plik

Tarot a miłość

Alla Alicja Chrzanowska

seria: Tajniki Tarota
wydawca: Ars Scripti-2
rok wydania: 2005, wydanie: I,
wymiary: 16,5x12,5, oprawa: miękka,
liczba stron: 190, ISBN: 83-920498-6-1

Spis treści

Wstęp
1. Jak pomóc sobie przy pomocy kart?
2. Wielkie Arkana a miłość
3. Małe Arkana a miłość
3.1. Buławy
3.2. Kielichy
3.3. Miecze
3.4. Denary
3.5. Karty dworskie
4. Charakterystyczne połączenia kart
5. Najlepsze rozkłady dotyczące miłości
5.1. Partnerski
5.2. Rozstanie
5.3. Nowy związek
5.4. Para
5.5. Połączenie
5.6.Zdrada
5.7. Miłość
5.8. Rozłąka
5.9. Wspólna przyszłość
5.10. Romans
5.11. Zerwanie
5.12. Połączenie
5.13. Dworzec dla dwojga
5.14. Róża i miecz
5.15. Wyrocznia Afrodyty
5.16. Dwa serca
Zakończenie
Bibliografia

Wstęp

„Gdy cię nie widzę, nie wzdycham, nie płaczę,

Nie tracę zmysłów, kiedy cię zobaczę;

Jednakże gdy cię długo nie oglądam,

Czegoś mi braknie, kogoś widzieć żądam

I tęskniąc sobie zadaję pytanie:

Czy to jest przyjaźń? czy to jest kochanie?

Cierpiałem nie raz, nie myślałem wcale,

Abym przed tobą szedł wylewać żale;

Idąc bez celu, nie pilnując drogi,

Sam nie pojmuję, jak w twe zajdę progi;

I wchodząc sobie zadaję pytanie:

Co mnie tu wiodło? przyjaźń czy kochanie?”

A. Mickiewicz, „Niepewność”

Prawda,  że  pytanie  Mickiewicza  do  dziś  nic  nie  straciło  na  aktualności?  W  każdym
bądź  razie  ja  nie  raz  słyszałam  je  podczas  spotkań  z  klientami  przy  kartach  Tarota,
jak i wiele innych związanych z tą sferą życia. Zresztą, któż z nas choć raz w życiu nie
zadawał  sobie  pytań  typu:  czy  on  mnie  kocha?,  czy  będziemy  szczęśliwi?,  czy  ona
mnie  nie  zdradza?,  czy  spotkam  kogoś,  kto  mnie  pokocha?,  czy  nic  nie  zagraża
naszemu związkowi? i podobnych im.

W ciągu mojej wieloletniej praktyki udzieliłam, korzystając z kart Tarota, odpowiedzi
na wiele tysięcy takich pytań. Zdobytą w taki sposób wiedzą, chcę teraz podzielić się
z Tobą Czytelniku, byś mógł samodzielnie analizować swoje życie uczuciowe, szukać
odpowiedzi na nurtujące Cię pytania i uzyskiwać wskazówki, jak rozwiązywać
ewentualne problemy.

Natomiast, abyś zrozumiał, w jak dziwnych i nietypowych sprawach Tarot może
okazać się pomocny i aby Cię przekonać, że nie ma pytań, na które nie mogłyby
odpowiedzieć te karty, opowiem Ci o dwóch moich klientkach.

Był  piękny  majowy  wieczór.  Już  kończyłam  w  tym  dniu  pracę,  a  ostania  klientka
zbierała  się  do  wyjścia,  gdy  usłyszałam  pukanie  do  drzwi.  Nikogo  się  nie
spodziewałam,  więc  nieco  zaskoczona  otworzyłam  i  na  progu  zobaczyłam  młodą
dziewczynę. Kiedy weszła do środka przypomniałam ją sobie.

Około  pół  roku  wcześniej  była  u  mnie  na  kartach  Tarota.  Po  takim  czasie  już
dokładnie  nie  pamiętałam,  co  wtedy  powiedziały  jej  karty,  ale  jak  przez  mgłę
przypomniałam  sobie,  że  informowały  ją  o  tym,  by  nie  podejmowała  pochopnie
ważnych decyzji życiowych, gdyż może to spowodować poważne komplikacje.

Dziewczyna była bardzo podenerwowana, nie pozwoliła mi dojść do słowa i zaczęła
szybko mówić:

– Wiem, że nie przyjmuje pani osób wcześniej nie umówionych, ale ja już u pani
byłam, nie posłuchałam pani wtedy, a wszystko wydarzyło się tak, jak pani
powiedziała, zrobiłam głupstwo, niech teraz pani mi pomoże.

