W praktyce przyjmuje si~, ze obie granice (R i R aczkolwiek dotYCZL~Ce
roz-
s H),
nych cech fizycznych, majC\.
wspolna wartosc CYprop Z CYSprt:.i
Jezeli napr~zenie rozciqgajC\.cepr6bk~ przekroczy granict( sprt(zystosci, to wy-
dluzenia wzglt(dne c nie b«dC\.juz wzrastac liniowo, na wykresie rozcimy odcinek krzywohniowy BC
Stale niskow«glowe majC\. wlasciwosc, ze po osit~
stu napr((zen rozcinastt(puje przyrost odksztalcen plastycznych. Na wykresie
rozcisC\.granicqplastycznosci.
De!: ~vrainq granicq plastycznosci R - nazywa sit( naprt(zenie, po kt6rym na-
e
stc\.pispadek sily rozcilub
drnzenia.
Poniewaz odksztalcenia zachodzriarn okresla sit(jako plyni~cie. Z chwilpojawiajlone do osi pod kzgow) czrozszerzajdlugosc pr6bki.
przy dalszym trwaniu pr6by (odcinek DK i KL powyzej punktu D) plyl1it(cie
ustaje, nastt(puje tzw. umocnienie; dalszemu wzrostowi wydruzen wyrainie 0 charak-
terze plastycznym towarzyszy wzrost sily, a stosunek wydluzenia do sily nie jest pro-
porcjonalny. Trwa to do chwili, gdy naprt(zenia osiokreslona punktem K. Te najwit(ksze naprt(zenia jakie mogla przenidc badana pr6bka,
nazywane jest wytrzymalosciq na rozciqganie lub wytrzymaloL~ciq doraznq materialu i
oznaczamy R
m
Def.o' Wytrzymalosc na rozciqganie Rm - jest ilorazem maksymalncj sily rozcigajki.
max
R = P
m So
Po osiqgnit(ciu naprt(zen R w pewnym miejscu rozciaganej pr6bki powstaje
m
lokalne zWt(zenie, tworzy si~ tzw. szyjka (rys. 3) i w micjscLI tym pr6bka ulcga zenva-
niu; odpowiada temu odcinek KL wykresu rozciC\.8ania.
-:"- -"'::._~-~~-~ --
~u~
:: -~--.. ~~=~. ~
- .- . ~ . --- - \:
. "r