CaitlinCrews

Toskańskienoce

Tłu​ma​cze​nie

Na​ta​liaWi​śniew​ska

ROZDZIAŁPIERWSZY

–Albomamha​lu​cy​na​cje,alboniechBógmamniewopie​ce.
Pa​ige Fiel​ding nie sły​sza​ła tego gło​su od lat, a te​raz otu​lał ją i prze​szy​wał na

wskroś.Wułam​kuse​kun​dyza​po​mnia​łanietyl​koomej​lu,naktó​re​gowła​śnieod​pi​sy​-
wa​ła,aletak​że,któ​rybyłrokidzień.Prze​szłośćwró​ci​ładoniejzprze​ra​ża​ją​cąsiłą
iude​rzy​łatam,gdzieza​bo​la​łonaj​bar​dziej.

Tengłos.Jegogłos.Nie​zwy​klemę​ski,wład​czyibar​dzosek​sow​ny.Spra​wił,żezro​-

bi​łojejsięgo​rą​co.Chcia​łaza​paśćsiępodzie​mięalboroz​pły​nąćwpo​wie​trzu,ale
za​miasttegoob​ró​ci​łasięnakrze​śle,do​brzewie​dząc,kogozo​ba​czywwej​ściupro​-
wa​dzą​cymdowspa​nia​łejpo​sia​dło​ściLaBel​lis​si​ma,na​zwa​nejtaknacześćle​gen​dy
kina, Vio​let Su​ther​lin. Wła​śnie tam, na wznie​sie​niach Hol​ly​wo​od Hills, w sa​mym
ser​cu Bel Air mu​sia​ła spo​tkać Gian​car​la Ales​sie​go, je​dy​ne​go męż​czy​znę, któ​re​go
ko​cha​łaca​łymswo​imna​iw​nymser​cem–ije​dy​ne​go,któ​re​gozdra​dzi​ła.

Na wspo​mnie​nie tego, co zro​bi​ła, roz​bo​lał ją żo​łą​dek. Wte​dy są​dzi​ła, że nie ma

wy​bo​ru,aleonpew​nienieprzy​jął​byta​kie​gowy​tłu​ma​cze​nia.

–Mogęwszyst​kowy​ja​śnić–ode​zwa​łasięzde​cy​do​wa​niezaszyb​koizbytner​wo​-

wo.Na​wetniepa​mię​ta​ła,kie​dyzdą​ży​ławstaćodsto​li​kaipo​dejśćdonie​go.Cogor​-
szeniebyłapew​na,czydłu​gowy​trzy​manadrżą​cychno​gach,kie​dyspo​glą​da​łapro​-
stowjegociem​neoczywy​ra​ża​ją​cenie​skry​wa​nąwście​kłość.

–Bę​dzieszsiętłu​ma​czyćochro​nie–wark​nąłgniew​nie.–Niein​te​re​su​jemnie,co

tu​tajro​bisz,Ni​co​la.Maszstądznik​nąć.

Skrzy​wi​łasięnadźwiękimie​nia,któ​rewy​mó​wiłznie​na​wi​dzo​ne​gooddnia,wktó​-

rymgostra​ci​ła.

–Janie…–Pa​igeza​bra​kłosłów.Jakmo​gła​byopo​wie​dziećotym,cowy​da​rzy​łosię

tam​te​gostrasz​ne​godniadzie​sięćlattemu,kie​dysprze​da​łagoiznisz​czy​łaichobo​-
je?Czywogó​lezo​sta​łocośdopo​wie​dze​nia?Ni​g​dyniewy​ja​wi​łamuca​łejpraw​dy,
cho​ciażmia​łaszan​sę.Nieprzy​zna​ła,jakbar​dzobyłaze​psu​ta,zja​kie​gowy​wo​dzi​ła
sięśro​do​wi​skaanija​kichzna​łalu​dzi.–NiktniemówijużdomnieNi​co​la.

Za​marłbezru​chu,afu​riawy​krzy​wia​ją​cajegotwarznamo​mentustą​pi​łamiej​sca

nie​do​wie​rza​niu.

–Jani​g​dy…–Czu​łasięokrop​nie,go​rzej,niżtoso​biewy​obra​ża​ła.Pie​kłyjąoczy,

awgar​dleczu​łapo​twor​nyucisk.Nieza​mie​rza​łasięjed​nakroz​pła​kać.Wie​dzia​ła,
żenieza​re​ago​wał​bynatodo​brze.Itakmia​łaszczę​ście,żewogó​lesiędoniejode​-
zwał, za​miast od pro​gu we​zwać ochro​nia​rzy Vio​let i po​le​cić im wy​rzu​cić ją za
drzwi.Mimowszyst​koniemo​głaprze​staćmó​wić,jak​bywtenspo​sóbmo​głaco​kol​-
wiekna​pra​wić.–Wła​ści​wietomojedru​gieimię.Było…Je​stemPa​ige.

– Cie​ka​we, że do​kład​nie tak samo na​zy​wa się asy​stent​ka mo​jej mat​ki. – Coś

wbrzmie​niujegogło​suzdra​dzi​ło,żejąprzej​rzał.–Po​wiedzmi,pro​szę,żetoniety.
Prze​ko​najmnie,żeje​steśtyl​kozłymdu​chemzmo​jejprze​szło​ści.Żeniewkra​dłaś
sięwła​skimo​jejro​dzi​ny.Je​ślicisięuda,po​zwo​lęciodejśćwol​noiniewe​zwępo​li​-

cji.

Dzie​sięć lat temu uzna​ła​by, że Gian​car​lo ble​fu​je. Mia​ła​by pew​ność, że prę​dzej

rzu​cisięzmo​stu,niżna​ślenaniąstró​żówpo​rząd​ku.Alestałprzedniącał​kieminny
czło​wiekimo​gławi​nićzatowy​łącz​niesie​bie.

–Toja–ode​zwa​łasięsła​bo,drżącnaca​łymcie​le.–Pra​cu​jędlaVio​letpra​wieod

trzechlat,alemu​siszmiuwie​rzyć,żeni​g​dy…

–Staizit​to.
MimożePa​igeniemó​wi​łapowło​sku,do​sko​na​lezro​zu​mia​łatenostryroz​kaziza​-

mil​kła.Ob​ser​wo​wa​łagotrwoż​nie,jak​bysięoba​wia​ła,żeladamo​mentchwy​cijąza
gar​dło.

Za​wszewie​dzia​ła,żetendzieńna​dej​dzie.Niełu​dzi​łasię,żetospo​koj​nenoweży​-

cie,któ​reza​po​cząt​ko​wa​łazu​peł​nieprzy​pad​ko​wo,maso​lid​nefun​da​men​ty.Wkoń​cu
Gian​car​lo był sy​nem Vio​let, jej je​dy​nym dziec​kiem – owo​cem ba​śnio​we​go mał​żeń​-
stwazwło​skimhra​bią,któ​rezza​par​tymtchemśle​dziłcałyświat.Czyza​temPa​ige
mo​głauni​kaćgownie​skoń​czo​ność?

Za​ry​zy​ko​wa​ła jed​nak tam​te​go dnia, gdy po​szła na roz​mo​wę o pra​cę i zmie​rzy​ła

sięzpy​ta​nia​mime​ne​dże​rówVio​let.Zna​łanaj​lep​szeod​po​wie​dzi,po​nie​ważwtrak​-
ciezwiąz​kuzGian​car​lemwy​słu​cha​ławie​leopo​wie​ścioswo​jejprzy​szłejsze​fo​wej.
Wie​dzia​ła,jakajestna​praw​dę,gdyniepo​zu​jewświe​tleka​mer,icze​gomożeocze​-
ki​wać od swo​jej oso​bi​stej asy​stent​ki. Pew​nie ktoś mógł​by jej za​rzu​cić brak ety​ki,
szcze​gól​niesamGian​car​lo,alekie​ro​wa​łyniądo​brein​ten​cje.

Igdyko​lej​nedniprze​cią​ga​łysięwty​go​dnie,atewmie​sią​ce,za​czę​ławie​rzyć,że

jej uko​cha​ny ni​g​dy nie opu​ści Eu​ro​py. Ukry​wał się na wzgó​rzach To​ska​nii, gdzie
czu​wałnadbu​do​wąluk​su​so​we​goku​ror​tu.Po​świę​ciłnatocałedzie​sięćlatoddnia,
gdytam​tewstręt​nezdję​ciapo​ja​wi​łysięwkaż​dymmoż​li​wymbru​kow​cu,oczy​wi​ście
zjejwiny.Zy​ska​ławięcfał​szy​wepo​czu​ciebez​pie​czeń​stwa.

Itojązgu​bi​ło.Byłategopew​na,kie​dypa​trzy​łananie​go,roz​my​śla​jącotym,co

znisz​czy​ła.Przezmi​nio​netrzylata,kie​dypra​co​wa​ławtymdomu,co​dzien​nieoglą​-
da​łajegozdję​cia.Nawszyst​kichpre​zen​to​wałsięnie​zwy​klewy​twor​nieiurze​ka​ją​-
co.Byłownimcośnie​zwy​kłe​go,conie​wąt​pli​wieza​wdzię​czałswo​imary​sto​kra​tycz​-
nymprzod​kom:wro​dzo​naele​gan​cja,kla​saiwy​nio​słość.

Wy​glą​dałrów​niedo​brzejakwte​dy,kie​dyPa​igewi​dzia​łagoporazostat​ni,amoże

na​wetle​piej.Pa​trzy​łananie​gojakza​hip​no​ty​zo​wa​na,wsłu​chu​jącsięwbi​cieswo​je​-
goroz​sza​la​łe​goser​ca.Po​dzi​wia​łajegosmu​kłe,umię​śnio​necia​ło,cho​ciażwie​dzia​ła,
żeniebę​dziemo​głado​tknąćgoni​g​dywię​cej.Dałjejtoja​snodozro​zu​mie​nia.

Weźsięwgarść,upo​mnia​łasięwdu​chu.Nicniemo​głona​pra​wićszkód,któ​rewy​-

rzą​dzi​ła.Niebyłodlaniejra​tun​ku.

–Prze​pra​szam–wy​du​si​ła,ha​mu​jącłzy,któ​reza​mie​rza​łaro​nić,kie​dyzo​sta​niejuż

sama.–Bar​dzocięprze​pra​szam,Gian​car​lo.

Męż​czy​znadrgnąłgwał​tow​nie,jak​bywy​mie​rzy​łamupo​li​czek,ająprze​szyłból.
–Nieob​cho​dzimnie,dla​cze​gotu​tajje​steś–wy​pa​liłszorst​ko.–Takjaknieob​cho​-

dząmnietwo​jegier​ki.Maszpięćmi​nut,żebyopu​ścićtomiej​sce.Je​śliniezro​bisz
tegozwła​snejwoli,zprzy​jem​no​ściąoso​bi​ściewy​rzu​cęcięzabra​mę.

–Gian​car​lo…–za​czę​ła,pró​bu​jącza​pa​no​waćnadgło​sem.Ner​wo​wymru​chemwy​-

gła​dzi​ła do​pa​so​wa​ną spód​ni​cę, a on mi​mo​wol​nie po​wiódł wzro​kiem za jej ręką.

Spoj​rze​nieby​łe​goko​chan​kapo​dzia​ła​łonaniąjaknaj​czul​szapiesz​czo​ta,roz​pa​la​jąc
jejzmy​słydoczer​wo​no​ści.

–Ra​dzęci,za​milczidlawła​sne​godo​brawyjdźwtejchwi​li.Nieob​cho​dząmnie

two​jegier​ki.

–Jawnicniegram.Janie…–Pa​igeniedo​koń​czy​ła,po​nie​ważwy​ja​śnie​niamo​gła​-

by się oka​zać zbyt skom​pli​ko​wa​ne. Po​win​na była le​piej to wszyst​ko prze​my​śleć
iprzy​go​to​waćsiędokon​fron​ta​cjizczło​wie​kiem,któ​ryniewie​rzyłwżad​nejejsło​-
wo.–Wiem,żeniechceszzemnąroz​ma​wiać,aletoniejesttak,jakmy​ślisz.Po​dob​-
niejakwte​dy.Na​praw​dę.

Jegooczybły​snę​łytakgroź​nie,żeza​pra​gnę​łausiąść,za​nimnogiod​mó​wiąjejpo​-

słu​szeń​stwa.Ogar​nia​łyjąstrachiroz​pacz,aletak​żeżalitę​sk​no​tazatym,costra​-
ci​łabez​pow​rot​nie.

–Wy​tłu​maczmi–wark​nąłgniew​nie,wy​krzy​wia​jąctwarzwpo​twor​nymgry​ma​sie

–cota​kie​gobyłoina​czej,niżmisięwy​da​je.To,żeukrad​kiemzro​bi​łaśnamzdję​cia
pod​czas sek​su? Czy to, że sprze​da​łaś je póź​niej bru​kow​com? – Zro​bił krok w jej
stro​nę,za​ci​ska​jącpię​ści.–Amożechceszmiwmó​wić,żeniepra​cu​jeszwdomumo​-
jejmat​ki,abyda​lejże​ro​waćnamo​jejro​dzi​nie?

–Ja…
– Po​wiem ci do​kład​nie, jak jest. Je​steś wy​ra​cho​wa​ną zdzi​rą, co usta​li​li​śmy już

dzie​sięćlattemu.Dla​te​gopo​wtó​rzętosamo,copo​wie​dzia​łemwte​dy.Ni​g​dywię​cej
niechcęnacie​biepa​trzeć.

Pa​igeniebyłapew​na,coza​bo​la​łobar​dziej:jegosło​waczyto,jaknaniąpa​trzył.

Aleza​miastpo​zbie​raćswo​jerze​czyiuciecgdziepieprzro​śnie,wy​pro​sto​wa​łasię,
uno​sząc wy​so​ko gło​wę. Zna​la​zła w so​bie siłę, żeby spoj​rzeć pro​sto w oczy, z któ​-
rychwy​zie​ra​łotylegnie​wuinie​na​wi​ści.

–Ko​chamją.
Kie​dytesło​wapo​nio​słysięechem,zro​zu​mia​ła,żepra​wietosamopo​wie​dzia​łamu

dzie​sięć lat temu, kie​dy nie mo​gła już cof​nąć zła, któ​re wy​rzą​dzi​ła. „Ko​cham cię,
Gian​car​lo”.

–Jakśmiesz?–syk​nąłza​ja​dle.–Jakciniewstyd?
– To nie ma z tobą nic wspól​ne​go. – Mó​wi​ła praw​dę. Już daw​no po​go​dzi​ła się

z tym, że go stra​ci​ła. Nie pod​ję​ła pra​cy u Vio​let, żeby go od​zy​skać. Nie śmia​ła​by
na​wetpró​bo​wać.Chcia​łatyl​kospła​cićdług.–Ni​g​dyniemia​ło.

Gwał​tow​niepo​krę​ciłgło​wą,mru​cząccośpowło​sku.
– To ja​kiś kosz​mar. – Po​now​nie za​czął świ​dro​wać ją wzro​kiem, jak​by pró​bo​wał

wy​do​być z niej praw​dę. – Ale kosz​ma​ry się koń​czą. Dwa mie​sią​ce i mnó​stwo nie​-
dwu​znacz​nychzdjęć…Po​peł​ni​łembłąd,ufa​jącta​kiejko​bie​ciejakty,alemamtojuż
zasobą.Dla​cze​goniezo​sta​wiszmniewspo​ko​ju,Ni​co​la?

–Pa​ige.–Niemo​głaznieśćdźwię​kutegoimie​nia,któ​reprzy​po​mi​na​łojejofa​tal​-

nych wy​bo​rach i wszyst​kim, co po​świę​ci​ła dla ko​goś, kto oka​zał się tego nie​wart.
Dla​te​goskrzy​wi​łasię,jak​bypo​łknę​łacy​try​nę.–Albowy​ra​cho​wa​nazdzi​ra,je​śliwo​-
lisz.

– Nie ob​cho​dzi mnie, jak ka​żesz się do sie​bie zwra​cać. – Cho​ciaż nie krzy​czał,

z każ​dym sło​wem co​raz bar​dziej pod​no​sił głos. – Po pro​stu stąd wyjdź. Znik​nij.
Prze​stańza​tru​waćży​ciemnieimo​jejmat​ce.Niemogęuwie​rzyć,żespę​dzi​łaśznią

tylecza​subezmo​jejwie​dzy.

–Prze​pra​szam–po​wtó​rzy​łako​lej​nyraz.–Bar​dziej,niżmo​żesztoso​biewy​obra​-

zić.Aleniemogęzo​sta​wićVio​let.Obie​ca​łam,żeni​g​dyjejnieopusz​czę.

Kie​dyGian​car​losta​nąłnadnią,ki​piączezło​ści,Pa​igeomalnieupa​dła.Naj​chęt​-

niejwzię​ła​bynogizapas,aleniemia​ławzwy​cza​juprzedni​kimucie​kać.Niezro​bi​ła
tego,kie​dyprze​śla​do​wa​lijąlu​dzieznacz​niegroź​niej​siodGian​car​laAles​sie​go,więc
tymbar​dziejnieza​mie​rza​łapo​stę​po​waćtakte​raz.Inie​waż​ne,jakwiel​kibólwy​peł​-
niałjejser​ce.

–To​biesięchy​bawy​da​je,żejażar​tu​ję–prze​mó​wiłła​god​nieim​po​nu​ją​cymęż​czy​-

zna.Itesło​wapo​dzia​ła​łynaniącał​kiemina​czej,niżpo​win​ny.Nieprze​stra​szy​łasię,
aje​dy​nieza​drża​łazeks​cy​ta​cji.–Je​ślitakjest,tosięmy​lisz.

–Ro​zu​miem,żetodlacie​bietrud​neiniemaszza​mia​ruuwie​rzyćwmojedo​brein​-

ten​cje.–Pa​igesta​ra​łasię,żebyjejgłosbrzmiałko​ją​co.Wrze​czy​wi​sto​ścipo​brzmie​-
wa​ływnimpa​ni​kaigo​rycz.–Alepo​zo​sta​nęlo​jal​nawo​bectwo​jejmat​ki.

–Czytywogó​lewiesz,cozna​czy„lo​jal​ność”?
Pa​igeza​ci​snę​łazęby.
–Nietymnieza​trud​ni​łeś,tyl​koona.
–Toniebę​dziemia​łozna​cze​nia,kie​dyudu​szęcięgo​ły​mirę​ka​mi–za​gro​ziłGian​-

car​lo,aleonamunieuwie​rzy​ła.Na​wetje​ślira​niłjąsło​wa​mi,ni​g​dyniepod​niósł​by
naniąręki.

Może się jed​nak my​li​ła. Może na​dal żyła w niej tam​ta nie​wy​obra​żal​nie na​iw​na

dziew​czy​na,któ​rasą​dzi​ła,żemi​łośćmożewszyst​kona​pra​wić–żenieli​czy​łosięnic
prócztegowspa​nia​łe​gouczu​cia.Te​razbyłamą​drzej​sza.Do​sta​łana​ucz​kęiwy​cią​-
gnę​ławnio​ski.Mimowszyst​kona​dalwie​rzy​ławżycz​li​wośćGian​car​la.Bezwzglę​du
nato,jakbar​dzosięzmie​nił,wgłę​biser​capo​zo​stałdo​brymczło​wie​kiem.

–Maszra​cję–przy​zna​łaza​chryp​nię​tymgło​sem.–Aletegoniezro​bisz.
–Za​pew​niamcię,żegdy​bymtyl​komógł,roz​szar​pał​bymcięnastrzę​py.
–Gdy​byśtyl​komógł–po​wie​dzia​łazna​ci​skiem.–Aletytakinieje​steś.
–Czło​wiek,któ​re​gozna​łaś,nieżyje,Ni​co​la–zwró​ciłsiędoniej,uży​wa​jącznie​na​-

wi​dzo​ne​go imie​nia, a Pa​ige się cof​nę​ła. – Zmarł dzie​sięć lat temu i nie zdo​łasz go
wskrze​sićswo​imiża​ło​sny​miba​jecz​ka​miolo​jal​no​ściikłam​stew​ka​mi.Możeiwy​glą​-
damjakon,aleniełą​czynasnicwię​cej.

Niemo​głazro​zu​mieć,dla​cze​googar​niajątakwiel​kismu​tek.Prze​cieżwie​dzia​ła

towszyst​kooddaw​na.Mia​łakil​kalatnaupo​ra​niesięzemo​cja​mi,amimotowciąż
żyłapo​grą​żo​nawża​ło​bie.

– Po​no​szę peł​ną od​po​wie​dzial​ność za to, co się wte​dy wy​da​rzy​ło – ode​zwa​ła się

nie​spo​dzie​wa​nie.Nieza​mie​rza​łajed​nakdo​da​waćnicwię​cej.Za​cho​wa​ładlasie​bie,
że te dwa mie​sią​ce, któ​re z nim spę​dzi​ła, były naj​lep​szym okre​sem w jej ży​ciu. –
Inicnatoniepo​ra​dzę.Aleobie​ca​łamVio​let,żejejnieopusz​czę.Ukarzmnie,je​śli
mu​sisz,aleniekarzjej.

Gian​car​loAles​siznałswo​jewady,amiałichwie​le,oczymdo​sad​nieprze​ko​nałsię

wmi​nio​nejde​ka​dzie,kie​dyprzy​szłomupła​cićzawła​snągłu​po​tę.Aleko​chałmat​kę
–skom​pli​ko​wa​ną,gór​no​lot​nągwiaz​dęfil​mo​wą,któ​rauwiel​bia​łagonaswójwła​sny
spo​sób.Inie​waż​ne,jakczę​stoVio​letsprze​da​wa​łajegopry​wat​nośćdlawła​snychce​-

lów:żebyuci​szyćplot​kiokry​zy​siewjejmał​żeń​stwie,żebyod​wró​cićuwa​gępa​pa​-
raz​ziodjejro​man​sówalbopo​pra​wićswo​jeno​to​wa​nia.

Po​go​dziłsięztym,żekie​dyjestsiędziec​kiemtakwiel​kiejak​tor​kijakVio​let,nie

moż​nauciecodświa​tełre​flek​to​rów.Ztegosa​me​gopo​wo​duobie​całso​bie,żeni​g​dy
niespra​wijejwnu​ków,któ​remo​gła​bywy​ko​rzy​sty​waćtakjakdaw​niejjego.Żad​ne​-
mudziec​kunieży​czyłta​kie​golosu.

Wy​ba​czyłmat​cewszyst​ko,coprzezniąwy​cier​piał,iza​ak​cep​to​wałjątaką,jaka

była.Toniejejnie​na​wi​dził,aleko​bie​ty,któ​ranaza​wszepo​zo​sta​niedlanie​goNi​co​-
lą,nie​waż​ne,podja​kimimie​niembę​dziesiępre​zen​to​wać–ar​chi​tekt​kijegoupad​ku.

Ze wsty​dem mu​siał przy​znać, że jak skoń​czo​ny du​reń stra​cił gło​wę dla nie​wy​-

obra​żal​niepięk​nejtan​cer​ki,przezktó​rąpóź​niejspla​miłswójszla​chec​kity​tułistra​-
ciłsza​cu​neknie​ży​ją​ce​gojużojca.Toprze​bie​głe,pa​zer​nestwo​rze​niero​bi​łoznim,
cochciał,ażstałsiękimś,wkimnieroz​po​zna​wałsie​bie.Itegonieza​mie​rzałwy​ba​-
czyć.

I ta ko​bie​ta, Pa​ige – jak o so​bie mó​wi​ła – sta​ła te​raz przed nim, wpa​tru​jąc się

wnie​goocza​mi,któ​reniebyłyanizie​lo​ne,aninie​bie​skie.Swo​jegę​steciem​newło​-
sy,któ​redaw​niejfar​bo​wa​łanarudo,za​plo​tławwar​kocz,któ​ryopa​dałte​raznajed​-
nonie​zwy​klezgrab​nera​mię.Ża​ło​wał,żeniemógłjejuznaćzanie​atrak​cyj​ną,cho​-
ciażniepo​do​ba​łomusię,żezabar​dzoschu​dła,upo​dab​nia​jącsiędomiesz​kań​ców
LosAn​ge​les,któ​rzyuwa​ża​li,żesła​wamożeza​stą​pićdo​słow​niewszyst​ko,na​wetje​-
dze​nieipi​cie.

Znie​ru​cho​mia​ła, kie​dy wo​dził wzro​kiem po jej cie​le, więc kon​ty​nu​ował z tym

więk​szążar​li​wo​ścią,wma​wia​jącso​bie,żenieob​cho​dzigo,coonamy​śliiczu​je.Nie
dbałoto,po​nie​ważdałamuja​snodozro​zu​mie​nia,żebezwzglę​dunato,coichpo​-
łą​czy​ło,jakczę​stowy​krzy​ki​wa​łajegoimięwchwi​lachunie​sie​nia,ijakbar​dzojąpo​-
ko​chał,in​te​re​so​wa​łyjąwy​łącz​nieksią​żecz​kacze​ko​waisła​waVio​let.

Mimowszyst​kodo​brzesiętrzy​ma​ła,conie​zmier​niegoiry​to​wa​ło.Za​cho​wa​łafi​-

gu​ręiwdzięktan​cer​ki.Przyj​rzałsięjejdrob​nympier​siomukry​tympodcien​kątka​-
ni​nąbia​łejbluz​kibezrę​ka​wówipeł​nymbio​dromwopię​tejspód​ni​cy.Do​sko​na​lepa​-
mię​tał,jakpie​ściłtekrą​gło​ściiob​sy​py​wałjepo​ca​łun​ka​mi.

Podtymczyin​nymimie​niempre​zen​to​wa​łasięzja​wi​sko​wo.Dzie​sięćlattemuwni​-

czymnieprzy​po​mi​na​łain​nychdziew​cząt,któ​reza​bie​ga​łyojegowzglę​dy.Przy​po​mi​-
na​ła żywy ogień tam​te​go dnia na pla​nie te​le​dy​sku, gdzie się po​zna​li. Na​le​ża​ła do
gru​pytan​ce​rzy,któ​rzytwo​rzy​litłodlagwiazdpopuprę​żą​cychsięnapierw​szympla​-
nie.Icho​ciażonza​sia​dałwte​dywfo​te​lure​ży​se​ra,cał​ko​wi​ciestra​ciłdlaniejgło​wę.

Za​mie​ni​ła wpraw​dzie kusy strój, w któ​rym wte​dy wy​stę​po​wa​ła, na ele​ganc​kie

ubra​nie od​po​wied​nie dla se​kre​tar​ki, na​dal jed​nak przy​cią​ga​ła mę​skie spoj​rze​nia –
nie​ste​tytak​żejego.Cho​ciażgar​dziłsobąztegopo​wo​du,niepo​tra​fiłstłu​mićpo​żą​-
da​nia,któ​rewnimroz​bu​dza​ła,na​wetpotymwszyst​kim,cozro​bi​ła.

–Czyte​raznad​szedłczasnatwo​jąłza​wąhi​sto​rię?–za​py​tałchłod​no,roz​ko​szu​jąc

sięjejgwał​tow​nąre​ak​cjąnadźwiękjegogło​su.Drża​łatak,jak​byonatak​żeniepo​-
tra​fi​łaza​pa​no​waćnadtąnie​zwy​kłąsiłą,któ​raichdosie​bieprzy​cią​ga​ła.–Mo​żesz
wy​bie​raćspo​śródtyluwy​mó​wek.

– Nie za​mie​rzam pła​kać – od​par​ła bez​na​mięt​nym gło​sem. – Ani się uspra​wie​dli​-

wiać.Popro​stuchcia​łamcięprze​pro​sić.Tonietosamo.

– Nie. – Spoj​rzał na te usta, któ​re tyle razy ca​ło​wał i z któ​rych usły​szał same

kłam​stwa.–Mu​szęsięza​sta​no​wić,coztobązro​bić.

Wes​tchnę​ła, jak​by od​czu​wa​ła znie​cier​pli​wie​nie, a on nie wie​dział, czy się ro​ze​-

śmiać, czy ją udu​sić. To uczu​cie też pa​mię​tał do​sko​na​le z cza​sów, kie​dy prze​szła
przezjegoży​cieni​czymhu​ra​gan,zo​sta​wia​jącposo​biesameszcząt​ki.

– Pio​ru​no​wa​nie mnie wzro​kiem nie spra​wi, że się roz​pła​czę – po​wie​dzia​ła po

chwi​li, jak​by w ogó​le nie od​czu​wa​ła emo​cji. – Może więc prze​sta​niesz prze​cią​gać
wnie​skoń​czo​nośćtękrę​pu​ją​cąsy​tu​acjęicośwkoń​cuzro​bisz.

Ro​ze​śmiałsięzło​wiesz​czo.
–Niemogęuwie​rzyćwła​snymoczom–od​parłsu​ro​wo.–Uda​jeszko​goś,kimnie

je​steś.AleHol​ly​wo​odmatęmoc,praw​da?Naj​obrzy​dliw​sze,naj​pa​skud​niej​szerze​-
czyowi​jasiętu​tajwnaj​ład​niej​szypa​pier.Nicwięcdziw​ne​go,żewy​glą​da​jątakdo​-
brze.

Pra​gnąłza​daćjejból.Pra​gnął,żebyjegosło​wawy​war​łynaniejja​ki​kol​wiekefekt.

Nie​ste​ty to mó​wi​ło mu o jego wła​snych uczu​ciach wzglę​dem tej ko​bie​ty znacz​nie
wię​cej,niżchciałprzy​znać.

ROZDZIAŁDRUGI

Gian​car​loza​ko​chałsięwniejdosza​leń​stwainiepo​tra​fiłso​bietegowy​ba​czyćani

otymza​po​mnieć,zwłasz​czate​raz,kie​dyprzednimsta​ła.Skan​dal,któ​ryroz​pę​ta​ła,
zruj​no​wałjegopącz​ku​ją​cąka​rie​ręwbran​żyfil​mo​wejipo​ło​żyłsięcie​niemnapry​-
wat​nymży​ciujegonie​zwy​klepo​rząd​ne​goojca.Wefek​cieopu​ściłtoprze​klę​temia​-
sto,zo​sta​wia​jączasobąwszyst​kiede​mo​ny.Aleile​kroćspo​glą​dałwprze​szłość,ty​le​-
kroćprzy​zna​wał,żeniemożecał​ko​wi​ciepo​tę​pićpo​stę​po​wa​niategomło​de​gomęż​-
czy​zny,któ​rystra​ciłgło​wędlapięk​nejdziew​czy​ny.Wkoń​cudo​kład​nietaksamoro​-
ze​gra​łasięhi​sto​riajegoro​dzi​ców.

Wła​ści​wieznaj​do​wałsięwte​dyokrokodpo​pro​sze​niajejorękę.Pra​gnąłuczy​nić

ją swo​ją hra​bi​ną i za​brać ją do swo​je​go ro​dzin​ne​go domu we Wło​szech – cho​ciaż
wcze​śniej za​rze​kał się, że ni​g​dy się nie oże​ni. Na samą myśl o tym bu​rzy​ła się
w nim krew. Pod​czas gdy on snuł pla​ny we​sel​ne, ona ne​go​cjo​wa​ła cenę za jego
ośmie​sze​nie.

–Niemaszminicdopo​wie​dze​nia?–rzu​ciłwście​kle.–Chy​bawy​szłaśzwpra​wy,

Ni​co​la. – Za​uwa​żył, że się wzdry​gnę​ła, jak​by na​praw​dę nie zno​si​ła tego imie​nia,
więc po​sta​no​wił wy​ko​rzy​stać tę amu​ni​cję. – Bar​dzo cię prze​pra​szam. Pa​ige. Tak
czyina​czej,wy​glą​danato,żezadużocza​suspę​dzaszzesta​rą,sa​mot​nąko​bie​tą.

–Onana​praw​dęjestsa​mot​na–oświad​czy​łaPa​igezespo​ko​jem,cho​ciażjejpo​licz​-

kiodro​bi​nępo​czer​wie​nia​ły.–Niesą​dzi​łam,żezo​sta​nętu​tajnadłu​żej.Za​kła​da​łam,
żewró​ciszdodomuipo​śleszmniedodia​błajużpomie​sią​cu.Alemi​nę​łytrzylata.

Nie​ocze​ki​wa​nieogar​nąłgowstyd,któ​re​gonieza​mie​rzałza​ak​cep​to​wać.
– Prę​dzej słoń​ce spad​nie na zie​mię, niż ja za​cznę się przed tobą tłu​ma​czyć –

wark​nął,pró​bu​jączro​zu​mieć,jaktosięsta​ło,żeupły​nę​łotylecza​su.Wciążbyłza​-
ję​typra​cą,wciążza​że​gny​wałja​kiśkry​zysweWło​szech,wciążcośgoza​trzy​my​wa​-
ło. Oczy​wi​ście, gdy​by na​praw​dę chciał, nic nie po​wstrzy​ma​ło​by go przed przy​jaz​-
demtu​taj.Aleonsięprzedtymuchy​lał,przyoka​zjira​niącmat​kę.

–Niepro​si​łam,że​byśsiętłu​ma​czył.–Wzru​szy​łajed​nymra​mie​niem,bar​dzode​li​-

kat​nymiład​nieopa​lo​nym,conieuszłouwa​dzeGian​car​la.–Popro​stustwier​dzi​łam
fakt.

–Prze​stańuży​waćsłów,któ​rychniepoj​mu​jesz.
Za​mru​ga​ła gwał​tow​nie, za​nim ścią​gnę​ła ło​pat​ki, unio​sła bro​dę i na​po​tka​ła jego

spoj​rze​nie.

– Może spo​rzą​dzisz mi li​stę słow​nic​twa do​pusz​czal​ne​go w tym cza​sie, któ​ry mi

zo​stał,za​nimwy​ko​pieszmniestądpro​stonauli​cę?

Gian​car​loza​pa​trzyłsięnajejatra​men​to​wewło​sy,któ​reroz​wie​wa​łała​god​nabry​-

za,inie​chęt​niezro​zu​miał,żetojegoszan​sa.Tako​bie​taprzy​po​mi​na​łamrocz​nycień
przy​sła​nia​ją​cyjegoży​cie,aleza​mie​rzałztymskoń​czyć.Wni​czymnieprzy​po​mi​nał
jużmło​dzie​niasz​ka,któ​re​goowi​nę​ławo​kółpal​ca,ido​sko​na​lezda​wałso​biespra​wę,
jakbar​dzoonaróż​ni​łasięodwy​bran​kijegoser​ca,któ​raist​nia​ławy​łącz​niewświe​-

ciefan​ta​zji.Tadru​gagodo​peł​nia​ła,mia​ławszyst​koto,cze​gomubra​ko​wa​ło,izo​-
sta​ładlanie​gostwo​rzo​na.Wie​działotym,wchwi​li,gdyuj​rzałjąporazpierw​szy.
Wte​dynieprzy​pusz​czałtyl​ko,żeoglą​dałprzed​sta​wie​nie.

Tymra​zemtoonza​mie​rzałza​graćrolęży​cia,po​nie​ważna​de​szłaporanadru​gi

akt.

–Czymojamat​kawie,żetotypo​ja​wi​łaśsięnatychwszyst​kichzdję​ciach,któ​re

de​ka​dętemuobie​głyświat?–za​py​tał,wsu​wa​jącręcedokie​sze​niiob​ser​wu​jąc,jak
dziew​czy​nabled​nie.

–Oczy​wi​ście,żenie–szep​nę​ła.
Gian​car​lo na​tych​miast pod​jął trop. Za​czął się za​sta​na​wiać, dla​cze​go tak bar​dzo

za​le​ża​łojejnado​brejopi​niiVio​let.Ja​kietomia​łodlaniejzna​cze​nie?

– Po​wiem ci, co się wy​da​rzy. – Mó​wił spo​koj​nym, nie​wzru​szo​nym gło​sem, po​nie​-

ważzro​zu​miał,żezna​lazłspo​sób,abysięze​mścić.–Niechcęnie​po​ko​ićmat​kire​-
we​la​cja​minate​matjejulu​bio​nejasy​stent​ki.Przy​pusz​czam,żeniespodo​ba​ła​byjej
siępraw​da.

–Znie​na​wi​dzi​ła​bymniezato–przy​zna​łaPa​ige.–Alemia​ła​bytak​żezła​ma​neser​-

ce.Je​ślitegochcesz,dro​gawol​na.

–Tomnieprzy​pa​darolazło​czyń​cywtymsce​na​riu​szu?–ro​ze​śmiałsię,tymra​zem

szcze​rzeroz​ba​wio​ny.Przyoka​zjido​strzegłemo​cjeprze​my​ka​ją​cepojejtwa​rzy,ale
nieza​mie​rzałsięza​sta​na​wiać,cojepo​wo​do​wa​ło.Do​brzewie​dział,naczymmuza​-
le​ży,ityl​kotosięli​czy​ło.Mu​siałwięcsku​pićsięnacelu.–Chy​bawszyst​kocisiępo​-
mie​sza​ło.

–Gian​car​lo…
–Jesz​czedzi​siajzło​żyszwy​po​wie​dze​nieiodej​dziesz.
Unio​słaza​ci​śnię​tepię​ści,poczymbez​sil​niezwie​si​łaręce.Mu​siałprzy​znać,żeta​-

len​tuak​tor​skie​gojejniebra​ko​wa​ło.

–Niemogętegozro​bić.
–Niemaszwyj​ścia.–Gian​car​loniepa​mię​tał,kie​dyostat​niotakdo​brzesięba​wił.

–Niepro​wa​dzi​myne​go​cja​cji,Pa​ige.

Jejpięk​natwarzwy​krzy​wi​łasięwgry​ma​siede​spe​ra​cji.
–Niemogę.
–Boniezdą​ży​łaśjesz​czeprze​ko​naćmo​jejmat​kidoprze​pi​sa​nianacie​bieca​łe​go

jejma​jąt​ku?–za​py​tałoschle.–Czyniepod​mie​ni​łaśjesz​czewszyst​kichdziełsztu​ki
nafał​szyw​ki?JaknamójgustRem​brandtwy​glą​datro​chędziw​nie,aletomożewina
oświe​tle​nia.

–Bezwzglę​dunato,coomniemy​ślisz–wy​chry​pia​ła,jak​bymó​wie​niespra​wia​ło

jejtrud​ność–bar​dzominaniejza​le​ży.Niebierztegodosie​bie,aleonamatyl​ko
mnie.Tynieod​wie​dza​łeśjejprzezlata.Za​wsze,kie​dyopusz​czatępo​sia​dłość,ze​-
wsządzla​tu​jąsięsępy.Ufatyl​komnie.

–Cóżzairo​nia.–Wzru​szyłra​mio​na​mi.–Alemo​żeszprze​staćstrzę​pićso​bieję​-

zyk. Po​win​naś ra​czej po​dzię​ko​wać mi za moż​li​wość ro​ze​gra​nia tego na wła​snych
wa​run​kach.Gdy​bymbyłmniejpo​błaż​li​wy,ka​zał​bymcięaresz​to​wać.

Przezmo​mentmusięprzy​glą​da​ła.
–Niezmu​szajmnie,że​bymcięspraw​dzi​ła–po​wie​dzia​łaci​cho.–Szcze​rzewąt​pię,

żeza​le​życinako​lej​nymskan​da​lu.

– Su​ge​ru​jesz, że ble​fu​ję? – od​ciął się. – My​ślisz, że nie szu​ka​łem ko​bie​ty, któ​ra

zruj​no​wa​łamiży​cie?Żeniechcia​łemwi​dziećjejzakra​ta​mi?–uśmiech​nąłsiępo​nu​-
ro.–AleNi​co​laFiel​dingznik​nę​łazpo​wierzch​nizie​mi.Idla​te​gowiem,żetytak​że
nieszu​kaszroz​gło​su.Natwo​immiej​scuza​czął​bymsiępa​ko​wać,cara.

Pa​igezro​bi​łagłę​bo​kiwdechiwol​nowy​pu​ści​łapo​wie​trze,za​nimpo​now​nieza​bra​-

łagłos.

–Szcze​rzeko​chamVio​let.–Sze​ro​kootwo​rzy​łaoczy,któ​rewy​ra​ża​łybła​ga​nie,po​-

twier​dza​jąc,żemająwgar​ści.–Przy​zna​ję,żenapo​cząt​kuupa​try​wa​łamwtejpra​-
cydro​gęwio​dą​cąpro​stodocie​bie,aletosięzmie​ni​ło.Daw​notemu.Pro​szę.Musi
ist​niećinneroz​wią​za​nietejsy​tu​acji.

