PRZEPISY BADANIA WETERYNARYJNEGO ZWIERZ
Ą
T RZE
Ź
NYCH
I EKSPERTYZY WETERYNARYJNO-SANITARNEJ
MI
Ę
SA I PRODUKTÓW MI
Ę
SNYCH
1. Wymagania weterynaryjno-sanitarne w stosunku do badania przed ubojowego
zwierz
ą
t
2. Zasady przeprowadzania badania weterynaryjno-sanitarnego tusz i narz
ą
dów
zwierz
ą
t
3. Ekspertyza weterynaryjno-sanitarna tusz i narz
ą
dów wewn
ę
trznych
3.1. Choroby zaka
ź
ne
3.2. Choroby inwazyjne
3.3. Miejscowe i ogólne zmiany patologiczne
3.4. Schorzenia i patologia poszczególnych narz
ą
dów
3.5. Ekspertyza weterynaryjno-sanitarna krwi i surowców wewn
ą
trzwydzielniczo-
enzymatycznych
3.6. Ekspertyza weterynaryjno-sanitarna mi
ę
sa od zwierz
ą
t, poddanych ubojowi z
konieczno
ś
ci
4. Badanie oraz ekspertyza weterynaryjno-sanitarna uboju drobiu
5. Ekspertyza weterynaryjno-sanitarna produktów uboju królików, nutrii i
zwierz
ą
t dzikich
6. Ekspertyza weterynaryjno-sanitarna mi
ę
sa oraz produktów mi
ę
snych na rynkach
7. Ekspertyza weterynaryjno-sanitarna i kontrola weterynaryjna mi
ę
sa i
produktów mi
ę
snych w chłodniach
8. Ekspertyza weterynaryjno-sanitarna kiełbas, w
ę
dlin mi
ę
snych, konserw
mi
ę
snych, przetapianego tłuszczu spo
ż
ywczego oraz surowców jelitowych
9. Ekspertyza weterynaryjno-sanitarna produktów uboju w wypadkach zatrucia
zwierz
ą
t
10. Badanie laboratoryjne mi
ę
sa i produktów mi
ę
snych
- Badanie fizyko-chemiczne mi
ę
sa
- Badanie bakteriologiczne mi
ę
sa i produktów mi
ę
snych
11. Zasady przetwarzania mi
ę
sa oraz produktów mi
ę
snych, podlegaj
ą
cych odka
ż
aniu
Zał
ą
cznik 1. Metodyki badania fizyko-chemicznego mi
ę
sa
Zał
ą
cznik 2. (do rozdziału 6).
PRZEPISY BADANIA WETERYNARYJNEGO ZWIERZ
Ą
T RZE
Ź
NYCH
I EKSPERTYZY WETERYNARYJNO-SANITARNEJ
MI
Ę
SA I PRODUKTÓW MI
Ę
SNYCH
(Zatwierdzone przez Zarz
ą
d Główny Weterynarii
Ministerstwa Rolnictwa ZSRR 27 grudnia 1983 r.
po uzgodnieniu z Głównym Zarz
ą
dem Sanitarno-Epidemiologicznym
Ministerstwa Zdrowia ZSRR)
1. Wymagania weterynaryjno-sanitarne w stosunku do badania przed ubojowego
zwierz
ą
t
1.1. Do kategorii rze
ź
nych zwierz
ą
t hodowanych nale
żą
: bydło rogate (w tym
jaki, bawoły), trzoda chlewna, owce, kozy, jelenie, króliki, konie, osły, muły,
wielbł
ą
dy, drób wszystkich gatunków.
Ubojowi na mi
ę
so nie podlegaj
ą
zwierz
ę
ta w wieku poni
ż
ej 14 dni.
1.2. Do uboju na mi
ę
so dopuszczane s
ą
zdrowe zwierz
ę
ta hodowane. Ubój
zwierz
ą
t chorych oraz podejrzanych o chorob
ę
zaka
ź
n
ą
lub zagro
ż
onych
ś
mierci
ą
(ci
ęż
kie urazy, złamania, poparzenia oraz inne uszkodzenia) jest dozwolony w
wypadkach, przewidzianych przez odpowiednie instrukcje oraz niniejsze Przepisy
(gdy mi
ę
so mo
ż
e by
ć
dopuszczone do spo
ż
ycia przez ludzi).
1.3. Zabrania si
ę
uboju na mi
ę
so zwierz
ą
t:
1.3.1. chorych oraz podejrzanych o zachorowanie na w
ą
glika, szelestnic
ę
,
pomór bydła, pomór wielbł
ą
dów, w
ś
cieklizn
ę
, t
ęż
ec, obrz
ę
k zło
ś
liwy, bradsot,
enterotoksemi
ę
owiec, gor
ą
czk
ę
nie
ż
ytow
ą
bydła i owiec, gor
ą
czk
ę
nie
ż
ytow
ą
bydła
Komentarz [YUN1]: W tekście
p. 10 takiej rubryki brak
i owiec (chorob
ę
niebieskiego j
ę
zyka),afryka
ń
ski pomór
ś
wi
ń
, tularemi
ę
,
botulizm, nosacizn
ę
, epizootyczne zapalenie w
ę
złów chłonnych, melioidoz
ę
(rzekomy sap), myksomatoz
ę
królików, ptasi
ą
gryp
ę
;
1.3.2. znajduj
ą
cych si
ę
w stanie agonii, który ustala wył
ą
cznie lekarz
(felczer) weterynarii;
1.3.3. zaszczepionych szczepionkami, a tak
ż
e poddanych leczeniu przeciwko
w
ą
glikowi, w ci
ą
gu 14 dni po szczepieniu (leczeniu). W sytuacjach przymusowych,
za zezwoleniem lekarza weterynarii, dopuszczalny jest ubój zwierz
ą
t
zaszczepionych przed upływem powy
ż
szego terminu, pod warunkiem,
ż
e zwierze ma
normaln
ą
temperatur
ę
ciała oraz nie wykazuje reakcji na szczepienie (powikła
ń
),
a tak
ż
e wobec spełnienia warunków, wymienionych w p. 3.6.1 niniejszych
Przepisów;
1.3.4. jednokopytnych (koni, mułów oraz osłów), nie poddanych maleinizacji
w zakładzie przetwórstwa mi
ę
snego lub w rze
ź
ni. W wypadku uboju ich bez
maleinizacji przedubojowej tuszy pozostałe produkty uboju s
ą
równie
ż
kierowane
do utylizacji.
Uwaga. We wszystkich przypadkach, wymienionych w niniejszych Przepisach,
pod terminem „utylizacja” jest rozumiane,
ż
e tusze lub inne produkty uboju,
niezdatne do spo
ż
ycia, s
ą
kierowane do przetwarzania na m
ą
k
ę
paszow
ą
pochodzenia
zwierz
ę
cego, klej lub na inne cele techniczne z zachowaniem obowi
ą
zuj
ą
cych
przepisów ich przetwarzania.
1.4. Zwierz
ę
ta, kierowane do uboju, podlegaj
ą
w gospodarstwie-dostawcy
badaniu weterynaryjnemu z selektywn
ą
termometri
ą
według uznania lekarza
(felczera) weterynarii.
Bydło rogate jest opatrywane przywieszkami; sporz
ą
dza si
ę
na nie spis z
podaniem gatunku zwierz
ą
t oraz numeru przywieszki (cechy), a dla zwierz
ą
t z
kompleksów przemysłowych hodowli zwierz
ą
t podaje si
ę
równie
ż
numer sekcji
tuczenia.
Zwierz
ę
ta, reaguj
ą
ce podczas badania na bruceloz
ę
oraz gru
ź
lic
ę
, chore na
pomór (klasyczny)
ś
wi
ń
oraz inne choroby, których ubój na mi
ę
so, zgodnie z
niniejszymi Przepisami, jest dopuszczalny, mog
ą
zosta
ć
skierowane do uboju
wył
ą
cznie za specjalnym zezwoleniem działu weterynaryjnego zarz
ą
du obwodowego
(krajowego [kraj – jedn. terytor. FR])rolnictwa, Ministerstwa Rolnictwa
republiki autonomicznej lub zarz
ą
du głównego Ministerstwa Rolnictwa republiki
zwi
ą
zkowej, nie posiadaj
ą
cej podziału na obwody.
Nie podlegaj
ą
wysłaniu do zakładu rze
ź
niczego zwierz
ę
ta, chore klinicznie
na bruceloz
ę
oraz gru
ź
lic
ę
, z nieustalon
ą
diagnoz
ą
choroby; chore na choroby
niezaka
ź
ne, maj
ą
ce podwy
ż
szon
ą
lub obni
ż
on
ą
temperatur
ę
ciała; drób, chory na
ornitoz
ę
, gryp
ę
, rzekomy pomór drobiu.
Zabrania si
ę
wysyłania do uboju zwierz
ą
t, zaszczepionych szczepionk
ą
unieczynnion
ą
przeciwko pryszczycy, w ci
ą
gu 21 dnia w niebezpiecznych pod
wzgl
ę
dem pryszczycy obwodach oraz szczepionk
ą
przeciwko w
ą
glikowi w ci
ą
gu 14 dni
po szczepieniu, a tak
ż
e zwierz
ą
t, którym podawano w celach leczniczych surowic
ę
przeciww
ą
glikow
ą
, w ci
ą
gu 14 dni po podaniu, oraz zwierz
ą
t, u których stosowano
antybiotyki w celach leczniczych oraz zapobiegawczych, w ci
ą
gu okresu, podanego
we wskazówkach odno
ś
nie stosowania ich w weterynarii.
Zwierz
ę
ta, poddane obróbce pestycydami, s
ą
wysyłane do uboju po upływie
odpowiedniego terminu, podanego w „Wykazie preparatów chemicznych, zalecanych do
obróbki zwierz
ą
t gospodarskich przeciwko owadom i roztoczom”.
Nie podlegaj
ą
wysłaniu do uboju zwierz
ę
ta gospodarskie w ci
ą
gu 30 dni, a
drób – w ci
ą
gu 10 dni po ostatnim przypadku karmienia ich rybami, odpadami
rybnymi oraz m
ą
czk
ą
rybn
ą
.
1.5. Na ka
ż
d
ą
parti
ę
zwierz
ą
t, kierowanych do uboju, wydaje si
ę
ś
wiadectwo
(za
ś
wiadczenie) weterynaryjne w ustalonym przez Ministerstwo Rolnictwa ZSRR
trybie, z obowi
ą
zkowym podaniem wszystkich informacji, przewidzianych przez wzór
ś
wiadectwa, w tym równie
ż
informacji odno
ś
nie bezpiecze
ń
stwa zwierz
ą
t oraz
miejsca ich pochodzenia pod wzgl
ę
dem chorób zaka
ź
nych. Do partii nale
żą
zwierz
ę
ta tego samego gatunku, jednocze
ś
nie wysyłane z tego samego gospodarstwa
(farmy) na podstawie tego samego
ś
wiadectwa weterynaryjnego (za
ś
wiadczenia
weterynaryjnego).
Na zwierz
ę
ta. nie nadaj
ą
ce si
ę
do dalszej hodowli oraz tuczenia, maj
ą
ce
uszkodzenia urazowe, chore na choroby niezaka
ź
ne oraz maj
ą
ce normaln
ą
temperatur
ę
ciała, dostawca przedstawia, oprócz tego, protokół.
1.6. Zwierz
ę
ta, reaguj
ą
ce podczas badania na gru
ź
lic
ę
oraz bruceloz
ę
, drób,
reaguj
ą
cy podczas badania na gru
ź
lic
ę
, a tak
ż
e zwierz
ę
ta, chore na białaczk
ę
oraz inne choroby, wymienione w p. 1.4 niniejszych Przepisów, nale
ż
y wysyła
ć
do
uboju osobnymi partiami w ustalonych przez organy weterynaryjne oraz uzgodnione
z zakładem przetwórstwa mi
ę
snego (zakładem przetwórstwa drobiu) terminach do
natychmiastowego uboju, z przestrzeganiem zasad, przewidzianych przez instrukcje
odno
ś
nie zabiegów, dotycz
ą
cych zwalczania odpowiednich chorób, oraz Przepisy
przewozów zwierz
ą
t transportem kolejowym, drogowym i innym. Przeganianie takich
zwierz
ą
t do uboju jest zabronione.
1.7. Po nadej
ś
ciu patii zwierz
ą
t rze
ź
nych lekarz (felczer) weterynarii
zakładu przetwórstwa mi
ę
snego (rze
ź
ni, zakładu przetwórstwa drobiu) powinien
sprawdzi
ć
prawidłowo
ść
sporz
ą
dzenia
ś
wiadectwa weterynaryjnego, a tak
ż
e zgodno
ść
podanej w
ś
wiadectwie weterynaryjnym ilo
ś
ci zwierz
ą
t z faktycznie dostarczon
ą
,
ustalan
ą
przez towaroznawc
ę
– zakładowego odbiorc
ę
zwierz
ą
t gospodarskich,
dokona
ć
badania weterynaryjnego ka
ż
dego z nich, a w razie konieczno
ś
ci – równie
ż
termometrii (ka
ż
dego zwierz
ę
cia lub selektywnej). Nast
ę
pnie specjalista
weterynarz oddaje polecenie odno
ś
nie zasad przyj
ę
cia zwierz
ą
t, rozmieszczenia
ich na bazach zakładu, oraz bierze te zwierz
ę
ta pod obserwacj
ę
weterynaryjn
ą
.
Partia, w której zostały wykryte zwierz
ę
ta, chore na choroby zaka
ź
ne, w
stanie agonii, poddane ubojowi z przymusu lub zwłoki, a tak
ż
e w wypadkach
niezgodno
ś
ci z liczb
ą
zwierz
ą
t, podan
ą
w
ś
wiadectwie weterynaryjnym, zostaje
poddana kwarantannie do chwili ustalenia diagnozy lub przyczyn niezgodno
ś
ci,
lecz nie dłu
ż
ej, ni
ż
na 3 doby.
Zwłoki podczas dostawy zwierz
ą
t gospodarskich transportem drogowym nie s
ą
wyładowywane; po wykluczeniu w
ą
glika za pomoc
ą
badania mikroskopowego s
ą
one
kierowane do utylizacji lub likwidowane.
Zwłoki zwierz
ą
t, wykryte w wagonach kolejowych, po wykluczeniu w
ą
glika s
ą
wyładowywane w miejscach, wskazanych przez organy Pa
ń
stwowego Nadzoru
Weterynaryjnego, siłami oraz
ś
rodkami odbiorcy zwierz
ą
t.
1.8. Podczas przetrzymywania przed ubojowego zwierz
ą
t w gospodarstwach oraz
krótkotrwałego transportowania bydło, owce i kozy, wielbł
ą
dy, jelenie przy
nieograniczonym pojeniu s
ą
przetrzymywane bez karmienia nie mniej, ni
ż
przez 15
godzin,
ś
winie – nie mniej, ni
ż
5 g., króliki – nie mniej, ni
ż
12 g., ptactwo
l
ą
dowe – 8-12 g., ptactwo wodne – 4-8 g., wliczaj
ą
c w to czas podró
ż
y w wypadku
dostawy ich transportem drogowym. Czas przerwania karmienia zwierz
ą
t jest
wpisywany do listu przewozowego. Zwierz
ę
ta powinny zosta
ć
dostarczone do zakładu
przetwórstwa mi
ę
snego (zakładu przetwórstwa drobiu) w dniu oraz o godzinie,
podanych w uzgodnionych harmonogramach ich przekazania-odbioru.
Drób, który nie został przetrzymany w gospodarstwach przed ubojem w ci
ą
gu
powy
ż
szego okresu, wysyłce do uboju nie podlega.
Podczas ilo
ś
ciowego (według masy) oraz jako
ś
ciowego przekazania-odbioru
zwierz
ą
t w powy
ż
szych warunkach czas trwania przetrzymywania zwierz
ą
t przed
ubojem w zakładzie przetwórstwa mi
ę
snego, licz
ą
c badanie weterynaryjne, powinien
wynosi
ć
nie wi
ę
cej, ni
ż
5 g. po odbiorze ich w zakładzie.
Konie, muły, osły celem przeprowadzenia maleinizacji s
ą
przetrzymywane w
zakładzie przetwórstwa mi
ę
snego przed ubojem przez 24 g. Ciel
ę
ta oraz prosi
ę
ta
s
ą
kierowane do przetwarzania po upływie 6 g. od ich odbioru w zakładzie.
1.9. W wypadku transportowania zwierz
ą
t z karmieniem w drodze, w wypadku
braku przetrzymywania przed ubojem zwierz
ą
t w gospodarstwie, co powinno by
ć
odnotowane w dokumencie towarzysz
ą
cym, w wypadku dostawy zwierz
ą
t kolej
ą
oraz
ich przeganiania, w wypadku nadej
ś
cia zwierz
ą
t poza harmonogramem, po
przeprowadzeniu kwarantanny przy przekazaniu-odbiorze zwierz
ą
t według masy oraz
jako
ś
ci mi
ę
sa, a królików według masy
ż
ywej - czas trwania przetrzymywania przed
ubojowego w zakładzie przetwórstwa mi
ę
snego wynosi: dla bydła, owiec i kóz,
jeleni, wielbł
ą
dów – nie mniej, ni
ż
15 g., dla trzody chlewnej – nie mniej, ni
ż
10 g., dla koni, mułów, osłów – nie mniej, ni
ż
24 g., dla królików – 5 g. po
przyj
ę
ciu ich w zakładzie przetwórstwa mi
ę
snego. Pojenie zwierz
ą
t nie jest
ograniczane, ale zaprzestaje si
ę
go na 3 g. przed ubojem. Zabrania si
ę
uboju
zwierz
ą
t, wykazuj
ą
cych oznaki zm
ę
czenia po transportowaniu. Takie zwierz
ę
ta przy
normalnym pojeniu i karmieniu odstawia si
ę
do odpoczynku minimum na 48 g., a
nast
ę
pnie post
ę
puje si
ę
z nimi, jak podano wy
ż
ej.
Podczas przekazania-odbioru zwierz
ą
t według masy
ż
ywej oraz stanu
utuczenia, zarówno bezpo
ś
rednio w gospodarstwach, jak i w zakładach, czas
przetrzymywania przed ubojowego w zakładach przetwórstwa mi
ę
snego powinien
wynosi
ć
dla bydła, owiec i kóz, jeleni, wielbł
ą
dów, koni, mułów, osłów – nie
mniej, ni
ż
24 g., dla trzody chlewnej – nie mniej, ni
ż
12 g., dla ciel
ą
t – 6 g.
po przyj
ę
ciu ich w zakładzie.
Uwaga: młode, niewykastrowane buhaje s
ą
przetrzymywane w osobnych zagrodach
oraz w tej partii, w której nadeszły.
1.10. W dniu uboju zwierz
ę
ta podlegaj
ą
badaniu przez lekarza (felczera)
weterynarii, i według jego uznania, w zale
ż
no
ś
ci od stanu ogólnego zwierz
ą
t jest
przeprowadzana termometria ka
ż
dej sztuki lub selektywna. Wyniki przed ubojowego
badania weterynaryjnego oraz termometrii zwierz
ą
t s
ą
rejestrowane w dzienniku o
ustalonym wzorze..
W wypadku pojawienia si
ę
zwierz
ą
t chorych lub zwierz
ą
t z podwy
ż
szon
ą
b
ą
d
ź
obni
ż
on
ą
temperatur
ą
, w dzienniku podaje si
ę
numery ich przywieszek, postawion
ą
(lub przypuszczaln
ą
) diagnoz
ę
oraz temperatur
ę
ciała. Takie zwierz
ę
ta s
ą
izolowane oraz nie dopuszczane do uboju do czasu postawienia diagnozy.
W wypadku nadej
ś
cia do zakładu przetwórstwa mi
ę
snego zwierz
ą
t z postawion
ą
diagnoz
ą
choroby, s
ą
one kierowane pod kontrol
ą
specjalistów weterynarii do
ubojni sanitarnej celem natychmiastowego uboju.
1.11. Konie, muły oraz osły przed ubojem podlegaj
ą
badaniu w kierunku
nosacizny oraz przebadaniu metod
ą
jednokrotnej oftalmomaleinizacji. Zwierz
ę
ta,
reaguj
ą
ce na malein
ę
, podlegaj
ą
likwidacji.
Ubój koni, osłów oraz mułów jest dozwolony w sali ogólnej zakładu, lecz
osobno od zwierz
ą
t innych gatunków.
1.12. Wyprowadzanie oraz wywóz z terenu zakładu przetwórstwa mi
ę
snego
zwierz
ą
t, które przybyły do uboju, s
ą
zabronione.
1.13. O wszystkich przypadkach wykrycia przed ubojem lub po nim zwierz
ą
t,
chorych na choroby silnie zaka
ź
ne, a tak
ż
e w wypadku rozpoznania gru
ź
licy,
białaczki, w
ą
grzycy oraz wło
ś
nicy – zakładowa słu
ż
ba weterynaryjna powinna
zawiadomi
ć
(w ustalonym trybie) dział weterynaryjny zarz
ą
du obwodowego
(krajowego) rolnictwa, Ministerstwo Rolnictwa ASRR lub Zarz
ą
d Główny Weterynarii
Ministerstwa Rolnictwa republiki zwi
ą
zkowej (nie posiadaj
ą
cej podziału na
obwody), wła
ś
ciwe dla miejsca wysyłki zwierz
ą
t oraz wysyłaj
ą
cego, a tak
ż
e organy
weterynaryjne, wła
ś
ciwe dla siedziby danego zakładu, a w wypadkach rozpoznania
lub podejrzenia o zachorowanie na w
ą
glika, nosacizn
ę
, gru
ź
lic
ę
, w
ś
cieklizn
ę
,
gor
ą
czk
ę
Q, ornitoz
ę
, melioidoz
ę
, tularemi
ę
, pomór wielbł
ą
dów, listerioz
ę
,
leptospiroz
ę
, pryszczyc
ę
, bruceloz
ę
, salmonelloz
ę
, w
ą
grzyc
ę
, wło
ś
nic
ę
– równie
ż
organy miejscowe ochrony zdrowia.
1.14. W wypadku nadej
ś
cia do uboju zwierz
ą
t, reaguj
ą
cych podczas badania na
bruceloz
ę
lub gru
ź
lic
ę
lub chorych na choroby zaka
ź
ne, wymienione w p. 1.4
niniejszych Przepisów, a tak
ż
e chorych na choroby
ż
oł
ą
dkowo-jelitowe, maj
ą
cych
zapalenia ropne, ropne rany zgorzelinowe, zapalenia sutków, zapalenie p
ę
pka i
stawów (u ciel
ą
t), oraz z innych powodów s
ą
przyjmowani osobno od zwierz
ą
t
zdrowych i kierowane do ubojni sanitarnej. W wypadku braku ubojni sanitarnej
jest dopuszczalny ich ubój w sali ogólnej, ale dopiero po uboju zwierz
ą
t
zdrowych oraz usuni
ę
ciu s sali wszystkich tusz oraz innych produktów uboju
zwierz
ą
t zdrowych.
Po zako
ń
czeniu uboju zwierz
ą
t, chorych na wymienione choroby zaka
ź
ne, a
tak
ż
e we wszystkich przypadkach rozpoznania tych chorób podczas uboju zwierz
ą
t,
pomieszczenie ubojni, wszystkie urz
ą
dzenia oraz sprz
ę
t, wykorzystywane podczas
uboju oraz rozbioru tusz tych zwierz
ą
t, a tak
ż
e miejsca ich przetrzymywania
przed ubojem s
ą
poddawane obróbce sanitarnej oraz dezynfekcji.
1.15. Podczas uboju zwierz
ą
t chorych lub podejrzanych o zachorowanie na
choroby odzwierz
ę
ce konieczne jest przestrzeganie przez pracowników
obowi
ą
zuj
ą
cych przepisów profilaktyki osobistej oraz przeprowadzanie zabiegów,
zgodnie z obowi
ą
zuj
ą
cymi instrukcjami Ministerstwa Zdrowia ZSRR, Ministerstwa
Rolnictwa ZSRR oraz Ministerstwa Przemysłu Mi
ę
snego i Mleczarskiego ZSRR, a
tak
ż
e na polecenie Pa
ń
stwowego Nadzoru Sanitarnego i Weterynaryjnego.
Odpowiedzialno
ść
za przeprowadzenie tych zabiegów spoczywa na administracji
zakładu.
1.16. W wypadku wykrycia po drodze lub podczas przyj
ę
cia do zakładu
przetwórstwa mi
ę
snego w
ą
glika w partii zwierz
ą
t, transportowanej do zakładu
kolej
ą
lub transportem drogowym, zwierz
ę
ta s
ą
poddawane badaniom weterynaryjnym
oraz termometrii ka
ż
dej sztuki. Bydło, owce i kozy, wielbł
ą
dy, konie, jelenie z
normaln
ą
temperatur
ą
ciała, bez oznak choroby, s
ą
poddawane kwarantannie, podaje
si
ę
im surowic
ę
przeciw w
ą
glikow
ą
w dawce profilaktycznej oraz bierze si
ę
je pod
obserwacj
ę
weterynaryjn
ą
z codzienn
ą
termometri
ą
według uznania lekarza
weterynarii. Po upływie trzech dni po immunizacji wszystkie zwierz
ę
ta z
kwarantanny s
ą
poddawane termometrii, po czym zwierz
ę
ta z normalna temperatura
ciała s
ą
kierowane do uboju w ubojni sanitarnej. Trzoda chlewna bez oznak
klinicznych choroby z normaln
ą
temperatur
ą
ciała jest kierowana do uboju w
ubojni sanitarnej.
Zwierz
ę
ta wszystkich. gatunków, wykazuj
ą
ce oznaki kliniczne choroby, s
ą
natychmiast umieszczane w izolatce, gdzie s
ą
one poddawane leczeniu. Po upływie
14 dni od leczenia oraz wobec normalnej temperatury ciała s
ą
one kierowane do
ubojni sanitarnej celem uboju.
Uwaga: W wypadku stwierdzenia przypadków zachorowania lub
ś
mierci z powodu
w
ą
glika w
ś
ród zwierz
ą
t, które ju
ż
si
ę
znajduj
ą
na bazach przetrzymywania przed
ubojowego lub zostały doprowadzone do uboju, post
ę
puje si
ę
, jak podano wy
ż
ej.
1.17. W wypadku zachorowania bydła rogatego na rozedmowego czyraka
mnogiego lub
ś
mierci zwierz
ą
t z powodu danej choroby wszystkie zwierz
ę
ta danej
partii podlegaj
ą
badaniu weterynaryjnemu. Zwierz
ę
ta z normaln
ą
temperatur
ą
oraz
bez oznak klinicznych zachorowania s
ą
kierowane do natychmiastowego uboju osobn
ą
parti
ą
, chore za
ś
s
ą
izolowane oraz poddawane leczeniu. Zwierz
ę
ta wyzdrowiałe s
ą
przetrzymywane przez 14 dni od momentu stwierdzenia normalnej temperatury, a
nast
ę
pnie kierowane do uboju.
1.18. W wypadku wykrycia w partii zwierz
ą
t, które zostały przekazane do
uboju, chorych lub podejrzanych o zachorowanie na pryszczyc
ę
, cała partia
zwierz
ą
t natychmiast jest kierowana celem uboju do ubojni sanitarnej. W wypadku
braku mo
ż
liwo
ś
ci przetworzenia tych zwierz
ą
t w ubojni sanitarnej uboju dokonuje
si
ę
w ubojni ogólnej w trybie, okre
ś
lonym w p. 1,14 niniejszych Przepisów. Oceny
sanitarnej mi
ę
sa oraz innych produktów uboju dokonuje si
ę
w trybie, okre
ś
lonym w
p. 3.1.7.1.
W wypadku dostarczenia do zakładu przetwórstwa mi
ę
snego zwierz
ą
t, które
chorowały na pryszczyc
ę
oraz zostały wysłane z gospodarstw w pierwszych 3
miesi
ą
cach po zdj
ę
ciu z gospodarstwa kwarantanny, a tak
ż
e zwierz
ą
t,
zaszczepionych przeciwko pryszczycy szczepionk
ą
inaktywowan
ą
i kierowanych do
uboju w ci
ą
gu 21 dni po szczepieniu, s
ą
one przyjmowane oraz kierowane do uboju
równie
ż
osobn
ą
parti
ą
. Uboju oraz oceny sanitarnej mi
ę
sa i produktów uboju
dokonuje si
ę
w trybie, okre
ś
lonym w p. 3.1.7.2.
Uwaga: W wypadku uboju z konieczno
ś
ci w gospodarstwie zwierz
ą
t, które
przebyły pryszczyc
ę
i zostały ubite przed upływem 2 miesi
ę
cy po chorobie, a
tak
ż
e zaszczepionych przeciwko pryszczycy i ubitych przed upływem 21 dni po
szczepieniu, tusze oraz inne produkty uboju s
ą
wykorzystywane wewn
ą
trz danego
gospodarstwa w trybie, okre
ś
lonym w p. 3.1.7.2.
1.19. Zwierz
ę
ta, pogryzione przez w
ś
ciekłe zwierz
ę
ta, s
ą
natychmiast
kierowane do uboju.
1.20. W wypadku stwierdzenia w trakcie uboju oznak pomoru bydła rogatego,
pomoru wielbł
ą
dów, tularemii, melioidozy, tusze wraz ze wszystkimi narz
ą
dami
oraz skór
ą
s
ą
niszczone; jednocze
ś
nie s
ą
podejmowane inne
ś
rodki, przewidziane
przez obowi
ą
zuj
ą
ce instrukcje zwalczania tych chorób.
1.21. W wypadku wykrycia w trakcie uboju zwierz
ą
t, chorych na choroby
zaka
ź
ne, wymienione w p. 1.3, post
ę
puje si
ę
zgodnie z rozdziałem 3 niniejszych
Przepisów.
1.22. Niedopuszczalne jest wykorzystywanie do spo
ż
ycia mi
ę
sa wszystkich
gatunków zwierz
ą
t gospodarczych oraz dzikich (łownych), które zgin
ę
ły podczas
po
ż
aru, w wypadkach drogowych, zostały zabite przez piorun, pr
ą
d elektryczny,
zamarzły, uton
ę
ły itp. Zwłoki takich zwierz
ą
t podlegaj
ą
utylizacji lub, za zgod
ą
lekarza weterynarii (o ile nie uległy one rozkładowi) mog
ą
zosta
ć
po
wygotowaniu dopuszczone do
ż
ywienia trzody chlewnej lub drobiu, a tak
ż
e w
postaci surowej lub wygotowanej – do
ż
ywienia zwierz
ą
t, trzymanych w o
ś
rodku
hodowli, ale po obowi
ą
zkowym badaniu bakteriologicznym w kierunku obecno
ś
ci
salmonelli, a w razie konieczno
ś
ci – czynników innych chorób zaka
ź
nych oraz
inwazyjnych, stanowi
ą
cych zagro
ż
enie dla zwierz
ą
t.
2. Zasady przeprowadzania badania weterynaryjno-sanitarnego tusz i narz
ą
dów
zwierz
ą
t
2.1. Mi
ę
so oraz inne produkty uboju zwierz
ą
t wszystkich kategorii
gospodarstw podlegaj
ą
obowi
ą
zkowej ekspertyzie weterynaryjnej, któr
ą
przeprowadza lekarz weterynarii.
Do przeprowadzania ekspertyzy weterynaryjno-sanitarnej tusz oraz narz
ą
dów w
zakładach przetwórstwa mi
ę
snego z procesem ci
ą
głym przetwarzania zwierz
ą
t
powinny by
ć
urz
ą
dzone nast
ę
puj
ą
ce stanowiska robocze do bada
ń
weterynaryjnych:
na linii przetwarzania bydła rogatego oraz koni – cztery stanowiska robocze
do badania: głów, narz
ą
dów wewn
ę
trznych, tusz, ko
ń
cowe.;
na linii przetwarzania trzody chlewnej – pi
ęć
stanowisk roboczych do
badania: podszcz
ę
kowych (
ż
uchwowych) w
ę
złów chłonnych w kierunku w
ą
glika (w
wypadku rozbioru tusz z oskórowaniem dany punkt jest umieszczany po odcinku
wykrwawiania, a w wypadku obróbki tusz oparzaniem – po piecu do opalania, ł
ą
cz
ą
c
miejsce badania w kierunku w
ą
glika z miejscem badania głów); głów; narz
ą
dów
wewn
ę
trznych; tusz; ko
ń
cowe;
na linii przetwarzania owiec i kóz – trzy stanowiska robocze do badania:
narz
ą
dów wewn
ę
trznych; tusz; ko
ń
cowe.
