R

ozważania Litanii do Serca

Jezusa

Serce Jezusa, Syna Ojca Przedwiecznego...

J 1,34 : Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest
Synem Bożym.

Rozmyślanie Pierwsze
Bóg poznaje siebie od wieków. W ten sposób rodzi się
obraz Boga w samym Bogu, bo to jest właściwe
każdemu poznaniu. W Bogu, który jest samym Życiem,
samym Bytem, obraz Jego istoty jest tak potężny, że jest
samodzielną Istotą, samodzielną Osobą, uczestniczy we
wszystkich przymiotach Bożych i w całej istocie Bożej,
czyli jest Bogiem. To jest właśnie druga Osoba Boska,
Syn Boży. 0 Nim mówi św. Jan Ewangelista : "Na
początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem
było Słowo" (3 1,1). Słowo nie należy do rzeczy
stworzonych. Istniało już przed stworzeniem. Należy do
wieczności i było u Boga zanim świat powstał. Jeśli
Słowo było u Boga zanim rozpoczął się czas, to znaczy,
że Bóg zawsze był taki jak Jezus. Często jesteśmy
skłonni myśleć o Bogu jako sprawiedliwym, surowym i
odpłacającym, aż przyszedł Jezus i odmienił Jego święty
gniew w miłość, zmieniając w ten sposób usposo¬bienie
Boga wobec człowieka. Jezus otworzył nam okno czasu,
abyśmy mogli ujrzeć odwieczną i niezmienną miłość
Boga. Bóg był i zawsze będzie taki, jak Jezus.
Uosobiona Mądrość Boża, Jednorodzony Syn
poprowadził do poznania prawdy Bożej, a tym, którzy
Go przyjęli udzielił prawa, aby się stali dziećmi Boga.

Nie możemy sami uczynić się dziećmi Boga, raczej
możemy tylko wejść w zależność już przez Boga
przygotowaną. Z naszej woli, czy przez nasze
osiągnięcia nie potrafimy nawiązać przyjaźni z Bogiem,
gdyż jesteśmy tylko ludźmi. Może to dojść .do skutku
tylko wówczas, gdy sam Bóg w swej całkowicie
niezasłużonej przez nas łasce, schyla się w miłości, aby
otworzyć drogę do siebie. Ale jest w tym miejsce i na
ludzki pierwiastek, gdyż człowiek musi przyjąć to, co
Bóg ofiaruje.
Modlitwa

Serce Jezusa, uczyń, bym zawsze stawała się bardziej
dzieckiem Ojca Przedwiecznego, ponieważ pomimo
zatwardziałości mego serca, On upiera się, by pozostać
moim Ojcem i dzięki Twojej miłości stale mi powtarza :
"Ty jesteś moim Synem, w Tobie upodobałem sobie".
Rozmyślanie drugie

Jezus w swoim Sercu miał zawsze jedno pragnienie :
objawić i dać nam poznać oblicze Ojca i Jego miłość.
Jego Serce jest Sercem Syna, który tą miłością żyje, o tej
miłości naucza, w tej miłości działa. Miłość Jezusa nie
jest tylko uczuciem : On objawia nam prawdę miłości;
miłości, która daje, która przebacza, która stwarza
rzeczy nowe. Tak więc nasze życie może zostać
wyniesione na poziom poznania i odczucia tej miłości.
Poznajemy Boga jedynie na miarę miłości, jaką Go
kochamy ; na ile pozwalamy Mu żyć w nas, na ile
dajemy Mu miejsca w swoim życiu. W Chrzcie świętym
staliśmy się dziećmi w jedynym Synu Ojca, Jezusie.

Zostaliśmy zanurzeni w Jego pragnieniu miłości, a nasze
wargi zaczęły wypowiadać najpiękniejsze słowo :
Ojcze! Tak jak Jezus, tak i my jesteśmy ukierunkowani
na Serce Boga Ojca, który dba o zaspokojenie potrzeb
swoich dzieci, który jest gotowy, aby wyjść nam na
spotkanie i świętować, gdy decydujemy się powrócić z
sercem skruszonym. To jest Ojciec, który ma wszystko
gotowe do świętowania, ponieważ zawsze jest gotów, by
nas wziąć w swe ramiona.
Serce Jezusa, Syna Ojca Przedwiecznego, zmiłuj się nad
nami!
Jan Paweł II – rozważanie
W Sercu Chrystusa Kościół znajduje przystęp do Boga,
który jest Przenajświętszą Trójcą ; do Ojca, Syna i
Ducha Świętego. Ten Bóg Jedyny - i zarazem trójjedyny
- jest niewysłowioną tajemnicą wiary. A zarazem ten
nieogarniony Bóg pozwolił się ogarnąć Sercu Człowieka,
któremu na imię Jezus Chrystus. Zaś poprzez Serce
Syna Bóg Ojciec przybliża się również do serc naszych i
przychodzi do nich. Przecież każdy z nas jest
ochrzczony "w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego".
Każdy z nas jest od początku zanurzony w Trój
jedynym Bogu: w Bogu Żywym, w Bogu Ożywiającym.
Anioł Pański - Watykan, 2.06.1985 r.

Serce Jezusa w łonie Matki Dziewicy przez Ducha

Świętego utworzone...

Łk 1,34-35: Na to Maryja rzekła do anioła: "Jak się to
stanie, skoro nie znam męża?" Anioł Jej
odpowiedział: "Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc
Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też święte, które się

narodzi, będzie nazwane Synem Bożym".

Rozmyślanie pierwsze
Serce Jezusa w łonie Matki Dziewicy przez Ducha
Świętego utworzone. W powyższym wezwaniu zawarte
są dwie tajemnice naszej wiary: szczególniejszy
stosunek Ducha Świętego do Serca Bożego, a ogólniej
mówiąc do Pana Jezusa jako człowieka, po wtóre
dziewicze macierzyństwo Najświętszej Maryi Panny.
Bóg Ojciec, najwyższa i najdoskonalsza Istota poznaje
samego siebie, z tego poznania rodzi się od wieków Syn
Boży, najwierniejsze odbicie doskonałości Ojca i Jego
żywy obraz. Od wieków więc Ojciec poznaje Syna, a Syn
zgłębia Ojca i z tego poznania rodzi się Ich najwyższa i
wzajemna miłość, a tą miłością żywą, która spaja Ojca z
Synem jest Duch Święty. Duch Święty jest zatem
duchem miłości naj¬potężniejszej, bo nieskończonej, a
więc niedającej się wyczerpać. Jezus Chrystus, czyli
Słowo odwieczne istniał wraz z Ojcem i Duchem
Świętym od wieków, ale jako człowiek zaczął istnieć w
czasie. "Duch Święty zstąpi na Ciebie, i moc
Najwyższego osłoni Cię"(Łk 1,35). I kiedy Najśw. Panna
wyrzekła : "Niech mi się stanie według słowa twego"(Łk
1,38) - w Jej dziewiczym łonie, z Jej krwi za sprawą
Ducha świętego zaczęła się rozwijać natura Słowa
Wcielonego, Jego ludzkie Serce.
Duch Święty, który jest Duchem mądrości i rozumu,
rady i męstwa, wiedzy, pobożności i bojaźni Pańskiej (Iz
11,2-3), wylał całą pełnię swoich darów i łask na
człowieczeństwo Jezusa, na Jego Serce, aby było jak
najgodniejsze, by połączyć się z drugą Osobą Trójcy św.
Po Bogu w najbliższym stosunku do wcielenia jest

Maryja. W Niej i z Niej zostało utworzone ludzkie serce
i całe ciało Wcielonego Syna, lecz rola, którą spełniała
Maryja, w niczym nie naruszyła Jej doskonałego
dziewictwa. Serca Jezusa ma więc podwójnie chwalebny
początek. Najpierw początek Boży, bo sam Duch Święty
Je utworzył; następnie początek ludzki, gdyż zostało
ukształtowane z dziewiczego ciała Matki Dziewicy.
Matce Bożej w szczególniejszy sposób zawdzięczamy
Najświętsze Serce Zbawiciela, a to zobowiązuje nas do
oddawania Jej głębokiej i serdecznej czci i zarazem
wdzięczności.
Modlitwa

Serce Jezusa spraw aby miłość, przeżywana w żywej
wierze, mocą Ducha Świętego, rodziła Ciebie w naszych
sercach i w sercach naszych braci. Amen.
Rozmyślanie drugie
Ten, który zamieszkuje światłość niedostępną (1 Tm
6,16), czyni się widocznym w maleńkim świecie
stworzenia: w Dziewicy, która miała na imię Maryja (Łk
1,27). Kto wie, co odczuwała Maryja, przyjmując do
swego łona Syna Przedwiecznego ; kto wie, co czuło Jej
serce, kiedy oprócz swego bicia słyszało także uderzenia
serca Dziecka, które było Bogiem? Twoje Serce, Jezu,
uczy nas poznawać siebie poprzez Serce Maryi,
zwracając uwagę na wszystko to, co w sercu człowieka
się zamyka. Po tym, jak umiłował Cię Ojciec, Jezu,
zostałeś umiłowany miłością Matki. Pragnąłeś ludzkiej
miłości, aby nadać znaczenie temu odruchowi serca. I
dzisiaj pragniesz wejść w serce człowieka, w jego życie w

sposób tak bardzo intymny, jak intymność, która
jednoczy matkę z jej dzieckiem. Serce Jezusa, które
kontynuujesz tworzenie się w nas, spraw, abyśmy z
macierzyńską miłością odnosili się do tych, których
spotykamy i abyś był kochany przez nas taką miłością,
jaką kochała Ciebie Maryja, Twoja i Nasza Matka.
Amen.
Jan Paweł II – rozważanie
"Serce Jezusa w łonie Matki Dziewicy od Ducha
Świętego ukształtowane - zmiłuj się nad nami". Tak
modlimy się w Litanii do Najświętszego Serca Pana
Jezusa. Wezwanie to dotyczy bezpośrednio tej
tajemnicy, jaką rozważamy, odmawiając ?'Anioł
Pański". Za sprawą Ducha Świętego zostało
ukształ¬towane w łonie Dziewicy z Nazaretu
człowieczeństwo Chrystusa: Syna Ojca Przedwiecznego.
Za sprawą Ducha Świętego zostało ukształtowane w tym
człowieczeństwie - Serce! Serce, które jest centralnym
organem ludzkiego organizmu Chrystusa - i
równocześnie prawdziwym symbolem Jego życia
wewnętrznego: myśli, woli i uczuć. Poprzez to Serce
człowieczeństwo Chrystusa jest w sposób szczególny
"świątynią Boga"- a równocześnie poprzez to Serce
pozostaje nieustannie otwarte na człowieka i na
wszystko, co "człowiecze". Czcząc Boże Serce - uczymy
się tajemnicy Odkupienia w całej Jego Boskiej i ludzkiej
zarazem głębi.
Anioł Pański - Watykan 27. 06.1982.

Serce Jezusa ze Słowem Bożym istotowo zjednoczone...

J 1,14 : A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród

nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką
Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy.

Rozmyślanie pierwsze
Sędziwy Symeon wziął na ręce Dzieciątko Jezus. Ujrzał
Boskość, która weszła w życie jako jeden z nas. Ujrzał
Zbawienie świata, bo Jezus Chrystus w swej bosko-
ludzkiej Osobie przedstawia nam Boga widzialnego,
mówiącego i działającego. "Co było od początku, co
usłyszeliśmy o Słowie życia, co ujrzeliśmy naszymi
oczami...opowiadamy wam" (U 1-2). Nie znaczy to,
jakobyśmy patrzyli w Bóstwo twarzą w twarz, lecz
poprzez święte człowieczeństwo Jezusowe dostrze¬gamy
kryjące się Słowo odwieczne, a w Słowie samego Boga,
bo Słowo jest doskonałym obrazem Jego istoty. Trzecie
wezwanie Litanii wskazuje nam, że Serce Jezusa jest
godne adoracji samo w sobie, nie dla siebie samego, lecz
jako stanowiące całość z Bogiem - Jezusem Chrystusem.
Mówi o tym papież Pius XII w swej encyklice: "Nie ma
więc żadnej przeszkody, by uwielbiać Najśw. Serce
Jezusa Chrystusa, uczestnika i naturalnego oraz
najwymowniejszego symbolu tej niewy¬czerpanej
miłości, jaką Boski Zbawiciel dotąd odczuwa dla
rodzaju ludzkiego. Chociaż to Serce już nie podlega
burzliwym przemianom śmiertelnego życia, zawsze
jednak żyje i bije, złączone węzłem nierozerwalnym z
Osobą Słowa Bożego, a w Niej i przez Nią, połączone z
boską Jego wolą. Dlatego to Serce Chrystusa, pełne
boskiej i ludzkiej miłości, zasobne w łaski wysłużone
przez życie, mękę i śmierć Odkupiciela, staje się
odwiecznym źródłem miłości, którą Duch Święty
wylewa na wszystkich członków Jego mistycznego

ciała".
Modlitwa

Matko Najświętsza spraw, abyśmy mogli za Twoją
przyczyną kochać i wielbić Chrystusa, Boga i
Człowieka, "całym sercem, całą duszą i całym
umysłem" (Mt 22,37).
Rozmyślanie drugie
Siła działania Serca Jezusa zamyka się w wezwaniu:
Jezus jest wcielonym Słowem Bożym. Jest On jedną
Osobą Boską, istniejącą jednak w dwóch naturach,
boskiej i ludzkiej. Prawdziwy Bóg i prawdziwy
człowiek. Tak jak w momencie wcielenia, tak już zawsze
będzie zjednoczony z Osobą Słowa Bożego. W ten
właśnie sposób nasze człowieczeństwo zostało
wyniesione do Jego Bóstwa. Można powiedzieć, że w
Jezusie Bóg kocha jak człowiek, cierpi jak człowiek,
raduje się jak człowiek. I odwrotnie, w Jezusie ludzka
miłość, cierpienie, radość uzyskują Bożą moc. Poprzez
Serce Jezusa Bóg pozwala nam wejść w swoją
tajemnicę, pomaga nam odkryć, jaki jest cel naszego
powołania. Dzięki Jego człowieczeństwu, dzięki Jego
Sercu każdy z nas jest powołany do tego, by być celem
Bożej miłości. Serce Jezusa ze Słowem Bożym istotowo
zjednoczone, zmiłuj się nad nami!
Jan Paweł II – rozważanie
Wezwanie "Serce Jezusa" przywodzi na myśl
człowieczeństwo Chrystusa i podkreśla bogactwo
uczuć : współczucie chorym, umiłowanie ubogich,
miłosierdzie wobec grzeszników, czułe miłość do dzieci,

odwagę w demaskowaniu hipokryzji, pychy i przemocy,
łagodność wobec przeciwników, gorliwość w szerzeniu
chwały Ojca i radość z Jego tajemniczych i
opatrznościowych planów łaski. W związku z
wydarzeniami Męki, wezwanie "Serce Jezusa"
przypomina o smutku Chrystusa po zdradzie Judasza, o
udręce samotności, o niepokoju w obliczu śmierci, o
synowskim zdaniu się na wolę Ojca. Wezwanie to mówi
przede wszystkim o miłości, która nieustająco wytryska
z Jego duszy: nieskończonej miłości do Ojca i
bezgranicznej miłości do człowieka. To Serce tak w
kategoriach ludzkich bogate, jest "zjednoczone -jak
przypomina wezwanie litanii - ze Słowem. Bożym".
Jezus jest wcielonym Słowem Bożym. Jest jeden w
niepodzielnej rzeczywistości swojego bytu : doskonały w
Bóstwie a zarazem doskonały w człowieczeństwie; w
tym, co odnosi się do natury boskiej, równy Ojcu, w
tym, co odnosi się do natury ludzkiej, równy nam.
Rzym - 9.07.1989 r.

Serce Jezusa nieskończonego Majestatu, Domie Boży i

Bramo Niebios...

Ap 21,3: I usłyszałem donośny głos mówiący od tronu:
"Oto przybytek Boga z ludźmi: i zamieszka wraz z nimi,
i będą oni Jego ludem, a On będzie "Bogiem z nimi".

Rozmyślanie pierwsze
Majestat Boga jest nieskończony, bo nieskończenie
wielki jest Bóg-Stwórca. Majestat Boga jest
nieskończony, ponieważ Bóg jest Wszechmocny,
Wszystkowiedzący i Najmądrzejszy. On sam siebie tylko
przenika. Znana Mu liczba gwiazd, kwiatów i traw. Nie

może ujść Jego uwagi ani drżenie listka, ani najskrytsze
myśli człowieka. Dla Niego nie ma zagadek, ani też
nierozwiązalnych pytań, ani trudnych problemów.
Myślimy o Bogu różnymi kategoriami. Pojmujemy więc
Boga jako Stwórcę i Pana, jako Sędziego i
Sprawiedliwość, jako Ojca i Matkę, Jako Mądrość i
Prawdę, jako Dobro i Miłość, jako wszechmocną Siłę i
Pełnię Życia. Łatwiej nam teraz zrozumieć Majestat
Najświętszego Serca Jezusa. Jest to Majestat
nieskończony, bo przez wcielenie druga Osoba Boska
nie utraciła żadnego przymiotu Bożego. Serce Jezusa
pełne Bożej Chwały, Bożego Majestatu. Posiadało go
Serce Jezusa, gdy było lżone i za nic brane w dniach
męki. Posiada go w niebie, gdzie Baranek Boży jaśnieje
na tronie. Posiada go na naszych ołtarzach, nawet wśród
urągań i wszystkich bluźnierczych zniewag. Posiada go i
w naszych sercach, kiedy raczy łączyć uderzenia swego
Serca z uderzeniami naszych serc. Powinniśmy wówczas
starać się i czuwać nad tym, aby nasze uczucia były
zgodne z Jego uczuciami."Gdybym wiedział, że choć
jedna żyłka mojego serca nie bije dla Boga, wyrwałbym
ją natychmiast" - mówił św. Franciszek Salezy. "Dom
Boży", "Świątynia Boga", jak nazywa Serce Jezusa
Litania, jest miejscem świętym, wybranym na
mieszkanie stałe i ostateczne. A gdzie mógłby Bóg poza
sobą upodobać sobie w takim stopniu, jak w świętym
człowieczeństwie swego Syna? Przecież ludzką naturę
Chrystusa Pana budował najwyższy "Artysta", sam
Duch Święty. Jezus przyoblekł się w szatę tego ciała,
które nosi każdy człowiek i wziął na siebie wszystkie
blaski i cienie związane z cielesnym bytowaniem

również dlatego, by odsłonić przed nami godność
człowieka i całego ludzkiego życia. Św. Paweł pisze :
"Czy nie wiecie, że ciała wasze są świątynią świętego
Ducha, który w was przebywa? Otrzymaliście Go od
Boga i nie należycie do siebie"(l Kor 6,19). Jaki piękny
jest człowiek, gdy jest człowiekiem, który "sławi i nosi
Boga w swoim ciele" (1 Kor 6,20).
Modlitwa
Matko Najświętsza, która rozpoznałaś w owocu swojego
łona Syna Przedwiecznego i kochałaś Go jako swojego
Syna, ale równocześnie wielbiłaś Go jako Pana i Boga,
udziel nam łaski, byśmy stali się w sercu Kościoła
świątynią Boga.
Rozmyślanie drugie
Majestat Jezusa i Jego dar to przebite Serce. Nie ma
piedestałów i tronów, do których trzeba się wznieść i z
których trzeba zejść : Jezus ukazuje swój Majestat,
kiedy klęka przed swoimi uczniami; kiedy rozkłada
ramiona na drzewie krzyża, jakby w geście
przygarnięcia do siebie. Jego Majestat, to nic innego jak
Jego miłość, okazywana w pokorze i cierpliwości. Pysze
i arogancji ludzkiego serca, Jezus odpowiada swoim
Sercem pełnym nieskończonej miłości, przepełnionym
nadmiarem miłosierdzia. Jego Serce kocha nas szczerze
i kocha z wielką pokorą; nie wzbrania się przed
uczynieniem się pokornym nie tylko wobec Ojca, ale
również wobec nas. Jezus ukazuje swój Majestat w
każdym akcie pokory, ponieważ bez niej nie byłoby
prawdziwej miłości. Jego nieskończona miłość jest
Majestatem, którym spowija i okrywa nasze słabości.

