Aleksandra Szymczak
Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna nr 1 we Wrocławiu
Komputer – w drodze do uzale
ż
nienia
Mimo i
ż
uzale
ż
nienia towarzysz
ą
ludzko
ś
ci od zarania dziejów, współczesna
cywilizacja dostarcza wci
ąż
nowych nałogów. Wcze
ś
niej wi
ą
zano poj
ę
cie uzale
ż
nienia
niemal wył
ą
cznie z substancjami psychoaktywnymi (nikotynizm, alkoholizm, narkomania,
lekomania). Obecnie, zwracaj
ą
c uwag
ę
na przymusowy charakter przejawianych niekiedy
zachowa
ń
oraz negatywnych konsekwencji emocjonalnych, społecznych czy zdrowotnych
mówi si
ę
o uzale
ż
nieniu od pracy, pieni
ę
dzy, samochodów, jedzenia, telewizji, hazardu,
zakupów itp. Stanowi
ą
one problem zarówno samych jednostek, jak i otoczenia społecznego.
Rozwój naukowo-techniczny doprowadził do tego,
ż
e we wszystkich niemal
dziedzinach
ż
ycia człowiek jest wspomagany przez komputery. Sam Internet oferuje łatwy
i stosunkowo szybki przepływ informacji, edukacj
ę
za pomoc
ą
sieci, dost
ę
p do rozmaitych
usług (banki, sklepy, apteki). Stanowi on ponadto specyficzne
ś
rodowisko funkcjonowania
człowieka (np. obszar licznych kontaktów społecznych, miejsce pracy). Dost
ę
p do sieci
umo
ż
liwił człowiekowi funkcjonowanie zarówno w
ś
wiecie rzeczywistym, jak i wirtualnym.
Oba te
ś
wiaty tworz
ą
przestrze
ń
do rozwijania zainteresowa
ń
, podtrzymywania oraz
nawi
ą
zywania nowych relacji interpersonalnych, wyra
ż
ania emocji czy przekona
ń
.
Ś
wiat
wirtualny pozwala ponadto na zachowanie anonimowo
ś
ci, kreowanie nowej to
ż
samo
ś
ci,
ucieczk
ę
od problemów
ś
wiata realnego.
Poza
wieloma
korzystnymi
aspektami komputery
nios
ą
ze
sob
ą
wiele
niebezpiecze
ń
stw, a w
ś
ród nich ryzyko uzale
ż
nienia. Coraz cz
ęś
ciej mówi si
ę
o uzale
ż
niaj
ą
cych wła
ś
ciwo
ś
ciach ró
ż
nych zachowa
ń
, w tym korzystania z gier
komputerowych i u
ż
ywania Internetu.
Spora grupa u
ż
ytkowników komputerów korzysta z nich wył
ą
cznie u
ż
ytkowo
i funkcjonalnie, mimo i
ż
niekiedy zajmuje im to wiele godzin. S
ą
jednak osoby, którym
u
ż
ytkowanie komputera wymyka si
ę
spod kontroli i skutkuje negatywnymi konsekwencjami
w ró
ż
nych obszarach funkcjonowania.
Jak si
ę
objawia?
Szczególn
ą
podatno
ść
na uzale
ż
nienie od Internetu czy gier komputerowych
wykazuj
ą
dzieci i młodzie
ż
, gdy
ż
ich zdolno
ść
kontrolowania własnych zachowa
ń
nie jest
jeszcze wykształcona. Dodatkowo, bior
ą
c pod uwag
ę
,
ż
e ich organizm, osobowo
ść
, system
warto
ś
ci znajduje si
ę
w fazie intensywnego rozwoju, nadu
ż
ywanie sieci mo
ż
e mie
ć
tu
bardziej negatywne nast
ę
pstwa.
W zwi
ą
zku z powy
ż
szym niezwykle wa
ż
ne jest dostrze
ż
enie pierwszych objawów
wskazuj
ą
cych na mo
ż
liwo
ść
uzale
ż
nienia od komputera.
