Edward Cullen aka The Womanizer 1 8

Subject:

Edward Cullen

Edward Cullen
AKA

AKA

AKA
The Womanizer

The Womanizer

Autor: ericastwilight

Beta: aghnessa

1. Wprowadzenia i ustalenia

****Wtorek

Wtorek

Wtorek****

~Bella

Przeszłam przez restaurację, podążając za hostessą do stolika na tyłach

pomieszczenia, gdzie czekała na mnie czwórka ludzi. Byli moimi potencjalnymi klientami,
więc trochę się denerwowałam.

Przyrzekłam sobie, że jeśli zajmę się tą sprawą, będzie ona moją ostatnią. Nie

zamierzałam zabierać się za kolejny obiekt, ale po rozmowie z Jacobem poczułam, że nie
mam wyjścia. Kto lepiej od niego wie, kiedy ktoś potrzebuje pomocy?

Przedstawiłam się swoim nowym klientom: Jasperowi i Alice Whitlock oraz drugiej

parze, Emmettowi i Rosalie McCarty. Wszyscy nerwowo oglądali się za siebie.

Dwie rzeczy wywoływały już w mojej głowie zapalenie się ostrzegawczych lampek.

Pierwsza, Jasper jest moim kolegą ze szkoły i to sprzed prawie dekady. Druga, Emmett
McCarty – imię było dla mnie znajome, jednak ani jego oczy ani twarz nie przypominały mi
nikogo, kogo bym znała.

Modliłam się, żeby te dwa szczegóły nie wymierzyły mi w przyszłości kopniaka w

tyłek.

- Opowiedzcie mi o nim – poprosiłam, patrząc na ich piękne twarze. Ciężko było

zdecydować, które z nich wyglądało lepiej - wszyscy oszałamiali swoją urodą. Jasper wciąż
nosił długą, blond grzywkę, a jego oczy były tak jasne jak kiedyś. Jak na razie, chyba mnie
nie rozpoznał.

Nie żebym myślała, że rozpozna.

Znacząco się zmieniłam i już nie byłam kujonowatą

siostrą jego najlepszego przyjaciela z liceum.

- Nazywa się Edward Cullen, ma dwadzieścia osiem lat i jest architektem –

powiedział duży, barczysty mężczyzna Emmett, podając mi folder. – Jest bogaty i w
pewnym sensie uważa, że jest dla kobiet darem od samego Boga. I właśnie z tego powodu
sądzi, że może łamać im serca i wyrzucać je jak wczorajsze gazety.

Emmett zdawał się być oburzony zachowaniem swojego brata, co uznałam za lekko

pokrzepiający fakt. Wydawał się być szczerze zmartwiony i pomyślałam, że stosunkowo
niedawno musiał się zmienić. Zerknęłam na jego żonę, która była Afrodytą w ludzkiej
postaci i stwierdziłam, że to ona musiała być powodem jakichkolwiek zmian.

- Macie świadomość tego jak to działa, prawda? – zapytałam, przeglądając papiery,

które podał mi Emmett. Musiałam zdusić w sobie sapnięcie. Było tam zdjęcie niesamowicie
przystojnego

mężczyzny.

Edward

miał

błyszczące

zielone

oczy,

miedziane,

nieuporządkowane i ułożone we wszystkie strony włosy i mocno zarysowaną linię szczęki.
Ideał.

- Tak, ale mogłabyś to dokładniej wytłumaczyć? – poprosiła Alice – słodka,

przypominająca chochlika kobieta. To ona jako pierwsza do mnie zadzwoniła, a jej głos
początkowo brzmiał nieco niespokojnie. Kiedy powiedziała mi, dlaczego chce to zrobić, nie
potrafiłam jej odmówić. Była naprawdę zaniepokojona zachowaniem swojego brata. Chciała,
żeby poczuł to, co ona i jej rodzina czuli każdego dnia – miłość. Edward potrzebował
związku, który mógłby odnaleźć tylko wtedy gdy pozwoliłby sobie pokochać drugą osobę.

2222

Alice przeczuwała, że w innym wypadku może przemierzyć resztę swojego życia samotnie,
jeśli będzie kontynuował podążanie obecną drogą.

- Cóż, stanę się tak jakby wymarzoną dziewczyną dla twojego brata. Sprawię, że się

we mnie zakocha, a potem, po jakimś czasie złamię mu serce. To powinno skutecznie
sprowadzić go na ziemię i miejmy nadzieję, uczynić z niego lepszego człowieka –
odpowiedziałam wzruszając ramionami.

Ujęłam to znacznie ogólnie, niż będzie to wyglądało w rzeczywistości. Zazwyczaj

zadanie pochłania tygodnie – czasem miesiące – żeby poczuli w stosunku do mnie coś poza
pożądaniem. Jeszcze nie znalazłam nikogo, kto łatwo zaangażowałby się w związek ze mną.
Nie zrozumcie mnie źle – chcieli mnie. Problemem było to, że pragnęli tylko jednej rzeczy.
Mijało sporo czasu, zanim zaczęli przejawiać inne uczucia. Po wynikach moich wstępnie
przeprowadzonych już badań na temat Edwarda, mogłam stwierdzić, że będzie moim
najbardziej zatwardziałym zadaniem.

Zajebiście kocham wyzwania.

- Powiedziałaś „miejmy nadzieję”. Ile spraw zakończyłaś pomyślnie? – zapytała

Rosalie, patrząc na mnie uważnie.

- Jak do tej pory wszystkie. Każdy z moich obiektów jest teraz szczęśliwym mężem,

narzeczonym, albo jest zaangażowany w poważny związek. Zazwyczaj jestem w stanie
wskazać im właściwy kierunek.

To była prawda – jedynym przypadkiem, który nie jest jeszcze zaangażowany w nic

poważniejszego był Jacob. Ale to już inna historia.

- Czy jest jakaś potencjalna przyszła pani Cullen? – spytałam, kontynuując czytanie

folderu. Przebiegłam oczami po jego różnych projektach, wliczając kilka charytatywnych
przedsięwzięć. Był ofiarodawcą i w gruncie rzeczy dobrym człowiekiem, ale to mogło
egzystować tylko na papierze.

- Nie, nie ma nikogo z kim byłby na tyle blisko. – Rosalie parsknęła – zdawała się być

raczej rozgoryczona całą tą sprawą. Zastanawiałam się czy była wcześniej tak wykorzystana,
co wytłumaczyłoby zachowanie Emmetta.

- Zakochałaś się kiedyś, w którymś ze swoich obiektów? – zapytał Jasper, a jego

intensywnie niebieskie oczy wwiercały się w moje.

Mogłam się spodziewać, że Jasper zada właśnie takie pytanie. Nawet w czasach

liceum, zawsze był wrażliwy na uczucia innych.

- Nie – odrzekłam pewnie. Wszyscy nieznacznie się wzdrygnęli i widziałam, że

muszę się wytłumaczyć.

- Musicie zrozumieć, że nigdy nie byłam sobą. Stawałam się dla nich kwintesencją

idealnej kobiety. Nigdy nie miałam okazji być całkowicie sobą w jakiejkolwiek z moich
wcześniejszych spraw – wyjaśniałam, spoglądając na listę jego ulubionej muzyki i książek.

Mamy ze sobą zbyt wiele wspólnego.

Niebezpieczne terytorium.

- Sypiasz z nimi? – zapytała Rosalie, patrząc na mnie, zanim uniosła idealną brew.

Ach, pytanie, które zadawali wszyscy klienci. Niestety nie można było oczekiwać, że

taki typ mężczyzny pokusi się na związek bez kontaktów seksualnych. Próbowałam
odwlekać tę konieczność najdłużej jak to tylko możliwe, tłumacząc się chęcią współżycia z
innych powodów niż tylko pożądanie.

- Tak. Większość z moich zadań ciągnęły się miesiącami, czasem nawet dłużej, więc

jest to nieuniknione. – Przerwałam na moment, kiedy zauważyłam, że przesuwają się
nieswojo. – Nie płacicie mi za uprawianie seksu z waszym bratem. Płacicie mi, za to bym

3333

naprowadziła jego poglądy na życie na właściwe, uwolniła prawdziwego Edwarda i
sprawiła, żeby uwierzył w miłość.

Wszyscy westchnęli z ulgą i przytaknęli.

- Dobrze. Skoro ta kwestia jest już wyjaśniona, jak zamierzacie wprowadzić mnie do

jego życia? – zapytałam, patrząc na folder. Edward był udziałowcem w firmie jego ojca, tak
samo jak Jasper i Emmett.

- Masz jakieś propozycje? – zapytała Alice, sącząc swoją wodę. Wyglądała na

znacznie bardziej rozluźnioną niż wcześniej i zauważyłam, że zerka no moje buty i torebkę.
Och, zakupoholiczka, albo przynajmniej kobieta z dobrym wyczuciem stylu.

W każdym bądź razie

na to wyglądało, jako że te szpilki kosztowały mnie ponad osiemset dolarów.

- Dla kogoś jak twój brat, zaleciłaby strategię „zakazanego owocu” – powiedziałam,

już formułując plan. Pomijając to, że był typowym graczem, czułam że w jego przypadku
muszę dać z siebie wszystko i odsunąć na bok wszelkie zahamowania.

- Zakazany owoc? – powtórzył Jasper, spoglądając na żonę i próbując zrozumieć

pojęcie, którego użyłam.

- Na początku muszę wydawać mu się nieosiągalna, muszę być kimś kto nie

powinien go pociągać, jak dziewczyna przyjaciela, siostra zakonna, albo może pracownica. –
Popatrzyłam na każde z nich, mając nadzieję, że zaoferują jakąś sugestię.

Zazwyczaj pracowałam z tymi mężczyznami przy jakieś działalności. Przyzwyczajali

się do przebywania w moim towarzystwie, wiedząc, że nie pozwolę na to, by wykorzystali
mnie jak swoje poprzednie zdobycze. Jednak mimo tego pozostawali zainteresowani i tym
samym czynili mnie jeszcze bardziej dla nich pociągającą.

- Edward potrzebuje nowej, osobistej asystentki – zasugerował Emmett. –

Powinienem zatrudnić nową, jako że poprzednia próbowała pozwać go o napastowanie
seksualne.

Już o tym wiedziałam – to był jeden z głównych powodów, dla których Alice

postanowiła do mnie zadzwonić. Edward zaryzykował swoją karierę i firmę ojca, mężczyzny
który go adoptował. Ponadto Alice i jego ostatnia sekretarka były świetnymi przyjaciółkami,
a on je od siebie oddalił, odrzucając ją na boczny tor i przenosząc się do swojego kolejnego
bzykanka.

Szczęśliwie dla niego i jego firmy, dziewczyna zgodziła się zawrzeć ugodę zanim

wszystko ujrzało światło dzienne.

- Idealnie – powiedziałam z uśmiechem, a w mojej głowie już zakwitł plan i pomysł

na moją tymczasową osobowość.

Przynajmniej będę mogła ubierać się tak jak zwykle. To byłby drugi raz, kiedy

pracuję dla swojego obiektu jako osobista asystentka. W zasadzie nie przepadałam za tym,
ale wydawało mi się to najlepszym rozwiązaniem w tej sprawie. Im więcej czasu z nim
spędzę, tym większe szanse, że moja osobowość wyciśnie trwałe piętno w jego umyśle.
- Czy myślisz, że może mieć jakieś fantazje o seksownej bibliotekarce? – zapytałam Emmetta,
czując, że on będzie wiedział. Zadałam to pytanie tylko dlatego, że w mojej głowie już
zarysował się scenariusz mojej pracy. To było by coś co rozpaliłoby jego zmysły i wzmogło
pożądanie.

- Oczywiście. Dlaczego pytasz? – odparł podejrzliwie Emmett.

Wyjęłam pliki z mojej aktówki – teczkę z kilkoma zdjęciami. Jedno z nich podałam

Emmettowi.

4444

- Cholera, będzie jadł z twojej ręki jeśli wejdziesz w takim stroju – powiedział,

podając dalej fotografię mojego typowego stroju seksownej bibliotekarki. Uśmiechnęłam się
w duchu.

- O to chodzi Emmett. Jako że z akt wynika, że bywa w miejscowym klubie w każdy

piątek i sobotę, proponuję zacząć od jutra, jako że to ostatni dzień pracy.

- Dlaczego tak wcześnie? – zapytała Alice, zerkając na zdjęcie.

W rzeczywistości nudziło mi się w mieszkaniu. Jacob i Nessie pomogli mi się

wprowadzić i przez większą część ostatnich trzech tygodni zbierałam informacje na temat
moich nowych „pacjentów” i zaznajamiałam się z miastem. Musiałam coś zrobić – nie dla
pieniędzy, ale dla tempa, które ustanowiłam w swoim życiu. Cały czas musiałam coś robić,
inaczej mój umysł wędrował do miejsc i czasów, których nie chciałam, żeby odwiedzał.

Wyciągnęłam kolejny obrazek, podając go Alice. Jej oczy rozszerzyły się, a Emmett

zagwizdał. To zdjęcie przedstawiało mój typowy klubowy ubiór.

- Upewnię się, że zauważy jak pozbywam się wszelkich zahamowań… – Przerwałam,

zauważając, że oczy Alice znów się rozszerzyły. – Nie prześpię się z nim tak szybko –
zapewniłam. – Jeśli zobaczy jak się bawię i to tak ubrana, będzie o takiej mnie myślał w
biurze, a także przez większość weekendu. - Perfekcyjnie.

- Będę potrzebowała pomocy od was wszystkich, w rożnych etapach mojej misji.

Emmett, ty będziesz pierwszą osobą, która mi jutro pomoże.

Wyglądał na nieco zmartwionego i miałam nadzieję, że będzie w stanie dobrze

udawać i zachować pokerową twarz. Będzie jej potrzebował.

Zgłębiłam z nimi trochę więcej szczegółów dotyczących mojego pierwszego dnia

pracy.

****Piątek

Piątek

Piątek – pierwszy dzień

pierwszy dzień

pierwszy dzień****

~ Edward

Siedziałem w swoim biurze, przeglądając harmonogram dnia i próbując zorientować

się, czy byłbym w stanie wyjść wcześniej.

Był piątek, a spotkania obiadowe z panem Knight i różni klienci, pojawiający się

dosyć późno, nie pozwolili mi na to, bym wynagrodził chwile swojej ciężkiej pracy dotykiem
innej osoby, który otrzymywałem gdy tylko miałem na to ochotę.

Ostatnio w moim życiu nagromadziło się sporo napięcia i potrzebowałem je w jakiś

sposób wyzwolić. A co lepiej mi w tym pomoże niż kilka drinków w klubie? Musiałem tam
tylko pozostać przez jakiś czas i zyskiwałem kobietę, pytającą czy mógłbym odwieźć ją do
domu. Idealny sposób na błyskawiczne rozładowanie stresu.

Usłyszałem pukanie, a chwilę potem drzwi się otworzyły i w progu pojawił się mój

duży, irytujący brat.

- Hej braciszku, przyszła już nowa sekretarka. Układa swoje rzeczy, a potem

zamierzam ją oprowadzić. – Glos Emmetta zdawał się być napięty, nie tak jak zawsze,
figlarny i towarzyski. – Chciałbyś ją poznać?

Przewróciłem oczami, odkładając długopis i obchodząc biurko.

- Nie sądzę, żebym miał inne wyjście. Mam nadzieję, że zatrudniłeś kogoś

przyjemnego dla oka – powiedziałem, gdy wyszedłem ze swojego gabinetu do
zewnętrznego pomieszczenia.

5555

- Była najbardziej wykwalifikowana – odparł Em. Najwyraźniej próbował coś przede

mną ukryć.

Najbardziej wykwalifikowana prawdopodobnie znaczyło, że nie miała specjalnego

wyglądu. Niech szlag trafi jego i jego logikę. Jęknąłem wewnętrznie, bo próbował pomóc mi
tylko pracować… nie kogoś zaliczyć.

Dupek.

Zerknąłem na formalnie puste biurko, by znaleźć tam najcudowniejsze stworzenie

jakie kiedykolwiek widziały moje oczy. Siedziała przy biurku, patrząc na ekran komputera.
Jej okulary nieznacznie zsunięte z nosa, przysłaniały nieco jej głębokie, czekoladowo
brązowe oczy. Jej twarz w kształcie serca była idealna, tak samo jak mały, perfekcyjny nos,
różowe policzki i pełne, czerwone usta. Swoje ciemne, kasztanowe włosy zebrała w koka na
czubku głowy i wplotła w nie czarną pałeczkę, ale kilka długich loków obramowywało jej
twarz.

Zaczęła przygryzać dolną wargę, podczas gdy ja próbowałem zdusić jęk. Poruszyłem

się niewygodnie.

Co się do cholery ze mną dzieje? Nigdy w całym swoim życiu, nie zrobiłem się twardy od

samego patrzenia na kobietę.

- Bello, to jest twój szef, Edward Cullen. – Emmett wskazał na mnie. – Edward, to

Bella Swan.

To było idealne imię dla tej kobiety – Bella. Zawijało język. Hmm…

Na jej ustach igrał zapierający dech w piersiach uśmiech, kiedy odepchnęła się od biurka,
rozkrzyżowując swoje niesamowite nogi. Podniosła się z krzesła - miała drobną figurę, ale
idealnie smukłą i zaokrągloną we właściwych miejscach. Miała na sobie białą, jedwabną
bluzkę z długimi rękawami, a kilka pierwszych rozpiętych guzików ukazywało białe perły
zawieszone na jej szyi. Koszulę wpuściła w krótką, szarą plisowaną spódniczkę, która ledwie
sięgała do połowy jej ud.

Jej wygląd był dopełniony najseksowniejszymi, czarnymi szpilkami, które sprawiały

wrażenie jakby jej nogi miały milę długości.

Wziąłem głęboki oddech, próbując oddalić od siebie fantazje o bibliotekarce, kiedy do

mnie podchodziła.

Jej krok tylko ją podsycał, wyglądała jakby podchodziła do swojej ofiary – do mnie.

Zdawała się być gotowa do skoku. Z przyjemnością pozwoliłbym jej mnie pożreć.

- Witam, panie Cullen. Miło mi pana poznać. – Jej głos był słodki i zmysłowy.

Wyciągnęła rękę i uścisnąłem ją, nie spodziewając się małego przeskoku elektryczności,
który mnie uderzył. Ciepło, które bardziej emanowało z naszych palców, przemknęło w górę
mojego ramienia, przez moją klatkę piersiową i w dół do moich genitalii.

Kurwa

Szybko się z tego otrząsnąłem.

- Proszę, mów mi Edward, panno Swan. – Powiedziałem „panno”, ponieważ nie jej

delikatnym palcu nie było żadnego pierścionka. Och i miała niedługie paznokcie z
francuskim manikiurem – z pewnością zostawiłyby zadrapania na moich plecach. Ta myśl
sprawiła, że zadrżałem w zachwycie.

- Edwardzie, możesz mówić do mnie Bellą. – Uśmiechnęła się, zerkając na nasze

dłonie, a potem spojrzała z powrotem na mnie, ukazując swoje duże, brązowe oczy,
otoczone gęstymi, ciemnymi rzęsami. Na chwilę straciłem kontrolę nad swoimi myślami,
zanim zdałem sobie sprawę, że wciąż trzymam jej rękę. Zamrugałem kilka razy, świadomy
tego, że mogłem właśnie wyjść na idiotę. Jednakże nie mogłem zmusić się, by się tym

6666

przejmować. Nie usiłowała wysunąć swojej dłoni z mojej. We wnętrzu swojej głowy
radośnie rechotałem.

Już wkrótce będziesz moja, kochana.

- Bello, może to ja oprowadzę cię po budynku? – zapytałem, niechętnie pozwalając jej

zabrać rękę z mojego uścisku. Wskazałem w stronę korytarza, a druga dłoń automatycznie
chciała zająć swoje miejsce na jej plecach. Ale utrzymywałem pod kontrolą swoje odruchy i
pozostawiłem ją przy swoim boku.

- Edwardzie, o dziewiątej, a więc za trzydzieści minut masz umówione spotkanie.

Masz wystarczająco dużo czasu, by mnie oprowadzić? – zapytała Bella, podchodząc do
biurka, żeby zerknąć na swój elektroniczny notatnik.

Już zdążyła przejrzeć mój plan? Jak mogłaby być w stanie rozszyfrować moje

bazgranie, a już tym bardziej kody?

Nazwijcie mnie paranoikiem, ale ostatnio kiedy zgubiłem swój harmonogram i

książkę adresową, straciłem sześciu bardzo ważnych klientów… na rzecz mojego byłego
wspólnika, który wcześniej opuścił firmę.

Byłem cicho, próbując dociec jak mogła zrozumieć wszystko co napisałem w swoim

kalendarzu. Spojrzała na mnie z małym, przebiegłym uśmieszkiem.

- Twój brat poszedł do twojego gabinetu i przyniósł mi twój plan. Muszę powiedzieć,

że twoje pismo to imponujący szyfr, ale sama jestem jedną, wielką łamigłówką – powiedziała
tajemniczo.

Była zagadką na wiele sposobów. Była mądra, piękna i dobra w rozwiązywaniu

łamigłówek. Teraz musiałem się tylko zastanowić – jak bym się wpasował? Byłem pewny, że
byłoby ciasno. Odtrąciłem od siebie sprośne myśli i uśmiechnąłem się do niej.

- Wycieczka? – powiedziała, przypominając mi o naszej dyskusji.

- Mamy wystarczająco dużo czasu – zapewniłem, patrząc jak przygryzała wargę w

skupieniu.

- Dobrze. Pozwól tylko, że zapiszę ten dokument i spotkamy się w twoim gabinecie

za minutę.

- Idealnie. – Odszedłem o skierowałem się z powrotem do swojego pokoju.

Natychmiast zacząłem krążyć po pomieszczeniu. Nigdy wcześniej tego nie robiłem. W ciągu
jednego poranka, poczułem jakby cały mój świat obrócił się wokół własnej osi.

Jak jedna kobieta może mieć na mnie taki wpływ? Chociaż, kogo to obchodzi? Chcę jej w

swoim łóżku, tylko to się liczy.

Okłamywałem się - nigdy nie pragnąłem kobiety tak bardzo i wiedziałem, że nie

mogę jej mieć. Mój ojciec i Emmett zabiliby mnie, jeśli próbowałaby pozwać firmę za
napastowanie seksualne, po tym jak wykorzystam ją do swoich własnych egoistycznych
celów.

Ale kurwa, jestem mężczyzną, a ten mężczyzna pragnie tej kobiety.

~ Bella

- Poszło lepiej niż myślałem – zakpił Emmett. – Nie mógł oderwać od ciebie wzroku.

Nigdy nie widziałem też, żeby mój brat musiał się publicznie poprawiać.

- Tak. Poszło nam nieźle. Wiesz co masz teraz robić? – zapytałam zanim ponownie

nałożyłam szminkę na usta. Nigdy nie nosiłam zbyt wiele makijażu.

- Tak, zobaczymy się w pokoju dla pracowników – powiedział Emmett, a potem

odwrócił się na pięcie i opuścił pomieszczenie.

7777

Poprawiłam spódniczkę i upewniłam się, że wystarczająca ilość guzików przy bluzce

jest odpięta – nie na tyle dużo, by dać mu pełny widok, ale tak żeby chciał zobaczyć więcej.
Chwyciłam swój elektroniczny notatnik i otworzyłam nowy dokument.

Podeszłam do drzwi do gabinetu Edwarda i zapukałam.

~ Edward

- Proszę – powiedziałem łamiącym się głosem. Kurwa, mój głos właśnie się załamał.

- Jestem gotowa – oznajmiła Bella, wchodząc do mojego biura i patrząc na mnie

dużymi, brązowymi oczyma, z tym słodkim, niewinnym uśmiechem.

Musiałem otrząsnąć się z kosmatych myśli, które pojawiły się w momencie, kiedy

weszła do pomieszczenia.

- Po pierwsze mam tu łazienkę z pełnym wyposażeniem. – Wskazałem za ścianę z

szafkami na książki. – Jest też szafa. – skinąłem na drzwi naprzeciw tych do łazienki.

Czy fakt, że pokazując jej mój gabinet, już fantazjowałem o pieprzeniu jej w każdym

pomieszczeniu i na każdej powierzchni, aż nie będzie mogła chodzić, był zły?

Niee.

- Pracownik pralni chemicznej zgłasza się tu w każdy wtorek i czwartek. Musisz

wpuścić dostarczyciela, ale nie możesz spuścić go z oczu, jeśli mnie tu nie ma. Odłoży
ubrania i weźmie to co mu zostawię.

- Wtorek i czwartek – czyszczenie chemiczne. – Bella zapisała w swoim kalendarzu. Z

powrotem skierowała na mnie swoją uwagę, jeszcze raz ukazując całą siłę swojego
spojrzenia. Piękno i głębia jej oczu oszołomiły mnie na moment.

Eh, „piękno i głębia” – co się do cholery ze mną dzieje? Brzmię jak aktorzyna z jakiegoś

tandetnego romansidła.

- Tak, umm… lubię czarną kawę z dwiema kostkami cukru. – Kurwa, jąkałem się. –

Herbata Earl Grey z jedną kostką, codziennie o piętnastej.

Dziewczyna przytaknęła, a gdy rozglądała się po gabinecie, okno przykuło jej uwagę.

Przez moment obserwowałem jej minę, gdy zobaczyła zapierający dech w piersiach widok
na port w Seattle.

- Mogę? – zapytała, unosząc głowę w stronę okna. Przytaknąłem.

- Masz stąd fantastyczny widok – stwierdziła, patrząc na linię horyzontu.

Tak, mam fantastyczny widok na twój śliczny tyłeczek.

Odpędziłem od siebie tę myśl,

zanim Bella mogłaby przyłapać mnie na gapieniu się na nią. Znów się poprawiłem.

- Pozwól, że pokażę ci, gdzie jest pokój dla pracowników, a także pokój z kserem i

biura, które prawdopodobnie będziesz odwiedzać, pracując tutaj. – Kobieta przytaknęła i
wyszła pierwsza, przytrzymując dla mnie drzwi.

Jeśli to zależałoby ode mnie, będziesz ssana, całowana i porządnie wypieprzona w każdym z

tych pomieszczeń

, pomyślałem.

Skąd to się brało?

Zazwyczaj po tym jak zdobyłem kobietę, szedłem naprzód. Dostałem czego chciałem

i nie było potrzeby by kontynuować tę znajomość. Rzadko kiedy zdarzało się, żebym
umówił się z kimś, z kim już wcześniej się przespałem. Ale to szybko mnie nudziło i
musiałem to przerywać – zwłaszcza jeśli one zaczynały mnie szukać. Zwizualizowałem
sobie posiadanie tej kobiety w różnych pokojach i pozycjach.

Mógłbym poradzić sobie z daniem jej kilku porządnych numerków. Kiedy już

byłbym zaspokojony, pożądanie by opadło i mógłbym pójść naprzód, tak jak zawsze to
robiłem.

8888

- W poniedziałki, musisz być w biurze przed siódmą. W pozostałe dni możesz

przychodzić na ósmą i pracujesz do osiemnastej. Masz godzinę wolną na lunch –
powiedziałem, podczas gdy ona zapisywała wszystko w swoim notatniku.

- W piątki chciałbym opuszczać biuro około szesnastej. Jeśli upewnisz się, że tak się

stało, też możesz wyjść wcześniej.

Chodź ze mną, zawiozę cię do siebie i porządnie wyliżę

. Otrząsnąłem się z tej przejmującej

myśli zanim kontynuowałem.

- Tutaj jest pokój dla pracowników. – Puściłem ją przodem i wtedy to się stało.

Emmett wepchnął się w otwarte drzwi ze szklanką wody w rękach i wpadł na Bellę,

rozlewając całą zawartość na jej białą, jedwabną bluzkę. Teraz była mokra i widać było przez
nią niebieski, koronkowy stanik, nie wspominając o fakcie, że ledwo zakrywał jej śliczne
różowe sutki.

- O mój Boże – wyjęczałem, a moje pożądanie stało się teraz oczywiste.

9999

2. Tortury

Tortury

~Edward

Emmett wepchnął się przez otwarte drzwi ze szklanką wody w dłoniach i wpadł na Bellę,

rozlewając całą zawartość na jej białą, jedwabną bluzkę. Teraz była mokra i widać było przez nią
niebieski, koronkowy stanik, nie wspominając o fakcie, że ledwo zakrywał jej śliczne różowe sutki.

- O mój Boże – wyjęczałem, a moje pożądanie stało się teraz oczywiste.

Emmett spojrzał na

mnie, potrząsnął głową i z powrotem skupił swoją uwagę na Belli, która na szczęście
zdawała się tego nie usłyszeć.

- Bello, tak mi przykro – powiedział mój brat, patrząc na klatkę piersiową

dziewczyny. – Pozwól, że przyniosę ci jakieś chusteczki. – Otworzył szerzej drzwi. Bella
wyglądała jakby miała się zaraz rozpłakać.

- Nie mam żakietu – wymamrotała, krzyżując ramiona na piersiach. – Co było w tej

szklance? Jest lepkie.

Zdjąłem z siebie marynarkę i podałem jej, ale ona potrząsnęła tylko głową.

- Oranżada – odrzekł Em, podając Belli serwetki. – Przepraszam.

- Bello, po prostu weź moją marynarkę i będziesz mogła się umyć – powiedziałem, za

wszelką cenę usiłując ją przekonać by się zakryła. Wykorzystywałem resztki kontroli by nie
spojrzeć ponownie na jej piersi.

- Ale ją zniszczę – wymamrotała. – Ugh… przepraszam – powiedziała, mijając mnie i

biegnąc wzdłuż korytarza. Popatrzyłem z wściekłością na Emmetta, który w odpowiedzi
tylko wzruszył ramionami.

- Bella poczekaj, te toalety są koedukacyjne! – zawołałem za nią. Zdążyłem dotrzeć do

wejścia do łazienek, kiedy usłyszałem miękki krzyk.

- Witaj piękna. – Znałem ten głos. James. Pchnąłem mocno w drzwi i znalazłem Bellę

przy umywalce. Próbowała się zakryć, podczas gdy James podążał w jej kierunku.

- Możesz umyć się w mojej łazience – stwierdziłem stanowczo, tak by mężczyzna

mógł mnie usłyszeć.