Zaintrygowana  jej  słowami  zaprosiłam  ją  do  gabinetu.  Weszła  wyraźnie  spięta  i
przycupnęła  na  brzeżku  krzesła.  Była  bardzo  ładna,  miała  łagodne,  błękitne  oczy,
delikatne  rysy  twarzy  i  długie,  o  złotym  odcieniu  włosy.  Moją  uwagę  zwróciła  duża,
złota  obrączka  na  prawej  ręce.  Byłam  prawie  pewna,  że  pół  roku  wcześniej  jej  nie
miała.  Dziewczyna  zwróciła  uwagę,  że  przyglądam  się  obrączce,  z  goryczą
uśmiechnęła się do mnie i powiedziała:

–  Tak,  pani  mnie  ostrzegała,  bym  nie  podejmowała  pochopnie  decyzji  odnośnie
zmiany stanu cywilnego, mówiła Pani, że nie minie pół roku, a spotkam mężczyznę,
którego  namiętnie  pokocham  i  który  nie  mniej  gorąco  odwzajemni  moje  uczucia,  a
byłam już wtedy zaręczona z moim obecnym mężem. Nie posłuchałam pani i w dwa
miesiące  po  naszym  poprzednim  spotkaniu  wyszłam  za  mąż.  Śmiałam  się  z  Pani
przepowiedni, tym bardziej, że mijał termin wyznaczony przez panią, owe pół roku. I
proszę  sobie  wyobrazić,  że w  dniu,  w  którym  on  dokładnie  mijał,  a  było  to  miesiąc
temu, wracałam od mojej mamy, która mieszka niedaleko, około 50 kilometrów stad,
ale  w  połowie  drogi  złapałam  gumę.  Nie  umiałam  sobie  z  tym  poradzić  sama  i
zatrzymałam przejeżdżający samochód, prosząc o pomoc. Tak poznałam Krzysztofa.

Dalej potoczyło się tak, jak pani wyczytała z kart, znamy się miesiąc, a nie możemy
żyć bez siebie. Co mam robić? Mój mąż jest dobrym człowiekiem, nie chciałabym go
skrzywdzić, ale do Krzysztofa ciągnie mnie wszystko i wiem, że moje życie bez niego
będzie wegetacją.

Popatrzyłam na tą młodą kobietę, która sama sobie skomplikowała życie, wystarczyło
tylko, żeby posłuchała kart, a uniknęłaby całej tej sytuacji. Z drugiej strony bardzo
chciałam pomóc, widząc jej głęboką rozterkę i wątpliwości. Sięgnęłam po Tarota i
rozłożyłam karty.

– Pani odejdzie od męża. – Bardzo wyraźnie widziałam to w kartach. – Ale nie
rozwiedzie się z nim. Wyjedzie pani z tym nowym mężczyzną za granicę i tam będzie
pani mieszkać. Niech pani tym razem nie popełni błędu i formalnie rozwiąże swoje
małżeństwo. Jeśli Pani tego nie zrobi, to za rok, najdalej półtorej znowu pojawią się
jakieś komplikacje. Dostała pani tym razem nauczkę i warto z niej skorzystać.

– A jakie tu mogą być komplikacje skoro wyjadę? Bo to prawda, że Krzysztof
proponuje wspólny wyjazd za granicę, on ma tam rodzinę, która pomoże nam się
urządzić.

Raz jeszcze rozłożyłam karty:

– Komplikacje będą związane z dzieckiem, jakie pani urodzi. Ojcem będzie Krzysztof,
ale pani mąż będzie uzurpował sobie prawo do tego dziecka.

– Och, nie, to niemożliwe, ale całą resztę to pani odgadła, rzeczywiście chyba na to
się zdecyduję.

– Zrobi pani jak zechce, to są pani decyzje – odpowiedziałam – ale już raz panią
karty ostrzegały, a pani ich nie posłuchała, niech pani wyciągnie z tego wnioski.
Niech pani uwzględni to, że ja nie odgaduję, a odczytuję to, co widzę w kartach.

Dziewczyna uśmiechnęła się z wyższością, ale w pełni zadowolona wyszła ode mnie.
Po paru tygodniach moja przyjaciółka, też zajmująca się kartami Tarota, zapytała
mnie czy pamiętam młodą klientkę, która była u mnie na początku maja.

Przypomniała mi historię tej dziewczyny. Odpowiedziałam, że tak. Okazało się, że
moja przyjaciółka dobrze zna jej matkę i całą sytuację.

– Wiesz, ona odeszła od męża i wyjechała z innym facetem za granicę.

– Tak szybko? – Zdumiałam się. – Przecież nie zdążyła wziąć rozwodu!

– Bo i nie brała – odpowiedziała moja przyjaciółka.

No cóż, pomyślałam, każdy decyduje o sobie sam i nikogo nie można zmusić do
stosowania się do rad Tarota.

Minęło kolejne pół roku, kiedy mocno zaskoczona otrzymałam list z Paryża:

„Pani Alicjo!

Jesteśmy bardzo szczęśliwi z Krzysztofem, ale pojawił się kolejny problem. Jestem w
ciąży i jak się okazało, w świetle prawa, to mój formalny mąż będzie uznany za ojca
tego dziecka…”

I druga historia.

