AbbyGreen

Pocałunekzamiliondolarów

Tłu​ma​cze​nie:

Bar​ba​raBry​ła

PROLOG

Ben​ja​min Car​ter sie​dział na wy​so​kim, obi​tym skó​rą krze​śle

wką​ciepry​wat​ne​goluk​su​so​we​goklu​bu,doktó​re​gowstępmie​li
wy​łącz​niejegoczłon​ko​wie.Świa​tłobyłoprzy​tłu​mio​ne,at​mos​fe​-
ra przy​ci​szo​na i na​stro​jo​wa. Zło​ci​ste lam​py i mi​go​cą​ce świe​ce
nada​wa​ły wnę​trzu kli​mat sub​tel​nej in​tym​no​ści. Dym cy​ga​ra
snu​ją​cy się w prze​ciw​le​głym ciem​nym ką​cie wy​peł​niał po​wie​-
trzeeg​zo​tycz​nymaro​ma​tem.

Klub za​pew​niał ab​so​lut​ną dys​kre​cję i Ben tym się kie​ro​wał,

wy​bie​ra​jącgonamiej​scetegospo​tka​nia.Te​razspo​glą​dałko​lej​-
no na każ​de​go z trzech męż​czyzn, któ​rzy ze​bra​li się przy jego
sto​li​ku.Naproś​bęBena.

Naszej​kaZay​naAl-Gham​die​go,wład​cępu​styn​ne​gokró​le​stwa

za​sob​ne​go w ropę i su​row​ce mi​ne​ral​ne, o nie​zmie​rzo​nych bo​-
gac​twach i rzą​dach ab​so​lut​nych. Po​tem na Dan​te​go Man​ci​nie​-
go,wło​skie​goma​gna​taod​na​wial​nychźró​dełener​gii,ocza​ru​ją​-
cej po​wierz​chow​no​ści, kry​ją​cej ostry jak brzy​twa in​te​lekt,
praw​dzi​wążył​kędoin​te​re​sówiuszczy​pli​wyję​zyk.Iwkoń​cuna
ostat​nie​go, nie mniej waż​ne​go, Xan​dra Tra​ka​sa, grec​kie​go mi​-
liar​de​raidy​rek​to​rage​ne​ral​ne​gokon​glo​me​ra​tuoglo​bal​nymza​-
się​gu, spe​cja​li​zu​ją​ce​go się w luk​su​so​wych to​wa​rach. Chłod​ne​-
go,po​wścią​gli​we​go,owy​ra​zi​stychry​sachtwa​rzy,któ​reni​cze​go
niezdra​dza​ły.

Benwpraw​dzienierzą​dziłpu​styn​nymkró​le​stwemanipo​ło​wą

Eu​ro​py,alemiałwła​dzęnadMan​hat​ta​nemzeswy​mistrze​li​sty​-
mi dźwi​ga​mi i głę​bo​ki​mi wy​ko​pa​mi w zie​mi, wno​sząc nowe
inie​sa​mo​wi​cieam​bit​nebu​dow​le.

Przy sto​li​ku pa​no​wa​ła at​mos​fe​ra wręcz na​ma​cal​ne​go na​pię​-

cia.Cimęż​czyź​nitakdłu​gobyliswo​iminie​prze​jed​na​ny​miwro​-
ga​mi,żewy​da​wa​łosięnie​malsur​re​ali​stycz​neto,żesie​dzie​lite​-
raztura​zem.Po​cząt​ko​woichdrob​nenie​po​ro​zu​mie​niawin​te​re​-
sach przez lata prze​ro​dzi​ły się w za​cie​kłą woj​nę, w któ​rej jed​-

nak prze​ciw​ni​cy da​rzy​li się wza​jem​nie sza​cun​kiem. Każ​dy
znichbyłrów​niebez​względ​nyiupar​tyjakpo​zo​sta​li,więcje​dy​-
ne,coosią​ga​liwtychkon​flik​tach,tope​łenna​pię​ciapat.

Benusiadłpro​sto,bonad​szedłczasnajegoprze​mo​wę.
–Dzię​ku​jęwszyst​kimzaprzy​by​cie.
Ciem​neoczyszej​kaZay​naAl-Gham​die​golśni​łyzło​wro​go.
– Nie lu​bię, kie​dy się mnie wzy​wa jak krnąbr​ne​go ucznia​ka,

Car​ter.

–Ajed​nak–za​uwa​żyłBen–je​steśtu.–Ro​zej​rzałsię.–Wszy​-

scyje​ste​ście.

Dan​teMan​ci​nipo​wie​działprze​cią​gle:
–AOskarzapo​wie​dze​nienaj​więk​sze​goba​na​łuidziedoBen​-

ja​mi​naCar​te​ra.–Uniósłcięż​kąkrysz​ta​ło​wąszklan​kęwkie​run​-
kuBena,aciem​nytru​nekwśrod​kuza​mi​go​tałzło​ci​ście,od​bi​ja​-
jącde​ka​denc​kiprze​pychtegomiej​sca.Wy​chy​liłdrin​kajed​nym
hau​stem, jed​no​cze​śnie przy​wo​łu​jąc ge​stem kel​ne​ra. Uchwy​cił
spoj​rze​nieBena.–Możerazsku​siszsię,bywy​pićcośmoc​niej​-
sze​goniżwoda,Car​ter?

Benniedałsięspro​wo​ko​waćkpi​nomDan​te​go.Onje​denzca​-

łejczwór​kiniede​lek​to​wałsięnaj​lep​sząwhi​skysin​glemalt,jaką
moż​nabyłona​byćpozaIr​lan​diąiSzko​cją.

Spoj​rzałzna​czą​conapo​zo​sta​łych.
– Pa​no​wie, wpraw​dzie świet​nie ba​wi​li​śmy się przez ostat​nią

de​ka​dę,da​jącsięso​biena​wza​jemwezna​ki,alenad​szedłchy​ba
czas,by​śmyprze​sta​lida​waćpra​siepre​tekstdoszczu​cianasje​-
dennadru​gie​go.

Xan​derTra​kasspoj​rzałnapo​zo​sta​łychiwes​tchnął.
–Onmara​cję.Pra​sawzię​łanasnace​low​ni​ki,jed​ne​gopodru​-

gim.Toniesąjużtyl​kowzmian​kiwtymbru​kow​cu„Szpiegce​le​-
bry​tów”,zaktó​repo​no​si​myczęśćod​po​wie​dzial​no​ści,za​nie​dbu​-
jącwła​snywi​ze​ru​nek,alefał​szy​wepo​są​dze​niaonad​mier​neim​-
pre​zo​wa​nie,nie​za​my​ka​ją​cesiędrzwidosy​pial​niirzu​ca​ją​cąsię
woczynie​obec​nośćwpra​cy.Tojużcośzgo​łain​ne​go.Dosza​łu
do​pro​wa​dza​jąmnieza​rzu​ty,żenie​ustan​nieba​lu​ję,gdyjaza​ry​-
wamnoce,sie​dzącwbiu​rze.Wze​szłymty​go​dniustra​ci​łemlu​-
kra​tyw​ny kon​trakt, bo pod​da​no w wąt​pli​wość moje kom​pe​ten​-
cje.Toza​szłozada​le​ko.

Dan​teMan​ci​niprych​nął.
–Jamamwła​śniestra​cićpo​waż​nątrans​ak​cję,botam​cichcą

ko​gośre​pre​zen​tu​ją​ce​go„ro​dzin​newar​to​ści”,co​kol​wiektozna​-
czy.–Po​cią​gnąłzdro​wyłykześwie​żona​peł​nio​nejszklan​ki.

To, że Dan​te Man​ci​ni i Xan​der Tra​kas na​dal byli tu ra​zem

izga​dza​lisięzesobą,sta​no​wi​łonaj​lep​szydo​wódnato,żeBen
do​brzezro​bił,za​pra​sza​jącichwszyst​kichdziświe​czór.Za​gro​że​-
niebyłobar​dzore​al​ne.

– Wy​ol​brzy​mia​nie na​szych mi​ło​stek sta​ło się zbyt szko​dli​we,

bytoigno​ro​wać–po​wie​dział.–Po​tra​fięso​biera​dzićztym,że
napla​cubu​do​wymoilu​dziewy​śmie​wa​jąsięzmo​ichro​man​sów.
Alekie​dyplot​kiiin​sy​nu​acjeza​czy​na​jąmiećwpływnawy​so​kość
kur​sumo​ichak​cjiimojąza​wo​do​wąre​pu​ta​cję,totojestjużnie
doprzy​ję​cia.

Tra​kasbły​snąłzło​śli​wieocza​mi.
– Nie twier​dzisz chy​ba, że to spraw​ka two​jej by​łej ko​chan​ki,

Car​ter,praw​da?

–Jejhi​sto​riabyłataksamopraw​dzi​wa,jaktwójsłyn​nyczar​ny

no​tes z na​zwi​ska​mi i nu​me​ra​mi naj​pięk​niej​szych ko​biet świa​ta
– od​burk​nął Ben. – Jak to mó​wią, Tra​kas? Ci​cha woda brze​gi
rwie?

Tra​kasskrzy​wiłsię,aMan​ci​niza​drwił:
– Jak gdy​by Tra​kas miał mo​no​pol na naj​pięk​niej​sze ko​bie​ty.

Wszy​scywie​dzą,żeja…

Prze​rwałimchłod​nygłosszej​ka:
– Je​śli już skoń​czy​li​ście tę li​cy​ta​cję, to po​roz​ma​wiaj​my, jak

mo​że​my się upo​rać z tymi pro​ble​ma​mi. Zga​dzam się z Car​te​-
rem,żetoza​szłozbytda​le​ko.Nie​życz​li​weza​in​te​re​so​wa​niepra​-
symawpływnietyl​konamójau​to​ry​tetprzy​wód​cy,aletak​żena
mojein​te​re​sy.Od​bi​jasięna​wetnaszan​sachmo​jejmłod​szejsio​-
strynamał​żeń​stwo,ategojużnieznio​sę.

Spoj​rze​li po so​bie. Wszy​scy no​si​li kla​sycz​ne czar​ne smo​king

zwy​jąt​kiemMan​ci​nie​go,któ​ryprze​ła​my​wałtentrendbia​łąma​-
ry​nar​ką i za​wa​diac​ko roz​wią​za​ną mu​chą. To przy​po​mnia​ło Be​-
no​wi o przy​ję​ciu, z któ​re​go wła​śnie wspól​nie wró​ci​li, i po​wie​-
działpo​nu​ro:

–Toniedo​ty​czytyl​kona​szychin​te​re​sów…czyro​dzin.

Man​ci​nizmarsz​czyłbrwi.
–Comasznamy​śli?
–Dy​rek​tor​kafun​da​cjipo​de​szładomniedziświe​czór,mó​wiąc,

żeje​śliwrza​wapra​synieucich​nie,bę​dziemu​sia​łazre​zy​gno​wać
z na​sze​go pa​tro​na​tu. Przez nas sprze​da​je co​raz mniej bi​le​tów,
alu​dzieprze​sta​jąpo​ka​zy​waćsięnaim​pre​zach.

Man​ci​niza​kląłsiar​czy​ściepowło​sku.
–Awięctodla​te​gopo​pro​si​łeśnasospo​tka​nie?–ode​zwałsię

za​my​ślo​nyszejk.

Benprzy​tak​nął.
– Chy​ba wszy​scy się zgo​dzi​my, że ostat​nią rze​czą, ja​kiej po​-

trze​bu​je​my,jestto,żebyucier​pia​łanatymfun​da​cja.

Cha​ry​ta​tyw​na Fun​da​cja Na​dzie​ja, o któ​rej mó​wi​li, była je​dy​-

nąrze​czą,któ​raichwszyst​kichłą​czy​ła,pozawza​jem​nymzwal​-
cza​niem się w in​te​re​sach, a or​ga​ni​zo​wa​ne przez nią do​rocz​ne
przy​ję​cia – je​dy​ny​mi mo​men​ta​mi, kie​dy prze​by​wa​li w tym sa​-
mym miej​scu o jed​nym cza​sie. Co nie​zmien​nie przy​cią​ga​ło
ogrom​neza​in​te​re​so​wa​nieme​diów.

–Car​termara​cję–ode​zwałsięMan​ci​ni.–Niemo​że​myspro​-

wa​dzaćnafun​da​cjękło​po​tów.

Po raz pierw​szy Ben od​niósł wra​że​nie, że sta​no​wią jed​ność.

Wszyst​kimna​praw​dęza​le​ża​łonatymsa​mym.

–Więcja​kiewi​dziszroz​wią​za​nie?–ode​zwałsięchłod​noszejk.
Benspoj​rzałnanie​goinapo​zo​sta​łych.
– Do​my​ślam się, że po​dob​nie jak ja, za​się​ga​li​ście opi​nii swo​-

ichpraw​ni​ków,uzna​jącpo​zy​wa​nie„Szpie​gace​le​bry​tów”zanie​-
war​tedo​dat​ko​we​goroz​gło​su?

Zgod​nie przy​tak​nę​li. Ben mó​wił da​lej, gło​sem rów​nie po​nu​-

rym,coota​cza​ją​cegotwa​rze.

–Wy​gło​sze​nieofi​cjal​ne​gooświad​cze​niatak​żeza​pro​wa​dzinas

do​ni​kąd, bo nie mo​że​my oka​zać sła​bo​ści, bro​niąc się. – Wes​-
tchnął.–Je​dy​nymdlanasroz​wią​za​niemjestwy​czysz​cze​niena​-
szychakt,do​kład​nieinadłu​go.Je​ślitegoniezro​bi​my,tenkosz​-
mar się nie skoń​czy. Za​czną ko​pać głę​biej, a ja nie mam już
ocho​tynadal​sześledz​twa.

Dan​tespoj​rzałnanie​go,mru​żącoczy.
–Niechcesz,bylu​dziomprzy​po​mi​na​no,żetwo​jale​gen​daod

szmatdofor​tu​nyniejestdokoń​capraw​dzi​wa?

Benze​sztyw​niał.
– Ni​g​dy nie ukry​wa​łem swo​je​go po​cho​dze​nia, Man​ci​ni. Po​-

wiedz​my,żeniechcęwy​wle​kaćsta​rychhi​sto​rii.Takjakitynie
chcesz,bytwo​jero​dzin​nespra​wyzna​la​złysięwcen​trumuwa​-
gi.–Dan​teistot​nieżar​li​wiestrzegłpry​wat​no​ściswo​jejro​dzi​ny,
como​głotyl​kozna​czyć,żemiałcośdoukry​cia.

Po peł​nej na​pię​cia chwi​li na ustach Wło​cha po​ja​wił się cień

uśmie​chu.Uniósłpra​wiepu​stąszklan​kę.

–To​uché,Car​ter.
– Ża​den z nas nie chce przy​cią​gać jesz​cze więk​szej uwa​gi,

nie​waż​nezja​kie​gopo​wo​du–po​wie​działzna​ci​skiemszejk.

Xan​der Tra​kas tak​że wier​cił się nie​spo​koj​nie, naj​wy​raź​niej

my​ślącoszkie​le​tachwewła​snejsza​fie.

Za​pa​dła zło​wro​ga ci​sza, a wte​dy szejk po​wie​dział, krzy​wiąc

się:

–Zga​dzamsięzCar​te​rem.Upo​rząd​ko​wa​niena​sze​gopry​wat​-

ne​goży​ciatoje​dy​neroz​sąd​neroz​wią​za​nie.Uni​ka​łemtego,jak
mo​głem,aleje​dy​ne,coprzy​wró​ciwia​ręmo​ichlu​dziwemnieto
stra​te​gicz​nemał​żeń​stwoipo​ja​wie​niesiędzie​dzi​catro​nu.

Wszy​scywzdry​gnę​lisięnatesło​wa.
–Poroz​mo​wiezmoimdo​rad​cąwi​ze​run​ko​wymipraw​ni​kiem,

do​sze​dłem do tego sa​me​go wnio​sku – z naj​więk​szą nie​chę​cią
mu​siałprzy​znaćBen.

Dan​tebyłnaj​wy​raź​niejprze​ra​żo​ny.
–Mar​ria​ge?Czyna​praw​dęmu​si​mypo​dej​mo​waćtakdra​stycz​-

nekro​ki?

Benspoj​rzałnanie​go.
–Na​wetjawi​dzęko​rzy​ścipły​ną​cezmał​żeń​stwazkimśod​po​-

wied​nim.Topo​zwo​liod​bu​do​waćza​ufa​nieispra​wi,żepra​sazo​-
sta​wi nas w spo​ko​ju. Nie​jed​no​krot​nie znaj​do​wa​łem się w sy​tu​-
acji, kie​dy żony klien​tów oka​zy​wa​ły mi wy​raź​ne za​in​te​re​so​wa​-
nie, ku wście​kło​ści ich mę​żów. To kwe​stia cza​su, żeby in​te​res
nie wy​pa​lił z po​wo​du ma​łost​ko​wej za​zdro​ści. – Zwró​cił się do
po​zo​sta​łych. – Je​ste​śmy po​strze​ga​ni jako za​gro​że​nie, na wie​le
spo​so​bów.Atoniejestdo​bre.

Dan​tebyłwy​raź​niepo​iry​to​wa​ny.

– Po​wie​dzia​łeś „ktoś od​po​wied​ni”, a co to wła​ści​wie zna​czy?

Czyist​nie​jetakako​bie​ta?

Szejk od​po​wie​dział, z ca​łym prze​ko​na​niem czło​wie​ka po​cho​-

dzą​ce​goześro​do​wi​ska,wktó​rymaran​żo​wa​nemał​żeń​stwabyły
napo​rząd​kudzien​nym.

–Oczy​wi​ście,żetak.Ko​bie​ta,któ​razra​do​ściądo​peł​nitwo​je

ży​cie…Któ​rabę​dziedys​kret​nainadewszyst​kolo​jal​na.

Dan​teuniósłbrew.
–Więc,mójge​niu​szu,gdzieznaj​dzie​mytenwzórcnót?
Za​pa​dłaci​sza,aBenze​sztyw​niałwoba​wie,żeMan​ci​nipo​su​-

nął się za da​le​ko. Szejk Zayn był przy​wód​cą pań​stwa i zwy​kle
zwra​ca​nosiędonie​gozwięk​szymsza​cun​kiem.Aleonod​rzu​cił
gło​wędotyłuiwy​buch​nąłgrom​kimśmie​chem.

–Na​wetniewie​cie,ja​kietood​świe​ża​ją​ce,kie​dyktośmówido

mniewtakispo​sób.

Na​pię​cie gęst​nie​ją​ce od mo​men​tu, kie​dy ra​zem usie​dli, wy​-

raź​nie sła​bło. Dan​te uśmiech​nął się, wzno​sząc szklan​kę w kie​-
run​kuszej​ka.

–Kie​dywkoń​cuzgo​dziszsiępo​ga​daćzemnąoal​ter​na​tyw​nej

ener​gii,oka​żęcitakibraksza​cun​ku,ja​kie​gotyl​koza​pra​gniesz.

Szej​ko​wibły​snę​ływe​so​łooczy.
–Takąofer​tęmogęroz​wa​żyć.
– To miło, że wstrzy​ma​li​śmy dzia​ła​nia wo​jen​ne, ale mu​si​my

sku​pićsięnapro​mo​wa​niubar​dziejure​gu​lo​wa​ne​gosty​luży​cia,
żebypo​ra​dzićso​bieztąsy​tu​acją–uciąłBen.–Wtymcelumu​-
si​myzna​leźćko​bie​tychęt​ne,bypo​ślu​bićnasszyb​koinado​god​-
nychwa​run​kach.Jakpo​wie​działszejk,ko​bie​ty,któ​rymmo​że​my
za​ufać.Dys​kret​ne.Lo​jal​ne.

UśmiechMan​ci​nie​gozbladł.
– Ła​twiej zna​leźć jed​no​roż​ca na Pią​tej Alei – po​wie​dział zło​-

wro​go.

Za​pa​dła ci​sza, a wte​dy ode​zwał się Xan​der Tra​kas, aż do te​-

razpo​dej​rza​niema​ło​mów​ny.

–Znamko​gośta​kie​go.
Wszy​scyspoj​rze​linanie​go,aBenspy​tałza​in​try​go​wa​ny:
–Kogo?
–Pew​nąko​bie​tę.Pro​wa​dzibar​dzodys​kret​nebiu​roma​try​mo​-

nial​nedlalu​dzita​kichjakmy.Znanaszświatodpod​szew​ki…

–Kimjestdlacie​bie?–prze​rwałmuDan​te.–Byłąko​chan​ką?
Xan​derrzu​ciłmugniew​nespoj​rze​nie.
–Tonietwo​jaspra​wa,Man​ci​ni.Uwierz​ciemi,je​śliktośmoże

naspo​znaćzod​po​wied​ni​miko​bie​ta​mi,totyl​koona.

Benzwró​ciłsiędoszej​kaZay​na:
–Awięc?
–Tomożebyćnaj​lep​szaopcja…–od​parłtwar​do.–Je​ślimamy

toro​bić,zrób​mytoszyb​ko,wszy​scy.–Po​słałkaż​de​muwy​mow​-
nespoj​rze​nie.

–Wpo​rząd​ku–mruk​nąłzwy​raź​nąnie​chę​ciąDan​te.–We​zmę

naniąna​mia​ry,aleni​cze​gonieobie​cu​ję.

Benpo​dałswójte​le​fonXan​de​ro​wi,ma​jącwra​że​nie,żekoł​nie​-

rzykza​ci​skamusięnaszyi.

– Wpisz mi jej nu​mer. Za​dzwo​nię do niej w przy​szłym ty​go​-

dniu.

Kie​dy Xan​der wpi​sy​wał nu​mer do te​le​fo​nu Bena, szejk Zayn

bły​snąłjesz​czerazhu​mo​rem.

– Czy wie​cie, że nie pa​mię​tam już na​wet, co nas wła​ści​wie

skłó​ci​łonapo​cząt​ku?

Benuśmiech​nąłsięsmut​no.
–Chy​bazabar​dzolu​bi​li​śmyzesobąwal​czyć.
Xan​derodło​żyłte​le​fonBenanasto​likiuniósłszklan​kę.
–Cóż,możejużczasogło​sićwspól​nąka​pi​tu​la​cjęwimięwyż​-

sze​go do​bra. Od​zy​ska​na re​pu​ta​cja przy​wró​ci za​ufa​nie do na​-
szych firm i pro​fi​ty. Bo, jak wszy​scy wie​my, to jest naj​waż​niej​-
sze.

Dan​teMan​ci​niwzniósłswo​jąszklan​kę.
– Ra​cja, do​brze mówi. Pa​no​wie, za po​czą​tek pięk​nej przy​jaź​-

ni.