Zjawisko nałogowego przebywania w cyberprzestrzeni przyjmuje ró
ż
ne nazwy,
poczynaj
ą
c od zespołu uzale
ż
nienia od Internetu, przez siecioholizm, sieciozale
ż
no
ść
, www-
holizm, interholizm, a
ż
do nadmiernego u
ż
ywania Internetu czy problematycznego u
ż
ywania
Internetu. Poj
ę
cia te nie s
ą
równoznaczne, podobnie jak nie s
ą
równoznaczne zjawiska
nadmiernego u
ż
ywania sieci, patologicznego wykorzystywania Internetu, zagro
ż
enia
uzale
ż
nieniem czy jednoznacznego uzale
ż
nienia.
Najcz
ęś
ciej wymienia si
ę
nast
ę
puj
ą
ce symptomy uzale
ż
nienia:
-
przymus lub nieodparte pragnienie korzystania z sieci/gier,
-
upo
ś
ledzona zdolno
ść
kontrolowania zachowania,
-
nieskuteczne próby ograniczenia czasu sp
ę
dzanego w sieci/na grach,
-
zespół abstynencyjny po zaprzestaniu korzystania z komputera (niepokój,
rozdra
ż
nienie),
-
wzrost tolerancji (stopniowe zwi
ę
kszanie ilo
ś
ci czasu sp
ę
dzanego przy komputerze),
-
rezygnacja z dotychczasowych kontaktów towarzyskich i zainteresowa
ń
,
-
uporczywe kontynuowanie zachowa
ń
mimo ich szkodliwych nast
ę
pstw.
Do wspomnianych szkodliwych nast
ę
pstw w sferze fizycznej zaliczy
ć
mo
ż
na np.
pogorszenie wzroku, cz
ę
ste bóle pleców i kr
ę
gosłupa, anemi
ę
, zwiotczenie mi
ęś
ni. Jako
konsekwencje psychiczne mog
ą
si
ę
pojawi
ć
: niepokój, l
ę
k, obni
ż
enie nastroju, rozdra
ż
nienie,
zaburzenia koncentracji, uwagi i pami
ę
ci, zaburzenie relacji interpersonalnych, wyizolowanie
społeczne, zaniedbywanie obowi
ą
zków, zaburzenia w zakresie to
ż
samo
ś
ci, zaw
ęż
enie
zainteresowa
ń
, zubo
ż
enie j
ę
zyka, zaniedbywanie zdrowia itp.
S
ą
uczniowie, którzy po
ś
wi
ę
caj
ą
komputerom ka
ż
d
ą
woln
ą
chwil
ę
czasu kosztem
nauki czy innych obowi
ą
zków. Dla niektórych komputer odgrywa pierwszoplanow
ą
rol
ę
, gdy
ż
przedkładaj
ą
oni zabawy z nim ponad inne zaj
ę
cia, np. rekreacyjno-towarzyskie. Z kolei
utrudnienia spowodowane brakiem mo
ż
liwo
ś
ci korzystania z komputera rzutuj
ą
na ich
interakcje społeczne (staj
ą
si
ę
agresywni, uwaga skupiona na podejmowaniu wszelkich
działa
ń
maj
ą
cych na celu ponowne skorzystanie z komputera). Tym samym, traktuj
ą
c
uzale
ż
nienie jako potrzeb
ę
, przymus, konieczno
ść
, powy
ż
sze zachowania mo
ż
na traktowa
ć
z du
ż
ym prawdopodobie
ń
stwem jako jedne z przejawów uzale
ż
nienia.
Jak si
ę
rozwija?
Integracja czasu sp
ę
dzanego w
ś
wiecie wirtualnym i realnym zwykle ma charakter
konstruktywny nie powoduj
ą
c zaburze
ń
. St
ą
d korzystanie z Internetu czy gier mo
ż
na
przedstawi
ć
jako kontinuum od zdrowego (prawidłowego) do patologicznego (uzale
ż
nienia).
