2

Warning

This e-book contains sexually explicit scenes and adult language and may be considered offensive to some readers. Loose

Id e-books are for sale to adults ONLY, as defined by the laws of the country in which you made your purchase. Please

store your files wisely, where they cannot be accessed by under-aged readers.

* * * * *

This book is rated:

For substantial explicit sexual content, graphic language, and situations that some readers may find objectionable

(multiple partners, homoerotic sex, BDSM).

DISCLAIMER: Many of the acts described in our BDSM/fetish titles can be dangerous. Loose Id publishes these stories for

members of the community in which these acts are known and practiced safely. If you have an interest in the pleasures and

pains you find described herein, we urge you to seek out advice and guidance from knowledgeable persons. Please do not

try any new sexual practice, whether it be fire, rope, or whip play, without the guidance of an experienced practitioner.

Neither Loose Id nor its authors will be responsible for any loss, harm, injury or death resulting from use of the information

contained in any of its titles.

P

ONIŻSZE TŁUMACZENIE W CAŁOŚCI NALEŻY DO AUTORA KSIĄŻKI JAKO JEGO PRAWA AUTORSKIE

,

TŁUMACZENIE JEST TYLKO I WYŁĄCZNIE MATERIAŁEM MARKETINGOWYM SŁUŻĄCYM DO

PROMOCJI TWÓRCZOŚCI DANEGO AUTORA

.

P

ONADTO PONIŻSZE TŁUMACZENIE NIE SŁUŻY

UZYSKIWANIU KORZYŚCI MATERIALNYCH

,

A CO ZA TYM IDZIE KAŻDA OSOBA WYKORZYSTUJĄCA

TREŚĆ PONIŻSZEGO TŁUMACZENIA W CELU INNYM NIŻ MARKETINGOWYM ŁAMIE PRAWO

.

3

Rozdział 1

Nawet we wczesno- wieczornych hałasach w tawernie, milczenie Diany było ogłuszające. Gala usiadła

obok niej, obserwowała wyjście. Czekała.

- Idę za nimi.- Diana w końcu ogłosiła, wstając.

Gala stanęła na nogi, łapiąc w dłonie nadgarstki kobiety. – Nie możesz!- Zaprotestowała, choć

wiedziała, że to beznadziejne. Diana spojrzała na jej twarz, obniżyła swoje ciemne brwi. – Mogę. I

chcę.-

- Ale słyszałaś opowieści o górach. – Gala nalegała, jak Diana szła w kierunku schodów, prowadzących

do ich wynajętego pokoju.

- Ba! Tym właśnie one są. Opowieściami. Zgadzam się z tym, że przechodzenie przez góry jest

prawdopodobnie ciężką wędrówką, ale wyjechali mniej niż dobę temu! Możemy ich złapać, odzyskać

pieniądze, i wrócić tutaj z powrotem.-

Gala nie była tego taka pewna. Chociaż były nowicjuszkami w tej dziedzinie, ona i Diana słyszały

historie o Górach Rhaen i Mrocznym Lesie. Góry, mówiono, że były nieprzejezdne, oprócz bardzo

małych przyczep turystycznych posiadanych przez tych, którzy przebywali trasę niezliczoną ilość razy.

Jednak nawet oni byli często nękani przez siły przyrody, a ludzie prawie zawsze znikali w

nieszczęśliwej podróży.

Historie o Mrocznym Lesie były groźniejsze. Opowiadały o całych grupach, które wchodziły w głąb

lasu i po prostu znikały, a kości niektórych ofiar były układane w kierunku bezpieczniejszego skraju

lasu. Starannie ułożone tak, aby było wiadomo, że żadne zwierzę tego nie zrobiło. I kości, z tego co

mówili, zawsze należały do męskich ofiar. Żeńskie ofiary nigdy nie były widziane, ani nie słyszano o

nich. Grupy ratownicze wysłane za zaginionymi, nigdy nie wracały albo wracały z

nieprawdopodobnymi historiami o czarnych zjawach i złowrogich czarach.

Ale Gala znała Dianę od dzieciństwa i pojechała z nią, była jej jedynym towarzyszem przez ostatnie

pięć źródeł. Była niewyszkolonym uzdrowicielem, kieszonkowcem, negocjatorem. Podczas, gdy Diana

była wojownikiem, inicjatorem, przynętą. Wspólnie, dały sobie radę, łapały dość prac dorywczych, by

przeżyć podczas wędrówek.

Poprzedniej nocy, Diana została oszukana, skradli jej pieniądze, a sprawca uciekł rano- podczas, gdy

ona leżała na zimnie, w jednej z górskich przyczep. Zabrało jej większą część dnia dojście do siebie, po

ciosie w głowę od złodzieja, ale potem jej gniew zawrzał. A gniew Diany, raz wywołany, nie znikał

łatwo.

Diana podniosła torbę, kołczan i naciągnęła łuk, stanęła w obliczu Gali w maleńkiej salce, którą

dzieliły. – Wiem, że ci się nie podoba ten pomysł.- Powiedziała, wyraźnie próbując powstrzymać swój

gniew. – Nie musisz iść ze mną. Mogę wrócić do jutrzejszego wieczoru.-

Gala pokręciła zdecydowanie głową.- Gdzie ty idziesz, tam ja. Byłyśmy w gorszych sytuacjach.-

Nawet wściekła, Diana musiała się uśmiechnąć. Na krótko. A potem wyszła za drzwi.

4

*****

Ślady były dość łatwe, by za nimi podążać. Złodziej, tak naprawdę był jednym, który mógł zobaczyć to,

co teraz wiedzieli ci z przyczepy przekraczającej góry. Były tylko dwa szlaki, na tyle szerokie, aby

zmieścić wagony typowych kupców. Wysoka Droga była faktycznie szybsza, ale bardziej podstępna,

ponieważ biegła przez jedną z wysokich gór. Niska Droga dodałaby tygodnie do wędrówki, ale była

bezpieczniejsza, nawet jeśli mijała krawędzie Mrocznego Lasu, przez większą część podróży.

- Obóz odbywa się także podczas drogi.- Gala przypomniała sobie, jak pewien czarujący człowiek

powiedział im to. – Nikt nie ma prawa odejść od drogi.-

- Dlaczego nie?- Diana zapytała się, zaintrygowało ją to.

- Zbyt niebezpiecznie. Każdy, kto straci drogę z oczu, nigdy nie powraca.-

Zaśmiała się. – Nigdy?-

Gala pomyślała o poważnym wyrazie skrzących się, niebieskich oczu człowieka. – Nigdy.-

Gala mu uwierzyła.

Pomimo że poskręcane dęby i rosnące wiązy, które stały wzdłuż drogi były wspaniałe, było coś

złowieszczego w nich. Z nocą szybko zbliżającą się, Gala nabrała pewności, że oczy obserwują je.

Diana przeważnie milczała, wciąż bolał ją tył głowy, po uderzeniu. Jakie słowa wypowiedziała,

związane z ich podróżą lub z wątpliwym pochodzeniem złodzieja, że teraz szły w dół Niskiej Drogi. Las

rozciągał się wokół nich. Słońce świeciło w tle. Dowody mnóstwa dzikiej przyrody rosły wokół.

- Ci ludzie są obłąkani.- Powiedziała nagle Diana, wskazując stadko przepiórek, poruszających się

śmiało w poprzek drogi. – To miejsce jest bogactwem gier.-

Gala wzbudziła się na zmianę tematu, ale tylko skinęła głową. Poprawiła swoje miejsce w siodle,

ziewnęła, by odpędzić apatię spowodowaną przez łagodny chód konia.

- Gdzie jest to ‘mroczne niebezpieczeństwo’, o którym nas ostrzegano?- Diana śmiała się, resztki

słońca znikały, pogrążył ich gruby, szary zmierzch. Mimo to, Gala zobaczyła, jak ręką przyjaciółki znosi

się w kierunku miecza.

- Powinniśmy rozbić obóz?- Gala zapytała, przyśpieszając, żeby być z Dianą ramię w ramię.

- Nie, chodźmy dalej. Karwana rozbije obóz niedługo. Trzeba ją złapać przed świtem.-

Gala skinęła głową, jej wzrok mknął od cienia do cienia. Noc spadła na nie nagle i tylko skąpe światło

księżyca padało na drogę przed nimi. Po obu stronach była atramentowa ciemność.

Jechały w milczeniu przez jakiś czas.

- Jest ciepło.- Gala zauważyła.

Diana przez chwilę to osądzała, bezczynnie pocierając dłonią pierś.- To muszą być drzewa.-

Oświadczyła. – Nie ma wiatru.-

5

Gala zgodziła się z nią, nadal rozglądając się. Dlaczego była zaczerwieniona? Nagle, jej tunika była

albo zbyt ciasna albo jej piersi spuchły. Siodło między nogami stawało się coraz bardziej niewygodne,

zdała sobie sprawę, że czuje się… podniecona?

- Diana.- Szepnęła wreszcie, przekonana, że to co czuła, nie było naturalne. Diana dyszała, a Gala

obróciła twarz w tym samym kierunku. Co ciekawe jej ręka nie sięgała do rękojeści jej miecza.

Również konie nie przeszkadzały. Oba podeszły i zatrzymały się tuż przed jeźdźcami. Chociaż obie

usłyszały istotę, która pojawiła się przed nimi.

‘Ukazała się’ było trafnym określeniem, ciemna postać zdawała się materializować z cienia dębu,

który szczególnie nachodził na drogę. Wysoka postać, całkowicie zakryta była obszerną, czarną szatą z

kapturem. Dwie świecące, czerwone plamy przebijały ciemność w kapturze.

Czerwone?

Diana i Gala spojrzały w górę. Gala polizała nagle suche usta, świadoma tego, że jej oddech był

przyśpieszony, kiedy postać podniosła czarne ręce do zapięcia poniżej kaptura, tam, gdzie powinna

znajdować się broda. W jednym pięknym, płynnym ruchu, płaszcz rozstąpił się i osunął na ziemię.

Obie kobiety dyszały.

Mężczyzna stanął przed nimi. Człowiek inny od wszystkich, których kiedykolwiek spotkały. Wysoki i

muskularny, przypominał idealny okaz szczupłego, ludzkiego mężczyzny, ale skóra, rozciągnięta na

naprężonych, wyrzeźbionych mięśniach była czystą, błyszczącą czernią, jak powierzchnia stawu

rozświetlona księżycową poświatą. Dwa czerwone punkty, które świeciły spod kaptura okazały się

tęczówkami jego oczu, oczu, które więziły spod śnieżnobiałych rzęs. Śnieżnobiałe włosy, proste i

lśniące, opadały na ramiona i plecy, przytrzymywane zaplecionymi na skroniach dwoma warkoczami,

złączonymi z tyłu głowy. Dziwne, białe wzory, przypominające tatuaże, zdobiły jego klatkę piersiową,

brzuch oraz czoło.

Niejasno, Gala zastanawiała się, czemu widzi go tak szczegółowo, aż zrozumiała, że teraz stała

zaledwie kilka metrów przed nim. Jak się tam dostała? Kiedy zsiadła z konia, i minęła tę niewielką

odległość do niego, nie zdając sobie z tego sprawy? Diana stała tuż obok niej, zauważyła kątem oka.

Tylko kątem, bo nie mogła oderwać wzroku od tego człowieka, z jego skórą lśniącą jak onyks i uszami

delikatnie szpiczastymi. Elf? Nigdy nie słyszała o czarnoskórym elfie, nie mówiąc już o takim, co miał

skórę barwy najczarniejszej nocy. Stała teraz przed nim, łapiąc dłoń, którą jej podał. Przez cały czas jej

spojrzenie było przymocowane do niego, nawet, gdy jego nacisk skupiał się na Dianie. Był tak

zdumiewająco piękny! Kawałek z najbardziej mistycznej, księżycowej nocy, stał się ciałem.

Jego ręka była ciepła, otoczył jej dłoń i przyciągnął do siebie. Czubek głowy miała na poziomie jego

ramienia, po prawej miała jego czarny pomarszczony sutek, do którego ją delikatnie kierował.

Chętnie do niego podążyła i docisnęła się do jego ciała, ręce podniosła do płaskiego brzucha. Jego

skóra smakowała jak chłodna źródlana woda i cynamon, mocny, nasycony, ten smak dziwnie

przylgnął do jej języka i zsunął w dół gardła. Usłyszała własny jęk i zaczęła ssać mocniej.

Poczuła usta na czole, słodkie pieszczoty. Następnie dłoń na karku, która naciskała do czasu, aż zdała

sobie sprawę, że ma klęknąć. Zrobiła to, jej ciało zmysłowo prześlizgnęło się w dół jego ciała, gdy

padła na kolana, jej oczy były na równi z jego kogutem. Gruby i dumnie wyprostowany, naciskał na

6

nią. Oblizała wargi, wciąż czując smak jego sutka, i zwinęła rękę wokół tego pięknego organu. Nigdy

nie myślała o męskiej formie jako szczególnie imponującej, ale całe ciało tego stworzenia było darem

niebios. Zjechała ręką w dół trzonka, stwierdzając, że był dziwnie śliski, łatwo prześlizgał się przez jej

chwyt. Chociaż Gala nigdy nie robiła tego swoim kochankom, otworzyła usta i owinęła nimi te

nabrzmiałe narzędzie.

Diana zobaczyła Galę kątem oka. Część jej umysłu sugerowała, że powinna się zatrzymać. Ale piękne,

czarne ręce tego człowieka pieściły jej twarz. Odwróciła się, by złapać jego spojrzenie, dotykające jej,

mimo posługi Gali dla jego płci. Mrucząc coś, czego nie rozumiała, delikatnie podważył jej usta

kciukiem i ostrożnie włożył go w jej mokre usta.

Posłusznie, karmiła się, uśpiona przez jego głęboki, dźwięczny głos.

Co on mówi?

Co ona robi!

Ale nie mogła przestać. Kciuk w jej ustach był małym substytutem narzędzia w ustach Gali, ale było

tak samo skuteczne. Diana czuła jak się topi w dole brzucha. W końcu pociągnął ją do przodu, aż mógł

złapać ją za bok. Jej noga wpadła na ramię Gali, ale nie potrafiła skupić się na tym. Nie, gdy jego

czarne wargi zbliżały się do jej. Jego pocałunek był rozkoszą. Jak ciepłe słońce do oziębionego ciała. Z

zapałem, piła z niego, ssąc jego język, wciągając go w usta, zanim zdążył to zaoferować. Kiedy

wyciągnął go, zaprotestowała, dochodząc. Uśmiechnięty, cofnął się. Miała odległą świadomość, że jej

przyjaciel stał obok niej. Intrygujące stworzenie wykonało gest, w dół swojej strony i nagle wszystko

stało się puste.

Kolejna czarna postać wysunęła się z cienia drzew, przybył na czas, złapał wyższą kobietę, która

osunęła się w zaklętym śnie. Czarownik złapał mniejszą. Nieświadome kobiety wyglądały czule, jak

czarne figury weszły na pobocze drogi i w gęsty las.

7

8

Rozdział 2

Obsydianowe ręce przymocowały Dianę do łóżka, jej ciało wciąż wiło się. Jęczała, orgazm kumulował

się w niej. Jego kogut napełnił ja po brzegi, a chciała więcej, potrzebowała więcej. Na czworaka,

rzuciła się z pazurami na prześcieradło pod nią. Zakneblował jej usta kawałkiem lnu, by zatamować jej

krzyki, gdy przesunął się pod inny kąt i uderzył ją w miejsce, o którym nie miała pojęcia, że ma. Pot

pokrywał każdy centymetr jej ciała, ale nie chłodził jej. Mokre włosy oblepiały jej szyję, boki twarzy.

Jeden kosmyk spadł na oczy, ale to nie miało znaczenia. Nie mogła nic zobaczyć. Miała łzy w oczach,

albo inną wilgotność, nie wiedziała.

Jej nogom groził skurcz, ale zmusiła się do kołysania biodrami przeciw niemu. Przyjemność była

torturą, ale jej ciało nie pozwoliłoby jej się zatrzymać. Z krzykiem, doszła ponownie. Jej ciało upadło,

mięśnie drżały. Upadła na brzuch, dysząc, starając się nabrać powietrza do płuc. W tym cennym

momencie, to było wszystko, co mogła zrobić, wszystko, o czym mogła myśleć.

Kiedy wycofał się, zdała sobie sprawę, że nadal nie była nasycona! Chociaż czuła ból wewnątrz, jej

soki nadal wypływały, jej piersi były obolałe a jej pusta cipka wciąż pulsowała.

Desperacko przeciągnęła ręką po oczach, próbując odgonić oszołomienie. Jęki doszły do jej uszu.

Kiedy mogła się skupić, następne cenne momenty zabrało jej wpatrywanie się w to, co zobaczyła.

Gala. Jej przyjaciółka. Jej towarzyszka. Gala leżała na plecach obok Diany, jej mniejsze ciało niemal

całe było ukryte pod bestią z satynowo czarną skórą.

Czym on jest? Diana miała dość zastanawiania się, walczyła z pragnieniem wyciągnięcia dłoni i

pogłaskania tych sprężystych nagich pleców. Był ukształtowany jak człowiek, ale była pewna, że nim

nie jest. Nawet w swoim zamgleniu, nie wiedziała nic o czarnoskórych ludziach, ze szpiczastymi

uszami i świecącymi, czerwonymi oczami. Jedwabiste, miękkie białe włosy spływały falami,

zasłaniając jego twarz i prawie ukrywając Galę. Galę, która rozpaczliwie przytrzymywała się jego

czarnego ciała, jak jego biodra ślizgały się naprzeciw niej, wsuwając i wysuwając gigantycznego

penisa.

Nagle, odwrócił głowę, odrzucając białe włosy na drugą stronę głowy, i ta niegodziwie wspaniała

twarz zwróciła się do Diany. Rozum i racjonalność odeszły, a ona przyczołgała się do niego,

wytaczająco blisko, by przycisnąć usta do jego ust. Nie obchodziło ją, że pieprzył jej przyjaciółkę. Nie

obchodziło ją, że jej pozycja przybliżyła ją do nagiej przyjaciółki. To nie miało znaczenia. Nie mogła

zrobić nic oprócz dotknięcia go ponownie.

Bez namysłu przesunęła rękę do jego pośladka. Jej usta obmywały twarde mięsnie jego pleców, a

dłoń powędrowała w dół jego tyłka, aż znalazła jego piłki. Jego jęk uznania uderzył ją gdzieś poniżej

pępka, kontynuowała pieszczenie go, gdy pompował Galę. Warcząc, Diana przeniosła się, siadając

okrakiem na jego bezwłose łydki. Twarde mięsnie pocierały jej bolącą łechtaczkę.

Gala doszła. Odlegle, Diana wiedziała to, ale była bardziej zainteresowana swoim zbliżającym się

szczytem. Chciała, żeby wziął ją znowu. Ile razy przeleciał już ją? Ile razy zabrał ją na szczyt?

Czy miał już orgazm?

9

Myśli rozmyły się, jak znowu doszła. Tym razem, jej słabe mięśnie nie pozwoliły jej kontynuować

jazdy na nim. Opadła obok niego, dalej jeździł na Gali.

Co się dzieje?

Zdecydowana, Diana zaczęła cofać się do czasu aż natrafiła na podłogę. Rzucając okiem w górę,

zobaczyła, czerwone oczy wpatrujące się w nią, ale nie przerywał. Nawet jak Gala wyraźnie ugryzła go

w szyję. Mocno.

Słodki boże wojny, chciała go znowu! Uśmiechnął się, a ona była prawie oszalała z pragnienia, by

zassać tę soczystą dolną wargę w jej usta. Jęknęła, ukrywając twarz w zmiętym prześcieradle.

Koncertowała się mocno na znalezieniu kontroli, na znalezieniu głosu. Coś było nie tak.

Nie miała pojęcia, jak długo tak siedziała. Dźwięki seksu, zaledwie kilka stóp od niej były dostrojone

tak, jakby szukały jej centrum.

TRZASK!!

Głowa Diany wystrzeliła w górę w samą porę, by ujrzeć ostre ślizgania się bata czarnoskórej bestii.

Teraz klękał, Gala w połowie siedziała, w połowie leżała przed nim.

TRZASK!!

Umysł Diany nagle odzyskał jasność, odskoczyła z dala od łóżka. Gala, jej twarz przybrała maskę

paniki, spadła z materaca. Obie podbiegły do kąta i przytuliły się do siebie, nie zważając na ich

nagość.

Bestia dostrzegła to, z wyrazem cierpienia na twarzy.

Kobiecy głos krzyknął z wściekłości. Na drugim końcu była kobieta z batem, lub przynajmniej żeńska

wersją bestii. Podobnie jak on, jej skóra była satynowo czarna i miała lśniące białe włosy, ale jej uszu

nie było widać. Miała na sobie bardzo mało- długą przepaskę nałożoną luźno na biodra i małe

pantofle. I była w zaawansowanej ciąży.

Cofnęła się i fachowo uderzyła go batem; co najmniej sześć stóp elastycznej białej skóry, wysyczało w

powietrzu, zanim uderzyło go w plecy. Drgnął, odrzucając do tyłu głowę, ale nie zrobił nic, by ją

powstrzymać. A bat nie rozerwał jego skóry, jak powinien.

- Diana…- Gala wysapała.

Ale Diana widziała to samo. Nie odczuwał bólu. Przed ich zdumionymi oczami, penis, który

doprowadził je obie na niejeden szczyt, wybuchł nasieniem, jak kobieta ponownie smagnęła go

batem.

Z jękiem przyjemności, położył się na łóżku.

Samica warknęła coś, co mogło być jedynie ich językiem, a następnie udała się w stronę łóżka.

Dziewczyny docisnęły się do ściany, wpatrując się w bat, wciąż rozwinięty w jej ręce.

- Nie wiedziałyśmy!- Gala płakała.

10

Samica zmarszczyła brwi na nie. Zwróciła się z rączką od bata. – Czy wszystko w porządku?- Spytała w

ich wspólnym języku.

Diana skrzywiła się, ale Gala była aż nazbyt wylewna. – Nie wiedziałyśmy, że jest twój. My nie. Mam

na myśli…-

- Nie bądź śmieszna.- Zaszydziła kobieta, stając obok mężczyzny, który niemal mruczał z zadowolenia.

– Dobrze wiem, co się stało. Byłaś pod wpływem zaklęcia.- Odepchnęła jego rękę, bo zaczął ją głaskać

po nodze. – I ty sama nie wiesz, co ci się zdarzyło.-

- Co się nam przydarzyło?- Diana zażądała, szybko skanując w miejsce w poszukiwaniu ich ubrań i

broni. Nie było niczego, oczywiście.

- Chodźcie ze mną. Dam wam się umyć na górze, trochę jedzenia i powiem wam.-

- Wolimy odejść.-

Niebieskie oczy samicy skupiły się na Dianie.- Nigdy stąd nie odejdziesz. Nie pozwolą ci.-

- Do diabła z tym.- Odpowiedziała. Wystrzeliła na nogi, całkowicie zapominając o stanie swojego ciała.

Nogi zaprotestowały i ugięły się pod nią. Tylko, przez gotową pomóc Galę, osunęła się na ziemię bez

uszkodzenia się.

Samica westchnęła i krzyknęła coś w innym języku. Natychmiast pojawiły się dwie bestie, te znacznie

większe niż pierwsza. Samica wskazała na nie i ku przerażeniu Diany, podeszli i podnieśli każdą z

dziewcząt. Diana chciała walczyć, ale nie miała w sobie żadnej siły. Pierwsza bestia wyczerpała ją,

używając jej ciała.

11

Rozdział 3

Dziewczyny zostały zabrane do dziwnego, małego pokoju kąpielowego. Ściany bez okien zostały

wyrzeźbione, by wyglądać jak kamień i moździerz, ale czuć było, że to miejsce jest pod ziemią.

Wszystko było trzymane w nadzwyczajnie dobrej formie. Wilgotny zapach jaskini był ledwo

wyczuwalny. Basen w ziemi był większy niż jakakolwiek wanna, którą wcześniej Diana używała, był

wypełniony przyjemnie ciepłą wodą z zapachem lawendy. Nie miał formy, ani oślizgłych ścian.

- Nie czuj się zbyt wygodnie.- Ostrzegła Galę, jak jej przyjaciółka podeszła do basenu. – Nie wiemy, co

się dzieje.-

Chociaż woda niezmiernie zapraszała, dziewczyny zadowoliły się zanurzeniem tkaniny w wodzie i

wytarciu nią potu i soków ze skóry. Unikały wzajemnych spojrzeń.

- Diana…- Gala zaczęła cicho.

- Nie.- Diana zaprotestowała. – Nie chcę o tym mówić. Nie teraz. Najpierw stąd odejdźmy.-

- Ale…-

- Nie. Proszę. Ja… nie mogę.-

Nie mogła spojrzeć przyjaciółce w oczy. Za każdym razem, jak Diana patrzała na nią, przypominała

sobie widok gładkiej skóry Gali i jej piękne piersi podskakujące, jak bestia doprowadzała ją na szczyt i

poza niego.

Na szczęście, Gala milczała jak kończyły się myć. Owinęły nagość cienkimi, długimi tkaninami,

pozostawionymi dla nich. Jak wyszły, dwoje tych samych ludzi na nie czekało, zabrali je i eskortowali

w dół krótkiej, oświetlonej pochodniami sali.

Pomieszczenie, w którym kobieta czekała na nie mogłoby być salonem w jakiejś rezydencji.

Eleganckie meble stały na lśniącej podłodze z drewna. Nawet ściany, które musiały być z kamienia,

zostały wytapetowane, żeby wyglądać normalnie. Znowu, nie było okien, co podpowiadało, że wciąż

były pod ziemią.

Ciężarna samica spoczywała na kanapie, jadła delikatnie palcami, z miski niepewnie położonej na

wypukłym brzuchu.

- Witam.- Powiedziała, z nutką sarkazmu w głosie. – Proszę, zjedzcie coś.- Wskazała, na stolik pokryty

potrawami. – Wiem, że musicie być głodne.-

- Gdzie jesteśmy?- Diana domagała się odpowiedzi, łapiąc ramię Gali, gdy zbliżały się do jedzenia.

Kobieta uśmiechnęła się. – Odpowiem wam na wszystkie pytania, najlepiej jak potrafię, obiecuję. Ale

naprawdę powinniście zjeść w pierwszej kolejności.-

- Skąd mamy wiedzieć, że żywność nie jest częścią zaklęcia, o którym mówiłaś?-

Zmarszczyła brwi, spoglądając na Dianę. – Nie wiecie. Mogę tylko powiedzieć, że tak nie jest. To jest

normalne jedzenie. Zaklęcie już zostało rzucone i seks zapieczętował je.- Mówiła lekko warcząc.

12

Diana zarumieniła się na te jawne słowa, ale nadal patrzyła na kobietę w dół. – Jakie zaklęcie?-

Z irytującym uśmiechem, samica potrzasnęła głową.

– Najpierw zjedz.-

- Diana, proszę.- Gala przerwała, jak Diana otwierała usta, żeby odpowiedzieć. – Nie zajdziemy daleko

z pustym żołądkiem.-

- Widzisz? – Powiedziała kobieta, wpatrując się w swoją miskę. – Twoja przyjaciółka mówi z sensem.-

- Nic z tego nie ma sensu.- Warknęła Diana. Ale posłuchała Gali i razem z nią podeszła do stołu.

Większość potraw była rozpoznawalna zarówno wzrokiem jak i węchem. Dziczyzna zapiekana z

małymi czerwonymi ziemniakami i grzybami dominowała, ale było też sporo gulaszu z królika, a także

warzyw. To nie negowało możliwości trucizny, ale Diana musiała przyznać, że były już zrobione.

Trucizna nie wydawała się mieć sensu.

Obie napełniły talerze i wzięły poduszki od kobiety, która wskazała im miejsce na podłodze, przed jej

kanapą. Diana chciała protestować. Pozycje przypominały role poddanych przed panią, ale domyślała

się, że to była królowa tych ludzi i oczekiwała szacunku.

Gdy zobaczyła, że obie rzeczywiście zaczęły jeść, odezwała się. – Po pierwsze, pozwólcie, że się

przedstawię. Nazywam się Iana.-

Kiedy Diana nie odpowiedziała, Gala wyjawiła ich imiona. Iana zauważyła grymas na twarzy Diany, ale

nic nie powiedziała. Zwróciła się do Gali.- Nie oczekuję, że kiedykolwiek słyszałaś o raedjour

1

,

prawda?

Cisza wskazywała, że dziewczyna o nich nie wiedziała. Iana skinęła głową. – Nie, nie słyszałaś. Ale

miejsce, w którym teraz jesteś, to podziemne królestwo raedjour. Jest to całkiem rozległe miasto, tak

naprawdę i idzie dalej kilometrami pod lasem i górami.-

- Raedjour są tajemnicą Mrocznego Lasu?- Gala zapytała.

- Są. Jak również przerażeniem Gór Rhaen. Zgodnie, nie sądzisz, że ze względu na kolor skóry?-

Spytała, wyciągając obsydianową rękę.

- Raedjour zabijali ludzi w Mrocznym Lesie przez wieki?-

- Tak. Ale nie wszyscy zostali zabici. Mężczyźni na ogół tak. Ale nie kobiety, nigdy żadna nie została

celowo zabita przez raedjour. Ich bogini nie zniosłaby tego. Za to, zostają schwytane.-

Gala zadała pytanie, którego Iana oczekiwała.

– Dlaczego?-

- Naprawdę, to dość proste. Widzisz, raedjour zostali stworzeni przez ich boginię- Rhae

2

- jako

seksualni małżonkowie, zanim jeszcze bogowie opuścili ziemię. Widzisz, ona nigdy nie spodziewała

1

raedjour: rasa mrocznych elfów. Mają czarną skórę i czyste, białe włosy. Ochroniarze bogini ...

2

http://pl.wikipedia.org/wiki/Reja_%28mitologia%29

13

się ich opuścić. Stworzyła tylko mężczyzn. Kiedy odeszła, musiała zapewnić im przetrwanie. Wiec,

kazała im porywać ludzkie kobiety. Emanowali seksem, więc nie było wątpliwości, że kobiety będzie

do nich przyciągać. Bogini stworzyła dla nich zaklęcie, które przekształca kobiety w raedjour, tak, żeby

te mogły rodzić im dzieci.-

- Byłaś człowiekiem?- Gala wykrztusiła.