Benspoj​rzałnakaż​de​gozmęż​czyznicho​ciażtonMan​ci​nie​go

był lek​ko kpią​cy, to na​praw​dę coś zmie​ni​ło się tego wie​czo​ru.
Niebylijużwro​ga​mi.Sta​lisięsprzy​mie​rzeń​ca​mi,amoż​li​we,że
na​wetprzy​ja​ciół​mi.Wzniósłswo​jąszklan​kę,bydo​łą​czyćdopo​-
zo​sta​łych.Te​razjużnicniesta​nieimnadro​dze.Na​wetko​bie​ty,
zktó​ry​mioże​niąsięzroz​sąd​ku.

ROZDZIAŁPIERWSZY

BenCar​terstałprzyokniewswo​imbiu​rze,zktó​re​goroz​cią​-

ga​łasięwspa​nia​łapa​no​ra​maMan​hat​ta​nu.To,cozwy​klecie​szy​-
ło go naj​bar​dziej, kie​dy na nią spo​glą​dał, to wi​dok wy​so​ko na
nie​biedźwi​gówjegofir​mybu​dow​la​nej,po​roz​rzu​ca​nychpoca​łej
wy​spie. Te​raz jed​nak od​wró​co​ny był do okna ty​łem i każ​da
częśćjegocia​łabyłausta​wio​nanatrybobron​ny,odskrzy​żo​wa​-
nychra​mionposztyw​nąsyl​wet​kę.

–My​ślę,żemniejwię​cejsięztymupo​ra​li​śmy.–Po​wstrzy​mał

prze​moż​ną chęć, by spy​tać ją ką​śli​wie, czy nie chcia​ła po​znać
ko​lo​rubie​li​zny,któ​rąmiałdzi​siajnaso​bie.

Ko​bie​ta sie​dzą​ca za jego biur​kiem zer​k​nę​ła w jego stro​nę

iza​uwa​ży​łacierp​ko:

–Nielubipanod​po​wia​daćnaoso​bi​stepy​ta​nia,praw​da?
Benod​sło​niłzębywwy​mu​szo​nymuśmie​chu.
–Dla​cze​gopanitakmy​śli?
Eli​za​bethYoung,swat​ka,non​sza​lanc​kowzru​szy​łara​mio​na​mi,

pi​sząccośnaswo​imta​ble​cie.

–Bowy​glą​dapan,jakgdy​bychciałwy​sko​czyćprzezokno.
Benskrzy​wiłsięiwy​co​fałwstro​nębiur​ka.Zkaż​dymza​da​wa​-

nym przez nią py​ta​niem, po​cząw​szy od tych nie​win​nych, typu
Do​kąd naj​chęt​niej jeź​dzi pan na wa​ka​cje?, po te iry​tu​ją​ce, jak
Cze​go ocze​ku​je pan po związ​ku?, co​raz bar​dziej się od nie​go
od​da​lał. Rów​nie moc​no jak uświa​da​miał so​bie po​trze​bę po​ślu​-
bie​nia od​po​wied​niej żony, pe​spek​ty​wa prze​sko​ku od ży​cia bez
zo​bo​wią​zańwto​wa​rzy​stwiepięk​nychko​bietdoza​an​ga​żo​wa​nia
sięwpo​waż​nyzwią​zek,cze​gowy​ma​gałroz​są​dek,przy​pra​wia​ła
goociar​ki.Potym,jakbyłświad​kiemroz​pa​dumał​żeń​stwaro​-
dzi​ców, któ​re roz​sy​pa​ło się jak ta​lia kart na pierw​szy sy​gnał
kło​po​tów,ni​g​dyniema​rzyłodo​mo​wymszczę​ściu.Swat​kamia​-
łara​cję:gdy​bymógłwy​sko​czyćoknem,spró​bo​wał​bytego.

Sia​da​jąc, skrzy​wił się jesz​cze bar​dziej. Czyj to był po​mysł?

Xan​draTra​ka​sa.Przy​po​mi​na​jącso​biewczo​raj​sząre​ak​cjęGre​ka
napy​ta​nieMan​ci​nie​go,czytako​bie​tabyłajegoko​chan​ką,otak​-
so​wałsmu​kłąiele​ganc​kąblon​dyn​kęzabiur​kiem.

Lek​kokrę​co​newło​syzwią​za​nemia​ławkoń​skiogon.Ubra​na

była ze swo​bod​ną ele​gan​cją w szy​te na mia​rę spodnie, luź​ny
top i ob​ci​słą, mięk​ką skó​rza​ną kurt​kę. Ema​no​wa​ła dys​kre​cją
ipro​fe​sjo​na​li​zmem.Xan​dermiałra​cję.

Kie​dyspoj​rza​łananie​go,za​uwa​żył,żejejoczymia​łynie​spo​-

ty​ka​nybursz​ty​no​wyod​cień.Od​cze​kałchwi​lę,bysięprze​ko​nać,
czyniedzia​ła​łanajegozmy​sły.Alenieod​no​to​wałżad​nejre​ak​-
cji.Po​wie​działso​bie,żetodo​brze,boostat​niąrze​czą,ja​kiejte​-
raz po​trze​bo​wał, była de​kon​cen​tra​cja z po​wo​du ko​bie​ty. Co
przy​po​mnia​łomu,wja​kimcelusiętuspo​tka​li.

– A więc, sko​ro roz​ło​ży​ła już pani moją du​szę na czyn​ni​ki

pierw​sze, kto pani zda​niem bę​dzie dla mnie naj​lep​szą kan​dy​-
dat​kąnapart​ner​kę?

Unio​słaką​cikustwcy​nicz​nymuśmiesz​ku.
–Och,bezobaw.Niemamzłu​dzeń.Wy​ja​wiłmipantyl​kotyle,

ile sam pan chciał. Znam męż​czyzn ta​kich jak pan, pa​nie Car​-
ter,dla​te​goje​stemtakado​brawtym,coro​bię.

Ben po​sta​no​wił nie py​tać, co wła​ści​wie ro​zu​mia​ła przez zna​-

jo​mość męż​czyzn ta​kich, jak on. Sko​ro po​mo​że mu zdo​być to,
cze​gopo​trze​bo​wał,byprze​trwaćtenkry​zys,toja​kietomazna​-
cze​nie?Stwier​dziłzuzna​niem,żeniebyłanimonie​śmie​lo​na.

–Po​le​ciłmipa​niąXan​derTra​kas.
Na te sło​wa lek​ko przy​ga​sła, po​dob​nie jak Xan​der tam​te​go

wie​czo​ru w ba​rze, pra​wie ty​dzień wcze​śniej. Uni​ka​ła wzro​ku
Bena,szar​piącsięzta​ble​tem.

–Mamroz​le​głekon​tak​ty,onjesttyl​kojed​nymzwie​lu.
Za​in​try​go​wa​ło to Bena, ale nie na tyle, by tra​cić z oczu wła​-

snespra​wy.Usiadłpro​sto.

–Pro​szęza​po​mnieć,żeotymwspo​mnia​łem.Aza​tem,czyma

paniko​gośkon​kret​ne​gonamy​śli?

Od​wró​ci​ła ta​blet ekra​nem w jego stro​nę, po​ło​ży​ła go pła​sko

nabiur​kuipo​pchnę​ławjegostro​nę.

– Tam pan znaj​dzie pew​ne pro​po​zy​cje. Pro​szę je przej​rzeć

ispraw​dzić,czyktó​raśwzbu​dzapań​skieza​in​te​re​so​wa​nie.

Wziąłta​bletdorękiiza​cząłprze​su​waćnaekra​niezdję​ciako​-

biet wraz z ich krót​ki​mi bio​gra​ma​mi. Wszyst​kie były na swój
spo​sób pięk​ne i nie​tu​zin​ko​we. Przyj​rzał się obroń​czy​ni praw
czło​wie​ka,dy​rek​tor​cege​ne​ral​nejfir​mykom​pu​te​ro​wej,tłu​macz​-
cezONZ,su​per​mo​del​ce…ależad​naniezro​bi​łananimwiel​kie​-
gowra​że​nia.Jużmiałzwró​cićta​blet,kie​dynaekra​niepo​ja​wi​ła
sięjesz​czejed​nako​bie​taina​gleza​marł.

Na​wet nie spoj​rzał na jej ży​cio​rys. Ocza​ro​wa​ła go. Na fo​to​-

gra​fii jej ciem​no​brą​zo​we, dłu​gie do ra​mion wło​sy roz​wie​wał
wiatr.Uśmie​cha​łasię,po​ka​zu​jącdwado​łecz​ki.Niemógłso​bie
przy​po​mnieć, kie​dy ostat​nio wi​dział u ko​bie​ty do​łecz​ki. Mia​ła
wy​so​kie ko​ści po​licz​ko​we i po​nęt​ne usta. Ciem​no​nie​bie​skie
oczyzdłu​gi​mirzę​sa​mi.Byłajed​no​cze​śnienie​win​naizmy​sło​wa.
I nie​zwy​kle, pro​mien​nie wręcz pięk​na. Wy​da​ła mu się dziw​nie
zna​jo​ma.

Eli​za​bethnaj​wy​raź​niejwy​czu​łajegoza​in​te​re​so​wa​nie.
– Ach, to jest Ju​lian​na Ford. Pięk​na, praw​da? Jest An​giel​ką,

miesz​ka w Lon​dy​nie, ale szczę​śli​wie w tym ty​go​dniu wła​śnie
prze​by​wawNo​wymJor​kuzpo​wo​dudo​bro​czyn​ne​gobe​ne​fi​su.

Benzmarsz​czyłbrwi.
–Ford?Takjakcór​kaLo​uisaFor​da?
Eli​za​bethprze​chy​li​łagło​wę.
–Znająpan?
Zer​k​nąłnafo​to​gra​fięjesz​czeraz,za​nimpo​pchnąłta​bletzpo​-

wro​temwstro​nęEli​za​beth.

–Zesły​sze​nia.Po​zna​łemkil​kalattemujejojca.Pró​bo​wa​łem

go na​kło​nić, żeby sprze​dał mi swo​ją fir​mę. Opo​wia​dał wte​dy
oniejiwi​dzia​łemwjegodomujejzdję​cia.–Pró​bo​wałcośso​bie
przy​po​mnieć. Wy​je​cha​ła wte​dy na wa​ka​cje… na nar​ty? Co​kol​-
wiekjejoj​ciecpo​wie​działnajejte​mat,wzmoc​ni​łototyl​kowra​-
że​nie,ja​kiewte​dyod​niósł:żebyłaze​psu​tąiroz​piesz​czo​nąje​dy​-
nacz​kąza​śle​pio​ne​goojcami​liar​de​ra.

Ta sce​na mia​ła miej​sce pod​czas jego po​by​tu w Lon​dy​nie,

gdziebo​ga​czenie​ustan​nieim​pre​zo​wa​liubokuary​sto​kra​cji.Nie
zno​siłtego.Toprzy​po​mi​na​łomuna​tręt​nie,żegdy​byjegooj​ciec
nie był tak sko​rum​po​wa​ny, on sam na​le​żał​by do tego świa​ta.
Ży​jąc z klap​ka​mi na oczach, śle​py na su​ro​wą rze​czy​wi​stość.

Atoonauczy​ni​łaznie​goczło​wie​ka,któ​rymbyłobec​nie.Nie​za​-
leż​nymodni​ko​goizastro​no​micz​nymsuk​ce​semnakon​cie,sto​-
ją​cym tak moc​no na zie​mi, że nie gro​zi​ło mu to, co spo​tka​ło
jegoro​dzi​ców.

Ode​rwałsięodprze​szło​ściibo​le​snychwspo​mnień,sku​pia​jąc

uwa​gę na swat​ce i na przy​szło​ści. To, co mu ofe​ro​wa​ła, było
oka​zją nie do zmar​no​wa​nia. Fir​ma bu​dow​la​na For​da, o so​lid​-
nym logo z czar​ną czcion​ką na zie​lo​nym tle, kró​lo​wa​ła na bu​-
dow​la​nych bil​bor​dach w An​glii. Przej​mu​jąc ją, Ben zdo​był​by
punkt za​cze​pie​nia w Eu​ro​pie. Dla​te​go wła​śnie wcze​śniej o to
za​bie​gał. Lo​uis Ford od​rzu​cił wte​dy jego pro​po​zy​cję, po​mi​mo
plo​tekojegocho​ro​bie.Aleodtam​te​gocza​suBenmiałnanie​go
oko. Te​raz zaś uświa​do​mił so​bie, że o For​dzie przez ostat​nie
mie​sią​cebyłoci​cho.Bar​dzoci​cho.

Acór​kategoczło​wie​kajesttu​tajiszu​kapart​ne​ra.Na​glezro​-

zu​miał, że Ju​lian​na Ford mo​gła roz​wią​zać wszyst​kie jego pro​-
ble​my.Sko​romiałuczy​nićtakdra​stycz​nykrokizwią​zaćsiędla
do​brawła​snejre​pu​ta​cjiifir​myzko​bie​tą,cze​muniemia​ło​byto
być mał​żeń​stwo przy​no​szą​ce ze sobą so​lid​ny po​ten​cjał do eks​-
pan​sji jego fir​my? Je​śli zgo​dzi się go po​ślu​bić, im​pe​rium Bena
roz​sze​rzysięnaEu​ro​pę,aonosią​gnieszczyt,re​ali​zu​jącwszyst​-
kie swo​je pla​ny. A wszyst​ko to z olśnie​wa​ją​co pięk​ną żoną
uboku.

Spoj​rzałnaEli​za​beth,czu​jącwtrze​wiachpeł​nenie​cier​pli​wo​-

ścipod​nie​ce​nie.

–Chcęsięzniąspo​tkać.Pro​szęza​aran​żo​waćrand​kę.

Lia Ford pró​bo​wa​ła po​ha​mo​wać ro​sną​cy gniew, ale to było

trud​ne.Jejcien​kiewy​so​kieszpil​kistu​ka​łygło​śnopoman​hat​tań​-
skim chod​ni​ku, pod​kre​śla​jąc jej burz​li​wy na​strój. Po pierw​sze
byłazłanaojcazawtrą​ca​niesięwjejspra​wy,na​wetje​śliro​bił
tozdo​bre​goser​ca.Po​nad​tozło​ści​łasięnajegose​kre​tar​kę,któ​-
ranajegopo​le​ce​nieprze​ka​za​ładaneLiidobiu​rama​try​mo​nial​-
ne​go Le​wia​tan. Mia​ła im za złe na​wet wy​bór jej zdję​cia, któ​re
prze​sła​nodoagen​cji.Oj​cieczro​biłjezza​sko​cze​niapod​czasich
ra​do​snej że​glar​skiej wy​pra​wy. Było zbyt oso​bi​stą pa​miąt​ką, by
umiesz​czaćjenastro​niein​ter​ne​to​wejbiu​rama​try​mo​nial​ne​go.

Agen​cja Le​wia​tan mia​ła swo​ją sie​dzi​bę w No​wym Jor​ku

iwcze​śniejtegodniaLiauda​łasiędobiu​raEli​za​bethYoungna
Man​hat​ta​nie.Zro​bi​łatona​tych​miast,jaktyl​kosięowszyst​kim
do​wie​dzia​ła. Oj​ciec po​in​for​mo​wał ją o tym przez te​le​fon jako
ofak​ciedo​ko​na​nym.„Wi​dzisz,ko​cha​nie,zro​bi​łemtodlacie​bie.
Te​razje​dy​ne,comu​siszzro​bić,topo​znaćja​kie​gośmi​łe​gomło​-
dzień​ca!”.Chcia​łaza​żą​daćusu​nię​ciastam​tądswo​ichda​nych…
Do​wie​dzia​łasięjed​nak,żektośwy​ra​ziłza​in​te​re​so​wa​niespo​tka​-
niemznią.AsamaEli​za​bethYoungjąza​sko​czy​ła.Ocze​ki​wa​ła…
W za​sa​dzie, nie była pew​na, cze​go się spo​dzie​wa​ła po swat​ce
mi​liar​de​rów,alenapew​nonietego,żebę​dziepięk​ną,mło​dąko​-
bie​tąmniejwię​cejwjejwie​ku,ubie​ra​ją​cąsięzkla​sycz​ną,swo​-
bod​ną ele​gan​cją. Eli​za​beth Young uosa​bia​ła tak​że pro​fe​sjo​nal​-
nądys​kre​cję,naktó​rąLiawbrewso​biepo​zy​tyw​nieza​re​ago​wa​-
ła. I tak oto, po​mi​mo nie​chę​ci Lii, Eli​za​beth uda​ło się ją ja​koś
prze​ko​nać, by dała temu spo​tka​niu szan​sę. Do​pie​ro wte​dy po​-
ka​za​łajejzdję​cieoma​wia​ne​gomęż​czy​zny.

Przezkil​kadłu​gichse​kundLiawpa​try​wa​łasięwprze​ni​kli​we

nie​bie​skieoczyibez​czel​nieprzy​stoj​nątwarzobar​dzomę​skich
ry​sach, oko​lo​ną gę​sty​mi ciem​ny​mi wło​sa​mi i ema​nu​ją​cą sek​-
sow​nąpew​no​ściąsie​bie.Re​pre​zen​to​wałdo​kład​nietentypmęż​-
czy​zny,ja​kie​goLiain​stynk​tow​niesiębała.Takiro​dzajoso​bo​wo​-
ści przy​po​mi​nał jej wła​sną mat​kę, któ​ra ode​szła od niej i jej
ojca,kie​dyLiamia​ładzie​sięćlat.Wnie​po​ko​ją​cyspo​sóbpo​dzia​-
ła​łanajejko​bie​cość,ategobar​dzoniechcia​ła.Niein​te​re​so​wa​-
ły jej rand​ki. Pró​bo​wa​ła wcze​śniej spra​wić przy​jem​ność ojcu
iza​rę​czy​łasię.Skoń​czy​łosiętojed​nakdlaniejża​ło​snymupo​ko​-
rze​niem, kie​dy pew​ne​go dnia za​sko​czy​ła na​rze​czo​ne​go w jego
biu​rze,ztwa​rząmię​dzyroz​ło​żo​ny​mino​ga​mise​kre​tar​ki.„Je​steś
ozię​bła,Lio–rzu​ciłjejpo​tem.–Niemogępo​ślu​bićko​bie​ty,któ​-
ranielubisek​su”.

To do​świad​cze​nie tyl​ko po​głę​bi​ło brak pew​no​ści sie​bie Lii.

Po​przy​się​głaso​bie,żeskon​cen​tru​jesięnaka​rie​rzeiudo​wod​ni
ojcu, że po​tra​fi sta​nąć na wła​snych no​gach. Nie​ste​ty on nie​-
ustan​niecho​ro​wałiwię​cejcza​suzaj​mo​wa​łojejdba​nieoro​dzin​-
nyin​te​resniżre​ali​za​cjaswo​icham​bi​cji.

Eli​za​beth Young przy​wró​ci​ła ją bru​tal​nie do te​raź​niej​szo​ści,

wy​ja​wia​jąc,kimbyłówta​jem​ni​czynie​zna​jo​my.Liaspoj​rza​łana
niąmru​żącoczy.

–Ben​ja​minCar​ter?TenodCar​terCon​struc​tion?
– Tak – przy​tak​nę​ła Eli​za​beth Young. – Po​wie​dział, że o pani

sły​szał, cho​ciaż ni​g​dy pani nie spo​tkał. Miał ja​kieś in​te​re​sy
zpanioj​cemja​kiśczastemu?

Lia po​czu​ła wście​kłość. Kil​ka lat wcze​śniej Ben​ja​min Car​ter

przy​je​chał do Lon​dy​nu i pró​bo​wał prze​jąć Ford Con​struc​tion,
fir​męjejro​dzi​ny.Oj​ciecwte​dysta​now​czood​rzu​ciłhoj​nąofer​tę
Car​te​ra,alejegozdro​wie,zwy​klesła​be,aszcze​gól​niepod​upa​-
da​ją​ce w tam​tym cza​sie po pa​skud​nym za​pa​le​niu płuc, te​raz
jesz​czesiępo​gor​szy​ło.Je​ślisięspo​tkazBen​ja​mi​nemCar​te​rem,
bę​dzie mo​gła po​słać go do wszyst​kich dia​błów, oszczę​dza​jąc
ojcupo​now​nychna​ga​by​wań.Lo​uisFordbyłtakdum​ny,żeprę​-
dzejbyumarł,niżpo​ka​załko​mu​kol​wiekswo​jąsła​bość.Zwłasz​-
cza ko​muś ta​kie​mu, jak ten ame​ry​kań​ski po​ten​tat, któ​re​go oj​-
ciecopi​sałwcze​śniejjakobu​dzą​ce​gogro​zę.

Ate​razBen​ja​minCar​terchcesięzniąumó​wić?Je​ślitozbieg

oko​licz​no​ści,toonabyłaCu​kro​wąWieszcz​ką.

Lia sta​nę​ła przy przej​ściu dla pie​szych, bio​rąc uspo​ka​ja​ją​cy

od​dech. Mo​gła po pro​stu od​wo​łać to spo​tka​nie, ko​rzy​sta​jąc
z po​śred​nic​twa Eli​za​beth Young. Czu​ła jed​nak nie​od​par​te pra​-
gnie​nie po​in​for​mo​wa​nia tego czło​wie​ka oso​bi​ście, że nie ma
szansprze​jąćfir​myjejojca.Ajużzpew​no​ściąniezajejpo​śred​-
nic​twem.

Po dru​giej stro​nie uli​cy ma​je​sta​tycz​ny se​ce​syj​ny Ho​tel Al​go​-

nqu​in piął się ku nie​bu. Mie​li się tam spo​tkać w na​stro​jo​wym
ba​rze. Ale je​dy​ne, o czym mo​gła te​raz my​śleć, to bez​czel​nie
przy​stoj​na twarz i nie​bie​skie oczy. Za​sta​na​wia​ła się, czy jest
wy​so​ki.Czypo​tęż​niezbu​do​wa​ny.

Za​pa​li​łosięzie​lo​neświa​tłoiwkro​czy​łanapasy,za​pew​nia​jąc

samasie​biezpa​sją,żeBen​ja​minCar​terzpew​no​ściąnażywoją
roz​cza​ro​wu​je. Zresz​tą, uspo​ka​ja​ła się, i tak nie za​ba​wi tam na
tyle dłu​go, by to spraw​dzić. Nie tra​cąc cza​su po​in​for​mu​je go,
że…

My​śliLiiroz​pierz​chłysięnawszyst​kiestro​ny,kie​dytużprzed

ho​te​lemwpa​dłanaścia​nę.Chwy​ta​jącod​dech,spoj​rza​ławgórę
i prze​ko​na​ła się, że ta ścia​na tak na​praw​dę była bar​dzo wy​so​-
kim czło​wie​kiem. Bar​dzo mę​skim. O sze​ro​kim tor​sie. Z prze​ni​-
kli​wy​minie​bie​ski​miocza​mi.

