Cechy charakterystyczne dla osób z syndromem DDA

1. Lęk przed utratą kontroli

•

Staram się nie reagować zbyt emocjonalnie. 

•

Lubię, kiedy wszystko jest na swoim miejscu. 

•

Czuję się zaniepokojony, kiedy mam świadomość, że nie panuję nad wszystkim. 

•

Czułbym się znacznie lepiej, gdybym miał większy wpływ na to, co się dzieje.

•

Ktoś w mojej rodzinie nie panował nad sobą. 

•

W mojej rodzinie miała miejsce przemoc fizyczna.

•

W mojej rodzinie chaos wybuchał zupełnie niespodziewanie.

2. Lęk przed uczuciami

•

Trudno mi wyrażać uczucia. 

•

Często nie jestem świadom swoich uczuć. 

•

Czasami myślę, że uczucia są wyłącznie ciężarem.

•

Przeraża mnie, czego mógłbym się dowiedzieć, gdybym pozwolił sobie na jakiekolwiek 
uczucia.

•

W mojej rodzinie nie należało wyrażać uczuć takich jak: wina, skrucha, wstyd, lęk, radość, 
ból, miłość, złość, smutek.

3. Lęk przed konfliktem

•

Jeśli pojawia się konflikt, staram się rozładować sytuację.

•

Uważam, że konflikty są czymś złym i prowadzą do przemocy.

•

Za wszelką cenę staram się uniknąć konfliktu, dostosowuję się, zmieniam plany.

•

Konflikt w mojej rodzinie oznaczał przemoc.

•

Konflikt oznaczał, że ktoś się na kogoś wydzierał.

•

W mojej rodzinie konflikt oznaczał, że ktoś mógł mnie opuścić fizycznie/emocjonalnie.

4. Nadmiernie rozwinięte poczucie odpowiedzialności

•

Mam skłonność do poczucia odpowiedzialności za wszystko.

•

Jeżeli trzeba wykonać jakąś dodatkową pracę, zgłaszam się na ochotnika.

•

Trudno mi odmówić, kiedy ktoś prosi mnie o pomoc.

•

Pomagałem wszystkim i troszczyłem się o wszystko w mojej rodzinie.

•

W mojej rodzinie chwalono mnie, gdy zachowywałem się jak dorosły.

•

To ja w mojej rodzinie fizycznie i emocjonalnie troszczyłem się o mojego ojca/matkę (po 
jego/jej pijaństwie).

5. Poczucie winy

•

Czuję się winny za odczuwanie jakichkolwiek własnych potrzeb.

•

Często czuję się winny za bycie ciężarem dla innych.

•

Ciągle za wszystko przepraszam.

•

Przepraszam za rzeczy, które nie wymagają przeprosin.

1

•

W mojej rodzinie ktoś zawsze był obwiniany.

•

W mojej rodzinie to właśnie mnie obciążano odpowiedzialnością za rzeczy, za które nie 
powinienem odpowiadać.

•

W mojej rodzinie brałem na siebie winę za to, czego nie popełniłem, po to jedynie, by 
zakończyć kłótnię.

6. Niezdolność do odprężenia się oraz do spontanicznej zabawy

•

Zabawa jest dla mnie trudnym zadaniem.

•

Kiedy ludzie śmieją się zbyt głośno, zaczynam odczuwać niepokój.

•

W znacznej mierze jestem samotnikiem.

•

Mam skłonność, by nie śmiać się bez uprzedniego sprawdzenia, czy inni też się śmieją.

•

W mojej rodzinie głośny śmiech oznaczał, że sprawy wymykają się spod kontroli.

•

W mojej rodzinie, kiedy tylko odprężyłem się zawsze zdarzało się coś złego.

•

W mojej rodzinie zabawa zawsze oznaczała picie.

7. Ostra, bezlitosna (niszcząca) samokrytyka

•

Jestem dla siebie najsurowszym krytykiem.

•

Zbyt szybko się osądzam.

•

Jestem swoim najgorszym wrogiem.

•

W mojej rodzinie nigdy niczego nie robiłem dobrze.

•

Naturalną reakcją na problemy w mojej rodzinie było obwinianie, "ciche dni" i odrzucenie.

•

W mojej rodzinie za każdy błąd ponosiło się straszne konsekwencje.

8. Życie w świecie zaprzeczeń

•

Nie stosuję żadnych zaprzeczeń.

•

Kiedy czuję się zagrożony, przyjmuję pozycję obronną.

•

Czasem wolę skłamać, niż przyznać się do popełnionego błędu.

•

W mojej rodzinie nikt nie przyznawał się do tego, że ma jakieś problemy.

•

W mojej rodzinie nigdy nie wiedziałem czego ode mnie chcą.

•

W mojej rodzinie wszyscy staraliśmy się unikać zajmowania się naszymi problemami.

9. Trudności w utrzymywaniu bliskich kontaktów

•

Im bliżej z kimś jestem, tym większy ogarnia mnie niepokój.