Roz​ko​szo​wałsiętąchwi​lą,dla​te​goprze​cią​gałjątakdłu​go,jakmógł.Po​dob​noze​-

mstanaj​le​piejsma​ko​wa​łanachłod​no,aonmiałoka​zję,żebyod​czućtonawła​snej
skó​rze.Mi​nę​łozbytwie​lecza​su,żebydzia​łaćim​pul​syw​nieiwpo​śpie​chu.Te​razpo​-
tra​fiłpa​no​waćnademo​cja​mi.

Oczy​wi​ścieniebyłza​chwy​co​nyfak​tem,żePa​igeuwi​kła​ławichhi​sto​rięjegomat​-

kę.Ni​g​dyniepo​win​nabyłasiędotegopo​su​wać.

–Gian​car​lo–ode​zwa​łasię,wy​ry​wa​jącgozza​my​śle​nia,po​dob​niejaktam​te​gopo​-

twor​ne​godniarano,dzie​sięćlattemu,kie​dywkoń​cuuj​rzałjejpraw​dzi​weob​li​cze.
Za​nim po​rzu​cił ją i Los An​ge​les, i całą resz​tę hol​ly​wo​odz​kich ma​chi​na​cji, któ​rych
takbar​dzonie​na​wi​dził.–Pro​szę.

Pod​szedłdoniej,poczymchwy​ciłje​denzlśnią​cych,dłu​gichko​smy​kówiprzyj​rzał

się, jak lśni w pro​mie​niach słoń​ca. Usły​szał, że Pa​ige gwał​tow​nie na​bie​ra po​wie​-
trza,iza​pra​gnąłjejzcałąmocą.Tosięniezmie​ni​ło.

Nad​szedłczas,żebyso​biepo​fol​go​wać.DotejporyGian​car​lozy​skałpew​ność,że

co​kol​wiekza​mie​rza​ła,my​śla​ławy​łącz​nieoko​rzy​ściach,igno​ru​jącin​stynktsa​mo​za​-
cho​waw​czy.Dla​te​gobyłała​twymce​lem.

–My​ślę,żecośwy​my​śli​my–mruk​nął,wdy​cha​jącza​pachjejbal​sa​mudocia​łaina​-

pa​wa​jąc się zwy​cię​stwem. – Wy​star​czy, że znaj​dziesz się pode mną i zo​sta​niesz
tam,do​pó​kiztobąnieskoń​czę.

Przezkrót​kąchwi​lęprzy​po​mi​na​łapo​sąg.
–Słu​cham?
–Sły​sza​łaś.
Spo​glą​da​ła na nie​go tymi nie​sa​mo​wi​ty​mi ocza​mi z oba​wą, a może na​wet stra​-

chem.Imożena​wetpo​czuł​bydosie​bienie​chęćzato,jakzniąpo​gry​wał,gdy​bynie
wie​dział, z kim ma do czy​nie​nia. Nie wol​no mu było za​po​mi​nać, że ta ko​bie​ta do
per​fek​cjiopa​no​wa​łasztu​kęak​tor​skąiłga​łajakznut.Dla​te​gotyl​kopo​cią​gnąłde​li​-
kat​niejejwar​koczipo​czuł,jakna​ra​stamię​dzynimina​pię​cie.

Wie​dział,żetymra​zemonod​nie​siezwy​cię​stwo,po​nie​ważPa​igeniepo​tra​fi​łakon​-

tro​lo​waćtego,coichdosie​bieprzy​cią​ga​ło,aonprze​stałwkoń​cumy​lićpo​żą​da​nie
zmi​ło​ścią.

–Chcęciędo​brzezro​zu​mieć.–Chrząk​nę​ła,za​nimpo​now​niesięode​zwa​ła:–Mam

ztobąsy​piać,żebyza​cho​waćpra​cę?

Uśmiech​nąłsięnawi​dokgę​siejskór​kipo​kry​wa​ją​cejjejrękę.
–Do​kład​nietak.Czę​stoizen​tu​zja​zmem.Za​wsze,kie​dyprzyj​dzieminatoocho​-

ta.

–Chy​baniemó​wiszpo​waż​nie.
–Nieśmiał​bymżar​to​waćwtakważ​nejdlanaskwe​stii.
Jejustaza​drża​łyodro​bi​nęiGian​car​lomu​siałprzy​znać,żejąpo​dzi​wia,alecia​łoją

zdra​dzi​ło.Wy​raź​niewi​działsut​kister​czą​cepodcien​kąbluz​kąiczułbi​ją​ceodniej
cie​pło.Wie​dział,żeniepo​tra​fi​łaztymwal​czyćtaksamojakon.Imożewła​śniedla​-
te​gowszyst​kosięmię​dzynimiskom​pli​ko​wa​ło.Możepo​cząt​ko​woza​gię​łananie​go
pa​rolzewzglę​dunaty​tu​łyjegoojcaipie​nią​dzejegomat​ki,alepóź​niejsięwtympo​-
gu​bi​ła.Takczyina​czej,nieza​mie​rzałjejwspół​czuć,aniprzezmo​ment.

– Gian​car​lo… – za​mil​kła, za​nim do​koń​czy​ła zda​nie, cho​ciaż na​wet nie pró​bo​wał

jejprze​rwać.Wjejoczachza​lśni​łyłzy.

–Two​jeszan​sema​le​jązkaż​dąmi​nu​tą–prze​mó​wiłła​god​nie,cho​ciażniekrył,że

jejgro​zi.–Te​razmaszdwiemoż​li​wo​ści:alboodej​dziesz,ajawy​ja​więmo​jejmat​ce
po​wo​dytwo​jejde​cy​zji,albozro​biszdo​kład​nieto,cocikażę.

–Wtwo​imłóż​ku–po​wie​dzia​ładrżą​cymgło​sem.
Je​śli są​dzi​ła, że za​wsty​dzi go taką bez​po​śred​nio​ścią, była znacz​nie głup​sza, niż

są​dził.Gian​car​losięuśmiech​nął.

–Po​wie​dzia​łem:„zro​biszdo​kład​nieto,cocikażę”.Krop​ka.–Wte​dyjejdo​tknął.

Pal​ca​mina​kre​śliłkon​turjejtwa​rzy,czu​jąc,jakprzy​spie​szamupuls.Ująłjejpod​bró​-
dekiprzy​trzy​małnie​ru​cho​mo.–Bę​dzieszpra​co​wa​ładlamnie,Pa​ige.Naple​cach.
Nako​la​nach.Nabiur​ku.Gdzie​kol​wiekze​chcę,kie​dy​kol​wiekze​chcę,jak​kol​wiekze​-
chcę.

Drża​łapodjegopal​ca​mi,aonsiętymupa​jał.
–Dla​cze​go?–szep​nę​ła.–Prze​cieżtoja.Dla​cze​gomiał​byśchcieć…?
Ko​lej​nyrazurwa​ławpo​ło​wiezda​nia,oka​zu​jącsła​bość.Jejzbro​jaza​czę​łapę​kać,

dla​te​goGian​car​lotrium​fo​wał.Po​chy​liłsięimu​snąłusta​mijejusta.Sma​ko​wa​łydo​-
kład​nietaksamo,jakza​pa​mię​tał.

Pło​ną​cywnimogieńpod​sy​ca​łonietyl​kopo​żą​da​nie,aletak​żeroz​pacz,wstydifu​-

ria,któ​retra​wi​łygoprzeztewszyst​kielatatę​sk​no​ty.Takna​praw​dęni​g​dynieprze​-
bo​lałjejstra​ty.Bra​ko​wa​łomueks​cy​ta​cji,któ​rejniepo​tra​fi​ławnimroz​bu​dzićżad​na
innako​bie​ta.

–Do​brzewiem,kimje​steś–ode​zwałsięle​ni​wymgło​sem.Nieukry​wał,jakwiel​ka

ogar​nia​łagoprzy​jem​ność.–Naj​wyż​szyczas,że​byśza​pła​ci​łazato,comizro​bi​łaś,
amu​siszwie​dzieć,żemamdo​sko​na​łąpa​mięć.

–Po​ża​łu​jesztego.
– Ża​łu​ję od dzie​się​ciu lat, cara – mruk​nął. – Kil​ka ty​go​dni w tę czy w tam​tą nie

zro​bimiróż​ni​cy.

Przy​cią​gnąłjądosie​bie,niepo​sia​da​jącsięzra​do​ści.Itymra​zemwie​dział,zkim

ma do czy​nie​nia i cze​go się spo​dzie​wać. Nie za​mie​rzał się za​tra​cić ani pla​no​wać
hucz​ne​gowe​se​la.Chciałtyl​koza​daćjejpo​ku​tęiczer​paćztegosa​tys​fak​cję.

–Toniemasen​su–ode​zwa​łasięzroz​pa​czo​na.–Tymnienie​na​wi​dzisz!
– Nie na​zwał​bym tego nie​na​wi​ścią – od​parł z dra​pież​nym uśmie​chem. – Ale ze​-

mstą.

Pa​ige oba​wia​ła się, że Gian​car​lo rzu​ci się na nią w mo​men​cie, gdy przy​sta​ła na

jegowa​run​ki,alezro​bi​łatodlaVio​letSu​ther​lin,któ​rabyłajejmat​kąbar​dziejodjej

wła​snejsa​mo​lub​nejro​dzi​ciel​ki.Niemo​głapo​rzu​cićje​dy​nejbli​skiejoso​by.Niemo​-
głajejza​wieść.

Za​mknę​ławięcoczyicze​ka​łanaatak.AleGian​car​losięwy​co​fał.Ka​załjejcze​kać

trzydłu​giedniitrzyjesz​czedłuż​szenoce.Wtymcza​siePa​igepró​bo​wa​łasięza​cho​-
wy​waćjakgdy​byni​g​dyniciuda​waćza​chwytzpo​wo​dupo​wro​tuje​dy​ne​godziec​ka
star​szejko​bie​ty,któ​rąsięopie​ko​wa​ła.Mu​sia​łaza​cho​waćpro​fe​sjo​na​lizm.Nieucie​-
ka​ławięczakaż​dymra​zem,kie​dyGian​car​lopo​ja​wiałsięwpo​bli​żu.Wy​trzy​my​wa​ła
jego to​wa​rzy​stwo, cho​ciaż z tru​dem zno​si​ła na​pię​tą at​mos​fe​rę, któ​ra jemu naj​wy​-
raź​niejanitro​chęnieprze​szka​dza​ła.

Każ​dejnocyza​my​ka​łasięwma​łymdom​kunate​re​niepo​sia​dło​ściVio​let,wktó​rym

miesz​ka​ła od trzech lat, i tor​tu​ro​wa​ła się do świ​tu. Wciąż na nowo prze​ży​wa​ła
wszyst​kiewspo​mnie​niazwią​za​nezGian​car​lem.Każ​dypo​ca​łu​nek.Każ​dąpiesz​czo​-
tę.Każ​dygło​śnyjęk,któ​rywy​ry​wałsięzjegoustwmo​men​ciespeł​nie​nia.

Czwar​te​godniaranobyławroz​syp​ce.
–Do​brzespa​łaś?–za​py​tał,uno​szącciem​nebrwi,kie​dyspo​tka​lisięnascho​dach

wio​dą​cychdogłów​ne​gobu​dyn​ku.

Pa​igezmie​rza​ławła​śnienaspo​tka​niezVio​let,któ​rajakcodzieńocze​ki​wa​łajej

wswo​impo​ko​juwpo​rześnia​da​nia.Gian​car​losta​nąłtak,żemu​sia​ła​bysięoboknie​-
goprze​ci​skać,gdy​bychcia​łakon​ty​nu​owaćwspi​nacz​kę,aniemia​łanatoocho​ty.

Naj​chęt​niej ogra​ni​czy​ła​by ich kon​tak​ty do mi​ni​mum, cho​ciaż drwią​cy głos w jej

gło​wiepod​po​wia​dał,żetonie​praw​da.Mą​drako​bie​tanajejmiej​scuopu​ści​ła​byLos
An​ge​lesdzie​sięćlattemuini​g​dyniewró​ci​ładotegomia​sta,któ​reko​ja​rzy​łosięwy​-
łącz​niezcier​pie​niem.Mą​drako​bie​tanapew​noniezwią​za​ła​bysięzmat​kąby​łe​go
ko​chan​ka,ana​wetgdy​bytozro​bi​ła,zażad​neskar​bynieprzy​sta​ła​bynaukład,któ​-
rykil​kadniwcze​śniejza​pro​po​no​wałjejGian​car​lo.

–Jaknie​mow​lę–od​par​łapochwi​li.
Nie​ste​tysta​nę​łazbytbli​skonie​goiniezdą​ży​łasięcof​nąć,kie​dywy​cią​gnąłrękę,

żebymu​snąćpal​cemcieńpodjejokiem.

–Kła​miesz–mruk​nął.–Aleni​cze​goin​ne​gosiępoto​bieniespo​dzie​wam.
Pa​igenieod​po​wie​dzia​ła,mimożeogrom​niejąkor​ci​ło.Wie​dzia​łajed​nak,żegdy

tyl​kootwo​rzyusta,na​ro​bijesz​czewięk​sze​goza​mie​sza​nia,dla​te​gopo​sta​no​wi​łamil​-
czeć.Wszyst​kieuczu​ciawy​ra​zi​łagniew​nymspoj​rze​niem.

–Bądźgo​to​waoósmej–do​dałbezcie​niasym​pa​tii.
–Naco?
Gian​car​loprze​su​nąłsięwboknamar​mu​ro​wymstop​niu,zmniej​sza​jącdzie​lą​cąich

od​le​głość.Nawi​doksze​ro​kich,mu​sku​lar​nychbar​kówipo​tęż​ne​gotor​sutakbli​sko
swo​jej twa​rzy przy​po​mnia​ła so​bie, co po​tra​fił. Był je​dy​nym męż​czy​zną, któ​ry do​-
kład​niewie​dział,cospra​wia​łojejroz​kosz.Cza​sa​miwy​star​czy​łona​wetjed​nospoj​-
rze​nie,żebyroz​pa​lićjądoczer​wo​no​ści.

–Za​łóżcoś,podcobeztru​dubędęmógłwsu​nąćręce–po​le​cił,dra​pież​niewpa​-

tru​jącsięwjejusta.

Po​temod​szedł,zo​sta​wia​jącjąsamąwgma​twa​ni​nieuczuć,któ​rychniepo​tra​fi​ła,

czyteżniechcia​ła,na​zwać.

–My​ślę,żejestpo​twor​niesa​mot​ny–za​wy​ro​ko​wa​łaVio​let.

Sie​dzia​ły w jed​nym z ulu​bio​nych po​koi wiel​kiej le​gen​dy kina, bar​dzo ja​snym

iprze​stron​nym,peł​nymksią​żekinaj​róż​niej​szychna​gród.Na​zy​wa​łagoswo​imga​bi​-
ne​tem. Kil​ka par drzwi bal​ko​no​wych pro​wa​dzi​ło z nie​go pro​sto do pry​wat​ne​go
ogro​du.

Vio​let opar​ła się na szez​lon​gu, spo​glą​da​jąc na mia​sto, któ​re dum​nie ma​ja​czy​ło

w od​da​li na tle ka​li​for​nij​skie​go nie​ba, i wes​tchnę​ła. Na pew​no do​sko​na​le zda​wa​ła
so​biespra​wę,wjakispo​sóbła​god​neświa​tłopod​kre​śla​łokon​turjejtwa​rzy.Wy​glą​-
da​ławspa​nia​lezblondwło​sa​miza​cze​sa​ny​midotyłu,wswo​imulu​bio​nymdo​mo​wym
stro​juskła​da​ją​cymsięzmię​ciut​kichdżin​sów,któ​rekosz​to​wa​łyfor​tu​nę,iszma​rag​-
do​wejbluz​ki,któ​rado​sko​na​lekom​po​no​wa​łasięzbłę​ki​temjejoczu.Takwy​glą​da​ła
gwiaz​dawswo​imna​tu​ral​nymśro​do​wi​sku.

Zko​leiPa​igesie​dzia​łanaswo​imzwy​kłymmiej​scuprzyele​ganc​kimfran​cu​skimse​-

kre​ta​rzy​ku. Przed sobą mia​ła lap​top i rząd te​le​fo​nów ko​mór​ko​wych swo​jej sze​fo​-
wej,któ​remo​głyroz​dzwo​nićsięwkaż​dejchwi​li.

–Na​praw​dętakuwa​żasz?–za​py​ta​łazdu​mio​na,wspo​mi​na​jącsław​ne​gore​ży​se​ra,

októ​rymwła​śnieroz​ma​wia​ły.

Vio​let ro​ze​śmia​ła się ochry​ple, jak to mia​ła w zwy​cza​ju. Ten śmiech był jej zna​-

kiem fir​mo​wym, od​kąd za​gra​ła w pierw​szym fil​mie w la​tach sie​dem​dzie​sią​tych,
iprzy​spo​rzyłjejrze​szewiel​bi​cie​li.

–Oczy​wi​ście–ode​zwa​łasięchwi​lępóź​niej.–Inieukry​jątegona​wetcałeza​stę​py

mło​dych gwiaz​de​czek, przy któ​rych jak na iro​nię wy​glą​da znacz​nie sta​rzej niż
wrze​czy​wi​sto​ści.Aleniecho​dzi​łomionie​go,tyl​kooGian​car​la.

–Dla​cze​gotakuwa​żasz?–za​py​ta​łaPa​ige,ukry​wa​jąccie​ka​wość.
– Był sa​mot​nym dziec​kiem – kon​ty​nu​owa​ła Vio​let. – Bar​dzo tego ża​łu​ję. Bar​dzo

moc​noko​cha​li​śmysięzjegooj​cemicza​sa​miwna​szymzwiąz​kuniebyłomiej​scana
nicin​ne​go.

Oczy​wi​ście każ​dy znał tę hi​sto​rię o prze​klę​tej mi​ło​ści, któ​ra nie za​koń​czy​ła się

hap​pyen​dem.Przezwie​lelatżyliwse​pa​ra​cji,rzu​ca​jącsięwra​mio​nako​lej​nychko​-
chan​ków,aleni​g​dyniezde​cy​do​wa​lisięnaroz​wód.Pod​czaspo​grze​buhra​bie​goVio​-
letro​ni​łarzew​nełzy,apóź​niejod​mó​wi​ławszel​kichko​men​ta​rzy.

–Niewy​da​jesięsa​mot​ny–stwier​dzi​łaPa​ige,czu​jącnaso​biewy​cze​ku​ją​cespoj​-

rze​nie star​szej ko​bie​ty. Pró​bo​wa​ła się nie wier​cić ani nie ro​bić głu​pich min, żeby
nie zdra​dzić, jak bar​dzo po​ru​szy​ła ją ta roz​mo​wa. – Spra​wia wra​że​nie czło​wie​ka,
któ​rywszyst​koiwszyst​kichmapodkon​tro​lą.

Vio​letuśmiech​nę​łasięsmut​no.
–Jestdo​kład​nietak,jakmó​wisz.Aletomuwni​czymniepo​ma​ga.
Pa​igeroz​my​śla​łaotychsło​wachjesz​czekil​kago​dzinpóź​niej,kie​dyprzedlu​strem

koń​czy​ła pod​kre​ślać oczy kon​tu​rów​ką. Na​gle usły​sza​ła sta​now​cze pu​ka​nie do
drzwi.Spoj​rza​łanaze​gar;wła​śniemi​nę​łaósma.

Na​tych​miastroz​bo​lałjążo​łą​dek,aleza​pa​no​wa​łanadstra​chemipo​szłaotwo​rzyć.

Na pro​gu stał Gian​car​lo, ubra​ny w je​den z szy​tych na mia​rę gar​ni​tu​rów, któ​re
ostat​niotakbar​dzolu​bił.Wni​czymnieprzy​po​mi​nałtam​te​gobez​tro​skie​goza​wa​dia​-
ki,któ​ryspa​ce​ro​wałpopla​żywpo​dar​tychdżin​sachizde​skąsur​fin​go​wąpodpa​chą.
Cał​ko​wi​cieprze​obra​ziłsięwewło​skie​gohra​bie​go.

Przyj​rzałjejsięzminąko​ne​se​ra,uważ​nieana​li​zu​jącku​cykze​bra​nywy​so​koztyłu

imoc​nyma​ki​jaż,któ​re​goza​mie​rza​łauży​waćjakma​ski.Uśmiech​nąłsiępół​gęb​kiem,
jak​bydo​sko​na​lezda​wałso​bieztegospra​wę,za​nimpo​wę​dro​wałwzro​kiemjesz​cze
ni​żej.Naj​wy​raź​niejsu​kien​kanara​miącz​kach,cia​snoopi​na​ją​capier​siispły​wa​ją​ca
ła​god​ny​mifa​la​midozie​mi,przy​pa​dłamudogu​stu,po​nie​ważski​nąłgło​wą.

–Bar​dzodo​brze,cara – po​wie​dział z sa​tys​fak​cją. – Wy​glą​da na to, że po​tra​fisz

wy​ko​ny​waćpro​stepo​le​ce​nia,kie​dycitopa​su​je.

–Wszy​scywy​ko​nu​jąpo​le​ce​nia,kie​dyimtopa​su​je–od​cię​łasię,cho​ciażupo​mi​na​ła

sięwcze​śniej,żebyniewcho​dzićznimwdys​ku​sję.–Tosięna​zy​wawal​kaoży​cie.

–Znamkil​kain​nychtraf​nychokre​śleń–mruk​nąłpo​nu​ro–alenieza​mie​rzamza​-

czy​naćtegowie​czo​ruodrzu​ca​niawy​zwi​ska​mi.Le​piejza​cho​waćsiłynapóź​niej.

Pa​igespró​bo​wa​łasięuspo​ko​ić,wma​wia​jącso​bie,żetotyl​kogra.Za​my​ka​ładrzwi

dłu​żej,niżtobyłoko​niecz​ne,zma​ga​jącsięzner​wa​miinie​po​ko​jem.Po​temGian​car​-
lo oparł rękę na jej ple​cach i ru​szy​li na spa​cer. Ich hi​sto​ria zda​wa​ła się od​ży​wać
wak​sa​mit​nymmro​kunocy.

Nieod​zy​wałsiędoniej.Wmil​cze​niupo​mógłjejwsiąśćdospor​to​we​gosa​mo​cho​-

du,poczymza​jąłmiej​scezakie​row​ni​cą.Pa​igeniewie​dzia​ła,cze​gosięspo​dzie​wać.
Może za​mie​rzał upo​ko​rzyć ją pu​blicz​nie w ja​kiejś re​stau​ra​cji. Może kie​ro​wa​li się
dojed​ne​goztychta​nichmo​te​li,gdziemoż​nabyłowy​na​jąćpo​kójnago​dzi​ny,żeby
tam po​trak​to​wać ją jak dziw​kę, za któ​rą ją uwa​żał. Spo​dzie​wa​ła się wszyst​kie​go,
tyl​konietego,żeza​trzy​masięnaskra​jukli​funato​tal​nympust​ko​wiu.

–Wy​sia​daj–roz​ka​zał.
–Niemamocho​ty–od​par​ła,spo​glą​da​jączprze​ra​że​niemnasta​rą,drew​nia​nąba​-

rier​kę.

–Niezrzu​cęcięnadół,nie​waż​ne,jakbar​dzoku​szą​cewy​da​jesięta​kieroz​wią​za​-

nie–ode​zwałsięroz​ba​wio​ny.–Toby​ła​byszyb​kaśmierć,ajachcę,że​byścier​pia​ła.

Cho​ciaż te sło​wa za​da​ły jej ból, uko​iły nie​co strach, więc wy​sia​dła i cze​ka​ła na

ciągdal​szy.Gian​car​loniepa​trzyłnanią.Wła​ści​wieaninamo​mentnieode​rwałoczu
odświa​tełmia​stami​go​czą​cychwod​da​li.

–Po​dejdźdomnie.
Natoteżniemia​łaocho​ty,aleobie​ca​łamupo​słu​szeń​stwo.Sta​nę​ławięcoboknie​-

go,agdyob​jąłjązaszy​jęiprzy​cią​gnąłmoc​nodosie​bie,za​drża​ła.Po​gła​skałjejpo​li​-
czek,apo​temna​kre​śliłli​nięust.

Jegodo​tykpa​rzył.Wciążmiałtakdo​sko​na​lewy​rzeź​bio​necia​ło,jakza​pa​mię​ta​ła.

Nieka​załjejroz​chy​lićust.Zro​bi​łatozwła​snejwoli.Wte​dyonwsu​nąłkciukmię​dzy
jejwar​gi.Jegooczybłysz​cza​łytaksamoin​ten​syw​niejakświa​tłaLosAn​ge​les.

–Przy​po​mnijmi,dla​cze​gostra​ci​łemdlacie​biegło​wę–mruk​nąłprze​cią​gle.–Inie

za​po​mnijużyćję​zy​ka.

Pa​igeniewie​dzia​ła,cowniąwstą​pi​ło,aleuję​łajegodłońobie​marę​ka​miiwy​ko​-

na​ła po​le​ce​nie. Ssa​ła jego pa​lec, li​za​ła go i ca​ło​wa​ła, wy​obra​ża​jąc so​bie zu​peł​nie
innączęśćjegocia​ła.Niewie​dzia​ła,jakdłu​gototrwa​ło.Zeks​ta​zywy​rwałjądo​pie​-
rojegogłos.

–Nako​la​na,Pa​ige.Iprzy​łóżsięjesz​czebar​dziej.

ROZDZIAŁTRZECI

Przezmo​mentPa​igesą​dzi​ła,żesięprze​sły​sza​ła.Prze​cieżniemógłodniejwy​ma​-

gać,żebyzro​bi​łacośta​kie​gonago​łejzie​mitużprzydro​dze,któ​rąkaż​dymógłprze​-
jeż​dżać.AleGian​car​lowpa​try​wałsięwniąwy​cze​ku​ją​co,da​jącdozro​zu​mie​nia,że
wła​śnietegoodniejocze​ku​je.

–Chy​banietu​taj–za​pro​te​sto​wa​łasła​bymgło​sem.
–Gdzie​kol​wiekze​chcę.Jak​kol​wiekze​chcę.Są​dzi​łem,żewy​ra​zi​łemsięja​sno.
–Tak,ale…–chrząk​nę​ła.–Tozna​czy,janie…
– Spra​wiasz wra​że​nie zdez​o​rien​to​wa​nej. – Na​dal jej do​ty​kał, po​gar​sza​jąc sy​tu​-

ację,akie​dymu​snąłpal​ca​mijejna​giera​mio​na,chcia​łakrzy​czeć.–Jato,jatam​to.
Tuniecho​dziocie​bie,aleomnie.

–Gian​car​lo.
–Po​wie​dzia​łemci,comaszro​bić–po​wie​działozię​ble.–Icosięwy​da​rzy,je​ślimi

od​mó​wisz.

Wy​rwa​łasięzjegouści​skuwprzy​pły​wiegnie​wu.Byławście​kłanietyl​konanie​-

go,aletak​żenasie​bie.Zro​zu​mia​ła,żepra​gnę​łajegopo​wro​tu,alejegopo​wrótnie
ozna​czał,żegood​zy​ska​ła.Niebyłtymczło​wie​kiem,zaktó​rymtę​sk​ni​ła.

Przez pierw​sze mie​sią​ce, a na​wet lata nie opusz​cza​ła jej na​dzie​ja, że po​now​nie

po​ja​wi się w jej ży​ciu. Są​dzi​ła, że od​szu​ka ją, gdy tyl​ko opad​ną emo​cje i ucich​ną
echaskan​da​lu.Łu​dzi​łasię,żepo​dob​niejakonabę​dziechciałdo​koń​czyćroz​mo​wę,
któ​rą za​czę​li na pro​gu jej miesz​ka​nia tam​te​go dnia, gdy zdję​cia obie​gły świat. Bo
cho​ciaż spę​dzi​li ra​zem tyl​ko dwa mie​sią​ce, Gian​car​lo zdą​żył po​znać ją le​piej niż
kto​kol​wiek inny. Oczy​wi​ście szcze​gó​ły za​cho​wa​ła dla sie​bie, po​nie​waż nie chcia​ła
dzie​lićsięnimiab​so​lut​niezni​kim,alero​zu​mie​lisiębezsłów.

–Na​praw​dętegochcesz?–rzu​ci​łazezło​ścią,za​po​mi​na​jącosa​mo​kon​tro​li.–Wła​-

śnietymsięsta​łeśpodzie​się​ciula​tach?

–Toprzezcie​bietakije​stem–przy​po​mniałjej.–Itak,na​praw​dętegochcę.
–Zmu​sićmniedorze​czy,naktó​reniemamocho​ty?Dotego…do…
–Nieza​cho​wujsię,jak​byśbyławe​stal​skądzie​wi​cą–syk​nął,aPa​igeza​czę​łasię

za​sta​na​wiać,czyjużza​po​mniał,żewła​śnietakadonie​goprzy​szładzie​sięćlattemu:
nie​tknię​ta.–Po​wie​dzia​łem,żemaszspeł​niaćmojeza​chcian​ki,włóż​kuipozanim.

–Żemu​szęupra​wiaćztobąseksalbozre​zy​gno​waćzpra​cy–wy​ce​dzi​łaprzezza​-

ci​śnię​tezęby.

Niewzru​szyłra​mio​na​mianisięnieuśmiech​nął.
–Do​kład​nietak.
–Niezo​sta​wiaszmiwy​bo​ru.
–Za​wszejestja​kiśwy​bór,Pa​ige,na​wetje​ślicisięniepo​do​ba.
–Niemogęzra​nićVio​let.Czyonawogó​lecięnieob​cho​dzi?–za​py​ta​łaznie​do​-

wie​rza​niem.

–Wszyst​kieczy​nymająswo​jekon​se​kwen​cje–od​parłsu​ro​wo.–Jesz​czesiętego

niena​uczy​łaś?Niero​zu​miesz,żechcędaćcina​ucz​kę?Nieza​le​żyminatwo​imdo​-
brym sa​mo​po​czu​ciu ani nie za​mie​rzam do​star​czać ci roz​ryw​ki. Cho​dzi wy​łącz​nie
oto,że​byśza​pa​mię​ta​ła,jakniena​le​żypo​stę​po​wać.

Wpierw​szejchwi​lichcia​ła ze​rwaćsiędouciecz​ki, alemu​sia​ła​bypo​ko​nać dłu​gą

dro​gę z góry na dół, a w bu​tach na ob​ca​sach nie do​tar​ła​by da​le​ko. Wła​ści​wie nie
byłapew​na,jakzdo​ła​łatakdłu​gowy​trwaćnawła​snychno​gach,kie​dywrze​czy​wi​-
sto​ściopa​da​łazsił.Czu​łasiętak,jak​byladamo​mentmo​głasięroz​paśćnami​lio​ny
ka​wał​ków.

–Wy​tłu​maczmiwięc–ode​zwa​łasię,gdytyl​kood​zy​ska​łapa​no​wa​nienadgło​sem–

jak do​kład​nie wy​obra​żasz so​bie tę lek​cję. Twier​dzisz, że do ni​cze​go nie bę​dziesz
mniezmu​szał,alepro​po​nu​jeszrze​czy,któ​rychniechcę.

– Po​waż​nie? – Po​krę​cił gło​wą, uśmie​cha​jąc się kpią​co. – Na pew​no znasz moje

zda​nienate​matkłamstw,Pa​ige.Gdy​bymte​razza​darłtwo​jąsu​kien​kęido​stałcisię
domaj​tek,cze​gobymsięoto​biedo​wie​dział?Żenieje​steśza​in​te​re​so​wa​na?

Oczy​wi​ścieniemo​głasięztymkłó​cić.
–Nieotocho​dzi.Totyl​kobio​lo​gia.
–Pra​gnieszmnie?
Takna​praw​dętoniebyłopy​ta​nie,aod​po​wie​dzia​łamuci​sza.Pa​igeniemu​sia​łanic

mó​wić.Byłapew​na,żezdra​dzi​łyjąwy​pie​kinatwa​rzy.Zresz​tąGian​car​loznałjąna
tyledo​brze,żebyibeztegowie​dzieć,jakre​ago​wa​łonanie​gojejcia​ło.

–Pro​szę–szep​nę​ła,ztru​demwy​do​by​wa​jącgłos.
– Doj​dzie​my do czę​ści z bła​ga​niem – obie​cał, pa​trząc na nią bez cie​nia li​to​ści.

Czu​ławiel​kiból,aprzytymtak​żeogrom​nepo​żą​da​nieiniero​zu​mia​ła,dla​cze​gotak
siędzie​je.–Alenaj​pierwklęk​nijwtejchwi​liiniekażmisiępo​wta​rzać.

Niespo​dzie​wałsię,żeusłu​cha.
Sta​lina​prze​ciw​kosie​biewmro​ku,wy​star​cza​ją​cobli​sko,żebymógłob​ser​wo​wać

jej twarz. W pew​nym sen​sie na​wet li​czył na to, że mu od​mó​wi, odej​dzie od nie​go
i po​ło​ży kres temu sza​leń​stwu, za​nim po​chło​nie ich obo​je. Tyl​ko ona mo​gła to po​-
wstrzy​mać,po​nie​ważonjużniepo​tra​fił.Stra​ciłha​mul​ce,gdytyl​kojąuj​rzał.Pę​dził
wdółstro​mejgórynazła​ma​niekar​ku,niedba​jącoto,coznisz​czypodro​dze.

Ale Pa​ige na​wet nie mru​gnę​ła, cho​ciaż za​ci​ska​ła pię​ści. Są​dził, że rzu​ci się do

uciecz​ki, ale ona po​ru​szy​ła się z wiel​ką gra​cją, któ​rą daw​niej tak wiel​bił. Zro​bi​ła
do​kład​nieto,cojejka​zał.Uklę​kła.

Icho​ciażpra​gnąłprzy​wo​łaćcałązłość,któ​raza​pew​nia​łamuamu​ni​cjęwtymstar​-

ciu,nieczułnicpo​dob​ne​go,kie​dywpa​try​wa​łasięwnie​godu​ży​miocza​mi,de​li​kat​nie
roz​chy​la​jącusta.Wte​dyzro​zu​miał,żesięoszu​ki​wał.Nietrzy​małrękinapul​sie.

Uznał jed​nak, że jak dłu​go ona nie bę​dzie mia​ła o tym po​ję​cia, on nie wyj​dzie

z roli mrocz​ne​go mści​cie​la. Noc wy​da​wa​ła mu się te​raz znacz​nie ciem​niej​sza niż
wrze​czy​wi​sto​ści,ananie​biebłysz​cza​łomniejgwiazdniżwte​dy,kie​dyspo​glą​dałna
niewTo​ska​nii,gdziebyłjegodom.

Usły​szał,jakPa​igegwał​tow​niena​bie​rapo​wie​trza,ipo​czuł,żewy​peł​niagozna​jo​-

manisz​czy​ciel​skasiła.Falago​rą​caprze​to​czy​łasięprzezjegocia​ło,apo​temstałsię
twar​dyjakgra​nit.

–Two​jamat​kauwa​ża,żeje​steśsa​mot​ny–ode​zwa​łasięnie​spo​dzie​wa​nie.

Nieodrazuzro​zu​miałjejsło​wa,agdyjużdo​tarłdonie​goichsens,ogar​nę​łogo

sil​ne uczu​cie. Wmó​wił so​bie, że to złość. Ujął w dłoń jej twarz i przy​trzy​mał tak,
żeby na nie​go spoj​rza​ła. Nie pa​mię​tał, kie​dy ostat​ni raz tak trud​no było mu nad
sobą za​pa​no​wać. Osta​tecz​nie zdo​łał jed​nak ujarz​mić roz​sza​la​łe po​żą​da​nie, któ​re
do​ma​ga​łosię,żebypo​siadłjąbezdal​szejzwło​ki.

–Tosięnieuda–od​parłła​god​nie.
–Jatyl​kopo​wta​rzamjejsło​wa.
–Je​ślichceszmiopo​wie​dzieć,jaktoza​le​wa​łasięłza​minadsta​ry​mial​bu​ma​mipeł​-

ny​mimo​ichzdjęćzdzie​ciń​stwa,odrazumo​żeszso​bieda​ro​wać–ostrzegłzło​wiesz​-
czo.–Pozatymja​kośniewie​rzę,że​byśna​gleza​czę​łasięprzej​mo​waćmoimsta​nem
emo​cjo​nal​nym.

–Na​wetgdy​bymsięprzej​mo​wa​ławy​łącz​nietwo​imsta​nememo​cjo​nal​nym,tyitak

miał​byśomniejaknaj​gor​szezda​nie–rzu​ci​łaztakąbutą,jak​bytoonklę​czałprzed
nią.–Wta​kimra​ziepo​wiedzmicośin​ne​go.Iletopo​trwa?

–Słu​cham?
–Kie​dydaszmispo​kój?–Ob​li​za​ławar​gi,aGian​car​loomalniejęk​nąłnatenwi​-

dok.

–Kie​dysięznu​dzę.
–Zakil​kago​dzin?
–Ra​czejniebę​dzieszmia​łatyleszczę​ścia.–Po​gła​skałjejpo​li​czek.–Mia​łemspo​-

rocza​su,żebypla​no​waćdlacie​bienaj​róż​niej​szetor​tu​ry.Niewiem,ileupły​niecza​-
su,za​nimza​sto​su​jęjewszyst​kie.

–Możegdy​byśpo​roz​ma​wiałzemnąwte​dydłu​żejniżkil​kase​kundinie`prze​padł

jakka​mieńwwodęnadzie​sięćdłu​gichlat,niemu​siał​byśza​przą​taćso​biegło​wyta​-
ki​mirze​cza​mi.

Po​czułsiętak,jak​bykop​nę​łagowbrzuch,kie​dywspo​mniałdzień,wktó​rymwy​-

ko​rzy​sta​łagodo​kład​nietaksamo,jakdaw​niejwy​ko​rzy​sty​wa​łagoVio​let.

– Nie chcia​łem z tobą roz​ma​wiać – wark​nął. – I te​raz też nie chcę. To się nie

zmie​ni.

Kie​dymi​nąłichsa​mo​chódnadłu​gichświa​tłach,do​strzegłcośnie​po​ko​ją​ce​gowjej

oczach.

–Wta​kimra​ziele​piejza​czy​naj​myzre​ali​za​cjątwo​ichfan​ta​zjiero​tycz​nych–za​-

szcze​bio​ta​łapo​god​nie,za​nimchwy​ci​łazaklam​ręjegopa​ska.

Nie​spo​dzie​wa​niedlasie​biepo​wstrzy​małją.Po​mógłjejwstać,uważ​nieob​ser​wu​-

jącjejtwarz.

– A już my​śla​łam, że tra​fi​my do aresz​tu za nie​oby​czaj​ne za​cho​wa​nie w miej​scu

pu​blicz​nym – szep​nę​ła za​chryp​nię​tym gło​sem. – Ska​za​li​by mnie za na​ga​by​wa​nie
iwszyst​kietwo​jema​rze​niazi​ści​ły​bysięwje​denwie​czór.

– By​ło​by cu​dow​nie – od​parł, moc​no ści​ska​jąc jej ra​mię. – Ale tu​taj nie cho​dzi

oczy​ny,cara.Nieza​słu​ży​łaśnatenprzy​wi​lej.Za​le​żymiwy​łącz​nienatym,żebycię
upo​ko​rzyć.Że​byśczoł​ga​łasięprzedemną,takjaknatoza​słu​ży​łaś.

Ro​ze​śmiałsiępo​nu​ro,poczymjąpu​ścił.Aleprzy​szłomutotrud​niej,niżpo​win​no.

Wko​lej​nymty​go​dniudlaPa​igesta​łosięja​sne,żeGian​car​lowca​lenieza​mie​rzał

jejzmu​szaćdosek​su,na​wetje​ślitaktwier​dził.Jegoplanoka​załsięznacz​niebar​-

dziejdia​bo​licz​ny.Chciałutrzy​my​waćjąwsta​niecią​głejpa​ni​ki.Pra​gnął,żebymy​śla​-
ławy​łącz​nieonim.Ido​pro​wa​dzałjąwtenspo​sóbdosza​leń​stwa.

Pew​ne​godniaprzy​szedłdoprze​past​nejgar​de​ro​byVio​let,gdziewła​śniewy​bie​ra​ła

stro​jeod​po​wied​nienawy​da​rze​nie,wktó​rymgwiaz​damia​ławziąćudziałwie​czo​ro​-
wąporą.

