,
któ​re​goniero​zu​miał.Czyzbli​żyłsięwte​dydoniej?Niepa​mię​-
tał. Bo wła​śnie wte​dy z sy​pial​ni wy​szedł Dan​te, w jed​nej z ko​-
szu​li Da​ria sze​ro​ko otwar​tej na pier​si i spoj​rze​niem, któ​re​go
Da​rioniemógłod​czy​tać.

Da​rioniepa​mię​tał,kie​dyostat​niospał.Jadłiod​dy​chałfir​mą,

żon​glo​wałspo​tka​nia​miprzezcałydzieńiprzy​go​to​wy​wałsiędo
nichprzezcałąnoc.Le​d​wowi​dy​wałżonę.Zpew​no​ściąniewi​-
dy​wał wy​star​cza​ją​co dużo Dan​te​go, kie​dy ha​ro​wał przez całą
noc. Już czuł się od​su​nię​ty od wła​sne​go ży​cia, obcy w dwóch
naj​waż​niej​szych dla nie​go związ​kach. To były mrocz​ne cza​sy,
a przy tym oba​wiał się, że dwo​je lu​dzi, któ​rzy na​praw​dę się
onie​gotrosz​czy​li,zda​jesięnie​na​wi​dzićsie​biena​wza​jem…Ale
wte​dy po​jął, że się nie nie​na​wi​dzi​li. Ewi​dent​nie mię​dzy nimi
dzia​łosięcośin​ne​go.

Izro​zu​miał,coAna​iszna​czy​ładlanie​goprzezcałyczas.Dla​-

cze​gozniąwszyst​koprze​bie​ga​łotakszyb​ko.Cze​muwy​da​wa​ło
sięczymśpo​dob​nymdoprze​zna​cze​nia,cho​ciażni​g​dytegosło​-
wa nie użył. W tam​tym ko​ry​ta​rzu, wi​dząc na wpół ubra​ne​go
bra​ta, zbyt póź​no zro​zu​miał wła​sne głu​pie ser​ce. Te​raz, sześć
latpóź​niej,wzu​peł​niein​nejczę​ścimia​staikie​dyobo​jezAna​is
bylijużzu​peł​niein​ny​miludź​mi,wy​rwałsięzewspo​mnień.Ana​-
iscią​glepa​trzy​łananie​gotymnie​ru​cho​mymistrasz​nymspoj​-
rze​niem.Na​dalniero​zu​miał,cotowszyst​kozna​czy,tyletyl​ko,
żewy​raź​niejąra​nił.Co​kol​wiekzro​bi​łasześćlattemu,nie​za​leż​-
nieodna​le​żą​cejsięmuna​gro​dyodprze​zna​cze​nia,te​raztoon
ra​nił.

Niemógłjużdłu​żejkła​maćiwma​wiaćso​bie,żegotonieob​-

cho​dzi.Aleteżniemógłsięza​trzy​mać.

–Je​dy​narzecz,któ​rąmo​gła​byśzro​bićdlamnie,wy​ma​gapo​-

dró​żywcza​sie–po​wie​dział.Niemiałpo​ję​cia,dla​cze​goaku​rat
te sło​wa przy​szły mu do gło​wy ani dla​cze​go wca​le nie brzmiał
chłod​no i opa​no​wa​nie. Ale może ni​ko​go nie oszu​ki​wał. – I mu​-
sia​ła​byśbyćkimśkom​plet​niein​nym,niżsięoka​za​łaś.

–Od​po​wiedzmijed​nopy​ta​nie–po​wie​dzia​łaci​choiner​wo​wo,

choć na jej twa​rzy ma​lo​wa​ły się tyl​ko upór i ten sam błysk
w oczach. – Pod​ją​łeś wie​le de​cy​zji opar​tych na mo​jej zdra​dzie.
Od​sze​dłeś.Upew​ni​łeśsię,żeniebędęsięmo​głaztobąskon​tak​-
to​waćize​rwa​łeśre​la​cjezbra​tem.Aje​ślisięmy​lisz?

Ro​ze​śmiałsięnato.
–Natwójte​mat?
–Nate​matwszyst​kie​go.Mnie.Dan​te​go.Tego,cozo​ba​czy​łeś

wte​dy.Po​myślowszyst​kichrze​czach,któ​rezro​bi​łeś,Daro.Włą​-
cza​jącpo​rwa​niewła​sne​godziec​kaiprze​wie​zie​niegoprzezoce​-
antyl​kopoto,bysięnamnieze​mścić.

Kie​dyskoń​czy​łamó​wić,jejdło​niezwi​nę​łysięwpię​ści.
Da​riobyłwście​kły.Bałsię,żenaj​gor​szejestto,żeniemadro​-

gipo​wrot​nej.Niemoż​nabyłouda​wać,żegoniezdra​dzi​ła,ito
zkim,aniżeniemategopię​cio​let​nie​gochłop​ca.Niewró​cido
tego,cze​gochciał,mimowszyst​kochciał–iniepo​tra​fiłsiędo
tego przy​znać. Była dla nie​go nie​do​stęp​na, jak​by ni​g​dy się nie
spo​tka​li.Możebar​dziej.

– To uczy​ni​ło​by ze mnie po​two​ra – po​wie​dział ci​cho, le​d​wie

sły​sząc swój głos. – Czy wła​śnie to chcesz usły​szeć? Nie tra​cę
cza​sunata​kierze​czy.

– Bo je​steś taki pe​wien, że ​​masz ra​cję? Nie ma miej​sca na

wąt​pli​wo​ści,kie​dyjużzde​cy​do​wa​łeś?Jaktowspa​nia​lemiećza​-
wszera​cję.My,zwy​kliśmier​tel​ni​cy,mu​si​mybyćdlacie​bienie​-
koń​czą​cąsiępró​bą.

–Mó​wi​łemciwcze​śniej,niebyłtopierw​szyraz–prze​rwałjej.

–My​ślisz,żeje​steśwy​jąt​ko​wa,Ana​is?Po​wie​działci,żeje​steś?
Skła​mał.Nieby​łaśpierw​sząko​bie​tą,któ​rejskosz​to​wałbezmo​-
jejwie​dzy,choćmia​łabyćmoja.

Uśmiech​nąłsięgorz​ko,aleniewy​ja​wił,żeDan​teniewie​dział,

że Lucy wy​ko​rzy​stu​je ich obu wbrew ich woli. Że obaj ze​rwa​li
zniąirze​ko​moru​szy​lida​lej.Żeodtegocza​suod​czu​wałnie​uf​-
nośćwo​becbra​ta.Wma​wiałso​bie,żetobezzna​cze​nia.

–Aleby​łaśostat​nią.

To woj​na, po​wie​dzia​ła so​bie Ana​is, a to ozna​cza wy​ko​rzy​sta​-

nie wszyst​kich do​stęp​nych bro​ni. Nie​waż​ne, jak bar​dzo jej się
toniepo​do​ba​ło.

–Napew​nochceszata​ko​waćko​gośzro​dzi​nyDiSio​newten

spo​sób?–za​py​ta​łapofran​cu​skucio​ciawdro​dzenalot​ni​skona
Maui.Polatrzci​nycu​kro​wejroz​cią​ga​ją​cesięwo​kółza​sze​le​ści​ły
jak​by na znak zgo​dy. – Szcze​gól​nie ulu​bień​ca świat​ka no​wych
tech​no​lo​gii? Sześć lat temu by​łaś pew​na, że chcesz oszczę​dzić
tegocyr​kuDa​mia​no​wi.

–SześćlattemuDa​mianbyłtyl​koteo​rią–od​po​wie​dzia​łaAna​-

iswtymsa​mymję​zy​ku,pa​ry​skimfran​cu​skimzdzie​ciń​stwa.Ję​-
zy​ku,któ​re​gooj​ciecuży​wał,bylżyćjejmat​kę,iję​zy​ku,któ​re​go
obo​jejejro​dzi​ceuży​wa​li,bysięupew​nić,żewie​dzia​ła,jakzruj​-
no​wa​łaichży​cieioka​za​łasiębez​war​to​ścio​wa.

Sku​pi​ła wzrok na po​lach i wia​tra​kach wspi​na​ją​cych się po

zbo​czuwy​so​kiejbrą​zo​wejgóry.Alejejser​ceznaj​do​wa​łosięjuż
dzie​sięć ki​lo​me​trów nad nią w sa​mo​lo​cie Da​ria kie​ru​ją​cym się
nawschód.

–Te​razjestma​łymchłop​cem,któ​ryzo​stałupro​wa​dzo​nyzpla​-

cu za​baw. Je​śli cyrk mi go zwró​ci, sama za​trud​nię wszyst​kich

klau​nów.

Po tym, jak Da​rio zo​sta​wił ją w sali kon​fe​ren​cyj​nej, za​bra​ła

siędopra​cy.Umó​wi​ławy​wia​dy.Od​po​wie​dzia​łanakaż​dądo​sta​-
ną wia​do​mość i pocz​tę gło​so​wą od wszyst​kich dzien​ni​ka​rzy
szma​tław​cówumie​ra​ją​cychzchę​cipo​roz​ma​wia​niaznią,bypo​-
temprze​kształ​cićjejsło​wawnie​roz​po​zna​wal​nekształ​ty.Za​ję​ła
środ​ko​we miej​sce przy dłu​gim, lśnią​cym sto​le w sali kon​fe​ren​-
cyj​nejDa​riaiopo​wia​da​łaswo​jąhi​sto​riękaż​de​mu,ktochciałjej
słu​chać, a pra​cow​ni​cy fir​my uda​wa​li, że nie zwra​ca​ją na nią
uwa​gi.

Kil​kago​dzinpóź​niejroz​po​wszech​ni​łahi​sto​rięzłe​goczło​wie​ka

upo​jo​ne​go wła​dzą jak świat dłu​gi i sze​ro​ki. Uśmiech​nę​ła się
słod​kodoDa​ria,gdyznówsta​nąłwdrzwiach.Wy​da​wałsiębar​-
dziejpo​nu​ryniżwcze​śniej.Nie​ste​ty,tenwi​dokści​snąłjejser​ce.
Nie​waż​ne,żesamtoso​biezro​bił.Byłpierw​sząoso​bą,któ​rąkie​-
dy​kol​wiektakko​cha​ła,nie​roz​waż​nie,lek​ko​myśl​nieinie​od​wra​-
cal​nie.Tosięnaj​wy​raź​niejniezmie​ni​ło.Wpew​nymsen​siewie​-
dzia​ła,żeni​g​dysięniezmie​ni.

–Skoń​czy​łaśprzed​sta​wie​nie?–za​py​tałci​cho.Roz​po​zna​łaten

ton. Ozna​czał, że tem​pe​ra​ment na​ka​zu​je mu ude​rzyć i uciec.
Mo​gła​by przy​siąc, że ​​wi​dzi to w bla​sku jego oczu. – Nie​któ​rzy
mu​szą za​ra​biać na ży​cie, nie fan​ta​zjo​wać przed pa​pa​raz​zi. Po​-
trze​bu​je​mytegopo​miesz​cze​nia.

–Wła​śnieskoń​czy​łam.–Pod​nio​słasię,się​ga​jącpoto​reb​kę.–

Przy​sze​dłeś,byza​braćmniedoDa​mia​na?

Ro​ze​śmiałsię.
–Nie.
–Jakdłu​goza​mie​rzasztrzy​maćgozdalaodemnie?
–My​ślę,conaj​mniejpięćlat,żebybyłospra​wie​dli​wie.
Chcia​ła rzu​cić się na nie​go za samo za​su​ge​ro​wa​nie cze​goś

takokrop​ne​go,alesiępo​wstrzy​ma​ła.Le​d​wo.

–Tomałychło​piec,Da​rio.Niero​zu​mietejgry.Nieza​słu​gu​je

nato.

–Jestjed​nymzDiSio​ne.Nicmuniebę​dzie.
Za​śmia​łasięobe​lży​wie.
–Takjakto​bie?
–Je​śliza​razniewyj​dziesz,Ana​is,wy​rzu​cęcię–po​wie​działci​-

cho.–Nieob​cho​dzimnie,ja​kieta​blo​idyopi​szątonapierw​szej
stro​nie.

Nie uwie​rzy​ła mu, ale nie na​ci​ska​ła. Ski​nę​ła gło​wą i ru​szy​ła

dodrzwi.

– Pa​mię​taj, że to po​wie​dzia​łeś – po​ra​dzi​ła. Bo to była woj​na,

bezwzglę​dunato,coczu​ła.

Onwy​po​wie​działtęwoj​nęiwziąłza​kład​ni​ka,je​dy​nąoso​bęna

świe​cie,któ​rąko​cha​łabez​wa​run​ko​wo.Jakimia​ławy​bór?

–Moż​li​we,żepo​ża​łu​jesz.

ROZDZIAŁÓSMY

Wcią​guna​stęp​nychkil​kudniDa​rioży​czyłso​biewie​lurze​czy.

Cho​ciaż​by tego, by prze​my​śleć wcze​śniej ten cały plan. Po​słu​-
chaćAna​is,kie​dyostrze​ga​łagoomoż​li​wymza​cho​wa​niuma​łe​-
gochłop​ca,kie​dyznaj​dziesięwno​wejsy​tu​acji.Żewswo​jejdu​-
mieniepo​my​ślał,żenieudamusięwy​rwaćpię​cio​lat​kazży​cia
bezżad​nychefek​tówubocz​nych.Jak​byfakt,żedzie​li​lima​te​riał
ge​ne​tycz​ny, mógł mieć zna​cze​nie dla ma​łe​go urwi​sa. Ża​ło​wał,
żeniepo​my​ślał,za​nimza​czniedzia​łać.Oczy​wi​ście,niebyłoto
nicno​we​go.Dziw​nieprzy​po​mi​na​łojegouczu​cia,kie​dytra​fiłdo
ICEpoopusz​cze​niużony,bra​taidaw​nejfir​my–tyl​kopoto,by
od​kryć,żewła​ści​cielbyłtaknie​uczci​wy,jakoba​wiałsięDan​te.
Żewszyst​kieprak​ty​kibiz​ne​so​wefir​mybyływąt​pli​wemo​ral​nie,
do​kład​nie tak, jak ostrze​gał Dan​te. Wąt​pił, czy pię​cio​let​nie
dziec​kodo​ce​ni​ło​byspo​sób,wjakiupo​rałsięzsy​tu​acjąwICE–
zsys​te​ma​tycz​nąre​or​ga​ni​za​cjąfir​myodpo​cząt​kuwcią​gukil​ku
lat,któ​raobej​mo​wa​łaod​su​nię​ciewła​ści​cie​laiuczy​nie​niegoci​-
chympart​ne​rem,aosta​tecz​niecał​ko​wi​tewy​klu​cze​niego.

Da​riospę​dziłzDa​mia​nemtyl​kokil​kadni,alero​zu​miałdo​sko​-

na​le,żetegodziec​ka–zbytła​twoprzy​szłomuza​ło​żyć,żechło​-
pakjestjegosy​nem–wża​denspo​sóbniedasięuczy​nićci​chym
part​ne​rem.

– Dość – po​wie​dział pew​ne​go ran​ka, prze​ry​wa​jąc ko​lej​ny na​-

padgnie​wu.Opie​kun​kaza​ła​ma​łaręce,aleDa​mianwziąłzesto​-
li​karzeź​bęzbrą​zuwar​tąstoczter​dzie​ścity​się​cydo​la​rówirzu​-
ciłniąwDa​ria.Copraw​dachy​biłoki​lo​metr,aletoniezmie​nia​-
łojegoza​mia​rów.Niezmie​ni​łoteżfak​tu,żezpod​ło​giwsa​lo​nie
ster​cza​łate​razrzeź​ba,wbi​tawniąjakwi​de​lec.

– Chcę do mamy – po​wie​dział chło​piec bę​dą​cy wier​ną ko​pią

każ​de​gozdję​ciaDa​riaijegobra​ta,zwy​jąt​kiemoczu,któ​remo​-
głybyćtyl​koAna​is.Brzmiałsmut​no,ajegodol​nawar​gaza​drża​-
ła.

– Nie​dłu​go przy​je​dzie. – Da​rio za​sta​na​wiał się, kie​dy stał się

ta​kim kłam​cą. Kie​dy kłam​stwa za​czę​ły przy​cho​dzić mu tak ła​-
two. Za​czął się też za​sta​na​wiać, ja​kie kłam​stwa wma​wia so​-
bie…

–Niepo​do​bamisiętu​taj–po​in​for​mo​wałDa​mian.–Chcędo

domu.

–Agdy​bymcipo​wie​dział,żetotwójnowydom?
Więk​szość miesz​kań​ców No​we​go Jor​ku osza​la​ła​by z ra​do​ści,

bytyl​kozer​k​nąćdośrod​kabu​dyn​kuwsty​luartdecosław​ne​go
dzię​ki swo​im licz​nym barw​nym miesz​kań​com. Pię​cio​la​tek,
praw​do​po​dob​niema​ją​cyjegogeny,ro​zej​rzałsię,jak​byzu​peł​nie
niebyłpodwra​że​niem,zmarsz​czyłnosiwzru​szyłra​mio​na​mi.

– W po​rząd​ku – stwier​dził. – Le​piej by​ło​by, gdy​by była tu

mama.