Złość i smutek były widoczne w dumnym spojrzeniu Iany, skinęła głową.

- Ale oni robią to od stuleci. Dlaczego ciągle porywają kobiety?-

- Z jakiegoś powodu, rodzą się tylko dzieci płci męskiej.-

- Zawsze?-

- Zawsze.- Iana pogładziła ręką brzuch. – Ja sama mam czterech synów. Ten będzie piąty.-

- Z…?-

- Jego imię to Nalfien. Jest najpotężniejszym czarodziejem wśród raedjour w tej chwili. Jestem jego

żoną. Jego prawdziwą partnerką.-

- Tak mi przykro.- Gala lamentowała, łapiąc rękę Iany. – Naprawdę nie wiem… nie chciałam…-

- Masz na myśli pieprzenie? Nie ma za co.- Pomimo jej słów, to było oczywiste że ‘pieprzenie’

przeszkadzało jej. – Te społeczeństwo jest całkiem niepodobne do ludzkiego, gdzie seks jest

zmartwieniem. Nawet prawdziwa partnerka pieprzy innych, zarówno płci męskiej i żeńskiej. W tej

sytuacji Nalfien pieprzył cię, ustawiając zaklęcie. Mówił mi, że to konieczne.-

Ani Diana ani Gala nie potrafiły ukryć szoku, spowodowanego bezpośrednimi słowami Iany.

- Ale, co chcecie wiedzieć o zaklęciu.- Kontynuowała, ignorując ich reakcję.- To nie czar sprawił, że ich

pragniecie. Jak powiedziałam, ich przodkowie zostali stworzeni jako małżonkowie bogini. Jest w nich

coś, co w naturalny sposób przyciąga. Zaklęcie uczyniło was oszalałe z żądzy. Nie rozumiem tego

wszystkiego, ale o ile wiem, żądza rozproszyła was na tyle, żeby zaklęcie zmiany mogło dostać się za

wasze mechanizmy obronne i rozpocząć przemianę.-

- Przemiana?- Diana zażądała wyjaśnienia.

- W jedną z nas.-

- Nie!- Diana płakała, stanęła na nogi. Mimo, że były jeszcze trochę niepewne, była w stanie stać.

Iana przyjrzała jej się łagodnie. – Jak myślisz, gdzie pójdziesz?-

- Nie zmienię się.-

- I uważasz, że masz coś do powiedzenia w tym? Pamiętasz dwóch dość dużych mężczyzn, którzy cię

tu sprowadzili? Oni wciąż tam są. Jestem zaskoczona, że nie wtargnęli tu już.-

Diana trzęsła się z wściekłości, zaciskając pięści. Iana dalej jej się przyglądała. – Czy nie wolisz raczej

posiedzieć miło przez krótki czas, który skradłam dla ciebie i dowiedzieć się jaka jest twoja rola?-

14

- Nie.-

Iana zmrużyła oczy. – Dobrze. Walcz z nimi. Mam nadzieję, że wygrasz. Ale nie sądzę, że chcesz, na

pewno nie, jeśli nie wiesz co czeka cię w najbliższej przyszłości.-

- Diana.- Gala koiła.- Proszę usiądź. Posłuchajmy, co Iana ma do powiedzenia.-

- Nie mogę siedzieć.- Diana mruknęła i zaczęła chodzić po pokoju.

- Proszę Iana.- Gala powiedziała.- Mów dalej.-

- Bardzo dobrze. Czar nie jest spójny. Niektóre kobiety zmieniają się natychmiast, niektóre dłużej.

Mogę powiedzieć, że stanie się raedjour oznacza, że już nie możesz przebywać nawet w

najłagodniejszym słońcu. Wiem, bo próbowałam. Nawet w najzimniejszy, najbardziej pochmurny

dzień, kilka chwil, a twoje ciało nagrzewa się nieznośnie, a światło jest zbyt jasne, aby coś zobaczyć.

Drugą stroną medalu jest to, że nigdy nie jest ci zimno. Pochodnie są tu głównie dla światła, dla tych,

którzy się jeszcze nie przemienili, bo również nabywasz zdolność widzenia w ciemnościach, która

zawstydziłaby kota.

- Na to, co zdarzy wam się tu, powinniście zbierać siły. Wiecie, bo jesteście tu dla celów rozrodczych,

ale nie w pełnym znaczeniu tego. Jest tylko jeden człowiek, który może nasycić cię. Twój prawdziwy

partner. Nikt nie wie dlaczego— i wierzcie mi, to frustruje ich bez końca – ale, każdy wydaje się być

płodny tylko z jedną kobietą, przez całe życie.-

- Jak oni wiedzą?- Gala zapytała.

- Pamiętaj, powiedziałam, że to jest seksualna społeczność. Większość, jeśli nie wszystkie prawdziwe

partnerki, przy każdej okazji, są pieprzone przez innych, prawdziwych partnerów lub nie. Zasada jest

aktualna. Albo oni są płodni tylko z partnerką, albo jej obecność sprawia, że są płodni z innymi. Nikt

tego naprawdę nie może stwierdzić, więc zakłada się, że tylko prawdziwi partnerzy są płodni.-

- Co się z nami stanie?-

- Zostaniecie przeniesione stąd do pierwszego z długiej linii kochanków.-

- Nie!- Diana płakała.

Iana ignorowała ją. – Zostaniesz z każdym dziewięć nocy. Jeżeli na koniec tego czasu, będziesz w

ciąży, prawdziwe partnerstwo zostaje ogłaszane i jesteś jego.-

- Jego?- Diana krzyczała.

- Jak oni mogą stwierdzić, czy jesteś w ciąży po dziewięciu dniach?- Gala zapytała pomimo

sprzeciwów Diany.

Oczy Iany pociemniały, wpatrując się w jej brzuch. – Wiedzą.-

- Oni porostu przekazują nas, od mężczyzny do mężczyzny, dopóki nie zajdziemy w ciążę?- Płakała.

Iana skinęła głową. – Będziecie miały krótkie przerwy, po każdych dziewięciu dniach i gdy księżyc

będzie w pełni, ale nawet to zakończy się po czasie. Cykle raedjour są inne niż ludzkie.-

15

- Jak długo to trwa?- Gala zapytała.

- Znalezienie prawdziwego partnera?- Iana wyjaśniała. – To zależy. Z mojego własnego

doświadczenia, miałam czterdziestu kochanków przed Nalfienem.-

- Czterdziestu? – Diana szlochała. – Nie. To się nie stanie. Ja…- Zachwiała się i upadła na kolana.

- Diana, wszystko w porządku?- Gala zapytała, stając natychmiast po jej stronie, chociaż sama

chwiejnie stała.

Drzwi otworzyły się i pierwszy mężczyzna, czarownik, wszedł. – Iana.- Powitał swoją partnerkę. –

Ufam, że miałaś miła pogawędkę z naszymi gośćmi?-

- Ty skurwysynie!- Diana wypluła, stojąc wciąż z pomocą Gali. – Co mi zrobiłeś?-

- Jaka ordynarna.- Usłyszała szmer jak podchodził do niej.- Taka siła, Diano. Ale nie walcz z zaklęciem.

To tylko zaszkodzi.-

- Nie dam się tobie.-

- To jest duch.- Iana cieszyła się, patrząc na swojego partnera. – Walcz z nim Diana. Walcz z nimi

wszystkimi!-

- Iana, wystarczy.- Upomniał.

- To się nie dzieje naprawdę.- Diana dyszała, próbując utrzymać równowagę.

- Odrzuć wszystko co chcesz.- Iana powiedziała uprzejmie.- Ale proszę, uwierz mi, to się dzieje.-

To było ostatnie co Diana usłyszała, zanim zemdlała.

16

Rozdział 4

Diana obudziła się w łagodnie oświetlonej sali. Lóżko pod nią było wygodne, w pomieszczeniu było

ciepło. Otwarte okna były na ścianie naprzeciw niej, prezentując czystą czerń.

Rzuciła okiem po sali, sprawdzając czy jest sama. Czuwając, zobaczyła, że pomieszczenie ma całkiem

normalny wygląd, wraz ze skrzynią na odzież i stolikiem z wypolerowanym blatem. Wstała i podeszła

do okna. Było zakratkowane, a przestrzeń między belkami była zbyt wąska dla niej. Spróbowała

wyszarpnąć kraty. Solidne i nieruchome.

Za nimi mogła rozróżnić skalny sufit jaskini. Minerały grały rolę gwiazd na kamiennym niebie. Poniżej

był zupełnie normalnie wyglądający dziedziniec, otoczony z trzech stron budynkami, z czwartej strony

był kamienny mur z wzmocnioną bramą. Mimo, że projekt był bardziej elegancki niż kiedykolwiek

widziała, siła umocnień była oczywista.

Zamek w drzwiach kliknął. Odwróciła się, była naga, najpewniej dla niego, ale było już za późno, by

mogła coś z tym zrobić.

Był oczywiście jednym z nich.

Nie był tak oszałamiający jak czarodziej. Nie tak wyrzeźbiony, i białe tatuaże nie znaczyły jego skóry.

Mimo to, był wspaniały. Wysoki, umięśniony. Spodnie opinały jego uda i miękkie buty okrywały jego

stopy. Pierś miał nagą, lśniąco czarną. Włosy koloru kości słoniowej spływały prosto, w tył głowy, a

kilka pasemek delikatnie głaskało jego tors. Jego fioletowe oczy błyszczały, oglądając swój skarb.

- Jestem Boutel.- Powiedział i zrobił krok w jej stronę.

Przykucnęła, gotowa do ataku. – Trzymaj się z daleka.- Ostrzegła.

Podniósł brwi i płynnie zrobił następny krok, ale jej podniesiona pięść zatrzymała go. – Będziesz ze

mną walczyć? – Zapytał zdziwiony.

- Wszystkim co mam.- Obiecała. – Nie chcę być zgwałcona.-

Zaśmiał się, oparłszy dłonie na szczupłych biodrach. – Byłoby trudno gwałcić, kochana kobieto.

Raedjour nie potrzebują gwałcić. Chyba, że… - Jego oczy opadły do zmysłowej szczeliny. - … to jest to,

co lubisz.-

Zwęziła oczy. – Nie- odpowiedziała. Nieproszenie, zaczęła wspominać swój czas z Nalfienem.

Pamiętała, że nie troszczyła się, że pieprzył jej przyjaciółkę. Tylko chciała go dotknąć. Czy ten człowiek

może mieć podobny wpływ na nią, czy może się temu oprzeć?

Boutel zrobił kolejny krok w jej kierunku. Odsunęła się. Miał ostre spojrzenie, i dziki uśmiech

wywijający jego czarne usta. Drań cieszył się tym! Krążył, jak dzika pantera polująca na łanie.

Skrzywiła się, gdy jego ręce spoczęły na zapięciu spodni i rozwiązały sznurowadła.

- Nie zdejmuj spodni.- Zażądała.

17

On tylko się zaśmiał. – Och, nie.- Zerwał je z siebie ukazując koguta tak ciemnego, jak on. Nie miał

gniazda włosów u nasady, nic nie przełamywało onyksowej skóry od pachwiny po czubek penisa.

Skóra była gorąca, jak czarnoksiężnika. Co jeszcze mieli wspólnego?

Skoczył. Krzyknęła, zdając sobie sprawę, że dała się rozproszyć przez jego penisa. Złapał ją za ramię i

wykręcił, przysuwając ją do siebie. Próbowała go kopnąć, ale uniknął tego, popychając swoją nogę

między jej. Łóżko był zbyt blisko, za nią- teraz przed nią- i z łatwością spadli na nie.

Krzyczała, rzucając się pod nim, ale on tylko trzymał ją, aż się uspokoiła. Jego długie włosy łaskotały

jej policzek. Złośliwie, ugryzła go.

Zaśmiał się, irytując ją. Co gorsza, bliskość jego ciała rozpraszała ją. Rzeźbione mięśnie dociskały ją.

Jego ramiona ścisnęły ją po obu stronach, złapał jej nadgarstki mocno. Przesunął się, w nowej pozycji

jego kogut dotykał jej tyłka. Jęknęła, i ukryła zszokowaną twarz w pościeli, jak trudno było jej nie

docisnąć się znowu do niego.

- Tak.- Zamruczał, jego oddech pieścił ją aż do świątyni. Zadrżała, gdy jego usta odnalazły wrażliwe

miejsce za uchem. – Obiecuję ci, tylko przyjemność. Jesteśmy wychowani do tego.-

- Daj to innej kobiecie.- Warknęła, z bardzo małym przekonaniem w głosie.

Przygryzł ją delikatnie. – Jesteś moją kobietą przez następne dziewięć dni.- Szepnął jej do ucha.

Oparła się i oboje jęknęli, ruch dopasował ją bardziej do niego. Dłonie zacisnął bardziej wokół jej

nadgarstków. Jego usta opadły do jej szyi, lekko podgryzając jej kark. – Zrelaksuj się Diano.-

Uspokajał, wycofał się na chwilę, jego usta dotarły do krzywizny jej ramienia, a jego kogut obniżył się

w dół, aż trącił w jej wilgotne wejście. Ciepły. Taki ciepły. I czuła jak lekki połysk olejku wcierał się z

jego skóry w jej. Nie tylko penis, ale cała jego klatka piersiowa i ramiona. I to pachniało bosko!

Natłuścił swoje ciało przed przyjściem do niej? Poruszyła się znowu, ale to tylko zdołało zamoczyć

czubek jego koguta jej sokami.

- Jak słodko. – wyszeptał, jego oddech topił jej kręgosłup. Przechylając biodra, bardziej zwilżył penisa

jej sokami. Główką potarł jej łechtaczkę, krzyknęła.

Puścił jej ręce, kiedy ustawiał się pod lepszym kątem. Uciekaj! Kazała sobie, ale jej ciało nie było

posłuszne. Wypełniona dziwnym, korzennym zapachem, z jego skóry, jej zdradzieckie mięśnie były

napięte i gotowe, i na samą myśl o jego wejściu w nią, wilgoć lała się z niej.

Palcami prześledził ścieżkę na jej plecach i złapał za pośladek. Nie chciała słyszeć jego szeptu,

zacisnęła powieki, jak jego pieszczoty podgrzewały jej skórę. Nakręcony jej symboliczną walką,

chwycił rękoma jej uda i przeciągnął ją do dostępniejszej pozycji, łatwo podporządkował ją sobie.

Została ustawiona.

I wszedł w nią.

Dyszała, ściskając pościel po obu stronach i przyciskając do niej twarz, aby wyciszyć jęki, jak wciskał

się w nią.

- Ach, tak.- Wydyszał, zagłębiając się aż po rękojeść. Zatrzymał się, pozwalając jej wewnętrznym

ścianom dopasować się do niego. – Widzisz Diana.-

18

Widzę, że jestem pod zaklęciem, które sprawia… Ah! Bogowie! Wysuwał się, tarcie powodowało

drżenie jej całego ciała.

I wchodził. Powoli. Mogła poczuć każdy jego cudowny cal. Jęczała.

- Życie z nami może być takie dobre.- Zanucił, wysuwając się. Zrobił to drugi raz, powoli wkładał swój

miecz w jej pochwę.

Potem uderzył nagle, a ona sapnęła. Gwałtowny ruch wystarczył by rozdzielić ich, walczyła by

odzyskać kontrolę nad zmysłami, które usidliły ją. Był zaskoczony, że stracił kontrolę nad nią. Spadła z

łóżka. Na czworaka uciekła do najdalszego kąta pokoju.

- Diana!-

Słyszała go, odwracającego się. – Nie dostaniesz mnie tak łatwo!- Oznajmiła, ignorując to, że w

rzeczywistości właśnie to zrobił.

Stanął przed nią, jego kogut był na poziomie jej oczu, ale poza zasięgiem. Zakołysała się przed nim,

błyszczał jeszcze bardziej niż przedtem, zmoczony teraz jej śmietanką. Nieświadomie, oblizała wargi.

Skrzywił się na nią. – Nalfien powiedział, że jesteś niechętna.- Mruknął.- Ale dlaczego?-

- Nie chcę tego.- Warknęła.

- Robiłaś to przed chwilą. Co się zmieniło?-

- Nie znam cię.- Odpowiedziała szybko. Musiała mówić do niego. Może tym odwróci jego uwagę?

Padł na czworaka przed nią, ale nie tak blisko, żeby nie mogła oddychać.

Uśmiechnął się. – Zrobię wszystko, żebyś mnie poznała. Głęboko.-

Zazgrzytała zębami, przyciskając bezużytecznie ręce do kolan.- Draniu. Nie chcę cię znać.-

Przechylił głowę na bok, odgarnął włosy na plecy. – Muszę cię powstrzymać?-

Rozszerzyła oczy. To musiało być zaklęcie. Dlaczego obraz jego przyciskającego ją pod sobą,

przyśpieszał bicie jej serca?

Uśmiechnął się. – Myślę, że to ci się podoba.-

Potrzasnęła gorączkowo głową. – Nie.-

- O tak.-

Wstał z wdziękiem i odwrócił się do skrzyni w jej małym pokoju. Drżąc z potrzeby Diana czuła ciepło---

ciepło?--- Kamienne ściany ogrzewały jej stopy. Było tylko kilka świeczek zapalonych w pokoju. Nie

było kominka. Ani ogniska. Dlaczego ściany były ciepłe?

Nie miała czasu myśleć o tym dalej. Boutel wziął to, czego potrzebował ze skrzyni. Liny. Wyglądały na

miękkie i jedwabiste, ale były też grube i solidne. Uśmiechając się, nakręcił je na dłoniach.

19

Zadrżała, zmuszała się do wiary, że to wściekłość a nie żądza, powodowała skurcze mięśni.

Przyglądała się jemu, wiedząc, że to beznadziejne. Był wyższy od niej i dwa razy szerszy. Słyszała, że

elfy były istotami delikatnymi, lekkimi jak ptak. Oczywiście, te mroczne elfy nie były z tego gatunku.

Chyba, że ptak był orłem.

Pobiegła w bok w ostatniej chwili, nie wiedząc, dokąd iść, wiedziała tylko, że musi walczyć. Gonił ją

śmiejąc się. Biegali po pokoju. Rzuciła świecznikiem w niego, przerażona, gdy złapał go i --- wydawało

się ---- zgasił płomienie wzrokiem.

Kiedy w końcu ją złapał, utknęła między jego ciałem a ścianą, była pewna, że bawił się z nią. Nie była

pewna, dlaczego biegała. Ich starcie w ciepłym pomieszczeniu, okryło potem jej skórę. Ogrzane

powietrze owiewało wraz z jego zapachem, a ona w tej chwili szalała z pożądania, jak jego klatka

piersiowa dotykała jej.

Mocowała się, warczała, pomimo, że już nie wiedziała dlaczego. Jego kogut zostawiał palące znaki za

każdym razem gdy głaskał dolną część jej pleców lub pośladki, a jej jedyną spójną myślą było

odmówienie sobie pieprzenia z nim. Chciała go. On prawdopodobnie też to wiedział. Nie chciała

powiedzieć tego!

Kiedy już ją związał, podniósł i rzucił na łóżko. Przewróciła się na plecy, z obwiązanymi ramionami.

Pozycja i to, jak ją związał, prezentując jej piersi, było rażącą przynętą. Jej rozstawione nogi były

otwartym zaproszeniem.

Zaproszenia nie zignorował. Nie dając jej czasu na ucieczkę, upadł na nią, wbijając się w jej cipkę

jednym pchnięciem. Pierwotny dźwięk wyszedł z jej gardła, coś między krzykiem a jękiem. Nawet

bolące od szarpania ramiona, nie mogły odwrócić uwagi od palącej przyjemności jej płci. Zebrał siły

nad nią, łokcie ustawił po obu stronach jej ramion i złapał mocno włosy w pięści. Jego usta zstąpiły na

jej i pocałowała go, nie myśląc już zaprzeczać. Jego język był drugą konieczną penetracją.

Jej pierwszy orgazm było ogłuszający i gwałtowny, tylko jego ciężar dociskał ich do łóżka, jak jej silne

ciało drżało i wiło się. Podczas drugiego orgazmu, owinęła nogi wokół jego bioder, wbiła stopy w jego

miękką skórę na pośladkach, starając się wcisnąć go jeszcze głębiej. Przy trzecim płakała, odczucia

były tak silne, a jej ciało wyczerpane. Chciała się uwolnić od niekończącego się drżenia. Była już

nieprzytomna, zanim wyszedł z niej.

20

Rozdział 5

Księżyce później…

Długo zanim drzwi się otworzyły Nalfien odrzucił zwój, który czytał. Siedział spokojnie w dużym

fotelu, naprzeciwko drzwi. Gala wyglądnęła zza ciężkiego drewna.

- Wejdź, dziecko.- Przywitał ją.

Weszła, zamykając drzwi. Skorzystał z okazji by podziwiać jej kształtne, miękkie ciało, tylko częściowo

ukryte pod zwiewną, jedwabną tkaniną, która zapinała się na jednym ramieniu i okrywała jej tułów.

Jej długie, faliste blond włosy były trochę jaśniejsze niż wtedy, gdy ją zabrał z lasu, to oznaczało, że

zmieni się szybko, po znalezieniu prawdziwego partnera.

Oparła się o drzwi, ręce schowała za plecami. Zdenerwowana. Zastanawiał się, co było przyczyną

tego. Tak, mógł czytać jej myśli, ale starał się nie wtrącać, chyba, że było to bezwzględnie konieczne.

Wyciągnął rękę, zachęcając ją do podejścia. – Co ci dolega, dziecko?-

Zmarszczyła brwi, zmniejszając odległość między nimi. – Nie jestem dzieckiem.- Poprawiła.

- Bardzo dobrze.- Wziął ją za rękę i poprowadził do wyściełanego stołka, u jego stóp.

Ci dwoje rozwinęli dziwną więź podczas jej kilku księżyców. Podczas każdej przerwy między

kochankami, zasypywała go nieustannie pytaniami. Urzeczony jej ciekawością, poczuł się zmuszony

jej odpowiadać. Była bystra. Jej obserwujące oczy widziały więcej niż wielu, którzy patrzeli na

problem prosto. Przez to, z powodu jej nieustannej ciekawości, zakwaterował ją w pobliżu swojego

pokoju i pozwolił, aby go odwiedzała.

Czekał, obserwując, jak się wierciła, aż zadała pytanie.

- Dlaczego nie znalazłam mojego prawdziwego partnera?-

Ach, więc o to chodziło. – Niestety moja droga, tego nie można przewidzieć.. Niektóre kobiety nigdy

nie znajdują partnera.-

- Co się z nimi dzieje?-

- Są wysyłane w inne miejsce, znane jako burdel. Tam są otoczone opieką do końca swoich dni.-

Skinęła głową nawijając na dłoń rąbek szaty, ale nie podniosła wzroku na niego. – Czy osoba może

stwierdzić, że znalazła prawdziwego partnera? Czy tylko czarownicy o tym wiedzą?-

Pogładził dłonią jej udo, tuż nad kolanem. Będąc raedjour, trudno było mu być blisko nagiego ciała

bez pieszczot. Zrobił to odruchowo. – Potwierdzamy prawdziwe partnerstwo, ale niektórzy są

świadomi partnera zanim to potwierdzimy.-

Podniosła oczy, ale tylko do jego tatuażu, symbolu łaski Rhae.

- Jak oni wiedzą? Skąd wiedziałeś? Z Ianą?-

21

Uśmiechnął się, jego myśli dryfowały jak mówił.

- Wiedziałem, przez dotyk. Jej smak. Była domem. Była moja.-

- Dlaczego nie wiesz tego na początku?-

- Początku?-

- Nie możesz rzucić czaru na wszystkie kobiety?-

- Ach. Na większość, ale nie wszystkie. W tym czasie, widziałem Hyla--- jednego z moich uczniów--- w

jego początkowej przemianie w czarodzieja. Byłem zajęty do księżyców. Richard zajął wtedy moje

miejsce.-

Gala przytaknęła z roztargnieniem. Richard był jedynym czarodziejem, którego spotkała oprócz

Nalfiena.

Umieścił palec pod jej podbródkiem i podniósł głowę. – Co cię martwi, Gala?-

Jej niebieskie oczy były pełne zmieszania. – Czuję coś, czego nie rozumiem.- W końcu przyznała.

- Co czujesz?-

- Mrowienie. Pobudzenie.- Zamknęła oczy, wsłuchując się w siebie. – Ciepło, jak nigdy przedtem.-

Uśmiechnął się. – To może być znak prawdziwego partnerstwa.-

- Nie widzę jak.- Powiedziała, ładnie marszcząc brwi.

- Dlaczego nie?- Spytał, starając się sobie przypomnieć, kim był jej ostatni kochanek. I dlaczego nie

była zapłodniona?

Otworzyła oczy, skupiając się na nim. – Ponieważ, czuję to wokół ciebie.-

Zamrugał w szoku.- To absolutnie niemożliwe.- Oświadczył, zanim zdążył pomyśleć. Potrzasnęła

głową, chwytając go za rękę. – To prawda. Czuję się tak tylko w twojej obecności. Pragnę twojego

dotyku.-

Zdegustowany, wyprostował się na krześle, spoglądając na nią uważnie. By dać jej szansę, sprawdził

swoje emocje. Nic. Nic ponad sentyment, i współczucie, że czuje coś do niego. Żadnego gorącego

pożądania lub gotującej się czułości, które czuł w obecności Iany.

Gala pochyliła się do przodu, ręce sztywno trzymając na udach. – Czy to możliwe, że masz dwie

partnerki?-

Potrząsnął głową. – Nie wiem. Nigdy tak nie było, o ile wiem.-

Chwila paniki zajęła jego serce. Wiele razy chciał bardziej elastycznej partnerki. Mimo, że miał

prawdziwą partnerkę od dłuższego czasu, Iana nie straciła całkiem swojego człowieczeństwa, swojej

ludzkiej zawiści. Wiele zadań, które pełnił, wywoływało jej brzydkie cechy. To wtedy wyjmowała

broń. Zamknął oczy, jak żądza wybuchła w nim, na myśl o jej bacie na jego skórze. Nie, mimo jej wad-

-- a może właśnie z nimi--- Iana była jego własną prawdziwą partnerką.

22

Gala wsunęła ręce głęboko w jego uda, a jej zwinne palce rozwiązały węzeł, który owijał jego talię.

- Gala, co ty robisz?-

- Proszę.- Błagała, klękając, jak jej małe ręce ścisnęły jego montaż. – To jest takie dobre uczucie.-

Tak, tak, pomyślał, jak jęknął, gdy jej gorące usta opadły na jego koguta. Chociaż wiedział, że

powinien ją powstrzymać, Nalfien zaplątał ręce w jej kręcone włosy i kierował jej ustami, jak karmiła

się nim. To było tak dawno, odkąd brał inna kobietę z własnej woli, poza początkowym urokiem. Iana

rzadko odczuwała przyjemność z nim, w ten sposób.

Gala nauczyła się kilku rzeczy od swoich kochanków. Nalfien oparł głowę na krześle, a ona zadowalała

go językiem, wargami i rękoma. Nie zatrzymał jej, nawet, gdy pozwolił sobie na punkt kulminacyjny w

jej ustach. Ku jego zaskoczeniu, połknęła wszystko. Rzeczywiście musiał ją odciągnąć od swojego

bezwładnego narządu, bo starała się przywrócić go do życia. Wiedziała z doświadczenia, że jego

rodzajowi nie zajmuje dużo symulacja go.

- I tu się zatrzymamy.- Powiedział, odpychając ją delikatnie od siebie.

- Ale co z tym, co czuję?-

- Porozmawiamy o tym.-

Potrzasnęła głową, starając się zbliżyć do niego. – Pieprz mnie najpierw.-

- Nie.-

- Zrobiłeś to pierwszej nocy.-

- I tylko pierwszej. Iana jest moją partnerką. Pamiętasz jej bata?-

Skrzywiła się. – Pamiętam.-

- Nie jestem jedynym, na którym go używa.-

Zamrugała niebieskimi oczami do niego. – Ja nigdy nie użyłabym bata na ciebie.-

To skutecznie stłumiło jego żądzę. Mógł się teraz uśmiechnąć, mógł jej dotknąć. – Ale dziecko, to jest

to, co potrzebuję.-

Jej oczy powiększyły się w szoku. Opadła na kolana. – Nie rozumiem.-

Wstał, obwiązując się w talii z powrotem. – Zostań tu na chwilę.- Przeszedł przez pokój, rzekomo po

wino dla niej. Również psychicznie wezwał Hyla. Ze wszystkich uczniów Nalfiena, tylko Hyle i Savous

dobrze rozwiązywali zagadki. Savous był najlepszy w prawdzie i historii. Hyle był biegły w magicznych

zagadkach. Którykolwiek z nich mógł pomóc znaleźć rozwiązanie dla problemu z Galą.

Gala wypiła wino, które Nalfien jej dał, wpatrując się w podłogę, a nie oglądając go chodzącego po

pokoju. Nie musiała oglądać go. Czuła go. Była taka pewna, że to ten jedyny. Nie wiedziała, co się z

nią działo.

23

Nagle poczuła dziwne ciepło w podbrzuszu, mocne pobudzenie i bardziej intensywne niż

kiedykolwiek. Skołowana, spojrzała w górę, w momencie jak otworzyły się drzwi.

Człowiek, który wszedł, zachwycił ją. Był niski, jak na raedjour, nie dużo wyższy od niej. Diana z

pewnością byłaby wyższa od niego. Miał na sobie luźną, krótką jedwabną szatę i tatuaż na piersi,

podobny do Nalfiena. Zapytawszy się wcześniej Nalfiena, wiedziała, że to był znak czarnoksiężnika.

Jego czerwone oczy miały bardziej intensywny kolor. Blond włosy wisiały, ciężkie i proste do połowy

pleców, zabezpieczone od twarzy przez dwa warkocze, od skroni i połączone ze sobą na karku. Był

wyraźnie młodszy, nie miał ostrości starszych mężczyzn.