Celem dokładnego badania tusze, podejrzane o chorob
ę
, s
ą
umieszczane na
linii odstawczej.
W zakładach przetwórstwa mi
ę
snego, rze
ź
niach oraz punktach uboju, nie
posiadaj
ą
cych linii potokowych uboju i rozbioru tusz, głowy, podroby oraz
ś
ledziony zwierz
ą
t rze
ź
nych, celem badania weterynaryjnego, powinny by
ć
podwieszone na specjalnych wieszakach lub umieszczone na stole.
2.1.1. Miejsca badania weterynaryjnego tusz powinny by
ć
wygodne oraz
dobrze o
ś
wietlone, posiada
ć
urz
ą
dzenie do rejestracji wykrytych przypadków
chorób zwierz
ą
t, sterylizatory (do odka
ż
ania no
ż
y, haków oraz innych narz
ę
dzi),
umywalki z ciepł
ą
oraz zimna wod
ą
, mydło, zbiorniczki z roztworem dezynfekuj
ą
cym
do obróbki r
ą
k oraz r
ę
czniki.
W wypadku braku na linii przetwarzania zwierz
ą
t, wyposa
ż
onej w ta
ś
moci
ą
g,
tego czy innego stanowiska roboczego, przewidzianego przez powy
ż
szy punkt
Przepisów, lub w wypadku braku obsadzenia całego stanowiska roboczego przez
odpowiedniego specjalist
ę
słu
ż
by weterynaryjnej, przetwarzanie zwierz
ą
t na tej
linii nie jest dopuszczane. Podczas uboju zwierz
ą
t w zakładzie przetwórstwa
mi
ę
snego (punkcie uboju) ka
ż
da tusza bydła rogatego, owiec i kóz, trzody
chlewnej oraz koni (oprócz głów owiec i kóz), podroby, jelita, skóra s
ą
numerowane tym samym numerem.
2.2. Głowy oraz narz
ą
dy wewn
ę
trzne powinny by
ć
przygotowane przez
pracowników zakładu do badania weterynaryjnego zgodnie ze schematem
technologicznym oraz nast
ę
puj
ą
cymi wymaganiami.
2.2.1. Głowy bydła rogatego s
ą
oddzielane od tuszy, mocowane na wieszakach
za k
ą
t zro
ś
ni
ę
cia si
ę
gał
ę
zi
ż
uchwy lub chrz
ą
stk
ę
pier
ś
cieniowat
ą
, j
ę
zyk si
ę
podcina w górnej cz
ęś
ci oraz po bokach w taki sposób, aby nie był on uszkodzony,
swobodnie wypadał z przestrzeni mi
ę
dzyszcz
ę
kowej oraz
ż
eby zostały zachowane
wszystkie podlegaj
ą
ce badaniu w
ę
zły chłonne.
2.2.2. Ko
ń
skie głowy oddziela si
ę
od tuszy oraz po wyci
ą
gni
ę
ciu j
ę
zyka
wyr
ę
buje si
ę
przegrod
ę
nosow
ą
, zachowuj
ą
c jej cało
ść
.
2.2.3.
Ś
wi
ń
skie głowy s
ą
nacinane, pozostawiane przy tuszach a
ż
do
zako
ń
czenia badania poubojowego, w którym to celu po oskórowaniu lub po
oparzaniu głowa jest nacinana od strony karku oraz lewej szcz
ę
ki z jednoczesnym
oddzieleniem stawu szczytowo-potylicznego, wyci
ę
ciem j
ę
zyka z krtani
ą
z
przestrzeni mi
ę
dzyszcz
ę
kowej, które do czasu zako
ń
czenia badania s
ą
pozostawiane
przy tuszy.
2.2.4. Głowy ciel
ą
t, owiec oraz kóz s
ą
oddzielane po stawie szczytowo-
potylicznym, z pozostawieniem przy tuszy do czasu zako
ń
czenia badania narz
ą
dów
wewn
ę
trznych.
Wyj
ę
te z tuszy płuca z tchawic
ą
, serce oraz w
ą
troba, powinny do czasu
zako
ń
czenia badania weterynaryjnego pozostawa
ć
w naturalnym poł
ą
czeniu mi
ę
dzy
sob
ą
(podroby), i w nich powinny by
ć
zachowane w
ę
zły chłonne.
Narz
ą
dy wewn
ę
trzne, wyjmowane na stoły ta
ś
moci
ą
gu, powinny nadchodzi
ć
do
lekarza weterynaryjnego do badania jednocze
ś
nie z tusz
ą
.
Do czasu zako
ń
czenia badania weterynaryjnego tuszy oraz jej narz
ą
dów, jak
podano w p 2.3 (wliczaj
ą
c w to trychinoskopi
ę
tusz
ś
wi
ń
skich) nie wolno usuwa
ć
z
działu
ś
cinków mi
ę
snych oraz innych produktów uboju, oprócz skór (wszystkich
gatunków zwierz
ą
t), nóg oraz uszu bydła rogatego, głów oraz nóg owiec i kóz.
2.3. Badanie głów, narz
ą
dów wewn
ę
trznych oraz tusz odbywa si
ę
w
nast
ę
puj
ą
cy sposób.
2.3.1. U bydła rogatego, jeleni.
Głowa: ogl
ę
dziny oraz otwarcie podszcz
ę
kowych (
ż
uchwowych), przyuszniczych,
zagardłowych w
ę
złów chłonnych. Ogł
ę
dziny oraz badanie dotykowe warg i j
ę
zyka.
Rozci
ę
cie oraz ogl
ę
dziny mi
ęś
ni
ż
waczy warstwami, na cał
ą
szeroko
ść
, równolegle
do ich powierzchni (wielki mi
ę
sie
ń
ż
wacz – dwoma naci
ę
ciami, skrzydłowy –
jednym) z ka
ż
dego boku (celem wykrycia w
ą
grzycy).
Ś
ledziona: ogl
ę
dziny zewn
ę
trzne oraz w przekroju.
Płuca: ogl
ę
dziny zewn
ę
trzne oraz palpacja wszystkich płatów płucnych.
Otwarcie lewego oskrzelowego, tchawiczo-oskrzelowego oraz
ś
ródpiersiowego w
ę
złów
chłonnych. Rozci
ę
cie oraz ogl
ę
dziny mi
ąż
szu w miejscach oskrzeli głównych
(aspiracja masami paszowymi itp.) oraz w miejscach wykrycia zmian chorobowych.
Serce: otwarcie osierdzia. Ogl
ę
dziny nasierdzia oraz mi
ęś
nia sercowego,
rozci
ę
cie po krzywi
ź
nie wi
ę
kszej prawego oraz lewego oddziałów serca, ogl
ę
dziny
stanu wsierdzia oraz krwi; wykonanie 1-2 wzdłu
ż
nych oraz jednego poprzecznego,
nie na wylot, rozci
ęć
mi
ęś
ni sercowych (w kierunku w
ą
grzycy, sarkocystozy itp.).
W
ą
troba: ogl
ę
dziny oraz badanie dotykowe od strony przepony oraz trzewnej.
W wypadku zrastania si
ę
przepony z w
ą
trob
ą
ta ostatnia jest oddzielana oraz
badana w kierunku wyst
ę
powania zmian chorobowych. Rozci
ę
cie i ogl
ę
dziny w
ę
złów
chłonnych
ż
yły wrotnej oraz wykonanie od strony trzewnej zgodnie z przebiegiem
przewodów
ż
ółciowych 2-3 rozci
ęć
nie nawylot.
Nerki: usuni
ę
cie z torebki, badanie oraz palpacja, w wypadku wykrycia zmian
chorobowych rozci
ę
cie.
ś
oł
ą
dek (przed
ż
oł
ą
dki): ogl
ę
dziny zewn
ę
trzne błony surowiczej, rozci
ę
cie
oraz ogl
ę
dziny w
ę
złów chłonnych. W razie konieczno
ś
ci otwarcie
ż
oł
ą
dka celem
dokonania ogl
ę
dzin błony
ś
luzowej. Ogl
ę
dziny przełyku (w kierunku w
ą
grzycy,
sarkocystozy).
Jelita: ogl
ę
dziny od strony błony surowiczej oraz rozci
ę
cie kilku
krezkowych w
ę
złów chłonnych.
Wymi
ę
: dokładne badanie dotykowe oraz wykonanie jednego-dwóch gł
ę
bokich
równoległych rozci
ęć
. Otwarcie w
ę
złów chłonnych nad wymieniem.
Macica, j
ą
dra, p
ę
cherz moczowy, trzustka: ogl
ę
dziny, a w razie konieczno
ś
ci
– otwarcie.
Tusza: ogl
ę
dziny powierzchni zewn
ę
trznej oraz wewn
ę
trznej ze zwróceniem
uwagi na wyst
ę
powanie guzów oraz innych zmian chorobowych.
W przypadku podejrzenia choroby zaka
ź
nej lub choroby, zwi
ą
zanej z
zaburzeniem przemiany materii, – otwarcie, według uznania lekarza weterynarii,
w
ę
złów chłonnych: szyjnych powierzchownych (przedłopatkowych), pachwinowych
(pierwszego
ż
ebra oraz wła
ś
ciwie pachwinowego),
ż
ebrowo-szyjnych,
mi
ę
dzy
ż
ebrowych, kranialno-piersiowych, nadrostkowych, l
ę
d
ź
wiowych, biodrowych,
miednicznych, fałdu kolanowego, powierzchownych pachwinowych kulszowych oraz
podkolanowych. W razie konieczno
ś
ci, w celu wykrycia w
ą
grów, dodatkowe rozci
ę
cie
wzdłu
ż
ne mi
ęś
ni szyi, łopatkowo-łokciowych, l
ę
d
ź
wiowych wi
ę
kszych, udow
ą
grup
ę
mi
ęś
ni oraz mi
ęś
nia przepony.
U ciel
ą
t – równie
ż
ogl
ę
dziny p
ę
powiny oraz w razie konieczno
ś
ci otwarcie
stawów ko
ń
czyn (nadgarstkowych oraz skokowych).
2.3.2. U owiec i kóz
Ogl
ę
dziny narz
ą
dów wewn
ę
trznych oraz tuszy w ten sam sposób, jak u bydła
rogatego. W celach wykrycia zapalenia serowatego w
ę
złów chłonnych dokonuje si
ę
ogl
ę
dzin w
ę
złów chłonnych: szyjnych powierzchownych oraz fałdu kolanowego.
2.3.3.
У
U trzody chlewnej
Głowa: po wykrwawieniu, gdy tusze s
ą
obrabiane z oskórowaniem – wykonanie
rozci
ę
cia wzdłu
ż
nego skóry oraz mi
ęś
ni w przestrzeni podszcz
ę
kowej od otworu
przyrannego w kierunku k
ą
ta zrastania si
ę
gał
ę
zi
ż
uchwowych, otwarcie oraz
ogl
ę
dziny z obu stron podszcz
ę
kowych (
ż
uchwowych) w
ę
złów chłonnych (w kierunku
w
ą
glika oraz gru
ź
licy). W wypadku obrabiania tusz
ś
wi
ń
skich bez oskórowania (za
pomoc
ą
opalania, oparzania) – ogl
ę
dziny podszcz
ę
kowych w
ę
złów chłonnych oraz
innych cz
ęś
ci głowy po oparzaniu (opalaniu).
Po oskórowaniu lup oparzaniu tuszy na stanowisku badania głów – rozci
ę
cie
oraz ogl
ę
dziny przyuszniczych oraz szyjnych w
ę
złów chłonnych, wielkiego oraz
skrzydłowego mi
ęś
ni
ż
waczy (w kierunku w
ą
grzycy). Ogl
ę
dziny oraz badanie
dotykowe j
ę
zyka; ogl
ę
dziny błony
ś
luzowej krtani, nadgło
ś
nika oraz migdałków.
Ś
ledziona: ogl
ę
dziny zewn
ę
trzne, rozci
ę
cie mi
ąż
szu, w razie konieczno
ś
ci -
otwarcie w
ę
złów chłonnych.
Płuca: ogl
ę
dziny zewn
ę
trzne, palpacja oraz rozci
ę
cie oskrzelowych (lewego,
prawego oraz
ś
rodkowego) w
ę
złów chłonnych.
ś
oł
ą
dek, przełyk, jelita, nerki, serce: ogl
ę
dziny oraz badanie takie same,
jak u bydła rogatego.
W
ą
troba: badanie dotykowe oraz ogl
ę
dziny powierzchni przeponowej oraz
trzewnej, przewody
ż
ółciowe w przekroju poprzecznym od strony trzewnej w miejscu
zł
ą
czenia płatów.
Tusza: ogl
ę
dziny takie same, jak dla bydła rogatego. W celach badania w
kierunku w
ą
grzycy, w razie konieczno
ś
ci – rozci
ę
cie oraz ogl
ę
dziny mi
ęś
ni
l
ę
d
ź
wiowych, szyjnych, łopatkowo-łokciowych (anconeusów), grzbietowych, ko
ń
czyny
miednicznej oraz przepony.
W wypadku podejrzenia o wyst
ę
powanie procesów zapalnych (ropnie itp.),
zlokalizowanych w gł
ę
bokich warstwach tkanki mi
ęś
niowej – wykonanie dwóch-trzech
rozci
ęć
wzdłu
ż
nych mi
ęś
ni (w cz
ęś
ci
ś
rodkowej szyi).
W wypadku stwierdzenia procesu zapalnego w przedniej cz
ęś
ci tuszy nale
ż
y,
oprócz podszcz
ę
kowych (
ż
uchwowych) oraz przyuszniczych w
ę
złów chłonnych, podda
ć
ogl
ę
dzinom grzbietowe powierzchniowe szyjne w
ę
zły chłonne.
Wszystkie tusze s
ą
obowi
ą
zkowo badane w kierunku wło
ś
nicy w sposób,
okre
ś
lony w punkcie
З
.2.4.
2.3.4. U koni, osłów, mułów
Głowa: rozci
ę
cie podszcz
ę
kowych (
ż
uchwowych) oraz podj
ę
zykowych w
ę
złów
chłonnych, ogl
ę
dziny jamy nosowej oraz wyr
ą
banej przegrody nosowej.
Płuca: otwarcie tchawicy, oskrzeli głównych oraz ogl
ę
dziny błony
ś
luzowej.
Rozci
ę
cie wszystkich oskrzelowych oraz gł
ę
bokich szyjnych w
ę
złów chłonnych,
rozmieszczonych wzdłu
ż
tchawicy. Dwa rozci
ę
cia sko
ś
ne prawego oraz lewego płatów
płucnych, ogl
ę
dziny oraz palpacja miejsc rozci
ęć
.
Ś
ledziona, w
ą
troba, nerki, jelita,
ż
oł
ą
dek, serce oraz inne narz
ą
dy s
ą
poddawane ogl
ę
dzinom w ten sam sposób, co i u bydła rogatego.
Tusza: ogl
ę
dziny od strony zewn
ę
trznej oraz wewn
ę
trznej. W wypadku
podejrzenia chorób zaka
ź
nych – otwarcie oraz ogl
ę
dziny tych samych w
ę
złów
chłonnych tuszy, co i u bydła rogatego. Dodatkowo – ogl
ę
dziny mi
ęś
ni (od strony
wewn
ę
trznej łopatki) w kierunku czerniaka, powierzchni wewn
ę
trznej
ś
cianki
trzewnej w kierunku alfortiosis.
W wypadku podejrzenia nitkowicy (wyst
ę
powania widocznych zmian chorobowych
w postaci rozrostu tkanki ziarninowej, bliznowacenia w okolicy kł
ą
bu itp.) –
wykonanie uko
ś
nego rozci
ę
cia wzdłu
ż
nego mi
ęś
ni zgodnie z przebiegiem wi
ą
zadła
potylicznego do wysoko
ś
ci wyrostka kostnego pierwszego kr
ę
gu piersiowego.
2.3.5. U wielbł
ą
dów.
Wszystkie narz
ą
dy oraz tusze s
ą
poddawane ogl
ę
dzinom w ten sam sposób, co
i u bydła rogatego. Przy tym dokonuje si
ę
rozci
ę
cia w kilku miejscach oraz
ogl
ę
dzin
ś
ródpiersiowych w
ę
złów chłonnych, wyci
ą
gni
ę
tych w postaci ci
ą
głego
pasma wzdłu
ż
ś
ródpiersia.
2.3.6. Badania weterynaryjno-sanitarnego drobiu, królików, zwierz
ą
t
dzikich oraz łownych, a tak
ż
e oceny sanitarnej mi
ę
sa oraz wszystkich innych
produktów ich uboju dokonuje si
ę
w sposób, okre
ś
lony w rozdziałach 4 oraz 5.
2.4. Podczas badania tusz oraz narz
ą
dów wewn
ę
trznych (w
ą
troby, serca,
nerek) rozci
ę
cia na nich wykonuje si
ę
w taki sposób, aby mo
ż
liwie zachowa
ć
wygl
ą
d handlowy produktu.
Wyniki ekspertyzy weterynaryjnej mi
ę
sa oraz produktów mi
ę
snych, bada
ń
w
kierunku wło
ś
nicy, bakteriologicznych, <podczas> uboju zwierz
ą
t w ubojni
sanitarnej s
ą
rejestrowane w dziennikach według ustalonego wzoru, zgodnie z
instrukcj
ą
ewidencji weterynaryjnej oraz sprawozdawczo
ś
ci weterynaryjnej.
2.5. We wszystkich wypadkach, gdy w odpowiednich punktach niniejszych
Przepisów nic si
ę
nie mówi o ograniczeniach wypuszczania mi
ę
sa oraz
poszczególnych produktów, o konieczno
ś
ci dezynfekcji skór itp., s
ą
one
wypuszczane bez ograniczenia.
2.6. Znakowania mi
ę
sa wszystkich gatunków zwierz
ą
t dokonuje si
ę
zgodnie z
obowi
ą
zuj
ą
c
ą
Instrukcj
ą
znakowania mi
ę
sa.
2.7. We wszystkich wypadkach wykrycia podczas ekspertyzy weterynaryjno-
sanitarnej tusz i narz
ą
dów zmian, charakterystycznych dla chorób zaka
ź
nych oraz
inwazyjnych, zabiegi weterynaryjno-sanitarne (dezynfekcja pomieszcze
ń
,
wyposa
ż
enia itp.) s
ą
przeprowadzane zgodnie z obowi
ą
zuj
ą
cymi instrukcjami
Ministerstwa Rolnictwa ZSRR, Ministerstwa Przemysłu Mi
ę
snego i Mleczarskiego
ZSRR, wytycznymi słu
ż
by weterynaryjnej.
3. Ekspertyza weterynaryjno-sanitarna tusz i narz
ą
dów wewn
ę
trznych
3.1. Choroby zaka
ź
ne
3.1.1. W
ą
glik. W wypadku podejrzenia w
ą
glika dalszy ubój zwierz
ą
t jest
wstrzymywany. Z podejrzanej tuszy pobiera si
ę
kawałki
ś
ledziony, zmienione
fragmenty tkanki oraz chorobowo zmienione w
ę
zły chłonne i kieruje si
ę
do
laboratorium celem badania bakterioskopowego, oraz bakteriologicznego. Do
momentu otrzymania wyników bada
ń
tusza oraz wszystkie produkty uboju s
ą
izolowane w odosobnionym miejscu.
3.1.1.1. W wypadku rozpoznania podczas badania bakterioskopowego w
ą
glika
tusza wraz z narz
ą
dami oraz skór
ą
, nie czekaj
ą
c na wyniki badania
bakteriologicznego, s
ą
kierowane do zniszczenia (przez spalanie) z zachowaniem
obowi
ą
zuj
ą
cych przepisów weterynaryjno-sanitarnych.
Wszystkie pozbawione przynale
ż
no
ś
ci produkty (nogi, uszy, wymi
ę
, krew
itp.), pozyskane z uboju innych zwierz
ą
t, zmieszane z produktami uboju od
chorego na w
ą
glika zwierz
ę
cia, s
ą
spalane.
Skóry zwierz
ą
t zdrowych, które miały styczno
ść
ze skór
ą
zwierz
ę
cia, chorego
na w
ą
glika, podlegaj
ą
dezynfekcji w sposób, przewidziany przez obowi
ą
zuj
ą
c
ą
Instrukcj
ę
dezynfekcji surowców pochodzenia zwierz
ę
cego oraz zakładów ich
zbiórki, przechowywania i obróbki.
Uwaga. We wszystkich wypadkach, gdy w Przepisach jest mowa o konieczno
ś
ci
dezynfekcji skór, podlegaj
ą
one dezynfekcji zgodnie ze wspomnian
ą
Instrukcj
ą
.
Po usuni
ę
ciu tuszy oraz innych produktów uboju, chorobowo zmienionych przez
w
ą
glika, w ubojni natychmiast przeprowadza si
ę
dezynfekcj
ę
zgodnie z Instrukcj
ą
o zabiegach przeciwko w
ą
glikowi. Pracownicy s
ą
poddawani profilaktyce dora
ź
nej
w
ą
glika zgodnie z Instrukcj
ą
oraz wskazówkami metodycznymi odno
ś
nie diagnostyki
klinicznej, profilaktyki i leczenia w
ą
glika u ludzi, zatwierdzon
ą
przez
Ministerstwo Zdrowia ZSRR.
Inne tusze oraz produkty uboju, podejrzane o ska
ż
enie laseczkami w
ą
glika w
trakcie procesu technologicznego, s
ą
natychmiast unieszkodliwiane przez
wygotowywanie, lecz nie pó
ź
niej, ni
ż
w 6 godzin od momentu uboju, w otwartych
kotłach w ci
ą
gu 3 godzin od rozpocz
ę
cia wrzenia, a w zamkni
ę
tych kotłach przy
ci
ś
nieniu pary 0,5 MPa – w ci
ą
gu 2,5 g. W wypadku braku mo
ż
liwo
ś
ci
przeprowadzenia odka
ż
ania w powy
ż
szych terminach tusze te powinny zosta
ć
odizolowane w pomieszczeniu z temperatur
ą
nie wy
ż
sz
ą
, ni
ż
10 st. Celsjusza, a
nast
ę
pnie skierowane do odka
ż
ania, jak podano wy
ż
ej, ale nie pó
ź
niej, ni
ż
w 48
godzin od momentu uboju. Je
ż
eli jest to niewykonalne, wtedy tusze oraz produkty
uboju, podlegaj
ą
ce odka
ż
aniu, powinny by
ć
skierowane do utylizacji lub spalenia.
Tusze oraz produkty uboju, ska
ż
enie których laseczkami w
ą
glika w trakcie
procesu technologicznego jest wykluczone, s
ą
wypuszczane bez ograniczenia.
3.1.1.2. W wypadku negatywnego wyniku badania bakterioskopowego tusza,
podejrzana o zara
ż
enie w
ą
glikiem, jest pozostawiana w izolacji a
ż
do otrzymania
orzeczenia o wynikach badania bakteriologicznego; o konieczno
ś
ci przeprowadzenia
innych zabiegów w dziale (dezynfekcji itp.) decyduje lekarz weterynarii.
W wypadku potwierdzenia przez badanie bakteriologiczne diagnozy w
ą
glika z
tuszami oraz innymi produktami uboju, podejrzanymi o ska
ż
enie laseczkami
w
ą
glika, post
ę
puje si
ę
w ten sam sposób, jak jest to okre
ś
lone w podpunkcie
3.1.1.1 niniejszego punktu.
3.1.2. Szelestnica, obrz
ę
k zło
ś
liwy, bradsot, zaka
ź
na enteroksemia owiec.
Tusza wraz z narz
ą
dami oraz skór
ą
jest spalana..
Wszystkie pozbawione przynale
ż
no
ś
ci produkty (nogi, wymi
ę
, uszy, krew
itp.), pozyskane z uboju innych zwierz
ą
t, zmieszane z produktami uboju od
zwierz
ą
t, u których stwierdzono powy
ż
sze choroby, lub je
ż
eli miały one styczno
ść
z nimi (w tym tusze), s
ą
spalane.
3.1.3. Nosacizna, botulizm, epizootyczne zapalenie naczy
ń
chłonnych koni,
zołzy. W wypadku stwierdzenia nosacizny, botulizmu, epizootycznego zapalenia
naczy
ń
chłonnych tusze wraz z narz
ą
dami wewn
ę
trznymi oraz skór
ą
s
ą
poddawane
zniszczeniu. Wszystkie tusze, podejrzane o ska
ż
enie zarazkami nosacizny oraz
epizootycznego zapalenia naczy
ń
chłonnych w trakcie procesu technologicznego, s
ą
wypuszczane po wygotowaniu, a narz
ą
dy wewn
ę
trzne kierowane do utylizacji; tak
samo si
ę
post
ę
puje równie
ż
z tuszami w wypadku braku mo
ż
liwo
ś
ci ich wygotowania.
Tusze, ska
ż
one w trakcie procesu technologicznego zarazkami botulizmu, s
ą
kierowane do utylizacji.
W wypadku stwierdzenia zołz głowa oraz narz
ą
dy wewn
ę
trzne s
ą
kierowane do
utylizacji, a tusza jest wypuszczana bez ograniczenia, o ile podczas badania
bakteriologicznego nie wyizolowano salmonelli lub zarazków zołz. W wypadku
wyizolowania z tuszy salmonelli lub paciorkowca zołzowego jest ona kierowana do
wygotowania.
Uwaga. We wszystkich wypadkach, gdy w Przepisach jest mowa o skierowaniu
tusz (tuszek drobiowych), produktów uboju do wygotowania, przetwarzania na
konserwy, a tłuszczu – na przetapianie, nale
ż
y kierowa
ć
si
ę
p. 11.3.1, 11.3.2,
11.5.4.
3.1.4. Gru
ź
lica
3.1.4.1. Wycie
ń
czone tusze w wypadku wykrycia w nich jakiejkolwiek formy
dotkni
ę
cia przez gru
ź
lic
ę
narz
ą
dów lub w
ę
złów chłonnych, a tak
ż
e tusze,
niezale
ż
nie od stanu utuczenia, narz
ą
dy wewn
ę
trzne (w tym równie
ż
jelita), przy
uogólnionym procesie gru
ź
liczym, tzn. gdy jednocze
ś
nie s
ą
chorobowo zmienione
narz
ą
dy piersiowe oraz brzuszne z regionalnymi w
ę
złami chłonnymi, s
ą
kierowane
do utylizacji.
3.1.4.2. Tusze o normalnym stanie utuczenia (oprócz tusz
ś
wi
ń
skich) w
wypadku dotkni
ę
cia przez gru
ź
lic
ę
w w
ęź
le chłonnym, w jednym z narz
ą
dów
wewn
ę
trznych lub innych tkankach, a tak
ż
e narz
ą
dy nie dotkni
ę
te zmianami s
ą
kierowane do wygotowania lub do przetwarzania na konserwy. Tłuszcz wewn
ę
trzny
jest przetapiany.
Chorobowo zmienione przez gru
ź
lic
ę
narz
ą
dy oraz tkanki, niezale
ż
nie od
postaci zmian chorobowych, s
ą
kierowane do utylizacji.
Uwaga. Nie dotkni
ę
te przez gru
ź
lic
ę
jelita s
ą
kierowane do wykorzystania w
danym zakładzie jako osłonki w produkcji kiełbas parzonych, a w wypadku braku
takiej mo
ż
liwo
ś
ci – kierowane do produkcji pasz suchych.
3.1.4.3. W wypadku wykrycia w tuszach
ś
wi
ń
skich zaka
ż
enia gru
ź
lic
ą
w
postaci ognisk zwapnionych jedynie w podszcz
ę
kowych w
ę
złach chłonnych te
ostatnie s
ą
usuwane, głowa wraz z j
ę
zykiem jest kierowana do wygotowania, tusza,
narz
ą
dy wewn
ę
trzne oraz jelita s
ą
wypuszczane bez ograniczenia. W wypadku
zaka
ż
enia gru
ź
lic
ą
jedynie krezkowych w
ę
złów chłonnych do utylizacji s
ą
kierowane jelita, a tusza oraz inne narz
ą
dy wewn
ę
trzne s
ą
wypuszczane bez
ograniczenia.
W wypadku wykrycia w jednym z powy
ż
szych w
ę
złów chłonnych zaka
ż
e
ń
w postaci
serowatych, niezwapnionych ognisk lub zaka
ż
e
ń
gru
ź
lic
ą
(niezale
ż
nie od ich
wygl
ą
du) jednocze
ś
nie w podszcz
ę
kowych oraz krezkowych w
ę
złach chłonnych, te
ostatnie s
ą
usuwane, jelita s
ą
kierowane do utylizacji, a tusza oraz pozostałe
narz
ą
dy – do wygotowania lub przetwarzania na konserwy, jak jest to okre
ś
lone w
podpunkcie 3.1.4.3.
W wypadku wykrycia w w
ę
złach chłonnych tusz
ś
wi
ń
skich zaka
ż
e
ń
paragru
ź
liczych, wywołanych przez maczugowce z rodziny Corynebakterium, tusza
oraz narz
ą
dy s
ą
wypuszczane bez ograniczenia po usuni
ę
ciu dotkni
ę
tych w
ę
złów
chłonnych.
W wypadku wykrycia w w
ę
złach chłonnych tusz
ś
wi
ń
skich lub w jelitach zaka
ż
e
ń
paragru
ź
liczych, wywołanych przez nietypowe pr
ą
tki z rodzaju Mycobacterium typu
ptasiego, z tuszami oraz narz
ą
dami post
ę
puje si
ę
, jak jest to okre
ś
lone w
niniejszym podpunkcie.
3.1.4.4. W wypadku wykrycia zaka
ż
enia gru
ź
lic
ą
w ko
ś
ciach wszystkie ko
ś
cie
szkieletu s
ą
kierowane do utylizacji, a mi
ę
so (wobec braku zara
ż
enia gru
ź
lic
ą
) –
do wygotowania lub przetwarzania na konserwy.
3.1.4.5. Podczas uboju zwierz
ą
t, reaguj
ą
cych na tuberkulin
ę
, ocena
sanitarna mi
ę
sa oraz innych produktów jest przeprowadzana w zale
ż
no
ś
ci od
wykrycia zaka
ż
enia gru
ź
lic
ą
. W wypadku, gdy zaka
ż
enia gru
ź
lic
ą
w w
ę
złach
chłonnych, tkankach oraz narz
ą
dach nie wykryto, tusza oraz inne produkty uboju
s
ą
wypuszczane bez ograniczenia.
3.1.5. Gru
ź
lica rzekoma. Tusze oraz narz
ą
dy wewn
ę
trzne w wypadku
wyst
ę
powania wycie
ń
czenia oraz licznych zmian chorobowych w w
ę
złach chłonnych
lub wykrycia procesu rzekomogru
ź
liczego w mi
ęś
niach s
ą
kierowane do utylizacji.
W wypadku braku wycie
ń
czenia oraz wyst
ę
powania zmian chorobowych jedynie w
narz
ą
dach wewn
ę
trznych lub w
ę
złach chłonnych, narz
ą
dy wewn
ę
trzne s
ą
kierowane do
utylizacji, a tusza oraz inne produkty uboju s
ą
wypuszczane bez ogranicze
ń
.
3.1.6. Choroba Johnego. W wypadku wyst
ę
powania zmian chorobowych w
jelitach, krezkowych w
ę
złach chłonnych, krtani, przestrzeni mi
ę
dzyszcz
ę
kowej
(obrz
ę
ki), głowa, narz
ą
dy, chorobowo zmienione, oraz jelita wraz z krezk
ą
s
ą
kierowane do utylizacji, a tusza oraz inne produkty uboju s
ą
wypuszczane bez
ograniczenia.
Wycie
ń
czone tusze oraz narz
ą
dy w wypadku wyst
ę
powania w nich powy
ż
szych
zmian chorobowych s
ą
kierowane do utylizacji.
