A mnie jest szkoda lata
D
dm
A
a7
D
dm
A
G
gm
D
d7
G
gm
D
A
a7
E
D
dm
A
B
b
F
A
a7
E
D
dm
A
a7
D
dm
A
G
gm
D
d7
G
gm
D
A
a7
E
D
dm
A
B
b
A
a7
D
dm
A
C
c7
G
F
f
C
C
c7
G
F
f
C
1.
2.
A
a7
E
D
dm
A
B
b
F
A
a7
E
B
b
B
gm
A
a7
D
dm
A
D
dm
A
E
gm
G
A
a7
E
E
gm
G
A
a7
E
D
dm
E
e 7
A
a7
D
dm
A
D
dm
A
E
gm
G
A
a7
E
E
gm
G
A
a7
E
D
dm
A
D
dm
A
C
c7
G
C
G
F
f
C
F
f
C
A
a7
E
A
E
D
dm
A
D
A
D
dm
A
D
d7
A
G
gm
D
E
G
D
dm
A
Moja żona mnie dzisiaj skrzyczała, powiedziała, żem mazgaj, że głupi,
ż
e ze wstydu się za mnie rumieni, kiedyż wreszcie zmądrzeję już raz.
A na śmiesznym tle sprawa powstała: poprosiłem, poziomek niech kupi.
- Zdziecinniałeś - powiada - w jesieni?
- To już jesień? Jak leci ten czas!
I westchnąłem: no patrz, już po lecie, po wakacjach, po słońcu, mój Boże!
Już się zacznie szaruga na świecie, no, jasnych spodni już chyba nie włożę.
P ewnie deszcze się zaczną i słota, na to ona, przepraszam, idiota!
Uśmiechnąłem się, mów sobie zdrowo, ty wiesz swoje, a ja swoje wiem.
Bo mnie jest szkoda lata i letnich złotych wspomnień,
Niech mówią: głupi, o mnie, a mnie jest żal.
Za oknem szaro, smutno, a jeszcze przed miesiącem
P ogoda, zieleń, słońce, naprawdę żal.
To tak jak gdyby ktoś najdroższy nagle odszedł
I zabrał radość, uśmiech, a zostawił łzy.
Bo mnie jest szkoda lata i ludzi żal, i nieba,
po którym płyną smutne jesienne mgły.
Człowiek pensję ma bardziej niż marną: tysiąc złotych miesięcznie - niewiele.
Ale w lecie, tych tysiąc, to suma! Można za nią jak król jakiś żyć.
Słońce grzeje, opala za darmo, Wisłę gratis masz w każdą niedzielę,
P taki dają bezpłatne koncerty, nawet nie chce się jeść ani pić.
Jesień, owszem, jest piękna, bogata, bardzo urozmaicona i pełna kolorów.
Ale gdzie, gdzie jesieni do lata, do lipcowych, sierpniowych wieczorów!
Już niedługo i zima przyleci, pełna śniegu, zawiei, zamieci.
A mnie w głowie poziomki i głupstwa, jakiś koncert i Wisła, i las.
A mnie jest szkoda lata ... smutne, jesienne mgły.
A
a7
E
D
dm
A
D
dm