Mgli​ścieza​re​je​stro​wa​ła,żeBen​ja​minCar​ternażywonieroz​-

cza​ro​wy​wał. W naj​mniej​szym stop​niu. Wy​glą​dał na​wet… ko​-
rzyst​niej. Uśmiech​nął się. Miał zmy​sło​we, pięk​nie wy​kro​jo​ne
usta.

– Prze​pra​szam, nie pla​no​wa​łem na wstę​pie ko​li​zji. Za​uwa​ży​-

łem,jakszłapaniuli​cą.Roz​po​zna​łempa​niązfo​to​gra​fiiipo​my​-
śla​łem,żetunapa​niąpo​cze​kam.Do​brzesiępaniczu​je?

Jegogłosbyłmoc​nyinatyległę​bo​ki,bypo​dzia​łaćnajejzmy​-

sły.Spe​szy​łasięnie​co,alezło​ży​łatonakarbchwi​lo​we​goszo​ku
iutra​tytchu.Ski​nę​łagło​wąiuda​łojejsięwy​krztu​sić:

– Świet​nie… do​sko​na​le. – Była tak za​ab​sor​bo​wa​na zbli​ża​ją​-

cym się spo​tka​niem z nim, że na nie​go wpa​dła. Ła​piąc rów​no​-
wa​gę,in​stynk​tow​niechwy​ci​łagozara​mio​na.Na​wetprzezma​-
te​riał płasz​cza wy​czu​ła twar​de bi​cep​sy. Gwał​tow​nie ode​rwa​ła
odnichręce,jakgdy​bysięspa​rzy​ła.

Spoj​rzałnaniąprze​cią​gleicof​nąłsię,wska​zu​jącdło​nią.
–Pro​szę,pa​nieprzo​dem.
Zde​ner​wo​wa​na, że uszło z niej po​wie​trze, nie mia​ła in​ne​go

wy​bo​ru, jak tyl​ko ru​szyć do wej​ścia, gdzie cze​kał już por​tier,
przy​trzy​mu​jąc otwar​te drzwi. Kie​dy wcho​dzi​ła, uchy​lił czap​ki.
Usły​sza​ła,jakode​zwałsiędoidą​ce​gozanimmęż​czy​zny.

–Wi​ta​mypo​now​nie,pa​nieCar​ter.
–Dzię​ku​ję,Tom,tojakza​wszeprzy​jem​ność.
Zi​ry​to​wa​ło ją to uprzej​me po​wi​ta​nie. Szedł te​raz tuż za nią

i czu​ła jego za​pach, tak mę​ski jak on sam i bar​dziej dzia​ła​ją​cy
nawy​obraź​nięniżprzy​tła​cza​ją​cy.Ma​îtred’hôtelpod​szedł,żeby
ich po​wi​tać przy wej​ściu do ciem​ne​go, urzą​dzo​ne​go z prze​py​-
chembaru,pstry​ka​jącpal​ca​minakel​ne​ra,byza​jąłsięichokry​-
cia​mi.Po​pro​wa​dzo​noichdodys​kret​ne​gosto​li​kadladwoj​gana
ubo​czu.Liawśli​znę​łasięnaobi​teak​sa​mi​temkrze​słoprzyścia​-
nieiob​ser​wo​wa​ła,jakBen​ja​minCar​tersia​dana​prze​ciw​ko.Te​-
raz,gdyzdjąłpłaszcz,wi​dzia​ła,żemiałnaso​bietrzy​czę​ścio​wy
gar​ni​tur i ciem​no​sza​ry kra​wat. Po​mi​mo uła​dzo​nej po​wierz​-

chow​no​ścibyłownimcośnie​bez​piecz​ne​goipry​mi​tyw​ne​go.Po​-
wo​do​wa​napa​ni​ką,za​czę​łapo​spiesz​niemó​wić:

– Pro​szę po​słu​chać, pa​nie Car​ter… – sło​wa za​mar​ły jej na

ustach,kie​dywy​cią​gnąłdoniejrękęzuśmie​chem.

– Pro​szę mi wy​ba​czyć, nie przed​sta​wi​łem się. Na​zy​wam się

Ben​ja​minCar​ter.

Wbi​ja​nejejdogło​wyprzezcałeży​cieprzezojcaire​żimszkół

zin​ter​na​temdo​brema​nie​ryniepo​zwo​li​łyjejzi​gno​ro​waćwy​cią​-
gnię​tejdoniejręki.Po​da​łamuswo​jąikie​dyjejdo​tknął,po​czu​-
ła za​dzi​wia​ją​cą szorst​kość jego skó​ry, co tyl​ko wzmoc​ni​ło wra​-
że​nie, że był mniej cy​wi​li​zo​wa​ny, niż na to wy​glą​dał. Ści​ska​jąc
lek​kojegopal​cepo​wie​dzia​łaci​cho:

–Ju​lian​na,Ju​lian​naFord.

Kie​dy smu​kłe, ko​bie​ce pal​ce za​ci​snę​ły się na jego dło​ni, Ben

uznał,żeni​g​dyjegozmy​słynieza​re​ago​wa​łytakmoc​nonażad​-
nąko​bie​tę.Do​tykjejape​tycz​nieza​okrą​glo​ne​gocia​ła,kie​dyzde​-
rzy​łasięznimpodho​te​lem,wstrzą​snąłnimdogłę​bi.

Do​strzegłją,jakszłaza​my​ślo​napodru​giejstro​nieuli​cy.Gdy

jej dłu​gie nogi szyb​ko po​ko​na​ły dzie​lą​cą ich od​le​głość, był tak
za​uro​czo​nyjejwdzięcz​ny​miru​cha​mi,żesta​nąłjakwry​ty.Awte​-
dyonazim​pe​temwpa​dłapro​stonanie​go.

Gdyichcia​łasięzde​rzy​ły,po​czułwstrząsni​czympoza​strzy​ku

ad​re​na​li​ny w ser​ce. To wra​że​nie nie było jed​no​stron​ne. Do​-
strzegłjejsze​ro​kootwar​te,zszo​ko​wa​neoczyiza​ró​żo​wio​nepo​-
licz​ki.Za​ci​snę​łamudło​nienara​mio​nach.Byłanatylewy​so​ka,
żewy​star​czy​ło,bypo​chy​liłgło​wę,asię​gnął​bydojejpo​nęt​nych
ust,gdy​byze​chciał.

Te​razza​pa​trzyłsięnajejciem​no​nie​bie​skieoczy,lśnią​ceciem​-

no​brą​zo​we wło​sy, bla​dą cerę w od​cie​niu ko​ści sło​nio​wej i po​-
nęt​neusta.Miałocho​tęod​su​nąćsto​liknabokirzu​cićsięnanią
tu i te​raz. Była wprost olśnie​wa​ją​ca. Lek​kim szarp​nię​ciem
oswo​bo​dzi​łaswo​jądłoń.Po​zwo​liłjejnatonie​chęt​nie.

Pod​szedł kel​ner, pro​po​nu​jąc im coś do pi​cia. Przez mo​ment

byłaspe​szo​na,apo​temszyb​koza​mó​wi​łabur​bo​nazlo​dem.Ben
po​pro​siłowodęga​zo​wa​ną.

–Dzię​ku​ję,żezgo​dzi​łaśsięzemnąspo​tkać–po​wie​dział,kie​-

dyzo​sta​lisami.

Gdy na nie​go spoj​rza​ła, po​czuł pod​nie​ce​nie. A ona nie była

na​wet wy​zy​wa​ją​co ubra​na. Mia​ła ja​sną, za​pię​tą pod szy​ję je​-
dwab​ną bluz​kę i ołów​ko​wą spód​ni​cę. De​li​kat​ny ma​ki​jaż i bi​żu​-
te​rię. Wy​so​kie szpi​ki. Kla​sycz​nie. Ele​ganc​ko. Ale je​śli cho​dzi​ło
ojegoli​bi​do,rów​niedo​brzemo​głabyćte​raznaga.

–Niechpanpo​słu​cha–za​czę​ła,alewte​dypo​ja​wiłsiękel​ner

zna​po​ja​mi.

Bendo​strzegł,żeszyb​koupi​łałykbursz​ty​no​we​gotrun​ku,za​-

nimod​sta​wi​łaszklan​kę.

–Je​steśtu,zda​jesię,tyl​koprzezty​dzień?Miesz​kaszwLon​dy​-

nie?–za​py​tał,wy​ko​rzy​stu​jącmo​ment.

Prze​łknę​łagwał​tow​nieina​wettenma​lut​kigestbyłpe​łengra​-

cji.Jejele​gan​cjaro​bi​łananimogrom​newra​że​nie.Togodzi​wi​-
ło,bodaw​notemuze​rwałzchłod​ny​mipięk​no​ścia​mizwyż​szych
sfer, któ​re do nie​go lgnę​ły. Pod​nie​ca​ły się na myśl, że były
z kimś tro​chę nie​bez​piecz​nym. Twar​dym. Szorst​kim. Pier​wot​-
nym. Spra​wia​ło mu przy​jem​ność po​rzu​ca​nie ich, po​dob​nie jak
od​rzu​ciłcałyichświat.Te​razjed​naksie​działkołoko​bie​ty,któ​ra
usu​wa​ła wszyst​kie te la​fi​ryn​dy z to​wa​rzy​stwa w cień jed​nym
unie​sie​niem ele​ganc​kiej brwi. Krew bu​zo​wa​ła w nim tak gwał​-
tow​nie,żeztru​demzbie​rałmy​śli.

Spoj​rza​łananie​go.
– Ja… tak, miesz​kam w Lon​dy​nie. Więc, szcze​rze mó​wiąc,

uwa​żam,żetarand​kajestzu​peł​nienie​po​trzeb​na.

Mia​łaostrybry​tyj​skiak​centido​pie​ropose​kun​dziedo​tarłdo

nie​gosensjejsłów.Awte​dydo​strzegłtak​żebar​dzochłod​nywy​-
razjejtwa​rzy.Za​mru​gał.

–Więcpocozgo​dzi​łaśsięnatospo​tka​nie?
Zmru​ży​łaoczyiwzię​łagłę​bo​kiwdech.
– Po​nie​waż chcia​łam spo​tkać się z pa​nem twa​rzą w twarz

i po​wie​dzieć, że wiem o pań​skim wcze​śniej​szym spo​tka​niu
zmoimoj​cem,gdychciałpanprze​jąćjegofir​mę.

Spoj​rzał jej w oczy. Jego eks​cy​ta​cja osią​gnę​ła stan wrze​nia,

po​mi​mo lo​do​wa​te​go chło​du z jej stro​ny. Za​sko​cze​nie po​krył
non​sza​lanc​kimwzru​sze​niemra​mio​na​mi.

–Jakimałyjesttenświat.

–Naj​wy​raź​niejzbytmały–od​par​łacierp​koipo​cią​gnę​łajesz​-

cze je​den łyk bur​bo​na, za​ci​ska​jąc moc​no pal​ce na cięż​kiej
szklan​ce.

–Comasznamy​śli?
Najejbla​dychpo​licz​kachpo​ja​wi​łysięru​mień​ce.
–To,pa​nieCar​ter–moc​noza​ak​cen​to​wa​łajegona​zwi​sko–że

ma​jąc na uwa​dze tam​tą hi​sto​rię z moim oj​cem, nie może pan
ocze​ki​wać,że​bymuzna​łatęrand​kęzaczy​styprzy​pa​dek.

Jejcy​nizmniepo​wi​niengodzi​wić,ajed​naktaksięsta​ło.Był

te​razwnaj​wyż​szymstop​niuczuj​ny.Ostroż​niepo​wie​dział:

– Nie mogę po​wie​dzieć, że to czy​sty przy​pa​dek, nie. Wiem,

kimje​steśikimjesttwójoj​ciec.

Uśmiech​nę​łasięcierp​ko.
–Do​strzegłpanoka​zjęijąwy​ko​rzy​stał?
Bentak​żezmu​siłsiędouśmie​chu,pró​bu​jączła​go​dzićna​pię​-

cie.

– Zo​sta​łaś klient​ką agen​cji Le​wia​tan, więc naj​wy​raź​niej in​te​-

re​su​ją cię rand​ki. Po​zna​wa​nie lu​dzi. Sko​ro mamy ze sobą coś
wspól​ne​go,tojesttochy​bado​bryte​matnaroz​krę​ce​nieroz​mo​-
wy.

Oczyza​lśni​łyjejni​czymdwasza​fi​ry.
–Cóż–od​par​łazim​no–oba​wiamsię,żenieje​stemza​in​te​re​-

so​wa​na roz​mo​wą z pa​nem, pa​nie Car​ter. Przy​szłam tu wy​łącz​-
niepoto,bypo​in​for​mo​waćpanaotym,gdy​bymiałpanjesz​cze
ja​kie​kol​wiekwąt​pli​wo​ści.

Z tymi sło​wa​mi jed​nym hau​stem do​pi​ła drin​ka i chwy​ci​ła to​-

reb​kę za​wie​szo​ną na opar​ciu krze​sła obok. Wsta​ła i spoj​rza​ła
nanie​gozgóry.

–Acodomo​je​goojca,jegosta​no​wi​skosięniezmie​ni​ło,więc

su​ge​ru​ję,żebypo​szu​kałpanmoż​li​wo​ścigdziein​dziej.Dzię​ku​ję
zadrin​ka,pa​nieCar​ter,pro​szęmnienieod​pro​wa​dzać.

Za​nim Ben zdo​łał po​jąć do koń​ca, co się dzie​je, za​rzu​ci​ła to​-

reb​kęnara​mięiode​szłaodsto​li​ka.

Kie​dy w koń​cu oszo​ło​mio​ny pod​niósł się, zdo​łał uj​rzeć tyl​ko,

jak za​nie​po​ko​jo​ny ma​ître d’hôtel po​ma​ga jej za​ło​żyć płaszcz.
Wy​szłazbaru,nieoglą​da​jącsięzasie​bie.Spoj​rzałznie​do​wie​-
rza​niemnaze​ga​rek.Tarand​kanietrwa​łana​wetkwa​dran​sa.

Usiadł zno​wu, jej wy​nio​słe sło​wa wciąż roz​brzmie​wa​ły mu

w gło​wie. „Su​ge​ru​ję, żeby po​szu​kał pan moż​li​wo​ści gdzie in​-
dziej”.Gdy​bytoniebyłotaknie​po​ko​ją​ce,by​ło​byza​baw​ne.Tak
na​praw​dę, do​pó​ki ona sama nie pod​nio​sła tego te​ma​tu, myśl
ojejojcubyłaostat​nią,jakaprzy​cho​dzi​łamudogło​wy.Ju​lian​na
Ford, z jej błysz​czą​cy​mi nie​bie​ski​mi ocza​mi i tym bez​czel​nym
ak​cen​tem, cał​ko​wi​cie zbi​ła go z tro​pu. Po​trak​to​wa​ła go po​gar​-
dli​wie i lek​ce​wa​żą​co. Jak gdy​by nie był wart, żeby czy​ścić jej
buty.

Ski​nął,pro​szącora​chu​nek.Wie​dział,żepo​wi​nienoniejza​po​-

mnieć, ale krew na​dal mu wrza​ła. Z żą​dzy i iry​ta​cji, że za​la​zła
muzaskó​rętakbar​dzowtakkrót​kimcza​sie.Kil​kase​kundpóź​-
niej wy​szedł z po​nu​rą miną. Nikt nie brał go z za​sko​cze​nia,
zpew​no​ściąnieko​bie​ta.Azwłasz​czataka,któ​rejpo​żą​dał.

Liana​daldrża​łaodnad​mia​ruad​re​na​li​ny,kie​dytak​sów​kawio​-

zła ją do ho​te​lu Cen​tral Park. Krę​ci​ło jej się w gło​wie po zbyt
szyb​ko wy​pi​tym al​ko​ho​lu. Tru​nek za​pew​nił jej jed​nak od​wa​gę,
ja​kiej po​trze​bo​wa​ła, by po​wie​dzieć to, co mu​sia​ła, naj​bar​dziej
onie​śmie​la​ją​ce​mumęż​czyź​nie,ja​kie​gospo​tka​ławży​ciu.

Cią​gle mia​ła go przed ocza​mi roz​par​te​go na krze​śle za sto​-

łem, z twar​dy​mi mu​sku​ła​mi i sze​ro​ki​mi ba​ra​mi, w gar​ni​tu​rze,
któ​ry nie tu​szo​wał jego mę​skiej ener​gii. Sek​sow​ny uśmie​szek
igrał mu na ustach. Nie mo​gła uwie​rzyć, że ze​bra​ła w so​bie
siłę,bysta​nąćispoj​rzećnanie​gozgóryiwy​po​wie​dziećtam​te
po​gar​dli​we sło​wa, ani w to, że zdo​ła​ła po tym wyjść na mięk​-
kichno​gach.

Kie​dy tego po​trze​bo​wa​ła, po​tra​fi​ła przy​wdziać lo​do​wa​tą ma​-

skę pew​no​ści sie​bie. Tę umie​jęt​ność opa​no​wa​ła po odej​ściu
mat​ki, po tym, jak pod​słu​cha​ła jej okrut​ne sło​wa. „Oczy​wi​ście
nieza​bio​ręzesobąLii.Cobymzro​bi​łazdziec​kiem,któ​rejąka
sięiru​mie​ni,ile​kroćktośnaniąspoj​rzy?”.Na​wette​raz,pola​-
tach, na​dal pa​lił ją wstyd po​mie​sza​ny z upo​ko​rze​niem. Na​do​-
pie​kuń​czość i mi​łość ojca nie mo​gły ule​czyć blizn po od​rzu​ce​-
niu, ale od tam​te​go dnia Lia prze​sta​ła się ją​kać. Ru​mie​nie​nie
się jed​nak… Przy​ło​ży​ła dłoń do roz​grza​ne​go po​licz​ka. Naj​wy​-
raź​niejwciążniemia​łanadtymkon​tro​li.

Ben​ja​minCar​ternaszczę​ściewte​dysie​dział.Namyśl,żemu​-

sia​ła​by po​wie​dzieć mu to wszyst​ko, gdy​by stał w ca​łej swo​jej
onie​śmie​la​ją​cejpo​sta​ci,za​schłojejwgar​dle.Uda​łojejsię,taką
mia​łana​dzie​ję,prze​ko​naćgo,żejejab​so​lut​nieniein​te​re​so​wał.
Ale jej sza​le​ją​cy puls do​wo​dził cze​goś zgo​ła prze​ciw​ne​go. To
dla​te​go wy​bie​gła z ho​te​lu, po​ty​ka​jąc się i za​trzy​mu​jąc do​pie​ro
na ze​wnątrz, chwy​ta​jąc haust chłod​ne​go je​sien​ne​go po​wie​trza
tak gwał​tow​nie, jak gdy​by wła​śnie prze​bie​gła ma​ra​ton. Na
szczę​ście por​tier we​zwał na​tych​miast dla niej tak​sów​kę i wła​-
śnie do​jeż​dża​ła do swo​je​go ho​te​lu. Za​pła​ci​ła i pró​bo​wa​ła nie
wpaść pę​dem do środ​ka, gna​na ir​ra​cjo​nal​nym lę​kiem, że duża
dłońwy​lą​du​jezamo​mentnajejra​mie​niu.

Nie​wie​lepóź​niejBenzna​lazłsięwswo​imob​szer​nymapar​ta​-

men​cie. Nie zwra​cał uwa​gi na do​no​śne sy​re​ny do​bie​ga​ją​ce
ztęt​nią​cejgdzieśwdoleży​ciemdziel​ni​cyMe​at​pac​king.Ner​wo​-
wocho​dziłpomiesz​ka​niu.Zdjąłma​ry​nar​kęikra​wat,czu​jąc,że
się dusi. Gło​wę na​dal miał peł​ną ob​ra​zów Ju​lian​ny Ford z jej
chłod​nąary​sto​kra​tycz​nąuro​dą.Nur​to​wa​łagowy​raź​nanie​chęć,
jaką mu oka​za​ła, i na​tych​mia​sto​wa kon​klu​zja, że to spo​tka​nie
mia​ło coś wspól​ne​go z jej oj​cem. Nie pró​bo​wał przed nią uda​-
wać, że nie wie​dział, kim była. Po pro​stu nie wspo​mniał o tym
za​wcza​su.

Te​le​fon za​czął mu wi​bro​wać w kie​sze​ni i wy​jął go, krzy​wiąc

się na wi​dok na​zwi​ska Eli​za​beth Young na ekra​nie. Ode​zwa​ła
sięzdez​apro​ba​tą:

–Niewiem,coza​szłomię​dzypa​nemaJu​lian​nąFord,aleona

nie chce wię​cej pana wi​dzieć i po​le​ci​ła wy​co​fać swo​je zdję​cie
zmo​je​goport​fo​lio.

Po​czułjed​no​cze​śniezłośćira​dość,żeLianiechcia​łaspo​tkać

sięzin​nymmęż​czy​zną.Totak​żepo​twier​dzi​łojegopo​dej​rze​nie,
żemia​łacośdoukry​cia…ja​kąśsła​bość.Awnimdo​strze​głaza​-
gro​że​nie.

– Ża​łu​ję, że to spo​tka​nie nie wy​pa​dło do​brze, ale zaj​mę się

tym.

Eli​za​bethYoungod​po​wie​dzia​łaostro:
– Nie tak pro​wa​dzę swo​je in​te​re​sy, pa​nie Car​ter. Nie może

panjejna​ga​by​wać,sko​rowy​raź​nienieży​czyso​biewię​cejpana
wi​dzieć.

To przy​po​mnie​nie zi​ry​to​wa​ło Bena, po​dob​nie jak alu​zja, że

ktośmiałpra​womó​wićmu,comaro​bić.Aleniemógłpo​zwo​lić
so​bie na to, żeby zra​zić do sie​bie tę ko​bie​tę. Była klu​czem do
przy​szło​ściichwszyst​kich.Tyl​kożete​razczułde​ter​mi​na​cję,by
wziąćprzy​szłośćwswo​jeręce.

–Za​pew​niampa​nią,żeniebędęjejna​ga​by​wałzapo​śred​nic​-

twempanibiu​ra.

Namo​mentza​pa​dłaci​sza,apo​temEli​za​bethYoungrze​kła:
–Dzię​ku​ję.Je​ślikie​dyśbę​dziepango​to​wyspo​tkaćsięzkimś

po​now​nie, mo​że​my za​aran​żo​wać ko​lej​ną rand​kę. Ale mu​szę
panaostrzec,żeniebędęto​le​ro​waćni​ko​go,ktozra​żadosie​bie
mojąklien​te​lę.

Po​czułcośwro​dza​jusza​cun​kudomó​wią​cejpraw​dębezogró​-

dekswat​ki.Zpew​no​ściąpo​tęż​nimęż​czyź​nijejnieonie​śmie​la​li.

