AURORA ROSE 

REYNOLDS 

ROCHELLE PAIGE 

 

INFATUATION 

 

 
 

TŁUMACZENIE NIEOFICJALNE 

IDYTKA 

 

 

Wszystkie tłumaczenia w całości należą do autorów książek jako ich 

prawa autorskie, tłumaczenie jest tylko i wyłącznie materiałem 

marketingowym służącym do promocji twórczości danego autora. 

Ponadto wszystkie tłumaczenia nie służą uzyskiwaniu korzyści 

materialnych, a co za tym idzie każda osoba, wykorzystująca treść 

tłumaczenia w celu innym niż marketingowym, łamie prawo. 

 

 

Prolog 

 

JUSTIN 

Słyszę  grzechot  starego  samochodu  i  pisk  hamulców,  więc 
zatrzymuję  Call  of  Duty  i  wstaję  z  kanapy,  by  przejść  do 
okna. Odsuwam  zasłonę  na  tyle,  żeby  wyjrzeć  na  zewnątrz,  nie 
zwracając na siebie uwagi. 

Jest ciemno, ale światło latarni ulicznej pośrodku parkingu rzuca 
blask  na  samochód. Zardzewiały,  poobijany,  pastelowy 
błękit Buick który 

musiał 

kilka 

lat 

temu 

zostać  

zezłomowany. Zderzak ledwo  wisi  na  linach  którymi  ktoś  go 
przymocował. Tylne prawe światło jest sklejone czerwoną taśmą, 
która  łuszczy  się  i  wiem,  widząc  samochód  w  świetle,  że  jest 
więcej rdzy na samochodzie niż farby. 

Gdy otwierają się drzwi od strony kierowcy, moje serce zaczyna 
walić  jak  oszalałe  w  klatce  piersiowej,  tak  samo  jak  za  każdym 
razem,  gdy  mogę  ją  zobaczyć. Moja  sąsiadka,  śliczna  mała 
blondynka,  która  wprowadziła  się  do  Shelly,  kobiety  która 
mieszka  w  moim  budynku. Nigdy  wcześniej  z  nią  nie 
rozmawiałem,  ale  obserwowałem  ją  częściej,  niż  jest  to 
prawdopodobnie zdrowe. 

Patrzę,  jak  wysiada  z  samochodu  i  krzywi  się,  kiedy  próbuje 
pchnąć zamknięte drzwi, które się nie zatrzaskują, ale otwierają z 
powrotem. „Jezu”,  syczę,  gdy  robi  krok  do  tyłu  i  kopie  drzwi  z 
taką  siłą,  że  samochód  kołysze  się  z  boku  na  bok. Zdejmuje  z 
twarzy kosmyk swoich długich blond włosów, który powiewa w 
świetle,  gdy  się  zatrzymuje  i  kładzie  ręce  na  bardzo  okrągłym 
brzuchu. Wygląda,  że  to  około  siódmy  miesiąc  ciąży,  jeśli  nie 

więcej. Z drugiej strony, może być drobnej budowy, co sprawia, 
że jest w bardziej zaawansowanej ciąży. 

Kiedy w końcu zaczyna zmierzać do budynku, zastanawiam się po 
raz  milionowy,  jaka  jest  jej  historia  i  jak  zaprzyjaźniła  się  z 
Shelly. Wygląda i ubiera się zupełnie inaczej niż inne kobiety, z 
którymi  spotyka  się  Shelly. Nigdy  nie  widziałem,  żeby  nosiła 
makijaż,  a  jej  ubrania…  cóż,  jej  ubrania  pozostawiają 
wszystko wyobraźni. Są workowate i nie robią nic, by podkreślić 
jej sylwetkę. 

Gdy  się  zbliża  zauważam ciemne kręgi  pod  jej  oczami  i 
wyczerpanie  w  jej  rysach. Za  każdym  razem,  gdy  ją  widzę, 
przychodzi albo idzie do pracy. Okej, powinienem powiedzieć, że 
myślę, że wraca do domu i idzie do pracy. Nigdy wcześniej z nią 
nie rozmawiałem, a ona nie ma pojęcia, że w ogóle istnieję. 

Kiedy  dochodzi  do  drzwi  swojego  mieszkania,  zatrzymuje  się  i 
opiera  brodę  na  piersi. Mimo  że  stoi  do  mnie  bokiem,  widzę 
irytację  i  rozdrażnienie  na  jej  twarzy,  gdy  kładzie  dłoń  na 
klamce. A kiedy wchodzi do środka, sprawia, że głośna muzyka 
płynie na zewnątrz i widać mnóstwo ludzi. 

Widząc to, zaciskam pięści. Chęć ją chronić, więc aby coś zrobić 
muszę  przenieść  się  do  komputera. Dwadzieścia  minut  później 
podchodzę  do  okna  i  uśmiecham  się,  gdy  dziesięć  osób  wraz  z 
Shelly wychodzi z mieszkania, kiedy pojawia się policja. 

Wykonawszy swoją część, żeby się nią zająć, kimkolwiek ona jest, 
idę  na  kanapę,  siadam,  zakładam  słuchawki  i  ponownie 
uruchamiam Call of Duty. 

 

 

Rozdział 1 

 

JUSTIN 

Kieruję  się  do  mojego  Rover  następnego  ranka,  patrzę  w  lewo, 
kiedy słyszę: „Co za głupie gówno. Otwórz się. No dalej. Teraz!” 
Widzę  jak  sąsiadka,  pcha  i  szarpie  drzwi  swojego  samochodu, 
próbując je otworzyć. 

Przechodzę  przez parking  w  jej kierunku,  a  potem  cofam  się, 
wsuwając  ręce  do  przednich  kieszeni dżinsów i  staram  się  nie 
śmiać  z  tego,  jak  uroczo  wygląda,  kiedy  krzyczy  na  swój 
samochód. „Potrzebujesz  pomocy?”  W  końcu  pytam,  litując  się 
nad nią. 

Zaskoczona cofa się, a jej głowa leci w moim kierunku. 

Biorę  zszokowany  oddech,  gdy  jej  oczy  napotykają 
moje. Wiedziałem,  że  będzie  piękna  z  bliska,  ale  nie  zdawałem 
sobie sprawy, jak kurwa jest piękna. Jej blond włosy są upięte w 
kok  na  czubku  głowy,  co  przyciąga  uwagę  do  jej  dużych 
niebieskich  oczu,  miękkiej,  kobiecej  twarzy  i  całkowicie 
pieprzonych, pełnych ust. 

"Yyy ... nie. Nie, dziękuję. Mam to.” Macha na mnie, kładąc stopę 
na samochodzie obok drzwi i pociąga mocniej niż wcześniej. 

Wiedząc,  że  zaraz  się  zrani,  podchodzę  i  zdejmuję  jej  rękę  z 
klamki. „Pozwól mi pomóc”, mówię jej łagodnie. 

„Poważnie, prawie to miałam.” 

Ignoruję  jej  protest  i  odsuwam  ją  na  bok,  po  czym  ciągnę  za 
drzwi, oczekując, że otworzą się dla mnie, ale czuję się jak osioł, 
gdy  się  nie  ruszają. Pociągam  jeszcze  raz  z  większą  siłą  niż 
wcześniej  i  kręcę  głową,  gdy  nic  się  nie  dzieje. Jak  cholernie 
mocno kopnęła w nie zeszłej nocy? „Zablokowały się” mamroczę 
do siebie bardziej niż do niej, a ona chichocze. Odwracam się, by 
zobaczyć jej twarz i widzę jak oblizuje usta, a ja walczę z jękiem. 
„Być  może  ostatniej nocy trochę  za  mocno  to  zamknęłam”  
szepcze, pochylając głowę, ale ja chcę, żeby na mnie patrzyła. Nie 
skończyłem jeszcze na nią patrzeć. 

„Jak masz na imię?” Podnosi oczy z powrotem na moje i jestem 
pewien,  że  moje  pytanie  brzmiało  jak  żądanie  zmieszane  z 
warczeniem, ale nic nie mogę na to poradzić. 

„Ja?”  Rozgląda  się,  jakby  na zewnątrz  była  z  nami jeszcze 
jakaś przypadkowa osoba, której wcześniej nie zauważyła. 

„Tak, jak masz na imię?” Uśmiecham się. 

„Nie  wiem,  czy  powinnam  ci  powiedzieć.”  Marszczy  brwi  co 
powoduje nieznaczne zmarszczki między jej brwiami. 

„Nie wiesz, czy powinnaś powiedzieć mi swoje imię?” 

„Nie znam cię.” 

Chichocząc,  odsuwam  się  od  drzwi  w  jej  stronę,  a  potem 
zatrzymuję  się,  gdy  jej  ciało  staje  się  wyraźnie  napięte,  a  oczy 
wypełniają się strachem. Zaciskam szczękę i czuję, jak moje serce 
ściska  się  na  jej  reakcję. Biorę  oddech  przez  nos,  żeby  się 
uspokoić,  a  potem  cicho  do  niej  mówię:  „Nazywam  się 
Justin. Mieszkam  w  mieszkaniu  210.”  Przechylam  głowę  w 
kierunku budynku za nami, mając nadzieję, że poczuje się lepiej 
wiedząc, że jestem jej sąsiadem. 

„Justin.” Przesuwa wzrok ode mnie do budynku i z powrotem. 

„Justin”, potwierdzam. 

Oblizuje  dolną  wargę,  robi  krok  w  moją  stronę,  a  potem 
zatrzymuje  się  i  wyciąga  rękę. „Jestem  Aubrey. Mieszkam  z 
Shelly.” 

„Miło cię poznać, Aubrey.” Biorę jej rękę, zdając sobie sprawę, jak 
jest krucha i delikatna. Jest tak cholernie mała, że jej głowa ledwo 
sięga po środka mojej klatki piersiowej. 

„Ciebie  też.”  Zabiera  rękę  z  mojej  i  robi  krok  do  tyłu. ”Shelly 
powiedziała, że jesteś miły.” 

Ta  wiadomość  jest  zaskakująca. Rozmawiałem  z  Shelly  tylko 
kilka  razy,  odkąd  się  wprowadziła.  Z  drugiej  strony, 
prawdopodobnie myśli, że jestem miły, ponieważ nie dzwonię do 

niej  za  każdym  razem,  gdy  robi  imprezę,  czyli  prawie  każdej 
cholernej nocy. 

„Cholera, całkowicie spóźnię się do pracy” mówi, patrząc na swój 
telefon i zauważam, że to taki telefon, który kosztuje  dwadzieścia 
dolarów, taki, którego używam do jednorazowego użytku podczas 
pracy i nie chcę, aby ktokolwiek był w stanie wyśledzić do mnie 
połączenia. 

„Czy  próbowałaś  wejść  drugimi  drzwiami  od  strony  pasażera?”  
pytam,  a  jej  policzki  robią  się  jeszcze  ciemniejsze, 
gdy zaciska usta  i  wsuwa  telefon  do  tylnej kieszeni . „Twoje 
pozostałe  drzwi  też  nie  działają”,  stwierdzam  po  wyglądzie  jej 
twarzy. 

„Tak, otwierają  się tylko drzwi  od strony  kierowcy . Pozostałe 
drzwi  są  przyspawane,  ponieważ  podczas  jazdy  ciągle  się 
otwierały. ” 

„Jezu”. Przesuwam dłonią nad głową i patrzę na samochód. Nie 
sądzę,  żeby  pochwaliła  mnie,  za  to,  że  wywiozę  jej  samochód 
na złomowisko,  na  którym  powinien  się  znaleźć  i  kupuję  jej 
nowy. Przynajmniej jeszcze nie teraz. 

„Jestem pewna, że masz lepsze rzeczy do roboty ze swoim czasem 
niż  stanie  tutaj  ze  mną. Po  prostu  pójdę  i  zapytam  Shelly,  czy 
mogę  użyć  polisy. Mam  nadzieję, że  mogą  wysłać  kogoś,  kto 
otworzy mi drzwi.” 

Zaczyna odchodzić, ale nie mogę pozwolić jej odejść. 

„Mogę cię podrzucić do pracy”. 

Odwraca  się,  by  spojrzeć  na  mnie  przez  ramię  i  uśmiecha  się 
uśmiechem,  który  zdaje  się  zatrzymywać  czas. „To  naprawdę 
miłe z twojej strony, ale…” 

„Kochanie” odcinam ją. „Pojawienie się kogoś zajmie co najmniej 
dwadzieścia lub więcej minut, a powiedziałaś, że już i tak spóźnisz 
się do pracy.” Patrzy na mnie, a potem na swój samochód i widzę, 

że  jest  rozdarta. „Obiecuję,  że  będziesz  ze  mną  bezpieczna.” 
Rysuję X palcem nad swoim sercem. „Słowo harcerza”. 

Odwraca  się,  przyglądając  mi  się,  a  potem  przechyla  głowę  na 
bok. „Czy byłeś harcerzem?” 

„Nie”,  mówię  jej  zgodnie  z  prawdą,  a  jej  usta  unoszą  się  w 
cudowny uśmiech, po czym zaczyna się śmiać. Tym razem dźwięk 
uderza  mnie  prosto  w  brzuch. „Możesz  powiedzieć  Shelly,  że 
jedziesz ze mną i wysłać jej zdjęcie mojego dowodu osobistego.” 

Oddycha, a potem kiwa głową. "W porządku." 

"W porządku?" 

„Tak, w porządku, jeśli jesteś pewien, że nie masz nic przeciwko.” 

"Ani  trochę. Mój  samochód  jest  tutaj.”  Prowadzę  ją  do  mojego 
Range  Rovera,  który  stoi zaparkowany po  drugiej  stronie 
parkingu i wyłączam alarm. Otwieram dla niej drzwi, upewniając 
się,  że  siedzi  wygodnie,  zanim  je  zatrzasnę. Biegnę  z  tyłu, 
wsiadam za kierownicę i czuję, że się relaksuję. 

„To fajny  samochód ”,  mówi,  a  ja  się  uśmiecham,  a  potem 
wciskam przycisk, który go uruchamia. 

„To prezent od mojego przyjaciela”, mówię jej, a jej oczy stają się 
duże . 

"Prezent?" 

„Cóż,  to  bardziej  łapówka”  wyjaśniam. „Mój  kumpel  z  Hawaii 
próbował mnie przekupić, żebym tym samochodem przyjechał do 
niego pracować.” 

„Nadal  jesteś  w  Tennessee”,  zauważa  cicho,  rozglądając  się  po 
wnętrzu SUV-a. 
 

„Nie powiedziałem, że przyjąłem łapówkę”. 

„Ale nadal masz ten samochód.” 

„Tak”  zgadzam  się  z  uśmiechem,  wycofując  z miejsca 
parkingowego . 

„Nie  wściekł  się,  że  zatrzymałeś  jego  samochód  i  nie 
zaakceptowałeś jego łapówki?” 

„Nie, wiedział, zanim próbował mnie przekupić, że nie zostawię 
swojej pracy”. 

„Więc dlaczego próbował?”, Pyta i brzmi na uroczo zmieszaną. 

Wzruszam ramionami i się uśmiecham. „Dlaczego ktoś coś robi?” 

"Słuszna uwaga." 

„Gdzie  pracujesz?”  pytam,  zatrzymując  się  na skrzyżowaniu, 
które wyprowadza nas z kompleksu apartamentów. 

„Ja…” Przerywa, a ja patrzę na nią i widzę, jak maltretuje swoją 
dolną wargę. „Czy wiesz, gdzie jest Dolly na West 21?”, Pyta cicho, 
a moja głowa drży. Dolly to klub ze striptizem, jeden z większych 
w mieście. 

W  odpowiedzi  na  nagłe  rozdrażnienie,  zazdrość  i  zaborczość 
przedzierające  się  przez  każdą  komórkę  mojego  ciała,  szarpie 
brodą. „Tak, wiem gdzie to jest.” 

"Ja…. Tam właśnie pracuję. ” 

Cóż,  to  odpowiedziało  na  pytanie,  skąd  zna  Shelly,  ponieważ 
Shelly pracuje w tym klubie i kilku innych w mieście. 

Spoglądam  na  jej  okrągły  brzuch. „Jesteś  w  ciąży”,  zwracam 
uwagę  na  oczywiste,  nie  to,  że  nie  jest  piękna  i  że  niektórzy 
mężczyźni nie lubią ciężarnych kobiet. Ale nie wyobrażam sobie, 
żeby pracowała w takim klubie. 

„Pomagam w księgowości, a w weekendy robię makijaż i włosy 
dla dziewcząt, jeśli się nie wyrabiają. Johnny… Johnny, mój szef, 
był  miły  i  pomógł  mi,  szczególnie  gdy  tylu  innych  ludzi  mnie 
odrzuciło” mruczy. 

Zauważam,  że  jej  podbródek  drży,  a  moje  zęby  zgrzytają 
razem. „Proszę nie płacz”. 

„Nie robię tego”. Kręci głową. „Nie płaczę. Nigdy nie płaczę.” Ton 
jej  głosu  wprawia  mnie  w  zdenerwowanie,  ale  kiedy  odwraca 
głowę i widzę złamane spojrzenie w jej oczach, coś we mnie pęka 
i  przyrzekam,  że  zrobię  wszystko,  co  w  mojej  mocy,  aby  ją 
ochronić. Zawsze. 

Wyciągam rękę i biorę ją za dłoń, a jej ciało drży od tego kontaktu. 

„Nic mi nie jest.” Próbuje uwolnić rękę, ale nie pozwalam jej na 
to. Zamiast tego przeciągam palcami jej palce. 

„Moje oświadczenie było niewrażliwe”. 

„W porządku”, szepcze, wpatrując się w nasze dłonie. 

„Nie jest, ale to miłe, że mi mówisz, że tak.” Ściskam jej palce, a 
ona patrzy na mnie. „Pozwól, że ci to wynagrodzę. Zjedz ze mną 
dziś wieczór kolację.” 

Jej palce drgają wokół moich, a jej oczy rosną z zaskoczenia. Ale 
chwilę  później  patrzy  tępo,  po  czym  odwraca  wzrok  i  wygląda 
przez okno. „Nie mogę” 

"Dlaczego nie?" 

„Nie  mam  w  co  się  ubrać  na  kolację.” Ciągnie   przód  
swojej workowatej  koszuli,  po  czym  ją  puszcza. Chcę  jej 
powiedzieć,  że  nie  ma  znaczenia,  co  ma  na  sobie,  ale  znam 
kobiety. Wiem, że to jest dla niej ważne. 

„To ja coś ugotuję. Możemy zjeść kolację u mnie.” 

„Ty… dla mnie ugotujesz?” Patrzy na mnie. 

„Okej, więc może nie będę gotować. Zamówię.” Uśmiecham się, a 
ona się śmieje. 

Jej oczy opadają na moje usta, a dolna warga przechodzi między 
zęby, zanim szepcze: „W porządku.” 

„W porządku?” Proszę tylko o potwierdzenie. 

"Tak, w porządku." 

Słysząc to, uśmiecham się. „Fajnie”. Nie puszczam jej ręki, kiedy 
wiozę  ją  przez  miasto  i  co  zaskakujące,  nie  próbuje  się 
wyrwać. Kiedy  docieram  na parking   Dolly,  podjeżdżam  do 
wejścia dla pracowników na tyłach. 

„Dziękuję za podwózkę.” Puszcza moją rękę, żeby odpiąć pas. 

„Chcesz, żebym cię odebrał?” 

„Nie,  po  prostu wezmę  taksówkę .”  Uśmiecha  się,  otwierając 
drzwi, a ja owijam palce wokół jej nadgarstka, aby zatrzymać ją, 
zanim  będzie  mogła  wyskoczyć. Odwraca  się,  żeby  na  mnie 
spojrzeć. 

„Nie  musisz  brać  taksówki,  kiedy  mogę  cię  odebrać. O  której 
wychodzisz?” 

"Będzie dobrze." 

„Kochanie,  o  której  godzinie  kończysz?”  W  moim  tonie  nie  ma 
miejsca na kłótnie. 

Wpatruje się we mnie przez kilka sekund, po czym wydaje z siebie 
syk,  który  powoduje,  że  zawsze  obecny  kosmyk  włosów  na  jej 
twarzy unosi się i opada. 

„Zazwyczaj wychodzę o 17:00, ale w niektóre dni kończę o 16:30.” 

„Będę tutaj o 16:30.” Pozwalam jej odejść. 

Wysiada,  ale  zatrzymuje  się,  żeby  na  mnie  spojrzeć,  zanim 
zamknie drzwi. "Dzięki za przejażdżkę." 

Podnoszę brodę, a ona się uśmiecha, zamykając drzwi. Patrzę na 
nią,  dopóki  nie  znajdzie  się  w  środku,  a  potem  wyjeżdżam 
z parkingu, kierując się na siłownię przed pracą. 

 

 

Rozdział 2 

 

JUSTIN 

Przechodzę  z  kuchni  do  salonu  i  zatrzymuję  się  w  biegu, 
spoglądając  na  Aubrey  która  śpi  na  mojej  kanapie  z  głową 
na podłokietniku ,  a  nogami  schowanymi  blisko  tyłka  i  dłonią 
spoczywającą  na  brzuchu. Oddychając,  podchodzę  do  kanapy  i 
stoję nad nią, obserwując, jak śpi. 

Kiedy odebrałem ją z pracy, wyglądała na zmęczoną, ale cieszyła 
się, że  mnie  widzi . Wiedziałem,  że  musi  być  wyczerpana,  więc 
przyprowadziłem ją do siebie, oprowadziłem ją po mieszkaniu, a 
potem  powiedziałem,  żeby  odpoczęła,  kiedy  ja  będę  składał 
zamówienie 

na chińskie jedzenie 

i wykonam kilka 

telefonów. Najwyraźniej 

zajęło 

mi 

to 

dłużej 

niż 

myślałem. Ściągam  koc  z  tyłu  kanapy  i  kładę  go  na  niej,  a 
następnie włączam telewizor i zmniejszam głośność. 
Kilka minut później słyszę jej skomlenie i odwracam się, by na 
nią spojrzeć. O czymkolwiek śni, nie jest dobre. Jej ciało skręca 
się, a oddech jest ciężki i niespokojny. ”Aubrey.” Wyciągam rękę 
i  dotykam  jej  ramienia,  a  jej  stopa  wyskakuje,  kopiąc  mnie  w 
brzuch tak mocno, że chrząkam. 

„Nie!”  Krzyczy,  odsuwając  się  ode  mnie,  a  jej  oczy  są  szeroko 
otwarte ze strachu. 

„Jezu”,  szepczę,  a  jej  oczy  skupiają  się  na  mnie,  a  dłonie 
zakrywają usta. 

"Tak  bar…. O  Boże,  tak  mi  przykro.”  Szepcze  „Czy  cię 
skrzywdziłam? ” 

„Nie,  wszystko  w  porządku?”  Pytam,  a  jej  twarz blednie, gdy 
odsuwa  się  dalej. „Nigdy  cię  nie  skrzywdzę”,  mówię  jej, 
obserwując,  jak  jej  dłonie  zaciskają  się  w  pięści. „Nigdy” 
powtarzam. 

„Muszę już iść.” Zeskakuje z kanapy. 

„Kochanie”. Wyciągam rękę ,  by  ją  złapać,  ale  ona unika mojej 
ręki. 

„Tak mi przykro… tak, bardzo mi przykro”. Łapie bluzę i zanim 
zdążę ją zatrzymać, już jej nie ma i zatrzaskuje za sobą drzwi. 

„Kurwa”. Przecieram rękami po twarzy, a następnie pochylam się 
do przodu, owijając dłoń wokół szyi. Patrzę na jej trampki które 
są przed kanapą, gdy ktoś puka do drzwi. Mając nadzieję, że to 
ona,  wstaję,  by  otworzyć,  ale  kiedy  otwieram  drzwi, 
rozczarowanie  osiada  w  moim  brzuchu. To  nie  ona, to  nasza 
kolacja. Szybko  płacę, a potem  zanoszę torbę do kuchni, zanim 
podniosę jej buty. 

Pukam do drzwi mieszkania Shelly, czekam tylko chwilę, aż się 
otworzą i jestem trochę zaskoczony, gdy Aubrey wystawia głowę. 

„Zapomniałaś butów”, mówię jej cicho, wyciągając je do niej. 

„Dziękuję”, szepcze, zabiera je ode mnie i zaczyna zamykać drzwi, 
gdy słyszę, jak uderzają o podłogę z hukiem. 

„Twoje jedzenie jest na górze. Chcesz, żebym ci  przyniósł? Albo 
możesz też zjeść ze mną kolację.” 

„Ja…  nie  jestem  głodna”,  mówi,  patrząc  na  mnie,  a  jej  żołądek 
wydaje  głośny  bulgot. Unoszę  brew. „Okej,  jestem  głodna,  ale 
ja…”  Jej  policzki  stają  się  różowe,  a  ja  zbliżam  się  do  niej, 
obserwując, jak jej oczy się rozszerzają. 

„Nie wstydź się. Pewnego dnia możesz mi powiedzieć o tym, co 
się stało, ale teraz chciałbym, żebyś zjadła ze mną kolację.” 

"Jesteś pewny? Po tym, co się stało, ja…” 

„Nie  myśl  o  tym”  przerwałam  jej. „Po  prostu  przyjdź  i 
zjedz. Proszę." 

Kiwa głową, wychodzi z mieszkania i zamyka za sobą drzwi, a ja 
zauważam,  że  włożyła  klapki. Biorę  ją  za  rękę,  prowadzę  z 
powrotem  po  schodach  do  mojego  mieszkania,  a  następnie 

zostawiam  ją  na  kanapie  przed  pójściem  do  kuchni  po  torby  z 
jedzeniem. Kiedy wracam do salonu, mogę powiedzieć, że wciąż 
się wstydzi tego, co się stało, ale wiem, że nic nie mogę teraz na 
to poradzić. Zajmie jej trochę czasu, zanim zda sobie sprawę, że 
może mi zaufać. 

„Opowiedz  mi  trochę  o  sobie”,  mówię,  wręczam  jej  jedzenie  i 
stawiam szklankę pełną soku pomarańczowego na stoliku przed 
nią. 

„Nie ma wiele do powiedzenia.” Wzrusza ramionami. 

„Jak długo tu jesteś?” Pytam, zakładając nogi na stolik do kawy, 
rozluźniają się, bo mam nadzieję, że jeśli będę zrelaksowany, to 
pomoże jej też się odprężyć. 

„Tylko  kilka  miesięcy”,  mówi  między  kęsami. „Byłam  w 
dziewiątym tygodniu ciąży, kiedy tu przyjechałam, a teraz jestem 
już prawie w terminie” . Nieświadomie pociera dłonią brzuch. 

„Gdzie  jest  ojciec?”  Pytam  cicho,  a  jej  dolna  warga  przechodzi 
między zęby, gdy jej oczy spotykają moje. 

„Mam  nadzieję,  że  nie  żyje”,  szepcze,  zaskakując  mnie 
gwałtownością tego stwierdzenia. 

„Czy on wie o dziecku?” Mruczę, a ona potrząsa głową z boku na 
bok. 

Przyglądam  się  jej  przez  chwilę,  widząc,  że  coś  tam  jest,  coś 
brzydkiego i wszystko we mnie wymaga , aby nie pociągnąć jej na 
kolana i nie trzymać, gdy mi o tym opowiada. 

„Jedz,  kochanie”, mamroczę ,  kiwając  głową  w  kierunku 
miski. „Możesz  zostawić  tę  historię  na  kolejny  dzień.”  Jej 
podbródek  drży,  gdy  kiwa  głową. Podkręcam  głośność  w 
telewizorze i siadam, udając, że oglądam program w telewizji, ale 
tak naprawdę mam na nią oko, gdy zagłębia się w jedzenie. 

"Dziękuję. To  było  pyszne”  mówi.  Odwracam  głowę,  by  na  nią 
spojrzeć i uśmiecham się, gdy stawia miskę na stoliku do kawy. 

„Moja mama próbowała  nauczyć  mnie  gotować. Nigdy  się  nie 
udało. Gdybym  nie  był  w  stanie  zjeść  poza  domem, 
prawdopodobnie  umarłbym z głodu, ponieważ jedyne  potrawy, 
które  umiem  zrobić,  to  makaron  z  serem, hot  dogi i  jajka. W 
reszcie jestem do bani w kuchni” mówię, obserwując, jak wkłada 
stopy pod siebie. 

„Moi  rodzice  są  Irlandczykami  i  oboje uwielbiają  gotować. Na 
szczęście podzielili się ze mną swoim talentem. ” 
 

"Gdzie oni są teraz?" 

„W Vegas. Cóż, cała moja rodzina tam mieszka, moja mama i tata 
wraz z moimi braćmi i kilkoma kuzynami. ” 

„Przyjechałaś sama do Tennessee?” 

„Tak,  nie  chcieli,  żebym  zatrzymała  swoje  dziecko”,  szepcze, 
opiekuńczo kładąc ręce na brzuchu. „Nienawidzę jej ojca, ale ona 
jest w połowie mną i jest niewinna. Wiem, że to może zabrzmieć 
na  szalenie,  ale  kiedy  dowiedziałam  się,  że  jestem  w  ciąży, 
wiedziałam, bez  względu na  to, jak ją stworzono, że  kocham ją 
bardziej  niż  cokolwiek  innego  na  tym  świecie. I  nigdy  nie 
pozwolę, żeby ktokolwiek mi ją zabrał.” 

„Ciągle mówisz ona. Czy spodziewasz się dziewczynki?” 

„Tak.” Uśmiecha się, następnie wyciąga rękę i łapie mnie za moją, 
żeby  położyć  na  swoim  brzuchu. Pozwalam  jej  poprowadzić  i 
patrzę, jak jej ręka przyciska moją dłoń do brzucha i czuję ruch 
pod  koszulą,  gdy  dziecko  się  porusza. Patrzę  na  nią  i  czuję,  że 
moja twarz staje się miękka, gdy patrzę na jej piękny uśmiech i    
oczy  które  błyszczą  z  podniecenia. Bez  zastanowienia  używam 
wolnej ręki, by założyć kosmyk włosów za jej ucho. Jej gwałtowny 
wdech sprawia, że pochylam się wystarczająco blisko, by poczuć, 
jej oddech na swoich ustach. 

„Naprawdę  chcę  cię  pocałować,  Aubrey”  szepczę,  a  jej  oczy 
zamykają  się  na  krótko,  zanim  pochyla  się,  opierając  usta  o 
moje. Całuję  ją  delikatnie,  a  potem  odsuwam  się,  przesuwając 

dłoń  za  jej  szyję,  by  pociągnąć  jej  głowę  do  przodu,  by  móc 
dotknąć ustami jej czoła. 

"To było miłe." 

Cofam się, żeby na nią spojrzeć. „Tylko miłe?” 

Jej  niebieskie  oczy  wypełniają  się  humorem,  gdy  się  do  mnie 
uśmiecha. „Lepiej niż miłe”. 

„O  ile  lepiej?”  Pocieram  opuszkę  kciuka  o  jej  dolną  wargę, 
zaskoczony jej miękkością. 

Przechyla  głowę  na  bok  i  stuka  palcem  w  brodę,  jakby 
zastanawiała się nad moim pytaniem, zanim mówi. „Myślę, że to 
był najlepszy pierwszy pocałunek, jaki kiedykolwiek miałam.” 

Podoba  mi  się  jej  odpowiedź,  ale  chcę  więcej. „Myślę,  że 
powinienem  cię  znów  pocałować,  żebyś  była  pewna. Wiesz… 
żebyś  miała materiał do porównania. ” 

„Tak?” Pyta z uśmiechem. Kiwam głową, a ona szepcze mi w usta: 
„Ok”. 

Delikatnie ocieram usta o jej. „Co teraz myślisz?” 

Chwilę  trwa  zanim  skupi  na  mnie  swój  wzrok  kiedy  jej  rzęsy 
trzepoczą. "Nie  wiem. Myślę,  że  powinieneś  mnie  pocałować 
ponownie.” 

„Podoba  mi  się  twój  sposób  myślenia.”  Przygryzam jej  dolną 
wargę, a następnie łagodzę ukąszenie  swoim językiem. 

„Och, to miłe”, mówi, a potem chichocze, gdy jej brzuch porusza 
się między nami. 

Pochylam się i opieram dłoń na jej brzuchu. „Czy ona zawsze tak 
dużo się rusza?” 

„Tak”, odpowiada cicho, a ja patrzę na nią. „Zwłaszcza, gdy wie, 
że  nadszedł  czas,  bym  poszła  spać.”  Przesuwa  się  na 
kanapie. „Naprawdę powinnam już iść”. 

Kurwa, nie chcę żeby wyszła, ale wiem, że ma rację. „Zaprowadzę 
cię na dół.” 

„To  nie  jest  konieczne. Mogę  zrobić  to  sama.”  Wsuwa  stopy  w 
japonki. 

„Pójdę z tobą”, powtarzam, wstając, a ona patrzy na mnie przez 
chwilę, po czym kiwa głową. Otwieram drzwi, by wyszła przede 
mną,  a  potem  biorę  ją  za  rękę  i  schodzimy  na  dół,  gdzie 
zostawiam  ją  przed  drzwiami  Shelly  z  jeszcze  jednym 
pocałunkiem i cholernie nie cierpię tego, że nie pójdzie spać tam, 
gdzie mogę mieć na nią oko. 

 

 

 

Rozdział 3 

 

AUBREY 

Odwracam się, by spojrzeć na Stellę, upewniając się, że makijaż, 
który robię na jej twarzy, wygląda idealnie. Kilka miesięcy zajęło 
mi  przyzwyczajenie  się  do  bycia  za  kulisami  w  klubie  ze 
striptizem. Ale teraz nawet nie myślę o dziewczynach, które są w 
większości nagie, siedzą przy lusterkach, gawędzą o tym, co dzieje 
się  w  ich  życiu  i  jakie  ważne    osoby  wypatrzyły  w  tłumie,  gdy 
szykują się na swoją kolej na scenie. 

„Aubrey  wyszła  na  randkę  i  ma  chłopaka!”  Ogłasza  Shelly,  gdy 
wchodzi ubrana tylko w przezroczyste majtki i brokat, a wszystkie 
dziewczyny przestają mówić. 