– Czy pani może zrobić coś takiego, żeby mój ukochany wrócił? – nieznajomy kobiecy
głos w słuchawce aż wibrował napięciem. – Zapłacę każdą cenę, jeśli przywróci mi
pani jego miłość. Podobno są takie sposoby, żeby zmusić człowieka do czegoś nawet
wbrew jego woli.

– Nie zajmuję się czarną magią. Skąd przyszedł pani do głowy taki pomysł, że mogę
pomóc w spełnieniu takiej zachcianki? – odpowiedziałam nieco oburzona.

– Wiem, że pani się nie zajmuje takimi sprawami, ale wiem też, że pani potrafi. Niech
pani zrobi wyjątek, mam pieniądze i zapłacę, ile pani zechce.

– Nie interesują mnie pani pieniądze. Są rzeczy, których nie zrobię za żadną kwotę –
odpowiedziałam już z wyraźną irytacją.

– Tylko tak pani mówi – wygłosiła pełnym wyższości tonem. – Każdy jest do
kupienia, tylko trzeba zaoferować odpowiednią cenę.

– Jeśli pani tak uważa, to proszę wymienić sumę.

Cała ta sytuacja zaczęła mnie bawić, a w dodatku nie będę ukrywać, że byłam
ciekawa jaka według tej pani moja cena, jak też cena miłości.

– Na pewno się dogadamy – nie omieszkała dodać z pewnością w głosie.

– Ile? – zapytałam obcesowo.

– Pięć tysięcy dolarów – zaproponowała.

– Mało – skwitowałam propozycję.

– Dziesięć tysięcy dolarów – podwoiła stawkę.

– Mało.

– Dorzucę jeszcze tysiąc zielonych.

– Nadal jest to za mało, żebym brudziła sobie ręce i niewoliła niewinnego człowieka.

– Proszę pani, chyba pani nie zdaje sobie sprawy, jakie to są pieniądze. Musiałam na
nie w Stanach pracować pół roku. To przecież prawie 50 tysięcy nowych złotych. Pani
musi na to pracować parę lat…

–  Tu  się  pani  myli  i  w  kraju  nie  najgorzej  zarabiam.  Niech  więc  pani  poszuka
biedniejszej  czarownicy.  Dla  mnie  pani  propozycja  nie  jest  kusząca.  Wierzy  pani,  że
zaczaruję pani byłego partnera, ale nie wierzy pani, że potrafię wyczarować dla siebie
pieniądze.  Co  ze  mnie  byłaby  za  wiedźma,  gdybym  tego  nie  potrafiła?  –
powiedziałam z wyraźną kpiną w głosie i odłożyłam słuchawkę.

Cała ta rozmowa nastawiła mnie wyjątkowo refleksyjnie. Zastanawiałam się nad tym,
jak różni są ludzie i jak różnie podchodzą nawet do tych samych sfer życia. Ot, inna
moja klientka, pani Dorota, jakże inną cenę zapłaciła za swoją miłość. Kiedy przyszła
po  raz  pierwszy,  chciała  wiedzieć,  czy  jej  mąż  odejdzie  do  kochanki.  Chciałam
powiedzieć  tej  sympatycznej  kobiecie  coś  pocieszającego,  ale  wszystko  na  to
wskazywało. Pani Dorota spytała:

– Czy mogę coś zrobić, żeby do tego nie doszło?

– W zasadzie nic.

– Trudno. Kocham go, mamy dwójkę małych dzieci, ale jeśli ona ma dać mu
szczęście, niech idzie. Nie będę go zatrzymywać – powiedziała.

– To mądra, choć trudna decyzja – tym banalnym stwierdzeniem zakończyłam nasze
spotkanie, bo cóż mogłam jej powiedzieć.

Pani Dorota przychodziła później do mnie od czasu do czasu pytać, a to o pracę, a to
o dzieci. Ot, takie zwykłe ludzkie sprawy. Czas płynął. Minęły trzy lata, odkąd od niej
odszedł mąż, zaś dwa od ich rozwodu, a ona wciąż była samotna. Podejrzewałam, że
nadal kocha męża. Jakież było moje zdziwienie, kiedy przy kolejnej wizycie pani
Dorota powiedziała:

– Może to panią zaskoczy, ale chcę dziś poruszyć sprawy dotyczące mego byłego
męża. Jest bardzo poważnie chory. Ma pełną dysfunkcję nerek i czeka na przeszczep.
Bez niego nigdy nie będzie normalnie funkcjonował. Zdecydowałam się być dawcą,
zrobiłam wszystkie badania – nadaję się. Chciałam się tylko od pani dowiedzieć, czy…

– Czy mąż wróci potem do pani? – wpadłam jej w słowo.

– Nie, zupełnie nie o to mi chodzi. To nie ma znaczenia czy on jest ze mną, czy beze
mnie. I tak go kocham. Chciałam się tylko dowiedzieć czy operacja przebiegnie
pomyślnie i czy przeszczep się przyjmie.

Miłość ma różne oblicza, ale na wszelkie Twoje pytania i wątpliwości karty Tarota
dadzą odpowiedź.