Da​rioru​chempod​bród​kawy​pro​siłopie​kun​kęzpo​miesz​cze​nia

izwró​ciłsiędoDa​mia​na.

– Mu​szę ci coś po​wie​dzieć. – Czuł się jak idio​ta, jak fil​mo​wy

łaj​dak,wy​nio​słyiśmiesz​ny.–Je​stemtwo​imoj​cem.

Nie wie​dział, cze​go się spo​dzie​wał. Cze​goś dra​ma​tycz​ne​go.

Wcze​śniej Da​mian rzu​cił dro​gą ozdo​bą przez pół po​ko​ju, bo
chciał inne płat​ki na śnia​da​nie. Na pew​no wia​do​mość, że ma
ojca, po​win​na go skło​nić do zro​bie​nia… cze​goś. Za​miast tego
chło​piec zro​bił non​sza​lanc​ką minę, jak​by Da​rio po​dzie​lił się
znimwia​do​mo​ścią,żejestsło​necz​nydzień.

– Wiem – po​wie​dział po chwi​li, jak​by znu​dzo​ny. – Mama mi

po​wie​dzia​ła.Po​zwa​lamitrzy​maćtwo​jezdję​cieprzyłóż​ku.

– Wiesz? – Był tak zdu​mio​ny, że nie do​tar​ła do nie​go resz​ta

wy​po​wie​dzi.

– Po​wie​dzia​ła, że ​​je​steś bar​dzo waż​ny i za​ję​ty, dla​te​go ni​g​dy

nas nie od​wie​dzasz. – Wy​raź​nie zmę​czo​ny bra​kiem ru​chu Da​-
mianza​cząłsięwier​cić.–Czyonawró​ci?

– Wkrót​ce – po​wie​dział z roz​tar​gnie​niem Da​rio. Nie mógł za

bar​dzopo​jąć,copo​wie​działchło​piec,atymbar​dziej,como​gło​-
bytoozna​czać.–Przezcałytenczaswie​dzia​łeś,żeje​stemtwo​-
imoj​cem?Na​wetwszko​le?

– Oczy​wi​ście. – Da​mian prze​stał ska​kać i spoj​rzał na Da​ria,

jak​bybyłidio​tą.–Niewol​nomicho​dzićni​g​dziezob​cy​mi.

A po​tem wy​ko​rzy​stał naj​bliż​szą sofę jak tram​po​li​nę, pod​czas

gdyDa​riosie​działnie​ru​cho​moznie​przy​jem​nymuczu​ciem.Ana​-
isza​cho​wa​łajegozdję​cieipo​sta​wi​łaprzyłóż​kusyna?Wogó​le
nieukry​wa​ła,ktojestoj​cemdziec​ka?„Aje​ślisięmy​lisz?”–za​-
py​ta​ła. Praw​da była taka, że ​​Da​rio ni​g​dy nie roz​wa​żał ta​kiej
moż​li​wo​ści. Ana​is za​prze​czy​ła wszyst​kie​mu, ale czy i tak nie
uczy​ni​ła​bytego?ToDan​tespra​wił,żebyłtakcał​ko​wi​ciepew​ny.
Po​nie​ważnieza​prze​czył.Niepo​wie​działnic,anijed​ne​gosło​wa.
To był bar​dzo mrocz​ny czas dla Da​ria, na​wet za​nim na​krył ich
u sie​bie w domu, ale jaki po​wód miał​by brat, by kła​mać od​no​-
śniespa​niazjegożoną?

Na​dalnietłu​ma​czy​łoto,dla​cze​goAna​isza​trzy​ma​łajegozdję​-

cie.Onsamwana​lo​gicz​nejsy​tu​acjiuda​wał​by,żeni​g​dynieist​-
nia​ła.Wcze​śniejpo​wie​dział,żegdy​byna​praw​dębyłtaki,jaksu​-
ge​ro​wa​ła,był​bypo​two​rem.Aje​śliDan​tekła​mał?Je​śliDa​riosię
my​lił? Je​śli po​nad pół de​ka​dy wy​glą​da​ło tak, jak wy​glą​da​ło,
wwy​ni​kutegojed​ne​godnia?

Wie​dział, że to nie​moż​li​we. Dużo moż​na było po​wie​dzieć

o Dan​tem w tam​tym okre​sie, ale ni​g​dy nie kła​mał – na pew​no
anirazunieokła​małDa​ria.Tobyłonie​moż​li​we.Mimotowciąż
czułsięjakpo​twór.

– Co ty wy​pra​wiasz? – za​py​tał po no​sem. Nie ro​zu​miał, jak

Ana​is mia​ła​by być jed​no​cze​śnie nie​win​ną dzie​wi​cą, któ​rą spo​-
tkałnakam​pu​sie,iko​bie​tą,któ​raprze​spa​łasięzjegobra​tem.
Zcza​semwy​da​wa​łomusię,żewszyst​kozro​zu​miał.Takbar​dzo
pra​gnę​ła uwa​gi, czu​ło​ści po okrop​nym dzie​ciń​stwie, że nic
dziw​ne​go, że nie wy​star​czył jej je​den męż​czy​zna. Jed​nak fo​to​-
gra​fiaprzyłóż​kuniepa​so​wa​ładotegoob​ra​zuoso​by,któ​rąwe​-
dług nie​go się sta​ła, sy​pia​jąc z Dan​tem od nie wia​do​mo jak
daw​na.Niewie​dział,jakmatowszyst​koro​zu​mieć,izło​ści​łogo
to.

Wte​dyjed​nakdopo​ko​juwpa​ro​wa​łago​spo​sia,wy​ło​ży​łaprzed

nimstosta​blo​idów,chwy​ci​łaDa​mia​nazarękęiwy​szła.Za​miast
za​dzwo​nić do Ana​is, za​czął czy​tać na​głów​ki wiel​ki​mi li​te​ra​mi
de​ma​sku​ją​cejegocha​rak​ter.

Czło​wiekzloduza​brałmidziec​ko!
Wte​dywła​śniena​szłagoinnamyśl,dużobar​dziejpo​nu​raod

po​przed​niej. Wie​dział tyl​ko, że Ana​is po​sta​wi​ła przy łóż​ku Da​-
mia​nazdję​cie.Chło​piecniespre​cy​zo​wał,cosięnanimznaj​do​-
wa​ło.Ozna​cza​łoto,żeniedałosięokre​ślić,któ​ryzbliź​nia​ków
DiSio​newid​niałnafo​to​gra​fii.

Póź​nym wie​czo​rem tego sa​me​go dnia opie​kun​ka we​szła do

ga​bi​ne​tuDa​ria.Za​sta​łagosie​dzą​ce​gonaka​na​pieobi​tejskó​rą,
z lap​to​pem na ko​la​nach i szkla​necz​ką whi​skey w dło​ni. Da​rio
za​trzy​mał fil​mik, któ​ry oglą​dał – na​gra​nie wy​stę​pu Ana​is w ja​-
kimś talk show, gdzie od​gry​wa​ła rolę zra​nio​nej i bez​bron​nej
istot​ki po​cią​gnię​tej w mrok przez bez​względ​ne​go biz​nes​me​na.
Mu​siał przy​znać, że szło jej nie​źle. Nie​mal go prze​ko​na​ła, że
jestbez​dusz​nymdra​niem.

By​łam trzy​ma​na pod klo​szem – opo​wia​da​ła łza​wym to​nem. –

Nie,ni​g​dysięzemnąnieroz​wiódł.Popro​stupo​ja​wiłsiędłu​go
po tym, jak stra​ci​łam na​dzie​ję. My​śla​łam, łu​dzi​łam się… To
brzmi tak na​iw​nie, praw​da? Ale to wszyst​ko był pod​stęp, gra.
Chciałtyl​kona​sze​gosyna.

Da​rioprze​słu​chałtenfrag​mentprzy​naj​mniejpięt​na​ścierazy.

Gdy​by nie znał praw​dy, przy​siągł​by, że Ana​is nie uda​je. I choć
wie​dział,żetonie​moż​li​we,re​ago​wałtak,jak​byniegra​ła.Jak​by
na​praw​dę zja​wił się ni​czym ja​kiś anioł śmier​ci sześć lat temu,
ate​razwró​cił,izakaż​dymra​zemnisz​czyłjejży​cie.

„Ona ma ja​kąś ma​gicz​ną moc” – wy​krzy​czał do nie​go Dan​te

daw​notemu,kie​dyDa​rioporazpierw​szychciałprzy​jąćofer​tę
odICE.Da​riopo​peł​niłbłądiwspo​mniał,żewe​długAna​isbyła
todo​brade​cy​zja.„Onaspra​wia,żemy​ślisz,żeczar​nejestbia​łe.
Copo​tem,bra​cie?Zro​bizemnietwo​je​gowro​ga?”.

Alenie.Tozro​bi​liobo​jewjegowła​snejsy​pial​ni.Da​riozmu​sił

siędopo​wro​tudote​raź​niej​szo​ści,wktó​rejopie​kun​kapa​trzy​ła
nanie​gozmar​twio​nymwzro​kiem.

–Ococho​dzi?–za​py​tałświa​dom,żebrzmidziw​nie.Jakktoś,

ktosamniewie,czyniestra​ciłpo​czy​tal​no​ści.

– O Da​mia​na – od​po​wie​dzia​ła ci​cho ko​bie​ta, to​nem nie​mal

prze​pra​sza​ją​cym.–Chy​bajestcho​ry.

–Jesz​czepoko​la​cjisza​lałnada​chu!–Da​rionieskoń​czyłmó​-

wić,ajużze​rwałsięiru​szyłzaopie​kun​kąko​ry​ta​rzemdopo​ko​-
ju, któ​ry prze​zna​czył dla Da​mia​na. Chło​piec le​żał sku​lo​ny na

łóż​ku,trzę​sącsięipła​cząc.Byłroz​pa​lo​ny.Da​rioni​g​dynieczuł
się tak bez​rad​nie. Usiadł na łóż​ku i do​tknął Da​mia​na, jak​by
wtenspo​sóbmógłmuja​kośpo​móc.Nie​ja​snopa​mię​tał,żejego
dzia​dekro​biłtaksamo.

–Chcędomamy–za​pła​kałDa​mian.
Ni​g​dywcze​śniejDa​rionieczułsięgo​rzej.Czyna​praw​dęwy​-

ko​rzy​sty​wałpię​cio​lat​kajakja​kiśpio​nekwgrze?Cobyłoznim
nie tak? Wy​krzy​czał Ana​is w twarz, że była rów​nie zła, jak jej
oj​ciec,któ​ryni​g​dyniechciałsięoże​nićiprzezcałyczastrwa​-
nia mał​żeń​stwa zdra​dzał jej mat​kę. A jed​no​cze​śnie Da​rio sam
byłrów​niezły,jakjegooj​ciec,naj​bar​dziejsa​mo​lub​nyczło​wiek,
jaki kie​dy​kol​wiek żył. Był gor​szy. Oj​ciec przy​naj​mniej w ogó​le
niedbałożad​nezdzie​ci,aleni​g​dynieprzy​szło​bymudogło​wy
jewy​ko​rzy​stać.

Wy​jął te​le​fon i wy​brał nu​mer, nie​pew​ny, czy uda mu się

wogó​lewy​daćja​kiśdźwięk.Ode​bra​łaodrazu.

–Da​rio?
–Le​piejprzy​jedź–po​wie​działbezżad​ne​gowstę​pu.Na​wetnie

pró​bo​wałza​cho​waćspo​ko​ju.Ja​kietomia​ło​byzna​cze​nie?–Da​-
mianjestcho​ry.

Nie wie​dział, ile cza​su mi​nę​ło. Mo​gły to być mi​nu​ty albo go​-

dzi​ny.Czasstra​ciłsens,kie​dysie​działwprzy​ciem​nio​nympo​ko​-
ju z cho​rym chłop​cem na ko​la​nach, pró​bu​jąc go uspo​ko​ić. Da​-
mianprze​stałpła​kać,coDa​riood​czułjakotriumf–dużowięk​-
szy i do​nio​ślej​szy niż jego od​czu​cia pod​czas wpro​wa​dze​nia na
ry​nek ostat​nie​go pro​duk​tu ICE, co wcze​śniej uwa​żał za szczyt
swo​ichosią​gnięć.

Nie po​tra​fił so​bie po​ra​dzić z tym uczu​ciem. Nie wie​dział, co

zna​czy​ło. Ro​zu​miał tyl​ko, że mały spo​co​ny chło​piec ja​koś się
do​stałwta​kiemiej​scajegodu​szy,októ​rychwcze​śniejniemiał
po​ję​cia. A na​wet nie są​dził, że Da​mian go lubi. Przy oka​zji nie
był wca​le pe​wien, czy trzy​ma na ko​la​nach syna, czy bra​tan​ka.
Toniemia​łozna​cze​nia.

Ana​iswpa​ro​wa​ładopo​ko​ju,niespusz​cza​jącwzro​kuzDa​mia​-

na,takszyb​ko,żejejczar​newło​syza​fa​lo​wa​ły.Uklę​kłanałóż​ku
obokDa​riaiprzy​ło​ży​ładłońdopo​licz​kasyna.

– Ma​mu​sia – za​chli​pał chło​piec. Nie wy​da​wał się zdzi​wio​ny,

żejąwi​dzi.Da​rioza​sta​na​wiałsię,cotozauczu​cie,kie​dysięnie
wąt​pi,żektośdo​ro​słypo​ja​wisię,kie​dybę​dziepo​trzeb​ny.–Je​-
stemcho​ry.

–Wiem,ko​cha​nie.–Ana​isza​bra​łaDa​mia​nazko​lanDa​ria.Do​-

tknę​łajegoczo​łaipo​licz​ków.–Masztyl​konie​wiel​kągo​rącz​kę.
Bolicięgło​wa?

Da​mianwy​mru​czałcośnie​zro​zu​mia​łe​go,aonapo​ki​wa​ła,jak​-

byro​zu​mia​ła,ococho​dzi.

–Nicdziw​ne​go.Schło​dzi​myciętro​chęispraw​dzi​my,czyuda

cisięza​snąć.

Po​pro​si​ła opie​kun​kę o mo​kry ręcz​nik. W mię​dzy​cza​sie zdję​ła

Da​mia​no​wiprze​po​co​nąpi​ża​męiza​ło​ży​łasu​chą.Na​stęp​niepo​-
ło​ży​ła go z ręcz​ni​kiem na czo​le. Wszyst​ko to ro​bi​ła pew​nie, co
przy​po​mnia​ło Da​rio​wi, czym zaj​mo​wa​ła się przez ostat​nie pięć
lat. Na​wet po​ło​ży​ła się obok syna, by mógł ją ob​jąć, i za​czę​ła
muśpie​wać.

Byłatonaj​bar​dziejurze​ka​ją​carzecz,jakąDa​riokie​dy​kol​wiek

usły​szał. Zła​ma​ła mu ser​ce, o któ​rym my​ślał, że daw​no temu
ob​ró​ci​ło się w ka​mień. Po​trze​bo​wał dużo cza​su, by zro​zu​mieć,
że nie​za​leż​nie od tego, jak wy​glą​da​ła praw​da, on chciał, by to
byłopraw​dą.Byna​le​ża​łodonie​go.Chciał,bywró​ci​ładonie​go
ztympo​ciesz​nymchłop​cembę​dą​cymide​al​nympo​łą​cze​niemich
dwoj​ga. Ni​g​dy nie pra​gnął za​ło​żyć ro​dzi​ny – le​d​wie to​le​ro​wał
wła​sną – ale te​raz za​pra​gnął tej ro​dzi​ny bar​dziej niż cze​go​kol​-
wiekin​ne​go.

Mógł wyjść, kie​dy Da​mian za​snął, ale tego nie zro​bił. Po ja​-

kimś cza​sie Ana​is prze​sta​ła śpie​wać, ale się nie ru​szy​ła. Obej​-
mo​wa​ła syna jak lwi​ca go​to​wa roz​szar​pać każ​de​go, kto by się
zbli​żył.Da​rioniewąt​pił,żebytozro​bi​ła.Aonbyjejpo​mógł.

–Czło​wiekzlodu?–za​py​tałci​cho.
– Je​śli kie​dy​kol​wiek zno​wu spró​bu​jesz ode​brać mi dziec​ko,

wy​pru​jęcifla​kiczymśdużoostrzej​szymniżna​głów​kita​blo​idów.

Uwie​rzył jej. Sie​dzie​li dłu​go, tyl​ko po​chra​py​wa​nie Da​mia​na

bu​rzy​łoci​szę.

– Wie​dział, że je​stem jego oj​cem. – Nie za​mie​rzał się wca​le

od​zy​wać.Pla​no​wałwstać,wró​cićdoga​bi​ne​tuimożetro​chępo​-
pra​co​wać.–Po​znałmnie,kie​dyprzy​je​cha​łemponie​godoszko​-

ły.Po​wie​dział,żemamojezdję​cieprzyłóż​ku.

Ana​is dłu​go mil​cza​ła. Da​rio stra​cił już na​dzie​ję, że mu od​po​-

wie.Wy​star​czy​ło,żebylituobo​je.Ci​szabyławpo​rząd​ku.Była
czymśin​tym​nymitymra​zemniewzdry​gnąłsięnasamąmyśl.