–Pod​cią​gnijspód​ni​cę,zdej​mijmajt​kiipo​dajmije.Oczy​wi​ście,je​śliby​łaśnatyle

głu​pia,żebyjeza​ło​żyć–roz​ka​załGian​car​lobezżad​nychwstę​pów.

Za​sko​czo​naPa​igepod​sko​czy​łani​czymra​żo​naprą​dem,wra​ca​jącdorze​czy​wi​sto​-

ścizjegodomuwMa​li​bu,gdziedzie​sięćlatwcze​śniejspę​dzi​liwie​leupoj​nychnocy.

– Słu​cham? – za​py​ta​ła ner​wo​wo, cho​ciaż zro​zu​mia​ła go do​sko​na​le. Sam dźwięk

jegogło​suwy​star​czył,żebyroz​bu​dzićwniejpo​żą​da​nie,na​wetwtejnie​zbytprzy​-
jem​nejdlaniejsy​tu​acji.

–Czytotwo​jastra​te​gia,cara?Za​mie​rzaszuda​waćgłu​chązakaż​dymra​zem,kie​-

dysiędocie​bieode​zwę?–Stałwdrzwiach,nie​zwy​klemę​skiisek​sow​ny.Tymra​-
zem gar​ni​tur za​mie​nił na strój spor​to​wy i znacz​nie bar​dziej przy​po​mi​nał męż​czy​-
znę,któ​re​gokie​dyśko​cha​ła.–Toza​czy​namniemę​czyć.

Sta​ła nie​ru​cho​mo przy znaj​du​ją​cej się na środ​ku po​miesz​cze​nia ga​blo​cie z nie​-

zwy​kłą ko​lek​cją bi​żu​te​rii Vio​let, w ostrym świe​tle lamp wi​szą​cych nad jej gło​wą.
Zwy​czaj​nieniemo​głasięru​szyć.

–Pró​bo​wa​łamcięostrzec,żeprę​dzejczypóź​niejsięznu​dzisz.
OczyGian​car​lapo​ciem​nia​ły.
– Udo​wod​nij, że po​tra​fisz wy​ko​ny​wać po​le​ce​nia – mruk​nął, krzy​żu​jąc ręce na

pier​si.Oparłsięra​mie​niemofra​mu​gę,przyj​mu​jączre​lak​so​wa​nąpozę,alePa​igenie
dałasięzwieść.Mia​ładoczy​nie​niazdra​pież​ni​kiemzdol​nymdoata​kuwkaż​dejse​-
kun​dzie.–Natwo​immiej​scunieka​zał​bymmicze​kać.

–Wciążtyl​komigro​zisz–za​uwa​ży​łaci​chymgło​sem.–Je​stemnie​ży​wazestra​chu

ikie​dydud​nimiser​ce,cięż​komiusły​szećco​kol​wiekin​ne​go,wtymtak​żetwo​jein​-
struk​cje.

–Obo​jewie​my,żetoniestrach–skwi​to​wał,uśmie​cha​jącsięwy​mow​nie.
Pa​igeniemo​głaztymdys​ku​to​wać.Zer​k​nę​ławdółnaswo​jąkusąspód​ni​cę,pod

któ​rąniemia​łaab​so​lut​nienic,izda​łaso​biespra​wę,żegra​ła,jakjejza​grał.Wkoń​-
cutoonka​załjejubie​raćsiętak,żebymiećdoniejła​twydo​stęp,aonausłu​cha​ła.

Kie​dypo​now​nienanie​gospoj​rza​ła,na​po​tka​łajegoświ​dru​ją​cespoj​rze​nie.Uśmie​-

chałsięsze​ro​ko,za​do​wo​lo​nyzsie​bie,jak​bydo​kład​niewie​dział,oczymmy​śla​ła.Ru​-
chemgło​wypo​ka​zał,żebyunio​słaspód​ni​cę,icho​ciażjejzdra​dziec​kiecia​łochcia​ło
usłu​chać,niezro​bi​łatego.

–Chodźtu​tajisamsięprze​ko​naj,je​ślitakbar​dzociza​le​ży–rzu​ci​łazu​chwa​le.
Gian​car​lopo​krę​ciłgło​wą,jak​byogar​nąłgosmu​tek.
–Ko​lej​nyrazła​mieszza​sa​dygry,cara. Prze​stań się ze mną dro​czyć i po​każ, co

maszpodspodem…Albocze​gotamniemasz.

Pa​ige wie​dzia​ła, że mówi po​waż​nie. Wy​tłu​ma​czy​ła so​bie, że to nie ma żad​ne​go

zna​cze​nia.Wkoń​cuwi​działjąjużnago,wdo​dat​kuwznacz​niebar​dziejin​tym​nych
mo​men​tach.Zda​wa​łaso​biejed​nakspra​wę,wcozniąpo​gry​wał.Chciał,żebyza​pa​-
ła​ładonie​gonie​na​wi​ścią.

Ro​ze​śmia​ła się więc ni​czym bez​wstyd​ni​ca, któ​rą ni​g​dy nie była. Wy​szła zza ga​-

blo​ty,ob​ser​wu​jąc,jakjegotwarztę​że​je,apo​tembar​dzowol​nounio​słaspód​ni​cęna
wy​so​kośćbio​der.

–Za​do​wo​lo​ny?–za​py​ta​ła,sto​jącprzednimob​na​żo​na.
Gian​car​lopa​trzyłnaniądłu​goiprze​cią​gle,ażjejtwarzpo​czer​wie​nia​łaodro​bi​nę.

Do​strze​głazna​jo​mybłyskwjegociem​nychoczach.Wie​dzia​ła,cozna​czył.Wkoń​cu
zna​łagorów​niedo​brzejakonją.

–Chodźdomnie–roz​ka​załochry​płymgło​sem,któ​ryprzy​cią​gałjąjakma​gnes.
Usłu​cha​ła.Iniebyłaztegopo​wo​dunie​szczę​śli​wa.Po​de​szładonie​go,czu​jąc,jak

krewza​czy​najejszyb​ciejkrą​żyćwży​łach.Gian​car​lomógłna​zy​waćtoze​mstą,ale
jejprzy​po​mi​na​łototam​tosza​leń​stwosprzedlat,któ​recał​ko​wi​cienimiza​wład​nę​ło.

Kie​dysięprzednimza​trzy​ma​ła,chwy​ciłjązanad​garst​kiiod​cią​gnąłjejręcedo

tyłu.Spód​ni​cana​tych​miastopa​dła,za​sła​nia​jącdonie​daw​naod​kry​teczę​ściroz​pa​lo​-
ne​gocia​ła.Wte​dyogar​nę​łająpa​ni​ka.

Za​nimjed​nakzdą​ży​łaprze​ana​li​zo​waćwszyst​kiemoż​li​wesce​na​riu​sze,po​ca​ło​wał

jątakna​mięt​nie,jakro​biłtozwy​klepod​czassek​su.Pa​igeod​wza​jem​ni​łapo​ca​łu​nek,
przy​wie​ra​jącdonie​goca​łymcia​łem,za​po​mi​na​jącojegogroź​bach,bra​kuza​ufa​nia,
zdra​dzieignie​wie.Nieob​cho​dzi​łojej,cze​goodniejchciałanijakza​mie​rzałjązra​-
nić.Li​czy​łosiętyl​kotuite​raz.

Wpew​nejchwi​liGian​car​lopu​ściłjejręce,aonaza​rzu​ci​łamujenaszy​ję.Tu​li​ła

siędonie​gotakmoc​no,jak​bychcia​łasięznimze​spo​lić,takjakotymma​rzy​ła.Ina​-
glepo​czu​ła,żecośsięzmie​ni​ło.Gniewza​mie​niłsięwna​mięt​ność,aonipo​now​nie
sta​lisiętam​ty​mimło​dy​miko​chan​ka​mi,któ​rzysięwso​bieza​tra​ci​li.

Onteżtopo​czuł.Zro​zu​mia​łatowchwi​li,gdyna​prę​żyłcałecia​łoijąode​pchnął.

Przezmo​menttyl​kosięnasie​biepa​trzy​li,od​dy​cha​jącszyb​ko.Pa​igestra​ci​łarów​no​-
wa​gę,aleonniepo​zwo​liłjejupaść.

–Dzię​ku​ję–po​wie​dzia​łaci​cho.–Te​razjużwiem,gdziemojemiej​sce.Tenka​żą​cy

po​ca​łu​nekwszyst​komiwy​ja​śnił.

Wy​raz jego twa​rzy za​dał jej znacz​nie więk​szy ból niż wszyst​kie sło​wa, któ​ry​mi

pró​bo​wałjązra​nić.

–Do​sko​na​le–od​parłpo​nu​ro.–Możeod​tądbę​dzieszbar​dziejusłuż​na.

Niepo​wi​nienbyłjejca​ło​wać.Po​peł​niłogrom​nybłąd.
Gian​car​lo biegł tak dłu​go, aż płu​ca za​czę​ły go pa​lić, a nogi za​czę​ły się pod nim

ugi​nać,amimotona​dalczułjejsmak.Niepo​tra​fiłsięgopo​zbyć.Byłodo​kład​nietak
samojakde​ka​dęwcze​śniej,aletymra​zemniemógłuda​wać,żezo​stałotu​ma​nio​ny.
Tymra​zemwszedłwtenukładzwła​snejwoli.

Samamyślotym,żemógł​byza​cząćwtymmiej​scu,gdziekie​dyśskoń​czy​li,wy​da​-

wa​łasięzbytku​szą​ca,bymógłjązi​gno​ro​wać.Sy​tu​acjawy​my​ka​łamusięspodkon​-
tro​li.Za​po​mi​nał,zkimmadoczy​nie​nia.

Aprze​cieżwciążmiałdoczy​nie​niazNi​co​lą.Mo​głazmie​nićimięi`wy​gląd,aleto

cią​glebyłaona.Tasamako​bie​ta,któ​ragoznisz​czy​ła.

Mimowszyst​kowra​całdosta​rychna​wy​ków,któ​retakdłu​gopró​bo​wałwy​ple​nić.

WeWło​szechcze​ka​łonanie​gomnó​stwopra​cy,aonbie​gałso​biepowzgó​rzachBel
Airtaksamojakwte​dy,kie​dymiałszes​na​ścielatipró​bo​wałuwol​nićsięodna​pię​cia.

Śniłoniejcałąnoc.Obu​dziłsię,my​śląconiej.Byłodniejuza​leż​nio​ny.Ina​czejnie

dałosięopi​saćtegosta​nu.Pra​gnąłjąupo​ko​rzyćispra​wić,żebypo​czu​łasięrów​nie
po​twor​nie jak on tam​te​go dnia, kie​dy od​krył, że jego na​gie zdję​cia obie​gły świat.
Mu​sia​łacier​pieć.

Gian​car​lo wy​pro​sto​wał się, od​gar​nia​jąc wło​sy z czo​ła. Prze​szłość na​pie​ra​ła na

nie​gozezbytwiel​kąmocą.Pa​mię​tałjązbytwy​raź​nie.Wspo​mi​nałnietyl​koseks,ale
tak​żeto,jakgoroz​śmie​sza​ła,jakpa​pla​łaprzezte​le​fonijaksiędonie​gouśmie​cha​-
ła.

Nie​ste​tywjegowspo​mnie​niachnieza​tar​łosiętak​żeto,cona​stą​pi​łopo​tem.Kie​dy

zro​zu​miał,żeuko​cha​nako​bie​tagozdra​dzi​ła,ipo​je​chałdoWłochnaspo​tka​nieze
swo​imoj​cem.

Tenle​ci​wyjużwte​dymęż​czy​znauwa​żał,żedżinsna​da​jesięwy​łącz​niedlaple​be​-

ju​szy,aje​dy​nąrze​cząża​ło​śniej​sząodeu​ro​pej​skiejary​sto​kra​cjijestbry​tyj​skaro​dzi​-
nakró​lew​ska,zewszyst​ki​miswo​imiroz​wo​da​miipu​blicz​nympra​niembru​dów.Hra​-
biaAles​simógłuczyćdo​bre​gowy​cho​wa​niaima​nierchoć​bywżeń​skimklasz​to​rze.
Byłła​god​nyiszla​chet​ny.Dum​niere​pre​zen​to​wałswójwy​mie​ra​ją​cyga​tu​nek.

– To nie two​ja wina – po​wie​dział, kie​dy spo​tka​li się z Gian​car​lem po wy​bu​chu

skan​da​lu.Uści​skałswo​je​goje​dy​ne​gosynaipo​wi​tałgocie​pło.Jegocia​łowy​da​wa​ło
sięprze​ra​ża​ją​cosła​beikru​che.–Kie​dyoże​ni​łemsięztwo​jąmat​ką,do​sko​na​lewie​-
dzia​łem,nacosięde​cy​du​ję.Na​iw​niewie​rzy​łemjed​nak,żewedwo​jemo​że​mywy​-
cho​waćsynazdalaodwścib​skichspoj​rzeń.Wrze​czy​wi​sto​ścicośta​kie​gomu​sia​ło
sięwy​da​rzyćprę​dzejczypóź​niej.

Byćmożeroz​cza​ro​wa​nieojcajegooso​bądo​tknę​łoGian​car​labar​dziej,po​nie​waż

byłospo​dzie​wa​ne.Nieto​wa​rzy​szy​łymusmu​tekanizłość.Niebyłosięocospie​rać.

Sta​rajsięzewszyst​kichsiłczy​nićdo​bro,po​wta​rzałsy​no​wirazzara​zem.Ni​g​dy

nieróbwi​do​wi​skazsie​bieanizin​nych.Iuni​kajnie​pra​wychorazha​nieb​nychczy​-
nów,któ​reidązesobąwpa​rze.

Gian​car​loza​wiódłnaca​łejli​nii.Przyoka​zjiutwier​dziłsięwprze​ko​na​niu,żeni​g​dy

nie za​wrze związ​ku mał​żeń​skie​go. Bo niby skąd mógł mieć pew​ność, że jego wy​-
bran​ka bę​dzie się in​te​re​so​wa​ła wy​łącz​nie nim, a nie pie​niędz​mi i ty​tu​ła​mi? Poza
tymżad​ne​godziec​kanieska​zał​bynaswójlos.

Tyl​koprze​klę​taPa​igezdo​ła​łanamo​mentza​mą​cićmuwgło​wie,aledru​giraznie

mo​głosięjejudać.Ztąmy​śląGian​car​lopo​biegłda​lej.

ROZDZIAŁCZWARTY

Podłu​gim,go​rą​cymprysz​ni​cuiprzy​wo​ła​niusiędopo​rząd​kuGian​car​lowy​szedłna

ko​ry​tarz, na​pę​dza​ny gnie​wem. La Bel​lis​si​ma wy​glą​da​ła do​kład​nie tak samo jak
wcza​sachjegodzie​ciń​stwa.Osza​ła​mia​łabo​gac​twemiprze​py​chem.Naj​wspa​nial​sze
dzie​łasztu​kizdo​bi​łyścia​ny.Drob​nede​ta​le,wi​docz​netuitam,przy​po​mi​na​łyopraw​-
dzi​wej na​tu​rze Vio​let Su​ther​lin, któ​ra uro​dzi​ła się pod in​nym imie​niem w ko​leb​ce
ar​ty​stów,Ber​kley.Blaskdaw​ne​goHol​ly​wo​odmie​szałsiętu​tajzuro​kiemno​wo​cze​-
sno​ściiwszyst​kowja​kiścu​dow​nyspo​sóbdosie​biepa​so​wa​ło.

Tendombyłtakisamjakjegowła​ści​ciel​ka,któ​rawla​tachsie​dem​dzie​sią​tychza​-

czy​na​ła ka​rie​rę jako sek​sow​ny ko​ciak wy​dy​ma​ją​cy ustecz​ka, a wkrót​ce sta​ła się
praw​dzi​wąlwi​cą,trzę​są​cąbran​żąfil​mo​wą.

Pew​ne​gorazuujaw​ni​łalaur​ki,któ​rero​biłdlaniejjakomałychło​piec,peł​nede​kla​-

ra​cjimi​ło​ściiod​da​nia.Wszko​leniebyłopo​temdziec​ka,któ​reniedrwi​ło​byznie​go
ztegopo​wo​du.Póź​niejpod​czasjed​ne​gozwy​wia​dówopo​wie​dzia​ła,jakprzy​ła​pa​ła
gowłóż​kuzjegopierw​sządziew​czy​ną.Czter​na​sto​let​niwów​czasGian​car​loczułsię
ogrom​nieupo​ko​rzo​ny.

Znałkaż​dyza​ka​ma​rekwtymdomu,amimotoni​g​dynieczułsiętu​tajjakusie​bie.

Był tyl​ko jed​ną z wie​lu ozdób, któ​ry​mi ota​cza​ła się Vio​let. Ale ko​chał ją mimo
wszyst​ko.

Kie​ro​wałsiępro​stodojejga​bi​ne​tu,po​nie​ważwie​dział,jakbar​dzolu​bi​łaspę​dzać

tamdłu​giego​dzi​ny,po​dzi​wia​jącwi​doknamia​sto.Wdzie​ciń​stwieczę​stowspi​nałsię
najejszez​longikładłustóp,pod​czasgdyonaćwi​czy​łaróż​neak​cen​tyipozypo​zwa​-
la​ją​cejejprze​mie​nićsięwko​gośin​ne​go.Ogrom​niegowte​dyfa​scy​no​wa​ła.Itosię
chy​ba nie zmie​ni​ło. Le​piej było po​dzi​wiać Vio​let, niż na niej po​le​gać. Od​kąd się
ztympo​go​dził,oboj​gużyłosięznacz​niele​piej.

Przy​sta​nąłprzeddrzwia​mi,gdydojegouszudo​le​ciałsłyn​nyśmiechmat​ki.Sta​ła

przydrzwiachbal​ko​no​wychską​pa​nawpro​mie​niachsłoń​ca,trzy​ma​jącwrękute​le​-
fon ko​mór​ko​wy. Kie​dy już się zo​rien​to​wał w sy​tu​acji, szyb​ko od​szu​kał wzro​kiem
dru​gąko​bie​tę.

Pa​igesie​dzia​łaprzywy​myśl​nymse​kre​ta​rzy​kuusta​wio​nymwroguipi​sa​łacośna

kom​pu​te​rze.Cho​ciażwy​da​wa​łasięsku​pio​nanakla​wia​tu​rze,nieuszłojejuwa​dze,
kie​dy Vio​let prze​wró​ci​ła ocza​mi, spo​glą​da​jąc na nią, i od razu zro​bi​ła sto​sow​ną
minę.Wy​ra​ża​ławspół​czu​cieipo​my​ślał​by,żejestszcze​ra,gdy​bynieznałpraw​dy.

Na nie​go też czę​sto pa​trzy​ła w ten spo​sób. Wte​dy jesz​cze są​dził, że go ko​cha,

rów​niemoc​no,jakonko​chałją.Aletam​tako​bie​tani​g​dynieist​nia​ła.Byłaułu​dą–
zja​wąznaj​gor​szychkosz​ma​rów.

Gian​car​lona​dalniemógłuwie​rzyć,żetakbar​dzosiępo​my​lił.Cogor​sze,tę​sk​nił

zaNi​co​lą.Pra​gnął,żebywró​ci​ła.Iwła​śniedla​te​gozda​wałso​biespra​wę,wja​kim
wiel​kim znaj​do​wał się nie​bez​pie​czeń​stwie. Mu​siał się mieć na bacz​no​ści, żeby hi​-
sto​rianiepo​wtó​rzy​łasięni​g​dywię​cej.

–Naj​droż​szy–po​wi​ta​łagomat​kazuśmie​chem,gdytyl​koodło​ży​łate​le​fon.–Nie

skra​dajsiępoddrzwia​mi.Trze​babyłowejść.Tenczło​wiek,któ​rydzwo​nił,totyl​ko
mójagent.Nie​mi​ło​sier​niegłu​pi,aleitaklep​szyodpo​zo​sta​łych.

Gian​car​lona​po​tkałspoj​rze​niePa​ige,któ​ranapo​wrótskon​cen​tro​wa​łasięnatek​-

ście,któ​rywła​śniepi​sa​ła.Za​uwa​żył,żeścią​gnę​łało​pat​kiiunio​słagło​wę.

–Mu​szęwra​caćdoWłoch–oświad​czyłzwięź​le.
– Nie mo​żesz wy​je​chać – za​pro​te​sto​wa​ła Vio​let, a pal​ce Pa​ige za​czę​ły szyb​ciej

śmi​gaćpokla​wi​szach.–Do​pie​roprzy​je​cha​łeś.

–Przy​je​cha​łem,boniewi​dzie​li​śmysięprze​sad​niedłu​go,mat​ko–od​parłła​god​nie.

–Ni​g​dynieza​mie​rza​łemzo​staćnadłu​żej,alemamdlacie​biepro​po​zy​cję.

–Chceszwró​cićdoLosAn​ge​les?–za​py​ta​łastar​szako​bie​tata​kimgło​sem,jak​by

jużnawstę​piewtoniewie​rzy​ła.–Tocu​dow​nie.DomwMa​li​bujestzbytład​ny,żeby
rzu​cićgonapa​stwęna​jem​com.

–Nicpo​dob​ne​go.–Wo​lał​byob​ser​wo​waćPa​igeniżwła​snąmat​kę,alesięnatonie

od​wa​żył. – Chcę na​to​miast, że​byś od​wie​dzi​ła mnie we Wło​szech. Za​bierz ze sobą
swo​jąasy​stent​kęispędźzemnąresz​tęlata.

Przez mo​ment Vio​let spra​wia​ła wra​że​nie za​sko​czo​nej, ale osta​tecz​nie po​wścią​-

gnę​łaemo​cjeinada​łatwa​rzywy​glądma​ski.Takąko​cha​łająpu​blicz​ność,aGian​car​-
lomu​siałprzy​znać,żejemutak​żebar​dziejod​po​wia​da​łatawer​sja.Niebyłpe​wien,
jaktoonimświad​czy​ło,alele​piejra​dziłso​biezgwiaz​dąniżzpraw​dzi​wąVio​letSu​-
ther​lin,któ​rauda​wa​ła,żema​cie​rzyń​stwosta​no​widlaniejprio​ry​tet.

– Naj​droż​szy, znasz mój sto​su​nek do Włoch. Ko​cham je ca​łym ser​cem. Ale oba​-

wiamsię,żepo​cho​wa​łamtoser​cera​zemztwo​imoj​cem.

–Alejaza​pra​szamciędono​wychWłoch–do​dałGian​car​lozuśmie​chem.–Mo​ich.
–Stwo​rzy​łeśso​biewła​sne?–Vio​letro​ze​śmia​łasięgło​śno.–Wta​kimra​ziejużro​-

zu​miem,cozaj​mo​wa​łociętakdłu​go.

– Cał​ko​wi​cie prze​bu​do​wa​łem po​sia​dłość – wy​ja​śnił ci​chym gło​sem. – Wiem, że

wie​le razy ci o tym opo​wia​da​łem, ale chcę, że​byś się prze​ko​na​ła na wła​sne oczy.
My​ślę,żeoj​ciecbył​byzemniedum​ny.

–Je​stemotymprze​ko​na​na–za​pew​ni​łagożar​li​wie.Wte​dyGian​car​lozro​zu​miał,

żejąsku​sił.Zro​zu​mia​łatotak​żePa​ige,któ​raznie​ru​cho​mia​łaprzyswo​imkom​pu​te​-
rze.–Nodo​brze,naj​droż​szy.Zwiel​kąocho​tęod​wie​dzęzno​wuTo​ska​nię.

Pa​ige przez całe ży​cia ma​rzy​ła o wy​pra​wie do Włoch. Jako dziec​ko wy​kra​da​ła

książ​kizbi​blio​te​kiiprze​my​ca​łajedopo​nu​rejprzy​cze​pyswo​jejmat​kiwpie​ką​cym
słoń​cuAri​zo​ny.Cze​ka​ła,ażAr​le​enstra​ciprzy​tom​ność,poczymsię​ga​łaponieima​-
rzy​ła.Wy​obra​ża​łaso​biecy​pry​sywy​ty​cza​ją​cegra​ni​cefa​lu​ją​cych,zie​lo​nychpól,po​-
mni​ki daw​no za​po​mnia​nych bo​gów i po​zo​sta​ło​ści cy​wi​li​za​cji, któ​re znik​nę​ły z po​-
wierzch​nizie​micałewie​kiprzedjejuro​dze​niem.

Po​tem po​zna​ła Gian​car​la, któ​ry wniósł do jej ży​cia odro​bi​nę tego wspa​nia​łe​go

kra​ju,ijejma​rze​niana​bra​łybar​dziejre​al​nychkształ​tów.Na​wetwte​dy,kie​dybar​-
dziejza​le​ża​łomunaświa​tłachHol​ly​wo​odniżnaswo​jejspu​ściź​nie,opo​wia​dałoty​-
sią​cachakrówna​le​żą​cychdojegoojca.Na​iw​niesą​dzi​ławte​dy,żepew​ne​godniaza​-
miesz​ka​jątamra​zem.

Alekie​dywkoń​cumia​łado​trzećdotegomiej​sca,ogar​niałjąbólnamyśl,żeni​g​dy

niebę​dziemo​głana​zy​waćgodo​mem.Roz​le​głapo​sia​dłośćwpięk​nejTo​ska​niina​le​-
ża​ładoroduAles​sichodcza​sówśre​dnio​wie​cza.Byłausia​nasta​ry​miwiej​ski​micha​-
ta​mi, któ​re Gian​car​lo pod​dał sta​ran​nej re​no​wa​cji z my​ślą o wy​jąt​ko​wej klien​te​li:
olu​dziachtakbo​ga​tychjakjegomat​kaitakuczu​lo​nychnana​ru​sza​nieichpry​wat​-
no​ścijakjegooj​ciec.

Wśródnichgó​ro​wałCa​stel​loAles​si,oto​czo​nypa​gór​ka​mi,ga​ja​mioliw​ny​miiwin​ni​-

ca​mi,atak​żewie​ko​wymdę​bo​wymla​sem.TegoPa​igedo​wie​dzia​łasięzestro​nyin​-
ter​ne​to​wej,któ​rąprze​czy​tałzestorazyjesz​czenapo​kła​dziesa​mo​lo​tu,abyupew​-
nićsię,żenieśni.

Po ca​ło​noc​nym lo​cie osie​dli na pry​wat​nym lą​do​wi​sku w do​li​nie. Był cie​pły po​ra​-

nek. Wszę​dzie do​oko​ła ro​sły żół​te kwia​ty, a błę​ki​tu nie​ba nie mą​ci​ła na​wet naj​-
mniej​szachmu​ra.Wszyst​kowy​glą​da​łodo​kład​nietak,jakPa​igeso​biewy​obra​ża​ła.

Vio​let ulo​ko​wa​ła się w cu​dow​nie od​no​wio​nym zam​ku z ka​mien​nym dzie​dziń​cem,

z któ​re​go roz​po​ście​rał się za​pie​ra​ją​cy dech wi​dok. Poza tym mia​ła do dys​po​zy​cji
pry​wat​nespaisłuż​bęgo​to​wąnakaż​dejejski​nie​nie.

Dla Pa​ige Gian​car​lo przy​go​to​wał inne atrak​cje. Wsa​dził ją do je​epa i wy​wiózł

wgłąbpo​sia​dło​ścinaszczytpo​bli​skie​gowznie​sie​nia,gdzieznaj​do​wałsięsa​mot​ny
dom.

–Chceszmnietu​tajpo​rzu​cićzakarę?–za​py​ta​ła,gdydo​tar​łodoniej,żeniejadą

dooka​za​łe​gobu​dyn​ku,aledochat​kiprzy​cup​nię​tejwdo​li​nie.Ro​bi​ła,como​gła,żeby
nanie​goniepa​trzećwoba​wie,żewzbie​ra​ją​cewniejemo​cjespro​wo​ku​jąjądopła​-
czu.–Niesą​dzisz,żetosięmożewy​da​waćdziw​ne?

–Od​po​wied​niowy​szko​lo​nyper​so​nelbę​dzieska​kałdo​oko​łamo​jejmat​kidwa​dzie​-

ściaczte​rygo​dzi​nynadobę–od​parłodro​bi​nęznie​cier​pli​wio​ny.–Je​ślijed​nakzja​-
kie​goś po​wo​du uzna, że po​trze​bu​je two​jej obec​no​ści mię​dzy ko​lej​ny​mi za​bie​ga​mi
wspa,popro​stuwy​śledocie​biemejl.Mamytu​tajdo​sko​na​łeWi-Fi.

– Czy​li od​po​wiedź brzmi „tak” – skwi​to​wa​ła Pa​ige, kie​dy za​trzy​ma​li się przed

chat​ką.Gian​car​loprze​krę​ciłklu​czykisil​nikzgasł.Na​głaci​szawy​da​łasięcu​dow​na
iprze​ra​ża​ją​cajed​no​cze​śnie.–Tomojakara.

Niechcia​łasięroz​glą​dać,dla​te​gospoj​rza​łananie​go,corów​nieżnieoka​za​łosię

do​brympo​my​słem.Czu​łasięsła​baibez​bron​na.

–Są​dzisz,żeniewiem,dla​cze​gomnietu​tajspro​wa​dzi​łeś?–ro​ze​śmia​łasięgorz​-

ko.–Chceszmiećpew​ność,że​bymniemia​łado​kąduciec.Nieuwa​żasz,żetojed​na
znaj​bar​dziejoczy​wi​stychtor​tur?

–Nieob​cho​dzimnie,comy​ślisz.
Pa​igewy​strze​li​łazje​epajakzpro​cy,aonod​cze​kałchwi​lęinie​spiesz​niewy​siadł

naze​wnątrz.Za​sta​na​wia​łasię,czyzniąpo​gry​wa.Możepre​zen​to​wałpro​logdojed​-
nejzwie​luwy​re​ży​se​ro​wa​nychprzezsie​biescen.Nie​pew​natego,cosięza​razwy​-
da​rzy,wsu​nę​łaręcedokie​sze​nidżin​sów.Przyoka​zjipró​bo​wa​łaso​biewmó​wić,że
kiep​skiesa​mo​po​czu​ciejestwy​łącz​nieefek​temzmę​cze​niapodłu​giejpo​dró​żysa​mo​-
lo​tem.Alewrze​czy​wi​sto​ścinieczu​łasięzbyt​niozmę​czo​na.

–Jakdłu​gobę​dzieszmnietu​tajtrzy​mał?–za​py​ta​łagło​sem,któ​ryniebrzmiałjak

jejwła​sny.

Gian​car​lo wy​cią​gnął jej tor​by z ba​gaż​ni​ka, za​rzu​cił je na ra​mię i znik​nął za

drzwia​michat​ki.AlePa​igesięnieru​szy​ła.Sta​ła,spo​glą​da​jącnafa​lu​ją​cą,zie​lo​nąli​-

nięho​ry​zon​tu.Byłotakjakwjejsnach,ztąróż​ni​cą,żetopięk​nemiej​scemia​łosię
staćjejwię​zie​niem.Jed​no​cze​śnieniemo​głasięoprzećwra​że​niu,żewkoń​cuod​na​-
la​zładom.

–Takdłu​go,jakze​chcę–od​parł,po​ja​wia​jącsięnapro​gu.–Mu​szępo​czućsa​tys​-

fak​cję,cara.Two​jeuczu​ciasąmiobo​jęt​ne.

– Ale prze​cież two​im zda​niem ja nie mam uczuć. – Nie za​mie​rza​ła po​wie​dzieć

tegota​kimwy​zy​wa​ją​cymto​nem.Spoj​rza​łanapięk​nywi​dok,roz​my​śla​jącotym,że
ni​g​dyniemia​łapraw​dzi​we​godomuini​g​dyjużta​kie​gomiećniebę​dzie.Tę​sk​no​taza
ta​kimmiej​scemoka​za​łasiędlaniejwięk​szątor​tu​rąodtych,któ​reGian​car​lomógł
dlaniejwy​my​ślić.–Je​stemtyl​kowy​ra​cho​wa​nązdzi​rą,któ​rajużrazcięznisz​czy​ła,
a te​raz pró​bu​je tego sa​me​go. Kłam​li​wą prze​śla​dow​czy​nią, któ​ra za​kra​dła się na
łonotwo​jejro​dzi​ny.

–Wi​dzę,żedo​sko​na​lesięro​zu​mie​my–mruk​nąłprze​cią​gle.–Tyl​koniero​zu​miem,

pocotendra​ma​tyzm,sko​rowszyst​kojestja​sne.

Po​krę​ci​ła gło​wą, cier​piąc ka​tu​sze. Sny były nie​szko​dli​we. Nie prze​trwa​ła​by bez

nich w tym okrop​nym, nędz​nym miej​scu, w któ​rym do​ra​sta​ła u boki mat​ki al​ko​ho​-
licz​ki,któ​raczę​stowy​ko​rzy​sty​wa​łają,żebysięutrzy​mać,taksamojakdzie​sięćlat
temu.Alema​rze​niaprzy​spa​rza​łykło​po​tów,azwią​zekzGian​car​lempo​zwo​liłjejma​-
rzyć.Wię​cejnieza​mie​rza​łapo​peł​nićtegobłę​du.

–Wiem,żeniechceszmiwie​rzyć–ode​zwa​łasięmimowszyst​ko,po​nie​ważni​g​dy

niepo​tra​fi​łasięprzednimbro​nić.Kie​dygopo​zna​ła,cie​szyłsięsła​wąnie​na​sy​co​ne​-
godon​żu​ana,aleonaitakza​ko​cha​łasięwnimbezpa​mię​ci.Dla​te​gotakbar​dzoza​-
le​ża​ło jej te​raz, żeby cho​ciaż przez chwi​lę wi​dział praw​dzi​wą ją. – Zro​bi​ła​bym
wszyst​kodlatwo​jejmat​ki.Zty​sią​caróż​nychpo​wo​dów.Mię​dzyin​ny​midla​te​go,że
byładlamnielep​szaniżmojawła​sna.

– A już my​śla​łem, że wy​ro​słaś z pa​skud​nych kłamstw – od​parł je​dwa​bi​stym gło​-

sem. Nie​mniej przyj​rzał jej się uważ​nie, jak​by do​tar​ło do nie​go, że Pa​ige bar​dzo
rzad​kowspo​mi​na​łako​bie​tę,któ​radałajejży​cie.Osta​tecz​niejed​naktyl​kowzru​szył
ra​mio​na​mi,da​jącja​snodozro​zu​mie​nia,żenieza​mie​rzasięnadtymza​sta​na​wiać.–
Przezostat​nielatanieuni​ka​łemVio​let,alemia​sta,wktó​rymmiesz​ka.Jateżzro​bił​-
bymdlaniejwszyst​ko.Itakiwła​śniemamza​miar.

Ostat​niezda​nieza​brzmia​łojakgroź​ba–alboobiet​ni​ca.Pa​trzyłnaniąprzytym

taksu​ro​wo,żele​d​wiemo​głatoznieść,nisz​czącwszyst​kiema​rze​niaodomu,omiej​-
scu,wktó​rymmo​głapo​czućsiębez​piecz​naiko​cha​na.

–Ko​cha​łammojąmat​kę,Gian​car​lo–kon​ty​nu​owa​łaPa​ige,cho​ciażwie​dzia​ła,żeon

jejniezro​zu​mie.Niemógłwie​dzieć,jaktojest,kie​dyczło​wiekła​piesięochła​pów
mi​ło​ści,bonieznanicin​ne​go.Onawła​śnietakpo​stę​po​wa​ła,za​nimpo​zna​łajego.–
Wza​mianotrzy​ma​łammnó​stwosi​nia​kówizła​ma​neser​ce.Dla​te​godo​ce​niamVio​let.
Wiem,naczympo​le​garóż​ni​ca.

Pod​szedłdoniejiwszyst​kosta​łosiębar​dziejskom​pli​ko​wa​ne,ajed​no​cze​śnieła​-

twiej​sze.Pa​igeniepo​tra​fi​łastwier​dzić,czypo​czu​łasięle​piej,czygo​rzej.Uczu​cia
się ze sobą mie​sza​ły, gra​ni​ce za​cie​ra​ły, a ona tra​ci​ła ro​ze​zna​nie. Zie​lo​ne drze​wa,
za​pachla​wen​dyprze​sy​ca​ją​cypo​wie​trzeijegomrocz​nespoj​rze​niespra​wia​ły,żejej
ser​cebiłomoc​niej,akrewpły​nę​łaszyb​ciejniżza​zwy​czaj.

–Od​wo​łu​jeszsiędolep​szejstro​nymo​jejna​tu​ry?–za​py​tałła​god​nie.–Wciążcipo​-

wta​rzam,żetam​tenmęż​czy​znanieżyje.Zgi​nąłztwo​ichrąk.Napew​nomu​siszzda​-
waćso​bieztegospra​wę.

–Zda​ję–za​pew​ni​łago,uno​szącgło​węwna​dziei,żeniezo​rien​tu​jesięwjejpraw​-

dzi​wychuczu​ciach.Czu​łasięza​gu​bio​na.–Atymaszmnienawi​del​cu.Wy​obraźso​-
bietewszyst​kiestrasz​nerze​czy,któ​remo​żeszmizro​bić…

Nie roz​po​zna​ła uczuć, któ​re prze​mknę​ły po jego twa​rzy. Wy​cią​gnął rękę, jak​by

nadniąniepa​no​wał,poczymmu​snąłpal​ca​mijejpo​li​czek,bar​dzode​li​kat​nie,alePa​-
igeniepo​trak​to​wa​łategoge​stujakoozna​kiczu​ło​ści.Praw​dzi​weuczu​ciakry​łysię
bo​wiem w jego spoj​rze​niu i moc​no za​ci​śnię​tych ustach. I tej bo​le​snej praw​dy nie
mo​głozmie​nićnic,comia​łamudopo​wie​dze​nia.

–Szcze​rzemó​wiąc–szep​nął–mia​łemnamy​ślicośtro​chęin​ne​go.
Pa​igemy​śla​ła,żejąpo​ca​łu​je.Wła​ści​wieogrom​nietegopra​gnę​ła,ni​czymskoń​czo​-

na ma​so​chist​ka, któ​rą być może była. Bez wzglę​du na to, jak jej ka​zał pła​cić za
chwi​le roz​ko​szy, była go​to​wa ure​gu​lo​wać ra​chu​nek. Po​de​szła więc do nie​go, roz​-
chy​la​jącusta.

Aleontyl​koza​kląłpodno​semisięcof​nął.Pa​trzyłprzytymnaniątak,jak​byuj​rzał

du​cha,czyteżra​czejde​mo​naro​demzpie​kła,wy​sła​ne​go,bysiaćznisz​cze​nie.

–Su​ge​ru​ję,że​byśod​po​czę​ła–oświad​czyłzwięź​le,po​now​niesia​da​jączakie​row​ni​-

cą.–Ko​la​cjazo​sta​niepo​da​naoza​cho​dziesłoń​ca.Dotegocza​supo​win​naśdojśćdo
sie​biepodłu​gimlo​cie.

–Wzam​ku?–za​py​ta​ła,kie​dypo​chy​liłsię,żebyza​mknąćdrzwiodstro​nypa​sa​że​-

ra.–Totro​chęda​le​kostąd.Je​cha​li​śmyconaj​mniejdwa​dzie​ściami​nut,ajamamdo
dys​po​zy​cjiwy​łącz​niewła​snenogi.

–Wdomunawzgó​rzu–wy​ja​śnił,wska​zu​jącgło​wąwła​ści​wykie​ru​nek.–Wy​star​-

czysięwspiąć.Chy​bażetodlacie​biezbytdużywy​si​łekpowy​god​nymży​ciuwBel
Air,naktó​renieza​słu​ży​łaś.

Pa​igezi​gno​ro​wa​łaprzy​kryko​men​tarz.
–Wszyst​koza​le​żyodtego,ktotammiesz​ka–od​par​łapo​god​nymto​nem,któ​rynie​-

ła​twobyłoza​cho​wać.–Troll?Wło​skiestra​szy​dło?Wiel​kizływilkzpo​twor​ny​mikła​-
mi?

Gian​car​lowy​krzy​wiłtwarzwgry​ma​sie.
–Ro​zu​miem,żemó​wiszomnie–sko​men​to​wałzespo​ko​jem.–Będęcze​kał.