1. Jak pomóc sobie przy pomocy kart?

„Kocham, ach! Kocham, po sto razy wołam,

A ty się smucisz i zaczynasz gniewać,

Że ja kochania mojego nie zdołam

Dosyć wymówić, wyrazić, wyśpiewać (…)

Strudziłem usta daremnym użyciem,
Teraz je z twymi chcę stopić ustami,

I chcę rozmawiać tylko serca biciem,

I westchnieniami, i całowaniami;

I tak rozmawiać godziny, dni, lata,

Do końca świata i po końcu świata.”

A. Mickiewicz, „Rozmowa”

Choć  interpretacja  kart  Tarota  nie  jest  prostą  sprawą,  w  przypadku  konkretnych
pytań  dotyczących  sfery  uczuciowej,  można  uzyskać  jasne  i  zrozumiałe  odpowiedzi
bez  zagłębiania  się  w  szczegółową  analizę,  jakiej  dokonujemy,  kiedy  mamy  do
czynienia  z  rozkładami  prognostycznymi  czy  psychologicznymi.  Aby  Ci  to  ułatwić
zamieszczam  poniżej  kilka  prostych  reguł.  Ich  przestrzeganie  pozwoli  nawet
początkującemu  tarociście  jednoznacznie  odczytać  rozkłady  dotyczące  sfery
uczuciowej.

1.  Przede  wszystkim  należy  pamiętać,  by  pytania  formułować  w  sposób  jasny  i  nie
budzący wątpliwości, wszyscy tarociści znają zasadę: „Im konkretniejsze pytanie, tym
konkretniejsza odpowiedź”, a więc nie pytaj „Czy on mnie kocha, czy nie?”, bo takie
sformułowanie  da  dwie,  sprzeczne  ze  sobą  odpowiedzi  „tak”  i  „nie”.  Staraj  się  tak
postawić pytanie, by odpowiedź była jednoznaczna, np.: „Czy Jan mnie kocha?”, „Czy
Maria jest mi wierna?”, „Czy w ciągu najbliższego roku poznam nowego partnera?”,
„Co mogę zrobić, by poprawić relację z żoną?”.

2. Zaczynaj od prostych rozkładów, do ułożenia których trzeba nie więcej niż 7 kart.
Na  początku  możesz  też  się  ograniczyć  tylko  do  Wielkich  Arkanów,  gdyż  to  one
pokazują  najważniejsze  sprawy.  Małe  Arkana  pokazują  tylko  tło  wydarzeń,  są
uzupełnieniem do informacji uzyskanych z Wielkich Arkanów. Z czasem, jeśli będziesz
czuł  taką  potrzebę,  przejdziesz  do  większych  rozkładów  i,  co  za  tym  idzie,  do
znacznie bardziej rozbudowanej interpretacji.

3.  Jeśli  zadałeś  pytanie  i  zrobiłeś  rozkład,  musi  Cię  zadowolić  odpowiedź,  którą
uzyskałeś, to znaczy nie zadawaj tego samego pytania ponownie, tylko dlatego że nie
zadowoliło  Cię  to,  czego  się  dowiedziałeś.  Nie  przekręcaj  treści  pytania,  jeśli  istota
problemu  pozostała  ta  sama,  np.  zadałeś  pytanie:  „Czy  żona  jest  mi  wierna?”,
odpowiedź  Cię  nie  zadowoliła  w  związku  z  tym  zadajesz  pytanie:  „Czy  żona  mnie
zdradza?”.  Nie  ma  to  sensu,  gdyż  jedno  i  drugie  pytanie  dotyczy  tego  samego
problemu.  Przyjmij  taką  odpowiedź  jaką  uzyskałeś.  Ponowić  pytanie  można  dopiero

po 28 dniach (czyli po miesiącu księżycowym), gdyż jest to najkrótszy okres czasu,
po którym mogą nastąpić jakieś istotne zmiany w istniejącej sytuacji.

4. Nie odkrywaj wszystkich kart od razu. Po wylosowaniu takiej ilości, jaka jest
potrzebna do wybranego przez Ciebie rozkładu (jeśli masz kłopot z wyborem zerknij
do rozdziału 5. „Najlepsze rozkłady dotyczące miłości”), ułóż je koszulkami do góry i
odwracaj po jednej, analizując je po kolei. Potem zwróć uwagę na połączenia kart po
2, a jeśli dasz radę to i po 3 (chodzi o te karty, które sąsiadują ze sobą bezpośrednio
w linii prostej lub po skosie).

5.  Pamiętaj,  by  przy  interpretacji  w  równym  stopniu  posługiwać  się  logiką,  jak  i
intuicją. Pracujesz z energiami subtelnymi, więc odwoływanie się wyłącznie do logiki i
myślenia racjonalnego znacznie  zawęzi spektrum uzyskiwanych informacji. Z drugiej
strony  korzystanie  tylko  z  intuicji  uczyni  Twoją  interpretację  mało konkretną  i  nieco
abstrakcyjną.

