Spłoniecie jak w 1936”. Hiszpania: nowa
odsłona ideologicznej wojny z Kościołem

Przeor zakonu benedyktynów z Bazyliki w Dolinie Poległych zdaje
się być idealnie obsadzony przez Boga do roli nowego Dawida do
walki z Goliatem: ma 48 lat, ale z delikatnej postury i twarzy, na

której często pojawia się łobuzerski uśmiech wydaje się
młodzieńcem po 30-tce. Aż trudno uwierzyć, że Ojciec Santiago
Cantera Montenegro O.S.B. - ten szczupły, skromny mnich jest
byłym profesorem Uniwersytetu CEU San Pablo, mediewistą z
imponującym dorobkiem, autorem książek, teologiem. Przede
wszystkim jednak jest ogromnym autorytetem duchowym dla wielu
katolików hiszpańskich. Niektórzy naprawdę widzą w nim Dawida,
który stanął do samotnej i nierównej walki z potężnym Goliatem
spod znaku „demokracji ludowej”. Tej samej, która w postaci
widma krąży nad Europą już od stu lat.

„Szaleństwo Krzyża jest nadal zgorszeniem dla wielu i to nawet po
dwóch tysiącach lat. Są tacy, którzy uważają, że oddawanie czci
komuś wiszącemu na drzewie jest absurdem, ponieważ byłby to
ostateczny znak niepowodzenia” - rozpoczął homilię przeor Cantera
w dniu Podwyższenia Krzyża Świętego, nie podejrzewając zapewne,
że już następnego dnia usłyszy to, czego obawiał się od dawna: „rząd
socjalistów planuje zniszczenie krzyża, przekształcenie bazyliki w
cmentarz cywilny i wygnanie zakonu benedyktynów”.

Jeszcze miesiąc temu, gdy razem z przeorem podążaliśmy
podziemnymi korytarzami Doliny Poległych oboje mieliśmy nadzieję,
że przez niemiłościwie panującą na Półwyspie pandemię (ponad 50
tys. ofiar śmiertelnych!) socjalistyczny rząd zapomni o planowanej
zemście na najwyższym krzyżu w Europie. Ten ma 150 metrów
wysokości, 46 metrów szerokości i widoczny jest z 40 km odległości.
Nie tylko majestatyczny krzyż i przepiękna rzeźba Piety poniżej czyni
to miejsce wyjątkowym. Dolina Poległych jest zespołem
architektonicznym zaprojektowanym tak, aby zachwycić i
przemieniać wnętrze odwiedzających ją pielgrzymów, choć trzeba
przyznać, że czarna legenda jaką pracowicie nabudowała lewica

wykrzywiła obraz tego miejsca nawet na antypodach, czyli u nas w
Polsce.

Wbrew temu co donoszą „wikipedie” i inne teksty propagandowe nie
jest to żadne „mauzoleum”. Generał Franco już w trakcie Wojny
Domowej, tej Krucjaty w obronie eksterminowanych katolików- gdy
brat zabijał brata, sąsiad sąsiada - myślał o konieczności stworzenia
miejsca narodowego pojednania pod znakiem Krzyża. Pęknięta
wspólnota, skłócony naród musi znaleźć miejsce „gojenia rany” po
bratobójczej wojnie. I tak powstała wykuta w skale Bazylika i miejsce
spoczynku prochów ponad 30 tys. ofiar z obu skłóconych stron. Od
ukończenia bazyliki do dziś każdego dnia mnisi benedyktyńscy modlą
się za spokój wieczny poległych.

Rząd zwany przez Hiszpanów „social-comunista” od dawna nosił się
jednak z zamiarem zemsty, a pierwszym jego aktem była ekshumacja
szczątków generała w październiku ubiegłego roku. Rozmawialiśmy o
tym długo z ojcem Santiago. Wspominał, jak rok temu uzbrojeni po
zęby gwardziści zajęli Bazylikę aby przygotować teren do ekshumacji
zwłok wbrew woli rodziny, wbrew postanowieniom konkordatu,
wbrew prawu o nienaruszalności przestrzeni sakralnej. Dokładnie rok
temu płonęła ogarnięta lewackimi, separatystycznymi bojówkami
Katalonia ale premier Sanchez wysłał wojsko do Bazyliki, aby
zastraszyć mieszających tam benedyktynów i prowadzoną przez nich
Szkołę Muzyczną dla chłopców (obejmuje gruntowne nauczanie,
formację duchową, naukę chorału gregoriańskiego). Transmitowano
ten barbarzyński akt wygrzebywania zwłok zmarłego przed 40 laty
generała w publicznej telewizji hiszpańskiej jako zwycięstwo
demokracji nad faszyzmem. Przeor jako kustosz i opiekun tak grobu
dyktatora jak i całej Bazyliki do końca samotnie i bezskutecznie
walczył o uszanowanie spokoju zmarłego i woli rodziny, zaniechanie

dewastowania Bazyliki tym bardziej, że ekshumacja nastąpiła ze
złamaniem postanowień konkordatu. Trzeba nadmienić, że Watykan
zignorował sprawę, uznając że jest to sprawa wewnętrzna
Hiszpanii. Żaden z biskupów, a tym bardziej Konferencja Episkopatu
Hiszpańskiego nie odniosła się do tych wydarzeń publicznie, nie
zaprotestowała przeciwko jawnym naruszeniom wszelkich umów
wiążących państwo z Kościołem. Niektórzy hierarchowie po cichu
wspierali przeora, dzwoniąc lub wysyłając maile, nikt jednak nie
ośmielił się zaprotestować na głos.