Proces powstawania uzale
ż
nienia ma kilka faz. Zwykle zaczyna si
ę
ono bardzo
niewinnie. Pocz
ą
tkowa ciekawo
ść
i zafascynowanie powoduje,
ż
e dziecko sp
ę
dza wiele
czasu przy komputerze. Niekiedy rodzice z satysfakcj
ą
przygl
ą
daj
ą
si
ę
swej latoro
ś
li, która
sprawnie obsługuje komputer, przyzwalaj
ą
c na to w przekonaniu,
ż
e dziecko rozwija swoje
zainteresowania i jednocze
ś
nie jest w domu pod ich czujn
ą
opiek
ą
. Stopniowo dochodzi
do nadmiernego zaabsorbowania sieci
ą
przy równoczesnym my
ś
leniu o aktywno
ś
ci
komputerowej tak
ż
e poza ni
ą
. W kolejnej fazie nast
ę
puje ograniczenie lub rezygnowanie
z innych form działania, niezdolno
ść
kontrolowania czasu sp
ę
dzanego w cyberprzestrzeni.
Z czasem dochodzi do tego,
ż
e ka
ż
da próba oderwania syna czy córki od komputera wi
ąż
e
si
ę
z wybuchami niekontrolowanej zło
ś
ci i agresji (poczucie rozdra
ż
nienia i niepokoju przy
próbach przerwania sesji sieciowej). Ostatecznie po zaprzestaniu „surfowania” pojawia si
ę
zespół abstynencyjny.
Rodzice stopniowo trac
ą
kontakt z dzieckiem, a ono samo zatraca kontakt
z rzeczywisto
ś
ci
ą
. Uzale
ż
nienie rozwija si
ę
zazwyczaj niezauwa
ż
alnie, wypieraj
ą
c
dotychczasowe zainteresowania i obowi
ą
zki (najpierw drugorz
ę
dne, potem - podstawowe).
Pierwsze objawy spostrzega najbli
ż
sza rodzina, cho
ć
mo
ż
e je mylnie interpretowa
ć
jako
pozytywne zainteresowanie informatyk
ą
. Utrwaleniu uzale
ż
nienia sprzyja brak dezaprobaty
społecznej i znikoma
ś
wiadomo
ść
niebezpiecze
ń
stwa. Im młodsze osoby, tym s
ą
bardziej
zagro
ż
one uzale
ż
nieniem.
Głównym procesem le
żą
cym u podstaw zachowa
ń
kompulsywnych, jakim s
ą
nałogi,
jest warunkowanie instrumentalne. Jego idea jest prosta: ludzie wykazuj
ą
skłonno
ść
do powtarzania tych zachowa
ń
, za które spotyka ich nagroda. Dla skuteczno
ś
ci nagrody
czynnikiem krytycznym jest czas oraz prawdopodobie
ń
stwo otrzymania nagrody
po powtórzeniu okre
ś
lonego zachowania. Internet czy gry oferuj
ą
stosunkowo szybkie
nagrody takie jak np. uznanie i zainteresowanie otrzymywane ze strony nieznajomych czy
wzrost poziomu adrenaliny we krwi. Harmonogram wzmocnie
ń
ze zmienn
ą
cz
ę
stotliwo
ś
ci
ą
podawania nagród jest w sposób przemy
ś
lany stosowany przez twórców gier np. nagrody
dla pocz
ą
tkuj
ą
cych graczy, których zachowanie nie zostało wystarczaj
ą
co uwarunkowane,
pojawiaj
ą
si
ę
szybciej. Ten mechanizm podtrzymuje zachowania hazardowe (dlatego
hazardzista jest przyzwyczajony do wielu prób bez nagrody). Konstrukcja gier charakteryzuje
si
ę
ci
ą
gł
ą
dynamik
ą
- uko
ń
czenie kolejnej misji, przej
ś
cie na nast
ę
pny poziom itp. Dziecko
otrzymuj
ą
c natychmiastowy pozytywny rezultat, zagł
ę
bia si
ę
w gr
ę
coraz bardziej, pragnie
próbowa
ć
na nowo i poprawia
ć
osi
ą
gni
ę
cia. Cech
ą
, która sprawia,
ż
e trudno mu oprze
ć
si
ę
graniu, jest personalizacja, czyli indywidualne traktowanie graj
ą
cego (zgodnie z jego
tempem).