6.  Jeśli  czegoś  nie  rozumiesz,  zapisz  swoje  wątpliwości  na  kartce  i  wróć  do  nich  po
kilku  godzinach  lub  na  drugi  dzień.  Zobaczysz,  że  wiele  kwestii  będzie  wtedy  dla
Ciebie znacznie bardziej zrozumiałych.

7. Jeśli robisz rozkład sobie, staraj się zachować maksymalny obiektywizm i kontroluj
emocje,  gdyż  zbytnie  osobiste  zaangażowanie  może  w  znacznym  stopniu  utrudniać
interpretację,  prowadząc  albo  w  stronę  myślenia  życzeniowego  i  przesadnego
optymizmu,  albo  do  skrajnego  pesymizmu  i  „czarnych  myśli“.  Zaczynaj  od  prostych
pytań  i  niezbyt  rozbudowanych  rozkładów,  aby  uzyskiwać  jasną  i  jednoznaczną
odpowiedź.  Możesz  posługiwać  się  nawet  tylko  jedną  kartą,  a  odpowiedź
interpretować jako „tak” lub „nie”.

Czasami ludzie boją się zadawać pytania kartom Tarota. Wynika to z tego, że wydaje
im  się,  iż  sprowokują  tym  samym  jakieś  wydarzenie  lub  problem.  Nic  bardziej
mylnego. Jeśli coś ma się wydarzyć to wynika to albo z naszych działań (a te można
modyfikować),  albo  jest  skutkiem  naszego  przeznaczenia  (a  do  tego  można  się
przygotować).  Z  tego  względu  warto  pytać  karty  choćby  o  to,  czy  dobrze
postępujemy i jaki skutek przyniosą nasze działania.

I bez obaw – nasze pytania, rozkłady kart i ich interpretacja nie mogą niczego
sprowokować, żadnych nieszczęść, problemów czy niekorzystnego rozwoju sytuacji.
Odwrotnie, mogą pomóc zrozumieć to, co się dzieje, uprzedzić, że coś może pójść nie
po naszej myśli, podpowiedzieć, jak zmodyfikować swoje zachowanie czy plany, aby
były one jak najkorzystniejsze dla osoby zwracającej się z pytaniem do kart Tarota.

2. Wielkie Arkana a miłość

„Romans śpiewam, bo śpiewam! Bo jestem śpiewakiem!

Ona była żebraczką, a on był żebrakiem.

Pokochali się nagle na rogu ulicy

I nie było uboższej w mieście tajemnicy…

Nastała noc majowa, gwiaździście wesoła,

Siedli – ramię z ramieniem – na stopniach kościoła.

Ona mu podawała z wyrazem skupienia

To usta do pieszczoty, to chleb – do gryzienia.

I tak, śniąc, przegryzali pod majowym niebem

Na przemian chleb – pieszczotą, a pieszczotę – chlebem.

I dwa głody sycili pod opieką wiosny:

Jeden głód – ten żebraczy, a drugi – miłosny.”

B. Leśmian, „Romans”

XXII (0) Głupiec – pozycja prosta – nowe uczucie, miłość od pierwszego wejrzenia,
silne  zaangażowanie  uczuciowe,  głęboka  fascynacja;  szczere,  spontaniczne,
emocjonalne  reakcje;  partner  znacznie  młodszy  od  osoby  pytającej;  wspólne
spędzanie  czasu,  podobne  hobby  i  zainteresowania,  upragnione  dziecko,  które
połączy lub umocni związek.

Jako odpowiedź na pytanie:

1. Czy on/ona mnie kocha?

Tak, ale jest to miłość bardzo dziecinna, infantylna i nieodpowiedzialna. Jeśli pytanie
dotyczy osób poniżej 20 roku życia, to jest duże prawdopodobieństwo, że z czasem
przekształci się w poważne uczucie, jeśli powyżej – będzie to trudny związek, w
którym jedno z partnerów będzie zachowywać się beztrosko i niepoważnie.

2. Czy on/ona jest mi wierna?

Tak, ale wierność ta wynika nie z zasad moralnych, lecz z braku okazji do zdrady.

3. Czy spotkam w ciągu roku nową „miłość”?

Oczywiście, jak najbardziej tak i to na pewno wcześniej niż później.

XXII  (0)  Głupiec  –  pozycja  odwrócona  –  związek  infantylny,  nieodpowiedzialny,
niedojrzały, dziecinny; brak spontanicznych naturalnych zachowań – partnerzy jakby
prowadzili  grę,  „bawili  się  w  związek”;  lęk  przed  posiadaniem  dzieci;  partner
ulegający  negatywnym  wpływom  kolegów;  brak  wspólnych  zainteresowań;  partner
dużo młodszy od osoby pytającej.

Jako odpowiedź na pytanie:

1. Czy on/ona mnie kocha?

Bardzo trudno w tym wypadku mówić o uczuciu. To, co pytający przyjmuje za miłość
jest swego rodzaju grą, zabawą czy rozrywką. Nie może tu być mowy o poważnym
uczuciu czy wspólnych planach na przyszłość.

