Streszczenie








POWRÓT DO POPRZEDNIEJ STRONY

FUNKCJA ŚRÓDBŁONKA NACZYNIOWEGO W KARDIOLOGICZNYM ZESPOLE X
Wiktoria Leśniak1, Władysława Kolasińska-Kloch1, Anna Zdzienicka2, Ibeth Guevara2, Iwona Leszczyńska-Gołąbek2, Aldona Dembińska-Kieć2
1 II Klinika Kardiologii Collegium Medicum UJ, Kraków; 2 Zakład Biochemii Klinicznej Collegium Medicum UJ, Kraków

Cel pracy: Ocena parametrów biochemicznych funkcji śródbłonka i gospodarki węglowodanowej u pacjentów z kardiologicznym zespołem X.
Pacjenci i metody: Badaniem objęto 25 pacjentów z kardiologicznym zespołem X, bez towarzyszącego nadciśnienia tętniczego, otyłości, zaburzeń lipidowych oraz 10 zdrowych ochotników, u których wykonano elektrokardiograficzny test wysiłkowy oznaczając w spoczynku, na szczycie wysiłku i 15 minut po wysiłku następujące parametry: NOx (metabolity tlenku azotu), endotelinę-1, VEGF, beta-tromboglobulinę, t-PA, PAI-1, hormony (estradiol, LH, FSH u kobiet oraz testosteron u mężczyzn). Dodatkowo u 10 pacjentów i 10 zdrowych ochotników wykonano doustny test obciążenia glukozą oznaczając stężenie glukozy i insuliny na czczo, po 30 minutach, 60 i 120 od podania glukozy.
Wyniki: W grupie chorych z kardiologicznym zespołem X zaobserwowano wyższe stężenie VEGF w osoczu (31,4 ± 18,0 vs. 18,2 ± 4,7 pg/ml, p<0,05) i niższy poziom NOx w surowicy (22,1 ± 11,8 vs. 37,1 ± 18,0 mmol/l, p<0,01) w porównaniu z grupą kontrolną. Grupę pacjentów charakteryzowało w porównaniu do grupy kontrolnej znamiennie statystycznie wyższe stężenie glukozy na czczo (5,6 ± 4,8 vs. 5,2 ± 2,8 mmol/l, p<0,05) oraz wyższe stężenie insuliny po 60 minutach od podania glukozy (94,2 ± 58,2 vs. 51,1 ± 21,5 µIU/ml, p<0,05). Zaobserwowano istotnie statystycznie ujemną korelację między stężeniem tlenku azotu w spoczynku a stężeniem insuliny (R=-0,89, p<0,001) oraz glukozy (R=-0,88, p<0,001) mierzonej 60 minut od podania glukozy. Nie znaleziono istotnych statystycznie różnic między badanymi grupami w pozostałych parametrach.
Wnioski:

Niższe stężenie NOx u pacjentów z kardiologicznym zespołem X świadczy o dysfunkcji rozkurczowej śródbłonka w tym zespole.
Podwyższony poziom VEGF może być związany z przewlekłym niedokrwieniem tkanek w zespole X.
Obserwowana hiperinsulinemia może wiązać się przyczynowo z upośledzonym tworzeniem tlenku azotu.



POWRÓT DO POPRZEDNIEJ STRONY

© Copyright by Polskie Towarzystwo Kardiologiczne 2000