- Hyle.- Nalfien przywitał się. – Chciałbym przedstawić ci… Galę.- Wstrzymał się ze względu na fakt, że

Gala upuściła swój kubek, rozlewając resztki swojego wina na podłogę.

Uczeń zwrócił na nią uwagę. Jego rysy były miękkie, niemal kobiece, a jego okrągłe, świecące

czerwienią oczy, skierowały się w dół i nie wyglądał na złego. Oczy rozszerzył w szoku, gdy zobaczył

intensywność jej spojrzenia.

A może też to poczuł? Czy jego skóra mrowiła? Topił się od środka? Czy będzie stał w szoku, czy rzuci

się na nią?

- Hyle.- Wyszeptała, trzymając kurczowo swój szal, tak mocno, że zerwała go z ramienia. Jego oczy

opadły na jej obnażoną pierś i nie mogła pomylić jego głodu.

Zajęło mu dwie próby, zanim mógł coś powiedzieć. – Mistrzu, ja…- Ale zatrzymał się, nie mogąc

oderwać wzroku od jej ciała.

Rozpromieniła się i zrobiła pierwszy krok. Szła do niego, dopóki nie stanęła naprzeciw niego, piersi do

torsu, pachwina do pachwiny, zbierając w garście te wspaniałe włosy. Wyraz paniki zastąpił jego głód,

ale jego dłonie złapały jej biodra, jakby należeli do siebie.

Rzeczywiście należeli!

Nie mogąc dłużej czekać, Gala pochyliła się do przodu, naciskając te miękkie usta swoimi. Oboje

wypuścili jęk. Otworzył swoje usta, poszukując jej języka.

Chichot Nalfiena dał jej na wstrzymanie i niechętnie oderwała się od smakowania ust Hyla. Uczeń

zamrugał na nią, ledwie będąc w stanie się skupić…

- M- mistrzu?- Spytał, nie będąc w stanie oderwać spojrzenia od adorujących oczy Gali.

- Gala, bezpiecznie byłoby przypuścić, że uczucia, o których wspominałaś, nasiliły się?-

Jej uśmiech prawie ranił jej twarz, był tak duży. – O tak.-

- Co czujesz?-

- Gorąco. Piękno. Bezpieczeństwo.- Zmarszczyła brwi na Hyla. – Niecierpliwość.-

Nalfien zachichotał. – Ach tak. Cóż, chciałbym zapytać, czy będziesz cierpliwa z Hylem. Jeszcze nie

doświadczył przyjemności bycia z kobietą.-

24

To pomogło Hyle’owi złamać ich wspólne spojrzenie. Próbował odsunąć się, zawstydzony, ale

zarzuciła dłonie na jego kark, zapobiegając jego ucieczce. Odwróciła twarz w stronę Nalfiena. –

Nigdy?-

- Hyle jest młody. Jest także całkiem poważnym uczniem. On… odmówił sobie przyjemności bycia z

kobietą, na korzyść nauk.-

- Hmmm.- Gala odwróciła się do pięknego mężczyzny, który faktycznie był niewiele wyższy od niej.

Delikatnie, pocałowała go w szczękę, i przesunęła usta do jego ucha. – Skończmy to.-

Zaskoczony, Hyle odskoczył. To wystarczyło, żeby zerwać uchwyt Gali. – Co… Co się dzieje?-

Gala pozwoliła mu uciec, ale patrzała na niego intensywnie, jak odsunął się, pozostawiając między ich

przestrzenią duże krzesło Nalfiena.

- Wezwałem cię tutaj, żebyś pomógł mi znaleźć odpowiedź, dlaczego Gala miała uczucia do mnie, jako

prawdziwego partnera, chociaż jestem już związany. Wydaje się jednak, że dałeś już odpowiedź,

samym swoim istnieniem.-

- Co masz na myśli?-

- Byłbym bardzo zdziwiony, jakbyś nie był prawdziwym partnerem Gali.-

Panika Hyla wyraźnie wzrosła na drapieżny uśmiech Gali. – Jak ona może być moją partnerką?-

Zapytał . – Nie byłem z nią.-

Gala była szczęśliwa, wydając dźwięk, który rozśmieszył Nalfiena. – Myślę, że Gala będzie bardzo

szczęśliwa, naprawiając tą sytuację.-

- A… ale, to nie tak się dzieje! Jak ona może to wiedzieć?-

Zaciekawiona, Gala odwróciła się, by zobaczyć reakcję Nalfiena, który tylko wzruszył ramionami. –

Można się tylko domyślać. Niektórzy czują więź z partnerem bardzo intensywnie. Niektórzy nie. Co do

tego, dlaczego Gala czuła więź ze mną, mogę tylko zgadywać, że to przez nasze pokrewieństwo. –

Uśmiechnął się na pytające spojrzenie Gali. – Hyle nie jest tylko jednym z moich uczniów, jest również

moim synem.-

Gala zaakceptowała to od razu, mimo, że była zakłopotana pragnąc syna, kiedy chwilę wcześniej

błagała ojca, by ją pieprzył.

- Tak.- Nalfien dalej mówił, zakłopotany. – Mam silne podejrzenia na ten temat. Gala wydaje się

wrażliwa na magię, która mogła przyczynić się do jej pociągu do mnie. – Uśmiechnął się na

przerażone spojrzenie Hyla. – Ale, złożyło się szczęśliwie. Kto wie, kiedy będziemy mogli umieścić cię

na liście jej kochanków?-

- Mógłby być następny?-

- Z pewnością.-

- Mistrzu!-

25

- Tak?-

- Mam pracę do wykonania.-

Nalfien pokręcił głową. – Hyle, ze wszystkich moich uczniów jesteś najpilniejszy i najciężej pracujesz.

Doceniam to, że mogę na tobie polegać. Ale nie ma nic— nic! – ważniejszego od prawdziwego

partnerstwa. Zgadzasz się?-

Hyle ostrożnie spojrzał na Galę. – Tak.-

- I jeśli sądzimy, że to jest partnerstwo, wszyscy uginają zasady, żeby zapewnić to, tak?-

- Tak.-

- To jest zrobione. Gala, czy mogłabyś zrezygnować z dnia odpoczynku?-

Odpowiedziała, uśmiechając się i potrząsając głową twierdząco.

- Nie pomyślałem. Hyle, zabierz teraz Galę do swoich komnat.-

Otworzył usta, wyglądało, jakby chciał zaprotestować, ale potem jego wzrok spotkał się z Gali.

Włożyła całą swoją czułość w to spojrzenie, całe ciepło i obietnicę.

- Tak jak mówisz, mistrzu.- To wyszło z jego ust.

Promieniała, jak szedł do niej, okrążając krzesło. Na początek, wyciągnął rękę do niej, a ona ujęła ją.

Ciepło wybuchło między nimi. Skoczył. Zadrżała.

Po cichu poszła za nim do pokoju, nie zważając na czułe spojrzenie Nalfiena. Hyle zawahał się przed

drzwiami. – Powinnaś, um…- Wskazał na szal, który odsłaniał jej pierś…

Uśmiechnęła się, na jego zażenowanie. Ze wszystkich raedjour, których poznała, żaden nie był

zakłopotany. To było urocze! Jej serce rosło jak poprawiała szal, następnie, złapała go za rękę znowu.

To był krótki spacer do jego kwatery. Oczywiście, był niemal pod ręką, dla Nalfiena. Jego pokoje nie

były okazałe, ani uporządkowane. Zauważyła od razu, że miał skłonność do zostawiania rzeczy tam,

gdzie zdarzyło mu się je postawić, niekoniecznie na ich należytych miejscach.

Mamrocząc coś w ich języku, puścił jej rękę i sięgnął do najbliższej sterty bałaganu. Odwróciła się,

twarzą do niego. – Zostaw to.- Mruknęła, przesuwając wolną dłonią po jego klatce piersiowej, szyi, aż

mogła wplątać palce w jego włosy.

- Gala.- Westchnął, patrząc na nią w zdumieniu.

Uśmiechnęła się, delikatnie kierując jego usta do jej. Nauczyła go całować ją, skłaniając jego język do

działania. Pojął szybko, z jękiem puścił jej rękę, i złapał dłońmi jej plecy i pośladki. Nie protestowała, a

raczej pracowała z nim nad jak najbliższym zbliżeniem ich ciał.

Przerwała pocałunek z tchnieniem, odchylając głowę do tyłu. Jego cudownie silne ręce trzymały ją

bez wysiłku. Pochylił się i trącił nosem miękkie płatki za jej uchem. – Albo robiłeś to wcześniej albo

bardzo szybko się uczysz.- Przekomarzała się.

26

Zachichotał łagodnie, dźwięk ten podgrzał bardziej jej już gotującą się krew. – Całowanie? To

zrobiłem wcześniej.-

- Oh.- Oczywiście. Nalfien wytłumaczył jej podczas jednej z dyskusji, że w społeczeństwie, gdzie

kobiety były rzadkością, stosunki seksualne mężczyzn były nieuniknione. Potrzebowała trochę czasu,

żeby się z tym pogodzić, ale wierzyła, że jej się udało. – Po prostu nigdy wcześniej nie byłeś z

kobietą?-

- Nie byłem.- Jego usta robiły wspaniałe rzeczy jej uchu.

Okropna myśl przyszła jej do głowy. – Jesteś… dorosły do tego, tak Hyle?-

Znowu chichot. – Tak. Po prostu nigdy…- wzruszył ramionami- … nie pragnąłem tego tak naprawdę.

Nie jestem zbyt towarzyski.-

Zrelaksowała się, rozpraszając się czesaniem palcami jego wspaniałych włosów. Odnalazła swój

warkocz i zaczęła go rozplątywać. Podgryzał jej i szyję i łopatkę, jak rozpuściła włosy i odrzuciła na

jego ramiona, jak zasłonę. Jego ramiona. Zadrżała, chcąc owinąć się tym ciepłym jedwabiem i

wytarzać się w nim.

- Hyle.-

- Gala?-

- Czy masz łóżko?-

Jej pytanie wywołało pełny śmiech, który podobał jej się nawet bardziej niż chichot.

Ostrożnie cofnął się z nią, przesuwając dłonie w dół jej ramion i chwycił jej dłonie. Jego twarz

wyrażała radosne oczekiwanie, jego obawy pozornie stopniały pod wpływem gorącego żaru między

nimi. Odwzajemniła uśmiech, szedł do tyłu, bez trudu prowadząc ich do sąsiedniej komnaty.

- Używasz magii jako przewodnika czy po prostu znasz układ pokoi?- Przekomarzała się jak weszli do

ciemnego pomieszczenia.

Spojrzał przez ramię i dwie świece na wspólnym stojaku zapaliły się do życia. Żaden z pozostałych

magów, których poznała nie uczynił tak oczywistego pokazu swojej mocy. Zachichotała. – Pokaż się.-

Zaśmiał się znowu, zatrzymując, gdy kolanami uderzył w bok szerokiego łóżka. Zamknęła niewielką

odległość między nimi, przesuwając dłonie do zapięcia jego szaty. Szybko zsunęła to z niego, a

następnie krótko popracowała nad jego spodniami. Kiedy wreszcie został w pełni wystawiony na jej

wzrok, była zachwycona. Był dokładnie taki, jakiego pragnęła. Nie był taki wysoki jak inni, więc jego

penis nie był aż tak długi. Ale to w zupełności jej odpowiadało, ponieważ organy wielu z nich nie

mieściły się całkowicie w jej cipce. Jego lśniący czarny narząd był gruby, co odkryła, kiedy otoczyła go

dłonią. Zadrżała na myśl o tarciu, które to spowoduje wepchnięte głęboko w jej wnętrze.

Jęknął, przytrzymując się jej przez moment. Uśmiechnęła się, pochylając się do przodu by chwycić

jego ramię, pompowała jego koguta wolniej aż wydzielił naturalne, pachnące soki raedjour –

następne, czego się nauczyła o nich. Stworzeni początkowo dla seksu, mężczyźnie raedjour wydzielali

27

olejek, pokrywający ich ciała lekkim, tłustym połyskiem, który zbierał się w niezbędnych miejscach,

gdy byli pobudzeni.

Gdy nie mogła wytrzymać już dłużej, pchnęła go delikatnie. Posłusznie, padł na łóżko, próbował

pociągnąć ją za sobą, ale pod jej naciskiem położył się rozpostarty przed nią. Oblizała wargi, jak uczyła

się go, pozwalając mu zobaczyć własną przyjemność wywołaną jego widokiem. Zdjęła swój szal dla

niego, szczycąc się utrzymującym się w jego oczach cieple, jak uczył się jej po kolei. Uśmiechnęła się.

Pasował do niej.

Uklękła na łóżku, pochyliła się i złożyła pocałunek na jego kostce. Wycałowała drogę w górę, przez

jego łydkę, kolana, wewnętrzną stronę ud, aż mogła tracić nosem zakole, gdzie jego udo stykało się z

pachwiną. Wciągnęła jego ciepły, piżmowy zapach. Dotarła do delikatnej skóry jego jąder, ssała je

powoli w ustach. Jej działania postawiły w pełni jego koguta, kołyszącego się czujnie, więc przejechała

po nim językiem i wciągnęła w usta główkę wielkości śliwki.

- Ach Gala.- Drgnął, zaciskając pościel.

Owinęła dłoń wokół jego trzonka i pochłaniała go, chłeptała jego smaczny płyn i radośnie połykając

odrobinę nasienia, które wysączyło się z czubka. Ale nie mogła znieść tego dłużej. Obiecując sobie, że

wkrótce wyssie go do końca, cofnęła swoje usta i wspięła się na jego ciało, obsypując je pocałunkami.

Gdy w końcu dotarła do jego twarzy był zdesperowany. Wplótł ręce w jej długie, falowane włosy i

przyciągnął jej usta do swoich. Dodała to do cennych momentów, jak spięta ponad nim, jedną dłonią

pompowała jego koguta. W końcu zerwała pocałunek i ustawiła się. Nie miała już czasu albo

cierpliwości drażnić się. Musiała go mieć wewnątrz. Teraz! Położył ręce na jej biodrach, pomagając

jej, jak uniosła się nad jego penisem, a następnie błogo nadziała się na niego.

Orgazm— ku jej zaskoczeniu— był natychmiastowy i intensywny. Zesztywniała nad nim, jej ciało

drżało. Pod nią, Hyle krzyknął, jak jej zaciśnięty kanał wycisnął jego własny punkt kulminacyjny. To był

moment całości, chwila w której stali się jednym, bez żadnych wątpliwości w ich umysłach.

Upadła na niego, desperacko starała się oddychać. Przytulił ją do siebie, walcząc ze swoim oddechem.

Wreszcie, zaśmiała się. – Przykro mi Hyle. Nie mogłam się powstrzymać.-

Czuła jak potrząsnął głową i przycisnął ją. – Proszę, nie przepraszaj. Ja też nie mogłem.- Gładził jej

plecy, kończąc na pośladkach. – Nigdy nie czułem czegoś takiego.-

Znów się zaśmiała. – Normalnie trwa nieco dłużej, dzięki czemu można się nim cieszyć.-

- Mmm.- Trącił jej tyłek, poruszając się przy jej pachwinie wystarczająco, by zdała sobie sprawę, że

znów jest twardy. – Może moglibyśmy spróbować ponownie?-

Chętna, przytuliła się do niego. – Och proszę. Tak.-

28

Rozdział 6

Trzask! Trzask! Świst! T- trzask!

Ze swojego balkonu do obserwacji walczących, Dowódca Salin chrząknął, krzyżując potężne ramiona

na piersi. – Powinieneś dać jej prawdziwą broń.-

Nalfien się skrzywił. – Nie powinniśmy w ogóle dawać jej broni.-

Krael, drugi Dowódca Salina, zaśmiał się. – Jak inaczej zamierzacie podporządkować ją? Pieprzenie nie

działa.-

Czarownik mruknął, ale dźwięk został zignorowany przez dwóch wojowników pochłoniętych walką

poniżej. Mała arena, była jedną z wielu, przeznaczonych na szkolenie z bronią dla młodych i

niedoświadczonych raedjour. Ta jedna, z miękkim podłożem z piasku, dostarczała podbicie jak i

przeszkodę dla pracy nóg. Przeszkodę, która nie umniejszała zdolności bojowej kobiety poniżej.

Jej przeciwnikiem był jej ostatni kochanek. Garn wygrywał, ale ona nie ułatwiała mu tego. Gdyby

miała prawdziwe ostrze i wiedziała, jak go właściwie używać wobec twardej skóry raedjour, walka

byłaby na równym poziomie.

- Czy on się z nią bawi, czy po prostu przegapił to otwarcie?-

- Pewnie wolałby bawić się z nią.- Mruknął Salin. – Ale chyba potrzebuje więcej praktyki.-

Krael skinął głową, z roztargnieniem przeczesując swoje długie, białe włosy. – Widzę.-

Salin pokiwał głową, ale nie odwrócił uwagi od walki. Prawdę mówiąc, mało troszczył się o

umiejętności Garna. Przeszło cykle, Garn sprawdził się jako wojownik. To była kobieta, którą Salin był

zachwycony. Mimo, że pracowała drewnianym stępionym mieczem, na piasku i była skąpo ubrana w

skóry, które kojarzyły się bardziej z seksem niż walką, obchodziła się ze sobą wspaniale. Stawiał, że

miała jakieś szkolenie z bronią, ale większość jej biegłości pochodziła z trudem wywalczonego

doświadczenia. Wściekłość wydostała się z krzykiem z jej warg, gdy uniknęła ataku Garna i udało jej

się ostrzem przeciąć jego plecy. Salin chciał chrząknąć do niej, żeby zamknęła usta i wbiła ostrze

zamiast ciąć, ale trzymał język za zębami.

Prawdę mówiąc, jego reakcja na walkę zaskoczyła go. Kobiety były rzadkie dla raedjour, a jako

Dowódca, Salin rzadko poszukiwał damskiego towarzystwa. Było wystarczająco dużo kobiet, które

straciły partnerów albo nigdy nie odnalazły tego jedynego, który miał duże potrzeby seksualne. Były

nawet dwie lub trzy, które zostały przeszkolone w zakresie broni jako ludzie i kontynuowały praktykę

wśród raedjour. Ale z jakiegoś powodu, ta jedna intrygowała go. Jej gniew uderzył w niego jak ciepły

wiatr, dziki i nieokiełznany. Atakowała swoich zdobywców jak łatwe cele, ale nie sądził, że to oni byli

prawdziwym powodem jej gniewu, tylko ostatnią przyczyną.

Przesunął się do przodu, żeby podeprzeć rękoma poręcz balkonu. Poniżej, kobieta obróciła się,

osłabiona. Garn złapał ją w talii i rzucił na piasek. Miecze zostały odrzucone.

Obok Salina, Krael zamruczał, jak Garn szybko zrywał niepotrzebne skrawki skóry, które ledwo

zakrywały kobiecą płeć. Zarówno Dowódca, jak i jego drugi zaciągnęli się głęboko, ich bystre zmysły

29

łatwo wyczuły mocny zapach jej podniecenia. – Czy ci się to podoba czy nie, Nalfien. – Krael zadumał.

– To jest to, co działa na tę szczególną kobietę.-

- Tak się przynajmniej wydaje.-

30

Podczas gdy oni swobodnie mówili o niej, Garn uwolnił swojego koguta. Salin obserwował uważnie,

zadowolony, że zauważył, że pomimo jej drwin, kobieta— Diana, tak miała na imię— otoczyła go

nogami i ramionami i gwałtownie przyjęła go w swoje ciało.

Diana nie mogła myśleć. Piasek wpadł pod rąbek jej śmiesznej namiastki stanika i pomiędzy pośladki.

Jej płuca pracowały ciężko, aby wziąć wykraczająco dużo powietrza. Każdy nerw drżał i skręcał się,

zdesperowany, żeby przyjąć tego długiego czarnego koguta jeszcze głębiej w cipkę.

Nie wiedziała, dlaczego pozwolili jej się bronić. To musiał być jej pierwszy kochanek— Boutel?— który

powiedział im, że użyła każdego ruchomego elementu w pokoju przeciwko niemu, podczas ich czasu

razem. Po tym, została wprowadzona do tej piaszczystej areny i zapoznana się z imitacjami broni.

Wiedziała, że nie może wygrać. Nie, gdy adrenalina z walki łączyła się z tym, czymkolwiek zrobili jej,

żeby jej pobudzenie gorączkowo wzrosło— na końcu bitwy, mogłaby pieprzyć wszystko, co się

porusza. Nawet długie, twarde uchwyty broni przyciągały jej uwagę, od czasu do czasu!

I to starcie było gorsze. Z jakiegoś powodu, mieli publiczność, wśród której był mężczyzna

niepodobny do żadnego innego. Skąd wiedziała, że był inny?

Był ubrany dobrze, choć mało nosił. Spodnie i haftowana szarfa jako pasek, było wszystkim, co

spostrzegła. Spodnie wyglądały na dobrze zrobione i pas błyskał haftem ze złota. Ale jego skąpy strój

nie był tym— długowłosy mężczyzna obok niego, z wytatuowanym wzorem gwiazdy na twarzy, był

ubrany w taki sam sposób. Czy to były jego włosy? Były o wiele krótsze niż jakiegokolwiek innego

mężczyzny wśród raedjour, których spotkała do tej pory. Przycięte tuż nad ostrym podbródkiem, jego

loki były zabarwione na biało— szary i jeden długi kosmyk przysłaniał mu oko.

Nie. Nie wiedziała, co to było, i była sfrustrowana, że nie mogła zrozumieć z tego więcej szczegółów,

ze swojego miejsca na arenie, pod balkonem, z którego patrzył. Ale rozwścieczyło ją, że jego

obecność rozpraszała ją i niestety, pobudzała.

Chwyciła za włosy tego, co pieprzył ją teraz. Nie mogła przypomnieć sobie jego imienia, nie mogła

przypomnieć sobie tego, czy kiedykolwiek pytała go o to. I wszystko, czego była świadoma to druga

para oczu, obserwująca ich.

Starała się stoczyć z jej obecnym kochankiem na plecy, chcąc odciąć się od tego drugiego faceta, ale

ogromny przygłup trzymał ją w dole. Warczała, podrapała go, ale to oczywiście tylko go zachęciło.

Poirytowana, odwróciła głowę i sapnęła. Przesunął się do przodu, umięśnione ramiona oparł na

poręczy balkonu i oczy zamknął na niej. Jej wzrok wypełnił się nim, tym co widziała, z jego

wyrzeźbionego ciała i oczu, które świeciły miękką czerwienią. Jego delikatny uśmiech pustoszył. Jej

umysł napełnił się obrazem tego olbrzymiego ciała w miejscu jednego, na niej. Jego szczupłych bioder

wsuwających doskonale dobranego, pięknego koguta w jej łono.

Obraz wyłączył ją. Wybuchła z krzykiem, raniąc twardą skórę na plecach czarnego kochanka. Ryknął,

usztywniając górną połowę przedramion, co dało mu lepszy kąt ucierania jej bezlitośnie. Ale nie

31

prosiła o łaskę. Chwyciła piaszczystą ziemię, wysiliła się, by dopasować swój rytm, zamknęła oczy i

zastąpiła go psychicznie tym drugim.

- Jak wielu ją miało?- Salin zapytał, nadal obserwując Garna, spowolnionego przez drugi orgazm

Diany. Widział drobne drżenie, które przeszło przez mężczyznę i wiedział, ile wysiłku kosztowało go,

by nie dojść. Popisuje się przed swoim dowódcą, Salin pomyślał.

- Piętnastu.- Powiedział Nalfien. – Wszystko, ale pierwszy z zalecenia Kraela.-

Siknął głową. Jego drugi polecił faceta ponieważ Salin był… Co? Nie mógł sobie przypomnieć teraz.

- Czy ona była w ten sposób ze wszystkimi?- Krael poprosił o niego. Był drugim Salina z ważnej

przyczyny, często dostarczał niezbędnych informacji albo zadawał trafne pytania, podczas gdy on

łączył kawałki.

- O ile wiem.- Nalfien przyznał, podchodząc do niego przy poręczy. – Nigdy wcześniej tego nie

widziałem.-

- Nazywana jest ‘Jędzą’ nie bez powodu.- Salin zadumał się.

Krael prychnął. – Musi dowiedzieć się, gdzie jej miejsce.-

Salin uśmiechnął się, świadomy, że jego porucznik woli uległe kobiety. On jednak pragnął dobrej

walki.

- Tak.- Nalfien westchnął. – Jest przeznaczona do burdelu, jeśli nie znajdzie prawdziwego partnera.-

Z jakiegoś dziwnego powodu, przez to oświadczenie, krew Salina zawrzała. Wyobraził sobie tę Jędzę

wśród kobiet w burdelu, kontynuującą przyjmowanie mężczyzn do łóżka, albo spotykającą partnera

albo umierającą.

Poniżej Garn pompował ją wciąż. Kobieta pod nim jęknęła, wyraźnie zmęczona, ale też wyraźnie

podniecona. Garn grzebał w szwie stanika, odkrywając go na tyle, alby uwolnić jej pulchną pierś.

- Chcę ją.- Salin zadeklarował, jak jego człowiek zamknął palce na soczystym sutku.

Za nim, Krael i Nalfien, przesłali mu spojrzenie. Zignorował je.

- Naprawdę?- Zapytał Nalfien.

- Naprawdę.-

- Ale dlaczego, jeśli mogę zapytać?-

Pytanie było łagodne, ale historia między czarownikiem i dowódcą nadała mu większe znaczenie.

Dawno temu, w jego młodości, Nalfien próbował przekonać go, żeby został jego uczniem. Mógł

pomóc Salinowi rozwinąć magię płonąca w nim. Ale Salin odmówił. Postanowił pójść w ślady ojca,

zostać niepokonanym wojownikiem. To udało mu się znakomicie. Ale odrzucenie pozostało między

32

nimi, potęgowane przez fakt, że młodszy brat Salina, Radin był jednym z najbardziej utalentowanych

uczniów Nalfiena.

Wyprostował się, odrywając wzrok od intrygującej kobiety z zadziwiającą ilością wysiłku. Spotkał

czerwone oczy Nalfiena. – Ponieważ chcę.-

Usta Nalfiena drgnęły, ale nie uśmiechnął się. – Mam już listę mężczyzn dla niej, po Garnie.

Dostarczoną przez twojego porucznika.-

Obok niego, Krael uciszył się, wyczuwając napięcie.

- Wiem.- Spojrzał w dół, na czarnoksiężnika.- Co muszę zrobić, żeby być następnym dla niej?-

Nalfien przez dłuższą chwilę studiował młodszego mężczyznę. Prawdą było, że podziwiał Salina.

Podobnie jak jego ojciec, był urodzonym przywódcą z pewnym opanowaniem, co napawało dumą

jego ludzi i skłaniało do naśladowania go. Podobnie jak jego brat, miał w sobie coś psotnego, co

pakowało go często w kłopoty, jak i produkowało błyskotliwe pomysły.

W końcu, Nalfien uśmiechnął się. – Załatwione Dowódco.- Powiedział.

Salin skrzywił się. Za nim, Krael odwrócił się w szoku, na tak ławą kapitulację. – Żadnych wymagań?

Żadnej przysługi?- Salin zapytał.

Uśmiech Nalfiena rozszerzył się. – Może tak być, że w przyszłości o coś cię poproszę.-

Salin warknął, jedną czarną wargę zwiną tak, że niemal dotknęła nosa. – Nie lubię być twoim

dłużnikiem Nalfien.-

Mag przekrzywił głowę na bok. – Z pewnością mógłbym umieścić cię na końcu listy.- To było jego

prawo. Tylko jedna osoba miała władzę nad Nalfienem, i to był sam król.

- Mógłbym zapytać Valanth.- Salin zasugerował.

Nalfien wzruszył ramionami na wspomnienie króla. Wiadomo było, że on i władca nie byli sobie

szczególnie przychylni. Salin był także znany, jako jeden z osobistej straży królewskiej. – Jak

najbardziej możesz Dowódco. Ale jego majestat będzie w gminie Rhae jeszcze co najmniej przez dwa

tygodnie…-

Pozwolił głosowi opaść. Król, gdy był w gminie ze swoją bogini, mógł być niedostępny nawet kilka

księżyców.

Wielu ludzi pod dowództwem Salina chciało mieć swoją szansę na Jędzę. Była interesującym

wyzwaniem. Salin nie chciał czekać na króla, żeby zmusić Nalfiena. Prawdę mówiąc, w ogóle nie

chciał włączać w to króla, Valanth mógł zapragnąć jej, a kobiety raz wzięte przez króla zmieniały się.

Salin zastanawiał się przez dłuższą chwilę. Poniżej, ciało Diany dudniło jękami, które chwyciły go nisko

w kręgosłupie i sprawiły, że jego penis drgnął. Decyzja została podjęta.

33

- Dobrze. Będę ci winien przysługę.-

Nalfien skinął głową. – Jestem zaszczycony Dowódco.-

34

Rozdział 7

Tym razem, dwóch funkcjonariuszy straży niezdarnie zabrali ją do innego zestawu pokoi. Opuścili

pomieszczenie, w którym przebywała podczas dnia, między mężczyznami i przeszli przez długi,

jaskrawo oświetlony korytarz. Na drugim końcu sali, za nagim, kamiennym dziedzińcem, była mała

arena, gdzie miała sparring z najnowszym kochankiem. Ale jej strażnicy zabrali ją w głąb, co mogła

opisać tylko jako wieżę. Pomimo, że taki termin, pod kamiennym niebem, mógł wydawać się dziwny.

Co jakiś czas, młodzi ludzie na przesyłki przechodzili obok. Wydawało się, że większość harowało w

społeczeństwie raedjour, w charakterze pracowników dla starszych mężczyzn. Wszyscy, młodzi i

staży, oszczędzali głodne spojrzenia dla Diany, owiniętej w jedwab i miękkie buty ze skóry. Udawało

jej się je ignorować, również ignorowała stwardniałe sutki i wilgoć między nogami. Była w tym coraz

lepsza.