Moje policzki zalewa gorąco, gdy wszystkie się odwracają i patrzą 
na  mnie, a Shelly opada na  krzesło,  obracając się, by  poprawić 
makijaż, zanim wyjdzie na scenę. „Shelly!” Syczę. 

Spogląda na mnie w lustrze i unosi brwi. "Co?" 

„Nie mam chłopaka.” 

„Głupie  gadanie.”  Odwraca  się  i  wskazuje  na  mnie 
swoim tuszem do rzęs, 

jednocześnie 

stuka 

stopą 

w 

piętnastocentymetrowych  przezroczystych  szpilkach. „Facet 
przyszedł  i  pracował  przy  drzwiach  twojego  samochodu  we 
wtorek  po  południu,  kiedy  ty  tu  robiłaś  księgowość  dla 
Johnny. Kiedy rozmawiałam z nim o rachunku, powiedział, że to 
już  załatwione. Kto  jeszcze  zapłaciłby  za  coś  takiego  oprócz 
chłopaka?” 

Klepię  się  w  pierś  i  kłócę:  „Ja. Mogłabym  zapłacić  za  naprawę 
własnego samochodu. ” 
 

„Jeśli miałabyś się tym zająć, nie odkładałabyś tego przez cały ten 
czas. I  właśnie  powiedziałaś  „mogłabym”,  co  dowodzi,  że  nie 
zapłaciłaś” podkreśla Shelly. 

Cholera, tak powiedziałam. 

„Shelly ma rację.” Stella patrzy na mnie, kiedy kiwa głową. „Moja 
mama  zawsze  mówi,  Ella,  kochanie,  musisz  znaleźć  sobie 
dobrego faceta, który zajmie się twoimi sprawami.” 

„Moja mama też tak mówi”,  zgadza się Shelly. 

„Jesteś  pewna,  że  nie  masz  chłopaka,  którego  przed  nami 
ukrywasz?” pyta Stella. 

„Nie mam chłopaka.” 

„Więc kto odwozi cię do pracy i odbiera z pracy, nawet po tym, 
jak twój samochód został naprawiony?” Shelly pyta z uśmiechem, 
zanim odwraca się do lustra. 

„Och, dziewczyno. W żaden sposób nie zapłaciłaś za te naprawy, 
skoro nawet nie używałaś swojego samochodu” mówi Lana, inna 
tancerka i krzyżuje ręce na piersi. „Czy próbujesz nas oszukać, czy 
przyznasz, że masz mężczyznę?” 

Patrzę  na  wszystkie  kobiety  w  pokoju,  które  były  dla  mnie  od 
początku bardzo życzliwe. Kocham je, ale z doświadczenia wiem, 
że są jak rekiny w krwawej wodzie, ilekroć wyczuwają plotki  w 
powietrzu. Wiem  też,  że  nie  pozwolą  temu  odejść,  dopóki  nie 
rozleję wnętrzności. „To wszystko źle pojmujecie. Poza tym drzwi 
od strony  kierowcy w  moim  samochodzie  są  lepsze,  ale  nie 
powiedziałabym,  że  są  całkowicie  naprawione. Wciąż  co  jakiś 
czas się zacinają, a mechanik powiedział, że pozostałych nie da 
się naprawić, ponieważ zostały zespawane na stałe. ” 

„I 

tak 

nie 

powinnaś 

czołgać 

się 

po siedzeniach i 

konsolach samochodowych w  swoim  stanie”  Maria,  najmłodsza 
tancerka  w  grupie, mamrocze,  wpatrując  się  w  mój  okrągły 
brzuch szerokimi oczami. „Nie, kiedy jesteś gotowa, aby urodzić 
w każdym momencie.” 

„Czy  to  dlatego nowy  chłopak wciąż  cię  podwozi?”  pyta 
Stella. „Jeśli  tak,  to  dobry  znak. Tacy  opiekuńczy  są  seksowni, 
zwłaszcza, gdy robią wszystko jak jaskiniowcy.” 

„Och,  kocham  kiedy  zachowują  się  jak  jaskiniowy.”  Lana  ma 
dalekie spojrzenie w oczach. 

„Stella  ma  rację”  zgadza  się  Shelly,  przyciągając  moją 
uwagę. „Wiem, że go jeszcze nie  poznałam, ale on już ma moją 
pieczęć aprobaty, jeśli się o ciebie troszczy”. 

Rumieniec wypływa mi na policzki i kieruje swoje spojrzenie na 
podłogę. 

„Dziewczyno.”  Stella  chwyta  mnie  za  rękę. „Masz  winne 
spojrzenie, jeśli je kiedykolwiek widziałam”. 

„Um. Po prostu Shelly się myli. Zdecydowanie go zna, ponieważ 
mieszka na górze od naszego mieszkania” przyznaje cicho. 

Podnoszę  głowę  i  widzę,  jak  oczy  Shelly  rozszerzają  się  ze 
zdziwienia,  a  potem  krzyczy:  „Twój nowy  chłopak to 
Justin? Święta kurwa! Jak  dostałaś  się  do  tego  gorącego 
Vikinga?” 

„Ja… nie wiem.” 

„Nie  wiesz?”  Kręci  głową  ze  śmiechem. „Przez  cały  czas,  kiedy 
tam mieszkam, ledwo powiedział do mnie dwa słowa. Jest miłym 
facetem, ale zawsze miałam wrażenie, że nie jest zbyt zadowolony 
z tego, że jestem jego sąsiadką, co jest cholernie dziwne, ponieważ 
większość facetów jest więcej niż szczęśliwa, że są blisko mnie.” 

Maria  prycha,  a  Shelly  wpatruje  się  w  nią  pytająco:  „Co? Nie 
sądzisz,  że  to  dziwne,  że  facet  nie  jest zainteresowany tym 
wszystkim" macha dłonią na swoje ciało „mieszkam tuż pod nim 
na dole?” 

Nos  marszczy  mi  się  na  samą  myśl,  że  mojego  Justin  pociąga 
Shelly. Wiem, że to szalone, że myślę o nim jak o moim, ponieważ 
spotkaliśmy  się  zaledwie  tydzień  temu,  a  ja  jestem  gotowa 
urodzić  dziecko  w  każdej  chwili,  ale  nie  mogę  się 
powstrzymać. Moje  uczucia  do  niego  rosną skokowo  z każdym 
dniem,  który  spędzamy  razem. To  znaczy,  pozwoliłam  mu 
pocałować  siebie  pierwszego  dnia,  a  teraz  tydzień  później  nie 
wyobrażam sobie życia bez niego. W tak krótkim czasie stał się 
dla mnie bardzo ważny. To trochę przerażające, ale nie w sposób, 
że się boję. Bardziej ekscytująco przerażające. 

"Nie. Nie wydaje mi się, żeby to było dziwne.” Maria uśmiecha się 
w  moim  kierunku. „Naprawdę  podoba  mi  się  to,  że  facet,  z 
którym  spotyka  się  Aubrey,  nie  jest zainteresowany swoją 
sąsiadką striptizerką. To znaczy, że ma małą klasę.” 

„Hej!” Płacze Shelly. „Jestem z klasą”. 

„Przestań  kierować  tą  rozmowę  na  siebie,  Shelly. Chodzi  o 
Aubrey i jej nowego chłopaka.” Lana wzdycha. 

„On  tak  naprawdę  nie  jest  moim  chłopakiem”,  mówię  po  raz 
setny, mimo że jestem trochę zdezorientowana statusem naszego 
związku. Nie  jestem  do  końca  pewna,  jak  działa  ta  cała  nasza 
relacja, ponieważ nigdy wcześniej w takiej nie byłam, ale jestem 
pewna, że nie jesteś chłopakiem i dziewczyną, dopóki o tym nie 
porozmawiasz.” 

„Czy naprawił dla ciebie twój samochód?” pyta Stella. 

"Tak." 

Podnosi  wzrok  znad  pasków  przy  swoich  szpilkach  i  unosi 
brew. „Wciąż odwozi cię do pracy?” 

"Uh. Huh." 

„On też cię karmi?” 
 

Stella  jest  jedną  z  moich  ulubionych  tancerek,  ale  jeśli  nie 
przestanie z tym, może stracić swoje miejsce. 

„Umm…” 

„Lepiej  niech  tak  będzie” mruczy Shelly. „Rzadko  bywała  w 
mieszkaniu  przez  cały  tydzień,  aby  nawet  dotknąć  jedzenia  w 
naszej kuchni.” 

Uśmiech  Stelli  jest  oślepiający. „Więc  upewnia  się,  że  zjadasz 
śniadanie, obiad i kolację?” 

Śniadanie  i  kolacja,  myślę,  ale  tego  nie  mówię. „Umm,  jemy 
razem, ale on też ma pracę”. 

„Mmm…”  mruczy  Maria. „Cały  wolny  czas  spędza  z  tobą  i 
troszczy  się  o  ciebie,  kiedy  to  robi. Konkretny  materiał  na 
chłopaka! ” 

„Wstrzymaj  się!”  Stella  podnosi  palec. „Pominęłyśmy  jeden 
ważny  krok  w  teście  na  chłopaka. Wiem,  że  dziecko  zaraz  się 
urodzi , ale czy zdążyłaś mieć z nim kontakt fizyczny? Nawet jeśli 
to tylko pocałunki?” 

„Czy  nie  macie  wszystkie  jakiejś  pracy  do  wykonania?”  pytam, 
wiedząc, że jestem teraz jasnoczerwona. 

„Och, unika odpowiedzi. To musiało być dobre” mówi Lana. 

„Jak było?” pyta Shelly. 

Wzruszam ramionami. „Niesamowicie, nawet jeśli tak naprawdę 
nie mam żadnego porównania” odpowiadam cicho, a wszystkie 
opuszczają wzrok na mój okrągły brzuch i marszczenia na mojej 
koszuli,  gdzie  kopie  moja  dziewczynka. Wiem,  że  te  kobiety 
widziały wystarczająco brzydką stronę świata, aby zrozumieć, jak 
mogę mieć dziecko i nigdy tak naprawdę nie być całowaną. 

„Och,  kochanie”  szepcze  Maria,  a  moje  gardło  zaciska  się,  gdy 
odwraca się, by chusteczką wytrzeć oczy. 

Obserwując ją, jestem zaskoczona, gdy Stella bierze mnie za rękę, 
a nasze spojrzenia spotykają się na chwilę, po czym ściska moje 
palce, a potem wychodzi z pokoju i Lana robi to samo. 

Siadam na pustym krześle Stelli i próbuję walczyć ze łzami które 
czuję, że podchodzą mi go gardła, gdy patrzę  jak Shelly kończy 
poprawiać 

swój 

makijaż. „Wiem, 

że 

jesteśmy 

kompletnymi przeciwieństwami i 

nie 

byłam 

najlepszą 

współlokatorką,  ale  jestem  cholernie  dumna  z  tego,  że  mogę  
nazywać cię swoją przyjaciółką. Zasługujesz na to, co najlepsze, a 
jeśli Justin ci to da, dostanie moją pieczęć aprobaty” mówi cicho. 

Łzy  spływają  mi  po  policzkach,  gdy  podchodzi  i  ściska  moje 
ramię,  po  czym  wychodzi  z  garderoby  na  scenę  na  swój 
występ. Znam  Shelly  i  nigdy  nie  będziemy  najlepszymi 
przyjaciółkami,  ale  bardzo  wiele  jej  zawdzięczam. Bez  jej 
propozycji,  że  mogę  z  nią  zamieszkać,  nie  jestem  pewna,  gdzie 
bym  skończyła. Znalezienie  pracy  też byłoby  trudniejsze, 
ponieważ  to  ona  przedstawiła  mnie  Johnny. I  mogłabym  nigdy 
nie spotkać Justin, co byłoby tragedią, biorąc pod uwagę sposób, 
w jaki się przy nim czuje. 

„Kochaś  mógł  dostać  kciuki  do  góry  od  Shelly  i  reszty  twoich 
dziewczyn,  ale  muszę  się z  nim  spotkać, zanim  będę  mógł 
poprzeć  ten  związek”  mówi  Johnny  i  obracam  krzesło,  żeby  na 
niego spojrzeć, gdy wycieram swoje policzki. 

Uśmiecham się, myśląc o tym, jak zareaguje na Justin, co jak się 
spodziewam  będzie  ciekawe,  od  samego  patrzenia  na  niego. A 
gdyby Shelly nie powiedziała mi, że jest miły, nie jestem pewna, 

czy byłabym w stanie zdobyć się na odwagę, by zaakceptować jego 
propozycję  podwózki. Na  szczęście  dla  mnie  jest  typem  faceta, 
który  nie  będzie  miał  nic  przeciwko  temu,  by  zostać 
sprawdzonym  przez  brutala  i  grupę  tancerek,  jeśli  to 
wystarczy, aby mnie uszczęśliwić. Ale to nie znaczy, że spieszy mi 
się, żeby tak się stało, przynajmniej dopóki nie będę pewna, co się 
dzieje między nami. 

 

 

Rozdział 4 

 

JUSTIN 

Dwa tygodnie. Dwa tygodnie poranków i wieczorów z Aubrey, a 
każdy  z  nich  sprawiał,  że  czułem  się  całkowicie  cholernie 
wytrącony  z  równowagi. Chcę  jej  bardziej  niż  następnego 
oddechu i wiem z jej oczu, kiedy rozmawiamy lub kiedy ją całuję, 
że  czuje  to  samo. Oddycham  głęboko  i  kończąc  mój  zestaw 
powtórzeń. Ćwiczenie nie pomaga tak, jak myślałem. Nigdy nie 
byłem  szczurem  na  siłowni,  ale  wraz  z  nią  zmieniłem  się  w 
jednego. To moje ujście, mój sposób na pozbycie się stłumionej 
energii, którą teraz w sobie noszę. 

Osuszam twarz i klatkę piersiową, podnoszę komórkę i marszczę 
brwi, widząc, że dzwoniła do mnie więcej niż raz. Jeśli dzwoni do 
mnie  kilka  razu  w  środku  dnia,  coś  musi  być  nie  tak. Zawsze 
ostrożnie  korzysta  ze  swojego  telefonu,  ponieważ  ma  tani 
abonament 

z 

ograniczonymi 

minutami. I 

do 

tej 

pory nie pozwoliła mi kupić nowego ani dodać siebie do mojego 
abonamentu. Jedynym powodem, dla którego pozwoliłem sobie 
odpuścić w tej sprawie, jest to, że spędza ze mną cały swój wolny 
czas, więc na razie jeszcze nie podnosiłem tego problemu. 

Oddzwaniam,  a  moje  serce  spada,  kiedy  nie  odbiera. ”Kurwa”  
chrząkam, wsuwając swoje gówno do torby i zakładam koszulę, 
abym mógł udać się do mojej ciężarówki. Po wrzuceniu torby na 
tylne 

siedzenie 

wspinam 

się 

za 

kierownicę. Moja 

komórka dzwoni i widok jej imienia na ekranie rozluźnia trochę 
napięcia w moich mięśniach, gdy odpowiadam: „Aubrey, skarbie, 
wszystko w porządku?” 
 

„Nie”, pociąga nosem cicho, a moje serce znów się zaciska. 

Moja potrzeba dotarcia do niej jest jeszcze bardziej  gwałtowna, 
gdy  słyszę,  jak  bardzo  się  boi. „Gdzie  jesteś?”  pytam, 
uruchamiając samochód. 

„W  gabinecie  mojego  lekarza”,  odpowiada,  a  ja  wciskam  gaz, 
myśląc o wszystkich rzeczach, które mogą pójść nie tak na tym 
etapie ciąży. „Możesz przyjechać po mnie? Nie mogę uruchomić 
swojego głupiego samochodu.” 

Zwykle nie przeszkadza jej, że ją podwożę, ale dziś rano nalegała, 
żeby  pojechać  swoim  samochodem  do  pracy. Teraz  rozumiem 
dlaczego. W zeszłym tygodniu zabrałem ją na  wizytę. Wstydziła 
się  przebrać  w  koszulę  szpitalną  przy  mnie,  nawet  gdy 
odwróciłem się plecami. A potem zapadła niezręczna cisza,  gdy 
lekarz  wykonał badanie fizykalne,  a  kiedy  się  odwróciłem,  jej 
policzki i szyja były najładniejszego koloru  różu. Dla kogoś, kto 
ma lada dzień urodzić dziecko, wydaje się być taka niewinna, a to 
tylko sprawia, że pragnę jej jeszcze bardziej. 

"Gdzie teraz jesteś?" 

„Siedzę  w  swoim  samochodzie  i  modlę  się  do  bogów, żeby 
magicznie zapalił.” 

Chichoczę. „Zostaw  samochód  i  wróć  do  środka”,  rozkazuję, 
wyczuwając, że to okazja, na którą czekałem, aby pozbyć się tego 
cholerstwa. „Odholuję go i sprawdzę.” 

„Oboje  wiemy,  że  nie  mam  pieniędzy  na  pokrycie  kosztów 
holowania, nie mówiąc już o tym, ile będzie trzeba na naprawę 

mojego gównianego samochodu.” Uśmiecham się, gdy narzeka, 
bo wiem, że nie będzie rachunku za jego naprawę. I jedyną osobą, 
która będzie go oglądać, to facet ze złomowiska. 

„Kochanie, wejdź do środka. Jestem w drodze i nie podoba mi się 
to, że siedzisz sama w samochodzie. ” 

„Justin”. 

"Skarbie, proszę." 

„Wiem, że źle jest przyjąć twoją pomoc przy czymś tak dużym, ale 
czuję  się  niekomfortowo  i  chcę  po  prostu  być  już  w  domu, 
przytulić się do ciebie na kanapie, przykryć puszystym kocem z 
czymś do picia.” Słyszę, jak bierze oddech. „To był już naprawdę 
długi dzień, a ja jestem zmęczona i spragniona.” 

Żałuję, że nie zostaje ze mną w moim mieszkaniu i wciąż mieszka 
z  Shelly. Ale  czuję,  że  robimy  krok  w  dobrym  kierunku,  kiedy 
nazywa moje mieszkanie swoim domem, ponieważ na pewno to 
będzie miejsce, gdzie będzie mieszkać, gdy tylko będę mógł ją do 
tego przekonać. A teraz, gdy wiem, że już tak o tym myśli, jestem 
w stanie poświęcić  trochę czasu na to, aby na to poczekać. 

„Wróć do budynku i poczekaj tam, kochanie. Będę tam za niecałe 
dziesięć  minut,  by  cię  odebrać,  a  potem  zabiorę  cię  do  domu  i 
zrobię, do cholery, co tylko zechcesz.” 

„W porządku, Justin”. 

Jej  prosta  zgoda  przypomina  mi,  jak  bardzo  jest  zmęczona  i 
wciskam gaz, by skrócić czas, jaki zajmie mi dotarcie do niej. Na 
pierwszym  czerwonym  świetle,  na  którym  się  zatrzymuje, 
wysyłam szybki SMS do kobiety Kenton, Autumn, aby zapytać ją, 
czy ma czas, by skoczyć i kupić dla mnie kilka rzeczy i zostawić je 
u mnie w mieszkaniu. Jest ciekawa, kurwa, dlaczego potrzebuję 
puszystego koca i ulubionej herbaty Aubrey, ale mówi, że zajmie 
się tym od razu. 

Dzięki temu udało mi się dotrzeć do miasta w ciągu ośmiu minut, 
a  kiedy  wjeżdżam  na  ulicę,  na  której  znajduje  się  gabinet  jej 

lekarza, nie mogę nie myśleć o tym, jak różni się od dzielnicy, w 
której  znajduje się Dolly. Nienawidzę  pomysłu,  żeby  tam 
pracowała,  ale  nie  jesteśmy  jeszcze  w  miejscu,  w  którym 
mogę nalegać, aby rzuciła  pracę  i  pozwoliła  mi  się  sobą 
zająć. Pracowałem zbyt ciężko, aby zbliżyć się do niej, żeby tego 
nie  spieprzyć,  będąc  nachalnym. A  przynajmniej  przypominam 
sobie o tym, ilekroć pragnienie, by przykuć ją do siebie, staje się 
zbyt silne. 

Na razie muszę być zadowolony z tego, co chce mi dać. Jedną z 
tych rzeczy jest zwykle pozwalanie bym woził i odbierał ją z pracy, 
ponieważ  jej  samochód  to  naprawdę  gówno. Jest  to  dla  mnie 
wygrana,  ponieważ  nie  muszę  się  martwić,  że  utknie  gdzieś  na 
poboczu drogi i wysyła to też przypomnienie wszystkim w klubie 
ze striptizem, że jest moja, nawet jeśli nie jest gotowa przyznać 
się jeszcze do tego. 

Kilka dni temu, kiedy pozwoliła mi się podrzucić, odciągnąłem jej 
szefa Johnny na bok i porozmawiałem z nim o zapewnieniu jej 
bezpieczeństwa, gdy tam przebywa. Wie, że pracuję dla Kenton i 
to wystarczyło, by skłonić go do wyrażenia zgody. Ale zaskoczył 
mnie,  kiedy  zwrócił  się  do  mnie  i  zachowywał  jak  starszy  brat, 
kiedy maglował mnie o moich zamiarach wobec niej. To wcale nie 
był to, czego się spodziewałem. Kiedy wyjaśniłem swoje miejsce 
w jej życiu, powiedział mi, że bardzo mu ulżyło, że Aubrey ma w 
swoim życiu kogoś, kto się nią przejmuje. 
 

To gówno dla mnie nie może opisać, jak się czuję, gdy zatrzymuję 
się  przed  budynkiem,  a  ona  wychodzi  na  zewnątrz. Moje  serce 
należy  do  ślicznej małej  blondyneczki z  dużym  ciężarnym 
brzuchem która zmierza do mojego Rover. Zostawiam zapalony 
silnik, wyskakuję na zewnątrz i śpieszę wokół przedniej maski, by  
otworzyć  jej  drzwi  i  pomóc  jej  usiąść  na  siedzeniu. Potem 
zapinam pas bezpieczeństwa wokół niej, śmiejąc się, gdy czuję, 
jak  jej  dziewczynka  kopie  mnie  w  rękę. „To  prawie  tak,  jakby 
wiedziała, że tu jestem i mówi do mnie cześć.” 

Aubrey  uśmiecha  się  do  mnie. „Spędzamy  razem  tyle  czasu, że 
nie zdziwiłabym się, gdyby rozpoznawała twój głos.” 

„Jeśli jeszcze tego nie rozpoznaje, to wkrótce to zrobi”, obiecuję, 
zamykam jej drzwi i wracam na stronę kierowcy. Podoba mi się 
ten pomysł, kurwa, o wiele bardziej, niż jestem w stanie przyznać 
sam przed sobą. Nie sądzę, by była gotowa usłyszeć, że czuję się 
tak  samo  terytorialnie  wobec  jej  córki,  jak  wobec  niej. Mogło 
mnie  nie być, kiedy została stworzona, ale to dziecko jest bardziej 
moje niż to gówno, dzięki któremu Aubrey zaszła w ciążę. Myśl o 
tym,  jak  bardzo  Aubrey  była  przestraszona,  kiedy  o  nim 
wspomniała, powoduje że zaciskam swoje dłonie w pięści. Biorę 
głęboki  oddech,  żeby  się  uspokoić,  zanim  wsiadam  do  SUV-a  i 
zjeżdżam z krawężnika. 

„Chcesz, żebym zatrzymał się i odebrał coś w drodze do domu?” 

Wzdycha  głęboko  i  pociera  brzuch. „Magiczna  pigułka,  która 
zmusi mnie do porodu?” 

"Przepraszam kochanie. Nie sądzę, żeby takie tutaj sprzedawali.” 

Założywszy 

ręce 

na 

brzuch, 

znów 

wzdycha. „Powinniśmy je wymyślić . Założę się, że zarobilibyśmy 
miliony na czymś takim. ” 

Nawet  gdy  marszczy  brwi  na  swojej  pięknej  twarzy,  jest  taka 
cholernie słodka, że nie mogę się powstrzymać od śmiechu. „Jak 
dobra jesteś w chemii?” 

„Mojej wiedzy nie wystarczy na coś takiego”, narzeka. „Miałam to 
tylko  w  liceum,  a  nie  na  studiach. Wszystkie  moje  zajęcia były 
w dużej  mierze skupione  na  moim kierunku  z księgowości. To 
był jedyny sposób, aby przekonać mojego brata, aby zapłacił za 
to. ” 

Jej  niebieskie  oczy  otwierają  się  szeroko  i  spogląda  przez 
okno. Prawie  nigdy  nie  mówi  o  swojej  rodzinie  i  za  każdym 
razem, gdy coś jej się wymknie, zachowuje się tak, jakby czekała, 
aż ją o nich przemagluje. 

Zamiast  tego  ignoruję  wzmiankę  o  jej  bracie  i  zmieniam 
temat. Kiedy będzie gotowa podzielić się tym ze mną, będę tu, by 

jej wysłuchać. „Więc myślę, że będziemy musieli wymyślić jakiś 
inny pomysł, aby zarobić nasze miliony.” 

„To  nawet  nie  strata  pieniędzy  mnie  rozczarowuje.”  Pociera 
dłońmi  po  brzuchu. „Po  prostu  jestem  gotowa  urodzić  moją 
córeczkę,  ale  wydaje  się,  że  jest  szczęśliwa  zostając  tam,  gdzie 
jest”. 

"Co powiedział doktor?" 

„Technicznie  nie  jestem  spóźniona,  dopóki  nie  przekroczę 
czterdziestego drugiego tygodnia.” 

Przypominam sobie jej wizytę w zeszłego tygodnia i pytam: „Masz 
już czterdzieści tygodni, prawda?” 

„Tak,  właściwie  to  dzisiaj. To  powinien  być  mój  termin.” 
Spogląda w dół na swój brzuch i dodaje:„ Co oznacza, że powinna 
teraz wyjść ”. 

„Tylko pięć procent dzieci rodzi się w wyznaczonym terminie.” 

Jej  blond  włosy  opadają  na  ramię,  gdy  przechyla  głowę  na 
bok. "Skąd to wiesz?" 

Przesuwam 

się 

na 

siedzeniu 

i 

wzruszam 

ramionami. „Sprawdziłem to w sieci.” 

„Chyba powinnam była zapytać, dlaczego to wiesz?” 

„Badanie  różnego  gówna  to  moja  praca.”  Przeczesuję  włosy 
palcami, zatrzymuję się na czerwonym świetle i patrzę na nią. „I 
pomyślałem, że nie zaszkodzi, gdybym wiedział więcej o ciążach.” 

„Nie  mogłeś  tego  przeboleć,  co?”  Marszczy  na  mnie  brwi,  a  jej 
usta  unoszą  się  w  kącikach. „Nie  powinieneś  próbować  tego 
bagatelizować, kiedy to bardzo słodkie, że podjąłeś dla mnie tyle 
wysiłku.” 

„Szukanie  w  Internecie  informacji  o  ciążach  nie  wymaga  wiele 
wysiłku.” Biorę ją za rękę i ocieram wargi o jej kostki, po czym 
odkładam na brzuch. W porównaniu do wszystkiego, co chcę dla 
ciebie  zrobić,  to  tylko  kropla  w  morzu,  myślę,  ale  nie  mówię 

tego. „Istnieje wiele powodów, dla których lekarzowi trudno jest 
ustalić dokładny termin, w którym dziecko zostało poczęte.” 

„Wiem dokładnie, kiedy poczęto moje dziecko”. 

Zaciskam kierownicę tak mocno, że kostki stają się białe. Myśl o 
niej z innym facetem wywołuje we mnie irracjonalną zazdrość. To 
nie  tak,  że  nie  mam  własnej  przeszłości  ani  nawet  to,  że  chce 
znowu  mieć  coś  wspólnego  z  tym  dupkiem. Zwłaszcza  nie  w 
ciemności,  którą  widziałem  w  jej jasnych  oczach, kiedy 
wspomniała mi o nim. 

„Hej”, szepcze, wyciągając rękę, by pogłaskać mnie po ramieniu, 
gdy 

wjeżdżam 

na parking przy 

naszym 

apartamentowcu. „Jedyną 

dobrą 

rzeczą, 

która 

wyszła 

tej nocy, jest moje dziecko”. 
 

Chcę  zapytać  o  całą  historię,  ale  ona  może  urodzić    dziecko w 
każdej chwili, a ostatnią rzeczą, którą chcę zrobić, to dodatkowy 
stres. „Jestem  pewien,  że  ciężko  jest  poczekać  trochę  dłużej, 
ponieważ miałaś nadzieję, że będziesz ją mieć dzisiaj, ale kolejne 
dwa tygodnie to prawie nic”, mówię, chociaż jestem pewien, że 
mam najdłuższy przypadek sinych jaj w historii sinych jaj. 

„Łatwo  ci  mówić. To nie ty  chodzisz po  okolicy i  wyglądasz jak 
plażowy wieloryb.” 

„Jesteś piękna”, karcę ją, kiedy parkuję, a następnie wyskakuję z 
samochodu. Pomagam jej zejść z fotela, a kiedy jej stopy dotykają 
ziemi,  przysuwam  się  do  niej.  Podnoszę  dłonie  do  jej  twarzy  i 
przechylam  głowę  do  tyłu,  by  spojrzeć  jej  w  oczy. „Pewnie 
poszedłbym do piekła za niektóre rzeczy, które chcę ci zrobić.” 

Jej pulchne usta obracają się, gdy szepcze: „Och”. 

Biorę  jej  usta w  głębokim  pocałunku,  a  kiedy  w  końcu  się 
odsuwam, ma oszołomione spojrzenie w oczach,. „Ale myślę, że 
płonięcie  w  piekle  byłoby  niewielką  ceną,  jaką  zapłaciłbym  za 
ciebie.” 

 

 

Rozdział 5 

 

AUBREY 

Budzę się z moich snów, potrzebująca i trochę zadyszana, uczucie 
do  których  przyzwyczaiłam  się  od  czasu,  gdy  Justin  i  ja  po  raz 
pierwszy  podzieliliśmy  się  naszym  pocałunkiem. Dopiero  teraz 
pragnienie  staje  się  coraz  trudniejsze  do  powstrzymania, 
szczególnie gdy w moich snach zawsze dzielimy więcej niż tylko 
kilka niewinnych pocałunków. 

Nie chcę nawet otwierać oczu. Nie chcę stracić ostatniego obrazu, 
jaki mam w głowie, nas  razem, ale na dźwięk cichego szeptu w 
sąsiednim  pokoju  uświadamiam  sobie,  że  nie  jestem  już  na 
kanapie  Justin. Otwieram  oczy  i  rozglądam  się  po  jego  pokoju, 
ale  nie  mam  pojęcia,  jak  tu  trafiłam. Ostatnią  rzeczą,  jaką 
pamiętam,  zanim  zasnęłam,  było  to,  że  masował  moje  nogi  po 
tym, jak kazał mi coś zjeść. 

Zaczynam się uśmiechać, gdy zadowolenie wypełnia moją klatkę 
piersiową,  ale  emocje  znikają,  gdy  słyszę  stłumiony  kobiecy 
śmiech 

przez 

drzwi, 

zmieszany 

z 

jego 

głębokim 

chichotem. Ogarnia mnie fala zazdrości na myśl, że spędza czas z 
inną  kobietą. Wiem,  że  nie  mam  prawa  tak  się  czuć,  ale  to  nie 
powstrzymuje  mnie  przed  stoczeniem  siebie  i  mojego dużego 
brzucha z jego materaca. 

Lekko podchodzę do zamkniętych drzwi i staram się podsłuchać, 
co dzieje się w drugim pokoju. Kiedy nie słyszę nic poza cichymi 
szeptami,  otwieram  je,  mając  nadzieję,  że  uda  mi  się  trochę 
przekraść korytarzem, nie dając się złapać. Powinnam wiedzieć 
lepiej, niż nawet starać się próbować być cicho, ponieważ potrafi 
mnie 

wyczuć, 

nawet 

gdy 

jest 

zajęty 

czymś 

innym. Niejednokrotnie był w trakcie gry na Xboxa ze strzelającą 
bronią lub pracował na swoim komputerze i wciąż wystarczająco 

ostrzeżony,  aby  usłyszeć,  jak  łapię  oddech,  kiedy  moja 
dziewczynka kopie zbyt mocno. 

„Kochanie,  co  robisz?”  Zanim  zdążę  odpowiedzieć,  słyszę,  jak 
szepcze  do  gościa:  „Nie  wychodź  jeszcze. Chciałbym,  żebyś 
poznała Aubrey.” 

"Żartujesz sobie? Nie obchodzi mnie, jak duży teraz jesteś, kiedy 
tyle ćwiczysz. Nie możesz mnie stąd odciągnąć nawet łomem. Czy 
wiesz,  jak  długo  czekałam  na  spotkanie  z  twoją  tajemniczą 
kobietą?” 

Tajemnicza kobieta? Nie mogę się powstrzymać od uśmiechu na 
ten  opis,  ponieważ  jestem  najdalej  od  tego. Jedyną  tajemniczą 
rzeczą we mnie jest to, dlaczego tak fajny facet jak Justin spędza 
ze mną tyle czasu. Cóż, to i życie, które zostawiłam w Vegas, ale 
nikt w Tennessee nic o tym nie wie. 

Robię tylko kilka kroków korytarzem, zanim  wpadam na Justin 
za  rogiem. Ze  swoimi  blond  włosami,  pokrytymi  zarostem 
policzkami, 

krystalicznie 

niebieskimi 

oczami 

i 

muskularną sylwetką wygląda,  jakby  mógł  pokonać  armię  bez 
pomocy. Ale  ja  nie  czułam  nic,  poza  bezpieczeństwem  w  jego 
silnych ramionach i nic prócz delikatności kiedy mnie dotykał. 

„Wszystko  w  porządku?”  pyta  i  zdaję  sobie  sprawę,  że  stoję 
daleko od niego i się na niego gapię. 

„Słyszałam głosy”, mówię, a jego wyraz twarzy mięknie. 

"Przepraszam kochanie. Zasnęłaś, więc zaniosłem cię do sypialni 
i starałem się być cicho, żebyś mogła się zdrzemnąć tak długo, jak 
tego potrzebujesz.” 

Teraz wiem, jak skończyłam w jego łóżku i naprawdę żałuję, że 
się nie przebudziłam, kiedy byłam przez niego niesiona. 

„Autumn przyszła. Przyniosła ci trochę rzeczy.” 