– Naj​bar​dziej przy​jaź​ni się z dziew​czyn​ką o imie​niu Oli​na –

wkoń​cuode​zwa​łasięAna​is.–Jejtatajeststra​ża​kiem,codzie​ci
uzna​ły za coś im​po​nu​ją​ce​go i he​ro​icz​ne​go. Oli​na po​wie​dzia​ła
Da​mia​no​wi,żetatajejobie​cał,żeza​wsze,kie​dybę​dziesięcze​-
gośbała,ochro​nijąprzedwszyst​ki​mipo​two​ra​mi.

Ana​is spoj​rza​ła Da​rio​wi pro​sto w oczy. Miał wra​że​nie, że

wszyst​kosięwnimza​trzy​ma​ło.

–Da​mianza​py​tał,jakonmógł​byza​wo​łaćtatę,sko​roniewie,

gdzieje​steś.

Da​rio po​czuł, jak​by coś mia​ło go za​raz przy​gnieść. Nie mógł

jed​nakspu​ścićzniejwzro​ku.

–Po​wie​dzia​łammu,żewiesz,gdzieje​ste​śmy,iżepo​trze​bu​je

tyl​kocze​goś,cobymucie​bieprzy​po​mnia​ło,byod​go​nićwszyst​-
kiezłesnyizłerze​czy,któ​renie​kie​dycho​wa​jąsięwsza​fie.Po​-
wie​dzia​łam, że znasz cza​ry, jak wszy​scy oj​co​wie, ale ty naj​le​-
piej.

–Ana​is…
– Więc wy​bra​li​śmy jed​no z two​ich zdjęć z na​sze​go al​bu​mu

ślub​ne​go,apo​temwy​bra​li​śmywskle​pieram​kę.Da​mianchciał
na wszel​ki wy​pa​dek wzmoc​nić ochro​nę. Więc ma te​raz ram​kę
zBat​ma​nemztwo​imzdję​ciem.Stoiunie​goprzyłóż​ku.Cza​sem
przy​ła​pu​jęgo,jakroz​ma​wiaztobą,jak​byśna​praw​dętambył.

Da​rio nie po​tra​fił zna​leźć słów. Nie zdzi​wił się, kie​dy za​uwa​-

żył,żedrży.Ana​ismó​wi​łada​lej.

– Za​bra​łeś go na dru​gi ko​niec świat. Za​ba​wi​łeś się w ojca

i za​spo​ka​ja​łeś wła​sne po​trze​by. Wie​dzia​łam, że nie zro​bisz mu
krzyw​dy,żenicmusięniesta​nie.Żeuznatozawspa​nia​łąprzy​-
go​dęubokuko​goś,kogo,wy​da​jemusię,żezna.Je​steśdlanie​-
go rów​nie praw​dzi​wy jak wszyst​ko, co wi​dział w te​le​wi​zji, tak
popro​stu.Togonieskrzyw​dzi.Tood​por​nedziec​ko.

Jej spoj​rze​nie sta​ło się tward​sze. Wy​da​wa​ło się prze​ni​kać go

nawy​lot.

–Do​pie​ro,kie​dyznu​dzicisiętagra,kie​dyprzy​po​mniszso​bie,

żeje​steśDa​rioDiSio​neimaszdostwo​rze​niaja​kiśsprzętkom​-
pu​te​ro​wy,awo​kółsie​bieuwiel​bia​ją​cychcięklien​tów,wte​dyod​-
sta​wisz go, skąd go za​bra​łeś i za​po​mnisz. Mar​twi mnie to,
Daro.Po​nie​ważtymzła​mieszmuser​ce.

–Nieza​mie​rzamła​maćmuser​ca,nieza​mie​rzamła​maćni​cze​-

go.–Samnieuwie​rzyłwewła​snesło​wa.

–Po​ja​wi​łeśsięzni​kądiwy​kra​dłeśgo.Je​steśta​jem​ni​czyinie​-

sa​mo​wi​tyijesz​czegonieza​wio​dłeś.

Te​razniewy​glą​da​łajużnatwar​dąitowła​śnienaj​bar​dziejgo

ude​rzy​ło.Wy​glą​da​łanastrasz​niesmut​ną.

– Tak się sta​nie. Bę​dzie my​ślał, że to jego wina, że mógł coś

zro​bić,bycięza​trzy​mać.Dzie​ciza​wszetakmy​ślą.–Po​trzą​snę​ła
gło​wąichy​bajesz​czebar​dziejpo​smut​nia​ła.–Le​piejby​ło​bypo​-
zwo​lićmuna​dalwy​obra​żaćso​biecie​biejakobo​ha​te​rara​tu​ją​ce​-
go go przed zły​mi sna​mi. A nie praw​dzi​we​go czło​wie​ka, któ​ry
nie​na​wi​dzi jego mat​ki i nie ma dla nie​go cza​su. To bar​dzo po​-
wszech​na i nud​na hi​sto​ria. Są​dzę, że wo​lał​by, że​byś po​zo​stał
dlanie​goma​gicz​ny.

–Mó​wiszonimczyoso​bie?–za​py​tałci​cho.
–Jajużdaw​notemupo​rzu​ci​łamma​gię.Atyni​g​dyniena​le​ża​-

łeśdomnie.

Ni​g​dy nie po​wi​nien był tego mó​wić, ni​g​dy nie po​wi​nien był

otwie​raćtychdrzwi,po​nie​ważwca​leniepo​do​ba​łomusięto,co
sięzanimiznaj​do​wa​ło.

–Ni​cze​gota​kie​goniezro​bię.–Niewie​dział,dla​cze​goczułsię

osa​czo​ny, ob​na​żo​ny, jak​by to on miał za sobą brzyd​ką prze​-
szłośćpo​le​ga​ją​cąnapo​rzu​ca​niulu​dzi.–Nicta​kie​gosięniewy​-
da​rzy.

Ana​is za​śmia​ła się ci​cho. Tak smut​no, jak​by to już się sta​ło.

Jak​byzna​łanie​cie​ka​wąprzy​szłość,nie​za​leż​nieodjegosłów.

– Daj spo​kój, Daro. Nic na to nie po​ra​dzisz. Taki wła​śnie je​-

steś.

ROZDZIAŁDZIEWIĄTY

Na​stęp​ne​godniaDa​mianobu​dziłsięzdrówjakryba.
–Byłcho​ry–stwier​dziłdo​bit​nieDa​rio,pi​jąckawę,kie​dyDa​-

mian ga​niał swój wła​sny cień po ele​ganc​kim ta​ra​sie ota​cza​ją​-
cymnaj​niż​szepię​troapar​ta​men​tu.–Samspraw​dzi​łemmutem​-
pe​ra​tu​rę.

–Dzie​cisąpeł​neta​jem​nic–od​po​wie​dzia​łaAna​iszewzru​sze​-

niemra​mion.

Wy​cho​dząc do pra​cy, Da​rio za​py​tał ją, gdzie się za​trzy​ma​ła.

Po​my​śla​ła,żewte​dyjąwy​rzu​ci,aleontyl​kokiw​nąłgło​wą,usły​-
szaw​szyna​zwęprze​cięt​ne​gomo​te​luwśród​mie​ściu,któ​ryuda​ło
jej się zna​leźć w ostat​niej chwi​li. Le​d​wie go​dzi​nę póź​niej
udrzwista​nąłku​rierzjejba​ga​żem.Go​spo​siaspraw​nieza​bra​ła
jejtor​byiulo​ko​wa​łaAna​isnieobokDa​mia​nawpo​ko​juwskrzy​-
dle dla go​ści, ale w sy​pial​ni bez​po​śred​nio obok sy​pial​ni pana
domunanaj​wyż​szympię​trze.

Wie​dzia​ła, że po​win​na za​pro​te​sto​wać. Po​win​na za​brać Da​-

mia​nawchwi​li,kie​dyDa​rioopu​ściłbu​dy​nek.Alboprzy​naj​mniej
za​żą​dać, by prze​dys​ku​to​wa​li wszyst​ko te​raz, za​miast ob​rzu​cać
sięobe​lga​miwsalikon​fe​ren​cyj​nejlubnała​machga​zet.Po​wie​-
dzia​ła so​bie, że tak wła​śnie zro​bi, gdy tyl​ko Da​rio wró​ci do
domu.Jed​nakniedałaradyznimpo​roz​ma​wiaćaniwie​czo​rem,
aniwko​lej​nychdniach.

Im mniej roz​ma​wia​li o po​waż​nych spra​wach cią​żą​cych mię​-

dzynimi,tymła​twiejprzy​szłoimsięztympo​go​dzić.Jak​bybyło
toichpraw​dzi​weży​cie.

Każ​de​gowie​czo​ru,je​ślipo​go​dapo​zwa​la​ła,je​dliwszy​scytro​je

ko​la​cjęnata​ra​sie.Jakro​dzi​na,my​śla​łazakaż​dymra​zemAna​is.
Wie​dzia​ła, jak nie​bez​piecz​ne są ta​kie my​śli. Jed​nak nie mo​gła
siępo​wstrzy​mać.Są​dzi​ła,żeDa​rioteżtoczuł.

Da​mianpo​ko​chałDa​riaodrazu.Byłotooczy​wi​steiAna​ispo​-

czu​ła ból na myśl, że przez tyle cza​su chło​piec mu​siał żyć bez

ojca.Nie,żebyży​cie,ja​kiemustwo​rzy​ła,byłozłe.Popro​stuto
ży​cie – ta baśń o ma​mie i ta​cie – było dużo lep​sze. Sześć lat
temuko​cha​łaDa​riainie​ste​tyko​chagowciąż,choćtakna​praw​-
dęniewie​dzia​ła,czymwogó​lejestmi​łość,domo​men​tu,ażza​-
sta​ła go trzy​ma​ją​ce​go ich cho​re​go syn​ka w ra​mio​nach. Albo
kie​dy pa​trzy​ła, jak czy​ta Da​mia​no​wi przed snem lub po​zwa​la
mu wy​grać w grę na kon​so​li, co wy​raź​nie obu spra​wi​ło przy​-
jem​ność.

Ana​is za​wsze są​dzi​ła, że w mi​ło​ści cho​dzi o burz​li​we ro​man​-

se,poktó​rychna​stę​po​wa​łylatasmut​ku,pust​kiiżalu.Tegona​-
uczy​lijąro​dzi​cepo​przezswo​jemał​żeń​stwo.Tegoteżsamado​-
świad​czy​ła. Zło​żo​ność róż​nych ro​dza​jów mi​ło​ści za​czę​ła ro​zu​-
mieć do​pie​ro w ostat​nich la​tach dzię​ki Da​mia​no​wi i wu​jo​stwu.
Jed​nakpa​trze​nie,jakmęż​czy​zna,któ​re​gopo​ko​cha​łanie​malod
pierw​sze​go wej​rze​nia, opie​ku​je się ich wspól​nym dziec​kiem,
byłojakoglą​da​niepierw​sze​gowscho​dusłoń​ca.Niepo​tra​fi​ła​by
ode​brać tego Da​mia​no​wi. Sama z tru​dem po​wstrzy​my​wa​ła ra​-
dośćnamyślotym,oczymle​d​wośmia​łama​rzyć.

Nie do koń​ca wie​rzy​ła, że jej się to uda​wa​ło. Nie sta​ra​ła się

ja​kośszcze​gól​nie,sko​rootymmowa.Wie​dzia​ławgłę​bidu​cha,
żeosta​tecz​niezatoza​pła​ci.

Tenwie​czórnieróż​niłsięodin​nych.Zje​dlibez​tro​skoko​la​cję,

niezba​cza​jączła​twychte​ma​tówroz​mo​wy,jakza​wsze,odkie​dy
za​miesz​ka​lira​zem.Ina​wetje​ślico​razbar​dziejza​czy​na​łojejto
prze​szka​dzać,torów​no​cze​śniezca​łychsiłpra​gnę​łani​cze​gonie
zmie​niać. Tak więc śmia​ła się gło​śno i uśmie​cha​ła. Za każ​dym
ra​zem szcze​rze. Po​tem kła​dli Da​mia​na spać, jak​by ro​bi​li to ra​-
zemodlat.

Drzwi od po​ko​ju Da​mia​na były za​mknię​te, a na trzech pię​-

trach apar​ta​men​tu pa​no​wa​ła ci​sza. A jed​nak ser​ce biło jej jak
mło​tem, jak​by świa​do​me rze​czy, któ​rych nie wie​dzia​ła. Po​dej​-
rze​wa​ła, że mia​ło to zwią​zek z tym, jak Da​rio na nią pa​trzył
znie​od​gad​nio​nymwy​ra​zemtwa​rzy.

–Do​bryznasze​spół,jaksięoka​zu​je.Chy​bamnietodzi​wi.
Nie do​da​ła, że daw​no temu po​wie​dzie​li to so​bie, za​nim czas

pod​dał ich pró​bie. Nie za​py​ta​ła, czy pa​mię​ta, jak pew​ni byli
obo​je swo​jej nie​zo​bo​wią​zu​ją​cej wer​sji mał​żeń​stwa pod​sy​ca​nej

przezdłu​gienocepeł​nena​mięt​no​ści.Byłatoko​lej​narzeczuno​-
szą​casięmię​dzynimi,któ​rejuda​wa​ła,żeniedo​strze​ga.

Są​dzi​ła, że od razu zmie​ni te​mat. Jed​nak stał w mil​cze​niu,

a świa​tło ja​kiejś od​le​głej lam​py oświe​tla​ło jego ide​al​ną twarz.
Przeztowy​da​wałsiękimśin​nym,nieanio​łemze​msty,któ​re​go
od​gry​wałprzezsześćlat,nie​ubła​gal​nie.Uko​gośin​ne​gona​zwa​-
ła​bytotę​sk​no​tą.Wma​wia​łaso​bie,żewca​lejejsiętoniewy​da​-
je.

–Niera​dzęso​biedo​brzewpra​cyze​spo​ło​wej–po​wie​działpo

chwi​li,jak​byzbó​lem.–Dużole​piejdzia​łamwsa​mot​no​ści.

–Niewy​da​jemisię,żedo​brzecisa​me​mu,Daro–wy​pa​ro​wa​ła

bez za​sta​no​wie​nia, jak​by nie do​strze​ga​ła prze​pa​ści, nad któ​rą
obo​jesta​li.–Wy​da​jeszsięsam.

Po​ru​szył się, jak​by chciał jej do​tknąć. Za​miast tego wło​żył

ręcedokie​sze​ni.Wjegospoj​rze​niubyłozbytdużosmut​ku.

–Je​stemsam.Takwolę.
–Je​steśsa​mot​nąwy​spą?–Trud​nojejbyłoza​cho​waćobo​jęt​ny

ton.–Kie​dyśbyłoina​czej.Tora​czejdziw​nazmia​na.

–Mniepa​su​je.Napew​noza​uwa​ży​łaśtosześćlattemu.
– Sześć lat temu by​łam w to​bie za​ko​cha​na i nie po​tra​fi​łam

my​śleć ra​cjo​nal​nie. – Od razu po​ża​ło​wa​ła tych słów. – Nie są​-
dzę,że​bymdo​strze​ga​łaco​kol​wiekin​ne​go.

Tymra​zemci​sza,któ​ramię​dzynimiza​pa​dła,wca​leniedo​da​-

wa​łaotu​chy.Wy​peł​nia​łyjądaw​neza​rzu​ty.Cze​ka​łanajegocios,
nano​kautprzyuży​ciuką​śli​wejuwa​gi,przezktó​rąpo​ża​łu​je,że
wogó​lesięode​zwa​ła.Ostat​niedziw​nednispę​dzi​łanate​sto​wa​-
niu rze​czy​wi​sto​ści, któ​rą dla sie​bie stwo​rzy​li, cze​ka​jąc, aż roz​-
pad​niesięnaka​wa​łecz​ki.Te​razpra​gnę​łatyl​ko,bytrwa​łanaza​-
wsze.Wjegospoj​rze​niuwię​cejbyłosmut​kuniżokru​cień​stwa.

–Wy​glą​danato,żepa​su​jemisa​mot​ność.Wte​dynaj​le​piejso​-

biera​dzę.

Mia​łaocho​tęsięroz​pła​kać,tyl​koniewie​dzia​ła,zja​kie​gopo​-

wo​du.Czyzpo​wo​duspo​so​bu,wjakiza​koń​czy​łosięichmał​żeń​-
stwo? Lat u boku syna, któ​rych Da​rio nie od​zy​ska? Czy tego,
jak wy​glą​dał te​raz, ewi​dent​nie sa​mot​ny i za​ła​ma​ny, twier​dząc,
żewła​śnietomuod​po​wia​da?Ana​isniewie​dzia​ła,coczu​je,co
do​bre​gomia​ły​byprzy​nieśćjejłzy,na​wetgdy​byod​wa​ży​łasięza​-

pła​kać. Była pew​na, że gdy​by im ule​gła, za​koń​czył​by się ich
dziw​ny ro​zejm. Więc za​miast tego po​de​szła do nie​go, wspię​ła
się na pal​ce i za​nim do​brze wszyst​ko prze​my​śla​ła, po​ca​ło​wa​ła
go.