Jego wielkie Serce nie ugina się przed naszą
małodusznością i biedą, ale pochyla się nad każdym z
nas i hojnie obdarza swoim boskim życiem. To, co
zgubiliśmy przez grzech, On zbiera w skrytości swego
Serca i pozwala nam doświadczyć, jak bardzo Bóg nas
kocha. To poprzez Jego Serce jesteśmy wezwani, by się
przekonać, jak Bóg jest nam bliski i jak ta bliskość
objawia się w przyjęciu nas w Sercu Jezusa : Domu
Bożym i Bramie Niebios.
Modlitwa

Niepokalane Serce Maryi spraw, abyśmy trwali w
przymierzu z Sercem Jezusa, które jest najwspanialszą
Świątynią Boga oraz najdoskonalszym Przybytkiem
Najwyższego.
Jan Paweł II - rozważanie

Oto nieskończony Majestat Boga ukryty w ludzkim
Sercu Syna Maryi. To Serce jest naszym Przymierzem!
To Serce jest największą bliskością Boga względem
ludzkich serc i ludzkich dziejów. W Eucharystii
odkrywamy "zmysłem wiary" to samo Serce - Serce
nieskończonego Majestatu, które bije nadal ludzką
miłością Chrystusa, Boga-Człowieka. Serce Jezusa -
Świątynio Boga ; Serce Jezusa - Przybytku
Naj¬wyższego ; Serce Jezusa podobne do tylu, tylu
ludzkich serc, a równocześnie Serce Boga-Syna. Bóg-
Syn jest zjednoczony z Ojcem, jako Słowo Przedwieczne
: "Bóg z Boga, Światłość ze światłości, zrodzony a nie
stworzony". Syn zjednoczony z Ojcem w Duchu
świętym, który jest "tchnieniem" Ojca i Syna, który jest

w Boskiej Trójcy Osobą - Miłością.
Serce Człowieka, Jezusa jest więc w znaczeniu
trynitarnym "świątynią Boga" : jest to świątynia
wewnętrzna Syna, który zjednoczony jest z Ojcem, w
Duchu Świętym poprzez jedność Bóstwa. Domem : oto
poprzez Komunię eucharystyczną, Serce Jezusa
rozprze¬strzenia swoje mieszkanie do każdego z serc
ludzkich. Bramą: oto w każdym z tych ludzkich serc
daje perspektywę wiecznego zjednoczenia z Trójcą
Przenajświętszą.
Bogarodzico! przybliż nam to Serce Boże, które wraz ze
zwiastowaniem zaczęło bić przy Twoim Sercu :
dziewiczym i macierzyńskim.
Anioł Pański - Treviso - 16.06.1985 r.

Serce Jezusa, gorejące ognisko miłości...

1 J 4,16: A myśmy poznali i uwierzyli w miłość, jaką
Bóg ma do nas. Bóg jest miłością, a kto trwa w miłości,
ten trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim.

Rozmyślanie pierwsze
Nikt nie ma większej miłości od tego, kto oddaje życie za
przyjaciół (J 15,13). Betlejem, Nazaret, Przenajświętszy
Sakrament, bolesna męka, śmierć krzyżowa - to niezbite
dowody tej miłości. 0 doskonałej miłości Słowa
Wcielonego : zmysłowej, duchowej, ludzkiej i boskiej,
wyrażonej i usymbolizowanej przez Serce Jezusa, pisze
papież Pius XII w encyklice następujące słowa : "Najśw.
Serce Jezusa Chrystusa bije miłością ludzką i boską, od
tej chwili, gdy Maryja wielkodusznie wyrzekła owo
"Fiat" -"Niech mi się stanie". Miłością ludzką i boską
biło to Serce w czasie nazaretańskich rozmów, jakie

Jezus prowadził ze swoją Matką i Opiekunem -
Jozefem. Tą miłością kierował się Jezus w swoich
wędrówkach, w czynieniu cudów. Ta miłość kazała Mu
wskrzeszać umarłych, leczyć chorych, znosić post, trud,
pragnienie, czuwać w nocy, by zanosić prośby do Ojca.
Ona była źródłem Jego kazań" i przypowieści,
zwłaszcza tych o miłosierdziu, utraconej drachmie,
zagubionej owcy, synu marnotrawnym. Szczególną
miłością biło Serce Jezusa, gdy nadchodziła godzina
męki. Jego Serce przepełniały uczucia miłosierdzia,
obawy, żarliwego pragnienia. Świadkami tych uczuć są
tak wymowne słowa : "Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą,
co czynią" (Lk 23,34). "Boże mój, Boże mój, czemuś
mnie opuścił" (Mt 27,46). "Pragnę!'; (J 19,28) ; "Ojcze,
w ręce Twoje oddaję ducha mojego" (Łk 23,46). Serce
Jezusa umiłowało wszystkich ludzi. Nie jakiś naród, nie
tylko dobrych ludzi, ale i tych nieznośnych i brzydkich,
samotnych, którzy nie mają nikogo, kto by ich kochał, i
tych miłujących Boga i tych, którzy nigdy nie pomyśleli
o Bogu, i tego, kto spoczywa w miłości Bożej, i tego
który nią pogardza - ich wszystkich obejmuje i włącza
ta bezmierna miłość - miłość Boga. Jak powiedział św.
Augustyn : "Bóg kocha każdego z nas tak, jakby nie
było nikogo innego do kochania".
Modlitwa

Serce Jezusa, gorejące ognisko miłości spraw, abyśmy
odpowiedzieli miłością na Twoją miłość, aby nasze serca
przylgnęły do Twojego Serca, a to oznacza iść za Twoją
wolą i żyć dla Ciebie. Amen.
Rozmyślanie drugie

Serce Jezusa płonie miłością do Ojca i do wszystkich
ludzi. Największe wody nie są w stanie zagasić
płomienia Jezusowej miłości do nas. Nie ma takiej wody,
której On nie byłby w stanie przemienić w wino, nie ma
grzechu, który nie mógłby być "spalony", oczyszczony
dzięki Niemu. 3eśli nasze serce jest zranione, ogień 3ego
miłości je uzdrawia. Nie ma ciemności, która nie
mogłaby być rozjaśniona ; nie ma lodu, który nie
mógłby zostać roztopiony jak śnieg w promieniach
słonecznych, wszystko w Jego rozpalonym Sercu się
rozpływa. Ogień 3ego miłości jest podsycany przede
wszystkim przez Ducha Świętego. Duch Święty, ogień
miłości, powinien rozpalać także nasze serca - zbyt
często letnie. W ten sposób staną się sercami;
zamieszkałymi przez łaskę Bożą.
Modlitwa

Duchu święty prosimy, kontynuuj w nas dzieło
przemiany serc na podobieństwo Serca Jezusa, aby stały
się gorejącymi ogniskami miłości. Amen.
Jan Paweł II – rozważanie
W czasie modlitwy na "Anioł Pański" pragniemy wraz z
Bogurodzicą zwrócić nasze serca w stronę Serca Jej
Boskiego Syna. Niech Matka pomaga nam lepiej pojąć
tajemnicę Serca swojego Syna. "Ognisko miłości". Serce
Jezusa - ludzkie Serce Jezusa - spala się w tej miłości,
jaka je przepełnia. Jest to miłość do Ojca
Przedwiecznego oraz miłość do ludzi : przybranych
braci i sióstr. Ognisko, spalając się stopniowo wygasa.

Serce Jezusa jest ogniskiem niewygasającym. Jest w tym
podobne do owego "krzaka gorejącego" z Księgi
Wyjścia, w którym Bóg objawił się Mojżeszowi. Ów
"krzak ognisty" płonął, ale nie spalał się. Miłość
płonąca w Sercu Jezusa jest nade wszystko Duchem
Świętym, w którym Bóg-Syn jednoczy się odwiecznie z
Ojcem. Serce Jezusa, ludzkie Serce Boga-Człowieka,
ogarnione jest "żywym płomieniem" tej trynitarnej
Miłości, która nigdy nie wygasa.
Dziś pragniemy prosić Matkę Słowa Przedwiecznego,
aby na horyzoncie życia każdej i każdego z nas nigdy
nie przestało płonąć Serce Jezusa - gorejące ognisko
miłości. Aby objawiało nam Miłość, która nigdy nie
gaśnie i nie niszczeje, która jest wieczna.
Anioł Pański - Watykan,23.06.1985 r.

Serce Jezusa, sprawiedliwości i miłości skarbnico...

1 Kor 1,30: Dzięki Niemu jesteście w łączności z
Chrystusem Jezusem, który stał się dla nas mądrością
od Boga, sprawiedliwością, uświęceniem i odkupieniem.

Rozmyślanie pierwsze
W dziele odkupienia przejawiła się nie tylko miłość
Boża, ale także i sprawiedliwość.
Dziewiąte wezwanie Litanii - Serce Jezusa,
sprawiedliwości i miłości skarbnico - sławi Najświętsze
Serce Zbawiciela jako miejsce spotkania się Bożej
sprawiedliwości z Bożą miłością. Krzyż, Rany i ciernie,
przypominają nam sprawiedliwość, która zadośćuczynił
Jezus nader obficie : "On, który nie oszczędził własnego
Syna, lecz wydał Go za nas wszystkich" (Rz 8,32).
Pięknie i głęboko ujmuje to skupienie się

sprawiedliwości i miłości Bożej w Najświętszym Sercu
Jezusa, Pius XII w encyklice "Haurietis aquas" :
"Tajemnica Odkupienia Bożego jest przede wszystkim z
natury swej tajemnicą miłości ; tej świętej miłości
Chrystusa Od Ojca, dla którego złożył Sercem
miłującym i posłusznym Ofiarę Krzyżową, a przez nią
dał za winy rodzaju ludzkiego należne, przeobfite i
nieskończone zadośćuczynienie". Jezus, nasz prawowity
i doskonały Pośrednik, swoją wielką miłością ku nam
wyrównał zobowiązania i długi rodu ludzkiego wobec
praw Bożych, sprawił przedziwne pojednanie między
Bożą sprawiedliwością i Bożym miłosierdziem. Św.
Tomasz z Akwinu pisał : "Stwierdzić należy, że
wyzwolenie człowieka przez mękę Chrystusa
odpowiadało zarówno miłosierdziu, jak i
sprawiedliwości Bożej. Sprawiedliwości, bo męką
Chrystus zadośćuczynił za grzechy rodzaju ludzkiego.
Miłosierdziu, bo człowiek sam z siebie nie mógł
wynagrodzić za grzech całej natury ludzkiej, więc Bóg
dał mu Syna swego, aby wynagrodził. Było to dzieło
miłosierdzia o wiele większe, niż gdyby Bóg odpuścił
grzechy bez zadośćuczynienia. Dlatego powiedziano :
"Bóg w ogromie miłosierdzia i swojej wielkiej-1 miłości,
jaką nas umiłował, przywrócił nam życie razem z
Chrystusem, chociaż przez grzechy byliśmy pogrążeni w
śmierci" (Ef 2,4-5).
Modlitwa
Prosimy Ciebie Najświętsze Serce Jezusa spraw, abyśmy
kierowali się względem naszych bliźnich nie samą tylko
sprawiedliwością, ale i miłosierną miłością i
wyrozumiałością. Amen.

Rozmyślanie drugie
Przyjaciele Boga nazwani są sprawiedliwymi: w ich
sercach panuje pokój, owoc ich wierności! wytrwałości
w prawdzie. A czyje serce bardziej niż ludzkie Serce
Jezusa zdolne jest posiąść pokój, który jest owocem
sprawiedliwości? To właśnie w Sercu Jezusa spotykają
się Bóg i człowiek, tam "zawierają pokój"; tam Bóg
odzyskuje nie tylko ludzkie wejrzenie, lecz także ludzkie
serce: "Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste"(Ps 51,12).
Obraza Boga musi zostać wynagrodzona. To właśnie
wynagrodzenie dokonało się w Sercu Jezusa, który wziął
na Siebie karę przeznaczoną dla ludzkiego plemienia,
czyniąc ze swego życia ofiarę Bogu przyjemną. W Sercu
Jezusa łaskawość i wierność spotykają się ze sobą,
spotyka się także sprawiedliwość i pokój. Z ludzkiego
Serca, przebitego na krzyżu, do serca człowieka,
zranionego przez grzech, płynie sprawiedliwość, jako
dar miłości, która odbudowuje pokój.
Modlitwa
Niech Boża miłość i sprawiedliwość prowadzi nas po
drogach życia ziemskiego do wiecznej Ojczyzny Bożego
Serca, gdzie "Bóg otrze z oczu ludzkich wszelką łzę", a
"On sam będzie wszystkim we wszystkich". Amen.
Jan Paweł II- rozważanie
To Serce jest - podobnie jak każde ludzkie serce -
ośrodkiem, w którym tętni szczególnym rytmem życie
duchowe. Serce : niezastąpio¬ny rezonans wszystkiego,
czym żyje ludzki duch. Każde zaś serce ludzkie
wezwane jest do tego, by tętniło rytmem
sprawiedliwości i miłości. Wedle tego mierzy się

prawdziwa godność człowieka.
Serce Jezusa, tętni tym samym rytmem sprawiedliwości
i miłości ma miarę Bożą! Jest to wszakże Serce Boga -
Człowieka. W Nim ma się wyplenić do końca wszelka
sprawiedliwość Boża wobec człowieka, a także poniekąd
człowieka wobec Boga. W ludzkim Sercu Syna Bożego
zostaje ofiarowana ludzkości sprawiedliwość Boga
samego. Sprawiedliwość ta jest równocześnie darem
Miłości. Poprzez Serce Jezusa wkracza ona w dzieje
ludzkości jako Miłość. Prosimy : niech przez Twoje
Serce Bogarodzico, Serce Jezusa, jako "sprawiedliwości
i miłości skarbnica", stanie się dla nas wszystkich
"drogą i prawdą i życiem".
Anioł Pański - Castel Gandolfo, 14.07.1985 r.

Serce Jezusa dobroci i miłości pełne...

Mt 11,28: Pójdźcie do Mnie wszyscy utrudzeni i
uginający się pod ciężarem, a Ja wam dam wytchnienie.

Rozmyślanie pierwsze
To, co Bóg miłuje szczególniej, z upodobaniem - są to
istoty rozumne i wolne, stworzone na Jego obraz i
zdolne połączyć się z Nim lub oddalić się od Niego na
zawsze. Są to dusze ludzkie-każda dusza poszczególnego
człowieka. W tej bezkresnej miłości Serca Bożego, jest
jeden wprost nieprawdopodobny jej odcień" -miłość
Przyjaciela, podniesienie miłości ludzkiej do wyżyn
przyjaźni z Bogiem. Przyjaźń to wzajemna życzliwość
dwojga, rodząca się z podobieństwa zapatrywań,
zamiłowań i uczuć. Zjawia się ona na podłożu pewnej
równości, a jeśli jej nie znajduje, to ją stwarza. A
jednak nie ma najmniejszej wątpliwości, że Pan Jezus

uważał pierwszych uczniów i nas, którzy miłujemy Jego
Boskie Serce, za swych przyjaciół. "Jeśli czynicie to, co
Ja wam nakazuję, jesteście moimi przyjaciółmi" (J
15,14). Jedynie Chrystus jest naszym przyjacielem
wiernym, bo boskim. Nie jest to przyjaźń z interesu. On
nic na niej nie zyskuje, ale tylko daje, bo Serce Jego
dobroci i miłości pełne. Przyjaciel ten się nie łudzi, zna
nas do głębi, przenika umysł i serce, a mimo to zabiega o
naszą przyjaźń. Przyjaciel szczery, bez cienia obłudy,
udowodnił to życiem i śmiercią z miłości. Przyjaciel
wierny i nieodmienny, bo Chrystus wznosi się nad
zmienne koleje losu, wczoraj i dziś ten sam i na wieki.
On przyjaźni nie zerwie, jeśli tylko nie nadużyjemy swej
woli, aby tę przyjaźń grzechem podeptać. A gdy
zerwiemy to przyjaźń, wychodzi naprzeciw jak
ewangeliczny ojciec, by wyciągnąć ramiona do
marnotrawnego syna, wychodzi i na cierniste ścieżki,
gdzie zaginęła owieczka, nie potrzebuje nawet schodzić
samotnie po skalnym zboczu, bo On Dobry Pasterz
weźmie ją w ramiona, przygarnę do Serca, przebaczy.
Serce Jezusa, Serce Boskiego Przyjaciela, dobroci i
miłości pełne, choć przebywa teraz w niebie, to nie
opuszcza nas na ziemi. Jest z nami wszędzie, w domu, w
polu, w pracy, jest przede wszystkim utajony w
Najświętszym Sakramencie i czeka, byśmy w imię
przyjaźni przychodzili do Niego.
Modlitwa
Serce Jezusa spraw, abyśmy zawsze zwracali się do
Ciebie szczerze, bez frazesów i formułek, jak do
wiernego Przyjaciela. Amen.

Rozmyślanie drugie
Jezus powiedział: "Nikt nie ma większej miłości od tego,
kto oddaje życie za przyjaciół"(J 15,13). Jego Serce
osiąga pełnię miłości wówczas, gdy, okazując
posłuszeństwo Ojcu, ofiarowuje swoje życie za nas. W
czasie Ostatniej Wieczerzy objawiło się Jego
nieskończone pragnienie, aby na zawsze pozostać ze
swoimi uczniami; w chlebie i winie, które -
przemienione w Jego Ciało i Krew - uprzedzają to, co
objawił w pełni na Kalwarii: Umiłował ich aż do końca
(J 13,1). Na krzyżu zostanie przebite Jego Serce,
jednakże tragedia Kalwarii nie objawia jedynie
nienawiści człowieka, pragnącego unicestwić Boga, ale
objawia przede wszystkim miłość, jaką nas Bóg
ukochał. Od tej chwili przy Sercu Jezusa nikt nie będzie
czuł się zapomniany.
Modlitwa
Prośmy Maryję, aby stale nas przybliżała do Serca
swojego Syna. Aby pomagała nam uczyć się od Niego
dobroci i miłości. Amen.
Jan Paweł II – rozważanie
Serce Jezusa jest "gorejącym ogniskiem miłości";
miłość ma coś z natury ognia, który płonie i spala, aby
oświecać i ogrzewać. Równocześnie - w ofierze Kalwarii
Serce Odkupiciela nie zostało strawione ogniem
cierpienia. Chociaż po ludzku umarło, co stwierdził
rzymski setnik, przebijając włócznią bok Chrystusa, to
przecież w Boskiej ekonomii zbawienia, Serce to
pozostało żywe, objawiło się w zmartwychwstaniu.
I to właśnie żywe Serce zmartwychwstałego i

uwielbionego Odkupiciela, jest "pełne miłości i dobroci"
; nieskończenie i ponadobficie pełne! Pełnia ludzkiego
Serca ma w Chrystusie Boską miarę. Takie było to Serce
już za dni życia ziemskiego, świadczy o tym wszystko, co
składa się na Ewangelię. Pełnia miłości wyraża się
poprzez dobroć : poprzez dobroć promieniowała i
rozlewała się na wszystkich, przede wszystkim na
cierpiących i ubogich. Na Wszystkich wedle ich
najprawdziwszych potrzeb i oczekiwań. I takie jest to
ludzkie Serce Syna Bożego, także po doświadczeniu
krzyża i ofiary. Jeszcze bardziej takie, pełne miłości i
dobroci.
Anioł Pański - Castel Gandolfo 21.07.1985 r.

Serce Jezusa, cnót wszelkich bezdenna głębino...

Prz 8,12.14.32: Dam Mądrość - Roztropność mi bliska,
posiadam wiedzę głęboką. Moja jest radość i stałość,
moja rozwaga, potęga. Więc teraz, synowie, słuchajcie
mnie, szczęśliwi, co dróg moich strzegą.

