33 ZŁOTE REGUŁY PRZEPROWADZANIA RYTUAŁÓW GOECJI

1. Jasno zdefiniuj cel zaplanowanej praktyki. Jeżeli nie jesteś pewien, czy taki rytuał jest

w ogóle potrzebny, albo masz wątpliwości co do swoich sił – nie przeprowadzaj go
wcale, postaraj się znaleźć inne rozwiązanie. Wszyscy uczestnicy powinni podzielać
wspólny cel i być tym celem motywowani.

2. Wybierz istotę, która najlepiej odpowiada postawionemu celowi. Przeanalizuj imię

demona i znajdź anioła, który jest mu przeciwstawny. Zbadaj system Szemhamforasz i
jego zastosowanie w praktyce. Jeżeli podążasz ścieżką prawej ręki, przez kilka dni
przed praktyką regularnie odmawiaj modlitwy odpowiedniemu aniołowi.

3. Oblicz miesiąc, tydzień, dzień i godzinę praktyki. Zrób dokładne obliczenia

astrologiczne. Wybierz miejsce dla rytuału. Po podjęciu decyzji, cokolwiek by się nie
działo, nie zmieniaj ani wyznaczonej daty, ani miejsca! Nie rób kilku podobnych
praktyk w tym samym okresie.

4. Dobrze jest zacząć przygotowania do ewokacji co najmniej tydzień przed jej

wykonaniem. Spontaniczne praktyki są niedopuszczalne. Od razu zrób pieczęcie
przywoływanej istoty dla wszystkich uczestników, żeby mogli nosić je na sobie do
końca operacji magicznej. Przygotuj również pieczęcie, które zostaną umieszczone w
Trójkącie i na Ołtarzu. Pieczęcie muszą być starannie konsekrowane. Uczyń pieczęć
ducha obiektem swoich medytacji.

5. Podejmij decyzję co do składu uczestników. Powinieneś uważnie przeanalizować ich

horoskopy oraz ich zgodność. Nie dopuszczaj zerwania rytuału. Jeżeli rytuał nie
zostanie przeprowadzony, to zostanie odebrane przez ducha jako porażka maga w
rywalizacji z nim. Bądź zawsze przygotowany do tego, że będziesz musiał
przeprowadzić ewokację sam. Z reguły przywoływana istota na wszelkie sposoby
opiera się woli maga, który ma zamiar ją okiełznać. Mag powinien być przygotowany
do koszmarów nocnych, złego samopoczucia psychologicznego, niesprzyjających
okoliczności, które powstają pod wpływem istoty. Niedoświadczeni praktycy
najczęściej przechodzą przez tego typu próby. Im więcej doświadczenia, tym mniej
odczuwalny jest opór takich istot.

6. Idealny skład uczestników wygląda następująco: medium (osoba siedząca w

Trójkącie) albo jasnowidz (medium pozostający wewnątrz Kręgu), główny inwokator,
drugi inwokator (jego zastępca), pomocnik oraz wartownik. Alternatywą jest układ, w
którym od trzech do pięciu inwokatorów dzielą między sobą tekst zaklęcia.
Dopuszczalne jest zaproszenia na rytuał nowicjusza, który będzie pełnił rolę
pomocnika, ale musisz także pamiętać o tym, że obecność „słabego ogniwa” w Kręgu
stwarza dodatkowe niebezpieczeństwo. Praktyka dowodzi, że duch w takiej czy innej
formie atakuje najsłabszego.

7. Główny operator powinien być uznawany przez resztę zespołu za bezwzględnego

lidera. W trakcie ewokacji jego decyzje są niekwestionowalne. Dobrym pomysłem jest
przeprowadzenie jakiegoś innego wspólnego rytuału przed Goecją, żeby wszyscy
uczestnicy poznali charakterystyczne cechy zachowania swoich partnerów i
przyzwyczaili się do ich stylu praktyki.

8. Drugi operator może wykonać uzgodnioną wcześniej cześć pracy (np. powtórne

czytanie zaklęć). Musi być przygotowany do przyjścia na zmianę głównemu
inwokatorowi, w razie gdyby z jakiegoś powodu nie mógł kontynuować ewokacji.