Niebyłtodłu​gipo​ca​łu​nekanispe​cjal​niena​mięt​ny.Przy​ci​snę​-

ła usta do jego warg i po​czu​ła, jak za​drżał. Da​rio nie po​ru​szył
się, jed​nak za​uwa​ży​ła w nim na​pię​cie. Kie​dy od​su​nę​ła się od
nie​go,jegowzrokbyłprze​peł​nio​nypra​gnie​niem.

–Cotomia​łobyć?
–Niewiem.–Niedo​tknę​łaust,choćmia​łanatoocho​tę,boaż

pul​so​wa​ły.–Wy​glą​da​łeś,jak​byśtegopo​trze​bo​wał.

–Niepo​trze​bo​wa​łem.–Nieuwie​rzy​łamu.–Na​dalniepo​trze​-

bu​ję.

Od​szedł, zo​sta​wia​jąc ją u pro​gu łez. Wciąż czu​ła na ustach

ten prze​klę​ty po​ca​łu​nek. Za​sta​na​wia​ła się, co ona tu w ogó​le
robi.Gra​jącwgrę,któ​rejżad​neznichniemo​głowy​grać.

Te​le​fonza​dzwo​niłkil​kadnipóź​niej,kie​dyDa​rio,jakcorano,

wy​szedł po​bie​gać do Cen​tral Par​ku. Usta​wie​nia te​le​fo​nu po​-
zwa​la​ływta​kichchwi​lachdo​dzwo​nićsiętyl​kojegose​kre​tar​ce,
któ​rado​brzewie​dzia​ła,żeniena​le​żynad​uży​waćtegoprzy​wi​le​-
ju.Wcze​śniejzro​bi​łatomożetrzyczyczte​ryrazy.Da​riopo​waż​-
nietrak​to​wałbie​ga​nie.

– Cho​dzi o pań​skie​go dziad​ka – po​wie​dzia​ła Mar​nie. – Jego

stansiępo​gor​szył,chcesięzpa​nemwi​dzieć.

Da​rio ostat​nią milę dzie​lą​cą go od domu prze​biegł jesz​cze

szyb​ciej.Niepo​wi​niensiętakza​cho​wy​wać,zga​niłsię.Gio​van​ni
Di Sio​ne był bar​dzo sta​rym czło​wie​kiem od kil​ku lat cho​ru​ją​-
cym na bia​łacz​kę, do​dat​ko​wo ob​cią​ża​ją​cą ko​goś, kto prze​żył
dzie​więć​dzie​siątosiemlat.

Spo​co​ny i zde​ner​wo​wa​ny wszedł do apar​ta​men​tu. Za​trzy​mał

się,kie​dyusły​szałgłosDa​mia​na,ra​do​snyjakza​wsze.Todziec​-
ko nie mia​ło po​ję​cia, że ży​cie może nie być szczę​śli​we. Da​rio
przy​po​mniałso​biewła​snedzie​ciń​stwo.Niemiałsięwte​dycze​-
goucze​pićopróczbra​ta,któ​rypóź​niejzdra​dziłgozjegowła​sną
żoną.Żoną.Od​krył,żesło​wotoniewy​wo​łu​jejużwnimzło​ści.
Ra​czejnaod​wrót,spodo​ba​łomusię.Idączagło​semDa​mia​na,
ci​cho prze​szedł przez ko​ry​tarz pro​wa​dzą​cy do wiel​kie​go sa​lo​-

nu.Zna​lazłchłop​cawkuch​ni,sto​ją​ce​gonakrze​śleiprzy​glą​da​-
ją​ce​gosię,jakjegomat​kasma​żyna​le​śni​kinawiel​kiejku​chen​-
ce,któ​rejDa​rioni​g​dysamnieuży​wał.

–Mamyodtegogo​spo​się–po​wie​dział,świa​do​mydwóchrze​-

czy.Popierw​sze,żejegotonbyłzbytpo​nu​ryiujaw​niałrze​czy,
któ​repo​win​nypo​zo​staćwukry​ciu.Podru​gie,użyłlicz​bymno​-
giej, jak​by fakt, że jesz​cze się nie roz​wie​dli i że miesz​ka​li ra​-
zem, jak​by ni​g​dy nic, two​rzył ja​kąś jed​nost​kę, któ​rą ni​g​dy nie
byli.

„Sześćlattemuby​łamwto​bieza​ko​cha​nainiepo​tra​fi​łammy​-

ślećra​cjo​nal​nie”,po​wie​dzia​łatam​tejnocy.Po​temgopo​ca​ło​wa​-
ła.Odtam​tejporywma​wiałso​bie,żetojejzwy​kłesztucz​ki.Ale
wi​działprze​cieżwjejoczachpra​gnie​nie.Sły​szałjewjejgło​sie.
I po​czuł w po​ca​łun​ku. Tak na​praw​dę nie wie​dział, jak upo​rać
sięzcałątąsy​tu​acją.Dotejporyjegoży​ciebyłoła​twiej​szeipo​-
ukła​da​ne,bezżad​nychnie​spo​dzia​nek.

Da​rioniero​zu​miał,jaktomoż​li​we,żejegodzia​dek,któ​rykie​-

dyś po​wie​dział, że za​mie​rza po​ko​nać śmierć, ży​jąc wiecz​nie,
mógłbyćumie​ra​ją​cy.Wy​da​wa​łosiętonie​moż​li​we.Je​że​lijed​nak
Gio​van​nina​praw​dębyłumie​ra​ją​cy,je​śliwła​śniena​stę​po​wałko​-
niecje​dy​nejro​dzi​ny,jakąDa​rioznał–bezwzglę​dunajejnie​do​-
sko​na​ło​ści – wie​dział, że na​praw​dę chce, by sta​ru​szek po​znał
tegoma​łe​godzi​ku​saory​sachDiSio​neioczachmat​ki.

–Cosięsta​ło?–spy​ta​łaAna​iszmar​twio​na,na​kła​da​jącDa​mia​-

no​wina​le​śnik.–Wy​glą​dasz,jak​byśspo​tkałdu​cha.

–Niedu​cha–od​po​wie​działwciążnie​swo​imgło​sem.
Może dla​te​go, że przez dłu​gie sześć lat wie​dział do​kład​nie,

kimjest.Nu​rzałsięwtejwi​zjiiprze​ko​nałsie​bie,żetyl​kotym
możesiękie​dy​kol​wiekstać.Ate​razniemógłzro​zu​mieć,ja​kim
cu​dem się tym za​do​wo​lił. Po​jął wła​śnie, sto​jąc spo​co​ny w tym
po​miesz​cze​niu, któ​re​go uży​wał naj​mniej, pa​trząc na do​mo​wą
scen​kę,któ​rapo​win​nagood​rzu​cać,żeni​g​dyniebył​byszczę​śli​-
wy. Przez lata trwał za​wie​szo​ny w sta​nie, któ​ry nie był szczę​-
ściem.Wszyst​kozmie​ni​łosiętam​te​godnianaHa​wa​jach,szcze​-
gól​nieon.

–Jesz​czenie.

ROZDZIAŁDZIESIĄTY

Ana​is kiep​sko pa​mię​ta​ła po​sia​dłość Di Sio​ne w Hamp​tons,

któ​rąod​wie​dzi​łatyl​koparęrazy,alesta​ru​szekbę​dą​cypod​po​rą
ro​dzi​ny, pan wiel​kie​go domu, do​sko​na​le utkwił jej w pa​mię​ci.
Gio​van​nibyłdo​kład​nietaki,jakgoza​pa​mię​ta​ła,możeodro​bi​nę
bar​dziej wą​tły. Sie​dział w fo​te​lu w jed​nej z ba​wial​ni sta​re​go
domu otu​lo​ny ko​cem, mimo że wrze​śnio​wy dzień był cie​pły.
Uśmiech​nął się na ich wi​dok, a błysk w jego oczach wy​da​wał
sięAna​iszbytja​snyjaknako​gośupro​guśmier​ci.

–Po​wi​nie​nembyłpo​wie​dzieć,żeumie​ram,latatemu–po​wie​-

działsła​bymgło​sem.Na​glejegośmierćwy​da​łajejsiębar​dziej
moż​li​wa. – Zbie​ga​cie się te​raz wszy​scy. – Spoj​rzał na Ana​is,
apo​temprze​niósłwzroknaDa​mia​na.–Iprzy​no​si​ciepre​zen​ty.

–ToDa​mian–po​wie​dzia​ła,uśmie​cha​jącsiędosta​rusz​ka,któ​-

ryza​wszetrak​to​wałjąser​decz​nie,choćjejzwią​zekzjegownu​-
kiem był sza​leń​stwem bez hap​py endu. Uśmiech​nę​ła się do
syna.

–Da​mian,totwójpra​dzia​dek.
My​śla​ła, że ser​ce pęk​nie jej z dumy, kie​dy chło​piec pod​szedł

do pew​nie naj​star​sze​go czło​wie​ka, ja​kie​go kie​dy​kol​wiek spo​-
tkał, i wy​cią​gnął do nie​go rękę jak do​ro​sły. Tym ra​zem mo​gła
dzie​lićzkimśdumę–za​uwa​ży​łająwspoj​rze​niuDa​ria.Tachwi​-
lapo​ro​zu​mie​niawstrzą​snę​łaniądogłę​bi.

–Miłociępo​znać,mło​dyczło​wie​ku–po​wie​działGio​van​nipo​-

waż​nie, jak​by roz​ma​wiał z do​ro​słym. – Ale po​tem spoj​rzał na
Da​riarów​niepo​waż​nymwzro​kiem.–Na​praw​dęmiło.

–Za​cho​wujsię–po​wie​działDa​rio,kie​dyAna​isusia​dłanaka​-

na​piena​prze​ciw​koGio​van​nie​go.Zezdu​mie​niemstwier​dzi​ła,że
na​praw​dę się ro​ze​śmiał. Brzmiał dzię​ki temu jak inna oso​ba,
ktośżywy.Tensammło​dymęż​czy​zna,któ​rypew​ne​gozi​mo​we​go
po​po​łu​dnia wy​biegł za nią z bi​blio​te​ki uni​wer​sy​tec​kiej i na​mó​-
wiłnakawę.–Albonieod​damcikol​czy​ków,poktó​rewy​sła​łeś

mnienadru​giko​niecpla​ne​ty.

– Ach – od​po​wie​dział Gio​van​ni, zu​peł​nie nie​zra​żo​ny. – Moje

uko​cha​ne utra​co​ne ko​chan​ki wresz​cie do mnie wró​ci​ły. Po​-
wiedz,żena​dallśniątak,jakza​pa​mię​ta​łem.

– Oczy​wi​ście, sta​rusz​ku. – Da​rio na​dal był roz​ba​wio​ny. – Są

zro​bio​ne pra​wie wy​łącz​nie z dia​men​tów. Noc​ne nie​bo wy​da​je
sięprzynichnie​cie​ka​we.

Sta​rzec uśmiech​nął się, a po​tem za​czął kasz​leć. Tak cięż​ko,

żecałysiętrząsł.Ana​iszro​zu​mia​ławte​dy,żeGio​van​nijestna​-
praw​dęcho​ry.Niemo​głategozmie​nićna​wetsiłajegooso​bo​wo​-
ści. Uśmiech znik​nął z twa​rzy Da​ria. Ana​is po​czu​ła, jak w gar​-
dle ro​śnie jej gula, kie​dy się​gnął do kie​sze​ni i wy​jął to samo
puz​der​ko, któ​re do​stał od niej na Ha​wa​jach. Kie​dy Gio​van​ni
uspo​ko​ił się i za​czął od​dy​chać nor​mal​nie, Da​rio otwo​rzył je
iostroż​nieumie​ściłwdło​niachdziad​ka.

– Szko​da, że Dan​te​go tu nie ma – po​wie​dział Gio​van​ni wpa​-

trzo​ny w kol​czy​ki nie​obec​nym wzro​kiem. – Za​wsze do​ce​niał
pięk​nerze​czybar​dziejodcie​bie.Tyza​wszeuwa​ża​łeś,żepo​wi​-
nie​neśbyćtympo​waż​nym.

Wła​śniewtejchwi​liDa​miante​atral​nymszep​tempo​wie​dział,

żechciał​bysiępójśćpo​ba​wićnadwo​rze,alemimotoAna​isza​-
uwa​ży​ła,jaknadźwiękimie​niabra​taDa​riosztyw​nie​je.Do​strze​-
gła też, że uśmiech znik​nął z jego spoj​rze​nia, a jego usta po​-
now​nieza​ci​snę​łysięwwą​skąli​nię.

– Dla​cze​go o nim wspo​mnia​łeś? – za​py​tał w na​pię​ciu. – Jest

tu​taj?

– Wy​da​je mi się, że wy​szedł – od​po​wie​dział nie​chęt​nie Gio​-

van​ni.

– Nie będę roz​ma​wiać o Dan​tem. I nie po​trze​bu​ję, że​byś się

wtrą​cał,dziad​ku.Niemusiwie​dzieć,żetuby​łem.

Gio​van​ni przez chwi​lę wy​glą​dał, jak​by za​mie​rzał opo​no​wać,

ale tyl​ko po​ki​wał gło​wą i wró​cił do oglą​da​nia kol​czy​ków. Pal​-
cem do​tknął lśnią​cych klej​no​tów. Po​tem ci​cho za​py​tał Da​ria
onowypro​duktICEwpro​wa​dzo​nynary​nekkil​katy​go​dniwcze​-
śniej.Ana​issie​dzia​łanie​ru​cho​monaka​na​piena​prze​ciw​konich,
z obo​la​łym ser​cem. Przez okno wi​dzia​ła syn​ka bie​ga​ją​ce​go po
traw​ni​ku,jak​bysłoń​ceświe​ci​łowy​łącz​niedlanie​go.Alewśrod​-

kusta​ryczło​wiekumie​rałpopra​wiestu​le​ciuspę​dzo​nymnazie​-
mi,amęż​czy​zna,któ​re​goko​cha​ładłu​żej,niżbyłotodlaniejdo​-
bre, był tak za​mknię​ty w so​bie, że rów​nie do​brze też mógł
umie​rać.

Da​riosięni​g​dyniezmie​ni.Niechciałroz​ma​wiaćobra​ciena​-

wet z dziad​kiem, na​wet po tylu la​tach. Ni​g​dy jej nie uwie​rzy.
Wszyst​ko było w po​rząd​ku, do​pó​ki uda​wa​li. W mię​dzy​cza​sie
prze​szłość tkwi​ła mię​dzy nimi ni​czym ro​pie​ją​cy wrzód. Kie​dy
mia​ła wy​pły​nąć na wierzch? Nie prze​szka​dza​ło jej, że Da​rio
cza​sa​misięnaniejwy​ży​wał,mo​głatoznieść,choćbyłotonie​-
spra​wie​dli​we. Ale co, je​śli pew​ne​go dnia po​wie o jed​no sło​wo
zadużo,aDa​miantousły​szy?Niemo​głapo​zwo​lić,bytenczło​-
wiekzła​małser​cejejsyn​katyl​kodla​te​go,żeniepo​tra​fiłjejza​-
ufać.

Nad​szedłczas,bybyłazesobąszcze​ra.Da​riowogó​leni​g​dy

jejnieufał.Gdy​byufał,niezin​ter​pre​to​wał​bytaktego,cozo​ba​-
czyłtam​te​godnia.Ni​g​dybywtonieuwie​rzył,bezwzglę​duna
to,copo​wie​działlubcze​goniepo​wie​działDan​te.Przedtąwła​-
śniepraw​dąukry​wa​łasięcałytenczas.Da​riochciałmiećoniej
jak naj​gor​sze zda​nie. Wy​ko​rzy​stał oka​zję, by ją po​rzu​cić i się
upew​nił,żewża​denspo​sóbniemo​gła​byna​kło​nićgodozmia​ny
zda​nia. Chciał od niej odejść i uczy​nił to z pre​cy​zją chi​rur​ga.
Niemiałza​mia​rudoniejwra​cać.Gdy​bynieDa​mian,ichroz​mo​-
wa w po​sia​dło​ści Fu​gi​na​wy prze​bie​gła​by zu​peł​nie ina​czej. Ob​-
ra​ził​byją,onaod​bi​ła​bypi​łecz​kę,aonroz​pły​nął​bysięwpo​wie​-
trzu.

Bar​dzo dłu​go okła​my​wa​łam sie​bie, po​my​śla​ła, pa​trząc, jak

Da​rio śmie​je się z dziad​kiem w spo​sób, w jaki od lat się nie
śmiał.To,coopo​wie​dzia​łamta​blo​idom,mo​głamrów​niedo​brze
wma​wiaćso​bieprzezcałyczas.Żedo​szłodonie​po​ro​zu​mie​nia.
Żebezjegobra​tanicta​kie​gobysięniewy​da​rzy​ło.Wy​da​rzy​ło​by
się,ontegochciał.Ontospra​wił.

Sie​dzia​ła spo​koj​nie, choć wszyst​ko w niej ko​tło​wa​ło się tak

moc​no,żebałasię,żeupad​nie.Niemo​głagoprze​ko​nać,żeDa​-
mian jest jego sy​nem i że go ko​cha​ła i ni​g​dy nie li​czył się dla
niej nikt inny. On sam mu​siał w to uwie​rzyć. W tym pięk​nym
domu, któ​ry przy​po​mi​nał jej męż​czy​znę, któ​re​go po​ko​cha​ła,

Ana​iszro​zu​mia​ła,żetosięni​g​dyniesta​nie.