Rozmyślanie pierwsze
Według św. Jana Ewangelisty, kto się nie poczuwa do
grzechu, jest ofiarą złudzenia. De Maistre mówił: "Nie
wiem, jakim jest serce zbrodniarza ; znam tylko serce
człowieka uczciwego i wiem, że jest ono okropne". Jeden
tylko był Człowiek, który mógł o sobie powiedzieć nawet
wobec swych wrogów ; "Któż z was udowodni Mi, że
grzeszę?" (J 8,46), a był Nim Jezus Chrystus. Słowo
Wcielone było "pełne łaski", tak pełne, że "z Jego pełni
wszyscyśmy wzięli łaskę po łasce" (3 1,16). I dlatego
Jezus mógł postawić całemu światu pytanie : "Któż z
was udowodni Mi, że grzeszę?". Z powodu osobowego

zjednoczenia ludzkiej natury Chrystusa z boską Osobą
Słowa, musiało Jego człowieczeństwo posiadać te
wszy¬stkie przymioty i uzdolnienia, czyli cnoty, jakich
domagała się godność Syna Bożego. On to w ludzkiej
naturze musiał działać i rozwijać się jako człowiek, a
Jego działalność ludzka, każdy Jego czyn musiał być tak
doskonały, aby nie uwłaczał w niczym godności
Wcielonego Boga. W oparciu o Ewangelię przypatrzmy
się niektórym cnotom Pana Jezusa, by naśladować je w
naszym życiu, jak tego chce od nas Zba¬wiciel : "Ja
jestem drogą prawdziwą do życia. Każdy dochodzi do
Ojca tylko przeze Mnie" (J 14,6). "Dałem wam
przykład, abyście tak czynili, jak Ja wam uczyniłem" (J
13,15). Przede wszystkim musimy zauważyć jaką gorącą
miłością otaczał Jezus Ojca Niebieskiego i jak pragnął
pełnić Jego wolę. Wraz z Ojcem miłował Chrystus i
Ducha Świętego. Tego Ducha posłał Kościołowi, aby go
przez wieki prowadził i dopełniał w duszach dzieło
odkupienia i uświęcenia. Sam Jezus wskazał na siebie,
jako wzór cichości i pokory : "Uczcie się ode mnie, bo
jestem cichy i pokornego serca". Jego delikatna i
subtelna natura głęboko odczuwała wszystko, a jednak
wśród ogromu cierpień zachowuje cichość i pokorę. I
tak można by przejść wszystkie inne cnoty :
posłuszeństwo, żarliwość o zbawienie dusz, cierpliwość,
wytrwałość, męstwo, roz¬tropność. W każdej jest dla
nas Jezus wzorem, ale i siłą do na¬śladowania.
Każdy z nas zdolny jest uczynić swoją społeczność
lepszą lub gorszą. Każdy z nas może wpływać na innych
dobrze lub źle. To od nas zależy, od naszego
naśladowania Serca Bożego w Jego cnotach. Jedno jest

pewne, że Serce Jezusa nigdy nie poskąpi nam łask.
Modlitwa
Najświętsza Matko prosimy przybliżaj nas stale do
Serca swojego Syna. Pomagaj nam uczyć się Jego cnót i
uczyć się od Niego. Amen.
Rozmyślanie drugie
Wejść w zrozumienie tajemnicy Chrystusa to znaczy
odkryć i kontemplować wielkość 3ego Serca. Dał nam
wszystko, abyśmy przezwyciężyli pustkę naszej
samotności, życia bez sensu. Grzech zniszczył naszą
godność, a piękno i prawdę serca zeszpecił kłamstwem,
miłość nienawiścią, pragnienie Boga pychą serca. Co
pozostało po grzechu w sercu człowieka, stworzonym na
obraz i podobieństwo Boga? Lęk, obojętność, nieufność
zapuściły głębokie korzenie. W sercu decyduje się głębia
człowieka, a zatem od serca trzeba zacząć : trzeba
odnaleźć to, co zgubiliśmy, musimy zostać wykupieni
przez Serce większe i bardziej hojne od naszego. Serce
Jezusa jest jedynym, które może nam przywrócić to, co
straciliśmy. Z naszych serc wypływają te cnoty, które z
Jego Serca pochodzą. To Jego miłość przywraca nam
zdolność bycia stworzeniem i arcydziełem Boga.
Modlitwa
Najświętsze Serce Jezusa rozpal nasze serca miłością,
abyśmy mogli patrzeć na Boga oczami dziecka i czuć
radość miłości, jaką jesteśmy kochani.
Jan Paweł II - rozważanie

Serce wyznacza miarę głębi człowieka, zarówno w

doświadczeniu wewnętrznym każdego z nas, jak też w
międzyludzkiej komunikacji. Głębia Jezusa Chrystusa,
wyznacza miarę Jego Serca i jest niepo¬równywalna,
jest bowiem nie tylko ludzka, ale zarazem Boska.
Ta Bosko-ludzka głębia Jezusa jest głębią cnót : cnót
wszelakich. Analizując Jego postępowanie możemy
odkryć oraz zidentyfikować wszystkie te cnoty, które są
znane z dziejów ludzkiej moralności jako cnoty
kardynalne : roztropność, sprawiedliwość, męstwo,
umiarkowanie oraz inne, od nich pochodne. Pięknie
mówi wezwanie z Litanii o "bezdennej głębinie" cnót
Jezusa. Ta głębia oznacza szczególny stopień"
doskonałości każdej z cnót oraz szczególną jej moc.
Doskonałość ta oraz moc płynie ~. z miłości. Im bardziej
wszelkie cnoty są zakorzenione w miłości, tym większa
jest ich głębia. Trzeba dodać, że oprócz miłości, o głębi
cnót stanowi również pokora.
Anioł Pański - Castel Gandolfo 28.07.1985 r.

Serce Jezusa, wszelkiej chwały najgodniejsze...

1,14: A Słowo stało się Człowiekiem i zamieszkało
między nami, i widzieliśmy Jego chwałę, chwałę jaką
otrzymał od Ojca Jednorodzony, pełen łaski i prawdy.

Rozmyślanie pierwsze
Życie Jezusa Chrystusa było przejawem chwały. Kiedy
dokonał cudu przemiany wody w wino w Kanie
Galilejskiej, Jan pisze, że w ten sposób objawił swoją
chwałę (J 2,11).
Chwała, którą przejawiał, jest chwałą Boga. Nie szukał
chwały swojej, ale Tego, który Go posłał (J 7,18). Marta
przy wskrzeszeniu Łazarza ma ujrzeć chwałę Bożą (J

11,4), a samo wskrzeszenie ma być na chwałę Bożą, aby i
Syn został otoczony przez to chwałą (J 11,4). Chwała
więc, która spoczywała na Jezusie i którą w Nim
działała, była chwałą Boga. A jednak było to i Jego
chwała. W swojej arcykapłańskiej modlitwie Jezus prosi
: "A teraz Ty, Ojcze, otocz Mnie u siebie swą wielką
chwałą, którą miałem u Ciebie, zanim świat powstał" (J
17,5). Nie promieniował zapożyczonym światłem.
Chwała, którą przejawiał, była Jego i to w pełni
zasłużoną. "Tę zaś chwałę, którą Mi dałeś, im
przekazałem, aby byli jedno, jak my jedno jesteśmy" (J
17,22). Dlatego można powiedzieć, że przyjście Jezusa
jest przyjściem chwały Bożej między ludzi. Dla
Izraelitów cennym było pojęcie "Szekinah". Słowo to
oznacza "to, co zamieszkuje" i było używane na
określenie widzialnej obecności Boga między ludźmi.
Stary Testament często wspomina o wypadkach, kiedy
chwała Boga ukazywała się ludowi widzialnie (Wj
16,10 ; 24,16). Chwała Pana oznacza więc obecność
Bożą. Kiedy przyszedł Jezus na ziemię, niektórzy ludzie
dostrzegli w Nim wspaniałość Boga, a u podłoża tej
wspaniałości leżała miłość. Kiedy Jezus przyszedł na
ziemię, ludzie ujrzeli cudowność Boga, a tym cudem
była miłość. Kiedy Jezus przyszedł, Boża chwała i Boża
miłość stały się tym samym. Chwała Boga nie jest
chwałą despotycznego władcy, lecz majestatem miłości,
przed którym padamy na twarz nie w panicznym
strachu, lecz nie posiadając się z podziwu i uwielbienia.
Modlitwa

Najświętsze Serce.Jezusa spraw, aby wszelkie

stworzenie oddawało Ci cześć, chwałę i uwielbienie.
Amen.
Rozmyślanie drugie
Aby na imię Jezusa zginało się każde kolano w niebie,
na ziemi i pod ziemią, i aby wszelki język 'wyznawał, że
Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga Ojca. (Flp
2,10-11).
Maryja była pierwszym stworzeniem, które "przyjęło"
do siebie swego Stwórcę i dlatego może nas nauczyć,
czym jest prawdziwa chwała Syna. To Ona może nas
nauczyć umiejętności trwania przy Bogu, życia z
Bogiem, życia w Bogu, życia dla Boga, oddawania Mu
chwały w tym Synu, który się z Niej narodził i nam
został dany ; błogosławiony owoc Jej łona. Serce Jezusa
jest naprawdę wszelkiej chwały najgodniejsze, ponieważ
w tym Sercu wola Jezusa, posłusznego Ojcu, na drzewie
krzyża osiągnęła najwyższy wymiar miłości.
Modlitwa
Dziewico Matko, Ty jesteś Tą, która może nam
najbardziej pomóc zbliżyć się do Boga. Spraw aby nasza
modlitwa była pełna uwielbienia i miłości do Boga.
Jan Paweł II – rozważanie
Łączymy się z Bogarodzicą, aby uczcić to Serce
Człowieka, które przez tajemnicę zjednoczenia
osobowego jest równocześnie Sercem Boga. Oddajemy
cześć należną Sercu Jezusa Chrystusa od pierwszej
chwili Jego ludzkiego poczęcia w łonie Dziewicy.
Oddajemy Mu wraz z Maryją taką samą cześć w chwili
narodzenia, gdy przychodzi na świat w skrajnym
ubóstwie w Betlejem. Oddajemy Mu wraz z Maryją

taką samą cześć poprzez wszystkie dni i lata Jego życia
ukrytego w Nazarecie -poprzez wszystkie dni i lata,
kiedy spełnia swą mesjańską posługę wśród Izraela. A
kiedy przychodzi czas męki, wyniszczenia, upokorzenia
i hańby krzyża, jeszcze żarliwiej łączymy się z Sercem
Matki, aby wołać : "Serce Jezusa, wszelkiej chwały
najgodniejsze!" Tak. Najgodniejsze wszelkiej chwały,
właśnie z powodu tej hańby i poniżenia! Wtedy bowiem
Serce Odkupiciela dosięgło szczytu Bożej miłości. A
właśnie Miłość jest godna najwyższej chwały!
Anioł Pański - Castel Gandolfo, 4.08.1985 r.

Serce Jezusa, Królu i zjednoczenie serc wszystkich...

J 12,32: Ja zaś, kiedy będę podniesiony nad ziemię,
wszystkich przyciągnę do siebie.

Rozmyślanie pierwsze
Jezus Chrystus Syn Boży, odblask jasności Ojca, jest
obrazem Boga niewidzialnego. Pierworodnym
wszelkiego stworzenia, bo w Nim zostało wszystko
stworzone, i to, co w niebie, i to, co na ziemi, co
widzialne i niewidzialne. Trony, władztwa,
zwierzchności i potęgi. Wszystko zostało stworzone
przez Niego i dla Niego. On jest przed wszystkim i
wszystko w Nim istnieje (Kol 1,15-17). Oto dlaczego
Jezus jest Królem. Powiedział Mu Piłat : Jesteś więc
Królem? Tak, jestem Królem-odrzekł Jezus - Jam się po
to narodził i po to przyszedłem na świat, aby dać
świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha
mojego głosu (3 18,37). Królestwo Chrystusa jest na
ziemi, ale nie jest z tej ziemi. Jest to królestwo duchowe,
nadprzyrodzone, królestwo prawdy. Nie walczy ono

mieczem, ale mocą przekonania zdobywa serca, które
należą do Jezusa. Królestwo Jezusowe jest
przeciwieństwem królestwa szatana, tak więc jest ono
królestwem dobra, szczerości, miłości, pokory,
wyrzeczenia, czystości, sprawiedliwości i pokoju.
Królestwo Boże jest dla ludzi, jest w nas ; zależy od
naszej woli, od naszej odpowiedzi.
Pewna rycina z XVIII w. przedstawia Serce Jezusa w
środku trójkąta. Z Serca tego rozchodzę się promienie
na wszystkie strony. Dokoła trójkąta skupiają się serca
ludzkie i otaczają jakby wieńcem Najświętsze Serce
Zbawiciela. Napis na rycinie brzmi : "Centrum
universi" -"Środek świata". Jest to piękna ilustracją do
wezwania z Litanii: "Serce Jezusa, zjednoczenie serc
wszystkich". Po łacinie to wezwanie brzmi: Serce
Jezusa, centrum - środku wszystkich serc, celu, ku
któremu zmierzają wszystkie serca.
Modlitwa

Módlmy się z Maryją, aby na ziemi wzrastało królestwo
Jej Syna. Amen.
Rozmyślanie drugie
Jezus czyni nas uczestnikami swego dziedzictwa, a
nawet więcej : chce, abyśmy przyzywali przyjścia
królestwa Bożego: "Przyjdź królestwo Twoje" i
żebyśmy odkrywali, że to królestwo jest w nas. Jedynie
ten, kto jest kochany, odczuwa, że jest w centrum serca
tego, kto go kocha. Czyni też z siebie centrum dla
drugiej osoby. Spotkanie człowieka z Bogiem może
dokonać się jedynie w Sercu Jezusa. Kiedy jesteśmy

obecni i czujemy się w centrum tego Serca, wówczas to,
co czynimy, jest tylko miłością.
Kto zatem może nas oddzielić od miłości Jego Serca?
Modlitwa
Króluj nam Chryste, zawsze i wszędzie. Amen.
Jan Paweł II – rozważanie
W dniu dzisiejszym w Bazylice Św. Piotra grupa
młodych przyjmowała Sakrament Bierzmowania.
Udzielając tego Sakramentu wyciągnąłem nad nimi
ręce, wypowiadając modlitwę : "Boże Wszechmogący,
Ojcze Pana naszego Jezusa Chrystusa, który te sługi
Twoje odrodziłeś przez wodę i Ducha Świętego i
uwolniłeś ich od grzechu w Sakramencie Chrztu, ześlij
na nich Ducha Św. Pocieszyciela, daj im ducha mądrości
i rozumu, ducha rady i męstwa, ducha umiejętności i
pobożności, napełnij ich duchem bojaźni Twojej. Tę
samą modlitwę - nawiązując do słów Izajasza -
wypowiadają biskupi na całym świecie, wówczas gdy
udzielają ochrzczonym Sakramentu Bierzmowania.
Przez tę modlitwę trwamy - z pokolenia na pokolenie- w
nieprzerwanej łączności z Wieczernikiem. Gdzie
Chrystus Zmartwychwstały "tchnął" na Apostołów,
mówiąc : "Weźmijcie Ducha Świętego?" Przez tę
modlitwę, poczynając od dnia Pięćdziesiątnicy, Kościół
"bierze" Ducha świętego od Chrystusa Ukrzyżowanego
i "Zmartwychwstałego. "Czerpie" Go niejako z tego
Serca, w którym "mieszka cała pełnia" Ducha Świętego
dla wszystkich pokoleń ludzkości, dla każdego
człowieka. Z tą pełnią Ducha świętego Chrystus
przyszedł na świat, objawił się wśród swoich

współczesnych. Z tą pełnią trwa, uwielbiony po prawicy
Ojca : On Król i zjednoczenie serc wszystkich.
Anioł Pański - Watykan, 15.06.1986 r.

Serce Jezusa, w którym są wszystkie skarby mądrości i

umiejętności...

1 Kor 1,24: Natomiast tym, którzy są powołani zarówno
spośród Żydów jak i Greków, głosimy Chrystusa jako
moc i mądrość Bożą.

Rozmyślanie pierwsze
Św. Paweł Apostoł, pragnąc ustrzec Kolosan od złudzeń
fałszywej nauki i filozofii, zwraca ich umysły do Jezusa
Chrystusa i życzy im pełnego poznania "tajemnicy
Boga-Chrystusa. W Nim są wszystkie skarby mądrości i
poznania" (Kol 2,3). Pismo Św. nazywa drugą Osobę
Boską także Mądrością Bożą. Pan Jezus jako Słowo
Odwieczne jest Mądrością istotną Ojca, jako Syn
Człowieczy jest Mądrością Wcieloną. Umiejętność, to
raczej teoretyczne poznanie prawdy, mądrość to dar
praktycznego stosowania jej w życiu. Jezus posiadał
wszelką umiejętność w najwyższym stopniu i dlatego
rzekł Tomaszowi pytającemu Go o drogę do Ojca : "Ja
jestem 'droga i prawda i życie" (3 14,6). Drogą jest
przez naukę i przykład, prawdą jako Słowo Wcielone,
odzwierciedlające w sobie pełnię Bóstwa, życiem przez
łaskę, ten pierwiastek nadprzyrodzonego życia
wysłużonego nam przez mękę i śmierć na krzyżu.
Wydobycie prawdy o Bogu należy do najsilniejszych
pragnień ludzkich. Tę prawdę przyniósł Jezus Chrystus.
Objawił, że Bóg to naj¬większa Doskonałość, najwyższa
Moc, idealna Świętość, a przede wszystkim

nieskończona Miłość, która postanowiła wszystkich
ludzi przybrać za swoje dzieci.
Od czasu swojej śmierci na krzyżu dla okupu dusz,
stworzył Jezus najczystszą formę miłości bliźniego.
Odtąd najbardziej poniżona istota ludzka staje się
godna , by dla niej poświęcić nawet życie. Do programu
świętości i udoskonalenia życia wniósł Jezus miłość
Boga, aż do poświęcenia dla Niego wszystkich dóbr
materialnych, wszystkich przyjemności i samego siebie
przez potrójną radę : po¬słuszeństwa, ubóstwa i
czystości. Miłość bliźniego posunął aż do miłości
nieprzyjaciół. W kodeksie życia chrześcijańskiego
obwieszczonym na Górze rzucił słowa : "Błogosławieni
ubodzy duchem, cisi, czystego serca, którzy cierpią
prześladowanie". Prawo zaparcia siebie, ofiary czyni
fundamentem nowej moralności. Nawet w pojęcie
władzy wcieli zasadę przeciwną pysze i despotyzmowi,
mianowicie służenie innym, poświęcenie się dla dobra
wspólnego lub osobistego jednostek. Jezus olśniewał
wszystkich swą niezwykłą wiedzą. "Wielu słuchaczy
zdumiewało się : skąd się to u Niego bierze? mówili i
skąd wzięła się ta Jego mądrość, a także moce
nadziemskie, działające przez Jego ręce?" (Mk 6,2).
Modlitwa
Serce Jezusa, wlej w nas to poznanie i tę mądrość, której
skarby znajdują się w Tobie, abyśmy przez to lepiej
poznali, kim jesteś dla nas Ty sam. Amen.

Rozmyślanie drugie

Uderzające jest podejście Jezusa, który odrzuca
kategorie ludz¬kiego widzenia spraw : wielcy, potężni,
mądrzy nie są w stanie od¬czytać tajemnicy Jego Serca
; do Niego sięga się nie tylko rozumem i sercem, lecz
także przez wiarę. Dlatego jedynie "mali" (M/t 11,25),
pokorni, prości są w stanie wejść w tajemnicę Boga.
Nie ma mądrości czy wiedzy ludzkiej, którą byłaby w
stanie tak "ogarnąć" Boga jak czystość serca :
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga
oglądać będą (Mt 5,8).
Jezus ukazuje nam swoje przebite Serce, aby
przemieniać nasze zatwardziałe serca i aby nauczyć nas
prawdziwej mądrości, a może się jej człowiek nauczyć w
szkole Jezusowego Serca, które jest ciche i pokorne.
Modlitwa

Matko Najświętsza "Stolico Mądrości" módl się za
nami.
Jan Paweł II - rozważanie

To wezwanie z Litanii do Najśw. Serca, zaczerpnięte ż
Listu do Kolosan, pozwala nam zrozumieć, że musimy
się uciekać do Chrystusowego Serca, ażeby wejść w
Bożą pełnię.
Mowa tu nie o wiedzy, którą wbija w pychę i opiera się
na ludzkiej mocy, ale o wiedzy Bożej, tajemniczym
planie ukrytym przed wiekami w Bogu, Stwórcy
Wszechrzeczy. Jest to wiedza nowa i polega na poznaniu
tajemnicy Boga niewidzialnego, który wzywa ludzi do
uczestnictwa w swojej boskiej naturze i pozwala im z
sobą obcować. Wiedza ludzka jest jak woda ze źródła :

kto się jej napije znowu odczuwa pragnienie. Mądrość i
umiejętność Jezusa otwierają oczy umysłu, poruszają do
samej głębi serca i uzdalniają człowieka do
transcendentnej miłości": wyzwalają z ciemnego błędu,
chronią od plam grzechu, od niebezpieczeństwa śmierci
i prowadzą do pełnego uczestnictwa w darach Bożych,
które przewyższają całkowicie poznanie rozumu
ludzkiego. Poprzez mądrość i umiejętność Jezusa
jesteśmy wkorzenieni i ugruntowani w miłości. Powstaje
nowy człowiek wewnętrzny, który stawia Boga w
centrum swojego życia i służy braciom.
Anioł Pański - Castel Gandolfo, 1.09.1985 r.

Serce Jezusa, w którym mieszka cała Pełnia Bóstwa...

Kol 2,9-10 : W Nim bowiem, w Jego ciele mieszka cała
Pełnia Bóstwa. A wy, dzięki łączności z Nim,
uczestniczycie w tej Pełni.