– Ju​lian​na Ford i ja oka​za​li​śmy nie​zgod​ność cha​rak​te​rów, to

wszyst​ko.Takcza​sembywa.Je​ślibędępo​trze​bo​wałpaniusług,
za​dzwo​nię.Dowi​dze​nia,pan​noYoung.

Roz​łą​czył się, już zde​cy​do​wa​ny. Może i była to nie​zgod​ność

cha​rak​te​rów,alemię​dzynimatąolśnie​wa​ją​cąciem​no​wło​sąan​-
giel​ską pięk​no​ścią coś wy​raź​nie za​iskrzy​ło, nie​waż​ne, jak bar​-
dzo lo​do​wa​te było jej za​cho​wa​nie. Wie​dział, że przy​je​cha​ła tu,
byuczest​ni​czyćwim​pre​ziecha​ry​ta​tyw​nej.NowyJorkmożesię
oka​zać za​ska​ku​ją​co mały, je​śli ktoś po​ru​sza się w okre​ślo​nych
krę​gach. Mogą spo​tkać się zno​wu przy​pad​kiem, już nie za po​-
śred​nic​twemagen​cjiEli​za​bethYoung.Takjakobie​cał.

Wy​dał przez te​le​fon zwię​złe in​struk​cje swo​jej asy​stent​ce.

Wma​wiał so​bie, że jego eks​cy​ta​cja bie​rze się stąd, że Ju​lian​na
Forddajemuszan​sęnapu​blicz​neiza​wo​do​weod​ku​pie​nie.Nie
zaśstąd,żejejchłódtakcho​ler​niegoza​in​try​go​wał.Anistąd,że
pra​gniejejbar​dziejniżja​kiej​kol​wiekin​nejko​bie​ty.

ROZDZIAŁDRUGI

Na​stęp​ne​go wie​czo​ru Lia przy​glą​da​ła się so​bie kry​tycz​nie

w wiel​kim lu​strze wi​szą​cym w jej ho​te​lo​wym apar​ta​men​cie.
Dłu​gawie​czo​ro​wasuk​niajaknajejgustbyłazbytwy​cię​ta.Nie
mia​ła rę​ka​wów, za to głę​bo​ki de​kolt oraz roz​cię​cie wy​so​ko na
udzie, a na do​da​tek była w ja​skra​wo​czer​wo​nym ko​lo​rze. Choć
Lia wiła się na myśl o no​sze​niu tak wy​zy​wa​ją​cej kre​acji, wie​-
dzia​ła,żedzię​kitemuzdo​łasku​tecz​nieod​wró​cićuwa​gęodnie​-
obec​no​ści jej ojca na au​kcji cha​ry​ta​tyw​nej w jed​nym z naj​bar​-
dziejsno​bi​stycz​nychho​te​linaMan​hat​ta​nie,gdziebyłocze​ki​wa​-
ny.

Samachcia​łasiętamzna​leźćnie​za​leż​nie,bofun​da​cjado​bro​-

czyn​na, wspie​ra​ją​ca od​bu​do​wę re​gio​nów do​tknię​tych ka​ta​kli​-
zma​mi,byłabli​skajejser​cu.

Krót​karoz​mo​wazoj​cemuspo​ko​iłająnie​co.Wy​da​wałsięwe​-

sel​szy niż w ostat​nich dniach. Jego nie​daw​ny udar, cho​ciaż ła​-
god​ny,moc​noichobo​jewy​stra​szył.Po​wie​dzia​łamu,żewy​bra​ła
się na rand​kę. Ucie​szył się tak bar​dzo, że nie mia​ła ser​ca po​-
wie​dzieć mu, z kim się umó​wi​ła. Ostat​nie, cze​go po​trze​bo​wał,
tousły​szećna​zwi​skoBen​ja​mi​naCar​te​ra.Zpew​no​ściądo​szedł​-
by do wnio​sku, że męż​czy​zna miał ja​kieś ukry​te mo​ty​wy. Bo
sępy już krą​ży​ły, czy​ha​jąc na szan​sę, by wy​ko​rzy​stać sła​bość
Lo​uisaFor​da.

Liaupew​ni​łasięcodotego,ro​biącostat​niejnocyro​ze​zna​nie

w in​ter​ne​cie na te​mat Ben​ja​mi​na Car​te​ra. Zna​la​zła jego zdję​-
cie,zro​bio​nezukry​ciaztrze​manaj​bar​dziejno​to​rycz​ny​miplay​-
boy​amiisłyn​ny​miry​wa​la​mibiz​ne​so​wy​mi:Xan​dremTra​ka​sem,
Dan​temMan​ci​nimiszej​kiemZay​nemAl-Gham​dim,któ​rychna​-
zwi​skanie​odmien​niełą​czo​nozogrom​ny​mifor​tu​na​mi,pięk​ny​mi
ko​bie​ta​mi i nie​chę​cią do za​wie​ra​nia związ​ków. W to​wa​rzy​szą​-
cym fo​to​gra​fii ar​ty​ku​le zwra​ca​no uwa​gę na to, że wszy​scy oni
mie​li w ostat​nich mie​sią​cach bar​dzo złą pra​sę i spe​ku​lo​wa​no,

dla​cze​gopo​sta​no​wi​lina​glezjed​no​czyćsiły.

Zo​rien​to​wa​łasię,żepo​peł​ni​łatak​tycz​nybłąd,oka​zu​jącBen​ja​-

mi​no​wiCar​te​ro​wijaw​nąnie​chęć.Nieza​przy​jaź​niałsięzeswo​-
imiod​wiecz​ny​miwro​ga​mibezpo​wo​du.Nieza​pro​siłjej,ottak,
na rand​kę, kie​dy mógł się uma​wiać z nie​zli​czo​ną rze​szą pięk​-
niej​szychichęt​nychko​biet.Naj​wy​raź​niejcośknuł.

Czy​ta​jąc o nim do​wie​dzia​ła się, że sam stwo​rzył wła​sną le​-

gen​dęczło​wie​kawy​wo​dzą​ce​gosięzni​zin,do​ra​sta​ją​ce​gowro​-
dzi​nachza​stęp​czychwQu​eens,abypiąćsięwgóręwbu​dow​la​-
nejhie​rar​chiinawszyst​kichpla​cachbu​do​wyNo​we​goJor​ku.Na
prze​strze​nide​ka​dywspiąłsięnasamszczytbran​ży.Do​słow​nie.
Jego fir​ma wzno​si​ła obec​nie bu​dy​nek, któ​ry miał być naj​wyż​-
szymdra​pa​czemchmurnaMan​hat​ta​nie.

We​dług plot​kar​skich por​ta​li był bez​względ​ny w sto​sun​ku do

ko​biet, szyb​ko nu​dząc się ko​lej​ny​mi zdo​by​cza​mi, co zda​rza​ło
się zwy​kle już po jed​nej lub góra dwóch rand​kach. In​for​ma​cje
te nie po​wstrzy​ma​ły jed​nak Lii przed snu​ciem nie​bez​piecz​nie
me​lan​cho​lij​nej fan​ta​zji, w któ​rej wpa​da na uli​cy na Ben​ja​mi​na
Car​te​ra, a on oka​zu​je się po pro​stu przy​pad​ko​wym pięk​nym
nie​zna​jo​mym. Po raz pierw​szy po upo​ka​rza​ją​cym ze​rwa​niu za​-
rę​czyn rok wcze​śniej czu​ła, że ja​kie​muś męż​czyź​nie uda​ło się
po​ko​nać wy​so​ki mur obo​jęt​no​ści, jaki wo​kół sie​bie zbu​do​wa​ła.
Totyl​kodo​wo​dzi​ło,żebyłataksamonie​od​por​nanajegourok,
jak inne ko​bie​ty. Po​mi​mo swo​jej ozię​bło​ści. Wi​docz​nie mę​ski
czarBen​ja​mi​naCar​te​ramógłsto​pićnaj​grub​sząwar​stwęlodu.

Zer​k​nę​ła zło​wro​go na eks​tra​wa​ganc​ki bu​kiet kwia​tów

umiesz​czo​nywwa​zo​nieprzezsu​mien​nąpo​ko​jów​kę.Do​łą​czo​ny
donie​gobi​le​cikwy​lą​do​wałpo​dar​tynaka​wał​kiwko​szu.Alenie
mu​sia​ła ich stam​tąd wy​cią​gać, by przy​po​mnieć so​bie, co na​pi​-
sał swo​im aro​ganc​kim cha​rak​te​rem pi​sma. Ku wła​snej iry​ta​cji
za​pa​mię​ta​ła te sło​wa bez tru​du: „Do zo​ba​cze​nia, Ju​lian​no.
Ben”.

Nie dzi​wi​ło jej, że wie​dział, gdzie się za​trzy​ma​ła. Czło​wiek

taki jak Ben​ja​min Car​ter miał na pęcz​ki słu​gu​sów do brud​nej
ro​bo​ty.

Liachcia​łaza​dzwo​nićdoEli​za​bethYoung,byjesz​czerazpo​-

twier​dzić,żeonjejniein​te​re​su​je,aleuświa​do​mi​łaso​biewła​sną

śmiesz​ność.Po​mi​moswe​gonie​okrze​sa​niaBen​ja​minCar​ternie
upadł​bytakni​sko,byna​ga​by​waćko​bie​tę.Azakil​kadniLiabę​-
dzie już da​le​ko, bez​piecz​na z po​wro​tem po dru​giej stro​nie
Atlan​ty​ku. Spoj​rza​ła na wła​sne od​bi​cie i z wes​tchnie​niem ulgi
przy​mie​rzy​ła mi​ster​ną ko​ron​ko​wą czar​ną ma​skę. Na szczę​ście
mo​ty​wemprze​wod​nimau​kcjimia​łabyćma​ska​ra​da.Od​su​wa​jąc
na bok nie​po​ko​ją​ce my​śli o ciem​nym, przy​stoj​nym, iry​tu​ją​cym
męż​czyź​nie,ze​bra​łaswo​jerze​czyiwy​szłazho​te​lu.

Nie​ca​łą go​dzi​nę póź​niej mu​sia​ła się siłą po​wstrzy​my​wać, by

niepod​cią​gaćdogórygłę​bo​kowy​cię​te​gogor​se​tuswo​jejsuk​ni.
Ko​bie​ty wo​kół no​si​ły wpraw​dzie o wie​le od​waż​niej​sze kre​acje,
ale Lia czu​ła, że je​śli jesz​cze je​den męż​czy​zna, zer​ka​jąc jej
w de​kolt, omal nie po​łknie wła​sne​go ję​zy​ka, to ona za​cznie
krzy​czeć. Do​pie​ro kie​dy trzej męż​czyź​ni nie​od​wra​ca​ją​cy wzro​-
kuodjejbiu​stuznik​nę​liwtłu​mie,wes​tchnę​łazulgą.

Od​wró​ci​łasięwpo​szu​ki​wa​niukel​ne​ra,żebysięcze​gośna​pić,

wte​dyktośwtłu​miejąpo​pchnął.Za​chwia​łasięnie​bez​piecz​nie,
ale czy​jeś moc​ne ręce chwy​ci​ły ją i oca​li​ły przed upad​kiem.
Zbi​ją​cymser​cempod​nio​sławzrokiuj​rza​łamęż​czy​znę,bar​dzo
wy​so​kie​goibar​czy​ste​go.Miałnaso​biebia​łysmo​king,bia​łąko​-
szu​lę i czar​ną mu​chę. No​sił, po​dob​nie jak więk​szość tu obec​-
nych, ma​skę. Tyle tyl​ko, że jego ma​ska za​sła​nia​ła mu całą
twarz.Wi​docz​nebyłytyl​kociem​ne,gę​stewło​sy.Przezmo​ment
ser​cejejdrgnę​ło,bopo​my​śla​ła…CzyBen​ja​minCar​terwy​warł
na niej aż tak moc​ne wra​że​nie, że wi​dzia​ła go w każ​dym nie​-
zna​jo​mymmęż​czyź​nie?

–Do​brzesiępaniczu​je?–ode​zwałsięczło​wiekwma​sce.
Uspo​ko​iła się mo​men​tal​nie, nie roz​po​zna​jąc tego znie​kształ​-

co​ne​go ma​ską gło​su. Czu​ła cie​pło jego dło​ni na na​giej skó​rze
i uświa​do​mi​ła so​bie, że na​dal ją pod​trzy​mu​je. Sko​ło​wa​na, cof​-
nę​łasięokrok.

– Świet​nie, dzię​ku​ję… Prze​pra​szam. Szu​ka​łam kel​ne​ra, bo

chcemisiępić.

– Pani po​zwo​li. – Jak za do​tknię​ciem cza​ro​dziej​skiej różdż​ki

ujegobokuna​tych​miastzja​wiłsiękel​nerinie​zna​jo​mypo​dałjej
kie​li​szek szam​pa​na. Za​uwa​ży​ła, że sam nie pił. Po​cią​gnę​ła łyk

zim​ne​gomu​su​ją​ce​gotrun​kui,uspo​ka​ja​jącsiępo​wo​li,od​su​nę​ła
nabokja​ką​kol​wiekmyśloBen​ja​mi​nieCar​te​rze.–Panniepije?

– Lu​bię za​cho​wy​wać przy​tom​ność umy​słu. Zresz​tą moja ma​-

ska nie uła​twia mi pi​cia. Mu​siał​bym ją naj​pierw zdjąć, a to by
po​psu​łoza​ba​wę.–Głosmiałchłod​ny,sar​do​nicz​ny.Głę​bo​ki.

Po​czu​ła lek​kie pod​nie​ce​nie. Nie mo​gła wi​dzieć jego oczu,

scho​wa​nych pod ma​ską. Nie wie​dzia​ła, czy spo​czy​wa​ją na niej
iczypo​do​bamusięto,cowi​dzi.Czu​łaprzy​jem​necie​płoinie​-
zna​ną pew​ność sie​bie. Zdu​si​ła hi​ste​rycz​ny chi​chot. – Po​wi​nien
panwy​braćja​kąśmniejkło​po​tli​wą.

Tłumzda​wałsięna​pie​raćnanichze​wsząd,po​py​cha​jącichna

sie​bie.

–Robisiętu​tajtro​chęklau​stro​fo​bicz​nie,nieuwa​żapan?
–Możewyj​dzie​mynapo​wie​trze?
Przy​tak​nę​łazbi​ją​cymser​cem.Zręcz​nieuwol​niłjąodnie​do​pi​-

te​gokie​lisz​kaipo​dałjejra​mię.Otwo​rzyłprze​szklo​nedrzwina
ta​rasiwy​pro​wa​dziłjąnapo​wie​trze.Je​sien​ne,jesz​czeniezi​mo​-
we po​wie​trze było rześ​kie. Od​su​nę​ła się od nie​go i wzię​ła głę​-
bo​kiwdech.Po​czu​łaza​wrótgło​wy.Zło​ży​łatonakarbmu​su​ją​ce​-
go wina i na​głe​go do​tle​nie​nia. Wo​ko​ło błysz​cza​ły świa​tła Man​-
hat​ta​nu, opo​dal ma​ja​czył ciem​ny Cen​tral Park. Obo​je mil​cze​li,
aletaci​szaniebyłakrę​pu​ją​ca.

– Ten wi​dok nie mógł​by mi się znu​dzić, na​wet gdy​bym tu

miesz​ka​ła.

Męż​czy​znaod​wró​ciłsiędoniej.
–Agdziepanimiesz​ka?
Zer​k​nę​łananie​go.To,żeniewie​dzia​ła,zkimwła​ści​wieroz​-

ma​wia,byłowpew​nymsen​siewy​zwa​la​ją​ce.Moż​nabyłopo​rzu​-
cić kon​wen​cjo​nal​ną to​wa​rzy​ską uprzej​mość. Jego sze​ro​ki tors
podko​szu​ląspra​wiał,żeświerz​bi​łyjąręce.Czu​łasięprzynim
bar​dzoko​bie​co.

–PodLon​dy​nem,wRich​mond.
Męż​czy​znalek​kogwizd​nąłzpo​dzi​wu.Uśmiech​nę​łasię.
–Znapantomiej​sce?
–Toprzy​jem​naoko​li​ca.Za​moż​na.–Usły​sza​łauśmiechwjego

gło​sie.

–Bi​le​tynatenwie​czórkosz​to​wa​łyodsze​ściuty​się​cydo​la​rów

wzwyż za sztu​kę, więc zga​du​ję, że nie są panu obce bar​dziej
luk​su​so​were​jo​ny.

–Nieprze​czę.–Wzru​szyłlek​kora​mio​na​mi.
Zda​wa​ło jej się, że do​strze​ga błysk ja​snych oczu zza ma​ski

i ser​ce jej za​bi​ło. Ni​g​dy nie czu​ła się kom​for​to​wo, flir​tu​jąc, bo
do​ra​sta​ła bez mat​ki, któ​ra mo​gła​by słu​żyć jej w ta​kich spra​-
wach radą. Szko​ły z in​ter​na​tem dla dziew​cząt, do któ​rych
uczęsz​cza​ła, tak​że nie po​mo​gły jej oswo​ić się z to​wa​rzy​stwem
chłop​cówimęż​czyzn,cho​ciażuda​łojejsiępo​ko​naćwtymcza​-
sie doj​mu​ją​cą nie​śmia​łość, za​tru​wa​ją​cą jej dzie​ciń​stwo. Ale
tam​ta nie​zręcz​na, ją​ka​ją​ca się dziew​czyn​ka na​wet te​raz kry​ła
sięwLiigdzieśgłę​bo​koiwie​leztego,couze​wnętrz​nia​ła,było
usil​niewy​pra​co​wa​ne.Taksku​tecz​nie,żejejbyłyna​rze​czo​nynie
mógł uwie​rzyć, gdy od​krył, że była dzie​wi​cą, kie​dy po raz
pierw​szypo​szlidołóż​ka.Tojesz​czezwięk​szy​łoupo​ko​rze​nie,ja​-
kieod​czu​wa​ła,kie​dytodo​zna​nieoka​za​łosiębo​le​sneiprzy​tła​-
cza​ją​ce.

Te​razjed​nakczu​łasiępew​nasie​bieibez​tro​ska.
–Awięcpań​skąrolądziświe​czórjestby​ciemoż​li​wienaj​bar​-

dziejta​jem​ni​czyminie​roz​po​zna​wal​nym?

–Uda​jemisię?–po​wie​działtolek​ko,aleonawy​czu​łaro​sną​-

cena​pię​cie.

–Cóż,nie​roz​po​zna​wal​nośćdo​pro​wa​dziłpandoper​fek​cji.
– Ach, naj​wy​raź​niej mu​szę jesz​cze po​pra​co​wać nad ta​jem​ni​-

czo​ścią.

Liaod​nio​słanie​od​par​tewra​że​nie,żeby​cieta​jem​ni​czymprzy​-

cho​dzi​łomubeztru​duiwie​działotym.Na​wetniewi​dzącjego
twa​rzy,wy​czu​wa​ławnimau​to​ry​teticha​ry​zmę.Byłkimś.

–Czyprzed​sta​wi​mysięso​bie?–spy​ta​łabez​tro​sko.
–Achcia​ła​bypani?
Przy​tak​nę​ła,apo​temlek​koza​drża​ła.Wy​czu​wa​łajegospoj​rze​-

nie, cho​ciaż nie wi​dzia​ła jego oczu. Było ni​czym piesz​czo​ta.
Naj​wy​raź​niejzmy​lo​nyjejdrże​niem,zdjąłma​ry​nar​kęiotu​liłnią
jej ra​mio​na, za​nim zdo​ła​ła za​pro​te​sto​wać. Po​czu​ła cie​pło jego
pal​cównaskó​rze.

–Dzię​ku​ję–jejgłosza​brzmiałochry​ple.
Stałte​razbli​żej,wy​star​cza​ją​co,bymo​głapo​czućbar​dzomę​-

skiza​pachznu​ta​midrzew​ny​miipiż​mo​wy​mi.

Nie​zna​jo​myode​zwałsięgłę​bo​kimgło​sem.
–Czynapew​nochcepani,by​śmysięso​bieprzed​sta​wi​li?
–Nieje​stempew​na…aleniemo​że​myukry​waćsiębezkoń​ca.
Zno​wuusły​sza​ławjegogło​sieuśmiech.
–Tojed​nakku​szą​ce,praw​da?
Kiw​nę​łagło​wą,czu​jąc,jakcośsięwniejroz​ta​pia.Bez​rad​nie

zro​bi​łakrokwjegostro​nę.Onzbli​żyłsiędoniejwtymsa​mym
mo​men​cieido​tknąłdło​niąjejbro​dy.

–Jestpanipięk​na,czywiepaniotym?
Po​trzą​snę​ła gło​wą, za​wsty​dzo​na. Wie​dzia​ła bez fał​szy​wej

skrom​no​ści,żemo​głasiępo​do​bać,aleni​g​dynieczu​łasiępięk​-
no​ścią. Cza​sem do​strze​ga​ła u in​nych ko​biet wro​dzo​ną zmy​sło​-
wość, któ​rej im za​zdro​ści​ła. To nie mia​ło nic wspól​ne​go ze
świet​ną fi​gu​rą czy ład​ną bu​zią. Ale te​raz… na​wet z twa​rzą
wpo​ło​wieza​kry​tąma​skąod​kry​ławso​biecośta​kie​go.Ustajej
za​drża​łyiwy​obra​zi​łaso​bie,żeonnaniepa​trzy.Roz​chy​li​ławar​-
gi…At​mos​fe​razro​bi​łasięgę​staicięż​ka.

Wy​cią​gnę​łarękęido​tknę​łajegoma​ski.Ser​cebiłojejtakmoc​-

no, że za​sta​na​wia​ła się, czy on to sły​szy. De​spe​rac​ka pra​gnąc
uj​rzećjegotwarzido​tknąćusta​mijegoust,unio​słamuma​skę,
alechwy​ciłjązanad​gar​stek,po​wstrzy​mu​jącją.

–Możeniespodo​basiępanitenwi​dok.
Po​trzą​snę​łagło​wą.Mu​sia​łasiędo​wie​dzieć,kimonjest.Uwol​-

ni​łaswo​jądłońszarp​nię​ciemiwła​śniemia​łaze​rwaćmuma​skę,
kie​dyja​kiśgłosprzedarłsięprzezcięż​kąci​szę.

–Lia!Tuje​steś.Wszę​dziecięszu​kam!Mu​siszmipo​móc.
Na​strójpry​snął.Męż​czy​znacof​nąłsięirękaLiiopa​dła.Ser​ce

biło jej tak gwał​tow​nie, jak gdy​by wła​śnie się ca​ło​wa​li. Uświa​-
do​mi​ła so​bie, że cała drży. Mia​ła ocho​tę krzy​czeć. In​tru​zem
oka​za​łasięza​przy​jaź​nio​nazniąsze​fo​waau​kcji,miesz​ka​ją​catu
nasta​łeAn​giel​ka,Sa​rah.Spo​ty​ka​łysię,ile​kroćLiaprzy​jeż​dża​ła
doNo​we​goJor​ku.