Onni​g​dynieza​ufaanijej,anini​ko​muin​ne​mu.
Czy​libezwzglę​dunawła​sneuczu​ciaipra​gnie​nia,bezwzglę​-

dunapo​ry​wyser​ca,mu​sia​łatoza​koń​czyć.Mu​sia​łaza​braćDa​-
mia​naiwró​cićdodomu.

ROZDZIAŁJEDENASTY

Byłojużpóź​no,kie​dyDa​riopo​rzu​ciłpró​byza​śnię​ciawłóż​ku,

któ​rewy​da​wa​łomusięte​razzbytpu​steiktó​re​goni​g​dyzni​kim
niedzie​lił.Wy​szedłnawiel​kita​rasota​cza​ją​cynaj​wyż​szepię​tro
apar​ta​men​tu. Wrze​śnio​wa noc była cie​pła. Do​brze, że miał na
so​bietyl​koluź​nespodnie.

Przed nim roz​cią​gał się Man​hat​tan roz​świe​tlo​ny jak za​wsze.

Roz​brzmie​wał w jego du​szy ci​chą mu​zy​ką zmie​nia​ją​cą wszyst​-
ko,cze​gosiędo​tknie.

Wy​czułobec​nośćAna​isnachwi​lęprzedtym,jaksta​nę​łaobok

nie​go przy po​rę​czy z roz​pusz​czo​ny​mi wło​sa​mi opa​da​ją​cy​mi na
na​gie ra​mio​na. Mia​ła na so​bie top i mę​skie bok​ser​ki, ze​staw,
wktó​rymspa​ła,od​kądjąznał.Niewie​dział,dla​cze​gotenwi​dok
obu​dziłwnimja​kiśśpiew.Wie​działtyl​ko,żechcegowy​śpie​wać
takgło​śno,bypo​bu​dzićsą​sia​dów,całemia​stoicałyświat.

Za​miasttegodo​tknąłjejra​mie​nia.Lek​koza​drża​ła.
–Ży​ciejestta​kiekrót​kie.Zakrót​kie,Ana​is.
Spoj​rza​ła na nie​go, a po​tem od​wró​ci​ła wzrok w stro​nę Cen​-

tralPar​kuroz​cią​ga​ją​ce​gosiępodnimi.

–Niepo​tra​fięso​biewy​obra​zićświa​tabeznie​go.
Da​riowca​leniemiałnamy​ślidziad​ka,niebez​po​śred​nio.
–Jestprze​bie​gły–stwier​dził.Gio​van​niza​wszetakibył.Da​rio

nie mógł po​jąć, że coś mo​gło​by sta​rusz​ka za​ła​twić, na​wet bia​-
łacz​ka. – Po​ko​nał ty​sią​ce prze​ciw​ni​ków, nie jest taki sła​by, na
ja​kie​gowy​glą​da.Nieskre​ślał​bymgojesz​cze.

Uśmiech​nę​ła się i nie po​wie​dzia​ła tego, co my​śla​ła – co on

sampo​wi​nienmy​śleć.Oczymmy​ślałdo​bit​niena​wetnaHa​wa​-
jachoto​czo​nyuwo​dzi​ciel​skimtro​pi​kal​nymupa​łem.ŻeGio​van​ni
miał dzie​więć​dzie​siąt osiem lat. Że to na​tu​ral​na ko​lej rze​czy.
Zbytdłu​gieży​ciemo​głonie​kie​dybyćprze​kleń​stwem,niebło​go​-
sła​wień​stwemdlako​goś,ktodaw​niejbyłtakak​tyw​ny,aobec​nie
tkwiłza​mknię​tywkil​kupo​ko​jach.

Ta pięk​na ko​bie​ta, któ​ra na​dal była jego żoną, tyl​ko się

uśmiech​nę​ła.

– Ana​is – za​czął po​waż​nie, po​nie​waż po​wi​nien to po​wie​dzieć

od daw​na. Jed​nak za​sko​czy​ła go. Od​wró​ci​ła się ku nie​mu i po​-
trzą​snę​ła gło​wą. Kie​dy za​milkł, po​de​szła bli​żej i po​ło​ży​ła mu
ręce na pier​si. Po​czuł cie​pło. We​wnątrz nie​go roz​go​rza​ły pło​-
mie​nie.

– Nie chcę roz​ma​wiać – po​wie​dzia​ła. Usły​szał dziw​ny ton

w jej gło​sie, a może w spo​so​bie, w jaki na nie​go pa​trzy​ła. –
Mamcidopo​wie​dze​niaty​sią​cerze​czy,aleniechcęroz​ma​wiać.

Byłatakbli​sko,potymwszyst​kim,cosięwy​da​rzy​ło.Tymra​-

zem nie grał w żad​ną grę. Czuł jej dło​nie na skó​rze. Lśni​ła
wświa​tłachmia​sta,aonbyłtyl​komęż​czy​zną.

–Znamlep​szespo​so​by,bysiędo​ga​dać–szep​nę​ła.
Da​rio nie był w sta​nie od​mó​wić. Przy​cią​gnął ją bli​żej do sie​-

bie,czułdo​tykjejwspa​nia​łychkrą​gło​ści,kie​dyschy​liłsięipo​-
ca​ło​wałjątak,jakchciałodwie​ludni.Przezcałeży​cie.Zakaż​-
dym ra​zem, kie​dy się śmia​ła lub była spo​koj​na. Za każ​dym ra​-
zem, kie​dy marsz​czy​ła brwi czy po pro​stu od​dy​cha​ła. Pra​gnął
jej. Ich po​ca​łu​nek był jak do​tyk czy​ste​go ognia, ośle​pia​ją​ce​go
pra​gnie​nia.Nieza​spo​ko​iłgo.

Uwol​niłdrze​mią​cąwnimdzi​kość.Nieprze​sta​wałjejca​ło​wać,

jed​no​cze​śniepro​wa​dzącprzezszkla​nedrzwidosy​pial​ni.Tyl​ko
razode​rwałodniejusta,byścią​gnąćjejko​szul​kę.Za​nimdo​tar​-
linaskrajwiel​kie​gołoża,któ​re​go,jaksą​dził,ni​g​dyzni​kimnie
bę​dziedzie​lił,od​dy​cha​lijużcięż​ko,aichubra​niale​ża​łyroz​rzu​-
co​nenapod​ło​dze.

–Je​steśide​al​na,cho​ler​nieide​al​na.
–Tobrzmijakroz​mo​wa–za​drwi​łaiugry​złagowpod​bró​dek.
Wiel​bił ją, ko​bie​tę, po któ​rej ni​g​dy się nie otrzą​snął, z któ​rą

ni​g​dysięnieroz​wiódł.Mu​siałczę​ścio​wowie​dzieć,żeichzwią​-
zeksięnieskoń​czył,bezwzglę​dunato,cosięmo​głowy​da​wać.
Głódnieusta​wał.

Ukląkł przed nią i na nowo na​uczył się każ​de​go ka​wał​ka jej

cia​ła,taksamojaktam​tejnocy,kie​dypo​wie​rzy​łamuswo​jąnie​-
win​ność. Usta​mi i dłoń​mi po​siadł ją i do​pro​wa​dził do roz​ko​szy
razidru​gi.Zatrze​cimra​zemjejkrzykbyłtakgło​śny,żegro​ził

po​pę​ka​niemszyb.Da​rionie​malchciał,bytaksięsta​ło.

–Dość–wy​ją​ka​ła.–Wy​koń​czyszmnie.
–Mó​wisz,jak​byśmia​łacośprze​ciw​ko.
Uśmiech​nę​ła się nie​bez​piecz​nie, prze​to​czy​ła się na brzuch

iuklę​kłaoboknie​go.

–Mojako​lej.
Nieśpie​szy​łasię.Drę​czy​łagozin​ten​syw​no​ścią,któ​ramo​gła​-

bygozmar​twić,gdy​byniebyłomutakdo​brze.Po​świę​ci​łauwa​-
gękaż​dejczę​ścijegocia​ła,brzu​cho​wi,szyi,li​niiżu​chwy,apo​-
tem skie​ro​wa​ła się w dół. Uśmiech​nę​ła się z dzi​kim bły​skiem
woku,aleniezdą​żyłonicza​py​tać.Wy​da​wa​łomusię,żeumie​-
ra.Za​po​mniałoca​łymświe​cie,li​czy​łosiętyl​kote​raz,tyl​koona.
Za​tra​cił się w jej ru​chach i ci​chym mru​cze​niu. Był w nie​bie.
Byłomutakdo​brze,żeoba​wiałsię,żecał​kiemstra​cigło​wę.

Od​su​nąłjąodsie​bie,za​ci​ska​jączęby,bysięopa​no​wać.Szyb​-

ko upo​rał się z pre​zer​wa​ty​wą, po​ło​żył się na Ana​is i w koń​cu
wszedł w nią. Krzyk​nę​ła wte​dy, a on za​czął się w niej ru​szać.
Niebyłowtymżad​nychumie​jęt​no​ści,tyl​kodzi​kośćiin​ten​syw​-
ność. Za​wład​nię​cie, pier​wot​ne i gwał​tow​ne. Na​pie​rał na nią
z całą fu​rią prze​szło​ści, któ​ra mię​dzy nimi wi​sia​ła. Za​tra​cił się
wniej,jak​byobo​jebylidotegoprze​zna​cze​ni.Przezchwi​lęnie
ist​nia​ło nic, tyl​ko to. Za​drża​ła pod nim, za​tra​co​na w roz​ko​szy.
Po​dą​żyłzanią,wy​krzy​ku​jącjejimię,jak​bytesześćlatni​g​dysię
niewy​da​rzy​ło.

Kie​dyDa​rioobu​dziłsięna​stęp​ne​goran​ka,zo​rien​to​wałsię,że

Ana​isniemawłóż​ku.Wie​działodrazu,gdytyl​kootwo​rzyłoczy
iza​mru​gałwświe​tlepo​ran​ka,za​nimjesz​czesięob​ró​cił.Sze​ro​-
kie łoże było pu​ste jak zwy​kle, jak​by jej obec​ność w nim po​-
przed​niejnocy,jejcia​łoprzy​tu​lo​negonie​go,kie​dywresz​cieza​-
snę​li,byłotyl​koma​rze​niemsen​nym.

Je​śli był to sen, chciał, by trwał. Wie​dział jed​nak, że nic mu

się nie przy​śni​ło. Wstał i wcią​gnął na sie​bie pierw​szą parę
spodni, któ​rą zna​lazł. Wy​szedł z sy​pial​ni i za​uwa​żył, że cały
apar​ta​ment jest dziw​nie ci​chy. Drzwi do pu​stej sy​pial​ni Ana​is
sta​łyotwo​rem.Sta​lo​wy​mischo​da​mizbiegłnadru​giepię​tro.Po​-
trze​bo​wał chwi​li, by za​uwa​żyć, że nie sły​szy Da​mia​na. Zwy​kle
roz​le​ga​ły​bysiętukrzy​kiiwy​ciema​łe​gochłop​ca,aleniedzi​siaj.

Pew​nie opie​kun​ka za​bra​ła go na dwór, po​my​ślał, za​glą​da​jąc

do jed​ne​go z mniej​szych po​koi, któ​ry Ana​is za​gar​nę​ła na swój
ga​bi​net.Tuteżpu​sto,znik​nąłna​wetjejlap​topza​zwy​czajsto​ją​-
cy na ma​łym, ele​ganc​kim biu​recz​ku w rogu. Da​rio zszedł do
kuch​ni,na​lałso​biekawy,ana​stęp​niepo​szedłdoga​bi​ne​tu.Cały
apar​ta​mentna​dalwy​da​wałmusięude​rza​ją​coci​chy.Wbrzu​chu
za​czę​łomukieł​ko​waćnie​przy​jem​neuczu​cie,któ​re​goniepo​tra​-
fiłokre​ślić.Usiadłzabiur​kiem,marsz​czącbrwinawi​dokbrą​zo​-
wej ko​per​ty. Był pe​wien, że po​przed​niej nocy jej tam nie było.
Zaj​rzał do środ​ka. Na​gle wszyst​ko wy​da​ło się za​ma​rzać wo​kół
nie​go.Za​mie​niaćwlód,apo​temroz​pa​daćnaka​wa​łecz​ki.

Zro​zu​miał wresz​cie, że tym, co go nur​to​wa​ło, nie był brak

lap​to​paAna​is,alewszyst​kie​goin​ne​go.Znik​nę​łysto​sydo​ku​men​-
tów, jej tecz​ka, splą​ta​ne ka​ble. Tak​że wa​liz​ka sto​ją​ca zwy​kle
wno​gachłóż​kawsy​pial​nina​prze​ciw​konie​go.Po​wi​nienodrazu
się zo​rien​to​wać, że to nie jej lap​top znik​nął, tyl​ko ona. Po​zna​-
wał do​ku​ment z ko​per​ty. Były to do​ku​men​ty roz​wo​do​we, któ​re
zo​sta​wiłdlaniejwho​te​lunaMaui.

Ogar​nął go mrok, głę​bo​ki i cięż​ki, ale prze​kart​ko​wał do​ku​-

men​ty,byspraw​dzić,czyjepod​pi​sa​ła.Takbyło,oczy​wi​ście.Po​-
my​ślał, że lep​szy był​by strzał w pierś. Usły​szał ja​kiś dźwięk
przy wej​ściu i pod​niósł wzrok. Nie zdzi​wił się, kie​dy uj​rzał ją
ubra​nąodstópdogłówwpraw​ni​czygar​ni​tur.Chłod​ny,pięk​ny
igład​ki.Jejzbro​ja.Nieowi​jałwba​weł​nę:

–Dla​cze​go?
Przez jej twarz prze​biegł ja​kiś gry​mas, zbyt szyb​ko, by mógł

good​czy​tać.

–Nieufaszmi.Ni​g​dyminieza​ufasz.
–Toniemoże…
–Da​rio.
Za​milkł,choćwy​da​wa​łomusię,żecośwnimpęk​nie.Niewie​-

dział,żecośjesz​czezo​sta​ło.

– Nie mogę tak żyć – po​wie​dzia​ła z tym sa​mym bły​skiem

w oku, któ​ry wi​dział po​przed​niej nocy. – Do​ra​sta​łam w domu
peł​nym nie​na​wi​ści i po​gar​dy. Nie wy​cho​wam syna w ten spo​-
sób,woto​cze​niupo​dej​rzeńignie​wu.

Wszyst​kowo​kółDa​riawi​ro​wa​ło,bra​ko​wa​łomupunk​tuza​cze​-

pie​nia.Czar​nadziu​rastra​ty,któ​raotwo​rzy​łasiępodnim.Ostat​-
nimra​zempo​zwo​liłnato.Wsko​czyłdośrod​ka,tkwiłtamprzez
lataina​zy​wałtorze​czy​wi​sto​ścią.Niepo​tra​fiłznieśćmy​śliopo​-
now​nymza​nu​rze​niusięwnią.Niepo​tra​fiłwy​obra​zićso​bie,że
porazdru​giznaj​dziewyj​ście.

–Awczo​raj​szanoc?Cotobyło?
–Chcia​łamsiępo​że​gnać–nachwi​lęstra​ci​łaopa​no​wa​nyton.

Usły​szałwjejgło​sieból.Alenieod​czu​wałztegopo​wo​dużad​-
ne​gotrium​fu.Tyl​koból.–Niechcia​łamtakpopro​stuwyjść.

Takjakon,nieoglą​da​jącsięzasie​bie.Niepo​wie​dzia​łatego,

niemu​sia​ła.Da​riowstał,niewie​dząc,cozro​bić.

–Nieróbtego–chciałbrzmiećgroź​nie,alebrzmiałjakktoś

zła​ma​ny. Może tym ra​zem na​praw​dę. A może cho​dzi​ło jej o to,
bymudo​wieść,żeza​wszetakibył.–Comamzro​bić,byciętu
za​trzy​mać?Po​wiedz.

Wy​raztwa​rzyAna​issięniezmie​nił.Je​ślijuż,towy​glą​da​łana

bar​dziej smut​ną, a jed​no​cze​śnie bar​dziej zde​cy​do​wa​ną. Miał
dziw​neprze​czu​cie,jesz​czeza​nimsięode​zwa​ła.

–Po​roz​ma​wiajzbra​tem–po​wie​dzia​łaci​cho.–Tomu​siszzro​-

bić,je​ślichcesz,że​bymzo​sta​ła.

–Nie–wark​nął,całyczaszbli​ża​jącsiękuczar​nejprze​pa​ści.–

Dla​cze​gootopro​sisz?Mójdzia​dekcięna​kło​nił?

Za​uwa​żył, jak za​drża​ła na twa​rzy. Jak za​ci​snę​ła pię​ści. Za​-

uwa​żyłstrasz​nysmu​tekwjejoczach.

– Od​cho​dzę wła​śnie dla​te​go, że tego nie wiesz. To wszyst​ko

dzia​łatyl​ko,kie​dyuda​je​my,żeprze​szłośćniemia​łamiej​sca.