9. Pomocnik powinien zadbać o utrzymanie ognia, oświetlenie pomieszczenia,

równomierne spalanie kadzideł, podawanie inwokatorowi narzędzi itd. Zawsze musi
być nastawiony na jak największą pomoc głównym operatorom. Zwykle ta osoba
bierze udział w oczyszczeniu i konsekracji miejsca, dba o nienaruszalność Kręgu i
sporządza bardzo szczegółowy opis wszystkiego, co dzieje się podczas rytuału.

10. Wartownik Świątyni powinien ochraniać całą akcję przed jakimkolwiek wtargnięciem

z zewnątrz. Najlepiej jest wybrać pomieszczenie znajdujące się poniżej poziomu
ziemi, bez okien, izolowane akustycznie, dobrze wentylowane i wystarczająco duże,
żeby uczestnicy mogli swobodnie przemieszczać się w granicach przestrzeni
ograniczonej Kręgiem i Trójkątem. Lepiej nie robić ewokacji na przestrzeni otwartej
(lasy, pola itp.) czy w zniszczonych lub zapuszczonych budynkach ze względu na
dyskomfort i niemożność spełnienia w takich miejscach wszystkich szczegółów
przygotowania. Nie przeprowadzaj Goecji w pomieszczeniach, które są
wykorzystywane dla codziennego, życiowego funkcjonowania ludzi.

11. Wyłącz z sieci wszystkie urządzenia elektryczne, nie korzystaj z oświetlenia

elektrycznego podczas ewokacji ze względu na wysokie ryzyko zaistnienia awarii.
Oświetlenie za pomocą świeć powinno byś wystarczająco mocne dla czytelności
tekstów. Źródła oświetlenia mogą być zarówno statyczne, jak i przenośne – świece,
lampy olejowe, pochodnie. Umieść kadzidła w specjalnych naczyniach, przygotuj
również dozowane porcje dla dodania podczas rytuału. Nadmiar kadzideł może
doprowadzić do złego samopoczucia, więc użyj tylko niewielką ilość dla stworzenia
odpowiedniego klimatu w Świątyni. W zależności od preferencji uczestników, możesz
włączyć muzykę w tle, np. w pokoju obok, ale tylko pod warunkiem, że nie będzie
przeszkadzała podczas rytuału.

12. Wszystkie narzędzia magiczne, szaty, Trójkąt, Krąg, lustro i inne wykorzystywane w

praktyce przedmioty powinny zostać wcześniej konsekrowane i odpowiednio
przygotowane do użytku. Obecność wewnątrz Świątyni niekonsekrowanego
przedmiotu zakłóca równowagę i stwarza niebezpieczeństwo. Wszyscy uczestnicy
powinni wziąć udział w konstruowaniu Świątyni.

13. Najlepszy jest statyczny Krąg, czyli trwale narysowany na podłodze Świątyni; imiona,

natomiast, są pisane kredą czy innym podobnym materiałem dla każdej praktyki z
osobna. Tymczasowy Krąg może być wykonany na taśmie, papierze czy kartonie.
Należy uważnie zbadać Krąg i Trójkąt w celu wykrycia jakichkolwiek przerw i
rozmazań – od tego zależy bezpieczeństwo uczestników. Krąg jest także
konsekrowany przed Goecją za pomocą odrębnego rytuału czy medytacji z udziałem
drugiego operatora i pomocnika; warto uczynić ten proces długim i starannym,
trwającym nawet do kilku godzin. Czytanie Psalmów Dawidowych w ciągu całej nocy
przed zaplanowanej rano Goecją jest dobrym przykładem takiego przygotowania.

14. Uczestnicy mogą (ale nie muszą) recytować podstawowe zaklęcia z pamięci.

Improwizacja jest mile widziana, zwłaszcza gdy główny operator wyraża wolę
uczestników, używając przy tym własnych słów, a nie sztywnych sformułowań z
kartki. Zwykle jest tak, że na skutek egzaltacji mag wymawia podobne formuły
spontanicznie, intuicyjnie i bez przygotowania. Jeżeli talent maga jest
niewystarczający w tym zakresie, powinien dokładnie nauczyć się tekstu.