3.1.7. Pryszczyca.
3.1.7.1. Mi
ę
so oraz inne produkty, pozyskane z uboju zwierz
ą
t chorych oraz
podejrzanych o zachorowanie na pryszczyc
ę
, znajduj
ą
cych si
ę
w tej samej partii,
jak jest to okre
ś
lone w p. 1.18 niniejszych Przepisów, s
ą
kierowane do
przetwarzania na parzone lub parzono-w
ę
dzone gatunki kiełbas, parzone wyroby
garma
ż
eryjne lub konserwy
W wypadku braku mo
ż
liwo
ś
ci przetworzenia mi
ę
sa na powy
ż
sze wyroby, jest ono
odka
ż
ane przez wygotowanie. Wypuszczanie mi
ę
sa oraz innych produktów uboju w
stanie surowym jest zabronione.
W wypadku wyst
ę
powania drobnych, licznych lub wielkich ognisk martwiczych w
wielu mi
ęś
niach (ko
ń
czynach miednicznych oraz piersiowych, obr
ę
cza ko
ń
czyny
górnej itp.), a tak
ż
e w wypadku skomplikowanych form pryszczycy, którym
towarzyszyło zapalenie zgorzelinowe lub ropne ko
ń
czyn, wymienia oraz innych
narz
ą
dów, <tusza oraz organy> s
ą
kierowane do utylizacji.
W wypadku wyst
ę
powania w mi
ęś
niach pojedynczych ognisk martwiczych
chorobowo zmienione cz
ęś
ci mi
ęś
ni s
ą
kierowane do utylizacji, a sprawa zasad
wykorzystania narz
ą
dów oraz pozostałego mi
ę
sa powinna si
ę
rozstrzyga
ć
w
zale
ż
no
ś
ci od wyników badania bakteriologicznego, jak jest to okre
ś
lone w p.
10.5.
W wypadku, gdy zakład nie prowadzi produkcji w
ę
dlin lub konserw, powy
ż
sze
tusze oraz podroby s
ą
dopuszczane do odtransportowania do najbli
ż
szego zakładu
produkcji w
ę
dlin lub konserw mi
ę
snych w obr
ę
bie obwodu, kraju, republiki, lecz
wył
ą
cznie z zezwolenia organów weterynaryjnych (obwodu, kraju, republiki) oraz
pod warunkiem przestrzegania obowi
ą
zuj
ą
cych przepisów weterynaryjno-
sanitarnych.
Ko
ś
cie s
ą
wypuszczane z zakładu dopiero po ich wygotowaniu w ci
ą
gu 2,5
godzin lub przetwarzane na pasze suche pochodzenia zwierz
ę
cego w tym samym
zakładzie.
Jelita, przełyk, p
ę
cherze moczowe podlegaj
ą
obróbce technologicznej osobno
od innych surowców, z nast
ę
pnym płukaniem od wewn
ą
trz i od zewn
ą
trz 0,5%
roztworem formaldehydu lub moczeniem w nasyconym rotworze soli kuchennej z
dodatkiem 0,08-procentowego kwasu octowego: jelita – w ci
ą
gu 4 godzin, przełyki
oraz p
ę
cherze moczowe – w ci
ą
gu 24 godzin. Powy
ż
sze produkty, nie odka
ż
one w
podany sposób, s
ą
kierowane do utylizacji.
Dozwolone jest wykorzystywanie błon
ś
luzowych
ż
oł
ą
dków
ś
wi
ń
oraz trawie
ń
ców
bydła rogatego do uzyskiwania pepsyny w tym samym zakładzie.
Krew jest wykorzystywana do produkcji suchej albuminy, je
ż
eli zakłady
przetwórstwa mi
ę
snego s
ą
wyposa
ż
one w instalacje do suszenia, zapewniaj
ą
ce
obróbk
ę
produktu gotowego podczas wyj
ś
cia go z instalacji do suszenia przy
temperaturze nie ni
ż
szej, ni
ż
65 stopni.
W wypadku braku takich instalacji krew podlega wygotowaniu, jak jest to
okre
ś
lone ni
ż
ej.
Zbiórka surowców wewn
ą
trzwydzielniczych (przysadek, nadnerczy, trzustek,
tarczyc, gruczołów przytarczycznych), rdzeni kr
ę
gowych i
ż
ółci od zwierz
ą
t,
chorych oraz tych, które przebyły pryszczyc
ę
, a tak
ż
e zaszczepionych
szczepionk
ą
, przed upływem terminów, okre
ś
lonych w p. 1.4 niniejszych Przepisów,
jest zabroniona. Dozwolone jest wykorzystywanie w tym samym zakładzie surowców
wewn
ą
trzwydzielniczych od zwierz
ą
t, podejrzanych o zara
ż
enie pryszczyc
ą
, do
produkcji wewn
ą
trzwydzielniczych preparatów leczniczych (insuliny, kampolonu,
cholesterolu, adrenaliny, hormonu adrenokortikotropowego).
Wszystkie odpady z ubojni, przeznaczone do wykorzystywania do
ż
ywienia
zwierz
ą
t (w tym krew, fibryna itp.) s
ą
wypuszczane dopiero po wygotowaniu z
doprowadzeniem temperatury wewn
ą
trz masy minimum do 80 st. Celsjusza w ci
ą
gu 2
godzin lub przetwarzane w tym samym zakładzie na pasze suche pochodzenia
zwierz
ę
cego.
Skóry od zwierz
ą
t chorych, podejrzanych o chorob
ę
oraz podejrzanych o
zara
ż
enie, podlegaj
ą
dezynfekcji. Skóry, zdj
ę
te z tusz przed wykryciem
pryszczycy, a tak
ż
e skóry od zwierz
ą
t zdrowych, które nie miały styczno
ś
ci ze
skórami zara
ż
onymi, mog
ą
by
ć
wysyłane z zakładu przetwórstwa mi
ę
snego bez
dezynfekcji osobnymi wagonami lub samochodami bezpo
ś
rednio do zakładów
garbarskich, pomijaj
ą
c bazy przeładunkowe.
Rogi, kopyta, włosie, szczecina s
ą
dezynfekowane 1% roztworem
formaldehydu, po czym wypuszczane bez ogranicze
ń
.
3.1.7.2. Tusze oraz wszystkie inne produkty, pozyskane z uboju zwierz
ą
t,
które przebyły pryszczyc
ę
i zostały skierowane do uboju przed upływem 3 miesi
ę
cy
po wyzdrowieniu oraz zdj
ę
ciu z gospodarstwa kwarantanny, a tak
ż
e od zwierz
ą
t,
zaszczepionych szczepionk
ą
inaktywowan
ą
przeciwko pryszczycy, w ci
ą
gu 21 dni w
niebezpiecznych pod wzgl
ę
dem pryszczycy obwodach, jak jest to okre
ś
lone w p.
1.18 niniejszych Przepisów, s
ą
wypuszczane bez ograniczenia, ale zabrania si
ę
wywo
ż
enia ich poza obr
ę
b obwodu, kraju, republiki. W obr
ę
bie republiki
zwi
ą
zkowej produkty te mog
ą
by
ć
wwo
ż
one do innych obwodów, ale wył
ą
cznie z
zezwolenia Zarz
ą
du Głównego Weterynarii Ministerstwa Rolnictwa republiki
zwi
ą
zkowej. Zbiórka surowców wewn
ą
trzwydzielniczych od takich zwierz
ą
t, jak jest
to okre
ś
lone w p. 3.1.7.1, jest zabroniona.
W wypadku gdy od czasu zdj
ę
cia z gospodarstwa kwarantanny upłyn
ę
ło powy
ż
ej
3 miesi
ę
cy, dozwolone jest wysyłanie zwierz
ą
t, które przebyły pryszczyc
ę
, do
zakładu przetwórstwa mi
ę
snego, a mi
ę
so oraz inne produkty uboju w tym przypadku
s
ą
realizowane bez ogranicze
ń
w obr
ę
bie pa
ń
stwa.
3.1.7.3. W wypadku uboju z konieczno
ś
ci w gospodarstwie zwierz
ą
t, chorych
na pryszczyc
ę
, mi
ę
so oraz inne produkty ich uboju s
ą
wykorzystywanie dopiero po
wygotowaniu oraz wył
ą
cznie w tym samym gospodarstwie. Wywóz ich w stanie surowym
poza gospodarstwo jest zabroniony. Skóry, rogi, kopyta, włosie oraz szczecina
podlegaj
ą
dezynfekcji.
3.1.8. Bruceloza.
3.1.8.1. Mi
ę
so, pozyskane z uboju zwierz
ą
t wszystkich gatunków, u których
wyst
ę
powały oznaki kliniczne lub patologiczne brucelozy, jest wypuszczane po
wygotowaniu.
Mi
ę
so, pozyskane z uboju bydła rogatego oraz trzody chlewnej, reaguj
ą
cych
na bruceloz
ę
, lecz nie posiadaj
ą
cych oznak klinicznych brucelozy lub zmian
anatomopatologicznych w mi
ę
sie oraz narz
ą
dach, jest wypuszczane bez ogranicze
ń
.
Mi
ę
so, bydła rogatego oraz trzody chlewnej, reaguj
ą
cych na bruceloz
ę
, które
nadeszły z gospodarstw (farm), niebezpiecznych pod wzgl
ę
dem brucelozy kóz i
owiec (melitensis), podlegaj
ą
przetwarzaniu na kiełbas
ę
lub konserwy z
przestrzeganiem warunków, wymienionych w punktach 11.5.1, 11.5.2, 11.6. W
ś
wiadectwie weterynaryjnym powinna by
ć
odpowiednia adnotacja na ten temat.
Mi
ę
so, pozyskane z uboju owiec oraz kóz reaguj
ą
cych na bruceloz
ę
, podlega
przetwarzaniu na kiełbasy lub konserwy z przestrzeganiem warunków, o których
mowa wy
ż
ej.
3.1.8.2. Ko
ś
cie, pozyskane podczas trybowania mi
ę
sa wszystkich gatunków
zwierz
ą
t z oznakami klinicznymi lub anatomopatologicznymi brucelozy, a tak
ż
e z
tusz owiec oraz kóz, reaguj
ą
cych na bruceloz
ę
, s
ą
kierowane do wytapaiania
tłuszczu spo
ż
ywczego lub produkcji pasz suchych pochodzenia zwierz
ę
cego.
3.1.8.3. Realizacja w stanie surowym głów, w
ą
troby, serca, płuc, nerek,
ż
oł
ą
dków oraz innych narz
ą
dów wewn
ę
trznych, pozyskanych z uboju zwierz
ą
t
wszystkich gatunków, które reaguj
ą
na bruceloz
ę
lub posiadaj
ą
oznaki brucelozy,
jest zabroniona; s
ą
one wypuszczane po wygotowaniu lub kierowane do
przetwarzania na kiełbasy lub inne w
ę
dliny parzone.
3.1.8.4. Krowie oraz
ś
wi
ń
skie uszy i nogi, krowie wargi oraz
ś
wi
ń
skie
ogony przed wygotowaniem powinny by
ć
oparzone lub opalone, baranie oraz
ś
wi
ń
skie
głowy – opalone,
ż
oł
ą
dki - oparzone.
3.1.8.5. Wymi
ę
od krów, owiec oraz kóz, reaguj
ą
cych na bruceloz
ę
, lecz nie
posiadaj
ą
cych oznak klinicznych brucelozy oraz zmian anatomopatologicznych w
tuszy oraz narz
ą
dach, jest wypuszczane po wygotowaniu, a w wypadku wyst
ę
powania
oznak klinicznych brucelozy lub zmian anatomopatologicznych – kierowane do
utylizacji.
3.1.8.6. Jelita, przełyki oraz p
ę
cherze moczowe, pozyskane od zwierz
ą
t,
reaguj
ą
cych na bruceloz
ę
, s
ą
wytrzymywane w 1% roztworze soli, zawieraj
ą
cym 0,5%
kwasu solnego, w ci
ą
gu 48 godzin przy temperaturze 15-20 °C i współczynniku
k
ą
pielowym 1:2. Jelita, przełyki oraz p
ę
cherze moczowe, pozyskane ze zwierz
ą
t,
chorych klinicznie na bruceloz
ę
, podlegaj
ą
utylizacji.
3.1.8.7. Dozwolone jest wykorzystywanie krwi ze zwierz
ą
t klinicznie
chorych oraz reaguj
ą
cych podczas badania na bruceloz
ę
do produkcji pasz suchych
pochodzenia zwierz
ę
cego lub produktów technicznych.
3.1.8.8. Skóry, rogi, kopyta, pozyskane z uboju wszystkich gatunków
zwierz
ą
t, chorych klinicznie na bruceloz
ę
oraz reaguj
ą
cych na bruceloz
ę
kóz i
owiec (melitensis), s
ą
wypuszczane po dezynfekcji.
3.1.9. Leptospiroza, gor
ą
czka Q, poronienie clamydiozowe (enzootyczne) u
zwierz
ą
t. Je
ż
eli została rozpoznana leptospiroza oraz wyst
ę
puj
ą
zmiany
zwyrodnieniowe mi
ęś
ni lub
ż
ółtowato
ść
, nie znikaj
ą
ca w ci
ą
gu 2 dób, tusze oraz
narz
ą
dy wewn
ę
trzne s
ą
kierowane do utylizacji. W wypadku braku zmian
zwyrodnieniowych w mi
ęś
niach, lecz wobec wyst
ę
powania w nich
ż
ółtowato
ś
ci,
znikaj
ą
cej w ci
ą
gu 2 dób, tusza, a tak
ż
e narz
ą
dy wewn
ę
trzne, nie posiadaj
ą
ce
zmian anatomopatologicznych, s
ą
wypuszczane po wygotowaniu. Jelita oraz organy
ze zmianami patologicznymi, s
ą
kierowane do utylizacji.
W wypadku rozpoznania gor
ą
czki Q, poronienia clamydiozowego
(enzootycznego) u zwierz
ą
t, tusza oraz nie posiadaj
ą
ce zmian narz
ą
dy s
ą
wypuszczane po wygotowaniu, natomiast narz
ą
dy, chorobowo zmienione, oraz krew s
ą
kierowane do utylizacji.
W wypadku chlamydiozy zwierz
ą
t jelita, przełyk, p
ę
cherz moczowy wobec
braku w nich zmian anatomopatologicznych s
ą
wykorzystywane po obróbce
0,5% roztworem formaldehydu w ci
ą
gu 30 min. Ko
ś
cie s
ą
poddawane wygotowywaniu
przez 2,5 g.
Tusze oraz inne produkty, pozyskane z uboju zwierz
ą
t, jedynie pozytywnie
reaguj
ą
cych podczas badania na leptospiroz
ę
, poronienie clamydiozowe
(enzootyczne), gor
ą
czk
ę
Q, tzn. w wypadku braku u nich oznak klinicznych lub
zmian anatomopatologicznych w tkance mi
ęś
niowej, s
ą
wypuszczane bez ogranicze
ń
.
Skóry, włosie, rogi oraz kopyta, pozyskane z uboju zwierz
ą
t, chorych
klinicznie na leptospiroz
ę
, poronienie clamydiozowe (enzootyczne) lub gor
ą
czk
ę
Q, s
ą
wypuszczane po dezynfekcji.
3.1.10. Promienica. W wypadku dotkni
ę
cia przez promienic
ę
jedynie w
ę
złów
chłonnych głowy s
ą
one usuwane, a głowa jest kierowana do wygotowania. W wypadku
zmian chorobowych w ko
ś
ciach oraz umi
ęś
nieniu głowy ta ostatnia jest w cało
ś
ci
kierowana do utylizacji.
W wypadku ograniczonego dotkni
ę
cia przez promienic
ę
narz
ą
dów wewn
ę
trznych
oraz j
ę
zyka s
ą
one wypuszczane po usuni
ę
ciu dotkni
ę
tych zmianami miejsc,
natomiast w wypadku rozległych zmian chorobowych w narz
ą
dach wewn
ę
trznych oraz
j
ę
zyku s
ą
one kierowane do utylizacji.
W wypadku rozległego procesu rozwoju promienicy ze zmianami chorobowymi w
ko
ś
ciach, narz
ą
dach wewn
ę
trznych, umi
ęś
nieniu, tusza wraz ze wszystkimi
narz
ą
dami jest kierowana do utylizacji.
3.1.11. Pomór
ś
wi
ń
, ró
ż
a, choroba Aujeszky’ego, pastereloza (posocznica
krwotoczna), listerioza, salmonelloza. Zabrania si
ę
wypuszczania w stanie
surowym tusz i produktów uboju od zwierz
ą
t chorych oraz podejrzanych o
zachorowanie na powy
ż
sze choroby.
Ś
winie, zaszczepione przeciwko pomorowi,
które przed ubojem miały podwy
ż
szon
ą
temperatur
ę
, lub u których po uboju wykryto
zmiany anatomopatologiczne narz
ą
dów wewn
ę
trznych, podczas oceny sanitarnej s
ą
traktowane tak samo, jak chore na pomór.
W wypadku wyst
ę
powania zwyrodnieniowych lub innych patologicznych zmian w
mi
ęś
niach (ropni itp.) tusza wraz z narz
ą
dami wewn
ę
trznymi jest kierowana do
utylizacji.
W wypadku braku zmian patologicznych w tuszy oraz w narz
ą
dach wewn
ę
trznych
decyzja o wykorzystaniu jest podejmowana po badaniu bakteriologicznym (z
wyj
ą
tkiem listeriozy) w kierunku salmonelli. Przy tym w wypadku wykrycia w
mi
ę
sie lub narz
ą
dach wewn
ę
trznych salmonelli narz
ą
dy wewn
ę
trzne s
ą
kierowane do
utylizacji lub poddawane zniszczeniu, a tusze wypuszczane po wygotowaniu lub
kierowane do produkcji konserw.
W wypadku braku salmonelli dozwolone jest przetwarzanie tuszy, słoniny
oraz narz
ą
dów wewn
ę
trznych na kiełbasy parzone, parzono-w
ę
dzone oraz konserwy
lub kierowanie do wygotowania. W wypadku ró
ż
y, pasterelozy oraz listeriozy
dozwolone jest dodatkowo wykorzystywanie równie
ż
do produkcji kiełbas parzonych,
boczku oraz karczku parzono-w
ę
dzonego.
Dotkni
ę
te zmianami patologicznymi narz
ą
dy wewn
ę
trzne, jelita oraz krew, a
tak
ż
e głowy od chorych na listerioz
ę
zwierz
ą
t we wszystkich przypadkach s
ą
kierowane do utylizacji z obróbk
ą
przy temperaturze nie ni
ż
szej, ni
ż
100 °
С
, lub
do wygotowania w takie samej temperaturze w ci
ą
gu 1 g.
Skóry s
ą
dezynfekowane.
3.1.12. Zaka
ź
ne zanikowe zapalenie nosa. W wypadku podejrzenia o
zachorowanie głowa celem ogl
ę
dzin jest przer
ą
bywana wzdłu
ż
na dwie połowy.
Dokonuje si
ę
ogl
ę
dzin dróg, doprowadzaj
ą
cych powietrze: w wypadku wykrycia
procesów zapalnych oraz martwiczych na błonie
ś
luzowej jamy nosowej, zaniku
mał
ż
owin głowa z j
ę
zykiem, tchawica oraz płuca s
ą
kierowane do utylizacji. Tusza
oraz inne narz
ą
dy wewn
ę
trzne (w
ą
troba, nerki,
ś
ledziona itp.) w wypadku braku w
nich zmian zwyrodnieniowych s
ą
wypuszczane bez ogranicze
ń
.
3.1.13. Zaka
ź
ne zapalenie nosa i tchawicy, paragrypa-3, wirusowa biegunka,
infekcja adenowirusowa. Zabrania si
ę
wypuszczania w stanie surowym tusz,
wszystkich podrobów, pozyskanych z uboju bydła rogatego chorego lub podejrzanego
o zachorowanie na te choroby.
Mi
ę
so oraz podroby, uznane na podstawie wyników ekspertyzy weterynaryjno-
sanitarnej za zdatne do spo
ż
ycia, s
ą
kierowane do przetwarzania na kiełbasy
parzone oraz parzono-w
ę
dzone, chlebki mi
ę
sne oraz konserwy według obowi
ą
zuj
ą
cej
technologii z zachowaniem warunków przetwarzania, przewidzianych przez p.
11.5.1, 11.5.2, 11.6.
W wypadku wyst
ę
powania zmian anatomopatologicznych w tuszy oraz narz
ą
dach
wewn
ę
trznych przeprowadzane s
ą
badania bakteriologiczne. W wypadku wykrycia
salmonelli narz
ą
dy wewn
ę
trzne s
ą
kierowane do utylizacji, a tusze – wypuszczane
po wygotowaniu lub kierowane do produkcji konserw oraz chlebków mi
ę
snych.
Głowa, tchawica, przełyk, p
ę
cherz moczowy, ko
ś
cie, pozyskane podczas trybowania,
krew, organy oraz tkanki ze zmianami patologicznymi, rogi, kopyta s
ą
kierowane
do utylizacji.
Skóry s
ą
dezynfekowane w roztworze nasyconym soli kuchennej z dodatkiem
1%-go roztworu kwasu solnego (w przeliczeniu na HCl) w ci
ą
gu 24 g. przy
temperaturze roztworu dezynfekuj
ą
cego 15-18 stopni Celsjusza oraz współczynniku
k
ą
pielowym 1:4. Zoboj
ę
tniania dokonuje si
ę
w roztworze, zawieraj
ą
cym 6% soli
kuchennej, do którego si
ę
dodaje na raty po 0,5% sody kalcynowanej do masy
surowca a
ż
do zako
ń
czenia zoboj
ę
tniania; zako
ń
czenie zoboj
ę
tniania jest ustalane
za pomoc
ą
wska
ź
ników.
Włosie jest dezynfekowane w parowych komorach dezynfekcyjnych w
temperaturze 109-111 st.
С
w ci
ą
gu 30 min.
3.1.14. Zaraza płucna bydła, zaka
ź
na bezmleczno
ść
u owiec, zaka
ź
na
pleuropneumonia kóz. Tusze oraz nie dotkni
ę
te zmianami narz
ą
dy wewn
ę
trzne s
ą
kierowane do wygotowania lub do przetwarzania na kiełbasy parzone b
ą
d
ź
konserwy.
Organy ze zmianami patologicznymi s
ą
kierowane do utylizacji. Jelita po obróbce
oraz konserwacji przez zasolenie s
ą
wykorzystywane na zasadach ogólnych.
Skóry, zdj
ę
te z bydła rogatego, chorego na zaraz
ę
płucn
ą
bydła, oraz kóz,
chorych na zaka
ź
n
ą
pleuropneumoni
ę
, s
ą
dezynfekowane.
3.1.15. T
ęż
ec. Głowa, tusza oraz inne produkty uboju s
ą
kierowane do
utylizacji.
3.1.16. Zło
ś
liwa gor
ą
czka nie
ż
ytowa bydła rogatego, zapalenie mózgu i
rdzenia koni. Tusze s
ą
kierowane do wygotowania, a głowy oraz chorobowo
zmienione narz
ą
dy – do utylizacji.
Skóry s
ą
dezynfekowane.
3.1.17. Anemia zaka
ź
na koni. Tusza oraz produkty uboju, pozyskane od
zwierz
ą
t chorych, s
ą
kierowane do utylizacji. Zwierz
ę
ta, które nie posiadaj
ą
oznak klinicznych, lecz podczas badania immunologicznego daj
ą
wyniki pozytywne
lub dwukrotnie z odst
ę
pem w 7-20 dni w
ą
tpliwe, s
ą
zabijane w ubojni sanitarnej,
a tusze s
ą
wykorzystywane po odka
ż
aniu przez wygotowanie lub kierowane do
produkcji chlebków mi
ę
snych oraz konserw.
Głowa, ko
ś
cie oraz narz
ą
dy wewn
ę
trzne s
ą
utylizowane.
Skóry s
ą
dezynfekowane.
3.1.18. Wirusowe zapalenie
ż
oł
ą
dka i jelit
ś
wi
ń
Mi
ę
so oraz podroby
ś
wi
ń
chorych, podejrzanych o zachorowanie oraz podejrzanych o
zaka
ż
enie, s
ą
kierowane do produkcji kiełbas parzonych, parzono-w
ę
dzonych oraz
konserw. W wypadku braku mo
ż
liwo
ś
ci przetworzenia na wyroby masarskie mi
ę
so oraz
podroby s
ą
odka
ż
ane przez wygotowywanie.
Mi
ę
so oraz podroby ze zwierz
ą
t, które przebyły chorob
ę
, w wypadku braku
zmian patologicznych, jest wypuszczane bez ogranicze
ń
. Głowa, nogi oraz ogon od
tych zwierz
ą
t s
ą
wykorzystane do produkcji salcesonu oraz galarety lub poddawane
wygotowaniu, jak jest to okre
ś
lone w p. 11.3.1.
Jelita, p
ę
cherze moczowe oraz przełyki od
ś
wi
ń
chorych s
ą
utylizowane.
Jelita, p
ę
cherze moczowe oraz przełyki od zwierz
ą
t, które s
ą
podejrzane o
zachorowanie, podejrzane o zaka
ż
enie lub przebyły chorob
ę
, s
ą
wykorzystywanie
jako osłonki w produkcji kiełbas parzonych po uprzedniej ich obróbce 0,5-
procentowym roztworem formaldehydu w ci
ą
gu jednej godziny z nast
ę
pnym spłukaniem
wod
ą
.
Ko
ś
cie po wytopieniu tłuszczu, krew, racice s
ą
przetwarzane na pasze
pochodzenia zwierz
ę
cego.
Skóry od
ś
wi
ń
chorych oraz podejrzanych o zachorowanie s
ą
dezynfekowane.
Skóry zwierz
ą
t, które przebyły chorob
ę
, s
ą
wypuszczane bez ograniczenia.
3.1.19. Epizootyczne zapalenie mózgu i rdzenia
ś
wi
ń
(choroba cieszy
ń
ska).
Wypuszczanie w stanie surowym tusz oraz produktów uboju, pozyskanych z uboju
ś
wi
ń
chorych, podejrzanych o chorob
ę
oraz podejrzanych o zaka
ż
enie jest
zabronione.
Mi
ę
so oraz inne produkty uboju s
ą
przetwarzane na kiełbasy parzone,
parzono-w
ę
dzone b
ą
d
ź
konserwy lub kierowane do wygotowania.
Dopuszczalne jest wykorzystywanie głów, nóg oraz ogonów do produkcji
salcesonu oraz galarety. Ko
ś
cie, krew, mózgowie oraz rdze
ń
kr
ę
gowy, jelita,
ż
oł
ą
dki, p
ę
cherze moczowe, przełyki, racice s
ą
przetwarzane na pasze suche
pochodzenia zwierz
ę
cego.
W wypadku wyst
ę
powania zmian zwyrodnieniowych w mi
ęś
niach tusza wraz ze
wszystkimi narz
ą
dami wewn
ę
trznymi jest kierowana do utylizacji lub spalana.
Skóry ze zwierz
ą
t nie s
ą
zdejmowane, lecz opalane lub oparzane. W zakładach
przetwórstwa mi
ę
snego dopuszczalne jest oskórowanie z nast
ę
pn
ą
dezynfekcj
ą
skór.
3.1.20. Choroba p
ę
cherzykowa
ś
wi
ń
. Wypuszczanie w stanie surowym mi
ę
sa
oraz innych produktów, pozyskanych z uboju chorych, podejrzanych o zachorowanie
oraz podejrzanych o zaka
ż
enie
ś
wi
ń
, a tak
ż
e ubitych po upływie 6 miesi
ę
cy po
zdj
ę
ciu kwarantanny z gospodarstwa niebezpiecznego, jest zabronione. S
ą
one
wykorzystywane do produkcji parzonych, parzono-w
ę
dzonych oraz w
ę
dzono-pieczonych
produktów masarskich, a tak
ż
e konserw, zgodnie z parametrami roboczymi,
ustalonymi przez instrukcje technologiczne.
Podroby s
ą
wykorzystywanie do produkcji salcesonów, galarety kiełbas
parzonych oraz konserw z przestrzeganiem obowi
ą
zuj
ą
cych technologicznych
parametrów roboczych.
Ko
ś
cie po wytopieniu tłuszczy, błony
ś
luzowe
ż
oł
ą
dków, racice s
ą
przetwarzanie na pasze suche pochodzenia zwierz
ę
cego w tym samym zakładzie,
gdzie
ś
winie zostały poddane ubojowi.
Jelita, p
ę
cherze moczowe oraz przełyki s
ą
traktowane 0,5-procentowym
roztworem formaldehydu w ci
ą
gu 1 g. z nast
ę
pnym płukaniem wod
ą
, po czym
wykorzystywane wewn
ą
trz zakładu. Surowce jelitowe oraz inne, nie odka
ż
one w
powy
ż
szy sposób, s
ą
kierowane do utylizacji.
Skóry od
ś
wi
ń
chorych, podejrzanych o zachorowanie oraz podejrzanych o
zaka
ż
enie, s
ą
dezynfekowane.
3.1.21. Ospa. Tusze oraz narz
ą
dy wewn
ę
trzne bydła rogatego, owiec, kóz
oraz
ś
wi
ń
w wypadku łagodnej postaci choroby oraz zagojenia si
ę
krost, s
ą
wypuszczane bez ograniczenia po usuni
ę
ciu (dokonaniu toalety) tkanek ze zmianami
chorobowymi, obrz
ę
kami.
Tusze, a tak
ż
e produkty uboju owiec, kóz oraz
ś
wi
ń
w wypadku postaci
zlewnej, krwiotocznej oraz zgorzelinowej s
ą
kierowane do utylizacji.
Skóry s
ą
dezynfekowane.
3.1.22. Nekrobakterioza. W wypadku miejscowego procesu patologicznego
(zmiany chorobowe w gardzieli, nosie, narz
ą
dach wewn
ę
trznych lub ko
ń
czynach)
tusza jest wypuszczana bez ogranicze
ń
, a chorobowo zmienione cz
ęś
ci s
ą
kierowane
do utylizacji. W wypadku zmian chorobowych w kilku narz
ą
dach tuszy o
zadowalaj
ą
cym stanie utuczenia decyzja o mo
ż
liwo
ś
ci wykorzystania mi
ę
sa oraz
narz
ą
dów wewn
ę
trznych jest podejmowana po przeprowadzeniu badania
bakteriologicznego (w kierunku obecno
ś
ci patogenicznej mikroflory
ziarenkowcowej, salmonelli itp.).
3.1.23. Choroby zaka
ź
ne zwierz
ą
t młodych (posocznica dwoinkowa,
kolibakterioza, paciorkowiec, salmonelloza, czerwonka jagni
ą
t i
ś
wi
ń
,
enzootyczne zapalenie płuc).
W wypadku wyst
ę
powania zmian zwyrodnieniowych w mi
ęś
niach tusze oraz produkty
uboju s
ą
utylizowane.
W wypadku braku zmian patologicznych w tkance mi
ęś
niowej narz
ą
dy wewn
ę
trzne
s
ą
kierowane do utylizacji, a tusze wypuszczane po wygotowaniu.
3.1.24. Zapalenie gruczołów sutkowych, zapalenie błony
ś
luzowej macicy,
zapalenie przymacicza. Mi
ę
so, pozyskane z uboju krów oraz owiec, chorych na
zapalenie gruczołów sutkowych, zapalenie błony
ś
luzowej macicy, zapalenie
przymacicza, podlega badaniu w kierunku salmonelli oraz paciorkowców
patogenicznych. W wypadku braku salmonelli oraz paciorkowców patogenicznych, a
tak
ż
e zmian zwyrodnieniowych w mi
ęś
niach mi
ę
so jest kierowane do wygotowania lub
przetwarzania na kiełbasy oraz konserwy. W wypadku wykrycia paciorkowców mi
ę
so
jest kierowane do utylizacji.
3.1.25. Stachybotriotoksykoza. w wypadku braku zmian anatomopatologicznych
oraz wyniku negatywnego badania w kierunku salmonelli tusza, głowa oraz nogi s
ą
wypuszczane bez ograniczenia. W wypadku wyst
ę
powania salmonelli tusza jest
kierowana do wygotowania lub produkcji konserw.
Narz
ą
dy wewn
ę
trzne od zwierz
ę
cia chorego oraz tusza, w wypadku wykrycia w niej
fragmentów martwiczych, s
ą
kierowane do utylizacji.
