Zeedonk

(zonkey)

Podobnie jak zebrule, zeedonki zwykle sylwetką i częściowo ubarwieniem przypominają matkę, a po ojcu – zebrze –
dziedziczą paski na nogach, stojącą grzywę oraz stosunkowo krótką szyję.

Krzyżówka między ogierem osła i klaczą zebry istnieją, ale są niezwykle rzadkie. Nazywa się je zebrynami, a w języku
angielskim

zebra hinny

.

Blood parrot

Ryba z rodziny pielęgnicowatych, wyhodowana na Tajwanie jako krzyżówka dwóch odrębnych gatunków,
prawdopodobnie pielęgnicy cytrynowej z wielobarwnikiem czerwonogłowym lub pielęgnicy zielonej (plamookiej) z
pielęgnicą zwaną „czerwonym diabłem”. U tych hybryd powszechne są groźne zniekształcenia ciała, na przykład
deformacja pyska utrudniająca przyjmowanie pokarmu i często prowadząca do przedwczesnej śmierci.

Tyglew (tigon)

Potomek lwicy i tygrysa jest zwykle mniejszy od swoich rodziców. Jak każda hybryda, nie ma wyrównanej szaty: sierść
jest zwykle płowa lub o rudawym odcieniu, gładka bądź z widocznymi prążkami (choć nie tak wyraźnymi jak u tygrysów)
czy też cętkami upodabniającymi zwierzaka do młodego lwa. Sylwetką może przypominać każdego z protoplastów.
Samce są bezpłodne, natomiast samice mogą się rozmnażać.

Tyglew (tigon)

Pośród kotowatych istnieje także szereg innych hybryd. Mimo wielu różnic, krzyżować się mogą praktycznie wszystkie
gatunki kotów wielkich oraz małych. Ponieważ np. puma należy do tych ostatnich, teoretycznie istnieje możliwość
urodzenia potomka z jej związku nawet z kotem domowym, w praktyce jednak nie jest znany taki przypadek. W
pojedynczych ogrodach zoologicznych czy parkach przyrody spotkamy za to

jagliona

(krzyżówka jaguara i lwicy),

leopona (lwica i lampart), pumaparda (puma i lampart) czy savannah (serwal z kotem domowym).

Czechosłowacki wilczak

Z połączenia wilka z psem – gatunków blisko spokrewnionych, ale mimo wszystko bardzo różnych – powstało zwierzę o
wyglądzie niemal zupełnie wilczym, posiadające niesamowicie silny instynkt stadny, wybitną inteligencję oraz
wytrzymałość typową dla dzikiego zwierzęcia. Zarazem po psach (a konkretnie owczarkach niemieckich) odziedziczyły
chęć nawiązania głębokiej więzi z człowiekiem. Rasa została uznana przez Międzynarodową Federację Kynologiczną i
stopniowo zdobywa popularność.

Zebrula (zorse)

Hybryda klaczy konia domowego oraz ogiera zebry w języku polskim nosi nazwę zebruli, w angielskim –

zorse’a

(od

nazw obu gatunków:

zebra

i

horse

). Wszystkie krzyżówki zebr z koniowatymi nazywane są ogólnie zebroidami.

Zebrula (zorse)

Pośród koniowatych także występują związki międzygatunkowe. Zebra łatwo krzyżuje się z koniem, dając jednak
głównie niepłodne potomstwo. Hybrydy mają zwykle sylwetkę konia, pasiaste oznaczenia na nogach i często sztywną,
stojącą niczym irokez grzywę. Zdarzają się także osobniki o bardziej oryginalnym umaszczeniu, na przykład pokryte
„plamami” z pasów, wyraźnie oddzielonymi od jednolitego ubarwienia na pozostałych częściach ciała.

Muł

To najbardziej znana krzyżówka nie tylko wśród koniowatych, ale chyba w całym zwierzęcym świecie. Wiele osób nie
zdaje sobie sprawy z tego, że muł nie jest prawdziwym gatunkiem, ponieważ ta hybryda klaczy konia domowego z
ogierem osła niemal zawsze jest bezpłodna (tylko około 5 proc. mulic jest zdolnych do rozrodu). Sylwetką, wielkością
oraz bogato owłosionym ogonem przypomina bardziej konia, natomiast dużą głowę, długie uszy, stojącą grzywę,
wytrzymałość oraz niewielkie wymagania żywieniowe dziedziczy po ośle.

Skrzyżowanie ogiera konia z oślicą, czyli osłomuł (oślik) jest zdecydowanie bardziej podobne do osła.

Cama

Dromader jest sześć razy cięższy od lamy, a mimo to zwierzęta te łączy tak bliskie pokrewieństwo, że po wielu próbach
naukowcom z Ośrodka Naukowo-Badawczego Reprodukcji Zjednoczonych Emiratów Arabskich udało się sztucznie
zapłodnić samicę lamy, uzyskując w ten sposób międzygatunkową hybrydę. Cama jest mniejsza od lamy, ma krótkie
uszy i ogon po wielbłądzie, ale kształt kopyt i brak garbu odziedziczyła po matce.

Lygrys (liger)

Krzyżówka tygrysicy i lwa nie występuje w naturze, ponieważ zasięg występowania obu gatunków nie pokrywa się. Pojedyncze
osobniki, bardzo rzadkie, rodzą się wskutek celowego bądź przypadkowego skrzyżowania zwierząt żyjących w niewoli. Pierwsze
udokumentowane doniesienia o lygrysach pochodzą z początków XIX wieku. Samce są bezpłodne, samice natomiast mogą się
dalej krzyżować z innymi wielkimi kotami. Osiągają rozmiary większe niż tygrysy - czyli o wiele większe niż lwy.