Dziewczyna tylko przytaknęła, jej oczy wciąż błyszczały od łez. Wyglądała tak

bezbronnie. Ponownie zaoferowałem jej swoją marynarkę i tym razem ją wzięła, szepcząc
„dziękuję” zanim wyszła.

- Hmm… nowa zabawka, Cullen? – zadrwił James.

- Nie, jest moją nową sekretarką – warknąłem, bacznie się w niego wpatrując.

- To nawet lepiej – powiedział mężczyzna, oblizując dolną wargę.

- Trzymaj się od niej z daleka – ostrzegłem, robiąc krok w jego kierunku.

- Dobra, ty masz pierwszeństwo – odparł James – ale kiedy już się nią nacieszysz i

porzucisz, zadowolę się resztkami, jak zawsze.

- Wątpię – warknąłem i odwróciłem się na pięcie, opuszczając pomieszczenie.

To tak jestem postrzegany przez kogoś takiego jak James? Nawet on zobaczył co zrobię komuś

takiemu jak Bella.

Wciąż potrząsając głową, udałem się do biura.

Ostrożnie otworzyłem drzwi do gabinetu i skierowałem się w stronę łazienki.

Usłyszałem dźwięk odkręconej wody i lekko zapukałem.

- Bella?

Pociągnięcie nosem przerwało ciszę.

- Umm… przepraszam, nie mam się teraz w co ubrać.

- Moja siostra, Alice, czasem trzyma w mojej szafie jakieś swoje ubrania. Możesz coś

pożyczyć – powiedziałem czekając na odpowiedź, ale zamiast tego usłyszałem, że zakręciła
wodę. Gdy zamek kliknął miękko, zrobiłem kilka kroków do tyłu.

Bella uchyliła nieco drzwi, przygryzając nerwowo dolną wargę, a jej policzki

przykrywał nieznaczny rumieniec. Miała na sobie moją marynarkę trzymając jedną ręką, w
drugiej natomiast miała mokrą koszulę i stanik.

Cholera! Cholera! Kurwa! Nosi moją marynarkę bez jebanego stanika.

Próbowałem odtrącić

od siebie mentalny obraz, w którym zdejmuje odzienie i pokazuje mi swoje piersi, ale
odniosłem na tym polu sromotną klęskę.

- Dziękuję – wyszeptała Bella, odciągając mnie od moich myśli. Przytaknąłem i

wskazałem w kierunku szafy. Gdy otworzyła drzwi, sapnęła, uświadamiając sobie, jak duża
była to garderoba. Pokazałem jej gdzie Alice trzyma swoje rzeczy i wyszedłem dając jej
trochę prywatności, by mogła się przebrać. Zostawiłem drzwi lekko uchylone i usiadłem
przy biurku, próbując nie myśleć o półnagiej kobiecie w mojej szafie.

- Która godzina, Edwardzie? – zawołała Bella zza drzwi.

- Za dziesięć dziewiąta – odpowiedziałem, patrząc na ekran komputera i otwierając

nowy folder.

- Spróbuję się pośpieszyć, ale mam mały problem. Umm… czy twoja siostra jest

mała? Nic nie pasuje – powiedziała kobieta sfrustrowanym tonem. Zachichotałem.

- Tak, jest dosyć drobna – odrzekłem, wciąż się miękko śmiejąc.

- Dobrze, myślę, że to najlepsze co mogłam wybrać – powiedziała Bella, wychodząc

w bardzo obcisłym, kaszmirowym sweterku w ciemnoniebieskim odcieniu. Ten kolor
wyraziście kontrastował z jej bladokremową skórą.

- Zapłacę za czyszczenie twojej marynarki, jest mokra – rzekła, przygryzając wargę a

w rękach trzymając bluzkę i biustonosz.

- To nie jest konieczne, Bello. Emmett zapłaci za moją i twoją, jeśli chcesz –

powiedziałem, uśmiechem próbując zapewnić ją, że to nie była jej wina.

- Potrzebujesz mnie podczas zbliżającego się spotkania? – zapytała, unikając mojego

spojrzenia, a jej policzki były wciąż lekko zaróżowione.

- Tak, możesz robić notatki?

- Mam w tym doświadczenie, wiec mogę zapisać wszystko co podyktujesz. –

Przestąpiła niespokojnie z jednej nogi na drugą. – W swoim laptopie mam program, którego
mogę użyć.

- Brzmi świetnie. Kiedy się pojawią, zapukaj i wprowadź ich. – Pokiwałem głową i z

powrotem spojrzałam na komputer.

- Dobrze. Jeszcze raz ci dziękuję, Edwardzie – powiedziała Bella, po czym zamknęła

drzwi szafy i wyszła. Wziąłem kilka głębokich wdechów, próbując oczyścić swoje myśli.

Jak kobieta może być tak cholernie seksowna i jednocześnie wyglądać tak bezbronnie? To tylko

sprawia, że chcę jej jeszcze bardziej

~Bella

Podeszłam do swojego biurka i wyjęłam laptopa, by przygotować się do pierwszego

spotkania Edwarda. W myślach gratulowałam sobie dobrze wykonanej roboty. Wszystko
poszło zgodnie z planem, poza tym facetem, Jamesem. Wzdrygnęłam się nieznacznie, gdy
przypomniałam sobie jak na mnie patrzył.

- Więc, jak poszło, Bello? – wyszeptał Emmett zza drzwi mojego biura.

- Idealnie. – zaśmiałam się cicho. Emmett obejrzał się za siebie i podszedł do

zamkniętych drzwi gabinetu Edwarda. Pochylił się lekko w przód, zakładam, że
nasłuchując. Kiedy zdawał się być usatysfakcjonowany, podszedł do mnie i zajął miejsce po
drugiej stronie mojego biurka.

- Świetnie się spisałeś, dzięki – powiedziałam, uruchamiając program, którego

potrzebowałam.

- Teraz musimy się upewnić, że przyjdziesz do klubu, tak? – spytał Emmett, chcąc

przypomnieć sobie plan.

- Tak, twoja siostra i Rosalie są gotowe na następną część – powiedziałam, zerkając na

kalendarzyk. – Myślę, że uda mu się wyjść przed szesnastą, więc powinny przyjść klika
minut wcześniej. Możesz dać im znać?

Mężczyzna przytaknął w odpowiedzi.

- Powodzenia – zachichotał, zanim wstał i wyszedł.

Nie potrzebuję szczęścia. Chcę tylko, żeby Edward znów powiedział „o mój Boże”.

Cholera, skąd to się brało? Edward Cullen był zbyt seksowny, a to ani trochę nie ułatwiało
mojego zadania. Dla swojego własnego dobra powinnam się pilnować.

~Edward

Myśli o Belli, całkowicie nagiej i wychodzącej z garderoby krążyły w mojej głowie.

Zaczyna iść w moją stronę dumnym krokiem, jej ręka wędruje do spinki trzymającej jej
włosy i uwalnia długie, kasztanowe loki.

Świetnie, teraz nie będę mógł wstać, by przywitać potencjalnych klientów. Muszę wyrzucić ją

ze swojego umysłu.

Zastanawiałam się, do kogo mógłbym zadzwonić… Rebecca, Jamie… nie, może ktoś

nowy? Po prostu wybiorę jakąś laskę w klubie. Pukanie do drzwi rozproszyło moje myśli,
które szybko skierowały się do nagiej Belli, kiedy ta weszła do pomieszczenia,
wprowadzając dwóch mężczyzn około trzydziestki. Jeden z nich miał krótkie, czarne włosy i
świdrujące oczy, drugi natomiast jasnobrązową fryzurę i jasnozielone tęczówki.
Ciemnowłosy mężczyzna pochylił się w stronę Belli i szepnął jej coś do ucha, a ona w
odpowiedzi zarumieniła i potrząsnęła głową.

Kiedy to zauważyłem, zacisnąłem pięści. Przymrużyłem powieki i spojrzałem na nich

z mordem w oczach, a Bella zauważywszy to speszyła się nieco i odsunęła od mężczyzny.

- Panie Cullen, to Michael Blake – kobieta wskazała zielonookiego faceta – a to David

Grey. – uniosłem się nieznacznie z krzesła i obydwóm pewnie uścisnąłem ręce.

Bella przesunęła krzesło tak by znajdowało się nieco za mną po mojej lewej stronie i

na swoich odsłoniętych kolanach położyła laptopa. Kwiatowy i… nie wiem jak to
wytłumaczyć… ciepły zapach jej skóry upajał moje zmysły. Uśmiechnęła się oszałamiająco i
pokiwała głową, dając mi znak, że jest gotowa.

Przeszliśmy do szczegółów dotyczących projektu pięciopiętrowego klubu i

restauracji w bogatej części Seattle. Słyszałem miękki dźwięk wydawany przez klawisze,
które naciskała Bella i uśmiechnąłem się na samą myśl, że mogłem ją przynajmniej mieć
blisko siebie.

Ale potem chcę, żeby się pode mną wiła, do cholery! Muszę teraz przestać myśleć o niej w ten

sposób.

Zauważyłem, że co jakiś czas oczy pana Greya wędrują do mojej sekretarki.

Dyskretnie zerknąłem w jej stronę kącikiem oka i zrozumiałem dlaczego. Najwyraźniej w
moim biurze było nieco zimno.

Kurwa, prawie mogę poczuć smak twardych sutków na języku. Cholera! Co ta kobieta ze mną

wyprawia?

Wstałem, podczas gdy pan Blake kontynuował paplanie o strukturalnych zmianach,

których wymagał urząd miasta.

Szybko podszedłem do termostatu i przestawiłem temperaturę.

- Przepraszam, ale chyba zrobiło się tu troszkę chłodno. – Podkreśliłem ostatnie słowo,

by Bella mogła zrozumieć o co chodzi. Podziałało. Kobieta sapnęła nieznacznie i przesunęła
się w swoim krześle tak, że komputer przysłonił jej klatkę piersiową.

Po dwudziestu minutach pan Grey i pan Blake podnieśli się ze swoich miejsc, by

wyjść. Bella odprowadziła ich do drzwi, ale zanim pan Grey wyszedł, podał jej wizytówkę.
Bella zarumieniła się, patrząc w dół i wzięła karteczkę.

Co to było, do cholery?

Kobieta już miała wyjść, kiedy odchrząknąłem, co przykuło jej uwagę i odwróciła się,

by na mnie spojrzeć.

- Potrzebujesz czegoś, Edwardzie? – zapytała nerwowo Bella.

- Tak, usiądź proszę. – przygryzła wargę i przytaknęła, zamykając drzwi. Zajęła

miejsce dokładnie naprzeciw mnie.

- Bello, byłbym wdzięczny, gdybyś powstrzymała się od umawiania się z

potencjalnymi lub obecnymi klientami czy pracownikami tej firmy. To źle wygląda –
stwierdziłem zwyczajnie, patrząc jej w oczy. Ona swoje zwęziła i ściągnęła brwi.

- Panie Cullen, chcę panu przypomnieć, że ten poranny incydent nie był z mojej winy.

– Przerwała, a jej skóra zarumieniła się od gniewu.

- To nie moja wina, że musiałam nosić zbyt mały sweter. I nie moją winą jest także

fakt, że mężczyźni jak ten gad w łazience czy pana potencjalny klient to świnie. Wzięłam
jego wizytówkę, żeby nie zaszkodzić w pana kontaktach biznesowych. Nie zamierzam jej
zatrzymać. Nie będę tolerowała oskarżania mnie o rzeczy, na które nie mam wpływu. –
skrzyżowała ramiona na piersi i spojrzała na mnie groźnie.

Uniosłem brew. Bella nadal sztyletowała mnie wzrokiem, po czym wstała i udała się

w kierunku drzwi.

Przy drzwiach, odwróciła się jeszcze, by dodać:

- I przy okazji, panie Cullen, pragnę przypomnieć panu, że zauważył pan mój mały

„problem” co bynajmniej nie oznacza, że jest pan dżentelmenem i ciężko mi uwierzyć, że „o
mój Boże” jest odpowiednią reakcją na prześwitującą bluzkę kobiety z pana biura – prawie
warknęła i trzasnęła drzwiami.

Cholera, ma temperament, a to jeszcze bardziej mnie nakręca. I usłyszała co wcześniej

powiedziałem. Kurde, jestem idiotą.

~Bella

Cholera, to nie poszło najlepiej.

Najpierw ten odrażający blondas w łazience, na szczęście wszedł Edward i mi

pomógł. I ten drugi lizus, pan Grey, którego się nie spodziewałam. Ale Edward nie może
mnie obwiniać za tą całą sytuację.

Zastanawiam się dlaczego mi pomógł.

Hmm… może to coś więcej. Zazdrość? Niee, jeszcze na to za wcześnie. Chyba to sprawdzę, tak

na wszelki wypadek.

Teraz muszę się skupić na reszcie dnia i pozostać na niego lekko wkurzona, co,

miejmy nadzieję, podsyci jego pożądanie. A w tym muszą mi pomóc Rosalie i Alice.

~Edward

Przez pozostałą część dnia Bella zachowywała dystans i zrezygnowała z przebywania

w moim gabinecie, gdy klienci już wyszli. Postanowiła także nie patrzeć mi w oczy i
nazywać „panem Cullenem”.

Kiedy wróciłem z krótkiej przerwy na lunch, zauważyłem, że Bella przebrała się w

inny sweter w tym samym ciemnym odcieniu niebieskiego, który o wiele lepiej na niej leżał i
nie odkrywał gładkiej skóry jej piersi. Sprawiał jednak, że chciałem je zobaczyć.

- Bella… – powiedziałem, ale przerwała mi zanim mogłem skończyć.

- Panna Swan – poprawiła pewnym tonem.

Tak, wciąż jest wkurzona.

- Panno Swan – przemówiłem takim samym głosem jak ona. – Co mam zaplanowane

na resztę dnia?

- Za dwadzieścia minut ma pan spotkanie z Mendez Project, które jest przewidziane

na półtorej godziny. Później jest pan wolny. Czy potrzebuje pan mojej pomocy przy
następnym spotkaniu?

- Tak, panno Swan. – Chciałem przynajmniej przeprosić, ale przeszkodzono mi zanim

miałem taką szansę. Dwa wrzody na moim tyłku postanowiły złożyć Belli wizytę.

Świetnie, teraz potrzeba mi tylko nawiązania między nimi przyjaźni.

- Witaj… Emmett powiedział nam, że zaczął ktoś nowy. Jestem Alice Whitlock,

siostrzyczka Cullenów. – Alice podeszła do Belli i wyciągnęła rękę. Kobieta natychmiast
uśmiechnęła się do mojej młodszej siostry i uścisnęła jej dłoń.

- Bella Swan, miło mi cię poznać – powiedziała z uśmiechem na ustach, pierwszym

od rana.

- Rosalie Cullen, żona Emmetta - rzekła Rose także podając rękę mojej nowej

sekretarce. Bella uścisnęła ją wstając z krzesła.

- Miło mi cię poznać. Muszę przyznać, że jesteś tak piękna jak zapewniał mnie

Emmett.

- Dziękuję. Myślę, że będziemy się dobrze dogadywać. – Rosalie odwzajemniła

uśmiech Belli.

Wow, to nie zdarza się często.

Gdy Bella wyszła zza biurka, Alice zagwizdała.

- Wow, spójrz na te nogi.

- Musisz mi powiedzieć gdzie chodzisz na depilację. Nigdy nie widziałam tak

gładkich nóg – zaćwierkała moja siostra.

- Jakiś czas temu miałam laserowe usuwanie włosków – przyznała Bella z rumieńcem

na twarzy.

- O mój Boże, zawsze chciałam to zrobić. Warto? – zapytała Rosalie, powoli zbliżając

rękę do uda Belli. Bella przytaknęła dając jej pozwolenie. Po chwili Alice się przyłączyła.

Och na wszystkie świętości, one ją obmacują.

- Tak mi się wydaje – powiedziała brunetka wzruszając ramionami.

- Twoja skóra jest taka miękka, prawie jak aksamit – przyznała Rosalie, prowadząc

dłoń wzdłuż uda Belli.

Zapiszczałem cicho, co próbowałem ukryć za pomocą kaszlu i dosłownie pobiegłem

do swojego gabinetu.

Kurwa! Ten obraz odbił się w mojej pamięci na całą wieczność!

Wziąłem kilka głębokich wdechów i spryskałem twarz wodą, próbując uspokoić

swoje ciało. Pragnąłem, żeby to moja ręka przesuwała się po skórze jej uda.

Kurde, to nie pomaga.

~Bella

Alice, Rosalie i ja patrzyłyśmy jak Edward uciekł do swojego gabinetu po „pisko-

kaszlnięciu”.

Wszystkie zaśmiałyśmy się cicho.

- Bo było zabawne – stwierdziła Rosalie ze złośliwym uśmieszkiem.

- Zgadzam się. Całym sercem stoję za torturowaniem Edwarda – dodała Alice.

- Dobrze nam teraz poszło, ale wcześniej zachował się jak dupek i nie będę tego

tolerować – ostrzegłam je.

- O nie, co zrobił? – Alice popatrzyła na mnie swoimi piwnymi oczami

przepełnionymi troską.

- Założył, że przespałabym się z jego klientami lub pracownikami, kiedy dwaj

mężczyźni zaczęli się do mnie przystawiać bez mojej uprzedniej zachęty.

- To nie w stylu Edwarda – powiedziała oszołomiona Rosalie. – Nigdy nie ma nic

przeciwko romansom, przede wszystkim, że zazwyczaj jest w nie zamieszany.

- Chyba nie myślisz, że był zazdrosny, prawda Rose? – zapytała Alice, próbując

zrozumieć poczynania swojego brata.

- Niee – stwierdziły jednocześnie.

- Dobrze dziewczyny, spotkamy się w klubie około 23:00 – przypomniałam im.

- Chodźmy najpierw na obiad i potem spotkamy się z chłopakami w klubie –

zaproponowała Alice.

- Umm… nie wiem… - Spojrzałam na Alice; miała takie smutne oczy.

- Dobrze, zazwyczaj nie jestem z rodziną w tak bliskich stosunkach, ale widzę, że wy

nie dacie mi wyboru – zagderałam. – Teraz idźcie do Edwarda zanim zacznie się jego kolejne
spotkanie.

Rosalie i Alice pomachały mi i po tym jak ustaliłyśmy restaurację, zamknęły za sobą

drzwi do biura Edwarda.

Mam przeczucie, że Alice zawsze będzie stawiała na swoim tymi cholernymi oczyma i

wydętymi ustami.

~ Edward

Moja frustracja i irytacja zwiększyły się, kiedy Alice i Rosalie weszły do mojego

gabinetu.

- Hej, Edwardzie, chciałyśmy ci tylko powiedzieć… – odezwała się Alice, zajmując

miejsce w krześle przede mną – że spotkamy się w klubie po obiedzie z Bellą.

- Macie obiad z Bellą. – to zabrzmiało bardziej jak pytanie.

- Tak, jest nowa w mieście, więc chcemy ją gdzieś zabrać! – oznajmiła Alice,

podskakując w krześle.

- Nie mów mi, że zabieracie ją do klubu.

Proszę, powiedz „nie”.

- Oczywiście, że tak, nie ma tutaj żadnych przyjaciół. – Rosalie potwierdziła moje

obawy.

- Jakiś problem, Edwardzie? – zapytała moja siostra, patrząc na mnie tymi dużymi,

piwnymi oczami.

- Nie.

- Świetnie, widzimy się w klubie! – powiedziała Alice z ekscytacją w głosie i razem z

Rose zniknęła za drzwiami.

Nie mogę sobie wyobrazić Belli w takim miejscu, ale to może mi pomóc dostać się

pod jej spódnicę.

Odsunąłem od siebie tę myśl, gdy Bella zapukała do drzwi, dając mi znać, że przybyli

nowi klienci.

- Wejdź – zawołałem.

Kilka godzin później, mogłem skończyć pracę na dziś. Wszystko czego chciałem to

pójść do domu, wypić piwo i zdrzemnąć się przed wyjściem do klubu. Opuściłem swój
gabinet i podszedłem do biurka Belli, gdy ta pracowała przy komputerze.

- Panno Swan, dziękuję, że udało się pani załatwić wszystko tak, że mogę wyjść

przed szesnastą – powiedziałem, próbując brzmieć szczerze.

- To moja praca, panie Cullen – odpowiedziała szorstko, nawet na mnie nie patrząc.

- Cóż, jak na razie radzi sobie pani świetnie. Umm… - Umilkłem, kiedy odchrząknęła.

- Proszę sobie oszczędzić, panie Cullen. Już się o panu nasłuchałam i nie oczekuję, czy

pragnę jakichkolwiek przeprosin – oznajmiła ostrym tonem.

- Może nie powinna pani wierzyć we wszystko co pani usłyszy, panno Swan –

warknąłem.

- Może nie powinien pan wyciągać pochopnych wniosków – odparowała.

- Może powinna pani następnym razem wziąć do biura marynarkę.

- Może powinien pan patrzeć na moją twarz zamiast na nogi i piersi, sir.

Nienawidziłem być tak nazywany. Czułem się wtedy staro.

- Nie pochlebiaj sobie – zadrwiłem.

- Może nie powinnam wychodzić z pańską rodziną na obiad, skoro najwyraźniej

zamierza mnie pan zwolnić. – głos i mina Belli złagodniały.

- Nie powiedziałem tego – odrzekłem, również miększym tonem.

Zanim zdążyłem coś powiedzieć, Bella wstała.

- Skończyłam całą pracę na dziś, mogę już iść? – zapytała, nie patrząc mi w oczy.

- Tak – odpowiedziałem, a Bella minęła mnie, znów upajając moje zmysły swoim

zapachem. – Czy zobaczy się pani dzisiaj z moją rodziną? – zapytałem, nie chcąc jeszcze
tracić jej z oczu.

- Jeszcze nie zdecydowałam. – Zatrzymała się i spojrzała na mnie przez ramię, a jej

oczy były miękkie i puste.

- Nie zdecydowałaś?

- Czy powinnam zostać czy odejść. – Powiedziała i już jej nie było.

3. Granica

~ Edward

- Jeszcze nie zdecydowałam. – Zatrzymała się i spojrzała na mnie przez ramię, a jej oczy były

miękkie i puste.

- Nie zdecydowałaś?

- Czy powinnam zostać czy odejść. – Po tym już jej nie było.
Myślała o odejściu. Czy naprawdę byłem zbyt nieznośny? Plotki o mnie były aż tak

złe?

Tak. Każdy w biurze mógłby powiedzieć jej coś na mój temat. Coś, co sprawiłoby, że

w jej odczuciu wyglądałem jak babiarz.

Od czasów liceum, kiedy odkryłem, że zarówno moje rozczochrane włosy jak i ciało

podobają się dziewczynom, czerpałem z tego korzyści w każdy możliwy sposób. Od
tamtego momentu nie byłem w ani jednym związku, który przetrwałby dłużej niż kilka
tygodni. Ostatnio nawet były to tylko pojedyncze noce.

To nie tak, że nie starałem się pogłębiać uczuć w stosunku do nich. Po prostu przez

większość czasu pierdoły, jakie wygadywały wprawiały mój umysł w odrętwienie. A
czasami odkrywałem jakąś cechę lub przyzwyczajenie, które zwyczajnie mnie drażniły.
Emmett twierdził, że wykorzystuję najdrobniejszą rzecz jako pretekst, żeby z kimś nie być.
Przypuszczam, że miał rację pod pewnymi względami.

Kiedyś Alice zwróciła mi uwagę, że muszę być samotny. Śmiałem się z niej wtedy.

Miałem różne kobiety w swoim mieszkaniu przynajmniej pięć razy w tygodniu. Można było
powiedzieć o mnie wszystko, ale nie to, że byłem samotny. Jednak ostatnio zacząłem myśleć,
że miała rację. Jaki był pożytek z tego, że miałem kobiety w i poza moim apartamentem,
skoro żadna z nich nigdy nie została na dłużej? Prawda była taka, że mógłbym być w samym
środku pokoju, otoczony przez morze pięknych kobiet, ale nadal nie czułbym się spełniony.
Byłem samotny.

Pokonałem drogę do swojego apartamentu, odtwarzając w głowie wydarzenia dnia.

Bella była naprawdę piękna zewnętrznie, ale chciałem się dowiedzieć czy jest równie piękna
wewnątrz. Wyrzuciłem te myśli z mojej głowy, wiedząc, że pochodzimy z dwóch różnych
światów. Po przeczytaniu jej życiorysu dowiedziałem się, że udziela się w wielu akcjach
charytatywnych, zbiórkach pieniędzy na wydarzenia i szpitale. Jest dobrym człowiekiem -
bezinteresownym.

Ktoś taki jak ja tylko by ją zdemoralizował.

Po kilku godzinach snu i prysznicu postanowiłem się przygotować. Założyłem

zapinaną na guziki, ciemnoszarą koszulę, którą Alice kupiła mi na urodziny i parę ciemnych
dżinsów. Ogoliłem się i starałem, aby moje włosy wyglądały bardziej przyzwoicie, ale nie
dało to żadnego efektu. Oklapły z powrotem. Przypuszczam, że muszę się pogodzić z ich
„seksi” wyglądem. Było ledwie po dziewiątej kiedy zajechałem pod klub zwany Bloc,
znajdujący się w samym sercu Seattle. Wiedziałem, że moja rodzina już tam jest.

Pokonałem drogę do pokoju dla VIP-ów, który zwykle był dla nas zarezerwowany i

wszedłem do środka. Spodziewałem się zobaczyć Bellę, ale nie podejrzewałem, że jej widok
odbierze mi dech w piersiach. Kołysała się lekko w rytm muzyki, wychylając się z Alice i
Rosalie przez barierkę i patrząc w kierunku parkietu.

Bella miała na sobie wąską, czarną sukienkę z odkrytymi plecami, uszytą tak, że

siadając mogła odsłonić jej mleczne nogi od ud aż do czarnych szpilek na jej małych stopach.
Włosy opadały na jej plecy miękkimi falami, które poruszały się nieznacznie z każdym jej
ruchem.

Moje oględziny zostały przerwane, kiedy Emmett zauważył moje przybycie.
- Witaj bracie, cieszę się, że jednak udało ci się wpaść– powiedział głośno, zanim

podał mi piwo. Jasper prychnął i potrząsnął głową zanim upił łyk ze swojej szklanki.

Powitanie Emmetta zostało usłyszane przez trio pań. Alice i Rosalie obróciły się i

przywitały ze mną, ale Bella stała nieruchomo przez chwilę, po czym wróciła do tańca. Nie
odwróciła się.

- Dobry wieczór panno Swan. - Starałem się zachować opanowany ton głosu.
Przestała się poruszać, a następnie obróciła się, by na mnie spojrzeć. Jej twarz była

spokojna.

- Bella - poprawiła mnie i wróciła do patrzenia na tłum. Stanąłem obok niej oczekując,

że przestanie, ale nie zrobiła tego. Jej oczy były zamknięte, kiedy ruszała się w rytm muzyki,
a jej ciało dalej mnie kusiło.

- Czy to oznacza, że nie odchodzisz? - Musiałem zadać pytanie, które całe popołudnie

krążyło w mojej głowie i chciałem poznać na nie odpowiedź.

- Nie zamierzam rezygnować Panie Cullen. Działalność, jaką zajmuje się wasza firma

jest powodem, dla którego zdecydowałam się dla was pracować.

To rozbudziło moje zainteresowanie. Myślałem, że po prostu potrzebuje pracy, jak

większość ludzi. A to zabrzmiało jakby wybrała naszą firmę z konkretnych powodów.

- Niech pan nie będzie taki zdezorientowany Panie Cullen...
- Edward – poprawiłem, zanim zaczęła kontynuować.
- Edward, jestem dobrze ustawiona, nie potrzebuję pracy. Ale twoja firma ma wiele

projektów, które zajmują się pomocą lokalnym organizacjom charytatywnym, dziecięcym
szpitalom i parkom. Chcę być tego częścią - wyjaśniła.

- Och – odpowiedziałem zastanawiając się, co miała na myśli mówiąc „dobrze

ustawiona”.

Bella potrząsnęła głową patrząc znowu na parkiet. Zdawała się być pogrążona we

własnych myślach. Nagle szeroki uśmiech rozciągnął jej usta i odwróciła się, by zerknąć na
Alice i Rosalie.

- Panie, idę potańczyć. - Odwróciła się do mnie i przeprosiła nim odeszła. Alice i

Rosalie podążyły za nią. Moje oczy wciąż spoczywały na niej, kiedy razem przechodziły
przez zatłoczony parkiet.

Dziewczyny nie weszły niezauważone, przyciągały zarówno zazdrosne spojrzenia

kobiet, jak i obsceniczne gapienie się mężczyzn. Przedostały się na środek parkietu i zaczęły
tańczyć. Obserwowałem Bellę, gdy kołysała rękami poruszającymi się powoli po jej ciele i
włosach.

Kurwa, chciałbym żeby to były moje ręce.

Mogłem niemal zobaczyć siebie

przyciskającego się do niej, kiedy się poruszała.

- Hej Edward coś nie tak? - zapytał Emmett dołączając do mnie i obserwując jak

dziewczyny kołyszą się w pełnej synchronizacji. Potrząsnąłem głową i wypiłem duszkiem
moje piwo.

- Nie możesz poddać się pragnieniu, żeby ją zdobyć Edward - powiedział Jasper

stając obok mnie.

- Nie mam pojęcia, o czym mówisz – powiedziałem, a mój głos znajdował się na

krawędzi opanowania.

- Ma na myśli to, że nie możesz próbować dostać się do jej majtek. Ojciec już ci

powiedział, że jeśli dostanie kolejną skargę, to wykopie cię ze stanowiska CEO. - Emmett
próbował mnie ostrzec.

Przewróciłem oczami – jakby mój ojciec faktycznie mógł mnie zwolnić.
- Nieważne. Idę poszukać jakiegoś towarzystwa na wieczór.
Wypiłem jednym haustem jakiś klarowny płyn i udałem się w kierunku baru

przekonać się, czy któraś z obecnych dziewczyn przyciągnie mój wzrok. Niestety jedyną,
która to robiła była Bella i facet trzymający łapska na jej biodrach. Czułem jak dłonie
zacisnęły mi się pięści i byłem gotowy wyjść, nie chcąc widzieć jej z nim.

Zacząłem wstawać ze swojego miejsca przy barze, kiedy platynowa blondynka ze

sztucznym biustem o rozmiarze D stanęła przede mną.