„Autumn?”  Marszczę  swoje  brwi  w  zmieszaniu. Może  to  mózg 
ciążowy lub po prostu, jeszcze nie wybudziłam się z drzemki, ale 
chyba nie słyszałam o niej. 

„No chodź, ona  chce cię poznać, zanim wyjdzie”. Podchodzi do 
mnie  i  bierze  mnie  za  rękę. Pozwalam  mu prowadzić  siebie do 
salonu, gdzie czeka na nas oszałamiająca rudość. Jest ładniejsza 
niż  większość  showgirls  w  dużych kasynach w  Vegas,  a  to 
sprawia,  że  jestem  bardziej  świadoma  swoich  potarganych 
włosów,  opuchniętych  oczu,  wielkiego  brzucha  i  opuchniętych 
stóp. Wygląda jak kobieta, z którą Justin powinien się umawiać, 
a  nie  ze  mną. Ale  wydaje  się  tak podekscytowana tym,  że  mnie 
pozna,  że  odwzajemniam  uśmiech,  gdy  podbiega  do mnie,  by 
mnie przytulić. 
 

"O  mój  Boże! Spójrz  na  siebie!”  Klepie  Justina  w 
ramię. „Dlaczego  trzymasz  Aubrey  w  tajemnicy  przed  nami 
wszystkimi?” 

Justin  przyciąga  mnie  do  siebie  i  obejmuje  w  pasie. "Spójrz  na 
nią. Czy naprawdę możesz mnie winić za to, że chcę trzymać ją 
dla siebie tak długo, jak tylko mogę?” 

”Wcale nie.” Uśmiecha się i szturcha go w brzuch. „Po prostu nie 
oczekuj,  że  będę  tak  samo  milczeć  na  jej  temat,  jak  ty. Kenton 
zastanawiał się, co cię ostatnio rozprasza i nie mogę się doczekać, 
aby pochwalić się tym, że dowiedziałam się, co to było, zanim on 
to zrobił.” 

Nie do końca rozumiem, co robi Justin w pracy, ale rozpoznaję 
jego szefa. „Czy ty też pracujesz dla Kenton ?” 

„Nie, jestem pielęgniarką.” Podnosi lewą rękę, błyska szafirowo-
diamentowym  pierścieniem  i  pasującą  obrączką. „Jestem  żoną 
Kenton. ” 

„Och!”  Czuję wielką  falę ulgi,  gdy  rozumiem  jej  związek  z 
Justin. Jest  żoną  jego  szefa  i  jest  bardzo  szczęśliwa,  sądząc  po 
blasku w jej oczach, gdy mówi o swoim mężu. „Justin dużo o nim 
opowiadał” mówię. 

„Czy powinnam się obrazić za to, że o mnie nie opowiadałeś?” 

„Słodkie Policzki, nie zaczynaj kurwa”. 

„Słodkie Policzki?” Powtarzam cicho, trochę sztywniejąc. 

„To  głupie  przezwisko,  które  Justin  wymyślił,  by  drażnić  się 
z Kenton” wyjaśnia przewracając oczami. 

„Sprawił, że to było takie proste.” Justin potrząsa głową, a potem 
przechyla głowę, żeby na mnie spojrzeć. „Ten idiota wie, że jest 
jak moja siostra”. 

„Jednak  uważam,  że  powinnam  się  obrazić,  że  o  mnie  nie 
opowiadałeś”, dodaje Autumn i  relaksuję  się  całkowicie,  gdy 
słucham ich żartów przez co lepiej rozumiem ich związek. 

„Cóż, lepiej  już pójdę. Mam jeszcze kilka spraw  do załatwienia, 
zanim  muszę  wrócić  do  domu  i  oboje  wiemy,  że Kenton nie 
będzie  w  stanie  powstrzymać  się  od  dzwonienia  do  mnie  zbyt 
długo,  bo  będzie  się  zastanawiał,  kiedy  wrócę.”  Obejmuje  nas 
oboje, po czym podchodzi do drzwi i odwraca się, by spojrzeć na 
mnie przez ramię. „Chciałabym spędzać z tobą trochę czasu.” 

Poklepuję  się  po  brzuchu. „Bardzo  bym  chciała,  ale  ciężko  jest 
mi to teraz planować, bo moja córka może urodzić się w każdej 
chwili. ” 

„Będziesz miała dziewczynę?” Uśmiecha się. „Czy jest coś, czego 
potrzebujesz? Może  zaszaleję  i  kupię  małe,  różowe  ubrania 
na prezent dla dziecka?” 

Moje policzki wypełniają się ciepłem. "O! To nie była wskazówka 
dotycząca prezentów ani czegoś takiego. ” 

„Nie martw się, kochanie.” Justin przyciąga mnie bliżej swojego 
boku. „Autumn szuka tylko pretekstu do zakupów. ” 

Kiwa głową. "Naprawdę to uwielbiam." 

„No  cóż,  myślę,  że  wszystko,  co  chcesz  kupić,  będzie 
wspaniałe. Dziękuję." 

„Cała przyjemność po mojej stronie!” Otwiera drzwi. „Ponieważ 
Justin jest dla mnie jak brat i widzę, jak na ciebie patrzy, że myśli 
o tobie jak o swojej, co sprawia, że ty i dziecko też jesteście moi.” 

„Umm, okej” szepczę, gdy drzwi zamykają się za nią, nie jestem 
pewna, co miała na myśli. 

„Jest trochę jak trąba powietrzna, ale ma dobre intencje.” Justin 
pociąga mnie do kanapy, układa na poduszkach i podaje torbę z 
zakupami  z  domu  handlowego  w  centrum  handlowym. „I 
ma świetny gust w takim gównie.” 

Kręci mi się w głowie, gdy wyciągam trzy koce z torby. Pierwszy 
wykonany  jest  z  puszystego  kremowego  materiału,  drugi  to 
beżowe sztuczne futro, a trzeci jest super miękki i różowy. "One 
są niesamowite. Dziękuję." 

„Nie ma za co.” Siada obok mnie i całuje mnie w czubek głowy, 
gdy  rozkładam  beżowy  koc  na  kolana. „Musimy  zrobić,  co  w 
naszej  mocy,  abyś  była  zrelaksowana. Stres  nie  jest  dobry  dla 
ciebie ani dla dziecka. ” 

Przytulam 

się 

do 

jego 

muskularnej 

klatki 

piersiowej. „Przepraszam, 

że 

wcześniej 

miałam 

taki 

bałagan. Te hormony  ciążowe to  nie  żart,  a  ja  liczyłam  dziś  na 
lepsze wieści od lekarza. ” 

„Nie jesteś mi winna żadnych przeprosin, skarbie. Jestem tu, jeśli 
będzie potrzebować czegokolwiek.” 

 Przechylam  głowę  do  tyłu  i  przeszukuję  jego  niebieskie 
oczy. Jedyne, co w nich widzę, to całkowita szczerość. „Naprawdę 
masz to na myśli, prawda?” 

„Oczywiście”, odpowiada cicho, a moje gardło płonie. 

Wiem, że moi rodzice i bracia mnie kochają, ale uciekłam z Vegas, 
ponieważ  nie  mogłam  patrzeć  na  ich  złość  i  to,  że  nie  mogli 
wspierać mnie tak, jak tego potrzebowałam. 

Minęło dużo czasu, odkąd czułam, że mam kogoś, kto naprawdę 
jest po mojej stronie. To jest naprawdę bardzo miłe. Tak miłe, że 
moje głupie hormony szaleją i czuję, że moje oczy wypełniają się 
łzami. Próbuję  z  nimi  walczyć,  ale  jedna  ześlizguje  mi  się  po 
rzęsach, a potem druga. 

„Nie chciałem doprowadzić cię do płaczu.” Przesuwa kciukami po 
moich  policzkach. „Bycie  tutaj  dla  ciebie  powinno  być  dobrą 
rzeczą.” 
 

Kiwam głową i pociągam nosem, ocierając resztki łez. 

Jego  niebieskie  oczy  wypełnia  zmartwienie. „Czy  ja  cię  kurwa 
pieprzę? Chcesz, żebym się wycofał?” 

„Nie!” To ostatnia rzecz, jakiej chcę. Po tym, co mi się przydarzyło 
w noc zajścia w ciążę, nie sądziłam, że kiedykolwiek będę chciała 
zbliżyć  się  do  faceta,  ale  Justin  to  nie  tylko  ktoś. Jest  miły, 
zabawny  i  szalenie  gorący. I  tak  cierpliwy  ze  mną. Jakimś 
cudem udało mu  się  minąć  ścianę,  którą  zbudowałam,  żeby  się 
ochronić, zanim nawet zdałam sobie sprawę z tego, co  robi. Teraz 
jest  tam  ze  mną,  blisko  mojego  serca. Szczerze  mówiąc,  nie 
miałam szans, by się w nim nie zakochać. Chwytam jego szerokie 
ramiona, przyciągam go bliżej i muskam ustami jego, szepcząc: 
„Proszę, nie wycofuj się.” 

„Nigdy”, jęczy. „To jedyna rzecz, o którą mogłabyś mnie poprosić, 
która byłaby prawie niemożliwa do zrobienia.” 

Uśmiecham  się  do  niego  i  przechylam  głowę  na  bok. „Co  jeśli 
chcę kucyka?” 

„To  byłoby  wykonalne.”  Jego  oczy  się  rozświetlają  i  szczerzy 
zęby. „Właściciel  zezwala  na  zwierzęta,  ale  nie  jestem  pewien, 
jakie  są  zasady  dotyczące  posiadania  konia. Jeśli  nie  będziemy 
mogli go tutaj zatrzymać, możemy kupić ziemię. ” 

„Podoba mi się ten pomysł, ale każdy grosz, jaki mam, trafia teraz 
do  dziecka”,  przyznaję,  gdy  mój  żołądek  wypełnia 
niepokój. Nienawidzę  tego,  że  myśli,  iż  wykorzystuję  go  do 
wszystkiego. Wiem, że jest stateczny. Nawet po dwudziestce żyje 
życiem, którego zazdrościłoby mu większość facetów. Ma pracę, 
którą  kocha,  gdzie  często  pracuje  z  domu  i  musi  być  dobrze 
płatna, ponieważ w salonie ma osiemdziesięciocalowy telewizor, 
a 

drugi 

w 

sypialni. Wydaje 

się, 

że zna każdy system 

gier dla ludzkości i  używa  systemu  komputerowego,  jakiego 

nigdy  wcześniej  nie  widziałam,  z  sześcioma monitorami i 
pulpitem,  który  musi  być  zbudowany  na  zamówienie. Potem 
jestem  ja,  mieszkam  ze  współlokatorką,  w  ciąży  z  dzieckiem 
innego mężczyzny i pracuję w klubie ze striptizem, ponieważ to 
jedyna praca, jaką mogłam dostać, kiedy się tu przeprowadziłam. 

„Kochanie.”  Bierze  moją  twarz  w  dłonie. „Dostarczę  tobie  i 
dziecku wszystkiego, czego będziesz potrzebujesz.” 

„Nigdy bym cię o to nie prosiła.” 

„O  to  właśnie  chodzi,  nie  prosisz  mnie.”  Całuje  mnie  w  czoło, 
a świeża fala łez napełnia moje oczy. 

Nigdy nie wiedziałam, że tacy ludzie jak on istnieją, ludzie, którzy 
dają  bez  żadnych  zobowiązań. Mogę  mieć  tylko  nadzieję,  że 
pewnego dnia będę w stanie przestać brać od niego i zacząć też 
dawać. 

„Wszystko, czego chcesz, jest twoje”  mówi cicho. 

Otwieram usta, żeby coś powiedzieć, cokolwiek, by wyrazić, jak 
wiele to dla mnie znaczy, ale zamiast tego mój żołądek wybiera 
ten moment, by wydać z siebie cichy pomruk. 

Opiera  dłoń  na  moim  brzuchu. „Zacznijmy  od  przyniesienia 
obiadu dla ciebie i mojej dziewczynki.” 

Jego dziewczynki. On mnie zabija. 

„Prawdopodobnie  powinnam  coś  zjeść”,  zgadzam  się. „Mój 
żołądek był cały  dzień  ściśnięty i  wydaje  mi się, że nie  zjadłam 
wystarczająco dużo”. 

Muska  swoimi  ustami  moje,  po  czym  wstaje  i  idzie  do 
kuchni. „Czy  byłaś  tak  zestresowana  tym,  że  twój  termin  już 
minął?” pyta. 

„Tak” mówię, pocierając swój brzuch. „Lekarz powiedział, że jest 
za  wcześnie,  aby  się  martwić,  ale  do  mnie  wciąż  to  nie 
dociera. Chcę ją już tu mieć, a noszenie jej ze sobą odbija się na 
moich plecach. ” 

Wyciąga resztki z wczorajszego obiadu z lodówki, a potem patrzy 
na mnie i się uśmiecha. „To nie jest kucyk, ale po kolacji zrobię ci 
masaż. Może to pomoże  ci się trochę zrelaksować.” 

„Masaż?” Powtarzam cicho, przypominając sobie jak dobrze było, 
gdy wcześniej masował moje nogi. 

„Tak, czytałem  w  Internecie ,  że  jest  świetny  na  złagodzenie 
stresu w późnej ciąży”, wyjaśnia, a moje policzki zalewa gorąco, 
gdy  moje  ciało  mrowi  na  samą  myśl  o  jego  silnych  rękach 
gładzących moje nagie ciało. „Czy chciałabyś?” 

Odchrząkuję  i  odpowiadam  cicho:  „Tak”.  Chociaż  nie  jestem 
pewna, jak długo będę w stanie kontrolować hormony szalejące 
w moim ciele lub potrzebę, jaką to powoduje. 

 

 

Rozdział 6 

 

JUSTIN 

Nie myślę, że smakuję kęs jedzenia, który wkładam do ust. Mogę 
tylko myśleć o pięknym ciele Aubrey. Powiedziałem jej, że chcę 
zrobić  jej  masaż,  aby  pomóc  jej  się  zrelaksować,  ale  prawdę 
mówiąc chcę, żeby przyzwyczaiła się do mojego dotyku. 

Nawet  gdy  dzieliła ze  mną tylko fragmenty swojej  przeszłości, 
jestem  wystarczająco  bystry,  aby  wiedzieć,  że między  nią  a 
facetem, który ją zapłodnił, wydarzyło się coś ciemnego . Nie ma 
innego  powodu,  dla  którego  kobieta  taka  jak  ona  chciałaby  go 
zabić,  tylko  ona  nie  wie,  że  to  coś,  co  chciałbym  zrobić,  gdyby 
kiedykolwiek  mnie  o  to  poprosiła. Chcę,  żeby  czuła  się 
bezpiecznie. Chcę, żeby wiedziała, że zrobię wszystko, co muszę, 
aby chronić ją i jej córkę. A ponieważ uciekła, by chronić swoje 

dziecko, wiem, że do tego dojdzie. Tak długo, jak opadnie kurz i 
jesteśmy razem, nie obchodzi mnie to, co się, kurwa dzieje. 
 

„To  było  pyszne,  dziękuję.”  Jej  miękki  głos  wyrywa  mnie  z 
moich mrocznych myśli i skupiam się na niej. 

"Chcesz więcej?" 

„Nie.”  Uśmiecha  się,  podnosząc  się  z  kanapy. Gdy  już  wstanie, 
patrzę, jak przechodzi obok mnie, by zabrać talerz do kuchni, a ja  
biorę ostatni kęs jedzenia, a potem wstaję i podążam za nią. 

„Po  prostu  to  zostaw”  mówię  jej,  kiedy  zaczyna  zmywać 
talerz. „Posprzątam później”. 

„Nie mam nic przeciwko.” 

„Wiem, że nie, ale chcę, żebyś była zrelaksowana, a nie zmywała 
naczynia.”  Biorę  jej  talerz  i  kładę  go  na  moim,  a  następnie 
odkładam  oba  do  zlewu. Po  wyłączeniu  wody  biorę  ją  za  rękę  i 
prowadzę do mojej sypialni, a potem pozwalam jej przejść przez 
pokój i zapalić lampę . „Połóż się”, mówię, a ona patrzy na mnie 
przez chwilę, zanim przechodzi do łóżka. 

Kiedy widzę ją na swoim łóżku i jak uśmiecha się do mnie, to mój 
penis drga. „Jak to zrobimy?” pyta. 

Wiem, jak chciałbym to zrobić. Nie chciałbym niczego więcej niż 
przewrócić ją, by była na czworakach, zsunąć jej spodnie z nóg, 
polizać  jej  cipkę,  aż  soki  będą  kapać  po  jej  udach,  a  następnie 
wziąć swojego kutasa i włożyć go w jej szczelinę, aż schowam się 
głęboko  w  jej  mokrym  upale. Kręcę  głową,  oczyszczam  wizję 
zatopienia  się  w  niej  i  daję  odpowiedź,  która  jej  nie 
odstraszy. „Musimy  ustawić  cię  w  pozycji,  w  której  będę  mógł 
pracować na twoich ramionach i  plecach.” Przesuwam palcami 
po  jej  zaokrąglonym  brzuchu,  potem  siadam  na  materacu  i 
opieram  się  o  zagłówek. „Chodź  tutaj  i  usiądź  przede  mną.” 
Rozkładam nogi, żeby zrobić dla niej miejsce. 

„W porządku.” Jej odpowiedź jest cicha, ale nie waha się zrobić 
to o co prosiłem. „W ten sposób?” pyta przez ramię po tym, jak 

siada  z  wyciągniętymi  nogami  i dłońmi przyciśniętymi  do 
materaca, aby utrzymać równowagę. 

„Tak jest  idealnie, kochanie.”  Już mi brakuje  jej pulchnych ust 
które unoszą się w kącikach, zanim znów odwraca się do przodu. 

Moje ręce są pewne, gdy wyciągam rękę i delikatnie pocieram ją 
po ramionach. Gdy gładzę kciukami jej szyję, mój kutas naciska 
mnie  w  zamek  błyskawiczny,  gdy  czuję,  jak  miękka  jest  jej 
skóra. Za każdym razem, gdy Aubrey pozwala mi siebie dotknąć, 
jest tak samo dobrze jak za pierwszym razem. Albo jeszcze lepiej. 

Skupiam  się  na  rozluźnieniu  jej  mięśni  miękkimi,  długimi 
pociągnięciami  moich  dłoni. Kiedy  czuję,  że  jej  ramiona  się 
rozluźniają,  przesuwam  się  wzdłuż  kręgosłupa  do dolnej  części 
pleców. Wypuszcza  trochę  kwilenia,  gdy  wbijam  kciuki  w 
znalezione  tam  napięcia. Wciąż  próbuję  odzyskać  kontrolę  nad 
palcami, ponieważ dźwięk ten powoduje drganie mojego kutasa. 

„Nie przestawaj.” Wzdycha. "To jest takie cudowne uczucie." 

Podnoszę  dół  jej  koszuli  i  kładę dłonie na  jej  ciepłej 
skórze. Potem  wracam  do  rozcierania  napięć  w  jej 
mięśniach. Wydaje kolejny cichy dźwięk, a moja głowa opada do 
przodu,  gdy  sam  jęczę. Jej  zapach  wypełnia  moje nozdrza, 
jej szampon kokosowo- limonkowy  zmieszany  z  tym,  co 
przysięgam,  jest  zapachem  jej  pożądania. Zastanawiam  się,  czy 
masaż podnieca ją tak samo jak mnie i sprawia, że myślę o czymś 
innym,  co  czytałem  o  kobietach  w  ciąży  i  o  tym,  jak  pomocne 
mogą być orgazmy. 

„Nigdy wcześniej nie miałam masażu.” Wzdycha, opierając się na 
moich  dłoniach. „Nie  miałam  pojęcia,  że  można  czuć  się  tak 
dobrze, a teraz nie wyobrażam sobie, żebym regularnie  takiego 
nie  miała. Nie  wiem,  jak  sobie  na  to  pozwolić,  ale  muszę  to 
rozgryźć, aby uzyskać członkostwo w spa lub czymś takim. ” 

To,  co  mówi,  w  końcu  dociera  do  mojego  mózgu  i  wyzwala 
mojego 

wewnętrznego 

jaskiniowca. „Możesz 

mieć 

tyle masaży, ile zechcesz. Wszystko, co musisz zrobić, to poprosić 
mnie o taki.” Całuję ją w ramię. "Czujesz się lepiej?" 

„Mmmm”,  jęczy,  a  mój  kutas  pulsuje. „Nie  sądzę,  żebym 
kiedykolwiek była tak zrelaksowana. Dziękuję." 

„Nie ma za co.” Całuję ją w szyję, walcząc z pragnieniem, by się w 
niej schować. 

Odchyla się lekko i patrzy na mnie przez ramię. „Myślę, że twoje 
łóżko jest moim nowym ulubionym miejscem na całym świecie.” 

Przyciągam  ją  do  piersi  i  owijam  ramiona  wokół  jej  brzucha, 
zaciskając palce na jej palcach. „Cieszę się, że czujesz się lepiej.” 

„Ja  też.”  Nagle  łapie  powietrze,  powodując,  że  moje 
serce przyspiesza. 

"Wszystko ok?" 

„Tak… nie, nie wiem. Jest teraz taka duża, że za każdym razem, 
gdy  się  porusza,  zapiera  mi  dech  w  piersiach.”  Kręci 
głową. „Chciałabym, żeby już wyszła.” 

Pocieram  dłonią  jej  brzuch. „Przeczytałem  jeszcze  jedną  rzecz, 
która jeszcze bardziej cię rozluźni i może również  spowodować 
poród”. 
 

"Naprawdę? Co to jest?” Odchyla głowę, by na mnie spojrzeć. 

„Istnieje hormon, który wzmaga się, gdy masz orgazm, a czasem 
powoduje  poród.”  Nie  wspominam  o  tym,  że  w  nasieniu  jest 
gówno, które może pomóc dojrzeć jej szyjce macicy. Dawanie jej 
orgazmu nie polega na tym, że w nią wejdę, bez względu na to, 
jak desperacko pragnę się do niej dostać. 

„Orgazm?”  szepcze,  a  jej  niebieskie  oczy  są  szeroko  otwarte  i 
pełne zaskoczenia. 

„Tak.”  Chcę  powiedzieć  więcej,  ale  nie  chcę  zmuszać  jej  do 
wyrażenia zgody. Pozwolenie na to, bym dotknął jej tak, jak chcę, 
musi być jej decyzją. 

Czuję,  jak  napinają  jej  się  mięśnie  i  myślę,  że  mnie 
odrzuci. Zaskakuje mnie,  kiedy mówi: „Umm, więc jeśli tylko… 

umm to jest coś, w czym chciałbyś mi pomóc?” Jej policzki stają 
się jaskrawoczerwone, gdy się jąka, a to tylko sprawia, że pragnę 
jej jeszcze bardziej. 

„Zdecydowanie mogę ci w tym pomóc.” Wsuwam dłoń pod pasek 
jej  legginsów,  ale  zatrzymuję  się,  gdy  czubki  palców docierają 
do jej majtek. 

"Możesz?" 

„Och 

tak.” 

Przesuwam 

palcami 

po 

jej 

skórze 

i 

mięśniach. „Chciałbym to zrobić.” 

Jej oczy się rozszerzają. „Chciałbyś?” 

Wsuwam  palce  w  jej  majtki  i  gładzę  miękką  skórę  nad  jej 
cipką. „Kurwa tak”. 

„Och.” Zamyka oczy i przygryza dolną wargę. „Umm, myślę, że 
może… umm…też bym chciała.” 

„Mogę  zagwarantować,  że  ci  się  spodoba,  kochanie,  ale 
potrzebuję,  abyś otworzyła  oczy, kiedy  o  tym  rozmawiamy.” 
Odwraca głowę  i kiedy jej piękne niebieskie oczy  otwierają  się, 
szukam w nich śladu prawdziwego strachu. Oczekuję, że będzie 
przynajmniej trochę zdenerwowana, ale chcę się upewnić, że jej 
jąkanie nie jest niczym więcej. Kiedy nie znajduję żadnych oznak, 
że boi się gdy ją dotykam, mówię jej: „Potrzebuję również, abyś 
mi  powiedziała,  że  tego  właśnie  chcesz,  zanim  przesunę  palce 
niżej, przez twoją wilgoć i będę bawić się twoją łechtaczką dopóki 
nie wykrzyczysz mojego imienia. ” 

Jej oczy rozszerzają się i wypełniają pożądaniem, gdy jej klatka 
piersiowa unosi się i opada gwałtownie . "Proszę." 

To 

tylko 

jedno 

słowo, 

ale dla 

mnie to więcej 

niż 

wystarczające. Robię  dokładnie  to,  co  jej  obiecałem,  lekko 
przesuwając 

palcami 

po 

jej 

łechtaczce 

aż 

do 

jej 

wilgoci. Rozchylam wargi jej cipki, zanurzam się w jej ciasny żar 
i  przesuwam  twarz  do  jej  gardła,  przesuwając  językiem  po  jej 
skórze, podczas gdy wsuwam w nią palec. Otwiera szerzej swoje 

nogi,  zgina  kolana,  aby  dać  mi  więcej  miejsca. Mój  kutas  jest 
twardy jak stal i przyciska się do jej pleców, ale to jest warte tych 
niebieskich  jaj,  bo będę  mógł  poczuć,  jak  drży  w  moich 
ramionach, gdy wysyłam ją za krawędź. 

„Jesteś  dla  mnie  taka  mokra,  kochanie,  tak  jak  wiedziałem,  że 
będziesz.” Znowu przesuwam palcem po jej łechtaczce, okrążam, 
powodując, że jej biodra zaczynają drgać. 

„Justin”, szepcze moje imię, gdy jej palce wbijają się w moje uda 
wystarczająco mocno, że czuję jej paznokcie przez dżinsy. 

"Jestem  tu  z  tobą. Mam  cię.”  Przesuwam  wolną  rękę  w  górę  i 
przesuwam kciukiem po jej sutku. 

„Och, Boże”, krzyczy, a mój palec okrąża jej łechtaczkę. 

Już czuję, jak jej ciało się napina. „Jesteś blisko, kochanie?” 

Gwałtownie kiwa głową. „Ja… och, Boże, proszę, nie przestawaj”. 

„Nigdy.”  Wsuwam  palec  w  jej  wnętrze  i  pstrykam  kciukiem  jej 
łechtaczkę aż krzyczy moje imię. Kiedy jej cipka przestaje drgać, 
wyciągam  rękę  z  jej  majtek  i  jęczę,  chcąc  tak  cholernie  mocno 
poczuć  jej  wilgoć  owiniętą  wokół  mojego  fiuta. "Wszystko  w 
porządku?" 

„Lepiej niż w porządku. Szkoda, że wcześniej nie wiedziałam, jak 
niesamowite  są  orgazmy.”  Odwraca  się,  by  położyć  głowę  na 
mojej piersi, więc nie widzę jej twarzy. 

„Nigdy  nie  miałaś  orgazmu?”  Moje  spojrzenie  spływa  do  jej 
brzucha. 

"Nie. Cóż,  mam  na  myśli to, że sama sobie je dawałam, ale nie 
mogą równać się z tym, jak potężne to było.” Wsuwa pięść pod 
brodę, pocierając policzek o moją klatkę piersiową. „Nigdy nawet 
nie  miałam  prawdziwego  chłopaka. Mój  najstarszy  brat  ma… 
niezwykłą pracę. Trudno mi było się do kogoś zbliżyć, bo nigdy 
nie  wiedziałam,  czy interesują  się mną,  czy  z  jakiegoś  powodu 
starają  się  do  niego  zbliżyć. Zawsze  ostrzegał  mnie  przed 
zbliżaniem  się  do osób  postronnych i  nie  było  mowy,  żebym 

umawiała  się  z  jednym  z  jego  facetów,  więc  jestem  trochę 
zacofana, jeśli chodzi o randki. ” 

Jestem ciekawy, czym zajmuje się jej brat, ale nie o tym próbuje 
mi  powiedzieć,  więc  będę  musiał  poczekać  na  inny  dzień. „Ale 
ojciec twojego dziecka był inny?” 
 

„Był inny.” Bardziej się we mnie zagłębia i zaciska dłonie na mojej 
koszuli,  jakby  trzymała  się  drogiego  życia. „Ale  nie  tak,  jak 
myślisz. Nie wiedziałam kim on jest. Poszłam z przyjaciółmi, żeby  
się  zabawić,  a  on  był  po  prostu  facetem,  który  wydawał  się  nie 
rozumieć,  co  znaczy  słowo  ‘nie’.”  Moje  wnętrzności  i  mięśnie 
napinają się, ale ona kontynuuje. „Dziewczyny i ja żartowałyśmy 
sobie z tego, kiedy w końcu się wycofał, ale powinnam wiedzieć, 
że to nie koniec. Powinnam była odejść. Powinnam była wrócić 
do domu, gdzie byłabym bezpieczna. ” 

Zbieram  siłę,  której  potrzebuję,  aby  ją  pocieszyć,  a  nie  wyjść  z 
domu  i  popełniać  morderstwo,  więc  gładzę  dłonią  jej  włosy  i 
całuję  czubek  jej  głowy. „Cokolwiek  się  wydarzyło,  nie  możesz 
obwiniać siebie. To nie była twoja wina.” 

„Myślę,  że  to  najgorsza  część. Niewiedza”  szepcze. „W  jednej 
chwili śmiałam się z przyjaciółmi i zamawiałam kolejną kolejkę 
drinków. A  następnego  dnia  obudziłam  się  w  szpitalu,  nie 
pamiętając czasu pomiędzy.” 

„Nie pamiętasz, co się stało?” 

„Nie,  między  narkotykami,  które  mi  podał,  a  ciosami  w  głowę, 
które dostałam, lekarze powiedzieli, że jest tylko maleńka szansa, 
że  kiedykolwiek  przypomnę  sobie  ten  czas.”  Jezus. „Zostawił 
mnie  na  pewną  śmierć  i  próbowałam  sobie  powtarzać,  że  to 
wszystko. Chciałam wierzyć, że go wkurzyłam, dlatego próbował 
mnie  zabić. Chciałam  myśleć,  że  lekarze  mylili  się,  że  mnie 
zgwałcił.” Jej ramiona zaczynają się trząść, gdy szlocha, a moja 
krew  się  rozgrzewa,  co  sprawia,  że  prawie  niemożliwe  jest 
pozostanie tam, gdzie jestem, nie wtedy, gdy wszystko, co chcę 
zrobić, to zabić człowieka, który ją skrzywdził. 

„Kiedy  zaszłam  w  ciążę,  nie  mogłam  już  dłużej  temu 
zaprzeczać. Wziął moje dziewictwo i zostawił we mnie niewinne 
życie,  życie  które  rośnie    we  mnie.”  Dłonią  zakrywa  swój 
brzuch. „Mój brat chciał, żebym się jej pozbyła, ale nie mogłam 
tego zrobić. Nie miało dla mnie znaczenia, że moje dziecko mogło 
zepsuć to, co zbudował w Vegas. Nie obchodziło mnie nawet, kto 
sprawił że zaszłam w ciążę. Jedyną rzeczą, która miała dla mnie 
znaczenie, była ochrona mojego dziecka. Mojego, nie jego. Może 
nie pamiętam, co mi się przydarzyło tej nocy, ale wiedziałam, że 
moje dziecko było jedyną dobrą rzeczą, która wyszła z tego, co mi 
zrobił.” 

Vegas. Kurwa, nienawidzę tego miasta i wirujących wokół niego 
masę  popieprzonych  złych  rzeczy. Złych  rzeczy,  których 
doświadczyła Autumn, zanim przeprowadziła się do Tennessee, 
spotkała Kenton i zakochała się, albo gówna, które spadło na Kai 
i Myla, co doprowadziło mnie do pociągnięcia za spust i zabicia 
Paulie Jr., a teraz to. Mówią, że to, co dzieje się w Vegas, zostaje 
tam, ale wydaje się, że tak nie jest. „Czy wiedzą, gdzie jesteś?” 

„Moja rodzina?” pyta, odchylając głowę do tyłu, by spojrzeć mi w 
oczy. 

"Tak." 

Kręci  głową. „Nie,  nikomu  nie  powiedziałam. Nie  mogłam 
ryzykować powiedzenia moim braciom lub rodzicom. Musiałam 
upewnić  się,  że  moje  dziecko  jest  bezpieczne.” Świeża  fala łez 
napełnia jej oczy. 

„Ćśś.” 

Przeczesuję 

palcami 

jej 

włosy. „Nie 

płacz, 

kochanie. Wszystko w porządku. Mam cię. Nie pozwolę, aby coś 
przydarzyło się tobie lub dziecku. ” 

„Wiem,”  szepcze,  a  potem  między  oddechami  zasypia  w  moich 
ramionach, jakby dzielenie się ze mną swoim sekretem dawało jej 
spokój, którego rozpaczliwie potrzebowała. 

Ale mój świat nigdy nie będzie taki sam, dopóki nie znajdę dla 
niej zemsty. 

 

 

Rozdział 7 

 

AUBREY 

Kiedy  się  budzę  jest  ciemno  i  nie  wiem,  co  wyciągnęło  mnie  z 
mojego snu. Moje oczy wciąż są wąskie i suche od wcześniejszego 
płaczu,  ale  czuję  się  bardziej wypoczęta niż  od  dłuższego 
czasu. Wydaje  mi  się,  że  tak  się  dzieje,  kiedy  wyznajesz  swój 
najciemniejszy sekret przed omdleniem. 

Podnoszę  łokieć  i  spoglądam  w  dół  na  wspaniałą  twarz  Justin 
w ciemności. Nie mogę uwierzyć, jak łatwo było mu powiedzieć, 
co  zrobił  mi  Paulie  Jr. Nikt  w  Tennessee  nie  wie  o  mojej 
przeszłości, nawet Shelly. Ona i Johnny wiedzą tylko, że jestem w 
ciąży i sama. Nawet jeśli mieli podejrzenia, nigdy nie popychali 
mnie do szczegółów. 