–Cosięsta​ło?
–Sta​cySo​mers,tasu​per​mo​del​ka,mia​łatuprzy​byćnaau​kcję,

któ​raroz​po​czy​nasięzadzie​sięćmi​nut–oświad​czy​ławpa​ni​ce.
–Umo​wabyłataka,żewy​sta​winaau​kcjiswójpo​ca​łu​nek,ate​-

razutknę​li​śmy.

Liasze​ro​kootwo​rzy​łaoczy.
–Ale…chy​baniemy​ślisz,żejąza​stą​pię?–Pew​nośćsie​biena​-

tych​miast ją opu​ści​ła. – Da​le​ko mi do su​per​mo​del​ki i pra​wie
niktmnietuniezna!

Przy​ja​ciół​kaspoj​rza​łananiąosza​la​łymwzro​kiem.
–Lio,bła​gamcię.Wy​glą​daszdzi​siajfan​ta​stycz​nie.Ni​ko​gonie

bę​dzieob​cho​dzić,kimje​steś.Toau​kcjado​bro​czyn​na.Spe​cjal​na
atrak​cja, wy​dru​ko​wa​na w pro​gra​mie i moja sze​fo​wa wściek​nie
się,je​ślicałyplanweź​miewłeb…

Liapo​czu​łasięosa​czo​na.Samamyślotym,żewszy​scybędą

się na nią ga​pić, przy​pra​wia​ła ją o zim​ne poty. Wte​dy ode​zwał
sięgłę​bo​kigłoszzajejple​ców.

–Jaza​pła​cił​bymzatwójpo​ca​łu​nek.
Spoj​rza​ła do góry. W mo​men​cie pa​ni​ki nie​mal za​po​mnia​ła

ojegoobec​no​ści.Ate​razpo​czu​łapod​nie​ce​nie.

– Prze​pra​szam, ale kim pan jest? – To py​ta​nie za​da​ła Sa​rah,

a Lia na​gle prze​stra​szy​ła się, że nie​zna​jo​my wy​ja​wi swo​je na​-
zwi​sko.Wułam​kuse​kun​dypod​ję​łade​cy​zję.

–Zro​bięto.
Przy​ja​ciół​kawes​tchnę​łazulgą.Liazdję​łama​ry​nar​kęiod​da​ła

ją nie​zna​jo​me​mu. Ich dło​nie do​tknę​ły się na mo​ment i po​czu​ła
dreszcz. Czy po​dej​mie rzu​co​ne mu wy​zwa​nie? Czy wy​li​cy​tu​je
po​ca​łu​nekzniąiwy​ja​wi,kimjest?Za​nimmo​głasięnadtymza​-
sta​no​wić,Sa​rahchwy​ci​łajązarękęipo​cią​gnę​łazasobądoza​-
tło​czo​nejsali,traj​ko​czącotym,cochcia​ła,byLiazro​bi​ła.Ztru​-
demco​kol​wiekdoniejdo​cie​ra​ło.

Zer​k​nę​łatyl​korazdotyłu,alenie​zna​jo​myznik​nął.Przezsza​-

lo​ną, krót​ką chwi​lę za​sta​na​wia​ła się, czy nie był wy​two​rem jej
wy​obraź​niiczyjesz​czekie​dyśgozo​ba​czy.

– A te​raz, kto roz​pocz​nie li​cy​ta​cję po​ca​łun​ku z na​szą uro​czą

an​giel​ską różą, Ju​lian​ną Ford. – Zza wy​so​kiej mów​ni​cy roz​legł
sięak​sa​mit​nygłospro​wa​dzą​ce​goau​kcję.

Ben​ja​min stał z boku ze skrzy​żo​wa​ny​mi ra​mio​na​mi i dłoń​mi

wsu​nię​ty​mi pod pa​chy. Bał się, że mógł​by się rzu​cić i udu​sić
nimikaż​de​go,ktoośmie​lił​bysięwy​li​cy​to​waćpo​ca​łu​nekzesto​-

ją​cąnapo​diumko​bie​tą.Zwło​sa​miod​gar​nię​ty​midotyłuiod​sło​-
nię​tą dłu​gą szy​ją Lia wy​glą​da​ła ku​szą​co, a jed​no​cze​śnie dziw​-
nie bez​rad​nie. Po​my​ślał, że ktoś z jej krę​gu to​wa​rzy​skie​go po​-
wi​nien być przy​zwy​cza​jo​ny do po​ka​zy​wa​nia się pu​blicz​nie
w taki spo​sób. Wczo​raj wie​czo​rem z pew​no​ścią nie bra​ko​wa​ło
jejpew​no​ścisie​bie.

Te​razmia​łanaso​biewy​myśl​ną,czar​nąko​ron​ko​wąma​skę,za​-

sła​nia​ją​cą gór​ną po​ło​wę jej twa​rzy, któ​ra do​da​wa​ła jej uro​dzie
ta​jem​ni​czo​ści. Ale nie za​sła​nia​ła jej błysz​czą​cych nie​bie​skich
oczuanitychcu​dow​nychust.

Wy​czu​wałza​in​te​re​so​wa​niezestro​nyin​nychmęż​czyznigwał​-

tow​ny przy​pływ za​bor​czo​ści, ja​kiej wcze​śniej ni​g​dy nie od​czu​-
wałwo​becżad​nejin​nejko​bie​ty.Zprzo​duode​zwałsięja​kiśgłos:

–Pięćty​się​cydo​la​rów!
Ofer​tyro​sły.Dzie​sięćty​się​cy,pięt​na​ście…dwa​dzie​ścia…
Na​gleroz​ległsięgrzmią​cygłos.
–Pięć​dzie​siątty​się​cy!–Benroz​po​znałtengłosmo​men​tal​nie.

Na​le​żałdojegood​wiecz​ne​gory​wa​la,odlatpró​bu​ją​ce​gozruj​no​-
waćmufir​mę.Wi​dział,jaktenmęż​czy​znaprze​dzie​rasięte​raz
przez tłum, mały i przy​sa​dzi​sty, z wy​trzesz​czo​ny​mi ocza​mi
i kro​pla​mi potu na brwiach. Na​wet ze swe​go miej​sca wi​dział,
jakoczyJu​lian​nyzama​skąogrom​nie​jąnatenwi​dok.

Pro​wa​dzą​cy au​kcję uniósł mło​tek i spy​tał, czy kto​kol​wiek

chciał​byporazostat​nipod​nieśćstaw​kę.Niktsięniepo​ru​szył.
Myślotam​tymczło​wie​kuzbli​ża​ją​cymsiędoJu​lian​nywzbu​dzi​ła
wBe​nieagre​sję.Pro​wa​dzą​cyopu​ściłmło​tekraz,po​temdru​gi…
Kie​dy już miał ude​rzyć po raz trze​ci, Ben prze​rwał ci​szę pew​-
nymgło​sem.

–Mi​liondo​la​rów.
Tłumzwes​tchnie​niemod​wró​ciłsięwjegostro​nę.Benzbli​żył

siędopo​dium,alu​dziesięprzednimroz​stę​po​wa​li.

– Ale chcę cze​goś wię​cej niż po​ca​łu​nek. Za mi​lion do​la​rów

chcęspę​dzićzJu​lian​nąFordcaływeek​end.

To był on. Nie był wy​two​rem jej wy​obraź​ni. Pró​bo​wa​ła zna​-

leźć go w tłu​mie, kie​dy lu​dzie pod​bi​ja​li staw​kę za po​ca​łu​nek,
zwi​ja​jąc się ze wsty​du, ale pró​bu​jąc nie dać tego po so​bie po​-
znać.Całajejpew​nośćsie​bieibra​wu​ra,ja​kieod​czu​wa​ła,sto​jąc

nata​ra​sie,wbla​skure​flek​to​rówzbla​dły.

Ale on był tu​taj. Na​dal w ma​sce, po​dob​nie jak wie​lu in​nych.

Kimonbył?Jakgdy​byczy​ta​jącjejwmy​ślach,po​wie​dział:

–Je​ślisiępanizgo​dzi,wy​ja​więswo​jątoż​sa​mość.
Ser​cejejza​bi​ło.Ku​si​łoją,byrzu​cićnawiatrostroż​nośćiza​-

cho​waćsięnie​kon​wen​cjo​nal​nie.Po​mi​ja​jącwszyst​ko,da​ro​wi​zna
mi​lio​nanajejulu​bio​nąfun​da​cjębyłafan​ta​stycz​na.Pro​wa​dzą​cy
au​kcjęchrząk​nąłlek​ko.

–Pan​noFord?Czyak​cep​tu​jepanitewa​run​ki?Totro​chęnie​-

ty​po​we…

Zpo​czu​ciem,żeska​czegło​wąwdółwnie​zna​ne,przy​tak​nę​ła

ner​wo​wo. Wie​dzia​ła, że nikt wię​cej nie pod​bi​je staw​ki, bo kto
po​sta​wił​bywię​cejniżmi​lion?Tobyłosza​leń​stwo.

– My​ślę, że wszy​scy chcie​li​by​śmy się do​wie​dzieć, kim jest

nasz ta​jem​ni​czy dar​czyń​ca, a już na pew​no pan​na Ford, któ​ra
maspę​dzićznimweek​end–po​wie​działpro​wa​dzą​cy.

Ner​wo​wy śmiech prze​biegł przez tłum, kie​dy męż​czy​zna się​-

gnął do twa​rzy, by zdjąć z niej ma​skę. Se​kun​dę wcze​śniej Lia
uchwy​ci​łabłysknie​bie​skichoczuidreszczprze​biegłpojejkrę​-
go​słu​pie. Nie. To nie​moż​li​we. Tyl​ko nie to. Czar​na ma​ska opa​-
dła i wo​kół roz​le​gło się zbio​ro​we wes​tchnie​nie ko​bie​ce​go za​-
chwy​tu, kie​dy Ben​ja​min Car​ter uka​zał się w ca​łej swo​jej ciem​-
nej,mę​skiej,cheł​pli​wejuro​dzie.

Lia za​chwia​ła się jak pod cio​sem. Dy​rek​tor​ka fun​da​cji po​de​-

szładoniejzbłysz​czą​cy​miocza​mi,ści​ska​jącjejrękęimó​wiąc,
jakwie​letodlanichwszyst​kichzna​czy​ło,aleLiamo​głamy​śleć
tyl​koojed​nym.Jagoza​bi​ję.

Na​glewiel​kacie​pładłońowi​nę​łasięwo​kółjejłok​cia,wy​wo​łu​-

jąc w niej dresz​cze. Usi​ło​wa​ła wy​rwać mu ra​mię, ale on tyl​ko
wzmoc​niłuściskiko​lej​nydreszczprze​biegłpojejcie​le,niecał​-
kiemnie​przy​jem​ny.Kie​dydy​rek​tor​kafun​da​cjiwzno​si​łanajego
cześćpe​any,po​wie​działgład​ko:

– Pan​na Ford za​in​spi​ro​wa​ła mnie swo​im od​da​niem, ofe​ru​jąc

sie​biedlado​brafun​da​cji,ajakwie​cie,taspra​wabli​skajestmo​-
je​muser​cu.

Aku​rat.Ni​cze​gotakniepra​gnę​ła,jakza​ata​ko​waćgoipo​wie​-

dzieć mu, co my​śli o jego eks​tra​wa​ganc​kim wy​czy​nie, ale nie

mo​gła.Niepota​kiejpu​blicz​nejde​mon​stra​cjihoj​no​ści.

Wkoń​cupo​że​gnałdy​rek​tor​kęfun​da​cjiiwy​szedłzsali,za​bie​-

ra​jączesobąLię.Lu​dziepa​trzy​lizanimiiszep​ta​li.Liauchwy​-
ci​ławię​cejniżkil​kaza​zdro​snychspoj​rzeńimia​łaocho​tęza​wo​-
łać: „Ależ pro​szę, weź​cie go so​bie!”. Ale tyl​ko za​ci​snę​ła zęby,
wy​cho​dząc.

Gdyzna​leź​lisięwlob​by,za​pro​wa​dziłjądokąta,gdzieskry​li

siępodwy​so​ki​mipal​ma​mi.Liawkoń​cuoswo​bo​dzi​łarękę.

–Copan,dodia​bła,wy​pra​wia?
Wsa​dziłręcewkie​sze​nie,ab​so​lut​nieod​prę​żo​ny.
– Poza oka​za​niem nie​zwy​kłej hoj​no​ści, my​ślę, że resz​ta jest

do​syćoczy​wi​sta–za​mru​czał.

– To – wy​rzu​ci​ła z sie​bie – to była naj​bar​dziej pro​stac​ka de​-

mon​stra​cjabo​gac​twa,jakąwi​dzia​łamwży​ciu.

– Nie wy​da​wa​łaś się spe​cjal​nie uszczę​śli​wio​na na myśl o po​-

ca​łun​kuzSau​lemGold​ste​inem.

Zmu​si​łasię,żebysięniewzdry​gnąćnawspo​mnie​niewi​do​ku

pulch​nychusttam​te​gomęż​czy​zny.Unio​słabro​dę.

– Wo​la​ła​bym ca​ło​wać się z nim co​dzien​nie przez ty​dzień niż

spę​dzićchoć​bymi​nu​tęwpań​skimto​wa​rzy​stwie.

Prych​nąłkpią​co.
–Ta​kiesil​neemo​cje,Lio…
Za​ru​mie​ni​łasię.
– Tyl​ko przy​ja​cie​le i człon​ko​wie ro​dzi​ny na​zy​wa​ją mnie Lią,

apandonichniena​le​ży.

–Zra​ni​łaśmnie…–Przy​ło​żyłdłońdoser​ca.
Nie mo​gła so​bie wy​obra​zić ni​cze​go, co mo​gło​by zra​nić tego

czło​wie​ka. Był ni​czym ży​wioł. Od​por​ny na ja​kie​kol​wiek groź​by
inie​ustan​nieoka​zy​wa​nąprzezniązłość.

–Niemu​sia​łaśsięnatogo​dzić–za​uwa​żył.
– Zdra​dził pan swo​ją toż​sa​mość już po tym, kie​dy wy​ra​zi​łam

swo​ją zgo​dę. Za​pę​dził mnie pan w śle​pą ulicz​kę, pa​nie Car​ter.
Niemia​łamwy​bo​ru.

Oczymuza​lśni​ły.
–Myza​wszemamywy​bór,Lio.
– Zwo​dził mnie pan, cho​wa​jąc się za swo​ją ma​ską. Dla​cze​go

niepo​wie​działpan,kimjest?

–Adla​cze​gopaniminiepo​wie​dzia​ła?
Za​ci​snę​ładło​niewpię​ści.
–Wy​ko​rzy​stałpansy​tu​ację.Naj​wy​raź​niejnie​wie​leko​bietwy​-

cho​dzizran​dekzpa​nem,aleje​ślitozpo​wo​dupań​skiejura​żo​-
nejdumy,to…

–Niebądźśmiesz​na.Na​praw​dęmy​ślisz,żeje​stemażtakma​-

łost​ko​wy,żebyza​pła​cićnie​bo​tycz​nąkwo​tęzaweek​endzko​bie​-
tą,któ​radałamiko​sza?

Sto​ją​cy przed nią męż​czy​zna na pew​no nie był ma​łost​ko​wy.

Lia na​gle uświa​do​mi​ła so​bie, że nie była pew​na, czy chce się
do​wie​dzieć,dla​cze​gowła​ści​wieza​pła​ciłzaniąwszyst​kietepie​-
nią​dze.

–Niebę​dzieżad​ne​gowspól​ne​goweek​en​du.Tonie​do​rzecz​ne,

żemia​ła​bymdo​kąd​kol​wiekje​chaćznie​zna​jo​mym.Wszy​scyzro​-
zu​mie​ją,żetobyłtyl​kotakigest.

Po​trzą​snął gło​wą i pod​szedł bli​żej, a ona po​czu​ła, że tra​ci

rów​no​wa​gę.Chcia​łaodnie​gouciec.Da​le​ko.

–Niechpanpo​słu​cha–po​wie​dzia​łalo​do​wa​tymto​nem.–Nie

wiem, jak tu​taj w Ame​ry​ce, ale my w An​glii nie lu​bi​my ta​kich
de​mon​stra​cji bo​gac​twa. Do​ce​niam, że zo​bo​wią​zał się pan wes​-
przeć fun​da​cję po​kaź​ną kwo​tą, ale nie ma mowy, że​bym po​je​-
cha​łazpa​nemdo​kąd​kol​wiek,zami​liondo​la​rówlubnie.

Ben​ja​minCar​ter,niechgodia​bli,tyl​kosięuśmiech​nął.
–Niemu​siszbyćtakapro​tek​cjo​nal​na,skar​bie.
Zro​bi​ło jej się go​rą​co. Zwy​kle ni​g​dy nie zni​ża​ła się do ta​kiej

im​per​ty​nen​cji,aletenmęż​czy​znabu​dziłwniejdia​bła.

– I ow​szem, po​je​dziesz ze mną. Bo je​śli nie, to oznaj​mię dy​-

rek​tor​ce fun​da​cji, że choć pu​blicz​nie za​ak​cep​to​wa​łaś wa​run​ki,
to od​ma​wiasz wy​peł​nie​nia swo​ich zo​bo​wią​zań. I dla​te​go wy​co​-
famswo​jepie​nią​dze.

Krewspły​nę​łaLiidonóg.
–Nieośmie​liszsię.
Wy​jąłręcezkie​sze​niiskrzy​żo​wałjenapier​si.
–Na​praw​dęchceszmniespraw​dzić?
Osa​czo​naiprzy​par​tadomuruspy​ta​ła:
–Dla​cze​gotoro​bisz?Je​śliniezze​msty…todla​cze​go?
Pa​trzyłnaniąprzezdłu​gąchwi​lę.

–Tobar​dzopro​ste,Lio.Pra​gnęcię.

ROZDZIAŁTRZECI

Coś za​iskrzy​ło i tam​te bar​dzo bez​po​śred​nie sło​wa Bena zda​-

wa​łysięwi​siećmię​dzynimijakwy​zwa​nie.Zsze​ro​kootwar​ty​mi
ocza​mipró​bo​wa​łazro​zu​mieć,cowła​ści​wiepo​wie​dział,awkoń​-
cuode​zwa​łasięlo​do​wa​to:

– A więc pra​gnie mnie pan tak bar​dzo, żeby za​pła​cić za tę

przy​jem​ność mi​lion do​la​rów? Nie wiem, z kim pan się zwy​kle
za​da​jeanizakogomniepanbie​rze,alenieje​stemja​kąśluk​su​-
so​wą…

– Do​sko​na​le wiem, kim je​steś – prze​rwał jej szorst​ko, roz​-

złosz​czo​nyjejin​sy​nu​acją.

Od daw​na nie czuł po​trze​by tłu​ma​cze​nia się przed kim​kol​-

wiek,ajużnapew​nonieprzedkimś,ktopo​cho​dziłzesfe​ryto​-
wa​rzy​skiej, któ​ra od​wró​ci​ła się nie​gdyś do nie​go ple​ca​mi. Ale
niemógłsiępo​wstrzy​mać.

–Ni​g​dywży​ciuniepła​ci​łemko​bie​cie.Niemu​szę.
Odzi​wo,za​ru​mie​ni​łasięina​gleprze​sta​łabyćtakapew​nasie​-

bie.

–Comapannamy​śli,mó​wiąc,żewiepan,kimje​stem?
– Może nie na​le​żysz do ro​dzi​ny kró​lew​skiej, ale je​steś księż​-

nicz​ką.Kimś,komuni​g​dyni​cze​gowży​ciunieod​mó​wio​no.Nie
lu​bisz mnie, bo cię pod​nie​cam, a ty nie lu​bisz, kie​dy pod​nie​ca
cię ktoś, kogo uzna​jesz za gor​sze​go od sie​bie. Tam na ta​ra​sie,
za​nim wy​ja​wi​łem swo​ją toż​sa​mość, nie mia​łaś żad​nych uprze​-
dzeń,są​dzącwi​docz​nie,żeje​stemkimśbar​dziej…dys​tyn​go​wa​-
nym.

Emo​cje gra​ją​ce na jej twa​rzy sta​no​wi​ły fa​scy​nu​ją​cy wi​dok.

Szok.Gniew.Ura​za.Apo​temwście​kłość.

–Ba​wiłsiępanzemnąjakkotzmy​szą.Sko​rotakni​skomnie

panoce​nia,todla​cze​gochcepanspę​dzićzemnąweek​end?

Chcia​łaodejść,alepo​wstrzy​małją,kła​dącrękęnajejra​mie​-

niu. Mia​ła je​dwa​bi​ście gład​ką cie​płą skó​rę, pod dło​nią wy​czu​-

wał kru​chość jej szczu​płe​go ra​mie​nia. Po​czuł się pro​sta​kiem,
nie​za​słu​gu​ją​cym na to, by jej do​ty​kać. Ale nie zwol​nił uści​sku.
Od​wró​ci​łasię,jejoczylśni​ły.

– Puść mnie i niech cię dia​bli. A tak na mar​gi​ne​sie, wca​le

mnieniepod​nie​casz,anitro​chę.

Opa​mię​tałsiętro​chę,wi​dzącjejwzbu​rze​nie.
–Tocomó​wi​łem,niemia​łobyćoso​bi​stymata​kiem.Takzo​sta​-

łaś wy​cho​wa​na. Chcia​łem tyl​ko pod​kre​ślić, że ostat​nią rze​czą,
jakąmoż​naoto​biepo​my​śleć,tożeje​steśluk​su​so​wąpro​sty​tut​-
ką.Aleniemogęznieśćkłam​stwa.

–Ja​kie​gokłam​stwa?–za​nie​po​ko​iłasię.
–Tego.–Przy​cią​gnąłjągwał​tow​niedosie​bieina​kryłjejusta

swo​imi. Wszyst​ko, co wcze​śniej mię​dzy nimi za​szło, ule​gło za​-
po​mnie​niu, kie​dy świat za​pło​nął bia​łym pło​mie​niem. Ben czuł
tyl​kodo​tykjejpo​nęt​nychustijejcia​łado​pa​so​wu​ją​ce​gosiędo
jego cia​ła, jak gdy​by było dla nie​go stwo​rzo​ne. Przy​cią​gnął ją
bli​żej i za​nim mo​gła się po​wstrzy​mać, za​czę​ła od​po​wia​dać na
jegopo​ca​łun​ki.Roz​chy​li​ławar​gi,akie​dyjegoję​zykdo​tknąłjej
ję​zy​ka,byłazgu​bio​na.Uchwy​ci​łasięcze​gośkur​czo​wo,byustać
nano​gach,itobyłyjegora​mio​naprzy​po​mi​na​ją​cejejoobłęd​nej
sile jego cia​ła. Jej były na​rze​czo​ny ni​g​dy nie wzbu​dził w niej
tej…pa​sjianide​spe​ra​cji.