2. Czy on/ona jest mi wierna?

Niestety, nie, choć jest to zdrada czysto fizyczna, gdyż partnerowi w ogóle bardzo
trudno jest zaangażować się emocjonalnie.

3. Czy spotkam w ciągu roku nową „miłość”?

Najbliższy rok na pewno nie będzie sprzyjać zawieraniu nowych znajomości w ogóle,
a tym bardziej natury uczuciowej.

I  Mag  –  pozycja  prosta  –  doskonale  porozumienie  między  partnerami,  długie,
interesujące  rozmowy;  wzajemne,  otwarte  komunikowanie  swoich  potrzeb  i
oczekiwań;  podobne  poziom  intelektualny  oraz  poglądy  i  zapatrywania  na  życie;
zgodne dążenie do wspólnych celów; harmonia w związku; partner-rówieśnik.

Jako odpowiedź na pytanie:

1. Czy on/ona mnie kocha?

Zdecydowanie tak i jest to dojrzała i otwarcie okazywana miłość, która ma szanse
przekształcić się w trwały związek, w którym partnerzy będą wzajemnie się wspierać i
zgodnie żyć.

2. Czy on/ona jest mi wierna?

Bez wątpienia tak. W dodatku wierność ta wypływa nie z jakiegokolwiek przymusu, a
z potrzeb emocjonalnych i zasad moralnych partnera.

3. Czy spotkam w ciągu roku nową „miłość”?

Na pewno w życiu osoby pytającej pojawi się w ciągu najbliższego roku nowy
„obiekt” uczuć. Jednak, aby coś konkretnego z tego wyszło, obie osoby muszą być
wolne.

I Mag – pozycja odwrócona – trudności i nieporozumienia na tle komunikacji w
związku, nieumiejętność prowadzenia szczerej i otwartej rozmowy; brak zrozumienia;
partnerzy, którzy raczej ze sobą rywalizują niż współpracują; płytki, powierzchowny
związek; kłamstwa i wzajemne oszukiwanie się.

Jako odpowiedź na pytanie:

1. Czy on/ona mnie kocha?

Trudno tu mówić o prawdziwej miłości. Karta ta raczej wskazuje na chwilową
fascynację i dużo gadania, a nie na prawdziwe uczucie.

2. Czy on/ona jest mi wierna?

Wierność jest tu wątpliwa. Aczkolwiek karta ta nie musi oznaczać zdrady fizycznej,
lecz myśli (a może nawet plany) o nowym związku.

3. Czy spotkam w ciągu roku nową „miłość”?

Jedynie w takim wypadku, gdy pytający dołoży wszelkich możliwych starań w tym
kierunku, to znaczy będzie zawierać nowe znajomości i poszerzać krąg znajomych.

II  Najwyższa  Kapłanka  –  pozycja  prosta  –  rodzina  traktowana  jako  najwyższa
wartość;  pozytywne  wzorce  wyniesione  z  domu  rodzinnego;  matka  lub  teściowa
korzystnie  wpływająca  na  związek,  partnerzy  darzący  siebie  zaufaniem;  miła,
domowa  atmosfera;  wzajemna,  zdrowa  troska  o  swoje  potrzeby;  dla  mężczyzny  –
starsza partnerka.

Jako odpowiedź na pytanie:

1. Czy on/ona mnie kocha?

Tak, oczywiście i jest to szczera, trwała i głęboka miłość, choć być może mało
romantyczna.

2. Czy on/ona jest mi wierna?

Nie ma nawet cienia wątpliwości, co do wierności i lojalności osoby, o którą pytasz.

3. Czy spotkam w ciągu roku nową „miłość”?

Owszem, jest to jak najbardziej możliwe, ale znów pod warunkiem, że obie osoby są
wolne i nie będą budowały swego szczęścia na czyichś łzach.

II Najwyższa Kapłanka – pozycja odwrócona – zbyt silne wpływy matki jednego z
partnerów  lub  innej  starszej  kobiety  z  rodziny  wpływają  destrukcyjnie  na  związek;
brak  zaufania,  dawanie  posłuchu  plotkom  i  oszczerstwom  przyczyną  nieporozumień
między  partnerami;  w  przypadku  mężczyzn  –  zbyt  duże  uzależnienie  od  matki  i
nieustanne  poszukiwanie  jej  „obrazu”  w  partnerce  uniemożliwiają  zbudowanie
dojrzałego związku.

Jako odpowiedź na pytanie:

1. Czy on/ona mnie kocha?

Trudno to nazwać miłością, raczej zależnością, wygodą, zaspokajaniem jakichś
swoich potrzeb. Uczucie egoistyczne i pozbawione wydźwięku troski o drugą osobę.