•

Najczęściej nie dopuszczam do powstania większej bliskości w związkach.

•

Nigdy z nikim nie czułem się naprawdę bezpiecznie.

•

Kiedy czuję się podatny na zranienie, odczuwam zagrożenie.

•

W mojej rodzinie każde zbliżenie się do kogoś oznaczało zranienie.

•

W mojej rodzinie nikt z nikim nie był blisko.

•

W mojej rodzinie dotykano nas jedynie wtedy, kiedy nas bito.

10. Pozostawanie w roli ofiary

•

Często czuję się bezradny.

•

Mam wrażenie, że cokolwiek bym nie zrobił, niczego to nie zmieni.

•

Zawsze sprzątną mi sprzed nosa to, czego potrzebuję.

2

•

W mojej rodzinie miała miejsce przemoc fizyczna (uderzanie/popychanie/bicie pięściami).

•

W mojej rodzinie na porządku dziennym były wrzaski, krzyki, wzajemne obwinianie.

•

W   mojej   rodzinie   miało   miejsce   wykorzystanie   seksualne   (niestosowne 
dotykanie/pieszczoty/kazirodztwo).

11. Zachowania kompulsywne

•

Mam   nałogowy   (obsesyjny)   stosunek   do:   punktualności,   seksu,   schludności,   jedzenia, 
alkoholu   i/lub   innych   środków,   pracy,   robienia   zakupów,   korzystania   z   podręczników 
autoterapeutycznych, gromadzenia majątku, hazardu, praktyk religijnych.

12. Tendencja do mylenia miłości z litością

•

Przyciągają mnie ludzie, którym mogę pomóc lub których mogę wyleczyć.

•

Mam skłonność do nawiązywania bliższych znajomości z osobami, które zostały zranione 
lub są trudno dostępne.

•

Największą bliskość odczuwam wówczas, gdy komuś pomagam.

•

W mojej rodzinie zawsze ktoś miał kłopoty.

•

W mojej rodzinie byłem dla wszystkich powiernikiem.

•

W mojej rodzinie być blisko kogoś, oznaczało pomagać mu.

13. Lęk przed porzuceniem

•

Odejście jest dla mnie niezwykle trudne.

•

Nienawidzę mówić "żegnaj".

•

Pozostawałem w bliskich związkach o wiele za długo, niż powinienem.

•

Kiedy ktoś bliski wyjeżdża, boję się, że nigdy więcej go/jej nie zobaczę.

•

W mojej rodzinie ojciec/matka odeszli prawie bez słowa.

•

Członkowie   mojej   rodziny   pojawiali   się   i   znikali   bez   specjalnego   uprzedzenia,   a   ja 
musiałem się jakoś dostosowywać.

•

W mojej rodzinie byłem pozostawiony sam sobie.

14. Myślenie kategoriami "białe" lub "czarne"

•

Gdy staję wobec jakiegoś problemu, trudno mi wymyśleć więcej niż jedno rozwiązanie.

•

Mam skłonność do myślenia w kategoriach dobro – zło.

•

Zawsze wydaje mi się, że tylko jedna odpowiedź jest prawidłowa.

•

Jeżeli ty masz rację, to ja na pewno się mylę.

•

Życie w mojej rodzinie było albo martwą ciszą, albo piekielnym sztormem.

•

W   mojej   rodzinie   stale   posługiwaliśmy   się   takimi   terminami,   jak:   zawsze,   nigdy, 
bezwzględnie, całkowicie.

15. Zalegający żal

•

Staram się unikać mówienia o swojej rodzinie.

•

Często myślę: "przeszłość jest już zamknięta, nie warto się nią zajmować".

•

Tak bardzo próbuję nie myśleć o przeszłości, a wciąż mnie ona prześladuje.

•

Pamiętam jak mówiono mi: "Nie denerwuj się".

•

W mojej rodzinie smutek był zabroniony.

3

•

W mojej rodzinie smutek był uważany za przejaw słabości.

•

Kiedy opowiadam historię o mojej przeszłości, mam tendencję do odcinania się od swoich 
uczuć.

16. Zdolność przetrwania

•

Często czuję się jak bojownik, któremu udało się przetrwać.

•

Często mam wrażenie, że po tym, co przetrwałem w dzieciństwie dam sobie radę z każdą 
sprawą.

•

W mojej rodzinie wróg był w domu.

•

Przetrwanie umożliwiła mi moja niezależność.

•

Nauczyłem się, że nie mogę na nikim polegać.

•

Pomimo moich gorących modlitw, nikt w mojej rodzinie nie przyszedł mi z pomocą.

Zapoznanie się z tą listą może pomóc w określeniu swoich cech. Niektórzy uważają, że wszystko co 
ich dotyczy jest "dysfunkcyjne". Może warto jednak dokonać rozróżnienia na te cechy, które mogą 
być "obciążeniem" oraz na te, które mogą pomagać, być korzystne. 
Na podstawie: T. Cermak, J. Rutzky "Czas uzdrowić swoje życie".

4