Przeszli w górę przez dwie kondygnacje schodów i w dół korytarza ozdobionego dywanem, do

złowieszczo solidnych drzwi. Chwilę później, młody chłopak otworzył drzwi, eleganckie, długie włosy

miał związane. Diana próbowała dzielnie nie wpatrywać się w jego mięśnie ramion, które rozciągały

się pod kamizelką ze skóry.

Młodzieniec cofnął się, kłaniając się lekko. Strażnicy weszli, a następnie poprowadzili ją za rzadki,

choć dobrze wyposażony salon do drugiej bramy. Tą jedną otworzyli, wepchnęli ją do środka, po

czym zamknęli drzwi.

- Dzień dobry dla was.- Diana mruknęła, jak blokowali je. – Albo rano. Albo w nocy.- Przewróciła

oczami. Nie miała pojęcia, jaka pora dnia była w tym podziemnym królestwie, to zawsze była

najczarniejsza noc.

Spojrzała na pokój. Jej gniew trochę zmalał, jak przyjrzała się umeblowaniu. Ten ostatni mężczyzna

musiał być bardziej uprzywilejowany niż sądziła. Na początek, sypialnia była prawie dwukrotnie

większa niż jakakolwiek inna, którą widziała od czasu przybycia. Kinkiety ścienne z prawdziwymi

świeczkami, zamiast pochodni, oświetlały pokój, wraz z wesołym ogniem z rzeźbionego kominka.

Drogie, tkane dywaniki były porozrzucane na gładką, czystą kamienną podłogę. Cztery skrzynie na

ubrania stały przy jednej ścianie. Stolik koło drzwi został nakryty, pachniało smacznym posiłkiem,

wszystko było przykryte płótnem, albo zamknięte w lśniących, cynowych wazach. Wyściełana

platforma, która przypuszczalnie udawała łóżko, zdominowała jedną ścianę, z ułożonymi w stos

poduszkami i jedwabistymi futrami. Nie było koców, nie dlatego, żeby były potrzebne, w pokoju

temperatura była dość wygodna.

Strach skradł się wzdłuż kręgosłupa Diany. Do tej pory pokój, w którym ona i Gala rozmawiały z Ianą

tej pierwszej, pamiętnej nocy, był najlepszy, jaki widziała. Nie wiedziała, jak się czuć, albo co zrobić.

Z boku, prawie zasłonięte przez ozdobne, składane ekrany, zobaczyła przyrządy, które zagotowały

obawy w jej umyśle. Stojący X miał oczywisty cel, z grubymi łańcuchami zwisającymi z pierścieni, po

obu końcach na górze i dole. Mała ława, obok której przysiadła, miała pierścienie i sieci podobnie

zwisające w strategicznych miejscach. Podejrzane, Diana wróciła do łóżka i podniosła jedno futro, aby

spojrzeć z boku łóżka. Tak. Były tam pierścienie.

35

Zmarszczyła brwi. Każdy z raedjour, którym była przekazana, krępowali ją w pewnej chwili,

zazwyczaj, gdy byli znużeni fizycznie przytrzymywaniem jej. Nie była gotowa przyznać, że jej się to

podobało. Jak cudownie było uwolnić całą złość, krzyczeć, przeklinać, ale wciąż była brana.

Nie. Nie przyzna tego.

Zamek w drzwiach zabrzmiał i ciężkie drewno zakołysało się bezgłośnie. Odwróciła tylko głowę i

wykrzywiła twarz z lekceważącym grymasem, przygotowana do rozpoczęcia kolejnej bitwy.

Wszedł… on!

Zamarła, w instynktownej reakcji na drapieżnika. Rozszerzyła oczy, jak wszedł szeroko przez próg i

delikatnie zamknął drzwi za sobą. Z bliska, był jeszcze bardziej zdumiewający. Z balkonu wyglądał

wspaniale. Z bliska, był pięknie groźny w ruchu. Był wyższy od raedjour, których poznała, lekko

ponad siedem stóp wzrostu, jakby miała zgadywać, a każdy centymetr tego był szlifowany

mięśniami. Miękkie, czarne buty skórzane przykrywały jego stopy, oznaczając koniec jego nóg, które

szły nieskończenie w górę, w luźnych, lnianych spodniach. Haftowana jedwabna szarfa, owijała

niemożliwie cienki pas. Jego nagi, wyrzeźbiony brzuch wyłaniał się z tej szarfy, rozchodząc się do

niezwykle szerokiej klatki piersiowej, która była ozdobiona jednym z tych ciekawych białych tatuaży.

Ramiona wybrzuszyły się, jak niedbale złożył je na piersi. Jego długa szyja uniosła twarz o

bezbożnych przyjemnościach, obiecanych przez pełną krągłość jego czarnych warg i rozpustnie

przechylonych śnieżnobiałych brwi. Jego włosy były znacznie krótsze niż jakiegokolwiek innego

raedjour, których widziała, zmierzwione, biało— szare loki ledwo sięgały podbródka. Jeden długi

kosmyk opadł na jego prawe oko, ale nie udało mu się ukryć palącej, ciemnoczerwonej tęczówki.

Czerwień. Moc. Nauczyła się trochę w swoim czasie z raedjour, między innymi tego, że im bardziej

czerwone oczy mieli, tym większą magiczną moc posiadali. Oczy Nalfiena rzeczywiście świeciły

jaskrawą czerwienią. Jeden z jego uczniów też miał wyraźnie czerwone. Ale oczy tego mężczyzny były

jak czerwone płomienie czekające na wybuch.

Czekał, oczywiście przyglądając się jej, tak jak ona jemu. Musiał być jakimś panem, jakkolwiek

raedjour mierzyli takie rzeczy. Pokoje, mogła jedynie stwierdzić, były jego, wraz z całym

wyposażeniem.

W końcu przemówił. – Diana.-

Zadrżała. Głęboki głos drgnął w jej łonie, przełamał coś i topił się w jej kroczu.

- Jestem Salin.- Przedstawił się, kiwając głową. – Witam w domu.-

Uśmiechnęła się. – To nie mój wybór.-

Wzruszył ramionami i lekko pochylił głowę.- Prawda. Ale możemy sprawić, żeby był przyjemny.-

- Nie sądzę.-

- Nie?- Spytał beztrosko. Podszedł do stołu z żywnością i podniósł pokrywę wazy. – Jesteś głodna?

Spragniona?-

- Nie.-

36

Tak czy inaczej, lekko podniósł butelkę wina, które pili zamiast wody. – Potrzebujesz skorzystać z

toalety?- Spytał, wskazując w kierunku częściowo otwartych drzwi, zgadywała, że prowadziły do

prywatnego wychodka.

Zatrzymała natychmiastowe zaprzeczenie, zdając sobie sprawę, że prawdopodobnie nie był to zły

pomysł. – Tak.-

Skinieniem wskazał, gdzie powinna iść. Ominęła platformę z łóżkiem i weszła do chłodnego

pomieszczenia, zamykając za sobą drzwi. Wewnątrz, wzięła moment na złapanie oddechu i próbę

uspokojenia bijącego serca. Musiała być cicho. Ich słuch był lepszy niż jakiegokolwiek innego

stworzenia, które spotkała lub o którym słyszała.

Przemyła twarz zimną wodą, która spływała ciągłym strumieniem z otworu do miednicy z odpływem i

pociągnęła włosy związane w koński ogon. Zamarła na widok siebie w dysku lustrzanym na ścianie. To

słabe oświetlenie w pomieszczeniu, czy też jej włosy miały jaśniejszy odcień brązu? Słodka Matko,

ona się zmieniała?

Bardziej, żeby uciec od tego faktu, wyszła z pokoju. Usiadł na czymś, co wyglądało na wygodny fotel z

nisko położonym tyłem. Jedną długa nogę wyprostował z boku, a ona stłumiła jęk, dla pozycji, w

której jego ciemne spodnie ukazywały imponujące wybrzuszenie między jego udami.

Uśmiechnął się, pokazując tym, że jej reakcja jest widoczna. Najeżona, podeszła do stołu i nalała

sobie wina. Milczał, jak wypiła.

Dlaczego nie powiedział niczego? Nie zrobił? Wszyscy jej poprzedni kochankowie zaczynali grę

seksualną natychmiast, chętni do wpakowania swoich członków do jakiegokolwiek wolnego otworu.

Kiedy odwróciła się do niego znowu, złapała go na wolnym studiowaniu jej niemal nagiego ciała.

Przyzwyczaiła się do takich spojrzeń w ostatnich tygodniach i nie mogła zrozumieć, dlaczego jego

spojrzenie tak ją dotknęło. Mógł sam ją czarować?

Wreszcie wstał. – Czy dobrze wypoczęłaś?-

Wzruszyła ramionami. – Tak jak można się spodziewać dla więźnia.-

Jego wzrok zaostrzył się niespodziewanie. – Czy byłaś źle traktowana?-

- Jak nazywasz bycie wiązanym, sponiewieranym i wielokrotnie gwałconym?-

- Zgwałcona?- Zapytał łagodnie.

- Zostałam zabrana wbrew swojej woli.-

Mały uśmiech przyspieszył jej oddech. – Wbrew swojej woli? Twoje ciało nie jest mokre od twoich

własnych słodkich soków i przygotowane do inwazji? Czy istnieją sytuacje, kiedy nie prosisz o

więcej?-

Nachmurzona, odwróciła się, nie mogła myśleć spójnie, jak patrzyła na niego. – Czar sprawia, że tego

chcę.-

- Nie Diana. Czar opadł dawno temu.-

37

- Więc coś sprawia, że chcę. Nigdy taka nie byłam… Nigdy nie pragnęłam mężczyzny, nie w taki

sposób.-

- Hmmm. Nigdy wcześniej nie byłaś wśród raedjour. Powiedziano ci, że zostaliśmy stworzeni dla

przyjemności bogini.-

- Tak!- Syknęła.

Zaśmiał się. – Większość kobiet spostrzega to jako korzyść.-

- Nie jestem większością kobiet.-

- W tym się zgadzam.-

Okręciła się, by stanąć naprzeciw jego twarzy, gorącej twarzy i ciała jeszcze gorętszego.

Przeszedł przez pokój do innego stołu. Schylił się i wziął osłonięty miecz. Złapała oddech kiedy

odwrócił się do niej. Znała ten miecz. To był jej!

Zręcznie, wyciągnął go i wywinął nim w świetle. Był odpowiedniej wielkości dla niej, ale wyglądał na

śmiesznie mały w jego szerokiej dłoni. Przeciął powietrze dwa razy, kiwnął głową i ponownie schował

ostrze.- Broń nadaje się do użytku. Wybierasz to?-

Wiedziała, że był wykwalifikowanym wojownikiem, z jaką łatwością manewrował mieczem. Skinęła

głową.

- Cóż zrobione. Wyobrażam sobie, że był kosztowny na

górze.-

Zmarszczyła brwi. – Skąd to wiesz?-

Uśmiechnął się. – Przypominam ci, że jesteśmy zrodzeni z ludzi. Większość ma kochające matki i

nauczycielki. Dowiadujemy się trochę o waszym świecie, mimo naszej nieobecności w nim. Jak

myślisz, jak my wszyscy uczymy się wspólnego języka?-

- Jak dogodnie.-

- Nie. Ale dajemy radę.-

Ku jej szokowi, nagle rzucił do niej osłonięty miecz. Złapała go zaledwie myślą, jej ręka natychmiast

była na uchwycie. Skinął głową z aprobatą. Był bezbronny, ubrany tylko w buty, spodnie i szarfę.

Jego uśmiech powiększył się.- Dobyj go.-

Jej poczucie honoru walczyło z jej chęcią do walki. – Jesteś bezbronny.-

Przymknął oczy, upodabniając je do węgli. – Jestem?-

Zatrzymała się. Większość wykwalifikowanych zawodników miało ukrytą broń. Nie powinno jej to

dziwić, że to jeden ze sposobów.

38

- Dobyj go.- Powiedział ponownie.

Jeszcze się zawahała. – Dlaczego?-

Uniósł jedną jedwabistą brew.- Aby go użyć, oczywiście.-

- Nie jestem twojego kalibru.-

To wydawało się rozgniewać go. – To cię zatrzymuje? Nawet najlepsi z nas popełniają błędy. Może

będziesz miała szczęście.-

- Jestem prawie naga. – Rozłożyła ręce w dół swojego uda , nad jedwabistą przepaską.

- Zauważyłem.-

- Nie mogę dobrze walczyć, gdy jestem naga.-

Skrzywił się. – A dlaczego nie? Jakie to ma znaczenie, jak jesteś ubrana? Twoi wrogowie rzadko będą

czekać na korzystny moment do ataku.-

Zjeżyła się, słysząc w głowie głos ojca i braci. Szydzili z niej, jak chciała nauczyć się korzystać z miecza,

ale gdy w końcu poddali się, ich nauczanie było długie i frustrujące.

- Nie ma dla mnie żadnych korzyści z tej walki.- Oświadczyła. – Jesteś ode mnie wyższy o głowę i dwa

razy szerszy.- Nie wiedziała, dlaczego nie chciała walczyć z nim. Z innymi, dostając obojętnie jaką

broń, nawet tępą, wybuchała jak wściekła puma. Ale teraz, z własnym ostrzem, była niepewna. Cała

tląca się żądza wypłynęła z jego oczu, jak wyprostował się, do swojej pełnej wysokości i odzwierciedlił

jej zdanie. – Współczuję.- Zakpił. – Myślałem, że masz więcej ognia niż to.-

- Nie ośmielaj się traktować mnie protekcjonalnie!- Wypluła, trzymając kurczowo owiniętą skórą

rękojeść broni. – To nie jest moją wadą, że nie widzę korzyści— to moja zaleta.-

- A ty tylko walczysz, gdy widzisz korzyści? Jak to jest, że jeszcze żyjesz?-

- Nie ma sposobu, żebym mogła wygrać.-

- Ach.- Spojrzał na nią, zakładała, że był naprawdę zły. – Wtedy zasługujesz na pieprzenie jak ofiara,

którą jesteś.-

Z krzykiem, wyciągnęła ostrze. Jej górne cięcie przecięło powietrze, ponieważ odskoczył, szybciej niż

kot, na bok. Udało jej się przekierować miecz, ale jedna wielka ręką złapał ją mocno za nadgarstek i

wstrząsnął nim, żeby się zatrzymała. Chrząkając, próbowała zamierzyć się na niego, tylko po to, żeby

splątać swoją nogę z jego. W prostym ruchu, przesunął swoją stopę do tyłu, i spadła na dywan, jej

miecz wylądował w jego dłoni.

Zesztywniała wiedząc, że mógłby ją łatwo zabić, ale wiedząc, że zabicie jej nie było tym, co zmierzał.

Wpatrywała się w niesamowitą długość jego ciała, aż do uśmiechniętej twarzy. Fachowo, zwrócił jej

miecz, rękojeścią do niej.

Warcząc, chwyciła go zirytowana.

39

- Jeszcze raz?- Zapytał łagodnie, robiąc krok do tyłu, nie oferując jej pomocy przy wstawaniu.

Skoczyła na nogi, zraniłaby człowieka wolniejszego niż ten. Ale on tylko śmiał się, przeskakując przez

ostrze.

Przykucnęła myśląc. Wiedziała, że to jest akt, sposób, by ją zmęczyć. Dowiedziała się, że jakikolwiek

trud powodował u raedjour, że wydzielali więcej tego oleju ze skóry.

- Czy to olej na twojej skórze?- Spytała prawie nawiązując rozmowę, jak okrążali się.

Uśmiechnął się dziwnie. – Olej?-

- Pocisz się olejem. To powoduje przyciąganie, prawda?-

Jego uśmiech rozgrzał. – To jest tego częścią.-

- Jaka jest druga cześć? Zaklęcie?-

Rzuciła się. Wymknął się, odbijając ostrze gołą dłonią. – Czy nie może to być naturalny pociąg

seksualny?-

- Nic nie jest naturalne w twojej rasie.-

Cięcie. Unik. Przecięcie. Odparcie. Świst! Złapał ją za rękę, jak wysunęła ją odrobinę za bardzo i użył

jej własnego rozpędu, żeby szarpnąć ją za siebie. Jego place trafiły w jej szal i poluźniły węzeł na jej

ramieniu. Gdy odwróciła się z powrotem, by stanąć naprzeciw niego, tkanina opadła wystarczająco

nisko, by odsłonić jej pierś. Jego zainteresowanie zapłonęło a ona wykorzystała ten ułamek sekundy

do ataku. Skupił się znów prawie natychmiast, ale wahania było dość, udało jej się przeciąć jego

brzuch.

Zamarła, wpatrując się z mieszanką zdumienia i frustracji. Ostrze było ostre, cięcie było ciągłe, ale

rana była nie większa niż rysa ukryta na tym lśniącym obsydianie. Wiedziała, że paznokciami nie

mogła podrapać do krwi, ale była pewna, że miecz mógł ich otworzyć.

Uśmiechnął się na jej konsternację, rysując długim palcem wzdłuż linii, która ludzkiemu mężczyźnie

otworzyłaby wnętrzności. – Siła, nie cięcie.- Poradził spokojnie.

40

41

Wciąż zamotana, podniosła wzrok i patrzyła na niego w zdumieniu. – Wy wszyscy w ten sposób?-

Skinął głową. – Też taka będziesz po zmianie.-

Jej nozdrza rozszerzyły się ponad prychnięciem. – Ja się nie zmienię.-

- Zmienisz.-

Jej gniew powrócił i zaatakowała. Grali w swoją grę już od jakiegoś czasu, przekraczając pokój,

przesuwając łóżko, wywracając stół z jedzeniem. Uszkodzenie rzeczy nie wydawało się martwić go

wcale. Cieszył się ich sparringiem, nawet dostarczał jej przydatnych wskazówek. Co tylko

rozwścieczało ją bardziej.

I to była właśnie gra. Jeśli nie domyśliła się tego wcześniej, teraz ją poznała. Pomimo, że uważał teraz

na pchnięcia, kontynuował uniki i wymijanie jej.

Bardzo szybko pozbawił ją ubrań, tak, ze walczyła naga, z wyjątkiem miękkich, niskich butów.

Była zmęczona, jej płuca pracowały, jej krew pompowała. Coraz częściej łapał ją w uściski,

powodując, że jej plecy ślizgały się o twarde mięśnie jego klatki piersiowej, albo jej piersi zgniatały się

przeciw niemu. Wreszcie, w jednym takim uścisku, wykręcił ostrze z jej dłoni i odrzucił na bok. –

Dość.- Oświadczył, uwalniając ją, co odrzuciło ją do tyłu, na łóżko.

Pozostała rozpostarta, dysząc ciężko, zablokowana jego spojrzeniem. Poczuła spęczniałą erekcję w

jego spodniach. Czuła ją i pragnęła go rozpaczliwie, choć nie chciała powiedzieć tego głośno.

Ale on pozostał między jej udami, ręce trzymając na szczupłych biodrach i pieścił jej ciało swoim

wzrokiem.

- Czy chcesz, żebym cię pieprzył?- Zapytał.

Zamrugała, zaskoczona pytaniem. Wszyscy inni zawsze czekali, aż będzie gorąca i gotowa, ale żaden z

nich nie zapytał.

- Nie.- Usłyszała swoje kłamstwo.

Uśmiechnął się, pokiwał głową i cofnął się. – Niech tak będzie.-

Jej szczęka opadła, gdy odwrócił się w kierunku drzwi. Zatrzymał się tylko, by zabrać swoje ostrze i

pochwę, i schować miecz.

Oszczędził ostatecznego spojrzenia, gdy stał w otwartych drzwiach. Ona wciąż leżała tak, jak ją

zostawił, zbyt wstrząśnięta, żeby się ruszyć. – Przyślę później Jaraka, żeby posprzątał bałagan. Śpij

dobrze, kochanie.-

I odszedł.

42

Rozdział 8

Diana obudziła się z wyczerpującego snu, gdy młodzieniec wszedł do pokoju z tacą. Musiał tu już być,

podczas gdy spała, bo bałaganu z poprzedniej nocy nie było. Na tacy był lekki posiłek, który raedjour

najwidoczniej woleli wcześniej w ich ‘dniu’. Patrzyła w milczeniu, zza stosu poduszek i futer. Był tym

samym młodzieńcem, który otworzył drzwi, gdy strażnicy odprowadzili ją do pokoi Salina, więc musiał

być jego osobistym sługą. Włosy miał długie i proste, związane rzemieniem u podstawy wdzięcznej

szyi. Kamizelkę miał luźno zawiązaną na nagiej piersi, a jego skórzane spodnie czule otulały jego

mięśnie, które pewnego dnia mogły stać się tak wyraźne, jak u jego pana.

- Czy wszyscy jesteście zbudowani jak ogiery?- Westchnęła.

Skoczył i obrócił się twarzą do niej. Na szczęście zdążył już ustawić tacę na stole. – Pani.-

Odpowiedział, pochylając głowę z szacunkiem. – Nie zdawałem sobie sprawy, że się obudziłaś.-

Usiadła, świadoma swojej nagości, ale pozwoliła, żeby futro zsunęło się na jej talię. Wierny formie,

jego wzrok opadł do jej piersi, ale dała mu pełny kredyt, bo szybko przeciągnął go do jej twarzy.

- Jesteś sługą?- Zapytała odważnie.

Skinął głową. – Tak, jestem giermkiem Dowódcy Salina.-

Zmrużyła oczy. – Czy mogę zapytać, ile masz lat?-

Cień uśmiechu sprawił, że wyglądał jeszcze młodziej. Jeśli jego skóra nie byłaby czarnym boiskiem,

przysięgłaby, że się zarumienił. – Sto osiemdziesiąt siedem cykli, Pani-

Zamrugała. – Słucham?-

Uśmiechnął się. – Ludzie nie starzeją się tak jak my. Starzejemy się około dziesięć razy wolniej niż ty.-

- Skąd wiesz tyle o… Ach, prawda. Ludzkie matki.-

Uśmiechnął się, odwracając się z powrotem do tacy by rozłożyć posiłek, jak jej umysł wirował.

- Mój,- westchnęła, pozwalając swoim oczom błąkać się ponad jego kształtnym tyłkiem. – Słyszałam,

że są inne rasy, takie jak wasza, tylko, że ja po prostu nigdy…- Zmarszczyła brwi. – Ile lat ma…

Dowódca Salin?-

- Nie jestem dokładnie pewny, ale wiem, że ponad pięćset.-

Diana milczała oszołomiona. Biorąc milczenie za zakończoną rozmowę, chłopak skończył układać

tacę, życzył jej dobrej nocy i wyszedł z pokoju.

Słyszała o innych istotach, takich jak elfy i melfork

3

, mówiło się, że żyją dłużej niż ludzie. Ale nigdy nie

spotkała żadnego osobiście. Do tej pory, tak jej się wydawało. Długość życia zdumiała ją. Jej babcia

była najstarszą żyjącą ludzką istotą, którą Diana kiedykolwiek widziała i w swoim osiemdziesięcioleciu

była zwykłym niemowlęciem w stosunku do młodzieńca, z którym Diana właśnie rozmawiała.

3

merfolk są rasą humanoidów , które żyją pod wodą( syreny), link: http://www.colorsmith.com/Merfolk.htm

43

Przytłoczona, zatonęła z powrotem w futrach. Co to wszystko znaczyło? Dlaczego takie długowieczne

rasy potrzebowały ludzi do prokreacji? Jak magiczna rasa mogła nie mieć innych środków do

reprodukcji? Nie były to dla niej nowe pytania, ale postanowiła znaleźć odpowiednie odpowiedzi.

Marszcząc brwi, wstała i podeszła do stolika. Jak jadła, jej umysł zwrócił się na tematy mniej

filozoficzne. Dlaczego Salin jej nie pieprzył? Wiedziała, że myślał, że to jego prawo. Wszyscy tak

robili. Dlaczego się zawahał? Był jedynym mężczyzną, który wolał, zdawało się, wytrysnąć nasienie na

jej brzuch niż raczej w jej wnętrze, ale chciał wślizgnąć się w nią. Dlaczego nie miałby to być

Dowódca?

Dowódca. Tak, to zdecydowanie brzmiało ważnie. Zastanawiała się, co znaczy dla nich ten termin. Czy

dowodził armią? Jeśli tak, to jak dużą? Jak wielu raedjour istniało?

Nie była w stanie odpowiedzieć na te pytania, zanim nie skończy jeść. Pochodziła trochę po

przestronnej sali. W końcu, znudzona, zwinęła się w kopcu poduszek i przespała resztę dnia.

**********

Kiedy się obudziła, był tam. Rozłożył się znowu na krześle i obserwując ją, leniwie się masturbował.

Był nagi! Jej wzrok przykuł się do wspaniałej długości, którą pieścił. Lśniący i długi, żył w jego ręce.

Jedno oko ( te dolne :P) wpatrywało się w nią i zapłakało na jej widok.

Podniosła wzrok i spotkała jego spojrzenie. Czysta żądza pulsowała w czerwieni, pod jego pozornie

sennymi powiekami. Powoli, uśmiechnął się. – Dobry wieczór słodka. Czy jesteś obolała, po naszych

ćwiczeniach z ostatniej nocy?-

Była, ale nie chciała tego przyznać. Milczała.

Pochylił głowę na bok pytająco, po czym wzruszył ramionami. Jak duży, leniwy kot odepchnął się ze

swojego miejsca. Na swojej drodze do niej, zgarnął parę pasów na nadgarstki i kostki, leżących na

stole obok niego.

Na ten widok zerwała się poduszek, z krzykiem protestu na wargach. Szybko jak błyskawica, znalazł

się na niej. Gryzła i drapała na próżno, jak pociągnął ją do wzmocnionej ławki z boku sali. Siadając na

nią okrakiem, popracował chwilę, zapinając ograniczenia na jej nadgarstkach, następnie dołączając je

do sieci przymocowanych do pętli, po obu stronach ławki. Przeklęła go, starając się ignorować

pieszczotę jego bezwłosych piłek, ciepłych i miękkich na jej brzuchu. Próbowała też zignorować

kołyszącą się erekcję, która ocierała się o jej piersi, jak przechylił się nad nią. Jak jej nadgarstki były

zabezpieczone, szybko odwrócił swoją pozycję, częstując ją wspaniałym widokiem jego naprężonych,

czarnych pośladków, jak walczył, by skrępować jej nogi. Krzyknęła z wściekłości, koncentrując się

raczej na sobie niż na nim. Na sobie, ponieważ chciała wylizać drogę w dół twardych konturów jego

pleców aż mogłaby wziąć zadowalający kęs z tego przepysznego tyłka.

W końcu była związana, a on demonstracyjnie podziwiał swoje dzieło. Mocne, skórzane paski

krępowały jej nadgarstki i kostki, każdy zatrzaśnięty na łańcuchu. Łańcuchy były napięte na tyle, żeby

utrzymać ją rozsuniętą na szczycie ławki.

Błysk radości, w jego tlących się, czerwonych oczach był niewątpliwy. – Wygodnie?-

44

- Do diabła z tobą!- Splunęła. – Nie chcę cie w moim ciele!-

Zatrzymał się, pocierając lekkie zadrapanie, które zrobiła na jego klatce piersiowej, tuż pod

tatuażem. – Nie?-

- Nie!-

Usiadł obok niej, przesuwając jedną ręką w dół jej brzucha i po wewnętrznej stronie uda. Celowo

omijał jej cipkę, która mimo słów, płakała za nim.

- Jesteś tego pewna, słodka?-

- Tak. Coś powoduje moje pożądanie dla ciebie. Wiem, że nie mogę temu zaprzeczyć. Ale ja nie

pragnę cię.- Użyła nacisku na takie rozróżnienie.

Pochylił się bardziej, obniżając swoją twarz do jej. Niesamowitym wysiłkiem było odwrócenie głowy

w bok i zaprzeczanie jego pocałunkom. Niezrażony, lekko położył usta na jej skroni, jego oddech

delikatnie zacinał jej włosy. – Nie pożądanie mnie oznacza, że chcesz mnie słodka?-

Wciągnęła oddech, trzęsąc się ze wściekłości. – Nie.-

Zrozumiał dobrze, Westchnął głęboko, kiedy opadł twarzą nad jej brzuchem. – Szkoda,- rozmyślał,

pochylony do przodu, żeby po prostu oddychać na jej wrażliwą skórę. – Ponieważ nie pragnę niczego

oprócz pieprzenia cię.-

- Śmiało. Ja oczywiście nie mogę cię zatrzymać.-

Zignorował ją, zaintrygowany sposobem, w jaki jej skóra drżała pod jego ciepłym oddechem.

Powstrzymywała się od jęku, kiedy dotknął językiem jej skóry, próbując jej. – Smaczna.- Mruknął,

biorąc drugie liźnięcie. To wydawało się wiecznością, a wszystko, co zrobił to było lizanie jej brzucha,

gryzienie jej krzywizn i delikatne ssanie jej drżącej skóry. Podchodził nie wyżej niż do wrażliwej skóry

pod jej piersiami i nie schodził poniżej podbrzusza.

W końcu przeniósł się, ustawiając się między jej nogami, a następnie powtórzył cudowne tortury na

każdym centymetrze jej nóg, zwracając szczególną uwagę na pachwiny, bez dotykania wrażliwej,

mokrej szczeliny. Nawet karmił się każdym jej palcem, zmuszając ją do walki z jękami, ponieważ

wyobraziła sobie, jak te rozgrzane usta karmiły się inną wrażliwszą, częścią jej anatomii.

Była drżącym bałaganem do czasu, aż wspiął się po jej ciele i obdarzył obfitą uwagą jej ramiona.

Wpatrywała się w ścianę, obok jej głowy, skłaniając się, żeby go nie czuć. Pragnąc, żeby jej ciało nie

reagowało. To było niemożliwe. Jej skóra była nadwrażliwa, a jego dziwne zaloty uświadamiały jej

strefy erogenne, o których nie zdawała sobie dotąd sprawy.

Ustawiony nad nią na czworaka, z dziko postawioną erekcją, która utrzymywała kontakt z jej skórą,

docierał i lizał jej klatkę piersiową, ponad piesiami, po czym sunął drogą w górę jej szyi. Romansował

na krzywiźnie jej szczęki i przez wielką ilość czasu za jej uszami. Wrócił do szyi, ssąc wrażliwe miejsca.