2. Czy on/ona jest mi wierna?

Nie,  ale  ta  osoba  nigdy  nie  nazwie  tego,  co  robi  zdradą.  Określi  to  jako:  rozrywkę,
zabawę,  zaspokojenie  potrzeb  seksualnych  itp.,  a  w  dodatku  winą  za  to  obarczy
partnera,  np.;  „gdybyś  była  atrakcyjniejsza,  to  nie  musiałbym  oglądać  się  za
innymi!”.

3. Czy spotkam w ciągu roku nową „miłość”?

3.5. Karty dworskie

„Nad Kapuletich i Montekich domem,

Wzruszone deszczem, poruszone gromem,

Łagodne oko błękitu –

Patrzy na gruzy nieprzyjaznych grodów,

Na rozwalone bramy od ogrodów,

I gwiazdę zrzuca ze szczytu –

Cyprysy mówią, że to dla Julietty,

Że dla Romea, ta łza znad planety

Spada – i groby przecieka;

A ludzie mówią, i mówią uczenia,

Że to nie łzy są, ale że kamienie,

I – że nikt na nie nie czeka!”

C. K. Norwid, „W Weronie”

Wszystkie  karty  Małych  Arkanów,  na  których  przedstawione  są  postacie  ludzkie,
noszą nazwę kart dworskich lub figur. Jest ich w sumie 16, po cztery karty w każdym
kolorze. Podział na cztery pełni tu podwójną funkcję, ponieważ mamy także po cztery
typy  kart:  królowie,  królowe,  rycerze,  nazywani  czasami  jeźdźcami  i  giermkowie,
których  inaczej  nazywa  się  paziami.  Również  i  one  spełniają  specjalną  rolę,  tak  jak
każda  karta  w  tej  talii.  Dzięki  nim  możemy  przede  wszystkim  określić  kartę
sygnifikatora, gdyż najprostszą z metod jest dobranie karty do znaku Zodiaku osoby
pytającej.

Kolejną sprawą, o której poinformują te karty, to cechy charakteru omawianych w
danym układzie osób, a jak wiadomo charakter w znacznym stopniu wpływa na
relacje partnerskie.

Królowie  generalnie  określają  główne  cechy  charakteryzujące  daną  osobę,  są  jak
gdyby  nośnikami  energii  danego  żywiołu  i  są  to  bardzo  mocne  karty,  prawie
równoznaczne pod względem swojej siły z Wielkimi Arkanami.

Królowe  odpowiadają  astrologicznym  znakom  kardynalnym,  mówią  więc  o  osobach
zasadniczych,  o  silnym  charakterze,  ze  skłonnościami  do  stanowisk  przywódczych.
Często wskazują na osoby, które chętnie udzielą pomocy osobie pytającej.

Rycerze symbolizują astrologiczne znaki stałe i tak jak one symbolizują ludzi o stałych
przekonaniach, konsekwentnie trwających przy swoim stanowisku i wnoszących
równowagę oraz spokój w życie osoby pytającej.

Król  buław  –  pozycja  prosta  –  pomoc  osoby  energicznej  i  chętnej  do  działania;
zawarcie  znajomości  z  człowiekiem  zajmującym  wysokie  stanowisko;  człowiek
pochodzący z dobrej rodziny; trzymanie nerwów na wodzy; osoba starsza, pomiędzy
65 a 75 rokiem życia.

Król  buław  –  pozycja  odwrócona  –  partner  narzucający  siłą  swoją  wolę;
konieczność  podjęcia  trudnej  decyzji;  skłonności  do  rozpusty;  krytykowanie
wszystkiego  i  wszystkich,  a  w  pierwszym  rzędzie  partnera;  wieczne  niezadowolenie;
skłonność  do  despotyzmu;  składanie  obietnic  bez  pokrycia,  odrzucanie  wszelkiej
pomocy.

Cechy charakteru prezentowane przez króla buław:

a) w położeniu prostym: uczciwość, prawość, szczodrość, umiłowanie tradycji,
moralność,

sprawiedliwość,

dojrzałość,

odpowiedzialność,

słowność,

przedsiębiorczość, doświadczenie, energiczność.

b) w położeniu odwróconym: krytykanctwo, żądza władzy, bezwzględność, mściwość,
chłód

emocjonalny,

dwulicowość,

surowość,

marnotrawienie

energii,

niedotrzymywanie słowa, amoralność.

Królowa  buław  –  pozycja  prosta  –  szerokie  kontakty  towarzyskie,  liczne
znajomości;  przebojowość;  dar  przekonywania;  przygoda  miłosna;  atrakcyjność
seksualna;  przyciąganie  płci  przeciwnej;  wdzięk,  urok  i  czar  osobisty;  ciepła  i
szlachetna  kobieta;  osoba  zgodna  i  przyjaźnie  nastawiona  do  innych;  osoba  w  sile
wieku, pomiędzy 45 a 55 rokiem życia.

Królowa  buław  –  pozycja  odwrócona  –  niewierność  małżeńska,  podejrzenie  o
zdradę;  wulgarność  w  miłości;  ekscesy  erotyczne;  szantaż  emocjonalny;  niestałość
uczuciowa;  osoba  uzależniająca  od  siebie  innych;  brutalność,  agresja;  otaczanie  się
tajemnicami, ukrywanie prawdy, kłamstwa; osoba destrukcyjna i niszcząca.