Nicniero​zu​miał.
–Wy​da​jemisię,żetora​czejdo​brze,bio​rącpoduwa​gę,cosię

wy​da​rzy​ło.

–Daro–tyl​koonatakgona​zy​wa​ła,aleostrytonspra​wił,że

za​brzmia​łotojakcioswbrzuch.–Niebędężyćjakza​kład​nicz​-
ka hi​sto​rii, któ​rą od sze​ściu lat źle in​ter​pre​tu​jesz. Jak mo​że​my
pójść na​przód, je​śli nie po​tra​fisz spoj​rzeć w prze​szłość i zo​ba​-
czyćpraw​dy?

–Toniemaztymnicwspól​ne​go.
–Niemategobeztam​te​go–po​pra​wi​łago.–Po​nie​ważtam​to

ni​g​dy się nie wy​da​rzy​ło. Nie po​trze​bu​ję two​je​go prze​ba​cze​nia

iniezga​dzamsięspę​dzićca​łe​goży​cianapró​bachprze​ko​na​nia
cię,byśmiza​ufał,kie​dytakna​praw​dęniezro​bi​łamni​cze​go,by
two​jeza​ufa​niestra​cić.Wiesz,jacybylimoiro​dzi​ce.Kłót​nie,wy​-
zwi​ska,nie​koń​czą​cysięhor​ror.Niewy​cho​wamDa​mia​nawtaki
spo​sób.Niechcę,bymy​ślał,żemi​łośćtowoj​na.

–Tonietak,mytacynieje​ste​śmy.
– Nie po​tra​fisz na​wet za​dzwo​nić do swo​je​go bra​ta bliź​nia​ka.

Niemo​żeszso​bietegowy​obra​zić.

–Dan​teniemaznaminicwspól​ne​go!–ryk​nął.
– Wiem – po​wie​dzia​ła smut​no. – I ni​g​dy nie miał. Ale nie są​-

dzę,że​byśmu​siałusły​szećtoodemnie.Iniemogęzmar​no​wać
ży​cia, ma​jąc na​dzie​ję, że do​strze​żesz praw​dę i na​pra​wisz, co
ze​psu​łeś.

Na​praw​dęza​mie​rza​łagoopu​ścić,potymwszyst​kim.Potym,

jak prze​trwa​li mrok. Wi​dział to w jej twa​rzy, w za​łza​wio​nych
oczach.Czułtowuści​skuwpier​si.

–Ana​is…
–Za​bie​ramDa​mia​nazpo​wro​temnaMaui–po​wie​dzia​łaspo​-

koj​nymto​nem,jak​byza​pla​no​wa​ławcze​śniej,copo​wie.–Nieza​-
bie​ram go od cie​bie i nie będę ci bro​nić do​stę​pu. Mo​żesz się
z nim spo​tkać, kie​dy tyl​ko ze​chcesz. Chęt​nie po​roz​ma​wiam
o spra​wach for​mal​nych zwią​za​nych z opie​ką nad nim, gdy bę​-
dzie​my usta​lać spra​wy roz​wo​do​we. Ale mó​wiąc nie​for​mal​nie,
zga​dzamsięnato,cobę​dzieciod​po​wia​dać.

–Totesamedo​ku​men​ty,cowcze​śniej.–Niemógłtegozro​zu​-

mieć. – Te same, we​dług któ​rych by​łaś nie​wier​na, wska​zu​ją​ce
Dan​te​gojakotwo​je​goko​chan​ka.

–Je​ślichcesz,że​bymwła​śnietopo​wie​dzia​łaprzedsą​dem,po​-

wiem.

Da​rio ro​zu​miał, że po​wi​nien uznać to za swo​je naj​więk​sze

zwy​cię​stwo. Od​czu​wał jed​nak tyl​ko po​raż​kę. Nie​po​we​to​wa​ną
stra​tę.Smu​tekroz​cią​ga​ją​cysięwewszyst​kichkie​run​kach.

Wzru​szy​łara​mio​na​mi,cotyl​kopo​gor​szy​łospra​wę.
–Tosięmusiskoń​czyćdlado​branaswszyst​kich.Nieob​cho​-

dzimnie,czybędęmu​sia​łaskła​mać,bylesięskoń​czy​ło.

–Ana​is,cho​le​ra…
–Da​rio–po​wie​dzia​łatwar​do,zim​no,po​waż​nie.Od​cze​ka​ła,aż

spoj​rzyjejwoczy.Zro​zu​miał.Jużzna​lazłsięwczar​nejdziu​rze,
ni​g​dy z niej nie wy​szedł. Ni​g​dy nie wyj​dzie. – Mu​sisz po​zwo​lić
miodejść.

ROZDZIAŁDWUNASTY

Nie​ca​ły dzień za​ję​ło mu zde​cy​do​wa​nie, że nie za​mie​rza po​-

wta​rzać błę​dów z prze​szło​ści. Nie chciał po​now​nie zna​leźć się
wmro​kuzna​dzie​ją,żepra​cagooca​li.Nietymra​zem.Miałjuż
pew​ność.Stałnata​ra​siesam,wpa​trzo​nywgwarmia​sta,któ​re
le​d​wiedo​strze​gał,kie​dyjejniebyłoobok,iwie​działjużdo​kład​-
nie,cze​gochce.Ana​iswska​za​łamuje​dy​nąprze​szko​dę.Oczy​wi​-
ście mu​siał za​dzwo​nić do swo​je​go prze​klę​te​go bra​ta. Jed​nak
samotoza​ję​łomutro​chędłu​żej,trud​nosiębyłoprze​ła​mać.

Może zbyt trud​no, po​my​ślał kil​ka go​dzin póź​niej na tym sa​-

mym ta​ra​sie. Może pew​nych mo​stów nie na​le​ża​ło od​bu​do​wy​-
wać.Niemu​siałsięod​wra​cać,byza​uwa​żyćobec​nośćDan​te​go.
Tasamain​tu​icja,któ​rain​nymoso​bomzda​wa​łasięma​gią,trwa​-
ją​ca w uśpie​niu przez sześć lat, od​ży​ła od razu. Wie​dział od
razu,kie​dyDan​tewszedłnata​ras.Po​czułto.

Od​wró​ciłsiępo​wo​liizo​ba​czyłbra​ta.Mi​nę​łosześćlat,ajed​-

nakwy​da​wa​łosię,żewszyst​kojestwpo​rząd​ku.

– To roz​cza​ro​wu​ją​ce – po​wie​dział, przy​glą​da​jąc się męż​czyź​-

nie sto​ją​ce​mu na​prze​ciw​ko. Wciąż miał wra​że​nie, że spo​glą​da
w lu​stro, jak​by Dan​te był prze​dłu​że​niem jego. – Są​dzi​łem, że
oka​żesznatyleprzy​zwo​ito​ści,bypo​ja​wićsięstrasz​li​wieoszpe​-
co​ny.

–Mogęsięrzu​cićzbal​ko​nuwra​machdra​ma​tycz​nejpo​ku​ty–

od​po​wie​dział Dan​te wła​ści​wym dla nie​go lek​kim to​nem, choć
Da​riowi​działwjegooczachzmę​cze​nie.–Oczy​wi​ście,topew​nie
od razu by mnie za​bi​ło. Nie cier​piał​bym zbyt​nio, więc chy​ba
mijasiętozce​lem.

Da​rio mu​siał uwa​żać, bo pra​wie się ro​ze​śmiał – w tym tkwił

pro​blem.Tobyłjegobliź​niak.ZnałDan​te​gole​piejniżsie​biesa​-
me​go.Miałge​ne​tycz​nepre​dys​po​zy​cje,bysięznimdo​ga​dy​wać.
Ostat​niesześćlatbyłotor​tu​rą–niero​zu​miał,jakuda​łomusię
prze​ko​nać, że jest ina​czej. Ja​kim cu​dem uwie​rzył we wła​sne

kłam​stwa.Bar​dzodłu​gookła​my​wa​łemsie​bie,po​my​ślał.

– Zdra​dzi​łeś mnie – po​wie​dział ostro, a Dan​te ze​sztyw​niał. –

Tylewie​dzia​łemsześćlattemu.Tylechcia​łemwie​dzieć.Zra​ni​-
łeśmnie,aku​ratty.

Dan​tetyl​kopa​trzyłnanie​go,jakwte​dy,iniepo​wie​działnic.
–Te​razchcępo​znaćszcze​gó​ły.–Da​riozo​rien​to​wałsię,żena​-

pi​na mię​śnie, i zmu​sił się, by je roz​luź​nić. – Ana​is ma dziec​ko,
wy​glą​dado​kład​niejakmy.

Przyj​rzałsiętwa​rzybra​ta.Ta​kiejsa​mejjakwła​sna.Jakodzie​-

ciina​sto​lat​ko​wieza​mie​nia​lisięro​la​minacałednie,byspraw​-
dzić,czyktośsięzo​rien​tu​je.Ni​ko​musięni​g​dynieuda​ło.Da​rio
zmu​siłsię,byza​daćpy​ta​nie.

–Jesttwo​je?
–Nie.
Od​po​wiedź była ni​czym ka​mień zrzu​co​ny z du​żej wy​so​ko​ści,

któ​ryupadłmię​dzynimizwiel​kąsiłą.

–Nie.Ni​g​dyniedo​tkną​łemAna​isini​g​dybymtegoniezro​bił.
Da​riozo​rien​to​wałsię,żegdzieśwgłę​bitowie​dział.Mu​siałto

wie​dzieć, ina​czej nie od​wró​cił​by się wte​dy i nie wy​szedł. Nie
od​ciął​bysięodDan​te​goiAna​istakzu​peł​nie,niepo​zo​sta​wia​jąc
im pola ma​new​ru, po​nie​waż gdy​by my​ślał, że go zdra​dzi​li, czy
ob​cho​dzi​ło​by go, co po​wie​dzą? Na pew​no zresz​tą nie po​rzu​cił​-
byze​msty,niezi​gno​ro​wałtego,jakAna​ispo​szłazichpry​wat​ny​-
mi spra​wa​mi do ga​zet, dla kil​ku ko​la​cji w ro​dzin​nym gro​nie.
Nie,gdy​byna​praw​dęsą​dził,żechcemuwci​snąćdziec​kobra​ta.
Był tyl​ko je​den po​wód, dla któ​re​go Ana​is była tak pew​na, że
Da​mianjestsy​nemDa​ria.

O to jej wła​śnie cho​dzi​ło, zro​zu​miał. Z tym nie po​tra​fi​ła żyć.

Niecho​dzi​łotyl​kooto,żeuwie​rzyłwnaj​gor​szerze​czynajejte​-
mat, ale o to, że mu​siał cze​goś ta​kie​go szu​kać, by zna​leźć po​-
wód do odej​ścia, po​nie​waż tak szyb​ko się tego chwy​cił. Ja​kich
na​ro​biłstrat.Niewie​działtyl​ko,dla​cze​go.

–Po​zwo​li​łeśmiuwie​rzyć,żebyłoina​czej–za​rzu​ciłbra​tu.Ja​-

kimcu​demprzezcałyczasuda​wał,żewszyst​kojestwpo​rząd​-
ku?Niedbałoto,żejegotonjestzaostry.

– Tak było – przy​znał Dan​te. – By​łem wście​kły, że Ana​is słu​-

chaszbar​dziejniżmnie.Sta​nę​łamię​dzynami,choćmiałtobyć

tyl​ko układ biz​ne​so​wy. Oże​ni​łeś się z nią, by do​sta​ła zie​lo​ną
kar​tę,aniesta​łasiętrze​cimwspól​ni​kiem.

Ko​lej​nekłam​stwa,po​my​ślałDa​rio.
–Nieoże​ni​łemsięznią,bydo​sta​łazie​lo​nąkar​tę.
Dan​tero​ze​śmiałsię.
– To było ja​sne. Po​je​cha​łeś na to cho​ler​ne spo​tka​nie do ICE.

My​śla​łem, że ona cię do tego na​mó​wi​ła, więc wy​ko​rzy​sta​łem
oka​zję,bywpaśćdowasiskon​fron​to​waćsięznią.–Spoj​rzałna
Da​riaskru​szo​nymwzro​kiem.–Onanieustę​pu​je.

–Za​zwy​czajnie,jakpew​nieza​uwa​ży​łeśwta​blo​idach.
–Rzu​ci​ławemnieszklan​kązwodą,zmo​czy​łamnieca​łe​go.To

nas uspo​ko​iło. Jak na iro​nię, za​czę​li​śmy nor​mal​nie roz​ma​wiać,
kie​dywsze​dłeś.

– Zo​ba​czy​łem cie​bie. Pół​na​gie​go i wy​cho​dzą​ce​go z mo​jej sy​-

pial​ni.

–Nieprzy​szłominamyśl,żemo​żesztoźleod​czy​tać–po​wie​-

dział Dan​te ci​cho – do​pó​ki tak się nie sta​ło. Zro​zu​mia​łem, że
ewi​dent​nienieprze​tra​wi​łeśtego,cowy​da​rzy​łosięwcol​le​ge’u.

– Do​strze​głem pe​wien wzór – po​wie​dział Da​rio. Choć może

cho​dzi​łooutra​co​neza​ufa​nie,cze​goni​g​dynieza​po​mniał.Może
nie był fair, to Lucy wte​dy skła​ma​ła, nie Dan​te. Ale wte​dy nie
chciał o tym my​śleć. Wszyst​ko było po​gma​twa​ne, spra​wy
wICE,ichprze​szłość,Ana​is…–AleAna​iszna​czy​ładużowię​cej.

– Ni​g​dy nie chcia​łem, by to wszyst​ko się wy​da​rzy​ło. Nie

chcia​łem nisz​czyć ci mał​żeń​stwa i na pew​no nie chcia​łem, że​-
byśsięodemnieod​ciął.Uzna​łem,żepoja​kimścza​siewszyst​ko
wró​ci do nor​my, że w koń​cu do mnie przyj​dziesz. Na​wrzesz​-
czysznamnie.Po​kłó​ciszsię.Cho​le​ra,my​śla​łem,żeod​bie​rzesz
tenprze​klę​tyte​le​fon.

Da​riowes​tchnął.
–Niewiem,dla​cze​gonieode​bra​łem.Niewiem,dla​cze​gopo​-

zwo​li​łem, by chwi​la mil​cze​nia znisz​czy​ła dwa związ​ki. – Spoj​-
rzałbra​tuwoczy,apo​temzła​pałgozara​mię.–Możeniezro​bi​-
łeśnic,bypo​wstrzy​maćmnieprzedprzy​ję​ciemnaj​gor​szejmoż​-
li​wejwer​sji,aletojawtouwie​rzy​łem.Tonietwo​jawina,tyl​ko
moja.

Nad​szedłwie​czór,alewszyst​kosięzmie​ni​ło,nalep​sze.

Sie​dzie​linata​ra​sieiopo​wia​da​liso​biehi​sto​riezży​ciazostat​-

nich sze​ściu lat. I choć już nie koń​czy​li za sie​bie zdań jak
wdzie​ciń​stwie,bar​dzoła​twobyłoimsiędosie​biedo​sto​so​wać.
Zno​wupo​czućwięź.

–Jakwogó​letra​fi​łeśnaHa​wa​je?Czyprzy​pad​kiemnietwier​-

dzi​łeśza​wsze,żeniero​zu​mieszcelupla​żo​wa​nia?

– Może prze​sze​dłem prze​szczep oso​bo​wo​ści i te​raz wprost

uwiel​biamle​żećnapia​sku,umie​ra​jącznu​dów.

–Prze​sze​dłeś?
– Na pew​no nie. – Da​rio też się ro​ze​śmiał. Było to do​bre, ni​-

czymob​ja​wie​nie,jakko​lej​nykluczprze​krę​co​nywzam​ku,zist​-
nie​nia któ​re​go nie zda​wał so​bie spra​wy. – Szu​ka​łem pary kol​-
czy​kówdlana​sze​gosza​lo​ne​godziad​ka.

– Ja mu​sia​łem zna​leźć dia​dem. Może wszyst​ko było ja​kimś

skom​pli​ko​wa​nym pod​stę​pem sta​rusz​ka. Może nie sprze​dał
przy​pad​kiemkupyświe​ci​de​łek.Możejepo​roz​da​wał.

– Na pre​zent? Kto od​da​je bez​cen​ną bi​żu​te​rię i na​zy​wa ją

świe​ci​deł​kiem?

– Pa​mię​taj, że dzia​dek jest z Eu​ro​py. Jest z daw​nej szko​ły. –

Dan​te wzru​szył ra​mio​na​mi i uśmiech​nął za​wa​diac​ko. – Może
bar​dzo eu​ro​pej​sko pod​cho​dził do przy​się​gi mał​żeń​skiej i miał
wia​nu​szekza​moż​nychko​cha​nek.

Trud​no było wy​obra​zić so​bie ich dziad​ka ro​bią​ce​go rze​czy,

któ​re, lo​gicz​nie rzecz bio​rąc, robi się z ko​chan​ka​mi, szcze​gól​-
nie że Da​rio wi​dział go te​raz ta​kie​go, jaki był przy ostat​nim
spo​tka​niu: sta​re​go i scho​ro​wa​ne​go. Z dru​giej stro​ny sta​ru​szek
sły​nąłzprze​bie​gło​ści.Inie​wąt​pli​wiekrót​kieicha​otycz​neży​cie
ichojcado​wo​dzi​ło,żedo​ra​sta​niewdomuGio​van​nie​goniebyło
ide​al​ne.