3.1.26. Białaczka
3.1.26.1. W wypadku zmian chorobowych w mi
ęś
niach, w
ę
złach chłonnych
tuszy, kilku narz
ą
dach mi
ąż
szowych lub w wypadku wykrycia rozrostów (plam)
białaczkowych na błonach surowiczych tusza oraz produkty uboju, niezale
ż
nie od
stanu utuczenia, s
ą
utylizowane.
3.1.26.2. W wypadku zmian chorobowych w poszczególnych w
ę
złach chłonnych
lub narz
ą
dach, lecz wobec braku zmian w umi
ęś
nieniu szkieletowym, takie w
ę
zły
chłonne oraz narz
ą
dy s
ą
kierowane do utylizacji, a tusze oraz nie dotkni
ę
te
zmianami narz
ą
dy – wykorzystywane w zale
ż
no
ś
ci od wyników badania
bakteriologicznego. W wypadku wykrycia salmonelli tusza oraz nie dotkni
ę
te
zmianami narz
ą
dy s
ą
kierowane do wygotowania lub produkcji konserw. W wypadku
braku salmonelli tusza oraz nie dotkni
ę
te zmianami narz
ą
dy s
ą
kierowane do
produkcji wyrobów masarskich, zgodnie z p. 11.5.1. oraz 11.5.2.
3.1.26.3. W wypadku pozytywnego wyniku badania hematologicznego zwierz
ę
cia
w kierunku białaczki, lecz wobec braku zmian patologicznych, charakterystycznych
dla białaczki, tusza oraz narz
ą
dy s
ą
wypuszczane bez ograniczenia.
3.2. Choroby inwazyjne
3.2.1. Piroplazmozy. Tusze oraz narz
ą
dy wewn
ę
trzne w wypadku braku
ż
ółtowato
ś
ci oraz zmian zwyrodnieniowych s
ą
wypuszczane bez ograniczenia, w
pozostałych wypadkach post
ę
puje si
ę
w sposób, okre
ś
lony w p. 3.3.9 oraz
3.3.10.
3.2.2. W
ą
grzyca bydła rogatego i
ś
wi
ń
. W wypadku wykrycia w
ą
grów w
przekrojach mi
ęś
ni głowy oraz serca wykonuje si
ę
dodatkowo po dwa równoległe
rozci
ę
cia mi
ęś
ni szyi w okolicy karkowej, mi
ęś
ni łopatkowo-łokciowych,
grzbietowych, ko
ń
czyny miednicznej oraz przepony. Oceny sanitarnej tuszy oraz
narz
ą
dów dokonuje si
ę
w sposób zró
ż
nicowany, w zale
ż
no
ś
ci od stopnia dotkni
ę
cia
zmianami.
W wypadku wykrycia na 40 cm kw. przekroju mi
ęś
ni głowy lub serca oraz
chocia
ż
by na jednym z przekrojów mi
ęś
ni tuszy powy
ż
ej 3 w
ą
grów
ż
ywych lub
zmarłych, tusza, głowa oraz narz
ą
dy wewn
ę
trzne (oprócz jelit) s
ą
kierowane do
utylizacji. Sadło oraz słonina s
ą
oddzielane oraz kierowane do przetapiania do
celów spo
ż
ywczych. Dozwolone jest równie
ż
odka
ż
anie słoniny przez zamra
ż
anie lub
zasolenie w sposób, okre
ś
lony w p. 11.4.1 oraz 11.4.2.
W wypadku wykrycia na 40 cm kw. przekroju mi
ęś
ni głowy lub serca powy
ż
ej 3
w
ą
grów
ż
ywych lub zmarłych oraz wobec braku lub obecno
ś
ci nie wi
ę
cej, ni
ż
3
w
ą
grów w pozostałych przekrojach powy
ż
szych mi
ęś
ni tuszy, głowa oraz serce s
ą
kierowane do utylizacji, a tusza oraz pozostałe narz
ą
dy (oprócz jelit) –
poddawane odka
ż
aniu w jeden ze sposobów, okre
ś
lonych w p. 11.3.1, 11.4.1 oraz
11.4.2.
Sadło oraz słonina s
ą
odka
ż
ane w podany wy
ż
ej sposób. Odka
ż
one przez
zamra
ż
anie lub zasolenie tusze bydła rogatego oraz
ś
wi
ń
s
ą
kierowane do
produkcji mielonych wyrobów masarskich lub konserw mielonych. Odka
ż
one podroby
s
ą
kierowane do przetwarzania przemysłowego.
Jelita oraz skóry, niezale
ż
nie od stopnia dotkni
ę
cia przez w
ą
grzyc
ę
, po
zwykłej obróbce, s
ą
wypuszczane bez ograniczenia.
W wypadku wykrycia w
ą
grów cienkoszyjnych (cysticercosis tenuicollis) na
błonach surowiczych oraz w
ą
trobie s
ą
one usuwane, po czym tusze oraz narz
ą
dy
wewn
ę
trzne s
ą
wypuszczane bez ograniczenia.
3.2.3 W
ą
grzyca kóz i owiec. W wypadku nieznacznych zmian chorobowych w
tuszach oraz narz
ą
dach (nie wi
ę
cej, ni
ż
5 w
ą
grów w przekroju o powierzchni 40 cm
kw.) oraz braku zmian w umi
ęś
nieniu tusza oraz narz
ą
dy s
ą
kierowane do
przetwarzania na parzone wyroby masarskie lub odka
ż
ane przez zamra
ż
anie z
nast
ę
pnym przetwarzaniem na wyroby masarskie (mielone) lub konserwy mielone. W
wypadku znacznych zmian chorobowych w tuszy (powy
ż
ej 5 w
ą
grów w przekroju) lub
wyst
ę
powania zmian patologicznych w umi
ęś
nieniu tusza jest kierowana do
utylizacji, a tłuszcz - przetapiany.
3.2.4. Wło
ś
nica. Tusze
ś
wi
ń
skie (oprócz prosi
ą
t w wieku 3 tygodni), a
tak
ż
e dzików, borsuków, nied
ź
wiedzi oraz innych zwierz
ą
t wszystko
ż
ernych, a
tak
ż
e nutrii, nara
ż
onych na zachorowanie na wło
ś
nic
ę
, wykorzystywanych do
spo
ż
ycia, podlegaj
ą
obowi
ą
zkowemu badaniu w kierunku wło
ś
nicy. Do badania od
ka
ż
dej tuszy s
ą
pobierane 2 próbki (około 60 g ka
ż
da) z odnóg przepony (na
granicy przej
ś
cia tkanki mi
ęś
niowej w wi
ą
zadło), a w wypadku ich braku – z
mi
ęś
niowej cz
ęś
ci
ż
ebrowej przepony, mi
ęś
ni mi
ę
dzy
ż
ebrowych lub szyjnych. Od
ka
ż
dej próbki bada si
ę
nie mniej, ni
ż
12
ś
cinków.
W wypadku wykrycia w 24
ś
cinkach na kompresorze chocia
ż
by jednego włosienia
kr
ę
tego (niezale
ż
nie od jego
ż
ywotno
ś
ci) tusza oraz podroby, posiadaj
ą
ce tkank
ę
mi
ęś
niow
ą
, przełyk, jelito proste, a tak
ż
e pozbawione przynale
ż
no
ś
ci produkty
mi
ę
sne s
ą
kierowane do utylizacji.
Słonina jest oddzielana oraz przetapiana. Sadło jest wypuszczane bez
ograniczenia.
Jelita (oprócz prostego), po zwykłej obróbce, s
ą
wypuszczane bez
ograniczenia.
Skóry s
ą
wypuszczane po usuni
ę
ciu z nich tkanki mi
ęś
niowej. Ta ostatnia
jest kierowana do utylizacji.
Uwaga. Do wykrywania włosienia kr
ę
tego mo
ż
na wykorzystywa
ć
metod
ę
zbiorowego przetaczania enzymatycznego w reaktorach (aparat AWT [
АВТ
]), zgodnie
z obowi
ą
zuj
ą
c
ą
Instrukcj
ą
.
3.2.5. B
ą
blowica. W wypadku licznych zmian chorobowych w mi
ęś
niach lub
narz
ą
dach wewn
ę
trznych tusza lub narz
ą
dy s
ą
kierowane do utylizacji. W wypadku
ograniczonych zmian chorobowych do utylizacji s
ą
kierowane jedynie chorobowo
zmienione cz
ęś
ci tuszy oraz narz
ą
dów.
Nie dotkni
ę
te zmianami cz
ęś
ci tuszy oraz organów s
ą
wypuszczane bez
ograniczenia.
3.2.6. Metastrongilozy, fascioloza, dikrocelioza, diktiokauloza,
lingwatuloza. Chorobowo zmienione cz
ęś
ci narz
ą
dów s
ą
kierowane do utylizacji lub
poddawane zniszczeniu; nie dotkni
ę
te zmianami cz
ęś
ci narz
ą
dów wewn
ę
trznych oraz
tusz s
ą
wypuszczane bez ogranicze
ń
.
W wypadku dotkni
ę
cia przez inwazj
ę
powy
ż
ej 2/3 narz
ą
du wewn
ę
trznego jest
on w cało
ś
ci kierowany do utylizacji.
3.2.7. Alfortiosis. Tusze, pozyskane od chorych na alfortiosis koni, po
dokonaniu toalety ognisk zmian chorobowych s
ą
wypuszczane bez ograniczenia.
3.2.8. Nitkowica. Tusze oraz narz
ą
dy, po dokonaniu toalety ognisk zmian
chorobowych, s
ą
wypuszczane bez ograniczenia. W wypadku skomplikowanego
przebiegu nitkowicy z oznakami procesów ropno-martwiczych tusza oraz narz
ą
dy
wewn
ę
trzne podlegaj
ą
badaniu bakteriologicznemu w kierunku obecno
ś
ci
chorobotwórczych gronkowców oraz salmonelli.
3.2.9. Glistnica, paraskarydoza. Tusze oraz narz
ą
dy w wypadku wyra
ź
nych
oznak hydremii podlegaj
ą
utylizacji. W wypadku braku oznak hydremii mi
ęś
ni tusze
oraz narz
ą
dy s
ą
wypuszczane bez ograniczenia.
3.2.10. Larwy gza. Miejsca, zaognione oraz obrz
ę
kłe s
ą
poddawane dokładnej
toalecie.
3.2.11. Cenuroza. Głowa jest kierowana do utylizacji.
3.2.12. Sarkocystoza. W wypadku wykrycia w mi
ęś
niach mi
ęś
niaków, ale wobec
braku w nich zmian patologicznych tusza oraz narz
ą
dy s
ą
wypuszczane bez
ogranicze
ń
.
W wypadku dotkni
ę
cia tuszy przez mi
ęś
niaki oraz wyst
ę
powania zmian w
mi
ęś
niach (wycie
ń
czenie, hydremia, odbarwienie, zwapnienie tkanki mi
ęś
niowej,
zmiany zwyrodnieniowe) tusza oraz narz
ą
dy s
ą
kierowane do utylizacji.
Słonina wieprzowa oraz sadło, jelita i skóry zwierz
ą
t wszystkich gatunków s
ą
wykorzystywane bez ograniczenia.
3.3. Miejscowe i ogólne zmiany patologiczne
3.3.1. W wypadku zaniku poszczególnych narz
ą
dów, marsko
ś
ci oraz zmian
zwyrodnieniowych w narz
ą
dach, chorobowo zmienione narz
ą
dy s
ą
kierowane do
utylizacji.
W wypadku stłuszczenia w
ą
troby ta ostatnia jest kierowana do utylizacji, a
decyzja odno
ś
nie mo
ż
liwo
ś
ci wykorzystania tuszy jest podejmowana w zale
ż
no
ś
ci od
wyników badania w kierunku salmonelli.
3.3.2. W wypadku pigmentacji (czerniaczki, zaniku brunatnego, barwnikowej
marsko
ś
ci w
ą
troby) płuc, w
ą
troby, nerek, mi
ęś
ni oraz ko
ś
ci tusza wraz z
narz
ą
dami wewn
ę
trznymi jest kierowana do utylizacji. W wypadku pigmentacji
poszczególnych fragmentów mi
ęś
ni s
ą
one usuwane oraz kierowane do utylizacji, a
tusza kierowana do przetwarzania przemysłowego. W wypadku pigmentacji jedynie w
poszczególnych narz
ą
dach wewn
ę
trznych do utylizacji s
ą
kierowane chorobowo
zmienione narz
ą
dy, a tusza jest wypuszczana bez ograniczenia. Dozwolone jest
wykorzystywanie do celów spo
ż
ywczych w
ą
troby w wypadku wyst
ę
powania w niej
pigmentacji pochodzenia paszowego pod warunkiem,
ż
e nie uległy zmianie jej
walory smakowe oraz pigmentacja nie wyst
ę
puje w innych narz
ą
dach oraz tuszy.
3.3.3. Narz
ą
dy oraz poszczególne cz
ęś
ci mi
ęś
ni ze złogami w nich soli
wapnia, s
ą
kierowane do utylizacji.
3.3.4. W wypadku zawałów krwotocznych oraz innych zmian chorobowych w
w
ą
trobie, nerkach,
ś
ledzionie, płucach, ale wobec braku w nich ognisk ropnych
tusza oraz narz
ą
dy s
ą
wypuszczane po usuni
ę
ciu zmienionych fragmentów tkanki. W
wypadku wyst
ę
powania ognisk ropnych w tych narz
ą
dach s
ą
one kierowane do
utylizacji, a decyzja odno
ś
nie wypuszczenia tuszy jest podejmowana w zale
ż
no
ś
ci
od wyników badania bakteriologicznego.
3.3.5. W wypadku
ś
wie
ż
ych urazów, złama
ń
ko
ś
ci oraz nieznacznych
ś
wie
ż
ych
wylewach krwawych, lecz pod warunkiem,
ż
e zwierze bezpo
ś
rednio przed ubojem
miało normaln
ą
temperatur
ę
ciała oraz nie wyst
ę
powały zjawiska o charakterze
zapalnym w otaczaj
ą
cych tkankach i w
ę
złach chłonnych, wszystkie nasi
ą
kni
ę
te
krwi
ą
i obrzmiałe tkanki s
ą
usuwane, a tusza wypuszczana bez ogranicze
ń
.
W wypadku znacznych oparze
ń
, wylewów krwi ze zjawiskami zapalnymi w w
ę
złach
chłonnych oraz oznak procesu septycznego lub w wypadku niewielkich wylewów
krwawych w tkance podskórnej, w narz
ą
dach wewn
ę
trznych, na błonach
ś
luzowych, a
tak
ż
e w wypadku obrz
ę
ków narz
ą
dów wewn
ę
trznych oraz cz
ęś
ci tuszy, oceny
weterynaryjno-sanitarnej dokonuje si
ę
w sposób, okre
ś
lony w p. 3.6.1.
W wypadku wykrycia rozlanej ropowicy, posokowatego zapachu, rozległych martwic,
a tak
ż
e licznych złama
ń
oraz rozległych urazów, nie poddaj
ą
cych si
ę
toalecie,
tusza oraz narz
ą
dy s
ą
kierowane do utylizacji.
3.3.6. W wypadku wykrycia w narz
ą
dach mi
ąż
szowych licznych ropni chorobowo
zmienione narz
ą
dy s
ą
kierowane do utylizacji, a tusza wykorzystywana w
zale
ż
no
ś
ci od wyników badania bakteriologicznego; w wypadku, gdy ropnie wykryto
w w
ę
złach chłonnych oraz mi
ęś
niach, tusza jest kierowana do utylizacji.
Tusze baranie w wypadku dotkni
ę
cia przez ostnic
ę
, lecz bez ropni oraz
innych zmian zapalnych s
ą
dopuszczane do wykorzystania bez ogranicze
ń
po
poddaniu toalecie chorobowo zmienionych przez ostnic
ę
fragmentów tuszy; w
wypadku dotkni
ę
cia przez ostnic
ę
oraz wyst
ę
powania ropni oraz innych zjawisk
zapalnych tusza jest utylizowana.
3.3.7. Guzy zło
ś
liwe
і
łagodne. Narz
ą
dy oraz cz
ęś
ci tuszy, chorobowo
zmienione przez nowotwory zło
ś
liwe, a tak
ż
e liczne guzy łagodne, s
ą
kierowane do
utylizacji, a nie dotkni
ę
te zmianami cz
ęś
ci tuszy – do przetwarzania na kiełbasy
parzone oraz parzono-w
ę
dzone lub wypuszczane po wygotowaniu. W wypadku braku
mo
ż
liwo
ś
ci usuni
ę
cia dotkni
ę
tych cz
ęś
ci na skutek rozległych zmian chorobowych
tusza lub narz
ą
dy s
ą
kierowane do utylizacji.
W wypadku wyst
ę
powania pojedynczych guzów łagodnych chorobowo zmienione
cz
ęś
ci s
ą
usuwane, a tusza oraz narz
ą
dy - wypuszczane bez ogranicze
ń
.
3.3.8. Myopatia, ketozy. W wypadku wyst
ę
powania zmian zwyrodnieniowych w
umi
ęś
nieniu (odbarwienie, obrzmiało
ść
, zwi
ę
kszenie obj
ę
to
ś
ci, zwiotczenie) tusza
wraz z narz
ą
dami jest kierowana do utylizacji.
W wypadku słabo zauwa
ż
alnych zmian w mi
ęś
niach (kolor biało- ró
ż
owy,
nieznaczne zwi
ę
kszenie obj
ę
to
ś
ci) b
ą
d
ź
zmian anatomopatologicznych w narz
ą
dach
lub cz
ęś
ci umi
ęś
nienia szkieletowego tusza oraz narz
ą
dy wewn
ę
trzne s
ą
badane w
kierunku salmonelli. W wypadku wykrycia salmonelli w mi
ęś
niach lub narz
ą
dach
tusza jest kierowana do odka
ż
ania przez wygotowanie, a narz
ą
dy wewn
ę
trzne – do
utylizacji; w wypadku wyniku negatywnego badania bakteriologicznego w kierunku
salmonelli tusza oraz nie dotkni
ę
te zmianami narz
ą
dy s
ą
kierowane do
przetwarzania przemysłowego (na kiełbasy parzone oraz parzono-w
ę
dzone oraz
konserwy), a narz
ą
dy chorobowo zmienione – do utylizacji.
3.3.9. Wycie
ń
czenie. W wypadku słabego stopnia wycie
ń
czenia (braku
widocznych zmian anatomopatologicznych) mi
ę
so oraz narz
ą
dy s
ą
wypuszczane bez
ograniczenia.
W wypadku
ś
redniego oraz wysokiego stopnia wycie
ń
czenia z wyst
ę
powaniem
obrz
ę
ku galaretowatego w miejscach złogów tłuszczu, niezale
ż
nie od przyczyn,
które spowodowały wycie
ń
czenie, lub przy takich samych obrz
ę
kach w tkance
mi
ęś
niowej, zaniku lub zmianach zwyrodnieniowych mi
ęś
ni oraz obrzmiało
ś
ci w
ę
złów
chłonnych, tusza oraz narz
ą
dy wewn
ę
trzne s
ą
kierowane do utylizacji
3.3.10. W wypadku
ż
ółtowato
ś
ci wszystkich tkanek tuszy, nie znikaj
ą
cej w
ci
ą
gu 2 dób, wyst
ę
powania gorzkiego posmaku oraz zapachu fekaliów podczas próby
przez gotowanie tusza jest kierowana do utylizacji.
W wypadku znikni
ę
cia
ż
ółtowato
ś
ci, zapachu fekaliów oraz gorzkiego posmaku
w ci
ą
gu 2 dób tusza jest wypuszczana w zale
ż
no
ś
ci od wyników badania
bakteriologicznego.
3.3.11. W wypadku obecno
ś
ci w mi
ę
sie zapachu ryby, moczu, leków lub innego
niewła
ś
ciwego dla mi
ę
sa zapachu, nie znikaj
ą
cego podczas próby przez gotowanie,
a tak
ż
e oznak rozkładu gnilnego tusza jest kierowana do utylizacji.
3.3.12. W wypadku wyst
ę
powania zastoju krwi (przekrwienia opadowego) w
jednym z narz
ą
dów parzystych oraz cz
ęś
ciach tuszy, braku charakterystycznej
reakcji w miejscu rany ubojowej, złego wykrwawienia, b
ę
d
ą
cych wska
ź
nikami tego,
ż
e zwierze padło lub zostało ubite podczas agonii, tusza oraz wszystkie
pozostałe narz
ą
dy s
ą
kierowane do utylizacji.
3.4. Schorzenia i patologia poszczególnych narz
ą
dów
3.4.1. Płuca. W wypadku wszystkich rodzajów zapalenia płuc, zapalenia
opłucnej, ropni, guzów, zachły
ś
ni
ę
cia si
ę
podczas uboju krwi
ą
lub tre
ś
ci
ą
ż
oł
ą
dka (przed
ż
oł
ą
dków) płuca s
ą
kierowane do utylizacji.
W wypadku zachły
ś
ni
ę
cia si
ę
podczas uboju krwi
ą
lub tre
ś
ci
ą
ż
oł
ą
dka (przed
ż
oł
ą
dków) płuca mog
ą
by
ć
wykorzystane po wygotowaniu do
ż
ywienia
zwierz
ą
t.
Uwaga. Podczas oceny sanitarnej mi
ę
sa wychudzenie nie nale
ż
y myli
ć
terminem „mi
ę
so chude”, gdy to ostatnie zostało pozyskane od wizualnie zdrowych,
lecz wychudzonych zwierz
ą
t (w wyniku niewystarczaj
ą
cego
ż
ywienia, zwierz
ą
t
starych), gdy wychudzenie nie jest zwi
ą
zane z chorob
ą
lub wyst
ę
powaniem
jakiegokolwiek procesu patologicznego.
3.4.2. Serce. W wypadku zapale
ń
osierdzia, wsierdzia, zapale
ń
mi
ęś
nia
sercowego z jego zwyrodnieniem, dotkni
ę
cia przez guzy serce jest kierowane do
utylizacji.
3.4.3. W
ą
troba. W wypadku pojedynczych ropni otorbionych chorobowo
zmienione cz
ęś
ci w
ą
troby s
ą
usuwane; nie dotkni
ę
ta cz
ęść
w
ą
troby, a tak
ż
e
w
ą
troba, w wypadku mało wyra
ź
nego rozszerzenia kapilarnego, jest wypuszczana bez
ograniczenia. W wypadku zapalenia ropnego, bardzo wyra
ź
nej marsko
ś
ci, wszystkich
rodzajów zwyrodnienia,
ż
ółtaczki, guzów, bardzo wyra
ź
nego rozszerzenia
kapilarnego oraz innych zmian patologicznych mi
ąż
szu w
ą
troba jest kierowana do
utylizacji.
W
ą
troba o słabo zmienionym kolorze oraz z nieznacznym nacieczeniem
tłuszczowym, pozyskana z uboju zwierz
ą
t zdrowych, jest kierowana do produkcji
parzonych wyrobów masarskich lub konserw.
3.4.4.
Ś
ledziona. W wypadku wszystkich zmian patologicznych
ś
ledziona jest
kierowana do utylizacji.
3.4.5. Nerki. W wypadku wszystkich rodzajów nerczyc, zapale
ń
nerek,
licznych cyst, guzów, kamieni nerki s
ą
kierowane do utylizacji.
3.4.6
ś
oł
ą
dek (przed
ż
oł
ą
dki). W wypadku wszystkich rodzajów zapale
ń
,
wrzodów, guzów oraz innych zmian patologicznych
ż
oł
ą
dek jest kierowany do
utylizacji.
3.4.7. Jelita. W wypadku wszystkich rodzajów nie
ż
ytu jelit cienkich,
zapalenia okr
ęż
nicy, wrzodów, zapalenia otrzewnej, zapalenia ropnego oraz
krwotocznego, guzów, a tak
ż
e innych zmian patologicznych jelita s
ą
kierowane do
utylizacji.
3.4.8. Wymi
ę
. W wypadku wszystkich rodzajów zapalenia wymi
ę
jest kierowane
do utylizacji.
3.5. Ekspertyza weterynaryjno-sanitarna krwi i surowców
wewn
ą
trzwydzielniczo-enzymatycznych
3.5.1. W wypadku wykrycia w trakcie uboju zwierz
ą
t chorób zaka
ź
nych,
wymienionych w p. 1.3.1, krew od tych zwierz
ą
t, a tak
ż
e cała krew, która
znajdowała si
ę
w zbiornikach, zmieszana z krwi
ą
zwierz
ą
t chorych, podlega
odka
ż
aniu w tym samym zakładzie przy temperaturze nie ni
ż
szej, ni
ż
100 st. C, w
ci
ą
gu 2 g., po czym jest ona poddawana zniszczeniu.
Dozwolone jest przetwarzanie krwi, pozyskanej z uboju zwierz
ą
t, chorych ma
gru
ź
lic
ę
, bruceloz
ę
, listerioz
ę
, pomór oraz ró
żę
ś
wi
ń
, zaka
ź
ne zanikowe
zapalenie nosa, chorob
ę
Aujeszky’ego, pastereloz
ę
, białaczk
ę
lub podejrzanych o
zachorowanie na te choroby, a tak
ż
e od zwierz
ą
t, ubitych w ubojni sanitarnej, na
produkty techniczne oraz paszowe drog
ą
wygotowania przy temperaturze wewn
ą
trz
masy nie ni
ż
szej, ni
ż
80 st. C, w ci
ą
gu 2 g., przy cz
ę
stym mieszaniu, a tak
ż
e na
pasze suche pochodzenia zwierz
ę
cego.
3.5.2. Krew, przeznaczona do produkcji preparatów leczniczych oraz
farmaceutycznych lub do przetwarzania do celów spo
ż
ywczych, jest zbierana
wył
ą
cznie od zwierz
ą
t zdrowych.
3.5.3. Zbiórka surowców wewn
ą
trzwydzielniczo-enzymatycznych jest dozwolona
od zwierz
ą
t, bezpiecznych pod wzgl
ę
dem chorób zaka
ź
nych, z wyj
ą
tkiem pryszczycy,
w wypadku której te surowce s
ą
zbierane zgodnie z p. 3.1.7.1.
Wykorzystanie trzustek od zwierz
ą
t, reaguj
ą
cych podczas badania na
bruceloz
ę
, lecz nie posiadaj
ą
cych oznak klinicznych tej choroby, jest dozwolone
do produkcji insuliny krystalicznej.
Zbiórka surowców wewn
ą
trzwydzielniczo-enzymatycznych do celów medycznych od
zwierz
ą
t chorych na białaczk
ę
oraz guzy zło
ś
liwe, a tak
ż
e ich wykorzystywanie w
wypadku wykrycia w nich zmian patologicznych, oznak rozkładu gnilnego, obcego
zapachu, jest zabroniona.
3.6. Ekspertyza weterynaryjno-sanitarna mi
ę
sa od zwierz
ą
t, poddanych
ubojowi z konieczno
ś
ci
3.6.1. W wypadku uboju z konieczno
ś
ci zwierz
ą
t w zakładzie przetwórstwa
mi
ę
snego, rze
ź
ni, gospodarstwie w zwi
ą
zku z chorob
ą
lub z innych powodów
(ci
ęż
kie urazy i złamania, poparzenia oraz inne uszkodzenia), zagra
ż
aj
ą
cych
ż
yciu zwierz
ę
cia, z wyj
ą
tkiem zwierz
ą
t, znajduj
ą
cych si
ę
w stanie agonii, a
tak
ż
e w wypadku chorób zaka
ź
nych, wobec których ubój, jak jest to podane w p.
1.3.1, jest zabroniony, ekspertyza weterynaryjno-sanitarna mi
ę
sa oraz innych
produktów uboju jest przeprowadzana na tych samych zasadach, jak jest to
okre
ś
lone w rozdziałach 1, 2 oraz 3 niniejszych Przepisów. Poza tym, obowi
ą
zkowo
jest przeprowadzane badanie bakteriologiczne, a w razie konieczno
ś
ci – fizyczno-
chemiczne, jak jest to okre
ś
lone w rozdziale 10 niniejszych Przepisów, lecz z
obowi
ą
zkow
ą
prób
ą
gotowaniem w kierunku wykrycia obcych zapachów, nie
wła
ś
ciwych dla mi
ę
sa.
Uboju z konieczno
ś
ci dokonuje si
ę
wył
ą
cznie z zezwolenia lekarza
(felczera) weterynarii.
Przetrzymania przed ubojowego zwierz
ą
t, dostarczonych do zakładu
przetwórstwa mi
ę
snego w celach uboju z konieczno
ś
ci, nie dokonuje si
ę
.
3.6.2. O przyczynach uboju z konieczno
ś
ci zwierz
ę
cia w gospodarstwie
nale
ż
y sporz
ą
dzi
ć
protokół, podpisany przez lekarza weterynarii. Ten protokół
oraz orzeczenie laboratorium weterynaryjnego odno
ś
nie wyników badania
bakteriologicznego tuszy zwierz
ę
cia, zabitego z konieczno
ś
ci, wraz ze
ś
wiadectwem weterynaryjnym powinny towarzyszy
ć
powy
ż
szej tuszy podczas dostawy
jej do zakładu przetwórstwa mi
ę
snego.
W wypadku podejrzenia o zatrucie zwierz
ę
cia pestycydami oraz innymi
truj
ą
cymi
ś
rodkami chemicznymi nale
ż
y posiada
ć
orzeczenie laboratorium
weterynaryjnego odno
ś
nie wyników badania mi
ę
sa w kierunku obecno
ś
ci truj
ą
cych
ś
rodków chemicznych.
3.6.3. Transportowanie mi
ę
sa ubitych z konieczno
ś
ci zwierz
ą
t z gospodarstw
do zakładów przemysłu mi
ę
snego powinno si
ę
odbywa
ć
z przestrzeganiem
obowi
ą
zuj
ą
cych przepisów weterynaryjno-sanitarnych, dotycz
ą
cych przewo
ż
enia
produktów mi
ę
snych.
3.6.4. W celach zapewnienia wła
ś
ciwej ekspertyzy mi
ę
so ubitych z
konieczno
ś
ci owiec, kóz,
ś
wi
ń
oraz ciel
ą
t nale
ż
y dostarcza
ć
do zakładu
przetwórstwa mi
ę
snego całymi tuszami, a mi
ę
so bydła rogatego oraz wielbł
ą
dów –
całymi tuszami, półtuszami oraz
ć
wierciami oraz umieszcza
ć
w osobnej komorze
chłodniczej. Półtusze oraz
ć
wierci s
ą
opatrywane przywieszkami celem ustalenia
przynale
ż
no
ś
ci ich do tej samej tuszy.
Tusze
ś
wi
ń
, ubitych z konieczno
ś
ci w gospodarstwach, nale
ż
y dostarcza
ć
do
zakładu przetwórstwa mi
ę
snego z nie oddzielonymi głowami.
W wypadku dostawy do zakładu przetwórstwa mi
ę
snego mi
ę
sa zwierz
ą
t, ubitych
z konieczno
ś
ci w gospodarstwach, w postaci zasolonej, w ka
ż
dej beczce powinno
si
ę
znajdowa
ć
mi
ę
so peklowane od tej samej tuszy.
Przyjmowanie do zakładu przetwórstwa mi
ę
snego tusz zwierz
ą
t, ubitych z
konieczno
ś
ci po drodze bez przed ubojowego badania weterynaryjnego,
dostarczonych do zakładu przetwórstwa mi
ę
snego bez zawiadomienia (za
ś
wiadczenia)
weterynaryjnego, protokołu weterynaryjnego o przyczynach uboju z konieczno
ś
ci
oraz orzeczenia laboratorium weterynaryjnego odno
ś
nie wyników badania
bakteriologicznego, jest zabronione.
3.6.5. Je
ż
eli na podstawie wyników ekspertyzy, badania bakteriologicznego
oraz fizyczno-chemicznego, jak jest to okre
ś
lone w rozdziale 10, mi
ę
so oraz inne
produkty uboju z konieczno
ś
ci zostan
ą
uznane za niezdatne do wykorzystania do
spo
ż
ycia, s
ą
one kierowane do wygotowania, a tak
ż
e do produkcji chlebków
mi
ę
snych lub konserw „gulasz” oraz „pasztet mi
ę
sny”.