Justin  też  nie  naciskał,  ale  wiedziałam,  że  pozwolenie  mu  na 
dotykanie  mnie  tak,  jak  to  zrobił,  było  punktem  zwrotnym  w 
naszym związku  i słuszne było  to, by otworzyć  się na  to, co się 
stało. Ulżyło  mi,  że  to  już  koniec  i  nie  muszę  się  już  o  to 
martwić. Czuję,  że  zniknął  zawsze  obecny  ciężar  w  moim 
żołądku. On  wie  o  mnie  najgorsze  i  zamiast uciekać,  trzymał 
mnie  w  swoich  ramionach  i jeszcze  raz udowodnił, że  jestem 
bezpieczna w swoich uczuciach do niego. 

Zaczynam kłaść głowę na jego klatce piersiowej, ale przestaję, gdy 
fala  bólu  uderza  mnie  tak  mocno,  że  wstrzymuję  oddech. Mój 
brzuch  znów  się  zaciska  i  zdaję  sobie  sprawę,  że  muszę  mieć 
skurcze. 
 

„Justin.” Wyciągam rękę, aby potrząsnąć jego ramieniem, ale ból 
powoduje, że zaciskam zęby i opadam na łóżko, trzymając się za 
brzuch. "O Boże." 

„Aubrey?” Justin wystrzeliwuje i unosi się nade mną, kładąc dłoń 
na mojej. "Co jest nie tak?" 

„Ja… ja…” Dyszę, zaciskając oczy. "Myślę, że zaczął się poród." 

„Co?” Kręci głową, jakby wciąż próbował się obudzić. 

Podnoszę  się,  wzdychając  z  ulgą,  gdy  skurcz  się 
kończy. „Zaczęłam rodzić.” 

„Rodzisz dziecko?” Spogląda na mój brzuch, po czym wyskakuje 
z łóżka, ubrany tylko w T-shirt i bokserki. Nigdy go nie widziałam 
bez spodni, a jego tyłek wygląda jeszcze lepiej owinięty w cienką 
warstwę  elastycznego  materiału. Mój  widok  na  niego  nie  trwa 
długo, ponieważ zakłada parę dresów i siada na brzegu materaca, 
aby założyć buty. Kiedy wstaje, bierze portfel i komórkę ze stolika 
nocnego i wsuwa obie rzeczy do kieszeni. „Twoje buty i torebka 
są w salonie. Przeniosę je  dla  ciebie. Musisz jeszcze coś  zabrać, 
zanim pójdziemy do szpitala?” Odwraca się i widzi mnie w łóżku, 
wciąż ubraną w moje legginsy, koszulę i z bosymi stopami. 

„Mam spakowaną torbę do szpitala.” Zaczynam przesuwać się w 
kierunku krawędzi łóżka, ale zatrzymuję się, gdy wyciąga rękę i 
pomaga mi wstać. 

„Czy jest w mieszkaniu Shelly?” 

Kiwam głową, podoba mi się, że nazywa to mieszkanie jej, a nie 
moim. Czuję się tu z nim bardziej komfortowo niż kiedykolwiek, 
mieszkając z Shelly. „Tak, jest w moim pokoju, zaraz w środku, 
gdy tylko przejdziesz przez drzwi.” 

„W porządku.” Całuje mnie szybko w czoło, po czym wprowadza 
do salonu i kładzie na kanapie, zanim przyniesie mi buty. Upada 
na  kolana  przede  mną  i  zakłada  je  na  moje  nogi. Kiedy  już  je 
założy, pochyla się i muska ustami moje. „Zostań tu. Pobiegnę i 
zabiorę twoje rzeczy. Potem zawiozę cię do szpitala.” 

Kręcę głową. „Myślę, że jest za wcześnie”. 

”Szpital  jest  otwarty  dwadzieścia  cztery  godziny  na  dobę, 
kochanie. Nie ma czegoś takiego jak za wcześnie. ” 

Wskazuję na brzuch i uśmiecham się. „Nie, mam na myśli, że jest 
za  wcześnie  na  poród. Miałam  tylko  jeden  skurcz. Nie  jestem 
nawet pewna w jakich są odległościach od siebie, ponieważ nie 
miałam  kolejnego  od  pierwszego  uderzenia. Lekarz  powiedział, 
że  zwykle  przy  pierwszym  dziecku  zajmuje  to  dłużej. Nie 
powinnam  jechać  do  szpitala,  dopóki  nie  będę  miała  skurczy 
przynajmniej co pięć minut od siebie lub  wody mi nie odejdą i 
myślę, że muszę najpierw zadzwonić do gabinetu by upewnić się, 
że to nie są skurcze Braxton Hicks , czyli fałszywe bóle porodowe, 
które nie powodują porodu, bez względu na to, jak bolesne mogą 
być.” Mamroczę ,  modląc  się,  że  to  jest  właśnie  to  co  teraz 
czuję. Naprawdę trudno byłoby znów przejść przez ten ból, jeśli 
tak naprawdę to nie jest poród. 

Kręci  głową,  idąc  do  drzwi. „Gówno,  przez  które  muszą  przejść 
kobiety, żeby otrzymać cud narodzin”. 

„Możesz  to  powiedzieć  jeszcze  raz.”  Zdmuchuję  sobie  włosy  z 
twarzy, a on się uśmiecha. 

„Oto  plan.”  Otwiera  drzwi. „Wezmę  twoją  torbę,  abyśmy  byli 
gotowi, a następnie będziemy śledzić twoje skurcze. Jeśli będą w 
odstępach  do  siebie  co  pięć  minut,  pojedziemy  do  szpitala. W 
którym jest twój lekarz?” 

„Vanderbilt”. 

"Doskonale. Jeśli to problem, zadzwonię do Autumn i sprawdzę, 
czy  może  pociągnąć  dla  nas  za  sznurki,  skoro  jest  tam 
pielęgniarką.” 

Nie sądzę, żeby szpitale działały w ten sposób, ale wydaje się tak 
pewny,  że  nie  chcę  rozrywać  jego  bańki. Poza  tym  nie  mam 
wątpliwości,  że  wymyśli,  jak  mnie  przyjąć,  jeśli  do  tego 
dojdzie. Szczerze  mówiąc,  to  jest  pocieszające,  zwłaszcza,  że 
myślałam,  że  będę  sama,  kiedy  nadejdzie  czas  porodu  mojej 

córeczki. To o wiele lepsze niż mój koszmar, w którym musiałam 
jechać do szpitala, ale nie mogłam otworzyć drzwi do samochodu 
i zamiast tego urodziłam na parkingu. 

Kiedy  go  nie  ma, wstaję  i  idę do  łazienki,  myję  ręce,  oblewam 
twarz wodą i myję zęby dodatkową szczoteczką do zębów, którą 
znajduję w jednej z szuflad. Kiedy wracam z powrotem do salonu, 
czuję  się  trochę  bardziej  odświeżona,  ale  nie  jestem  w  żaden 
sposób,  przygotowana  na  kolejny    skurcz,  który  we  mnie 
uderza. Ten jest silniejszy niż  poprzedni który miałam i prawie 
padam na kolana. Opieram się o ścianę i próbuję oddychać przez 
ból. 
 

„Dlaczego  wstałaś?”  pyta  Justin,  rzucając  torbę  z  ramienia  i 
rzucając się do mnie, gdy tylko wchodzi przez drzwi. „Czy miałaś 
już kolejny?” 

„Tak.”  Opieram  się  na  nim  i  pozwalam  mu  poprowadzić  się  z 
powrotem  na  kanapę. Biorę  głęboki  oddech  przez  nos  i 
wypuszczam go przez usta. „To już koniec.” Wzdycham z ulgą i 
opieram się o poduszkę. 

„Nie sądzę, że byłem dłużej niż pięć minut.” Słyszę zmartwienie  
w jego głosie. 

„Nie sądzę, że nawet tyle byłeś.” 

„No chodź.” Pociąga mnie za rękę i prowadzi do drzwi. „Nie mogę 
znieść widoku cię w takim bólu. Jedziemy do szpitala.” 

"Ale…" 

Nie pozwala mi skończyć. Podchodzi i bierze moją torbę, potem 
wraca na kanapę i podnosi mnie. Kołyszę się bezpiecznie w jego 
objęciach  i  obejmuję  go  ramionami,  gdy  przenosi  mnie  przez 
drzwi. „Możesz  po  drodze  zadzwonić  do  lekarza. W  tempie,  w 
jakim  masz  skurcze,  będziesz  mieć  jeszcze  cztery,  zanim  zdążę 
zawieść cię do szpitala.”  

„Okej”.  Nie  zamierzam  się  z  nim  kłócić,  nie  kiedy  poważnie 
przestraszyłam  się  tego,  jak  szybko  każdy  z  nich 

nadchodzi. Zwłaszcza  gdy  czytałam,  że  to  normalne,  że 
godzinami masz skurcze przed porodem z pierwszym dzieckiem. 

„Pozwól mi pomóc.” Zabiera pas z moich drżących rąk, kiedy już 
siedzę na miejscu pasażera jego Rover. 

„Dziękuję”, szepczę, a jego oczy zatrzymują się na mojej twarzy, 
po czym wpina klamrę na swoje miejsce. 

„Zawsze”, szepcze z tyłu, przesuwając ustami po moich, po czym 
odsuwa się od drzwi i je zatrzaskuje. Chwilę później wspina się za 
kierownicę,  potem  sięga  i łączy  swoje palce  z  moimi,  ściskając 
je. „Wiem,  że  to  musi  być  cholernie  trudne,  żebyś  mi  zaufała, 
kochanie,  ale  obiecuję,  że  nigdy  tego  nie  pożałujesz.” 
Włącza silnik i wyjeżdża z parkingu . 

„Naprawdę  łatwo  jest  ci  zaufać”  przyznaje  cicho,  gdy 
prowadzi. Tak, mój mózg mógł potrzebować trochę więcej czasu, 
aby zaakceptować to co moje serce zdawało się od razu wiedzieć, 
że  jest  typem  faceta,  z  jakim  każda  kobieta  miałaby szczęście, 
włącznie ze mną. 

„Dobrze  wiedzieć”  mówi  i  zaczynam  się  śmiać,  ale  mój  śmiech 
przerywa  kolejny  skurcz. Podczas  gdy  ja  oddycham,  jego 
spojrzenie  rzuca  się  na  zegar  na  desce  rozdzielczej,  gdy 
przyspiesza. 

Niecałą minutę później ból mija i dyszę „Jesteś wszystkim, czego 
nie spodziewałam się znaleźć”. 

„Kurwa, kochanie”, jęczy. „Jak możesz być tak cholernie słodka, 
kiedy  rodzisz? Czy  nie  powinnaś  na  mnie  krzyczeć  i  mnie 
wyzywać?” 

„Chcesz, żebym na ciebie krzyczała?” 

„Niezupełnie”,  mówi,  ściskając  moje  palce,  a  ja  się  śmieję,  gdy 
zatrzymuje  się  na  czerwonym  świetle  i  odwraca,  żeby  na  mnie 
spojrzeć. „Poważnie, kochanie. Jeśli ktoś w tym samochodzie ma 
szczęście, to ja, a nie ty.” 

„Myślę,  że  to  świadczy  o  tym,  że  mam  rację  co  do  ciebie.” 
Przesuwam się na fotelu, próbując się teraz rozluźnić, gdy plecy 
w  dole  zaczynają  mnie  boleć. To  nie  przynosi  jednak  żadnego 
pożytku, a ja krzywię się z bólu. 

„Co się stało?”, Pyta tonem pełnym zmartwień. 

Próbuję się do niego uśmiechnąć, ale moja próba nie wydaje się 
go uspokajać. „Skurcz się skończył, ale teraz bolą mnie plecy.” Łzy 
napływają  mi  do  oczu,  kiedy  zaczynam  wariować. „Co,  jeśli 
powtarzający  się  koszmar,  który  miałam  o  porodzie 
na parkingu w 

samotności, 

był ostrzeżeniem? Co 

jeśli 

powinniśmy wezwać karetkę pogotowia? Co jeśli…" 

„Aubrey”,  mruczy  mocnym,  głębokim  głosem,  odcinając 
mnie. „Weź głęboki oddech, kochanie”. 

Zaciskam  oczy  i  skupiam  się  na  oddechu. „Dobrze,  masz 
rację. Muszę  spróbować  zachować  spokój. Nawet  jeśli  będziesz 
musiał zatrzymać się, zanim dotrzemy do szpitala, to nie tak, że 
będę sama.” 

„Nie  będę  musiał  się  zatrzymywać,  żebyś  mogła  urodzić. Twój 
lekarz powiedział, że pierwszy poród trwa najdłużej, pamiętasz?” 
Uspokaja mnie. Daję mu gwałtowne skinienie głową i oddycham 
dalej. „Jesteśmy już w połowie drogi. Świetnie sobie radzisz.” 

„Ty  też”  mówię,  a  on  się  śmieje,  myśląc,  że  żartuję,  kiedy  nie 
żartuję. Jestem prawie pewna, że większość mężczyzn nie byłaby 
taka spokojna i wyrozumiała w tej samej sytuacji. 

„Wszystko,  co  robię,  to  jazda,  kochanie. To  ty  wykonujesz  całą 
ciężką pracę.” 

„Nie tylko prowadzisz”. Gardło mi się ściska. „Jesteś tu dla mnie”. 

„Cholerna prawda, jestem tutaj i nigdy nie pozwolę ci być samej, 
jeśli mi pozwolisz.” 

Odwracam głowę, otwieram oczy i wpatruję się w niego w ciszy, 
gdy  on  prowadzi  jeszcze  przez  około  minutę,  zanim  wszystkie 
mięśnie w dolnej części brzucha ściskają się tak mocno, że muszę 

znów dyszeć przez  ból. Kiedy mija ,  szepczę:  „Lepiej  uważaj,  co 
teraz oferujesz, bo mogę cię przez to zatrzymać, Justin”. 
 

„Śmiało,  Aubrey. Nie  rozumiesz? Chcę,  żebyś  zatrzymała  mnie 
przy sobie przez resztę naszego życia.” 

 

 

Rozdział 8 

 

JUSTIN 

Kiedy  podjeżdżam  pod  szpital,  parkuję  samochód i  wlekę  tyłek 
na stronę pasażera, gdy  facet  w  uniformie  wychodzi  przez 
przesuwane drzwi. "Co się dzieje?" 

„Moja  dziewczyna  rodzi”,  mówię  mu,  a  on  bierze  wózek 
inwalidzki, a ja zabieram jej torbę z tylnego siedzenia. 

„Nie możesz tu zostawić swojego samochodu, człowieku” mówi, 
a ja zamykam drzwi i obracam się do niego. 

„Nie ma mowy, żebym pozwolił mojej dziewczynie zniknąć mi z 
oczu, kiedy dziecko może tu być w każdej chwili.” Otwiera usta i 
wiem, że zaraz mi powie, że Rover zostanie odholowany, jeśli go 
tam zostawię. Nie mogę się pieprzyć, ponieważ Aubrey jest w tej 
chwili  dla  mnie  ważniejsza. Ale  wydaje  mi  się,  że  istnieje 
łatwe rozwiązanie, więc nie muszę tropić mojego pojazdu, kiedy 
ona  i  dziecko  będą  wypisani. „Dam  ci  sto  dolców, 
jeśli zaparkujesz i przyniesiesz mi klucze i bilet do garażu, kiedy 
skończysz.” 

Aubrey  spogląda  przez  ramię,  przewracając  na  mnie 
oczami. „Właśnie  tu  dotarliśmy,  a  ty  już  dajesz  łapówki 
pracownikom szpitala?” 

„To  nie  jest  łapówka. Proszę  kogoś  o  przysługę  w  zamian  za 
pieniądze. ” 

„Tak, to przysługa”. Facet wyciąga rękę po mój klucz, a następnie 
odsuwa  się  od  wózka  inwalidzkiego,  pozwalając  mi  go  przejąć, 
gdy  idzie  w  stronę  samochodu. „A  jeśli  zdecydujesz,  że 
potrzebujesz więcej przysług, kiedy tu będziesz, jestem do twojej 
dyspozycji.” 

„Ile pieniędzy zostało ci w portfelu?” Aubrey pyta dziesięć minut 
i pięć skurczów później, kiedy wciąż czekamy na pokój. 

„Prawdopodobnie kilkaset dolarów, ale jestem pewien, że gdzieś 
tu jest bankomat.” Spoglądam na nią z dokumentów, które nam 
wręczyli, kiedy tu dotarliśmy. "Dlaczego? Potrzebujesz czegoś?" 

„Tak”, dyszy. „Łapówkę dla pielęgniarki za to, żeby znalazła dla 
mnie pokój!” 

Całuję  ją  w  czoło,  a  potem  wstaję  z  krzesła. „Daj  mi  sekundę, 
zaraz się tym zajmę”. 

Gwałtownie  kiwa  głową,  a  ja  podchodzę  do  biurka. "Jak  długo 
jeszcze? Moja kobieta jest już gotowa urodzić swoje dziecko tutaj, 
w poczekalni.” 

„To zajmie tylko kilka minut”, mówi kobieta ubrana w  fartuch, 
nie  zawracając  sobie  głowy  podnoszeniem  wzroku  z  telefonu 
komórkowego. 

Pochylam się bliżej i kładę podkładkę z dokumentami. „Odłóż ten 
pieprzony telefon i wykonuj swoją pieprzoną robotę.” 

To w końcu przyciąga jej uwagę i jej głowa podskakuje. „Odsuń 
się i nie przeklinaj do mnie więcej. Jeśli to zrobisz, zadzwonię po 
ochronę  i  cię  wyrzucę.”  Wykrzywia  wagi    z  pogardą, 
gdy mruczy „Pacjenci  z  Medicaid  są  najgorsi. Robią  dzieci  na 
lewo i prawo, oczekując, że reszta z nas pokryje rachunki, podczas 
gdy żądają wszystkiego co najlepsze. ” 

Mówi  cicho,  ale  wciąż  rozumiem,  co  powiedziała. „Pardon?” 
Zwalczam chęć przeskoczenia nad ladą i uduszenia jej chudego 
tyłka. 

„Sir”. Kolejna pielęgniarka podchodzi do mnie i owija dłoń wokół 
mojego bicepsa, odrywając moją uwagę od kobiety, na którą się 
obecnie gapię. „Mam przygotowany pokój  dla Aubrey.” 

„Lepiej,  żeby  był  to  prywatny  pokój  po  tym  gównie,  które  ta 
pielęgniarka  właśnie  wypluła”  narzekam. „Jeśli  będzie  trzeba, 
zapłacę różnicę.” 

„Nie martw się. Wszystko, co mamy, to prywatne pokoje na tym 
oddziale.”  Uśmiecha  się  do  mnie,  gdy  podchodzi  do  wózka 
inwalidzkiego Aubrey i zaczyna go kierować w stronę korytarza 
prowadzącego  do  pokoi. „A  nawet  gdybyśmy  tego  nie  zrobili, 
upewniłabym się, że twoja dziewczyna i tak dostanie taki, po tym, 
jak musieliście znosić dramat Marni. Nie powinieneś był czekać 
tak długo ani słyszeć, jak mówi takie bzdury.” 

„Co się stało?” pyta Aubrey. 

Dotykam  i  ściskam  jej  dłoń. „Dziewczyna  przy  biurku  nie 
spieszyła  się,  żeby  cię  przyjąć,  ponieważ  była  zbyt  zajęta 
pieprzeniem  na temat twojego ubezpieczenia.” 

„To nie pierwszy raz, gdy ktoś ma coś złego do powiedzenia  na 
temat  tego,  że  jestem  w  ciąży  z  ubezpieczeniem  Medicaid.” 
Wzrusza ramionami. „Ale to nie tak, że mam wiele opcji. Johnny 
nie oferuje ubezpieczenia zdrowotnego i nie mogę prosić rodziny 
o pomoc. Nie po tym, o co mnie prosili.” 

Zanotowałem w pamięci, żeby zapytać Kenton, co trzeba zrobić, 
żeby Aubrey i dziecko dołączyli do mojej polisy. Jesteśmy objęci 
prawie  wszystkim,  bez  prawie  żadnego  odliczenia,  co  jest 
sprytnym posunięciem z jego strony, biorąc pod uwagę niektóre 
ryzyko, jakie podejmujemy w związku z pracą. 

„Dzisiejsze  zachowanie  Marni  było  niedopuszczalne  i  jest 
ostatnim  dowodem,  którego  potrzebuję  w dziale  zasobów 

ludzkich, aby w końcu mogli ją zwolnić. Zaufaj mi, kiedy mówię, 
że nie usłyszysz czegoś takiego od nikogo innego. ” 
 

„Daj  mi  znać,  jeśli  chcesz,  żebym złożył skargę”,  oferuję 
pomagając Aubrey wstać z wózka inwalidzkiego  i położyć ją na 
łóżku. 

„To byłoby pomocne”, mówi, gdy Aubrey ma kolejny skurcz. Gdy 
minie, pomagam jej przebrać się w szpitalną koszulę i położyć się 
na poduszce. 

„Jestem  bardzo  spragniona.”  Twarz  Aubrey  wykrzywia  ból  z 
powodu  kolejnego  skurczu  i  patrzę  na  zegarek. Nie  śledziłem 
ostatnich, ale wydają się zbliżać do siebie. 

„Czy możesz podać jej trochę wody?” pytam pielęgniarkę. 

Kręci  głową,  podnosząc  różowy  plastikowy  dzban  który  stoi 
na stole obok łóżka. „Nie może pić wody, ale możesz nakarmić ją 
kawałkami lodu. Pomogą na suchość w ustach.” 

Aubrey  cicho jęczy, a ja całuję ją w spocone  czoło. "Przykro mi 
kochanie. Obiecuję, że gdy dziecko już tu będzie, a ty dostaniesz 
wszystko od swojego lekarza, dam ci wszystko, co chcesz wypić.” 

„Nawet koktajl mleczny od Lulu?” 

Lulu to staromodna restauracja około godziny drogi na północ od 
nas,  ale  to  nie  zmienia  mojej  odpowiedzi. „Jeśli  chcesz  koktajl 
mleczny od Lulu, właśnie to dostaniesz. Tak często, jak chcesz.” 

„Awww, chciałabym, żeby wszyscy tatusiowie byli tak słodcy jak 
ty”, mówi pielęgniarka, wręczając mi dzban lodu i łyżkę. 

„On  nie  jest  ojcem”  przyznaje  miękko  Aubrey  ze  łzami  w 
oczach. Muszę połknąć guzek w gardle i to nie tylko dlatego, że 
wiem, że pamięta, jak zaszła w ciążę. Jest tak również dlatego, że 
duża część mnie chce się domagać jej córki jak i jej. 

Aubrey  ściska  moją  dłoń,  a  ja  skupiam  się  na  jej  pięknej 
twarzy. „Jesteś  jedyną  osobą  na  świecie,  którą  chcę  mieć  przy 
sobie, kiedy przychodzi na świat moje dziecko.” 

„I tak się mnie nie pozbędziesz”. 

Pielęgniarka  się  śmieje. „Nie  zgłaszam  się  na  ochotnika  do  tej 
pracy. Mogę sobie tylko wyobrazić, ilu ochroniarzy musiałoby cię 
oderwać od jej boku.” 

„Wszyscy” mamroczę, wiedząc cholernie dobrze, że będę walczyć 
do ostatniego tchnienia, by pozostać przy jej boku, skoro  mnie 
wpuściła. 

Uścisk Aubrey na mojej dłoni zaciska się aż do bólu i oddycham z 
ulgą, kiedy w końcu wchodzi lekarz. Potem wszystko szybko się 
rozwija,  a  poczucie  dumy  wypełnia  mnie  po  tym,  jak  dobrze 
Aubrey to wytrzymuje. 

„Przykro 

mi, 

ale 

jest 

za 

późno 

na znieczulenie 

zewnątrzoponowe ”    mówi  lekarz,  opuszczając  prześcieradło  z 
powrotem na miejsce po tym jak ją zbadał. 

„Boli ją” podkreślam. 

Patrzy  na  mnie „Wiem,  ale  niestety  akcja  postępuje  bardzo 
szybko, by mogła dostać znieczulenie.” Klepie mnie po ramieniu, 
gdy wstaje i mówi: „Wszystko będzie dobrze”. 

Chcę go uderzyć w twarz i zapytać, czy wszystko będzie dobrze, 
ale  nie  robię  tego. Zamiast  tego  skupiam  się  na  Aubrey  przez 
następne  półtorej  godziny,  szepcząc  słowa  zachęty  i  karmiąc  ją 
okruszkami z  lodu. Kiedy nadchodzi czas, przytrzymuję jedną z 
jej nóg, dopóki piękny dźwięk płaczu dziecka nie wypełni pokoju. 

„To dziewczynka!” potwierdza lekarz. 

Podnoszę wzrok i po raz pierwszy patrzę na córkę Aubrey, czując, 
jak serce wali mi mocno w piersi. Jedno spojrzenie i gotowe. Ma 
już moją duszę, tak jak jej mama. 

Dzielę swoją uwagę pomiędzy obie moje dziewczyny, gdy lekarz 
kończy  z  Aubrey,  a  pielęgniarki sprawdzają dziecko  po  czym  je 
oczyszczają. Kiedy  wszystkie  emocje  się  kończą,  pielęgniarka 
kładzie dziecko w ramionach Aubrey. 

„Jest piękna”, szepcze, przesuwając drżącym palcem po policzku 
dziecka. 

„Tak jak jej mama”, zgadzam się. 

„Czy już wybrałaś imię?” pyta pielęgniarka. 

"Nie." 

"Tak." 

Aubrey  i  ja  odpowiadamy  w  tym  samym  czasie  i  jestem 
zaskoczony, 

ponieważ 

kiedy 

ostatnio 

rozmawialiśmy, 

powiedziała  mi,  że  jeszcze  nie  zdecydowała. „Na  co  się 
zdecydowałaś, skarbie?” 

„Chciałbym nazwać ją Jenna Ann.” 

„Piękne imię dla pięknej dziewczyny”. Pielęgniarka zapisuje imię 
dziecka na kartce i umieszcza je w gondoli w rogu pokoju. 

Aubrey uśmiecha się do mnie, ale w jej zmęczonych niebieskich 
oczach  pojawia  się  cień  zmartwienia. Chcąc  zabrać  od  niej  to 
spojrzenie,  całuję  czubek  jej  głowy  i  szepczę:  „Dobrze  się 
spisałaś. Jenna Ann to dla niej idealne imię. ” 

„Jest  doskonalsze  niż  wiesz.”  Spogląda  na  słodką  śpiącą  twarz 
Jenna  i  dotyka  jej  policzka. „W  mojej  rodzinie  jest  tradycja 
nazywania dzieci”, przyznaje cicho, biorąc mnie za rękę i mocno 
trzymając. 

Nie mówi dużo o swojej rodzinie, co rozumiem, biorąc pod uwagę 
wszystko,  przez  co  przeszła. Wydaje  mi  się,  że  przywołanie  ich 
teraz to dla niej wielka sprawa. Zahaczam stopą o nogę krzesła na 
końcu łóżka i przyciągam je do siebie, abym mógł na nim usiąść, 
nie puszczając jej ręki. „Czy tradycja pomogła ci wybrać imię dla 
Jenna?” 

 

„Tak.”  Przesuwa  wzrok  na  mnie,  a  jej  policzki  wypełniają  się 
ładnym różowym kolorem. „Ale ty pomogłeś najwięcej.” 

Nawet  zmęczona  porodem  Jenna,  z  poplątanymi  włosami 
i ciemnymi kręgi pod oczami, jest tak cholernie piękna, że muszę 
się pochylić i założyć pocałunek na ustach zanim zapytam: „Jak 
mogłem pomóc? ” 

„Drugie  imię dziecka zawsze  ma  ten  sam  inicjał  co  ich mamy, 
więc Ann jest od Aubrey, ponieważ jestem jej mamą”. 

To tak, jakby cały świat zatrzymał się na moment, gdy dociera do 
mnie, to co zaraz powie. Pielęgniarka wciąż jest z nami w pokoju, 
ale jedynymi osobami, które są dla mnie teraz ważne, są Aubrey i 
Jenna. Na  razie  chcę,  żeby  to  była  nasza  chwila,  więc  wstaję  i 
pochylam  się  nad  łóżkiem,  chowając  Aubrey  do  środka, 
przyciskając  dłonie  do  materaca  po  obu  stronach  jej 
głowy. Potem opieram czoło na jej i pytam szeptem: „A jej imię?” 

„To powinien być taki sam inicjał jak jej ojca, ale nie mogłam tego 
zrobić. Nie dotknie żadnej części mojej drogocennej dziewczyny, 
ani jej imienia. Nic." 

„Oczywiście, że nie, kochanie. Musiałby przejść przeze mnie, aby 
dostać  się  do  którejś  z  was,  a  to  nigdy  się  nie  wydarzy”  
przysięgam. 

Jej  oczy  wypełniają  się  łzami  i  kiwa  głową. „Kiedy  pielęgniarka 
zapytała o jej imię, wpadłeś mi do głowy, sposób, w jaki się mną 
opiekowałeś,  sposób  w  jaki  na  nią  patrzyłeś. Czułam  się  ... 
dobrze. Wiem, że prawdopodobnie powinnam była cię najpierw 
zapytać, ale… Ja…” 

„Nigdy  więcej  nie  próbuj  mnie  za  to  przepraszać.” 
Obejmuję dłońmi jej  policzki i  ocieram  kciukami  łzy  które 
spłynęły  na  jej  policzki. „Nazwałaś  ją  Jenna  po  mnie? Jestem 
cholernie zaszczycony i dumny z tego.” Muszę przełknąć guzek w 
gardle, zanim będę mógł kontynuować. „Obiecuję, że zrobię dla 
was wszystko by zasłużyć na prezent, który właśnie mi dałyście”. 

„Justin”, szepcze. 

„Obiecuje, Aubrey.” Ściskam jej dłoń i dotykam palcami policzka 
Jenna, wiedząc, że ona i jej mama zawsze miały być moje. 

 

 

Rozdział 9 

 

AUBREY 

Uśmiecham się do pielęgniarki, kiedy cicho wchodzi do pokoju, a 
potem  patrzę,  jak  na  jej  twarzy  pojawia  się  delikatny  wyraz 
twarzy,  gdy  szuka  Jenna  i  znajduje  ją  przytuloną  w  ramionach 
Justin, oboje śpią na krześle obok mojego łóżka. 

„Wszystko w porządku, kochanie?” Podchodzi do mnie, ciągnąc 
wózek z urządzeniami do pomiaru ciśnienia i termometrem. 

„Tak.” Spoglądam na mężczyznę na krześle obok mojego łóżka, 
który trzyma moją piękną dziewczynę, myśląc, że dobrze, nawet 
nie wyraża połowy tego, czym jestem teraz, kiedy sprawdza moje 
parametry. 

„Czy masz ochotę na towarzystwo?” 

"Towarzystwo?" 

Odwraca  się,  żeby  na  mnie  spojrzeć,  gdy  zapisuje  informacje  z 
maszyny  na  tablicy  która  jest  na  końcu  mojego  łóżka. „W 
poczekalni jest mnóstwo ludzi, którzy z niecierpliwością czekają 
żeby zobaczyć twoje małe piękno”. 

„Jesteś pewna, że nie przyszli tu do kogoś innego?” 

„Jestem pewna.” Uśmiecha się, a następnie mówi: „Jeśli nie masz 
nic  przeciwko  temu,  że  przyjdą,  po  prostu  naciśnij  przycisk 
połączenia i daj znać do biurka.” 

„Ok” odpowiadam, zastanawiając się, kto może tam być. 

„Czy potrzebujesz teraz czegoś jeszcze?” 

„Myślę, że na razie nic mi nie potrzeba.” Patrzę, jak kiwa głową, a 
kiedy wychodzi, patrzę na Justin i widzę, że jego oczy są otwarte 
i skierowane na mnie. „Pielęgniarka powiedziała, że ludzie tu są.” 

"Słyszałem. Czy masz ochotę na gości wokół siebie?” 

„Nie  wiem”  przyznaję  cicho. Jest  bardzo  mała  lista  osób,  przy 
których  czułabym  się  komfortowo  z  Jenna. Urodziła  się  kilka 
godzin 

temu, 

ale 

to 

nie 

znaczy, 

że 

moje instynkty macierzyńskie nie są już w pełni rozwinięte. „Czy 
mógłbyś pójść tam i zobaczyć, kto to jest?” 

„Nie  muszę  nawet  wychodzić  z  pokoju,  żeby  to  wiedzieć.” 
Obdarza  mnie  uspokajającym  uśmiechem,  gdy  przesuwa  się  w 
stronę Jenna, aby wyciągnąć telefon z kieszeni . „Kenton wysłał 
mi  tekst,  gdy  była  tutaj  konsultantka  laktacyjna,  aby  pomóc  ci 
przystawić  Jenna  po  raz  pierwszy  do  piersi. On  i  Autumn 
szykowali 

się 

do 

przyjazdu 

do 

szpitala, 

żeby nas sprawdzić. Powinny  już  tu  być. Mogę  zapytać  go,  kto 
jeszcze tam jest z nimi.” 

„Twoi przyjaciele przyszli nas sprawdzić ?” Głos mi się łamie na 
końcu,  a  głowa  Justin  podskakuje. Po  zeskanowaniu  mojej 
twarzy upuszcza telefon na kolana i wyciąga rękę, by wziąć mnie 
za moją. Obdarzam go słabym uśmiechem i wyjaśniam: „Minęło 
trochę  czasu,  odkąd  miałam  w  życiu  ludzi,  którym  zależy 
wystarczająco,  aby  mnie  sprawdzić. Ja…  Myślałam,  że 
zostawiłam to w Vegas z rodziną. ” 
 

„Kochanie”, szepcze, a moje spojrzenie opada na Jenna, gdy moje 
oczy  wypełniają  się  łzami. Boli  mnie  myśl,  że  może  nigdy  nie 
poznać swoich dziadków lub wujków. 

„Hej, teraz.” Wstaje z krzesła, a moja słodka dziewczynka leży w 
jego  silnych  ramionach. Kiedy  siada  na  brzegu  mojego  łóżka, 

kładzie dłoń na moim policzku. „Nie jesteś już sama. Masz mnie 
i nigdzie się nie wybieram.” 

Ocieram  łzy  z  policzków  i  sięgam  po  córeczkę,  którą  chce 
przytulić. Kiedy już przytulę ją do piersi, kładzie czoło na moim, 
a następnie całuje mnie w usta i się odsuwa. Przechylam głowę 
do  tyłu  i  uśmiecham  się  do  niego. „Nigdy  nie  myślałam,  że  to 
powiem,  ale  jestem  naprawdę  wdzięczna  za  mój  gówniany 
samochód”. 