– Sta​ru​szek lubi swo​je ta​jem​ni​ce – po​wie​dział. Spoj​rze​li na

sie​bie i wszyst​ko wró​ci​ło. Na​tych​mia​sto​we po​ro​zu​mie​nie bez
słów, któ​re kie​dyś przy​cho​dzi​ło im tak do​brze. Po​trze​bo​wa​li
wię​cejcza​suniżktó​re​kol​wiekzichro​dzeń​stwa,byna​uczyćsię
an​giel​skie​go,boję​zykniebyłimpo​trzeb​ny.Obajwy​cią​gnę​lite​-
le​fo​nyiza​czę​liwpi​sy​waćha​sławwy​szu​ki​war​kę.

–Dia​demikol​czy​ki,jaksięoka​zu​je–wy​mam​ro​tałDan​tekil​ka

chwil póź​niej – pro​wa​dzą nas bez​po​śred​nio do księż​nej Cam​-

brid​ge i jej wi​do​wi​sko​we​go ślu​bu. Kto by po​my​ślał, że za​wo​jo​-
wa​łaświatwdo​bra​nymze​sta​wie?

– My​ślę, że mo​że​my wy​kre​ślić Kate Mid​dle​ton z li​sty po​ten​-

cjal​nych ko​cha​nek na​sze​go dziad​ka – po​wie​dział Da​rio. – Bry​-
tyj​skapra​sanapew​nobytopod​chwy​ci​ła.

Alepa​mię​tałuryw​kiroz​mów,któ​reusły​szałnaprze​strze​nikil​-

ku ostat​nich mie​się​cy, kie​dy kon​cen​tro​wał się na pro​mo​cji no​-
we​gopro​duk​tu.Drob​nefrag​men​tydo​ty​czą​cero​dzin​nychspraw,
któ​ry​miwte​dynie​spe​cjal​niesięin​te​re​so​wał.Je​denzjegobra​ci
zna​lazł dla Gio​van​nie​go na​szyj​nik, jed​na z sióstr bran​so​let​kę.
Po​skła​dał so​bie to wszyst​ko i wpi​sał opis klej​no​tów. Bia​łe dia​-
men​tyiszma​rag​dy.

–Po​patrznato–przy​su​nąłsiędoDan​te​go,byonteżwi​dział

ekran.

–Sta​no​wi​łyje​denkom​pletwy​ko​na​nynazle​ce​nie–po​wie​dział

Dan​te,czy​ta​jącin​for​ma​cjenaekra​niewtymsa​mymtem​pieco
Da​rio.–Dziw​ne,żewogó​lejeroz​dzie​lo​no.

–Nakaż​dymele​men​ciena​pi​sa​nosło​wo.
–BAL​DO–prze​czy​tałDa​rio.–Ni​ko​muni​g​dynieuda​łosięod​-

kryć,cotoozna​cza.

– W tym tkwi pro​blem z ta​jem​ni​ca​mi. – Dan​te roz​parł się na

krze​śle.–Wte​dymu​sia​łosiętowy​da​waćdo​brympo​my​słem.Te​-
raz to tyl​ko sło​wa na​pi​sa​ne na bi​żu​te​rii, któ​re in​te​re​su​ją nie​-
wie​leosób.

Dan​te mu​siał wyjść nie​dłu​go póź​niej, ale Da​rio wie​dział, że

wszyst​kosięzmie​ni​ło–tymra​zemnalep​sze.Możenieroz​wią​-
za​li wszyst​kich pro​ble​mów, ale przy​naj​mniej za​czę​li. Od​zy​skał
bra​ta,znówbyłsobą.Ozna​cza​łoto,żemusizro​bićjesz​czejed​-
no.Wró​cićnaHa​wa​jeiod​zy​skaćro​dzi​nę.

Tym ra​zem, kie​dy Ana​is usły​sza​ła pu​ka​nie do drzwi, po​wie​-

dzia​ła so​bie, że to nie może być Da​rio. Wszyst​ko ja​sno mu
przed​sta​wi​ła.OnaiDa​mianwró​ci​lidodomuidoswo​je​goprzy​-
jem​ne​goży​cia,któ​repro​wa​dzi​liprzedpo​wro​temDa​ria.Wszyst​-
ko było jak wcze​śniej. Tyl​ko że Da​mian miał te​raz dużo wię​cej
dopo​wie​dze​niafo​to​gra​fiiprzyłóż​ku,aAna​isle​ża​łasku​lo​naze
zła​ma​nymser​cem.Zła​ma​nymjesz​czebar​dziej,po​nie​ważtoona

ode​szła.

Zno​wu pu​ka​nie, gło​śniej​sze. Ana​is nie śpie​szy​ła się. Może

gdzieś w głę​bi ocze​ki​wa​ła nie​spo​dzie​wa​nej wi​zy​ty, po​nie​waż
ani razu, od​kąd wró​ci​li z No​we​go Jor​ku, nie prze​bra​ła się po
pra​cywdo​mo​weubra​nia.Czymia​łana​dzie​ję,żeonsiępo​ja​wi?

Otwo​rzy​ła drzwi. Pre​zen​to​wał się osza​ła​mia​ją​co w gład​kim

dro​gimt-shir​cie,wktó​rymtyl​koktośbar​dzobo​ga​tymógł​bywy​-
glą​daćnalu​zie.Wło​symiałod​gar​nię​tedotyłu,jak​byprze​cze​sy​-
wałjeprzezcałydzień.Spoj​rzałnaniąnie​bie​ski​miocza​mi.

–Tymra​zem–po​wie​działci​choto​nem,któ​rypo​bu​dziłkaż​dy

frag​mentjejcia​łatę​sk​nią​cyzanim–mu​siszmniewpu​ścić.

Ana​is nie po​ru​szy​ła się. Nie po​de​szła ani się nie od​su​nę​ła.

Bałasię,żeonusły​szy,jakwalijejser​ce,jaknie​wie​lebra​ku​je,
by rzu​ci​ła mu się w ra​mio​na. Ale nie zro​bi​ła tego. Da​mian za​-
słu​gi​wałnawię​cej,takjakona.

–Niesą​dzę,bytobyłdo​brypo​mysł–po​wie​dzia​ła.Byłatojed​-

naznaj​trud​niej​szychrze​czy,ja​kieprzy​szłojejkie​dy​kol​wiekzro​-
bić. Są​dzi​ła, że tam​ten po​ra​nek w No​wym Jor​ku był nie​ła​twy.
Mu​sia​łapo​wstrzy​my​waćsięodpła​czuprzysynuprzezcałylot
dodomu.Te​razbyłojesz​czetrud​niej,po​nie​ważontubył,przy​-
je​chałzanią.Pra​gnę​ła,byzna​czy​łotowię​cej,niżpo​dej​rze​wa​ła,
żezna​czy.

–Na​praw​dęmamnamy​ślito,copo​wie​dzia​łamwNo​wymJor​-

ku.–Wca​leniechcia​łategomó​wić.Chcia​łapu​ścićsięfra​mu​gi
i rzu​cić na nie​go. W tym za​wsze tkwił pro​blem, praw​da? Pra​-
gnę​łarze​czy,któ​rychmiećniemo​gła,aDa​riowid​niałnaszczy​-
cietejli​sty.–Tosięnieuda.

Ocze​ki​wa​ła,żebę​dziesięspie​rał.Gro​ził,ob​ra​żałją.Za​miast

tegouśmiech​nąłsię.

–Ni​g​dzieniepój​dę,Ana​is–od​rzekł,jak​bywy​po​wia​dałsło​wa

przy​się​gi. – Nie odej​dę dru​gi raz. Zo​sta​nę tu, jak dłu​go bę​dzie
trze​ba.

–Niebę​dzieszstałpoddrzwia​mi,niewy​głu​piajsię.
Uśmiech​nąłsięsze​rzej.
–Możenie​do​słow​nie.
Po​wie​dzia​łaso​bie,żeniemawy​bo​ru.Żeser​cejestokrop​nym

sę​dziądlacha​rak​te​ru,po​nie​ważina​czejtobysięniewy​da​rzy​ło,

praw​da?Cof​nę​łasię.

–Dowi​dze​nia,Daro.
Nieprze​sta​wałsięuśmie​chać.Za​mknię​ciedrzwispra​wi​łojej

fi​zycz​nyból.Po​temzmu​si​łasię,bywró​cićdodomuija​kośżyć
da​lej.Niemo​głapo​wie​dzieć,żepo​ra​dzi​łaso​biedo​brze.Usia​dła
naka​na​pieiga​pi​łasięnare​gałzksiąż​ka​mi,naktó​rymtrzy​ma​-
ła je​dy​ny al​bum ze zdję​cia​mi z ich wspól​ne​go ży​cia. Za​bro​ni​ła
so​bie pła​kać. W koń​cu za​snę​ła na ka​na​pie i zo​sta​ła tam do
rana.

Nad​szedłnowydzień.Da​riaopę​ta​łocośnie​ty​po​we​godlanie​-

go,żeprzy​je​chałtakika​wałiwy​po​wia​dałróż​nede​kla​ra​cje,ale
uzna​ła,żetojakpo​pa​rze​nietro​pi​kal​nymsłoń​cem.Bo​le​sne,ale
wkoń​cuprzej​dzie.

Aleonwró​ciłtegowie​czo​ruina​stęp​ne​go.Przezcałyty​dzień.

Za​wsze po zmro​ku, kie​dy Da​mian był w łóż​ku, więc nie mógł
użyć uczuć syna jako kar​ty prze​tar​go​wej. I za​wsze od​cho​dził
ztymsa​mymuśmie​chemnatwa​rzy,jak​byna​praw​dęmógłtoro​-
bićbezkoń​ca.

–My​ślę,żemaszpro​blem–po​wie​dzia​ła,kie​dymi​nąłko​lej​ny

ty​dzień.–Ni​g​dyniepo​win​nambyłaiśćztobąnakawęnastu​-
diach.Usta​no​wi​łamwte​dyokrop​nypre​ce​dens.My​ślisz,żemnie
zła​mieszupo​remiuśmie​chem.

Prze​ra​ża​ją​cebyłoto,żeobo​jewie​dzie​li,żetopraw​da.Ocze​ki​-

wa​ła,żesięro​ze​śmie​je,aleniezro​biłtego.Tyl​kopa​trzyłnanią
wciem​no​ścipo​waż​nymwzro​kiem.

– Nie chcę cię zła​mać, Ana​is. Wiesz już, że po​tra​fię odejść,

kie​dyspra​wyprzy​bie​ra​jątrud​nyob​rót.Te​razwiesz,żepo​tra​fię
zo​stać,kie​dywszyst​konieidziepomo​jejmy​śli.

– A je​śli chcę, że​byś od​szedł? – za​py​ta​ła tak ci​cho, że mo​gła

sięwogó​lenieod​zy​wać.Całyze​sztyw​niał.

–Wte​dymu​sisztopo​wie​dzieć.Mu​siszpo​wie​dzieć,żeniema

na​dzieiitosięni​g​dyniezmie​ni.Do​pó​kijestna​dzie​ja,mogęto
ro​bićcałyczas.Po​wiedz,żejejniema,aniebędęciwię​cejza​-
wra​całgło​wy.

Ana​issta​ławmil​cze​niu,czu​jącpo​wiewwia​trunatwa​rzy.Li​-

czyłsiętyl​kobłę​kitjegooczuiupórnatwa​rzy.Spo​sób,wjaki
stał przy​go​to​wa​ny na naj​gor​sze. Po​win​na była po​wie​dzieć mu,

że nie ma na​dziei. By​ło​by to mą​dre, bez​piecz​ne i do​bre dla
wszyst​kich.

–Do​bra​noc,Daro–po​wie​dzia​łaza​miasttego,we​szładośrod​-

kaiza​mknę​ładrzwi.

Czu​ła jego obec​ność po dru​giej stro​nie. Opar​ła się o drzwi,

za​mknę​łaoczy,amimotoczu​łagopodru​giejstro​nie,od​dzie​lo​-
ne​go tyl​ko cien​kim ka​wał​kiem drew​na i jej wła​sną de​ter​mi​na​-
cją. Nie wie​dzia​ła, jak dłu​go tak sta​li. Nie wie​dzia​ła, ile cza​su
upły​nę​ło, za​nim od​wró​cił się i od​szedł. Ani ile cza​su sta​ła bez
ru​chuza​nimzmu​si​łaze​sztyw​nia​łemię​śniedowej​ściapodgo​rą​-
cyprysz​nicwna​dziei,żepo​ko​nabez​sen​ność.Wca​leniepo​mo​-
gło.Dwadnipóź​niejwpu​ści​łagodośrod​ka.

ROZDZIAŁTRZYNASTY

Ana​isniewie​dzia​ła,cze​goocze​ki​wa​łaodDa​ria.Alenietego,

cozro​bił.Wszedłdośrod​ka,jak​byni​g​dyniewąt​pił,żewkoń​cu
gowpu​ści,apo​temro​zej​rzałsiępownę​trzu.

–Maszko​mi​nek?
Rzu​ci​ła mu po​nu​re spoj​rze​nie. To było po​ni​ża​ją​ce uczu​cie,

kie​dy ocze​ki​wa​ła ja​kiś żar​li​wych de​kla​ra​cji, czy przy​naj​mniej
ja​kiejś roz​mo​wy, a on ewi​dent​nie chciał cze​goś in​ne​go. Czym​-
kol​wiektobyło.

– Mamy małe pa​le​ni​sko za do​mem. Da​mian lubi pie​czo​ne

pian​kiodcza​sudocza​su.

Prze​szedłobokniej.Zezdzi​wie​niemipew​nymroz​ba​wie​niem

pa​trzy​ła,jakroz​pa​laogieńwza​głę​bie​niuwśrod​kusto​łusto​ją​-
ce​gowcen​tral​nejczę​ścipa​tio.Tobyłjejka​prys,sto​likzwbu​do​-
wa​nymmiej​scemnapa​le​ni​sko,alespę​dzi​łaprzynimkil​kaswo​-
ich ulu​bio​nych wie​czo​rów z Da​mia​nem. Nie wie​dzia​ła cze​mu,
aleczu​łasięte​raz,jak​bypo​win​nazatoprze​pro​sić.

–Po​cze​kaj–po​wie​dział,kie​dyroz​pa​liłogień.
Odzi​wo,zro​bi​ła,jakpo​pro​sił.Po​wie​dzia​łaso​bie,żepopro​stu

cze​ka, co się sta​nie, ale to była nie​praw​da. Była prze​ra​żo​na
i roz​ra​do​wa​na. A może spa​ra​li​żo​wa​na. Od​czu​wa​ła tyle rze​czy
na​raz,żeniewie​dzia​ła,jaktoznie​sie.Czym​kol​wiektobyło.Już
itakstra​ci​łaDa​riazbytwie​lerazy.Ilejejzo​sta​ło?Ilemo​głaza​-
ry​zy​ko​waćzno​wu?Alewie​dzia​ła,sto​jącipa​trzącwpło​mie​nie,
żetoniemanicwspól​ne​gozDa​mia​nem.

Tucho​dzi​łoonią,onichobo​je,Ana​isiDa​ria.Cho​dzi​łoowy​-

da​rze​nia sprzed sze​ściu lat, o Nowy Jork. Nie wie​dzia​ła, czy
udajejsiętoprze​trwać.

Da​riowró​cił,trzy​ma​jącwrękuplikdo​ku​men​tów.Pod​szedłdo

Ana​isispoj​rzałjejwoczynadpło​mie​nia​mi.

–Mójoj​ciecbyłznisz​czo​nymczło​wie​kiem–opo​wie​dział.Prze​-

chy​liłdo​ku​men​tytak,byAna​ismo​głajezo​ba​czyć.Wstrzy​ma​ła

od​dech.Tobyłyichdo​ku​men​tyroz​wo​do​we.

Da​riowziąłpierw​sząstro​nę,pod​niósłjąiwrzu​ciłdoognia.
– Był uza​leż​nio​ny od wszyst​kie​go, wiesz o tym. On i mat​ka

byli dzi​cy tak, jak twoi byli wście​kli i po​nu​rzy. Nie wiem, czy
kie​dy​kol​wiek co​kol​wiek ko​cha​li. Nie sie​bie, nie nas. – Spoj​rzał
na nią i wrzu​cił do ognia ko​lej​ną kart​kę. – Po ich śmier​ci za​-
opie​ko​wał się nami dzia​dek, ale nie był szcze​gól​nie cie​płym
czło​wie​kiem.Hi​sto​rie,któ​reopo​wia​dał,byłypeł​neczu​ło​ści,in​-
te​re​su​ją​ce i ni​g​dy nie​do​ty​czą​ce nas. Opo​wia​dał o od​le​głych
miej​scach, stra​co​nych przy​jaź​niach, zgu​bio​nych rze​czach. Za​-
wszebyłgdziein​dziej,na​wetkie​dybyłwtymsa​mympo​ko​ju.

–Niemu​siszmitegomó​wić–szep​nę​ła.–Znamhi​sto​riętwo​-

jejro​dzi​ny.