Mocno. Ku jej poniżeniu, rzeczywiście doszła, na łagodnie przerywanym szczycie, który zostawił ją

chcąca więcej.

45

- Mmmm,- powiedział, podnosząc głowę tak, by mógł spojrzeć w dół na jej twarz. Upojona, odwróciła

oszklone oczy do niego, usta miała rozchylone.

- Czy chcesz, żebym cię pieprzył słodka?- Zapytał, jak poprzedniej nocy.

- Nie.- Odpowiedź przyszła z westchnieniem, które mówiło dokładnie odwrotnie. Była zaskoczona

słysząc siebie.

Z jękiem, zszedł z niej i wyprostował się. Ubiła rozczarowanie w dole brzucha, jak puścił jej więzy i, jak

poprzedniej nocy, skierował się ku drzwiom.

Odwrócił się, gdy dotarł do nich i rzucił jej zuchwały uśmiech, a potem zniknął. Ledwo zablokował

drzwi, a dwa palce Diany już wchodziły do jej cipki, najgłębiej jak się dało. Rozpaczliwie pocierała

dłonią łechtaczkę. W kilka sekund, doszła mocno na swoją rękę, długi i falisty orgazm, który

wstrząsnął całym jej ciałem. To pomogło niewiele. Wciąż drżąc, położyła się na ławce i zamknęła oczy.

Jakby był z nią znów, mogła poczuć każde jego pokrętne liźnięcie.

**********

Salin oparł się o drzwi i z zamkniętymi oczami smakował dźwięk cichego jęku jej orgazmu. W swoim

umyśle, zastąpił swoją ręką jej dłoń, którą dawała sobie przyjemność, Wyobrażał sobie cała długość

swojego twardego penisa, osadzonego w słodkiej, mokrej głębi jej ciała, jak wstrząsały nią ostatnie

dreszcze kulminacji. Uśmiechnął się do słodkiej tortury, obiecując sobie, że w ciągu dziewięciu dni,

poczuje to.

Wzdychając cicho, otworzył oczy i zobaczył, że Jarak przygląda mu się. Młodszy mężczyzna stał w

drzwiach wejściowych pięciopokojowego domu Salina. Niebiesko- czarne oczy Jakara spotkały wzrok

swego mistrza, wtedy opadł do krocza Salina wymownie i spojrzał mu w twarz. Salin uśmiechnął się,

co młodzieniec wziął jako polecenie.

- Nie tutaj.- Salin zatrzymał go. Jęcząc, odepchnął się od drzwi i przeszedł przez salon do drugiej

sypialni. Mimo, że nie sądził, że miała wystarczająco wyostrzony słuch, by usłyszeć ich ze swojego

pokoju, Salin nie chciał ryzykować. Dopóki, gdy nie była jego, pewnych aspektów raedjour nie był

gotowy ujawniać. Ludzie mieli dziwne poglądy dla niektórych praktyk seksualnych.

Salin usiadł na swoim ulubionym krześle, naprzeciw Jaraka, który ukląkł przed nim. Młodszy zawahał

się przy kolanie swojego pana.

- Mogę zadać ci pytanie?-

- Zawsze.- Salin zareagował natychmiast. Końcowa edukacja Jaraka była odpowiedzialnością, którą

wziął na poważnie.

- Dlaczego jej nie wziąłeś?-

Salin uśmiechnął się. Pochylony w fotelu, masował swojego koguta. – Mogłem. Chciałem. Ale muszę

poczekać.-

46

Jarak obserwował rękę Salina, oblizał wargi, ale oczywiście wciąż był zdezorientowany.

- Dlaczego?-

- Gdybym ją wziął, dałbym jej pretekst do odrzucenia mnie. Jak innych.-

Wzrok Jaraka się rozjaśnił. – Więc, nie pieprząc jej, pokażesz, że jesteś inny?-

Salin skinął głową, uwalniając swojego koguta i przesuwając biodra do przodu, w cichym życzeniu.

Posłusznie, Jarak skinął głową. Ale zanim się pochylił, po raz kolejny spotkał spojrzenie swojego pana.

– Mam nadzieję, że ją wygrasz.- Powiedział z dziwną determinacją w spojrzeniu. – Ona ci odpowiada.-

Salin nie odpowiedział, ale Jarak wygiął głowę i jego ciepłe, ciemne usta zamknęły się na główce jego

członka. Jęcząc, wplótł palce w eleganckie włosy chłopaka, zachęcając go. Pomimo żelaznej kontroli

Salina, jego kogut protestował z drwiny z ostatnich dwóch dni. Pożądał Diany. Chciał wbić w nią swą

włócznię i zostać ściśnięty przez te słodkie i ciasne ścianki.

Wykwalifikowane usta Jaraka były miłe, a zwykle bardziej niż zadowalające, ale teraz, nawet jak jego

kogut wytrysnął w głąb gardła chłopaka, Salin uznał, że ani on ani jego penis nie zostali spełnieni.

Teraz miał pozytywny fakt, który do tej pory trzymał tylko dla siebie. Jego ukryte moce czasem

zwiększały jego przeczucia. Intuicję, o której ostrzegał go jego brat Radin, żeby jej nigdy nie

ignorował. I to dokuczliwa intuicja powiedziała mu jasno i wyraźnie, że kobieta w drugim pokoju jest

jego prawdziwą partnerką.

47

Rozdział 9

Trzeciego dnia przyniósł jej miecz z powrotem. Znów walczyli. Tym razem skończyła przytwierdzona

do stojącego X z nadgarstkami przymocowanymi na łańcuchach i nogami rozłożonymi i spiętymi na

dole X.

- Kupimy ci skórzany gorset,- powiedział głosem, który pieścił ją od wewnątrz. – Tak. Jak tylko cię

oswoję, będę ubierał cię w skóry. Ale tylko białe, będą kontrastować się z twoją piękną czarną skórą.-

- Nie oswoisz mnie,- zapewniła, sztyletując go wzrokiem.

Uśmiechnął się tylko, wplątując palce w loki chroniące jej płeć. – Słodka, już jesteś oswojona. Po

prostu jeszcze o tym nie wiesz.-

- Arogancki drań,- wypluła. – Czy to rasowa cecha?-

Uśmiechnął się, szczypiąc jeden z jej sutków. – Arogancki? Nie. Nie bardziej niż ludzie.-

Uszczypnął ją wystarczająco mocno, by głośno westchnęła. – Po prostu jestem o tym przekonany.-

- Zauważyłam.-

Zaśmiał się, pieszcząc ciepłą, wrażliwą skórę pod piersiami.

Zapytała nagle, pozwalając sobie na pytanie, zanim zacznie zaprzeczać. – Skąd pochodzisz?-

- Ja czy moja rasa?-

- Wasza rasa.-

- Myślałem, że słyszałaś tą historię wcześniej?-

- Powiedz mi jeszcze raz.-

- Słyszałaś o bogini Rhae?-

Wzruszył ramionami, nadal rozproszony przez jej piersi. – Nie spodziewałem się, że słyszałaś. Ona

wydaje się jedyną znaną przez nas. Przynajmniej imię. Mówi się, że to ona nas stworzyła, jako rasę

małżonków.-

- Małżonków?- Nikt wcześniej nie użył tego konkretnego terminu.

48

49

Uśmiechnął się, pochylając do jej policzka. – To właśnie oznacza raedjour: Małżonkowie Rhae.

Zostaliśmy stworzeni jako zabawki do pieprzenia.-

Zadrżała. Wiedziała to od Iany, ale sposób, w jaki to powiedział, stało się to bardziej realne. – Czy to

legenda?- W swoich podróżach ona i Gala widziały dowody na istnienie bogów poprzez liczne cuda,

ale nigdy wcześniej nie spotkały rasy bezpośrednio powiązanej ze swoją patronką.

- Właściwie, to nie. To fakt. Przynajmniej to, co nasi królowie nam powiedzieli, a oni są w

bezpośrednim kontakcie z Rhae. Arcykapłani, jeśli wolisz.-

- To może być kłamstwo.-

Szybko zwalczył błysk gniewu. – Nie wierzę, że kłamali.-

- Więc, co się stało?-

Jego ręce były zajęte, podżegały ogień na jej skórze lekkimi pieszczotami, ale nadal zaspokajał jej

cierpliwość.- Gdy bogowie opuścili świat, Rhae zmuszona była do rezygnacji z nas. Wtedy zdała sobie

sprawę, że pominęła ważny fakt o nas, nie mieliśmy kobiet.- Pochylił się znowu i zaczął całować jej

skroń, nieugięty przez fakt, że starała się go unikać.

- Więc teraz porywacie i gwałcicie niewinne ludzkie kobiety?- Spytała.

Dotarł do jej uszu, co spowodowało u niej dreszcze. – Nadal używasz tego słowa.-

- Co?-

- Gwałt. To takie brzydkie słowo.-

- To jakiego słowa należy użyć?-

Jego usta sunęły zmysłowo w dół jej szyi do ramienia, gdzie zrobił znak poprzedniej nocy. – Musisz

cieszyć się tym, co jest robione dla ciebie. Nie doświadczyłaś żadnego bólu, który nie szedłby w parze

z przyjemnością.-

- Zostałam związana, przykuta i wzięta wbrew mojej woli.- Zaprotestowała, szarpiąc swoje więzy.

Jego usta nadal przesuwały się w dół, teraz na szczyt jednej piersi.- I wyglądasz pięknie związana.

Twoje oczy płoną, twoje naprężasz ciało w chwili uwolnienia.- Lekko ugryzł szczyt jej piersi. – Musisz

cieszyć się powściągliwością.-

Musiała. Fakt, że powiedział to, tylko ją zdenerwowało. Szarpnęła się. – Pieprz się!-

- W odpowiednim czasie.- Obiecał, ostatecznie w końcu sięgając po koralik na sutku. Z jego

ogromnym wzrostem, był niemal zgięty w pół, żeby do niego dotrzeć, ale nie docierało do jej głowy

nic, oprócz tego jak jego gorący, czarny język okrążał go.

- Poza tym,- kontynuował, nawiązując rozmowę, jego oddech drażnił napiętą, mokrą brodawkę, -

lubimy myśleć, że dajemy coś w zamian.-

50

Syknęła, jak nagle schwytał napięty pąk i zassał mocno. Powrót do swojego toku myślenia zabrał jej

chwilę, ponieważ na przemian lizał i ssał pierś.

- To nie w porządku.- W końcu udało jej się powiedzieć.

- Hmmm?- Zapytał, przenosząc się na drugą pierś.

- Nie mam wyboru.-

- Mmm.- Przytaknął. Spędził kilka wspaniałych chwil ssąc, zanim wyprostował się i spotkał z jej

wzrokiem. Złożył te długie, potężne ramiona na krzyż, tuż nad nią, jego ogromne ciało niemal

przykrywało jej front jak peleryna ciemności. – Zgadzam się, że to nie całkiem fair. Ale zostaliśmy

zrodzeni z naturalnym instynktem prokreacji. Ponieważ mamy tylko ten jeden sposób, robimy to.-

- Ja nie prosiłam o to.- Nalegała.

Jedna duża dłoń zstąpiła i lekko popieściła jej policzek i podbródek. – Dałem ci wybór słodka. Nie

pytam się, czy wziąć cię? Czy nie powstrzymałem się, kiedy odmówiłaś?-

Zrobił tak. Tylko on. Inni tylko czekali na fizyczne objawy akceptacji albo ulegali wobec jej

niezaspokojonych żądań. Ten jeden poprosił o zgodę. Ten, który miał prawdopodobnie największy

wpływ na nią.

Unikała odpowiedzi. – Chcesz trzymać mnie w niewoli do końca mojego życia?- Spytała, kiedy pochylił

się ponownie ku jej piersiom.

Spojrzał na nią z diabelskim błyskiem. – Tylko, jeśli tego pragniesz, kochanie.-

- Cholera!.- Warknęła, przekręcała się i walczyła z więzami, chociaż wiedziała, że to słaba próba

utrzymania swoich piersi z dala od jego zabiegów. Zaśmiał się i pozwolił jej walczyć, obserwując jej

podskakujący biust, potem, irytując ją dalej, figlarnie żonglując przed nimi.

- Jesteś naprawdę piękna Diana.- Rozmyślał. – Szczególnie, gdy wpadasz w furię.-

- Potwory, wy wszyscy.- Zapłakała, szarpiąc więzy. – Perwersyjne potwory.-

Odsunął się, jak szarpała się, od niechcenia podszedł do stolika i nalał sobie drinka. Niechętnie

zauważyła ogromną erekcję, która kołysała się przed nim. Jego kontrola była zdumiewająca, nie

mogła zaprzeczyć.

- Faktycznie, masz rację.- Zgodził się polubownie. – Jesteśmy potworami. Stworzeni przez krzepką

bogini, która chciała mieć niekończący się sznur kochanków i nieustraszonych strażników.- To

zabrzmiało, jakby cytował słynną historię. Ale przecież wśród raedjour prawdopodobnie była to

słynna historia. – Urodzeni w nocy, ze skórą jak zbroja i instynktami najlepszych drapieżników. Naszą

jedyną, główną słabością wydaje się być światło słoneczne.- Uśmiechnął się, jak poderwała się na tą

informację. – Uważaj to za dar, moja słodka. Podałem ci naszą jedyną słabość.-

- Więc teraz nie możesz mnie wypuścić?-

Dziwny uśmiech zagościł na jego ustach, taki trochę niepewny. – Nie planuję pozwolić ci odejść

słodka.-

51

Patrzyła na niego zmrużonymi oczami, jak wrócił do niej, niosąc puchar z winem. – Masz wciąż

następnych sześć dni, prawda?- Oskarżyła. – To jest reguła. Dziewięć dni, a jeśli nie jestem w ciąży,

przekazujesz mnie.-

Nie chciał spotkać jej wzroku, jego oczy wpatrywały się w naczynie z winem, przechylił się na tyle, by

pozwolić spłynąć czerwonej cieczy ponad jej piersiami.

- To jest reguła, prawda?- Nalegała.

- To zasada.- Przyznał, za pomocą dwóch palców rozsmarował płyn na jej wrażliwej skórze.

- Przy twoim zachowaniu, nie będę w ciąży i będziesz musiał mnie wypuścić.- Wytknęła, prawie

radośnie. – Wiesz, jak się robi dzieci, prawda?-

Głośny śmiech wybuchł z jego brzucha. Bez odpowiedzi ukląkł przed nią, ustawiając kubek na

podłodze obok niego. Jego gorący, sprytny język zaczął zlizywać wino, które rozlało się w dół jej

brzucha. Dopiero, gdy wykarmił się każdą kroplą wina z jej skóry, wargami, językiem i zębami badał i

torturował każdy centymetr jej piersi, wyprostował się i zakopując dłonie w jej włosach, zmusił ją do

spojrzenia na niego.

- Wiem, jak się robi dzieci.- Zapewnił ją, jego oddech, pachnący winem, pieścił jej usta.

Do cennych chwil, nie pamiętała, o czym mówił. Poczekał, aż jej wzrok skupił się na nim, uśmiechnął

się na jej dezorientację.

- Wiem, że mam zamiar zanurzyć się w twojej gorącej, mokrej cipce i wpuścić swoje nasienie przy

samym ujściu twojej macicy. I mam zamiar zrobić to jeszcze raz i jeszcze raz, dopóki nie zapomnisz, że

mój kogut nie jest trwałą częścią twojego słodkiego ciała.-

Zadrżała, nieświadomie oblizując wargi.- Co cię powstrzymuje?- Usłyszała swoje pytanie.

Uśmiechnął się, delikatnie całując jej usta. – Czy chcesz, żebym cię pieprzył słodka?-

Zatrzymał się przy jej rozchylonych ustach. Nie odmówiła, ale też nie poprosiła.

Ciężko oddychając, dotknął językiem jej wargi, i wsunął go w głębie jej ust. Ze związanymi dłońmi nie

była w stanie zaprzeczyć mu. Bezradna, dopóki nie przypomniała sobie siebie. Wyzywająco—

ignorując wewnętrzny głos, błagający, by pozwoliła kontynuować pocałunek— ugryzła go mocno w

język.

Jego krzyk został stłumiony przez jej usta. Ręce pociągnął boleśnie w jej włosach. Czuła smak krwi.

Wstrząśnięta przez własne czyny, spojrzała na niego.

Cofnął się, odwrócił twarz, jak ruszał szczęką i językiem, aby upewnić się, że oboje były nienaruszone.

Przełknęła i walczyła, jak jego krew prześlizgnęła się w dół jej gardła. Jego place wciąż były wplatane

w jej włosy, chociaż boleśnie je pociągały.

Potem, odwrócił się do niej ponownie. Strużka krwi uciekła z kącika jego ust w dół ostrego

podbródka, jak bardzo czerwona na jego błyszczącej czerni. Spotkała jego wzrok. Spodziewała się

wściekłości. Nie zdziwiłaby się, gdyby ją teraz zabił.

52

Nie spodziewała się uśmiechu.

- Cieszysz się smakiem mojej krwi słodka?-

- Tobie… podobało się to?-

Ostrożnie oblizał wargi, krzywiąc się nieznacznie. – Nie myślałem w ten sposób. Ale mogę, jeśli tobie

się podobało.-

Rozszerzyła oczy. – To nie może być prawdziwe!-

Uśmiechnął się. – Powiedziałem ci, słodka, że mój rodzaj został stworzony do seksu. Każdego rodzaju

seksu. Jeśli mój partner będzie to lubił i ja będę skłonny, mogę cieszyć się wieloma wspaniałymi

rzeczami. Nawet bólem.- Pochylił usta do jej policzka. – Jestem skłonny cieszyć się wszystkim, co

sprawia ci przyjemność.-

Zadrżała. – Odejdź ode mnie.-

Salin wyczuł, że smakowanie krwi skutecznie stłumiło jej przyjemność. Niestety, nie zrobiło to tego

samego dla niego. Dla wielu raedjour, seksualne pobudzenie mężczyzny brało się z przyjemności

partnera. Ale, pomimo że zapał Diany ostygnął, potrzeba Salina trzymała się wysoko. Wiedząc, że nie

zagłębi żadnych relacji z nią tego dnia, polizał jej ucho po raz ostatni i klęknął, żeby uwolnić jej kostki.

Unikała jego spojrzenia, kiedy stanął by uwolnić jej ręce, a potem cofnął się, aby umożliwić jej

ucieczkę od niego. Niestety, patrzył jak zwinęła się w kłębek na łóżku, tyłem do niego.

- Nie pozwól temu przerazić cię, słodka.- Mówił, jak podniósł kubek porzucony na podłodze.

Nie reagowała, zamknięta w sobie. Czuł jej zmieszanie w związku z pulsującym pobudzeniem.

- Wyślę Jaraka po wannę i wodę.- Powiedział, ścierając krew, która wypłynęła z jego ust. Przecięła

jego skórę, ale to nie bolało tak bardzo, jak prawdopodobnie myślała. Wewnątrz i na zewnątrz,

niezwykle trudno było go zranić I chociaż udało jej się to, drobne cięcie będzie w dużej mierze

uzdrowione do jutra.

- Czy masz ochotę wykąpać się w gorącej wodzie?-

Nawet się nie odwróciła. – Proszę, zostaw mnie.-

Słowa zraniły go głębiej niż zęby, ale nie pokazał tego. Salin był mistrzem ukrywania emocji. – Wyślę

Jaraka w każdym razie. Do widzenia słodka.-

Z tym, opuścił ją. Był dzień, łatwiej było schłodzić jego zapał, więc odmówił ofercie Jaraka, by ulżyć

mu. Zamiast tego, zrobił tak, jak obiecał i posłał chłopca po wannę i wodę.

Kierując się instynktem, postanowił zrobić jedyną rzecz, która, jak sądził, uszczęśliwi jego Prawdziwą

Partnerkę.

53

Rozdział 10

Diana obserwowała Jaraka i dwóch innych młodych mężczyzn taszczących dużą mosiężną wannę do

pokoju. Każdy z nich po kolei wychodził z pokoju, żeby nabrać wiadro wody, ze strumienia w

łazience. Uparcie, nie chciała wstać z łóżka. Jej oczy błądziły do drzwi na początku, ale jeden z

większych wartowników pilnował drzwi, żeby nie uciekła.

Kiedy wanna była pełna, młodzieńcy odeszli. Jarak zostawił tacę z owocami, serem i pachnącym

chlebem orzechowym. Diana nadąsała się, wiedząc, że woda jest zimna. Czy oni nie pamiętali, że nie

miała ich odporności na temperaturę?

Zaraz potem wszedł następny mężczyzna. Początkowo myślała, że był to kolejny młodzieniec, ale

potem zmieniła zdanie. Był z pewnością młody, ale miał w sobie jakieś doświadczenie, którego inni

nie mieli. Miał miękki, młodzieńczy wygląd z uładzonymi cechami i pełne wargi. Jego długie,

śnieżnobiałe włosy były poskromione dwoma warkoczykami zaplecionymi na skroniach, które łączyły

się jeden długi warkocz z tyłu. To wtedy, gdy zobaczyła jego oczy, ponownie rozważyła jego wiek.

Świeciły potężną czerwienią, czysto z nieprzeniknioną wiedzą. Wiedza w jego oczach sprzeczała się z

chłopięcym uśmiechem, który jej posłał.

- Pani.- Powiedział prawie szeptem, jak skinął jej głową na powitanie.

Potem uniósł rękę nad wanną. W ciągu kilku chwil, Diana zobaczyła parę unoszącą się nad wodą.

- Ona lubi jak parzy, Hyle.- Powiedział znajomy głos od drzwi.

Głowa Diany odwróciła się i zobaczyła Galę stojącą przed strażnikiem. Przynajmniej, była stosunkowo

pewna, że to Gala, ale…

- Gala?- Spytała, aby się upewnić.

Śmiejąc się, Gala spojrzała na swoje ciało. – Hmmm, przypuszczam, że wyglądam trochę inaczej.- Jej

opalona skóra zbladła i miała wyraźnie ciemnoszary ton. Jej piaskowe blond włosy były znacznie

bledsze i opadały luźno na ramiona i nagie piersi. W rzeczywistości, wszystko, co miała na sobie, to

była skąpa przepaska na biodra i sandały na stopach. Spojrzała w górę i spotkała oczy Diany, to

wyraźnie były oczy jej wieloletniego przyjaciela. – To ja, Diana.-

Ignorując obecność ludzi, Diana zerwała się z łóżka i zamknęła przyjaciółkę w powitalnym uścisku.

Nie obchodziło jej to, że była naga, i że Gala była prawie naga. Nie obchodziło jej to, że Gala wyraźnie

stawała się częścią tego świata, z którym Diana starała się walczyć. Obecnie, potrzebowała czegoś,

kogoś z jej dawnego życia.

- Cieszę się, że cię widzę.- Diana mruknęła.

Gala roześmiała się, tuląc ją mocno. – Też się cieszę, że cię widzę. Pragnęłam tego, ale…- Pokręciła

głową. – Nieważne. Ważne jest to, że Dowódca dał nam trochę czasu razem.-

- Salin?-

54

Gala skinęła głową. – Oczywiście. To jego czas z tobą, a jego wyborem było go oddać. Jestem mu

bardzo wdzięczna!-

Diana stłumiła trochę swoje podniecenie, i spojrzała groźnie. Gala, znając ten wyraz twarzy

przyjaciela, postanowiła zignorować je i odwróciła się do młodego czarnoksiężnika.

- Hyle, chcę, żebyś poznał moją najlepszą przyjaciółkę- Podeszła do niego i uścisnęła jego dłoń. –

Diana, to jest Hyle. Mój Prawdziwy Partner.-

Ten termin zmroził krew Diany. – Więc jesteś…-

Gala skinęła głową, jej wolna dłoń opadła do płaskiego brzucha. – Jestem w ciąży.-

Diana nie mogła mówić. Nie mogła pogratulować przyjaciółce, mimo jej oczywistej radości, którą

promieniowała. W dwóch zdaniach, Gala również zniszczyła wszelkie nadzieje Diany, że ucieknie.

Gdyby odeszła teraz, musiałaby odejść sama. Bez swojej towarzyszki życia.

Znów, znając nastroje Diany, Gala zwróciła się do Hyle. – Nie bierz do siebie jej braku powitania, moja

miłości.- Pocałowała go czule w policzek. – Dziękuję za wodę.-

Kiwając głową ze zrozumieniem, popieścił jej policzek dwoma palcami, pocałował szybko w usta,

ukłonił się Dianie i wyszedł za strażnikiem.

- To nie było zbyt miłe.- Gala zbeształa cicho, przesuwając się w kierunku pokoju. -

Oh! Pokoje Salina są dużo większe niż nasze!-

- Miłe?- Diana wybuchła, depcząc po stopach Gali. – Miłe? Jak mogę być miła dla jednego z tych

potworów?-

- To nie są potwory.- Gala powiedziała spokojnie, podnosząc jedno płótno i rozkładając je.

- Nie potwory? Uprowadzili nas. Zgwałcili nas…-

- Ja nie zostałam zgwałcona.- Gala ją skarciła. – Nie byłyśmy sobą.-

- Zostałam wzięta siłą.-

- Bo to cię ekscytuje.-

Diana potrzasnęła głową. – Nie mówisz racjonalnie.-

- A czy ty kiedykolwiek rozmawiałaś racjonalnie?-

Diana wpatrywała się w swoją przyjaciółkę, która wciąż spokojnie rozkładała zestaw do kąpieli.

- Faktem jest to, że zabrali nas. Tak. Ale doszłam do wniosku, że i tak ktoś by nas porwał w końcu.

Jeśli nie raedjour, to bandyci. Albo oddział straży, zbyt daleko od domu. Może zawędrowałybyśmy na

ziemię wrogów i zostały sprzedane w niewolę. Życie, które prowadziłyśmy, jako najemnicy, nie mogło

dać nam długiego, szczęśliwego życia.- Spojrzała na Dianę. – Powinnaś wykąpać się, póki woda jest

gorąca.-

- Mam gdzieś wodę.-

55

- Bogowie, Diana walczysz ze wszystkimi?-

Diana zagapiła się. Bardzo rzadko Gala traciła panowanie nad sobą, a jeszcze rzadziej kierowała gniew

na Dianę.

- Jesteśmy tutaj.- Gala kontynuowała, powstrzymując swój gniew. – Nie będziemy wszędzie. Obok

ciebie jest wspaniała wanna, pełna gorącej wody. Wiem, że nie miałaś tej przyjemności przez długi

czas. Możesz choć raz ucieszyć się z małej przyjemności w życiu?-

To wywołało gniew Diany. – Kim do cholery myślisz, że jesteś?-

- Myślę, że jestem osobą, która widziała jak walczysz przeciw każdej osobie, która okazywała ci

dobroć. Jestem osobą, która widziała jak zrezygnowałaś z każdej dobrej rzeczy, na którą

zapracowałaś. Jestem osobą, która do śmierci podążałaby za twoją beznadziejną pogonią za

szczęściem.- Gala stanęła, składając ramiona na piersi. – Wiesz co, Diana? Jestem szczęśliwa. Jestem

tutaj szczęśliwa. Szczęśliwa z Hyle i raedjour. To jest piękne miejsce, jeśli otworzysz oczy dostrzeżesz

to. I Salin…-

- Nie będę o nim mówić.-

- Dlaczego nie? Bo może być twoim prawdziwym partnerem?-

- Nie jest nim.-

Gala wyglądała, jakby chciała powiedzieć coś więcej, ale milczała. Cofnęła się.

- Skorzystaj z kąpieli, póki jest gorąca.-

Gniew Diany wyparował, była rozbita psychicznie i zmęczona emocjonalnie. Ponura, weszła do

cudownie ciepłej wody i dokładnie zanurzyła ciało. Gala miała rację. Dawno temu lubiła długie,

spokojne kąpiele. Bez słowa, Gala przysiadła za nią na jednym z krzeseł i zaczęła czesać Dianie włosy.

- Jesteś szczęśliwa?- Diana w końcu zapytała.

Gala nabrała kubek wody i ostrożnie wylała go na włosy Diany. – Tak.-

- Jaki jest?-

- Jest wspaniały. Nie jest jak większość z nich, jest cichy i zamyślony, ale jest bardzo mądry. Jego

magia! Nie wiedziałam, że jedna istota może robić takie rzeczy swoim umysłem! Pewnego razu…-

Gala wciąż z zapałem opowiadała o zdarzeniach między nią a Hyle w ich krótkim czasie razem. Nawet

Diana musiała przyznać— samej sobie— że jej przyjaciółka nigdy nie brzmiała szczęśliwiej.

Ciekawostki o Hyle przypominały jej o tych rzeczach, które widziała w mieście raedjour. Gala

oświadczyła, że wkrótce powinny odwiedzić komorę z kąpieliskiem, ogromną pieczarę z naturalną

wanną ze źródłami mineralnymi, które raedjour starannie wyrzeźbili przez wieki. Opisywała niektóre

sztuki, które tam widziała, a potem trupy taneczne które oglądała jednej uroczystej nocy. Gala

mówiła dalej i dalej, długo po tym, jak Diana skończyła się myć i po prostu siedziała w wodzie i

cieszyła się ciepłem.

56

Gestykulując, Gala wędrowała po pokoju Salina. Wyjaśniła, jak dobrze raedjour opiekują się

kobietami. – Jesteśmy dla nich specjalne, z oczywistego względu.- Oznajmiła, badając stojące X, do

którego Diana była ostatnio przykuta. – Każdy, kogo poznałam był bardzo ostrożny, żeby pokazać

szacunek do mnie jako partnerki Hyle-

- Jako partnerki Hyla.- Powtórzyła. – A wcześniej nie?-

- Nie wolno mi było poruszać się za dużo przed Hyle. Jak już wiesz, bardzo uważnie cię obserwują,

zanim znajdziesz partnera. Ale traktowali mnie bardzo dobrze, nawet wcześniej.-

Diana skrzywiła się, Gala westchnęła i dalej wędrowała.

- Diana nie byłaś… krzywdzona, prawda?- Zapytała spoglądając na łańcuchy zwisające z ławki.

