Powrót

Jakóba.

oraz

więcej tęsknił Jakób za ojczyzną swoją, albo­

wiem

Laban był skąpy i twardy dla niego i za­

zdrościł

mu

szczęścia

i przyrostu stad jego. Wtedy

ukazał

mu

się we śnie Pan

i rzekł doń: „Wstań

i

opuść

tę ziemię,

a wróć się do

ziemi ojców

twoich."

Kazał tedy Jakób Lii i Racheli z dziećmi ich przyjść do

samotnych opłotków,

gdzie pasł owce, i w cichości

przygoto­

wał

się

z

niemi do

ucieczki. We wielkiej karawanie, z wiel­

błądami suto objuczonemi majętnością, w towarzystwie licznych
stad, oto jak dążył znowu do ziemi ojczystej, którą dwa­
dzieścia

lat

temu

żegnał był jako ubogi wygnaniec.

Aliści

Laban usłyszał o ucieczce i spostrzegł, że wszystkie

posążki

bogów zniknęły

z domu jego. Spiesznie zgromadził

tedy sługi swe i podążył za uciekającą karawaną. Na górze
Galaad dogonił

ją po siedmiu dniach. Gorzkie wyrzuty spadły

na

Jakóba,

zięcia jego: „Czemuś uciekł bez wiedzy mojej, nie

dając

mi znać, żebym cię był odprowadził przy dźwiękach pieśni

i harf. Przecześ nie dopuścił, abym pocałował na pożegnanie
córki swoje z ich dziećmi! Wszystko to mógłbym ci

jeszcze

przebaczyć,

aczkolwiek

i toś już niemądrze uczynił. Lecz po­

wiedz

mi, dla czego ukradłeś mi bogi moje?" Zarumieniło się

tedy

ogorzałe od słońca oblicze

Jakóba, który odpowiedział:

„Odjechałem

bez

wiedzy twojej, iżem się obawiał, byś

mi gwał-

Wstał

tedy

Jakób

i wsadził dzieci

i żony

swe

na wielbłądy,

by iść do Izaaka, ojca swego.

Ks.

Rodź.

31, 17.

tern

nie wydarł córek

swoich. A iż mnie o

złodziejstwo

poma­

wiasz,

wiedz tedy: Śmiercią niechaj umrze, u kogokolwiek

znajdzieszbogi twoje!" Nie

wiedziałbowiem, iż

Rachel tajemnie

zabrała

była bałwany, gdy

Laban wyszedł był strzydz owce.

Poszedł tedy

Laban szukając od namiotu do namiotu.

Wszedł także

do

namiotu Racheli, która jednak ukryła

bałwany

pod zasłoną wielbłądową, siadając na niej. Gdy Laban

przybył do

niej,

umiała go oszukać mówiąc: „Nie gniewaj się,

mój ojcze, jeśli nie wstaję

przed tobą i wedle obyczaju nie­

wieściego

dalej

siedzę."

Nie znalazły się tedy bożki dnia

onego,

iż

Laban

pozwolił się oszukać przez podstęp

swej córki. Do

najciemniejszych

kątów

dotarło było

badawcze oko jego, tylko

pod przykrycie

wielbłądzie nie dotarło.

Cicho

i w ukryciu zmierzały bałwany pogańskie w namio­

tach

Jakóbowych

do krainy obiecanej

i doszły razem do świętej

ziemi Kanaan. WBetheldopieroodkryłjeJakób

i rozbił wdrobne

kawałki.

Pod terebintowem drzewem

zagrzebał ich szczątki,

albowiem

dla martwych bałwanów

nie mogło być

miejsca

w namiotach jego, w których

odtąd mieszkał tylko Jehowa,

Bóg

życia.

Taki

odtąd

jest zakon, że kto chce służyć prawdziwemu,

żywemu

Bogu,

nie

może za bożyszcze uważać własnych upo­

dobań

i namiętności. Albo Jehowa albo Baal!

50

-

kie