Marszczy czoło z dezorientacją. "Co?" 

„Gdyby nie ten kawał śmieci, kto wie, czy kiedykolwiek byśmy się 
spotkali.” 

Niebieskie  oczy  wpatrują  się  w  moje,  gdy  kręci  głową. „Twój 
pieprzony  samochód  mógł  skłonić  mnie  do  ruchu,  ale 
zauważyłem cię na długo wcześniej.” 

Rejestruje  to,  co  właśnie  powiedział  i przechylam głowę  na 
bok. „Zauważyłeś mnie, zanim po raz pierwszy podwiozłeś mnie 
do pracy?” 

„Kochanie.”  Głaszcze  dłoń  Jenna  palcem,  a  jej  maleńka  dłoń 
zaciska się wokół jego. „Trudno cię przegapić”. 

Spoglądam w dół na brzuch, który myślałam, że spadnie bardziej 
teraz, gdy już urodzę. „Tak, chyba tak.” 

„To nie twój brzuch przykuł moją uwagę.” Zawija kosmyk włosów 
wokół  jednego  ze  swoich  palców. „Nawet  nie  zauważyłem,  że 
jesteś  w  ciąży,  dopóki  nie  zobaczyłem  twoich długich  blond 
włosów i idealnego tyłka.” 

„Naprawdę?” Mrużę na niego oczy. 

"Co mogę powiedzieć? Jestem mężczyzną.” Muska wargami mój 
policzek,  po  czym  wzrusza  ramionami. „Jednak  to  nie  twój 
wygląd  przykuł  moją  uwagę. To  była  twoja  słodka  strona  i 
odwaga.” 

„Odwaga?”  Marszczę  swój  nos. „Nienawidzę  być  tą,  która  ci 
to zepsuje, ale jestem najmniej odważną osobą, jaką znam.” 

„Tylko  dlatego,  że  nie  widzisz  siebie  tak,  jak  ja  cię  widzę.” 
Spogląda na swój telefon, kiedy słychać sygnał dźwiękowy . „I nie 
jestem w tym jedyny.” 

"Co?" 

„Kenton mówi, że w poczekalni jest cała grupa. Shelly, Johnny i 
kilka dziewczyn z Dolly.” 

Moje oczy rozszerzają się ze zdziwienia. "Naprawdę?" 

„Tak.”  Odrywa  wzrok  od  telefonu,  żeby  na  mnie  spojrzeć. „Co 
sądzisz o kilku gościach?” 

„Nie  wiem.”  Spoglądam  na  Jenna,  która  leży  w  zgięciu  mojego 
ramienia, a następnie unoszę drugą rękę, aby schować włosy za 
uszy. „Jest  taka  malutka  i  jestem  pewna,  że  wyglądam  jak 
gówno”. 

Pochyla głowę, przesuwając nosem po moim, szepcząc mi do ust. 
„To twoja wizyta, kochanie, ale powinnaś wiedzieć, że wyglądasz 
piękniej niż kiedykolwiek.” 

Wzdycham. „Wydaje mi się, że towarzystwo nie zaszkodzi, ale czy 
mogę dostać swoją torbę, aby móc uczesać włosy?” 

Przynosi mi  torbę,  a  potem  zabiera  Jenna  z  mojej  klatki 
piersiowej. „Rób  wszystko,  co  uważasz  za  konieczne,  aby stać 
się ładniejszą niż jesteś, nawet jeśli nie musisz”. 

„Jesteś  dobry  dla  mojego  ego.”  Obdarzam  go  zmęczonym 
uśmiechem,  gdy  chichocze,  a  następnie  przekopuję  torbę  w 
poszukiwaniu  pędzla  i  zestawu  do  makijażu. Związuję  włosy  w 
kucyk  i  nakładam tusz  do  rzęs, a  potem  poddaję  się  bo  jestem, 
zbyt  zmęczona,  by  zrobić  więcej. Opuszczam  torbę  na  podłogę 
przy łóżku i opieram się o poduszkę w pozycji siedzącej, na jaką 
pozwala łóżko szpitalne. „Może jeśli będę ją trzymała, nikt mnie 
nie zauważy” mówię, wyciągając ręce po Jenna. 

Kręci głową i śmieje się,  po  czym przechodzi przez podłogę, by 
podać  mi  Jenna. Kiedy  trzymam  ją  w  ramionach,  odchyla  mi 
głowę  do  tyłu  palcem  pod  brodą  i muska ustami  moje 
usta. „Jesteś kurewsko wspaniała.” 

„Dziękuję.” Pocieram dłoń o cień zarostu na jego policzku, ciesząc 
się  jego  dotykiem  na  mojej  skórze. „Jesteś  zbyt  zdezelowany, 
zwłaszcza  gdy  jesteś  taki  niechlujny. Ale  będziesz  musiał 
pilnować  swojego  języka  przy  dziecku. Nie  sądzę,  że  byłoby 
dobrze, gdyby jej pierwszym słowem była bomba na F.” 

„Nasza  dziewczyna  nie  ma  jeszcze  nawet  jednego dnia.” 
Uśmiecha się. „Myślę, że mam czas, by popracować nad tym, jak 
często przeklinam, zanim stanie się to problemem.” 

Nasza  dziewczyna. Uwielbiam  to  i  naprawdę  uwielbiam  to,  jak 
mówi o przyszłości, tak jakby w pełni spodziewał się, że będzie w 
życiu Jenna i moim. Szczerze mówiąc, nie jestem pewna, co bym 
zrobiła  bez  niego  dzisiaj  lub  w  ciągu  ostatnich  kilku 
tygodni. Spotkanie z nim zmieniło wszystko i po raz pierwszy od 
dłuższego czasu nie czuję się samotna. 
 

Patrzę  na  moją  cenną  córeczkę  i  uderza  mnie  to,  jak  bardzo 
tęsknię  za  rodziną  i  jak  bardzo  mi  jej  brakuje. Nie  usłyszą 
pierwszych  słów  Jenna  ani  nie  zobaczą  jej pierwszych 
kroków. Nie będzie ich w pobliżu, żeby widzieć, jak rozpakowuje 
prezenty na święta. Mój brat Aedan, który nauczył mnie jeździć 
na  rowerze, nie  będzie miał szansy zrobić z nią tego samego, a 
wszystko 

dlatego, 

że 

on 

i 

reszta 

mojej 

rodziny odmówili słuchania  mnie,  kiedy  powiedziałam  im,  że 
chcę  ją  zatrzymać. Wiem,  że  Aedan  ciężko  pracował, 
aby zbudować swoje imperium, ale szkoda, że jego interesy były 
ważniejsze niż moje szczęście i moja piękna dziewczyna. 

„Hej” szepcze Justin, ocierając kciukami łzy z moich policzków, 
których nawet nie zauważyłam. "Coś nie tak kochanie?" 

„Po prostu myślę o mojej rodzinie”. Oddycham głęboko, próbując 
powstrzymać moje niekontrolowane emocje. „Chciałabym, żeby 

było inaczej, żeby mogli być w jej życiu.” Przesuwam palcem po 
jej miękkim policzku, wciąż zdumiona, że ją stworzyłam. 

„Założę się, że gdyby ją poznali, przekonaliby się, jak wyjątkowa 
jest i zrozumieli, dlaczego starałaś się ją zatrzymać.” 

Chciałabym, żeby sytuacja była taka prosta, ale między pozycją 
Aedan w świecie przestępczym w Las Vegas a jego powiązaniem 
z dawcą spermy Jenna jest to o wiele bardziej skomplikowane. 

„Może” zgadzam się, nie chcąc wdawać się w powody, dla których 
to się nigdy nie wydarzy. 

„Nigdy więcej  łez,  dobrze? Bez  względu  na  wszystko,  będę  przy 
tobie”  zapewnia  i  próbuję  się  uśmiechnąć,  ale  zamiast 
tego spadają kolejne 

łzy, 

a 

jego 

twarz 

wypełnia 

zmartwienie. „Jesteś pewna, że jesteś gotowa na gości?” 

Ocieram  kilka  ostatnich  łez  z  policzków  i  kiwam  głową. „Tak, 
śmiało i daj im znać, że mogą wejść. Nienawidzę tego, że tyle już 
czekali.” 

„Pieprzyć  ich  wszystkich”, zgrzyta, trzymając  dużą  dłoń 
na maleńkiej  głowie  Jenna,  a  drugą  na  moim  policzku. „Wasza 
dwójka jest  najważniejsza.” Gest i jego słowa są tak słodkie, że 
prawie  znów  zaczynam  płakać. Zamiast  tego  biorę  kilka 
głębokich oddechów. 

„Myślę, że już ze mną wszystko w porządku.” 

„Jesteś  pewna?”  Nie,  chcę  powiedzieć,  ale  nie  mówię. Zamiast 
tego  kiwam  mu  głową. Przygląda  mi  się  przez  chwilę,  a  potem 
wysyła  SMS-a  do  przyjaciela. Kilka  minut  później  moja  sala 
szpitalna  jest  pełna  gości. Kenton i  Autumn  przynoszą 
ogromnego misia i bukiet różowych balonów z helem. Johnny ma 
torbę  pełną  jedzenia  na  wynos  z  moich  ulubionych 
delikatesów. Shelly,  Maria,  Lana  i  Stella  mają  nowy  strój  dla 
Jenna  z  pasującą  czapką  i  bucikami  oraz  kilkoma 
innymi drobiazgami, o których wiem, że będę ich potrzebować. 

„Nie  musieliście  niczego  przynosić”.  Podaję  strój  Justin,  który 
daje mi kanapkę, którą rozpakował. Waham się przed jedzeniem 
tego przed wszystkimi, ponieważ jest to niegrzeczne, ale jest mi 
ciężko, ponieważ jestem głodna. 

„Jedz,  dziewczyno. Wiem,  że  musisz  być  głodna”  mówi  cicho 
Johnny, dotykając moich włosów, a ja uśmiecham się do niego, 
po czym gryzę kanapkę z pieczoną wołowinę i stopionym serem 
w miękkim chlebie. 

„Wiem, że za każdym razem, gdy rodziłam, czułam się, jakbym 
właśnie ukończyła triathlon” mówi Stella, a Maria kiwa głową. 

„Czy  kiedykolwiek  biegałaś  w  swoim  życiu?”  Pyta  Shelly, 
przewracając oczami. 

„Ścigam  moje  dzieci  każdego  dnia. Nie  mają  wyłącznika, po 
prostu idą dalej i dalej.” Stella wzrusza ramionami. 

„Plusem jest to, że utrzymują cię w formie.” Lana uśmiecha się. 

„Wydaje mi się, że jest to coś, czego można się spodziewać, kiedy 
Jenna osiągnie wystarczająco duży rozmiar, aby biegać dziko po 
naszym mieszkaniu”, mówi Shelly i wcale nie wygląda, jakby w 
ogóle  mogła  się  tego  doczekać,  co sprawia,  że  zastanawiam 
się, jak  długo  będzie  w  porządku  z  tym,  że  z  nią 
mieszkamy. Zmartwienie  napełnia  mój  żołądek. Nie  jestem 
pewna,  jak  mam  sobie  pozwolić  na  własne  mieszkanie,  ale  być 
może będę musiała to odkryć wcześniej niż później. 

Justin wpatruje się we mnie i musi źle zinterpretować mój wyraz 
twarzy,  ponieważ  zwraca  się  do  Autumn,  która  trzyma 
Jenna. „Przepraszam,  Słodkie  Policzki. Czas  odwiedzin  się 
skończył.” 

„Aww, ale nie jestem jeszcze gotowa zrezygnować z dziecięcych 
przytulanek”, skarży się, przekazując mu Jenna. 

„Więc  musisz  zdobyć  własne”, mruczy,  całując  czubek  głowy 
mojej  dziewczynki  i  rozśmieszając  Autumn. Ale  zauważam, 
że Kenton patrzy na nią z intensywnością w oczach, co mówi mi, 

że nie minie dużo czasu, zanim będą mieli własne, jeśli tylko on 
będzie miał na to swoją szansę. 

„Zdecydowanie ma moją aprobatę. Bardzo dobrze wylądowałaś, 
dziewczyno” szepcze mi do ucha Stella, przytulając mnie, po czym 
następują szybkie uścisk reszty dziewczyn i Johnny. Każdy z nich 
udziela Justin takiej samej aprobaty przed wyjściem. Ich podziw 
naprawdę mnie nie zaskakuje, ponieważ Justin jest najlepszym 
człowiekiem, jakiego kiedykolwiek znałam. Mam tylko nadzieję, 
że  mogę  być  tym,  czego  on  potrzebuje  i  że  moja  córka  i  ja  nie 
będziemy dla niego zbyt wielkim ciężarem. 

 

 
 

Rozdział 10 

 

JUSTIN 

„Wrócę za kilka minut”, mówię Aubrey, delikatnie kładąc Jenna 
w gondoli obok jej łóżka. 

„Jasne.”  Obdarza  mnie  zmęczonym  uśmiechem,  a  ja  pochylam 
się, by ją pocałować, a następnie dotykam głowy Jenna i nakazuję 
„Spróbuj się zdrzemnąć.” 

Kiwa  głową,  a  ja  całuję  jej  czubek  głowy,  a  potem  podążam 
za Kenton i Autumn z pokoju. 

„Kochanie,  możesz  dać  mi  i  Justin  minutę?” Kenton pyta 
Autumn, kiedy drzwi się zamykają. 

Spogląda  między  nami  i  wzdycha. „Masz  coś,  o  czym  musisz 
porozmawiać z Justin i nie chcesz, żebym to słyszała?” 

„Kochanie.” Kręci głową, wiedząc, że nigdy nie była kobietą, która 
nie zadaje pytań. 

„Dobrze, pójdę na dół i sprawdzę sklep z pamiątkami ”. Trzyma 
rękę i porusza palcami. Uśmiecha się, po czym wyciąga portfel i 
daje jej dwadzieścia dolarów, a ona je bierze, a następnie wyciąga 
banknot o wartości stu dolarów, mrugając do mnie. „Znajdę coś 
dla Jenna.” 

„Zatrzymaj się”, rozkazuje Kenton, gdy odwraca się, by odejść, ale 
zatrzymuje się i odwraca do niego. 

"Co?" 

„O czymś zapomniałaś.” 

Kręcę  głową,  gdy  bierze  ją  za  rękę  i  przyciąga  do  siebie. Wielu 
innych facetów miałoby problem z wkopaniem się w ich portfel, 
ale wiem, że bardziej zależy mu na tym, by nie pozwolić  jej odejść 
bez pocałunku. 

Lekki  rumieniec  wkrada  się  na  jej  policzki,  gdy unosi się  na 
palcach, a on wsuwa dłoń w jej włosy, aby zdobyć jej usta, wcale 
nie przejmując się tym, że pracownicy stacji pielęgniarek, którzy 
się zatrzymują, patrzą na nich. Kiedy kończy pocałunek, mruga 
kilka  razy,  po  czym  uśmiecha  się  krzywo  i  odwraca  w  stronę 
korytarza. 

Obserwujemy  ją,  aż skręci za róg, poza  zasięg wzroku, a potem 
trąca mnie ramieniem,  przyciągając moją uwagę.  „Wygląda na 
to, że mocno upadłeś.” Szarpie brodą w stronę pokoju Aubrey. 

Pocieram  twarz  rękami,  a  zmęczony  gest  ukrywa mój 
uśmiech. Nigdy nie myślałem, że upadnę dla kogoś tak mocno lub 
tak  szybko,  zanim  Aubrey  pojawiła  się  w  moim  życiu. „Tak.” 
Kręcę głową. 

Klepie mnie po plecach. „Cieszę się jak dla ciebie, kurwa, stary”. 

"Dzięki." 

„Jest słodka, ale nie wydaje się odpowiednia do pracy w klubie ze 
striptizem”. 

Zwężam oczy, gotowy go wysadzić w powietrze, gdyby z jego ust 
wydostały  się  jakieś  negatywne  gówna,  wiedząc,  że 
po królewsku spieprzył sprawę, kiedy poznał Autumn, ponieważ 
osądził ją za to, że była striptizerką. 

Cofa  się  o  krok  i  unosi  ręce, dłońmi skierowanymi  do 
mnie. „Wiesz,  że  nie  mam  tego  na  myśli. Próbuję  tylko 
powiedzieć, że czuję, że kryje się za nią jakaś historia i nie mogę 
przestać  się  zastanawiać,  czy  to  dlatego  dopiero  teraz  ją 
poznałem. Potrzebujesz  mojej  pomocy? Ponieważ  musisz 
wiedzieć, że jestem tu dla ciebie i dla niej, bez względu na to, co 
to jest.” 

Przeczesuję  palcami  włosy,  nie  pozwalając,  by  moje  uczucia 
ujawniły  się  na  twarzy. „To,  co  stało  się  z  Aubrey,  należy  do 
niej. To nie jest moje miejsce, żeby opowiedzieć ci to gówno.” 

"To jest złe?" 

Zaciskam  mocno  oczy,  nie  myśląc  o  tym,  przez  co  przeszła, 
szczególnie  tak  szybko  po  cudzie  jakim  były  narodziny 
Jenna. Ten  drań,  który  ją  skrzywdził,  nie  zasługuje  dziś  na 
jakąkolwiek wzmiankę o nim. „Teraz powiem tylko, że jeśli będę 
potrzebować twojej pomocy, dam ci znać”. 

Podnosi brew  na  mnie  i  krzyżuje  ręce  na  piersi. „Jesteś 
najbystrzejszym  skurwielem,  jakiego  znam  i  masz  dostęp  do 
świata  informacji  na  wyciągnięcie  ręki. Naprawdę  zamierzasz 
tam stać i mówić mi, że nie sprawdziłeś jej przeszłości?” 

Krzyżuję ramiona na piersi, kopiując jego postawę, a mięsień w 
jego szczęce drga. 

„Nie popełniaj tych samych błędów, które ja popełniłem”  dodaje. 

Szarpię brodą w jego kierunku, żeby wiedział, że go słyszę, ale nic 
nie mówię. 

Zanim Aubrey otworzyła się przede mną zeszłej nocy, oparłem się 
pragnieniu zagłębienia w jej przeszłości. Ale teraz, gdy wiem, że 
została 

zgwałcona 

i 

pobita, 

wszystkie 

zasady 

są 

wyłączone. Jedynym  powodem,  dla  którego  nie  analizowałem 
rzeczy,  jest  to,  że  nie  miałem  czasu. Zeszłej nocy nie  mogłem 
znieść zostawienia jej samej w łóżku po tym wszystkim, czym się 
ze mną podzieliła. I nie chciałem ryzykować, że obudzi się sama i 
pomyśli,  że  to  dlatego,  że  patrzę  na  nią  inaczej  niż wcześniej, 
kiedy już znam jej historię. 

Nigdy  nie  chcę,  żeby  się  nad  tym  zastanawiała,  nawet  przez 
sekundę. Zasnąłem więc z nią w ramionach i obudziłem się dziś 
rano, kiedy trzeba było zawieźć ją do szpitala. Teraz, gdy Jenna 
tu jest, zagłębienie się w jej przeszłość jest na szczycie mojej listy 
gówna, które muszę zrobić, a po drugie muszę upewnić się, że ma 
wszystko, czego potrzebuje, gdy jest w szpitalu. 
 

~~**~~ 

 

Splatam  palce  z  Aubrey  i  uśmiecham  się. „Odpręż  się, 
kochanie. Zatrzymałem  się  przy  straży  pożarnej  i  kazałem 
im sprawdzić podstawę  fotelika  samochodowego,  aby  upewnić 
się,  że  jest  prawidłowo  zainstalowany,  a  kiedy  tam  byłem, 
pokazali mi, jak to przypiąć. Nie pozwolę, żeby coś jej się stało ” 
mówię,  a  ona  odwraca  się  twarzą  do  przodu  na  swoim 
siedzeniu. Przez ostatnie dwa dni ledwie opuściłem ją i Jenna, z 
wyjątkiem kilkakrotnego biegania do domu, aby upewnić się, że 
wszystko jest poprawnie przygotowane. 

„Jestem  taka  zdenerwowana. Czy  to  normalne,  że  się  tak 
denerwuje?” 

„Tak  mi  się  wydaje.”  Spoglądam  na  prędkościomierz,  aby 
upewnić się, że nie przekraczam limitu, na co zwykle nie zwracam 
uwagi. 

Ściska moją rękę. "Dziękuję." 

"Za co?" 

"Za wszystko. Mamy szczęście, że mamy cię w naszym życiu. Nie 
wiem, co bym bez ciebie zrobiła. Dziwnie będzie się obudzić i nie 
zobaczyć cię przy moim łóżku” mówi, dając mi idealne otwarcie. 

„Jest coś, o czym chcę z tobą porozmawiać.” Zatrzymuję się na 
czerwonym  świetle  i  odwracam,  by  na  nią  spojrzeć. „Miałem 
nadzieję, że ty i Jenna wprowadzicie się do mnie zamiast zostać u 
Shelly. Moje  mieszkanie  jest  spokojniejsze  niż  jej  i  ułatwi  mi 
pomoc. Ponadto nie powinnaś być sama po urodzeniu dziecka. ” 

Przechyla  głowę  na  bok,  powodując,  że  kosmyk  blond  włosów 
przesuwa  się  przez  jej  ramię. „ Wszystko  to  brzmi jak  dobry 
powód, dla którego chcę z tobą zamieszkać, ale to nie wyjaśnia, 
dlaczego tego chcesz. Posiadanie Jenna u ciebie prawdopodobnie 
zepsuje  twój  harmonogram. Będzie  budzić  się  często  w  nocy  i 
płakać w ciągu dnia. Prawdopodobnie nie będziesz w stanie dużo 
spać ani skoncentrować się na pracy. ” 

„Pomijasz fakt, że będę miał was obie przy sobie i tego właśnie 
chcę.” 

Opiera się o zagłówek i wzdycha. „Jak to jest, że zawsze wiesz, co 
należy powiedzieć?” 

„Ponieważ  jestem  idealny.”  Mrugam,  a  jej  usta  wyginają  się  w 
uśmiechu, a niebieskie oczy błyszczą. 

Wjeżdżam 

na 

parking 

przed 

budynkiem 

i 

zatrzymuję samochód tuż przed drzwiami. Odwracam się do niej, 
chcąc, by zobaczyła, jak poważnie o tym mówię. „Jedyne, co chcę 
usłyszeć to jak mówisz teraz, że ze mną zamieszkasz.” 

Patrzy na Jenna. „Kusi mnie, aby powiedzieć„ tak ”, ponieważ już 
martwię się o to, jak pójdzie z Shelly. Dała mi miejsce na pobyt i 
zawsze  będę  jej  za  to  wdzięczna,  ale  nie  jestem  pewna,  jak  się 
poczuje,  gdy  będę  musiała  poprosić  ją  i  jej  przyjaciół,  żeby 
zachowywali się ciszej, ponieważ dziecko śpi. ” patrzy na mnie i 
gryzie dolną wargę. „Po prostu nie chcę, abyśmy były dla ciebie 
kłopotem.” 

„Żadna z was nigdy nie może być dla mnie kłopotem.” Biorę ją za 
rękę. "Ufasz mi?" 

„Tak”. Zaskakuje mnie to, że odpowiada natychmiast. 

„Więc wejdź ze mną do środka.” Podnoszę jej rękę do ust i całuję 
jej opuszki palców. 

„Okej”, zgadza się. 

Wychodzę  i  obchodzę  maskę,  by  pomóc  jej  wysiąść  ze  strony 
pasażera,  a  następnie  biorę  torbę. Przesuwam  ją  na  ramię,  po 
czym  zdejmuję  fotelik  Jenna  z  podstawy. Zamykam  drzwi 
biodrem i podążam za Aubrey do budynku. Kiedy zatrzymuje się 
przy 

moich 

drzwiach, 

wyciągam 

klucze 

z kieszeni, aby je otworzyć i  zapraszam  ją  do  środka. Kierujemy 
się korytarzem prosto do sypialni, w której ustawiono większość 
rzeczy i otwieram drzwi. 

„O mój Boże.” Dyszy, widząc kołyskę ze swojego pokoju u Shelly 
na środku, a także rzeczy, o które poprosiłem mamę, żeby kupiła 
potrzebne dla niej i Jenna. „Więc Shelly o tym wiedziała?” 

„Tak wiedziała”. Szczerze mówiąc, nie wydawała się zaskoczona, 
kiedy poprosiłem ją, by pomogła mi przenieść wszystkie dziecięce 
rzeczy do mojego mieszkania. Coś, co cieszyłem się, że zrobiłem, 
zanim  zostały  wypisane  ze  szpitala,  ponieważ  miała  tylko 
podstawowe potrzeby. Długi  telefon  do  mojej mamy,  w  którym 
wyjaśniłem jej sytuację z Aubrey i Jenna, naprawił to. 

„To  jest  piękne.”  Przesuwa  dłonią  po  miękkim  różowym  kocu 
zwisającym z boku kołyski. 

„Moja mama to wybrała”, mówię jej, gdy ona go podnosi i pociera 
o policzek. 

„Twoja mama ?”  Jej  oczy  lekko  się  rozszerzają. „Powiedziałeś 
swojej mamie o mnie?” 

„Kochanie,  planuję,  żebyś  ty  i  Jenna  były  częścią  mojego 
życia. Oczywiście,  że  powiedziałem o  tobie mojej mamie. Była 
wściekła,  że  nie  wspomniałem  o  tobie  wcześniej,  ale 

jest podekscytowana poznaniem  ciebie  i  Jenna  i  planuje 
odwiedzić ją, gdy będziesz gotowa na towarzystwo.” 
 

„Ja… chciałabym ją poznać.” 

„Chcę,  żebyś  była  tu  szczęśliwa.”  Odstawiam  torbę  na  koniec 
łóżka i kładę nosidełko na środku materaca. Potem idę do Aubrey 
i kładę dłonie na jej policzkach , muskając jej usta. „Próbowałem 
upewnić  się,  że  masz  wszystko,  czego  potrzebujesz. Z  tyłu 
Rover znajduje się wózek z fotelikiem samochodowym, przewijak 
i 

urządzenie 

do 

usuwania 

pieluszek 

w 

łazience, 

najnowocześniejszy  system  monitorowania,  z  którego  możemy 
korzystać, kiedy śpi i kurwa, tona strojów dla niej które ułożone 
są  na  półkach  w  mojej  szafie. Aha  i  cały  bałagan  w  kuchni  na 
wypadek, gdybyś zdecydowała się ją karmić butelką.” 

„Ja… ja… nawet nie wiem, co powiedzieć,” jąka się. 

„Powiedz, że zostaniesz”. 

„Okej”, szepcze ze łzami wypełniającymi jej oczy. „Ale obiecaj, że 
powiesz mi, jeśli staniemy się dla ciebie ciężarem.” 

Ignoruję jej oświadczenie i prowadzę ją do łóżka. „Może położysz 
się na chwilę, gdy Jenna śpi? A ja zrobię dla nas coś do jedzenia 
później. ” 

„Będziesz gotować?” 

Odwracam się, by na nią spojrzeć, gdy odczepiam Jenna z fotelika 
samochodowego. „Dobra, zamówię coś później”, poprawiam się, 
łapiąc  jej  uśmiech,  kiedy  wkładam  Jenna  do kołyski, a  Aubrey 
układa się wygodnie w moim łóżku. 

"Dziękuję." 

„Zawsze.” Podchodzę do miejsca, w którym leży i całuję czubek 
jej  głowy. Zanim  nawet  zdążę  wyjść  z  pokoju,  ona  zdąży  już 
zasnąć,  więc  chwytam  ekran monitora i  zanoszę  go  do  salonu, 
zostawiając za sobą otwarte drzwi. Nie jestem pewien, jak długo 

będą spać, ale zgaduję, że nie potrwa to długo, bo Jenna będzie 
musiała znowu zjeść. 

Idę  po laptopa i  odpalam  go,  a  potem  zabieram  ze  sobą  na 
kanapę. Ostatnie kilka dni było dla mnie zbyt pracowitych, aby 
martwić  się  czymkolwiek  poza  Aubrey  i  dzieckiem. Ale teraz, 
kiedy mam  je  ze  sobą  w  domu,  gdzie  należą,  zaczynam  szukać 
mężczyzny, którego planuję zabić. 

 

 

Rozdział 11 

 

AUBREY 

„Mam  złe  wiadomości”  mówi  Justin,  wchodząc  do  sypialni,  a 
moje serce spada do żołądka. 

„Złe wieści?” Powtarzam, badając go, gdy bierze Jenna, która śpi 
w moich ramionach i przenosi ją do kołyski. 

"Wszystko będzie w porządku." 

„Okej.”  Czekam,  aż  powie  coś  więcej,  ale  nie  mówi. „Czy 
zamierzasz mi powiedzieć, jakie złe wieści będą w porządku?” 

„Moi rodzice będą tu za pół godziny.” 

Odwracam  głowę  i  patrzę  na  niego  w  szoku. Naprawdę  mam 
nadzieję,  że  mój  mglisty  mózg  wyobraził  sobie,  to  co  właśnie 
powiedział. Mimo  całej  pomocy,  jakiej  mi  udziela,  czuję  się 
wyczerpana. Jenna niewiele płacze, ale co półtorej godziny wstaje 
do  karmienia,  więc  nie  śpię  zbyt  długo. „Przepraszam,  ale  czy 
właśnie powiedziałeś, że twoi rodzice zaraz przyjadą?” 

„Tak,  nie  mogłem  dłużej  zwodzić mamy. Dzwoni  do  mnie 
przynajmniej  dwa  razy  dziennie  i  pyta,  czy  jesteśmy  gotowi  na 

gości. Wydaje  mi  się,  że  dziś  rano  postanowiła  pominąć 
rozmowę,  ponieważ  mój  tata  właśnie  wysłał  mi  SMS-a  z 
informacją, że są w drodze.” 

Wstaję, zabieram monitor elektrycznej niani ze sobą i wychodzę  
z pokoju, wiedząc, że pójdzie za mną. Słyszę, jak cicho zamyka za 
nami  drzwi  kiedy  ja  idę  do  kuchni,  kładąc monitor na  blacie, 
zanim odwrócę się do niego. 

„Nie jestem gotowa na gości”. 

„Stella  przyjechała  wczoraj  po  południu”  zauważa,  chwytając 
mnie za rękę i prowadząc do kanapy, gdzie siada, po czym pociąga 
mnie na kolana. 

„Tak, ale to była tylko Stella. Nie muszę robić na niej wrażenia, 
ponieważ  już  mnie  zna. Nie  obchodzi  ją,  jak  wyglądam. Twoi 
rodzice to inna historia.” Oddycham. „Ostatni raz pamiętałam, że 
myłam  włosy  kilka  dni  temu,  kiedy  byłam  jeszcze  w 
szpitalu. Kilka  razy  brałam  prysznic,  ale  nie  miałam  czasu  na 
ogolenie  nóg. W  żaden  sposób  nie  jestem  przygotowana  na 
spotkanie z rodzicami. ” 

„Kochanie,  zrelaksuj  się. Jestem  pewien,  że  moja mama i  tata 
pamiętają,  jak  to  jest  mieć noworodka. Nie  osądzą  cię  za  to,  że 
jesteś  młodą mamą.”  Prycham,  a  on  przyciąga  mnie  bliżej 
i opiera brodę  na  moim  ramieniu. "Zaufaj  mi. Nie  możesz 
wyglądać źle, jeśli nawet spróbujesz.” 

Rozpływam  się  przy  nim. „Nie  ma  mowy,  żebym  czuła  się 
komfortowo,  spotykając  twoich  rodziców  bez  przynajmniej 
wzięcia  prysznica,  umycia  włosów  i  przebrania  się  w  czyste 
ubrania. Więc jeśli naprawdę są w drodze, lepiej się przygotuję. ” 

Puszcza mnie, a ja zsuwam mu się z kolan. 

„Dalej”, nalega. „Mam oko na Jenna, jeśli się obudzi.” 
 

Zatrzymuję  się  w  drzwiach,  kiedy  kątem  oka  widzę  czas. „Już 
prawie  pora  na  lunch. Czy  mamy  coś  oprócz  kanapek,  które 
możemy zrobić dla twoich rodziców?” 

Pomija  moją troskę . „Nie  martw  się  tym. Jestem  pewien,  że 
moja mama to załatwi. Bez względu na to, ile razy mówię jej, żeby 
tego nie robiła, zaopatruje moją lodówkę za każdym razem, kiedy 
do mnie podchodzi i wątpię, czy dzisiaj będzie inaczej. Jeśli już, 
to pewnie pójdzie jeszcze bardziej na całość niż zwykle, bo będzie 
się denerwować spotkaniem z tobą i będzie podekscytowana, że 
w końcu zobaczy Jenna.” 

Trudno mi uwierzyć, że może być równie zdenerwowana jak ja, 
ale  o  ile  wiem,  to  normalne. Nigdy  wcześniej  nie  miałam 
chłopaka,  więc  nie doświadczyłam tego  całego  spotkania  z 
rodzicami. "Naprawdę tak uważasz?" 

Kiwa głową. „Po tygodniu oczekiwania prawdopodobnie jest już 
zdenerwowana.” 

„Tydzień, co?” Kręcę głową. „Wydaje mi się, że dopiero wczoraj 
urodziłam dziecko.” 

„Tak,  wydaje  się,  że  czas  ucieka”,  zgadza  się,  a  następnie 
przechyla głowę na bok. „Idź pod prysznic, kochanie.” 

„Racja.” 

Odwracam 

się 

i 

idę 

korytarzem, 

a 

potem sprawdzam Jenna,  zanim  wezmę  prysznic. Czterdzieści 
minut później ubrana czekam w salonie i podskakuję lekko, gdy 
rozlega się pukanie do drzwi. 

„Wszystko  będzie  dobrze”,  Justin  uspokaja  mnie  szybkim 
pocałunkiem, po czym idzie otworzyć drzwi. 

„Tu  jest  mój  chłopczyk!”  Jego mama obejmuje  go  uściskiem, 
zanim nawet wejdzie do jego mieszkania, a ja uśmiecham się na 
to, jak mała jest w porównaniu z nim. 