Rozmyślanie pierwsze
A Słowo stało się Człowiekiem i zamieszkało między
nami, i widzieliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką otrzymał
od Ojca Jednorodzony, pełen łaski i prawdy (J 1,14).
Wskazuje więc św. Jan na Jezusa Chrystusa jako na
Syna Bożego, drugą Osobę Trójcy Przenajświętszej,
którą przyjęła ludzką postać i naturę. Tak więc patrząc
na Chrystusa nie można Co oddzielać od nierozdzielnej
Trójcy. Boże Osoby nie dadzą się oddzielić od siebie,
One nawzajem się przenikają. Gdzie jest Ojciec, jest i
Syn i Duch Święty ; gdzie jest Syn, tam jest i Ojciec i
Duch Święty ; gdzie jest Duch Święty, tam jest i Syn i
Ojciec. Skoro więc Serce Zbawiciela jest z Osobą Syna
zjednoczone, to mieszka w Nim i Ojciec i Duch święty,

czyli cała Pełnia Bóstwa. Stąd to w życiu Pana Jezusa
przejawia się tak widocznie Wszechmoc Boża, Mądrość
Boża, Miłość Boża. W obecnej Bożej ekonomii
zbawienia nikt nie ma przystępu do Ojca, jak tylko
przez Chrystusa, który z woli Bożej jest jedyną Drogą,
prowadzącą do życia wiecznego. Dzięki zatem Sercu
Zbawiciela mieszka i w nas w szczególniejszy sposób
Trójca Przenajświętsza. Zapewnia nas o tym Pan
Jezus : "Jeśli kto Mnie miłuje, będzie przestrzegał
mojej nauki. A Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do
niego, i będziemy mieszkać u niego"(J 14,23). A wiemy
już, że gdzie jest Ojciec i Syn, tam i Duch Święty.
Dlatego św. Paweł mówi: "Czy nie wiecie, że jesteście
świątynią Boga, a Duch Boży mieszka w was" (1 Kor
3,16).
Modlitwa

Serce Jezusa prosimy gorąco, pobudź nasze serca do
głębokiej miłości i pokornej wdzięczności dla Trójcy
Przenajświętszej.
Rozmyślanie drugie
Ja zaś, kiedy będę podniesiony nad ziemię, wszystkich
przyciągnę do siebie (J 12,32).
Najpełniejsze objawienie Bożej miłości dokonało się
wówczas, gdy Jezus został ukrzyżowany. Jezus jest
Człowiekiem "zupełnie obnażonym" jak ziarno zboża,
które wpadając w ziemię, pozbywa się swojej łuski, aby
dzięki temu mógł wyrosnąć kłos. Jezus ukazuje, jak
wielka jest Jego miłość, zgadzając się umrzeć za nas.
Przez swoją śmierć i zmartwychwstanie zwyciężył

wszystkie nasze biedy i lęki.
Jedynie w Sercu Jezusa miłosierdzie i przebaczenie
zapalają nadzieję w ciemnościach ludzkiego serca.
Jedynie w tym Sercu Boga-Człowieka dokonują się
wielkie dzieła miłości.
Modlitwa

Serce Jezusa, w którym mieszka cała Pełnia Bóstwa,
zmiłuj się nad nami'
Jan Paweł II – rozważanie
Tajemnica Chrystusa, Boga-Człowieka, posiada
szczególną wymowę, gdy patrzymy na krzyż : Oto
Człowiek! Oto Ukrzyżowany! Oto wyniszczony do
końca Człowiek! Oto Człowiek starty "za złości nasze",
Oto "zelżywościami nasycony" Człowiek. A
równocześnie oto Człowiek-Bóg! Mieszka w Nim cała
Pełnia Bóstwa. Współistotny Ojcu! Bóg z Boga,
Światłość ze Światłości! Zrodzony a nie stworzony.
Przedwieczne Słowo, Jeden w Bóstwie z Ojcem i
Duchem Świętym. Kiedy setnik rzymski na Golgocie
otwiera włócznią bok Ukrzyżowanego, z tego boku
wypływa krew i woda. 3est to znak śmierci. Znak
ludzkiej śmierci Nieśmiertelnego Boga. U stóp Krzyża
stoi Matka, Matka Bolesna. Kiedy bok Chrystusa
zostaje przebity włócznią setnika, spełnia się na Niej
proroctwo Symeona : "Twoją duszę przeniknie
miecz!" Słowa proroka są zapowiedzią ostatecznego
przymierza Serc : Syna i Matki, Matki i Syna. "Serce
Jezusa, w którym mieszka cała Pełnia Bóstwa", Serce
Matki, Matki Bolesnej, Matki Boga.

Anioł Pański - Castel Gandolfo, 15.09.1985 r.

Serce Jezusa, w którym sobie Ojciec bardzo upodobał...

Mk 1,11: I dał się słyszeć głos z nieba: Tyś mój Syn
ukochany, Ciebie sobie upodobałem.

Rozmyślanie pierwsze
Nie trudno zrozumieć dlaczego Serce Jezusowe cieszy się
wszelkim upodobaniem Ojca. Wszak dzięki swemu
istotnemu zjednoczeniu z Osobą Słowa, uczestniczy
Serce Jezusa w upodobaniu nieskończonym, które ma
Bóg w samym sobie. Upodobał sobie i Bóg Ojciec w
swym Synu Wcielonym także z innego powodu,
właściwego Jego człowieczeństwu. Chlubią się rodzice
ziemscy, że syn czy córka mają dla nich dobre serce. A
cóż powiedzieć o Zbawicielu, który miał dla Ojca swego
Serce jak nikt inny? Mówił o swoim Ojcu zawsze z
niezrównanym szacunkiem i miłością ; zachęcał do
ufności w Jego opatrzność, w Jego dobroć, w Jego
miłosierdzie. Pełnił zawsze wolę Ojca, troszczył się przez
całe życie tylko o Jego chwałę i pragnął, by Go wszyscy
ludzie kochali. Za przykładem Chrystusa i my
powinniśmy szukać we wszystkim Bożego upodobania, a
nie ludzkiego uznania. Ludzie bowiem często chwalą to,
co nie podoba się Bogu. W swoim odosobnieniu z braku
zrozumienia, powinniśmy odczytać sobie ósmy rozdział
Ewangelii św. Jana, gdzie opisana jest walka, jaką
musiał stoczyć Jezus, by wywalczyć sobie zrozumienie u
Żydów. I to Mu się nie udało. Podnieśli kamienie, aby się
Nań rzucić (J 8,59). Musiał się ukrywać. Ten rys z życia
Zbawiciela jest dla nas pełen treści. Jeżeli Jezus,
uosobiona dobroć, bezinteresowność, zbierał jako owoc

swojej działalności kamienie niezrozumienia, a więc
musi to samo spotkać Jego uczniów. Dla katolika, być
często nie zrozumianym przez swoje otoczenie, to
cząstka naślado¬wania Serca Chrystusowego.
Modlitwa
Panie Jezu spraw, abyśmy przylgnęli całą duszą do
Twojego Najśw. Serca, szli za Twoją wolą, a na pewno
spocznie na nas upodobanie Boże.
Rozmyślanie drugie
Poprzez Serce Jezusa Ojciec spotyka się z człowiekiem ;
przepaść spowodowana przez grzech, zostaje zasypana ;
w Sercu Jezusa dochodzi do radosnego spotkania
człowieka i Boga. Radość staje się wyrazem
przebaczenia, które wszystko czyni nowym i
wszystkiemu nadaje znaczenie. Radosnym jest sam fakt,
że teraz w Jezusie nie ma już barier, dzielących
człowieka od Boga : Bóg jest w Nim, a On jest z ludźmi.
W swoim ludzkim Sercu Jezus wybrał tych, którzy są
szczególnie umiłowani przez Ojca : małych i słabych,
aby nikt z nich nie zginął w świecie. Dlatego właśnie
Jezus staje się soli¬darnym z tymi, którzy nic nie znaczą
; z więźniami, którzy sami stwo¬rzyli kraty swojego
więzienia. Jest solidarny z tymi, którzy chociaż widzą, są
jednak ślepcami, ponieważ nie potrafią odkryć sensu
życia, zamykając oczy, udają, że widzą. Poprzez Serce
Jezusa Ojciec z delikatnością zbliża się do kruchości
człowieka, który wyruszając od swoich słabości, może
wszystko rozpocząć od nowa. Nic nie jest w stanie
zniszczyć miłości między Bogiem a człowiekiem, którą w
Jezusie stała się prawdą. Tak jak Ojciec cieszy się

Synem, tak też w Sercu Jezusa cieszy się On z każdego z
nas. Widząc w nas swego Syna, stale powtarza : Tyś
mój Syn ukochany, Ciebie sobie upodobałem (Lk 3,22).
Modlitwa
Prośmy Matkę Najświętszą, aby w Sercu Syna
przybliżyła do człowieka i świata : upodobanie Ojca,
Miłość Ojca, Miłosierdzie Boga.
Jan Paweł II – rozważanie
Upodobanie odwieczne, jakie ma Ojciec w Synu oznacza
miłość ; tę miłość, której zawdzięcza swe istnienie
wszystko, co istnieje : bez miłości, bez Niego - bez
Słowa- Syna "nic się nie stało co się stało". To
upodobanie Ojca znalazło swój wyraz w dziele
stworzenia, zwłaszcza w stworzeniu człowieka, gdy Bóg
"widział, że wszystko, co uczynił, jest dobre, jest bardzo
dobre". Czyż więc Serca Jezusa nie jest tym
"punktem", w którym również człowiek może odzyskać
pełne zaufanie do wszystkiego, co stworzone. Widzi
wartości, widzi ład i piękno świata. Widzi sens życia.
Serce Jezusa, w którym sobie Ojciec bardzo upodobał.
Idziemy nad brzegi Jordanu. Idziemy na Gorę Tabor. Tu
i tam w zapisie Ewangelistów odzywa się głos
niewidzialny, a jest to głos Ojca : "To jest mój Syn
umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego
słuchajcie!"
Odwieczne upodobanie Ojca idzie za Synem, który stał
się człowiekiem, kiedy podjął mesjańskie posłannictwo
wśród świata, kiedy mówił, że pokarmem Jego jest
pełnić wolę Ojca ; kiedy wolę tę wypełnił, stając się
posłuszny aż do śmierci krzyżowej.

Wówczas owo odwieczne upodobanie Ojca w Synu,
które należy do wewnętrznej tajemnicy Boga-Trójcy,
stało się cząstką dziejów człowieka. Sam bowiem Syn
stał się Człowiekiem, a jako Człowiek miał Serce,
którym miłował i którym odpowiadał na miłość ; przede
wszystkim na miłość Ojca. I dlatego też na tym Sercu,
na Sercu Jezusa, skupiło się upodobanie Ojca. Jest to
upodobanie zbawcze. Ogarnia nim bowiem Ojciec-w
Sercu swego Syna - wszystkich, dla których ten Syn stał
się Człowiekiem. Wszystkich, dla których ma Serce ;
wszystkich, za których umarł i zmartwychwstał.
W Sercu Jezusa człowiek i świat odzyskuje upodobanie
Ojca. Jest to Serce naszego Odkupiciela. Jest to Serce
Zbawiciela świata.
Anioł Pański - Watykan, 22.06.1986.

Serce Jezusa, z którego pełni wszyscyśmy otrzymali...

J 1,16-17: Z Jego pełni wszyscyśmy wzięli łaskę po
łasce. Prawo zostało przekazane przez Mojżesza, łaskę
zaś i prawdę otrzymaliśmy przez Jezusa Chrystusa.

Rozmyślanie pierwsze
Serce Jezusa jest pełnią Bożej światłości oraz pełnią łask
i z Jego pełności wszyscyśmy otrzymali. Mieszkańcy
Nazaretu, którzy przez całe lata patrzyli ha Jezusa z
bliska i dobrze znali Jego życie, z chwilą wystąpienia
Zbawiciela na arenę publiczną, pytali zdziwieni "Skąd u
Niego ta mądrość?"(Mt 13,54). Bo Jezus wystąpił jako
mistrz i to samodzielny. Aten i Rzymu nie widział, nie
siadywał u stóp żadnego mistrza. Raz tylko, kiedy miał
lat 12, znalazł się wśród grona uczonych, ale i wtedy nie
On brał wiedzę od nich, ale oni, mistrzowie od Niego i

dziwili się Jego mądrości. Wyrósł i wychował się w
prostym warsztacie ciesielskim, żadna więc szkoła nie
może pochlubić się, że wywarła na Jego umysłowość
swój wpływ. Kiedy wybiła godzina Jego misji, wystąpił
jako Król prawdy: "Powiedział Mu Piłat: Jesteś więc
Królem? Tak jestem Królem - odrzekł Jezus. Jam się po
to narodził i po to przyszedłem na świat, aby dać
świadectwo prawdzie" (J 18,37). To jest jednym z Jego
zadań jako Zbawcy, wyprowadzenie ludzkości na prosty
gościniec prawdy. Nie opierał się na żadnej powadze, ale
mówił sam od siebie : "Zaprawdę powiadam wam".
Wznosił się na szczyty myśli, podawał naj¬wznioślejsze
prawdy, a przy tym mówił tak przystępnie, że rozumieli
Go nawet prości rybacy i tłum cisnął się do Niego, "bo
jeszcze nigdy żaden człowiek tak nie przemawiał",
mówiono między sobą. Nauczał bez żadnych
kompromisów : tak, tak nie, nie. Naukę swoją kazał
nieść jako światło, wyzwalające ludzkość z mroków
błędu : "Idźcie i nauczajcie..."
"Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, nie
będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło
życia" (J 8,12). Uzdrawiając niewidomego od urodzenia
nazwał siebie światłem: Jak długo jestem na świecie,
jestem światłem świata" (J 9,5).Do uczonych w Piśmie i
faryzeuszy mówił : Jeszcze krótki czas macie światłość.
Chodźcie, dopóki macie światłość, aby was ciemność nie
ogarnęła(J 12,35). "Ja, światłość przyszedłem na świat,
aby nikt z was wierzących we Mnie nie pozostawał w
ciemności" (J 12,46).
Zaiste, Serce Jezusa jest pełnią prawdy i światłości i z
Jego pełności wszyscyśmy wzięli.

Modlitwa
Najświętsze Serce Jezusa spraw, aby się poszerzała
miara naszego serca na gotowość czerpania z tak obfitej
miłości. Amen.
Rozmyślanie drugie
Nic nie jest w stanie lepiej wyrazić czym jest miłość, jak
"pełnia serca". Z serca, jak ze źródła, stale wytryska
miłość, musi więc ono być pełne miłości. A Serce Jezusa
jest pełnię miłości wobec Ojca. Nikt nie powinien czuć
się wyłączony z miłości Chrystusa. Poprzez swoje Serce
Jezus objawia nam Ojca jako Miłość : Miłość, która nas
kocha, Miłość, która się daje, jako Miłość nieskończona,
bez granic, jako pełnię miłości. Miłość ludzka i Boża
spotykają się w jedyności tego Serca. Jego największym
darem, jest to, że zostaliśmy tak stworzeni, by móc
kochać tak, jak kocha Bóg.
Modlitwa
Matko Najświętsza, która najlepiej znasz ludzkie Serce
swojego Syna, spraw, abyśmy uczestniczyli w pełni tego
Serca, która nigdy się nie wyczerpie, ponieważ miłość
nie może kochać mniej.
Jan Paweł II – rozważanie
Serce Jezusa pełne miłości Ojca; pełne na sposób Boży i
na sposób ludzki zarazem. Serce Jezusa jest bowiem
prawdziwie ludzkim Sercem Boga-Syna. Jest więc pełne
miłości synowskiej ; wszystko co uczynił i mówił na
ziemi, świadczyło o takiej właśnie miłości.
Równocześnie zaś miłość synowska Serca Jezusa
objawiła i stale objawia światu ,T miłość Ojca. Ojciec

bowiem tak "umiłował świat, że Syna Swego
Jednorodzonego dał" dla zbawienia świata. Dał dla
zba¬wienia człowieka, aby każdy człowiek "nie zginął,
ale miał życie wieczne". Jest przeto Serce Jezusa pełne
miłości człowieka; pełne miłości stworzenia, pełne
miłości świata. Jest bardzo pełne; ta pełnia się nie
wyczerpuje i nigdy nie wyczerpie.
Anioł Pański - Castel Gandolfo, 13.07.1986 r.

Serce Jezusa, odwieczne upragnienie świata...

Mt 11,3 : Czy to Ty jesteś tym, który ma przyjść, czy też
mamy czekać na innego?

Rozmyślanie pierwsze
W duszy ludzkiej jest nienasycony głód szczęścia, głód,
który ją trawi, który jest motorem całego życia, który z
bezwzględną natarczywością domaga się zaspokojenia,
głód, który każdy z nas ludzi w swoim sercu czuje. Tego
żywiołowego głodu żadne szczęście ziemskie nie
zaspokoi. I choć nieraz wydaje się, że do pełnego
szczęścia potrzeba nam tej osoby czy tego odznaczenia,
tej godności czy tego stanowiska, takiej sumy
przyjemności czy bogactwa, to jest to złudzenie.
Szamoce się serce ludzkie i szuka szczęścia raz w tym, co
nęci zmysły, to znów w tym, co schlebia próżności i
pysze. I nieraz doznaje - trzeba przyznać - błogich
chwil upojenia. Jest to jednak zachwyt jednej chwili,
triumf jednej godziny, ale nie jest to szczęście, jakiego
instynktownie szuka. Bo serce człowieka pragnie
szczęścia, nie skąpo udzielanego dawkami, nie szczęścia
zmiennego, za którym w ślad idzie tęsknota, nieraz
niesmak, rozpacz, rozterka, ale szczęścia pełnego, z

którego by można czerpać bez końca, i które niesie w
sobie niezniszczalny pierwiastek wiekuistego trwania.
Do pełnego szczęścia trzeba nam Boga! Słowa św.
Augustyna : Stworzyłeś nas dla siebie Panie i
niespokojne jest serce nasze dopóki nie spocznie w
Tobie, o Boże" - są wyrazem najgłębszej życiowej
prawdy.
Modlitwa

Serce Jezusa "źródło wody żywej", które zrasza
spragnioną ziemię i zmienia ją w ogród kwitnący i
niosący owoc, zmiłuj się nas nami.
Rozmyślanie drugie
Pośród rożnych poruszeń serca, takich jak : radość, ból,
lęk czy nadzieja, "upragnienie" jest najmocniejsze.
"Upragnienie" jest siłą, która podtrzymuje i
ukierunkowuje zawsze na dobro, jeśli nie chcemy zostać
pociągnięci przez to, co Biblia nazywa pożądliwością
ciała, oczu i pychą żywota (1 J 2,16). Dlatego też
pragnienia serca muszą być "Wyzwolone" i oczyszczone
tak, aby nie stały się naszym niepokojem. Jest to
możliwe jedynie wówczas, gdy je złożymy w Sercu
Boga : w Jezusie. W Nim każde nasze pragnienie
znajduje rację bytu, wzór i cel. Nasze serce znajduje
najdoskonalszy obraz w Sercu Jezusa. W Jego Sercu
odnajdujemy wolność i radość ofiarowywania siebie.
Pomaga nam tor przezwyciężyć zniewolenia, które nas_
atakują od wewnątrz, a także koncentrowanie się na
sobie, które zaciemnia wszelkie perspektywy -te
ukierunkowane na Boga, na bliźniego i na świat. Jezus,

który pragnie nas obdarzyć miłością, przyciąga nas do
siebie. Poprzez otwartą ranę swego Serca przyjmuje nas
i wprowadza w to światło, jakie mogą ujrzeć jedynie
oczy zakochanych. Zanurzamy się w pragnienie Jego
Serca, które zmusiło Go do tego, by zostać na zawsze z
nami, aż do końca, aż do tego stopnia, by stać się
naszym pokarmem jako chleb życia i naszym napojem
zbawienia, który zaspokaja nasze najgłębsze pragnienia.
"Gorąco pragnąłem spożyć tę Paschę z wami"(Łk
22,15). Pragnieniem Serca Jezusa jest to, by stać się dla
nas darem miłości, pokarmem i napojem zbawienia. W
Jego Sercu odnajdujemy radość stawania się darem
miłości i miłowania tak jak On, tak jak kocha Bóg.
Modlitwa

Serce Jezusa, odwieczne upragnienie świata, przynieś
ludzkim sercom, przybliż naszym czasom to wyzwolenie,
które jest w Twej Ewangelii.
Jan Paweł II – rozważanie
Czy Serce Jezusa jest "upragnieniem świata"? Jeśli
patrzymy na świat tak, jak on nas widocznie otacza,
musimy stwierdzić wraz ze św. Janem, że jest on
poddany "pożądliwości oczu, pożądliwości ciała i pysze
tego życia", i że zdaje się być daleki od pragnienia Serca
Jezusa. Nie dzieli Jego pragnień. Pozostaje wobec nich
obcy a czasem wręcz wrogi. Jest to ów "świat", o
którym mówił Sobór, że popadł "w niewolę grzechu".
Mówi to zaś zgodnie z całym Objawieniem, Pismem
Świętym i Tradycją, a poniekąd z naszym
doświadczeniem. Równocześnie jednak ten sam świat

został powołany do bytu z miłości Stwórcy i z tej samej
miłości jest w bycie zachowany. Jest to świat jak ogół
stworzeń "widzialny i niewidzialny", a w szezególności
"cała rodzina ludzka wraz z tym wszystkim, wśród
czego ona bytuje". Jest to ów świat, który właśnie z
powodu "niewoli grzechu" został "poddany marności" -
jak uczy św. Paweł - i dlatego "jęczy i wzdycha w bólach
rodzenia, oczekując z upragnieniem objawienia się
synów Bożych", bo tylko na tej drodze może być
prawdziwie "wyzwolony z niewoli zepsucia, by
uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych". Ten
"świat" - pomimo grzechu i troistej pożądliwości - jest
skierowany ku Miłości, która wypełnia Serce Syna
Maryi.
Anioł Pański - Castel Gandolfo, 20.07.1986 r.