Wypuszczanie tego mi
ę
sa oraz innych produktów uboju w stanie surowym, w
tym <do> sieci
ż
ywienia społecznego (stołówek itp.) bez uprzedniego odka
ż
ania
przez wygotowanie jest zabronione.
Uwagi:
1. Do przypadków uboju z konieczno
ś
ci nie jest zaliczany ubój zdrowych
klinicznie zwierz
ą
t, nie poddaj
ą
cych si
ę
tuczeniu do wymaganych parametrów masy,
opó
ź
nionych we wzro
ś
cie oraz rozwoju, nisko produktywnych, bezpłodnych, ale
maj
ą
cych normaln
ą
temperatur
ę
ciała.
2. Do przypadków uboju z konieczno
ś
ci nie jest równie
ż
zaliczany ubój
zwierz
ą
t zdrowych, którym grozi
ś
mier
ć
w wyniku kl
ę
ski
ż
ywiołowej (zaspy
ś
nie
ż
ne
na pastwiskach zimowych itp.), pod warunkiem,
ż
e ubój zwierz
ą
t odbywa si
ę
pod
kontrol
ą
specjalistów weterynarii z przestrzeganiem niniejszych Przepisów, co
powinno zosta
ć
udokumentowane protokołem.
3. Uboju zwierz
ą
t z konieczno
ś
ci w zakładach przetwórstwa mi
ę
snego
dokonuje si
ę
wył
ą
cznie w ubojni sanitarnej.
4. Badanie oraz ekspertyza weterynaryjno-sanitarna uboju drobiu
4.1. Do przyjmowania, przetrzymywania przed ubojowego, badania
weterynaryjnego drobiu oraz jego uboju w zakładach przetwórstwa mi
ę
snego,
zakładach przetwórstwa drobiu oraz na fermach drobiowych powinny by
ć
urz
ą
dzone
odpowiednie pomieszczenia, spełniaj
ą
ce wymagania weterynaryjno-sanitarne.
4.2. Niedopuszczalne jest wspólne transportowanie drobiu zdrowego oraz
chorego.
4.3. W wypadku wykrycia w zakładzie przetwórstwa mi
ę
snego lub zakładzie
przetwórstwa drobiu w
ś
ród przyj
ę
tej partii drobiu ptaka, chorego na chorob
ę
zaka
ź
n
ą
(oprócz pomoru klasycznego), cała partia natychmiast jest kierowana do
uboju, przy czym jej uboju nale
ż
y dokonywa
ć
osobno od drobiu zdrowego.
4.4. Wypuszczanie z zakładów przetwórstwa mi
ę
snego (zakładów przetwórstwa
drobiu) tuszek drobiowych w postaci nie patroszonej jest zabronione.
Przy pełnym patroszeniu oddziela si
ę
głow
ę
, szyj
ę
, nogi, z tuszki powinny by
ć
usuni
ę
te wole, tchawica, przełyk oraz narz
ą
dy wewn
ę
trzne. Płuca oraz nerki, nie
posiadaj
ą
ce zmian patologicznych, mog
ą
pozosta
ć
w tuszce.
ś
oł
ą
dek powinien by
ć
oczyszczony z tre
ś
ci oraz oskórka.
W wypadku wypuszczania tuszek w postaci półpatroszonej usuwa si
ę
z nich jelita
ze stekiem oraz jajowód. Wole jest usuwane w wypadku, gdy jest ono wypełnione
masa paszow
ą
.
W postaci półpatroszonej dopuszczalne jest wypuszczanie tuszek,
pozyskanych wył
ą
cznie z uboju drobiu zdrowego. W wypadku stwierdzenia choroby
zaka
ź
nej lub nie zaka
ź
nej cały drób, niezale
ż
nie od jego wieku oraz ilo
ś
ci
podlega patroszeniu pełnemu.
4.5. W dziale przetwarzania drobiu s
ą
urz
ą
dzane stanowiska robocze lekarzy
weterynarii, zgodnie z p. 2.1.1. Stanowiska robocze lekarzy weterynarii s
ą
urz
ą
dzane na linii potokowej za odcinkiem patroszenia (półpatroszenia) tuszek, a
tak
ż
e przy stole z wieszakami do podwieszania tuszek, podejrzanych pod wzgl
ę
dem
weterynaryjno-sanitarnym oraz wymagaj
ą
cych dodatkowego szczegółowego badania
weterynaryjnego.
4.6. Narz
ą
dy wewn
ę
trzne z tuszek wyjmuj
ą
pracownicy ubojni w sposób,
przewidziany przez instrukcj
ę
technologiczn
ą
.
4.7. Po uboju drobiu specjalnie przeszkolony pracownik dokonuje ogl
ę
dzin
zewn
ę
trznych tuszek oraz w wypadku wykrycia zmian anatomopatologicznych na
głowie, skórze, stawach poddaje takie tuszki patroszeniu oraz przekazuje je wraz
z narz
ą
dami wewn
ę
trznymi na stół do przeprowadzenia przez lekarza weterynarii
szczegółowej ekspertyzy weterynaryjno-sanitarnej.
4.8. Podczas ekspertyzy weterynaryjno-sanitarnej, po patroszeniu, bada si
ę
narz
ą
dy wewn
ę
trzne (serce, w
ą
trob
ę
,
ś
ledzion
ę
, jajniki, j
ą
dra,
ż
oł
ą
dek z
jelitami). W wypadku wykrycia w narz
ą
dach wewn
ę
trznych lub na błonach surowiczyh
zmian patologicznych tuszka jest zdejmowana z przeno
ś
nika wraz z narz
ą
dami
wewn
ę
trznymi oraz poddawana szczegółowemu badaniu. Je
ż
eli badanie
anatomopatologiczne nie pozwala na postawienie diagnozy, tuszki oraz narz
ą
dy s
ą
kierowane do badania bakteriologicznego.
Podczas ekspertyzy weterynaryjno-sanitarnej tuszek półpatroszonych, po ich
ogl
ę
dzinach zewn
ę
trznych, lekarz weterynarii, po zbadaniu jelit (wyj
ę
tych przez
pracownika z tuszki) poprzez istniej
ą
ce rozci
ę
cie
ś
cianki jamy brzusznej
(długo
ść
rozci
ę
cia – 3-4 cm), poddaje badaniu wizualnemu przylegaj
ą
ce do
rozci
ę
cia narz
ą
dy wewn
ę
trzne. Tuszki ze zmianami patologicznymi s
ą
zdejmowane z
ta
ś
moci
ą
gu oraz przekazywane do szczegółowej ekspertyzy.
Po przeprowadzeniu ekspertyzy weterynaryjno-sanitarnej wypatroszonej
tuszki komplet trzewi spo
ż
ywczych (w
ą
troba, serce oraz
ż
oł
ą
dek mi
ęś
niowy,
oczyszczony z tre
ś
ci, szyja), zapakowane do celofanu, pergaminu lub folii
polimerowej, dozwolonej do zastosowania w tych celach, mo
ż
na wło
ż
y
ć
do wn
ę
trza
wypatroszonej tuszki lub wypu
ś
ci
ć
do realizacji osobno od tuszki.
4.9. Jelita, wole, tchawica, przełyk, oskórek
ż
oł
ą
dka mi
ęś
niowego,
jajowód,
ś
ledzion
ę
, j
ą
dra, jajniki, p
ę
cherz
ż
ółciowy we wszystkich wypadkach s
ą
kierowane do utylizacji.
Ekspertyza weterynaryjno-sanitarna tuszek i narz
ą
dów drobiu w wypadku
poszczególnych chorób
4.10. Pastereloza. Narz
ą
dy wewn
ę
trzne s
ą
utylizowane, tuszki kierowane do
wygotowania, wygrzewania lub przetwarzania na konserwy. Puch oraz pierze s
ą
dezynfekowane.
4.11. Puloroza – tyfus. Chorobowo zmienione narz
ą
dy s
ą
utylizowane, tuszki
kierowane do wygotowania lub przetwarzania na konserwy. Tuszki ze zmienionym
umi
ęś
nieniem, w wypadku wyst
ę
powania wylewów krwawych w jamie piersiowo-
brzusznej lub zapalenia otrzewnej s
ą
utylizowane.
4.12. Gru
ź
lica. W wypadku dotkni
ę
cia przez gru
ź
lic
ę
kilku narz
ą
dów
wewn
ę
trznych lub poszczególnych narz
ą
dów oraz wycie
ń
czenia, tuszki wraz z
narz
ą
dami s
ą
utylizowane. W wypadku dotkni
ę
cia przez gru
ź
lic
ę
poszczególnych
narz
ą
dów, lecz wobec normalnego stanu utuczenia tuszek, narz
ą
dy wewn
ę
trzne s
ą
utylizowane, a tuszki wypuszczane po wygotowaniu.
Tuszki, pozyskane z uboju drobiu, wykazuj
ą
cego pozytywn
ą
reakcj
ę
na
tuberkulin
ę
, lecz wobec braku gru
ź
liczych zmian chorobowych, s
ą
wypuszczane po
wygotowaniu lub kierowane do przetwarzania na konserwy.
Puch oraz pierze s
ą
dezynfekowane.
4.13. Zaka
ź
ne zapalenie krtani i tchawicy, zaka
ź
ne zapalenie oskrzeli.
Chorobowo zmienione narz
ą
dy oraz cz
ęś
ci tuszek s
ą
utylizowane, w wypadku braku
zmian tuszki oraz narz
ą
dy s
ą
wygotowywane, lub tuszki s
ą
przetwarzane na
konserwy.
Puch oraz pierze s
ą
dezynfekowane.
4.14. Ospa. W wypadku procesu uogólnionego tuszki wraz ze wszystkimi
narz
ą
dami s
ą
utylizowane, w wypadku zmian chorobowych jedynie w głowie jest ona
utylizowana, a tuszka oraz narz
ą
dy wypuszczane po wygotowaniu lub przetwarzane
na konserwy.
Puch oraz pierze s
ą
dezynfekowane.
4.15. Salmonelloza. Narz
ą
dy wewn
ę
trzne s
ą
utylizowane, a tuszka
wypuszczana po wygotowaniu lub przetwarzana na konserwy.
Puch oraz pierze s
ą
dezynfekowane.
4.16. Kolibakterioza. W wypadku wyst
ę
powania zmian patologicznych w
mi
ęś
niach oraz narz
ą
dach wewn
ę
trznych (zapalenie osierdzia, zapalenie tkanki
okołow
ą
trobowej i torebki w
ą
troby, włóknikowe zapalenie worków powietrznych,
zapalenie otrzewnej) tuszki wraz z narz
ą
dami s
ą
utylizowane.
W wypadku wyst
ę
powania zmian jedynie w narz
ą
dach wewn
ę
trznych tuszki s
ą
wygotowywane lub kierowane do produkcji konserw, a narz
ą
dy wewn
ę
trzne
utylizowane.
4.17. Aspergiloza. W wypadku zmian chorobowych w płucach oraz tkance
mi
ęś
niowej tuszki narz
ą
dy wewn
ę
trzne s
ą
utylizowane. W wypadku zmian chorobowych
w płucach s
ą
utylizowane jedynie narz
ą
dy wewn
ę
trzne.
4.18. Grzybica woszczynowa. Głowa oraz szyja s
ą
utylizowane.
4.19. Gronkowiec. W wypadku zmian chorobowych w jednym ze stawów zmieniona
chorobowo cz
ęść
jest usuwana, a tuszka wypuszczana po wygotowaniu. W wypadku
zaawansowanego procesu (ropnie w stawach, zmiany w narz
ą
dach) tuszka wraz z
narz
ą
dami jest utylizowana.
4.20. Kr
ę
tkowica. W wypadku wycie
ń
czenia oraz zmian patologicznych w
narz
ą
dach wewn
ę
trznych tuszka wraz z narz
ą
dami wewn
ę
trznymi jest utylizowana. W
wypadku braku zmian patologicznych w mi
ęś
niach utylizowane s
ą
jedynie narz
ą
dy
wewn
ę
trzne.
4.21. Zapalenie jelit oraz w
ą
troby. Chorobowo zmienione narz
ą
dy (w
ą
troba,
ż
oł
ą
dek gruczołowy, wole) s
ą
utylizowane.
4.22. Białaczka, choroba Mareka, guzy. W wypadku braku anemii,
ż
ółtaczki,
zmian patologicznych w mi
ęś
niach lub w wypadku ograniczonych zmian chorobowych w
narz
ą
dach wewn
ę
trznych s
ą
one utylizowane, a tuszka wygotowywana lub
przetwarzana na konserwy. W wypadku procesu uogólnionego, zmian chorobowych na
skórze oraz w mi
ęś
niach, wyst
ę
powania wycie
ń
czenia,
ż
ółtaczki, niezale
ż
nie od
stopnia zmian chorobowych, tuszki wraz z narz
ą
dami s
ą
utylizowane. W wypadku
choroby Mareka puch oraz pierze s
ą
dezynfekowane.
4.23. Grypa. W wypadku braku zapalenia otrzewnej, sinicy oraz zmian
zwyrodnieniowych tkanki mi
ęś
niowej, wylewów krwawych w jamie piersiowej i
brzusznej tuszki oraz nie dotkni
ę
te zmianami narz
ą
dy s
ą
wygotowywane.
Puch oraz pierze s
ą
dezynfekowane.
4.24. Rzekomy pomór drobiu. Tuszki oraz narz
ą
dy s
ą
utylizowane. Tuszki
oraz trzewia, pozyskane z uboju drobiu, podejrzanego o zara
ż
enie, lecz nie
posiadaj
ą
cego zmian anatomopatologicznych, s
ą
wygotowywane.
Puch oraz pierze s
ą
poddawane zniszczeniu.
4.25. Botulizm. Tuszki wraz z narz
ą
dami wewn
ę
trznymi, puch oraz pierze s
ą
poddawane zniszczeniu.
4.26. Paciorkowiec. Tuszki oraz narz
ą
dy wewn
ę
trzne s
ą
utylizowane.
4.27. Ornitoza (papuzica). Tuszki s
ą
wygotowywane, narz
ą
dy wewn
ę
trzne
utylizowane. Puch oraz pierze s
ą
poddawane zniszczeniu.
4.28. Listerioza. Głowa oraz narz
ą
dy chorobowo zmienione s
ą
utylizowane.
Tuszki oraz narz
ą
dy nie dotkni
ę
te zmianami s
ą
wygotowywane.
Puch oraz pierze s
ą
poddawane zniszczeniu.
4.29.. Posocznica na tle ró
ż
y. W wypadku braku zmian w mi
ęś
niach tuszka
jest wygotowywana, a narz
ą
dy wewn
ę
trzne utylizowane. W wypadku wyst
ę
powania
zmian patologicznych w mi
ęś
niach tuszka wraz z narz
ą
dami jest utylizowana.
4.30.
Ś
wierzb nóg. Nieopierzone cz
ęś
ci nóg s
ą
utylizowane.
4.31. Mykoplazmoza. W wypadku włóknikowego zapalenia worków powietrznych
tuszki s
ą
utylizowane, w wypadku za
ś
braku powy
ż
szych zmian chorobowych głowy
oraz narz
ą
dy wewn
ę
trzne s
ą
utylizowane, a tuszki wygotowywane.
4.32. Necrobacteriosis, zapalenie zaka
ź
ne zatok. W wypadku procesu
septycznego tuszki oraz narz
ą
dy s
ą
utylizowane. W wypadku zmian chorobowych
jedynie w głowie <oraz> szyi, s
ą
one utylizowane.
4.33. Awitaminozy. W wypadku wyst
ę
powania wycie
ń
czenia lub dny trzewiowej
tuszka oraz narz
ą
dy s
ą
utylizowane.
4.34. Wycie
ń
czenie. W wypadku wyst
ę
powania obrz
ę
ków galaretowatych w
miejscach złogów tłuszczu w tkance mi
ęś
niowej, zaniku oraz sucho
ś
ci mi
ęś
ni
(ostro wystaj
ą
ce ko
ś
cie stawów, grzbietu oraz innych miejsc), a tak
ż
e blado
ś
ci
lub sinicy tkanki mi
ęś
niowej, grzebieni, dzwonków, tuszka oraz narz
ą
dy s
ą
utylizowane.
4.35. Urazy, ropnie. W wypadku wyst
ę
powania w tuszce zmian patologicznych,
spowodowanych urazami, ropni, chorobowo zmienione cz
ęś
ci, a w wypadku znacznego
dotkni
ę
cia – cała tuszka wraz z narz
ą
dami wewn
ę
trznymi jest utylizowana. W
wypadku nieznacznych zmian chorobowych, po usuni
ę
ciu patologicznie zmienionej
tkanki mi
ęś
niowej, cz
ęś
ci tuszki s
ą
kierowane do produkcji konserw według
zwykłego procesu technologicznego lub wygotowywane.
W wypadku
ś
wie
ż
ych urazów oraz nieznacznych
ś
wie
ż
ych wylewów krwawych, lecz
pod warunkiem braku zjawisk o charakterze zapalnym w tkankach otaczaj
ą
cych,
wszystkie nasi
ą
kni
ę
te krwi
ą
oraz obrz
ę
kłe tkanki s
ą
utylizowane, a pozostała
cz
ęść
tuszki jest kierowana do przetwarzania przemysłowego bez ogranicze
ń
.
Tuszki kurczaków brojlerów z nagniotkami na grzebieniu mostka w stadium mało
wyra
ź
nego stwardnienia skóry s
ą
wypuszczane bez ograniczenia. Nagniotki z
wyra
ź
nym wzd
ę
ciem skóry w kształcie p
ę
cherza, zawieraj
ą
cym przezroczysty lub
czerwony z odcieniem niebieskawym płyn oraz biał
ą
mas
ę
włóknikow
ą
, s
ą
usuwane
oraz kierowane do utylizacji, a tuszki wykorzystywane do przetwarzania
przemysłowego z obróbk
ą
ciepln
ą
. Nagniotki ze zropieniem lub owrzodzeniami s
ą
usuwane oraz utylizowane wraz z otaczaj
ą
c
ą
zmienion
ą
tkank
ą
, a tuszki s
ą
kierowane do wygotowania lub wykorzystywane do produkcji konserw.
4.36. Zapalenia otrzewnej. W wypadku zapalenia ogniskowego błon
surowiczych narz
ą
dów wewn
ę
trznych, opłucnej oraz otrzewnej chorobowo zmienione
narz
ą
dy s
ą
utylizowane, a tuszki wygotowywane, wygrzewane lub przetwarzane na
konserwy.
W wypadku dyfuzyjnych zapale
ń
otrzewnej ze zmianami chorobowymi w
narz
ą
dach wewn
ę
trznych oraz błonach surowiczych klatki piersiowej i jamy
brzusznej oraz wyst
ę
powania w jamie brzusznej wysi
ę
ku surowiczo-włóknikowego lub
ropnego tuszki oraz narz
ą
dy s
ą
utylizowane.
4.37. Obce zapachy. W wypadku wyst
ę
powania zapachu leków lub innego,
niewła
ś
ciwego dla mi
ę
sa drobiowego, tuszka oraz narz
ą
dy wewn
ę
trzne s
ą
utylizowane.
5. Ekspertyza weterynaryjno-sanitarna produktów uboju królików, nutrii i
zwierz
ą
t dzikich
5.1. Króliki, które przybywaj
ą
do uboju, s
ą
poddawane badaniu
weterynaryjnemu. Do celów przetrzymywania przedubojowego, badania
weterynaryjnego, uboju oraz przetwarzania królików w zakładach, nie
posiadaj
ą
cych działów specjalnych, nale
ż
y wyznaczy
ć
oraz urz
ą
dzi
ć
odpowiednie
pomieszczenia oraz stanowiska pracy dla lekarzy weterynarii, zgodnie z p. 2.1.1.
W wypadku wykrycia w
ś
ród przyj
ę
tej partii królików chorych lub
podejrzanych o zachorowanie na choroby zaka
ź
ne lub niezaka
ź
ne, podlegaj
ą
one
ubojowi osobno od zdrowych.
5.2. Po uboju królików badaniu podlegaj
ą
narz
ą
dy wewn
ę
trzne (płuca, serce,
w
ą
troba,
ś
ledziona, jelita), mi
ęś
nie głowy (w kierunku w
ą
grzycy) oraz tuszka.
Podczas badania tuszki zwraca si
ę
uwag
ę
na stan wykrwawienia, czysto
ść
obróbki
tuszki, wyst
ę
powanie zmian anatomopatologicznych.
5.3. W wypadku wykrycia chorób królików oceny sanitarnej tuszek oraz
narz
ą
dów wewn
ę
trznych dokonuje si
ę
w nast
ę
puj
ą
cy sposób.
5.3.1. Pastereloza. Narz
ą
dy wewn
ę
trzne s
ą
kierowane do utylizacji, tuszki
wypuszczane po wygotowaniu. W wypadku wyst
ę
powania ropni utylizacji podlega cała
tuszka wraz z narz
ą
dami wewn
ę
trznymi.
5.3.2. Gru
ź
lica rzekoma. W wypadku wyst
ę
powania wycie
ń
czenia lub
rzekomogru
ź
liczych zmian chorobowych w mi
ęś
niach, tuszki oraz narz
ą
dy s
ą
utylizowane. W wypadku braku tych oznak tuszki s
ą
wygotowywane, chorobowo
zmienione narz
ą
dy utylizowane.
5.3.3. Necrobacteriosis. W wypadku procesu miejscowego chorobowo zmienione
cz
ęś
ci tuszki, a w wypadku uogólnionego – tuszki wraz z narz
ą
dami wewn
ę
trznymi –
s
ą
utylizowane.
5.3.4. Gru
ź
lica, tularemia,
ś
luzakowato
ść
, posocznica paciorkowcowa,
gronkowiec (zaka
ź
ne zapalenie gruczołu sutkowego). Tuszki wraz z narz
ą
dami
wewn
ę
trznymi oraz skórkami s
ą
utylizowane.
5.3.5. Kr
ę
tkowica. Chorobowo zmienione cz
ęś
ci tuszek oraz narz
ą
dów s
ą
utylizowane.
5.3.6. Fascioloza, w
ą
grzyca. W
ą
troba w wypadku fasciolozy jest
utylizowana. W wypadku dotkni
ę
cia przez w
ą
grzyc
ę
mi
ęś
ni tuszka oraz narz
ą
dy s
ą
utylizowane.
5.3.7. Kokcydioza. Chorobowo zmienione narz
ą
dy (w
ą
troba, jelita) s
ą
utylizowane.
5.3.8. Listerioza. Chorobowo zmienione narz
ą
dy (serce, w
ą
troba) oraz głowa
s
ą
utylizowane. Tuszka jest wypuszczana po wygotowaniu. Skórki s
ą
dezynfekowane.
5.3.9. Choroba Aujeszky’ego. W wypadku zmian zwyrodnieniowych w mi
ęś
niach
narz
ą
dy wewn
ę
trzne s
ą
utylizowane, a tuszka wypuszczana po wygotowaniu. Skórki
s
ą
dezynfekowane.
5.3.10. Wycie
ń
czenie. Tuszka oraz narz
ą
dy s
ą
utylizowane.
5.4. Do uboju na mi
ę
so s
ą
dopuszczane wył
ą
cznie nutrie zdrowie, poddane
badaniu weterynaryjnemu. Uboju nutrii dokonuje si
ę
w specjalnie wyznaczonych
oraz urz
ą
dzonych pomieszczeniach, zgodnie z p. 2.1.1.
Ekspertyzie weterynaryjno-sanitarnej podlegaj
ą
całe tuszki bez głów,
ogonów, narz
ą
dów wewn
ę
trznych oraz skórek. Jednocze
ś
nie z tuszk
ą
s
ą
badane
narz
ą
dy wewn
ę
trzne: serce,
ś
ledziona, w
ą
troba, nerki. Podczas badania tuszki
zwraca si
ę
uwag
ę
na obecno
ść
zmian anatomopatologicznych, urazów, stan
wykrwawienia, jako
ść
toalety, stan utuczenia,
ś
wie
ż
o
ść
, obcy zapach, kolor
mi
ęś
ni oraz tłuszczu. Tłuszczaki, znajduj
ą
ce si
ę
pod powi
ę
zi
ą
oraz nad
wyrostkami kolczystymi 5-8 kr
ę
gów piersiowych, b
ę
d
ą
ce cech
ą
gatunkow
ą
nutrii, s
ą
usuwane po badaniu weterynaryjnym.
5.5. W wypadku wykrycia chorób podczas badania przed ubojowego lub
poubojowego nutrii oceny sanitarnej tuszek oraz narz
ą
dów wewn
ę
trznych dokonuje
si
ę
w nast
ę
puj
ą
cy sposób.
5.5.1. W
ą
glik, obrz
ę
k zło
ś
liwy, tularemia, w
ś
cieklizna, t
ęż
ec. Tuszki,
narz
ą
dy oraz skórka s
ą
spalane.
5.5.2. Gru
ź
lica. Tuszka oraz narz
ą
dy wewn
ę
trzne s
ą
utylizowane.
5.5.3. Leptospiroza. W wypadku braku zmian zwyrodnieniowych w mi
ęś
niach
lub
ż
ółtowato
ś
ci tuszka jest kierowana do wygotowania. Narz
ą
dy wewn
ę
trzne s
ą
utylizowane. W wypadku wyst
ę
powania zmian zwyrodnieniowych w mi
ęś
niach oraz
ż
ółtowato
ś
ci tuszka oraz narz
ą
dy s
ą
utylizowane.
5.5.4. Listerioza. Chorobowo zmienione narz
ą
dy (serce, w
ą
troba) oraz głowa
s
ą
utylizowane. Tuszka jest wygotowywana. Skórka jest dezynfekowana.
5.5.5. Salmonelloza. Narz
ą
dy wewn
ę
trzne s
ą
utylizowane, tuszka odka
ż
ana
przez wygotowanie.
5.5.6. Kolibakterioza. W wypadku braku zmian zwyrodnieniowych w mi
ęś
niach
tuszka jest wygotowywana, narz
ą
dy wewn
ę
trzne utylizowane. W wypadku wyst
ę
powania
zmian zwyrodnieniowych w mi
ęś
niach tuszka oraz narz
ą
dy s
ą
utylizowane.
5.5.7. Pastereloza. Narz
ą
dy wewn
ę
trzne s
ą
utylizowane, a tuszka
wygotowywana. W wypadku wyst
ę
powania ropni w mi
ęś
niach tuszka oraz narz
ą
dy s
ą
utylizowane.
5.5.8. Necrobacteriosis. W wypadku procesu miejscowego s
ą
usuwane
chorobowo zmienione cz
ęś
ci tuszki, a tuszka jest wypuszczana bez ogranicze
ń
, w
wypadku za
ś
postaci uogólnionej tuszka wraz z narz
ą
dami wewn
ę
trznymi jest
utylizowana
5.5.9. Choroba Aujeszky’ego. W wypadku zmian zwyrodnieniowych w mi
ęś
niach
tuszka wraz z narz
ą
dami wewn
ę
trznymi jest utylizowana, a tuszka wygotowywana.
Skórki s
ą
dezynfekowane.
5.5.10. Wło
ś
nica. Tuszka oraz narz
ą
dy wewn
ę
trzne s
ą
utylizowane.
5.5.11. Fascioloza. Tuszka jest wypuszczana bez ogranicze
ń
, w wypadku
wyst
ę
powania zmian zwyrodnieniowych w mi
ęś
niach – utylizowana, narz
ą
dy
wewn
ę
trzne we wszystkich wypadkach s
ą
utylizowane.
5.5.12. Wycie
ń
czenie. Tuszka oraz narz
ą
dy s
ą
utylizowane.
5.6. Dozwolone jest wykorzystywanie do spo
ż
ycia przez ludzi mi
ę
sa: łosia,
sarny, dzikiego renifera, jelenia wschodniego, jelenia szlachetnego (jelenia
syberyjskiego, wapiti itp.), pi
ż
mowca, suhaka, kozicy, kozioro
ż
ca, dzikiego
barana, dzika, nied
ź
wiedzia, borsuka, zaj
ą
ca, dzikiego królika, bobra, ptactwa
łownego.
Wła
ś
ciciel mi
ę
sa podczas dostawy do ekspertyzy weterynaryjno-sanitarnej powinien
przedstawi
ć
ś
wiadectwo (za
ś
wiadczenie) weterynaryjne odno
ś
nie bezpiecze
ń
stwa
miejscowo
ś
ci pod wzgl
ę
dem chorób zaka
ź
nych zwierz
ą
t dzikich i hodowanych, w
którym nale
ż
y poda
ć
czas oraz miejsce upolowania, wyniki badania
weterynaryjnego.
Badanie weterynaryjno-sanitarne mi
ę
sa zwierz
ą
t dzikich oraz ptactwa
łownego, je
ż
eli ich odstrzału (lub odłowu) dokonuj
ą
organizacje zaopatrzeniowe,
jest przeprowadzane w miejscu zaopatrzenia (punktach gromadzenia), a upolowanych
przez poszczególnych my
ś
liwych, w wypadkach, gdy s
ą
okazywane do ekspertyzy –
przez mi
ę
sno-mleczarskie i spo
ż
ywcze stacje kontrolne oraz stacje weterynaryjne
zwalczania chorób zwierz
ą
t.
Badaniu weterynaryjnemu podlegaj
ą
tusza bez skóry oraz narz
ą
dów
wewn
ę
trznych. Ptactwo łowne jest dostarczane do badania w upierzeniu oraz
wypatroszone. Podczas badania tusz oraz narz
ą
dów wewn
ę
trznych (o ile te ostatnie
zostały dostarczone) zwraca si
ę
uwag
ę
na ich
ś
wie
ż
o
ść
, charakter rany, stan
wykrwawienia, utuczenie oraz obecno
ść
zmian anatomopatologicznych.
W wypadku w
ą
tpliwo
ś
ci odno
ś
nie
ś
wie
ż
o
ś
ci oraz jako
ś
ci s
ą
przeprowadzane
badania, jak jest to okre
ś
lone w rozdziale 10 niniejszych Przepisów.
5.6.1. W wypadku wykrycia chorób zaka
ź
nych oraz niezaka
ź
nych ekspertyzy
weterynaryjno-sanitarnej i oceny sanitarnej mi
ę
sa i narz
ą
dów wewn
ę
trznych
zwierz
ą
t dzikich oraz ptactwa łownego dokonuje si
ę
w ten sam sposób, co i
ekspertyzy mi
ę
sa oraz narz
ą
dów wewn
ę
trznych zwierz
ą
t hodowanych.
5.6.2. Mi
ę
so dzików, nied
ź
wiedzi, borsuków oraz innych zwierz
ą
t
wszystko
ż
ernych i mi
ę
so
ż
ernych, a tak
ż
e nutrii podlega obowi
ą
zkowemu badaniu w
kierunku wło
ś
nicy w sposób, okre
ś
lony w p. 3.2.4.
5.6.3. W wypadku wyst
ę
powania rozległych ran postrzałowych (oraz innego
pochodzenia), licznych złama
ń
ko
ś
ci, którym towarzysz
ą
wylewy krwawe, obrz
ę
ku w
płucach, ropni lub innych procesów patologicznych, w wypadku w
ą
tpliwej
ś
wie
ż
o
ś
ci
mi
ę
sa (zapach zgnilizny itp.) oraz wobec braku mo
ż
liwo
ś
ci dokonania toalety lub
usuni
ę
cia dotkni
ę
tych cz
ęś
ci, tusza podlega utylizacji, lub kwestia mo
ż
liwo
ś
ci
jej wykorzystania jest rozstrzygana po badaniu bakteriologicznym. W wypadku
braku salmonelli oraz innej mikroflory patogenicznej takie tusze s
ą
wypuszczane
bez ograniczenia lub po wygotowaniu, w zale
ż
no
ś
ci od ich stanu, pory roku,
mo
ż
liwo
ś
ci szybkiej realizacji.
