Glossa do poematu „Szmaciak”

Szmaciak siedzi w swej willi, ale nie w Zbójnikowie,

tylko w innej, z modrzewia, którą wzniósł w Górnej
BĨdzinie.

Wydarzenia ostatnie nadszarpnĊły mu zdrowie,

szuka wiĊc ukojenia w ulubionym swym płynie.

Szmaciak odszedł juĪ z Pcimia. Strajków zmiotła go fala.

Teraz rządzi w powiecie ugrzeczniony Wylizuch.

Na fotelu Szmaciaka siĊ bezczelnie rozwala,

choü nie moĪna powiedzieü, Īeby nie miał z tym zgryzów.

Z dawnej paki przy władzy tylko Wacek Maczuga

dzielnie trzyma siĊ jeszcze, lecz ma trudny dylemat.

Musi bowiem, kierując Ğledztwem w sprawie Szmaciaka,

w naduĪyciach kompana wciąĪ zacieraü swój udział.

Ach, zaprawdĊ straszliwych przyszło doĪyü im czasów!

Page 1 of 4

Janusz SzpotaĔski: Glossa do poematu "Szmaciak"

2012-05-08

http://literat.ug.edu.pl/szpot/glossa.htm

Proces Rurki od wrzeĞnia juĪ siĊ toczy w Warszawie,

Buc za swoje machlojki w pcimskim siedzi wiĊzieniu,

tylko Zdzicho i Felczak robią w Kraju Naprawie.

Felczak, spryciarz, z ław Sejmu ostro mówił ostatnio

o piractwie drogowym dostojników paĔstwowych.

Po nim zabrał głos Zdzicho, który z wielkim ferworem

niemoralny tryb Īycia bonzów partii piĊtnował.

Tak, od nowa nam Nowa znowu idzie Odnowa!

Ale jaką ma korzyĞü stąd towarzysz Waldemar?

Czemu w zwartym szeregu róĪnych Reiffów,
Menclewskich

nie widzimy tej krĊpej, tłustozadej postaci?

Na te trudne pytania — bardzo prosta odpowiedĨ!

OtóĪ Szmaciak Waldemar jest ofiarą systemu!

System, panie, go stworzył, System, panie, go zniszczy!

Taka bowiem w tym, panie, dziwna tkwi dialektyka!

Teraz mówią, Īe kradli! Ale powiedz pan, panie,

gdyby oni nie kradli, co by z tego im przyszło?

Na cóĪ mieliby ustrój tak cudaczny budowaü,

Page 2 of 4

Janusz SzpotaĔski: Glossa do poematu "Szmaciak"

2012-05-08

http://literat.ug.edu.pl/szpot/glossa.htm

sprzeczny z ludzką naturą i ze zdrowym rozsądkiem?

Czy na górze tych bubli chciałbyĞ siedzieü pan, panie,

gdybyĞ nie miał pan z tego okreĞlonych korzyĞci?

A bez zysku Īadnego ludzkich koĞci łamanie

lubią tylko, mój panie, zwariowani sadyĞci!

Owszem, byli i tacy. Ale zdrowy szmaciakizm

odniósł wreszcie zwyciĊstwo w przedostatniej Odnowie.

Po cóĪ zaraz mordowaü? Lepiej ubraü w waciaki

i od rana do nocy kazaü ciĊĪko harowaü!

Tak wiĊc, reasumując, zarzut z gruntu niesłuszny.

Co zaĞ tyczy Szmaciaka, wiernym partii był synem

i na kaĪdym etapie błĊdów jej i wypaczeĔ

zawsze słuĪył jej dzielnie i dyrektyw siĊ trzymał.

To dopiero Odnowy tak tych ludzi rozmyły.

No, bo pomyĞl pan, panie, błĊdy były wyraĨne,

a Odnowy nijakie. Stąd teĪ stały dylemat:

Czy Odnowa od nowa ma te błĊdy powtarzaü,

czy teĪ nowych wypaczeĔ poszukiwaü naleĪy?

Page 3 of 4

Janusz SzpotaĔski: Glossa do poematu "Szmaciak"

2012-05-08

http://literat.ug.edu.pl/szpot/glossa.htm

JakaĞ luka w monizmie i pĊkniĊcie w diamacie

wytwarzają wciąĪ przepaĞü, w którą coraz ktoĞ wpada.

Teraz leci w nią Szmaciak. Naprzód w dół głową Ğwini!

Ale, popatrz pan, ciągle siĊ trzymają kuzyni!

Janusz SZPOTAēSKI

Page 4 of 4

Janusz SzpotaĔski: Glossa do poematu "Szmaciak"

2012-05-08

http://literat.ug.edu.pl/szpot/glossa.htm