15. Odpowiednie nawyki ewokacji kształtują się zwykle do 2-5 latach intensywnych

praktyk okultystycznych. 7-10 dobrze przeprowadzonych ewokacji świadczą o
posiadaniu pewnego doświadczenia w tym zakresie. Nie dopuszczaj
powierzchownego czy niepoważnego stosunku do podobnych operacji. Rozmowy w
Kręgu podczas rytuału są niedopuszczalne, chyba że są niezbędne i bezpośrednio
związane z procesem. Początkujący praktycy powinni wykonywać ewokacje według
Goecji w towarzystwie bardziej doświadczonego maga.

16. Przygotowanie operatorów w ciągu pewnego okresu poprzedzającego rytuał jest

niezbędne. Praktyki codzienne muszą być wykonywane w rozszerzonej i bardziej
intensywnej formie. Po rytuale również nie możesz się rozluźnić i musisz nadal
wykonywać oczyszczające praktyki codzienne w intensywnym trybie.

17. Polecamy pracę z medium siedzącym wewnątrz Trójkąta i pozwalającym na wejście

istoty do swojego ciała i umysłu w celu jak najprostszej i bardziej naturalnej
komunikacji z duchem przez daną osobę. Najbardziej pasują do tej roli młode
dziewczyny w wieku 18-20 lat, wyczulone, emocjonalne, wrażliwe, mające skłonność
do somnambulizmu. Nie zapraszaj do wykonania tej funkcji osoby niezrównoważone,
histeryczne, nieopanowane, ponieważ udział w Goecji może się bardzo źle skończyć
dla ich psychiki.

18. Sprawdź zawczasu skłonność tej osoby do mediumizmu. Następujące ćwiczenie

może posłużyć swoistym testem. Odpraw Większy Odpędzający Rytuał Pentagramu
Ognia i poproś medium, znajdującego się w pokoju obok, by opisał swoje wrażenia.
Medium powinien odciąć się od potoku umysłu i potrafić dokładnie opisać wszystkie
myśli i obrazy powstające w jego głowie. Jeżeli jego wrażenia będą się zmieniały w

odpowiedni sposób pod wpływem wykonywanego rytuału, oznacza to, że medium da
sobie radę przy bardziej poważnych praktykach. Medium nie może kontrolować
przebiegu komunikacji z duchem, ani samodzielnie prowadzić z nim rozmowy, z
wyjątkiem pytań, które zadaję główny operator. Stopień mediumizmu różni się w
zależności od rytuału i osobistych cech medium. Trans mediumiczny może się
sprowadzić do zwykłej „rozmowy” medium z duchem (i stanowi pewien rodzaj
projekcji astralnej) lub totalnego opętania osoby znajdującej się w Trójkącie. W
przypadku opętania duch będzie mówił ustami medium. Jeżeli operatorzy nigdy nie
mieli do czynienia z podobnymi przejawami, to odpędzenie ducha może stanowić
poważny problem, co, prawdopodobnie, będzie miało przykre konsekwencje dla
zdrowia psychicznego medium. Jeżeli operacja jest prowadzona przez
doświadczonych magów, praca medium nie będzie miała żadnych negatywnych
skutków.

19. Jeżeli nie znasz odpowiedniej osoby, która wyraziłaby chęć siedzenia w Trójkącie

podczas rytuału, znajdź jasnowidza, który ma doświadczenie w pracy z czarnymi
lustrami, kryształowymi kulami itp. Taki rodzaj komunikacji jest mniej informatywny,
pełny i wiarygodny, ale zarazem bardziej bezpieczny, ponieważ jasnowidz znajduje się
wewnątrz Kręgu, razem z operatorami.

20. Materializacja ducha w Trójkącie jest bardzo skomplikowaną sprawą, zwłaszcza dla

początkujących, i niezbyt potrzebną, ponieważ obserwacji ducha na planie astralnym
powinno w zupełności wystarczyć. Z reguły materializacja ducha w Trójkącie
doprowadza do energetycznego wyczerpania uczestników; czasami główny inwokator
może stracić przytomność, doświadczyć krwotoku z nosa czy spadku ciśnienia. Żeby
temu zapobiec, wykorzystaj materiał, który posiada wysoki „potencjał energetyczny”,
np. spermę, ofiarę czy krew, umieszczone w Trójkącie w specjalnym naczyniu.