Dodatkowo gry komputerowe umo
ż
liwiaj
ą
si
ę
gni
ę
cie po to, co w rzeczywisto
ś
ci jest
niewykonalne czy zabronione: mo
ż
na je
ź
dzi
ć
motorem z bardzo du
żą
szybko
ś
ci
ą
, dociera
ć
do niebezpiecznych miejsc. Bogata grafika, interesuj
ą
ca muzyka, dynamiczna wci
ą
gaj
ą
ca
akcja to jedne z wielu czynników powoduj
ą
cych,
ż
e dziecko mo
ż
e zwodzi
ć
rodziców, i
ż
za
chwil
ę
wył
ą
czy komputer, a w rzeczywisto
ś
ci przedłu
ż
a zabaw
ę
.
Pami
ę
ta
ć
jednak nale
ż
y,
ż
e uniwersalne medium, jakim jest internet, wykorzystuje si
ę
do rozmaitych celów (komunikacja, gry sieciowe, zakupy, itp.). Istnieje w nim wiele
psychologicznie poci
ą
gaj
ą
cych obszarów, które mog
ą
zacz
ąć
pochłania
ć
zbyt wiele czasu.
Tym samym ka
ż
dy z obszarów przyci
ą
ga uwag
ę
specyficznej grupy u
ż
ytkowników, dlatego
uzale
ż
nienie od komputera nie mo
ż
e by
ć
ujmowane jednakowo dla wszystkich
uzale
ż
nionych.
Jak zapobiega
ć
?
Osoby uzale
ż
nione od Internetu wymagaj
ą
pomocy terapeutycznej, st
ą
d powstawanie
instytucji specjalizuj
ą
cych si
ę
w tego rodzaju terapii czy rozwój grup Anonimowych
Siecioholików.
Jednak
ż
e podstawowym krokiem jest wczesne dostrze
ż
enie problemu, okre
ś
lenie
jego skali i opracowanie programów profilaktycznych. Uczenie higienicznego,
ś
wiadomego
i krytycznego korzystania z technologii informacyjno-komunikacyjnych powinno sta
ć
si
ę
działaniem zarówno szkoły, jak i samych rodziców. Nauka kultury informatycznej mo
ż
e sta
ć
si
ę
cz
ęś
ci
ą
szkolnego programu profilaktycznego, przedmiotu informatyki czy
ś
cie
ż
ek
edukacyjnych. Pami
ę
ta
ć
nale
ż
y,
ż
e opracowywane programy musz
ą
podlega
ć
ci
ą
głym
modyfikacjom, gdy
ż
Internet z pewno
ś
ci
ą
w szybkim tempie b
ę
dzie zmieniał swoje oblicze.
Sami rodzice maj
ą
mo
ż
liwo
ść
korzystania z zabezpieczaj
ą
cych programów
komputerowych zwi
ę
kszaj
ą
cych bezpiecze
ń
stwo dzieci, co nie zwalnia ich jednak
z obowi
ą
zku uczenia dzieci wła
ś
ciwego korzystania z tego urz
ą
dzenia.
Ś
wiadome
obcowanie z mo
ż
liwo
ś
ciami technicznymi mediów nie oznacza zabraniania korzystania
z nich, ale wspólne z dzie
ć
mi przedyskutowanie mo
ż
liwo
ś
ci konstruktywnego ich u
ż
ywania.