Serce Jezusa, cierpliwe i wielkiego miłosierdzia...

Mt 9,36: Kiedy ujrzał tłumy, ulitował się nad nimi, bo
były utrudzone i porzucone jak owce bez pasterza.

Rozmyślanie pierwsze
Jeden z Ojców Kościoła powiada, że Bóg stał się
Człowiekiem, aby człowiek nauczył się od Niego stawać
Bogiem. Bóg wie jaka jest siła dobrego czy złego
przykładu. Przestrzegał Zbawiciel swych uczniów :
"Strzeżcie się kwasu faryzeuszów", tzn. ich fałszywej,
zewnętrznej pobożności, a podkreślał z naciskiem swój
przykład : "Dałem wam przykład, abyście tak czynili,
jak Ja wam uczyniłem" (3 13,15). Rozważmy
cierpliwość Zbawiciela. Jezus nie używał słów
twardych, szorstkich lub niecierpliwych, chociaż
biedacy z Jego otoczenia byli nieraz bardzo natrętni i

nie mieli żadnych względów dla Niego. Pamiętamy tych,
którzy do późna w nocy przynosili Mu chorych, mimo,
iż był strudzony po pracowicie spędzonym dniu (Łk
4,40). Cierpliwość jest objawem siły. Łatwiej jest nam
działać niż znosić. Św. Paweł Apostoł uważa tę cnotę za
tak konieczną i za tak trudną, że pisze : "Nie
przestajemy modlić się za was i prosić Boga, abyście w
pełni poznali Jego wolę... Jego chwalebna moc obdarzy
was ogromną siłą tak, że będziecie mieć wielką
cierpliwość i stałość1'(Kol 1,9.11). Św. Jakub zaś mówił:
"Wytrwajcie więc cierpliwie, bracia, aż do przyjścia
Pana"(Jk .5,7). Rozważmy teraz miłosierdzie i
współczucie, które w życiu Jezusa jaśnieje jasnym
blaskiem : "Ślepi widzą, ludzie o bezwładnych nogach
chodzą, trędowaci zostają oczyszczeni, a głusi słyszą.
Umarli zmartwychwstają, "a ubogim głosi się dobrą
nowinę" (Mt 11,5). Miłosierdzie co do ciała ustanowił
Chrystus jako wielką księgę prawa, wedle której dokona
się sąd nad światem.
Ślady stóp Bożych znajdziemy w pyle gwiazd,
znajdziemy Boga w głębi naszej duszy. W Nim ruszamy
się, żyjemy i jesteśmy, ale wy¬starczy wyciągnąć rękę do
ubogiego, aby niejako dotknąć ręki Boga. "Zaprawdę
powiadam wam : coście uczynili (dla jednego z tych
najmniejszych moich braci, uczyniliście dla Mnie(Mt
25,41). Inną pobudką do spełniania uczynków
miłosierdzia względem bliźnich jest to, iż są one źródłem
pokoju i zadowolenia z życia. Uczynki miłosierdzia dają
spokój zwłaszcza w chwili śmierci. Wyraził to św.
Augustyn: "Nie widziałem nigdy, aby człowiek
miłosierny umierał śmiercią nieszczęśliwą", zaś Św.

Franciszek Salezy mówił: "Jak słodkie jest łoże śmierci
zaścielone miłosierdziem". Na koniec naszego
rozważania przytoczmy słowa księdza Piotra Skargi:
"Bez miłosierdzia inne cnoty są jak dom bez jednej
ściany, ptak bez jednego skrzydła, potrawa bez soli,
mowa bez prawdy, wiara bez uczynków".
Modlitwa
Serce Jezusa, spraw aby nasze serca stały się podobne
do Twojego, aby były cierpliwe i miłosierne. Amen.
Rozmyślanie drugie
Serce Jezusa jest Sercem cierpliwym, które pokonuje
szybkość upływu czasu zdolnością czekania. Cierpliwość
Serca Jezusa nie jest formą rezygnacji czy dostosowania
się do trudności ludzkiego serca, jest natomiast
wyzwaniem dla tego, kto chce kochać aż do końca, kto
nie chce ulec słabościom. Jezus kocha nas z
cierpliwością, a pokazując nam swe Serce, mówi: "Tak
bardzo was kocham, chcę żyć w was, czekam u drzwi
waszego serca i kołaczę, bo wiem, że zwycięża tylko ten,
kto kocha". Kochać, to znaczy żyć w drugim człowieku i
nosić go w sobie z cierpliwością, z dyskrecją i słodyczą.
Cierpliwość Jezusa jest naprawdę wielka : bierze nasze
serca z kamienia i czyni je zdolnymi do takiej miłości
jaką On kocha. Jezus się nie narzuca, jak wszyscy,
którzy kochają, jest cierpliwy i zawsze w nas wierzy. W
ten sposób Jezusowa cierpliwość wobec naszych słabości
przemienia się w miłosierdzie, które jest prawdziwą
miarą miłości, które schodzi' do źródła zła, aby je
zwyciężyć dobrem.
Modlitwa

Panie Jezu w szkole Twojego Serca naucz nas cierpliwej
miłości, miłości, która leczy, miłości, która odkopuje to
wszystko, co przywaliliśmy kamieniami naszych
niecierpliwości. Amen.
Jan Paweł II – rozważanie
Patrzmy razem z Maryją w To Serce! Odczytujmy Je w
całej Ewangelii! Jednakże nade wszystko odczytujmy to
Serce w momencie ukrzyżowania. Wtedy, gdy został
przebity włócznią. Wtedy, gdy odsłoniła się do końca
tajemnica w Nim zapisana. Serce cierpliwe, bo otwarte
na wszystkie cierpienia człowieka, Serce cierpliwe, bo
gotowe samo przyjąć cierpienia żadną ludzką miarą nie
zmienione! Serce cierpliwe, bo wielkiego miłosierdzia!
Czymże bowiem jest miłosierdzie, jak nie tą
najszczególniejszą miarą miłości, która wyraża się
własnym cierpieniem? Czymże jest? Jest miłością
zwyciężającą grzech świata poprzez cierpienie i śmierć?
Anioł Pański - Castel Gandolfo, 27.08.1986 r.

Serce Jezusa, hojne dla wszystkich, którzy Cię

wzywają...

2 Kor 8,9: Wiecie przecież, na czym polega łaska Pana
naszego Jezusa Chrystusa. Oto będąc bogatym stał się
dla was ubogim, abyście zostali wzbogaceni Jego
ubóstwem.

Rozmyślanie pierwsze
Wszystkie cztery Ewangelie pełne są opisów,
świadczących o boskiej hojności Jezusa Chrystus-a.
Ujął ją Św. Piotr w tej najtreściwszej syntezie:
"Przeszedł dobrze czyniąc" (Dz 10,38). Były to cuda
przeróżne : cuda na martwej naturze, np. przemiana

wody w wino, rozmnożenie chleba, uciszenie burzy na
morzu, uzdrawianie kalek, chorych, wskrzeszanie
zmarłych. "Jezus dokonał jeszcze wielu innych rzeczy.
Gdyby je chciano opisać, każdą z nich, to sądzę, że cały
świat nie pomieściłby ksiąg, które by zostały napisane"
(J 21,25). Choć cuda opowiedziane w Ewangelii, są
przede wszystkim dowodami Bóstwa Chrystusa, to
jednak są dowodami i boskiej dobroci dla ludzi. Hojność
Serca Jezusowego nie skończyła się z życiem doczesnym
Zbawiciela. Ten sam Chrystus w dalszym ciągu
przechodzi przez świat, czyniąc dobrze ludziom, a
raczej wszyscy przechodzący przez tę smutną ziemię
doświadczają nadal hojności Bożego Serca, bo życie
nadprzyrodzone, w którym możemy uczestniczyć,
wytryska i płynie z rany Najświętszego - Serca Dar
Ducha świętego, udzielony uczniom jest pierwszym
oczywistym znakiem wielkodusznej miłości Jezusa po
Jego chwalebnym wstąpieniu do Ojca. Ten Duch
Pocieszyciel wylał na dusze uczniów ogromne bogactwa
Bożej miłości.
Na cześć tej Bożej miłości, która wypływa z Serca Słowa
Wcielonego i przez Ducha Świętego wlewa się do dusz
wszystkich wierzących, św. Paweł Apostoł wyśpiewał
hymn, głoszący triumf Jezusa Chrystusa nad tymi
wszystkimi, którzy przeszkadzali w jakikolwiek sposób
zaprowadzeniu królestwa miłości: "Któż nas oddzieli od
miłości Chrystusa? Ucisk, udręka czy prześladowanie,
głód czy nagość, niebezpieczeństwo czy miecz?..
Znamienne, że we wszystkich tych okolicznościach
odnosimy wspaniałe zwycięstwo dzięki Temu, który nas
umiłował. I jestem pewny, że ani śmierć, ani życie, ani

aniołowie, ani potęgi, ani sprawy obecne, ani przyszłe,
ani moce, ani to, co wysoko, ani to, co nisko, ani
jakie¬kolwiek inne stworzenie nie będzie mogło nas
oddzielić od miłości Boga, która okazuje się w
Chrystusie Jezusie, naszym Panu" (Rż 8,35.37-39)
Rozmyślanie drugie
Pan jest blisko wszystkich, którzy Go wzywają (Ps
145,18), mówi Pismo św. Taka jest odpowiedź" Boga na
wołanie człowieka. Kiedy człowiek uświadomi sobie
swoją niewystarczalność, kruchość, słabość, może tylko
zawołać : Z głębokości wołam do Ciebie, Panie (Ps 129)
Jest jak dziecko obudzone w środku nocy, przestraszone
ciemnością, które nie potrafi nic innego jak przywołać
mamę, bo wie, że może na nią zawsze liczyć, nawet w
ciemności. Jedynie Ten, kto nas kocha naprawdę
miłością daną darmo i pełną, posiada moc, aby
przywrócić pokój sercu. Jedynie Ktoś, kto nas kocha
całym Sercem, daje nam moc, rozpromienia nasze
oblicze radością. Serce Jezusa objawia darmową miłość
wobec naszej małości, jest odpowiedzią na nasze
wołanie, jest nadzieją w naszym zagubieniu. Hojność
Serca Jezusowego płynie stąd, że w Nim mieszka cała
pełnia Bóstwa, a Bóg jest miłością. Jedynie Bóg może
uczynić się darem dla nas. On nas zaprasza do
uczestnictwa w Jego radości, objawiając nam swoją
prawdę, zaś siłą prawdy jest miłość, a miłość jest hojna
dla tych, którzy jej pragną.
Modlitwa

Z całego serca mego będę sławił Cię Panie, bo usłyszałeś

słowa ust moich ; będę śpiewał Ci psalm wobec aniołów
(Ps 137).
Jan Paweł II – rozważanie
Serce Jezusa jest to Serce hojne, ponieważ miłuje - a
miłować to znaczy obdarowywać. Miłować - to znaczy
być darem ; to znaczy być dla drugich, być dla
wszystkich, być dla każdego. Dla każdego kto wzywa.
Wzywa czasem bez słów. Wzywa przez to, że odsłania
się w całej prawdzie i tą prawdą przyzywa miłość. Przez
prawdę mają moc przyzywania miłości wszyscy, którzy
są "ubodzy duchem"; którzy "łakną i pragną
sprawiedliwości", którzy są "miłosierni". Serce Jezusa,
hojne dla wszystkich. Przez tę hojność miłość się nie
wyczerpuje, ale rośnie. Hojność Serca świadczy o tym,
że miłość nie podlega prawom śmierci, lecz prawu
Zmartwychwstania i Życia. Świadczy, że miłość rośnie
stale przez miłość ; taka jest jej natura.
Anioł Pański - Castel Gandolfo, 3.08.1986 r.

Serce Jezusa, źródło życia i świętości...

Ap 21,6: I rzekł mi: "Stało się. Jam Alfa i Omega,
Początek i Koniec. Ja spragnionemu dam pić ze źródła
wody życia".

Rozmyślanie pierwsze
"Nie samym chlebem będzie żył człowiek, ale każdym
słowem, które wychodzi z ust Boga" (Mt 4,4). Orygenes
pisze : "oczyszczaj twoją duszę, aby nadszedł dzień, w
którym również ty będziesz pił z twoich własnych źródeł
i czerpał wodę żywą z twoich obfitych osobistych
studni". Istnieje zatem pewna studnia, a jest nią studnia
świętych Pism. 3eżeli uczymy się kopać w nich,

otrzymujemy wewnętrzną zdolność, aby móc otworzyć
nasze kontemplacyjne oko na nas samych, na świat i na
historię.
Mówi Orygenes dalej : "W twoim wnętrzu został
osadzony na tronie obraz Króla niebios. Kiedy bowiem
na początku Bóg stworzył człowieka, uczynił go na
obraz i podobieństwo swoje, a następnie umieścił
rzeczony obraz nie na zewnątrz, lecz we wnętrzu
człowieka. Malarzem tego obrazu jest sam Syn Boga, a
ponieważ to On właśnie jest Autorem, pamiętaj, że Jego
obraz odmalowany w tobie może zostać zaćmiony z
powodu niedbalstwa, lecz nigdy nie może być zniszczony
przez ludzki grzech'.
Pamiętaj, że jeśli będziesz wytrwały w czerpaniu wody,
dniem i nocą medytując nad świętymi księgami w
poszukiwaniu wyższego i duchowego znaczenia,
wówczas będziesz pewny, że ty również zawrzesz
małżeństwo godne Boga, ponieważ znajdując się obok
wody, Słowo Boże pochwyci cię i połączy się z tobą, i
staniesz się jednym duchem z Nim w Chrystusie Jezusie,
naszym Panu. Amen.

Rozmyślanie drugie

Biblia powiada, że człowiek został stworzony na obraz i
podobieństwo Boże. Bóg tchnął w jego ciało trochę
własnego, Boskiego, duchowego życia. Bóg jest dawcą
życia, jego Źródłem i Stwórcą. Ludzie dzielą się na tych,
którzy wierzą w biblijny wariant ludzkiego życia,
zakotwiczonego w Bogu i znajdującego w Nim
wypełnienie, biorąc ostatecznie udział w Jego życiu, i na

tych, którzy nie wierzą w nic, próbują więc szybko i
dużo konsumować, żeby się pocieszyć. Św. Paweł
napisał, że chrześcijanie "(...) zostali uświęceni w Jezusie
Chrystusie i powołani do świętości wespół ze
wszystkimi, którzy na każdym miejscu wzywają imienia
Pana naszego Jezusa Chrystusa, ich i naszego Pana" (1
Kor 1,2). Wiara jest darem Boga. Wiara jest rodzajem
konsekracji, źródłem świętości, która jest ostatecznym :
przeznaczeniem chrześcijanina. Sensem życia jest więc
czerpanie inspiracji i siły do rozwoju świętości. Źródłem
życia i świętości jest Bóg. Serce Jezusa to wymowny
symbol tego źródła, z którego ciągle można i trzeba
czerpać życiodajne siły, nadzieję na życie wieczne i
zdrowy upór na żmudnej drodze do świętości. Świętość
jest warunkiem osiągnięcia życia wiecznego. Świętość
jest * dziełem Boga i człowieka, tajemniczym owocem
łaski i wolności. Życie i uświęcenie są wspaniałą szansą
dla człowieka, darem kochającego Bożego Serca.
Modlitwa
Prosimy Cię, Matko Chrystusa, byś nam była
przewodniczką do Serca Twojego Syna, byś nas do
Niego przybliżała i uczyła obcować z tym Sercem.
Jan Paweł II – rozważanie
W ostatnim dniu święta Namiotów w Jerozolimie, Jezus
- jak za¬pisuje Ewangelista Jan - zawołał donośnym
głosem: "Jeśli jest ktoś spragniony, a wierzy we Mnie -
niech przyjdzie do Mnie i pije! Jak rzekło Pismo :
"Strumienie wody żywej popłyną z Jego wnętrza".
Ewangelista dodaje: "powiedział to o Duchu, którego
mieli otrzymać wierzący w Niego". Wszyscy pragniemy

przybliżyć się do źródła wody żywej. Wszyscy
pragniemy pić z Boskiego Serca, które jest źródłem
życia i świętości. W Nim został nam dany Duch Święty i
stale jest dawany wszystkim, którzy z czcią i miłością
przybywają do Chrystusa, do Jego Serca. Przybliżyć się
do źródła to znaczy sięgnąć do początku. Nie ma innego
miejsca w stworzonym wszechświecie, z którego bierze
początek świętość w życiu człowieka poza tym Sercem,
które tak bardzo umiłowało. "Strumienie wody żywej"
popłynęły już przez tyle serc... i jeszcze popłyną!
Świadectwem tego są święci wszystkich czasów.
Anioł Pański - Castel Gandolfo, 10.08.1986 r.

Serce Jezusa, przebłaganie za grzechy nasze...

Rz 3,23-25 : Wszyscy zgrzeszyli i utracili chwałę Boga,
darmo natomiast dostąpili usprawiedliwienia dzięki
Jego darowi, dzięki odkupieniu dokonanemu przez
Chrystusa Jezusa. Jego to Bóg ustanowił ofiarą
przebłagalną przez wiarę i przelanie Jego krwi, chcąc
okazać w ten sposób swoją sprawiedliwość, dzięki której
odpuszcza dawniej popełnione grzechy.

Rozmyślanie pierwsze
W ziemskim życiu Jezusa nie znajdziemy ani jednego
momentu, w którym zatroszczyłby się On jedynie o
siebie. Jego oczy śledzą drogę człowieka, a Jego Serce
bije dla każdego. Nawet w dniu zmartwychwstania,
kiedy objawia się swoim apostołom, zamkniętym w
wieczerniku ze strachu przed Żydami, nie wypomina im
ich bojaźni i tchórzostwa. Wszyscy poza Janem uciekli
po tych chwilach, gdy prosił, aby spożywali wspólnie
Wieczerzę Paschalną. Podczas tej Wieczerzy, Jezus

utożsamił się z tym, co mówił i co czynił : Bierzcie,
jedzcie, to jest moje ciało. (...) Pijcie z niego wszyscy. To
jest bowiem moja krew przymierza, która będzie
wylana za wielu na odpuszczenie grzechów (Mt
26,26.28). Taki jest znak nowego przymierza między
Bogiem a człowiekiem. Taka jest cena naszego
zbawienia. Tego wieczoru, podczas Wieczerzy, powinny
zostać rozstrzygnięte wszelkie wątpliwości, powinna
zatryumfować moc przyjaźni i miłości, tej miłości, która
zwycięża wszelki strach. Jednakże oni nie rozumieli.
Miejsca spotkania z Bogiem, które On nam wyznacza,
abyśmy mogli doświadczać Jego miłości, giną w
sytuacjach rozczarowania, w momencie doświadczania
lęku. Kto wie, co myśleli apostołowie, kiedy Jezus
przyszedł do nich mimo zamkniętych drzwi, jakich
wyrzutów się spodziewali? Tymczasem Jezus powiedział
: Weźcie Ducha Świętego. Komu grzechy odpuścicie,
temu są odpuszczone (J 20,23). Mówiąc te słowa, ukazał
im ręce i bok, aby wskazać w swoim przebitym Sercu
jedyną drogę do nawrócenia. Rany, jakie grzech
spowodował w ludzkim sercu, zostały uzdrowione dzięki
Jego przebitemu Sercu, które stało się miejscem, gdzie
grzech zostaję odpuszczony. Miłość Bożego Serca
zwyciężyła wszelki ludzki opór, a Bóg w dalszym ciągu
zbawia świat i odnawia człowieka w Sercu Jego
umiłowanego Syna.
Modlitwa

Maryjo, która jesteś Ucieczką grzeszników, przybliżaj
nas do Serca Twojego Syna!
Rozmyślanie drugie

Jakość życia zależy od ludzkich wyborów i decyzji.
Życie nie musi być absurdem, choć o absurd się ociera,
gdy człowiek odrywa się od Kodeksu Bożego,
zastępując go własnym lub modną ideologią. Św. Jan
Vianney powiedział : "Nie Bóg nas skazuje, to my sami
skazujemy się naszymi grzechami. Skazani nie mogą
oskarżać Boga, tylko samych siebie".
Arcybiskup J. Życiński w książce "Na zachód od domu
niewoli" pisze: "Wiele osób cierpi z tego samego
powodu, kiedy stężenie absurdu osiąga poziom, przeciw
któremu buntuje się nasza natura. Ojcem absurdu jest
grzech, czyli samowola człowieka. Ucieczka przed
absurdem w ramiona Boga oznacza zwycięstwo nad
nim". Żeby chód trochę zrozumieć czym jest grzech,
czym jest życie bez Boga, wystarczy uważnie prześledzić
historię XX wieku. Ludzie próbują być dumni z
osiągnięć cywilizacyjnych i robią, co mogą, żeby
zapomnieć, jakie piekło sobie w tym czasie zgotowali.
Bardziej tragi¬cznego wieku nie było w historii. Pan
Jezus wybrał drogę cierpienia i haniebnej śmierci, żeby
prze¬błagać Boga za ludzkie zbrodnie, niegodziwości i
podłości. Jest w cierpieniu jakaś potężna siła, skoro
Jezus wybrał tę, a nie inną drogę zbawienia. Boli Go
ludzka niewdzięczność, oziębłość, cieszy każdy
naj¬drobniejszy akt zadośćuczynienia, solidarności i
miłości, każda modlitwa i ofiara zanoszona o
nawrócenie grzeszników.
Modlitwa
Ojcze odnów nasze serca w Sercu Twojego umiłowanego
Syna,Jezusa!