- Edward kochanie. - Jej nosowy ton głosu sprawił, że się wzdrygnąłem.
- Uh... Lauren.
Oparłem się pragnieniu by przewrócić oczami, a zamiast tego uśmiechnąłem się

uprzejmie. Lauren starała się namówić mnie do zabrania jej do domu. Ale nawet ja miałem
jakieś standardy. Dziś wieczorem najwyraźniej dawała z siebie wszystko. Była ledwo
odziana w jaskrawo różową sukienkę.

Czy wściekły róż jest nadal w modzie?
-

Witaj Lauren – powiedziałem, moje oczy przeszukiwały parkiet i zobaczyłem, że

Bella wciąż tańczy z tym samym facetem. Doszedłem do wniosku, że muszę się im bliżej
przyjrzeć. – Chciałabyś zatańczyć? - zapytałem Lauren, której oczy powiększyły się na tę
myśl. Zadrżałem nieznacznie.

Kiwnęła głową i poszedłem na środek parkietu, gdzie zauważyłem resztę rodziny.

Alice i Jasper splecieni ze sobą poruszali się w rytm muzyki. Emmett i Rose wyglądali jakby
potrzebowali pokoju. Bella zauważyła mnie, kiedy złapałem Lauren za rękę i zacząłem
tańczyć.

Bella obdarzyła mnie uśmiechem i z powrotem zwróciła swoją uwagę na faceta, z

którym tańczyła. Oplotła go swoimi ramionami, gdy zaczął spoglądać w dół na jej sukienkę.
Starałem się nie patrzeć na krągłości jej seksownych bioder, kiedy uwodzicielsko nimi
kołysała. Ale jej ruchy sprawiły, że nie mogłem odwrócić od niej wzroku, jak lew gotowy do
skoku.

Zdjęła swoje ramię, obróciła się i zaczęła przyciskać swoje ciało do jego. Przyłapała

mnie na gapieniu się na nią, ale nie odwróciła wzroku. Chociaż wiedziałem, że powinienem
przestać się wpatrywać, nie potrafiłem. To tak jakby jej oczy miały trwałą kontrolę nade
mną.

Zacząłem naśladować jej ruchy, tak jakbyśmy tańczyli razem. Jej oczy prześlizgnęły

się po moim ciele, kiedy się ruszałem, zanim zatrzymały się znowu na moich oczach. Fakt, że
to zrobiła i wciąż na mnie patrzyła powiedział mi, że była pewna siebie.

Cholera pragnę jej.
Zdołałem utrzymać to połączenie, kiedy poczułem, że ręka Lauren zaczyna dotykać

mojej klatki piersiowej. Wyraźnie ponownie zadrżałem i to nie w tym dobrym sensie. Bella
zaśmiała się cicho. Mrugnęła do mnie i obróciła się do gościa, z którym tańczyła. Pochylił się
i zaczął jej coś szeptać do ucha. Odeszła od niego i zatrzymała się za moimi plecami
przejeżdżając ręką po nich i powodując przyjemne dreszcze na całym moim ciele.

Patrzyłem jak wraca do naszej loży samotnie. Przeprosiłem rozczarowaną Lauren i

podczas gdy moja rodzina posyłała mi pytające spojrzenia, poszedłem do loży. Wszedłem do
środka i zauważyłem, że rozmawia z kelnerką o truskawkowych blond włosach.
Wewnętrznie jęknąłem. Tanya.

- Jesteś nową sekretarką Edwarda. Słyszałaś, co się stało z ostatnią? - Tanya

uśmiechnęła się szyderczo.

Nim Bella zdążyła odpowiedzieć lub Tanya podać jakieś szczegóły odchrząknąłem.

Tanya odwróciła się, by popatrzeć na mnie i delikatnie się do mnie uśmiechnęła.

- Tanya zdaje się, że to nie twoje zadanie, aby rozsiewać plotki o jednym ze stałych

bywalców klubu. - Powiedziałem twardym, choć łagodnym głosem.

- Och, wiem o tym Edwardzie. Chciałam po prostu, aby wiedziała o jednej z kobiet z

twojej przeszłości.

- Kiedy cię przeleciał? - Bella spytała obojętnie. Tanya odwróciła się prędko,

zaciskając jedną z dłoni pięść.

- Nie mam zamiaru odpowiadać na to pytanie - warknęła Tanya.
- Jednakże musiałaś podzielić się wszystkimi plotkami z nową osobą towarzyszącą

rodzinie Cullenów. – Twarz Belli była opanowana jakby cała ta dyskusja w ogóle jej nie
ruszała, w przeciwieństwie do Tanyi.

Ta była zaczerwieniona i wyglądała jakby była gotowa zedrzeć z Belli skórę.

Brunetka uniosła podbródek nieco wyżej, a ja podszedłem bliżej, gotów aby wkroczyć, jeśli
wymknęło by się to spod kontroli. Tanya miała właśnie coś powiedzieć, ale Bella jej
przerwała.

-Oszczędź sobie. Poproś, żeby ktoś inny obsługiwał ten pokój albo pójdę

porozmawiać z Davidem.

Tanya cofnęła się, kiedy Bella wspomniała imię właściciela klubu. Zmarszczyła brwi,

a następnie odeszła tupiąc głośno.

-Skąd znasz David’a Corteza?
Bella zaśmiała się nieznacznie rumieniąc.
– Pracowałam dla niego kiedyś i spotykałam się z jego bratem, kiedy mieszkali w

Kalifornii.

- I jesteś z nimi w dobrych stosunkach? - Nie chciałem być wścibski, ale byłem

ciekawy.

- Tak, cała rodzina mnie kocha. Może i złamałam mu serce, ale wszyscy nadal

jesteśmy przyjaciółmi. - Bella wzruszyła ramionami, kiedy podniosła do góry szklankę z
jakimś przejrzystym płynem, sącząc go powoli. Wyglądał jak zwykła woda.

- Z jakichś powodów nie trudno mi w to uwierzyć- powiedziałem siadając obok niej

na niebieskiej, nowoczesnej kanapie.

- Przepraszam za Tanyę, bywa nierozsądna.
- Nie możesz jej całkowicie obwiniać Edwardzie, z tego co słyszałam w biurze ma

wiele powodów by być zdenerwowaną. Ale jej gniew w stosunku do mnie był bezzasadny.

- A co takiego usłyszałaś w biurze? - Musiałem o to zapytać. Chciałem wiedzieć czego

już zdążyła się dowiedzieć.

- Do głowy przychodzi mi określenie „zaliczam i spadam” - Bella zaśmiała się,

wachlując się dłonią.

- Nie powinnaś wierzyć we wszystko co usłyszysz.
- Proszę cię Edward, nawet twoja siostra przyznała że jesteś męską dziwką. Emmett

użył zwrotu „ponad miliard obsłużonych” żeby cię opisać. – Bella wzruszyła ramionami.

- Czekaj chwilę, wypytywałaś moją rodzinę o mnie? - zapytałem skrycie zadowolony.
- Mówiłam ci już wcześniej, że byłam niezdecydowana, więc chciałam zobaczyć, czy

to będzie warte pozostania - oświadczyła wstając i podchodząc do poręczy.

- I to co powiedziała moja rodzina nie spowodowało, że chcesz uciec stąd jak

najdalej?

- Nie wiem kim jesteś, więc nie mogę cię oceniać. Ale jak na razie wydaje się, że mają

rację.

- Chciałbym mieć szansę udowodnić, że się mylą. - Nie mam pojęcia co mnie

podkusiło, żeby powiedzieć to na głos, ale było już za późno.

- Jestem pewna, że ta taktyka działała podczas twojego ostatniego podboju, ale na

mnie niestety nie zadziała - powiedziała pewnie.

- Zobaczymy - szepnąłem ledwo dosłyszalnym, nawet dla siebie głosem.
- Chodź, zatańczymy - poprosiła, łapiąc moją rękę. Ten nagły kontakt mnie zaskoczył,

a po moim ciele przebiegł prąd. Bella nagle się zatrzymała, a jej ciało zadrżało.

- Przepraszam – elektryczność statyczna - powiedziała ciągnąc mnie przez pokój na

parkiet. Poprowadziła nas przez tłum na środek sali.

Bella uśmiechnęła się i zaczęła poruszać się w rytm muzyki. Podszedłem trochę bliżej

i zacząłem podążać za jej ruchami. Uśmiechnęła się i położyła ręce na moich ramionach,
zmniejszając przestrzeń między nami. Powoli umieściłem ręce na jej tali. Zamknęła oczy
pozwalając muzyce przepływać przez nią. Obserwowałem jej wyraz twarzy, kiedy wodziła
swoimi małymi dłońmi po moich przedramionach, a następnie barkach. Otworzyła oczy
patrząc na mnie. Piosenka się zmieniła, posłała mi uśmieszek wsłuchując się w jej tekst.

Bella przysunęła się do mnie z uśmiechem igrającym na jej ustach i zaczęła szeptać

słowa utworu. Uwielbiam patrzeć jak rysy jej pięknej twarzy zmieniają się kiedy mówi.

Future sex love sound
Yeah.

You know what you want
And that makes you just like me
See everybody says you're hot, baby
But can you make it hot for me?
Said if you're thinking 'bout holding back
Don't worry, girl
'Cause I'm gonna make it so easy
So slide a little bit closer to me, little girl
Daddy's on a mission to please

Bella rozluźniła uścisk i odwróciła się przyciskając swoje ciało do mnie. Trzymałem

ręce na jej talii nie chcąc przekroczyć granicy. Ale ciepło jej ciała samo mnie zapraszało.

Wait a second
She's hopped up on me
I've got her in my zone
Her body's pressed up on me
I think she's ready to blow
Must be my future sex love sound

And when it goes down
Baby all you gotta do is...

Just tell me which way you like that
All you gotta do is
Tell me which way you like that
Do you like it like this?
Do you like it like that?
Tell me which way you like that
Tell me which way you like that

Odwróciła się twarzą do mnie obejmując mnie ramionami i przyciskając klatkę

piersiową do mojej. Odrzuciłem głowę do tyłu i cicho jęknąłem.

You can't stop, baby
You can't stop once you've turned me on

Spojrzała na mnie i zaczęła przygryzać swoją dolną wargę. Wyglądała tak cholernie

gorąco, że chciałem wpić się w te usta.

And your enemy are your thoughts, baby
So just let 'em go
'Cause all I need is a moment alone
To give you my tongue

Oblizała wargi językiem, kontynuując poruszanie nimi do tekstu. Potrzeba

przywarcia do niej ustami wymykała się spod kontroli i myślę, że o tym wiedziała.

And put you out of control
And after you let it in
We'll be skin to skin
It's just so natural

Bella znowu sie odwróciła, tym razem przysuwając się całym ciałem do mojego.

Położyła dłonie na moich rękach kierując je powoli w dół. Rozkoszowałem się gładką
krzywizną i ciepłem jej bioder, kiedy się zatrzymała. Jej ręce opuściły moje i jedna z nich
powędrowała do mojego ramienia lekko mnie drapiąc pod materiałem koszuli.

Kurwa, doprowadza mnie do obłędu. Nie mogę tego dłużej znieść, potrzebuję jej bliżej.
Owinąłem ramiona wokół jej tali przyciskając swoje biodra do jej tyłka. Nie zrobiła

żadnego ruchu aby mnie powstrzymać, więc kontynuowałem myśląc o tym, że musi
dokładnie czuć co mi robi. Moja pulsująca erekcja rozrywająca mi spodnie chciała spełnienia,
a cudowne ciało Belli właśnie nim było. Była moim spełnieniem i moim nałogiem.

Wszystkie myśli dzisiejszego dnia, o jej ciele poruszającym się tuż przy moim, latały

mi po głowie. Teraz miałem ją tam gdzie chciałem i nie zamierzam jej wypuścić.
Wyszeptałem jej refren piosenki do ucha.

Do you like it like this?

Do you like it like that?
Tell me which way you like it
Tell me which way you like it

Bella przesunęła tyłkiem dokładnie po mojej erekcji i nie mogłem powstrzymać jęku,

który wyrwał się z moich ust. Zaśmiała się ponawiając swój ruch. Miałem rację, dokładnie
wiedziała co mi robi.

Jeśli ma zamiar się ze mną drażnić, nie mogę pozostawać jej dłużny. Przesunąłem

ręce z powrotem na jej talię i pozwoliłem im błądzić po kształtach jej ciała. Otarłem się lekko
o jej piersi i zacząłem wracać w dół aż do rąbka jej sukienki, czując skórę jej ud. Nie
przeszkodziła mi, a nawet słyszałem jej jęki. Przyszła moja kolej żeby się zaśmiać.

Piosenka się skończyła, a Bella znów odwróciła się do mnie przodem ze złośliwym

uśmieszkiem na pełnych ustach. Stanęła na palcach i wyszeptała mi do ucha:

- To jedyny miłosny dźwięk, jaki ode mnie usłyszysz, Edwardzie. – Zaśmiała się na

rozczarowanie, które musiało być wymalowane na mojej twarzy.

- Chodź, muszę się napić – powiedziałem, dołączając do niej w śmiechu. Wziąłem ją

za rękę i poprowadziłem z powrotem do pokoju dla vipów.

Alice i Rosalie tańczyły na stole, kołysząc się w rytm muzyki. Alice zauważyła nas i

pomachała do Belli.

- Chodź z nami zatańczyć – zachęciła, ale Bella potrząsnęła głową i podeszła do

chłopaków.

- Nalej mi kieliszek – powiedziała do Emmetta, który trzymał butelkę tequili. Podał

Belli kieliszek, a ona nasypała sobie na nadgarstek trochę soli i zlizała ją powoli, patrząc
centralnie na mnie, po czym wypiła płyn.

Kurwa, to jest seksowne.
Emmett podał jej plasterek cytryny, śmiejąc się z wykrzywionej twarzy dziewczyny.

Brunetka wzięła go od niego i wyssała sok zanim wrzuciła kawałeczek owocu do śmietnika.

- Dobra, teraz jestem gotowa – stwierdziła dołączając do Alice i Rosalie. Potrząsnąłem

głową siadając obok Emmetta i też nalałem sobie kieliszek. Patrzyłem jak dziewczyny
tańczyły do muzyki. Wyrzuciły głowy w tył, śmiejąc się, kiedy uświadomiły sobie, że na
stole jest bardzo mało miejsca.

Bella zeszła i zajęła miejsce obok Jaspera, a gdy Alice i Rose poprosiły ją żeby do nich

wróciła, odmówiła.

- Wybaczcie, ale nie mam zamiaru ryzykować upadkiem w tych szpilkach.
- Więc Bello, powiedz nam coś o sobie – powiedział Jasper, patrząc na Alice tańczącą

na stole.

- Nie ma zbyt wiele do opowiadania. Dopiero co przyjechałam do Seattle. Urodziłam

się i dorastałam w Forks, w Washingtonie. Kiedy byłam już pełnoletnia, wyjechałam za
słońcem do Kalifornii. Wróciłam do rodzinnego miasteczka po śmierci rodziców, ale było za
małe, więc przeprowadziłam się tutaj.

- Przykro mi z powodu twoich rodziców, Bello – powiedział Emmett, pijąc kolejny

kieliszek. – Gdzie chodziłaś do szkoły?

- Stanford. Mam magisterkę z Literatury Angielskiej i licencjat z Biznesu – odrzekła,

kiedy kelnerka pochyliła się nad nią i zapytała czy czegoś sobie życzy. Bella pokazała jej,
żeby przysunęła się bliżej i wyszeptała jej coś do ucha. Kobieta uśmiechnęła się przytakując.

- Dziękuję – powiedziała Bella i kelnerka odeszła.

- Co do cholery robisz pracując dla Cullen & Cullen Co jako sekretarka? – zapytał

Jasper, na co uśmiechnęła się.

- Już mówiłam Edwardowi, że podobają mi się akcje charytatywne jakie organizujecie

i chociaż po części chciałam być tego częścią, nawet jeśli to niezbyt wiele. – Bella wzruszyła
obojętnie ramionami i podniosła się z kanapy, patrząc na parkiet.

- Bello, wygląda na to, że ten doktor z którym byłaś wcześniej wrócił. Jak ma na imię?

Wygląda jakby cię szukał – powiedziała Alice.

- Mike. Ale wygląda jakby był pijany – narzekała brunetka.
- Więc jest lekarzem. Idź do niego. – Rosalie wtrąciła swoje dwa grosze. Zacisnąłem

pięści, mając nadzieję, że nie pójdzie.

- Dobrze. Emmett, potrzebuję jeszcze jednego – powiedział Bella, podchodząc do

Emmetta i usiadła pomiędzy nim a mną, wciskając się w ciasną przestrzeń. Jej sukienka
podjechała nieco do góry, co nie przeszło przeze mnie niezauważone. Bella wypiła alkohol,
wzdrygając się nieznacznie i zacisnęła mocno powieki, biorąc cytrynę.

- Jeśli nie wrócę, zobaczymy się przy najbliższej okazji. I dzięki za drinki –

powiedziała patrząc na każde z nas. – Dzięki za obiad, dziewczyny. Edward, dziękuję za
taniec. – Odwróciła się i odeszła.

Zamknąłem oczy, walcząc z pragnieniem by wstać i pójść za nią. To nie ja

powinienem z nią być. To nie ja powinienem o nią dbać. Potrafiła sama to zrobić,
wmawiałem sobie.

- Edward, co z tobą? – zapytała Alice, siadając na miejscu Belli.
- Nic – wymamrotałem.
- Jeśli się tak o nią martwisz, obserwuj ją. Jest dobrą osobą, Edward i nie chcę, żeby

cierpiała.

- Nie skrzywdziłbym jej.
- Może nie specjalnie, ale zawsze je ranisz.
- Naprawdę jestem taki zły? – zapytałem, czekając na odpowiedź, której nie chciałem

usłyszeć.

- Ty mi to powiedz.
Wzruszyłem ramionami zanim wstałem i wyszedłem. Udałem się do łazienki, a kiedy

przekroczyłem próg zauważyłem, że był tam mężczyzna z którym wcześniej była Bella.

- Tak, jest zajebista. Widziałeś te nogi? Nie wspominając o ustach. Mogę sobie

wyobrazić je wokół mojego fiuta – mówił Mike.

- Szczęściarz! Czyli idzie z tobą do domu?
- Tak myślę, ale na wszelki wypadek postawię jej jeszcze kilka drinków.
- Powodzenia, stary.
- Dzięki – powiedział Mike, kiedy drugi mężczyzna wyszedł. Patrząc w lustro,

przebiegł ręką po włosach zanim sam opuścił łazienkę.

Szybko skończyłem myć ręce i poszedłem w kierunku baru. Zobaczyłem, że Mike

pochyla się nad kontuarem i prosi barmana o napoje. Przeczesałem pomieszczenie wzrokiem
i uświadomiłem sobie, że Bella musiała być sama.

Zauważyłem ją na środku parkietu, tańczyła samotnie. Obserwowało ją kilku

mężczyzn, a po chwili jeden z nich podszedł do niej od tyłu i położył ręce na jej biodrach.
Zatrzymała się i odwróciła, potrząsnęła głową, zrobiła kilka kroków w tył i wznowiła taniec.
Wypiłem kieliszek wódki, kiedy zauważyłem, że kolejny facet próbował szczęścia, ale mu się
nie powiodło.

Wtedy zaczęła tworzyć się kolejka. Po piątym z kolei, dostrzegłem Mike’a

rozmawiającego z jakąś dziewczyną z krótkimi, brązowymi włosami i nie zwracającego
uwagi na Bellę.

Podszedłem do niej, kładąc ręce na jej biodrach.
- Mogę prosić o jeszcze jeden taniec? – zapytałem niskim, ochrypłym głosem.

Odpowiedziała przyciskając swoje ciało bliżej mojego. Byłem gotowy na kolejną rundkę
zmysłowych ruchów i uwodzenia, ale nie trwało to długo. Mike postanowił do nas podejść.
Ostrożnie zbadał mnie wzrokiem.

- Hej Bello, mam nasze drinki.
- Jest zajęta, tańczy ze mną, Mike – warknąłem, przyciskając Bellę do siebie.

Mężczyzna cofnął się i odszedł do brunetki, z którą rozmawiał wcześniej.

- Co to do cholery miało znaczyć? – Bella przestała tańczyć i popatrzyła na mnie.
- Nie wyjdziesz z nim. Słyszałem w łazience jak się podniecał tym, że zabierze cię do

domu.

- Pomyślałeś w ogóle o tym, że może tego właśnie chciałam?
- Jest pijany, mógłby cię skrzywdzić. Nawet go nie znasz.
- Jest lekarzem, chciałam z nim iść.
- Nie wyjdziesz z nim – powtórzyłem pewnym głosem.
- Co cię to obchodzi? – Spojrzała na mnie z zagubieniem w oczach.
Nie wiedziałem jak odpowiedzieć. Moja mina złagodniała, kiedy popatrzyłem w jej

brązowe tęczówki.

- Nie wiem. – Musiałem się stamtąd wynieść. Odwróciłem się na pięcie i wyszedłem

bez kobiety uwieszonej na moim ramieniu, czy nowego numeru, albo pożegnania z moją
rodziną. Wyszedłem, ponieważ jeślibym tego nie zrobił, mógłbym zrobić coś czego bym
później żałował.

Bella Swan wpędzi mnie do grobu.

~ Bella

Patrzyłam jak Edward wyszedł w chłodne, nocne powietrze Seattle.
- Wow, nigdy nie widziałam, żeby wyszedł bez jakiejś laski – powiedziała

zachwycona Alice.

- To było niesamowite – dopowiedziała Rosalie.
- Widzieliście wyraz jego twarzy? Jakby mu kot zdechł- rzekł Jasper z Alice u boku.
- Co to znaczy?
- To znaczy, że jest zagubiony. Chce ode mnie czegoś więcej, ale nie chce tego

przyznać. Zdaje się także nieco przestraszony tym, że mnie zrani – odpowiedziałam,
próbując rozszyfrować wszystko co stało się do tej pory. – Innymi słowy: zastanawia się nad
swoim postępowaniem.

Podeszli do mnie Mike, Tyler i Jessica. Uśmiechnęłam się do nich.
- Więc jak nam poszło? – zapytał Mike, otaczając ramieniem swoją narzeczoną.
- Idealnie. Usłyszał całą waszą rozmowę. – Uśmiechnęłam się do swojego byłego

obiektu i dwójki klientów.

- Cieszę się, że mogliśmy pomóc. Dużo ci zawdzięczamy – rzekła Jessica, przytulając

mnie. Ona i Tyler, najlepszy przyjaciel Mike’a, zatrudnili mnie rok temu, żebym złamała mu
serce i skierowała jego uczucia w stronę Jess. Teraz są szczęśliwą parą, a za miesiąc biorą
ślub.

- Możliwe, że będę cię jeszcze potrzebowała, Mike. Tak jak obiecałam, w zamian za

waszą pomoc – dwa bilety na Hawaje – powiedziałam, podając im bilety z mojej torebki.

- Kto jeszcze pomaga ci z tym facetem? – spytał Tyler, patrząc na rodzinę Edwarda.
- Rodzina Edwarda i moja sekretna broń, Jacob Black.
- Jacob Black? Ten z Black & Uley Co? Największy wróg Edwarda? – dopytywał się

Emmett, kładąc rękę na moim ramieniu.

- Tak, ten. Był moim pierwszym obiektem i jest mi coś winien. Zapoznałam go z jego

dziewczyna i przyszłą żoną, Nessie.

- Jak on ci pomoże? – zapytała niepewnie Alice.
- Och, zobaczysz.

~Edward

Jak jedna kobieta mogła sprawić, że zaczynałem wątpić w sens swojego życia? To

szalone, jest jak każda inna. Kogo ja oszukuję, jest całkowicie inna. Jeśli byłoby inaczej nie
pomyślałbym o niej dwa razy. Zapłaciłem taksówkarzowi i poszedłem do swojego
mieszkania na jedenastym piętrze budynku, w którym mieszkałem.

Szybko się przebrałem i położyłem. Moje myśli krążyły wokół Belli i tym, jak

cudownie było czuć jej dotyk, jej miękką skórę i ciepłe dłonie. Zasnąłem, wiedząc, że moje
sny będą dotyczyły tylko jednej osoby. I mile je przywitałem.

4444. . . . Siłownia

Siłownia

*Sobota*

~Edward

Nigdzie nie wychodziłem. Cały dzień oglądałem telewizję czy słuchałem muzyki.

Alice zadzwoniła i pytała czy będę w klubie dzisiaj wieczorem, ale powiedziałem że nie.
Prawda była taka, że bałem się, że ona tam będzie. Ostatniej nocy całkiem dobrze spałem, ale
obudziłem się wcześnie i nie mogłem z powrotem zasnąć. W mojej głowie kłębiły się myśli
dotyczące jej osoby.

Sądzę, że powód dla którego nie mogłem przestać myśleć o Belli był taki, że jest

nieosiągalna co sprawiało, że nie byłem w stanie się jej oprzeć. To wszystko, nic poza tym.
Musiałem znaleźć sposób, żeby wyrzucić ją ze swojego systemu. Kiedy to już nastąpi, nie
będzie mnie więcej interesowała. Tego jestem pewien.

Projekt „Uwieść Bellę Swan” jest w toku.

~Bella

Dzwoniła Alice i powiedziała, że Edward postanowił nie iść dziś do klubu.

Uświadomiła mi też, że to pierwszy raz od ponad dwóch lat. Stwierdziłam, że może nie czuł
się zbyt dobrze, ale Alice miała wątpliwości. Ja też, ale nie przyznałam się do tego. Sobotę
spędziłam w domu oglądając stare filmy.

*Niedziela*

Postanowiłam pójść na siłownię jako że przeprowadzka sprawiła, że zaniedbałam

ćwiczenia przez kilka tygodni. Kiedy szłam do pobliskiej siłowni, myślałam o wszystkim co
wydarzyło się od momentu, kiedy przyjęłam sprawę Edwarda Cullena.

Wyraz jego twarzy, gdy opuszczał klub w piątkowy wieczór mógł pokazywać ból lub

wątpliwość. To niemożliwe, żebym tak szybko przebiła się przez jego mury. Nie kogoś, kto
ma tak pokaźną „kartotekę”.

W ciągu pięciu lat i dziewięciu obiektów, jakich do tej pory miałam, do momentu, w

którym poddali się swoim uczuciom mijały tygodnie, a nawet miesiące. W ciągu tego czasu
zrozumiałam, że nie zakochiwali się we mnie. Zakochiwali się w ideale kobiety, jaki
udawałam. To dlatego tak łatwo było ich później skierować na właściwą osobę. Wszyscy
faceci, którymi się zajmowałam, znaleźli partnerki i byłam szczęśliwa, że mogłam w tym
pomóc. Tylko w ten sposób mogłam się upewnić, że coś co przydarzyło się Briannie i
Jordanowi się nie powtórzy.

Ale ta sprawa była inna. Mieliśmy dużo wspólnego. Pociągał mnie. Jego dotyk

wprawiał moje ciało w szał. Pragnęłam więcej. To dlatego nie mogłam oderwać od niego
wzroku. Sposób w jaki na mnie patrzył tylko jeszcze bardziej mnie podniecał. Jego zapach
upajał zmysły, a głos był taki kuszący. To było dla mnie naprawdę nieznane terytorium.

Kurwa! Pragnęłam Edwarda Cullena.

~Edward

Postanowiłem pójść na siłownię. Opuszczałem ją od piątku i dzisiaj musiałem to

nadrobić. Wrzuciłem na siebie szorty do koszykówki i biały podkoszulek zanim wyszedłem
z moją torbą na siłownię na chłodne powietrze Seattle. Przeszedłem przez frontowe drzwi
automatycznie zmierzając do mojej ulubionej bieżni stojącej przed ścianą luster.

Postawiłem torbę obok siebie, ustawiłem tempo, nachylenie i zacząłem moje

standardowe ćwiczenia. Potem spojrzałem w górę i westchnąłem. Nie mogłem się
powstrzymać. W lustrze odbijała się Bella na bieżni, w czarnym sportowym biustonoszu i
niebieskich skąpych szortach. Jej długie włosy związane były w koński ogon odsłaniając
gładką skórę jej szyi. Jęknąłem widząc jak jej skóra zalśniła od potu.

Idź tam idioto! Teraz jest dobra okazja aby wprowadzić w życie plan uwiedzenia Belli Swan.
Zatrzymałem maszynę i przeszedłem na jedną ze znajdujących się obok Belli. Nie

zauważyła mnie, oglądała coś na iPodzie. Teraz kiedy tu byłem, chciałem żeby mnie
zauważyła. Ustawiłem bieżnię i ponownie rozpocząłem trening. Zerknąłem na Bellę, która
nadal nie podnosiła wzroku.

- Bella? – powiedziałem jakbym pytał. Odwróciła się by na mnie spojrzeć. Jej brązowe

oczy rozszerzyły się ze zdziwienia. Obejrzała się zamykając na chwilę oczy, a potem się
uśmiechnęła.

- Witaj Edwardzie – powiedziała lekko zmieszana. – Mieszkasz gdzieś w okolicy?
- Kilka budynków stąd. A co? – spytałem decydując się patrzeć na jej odbicie mając

nadzieję, że nie przyłapie mnie znowu na gapieniu się na nią.

- Cóż musisz mieszkać niedaleko aby przychodzić akurat do tej siłowni, która

znajduje się połowę drogi przez miasto od miejsca w którym pracujesz. – Bella wzruszyła
ramionami. Podniosła iPoda i wyłączyła muzykę oraz wideo które oglądała.

- A ty? – zapytałem zastanawiając się przez moment jakim cudem mogła sobie

pozwolić na jakiekolwiek mieszkanie w tej dzielnicy.

- Nie bądź taki zaskoczony. Powiedziałam Ci że jestem bogata – wydyszała

zniecierpliwiona. – Mieszkam parę budynków dalej.

Miałem właśnie zapytać, czy mieszka gdzieś niedaleko mnie, kiedy przeszkodził mi

cichy dzwonek jej telefonu. Uśmiechnęła się i mruknęła ‘przepraszam’ zanim odebrała.
Słuchałem tej jednostronnej rozmowy.