Nadmierne u
ż
ytkowanie komputera stanowi zaj
ę
cie zbyt jednostronne, by mogło
sprzyja
ć
prawidłowemu rozwojowi. Wobec powy
ż
szego, by unikn
ąć
codziennych dyskusji
na temat komputera czy telewizora, nale
ż
y ustali
ć
jasne zasady korzystania z nich. W ich
ustaleniu pomóc mog
ą
nast
ę
puj
ą
ce wskazówki praktyczne zawarte w literaturze przedmiotu:
-
do momentu uko
ń
czenia szkoły podstawowej dzieci nie potrzebuj
ą
w swym pokoju
własnego komputera (w ten sposób rodzice lepiej nadzoruj
ą
korzystanie z komputera
rodzinnego),
-
nie ma sztywnych granic wiekowych w zakresie u
ż
ytkowania komputera: je
ś
li dziecko
od najmłodszych lat obserwuje rodzica pracuj
ą
cego przy komputerze, zainteresuje
si
ę
tym urz
ą
dzeniem wcze
ś
niej, to naturalna dzieci
ę
ca ciekawo
ść
, któr
ą
trzeba
zaakceptowa
ć
(mimo to lepiej unika
ć
umo
ż
liwiania korzystania z komputera dzieciom
poni
ż
ej 4. roku
ż
ycia),
-
wybieraj
ą
c programy czy gry dla dzieci, rodzice powinni zwraca
ć
uwag
ę
na podan
ą
propozycj
ę
wiekow
ą
,
-
wa
ż
ne jest ustalenie jakich
ś
ram czasowych, tak aby czas sp
ę
dzany przy komputerze
był dostosowany do wieku i zdolno
ś
ci dziecka (proponowany czas sp
ę
dzany przy
komputerze nie powinien przekracza
ć
dla dzieci w wieku przedszkolnym – 20-30
minut, dzieci w wieku szkolnym – 1 godzin
ę
, dzieci od 12 r.
ż
. - 1,5 godziny),
-
w celu ograniczenia czasu przeznaczonego na zabaw
ę
i nauk
ę
mo
ż
na nastawia
ć
budzik jako sygnał akustyczny,
-
młodsze rodze
ń
stwo nie powinno mie
ć
automatycznie takich samych praw
do korzystania z mediów elektronicznych jak starsze,
-
pozostawaj w kontakcie z rodzicami kolegów dziecka, by zabezpieczy
ć
si
ę
przed
sytuacj
ą
, w której dziecko siedzi przy komputerze w domu umówion
ą
godzin
ę
,
a nast
ę
pnych par
ę
dodatkowo u swych znajomych,
-
stwórz alternatyw
ę
dla komputera: rozwijaj ró
ż
ne zainteresowania u dzieci, takie jak
muzyka, czytelnictwo, sport, gry planszowe itp.,
-
od przykładu rodziców, starszego rodze
ń
stwa, kr
ę
gu rówie
ś
ników niejednokrotnie
zale
ż
y czy dla dziecka komputer stanowi wył
ą
cznie maszynk
ę
do grania, czy te
ż
u
ż
ywa go jako
ś
rodka komunikacji lub
ś
rodka ułatwiaj
ą
cego nauk
ę
.
Rodzice winni d
ąż
y
ć
do tego, by dzieci same pilnowały przestrzegania uzgodnionych
limitów czasowych. Wa
ż
ne jest, by dzieci korzystały z komputera po odrobieniu zadania
domowego lub wykonaniu innych obowi
ą
zków, a nie – przed. Je
ś
li dziecko nie przestrzega
ustalonych zasad rodzice mog
ą
na okre
ś
lony czas zabroni
ć
dziecku u
ż
ywania komputera –
do momentu, który zostanie przez nich wyznaczony. Je
ś
li podejm
ą
tak
ą
decyzj
ę
, powinni
stanowczo poinformowa
ć
dziecko, dlaczego tak zdecydowali. Komputer powinien sta
ć
si
ę
–
obok uprawiania sportu, uczestnictwa w zaj
ę
ciach pozaszkolnych, czytania ksi
ąż
ek – jednym
z wielu zaj
ęć
dziecka. Sp
ę
dzanie czasu przed komputerem nie mo
ż
e by
ć
zaj
ę
ciem
dominuj
ą
cym w aktywno
ś
ci pozaszkolnej dziecka.
Pami
ę
ta
ć
przy tym nale
ż
y, i
ż
uzale
ż
nienie to nie jedyne niebezpiecze
ń
stwo zwi
ą
zane
z korzystaniem z sieci, dlatego rodzice powinni odkrywa
ć
komputer razem z dzieckiem,
uczy
ć
je podstawowych zasad bezpiecze
ń
stwa w Internecie, kształtowa
ć
krytyczne podej
ś
cie
do informacji przeczytanych w sieci, dba
ć
o to, by wiedzie
ć
, po jakie programy i gry si
ę
gaj
ą
dzieci, z jakich stron internetowych korzystaj
ą
.