Przeor Cantera słusznie przeczuwał, że jeśli kościół pozwoli tak
potulnie i bez słowa bezcześcić przestrzeń sakralną i łamać
postanowienia Konkordatu to komunistyczne władze poczują się
bezkarne i posuną się jeszcze dalej w swojej nienawiści do
Kościoła. To dlatego np. w czasie pandemii policja nie miała
zahamowań, aby przerwać Mszę w katedrze w Granadzie i rozpędzić
grupkę rozmodlonych w bezpiecznej odległości wiernych choć
jednocześnie nie reagowała na wspólne modły Muzułmanów czy
skupiska w supermarketach. Kościół hierarchiczny milczał gdy
wjeżdżały buldożery do Bazyliki, milczał gdy przeor Santiago
pozostawał wraz z braćmi niemal dosłownie „na muszce” karabinów.
Milczenie wydaje się zresztą specjalnością Kościoła hiszpańskiego.
Jak inaczej wytłumaczyć tę hekatombę abortowanych co roku dzieci
w liczbie 100 000, jak wytłumaczyć najbardziej liberalne prawo
aborcyjne, seksualizację od najmłodszych lat w ramach dyktatu
ideologii gender? Hiszpania to najbardziej gey-friendly państwo na
świecie a wszędobylska tęczowa flaga każe niedługo zapomnieć, że
ten kraj schrystianizował niegdyś pół świata.

Wszyscy wiedzą- Kościół hiszpański ma kompleks Franco, wciąż
uważa że grzech nadgorliwości był tak wielki, że od paru dekad sam
się siebie wstydzi i zdaje się przepraszać za swoje istnienie. Wiadomo
nawet, że niektóre diecezje wstrzymały procesy beatyfikacyjne

męczenników i ofiar prześladowań byle tylko nie zirytować lewicy.
Przeczekać, przemilczeć, może w ten sposób nie zrealizują
zapowiedzi, które wciąż czyjaś nienawistna ręka maluje farbą na
murach kościołów „Spłoniecie jak w 1936!”.

Akt drugi pomsty za przegraną przez socjalistów Wojnę Domową
rozegra się w najbliższych miesiącach. Tzw. prawo „Pamięci
Demokratycznej”, którego projekt przedstawiła wicepremier Calvo
z partii PSOE (trzeba pamiętać, że rządzą dziś spadkobiercy tej samej
PSOE która stała za prześladowaniami katolików w latach 30-tych)
zapowiada ideologiczny projekt, na mocy którego zlikwidowana
będzie wolność przekonań, swoboda wypowiedzi i to pod karą sankcji
od 200 do 150 000 euro. Miejmy nadzieję, że w toku prac opozycja a
przede wszystkim konserwatywna partia VOX, która już zapowiada
walkę z tym niekonstytucyjnym, totalitarnym prawem zablokuje tę
niebezpieczną Uchwałę.

Przeor Cantera zakończył swoje kazanie w święto Podniesienia
Krzyża: „Drodzy bracia, a zwłaszcza mnisi z mojej wspólnoty: jeśli
mamy cierpieć upokorzenie i pogardę, to przyjmijmy to jako
wyjątkowy dar naśladowania Chrystusa upokorzonego i
wzgardzonego. Wpatrując się w Krzyż Chrystusa uda nam się zmierzyć
z przeciwnościami i niepokojem”.

Z rozmów z nim wiem jak wielką ulgę i pociechę przynosi mu czytanie
i studiowanie kazań bł. Ks. Popiełuszki, zresztą w 2014 odwiedził jego
Sanktuarium w Warszawie. Ale to w ostatnich miesiącach, gdy w
sposób drastyczny poczuł siłę nienawiści komunistów hiszpańskich
wobec Kościoła a także samotność w tej nierównej walce z Goliatem
chrystianofobii poczuł moc płynącą z rozważań polskiego męczennika
i zapisków kardynała Wyszyńskiego. Przed kilkoma dniami

opublikował nowy artykuł o życiu i męczeńskiej śmierci bł. Ks.
Jerzego. Wysłałam mu dziś link do ostatniego, zarejestrowanego
kazania ks. Popiełuszki, po którym go aresztowano. „Nie musi Ojciec
rozumieć polskiego, za to rozumie Ojciec to, co miał do przekazania
ks. Popiełuszko lepiej niż teraz ktokolwiek z nas”.

Wiem, że Przeor Santiago Cantera prosi o modlitwę wszystkich
wierzących Polaków.

Małgorzata Wołczyk