21. Zwykle praktyka trwa od dwóch do sześciu godzin. Po odczytaniu każdego zaklęcia

zrób 5-minutową przerwę. Jeżeli po trzech odczytach wszystkich części zaklęcia nic się
nie dzieje, przerwij praktykę, zrób całkowite odpędzenie i pracuj nad swoimi błędami.
Czasami jedna próba jest niewystarczająca, i musisz dokonywać ewokacji codziennie
przez 3-7 dni, dopóki rytuał nie będzie udany. Jeżeli zacząłeś, musisz skończyć,
cokolwiek by się nie działo.

22. Nie zalecamy wykorzystywania substancji psychoaktywnych podczas podobnych

praktyk. W ciągu 4-12 godzin przed rytuałem należy powstrzymać się przed
jedzeniem. Dobrze jest również powstrzymać się przed stosunkiem płciowym w ciągu
tygodnia przed ewokacją.

23. Autorzy wolą rozpoczynać rytuał według następującego schematu: Rytuał

Pentagramu, Rytuał Heksagramu, Rytuał Środkowego Filaru, wibracja pierwszego i
drugiego Kluczy Enochiańskich, otwarcie czterech Wieży Strażniczych przez drugiego

inwokatora, wykonanie Liber Samekh przez głównego operatora, po czym następuje
bezpośrednie odczytywanie zaklęcia ewokacji. Nie korzystaj z wątpliwych czy nie do
końca zrozumiałych technik.

24. W trakcie rytuału zachowuj stan umysłu, który powstaje po odprawieniu Rytuału

Nienarodzonego czy analogicznej praktyki. Na tym polega tajemnica udanej ewokacji.

25. Udanej operacji towarzyszy spadek temperatury w pomieszczeniu, pogorszenie

oświetlenia, odczucie specyficznego ciśnienia na Krąg. Jeżeli uczestnicy tracą kontrolę
nad procesem, świece mogą zgasnąć, niektóre przedmioty spaść czy się potłuc.
Bardzo często eksperymentatorzy doświadczają panicznego strachu. Główny
inwokator musi zapobiec wszelkim próbom ucieczki. Naruszenie jednolitości Kręgu
pociąga za sobą nieprzewidywalne czy przykre konsekwencje.

26. W przypadku gdy pojawiają się pierwsze oznaki obecności ducha w Świątyni, rozkaż

mu wejść do Trójkąta, przyjąć normalną formę i mówić zrozumiałym językiem. Jeżeli
duch się nie zgadza, powinieneś obostrzyć styl komunikacji z nim. Najczęściej takie
istoty nie rozumieją delikatnego i ostrożnego traktowania, i tylko twarda rozmowa
potrafi przynieść skutki. (To także zależy od cech osobistych ducha, które mogą być
bardzo różne). Czasami duch, ewokowany przez niedoświadczonego praktyka,
pojawia się w Świątyni, ale odmawia dialogu w każdej postaci. Bardzo często duch
przychodzi, „wysysa” energię ze Świątyni i spokojnie odchodzi, zostawiając
uczestników z niczym. Jeżeli zrobiłeś wszystko prawidłowo, nie doświadczysz spadku
energii i będziesz się dobrze czuł po rytuale. Tym niemniej, istnieje alternatywna
wersja, przy której całkowite wyczerpanie energetyczne jest widziane jako ofiara dla
ducha w celu pewniejszego spełnienia żądań, ale takie podejście nie należy do
bezpiecznych i nie powinno być wykorzystywane przez początkujących praktyków.

27. Następnym krokiem jest zapytanie o prawdziwe imię ducha, liczbę imienia i kształt

jego pieczęci. Autorzy byli świadkami pojawienia się na jednej ze ścian dużego
wilgotnego rysunku, który zniknął po kilku godzinach, czy ułożenia popiołu spod
kadzideł w kształcie bardzo jasnego schematu. Tekst Goecji zawiera mnóstwo błędów
i nieścisłości. Koniecznie zweryfikuj i przeanalizuj informacje podane przez ducha.
Takie istoty pragną na wszelkie sposoby oszukać maga, wymieniając nieistniejące,
obce czy drugorzędne imiona.