- W porządku. Nie... jest OK.
- Muszę tylko znaleźć innego partnera do walki.
- Lepiej żebyś mi to wynagrodziła. Pogadamy później. – Bella rozłączyła się i zwróciła

swoją uwagę na mnie. Zauważyłem, że nie zwolniła przez cały czas kiedy rozmawiała.
Wychwyciłem również, że mieliśmy tą samą prędkość i stopień nachylenie. Zwiększyłem
swoją. Wiem że to dziecinne, no ale to ja jestem facetem, powinienem być silniejszy.

- Przepraszam za to. Miałam się tu spotkać z koleżanką żeby potrenować, ale musiała

odwołać. – Bella potrząsnęła głową i powoli zwiększyła prędkość.

- Walki? – Byłem ciekaw co ta drobna, delikatna kobieta może robić.
- Tae-kwon-do i jujitsu – odparła wzruszając ramionami.
Chyba sobie jaja ze mnie robi.
- Nie jestem aż tak delikatna Edwardzie – powiedziała patrząc gniewnie na szok

wymalowany na mojej twarzy.

- Ja też trenuję – odpowiedziałem, wciąż nie wierząc że ćwiczy.
- Naprawdę? –zapytała, a jej oczy zapłonęły z podniecenia. – Zainteresowany małą

walką?

Jak mogłem odpowiedzieć ‘nie’ na coś takiego? Ale zdecydowałem się troszkę się z

nią zabawić.

- No nie wiem Bella, jestem dość duży a ty...um, malutka.
Spojrzała na mnie, a jej szyja i policzki zrobiły się czerwone z gniewu.
Moja dziewczynka. Uwielbiam te rumieńce. Cholera, jest taka seksowna kiedy się wścieka.
Szybko się zebrała schodząc z maszyny. Porwała ręcznik i butelkę z wodą wyraźnie

zirytowana.

- Jak sobie chcesz Cullen. Będę w pokoju numer cztery jeśli zmienisz zdanie -

powiedziała, kołysząc uwodzicielsko biodrami, kiedy ode mnie odchodziła.

Niech sobie trochę poczeka. Jeśli pobiegłbym za nią teraz mogłaby pomyśleć, że

jestem zdesperowany.

Udało mi się odczekać całe sześćdziesiąt sekund, zanim za nią pobiegłem.
To tyle jeśli chodzi o czekanie.
Drzwi do sali były lekko otwarte, wszedłem ostrożnie mając nadzieję na zobaczenie

zajebistego małego tyłeczka Belli. Sala którą wybrała była zwykle używana do aerobiku i
miała ścianę z luster po jednej stronie.

Stała przed lustrem, robiąc układ technik blokowania i powracając do stanu

wyjściowego. Zakończyła wszystko serią kopnięć, wliczając w to mocny kop poniżej kolan.

- Będziesz tak tylko stał i się gapił, czy masz zamiar do mnie dołączyć? – Bella

drażniła się ze mną spoglądając na mnie w lustrze. Uśmiechnąłem się podchodząc do niej,
nawet nie zadając sobie trudu żeby przestać oglądać jej piękny tyłek.

- Jeśli zrobię ci krzywdę musisz mi powiedzieć, żebym mógł się wycofać –

powiedziałem obawiając się, że mógłbym ją skrzywdzić.

Bella przewróciła oczami, mrucząc przekleństwa pod nosem. –Jeśli to sprawi że

poczujesz się lepiej, co ty na to żeby zamiast pełnych pchnięć i kopnięć ograniczyć się do
uderzania otwartą ręką i lekkich pchnięć.

Skinąłem głową na zgodę, cholera, teraz zgodziłbym się na wszystko. Nawet

słuchając każdego jej słowa nie mogłem nic poradzić i patrzyłem na nasze odbicia w lustrze.
Pieprzenie się w tym pokoju byłoby niezapomniane. Tak, będę cię miał Bella, w tym pokoju
niedługo.

Po tym jak porzuciłem oglądanie nas w lustrze, zabraliśmy maty służące do ćwiczeń i

przeciągnęliśmy je pod lustra.

Stanęliśmy naprzeciwko siebie w normalnej pozycji i skłoniliśmy się lekko, zanim

ustawiliśmy się we właściwej pozycji. Tańczyliśmy wokół siebie przez kilka chwil, lustrując
się wzrokiem. Bella zadała pierwszy cios i udało jej się uderzyć mnie lekko w pierś.
Odpowiedziałem tym samym i spotkałem się z pośrednim blokiem. Wykonała dwa
uderzenia, które zablokowałem niskim i wysokim blokiem.

- Więc, dobrze się bawiłaś w piątek wieczorem? – zapytałem, zastanawiając się czy

wyszła z tym doktorem. Miałem nadzieję, że nie.

- Tak, to była ciekawa noc, a twoja rodzina jest naprawdę wspaniała – powiedziała z

uśmiechem, zanim klepnęła w mój biceps. Dźwięk naszych ciał stykających się ze sobą
wywoływał u mnie bardzo niegrzeczne myśli.

Wyrzuciłem prawą rękę w kierunku jej klatki piersiowej, żeby się przekonać czy to

zablokuje i zrobiła to blokiem środkowym. Potem zadałem szybki cios lewą ręką, lekko
muskając jej prawą pierś. Bella kontynuowała jakby nic się nie wydarzyło, więc atakowałem
dalej, klepiąc ją w udo. Boże, byłem twardy jak skała jedynie od słuchania tego dźwięku.

- Przykro mi, ale wyszłam kiedy odstraszyłeś doktora – powiedziała i zablokowała

dwa moje ataki na pierś.

- Nie musisz przepraszać, to nie była moja sprawa. – To naprawdę nie był mój interes,

ale naprawdę nie chciałem widzieć jak wychodzi z tym facetem. Nie miałem pojęcia
dlaczego, może to jakiś dziwny instynkt nakazujący mi ją chronić.

Bella zaskoczyła mnie wyprowadzając trzy ciosy w krótkiej szybkiej serii. Cholera, jest

dobra.

- Muszę przeprosić. Jego narzeczona pojawiła się parę minut po tym jak odszedłeś. –

Bella wzruszyła ramionami. Wykorzystałem ten moment rozproszenia i skierowałem dwa
lekkie ciosy do każdej z piersi. Potrząsnęła głową i wyglądała jakby starała się nie roześmiać.
Uśmiechnęła się, unosząc brwi w pytaniu, więc tylko wzruszyłem ramionami udając
niewinność.

Walczyliśmy w ten sposób przez kilka minut, zanim Bella postanowiła dodać

kopnięcia. Kopnęła mnie lekko w klatkę piersiową. Potknąłem się nie spodziewając się tego.
Uniosłem brwi, a ona uśmiechnęła się, palcami pokazując „no dalej”. Po tym nasze ćwiczenia
stały się bardziej intensywne. Byliśmy śliscy od potu po trzydziestu minutach. Kopnąłem ją
lekko w brzuch, ale ona upadła na kolana jęcząc.

Panikując podszedłem do niej, chcąc pomóc.
- Bella zrobiłem ci krzywdę? Przepraszam. – Poczułem jak jej nogi blokują moją

prawą kostkę, jej lewa ręka uderzyła mnie w pierś powodując, że przewróciłem się na plecy
na matę.

Bella śmiała się z wyrazem zadowolenia na twarzy.
- HA! Nabrałam złego chłopca Cullena i przewróciłam go na plecy – śpiewała

wykonując mały taniec zwycięstwa, stojąc z zamkniętymi oczami koło moich nóg.

Spojrzałem na nią, co pozostało niezauważone. Oh, nie dam się pokonać Swan.

Owinąłem nogi wokół jej stóp, co spowodowało że poleciała do przodu, ale złapałem ją i
obróciłem nas. Moje kolana były teraz po dwóch stronach jej brzucha. Starałem się nie
przygnieść jej niewielkiego ciała swoim ciężarem, ale na tyle aby nie mogła uciec. Położyłem
ręce na jej ramionach.

- Nie grasz fair Bello. – Uśmiechnąłem się i zostałem spiorunowany jej spojrzeniem.

Potem uśmiechnęła się blokując moją prawą kostkę lewą stopą, a rękami łapiąc za prawe
ramię. Uniosła biodra i popchnęła z całej siły, obracając nas tak, że teraz to ona na mnie
siedziała.

Ja pierdole!
Jej tyłek był na moim brzuchu, a nogi owinięte wokół mnie według „techniki

winorośli”, powodując, że moje kolana ugięły się i rozłożyły blokując się w miejscu.
Przycisnęła górne części ciała do mojej piersi; jej ramiona oparły się o mój bark, a dłonie
położyła płasko na podłodze po obydwu stronach mojej głowy.

Oddychaliśmy ciężko z trudem łapiąc powietrze. Jej pierś falowała tuż przy mojej.
Kurwa! Na pewno zauważy moje oczywiste pobudzenie.
To był pierwszy raz kiedy walczyłem z kimś kto mnie pociągał, i zaczynałem się czuć

jak podczas gry wstępnej. Mogłem do tego przywyknąć.

Żadne z nas niczego nie powiedziało. Nasze oddechy dalej były nierówny, a oczy

zamknięte. Po kilku chwilach Bella otrząsnęła się ze stanu ogłuszenia w jakim się
znajdowaliśmy i wyplątała swoje nogi z uścisku. Usiadła na moim brzuchu, krzyżując ręce
na piersi. Zmarszczyła brwi i poruszyła powoli biodrami. Powstrzymałem syknięcie. Zsiadła
ze mnie i mrugnęła, zanim pozbierała swoje rzeczy.

- To był dobry trening Edwardzie. Powinniśmy to powtórzyć. - Zaoferowała mi rękę,

a ja ją chwyciłem, opierając się chęci przyciągnięcia jej do siebie. Wkrótce oprzytomniałem.
Wstałem z maty i przysunąłem się lekko.

- Zgadzam się Bello. Zazwyczaj ćwiczę codziennie po pracy – powiedziałem, mając

nadzieję że znowu się do mnie przyłączy. Wkrótce będziemy się pieprzyć przed tymi
lustrami.

- Zapamiętam to. Cóż, do zobaczenia jutro. – Uśmiechnęła się, po czym odwróciła się

i wyszła. Moje oczy były zwrócone na jej tyłek, jak zwykle. Boże, ma wspaniały tyłek.

Kurwa, jak do cholery mam przetrwać jutrzejszy dzień?

*Poniedziałek*

~ Edward

Kiedy nacisnąłem guzik windy, byłem spóźniony już trzydzieści dwie minuty.

Wiedziałem, że mam pełny grafik i spotkanie w czasie lunchu, i strasznie się tego
obawiałem. Nie spałem zbyt dobrze tej nocy. Moje ostatnie spotkanie z Bellą pozostawiło w
moich myślach kilka bardzo niegrzecznych fantazji o naszym kolejnym sparingu i
ustawiałem namiocik za każdym razem gdy o tym pomyślałem.

Kurwa, to nie czas, żeby o tym myśleć

. Znów musiałem się poprawić.

Wyszedłem z windy i zaskoczył mnie widok Belli, czekającej na mnie z filiżanką

kawy.

- Spóźniłeś się – zbeształa mnie delikatnie. – Kawa: czarna z dwoma kostkami cukru.

– Podała mi naczynie.

- Dzięki. – Upiłem łyk, a moje oczy podziwiały jej czerwony, mocno wycięty

sweterek, czarną spódnicę i włosy, związane w seksowny, luźny kucyk.

- Skończyłeś? – Uśmiechnęła się złośliwie, zanim stanęła przy mnie, gestem

wskazując bym szedł dalej.

Przyłapała mnie na gapieniu się. Kurwa.

Zacząłem iść w stronę naszego biura.

- Dobrze. Masz dzisiaj pełny grafik, ale na szczęście lunch z Philem Knightem został

przesunięty na przyszły tydzień. – Uśmiechnęła się, dotrzymując mi tempa. – Twoje
pierwsze spotkanie jest za dziesięć minut, a zapisałeś, że będzie trwało minimum
trzydzieści. Na twoim pulpicie umieściłam wszystkie potrzebne pliki.

- Świetnie, chcę, żebyś znów robiła notatki – powiedziałem, biorąc kolejny łyk kawy.

- Dobrze. – Uśmiechnęła się i usiadła za swoim biurkiem, patrząc na monitor swojego

komputera. Rzuciłem jej ostatnie przeciągłe spojrzenie, zanim wszedłem do swojego
gabinetu.

~ Bella

Jak do cholery mam przejść przez dzisiejszy dzień i nie myśleć o twardym penisie Edwarda?

Kiedy weszłam do swojego biura i zobaczyłam, że mam pełną skrzynkę widomości

głosowych, wewnętrznie jęknęłam. Zapowiadał się długi dzień. Zaczęłam odsłuchiwać
wiadomości, ale ciężko było się skoncentrować. Moje myśli ciągle wracały do widoku
Edwarda w tym podkoszulku i spodenkach, sposobu w jaki napinały się jego bicepsy, a jego
łydki wyglądały tak dobrze, że mogłabym je lizać.

Podczas sparingu poczułam, że jest bardzo dobrze obdarzony przez naturę i mój

umysł musiał ciężko pracować, żeby o tym nie myśleć. Spodobało mi się, że lubił sport i
schlebiało mi, że tak na niego działałam. Już myślałam o naszym następnym treningu.

Po pewnym czasie zauważyłam, że Edward się spóźnia. Po dwudziestu ośmiu

minutach zaczęłam martwić się o jego następne spotkanie. Kiedy skończyłam robić mu
kawę, dostałam telefon z ochrony, że jest już w drodze na górę. Postanowiłam spotkać się z
nim przy windzie i razem rozpocząć nasz dzień.

Tak, wmawiaj to sobie. Po prostu chciałaś go szybciej zobaczyć.

Stałam przy windzie z kawą w rękach, kiedy drzwi otworzyły się i pojawił się

Edward w ciemnoniebieskim garniturze, który leżał na nim znakomicie.

Cholera, tak smakowicie.

~ Edward

Bella wprowadziła państwo Weatherby, którzy byli umówieni na moje pierwsze

spotkanie. Zanim zajęła miejsce obok mnie, wyregulowała klimatyzator. Uniosłem pytająco
brew.

- Na wszelki wypadek – powiedziała, gdy już usiadła i mrugnęła do mnie, otwierając

swojego laptopa.

Cholera, musiała mi o tym przypomnieć? Moment, czy ona ze mną flirtuje?

Przez następnych trzydzieści minut, podczas których omawialiśmy zmiany

wprowadzane do projektu domu moich klientów, zerkałem ukradkowo na Bellę. Kiedy
zobaczyłem, że się na mnie gapi, szybko się odwróciła i zarumieniła. Naprawdę lubiłem
widzieć jej skórę przyozdobioną tym smakowitym odcieniem różu.

Flirtuje. To będzie wręcz zbyt łatwe.

Gdy Bella wyprowadziła klientów, poprosiłem żeby usiadła. Jej oczy rozszerzyły się

ze zdziwienia, ale przytaknęła, zanim zajęła miejsce przed moim biurkiem.

- Bello, chciałem zapytać czy chciałabyś zjeść ze mną dzisiaj lunch? – zapytałem,

patrząc na nią spod rzęs.

- Jasne. Początkowo miałeś zaplanowane dwugodzinne spotkanie z panem Knight od

11:30.

- Więc spotykamy się o w pół do dwunastej – potwierdziłem z uśmiechem.

- Po lunchu masz tą ważną prezentację z ojcem i urzędnikami miasta. Przeglądałam

notatki, które zostawiła twoja poprzednia sekretarka, ale nie znalazłam żadnych plików.
Pytałam Margaret, asystentkę twojego ojca, i powiedziała, że też ich nie ma.

- Prześlę ci wszystkie dokumenty, które tego dotyczą. Musisz także zrobić do tego

czasu raporty z tego projektu dla dwudziestu osób? – powiedziałem jak pytanie, wiedząc, że
ledwie zdąży je skopiować i złożyć w całość.

- Dobrze. Właśnie doszła nowa, szybsza kopiarka i strasznie chciałam ją

wypróbować. Prześlij mi pliki i wszystkim się zajmę – stwierdziła Bella, a potem przygryzła
wargę w koncentracji. – Nie będę mogła towarzyszyć ci na pozostałych porannych
spotkaniach. Zostawię dyktafon i później je spiszę.

- Brzmi świetnie, Bello. – Byłem zachwycony, że nie okazała wątpliwości, że uda jej

się wykonać zadania na czas.

- Za dwadzieścia minut masz kolejne spotkanie. Chcesz jeszcze kawy? – zapytała,

podczas gdy wyprostowała nogi by wstać, przypadkowo pokazując mi niewielki fragment
swoich białych majtek.

Świetnie, teraz będę miał ten obraz przed oczami przez całe spotkanie.

- Edward? – Bella wyciągnęła mnie z zamyślenia. Potrzasnąłem nieznacznie głową,

zanim spojrzałem jej znów w oczy. – Chcesz jeszcze kawy?

- Nie trzeba. I tak masz pracowity poranek. – Przytaknęła, posyłając mi zapierający

dech w piersi uśmiech i wyszła.

Zebrałem do kupy swoje myśli i musiałem poprawić się w spodnich, przypominając

sobie jej białą bieliznę. Przesłałem Belli wszystkie pliki dotyczące projektu. Kilka minut
później wyszedłem z gabinetu i zauważyłem, że Belli nie było przy jej biurku. Poszedłem do
pokoju dla pracowników po kolejną kawę. Otworzyłem drzwi i zobaczyłem Bellę stojącą
tyłem do mnie przy ekspresie do kawy, a tuż za nią znajdował się James. Zacisnąłem pięści,
kiedy usłyszałem, że do niej mówi.

- Bello, daj spokój, chodź ze mną na lunch – nalegał James.

- Już mam plany – powiedziała Bella, nie patrząc na niego. James przysunął się bliżej

do Belli, kładąc ręce na blacie po obu stronach jej ciała. Bella próbowała się wydostać, ale
mężczyzna jej na to nie pozwolił.

- Odsuń się – powiedziała napiętym głosem.

- Tak, odsuń się James – powtórzyłem, podchodząc do nich. James wyprostował się,

zabierając ręce z szafki i zrobił kilka kroków do tyłu, rzucając mi wściekłe spojrzenie. Bella
odwróciła się i popatrzyła ze złością na Jamesa, mijając mnie.

- Jeśli będziesz czegoś potrzebował Edwardzie, będę w pokoju z kserem –

powiedziała Bella, a jej głos lekko drżał. Przytaknąłem w odpowiedzi, wciąż patrząc w oczy
Jamesowi. Bella wyszła.

- Mówiłem, żebyś trzymał się od niej z daleka. – Mój głos był pełen jadu.

- Widzę, że też jeszcze nie dostałeś się pod jej spódnicę. Cóż, to tylko kwestia czasu,

zanim podda się moim zalotom. Byłoby miło, gdybym cię tym razem pokonał – zadrwił
James.

- To nie są jakieś chore zawody – warknąłem, robiąc w jego kierunku jeszcze kilka

kroków.

- Od kiedy? – odparował.

Zacisnąłem szczękę, napełniając kubek kawą.

- Nie zbliżaj się do niej.

James śmiał się przez chwilę, potrząsając głową, zanim wyszedł.

Normalnie chętnie założył bym się z Jamesem, ale Bella na to nie zasługiwała. Nie

żeby próby zaciągnięcia jej do mojego łóżka były czymś lepszym.

Pójdę za to do piekła.

Szedłem do biura Emmetta, żeby się przywitać, kiedy mój wzrok przyciągnęły drzwi

do pokoju z kserem. Oparłem się o futrynę, obserwując jak Bella pracuje przy kopiarce,
plecami do mnie. Przestąpiła z nogi na nogę. Jej nogi były niesamowitego kremowego
koloru.

- Podoba ci się to co widzisz? – zapytała Bella, śmiejąc się miękko.

Pierdol to, bądź szczery. Kobiety to lubią.

- Tak- opowiedziałem zgodnie z prawdą.

Zamiast odpowiedzi, „przypadkowo” upuściła papier na podłogę i pochyliła się, by

go podnieść. Kiedy to zrobiła, jej spódnica podjechała do góry, ledwie zakrywając jej piękne
pośladki.

Jęknąłem, nie zdążyłem się powstrzymać. Usłyszałem miękki śmiech, kiedy Bella się

wyprostowała i odwróciła, by na mnie spojrzeć.

Pogrywa ze mną. I uwielbiam to.

Jej oczy przebiegły po moim ciele i oblizała wargi. Zdusiłem kolejny jęk.

Co ta kobieta ze mną wyprawiała, do cholery?

- Mi też – powiedziała i mrugnęła do mnie, zanim odwróciła się z powrotem do

kopiarki.

Podszedłem do niej i wyszeptałem jej do ucha:

- Naprawdę podobał mi się wczorajszy sparing. – Jej oddech urwał się na sekundę.

- Och, wiem – zaśmiała się.

Zero wątpliwości, zauważyła.

- Jakaś szansa, że to dziś powtórzymy? – Przycisnąłem swoje ciało do niej nico

bardziej.

- Tak, ale teraz masz spotkanie. Widzimy się później, przystojniaku – wymruczała,

robiąc mały kroczek do tyłu, przez co jej ciało jeszcze bardziej naparło na moje.

- Hm… nie mogę się doczekać – wyszeptałem jej do ucha, napawając się zapachem jej

szyi. Prawie traciłem nad sobą kontrolę, więc wycofałem się w stronę drzwi.

- Ja też.

5. Lunch, Wróg i Runda Druga

~Bella

Usłyszałam, że opuścił pomieszczenie i odetchnęłam. Byłam wykończona zaledwie

jednym porankiem, próbując powstrzymać się przed rzuceniem się na niego. Mam kłopoty.
Jest zdecydowanie zbyt dobry. A teraz jeszcze ze mną pogrywa. Wyciągnęłam swój telefon i
wybrałam numer Alice.

- Alice, cześć.
- Hej Bello, co tam?

Jeszcze raz sprawdziłam czy jestem sama i zamknęłam drzwi.

- Kiedy twój brat próbuje uwieść kogoś z biura, jak zwykle to robi?
- Och, nie, a dlaczego pytasz?
- Myślę, że bawi się ze mną w jakieś gierki.
- Cóż, najpierw umawia się na lunch – wewnętrznie jęknęłam, wiedziałam, że gdyby

było to prawdziwe, byłoby zbyt pięknie – potem dużo flirtuje, a potem drink w klubie. Pod
koniec wieczoru zabiera ją ze sobą do domu – wyjaśniła Alice.

- Jak je potem traktuje?
- Zazwyczaj traktuje je jak powietrze albo wraca do profesjonalnych relacji.

Większość kobiet odchodzi, bo nie może się z tym uporać.

- Cholera, jednak się mną bawi.
- Co masz zamiar z tym zrobić?
- Na razie będę mu na to pozwalać – wyszeptałam, myśląc o wydarzeniach dnia.
- Dlaczego mam wrażenie, że nadchodzi jakieś „ale”? – zapytała ostrożnie Alice.
- Ale czuję jakbym igrała z ogniem.
- Dasz sobie radę, Bello. Tylko pamiętaj dlaczego to robisz, a to wpłynie na

determinację.

- Masz rację – powiedziałam, trącając dywan stopą.
- Dlaczego to robisz, Bello?
- Nie chcę, żebyś straciła brata. Zostawmy to.
- Myślę, że powinnyśmy o tym porozmawiać.
- Nie powiedziałam o tym nikomu poza rodziną i nie zamierzam.
- Potrzebujesz rozmowy z dziewczyną. – Przerwała na chwilkę. – Przyjdź dzisiaj do

klubu. Jest Poniedziałek Margarity. – Kłóciłam się z nią przez kilka minut.

- Dobrze – wymamrotałam.
- Świetnie, zobaczymy się później. – Po tym się rozłączyła.

Uparty chochlik.

~Edward

Musiałem wykorzystać całe pokłady swojej silnej woli, żeby wyjść z tego pokoju.

Bardzo jej pragnąłem, ale wiedziałem, że to tylko kwestia czasu. Im dłużej będę grał w tę grę,
tym trudniej będzie jej się oprzeć. Spotkanie zaczynało się za kilka minut, więc udałem się do
swojego gabinetu. Później zajrzę do brata.
Zanim usłyszałem pukanie, przez kilka minut siedziałem przy biurku.

- Wejdź – powiedziałem, po czym Bella wprowadziła moich klientów. Wstałem i ich

przywitałem. Bella podeszła do mnie, ustawiając na biurku mały dyktafon.

- Już pytałam czy nie będzie to przeszkadzało państwu Wood. Mów normalnie, a

urządzenie wszystko zarejestruje – oznajmiła Bella, zanim nacisnęła przycisk nagrywania.

- Dziękuję.
- Nie ma za co – wyszeptała, muskając dłonią moje plecy, zanim odeszła. Zadrżałem

nieznacznie, ale moi klienci tego nie zauważyli.
Zdecydowanie ze mną flirtuje.
Reszta poranka strasznie się ciągnęła. Od spotkania nie widziałem się z Bellą. Wyszedłem z
gabinetu, by wziąć butelkę wody i złożyć wizytę bratu. Bella siedziała za swoim biurkiem,
wkładając stosik papierów do czarnej teczki.

- Gotowe – powiedziała, uśmiechając się. Wyglądała uroczo, kiedy zrealizowała coś,

co postanowiła zrobić. – I to dwadzieścia minut przed czasem.

- Świetnie, może moglibyśmy wyjść wcześniej na lunch?
- W porządku – odrzekła Bella z jeszcze szerszym uśmiechem na ustach.

Zbyt łatwo.

- Porozmawiam tylko z bratem i będziemy mogli wyjść.
- Będę tutaj.

Idąc do Emmetta wziąłem butelkę wody.
Zapukałem, w odpowiedzi słysząc jego dudniący głos, informujący żebym wszedł.

- Hej, bracie! Co tam? – zapytał Emmett, patrząc na mnie znad stosu projektów. Był

kierownikiem działu budowy. Nasza firma nie tylko projektowała budynki, ale również je
budowała. Emmett był do tego idealny i miał świetny zmysł do interesów.

- Nic, nie mogę tak po prostu cie odwiedzić?
- Edward, widujemy się tylko w dwóch miejscach: klubie i od czasu do czasu w

tutejszym kiblu. Nigdy w moim biurze. – wzruszył ramionami.
Naprawdę?

- Chciałem się dowiedzieć co dzisiaj robisz – powiedziałem, ignorując jego

wcześniejsze stwierdzenie.

- Dziewczyny chcą iść do klubu. Więc idziemy z Jasperem, żeby mieć na oko na te

wszystkie szumowiny.

- Brzmi nieźle, mielibyście coś przeciwko, gdybym do was dołączył?
- Raczej nie. – wzruszył ramionami. – Jak sobie radzi Bella?
- Idealnie, ma w sobie wszystko, co lubię w osobistych asystentkach – westchnąłem

nieznacznie. Emmett to zauważył.

- Nie wątpię. Pomaga, że jest przyjemna dla oka.
- To nie tak, Emmett.
- Jasne, Eddie. – Wykrzywiłem się, naprawdę nie lubiłem być tak nazywanym. –

Próbuj siebie do tego przekonać. – Przewróciłem oczami.

- Chcesz iść na lunch? – zapytał mój brat, patrząc na plany i zapisując coś na nich.
- Mam już plany – powiedziałem szybko, mając nadzieję, że uniknę kolejnego

pytania.

- Spotkanie biznesowe? Przechlapane.
- Coś w tym rodzaju.
- Co to ma znaczyć, Edward? – spojrzał na mnie znad projektów. Po chwili zaczął się
śmiać. – Zabierasz ją na lunch, prawda?
- Lepiej już pójdę. Zobaczymy się w klubie. – Wyszedłem szybko, a w moich uszach

wciąż rozbrzmiewał śmiech Emmetta.
Udałem się do biura Belli i zobaczyłem, że z kimś rozmawia.

- Carlisle?
- Witaj, Edwardzie. Właśnie rozmawiałem z twoją nową asystentką. Myślę, że jest

kilka kwestii, które muszę z wami omówić. Będziesz miał coś przeciwko, jeśli wejdziemy do
twojego biura? – zapytał mój ojciec i szef, wskazując drzwi.

- Skąd – Bella i ja powiedzieliśmy jednocześnie. Podążyliśmy za moim ojcem do

mojego gabinetu. Carlisle usiadł na moim miejscu, a ja i Bella zajęliśmy miejsca naprzeciwko
niego, po drugiej stronie biurka.

- Bello, dzisiaj rano dotarła do nas twoja weryfikacja danych. Znalazłem w niej kilka

niespodzianek, o których chciałbym porozmawiać. – Zerknąłem zaciekawiony na Bellę,
zastanawiając się co prawdopodobnie mogło znaleźć się w tym raporcie.

- Ma to coś wspólnego z moim zatrzymaniem? – Zaśmiała się cicho. Popatrzyłem na

nią zszokowany. Była aresztowana?

- Nie, raport wyjaśnia, że działałaś we obronie własnej i wszelkie zarzuty zostały

oddalone. – Carlisle zachichotał. – Jednak jestem ciekawy jak udało ci się złamać nos komuś
prawie pół metra wyższemu od siebie.

- Jujitsu – powiedziała Bella, wzruszając ramionami i rumieniąc się.
- Do tego dochodzi jeszcze twoje wykształcenie. Masz magisterkę i licencjat.

Zapomniałaś nam także powiedzieć o doktoracie z psychologii.
Gapiłem się na Bellę, nerwowo przygryzającą swoją wargę.

- Racja… postanowiłam o tym nie wspominać, bo nie ma to nic wspólnego z tym co

robię tutaj.

- Masz dwie działalności. Możesz mi o nich coś powiedzieć?
- Tak, mam dwie różne działalności jako doradca. W jednej z nich daję wykłady i

pomysły dużym firmom, by pomóc ich pracownikom w walce ze stresem. Ta druga… - Bella
westchnęła, a jej oddech stał się nieco cięższy. – Doradzam parom i singlom w sprawach
dotyczących związków i seksu. – Bella wykręcała swoje place na wszystkie strony i
rumieniła się unikając spojrzenia Carlisle’a. Zerknęła w moją stronę, ale szybko odwróciła
wzrok, znów się czerwieniąc.
Co do cholery?
Carlisle zaśmiał się.

- Cóż Bello, masz zdecydowanie różnorodne wykształcenie. – Mój ojciec przeglądał

folder, który trzymał w rękach. – Jest tu także napisane, że w zeszłym roku próbowałaś
dostać pozwolenie i dofinansowanie na schronisko dla kobiet i dzieci wobec których
używano przemocy.