Podłu​giejdrzem​ceiszyb​kim,go​rą​cymprysz​ni​cuPa​igeczu​łasięjaknowona​ro​-

dzo​na.Wcze​śniejbyłazbytzmę​czo​naismut​na,żebyro​zej​rzećsiępochat​ce,któ​rą
prze​zna​czył dla niej Gian​car​lo, dla​te​go odzia​na w mięk​ki szla​frok, któ​ry zna​la​zła
wsy​pial​ni,wy​bra​łasięnazwie​dza​nie.Byłabosoimia​łamo​krewło​sy.

Dwu​pię​tro​wybu​dy​nekzze​wnątrzprzy​po​mi​nałza​byt​ko​wepo​miesz​cze​niego​spo​-

dar​cze.Na​to​miastwśrod​kuoka​załsięnie​zwy​kleprze​stron​nyija​snydzię​kiwy​so​-
kimoknomcią​gną​cymsięnawszyst​kichścia​nach.Podsu​fi​temwi​daćbyłood​sło​nię​-
tebel​kistro​po​we,aka​mien​nescho​dypro​wa​dzi​łyzpar​te​runapię​tro,gdziemie​ści​ły
sięsy​pial​niaznie​zwy​klewy​god​nymłóż​kiem,luk​su​so​wourzą​dzo​nała​zien​kainie​du​-
żypo​kójzwyj​ściemnabal​kon.

Niż​szypo​ziomtwo​rzy​ły:kuch​niazwy​pcha​nąpobrze​gilo​dów​ką,przy​tul​nysa​lon

zmięk​ki​miso​fa​miusta​wio​ny​miwo​kółpa​le​ni​skainie​du​żaja​dal​niapo​łą​czo​nazpa​-

tiem,któ​repro​wa​dzi​łopro​stodonie​du​że​googro​du.Wszę​dzie,gdzietyl​kospoj​rza​-
ła,ota​cza​łyjąnaj​cu​dow​niej​szeto​skań​skiekra​jo​bra​zy.Mi​mo​wol​nieko​lej​nyrazpo​-
czu​łasięjakwdomu.

Wie​czórkładłsięcie​niemnado​li​nę,two​rzącpraw​dzi​wedzie​łosztu​kizzie​lo​nych

cy​pry​sówiła​god​nychpa​gór​ków.Dro​ga,któ​radłu​ży​łajejsięnie​zno​śniepod​czaspo​-
dró​ży z Gian​car​lem, obec​nie przy​po​mi​na​ła pięk​ną wstę​gę nik​ną​cą w od​da​li. Pa​ige
sta​łaprzyokniedochwi​li,ażchłod​nepo​wie​trzeowia​łojejra​mio​na.Do​pie​rowte​dy
do​tar​ło do niej, że od daw​na nie czu​ła się taka spo​koj​na ani nie od​dy​cha​ła peł​ną
pier​sią.

Nie​ste​tyczarprysł,kie​dyprzy​po​mnia​łaso​bie,żewkrót​ceopu​ścitomiej​sce.Nie​-

chęt​nie po​wlo​kła się na górę, wy​su​szy​ła wło​sy i za​ło​ży​ła bia​łe spodnie oraz luź​ną
tu​ni​kę. Na ko​niec wsu​nę​ła sto​py w san​da​ły, przej​rza​ła się w lu​strze i uzna​ła, że
efektkoń​co​wyjąza​do​wa​la.

Przed wyj​ściem spraw​dzi​ła jesz​cze wia​do​mo​ści na smart​fo​nie, roz​my​śla​jąc nad

swo​imsmut​nymlo​sem.Wła​ści​wiejejży​cieni​g​dynieprzy​po​mi​na​łosie​lan​ki.Odnaj​-
młod​szych lat o wszyst​ko mu​sia​ła wal​czyć w tym cha​osie, któ​ry za​fun​do​wa​ła jej
mat​ka.Ityl​koprzezdwamie​sią​cebyłana​praw​dęszczę​śli​wa.

Po​krę​ci​łagło​wąiczymprę​dzejwy​bra​łanu​merpry​wat​nejli​niiVio​let.Pokrót​kim

wstę​pieprze​pro​si​łazato,żeznik​nę​łabezsło​waipo​szłaspać,za​nimsięzniąskon​-
tak​to​wa​ła.

–Nali​tośćbo​ską,Pa​ige–skar​ci​łająVio​let.–TosąWło​chy.Trze​baza​nu​rzyćsię

wlado​lcevita,zwłasz​czapotakmę​czą​cymlo​ciejaknasz.Za​mie​rzamspę​dzićcały
wie​czórwmoimcu​dow​nymza​mecz​ku,opy​cha​jącsięlo​kal​ny​mispe​cja​ła​mi.Ito​bie
ra​dzętosamo.

Pa​igechęt​niesko​rzy​sta​ła​byztejrady,gdy​byniemu​sia​łapła​cićzaswo​jegrze​chy.

Dla​te​gopo​spiesz​nieopu​ści​łachat​kęiroz​po​czę​ławspi​nacz​kę,kie​ru​jącsięnamiej​-
sceeg​ze​ku​cji.

Gian​car​locze​kałnaniąnaszczy​ciewznie​sie​nia.Ubra​nywlnia​nespodnieibe​żo​-

wą spor​to​wą ma​ry​nar​kę w każ​dym calu przy​po​mi​nał ary​sto​kra​tę. Jego wi​dok po​-
dzia​łałnaniąrów​nieorzeź​wia​ją​cojakfi​li​żan​kamoc​ne​goespres​so.

Za​trzy​ma​ła się kil​ka kro​ków od nie​go i od​wró​ci​ła, żeby spoj​rzeć w dół. Wy​da​ła

stłu​mio​nyokrzyk,gdyjejoczomuka​załsięza​mekwpro​mie​niachsłoń​caza​cho​dzą​-
ce​gozawzgó​rza​mi.Ni​g​dywcze​śniejniewi​dzia​łani​cze​gotakdo​sko​na​łe​go,dla​te​go
przezmo​menttrwa​łanie​ru​cho​mo,chło​nąckaż​dyszcze​gółtegozja​wi​sko​we​goob​ra​-
zu.

–Towszyst​kowy​da​jesięnie​re​al​ne–wy​szep​ta​ławza​chwy​cie.
–Mójoj​ciecpo​wta​rzał,żetazie​miadajenamsiłę–od​parłGian​car​lo.–Za​pew​nia

namschro​nie​nie.Ikie​dyoniądba​my,od​wdzię​czasięnam.Cza​sa​mimy​ślę,żebył
pro​stym rol​ni​kiem ukry​tym w cie​le ary​sto​kra​ty. – Od​szu​kał wzro​kiem jej twarz,
zwró​co​nąkunik​ną​ce​musłoń​cu.–Atenza​chódprzy​po​mi​nami,żemiałra​cję.Pięk​-
noza​wszejestwar​teswo​jejceny.Topo​karmdladu​szy.

–Tesło​wabrzmią,jak​byna​pi​sałjepo​eta.
–Mójoj​ciecnimniebył.Ro​do​wiAles​sichza​wszeprzy​świe​ca​ływyż​szecele.Zie​-

miabyładlanichnaj​waż​niej​sza.Stądnie​koń​czą​cesiędłu​giizo​bo​wią​za​nia.

–Gdy​bymmia​łatakidom,zro​bi​ła​bymwszyst​ko,żebygoza​cho​wać–wy​zna​łaPa​-

ige.

Wy​da​łojejsię,żedo​strze​głani​kłyuśmiechnatwa​rzyGian​car​la,aleza​nimzdą​ży​-

łale​piejsięprzyj​rzeć,po​wró​ciłzwy​kłychłód.

–Chodź–po​wie​dział,po​da​jącjejrękę,aPa​igezro​zu​mia​ła,żegdytyl​kojąuj​mie,

całejejży​ciezo​sta​niepo​dzie​lo​nenato,cowy​da​rzy​łosięprzed​tem,ito,cocze​kają
po​tem.

ROZDZIAŁPIĄTY

–Taksma​ku​jetwo​jaze​msta?–za​py​ta​łaPa​igeziro​nią,cho​ciażjejspoj​rze​niebyło

nie​od​gad​nio​ne.–Jakczer​wo​newino?

Gian​car​louznał,żepo​wi​nienja​kośza​re​ago​wać,kie​dypa​trzył,jaktairy​tu​ją​cako​-

bie​ta prze​cha​dza się z gra​cją po par​te​rze jego świe​żo wy​re​mon​to​wa​ne​go domu.
Na​dalstą​pa​łalek​kojaktan​cer​ka.Jejru​chybyłypraw​dzi​wąpo​ezjądlaoczu.Ni​g​dy
niepo​tra​fiłzro​zu​mieć,jakktośtakde​li​kat​nymożebyćtakze​psu​ty.Tozwy​czaj​nie
niemie​ści​łomusięwgło​wie.

Alekie​dysta​lina dwo​rzewpro​mie​niachza​cho​dzą​ce​go słoń​ca,cośsię zmie​ni​ło,

cho​ciaż nie mógł do​kład​nie stwier​dzić co. Co wię​cej, nie był pe​wien, czy chciał to
wie​dzieć.

–Przy​go​tujsięnadłu​gąnoc,cara–od​parłpo​nu​ro,do​le​wa​jącso​biewinapo​cho​-

dzą​ce​gozlo​kal​nychwin​nic.–Todo​pie​ropo​czą​tek.

–Cy​wi​li​zo​wa​nejwer​sjize​msty…–mruk​nę​ła,prze​su​wa​jącdłu​giepal​cepodrew​-

nia​nymbla​ciean​tycz​ne​gosto​łu,któ​rywy​zna​czałcen​tral​nypunktjegoogrom​nejja​-
dal​ni.

Za​słu​żyłso​bienatedrwi​ny.Do​sko​na​lezda​wałso​biespra​wę,żenietakna​le​żysię

mścić. On je​dy​nie po​grą​żał się we wspo​mnie​niach o wspól​nie spę​dzo​nych wie​czo​-
rach w Ma​li​bu de​ka​dę temu. Po​wra​ca​ły do nie​go z wiel​ką mocą, wy​do​by​wa​jąc na
po​wierzch​nięgłę​bo​koza​grze​ba​neuczu​cia.Wła​ści​wieczułsiętak,jakgdy​byni​g​dy
nieopu​ściłLosAn​ge​les.

Alewy​da​rzy​łosięmię​dzynimizbytwie​lezłe​go,żebydałosiętokie​dy​kol​wiekna​-

pra​wić.Coniezmie​nia​łofak​tu,żewto​wa​rzy​stwiePa​igeza​wszeza​cho​wy​wałsięjak
skoń​czo​nygłu​piec.

Wcze​śniej,kie​dystałnadzie​dziń​cuca​stel​lora​zemzVio​let,wzno​szącto​astzajej

po​wrót do Włoch po ośmiu la​tach, ogar​nę​ło go wra​że​nie, że wszyst​ko wró​ci​ło na
swo​jemiej​sce.Towła​śnietewzgó​rzabyłyświad​ka​minaj​szczę​śliw​szychmo​men​tów
jegodzie​ciń​stwa,kie​dyjegoro​dzi​cejesz​czetakmoc​nosięko​cha​li.

– Spi​sa​łeś się do​sko​na​le, naj​droż​szy – po​chwa​li​ła go mat​ka, uśmie​cha​jąc się nie

tyl​kodonie​go,aletak​żedoprze​pięk​ne​gowi​do​ku.

–Pa​mię​tamta​kiedni,kie​dyniemo​gli​śmywy​je​chaćpozabra​myBelAirbezwal​ki

zfo​to​gra​fa​mi–od​parł,po​dzi​wia​jącswo​jewło​ści.–Tyl​kopoto,że​bymnaczasdo​-
tarłdoszko​ły.

– Bru​kow​ce dają i od​bie​ra​ją – skwi​to​wa​ła jak za​wsze ele​ganc​ka Vio​let. – Ni​g​dy

nieda​wa​łamsięła​twowy​śle​dzić,aleoniza​wszepo​dej​mo​wa​litrop.Amożesamasię
oszu​ku​ję…

–Chcęuczy​nićztegomiej​scaazyl–wy​ja​śniłpo​spiesz​nie.–Znaj​du​jesiętrzy​dzie​-

ściki​lo​me​trówodgłów​nejdro​gi.Todo​sko​na​łemiej​scedlatych,któ​rzyniemogąsię
ukryćni​g​dziein​dziej.

Star​szako​bie​taskosz​to​wa​ławina,poczympo​now​nienanie​gospoj​rza​ła,aonnie

byłpe​wien,czyko​lej​nyrazprzy​ję​ładra​ma​tycz​nąpozę,czypopro​stuzma​ga​łasię
z emo​cja​mi. Na​wet po tylu la​tach po​zo​sta​ła dla nie​go ta​jem​ni​cą i tak pew​nie już
mia​łozo​stać.Mu​siałsięztympo​go​dzić.

–Bar​dzomisiętu​tajpo​do​ba.Za​wszemisiępo​do​ba​ło.Pew​niemo​gła​bymosiąść

tu​tajnasta​łeiza​mie​nićsięwjed​nąztychkor​pu​lent​nycheks​pa​trian​tekzwa​rio​wa​-
nychnapunk​cieWłoch.–Unio​słabrwi.–Alektó​reznastakna​praw​dępo​trze​bu​je
kry​jów​ki,Gian​car​lo?Tyczyja?

– Bez obaw, mat​ko – ode​zwał się bez​barw​nym gło​sem. – Nie za​mie​rzam zo​stać

oj​cem, więc nie będę mieć po​wo​dów, żeby się cho​wać. I kto wie? Może ja tak​że
roz​kwit​nęwświa​tłachre​flek​to​rów.

Uśmiech​nę​łasiędonie​goenig​ma​tycz​nie,jak​bywogó​leniemia​łamuzazłetego,

copo​wie​dział.Dla​cze​gospo​dzie​wałsięin​nejre​ak​cji?

–Pry​wat​nośćbywaprze​re​kla​mo​wa​na,mójdro​gichłop​cze.Zwłasz​czawte​dy,kie​-

dyza​czy​naprzy​po​mi​naćwię​zie​nie.

Ate​razstałwdomu,któ​rywy​re​mon​to​wałwła​sny​mirę​ka​mi,iob​ser​wo​wałswo​ją

daw​nąmi​łość.Na​glezro​zu​miał,żewy​szy​ko​wałgodlaniej,ipo​czułsięjakra​żo​ny
pio​ru​nem.

–Za​wszelu​bi​łamtwo​jefil​my–ode​zwa​łasięPa​igenie​spo​dzie​wa​nie,roz​glą​da​jąc

sięuważ​nieposta​ran​nieurzą​dzo​nymwnę​trzu.–Od​zna​cza​jąsiędba​ło​ściąoszcze​-
gó​ły.Dla​te​goniedzi​wimnie,żetu​tajteżsięotopo​sta​ra​łeś.

–Mojefil​mymoż​nawnaj​lep​szymra​ziena​zwaćmar​ny​miwy​two​ra​mipróż​no​ści.
–Mniesiępo​do​ba​ją.
–Po​dob​niejakama​tor​skiezdję​ciapor​no​gra​ficz​ne?
Uśmiech​nę​ła się do nie​go za​gad​ko​wo, po czym moc​niej ści​snę​ła kie​li​szek i de​li​-

kat​niepo​trzą​snę​łagło​wą,wpra​wia​jącwruchczar​nejakatra​mentko​smy​kiopa​da​-
ją​cejejnaple​cy.Przy​gry​zładol​nąwar​gę,spo​glą​da​jącnaje​denzob​ra​zówzdo​bią​-
cychścia​nę,poczympo​now​niesku​pi​łananimuwa​gę.

–Niero​zu​miem,cojatu​tajro​bię–ode​zwa​łasięnie​zwy​kleci​cho.–Wy​glą​dana

to, że osią​gnę​łaś swój cel. Od​se​pa​ro​wa​łeś mnie od Vio​let. Tyl​ko po co ścią​gną​łeś
mnieażtu​taj?Mo​głamzo​staćwKa​li​for​niiiwy​szło​bynatosamo.Tym​cza​semumie​-
ści​łeś mnie w ślicz​nej chat​ce, któ​rą trud​no na​zwać celą. Mogą upły​nąć całe ty​go​-
dnie,za​nimzdamso​biespra​wę,żemnietu​tajwię​zisz.

Po​wiódłwzro​kiempojejcie​le,takjakpra​gnąłtozro​bićzapo​mo​cąrąk.
–Za​po​mi​naszonaj​waż​niej​szym.
–Oczy​wi​ście,osek​sie–od​par​łaPa​ige.Niewy​da​wa​łasięszcze​gól​nieza​nie​po​ko​-

jo​na ani znie​chę​co​na, czy cho​ciaż​by wście​kła, tak jak wte​dy w Los An​ge​les. – Na
roz​kaz.

Gian​car​lo uśmiech​nął się, a po​tem wy​pił łyk do​sko​na​łe​go trun​ku, za​nim mi​nął

otwar​tenaościeższkla​nedrzwipro​wa​dzą​cedolog​gii.Zer​k​nąłnaniąprzezra​mię
iski​nąłgło​wą,da​jącdozro​zu​mie​nia,żemaiśćzanim.Kie​dyru​szy​ła,za​uwa​żył,że
idzieodro​bi​nęzbytsztyw​no,jak​byjejod​prę​żo​napo​sta​wabyłatyl​koilu​zją,ma​ją​cą
od​cią​gnąćuwa​gęodtego,cona​praw​dędzia​łosięwjejgło​wie.

Wstydprzy​znać,alewgłę​bidu​szyni​cze​goniepra​gnąłbar​dziejodtego,żebyjej

buta oka​za​ła się po​zor​na. Chciał wi​dzieć ją prze​ra​żo​ną i drżą​cą. Po​nie​waż wte​dy
miał​by do​wód, że ko​bie​ta, któ​rą kie​dyś ko​chał, ist​nie​je na​praw​dę – że to, co się

mię​dzynimiwy​da​rzy​ło,mia​łoja​kieśzna​cze​nie.

Naze​wnątrzcze​kałnanichsutoza​sta​wio​nystół.Wbla​skuświecdum​niepre​zen​-

to​wa​łysięre​gio​nal​neprzy​sma​kiiwy​kwint​neda​niaprzy​rzą​dzo​neprzeznaj​lep​szych
ku​cha​rzy. Wszyst​ko wy​glą​da​ło do​kład​nie tak, jak so​bie za​ży​czył. Roz​gwież​dżo​ne
nie​bozda​wa​łosięspo​czy​waćnaszczy​tachpo​bli​skichwzgórzimoż​nabyłouleczłu​-
dze​niu,żeprócznichnaca​łymświe​cieniemaab​so​lut​nieni​ko​go.

Od​su​nąłdlaniejkrze​sło,uda​jącdżen​tel​me​na,któ​rymtakna​praw​dęni​g​dyniebył,

a kie​dy usia​dła, od​cze​kał mo​ment, aby na​sy​cić się jej za​pa​chem. Tego wie​czo​ru
pach​nia​ława​ni​liąimo​re​la​mi.

–Tendompo​pa​dałwru​inę,kie​dyza​czą​łemsięnimzaj​mo​wać–ode​zwałsięwol​-

no.Na​dalstałzanią,boniebyłpe​wien,cowy​ra​żajegotwarz,anieza​mie​rzałpo​-
ka​zy​wać jej swo​ich praw​dzi​wych uczuć. Prze​cze​sał pal​ca​mi jej wło​sy, któ​ry​mi go
daw​niejokry​wa​ła,kie​dyle​że​lira​zemwogrom​nymłóż​kuwMa​li​bu.Nasamowspo​-
mnie​nie tam​tych chwil Gian​car​la ogar​nę​ło po​żą​da​nie. – Za​cho​wa​łem sta​re fun​da​-
men​ty, ale poza tym zmie​ni​łem tu​taj wszyst​ko. Tyl​ko ścia​ny prze​trwa​ły stu​le​cia.
Wy​strój to wy​łącz​nie moja za​słu​ga. Z da​le​ka kon​struk​cja może wy​da​wać się taka
samajakdaw​niej,alewśrod​kuwszyst​kowy​glą​daina​czej.

–Do​ce​niamme​ta​fo​rę–od​par​łaPa​igeodro​bi​nęzgryź​li​wie.
– W ta​kim ra​zie mam na​dzie​ję, że spodo​ba ci się rów​nież ko​lej​na – po​wie​dział,

okrą​ża​jącstół.Za​jąłmiej​scena​prze​ciw​koniej,za​nimroz​pro​sto​wałnogi.–Znaj​du​-
je​mysięnawło​skiejwsi.Wszyst​ko,conasota​cza,na​le​żydomnie.Mo​gła​byśkrzy​-
czeć ca​ły​mi dnia​mi, a i tak nikt by cię nie usły​szał. Mo​gła​byś spró​bo​wać uciec,
oczy​wi​ścieje​śliwwol​nymcza​siebie​gaszwma​ra​to​nach,aleopa​dła​byśzsił,za​nim
do​tar​ła​byśdonaj​bliż​szejdro​gi.WLosAn​ge​lesobie​cy​wa​łaśpo​słu​szeń​stwo,po​nie​-
ważtakbyłociwy​god​nie.Za​le​ża​łocinapra​cybar​dziejniżnautra​ciesza​cun​kudo
sa​mejsie​bie.Atu​taj?–Wzru​szyłra​mio​na​mi,poczymna​peł​niłichkie​lisz​ki,ob​ser​-
wu​jącjejtwarz.–Niemaszwy​bo​ru.

–Prze​ra​ża​ją​ce–sko​men​to​wa​łaPa​igewy​raź​nieroz​ba​wio​na.–Aleza​po​mi​nasz,że

tojaje​stemczar​nymcha​rak​te​remwtymsce​na​riu​szu.

Gian​car​losięro​ze​śmiał.
–Nieob​cho​dzimnie,czysiębo​isz,cho​ciażmoimzda​niemnieczu​jeszsiękom​for​-

to​wo.

–Ko​lej​nyrazpo​wta​rzam,żeznamsku​tecz​niej​szefor​myre​wan​żuodro​man​tycz​-

nej ko​la​cji dla dwoj​ga, po​da​nej pod roz​gwież​dżo​nym nie​bem na ta​ra​sie ską​pa​nym
wbla​skuświec.–Ro​zej​rza​łasiędlapod​kre​śle​niawagiswo​ichsłów.–Chy​bacośro​-
biszźle.

–Och,Pa​ige–mruk​nąłła​god​nie.–Bra​ku​jeciwy​obraź​ni.Ro​man​tycz​naat​mos​fe​ra

tyl​kododapi​kan​te​riimo​je​musce​na​riu​szo​wi,kie​dykażęcisięro​ze​braćijeśćnago.
Albokie​dyroz​ka​żęciza​spo​ko​ićmnieusta​mi,pod​czasgdyjabędęsięroz​ko​szo​wał
wi​do​kiem.My​ślę,żemożebyćcie​ka​wie.

Przezmo​mentspra​wia​ławra​że​nieoszo​ło​mio​nej,aleosta​tecz​niejejtwarzza​bar​-

wi​łatę​sk​no​ta.Natenwi​dokomalniestra​ciłpa​no​wa​niainiepo​rwałjejwra​mio​na.
Ja​kimścu​demzdo​łałsięjed​nakopa​no​wać.Mu​siałwy​trzy​maćjesz​czetro​chędłu​żej.

Pa​igeza​mru​ga​ła,chrząk​nę​łaizło​ży​łaobieręcenako​la​nach.
–Mó​wisztak,jak​byśjużtowcze​śniejro​bił.–Jejza​chryp​nię​tygłoszdra​dzał,że

tra​fi​ławczu​łypunkt.–Wie​lecza​supo​świę​casznafan​ta​zjo​wa​nieoze​mście,Gian​-
car​lo? Czy to ko​lej​ny z two​ich wie​lu ukry​tych ta​len​tów? Tak jak pro​jek​to​wa​nie
wnętrz?

– Po stu​diach zro​bi​łem kurs na wy​dzia​le ar​chi​tek​tu​ry – wy​ja​śnił, zdu​mio​ny, że

musitoro​bić.Czytomoż​li​we,żebyni​g​dyjejoso​bienieopo​wie​dział?Czydzie​sięć
lat temu tyl​ko przed nią uda​wał, do​kład​nie tak samo jak ona przed nim? Czy tak
bar​dzopo​chło​nę​łaichna​mięt​ność,żeniemie​licza​sunanicin​ne​go?Czytoonare​-
ali​zo​wa​ła swój plan, czy może on sa​mo​lub​nie roz​gry​wał wła​sny sce​na​riusz? Czym
prę​dzejode​pchnąłodsie​biepo​dob​niewąt​pli​wo​ści.–Alepóź​niejuzna​łem,żewolę
wy​ko​rzy​staćpo​zy​cjęsynawiel​kiejgwiaz​dyfil​mo​wej.Itonieskoń​czy​łosiędo​brze
dlażad​ne​goznas.–Zdjąłsrebr​nąpo​kryw​kęzjejta​le​rza,od​sła​nia​jącdo​sko​na​łyze​-
stawprze​ką​sek,agdydo​strzegłzdu​mie​niema​lu​ją​cesięnajejtwa​rzy,uśmiech​nął
się.–Po​le​camzwłasz​czasal​sic​cedicin​ghia​le.Ira​dzęcisięna​jeść.Cze​kanasdłu​-
ganoc.

Spo​dzie​wałsię,żesko​rzy​stazjegorady,aleonasięnieru​szy​ła.Sie​dzia​ławnie​-

zmie​nio​nejpo​zy​cji,jakska​mie​nia​ła.

–Czywy​ra​zi​łemsięnie​ja​sno?–za​py​tałGian​car​lo,uno​szącjed​nąbrew.
–Do​ce​niamcałytendra​ma​tyzmina​pię​cie–ode​zwa​łasięPa​igepochwi​li–aleaż

dotejporyniezda​wa​łamso​biespra​wy,jakbar​dzoprzy​po​mi​naszswo​jąmat​kę.Mó​-
więtojakokom​ple​ment–do​da​łapo​spiesz​nie,kie​dyzmru​żyłoczy.–Mimowszyst​ko
mu​szęod​mó​wić.

–Niemaszwy​bo​ru.–Wzru​szyłra​mio​na​mi.–Prze​stańsięupie​rać,żewszyst​ko,

cosiętu​tajdzie​je,jestgrą,botonie​praw​da.

–Coza​mie​rzasz?–za​py​ta​łała​god​nie.–Zmu​siszmniedopła​czu?Wy​rzu​ciszstąd,

że​bymprzezwie​ledniszu​ka​łanaj​bliż​szejdro​gi?Czybę​dzieszmnieprze​trzy​my​wał
wtejma​łejślicz​nejchat​cenadole?

–Mogęteżwe​zwaćmojąmat​kęiwy​znaćjejpraw​dęoto​bie–przy​po​mniał.
AlePa​igetyl​kopo​krę​ci​łagło​wą,nieod​ry​wa​jącodnie​gooczu.Toutwier​dzi​łogo

wprze​ko​na​niu,żeni​g​dyniekon​tro​lo​wałtejko​bie​ty,na​wetkie​dytwier​dzi​ła,żemu
natopo​zwa​la.

–My​ślę,żegdy​byśrze​czy​wi​ściemiałtakiza​miar,zro​bił​byśtodaw​notemu.Nie

ka​zał​byśmile​ciećprzezpółświa​ta,apo​temniepo​dej​mo​wał​byśmniewi​nemido​-
sko​na​łymje​dze​niem.

Ro​ze​śmiałsię.
–Na​praw​dęchceszsięprze​ko​nać,czytwo​jateo​riajestsłusz​na?
Kie​dypo​chy​li​łasięwjegostro​nę,uśmiechznik​nąłzjegotwa​rzy.Wszyst​kosta​ło

się na​gle nie​zwy​kle wy​ra​zi​ste. Gwiaz​dy w gó​rze, owie​wa​ją​ca go de​li​kat​na bry​za
ijejodu​rza​ją​cyza​pach.

–Istot​niemampew​nąteo​rię–przy​zna​ła.
–Za​mie​niamsięwsłuch.Opo​wiedzmiswo​jąłza​wąhi​sto​ryj​kę.Spo​dzie​wa​łemsię,

żeprę​dzejczypóź​niejmijąprzed​sta​wisz.

Aleonatyl​kosięuśmiech​nę​ła,ajejoczyprzy​bra​łyod​cieńzie​le​niprzy​wo​dzą​cyna

myślto​skań​skiepola.Wy​glą​da​ładum​nieinie​złom​nie,aonmu​siałwal​czyć,żebynie
paśćjejdostóp.

– Tak na​praw​dę nie za​le​ży ci na ze​mście, a je​dy​nie na sek​sie. Nie chcesz tego

przy​znać,zwa​żyw​szynato,cowy​da​rzy​łosięostat​nimra​zem,kie​dykie​ro​wa​łonami
po​żą​da​nie.–Wy​pro​sto​wa​łasię,uno​szącgło​wę.–Popro​stuchcia​łeśścią​gnąćmnie
tam,gdzieniemaka​mer.Za​le​ża​łocinaizo​la​cji.Ana​zy​wasztoze​mstą,boniemo​-
żeszsiępo​go​dzićztym,żena​dalmniepra​gniesz.

–Na​zy​wajto,jakchcesz–od​parłochry​ple,pró​bu​jączdu​sićpod​nie​ce​nie.
Pa​igede​li​kat​niewzru​szy​łara​mio​na​mi.
–Na​zwajesttu​tajbezzna​cze​nia,bocze​go​kol​wiekpra​gniesz,jateżtegochcę.
–Słu​cham?–GłosGian​car​lale​d​wieprzy​po​mi​nałszept.
Pa​ige nie była pew​na, cze​mu wła​ści​wie po​wie​dzia​ła coś po​dob​ne​go. Nie mo​gła

zrzu​cić winy na czer​wo​ne wino, któ​re​go wy​pi​ła za​le​d​wie kil​ka ły​ków, ani na zmę​-
cze​nie po po​dró​ży, po​nie​waż zdą​ży​ła je ode​spać. Ale bez wzglę​du na to, co ją do
tegoskło​ni​ło,niemo​głasięte​razwy​co​fać.

Oczy​wi​ściemo​gła​byspró​bo​waćsięro​ze​śmiać,wy​ja​śnić,żeżar​to​wa​ła,albowmó​-

wićmu,żeźlejązro​zu​miał.Alegdytyl​kootwo​rzy​łausta,Gian​car​lopo​wstrzy​małją
ge​stem ręki. Wy​glą​da​ła na​praw​dę cu​dow​nie. Wła​ści​wie był taki pięk​ny, że drża​ła
zroz​ko​szynasamjegowi​dok.

– Chy​ba nie je​stem już tak ła​two​wier​ny jak daw​niej – ode​zwał się, cho​ciaż nie

brzmiałprze​ko​nu​ją​co.–Dla​te​gopo​trze​bu​jędo​wo​du.

–Do​wo​du?–zdzi​wi​łasięPa​ige,nieod​ry​wa​jącwzro​kuodjegodo​sko​na​lewy​kro​jo​-

nychwarg.

–Mu​siszmnieprze​ko​nać,żeniepro​wa​dziszko​lej​nejzeswo​ichbrud​nychgie​rek,

któ​ramożezna​leźćfi​nałnapierw​szychstro​nachbru​kow​ców.–Roz​siadłsięwy​god​-
nienakrze​śle.Jegospoj​rze​niepa​li​ło.–Je​stempe​wien,żero​zu​miesz,skądwemnie
tylescep​ty​cy​zmu.

–Ro​zu​miem,żemojeza​pew​nie​nianiewy​star​czą?
–Nie​ste​tynie–przy​znałzuda​wa​nymsmut​kiemwgło​sie.
Pa​igemil​cza​łachwi​lę,za​nimpo​now​nieza​bra​łagłos.
–Znamtęminę.–Cho​ciażsą​dzi​ła,żetonie​moż​li​we,za​czy​na​łasiędo​brzeba​wić.

–Wy​ra​żazło​śli​wąsa​tys​fak​cję.

Gian​car​losięuśmiech​nął.
–Cie​ka​wedla​cze​go…
Noc​nepo​wie​trzewy​da​wa​łosięna​elek​try​zo​wa​ne,acie​płyblaskświecotu​lałich

ko​ko​nemwgę​stymmro​ku.Pa​igewie​dzia​ła,żepo​win​natoprze​rwać,za​nimbę​dzie
zapóź​no,alewrze​czy​wi​sto​ścini​cze​goniepra​gnę​łabar​dziej,niżkon​ty​nu​ować.

–Roz​bierzsię–roz​ka​załgło​semnie​zno​szą​cymsprze​ci​wu.
–Tu​taj?
–Do​kład​nietu​taj.Chy​bażeznaj​dzieszko​lej​nypo​wód,żebymiod​mó​wić.
–Pozafak​tem,żeznaj​du​je​mysięnadwo​rze,gdziekaż​dymożenaszo​ba​czyć?Są​-

dzi​łam,żenielu​biszwy​stę​po​waćprzezszer​sząpu​blicz​no​ścią.

–Prze​cieżtotymaszzro​bićstrip​tiz,anieja–od​parłzna​ci​skiem,spo​glą​da​jącna

niąin​ten​syw​nie.–Pozatymcałyświatwi​działnasjużwak​cji.Nieprzy​cho​dzimina
myślnic,czymmo​gli​by​śmygojesz​czeza​szo​ko​wać.Chy​bażena​uczy​łaśsięno​wych
sztu​czekodna​sze​goostat​nie​gospo​tka​nia?

– Przy​kro mi, ale nie – od​par​ła, opę​dza​jąc się od wspo​mnień, któ​re mą​ci​ły jej

umysł. Naj​wy​raź​niej nic nie mo​gło ostu​dzić jej po​żą​da​nia do tego aro​ganc​kie​go

męż​czy​zny.Możewięcna​praw​dębyłama​so​chist​ką.–Czywtejsy​tu​acjimamzo​stać
wubra​niu?

–Zde​cy​do​wa​nienie.
–Wta​kimra​ziechy​baniemamwyj​ścia.Mu​szęoka​zaćcipo​słu​szeń​stwo,takjak

obie​cy​wa​łam–szep​nę​ła.–Aleza​nimtozro​bię,po​wiedzmi,pro​szę,cowy​da​rzysię
po​tem. Chy​ba nie po​zwo​lisz, że​bym tkwi​ła naga po​środ​ku ta​ra​su, cał​kiem sama?
Amożewła​śnietakijestplan?

–Naj​pierwspraw​dzi​my,czynieprze​my​ci​łaśpodubra​niemżad​ne​gosprzę​tuszpie​-

gow​skie​go–po​wie​działtakchłod​no,żegdy​bygoniezna​ła,uwie​rzy​ła​bywjegoobo​-
jęt​ność. Ale żar wy​zie​ra​ją​cy z jego oczu zdra​dzał, że gdzieś pod tą war​stwą lodu
ukry​wał się na​mięt​ny ko​cha​nek, któ​re​go pra​gnę​ła. – Do​pie​ro po​tem za​sta​no​wi​my
się,jaknaj​le​piejwy​ko​rzy​staćtwo​jecia​ło.

– Jak so​bie ży​czysz, hra​bio Ales​si – od​par​ła spo​le​gli​wie i zo​sta​ła na​gro​dzo​na ci​-

chympo​mru​kiemwy​ra​ża​ją​cymapro​ba​tę.

Nietań​czy​łaoddzie​się​ciulat,aletoniemia​łozna​cze​nia,po​dob​niejakbrakmu​-

zy​ki.Czu​łagowswo​imcie​le.Pul​so​wałpodjejskó​rą,dyk​to​wałkaż​dyjejruch.My​-
śla​łatyl​koonimipo​ru​sza​łasiętyl​kodlanie​go.

Zsu​nę​łasan​da​łyista​nę​łabo​sy​misto​pa​minagład​kichka​mie​niach,któ​repa​mię​ta​ły

jesz​czecie​płesłoń​cemi​nio​ne​godnia.Po​ru​szy​łabio​dra​mi,wy​cią​gnę​łaręcewy​so​ko
wgóręipod​da​łasięma​giichwi​li.Wsłu​chu​jącsięwod​dechGian​car​la,po​ru​sza​łasię
zmy​sło​wo. Nie​spiesz​nie po​zby​ła się spodni, za​nim zmniej​szy​ła dzie​lą​cą ich od​le​-
głość,ido​pie​rotużprzednimwy​swo​bo​dzi​łasięztu​ni​ki.

Wkrót​ceroz​pię​łasta​nikiupu​ści​łagonazie​mię,pre​zen​tu​jącpier​si.Uśmiech​nę​ła

się,gdypo​ru​szyłsięnie​spo​koj​nienakrze​śle,apo​temkon​ty​nu​owa​łaeks​ta​tycz​nyta​-
niec, któ​ry wy​ra​żał jej żal i skru​chę. Każ​dym ru​chem opo​wia​da​ła o swo​jej mi​ło​ści
i po​peł​nio​nych błę​dach, o znisz​czo​nych na​dzie​jach i bez​sil​no​ści. Od​da​wa​ła cześć
daw​nymma​rze​niom,któ​rele​gływgru​zach,kie​dydzie​sięćlattemuprzy​ję​łatennie​-
szczę​sny czek, a jej po​świę​ce​nie nie zo​sta​ło na​wet do​ce​nio​ne. I mo​gła​by tak tań​-
czyćcałąnoc,gdy​byGian​car​loniepo​rwałjejwob​ję​ciainieprzy​cią​gnąłmoc​nodo
swo​jejmu​sku​lar​nejpier​si.Po​czu​łanaso​biejegogo​rą​ceustaina​pa​stli​wedło​nie.

Ogar​nę​ła ją nie​wy​sło​wio​na roz​kosz, kie​dy tak na nią na​pie​rał, zwia​stu​jąc jej ry​-

chłyupa​dek.Po​cią​gnąłjąwgóręipo​sa​dziłso​bienabio​drach,aonaoplo​tłagono​-
ga​mi.Pochwi​lijed​nakpod​szedłdojed​ne​gozle​ża​kówroz​sta​wio​nychdo​oko​łaba​se​-
nu,wktó​rymod​bi​ja​łysięset​kigwiazd.Spoj​rza​łananie​go,gdyode​rwałodniejusta.
Na​wetsięniezo​rien​to​wa​ła,kie​dyzrzu​ciłma​ry​nar​kę.Wy​glą​dałnarów​niepod​nie​-
co​ne​gojakona,amimotosięniepo​ru​szył.

–Gian​car​lo–szep​nę​ła–nieprze​sta​waj.
–Tojawy​da​jętu​tajpo​le​ce​nia–mruk​nął,za​nimpo​now​niejąpo​ca​ło​wał.
Sma​ko​wałją,jak​bybyłajed​nymzwy​bor​nychdańprzy​go​to​wa​nychprzezjegosze​-

fakuch​ni,aonaczu​łasięnie​malide​al​nie.Takdłu​gotę​sk​ni​łazajegodo​ty​kiem,że
niemo​głate​razmy​ślećoni​czymin​nym.Wpo​śpie​churoz​pię​łajegoko​szu​lęizsu​nę​ła
muzra​mion.

Kie​dy ca​ło​wał ją jak osza​la​ły, mru​czał coś wło​sku. Pa​ige nic nie ro​zu​mia​ła, ale

wca​lejejtonieprze​szka​dza​ło.Tymra​zemniecho​dzi​łoosło​wa,aleoichcia​ła.Dla​-
te​gowy​prę​ży​łasięni​czymstru​na,pre​zen​tu​jącmudum​nieswo​jena​brzmia​łepier​si,

aonprzy​jąłtendar.Ca​ło​wał,li​załiką​sałjejsut​ki,na​gra​dza​jącjąika​rzącjed​no​-
cze​śnie,ażza​czę​łagobła​gać,żebyprze​stał.Aleontyl​kosięro​ze​śmiał.

– Te tor​tu​ry oka​zu​ją się znacz​nie bar​dziej sku​tecz​ne, niż się spo​dzie​wa​łem –

mruk​nąłsek​sow​nie,na​chy​la​jącsięnadjejuchem.–Ażtrud​nomiuwie​rzyć,żeza​po​-
mnia​łaś,docze​goje​stemzdol​ny.

–Dzię​ku​jęzako​lej​nątrud​nąlek​cję,hra​bioAles​si–od​par​łazsza​cun​kiem,cho​ciaż

drża​łazpod​nie​ce​nia.–Czymogępro​sićojesz​czejed​ną?