Tenpo​ca​łu​nekbyłbru​tal​nyide​li​kat​nyjed​no​cze​śnie,nie​zwy​-

kle na​mięt​ny i czu​ły. Do​pie​ro, kie​dy ode​rwał usta od jej warg,
szarp​nę​ła się gwał​tow​nie i dała chwiej​ny krok do tyłu, ga​piąc
sięnanie​gowosłu​pie​niu.Ustamia​łaspuch​nię​teisuk​nięwnie​-
ła​dzie. Ob​cią​gnę​ła ją go​rącz​ko​wo. Mi​ster​nie upię​te wło​sy
zmierz​wi​łysię,ajejczar​nama​skale​ża​łanazie​minie​opo​dal.

–Niewiem,cotobyło…–ode​zwa​łasięsła​bymgło​sem.
–Ajawiem.Tobyłdo​wódnato,żena​praw​dęciępod​nie​cam.

Oczy​wi​stynie​ste​tytak​żedlaresz​tyświa​ta.

Za​mar​ła.
–Cotozna​czy?
Car​terzer​k​nąłdotyłunacoś,cze​goniemo​głazo​ba​czyć.
–My​ślę,żeśle​dząnaspa​pa​raz​zi.
Zro​bi​łojejsięzim​no.
–Towszyst​kozpań​skiejwiny.Gdy​bymniepanniena​ga​by​wał

iniepod​biłtakidio​tycz​nieli​cy​ta​cji,niemia​ło​bytomiej​sca.

Miał czel​ność wzru​szyć ra​mie​niem. Uniósł ko​niu​szek ust

wsek​sow​nymuśmiesz​ku.

– Skar​bie, udo​wod​ni​łem tyl​ko, że mię​dzy nami ist​nie​je ener​-

giazdol​naza​si​lićmałepań​stwo,więctobyłonie​unik​nio​ne.

–Nieje​stempań​skimskar​bemimamtegodość.Wy​cho​dzę.
Tym ra​zem nie usi​ło​wał jej po​wstrzy​mać, po​wie​dział tyl​ko

bez​na​mięt​nie:

–Natwo​immiej​scubymtegoniero​bił.
Znaj​więk​sząnie​chę​ciąod​wró​ci​łasięispy​ta​łanon​sza​lanc​ko:
–Anibydla​cze​go?
–Zgo​dzi​łaśsięprzy​jąćwa​run​kiau​kcjiiwca​lenieżar​tu​ję,mó​-

wiąc, że wy​co​fam swo​ją do​ta​cję, je​śli ty nie wy​peł​nisz swo​jej
czę​ścizo​bo​wią​zań.Awte​dypa​pa​raz​zibez​li​to​śnieru​szązatobą
wpo​goń.–Pod​szedłbli​żej.–Wiem,żezo​sta​jesztudoprzy​szłe​-
go ty​go​dnia i nie masz ni​cze​go w pla​nach, może poza za​ku​pa​-
mi.Niemaszpre​tek​stu,żabyod​mó​wićwy​jaz​duzemną.

Mia​ła ocho​tę tup​nąć. Zno​wu osą​dził ją po​chop​nie. Za​ku​py!

Napew​nouśmiał​bysiędołez,wie​dząc,żetakna​praw​dępla​no​-
wa​ła wy​brać się na cykl wy​kła​dów na Uni​wer​sy​te​cie No​wo​jor​-
skim.Podjegocha​ry​zmąkry​łosięcośbez​li​to​sne​goina​glepo​-
czu​łasięcał​kiembez​rad​na.Niemia​ławąt​pli​wo​ści,żeje​śliodej​-
dzie, on wy​co​fa swój mi​lion. Ale je​śli mu​sia​ła ścier​pieć jego
apo​dyk​tycz​nąipy​szał​ko​wa​tąaro​gan​cjęprzezweek​enddlawyż​-
sze​go do​bra, to trud​no. Po pro​stu nie bę​dzie już taka ule​gła.
Ijużzpew​no​ściąwię​cejgoniepo​ca​łu​je.

Uno​szącbro​dę,ode​zwa​łasięnaj​chłod​niej,jaktyl​komo​gła:
– Wy​da​je się, że nie zo​sta​wia mi pan w tej spra​wie wy​bo​ru.

Kie​dywięcru​sza​myido​kąd?

Ztrium​fal​nymbły​skiemwoczachchwy​ciłjązarękę.
– Je​śli nie te​raz, to kie​dy? Po​je​dzie​my naj​pierw do two​je​go

ho​te​lu,że​byśza​bra​łanaj​po​trzeb​niej​szerze​czyipasz​port.

Za​trzy​ma​ła się gwał​tow​nie. Świa​do​ma obec​no​ści wo​ko​ło lu​-

dzisyk​nę​ła:

–Pasz​port?Do​kąd,uli​cha,mniepanza​bie​ra?
– To by znisz​czy​ło całą fraj​dę, nie są​dzisz? Nie oba​wiaj się,

Lio,zemnąbę​dzieszcał​ko​wi​ciebez​piecz​na.

Za​drża​ła.Ni​g​dynieczu​łasięmniejbez​piecz​na.Toniemia​ło

nic wspól​ne​go z fi​zycz​nym bez​pie​czeń​stwem. On sta​no​wił za​-
gro​że​niedlajejzmy​słów,wo​becktó​re​gobyłabez​bron​na.

– Nic się nie wy​da​rzy w ten week​end, pa​nie Car​ter. Nie​waż​-

ne,wcopanwie​rzy.Tenpo​ca​łu​nekbyłpo​mył​ką.

Uśmiech​nąłsiędra​pież​nie.
– Ni​g​dy nie mu​sia​łem zmu​szać ko​bie​ty, żeby szła ze mną do

łóż​ka,inieza​mie​rzamro​bićtegote​raz.Co​kol​wieksięwy​da​rzy,
bę​dziezatwo​jązgo​dą,za​pew​niam.

Po​tem,za​nimzdą​ży​łasięzo​rien​to​wać,cosiędzie​je,po​dałjej

szal i zna​leź​li się przed wej​ściem, a Car​ter otwie​rał przed nią
drzwidolśnią​ce​gospor​to​we​gosa​mo​cho​du.Mi​nę​łagosztyw​no
iwsia​dłaznaj​więk​szągod​no​ścią,najakąjąbyłostać.Kie​dyob​-
szedł sa​mo​chód z gib​kim zwie​rzę​cym wdzię​kiem i wśli​znął się
nasie​dze​nieobok,przy​no​szączesobątenswójfa​scy​nu​ją​cypiż​-
mo​wy za​pach, usztyw​ni​ła się jesz​cze bar​dziej. Czu​ła na so​bie
jego spoj​rze​nie, ale pa​trzy​ła pro​sto przed sie​bie, przy​się​ga​jąc
so​bie, że mu się oprze. Ja​ką​kol​wiek pro​wa​dził grę, nie chcia​ła
braćwniejudzia​łu.

Lo​do​wa​tąci​szęprze​pla​ta​łymo​no​sy​la​bo​weod​po​wie​dziko​bie​-

ty, sku​lo​nej w fo​te​lu po dru​giej stro​nie pry​wat​ne​go sa​mo​lo​tu
Bena, ze wzro​kiem skie​ro​wa​nym w okno i szczel​nie otu​lo​nej
sza​lem,zciem​ny​miwło​sa​miopa​da​ją​cy​minara​mio​na…Iry​ta​cja
icośnie​da​ją​ce​gosiębli​żejzde​fi​nio​waćdrę​czy​łoBenanamyśl,
że nie by​ło​by jej tu​taj, gdy​by nie za​pła​cił mi​lio​na do​la​rów. Ale
od​su​nąłtemy​ślinabok.Byłaityl​kotosięli​czy​ło.

Go​dzi​nę wcze​śniej wy​star​to​wa​li z pry​wat​ne​go lot​ni​ska w po​-

bli​żu Ne​wark, po tym, jak po​je​cha​li do jej apar​ta​men​tu, żeby
za​bra​ła pasz​port i naj​po​trzeb​niej​sze rze​czy. Wła​śnie mia​ła
wejśćdoła​zien​ki,żebysięprze​brać,kie​dypo​wie​działostro:

–Niemamynatocza​su.
Ci​ska​jąc wzro​kiem lo​do​wa​te pio​ru​ny, wy​szła sztyw​no z apar​-

ta​men​tu,po​zo​sta​wia​jącmudonie​sie​niaba​gaż.Od​gry​wa​łarolę
księż​nicz​kinaca​łe​go,zacomógłwi​nićtyl​kosie​bie,sko​rotakją
na​zwał. Mu​siał przy​znać, że sta​no​wi​ła in​try​gu​ją​cy zbiór prze​-
ciw​no​ści.Wte​dynama​ska​ra​dziewy​ko​rzy​stałto,żesamroz​po​-

znał ją od pierw​szej chwi​li. Za​mie​rzał po​wie​dzieć jej, kim jest,
alebyłatakza​ska​ku​ją​comiłaiza​lot​na.Pod​nie​ca​ją​ca.Takbar​-
dzo inna niż pod​czas ich pierw​sze​go spo​tka​nia, że nie chciał
psuć na​stro​ju, ujaw​nia​jąc swo​ją toż​sa​mość. Skrzy​wił się te​raz.
Pod​da​wa​nie się sła​bo​ści nie było w jego sty​lu. Miał na celu
uwie​dze​nie jej, a w koń​cu, w mia​rę moż​li​wo​ści, mał​żeń​stwo
znią.

Cho​ciaż w tym mo​men​cie idea do​mo​we​go szczę​ścia z tą ko​-

bie​tąwy​da​łasięBe​no​wizbytna​cią​ga​na.Czybyławar​taażta​-
kie​goza​cho​du?Mnó​stwojegodaw​nychko​cha​nekniekry​łochę​-
ci,byzo​staćpa​niąCar​te​ro​wą…Ajed​nakbar​dzoniechciałpo​-
zwo​lićjejodejść.Bojejpra​gnął.

Wkoń​cuod​wró​ciłodniejwzrokiszarp​nię​ciemroz​wią​załso​-

bie mu​chę. Czuł się głu​pio, że nie po​zwo​lił jej prze​brać się
wcze​śniej. Świa​do​mość, że pod cie​niut​ką tka​ni​ną kry​ło się to
ku​szą​cecia​ło,niepo​ma​ga​łaostu​dzićjegopo​żą​da​nia.

–Niebyłożad​nychpa​pa​raz​zich,praw​da?–Uniósłgło​węiuj​-

rzał,jakLiamru​żybłę​kit​neoczy.

– O ile pa​mię​tam, po​wie​dzia​łem „my​ślę, że je​ste​śmy śle​dze​-

ni”.

–Niewie​rzę,żeda​łamsięna​brać.
– Nie mia​łaś wiel​kie​go wy​bo​ru. – Wzru​szył ra​mio​na​mi i upił

łykkawy.

Za​ci​snę​łapo​nęt​neusta,aonmiałwiel​kąocho​tąichdo​tknąć

ispra​wić,bysięroz​chy​li​ły.

–Po​do​bamisię,żena​zy​wa​jącięLią–po​wie​działza​my​ślo​ny.–

Tobrzmimniej…chłod​no.

Za​ru​mie​ni​łasię.
–Jakjużpo​wie​dzia​łam,toimiętyl​kodlazna​jo​mychiro​dzi​ny.
Benuśmiech​nąłsię,uba​wio​nyjejza​kło​po​ta​niem.
–Je​ste​śmyczymświę​cejniżprzy​ja​ciół​mi,Lio.Nieznamtwo​-

ich przy​zwy​cza​jeń, ale w moim świe​cie przy​ja​cie​le nie ca​łu​ją
siętak,jakmywcze​śniej.Ko​chan​ko​wie…tak,tocoin​ne​go.

Liarzu​ci​ławzro​kiemzasie​bie,gdziewdys​kret​nejod​le​gło​ści

sie​dzia​łaob​słu​gaisyk​nę​ła:

–Myni​g​dyniezo​sta​nie​myko​chan​ka​mi,pa​nieCar​ter.
Ben zi​gno​ro​wał to i oparł się wy​god​nie w fo​te​lu, wy​cią​ga​jąc

nogi.

–Ztyłujestsy​pial​nia.Po​win​naśod​po​cząć.Cze​kanasjesz​cze

conaj​mniejsie​demgo​dzinwpo​wie​trzu.

–Na​dalsiępanupie​ra,byniemó​wićmi,do​kądle​ci​my?
Zro​biłnie​win​nąminę.
–Ize​psućcałąnie​spo​dzian​kę?
–Nielu​bięnie​spo​dzia​nek,pa​nieCar​ter.
– Lio, pro​szę cię – za​mru​czał, zna​ko​mi​cie się ba​wiąc. – Mów

miBen.

Przez chwi​lę wy​glą​da​ła, jak gdy​by mia​ła ocho​tę go ude​rzyć,

apo​temod​pię​łapasyiwsta​łazfo​te​la.

–Jestpannie​zno​śny.Wszyst​kotojestniedoznie​sie​nia.–Się​-

gnę​łapotor​będoschow​kanadgło​wą.Przytymru​chuszal,któ​-
rym była owi​nię​ta, osu​nął się na pod​ło​gę. Ben pod​niósł go
i omiótł wzro​kiem jej kształ​ty, a szcze​gól​nie jędr​ną pupę. Od​-
wró​ci​ła się szyb​ko i wy​rwa​ła mu szal z rąk. – Idę się prze​spać
inieży​częso​bie,bymiprze​szka​dza​no.

–Ależpro​szę,czujsięjakusie​bie–uśmiech​nąłsięBen.
Prze​szłaener​gicz​nienatyłsa​mo​lo​tu,asuk​niatań​czy​ławo​kół

jejcia​łaidłu​gichsmu​kłychnóg.We​szładosy​pial​ni,za​trza​sku​-
jąc za sobą drzwi tak moc​no, że Ben się skrzy​wił. Usły​szał po​-
tem wy​raź​ne klik​nię​cie prze​krę​ca​ne​go zam​ka. Od​czu​wał dzi​ką
po​ku​sę,bypójść,kop​nia​kiemotwo​rzyćdrzwidosy​pial​niiudo​-
wod​nić Lii, że byli kimś wię​cej niż przy​ja​ciół​mi. Ale przy​po​-
mniałso​bie,żejestprze​cieżkul​tu​ral​nymczło​wie​kiem.

W kie​sze​ni za​wi​bro​wał mu te​le​fon. Wi​dząc na ekra​nie imię

dzwo​nią​ce​go,zmu​siłsiędobez​tro​skie​gotonu.

–Tra​kas.Czyż​byśsięjużstę​sk​niłzamnąino​wy​miprzy​ja​ciół​-

mi?

– Ra​czej nie – pa​dła su​cha od​po​wiedź. – W in​ter​ne​cie aż hu​-

czy o two​jej sza​lo​nej li​cy​ta​cji na au​kcji cha​ry​ta​tyw​nej i wy​pa​-
dzienaweek​endzan​giel​skąksięż​nicz​kązto​wa​rzy​stwa.My​śla​-
łem,żemamyza​dbaćona​sząre​pu​ta​cję,aniepo​gar​szaćspra​-
wę.

Benspoj​rzałnaza​trza​śnię​tedrzwidosy​pial​niiod​parłprzez

zęby:

–Bezoba​wy,toczęśćmo​je​gopla​nu.Eli​za​bethYoungumó​wi​ła

nasnarand​kę.Maszdomniecośkon​kret​ne​goczydzwo​nisztyl​-
ko,bypo​plot​ko​wać?

Xan​derTra​kasmil​czałprzezchwi​lę,apo​temspy​tał:
–I…?Jakonasięmie​wa?
Benzmarsz​czyłbrwi.
–Kto?Swat​ka?
Tra​kasbyłznie​cier​pli​wio​ny.
–Oczy​wi​ście.
Ben po​czuł się nie​pew​nie na myśl o tam​tej ko​bie​cie, któ​ra

ostrze​ga​łago,byniena​ga​by​wałLii.

–Świet​nie.Dla​cze​gociętoin​te​re​su​je?
–Bezpo​wo​du–pa​dłaszyb​kaod​po​wiedź.–Nara​zie,Car​ter.–

ITra​kassięroz​łą​czył.

Benodło​żyłte​le​fonizer​k​nąłna​chmu​rzo​nynadrzwisy​pial​ni.

Nie miał po​ję​cia, co łą​czy​ło Xan​de​ra Tra​ka​sa z dy​rek​tor​ką
agen​cjiLe​wia​tan,aleje​ślicośwro​dza​jutego,wcosambyłte​-
raz uwi​kła​ny, to ży​czył mu szczę​ścia. Na ile po​znał Eli​za​beth
Young,Xan​derbar​dzogopo​trze​bo​wał.

–Po​zwól,żecięopro​wa​dzę.
Liaspoj​rza​łapo​dejrz​li​wienaBenaCar​te​ra,boniemiałpra​wa

wy​glą​daćtakświe​żoifan​ta​stycz​nieponocyspę​dzo​nejwfo​te​lu
wsa​mo​lo​cie.Prze​brałsięzesmo​kin​guwciem​nespodnieiczar​-
nąko​szul​kępolozkrót​ki​mirę​ka​wa​mi,eks​po​nu​ją​cąjegobi​cep​-
sy.Zbu​do​wa​nybyłjesz​czepo​tęż​niej,niżsą​dzi​ła.

–Gdziemywła​ści​wieje​ste​śmy?
Wy​lą​do​wa​li ja​kąś go​dzi​nę temu na mię​dzy​na​ro​do​wym lot​ni​-

skuwSa​lva​do​rzewsta​nieBa​hiawBra​zy​liiiświa​do​mośćtego,
jakda​le​koza​je​cha​li,ścię​łająznóg.Car​terwziąłje​epazotwar​-
tym da​chem i wiózł ich przez pół go​dzi​ny poza mia​sto, wzdłuż
wy​brze​ża. Lia nie chcia​ła tego przy​znać, ale urzekł ją wi​dok
spie​nio​nych fal Atlan​ty​ku i cią​gną​cych się ki​lo​me​tra​mi bie​lut​-
kichplaż.

–Wmo​jejre​zy​den​cji,napół​nocodSa​lva​do​ru.
Wpa​try​wał się w nią i Lia po​ża​ło​wa​ła, że nie prze​bra​ła się,

kie​dymia​łaszan​sętozro​bićwsa​mo​lo​cie.Zi​ry​to​wa​naizmę​czo​-
na,po​ło​ży​łasięnałóż​kuubra​na.Po​tem,kie​dyobu​dzi​łojąpu​ka​-

nieizbytdo​brzezna​jo​mygłę​bo​kigłosoznaj​mił,żebędąwkrót​-
celą​do​wać,ma​łost​ko​wouzna​ła,żeniepo​pra​wimuwtenspo​-
sób sa​mo​po​czu​cia po tym, co jej zro​bił, i po​ja​wi​ła się na​dal
ubra​nawsuk​nię.Alete​razczu​łasięgłu​pio.Dla​te​gopo​wie​dzia​-
łabez​czel​nie:

– Niby co mnie po​wstrzy​ma przed za​bra​niem je​epa i po​wro​-

temdoSa​lva​do​ru,byzła​paćnaj​bliż​szysa​mo​lotdodomu?

Od​po​wie​działspo​koj​nie:
– Cóż, mu​siał​bym zgło​sić kra​dzież, a tu​tej​sza po​li​cja dzia​ła

bar​dzospraw​nie.

Ogar​nę​łojątosamopo​czu​ciebez​rad​no​ści,cowNo​wymJor​-

ku.Mu​sia​łasiępo​go​dzićzrze​czy​wi​sto​ścią–spę​dzituweek​end.

Jak​byczy​ta​jącwjejmy​ślach,Benge​stemza​pro​siłjądośrod​-

ka. Ka​pi​tu​la​cja nie była ła​twa, ale po kil​ku se​kun​dach we​-
wnętrz​nejwal​kizsu​nę​ławkoń​cubuty,moc​nojużda​ją​cejejsię
wezna​ki.Wy​pro​sto​wa​łasię,trzy​ma​jącjewrę​kach,ipo​wie​dzia​-
łacierp​ko:

–Sko​ro,jaksięwy​da​je,niemamwy​bo​ru,topro​wadź.
We​szła za nim do środ​ka, pró​bu​jąc od​wra​cać wzrok od jego

sze​ro​kich ple​ców, szczu​płych bio​der i sprę​ży​stych po​ślad​ków.
Nie​malzulgąsku​pi​łasięname​blachizpew​nymzdzi​wie​niem
uj​rza​łabłysz​czą​cedrew​nia​nepod​ło​giiotwar​tebia​łeokien​ni​ce,
po​zwa​la​ją​cecie​płejbry​zieswo​bod​niecyr​ku​lo​wać.Po​ko​jeprze​-
cho​dzi​ły je​den w dru​gi, prze​stron​ne i otwar​te. Urzą​dzo​ne ele​-
ganc​ko,choćwswo​bod​nymsty​lu,bezosten​ta​cji.

Do​strze​gła cen​ne dzie​ła sztu​ki roz​rzu​co​ne w po​ko​jach i na

ścia​nach. Wszyst​ko uzu​peł​nia​ło się na​wza​jem. Wy​strój bar​dzo
od​po​wia​dałjejgu​stom,ategosięniespo​dzie​wa​ła.Prze​stron​ny
ga​bi​net urzą​dzo​ny był bar​dzo kom​for​to​wo, z ni​ski​mi sto​li​ka​mi
ka​wo​wy​mi i sprzę​tem au​dio​wi​zu​al​nym. Ol​brzy​mie al​bu​my po​-
świę​co​ne sztu​ce i fo​to​gra​fii no​si​ły śla​dy czę​ste​go uży​wa​nia,
a jed​na ze ścian ob​wie​szo​na była w ca​ło​ści pół​ka​mi peł​ny​mi
ksią​żek.Ręcejąświerz​bi​ły,żebyprzej​rzećichza​war​tość.

–Maszbar​dzouta​len​to​wa​ne​gode​ko​ra​to​rawnętrz–za​uwa​ży​-

ła.

– Dzię​ku​ję. – Na ustach Car​te​ra błą​kał się uśmie​szek, więc

spy​ta​łaznie​do​wie​rza​niem:–Nie…Totwójwła​snypro​jekt?

– Nie​sa​mo​wi​te, ile do​bre​go sma​ku dają pie​nią​dze – po​wie​-

dział drwią​co. Wcze​śniej za​rzu​ci​ła mu pro​stac​two, ale te​raz to
onaczu​łasięnie​swo​jo.