Tusze oraz narz
ą
dy zwierz
ą
t dzikich oraz ptactwa łownego s
ą
utylizowane w
nast
ę
puj
ą
cych wypadkach:
w wypadku wyst
ę
powania wycie
ń
czenia (zaniku, hydremii mi
ęś
ni,
nabrzmiało
ś
ci w
ę
złów chłonnych, obrz
ę
ku galaretowatego w miejscach złogów
tłuszczu);
w wypadku wyst
ę
powania
ż
ółtowato
ś
ci wszystkich tkanek tuszy, nie
znikaj
ą
cej w ci
ą
gu 2 dób, gorzkiego posmaku oraz zapachu fekaliów podczas próby
przez wygotowanie;
w wypadku wyst
ę
powania w mi
ę
sie zapachu ryby, moczu, leków oraz innego
niewła
ś
ciwego dla mi
ę
sa zapachu, nie znikaj
ą
cego podczas próby przez
wygotowanie.
6. Ekspertyza weterynaryjno-sanitarna mi
ę
sa oraz produktów mi
ę
snych na rynkach
6.1. Mi
ę
so oraz produkty mi
ę
sne, nadchodz
ą
ce do sprzeda
ż
y na rynki
kołchozne, a tak
ż
e do kiosków oraz spółdzielczych sklepów spo
ż
ywczych,
znajduj
ą
cych si
ę
na terenie rynków, podlegaj
ą
obowi
ą
zkowemu badaniu
weterynaryjno-sanitarnemu w laboratoriach ekspertyzy weterynaryjno-sanitarnej.
Ekspertyzy weterynaryjno-sanitarnej tusz oraz narz
ą
dów wewn
ę
trznych dokonuje
lekarz weterynarii. Mi
ę
so oraz produkty mi
ę
sne, zbadane, oznakowane poza rynkiem
(w gospodarstwie, w ubojni, w zakładzie przetwórstwa mi
ę
snego, w punkcie
weterynaryjnym itp.) oraz dostarczone do sprzeda
ż
y na rynki, równie
ż
podlegaj
ą
obowi
ą
zkowej ekspertyzie weterynaryjno-sanitarnej w laboratorium ekspertyzy
weterynaryjno-sanitarnej.
Mi
ę
so, produkty mi
ę
sne oraz gotowe wyroby mi
ę
sne, które przeszły ekspertyz
ę
weterynaryjno-sanitarn
ą
w zakładach przemysłu mi
ę
snego oraz posiadaj
ą
znaki
(cech
ę
) badania weterynaryjnego tych zakładów, nadchodz
ą
ce do sprzeda
ż
y do
pa
ń
stwowej sieci handlowej na rynkach, kontroli oraz trychinoskopii w
laboratorium ekspertyzy weterynaryjno-sanitarnej na rynkach nie podlegaj
ą
.
6.2. Ekspertyzie weterynaryjno-sanitarnej na rynkach podlegaj
ą
nast
ę
puj
ą
ce
produkty.
6.2.1. Mi
ę
so wszystkich gatunków zwierz
ą
t rze
ź
nych, a tak
ż
e mi
ę
so zwierz
ą
t
dzikich oraz ptactwa łownego, wykorzystywane do spo
ż
ycia w danej miejscowo
ś
ci,
jest dostarczane do sprzeda
ż
y w postaci wystygłej, schłodzonej, zamro
ż
onej lub
solonej. Narz
ą
dy wewn
ę
trzne oraz inne podroby s
ą
dostarczone wraz z tusz
ą
.
Narz
ą
dy wewn
ę
trzne oraz podroby, dostarczone osobno, bez tuszy, nie s
ą
dopuszczane do sprzeda
ż
y, lecz podlegaj
ą
badaniu. Narz
ą
dy wewn
ę
trzne oraz
podroby od zwierz
ę
cia zdrowego s
ą
zwracane wła
ś
cicielowi, a w wypadku wykrycia
zmian anatomopatologicznych – utylizowane lub spalane.
6.2.2. Gotowe wyroby mi
ę
sne (kiełbasa, szynka, słonina), wyprodukowane z
surowca powierzonego w zakładach przemysłu mi
ę
snego oraz spółdzielczych
zakładach spo
ż
ywczych, za okazaniem odpowiednich dokumentów powy
ż
szych
zakładów.
6.2.3. Tłuszcze zwierz
ą
t w ka
ż
dej postaci, tłuszcze zwierz
ą
t dzikich s
ą
dopuszczane do ekspertyzy oraz sprzeda
ż
y w wypadku posiadania za
ś
wiadczenia
lekarza weterynarii, wydanego w miejscu zaopatrzenia w tłuszcz, potwierdzaj
ą
cego
pochodzenie danego rodzaju tłuszczu oraz gatunku zwierz
ę
cia, z podaniem czasu
oraz miejsca upolowania. W wypadku ograniczenia na odstrzał tych zwierz
ą
t nale
ż
y
okaza
ć
zezwolenie (licencj
ę
).
Sprzeda
ż
tłuszczu z borsuka oraz
ś
wistaka dozwolona jest wył
ą
cznie w
postaci przetopionej z okresem wa
ż
no
ś
ci, pod warunkiem jego dobrej jako
ś
ci, nie
dłu
ż
szym, ni
ż
6 miesi
ę
cy od dnia upolowania.
Przynale
ż
no
ść
gatunkowa oraz jako
ść
tłuszczu z borsuka,
ś
wistaka i innych
s
ą
ustalane na podstawie wska
ź
ników organoleptycznych (kolor, zapach,
konsystencja) oraz fizyko-chemicznych (zał
ą
cznik 2).
Tłuszcze o w
ą
tpliwej
ś
wie
ż
o
ś
ci nie s
ą
dopuszczane do sprzeda
ż
y.
Wszystkie wy
ż
ej wymienione produkty, nie sprzedane na rynku w ci
ą
gu dnia oraz
przechowywane poza chłodniami rynkowymi, nast
ę
pnego dnia podlegaj
ą
ponownej
ekspertyzie.
6.3. Nie dozwolona jest sprzeda
ż
oraz nie podlegaj
ą
ekspertyzie mi
ę
so
suszone, mi
ę
so mielone, kotlety, kiełbasy (kaszanka, pasztetowa, sma
ż
ona itp.),
salcesony, w
ę
dliny, a tak
ż
e inne wyroby oraz półprodukty mi
ę
sne wyrobu
domowego.
6.4. Tusze do sprzeda
ż
y s
ą
dostarczane przez wła
ś
ciciela wraz z narz
ą
dami
wewn
ę
trznymi (płuca, serce, w
ą
troba,
ś
ledziona oraz nerki), a wieprzowina,
konina oraz wołowina dodatkowo wraz z głow
ą
. Je
ż
eli do badania zostało
przedstawione mi
ę
so nie oznakowane bez głowy oraz narz
ą
dów wewn
ę
trznych, podlega
ono dokładnej ekspertyzie weterynaryjno-sanitarnej oraz badaniu
bakteriologicznemu, po czym jest rozstrzygana sprawa wykorzystania takiego
mi
ę
sa.
6.5. Do ekspertyzy weterynaryjno-sanitarnej na rynku s
ą
przedstawiane całe
tusze lub tusze, przer
ą
bane na pół b
ą
d
ź
na
ć
wierci. Mi
ę
so, por
ą
bane na kawałki,
nie jest dopuszczane do badania oraz sprzeda
ż
y.
Tuszki drobiowe s
ą
dopuszczane do badania wył
ą
cznie w cało
ś
ci, lecz
patroszone. Narz
ą
dy wewn
ę
trzne, oprócz jelit, nale
ż
y dostarczy
ć
do badania wraz
z tuszk
ą
.
W wypadku dostarczenia do sprzeda
ż
y tuszek królików z uboju domowego,
nutrii oraz zaj
ę
cy, na jednej z tylnych łapek, poni
ż
ej stawu skokowego, nale
ż
y
pozostawi
ć
nie zdj
ę
t
ą
skórk
ę
o długo
ś
ci nie mniejszej, ni
ż
3 cm.
6.6. Wła
ś
ciciel, dostarczaj
ą
cy do sprzeda
ż
y mi
ę
so oraz podroby zwierz
ą
t,
powinien jednocze
ś
nie przedstawi
ć
za
ś
wiadczenie weterynaryjne, sporz
ą
dzone w
ustalonym trybie, podpisane przez lekarza (felczera) weterynarii oraz
po
ś
wiadczone piecz
ę
ci
ą
zakładu weterynarii, o tym,
ż
e zwierze zostało zbadane
przed ubojem, a po uboju wszystkie produkty zostały poddane ekspertyzie
weterynaryjno-sanitarnej, zgodnie z niniejszymi Przepisami, oraz
ż
e pochodz
ą
one
z miejscowo
ś
ci, bezpiecznej pod wzgl
ę
dem chorób zaka
ź
nych. Za
ś
wiadczenie jest
wa
ż
ne w ci
ą
gu 3 dni. W za
ś
wiadczeniu nale
ż
y poda
ć
dat
ę
oraz godzin
ę
uboju
zwierz
ę
cia.
Je
ż
eli do sprzeda
ż
y zostało dostarczone mi
ę
so oraz podroby bez
za
ś
wiadczenia weterynaryjnego, wtedy takie mi
ę
so oraz podroby s
ą
umieszczane w
komorze sanitarnej a
ż
do momentu przedstawienia za
ś
wiadczenia weterynaryjnego. W
wypadku braku przedstawienia za
ś
wiadczenia mi
ę
so oraz podroby podlegaj
ą
badaniu
laboratoryjnemu.
W wypadku dostarczenia do sprzeda
ż
y mi
ę
sa zwierz
ą
t jednokopytnych, w
za
ś
wiadczeniu weterynaryjnym dodatkowo powinna znajdowa
ć
si
ę
adnotacja o
maleinizacji, przeprowadzonej nie wcze
ś
niej, ni
ż
na 3 dni przed ubojem zwierz
ą
t.
W wypadku braku przedstawienia takiego za
ś
wiadczenia mi
ę
so oraz inne produkty
uboju podlegaj
ą
zniszczeniu.
W wypadku wywozu mi
ę
sa oraz podrobów do sprzeda
ż
y poza granice rejonu
administracyjnego ich wła
ś
ciciel powinien przedstawi
ć
ś
wiadectwo weterynaryjne,
wzór Nr 2.
6.7. Ekspertyzy weterynaryjno-sanitarnej i oceny sanitarnej tusz oraz
narz
ą
dów dokonuje si
ę
w ten sam sposób, co jest podany w rozdziałach 2, 3, 4
oraz 5.
6.8. Pobierania próbek do badania dokonuje si
ę
zgodnie z „Normami
pobierania próbek produktów spo
ż
ywczych do przeprowadzania ekspertyzy
weterynaryjno-sanitarnej w laboratoriach ekspertyzy weterynaryjno-sanitarnej”.
6.9. Podczas przeprowadzania ekspertyzy weterynaryjno-sanitarnej mi
ę
sa
peklowanego bada si
ę
zalew
ę
soln
ą
(przezroczysto
ść
, kolor, zapach, obecno
ść
piany, odczyn zalewy) oraz osobno mi
ę
so (bakterioskopia, smak, kolor, zapach,
o
ś
lizło
ść
, ple
śń
).
6.10. Mi
ę
so, uznane za niezdatne do spo
ż
ycia, jest znakowane na zasadach,
okre
ś
lonych w obowi
ą
zuj
ą
cej Instrukcji znakowania mi
ę
sa. Wykorzystanie mi
ę
sa
oraz produktów mi
ę
snych, uznanych za zdatne do spo
ż
ycia z ograniczeniami, jest
dozwolone dopiero po odka
ż
aniu przez wygotowanie, jak jest to okre
ś
lone w p.
11.3.1, a w wypadku w
ą
grzycy – zgodnie z p. 11.4.1, 11.4.2. Realizacja takich
produktów oraz zwracanie ich wła
ś
cicielowi w postaci nie unieszkodliwionej s
ą
zabronione.
6.11. Mi
ę
so oraz inne produkty, uznane za niezdatne do spo
ż
ycia, podlegaj
ą
konfiskacie oraz zniszczeniu lub utylizacji.
6.12. Unieszkodliwienia oraz utylizacji mi
ę
sa i produktów mi
ę
snych w
wypadkach, wymienionych w rozdziale 3, a tak
ż
e utylizacji konfiskat dokonuje
administracja rynku z przestrzeganiem wymaga
ń
weterynaryjno-sanitarnych pod
kontrol
ą
słu
ż
by weterynaryjnej, o czym jest sporz
ą
dzany odpowiedni protokół.
6.13. Wyniki ekspertyzy weterynaryjno-sanitarnej oraz ocena mi
ę
sa s
ą
rejestrowane w dzienniku o ustalonym wzorze.
7. Ekspertyza weterynaryjno-sanitarna i kontrola weterynaryjna mi
ę
sa i
produktów mi
ę
snych w chłodniach
7.1. Nadchodz
ą
ce do chłodni z innych zakładów mi
ę
so oraz surowe produkty
mi
ę
sne (w tym kiełbasy, w
ę
dzone na surowo, oraz w
ę
dliny surowe), pod wzgl
ę
dem
jako
ś
ci spełniaj
ą
ce ustalone wymagania, s
ą
przyjmowane w wypadku posiadania
ś
wiadectwa weterynaryjnego wzoru Nr 2 oraz za
ś
wiadczenia o jako
ś
ci wył
ą
cznie z
zezwolenia lekarza weterynaryjnego chłodni. W wypadku braku
ś
wiadectw
weterynaryjnych przyjmowanie mi
ę
sa oraz produktów mi
ę
snych jest dopuszczalne
wył
ą
cznie do odizolowanej komory chłodni. W tym wypadku administracja chłodni
powinna natychmiast za
żą
da
ć
od nadawcy ładunku
ś
wiadectwa weterynaryjnego. W
wypadku braku uzyskania odpowiedzi sprawa zasad wykorzystania tych produktów
jest rozstrzygana na podstawie wyników ekspertyzy, przeprowadzonej w chłodni.
Kiełbasy, w
ę
dliny, konserwy mi
ę
sne i mi
ę
sno-ro
ś
linne oraz inne rodzaje
gotowych produktów mi
ę
snych i półproduktów, tłuszcze przetopione s
ą
przyjmowane
w ustalonym trybie, zgodnie ze specyfikacjami oraz za
ś
wiadczeniami o jako
ś
ci.
7.2. W
ś
wiadectwie weterynaryjnym na wieprzowin
ę
, mi
ę
so nied
ź
wiedzi,
dzików, nutrii, nadchodz
ą
ce do chłodni, powinna by
ć
adnotacja o zbadaniu ich w
kierunku wło
ś
nicy. W wypadku braku tych informacji takie mi
ę
so podlega
obowi
ą
zkowej trychinoskopii. Wieprzowina (jak równie
ż
mi
ę
so nied
ź
wiedzi, dzików,
nutrii), zbadana w kierunku wło
ś
nicy w miejscu uboju, mo
ż
e zosta
ć
według
uznania lekarza weterynarii chłodni poddana ponownemu badaniu
Konina, mi
ę
so innych zwierz
ą
t jednokopytnych w wypadku braku w
ś
wiadectwie
weterynaryjnym informacji o tym,
ż
e zwierz
ę
ta te przed ubojem zostały poddane
maleinizacji, s
ą
przyjmowane do chłodni, do odizolowanej komory, do czasu
uzyskania odpowiednich za
ś
wiadcze
ń
. W wypadku ustalenia braku przeprowadzenia
maleinizacji przed ubojem tusze podlegaj
ą
utylizacji, o czym nale
ż
y uprzednio
zawiadomi
ć
dostawc
ę
.
7.3. Oceny sanitarnej przyjmowanych do chłodni mi
ę
sa oraz produktów
mi
ę
snych dokonuje si
ę
w ten sam sposób, jak jest to okre
ś
lone w rozdziałach 3,
4, 5, 8 niniejszych Przepisów. Przy tym badanie jest przeprowadzane selektywnie,
według uznania lekarza weterynarii chłodni.
7.4. Podczas badania weterynaryjno-sanitarnego wystygłego oraz
schłodzonego mi
ę
sa sprawdza si
ę
jego jako
ść
(zapach, kolor, brak
ś
luzu, ple
ś
ni,
zabrudze
ń
), stan obróbki cieplnej oraz technologicznej, posiadanie znaków
(cechy) badania weterynaryjno-sanitarnego. W wypadkach w
ą
tpliwych przeprowadza
si
ę
badanie laboratoryjne.
W wypadku wykrycia wad w jako
ś
ci mi
ę
sa oraz produktów mi
ę
snych lekarz
weterynarii chłodni sporz
ą
dza protokół o ustalonym wzorze.
Dane wyników badania mi
ę
sa oraz produktów mi
ę
snych s
ą
rejestrowane w
specjalnym dzienniku.
7.5. Badanie weterynaryjno-sanitarne tusz zamro
ż
onych jest przeprowadzane
według nast
ę
puj
ą
cego schematu.
7.5.1. W tuszach bydła rogatego oraz innych du
ż
ych zwierz
ą
t bada si
ę
bruzd
ę
potyliczn
ą
, doln
ą
powierzchni
ę
szyi oraz okolic
ę
łopatki, mi
ęś
nie
brzucha, powierzchni
ę
ich przekrojów, tylny brzeg uda, opłucn
ą
oraz otrzewn
ą
.
7.5.2. W tuszach baranich oraz
ś
wi
ń
skich bada si
ę
błony surowicze klatki
piersiowej oraz jamy brzusznej, miejsce rany ubojowej oraz powierzchni
ę
tuszy
mi
ę
dzy ko
ń
czynami; w wypadku przer
ą
bania tusz
ś
wi
ń
skich na dwie połowy wzdłu
ż
ne
bada si
ę
równie
ż
okolice szyi oraz rozci
ę
cia.
7.5.3. W tuszkach drobiowych bada si
ę
fragmenty w pachwinach oraz przy
kuprze, a tak
ż
e fragmenty zabrudzone lub posiadaj
ą
ce rozerwan
ą
skórk
ę
; u drobiu
patroszonego bada si
ę
klatk
ę
piersiow
ą
oraz jam
ę
brzuszn
ą
.
W wypadku wykrycia podczas badania weterynaryjno-sanitarnego mi
ę
sa
zamro
ż
onego zmian (wyst
ę
powanie obrz
ę
ków, nacieków, oznak złego wykrwawienia
itp.) przeprowadza si
ę
dodatkow
ą
ekspertyz
ę
weterynaryjno-sanitarn
ą
po jego
rozmro
ż
eniu, a w razie konieczno
ś
ci – równie
ż
badanie bakteriologiczne.
7.6. W zale
ż
no
ś
ci od wyniku ekspertyzy weterynaryjno-sanitarnej oraz z
uwzgl
ę
dnieniem jako
ś
ci mi
ę
sa lub produktów mi
ę
snych jest ustalany okres ich
przechowywania oraz nast
ę
pna obserwacja realizacji.
W wypadku nadej
ś
cia do przechowywania w chłodni mi
ę
sa oraz innych
produktów uboju, podlegaj
ą
cych realizacji z ograniczeniami, tzn. po odka
ż
aniu
przez wygotowanie, zamro
ż
enie, lub przeznaczonego do przetwarzania
przemysłowego, jak jest to przewidziane p. 11.3, 11.4, 11.5 niniejszych
Przepisów, nale
ż
y je przyj
ąć
oraz po zamro
ż
eniu umie
ś
ci
ć
w osobnej komorze lub
sekcji, oddzielonej przegródk
ą
ruchom
ą
. W jednym i drugim wypadku na drzwiach
komory lub przy stosie mi
ę
sa powinna by
ć
wywieszona metryka, podpisana przez
lekarza weterynarii chłodni, z podaniem rodzaju produktów, znajduj
ą
cych si
ę
w
komorze, ilo
ś
ci, przyczyn, z których zostały one odizolowane, oraz
przetworzenia, któremu one podlegaj
ą
. Odpowiedniego wpisu o tym nale
ż
y dokona
ć
równie
ż
w dzienniku rejestracji nadchodz
ą
cych produktów, jak jest to okre
ś
lone w
p. 7.4.
7.7. Nad przyj
ę
tymi do przechowania w chłodni mi
ę
sem oraz produktami
mi
ę
snymi, a tak
ż
e nad stanem weterynaryjno-sanitarnym chłodni powinna by
ć
ustanowiona systematyczna kontrola.
Lekarz weterynarii chłodni powinien na bie
żą
co wykrywa
ć
wady oraz
żą
da
ć
od
dyrekcji chłodni podejmowania niezb
ę
dnych
ś
rodków ich usuwania.
7.8. Komory do przechowywania oraz ich wyposa
ż
enie na moment załadunku
powinny by
ć
przygotowane oraz dokładnie oczyszczone. W niezb
ę
dnych przypadkach,
na
żą
danie nadzoru weterynaryjnego oraz sanitarnego, jest przeprowadzana
dezynfekcja oraz deratyzacja komór. Regularnie, nie rzadziej, ni
ż
raz na
kwartał, a w razie konieczno
ś
ci na
żą
danie lekarza weterynarii chłodni jest
przeprowadzane badanie bakteriologiczne powietrza, zeskrobin ze
ś
cian oraz
popłuczek z wyposa
ż
enia komór. Kontrol
ę
nad jako
ś
ci
ą
dezynfekcji oraz
deratyzacji komór sprawuje lekarz weterynarii.
7.9. W wypadku wykrycia na mi
ę
sie oraz produktach mi
ę
snych ple
ś
ni komor
ę
nale
ż
y natychmiast opró
ż
ni
ć
oraz podda
ć
czyszczeniu i dezynfekcji, jak jest to
przewidziane przez obowi
ą
zuj
ą
ce Przepisy sanitarne dla zakładów przemysłu
chłodniczego.
7.10. Mi
ę
so w komorach jest układane w stosy na czystych kratach lub
listwach w odległo
ś
ci nie mniejszej, ni
ż
30 cm od
ś
cian, oraz na tak
ą
wysoko
ść
,
ż
eby odległo
ść
mi
ę
dzy górnym brzegiem stosów a doln
ą
powierzchni
ą
kanałów
chłodnic powietrza wynosiła 25 cm.
7.11. W wypadku wydawania mi
ę
sa oraz produktów mi
ę
snych z chłodni lekarz
weterynarii dokonuje ponownego badania tych produktów, sprawdza czysto
ść
,
czytelno
ść
znaków badania weterynaryjno-sanitarnego.
Wydawanie mi
ę
sa oraz produktów mi
ę
snych i drobiowych z chłodni do
realizacji bez odcisku stempla nadzoru weterynaryjno-sanitarnego chłodni na
odwrocie dokumentu przewozowego jest zabronione.
W wypadku wykrycia na powierzchni mi
ę
sa oraz produktów mi
ę
snych kolonii
ple
ś
ni, które si
ę
nie przedostały wewn
ą
trz mi
ę
sa, ple
śń
jest dokładnie usuwana,
po czym mi
ę
so jest wypuszczane do natychmiastowej realizacji lub spo
ż
ywczego
przetwarzania przemysłowego. Ponowne zamra
ż
anie takiego mi
ę
sa jest
niedopuszczalne. W wypadku niegł
ę
bokiego przedostania si
ę
ple
ś
ni do tkanki
mi
ęś
niowej mi
ę
so, po poddaniu toalecie, jest kierowane do przetwarzania
przemysłowego, a w wypadku gł
ę
bokiego dotkni
ę
cia – do utylizacji.
Mi
ę
so, chorobowo zmienione przez ple
śń
, nie jest dopuszczane do
transportowania. W wypadku nadej
ś
cia takiego mi
ę
sa do chłodni jest ono składane
do osobnej komory, poddawane toalecie i w wypadku rozmra
ż
ania – domra
ż
aniu, a
nast
ę
pnie kierowane do natychmiastowej realizacji. Usuwania ple
ś
ni oraz toalety
tusz dokonuje si
ę
poza komor
ą
do przechowywania mi
ę
sa, w przeznaczonym do tego
celu pomieszczeniu.
7.12. W wypadku wykrycia w partii mi
ę
sa tusz, uszkodzonych przez gryzoni
lub ska
ż
onych ich pomiotem, nale
ż
y je oddzieli
ć
. Uszkodzone lub ska
ż
one pomiotem
fragmenty tuszy nale
ż
y oddzieli
ć
. Uszkodzone lub ska
ż
one pomiotem fragmenty
tuszy podlegaj
ą
poddaniu toalecie oraz utylizacji, po czym pozostałe cz
ęś
ci
tuszy s
ą
kierowane do wygotowania lub do przetwarzania przemysłowego. W wypadku
rozległego uszkodzenia tuszy, gdy nie ma mo
ż
liwo
ś
ci wykonania toalety, do
utylizacji jest kierowana cała tusza.
Tusze z tej samej partii, nie uszkodzone przez gryzoni oraz nie ska
ż
one
pomiotem, s
ą
wypuszczane bez ograniczenia.
7.13. Przygotowania mi
ę
sa oraz surowych produktów mi
ę
snych w zakładach
przetwórstwa mi
ę
snego lub w chłodniach do transportowania ich transportem
kolejowym, wodnym, drogowym oraz innym, a tak
ż
e kontroli w trakcie
transportowania dokonuje si
ę
w trybie, przewidzianym przez obowi
ą
zuj
ą
ce Przepisy
przewozów powy
ż
szych rodzajów ładunków transportem kolejowym, wodnym lub
drogowym.
Przed załadunkiem produkty mi
ę
sne powinny zosta
ć
zbadane przez lekarza
weterynarii w celach okre
ś
lenia ich stanu jako
ś
ciowego oraz zdatno
ś
ci do
transportowania. Wszystkie dane odno
ś
nie ich stanu nale
ż
y wpisa
ć
do
za
ś
wiadczenia o jako
ś
ci i wykrytych wadach.
Mi
ę
so, przeznaczone do przetwarzania przemysłowego, jest przyjmowane do
przewozu pod warunkiem obowi
ą
zkowego wpisu w za
ś
wiadczeniu o jako
ś
ci i wykrytych
wadach.
7.14. Na ka
ż
d
ą
wysyłan
ą
parti
ę
mi
ę
sa oraz surowych produktów mi
ę
snych
lekarz weterynarii chłodni wydaje
ś
wiadectwo weterynaryjne w ustalonym trybie.
8. Ekspertyza weterynaryjno-sanitarna kiełbas, w
ę
dlin mi
ę
snych, konserw
mi
ę
snych, przetapianego tłuszczu spo
ż
ywczego oraz surowców jelitowych
8.1. Kiełbasy i w
ę
dliny.
8.1.1. Do przetwarzania na kiełbasy oraz w
ę
dliny mi
ę
sne s
ą
dopuszczane
mi
ę
so, słonina, podroby, krew spo
ż
ywcza oraz inne surowce spo
ż
ywcze pochodzenia
zwierz
ę
cego i ro
ś
linnego, przewidziane przez standardy oraz warunki techniczne
na te wyroby i dopuszczone przez nadzór weterynaryjny do wykorzystania w celach
spo
ż
ywczych.
8.1.2. W zakładach przetwórstwa mi
ę
snego jako
ść
surowców oraz produkcji
gotowej jest ustalana zgodnie z wymaganiami obowi
ą
zuj
ą
cej dokumentacji
normatywno-technicznej na powy
ż
sze produkty z zastosowaniem przepisów odbioru
oraz metod badania, przewidzianych przez standardy pa
ń
stwowe.
Wyniki oceny jako
ś
ci s
ą
rejestrowane w dziennikach o ustalonym wzorze.
8.1.3. W zakładach przetwórstwa mi
ę
snego jako
ść
kiełbas oraz w
ę
dlin
mi
ę
snych jest ustalana zgodnie z wymaganiami standardów oraz warunków
technicznych na poszczególne rodzaje wyrobów, z zastosowaniem metod,
przewidzianych przez obowi
ą
zuj
ą
ce standardy pa
ń
stwowe pobierania próbek oraz
bada
ń
laboratoryjnych kiełbas i w
ę
dlin.
8.1.4. Kiełbasy oraz w
ę
dliny mi
ę
sne s
ą
kierowane do utylizacji technicznej
w wypadku wykrycia wewn
ą
trz produktu bakterii patogenicznych, ple
ś
ni, oznak
rozkładu gnilnego, fermentacji kwa
ś
nej.
W wypadku wykrycia w kiełbasach oraz w
ę
dlinach bakterii grupy pałeczki
okr
ęż
nicy lub odmie
ń
ca przy jednoczesnej zmianie wła
ś
ciwo
ś
ci organoleptycznych
produktów s
ą
one równie
ż
kierowane do utylizacji technicznej. W wypadku
zachowania wła
ś
ciwo
ś
ci organoleptycznych kiełbasy parzone oraz półw
ę
dzone s
ą
kierowane do przetwarzania na kiełbas
ę
, a w
ę
dzone kiełbasy surowe – do
dodatkowego przetrzymywania w ci
ą
gu 10-12 dób z nast
ę
pnym badaniem
bakteriologicznym. Je
ż
eli podczas ponownej analizy bakterie grupy pałeczki
okr
ęż
nicy lub odmie
ń
ca nie zostan
ą
wykryte, wyroby s
ą
wypuszczane bez
ograniczenia. W przeciwnym wypadku s
ą
one kierowane do przetwarzania na
kiełbas
ę
.
W wypadku wykrycia salmonelli w kiełbasie, w
ę
dzonej na surowo, przy
zachowaniu w produkcie normalnych wła
ś
ciwo
ś
ci organoleptycznych, wyroby, po
uprzednim wygotowaniu, s
ą
kierowane do przetwarzania.
Przetwarzania z obowi
ą
zkowym oddziaływaniem cieplnym w wy
ż
ej wymienionych
przypadkach dokonuje si
ę
zgodnie z obowi
ą
zuj
ą
c
ą
dokumentacj
ą
normatywno-
techniczn
ą
.
W wypadku wykrycia w kiełbasach oraz w
ę
dlinach tlenowców saprofitycznych
oraz niepatogenicznych beztlenowców zarodnikuj
ą
cych przy zachowaniu normalnych
wska
ź
ników organoleptycznych wyroby te s
ą
wypuszczane bez ograniczenia.
8.1.5. W wypadku wykrycia na osłonkach kiełbas w
ę
dzonych ple
ś
ni kiełbasa
jest wypuszczana po usuni
ę
ciu ple
ś
ni.
8.2. Konserwy mi
ę
sne i mi
ę
sno-ro
ś
linne
8.2.1. Do przetwarzania na konserwy mi
ę
sne oraz mi
ę
sno-ro
ś
linne s
ą
dopuszczane mi
ę
so, podroby, słonina, tłuszcz przetopiony i surowy, produkty
pochodzenia ro
ś
linnego, spełniaj
ą
ce wymagania w stosunku do surowców do konserw.
Surowcom pochodzenia zwierz
ę
cego, które nadeszły do przetwarzania na konserwy z
innych zakładów przemysłu mi
ę
snego lub chłodni, powinny towarzyszy
ć
ś
wiadectwo
weterynaryjne oraz za
ś
wiadczenie o jako
ś
ci.
Jako
ść
wszystkich rodzajów surowców, wykorzystywanych do produkcji
konserw, jest kontrolowana przez słu
ż
b
ę
weterynaryjn
ą
. Wyniki tej kontroli s
ą
wpisywane do specjalnego dzienniku.
8.2.2. Kontrola nad jako
ś
ci
ą
konserw jest sprawowana w trybie,
przewidzianym przez obowi
ą
zuj
ą
c
ą
Instrukcj
ę
kontroli sanitarno-technicznej
produkcji konserw, zatwierdzon
ą
przez Ministerstwo Zdrowia ZSRR, oraz zgodnie z
z inn
ą
dokumentacj
ą
normatywno-techniczn
ą
na dany rodzaj konserw.
8.3. Tłuszcz surowy i przetapiane tłuszcze zwierz
ę
ce
8.3.1. Do realizacji lub spo
ż
ywczego przetwarzania przemysłowego jest
dopuszczany tłuszcz surowy w postaci wystygłej, schłodzonej, pozyskany z uboju
zwierz
ą
t zdrowych.
W wypadku wykrycia w tłuszczu surowym zmian patologicznych, oznak rozkładu
gnilnego, obcego zapachu, ple
ś
ni, zabrudze
ń
, cz
ęś
ci zmienione s
ą
usuwane do
utylizacji technicznej, a pozostała cz
ęść
tego tłuszczu surowego jest kierowana
do wytapiania tłuszczu spo
ż
ywczego.
8.3.2. Tłuszcz surowy od zwierz
ą
t, mi
ę
so których zostało dopuszczone do
celów spo
ż
ywczych z ograniczeniami po unieszkodliwieniu, jest przetapiany na
tłuszcz spo
ż
ywczy z przestrzeganiem wymaga
ń
p. 11.3.2 niniejszych Przepisów.