Jan Paweł II – rozważanie
Moc odpuszczania grzechów, moc zwycięstwa nad złem
w sercu ludzkim, zawiera się w Męce i śmierci
Chrystusa Odkupiciela. Szczególnym znakiem tej
odkupieńczej mocy jest właśnie Serce. Męka Chrystusa i
śmierć wypełniły się w całym Jego ciele. Dokonywały
się poprzez wszystkie rany, jakie odniósł w czasie męki.
Jednakże nade wszystko dokonały się w Sercu. Serce
bowiem konało poprzez obumieranie całego ciała. Serce
wyniszczało się w rytmie cierpienia wszystkich ran. W
tym wyniszczaniu się Serce płonęło miłością. Żywy
płomień miłości strawił Serce Jezusa na Krzyżu. Ta
miłość Serca była mocą przebłagania za grzechy.
Przewyższała ona - i na zawsze przewyższa - całe zło w
nich zawarte, całe odejście od Boga, cały bunt wolnej
ludzkiej woli, każde złe użycie stworzonej wolności,
które sprzeciwia się Bogu i Jego świętości. Miłość, która
strawiła Serce Jezusa - miłość, która zadała śmierć Jego
Sercu - była i jest potęgą niezwyciężoną. Przez miłość
Boskiego Serca śmierć przyniosła zwycięstwo nad
grzechem, stała się źródłem życia i świętości.
Anioł Pański - Castel Gandolfo, 17.07.1986.

Serce Jezusa, zelżywością napełnione.

Rz 15,3: I Chrystus bowiem nie troszczył się o własne
dobro, lecz jak napisano: "Spadły na Mnie złorzeczenia
Tobie złorzeczących".

Rozmyślanie pierwsze
Miłość Wcielona Boga tak była wzgardzona, jak żadna
miłość na świecie. Naród wybrany, który tak umiłował

Chrystus i wyświadczył mu tyle dobra, wzgardził Jego
Bóstwem i boską potęgą. Kiedy wśród męki wisiał Jezus
na krzyżu, szyderczo naigrawali się z Niego, mówiąc:
"Ty, co rozwalasz świątynię i w trzy dni ją
odbudowujesz, wybaw siebie samego! Jeśli jesteś
Synem Bożym zejdź z krzyża!" (Mt 27,40). Wzgardzili
Jego mądrością. Ubrano Go jak szaleńca w białą szatę, a
bijąc i szydząc mówili : "Prorokuj nam, Mesjaszu, kto
Cię uderzył?" (Mt 26,68). Wzgardzili królewską
godnością Jezusa. "Zdjąwszy z Niego szaty okryli Go
czerwonym płaszczem, włożyli Mu na głowę koronę z
cierni, do prawej ręki dali trzcinę i bijąc przed Nim
pokłony szydzili z Niego : Bądź pozdrowiony, królu
żydowski! Pluli na Niego, brali trzcinę i bili Go po
głowie? (Mt 27,28-30). Pojęcie "zelżywość" oznacza
wstyd, obrazę, hańbę, obelgę. Wstyd bardziej pasuje do
Serca Pana Jezusa zelżywością napełnionego. Hańbą
bowiem nie może być nasycone Serce Jezusa. Hańbą
okrywają się ci, którzy lżą Boże Serce. Serce Jezusa
natomiast okrywa lub nasyca się wstydem z powodu
ludzi zacietrzewionych w ślepej nienawiści do miłości,
prawdy, dobra, piękna. Serce Jezusa się wstydzi, ale
się nie oburza i modli się za nich : "Ojcze, przebacz im,
bo nie wiedzą, co czynią" (Lk 23,34). Tą modlitwą
potwierdza swą naukę : "A Ja wam powiadam:
kochajcie waszych wrogów i módlcie za prześladowców,
abyście stali się synami waszego Ojca, który jest w
niebie"(Mt 5,44-45).
Modlitwa

Serce Jezusa, użycz nam pomocy w znoszeniu

doznawanych upokorzeń dla Twojej chwały i czci.
Amen.
Rozmyślanie drugie

W ludzkim i zarazem Boskim Sercu Jezusa wyraża się
cała, Ewangelia męki, aż do tego momentu, w którym
Jezus, Baranek na rzeź' prowadzony mówi: "Wykonało
się".
Nasze grzechy, zanim zostały odpuszczone, Jezus wziął
na siebie: napełnił się naszymi zelżywościami, chciał w
dalszym ciągu wierzyć w człowieka, nawet wówczas, gdy
ten Go zdradził V "Judaszu, pocałunkiem wydajesz
Syna Człowieczego?" (Lk 22,48).
Chrystus zapłacił za mnie swoją krwią, to znaczy oddał
za mnie życie. "Świadomi, że nie srebro ani złoto,
których wartość przemija, było okupem uwalniającym
was z marnego sposobu życia odziedziczonego po
przodkach, ale drogocenna Krew Chrystusa - Baranka
niepokalanego i bez skazy"(1 P 1,18-19).
Modlitwa
Chwalimy Cię i błogosławimy Cię, (Chryste, za to, żeś
przez swoją mękę świat odkupić raczył.
Jan Paweł II – rozważanie
Serce Jezusa, ludzkie Serce Syna Bożego, jakże bardzo
świadome godności każdego człowieka, jakże bardzo
świadome godności Boga-Człowieka. Serce Syna, który
jest pierworodnym wszelkiego stworzenia, jakże bardzo
świadome godności właściwej duszy i ciału człowieka,
jakże bardzo wrażliwe na wszystko, co tej godności
uwłacza: "zelzywościami nasycone!" Oto słowa proroka

Izajasza: "...mój sługa, którego podtrzymuję. Wybrany
mój, w którym mam upodobanie. On przyniesie
narodom Prawo. Nie będzie wołał ni podnosił głosu. Nie
złamie trzciny nadłamanej, nie zgasi knotka o nikłym
płomieniu". "Tak wielu osłupiało na Jego widok, tak
nieludzko został oszpecony. Jego wygląd i postać 3ego
była niepodobna do ludzi. "Mąż boleści, oswojony z
cierpieniem, jak ktoś przed kim się twarz zakrywa,
wzgardzony tak, iż mieliśmy Go za nic!". Serce Jezusa,
zelżywościami nasycone! "Znak, któremu się
sprzeciwiają, a Twoją duszę, Matko, przeniknie miecz".
Anioł Pański - Castel Gandolfo, 24.08. 1986.

Serce Jezusa dla nieprawości naszych starte...

1 P 2,24: On na swoich ramionach wyniósł nasze
grzechy na drzewo krzyża, abyśmy umarłszy dla
grzechów żyli dla świętości. Jego to ranami
zostaliście uzdrowieni.

Rozmyślanie pierwsze

Od samego początku pojawienia się pośród ludzi, Jezus
doświadcza obojętności i wrogości, których kulminacją
będzie krzyż na Kalwarii. Proroctwo starca Symeona
(Łk 2,34-35) wyraźnie mówi o cierpieniu, jakiemu
poddaje się Serce Jezusa, a z Nim ci wszyscy, którzy Je
naprawdę ko¬chają. "Twoją duszę Maryjo, miecz
przeniknie'.'.
Serce Jezusa, starte przez wrogość i złość ludzi, nie
zawahało się. odmienić naszego odrzucenia w ofiarę
swego życia: "On bowiem tej nocy, której był wydany,
wziął chleb, błogosławił, łamał i rozdawał swoim

uczniom mówiąc: To jest Ciało Moje, które za was
będzie wydane. To jest kielich Krwi Mojej, która za was
i za wielu będzie wylana".
W Getsemani "Jego dusza jest smutna aż do śmierci.
Na próżno oczekuje współczucia ze strony swoich
uczniów. Po Jego czole spływają krople krwawego potu,
jakby uprzedzając to, co się dokona na krzyku. To
właśnie na krzyżu Jego Serce zostaje całkowicie starte,
gdy doświadcza tego, co odczuwa człowiek, który
wybiera grzech : samotność serca. I wtedy woła : Boże
mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił"(Mt 27,46).
Cierpienie, jakie człowiek wywołuje przez grzech, Jezus
wybiera jedynie z miłości, przyjmując na siebie ciężar
posłuszeństwa woli Ojca. W ten sposób na krzyżu Jego
ciało zostaje przebite nie tylko gwoździami, lecz również
naszymi słabościami, jest zmiażdżone naszymi
grzechami. Teraz już nie ramiona Maryi, ani ramiona
krzyża Go podtrzymują, lecz Ona sam powierza się
Ojcu, idąc w Jego ramiona. Kiedy śmierć dociera do
Jego Serca i ściera Je w sposób ostateczny, nie może
zawołać inaczej, jak tylko: "Ojcze, w ręce Twoje
„oddaję ducha mojego" (Łk 23,46). Tak więc w Jezusie
w słudze miłości wypełnia się wola Ojca, a człowiek,
dzięki temu ukrzyżowanemu posłuszeństwu, zostaje
zbawiony.
Modlitwa
Matko Chrystusa, któraś współcierpiała prowadź nas do
Serca Twojego Syna, konającego na krzyżu.
Rozmyślanie drugie
Gdy mówimy o nieprawości w związku z Sercem Jezusa,

mówimy o grzechu. Ostrze grzechu skierowane jest
zawsze przeciwko Bogu i człowiekowi, bo narusza
zasady ogólnego prawa miłości Boga i bliźniego. Grzech
określamy jako nieposłuszeństwo wobec woli Bożej.
Ilustruje to doskonale historia pierwszych rodziców
skonfrontowanych z drzewem poznania dobra i zła, ich
pierwszy kontakt z mistrzem kłamstwa, a także nadzieja
na zajrzenie za kulisy Bożego nakazu. Wynieśli grzech
jak zarazę z raju i przekazali go swoim potomkom,
którzy brnęli od grzechu do grzechu. Ludzie
doświadczywszy dobra i zła, umieli je doskonale
odróżniać. W jednym wąż miał rację : poznali dobro i
zło. Dopuszczali się nieprawości, ale szczęśliwi nie byli.
I tak toczyły się dzieje świata do momentu, gdy na
Golgocie umarł Jezus na krzyżu, żeby przebłagać Ojca
za grzechy ludzi i dać im nową szansę. Człowiek
pozostał jednak wolny. Może przyjąć ofiarowane mu
zbawienie, lub wybrać zawiłe ścieżki walki o lepszy
świat za pomocą szczytnych haseł, popełniając w imię
owych haseł najokrutniejsze masowe zbrodnie. Czytamy
w Psalmie 14: "Mówi głupi w swoim sercu: Nie ma
Boga: Oni zepsuci są, ohydne rzeczy popełniają, nikt nie
czyni dobra".
Serce Jezusa dla nieprawości naszych starte, zmiłuj się
nad nami!
Jan Paweł II – rozważanie
Serce Jezusa z Ogrójca, które się smuci aż do śmierci",
które odczuwa ciężar straszliwy. Gdy mówi: "Jeśli to
możliwe, zabierz ten kielich ode Mnie; wie
równocześnie, jaka jest wola Ojca i niczego nie pragnie

bardziej, jak tego, by ją wypełnić, wypić kielich do dna.
Serce Jezusa - starte odwiecznym wyrokiem: tak Bóg1
umiłował świat, że Swego Jednorodzonego Syna dał".
Serce Jezusa - starte za grzechy. Całe ciało
Ukrzyżowanego ogarniają stopniowo bóle konania.
Powoli dociera do Serca, Jezus mówi: "Wykonało się!"
Jakże inaczej miały się wypełnić Pisma? Jakże inaczej
miało wypełnić się słowo proroka, który mówi: "zacny
mój Sługa usprawiedliwi wielu, a wola Pańska spełni się
przez Niego!" Wola Ojca. Nie moja, lecz Twoja wola!
Anioł Pański - Castel Gandolfo, 31.08.1986 r.

Serce Jezusa, aż do śmierci posłuszne...

J 4,34: Mówi im Jezus: "Moim pokarmem jest
spełnienie woli Tego, który Mnie posłał, i dokonanie
Jego dzieła".

Rozmyślanie pierwsze
Kochać znaczy tyle, co być zależnym od kogoś, być
posłusznym. To posłuszeństwo wyraża też wierność i
ofiarność względem osoby kochanej. Prawda ta odnosi
się przede wszystkim do Boga, w którym znajdujemy
pełnię miłości. W Bożym Sercu posłuszeństwo objawia
największą miłość, którą nie tylko sam Bóg, ale i
człowiek, jest kochany. Bóg zbawia człowieka przez
posłuszeństwo swego Syna aż do śmierci. Pysznemu i
nieposłusznemu sercu człowieka zostają zaofiarowane w
Jezusie posłuszeństwo Jego Serca, cichość i
przebaczenie. Przeba¬czenie wypływające z Jego
posłusznego Serca nie jest jednak gąbką, która
automatycznie zmazuje nasze grzechy, ale jest
zaofiarowaną szansą do powstania ze śmierci do życia.

Siłą posłuszeństwa jest miłość. Jedynie szczera miłość
jest wierna, jedynie szczera miłość jest posłuszna, tak
jak miłość Jezusowego Serca.
Modlitwa

Prośmy Najświętszą Dziewicę Maryję, byśmy umieli tak
jak Ona wypełniać z pokorą wolę Boga. Amen.
Rozmyślanie drugie
Dlaczego Pan Bóg postanowił zbawić świat przez
wcielenie, mękę i śmierć Swego Syna? Mógł przecież
wybrać inną drogę. On tymczasem prosi młodą Kobietę
w Nazarecie, aby zgodziła się zostać matką Jego Syna.
Tak więc wcielenie doszło do skutku, gdyż młoda
Kobieta posłuszna Bogu, wyraziła na to zgodę. Jezus
ujrzał migotanie gwiazd poprzez dziurawy dach stajni w
Betlejem. Potem rósł w Egipcie, zanim wrócił do
Nazaretu. Po trzydziestym roku życia wyruszył Jezus,
aby czynić wolę Tego, który Go posłał. Był posłuszny
swemu Ojcu, godząc się na drogę męki i haniebną
śmierć. Św. Paweł w Liście do Filipian pisze: "I w
zewnętrznej postaci uznany za człowieka, uniżył samego
siebie, stał się posłuszny aż do śmierci i to śmierci
krzyżowej" (Flp 2,7-8). Poprzez całkowitą miłość do
Ojca i do swych braci ludzi, Syn Boży odkupił świat.
Podstawą odkupienia była ostatecznie miłość Ojca i
posłuszeństwo Syna. Pierwsi rodzice i ich potomstwo
zgrzeszyli nieposłuszeństwem; Jezus odkupił ich winę,
będąc posłusznym. Nieposłuszeństwo jest zazwyczaj
znakiem braku miłości. Św. Jan pisał: "Na tym bowiem
polega miłość do Boga, że wypełniamy Jego

przykazania" (1 J 5,3),czyli na posłuszeństwie.
Modlitwa
Serce Jezusa, naucz nas coraz lepiej rozumieć i ponad
wszystko cenić cnotę posłuszeństwa Bogu. Amen.
Jan Paweł II – rozważanie
Całe życie Jezusa przebiega pod znakiem doskonałego
posłuszeństwa woli Ojca, który jest najwyższym i
współwiecznym źródłem Jego bytu (J 1,1-2). Dlatego
przychodząc na świat Chrystus mówi : "Oto
przyszedłem,... żeby spełniać, o Boże, wolę Twoją" (Hbr
10,7). Jezus, jak podają Ewangelie, przez całe życie
wypełniał wolę Ojca. Jozefowi i Maryi, którzy z bólem
serca poszukiwali Go przez trzy dni, dwunastoletni
Jezus odpowiada : "Czemuście Mnie szukali? Czy nie
widzieliście, że powinie¬nem być w tym, co należy do
Mego Ojca?" (Lk 2,49). Pewnego dnia Jezus powie do
Apostołów : "Moim pokarmem jest wypełnić wolę
Tego, który Mnie posłał, i wykonać Jego dzieło (J 4,34) i
nauczy ich modlitwy : "Ojcze nasz..niech Twoja wola
spełnia się na ziemi, tak jak i w niebie" (Mt 6,9-10). U
zarania życia, w jego pełni i gdy nadszedł jego kres,
Serce Jezusa bije jednym pragnieniem : spełniać wolę
Ojca. Kontemplując to życie, którego zasadą jednoczącą
wszystko było synowskie ; posłuszeństwo Ojca, możemy
zrozumieć słowa Apostoła : "przez posłuszeństwo
Jednego wszyscy staną się sprawiedliwymi"(Rz 5,19), a
także inne, tajemnicze i głębokie stwierdzenie : "A
chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to,
co wycierpiał. A gdy wszystko wykonał, stał się sprawcą
zbawienia wiecznego dla wszystkich, którzy Go

słuchają" (Hbr 5,8-9).
Rzym - 23.07.1989 r.

Serce Jezusa, włócznią przebite...

J 19,32-34: Przyszli więc żołnierze i połamali golenie
tym, którzy byli z Nim ukrzyżowani - jednemu i
drugiemu. Lecz kiedy pode szli do Jezusa i zobaczyli, że
już nie żyje, nie połamali Mu goleni, lecz jeden z
żołnierzy przebił Mu bok włócznią. I zaraz wypłynęła
krew i woda.