Po​temobo​jesięro​ze​śmia​li,za​nimpo​now​niepod​da​lisięna​mięt​no​ści.
–Tyl​kopa​mię​taj,żeprze​sta​nędo​pie​rowte​dy,kie​dyjabędęmiałdość–ostrzegł

jąjesz​cze,zbli​ża​jącdoniejusta.

Wod​po​wie​dzipo​li​za​łajegowar​gi.Wkrót​ceichję​zy​kisplo​tłysięzesobąwdzi​kim

tań​cu,gdyobo​jepło​nę​lizpo​żą​da​nia.Wpew​nejchwi​liGian​car​lochwy​ciłjązabio​-
draipo​chy​liłsię,wsu​wa​jącgło​węmię​dzyjejuda.Tra​wio​naroz​ko​szą,ucze​pi​łasię
jegogę​stych,ciem​nychwło​sów.Wy​krzy​cza​łajegoimięwot​chłańnocy,czu​jąc,jak
roz​pa​dasięnami​lio​nyka​wał​ków.

Aleonnieprze​sta​wał.Sma​ko​wałjąda​lej,jak​byniepo​tra​fiłsięna​sy​cić,cho​ciaż

onajużbyłaspeł​nio​na.Ina​wetkie​dysięodniejod​su​nął,niedałjejchwi​liwy​tchnie​-
nia.Odrazuwsu​nąłwniąpal​ce,ko​lej​nyrazdo​pro​wa​dza​jącjądosza​leń​stwa.Nie
za​uwa​ży​łana​wet,kie​dyzdą​żyłsięro​ze​brać.

Wpew​nejchwi​liuniósłjąipo​sa​dziłso​bienabio​drach,asamwy​god​nieuło​żyłsię

nale​ża​ku.

–Chcęnacie​biepa​trzeć–po​wie​działgło​semocie​ka​ją​cympo​żą​da​niem.
Po​temprzy​cią​gnąłjądosie​bie,takjaktoro​biłset​kirazywcze​śniej,aPa​igepo​-

czu​łagowso​bie,cho​ciażdoostat​nichse​kundwąt​pi​ła,żetosięna​praw​dęwy​da​rzy.

ROZDZIAŁSZÓSTY

Gian​car​lo czuł się wspa​nia​le, znacz​nie le​piej niż w wy​bla​kłych wspo​mnie​niach

sprzedde​ka​dy.Zna​lazłsiędo​kład​nietam,gdziechciał,więcnieza​mie​rzałsięspie​-
szyć. Roz​ko​szo​wał się cie​płem, sło​dy​czą i de​li​kat​no​ścią Pa​ige. Chło​nął jej ob​raz,
zwło​sa​mina​kry​wa​ją​cy​mijąni​czymczar​nypłaszczister​czą​cy​midrob​ny​mipier​sia​-
mi.Jęk​nąłci​cho,kie​dyzmie​ni​łapo​zy​cję,po​chy​la​jącsiędoprzo​duiopie​ra​jącdło​nie
najegopier​si.

Ująłwdło​niejejroz​kosz​niekrą​głepo​ślad​ki,pod​da​jącsięjejpiesz​czo​tom.Pa​so​-

wa​ładonie​goide​al​nie,jak​byzo​sta​ładlanie​gostwo​rzo​na.Wcią​gumi​nio​nejde​ka​dy
zdo​łałsie​bieprze​ko​nać,żetonie​praw​da,alete​razwszyst​kosta​łosięja​sne.

Pa​igespoj​rza​łananie​goza​gad​ko​wo,za​nimpo​now​nieza​czę​łasiępo​ru​szać.Kie​dy

dzie​sięćlatwcze​śniejpa​trzył,jaktań​czy,pra​gnąłjejdosza​leń​stwa,alena​wetwpo​-
ło​wie nie tak bar​dzo jak tej nocy, kie​dy wy​stę​po​wa​ła tyl​ko dla nie​go. Wy​zna​cza​ła
bio​dra​mirytm,doktó​re​godo​sto​so​wałsięzprzy​jem​no​ścią.

Za​po​mniałoswo​jejze​mścieioprze​szło​ści.Za​po​mniałojejzdra​dzieiswo​ichna​-

iw​nychma​rze​niach.Iwszyst​kichtychpo​twor​nychkłam​stwach,któ​redoznisz​czy​ły.

–Przy​łóżsię–mruk​nął,pa​trząc,jakprzy​gry​zadol​nąwar​gę.–Spraw,że​bymbył

za​do​wo​lo​ny.

–Two​jeży​cze​niejestdlamnieroz​ka​zem,hra​bio–od​par​ładrwią​co,za​nimwy​ko​-

na​łatakiruch,któ​ryspra​wił,żecałyświatsta​nąłwpło​mie​niach.

Niemiałpo​ję​cia,ilecza​sumi​nę​ło,za​nimznówmógłtrzeź​womy​śleć.Pa​igena​dal

nanimle​ża​ła,opie​ra​jącgło​węnajegopier​si.Niechciałmy​ślećotym,jakdo​brze
byłotu​lićjąwra​mio​nach.Sku​piłsięwięcnawy​rów​na​niuod​de​chu,spo​glą​da​jącnad
jejgło​wąnama​ja​czą​cewod​da​liza​ry​sypa​gór​ków.

Ża​ło​wał,żeniepo​tra​fiza​po​mniećoprze​szło​ści.Ni​cze​goniepra​gnąłbar​dziej,niż

za​ufać jej tak jak daw​niej, ale nie mógł. Znał praw​dzi​we ob​li​cze tej ko​bie​ty. Wie​-
dział,cze​gosięponiejspo​dzie​wać.Jużrazsięspa​rzył,kie​dyod​dałjejswo​jeser​ce,
i nie za​mie​rzał po​wtó​rzyć tego błę​du. I nie mia​ło zna​cze​nia, że kie​dy trzy​mał ją
wra​mio​nach,czułsiętak,jak​bypodłu​giejtu​łacz​cewkoń​cuwró​ciłdodomu.

Bę​dziemu​siałżyćbezniej,takjakprzed​tem.
Kie​dypo​ru​szy​łasięde​li​kat​nie,po​czułnaskó​rzedo​tykjejust,alewmó​wiłso​bie,

żetapiesz​czo​tajestwy​łącz​niewy​ni​kiemchłod​nejkal​ku​la​cji.Niebyłosen​suwspo​-
mi​naćtychwspól​nychpo​po​łu​dni,któ​respę​dza​liwjegodomuwMa​li​bu.Kie​dyob​sy​-
py​wa​łapo​ca​łun​ka​micałejegocia​łozta​kimod​da​niem,jak​bychcia​łamuudo​wod​nić,
żejejuczu​ciasąrów​nienie​zmien​nejakmo​rze,któ​rewi​dzie​liprzezokna.Tobyła
tyl​kogra,za​rów​nowte​dy,jakite​raz.Imu​siałotympa​mię​tać.

Coniezna​czy​ło,żeprzed​sta​wie​niemusięniepo​do​ba​ło.
–Wi​dzę,żeniewy​szłaśzwpra​wy–po​wie​dział,pró​bu​jącprzy​po​mniećoboj​gu,że

niecof​nę​lisiędoprze​szło​ści.–Mu​sia​łaśdużoćwi​czyć.

Po​czuł,jakjejcia​łosięna​prę​ża.Mimoto,kie​dysiępod​nio​sła,niedo​strzegłnajej

twa​rzynicpróczwy​stu​dio​wa​nejbez​tro​ski.Uśmiech​nę​łasięna​wetodro​bi​nę,kie​dy
nanie​gospoj​rza​ła.

–Za​mie​rza​łampo​wie​dziećcido​kład​nietosamo–ode​zwa​łasięfi​glar​nie.–Mia​łeś

chy​bazty​siącko​cha​nek,bospi​sa​łeśsięname​dal.Mojegra​tu​la​cje!Zwłasz​czaże
wpro​mie​niuwie​luki​lo​me​trównieuświad​czyszanijed​nejży​wejdu​szy.

–Bar​dzoza​baw​ne–skwi​to​wałzuśmie​chem.–Aje​ślijużmu​siszwie​dzieć,wy​sy​ła​-

łemponieod​rzu​to​wiecdoRzy​mu.

– Oczy​wi​ście. – Zmarsz​czy​ła nos, tak jak to ro​bi​ła daw​niej, przy​po​mi​na​jąc mu

owszyst​kichtychrze​czach,któ​rychniemógłmieć.–Zda​jeszso​biespra​wę,żeje​śli
bę​dzieszsiętakda​lejpro​wa​dził,lu​dziemogąza​cząćciętrak​to​waćjakskoń​czo​ne​go
play​boya.

–Otosięniemartw.
–Boimtegoza​bro​nisz?–Po​krę​ci​łagło​wą,przy​glą​da​jącmusięzpo​wa​gą.–Oba​-

wiamsię,żetatak​ty​kadzia​łatyl​kowsto​sun​kudomnieitoteżnienaj​le​piej.

–Bonieob​no​szęsięzeswo​imipod​bo​ja​mi.Takdłu​go,jaklu​dzieniemająpo​ję​cia,

coro​bięwewła​snychczte​rechścia​nach,niemogąwy​da​waćomniesą​dów.Tosię
na​zy​wapry​wat​ność.

Za​uwa​żył,jakPa​igein​ten​syw​niewpa​tru​jesięwjegousta,ipo​do​ba​łomusięto.

Ko​lej​nyrazogar​nę​łogopod​nie​ce​nie.

– Li​czą się wszyst​kie na​sze czy​ny – szep​nę​ła zdu​szo​nym gło​sem, bez wąt​pie​nia

czu​jąc,cosięznimdzie​je.–Nietyl​koteupu​blicz​nio​ne.

– Sko​ro tak mó​wisz – skwi​to​wał, wsu​wa​jąc pal​ce we wło​sy swo​jej ko​chan​ki. –

Amó​wiącpo​waż​nie,przy​znaj,ilumęż​czyznroz​grze​wa​łotwo​jełóż​kowcią​guostat​-
nichdzie​się​ciulat.

–Mniejniżtwójty​siąc–od​par​łaci​cho,na​pie​ra​jącnanie​gobio​dra​mi.
Gian​car​lojęk​nąłci​cho,za​nimuniósłjąipo​ło​żyłnaple​cach.Wte​dyPa​igeoplo​tła

gono​ga​mi,jak​bychcia​łagouwię​zić,aleonsięwy​swo​bo​dziłista​nąłwta​kiejod​le​-
gło​ści,żebyczu​łaje​dy​nieko​niu​szekjegona​brzmia​łejmę​sko​ści.

–Ilu?–za​py​tał,trzy​ma​jącjąnawy​cią​gnię​cieręki.Dla​cze​gowogó​legotoin​te​re​-

so​wa​ło?Prze​cieżtoni​cze​gomię​dzyniminiezmie​nia​ło.Mimowszyst​komu​siałwie​-
dzieć.–Mów.

Na​po​tka​łajegospoj​rze​nie.Tymra​zemjejoczywy​da​wa​łysięnie​bie​skie.
–Ja​kietomazna​cze​nie?Bezwzglę​dunato,cood​po​wiem,tyitakwieszle​piej.

My​śliszomniewszyst​ko,conaj​gor​sze.

–Chcęusły​szećodcie​biepraw​dę–do​dałzna​ci​skiem.–Takdlaod​mia​ny.
–Anije​den–wy​zna​ła,spo​glą​da​jącnanie​gotrwoż​nie,jak​bysiębała,żejązra​ni.
–Chy​baso​bieżar​tu​jesz?–syk​nął.
Wjejoczachdo​strzegłcośmrocz​ne​go,cze​goniepo​tra​fiłna​zwać.
–Oczy​wi​ście–od​par​łapo​nu​ro.–Świet​nydow​cip.Set​niesięuba​wi​łam.Chcia​łam

po​wie​dziećdzie​się​ciu.Nieza​cze​kaj,dwu​dzie​stu.Ilucipa​su​je,Gian​car​lo?Jakalicz​-
bapo​twier​dzi,żeniemy​liszsięcodomnie?

Głossięjejza​ła​mał,cia​łoza​sty​głowbez​ru​chu,aonniechciałmy​ślećotym,coto

zna​czy.Za​miasttegoza​nu​rzyłsięwjejcu​dow​nymcie​pleipo​czułsięjesz​czele​piej
niżpo​przed​nio.Oparłczo​łoojejczo​ło,mru​czącpodno​semwło​skieprze​kleń​stwa.
Samniewie​dział,czywtenspo​sóbpró​bu​jejąprze​pro​sić.

–Toitakniemadlamniezna​cze​nia–skła​mał,uci​na​jącroz​mo​wę.
Chciałza​po​mniećotychwszyst​kichob​ra​zach,któ​ry​mitor​tu​ro​wałsięprzezlata,

anaktó​rychonaobej​mo​wa​łain​nychmęż​czyzn.Cza​sa​miwpa​dałwob​se​sjęiprze​-
cze​sy​wał in​ter​net w po​szu​ki​wa​niu do​wo​dów na to, że jego była ko​chan​ka uwo​dzi
ko​lej​nychna​iw​nia​ków,takjakdaw​niejjego.Nieda​wa​łomutospo​ko​ju.

Po​zby​wa​jąc się na​tręt​nych my​śli, zwięk​szył tem​po. Wkrót​ce ich cia​ła za​pło​nę​ły

ży​wymogniem,agdyjęk​nę​łaci​cho,za​my​ka​jącoczy,Gian​car​loro​ze​śmiałsię,tu​ląc
twarzdojejra​mie​nia.Tyl​kowta​kichmo​men​tach,gdypo​żą​da​nieod​bie​ra​łomuro​-
zum,mógłniemy​ślećotym,cze​gosięwła​śniedo​wie​dział.Tyl​kokie​dysięwniejza​-
tra​cał,po​tra​fiłoniejza​po​mnieć.

–Vio​letocie​biepy​ta​ła–po​in​for​mo​wałGian​car​lo.
Pa​ige już wcze​śniej sły​sza​ła ryk sil​ni​ka jego je​epa, kie​dy zjeż​dżał ze wzgó​rza,

a po​tem trza​śnię​cie drzwi tuż przed jej chat​ką. Póź​niej gło​śne kro​ki zwia​sto​wa​ły
jego na​dej​ście, kie​dy prze​mie​rzał cały par​ter w kie​run​ku szkla​nych drzwi pro​wa​-
dzą​cychnata​ras,gdzieczy​ta​ła,zwi​nię​tawkłę​bekpodsta​rymdę​bem.

–Toza​brzmia​łojakoskar​że​nie–od​par​łaspo​koj​nie,od​kła​da​jącksiąż​kęnabok.–

Niewi​dzęwtymnicdziw​ne​go.Wkoń​cuje​stemjejasy​stent​ką.Na​wetje​ślionama
wa​ka​cje,japra​cu​ję.

–Mojamat​kamusisięna​uczyćwięk​szejsa​mo​dziel​no​ści–stwier​dziłzdez​apro​ba​-

tą.

Pa​igewsta​ła,po​pra​wi​łaspód​ni​cęipo​de​szładonie​go.Za​wsze,kie​dybyłtakbli​-

skoniej,ztru​dempa​no​wa​łanadpo​żą​da​niem.Cza​sa​miwy​da​wa​łojejsięna​wet,że
tonie​moż​li​we.

–Możeitak–przy​zna​ła,pró​bu​jącskon​cen​tro​waćsięnapo​trze​bachswo​jejsze​fo​-

wej,żebychoćprzezchwi​lęniemy​ślećouro​ku,któ​rynaniąrzu​ciłGian​car​lo.–Ale
jajejwtymniepo​mo​gę.

Jejser​ceza​bi​łomoc​niej,cho​ciażoddaw​naniepo​win​nobyłore​ago​waćwtenspo​-

sób. Po ty​go​dniu spę​dzo​nym w jego to​wa​rzy​stwie, po​win​no się było na nie​go uod​-
por​nić,tymbar​dziejżeniktniemiałzłu​dzeńcodofi​na​łutejhi​sto​rii.Ina​czejniżpo​-
przed​nio,kie​dymia​łastu​pro​cen​to​wąpew​ność,żecze​kajądłu​gie,szczę​śli​weży​cie
u boku uko​cha​ne​go, tym ra​zem ocze​ki​wa​ła naj​gor​sze​go. Zła​ma​ne​go ser​ca, łez
iwiecz​nejroz​łą​ki.

Po​de​szła do nie​go, a on przy​cią​gnął ją do sie​bie i po​ca​ło​wał, jak​by chciał w ten

spo​sób od​ci​snąć na niej swo​je pięt​no. Od​wza​jem​ni​ła po​ca​łu​nek, upa​ja​jąc się jego
za​pa​chem,ażpo​czu​ła,żeko​lej​nyrazjestnanie​gogo​to​wa.

–Póź​niej–mruk​nął,jak​bytoonatoza​czę​ła,aonmu​siałjąpo​wstrzy​my​wać.
Wcią​guostat​nichdnina​uczy​łasiębraćwszyst​ko,coda​wałjejtenmęż​czy​zna,po​-

nie​waż wie​dzia​ła, że nie do​sta​nie nic wię​cej. Chci​wie rzu​ca​ła się więc na każ​dy
ochłap, nie dba​jąc o przy​zwo​itość i sza​cu​nek dla sa​mej sie​bie. Nie ob​cho​dzi​ło jej,
jaktooniejświad​czy​ło.

–Póź​niejmogębyćza​ję​ta–od​par​ławy​nio​śle,aonuśmiech​nąłsiędoniejsze​ro​ko.
–Chy​bajed​nakza​ry​zy​ku​ję.
Oczy​wi​ście Pa​ige wie​dzia​ła, że bez wzglę​du na to, co bę​dzie wte​dy ro​bić, rzu​ci

wszyst​ko,żebyznimbyć.Iniezro​bitegonaroz​kazanina​wetpodwpły​wempo​żą​-

da​nia.Mia​łainnepo​wo​dyido​sko​na​lezda​wa​łaso​biespra​wę,żetowła​śnieonedo​-
pro​wa​dząjądozgu​by.Chwi​lo​wojed​naknieza​mie​rza​łasiętymprzej​mo​wać.

Wkoń​cucze​ka​łyjądłu​gie,sa​mot​nelata,kie​dybę​dziemo​gławspo​mi​naćiana​li​zo​-

waćdowoli.Niktniemógłza​stą​pićmiej​scaGian​car​la,aonzko​leiniepla​no​wałsię
zniąoże​nić,dla​te​gownio​skibyłyoczy​wi​ste.Cowię​cej,przy​pusz​cza​ła,żeprzyj​dzie
jejszu​kaćno​wejpra​cy,po​nie​ważonni​g​dysięniezgo​dzi,abyda​lejpra​co​wa​łauVio​-
letispę​dza​łazniączas.

Okrą​ży​ła go i we​szła do środ​ka, ucie​ka​jąc przed jego spoj​rze​niem. Nie chcia​ła,

żebydo​strzegłnajejtwa​rzygłę​bo​koskry​wa​neemo​cje.Ibeztegoczu​łasięwy​star​-
cza​ją​coupo​ko​rzo​na.Gdy​byGian​car​lowie​dział,nacoli​czy​ławskry​to​ścidu​cha,chy​-
baumarł​byześmie​chu.

Krzy​wiącsięnamyślowła​snejgłu​po​cie,chwy​ci​łator​bęiprze​wie​si​łająprzezra​-

mię, za​nim ru​szy​ła do sa​mo​cho​du. Gdy tyl​ko za​pię​ła pasy, Gian​car​lo za​jął miej​sce
kie​row​cyiru​szyłkrę​tądro​gąwkie​run​kuca​stel​lo.

Byłko​lej​nysło​necz​nydzień.Słoń​cepie​ści​łoczu​legajeoliw​neiwin​ni​cewi​docz​ne

napo​bli​skichzbo​czach.Pa​igena​sy​ca​łaoczytymwi​do​kiem,wma​wia​jącso​bie,żeto
jej wy​star​czy. Prze​cież wcze​śniej na​wet przez myśl jej nie prze​szło, że kie​dy​kol​-
wiekod​wie​dziTo​ska​nię.Niedość,żetu​tajdo​tar​ła,tojesz​czemia​łazato​wa​rzy​sza
swo​je​gowspa​nia​łe​goko​chan​ka.

Nie​ste​ty wciąż pra​gnę​ła wię​cej. Sta​wa​ła się co​raz bar​dziej pa​zer​na. Z każ​dym

dniemrósłjejape​tyt.Chcia​łamiećgonawła​sność–ca​łe​go,nietyl​komar​neochła​-
py.

Kie​dyobu​dzi​łasięranowjegołóż​kupopierw​szejwspól​nejnocy,byłasama.Zo​-

sta​wiłjąbezsło​wa.Cho​ciażniepo​win​nobyłojejtodzi​wić,czu​łasięzra​nio​na.Od
razuprzy​wo​ła​łasiędopo​rząd​kuiwy​tłu​ma​czy​łaso​bie,żeitakpo​win​nasięcie​szyć.
Wkoń​cumógłwy​rzu​cićjązadrzwiobrza​sku,takjakjąPanBógstwo​rzył.

Dla​te​gopod​czasscho​dze​niazeszczy​tudoswo​jejchat​kina​ka​za​łaso​bieprze​war​-

to​ścio​wać prio​ry​te​ty. Pta​ki świer​go​ta​ły ra​do​śnie wśród drzew, pro​mie​nie słoń​ca
ogrze​wa​ły jej twarz, ze​wsząd ota​cza​ła ją pięk​na wło​ska wieś, a Gian​car​lo ko​chał
sięzniąprzezcałąnoc.Mógłjąna​zy​wać,jakchciałtakdłu​go,jakdłu​gopo​zwa​lał
jejzo​stać.

Gdy​byode​słałjądodomu,zo​sta​ła​bycał​kiemsama.Takjakza​pew​nia​łagowcze​-

śniej,niemia​łani​ko​go.Ni​g​dyniedo​tknąłjejinnymęż​czy​zna.Napo​cząt​kuzabar​-
dzocier​pia​ła,żebyuma​wiaćsięnarand​ki.Mo​głamy​ślećtyl​kooutra​co​nejmi​ło​ści.
Po​tem za​czę​ła pra​co​wać u Vio​let i Gian​car​lo ko​lej​ny raz stał się cen​tral​nym ele​-
men​temjejży​cia,sko​roota​cza​łyjąjegozdję​ciaihi​sto​rieopo​wia​da​neonimprzez
jegomat​kę.Dla​te​gosamamyślospo​tka​niuzin​nymmęż​czy​znąura​sta​ławjejwy​-
obraź​nidorangzdra​dy.Oczy​wi​ścieza​cho​wy​wa​łasięab​sur​dal​nie,alenicniepo​tra​-
fi​łanatopo​ra​dzić.

Dla​te​gopodzie​się​ciula​tachli​stajejko​chan​kówwy​glą​da​łado​kład​nietaksamojak

wte​dy,kie​dysiępo​zna​li.Znaj​do​wałsięnaniejtyl​koje​denmęż​czy​zna.Roz​my​śla​ła
otymprzezcałydzień,awie​czo​remcze​ka​łająnie​spo​dzian​ka.

Gian​car​losta​nąłnajejpro​gu.Wy​glą​dałtak,jak​bysto​czyłzesobącięż​kąbi​twę,

alenieza​mie​rzałjejopo​wia​dać,cowy​grał,acoprze​grał.Za​pro​wa​dziłjąnagórę,
rzu​cił na łóż​ko i nie opu​ścił aż do świ​tu. Tyl​ko tym ra​zem uży​wał pre​zer​wa​tyw,

októ​rychniepo​my​śle​lipo​przed​niejnocy.Itaksamojakdzie​sięćlatwcze​śniejnie
roz​ma​wia​lizbytwie​le.

Li​czy​łysiętyl​koucie​chycie​le​sneije​dze​nie.Takczę​stoupra​wia​liseks,żePa​ige

na​uczy​łasięjegocia​łanapa​mięć.Zna​łajegosmakiza​pach.Po​tra​fi​łaroz​po​znaćgo
podo​ty​ku.

I jak​by tego było mało, więk​szość dni spę​dza​ła na tań​cu. Nie po​wie​dzia​ła mu

otym,aletam​tenpierw​szyta​niec,któ​re​goodniejza​żą​dał,wy​zwo​liłją.Niero​zu​-
mia​ła, jak bar​dzo czu​ła się za​gu​bio​na, do​pó​ki nie zna​la​zła się na polu nie​opo​dal
swo​jejchat​kiiza​czę​łatań​czyćztwa​rząwil​got​nąodłez,wy​cią​ga​jącręcewstro​nę
słoń​ca.

Ina​wetkie​dywiózłjąswo​imje​epemdozam​ku,niepo​ru​szy​łaznimżad​ne​goznie​-

wy​god​nychte​ma​tów.Uzna​łabo​wiem,żeontak​żewo​lałżyćwichbaj​ko​wymświe​-
cie,nieoglą​da​jącsięnarze​czy​wi​stość.

– Co ro​bi​łaś przez cały ten czas? – za​py​ta​ła Vio​let, mie​rząc Pa​ige wzro​kiem ze

swo​jejwy​god​nejka​na​py.Nako​la​nachtrzy​ma​łaiPa​da,ajejgłoswy​ra​żałje​dy​niede​-
li​kat​nądez​apro​ba​tę.–Jużmy​śla​łam,żeza​gi​nę​łaśwjed​nymztychga​jówoliw​nych
iwię​cejcięniezo​ba​czę.

– Mo​głaś mnie po​in​for​mo​wać, że je​stem ci po​trzeb​na! – wy​krzyk​nę​ła Pa​ige, za​-

miast zwy​czaj​nie od​po​wie​dzieć na py​ta​nie. Za​re​ago​wa​ła w ten spo​sób, po​nie​waż
wpa​da​ła w pa​ni​kę, że Vio​let po​zna praw​dę o re​la​cjach łą​czą​cych jej asy​stent​kę
zGian​car​lem.–Są​dzi​łam,żepo​trze​bu​jeszcza​sudlasie​bie!

–Mojadro​ga–od​par​łastar​szako​bie​taroz​ba​wio​nymgło​sem–gdy​bympo​trze​bo​-

wa​łacza​sudlasie​bie,wy​bra​ła​bymzu​peł​nieinneży​cie.

Pa​igeczu​łanaso​biespoj​rze​nieGian​car​la,któ​rystałwmil​cze​niupodru​giejstro​-

nie sa​lo​nu, opie​ra​jąc się o ma​syw​ny ka​mien​ny ko​mi​nek. Cho​ciaż uda​wał, że prze​-
glą​dawia​do​mo​ściwte​le​fo​nie,nie​ustan​nienaniązer​kał.Inapew​nonieuro​niłani
sło​wazroz​mo​wydwóchko​biet.

–Naszczę​ściesięod​na​la​złam–oświad​czy​łazna​ci​skiem,pró​bu​jącsku​pićsięna

po​trze​bachVio​let,któ​raza​wszeoka​zy​wa​łajejdo​broć.Oczy​wi​ścienieza​cho​wy​wa​-
ła​by się w ten spo​sób, gdy​by zna​ła praw​dę. Na szczę​ście chwi​lo​wo trwa​ła w nie​-
świa​do​mo​ści.

–Wta​kimra​ziemamdocie​biedwapy​ta​nia.Popierw​sze,czypo​tra​fiszob​słu​gi​-

waćręcz​nąskrzy​niębie​gów?

–Po​tra​fię–od​par​łaza​sko​czo​naPa​ige.
Tobyłajed​naznie​wie​lurze​czy,któ​rychna​uczy​łająmat​ka.Oczy​wi​ścieniezro​bi​ła

tegozdo​bro​ciser​ca,leczwy​łącz​niepoto,żebycór​kaod​bie​ra​łajązprzy​droż​nych
ba​rów,pi​ja​nąiagre​syw​ną.

–Czyze​chceszza​wieźćmniedoLuk​ki?–do​da​łaVio​let,poczymuśmiech​nę​łasię

sze​ro​ko,kie​dyGian​car​loprych​nąłnie​za​do​wo​lo​ny.–Je​ślimniepa​mięćniemyli,mają
tamcu​dow​neskle​py.Ajaje​stemwna​stro​junaprzy​go​dę.

–Naprzy​go​dęwświe​tleka​merczybeznich?–za​py​ta​łaPa​ige,czu​jącpi​smono​-

sem.

–Bez–wtrą​ciłGian​car​lotakszorst​ko,żePa​igesięwzdry​gnę​ła.
– Nic po​dob​ne​go, naj​droż​szy – spro​sto​wa​ła Vio​let. – Nikt nie za​bie​gał o moje

wzglę​dyprzezdłu​gity​dzień,ajawy​ma​gamuwa​gi,takjakro​śli​nypo​trze​bu​jąsłoń​-

ca.Tomójprze​pisnawiecz​nąmło​dość.

Po​wie​dzia​łatotak,jak​byżar​to​wa​ła,aleniezo​sta​wi​łamiej​scanapro​te​sty.Pa​ige

itaknieza​mie​rza​łasięzniąkłó​cić,alejejsynmiałinnezda​nie.

–Je​steśjed​nąznaj​sław​niej​szychko​bietnaświe​cie–przy​po​mi​nałzu​peł​niein​nym

gło​semniżwte​dy,kie​dyzwra​całsiędoniej.Znacz​niebar​dziejofi​cjal​nym.–Niebę​-
dzieszbez​piecz​na,wa​łę​sa​jącsięsa​mot​niepouli​cachmia​sta.

–Niebędęsama.Pa​igedo​trzy​mamito​wa​rzy​stwa–od​par​łaVio​let.
–Anibyjakpo​mo​żeciPa​ige,kie​dyzo​sta​nieszoto​czo​na?Alboktośza​czniecięna​-

pa​sto​wać?–Gian​car​loprze​wró​ciłocza​mi.–Jakpo​ra​dzi​cieso​biezsza​le​ją​cymtłu​-
mem?Zapo​mo​cąja​kiejśbły​sko​tli​wejuwa​gi?

–Todaw​nedzie​je–prze​mó​wi​łała​god​nieVio​let,ztakądoząwspół​czu​cia,żePa​ige

sta​nę​łajakwry​ta,aGian​car​lodrgnąłgwał​tow​nie,jak​byotrzy​małpo​li​czek.–By​łam
wte​dy głu​piut​ką mło​dą ko​bie​tą. Nie do​ce​nia​łam mocy za​in​te​re​so​wa​nia opi​nii pu​-
blicz​nejnietyl​komoją,aletak​żetwo​jąoso​bą.Twójoj​ciecsza​lałzgnie​wu.–Przez
mo​ment przy​glą​da​ła się sy​no​wi, za​nim wsta​ła i uśmiech​nę​ła się bla​do do Pa​ige. –
Po​je​cha​li​śmynapo​łu​dnieFran​cji,ajauzna​łamsa​mot​nąwy​pra​węnaza​ku​pyzacu​-
dow​nypo​mysł.Gian​car​lomiałczte​rylata.Byłprze​ra​żo​ny,kie​dyoto​czyłnastłum.

–We​zwa​nopo​li​cję–do​dałza​ja​dległów​nyza​in​te​re​so​wa​ny.–Mu​sie​licięra​to​wać

uzbro​je​nifunk​cjo​na​riu​sze.Po​temjużni​g​dywię​cejniewy​szłaśni​g​dziebezochro​nia​-
rzy,zresz​tąpo​dob​niejakja.Mamna​dzie​ję,żekie​dyopo​wia​da​łaśtęhi​sto​rięprzez
całeży​cie,niero​bi​łaśzemnieprze​wraż​li​wio​ne​godziec​ka,któ​rewy​wo​ła​łoza​mie​-
sza​nie z byle po​wo​du. Pod moim łóż​kiem nie miesz​ka​ły po​two​ry, ale wrzesz​czą​cy
dzien​ni​ka​rzezmi​kro​fo​na​miika​me​rzy​ści.

–Mia​łeśwte​dyczte​rylata,naj​droż​szy–pod​su​mo​wa​łaVio​letci​cho.–Ate​razje​-

steś do​ro​sły. I cho​ciaż po​chle​bia mi myśl, że na​dal coś zna​czę, je​stem tyl​ko sta​rą
ko​bie​tą,zaktó​rąpa​pa​raz​zinieuga​nia​jąsięoddłuż​sze​gocza​su.Mogęspę​dzićmiłe
po​po​łu​dniezeswo​jąasy​stent​kąi,je​ślibę​dzieszsięupie​rał,jed​nymkie​row​cą.

–Itysięza​sta​na​wiasz,dla​cze​goniechcęmiećdzie​ci–po​wie​działGian​car​lozbo​-

la​łymgło​sem,wpra​wia​jącPa​igewosłu​pie​nie.–Prę​dzejumrę,za​nimna​ra​żęko​lej​ną
nie​win​nąisto​tęnakon​taktztwo​imab​sur​dal​nymświa​tem.

– Wca​le się nad tym nie za​sta​na​wiam. Ja to wiem. Mia​łam jed​nak na​dzie​ję, że

ztegowy​ro​śniesz.

–Mamo…
–Nielu​biębyćwię​zio​nawewło​skichzam​kach,Gian​car​lo–prze​rwa​łamuostro,

cho​ciażuśmiechnieznik​nąłzjejtwa​rzy.Tymra​zemniewy​po​wia​da​łasięjakomat​-
ka,alegwiaz​dawy​da​ją​capo​le​ce​nia.–Je​ślido​brzepo​szu​kaszwpa​mię​ci,znaj​dziesz
natonie​je​dendo​wód.

At​mos​fe​rasta​łasięna​pię​ta.Icho​ciażPa​igeniechcia​ławzbu​dzićpo​dej​rzeńswo​-

jej sze​fo​wej, po​sła​ła męż​czyź​nie ko​ją​ce spoj​rze​nie, jak​by mo​gła coś tym zmie​nić.
Aleonpo​pa​trzyłnaniątak,jak​bypoczę​ścipo​no​si​ławinęzato,zczymmu​siałsię
zma​gać.Ioczy​wi​ściemiałra​cję.

Na​glezro​zu​mia​ła,jakbar​dzogoskrzyw​dzi​ła,iza​pra​gnę​ławy​znaćmucałąpraw​-

dę:odłu​guswo​jejmat​ki,któ​razna​la​złasięnarów​nipo​chy​łej,ogroź​bachprze​ra​ża​-
ją​ce​goDen​ny’ego,ostra​chuipa​ni​ceto​wa​rzy​szą​cychjejprzezcałeży​cie.Chcia​ła,
żebyzro​zu​miał,dla​cze​gorzu​ci​łagonapo​żar​cieopi​niipu​blicz​nej.Byławpo​trza​sku

isą​dzi​ła,żeniemawy​bo​ru.

Aletoniebyłonaj​lep​szemiej​scenata​kiewy​zna​nia.Pozatymonitakniechciał​by

tego słu​chać. Za​le​ża​ło mu tyl​ko na ze​mście. Dla​te​go z tru​dem wy​trzy​ma​ła jego
spoj​rze​nieija​kimścu​demnieupa​dła,gdyugię​łysiępodniąnogi.Pa​trzy​łananie​go
tak,jak​byni​g​dyniezła​ma​łamuser​ca,ża​łu​jąc,żetonie​praw​da.

– Bez obaw – zwró​cił się ci​cho do swo​jej mat​ki, cho​ciaż Pa​ige wie​dzia​ła, że nie

tyl​kodoniej.–Pa​mię​tamwszyst​kodo​sko​na​le.

ROZDZIAŁSIÓDMY

Za​byt​ko​wemuryobron​neota​cza​łyLuk​kę,któ​rabar​dziejprzy​po​mi​na​łate​razmia​-

sto han​dlo​we niż for​te​cę. Pa​ige po​słusz​nie kro​czy​ła za Vio​let mię​dzy da​cha​mi
zczer​wo​nejda​chów​ki,chło​nącat​mos​fe​rętegowie​ko​we​gomiej​sca.Uli​cetęt​ni​łyży​-
ciemife​eriąbarw,aleonaniepo​tra​fi​łasięcie​szyć.Zo​sta​wi​łaser​cezmęż​czy​zną,
któ​rynieopu​ściłswo​jejkry​jów​kiwśródzie​lo​nychwzgórz.

Iimbar​dziejak​tor​kasięocią​ga​ła,tymczę​ściejPa​igesięza​sta​na​wia​ła,czyro​bi​ła

toce​lo​wo,po​nie​ważwie​dzia​ła,cosiędzie​jemię​dzyjejasy​stent​kąasy​nem.Takczy
ina​czej,od​wie​dzi​łanie​zli​czo​neskle​py,zro​bi​łaso​biedzie​siąt​kizdjęćzprze​chod​nia​-
mi,któ​rzyjąza​cze​pi​li,iwstą​pi​łananie​zwy​kledłu​gąko​la​cjędore​stau​ra​cji,któ​rej
wła​ści​cielśpie​wałdlaniejse​re​na​dy.

Wkoń​cuPa​igewy​tłu​ma​czy​łaso​bie,żeVio​letniemo​głasięni​cze​godo​my​ślać.Nie

zdra​dzi​lisięprzedniąwża​denspo​sób.Niepo​wie​dzie​linicnie​sto​sow​ne​goanina​-
wetanirazunie sta​nę​lizbytbli​skosie​bie. Naj​wy​raź​niejwy​rzu​tysu​mie​nia pła​ta​ły
jejfi​gleipod​sy​ca​łynie​do​rzecz​nefan​ta​zje.

Mu​sia​ła jed​nak przy​znać, że ogrom​nie tę​sk​ni​ła za swo​im ko​chan​kiem. Przez

ostat​niesie​demdninie​ustan​nieznaj​do​wałsięnawy​cią​gnię​cieręki,akie​dywkoń​cu
goza​bra​kło,czu​łasięnie​peł​na.Zprze​ra​że​niemod​kry​ła,żewła​śnietakmo​gławy​-
glą​daćresz​tajejży​cia.

–Icowtymdziw​ne​go?–mruk​nę​łapodno​sem,wsia​da​jącdosa​mo​cho​duza​razza

swo​ją sze​fo​wą. Mu​sia​ła wy​rwać drzwi z ręki nad​gor​li​we​go fana, żeby móc je za​-
mknąć.

–Słu​cham?–za​py​ta​łaVio​let.
Pa​igeuśmiech​nę​łasięuprzej​mie.
–Czu​jeszsięmilepo​łech​ta​na?Przezcałetoza​in​te​re​so​wa​nie?
–Oczy​wi​ście.–Vio​letwyj​rza​łaprzezokno.–Gian​car​lototypsa​mot​ni​ka.Niero​-

zu​mie,żenie​któ​rzylu​dzieła​du​jąba​te​rieina​czejniżon.Niekaż​de​mupo​trze​bado
szczę​ściahek​ta​rówpu​stychpól.

Pa​igeza​mru​ga​ła,za​sko​czo​nasło​wa​miVio​let,któ​rate​razpa​trzy​łananiąspo​koj​-

nie.

–Je​steśeks​tra​wer​tycz​ką–ode​zwa​łasięnie​pew​nie.–Ontonapew​nowie.Po​dob​-

niejakzda​jeso​biespra​wę,żewa​szepo​trze​bysięróż​nią.

–Moż​nabysiętegospo​dzie​wać–przy​zna​łaVio​letlek​kimto​nem,któ​ryniepo​wi​-

nien był przy​pra​wić Pa​ige o gę​sią skór​kę. – Ale w koń​cu naj​bar​dziej in​te​re​su​ją​cy
męż​czyź​ninieza​wszeorien​tu​jąsię,cze​goimtrze​badoszczę​ścia.

Przez resz​tę dro​gi ak​tor​ka nie od​zy​wa​ła się wie​le, a mimo to Pa​ige czu​ła ucisk

wgar​dleażdochwi​li,gdyzje​cha​lizgłów​nejdro​giiru​szy​likrę​tąścież​kąwio​dą​cą
pro​sto na pod​jazd ca​stel​lo. Ni​g​dy wcze​śniej nie za​cho​wy​wa​ła się tak ner​wo​wo
wobec​no​ścistar​szejko​bie​ty,aletymra​zemniepo​tra​fi​łaza​pa​no​waćnademo​cja​mi,
na​wetkie​dypo​ma​ga​łajejwy​siąśćzsa​mo​cho​duipil​no​wa​łapra​cow​ni​kówGian​car​la,

któ​rzyno​si​liza​ku​pygwiaz​dydojejapar​ta​men​tu.