–Mia​łemtyl​koDan​te​go–kon​ty​nu​ował,jak​byjejnieusły​szał.

–Byłmoimbra​teminaj​lep​szymprzy​ja​cie​lem.Pierw​sząoso​bą,
któ​rą po​ko​cha​łem. Zro​bił​bym dla nie​go wszyst​ko i zro​bi​łem.
Jesz​cze przed tobą były rze​czy, któ​re nas róż​ni​ły, pęk​nię​cia
wna​szejre​la​cji.Aleni​ko​goin​ne​gonieko​cha​łem.

Tosło​wo.Ko​cha​łem.Zda​łaso​biespra​wę,żeni​g​dyjejniepo​-

wie​dział, że ją ko​cha. Po​go​dzi​ła się z tym, że ona ko​cha jego,
ale ni​g​dy nie od​wa​ży​ła się tego po​wie​dzieć. Nie taki mie​li
układ.Toła​ma​łowszel​kiere​gu​ły.Usły​szećte​raztosło​wozjego
ust.Cośwniejza​trze​po​ta​ło.Jak​by,je​ślinieza​cho​waostroż​no​-
ści,mo​głoroz​wi​nąćskrzy​dłaiod​le​cieć.

–Apo​temty–po​wie​działci​cho.–Spoj​rza​łemnacie​bieinic

ni​g​dyniebyłota​kiesamo.

Ana​is moc​niej ob​ję​ła się ra​mio​na​mi, całą uwa​gę sku​pi​ła wy​-

łącz​nie na Da​riu sto​ją​cym po dru​giej stro​nie ma​łe​go ogni​ska,
poko​leipa​lą​cymkart​kido​ku​men​tów.

–Spo​tka​łemsięnie​daw​nozDan​tem.
–Wta​kimra​ziewiesz.–Po​czu​łałzynatwa​rzy,aleichniepo​-

wstrzy​my​wa​ła.Niemo​głasięru​szyć,ode​rwaćodnie​gowzro​ku.
–Wiesz,żeni​g​dycięniezdra​dzi​łamionteżnie.

–Tak–przy​znałDa​rio,awjegogło​siesły​chaćbyłoudrę​kę.–

To ja zdra​dzi​łem was. By​łem go​tów uwie​rzyć w naj​gor​sze, tak
by​łem wte​dy za​gu​bio​ny, ze​stre​so​wa​ny i przy​tło​czo​ny. Może
chcia​łem się po​kłó​cić, by móc coś kon​tro​lo​wać, co​kol​wiek się

zemnądzia​ło.Od​sze​dłemodje​dy​nychosób,któ​rekie​dy​kol​wiek
ko​cha​łem. Po​wie​dzia​łem so​bie, że od​cię​cie was to zwy​cię​stwo,
aktsiływo​bectego,comizro​bi​li​ście.Te​razro​zu​miem,żebyło
tonaj​gor​szetchó​rzo​stwo.

–Da​rio…
– Dan​te i ja by​li​śmy ra​zem prze​ciw​ko świa​tu. Mie​li​śmy swój

ję​zyk, swój świat. Ni​g​dy nie na​uczy​łem się nad ni​czym pra​co​-
wać, nie mu​sia​łem. Wy​cho​wy​wał mnie czło​wiek, któ​ry igno​ro​-
wał te​raź​niej​szość, bo wo​lał żyć w prze​szło​ści. A moi ro​dzi​ce
ra​dzi​liso​biezpro​ble​ma​miprzezza​tra​ce​nieprzyuży​ciuwszel​-
kich do​stęp​nych środ​ków. Wdy​cha​nych, wy​pi​ja​nych, co​kol​wiek
za​dzia​ła​ło.

Do​rzu​ciłko​lej​nestro​nydoognia.Wiatrdmuch​nąłjejdy​mem

wtwarz.Nieod​wró​ci​łasię.

–Moiro​dzi​ceniebylilep​si–po​wie​dzia​ła.–Na​uczy​limnie,że

za​słu​gu​jęnaokrut​netrak​to​wa​nie,żeje​stemnicnie​war​ta.

–Wiem–wy​sy​czałDa​rio.–Ini​g​dyniewy​ba​częso​bie,żepo​-

trak​to​wa​łem cię tak samo tyl​ko dla​te​go, że zbyt się ba​łem po​-
wie​dziećcipraw​dę.Nieoże​ni​łemsięztobądla​te​go,żebyłato
do​bra de​cy​zja biz​ne​so​wa, nie z do​bro​ci ser​ca, nie dla​te​go, że
po​trze​bo​wa​łaśzie​lo​nejkar​tyczypo​nie​ważuwa​ża​łem,żepraw​-
nikwro​dzi​nietodo​sko​na​łypo​mysł.Oże​ni​łemsięztobą,po​nie​-
ważza​ko​cha​łemsięwto​biewchwi​li,kie​dycięzo​ba​czy​łem,ito
mnieprze​ra​zi​ło.

Ana​isnicniewi​dzia​ła.Łzypły​nę​łyjejpopo​licz​kach,mie​sza​-

jąc się z ogniem i dy​mem w ciem​nej ha​waj​skiej nocy. W ja​kiś
spo​sób wy​mie​sza​ły się ze sobą i po​skle​ja​ły jej zła​ma​ne ser​ce.
Za​czę​łamiećna​dzie​ję.

–Wie​dzia​łem,żeDa​mianjestmoimsy​nem,wchwi​li,kie​dyzo​-

ba​czy​łem jego zdję​cie. – Da​rio mó​wił da​lej szorst​kim gło​sem,
cały czas wrzu​ca​jąc ko​lej​ne stro​ny w pło​mie​nie. – Co wię​cej,
wie​dzia​łem, że ni​g​dy byś mi o tym nie po​wie​dzia​ła, gdy​by ist​-
niał cień wąt​pli​wo​ści. Nie chcia​łem tego wie​dzieć, uda​wa​łem,
żeniewiem.

Pod​niósł ostat​nią stro​nę za​wie​ra​ją​cą pod​pi​sy ich oboj​ga. Po​-

cze​kał,ażwy​tar​łałzyispoj​rza​łananie​go.

–Ana​is,ko​chamcię.Ni​g​dynieko​cha​łemin​nejko​bie​tyini​g​dy

niepo​ko​cham.Niechcęjużuda​wać.

Jesz​czechwi​lętrzy​małkart​kęwgó​rze,apo​temjąpu​ścił.Były

tyl​ko pło​mie​nie, dym i mi​łość. Ich dziw​na, upar​ta i go​rą​ca mi​-
łość,któ​rejnicniepo​tra​fi​łoznisz​czyć.Zdra​da,od​le​głość,roz​są​-
dek. Jego ma​ją​tek i zdol​ność do uda​wa​nia, że ona nie ist​nie​je.
Nic. Sta​li tak tyle lat póź​niej. Bez wzglę​du na to, kto od​szedł,
dru​gaoso​baza​wszewkoń​cuotwie​ra​ładrzwi.

–Po​słu​chajmnie.
Pod​szedłdoniejichwy​ciłzara​mio​na,jak​bysą​dził,żeza​mie​-

rzagozno​wuod​rzu​cić.Takna​praw​dęniewie​dzia​ła,coza​mie​-
rzazro​bić.Na​praw​dę?–za​py​tałja​kiśgłos.

–Wiem,żetucho​dzioza​ufa​nie.Wiemteż,żeniemaszpo​wo​-

dów,bymiza​ufać.Niemogęciędotegozmu​sićaniobie​cać,że
nieza​wio​dęcięwprzy​szło​ści.Mogętyl​kopo​wie​dzieć,żenieje​-
stem tym, kim by​łem sześć lat temu ani na​wet mie​siąc temu.
Zmie​ni​łaśmnie.–Przy​cią​gnąłjądosie​bie.–Je​ślidaszmiszan​-
sę, resz​tę ży​cia spę​dzę, pró​bu​jąc ci tego do​wieść. Zro​bię
wszyst​ko.

Niemo​głamó​wić.Byławsta​nietyl​konanie​gopa​trzeć,jak​by

niewie​rzy​ła,żetosiędzie​je.

–Ko​chamcię–po​wie​dział,apo​tempo​wtó​rzyłto,jak​bychciał

sięupew​nić,żegosły​szy.–Iko​chamDa​mia​na.Chcę,że​by​śmy
mie​liro​dzi​nę,naktó​rąza​słu​gu​je​my.Chcędaćciro​dzi​nę,któ​rej
ni​g​dy nie mia​łaś. Chcę peł​ne​go pa​kie​tu, Ana​is, je​śli mi po​zwo​-
lisz,je​ślispró​bu​jesz.

Był po​wód, dla któ​re​go zbu​do​wa​ła bez​piecz​ne ży​cie, gdzie

mo​gła uda​wać, że spra​wy idą do przo​du, kie​dy tak na​praw​dę
cze​ka​ła. Upew​ni​ła się, że Da​mian po​ko​cha ojca, za​nim go spo​-
tka.Od​kądopu​ści​łaNowyJork,bu​do​wa​ładro​gęzpo​wro​temdo
Da​ria.Jaktomoż​li​we,żeni​g​dytegoniezro​zu​mia​ła?

–Niemagwa​ran​cji–po​wie​dział–aleobie​cu​jęci,żeza​wsze

docie​biewró​cę.Za​wszebę​dzieszmoimdo​mem.Mamna​dzie​ję,
żeni​g​dyniedamcipo​wo​du,że​byśwtozwąt​pi​ła.

Przy​su​nę​ła się do nie​go. Ob​ję​ła jego twarz dłoń​mi, upa​ja​jąc

się szorst​ko​ścią jego za​ro​stu. Spoj​rza​ła w oczy je​dy​ne​go męż​-
czy​zny, któ​re​go ko​cha​ła, sto​ją​ce​go za​le​d​wie kil​ka me​trów od
miej​sca,gdzietwar​dospałjejwspa​nia​łychło​piec.Możeist​nia​ły

rze​czybar​dziejdo​sko​na​łeniżto,aleniedlaniej.Je​dy​nymprze​-
zna​cze​niemAna​isbyłozna​leźćsiętu​taj.

–Ko​chamcię–wy​szep​ta​ła.–Za​wszecięko​cha​łam.–Wspię​ła

sięnapal​ceiob​ję​łagozaszy​ję,przy​su​wa​jącsiętakbli​sko,że
pra​wie czu​ła jego smak. – Spró​bu​je​my ra​zem, raz i dru​gi. Aż
namsięuda.

Po​temza​czę​łaichprzy​szłośćide​al​nympo​ca​łun​kiemwmro​ku

ha​waj​skiejnocy,amię​dzynimiwresz​ciebyłatyl​komi​łość.

Mi​łośćbyłatąła​twączę​ścią,po​my​ślałDa​riorokpóź​niej,sto​-

jąc na pro​gu tej sa​mej wil​li w luk​su​so​wym ku​ror​cie w Wa​ilea
ipa​trzącnapięk​nąko​bie​tę,któ​rabyłanietyl​kojegożoną,ale
teżświa​tłemjegoży​cia.Za​ufa​niewy​ma​ga​łocza​su.

Wży​ciu,któ​rera​zembu​do​wa​lidzieńpodniu,byłodużowię​-

cejśmie​chu.Ide​al​nechwi​lekra​dzio​ne,kie​dysiędało.Na​uczy​li
siędzie​lićczasmię​dzyNowyJorkiHa​wa​je.Na​uczy​lisięwię​cej
roz​ma​wiaćimniejod​cho​dzić.Na​uczy​lisię,jakpró​bo​waćkaż​de​-
godnia.Cza​semimsięnieuda​wa​ło.Czę​ściejtak.Bezwzglę​du
nato,do​kądzmie​rza​li,do​cie​ra​litamra​zem.

Tego dnia Da​mian stał mię​dzy nimi, boso jak oni na pia​sku

pry​wat​nejpla​ży.Wy​po​wie​dzie​lisło​waprzy​się​gi,choćichdziec​-
kouzna​łotozadziw​ne.

–Tosięna​zy​waod​no​wie​nieprzy​się​gi–po​wie​działDa​rio.
–Czywszyst​kiemał​żeń​stwatoro​bią?
–Tyl​koteszczę​śli​we–od​po​wie​dzia​łaAna​iszciem​ny​miocza​-

miwpa​trzo​ny​miwDa​ria.Da​mianchy​baza​ak​cep​to​wałtęod​po​-
wiedź,abyćmożesku​piłsięjużnaczymśin​nym.

– Obie​ca​li​ście, że do​sta​nę pre​zent – po​wie​dział z aniel​skim

uśmie​chem,kie​dyro​dzi​cespoj​rze​linanie​gozdzi​wie​ni.–Lu​bię
pre​zen​ty.

– Mały urwis – po​wie​dział Da​rio bez​gło​śnie do Ana​is.

Uśmiech​nę​łasięipo​gła​ska​łasyna.

–Coza​wszechcia​łeśmiećnaj​bar​dziejnaświe​cie?–za​py​ta​ła.
–Bra​cisz​ka–od​po​wie​działodrazu,akie​dysięuśmiech​nę​ła,

krzyk​nąłzza​chwy​tuiza​cząłbie​gaćwkół​kopoma​łejpla​ży,wo​-
ła​jączen​tu​zja​zmem.

–Mamna​dzie​ję,żeje​steśgo​to​wynako​lej​ne​go–wy​mam​ro​ta​-

łaAna​is,obej​mu​jącDa​riaipa​trzącmuwoczy.

–Ni​g​dynieby​łembar​dziejgo​to​wy.Za​ufajmi.
Tym ra​zem, kie​dy sześć mie​się​cy póź​niej ro​dzi​ła jego syna,

byłprzyniej.Byłpierw​sząoso​bą,któ​rąmałyDi​dierzo​ba​czył.

Było gło​śniej, bar​dziej cha​otycz​nie. Da​rio uwiel​biał to. Nie

wie​dział, że moż​na ko​chać tak bar​dzo tak wie​le osób. Brat
znów był obec​ny w jego ży​ciu, jak na​le​ża​ło, a na​wet le​piej, bo
te​raz Da​rio do​ce​niał ich więź dużo bar​dziej. Nie miał po​ję​cia,
jak pra​gnął wię​zi ro​dzin​nych i bli​sko​ści, z któ​rą wcze​śniej nie
chciałmiećnicwspól​ne​go.

–Mu​szęcicośpo​wie​dzieć–ode​zwa​łasięAna​iskil​kalatpóź​-

niej.

Przy​le​cie​linaMauinawa​ka​cjeDa​mia​na.Sie​dzie​linawe​ran​-

dziedomu,wktó​rymspo​tka​lisięporazpierw​szyposze​ściula​-
tach. Da​rio od​ku​pił re​zy​den​cję po śmier​ci pana Fu​gi​na​wy.
Wzgó​rza Kau​po roz​cią​ga​ły się pod gwiaz​da​mi i wy​da​wa​ło mu
się,żewod​da​lisły​szymo​rze.

–Wszyst​kiedo​breroz​mo​wyza​czy​na​jąsięwtenspo​sób.–Da​-

rioza​mknąłlap​topisku​piłuwa​gęnaAna​is.Po​sa​dziłjąso​biena
ko​la​nach i po​ca​ło​wał w szy​ję. Za​pło​nął mię​dzy nimi ten sam
ogień, co za​wsze. Tyl​ko obec​ność dzie​ci gdzieś w domu po​-
wstrzy​ma​ła go od zdar​cia z niej su​kien​ki i na​tych​mia​sto​we​go
po​pra​wie​niaimna​stro​ju.

–Pa​mię​tasz,jakpo​wie​dzia​łam,żenieczu​jęsiędo​brze?–za​-

py​ta​łaprze​chy​la​jącgło​wę,byuła​twićmudo​stęp.

–Pa​mię​tam.–Od​su​nąłjejwło​syipo​ca​ło​wałwkark.–Pa​mię​-

tasz, jak zdra​dzi​łem ci moją teo​rię, a ty po​wie​dzia​łaś, że na
pew​nonieje​steśwcią​ży?

Nie od​po​wie​dzia​ła, a jego ogar​nął daw​ny strach – że znów

wszyst​koznisz​czy,żeznisz​czyłjąnie​od​wra​cal​nie.Żena​dalmu
nieufa​łaini​g​dynieza​ufa.

– Nie wy​obra​żam so​bie ni​cze​go lep​sze​go niż ko​lej​ne dziec​ko

z tobą – po​wie​dział. – Ko​lej​ny czło​nek na​szej ro​dzi​ny był​by
wspa​nia​ły.

Ana​isro​ze​śmia​łasię.Od​wró​ci​łasięwjegostro​nęispoj​rza​ła

nanie​go.Zro​zu​miał.Wca​lesięniebała,niemar​twi​łasięprzy​-
szło​ścią–dro​czy​łasięznim.Ufa​łamu.Niemógłso​biewy​obra​-

zićniclep​sze​go.

– Bliź​nię​ta – po​wie​dzia​ła z ro​ze​śmia​nym wzro​kiem. – I uwa​-

żaj,todziew​czyn​ki.

Niemógłso​biewy​obra​zićniclep​sze​go.Po​ca​ło​wałżonęzmi​-

ło​ścią, uśmie​chem i tym sa​mym pra​gnie​niem, co za​wsze.
Wszyst​kowo​kółza​śpie​wa​ło.