- Tak, proszę pana, pracowałam nad planami trzech schronisk w centrum Seattle.

Mamy ich teraz tylko dwa i są zawsze przepełnione. Przez ostatnich kilka miesięcy musiały
odmawiać przyjmowania kobiet i dzieci.

- Możesz mi powiedzieć coś więcej o planach?
- Obecnie mam milion dolarów i szukam dodatkowych dwóch i pół miliona. Mam

projekty, które zostały już zaakceptowane przez władze miasta dzięki Black and Uley Co. –
Bella przygryzła wargę w koncentracji i kontynuowała. Black, zna Blacka.

- Znalazłam już wszystkie trzy lokacje i zapłaciłam za teren. Potrzebuję tylko

dalszych dotacji na rozpoczęcie konstrukcji. Muszę mieć także poprawione projekty, jako że
zmieniły się niektóre ustawy dotyczące budownictwa. – Kobieta uśmiechnęła się, a w jej
oczach błyszczała ekscytacja.
Jest bezinteresowna i dobra. Cholera, a ja jestem dupkiem.

- Widzę, że masz już załatwione podstawowe sprawy. Jeśli uda cię się zdobyć

pozwolenie na zmianę projektów od Black and Uley Co. będziemy szczęśliwi mogąc pomóc
– oznajmił Carlisle, wyraźnie zachwycony kobietą przed sobą.

- Byłoby znakomicie, panie Cullen – powiedziała uradowana Bella z zaraźliwym

uśmiechem.

- Edward, zerknij na projekty, kiedy Bella zdobędzie już pozwolenie i oboje możecie

pracować nad planami przez dwa tygodnie.
Nigdy nie miałem do czynienia z dobroczynnymi działaniami naszej firmy. Zostawiałem to
mojemu ojcu i matce.

- Nie ma problemu, o ile Black się zgodzi. – wzruszyłem ramionami. Jacob Black

zdążył już odebrać nam kilku klientów od kiedy odszedł od nas pięć lat temu i nie opuścił
firmy w dobrych stosunkach.

- Nie martw się Jacobem… to znaczy panem Blackiem. Poradzę sobie z nim –

poinformowała Bella, nie patrząc mi w oczy. Jest z Blackiem na „ty”. Zdusiłem warknięcie.

- Dobrze, więc ustalcie spotkanie z Margaret i nasza trójka oraz moja żona, Esme,

będziemy mogli omówić twoje plany. – Carlisle uśmiechnął się do Belli, która odwzajemniła
ten gest i przytaknęła. – Edwardzie, masz coś przeciwko, żebym zamienił słówko z Bellą na
osobności? – Zerknąłem na Bellę, której oczy rozszerzyły się, a skóra zbladła.

- Nie, skąd. Będę na zewnątrz. – Posłałem ojcu pytające spojrzenie, ale pokręcił tylko

głową.
Wyszedłem ze swojego gabinetu z większą ilością pytań dotyczących Belli, niż odpowiedzi.

~Bella

- Bello nie musisz już się zachowywać jak przestraszony jeleń przed światłami

samochodu. - Carlisle zachichotał.

Po prostu skinęłam głową. Nie miałam pojęcia czy jego rodzina ujawniła mu co dla

nich robię.

- Wczoraj wieczorem Alice zdradziła mi prawdziwy powód dla którego dla nas

pracujesz.

- Jeśli to panu przeszkadza mogę odejść, nie oglądając się za siebie.
- Nie, myślę że będziesz dobra dla mojego syna. To jeden z powodów dla którego

zadzwoniłem teraz do was obydwu. Chciałem żeby zobaczył jak mądra jesteś - wyjaśnił
Carlisle, a smutek zagościł w jego oczach kiedy mówił o Edwardzie. – Już zdążyłem
zauważyć w nim zmianę, dlatego zadzwoniłem do Alice żeby ją wypytać.

- Zmianę, jaką proszę pana?
- Bella proszę, mów mi Carlisle. – przytaknęłam – Cóż moja żona zazwyczaj dzwoni

do Edwarda w każdą sobotę aby sprawdzić co u niego. Rozmowy zazwyczaj są krótkie, a on
odpowiada na pytania w jednym bądź dwóch słowach. Ale w ostatnią sobotę mój syn
zadzwonił pierwszy i spędził ponad godzinę rozmawiając ze mną i swoją matką. Umówił się
nawet z nami na kolację na środę. Nie jedliśmy wspólnie kolacji od przeszło dwóch lat, Bello,
poza pośpiesznymi kolacyjkami w urodziny i na święta.

- Nie sądzę aby to miało coś wspólnego ze mną - mruknęłam trochę zszokowana tym,

że Edward był wcześniej taki nieczuły.

- Może tak, a może nie. Mam do ciebie osobiste pytania. Oczywiście możesz na nie

nie odpowiadać, jeśli poczujesz się niekomfortowo. - Skinęłam głową.

- Dlaczego to robisz?

Pytanie zadawane mi więcej razy niż jestem w stanie policzyć. Opowiedziałam moją

historię tylko Jacobowi i to tylko dlatego, że moja kuzynka Nessie ją znała. Czułam że
przynajmniej jeden członek rodziny Cullenów powinien wiedzieć dlaczego. Wiedziałam że
Carlisle uszanuje moją wolę i pozostanie to między nami.

- Miałam starszego brata Jordana. Był bardzo podobny do twojego syna. Kobieciarz i

playboy. Za każdym razem gdy go widziałam miał inną dziewczynę. Naprawdę martwiło
mnie to jak traktuje kobiety ale bez względu na to co do niego mówiłam nie mogłam go
zmusić aby przestał - powiedziałam, a z mojego oka uciekła pojedyncza łza.

- Moja najlepsza przyjaciółka Brianna była niewinną dziewczyną, która się poważnie

w nim zadurzyła. Postawiłam sprawę jasno, że ona jest poza jego zasięgiem i szanował moje
życzenie. Dopóki się nie zaręczyła i miała wyjść za mąż. Zaciągnął ją do łóżka i zostali
przyłapani przez jej narzeczonego. Zerwał zaręczyny, mój brat ją ignorował, a rodzice
wyparli się jej. Straciła wszystko. Pewnej nocy przyszła do mieszkania, w którym
mieszkałam z bratem z bronią. - Łzy zaczęły spływać i Carlisle podał mi chusteczkę.

-Jej celem nie było skrzywdzenie mojego brata. Chciała żebyśmy wiedzieli dlaczego.

Mój brat próbował ją powstrzymać. Podczas szamotaniny pistolet wystrzelił i trafił go w
plecy. Potem Brianna się zastrzeliła. - Pociągnęłam nosem kilka razy wycierając twarz.-
Tamtego dnia straciłam najlepszą przyjaciółkę i brata. Mój brat żyje, porusza się na wózku,
ale nigdy nie będzie już taki jak dawniej. Nie chce próbować chodzić, nawet jeśli lekarze
twierdzą, że prawdopodobnie mógłby. Uważa, że na to nie zasługuje.

- Bello masz serce we właściwym miejscu. Ale to jest niesprawiedliwe w stosunku do

ciebie.

- Możliwe, ale nie chcę żeby coś takiego spotkało Alice albo waszą rodzinę. Nie

wiecie jak może reagować zraniona kobieta przez to co Edward kiedyś robił. Nie
wiedziałam, że Brianna jest aż tak załamana, dopóki nie było za późno.

- Dziękuje że mi powiedziałaś. Nie powiem nic innym, jeśli tego właśnie sobie

życzysz.

- Prawdopodobnie powiem Alice jutro wieczorem.
Carlisle skinął głową.
– Teraz idź się doprowadzić do porządku w łazience Edwarda, zanim znowu się z

nim spotkasz. – Przytaknęłam, idąc do łazienki ochlapać twarz wodą. Oblicze w lustrze było
prawie nie do poznania. To nie była pewna siebie kobieta, która weszła do biura dzisiejszego
ranka. To była twarz nieznajomej. Zastanawiałam się która z nich była maską.

~Edward

Czekałem cierpliwie na zewnątrz swojego biura chodząc tam i z powrotem. O czym

do cholery chciał z nią rozmawiać? Dlaczego nie mogę przy tym być? I najważniejsze:
dlaczego jest po imieniu z Blackiem? To były pytania, na które miałem nadzieje uzyskać
odpowiedzi podczas lunchu.

Usłyszałem stukot obcasów Belli na drewnianej podłodze w moim biurze zbliżający

się w kierunku drzwi. Szybko podbiegłem do biurka Belli i chwyciłem sprawozdanie
zaczynając je kartkować.

- Cóż Bello z pewnością będziesz cennym nabytkiem dla tej firmy i cieszę się, że będę

z tobą pracował.

- Dziękuje Carlisle. Nie mogę się doczekać pracy z tobą i twoją żoną. - Bella

uśmiechnęła się ale uśmiech ten ledwo sięgał jej oczu. Właściwie to wyglądała jakby przed

chwilą płakała. Co mogło wywołać u niej płacz? Mój ojciec skinął głową i poszedł
korytarzem w kierunku swojego biura.

- Edward możesz mi dać kilka minut zanim wyjdziemy? - Przytaknąłem patrząc jak

zabiera swoją torebkę i zmierza z nią w kierunku łazienki. Po paru minutach Bella wróciła z
promiennym uśmiechem, wyglądając na odświeżoną. Posłałem jej pytające spojrzenie przez
co skrzywiła się lekko.

- Jesteś gotowa do wyjścia? – spytałem, zauważając że unika mojego wzroku.
- Tak - wyszeptała wykręcając palce u rąk.
- Więc chodźmy.
- Czekaj, idziemy gdzieś pieszo czy jedziemy samochodem? - zapytała Bella.
- Powinniśmy wziąć samochód albo taksówkę – powiedziałem, patrząc na nią kiedy

prowadziłem ją w kierunku windy.

- Możemy wziąć moje auto? Właśnie je odebrałam i dziś rano był pierwszy raz, kiedy

nim jechałam. Marzę o kolejnej przejażdżce. - Podniecenie było widoczne w jej głosie i
oczach.

- Jasne, jeśli tego chcesz. Mogę zapytać jaki rodzaj auta?
- Zobaczysz - odpowiedziała zadowolona z siebie.
Weszliśmy do windy i kiedy drzwi się zamknęły, stałem się bardzo świadomy tak

bliskiej obecności Belli. Byliśmy sami w windzie i czułem ciepło emanujące z jej ciała.
Zaryzykowałem spojrzenie w jej stronę i zauważyłem, że przygląda mi się kontem oka.
Uśmiechnęła się i spuściła wzrok.

Kim była ta kobieta? Lekarzem, kobietą biznesu, seksuolożką? Nieśmiała, ale pewna

siebie. Jej nastroje zaczęły przyprawiać mnie o zawrót głowy. Dotarliśmy na parking i kiedy
drzwi się otworzyły, położyłem rękę na jej plecach prowadząc ją ku wyjściu z windy.

Teraz ona prowadziła dopóki nie stanęła przed czerwonym Ferrari 599 GTB Fiorano.

Kurwa to nie może być jej auto!
Bella wyjęła klucze z torebki i nacisnęła przycisk alarmu, a Ferrari zamrugało

światłami dwukrotnie.

- To jest twój samochód? - wyksztusiłem w pełni zachwycony.
- Niom, byłam na liście oczekujących przez osiem miesięcy zanim w końcu dostałam

swoje dziecko. - Bella uśmiechnęła się z zadowoleniem. Popisuje się. – Ma
dwunastocylindrowy silnik, osiąga do 330 kilometrów na godzinę, transmisja F1 i dochodzi
do setki w ciągu 3,7 sekund - stwierdziła wciąż wyraźnie się przechwalając.

- Wskakuj - Bella uśmiechnęła się, a potem puściła do mnie oczko i usiadła na miejscu

kierowcy. Ostrożnie otworzyłem swoje drzwi i wsiadłem do środka. Wnętrze w większości
było wyłożone brązową skórą ale były też czarne akcenty. Na kierownicy z czerwonym
przyciskiem startu był nie możliwy do pomylenia żółty symbol ‘wierzgającego konia’

- Łatwo ci zaimponować Edwardzie – powiedziała Bella bez emocji.
- Słucham?
- Wypowiedziałeś sześć słów odkąd pokazałam ci mój samochód. Jesteś pod

wrażeniem. To mój samochód czy moja wiedza na ich temat tak cię zachwyca? – Bella
zmarszczyła czoło w pytaniu.

- Obydwa.
Śmiech Belli wypełnił samochód, powodując że zaśmiałem się razem z nią.
– Powinieneś zobaczyć resztę moich aut.- Mrugnęła. – Więc dokąd zmierzamy?

http://morepetrol.files.wordpress.com/2009/05/ferrari-599-gtb_fiorano_manu-08_015.jpg

- Lubisz kuchnię włoską? - Spojrzałem na Bellę, która wcisnęła przycisk aby

uruchomić samochód. Skinęła głową. – W takim razie Assaggio Ristorante jest najlepszym
miejscem, gdzie można zjeść włoskie dania.

-Wiem gdzie to jest - stwierdziła wyjeżdżając z miejsca parkingowego. Byliśmy cicho

przez parę minut, zmierzając do serca Seattle.

- Więc lekarz? – zapytałem, wciąż starając się skupić na tym myśli.
- Tak. Nie jesteś zdziwiony? - zapytała.
- Zdziwiony? Dlaczego miałbym się temu dziwić?- zapytałem, nie rozumiejąc jej

pytania.

- Cóż jestem pewna, że ktoś taki jak twój brat zaraz zacząłby robić przytyki i mądre

komentarze, ale nie jestem pewna co ty o tym myślisz.

- A jakie są twoje teorie co do tego jak zareagowałem na tą nową informację? -

zapytałem z ciekawości chcąc wiedzieć co chodzi jej po głowie.

- Jak już mówiłam możesz być dupkiem i robić sobie ze mnie żarty, nic o tym nie

myśleć i więcej nie poruszać tego tematu albo jesteś nieco ciekaw, co robię podczas jednej ze
swoich sesji.

Cholera przyszpiliła mnie z tym ostatnim.
- Skłaniam się do ku lekkiej ciekawości? - Bella zaśmiała się lekko, starając się

przybrać opanowany wyraz twarzy.

Nie wiedziałem co na to odpowiedzieć. Pozostałem więc cicho, zatapiając się we

własnych myślach, aż śmiech Belli ponownie wypełnił pojazd.

-Teraz zmierzasz w kierunku ‘zostawmy ten temat wrócimy do tej rozmowy później’.

- Bella wjechała na parking. Jej klatka piersiowa trzęsła się od śmiechu. Dołączyłem do niej. -
Mężczyźni zwykle obawiają się mojej pracy. Podejrzewam iż myślą, że analizuję wszystko co
robią.

- Robisz to? - zapytałem retorycznie.
- Staram się nie. - Bella wzruszyła ramionami, zanim wysiadła z samochodu.

Podążyłem za nią, kładąc rękę na jej plecach i prowadząc ją do restauracji. Siedzieliśmy po
prawej stronie przy ścianie w bardziej prywatnym sektorze oświetlonym blaskiem świec.
Odsunąłem dla Belli krzesło. Wyszeptała „Dziękuję” zanim zajęła swoje miejsce.

Nasz kelner zaoferował nam kartę win, za którą obydwoje podziękowaliśmy. Bella

poprosiła mnie abym za nią zamówił. Powiedziała, że lubi wszystko i że nie potrafi mówić
po włosku.

Zamówiłem Carta Musica i Olivi Assortiti

na przystawkę, dwie sałatki cesarskie i

gnocchi. Kiedy kelner odszedł zwróciłem się do Belli.

- Jeździsz włoskim, sportowym autem, ale nie umiesz włoskiego?
- Nie, jest na mojej liście ‘rzeczy do zrobienia’. Na razie mogę odkreślić francuski,

hiszpański i niemiecki, ale włoskiego jeszcze nie.

Po tym rozmawialiśmy głównie o naszym wykształceniu, miejscach w których

byliśmy lub które chcemy odwiedzić. Zauważyłem, że mamy podobny gust w wielu
kwestiach. Bella stwierdziła, że kocha architekturę i miejsca które chce zwiedzić są pod tym
względem bardzo różnorodne. Po pewnym czasie rozmowa przeniosła się na ulubione
książki i muzykę. Tu też mieliśmy podobny gust. Lubiła wiele gatunków, od muzyki
klasycznej po ciężki rock, nawet country. Ale z tyłu mojej głowy wciąż tłukło się pytanie.
Chciałem wiedzieć jaki jest jej związek z Blackiem. Tylko nie wiedziałem jak poruszyć ten
temat.

- Bella to ty? - Usłyszałem za sobą głos tak znajomy, że moja krew zawrzała w jednej

chwili.

Bella spojrzała w górę za mnie. Jej oczy rozszerzyły się i sapnęła.
- Jacob?

~Bella

- Jacob? – Nie tylko nie teraz. To za wcześnie aby Edward dowiedział się o mnie i

Jacobie. Cholera! Nie wspominając o tym, że nie miałam szansy z nim porozmawiać o
Edwardzie i o tym, że będę potrzebowała jego pomocy. Muszę znaleźć sposób, żeby trzymał
gębę na kłódkę.

~Edward

- Hej Bella! - Jacob podszedł do Belli i podniósł ją z krzesła obejmując ją. Jedna z

moich rąk zacisnęła się na kolanie, a drugą chwyciłem się stołu. Znali się osobiście. Jacob
uwolnił Bellę zauważając mnie. Wpatrywał się we mnie przez moment, zanim spojrzał na
Bellę. – Co ty tu robisz z nim? - powstrzymałem warknięcie, wbijając wzrokiem sztylety w
mężczyznę stojącego przede mną. Jedna z jego rąk wciąż była owinięta wokół jej talii.

- Edward jest moim szefem Jake. – Skrzywiła się odrobinę.
- Co takiego? - Ton jego głosu podniósł się nieznacznie. Bella spojrzała na niego.
- Przepraszam na chwilę Edward. Wrócę za moment - powiedziała kobieta chwytając

Jacoba za ramię i ciągnąc go wzdłuż korytarza prowadzącego do łazienki. Starałem się na
nich nie patrzeć, ale nie mogłem się oprzeć. Bella gestykulowała, machając dziko rękami, jej
skóra zaróżowiła się podczas gdy szeptem kłóciła się z Blackiem. Patrzyłem jak Bella
uspokaja się, jedną rękę opierając na biodrze, a drugą wskazując wyjście. Jacob popatrzył na
mnie wilkiem, a następnie odwrócił się aby wyjść. Jednak szybko zawrócił i wciąż na mnie
patrząc pocałował Bellę w policzek. Odepchnęła go i rzuciła mu piorunujące spojrzenie, aż w
końcu wyszedł.

Bella uspokoiła się i wróciła do naszego stolika zajmując swoje poprzednie miejsce.
- Przepraszam za to. Wiem że zbytnio się nie lubicie, ale nie miałam pojęcia, że może

się zachowywać tak niedojrzale z tego powodu. - Bella spojrzała na mnie i przewróciła
oczami.

- I najwyraźniej ty jesteś równie niedojrzały co on - atmosfera zmieniła się z

elektryczności krążącej pomiędzy nami do bardziej napiętej.

- Po prostu wyrzuć to z siebie szefie – powiedziała, znowu patrząc na mnie gniewnie.
- Co do diabła łączy cię z moim wrogiem numer jeden? - wysyczałem przez zaciśnięte

zęby.

- Moje osobiste relacje to nie twoja sprawa Edwardzie- powiedziała unosząc brwi i

kpiąco się uśmiechając. Miała czelność wyśmiewać się ze mnie.

- Dlaczego patrzysz na mnie w ten sposób?
- Jesteś zazdrosny? – Tak.
Parsknąłem.
–Nie specjalnie, Bello. Zaczynam się zastanawiać czy twoja chęć pracy dla nas nie ma

jakichś ukrytych motywów, skoro najwyraźniej nie musisz pracować.

Odrzuciła głowę do tyłu i zaczęła się śmiać.
- Myślisz że podjęłam pracę w twojej firmie aby szpiegować dla Jacoba? –

Zmarszczyłem brwi.

- Przyznaję, że mam ukryte motywy, ale są one związane z projektem jaki twój ojciec

polecił nam wykonać.

- Więc jako twój przyjaciel, chcę wiedzieć co cię łączy z Blackiem. - Moja twarz

złagodniała, a oddech się uspokoił.

- Przyjaciele... to jest to czym teraz jesteśmy? – spytała, zwracając na mnie swoje

brązowe oczy, czym momentalnie mnie oszołomiła. Uśmiechnęła się.

Cholera, ona doskonale wie co mi robi.
- Myślę że tak.
- Więc jako przyjaciółka odpowiem na to pytanie, bo w przeciwnym razie bym tego

nie zrobiła. Jacob i ja jesteśmy tylko przyjaciółmi. – Uśmiechnęła się tym pięknym
uśmiechem, który spowodował, że mój oddech się urwał.

Co do cholery? Czy ona mnie oczarowała?

- Teraz - wyszeptała patrząc mi uważnie w oczy.
Niech mnie cholera jeśli to nie było tajemnicze.

Zdecydowałem się nie kontynuować tej rozmowy. To mogło by tylko ujawnić, jak

bardzo mnie to interesuje. Ale wiedziałem, że ta konwersacja zostanie kiedyś wznowiona.

Opuściliśmy restauracje krótko po tym jak Bella narzekała, że płacę za lunch. Wciąż

mamrotała przekleństwa pod nosem. Nie sądzę aby zdawała sobie sprawę z tego, że to robi.
Powstrzymałem śmiech, kiedy podała mi swoje kluczyki.

- Ty prowadzisz. Boli mnie głowa - zrzędziła idąc do drzwi od strony pasażera.

Otworzyłem je dla niej. Przewróciła oczami, ale pozostała cicho. Wślizgnąłem się na
siedzenie kierowcy, poprawiłem siedzenie i lusterka przed odjechaniem z parkingu.

- Wciąż mamy 45 minut do spotkania Edwardzie. Jeśli chcesz, możesz przetestować

mój samochód.

Czy ona umie czytać w myślach?
Uśmiechnąłem się szeroko, a ona zachichotała z błyskiem rozbawienia w oczach.

Zmieniłem bieg i zacząłem zmieniać pasy ruchu aby wydostać się z korku.

- Przyzwoite sto dwadzieścia kilometrów na godzinę. Mogę sobie wyobrazić o ile

szybciej jeździsz, kiedy nie musisz się martwić o światła.

- Zdecydowanie poddałbym to trzysta trzydzieści na godzinę testowi. – Posłałem jej

uśmiech, który odwzajemniła.

- Będę się starać wyrwać z miasta w weekend. Prawdopodobnie odwiedzić

wodospad Snoqualmie Falls. Ostatni raz byłam tam jako dziecko. - Jej oczy posmutniały i
odwróciła wzrok wyglądając przez okno.

- Brzmi fajnie. Jest piękny o tej porze roku.
Wróciliśmy do biura piętnaście minut przed spotkaniem z urzędnikami miasta. Bella

siedziała przez całe spotkanie robiąc notatki. Zerkałem w jej stronę zauważając jej zwyczaj
przygryzania dolnej wargi, kiedy się koncentrowała. Przyłapała mnie i uśmiechnęła się
przymykając oczy. Po paru godzinach skończyliśmy i zabraliśmy się za układanie
harmonogramu spotkań na przyszły tydzień.

Bella i ja szliśmy z powrotem do naszego biura.
- Edwardzie nie masz już nic zaplanowanego na resztę dnia. – Spojrzała na zegarek. –

Jest prawie czwarta. Chcesz się spotkać na siłowni? - Zakończyła szorstko kiedy zauważyła,
że ktoś siedzi przy jej biurku.

- Jacob? - Ton głosu Belli był morderczy.
- Hej Bells. - Jacob wstał od biurka i podszedł do nas.
Teraz używa pieszczotliwych zdrobnień, kurwa!

- Co ty tu robisz Jacob? - Bella spojrzała na niego gniewnie, a jej skóra zaczerwieniła

się i skrzyżowała ręce na piersi.

- Cóż, potrzebujesz zgody na zmianę moich planów w twoim projekcie, więc

postanowiłem podrzucić ci formularze. – Jacob wskazał na papiery i podał je Belli.

- Szybko. Dzięki Jacob. – Bella spojrzała na Jacoba, który wpatrywał się we mnie, a ja

w niego. Przewróciła oczami i prychnęła. – Mężczyźni!

- Jacob, Edward i ja przeglądniemy papiery i zadzwonimy do ciebie później. –

Oznajmiła, zanim zajęła miejsce za swoim biurkiem. Skoncentrowała swoją uwagę na
komputerze, całkowicie nas ignorując. Odebrała telefon. Jacob i ja piorunowaliśmy się
wzrokiem. Obydwoje mieliśmy zaciśnięte szczeki.

- Black.
- Cullen.
- Swan. – Bella zachichotała, spoglądając na nas. Nie mogłem się nie roześmiać. Jej

śmiech był zaraźliwy. – Edward Mr.Knight jest na pierwszej linii i mówi, że to ważne. –
Skinąłem głową, zanim odwróciłem się od Jacoba.

- Odbiorę u siebie w gabinecie Bello. Dziękuję. – Podszedłem do drzwi od mojego

gabinetu, ale przed wejściem obejrzałem się, żeby zobaczyć Jacoba opierającego się na
ramieniu Belli szepczącego coś do jej ucha. Warknąłem trzaskając drzwiami.

Między nimi było zdecydowanie coś więcej niż tylko przyjaźń.
Spędziłem około godziny w moim biurze robiąc różne rzeczy. Mój mózg nie brał w

nich jednak udziału. Ciągle powracał wspomnieniami do pięknego uśmiechu Belli, jej
chichotu i tych pieprzonych, fantastycznych nóg.

Poddałem się o 17.30 i zdecydowałem pojechać do domu. Wyszedłem z gabinetu,

Bella siedziała przy biurku pisząc coś na komputerze. Spojrzała w górę z uśmiechem, który
szybko zamienił się w grymas. Musiałem wyglądać na zmartwionego, bo właśnie tak się
czułem. Nie mam zamiaru jej mówić dlaczego.

- Wychodzisz już? – zapytała.
- Tak, to był długi dzień. Też możesz już iść. – Powiedziałem, zamykając drzwi od

mojego biura i zmierzając w kierunku windy.

- W takim razie do zobaczenia później - szepnęła za mną. Czułem się źle, ale nie na

tyle aby przepraszać za swoje zachowanie.

Półtorej godziny później wszedłem do siłowni i dostrzegłem Bellę. Wziąłem głęboki

wdech i podszedłem do bieżni obok niej.

- Hej – powiedziałem przyciskając guziki aby rozpocząć rutynowy trening.
- Hej - odpowiedziała nie patrząc na mnie. Byliśmy cicho przez około godzinę. Za

każdym razem kiedy na nią spoglądałem, używałem do tego lustra przed nami. Nagle,
zatrzymała maszynę i zeszła z niej kierując się w stronę prywatnych sal treningowych.

Powinienem za nią pójść?
Wyłączyłem maszynę i podążyłem za nią do tego samego pokoju, w którym

walczyliśmy już wcześniej. Bella uśmiechnęła się, kiedy zauważyła mnie zbliżającego się w
lustrze.

Jesteś gotowy na kolejną sesję Edwardzie?

Tak. - Byłem opanowany. Wciąż byłem zdenerwowany z powodu jej i Jacoba, i

chciałem żeby o tym wiedziała.

Stanąłem kilka metrów od Belli w normalnej pozycji, po czym ukłoniłem się lekko.

Nasza walka była bardzo podobna do tej z ostatniego razu. Ale byliśmy cicho i jedynymi
odgłosami były nasze stopy szurające po macie, chrząkania i moment spotkania skóry ze

skórą. Jej ruchy były szybsze i silniejsze. Dodałem więcej uderzeń i kopnięć, co nie zostało
niezauważone. Po trzydziestu minutach Bella była czerwona i wyglądała na wściekłą.
Uderzyłem ją w prawe biodro i nawet mnie zapiekło w rękę.

Co jest kurwa Cullen? - Bella przerwała, żeby obejrzeć nogę na której zostawiłem

ślad. Wzruszyłem ramionami. Spojrzała na mnie, nim z powrotem przyjęła normalną pozę.
Ruszyłem na nią z prostym pchnięciem Bella odskoczyła w lewo i obroniła mój cios
odepchnięciem prawą ręką, a następnie wykonała rundę kopnięć w moją klatkę piersiową.

Bella! – Potarłem pierś przez chwilę i zdecydowałem się z nią zagrać. Ściągnąłem

moją koszulkę badając czerwony znak który tam zostawiła. Spojrzałem na Bellę jej oczy
wędrowały po moim ciele zmuszając mnie do ponownego wyprostowania się.

Zaczynamy.
Nasza walka nasilała się z coraz większą dawką agresji i napięcia seksualnego. Nie

mogę już znaleźć pomiędzy nimi różnicy kiedy jestem z nią. Większość naszych ruchów
pochodziła z zakresu niebieskiego i czerwonego pasa. Nie wiedziałem do czego jest zdolna,
a naprawdę nie chciałem jej zranić. Ale wspomnienie całującego ją Blacka i szepczącego jej
coś do ucha ciągle mnie nakręcało.

- Jaki masz do cholery problem Edward? – zapytała po moim mocnym kopnięciu jej

w prawe biodro.

- Żaden, chciałem tylko sprawdzić do czego jesteś zdolna.
- Gówno prawda. To jest związane z Jacobem. Odkąd trzasnąłeś drzwiami od

swojego biura kiedy tam był, jesteś zdenerwowany. - Nie przyznałem jej racji. Po prostu
odpowiedziałem szybkim ciosem w jej prawe ramię.

- Kurwa... cholera Edward. W porządku. Jacob i ja spotykaliśmy się przez około rok

parę lat temu. Teraz jest z moją kuzynką. Taki jest mój związek z nim. Rodzina. – Obroniła
kolejny prosty cios i kopnęła mnie w pierś. Miałem dość.

Bella wyprowadziła prosty cios z moją klatkę, co zablokowałem wewnętrznym

blokiem przedramienia.