Do​pie​rokie​dywkoń​cukie​row​cawiózłjądojejdomu,Pa​igezro​zu​mia​ła,zczym

się zma​ga​ła przez cały dzień – co ta​kie​go chwy​ta​ło ją za gar​dło i spra​wia​ło, że
chcia​łakrzy​czećnaśrod​kuan​tycz​ne​goryn​ku.Po​czu​ciewinyspo​tę​go​wa​nena​ra​sta​-
ją​cąpa​ni​ką.

Bałasię,od​kąddo​tar​łodoniej,żewchwi​li,gdyGian​car​loprzej​rzynaoczyizro​-

zu​mie,żeto,cosięmię​dzynimidzia​ło,niemanicwspól​ne​gozze​mstąaniza​pła​tą,
tak jak za​pla​no​wał, po​ło​ży wszyst​kie​mu kres. To bę​dzie ich ko​niec. Do​strze​gła to
wjegooczach,kie​dysłu​chałwy​nu​rzeńswo​jejmat​ki.

Namiej​scudo​strze​głazna​kipo​twier​dza​ją​cejejoba​wy.Niedość,żeko​cha​neknie

cze​kałnaniąwjejsy​pial​ni,tojesz​czedomnaszczy​cieto​nąłwmro​ku.Zabar​dzo
siębała,żebyroz​my​ślaćotym,cobę​dzie,je​ślisięniepo​my​li​ła–je​ślitam​tenpo​ca​-
łu​nekpoddę​bembyłichostat​nim.

Wpa​try​wa​ła się w ciem​ne zbo​cze wznie​sie​nia, jak​by w ten spo​sób mo​gła go do

sie​bieprzy​cią​gnąć,ależad​neod​gło​syniezmą​ci​łyci​szyła​god​nej,let​niejnocy.Kie​dy
zro​bi​łosięchłod​no,aGian​car​lowciążniedałzna​kuży​cia,we​szładośrod​ka.Jego
nie​obec​nośćoka​za​łasięwięk​sząkarąniżco​kol​wiekztego,codlaniejprzy​go​to​wał.
Pa​ige wy​obra​zi​ła so​bie, jak wspi​na się pod górę i sta​je przed jego do​mem, ale
wpraw​dzi​wymświe​cieza​bra​kłojejod​wa​gi.Dla​te​gopo​wlo​kłasiędosy​pial​ni,ukry​ła
podkoł​drąispró​bo​wa​ławy​obra​zićso​bieży​cie,wktó​rymjegoniebę​dzie.

Obu​dzi​ła się prze​ra​żo​na, kie​dy czy​jeś sil​ne ręce ob​ję​ły ją moc​no. Do​pie​ro po

chwi​lizro​zu​mia​ła,żetoGian​car​lopo​ło​żyłsięwjejłóż​kuiwziąłjąwra​mio​na.Jej
ser​cebiłojaksza​lo​ne,aser​ceprze​peł​nia​ły:ra​dość,ulgaieks​cy​ta​cja.Więcnieza​-
mie​rzałsięjejpo​zbyć.Mia​łagodlasie​bienako​lej​nąnoc.

– Dla​cze​go do mnie nie przy​szłaś? – wy​ce​dził przez za​ci​śnię​te zęby, tłu​miąc

wście​kłość i znie​cier​pli​wie​nie. Po​tem de​li​kat​ne uką​sił ją w szy​ję, przy​pra​wia​jąc
oroz​kosz​nedresz​cze.

Pa​ige ode​gna​ła lęki i wąt​pli​wo​ści. Li​czy​ło się bo​wiem tyl​ko to, że do niej przy​-

szedłitu​liłjąmoc​no.Nie​malzdo​ła​łaza​po​mnieć,żena​dej​dzietakidzień,kie​dygo
stra​ci.

–My​śla​łam,żewcze​śniejpo​sze​dłeśspać–od​par​ła,niecał​kiemzgod​niezpraw​dą.

–Po​ga​si​łeśwszyst​kieświa​tła.Niechcia​łamciprze​szka​dzać.

Zro​biłtakąminę,jak​byznałpraw​dzi​wypo​wód,dlaktó​re​gonieod​wa​ży​łasięgo

nie​po​ko​ić.Alena​wetje​ślitakbyło,za​cho​wałtodlasie​bie.

–Spę​dzi​łaścu​dow​nydzieńzmojąmat​ką?–za​py​tałto​nem,któ​ryniewy​ra​żałsym​-

pa​tiianina​wetuprzej​mo​ści,ajegociem​neoczyza​lśni​ływbla​skuksię​ży​caza​glą​da​-
ją​ce​go do nich przez okna. – W oto​cze​niu jej wiel​bi​cie​li, do​kład​nie tak jak so​bie
tegoży​czy​ła?

– Oczy​wi​ście. – Pa​ige po​gła​ska​ła jego twarz, a po​tem prze​su​nę​ła dło​nią po szyi,

jak​bypró​bo​wa​łaod​ci​snąćnaniejjegokształ​ty.Jak​bysięupew​nia​ła,żeza​cho​waje
wewspo​mnie​niachnaza​wsze.–Kie​dyVio​letkażesięba​wić,wła​śnietoro​bi​my.Ża​-
dentłumnieośmie​lił​bysięprze​ciw​sta​wićnaj​więk​sze​muklej​no​to​wiwko​ro​nieHol​-
ly​wo​od.

Gian​car​losięniero​ze​śmiał.Za​miasttegocałysięna​prę​żyłiznie​ru​cho​miał.Zko​-

lei Pa​ige za​pra​gnę​ła po​czuć go w so​bie ko​lej​ny raz, bez wzglę​du na to, jaki mrok
spo​wi​jał go tej nocy. Ist​nia​ły sło​wa opi​su​ją​ce to, co się z nią dzia​ło, kie​dy le​ża​ła
wjegora​mio​nach–nie​wy​po​wia​da​neoddaw​nasło​wa,októ​rychni​g​dynieza​po​mnia​-
ła.Uni​ka​nieichnieozna​cza​ło,żepew​ne​godniaroz​pły​nąsięwpo​wie​trzu.

Naszczę​ściedo​tkli​wapust​ka,któ​ramę​czy​łającałydzieńiwpę​dza​ławpa​ni​kę,

znik​nę​ła.Wy​peł​ni​łyjąjegoza​pach,do​tykibli​skość.On.Gian​car​lo.Je​dy​nymęż​czy​-
zna,któ​re​godo​ty​ka​ła.Ije​dy​ny,któ​re​goko​cha​ła.

Mo​gła mu to wy​znać tyl​ko w je​den spo​sób, za po​mo​cą cia​ła. Dla​te​go zmie​nia​ła

po​zy​cjęiwpu​ści​łagodośrod​ka,za​nimoplo​tłano​ga​mijegobio​dra.

–Możetonieza​wszesięspraw​dza​ło,kie​dyby​łeśdziec​kiem–szep​nę​ła,li​czącna

to,żeko​cha​nekniewy​czy​tazbytwie​lezjejtwa​rzy.–Alemojere​la​cjezVio​letsą
znacz​niemniejskom​pli​ko​wa​ne.Onapła​ci,jaspeł​niamjejży​cze​niaityle.

Gian​car​lo od​ci​snął roz​grza​ne usta na jej oboj​czy​ku, pod​czas gdy Pa​ige wiła się

zroz​ko​szy,od​chy​la​jącgło​węwtył.Pra​gnę​ładaćmuwszyst​ko,cze​gotyl​koza​pra​-
gnie.Tymbar​dziejżetenro​mansniebę​dzietrwałwiecz​nie;niemia​łacodotego
wąt​pli​wo​ści.Ichzwią​zekzo​stałopa​trzo​nyter​mi​nemprzy​dat​no​ści,któ​ryzbli​żałsię
nie​ubła​ga​nie.

–Za​sad​ni​czo–od​parłGian​car​loza​chryp​nię​tymgło​sem–każ​dare​la​cjaVio​letwy​-

glą​dapo​dob​nie.

Jej uwa​dze nie uszły żal i na​pię​cie, któ​re wy​chwy​ci​ła w jego gło​sie tak​że rano

wca​stel​lo.Aletymra​zemniktnanichniepa​trzył.Mo​gławięccho​ciażspró​bo​wać
go po​cie​szyć. Prze​cze​sa​ła pal​ca​mi jego gę​ste wło​sy, uśmie​cha​jąc się ni​czym na​je​-
dzo​nakot​ka.

–Przy​pusz​czam,żeży​ciesła​wyniejestła​twe–ode​zwa​łasiępochwi​li,głasz​cząc

je​dwa​bi​steko​smy​ki,któ​reczu​łapodpal​ca​mi.–Trze​basięzmie​rzyćzezbytwie​lo​-
maocze​ki​wa​nia​miizbytdużąod​po​wie​dzial​no​ścią,atak​żezestra​chem,żewkaż​-
dejchwi​limoż​natowszyst​kostra​cić.Alepew​niejesz​czetrud​niejjestbyćdziec​kiem
ta​kiejoso​by.

Uniósłsięnałok​ciach,żebyprzyj​rzećsięjejtwa​rzy.Mimotona​dalczu​łagowso​-

bie.

–Bezprze​sa​dy–po​wie​działzre​zy​gna​cją,roz​ry​wa​jącjejser​ce.–Je​ślinieza​po​mi​-

nasz,żeonani​g​dyniewy​cho​dzizroli,mo​żeszsięprzy​zwy​cza​ić.Wiel​kadamajako
do​bro​tli​wamat​ka.Żywale​gen​dajakowspół​czu​ją​cyro​dzic.Wspa​nia​łagwiaz​da,któ​-
rej ulu​bio​ną rolą jest rola mamy. Kie​dy była młod​sza, do​rzu​ca​ła do tego ze​sta​wu
tak​że inne wer​sje, ale za​wsze obo​wią​zy​wa​ła ta sama za​sa​da. Uczysz się tego
wszyst​kie​go w dzie​ciń​stwie na ty​sią​ce bo​le​snych spo​so​bów i, je​śli masz ro​zum,
przy​się​gasz,żeni​g​dyniezro​biszni​cze​gopo​dob​ne​goko​muśin​ne​mu.

Pa​igespró​bo​wa​łaso​biewy​obra​zićGian​car​lajakoma​łe​gochłop​caiza​pła​ka​łanad

nimwgłę​bidu​szy.

–Takmiprzy​kro–szep​nę​ła,cho​ciażnaustaci​snę​łojejsięznacz​niewię​cejsłów.

Nieod​wa​ży​łasiędo​daćichwię​cej,po​nie​ważbra​ko​wa​łojejpew​no​ści,jakiod​nio​sła​-
bywtenspo​sóbsku​tek.

–Czytysięnademnąli​tu​jesz,cara?Boje​ślitak,tomo​żeszso​bieda​ro​wać.
Niedrwiłzniej,cho​ciażwy​krzy​wiłtwarzwbrzyd​kimgry​ma​sie.Pa​igeob​ję​łasię

rę​ka​mi, po​nie​waż nie mo​gła zro​bić nic wię​cej. Nie po​tra​fi​ła się przed nim bro​nić

anichoć​byza​pro​te​sto​wać.Wła​ści​wieuwa​ża​ła,żepo​win​nawmil​cze​niuprzyj​mo​wać
każ​dyjegocios,po​nie​ważnatoza​słu​ży​ła.

–Cze​gona​uczy​łemsięodmo​jejmat​ki,wiel​kiejak​tor​ki?–kon​ty​nu​owałzprze​ką​-

sem.–Napew​notego,żejestta​jem​ni​cąna​wetdlasie​biesa​mej.Nie​roz​wi​kła​nąza​-
gad​ką.Enig​mą.Ijej tood​po​wia​da.Ży​ciew od​osob​nie​niuuwa​żazaprze​kleń​stwo,
po​nie​ważniktjejwte​dyniepo​dzi​wiainiemoż​nagouwiecz​nić.Pry​wat​nośćstwa​rza
sy​tu​acje,któ​rychniedasięwy​ćwi​czyćanipo​wtó​rzyć,dla​te​gouni​kajejjakognia.

Pa​igeniebyłapew​na,dla​cze​goczu​łasiętak,jak​bymó​wiłoniej,aleza​nimzy​ska​-

łaszan​sę,żebysięnadtymza​sta​no​wić,onznówza​cząłsięwniejpo​ru​szać.

–Pra​gnęko​bie​ty,któ​rejmogęufać,Pa​ige–wy​znałto,cokie​dyśmu​sia​łausły​szeć.

Na​wetniespra​wiłjejtymwiel​kie​gobólu.Byłago​to​wa.–Ko​bie​ty,któ​rąbędęznał
nawy​lot.Ko​bie​ty,któ​raniebę​dzieni​cze​goprzedemnąukry​wa​łaaniuda​wa​łako​goś
in​ne​goniżwrze​czy​wi​sto​ści.Któ​rapra​gniepart​ne​ra,aniepu​blicz​no​ści.

–Gian​car​lo.–Czu​łasięroz​dar​ta,cho​ciażmoc​notrzy​małjąwra​mio​nach.–Pro​-

szę.

Naj​gor​szebyłoto,żedo​sko​na​lewie​dział,corobi.Zdra​dza​łygooczy,ciem​neipo​-

nu​re.Kie​dywniespoj​rza​ła,zro​zu​mia​ła,żejesz​czezniąnieskoń​czył.

–Pra​gnęko​bie​ty,któ​rejmogęwie​rzyć,kie​dymówi,żemnieko​cha–kon​ty​nu​ował,

ra​niącjąco​razbar​dziej.–Dla​te​gotoni​g​dyniebę​dzieszty.

Pa​ige po​my​śla​ła, że w przy​szło​ści nie​raz bę​dzie od​twa​rzać w pa​mię​ci te sło​wa,

po​grą​ża​jącsięwroz​pa​czyiżalu.Bę​dziepła​ka​łaprzezwie​ledniinocy,ażza​brak​-
niejejłez.Aletejnocynieob​cho​dzi​łojej,czyna​daljąnie​na​wi​dziłija​kiemiałoniej
zda​nie,aprzy​naj​mniejtakso​biepo​wta​rza​ła.Chcia​ławtowie​rzyć.

Naza​mar​twia​niesiębę​dziemia​łamnó​stwocza​su–całąresz​tęży​cia.
–Gian​car​lo–po​wie​dzia​ławięczna​ci​skiem.–Za​milczwresz​cie.
Usłu​chał jej. Na​pie​rał na nią z co​raz więk​szą siłą, roz​nie​ca​jąc pło​mie​nie, któ​re

ichtra​wi​ły.APa​igezro​bi​ławszyst​kocowjejmocy,żebyobo​jemo​gliza​po​mnieć.

Mi​nę​ły ko​lej​ne dwa ty​go​dnie, le​ni​we i słod​kie. To​skań​skie lato za​czę​ło po​wo​li

ustę​po​wać je​sie​ni. Po​ran​ki były co​raz chłod​niej​sze, a błę​kit​ne nie​bo za​bar​wi​ła
odro​bi​na sza​ro​ści. Po​nad​to Pa​ige od​nio​sła wra​że​nie, że na​pię​cie pa​nu​ją​ce mię​dzy
nią a Gian​car​lem nie​co opa​dło, a żal stra​cił na wy​ra​zi​sto​ści. Albo może obo​je na​-
uczy​lisięigno​ro​waćwszyst​koto,como​głokłaśćsięcie​niemnaichin​tym​nere​la​cje.

Tak czy ina​czej, coś się po​pra​wi​ło. Pa​ige nie spę​dza​ła już ca​łych dni za​mknię​ta

wswo​jejsa​mot​ni,go​to​wanakaż​deski​nie​nieswo​je​gopanaiwład​cy.Pra​wiekaż​dy
dzieńroz​po​czy​na​łaodspo​tka​niazVio​let,apo​temwspól​niepla​no​wa​łyjejroz​ryw​ki.
Gwiaz​da fil​mo​wa ogrom​nie po​lu​bi​ła wy​pra​wy do naj​róż​niej​szych wło​skich miast,
gdziemo​głaob​co​waćzesztu​ką,kul​tu​rąimodą,atak​żeswo​imilo​kal​ny​miwiel​bi​cie​-
la​mi. Dla​te​go też czę​sto po​ży​cza​ły he​li​kop​ter Gian​car​la, któ​ry miał lą​do​wi​sko na
da​chuca​stel​lo,ido​cie​ra​łydonaj​od​le​glej​szychmiejscIta​lii.

–Za​wszelu​bi​łamwiel​kiewej​ścia–mruk​nę​łaVio​letzuśmie​chem,kie​dypierw​szy

razwzbi​łysięśmi​głow​cemwy​so​kopo​nadpolaTo​ska​nii.

Alekie​dyniepo​dró​żo​wa​ły,Vio​letko​rzy​sta​łazza​letpry​wat​ne​gospaalbowy​grze​-

wa​łasięnabrze​guba​se​nu.Niepo​trze​bo​wa​ławte​dyto​wa​rzy​stwaasy​stent​ki,dla​te​-
goPa​igespę​dza​łaczas,jakchcia​ła,czy​linaj​czę​ściejwto​wa​rzy​stwieGian​car​la.

Pew​ne​godniaza​brałjąnaprze​jażdż​kęswo​imje​epem.Je​cha​litakdłu​go,ażpo​tęż​-

na zam​ko​wa wie​ża cał​kiem znik​nę​ła im z oczu, a kie​dy się za​trzy​ma​li, ko​chał się
z nią w sa​mo​cho​dzie. Krzy​cza​ła wte​dy tak gło​śno, że prze​pło​szy​ła pta​ki ukry​te
w ko​ro​nach po​bli​skich drzew. In​nym ra​zem wy​bra​li się nad je​zio​ro znaj​du​ją​ce się
na te​re​nie jego po​sia​dło​ści, pły​wa​li nago w go​rą​cych pro​mie​niach słoń​ca i jak za​-
wszeza​tra​ca​lisięwso​bie.

Zda​rza​łosięjed​nakitak,żeroz​ma​wia​li.Onopo​wia​dałjejohi​sto​riitegomiej​sca,

ma​rze​niachojcaiswo​ichwła​snychpla​nachzwią​za​nychzzie​miąroduAles​sich.Po​-
ka​zał jej etru​skie ru​iny, a tak​że róż​ne inne ma​gicz​ne za​kąt​ki miesz​czą​ce się na
trzechty​sią​cachakrów.Znałtu​tajkaż​dyza​ka​ma​rek,takjakznałkaż​dyza​ka​ma​rek
jejcia​ła.

Pa​igeniepo​tra​fi​łazde​cy​do​wać,coce​ni​łabar​dziej:jegocia​łoczysło​wa.Gro​ma​-

dzi​łajeni​czymnaj​cen​niej​szeskar​byipró​bo​wa​łaniemy​ślećotym,żenieza​słu​gi​-
wa​łananie.

Pod​czas le​ni​we​go po​po​łu​dnia, kie​dy le​że​li przy​tu​le​ni do sie​bie, a wiatr owie​wał

de​li​kat​nieichna​giecia​ła,Pa​igespoj​rza​łamupro​stowoczy,aonuśmiech​nąłsiędo
niejsze​ro​ko.Za​pra​gnę​ławte​dy,żebyczassięza​trzy​mał.

–Wi​dzia​łempo​przed​niejnocy,jaktań​czyszwogro​dzie–po​wie​dział.
Po​czu​ła,żesięczer​wie​ni,cho​ciażniemia​łapo​wo​dudowsty​du.
–Nietań​czy​łamoddaw​na–wy​zna​ła,wpa​tru​jącsięwnie​gojakza​klę​ta.Po​gła​skał

ją po wło​sach, wol​no i de​li​kat​nie, a ona prze​ra​zi​ła się tego, co mógł uj​rzeć w jej
oczach.

–Dla​cze​go?
Pa​igeniewie​dzia​ła,jakmuod​po​wie​dziećbezwkra​cza​nianapolemi​no​we,któ​re​-

goostroż​nieuni​ka​liprzezmi​nio​nety​go​dnie.Onpra​gnąłko​bie​ty,któ​rejmógłufać,
aonapra​gnę​łaniąbyć.Sko​rojed​nakobo​jechcie​linie​osią​gal​ne​go,wo​le​liprze​mil​-
czećpew​nete​ma​ty.

–By​łamdo​bra–za​czę​łanie​pew​nie,jaknaj​mniejmi​ja​jącsięzpraw​dą–alenieby​-

łamświet​na.Ta​len​temdo​rów​ny​wa​łomiwie​letan​ce​rekionewprze​ci​wień​stwiedo
mniema​rzy​łyowiel​kiejka​rie​rze.Chy​babra​ko​wa​łomimo​ty​wa​cji.

Zwłasz​czapotym,jakodniejod​szedł,aonastra​ci​łaser​cedotań​ca.Za​czę​łapo​-

strze​gać swo​je cia​ło jak na​rzę​dzie, któ​re wy​ko​rzy​sta​ła do za​da​nia bólu je​dy​ne​mu
czło​wie​ko​wi,któ​ryoka​załjejżycz​li​wośćiob​da​ro​wałmi​ło​ścią.Wy​bra​łasiępóź​niej
jesz​czetyl​konaje​denca​stingiusły​sza​łaodswo​je​goagen​ta,żeru​szasięjakma​rio​-
net​ka.Dla​te​gozre​zy​gno​wa​ła.

Po roz​sta​niu z Gian​car​lem wszyst​ko wy​da​wa​ło się po​zba​wio​ne sen​su. Jej mat​ka

co​razbar​dziejsta​cza​łasięwot​chłań,aPa​igeniemia​łasiły,żebywal​czyćoswo​je
ma​rze​nia.Ja​kiśczaspo​temwpa​dłaprzy​pad​ko​wonako​bie​tę,któ​rąpo​zna​ładzię​ki
Gian​car​lo​wipod​czasjed​ne​gozweek​en​dówwMa​li​bu.Oka​za​łosię,żepo​trze​bo​wa​ła
asy​stent​ki,ispodo​ba​łojejsię,żePa​igebyławtam​tymcza​sieroz​po​zna​wal​na.Zko​-
leiPa​igedo​strze​głaswo​jąszan​sę,żebyucieczmrocz​ne​gomiej​sca,wktó​rymżyła
jejmat​ka.

Rokpóź​niejpra​co​wa​łajużdlapod​sta​rza​łejgwiaz​dyte​le​wi​zyj​nej,któ​raniemia​ła

po​ję​cia,żekom​pe​tent​naPa​igeFiel​dingtotakna​praw​dęNi​co​lazna​nazpierw​szych
stronbru​kow​ców.Popię​ciula​tachmo​głapo​chwa​lićsięjużta​kimdo​świad​cze​niem,

że do​sta​ła się do eks​klu​zyw​nej agen​cji ob​słu​gu​ją​cej sła​wy naj​więk​sze​go for​ma​tu,
ta​kiejakVio​let.Wszyst​kieteeta​pywy​da​wa​łyjejsięwte​dyzu​peł​nieprzy​pad​ko​we,
alegdywspo​mi​na​łajezper​spek​ty​wycza​su,od​no​si​ławra​że​nie,żeaninamo​ment
nieusta​ławdą​że​niachdozwią​za​niaswo​je​golosuzGian​car​lem.

Niechcia​łajed​nakotymmy​śleć.Po​dob​niejakniemia​łaocho​tysięza​sta​na​wiać,

cozro​bi,kie​dypo​now​niegostra​ci.Jakzmie​nisięjejży​cietymra​zem?Jakiobie​rze
kurs?Wkogosięprze​isto​czy?

Tak na​praw​dę nie pra​gnę​ła ni​cze​go poza tym, co mia​ła te​raz. Ale on ma​rzył

o part​ner​ce, któ​rej bę​dzie mógł ufać, a ona go okła​ma​ła. Nie była kan​dy​dat​ką na
uko​cha​ną,leczpro​ble​mem.

Gian​car​lona​daluśmie​chałsiętak,jak​byga​wę​dzi​linabła​hete​ma​ty.
–Niespo​dzie​wa​łemsiętego–po​wie​działzodro​bi​nąuczu​cia,któ​renada​łojego

twa​rzytam​tenmło​dzień​czy,bez​tro​skiwy​gląd,zaktó​rymtakbar​dzotę​sk​ni​ła.–Są​-
dzi​łem,żeta​niectotwo​japa​sja.

– Mia​łam dwa​dzie​ścia lat – od​par​ła ze smut​kiem. – Nie mia​łam po​ję​cia, cze​go

chcęodży​cia.

„On się tobą bawi”, wy​krzy​cza​ła kie​dyś jej mat​ka, kie​dy Pa​ige są​dzi​ła, że ra​dzi

so​biedo​sko​na​le,utrzy​mu​jączwią​zekzGian​car​lem,za​do​wa​la​jącmat​kęijejstrasz​-
nychprzy​ja​ciół,atak​żespła​ca​jącwszyst​kiedłu​gi.„Bę​dziesiętobąba​wił,ażmusię
znu​dzisz,awte​dyodej​dziedoin​nejgłu​piejdziw​ki.Prze​stańbyćtakana​iw​na!”

Wy​ra​zy twa​rzy męż​czy​zny uległ zmia​nie, a jego ręka znie​ru​cho​mia​ła na jej gło​-

wie.

–Za​wszeza​po​mi​nam,żeby​łaśwte​dytakamło​da–ode​zwałsiępochwi​li,jak​byin​-

for​ma​cjaojejwie​kunimwstrzą​snę​ła.–Cojaso​biewte​dymy​śla​łem?Prze​cieżle​d​-
wieod​ro​słaśodzie​mi.

Pa​igero​ze​śmia​łasięgło​śno.
–Za​nimprzy​je​cha​łamdoHol​ly​wo​od,ży​ciemnienieroz​piesz​cza​ło–od​par​ła,cho​-

ciażni​g​dywcze​śniejnieopo​wia​da​łamuotymokre​sie.–Dzie​sięćmi​nutpotym,jak
ode​bra​łamdy​plomukoń​cze​niali​ceum,wsia​dłamdosa​mo​cho​dumat​ki,któ​racze​ka​ła
namniepodszko​łą,iru​szy​ły​śmypro​stodoLosAn​ge​les.–Po​krę​ci​łagło​wą.–Chy​ba
na​wetniewiem,jakwy​glą​dapraw​dzi​wedzie​ciń​stwo.

Niedo​da​ła,żeni​g​dyniedanojejszan​sybyćdziec​kiem.Pa​mię​ta​ła,jakcho​dzi​łana

pal​cach,pró​bu​jącwy​ba​dać,wja​kimna​stro​jujestjejmat​ka,ilewy​pi​łaicze​gosiępo
niejspo​dzie​wać.Gdysięnadtymza​sta​no​wi​ła,do​szładownio​sku,żepraw​do​po​dob​-
nienie​wie​lesiętoróż​ni​łoodla​wi​ro​wa​niamię​dzyhu​mo​ra​miVio​let.Zro​zu​mia​ła,że
za​mie​ni​łajed​nąwy​ma​ga​ją​cąmat​kęnadru​gą.

–Niewiem,czytomnietłu​ma​czy–pod​jąłGian​car​loześmie​chem–aleni​g​dynie

mo​głemsięopa​no​wać,kie​dyznaj​do​wa​łaśsięwpo​bli​żu.

–Totakjakja–po​wie​dzia​ła,spo​glą​da​jącmuwoczy.
Obo​je znie​ru​cho​mie​li. Być może jed​no​cze​śnie zda​li so​bie spra​wę, że za bar​dzo

zbli​ży​lisiędote​ma​tów,któ​rychnieza​mie​rza​lipo​ru​szać.Wkoń​cuist​nia​łotakwie​le
słów,któ​rychso​bieod​ma​wia​li.

Gian​car​lo dłu​go przy​glą​dał się jej twa​rzy, aż po​czu​ła się cał​ko​wi​cie bez​bron​na.

Seks z nim był znacz​nie mniej skom​pli​ko​wa​ny. Wy​ma​gał je​dy​nie udzia​łu jej cia​ła.
Niezmu​szałdoroz​wa​żań.Da​wałroz​kosz.

Pa​igeod​su​nę​łasięodnie​go,usia​dłaipo​zbie​ra​łaswo​jerze​czy.Czymprę​dzejza​ło​-

ży​łakrót​kąsu​kien​kęnara​miącz​kach,jak​bytka​ni​namo​głaza​pew​nićwy​star​cza​ją​cą
ochro​nęprzedjegospoj​rze​niem,peł​nymżaluipo​gar​dy.

–Czytowogó​lebyłopraw​dzi​we?–za​py​tałci​cho.
Pa​igeniedo​cie​ka​ła,comiałnamy​śli.Za​miasttegood​wró​ci​łasięodnie​goispoj​-

rza​łanała​god​nezbo​czaską​pa​newpro​mie​niachpo​po​łu​dnio​we​gosłoń​caipo​ły​sku​ją​-
ce w dole je​zio​ro. Pięk​ne to​skań​skie nie​bo prze​ci​na​ły pie​rza​ste bia​łe chmur​ki,
aonamo​głamy​ślećtyl​kootym,jakbar​dzokrwa​wijejser​ce.

–Dlamnietak–od​par​łaszorst​koipo​nu​ro.–Na​wetpodko​niec.
Niewie​dzia​ła,cze​gosięspo​dzie​wać.Niesą​dzi​łajed​nak,żeGian​car​lości​śniejej

dłoń,cowła​śnieuczy​nił.Po​temontak​żesięubrałiwmil​cze​niuru​szyłdosa​mo​cho​-
du.

Gian​car​loob​ser​wo​wałjąweśnie,cho​ciażwie​dział,żetozłypo​mysł.Obu​dziłsię

na​glewśrod​kunocyiodrazuspoj​rzałwbok,żebyspraw​dzić,czyPa​igeleżyujego
boku,takjakro​biłtoprzezmi​nio​nelata.Śniłoniejtakczę​sto,żezcza​semstra​cił
ra​chu​bę. I w tych sen​nych ma​rze​niach wszyst​ko po​to​czy​ło się zu​peł​nie ina​czej.
Uko​cha​na ko​bie​ta ni​g​dy go nie zdra​dzi​ła i zo​sta​ła jego żoną. Ale kie​dy nie spał,
wpa​try​wałsięwsu​fitiży​czyłjejwszyst​kie​goconaj​gor​sze,cho​ciażtakna​praw​dę
ogrom​niezaniątę​sk​nił.

Tymra​zemmiałjąprzyso​bie.Od​dy​cha​łaci​choispo​koj​nie,zwi​nię​tawkłę​bekpo

tejstro​niełóż​ka,któ​razwy​klezia​łapust​kąichło​dem.Tobybyłonatylewte​ma​cie
two​jejze​msty,drwiłznie​gowe​wnętrz​nygłos,aletojużniemia​łodlanie​gozna​cze​-
nia.

Chciałtyl​kopo​dzi​wiaćjejpięk​nątwarz.De​li​kat​niepo​gła​skałjejpo​li​czek,czu​jąc

siędo​kład​nietaksamojakdzie​sięćlattemu.Imógł​byprzy​siąc,żeichroz​łą​kabyła
tyl​kokosz​ma​rem,któ​ryna​resz​ciesięskoń​czył.Oczy​wi​ściena​daltrak​to​wałjązre​-
zer​wą,alera​czejzpo​wo​dugłu​piejdumy,niżdla​te​gożetegowła​śniechciał.Izkaż​-
dymdniemprzy​cho​dzi​łomutoco​raztrud​niej.

Byławte​dytakamło​da.Niemógłuwie​rzyć,żecał​kiemotymza​po​mniał.Wwie​ku

dwu​dzie​stulatsampo​peł​niałbłądzabłę​dem.Stu​dio​wałwte​dynaStan​ford,do​ka​zy​-
wał,ilewle​zie,iro​biłzsie​bieidio​tęnakaż​dymkro​ku.Napew​noniemu​siałsięwte​-
dymar​twić,zcze​gosięutrzy​maanijakza​pła​cizaczynsz.Wła​ści​wiechy​baniemy​-
ślałna​wetopod​ję​ciupra​cy.Zko​leidwu​dzie​sto​let​niaVio​letroz​wo​dzi​łasięwświe​tle
ka​merzdużostar​szympro​du​cen​temfil​mo​wym,któ​ryzro​biłzniejgwiaz​dętrzylata
wcze​śniej.Niktniena​zy​wałjejwte​dywy​ra​cho​wa​nązdzi​rą.Wła​ści​wiepo​dzi​wia​no
jązasil​nycha​rak​teriśmia​łewy​bo​ry.

Może wła​śnie dla​te​go spę​dził ostat​nią de​ka​dę, wście​ka​jąc się na Pa​ige. Bo cho​-

ciażbar​dzoko​chałswo​jąmat​kę,pra​gnąłdlasie​biein​ne​goży​cia.Ma​rzyłodziew​-
czy​nie,któ​raza​miastmy​ślećwy​łącz​nieoso​bie,jegobę​dziesta​wia​łanapierw​szym
miej​scu.Czyprzy​pusz​czał,żePa​igezre​zy​gnu​jeztań​ca?Czyza​kła​dał,żeskło​nisię
kuży​ciu,któ​rewiódłtu​tajwTo​ska​nii,ipo​świę​cisięusłu​gi​wa​niumu?

Po​wie​działjej,żepra​gniepart​ner​ki,aleni​g​dytegonieudo​wod​nił.Wte​dywMa​li​-

bu był za​zdro​sny o ten czas, któ​ry po​świę​ca​ła na ćwi​cze​nia i pró​by, po​nie​waż nie
byłojejwte​dyprzynim.Tymra​zemprze​szka​dza​łomuod​da​nie,zja​kimtrak​to​wa​ła

jegomat​kę.Na​praw​dęza​le​ża​łomunapart​ner​ce?Czymożera​czejnasłu​żą​cej?

Tam​tejnocyGian​car​loniepró​bo​wałod​po​wie​dziećnatepy​ta​nia.Wie​działjed​nak,

że ma dość wal​ki z uczu​cia​mi, dość trzy​ma​nia jej na dy​stans, kie​dy tak na​praw​dę
chciałmiećjąbli​sko.Zmę​czy​łogowzno​sze​niemu​rówobron​nychinie​na​wi​dziłsie​-
biezakaż​dymra​zem,kie​dyjąra​nił.

„Wszy​scymu​si​myro​bićto,comó​wi​my,je​ślichce​mycośosią​gnąć”,ma​wiałjegooj​-

ciec. „Kło​pot po​le​ga na tym, że wszy​scy je​ste​śmy znacz​nie lep​si w ga​da​niu niż
wsłu​cha​niu,na​wetsa​mychsie​bie”.

Tosięmu​sia​łoskoń​czyć.Onmu​siałtoza​koń​czyć.Niemógłwy​ma​gaćodniejza​-

ufa​nia i jed​no​cze​śnie od​ma​wiać go jej ze swo​jej stro​ny. Przy​cią​gnął ją do sie​bie
iwtu​liłtwarzwjejwło​sy.Nad​szedłczas,żebyprzy​znaćto,cowie​działodlat.Ko​-
chał tyl​ko ją, bez wzglę​du na to, jak się na​zy​wa​ła i skąd po​cho​dzi​ła. I ni​g​dy nie
prze​sta​niejejko​chać.

–Comeseibel​la–szep​nął,za​chwy​ca​jącsięjejuro​dą,za​nimdo​dałpoan​giel​sku:–

Ko​chamcię.

Na​stęp​ne​godniaranoPa​igejakza​wszeobu​dzi​łasięnahej​nał.Pro​mie​niesłoń​ca

tań​czy​łynajejtwa​rzy,aobokniejle​żałGian​car​lo.Tu​liłjąmoc​no.Uśmiech​nę​łasię
doswo​ichmy​śli,dzię​ku​jączako​lej​nydzień.

Ipew​nieda​lejle​ża​ła​byujegoboku,gdy​byżo​łą​dekniepod​szedłjejgwał​tow​niedo

gar​dła.Wy​strze​li​łazłóż​kajaktor​pe​daipo​pę​dzi​ładoła​zien​ki.

–Mu​sia​łamzjeśćcośnie​świe​że​go–po​wie​dzia​łapóź​niej,kie​dywró​ci​ładosy​pial​ni

ina​po​tka​łajegoza​nie​po​ko​jo​nespoj​rze​nie.Skrzy​wi​łasięodro​bi​nę.–Two​jamat​ka
upar​ła się, że​bym skosz​to​wa​ła tych dziw​nych kieł​ba​sek, kie​dy by​ły​śmy w Ci​nque
Ter​re.Chy​bapo​win​namspraw​dzićcouniej.

AleVio​letczu​łasięwy​śmie​ni​cie.
–Mamżo​łą​dekzesta​li,mojadro​ga–oświad​czy​ła,kie​dyPa​igeza​dzwo​ni​ładoniej,

żebyskon​tro​lo​waćsy​tu​ację.–Cojestnie​zwy​kleprzy​dat​ne,kie​dyca​ły​mity​go​dnia​mi
jadasiętyl​koto,codo​star​czyfir​maca​te​rin​go​wawtymza​kąt​kuświa​ta,gdzieak​tu​-
al​nieprze​by​wasz.

Nie​ste​tysy​tu​acjapo​wtó​rzy​łasięprzezko​lej​nedwadni.Ikie​dyPa​igeroz​po​czę​ła

czwar​tądobęzrzę​duwto​a​le​cie,Gian​car​loprzy​niósłjejnie​du​żeopa​ko​wa​nie.Nie
odrazuzro​zu​mia​ła,cokry​jesięwśrod​ku,alegdytyl​kotodoniejdo​tar​ło,jejser​ce
za​bi​łomoc​niej.Pa​trzy​łanatestcią​żo​wy.

–Zróbgo–po​le​ciłta​kimgło​sem,żenieośmie​li​łasięspoj​rzećmuwtwarz.–Po​-

tempo​roz​ma​wia​my.

ROZDZIAŁÓSMY

Pa​igedźwi​gnę​łasięwgóręnadrżą​cychno​gachpotym,jakumil​kłyod​gło​syjego

kro​ków.Od​krę​ci​łaku​rekzzim​nąwodąiob​my​łatwarz,za​nimwy​ję​łatestiza​po​zna​-
ła się z in​struk​cja​mi. Od​cze​ka​ła od​po​wied​ni czas, wska​za​ny na opa​ko​wa​niu, po
czymspoj​rza​łanaokien​ko,wktó​rymmiałsiępo​ka​zaćwy​nik.

Wjed​nejchwi​lijejloszo​stałprzy​pie​czę​to​wa​ny.Ztąmy​śląwpa​try​wa​łasięwbia​ły

pa​ty​czekzezna​kiemplus,któ​rypo​twier​dzałto,cosu​ge​ro​wałGian​car​lo.Za​la​łają
fala naj​róż​niej​szych emo​cji: stra​chu, ra​do​ści, pa​ni​ki, eks​cy​ta​cji i nie​do​wie​rza​nia.
Jakmo​głazo​staćmat​ką,sko​rozawzórmia​łako​gośta​kie​gojakAr​le​en?Jakmia​ła
wy​cho​wy​wać dziec​ko, kie​dy nikt nie po​ka​zał jej do​brych wzo​rów ani nie udzie​lił
rad,któ​rychpo​trze​bo​wa​ła?

Ści​ska​jącbrzegumy​wal​ki,pró​bo​wa​łaza​pa​no​waćnadłza​mina​pły​wa​ją​cy​mijejdo

oczu.Od​dy​cha​łaztru​dem,anogina​dalod​ma​wia​łyjejpo​słu​szeń​stwa.Pa​mię​ta​łajed​-
nak,żecze​kananiąGian​car​lo.Oba​wia​łasiętego,coodnie​gousły​szy,alemu​sia​ła
gowy​słu​chać.

Ubra​ła się sta​ran​nie, za​do​wo​lo​na, że może okryć cia​ło czymś wię​cej niż tyl​ko

kusą su​kien​ką, któ​rą mia​ła na so​bie po​przed​nie​go dnia. Ścią​gnę​ła wło​sy w cia​sny
wę​zełnakar​ku,po​świę​ca​jącnatoznacz​niewię​cejcza​su,niżistot​niepo​trze​bo​wa​-
ła.Do​pie​rowte​dyze​szłanadół,żebysta​wićczo​łotemuconienie​unik​nio​ne.