28. Rozmawiaj z ewokowaną istotą w sposób twardy, spokojny, logiczny. Wymawiaj

zaklęcia jasno, zrozumiale i pewnie. Ignoruj obelgi w swój adres, wyrazy zniewagi czy
pogróżki. Nie wdawaj się w marne i abstrakcyjne dyskusje z istotą, nie zgadzaj się na
żadne postawione przez ducha warunki, zwłaszcza propozycje opuszczenia Kręgu.
Użycie skrajnych metod, takich jak spalenie czy rozerwanie pieczęci, wypowiadanie
przekleństw, jest usprawiedliwione tylko w sytuacji zagrożenia życia lub zdrowia
uczestników. Jeden z autorów brał udział w ewokacji, podczas której jeden z

uczestników zasłabł, po czym wszyscy musieli zakończyć rytuał w ciągu kilku minut. W
tym ekstremalnym przypadku główny inwokator zmusił ducha do absolutnego
posłuszeństwa, grożąc mu wykorzystaniem specyficznych środków przymusu.

29. Jeżeli chcesz zawrzeć umowę z istotą, spisz ją na papierze i dokładnie przeanalizuj,

żeby zapobiec niekorzystnej interpretacji tekstu przez ducha. Unikaj otwartej
konfrontacji z duchem, ponieważ to może skutkować długotrwałym konfliktem, który
potrafi się ciągnąc latami. Nie sięgaj po miecz, gdy można się odejść monetą, nie
machaj bronią, jeżeli nie jesteś pewien czy potrafisz z niej godnie korzystać. Pamiętaj
o tym, że w tym świecie za wszystko trzeba płacić.

30. Postaraj się wyciągnąć maksimum informacji od ducha na interesujące tematy,

skłaniaj go do pomocy, zaczerpnij jak najwięcej korzyści ze współpracy. Im słabszy jest
inwokator, tym większe będą wymagania ze strony ducha. Nie obiecuj mu więcej, niż
jesteś w stanie dać. Duchy, zwłaszcza mocne (np. królowie), widzą maga na wylot i
potrafią obliczyć jego słabości. Nie pozwól zdobyć nad sobą władzy.

31. Nie wymagaj od ducha rzeczy niemożliwych. Nie wymagaj drobnostek, które jesteś w

stanie załatwić sam. Nie skłaniaj go do wykonania niewłaściwych dla jego natury
zadań. Bierz pod uwagę hierarchię istot i nie zakłócaj tego porządku. Po zakończeniu
praktyki wykonaj staranne odpędzenie i oczyszczenie Świątyni. Jeżeli nadal
odczuwasz obecność istoty, kontynuuj rytuały odpędzenia i oczyszczenia do
momentu, gdy będziesz pewien, że duch odszedł. Wysłuchaj wrażenia i odczucia
wszystkich uczestników. Koniecznie zadbaj o spełnienie warunków zawartej umowy.
Jeżeli duch nie wywiązał się z zobowiązań w określonym czasie, powtórz ewokację.

32. Duchy Goecji są skłonne do oporu przed kontaktem z magiem. Jeżeli uczestnicy

podążają ścieżką prawej ręki, duch będzie się starał na wszelkie sposoby do uniknięcia
spotkań, przejawów posłuszeństwa oraz spełnienia żądań. W przypadku magów
ścieżki lewej ręki, duch będzie bardziej skłonny do nawiązania kontaktu i znalezienia
wspólnych tematów.

33. Wykorzystuj Goecję do każdego celu, stosując się do jednej tylko zasady: czyń swoją

Wolę. Ale najlepiej jest sięgać po takie ewokacje tylko w celu postępów w realizacji
Wielkiego Dzieła.

Fr. S. S. przy współpracy z fr. Absurd i Sr. Laima, 2007 r.

* Kopiowanie i rozpowszechnianie tekstu jest mile widziane.