Zrobiłem krok do przodu lewą stopą i obróciłem się na pięcie w kierunku

przeciwnym do wskazówek zegara i owinąłem prawe ramię wokół jej talii zanim połączyłem
stopy. Ugiąłem kolana i podniosłem ją na swoje plecy zanim rzuciłem ją na matę i
wykonałem słaby cios w bok jej piersi.

Bella jęknęła nieznacznie i się skrzywiła. Wstałem zadowolony z siebie, ale od razu

tego pożałowałem, bo wyglądała jakbym jej zrobił krzywdę. Nie zauważyłem jej stopy
owijającej się wokół mojej prawej nogi wyciągając ją spode mnie przez co upadłem ciężko na
matę. Jęknąłem z bólu w plecach, kiedy Bella usiadła na mnie jak podczas naszej poprzedniej
sesji.

- Masz zamiar przyznać, że jesteś zazdrosny? - Uśmiechnęła się zadowolona z siebie.
- Nie jestem zazdrosny. - Próbowałem uciec choć nie miałem na to zbyt dużej chęci.

Za bardzo lubiłem tą pozycję.

- Dobrze, w takim razie mogę ci opowiedzieć jaki był nasz seks. Przyjaciele

rozmawiają o takich rzeczach. – Bella uśmiechnęła się i miała zamiar kontynuować, ale ją
powstrzymałem.

- Dobra. Jestem zazdrosny. – Warknąłem starając się nie patrzeć jej w oczy. To

okazało się trudne ponieważ jej twarz znajdowała się tylko cale od mojej.

- Dlaczego? – Uniosła brwi.

- Ponieważ go nie lubię – sapnąłem w irytacji. Poczułem jak jej sutki twardnieją przy

mojej klatce piersiowej. Powstrzymałem jęk. Jest tak samo nakręcona przez to wszystko jak
ja. Moje pragnienie było już tak wielkie, że aż bolesne.

- To wszystko?- zapytała. Skinąłem głową. Wpatrywaliśmy się w siebie. Napięcie

odeszło i zostało zastąpione elektrycznością jaką zwykle odczuwałem w jej obecności. Potem
przycisnęła usta do moich. Jęknąłem z przyjemności. Smak i miękkość jej ust wysyłały mnie
na krawędź świadomości. Złapałem jej twarz obiema rękami i pogłębiłem pocałunek, kiedy
udzieliła mi wstępu do swoich ust. Jęknęła cicho ocierając się biodrami o moją erekcję. Tarcie
było wspaniałe. Ciepło i smak jej ust odurzało moje zmysły.

Całowaliśmy się w ten sposób, dopóki nie usłyszałem dzwonka gdzieś po naszej

prawej stronie. Bella odsunęła się szybko. Wpatrywała mi się w oczy przez moment, zanim
wyplątała się i szybko ze mnie zeskoczyła.

- Przepraszam, umm... czas się skończył. - I już jej nie było.
- Kurwa! – Położyłem się z powrotem na matę uspokajając swój oddech i ciało.
Bella Swan będzie moim przekleństwem.

Ruszyłem do domu kilka minut później, aby wziąć prysznic i udać się do klubu.

Reszta rodziny już tam była z pełną gamą Margarit. Trzydzieści minut i jeden drink później
drzwi prowadzące do naszej loży otworzyły się.

Do pokoju weszła kobieta, która występowała we wszystkich moich snach i

marzeniach odkąd ją poznałem.

Bella Swan.

6. Nasza piosenka

*Koniec ostatniego rozdziału*

~Bella

Zrobiłam to w domu, krótko po tym, jak opuściłam siłownię. Mentalnie plułam sobie

w twarz z powodu utraty samokontroli. Poziom atrakcyjności wobec Edwarda był poza
wszystkim, z czym kiedykolwiek miałam do czynienia. Słyszałam o tym rodzaju żądzy i
pasji, którą czułam będąc blisko niego, ale tak naprawdę doświadczyłam tego pierwszy raz.
Co to, do chuja, znaczy?

Zostawiłam ten problem teraz, postanowiłam przeanalizować to później.

Odpoczęłam kilka godzin, przeglądając dokumenty Daniela Mitchellsa.

Przypominał mi pacjenta, którego miałam w Kalifornii. Mieli podobne osobowości i

dolegliwości. Jego małżeństwo rozpadło się z powodu niewierności, podobnie jak u mojego
wcześniejszego pacjenta.

Miałam nadzieję, że zdołam mu pomóc. Mój dawny pacjent, Thomas Grey, nie był w

stanie przezwyciężyć swojego uzależnienia, dopóki się nim zajęłam. Po kilku sesjach
musiałam zaproponować mu kogoś innego, ponieważ tak jak inni, Thomas zaczął wlepiać
we mnie swoje oczy. Dlatego musiałam zobaczyć, czy jestem w stanie pomóc Danielowi.

Wkrótce potem otrzymałam telefon od Alice potwierdzający nasze plany. Szybko

ubrałam ciemnofioletowy top wiązany na szyi i krótką, dżinsową spódniczkę. Postanowiłam
ignorować cichy głos w mojej głowie o byciu tak blisko z rodziną Edwarda. Potrzebowałam
trochę czasu spędzonego z dziewczynami i cholernych drinków.

Zjechałam windą do garażu na parking i nie pomagało to, że ciągle pamiętałam jak to

jest całować Edwarda. Boże, jego usta były zarazem szorstkie i perfekcyjne. Ponadto czucie
jego rąk na sobie było niewiarygodne. Nigdy nie byłam tak zafascynowana męskimi dłońmi,
ale jego były wręcz godne czci. Nie mogłam przestać sobie wyobrażać, co on wyprawiał z
palcami. Otrząsnęłam się z pożądania, które mnie ogarnęło, ponieważ naprawdę musiałam
się przy nim kontrolować.

Patrząc na mój piękny samochód, westchnęłam głęboko. Był jedynym prezentem,

który sobie podarowałam, uważałam, że zasłużyłam. Przez lata udzielałam się
charytatywnie, pomagałam Nessie ze szkołą, opłacałam wszystkie wydatki Jordana, a tak
naprawdę nigdy nie pozwoliłam sobie na coś dla siebie.

Oprócz mojej garderoby, oczywiście, miałam swój wymarzony samochód.

Wyjęłam klucze z kieszeni i wyłączyłam alarm w samochodzie, gdy zobaczyłam

kogoś ubranego w czarną kurtkę i dżinsy chcącego wybić łomem boczną szybę w moim
samochodzie. Szybko nacisnęłam guzik alarmowy w pilocie i krzyknęłam do niego.

- Odejdź od mojego samochodu – powiedziałam spokojnie. Odwrócił się nagle,

odgłos klaksonu i alarmu został wzmocniony przez stal i beton w garażu, jego oczy zwęziły
się.

Był młody, miał niewiele ponad piętnaście lat. Wyraz jego oczu powiedział mi, że

prawdopodobnie nie rozwiążę tej sytuacji spokojnie; był wzburzony.

- Odłóż łom i będziesz mógł spokojnie odejść – powiedziałam uspokajającym głosem.

– Nie będziesz miał żadnych kłopotów.

- Pieprz się, suko – wypluł podnosząc wyżej łom i choć był niezdecydowany, zrobił

krok w moją stronę.

Kurwa mać. Sięgnęłam ostrożnie do kieszeni kurtki, chcąc upewnić się, że to tam

było. Nie użyłabym tego, gdyby to nie było całkowicie niezbędne.

- Nie chcesz mi nic zrobić – powiedziałam podnosząc jedną rękę.

- Ja... ja po prostu chcę samochód!

Skinęłam głową i wyciągnęłam klucze. Wiedziałam, że najprawdopodobniej zniszczy

mój samochód i chociaż mnie to bolało, to był tylko przedmiot.

- Podejdź bliżej – mamrotał, jego oczy gorączkowo patrzyły za mnie. Usłyszałam

głośne kroki i wiedziałam, że pomoc nadchodzi.

To go oczywiście wkurzyło.

Wrzasnął i zamachnął się na mnie tak, że ledwo odskoczyłam. Szybko przetoczyłam

się po ziemi z dala od niego i wyciągnęłam swoją broń. Wycelowałam szybko kiedy on
podniósł łom nad głowę i zamarł na moment, moje trafienie było celne.

- Panno Swan! – zawołał jeden z ochroniarzy.

Ochrona przejęła swoje obowiązki i po złożeniu krótkiego oświadczenia mogłam

wyjść. Przysięgam, wydawałam się być magnesem na kłopoty. Było dobrze po dziesiątej,
kiedy w końcu dotarłam do klubu. Był już wypełniony hałaśliwymi ludźmi, widocznie
Poniedziałek Margarity cieszył się sporą popularnością.

Skierowałam kroki do pokoju dla VIP - ów gdzie, przed wejściem, wyprostowałam

top, ułożyłam włosy i nieznacznie obciągnęłam spódniczkę.

Nie zdawałam sobie sprawy, że jest aż tak krótka.

Wtedy usłyszałam coś, co strzępiło moje nerwy i wysyłało w moje kobiece części

gorączkę – głęboki, męski śmiech. Edward był tutaj.

Czy ta mała, nieznośna wróżka zaplanowała to? Czy jestem gotowa znowu spojrzeć

mu w twarz? Cholera, dopiero kilka chwil temu fantazjowałam o jego dłoniach. Czy będę
wstanie trzymać się od niego na długość ramion?

Stanęłam na ziemi i poprawiłam wyraz twarzy, wchodząc w nieznane.

~Edward

- Bella, jesteś! – Alice zapiszczała, biegnąc do Belli. Chwyciła ją za rękę i wciągnęła

dalej do pokoju. Nasze oczy spotkały się na moment, zanim się zarumieniła i odwróciła
wzrok. Wspomnienie jej miękkich warg na moich wciąż paliło w moich myślach. Chciałem
poczuć je jeszcze raz na moich ustach i wszystko inne z tym związane.

- Cześć wszystkim – powiedziała Bella z ciepłym uśmiechem. – Przepraszam za

spóźnienie, Alice. Ja… uh, miałam problemy z samochodem – zaśmiała się krótko.
Spojrzałem na nią pytająco.

- Twoim nowym samochodem? – Alice zbladła. Zgadywałem, że Bella i Alice

rozmawiały więcej poza biurem.

- Tak, jakiś facet próbował się do niego włamać, gdy zbierałam się do wyjścia –

powiedziała Bella, potrząsając z niedowierzaniem głową. Zacisnąłem swoje pięści i ledwo
powstrzymałem się od podejścia do niej. Wszystko we mnie rwało się do niej i...

- I co zrobiłaś? – zapytał Jasper, patrząc na Bellę uważnie. Był uzbrojony? Chciał ją

skrzywdzić? Co ona, kurwa, robiła schodząc do garażu sama?

- Starałam się z nim dogadać, ale nie chciał słuchać. Więc, poraziłam go

paralizatorem. Właśnie chciał zbić mi szybę w samochodzie – Bella wzruszyła ramionami. –
Potem zajęła się nim ochrona.

- Wow – powiedziała Alice z uznaniem. – Był uzbrojony?

- Miał tylko łom – wymamrotała Bella. Jej wzrok mówił, że czuje się niekomfortowo,

powiedziałbym, że nie była przyzwyczajona do bycia w centrum uwagi.

- Przynajmniej cię nie skrzywdził. Więc, kiedy pozwolisz mi się przejechać? –

zapytała Alice z radosnym podnieceniem sięgającym jej oczu.

Bella zaśmiała się. – Alice, dopiero go odzyskałam. Planowałam wypróbować go w

ten weekend. Chcesz mi towarzyszyć?

- To brzmi zabawnie – powiedziała Rosalie, podając Belli Margheritę. – Może

wszyscy powinniśmy to zrobić – zasugerowała, patrząc na Emmetta.

- Brzmi świetnie. Nie byłbym w stanie wyciągnąć wtedy mojego jeepa – Emmett

zgodził się z Rosalie.

- Oh! Z przyjemnością pojadę tam moim porsche! – powiedziała Alice i klasnęła w

dłonie, zanim wzięła łyk swojego drinka. Jasper skinął głową na znak zgody.

- Nie chcę być piątym kołem – stwierdziła Bella.

- Nie jesteś piątym kołem, Bella – powiedziała Alice, kładąc dłonie na jej ramionach. -

Dlaczego nie zaprosisz przyjaciela?

- Nie wiem. Jedynym przyjacielem jakiego mam tutaj jest Jacob, a on jest trochę na

mnie zły. Moja kuzynka Nessie jest poza miastem, więc... – Bella umilkła i jakby się
zamyśliła. Byłem bardzo zadowolony, że ona i Jacob nie rozmawiali teraz ze sobą.

- Może zaproszenie Jacoba rozwiąże wasz mały problem? – Alice sprzeciwiła się.

Zacisnąłem pięści. Cholera, czasami ten mały chochlik był bardzo natrętny.

- Dlaczego nie pojedziesz z nami, Edward? – zasugerował Emmett. Uśmiech igrał na

moich ustach, ponieważ próbowałem znaleźć sposób, aby zostać zaproszonym. To była
wspaniała okazja.

- Edward – spędzający sobotę jeżdżąc i wędrując razem z nami – powiedział Jasper ze

śmiechem, - nie sądzę, Emmett.

Mógłbym to zrobić. Kiedyś robiłem to cały czas.

- Hej, mógłbym wędrować Jasper – warknąłem w swojej obronie, piorunując go

wzrokiem.

- A kiedy ostatnio byłeś z nami na campingu? – zapytał Jasper tym samym tonem.

- Byłbym zachwycony mogąc podróżować z wami wszystkimi – powiedziałem,

ignorując ostatni komentarz i pytanie Jaspera. Patrzyłem niecierpliwie na Bellę, pragnąc jej
przekazać, że chcę z nią jechać.

Popatrzyła na mnie przez chwilę i przewróciła oczami. – Zakładam, że chcesz

sprawdzić te trzysta trzydzieści kilometrów na godzinę? – Bella uśmiechnęła się z
wyższością, przekrzywiając swoją idealną brew. Przytaknąłem.

- Pozwoliłaś Edwardowi prowadzić? – zajęczała Alice, zaciskając ręce wokół nagiego

ramienia Belli.

- Po lunchu zaczęła boleć mnie głowa, więc pozwoliłam mu prowadzić – Bella

wzruszyła ramionami patrząc przez chwilę na moją siostrę.

- Wy dwoje poszliście razem na lunch? – zapytał kpiąco Jasper.

- Tak, poszliśmy. On zawsze się tak upiera przy płaceniu? – poskarżyła się Bella,

kierując pytanie do Jaspera.

- Nie, chyba że widzi w tym swoją korzyść – zaśmiał się Jasper, a Emmett do niego

dołączył.

Bella wyglądała na urażoną i rozczarowaną. Kurwa mać.

Jeśli moja rodzina mówiła o mnie źle, to nie mogłem sobie wyobrazić, co ona sobie

pomyślała.

- Wiecie, ja jestem tutaj – uśmiechnąłem się szyderczo. Chwyciłem moje piwo i

wyszedłem z pokoju. Przysięgam, oni nawet nie próbowali rozmawiać o mnie troszeczkę
dyskretniej. To było jak jakiś rodzaj żartu o mnie, tylko że oni robili to zawsze.

Czy to znaczyło, że widzą we mnie tylko dupka?

Skierowałem swoje kroki do baru i spróbowałem działać na parkiecie. Musiałem

wyrzucić Bellę z mojego umysłu, a jedynym sposobem było zabranie kogoś na noc do domu.

I znowu okazało się, że to co mówi o mnie moja rodzina jest prawdą. Jeszcze bardziej

chciałem ją mieć w moim łóżku. Plus, przez Bellę poprawił się mój system wartości.

Przeklinam to nowe sumienie. Nigdy nie miałem takich trudności, żeby zaciągnąć

kobietę do łóżka. Zazwyczaj to one zaczynały. Choć wydawało się, że dzisiejszego
popołudnia Bella była osłabiona, to czułem, że wyrosła między nami nowa ściana.

~Alice

Coś musiało się dzisiaj wydarzyć. Zastanawiam się czy mój plan wypali. Wygląda na

to, że Bella już jest zdezorientowana swoimi uczuciami, prawie tak bardzo jak Edward.
Edward buduje wokół siebie mentalne i uczuciowe mury, ale myślę, że to tylko pogarsza
sytuację. Już jest wystarczająco ciężko. Jestem pewna, że Jacobowi nie spodobałoby się, że
nasz plan spalił na panewce zanim w ogóle zaczął działać. Cieszę się że Emmett zadzwonił i
powiedział mi o lunchu Edwarda i Belli, który tworzył świetną okazję, by przedstawić
Jacoba.

Odeszłam kawałeczek od rodziny i wyjęłam komórkę z kieszeni. Znalazłam jego

numer i nacisnęłam zieloną słuchawkę.

- Hej, chochliku – przywitał się Jacob.

- Hej, psie – odparowałam.

- Co tam, Alice? – zaśmiał się na moje rozdrażnienie.

- Jak wypadł lunch? – zapytałam.

- Idealnie. Bella się mnie nie spodziewała, więc była wkurzona. A wyraz twarzy

Edwarda był bezcenny. Nie mogę uwierzyć, że już jest zazdrosny. – Śmiał się przez moment
zanim wznowił rozmowę. – Wiedziałem, że Bella da radę złamać Edwarda, ale nie
spodziewałem się, że tak szybko.

- Coś musiało się stać dzisiaj w siłowni – poinformowałam.

- Któregoś dnia Bella zadzwoniła do Nessie i powiedziała, że ona i Edward ćwiczyli

sztuki walki. Więc zgaduję, że zrobiło się troszkę bardziej intensywnie.

- Sparring? – zapytałam.

- Tak, Bella była na siłowni w niedzielę. Miała się spotkać z Nessie, ale nie mogła

przyjść, więc Bella znalazła innego partnera, Edwarda.

- Kolejna łącząca ich rzecz. Masz rację, są dla siebie idealni. Wciąż nie wiem czemu to

robisz, Jacob.

- Już ci mówiłem. Muszę jakoś rozproszyć uwagę Edwarda, żebym mógł ukraść mu

więcej klientów – zaśmiał się, a ja sapnęłam. – Ale tak naprawdę, Bella potrzebuje kogoś.
Kogoś, kto sprawi, że przestanie się babrać w tym gównie.

- Zgadzam się. Może i jest silną, niezależną kobietą, ale to wszystko musi mieć na nią

wpływ.

- To prawda, mimo że tego nie pokazuje.

- Dlaczego to robi, mieszańcu? – Uśmiechnęłam się, gdy jego nowe przezwisko

wyszło z moich ust.

- To ma coś wspólnego z jej bratem, ale to nie ja powinienem opowiadać tę historię,

Dzwoneczku – odpowiedział poważnie.

- Muszę już kończyć. Później zadzwonię do ciebie z rezultatami dzisiejszego

wieczoru.

- Dobrze. A teraz pozwolę ci już iść do swojego Piotrusia Pana. – rozłączył się.

Skrzywiłam się do telefonu. Lepiej żeby współpraca z tym kundlem była owocna.

~Bella

Kiedy zaczęłam sączyć swoją Margaritę, Alice wyszła z pokoju dla VIP - ów, by

zadzwonić. Emmett pociągnął mnie do góry i zaczęliśmy tańczyć, ale nie wkładałam w to
serca. Edward poszedł prawdopodobnie się z kimś umówić, a to bolało nieco bardziej niż się
spodziewałam.

Zaczynałam myśleć, że powinnam wycofać się z tej misji. Ale teraz stanęłam przed

dylematem. Jeśli się wycofam, nie odniosę sukcesu i ominie mnie szansa na zrealizowanie
mojego projektu. Miałam pieniądze na rozpoczęcie budowy, ale wiedziałam, że nie dam
rady poradzić sobie z resztą. Zebranie całości funduszy zajęłoby mi lata.

Musiałam porozmawiać z Edwardem. Alice wróciła do pokoju u wyglądała na nieco

zarumienioną.

- Coś nie tak, Alice? – zapytałam, kiedy doszła do sofy, biorąc po drodze swojego

drinka.

- Nie – odpowiedziała, zanim wzięła dużego łyka ze swojego kieliszka. – Co się

dzisiaj wydarzyło?

Przewróciłam oczami, oczywiście wiedziała, że coś się zmieniło. Wzruszyłam

ramionami zajmując miejsce obok niej. Pozostali zebrali się wokół mnie, żeby posłuchać
detali w związku z moim ostatnim spotkaniem z Edwardem.

- Nie ma zbyt wiele do opowiadania. Sparringowaliśmy. Był nieco niedelikatny, więc

kopnęłam go kilka razy. Nie spodobało mu się, że spotykałam się z Jacobem, więc wydaje mi
się, że się na mnie wyżywał. W każdym bądź razie w pewnym momencie rzucił mnie na
matę. – Alice sapnęła. Emmett się zaśmiał, a Jasper i Rosalie potrząsali głowami. Ja
kontynuowałam.

- Myślał, że mnie zranił, więc mój „ból” rozproszył go na tyle, że podcięłam jego nogę

i upadł na podłogę. Więc wspięłam się na niego…

- Wspięłaś się na niego? – stwierdził Emmett, ale zabrzmiało to jak pytanie.

- Tak, to taki chwyt z brazylijskiego jujitsu. – Emmett i Jasper wyrzucili głowy do

tyłu, śmiejąc się. Zignorowałam ich. – Zapytałam czy jest zazdrosny o mój związek z
Jacobem i na początku zaprzeczył. Więc postraszyłam, że opowiem mu o moim seksualnym
związku z nim i poddał się. Przyznał, że jest zazdrosny. – Uśmiechnęłam się na moje małe
zwycięstwo.

- Edward Cullen zazdrosny, kto by pomyślał? – powiedział Jasper.

- Co się potem stało? – zapytała Alice, patrząc na mnie wyczekująco.

Głupi chochlik i jej szósty zmysł.

- Pocałowałam go – przyznałam, unikając intensywnego, piwnego spojrzenia Alice.

- Jak na to zareagował? – zapytała Rosalie, zabierając ode mnie pusty kieliszek.

- Na początku entuzjastycznie. – Ledwo pamiętałam jak smakowały jego sta i język. –

Ale otrząsnęłam się z zamroczenia i wyszłam.

- Cóż, jeśli nie chcesz żeby Edward zabrał kogoś dzisiaj do domu, idź i z nim zatańcz

– poradziła Alice, zanim wstała i podeszła do barierki. Nie poszłam za nią.

- Myślę, że muszę z niego zrezygnować. Mamy zbyt dużo wspólnego i nie chcę igrać

z ogniem. – Popatrzyłam na nich wszystkich.

- Bello, świetnie ci idzie. Oczywiście, że możesz odejść, jeśli sobie nie radzisz, ale

potrzebujemy cię. – Powiedział Emmett, kładąc mi rękę na ramieniu.

- On ma rację Bello, Edward tego potrzebuje. – Jasper zgodził się z Emmettem.

Westchnęłam.

- Macie rację, nie powinnam rezygnować kiedy robi się ciężko. – Wstałam i stanęłam

obok Alice patrząc na parkiet. Zobaczyłam, że Edward siedzi przy barze. Jakaś kobieta
wyglądała jakby próbowała z nim porozmawiać, ale ją ignorował. Uśmiechnęłam się.

- Alice, możesz zamówić piosenkę u DJ - a? – zapytałam, a ona przytaknęła.

Wyszeptałam jej na ucho dwa tytuły, zanim odeszłam by znaleźć Edwarda.

Podeszłam do baru i stanęłam tuż za nim.

- Żadnej kandydatki, tygrysie? – wyszeptałam mu do ucha.

~Edward

Ostro wciągnąłem powietrze do płuc, gdy usłyszałem szept Belli. Próbowałem się

uspokoić. Cholera, ta kobieta ma na mnie taki wpływ, że moje ciało reaguje na sam dźwięk
jej głosu. Odwróciłem się na krześle i popatrzyłem na nią.

- Żadnej, która mogłaby się przyrównać do ciebie – przyznałem. Znów uśmiechnęła

się w ten zaraźliwy sposób. Potrząsnęła głową, przez co jeden z kosmyków okalających jej
twarz opadł na policzek. Szybko założyłem go za jej ucho, ale nie zabrałem ręki, a dotknąłem
nią jej policzka. Zarumieniła się, ale nie odsunęła.

Boże, jest piękna.

Zaczęła grać wręcz zbyt znajoma mi piosenka. Bella uśmiechnęła się i mrugnęła do

mnie. Wzięła mnie za rękę, która była wciąż na jej policzku i pociągnęła za sobą na parkiet.

- Musimy znów zatańczyć do naszej piosenki.

- Naszej piosenki – podkreśliłem, posyłając jej mój najlepszy zadziorny uśmiech.

- Tak, Future Sex/Love Sound Justina Timberlake’a. – Doszliśmy do środka sali. Bella

przysunęła mnie do siebie i otoczyła moją szyję ramionami, a ja złapałem ją w talii.

- Kocham tytuł tej piosenki – powiedziałem, kiedy przycisnąłem ją bliżej do siebie.

- Mmm… słowa też są niesamowite – odparła, przygryzając swoją dolną wargę.

Jęknąłem, a ona się zaśmiała. Kiedy zaczął się refren, odsunęła się nieco i odwróciła. Nasze
biodra poruszały się w synchronizacji.

Pochyliłem się, wdychając zapach jej smukłej szyi.

- Do you like it this? Do you like it like that? – wyszeptałem jej do ucha tekst piosenki,

przyciskając ją mocniej do siebie. Chciała się odwrócić, ale trzymałem ją mocno przy swojej
klatce piersiowej.

- Your enemy are your thoughts, baby. So just let ‘em go – kontynuowałem szeptanie, a

Bella wierciła się nieco. - ’Cause all I need is a moment alone to give you my tongue and put you out
of control

. – Zanim zdążyłem skończyć następny fragment, Bella odsunęła się i chwyciła moją

twarz, przybliżając mnie do pocałunku.

Mocno zatopiła język w moich ustach i w tym momencie przestałem logicznie

myśleć. Zamknąłem oczy, przyciskając do siebie jej ciało. Walczyliśmy o dominację, żadne z
nas nie chciało się poddać. Smak jej słodkich ust zniewalał moje zmysły. Po chwili odsunęła
się i popatrzyła na mnie.

- Przepraszam – wyszeptała, próbując mi się wyrwać.

- Nie masz za co. – Pogłaskałem jej policzek i pochyliłem się, składając na jej ustach

kolejny pocałunek. Otoczyła moją szyję ramionami, a ja podniosłem ją nieco, żebym nie
musiał się schylać. Po chwili przestaliśmy się całować, żeby złapać oddech, ale wciąż
trzymałem swoje usta blisko jej ciała, dotykając nimi jej szyi. Piosenka się skończyła i Bella
zaczęła się odsuwać. Potrząsnęła głową, patrząc na mnie.

- Panie Cullen, będzie pan moją zgubą – zaśmiała się.
- Zabawne, dokładnie to samo pomyślałem o tobie – stwierdziłem z uśmiechem. Bella

zaczęła kołysać się w rytm muzyki.

Nie rozpoznałem piosenki czy zespołu.
- Kto to? – zapytałem. Bella uśmiechnęła się, potrząsając głową.
- New Kids on the Block, PussyCat Dolls i Teddy Riley – odpowiedziała, a potem

zaczęła nucić pod nosem tekst. Nie przestawała mnie zaskakiwać.

- Jesteś fanką NKOTB.
- Ale to ty znasz ich nick – odparowała. Miała mnie. Musiałem ich słuchać jeszcze w

latach 90. przy Alice.

- To z ich nowego albumu – poinformowała mnie Bella kontynuując nucenie.

She’s so sexy and I’m into her
Yeah, I’m into her, for sure
She go on like a circus,
The way she works it, work it, work it
Straight up like a circus,
The way she works it, work it, work it
Baby go work it

Bella odsunęła się ode mnie i zaczęła śpiewać kolejną część.

Do you like my body? (Girl, you know I do)
Do you think I’m a hottie? (Girl, you know I do)
Do you wanna go party? (Girl, you know I do)
Well, what do you want to do? (Here’s what I want to do)

Bella uśmiechnęła się i znów zarzuciła mi ręce na szyję. Kołysaliśmy się do rytmu,

gdy rozpoczął się refren. Wciąż śpiewała kobiece kwestie, ale tym razem odpowiadałem jej
zgodnie z tekstem piosenki patrząc prosto w te jej niesamowite oczy.

Odsunęła się, kiedy rozbrzmiał kolejny damski fragment. Próbowalem przyciągnąc ją

blisko do siebie, ale potrząsnęła głową i zaczęła śpiewać.

So you want to get with me?

Bella wskazała na siebie.

I gotta say that’s what’s up
But I must admit I ain’t easy.

Znów wskazała na siebie, potrząsając głową i wciąż kołysząc swym ciałem.

You gonna be workin’ over time on me.

Pokazała palcem nadgarstek. Kocham wyzwania, a Bella jest w tej kwestii idealna.

Hey, hey, hey, hey tell me what you want.

Pstryknęła palcami i zaczęła się śmiać.
Przyciągnąłem ją do siebie i zawtórowałem jej śmiechem.
- Jesteś jedyna w swoim rodzaju, Bello.
- Hmm… biorąc pod uwagę, że spotkałeś większą część światowej populacji kobiet,

to naprawdę coś znaczy – stwierdziła Bella z przebiegłym uśmiechem igrającym na jej
ustach.

- Myślałem, że nie będziesz słuchała tego co mówią o mnie inni i sama mnie ocenisz.
- Rzeczywiście, powiedziałam coś takiego. Ale jest trochę ciężko, kiedy słyszę takie

rzeczy ze wszystkich stron. Wliczając w to twoją rodzinę.

- Chodź, porozmawiamy. Myślę, że musimy. Nie wydaje ci się? – zapytałem,

chwytając jej dłoń. Przytaknęła i poprowadziłem ją z powrotem do pokoju dla VIP - ów.
Nikogo tam nie było. Musieli wyjść na parkiet. Podszedłem do sofy pod ścianą i usiadłem,
pociągając za sobą Bellę.

- Bello, chcę, żebyś dała mi szansę – powiedziałem, kreśląc kółka na jej nadgarstku.
- No nie wiem, Edwardzie – westchnęła w odpowiedzi. – Nie chcę ryzykować utratą

pracy i szansy na ukończenie projektu. – Znów zajaśniała wokół niej ta aura
bezinteresowności.