Rozmyślanie pierwsze
Gdy wpatrujemy się w ukrzyżowanego Jezusa, nasz
wzrok zatrzymuje się na Jego przebitym Sercu. Ten
znak jest nie tylko raną: on mówi o pełni synowskiej
miłości wobec Ojca, a równocześnie objawia ojcowskie
Serce otwarte na ludzi, których Jezus "umiłował aż do
końca" (J 13,1). Miejsce złączenia dwóch belek krzyża
znajduje się na wysokości przebitego Serca. Człowiek i
Bóg spotykają się wówczas, gdy, otwierając ramiona,
mogą się objąć i zbliżyć do siebie swe Serca. Za każdym
razem, gdy obejmujesz kogoś z miłością, dajesz
świadectwo, że jesteś gotów za niego umrzeć. Kochać,
to znaczy być gotowym do tego, by umarła w nas część,
która kochać nie potrafi, by znikł nasz egoizm.
Z rany Jezusowego Serca, która potwierdza śmierć
Chrystusa i prawdę o Jego miłości, wypływają krew i
woda jako znaki wiecznego zbawienia. Bóg objawia się i
zbawia człowieka poprzez przebite Serce Jezusa, przez
Jego śmierć i zmartwychwstanie.
Od nas Bóg domaga się wiary, która Mu pozwoli
udzielić nam zbawienia; wiary, która przyjmuje, że

śmierć Jezusa nie była klęską, ale koniecznym
przejściem do odbudowy przymierza między Bogiem a
człowiekiem. Nie ma żniwa bez śmierci ziarna.
Modlitwa
Stojąc wobec rany Serca Jezusa, prośmy Maryję, aby
pomogła nam uświadomić sobie potęgę miłości i
przebaczenia. Amen.
Rozmyślanie drugie
Jezus umarł, na krzyżu w piątek po południu. Był to
dzień przygotowania Paschy. Obchodzono ją na
pamiątkę wyprowadzenia z niewoli egipskiej. Trzeba
więc było zdjąć ukrzyżowanych z krzyży i szybko
pogrzebać. Żołnierze potrącali ukrzyżowanych, żeby
stwierdzić, czy jeszcze żyją. Gdy żołnierze podeszli do
Jezusa, stwierdzili, że umarł. Żeby jednak mieć
pewność, jeden z nich silnym pchnięciem zatopił
włócznię w boku Chrystusa. Włócznia przebiła Serce. Z
otwartej rany wypłynęła krew i woda. Jan Apostoł był
naocznym świadkiem tych wydarzeń, napisał, że
wszystko stało się zgodnie z Pismem i zacytował słowa z
Księgi Wyjścia (12,46), i słowa proroka Zachariasza
(12,10).
Włócznia rzymskiego żołnierza przypieczętowała
zwycięstwo Chrystusa. Jego ostatnie słowa brzmiały -
"Wykonało się". Mimo tych słów życie Jezusa wydaje
się jedną wielką klęską. Jego słowa odrzucono, Jego
posłannictwa nie zrozumiano, Jego przykazania nie
dotarły do słuchaczy. Jego dzieło zostało jednak
wypełnione przez to, że pozostał posłuszny Ojcu
posłuszeństwem, którego czystość przeważyła wszystkie

grzechy. Przez swoje posłuszeństwo sprowadził na świat
królestwo Boże i jest ono gotowe wkroczyć,
gdziekolwiek utworzy się choćby szczypta wiary.
Chrystus stał się drogą, prawdą i życiem. Serce Jezusa
włócznią przebite mówi o miłości i posłuszeństwie Syna
Bożego. Włócznię można potraktować jako symbol
całego zła, jakie czynili i czynią ludzie. Przebite Serce
Chrystusa i włócznia żołnierza są wymownymi
symbolami odwiecznej walki dobra i zła, miłości i
egoizmu, posłuszeństwa i nieposłuszeństwa. Człowiek
albo będzie lgnął do Serca Jezusa, albo zadawał Mu
kolejne ciosy włócznią swoich grzechów.
Modlitwa

Panie Jezu, który jesteś Drogą, Prawdą i Życiem, zmiłuj
się nad nami!
Jan Paweł II – rozważanie
W przebitym Sercu kontemplujemy synowskie
posłuszeństwo Jezusa, który otrzymaną od Ojca misję
odważnie spełnia aż do końca (J 19,30) oraz Jego
braterską miłość do ludzi.
Przebite Serce jest także symbolem nowego życia
danego ludziom w Duchu Świętym i w sakramentach.
Gdy jeden z żołnierzy przebił włócznią bok Chrystusa,
"natychmiast wypłynęła krew i woda" (J 19,34).
Naprawdę umarł, tak jak naprawdę się urodził i jak
naprawdę zmartwychwstał we własnym ciele (J
20,24.27). Ewangelista widzi w przebiciu włócznią
głęboki sens :jak z uderzonej przez Mojżesza skały
wypłynęła na pustyni woda (Lb 20,8-11), tak z

przebitego włócznią boku Jezusa trysnął strumień
wody, która miała ugasić pragnienie nowego Ludu
Bożego. Ten strumień jest darem Ducha świętego (J
7,37-39), który ożywia w nas życie Boże. Wreszcie, z
przebitego Serca Chrystusa rodzi się Kościół, Jego
Oblubienica. W rzeczywistości Kościół 1;wodzę woda i
krew. Chrzest i Eucharystia - tryskające z przebitego
boku. Słusznie więc Soborowa Konstytucja o liturgii
stwierdza : "z boku umierającego na krzyżu Chrystusa,
zrodził się przedziwny sakrament całego Kościoła".
(Sacrosanctum Concilium, Rzym - 30.07.1989 r.

Serce Jezusa, źródło wszelkiej pociechy...

2 Tes 2, 16-17: A sam Pan nasz Jezus Chrystus i Bóg,
Ojciec nasz, który nas ukochał i obdarzył nas wieczną
radością i ufną nadzieją, niech krzepi wasze serca i
umocni w każdym dobrym czynie i słowie.

Rozmyślanie pierwsze.

Nie ma bardziej wzruszającego obrazu nad ten, gdy Bóg
słowami proroków objawia swą bezgraniczną milord:,
jak kogo pociesza własna matka, tak Ja was pocieszać
będę. (Iz 66,13). Miłość macierzyńska jest jedyną, która
w każdej chwili potrafi pocieszyć ludzkie serce. W
Jezusie, który jest Bogiem z nami i Bogiem, który
pociesza, znajdujemy wyraz macierzyńskiej miłości
Boga, wyraz Jego Serca. Umiłowany przez Ojca Jezus,
został także ukochany przez Matkę. Ona pierwsza
wyraziła Mu ludzka milord i najpełniej zapisała się. w
Jego Sercu. Dlatego On, idąc przez świat, wszystkim
dobrze czyniąc, pocieszał ludzi z miłością, która zapala

nową nadziej^, prawdziwą nadzieję, płynącą z miłości
matki. Zycie Jezusa było szczerym zaproszeniem:
„Pójdźcie do Mnie wszyscy utrudzeni i uginający się,
pod ciężarem, a Ja Wam dam wytchnienie" (Mt 11,28).
Serce Jezusa staje się Szczególnym źródłem pociechy,
dlatego, ze płynie z Niego nie tylko ludzkie uczucie, ale
w Jego działaniu są obecni również Ojciec i Duch Święty
Pocieszyciel, zesłanie, którego przyobiecał Jezus po
swoim zmartwychwstaniu: „Ja zaś będę, prosił Ojca, a
innego Pocieszyciela da Warn, aby z wami był na zawsze
- Ducha Prawdy, którego świat przyjąć nie może,
ponieważ Go nie widzi ani nie zna" (3 14,16-17).
Modlitwa

Prośmy Pocieszycielkę, strapionych Maryję, aby w
mrocznych chwilach smutku i cierpienia prowadziła nas
do swego umiłowanego Syna Jezusa. Amen.

Rozmyślanie drugie

Czas jest jednym z najlepszych pocieszycieli, choć nie
jedynym. Leczy rany. Po ranach zostają, blizny, które
nie bolą, ale przypominają z perspektywy czasu wiele
smutnych spraw wygląda zupełnie inaczej. Bywa, ze
niegdysiejsze Izy wydają sie, nieporozumieniem,
zamieniają, się w uczucie wdzięczności wobec Boga,
kadry wiedział, co robi, pozwalając nam się posmucić i
popłakać. Pocieszycielami są najczęściej dobrzy,
serdeczni, kierowani miłością, ludzie, którzy potrafi
współczuć. Prawdziwy pocieszyciel potrafi milczeć.
Prawdziwy pocieszyciel przemienia milczenie w

modlitwę. Bywa, ze modlitwa staje sie, jedynym
skutecznym pocieszycielem. Bywa, ze jedyną formą
pocieszenia jest obecność, prosty gest podyktowany
miłością. Bezimienna kobieta, nazwana przez tradycję?
Weroniką, otarła twarz cierpiącego Jezusa. Weroniki
istnieją, bo kochają. Pociecha jest wyrazem miłości.
Jedynym niezawodnym pocieszycielem jest Bóg, bo jest
samą miłością., a milord jest silniejsza od strachu, jest
źródłem zaskakującej siły. Symbolem tej miłości jest
Serce Jego Syna.

Modlitwa

Serce Jezusa, któreś tak cierpiało z powodu naszych
grzechów, które jesteś niezawodnym i skutecznym
źródłem wszelkiej pociechy, zmiłuj się nad nami!

Jan Paweł II - rozważanie

Bóg Stworzyciel nieba i ziemi, jest także "Bogiem
wszelkiej pociechy" (2 Kor 1, 3; Rz 15, 5). W Starym
Testamencie często spotykamy obraz Boga, pełnego
czułości i współczucia, który pociesza swój lud w
godzin? udręki. Ażeby podnieść na duchu spustoszoną
Jerozolim?, Posyła do niej proroków ze słowami
pociechy: „Pocieszcie, pocieszcie mój lud!" (Iz 40, 1), a
zwracając się do opanowanego lękiem wobec wrogów
Izraela - mówi: „Ja i tylko Ja jestem twym
Pocieszycielem" (Iz 51,12). W Jezusie, prawdziwym
Bogu i prawdziwym człowieku, "Bóg, który pociesza"
stanął pośród nas. W całym życiu Chrystusa, w całym

przepowiadaniu Królestwa, zawiera sie posługa
pocieszenia: dobra nowina dla ubogich, wolność dla
uciśnionych, uzdrowienie dla chorych, łaska zbawienia
dla wszystkich (Lk 4, 18-19; Iz 61,1-2). Z Serca Jezusa
pochodzi to pokrzepiające zapewnienie "Błogosławieni,
którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni" (Mt
5,4). Pociechy płynącą. z Serca Chrystusa jest Jego
udział w ludzkim cierpieniu. Jego pragnienie ukojenia
smutku i żalu, okazywana przez Niego przyjaźń. W tych
niosących pociech? słowach i czynach ujawnia sie
bogactwo uczuć przedziwnie połączone ze skuteczności?
działania. Gdy u bram miasta Nairn Jezus ujrzał
wdowę?, która odprowadzała do grobu jedynego syna,
użalił się nad nią" (Lk 7, 12), dotknął ran, rozkazał
młodzieńcowi powstać i oddal matce (Lk 7,14-15). Zycie
Jezusa było, więc nieustanna, posługa miłosierdzia i
pociechy. "Serce Chrystusa, źródło wszelkiej pociechy,
zmiłuj się nad nami". Słowa te są zachętą, byśmy
otrzymawszy pociechę od Chrystusa, sami ze
wzruszeniem i przekonaniem nieśli j? innym. Św. Paweł
pisze: „Ten, który nas pociesza w każdym utrapieniu
naszym, abyśmy wzmocnieni pociech? doznaną od
Boga, mogli pocieszać tych, którzy znaleźli się w
jakimkolwiek utrapieniu" (2 Kor 1,4).
Rzym, 13.08.1989 r.

Serce Jezusa, życie i zmartwychwstanie nasze...

3 11, 25-26: Ja jestem zmartwychwstaniem i Życiem!
Kto wierzy we Mnie, chociażby nawet umarł, żyć będzie.
A każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nigdy nie umrze.
Czy wierzysz w to?

Rozmyślanie pierwsze

Jezus powiedział, Ze nie ma większej miłości nad tą, gdy
ktoś Zycie oddaje za przyjaciół. Tak wiec kochać znaczy
oddać Zycie. 3Jezus powiedział: ja jestem Życiem,
źródłem Życia. W Nim Zycie ludzkie i zycie Boże
stanowią jedność. Jezus jest Życiem, które zwyciężyło
śmierć. To, co 3mierd zabiera w jednym momencie, czyli
Zycie, On przy--wraca na zawsze. Taka była wola Ojca,
aby nie z tego, co Mu zostało powierzone, nie zginęło.
Wraz ze zmartwychwstaniem wszystko w człowieku
zostało zbawione, wszystko zostało przybite do krzyża
po to, aby zmartwychwstać. Wszystko powraca do Życia
w momencie, gdy Jezus ofiarowuje nam swe Serce,
kotwicę zbawienia. Panie, do kogo pójdziemy, Ty masz
słowa Życia wiecznego. Jaki sens miałoby nasze Zycie,
gdyby nie było zmartwychwstania.

Modlitwa

Twoje Serce zwyciężyło Jezu, a my przy Tobie niczego
się juz nie boimy: „Chociażbym przechodził przez
ciemna, dolinę, zła sie, nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną.”
(Ps 23,4).

Rozmyślanie drugie

Metanoia oznacza zmian sposobu myślenia i
opuszczenie dotychczasowej, błędnej drogi, aby
wkroczyć na nowa, prowadzącą do Życia Jezus
powiedział: „Ja jestem drogą prawdziwa, do życia" (3

14,6). Prawdziwa, drogą jest właśnie On, stawiający
znak równości między życiem a miłością. Prawdziwie i
godnie Żyć to znaczy kochać. Zycie bez miłości traci
zasadniczy sens. Zamienione jedynie w gonitwę. za
wygodą, przypomina luksusowy grobowiec. Według
3ezusa, żyje naprawdę, nie ten, który ma, lecz ten, kto
kocha. Metanoia jest więc koniecznym zwrotem ku
miłości. Jezus powiedział: „Nie troszczcie się zbytnio o
swoje Zycie, co będziecie jedli, ani o ciało, czym je
okryjecie, bo Zycie ważniejsze jest od jedzenia, a ciało
od ubrania (Lk 12,22-23). Chrystus zilustrował własnym
życiem, jaka milord powinna być droga, człowieka.
Milord jest ostatecznie jedyna, prawda,. Milord i
prawda, to dwie strony tego samego medalu. 3Jezus
uczył, że życie doczesne jest uwerturą do życia
wiecznego. Milord Boga i bliźnich, to warunek naszego
zmartwychwstania i Życia.
Modlitwa

"Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami
grzesznymi, teraz i w godzinę, śmierci naszej"
Jan Paweł II - rozważanie

Jezus jest życiem, które odwiecznie wypływa z boskiego
źródła Ojca: „Na początku było Słowo, a Słowo było u
Boga, i Bogiem było Słowo... W Nim było zycie, a zycie
było 3wiatlo3cia, ludzi" (3 1,1-4). Jezus sam w sobie jest
życiem - "Bo jak Ojciec ma zycie w sobie, tak tez dal
Synowi, aby miął zycie w sobie" (3 5,2-6). W Chrystusie,
w 3ego Sercu Zycie boskie i Zycie ludzkie są, ze sobą.
harmonijnie zespolone, stanowią, pełna, nierozłączną

całość. Ale Jezus jest także życiem dla nas. "Dawać
życie" to cel misji, która. On, Dobry Pasterz, otrzymał
od Ojca: „Ja przyszedłem po to, aby (owce) miały życie,
i to w całej pełni"(3 10,10). Jezus jest również
zmartwychwstaniem. Ze światłością. Chrystusa, który
jest Świętym Bożym (Lk 1, 35), nic nie stoi w takiej
sprzeczności jak grzech; nic tak sprzeczne z Nim, źródlę
życia, jak śmierci. Tajemnicza wiążąca ze sobą grzech i
Śmierć (Mdr 2, 24; Rz 5, 12; 6, 23): stanowią, one dwie
rzeczywistości zasadniczo sprzeczne z ,-planem Boga
względem człowieka, którego przeznaczeniem jest nie
Śmierć, lecz życie. Każdy przejaw Śmierci głęboko
porusza Serce Jezusa: jednym swoim słowem wskrzesił
Łazarza, syna wdowy z Nairn i córkę Jaira; mocą, swej
miłosiernej miłości przywrócił do życia duchowego
Zacheusza, Marie, z Magdalii, kobietę, cudzołożna, i
tych, którzy umieli rozpoznać 3ego zbawcza, obecność.
Nikt tak jak Maryja nie doświadczył tego, ze Serce
Jezusa jest "życiem i zmartwychwstaniem”: - od Niego
otrzymała życie łaski pierworodnej, potrafiła strzec jej i
rozwijać, słuchając Jego słów i uważnie śledząc Jego
czyny.
Rzym, 27.08.1989 r.

Serce Jezusa, pokoju i pojednanie nasze...

J 14, 27: Pokój Wam zostawiam, pokój Wam daję. Ja
daję go Wam nie jak świat daje. Niech się nie trwoży
serce wasze ani się nie lęka.

Rozmyślanie pierwsze

Pokój i pojednanie i nadzieja są z sobą ściśle związane.

Jezus mówi o swoim pokoju, który nie jest pokojem tego
świata. Świat owego pokoju dać nie może, bo nie dąży
do pojednania z jego Stwórcą. Świat przez pojęcie
"pokój" rozumie zawieszenie broni, unikniecie wojny i
zamieszek zbrojnych. Jezus mówiąc o pokoju, miął na
mydli pokój zakotwiczony we wnętrzu człowieka, w jego
duszy i sercu, które musi być czyste i wolne od grzechu.
Trzeba więc zdecydowanie przeciwstawić się złu,
powalczyć z własnymi słabościami i bledami. Jezus
umarł na krzyżu za grzechy ludzi. Jezus umarł na
krzyżu za moje grzechy. Tylko On może obdarzyć mnie
pokojem, a wtedy moje Zycie przestaje być szarą
egzystencją i staje się równocześnie pokojem i czymś"
zachwycającym. Osiągamy bezpieczeństwo nawet
trwalsze od samego życia. Nawet w ostatnim dniu, kiedy
nadchodzi koniec wszystkiego, wciąż czujemy się
bezpieczni, bo Chrystus wprowadza nas do "portu",
poza którym juz nie ma żadnych niebezpieczeństw, jest
tylko milord i pokój.

Modlitwa

Królowo Pokoju, wyjednaj nam u Chrystusa łaskę
pełnego i trwałego pojednania z Bogiem i z braćmi.
Amen.

Rozmyślanie drugie

Tego dnia w Wieczerniku jedyną rzeczą, której
brakowało i której nie mogli sobie udzielić smutni,
zalęknieni apostołowie, był pokój. Ale oto, pomimo

zamkniętych drzwi, wchodzi Jezus i mówi: „Pokój
Warn" (Lk 24,36). Drżącym sercom i poczuciu winy z
powodu zdrady Mistrza jedynie pokój, wypływający z
Serca Jezusa zmartwychwstałego, mógł udzielić
prawdziwej radości. Pokój, który Jezus ofiarowuje,
przychodzi w chwili, kiedy człowiek jest najbardziej
zagubiony. Jezus, Książę Pokoju (Iz 9, 5) podczas całego
ziemskiego życia słowami i czynami wprowadzał w
ludzkie serca pokój. Nie było Jego spojrzenia, które nie
obdarowałoby ludzkiego serca miłością, radością i
pokojem (Ga 5,22). Pokój Chrystusa jest pojednaniem
pomiędzy człowiekiem a Bogiem, dlatego Serce Jezusa
tak gorąco zaprasza: „Przyjd2cie do Mnie wszyscy,
którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was
pokrzepi?"(Mt 11,28). Biskup Prohaszka pisał: „Id? do
Jezusa, do czarującego Boga - Człowieka, który
przyszedł do nas, bo wiedział, czego potrzebuje ludzkie
serce, dusza i Zycie... Do Niego powinienem przychodzić
ze wszystkimi wątpliwościami, myślami, ze wszystkimi
swoimi cierpieniami. Na każde pytanie otrzymam
odpowied2, jak się ustosunkować do Boga, do 3wiata, do
człowieka. W tym Sercu rozpoznajemy się, w tym Sercu
umiemy unicestwić się, zaś" Serce to, w miarę jak coraz
bardziej stajemy sie, 3ego własnością, stokrotnie oddaje
nas z powrotem samym sobie".

Modlitwa

Najświętsze Serce Zbawiciela obdarz nas pokojem,
opartym na sprawiedliwości i przywiązaniu do rzeczy
Bożych. Amen.

Jan Paweł II - rozważanie

Jezus jest naszym pokojem. Wiemy, co w języku
biblijnym oznacza słowo "pokój". Mówiąc najogólniej,
jest suma, dóbr, które 3ezus-Mesjasz przyniósł ludziom.
Dlatego dar pokoju oznacza początek 3ego misji na
ziemi, jest w niej przez cały czas obecny i stanowi jej
ukoronowanie. "Pokój" wyśpiewują, Aniołowie u
żłóbka. Pokoju życzy Chrystus poruszony widokiem
ludzkiego kalectwa ciała (Lk 8, 48) i na duchu (Lk 7,50).
"Pokój Warn", radośnie pozdrawia Zmartwychwstały
uczniów (Lk 24,36).
3ezus jest także pojednaniem. W następstwie grzechu
powstał głęboki i tajemniczy przedział miedzy Bogiem
Stwórca a człowiekiem, Jego stworzeniem. Cala historia
zbawienia jest właściwie opowieścią o prze--dziwnych
interwencjach Boga na rzecz człowieka, aby człowiek w
sposób wolny i z miłością, powrócił do Niego, aby po
czasie izolacji nastał czas pojednania i przyjaźni,
komunii i pokoju. W Sercu Chrystusa, pełnym miłości
do Ojca i do ludzi, nastąpiło pełne pojednanie Nieba z
ziemią: „(...)Zostaliśmy pojednani z Bogiem przez
śmierć Jego Syna..."(Rz 5, 10). W Sercu Zbawiciela
człowiek znajdzie pokój i wytchnienie, tam jego
zwątpienie zmieni sie, w pewność, udręka w spokój,
smutek w radość, niepokój w pogodę, ducha. Tam
znajdzie ulgę w cierpieniu, odwagę, do przezwyciężania
lęku, wielkoduszność potrzebna, do tego, aby nie wpadł
w przygnębienie i aby wejść na drogę, nadziei.
Rzym, 3.09.1989 r.

Serce Jezusa, krwawa ofiaro grzeszników...

Hbr 9, 26-28: Lecz On pojawił się tylko jeden raz, kiedy
wypełniły się czasy, aby pozbawić grzech mocy przez
swoją ofiarę. (...) Tak i Chrystus jeden raz ofiarował się,
aby wziąć na siebie grzechy wielu.