- Czy to ważne?-

- Oczywiście, że tak.-

- To niczego nie zmieni.-

- Zmieni. Oni nie mogą cię zranić Diana. No chyba, że przynosi ci to przyjemność.-

Diana wzdrygnęła się, przypominając sobie smak krwi i płonące pożądanie w oczach Salina.

Gala kontynuowała, podchodząc do wanny. – Ich radość jest związana z naszą, Diana.- Wyjaśniła. –

Wszystko, co mogą zrobić, aby nas zadowolić potęguje ich przyjemność. Cokolwiek zrobią, żeby nas

zranić, rani ich. Na razie jesteś z kochankiem, ale to coś więcej niż więzy fizyczne.-

Diana skrzywiła się, mętna woda delikatnie pocierała jej uda. – To prawda?-

- Tak. Oni obserwują i porównują, tak żeby każdy kolejny kochanek wiedział, co sprawia ci

przyjemność.- Wskazała na niewolnicze sprzęty. – Diana, nie mogli zrobić cokolwiek z tego, chyba że

ci się podobało.-

- To zaklęcie.-

Gala potrząsnęła głową. – Nie wszystko z tego. Jest czar, tak. Jeden Nalfien użył na początku. Ale to

miało rozproszyć nas tylko, żeby mógł przeszukać nasze umysły. Chciał wiedzieć, czy potrafimy z nimi

żyć.-

To przyciągnęło uwagę Diany. – Czy potrafimy? Co by się stało, jakby zdecydował, że nie jesteśmy w

stanie?-

- Niewiele kobiet nie jest.-

- Ale co, jeśli my nie byłybyśmy?-

Gala zmarszczyła brwi. – Nie wiem.-

- To oczywiste, że wiesz.-

- Nie, ja nie. Nigdy nie pytałam.-

57

Diana studiowała twarz przyjaciółki. Znała Gale zbyt dobrze, nie dostrzegła prawdziwości tego.

- Ale jak mówiłam wcześniej.- kontynuowała. – jest tak, że czar słabnie. Po tym, działa tylko ich

naturalny wygląd. Byli stworzeni przez bogini…-

- Tak. Tak. Wiem wszystko. Stworzeni przez bogini jako zabawki do pieprzenia.-

Diana wyszła z teraz już chłodniej wody, Gala podała jej miękkie płótno do wytarcia. Nic więcej nie

powiedziała, jak Diana osuszyła włosy i je rozczesała. W końcu usiadła przed polerowanym dyskiem,

patrząc na swoje odbicie. Przyjaciółka siedziała cicho za nią na łóżku.

- Nie chcę tu zostać Gala.- Powiedziała.

- Dlaczego nie?-

Odwróciła się do niej. – Nigdy nie zobaczysz słońca ponownie.-

Gala wzruszyła ramionami. – Odkryłam piękne rzeczy w ciemności.-

- Będziesz żyła w jaskini przez resztę życia.-

Gala podniosła wzrok. Jej spojrzenie wędrowało po pokoju Salina. – Nie widzę niczego złego w tej

jaskini. I mogę cię zapewnić, że reszta miasta, może nie jest tak bogata, ale jest tak samo piękna.-

- Nigdy już nie zobaczysz swojej rodziny.-

Gala milczała przez chwilę. – Będę tęsknić za Trin- Jej siostrą. – Ale nie widziałam jej od dawna. Mama

i Da odeszli, zostawiając tylko Quinca i za nim niezbyt tęsknię.-

Diana też nie miała rodziny za którą bardzo tęskniła. Jej ukochany ojciec zmarł wiele lat temu, a

bracia byli dla niej niemal obcy.

Mimo to, potrząsnęła głową. – To nie w porządku.-

Gala westchnęła. Zerkając na zegarek w rogu, wstała. Gala wyjaśniła, podczas swojego wywodu, że

mały posąg bogini Rhae miał magiczny płomień w misce trzymanej przed nią i wytłumaczyła, że kolor

płomienia wskazywał czas. Żółty był południem, niebieski północą. Obecnie był lekko zielony.

- Muszę iść.- Powiedziała, podchodząc do Diany. – Dowódca dał nam czas aż do świtu.-

Diana zmarszczyła brwi. – Nie wiem, dlaczego kłopotał się tym. On tylko bawi się ze mną.-

- Dlaczego tak mówisz?-

Diana wstała. – Nie wiem, jak oczekuje, żebym zaszła w ciążę, skoro nie pieprzył mnie jeszcze.-

Gala szeroko otworzyła oczy. – Co?-

Diana potrząsnęła głową. – Ani razu.-

- Ciekawe dlaczego?-

58

- Mówiłam, bawi się ze mną. Jak oni wszyscy.- Wzruszyła ramionami, i uściskała przyjaciółkę. –

Postaram się cieszyć, że znalazłaś szczęście wśród raedjour. Naprawdę, zrobię to. Ale nie sądzę, że

jest jakaś nadzieja dla mnie.-

**********

Świeżo po nocy spędzonej na treningu ze swoimi ludźmi i orzeźwiającym czasie w jaskini z

kąpieliskiem, Salin wrócił do swojego mieszkania i zastał Hyla w salonie. Młody czarodziej siedział ze

skrzyżowanymi nogami na ławce przy zimnym kominku, oczy miał otwarte, ale niewidzące. Salin znał

ten wygląd. Radin nosił go dość często. Oznaczało to, że czarodziej używał innych swoich zmysłów,

żeby zobaczyć, poczuć. Praktykował.

Nawet wyczuwając obecność Salina, zajęło mu chwilę zerwanie się z transu. To nie było

natychmiastowe jak u Radina. Hyle musiał się jeszcze wiele nauczyć.

Młody wstał i z szacunkiem kiwnął głową do starszego mężczyzny.

- Hyle.- Salin przywitał się, rzucając zabrudzoną odzież na pobliskie krzesło, żeby Jarak mógł potem ją

zabrać i wyprać. -

- Panie są wciąż wewnątrz?-

- Tak.-

- I o czym rozmawiały dziś w nocy?-

Hyle zmarszczył brwi. – Nie wiem. Nie byłem z nimi w pokoju.-

Salin stłumił śmiech. – Masz na myśli to, że nie podsłuchiwałeś?-

- Cóż, nie.-

Salin potrząsnął głową. – Hyle, co mam z tobą zrobić? Spędziłem zbyt dużo czasu z Nalfienem i

Ricardem. Zrobili z ciebie zbyt honorowego! Musisz spędzić więcej czasu z Radinem.-

Hyle nie od razu załapał żart. Uśmiechnął się. – Przykro mi, Dowódco. Postaram się wziąć z Radina

nieco więcej.-

- Po drugiej myśli, nie. Albo jeśli tak, to nie mów Nalfienowi, że to był mój pomysł.-

Podzielili towarzyski uśmiech.

- Tak na poważnie, to dziękuję Hyle za przyprowadzenie swojej partnerki.-

Hyle pokręcił głową. – Proszę bardzo, Dowódco i również dziękuję. Gala bardzo chciała zobaczyć

swoją przyjaciółkę.-

- Jak to jest być w partnerstwie Hyle?- Salin zapytał od niechcenia.

Twarz młodzieńca od razu się rozświetliła, jego radość była oczywista. – To prawdziwy cud,

Dowódco.-

59

Salin skinął głową, odwracając się, żeby młodszy mężczyzna nie dostrzegł ukłucia zazdrości. Salin

chciał osobiście zaznać tej radości i wiedział instynktownie, że mógł ją mieć tylko z upartą kobietą w

pokoju obok.

Drzwi pokoju otworzyły się i wyszła z nich Gala, Diana stała za nią. Salin stał nieruchomo,

zastanawiając się, czy Diana pokusi się o ucieczkę. Jej zielono- złote spojrzenie starło się z jego, ale

pozostała pochylona w drzwiach, z ramionami skrzyżowanymi ochronnie pod piersiami. Zastanawiał

się, czy wiedziała, że patrząc w prawo, spogląda na drzwi jego sypialni.

- Dowódco.- Gala przywitała się, kiwając głową z szacunkiem. – Bardzo dziękuję za czas spędzony z

Dianą.-

Wziął dłoń, którą mu podała i podniósł ją do ust. Była taka mała, jej czubek głowy sięgał mu do

sutków. – Przyjemność po mojej stronie.- Wymruczał zadowolony, że jego pocałunek sprawił jej

przyjemność.

Przypływ zazdrości, rozżarzony do białości, który wyczuł w sali zszokował go. Diana nie wiedziała, że

mógł to poczuć i nie mogła ukryć tego, nawet jeśli próbowała. Zapominając o dłoni Gali, odwrócił

wzrok i spojrzał triumfalnie na Dianę.

Drań! Myślała, oglądając jak traktował Galę z czułością. Ją sponiewierał, ale Galę potraktował z

życzliwością?!

Spojrzenie, które jej posłał potwierdzało wszystko, co Gala powiedziała jej dzisiejszej nocy. Czuł jej

emocje. Cholera!

Gala zerknęła przez ramię na Dianę, ale ani Diana ani Salin nie zauważali żadnej obecności w pokoju.

Zdając sobie z tego sprawę, Gala podeszła do Hyla i wyprowadziła go cicho z salonu.

Wzrok Salina zwęził się tak jak jej. Na Rhae, była wspaniała! Naga i świecąca czystością, jej jedwabiste

włosy, jak lśniący koc opadały na jej ramiona i plecy. Groźne spojrzenie tylko dodawało jej uroku.

Powoli podszedł do niej. – Dobrze się bawiłaś?-

Przełknęła, walcząc by znieść swoją postawę. – Tak.- Potem zmarszczyła brwi. – Dziękuję.-

- Och, to na pewno boli, prawda?-

- Tak.- mruknęła i zaczęła wycofywać się. – Dlaczego to zrobiłeś?-

Zamknął drzwi za nimi, nie spuszczając z niej oczu. – Chciałaś tego?-

Warknęła, obracając się na pięcie uciekła do najdalszego kąta pokoju, z dala od niewolniczych

przyrządów.

- Nie chcę słyszeć już o tym, że moja przyjemność jest twoją przyjemnością. Gala oświeciła mnie i nie

musisz mówić już nic na ten temat.-

60

Zdecydował, wtedy i tam, że Gala zasługuje na prezent. Coś cennego. Cokolwiek, czym mógł jej

podziękować za rozmowę z Dianą. Mógł z łatwością dostrzec, że Diana myślała o akceptacji nowego

życia przez przyjaciela. Dzięki temu, co powiedziała jej Gala. Jak zwykle, jego intuicja miała rację.

Spojrzał na zimną wodę w wannie. – Czy kąpiel zadowoliła cię?-

- Przestań.-

Z uśmiechem na ustach dręczył ją. – Czy futra na łóżku cię zadowalają? Wybrałem dla ciebie same

najlepsze.-

Pozwolił jej prześlizgnąć się obok niego, obserwując jej tyłeczek, jak przeszła przez pokój. – To,-

powiedziała, wskazując władczo na ławkę, - nie zadowala mnie.- Zwróciła uwagę na stojące X. – To

nie zadowala mnie.- Stanęła obok małej dwustopniowej ławki, pewna, że miał co do niej plany. – Nie

wiem, co to jest, ale z pewnością mnie nie zadowoli.- Chwyciła pętle na nadgarstki i kostki i pokazała

jemu. – To mnie nie zadowala.-

Podczas jej tyrady, zbliżył się. Wyciągnęła rękę z powrotem na ograniczenia w całym pokoju, ale

złapał ją znienacka od tyłu, owinął jedną rękę wokół jej talii a drugą złapał jej nadgarstek.

- Pozwalam sobie mieć odmienne zdanie, słodka.- Powiedział, przeciągając samogłoski, zadowolony,

że nie zaatakowała. Nawet więcej, cieszyło go, że czuł od niej łagodne świergotanie przyjemności,

sączące się z jej skóry. – Myślę, że to cię bardzo zadowoli.-

- To jest to, co powiedzieli ci inni? Pozostali, co mieli mnie? Śmiali się? Czy może porównywali

notatki?-

Walczył, żeby przytrzymać jej ręce podczas przenoszenia jej na dużą ławkę. Wiła się, ale to tylko

powodowało pocieranie jej tyłka przeciw jego penisowi poprzez spodnie, zwiększenie erekcji, którą

już miał.

- Nie śmiali się, słodka,- zapewnił ją. – Każdy, który cię miał jest wdzięczny za ten przywilej i chętnie

powtórzyłby to.-

- Założę się, że tak. Nie!-

Ostatnie wykrzyknęła jak położył ją na ławce, tym razem na brzuchu. Przeklinała, jak obwiązał ją i

przykuł. Rhae, była wspaniała! Walczyła, chociaż wiedziała, że nie ma szans, jej silne ciało wiło się

cudownie przed nim. Prawie nie mógł czekać do czasu, jak obróci się i jej siła wzrośnie.

Gdy była bezpiecznie związana, poświęcił czas podziwiając jej piękne krzywizny pleców i pysznie

krągłą pupę. Przykrył jeden twardy pośladek swoją dłonią. Instynktownie, cofnął rękę i klepnął go.

Podskoczyła, tylko więzy utrzymywały ją przed odlotem. – Cholera, nie!-

Ale jej ciało zdradziło mu prawdę. Była w szoku, ale to nie umniejszało ciepła rozprzestrzeniającego

się przez nią.

- Masz piękny tyłeczek Diana,- powiedział jej, wspinając się na ławkę. Z szacunkiem, popieścił jej

pośladek, kochał, jak napinała je. Klepnął drugi.

61

- Salin, nie!-

- Ach, kocham dźwięk mojego imienia wypływającego z twoich ust, słodka. Powiedz to jeszcze raz.-

- Nie. Ach,- westchnęła po ostatnim klapsie.

- Powiedz to jeszcze raz.-

- Przeklinam cię! – Klaps! – Salin!-

Jęknął, obniżając twarz, aż mógł posmakować językiem jeden jędrny glob.

- Tak,- tchnął, podgryzając, jak napięła się ponownie. – Jeszcze raz.-

Milczała, a potem krzyknęła oniemiała, kiedy uderzył ją znów. Wierciła się i przeklinała, ale jeśli nie

czuł jej rosnącego podniecenia zmysłami raedjour, to na pewno miał fizyczny dowód, kiedy zsunął

palce na mokre fałdki jej płci. Dyszała, jak lekko dotknął wrażliwej grudki przy wierzchołku jej seksu.

Nie, nie dziś wieczorem. Jeszcze nie.

Zwrócił uwagę znów ku jej pupie, otwierając ją i przeciągając językiem w dół ciepłego centrum. Była

oburzona. Wstrząśnięta. Wiedział, że żaden nie wziął jej w ten sposób. Jej złość była zbyt wielka, a jej

opór zbyt silny. Nikt inny nie miał potrzeby tam wniknąć, pogrążali się w mokrej głębokości jej cipki.

Ale Salin był zdeterminowany, by sprawić, że zapragnie tego. Ona była jego, a on chciał posiąść każdy

otwór jej ciała i sprawić, by błagała o to.

Gryzł ją, testował ile będzie w stanie wziąć. Zignorował strumień epitetów, które padły z jej ust i

skoncentrował się na rosnącym napięciu, które wyczuł w jej łonie. Na odurzającej woni gorącego

miodu, który sączył się z jej płci.

Dla Diany, to była myląca walka. Tylko jeden inny sugerował przenikanie jej tyłka, a jedynie sugestia

doprowadziła ją do wściekłości, która skutecznie stłumiła jego żądzę. Ale to było inne. Pomimo, że

Salin dotykał miejsc, w których wcześniej nie chciała być dotykana przez kogokolwiek innego, czuła

swoje pobudzenie tak żywo jak on.

Przestała przeklinać go. To w każdym razie nie czyniło niczego dobrego. Zamknęła się w sobie,

zdecydowana nie cieszyć się jego uwagą. Ale to było daremne. Zbijał ją z tropu. Jeżeli mogła odmówić

czucia się dobrze przez jego język, to on przełączał się na ściskanie jej tyłka. Kiedy mogła

skoncentrować się na tym, dawał jej klapsy. Gdy jej oburzenie wzrosło, rozchylił jej pośladki i

przeciągnął językiem wzdłuż niespodziewanie wrażliwej skórze. To nie powinno tak dobrze czuć!

Kiedy przestała krzyczeć na niego, zaczął mówić. Mówił jej wszystkie niegrzeczne rzeczy, które zrobi z

nią, obiecując jej wzniesienie, o którym nigdy nie marzyła. Po tym, jak jego język dokładnie ją zwilżył,

podstępnymi palcami zaczął najazd. Ze wszystkich sensacji, nie mogła być nawet pewna tego, co robi,

aż poczuła jeden długi palec w środku.

- Salin.- Zapłakała, ale zabrzmiało to słabo, nawet w jej uszach.

62

- Nie mów mi, żebym się zatrzymał, słodka.- Prawie błagał. – Po prostu czuj, słodka. Przysięgam, że ci

się spodoba.-

Słodka Matko, uwierzyła mu! Jej ciało, pobudzane przez dwie noce bez prawdziwego uwolnienia,

drżało na cienkiej granicy między pragnieniem, a zaprzeczeniem.

Ugryzł ją lekko w tyłek wyślizgując wolno palca. Wolną dłonią dał jej klapsa, gdy powoli ponownie

wsuwał palca. Czy miał więcej niż dwie ręce? Nie była już pewna. Jego palec pompował powoli,

delikatnie. Jego język pieścił. Dłoń klepała. Bogowie, to był drugi palec?

- Salin, nie w ten sposób,- błagała ochrypłym głosem. Jej biodra— przeklęte!— ruszały się w rytm jego

pchnięć. Bolało, ale jakoś też nie.

- Och tak, Diana.- zanucił z miękkimi wargami przeciw jej palącej się skórze. – Jesteś tak cholernie

ciasna.-

- Salin,- krzyknęła, wyginając się by podnieść biodra ku niemu, gdy przesunął błądzący kciuk do jej

warg i potarł łechtaczkę. – Ach Salin!- To było niemożliwe! Jej zapał uległ innym, ale nigdy w ten

sposób! Co jej zrobił?

To już nie miało znaczenia. Była zagubiona. Musiał znaleźć jakiś przełącznik— ukryty głęboko w jej

dupie, we wszystkich miejscach!— że powoli wyprowadzał ją z jej umysłu. Penetrował ją, a ona mogła

sobie wyobrazić, że jego palce są jego wspaniałym kogutem. Bogowie tak! W tej chwili, nawet chciała

mieć ten ogromny kawałek głęboko w swoim tyłku!

Salin pompował ją palcami mocniej, powodując sapanie z jej ust. Zwrócił szczegółową uwagę na

przyjemność płynącą przez nią i nad nim. Tak, bolało ją, ale teraz to była przeszłość. Jej ciało było

mocno poranione od tłumionego przez kilka ostatnich dni pożądania. Teraz walczyła, by nadziać się

na jego palce, a on walczył, by nie usunąć ich i zastąpić penisem. Nie była na to gotowa. Ale będzie.

Jak zostanie jego.

Kiedy doszła, krzyczała. Jej ciało wstrząsało w orgazmie, którego się wyraźnie nie spodziewała. Ugryzł

ją w trzęsącą się dupę i jęknął, przeklinając się za swoją odmowę. Jego ciało drżało i musiał

wykorzystać każdy kawałek wieków szkolenia, żeby utrzymać kontrolę.

Delikatnie, wyciągnął swoje palce, patrząc jak jej pąk róży, czerwony od zbyt intensywnej miłości,

zamyka się. Udzielił mu ostatniego czułego pocałunku przed odsunięciem się. Diana leżała bezwładnie

przed nim, oszołomiona. Część jego chciała zażądać od niej przyznania się do tego, co się właśnie

zdarzyło, ale jego mądrzejsza część zatrzymała go cicho. Nie mógł naciskać na nią zbyt mocno.

Jęcząc cicho, poprawił spodnie. Jego kogut chciał go zabić za to, że skończył tak wcześnie. Wyczołgał

się spomiędzy jej ud i cicho puścił jej więzy. Nie chciała na niego spojrzeć. Kiedy była wolna, zwinęła

się w pozycji embrionalnej, czołem prawie dotykała kolan.

- Ludzie.- Przeklął, czując jej zmieszanie i poczucie winy. – Nie ma niczego złego w tym, co się stało,

Diana.- Powiedział jej stanowczo, bojąc się, że jej wstyd zrujnuje to, co dla niego było pięknym

przełomem.

63

Jeszcze raz zastanowił się nad problemem, ale zrezygnował z tego. Mimo, że to łamało mu serce,

opuścił ją.

64

Rozdział 11

Salin rzucał się na łóżku w drugiej sypialni, nie mogąc spać. Ta odrobina jego, co przebywała w niej,

sprawiała, że jego krew była gorętsza niż normalnie.

Odrzucił ofertę uwolnienia od Jaraka. Ani dupa ani usta młodego nie były Diany, i na pewno nie miał

jej zapachu. Nie czuł jak ona.

Dziewięć kar Rhae! Przeklinając pod nosem, wysunął się z łóżka. Jarak przebudził się i spojrzał ze

swojego łóżka po drugiej stronie pokoju, ale Salin machnął na niego, żeby z powrotem się kładł spać.

Spała głęboko jak wszedł do pokoju, jej gładkie krzywizny były w większości schowane pod miękkimi

futrami. Stał w drzwiach przez chwilę, dobrze wiedząc, że gdyby się obudziła, nie chciałaby go

widzieć. W ciemnościach, mógł wyraźnie wszystko zobaczyć, a ona nie zyskała jeszcze tej

umiejętności, dopiero po przemianie. Po tym, jak całe to miękkie, zaróżowione ciało ściemni się do

lśniącej czerni.

Wziął głęboki oddech i podkradł się ku niej. Ostrożnie podniósł okrywające ją skóry, aż leżała naga

przed nim. Tak, całe te różowe ciało, miękkie krzywizny i wyrzeźbione mięśnie. Przesunął ręką po

zaokrąglonym łuku jej biodra i delikatnie pociągnął, dopóki nie przewróciła się na plecy. Westchnęła,

ale nie obudziła się, gdy jedną ręką delikatnie pogładził jej wargi.

Nie mogąc się oprzeć, opuścił się na brzuch i wciągnął między jej gościnne uda. We śnie była inna, nie

pozwalała sobie być taka na jawie. Miękka. Witająca. Ujmująca. W dziwnej chwili zaborczości jak dla

jednego z jego rasy, miał nadzieję, że był jedynym, który kiedykolwiek ujrzy ją z tej strony.

Była ciepła i pachnąca. Podłożył ręce pod jej rozstawione uda, ucałował skórę, gdzie jej biodra łączyły

się z nogą. Ruszył językiem w dół, przez pachwinę do jej zagięcia. Mając swój czas, podgryzał jej ciało,

dręczył się unikając jej płci, a jednocześnie głęboko wciągając jej przepyszny aromat. Okrążył jej seks,

szczypnął lekko loki na jej wzgórku. Westchnęła, nieświadomie ustawiając biodra pod kątem, żeby

dać mu lepszy dostęp. Uśmiechnął się, okrążając mały unerwiony pączek, który zerkał spod swojego

ochronnego kapturka, po czym sięgnął po wargi poniżej. Jego ciało zadrżało, czując smak prawdziwej

jej. Delektował się nią, jak dobrym winem, powoli smakując każdy szczegół. Ostrożnie, powoli karmił

usta jej cipką, spijał z niej.

Westchnęła ponownie, przesuwając jedną nogę w górę, aż jej stopa znalazła się na jego plecach, a

udo na jego ramieniu. Z zadowolenia przytulił policzek do jej skóry, i przekręcając głowę wsunął swój

język do jej środka. Bawił się, badał jej fałdki i szczelinę, aż poczuł niecierpliwy skurcz w jej udzie.

Uśmiechnął się na jej podświadomą aluzję. Polizał ją w górę i dół, a następnie mocno docisnął do niej

usta. Sapnęła, jej biodra kołysały się. Jęcząc cicho ssał jej łechtaczkę, dokuczał jej językiem i zębami.

Orgazm obudził Dianę z zamglonych kolorowych snów do ciemności. Otworzyła oczy, a zupełny brak

światła nie pomógł jej zwiększyć wzroku. Ale czuła go. Po tym, jak drżenie jej ciała ustąpiło, poczuła

65

jego ręce owinięte wokół jej uda i rozluźnioną rękę na brzuchu. Usta— och, jego usta! Były cudownie

zamknięte na jej łechtaczce, wysyłając ją do drugiego…

Wygięła się w łuk, jej uda walczyły by zamknąć się od intensywnych doznań. Warknął, zmieniając

swój chwyt tak, że te silne ramiona i ręce trzymały ją płasko, jak nadal ją pochłaniał.

- Salin,- błagała, wyciągając ręce, żeby złapać kurczowo jego jedwabiste włosy. Tyle, że nie miała

pewności o co prosiła, nie wydawała się skłonna do odciągnięcia go, przeciwnie, złapała go w pułapkę

tam, gdzie był.

Warknął jeszcze raz, zatapiając język tak głęboko, że chyba był w jej kanale. Kiwając głową, tak że

jego wciśnięty nos pocierał jej bryłkę.

- Czekaj,- zawołała, wijąc się pod nim. Wiedziała, że to był on. Inni to robili. Inni mężczyźni— wszyscy

raedjour, żaden człowiek— ale teraz wiedziała, że to był on. Wiedziała, że gorące mięśnie pod jej

łydkami należały do wysokiego, aroganckiego dowódcy.

- Salin,- wykrzyczała, jak jej całe ciało zafalowało z bolesnej przyjemności.

Odmówił dania jej chwili na oddech, zatrzymując się wystarczająco długo, aby zaczerpnąć własny

przed zanurkowaniem głową w inny sposób. Tym razem ssał jej pączek i puszczając jej jedno udo

zatopił dwa— trzy?— palce w jej zaciskającym się kanale. Krzyknęła, uderzając go w plecy, niemal

zgięła się w pół, żeby złapać jego ramiona. Ale znów, złapała się na tym, że go ciągnie, a nie odpycha.

Przyciągała go do siebie, wciągała go do siebie.

Wydawało się, że walczyli w ten sposób wiecznie. Walczyła, by nie czuć, nie wzrosnąć i walczyła, by

pohamować drżenie i krzyki. Przegrywała. Gorzej, tak naprawdę nie mogła zmusić się do walki.

W końcu, straciła całą siłę. Uszczuplił ją do drżącej masy mięśni i mokrych tkanek. Cofnęła się do

futer, podparłszy się pod boki i rozszerzyła nogi. Oddychając ciężko zamknęła oczy, mogła tylko leżeć

na jego łasce.

Jego uwaga wzrosła, atakując po raz kolejny, powodując, że nie było w niej nic prócz orgazmu.

Uśmiechnął się w ciemności, wychłeptał jej soki i pocałował wnętrze każdego uda, potem się odsunął.

Spodziewał się komentarza, potwierdzenia triumfu, ale żaden nie nadszedł. Podczołgał się w górę i

przetoczył jej wiotkie ciało na bok. Moment zajęło mu ułożenie się przy niej, jej pośladki przytuliły się

do jego brzucha, jego kogut, twardy jak skała został uwięziony między jej udami.

Czekała na jego nocne pytania. Pierwszy raz, jak nie zapytał się o nic. Rozważała, czy zaprzeczyłaby

mu znów, pomimo jej obecnego wyczerpania. Gdy nic nie przyszło, ziewnęła i uspokoiła się, nie

całkiem tuląc się do jego objęcia. – To nic nie znaczy.- To był cały protest, który mogła wyrazić.

Poczuła mały oddech zdławionego chichotu tuz obok ucha, tuż zanim pocałował ją w skroń. –

Oczywiście, że nie.-

66

Rozdział 12

Gdy się obudziła, już go nie było. Świece były zapalone i Jarak musiał już tu być, bo taca serów i

ciepłego chleba czekała.

Czy to był sen? Sięgnęła w dół między uda i skrzywiła się na bolesność, ale niewiele to oznaczało. Jak

siebie znała, mogła masturbować się myśląc o nim.

Wzdychając, przekręciła się na plecy. Furta, które ją otaczały pachniały nim, ale znów, to nic

szczególnego nie znaczyło. Zawsze tak było. Nie było dowodu na to, że Salin rzeczywiście przyszedł do

niej ostatniej nocy i karmił się nią do zapomnienia.

Ale wiedziała, że jego wcześniejsze, analne pieprzenie zdarzyło się. Już pogodziła się z tym. Nie mogła

zaprzeczyć— przynajmniej samej sobie— że zrobił coś, co po prostu nie powinno być takie dobre,

takie wspaniałe. A gdy przyznała się sobie do tego, to mogła też przyznać, że zrobił wszystko, by czuła

się wspaniale.

Zdegustowana sobą wstała z łóżka, krzywiąc się przez swoją bolesność. Zegarek powiedział jej, że

minęła większość dnia i wkrótce będzie zmierzch. Jej ciało przyzwyczaiło się już do harmonogramu

raedjour, snu w ciągu dnia i aktywności w nocy.

Jej usta upojone były zapachem dziwnego chleba korzennego, którym ją karmili. I, patrząc w

lustrzany dysk na ścianie, mogła powiedzieć, że jej włosy były zauważalnie jaśniejsze.

Zmieniała się.

Unikając tej myśli, poszła do łazienki i obmyła się chłodną, świeżą wodą, potem zjadła trochę sera i

chleba. Podczas przeżuwania podeszła do drzwi do jej komnaty. Przekręciła gałkę.

Obróciła się.

Zdumiona, otworzyła drzwi i wyjrzała do salonu. Światło padało tylko od ognia w kominku na

przeciwległej ścianie. Wiedziała, że drzwi na lewo prowadziły do wyjścia. Wchodząc, spojrzała w

prawo i zatrzymała się.