- Nie mogę ci obiecać, że wszystko będzie dobrze, ale nigdy nie zaryzykowałbym

czegoś co jest dla ciebie tak ważne.

- Nie wiem… tak wiele kobiet, Edwardzie. Nie mogę się z tym pogodzić. – Bella

wyraziła swoje obawy, kiedy oparła głowę na moim ramieniu.

- Co mam zrobić, żebyś mi pozwoliła cię przekonać? – zapytałem, całując czubek jej

głowy.

- W biurze musimy zachowywać się profesjonalnie. Musisz mi pozwolić nadawać

tempo naszym fizycznym relacjom i… - ucichła.

- I co, Bello? – zapytałem, ale przerwała nam moja rodzina wchodząca do

pomieszczenia.

- Whoa! – zagrzmiał Emmett i zaczął się śmiać, kiedy zobaczył mnie i Bellę

przytulonych do siebie. Rosalie uderzyła go w tył jego wielkiej głowy.

- Słodko razem wyglądacie. – Alice uśmiechnęła się i usiadła obok Belli.
Cholera, moja rodzina ma potworne wyczucie czasu.
- Co tam? – zapytała Bellę Alice. Ta tylko wzruszyła ramionami.
- Właśnie podawałam twojemu bratu zasady, których musi przestrzegać, jeśli chce się

ze mną spotykać. – Bella uśmiechnęła się i mrugnęła do mnie.

- Edward – powiedział Emmett ostrzegawczym tonem.
- Nie martw się Emmett, mam jedną prośbę i wiem, że nie da rady jej spełnić –

stwierdziła Bella.

- A co to takiego? – zapytałem, odsuwając się na tyle, by móc spojrzeć jej w oczy.
- Musisz usunąć ze swojej komórki wszystkie numery telefonów do kobiet z którymi

spałeś. – Uśmiechnęła się, próbując się nie śmiać.

W pomieszczeniu rozbrzmiał histeryczny śmiech mojej rodziny.

- Jasper, stawiam dwieście dolarów, że tego nie zrobi – powiedział Emmett.
- Wchodzę. On kocha wyzwania. – Wszyscy poza mną się zaśmiali. Nie mogłem

uwierzyć, że moja rodzina znów się ze mnie nabija.

Potrzasnąłem głową. Czy naprawdę powinienem uganiać się za tym niebezpiecznym

stworzeniem obok mnie? Było warto robić to wszystko tylko po to, żeby zaciągnąć ją do
łóżka? Oczywiście, że tak. Ale czy naprawdę mogliśmy pozostać w profesjonalnych
stosunkach kiedy już ją zostawię? Czy w ogóle byłem zdolny by to zrobić?

Nie miałem pojęcia, wiedziałem jednak, że muszę wyrzucić ją ze swojego systemu,

jeśli chciałem kiedykolwiek odzyskać normalne życie. Ale czułem, że jeśli już raz jej
skosztuję, nie będę chciał jej puścić. Czy naprawdę jestem na to już gotowy? Bella wyrwała
mnie z zamyślenia.

- W porządku, Edward… pozostaniemy przyjaciółmi. – Odsunęła się i wstała.

Musiałem ją zatrzymać. Wyjąłem komórkę i otworzyłem ją od tyłu, wyjmując kartę sim.

- Bella – zawołałem, Emmett popatrzył na mnie z szokiem odmalowanym w oczach, a

Jasper się uśmiechnął. Bella odwróciła się z pytającym wyrazem twarzy. Pomachałem do niej
kartą, zanim wrzuciłem ją do najbliższej szklanki z drinkiem.

Jest tego warta. I kocham wyzwania.

7777. . . . Margarita Monday

Margarita Monday

~Edward

Jest tego warta. I kocham wyzwania.
-Żadnych kopii zapasowych? - Bella uniosła brwi i skrzyżowała ramiona na swojej

powabnej klatce piersiowej. Emmett zaśmiał się, a Jasper parsknął. Rosalie i Alice wciąż
chichotały.

-Mam dwa telefony: jeden biznesowy... – zacząłem, ale Bella skończyła zdanie.
-A drugi do przyjemności? - uśmiechnęła się. Miała mnie. Ale mam fotograficzną

pamięć i nie będę miał problemów z wprowadzeniem numerów do innego telefonu.

-Coś w tym stylu - odpowiedziałem szczerze, pamiętając że kobiety lubią tą całą

gównianą uczciwość.

-Rozumiem, że właśnie oficjalnie zaliczyłeś punkt pierwszy Edwardzie - Bella

stwierdziła obojętnie.

-Punkt pierwszy?- zapytałem równocześnie z Emmettem. Przypomniałem sobie o

mojej rodzinie. Znowu, ponieważ kompletnie o nich zapomniałem.

-Punkt pierwszy w Planie jak skłonić Bellę, aby się ze mną przespała lub Projekt Bella

Swan.- Powiedziała Bella tłumiąc śmiech. Moja rodzina nie mogła się już dłużej
powstrzymywać i też zaczęli się śmiać.

Czy ona potrafi czytać w moich pieprzonych myślach?
-Odebrało ci mowę?- Bella zapytała, przyglądając się mojej twarzy, na której

odmalowywał się szok. Potrząsnąłem głową niezdolny niczego powiedzieć, wiedząc że
cokolwiek by to nie było okazałoby się być kłamstwem.

-Jedną z rzeczy jaką zauważyłam to fakt, że kiedy jesteś z klientami wymieniasz

nazwy, liczby i opisujesz rzeczy praktycznie bez patrzenia w notatki. Co mówi mi, że masz
fotograficzną pamięć.- Bella uśmiechnęła się, ale kontynuowała. –Więc cała ta szopka z kartą
SIM nie jest tak wielkim poświęceniem, skoro prawdopodobnie możesz nazwać każdego,
kogo miałeś zapisanego w telefonie, ich numery, adresy e-mail i oceny jakie im dałeś.-
Wstałem i zmniejszyłem przestrzeń między nami. Pochyliłem się i wyszeptałem do jej ucha,
tak że moja rodzina tego nie słyszała.

-Więc dlaczego kazałaś mi to zrobić?- żachnąłem się. Zrobiła kwaśną minę.
-Nie wiem, chciałam po prostu zobaczyć czy jesteś do tego zdolny.- Bella

zachichotała, wzruszając ramionami.

-Co jeśli powiem, że jesteś jedynym nazwiskiem i numerem, który bym teraz zapisał.-

wypuściłem powietrze z ust tuż pod jej uchem i lekko je nimi musnąłem. Bella ostro
zaczerpnęła powietrza i lekko zadrżała. Uśmiechnąłem się odsuwając się, aby popatrzeć w
jej oczy.

Bella przyciągnęła moją głowę bliżej i jej usta dotknęły mojego ucha.-Czy tak?- Bella

zapytała prawie szeptem. Przytaknąłem, a ona się zaśmiała. –Dobrze, ale jak już ci wcześniej
śpiewałam: ‘You gonna be workin’ overtime on me’.

-Myślę, że dam radę.- Uśmiechnąłem się patrząc w jej błyszczące, brązowe oczy.
-Dobre rzeczy spotykają tych którzy czekają.- Bella podrażniła się ze mną, a jej

uśmiech sprawił, że zadrżałem w oczekiwaniu.

Powinienem kupić jej drinka albo dwa i może, tylko może, zabrać ją do siebie.

Komórka Alice wyrwała mnie z zamyślenia. Alice rozmawiała z kimś, ale ja wciąż

trzymałem Bellę blisko siebie, a jej usta wciąż muskały moje ucho. Nadal znajdowałem się w
swoim własnym, małym świecie.

-Edward to Esme. Powiedziała że nie może się z tobą skontaktować, więc zadzwoniła

do mnie.- Alice wskazała, podając mi swój różowy telefon komórkowy. Odsunąłem się od
Belli, która próbowała stłumić chichot.

-Lepiej to odbiorę.- powiedziałem patrząc na Bellę, nim wyszedłem z pokoju dla VIP-

ów. Udałem się do spokojniejszego miejsca w pobliżu łazienki.

~Bella

-Lepiej to odbiorę.- powiedział Edward, kiedy patrzyłam jak wychodzi z naszego

pokoju
VIP-ów.

-To było kurewsko niesamowite!- Alice piszczała, skacząc w górę i w dół.
-Płacisz Emmett.- Jasper odwrócił się do Emmetta, wyciągając dłoń w jego stronę.

Emmett skrzywił się, wyciągając portfel i dając Jasperowi kilka banknotów. Rosalie
potrząsnęła głową, kładąc rękę na ramieniu Alice, aby ją uspokoić.

-Tak, poszło nawet lepiej niż się spodziewałam. Alice muszę wiedzieć kiedy

zapraszasz mnie gdzieś, gdzie będzie twój brat. Nie byłam przygotowana na spotkanie z
nim. - Spojrzałam w oczy Alice surowo.

- Przepraszam, nawet nie wiedziałam że przyjdzie. Emmett go zaprosił.- Alice

stwierdziła, podbiegając do mnie i obejmując mnie. Byłam nieco zszokowana, że wykonała
tak intymny gest w moją stronę. Odwzajemniłam go. Słodki mały chochlik.

- Namówiłaś go na wycieczkę i dla ciebie usunął wszystkie numery – powiedziała

zachwycona Alice.

- Tak, to krok w dobrym kierunku. Ale będzie prawdopodobnie starał się mnie dzisiaj

upić, żebym poszła z nim do jego mieszkania. Więc muszę mieć pewność, że będę pić tylko
bezalkoholowe drinki, tak żeby on się o tym nie dowiedział.- Wskazałam na każdego z nich.

- Myślę, że możemy się upewnić. Będziesz udawać pijaną Bellę?- Rosalie zapytała,

zajmując miejsce na którym wcześniej siedział Edward.

- Tak. Może próbować mnie wykorzystać lub nie, zobaczymy.- wyjaśniłam.
- Więc co zrobisz jeśli będzie chciał to zrobić?- Emmett zapytał z podnieceniem w

oczach, kiedy przywoływał jedną z kelnerek.

- Cóż jeśli chce mnie wykorzystać, będę udawać do ostatniego momentu, potem będę

się z niego nabijać albo po prostu zasnę, a on miejmy nadzieję się wycofa. Jeśli mnie nie
wykorzysta, wtedy przejdę do następnego kroku.- Powiedziałam zajmując miejsce obok
Rosalie.

- Jak myślisz co zrobi?- Jasper zapytał z wyczuwalną troską w głosie.
- Najprawdopodobniej będzie próbował mnie wykorzystać.- Wzruszyłam ramionami.

Emmett powrócił do rozmowy po tym jak zamienił pare zdań z kelnerką.

- W porządku, rozmawiałem z kelnerką. Powiedziała, że upewni się, że przez cały

wieczór będziesz dostawać tylko bezalkoholową Margaritę.- Emmett powiedział, siadając na
poręczy obok Rosalie.

- Panie, jeśli będzie chciał mnie upić mam zamiar się z nim trochę podrażnić.

Wchodzicie w to?- zapytałam, uśmiechając się do Rosalie i Alice. Uśmiechały się radośnie
kiedy przekazywałam im szczegóły, nie pozwalając aby Jasper i Emmett coś z tego usłyszeli.

- Chyba go słyszę.- powiedziała Alice, odchodząc od wejścia do pokoju dla VIP-ów.

Oczekiwanie. Nie czułam niczego poza oczekiwaniem, aby ponownie zobaczyć jego

twarz. Kurwa, jestem w tarapatach.

~Edward

Ponarzekałem trochę nim wróciłem do sali dla VIP-ów. Moja rodzina uwielbia

wtrącać się do mojego życia. To była moja matka, znowu starająca się umówić mnie na
randkę w ciemno, kiedy będziemy jeść kolację w środę.

Jakbym potrzebował jej pomocy.
Wszedłem z powrotem do sali, Emmett siedział na podłokietniku sofy, na której

siedziały Bella i Rosalie. Alice i Jasper owinięci wokół siebie kołysali się w rytm muzyki,
patrząc na parkiet.

Bella uśmiechnęła się, kiedy wszedłem do pokoju, odwzajemniłem się tym samym.

Podszedłem do niej i podałem jej dłoń, którą złapała bez wahania.

-Czy coś jest nie tak Edwardzie?- Bella zapytała, kiedy przyciągnąłem ją bliżej do

siebie. Muzyka porywająca serce popłynęła przez nas, położyłem ręce na jej biodrach,
kołysząc nimi powoli w rytm muzyki. Reszta mojej rodziny podążyła za moim przykładem i
zaczęła tańczyć w naszej sali.

-Jem kolację z rodzicami w środowy wieczór i moja matka chciała umówić mnie na

randkę w ciemno.- Potrząsnąłem głową z niedowierzaniem.

Bella zaśmiała się, owijając ramiona wokół mojej szyi. –Myślę, że to słodkie, że wciąż

się tak o ciebie troszczy.

-Cóż powiedziałem jej, że już mam towarzyszkę.- Uśmiechnąłem się sugestywnie.
-Naprawdę?- Bella uśmiechnęła się. –Kim jest ta szczęśliwa dama?
-Ty.- haczyk, żyłka...
-Z przyjemnością z tobą pójdę Edwardzie.- Bella wyszeptała mi do ucha.
Złowiona. Zbyt łatwo.
Odsunąłem się nieco, aby zobaczyć jej twarz, wpatrywała się w moje oczy. –Czy

mogę postawić ci drinka?- zapytałem, mając nadzieję, że powie tak. Udało mi się wypić tylko
jednego drinka odkąd tu przyszedłem, ponad dwie godziny temu.

-Już jednego zamówiłam. Ale nie sądzę abym mogła wypić więcej, muszę potem

dojechać do domu.- Bella powiedziała martwiąc się o samochód.

-Może odwiozę twój samochód do domu?- zaproponowałem.
-Nie masz nic przeciwko byciu DD?

- Bella zapytała z uśmiechem. Potrząsnąłem

głową. Jej uśmiech się poszerzył. Kelnerka weszła do pokoju z nowa kolejką Margarity dla
pań oraz piwem dla Jaspera i Emmetta.

Bella wzięła drink, który zaoferowała jej kelnerka i szybko zaczęła pić. Uśmiechnąłem

się. To powinno zadziałać. Drinki wciąż przychodziły, a rozmowa płynęła swobodnie. Po
niecałych dwóch godzinach chichotała razem z moją rodziną, siedząc mi na kolanach.
Musiałem mieć głupi uśmiech na twarzy, ponieważ Bella spoglądała na mnie co jakiś czas i
spytała dlaczego się uśmiecham.

Wzruszyłem tylko ramionami i podałem jej kolejnego drinka. Emmett zarządził

przerwę na toaletę, na którą wszyscy się zgodzili i rzucił, że mamy się spotkać na parkiecie.

Designated Driver- osoba która ma być trzeźwa przez cały wieczór, a potem odwozi innych do domów i

upewnia się, że dotarli tam bezpiecznie.

Emmett, Jasper i ja ruszyliśmy do łazienki. Wiedziałem, że Emmett wręcz umiera z

ciekawości, aby mnie o coś zapytać, w przeciwnym razie nie zgodziłbym się na męskie
plotki nad pisuarem.

-Więc bracie, po całej tej sprawie z telefonem, wciąż zamierzasz ją przelecieć i

wyrzucić?- Emmett zapytał ostrożnie. Uniosłem na niego brwi.

Jakie to ma dla niego znaczenie?

- Alice i Rosalie ją lubią. Jeśli ją skrzywdzisz, odejdzie – stwierdził Jasper, myjąc ręce.
- Pracuje dla mnie, a poza tym ten projekt jest dla niej ważny. Więc nawet jeśli ją

porzucę,

nie pozwie mnie, ani nie odejdzie. – wzruszyłem ramionami. Bella jest na straconej

pozycji i prawdopodobnie będzie niezręcznie, ale przeżyję to jakoś.

- Wiedziałem, że to ten sam, stary Edward – powiedział Emmett, a w jego oczach

widać było rozczarowanie.

Wiem, że jestem dupkiem, ale nie zmienię tego. Kurwa, co jeśli odejdzie i nie ukończy

projektu? Będę mógł spojrzeć jeszcze kiedyś w lustro?

Opuściliśmy łazienkę i przeszliśmy przez zatłoczony parkiet do miejsca, gdzie Bella,

Rosalie i Alice wywoływały niemałe poruszenie. DJ zaczął mówić przez mikrofon.

- Panie i panowie, na specjalne życzenie pani Belli – Pussy Cat Dolls „Buttons”! –

Pomiędzy moją pijaną siostrą i bratową, Bella poruszała się zmysłowo, zaczynając kołysać
się do muzyki, kiedy Snoop zakończył swój wstęp. Potem zaczęły śpiewać refren.

Jestem pierdolnięty. Nagle pokochałem Poniedziałki Margarity.

I’m telling you to loosen up my buttons, baby (uh, huh)
But you keep fronting (uh)
Saying what you going to do to me (uh, huh)
But I ain’t seen nothing (uh)
I’m telling you to loosen up my buttons, baby (uh, huh)
But you keep fronting (uh)
Saying what you going to do to me (uh, huh)
But I ain’t seen nothing (uh)

Bella wyszła w przód, kołysząc biodrami i wykonując ruchy, które powinny być

pokazywane tylko w mojej sypialni. Tłum mężczyzn wokół nich zaczął gwizdać i krzyczeć.
Spojrzałem gniewnie na dużego blond kolesia. Moja!

Ręce Belli wodziły po jej własnym ciele, gdy śpiewała zwrotkę. Jasper i Emmett

obserwowali całą scenę z zachwytem, a ja musiałem poprawić się w spodniach.

Typical
Hardly the type I fall for
I like when the physical

Bella powoli powędrowała swoimi dłońmi po biuście.

Don’t leave me asking for more

Bella klepnęła się w pośladki i pochyliła się mocno. Byłem świadomy, że moja siostra

i Rosalie robią to samo, ale moje oczy były przyklejone do skąpo odzianego w krótką
spódniczkę tyłka Belli.

I’m a sexy mama (mama)
Who knows just how to get what I want and (want and)
What I want to do is spring this on you (on you)
Back up all the things I told you (told you)
You been saying all the right things all night long

Dziewczyny zaczęły podnosić brzegi swoich bluzeczek. Zerknąłem na Jaspera i

Emmetta, potrząsając głową. Ni cholery.

But I can’t seem to get you over here to help take this off.

Brzuch Belli był już nagi, ale posuwała się wyżej. Gwizdy i pomruki uświadomiły mi,

że Bella chce się rozebrać, bo ją upiłem. Poczułem się winny. Ahh!

- Cholera, łapcie je – ryknąłem na Jaspera i Emmetta, którzy byli wciąż zszokowani.

Szybko zmniejszyliśmy odległość pomiędzy nimi. Rzuciłem piorunujące spojrzenie jakiemuś
dupkowi, próbującemu podejść do Belli.

- Moja – warknąłem.
Moja

! Złapałem Bellę za rękę, zanim zdążyła całkowicie zdjąć swoją fioletową bluzkę.

Emmett chwycił Rosalie, która próbowała z nim walczyć, a Jasper przerzucił sobie Alice
przez ramię. Bella wciąż tańczyła i ocierała się o mnie. Jej druga ręka wciąż próbowała
usunąć koszulkę z jej piersi. Tak bardzo jak ja chciałem je zobaczyć, nie chciałem, żeby oni je
widzieli. Moje!

Pomruki i gwizdy zamieniły się w jęki, kiedy przyciągnąłem Bellę do siebie i

wyprowadziłem z parkietu. Jasper pojawił się przede mną kilka sekund później i podał mi jej
torebkę i kluczyki.

- Zabierz ją do domu. Ja lepiej zabiorę stąd Alice, zanim zrobi coś, czego będzie

żałować – powiedział Jasper, potrząsając głową. Alice wciąż wisiała na jego ramieniu.

- Beellllaaaa… to było świetne… Następnym razem musimy zrobić to do „Don’t Cha”

– wykrzyknęła Alice i chichocząc klepnęła tyłek Jaspera.

- Odsuń się Emmett, nie jestem tak pijana. Poradzę sobie z tymi facetami, jeśli

spróbują dotknąć tego – krzyknęła Rosalie, chwytając swoje piersi, zanim trząsnęła go w
twarz. Emmett przewrócił oczami i załapał Rose w talii, a następnie pobiegł w stronę
wyjścia. Jasper z Alice podążył tuż za nim.

- A ty… zamierzasz też wynieść mnie stąd się jak jaskiniowiec, Edwardzie? – Bella

uśmiechnęła się podstępnie, wciąż ciągnąć swoją bluzkę. Przewróciłem oczami. Oto moja
szansa

Podniosłem ją, ale zanim zdążyłem przerzucić ją sobie przez ramię, otoczyła nogami

moją talię, jęknąłem. Uśmiechnęła się, kiedy zarzuciła ramiona na moją szyję. Mocno ją
trzymając wyszedłem w chłodne, nocne powietrze. Bella zadrżała i przysunęła się do mnie
bliżej.

- Gdzie jest twój samochód? – zapytałem, próbując znaleźć go wzdłuż ulicy.
- Na parkingu, za tobą – powiedziała dziewczyna. Odwróciłem się i dostrzegłem jej

Fiorano. Podszedłem do auta, a przez cały czas Bella bawiła się włoskami na moim karku,
doprowadzając mnie do szaleństwa.

- Wiesz, jesteś naprawdę słodki, Edwardzie. – Uśmiechnęła się i pocałowała moją

skroń, potem szczękę, possała ucho. Kurwa.

- Uh… dzięki – odpowiedziałem, stawiając ją obok samochodu, tak żebym mógł

otworzyć drzwi. Kiedy już to zrobiłem, posadziłem ją na miejscu pasażera i zacząłem
zapinać ją w skomplikowane pasy bezpieczeństwa. Nie ułatwiała mi zadania. Zapięcie
znajdowało się przy jej klatce piersiowej. Bella wciąż chichotała i odpychała moje ręce.

- Przestań, Edwardzie. Jeśli chcesz ich dotknąć, musisz poczekać, aż wejdziemy do

mojego mieszkania. – Jęknąłem, kiedy w końcu udało mi się ukończyć zadanie. Jedna z jej
nóg była poza samochodem, więc delikatnie dotknąłem gładkiej jak jedwab skóry i
umieściłem nogę w samochodzie, zanim zamknąłem drzwi.

Tak

Usiadłem na miejscu kierowcy i dokonałem kilku poprawek w fotelu. Wyjechałem z

miejsca parkingowego i zdałem sobie sprawę, że nie mam pojęcia gdzie Bella mieszka.

- Bello, gdzie jest twoje mieszkanie?
Zaczęła się śmiać.
- Zabawna historia… mieszkam w budynku obok twojego, na dziesiątym piętrze.
- Naprawdę? – Byłem w szoku. Dziewczyna tylko przytaknęła, bawiąc się

odtwarzaczem muzyki. – W budynku Moore?

- Tak. Wiesz, jesteś naprawdę słodki, Edwardzie. – Zaczęła się na mnie gapić, na co

musiałem się zaśmiać. O tak, jest pijana. Zbyt łatwe.

Kilka minut później byliśmy już w jej bloku. Po tym jak Bella rzuciła w strażnika

swoją przepustką, zaparkowałem w garażu na jej miejscu. Obok zauważyłem stalowoszary
Gran Turismo Maserati. Niemożliwe.

- Bella, jesteśmy na miejscu. chcesz, żebym pomógł ci wejść na górę? – zapytałem,

patrząc na tą cudowną istotę obok mnie.

- Tak, proszę. – Uśmiechnęła się i puściła mi oczko. Szybko wysiadłem z auta i

podszedłem do drzwi Belli. Otworzyłem je i znów pomogłem jej z pasami. Tym razem
obserwowała mnie z zarumienioną twarzą, nie ruszając się. Rozpinając pas musnąłem jej
lewą pierś.

- Edward – wypowiedziała moje imię, kiedy pomogłem jej wysiąść. Delikatnie

otoczyłem ramieniem jej talię, prowadząc ją do windy.

- Tak, kochanie? – zachęciłem, by kontynuowała.
- Masz śliczny tyłek – zachichotała, a potem klepnęła mnie mocno w pośladki.

Cholera, to było gorące

. Potem włożyła rękę do mojej tylnej kieszeni. Cholera, zdecydowanie

nie jednorazowy numerek. Może tydzień. W myślach już planowałem kilka następnych dni.
Mamy randkę w środę, a w sobotę wyjazd. Może spędzimy ze sobą noc w górach.

- Edward, to naprawdę miło z twojej strony – stwierdziła Bella, przygryzając dolną

wargę.

- Chciałem się tylko upewnić, że bezpiecznie dojdziesz do domu – wyjaśniłem,

przytulając ją mocniej ramieniem, które było owinięte wokół niej.

- Nie, poważnie, to bardzo miłe. Większość mężczyzn próbowałabym przelecieć mnie

już na parkingu, ale nie ty. Bierzesz mnie naprawdę poważnie. – Uśmiechnęła się w sposób
jaki zawsze szarpał mnie za serce. Co do cholery jest ze mną nie tak?

Kurde, jeśli teraz ją zaliczę, prawdopodobnie będzie tego rano żałowała. Będzie na

mnie wkurzona, że ją wykorzystałem i zaryzykowałem nasze biznesowe relacje, jej projekt i
matki, i dzieci. Kurwa! Nie znoszę mojego wewnętrznego głosu.

Weszliśmy do windy, a kiedy drzwi się za nami zamknęły, Bella mnie zaatakowała.

Dosłownie. Pchnęła mnie na ścianę i wepchnęła język w moje usta. Kurwa, odkryłem niebo.

Jęknąłem, kiedy jej ramiona otoczyły moją szyję i podskoczyła, tak że musiałem

złapać ją za tyłek. Owinęła nogi wokół mojej talii, a jej ciepła, wilgotna cipka znalazła się
przy moim brzuchu. Mój penis natychmiast zareagował i zaczął napierać na dżinsy.

- Bella, kochanie, doprowadzasz mnie do szaleństwa. – Zamruczała w odpowiedzi,

całując i liżąc moją szyję. Sygnał dźwiękowy oznajmił nam, że dojechaliśmy na jej piętro.
Drzwi otworzyły się i wyprowadziłem nas na korytarz.

- Bella, które to twoje mieszkanie? – zapytałem, ledwo mogąc skupić się na tworzeniu

całych słów.

- 103B, na prawo – wyszeptała, a potem przygryzła skórę na mojej szyi.
- Kurwa… Bella – sapnąłem, ból tylko zwiększył moje podniecenie. Znalazłem drzwi

mieszkania. – Jesteśmy na miejscu, kochanie. – Jęknąłem, gdy jej nogi opuściły moją talię i
stanęła na podłodze. Odsunęła się ode mnie i uśmiechnęła. Wyjęła klucz z torebki i
otworzyła drzwi.

Mój wewnętrzny głosik powiedział, że nie powinienem się do niej dobierać, kiedy jest

pijana. Moje ego twierdziło, że może zapomnieć o całym zdarzeniu, a nikt nie powinien
zapomnieć nocy ze mną. Tak, wolę to niż ckliwe brednie. Bella otworzyła drzwi i weszła do
środka. Ja pozostałem w korytarzu. Dziewczyna odwróciła się i popatrzyła na mnie.

- Nie wchodzisz? – zapytała, chwytając mnie za koszulę i wciągając do środka.

8888.... Margarita Monday

Margarita Monday

Margarita Monday ((((B

Beeeellllllllaaaa))))

~Bella

Nie mogłam się doczekać. Nie mogłam się doczekać, aż zobaczę jego twarz jeszcze raz. Kurde.

Nieźle się wkopałam.

Edward wszedł z powrotem do pokoju i natychmiast się uśmiechnęłam. Nie mogłam

się powstrzymać. Przyglądałam się jak patrzył kolejno na członków swojej rodziny, zanim w
końcu zatrzymał wzrok na mnie. Jego rozdrażniona twarz złagodniała i uśmiechnął się. Od
pierwszego dnia naszej znajomości ten przewrotny, śnieżnobiały uśmiech jego pełnych ust
powodował u mnie wywrotkę serca.

Podszedł do mnie i podał mi rękę, którą złapałam bez wahania.
Cholernie seksowny. A niech go. Ledwie panuję nad chęcią dotknięcia jego ciała.

- Edward, coś się stało? - zapytałam kiedy pomógł mi wstać i przyciągając mnie bliżej

do siebie. Otaczała nas dudniąca muzyka, ale przysięgam, że mogłam w niej usłyszeć
łomotanie swojego serca.

Dlaczego tak na mnie działa?
Umieścił swoje duże dłonie na moich biodrach, kierując moimi ruchami. Kiedy lekko

rozpostarł palce, zauważyłam, że są silne, choć smukłe. Wypuszczałam powietrze małymi
porcjami, starając się uspokoić oddech. Reszta rodziny Edwarda zaczęła tańczyć w sali dla
VIP-ów.

Spojrzałam z powrotem w oczy Edwarda. Czułam, jakby coś kryło się za jego

spojrzeniem. Coś, czego nie widziałam pierwszego dnia. „W czwartek wieczorem jem obiad
z rodzicami i mama usiłuje umówić mnie na randkę w ciemno.” Powiedział kręcąc głową.
Kiedy to zrobił, włosy zakryły mu oko i natychmiast chciałam je poprawić.

Dlaczego musi mieć tak seksowne włosy i usta?

Roześmiałam się, zarzucając mu ręce na szyję. Chciałam przebiec palcami po jego

włosach, ale się powstrzymałam.

- To słodkie, że wciąż się o ciebie troszczy.
- Cóż, powiedziałem jej, że jestem już umówiony. - Wyszczerzył się znacząco tym

swoim firmowym uśmiechem.

- Naprawdę? - Uśmiechnęłam się na myśl o tym, jak będzie mnie zapraszać.

Postanowiłam trochę z nim poigrać, żeby musiał sobie na to zapracować. - Kto jest tą
szczęśliwą damą?

- Ty - odpowiedział bez wahania.
Pociągnęłam jego głowę niżej.
- Z przyjemnością z tobą wyjdę - wyszeptałam mu do ucha.
Przynajmniej stara się być dziś grzecznym chłopcem.
Odsunął się, żeby spojrzeć mi w oczy.
- Postawić ci drinka? - zapytał trochę zbyt gorliwie.
A niech go szlag.
- Właśnie czekam na jednego. Ale nie sądzę, żebym wypiła więcej, muszę jeszcze

potem dojechać do domu - powiedziałam niby-to-zdezorientowanym tonem, czego chyba
nie zauważył.