–Pięk​nietu.
Sze​ro​kieprze​szklo​nedrzwipro​wa​dzi​ływprostnapla​żęisto​-

pyLiiza​głę​bi​łysięwroz​kosz​niecie​płym,mięk​kimpia​sku.Fale
Atlan​ty​kude​li​kat​nieiryt​micz​nieude​rza​łyobrzeg.Jużoddaw​-
nanieczu​łasiętakpopro​stu…zre​lak​so​wa​na.

–Uwa​żaj–po​wie​działprze​cią​gle–bopo​my​ślę,żecisiętupo​-

do​ba.

Na​tych​miast spię​ła się na po​wrót i ga​piąc się na jego ple​cy,

po​dą​ży​ła za nim z po​wro​tem w głąb domu. Przez środ​ko​wy
dzie​dzi​niec z ba​se​nem ocie​nio​nym pal​ma​mi do​tar​li do ogrom​-
nej kuch​ni, ca​łej w lśnią​cej bie​li z błysz​czą​cy​mi urzą​dze​nia​mi
imar​mu​ro​wy​mibla​ta​mi.

– To kró​le​stwo Esmé, mo​jej go​spo​dy​ni. Opie​ku​je się do​mem

podmojąnie​obec​nośćiotwie​ragonamójprzy​jazd.Zja​wisiętu
póź​niej,żebyprzy​go​to​waćko​la​cję.

Przez gło​wę Lii prze​mknę​ła wi​zja ro​man​tycz​nej ko​la​cji przy

świe​cachnapla​ży,alejązi​gno​ro​wa​ła.Wci​szypo​szłazanimna
pię​tro.Mi​nę​likil​kapo​koipoobustro​nachsze​ro​kie​goko​ry​ta​rza,
wy​ście​lo​ne​gokosz​tow​nymdy​wa​nem.Wkoń​cuBenotwo​rzyłja​-
kieśdrzwi.

–Tojesttwójpo​kój.
Spoj​rza​ła na nie​go po​dejrz​li​wie, a on zro​bił nie​win​ną minę,

któ​rejnieufa​łaaniprzezse​kun​dę.

– Co? Są​dzi​łaś, że nie będę wy​star​cza​ją​co cy​wi​li​zo​wa​ny, by

za​pew​nić ci wła​sny po​kój? Już ci mó​wi​łem, że co​kol​wiek się
zda​rzy, bę​dzie za zgo​dą nas oboj​ga. – Wśli​znę​ła się do środ​ka,
za​nimmógłdo​strzecjejkon​ster​na​cję.Niebyłaprzy​zwy​cza​jo​na
do męż​czyzn tak… bez​po​śred​nich. Zresz​tą sama nie była pew​-
na,cze​gosięspo​dzie​wa​ła.Jed​nomo​głaprzy​znać,nieczu​łasię
za​gro​żo​na.Oba​wia​łasiętyl​kowła​snychemo​cji.

Upu​ści​łabutynapod​ło​gęipo​de​szładoogrom​nychdrzwipro​-

wa​dzą​cychnabal​konzwi​do​kiemnapla​żęioce​an.Ja​kiśmie​nią​-
cy się bły​skiem eg​zo​tycz​nych barw ptak wła​śnie prze​la​ty​wał.
Benniemu​siałsięwca​lewy​si​lać,tomiej​scesamowso​biemo​-

głouwieśćko​bie​tę.

Kie​dysięod​wró​ci​ła,wska​załręką.
–Tamjestła​zien​ka,azaniągar​de​ro​ba.
Za​cie​ka​wio​nazaj​rza​ładoogrom​nejła​zien​kiiwes​tchnę​łazza​-

chwy​tem. Była pięk​na, z od​dzie​lo​nym prysz​ni​cem i ol​brzy​mią,
wol​nosto​ją​cąwan​ną.Po​temprzezko​lej​nedrzwiwe​szładogar​-
de​ro​by i onie​mia​ła na wi​dok ilo​ści wi​szą​cych tam ubrań. Były
nowe,zkosz​tow​nychtka​ninzwi​sa​łydi​zaj​ner​skiemet​ki.

Car​teroparłsięnon​sza​lanc​koofu​try​nęzlek​kimuśmie​chem

wyż​szo​ści męż​czy​zny ob​ser​wu​ją​ce​go ko​bie​tę, roz​anie​lo​ną na
wi​doksza​fypeł​nejpięk​nychubrań.Spoj​rza​łananie​go,mru​żąc
oczy.

– A więc w taki spo​sób zwy​kle uwo​dzisz ko​bie​ty, któ​re tu ze

sobąprzy​wo​zisz?Jed​nakżebywzbu​dzićmojeza​in​te​re​so​wa​nie,
po​trze​bacze​goświę​cejniższa​fypeł​nejdro​gichciu​chów.Nieje​-
stemażtakpłyt​kaanize​psu​ta.

–Praw​dęmó​wiąc,ni​g​dywcze​śniejnieprzy​wio​złemtuko​biet

–po​wie​dział.–Aleuży​czamdomuprzy​ja​cio​łomizna​jo​mymbiz​-
ne​so​wym. Sza​fy peł​ne są ubrań, bo naj​bliż​sze skle​py znaj​du​ją
się do​pie​ro w Sa​lva​do​rze. Za​trud​niam sty​list​kę, któ​ra za​glą​da
tupoichwy​jeź​dzieiusu​waubra​nia,któ​rebyłyuży​wa​ne,prze​-
ka​zu​jącjenacelecha​ry​ta​tyw​ne.

Za​wsty​dzi​łasię,żetakpo​chop​niegoosą​dzi​ła.Czynapew​no

nieprzy​wiózłtuni​g​dyprzed​temko​bie​ty?Aleprze​cieżktośtaki
jak on nie kła​mał​by w ta​kiej spra​wie. Bo niby po co? Świa​do​-
mość,żemu​sia​łotobyćdlanie​goswo​istesank​tu​arium,spe​szy​-
łają.

–Cóż–po​wie​dzia​łasztyw​no–tobar​dzowspa​nia​ło​myśl​ne,ale

przy​wio​złam wła​sne ubra​nia. – Do​pie​ro po​nie​wcza​sie zo​rien​to​-
wa​łasię,żejejje​sien​no-zi​mo​werze​czyniemia​łyza​sto​so​wa​nia
wtymkli​ma​cie.

Benwy​pro​sto​wałsięiporazpierw​szyodcza​su,kie​dysiępo​-

zna​li,Liawy​czu​ławnimchłód.Spoj​rzałnaze​ga​rek.

–Tomójpierw​szyprzy​jazdtu​tajwtymrokuimamkil​kapil​-

nych na​praw do wy​ko​na​nia. Roz​gość się. W kuch​ni znaj​dziesz
mnó​stwo je​dze​nia, je​śli ze​chcesz coś prze​ką​sić. I wiesz, jak
dojść do pla​ży. To te​ren pry​wat​ny, nie bę​dziesz przez ni​ko​go

nie​po​ko​jo​na.

Od​wró​cił się i wy​szedł. Przez mo​ment sta​ła bez ru​chu, pa​-

trząc,jakwy​cho​dzi.Wtympięk​nymoto​cze​niuzłość,jakączu​ła
z po​wo​du tego po​rwa​nia, już zbla​dła. Ale mu​sia​ła za​cho​wać
ostroż​ność,bynieulectakła​twoza​uro​cze​niu,któ​re​muniebę​-
dziepo​tra​fi​łasięoprzeć.Pod​bie​głabosododrzwiiwy​pa​li​ła:

–Je​ślitospo​sób,bydo​trzećdomo​je​goojca,torów​niedo​brze

możepanjużte​razode​słaćmniedoNo​we​goJor​ku.Niepo​zwo​-
lę,bykto​kol​wiekgoskrzyw​dził,uwo​dzącmnie.

Scho​dzą​cyposcho​dachBenza​trzy​małsięgwał​tow​nie.Żad​na

do​tąd ko​bie​ta nie sta​wia​ła mu tak sku​tecz​nie opo​ru. I ni​g​dy
żad​natakni​skogonieoce​nia​ła.Po​wo​liod​wró​ciłsię,za​ci​ska​jąc
zęby, by jej oznaj​mić, że za​ma​wia dla niej sa​mo​chód do Sa​lva​-
do​ru.Awte​dydo​strzegłnajejtwa​rzywa​ha​nie.Ma​lo​wałsięna
niejbunt,aletak​żecoś,cze​gowcze​śniejnieza​uwa​żył,ja​kiśnie​-
uf​nybrakpew​no​ści.Ja​kaśbez​rad​ność.Po​my​ślałojejprze​ra​że​-
niu,kie​dyprzy​ja​ciół​kapo​pro​si​łają,byza​stą​pi​łamo​del​kęnaau​-
kcji.Bosa,ubra​nana​dalwtęde​ka​denc​kąsuk​nię,te​razjużbar​-
dzowy​mię​tą,zroz​pusz​czo​ny​miwło​sa​miroz​wi​chrzo​ny​miwo​kół
ra​mionpodłu​giejpo​dro​ży,byłanaj​pięk​niej​sząko​bie​tą,jakąwi​-
działwży​ciu.Pra​gnąłjej.

Zro​zu​miałna​gle,żezanicniepo​zwo​lijejodejść.
–Nieza​mie​rzamob​ra​żaćtwo​jejin​te​li​gen​cji,za​prze​cza​jąc,że

je​stemza​in​te​re​so​wa​nyfir​mątwo​je​goojca…alewtejchwi​lito
mnienieob​cho​dzi.

Zezdzi​wie​niemstwier​dził,żefa​tycz​nietakbyło.Wtejchwi​li

sku​piałsiętyl​konajed​nym.NaLii.Iskło​nie​niujejdoule​gło​ści.

Prze​łknę​łaśli​nęiwkoń​cuod​rze​kłaostro:
–Nicpanzemnąniewskó​ra,pa​nieCar​ter,więcnaj​le​piejaż

dopo​wro​tutrzy​maj​mysięzdalaodsie​bie.

Nie​maljejwspół​czuł,od​po​wia​da​jąc:
–Niepo​win​naśrzu​caćmita​kie​gowy​zwa​nia,Lio…

ROZDZIAŁCZWARTY

Nie po​win​naś rzu​cać mi ta​kie​go wy​zwa​nia? Te sło​wa Ben​ja​-

mi​naCar​te​rana​daldźwię​cza​łyjejwgło​wie.Dodia​błaznim.

Tegoran​kaprzezdwiego​dzi​nykrą​ży​łapourzą​dzo​nymzprze​-

py​chempo​ko​ju,ażwkoń​cuprzej​rza​łagar​de​ro​bę.Zde​ter​mi​no​-
wa​na,żebywy​ko​rzy​staćtęsy​tu​acjęmoż​li​wienaj​le​piej,wy​bra​ła
so​bieskrom​nyko​stiumką​pie​lo​wyija​kiśubiórpla​żo​wy.Wkuch​-
nizja​dłalek​kilunch,apo​tempo​szłanapla​żę.

Wo​ko​ło nie było żad​nych śla​dów Ben​ja​mi​na Car​te​ra, ku jej

wiel​kiej uldze, ale od stro​ny fron​tu do​bie​ga​ły ja​kieś ha​ła​sy.
Zdalaoddomu,niechcącspo​ty​kaćsięznimtakubra​na,zna​la​-
złanapla​żyidyl​licz​nyza​ką​tekwcie​niupal​my.

Przez kil​ka go​dzin wma​wia​ła so​bie, że jest tu na wa​ka​cjach,

naktó​rewy​bra​łasięzwła​snejwoli.Drze​ma​ła,pły​wa​łaiczy​ta​ła
książ​kę ścią​gnię​tą z pół​ki w ga​bi​ne​cie. Wró​ci​ła do re​zy​den​cji,
kie​dy za​pa​dał już zmierzch, i nie​omal po​tknę​ła się o wła​sne
nogi na wi​dok pół​na​gie​go Bena Car​te​ra sie​dzą​ce​go na po​kry​-
tym da​chów​ką da​chu. Jej wzrok na​tych​miast po​biegł w stro​nę
gład​kich mię​śni jego sze​ro​kie​go tor​su, po​ru​sza​ją​cych się ryt​-
micz​nie pod skó​rą, kie​dy przy​bi​jał coś młot​kiem. Le​d​wie za​-
uwa​ży​ła,żeśmiałsię,żar​tu​jączin​nymmęż​czy​zną,któ​re​gohe​-
ba​no​waskó​rarów​nieżlśni​łaodpotu.Car​termiałnaso​bietyl​ko
spło​wia​łeszor​tysur​fin​go​weizno​szo​netramp​ki.

Pod​sko​czy​ła,kie​dyme​lo​dyj​ny,fi​glar​nygłosza​brzmiałkołojej

ucha.

–Nie​naj​gor​szywi​dokjaknako​niecupal​ne​godnia,praw​da?–

Uj​rza​ła za​dzi​wia​ją​co ład​ną mło​dą ko​bie​tę o kar​na​cji w ko​lo​rze
cie​płej cze​ko​la​dy, oczach w tym sa​mym od​cie​niu i sze​ro​kim
uśmie​chu. Z ja​skra​wą chust​ką na gło​wie do​sko​na​le wpa​so​wy​-
wa​łasięweg​zo​tycz​netło.Ko​bie​taprzed​sta​wi​łasięjakoEsmé,
żonatam​te​godru​gie​gomęż​czy​zny.–Przy​szłam,żebypa​niąod​-
szu​kać. Ben prze​pra​sza, że był za​ję​ty całe po​po​łu​dnie, ale nie

możesiędo​cze​kać,żebyzjeśćzpa​niąko​la​cjęoósmej.

Lia już mia​ła za​pro​te​sto​wać, ale jej sa​mej wy​da​ło się to

śmiesz​ne. Ta miła ko​bie​ta nie za​słu​gi​wa​ła na to, by ro​bić jej
przy​krośćtyl​kodla​te​go,żego​spo​darzbyłostat​niąoso​bą,zktó​-
rąLiamia​łaocho​tęjeśćko​la​cję.

W każ​dym ra​zie ucie​kła przed wi​do​kiem Ben​ja​mi​na Car​te​ra

wwer​sjimniejucy​wi​li​zo​wa​nej,za​nimtenmógłsięob​ró​cićiza​-
uwa​żyć jej re​ak​cję, tak de​pry​mu​ją​cą dla niej na wie​lu po​zio​-
mach.Od​kądtokrę​ci​lijąmęż​czyź​nipra​cu​ją​cyfi​zycz​nie?

Wzię​ła prysz​nic i ubie​ra​jąc się do ko​la​cji, za​miast dżin​sów

ipod​ko​szul​kiwy​bra​łapro​stą,czar​nąsu​kien​kęzje​dwa​biuzde​-
kol​temwłód​kę,lek​komarsz​czo​nąwta​lii.Się​ga​łajejzako​la​na.
Jak u za​kon​ni​cy, ide​al​nie. Uma​lo​wa​ła się dys​kret​nie, wło​sy
zwią​za​ła w koń​ski ogon, sto​py wsu​nę​ła w szpil​ki i ze​szła po
scho​dach,uświa​da​mia​jącso​bie,żejestpunk​tu​al​na.Bur​cza​łado
sie​bie,żejestpa​to​lo​gicz​nienie​zdol​nadospóź​nia​niasię,na​wet
je​ślitegochcia​ła,kie​dywholupo​ni​żejpo​ja​wiłsięCar​terzbu​-
tel​kąwinawjed​nejręceikie​lisz​kiemwdru​giej.

Z ro​bot​ni​ka prze​obra​ził się z po​wro​tem w układ​ne​go, ele​-

ganc​kie​go biz​nes​me​na w ciem​no​gra​fi​to​wych spodniach i lek​-
kiej,sza​rejko​szu​li.Zwy​klenie​sfor​newło​symiałwciążwil​got​ne
i przez gło​wę Lii prze​mknę​ła nie​przy​zwo​ita wi​zja jego pod
prysz​ni​cem,zwodąspły​wa​ją​cąpoim​po​nu​ją​cychmu​sku​łach.

– Esmé po​wie​dzia​ła mi, że cię zna​la​zła. Jesz​cze raz prze​pra​-

szam,żepo​zo​sta​wi​łemcięsamąso​bie,aleJoao,jejmąż,za​ofe​-
ro​wał mi po​moc i uda​ło nam się wspól​nie wy​ko​nać wszyst​kie
na​pra​wyzajed​nymza​ma​chem.

Za​cho​wy​wałsiętakswo​bod​nie,żepo​czu​łaza​kło​po​ta​nie.
– Nie ocze​ki​wa​łam, że bę​dziesz mnie za​ba​wiał. Spę​dzi​łam

przy​jem​nepo​po​łu​dnienapla​ży.

–Nienu​dzi​łaśsię?–spy​tałzlek​kimnie​do​wie​rza​niem.
Po​trzą​snę​ła gło​wą. To było o wie​le przy​jem​niej​sze po​po​łu​-

dnie,niżprzy​zna​wa​łasamaprzedsobą.Aje​ślina​wetczu​łasię
odro​bi​nę sa​mot​na, to nie z po​wo​du bra​ku to​wa​rzy​stwa tego
czło​wie​ka,za​pew​ni​łasamąsie​bie.

–Pły​wa​łamso​bieiczy​ta​łam.Niemia​łamoka​zjiro​bićtegood

daw​na.

Nie od​po​wie​dział, ale pew​nie uznał, że mia​ła na my​śli swo​je

ostat​nie luk​su​so​we wa​ka​cje. Nie wy​pro​wa​dzi​ła go z błę​du, nie
ob​cho​dzi​ło jej, co so​bie o niej my​śli… Chcia​ła tyl​ko prze​trwać
tenweek​enddlado​brada​ro​wi​zny,ja​kiejdo​ko​nał.

Po​szła za nim do sa​lo​nu, oświe​tlo​ne​go na​stro​jo​wo mi​go​cą​cy​-

mi świe​ca​mi. Po​wie​trze na​dal było na​grza​ne po upal​nym dniu,
sta​no​wiąc cu​dow​ną od​mia​nę po przej​mu​ją​cym je​sien​nym wie​-
trzewNo​wymJor​ku.Car​terod​wró​ciłsięodbar​ku,przyktó​rym
otwie​rałbu​tel​kę.

–Na​pi​jeszsię?Toar​gen​tyń​skiewinozwin​ni​cymo​je​goprzy​ja​-

cie​la.

Kiw​nę​ła gło​wą i wzię​ła od nie​go kie​li​szek wy​peł​nio​ny schło​-

dzo​nym bia​łym wi​nem. On sam pod​niósł szklan​kę z czymś, co
wy​glą​da​łonawodę.Przy​po​mnia​łaso​bie,żenaichniby-rand​ce
też nie za​mó​wił al​ko​ho​lu. Nie pił tak​że pod​czas cha​ry​ta​tyw​nej
au​kcji.

– Pan nie pije? – usły​sza​ła swój głos, za​nim mo​gła po​wstrzy​-

maćtesło​wa.

Po​trzą​snął gło​wą, wska​zu​jąc jej miej​sce na so​fie. Sam usiadł

na in​nej, po dru​giej stro​nie sto​li​ka ka​wo​we​go, ra​mię oparł na
opar​ciu,beztru​duwy​peł​nia​jącprze​strzeńswo​jąoka​za​łąpo​sta​-
cią.Liaod​wró​ci​ławzrokipo​cią​gnę​łałykwina.Spły​nę​łojejdo
gar​dła ni​czym chłod​ny je​dwab i na​tych​miast za​szu​mia​ło jej
wgło​wie.

Ode​zwałsiędo​pie​ropochwi​li.
–Niepiję.Wogó​le.
Wzru​szy​łara​mio​na​mi,jakgdy​byniewzbu​dziłjejcie​ka​wo​ści.
–Samadużoniepiję…zwy​kleogra​ni​czamsiędodwóchkie​-

lisz​ków.

W drzwiach po​ja​wi​ła się Esmé, za​pra​sza​jąc ich na ko​la​cję.

Ben wstał i prze​pu​ścił Lię przo​dem. Prze​szli do ja​dal​ni obok.
Tam tak​że świa​tło było przy​tłu​mio​ne i mi​go​ta​ły świe​ce. Sto​lik
był na​kry​ty bia​łym ob​ru​sem i sre​bra​mi. Wy​glą​dał bar​dzo ro​-
man​tycz​nie.

–Na​praw​dęniepo​wi​nienpanza​da​waćso​bietyletru​du.
Od​su​nąłdlaniejkrze​sło,więcusia​dła,świa​do​ma,żestałtuż

za nią. Okrą​ża​jąc sto​lik, by za​jąć swo​je miej​sce, po​wie​dział

prze​cią​gle:

–Zje​dze​nieztobąko​la​cjiwy​ma​ga​łoośmio​go​dzin​ne​goprze​lo​-

tuidwu​go​dzin​nejróż​ni​cycza​su,więcma​lut​kiwy​si​łekjestchy​-
bategowart.

Spoj​rza​ła na nie​go i mu​sia​ła przy​znać, że więk​szość męż​-

czyznniefa​ty​go​wa​ła​bysiętakda​le​ce.Czło​wiek,zktó​rymspo​-
tka​łasięprze​lot​nie,tużza​nimpo​zna​łaswe​gona​rze​czo​ne​go,za​-
cho​wałsiępa​skud​nie,kie​dynieoka​za​łanaj​mniej​szejocho​ty,by
wsko​czyć z nim do łóż​ka na pierw​szej rand​ce. To była jed​na
zprzy​czyn,dlaktó​rychspodo​bałjejsięSi​mon,bosza​no​wałwy​-
ty​czo​ne przez nią gra​ni​ce. Z cza​sem prze​ko​na​ła się, że sza​no​-
wałje,bomiałnaokuszan​sęza​cze​pie​niasięwze​spo​lepraw​ni​-
kówre​pre​zen​tu​ją​cychfir​męjejojca,awła​snepo​trze​byspeł​niał
gdziein​dziej.

AleCar​terna​daltubył,wcho​dzącsztur​memwjejży​cieiroz​-

pę​dza​jącnabokicy​nizm,ja​kimsięszczel​nieoto​czy​łaporo​zej​-
ściuro​dzi​cówika​ta​stro​fie,jakąoka​za​łosięjejna​rze​czeń​stwo.
Wie​dzia​ła,żejużte​razza​lazłjejzaskó​ręwy​star​cza​ją​comoc​no,
by spo​wo​do​wać wstrząs, któ​re​go na​praw​dę nie chcia​ła przyj​-
mo​waćdowia​do​mo​ści.Dlanie​gotobyłpopro​stutyl​kopod​bój
–oso​bi​styiza​wo​do​wy.Codotegowąt​pli​wo​ściniemia​ła.