8.3.3. Wypuszczane tłuszcze spo
ż
ywcze powinny spełnia
ć
wymagania:
spo
ż
ywcze – GOSTu [Pa
ń
stwowego standardu krajowego] na przetapiane spo
ż
ywcze
tłuszcze zwierz
ę
ce; pastewne – GOSTu na pastewny tłuszcz zwierz
ę
cy; techniczne –
GOSTu na techniczny tłuszcz zwierz
ę
cy.
Pobieranie próbek do bada
ń
laboratoryjnych oraz przeprowadzanie ich analiz
fizyko-chemicznych odbywaj
ą
si
ę
zgodnie z GOSTem na przepisy odbioru oraz metody
bada
ń
przetapianych tłuszczów zwierz
ę
cych oraz GOSTem na metody oznaczania
zawarto
ś
ci antyoksydantów w tych produktach.
8.4. Surowce jelitowe i fabrykaty jelitowe
8.4.1. Surowce jelitowe nie s
ą
dopuszczane do wykorzystywania w celach
spo
ż
ywczych w wypadkach, wymienionych w rozdziale 3 niniejszych Przepisów, a
tak
ż
e w wypadku wykrycia zapalenia krwotocznego lub krupowego (błoniczego),
wyst
ę
powania licznych ognisk w postaci p
ą
ków na błonach
ś
luzowych jelit, w
wypadku zapalenia jelit cienkich oraz innych procesów patologicznych,
poci
ą
gaj
ą
cych za sob
ą
wybrakowanie całej tuszy.
8.4.2. Gotowy surowiec jelitowy (fabrykat), który nadszedł do produkcji
wyrobów spo
ż
ywczych, podlega badaniu weterynaryjnemu z otwarciem nie mniej, ni
ż
10% opakowa
ń
z partii.
Z solonych fabrykatów jelitowych usuwa si
ę
sól oraz ogl
ą
da si
ę
je od
zewn
ą
trz i od wewn
ą
trz. W wypadku w
ą
tpliwo
ś
ci co do jako
ś
ci jest przeprowadzane
badanie laboratoryjne.
8.4.3. Fabrykaty jelitowe nie s
ą
dopuszczane do produkcji wyrobów
spo
ż
ywczych w nast
ę
puj
ą
cych wypadkach:
w wypadku wykrycia w przełykach larw gzów podskórnych, paso
ż
ytów
jelitowych oraz braku mo
ż
liwo
ś
ci ich usuni
ę
cia;
w wypadku wyst
ę
powania w
ś
ciankach jelit guzków ropnych i paso
ż
ytów
jelitowych oraz braku mo
ż
liwo
ś
ci ich usuni
ę
cia;
w wypadku ska
ż
enia tre
ś
ci
ą
jelit oraz braku mo
ż
liwo
ś
ci ich oczyszczenia;
w wypadku wykrycia resztek tłuszczu o ostrym zjełczałym zapachu;
w wypadku ska
ż
enia pomiotem gryzoni oraz larwami much, ska
ż
enia przez owady
(mole, skórnika i ich larwy) oraz ple
śń
;
w wypadku wyst
ę
powania obcego zapachu (nafty itp.);
w wypadku ska
ż
enia fabrykatów jelitowych przez „rdz
ę
” (chropowate plamy),
lub czerwony nalot, spowodowane przez odporne na sól bakterie, kwestia ich
wykorzystania jest rozstrzygana zgodnie z wymaganiami standardu odpowiedniego
rodzaju tych fabrykatów.
Solone fabrykaty jelitowe w wypadku silnego ska
ż
enia przez larwy i
poczwarki muchy serowej oraz innych gatunków much, nie poddaj
ą
cego si
ę
spłukiwaniu, s
ą
wybrakowywane, w wypadku słabego ska
ż
enia – kilka razy
przepłukiwane st
ęż
on
ą
zalew
ą
soln
ą
a
ż
do całkowitego usuni
ę
cia larw oraz
poczwarek.
Wybrakowane fabrykaty jelitowe s
ą
kierowane do utylizacji.
8.4.4. Całe przywiezione surowce jelitowe s
ą
dopuszczane do wykorzystania
w wypadku posiadania
ś
wiadectwa weterynaryjnego według wzoru Nr 2.
9. Ekspertyza weterynaryjno-sanitarna produktów uboju w wypadkach zatrucia
zwierz
ą
t
9.1. W wypadku uboju z konieczno
ś
ci zwierz
ą
t przy zatruciach substancjami
truj
ą
cymi pochodzenia chemicznego lub ro
ś
linnego decyzja odno
ś
nie mo
ż
liwo
ś
ci
wykorzystania do spo
ż
ycia mi
ę
sa od takich zwierz
ą
t jest podejmowana w ka
ż
dym
poszczególnym wypadku z uwzgl
ę
dnieniem stopnia i oznak klinicznych zatrucia
zwierz
ą
t, toksyczno
ś
ci oraz ilo
ś
ci pozostało
ś
ci trucizny, która spowodowała
zatrucie.
Przed ubojem wszystkie zwierz
ę
ta nale
ż
y podda
ć
badaniu weterynaryjnemu w
ustalonym trybie.
Ogólna ekspertyza weterynaryjno-sanitarn
ą
tuszy oraz wszystkich narz
ą
dów
wewn
ę
trznych jest przeprowadzana w ten sam sposób, jak jest to okre
ś
lone w
rozdziale 3 niniejszych Przepisów, z obowi
ą
zkowym badaniem toksykologicznym,
bakteriologicznym oraz fizyko-chemicznym, zgodnie z rozdziałem 10 niniejszych
Przepisów.
9.2. Do badania na obecno
ść
pozostało
ś
ci trucizny do laboratorium
weterynaryjnego s
ą
przekazywane próbki tkanki mi
ęś
niowej i tłuszczowej oraz
w
ą
troby w ilo
ś
ci 200 g, a tak
ż
e tre
ś
ci
ż
oł
ą
dku. W dokumencie przewodnim podaje
si
ę
, w kierunku jakich substancji truj
ą
cych nale
ż
y przeprowadzi
ć
badanie.
Je
ż
eli przyczyna zatrucia jest nieznana, w laboratorium najpierw bada si
ę
tre
ść
ż
oł
ą
dku kolejno w kierunku soli metali ci
ęż
kich, pestycydów, alkaloidów,
mykotoksyn metodami zbiorowymi celem postawienia diagnozy zatrucia, a nast
ę
pnie
tkanki mi
ęś
niow
ą
i tłuszczow
ą
oraz w
ą
trob
ę
w kierunku obecno
ś
ci trucizny.
Badania s
ą
przeprowadzane z wykorzystaniem metod urz
ę
dowych, zatwierdzonych
przez Ministerstwo Zdrowia ZSRR. W odpowiedzi laboratorium nale
ż
y wskaza
ć
metod
ę
, za pomoc
ą
której zostały wykryte ilo
ś
ci pozostało
ś
ci trucizny, oraz
udzieli
ć
zalece
ń
odno
ś
nie wykorzystania produktów uboju zwierz
ą
t.
9.3. Zabrania si
ę
wykorzystania do spo
ż
ycia produktów uboju w wypadku
wykrycia w nich pozostało
ś
ci (niezale
ż
nie od ich ilo
ś
ci): cyjanków, fosforu
białego, propazyny, heptachloru, dichloral urei, polichlorpinenu,
polichlorkamfenu, aldryny, TMTD [
ТМТД
], DDWF [
ДДВФ
], cynebu (perozyny),
dikrezyli, polikarbacynu, sewinu, jałanu, bentiokarbu, dwunitroortokrezolu,
nitrofenu, metafosu, chlorofosu, tiofosu, karbofosu, zawieraj
ą
cych rt
ęć
pestycydów (bierze si
ę
pod uwag
ę
naturaln
ą
zawarto
ść
rt
ę
ci w w
ą
trobie zwierz
ą
t
nie wi
ę
ksz
ą
, ni
ż
0,03 mg/kg, w nerkach nie wi
ę
ksz
ą
, ni
ż
0,05 mg/kg),
zawieraj
ą
cych arsen preparatów (bierze si
ę
pod uwag
ę
naturaln
ą
zawarto
ść
arsenu
w mi
ę
sie do 0,05 mg/kg) oraz herbicydów grupy 2,4-D [
Д
].
Je
ż
eli w mi
ę
sie zostan
ą
wykryte pozostało
ś
ci pestycydów oraz innych
substancji toksycznych w granicach, nie przekraczaj
ą
cych 4-krotno
ś
ci najwy
ż
szego
dopuszczalnego st
ęż
enia lub 4-krotno
ś
ci granicy czuło
ś
ci metod urz
ę
dowych
oznaczania pozostało
ś
ci truj
ą
cych substancji chemicznych, mi
ę
so mo
ż
e zosta
ć
dopuszczone do przetwarzania na pasze suche pochodzenia zwierz
ę
cego.
9.4. W wypadku wykrycia w tkance mi
ęś
niowej zwierz
ą
t, ubitych z
konieczno
ś
ci, truj
ą
cych substancji chemicznych, które stały si
ę
przyczyna
zatrucia, w granicach dopuszczalnych
ś
ladowych ilo
ś
ci, ustanowionych przez
Ministerstwo Zdrowia ZSRR, mi
ę
so jest wypuszczane dopiero po wygotowaniu, jak
jest to okre
ś
lone w p. 11.3 niniejszych Przepisów, a wszystkie narz
ą
dy
wewn
ę
trzne, w tym przewód pokarmowy, a tak
ż
e wymi
ę
i mózgowie, s
ą
kierowane do
utylizacji.
9.5. W wypadku uboju zwierz
ą
t z konieczno
ś
ci w wyniku zatrucia preparatami
fluoru, solami cynku, miedzi, chlorkiem sodu oraz chlorkiem potasu, kwasami oraz
alkaliami, substancjami gazowymi (amoniak, anhydryt kwasu siarkowego, tlenek
w
ę
gla, chlor), mocznikiem, alkaloidami oraz glukozydami, ro
ś
linami,
zawieraj
ą
cymi saponiny, olejki eteryczne,
ż
ywice oraz substancje o działaniu
fotodynamicznym, grzybami truj
ą
cymi i ple
ś
niowymi oraz produktami przebiegu w
nich czynno
ś
ci fizjologicznych, ro
ś
linami, powoduj
ą
cymi głównie zmiany chorobowe
w przewodzie pokarmowym (k
ą
kol, wilczomlecz), ro
ś
linami rodziny jaskrowatych,
szalejem oraz tojadem d
ż
ungarskim, mi
ę
so jest wykorzystywane zgodnie z punktem
3.6 rozdziału 3 niniejszych Przepisów.
При
отравлении
trychodesm
ą
(Trichodesma
incanum) wykorzystywanie mi
ę
sa do celów spo
ż
ywczych jest zabronione.
9.6. W wypadku uboju na mi
ę
so zwierz
ą
t, które przebyły zatrucie lub były
poddane obróbce truj
ą
cymi substancjami chemicznymi, nale
ż
y przestrzega
ć
dopuszczalnych terminów uboju od momentu zatrucia lub obróbki, ustanowionych
przez dokumenty normatywne.
9.7. W wypadku uboju zwierz
ą
t przed ustanowionym terminem od momentu
przebytego zatrucia lub obróbki truj
ą
cymi substancjami chemicznymi ekspertyza
weterynaryjno-sanitarna mi
ę
sa jest przeprowadzana zgodnie z p. 9.1 niniejszych
Przepisów. Skóry oraz pozostałe surowce techniczne we wszystkich wypadkach s
ą
wypuszczane na zasadach ogólnych.
10. Badanie laboratoryjne mi
ę
sa i produktów mi
ę
snych
10.1. Badanie laboratoryjne mi
ę
sa, surowych produktów mi
ę
snych,
półproduktów oraz gotowych wyrobów mi
ę
snych jest przeprowadzane według metodyk,
podanych w obowi
ą
zuj
ą
cych standardach oraz instrukcjach.
Badanie bakteriologiczne mi
ę
sa i produktów mi
ę
snych
10.2. Badanie bakteriologiczne mi
ę
sa oraz produktów mi
ę
snych jest
przeprowadzane we wszystkich wypadkach, przewidzianych przez rozdziały 3, 4 oraz
5 niniejszych Przepisów, celem rozstrzygni
ę
cia kwestii ich wykorzystania.
Badanie bakteriologiczne jest równie
ż
przeprowadzane w nast
ę
puj
ą
cych wypadkach.
10.2.1. We wszystkich wypadkach uboju zwierz
ą
t z konieczno
ś
ci, niezale
ż
nie
od przyczyn uboju, w tym równie
ż
w wypadku zatru
ć
lub podejrzenia o zatrucie
substancjami truj
ą
cymi.
10.2.2. W wypadku chorób
ż
oł
ą
dkowo-jelitowych, ci
ęż
ko przebiegaj
ą
cych
chorób narz
ą
dów oddechowych, ropnych zapale
ń
nerek, nerczycy, schorze
ń
,
zwi
ą
zanych z posocznic
ą
oraz ropnic
ą
, wykrycia surowiczego oraz włóknistego
zapalenia osierdzia u
ś
wi
ń
, a tak
ż
e podejrzenia o obecno
ść
salmonelli.
10.2.3. W wypadku usuni
ę
cia jelit z tuszy pó
ź
niej, ni
ż
w 2 g. po uboju
zwierz
ę
cia.
10.2.4. W wypadku w
ą
tpliwo
ś
ci odno
ś
nie zdatno
ś
ci mi
ę
sa oraz braku
mo
ż
liwo
ś
ci ustalenia jego zdatno
ś
ci do spo
ż
ycia drog
ą
badania weterynaryjno-
sanitarnego.
10.3. W zale
ż
no
ś
ci od przypuszczalnej diagnozy oraz charakteru zmian
anatomopatologicznych do badania bakteriologicznego s
ą
kierowane: cz
ęść
mi
ęś
nia
zwieracza lub rozwieracza przedniej oraz tylnej ko
ń
czyn tuszy, pokryt
ą
powi
ę
zi
ą
o długo
ś
ci nie mniejszej, ni
ż
8 cm, lub kawałek innego mi
ęś
nia nie mniejszy, ni
ż
8x6x6 cm; w
ę
zły chłonne: od bydła rogatego – szyjny powierzchniowy lub wła
ś
ciwie
pachowy, a od
ś
wi
ń
- szyjny powierzchniowy grzbietowy (w wypadku braku zmian
anatomopatologicznych w okolicy głowy oraz szyi) lub pachowy pierwszego
ż
ebra
oraz nadkolanowy;
ś
ledzion
ę
, nerk
ę
, cz
ęść
w
ą
troby z w
ą
trobowym wezłem chłonnym
lub w wypadku braku w
ę
zła chłonnego – p
ę
cherzyk
ż
ółciowy bez
ż
ółci). Podczas
pobierania cz
ęś
ci w
ą
troby, nerki oraz
ś
ledziony powierzchnia przekrojw jest
przypalana a
ż
do powstania strupa. Podczas badania półtusz lub
ć
wierci tusz do
analizy pobiera si
ę
kawałek mi
ęś
nia, w
ę
zły chłonne oraz ko
ść
rurow
ą
. Podczas
badania mi
ę
sa zwierz
ą
t drobnych (królików, nutrii) oraz drobiu do laboratorium
s
ą
kierowane tuszki w cało
ś
ci. Podczas badania mi
ę
sa solonego, znajduj
ą
cego si
ę
w beczkach, pobiera si
ę
próbki mi
ę
sa oraz dost
ę
pne w
ę
zły chłonne z wierzchu, ze
ś
rodka oraz ze dna beczki, a tak
ż
e, o ile s
ą
dost
ę
pne, ko
ść
rurow
ą
oraz zalew
ę
soln
ą
. W wypadku podejrzenia ró
ż
y, oprócz mi
ęś
nia, w
ę
złów chłonnych oraz
narz
ą
dów wewn
ę
trznych, do laboratorium jest kierowana ko
ść
rurowa. Do badania
bakteriologicznego w kierunku listeriozy jest kierowana ko
ść
rurowa, mózgowie,
cz
ęść
w
ą
troby oraz nerka.
W wypadku podejrzenia w
ą
glika, szelestnicy, obrz
ę
ku zło
ś
liwego do badania
jest kierowany w
ę
zeł chłonny chorobowo zmienionego organu lub w
ę
zeł chłonny,
zbieraj
ą
cy chłonk
ę
z miejsca lokalizacji podejrzanego ogniska, obrz
ę
kł
ą
tkank
ę
,
wysi
ę
k, a u
ś
wi
ń
dodatkowo pod
ż
uchwowy w
ę
zeł chłonny.
10.4. Pobrane do badania próbki wraz z dokumentem towarzysz
ą
cym s
ą
kierowane do laboratorium w opakowaniu wodoszczelnym, w postaci zaplombowanej
lub opiecz
ę
towanej. W wypadku kierowania próbek do badania do laboratorium
zakładego tego samego zakładu, gdzie próbki zostały pobrane, nie ma konieczno
ś
ci
ich opiecz
ę
towywania lub plombowania. W dokumencie towarzysz
ą
cym podaje si
ę
gatunek zwierz
ę
cia lub rodzaj produktu, ich przynale
ż
no
ść
(adres), opis oraz
ilo
ść
skierowanego materiału, przyczyn
ę
skierowania materiału do badania,
zmiany, stwierdzone w produkcie, przypuszczaln
ą
diagnoz
ę
oraz badanie, które
nale
ż
y przeprowadzi
ć
(bakteriologiczne, fizyko-chemiczne itp.).
10.5. W wypadku wykrycia przez badanie laboratoryjne chorób zaka
ź
nych,
wobec których zwierz
ę
ta nie s
ą
dopuszczane do uboju (p. 1.3.1 niniejszych
Przepisów), tusza wraz ze skór
ą
jest poddawana zniszczeniu, s
ą
przeprowadzane
wszystkie zabiegi, przewidziane przez odpowiednie instrukcje.
W wypadku wykrycia w produktach uboju zarazków chorób zaka
ź
nych, wymienionych w
rozdziałach 3, 4 oraz 5, tusze oraz narz
ą
dy wewn
ę
trzne s
ą
wykorzystywane, jak
jest to okre
ś
lone w odpowiednich punktach niniejszych Przepisów.
W wypadku wykrycia w tuszy lub narz
ą
dach salmonelli narz
ą
dy wewn
ę
trzne s
ą
kierowane do utylizacji, a mi
ę
so – do wygotowania lub przetwarzania na chlebki
mi
ę
sne b
ą
d
ź
konserwy w sposób, okre
ś
lony w podpunktach 11.3.1, 11.5.2 oraz
11.5.4 niniejszych Przepisów.
W wypadku wykrycia w tkance mi
ęś
niowej lub w
ę
złach chłonnych pałeczki
okr
ęż
nicy, mi
ę
so jest kierowane do przetwarzania na kiełbas
ę
parzon
ą
lub
parzono-w
ę
dzon
ą
w sposób, podany w p. 11.5 niniejszych Przepisów.
W wypadku wyizolowania piecyki okr
ęż
nicy jedynie z narz
ą
dów wewn
ę
trznych
te ostatnie s
ą
przetwarzane zgodnie z p. 11.3.1, a tusze s
ą
wypuszczane bez
ogranicze
ń
.
W wypadku wykrycia w gł
ę
bokich warstwach umi
ęś
nienia lub w
ę
złach chłonnych
bakterii grupy ziarenkowców, a tak
ż
e bakterii gnilnych (szczególnie z grupy
odmie
ń
ca), lecz wobec dobrej organoleptyki mi
ę
so jest kierowane do wygotowania,
jak jest to okre
ś
lone w p. 11.3.1, lub do przetwarzania na chlebki mi
ę
sne, jak
jest to okre
ś
lone w p. 11.5.1. W wypadku wska
ź
ników organoleptycznych,
ś
wiadcz
ą
cych o rozkładzie gnilnym mi
ę
sa oraz produktów mi
ę
snych, lub
niewła
ś
ciwego dla nich zapachu, nie znikaj
ą
cego podczas próby przez gotowanie,
takie mi
ę
so oraz produkty mi
ę
sne s
ą
kierowane do utylizacji technicznej lub
poddawane zniszczeniu.
10.6. Do momentu otrzymania wyników badania bakteriologicznego mi
ę
so oraz
podroby podlegaj
ą
przechowywaniu w warunkach izolacji w temperaturze nie
wy
ż
szej, ni
ż
4 °C.
Badanie fizyko-chemiczne mi
ę
sa
10.7. W wypadku powstania w
ą
tpliwo
ś
ci odno
ś
nie
ś
wie
ż
o
ś
ci mi
ę
sa jest ono
poddawane badaniu organoleptycznemu z zastosowaniem metod, przewidzianych: dla
mi
ę
sa bydła – przez standard pa
ń
stwowy „Mi
ę
so. Metody pobierania próbek i metody
organoleptyczne okre
ś
lania
ś
wie
ż
o
ś
ci”; dla mi
ę
sa królików – przez standard
pa
ń
stwowy „Mi
ę
so królików. Metody pobierania próbek. Metody organoleptyczne
oceny jako
ś
ci”; dla mi
ę
sa drobiowego – przez standard pa
ń
stwowy „mi
ę
so drobiowe.
Metody pobierania próbek. Metody organoleptyczne oceny jako
ś
ci”.
W wypadku rozbie
ż
no
ś
ci w ocenie
ś
wie
ż
o
ś
ci mi
ę
sa jest ono poddawane
analizie chemicznej oraz mikroskopowej z zastosowaniem metod, przewidzianych
przez odpowiednie standardy pa
ń
stwowe metod badania chemicznego oraz
mikroskopowego
ś
wie
ż
o
ś
ci mi
ę
sa. Mi
ę
so bydła jest badanie celem oznaczenia ilo
ś
ci
lotnych kwasów tłuszczowych, produktów pierwotnego rozpadu białek w bulionie
oraz metod
ą
analizy mikroskopowej. Mi
ę
so drobiowe jest badane celem oznaczenia
amoniaku oraz soli amonu, peroksydazy, ilo
ś
ci lotnych kwasów tłuszczowych,
liczby kwasowej tłuszczu, liczby nadtlenkowej tłuszczu oraz metod
ą
analizy
mikroskopowej (zał
ą
cznik 1).
W wypadku ustalania w razie konieczno
ś
ci stopnia dojrzewania mi
ę
sa
wszystkich gatunków bydła rze
ź
nego, zdatno
ś
ci tego mi
ę
sa do długotrwałego
przechowywania i transportowania oraz wobec rozbie
ż
no
ś
ci, powstaj
ą
cych podczas
ustalania stopnia jego
ś
wie
ż
o
ś
ci, s
ą
stosowane metody analizy histologicznej,
przewidziane przez standard pa
ń
stwowy „Mi
ę
so. Metoda analizy histologicznej”.
W wypadku w
ą
tpliwo
ś
ci oraz rozbie
ż
no
ś
ci odno
ś
nie oceny
ś
wie
ż
o
ś
ci mi
ę
sa
drobiowego s
ą
stosowane metody analizy histologicznej, przewidziane przez
standard pa
ń
stwowy „Mi
ę
so drobiowe. Metoda analizy histologicznej”.
10.8. Mi
ę
so jest uznawane za
ś
wie
ż
e, je
ż
eli wska
ź
niki organoleptyczne oraz
próba przez gotowanie (wygl
ą
d, kolor, konsystencja, zapach, a tak
ż
e
przezroczysto
ść
oraz aromat bulionu) odpowiadaj
ą
mi
ę
su
ś
wie
ż
emu; w preparatach
odciskowych nie stwierdzono mikroflory lub w polu widoczno
ś
ci preparatu s
ą
widoczne pojedyncze ziarenkowce oraz bakterie pałeczkowate (do 10 sztuk) oraz
brak jest pozostało
ś
ci rozkładu tkanek; przy dodaniu do bulionu siarczanu
miedziowego pozostaje on przezroczysty; zawarto
ść
lotnych kwasów tłuszczowych
wynosi do 4 mg KOH w 1 g próbki (w mi
ę
sie królików – do 2,25 mg KOH, a w mi
ę
sie
drobiowym – do 4,5 mg KOH w 1 g próbki); podczas badania mi
ę
sa królików oraz
mi
ę
sa drobiowego w kierunku amoniaku oraz soli amonu wyci
ą
g przybiera kolor
zielonkawo-
ż
ółty, pozostaje przezroczysty lub lekko m
ę
tnieje. Podczas oznaczania
peroksydazy w mi
ę
sie drobiowym (oprócz ptactwa wodnego oraz kurczaków) wyci
ą
g
przybiera kolor niebiesko-zielony, zmieniaj
ą
cy si
ę
po 1-2 min. na brunatno-
br
ą
zowy.
10.9.
Ś
wie
ż
o
ść
mi
ę
sa jest uznawana za w
ą
tpliw
ą
w wypadku niewielkich zmian
organoleptycznych: powierzchnia jego jest zwil
ż
ona, nieco lepka,
ś
ciemniała,
mi
ęś
nie w przekroju nieco lepkie o kolorze ciemnoczerwonym, a u mi
ę
sa
rozmro
ż
onego z powierzchni przekroju lekko
ś
cieka m
ę
tnawy sok mi
ę
sny, zapach
mi
ę
sa lekko kwa
ś
nawy z odcieniem st
ę
chlizny, bulion przezroczysty lub m
ę
tny o
lekkim zapachu nie
ś
wie
ż
ego mi
ę
sa; w preparatach odciskowych znajduje si
ę
nie
wi
ę
cej, ni
ż
30 bakterii (liczba wypadkowa), a tak
ż
e
ś
lady rozkładu tkanki;
podczas dodawania do bulionu roztworu siarczanu miedziowego obserwuje si
ę
zm
ę
tnienie bulionu, a w bulionie z mi
ę
sa zamro
ż
onego – zm
ę
tnienie intensywne z
powstawaniem płatków; zawarto
ść
lotnych kwasów tłuszczowych wynosi od 4 do 9 mg
KOH w 1 g produktu (w mi
ę
sie królików – od 2,25 do 9 mg KOH, a w mi
ę
sie
drobiowym – od 4,5 do 9,0 mg KOH); podczas badania mi
ę
sa królików oraz mi
ę
sa
drobiowego w kierunku amoniaku oraz soli amonu wyci
ą
g przybiera kolor
intensywnie
ż
ółty, obserwuje si
ę
znaczne zm
ę
tnienie, a dla mi
ę
sa zamro
ż
onego –
osiadanie osadu.
Mi
ę
so o w
ą
tpliwej
ś
wie
ż
o
ś
ci jest wykorzystywane do kiełbas parzonych lub
wygotowywane zgodnie z podpunktami 11.5.1, 11.3.1 po odpowiednim poddaniu
toalecie (usuni
ę
cie oraz utylizacja lepkich, zmienionych fragmentów), a w razie
konieczno
ś
ci równie
ż
płukaniu.
10.10. Mi
ę
so jest uznawane za nie
ś
wie
ż
e w wypadku wyst
ę
powania
nast
ę
puj
ą
cych zmian: powierzchnia jego jest pokryta
ś
luzem lub ple
ś
ni
ą
, mi
ęś
nie
w przekroju s
ą
wilgotne, lepkie, koloru czerwono-br
ą
zowego, a u mi
ę
sa
rozmro
ż
onego z powierzchni
ś
cieka m
ę
tny sok mi
ę
sny; zapach mi
ę
sa gnilny, bulion
m
ę
tny z du
żą
ilo
ś
ci
ą
płatków oraz ostrym nieprzyjemnym zapachem; w polu
widoczno
ś
ci preparatu odciskowego wykrywa si
ę
powy
ż
ej 30 bakterii, obserwuje si
ę
znaczny rozkład tkanek; w bulionie podczas dodawania roztworu siarczanu miedzi
obserwuje si
ę
powstawanie osadu galaretowatego, a w bulionie z mi
ę
sa
rozmro
ż
onego – obecno
ść
du
ż
ych płatków, zawarto
ść
lotnych kwasów tłuszczowych
wynosi powy
ż
ej 9 mg KOH na 1 g produktu (niezale
ż
nie od rodzaju mi
ę
sa). Podczas
badania mi
ę
sa królików oraz mi
ę
sa drobiowego w kierunku amoniaku oraz soli
amonu wyci
ą
g przybiera kolor
ż
ółto-pomara
ń
czowy lub pomara
ń
czowy, obserwowane
jest szybkie powstawanie du
ż
ych osiadaj
ą
cych płatków. Podczas oznaczania
peroksydazy w mi
ę
sie drobiowym (oprócz ptactwa wodnego oraz kurczaków) wyci
ą
g
albo nie przybiera koloru niebiesko-zielonego, albo pojawia si
ę
kolor brunatno-
br
ą
zowy.
Nie
ś
wie
ż
e mi
ę
so jest utylizowane.
10.11. W wypadku podejrzenia,
ż
e mi
ę
so zostało pozyskane od zwierz
ą
t
chorych lub ubitych w stanie agonii, jest ono, poza badaniem bakteriologicznym,
jak jest to okre
ś
lone w p. 10.2.1, badane drog
ą
oznaczenia pH oraz reakcji na
peroksydaz
ę
, a mi
ę
so bydła rogatego – równie
ż
reakcji z formalin
ą
oboj
ę
tn
ą
(reakcja formalinowa).
Mi
ę
so jest uznawane za pozyskane od zwierz
ę
cia zdrowego w wypadku dobrych
wska
ź
ników organoleptycznych tuszy, braku bakterii patogenicznych, warto
ś
ci pH w
granicach 5,7-6,2, reakcji pozytywnej na peroksydaz
ę
oraz wska
ź
nikach
negatywnych reakcji formalinowej.
Mi
ę
so zwierz
ą
t chorych, a tak
ż
e przem
ę
czonych jest niewystarczaj
ą
co
wykrwawione, ma ph w granicach 6,3-6,5, reakcj
ę
negatywn
ą
na peroksydaz
ę
, a
podczas reakcji formalinowej w wyci
ą
gu powstaj
ą
płatki.
Mi
ę
so zwierz
ą
t, ubitych w stanie agonii, jest
ź
le wykrwawione, posiada
liliowato-ró
ż
owe lub siniczne zabarwienie w
ę
złów chłonnych, pH 6,6 i wi
ę
cej,
reakcj
ę
negatywn
ą
na peroksydaz
ę
, a reakcji formalinowej towarzyszy powstawanie
grudki galaretowatej.
Uwaga: Przed oznaczaniem pH, przeprowadzeniem reakcji na peroksydaz
ę
, a
tak
ż
e reakcji formalinowej mi
ę
so powinno by
ć
przetrzymane celem dojrzewania nie
mniej, ni
ż
przez 20-24 g.
11. Zasady przetwarzania mi
ę
sa oraz produktów mi
ę
snych, podlegaj
ą
cych odka
ż
aniu
11.1. Odka
ż
aniu podlegaj
ą
mi
ę
so oraz produkty mi
ę
sne, które, zgodnie z
niniejszymi Przepisami, nie mog
ą
zosta
ć
wypuszczone do spo
ż
ycia bez uprzedniej
obróbki.
Wydawanie (zwracanie) w postaci nie odka
ż
onej mi
ę
sa oraz produktów
mi
ę
snych , pozyskanych z uboju bydła powierzonego w zakładach przemysłu mi
ę
snego
oraz spółdzielczych zakładach spo
ż
ywczych, uznanych za zdatne do spo
ż
ycia
dopiero po ich odka
ż
eniu, jest zabronione.
11.2. W zakładach, nie posiadaj
ą
cych specjalnego sprz
ę
tu do odka
ż
ania
mi
ę
sa oraz produktów mi
ę
snych, powinny by
ć
zainstalowane autoklawy, zamkni
ę
te
lub otwarte kotły albo inne pojemniki, zapewniaj
ą
ce wygotowywanie mi
ę
sa w
temperaturze nie ni
ż
szej, ni
ż
100 st. C, oraz urz
ą
dzone osobne komory do
przechowywania tymczasowego tych produktów po wygotowaniu.