Jarak siedział wśród poduszek na podłodze, gorliwie polerując lub czyszcząc coś, co trzymał na

kolanach. Wstał, jak się obróciła, kiwając głową zanim spotkał jej wzrok. – Mogę coś zrobić dla ciebie,

pani?-

Skrzyżowała ramiona, już przestała zdawać sobie sprawę ze swojej nagości. – Powinnam była

wiedzieć, że zostawi strażnika.-

Jarak uśmiechnął się. – Jestem tu, żeby towarzyszyć pani mojego mistrza.-

Skrzywiła się. – Nie jestem ‘jego pani’.-

- Jesteś przez co najmniej cztery kolejne dni, pani.-

Wzięła oddech i wpatrzyła się z powrotem w zewnętrzne drzwi. – Co byś zrobił gdybym poszła i

otworzyła drzwi?-

67

- Chciałabyś pójść na wycieczkę po mieście, pani?-

Wstrząśnięta, zamrugała i zwróciła spojrzenie do jego uśmiechniętej twarzy. – Przepraszam, co?-

- Dowódca Salin pozwolił mi oprowadzić cię po niektórych częściach miasta, jeśli to twoje

pragnienie.-

- Niektóre części miasta?- Zapytała.

- Są części miasta, które nie są bezpieczne dla tych, co nie mieszkali tu wcześniej.- Podszedł do niej,

strzepując kurz ze spodni. – Pozwól mi przynieść jakieś ubrania dla ciebie i…- Złapał ją patrzącą na

niego, co spowodowało, że się zatrzymał. Uśmiechnęła się, kiedy schylił głowę, znowu pewna, że jeśli

jego czarna skóra pokazywałaby to, widziałaby jego zawstydzenie.

- Nie należy pochylać głowy wśród wroga Jarak.- Powiedziała mu, nawiązując rozmowę.

Podniósł głowę, jego niebieskie oczy rozszerzyły się szeroko. – Zabrzmiałaś prawie jak Dowódca.-

Potrząsnął głową. – Nie jesteś moim wrogiem, pani.-

- Tylko dlatego, że nie mogę cię skrzywdzić, nie znaczy, że nie spróbuję.-

Aluzja do młodego mężczyzny zakradła się od tyłu jego ostrożnego, służalczego spojrzenia. – Możesz

spróbować, pani.-

Nie mogła pomóc temu. Uśmiechnęła się. Powinna pozwolić mu uciec od tego( od służenia), tak po

prostu.

Ale czuła się całkowicie zbyt leniwie, żeby to zrobić. Spojrzała znowu na drzwi, potem wzruszyła

ramionami. Weszła w głąb pokoju i opadła na jedno z krzeseł. – Nie mam ochoty na spacer,-

powiedziała.

Przechylił głowę na bok. – Czy chcesz, żebym cię niósł?-

Jej oczy rozwarły się szeroko i zwróciły się do jego twarzy. Potem zaśmiała się, widząc jego

szelmowski uśmiech. – Wszystko w porządku.- Rzuciła ręką od niego w stronę poduszek na których

siedział. – Nie pozwól mi przerywać twojej pracy. Jestem pewna, że ten tyran się obrazi jeśli nie

skończysz tego, czymkolwiek to jest.-

- To?- Podniósł skórę wysadzaną metalem.- To nie jest dla Dowódcy, pani. Cóż, nie bezpośrednio.-

- Och?-

Przerwał zamyślony, a potem to uniósł. Zajęło jej chwile, zanim zdała sobie sprawę, że to kołnierz.

Podczas noszenia, rozciągało się to od ramienia do podbródka i sznurowało przód.

Zwęziła oczy. – Czy to jest dla mnie?-

Nie odpowiedział, wyciągnął rękę i dał jej to. Nie mogła zaprzeczyć, że wykonanie było cudowne.

Szara skóra była napięta, ale nie sztywna i wspaniale obrobiona do miękkości. Projekt sprytnie został

wypełniony metalowymi ćwiekami.

68

Całkowicie go szokując, podniosła kołnierz do szyi i założyła go. Luźno przywiązała sznurówki. Jak

podejrzewała, pasował idealnie. Wstała, żeby zobaczyć się w lustrzanym dysku nad kominkiem. – To

twoje dzieło?- Spytała spokojnie.

- Tak, pani.-

Skinęła głową, głaszcząc miękką tkaninę palcami. – Bardzo miłe. Doskonale wyrabiasz skórę. Jaki to

rodzaj?-

Odchrząknął. – Nazywamy ich yarin, pani. To duże zwierzę z zaokrąglonymi rogami. Jest ich dużo w

wyższych partiach gór.-

Skinęła głową ponownie, a następnie odwróciła się do niego. – Jak wyglądam?-

- Absolutnie wspaniale, pani.- Powiedział szczerze.

- Dziękuję. Teraz się przyjrzyj. Widzisz?-

Zmarszczył brwi, ale kiwnął głową.

- Dobrze.- Rozwiązała sznurówki i zerwała kołnierz z gardła, marszcząc brwi w groźnym spojrzeniu. –

Więc powiedz swojemu panu, co widziałeś, bo on sam nie zobaczy tego na mnie!-

Rzuciła kołnierz na niego, potem poszła do swoich drzwi. W ostatniej sekundzie skoczyła do drzwi

zewnętrznych. Jarak krzyknął, ale dała mu kredyt za szybkie zareagowanie. Nie musiał się tym

przejmować. Otworzyła drzwi i wpadła w muskularne ramiona strażnika.

- Co tu robisz, Garn?- Jarak zażądał.

Garn przytrzymał ją, co doprowadziło ją do szału. – Dowódca powiedział, że nie chce, żebyś miał

trudności z panią.-

Odsunęła się. Znała go.

Garn potrzasnął ją nieznacznie. – To świetnie, że kontynuujesz walkę, Diana,- mruknął.

Przybliżył się i tchnął w jej ucho. – Lubię to.-

Rozpoznała szyderczy głos i krzyknęła. Był jednym z jej poprzednich kochanków. Zaśmiał się głośno,

jak uniknął jej wyciągniętych pazurów.

- Przestań ją dręczyć, Garn.- Jarak zażądał.

- Ja po prostu umieszczę ją z powrotem w środku.- Garn stwierdził, przechodząc przez parkiet w

kierunku jej pokoju. Wrzucił ją niezbyt delikatnie do środka.

Przełknęła i odwróciła się do niego. Jego błyszczące czarne oczy patrzyły na nią, na jego ustach gościł

szeroki uśmiech. – Zamierzasz spróbować jeszcze raz?- Zapytał z nadzieją.

- Nie.-

Pokazał swoje rozczarowanie. – Och, dobrze.- I poszedł.

69

Jarak pojawił się speszony w jej drzwiach. – Nie wiedziałem, że tam był, pani.-

- Wywnioskowałam to.-

- Dowódca rzeczywiście powiedział mi, że mogę oprowadzić cię po mieście.-

- Po prostu nie powiedział, że mielibyśmy ochronę, tak?-

- No, tak,- powiedział. Jego ton wskazywał, że nie spodziewał się, że ona mu uwierzy.

Niestety, tak zrobiła. Jej gniew zmarł zimną śmiercią.

- Nie martw się tym, Jarak.- Powiedziała, machając na niego. – Idę spać.-

**********

Diana obudziła się nagle, gdy dwie pary silnych rąk chwyciły ją. Zanim w pełni się rozbudziła, skórzane

paski otoczyły jej nadgarstki i kostki, łańcuchy zabrzęczały.

- Co…?- Krzyknęła słabo walcząc o świadomość.

Brak odpowiedzi. Była niesiona w powietrzu, prędko w poprzek pokoju i umieszczona na jednej z

zabawek Salina. Jeden wyściełany pasek umieszczony był pod jej wygiętym w łuk grzbietem, krótkie

łańcuchy zostały przymocowane do obręczy. Ramiona miała wycofane i zabezpieczone na dole, pod

plecami. W końcowym efekcie, miała odchyloną głowę, jej piersi były skierowane do sufitu, a kolana

rozłożone szeroko.

- Ty oślizgły synu skunksa! Puść mnie!-

Salin stanął po zabezpieczeniu jej rąk, patrząc na Jaraka. – Dziękuję.- Powiedział do młodszego

mężczyzny, klepiąc go po ramieniu. Jarak spojrzał na Dianę. Mogła zobaczyć go tylko do góry nogami,

co dawało jej widok na jego wyprężoną w spodniach erekcję. – Idź i weź noc wolnego. Nie potrzebuję

cię dzisiaj.-

Jarak rzucił zahipnotyzowane spojrzenie na rozbawiony uśmiech swojego pana. Odpowiedział mu

swoim własnym. – Dziękuję, Dowódco.-

- Wysyłasz go, żeby poszedł i dał się przelecieć?- Diana zapytała, zanim Jarak wyszedł.

- Tak.- Odpowiedział rzeczowo Salin. – Wysyłam. Biedny chłopak obserwuję cię co noc paradującą

nago. Potrzebuje trochę ulgi.-

- Nie jestem tą, która trzyma mnie nago!-

- Ach, tak. Prawda. Dlatego zacznę dawać mu wolne noce, zatrzymywałem cię nagą i chcącą, więc

musiałaś męczyć biednego chłopca.

Spojrzała na niego w bok. – Jesteś szalony.-

Uśmiechnął się. – Całkiem możliwe.-

70

Przetestowała swoje więzy, jak wyszedł z pokoju. Po powrocie, wsunął rękę pod jej plecy i podniósł.

Zadyszała, na to z jaką łatwością utrzymał jej wagę. Bez wysiłku. Gładko. Podsunął jej coś pod tył i

łagodnie odstawił na miejsce, potem zajął się sznurem, co okazało się gorsetem ze skóry.

- Co to jest?- Spytała, ledwie mogąc zobaczyć ubranie.

- Inne dzieło Jaraka.- Wyjaśnił, wygładzając gorset na jej brzuchu. Kończył się tuż nad biodrami. – Tak,

inny. Przyznaję, że niepraktyczny, ale bardzo sexy.-

Zmarszczyła brwi, próbując zgadnąć, co robi wokół jej bioder i pośladków. W końcu zdała sobie

sprawę, że to może być para majtek, z rzemieniem pomiędzy pośladkami. Tylko, że te majtki były

całkowicie otwarte na jej wzgórek i krocze.

- A to.- Ogłosił, pochylając się nad nią i podnosząc jej głowę. Spojrzała na to i rozpoznała skórzaną

obrożę, którą wcześniej rzuciła na Jaraka. Niegrzeczny uśmiech Salina powiedział jej, że Jarak

przekazał mu ich wcześniejsza rozmowę. Miał wiele przyjemności mocując kawałek na szyi i patrząc

na niego z miłością.

- Łajdak.-

Spotkał jej wzrok. – Myślałaś, że nie zobaczę cię w tym, słodka?- Zapytał łagodnie.

- Pieprz się.-

Uśmiech powrócił. – W odpowiednim czasie.-

- Ciągle to mówisz.- Powiedziała mu, jak powoli odchylił głowę i odsunął się. – I nie robisz tego.-

- Pamiętaj, moja słodka, czekam na twoje słodkie zaproszenie.-

- Ostatniej nocy nie potrzebowałeś mojego zaproszenia.- Wypluła, wpatrując się w sufit.

- Cóż, muszę przyznać, że byłem trochę w twoim ciele. Ale jest różnica.- Stał nad nią teraz, kolana

miał wystarczająco blisko do pocałunku. Bezsilna, wpatrywała się w górę potężnych ud, do ogromnej

erekcji, którą tulił w ręce. Gdzie podziały się jego spodnie? - Ale to nie było w tobie.-

Oblizała wargi, nie mogąc oderwać wzroku od palców pieszczących sprawną główkę koguta. - Co ty

mówisz? Że nie chcesz włożyć go we mnie?-

- Nie, dopóki nie powiesz.-

Parsknęła. – Nie zamierzam nic mówić.-

- Nie składaj obietnic, których nie dotrzymasz, słodka.-

- Idź do diabła! Nie chcę cię!-

Uśmiechając się, podniósł jedną grubą nogę i okrakiem usiadł na niej. Z wysiłkiem podniosła głowę,

żeby zobaczyć, jak zginął kolana, żeby umieścić penisa na poziomie jej dekoltu. Walczyła, by nie

jęknąć, kiedy poślizgnął główką czubek jednej piersi, a potem rozsmarował na niej kroplę nasienia. –

Jak długo będziesz okłamywać się, słodka?- Zapytał spokojnie.

71

- Co najmniej następne cztery dni.- Uśmiechnęła się.

To zatrzymało go. Zmarszczył brwi, nagle poważniejąc. – Jeśli zaprzeczysz mnie, to po prostu udasz się

do następnego mężczyzny.-

- Który nie będzie tobą.-

- Dokładnie.-

Zadrżała. Słodka Matko, miał rację. Wiedziała, że miał rację. Myśl o kolejnych dziewięciu dniach z

innym mężczyzną wzbudzała w niej odrazę.

Jakoś, Salin czynił to samo co inni, ale coś z niego uczyniło to wyjątkowym. Dodała do tego to, że

rzeczywiście rozmawiał z nią. I cholera, lubiła go i jego pokręcone poczucie humoru, chociaż ją

szokowało.

Jej głowa opadła z powrotem. Nie mogła się poddać. Gdyby się poddała, wygrałby. Oni wygraliby. A

nie powinni. To nie była prawda!

Westchnął i zostawił ją, by przemierzyć pokój jeszcze raz. Usłyszała działanie, ale nie mogła zobaczyć

nic poza piersiami.

Podskoczyła, kiedy jego gorący język przejechał po jej skórze, poniżej gorsetu.

- Cieszyłaś się ostatnią nocą, słodka?-

Zamarła. Natychmiast, wciąż mogła czuć jego usta na niej, zmuszające ją do orgazmu znowu i znowu,

jak leżała w ciemności.

Uparcie, wypchnęła obrazy z głowy. – Masz na myśli ciebie w mojej dupie? No nie wiem, jakie

zaklęcie rzuciłeś na mnie, żebym doszła, ale nie polubiłam tego.-

- Nie było żadnego zaklęcia, słodka. Wiesz o tym. Podobało ci się jak wkładałem tam palce.-

Przestraszył ją jeszcze raz, przenosząc palce na jej tyłek i bawiąc się rzemieniem zakrywającym otwór.

– Ale zdaję sobie sprawę, że przede wszystkim sam akt mógł zaskoczyć cię.- Złożył pocałunek na

wierzchołku jej cipki. – Ale zrekompensowałem to później, prawda?-

- Ja— ja nie wiem o czym mówisz.-

Westchnął, szczypując ją po udzie. – Nie staraj się wyjaśnić tego jako snu, słodka. Byłem tam.

Zrobiłem całkiem dużą ucztę z ciebie ostatniego dnia, a ty byłaś więcej niż chętna.-

Do diabła z nim! Nie chciała tego potwierdzić. Chciała uwierzyć, że to był sen.

- To nic nie znaczyło.-

- Więc to powiedziałaś. I pozwolę ci w to wierzyć. Zostawiłem cię, zanim się obudziłaś. Ale nie oszukuj

się, pragnęłaś mnie poprzedniego dnia.-

- A ty mnie nie wziąłeś.-

- Nie. Chcę, żebyś była w pełni przytomna i świadoma, kiedy poprosisz mnie o to.-

72

- To nie… ach! …zdarzy.-

Jego usta znalazły jej łechtaczkę. Tym razem nie musiał kłopotać się grą wstępną, samo

przypomnienie jej o poprzednim dniu sprawiało, że była mokra. Głośno ssąc jej pąk, wsunął trzy

długie palce głęboko w nią. Wiła się, jęczała. Walczyła z naturalnym kołysaniem bioder w rytm jego

pchnięć.

- Chodź do mnie, Diana.- Mruknął, uderzając w nią palcami i mocno pieszcząc ją ustami.

Była przerażona swoim posłuszeństwem. Gwałtownie doszła w barwnej mgle przyjemności, której nie

chciała czuć.

Ale nie skończył z nią. Zrobił to jeszcze raz, wsunął trzy palce w jej głębię i zaatakował jej unerwiony

punkt. Palec jego drugiej ręki przesunął się pod stringi i na jej tyłek. – Salin!- Krzyknęła, tuż przed

drugim orgazmem.

- Bogowie!- Krzyczała na czwartym, jej ciało drżało. – Pieprz mnie i skończ już!-

Na jej słowa, złagodził się nieco, pozwalając jej oddychać, choć palce zostały w niej. – Słodka, daleko

mi do skończenia.-

73

- Powiedziałam to.- Dyszała. – Chciałeś, żebym to powiedziała. Miejmy to już za sobą.-

Nagle, jego palce opuściły jej ciało. Starała się oddychać, ledwie świadoma swoich ruchów, dopóki nie

poczuła mokrej dłoni w jej włosach, która podniosła jej głowę.

Czerwone oczy zamknęły się na niej, nie zrozumiała furii w ich głębi. – Czego chcesz?- Zażądał.

- Wydymaj mnie i skończ z tym.-

Potrząsnął głową, jak matka na dziecko. – Czego chcesz?-

Zrozumiawszy go, warknęła. Chciał, żeby to przyznała. – Chcesz mnie. Weź mnie.-

Jego warczenie ośmieszyło ją. Przeklinał jak mógł, przypuszczała, że to był język raedjour. Zgiął się i

uwolnił ją z łańcuchów, które przytrzymywały ją na ławce. Kiedy skończył, odszedł od niej.

- Dokąd idziesz?- Spytała.

Odwrócił się jak przysiadła na chwilę, rozmasowując ból w plecach.

- Chcesz żebym cię pieprzył?-

- Tak.- To mogła powiedzieć.

- Więc powiedz to.-

Wściekła zacisnęła dłonie w pięści, jej tłumione podniecenie karmiło ją gniewem. – Powiedziałam to.

Pieprz mnie, do cholery!-

Jego fiut drgnął, bardziej niż chętny. Ale stał w połowie pokoju. – Nie,- warknął. – Nie dlatego, że

chcesz pozbyć się pobudzenia. Przyznaj, że mnie chcesz!-

Przewróciła oczami. – Jaka to różnica?-

Warcząc, podszedł do jednej ze skrzyni na ubrania. Po chwili grzebania wyciągnął długi walec,

zwężony na jednym końcu. Marszcząc, wywijał nim, upewniając się, że widziała go wyraźnie, zanim

rzucił go na łóżko.

- Użyj tego do uwolnienia podniecenia, Diana.- Podszedł do drzwi. – Powiedz mi, kiedy zdasz sobie

sprawę, że potrzebujesz więcej ode mnie.-

Krzyknęła z frustracji, bijąc pięściami ławkę. Wyzywająco, podeszła do łóżka i podniosła przedmiot.

Tak. Nie był tak duży jak jego kogut, ale mógł pomóc. Został wykonany z dziwnego, ciepłego

materiału, który w dotyku przypominał wosk, ale był twardy. Świetnie! Opadła na łóżko, pozwalając

swoim nogom rozszerzyć się. Bez jakiegokolwiek przygotowania— co najmniej z jej własnych starań—

zagłębiła to w swoim ciele. Natychmiast poczuła przyjemność, jej ciało jak rakieta wzniosło się do

natychmiastowej kulminacji. Ale, odzyskując siebie wiedziała, że Salin miał rację. Potrzebowała

więcej. To było dobrze czuć, ale wiedziała, że czułaby się o wiele lepiej, gdyby jego biodra ją pchały,

zamiast jej własnych, chwiejnych palców. Zatrzymała się, pozwalając, by narzędzie wyślizgnęło się z

jej uścisku. Wpatrując się w sufit, prawie krzyczała z frustracji.

74

Rozdział 13

Salin poczuł, że coś było inaczej, jeszcze zanim otworzył drzwi na następny dzień. Kiedy zobaczył ją na

skraju łóżka, twarzą do drzwi, jego oczy się rozszerzyły. Skórzane paski miała przymocowane do

nadgarstków i kostek. Włożyła je na siebie?

Podniosła podbródek i patrzyła wprost na niego. W tych lśniących zielono- złotych oczach widział

podjętą decyzję, ale nie miał pojęcia jaką. Spokojnie podniosła ręce, żeby poprawić włosy, co

podniosło jej pełne piersi, ten ruch zwrócił jego uwagę.

Zamknął ostrożnie drzwi i oparł się o nie plecami. Czekał.

Skończyła z włosami i wstała. – Jaki masz plan na dzisiejszy wieczór, Dowódco?- Wymruczała.

Skrzyżował ręce, zadowolony, że ten ruch spowodował, że jej wzrok padł na jego umięśnione

ramiona. Przynajmniej lubiła jego wygląd. – Miałam na myśli to, że jestem otwarta na propozycje.-

Jej długie, piękne rzęsy opadły do połowy na oczy, erotyczne i gorące spojrzenie spowodowało, że

jego kogut stanął na baczność. Zakręciła bujnymi ustami, kiedy to zauważyła. Zamknęła oczy na jego

kroczu i podeszła do niego. Po tym, chwyciła jego ramiona, rozkrzyżowała je i pozwoliła im opaść do

boków. Posłuchał urzeczony. Czy to była ta sama kobieta, którą zostawił wczoraj?

Zainteresowana jego sceptycyzmem, pochyliła się i położyła usta nad jego prawą brodawką. Wbrew

swojej woli zadrżał. Uśmiechnęła się, otwierając usta tak, że jej ciepły oddech pieścił krawędź jego

tatuażu. Nagle językiem trąciła jego sutek. Podskoczył.

- Nie jesteśmy zdenerwowani?- Mruknęła, całując rozległą pierś do drugiej brodawki.

- Mądry wojownik jest zawsze na krawędzi, kiedy przeciwnik próbuje czegoś nowego.-

- Mądre.- Zgodziła się, chichocząc. Ręce zawiesiła na jego talii, kciukami bezczynnie śledziła jego

mięśnie brzucha. Ostrożnie sięgnął do przodu i położył ręce na jej miękkich ramionach.

- Czy to też nic nie znaczy, słodka?-

Uniosła podbródek, by spotkać jego wzrok. – Absolutnie nic.- Potwierdziła z uśmiechem.

- Mmm.- Rozmyślał, jak rozpoczęła delikatne tortury na jego skórze. Choć to było trudne dla skóry,

skóry raedjour, która dostosowywała się do dotyku danej kochanki. Przesunął ręce od jej ramion do

dłoni, usuwając jej ręce z siebie. Nie protestowała, jak zaczął iść z nią przed sobą.

Spodziewała się futer. Chciała futer. Dzisiaj wypieprzy ją. Dzisiaj musiała go mieć. Spędziła

sfrustrowana długi czas, zanim wreszcie podjęła decyzję. Uwiedzie go. Da mu to, co chciał, tak jak on

da jej to, czego potrzebowała. Jeśli odrzuci to, nawet go do cholery poprosi! Nie wierzyła, że jej

‘prawdziwy partner’ istniał wśród raedjour, więc nie było ważne, czy weźmie trochę— albo nawet

dużo przyjemności, którą zaoferował? Był najlepszym kochankiem, którego miała do tej pory— nawet

jeśli nie posiadł jej całkowicie— a ona będzie przeklęta, nie biorąc go w pełni!

75

Założyła paski jako wskazówkę. Był mądry, złapał się na to. Był wystarczająco gorący dla niej, że mógł

ją wziąć bez zmuszania jej do poproszenia o to.

Taką miała nadzieję.

Pocałowała i lekko przygryzła jego pierś, jak zaprowadzał ją od tyłu do pokoju. Smakował tak dobrze!

Nie pozwoliła sobie wcześniej na tą przyjemność skosztowania jego skóry. Smakował nocną

tajemnicą, tajemnicą upojną, czystą i ciemną. Połysk oleju na jego skórze miał smak przypraw. Piżma

cynamonu i przede wszystkim mężczyzny.

Nie spodziewała się tego, że przekręci ją nagle, i podniesie jej ręce. Brzęk łańcuchów zaalarmował ją,

że zaprowadził ją do jednej ze swoich piekielnych zabawek, wysokiej kolumny z pierścieniami na

górze.

- Salin.- Zaprotestowała, ciągnąc za łańcuchy.

- Słodka.- Odpowiedział, całując tył jej szyi.

Zadrżała, topniała. Dobrze. Jeśli chciał w ten sposób, zrobią to w ten sposób. Tym razem.

Gryzł jej ramię, kiedy poluzował spodnie i opadły na podłogę. Aby utrzymać jego uwagę, poruszyła

pupą w jego kierunku i rozłożyła szerzej nogi. Jęknął i kopnął na bok spodnie i buty. Wreszcie, położył

ręce na jej biodrach. Wycofał się, zmuszając ją, żeby stanęła na palcach i dociskała jej spód do jego

pachwiny. Jego kogut dotknął jej dolną część pleców i pozwolił mu zsunąć się w dół pęknięcia jej

tyłka.

- Tak!.- Jęknęła, pragnąć wyrazić swoją zgodę, żeby kontynuował. Jeżeli to była prawda, że jego

przyjemność powiększała się przez jej przyjemność, musiał być teraz nienasycony. Weź mnie teraz,

domagała się cicho.

76

77

Zamruczał, cofając się i odchylił się pod takim kątem, że jego kogut zjechał w dół, przez mokre fałdki

jej płci. Oboje jęknęli kiedy jego czubek trącił jej łechtaczkę, wysyłając falę ognia w całym jej ciele.

Przygryzła wargę, odchylając biodra i próbowała popchać to wrażliwe miejsce bardziej przeciw

niemu. Salin pochylił się do przodu, robiąc z siebie kołyskę dla jej ciała i złapał członek w dłoń.

Używając ręki przecisnął go wzdłuż przez jej fałdki, pompując biodrami stworzył pyszne tarcie. Sapiąc,

pchała się do tyłu, nie dbając o to, że zachichotał. Starał się utrzymać kontrolę, ale ona chciała, żeby

ją stracił. Chciała go szalonego i silnego, uderzającego wewnątrz niej jak wspaniały ogier, którym był!

Zsynchronizowała z nim swoje ruchy, próbując zmienić kąt, który poprowadziłby go do środka. Była

tak blisko! Jego ręka pozostawała w jej pachwinie, kierując koguta przeciw jej łechtaczce z każdym

pchnięciem do przodu. Nie protestowała kiedy silnymi rękoma złapał jej uda i złączył. Tak! Chętnie

zacisnęła uda razem, tworząc dla niego ciepły i mokry tunel…

Zbyt późno zdała sobie sprawę, co zamierza. Za późno, czuła jego wybuch.

– Nie!- Wrzasnęła, patrząc bezradnie na tryskający krem, który przykrył jego ręce i część kolumny

przed nią.

Zaśmiał się i odsunął, jak drżała z wściekłości.

- Ty draniu!- Warknęła, szarpiąc więzy trzymające jej ręce.

Jego wzrok opadł do niej, jego spojrzenie było w irytujący sposób zadowolone. – Jesteś zła, słodka?-

Drażnił się, opierając się o słup. Bezczynnie przykuta patrzała, jak rozsmarowuje na brzuchu

śmietankę z rąk, przez co jego mięśnie lśniły jeszcze bardziej. – Dlaczego jesteś zła?-

Jego oczy tańczyły z radości, kiedy patrzał na jej walkę z emocjami. – Chcesz się mnie o coś zapytać,

słodka?- Drażnił.

Spotkała jego wzrok. Słowa były łatwiejsze do powiedzenia niż sądziła.

- Proszę, przeleć mnie Salin.-

Zatrzymał się, najwyraźniej zaskoczony. – Powiedz to jeszcze raz.-

Nadzieja wzrosła w jej piersi. Ulga nadchodziła! – Pragnę cię, Salin. Pieprz mnie. Teraz. Proszę!-

Pochylił się, studiując jej twarz. – O co prosisz, słodka?-

- Ciebie. Tak głęboko we mnie, że zapomnę, że twój kogut nie jest częścią mojego ciała.- Powtórzyła

jego wcześniej wypowiedziane słowa.

To złapało go. Praktycznie zatoczył się, chwytając się słupa dla wsparcia. Chętnie poznała jego usta,

które opadły ku niej. Szczerze powitała jego język, wciągając go w swoje usta tak, jak chciała zrobić z

jego fiutem.

- Teraz, Salin.- Zażądała, szarpiąc łańcuchy, które wciąż ją trzymały. Naparła na jego wargi.

- Dlaczego mnie chcesz?-

- Co?-

78

- Dlaczego mnie pragniesz?-

Jęknęła, znowu szarpiąc łańcuchy. – Nie teraz Salin. Nie teraz. To nie może poczekać?-

Potrząsnął głową. – Czy tak trudno się przyznać czego chcesz? Wiem, że mnie pragniesz.- Jego

spojrzenie nagle spoważniało. Podszedł, i złapał jej twarz w swoich dużych, ciepłych dłoniach i

odchylił jej głowę w górę. Jego palce pachniały ich połączonymi sokami, sprawiając, że jej myśli

skręciły się w szybkim tempie. – Ułatwię ci to, słodka Diano.- Mruknął, patrząc jej w oczy. – Powiem

to pierwszy.- Urwał— zbierał się na odwagę? – Kocham cię, Diana.- Wymruczał, szokując ją. – Nie

wiem skąd to wiem, ale wiem, że jesteś moją prawdziwą partnerką. Wiem, że należymy do siebie.-

Złożył miękki pocałunek na jej zdziwionych wargach. – Powiedz mi. Powiedz mi, że mnie chcesz.

Pozwól mi kochać się, Diana.- Poprosił cicho, ciepły oddech pieścił jej usta. – Scementujmy więź

między nami.-

Patrzyła na niego, jej umysł wirował. Ledwo zarejestrowała to, że uwolnił jej ręce. Cofnęła się, kiedy

przysunął się do niej.

- Nie wiesz tego.- Zaprotestowała.

- Że cię kocham?-

- Dlaczego tak mówisz? Byłam tylko okropna dla ciebie.-

- Być może to jest dokładnie to, czego potrzebuję.-

Potrzasnęła głową. – Jak możesz chcieć czegoś takiego?-

- Czego? Ognistą partnerkę, która trzyma mnie w gotowości? W centrum uwagi? Kobietę z upartą siłą

woli? Kobietę, której ciało jest taką przyjemnością, że moja krew śpiewa?-

Odeszła w stronę łazienki. – Przestań mówić takie rzeczy. Nie możesz mieć ich na myśli.-

Zamarł, obserwując jej odwrót. – Czego się boisz, Diana?-

Odwróciła się. – Co?-

- Dlaczego mówienie o miłości sprawia, że uciekasz?-

- Nie wiesz, co mówisz.-

- Nie. Coś sprawia, że zaprzeczasz wszystkiemu, co twoje ciało czuje. Wspomniałem o ‘miłości’ i całą

żądza, którą czułaś zamieniła się w chłód. Coś sprawia, że odrzucasz mnie. – Złapał ją za rękę, ciągnąc

ją do siebie. – Powiedz mi, co jest nie tak!-

- Odrzucam cię, bo jesteś mordercą i gwałcicielem.- Splunęła, wyszarpując się z jego uchwytu. – Jak

mogłabym kochać coś takiego?-

Skamieniał cały, oprócz palców, które ją puściły. Krew w niej zmroziło, jej własne słowa, powiedziane

w przerażeniu, dotarły do niej. Cofnęła się bezradnie, nie mogąc wymyślić sposobu cofnięcia tego.