- Może cię odwiozę? Co ty na to? - zapytał entuzjastycznie.
- Nie masz nic przeciwko byciu Wielkim Trzeźwym Bratem? – zapytałam, zmuszając

się do uśmiechu. Edward potrząsnął tą swoją małą, durną łepetyną. Z trudem uśmiechnęłam

się szerzej. Kelnerka weszła do pokoju z nową rundką Margarit dla mnie, Alice i Rose, oraz
piwem dla Jaspera i Emmetta.

Wzięłam drinka od kelnerki, która mrugnęła do mnie porozumiewawczo i zaczęłam

sączyć słodką, cytrusową mieszankę. Edward znów się wyszczerzył.

Dupek.
Teraz musiałam odstawić przedstawienie. Podążałam za tokiem rozmowy jaki

narzucał, gadając o wszystkim i o niczym. Przyłapałam się na szczerym odpowiadaniu na
większość zadawanych przez niego pytań. Mieliśmy ze sobą mnóstwo wspólnego, co zresztą
wiedziałam już wcześniej. Plotkowanie z nim i jego rodziną było naprawdę świetne.

Zrelaksowałam się, mimo że wiedziałam, co wkrótce się wydarzy. Wychylaliśmy

jeden drink za drugim. W końcu, podczas tańca z Edwardem, wywróciliśmy się na sofę i
wylądowałam na jego kolanach. Tam też zostaliśmy. Nie, żebym miała coś przeciwko.
Szczerze mówiąc czułam się świetnie siedząc na nim, śmiejąc się z głupiego dowcipu
Emmetta i jego sprośnych komentarzy, za które Rose by go wytrzaskała. Wyglądało na to, że
ich przekomarzanie się to jakieś końskie zaloty. Za każdym razem kiedy patrzyłam na
Edwarda szczerzył się jak głupi, a gdy go o to pytałam nie odpowiadał, tylko podawał mi
kolejnego drinka.

Pierdolony dupek. Zamierzam się naprawdę świetnie bawić, przewracając mu dzisiaj w

głowie.

Na szczęście Emmett poprosił o przerwę na łazienkę i wszyscy się zgodzili.

Umówiliśmy się, że wszyscy spotkamy się na parkiecie. To była świetna szansa na to, żeby
pogadać z dziewczynami i sprawdzić, czy wciąż chcą mi pomóc w droczeniu się z
Edwardem.

Alice, Rosalie i ja udałyśmy się do łazienki. Jak tylko znalazłyśmy się w środku

dziewczyny pociągnęły mnie do sporej kabiny i zamknęły drzwi.

- Myśli, że jesteś pijana i chce cię zabrać do siebie. Przykro mi Bello. - Alice wyglądała

na zawiedzioną

- Wiem Alice. Szczerze, spodziewałaś się czegoś innego po kimś takim jak on? –

wzruszyłam ramionami. Starałam się ukryć jak bardzo martwiło mnie to, że Edward obleje
mój mały test. Żaden z moich dziewięciu obiektów nie był w stanie oprzeć się staraniom, by
zabawić się kosztem ‘zalanej w trupa Belli‘.

Przykład:

Obiekt: Jacob Black, zwany też Lecącym-Na-Wszystko-Co-Jest-Ciepłe-I-Ma-Cycki

- Jacob, dzięki za podwózkę. To naprawdę miłe z twojej strony.
- Żaden problem Bello. Może wejdę i omówimy twój projekt? - Hm, czy on właśnie użył

mojego projektu jako wymówki? Tak, chce się zabawić póki jestem ‘pijana‘. Kretyn.

- Umm… jestem troszkę nie w stanie, ale ok. Otworzyłam drzwi, wpuszczając Jacoba do

środka. Szybko przygwoździł mnie do nich. Ugh! Nie mógłby przynamniej spróbować być
dżentelmenem choć na moment? Zaczynam posądzać go o seksoholizm! To by wszystko wyjaśniało.

- Jacob, co ty zamierzasz? – zapytałam, kiedy złapał mnie za biodra przyciskając do siebie.

Cholera, już jest gotowy. Kurde. I co mam teraz zrobić?

- Zamierzam sprawić, że będziesz bardzo szczęśliwa, Bello. - Bardzo zarozumiały?

Cwaniaczkowaty, arogancki, uzależniony od swojego odbicia w lustrze i od seksu. Mogę zrobić tylko
jedną rzecz. Złapałam się za brzuch, zakrztusiłam i pobiegłam do łazienki. Zamknęłam za sobą drzwi,

złapałam szklankę pełną wody i wylałam ją do toalety, wciąż się krztusząc. Zadziałało. Kiedy wyszłam
z łazienki, Jacoba już nie było. Kretyn.

Nadal mamy w planach nasz mały, taneczny występ, żeby podręczyć Edwarda? -

zapytała Alice wyrywając mnie ze wspomnień.

- Tak, chcę sprawdzić, co zrobi z tymi wszystkimi gapiącymi się na mnie facetami –

powiedziałam obojętnie.

- Wiem, że Emmett będzie zachwycony mogąc mnie oglądać, ale będzie też

wkurzony, na tych wszystkich lampiących się zboków - stwierdziła Rosalie, krzyżując ręce
na piersi.

- Jasper też dostanie ścisku dupy - zauważyła Alice z figlarnym uśmiechem.
- Cóż, może pójdziemy nieco dalej? - zaproponowałam. Wyjaśniłam im co mam na

myśli i zgodziły się. Odświeżyłyśmy się i ruszyłyśmy na podbój parkietu.

Podeszłyśmy do DJ-a i zamówiłyśmy piosenkę. Kiedy powiedziałyśmy, że chcemy

do niej tańczyć, zgodził się i postarał się o dostatecznie dużo miejsca dla nas.

Rosalie zaprowadziła mnie i Alice na środek zatłoczonego parkietu. Zaczęłyśmy

tańczyć razem, a wokół nas zaczęło się tworzyć kółko widzów. Alice dała sygnał DJ-owi, gdy
miałyśmy już pewność, że faceci nas widzą.

DJ wziął mikrofon i zaczął mówić.
- Panie i panowie, na specjalne zamówienie pani Belli ‘Buttons‘ Pussycat Dolls!
Stanęłam pomiędzy Alice i Rosalie. Myślałam, że nerwy mnie zjedzą, ale gdy

spojrzałam Edwardowi w oczy naprawdę zechciałam to dla niego zrobić. Zaczęłam kołysać
się do słów Snoop Dogga. Wystąpiłam do przodu i zaczęłam śpiewać. Alice i Rose tańczyły z
tyłu.

Edward, spójrz na mnie. Teraz. Naprawdę spodobał mi się drapieżca, którego zobaczyłam w

jego oczach.

I’m telling you to loosen up my buttons, baby (uh, huh)
But you keep fronting (uh)
Saying what you going to do to me (uh, huh)
But I ain’t seen nothing (uh)
I’m telling you to loosen up my buttons, baby (uh, huh)
But you keep fronting (uh)
Saying what you going to do to me (uh, huh)
But I ain’t seen nothing (uh)

Poruszałam się kołysząc biodrami, przebiegając rękami po ciele, zarzucając tyłkiem i

kręcąc biodrami. Tłum facetów krzyczał i gwizdał, ale nie zwracałam na nich uwagi.
Patrzyłam na Edwarda. On zaś spoglądał na blondyna-mięśniaka, który wlepiał oczy w moje
biodra.

Był zazdrosny.

Byłam już gotowa zaśpiewać następną zwrotkę. Moje ręce wciąż krążyły po moim

ciele kiedy obserwowałam Edwarda, Jaspera i Emmetta, spoglądających na nas i widocznie
wstrząśniętych.

Ha! Ha! Edward chyba zaczął się przystosowywać. Punkt dla mnie!

Typical

Hardly the type I fall for – Szłam w jego stronę kręcąc pupą.
I like when the physical - Kołysałam się powoli z rękami na piersiach.
Don’t leave me asking for more - Zakręciłam się znowu, schodząc w dół i rozszerzając nogi.

Zauważyłam, że spojrzenie Edwarda powędrowało w stronę mojej skąpej spódniczki,

ledwie przykrywającej pośladki..

I’m a sexy mama (mama)
Who knows just how to get what I want and (want and)
What I want to do is spring this on you (on you)
Back up all the things I told you (told you)
You been saying all the right things all night long

W tym momencie każdy z moich obiektów przychodził mnie powstrzymać.

Właściwie to pozwalali mi zdjąć bluzkę. Teraz chciałam wiedzieć czy poczucie winy po tym,
jak mnie upił spowoduje, że mnie powstrzyma. Bardzo powoli zaczęłam ściągać top.
Przyglądałam się, jak jego oczy rozszerzają się. Szybko spojrzał na Jaspera i Emmetta i znów
na mnie.

But I can’t seem to get you over here to help take this off.

Mój brzuch był już nagi, ale wciąż podciągałam bluzkę. Gwizdy i kocia muzyka

wzmocniły się kiedy zbliżałyśmy się do sedna. Wtedy go usłyszałam.

- Ściągamy je, kurwa mać. - Edward zwrócił się do wciąż osłupiałych braci. Szybko

się zbliżyli, przy czym Edward patrzył na dupków, którzy starali się podejść do mnie bliżej. I
wtedy wydał ten dźwięk, który od razu mnie nakręcił.

- Moja - warknął.
Cała twoja, skarbie. Cholernie zazdrosny i władczy. Baaardzo smakowity.

Złapał mnie za rękę, zanim zdążyłam całkowicie odsłonić piersi. Emmett złapał

Rosalie, która starała się z nim walczyć. Jasper zgarnął Alice i przerzucił ją sobie przez ramię.

Byłam strasznie szczęśliwa. Był pierwszym, który przeszedł test. Byłam

przeszczęśliwa. Byłam napalona. Niech go szlag. Teraz pragnęłam go jeszcze bardziej.

Wciąż poruszałam się w rytm muzyki napierając na uda Edwarda, powodując tarcie,

którego potrzebowałam. Trzymał mnie blisko siebie. Wciąż musiałam udawać pijaną, więc
kontynuowałam zdejmowanie ubrania. Spojrzał mi w oczy. Jego spojrzenie było intensywne,
ale wciąż nieco zeszklone.

Gwizdy i okrzyki zamieniły się w buczenie, kiedy Edward przyciągnął mnie jeszcze

bliżej i zabrał z parkietu. Przed nami pojawił się Jasper i podał Edwardowi moją torebkę i
klucze.

- Zabierz ją do domu. Lepiej zabiorę Alice zanim zrobi coś, czego będzie żałować. -

Powiedział Jasper kręcąc głową, z Alice wciąż przewieszoną przez swoje ramię.

- Belllaaa... to było świetne... Następnym razem musimy to zrobić przy ‘Don‘t cha‘ -

zachichotała Alice, po czym klepnęła Jaspera w tyłek. Wcześniej zdecydowała się pić, bojąc
się, że nie będzie w stanie zatańczyć tego na trzeźwo.

- Spadaj Emmett, nie jestem aż tak pijana. Dam radę całej, męskiej populacji, jeżeli

będą chcieli tego dotknąć - wrzasnęła Rosalie łapiąc się za piersi, zanim trzasnęła go w

twarz. Emmett wywrócił oczami, złapał ją w talii, przerzucił przez ramię i pobiegł do
wyjścia. Taak, końskie zaloty. Jasper i Alice oddalili się za nimi.

Patrzyłam jak Edward ogląda się za swoją wycofującą się rodziną. Chciałam pograć z

nim chwilę dłużej. Wciąż mógł próbować mnie wykorzystać, więc zamierzałam grać tak
długo, jak tylko będę w stanie.

- Czy... też zamierzasz zachować się jak jaskiniowiec? - Parsknęłam figlarnie, wciąż

podnosząc bluzkę. Mam nadzieję, że tak. Wywrócił oczami, ale jego spojrzenie pociemniało.

Nagle złapał mnie w talii i podniósł.
Cholernie silny i cholernie gorący.
Szybko zaplotłam wokół niego nogi. Miałam na sobie spódnicę i niespecjalnie

chciałam oświecić wszystkich w tym temacie. Jęknął. Uśmiechnęłam się zarzucając mu ręce
na szyję. Poczułam jak jego ramiona zaciskają się wokół mnie, kiedy wyszliśmy w ciemną
noc. Było zimno. Zadrżałam, całe moje ciało się trzęsło. Mocniej wtuliłam się w Edwarda,
przyciskając pierś do jego ciepłego, silnego tułowia.

Przepysznie.

- Bella, gdzie twoje auto? – zapytał, rozglądając się za nim po ulicy.
- Na tamtym parkingu. - Wskazałam miejsce za jego plecami. Odwrócił się w stronę

mojego Fiorano. Zaczął iść w jego stronę. Patrzyłam na jego piękną twarz i seksowne włosy i
strasznie chciałam ich dotknąć. Zaczęłam bawić się kosmykami na jego karku. Były miękkie i
jedwabiste.

Chciałam go całować i dotykać. Cóż, nareszcie mam okazję wykorzystać to, że jestem

‘pijana‘.

- Wiesz Edward, jesteś cholernie słodki. - Uśmiechnęłam się i pocałowałam jego

skroń, potem szczękę, następnie spojrzałam na jego słodziutkie uszko, wzięłam je w usta i
ssałam. Jego uchwyt zesztywniał

Naprawdę na niego działam Dobrze.

- Uh... dzięki – odpowiedział, opierając mnie o tylne drzwi. Otworzył drzwiczki

pasażera i z łatwością posadził mnie na siedzeniu i zapiął. Chciałam zagrać odważniej.
Kiedy zapięcie znalazło się na mojej piersi zaczęłam chichotać i odpychać jego ręce.

- Edward przestań. Jeżeli chcesz ich dotknąć, musisz zaczekać, aż znajdziemy się w

moim mieszkaniu - droczyłam się. Jęknął, w końcu kończąc zapinanie. Jedna z moich nóg
była wciąż poza autem i poczułam jak jego ciepłe ręce ostrożnie podnoszą ją do środka,
zanim zamknął drzwiczki. Nawet nie próbował mnie macać.

Jeszcze jest dla niego nadzieja.

Sama nie wiedziałam, czy byłam zachwycona czy

rozczarowana. Serio, byłam już gotowa się z nim przespać.

Edward wślizgnął się za kierownicę. Zanim wyjechał z parkingu wyregulował

siedzenie.

- Bella, gdzie mieszkasz? - Uśmiechnęłam się. Nie wiedział, że zamierzałam go

zaskoczyć.

Zaczęłam się śmiać.
- Zabawna historia... Mieszkam w tym budynku obok twojego, na dziesiątym piętrze.
- Naprawdę? - Był oszołomiony. Kiwnęłam tylko głową, bawiąc się stereo. - W

Moore? - zapytał zaciekawiony.

- Tak - potwierdziłam. - Wiesz, Edward, jesteś naprawdę cholernie słodki. -

Patrzyłam na niego z powagą. Roześmiał się.

Myśli, że jestem zalana.

Parę minut później dotarliśmy do mojego bloku. Podjechaliśmy do budki strażnika

przy bramie parkingowej. Miałam zamiar błysnąć mu fragmentem nagiego ciała, żeby dać
Edwardowi okazję do popatrzenia, ale pomyślałam, że wystarczy żebym błysnęła swoją
kartą.

Wskazałam Edwardowi swoje miejsce parkingowe. Chyba zauważył, że na sąsiednim

miejscu stało moje zielone Maserati Gran Turismo, ale o to nie zapytał.

- Bella, jesteśmy na miejscu. Pomóc ci wejść na górę? - Zapytał Edward, odwracając

się, żeby spojrzeć na piękną maszynę za moimi plecami.

Hmm… daje mi wybór? Mogłabym zakończyć grę tutaj i zdałby test. Ale czy naprawdę

chciałam, żeby mu się udało? Nie, niezupełnie. Czuję się cholernie przyszpilona. Już skończyłam swoją
dzisiejszą rólkę. Dam mu kolejne zadanie kiedy indziej. Teraz jedyne, czego chcę, to znowu go
pocałować.

- Tak, proszę. - Uśmiechnęłam się do niego i mrugnęłam. Edward wysiadł i podszedł

do moich drzwiczek. Otworzył je i przyklęknął, żeby znowu pomóc mi z szelkami. Teraz
zdecydowałam się grać nieśmiałą, tak jak zwykle. Siedziałam bez ruchu i obserwowałam jak
delikatnie odpina sprzączki i rumieniąc się, kiedy w trakcie odpinania pasa musnął ręką
moją lewą pierś.

- Edward – wyszeptałam, kiedy wyciągał mnie z auta. Ostrożnie oplótł mnie

ramieniem, jakby bał się, że się przewrócę, i zaprowadził mnie do windy

- Tak, kochanie? - spytał. Czułe słówko wytrąciło mnie z równowagi, moje serce

zabiło gorączkowo. Szybko jednak wzięłam się w garść i grałam dalej.

- Masz słodziutki tyłeczek. - Zachichotałam i pacnęłam mocno jego jędrne pośladki.

Ścisnęłam je na sekundę, po czym włożyłam lewą dłoń do jego tylnej kieszeni. Nie mogłam
się doczekać, żeby na niego skoczyć.

Bella, bądź silna. Możesz poczekać. Może w sobotę... może weźmiemy wspólny pokój, kiedy

dotrzemy do wodospadów.

Ok, muszę zrobić coś, co rozwieje jego chęć na wykorzystanie mnie. Chciałam, żeby

udało mu się zaliczyć ten tekścik.

- Edward, to naprawdę miło z twojej strony - zaczęłam, przygryzając dolną wargę.
- Po prostu chciałem się upewnić, że wszystko będzie ok. - wyjaśnił, obejmując mnie

mocniej ramieniem.

- Nie, to naprawdę miłe. Większość mężczyzn próbowałoby rzucić się na mnie

jeszcze na parkingu, ale nie ty. Ty traktujesz mnie poważnie. - Uśmiechnęłam się i
zauważyłam, że pożądanie w jego oczach zmienia się w zakłopotanie.

Mogłam prawie zobaczyć pracujące w jego głowie koła zębatek, kiedy toczył

wewnętrzny bój z nieczystymi pobudkami, podsuwanymi przez jakiś diabelski głosik.

Wciąż chciałam go pocałować. Schlana Bella by go pocałowała. Kurdeeee.

Dotarliśmy do windy i Edward nacisnął guzik z dziesiątką. Rzuciłam się na niego,

kiedy tylko zamknęły się drzwi. Popchnęłam go na ścianę malutkiej windy i wepchnęłam
mu język w usta.

Cholera, smakuje naprawdę dobrze.
Jęknął, kiedy zarzuciłam mu ręce na szyję i zwiększyłam tempo. Uczył się szybko i

złapał mnie za tyłek, żeby mnie przytrzymać. Otoczyłam nogami jego talię. Sama nie wiem,
co we mnie wstąpiło. Poczułam jak ociekam pożądaniem. Przycisnęłam się mocno do jego
brzucha i poczułam jak odpowiada rysującą się coraz mocniej wypukłością jeansów.

- Bella, kochanie, doprowadzasz mnie do szaleństwa - westchnął. Znów czułe słówka.

Zamruczałam, całując i liżąc jego szyję. Rozległ się dzwonek, kiedy dotarliśmy na wybrane
piętro. Drzwi się rozsunęły i Edward wyprowadził mnie z windy.

- Bella, które mieszkanie jest twoje? - zapytał. Ledwie byłam w stanie skoncentrować

się na jego słowach, wciąż liżąc i pieszcząc jego szyję.

- 103B, po prawej - wyszeptałam. Nie mogłam się powstrzymać i ugryzłam go w

piżmową skórę u podstawy szyi.

Umm…cuudnie.

- Kurwa mać... Bella! - Edward sapnął, co brzmiało jakby go bolało. Uuups...

przestraszyłam go?

Poczułam, że jest jeszcze twardszy. Hmm… odrobinka boleści mu służy. W

końcu znalazł moje drzwi.

- Jesteśmy na miejscu kochanie. - Jęknął kiedy zdjęłam z niego nogi i stanęłam na

podłodze. Odsunęłam się i uśmiechnęłam, zanim wyjęłam klucze z torebki i otworzyłam
drzwi.

Edward był cicho. Stał za moimi plecami, opierając się o framugę. Zauważyłam, że

przyciska do boku zaciśniętą pięść. Naprawdę starał się być grzecznym chłopcem. Walczył
ze swoimi pragnieniami i swoją potrzebą. Chciał mnie, ale nie w ten sposób. Uśmiechnęłam
się.

W końcu otworzyłam drzwi i weszłam do środka. Edward został na korytarzu.

Odwróciłam się, żeby na niego spojrzeć i naprawdę zaimponowało mi to, że naprawdę
zamierzał być porządnym facetem.

Biedactwo, to jeszcze nie koniec na dziś.

- Wchodzisz? – zapytałam, łapiąc go za koszulę i pociągając do środka, jednocześnie

zamykając za nami drzwi.

Hmm...skoro już cię tu mam, co mam z tobą zrobić?

~Edward

Ręka Belli była zaciśnięta na mojej koszuli, a w jej oczach widać było czystą żądzę. I z

jakiegoś powodu to mnie zaniepokoiło. Chciała mnie tak bardzo jak ja jej, ale to nie było to
samo. To nie było właściwe. Była pod wpływem alkoholu i czułbym się, jakbym ją do tego
zmuszał. Nie mógłbym jej zrobić czegoś takiego.

- Edward, co się dzieje? – zapytała Bella, a jej słodkie brewki uniosły się pytająco.

Pochyliłem się i pocałowałem ją w czoło.

- Bella, jesteś pijana i mimo że cię pragnę, nie mogę tego teraz zrobić – stwierdziłem,

zakładając kosmyk jej włosów za ucho, a potem głaszcząc jej policzek. Jej oczy zaszły łzami.
O nie. Myśli, że daję jej kosza?

Nagle jej oczy się rozszerzyły i uśmiechnęła się.

- Nie mogę uwierzyć, że wielki Edward Cullen nie skorzysta z szansy dostania się

pod moją spódniczkę.

- Bella zaufaj mi, pragnę cię, ale nie w taki sposób – westchnąłem. Pocałowałem ją

ponownie w czoło, zanim otoczyłem ją ramieniem prowadząc do sofy.

- Nie musimy nic robić Edwardzie. Po prostu usiądź i mnie przytul – wyszeptała

dziewczyna. Zesztywniałem. Nigdy żadna kobieta nie poprosiła mnie o zwykłe przytulanie.

- W porządku, możesz już iść. Na szczęście mieszkasz w budynku obok. –

Zachichotała i odsunęła się ode mnie, a następnie podeszła do dużego okna. Odsunęła
zasłony i gestem przywołała do siebie. Zobaczyłem swój blok.

Policzyłem okna i piętra, i odkryłem, że nasze mieszkania znajdowały się niemal

naprzeciw siebie. Wiedziała o tym i teraz zastanawiałem się czy mnie obserwowała.
Zadrżałem. Nie byłem pewny czy to powinno mnie przestraszyć czy podniecić.

- Odkryłam to pewnego dnia, gdy przeglądałam dokumenty. Wyobraź sobie moje

zdziwienie.

- Dziwne. Cóż, myślę że będę się zbierał – powiedziałem powoli. Tak naprawdę nie

chciałem wychodzić.

- Jeśli tego chcesz. Dziękuję za pomoc dzisiejszej nocy – wymamrotała Bella,

potrząsając głową.

- Coś nie tak? – zapytałem zmartwiony, że może upaść.

- Po prostu mnie zaskoczyłeś mnie Edward. A to rzadko mi się zdarza. Zazwyczaj

wiem jak odczytywać reakcje i działania ludzi – odpowiedziała, a w jej głosie wyraźnie
można było dosłyszeć zagubienie.

- A czym cię tak zaskoczyłem? – Gdy otoczyłem ją ramieniem, spojrzała na mnie spod

swoich długich rzęs i uśmiechnęła się.

- Myślałam, że próbowałeś mnie upić, żeby odprowadzić mnie do domu i wiesz… -

wzruszyła ramionami.

- Trochę więcej zaufania, Bello – oburzyłem się, nieco zdenerwowany. Pomimo, że

właściwie miała rację. Dziewczyna westchnęła, kładąc głowę na mojej piersi.

- Prawdopodobnie rano nic nie będę z tego pamiętać – wymamrotała zanim się

odsunęła.

- Nie martw się, przypomnę ci – zażartowałem. Rzuciła mi mordercze spojrzenie,

kiedy podeszła z powrotem do drzwi. Podążyłem za nią, ale w pewnym momencie
zachwiała się. Podbiegłem do niej i złapałem ją.

- Oooh! Chyba troszkę kręci mi się w głowę, wybacz – wyszeptała, z dłońmi na mojej

klatce piersiowej. Wziąłem ją na ręce jak podczas ślubu pan młody przenosi swoją żonę nad
progiem.

- Może powinienem zanieść cię do łóżka – zasugerowałem, idąc korytarzem.

- A już myślałam, że będziesz się zachowywał jak idealny dżentelmen – zachichotała,

wskazując na jedne z drzwi.

Jęknąłem potrząsając głową. Podszedłem do drzwi i lekko je kopnąłem, by się

otworzyły. Jej pokój był głównie w barwach niebieskiego i brązu. Na środku stało duże,
żelazne lóżko pokryte ciemnoniebieską, jedwabną pościelą, a w rogu skórzana kozetka.
Podszedłem do lóżka i położyłem ją. Zanim zdążyłem się odsunąć, Bella zarzuciła ramiona
na moją szyję i przyciągnęła mnie do siebie, zamykając nasze usta w pocałunku.

Moje oczy odwróciły się w tył głowy, a palce u nóg zwinęły. Kurwa. Dziewczyna

odsunęła się, by złapać oddech i popatrzyła na mnie.

- Kiedy cię następnym razem zobaczę, przypomnij mi, że jestem ci coś winna –

wyszeptała. Złożyła na moich ustach jeszcze jeden, delikatny pocałunek i puściła mnie.
Niechętnie się odsunąłem.

- Nie jesteś mi nic winna, Bello. – Uklęknąłem przy łóżku i wziąłem jej nogę, powoli

zdejmując buta i rozkoszując się dotykiem jej skóry. Bella jęknęła cicho, a dźwięk ten
przeszedł prosto do mojej już boleśnie pulsującej erekcji. Zdjąłem jej drugiego buta, tym
razem szybko, żeby nie kusić losu.

- Dziękuję – wyszeptała kobieta, patrząc na mnie. Oparła się na łokciu i przygryzła

wargę. – Edward…

- Tak, kochanie? – Uśmiechnęła się.

- Nie zapomnij przypomnieć mi, że jestem ci winna przysługę. – Przytaknąłem tylko

w zgodzie. Na pewno tego nie zrobię, przynajmniej nie w najbliższym czasie.

- Co powiesz na to, żeby podrzucić mnie jutro do pracy? – zapytałem, mając nadzieję,

że się zgodzi.

- Teraz będziemy próbować ograniczać zanieczyszczenia? – Uniosła brew, a jej ręce

zabrały się do odpinania guzików bluzki.

- Marnowanie nieodnawialnych źródeł energii zawsze było dla mnie istotnym

problemem. – Śmiech Belli wypełnił pokój. Zanotowałem w pamięci, że to naprawdę
zabawny dźwięk.

- W takim razie moje samochody odpadają – odpowiedziała.

- Chyba masz rację. Mam Volvo. – Zrobiłem kilka kroków do tyłu, kiedy

zauważyłem, że Bella próbuje wstać. Po chwili uświadomiłem sobie, że chce zdjąć
spódniczkę.

- Co robisz? – zapytałem cofając się, zanim plecami nie dotknąłem dużej komody.

Jeśli ją zdejmie chyba nie będę w stanie się dłużej powstrzymywać.

- Spokojnie, mam na sobie szorty. – Zachichotała, potrząsając głową i pozwalając by

spódniczka opadła na podłogę. Wziąłem głęboki oddech, kiedy popatrzyłem na
niesamowicie długie, kremowe nogi Belli zwieńczone czymś, czego zdecydowanie nie
nazwałbym szortami. Raczej bielizną. Zamknąłem oczy, nie zdając sobie sprawy, że to był
ogromny błąd.

Gdy uniosłem powieki, stała zaledwie centymetry ode mnie. Nie mogłem tego już

dłużej znosić. Musiałem skosztować jej jeszcze raz. Chwyciłem jej kark i przycisnąłem do
siebie. Odwzajemniła pocałunek z takim samym pożądaniem jak ja. Wsunąłem język
pomiędzy jej rozchylone wargi i poczułem słodycz jej ust. Gdy tylko poczułem, że muszę
odetchnąć, odsunąłem się.

- Przepraszam Bello. Umm… lepiej już pójdę. Zobaczymy się rano – powiedziałem

szybko i wybiegłem z pokoju. Gdy byłem już w windzie pozwoliłem sobie odetchnąć z ulgą.

Nie mogę uwierzyć, że tak po prostu wyszedłem. Ale wiedziałem, że zbyt dużo bym

ryzykował, gdybym tak po prostu ją wziął. Kurde, byłem blisko tego, żeby się poddać jej
zalotom. Przypomniałem sobie smak jej języka…

Dziwne, nie smakowała jak alkohol.

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
chartwilightmom The Late Late Show With Edward Cullen
54 sposoby jak wkurzyć Edwarda Cullena
Zwykły facet kontra Edward Cullen
50 rzeczy by wkurzyć Edwarda Cullena stworzone przez Jaspera i Emmetta
64 powody do kochania Edwarda Cullena, FF - zabawne historie i punkty wymyślone przez fanów
Count Basie E=MC² (aka The Atomic Mr Basie)
Edward Cullen vs Zwykły facet
Czego sie boi Edward Cullen
Wagner Karl Edward Deep in the depths of the Acme Warehouse
50 rzeczy by wkurzyć Edwarda Cullena stworzone przez Jaspera i Emmetta
Zwykły facet vs Edward Cullen
Czego się boi Edward Cullen
Czego się boi Edward Cullen
Dirty Talkin Edward contest In the Flesh
Edward Cullen s 12 Days of Christmas
Edward M Lerner By The Rules
Yoga The Alpha And The Omega Aka The Path Of Yoga, Vol 01 10
Edward Bryant Among the Dead

więcej podobnych podstron