Jedn
ą
z po
ś
rednich przyczyn, dla których dzieci mog
ą
usuwa
ć
si
ę
w rzeczywisto
ść
wirtualn
ą
jest brak zainteresowania rodziców. Dzieci zaczynaj
ą
wówczas coraz bardziej
przyzwyczaja
ć
si
ę
do milczenia i samotno
ś
ci. W komputerze znajduj
ą
pocieszenie i uznanie.
Je
ż
eli rodzice nie interesuj
ą
si
ę
ich prze
ż
yciami, stan
ą
si
ę
one w efekcie dla nich
niedost
ę
pne. Dlatego nie chodzi o zrozumienie dla gier komputerowych samych w sobie,
lecz raczej dla motywów, którymi kieruj
ą
si
ę
dzieci si
ę
gaj
ą
c po nie.
Ż
yj
ą
one w du
ż
ym
napi
ę
ciu, walcz
ą
c z l
ę
kami, nie do ko
ń
ca u
ś
wiadamianymi przez dorosłych. Komputer nie
zast
ą
pi rodziców w przekazywaniu warto
ś
ci, umacnianiu dzieci i wspieraniu ich. T. Sołtysiak
wykazała w swych badaniach,
ż
e niejednokrotnie to zbyt wygórowane oczekiwania rodziców
wobec dzieci stymulowały je do gier i zabaw z komputerami. Dlatego skuteczna ochrona
młodzie
ż
y przed zagro
ż
eniami ze strony sieci czy
ś
wiata realnego jest mo
ż
liwa tylko wtedy,
gdy rodzice maj
ą
z nimi prawidłowe relacje. Ciepły i otwarty na potrzeby dziecka kontakt
zwi
ę
ksza szanse na to,
ż
e zwróci si
ę
ono do rodziców ze swym problemem zamiast ucieka
ć
w
ś
wiat komputera.
Literatura:
1. Andrzejewska A., (Nie)bezpieczny komputer. Od euforii do uzale
ż
nie
ń
, Wydawnictwo
Akademii Pedagogiki Specjalnej, Warszawa 2008.
2. Braun A., Czy dzieci musz
ą
mie
ć
wszystko? Drogi wyj
ś
cia ze spirali konsumpcji. Poradnik
dla rodziców i wychowawców, Wydawnictwo Jedno
ść
, Kielce 2004.
3. Danowski B., Krupi
ń
ska A., Dziecko w sieci, Wydawnictwo Helion, Gliwice 2007.
4. Feibel T., Zabójca w dziecinnym pokoju. Przemoc i gry komputerowe, Instytut Wydawniczy
Pax, Warszawa 2006.
5. Huber F., Neuschäffer Ch., Rodzice offline? Jak nawi
ą
za
ć
kontakt zeskomputeryzowanym
dzieckiem?, Wydawnictwo Lekarskie, Warszawa 2003.
6. Jaskuła S., Internet jak narkotyk, w:
Ś
wiat Problemów nr 12/2008, s. 12-17.
7. Kaliszewska K., Zagubieni w sieci – czyli o nadmiernym u
ż
ywaniu zasobów i mo
ż
liwo
ś
ci
Internetu, w: Oblicza współczesnych uzale
ż
nie
ń
, red. L. Cierpiałkowska, Wydawnictwo
Naukowe UAM, Pozna
ń
2006.
8. Sołtysiak T., Uzale
ż
nienie dorastaj
ą
cego pokolenia od gier komputerowych (przyczynek
do bada
ń
), s. 223-232, w: Trudne problemy dorastaj
ą
cego pokolenia. Materiały
z Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej zorganizowanej przez katedr
ę
Pedagogiki Specjalnej
WSP w Bydgoszczy, 21-22 pa
ź
dziernika 1996 pod red. T.Sołtysiak. I. Łabu
ć
– Kryski,
Wydawnictwo Uczelniane Wy
ż
szej Szkoły Pedagogicznej w Bydgoszczy, Bydgoszcz 1998.
9. Wallace P., Psychologia Internetu, Dom Wydawniczy REBIS, Pozna
ń
2001.