„ Mamo.”  Pochyla  się,  by  pocałować  ją  w  policzek,  a  jej  oczy 
kierują się do mnie. 

„A ty musisz być Aubrey!” Opuszcza jego bok i podbiega do mnie, 
obejmując mnie mocno. „Spójrz, jaka jesteś wspaniała.” Odchyla 
się, by się mi przyjrzeć, a potem kręci głową. „Nic dziwnego, że 
mój chłopiec jest tak zauroczony”. 

„Jezu, mamo ” Justin narzeka, a jego tata klepie go po plecach i 
chichocze. 

„Nie bądź taki zaskoczony. Wiesz jaka ona jest.” 

„Może,  ale  nie  spodziewałem  się,  że  praktycznie  ją  zaatakuje.” 
Zamyka  drzwi  i  podchodzi  bliżej,  obejmując  mnie 
ramieniem. „Nadal dochodzi do siebie po urodzeniu Jenna.” 

"Zatrzymaj się. Nic mi nie jest.” Patrzę na niego, pochylając się w 
jego stronę i przysięgam, że słyszę westchnienie jego mamy. 

„Nie mogę się doczekać, aby poznać twoją córeczkę” mówi mama, 
przyciągając  moją  uwagę. „Ale  po  pierwsze,  skoro  mój  syn 
zapomniał o manierach, przedstawię się. Jestem Cora, a to mój 
mąż Jasper. ” 

„Przepraszam mamo ”. 

Uśmiecham się, gdy on szybko przeprasza i zastanawiam się, czy 
miał dużo praktyki w tym zakresie. 

„Daj chłopcu trochę luzu, Cora. Jestem pewien, że nie śpi dużo i 
pewnie  zastanawia  się,  czy  będziemy  się  zachowywać  najlepiej 
wokół  jego  dziewczyny,  czy  też  postaramy  się  go  zawstydzić”  
mówi  Jasper,  odstawiając  dwie  duże  torby  na  blat  kuchenny 
przed obróceniem się w naszą stronę. 

„Och!” Cora uśmiecha się do męża. „Powinieneś mi przypomnieć, 
że  schowałam  jeden  z  jego  albumów  z  dzieciństwa  do 
torby. Wtedy Aubrey może zobaczyć, jaki był uroczy, kiedy bawił 
się w pirata w kąpieli…” 

„Jenna  jest  w  sypialni, mamo”  odcina  ją  Justin. „Powinna  się 
teraz obudzić na jedzenie, jeśli chcesz ją zobaczyć.” 

„Och, mogę?” Odwraca się do mnie, a ja kiwam głową. Idę za nią 
do  sypialni  i  uśmiecham  się,  gdy  podnosi  Jenna,  która  mruga 
oczami  w kołysce. „Wygląda  na  to,  że  mam idealne  wyczucie 
czasu.” 

„Teraz  ma  dość  regularny  harmonogram. Przysięgam,  że  chce 
jeść  co  półtorej  godziny. Pewnie  zjadłaby  więcej,  gdybym  ją 
karmiła.” 

„Pamiętam  te  dni. Trwały  długo  z  Justin,  ponieważ  był  tak 
chciwym małym chłopcem.” Podąża w stronę rozkładanego fotela 
w  rogu  pokoju,  który  Justin  wczoraj  przyniósł. „Nie  masz  nic 
przeciwko, jeśli posiedzę z nią przez minutę?” 

"Ani  trochę. Wrócę  za  minutę,  żeby  zmienić  pieluchę  i  ją 
nakarmić. Po prostu wezmę rzeczy z salonu.” 

„Nie  spiesz  się.”  Nawet  nie  patrzy  na  mnie,  a  ja  się 
uśmiecham. Wchodzę  do  kuchni  po  szklankę  wody,  ponieważ 
zawsze mam ochotę na nią przed karmieniem piersią, ale Justin 
już dla mnie nalał. 

„Dobrze  się  czujesz,  skarbie?”  pyta,  obejmując  mnie  od  tyłu 
ramionami. 

„Tak”  szepczę. „Nie  jest  tak  źle,  jak  sobie  wyobrażałam.” 
Rumienię  się,  gdy  słyszę  głęboki  chichot  jego  ojca  za 
sobą. „Przepraszam”.  Odwracam  się  do  niego. „Brzmiało  to 
gorzej, niż miałam na myśli.” 

„Nie  musisz  przepraszać,  Aubrey. W  ogóle  mnie  to  nie  obraża,  
wręcz  przeciwnie. Nie  polubiłbym  cię  nawet  o  tyle  za  naszego 
chłopca,  jeśli  choć  trochę  nie  martwiłaś  się  spotkaniem  z  jego 
rodzicami.” 
 

„No cóż, to powinieneś polubić mnie jeszcze bardziej, ponieważ 
jedynym powodem, dla którego nie jestem nerwowym wrakiem, 
jest  to,  że  nie  miałam  wystarczająco  dużo  czasu,  żeby 
przygotować się na twoją wizytę”, mówię, a on uśmiecha się, gdy 
głodny  płacz  Jenna  rozbrzmiewa  w  powietrzu. „Obowiązki 
służbowe.” 

Wracam  do  sypialni  i  słyszę,  jak  Jasper  mówi:  „Dobrze  się 
spisałeś,  synu. Ładna  i  słodka,  a  to  trudna  kombinacja  do 
znalezienia. ” 

Dobrze  jest  dostać  znak  aprobaty  od  taty  Justin  i  sądząc  po 
uśmiechu na twarzy Cora, gdy oddaje mi Jenna przed wyjściem z 
pokoju, wydaje mi się, że ją też mam. Czuję, że ciężar został zdjęty 
z  moich  ramion  i  jestem  o  wiele  bardziej  zrelaksowana,  kiedy 
Jenna i ja dołączamy do wszystkich w salonie, gdzie odkrywam, 
że Justin miał rację, że jego mama przyniosła mnóstwo jedzenia. 

Biorę kanapkę z  pieczoną wołowiną i  frytkami,  a  kiedy  jem, 
Jenna zasypia w ramionach Cora. 

Dwadzieścia  minut  później  wstaje  i  podaje  Jenna  Justin, 
ogłaszając: 

„Pójdziemy, 

żeby 

Aubrey 

mogła 

się 

zdrzemnąć. Najlepszą radą, jaką mogę ci udzielić, kochanie, jest 
spanie, kiedy tylko Jenna śpi. To jedyny sposób, aby nie czuć się 
wyczerpaną przez cały czas. ” 

„Spróbuję  to  zapamiętać”  mówię,  a  ona  uśmiecha  się, 
podchodząc do mnie kiedy ja wstaję, by ją przytulić. 

„Jestem pod telefonem , jeśli będziesz mieć pytania lub będziesz 
potrzebować mnie, abym przyszła, byś mogła odpocząć.” 

„Dziękuję.”  Moje  ramiona  zaciskają  się  wokół  niej,  a  oczy 
wypełniają  się  łzami. Biorę  głęboki  oddech,  żeby  się  opanować, 
bardziej  wdzięczna,  niż  kiedykolwiek  mogła  wiedzieć  o  swojej 
ofercie. Zawsze  spodziewałam  się,  że mama  będzie u  mojego 
boku,  aby  udzielać  mi  porad  lub  po  prostu  się  na  niej  oprzeć, 
kiedy  będę  miała  pierwsze  dziecko  i  to  trudno  kiedy  sobie 
przypominam, że jej nie ma w pobliżu. 

Gdy wychodzą, idę do sypialni na bardzo potrzebną drzemkę, a 
zaśnięcie nie zajmuje mi dużo czasu. Pół godziny później słyszę 
głęboki pomruk Justin w drugim pokoju, a ponieważ Jenna wciąż 
śpi, przewracam się, aby spróbować zasnąć, ale zatrzymuję się i 
podnoszę,  gdy  słyszę,  jak  imię  ojca  Jenna  wychodzi  z  usta 
Justina. 

 

 

Rozdział 12 

 

JUSTIN 

„To  nie  jest  dobre. Paulie  Senior  nie  jest  głupi. Odkryje,  że  Kai 
wraca  do  życia  i  jest  związany  ze  śmiercią  jego  syna”  mówię 
do Kenton,  wiedząc,  że  coś  trzeba  będzie  zrobić  z  Paulie  Sr. 
wcześniej niż później. 

„Paulie Jr. nie żyje?” 

Tak  bardzo  skupiam  się  na  przekazywaniu  mojego 
ostrzeżenia Kenton , że nie zdaję sobie sprawy, że Aubrey nie śpi, 
nie mówiąc już o tym, że jest w pokoju. Odwracam głowę na jej 
pytanie, w samą porę, by dostrzec jak upadła na podłogę, jakby 
jej nogi osłabły. Kończę rozmowę bez słowa, upuszczając telefon 
i  podbiegam  do  niej. Podnoszę  ją  i  sadzam  na  kanapie,  a 
następnie  klękam  na  ziemi  obok  niej. „Cholera,  Aubrey. Czy 
wszystko w porządku? Mam cię zabrać do szpitala?” 

Jej skóra jest tak blada, że prawie przezroczysta, ale jej uścisk jest 
silny,  gdy  chwyta  mnie  za  rękę  i  ściska  wystarczająco  mocno, 
by spowodować ból. „Z kim rozmawiałeś przez telefon? Dlaczego 
mówiłeś o Paulie Jr.? Skąd go znasz? Powiedziałeś komukolwiek 
w Vegas, że tu jesteśmy?” 

„Paulie Jr.?” 

„Tak!”  Krzyczy  oszałamiając  mnie,  gdy  chwyta  mnie  za 
ramiona. „Czy powiedziałeś komukolwiek, że tu jestem?” 

„Kochanie, Jezu”. Kawałki się stykają i w końcu mnie to uderza. 

Już zabiłem skurwysyna, który ją zgwałcił. 

Nie  jestem  pewien,  czy  kiedykolwiek  będę  w  stanie  jej  o  tym 
powiedzieć. Nigdy nie chcę, żeby patrzyła na mnie z takim samym 
strachem, jaki ma teraz w swoich pięknych niebieskich oczach, 

ale  wiedząc,  że  nie  żyje  i  nie  może  jej  skrzywdzić  ani  nikogo 
innego, napełnia mnie ulgą. 

„Oddychaj  dla  mnie”  mówię  cicho  wiedząc,  że  muszę 
być bardzo ostrożny 

wyjaśniając 

jej 

sytuację. „ Rozmawiałem przez 

telefon 

z Kenton. Rozmawialiśmy o Paulie Jr., ponieważ jeden z naszych 
przyjaciół  miał  problemy  z  jego  ojcem  i  potrzebował  naszej 
pomocy. ” 

„Pomogłeś Paulie Jr.? Czy był twoim przyjacielem?” Odskakuje 
ode mnie i brzmi na przerażoną. 

„Oczywiście, że nie, kochanie.” Wstaję i siadam z nią na kanapie, 
a  następnie  sadzam  sobie  ją  na  swoich  kolanach,  aby  móc  ją 
widzieć i trzymać podczas rozmowy. „Paulie Jr. podążał za żoną 
jednego 

z 

moich 

przyjaciół. Ona odziedziczyła jakąś 

nieruchomość w Vegas i chciał ją dla siebie. Myślał, że gdyby miał 
nad  nią  kontrolę,  dałoby  mu  to  moc,  której  potrzebował,  by 
wydostać się spod ręki ojca i zająć jego miejsce.” 
 

„Czy  byliście  w  stanie  jej  pomóc,  zanim  on…”  przerywa 
i drży, zanim kontynuuje  „zrobił coś, co by ją skrzywdziło?” 

Nie  używa  prawdziwego  słowa,  ale  rozumiem,  o  co  próbuje 
zapytać. Spieszę się, by ją uspokoić. „Jego celem było poślubienie 
jej,  ale  nigdy  nie  zbliżył  się  na  tyle,  by  cokolwiek  z  nią 
spróbować. Kai,  jej  mąż  i  jego  zespół  mieli  stawić  czoła  mu  w 
klubie  w  Vegas,  ale  snajper  zdjął  go,  zanim  mieli  szansę.” 
Pomijam tę część, że to ja pociągnąłem za spust. Może kiedyś jej 
o tym opowiem, kiedy będziemy szczęśliwym małżeństwem i nie 
będę  musiał  się  martwić  tym,  że  może  to  spowodować,  że 
pobiegnie w przeciwnym kierunku. 

„On naprawdę nie żyje?” Jej głos jest nieco ponad szeptem. 

„Sam  widziałem  jego  ciało”,  zapewniam  ją,  a  ona  topi  się  na 
mnie. „Czy  jego  tata  jest  powodem,  dla  którego  nie  możesz 
wrócić? Czy Paulie Sr. wie o Jenna? Czy to on cię szuka?” 

Jej 

głowa 

gwałtownie 

odchyla 

się, 

a 

niebieskie 

oczy skanują moje. „Nie sądzę, żeby ktokolwiek wiedział o Jenna 
oprócz mojej rodziny.” 

"Kurwa." 

"Dlaczego? Słyszałeś coś? Czy on mnie szuka?” 

„Nie wkurzaj się, ale zacząłem kopać w twojej przeszłości, kiedy 
przywiozłem ciebie i Jenna ze szpitala do domu. Kilka nocy temu 
natknąłem się na rozmowę, w której ktoś wspomniał twoje imię i 
powiedział, że cię szuka.” 

"Kto to był?" 

"Nie wiem. Nie byłem w stanie się dowiedzieć. ” 

„Czy  powiedzieli,  gdzie  mogę  zadzwonić,  gdybym  została 
znaleziona?” 

„Kochanie, ciemna sieć  tak  nie  działa. To  wszystko kody i 
gówno. Ja nadal pracuje nad ustaleniem, kto to był,” Wyjaśniam, 
a jej ciało sztywnieje jakby szykowała się do skoku z moich kolan, 
więc moje ramiona zacisnąć wokół niej. 

„Nigdy nie pozwolę, żeby ktokolwiek cię skrzywdził lub dostał się 
do Jenna. Musisz mi zaufać." 

„Za moimi plecami kopałeś w mojej przeszłości.” 

„Tak, ale chciałem cię chronić. Nie wiedziałem, kto cię skrzywdził 
kochanie  i  chciałem  się  upewnić,  że  jestem  przygotowany  na 
wypadek,  gdyby  przyjechał  po  ciebie  lub  Jenna.”  Gdybym 
wiedział, że już go zabiłem, nie rozpocząłbym poszukiwań… ale 
wtedy nie odkryłbym, że ktoś jej aktywnie szuka. 

„Powodem,  dla  którego  mój  brat  tak  mocno  naciskał,  abym 
dokonała  aborcji,  było  to,  że  nie  chciał  ujawnić,  kim  jest 
ojciec. Jedynymi  ludźmi,  którzy  wiedzieli,  był  on  i  moi 
rodzice. Nie  powiedziałam  żadnej  z  moich  przyjaciółek. Nie 
poszłam  do  lekarza,  aby  potwierdzić,  że  wykonany  bez 
recepty test był dokładny. ” 

„Twój brat chciał cię chronić i nie widział Jenna jako osoby.” Jej 
jedyną 

odpowiedzią 

jest 

skinienie 

głową. „Uznał, 

że najłatwiejszym sposobem  na  zmniejszenie  ryzyka,  że  Paulie 
Sr. lub jego syn przyjdą po ciebie, jest aborcja”. 

„Tak”, szepcze. „Ale nie mogłam tego zrobić. Była dla mnie osobą 
od momentu, gdy zobaczyłam znak plus na teście i od tamtej pory 
ją kocham. ” 

„To  część  tego,  co  czyni  cię  tak  cholernie  wyjątkową, 
Aubrey. Byłaś w niemożliwej sytuacji. Nikt nie obwiniłby cię  za 
zrobienie  tego,  o  co  prosił  twój  brat,  ale  wybrałaś 
trudną drogę, aby  chronić  niewinne  życie  rosnące  w  tobie.”  To 
także duża część tego, dlaczego tak szybko się w niej zakochałem, 
ale teraz nie jest właściwy czas, aby jej to powiedzieć. Nie z tym, 
o  czym  rozmawiamy. Nie  sądzę  też,  żeby  była  gotowa  usłyszeć, 
jak  wyznaję  swoje  uczucia. Będę  musiał  poczekać  na  kolejny 
dzień. Ale  jednak  nastąpi  to  wkrótce. Nie  jestem  pewien,  czy 
wytrzymam dłużej. 

Opiera głowę na moim ramieniu, a ja całuję ją w czoło. „Myślisz, 
że możesz dowiedzieć się, kto mnie szukał?” 

"Oczywiście,  że  mogę. Mam  już  ślad. To  tylko  kwestia  czasu, 
zanim coś odbierze.  ” 

„Jeśli to dla ciebie takie łatwe, to czy tak łatwo będzie mógł mnie 
znaleźć ktoś inny?” 

„Nie,  powinni  trafić  w  ślepy  zaułek,  jeśli  przeszukają  akta 
szpitalne. Zmieniłem  twój  adres  i  zniekształciłem  informacje  w 
twoich aktach, więc nikt nie będzie mógł go używać, aby  ciebie 
wyśledzić.” 

„A co z moim lekarzem? Czy mogą mnie wyśledzić przez niego?” 

Kręcę głową. „Zmieniłem wszystko, więc nie denerwuj się, kiedy 
będzie błąd podczas następnej wizyty.” 

„A  co  z  moimi  rachunkami? Nie  zdobędę  ich,  jeśli  pójdą  w 
niewłaściwe miejsce.” 

„Już je spłaciłem.” Znowu mocniej ją trzymam, ale okazuje się, że 
nie jest to konieczne, bo się nie wkurza. 

„Przeniosłeś tu wszystkie rzeczy Jenna, zanim mnie zapytałeś, czy 
chcę  z  tobą  zamieszkać,  kupiłeś  jej  wszystko,  czego  mogła 
potrzebować  i  pokryłeś  moje  rachunki,  zanim  mi  o  tym 
powiedziałeś.” Kręci głową. „Jesteś prawie tak wyrafinowany jak 
Aedan, ale w dobrym stylu.” 
 

„Aedan?” 

Jej uśmiech znika. "Mój brat." 

Jej apodyktyczny starszy brat, który prawdopodobnie martwi się 
o swoją młodszą siostrę. „Myślisz, że to Aedan może cię szukać?” 

Przechyla  głowę  na  bok  i  zastanawia  się  przez  chwilę,  zanim 
przytakuje. „Myślę,  że  to  może  być  on. Nie  powiedziałam 
nikomu,  że  wyjeżdżam  ani  dokąd  jadę,  co  na  pewno 
doprowadzało  go  do  szału,  kiedy  odkrył,  że  mnie  nie  ma. Nie 
mogę powiedzieć czy wciąż mnie szuka po tak długim czasie. Ale 
z  drugiej  strony  Aedan  może  być nieugięty. To  część  tego,  co 
pomogło mu tak szybko awansować w branży narkotykowej. ” 

„Branża narkotykowa?” 

Jej oczy opuszczają moje i widzę, że czuje się nieswojo. „Tak, miał 
zaledwie dwadzieścia trzy lata, kiedy zabił swojego szefa i wyrobił 
sobie  markę. Ale  nie  tylko  dlatego,  że  chciał  swojej  pracy” 
zapewnia mnie, że dzięki temu jest lepiej. „Facet był kompletnie 
szalony,  jeśli  chodzi  o  kobiety,  porywał  je,  uzależniał  od 
narkotyków, po czym sprzedawał je. Aedan mógł być handlarzem 
narkotyków,  ale  to,  co  robił  jego  szef,  było  dla  niego  nie  do 
przyjęcia. Ponieważ  nikt  inny  nie  zrobił  nic,  aby  powstrzymać 
tego faceta, a on był w stanie się tym zająć, więc go zabił. ” 

„Masz numer telefonu, którego mogę użyć, aby go złapać?” 

„Tak,  ale…”  Odwraca  wzrok. „Nie  chcę,  żeby  mógł  mnie 
wyśledzić.” 

„Tutaj przydają się moje super tajne umiejętności szpiegowskie”, 
mówię, a ona się śmieje. Szybko ja całuję, a potem zsuwam ją z 
kolan  i  idę  do  biurka,  chwytając  jeden  z  moich  specjalnych 
telefonów z dolnej szuflady. „To nie ma GPS, a numer nie jest ze 
mną połączony. Możemy do niego zadzwonić bez żadnego ryzyka, 
że cię znajdzie.” 

Ostrożnie  patrzy  na  telefon. „Nie  jestem  pewna,  czy  jestem  już 
gotowa z nim rozmawiać. Jest zbyt wcześnie po urodzeniu Jenna 
i  wszystko,  o  czym  myślę,  to  to,  że  nie  byłoby  jej,  gdybym  go 
posłuchała.” 

„Nie  musisz  z  nim  rozmawiać.”  Siadam  obok  niej  i  biorę  ją  za 
rękę. „Zadzwonię  do  niego, bo  muszę  wiedzieć,  czy  to  on  cię 
szuka.” 

„Okej”. Bierze ode mnie telefon, otwiera go i wciska numer,  po 
czym  go  oddaje. Ściskam  jej  dłoń,  a  następnie  naciskam 
zielony przycisk i przykładam telefon do ucha, słuchając jak idzie 
sygnał. 

„O'Sullivan”. 

„Aedan O'Sullivan?” 

„Tak, masz go. Kto, kurwa mówi?” 

Wstaję i chodzę tam i z powrotem przed kanapą. „To, kim jestem, 
nie ma tak wielkiego znaczenia, jak to, kto siedzi przede mną.” 

„Aubrey. Masz moją siostrę? I przysięgam na pieprzonego Boga,  
jeśli położysz na niej choć jeden palec, wytropię cię i sprawię, że 
będziesz chciał, żebym cię zabił, skurwielu.”  

Jest  na  tyle  głośny,  że  Aubrey  się  wzdryga. „Mów  ciszej, 
dupku. Przestraszysz swoją siostrę.” 

„Przestraszę ją?” Jego ton zamienia się w szept. „Kim ty kurwa 
jesteś?” 

„Jestem tym mężczyzną z którym mieszkają ona i jej córka.” To 
tyle,  ile  chętnie mu  powiem, dopóki  nie  zdołam  się  przekonać, 
czy można mu zaufać w sprawie  miejscu pobytu Aubrey i Jenna. 

„Ma dziewczynkę?” 

Ból w jego głosie wystarczy, żebym przestał krążyć, więc siadam 
na brzegu kanapy. "Tak. Oboje mają się naprawdę dobrze. ” 

„Zatem musisz zachować dla siebie to, kim ona jest, aby wszystko 
zostało w ten sposób. Są tu ludzie, którzy zabiliby się, żeby dostać 
to dziecko. ” 

„Właśnie  dlatego  dzwonię. Znalazłem  jej  ślad  w  Internecie  i 
pracuję nad znalezieniem źródła. ” 

„O  ile  mi  wiadomo,  tylko  ja  jej  szukałem. Ale  jeśli  wyjdzie 
wiadomość, że urodziła dziecko, zostaną zadane pytania.” W tle 
rozlega się głośny trzask i brzmi to okropnie, jakby rzucił coś o 
ścianę. „Nie  podoba  mi  się  pomysł,  że  moja  młodsza  siostra 
mieszka z jakimś facetem, którego nigdy nie spotkałem, ale jest 
to  o  wiele  lepsze  niż  odwiedzanie  jej  grobu,  gdy  jakiś 
zdeprawowany dupek wychowuje moją siostrzenicę. Lepiej, żeby 
nie było jej widać, tak by ludzie nie zaczęli zadawać pytań.” 

„Nie pozwolę Paulie Sr. dowiedzieć się o niej ani o dziecku” 

„W  jaki  sposób  jesteś  związany  z  rodziną  Amidio?”,  Pyta 
zabójczym tonem. 

Na pewno, kurwa, nie musi wiedzieć, że to ja zabiłem Paulie Jr., 
więc  rzucam  dwa  nazwiska,  które  dadzą  mu  znać,  że  gram  dla 
przeciwnej strony, nie zdradzając zbyt wiele. „Kai i Sven”. 

„Cóż, kurwa”, jęczy. „Wygląda na to, że wszyscy mamy ten sam 
problem.” 

„Tak” zgadzam się „i myślę, że moglibyśmy sobie pomóc.” 
 

„Dopóki rozumiesz to, że Aubrey nigdy nie wróci i nie istnieje w 
odniesieniu  do  nikogo  w  Vegas,  będę  bardziej  niż  chętny  do 
współpracy z tobą.” 

Jestem  zirytowany,  że  drań  wciąż  myśli,  że  ma  coś  do 
powiedzenia w sprawie tego, co robi Aubrey. „Biorąc pod uwagę, 
że nie mam zamiaru pozwolić jej odejść ode mnie i chcę, żeby była 
bezpieczna, to mi odpowiada”. 

„Będę musiał to usłyszeć od mojej siostry, zanim będziemy mogli 
rozmawiać dalej”, warczy. 

„Chcesz porozmawiać ze swoją siostrą.” Oczy Aubrey są szeroko 
otwarte i kręci głową. „Musisz mi dać sekundę,  bo muszę z nią 
porozmawiać. Nie jest teraz twoją fanką i nie mogę powiedzieć, 
że winię ją za to.” 

„Pozwól mi porozmawiać z moją siostrą”, szczeka. 

Moja  dłoń  zaciska  się  wokół  telefonu. „Pozwól,  że  wyjaśnię  ci 
jedną rzecz. Ona i jej córka są moje i to ja będę się nimi opiekować 
i je chronić, więc jeśli nie chce z tobą rozmawiać, nie zamierzam 
zmuszać jej do tego.” 

„Skurwysynu, daj…” 

Nie słyszę więcej, ponieważ wyciąga mi telefon z ręki i syczy: „Nic 
mi nie jest. Twoja siostrzenica ma się dobrze. A jeśli pieprzysz się 
z Justin, wyśledzę cię i wykastruję.” Oddaje mi telefon, po czym 
znika w korytarzu. 

„Muszę  wykonać  kilka  połączeń  telefonicznych,  ale  będę  w 
kontakcie”, mówię, kiedy odsuwam telefon do ucha. 

„Czy  z  nią  naprawdę  wszystko  w  porządku? Czy  z 
moją siostrzenicą wszystko w porządku?” 

„Obie mają się dobrze. Porozmawiamy wkrótce.” Rozłączam się, 
gdy Aubrey wraca korytarzem z Jenna. 

„Wygląda na to, że planujesz w czymś pomóc mojemu bratu.” 

„Tak”, zgadzam się, ale nie chcę, żeby wiedziała za dużo. 

Żuje  wnętrze  swojego  policzka,  odwraca  wzrok  gdy  siada  na 
kanapie. „Czy możesz złożyć mi obietnicę?” 

„To  zależy”.  Nie  obiecuję  jej,  że  nie  zrobię  tego,  co  muszę,  aby 
upewnić  się,  że  ona  i  Jenna  są  chronione  i  niestety  niektóre 
rzeczy, które mógłbym zrobić, prawdopodobnie nie spowodują, 
że będzie szczęśliwa. 

„Obiecaj  mi, że  bez względu na to, w  co wciągnie cię mój brat, 
zawsze będziesz takim mężczyzną, na jakiego Jenna będzie mogła 
patrzeć. Że  nie  przestaniesz  być  mężczyzną,  w  którym  się 
zakochuję.” 

„Jedyną rzeczą, która się zmieni, będzie moja możliwość spania 
bez  obawy,  że  coś  może  zaszkodzić  jednej  z  moich  dziewcząt”, 
mówię  jej,  a  ona  przygląda  mi  się  przez  dłuższą  chwilę,  zanim 
przytakuje. 

 

 

Rozdział 13 

 

AUBREY 

„Twoja kolej” nalegam, przewracając się na łóżku z telefonem w 
dłoni i twarzą Justin na ekranie. 

„Sprawisz, że wyjawię ci wszystkie moje sekrety, prawda?” 

„To ty chciałeś zagrać w tę grę” przypominam mu. 

„Jesteś  bezduszną  małą  osóbką.”  Obdarza  mnie  seksownym 
uśmiechem. "Podoba mi się to." 

„Jeśli  chodzi  o  to,  że  jesteś  człowiekiem  tajemnicy? Tak!” 
Uśmiecham  się  do  niego. „Ale  to  jest  sprawiedliwe, 
ponieważ straciłam szansę  bycia  tajemniczą  kobietą,  kiedy 

wszedłeś ze mną do pokoju porodowego po tym, jak poznaliśmy 
się dopiero kilka tygodni wcześniej.” 

„Kiedy  ujmujesz  to  w  ten  sposób,  masz  zdecydowanie rację ” 
narzeka . „Wiesz  już,  co  robię  dla Kenton ,  ale  mam 
grupę hakerów i  aktywistów internetowych z którymi prowadzę 
działalność poza pracą, którą z nim wykonuję.” 

„Masz na myśli Anonymous?” Nie wiem wiele, ani nic takiego na 
temat hakowania, ale prawie wszyscy słyszeli o niesławnej grupie 
hakerskiej w wiadomościach. 

„Coś w tym rodzaju? Jasne” przyznaje niechętnie. „Ale nasze cele 
są 

bardzo 

różne. Pomagamy 

zamknąć 

terrorystów 

i 

ekstremistów, hakując ich strony internetowe. ” 

Moje oczy rozszerzają się ze zdziwienia, ponieważ wygląda na to, 
że jego grupa zajmuje się poważnymi  sprawami. „Czy więc muszę 
się martwić, że FBI wyłamie twoje drzwi w środku nocy z powodu 
tego, co robisz z przyjaciółmi hakerami ?” 

„Nie  masz  się  czym  martwić. Bardziej  prawdopodobne  jest,  że 
będę  współpracować  z  władzami,  niż  że  będą  mnie  ścigać.” 
Przesuwa dłonią po brodzie, którą wyhodował, odkąd urodziłam 
Jenna. „ Oczywiście pod stołem. To gówno, które robię, nie jest w 
żaden sposób legalne, ale są ludzie na wyższych stanowiskach w 
systemie prawnym, którzy  dostrzegają  wartość  posiadania 
kogoś, kto może pójść tam, gdzie oni nie mogą. ” 

„Czy  macie  fajną  nazwę? Bo  jeszcze  bardziej  będę  pod 
wrażeniem. ” 

Jego  uśmiech  staje  się  zakłopotany. „Tak,  nazywamy  się  Wiatr 
Północy.” 

„Kocham to." 

„W porządku, kochanie, czas, abyś poszła spać.” Uśmiecha się, a 
ja dotykam ekranu mojego telefonu jednym palcem. 

"Tęsknię za tobą." 

„Też za tobą tęsknię, ale jutro rano wrócę do domu.” 

„Dobrze.”  Wzdycham,  a  potem  siadam,  kiedy  Jenna  zaczyna 
płakać. „Muszę ją nakarmić”. 
 

„Tęsknię  za  tym,  że  tam  jestem”  mówi,  a  moje  policzki  się 
ogrzewają, gdy myślę o momentach, w których karmiłam  piersią, 
gdy on mnie obejmował. „Pocałuj moją dziewczynę, powiedz jej, 
że ją kocham i do zobaczenia wkrótce”. 

„Okej, dobranoc. ” 

„Dobrej nocy , kochanie”. Rozłącza się, a ja wyłączam telefon, a 
potem zbieram moją dziewczynkę i karmię ją jeszcze raz, zanim 
kładziemy się obie na noc. 

„Jak to jest, że zawsze udaje ci się znaleźć dla niej najfajniejsze 
zabawki?” pytam Justin, obserwując go następnego popołudnia, 
gdy  ustawia  fotel  bujany  dla  niemowlaków  na  środku  salonu, 
podczas gdy Jenna śpi w pokoju obok. 

„To  niesamowite,  co  możesz  znaleźć  w  Internecie,  kiedy 
patrzysz.” Spogląda na mnie, a jego krystalicznie niebieskie oczy 
błyszczą  humorem. Boże,  kocham  jego  oczy. Naprawdę  go 
kocham. Przez  ostatnie  sześć  tygodni  stało  się  to  rażąco 
jasne. Nawet kiedy go nie ma i robi z moim bratem wszystko, co 
robi  w  Vegas,  upewnia  się,  że  pozostaje  w  kontakcie  ze  mną  i 
Jenna podczas rozmów wideo. Mówi, że nie chce przegapić ani 
jednej  sekundy  dorastania  naszej  dziewczyny,  coś,  co  jest 
zdecydowanie możliwe. Jenna wciąż je przez cały czas, a ja wciąż 
jestem wyczerpana, ale to wszystko jest tego warte. Zyskała już 
półtora kilo, podnosi głowę i cały czas się uśmiecha. Ona jest tak 
samo  zakochana,  jak  ja  w  mężczyźnie  który  stoi  kilka  stóp  ode 
mnie. 

„Nie  będą  wyśmiewać  się  z  ciebie  ci  wszyscy  twoi 
hakerzy jeśli sprawdzą historię przeglądarki i zobaczą, że szukasz 
zabawek przez cały czas?” Żartuję. 

„Nie”. Kręci głową, podnosi się z kolan i podchodzi do miejsca, 
gdzie  siedzę,  pochylając  się  nade  mną. „Jestem  wystarczająco 
bystry, by wyczyścić te wyszukiwania, aby nikt ich nie znalazł.” 
Całuje mnie, a ja wsuwam palce w jego włosy, gubiąc się w tym 
pocałunku. Kiedy się odsuwa, czuję się rozczarowana, jak zawsze. 

"Czy mogę cię o coś zapytać?" 

„Cokolwiek.”  Uśmiecha  się,  delikatnie  dotykając  ustami  moich 
warg. 

„Co  ty  ze  mną  robisz?”  Macham  ręką  w  powietrzu  między 
nami. „Jesteś  gorący,  bystry  i  słodki. Możesz  mieć  dowolną 
dziewczynę.” 

Opiera  czoło  o  moje  i  patrzy  mi  w  oczy. „Nie  chcę  żadnej 
dziewczyny oprócz ciebie. Nie rozumiesz? Ty i Jenna jesteście dla 
mnie wszystkim.” 

Kręcę  głową  i  wstaję,  zmuszając  go  do  wyprostowania  się,  a 
potem  podchodzę  do  okna  i  patrzę  na parking . „Spędziłeś 
ostatnie dwa miesiące, udowadniając mi to.” 