Po​wta​rza​łaso​bie,żewszyst​kobę​dziedo​brze,cho​ciażbyłapew​na,żezmie​rzana

spo​tka​niezka​tem.Imimowszyst​koucze​pi​łasięwą​tłejna​dziei,żecze​kająmiłeza​-
sko​cze​nie.Wkoń​cusądo​ro​śli.Byćmożewspól​nieznaj​dąroz​wią​za​nie,któ​reza​do​-
wo​liichobo​je.

Gian​car​locze​kałwotwar​tychdrzwiachpro​wa​dzą​cychnata​ras,cowy​da​łosięPa​-

igebar​dzosym​bo​licz​ne,sko​rotowła​śnietampo​czę​litodziec​ko.Stałzwró​co​nyple​-
ca​midoniejina​wetnaniąniespoj​rzał,kie​dysta​nę​łatużzanim.Wy​cią​gnąłtyl​ko
rękę.

To po​ka​zy​wa​ło, jak nie​wiel​kim da​rzył ją za​ufa​niem. Po​trze​bo​wał do​wo​du, żeby

uwie​rzyć.Jejsło​wabymuniewy​star​czy​ły.Na​wetwtejsy​tu​acjispo​dzie​wałsię,że
zo​sta​nieoszu​ka​ny.

Zcięż​kimser​cemPa​igepo​da​łamutest,aonwbiłwnie​gowzrok.Ob​ser​wo​wa​ła,

jak od​czy​tu​je wy​nik. Jego twarz nie zmie​ni​ła wy​ra​zu; przy​po​mi​na​ła ka​mien​ną ma​-
skę.Wgło​wieprze​my​ka​łyjejty​sią​cesce​na​riu​szy,we​długktó​rychmo​głaro​ze​grać
cze​ka​ją​cąjąkon​fron​ta​cję.Ża​denjed​nakniewy​da​wałsiędo​bry.

Cze​ka​ła nie​cier​pli​wie, aż na nią spoj​rzy, aż się ode​zwie. Chcia​ła usły​szeć, że to

niejejwina.Po​trze​bo​wa​łaza​pew​nie​nia,żeobo​jepo​no​si​liod​po​wie​dzial​ność,alenie
mo​głanatoli​czyć.

–Są​dzi​łem,żebie​rzeszpi​guł​ki.
Za​mru​ga​łagwał​tow​nie,oszo​ło​mio​naostrymto​nemjegogło​su.
– Nie​praw​da. Gdy​by tak było, nie za​czął​byś uży​wać pre​zer​wa​tyw ko​lej​nej nocy.

Po co miał​byś się za​bez​pie​czać, gdy​byś uwa​żał, że ja to ro​bię? – Jego spoj​rze​nie
wy​star​czy​łozaod​po​wiedźiprzezmo​mentPa​igeniemo​głazła​paćod​de​chu.Ztru​-
demna​bra​łapo​wie​trza,czu​jącpo​twor​nyból.–Och!

–Po​wiedzmi–kon​ty​nu​owałzza​cię​to​ściąiokru​cień​stwem,októ​rychzdą​ży​łaza​-

po​mnieć w cią​gu mi​nio​ne​go mie​sią​ca – jaki przy​świe​cał ci cel, kie​dy po​sta​no​wi​łaś
upra​wiaćseksbezza​bez​pie​cze​nia?

–Mo​gła​bymza​daćcitosamopy​ta​nie.–Mó​wi​łaztru​dem,jak​byniepo​tra​fi​łaza​-

pa​no​waćnadję​zy​kiem,awgło​wiemia​łamę​tlik.Pa​trzyłnaniądo​kład​nietaksamo
jakkie​dyś.Icho​ciażtakbar​dzochcia​łasięmy​lić,wie​dzia​ła,cotozna​czy.–Niebra​-
łamwtymudzia​łusama.

Czu​łasięprze​ra​żo​na,bez​sil​naizmę​czo​na.
–Daw​niejsięza​bez​pie​cza​łaś–przy​po​mniałjejzna​ci​skiem.
–Wte​dybyłoina​czej.–Niepo​tra​fi​łatrzeź​womy​śleć.Mó​wi​ławięcwszyst​ko,co

tyl​koprzy​szłojejdogło​wy.Nieprze​bie​ra​ławsło​wachaninieupięk​sza​łapraw​dy.–
Mojamat​kaniemo​głaznieśćmy​śli,żemo​gła​bymzajśćwcią​żęjakona​sto​lat​ka,tak
jakkie​dyśona,dla​te​gopil​no​wa​ła,żebybra​łapi​guł​ki,od​kądskoń​czy​łamszes​na​ście
lat.

–Ina​gleprze​sta​łaś?–rzu​ciłznie​do​wie​rza​niem,aPa​igeniepo​tra​fi​łazro​zu​mieć,

dla​cze​gosą​dził,żeonatowszyst​koza​pla​no​wa​ła.Na​wetgdy​bychcia​ła,niemo​gła​by
muni​cze​gona​rzu​cić.Możepo​win​nabyłacośpo​wie​dziećtam​tejnocy,kie​dysięzo​-
rien​to​wa​ła,żeGian​car​lonieza​mie​rzaużyćpre​zer​wa​ty​wy,alebyłazbytpod​nie​co​-
na,abytrzeź​womy​śleć.Pra​gnę​ławte​dytyl​kojegoinieob​cho​dzi​łojejnicpozatym.
–Poco,dodia​bła,mia​ła​byśtoro​bić?

–Jużcimó​wi​łam–szep​nę​ła,opie​ra​jącsięple​ca​miofra​mu​gę,żebynieosu​nąćsię

nazie​mię.–Niespa​łamzni​kimodna​sze​goroz​sta​nia,więczre​zy​gno​wa​łamześrod​-
kówostroż​no​ści.Niepo​trze​bo​wa​łamich.–Wy​dałod​głos,któ​re​goniepo​tra​fi​łazin​-
ter​pre​to​wać,alebyłaprze​ko​na​na,żejestwsta​niegoprze​ko​nać.Czyimsiętopo​-
do​ba​ło,czynie,zo​sta​nąro​dzi​ca​mi.Mu​sia​ławal​czyćoswo​jedziec​ko.–By​łeśije​-
steśmoimje​dy​nymko​chan​kiem,Gian​car​lo.

–Niepró​bujwci​skaćmitychbzdur,niete​raz–wark​nąłza​ja​dle.–Niewie​rzy​łem

w two​ją ba​jecz​kę o za​cho​wa​niu czy​sto​ści na​wet wte​dy, kie​dy jesz​cze nie wie​dzia​-
łem,zkimmamdoczy​nie​nia.Alemu​szęciprzy​znać,żekła​mieszdo​sko​na​le.Pa​mię​-
taszwszyst​kienaj​drob​niej​szede​ta​leini​g​dyni​cze​gonieprze​krę​casz.

– Co ty wy​ga​du​jesz? – Pa​ige po​krę​ci​ła gło​wą, pró​bu​jąc za​pa​no​wać nad zgro​zą

i smut​kiem. – Po co mia​ła​bym kła​mać, że je​stem dzie​wi​cą? Jaka dwu​dzie​sto​lat​ka
wogó​lebysiędotegoprzy​zna​ła?

–Niemogęuwie​rzyć,żeda​łemcisięna​braćporazdru​gi–rzu​ciłwście​kle,wy​-

krzy​wia​jąc twarz w po​twor​nym gry​ma​sie. – Po pro​stu nie mogę w to uwie​rzyć.
Niech zgad​nę, za​raz mi po​wiesz, że ni​g​dy nie za​sta​na​wia​łaś się nad ma​cie​rzyń​-
stwem,alewchwi​li,gdyod​czy​ta​łaśwy​nikte​stu,cośsięwto​biezmie​ni​łoipo​czu​łaś
siętakjakni​g​dywcze​śniej–ro​ze​śmiałsięza​ja​dle.–Mamra​cję?

–Chceszmiwmó​wić,żetowszyst​koza​pla​no​wa​łam?!–krzyk​nę​ła.–Niktniezmu​-

szałciędosek​suzemną!Iniktnieka​załcizre​zy​gno​waćzza​bez​pie​cze​nia!

–Do​braje​steś–od​parłtymsa​mym,strasz​nymgło​sem,odktó​re​gowy​wra​ca​łysię

jejwnętrz​no​ści.–Przy​zna​ję.Wzię​łaśmniezza​sko​cze​nia.Są​dzi​łem,żepo​trak​to​wa​-

łemcięnie​spra​wie​dli​wie.Wła​ści​wiena​wetza​czą​łemsięznówwto​bieza​ko​chi​wać,
ale osta​tecz​nie je​steś taka sama jak za​wsze. Ni​g​dy się nie zmie​nisz. A ja je​stem
idio​tą.

– Dla two​jej wia​do​mo​ści: nie za​mie​rzam za​trzy​mać tego dziec​ka – wy​pa​li​ła, po​-

dej​mu​jącde​spe​rac​kąpró​bęna​kło​nie​niagodotego,żebyspoj​rzałnaniąjaknaczło​-
wie​ka,anienaśmie​cianadwóchno​gach.Do​kład​nietak,jakpa​trzyłnaniądzie​sięć
lattemu,wy​ma​chu​jącjejprzedno​semga​ze​tą,aonama​rzy​łatyl​kootym,żebyrzu​-
ciłwniątymbru​kow​cem,boła​twiejby​ło​byjejtoznieśćniżjegospoj​rze​nie.

Aletymra​zemniebyłoanitro​chęle​piej,ajegosło​wasą​czy​łysięwjejcia​łokaż​-

dympo​rem:„Za​czą​łemsięznówwto​bieza​ko​chi​wać”.

– Czy ty mi gro​zisz? – za​py​tał ni​skim, bez​barw​nym gło​sem, któ​ry przy​pra​wiał

ociar​ki.Pa​igeza​drża​ła,czu​jąc,jakwy​peł​nia​ją​cająpust​karo​śniewsiłę.–Bra​wo,
Ni​co​la.–Toimiębyłogor​szeodkwa​su.Gdy​byjąpo​bił,niezra​nił​byjejbar​dziej.–
Więk​szośćko​bietro​ze​gra​ło​bytępar​tięwbia​łychrę​ka​wicz​kach.Aleniety!Tywa​-
liszpro​stowmo​stu.

–Przedewszyst​kimciniegro​żę–syk​nę​ła,gdyłzyzro​si​łyjejpo​licz​ki.–Ini​cze​go

niepla​no​wa​łam.Niewiem,dla​cze​gowciążsięupie​rasz,żebymiećomniejaknaj​-
gor​szezda​nie…

–Prze​stań–roz​ka​załostro.–Mamjużtegodość.Niebędęwię​cejuda​wał,żeto,

co mó​wisz, co​kol​wiek zna​czy. Zro​bisz, jak ze​chcesz, Ni​co​la. Tak jak za​wsze. Nie
mam wąt​pli​wo​ści, że jak​kol​wiek po​to​czy się two​je ży​cie, prze​trwasz ni​czym li​chy
ka​ra​luch.Przy​po​mi​naszmiVio​letbar​dziej,niżpo​cząt​ko​wosą​dzi​łem.

–Pocomia​ła​bymwma​new​ro​waćcięwtęcią​żę?–za​py​ta​łagwał​tow​nie.–Nopo

co?

–Możeuzna​łaś,żepo​przed​niozamałosiędo​ro​bi​łaśnamoimnie​szczę​ściu.Może

chcia​łaśdo​pil​no​wać,żebyVio​letniepo​mi​nę​łacięwte​sta​men​cie.Możeza​mie​rzasz
sprze​da​wać ga​ze​tom tyle re​we​la​cji, ile zdo​łasz. Bez tru​du mo​gła​byś wy​win​do​wać
sięnapo​zy​cjęjed​nejzce​le​bry​tek,któ​rewża​denspo​sóbnieza​słu​ży​łynaswo​jąpo​-
pu​lar​ność.WnukVio​letnapew​noogrom​niebyciwtympo​mógł.Niewspo​mi​na​jąc
odzie​dzic​twieAles​sich.Za​pew​nezdą​ży​łaśsięjużzo​rien​to​wać,żeniepo​zba​wił​bym
wła​sne​godziec​katego,comusięna​le​ży.

–Gian​car​lo…
Aleonwy​pro​sto​wałsięgwał​tow​nie,ajegobla​datwarzzmie​ni​ławy​raz.Pa​igeod​-

nio​sławra​że​nie,żemęż​czy​zna,któ​re​gozna​ła,zwy​czaj​nieznik​nął.

– Je​śli po​sta​no​wisz za​cho​wać to dziec​ko, skon​tak​tuj się z mo​imi praw​ni​ka​mi –

oświad​czył ofi​cjal​nym to​nem, roz​wie​wa​jąc wszel​kie jej wąt​pli​wo​ści. Kie​dy na nią
pa​trzył,niewi​dzia​ławjegooczachnicpróczprze​ra​ża​ją​cejpust​ki,lo​do​wa​tejiod​py​-
cha​ją​cej.–Za​pła​cękaż​dąkwo​tę,któ​rejbę​dzieszpo​trze​bo​wa​łanajegowy​cho​wa​-
nie. I do​rzu​cę znacz​nie wię​cej, je​śli uchro​nisz moją pry​wat​ność. Ale nie spo​dzie​-
wamsiętegopoto​bie.Napew​nomaszinnepla​ny,praw​da?

– Pro​szę – za​czę​ła bła​gal​nym gło​sem mię​dzy ko​lej​ny​mi szlo​cha​mi, któ​rych zwy​-

czaj​nieniepo​tra​fi​łastłu​mić.–Niemo​żesz…

–Niepró​bujwię​cejkon​tak​to​waćsięzmojąmat​ką–do​dałta​kimgło​sem,któ​rynie

po​zo​sta​wiałwąt​pli​wo​ści,żetogroź​ba.–Każęcięaresz​to​waćiwsa​dzićdowię​zie​-
nia,je​ślitozro​bisz,iża​densę​dziawżad​nymkra​junieprzy​znapra​wadoopie​kinie​-

zrów​no​wa​żo​nej psy​chicz​nie ko​bie​cie z wy​ro​kiem. Wy​ślesz do niej choć​by jed​ne​go
ese​me​saimo​żeszsiępo​że​gnaćzdziec​kiem.

–Prze​stań–szep​nę​ła.–Chy​baniesą​dzisz…
–Kie​row​caprzy​je​dziepocie​biezago​dzi​nę–po​wie​działnaza​koń​cze​nie.Wy​glą​-

dałni​czymmar​mu​ro​wypo​sąg,bez​dusz​nyinie​czu​ły.–Niechcęciętu​taj.Nieza​mie​-
rzampa​trzećnacie​bieni​g​dywię​cej.Anizadzie​sięćmi​nut,anizadzie​sięćlat.Ni​g​-
dy.Zro​zu​mia​łaś?

Pa​igeniemo​głaod​po​wie​dzieć.Takbar​dzosiętrzę​sła,żeztru​demtrzy​ma​łasię

nano​gach,aonpa​trzyłnaniąobo​jęt​nie,jak​bybyłanie​zna​jo​mą.

–Zro​zu​mia​łaś?–po​wtó​rzyłzna​ci​skiem.
–Tak–wy​du​si​łaPa​igeztru​dem.–Zro​zu​mia​łam.–Otar​łatwarzdłoń​mi,na​bra​ła

po​wie​trzaipod​ję​łaostat​niąpró​bę.–Gian​car​lo…

Alejegojużniebyło.Zo​sta​wiłjąsamo.Wszyst​kosięskoń​czy​ło.

Byłgru​dnio​wywie​czór,kie​dyGian​car​lomknąłswo​imSUV-empozdra​dli​wychśli​-

skichdro​gachprzyakom​pa​nia​men​ciewia​truwy​ją​ce​gozaokna​mi,mi​ja​jącszkie​le​ty
ogo​ło​co​nychzli​ścidrzewNo​wejAn​glii.Wjegoser​cupa​no​wałna​wetjesz​czewięk​-
szychłódniżnadwo​rze.

Pa​skud​ny hu​mor nie opusz​czał go, od​kąd wy​siadł z sa​mo​lo​tu na mię​dzy​na​ro​do​-

wymlot​ni​skuwBo​sto​niepo​naddwiego​dzi​nytemu–agdy​bybyłzesobąszcze​ry,
przy​znał​byna​wet,żeodtrzechmie​się​cy.

Po​szu​ki​wa​niaPa​igeza​wio​dłygodoma​łe​go,sen​ne​gomia​stecz​kawMa​ine,od​da​lo​-

ne​go o set​ki ki​lo​me​trów od więk​szych ośrod​ków cy​wi​li​za​cji. Świe​ży śnieg za​sy​pał
wszyst​kowo​kółiskrzyłsięwświa​tłachla​tar​ni,roz​pę​dza​ją​cychmroknad​cho​dzą​cej
nocy. Krą​żąc po wą​skich ulicz​kach, przy któ​rych przy​cup​nę​ły małe bia​łe dom​ki,
Gian​car​loczuł,jakprzy​spie​szamupuls.

Żebytu​tajdo​trzeć,mu​siałza​trud​nićkil​kude​tek​ty​wów.Prze​cze​sa​lidlanie​gopo​-

ło​wę Za​chod​nie​go Wy​brze​ża i więk​szą część Wschod​nie​go. A ta mie​ści​na była
ostat​nim miej​scem na zie​mi, w któ​rym przy​szło​by mu do gło​wy jej szu​kać. Mu​siał
przy​znać,żewy​bra​łado​sko​na​łąkry​jów​kę.

Aletymra​zemwie​dział,żepod​jąłwła​ści​wytrop.Wi​działjejzdję​cie,któ​rezo​sta​ło

zro​bio​neprzedpo​łu​dniem.Przy​glą​dałmusięuważ​nienaekra​niete​le​fo​nu,kie​dylą​-
do​wałwBo​sto​niepodłu​gimlo​ciezWłoch,alemu​siałuj​rzećjąnawła​sneoczy.

Roz​glą​da​jącsiędo​oko​ła,uznał,żeniemoż​naod​mó​wićtemumia​stecz​kuuro​ku.To

od​kry​cieniepo​pra​wi​łomujed​nakna​stro​juna​wetwnaj​mniej​szymstop​niu.Opa​tu​lił
sięcia​snosza​li​kiem,za​nimwy​siadłzsa​mo​cho​du.Śniegza​skrzy​piałpodpo​de​szwa​-
mibu​tów,któ​redo​tądno​siłje​dy​niepod​czaswy​pa​dównanar​ty,wta​kichku​ror​tach
jak Vail czy St. Mo​ritz. Prze​jażdż​ka z Bo​sto​nu do od​le​głe​go sta​nu Ma​ine przy​po​-
mnia​łamuoksiąż​kach, któ​reczy​tałpod​czasna​uki wame​ry​kań​skimli​ceum.Mi​jał
sa​mot​ne sto​do​ły na ogo​ło​co​nych po​lach i ni​sko za​wie​szo​ne sza​re nie​bo, po​sęp​ne
igroź​ne.Odcza​sudocza​sunaho​ry​zon​ciewy​ła​nia​łosiędzi​kie,ska​li​stewy​brze​że
atlan​tyc​kie,zeswo​imila​tar​nia​miroz​bły​sku​ją​cy​miostrymświa​tłemwgęst​nie​ją​cym
mro​ku.Kra​jo​brazdo​sko​na​leod​zwier​cie​dlałto,codzia​łosięwjegodu​szy.

Gian​car​lo ru​szył po​sy​pa​nym solą chod​ni​kiem pro​sto w kie​run​ku domu z de​sek

sza​lun​ko​wych, na któ​re​go drzwiach wid​nia​ła ta​bli​ca z na​pi​sem „lek​cje tań​ca”. Ze

środ​kado​bie​ga​łyci​chedźwię​kipia​ni​na.Wspiąłsięposcho​dach,chwy​ciłzaklam​kę
iznie​ru​cho​miał,wal​czączprzy​bie​ra​ją​cy​minasileemo​cja​mi.

Usły​szałjejgłospierw​szyrazodtam​te​gopa​skud​ne​gopo​ran​kawTo​ska​nii,kie​dy

wy​rzą​dził tyle złe​go. Każ​de jej sło​wo prze​bi​ja​ło go ni​czym ostre so​ple zwi​sa​ją​ce
zda​chunadjegogło​wą.

Pchnąłdrzwiiwszedłdośrod​ka.Naśrod​kusalista​łaprzednimko​bie​ta,któ​rej

szu​kał.Wi​dział,jakwstrzy​mu​jeod​dechisze​ro​kootwie​raoczyzezdu​mie​nia.Jego
ser​ceza​bi​łomoc​niej.

Zmu​sił się, żeby ode​rwać od niej wzrok, po czym przyj​rzał się sali, zaj​mu​ją​cej

całydol​nypo​ziombu​dyn​ku.Pod​ło​gętwo​rzy​łydrew​nia​nede​ski,asu​fitopie​rałsięna
kil​kufi​la​rach.Ko​bie​ta,któ​rąoskar​żyłoty​sią​cenie​czy​stychza​grań,niele​ża​łabez​-
czyn​niewoto​cze​niusłu​żą​cych,któ​rzykar​mi​lijącu​kier​ka​mi,aleuczy​łatań​cagrup​-
kęmło​dychdziew​czątoza​ró​żo​wio​nychtwa​rzach.

Przez mo​ment stał w holu, mie​rzo​ny spoj​rze​nia​mi ma​tek po​dzi​wia​ją​cych swo​je

cór​kizka​napikrze​sełusta​wio​nychpodścia​ną.Oczy​wi​ścieGian​car​lowogó​lesię
niminieprzej​mo​wał.Niedlanichtu​tajprzy​szedł.

Tym​cza​sem Pa​ige wol​no wy​pu​ści​ła po​wie​trze, po czym wró​ci​ła do pro​wa​dze​nia

za​jęć,co,jakprzy​pusz​czał,wy​ma​ga​łoodniejnie​zwy​kłe​gowy​sił​kuwoli.Wy​da​wa​ła
po​le​ce​niaspo​koj​nymgło​sem,jak​byniktjejnieprze​szko​dził–jak​bywogó​legotu​taj
niebyło.

Aleonnieza​mie​rzałodejść,zwłasz​czażeniewie​rzyłwjejobo​jęt​ność.Zuwa​gą

ob​ser​wo​wał,jakpo​ru​szasięprzednie​zdar​ny​mipod​lot​ka​mi,za​chę​ca,po​pra​wiaiin​-
stru​uje. Pod​krą​żo​ne oczy zdra​dza​ły, że nie sy​pia​ła za do​brze, ale jej wło​sy na​dal
mia​ły głę​bo​ki od​cień czer​ni. Wszyst​kie ru​chy wy​ko​ny​wa​ła z taką samą gra​cją jak
wjegosnachistą​pa​łataklek​ko,żemoż​nabyłouleczłu​dze​niu,żeuno​sisięwpo​-
wie​trzu.

Cowię​cej,za​cho​wa​łaszczu​płąfi​gu​rę.Je​dy​niede​li​kat​nieza​okrą​glo​nybrzuchpo​-

wie​dział mu to, cze​go nie był pe​wien aż do ostat​niej chwi​li. Sama myśl o tym, że
mógł​bystra​cićtonie​na​ro​dzo​nedziec​ka,prze​ra​ża​łagotakbar​dzo,żeod​cho​dziłod
zmy​słów. Jak​by tego było mało, Pa​ige uała się w kie​run​ku prze​ciw​nym niż Bel Air
iucie​kłamoż​li​wiejaknaj​da​lejodnie​go.

Naszczę​ściewszyst​kowska​zy​wa​łonato,żepo​sta​no​wi​łauro​dzićtodziec​ko.Jego

dziec​ko.

Gian​car​loniepo​tra​fiłna​zwaćwy​peł​nia​ją​cychgouczuć.Niebyłpe​wien,czysil​niej

prze​ży​wałulgę,czymożezłość.Wszyst​kiemrocz​neemo​cje,któ​redaw​niejroz​bu​-
dza​ła w nim ta ko​bie​ta, za​mie​ni​ły się w coś zu​peł​nie in​ne​go. Po​łą​czy​ły się jed​no
znacz​nie sil​niej​sze do​zna​nie, sko​ro miał już pew​ność, że zo​sta​nie oj​cem. To nowe
ży​cieda​wa​łomuna​dzie​ję.Byłoda​rem,naktó​rynieza​słu​gi​wał.

Wy​da​wa​łomusię,żeza​nimza​ję​ciado​bie​głykoń​ca,amat​kiza​bra​łyswo​jecór​ki,

mi​nę​łycałewie​ki.Niezwra​całnanieuwa​gi,kie​dyprze​py​cha​łysięoboknie​go,żeby
wy​do​staćsięnaze​wnątrz.Pa​trzyłtyl​konaPa​ige,trzy​ma​jącręceskrzy​żo​wa​nena
pier​si.

Wkoń​cuostat​nianie​zna​jo​maznik​nę​łazadrzwia​miiwsalizo​sta​lityl​koonidwo​je,

alePa​igena​dalniechcia​łananie​gospoj​rzeć.

–Po​sta​no​wi​łaśjeza​trzy​mać.–Niewie​dział,dla​cze​gowy​mó​wiłtesło​wata​kimni​-

skimigniew​nymgło​sem,aleniemógłjużni​cze​gozmie​nić.Znie​ru​cho​miałwięc,spo​-
dzie​wa​jącsięnaj​gor​sze​go.

– Je​śli przy​je​cha​łeś, żeby usły​szeć ode mnie prze​pro​si​ny – od​par​ła z na​ci​skiem,

od​wra​ca​jącsięwjegostro​nę–mo​żeszwtejchwi​liza​braćswo​ją…

–Niechcętwo​ichprze​pro​sin–prze​rwałjejpo​spiesz​nie,zprze​ra​że​niemprzy​glą​-

da​jącsięjejpięk​nejtwa​rzywy​krzy​wio​nejzło​ścią.Jejoczypo​ciem​nia​łytakbar​dzo,
żewy​da​wa​łysięnie​malsza​re.Wła​ści​wiewy​glą​da​łatak,jak​bybyłago​to​waudu​sić
gogo​ły​mirę​ka​mi,gdy​bytyl​koośmie​liłsiępo​dejśćzbytbli​sko.–Szu​ka​łemcięprzez
trzymie​sią​ce,Pa​ige.

Zmru​ży​łaoczy,pa​trzącnanie​gonie​uf​nie.
– Je​steś pe​wien, że wła​śnie tak chcesz mnie na​zy​wać? – za​py​ta​ła na​pa​stli​wie. –

Wiemzdo​świad​cze​nia,żetobywadlacie​biepro​ble​ma​tycz​ne.

Gian​car​lomoc​noza​ci​snąłzęby.
–Wiem,jaksięna​zy​wasz.
–Na​wetniewiesz,jakmnietocie​szy.–Jejwo​jow​ni​czyna​strójotu​lałichobo​jeni​-

czym mgła, gę​sta i nie​prze​nik​nio​na. Wy​da​ło mu się na​wet, że w pew​nej chwi​li na
nie​go wark​nę​ła. – Spra​wił​byś mi jesz​cze więk​szą przy​jem​ność, gdy​byś te​raz wy​-
szedłiuda​wał,żeni​g​dysięniepo​zna​li​śmy.Jado​kład​nietakpo​stę​pu​jęiodtrzech
mie​się​cymamsiędo​sko​na​le.

Wie​dział,żenatoza​słu​żył,ipró​bo​wałso​biewmó​wić,żejejsło​wana​wetgonie

za​bo​la​ły.

–Ro​zu​miem…–za​cząłostroż​nie–że…
–Da​rujso​bie–prze​rwa​łamugwał​tow​nie.Niepa​mię​tał,żebyzro​bi​łatokie​dy​kol​-

wiek wcze​śniej. Wła​ści​wie jak do​tąd je​dy​ną oso​bą, któ​rej ucho​dzi​ło to na su​cho,
byłajegomat​ka.–Nieob​cho​dząmnietwo​jewy​ja​śnie​nia.Wnaj​mniej​szymstop​niu.

Sta​nę​ładonie​gople​ca​mi,aleGian​car​lodo​strzegłjejod​bi​ciewlu​strza​nejta​flina

ścia​nie. Zo​ba​czył tam Pa​ige, któ​rą znał. Sta​ra​ła się ze wszyst​kich sił za​pa​no​wać
nademo​cja​mi.Itenwi​doktchnąłwnie​gona​dzie​ję.

Prze​mie​rzył salę, nie od​ry​wa​jąc od niej wzro​ku. Była boso, ubra​na w leg​gin​sy

iluź​nątu​ni​kę,któ​raod​sła​nia​łajed​nojejra​mię.Ni​g​dywży​ciuniewi​działpięk​niej​-
sze​gostwo​rze​niaodniej.Pra​gnąłprzy​ci​snąćwar​gidojejob​na​żo​nejskó​ryioprzeć
dłońnaza​okrą​glo​nymbrzu​chu.

Wie​rzyłjej.Za​ję​łomutodłu​żej,niżpo​win​no,alewkoń​cudo​strzegłpraw​dę.Wie​-

rzyłjejodsa​me​gopo​cząt​ku,alezabar​dzosiębał,żebytoprzy​znać.Zdo​łałjed​nak
po​ko​naćstrach.Niebyłtyl​kope​wien,czytojesz​czemia​łodlaniejja​kie​kol​wiekzna​-
cze​nie.

–Jakzna​la​złaśtomiej​sce?–za​py​tał,pod​cho​dzącdoniej.–Ipocowogó​letu​taj

przy​je​cha​łaś?

–Niero​zu​miem,dla​cze​gopy​tasz?Dla​cze​gomia​ło​byciętoin​te​re​so​wać?–Pa​ige

po​zbie​ra​łaswo​jerze​czyiwsu​nę​łajedotor​by.Ści​ska​jącjąwdło​niach,wy​pro​sto​wa​-
łasięjakstru​na.–Szcze​rzewąt​pię,że​byśmiałsiętymprzej​mo​wać.Dla​te​gole​piej
odrazumipo​wiedz,cze​gochcesz,Gian​car​lo.

– Sam nie wiem – skła​mał, po​nie​waż nie po​tra​fił wy​ra​zić swo​ich uczuć sło​wa​mi,

zwłasz​czakie​dymio​ta​łaniąfu​ria.Ni​g​dywcze​śniejniewi​działjejtakroz​gnie​wa​nej
anitakozię​błej.Za​wszeprzy​po​mi​na​łażywyogień,kie​dysięzniąko​chałczydro​-

czył.Bezwąt​pie​niajed​nakza​słu​żyłso​bienawszyst​ko,codlanie​goprzy​go​to​wa​ła.–
Możenaj​pierwspró​bujsiętro​chęuspo​ko​ić?

Pa​igeza​śmia​łasięgorz​ko,spra​wia​jącmuból,aonniebyłpe​wien,ilejesz​czezdo​-

łaznieść.Takwie​lewy​cier​piałodtam​te​godnia,kie​dyka​załjejwy​je​chaćzTo​ska​nii.

–Nie​by​wa​łe–szep​nę​ła,poczympo​krę​ci​łagło​wą.–Mogęwy​mie​nićcałąli​stępo​-

wo​dów,dlaktó​rychniepo​win​namsięuspo​ko​ić.Możewy​bio​ręje​denznich,takna
chy​biłtra​fił.Cotynato,Gian​car​lo?Po​wie​dzia​łeś,żeniechceszmnieni​g​dywię​cej
wi​dzieć. Uwa​żam, że to naj​lep​szy z two​ich pla​nów. Dla​te​go wra​caj, pro​szę, tam,
skądprzy​sze​dłeś.Lećdoswo​ichWłochizaj​mijsięruj​no​wa​niemży​ciako​gośin​ne​go.
Zo​stawnaswspo​ko​ju.

Pra​gnąłwziąćjąwra​mio​na,przy​tu​lićipo​ca​ło​wać.Aleza​miasttegotyl​kozwie​sił

gło​wę. Po​tem jed​nak spoj​rzał na nią jesz​cze raz, jak​by się chciał upew​nić, że nie
znik​nie.

–Prze​pra​szam–po​wie​działspię​tymgło​sem.–Popro​stuni​g​dywcze​śniejniewi​-

dzia​łemcięta​kiejwście​kłej.Chy​bana​wetnieprzy​pusz​cza​łem,żepo​tra​fiszsięzło​-
ścić.

Pa​igeza​mru​ga​ła,ści​ska​jącmoc​niejpa​sekodtor​by,któ​razwi​sa​łajejzra​mie​nia.
–Boniepo​tra​fi​łam–przy​zna​ła.–Zwłasz​czaprzyto​bie.Aleoka​zu​jesię,żeta​kie

za​cho​wa​nieni​ko​muniewy​cho​dzinazdro​wie.Zro​zu​mia​łam,żemu​szęsięna​uczyć
od​ma​wiać. Kie​dy tego nie ro​bisz, lu​dzie cię wy​ko​rzy​stu​ją Są na​wet go​to​wi ro​ze​-
rwaćcięnastrzę​py,je​ślityl​koimnatopo​zwo​lisz.Dla​te​gomó​wię:dość.

Spoj​rza​łananie​gowtakispo​sób,żeGian​car​lopo​czułsię,jak​bygospo​licz​ko​wa​ła.

Po​nie​ważzro​zu​miał,żetoonzro​biłjejtestrasz​nerze​czy.Praw​dasma​ko​wa​łanie​-
zwy​kle gorz​ko, ale mu​siał ją prze​tra​wić. Trak​to​wał ją bar​dzo źle i nic tego nie
uspra​wie​dli​wia​ło.Za​cho​wy​wałsiędo​kład​nietakjaklu​dzie,któ​ry​migar​dziłjegooj​-
ciec. Zro​zu​mie​nie tego oka​za​ło się nie​zwy​kle bo​le​sne, a wy​słu​cha​nie było nie do
znie​sie​nia.

–Mojedziec​konieza​słu​gu​jenata​kieży​cie,Gian​car​lo–kon​ty​nu​owa​łaPa​igeza​ja​-

dle.–Nie,je​ślijamamcośwtejspra​wiedopo​wie​dze​nia.–Prze​chy​li​łagło​wę,jak​by
sięspo​dzie​wa​łausły​szećsło​wasprze​ci​wu.–Todziec​kobę​dziemia​łodom.Bę​dzie
sięczu​łochcia​neiko​cha​ne.Todziec​koni​g​dynieusły​szy,żejestbłę​demalbopro​-
ble​mem.Bę​dziemia​łoswo​jemiej​sce,wmoimser​cu.

To,żejesz​czestał,gra​ni​czy​łozcu​dem.Cios,któ​rymuza​da​ła,byłtaksil​ny,żele​-

d​wietrzy​małsięnano​gach.Ijak​bytegobyłomało,Pa​igeza​czę​łaodnie​good​cho​-
dzić.

–Chodźzemnąko​la​cję–po​pro​sił.
–Nie.
–Tomożecho​ciażnakawę.–Spoj​rzałnajejbrzuch,za​nimsiępo​pra​wił:–Czyco​-

kol​wiekte​razpi​jesz.

–Nicztego.
– Pa​ige. – Nie wie​dział, co zro​bić czy po​wie​dzieć i nie​na​wi​dził tej bez​sil​no​ści

wrów​nymstop​niu,jakro​sną​ce​gomię​dzynimidy​stan​su.–Totak​żemojedziec​ko.

Ob​ró​ci​łasięnapię​cietakszyb​ko,żektośbezjejta​len​tunapew​noprze​wró​cił​by

siępota​kimpi​ru​ecie,apo​temwy​mie​rzy​ławnie​gopa​lec.

–Onajestmoja!–krzyk​nę​ła.–Moja.Do​wie​dzia​łamsię,żeno​szędziec​komęż​czy​-

zny,któ​rymnienie​na​wi​dzi,do​słow​niepięćmi​nutprzedtym,jakro​ze​rwa​łeśmniena
strzę​pyipo​rzu​ci​łeśnapa​stwęlosu.Iuwierzmi,Gian​car​lo,żepa​mię​tamkaż​detwo​-
jesło​wo.Niechceszmiećzemnąnicwspól​ne​go.Takjakniechceszmiećnicwspól​-
ne​goztymdziec​kiem.Ijatoro​zu​miem…

–Ni​g​dyniemó​wi​łem,żeniechcęmiećnicwspól​ne​gozdziec​kiem–za​pro​te​sto​-

wał.–Wręczprze​ciw​nie…

–Wta​kimra​zieomó​wi​mytopojegona​ro​dzi​nach–wark​nę​ła,ztru​demła​piącpo​-

wie​trze. – Czy​li, jak wy​ni​ka z mo​ich ob​li​czeń, za sześć mie​się​cy. Do tego cza​su
mogęuni​kaćroz​mówztobą.Iwła​śnietakza​mie​rzamuczy​nić.

–Alejachcęztobąpo​roz​ma​wiać.–Chciał,żebyjegogłosbrzmiałprze​pra​sza​ją​-

co, ale za​miast tego każ​de jego sło​wo przy​po​mi​na​ło roz​kaz. Nic go to jed​nak nie
ob​cho​dzi​ło. Mu​siał się upew​nić, czy jego uko​cha​na ko​bie​ta na​praw​dę nie chce go
znać. – Je​stem cie​kaw, jak so​bie ra​dzisz. I po​trze​bu​ję two​jej po​mo​cy, żeby zro​zu​-
mieć,cosięwy​da​rzy​łomię​dzynamiweWło​szech.

–Nie​praw​da.–TwarzPa​igepo​now​niewy​krzy​wi​łasięwgry​ma​sie,ajejwciąższa​-

reoczyza​pło​nę​łygniew​nie.–Tyniechceszni​cze​gozro​zu​mieć.Toza​wszetyl​koja
mu​sia​łamro​zu​miećcie​bie.Ro​zu​mia​łamcię,kie​dyby​łeśbar​dzoza​moż​nym,do​brze
za​po​wia​da​ją​cymsięre​ży​se​rem,któ​rynie​spo​dzie​wa​nieza​in​te​re​so​wałsięzwy​czaj​ną
tan​cer​ką. Ro​zu​mia​łam, kie​dy po​zo​wa​łeś na szla​chet​ne​go syna bro​nią​ce​go mat​ki
przezwa​riat​ką,któ​raprze​nik​nę​ładojejdomubeztwo​jejwie​dzy.Ro​zu​mia​łamcię
na​wetwte​dy,kie​dywcie​li​łeśsięwrolęumę​czo​ne​go,zdra​dzo​ne​goko​chan​ka,któ​ry
uwi​kłał się w ko​lej​ny ro​mans z prze​bie​głą ku​si​ciel​ką, o któ​rej nie po​tra​fił za​po​-
mnieć.Ro​zu​mia​łamciędobólu.

Wcią​gnę​łapo​wie​trze,krzy​wiącsiętak,jak​byod​dy​cha​niespra​wia​łojejból.Zko​-

leiGian​car​lonamo​mentwstrzy​małod​dech.

– A po​tem – kon​ty​nu​owa​ła Pa​ige moc​nym, wy​raź​nym gło​sem – kie​dy ode​szłam,

zro​zu​mia​łam, że ty ni​g​dy na​wet nie pró​bo​wa​łeś zro​zu​mieć mnie. Ani dzie​sięć lat
temu,aniostat​niowTo​ska​nii.Ni​g​dynieprzy​szłocidogło​wy,żebyza​py​tać,dla​cze​-
gosprze​da​łamna​szezdję​ciaanicopo​czu​łamnawieść,żezo​sta​nęmat​ką.Li​czy​łeś
siętyl​koty.

–Pa​ige.
Zi​gno​ro​wa​łago.
–Ni​g​dymnieonicniepy​ta​łeś.Wi​dzia​łeśwemnieje​dy​niedzi​kąklacz,któ​rątrze​-

baujeź​dzić.–Po​trzą​snę​łagło​wą.–Je​steścho​ler​nymhu​ra​ga​nem,Gian​car​lo,alewi​-
niszmniezadeszcz.–Opar​łaręcenabrzu​chu,jak​byuzna​ła,żemusichro​nićprzed
nimtodziec​ko,aonpo​my​ślał,żeniemo​gła​bygozra​nićbar​dziej.–Chcęodcie​bie
tyl​kotego,coza​wszemida​wa​łeś.Two​je​gobra​kuza​in​te​re​so​wa​nia.

Całasalaza​wi​ro​wa​łamuprzedocza​mi.
–Po​wie​dzia​łaś,żetoona–ode​zwałsięci​cho.
–Słu​cham?
Gian​car​loniezda​wałso​biespra​wy,żewy​po​wie​działtesło​wanagłos.Zbytmoc​no

kon​cen​tro​wał się na ana​li​zo​wa​niu ob​ra​zu sa​me​go sie​bie, któ​ry wła​śnie przed nim
od​ma​lo​wa​ła.