Rozmyślanie pierwsze

W przedsionku Bazyliki Serca 3ezusowego w Krakowie
jest ładna mozaika, przedstawiająca przebicie boku i
Serca Zbawiciela na Golgocie. Wchodzącemu do
świątyni przypomina ten obraz bezgraniczną miłość
Chrystusa. Ukrzyżowany Jezus zdaje się mówić do
patrzącego: „zobacz, jak cię umiłowałem". Krwawa
ofiara Chrystusa juz się nie powtórzy, ale codziennie
powtarza się ta sama ofiara krzyżowa na naszych
ołtarzach, tylko w inny sposób, w sposób bezkrwawy, a
jest nią Msza dw. Św. Franciszek Salezy pisał o Mszy
św.: Przenajświętsza ofiara Mszy dw. jest słońcem i
punktem centralnym, ogniskiem wiary, sercem
prawdziwej pobożności". Msza dw. jest istotna, szkołą.
życia chrześcijańskiego, czerpanego z Chrystusa. Uczy
nas o cenie i warunku zbawienia. 0 cenie zbawienia
najlepiej uczy nas Krzyż. Krzyża potrzeba było, aby
otwarły się dla nas podwoje nieba. Lecz musimy
pamiętać, ze Msza dw. jest powtórzeniem Ofiary
Krzyżowej. Powiedział ktoś, ze dzwonki na Podniesienie
są dzwonkami pogrzebowymi. W jakim znaczeniu?
Naprzód w tym, ze istota daru ofiarnego, składającego
się ze zboża i wina, przestaje istnieć. Przestaje istnieć
chleb i wino, a przemienia się w Boskiego Zbawiciela. Te

dzwonki dzwonią i nam, nawołując do wewnętrznej
przemiany. Ma umrzeć w nas stary człowiek, a narodzić
nowy, Chrystusowy. Bez tej przemiany nie ma
zbawienia. Stąd te dzwonki są jakby misjonarzami, co
przypominają wartość nieskończoną naszej duszy, którą
Jezus odkupił swoją krwią, nawołują nas do tej
przemiany na wzór przemiany darów spoczywających
na ołtarzu.

Modlitwa

Dziękujmy za Maryję, którą konające Serce Jezusa,
ofiara za grzechy świata, dało nam za Matkę: „Oto
Matka twoja" (3 19,27).

Rozmyślanie drugie

Człowiek nie jest zdolny o własnych silach wyplątać się z
sieci grzechu, o czym świadczy historia a także bieżący
rozwój wypadków na 3wiecie. Papież Pius XII
powiedział, ze największą tragedią świata nie jest to, ze
ludzie grzeszą, ale fakt, ze z grzechu robią cnotę. Bóg
przyszedł człowiekowi z pomocą.. Dal swojego Syna.
Syn Boży stal się jednym z nas i oświadczył: „Nie
przyszedłem, aby Świat potępić, lecz aby go zbawić” (3
12, 47)
Syn Boży wybrał zaskakująca, i tragiczna, drogę
wybawienia ludzi. Przyjął dobrowolnie drogę tortur
psychicznych i fizycznych, okrutnej i poniżającej
śmierci na krzyżu. Pozwolił się sponiewierać i wystawić
na pośmiewisko. Został krwawo ubiczowany po

stwierdzeniu przez wysokiego urzędnika rzymskiego
Piłata, ze jest niewinny. Potem niósł 3ezus brzemię
krzyża, popędzany przez oprawców, bity i znieważany.
Na wzgórzu za Jerozolimą został przybity do krzyża.
Zawieszony na nim, zmarł w otoczeniu złoczyńców.
Rzeczywista, przyczyna, 3ego krwawej ofiary stały się
grzechy wszystkich ludzi. Także moje grzechy. Krzyż nie
jest prawdziwym krzyżem, gdy pozostaje czymś", co
dokonało się na wzgórzu przed laty. Krzyż jest
straszliwym i wyniszczającym spotkaniem ze świętością
Boga, która lamie serca i znowu je prostuje; skazuje, ale
także leczy, nienawidzi grzechu, ale kocha w nas to, co
najlepsze, która wszystkim wstrząsa, ale wszystko ładzi;
która jest celem, ale także początkiem; która prowadzi
do śmierci własnego "ja" i do jego odrodzenia przez
moc życia zmartwychwstałego Chrystusa.
Modlitwa

Serce Jezusa, ofiaro naszych grzechów, przyjm od nas
uwielbienie, nieustającą wdzięczność i szczera, skruch?.
Zmiłuj się nad nami teraz i zawsze.
Jan Paweł II - rozważanie

£w. Paweł pisze: "został wydany za nasze grzechy" (Rz
4, 25). Ma Sercu 3ezusa spoczął ogromny ciężar
grzechów świata. W Nim wypełniła się w sposób
doskonały figura "paschalnego Baranka", ofiary
złożonej Bogu. Słusznie więc 3an Chrzciciel rozpoznał w
Nim prawdziwego "Baranka Bożego, który gładzi
grzechy świata” (3 1, 29), Baranka cichego,
prowadzonego na rzez" "jak owca niema wobec

strzygących ja, „ (Iz 53, 7), aby swoim boskim
milczeniem zawstydzić nabrzmiałe pycha, słowa
nieprawych. 3ezus jest ofiara, wieczną.
Zmartwychwstały i uwielbiony po prawicy Ojca
zachował na swoim nieśmiertelnym ciele ślady ran na
rekach, nogach oraz przebitym boku (3 20, 27) i
przedstawia je Ojcu w swojej nieustającej modlitwie, w
której wstawia się za nami (Hbr 7,25).
Prefacja Mszy dw. paschalnej głosi: „Chrystus jest
prawdziwym Barankiem, który zgładził grzechy świata.
On przez swoją śmierć zniweczył śmierć naszą i
zmartwychwstając przywrócił nam Zycie".
Rzym, 10.09.1989 r.

Serce Jezusa, zbawienie ufających Tobie...

Ps 62, 6-8: Jedynie w Bogu spocznij duszo moja, bo
czego oczekuję od Niego przychodzi. On tylko mg opoką
i zbawieniem moim, On jest twierdzą moją, więc się nie
zachwieję. U Boga jest zbawienie moje i chwała.

Rozmyślanie pierwsze

Paul Claudel poeta i dramaturg francuski, umierając
mówił: "pozwólcie mi umrzeć, nie boję się...". Nie boję
się, bo wiedział, ze Boże Serce chce nas zbawić i może
nas zbawić. "Nie ma bowiem poza Nim zbawienia, gdyż
na świecie nie ma innego imienia danego ludziom, dzięki
któremu moglibyśmy być zbawieni" (Dz 4, 12); na
innym zad miejscu czytamy: „A zbawiony zostanie
każdy, kto wzywać będzie imienia Pańskiego"
Zbawienie jest darem Najświętszego Serca Jezusa. Pisze
o tym £w. Paweł: „Przynagla nas bowiem milord

Chrystusa... Za wszystkich umarł Chrystus po to, aby ci,
którzy żyją, juz więcej nie Żyli dla siebie, lecz dla Tego,
który za nich umarł i zmartwychwstał"(2 Kor 5,14-15).
Zbawienie wieczne, to nadprzyrodzone posiadanie Boga,
to współuczestnictwo w Jego boskiej naturze, to
prawdziwe synostwo Boże. Jest ono czystym darem
niepojętej miłości. Zbawienie nasze dokonywa się więc
przez łaskę Boża, i nasze z ni§ współdziałanie.
Współdziałanie ludzkie ma istotne znaczenie w sprawie
zbawienia duszy. Pan Bóg stworzył studnię, ale wiadra
nie stworzył. Daje On obficie, ale człowiek musi rękę
otworzyć. To współdziałanie ma polegać przede
wszystkim na korzystaniu z tych 3rodkdw, które nam
Chrystus zostawił. Pierwszy środek to Słowo Boże:
„Tym bardziej szczęśliwi są ci, którzy słuchają Słowa
Bożego i strzegą go"(Tk 11,28). Drugi Środek to
Sakramenty 3w., Trzeci grodek to modlitwa: „0
cokolwiek poprosicie Ojca w imię moje, da Warn...
Proście a otrzymacie, aby radość wasza była pełna" (J
16,23-24).
Uciekajmy się więc do Serca Chrystusa. On nam daje
słowo, które nie przemija (Mt 24, 35), miłość, która nie
ustaje, przyjaźń, która nie niszczeje i pozostaje z nami
na zawsze. Amen.

Rozmyślanie drugie

Jezusa ukrzyżowano w towarzystwie dwóch złoczyńców.
Na pewno w obliczu śmierci analizowali oni swój los.
Obserwowali przy tym Tego trzeciego, który do nich nie
pasował. Słyszeli, ze uzdrawiał chorych, pochylał się nad

nędzą ludzką i nazywał siebie Synem Najwyższego.
Jeden z bandytów urągał Jezusowi. Mówił: "Czyż nie
jesteś Mesjaszem? Wybaw samego siebie i nas"(Lk
23,39). "Wybaw samego siebie i nas!" Od czego? Od
męki krzyża czy od zła, które ciąży na sumieniu. W
obliczu śmierci wiele spraw zmienia profil. Sprawy
ważne staja się nieważne. Dobro i nabierają
zdecydowanego wyrazu.
Łotr, którego tradycja obdarzyła mianem dobrego łotra
skarcił towarzysza słowami: „Czy ty nie boisz się Boga,
kiedy cierpisz tę samą kare? My cierpimy
sprawiedliwie, dostajemy to, na cośmy sami zasłużyli,
lecz On nic złego nie uczynił" (Lk 23,40-41). I mówił
dalej dobry łotr: „Jezusie, pamiętaj o mnie, kiedy
przyjdziesz do swego królestwa" I rzekł mu Jezus:
Jeszcze dziś" będziesz ze Mną. w raju (Lk 23,42-43).
Dobry łotr zaufał Chrystusowi w obliczu śmierci.
Zaufać Jezusowi to znaczy Zycie doczesne naznaczyć
tęsknotą na wybawienie od zła. Ufność to uznanie
boskiej Wszechmocy, Mądrości, Dobroci i Wierności
Jezusowego Serca.
Modlitwa
Najświętsza Panno, naucz nas składać w Sercu Twojego
Syna bezgraniczną ufność, z przekonaniem, ze nigdy nie
doznamy zawodu. Amen.
Jan Paweł II rozważanie

W wielu miejscach Pisma 5w. czytamy, ze Bóg jest
"ocaleniem" i ze zbawienie jest bezinteresownym darem
Jego miłości i miłosierdzia. Paweł Apostoł w tekście o

dużym znaczeniu doktrynalnym stwierdza z
przekonaniem, ze Bóg "pragnie, by wszyscy ludzie
zostali zbawieni, i doszli do poznania prawdy" (1 Tm
2,4). Ta zbawcza wola osiągnęła swój najwyższy wyraz
w Jezusie z Nazaretu, Słowie Wcielonym. W Nim
bowiem wypełniły się słowa: „Ustanowię, Cie,
światłością, dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do
krańców ziemi"(Lk 2,32). Jezus jest epifanią zbawczej
miłości Ojca (Tt 2, 11). Starzec Symeon biorąc w
ramiona Dziecię, Jezus zawołał: "...moje oczy ujrzały
Twoje zbawienie" (Lk 2,30). W Jezusie wszystko służy
Jego misji zbawczej: noszone przezeń imię. ("Jezus
znaczy Bóg zbawia"), wypowiadane słowa, dokonywane
czyny, ustanowione sakramenty.
Rzym, 17.09.1989 r.

Serce Jezusa, nadziejo w Tobie umierających...

Mdr 3,1.4.9: A dusze sprawiedliwych są w reku Boga
(...). Choć nawet w ludzkim rozumieniu doznali kaźni,
nadzieja ich pełna jest nieśmiertelności. Ci, którzy Mu
zaufali, zrozumieją prawdę, wierni w miłości będą przy
Nim trwali: łaska bowiem i miłosierdzie dla Jego
wybranych.

Rozmyślanie pierwsze

Tak jak Słowo, które stało się ciąłem nadaje sens życiu
ludzkiemu, tak śmierć i zmartwychwstanie Jezusa
otwierają naszym sercom nowe horyzonty nadziei.
Śmierć nie ma udziału w wielkości naszego powołania i
naszej wolności, zwłaszcza, ze wydaje się, iż wobec tego
wydarzenia wszystko się kończy i traci sens. Jedynie

ktoś, kto potrafi nas w tym momencie "uchwycić", staje
się nasza, nadzieją.
Jezus objawia nam cala, swoją milord, właśnie w akcie
śmierci, w momencie, kiedy spotykają się ze sobą czas i
wieczność, aby przerodzić się w Zycie wieczne. Serce
Boże jest tym, które zwyciężyło śmierć, a ona w ten
sposób, straciła panowanie nad tymi, którzy należą do
Boga, ponieważ nasz Bóg jest Bogiem żywych a nie
umarłych. Tak więc zmartwychwstanie Jezusa nie jest
powrotem do życia, które poprzedzało śmierć, ale jest
przejściem do życia Bożego. Chrystus zmartwychwstały
nie przestaje być człowiekiem, jest Bogiem -
Człowiekiem na wieki, a z Jego przebitego Serca
wypływają miłość i miłosierdzie, stając się nadzieja, dla
tych, którzy w Nim umiera33.

Modlitwa

Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami
grzesznymi teraz i w godzin? śmierci naszej. Amen.

Rozmydlanie drugie

Rozmyślanie o śmierci jest zawsze myśleniem o
najgłębszym sensie życia i odwiecznym pytaniem 0
Boga. Jest pytaniem o rzeczywistość rozpościerającą się
po tamtej stronie. Stanowi ona przedmiot wiary i
niewiary.
Myślenie o rzeczywistości eschatologicznej jest związane
z nadzieją lub beznadzieja.. Nadzieja jest zakotwiczona
w wierze. Sposób mylenia 0 śmierci jest zakorzeniony w

światopoglądzie; w teizmie lub ateizmie. Teista wierzy,
ze Bóg jest. Ateista wierzy, ze Boga nie ma. Wiara w
Boga otwiera przed człowiekiem nowe perspektywy;
niewiara wpędza w nicość. Kto zaś ufa Najświętszemu
Sercu, nie umiera samotnie.
Krótko przed śmiercią siostra Małgorzata Maria
Alacoque rzekła do przełożonej, która chciała wezwać
lekarza: „Matko, poza Bogiem niczego juz nie
potrzebuj?. Chcę tylko zatopić się w Sercu Jezusa".
Modlitwa
Panie Jezu, spraw, abyśmy umierali tak jak Ty, z
modlitwą na ustach, z przebaczeniem w sercu, z
Najświętszą Panną u boku. Amen.
Jan Paweł II - rozważanie

W rozumieniu chrześcijańskim śmierć oznacza przejście
od światłości stworzonej do niestworzonej, od Życia
doczesnego do życia wiecznego. Skoro chrześcijanin
czerpie z Serca Chrystusa światło i sile, do tego, by żyć
jako dziecko Boże, to czyż mógłby z innego źródła
czerpać siłę by umrzeć w sposób godny swojej wiary?
"Żyjąc w Chrystusie" musi "umrzeć w Chrystusie".
Należy jednak zastanowić się nad tym, co znaczy
"umrzeć w Chrystusie" Przede wszystkim, znaczy
odczytać to zjawisko w świetle nauki Syna Bożego, jako
odejście do domu Ojca, w którym Jezus przez swoja
śmierć przygotował nam miejsce ( J 14, 2). Znaczy to
wierzyć, ze mimo rozkładu ciała, śmierć jest początkiem
życia i obfitego plonu (3 12,24). "Umrzeć w Chrystusie",
znaczy także zaufać Mu, poddać sie, całkowicie Jego

woli, składając w Jego ręce - ręce brata, przyjaciela,
dobrego Pasterza - własny los, tak jak On w chwili
śmierci oddal Swojego ducha w ręce Ojca (Lk 23,46).
Znaczy zamknąć oczy na światło tego świata w pokoju,
w przyjaźni, w komunii z 3ezusem, albowiem, ani
śmierć, ani Zycie... Nie zdoła nas odłączyć od miłości
Boga, która jest w Chrystusie 3ezusie, Panu naszym (Rz
8, 38-39).W tej najwyższej godzinie chrześcijanin wie, ze
nawet jedli serce oskarża go, to Serce 3ezusa jest
większe od jego serca i może zmazać wszelką winę jedli
tylko okaże on skruchę, (1 3 3,20).
Rzym, 5.11.1989 r.

Serce Jezusa, rozkoszy wszystkich świętych...

Lk 22, 28-30: A Ja przekazuje Wam królestwo, jak
Ojciec Mi przekazał, abyście w moim królestwie jedli i
pili przy moim stole i zasiadali na krzesłach
sędziowskich, sądząc dwanaście pokoleń Izraela.

Rozmyślanie pierwsze

Jedynie w sercu człowieka kochanego jest prawdziwa
radość. Największym pragnieniem ludzkiego serca jest
to, by być kochanym: spotkać kogoś, kto naprawdę
rozumie, kto pocieszy, kto zechce dzielić z człowiekiem
Zycie.
A kto bardziej niż Jezus jest kimś takim? Jego milord
jest nie tylko darem: ona jest komunią. Jezus jest tym,
który uzdrawia, jest Pasterzem, który prowadzi,
Barankiem, który gładzi grzech świata, Zbawicielem,
Mistrzem, Prorokiem, Synem Boga 2ywego, Synem
Człowieczym. Na ziemi Serce Jezusa ukochało w sposób

szczególny tych, których Ewangelia nazywa
"maluczkimi", tych, którzy nie mogą ofiarować nic
ponad swoją małość.
W niebie wszelka nadzieja zostanie spełniona,
zobaczymy Boga takim, jaki jest. Nie może być inaczej:,
kto kocha, poznaje milord, a miłość pomaga dostrzec,
przez kogo jesteśmy kochani. Peloid miłości Jego serca,
która pokonuje wszelki dystans i podnosi sługi do
godności przyjaciół, wyrażają słowa: Chodźcie,
błogosławieni mojego Ojca, weźcie w posiadanie
królestwo przygotowane dla was od stworzenia 3wiata
(Mt 25,34).
Rozmyślanie drugie

Powszechne pragnienie szczęścia jest prawdopodobnie
reminiscencją raju, w którym pierwsi rodzice
przebywali, a z którego lekkomyślnie zrezygnowali.
Wszystko wskazuje na to, ze olbrzymia większość ludzi
szuka szczęścia nie tam, gdzie je można znaleźć. Jeśli
bowiem tęsknota za szczęściem jest tęsknotą za
utraconym rajem, to tęsknota za szczęściem jest
tęsknotą za Bogiem. Rajskie szczęście polegało na
harmonijnych stosunkach człowieka z Bogiem. Tęsknota
za utraconym rajem jest tęsknotą za Miłością.
Odwieczna Miłość jest najgłębszym sensem i
przeznaczeniem człowieka. Miłość Boga jest jedynym
czystym Źródłem miłości człowieka. Nie ma miłości
człowieka bez miłości Boga. Kierkegaard powiedział, ze
miłość Boga i miłość bliźniego to jak dwoje drzwi, które
mogą jedynie razem otwierać sie, i zamykać. Szczęcie
jest realizowaną miłością. Realizowana milord Boga i

bliźniego jest świętością. "Gdy Bóg jest na pierwszym
miejscu, wszystko jest na swoim miejscu" mówił św.
Augustyn. Miłość Boga i bliźniego jest najgibszym
sensem życia. Serce Jezusa jest symbolem nieskończonej
Bożej miłości. Serce Jezusa jest szczęściem wszystkich,
dla których miłość jest naczelna wartością.
Najświętsze Serce Jezusa, rozkoszy wszystkich świętych,
zmiłuj się nad nami! Amen.
Jan Paweł II – rozważanie
Uczeni Jezusa żyją na ziemi oczekując na spotkanie z
Mistrzem, gorąco pragnąc kontemplacji Jego Oblicza i
życia z Nim juz na zawsze. Życie w niebie jest
doskonałym, nieprzemijającym, intensywnym udziałem
w miłości Boga-Ojca, Syna i Ducha świętego; jest
pełnym objawieniem wewnętrznej istoty Chrystusa oraz
przejęciem do owej pełni życia i miłości, która wypływa
z Jego Serca. Serce Jezusa jest dla nich życiową
przestrzenią, miejscem, w którym trwają w miłości (3
15, 9), czerpiąc z niej ciągłą, bezgraniczna, radość. W
Sercu Jezusa ujawnia się także pełnia miłości
Odkupiciela do ludzi potrzebujących zbawienia, milord
Nauczyciela do uczniów spragnionych prawdy;
Przyjaciela, który usuwa podziały i wynosi sługi do
rangi swoich przyjaciół na zawsze i we wszystkim.
Gorące pragnienie, które na ziemi wyraża sie, w
słowach: „Przyjdź, Panie Jezu" (Ap 22, 20), w niebie
przemienia się w oglądanie Pana twarzą w twarz, w
połączenie życia: Chrystusa w błogosławionych,
błogosławionych w Chrystusie!
Rzym, 12.11.1989.