„Mówisz  tak,  ale  mam  wrażenie,  że  to  nie  jest  komplement.” 
Obejmuje  mnie  od  tyłu  ramionami  i  opiera  brodę  na  moim 
ramieniu. „Skąd to wszystko pochodzi?” 

„Lekarz dał mi zielone światło podczas mojej dzisiejszej wizyty ”. 

„Zielone światło?” 

„Wiesz, zielone światło.” Obracam się w jego ramionach i patrzę 
w  jego  niebieskie  oczy,  które  nie  zawierają  nawet  najmniejszej 
odrobiny zrozumienia. Moje policzki wypełniają się gorącem, gdy 
szepczę: „Powiedziała mi, że mogę wznowić normalną aktywność 
seksualną”. 

Cofa się o krok i zsuwa dłonie z moich ramion, by złapać mnie za 
ręce. „Nie ma znaczenia, co mówi twój lekarz. Nigdy nie zrobimy 
nic, na co nie jesteś w stu procentach gotowa. Nie spieszy mi się, 
Aubrey.” 

„Nie chcesz ze mną uprawiać seksu?” 

"Maleńka." 

„Zawsze  przestajesz,  gdy  rzeczy  między  nami  stają  się  gorące”, 
wskazuję szeptem. 

„Właśnie urodziłaś Jenna i masz swoją przeszłość…”. Zatrzymuje 
się, aby potrząsnąć głową. „Chcę, aby coś się wydarzyło, kiedy ty 
będziesz na to gotowa.” 

"Jestem  gotowa. Byłam  gotowa. Ja  tylko  ...  chcę  wiedzieć,  że 
chcesz być ze mną w ten sposób. ” 

„Jezu, zwariowałaś” mówi, a ja mrugam do niego. 

"Co?" 

„Szczerze wątpiłaś, że chcę być z tobą, że chcę cię przelecieć?” 

"Ja..." 

„Aubrey, wszystko co muszę zrobić, to zobaczyć cię, żebym zrobił 
się twardy. Chcę ciebie, nigdy w to nie wątp. Po prostu nigdy nie 
chcę  popychać  cię  do  czegoś,  na  co  nie  jesteś  gotowa.”  Kręci 
głową. „Nie  mogę  uwierzyć,  że  prowadzimy  tę  pieprzoną 
rozmowę. Mam  obsesję  na  twoim  punkcie, jestem  tobą 
zauroczony,  zakochany  w  tobie. Chcę  cię  pieprzyć,  kochać  się  z 
tobą,  jeść  cię,  brać  cię  w  każdej  możliwej  pozycji. Jesteś 
wszystkim, czego kiedykolwiek chciałem, a nawet więcej, a jeśli 
powiesz  mi,  że  jesteś gotowa tam pójść,  ja  też  jestem  na  to 
gotowy. ” 

 

 

Rozdział 14 

 

JUSTIN 

„Kochasz mnie?” Jej piękne niebieskie oczy wypełniają się łzami 
i przyciągam ją do piersi. 

"Tak,  kocham  cię. Gdy  zobaczyłem  cię  po  raz  pierwszy, 
byłem zauroczony, a potem spotkałem cię i wiedziałem, że to na 
ciebie  czekałem. Pytanie  tylko…  czy  ty  też  mnie  kochasz?” 
Przygotowuję  się  na  jej  odpowiedz,  niepewny,  czy  jest  gotowa 
przyznać któremukolwiek z nas, co do mnie czuje. 
 

"Oczywiście, że tak. Jak mogłabym cię nie kochać? Sprawiłeś, że 
nie można nie upaść na pięty. ” 

„Chcę usłyszeć, jak to mówisz.” 

„Usłyszeć co?” Pyta z lekkim uśmiechem. 

„Wiesz co.” Podnoszę ją z nóg i zanoszę na kanapę, gdzie ją kładę. 

„Kocham twoją brodę”. 

„Mów dalej.” Całuję ją w szyję. 

"Kocham twoje ciało." 

„Dalej”.  Przesuwam  dłonie  do  jej  koszuli  i  podciągam  ją  nad 
głowę, gdzie odkrywam, że jest bez stanika,  coś, czego jeszcze nie 
założyła. 

„Uwielbiam twoje usta.” Syczy, gdy wciągam jeden z jej sutków 
do swoich ust „Justin”. 

„Jestem  tutaj”,  jęczę,  bo  moja  potrzeba  zatwierdzenia  jej  jako 
mojej  jest  prawie  nie  do  zniesienia. Świadomość,  że  dostała  
medycznie  pozwolenie  do uprawiania  seksu, nie pomaga  mojej 
kontroli. Pragnienie, by ją mieć, narasta od momentu, gdy po raz 
pierwszy na nią spojrzałem. 

„Kocham  cię”,  mówi,  gdy  całuję  jej  brzuch  i  patrzę  na  nią, 
spotykając jej spojrzenie. 

„Chcę,  żeby  to  był  twój  wybór. Chcę,  żebyś  tego  chciała.” 
Podnoszę się i siadam między jej nogami. 

„Jedyną  rzeczą,  o  której  mogłam  myśleć,  odkąd  wyszłam  z 
gabinetu  lekarza,  jest  seks  z  tobą. Potem  Jenna  poszła  na 
drzemkę, a ty robiłeś coś, aby poprawić jej życie, jak zawsze, co 
sprawiło,  że  stałeś  się  jeszcze  bardziej  seksowny  niż  zwykle. A 
ja…" 

Dotykam  palcem  wskazującym  jej  warg,  aby  powstrzymać 
napływ  jej  nerwowej  paplaniny. „Czy  mówisz  mi,  że  cały  ten 
dramat wcześniej polegał na tym, że chcesz uprawiać seks?” 

Mruży oczy. „Nie było dramatu.” 

„Kochanie”.  Mój  kutas  twardnieje  i  naciska  na  zamek 
błyskawiczny 

moich dżinsów na 

samą 

myśl, 

że 

w 

końcu mogę zanurzyć się w jej mokry żar. 

„Zmieniłam zdanie”. Próbuje wstać, ale przytrzymuję ją. 

„Och  nie”.  Wsuwam  rękę  pod  jej  podbródek,  żeby  nie  stracić  z 
niej  oczu. „Zawsze  chcę,  abyś  miała  wszystko,  czego 
potrzebujesz. Więc powiedz mi, kochanie, chcesz mojego fiuta? ” 

Oblizuje wargi, opuszcza oczy na moje usta, a ja jęczę. „Tak.” Jej 
pulchne usta tworzą idealne koło, co sprawia, że myślę o tym, jak 
wyglądałyby owinięte wokół mojej twardej długości. 

Ściskam jej biodra i  mówię:  „Jestem  gotowy,  chętny  i  zdolny, 
kiedykolwiek i gdziekolwiek chcesz”. 

Jej wzrok  kieruje się na  całkowicie zamknięte drzwi sypialni, a 
potem  na ekran monitora na  stoliku  do  kawy  który  stoi  przed 
kanapą. Jenna śpi spokojnie w swojej kołysce, gdzie ją położyłem 
około  pół  godziny  temu. Policzki  Aubrey  mają  ciemnoróżowy 
kolor,  kiedy  odwraca  się  do  mnie  i  wyrzuca  z  siebie:  „Mamy 
jeszcze  od  minuty  do  trzech  godzin,  zanim  się  obudzi. Czy  to 
wystarczy?” 

Moja  kontrola  przesuwa  się  o  kolejny  poziom  na  jej 
śmiałość. Wsuwam  dłonie  pod  jej  tyłek,  by  przyciągnąć  ją  do 
siebie,  a  jej  nogi  okrążają  moje biodra. Kanapa  nie  jest 
idealną lokalizacją dla jej pierwszego razu, ale musimy pracować 

na tym, co mamy, odkąd mamy Jenna. „Przyznanie się do tego 
nie  jest  dla  mnie  zbyt  męskie,  ale  prawdopodobnie  będzie  w 
stanie  wytrzymać  tylko  minutę,  ponieważ  miałem  wrażenie,  że 
mój  kutas  wybuchnie  po  usłyszeniu,  jak  mówisz  o  naszym 
seksie.” 

„Naprawdę?” Jej uśmiech jest kobiecą satysfakcją, gdy pochylam 
głowę. 

„Tak”, oddycham jej do ucha, ciesząc się jej małym dreszczem w 
reakcji. „Ale  miejmy  nadzieję  że  wytrzymam  przez  co  najmniej 
pięć minut, żebym mógł w ciebie najpierw wejść.” 

Jej dłonie wsuwają się pod tył mojej koszuli, a paznokcie drapią 
mnie po skórze, gdy jęczy: „Uh-huh”. 

Wciągam płatek jej ucha do ust i gryzę go delikatnie. Ona jęczy i 
wierci  się  niespokojnie  pode  mną,  gdy  zaczynam  całować  jej 
ciało. Opiera się plecami na poduszkach, a ja obejmuje jej idealne 
cycki,  słuchając  jej  westchnienia. Skubię  je,  ssę  wokół  nich  i 
zębami  szczypię  twarde,  różowe  małe  szczyty  na  końcach. Wije 
się,  kiedy  zsuwam  się  z  jej  ciała  i  ściągam  jej  miękkie, czarne 
bawełniane spodnie i majtki. 

Uderza  mnie  zapach  jej  pożądania,  na  co  jęczę. „Tak  bardzo 
tęsknię  za  twoją  cipką,  kochanie.”  Rozsuwam  szeroko  dwoma 
palcami jej wargi, potem liżę środek i okrążam językiem wokół jej 
łechtaczki, 

po 

czym 

delikatnie 

wciągam 

ją 

do 

ust. Jej biodra podskakują, a palce wbijają mi się w skórę mojej 
głowy. „Mógłbym  spędzić  te  trzy  godziny  tutaj  i  wciąż  nie 
mógłbym się tobą nasycić.” 

Jej ciało zaczyna się trząść, a ja odsuwam się, by na nią spojrzeć. Z 
oczami utkwionymi w jej, oddycham na jej rdzeniu i drapię brodą 
po wrażliwej skórze jej wewnętrznych ud. Jej oczy rozszerzają się, 
a ciało napina, gdy podnoszą się do moich ust. Ssę ją, zanurzam 
język  tak  głęboko,  jak  to  tylko  możliwe,  aż  krzyczy  moje  imię  i 
wzdryga  się  od  orgazmu. Potem  liżę  ją,  aż  jej  ciało  znów  się 
rozluźni. Wciskam fiuta w poduszki, a z mojej piersi wydobywa 
się głęboki warkot. 

 

Jej 

długie 

rzęsy 

trzepoczą, 

a 

oczy 

otwierają. „Czy 

zrobiłam coś złego?” 

„Nie, kochanie, zrobiłaś wszystko dobrze, pozwalając sobie na to, 
by tak dojść”, uspokajam ją. 

„Ale brzmisz jakbyś cierpiał”. 

„Nie  nazwałbym  tego  cierpieniem.”  Unoszę  się  na  kolana  i 
rozpinam dżinsy . „Jestem 

na 

samym 

końcu 

swojej 

samokontroli.” 

„Och.”  Jej  wzrok  spoczywa  na  moim  zamku  błyskawicznym,  a 
oczy się przymykają. 

Mam  wrażenie,  że  mój  kutas  jest  gotowy,  aby  przebić  się 
przez dżinsy, by  się  do  niej  dostać,  więc  zsuwam  spodnie  na 
kolana  i  zrzuciłam  je. Mój  twardy  kutas  odbija  się  swobodnie  i 
pochylam  się  nad  nią,  a  moja  korona  prawie  dotyka  jej ciepła, 
gdy zdaję 

sobie 

sprawę, 

że 

zapomniałem 

o 

czymś 

ważnym. „Cholera, muszę wziąć prezerwatywę”. 

„Ee…  nie  musisz  jej  używać,  jeśli  nie  chcesz.”  Chwyta  moje 
bicepsy,  aby  powstrzymać  mnie  przed  odejściem. „Lekarz 
powiedział, że szanse na zajście w ciążę są prawie zerowe w ciągu 
najbliższego miesiąca podczas karmienia piersią”. 

„Nie przeszkadza ci to, że  wezmę  cię bez niczego?” Nie ruszam 
się, gdy czekam na jej odpowiedź, a moje ciało zachęca mnie do 
wbicia się w nią, dopóki nie zniknę w niej aż na głębokość swoich 
jaj. 

„Chcę  poczuć,  że  poruszasz  się  we  mnie  bez  niczego  między 
nami.” 

„Kurwa.”  Pożeram  jej  usta  w głębokim  pocałunku. „Jeśli  dalej 
będziesz  mówić  w  ten  sposób  to  będziemy  mieli szczęście, jeśli 
przetrwam sekundę, a co dopiero chwilę.” 

Jej pulchne wargi wyginają się na brzegach i obejmuje mnie za 
szyję. „Więc może przestaniemy rozmawiać?” 

W  jej  oczach  widzę  cień  strachu. Delikatnie  całuję  jej  usta,  bo 
ostatnią rzeczą, którą chcę zrobić, to ją przestraszyć. Wlewam w 
to całą miłość do niej, gdy mój język pojedynkuje się z jej, podczas 
gdy oboje toniemy w zmysłowej potrzebie. Mój kutas szturcha ją, 
a ona drży. „Jesteś pewna, że jesteś na to gotowa?” 

"To zależy. Czy przeszkadza ci to, że nie mam pojęcia, co robić?”  
pyta. 

„Wcale mi to nie przeszkadza. W rzeczywistości jest odwrotnie. ” 

"Co masz na myśli?" 

„Mężczyźni  mogą  być  terytorialni  wobec  swoich  kobiet. Nigdy 
wcześniej  tego  nie doświadczyłem,  ale  z  tobą  wszystko  jest 
inaczej.”  Przesuwam  główkę  mojego  kutasa  przez  jej  wilgoć,  a 
następnie powoli zapadam się w nią, obserwując, jak jej oczy się 
zamykają. „Miej  oczy  skierowane  na  mnie,  kochanie”.  Kiedy 
jestem w końcu głęboko w niej zakotwiczony, nie widzę nic poza 
przyjemnością  w  jej  spojrzeniu. "Kurwa. Jest  jeszcze  bardziej 
mokro,  cieplej,  a  nawet  lepiej  niż  sobie  wyobrażałem” 
chrząkam. „Twoja cipka owinęła mnie tak ciasno.” 

„Justin.”  Jej  paznokcie  wbijają  się  w  moje  plecy. Tak  długo 
czekałem  na  ten  moment. Wiem,  że  nie  będę  w  stanie 
powstrzymać  swojego  dojścia,  które  już  się  we  mnie  długo 
buduje, ale jestem zdeterminowany, aby to dla niej zrobić. Żeby 
rozpadła  się  dla  mnie,  zanim  sam  odpuszczę. Wpycham  i 
wyskakuję z niej, początkowo powoli, czekając, aby upewnić się, 
że poradzi sobie ze mną, zanim zwiększę tempo. Zakopuję twarz 
w jej szyi, staram się kontrolować pragnienie dojścia. 

Moje biodra w dalszym ciągu poruszają się w przód i w tył, gdy 
przesuwam  dłoń  między  ciałami,  aby  okrążyć  jej  łechtaczkę 
kciukiem. Jej ładne niebieskie oczy pozostają wpatrzone w moje, 
a  ja  patrzę,  jak  się  w  niej  buduje,  dopóki  nie  spadnie  z 
krawędzi. Jej pełne piersi wysuwają się do przodu, gdy wygina się 

w łuk, a paznokcie wbijają mi się w plecy. „Nigdy nie widziałem 
czegoś tak pięknego jak ty.” 

Jej nogi chwytają mnie za talię, a ja opieram stopy na ramieniu 
kanapy, aby zapewnić sobie dodatkową siłę potrzebną, gdy moje 
pchnięcia  przyspieszają. Jej  cipka  drga  wokół  mnie,  wyciągając 
ode  mnie  orgazm,  kiedy  ścianki  zaciskają  się  wokół  mojego 
kutasa, gdy oboje dochodzimy. 

Kiedy drżenie ustaje i oboje możemy złapać  oddech, przewracam 
nas, aby leżała na mnie i trzymam ją blisko, czując, że trzymam 
cały świat w swoich ramionach. 

 

 

Rozdział 15 

 

AUBREY 

"Wyjdź za mnie." 

Podnoszę wzrok od Jenna, która właśnie skończyła jeść, a teraz 
śpi, obracam głowę na Justin który opiera ramię o framugę drzwi 
i obserwuje nas. "Co?" 

„Wyjdź  za  mnie”  powtarza,  a  ja  się  śmieję,  myśląc,  że 
żartuje. Przechodzi przez pokój w moją stronę i klęka na kolano z 
boku  łóżka. „Mówię  poważnie,  Aubrey.”  Bierze  moją  dłoń, 
wyciąga pudełeczko z kieszeni swoich dresów i otwiera je. 

„Mówisz  poważnie?”  Wstrzymuję  oddech,  gdy  unosi 
wspaniały diamentowy 

pierścionek 

o szlifie 

księżniczki z 

aksamitnego pudełka. "Chcesz się ze mną ożenić?" 

„Chcę spędzić resztę życia z tobą, a jeśli nie masz nic przeciwko, 
chciałbym adoptować Jenna, abyście obie miały moje nazwisko.” 

Łzy  napływają  mi  do  oczu  i  zaczynają  ściekać  mi  po 
policzkach. „Tak”, szepczę, nie mogąc wydobyć z siebie więcej niż 
to jedno słowo. Kiedy opuściłam Vegas, moją rodzinę i wszystko, 
co 

kiedykolwiek 

znałam, 

nie 

odważyłam 

się 

marzyć o ponownym założeniu  rodziny. Nigdy  nie  myślałam,  że 
znajdę idealnego mężczyznę dla mnie lub niesamowitego ojca dla 
Jenna. 
 

„Nie chcę tego odkładać, kochanie” mówi, przesuwając pierścień 
po  moim  palcu. „Chcę,  żebyś  była  moją  żoną  wcześniej  niż 
później. Możemy się pobrać teraz i zaplanować wielką imprezę, 
gdy wszystko się ułoży.” 

"Jak szybko?" 

„Dzisiaj, 

jutro.” 

Wzrusza 

ramionami. „Wystarczy szybka 

wycieczka do  biura  urzędnika  hrabstwa,  aby  uzyskać 
naszą licencję 

małżeńską. Nie ma okresu oczekiwania, 

więc 

możemy się pobrać, gdy tylko będziemy  chcieli. A mój  tata zna 
sędziego, który zrobi to dla nas.” 

„To naprawdę szybko” mówię z odrobiną zmartwienia w moich 
myślach. "Dlaczego?" 

Patrzy na Jenna, a potem na pierścień na moim palcu i chociaż 
nie  widzę  jego  oczu,  mogę  powiedzieć,  że  jest  spięty. „Muszę 
wrócić do Vegas”. 

Serce  mi  zamiera,  gdy  myślę,  że  znowu  będzie  z  dala  od 
nas. "Kiedy?" 

„Sven wyśle samolot, gdy powiem mu, że jestem gotowy.” 

Nie  poznałam  żadnego  z  przyjaciół  Justin,  oprócz Kenton i 
Autumn, ale wiem, że Sven jest zamieszany we wszystko, co dzieje 
się w Vegas. Cóż, on i inny facet o imieniu Kai. 

Patrzę  na piękny  pierścionek na  moim  palcu  i  ściska  mnie  w 
gardle. Nawet kiedy zapytałam go o to co się tam dzieje, nie chciał 
mi  powiedzieć. Powiedział  tylko,  że  załatwiają  tam  sprawy  i 
wszystko jest pod kontrolą. Mimo to mam wrażenie, że jest gorzej 

niż chce przyznać. Może to być również powód, dla którego tak 
mocno naciska, abym za niego wyszła. 

„Martwisz się tym, co może się zdarzyć, gdy ciebie nie będzie? Czy 
to dlatego chcesz mnie poślubić?” 

„Chcę się z tobą ożenić, ponieważ jestem w tobie zakochany i chcę 
spędzić resztę życia jako twój mąż i ojciec Jenna.” Obejmuje moje 
policzki. "Ufasz mi?" 

Nie  muszę  nawet  myśleć  co  odpowiedzieć. „Ze  swoim  życiem  i 
życiem Jenna.” 

„Czy  mnie  kochasz?”  Jego  palce  przesuwają  się  po  moim 
policzku. 

"Wiesz że tak." 

Kładzie usta na moich. „Czy chcesz spędzić ze mną resztę życia?” 

"Tak." 

Bierze mnie za rękę i kciukiem pieści skórę na moim palcu tuż 
pod jego pierścieniem. „Więc zaufaj mi”. 

Zamykam oczy i przypominam sobie, że zawsze robił wszystko, 
co w jego mocy, aby opiekować się Jenna i mną oraz że nigdy nie 
zrobiłby nic, aby nas skrzywdzić. „Okej”. Otwieram oczy. 

„Dziękuję.”  Całuje  mnie  szybko,  potem  wstaje,  bierze  Jenna  z 
moich  ramion  i  umieszcza  ją  w kołysce . Kiedy  do  mnie  wraca, 
wyciąga  telefon  i  wybiera  numer,  po  czym  przełącza  na 
głośnik. "Powiedziała tak!" 

„Oczywiście,  że  tak”.  Słyszę,  jak  sądzę,  że  mówi  Jasper,  a  moje 
oczy się rozszerzają. „Gratulacje, synu”. 

"Dzięki tato." 

„Tak, poczekaj. Twoja mama czeka, żeby z tobą porozmawiać.” 

„Jestem taka podekscytowana” mówi Cora, a Justin uśmiecha się 
do  mnie,  co  sprawia,  że  zastanawiam  się,  kiedy  rozmawiał  z 
rodzicami o swoim planie i ile dokładnie oni wiedzą. 

„Dobrze, bo potrzebuję twojej pomocy.” 

"Czegokolwiek potrzebujesz." 

„Zajmę  się  Jenna,  a  ty  zabierzesz  Aubrey  na  poszukiwanie 
sukienki”. 

„Jestem  w  drodze”,  mówi,  a  następnie  dodaje  „powinnam  być 
tam za trzydzieści minut.” 

Śmieje się, a ja tylko patrzę na niego. „Dzięki mamo .” 

„Nie ma za co, kochanie.” Połączenie znika. 

„Jak długo dokładnie to planowałeś?” pytam, gdy mnie podnosi, 
a potem sadza na kolanach. 

„Twój  pierścionek  noszę  przy  sobie  przez  ostatnie  trzy 
tygodnie. Chciałem  ci  się  oświadczyć,  kiedy  poczujesz  się 
swobodnie,  będąc  z  dala  od  Jenna  na noc lub  dwie,  ale  dziś  po 
południu  ja…”  Kręci  głową. „To  nie  ma  znaczenia. Sytuacja  się 
zmieniła  i  nie  chcę  wyjeżdżać  ponownie,  kiedy  ty  nie  będziesz  
moją żoną.” 

„Czy  będzie  między  nami  coś  normalnego?”  pytam,  opierając 
głowę na jego ramieniu. 

"Normalnego?" 

Przechylam głowę  do  tyłu,  aby  zwrócić  jego  uwagę. „Poznałeś 
mnie, gdy byłam w ciąży. Nie mieliśmy nawet prawdziwej randki, 
ponieważ  urodziłam  niedługo  po  naszym  pierwszym 
spotkaniu. Jenna i ja wprowadziliśmy się do ciebie zaledwie kilka 
dni  po  jej  narodzinach,  coś  o  czym  wiedziałeś,  że  się  wydarzy, 
ponieważ  przeniosłeś  nasze  rzeczy  do  siebie,  nawet  mnie 
wcześniej nie pytając” przypominam mu, a on uśmiecha się na to 
wspomnienie. „Teraz bierzemy ślub, ale robimy to w ciągu kilku 

godzin  od  kiedy  mi  się  oświadczyłeś.”  Marszczy  nos. „Nie 
jesteśmy zupełnie normalni”. 

„Lubię, jak rzeczy między nami takie są. Pominęliśmy wszystkie 
bzdury i od razu przeszliśmy do dobrych rzeczy. ” 

„Nadal nie jesteśmy normalni”. 

„Nie przeszkadza mi to.” Całuje mnie, a potem podnosi mnie z 
kolan,  aby  wstać. „Teraz  przygotuj  się,  aby  wybrać  suknię 
ślubną.” 

„Czy potrzebuję nawet sukienki, jeśli idziemy tylko do sądu?” 

„Tak”,  mówi  stanowczo  z  błyskiem  w  oku,  co sprawia, że 
zastanawiam się, czy coś knuje. 

„Ufam ci.” 
 

„Wiem, kochanie i mam cholerne szczęście.” Całuje mnie szybko, 
a  następnie  obraca  w  kierunku  łazienki. Spieszę  się,  aby  się 
przygotować,  ale  mimo  to,  zanim  skończę,  Cora  czeka  już  na 
mnie. 

 

~~**~~ 

 

Kocham  cię,  mówi  Justin  bezgłośnie  i  powstrzymuję  łzy,  kiedy 
bierze Jenna z moich ramion i przykłada ją do piersi. 

Justin  po  raz  kolejny  udowodnił,  że  potrafi  dokonać cudów. W 
ciągu dwudziestu czterech godzin, odkąd poprosił mnie o rękę, w 
jakiś  sposób  dał  mi  trochę  normalności. Pod  łukiem  kwiatów, 
trzymając  bukiet  kremowych  róż  na  podwórku  jego  rodziców, 
poślubiam mężczyznę  moich  marzeń z  jego  rodzicami  i  moim 
jako naszymi świadkami. 

Byłam  zszokowana  zeszłej nocy, gdy  Justin  powiedział  mi,  że 
idziemy na kolację i pojechaliśmy do restauracji, gdzie czekali na 

mnie  rodzice. Nic  dziwnego,  że  Justin  bez  wysiłku  wygrał 
zarówno z mamą, jak i tatą, ale muszę przyznać, że byłam trochę 
zaskoczona sposobem, w jaki płakali nad Jenna. Czuję się dobrze, 
mając ich tutaj dzisiaj, ale nawet z nimi, sędzią który udziela nam 
ślubu, Jasper i Cora, nadal czuję, że to tylko ja, mój przyszły mąż 
i nasza dziewczyna. 

Wygląda wspaniale w swoim czarnym garniturze, białej koszuli i 
różowym  krawacie,  który  pasuje  do plisowanej sukienki Jenna, 
jedwabnej wstążki wokół mojej talii i bukietu moich kwiatów i od 
dłuższego czasu czuję się ładniejsza. Cora i moja mama pomogły 
mi  się  przygotować. Jego mama zawinęła  mi  włosy,  a  moja 
zrobiła mi makijaż i każda z nich dała mi coś pożyczonego i coś 
niebieskiego. Na  szczęście,  nawet  z  krótkim  wyprzedzeniem, 
znalazłam  idealną  sukienkę,  prostą  z  białej  koronki 
ze zdobieniami  w  talii i  małymi perłami wszytymi  w  materiał 
wokół dekoltu. 

Nie mogę oderwać wzroku od jego, gdy sędzia zaczyna mówić, a 
łzy których nie mogę powstrzymać spływają po policzkach, gdy 
wymieniamy  nasze  przysięgi. Kiedy  nadchodzi  czas  wymiany 
obrączek, oddaje Jenna ojcu i wyciąga z kieszeni marynarki dwa 
platynowe  krążki. Idealnie  pasują do  siebie,  jego  jest  szerszą 
wersją tej, która pasuje do pierścionka zaręczynowego który mam 
już na palcu. 

„Te  pierścienie  są  symbolem  waszego  zaangażowania  w 
małżeństwo, przypomnieniem tego, kim jesteście, gdzie byliście i 
dokąd zmierzacie” mówi sędzia, gdy bierzemy się za ręce. „Dając 
i otrzymując te pierścienie, uznajecie, że gdziekolwiek pójdziecie, 
zawsze  wrócicie  do  wspólnego  życia.”  Łzy  napływają  mi 
ponownie do oczu, gdy wsuwamy je sobie na palce. „Niech wasze 
obrączki  przypominają  wam,  że  małżeństwo  jest  podróżą,  bez 
początku i bez końca , tylko chwilową okazją do kochania i bycia 
kochanym najlepiej jak potraficie.” 

Mówi  jeszcze  przez  chwilę  i wiem,  że  to  już,  ale  kiedy  mówi 
„możesz pocałować pannę młodą” a Justin bierze moje usta, mój 
umysł jest tak przytłoczony wszystkim, co się wydarzyło, że nic 
nie  słyszę. Kiedy  w  końcu  zabiera  usta  od  moich,  jesteśmy 

małżeństwem,  ale  wciąż  mamy  dramat  przed  którym  musimy  
stawić czoła, zanim zaczniemy wspólnie życie. 

„Nie podoba mi się to”, mówię do Justin, obserwując, jak wyciąga 
walizkę  z  tylnej  części  swojego  Rover  i  kładzie  ją  na  ziemi  po 
przytuleniu  rodziców  i  Jenna  na  pożegnanie. Minęło  zaledwie 
kilka  dni  od  naszego  ślubu,  a  czas,  który  powinnam  z  nim  
spędzać,  ciesząc  się,  że  jesteśmy  mężem  i  żoną, spędziłam  z 
rodzicami,  którzy  wyjechali  wczoraj,  a  Justin  w  tym  czasie 
przygotowywał  się do powrotu do Vegas, czego chciałabym, żeby 
nie robił. 

„Wiem,  kochanie.”  Patrzy  na  swojego  tatę,  który  bierze  moją 
torbę,  podczas  gdy  Cora  niesie  Jenna  do  ich  domu,  w  którym 
będziemy  nocować,  kiedy  go  nie  będzie. Nie  podzielił  się, 
dlaczego chce żebym została ze swoją mamą i tatą, z wyjątkiem 
tego,  że  to  będzie  jego  najdłuższa  podróż  i  chce,  żebym  miała 
pomoc przy Jenna. Nie wierzę mu, wiem, że dzieje się coś więcej, 
ale  nie  chcę  go  stresować,  zadając  zbyt  wiele  pytań. Zwłaszcza, 
gdy  wiem,  że  bycie  z  rodzicami  ma  coś  wspólnego  z  tym,  żeby 
chronili mnie i moją dziewczynkę. „To moja ostatnia podróż. Po 
powrocie z Vegas nigdy już tam nie wrócę. ” 

„Nienawidzę tego, że wyjeżdżasz, szczególnie teraz. To powinien 
być nasz miesiąc miodowy. ” 

„Kochanie.” Wchodzi w moją przestrzeń i kładzie dłoń na moim 
policzku. „Kiedy  wrócę  do  domu,  wyjedziemy,  tylko  ty,  ja  i 
Jenna. Znajdę  nam  gdzieś  miejsce  na  plaży  i  zostaniemy  tak 
długo,  jak  tylko  zechcesz.”  Drżę  lekko  z  powodu  zmysłowej 
obietnicy  w  jego  spojrzeniu,  a  on  uśmiecha  się,  zanim  dotknie 
ustami moich. "Kocham cię." 
 

„Ja  też  cię  kocham.”  Czuję  ucisk  w  gardle. „Obiecaj  mi,  że 
będziesz bezpieczny, gdy cię nie będzie.” 

„Obiecuję.”  Całuje  mnie  jeszcze  raz,  a  potem  spogląda  na 
zegarek. "Muszę już iść. Zadzwonię do ciebie." 

Nie  mówię  ani  słowa. Patrzę,  jak  wspina  się  za  kierownicę  i 
uruchamia silnik. Owijam ramiona wokół siebie, gdy wyjeżdża z 
podjazdu i stoję tam długo po tym, jak znika z pola widzenia. 

„Wejdź  do  środka,  kochanie. Wszystko  będzie  dobrze”  mówi 
Cora, 

obejmując 

mnie  ramieniem  w 

talii. Pozwalam 

jej wprowadzić  siebie do  domu  i  zatrzymuję  się  w  środku,  gdy 
widzę jak Jasper wchodzi do salonu z karabinem i zestawem do 
czyszczenia. 

„Jeśli  ktoś  spróbuje  po  ciebie  przyjść,  czeka  na  niego 
niespodzianka.”  Kładzie  oba  przedmioty  na  stoliku  do  kawy  i 
wraca do swojego biura. Kiedy znowu wychodzi, ma jeszcze dwa 
karabiny. 

Opada mi szczęka i szepczę: „Ile on ma broni?” 

Głos  Cora  jest  poważny,  gdy odpowiada  „Więcej  niż 
wystarczająco”. 

Boże, Justin, lepiej wracaj szybko do domu. 

 

 

Rozdział 16 

 

JUSTIN 

„Nie mogę uwierzyć, że moja siostra poślubiła twoją dupę, a moi 
rodzice naprawdę cię lubią” mruczy Aedan, gdy podjeżdża swoim 
samochodem na linię odlotów na lotnisku. 

„Przyzwyczaisz  się.”  Wysyłam  SMS-a  do  Aubrey,  aby 
poinformować  ją,  że  będę  leciał samolotem  do  domu w  ciągu 
najbliższej  godziny  i  będę  u  rodziców,  aby  odebrać  ją  dziś 
wieczorem. Zrobiłem,  co  musiałem,  aby  upewnić  się,  że  jest 
bezpieczna i nikt nigdy nie będzie wiedział, co się z nią stało. Po 

papierkowej  robocie,  którą  przepchnąłem,  Jenna  będzie 
oficjalnie  moja,  nie  pozostawiając  żadnego  śladu  po  jej 
prawdziwym ojcu. 

„Chciałbym ponownie połączyć się z moją siostrą.” 

Kurwa. „Nie wiem, czy mi to odpowiada. Nie chcę mieszać w to 
gówno  moich  dziewczyn”,  mówię  mu  i  wsuwam  komórkę  do 
przedniej kieszeni moich dżinsów. 

Aedan  jest  nie  tylko  handlarzem  narkotyków,  ale  teraz  jest 
jednym z największych w USA po tym, co się stało. 

„Chcę poznać moją siostrzenicę.” 

Gniew zwija się w moim brzuchu. Gdyby stało się tak jak chciał, 
nie byłoby Jenna i nie wyobrażam sobie świata bez niej. 