–Wcze​śniejpo​wie​dzia​łaśodziec​ku„ona”.
–Tak,topraw​da.–Przezmo​ment,gdyomył​ko​woopu​ści​łagar​dę,spra​wia​ławra​-

że​nieogrom​niezmę​czo​nej.–Wmajuuro​dzęcó​recz​kę.

–Cór​ka–po​wie​działła​god​niegło​semza​bar​wio​nymza​chwy​teminie​wy​sło​wio​nym

szczę​ściem.Jed​no​cze​śnieza​uwa​żył,żePa​igeza​drża​łaizro​zu​miał,żeniewszyst​ko
jesz​czestra​co​ne.–Bę​dzie​mymie​licór​kę.

–Zo​stawmnie,Gian​car​lo–szep​nę​łale​d​wiesły​szal​nie,jak​bystra​ci​łacałąener​gię

na​pę​dza​nądo​tądad​re​na​li​ną.Mimotoonwy​chwy​ciłsmut​nąnutę,któ​rąna​uczyłsię
roz​po​zna​waćwmi​nio​nychmie​sią​cach.Ini​cze​goniepra​gnąłbar​dziejniżchro​nićją,
na​wetprzedsa​mymsobą.

–Mogętozro​bić–ode​zwałsięwkoń​cu.–Mogęodejść.Alewró​cę,Pa​ige.Będę

przy​cho​dziłdocie​bieco​dzien​nie,ażwkoń​cuzgo​dziszsięnaroz​mo​wę.Po​tra​fiębyć
bar​dzoprze​ko​nu​ją​cy.

– Czy to groź​ba? – Po​tar​ła kark ręką. – Bo je​śli tak, to przy​po​mi​nam, że to nie

two​japo​sia​dłośćwTo​ska​nii,ajanieje​stemtwo​imwięź​niem.

– Nie chcę ni​ko​go wię​zić – za​pew​nił ją żar​li​wie, co nie do koń​ca było zgod​ne

zpraw​dą.Upo​mniałsięjed​nakwdu​chu,żejestcy​wi​li​zo​wa​nymmęż​czy​zną,aprzy​-
naj​mniejsy​nemta​kie​go.Ikie​dysięnadtymza​sta​no​wił,stwier​dził,żeostat​niorze​-
czy​wi​ściedo​rósłdostan​dar​dówswo​je​goojca.–Alechęt​nieza​bio​ręcięnako​la​cję.

Zmie​rzy​łagowzro​kiem,nie​pew​na,cze​gosięponimspo​dzie​wać.
–Tyl​kotyle?
–Mamcięokła​mać?–za​py​tałci​cho.–Totyl​kopo​czą​tek.Po​zwólmija​kośza​cząć.
Cho​ciaż po​krę​ci​ła gło​wą, jej oczy od​zy​ska​ły daw​ną bar​wę, na gra​ni​cy zie​le​ni

ibłę​ki​tu.Gian​car​lona​tych​miastuznał,żetoznacz​nypo​stęp.Byćmożezna​lazłwła​-
ści​wądro​gę.

– A je​śli ja nie mam ocho​ty za​czy​nać od nowa? – za​py​ta​ła nie​spo​dzie​wa​nie. –

Wcią​gudzie​się​ciulatza​czy​na​li​śmydwu​krot​nieiniebyłodo​brze.Wła​ści​wiekaż​dy
mie​siącprzy​jem​no​ściwna​szymprzy​pad​kuozna​czałdłu​gielataago​nii.

Uśmiech​nąłsię.
–Wta​kimra​zieje​ste​śmyumó​wie​ni.Każ​dymusijeść,zwłasz​czaje​ślijestcię​żar​ną

ko​bie​tą.

–Aleniewtwo​imto​wa​rzy​stwie–od​par​łanie​ustę​pli​wie,choćtonjejgło​suuległ

drob​nejzmia​nie.–Toniejesttegowar​te.

Po​now​niesięodnie​good​wró​ci​łairu​szy​ładodrzwi.Itymra​zemna​praw​dęza​mie​-

rza​łagozo​sta​wić.AleGian​car​lonieza​mie​rzałjejnatopo​zwo​lić.Miałpółroku.Je​-
śliwtymcza​siepo​sta​rasięzewszyst​kichsił,napew​nozdo​łająod​zy​skać.Mu​siał
spró​bo​wać,dlaswo​jejcór​ki.Inicniemo​głomuwtymprze​szko​dzić.

ROZDZIAŁDZIEWIĄTY

Póź​niejprzyj​dzieczasnato,abyczućdosie​bienie​na​wiśćzato,żetylewy​sił​ku

kosz​to​wa​łojąod​wró​ce​niesięodnie​go.Póź​niejbę​dziemo​głaczy​nićso​biewy​rzu​ty,
że z tak wiel​kim tru​dem ru​szy​ła do drzwi, za któ​ry​mi cze​ka​ły na nią nowy sa​mo​-
chódinoweży​cie,ja​kieza​czę​ładlasie​bietwo​rzyć.Póź​niejbę​dzieroz​my​ślaćotym,
cozniejzaczło​wiek,sko​rochcia​łarzu​cićsięwra​mio​namęż​czy​zny,któ​rytakbar​-
dzojązra​nił.

Alete​razPa​igemu​sia​łaprzedewszyst​kimdzia​łać.Na​wetje​ślipo​czu​łanie​wy​sło​-

wio​nąulgęnawi​dokGian​car​la,je​dy​ne,copo​win​nate​razzro​bić,toodejśćodnie​go.
Itakwła​śniezro​bi​ła.

Za​nimjed​nakzdą​ży​łapo​ko​naćkil​kame​trów,usły​sza​łagło​śnekro​ki,achwi​lępóź​-

niejpo​czu​łanaso​biejegoręce.Chwy​ciłjąwpa​sie,od​wró​ciłtwa​rządosie​bie,apo​-
temwziąłnaręceiprzy​tu​lił.Trzy​małjąmoc​noprzypier​si,takżeniemo​głasięru​-
szyć, odu​rzo​na jego za​pa​chem i siłą. Zna​la​zła się zde​cy​do​wa​nie za bli​sko tego
wszyst​kie​go,przedczympró​bo​wa​łauciec.

–Po​stawmnienazie​mi–po​wie​dzia​łatakci​cho,żele​d​wiebyłojąsły​chać,icho​-

ciażniepa​trzy​łamuwoczy,wie​dzia​ła,como​gła​bywnichuj​rzeć.Sy​tu​acjaza​czy​na​-
łasięwy​my​kaćspodkon​tro​li,gdyjejde​ter​mi​na​cjaustę​po​wa​łamiej​scain​nymemo​-
cjom,doktó​rychniechcia​łasięprzy​znać.

–Popierw​sze–ode​zwałsięGian​car​lotymni​skim,za​chryp​nię​tymgło​sem,któ​rym

zwy​klejąuwo​dził–niejestpraw​dą,żecięnie​na​wi​dzę.Ni​g​dynieczu​łemdocie​bie
nie​na​wi​ści.Przezdłu​gielata pró​bo​wa​łemso​biewmó​wić,że jestina​czej,przez co
mojeży​cieprzy​po​mi​na​łopa​smoudręk.

–Więctyl​koza​cho​wy​wa​łeśsiętak,jak​byśmnienie​na​wi​dził–wy​ce​dzi​łaprzezza​-

ci​śnię​tezęby,reszt​ka​misiłpo​wstrzy​mu​jącsięprzedopar​ciemgło​wynajegora​mie​-
niuiza​rzu​ce​niemmurąknaszy​ję.–Towszyst​kozmie​nia.Odrazumile​piej.

Za​niósł ją na jed​ną ze sta​rych ka​nap usta​wio​nych pod ścia​ną i po​sa​dził, za​nim

przedniąuklęk​nął.Prze​ra​żo​naPa​igeniewie​dzia​ła,jaksięza​cho​wać.Nieodrazu
za​uwa​ży​ła, że Gian​car​lo uwię​ził ją mię​dzy swo​imi rę​ka​mi, któ​re trzy​mał te​raz po
obujejstro​nachnaopar​ciuka​na​py.

–Dla​cze​gosprze​da​łaśtezdję​ciadoga​zet?–za​py​tałci​cho,kie​ru​jącciem​neoczy

pro​stonajejtwarz.Napew​nodo​strzegłru​mień​cenajejpo​licz​kach.

–Ja​kietomate​razzna​cze​nie?
– My​ślę, że masz ra​cję w wie​lu spra​wach – wy​ja​śnił po​nu​ro. – Zwłasz​cza w tej

jed​nej.Po​wi​nie​nembyłcięotoza​py​tać.Więcpy​tam.

Pro​blempo​le​gałnatym,żegoko​cha​ła.Takna​praw​dęni​g​dynieprze​sta​łagoko​-

chać.Icze​ka​łacałąde​ka​dę,ażpo​pro​sijąowy​ja​śnie​nia.Gdy​byzro​biłtowte​dywe
Wło​szech,pew​nieosło​dzi​ła​bypraw​dę,alete​razwszyst​kobyłoina​czej.Ro​słowniej
dziec​ko,dlaktó​re​gomu​sia​łastaćsięinnąko​bie​tą,sil​nąipra​wą.

–Mojamat​kabyłaal​ko​ho​licz​ką–po​wie​dzia​łabez​barw​nymgło​sem.–Jejma​rze​-

niaobo​gac​twie,sła​wieiuciecz​cezna​sze​gopa​skud​ne​goro​dzin​ne​gomia​stecz​kale​-
gływgru​zachwdniu,wktó​rymza​szławcią​żęjakona​sto​lat​ka.Dla​te​gouzna​ła,że
po​win​nam tań​czyć. W chwi​li, gdy ode​bra​łam dy​plom ukoń​cze​nia li​ceum, wy​wio​zła
mniedoLosAn​ge​les.Ka​za​łamiuży​waćdru​gie​goimie​niajakopseu​do​ni​musce​nicz​-
ne​go,po​nie​ważuzna​ła,żejestbar​dziejwy​szu​ka​neinapew​nouła​twimidro​gędo
ka​rie​ry.Do​sko​na​leod​na​la​złasięwrolimo​jejme​ne​dżer​ki,ogra​ni​cza​jącsięgłów​nie
doza​bie​ra​niamipie​nię​dzyiwrzesz​cze​nia,że​bymzdo​by​ławię​cej.

–Takwła​śniewy​glą​daHol​ly​wo​od–sko​men​to​wałoschleGian​car​lo.
–Pi​ja​naAr​le​enniebyładlamnieno​wo​ścią–kon​ty​nu​owa​łaPa​ige,ni​czymroz​pę​-

dzo​nypo​ciąg,któ​ryniemożesięza​trzy​mać.–Aleja​kiśczasprzedtym,jakpo​zna​-
łamcie​bie,mat​kana​tknę​łasięnadi​le​rame​tam​fe​ta​mi​ny.Na​zy​wałsięDen​nyimu​-
szę przy​znać, że trak​to​wał nas nie​zwy​kle miło. Ni​czym naj​lep​szy przy​ja​ciel na
świe​cie.–Wy​krzy​wi​łaustawgry​ma​sie.–Mie​siącpóź​niejmat​kamia​łaunie​godług
nakil​katy​się​cydo​la​rów,aonzde​cy​do​wa​niezmie​niłdoniejsto​su​nek.Dwamie​sią​ce
póź​niej jej za​dłu​że​nie wzro​sło do kil​ku​set ty​się​cy do​la​rów, więc wszy​scy prze​sta​li
uda​wać, że Den​ny kie​dy​kol​wiek od​zy​ska pie​nią​dze. Pró​bo​wał wy​cią​gnąć je ode
mnie. – Spoj​rza​ła Gian​car​lo​wi pro​sto w oczy. – Mo​głam od​pra​co​wać wszyst​ko na
ple​cachalbopo​zwo​lićmuza​bićAr​le​en.Albowy​cią​gnąćpie​nią​dzeodmo​je​gono​we​-
gobo​ga​te​gochło​pa​ka.

– Pa​ige. – Wy​mó​wił jej imię w taki spo​sób jak jed​no ze swo​ich wło​skich prze​-

kleństw,czymożera​czejmo​dli​twę.Ująłjejdło​nieipo​gła​skałczu​le.–Dla​cze​gomi
otymniepo​wie​dzia​łaś?Cze​muniepo​pro​si​łaśopo​moc?

– Bo się wsty​dzi​łam. – Mimo że głos się jej za​ła​mał, nie ucie​kła od nie​go wzro​-

kiem.–Tyby​łeśsy​nemVio​letSu​ther​lin,ajacór​kąćpun​kiipi​jacz​ki,któ​rasprze​da​-
wa​ławła​snecia​ło,kie​dybra​ko​wa​łojejpie​nię​dzy,akie​dytoniewy​star​czy​ło,pró​bo​-
wa​ła sprze​dać mnie. Jako dzie​wi​ca by​łam nie​zwy​kle cen​nym to​wa​rem, a przy​naj​-
mniejonataktwier​dzi​ła.

Gian​car​lopo​bladłnatwa​rzy,moc​niejści​ska​jącjejręce.
–Tam​tejpierw​szejnocy,kie​dysięztobąprze​spa​łam,Ar​le​enodrazuzo​rien​to​wa​-

łasięwsy​tu​acji.–Mó​wi​łagło​semwy​zu​tymzemo​cji,boni​cze​gonieża​ło​wa​ła.Tam​-
tadłu​ga,cu​dow​nanocbyławar​tana​wettego,cowy​da​rzy​łosiępóź​niej.–Kie​dyna​-
stęp​ne​go dnia wró​ci​łam do domu, ude​rzy​ła mnie tak moc​no, że uj​rza​łam gwiaz​dy.
Ale nie​wy​star​cza​ją​co, żeby nad sobą za​pa​no​wać. W koń​cu znisz​czy​łam jej ży​cie
wchwi​li,gdyprzy​szłamnaświat.Mo​głamwięcprzy​naj​mniejpo​zwo​lićjejsprze​dać
je​dy​ną cen​ną rzecz, jaką po​sia​da​łam, czy​li moją cno​tę. Po​dob​no za​pla​no​wa​ła
wszyst​kozja​kimśzna​jo​mymDen​ny’ego.

–Jakmo​głemtoprze​ga​pić?–zdu​miałsięGian​car​lo,ajegogłospo​niósłsięechem

poprze​stron​nejsali.

–Oni​czymniewie​dzia​łeś,bojatakzde​cy​do​wa​łam.By​łeśmojąod​skocz​nią.Moim

azy​lem.Je​dy​nądo​brąrze​cząwmoimży​ciu.Iniemia​łeśwo​becmnieżad​nychzo​bo​-
wią​zań.–Spu​ści​łagło​węiprzyj​rza​łasięichzłą​czo​nymdło​niom.–Aleonabyłamoją
mat​ką.

Mruk​nąłcośpowło​sku.
–My​ślę,żegdy​bymniepo​zna​łacie​bie–do​da​łaPa​ige,bote​razjużniemo​głasię

wy​co​fać: sko​ro za​czę​ła opo​wia​dać mu swo​ją praw​dzi​wą hi​sto​rię, mu​sia​ła ją skoń​-

czyć. – Na​wet gdy​bym mia​ła in​ne​go chło​pa​ka, to pew​nie prze​spa​ła​bym się z tym,
kogowska​zał​bymiDen​ny,botakby​ło​była​twiej.

–Tosięna​zy​wapro​sty​tu​cja–sko​men​to​wałGian​car​loza​ja​dle,aletymra​zemjego

gniewniebyłwy​mie​rzo​nywnią.

– A ja​kie by to mia​ło zna​cze​nie? – od​par​ła, wzru​sza​jąc ra​mio​na​mi. – Wte​dy nie

zna​łamin​ne​goży​cia.Wie​letan​ce​reksy​pia​łozkimpo​pad​nie.Nie​któ​reod​da​wa​łysię
męż​czy​znomwza​mianzautrzy​ma​nie.Niena​zy​wa​łytegopro​sty​tu​cją,tyl​korand​ko​-
wa​niemzko​rzy​ścia​mi.Możemnieteżbytonieprze​szka​dza​ło,gdy​bymniemia​łain​-
ne​go punk​tu od​nie​sie​nia. Ale po​zna​łam cie​bie. – Wes​tchnę​ła cięż​ko, na​po​ty​ka​jąc
jegospoj​rze​nie.–Mia​łamdwa​dzie​ścialat,amojamat​kapo​wta​rza​łamity​siącrazy
dzien​nie, że taki bo​gacz jak ty ma ta​kich dziew​czyn jak ja na pęcz​ki. Mó​wi​ła, że
mar​nu​jęztobączas,boprę​dzejczypóź​niejsięmnąznu​dzisz,amyzo​sta​nie​myzni​-
czym.Aprze​cieżjejsięcośodemniena​le​ża​łozacałecier​pie​nie.

–Anibycoonawy​cier​pia​ła?–Jegolo​do​wa​tytonpo​ru​szyłwniejja​kąśczu​łąstru​-

nę.

–Toniebyłmójpo​mysł–po​wie​dzia​łaPa​igeci​cho,prze​cho​dzącdosed​naspra​wy.

–Den​nysięupie​rał,żesekssięsprze​da​je,ajasą​dzi​łam,żena​praw​dęje​stemjejcoś
win​na.Wy​da​wa​łomisię,żetakwy​glą​dami​łość.Niemo​głamzruj​no​waćjejży​cia,bo
byłamojąmat​ką.Ko​cha​łamjąimu​sia​łamsięoniątrosz​czyć.

–Niemu​siszdo​da​waćnicwię​cej–prze​rwałjejgniew​nieGian​car​lo.–Jużwszyst​-

koro​zu​miem.

–Cie​bieteżko​cha​łam–szep​nę​łaPa​ige–alezAr​le​enspę​dzi​łamdwa​dzie​ścialat,

aztobątyl​kodwamie​sią​ce.Są​dzi​łam,żeonajestmojąrze​czy​wi​sto​ścią,atytyl​ko
pięk​nym snem. Poza tym uzna​łam, że je​śli to, co nas po​łą​czy​ło, jest praw​dzi​we,
spró​bu​jeszmniezro​zu​mieć.Nieby​łamjed​nakza​sko​czo​na,kie​dysta​łosięina​czej.

Wol​nowy​pu​ściłpo​wie​trze.
–Bar​dzocięprze​pra​szam–ode​zwałsiępochwi​limil​cze​nia.–Ża​łu​ję,żenieprzy​-

szłaśwte​dydomnie.Ża​łu​ję,żeniewi​dzia​łem,cosiędzia​łopodmoimno​sem.Iża​łu​-
ję,żeniemia​łempo​ję​cia,zczymsięzma​ga​łaś.

–Tojużniemazna​cze​nia.–Na​praw​dętakuwa​ża​ła.Aleniedo​brnę​łajesz​czedo

koń​caopo​wie​ści,dla​te​gokon​ty​nu​owa​ła:–Zro​bi​łamto,comika​za​li.Do​sta​łamzate
zdję​cia pół mi​lio​na do​la​rów i stra​ci​łam cie​bie. Od​da​łam pie​nią​dze mat​ce. Wy​star​-
czy​łonaspła​tędłu​guuDen​ny’egoijesz​czetro​chęzo​sta​ło.By​łamskoń​czo​nąidiot​-
ką.Są​dzi​łam,żewszyst​kosięuło​ży.

–Iletotrwa​ło?–za​py​tał,aonazro​zu​mia​ła,docze​gozmie​rzał.
–Pomie​sią​cuniebyłośla​dupopie​nią​dzach.Ar​le​enzno​wuwpa​dławdłu​gi,aDen​-

nyoka​załsięjesz​czemniejwy​ro​zu​mia​łyniżzapierw​szymra​zem,boniemia​łamjuż
bo​ga​te​gochło​pa​ka.Zo​sta​łamtyl​koja,aonja​snosięwy​ra​ził,jakmogęsięprzy​dać.
Twier​dził,żemamtyl​koje​denta​lent,ajaniemo​głamztympo​le​mi​zo​wać.Wkoń​cu
całyświatwi​działmniewak​cji.Zno​wusta​łamsiękar​tąprze​tar​go​wą.

–MójBoże.
–Nicniewiemnate​matBoga,alenaszczę​ściepo​li​cjado​pa​dłaDen​ny’ego.Tra​fił

do wię​zie​nia na pięt​na​ście lat. Mat​ka stra​ci​ła swo​je​go do​staw​cę, a nie​co póź​niej
tak​żero​zum.Kie​dywi​dzia​łamjąostat​nimra​zem,żyłanauli​cy.Możena​dalgdzieś
tamjest,amożejużnieżyje.Niemampo​ję​cia.

–Niemo​żeszsięzatoob​wi​niać–za​pew​niłją,pa​trzącnaniąznie​do​wie​rza​niem.

–Zro​bi​łaśdlaniejwszyst​ko,como​głaś…ana​wetwię​cej.Niemo​żeszura​to​waćko​-
goś,ktosamsięnisz​czy.

Pa​igeko​lej​nyrazwzru​szy​łara​mio​na​mi,jakzrzu​ca​łaja​kiśogrom​nycię​żar.
–Coniezmie​niafak​tu,żetomojamat​ka.Na​dalko​cham…na​wetje​ślinieją,to

mojewy​obra​że​nieoniej.

Gian​car​loprzy​glą​dałjejsięprzezdłuż​szyczas,aonaniemo​głaode​rwaćodnie​go

oczu.

–Takmiprzy​kro–po​wie​działwkoń​cuni​skimgło​sem.–Niemógł​bymcięwi​nić,

gdy​byś mnie znie​na​wi​dzi​ła. Wła​ści​wie nie ro​zu​miem, dla​cze​go nie zro​bi​łaś tego
dzie​sięćlattemu.

–Boni​g​dywży​ciuni​ko​gonieko​cha​łamtakjakcie​bie,Gian​car​lo.Ityl​kotyje​den

od​wza​jem​ni​łeśtęmi​łość.

Znie​ru​cho​miał, za​nim otarł łzy z jej oczu. Wte​dy Pa​ige przy​po​mnia​ła so​bie, że

mia​łamunieule​gać.Mia​łaznimwal​czyć.Prze​ciw​sta​wiaćmusię.Jejplanza​kła​dał
cał​ko​wi​tenie​po​słu​szeń​stwo,atym​cza​semko​lej​nyraztrak​to​wa​łagotak,jak​bybył
jejnie​zbęd​nydoszczę​ścia.

–Vio​letcięuwiel​bia–ode​zwałsię,zmie​nia​jącte​mat.–Mogępo​wie​dziećtosamo

je​dy​nieogar​st​celu​dzi.Oczy​wi​ścieko​chawi​wa​tu​ją​cetłu​my,aledooso​bi​stejświ​ty
przyj​mu​je tyl​ko nie​licz​nych. Nie​wie​lu lu​dzi za​słu​ży​ło na jej za​ufa​nie, ale to​bie się
uda​ło.

Pa​igesięskrzy​wi​ła.
–Boniemapo​ję​cia,kimna​praw​dęje​stem.
–Itusięmy​lisz–od​parłGian​car​lozuśmie​chem.–Przy​zna​ła,żedo​sko​na​lewie​-

dzia​ła,zkimmadoczy​nie​nia,odwa​sze​gopierw​sze​gospo​tka​nia.Wprze​ciw​nymra​-
zieni​g​dyniewcią​gnę​ła​byciętakgłę​bo​kowna​szespra​wyro​dzin​ne.

–Nicztegoniero​zu​miem.–Pa​igepo​krę​ci​łagło​wą.–Pocomia​ła​bytoro​bić?
– Bo mój oj​ciec był do​brym, szczo​drym czło​wie​kiem – wy​ja​śnił Gian​car​lo, głasz​-

czącjejdło​nie–lecznie​zwy​kleozię​błymipo​wścią​gli​wym.Iwkrót​cepotwo​imwy​-
jeź​dzieVio​letoświad​czy​ła,żebyłkrót​kiokreswmoimży​ciu,kie​dyniewi​dzia​ławe
mnieswo​je​go…cy​tu​ję:nie​do​stęp​ne​go,ma​ło​mów​ne​goinie​zno​śne​gomęża.Mia​łana
my​ślitenczas,któ​ryspę​dzi​łemztobą.

–Więcwie​dzia​ła–szep​nę​łaPa​ige,pró​bu​jącpo​skła​daćswo​jemy​śliwlo​gicz​nąca​-

łość.–Dla​te​gotakdo​brzemnietrak​to​wa​ła?

–Mię​dzyin​ny​midla​te​go–przy​znałGian​car​lo.–Bobezwzglę​dunato,cociwmó​-

wio​no,wy​zwa​laszwlu​dziachwszyst​koconaj​lep​sze.

–Natwo​imprzy​kła​dzietegora​czejniewi​dać–za​uwa​ży​ła.
–Jaje​stemsa​mo​lub​nym,aro​ganc​kimdup​kiem–od​parłztakąpo​wa​gą,żewy​bu​-

chłaśmie​chem.

–Pew​nieuży​ła​bymin​ne​gosło​wa,aleza​sad​ni​czosięztobązga​dzam.
–Mat​czy​negeny–skwi​to​wał.–Odko​ły​skiby​łembar​dzobo​ga​ty,mia​łemszla​chec​-

kiepo​cho​dze​nieinaj​wy​raź​niejuwiel​bia​łemsięnadsobąuża​lać.Po​trze​bo​wa​łemca​-
łejgo​dzi​ny,żebyzro​zu​mieć,żetam​te​godniawTo​ska​niiźleciępo​trak​to​wa​łem.Tak
na​praw​dęniecho​dzi​łoocie​bie,Pa​ige.Wście​ka​łemsięzpo​wo​duwła​sne​godzie​ciń​-
stwaitego,żezła​ma​łemdaneso​biesło​wo,aletomnienietłu​ma​czy.–Po​trzą​snął

gło​wą,ścią​ga​jącusta.–Wiem,żemnienieokła​ma​łaś.Chcia​łemje​chaćzatobąna
lot​ni​skoiścią​gnąćcięzpo​wro​tem,aleosta​tecz​nieuzna​łem,żemu​siszod​po​cząćod
sza​leń​ca,któ​ryna​ga​dałcitylepo​twor​nychrze​czy.Na​stęp​ne​godniapo​le​cia​łemdo
LosAn​ge​les,alecie​bietamnieza​sta​łem.Zdą​ży​łaśsięspa​ko​waćiwy​je​chać.

Pa​igeko​lej​nyrazprzy​ła​pa​łasięnatym,żeupa​jasięjegobli​sko​ścią,za​miastwal​-

czyćosie​bieioma​leń​stwo,któ​rewniejro​sło.Mu​sia​łajed​nakprzy​znać,żeodlat
nie czu​ła się taka lek​ka i bez​tro​ska jak te​raz. Ale czy to co​kol​wiek mię​dzy nimi
zmie​nia​ło?

Pa​ige nie była pew​na, na co sama za​słu​gi​wa​ła, ale cór​ce za​mie​rza​ła za​pew​nić

wszyst​koconaj​lep​sze.Ar​le​enbyłajejpunk​temod​nie​sie​nia.Wie​dzia​ła,żemusipo​-
stę​po​waćcał​kiemina​czejniżona,atoozna​cza​ło,żeniewol​nojejrzu​caćsięnaszy​-
jępierw​sze​mulep​sze​mumęż​czyź​nie,na​wetje​ślitosamGian​car​loAles​si.Niechcia​-
ła, żeby jej dziec​ko mu​sia​ło oglą​dać, jak ko​lej​ni męż​czyź​ni po​ja​wia​ją się w ży​ciu
jegomat​kiiznie​gozni​ka​ją.

–Jakmniezna​la​złeś?–za​py​ta​ła,trzy​ma​jącnawo​dzynowena​dzie​jeima​rze​nia.–

Icoważ​niej​sze:dla​cze​go?

–Za​cznęodła​twiej​sze​gopy​ta​nia.Przy​po​mnia​łemso​bie,jakmó​wi​łaś,żechcia​ła​-

byśzo​ba​czyćje​sieńwVer​mont.

–Mó​wi​łamcośta​kie​go?
–Kie​dysiępo​zna​li​śmy,wLosAn​ge​lespa​no​wa​łago​rą​ca,sło​necz​naje​sień.Wte​dy

oświad​czy​łaś,żebra​ku​jeciwi​do​kuko​lo​ro​wychli​ściotejpo​rzeroku.Po​temdo​da​-
łaś, że chcia​ła​byś miesz​kać bli​sko mo​rza i móc zimą le​pić bał​wa​na. Wszyst​kie te
ele​men​tyza​wio​dłymniedoNo​wejAn​glii.Po​temzro​bi​łemuży​tekzeswo​ichpie​nię​-
dzyiza​pła​ci​łemod​po​wied​nimlu​dziom,żebycięwy​tro​pi​li.

–Gian​car​lo…
–Ate​razod​po​wiemcidla​cze​go.–Się​gnąłdokie​sze​niiwy​jąłpu​de​łecz​ko.
–Nie–za​pro​te​sto​wa​łaau​to​ma​tycz​nie.
Gian​car​loniewy​da​wałsięzbi​tyztro​pu.
–Tenbry​lantna​le​żałdomo​jejbab​ki–po​wie​dział,za​nimuniósłwiecz​ko.–Od​da​-

łemgodoju​bi​le​raika​za​łemzro​bićpier​ścio​nekdlacie​biejużdzie​sięćlattemu.

Pa​igeza​pie​kłyoczyitymra​zemniepo​wstrzy​my​wa​łałez.
–Wszyst​ko,coomniepo​wie​dzia​łaś,topraw​da–kon​ty​nu​owałGian​car​lo.–Ni​cze​-

munieza​prze​czam.Alechcęcięzro​zu​mieć,Pa​ige.Chcępo​świę​cićko​lej​nedzie​sięć
lat na od​kry​wa​nie cie​bie. Pra​gnę związ​ku opar​te​go na part​ner​stwie. Chcę, że​byś
namniewrzesz​cza​łaispro​wa​dza​łamniedopo​rząd​kuzakaż​dymra​zem,kie​dynato
za​słu​żę.Chcępo​mócciuczyćna​szącór​kę,żeniewol​noule​gaćta​kimstrasz​nymlu​-
dziomjakjejoj​ciec.Ni​g​dy.

–Prze​stań–prze​rwa​łamu,uj​mu​jącwdłońjegopo​li​czek.–Ni​g​dynieda​łamcini​-

cze​gowbrewwła​snejwoli.Mu​sisztowie​dzieć.Popro​stuwie​dzia​łam,żecze​kanas
ko​niec.

–Nie​praw​da–szep​nął.–Ostat​niedzie​sięćlatpo​ka​za​ło,żeniepo​tra​fi​mybezsie​-

bieżyć,dla​te​goniemasen​suwię​cejpró​bo​wać.Ko​chamcię,Pa​ige.Po​zwólmiudo​-
wod​nićjakbar​dzo.

–Jateżcięko​cham–szep​nę​ła,po​nie​ważniewi​dzia​łapo​wo​du,dlaktó​re​gomia​ła​-

bykła​mać.–Aleza​ufa​nianiezbu​du​jeszwopar​ciuoślicz​nypier​ścio​nek.Naza​wsze

po​zo​sta​nęko​bie​tą,któ​racięsprze​da​ła.

– A ja na za​wsze po​zo​sta​nę męż​czy​zną, któ​ry po​wi​tał wie​ści o po​czę​ciu swo​jej

cór​kijakskoń​czo​nydrań–od​parł.–Tyl​kodla​te​go,żeod​ży​ływnimlękizcza​sów,
gdymiałczte​rylata.

–Tobrzmijakre​cep​tanaka​ta​stro​fę.
–Wiem.–Mimowszyst​kowy​jąłpier​ścio​nekzpu​de​łecz​kaiwsu​nąłgojejnapa​lec,

aPa​igenamo​mentza​par​łodech.Jejoczyroz​bły​sły.Zro​zu​mia​ła,żenieza​mie​rzaod
nie​goodejść.Jużni​g​dy.–Alezro​bi​mywszyst​ko,żebyzro​bićzniejprze​pisnaszczę​-
ście.

ROZDZIAŁDZIESIĄTY

Ka​za​łamuza​pra​co​waćnaza​ufa​nie.Ika​za​łamucze​kać.AleGian​car​lowie​dział,

żemożezatowi​nićtyl​kosie​bie.

–Skądmammiećpew​ność,żeniechceszsięzemnąoże​nićtyl​kopoto,żebypo​-

tem ode​brać mi dziec​ko? – za​py​ta​ła pierw​szej nocy, któ​rą spę​dzi​li ra​zem po tym,
jakjąod​na​lazł.Le​ża​łananimnagaizdy​sza​na.

–Pod​dajmniete​stom–od​parłjejwte​dy.–Wszyst​kiezdamśpie​wa​ją​co.
Za​sta​na​wia​łasięprzezdłuż​sząchwi​lę,za​nimspoj​rza​łananie​golśnią​cy​miocza​-

mi.

– Nie py​taj mnie o to wię​cej – po​wie​dzia​ła bar​dzo po​waż​nym to​nem. – Dam ci

znać,kie​dybędęgo​to​wa.

– Nie mu​sisz się spie​szyć – za​pew​nił ją wte​dy, cho​ciaż ni​cze​go nie pra​gnął bar​-

dziej niż uczy​nić ją swo​ją żoną tak szyb​ko, jak to tyl​ko moż​li​we. – Chcę od​zy​skać
two​jeza​ufa​nie.

–Ajatwo​je–szep​nę​ławod​po​wie​dzi.
I z cza​sem rze​czy​wi​ście na​uczy​li się so​bie ufać. On czę​sto la​tał do Włoch i nie

kłó​ciłsięznią,kie​dycza​semniechcia​łamuto​wa​rzy​szyć.Kie​dymiesz​ka​liwjejnie​-
du​żymmiesz​ka​niuwza​śnie​żo​nejNo​wejAn​glii,niena​rze​kałnacia​sno​tęanichłód.
Od​śnie​żałchod​ni​kiipo​sy​py​wałjesolą.Zaj​mo​wałsięjejsa​mo​cho​demini​g​dynanic
niena​le​gał.

Pa​ige co​raz czę​ściej opo​wia​da​ła mu o swo​im dzie​ciń​stwie, któ​re spę​dzi​ła z tą

strasz​nąko​bie​tąimie​niemAr​le​en,aonzwie​rzałsięzpro​ble​mówzwła​snąmat​ką,
któ​rabyćmożeniebyłata​kimpo​two​rem,alektó​rejskom​pli​ko​wa​naoso​bo​wośćnie
czy​ni​łaży​ciazniąła​twiej​szym.Tu​li​lisiędosie​bieipo​cie​sza​lisięna​wza​jem.Po​zna​li
siętak,jakwcze​śniejniezdą​ży​li.

Ażpew​ne​gomar​co​we​godnia,kie​dyGian​car​lowró​ciłzTo​ska​nii,usły​szałodswo​-

jejuko​cha​nej,żeje​śliza​pro​po​nu​jejejja​kieślep​szemiej​scedoży​cia,byćmożeroz​-
wa​żyprze​pro​wadz​kę.

–Nicniewiemodo​mach–do​da​ła,prze​glą​da​jącal​bumspo​czy​wa​ją​cynajejko​la​-

nach–aletymaszichkil​ka.

–Mójdomjesttam,gdziety,ilmioamo​re–za​pew​niłjążar​li​wie.–Bezcie​bieto

tyl​kopro​jek​tyar​chi​tek​to​nicz​ne.

Po​temza​brałjądoswo​je​godomuwMa​li​bu,gdziespę​dzi​licu​dow​nedwamie​sią​-

ce.Mie​limo​rzeprzedsobą,góryzaple​ca​miisie​bienawy​cią​gnię​cieręki.Gian​car​-
loni​g​dynieczułsięcu​dow​niej.Dopeł​niszczę​ściabra​ko​wa​łomutyl​kojed​ne​go.

–Dla​cze​gojesz​czesięzniąnieoże​ni​łeś?–py​ta​łaVio​letzakaż​dymra​zem,kie​dy

sięzniąspo​ty​kał,zwłasz​czawobec​no​ściPa​ige.Za​wszewta​kichsy​tu​acjachogra​-
ni​czałsiędospo​glą​da​nianawy​bran​kęswo​je​goser​caicze​ka​nianajejod​po​wiedź.

–Nieje​stempew​na,czygoza​trzy​mam,Vio​let–rzu​ca​łaPa​igebez​tro​sko,kle​piąc

sięposwo​imco​razwięk​szymbrzu​chuiuśmie​cha​jącza​gad​ko​wo.–Niewy​klu​czam

żad​nejmoż​li​wo​ści.

–Inicdziw​ne​go–ma​wia​łaVio​let,pry​cha​jąc.–Byłokrop​ny.Aletenie​wy​ba​czal​ne

hu​mo​ry odzie​dzi​czył po swo​im ojcu. Trze​ba jed​nak przy​znać, że hra​bia Ales​si był
naj​bar​dziej uprzej​mym i naj​le​piej wy​cho​wa​nym czło​wie​kiem, ja​kie​go po​zna​łam.
Pozatymmójsyntocałaja.

–Niktwtoniewąt​pi–kwi​to​wałGian​car​loiwszy​scywy​bu​cha​liśmie​chem.
Cza​sa​mido​da​wałzpo​waż​nąminą:
–Je​ślicho​ciażjed​nozdję​ciemo​jejcór​kipo​ja​wisięwme​diachbezmo​jejwy​raź​nej,

pi​sem​nejzgo​dy,niezo​ba​czyszjejni​g​dywię​cej.Ro​zu​mieszmnie,mat​ko?

Wta​kichchwi​lachwiel​kagwiaz​dakinaprzy​glą​da​łamusiędłu​goiuważ​nie,apo​-

temwmil​cze​niuki​wa​łagło​wą.Idlawszyst​kichbyłoja​sne,żero​zu​mia​łatodo​sko​na​-
le.

Pięćmie​się​cyitrzyty​go​dniepotym,jakGian​car​lood​na​lazłPa​igewMa​ine,ko​bie​-

ta jego ży​cia wy​glą​da​ła jak pą​czek w ma​śle, gdy wy​po​wie​dzia​ła sa​kra​men​tal​ne
„tak”.Skrom​nace​re​mo​niaod​by​łasięnata​ra​siepo​sia​dło​ściwBelAir.Vio​letprze​-
wo​dzi​ła,apan​namło​daiurzęd​nikpań​stwo​wyszlo​cha​li.

Gian​car​louśmie​chałsięsze​ro​kozwiel​kąsa​tys​fak​cją.Wod​po​wied​nimmo​men​cie

po​ca​ło​wałswo​jążonę.

–Ni​g​dywię​cejniepod​da​wajmnieta​kimtor​tu​rom–mruk​nął,przy​ci​ska​jącustado

jejwarg,kie​dykie​row​cawiózłichdodomu.

–Napew​nowie​dzia​łeś,żewyj​dęzacie​biezamąż–od​par​łaroz​ba​wio​naPa​ige.–

Niekry​łamsięztym,jakbar​dzocięko​cham.

–Nieje​stempe​wien,czynacie​bieza​słu​gu​ję–przy​znałzpo​wa​gą.–Aleobie​cu​ję,

żebędęsięsta​rałdo​go​dzićcidokoń​caswo​ichdni.Tobę​dziemójdo​ży​wot​nipro​-
jekt.

Uśmiech​nę​ła się do nie​go przez łzy, za​nim wy​raz jej twa​rzy uległ gwał​tow​nej

zmia​nieichwy​ci​łagozarękę.

–Bę​dzie​myre​ali​zo​wa​liwie​ledo​ży​wot​nichpro​jek​tów–za​pew​ni​łagoPa​ige,stę​ka​-

jącprzytymzbólu.–Je​stemotymprze​ko​na​na,bowła​śnieode​szłymiwody.

Na​zwa​li cór​kę Vio​let​ta Gra​ce, na cześć jej sław​nej bab​ki, któ​ra na to na​le​ga​ła,

atak​żetejznacz​niemniejzna​nej,któ​razmar​łaprzedna​ro​dzi​na​miPa​ige.Byłacu​-
dow​na,wprostide​al​na.Idokoń​caswychdniuczy​lijąnami​lionróż​nychspo​so​bów,
czymjestszczę​ście.