Znak Zodiaku: Baran.

Cechy charakteru prezentowane przez królową buław:

a) w położeniu prostym: optymizm, samodzielność, niezależność, dojrzałość,
szlachetność, zdecydowanie, lojalność, przyjacielskość, pozytywne nastawienie do
ludzi, przebojowość.

b) w położeniu odwróconym: zazdrość, zapalczywość, niedowierzanie, opór, agresja,
osobowość ograniczająca, stosująca szantaż emocjonalny, brutalność, chwiejność
uczuciowa.

Rycerz  buław  –  pozycja  prosta  –  możliwość  zmiany  miejsca  zamieszkania;
wywieranie  pozytywnego  wpływu  na  innych  dzięki  posiadanemu  autorytetowi;
świadomy  i  przemyślany  wybór  partnera  życiowego;  sprecyzowanie  własnych
pragnień;  chęć  bycia  kimś  ważnym  dla  partnera;  osoba  pomiędzy  25  a  35  rokiem
życia.

Rycerz buław – pozycja odwrócona – nieprzemyślane i zbyt impulsywne
zachowanie doprowadzi do poważnych kłopotów; chęć zaimponowania partnerowi za
wszelką cenę; przesadne podkreślanie własnej ważności; nadmierne skoncentrowanie
się na sobie i ignorowanie partnera; sprzeczki i nieporozumienia.

Znak Zodiaku: Lew.

Cechy charakteru prezentowane przez rycerza buław:

a) w położeniu prostym: serdeczność, życzliwość, towarzyskość, entuzjazm, duma,
dostojność,

towarzyskość,

godność,

odwaga,

świadomość

celu,

zapał,

wspaniałomyślność.

b) w położeniu odwróconym: impulsywność, autokratyzm, lekkomyślność,
wybuchowość, chełpliwość, arogancja, pycha, egoizm, zarozumiałość, próżność,
małostkowość, kłótliwość.

Giermek  buław  –  pozycja  prosta  –  pomoc  ze  strony  osoby  młodej  lub  młodo
wyglądającej, nieoczekiwane wiadomości, które sprawią radość, miła niespodzianka;
zawarcie znajomości z niezwykłym człowiekiem; zmiana nawyków i upodobań; osoba
młoda  duchem,  młodszy  przyjaciel;  kontakty  z  obcokrajowcami;  osoba  poniżej  20
roku życia.

Giermek buław – pozycja odwrócona – anonim, donos; złe wieści, opóźnianie się
wiadomości, informacje, które wprowadzają w błąd; kapryśne i nielojalne zachowanie
się partnera; głupie dowcipy, nietaktowne żarty; zasiedziałość, zastój, stagnacja,
niechęć do ruszania się z domu.

Znak Zodiaku: Strzelec.

Cechy charakteru prezentowane przez giermka buław:

a) w położeniu prostym: entuzjazm, idealizm, pragnienie niezależności, roztropność,
szczerość, prawdomówność, żywiołowość, poczucie sprawiedliwości, tolerancja.

b)  w  położeniu  odwróconym:  samozadowolenie,  subiektywizm,  zarozumiałość,
uleganie  namiętnościom,  nadpobudliwość,  rozrzutność,  hipokryzja,  fałsz,  brak
tolerancji, sybarytyzm.

Król  kielichów  –  pozycja  prosta  –  osoba  promieniująca  ciepłem  i  życzliwością;
dystans  w  stosunku  do  siebie  i  swoich  spraw;  umiejętność  wczucia  się  w  sytuację
drugiego  człowieka;  poparcie  wpływowego  mężczyzny;  panowanie  nad  swoimi
emocjami;  analizowanie  własnych  uczuć;  harmonia  w  związkach;  osoba  starsza,
pomiędzy 65 a 75 rokiem życia.

Król kielichów – pozycja odwrócona – niebezpieczeństwo skandalu, hańba, wstyd;
zaspokajanie własnych kaprysów i zachcianek kosztem partnera; hipokryzja;
niemożność przewidzenia skutków własnych działań; osoba żerująca na ludzkich
emocjach; kłótnie i nieporozumienia z partnerem; trudny i nieharmonijny związek.

Cechy charakteru prezentowane przez króla kielichów:

a)  w  położeniu  prostym:  kreatywność,  bogata  wyobraźnia,  ambicja,  duchowość,
uzdolnienia  artystyczne,  wrażliwość,  czułość,  uczuciowość,  empatia,  miłość
kosmiczna, współczucie.

b)  w  położeniu  odwróconym:  brak  skrupułów,  nieuczciwość,  niewrażliwość,  gniew,
wybuchowość,  manipulowanie  innymi,  wykorzystywanie  emocji,  fałsz,  twardość,
nerwowość.

http://arsscripti-2.pl/