Zmieszała się faktem, że zrobiła coś tak bardzo złego.

79

Obserwował ją, jego zmysłowe usta złożył w cienką, wściekłą linię.

Nagle odwrócił się, porywając swoje spodnie z podłogi. – Odrzuć mnie przez kolejne trzy noce i

będziesz miała swoją wolność.- Powiedział pochylając się i szarpiąc je.

- Co?-

- Powiem Nalfienowi, co podejrzewam. On zna moje instynkty i wie, że zazwyczaj są prawdziwe.

Może je potwierdzić. Jeśli mam rację, a ty jesteś moją partnerką, dla innych nie będziesz nikim więcej

niż zabawką do pieprzenia.- Rzucił jej pogardliwe spojrzenie. – Zakładam, że nie zasmakowałoby ci

życie w burdelu?-

Potrzasnęła głową, nadal nie wiedząc o co chodzi. – O czym ty mówisz?-

- Burdel. Tam trzymamy kobiety, które nie znalazły prawdziwego partnera. Widzisz, one nadal mają

potrzeby. Potrzeby, które tylko długa kolejka wielbicieli może próbować zaspokoić. Tylko twoje

potrzeby będą gorsze, bo tylko twój prawdziwy partner może zadowolić cię w pełni.-

Gapiła się, przerażona.

Skinął chłodno głową. – Tak jest. Nie sądziłem, że to przemówi do ciebie. I z twoją reputacją…-

Pokręcił głową. – Nalfien mnie poprze, dam mu znać, że cię nie chcę. To go trochę przekona, ale

będzie musiał rzucić na ciebie zaklęcie, żeby usunąć twoje wspomnienia.-

Oparła się o ścianę, nie mogąc strawić tego wszystkiego, co mówił. – Co?-

Zignorował ją. – Będzie musiał umieścić kilka alternatywnych wspomnień w twojej głowie. Po tym

wszystkim trzeba będzie wyjaśnić, dlaczego Gali nie ma już z tobą. Będziesz myślała, że umarła.-

- Salin, poczekaj.-

- Dlaczego?- Zażądał, odwracając się do niej. Wściekłość w jego oczach instynktownie docisnęła ją do

ściany, mimo, że był po drugiej stronie pokoju. – Czy to nie jest to, czego chciałaś? Jeszcze nie

zmieniłaś się całkiem, więc nie jest jeszcze za późno. Nie możemy powiedzieć kobietom, że mogą

odejść, ale przez jakiś czas tak jest. Problem jest w tym, że nigdy nie dojdziesz w głowie, co jest

prawdziwe. Będziesz miała przebłyski brakujących wspomnień.- Rozłożył ręce. – Ale spełni się twoje

życzenie. Będziesz daleko stąd, daleko od nas.-

Podszedł do niej. – Daleko ode mnie.- Spojrzał na nią. – Oczywiście, nigdy nie będziesz płodna, ale to

nie powinno niepokoić takiego samotnego wojownika jak ty.-

Skrzywiła się. – Teraz, zaczekaj moment…-

- Nie, Diana. To jest to. Pomyśl uważnie. Ofiaruję ci siebie, z całym sercem. Siebie i moje życie. Bardzo

długie życie w porównaniu do tego ludzkiego. Lub ofiaruję ci wyjście.- Jego podniesiona ręką

zamknęła się na jej ustach. – Twój wybór.-

Po tym wyszedł, głośno stąpając.

80

Rozdział 14

- Powiedziałeś jej co?- Nalfien zażądał.

Salin rozłożył się na ławce w warsztacie Nalfiena, machnął niedbale ręką. – Jakie to ma znaczenie?

Zrobiłeś to wcześniej.-

- To nie jest powszechną wiedzą. Radin nie powinien ci powiedzieć.-

Salin wzruszył ramionami.

- A powiedz mi, co, jeśli zdecyduje się zostać? Ta wiedza jest niebezpieczna, jeśli przekaże ją innym

kobietom.-

Salin skrzywił się. – Ona nie zostanie.-

Nalfien studiował głowę młodszego mężczyzny. Nigdy nie widział Salina takiego. Dowódca zawsze był

w szczytowej formie, jego bystry umysł często wyciągał wnioski na długo przed innymi, w różnych

kwestiach. Część z tego to były diabelne instynkty, które zawsze się sprawdzały, ale wiele z tego było

czystym geniuszem. Geniuszem, obecnie bez jego iskry.

- Skąd to wiesz?-

Salin potrząsnął głową, przeciągając długie palce przez swoją krótką fryzurę. – Jest zbyt uparta. Ma

jakaś ścianę w umyśle, przez to czuje się więziona. I nie wydaje się mieć klucza.-

- Chcesz, żebym skłonił ją do zmiany zdania?- Nalfien zaoferował ostrożnie.

- Nie.- Salin pękł. – Jeśli sama nie poradziła sobie z sobą, to nie warto.-

- Salin, zastanów się, co mówisz. Masz jeszcze kilka dni z nią. Być może, jeśli…-

- Wiem, co mówię, Nalfien.- Salin podniósł wściekłe spojrzenie na czarnoksiężnika. – Moja prawdziwa

partnerka mnie odrzuciła. Czy uważasz, że nie myślałem na ten temat? Czy myślisz, że chciałbym

oglądać jak starzeje się w burdelu, używana przez każdego, kto wierzyłby, że może ją obsłużyć? Nie.

Wolałbym, żeby była poza zasięgiem mojego wzroku.-

- Ale…-

- Co ze mną? Będę bezdzietny. Czy to takie straszne?-

- Salin.-

- A może się mylę.- Salin kontynuował, opierając się znowu na ławce. Znużony, przymknął oczy. –

Może ona nie jest moją prawdziwą partnerką. Musisz ją sprawdzić, żeby się dowiedzieć.-

Nalfien pragnął gorąco, żeby Radin nie był na jednej z jego długich wędrówek po górach. Radin był

jednym z niewielu, którzy mogli przemówić do Dowódcy.

- Salin, jeśli nie posiadłeś jej, ja nie mogę…-

- Oszczędź mi, Nalfien. Radin powiedział mi, że możesz się tego dowiedzieć.-

81

- Jakich tajemnic Radin ci nie powiedział?- Nalfien mruknął ze złością. Ale złość szybko zmarła w

obliczu oczywistego bólu Salina. – Sprawdzę ją. Ale Salin…- Młodszy stanął w drzwiach,

zrezygnowany. Zatrzymał się na wołanie Nalfiena.

- …nie poddawaj się jeszcze. Jak powiedziałeś, ma blokadę w umyśle do przebicia. Prawdopodobnie

zszokowałeś ją słowami miłości. Daj jej trochę czasu na zastanowienie się nad tym.-

Salin skinął głową i wyszedł.

**********

Salin nie przyszedł do niej następnego dnia. I następnego. Czekała. Wiedziała, kiedy Jarak przyszedł

do pokoju, przyniósł jej jedzenie, ale udawała sen. Wiedziała, że Jarak to nie Salin i tylko Salin był tym,

którego chciała zobaczyć.

Kochał ją? Jak mógł to wiedzieć?

Obrazy jej matki nawiedzały ją. Kobieta opuściła Dianę, gdy ta była małym dzieckiem, ale Diana

przypomniała sobie wystarczająco. Pamiętała jej złośliwe słowa. Pamiętała jej pogardliwy ton, kiedy

rozmawiała z ojcem Diany. Nigdy go nie kochała. Nigdy ich nie kochała. Po czwórce dzieciach, Diana

była ostatnia, jej ojciec zrezygnował. Chciał dla niej dobrze, pomógł się spakować i zobaczył ją na jej

drodze. Kobieta nigdy nie spojrzała wstecz.

Diana zobaczyła w sobie odbicie tego. Nie była godna miłości. Jej kilka marnych przyjaźni zabrały

tylko cenny i bolesny czas. Gala była jedyną, która poświęciła swój czas i energię, aby być jej

prawdziwym przyjacielem. Diana wiedziała o tym. Gala była jedyną, aż do teraz. Do Salina. Grał w jej

grę po mistrzowsku. Pokazał jej błąd, który popełniła, tak, żeby nie straciła twarzy. Obnażył przed nią

duszę i pozwolił jej się zranić.

Była taka sama jak matka.

Nie tknęła jedzenia, które przyniósł jej Jarak. Wpatrywała się w płomień w rękach małego posążku

bogini, zmieniającego się w ciemny granat, potem w słoneczny żółty, i znów w niebieski i Salina nadal

nie było. Nie, nie obwiniała go.

Jej ciało bolało, pożądanie ścigało przez jej żyły. Ale nie mogła znieść myśli doprowadzenia się do

orgazmu. Zabawka, którą jej dał, leżała nieużywana na stole. Nie pomogłaby. Nie mogła pomóc.

Potrzebowała jego.

Czy kochała go?

Płomień bogini zabarwił się na zielonkawy błękit, wskazując zbliżanie się wschodu drugiej nocy bez

Salina, gdy drzwi znowu się otworzyły. Automatycznie skrzywiła się na widok Nalfiena.

- Co ty tu robisz?-

- Salin prosił mnie, żebym cie przetestował.-

Jej serce pękło, przywołując jego słowa. – Nie chcę, żebyś mnie próbował.- Ostrzegła, nie kłopotając

się wstaniem z łóżka.

82

- To nie jest niezbędne do tego.- Powiedział, stając w połowie pokoju. Zawahał się. – Powinienem cię

skrępować?-

Skrzywiła się. – Nie chcę cię atakować.-

Wydawał się przyjąć jej słowa, zmniejszył dystans i usiadł na brzegu futrowego łóżka.

- Co zrobisz tym razem?- Zapytała apatycznie.- Przetrząśniesz mój mózg magią? Wpakujesz palce we

mnie?-

- Nie.- Odparł cicho. – Do tego, muszę ocenić twoje serce.-

Zamrugała szybko, jak położył ciepłą dłoń na środku jej klatki piersiowej. Nie mogła płakać! Czuła

tylko ciepło jego dłoni. Spoglądając na niego, ujrzała go oglądającego jej twarz. Żadnych świecących

oczu. Brak oznak magii. Nic, tylko pokazał uprzejmość, słodkie ciepło, ukazujące opiekuńczość wobec

innej żywej istoty. Zamknęła oczy. Po chwili, zdjął rękę.

- No cóż?- Spojrzała, gdy nic nie powiedział, ani nie wyszedł. – Czy on jest moim prawdziwym

partnerem?-

- Jak sądzisz?-

- Ty jesteś czarodziejem.-

- Ty jesteś kobietą.-

Zatrzymała się. – Czy to prawda, że możesz usunąć moje wspomnienia i odesłać mnie stąd?-

- Tak.-

- Naprawdę?-

- Jeśli jest to konieczne.-

Kolejna przerwa. – Dlaczego on mnie chce?-

- Miłość rzadko przestrzega jakiejkolwiek drogi.-

- Jak on może mnie kochać?-

- Znam Salina całe życie. Nigdy nie szedł łatwą drogą.-

Zdławiła śmiech, miał w sobie trochę humoru. – Wtedy jestem idealna dla niego.- Zadrwiła.

Wstał. – Tak.- Powiedział cicho, odwracając się do wyjścia. – Jesteś.-

Szybko usiadła, oglądając jego odchodzące plecy. – Co to ma znaczyć?-

Był przy drzwiach. – Jeśli nadal oprzesz się Salinowi do końca swoich dziewięciu dni, rzucę zaklęcie, o

którym ci powiedziałem.- Czerwone oczy wpatrywały się w nią z końca sali. – To nie będzie

bezbolesne, ale nie przypomnisz sobie czasu spędzonego tutaj.-

Przełknęła.

83

- Bądź pewna tego, czego chcesz, Diana.- Mruknął, kiedy otworzył drzwi. – Bądź pewna tego, co

chcesz odrzucić.-

84

Rozdział 15

Dziewiąty dzień. Panika ogarnęła ją.

- Gdzie on jest?-

Jarak, który właśnie wszedł, wahał się przy drzwiach, z tacą w ręku.

- Jarak.- Ostrzegła, siadając na łóżku. – Gdzie on jest?-

- Dowódca ćwiczy ze swoimi ludźmi.-

- Idź po niego.-

Jarak spojrzał na nią. Niecierpliwa, wstała i przeszła przez pokój, żeby wziąć od niego tacę. – Idź sam

albo wyślij Garna żeby to zrobił, ale muszę z nim porozmawiać. – Ale wciąż się wahał. – Proszę!-

- Tak, pani.-

Krael w porę odskoczył od wściekłego Salina. Ich walka miała zdecydowanie mroczne chwile kilka

minut wstecz, a Krael nadal myślał, jak wybrnąć z tego cało. To rozproszenie kosztowało go. Upadł na

piasek, a Salin natychmiast stanął nad nim prawie przyszpilając go. Prawie. Dzięki instynktowni i

praktyce, Krael miał sztylet, który szybko wyciągnął i przyłożył do brzucha Salina. Wystarczająco

dobre pchnięcie i mógł wypatroszyć drugiego mężczyznę. Zabić go.

Płonące czerwone oczy spotkały fioletowe. Salin obluzował ostrze, które trzymał na gardle Kraela. –

Zrób to.- Rozkazał.

Krael mrugnął. Jego umysł ścigał się. Nikt inny nie mógł usłyszeć polecenia. Nikt inny nie mógł

zobaczyć bólu w oczach Dowódcy.

- Do diabła, dałem ci rozkaz!.- Salin syknął.

- Salin…-

- Dowódco!- Krzyknął inny głos. Krael zobaczył wściekłe spojrzenie Salina rzucone Jarakowi, jak

podbiegł do nich. – Dowódco, pani pyta o ciebie.-

Krael zobaczył to. Nagła nadzieja złagodziła palącą udrękę. Widział to, ale nikt poza nim. Ucieszył się z

tego.

Nagle, Salin upadł na kolana, gniewny wzrok skierował w górę na swojego giermka. – Czego ona

chce?-

Jarak pokręcił głową, troska o pana była oczywista w jego spojrzeniu. – Błagała mnie, żebym

przyszedł i cię znalazł.-

- Błagała?-

85

- Tak, Dowódco.-

Salin wziął głęboki oddech, przesunął dłonią po obciętych włosach. – Dobrze. Przyjdę.-

Poczuła, jak wszedł do salonu. Wiedziała, że brał swój słodki czas, każąc jej czekać. Akceptowała to.

Otworzył drzwi, znalazł ją czekającą i zawahał się.

Wiedziała, co zobaczył. Ją. Nagą. Klęczącą nie na platformie łóżka, ale w niewolniczej ławce. Ze

skórzanymi paskami na nadgarstkach i kostkach. Skórzany kołnierzyk, który zrobił Jarak, był

zasznurowany na jej szyi. Kawałek łańcucha łączył jej nadgarstki i leżał na ławce przed nią w luźnym S.

Zwróciła wzrok w górę i zamknęła go na jego sceptycznym spojrzeniu. Pozwoliła mu zobaczyć

tęsknotę, zmusiła swoją wolę, żeby mógł zobaczyć ślady jej łez. Biorąc głęboki oddech, podniosła

swoje skrępowane ramiona do niego w błagalnym geście. – Proszę.-

Zmarszczył brwi, wciąż stał w drzwiach. – W jaką grę grasz, Diana?-

- W żadną grę.- Powiedziała cicho. Pomimo, że decydowała się powiedzieć mu to, słowa przyszły

trudne.

Przeszedł przez pokój i stanął obok ławy. Nie zrobił żadnego ruchu, żeby wziąć łańcuch czy jej ręce,

choć trzymała je wyciągnięte ku niemu.

- Proszę.- Powtórzyła.

- Proszę, co?-

Żadnego ‘słodka’. Skuliła się, obniżając ramiona. – Czy wciąż mnie chcesz?-

Czy on nadal ją chciał?! Czy ta kobieta zgłupiała? Ledwie się powstrzymywał. Jej ciało drgało z

niepewności i wiedział, że walczyła z każdym instynktem, żeby pozostać na kolanach przed nim. Ale

musiał pchnąć ją do ostatniego kroku. Musiała to zrobić, albo będzie oskarżać go o zmuszenie jej do

więzi z nim przez resztę ich długiego życia.

- To nie jest droga do rozwiązania, Diana.- ostrzegł.

Zaryzykowała spojrzenie na jego twarz. Drugie, na jego krocze. Dowody jego podniecenia były

oczywiste, ale prawdopodobnie mogła przypisać je wysokiemu apetytowi seksualnemu jego rasy.

Poza tym, przecież nie spotkała mężczyzny raedjour, który nie miałby erekcji dla niej?

Przełknęła. – Proszę Salin.- Prosiła.

- Proszę co, słodka?-

Czułe słowo dokonało cudu. Czuł, jak nadzieja popłynęła w jej żyłach, być może dając jej odwagę,

żeby kontynuować.

Biorąc kolejny głęboki oddech, spojrzała mu w oczy. – Pragnę cię.-

86

Jego serce gwałtownie wzrosło, ale walczył, żeby tego nie pokazać . –Dlaczego?-

Dlaczego?!

Walczyła z błyskawiczną wściekłością. W takim gniewie była skłonna odpowiedzieć na wszystko, i

niemal każdą sytuację zamieniała tym w katastrofę. Przełknęła. Była wystarczająco inteligentna, by

wiedzieć, czemu pytał. Ale czy była na tyle odważna, żeby dać mu to, czego chciał?

- Ponieważ ja… ponieważ…- Sfrustrowana, próbowała oddychać i uspokoić bijące serce.

Jego wzrok złagodniał, te umięśnione ramiona opadły wraz z klatką piersiową. Wolno, opuścił się i

usiadł na ławce.

Spuściła wzrok na łańcuch, nie potrafiła patrzeć na niego i wyznawać mu uczuć jednocześnie. –

Ponieważ uważam, że… ja… kocham cię.- Powiedziała cicho. – Chcę zostać z tobą.-

Jego ręka wystrzeliła i chwyciła łańcuch. Popatrzyła na jego długie, eleganckie palce. Czy one trochę

drżały? Zakręcił łańcuch na swojej ręce— raz, dwa, raz po raz, aż jej nadgarstki przylegały do niego i

do siebie. Przeniósł się i porwał ją na swoje kolana. Jego wolna ręka podniosła jej podbródek, sprawił,

że spojrzała w górę, na niego.

- Bądź pewna, Diana.- ostrzegł łagodnie, jak ich oczy się spotkały. – Kiedy się skojarzymy, to koniec.

Będziesz moja.- Nie było chwili wahania i złagodził swoje usta do uśmiechu. – A ja będę twój.-

Patrzyła na jego twarz, tak naprawdę widząc go po raz pierwszy. Bez jej oślepiającej wściekłości

między nimi. Był naprawdę oszałamiający. Jego twarz była wszystkimi ostrymi katami z wyjątkiem

zmysłowych ust i podkręconych rzęs. Tatuaże czyniły go jeszcze bardziej egzotycznym. Jego włosy,

opadające na oczy czyniły go tajemniczym, skrytym.

- Będę bardziej atrakcyjna dla ciebie, po przemianie?-

Uśmiechnął się szeroko i jej serce zaiskrzyło. – Nie mogę sobie wyobrazić bardziej seksownej kobiety,

bez względu na kolor skóry-

- Czy też będę w stanie widzieć w ciemności?-

- Tak.-

- Czy moje oczy się zmienią?-

- Nie. Twoje oczy pozostaną w swoim idealnym złoto- zielonym kolorze.-

Uśmiechnęła się. – Ale moje włosy staną się białe.-

- Piękne, śnieżnobiałe.- Zgodził się, okręcając jej włos wokół palca.

- Czy moja skóra będzie równie mocna jak twoja?-

- Gładka jak jedwab, ale wytrzymalsza od skóry.- obiecał.

87

88

- Będę tak szybka z mieczem jak ty?-

- Może nie tak szybka, ale będziemy pracowali, żeby uczynić cię najlepszą.-

- Kocham cię, Salin.- powiedziała, zanim pomyślała o tym.

Zamknął usta na jej, natychmiast nagradzając jej odwagę. Chętnie rozchyliła wargi, witając atak jego

języka.

Wyciągnęła chętne ręce ku jego twarzy, ale sfrustrowana znalazła je nadal związane. Śmiejąc się,

puścił jej usta na chwilę, tylko po to, żeby zdjąć łańcuch z ręki i zarzucić go za głowę. Zimno metalu

prześlizgnęło się po jego plecach, jak pozwoliła swoim zachłannym dłoniom wplatać się w jego włosy,

przyciągając go z powrotem do pocałunku. Mocno owinęła nogi wokół jego talii, i osiadła na jego

biodrach, miała jego pachwinę naprzeciw swojej i jej soki przemoczyły spód jego spodni.

- Salin.- mruknęła na ustach, nie chcąc rozdzielić ich chociaż na chwilę. – Jeśli nie przelecisz mnie

teraz, będę musiała cię skrzywdzić.-

Zaśmiał się, a ona zadyszała jak nagle skoczył do tyłu. Ku jej zdumieniu, stanął na nogi jednym

płynnym ruchem, bez przechylenia jej albo rozdzielenia ich warg. – Mmm jesteś silny.- wymruczała,

pewna teraz. – Czy dlatego muszę się zmienić? Żebyś mnie nie zmiażdżył?

Zaśmiał się, obniżając się z nią na miękkie futra na łóżku. – Częściowo.- przyznał, kładąc ją na plecy,

by móc uwolnić się ze spodni.

Skoczyła na kolana przed nim, chętna do pomocy. – Tylko częściowo? Co z drugą częścią?-

Prawie nie zauważyła jego wahania na jej pytanie, zbyt zajęta zsuwaniem spodni i uwalnianiem jego

penisa. Nigdy wcześniej go nie dotykała i była zafascynowana. Gorący i długi, gładki i twardy. Ścisnęła

go, eksperymentując, zadowolona że spowodowała u niego jęk. Schyliła głowę, chcąc poczuć jego

smak.

Nie mogła zrozumieć, dlaczego położył dłonie na jej ramionach, zatrzymując ją.

- Słodka, muszę ci coś powiedzieć.-

Zamarła, nienawidziła takiego tonu w głosie. – Co?-

- Ciąża raedjour trwa dwa cykle.-

Zamrugała, wciąż trzymając i patrząc na koguta. Organ, który zasadzi w niej ziarno, które będzie nosić

dwa cykle.

- To drugi powód zmiany. Ludzie nie mogą przetrwać ciąży raedjour.-

89

Oblizała wargi, wciąż patrząc na jego krocze. Powoli, zgięte palce poprowadziła je w dół trzonka. –

Dobrze.- Powiedziała, i z powrotem poprowadziła rękę w górę wpatrując się w skórę, która prawie

objęła główkę. – Ja po prostu chcę przeżyć z tobą każdy moment naszej drogi.-

Salin jęknął, uwalniając jej ramiona, aby mogła pochylić głowę i wreszcie wziąć jego fiuta w usta.

Prawie wyszedł ze skóry. W żadnych ustach kiedykolwiek wcześniej nie czuł się tak dobrze! Nawet

zgrzyt jej zębów, kiedy walczyła, by połknąć jak najwięcej, powodował, że wspaniale było ją czuć!

Pozwolił jej skubać i karmić się dla cennych chwil, warknął, kiedy złożyła wolną rękę w filiżankę i

bawiła się jego piłkami.

- Ach, słodka!.- Zawołał, odciągając ją, bo właśnie odkryła wrażliwy punkt pod spodem główki, swoim

zręcznym języczkiem. Zaprotestowała, ale pchnął ją na futra, i wszedł na nią. – Możemy zbadać to

później.- obiecał, łapiąc w dłoń swojego koguta. – Ale teraz muszę być w tobie.-

- Och tak.- mruczała, jak rozłożył jej nogi i ustawił biodra pod odpowiednim kątem. Spotkał jej wzrok.

– Chcesz mnie w tobie?-

- Tak.- Powiedziała bez zająknięcia. – Chcę, żebyś był we mnie. Pieprz mnie, Salin. Teraz!.-

Chętnie był jej posłuszny. Jednym płynnym ruchem zatopił się w niej. Pomimo jego wielkości,

wiedział, że będą idealnie dopasowani.

Diana dyszała. Oboje zamarli, złączeni. Usta miał wciśnięte między jej szyją a ramieniem, jego

masywne ramiona pochyliły się nad jej mniejszym ciałem. Jej policzek dociskał się do jego skroni.

Ramionami owinęła jego kark tak mocno, jak to było możliwe. Ręce owinął pod jej tyłkiem i wokół

pasa. Żadne z nich nie chciało skończyć tego idealnego momentu, ich pierwszego jako jedność.

Obydwoje zamknęli oczy, ucząc się na pamięć tych emocji.

Ale, musiała się poruszyć. Musiała go czuć. Kręcąc biodrami dyszała, jak ten ogromny penis otarł się o

jej wewnętrzne ścianki. Kiedy poczuł, że to nie było dla niej dość, nie mógł pozostać w bezruchu. Nie

wydawało się, że mógł. Wypuścił wstrzymywany oddech, kiedy ruszał biodrami naprzeciw niej,

powoli, ostrożnie. Zastanawiała się, czy było mu tak łatwo z nią czy starał się utrzymać kontrolę. To

nie miało znaczenia. Pragnęła go poza kontrolą.

- Pieprz mnie, Salin.- szepnęła do niego.

Jego całe ciało zadrżało, jego kogut nabrzmiał bardziej. Jęknęła, łapiąc jego ucho jeszcze raz i

powtarzając swoje słowa. Znalazła złoty środek! Bawiąc się, wyciągnęła język i prześledziła nim

delikatny czubek jego szpiczastego ucha. Warknął, wbijając boleśnie palce w jej pośladki. Ale nie

przejęła się tym, ponieważ towarzyszyły temu mocniejsze, dłuższe pchnięcia.

- Tak.- Syknęła, jej oddech pieścił jego ucho. Chciał odciągnąć swoją głowę, ale złapała garść jego

włosów, żeby go zatrzymać. Lubiła tą jego reakcję i nie zamierzała go puścić.

90

- Diana.- Jęknął, wykorzystując swoje ręce, teraz trzymające jej biodra, do mocniejszego pompowania

jej.

Mruknęła mu do ucha, nieprzytomna na słowa, obojętna. Karmiła się płatkiem, zagłębiała w

zakamarkach, ale— choć wyraźnie lubił to wszystko— to wydawało się być bardziej wskazówką, że

był tam bardzo wrażliwy.

Uwolnił się, odchylając ucho poza jej zasięg. Mruknęła protestując i próbując przyciągnąć go z

powrotem. Walczyli o władzę, i on wygrał, przytrzymując jej ręce nad głową. Ani razu w czasie walki

nie przerwał rytmu bioder.

Pozbawiona pieszczenia jego ucha, spojrzała w dół na jego fiuta. Był tak głęboko! Z pewnością przebił

jej brzuch i piersi! Była pewna, że niedługo pojawi się w jej gardle. Och, ale czuła się wspaniale! Słodki

rytm pompowania. Słodki przepyszny kogut. Słodki…

- Salin!- Krzyknęła.

Jęknął zatrzymując ruch, pozwalając jej drżeć w orgazmie wokół niego, dociskając się do niej, ich

dłonie były złączone, dopóki nie przestała się wić. Zamrugała na niego, pot zrosił jej twarz.

Uśmiechnął się.

- Łajdak!.- Splunęła, ruszając się pod nim, gotowa do następnej rundy. – Też musisz dojść.-

- Dojdę.- Obiecał, wysuwając i wsuwając się w nią powoli.

- Myślałam, że moja przyjemność była twoją.- Oskarżyła

.- Jest. Dlatego egoistycznie przedłużałem go.-

- Łajdak.- Powtórzyła, tym razem trzęsąc się ze śmiechu.

- Diana.- Wymruczał, uwalniając jej ręce i zniżając swoją klatkę piersiową do jej piersi. Jego usta

odnalazły jej, miękkie, słodkie grały na jej wargach i języku. I jego biodra kontynuowały pompowanie.

Pozwoliła mu prowadzić, biorąc to, co jej dawał. I dał tak wiele! Na trzecim szczytowaniu ryknął,

uderzając w jej drżącą cipkę i sam doszedł.

Ciepło zalało ją, ciało i duszę. Poczuła niesamowite, zaspokojone uczucie, którego nigdy wcześniej nie

spotkała.

Przytuliła leżącego na niej Salina, gładząc jego plecy, jak jego oddech uspokajał się. W jednej chwili

zachichotał. Sapnęła, kiedy ruszył biodrami i zdała sobie sprawę, że nie tylko był jeszcze w niej, ale był

wciąż twardy! Po takim punkcie kulminacyjnym, każdy z jej innych kochanków— ludzie i raedjour—

potrzebowali trochę czasu!

Wciąż uśmiechnięty podparł się na łokciach, żeby móc spojrzeć na nią. – Czy wspominałem, że jesteś

w rui? I to podnosi mój apetyt seksualny?-

Skrzywiła się, wiedząc, że w jej oczach świeciła prawdziwa rozkosz. – Nie. Nie udało ci się o tym

wspomnieć.-

91

- Hmmm.- Pocałował ją w usta. – Będziesz musiała mnie za to ukarać.-

Diana i Salin, szczęśliwi:

92

Dowódca Salin☺

http://artwork.jetmykles.com/books-amp-stories/dark-

elves-general-images/dark-elves-i-taken

Dziękuję za przeczytanie mojego tłumaczenia☺

Paulina☺

93