11.3. Mi
ę
so oraz produkty mi
ę
sne, podlegaj
ą
ce odka
ż
aniu przez wygotowanie
(w warunkach gospodarstw, dostarczone do sprzeda
ż
y na rynek, a tak
ż
e w
zakładach), podlegaj
ą
obróbce w nast
ę
puj
ą
cy sposób.
11.3.1. Mi
ę
so oraz produkty mi
ę
sne s
ą
odka
ż
ane przez wygotowywanie
kawałkami o masie nie wi
ę
cej, ni
ż
2 kg, o grubo
ś
ci do 8 cm w kotłach otwartych w
ci
ą
gu 3 g., a w kotłach zamkni
ę
tych przy nadci
ś
nieniu pary 0,5 MPa – w ci
ą
gu 2,5
g. Mi
ę
so jest uznawane za odka
ż
one, je
ż
eli wewn
ą
trz kawałka temperatura
osi
ą
gn
ę
ła nie mniej, ni
ż
80 st. C, kolor wieprzowiny w przekroju staje si
ę
biało-szary, a mi
ę
so innych gatunków zwierz
ą
t – szare, bez oznak odcienia
krwistego; sok,
ś
ciekaj
ą
cy z powierzchni przekroju kawałka mi
ę
sa gotowanego,
jest bezbarwny.
W zakładach przetwórstwa mi
ę
snego, wyposa
ż
onych w piece elektryczne oraz
gazowe, dozwolone jest kierowanie mi
ę
sa, podlegaj
ą
cego odka
ż
aniu przez
wygotowanie, do produkcji chlebków mi
ę
snych w sposób, okre
ś
lony w p. 11.5.2, a
tak
ż
e na konserwy, je
ż
eli jego wła
ś
ciwo
ś
ci spełniaj
ą
wymagania w stosunku do
mi
ę
sa do konserw oraz s
ą
spełnione warunki, przewidziane w p. 11.5.4 niniejszych
Przepisów.
11.3.2. Sadło oraz słonina s
ą
przetapiane; w wytopionym tłuszczu
temperatur
ę
nale
ż
y doprowadzi
ć
do 100 st. C, w tej temperaturze jest on
wytrzymywany przez 20 min.
11.3.3. Tuszki ptactwa oraz królików s
ą
wygotowywane przy temperaturze 100
st. C nie krócej, ni
ż
przez 1 g., a w wypadku salmonellozy drobiu – przez 90
min.
11.3.4. W wypadku pasterelozy drobiu tuszki s
ą
wygotowywane przy wrzeniu
(100 st. C) do gotowo
ś
ci, ale nie krócej, ni
ż
przez 30 min. Dozwolone jest
odka
ż
anie tuszek kur oraz kaczek przez wygrzewanie drog
ą
zanurzania w tłuszczu w
otwartych brytfannach przy temperaturze tłuszczu 100 st. C i wi
ę
cej do
gotowo
ś
ci, ale nie krócej, ni
ż
przez 30 min.; tuszki g
ę
si, indyków s
ą
wygrzewane
w piekarnikach w temperaturze 180 st. C do gotowo
ś
ci, lecz nie krócej, ni
ż
przez
90 min., a tuszki kaczek w tych samych warunkach – nie krócej, ni
ż
przez 60 min.
11.3.5. W wypadku gronkowca tuszki drobiowe s
ą
wygotowywane we wrz
ą
cej
wodzie (100 st. C) z całkowitym ich zanurzeniem oraz ekspozycj
ą
: tuszki kur oraz
kaczek nie krócej, ni
ż
przez 60 min., g
ę
si oraz indyków – nie krócej, ni
ż
przez
90 min.
Dozwolone jest odka
ż
anie tuszek drobiowych równie
ż
przez wygrzewanie drog
ą
całkowitego zanurzania w tłuszczu w otwartych brytfannach przy temperaturze
tłuszczu 120 st. C oraz nast
ę
puj
ą
cej ekspozycji:
tuszki kur – nie krócej, ni
ż
przez 45 min., kaczek - nie krócej, ni
ż
przez 60
min., g
ę
si oraz indyków - nie krócej, ni
ż
przez 80 min.
W wypadku odka
ż
ania przez wygrzewanie w piekarniku w temperaturze 150-180
st. C tuszki kur oraz kaczek s
ą
wygrzewane nie krócej, ni
ż
przez 60 min., g
ę
si
oraz indyków - nie krócej, ni
ż
przez 90 min. Tuszki drobiowe s
ą
uznawane za
odka
ż
one, je
ż
eli wewn
ą
trz mi
ęś
nia piersiowego temperatura osi
ą
gn
ę
ła 90 st. C.
11.4. Mi
ę
so ska
ż
one w
ą
grzyc
ą
, jak jest to okre
ś
lone w p. 3.2.3, jest
odka
ż
ane przez zamra
ż
anie, solenie lub wygotowywane według p. 11.3.1.
11.4.1. Odka
ż
ania zimnem mi
ę
sa, ska
ż
onego przez w
ą
grzyc
ę
, dokonuje si
ę
w
nast
ę
puj
ą
cych warunkach. Mi
ę
so
ś
wi
ń
jest zamra
ż
ane drog
ą
doprowadzenia
temperatury wewn
ą
trz mi
ęś
ni do minus 10 st. C z nast
ę
pnym przetrzymaniem w
temperaturze powietrza w komorze minus 12 st. C w ci
ą
gu 10 dób lub
doprowadzeniem temperatury wewn
ą
trz mi
ęś
ni do minus 12 st. C z nast
ę
pnym
przetrzymaniem przy temperaturze powietrza w komorze minus 13 st. C w ci
ą
gu 4
dób. Temperatura jest mierzona wewn
ą
trz mi
ęś
ni miedniczno-udowych na gł
ę
boko
ś
ci
7-10 cm.
Mi
ę
so bydła rogatego jest zamra
ż
ane drog
ą
doprowadzenia temperatury
wewn
ą
trz mi
ęś
ni do minus 12 °C bez nast
ę
pnego przetrzymywania lub przez
doprowadzenie temperatury wewn
ą
trz mi
ęś
ni do minus 6 st. C z nast
ę
pnym
przetrzymywaniem w komorach do przechowywania w temperaturze minus 9 st. C nie
krócej, ni
ż
przez 24 doby.
Odka
ż
one przez zamra
ż
anie mi
ę
so jest kierowane do przetwarzania na mielone
wyroby masarskie lub konserwy mielone.
11.4.2. Do mocnego peklowania mi
ę
so jest przer
ą
bywane na kawałki o masie nie
wi
ę
kszej, ni
ż
2,5 kg, nacierane oraz zasypywane sol
ą
kuchenn
ą
, licz
ą
c 10% soli w
stosunku do masy mi
ę
sa, nast
ę
pnie jest ono zalewane zalew
ą
ze st
ęż
eniem soli nie
mniejszym, ni
ż
24%, oraz wytrzymywane przez 20 dni.
11.5. Przetwarzanie mi
ę
sa na kiełbas
ę
oraz konserwy w wypadku chorób,
wymienionych w odpowiednich punktach rozdziału 3 niniejszych Przepisów, jest
dozwolone w zakładach przetwórstwa mi
ę
snego, posiadaj
ą
cych działy masarskie oraz
konserwowe, z przestrzeganiem nast
ę
puj
ą
cych warunków.
Rozbiór tusz, przygotowywanie farszu, wypełnianie mi
ę
sem puszek do konserw
itd. powinny si
ę
odbywa
ć
na osobnych stołach, w osobnych opakowaniach, w
odosobnionych pomieszczeniach (działach) lub podczas osobnej zmiany pod kontrol
ą
zakładowych lekarza weterynarii oraz lekarza sanitarnego. Dozwolone jest
wypuszczanie z zakładów wszystkich odpadów nie spo
ż
ywczych, otrzymanych podczas
rozbioru tusz dopiero po wygotowaniu nie krótszym, ni
ż
przez 3 g., lub
kierowanie do produkcji pasz suchych pochodzenia zwierz
ę
cego.
11.5.1. Kiełbasa jest parzona w temperaturze 88-90 st. C przez czas,
niezb
ę
dny do osi
ą
gni
ę
cia temperatury wewn
ą
trz batonu nie ni
ż
szej, ni
ż
75 t. C
11.5.2. Podczas przetwarzania mi
ę
sa na chlebki mi
ę
sne masa tych ostatnich
nie powinna przekracza
ć
2,5 kg. Zapiekanie chlebków powinno si
ę
odbywa
ć
w
temperaturze nie ni
ż
szej, ni
ż
120 st. C, w ci
ą
gu 2-2,5 g., przy czym temperatura
wyrobu pod koniec procesu powinna by
ć
nie ni
ż
sza, ni
ż
85 st. C.
11.5.3. Podczas produkcji boczków oraz karczków parzono-w
ę
dzonych s
ą
one
gotowane przy temperaturze 89-90 st. C; boczki - nie krócej, ni
ż
przez 1 g. 35
min. oraz karczki - nie krócej, ni
ż
przez 1 g. 50 min.; wewn
ą
trz wyrobów
temperatur
ę
nale
ż
y doprowadzi
ć
do 80 st. C.
11.5.4. Sterylizacji konserw, wyprodukowanych z mi
ę
sa, wymagaj
ą
cego
zgodnie z niniejszymi Przepisami odka
ż
ania, dokonuje si
ę
z przestrzeganiem
parametrów, ustanowionych przez odpowiednie instrukcje technologiczne.
Tusze zwierz
ą
t, ubitych z konieczno
ś
ci, uznane za niezdatne do celów
spo
ż
ywczych, s
ą
sortowane z wybieraniem odpowiadaj
ą
cych swoimi wła
ś
ciwo
ś
ciami
wska
ź
nikom standardu, a nast
ę
pnie poddawane badaniu za pomoc
ą
próby przez
gotowanie. Do produkcji konserw jest dopuszczane mi
ę
so, spełniaj
ą
ce wymagania w
stosunku do surowców do konserw „gulasz” oraz „pasztet mi
ę
sny”.
11.6. We wszystkich wypadkach przetwarzania mi
ę
sa, podlegaj
ą
cego
odka
ż
aniu, po zako
ń
czeniu pracy jest przeprowadzana dokładna dezynfekcja
pomieszczenia, całego wyposa
ż
enia oraz opakowa
ń
. Aparatura, wykorzystywana
podczas przetwarzania mi
ę
sa, jest spłukiwana gor
ą
cym 5% roztworem sody
kalcynowanej lub innymi preparatami zgodnie z zaleceniami obowi
ą
zuj
ą
cych
instrukcji.
Wody przemysłowe s
ą
odka
ż
ane w ustalonym trybie. Odzie
ż
specjalna jest
kierowana do prania dopiero po uprzedniej dezynfekcji (w autoklawie lub przez
wygotowanie).
Niniejsze Przepisy s
ą
obowi
ą
zuj
ą
ce dla wszystkich specjalistów
weterynaryjnych, gospodarstw, zakładów oraz organizacji przetwórstwa zwierz
ą
t
oraz surowców pochodzenia zwierz
ę
cego, rynków, chłodni wszystkich ministerstw
oraz resortów bez wyj
ą
tku, a tak
ż
e obywateli.
Odpowiedzialno
ść
za wykonywanie Przepisów spoczywa na kierownikach
gospodarstw, zakładów i organizacji, dokonuj
ą
cych uboju zwierz
ą
t oraz
przetwarzania produktów ich uboju, kierowników chłodni, a tak
ż
e na obywatelach –
wła
ś
cicielach zwierz
ą
t.
Kontrola wykonywania Przepisów jest powierzana organom oraz instytucjom
pa
ń
stwowego nadzoru weterynaryjnego i sanitarnego.
Zał
ą
cznik 1
Metodyki badania fizyko-chemicznego mi
ę
sa
1. Reakcja z siarczanem miedzi
Umie
ś
ci
ć
w kolbie sto
ż
kowej 20 g farszu, doda
ć
60 ml wody destylowanej oraz
dokładnie przemiesza
ć
. Kolb
ę
nakry
ć
szkłem oraz nagrzewa
ć
w ci
ą
gu 10 min. we
wrz
ą
cej ła
ź
ni wodnej. Nast
ę
pnie gor
ą
cy bulion przefiltrowa
ć
przez zwart
ą
warstw
ę
waty o grubo
ś
ci 0,5 cm do probówki, umieszczonej w szklance z zimn
ą
wod
ą
. Je
ż
eli
w filtracie pozostan
ą
płatki białka, nale
ż
y ponownie przefiltrowa
ć
go przez
bibuł
ę
filtracyjn
ą
.
Po filtracji 2 ml przefiltrowanego bulionu nala
ć
do probówki oraz doda
ć
3 krople
5% roztworu siarczanu miedzi, wstrz
ą
sn
ąć
2-3 razy oraz odstawi
ć
na 5 min.
Bulion z mi
ę
sa nie
ś
wie
ż
ego charakteryzuje si
ę
powstawaniem płatków lub
wytr
ą
caniem grudki galaretowatej koloru niebiesko-bł
ę
kitnego lub zielonkawego.
2. Oznaczanie ilo
ś
ci lotnych kwasów tłuszczowych
Analiz
ę
przeprowadza si
ę
na przyrz
ą
dzie do destylacji z par
ą
wodn
ą
. Odwa
ż
k
ę
farszu o masie 25 ± 0,01 g umie
ś
ci
ć
w kolbie z okr
ą
głym dnem. Tam
ż
e dola
ć
150 ml
2% roztworu kwasu siarkowego. Zawarto
ść
kolby przemiesza
ć
i zamkn
ąć
kolb
ę
korkiem. Pod chłodnic
ę
podstawi
ć
kolb
ę
sto
ż
kow
ą
o pojemno
ś
ci 250 ml, na której
zaznaczy
ć
obj
ę
to
ść
200 ml. Wod
ę
destylowan
ą
w kolbie z płaskim dnem doprowadzi
ć
do wrzenia oraz odp
ę
dza
ć
par
ą
lotne kwasy tłuszczowe a
ż
do momentu, gdy w kolbie
si
ę
uzbiera 200 ml destylatu. Podczas odp
ę
dzania kolb
ę
z odwa
ż
k
ą
podgrzewa
ć
.
Miareczkowania całej obj
ę
to
ś
ci destylatu dokona
ć
0,1 n roztworem wodorotlenku
potasowego (lub wodorotlenku sodowego) w kolbie ze wska
ź
nikiem (fenoloftalein
ą
)
a
ż
do pojawienia si
ę
nie znikaj
ą
cego zabarwienia malinowego.
Równolegle w tych samych warunkach przeprowadza si
ę
analiz
ę
kontroln
ą
celem
oznaczenia zu
ż
ycia substancji alkalicznej do miareczkowania destylatu z
odczynnikiem bez mi
ę
sa.
Ilo
ść
lotnych kwasów tłuszczowych w miligramach wodorotlenku potasowego na 100 g
mi
ę
sa jest obliczana według wzoru
x = (v - v
о
)
К
Х
5,61
Х
100
-----------------------------
m
gdzie v - ilo
ść
0,1 n roztworu wodorotlenku potasowego (lub wodorotlenku
sodowego), zu
ż
ytego do miareczkowania 200 ml destylatu z mi
ę
sa; v
о
- ilo
ść
0,1 n
roztworu wodorotlenku potasowego (lub wodorotlenku sodowego), zu
ż
ytego do
miareczkowania 200 ml destylatu analizy kontrolnej, ml; K – poprawka do miana
0,1 n roztworu wodorotlenku potasowego (lub wodorotlenku sodowego); 5,61 – ilo
ść
wodorotlenku potasowego, zawartego w 1 ml 0,1 n roztworu, mg; m – masa próbki,
g.
Jako wynik bada
ń
jest przyjmowana
ś
rednia arytmetyczna dwóch równoległych
oznacze
ń
. Obliczenia dokonuje si
ę
z bł
ę
dem, nie przekraczaj
ą
cym 0,01 mg
wodorotlenku potasowego.
Mi
ę
so jest uznawane za mi
ę
so o w
ą
tpliwej
ś
wie
ż
o
ś
ci, je
ż
eli zawarto
ść
w nim
lotnych kwasów tłuszczowych wynosi od 4 do 9 mg wodorotlenku potasowego, a
powy
ż
ej 9 mg – za nie
ś
wie
ż
e.
Mi
ę
so jest uznawane za
ś
wie
ż
e, je
ż
eli zawarto
ść
w nim lotnych kwasów
tłuszczowych wynosi do 4 mg wodorotlenku potasowego
3. Reakcja z formalin
ą
(reakcja formalinowa)
Z próbki mi
ę
sa usun
ąć
tłuszcz oraz tkank
ę
ł
ą
czn
ą
. Odwa
ż
k
ę
10-gramow
ą
umie
ś
ci
ć
w
mo
ź
dzierzu, dokładnie rozdrobni
ć
no
ż
yczkami, doda
ć
10 ml roztworu
fizjologicznego oraz 10 kropli 0,1 n. roztworu sody kaustycznej. Mi
ę
so rozetrze
ć
tłuczkiem, otrzyman
ą
papk
ę
przenie
ść
szklanym patyczkiem do kolby oraz nagrza
ć
do wrzenia celem wytr
ą
cenia białek. Kolb
ę
schłodzi
ć
wod
ą
z kranu, po czym
zoboj
ę
tni
ć
jej zawarto
ść
przez dodanie 5 kropli 5% roztworu kwasu szczawiowego
oraz przez bibuł
ę
filtracyjn
ą
przefiltrowa
ć
do probówki. Je
ż
eli wyci
ą
g oka
ż
e si
ę
m
ę
tny, nale
ż
y go ponownie przefiltrowa
ć
oraz odwirowa
ć
.
2 ml wyci
ą
gu, przygotowanego w powy
ż
szy sposób, nala
ć
do probówki oraz doda
ć
do
niego 1 ml oboj
ę
tnej formaliny.
Je
ż
eli przes
ą
cz pozostaje przezroczysty lub lekko m
ę
tnieje, mi
ę
so jest uznawane
za pozyskane z uboju zwierz
ę
cia zdrowego, je
ż
eli za
ś
przes
ą
cz zamienia si
ę
w
zwart
ą
grudk
ę
lub powstaj
ą
w nim płatki, wtedy mi
ę
so jest uznawane za pozyskane
z uboju zwierz
ę
cia chorego lub ubitego w stanie agonii.
4. Reakcja na peroksydaz
ę
Do probówki wprowadzi
ć
2 ml wyci
ą
gu, przygotowanego z farszu mi
ę
snego oraz
wody destylowanej w proporcji 1:4, doda
ć
5 kropli 0,2% roztworu spirytusowego
benzydyny, zawarto
ść
próbówki zabełta
ć
, po czym doda
ć
dwie krople 1% roztworu
nadtlenku wodoru.
Mi
ę
so jest uznawane za
ś
wie
ż
e, je
ż
eli wyci
ą
g przybiera kolor niebiesko-zielony,
zamieniaj
ą
cy si
ę
po 1-2 min. w brunatno-br
ą
zowy (reakcja pozytywna).
Mi
ę
so jest uznawane za nie
ś
wie
ż
e, je
ż
eli wyci
ą
g albo nie przybiera specyficznego
koloru niebiesko-zielonego, albo od razu pojawia si
ę
kolor brunatno-br
ą
zowy
(reakcja negatywna).
5. Oznaczenie
рН
mi
ę
sa
рН
jest oznaczane za pomoc
ą
potencjometru (
р
ehametru) w wyci
ą
gu wodnym,
przygotowanym w proporcji 1:10. Mieszank
ę
odstawi
ć
na 30 min., co jaki
ś
czas
mieszaj
ą
c, oraz przefiltrowa
ć
przez filtr papierowy.
Zał
ą
cznik 2
(do rozdziału 6)
1. Metody badania tłuszczów topionych
1.1. Ustalanie przezroczysto
ś
ci i koloru. W suchej probówce ze szkła bezbarwnego
umie
ś
ci
ć
tłuszcz, roztopi
ć
w ła
ź
ni wodnej oraz ustali
ć
przezroczysto
ść
,
nast
ę
pnie schłodzi
ć
do temperatury 15-20 st. C, ustali
ć
kolor oraz odcie
ń
w
odbitym
ś
wietle dziennym.
1.2. Ustalanie zapachu. Tłuszcz rozprowadzi
ć
cienk
ą
warstw
ą
po płytce szklanej
(szkło przedmiotowe) oraz ustali
ć
zapach.
1.3. Ustalania konsystencji tłuszczu dokonuje si
ę
przy temperaturze pokojowej
poprzez naciskanie na tłuszcz łopatk
ą
laboratoryjn
ą
.
1.4. Oznaczania współczynnika refrakcji dokonuje si
ę
za pomoc
ą
refraktometru
uniwersalnego przy temperaturze 40 °
С
, zgodnie z zał
ą
czon
ą
do przyrz
ą
du
instrukcj
ą
.
1.5. Oznaczanie nadtlenków. Umie
ś
ci
ć
w probówce około 5 g roztopionego tłuszczu,
nast
ę
pnie doda
ć
kolejno 2-3 krople 5% roztworu wodnego
ś
wie
ż
ej krwi, 6-8 kropli
5% roztworu spirytusowego
ż
ywicy gwajakowej oraz 5 ml ciepłej wody. Probówk
ę
wstrz
ą
sn
ąć
oraz ustali
ć
kolor zawarto
ś
ci. W wypadku obecno
ś
ci w tłuszczu
nadtlenków mieszanka przybiera intensywny bł
ę
kitny kolor.
1.6. Oznaczanie liczby nadtlenkowej. Odwa
ż
y
ć
do kolby 1-2 g tłuszczu (z
dokładno
ś
ci
ą
do 0,01 g), tłuszcz roztopi
ć
w ła
ź
ni wodnej, rozpu
ś
ci
ć
w mieszance,
składaj
ą
cej si
ę
z 7,5 ml lodowatego kwasu octowego oraz 5 ml chloroformu. Do
otrzymanego roztworu doda
ć
1 ml
ś
wie
ż
o przygotowanego nasyconego roztworu
wodnego jodku potasowego. Kolb
ę
zamkn
ąć
korkiem oraz potrz
ą
cha
ć
przez 5 min.
Doda
ć
60 ml wody, dola
ć
1 ml 1% roztworu krochmalu, po czym roztwór przybiera
kolor niebieski. Nast
ę
pnie miareczkowa
ć
0,01 n roztworem tiosiarczanu sodowego
a
ż
do znikni
ę
cia zabarwienia niebieskiego. Do do
ś
wiadczenia kontrolnego wzi
ąć
te
same ilo
ś
ci odczynników, lecz bez tłuszczu.
Liczba nadtlenkowa jest obliczana według wzoru
x = (
а
-
б
) x 0,00127 x 100
----------------------------
m
gdzie
а
- ilo
ść
0,01 n. tiosiarczanu sodowego, zu
ż
ytego do miareczkowania
roztworu z tłuszczem (ml);
б
– to samo w do
ś
wiadczeniu kontrolnym; 0,00127 -
ilo
ść
jodu, wi
ążą
cego 1 ml 0,01 n roztworu tiosiarczanu sodowego;
М
- odwa
ż
ka
tłuszczu (g).
1.7. Reakcja z czerwieni
ą
oboj
ę
tn
ą
. Próbk
ę
tłuszczu o masie około 1 g umie
ś
ci
ć
na szkle zegarowym, po czym dokładnie przemiesza
ć
. Farb
ę
zla
ć
oraz jednokrotnie
zmy
ć
wod
ą
, nast
ę
pnie ustali
ć
kolor tłuszczu.
Tłuszcz
ś
wie
ż
y ma kolor
ż
ółty lub
ż
ółto-br
ą
zowy, tłuszcz o jako
ś
ci w
ą
tpliwej –
kolor br
ą
zowo-ró
ż
owy, tłuszcz nie
ś
wie
ż
y – ró
ż
owo-czerwony.
Uwaga. Reakcja bardziej nadaje si
ę
do zastosowania do tłuszczów
łatwotopliwych.
1.8. Oznaczanie aldehydów
Reakcja z fluoroglucyn
ą
w acetonie. W probówce umie
ś
ci
ć
3-5 g tłuszczu,
tłuszcz roztopi
ć
, doda
ć
tak
ą
sam
ą
obj
ę
to
ść
roztworu fluoroglucyny w acetonie
oraz 2-3 krople st
ęż
onego kwasu siarkowego. Potrz
ą
sn
ąć
probówk
ą
. W obecno
ś
ci
aldehydów pojawia si
ę
zabarwienie wi
ś
niowo-czerwone.
Reakcja z rezorcyn
ą
w benzenie. W probówce umie
ś
ci
ć
3-5 g tłuszczu, tłuszcz
roztopi
ć
, doda
ć
tak
ą
sam
ą
obj
ę
to
ść
st
ęż
onego kwasu siarkowego oraz tak
ą
sam
ą
ilo
ść
roztworu nasyconego rezorcyny w benzenie. W wypadku obecno
ś
ci aldehydów
pojawia si
ę
zabarwienie czerwono-fioletowe zawarto
ś
ci lub pier
ś
cie
ń
tego samego
koloru na granicy płynów z tłuszczem.
Oznaczanie liczby kwasowej. Do kolby lub zlewki odwa
ż
y
ć
około 2 g tłuszczu
(z dokładno
ś
ci
ą
do 0,01 g), postawi
ć
na ła
ź
ni wodnej oraz dola
ć
20 ml mieszanki
zoboj
ę
tnionej spirytusu z eterem w proporcji 1:2. Do otrzymanego roztworu doda
ć
3-5 kropli 1% roztworu spirytusowego fenoloftaleiny, po czym szybko miareczkowa
ć
0,1 n pota
ż
em
ż
r
ą
cym a
ż
do pojawienia si
ę
nie znikaj
ą
cego w ci
ą
gu minuty
zabarwienia ró
ż
owego.
Obliczenia dokonuje si
ę
według wzoru
x = a x 5,61
---------------------
m
gdzie x – liczba kwasowa;
а
- ilo
ść
0,1 n pota
ż
u
ż
r
ą
cego, zu
ż
ytego do
miareczkowania (ml); 5,61 - ilo
ść
pota
ż
u
ż
r
ą
cego, zawartego w 1 ml 0,1
n roztworu (
мл
);
М
– odwa
ż
ka tłuszczu (g).
Uwaga. Mieszank
ę
spirytusu z eterem nale
ż
y uprzednio zoboj
ę
tni
ć
, do niej doda
ć
kilka kropli 1% roztworu fenoloftaleiny oraz miareczkowa
ć
0,1 n pota
ż
em
ż
r
ą
cym
lub sod
ą
kaustyczn
ą
a
ż
do pojawienia si
ę
koloru słabo ró
ż
owego.
1.10. Oznaczanie domieszek. Do próbówki wla
ć
3-4 ml roztopionego badanego
tłuszczu oraz wstawi
ć
ja do lodówki przy temperaturze 2-6 st. C na 3-4 min. W
wyniku ró
ż
nej temperatury krzepni
ę
cia ró
ż
nych tłuszczów nast
ę
puje podział ich
według gatunków.
2. Wska
ź
niki fizyko-chemiczne tłuszczów
2.1. Dobrej jako
ś
ci tłuszcz borsuka o kolorze jasno
ż
ółtym oraz specyficznym
zapachu. W postaci roztopionej jest przezroczysty. Temperatura topnienia 21-25
st. C, krzepni
ę
cia – 8-10 st. C, współczynnik refrakcji przy 40°
С
– w granicach
1,4562-1,4564, g
ę
sto
ść
0,903, liczba kwasowa nie wi
ę
ksza, ni
ż
1,5, a nadtlenkowa
- 0,11, reakcja na aldehydy oraz nadtlenki negatywna.
2.2. Dobrej jako
ś
ci tłuszcz
ś
wistaka o kolorze jasno
ż
ółtym oraz
charakterystycznym specyficznym zapachu, płynny w temperaturze pokojowej,
przezroczysty. Temperatura topnienia 13-16 st. C, krzepni
ę
cia – 8 st. C,
współczynnik refrakcji przy 40°
С
– 1,467-1,468, g
ę
sto
ść
0,901, liczba kwasowa
nie wi
ę
ksza, ni
ż
0,9, nadtlenkowa – nie wi
ę
ksza, ni
ż
0,05. Reakcja na aldehydy
oraz nadtlenki negatywna.
2.3. Złej jako
ś
ci tłuszcz borsuka oraz
ś
wistaka jest m
ę
tny, o wyra
ź
nym zapachu
zjełczenia. Liczba nadtlenkowa dla tłuszczu
ś
wistaka 0,06, borsuka – 0,12,
reakcja na obecno
ść
nadtlenków oraz aldehydów pozytywna, Reakcja z czerwienia
oboj
ę
tn
ą
u tłuszczu borsuka daje zabarwienia
ż
ółto-br
ą
zowe, a
ś
wistaka –
br
ą
zowo-ró
ż
owe. Liczba kwasowa tłuszczu borsuka wynosi 1,6, a
ś
wistaka – powy
ż
ej
1,0. Tłuszcz złej jako
ś
ci jest utylizowany.
2.4. Dobrej jako
ś
ci tłuszcz wołowy posiada konsystencje tward
ą
, kolor jasno
ż
ółty
lub
ż
ółty, zapach specyficzny, w postaci roztopionej jest przezroczysty.
Temperatura topnienia 42-45 st. C, krzepni
ę
cia – 27-35 st. C, współczynnik
refrakcji przy 40°
С
– 1,4510-1,4583, g
ę
sto
ść
- 0,923-0,933, liczba kwasowa –
1,2-3,5, liczba nadtlenkowa – nie wi
ę
ksza, ni
ż
0,06.
2.5. Dobrej jako
ś
ci tłuszcz barani posiada konsystencje tward
ą
, kolor biały lub
blado
ż
ółty, zapach oraz smak specyficzny, w postaci roztopionej jest
przezroczysty, g
ę
sto
ść
– 0,932-0,961. Temperatura topnienia 44-45 st. C,
krzepni
ę
cia – 32-40 °C, współczynnik refrakcji przy 40°
С
– 1,4566-1,4383, liczba
kwasowa – do 3,5, nadtlenkowa – nie wi
ę
ksza, ni
ż
0,06.
2.6. Dobrej jako
ś
ci tłuszcz wieprzowy posiada konsystencje pasty, kolor biały
lub z odcieniem
ż
ółtawym, zapach oraz smak specyficzny, w postaci roztopionej
jest przezroczysty, g
ę
sto
ść
– 0,931-0,938, temperatura topnienia 30-49 st. C,
krzepni
ę
cia – 26-30 st. C, współczynnik refrakcji przy 40°
С
– 1,4536, liczba
kwasowa – nie wi
ę
ksza, ni
ż
3,0, liczba nadtlenkowa – nie wi
ę
ksza, ni
ż
0,06.
2.7. W wypadku
ś
wie
ż
o
ś
ci w
ą
tpliwej tłuszcze wołowy, barani oraz wieprzowy
przybieraj
ą
kolor ciemnoszary, czasem z odcieniem br
ą
zowym, zapach zat
ę
chły,
zjełczały lub stearynowy, smak ostro-gorzkawy, w postaci roztopionej s
ą
m
ę
tne.
Powierzchnia tłuszczu jest wilgotna oraz lepka. Liczba kwasowa nie wi
ę
ksza, ni
ż
3,5, liczba nadtlenkowa – 0,07-0,1. Reakcje na obecno
ść
nadtlenków oraz
aldehydów, a u tłuszczu wieprzowego – równie
ż
z czerwieni
ą
oboj
ę
tn
ą
– pozytywne.
Tłuszcze o
ś
wie
ż
o
ś
ci w
ą
tpliwej podlegaj
ą
przetapianiu z nast
ę
pnym badaniem.
2.8. Zepsute tłuszcze wołowy, barani oraz wieprzowy s
ą
koloru ciemnoszarego,
czasem z odcieniem br
ą
zowym, zapach wyra
ź
nie zat
ę
chły lub zjełczały.
Powierzchnia tłuszczu jest lepka, w postaci roztopionej tłuszcz jest m
ę
tny.
Reakcje na obecno
ść
nadtlenków oraz aldehydów, a u tłuszczu wieprzowego –
równie
ż
z czerwieni
ą
oboj
ę
tn
ą
– pozytywne. Liczba kwasowa powy
ż
ej 5,0, liczba
nadtlenkowa – powy
ż
ej 0,1.
Tłuszcze zepsute s
ą
utylizowane.