„Wiem, że spieprzyłem. Wiem, że tak. Powinienem był posłuchać 
Aubrey gdy chciała zatrzymać dziecko. Wiem, że powinienem był 
coś  wymyślić,  ale  kocham  moją  siostrę  i  wiem,  co  by  się  z  nią 
stało, gdyby prawda wyszła na jaw, gdyby się dowiedzieli kim był 
ojciec Jenna.” 

„Ja  jestem  jej  ojcem”.  Odwracam  się,  by  spojrzeć  mu  w 
twarz. „Jeśli kiedykolwiek wrócisz do łask swojej siostry, musisz 
to zrozumieć”. 

„Kurwa, stary”. Szarpie palcami włosy. "Masz rację." 

Oddycham  i  próbuję  opanować  swój  temperament,  zanim 
powiem coś, czego mógłbym później żałować. „Twoja siostra cię 
kocha. Po prostu daj jej czas. W tej chwili myśli tylko o tym, że 
Jenna tu nie ma i dlaczego tak się stało.” 

„Dam  jej  czas. Po  prostu…  kurwa,  proszę po  prostu z 
nią porozmawiaj. Tęsknię za nią." 

„Porozmawiam  z  nią”,  mówię  mu,  potem  otwieram  drzwi  i 
wychodzę,  bo  nie  chcę  mówić  nic  więcej. Cokolwiek  stanie  się 
między nim a Aubrey, stanie się, gdy będzie gotowa i na pewno 
nie wcześniej. Podchodzę do bagażnika, uderzam w niego pięścią, 

a  on  otwiera  się. Przerzucam  torbę  przez  ramię,  a  potem,  nie 
spoglądając  w  jego  kierunku,  idę  na  lotnisko,  by 
złapać lot do domu, do obu moich dziewcząt. 

„Czy właśnie tak teraz witasz gości?” Uśmiecham się do mojego 
taty, gdy wychodzi na werandę ze strzelbą w ręku. 

„Widziałem tylko reflektory. Nie wiedziałem, kto tu jest.” Otwiera 
szeroko  drzwi,  żeby  mnie  przepuścić  i  odkłada  pistolet  do 
skrzynki na ścianie. „Cieszę się, że jesteś w domu”. 

"Ja  też. Dzięki  że  opiekowałeś  się  moimi  dziewczynami,  kiedy 
mnie nie było.” 

„Wiesz, że jestem tu, kiedy mnie potrzebujesz.” Klepie mnie po 
plecach,  gdy  moje  oczy  spotyka  Aubrey  która  stoi  po  drugiej 
stronie pokoju. 

„Hej.” Uśmiecha się do mnie z drzwi kuchni. 

Zamykam  odległość  między  nami  i  obejmuję  ją  ramionami, 
trzymając  ją  blisko. „Tęskniłem  za  tobą.”  Wdycham  jej  zapach, 
pozwalając zmyć wszystko, co zobaczyłem i zrobiłem. 

"Też za tobą tęskniłam." 

Minęło dużo czasu, odkąd ją obejmowałem i nie chcę pozwolić jej 
odejść, 

nienawidzę 

tego, 

kiedy mnie puszcza, 

żeby 

moja mama mogła mnie przytulić. 

„Chociaż  bardzo  podobało  mi  się,  że  Aubrey  i  Jenna  są  tutaj  z 
nami,  to  cieszę  się,  że  jesteś bezpieczny  w  domu.” 
Moja mama rzuca  mi  spojrzenie,  które  zadaje milion pytań,  na 
które nigdy nie odpowiem. Powiedziałem tacie, co robiłem przez 
ostatnie  kilka  miesięcy,  ale  nawet  on  nie  zna  wszystkich 
szczegółów. 
 

„Cieszę  się,  że  mogę  być  w  domu. Tęskniłem  za  moimi 
dziewczynami.” Patrzę na Aubrey. „Gdzie jest Jenna?” 

„Śpi”,  mówi,  a  potem  kręci  głową,  gdy dziecko  płacze . „Musi 
wiedzieć, że jesteś w domu.” 

„Pójdę do niej i dam wam dwie minuty sam na sam” mówi mama, 
biorąc tatę za rękę i wyciągając go z pokoju. 

Prowadzę Aubrey do kanapy i siadam, ciągnąc ją na kolana. 

„Wszystko  w  porządku?”  pyta,  przesuwając  palcami  po  moich 
włosach, gdy owijam ramiona wokół jej talii i opieram bok głowy 
na jej piersi. 

„Och tak.” Dotrzymałem obietnicy jak przy każdej podróży i tym 
razem nie jest inaczej. "To koniec." 

„To  koniec?”  Powtarza  szeptem,  a ja  odchylam głowę  do  tyłu, 
żeby na nią spojrzeć. 

„Paulie Sr. nie żyje. Jego żona dowiedziała się o jego kochance i 
go zabiła. Nie musieliśmy nawet brudzić sobie rąk. ” 

„Więc to naprawdę koniec?” 

"Koniec." 

"Mój brat?" 

„Nadal nie jest moją ulubioną osobą, ale lubię go trochę bardziej, 
niż  na  początku”.  Wygląda  na  zaskoczoną. „Chce  się z 
tobą ponownie połączyć i poprosił, żebym z tobą porozmawiał.” 

„Ja…”  Kręci  głową. „Nie  wiem,  czy  jestem  na  to  gotowa,  czy 
kiedykolwiek będę na to gotowa.” 

„Twoja ucieczka go oznaczyła. Wie, że się pomylił.” Obejmuje jej 
policzek. 

"On mnie skrzywdził." 

Zaciskam  szczękę. Zabija  mnie  myślenie  o  niej  w  jakimkolwiek 
bólu. Nawet  sytuacja  z  jej  rodzicami  była  dla  niej  ciężka  gdy 
przebywali w mieście na naszym ślubie i kusiło mnie, aby wysłać 
ich  z  powrotem  do  Vegas  wcześniej  niż  to  było  planowane. To 

było pół na pół, była szczęśliwa, że tu są, ale wciąż bolało ja to, co 
się wydarzyło. 

„Zaakceptuję  wszystko,  co  zdecydujesz,  ale  myślę,  że  byłoby 
dobrze, gdybyście porozmawiali. Chce tylko, żebyś był szczęśliwa, 
nawet  jeśli  oznacza  to,  że  już  nigdy  nie  będzie  częścią  twojego 
życia.” 

Pochyla  się  i  opiera  głowę  na  moim  ramieniu. „Nie  wiem,  czy 
kiedykolwiek  będę  mogła  mu  zaufać  po  tym,  co  mi  zrobił,  po 
wszystkim, co się wydarzyło.” 

„To nie jest coś, o czym musisz decydować już dzisiaj czy jutro, 
możesz  to  zrobić  za  rok  lub  wtedy,  kurwa,  gdy  będziesz 
gotowa. Piłka jest po twojej stronie, kochanie.” 

„Dziękuję”,  szepcze,  chwytając  mnie  za  szczękę. „Dziękuję,  że 
zawsze stawiasz mnie i Jenna na pierwszym miejscu.” 

„Bez względu na wszystko, kochanie, ty i Jenna zawsze będziecie 
dla mnie priorytetem ”, mówię, wiedząc, że zaharuję swój tyłek, 
żeby  nigdy  nie  żałowała  tego,  że  pokłada  we  mnie  całą  swoją 
ufność. Dotyka ustami moich, a potem uśmiecha się, gdy Jenna 
płacze. Odwracam głowę i moja klatka piersiowa rozgrzewa się, 
gdy  widzę  na  sobie  oczy  mojej  córeczki. „Hej,  ślicznotko”  
grucham, gdy Aubrey zsuwa mi się z kolan, a ja zabieram Jenna 
od mamy. W chwili, gdy jest w moich ramionach, chwyta mnie za 
brodę  na  mojej  twarzy  i  pociąga  wystarczająco  mocno,  że 
pochylam się do przodu. 

„Prawdopodobnie  będziesz  musiał  to  ogolić”  mówi  tata  i 
uśmiecham się szeroko. 

„Może też powinnam ogolić włosy” stwierdza Aubrey i patrzę na 
nią, zwężając oczy. "Żartuję." 

„Lepiej  niech  tak  będzie.”  Daję  jej  szybki  buziak,  a  następnie 
unoszę moją dziewczynę, abyśmy byli oko w oko. "Tęskniłem za 
tobą. Czy jesteś gotowa, aby wrócić do domu?” 

Jej odpowiedzią jest ponowne sięgnięcie mnie za brodę, co mnie 
rozśmiesza. 

„Będę  tęsknić  za  tym,  że  mam  tu  dziewczyny” mówi mama, 
spoglądając  na  bagaż  i artykuły  dziecięce zapakowane przy 
drzwiach wejściowych. 

„Mamo, dzieli nas  niecałe  trzydzieści  minut  drogi. Możesz 
przyjeżdżać, kiedy chcesz. ” 

„Wiem.” Macha na mnie ręką. „Po prostu Jenna jest już taka duża 
i mam wrażenie, że każdego dnia rośnie coraz bardziej.” 

„Myślę, że tak to działa”, mówię jej, a ona kręci głową. 

„Ty  i  Aubrey  powinniście  mieć  kolejne  dziecko,  wtedy  nie 
zabraknie mi czasu dla dzieci.” 

„Może pozwolisz Aubrey i Justin zdecydować, kiedy będą mieli 
więcej dzieci?” sugeruje tata przewracając oczami. 

„To  ich  wybór. Mówię  tylko,  że  nie  byłabym  zła,  gdyby  chcieli 
zacząć już teraz.” 

„Myślę, że wy dwoje powinniście już iść.” Tata uśmiecha się do 
mnie. „Jeśli  tego  nie  zrobisz,  twoja mama może  zamknąć  cię  w 
pokoju, dopóki nie dopnie swego.” 

„Racja.” Stoję z Jenna, chichocząc do mojej mamy, która patrzy 
się na mojego ojca. „Do zobaczenia za kilka dni.” 

„Nie  martw  się,  Cora. Spróbuję  przekonać  twojego  syna”  mówi 
Aubrey czym mnie zaskakuje, a ja patrzę na nią. „Co?” Wzrusza 
ramionami. „Nie miałabym nic przeciwko posiadaniu kolejnego 
dziecka wcześniej niż później”. 

„Kochanie.” Kurwa, chcę tego. Chcę z nią dużo dzieci. 

„Tak!” Mama szepcze głośno. „Więcej dzieci”. 

Nie  odrywam  oczu  od  Aubrey,  a  potem  je  zamykam, 
zastanawiając się, skąd, do cholery, mam tak cholerne szczęście. 

 

 

Rozdział 17 

 

AUBREY 

„Nie  mogę  uwierzyć,  że  mamy  całą noc dla  siebie.” 
Prawdopodobnie  powinnam  się  denerwować  z  powodu 
opuszczenia  Jenna,  ponieważ  to  mój  pierwszy  raz  z  daleka  od 
niej,  ale  wiem,  że  nie  mogła  być  w  lepszych  rękach. I 
jestem podekscytowana spędzaniem nocy sam na sam z mężem. 
 

„Mama i tata zaopiekują się naszą dziewczyną”, zapewnia mnie. 

„Wiem, że tak.” Przechylam się do jego boku, gdy przechodzimy 
przez lobby. „To miejsce jest takie fajne”. 

„Kiedyś był to dworzec kolejowy”. 

"Naprawdę?" 

„Tak” mówi, kiedy zatrzymujemy się przy windzie, która zabierze 
nas do naszego apartamentu. 

„Jest  też  nawiedzony”,  mówi  kobieta,  a  ja  odwracam  się, 
spoglądając w oczy starszej pani o siwiejących włosach. 

„Marsha, nie zaczynaj” mówi zirytowany mężczyzna u jej boku, 
który prawdopodobnie jest jej mężem. 

"No cóż, tak jest." 

„Naprawdę?”, Pytam ją. 

Kiwa  głową,  zbliżając  się  do  mnie,  a  ciało  Justina 
sztywnieje. Klepię go po brzuchu, żeby dać mu do zrozumienia, 
że  wszystko  jest  w  porządku. „Mówią,  że  zmarła  tutaj  młoda 

dziewczyna o imieniu Abigail, która rzuciła się przed pociąg, gdy 
miłość  jej  życia  nie  wróciła  z  wojny. Teraz  prześladuje  hotel  i 
pokój 711. ” 

„O mój Boże”  szepczę. 

„Wiem.” Bierze mnie za rękę. „Czy to nie jest piękne?” 

Mrugam, nie jestem pewna, czy mamy takie samo spojrzenie na 
tą umierającą kobietę, ponieważ mężczyzna, którego kochała, nie 
wrócił z okropnej wojny. „Ummm…” 

„Marsha”. Jej mąż wzdycha. 

„Co?” Patrzy na niego. "To jest piękne." 

„Przepraszam,  was,”  mówi  jej  mąż,  chwytając  ją  za  ramię  i 
odsuwając. 

Kiedy  drzwi  windy  się  otwierają,  stoję  przed  nimi,  gdy  Justin 
wchodzi z naszą torbą. "Kochanie." 

„To  miejsce  jest  nawiedzone.”  Rozglądam  się  wokół, 
spodziewając  się,  że  duch  spadnie  z  powietrza,  by  mnie 
zaatakować. „Nie możemy tu zostać”. 

„Jezu.”  Kręci  głową,  szarpiąc  mnie  za  rękę,  a  ja  potykam  się  w 
windzie, kiedy łapie mnie w pasie i przyciąga do siebie. 

„Czy  wiedziałeś,  że  to  miejsce  jest  nawiedzone?”  pytam,  kiedy 
drzwi się zamykają i winda zaczyna jechać w górę. 

„To miejsce nie jest nawiedzone.” 

„Ta pani właśnie powiedziała, że jest nawiedzone.” 

„Kochanie, nie jest nawiedzone.” 

„Jesteś  pewien?”  pytam,  a  on  odwraca  wzrok  ode  mnie,  nie 
odpowiadając. „Wiedziałeś, że to miejsce jest nawiedzone.” 

„To tylko plotka, kochanie i to nie ma znaczenia. Nie przebywamy 
w  pokoju  711  i  nie  przypuszczam,  że  zobaczysz  więcej  niż  nasz 
pokój”  mówi, gdy drzwi się otwierają i bierze mnie za rękę. Kiedy 

docieramy 

do 

naszego 

pokoju, 

przykłada 

kartę 

klucz, aby  odblokować zamek, a następnie naciska na klamkę i 
gestem nakazując mi wejść do środka. 

Jak  tylko  drzwi  się  za  nami  zamkną,  upuszcza  naszą  torbę na 
podłogę  i  podnosi  mnie  z  nóg. Ledwo  coś  widzę,  gdy  idzie  do 
sypialni  i  rzuca  mnie  na  łóżko  typu  king  size. Śmieję  się,  gdy 
zaczyna zdejmować ubranie, a potem jęczy, gdy sama też szybko 
się rozbieram. Kiedy oboje jesteśmy już zupełnie nadzy, kładzie 
się na mnie i wciska w materac. 

Jego cudowne niebieskie oczy pozostają wpatrzone w moje, gdy 
jego ręka zsuwa się po mojej szyi i klatce piersiowej, aby bawić się 
moimi sutkami. Gdy wiję się pod nim, porusza się niżej, jego ręka 
zsuwa  się  po  mojej  klatce  piersiowej  i  brzuchu  między  moje 
nogi. Kiedy  dociera  do  mojej  cipki, przyciska dłoń  do  mojej 
łechtaczki, a moje biodra w odpowiedzi drgają. 

„Spokojnie,  kochanie”.  Nachyla  głowę  i  przeciąga  językiem  po 
mojej  łechtaczce. Skomlę,  gdy  ukrywa  twarz  między  moimi 
nogami,  a  jego  palce  wnikają  we  mnie,  gdy  porusza  na  mnie 
ustami. Nie ustępuje, liże i ssie, aż rozdziera mnie orgazm, przez 
co  widzę  gwiazdy. „Przysięgam,  że  nigdy  nie  będę  miał  dość 
ciebie”. 

„Więc  myślę,  że  to  dobrze,  że nigdzie  się  nie  wybieram ”. 
Oddycham, unosząc się na łokciach, by zobaczyć, jak owija dłoń 
wokół swojego penisa i gładzi go mocno. 

„Rozłóż nogi, kochanie. Chcę być w tobie.” 

Nie waham się. Daję mu to, czego chce. Rozsuwam nogi, gdy on 
przesuwa  główkę  swojego  penisa  przez  moją  wilgotność,  a  ja  
przesuwam dłonie po jego klatce piersiowej i śledzę żłobienia jego 
brzucha. Głęboki jęk wydobywa się z jego klatki piersiowej i nie 
odrywam oczu od jego, gdy powoli we mnie wchodzi. 

"Doskonała. Jesteś dla mnie tak cholernie idealna.” 

Przesuwam dłoń po jego klatce piersiowej i owijam jedną z tyłu 
jego  szyi,  pociągając  głowę  w  dół,  aby  móc  złapać  jego 
usta. "Kocham cię." 

„Wiem”.  Wbija  się  we  mnie  mocno  i  szybko, z  każdym 
mocniejszym  ruchem coraz  głębiej. Za  każdym  razem,  gdy  się 
kochamy,  jest  niesamowity,  ale  tym  razem  czuje  się  inaczej, 
jakbyśmy byli bardziej połączeni niż kiedykolwiek wcześniej, co 
wzmaga  moje  zmysły,  zbliżając  mnie  do  krawędzi  szybciej  niż 
zwykle. 

„Jestem  tak  blisko”, dyszy ,  a  moje  ściany  zaczynają  pulsować 
wokół jego twardej długości. Moje paznokcie wbijają się w jego 
skórę, a palce u nóg mi się zawijają. Uwalnia moje biodra i unosi 
dłonie,  by  objąć  moje  piersi  i ścisnąć moje  sutki,  a  to  odczucie 
powoduje, że istnieje bezpośrednie połączenie z moim rdzeniem. 
 

„Dojdź ze mną,  kochanie. Chcę  poczuć, że  dochodzisz ze mną.” 
Jego  kutas  i  jego  słowa  wysyłają  mnie  ponad  krawędź,  a  moja 
cipka  zaciska  się  na  nim,  gdy  krzyczę  jego  imię. Trzymam  go 
mocniej,  gdy  jego biodra przebijają  mnie  przez  punkt 
kulminacyjny,  a  moje  paznokcie  wbijają  się  w  jego  plecy,  gdy 
głęboko  wbija  się  we  mnie  i  znajduje  swoje  uwolnienie. Kiedy 
jego  ciężar  spoczywa  na  mnie,  zamykam  oczy  i  chłonę  uczucie 
tego,  że  się  ponownie  połączyliśmy  i  uśmiecham  się,  gdy 
przypominam  sobie,  że  mamy  całą noc, aby  być  Justin  i 
Aubrey, zakochaną parą nowożeńców która rozpoczyna wspólne 
życie. 

„Chcę  mieć  dziecko”,  mówi,  a  ja  otwieram  oczy,  gdy  odsuwa 
głowę, by spojrzeć mi w oczy. 

"Naprawdę?" 

„Nie miałem rodzeństwa. Chcę, żeby Jenna to miała. Chcę, żeby 
miała braci  i  siostry. Chcę  domu  pełnego  dzieci,  które 
doprowadzą nas do szaleństwa. ” 

Łzy napływają mi do oczu. „Też tego chcę”  szepczę tuż przed tym, 
jak opuszcza usta do moich, by mnie pocałować. Następnie przez 

resztę nocy pracujemy  nad  tym,  aby  nasze  marzenie  stało  się 
rzeczywistością. 

 

~~**~~ 

 

„Dzień  dobry,  kochanie.”  Otwieram  oczy  i  widzę  mężczyznę, 
którego  kocham,  pochylającego  się  nade  mną  z  zadowolonym 
uśmiechem na twarzy. 

„Rano”. Rozciągam się, gdy dotyka ustami moich warg. 

"Głodna?" 

„Tak.” Siadam, zastanawiając się, jak długo już nie śpi. Naprawdę 
spodziewałam się, że będziemy spać do południa, czego żadne z 
nas nie zrobiło od kiedy urodziła się Jenna. 

„Zamówiłem obsługę pokoju. Niedługo powinno tu być jedzenie.” 
Gapi się na moją nagą klatkę piersiową, a ja przewracam oczami, 
gdy rozlega się pukanie do drzwi. 

„Jedzenie  już  jest.”  Wstaje,  a  następnie  pyta:  „Czy  jesteś 
rozczarowana, że nie widziałaś ducha ostatniej nocy?” 

„Zamknij się.” Rzucam w niego poduszką, gdy idzie przez pokój, 
a ja słucham jego śmiechu. 

„To  było  tylko  pytanie,  kochanie.”  Uśmiecha  się  do  mnie,  gdy 
wraca do pokoju pchając wózek. 

„Cokolwiek.” Spoglądam na talerze, gdy zdejmuje pokrywki, a do 
moich  ust  napływa  ślinka,  gdy  widzę  puszysty omlet i świeże 
owoce. 

„Możesz to dla mnie sprawdzić?”, Pyta, kiedy jego telefon dzwoni 
na stole obok mnie. 

„Jasne.” Marszczę brwi, kiedy widzę imię na ekranie. „Dlaczego 
Aedan wysyła ci wiadomość? Myślałam, że skończyłeś sprawy w 
Vegas.” 

„Spokojnie,  kochanie.”  Wyciąga  telefon  z  mojej  dłoni. „To,  że 
twój brat przysłał mi SMS-a, nie oznacza, że to gówno się dzieje”. 

Mrużę na niego oczy. „Dlaczego zachowujesz się, jakby to nie była 
wielka sprawa, że Aedan się z tobą kontaktuje?” 

„Rozmawiamy przynajmniej raz w tygodniu”. 

„Rozmawiasz z nim raz w tygodniu?” Syczę, niepewna, jak się z 
tym czuję. 

”Tak.” bierze telefon i odsuwa się od łóżka, by go odłożyć i nalać 
filiżankę kawy z dzbanka który stoi na tacy. 

"O czym ty mówisz?" 

„Nie rozmawiamy. Zwykle prosi tylko o zdjęcia lub aktualizacje. ” 

"Zdjęcia?" 

„Wysyłam  mu zdjęcia Jenna”,  mówi,  przynosząc  mi  filiżankę 
kawy. Nie jestem pewna, jak zareagować na wiadomość, że mój 
mąż  i  brat  rozmawiają  przez  ostatnie  kilka  miesięcy  bez  mojej 
wiedzy. Część mnie jest szczęśliwa, że się dogadują, ale inna jest 
wkurzona, że o tym nie wiedziałam. 

„Dlaczego dopiero teraz o tym słyszę?” 

Wzrusza ramionami. „Ponieważ kiedy ostatni raz rozmawialiśmy 
o twoim bracie, nie byłaś gotowa, aby mieć z nim coś wspólnego.” 

"A ty jesteś?" 

„Nie  mówię,  że  chcę  go  widzieć  przez  cały  pieprzony  czas,  ale 
współczuję mu i nie nadepną mi na odcisk. Chce tylko wiedzieć, 
że ty i Jenna czujecie się dobrze, więc to mu daję.” 

„Och” mamroczę . 

„Kiedy będziesz gotowa, kochanie, nie wcześniej” mówi, czytając 
w moich myślach. 

Wypijam łyk kawy, zastanawiając się, kiedy to się stanie. Jestem 
szczęśliwsza  niż  kiedykolwiek,  a  jedyną czarną  chmurą wiszącą 
nade  mną  jest  ból,  że  mi  go  brakuje. „Czy  możesz  bezpiecznie 
wysyłać  SMS-y  z  tego  zwykłego  telefonu,  a  nie  z  tego 
specjalnego?” 

„Nie  pozwoliłbym  mu  tego  zrobić,  gdyby  tak  nie  było”  mówi 
cicho. 

„Więc bezpiecznie jest do niego zadzwonić?” 

„Tak.” Pcha wózek z jedzeniem obok łóżka i zajmuje miejsce obok 
mnie. 

„Czy mogę użyć twojej komórki?” pytam, a jego oczy przeszukują 
moje,  nim  podaje  mi  telefon. Biorę  go  i  moje  ręce  drżą,  gdy  
trzymam telefon. 

„Jestem  tutaj.”  Dotyka  ustami  mojego  policzka  i  czerpię  siłę, 
której potrzebuję, zanim wybiorę numer Aedan. 

"Co się dzieje? Czy z Aubrey i Jenną wszystko w porządku?” pyta 
Aedan, a ja zamykam oczy. 

„Nic nam nie jest” szepczę. 

„Aubrey?” 

"Tak, to ja." 

„Kurwa,  dobrze  jest  słyszeć  twój  głos”,  chrapie. „Przez  chwilę 
myślałem,  że  coś  ci  się  stało,  ponieważ  Justin  nigdy  nie 
dzwoni. Trzyma się tylko SMS-ów. ” 
 

„Przepraszam,  że  cię  przestraszyłam. Justin  powiedział,  że 
można  bezpiecznie  zadzwonić  i  chyba  pomyślałam,  że  lepiej  to 
teraz zrobić, zanim stracę odwagę” mówię, gdy mój mąż bierze 
mnie za rękę. 

„Nie  musisz  przepraszać. Za  nic. To  ja  jestem  ci  winien 
przeprosiny. Chciałbym,  żeby  było  inaczej. Gdybym  nigdy  nie 
podążył tą ścieżką, mogło by być…” 

„Przestań”,  przerwałam  mu. „To,  co  mi  się  stało,  nie  jest  twoją 
winą. Nie  byłam  celem  ze  względu  na  to,  kim  jesteś. To  był 
przypadek,  że  byłam  w  niewłaściwym  miejscu  w  niewłaściwym 
czasie, a jedyna osoba, która jest winna, już nie żyje. Zostawmy 
to w przeszłości, gdzie tego miejsce. ” 

„Dobrze, dam ci to.” Słyszę, jak wypuszcza głęboki oddech. „Ale 
nadal  jest  mi  przykro. Przepraszam,  że  cię  nie  słuchałem, 
przepraszam, że musiałaś uciekać i przepraszam, że przegapiłem 
znajomość z moją siostrzenicą.” 

Ta  wersja  Aedan  bardzo  różni  się  od  tej,  którą  pamiętam. I 
chociaż  żałuję,  że  nie  był  tak  otwarty  i  wyrozumiały  wtedy,  to 
cieszę  się,  że  nie  był,  bo  wtedy  mogłabym  nigdy  nie  spotkać 
Justin. 

„Przyjmuję twoje przeprosiny” mówię, niepewna, jaką rolę chcę, 
aby odegrał w naszym życiu. 

„Czy jesteś szczęśliwa?” pyta z ciekawością. 

„Mam niesamowitego męża i piękną córkę” szepczę, zamykając 
oczy. „Obecnie koncentruję się na tym, co zyskałam, zamiast na 
tym, co straciłam”. 

„Cieszę się dla ciebie, siostrzyczko”. 

„Dziękuję.” Patrzę na mojego męża, mężczyznę, który wszystko 
dla  mnie  zmienił  i  bez  wątpienia  wiem,  że  moja  ścieżka 
zaprowadziła mnie dokładnie tam, gdzie powinnam być. 

 

 

Epilog 

 

JUSTIN  

„Tutaj jest tak pięknie” mówi Aubrey, pochylając się do mnie, gdy 
Jenna  bawi  się  w  piasku  kilka  stóp  dalej. Zachód  słońca  rzuca 
różowy blask na ocean i niebo. 

„Tak.”  Całuję  jej  skroń,  a  ona  łączy  dłoń  z  moją  i  kładzie  ją  na 
brzuchu. „Mam  wrażenie,  że  mogę  to  uczynić  jeszcze  lepszym”  
mówię,  zauważając  grupę  ludzi  zmierzających  w  naszą 
stronę. Nie 

dziwię 

się, 

że 

Aedan 

ubrany 

jest 

w dżinsy i czarne buty motocyklowe na  plaży  na  Hawajach, 
ponieważ  nigdy  nie  widziałem  go  w  niczym  innym. Aaron  i 
Alexander,  inni  bracia  Aubrey,  są  ubrani  podobnie,  ale 
jej mama i  tata  wyglądają,  jakby  byli  gotowi  na luau,  z 
kolorowymi nadrukami  na  ubraniach  i wiankami  z  kwiatów  na 
szyi. 

„Lepiej niż wigilijny zachód słońca na prywatnej hawajskiej plaży 
z  tobą  i  Jenna? Nie  wspominając  o  twoich  rodzicach  i 
przyjaciołach którzy są w domu za nami, a który wygląda jak coś 
z  czasopisma  i  jest  ozdobiony  jak  do  programu  telewizyjnego.” 
Patrzy 

na 

mnie 

przez 

ramię. „Wiem, 

że 

potrafisz 

dokonywać cudów , ale wątpię, czy możesz to zrobić lepiej”. 

Uśmiecham  się  do  niej,  a  potem  biorę  jej  podbródek  między 
palce, całując ją, nim odwracam jej głowę. 

Nie  widzę  jej  twarzy,  ale  słyszę  łzy  w  jej  głosie  gdy  szepcze: 
„Aedan”. Podnosi się z ziemi i biegnie po plaży, by rzucić się w 
ramiona brata. 

„Mamo!” Krzyczy Jenna, niepewna, co się dzieje. 

„Wszystko  w  porządku,  kochanie.”  Podnoszę  ją  i  całuję  w 
policzek, a potem podążam za Aubrey przez piasek. 

„Moje maleństwo”. Mama Aubrey wyciąga ręce do Jenna, a ja ją 
oddaję,  a  potem  patrzę  na  tatę  Aubrey,  kiedy  klepie  mnie  po 
plecach. 

„Dzięki, że to się stało”. 

„Nie  musisz  mi  dziękować.”  Patrzę  na  Aubrey  która  obejmuje 
Aedan,  a  potem  ściska  Aaron  i  Alexander. Nie  mogłem 
wymyślić lepszego  sposobu na  spędzenie  Świąt  Bożego 
Narodzenia  niż  z  przyjaciółmi  i  rodziną  na  Hawajach  i  tak  się 
złożyło, że Aedan mógł uciec z Vegas na kilka dni. 

„Nie mogę uwierzyć, że to zrobiłeś.” Aubrey odwraca się do mnie 
ze łzami w oczach. „Właśnie wtedy, gdy myślę, że nie możesz już 
nic  poprawić, robisz  coś, co udowadnia,  że  na  zawsze  będę 
próbowała znaleźć sposób, by oddać ci choć trochę tego, co mi 
dajesz”. 

„Kochanie, dajesz mi wszystko. ” 

Kręci  głową. „Chciałam  poczekać,  aby  powiedzieć  ci  jutro,  ale 
teraz wydaje się, że to tak dobry moment jak każdy inny.” 

"Powiedzieć mi co?" 

"Jestem w ciąży." 

„Kurwa” mruczy Aedan . 

„Jesteś w ciąży?” Oddycham. 

„Zrobiłam  test  kilka  dni  temu.”  Kładzie  dłonie  na 
brzuchu. „Chciałam ci powiedzieć jutro rano.” 

„Leciałaś  dzisiaj.”  Kręcę  głową,  zastanawiając  się,  czy  długi  lot 
może zaszkodzić dziecku. 

„To był prywatny samolot, a twoja mama zapewniła mnie, kiedy 
pomogła mi się pakować, że wszystko będzie w porządku”. 

„Moja mama wiedziała?” 

„Tak, jutro rano miała pilnować Jenna, kiedy ja planowałam ci 
powiedzieć.”  Podchodzi  do  mnie  i  kładzie  dłonie  na  mojej 
piersi. „Nie takiej reakcji się spodziewałam”. 

„Słońce,  właśnie  powiedziałaś  mężczyźnie,  że  spodziewasz  się 
dziecka. Jest w szoku, tak jak reszta z nas” mówi Aedan. 
 

Nie  spuszczam  wzroku  z  oczu  Aubrey,  nawet  gdy  jej  błyska 
z udawaną irytacją  w  kierunku  brata. „Będziemy  mieć  kolejne 
dziecko?” Obejmuję rękami jej biodra. 

„Będziemy  mieć  kolejne  dziecko.”  Przesuwa  dłonie  po  mojej 
klatce piersiowej do moich ramion, a ja przesuwam dłonie do jej 
tyłka i unoszę ją z ziemi, obserwując, jak jej oczy się rozświetlają, 
gdy uśmiecha się do mnie. 

„Mówisz,  że  jestem  zdolny  do  czynienia cudów,  kochanie,  ale 
jestem prawie pewien, że to ty masz tę zdolność. Właśnie wtedy, 
gdy  myślę,  że  dałaś  mi  wszystko,  czego  chcę,  dajesz  mi  jeszcze 
więcej” mówię, a ona pochyla głowę i przyciska usta do moich. 

Po zjedzeniu świątecznego obiadu wchodzę do salonu Kai i Myla, 
gdzie Kenton, Kai i Sven obserwują swoje kobiety które bawią się 
z dziećmi. Jenna i Maxim na zmianę uderzają młotkiem w ławkę 
konstrukcyjną, 

podczas 

gdy 

Aubrey 

krąży 

w 

pobliżu. Myla kołysze  w  ramionach  córeczkę  podczas  rozmowy 
z Maggie , której dłoń zakrywa jej zaokrąglony brzuch. 

Mieliśmy  szczęście,  jeśli  chodzi  o  termin  tej  podróży, 
ponieważ Maggie ma urodzić syna Sven, Maddox, za około sześć 
tygodni. Gdyby to było nawet kilka tygodni później, nie byłaby w 
stanie podróżować. Obrzęk brzucha Aubrey nie jest widoczny, ale 
uwielbiam wiedzieć, że nosi naszego syna lub córkę. 

Gdy w  tle  gra muzyka  świąteczna,  pomieszana  z  dźwiękiem 
dziecięcych  rozmów  i  cichymi  głosami  naszych  żon,  kręcę 
głową. Trudno  uwierzyć,  że  wszyscy  się  tu  znaleźliśmy,  biorąc 
pod  uwagę  to,  przez  co  wszyscy  musieliśmy  przejść. Ale  ciężko 
walczyliśmy  o  nasz  kawałek  szczęścia,  a  teraz  pozostaje  tylko 
cieszyć się nim. 
  

KONIEC