Po​chy​li​łasięlek​ko.
– Pro​szę po​słu​chać, pa​nie Car​ter… Wiem, że cho​dzi panu

omo​je​goojca…

Ale mu​sia​ła prze​rwać, bo Esmé wła​śnie wno​si​ła przy​staw​ki,

ape​tycz​nie przy​go​to​wa​ne ra​vio​li ze śmie​ta​ną i so​sem grzy​bo​-
wym. Po​sła​ła oboj​gu peł​ne za​in​te​re​so​wa​nia spoj​rze​nie, co nie
umknę​łouwa​dzeLii.Kie​dyzno​wuzo​sta​lisami,od​rzekł:

– Po pierw​sze, mam na imię Ben. Po dru​gie to, że in​te​re​su​ję

się za​wo​do​wo two​im oj​cem, jest ogól​nie wia​do​me. Zresz​tą nie
tyl​koja.Twójoj​ciecni​g​dyniemiałpro​ble​muzochro​nąswo​ich
in​te​re​sów, więc, o ile nic się nie zmie​ni​ło, jest ab​so​lut​nie bez​-
piecz​ny, bez wzglę​du na to, co wy​da​rzy się mię​dzy nami. A po
trze​cie… kie​dy uj​rza​łem two​ją fo​to​gra​fię w port​fo​lio tam​tej
agent​kibiu​rama​try​mo​nial​ne​go,za​pra​gną​łemcię.Za​nimdo​wie​-
dzia​łemsię,kimje​steś.

Te osta​nie sło​wa moc​no za​pa​dły jej w ser​ce. Tak jak wte​dy,

kie​dysta​łanatam​tympo​diumiktośza​pra​gnąłjejnatylemoc​-
no,bywy​li​cy​to​waćzaniąmałąfor​tu​nę…nie​uchwyt​nynie​zna​jo​-
my, któ​re​go, jak są​dzi​ła, za​pra​gnę​ła. A któ​ry oka​zał się nim.
Męż​czy​znąsie​dzą​cymte​raznaprze​ciwniej,zbłysz​czą​cy​minie​-
bie​ski​miocza​mi.Przy​stoj​nymjakdia​bli.

Wzię​łagłę​bo​kiwdech.
– Świet​nie. A więc, Ben. – Ser​ce jej drgnę​ło, kie​dy wy​po​wie​-

dzia​łajegoimię.Tobyłodziw​niepo​ufa​łe.

Wy​cią​gnąłdoniejrękęprzezstół.
–Ro​zejm?
Nie​chęt​niewy​cią​gnę​ładonie​goswo​ją.
–Ro​zejm.
Jego dłoń za​mknę​ła się na jej dło​ni i na​gle przed ocza​mi uj​-

rza​łagonatam​tymda​chu,zeskó​rąlśnią​cąodpotuiprę​żą​cy​mi
się z wy​sił​ku mię​śnia​mi. Pró​bo​wa​ła oswo​bo​dzić rękę, ale jego
pal​ceza​ci​ska​łysięnaniej,apło​mieńwjegooczachza​hip​no​ty​-
zo​wałją.

– Cie​szę się, że tu je​steś, Lio. Nie mogę się do​cze​kać, kie​dy

po​znamciębli​żej.

Niełu​dziłsięjed​nak,żetajejustę​pli​wośćmia​łacośwspól​ne​-

go z nim jako ta​kim. Och, pra​gnę​ła go, to było oczy​wi​ste. Ale
na​dalbyłazde​ter​mi​no​wa​na,byzwal​czyćwso​bietopra​gnie​nie.
Po de​kla​ra​cji ro​zej​mu po​wstrzy​my​wał się siłą, by nie przy​cią​-
gnąćjejdosie​bieiniepo​ca​ło​wać.Je​dliwmi​łejat​mos​fe​rze,ga​-
wę​dząc.Ozu​peł​nienie​istot​nychspra​wach.

Poko​la​cjiprze​szlidosa​lo​nunakawę.Liaspa​ce​ro​wa​łapopo​-

ko​ju, oglą​da​jąc zdję​cia i książ​ki z fi​li​żan​kę w dło​ni. Bez tego
nie​bie​skie​gospoj​rze​niaoce​nia​ją​ce​gokaż​dyjegoruchmógłsię
na​pa​trzeć do syta. Mia​ła na so​bie uro​czą su​kien​kę, któ​ra jed​-
nak cał​ko​wi​cie za​sła​nia​ła jej cia​ło. Do​my​ślił się, że wy​bra​ła ją
ztegowła​śniepo​wo​du.Dzi​wi​łagojejnie​chęćdopod​da​niasię
ist​nie​ją​cej mię​dzy nimi che​mii. Nie są​dził, żeby była uda​wa​na,
boniena​le​ża​ładoko​biet,któ​reod​gry​wa​jątrud​nodo​stęp​ne.

–Cie​ka​wimnie–spy​tałostroż​nie–wświe​tletego,żezo​sta​łaś

klient​kąagen​cjiLe​wia​tan,dla​cze​gowy​szłaśzna​szejpierw​szej
rand​ki?

Wol​no od​wró​ci​ła się, od​kła​da​jąc z po​wro​tem na pół​kę książ​-

kę, któ​rej się przy​glą​da​ła. Do​pie​ro po dłu​giej chwi​li od​po​wie​-
dzia​łasztyw​no:

– Nie chcia​łam zo​sta​wać ich klient​ką. Ktoś o tym za​de​cy​do​-

wałwmoimimie​niu.

Cie​ka​wośćBenawzro​sła.
–Ktotaki?
Wes​tchnę​ła,sia​da​jąc.Każ​dyjejgestpo​mi​mona​pię​ciaema​no​-

wałna​tu​ral​nąele​gan​cją.Odło​ży​łafi​li​żan​kęispoj​rza​łanaBena.

–Tobyłpo​mysłmo​je​goojca.Jeststa​ro​mod​nyizde​ter​mi​no​wa​-

ny, że​bym uło​ży​ła so​bie ży​cie. – Za​mil​kła na​gle, jak gdy​by po​-
wie​dzia​łazadużo.Wi​dzącjejlek​koudrę​czo​nąminęiprzy​po​mi​-
na​jąc so​bie, jak bar​dzo była spię​ta pod​czas au​kcji, po​my​ślał,
że…możebyłanie​śmia​ła.

Po​chy​liłsięwjejstro​nę.
– Wiem, że nie je​steś les​bij​ką. Nie po tam​tym po​ca​łun​ku…

Więcococho​dzi,Lio?Dla​cze​goniechceszcho​dzićnarand​ki?

Wsta​łazno​wu,wzbu​rzo​na.
–Czytaktrud​nouwie​rzyć,żeko​bie​tamożeniechcieć,abyjej

ży​cieob​ra​ca​łosięwo​kółmęż​czy​zny?Żemożemiećwła​sneam​-
bi​cje?Nawy​pa​dek,gdy​byśotymniesły​szał,eman​cy​pa​cjado​-
ko​na​łasięzpo​wo​dze​niemdaw​notemu.

Za​in​try​go​wa​nyod​parłprze​cią​gle:
– Nie je​stem mi​zo​gi​nem, Lio, a moż​na by po​wie​dzieć, że na​-

daljestocowal​czyć.Alelu​dzie,aszcze​gól​nieko​bie​ty,sąwie​lo​-
za​da​nio​wi.Mogąsięuma​wiaćipra​co​waćnie​za​leż​nie.

– Wiem o tym. – Po​czer​wie​nia​ła i ob​ję​ła się ra​mio​na​mi. – Ja

tyl​ko… Mój oj​ciec nie po​wi​nien był tak ro​bić. Nie po tym… –
Urwa​łana​gle.

–Poczym?–Bensięwy​pro​sto​wał.
Za​ci​snę​łazęby.
–By​łamkrót​koza​rę​czo​na…Roktemu.
–Zkim?–spy​tałostro.
Usia​dłaiwzię​ładorękifi​li​żan​kę.
–Po​zna​łamgonaprzy​ję​ciuwy​da​wa​nymprzezojca.Byład​wo​-

ka​temwfir​miewspół​pra​cu​ją​cejzjegorad​ca​mipraw​ny​mi.

Benpo​czułprzy​pływtejsa​mejza​bor​czo​ści,ja​kiejdo​świad​czył

wte​dy,pod​czasau​kcji.

–Pra​wiecięnieznam,alewiem,żeje​steśkimświę​cejniżtyl​-

koma​te​ria​łemnażonędlabiz​nes​me​na.Znimudu​si​ła​byśsięna
śmierć. – Za​sko​czył tym sam sie​bie. A jaki ro​dzaj mał​żeń​stwa
zroz​sąd​kusammiałnamy​śli?

Za​uwa​żył,żeznie​ru​cho​mia​ła.
–Tośmia​łateza,kie​dypra​wiesięniezna​my…
–Je​stemciwi​nienprze​pro​si​ny–skrzy​wiłsię.–My​li​łemsięco

docie​bie.Nieje​steśty​pemksięż​nicz​ki.Ina​czejza​czę​ła​byśkrzy​-
czeć,bła​ga​jącopo​wrótdocy​wi​li​za​cjijużdaw​no,atyświet​nie
się czu​łaś, zaj​mu​jąc się sama sobą. Esmé po​wie​dzia​ła mi, że
samaso​biezro​bi​łaślunchipo​tempo​sprzą​ta​łaśposo​bie.

–Zro​bie​nieso​bielun​chuniejestpo​wo​demdogra​tu​la​cji–od​-

par​ła z nutą iro​nii. – Wy​cho​wy​wa​łam się w bar​dziej luk​su​so​-
wychwa​run​kachniżwięk​szośćlu​dzi.

–Alenieje​steśze​psu​ta.Da​le​kocidotego.
Przezdłu​gąchwi​lęmil​cza​ła,za​gry​za​jącwar​gi.Wkoń​cuode​-

zwa​łasię:

–Nie,nietak,jakmógł​byśso​biewy​obra​zićnapierw​szyrzut

oka.Poroz​wo​dziero​dzi​cówby​łamtyl​kozoj​cem.Wbar​dzomło​-
dymwie​kusta​łamsięjegogo​spo​dy​nią…Alenieczu​łamsięni​g​-
dydo​brzezluk​su​so​wy​mipre​zen​ta​miczypo​dob​ny​mispra​wa​mi.
Kie​dyonbyłszczę​śli​wy,jateżby​łam.

Ben już wcze​śniej wie​dział, że Lo​uis Ford był roz​wie​dzio​ny,

alenieznałszcze​gó​łów.

–Gdziejestte​raztwo​jamat​ka?–za​py​tał.
Liawzru​szy​łara​mio​na​mi,ztwa​rząbezwy​ra​zu.
–Jestpew​niewja​kimśchâte​auwSzwaj​ca​riizmę​żemnu​mer

czte​ry. Trud​no przy​przeć Es​tel​lę do muru. Nie wi​du​ję jej zbyt
czę​sto.Kie​dyby​łamna​sto​lat​ką,za​pra​sza​łamniecza​semdoja​-
kie​gośluk​su​so​we​goku​ror​tu,wktó​rymaku​ratre​zy​do​wa​ła,zwy​-
klepo​mię​dzyko​lej​ny​mimę​ża​mi.

Ben po​czuł falę iry​ta​cji na myśl o tej nie​zna​nej mu ko​bie​cie,

aleod​rzekłlek​ko:

–Musibyćcza​ru​ją​ca.
Lia za​mru​ga​ła i od​sta​wi​ła fi​li​żan​kę, wsta​jąc gwał​tow​nie. Na​-

wet nie za​uwa​żył, kie​dy prze​szli na oso​bi​ste te​ma​ty, a zwy​kle

ro​biłwszyst​ko,cowjegomocy,byzko​bie​ta​mitegouni​kać.

– To był dłu​gi dzień. Chy​ba już pój​dę do łóż​ka – skwi​to​wa​ła

na​gleLia.

– Oczy​wi​ście. – Wo​dził za nią wzro​kiem, kie​dy od​wró​ci​ła się,

żebywyjśćzpo​ko​ju,awte​dywułam​kuse​kun​dypod​jąłde​cy​zję.
– Po​my​śla​łem, że ju​tro mógł​by opro​wa​dzić cię po Sa​lva​do​rze.
Topięk​nemia​sto,achcęciwy​na​gro​dzićto,żedzi​siajzo​sta​wi​-
łemcięsamą.

Za​trzy​ma​łasię,całaspię​ta.Przezchwi​lęspo​dzie​wałsięusły​-

szećodniej,żemategodośćichcewra​caćdodomu.Niemógł​-
byjejtegood​mó​wić.Na​wetje​ślibar​dzotegoniechciał.Aleona
od​wró​ci​łasięszyb​koipo​wie​dzia​ła:

–Okej,świet​nie.
Za​raz po​tem znik​nę​ła mu z oczu, a Ben wes​tchnął głę​bo​ko

zulgą.

Jak tyl​ko zna​la​zła się w swo​im po​ko​ju, za​mknę​ła za sobą

drzwiiopar​łasięonie,od​dy​cha​jącgłę​bo​ko.Co,doli​cha,wła​-
śnieza​szłotamnadole?Nie​wie​lebra​ko​wa​ło,azwie​rza​ła​bymu
sięjakja​kie​muśgod​ne​muza​ufa​niapo​wier​ni​ko​wi.Aprze​cieżni​-
g​dyni​ko​muniemó​wi​łaoswo​jejmat​ce.Zwy​kleuni​ka​łaroz​mów
natente​mat,bosta​raranapood​rzu​ce​niuna​dalbo​la​ła.Dla​cze​-
go wy​zna​ła mu, że nie in​te​re​so​wa​ły jej rand​ki? Po co mó​wi​ła
muoswo​ichnie​uda​nychza​rę​czy​nach?

Jęk​nę​ła i zrzu​ci​ła buty, pod​cho​dząc do drzwi pro​wa​dzą​cych

na bal​kon. Po​wie​trze, na​dal roz​kosz​nie cie​płe i bal​sa​micz​ne,
pie​ści​ło jej nagą skó​rę. Z atra​men​to​wych ciem​no​ści do​cho​dził
ko​ją​cyszumfalroz​bi​ja​ją​cychsięobrzeg.

Po​my​śla​ła o tym, jak ją prze​pro​sił za na​zwa​nie jej księż​nicz​-

ką. I o jego sło​wach, że była kimś wię​cej niż tyl​ko ma​te​ria​łem
na ide​al​ną żonę dla biz​nes​me​na. Ale czy z tego po​wo​du omal
nieuło​ży​łaso​bieży​cia?Poko​lej​nymuda​rzetakbar​dzooba​wia​-
łasięozdro​wieojca,żenajegoproś​bęzgo​dzi​łasiędaćSi​mo​-
no​wiBar​ne​so​wi,mi​łe​mu,choćnud​ne​mupraw​ni​ko​wiszan​sę.Si​-
monza​pew​niłją,żeniesta​nienadro​dzejejam​bi​cjom.Są​dzi​ła,
żeuszczę​śli​witymojcaiżetomał​żeń​stwowni​czymjejniebę​-
dzie ogra​ni​cza​ło. W koń​cu ni​g​dy nie ma​rzy​ła o związ​ku typu

„żylidłu​goiszczę​śli​wie”,niepotym,jakbyłaświad​kiemka​ta​-
stro​fy, jaką było mał​żeń​stwo jej ro​dzi​ców, ła​mią​ce ser​ce ojcu.
Po​przy​się​głaso​bie,żeni​g​dynieoddani​ko​muta​kiejwła​dzynad
sobą.

A wte​dy po​czu​ła ucisk w pier​si, przy​po​mi​na​jąc so​bie jak​że

żywy ob​raz gło​wy na​rze​czo​ne​go po​mię​dzy no​ga​mi jego se​kre​-
tar​ki, i fala upo​ko​rze​nia za​la​ła ją zno​wu. To nie jego nie​wier​-
nośćjąbo​la​ła,wkoń​cuniebyliwso​bieza​ko​cha​ni,tyl​koświa​-
do​mość, że ona sama nie była w sta​nie wzbu​dzić w nim ta​kiej
na​mięt​no​ści.

Za​ci​snę​ła dło​nie na po​rę​czy bal​ko​nu. Praw​da była taka, że

cho​ciaż bar​dzo chcia​ła od​rzu​cić Ben​ja​mi​na Car​te​ra bez wy​sił​-
ku… to jed​nak nie mo​gła. Moż​na mu było za​rzu​cić wszyst​ko,
tyl​koniepro​stac​two,cho​ciażwła​śnietoob​ce​so​womuza​rzu​ci​-
ła.Tenpięk​nydomniebyłdo​mempro​sta​ka,achamniewspiął​-
bysięnadach,żebyprzy​bi​jaćda​chów​kizmę​żemswo​jejgo​spo​-
dy​ni. A cał​ko​wi​cie aro​ganc​ki męż​czy​zna, nie​kry​ją​cy, że chce
wziąć ją do łóż​ka, nie po​wstrzy​my​wał​by się tak bar​dzo, żeby
po​zwo​lićjejpójśćdołóż​kasa​mej.

Nie my​li​ła się co do żaru w jego oczach… To dla​te​go prak​-

tycz​nie ucie​kła z po​ko​ju. Ten męż​czy​zna był wy​traw​nym play​-
boy​em. Przy​po​mi​nał wiel​kie​go kota, ba​wią​ce​go się bez​rad​ną
mysz​ką,po​zwa​la​jącjejwie​rzyć,żemożeuciec,alegdy​bytyl​ko
opu​ściłłapę,graby​ła​byskoń​czo​na.

Byłatuza​le​d​wieoddwu​dzie​stuczte​rechgo​dzin,aonjużba​-

wiłsięnią,jakchciał.Mia​łaocho​tęzejśćnadółiza​żą​dać,żeby
od​wiózłjąna​tych​miastdodomu.Aleniechcia​ładaćmutejsa​-
tys​fak​cji. W koń​cu je​den dzień wię​cej w jego to​wa​rzy​stwie…
Mo​gła​bytrzy​maćbu​zięnakłód​kę,ajegonady​stans.Mu​sia​ła.

Liasie​dzia​łakołoBenawod​kry​tymje​epie,kie​dyje​cha​ligłów​-

nądro​gązjegore​zy​den​cjidoSa​lva​do​ru.Ciem​newło​syzwią​za​-
łaztyłuwwy​god​nyku​cyk,acie​pływiatrspra​wił,żewy​glą​da​ły
ni​czym mot​ki je​dwab​nej przę​dzy z tyłu jej gło​wy. On z tru​dem
utrzy​my​wałpo​zo​ryopa​no​wa​nia.Jakgdy​byni​g​dywcze​śniejnie
wi​dział ko​bie​ty ubra​nej w pod​ko​szu​lek bez rę​ka​wów i szor​ty.
Aleonawtymstro​juwy​glą​da​łatakpo​nęt​nie,żemiałocho​tęza​-

trzy​maćsięipo​że​raćwzro​kiemjejsmu​kłe,bla​denogi.

Przy nim wy​da​wa​ła się ete​rycz​na i de​li​kat​na. Cho​ciaż wie​-

dział,żeniepo​wi​nientakoniejmy​śleć.Kie​dywcze​śniejpo​ja​wi​-
łasięwkuch​ni,mia​łanatwa​rzywy​razde​ter​mi​na​cjiitraj​ko​ta​ła
byle co, da​jąc mu do zro​zu​mie​nia, że ko​niec z po​ufa​ło​ścią
zwczo​raj​sze​gowie​czo​ruiimprę​dzejtenweek​endsięskoń​czy,
tym le​piej. Trak​to​wa​ła go jak wy​na​ję​te​go prze​wod​ni​ka, uśmie​-
cha​jącsiępro​mien​nieipro​wa​dząciry​tu​ją​coba​nal​nąroz​mo​wę.
Więcchcącjąspro​wo​ko​wać,za​py​tał:

–Do​brzespa​łaś?
– Spa​łam jak za​bi​ta, dzię​ku​ję. – Uśmie​cha​ła się ra​do​śnie. –

Całe to świe​że mor​skie po​wie​trze sta​no​wi taką od​mia​nę po
mgli​stychmiej​skichza​nie​czysz​cze​niach.

Po​sta​no​wiłzmierz​wićjejtro​chępiór​ka.
–Nieza​py​tasz,jakjaspa​łem?
–Nie.
–Cóż,sko​rojużko​niecz​niemu​siszwie​dzieć,jawca​ledo​brze

nie spa​łem. Cały czas się rzu​ca​łem i prze​wra​ca​łem – skrzy​wił
się.–Mu​sia​łemwziąćwśrod​kunocyprysz​nic…

– Cóż – od​par​ła sztyw​no, jej uda​wa​ny do​sko​na​ły na​strój

pierzch​nął.–Niemu​sie​li​śmytegodzi​siajro​bić.Słu​chaj,je​ślije​-
steśzbytzmę​czo​ny,za​wszemo​żeszmniepod​rzu​cićnalot​ni​sko
i zła​pię sa​mo​lot do domu. Bę​dziesz mógł od​po​czy​wać, ile ze​-
chcesz.

Wy​krzy​wiłusta.
– Nie ma mowy. Nie po​wie​dzia​łem, że je​stem zmę​czo​ny.

Zresz​tąge​ne​ral​niemałosy​piam.

Sie​dzia​łate​razcałana​je​żo​na,więccią​gnąłda​lej:
– Opo​wiedz mi o tych swo​ich am​bi​cjach… o któ​rych wspo​-

mnia​łaś wie​czo​rem, za​pew​nia​jąc mnie, że ży​cie ko​bie​ty nie
musisiękrę​cićwo​kółmęż​czy​zny.

Pa​trzy​łapro​stoprzedsie​bie.
–Tochy​baniejesttwo​jaspra​wa.
–Możeinie.Aleje​stemcie​ka​wy.
Niech go dia​bli, naj​wy​raź​niej pró​bo​wał ją zi​ry​to​wać. Spe​szył

jąwy​zna​niem,żebrałwnocyprysz​nic.Ażdote​razuda​wa​łojej
sięutrzy​my​waćmęż​nietęfa​sa​dę.Wes​tchnę​ławy​mow​nieiBen

ode​zwałsięprzy​mil​nie:

–DoSa​lva​do​rumamyjesz​czeko​lej​netrzy​dzie​ścimi​nut…
Złanasie​bieule​gła.
– Je​śli mu​sisz wie​dzieć, stu​dio​wa​łam na uni​wer​sy​te​cie in​ży​-

nie​rię bu​dow​la​ną. – War​to było to po​wie​dzieć, żeby uj​rzeć, jak
gwał​tow​nieob​ró​ciłgło​wę.

Uśmiech​nę​łasięsłod​ko.
–Niespo​dzie​wa​łeśsiętego,praw​da?
– Kie​dy kil​ka lat temu od​wie​dzi​łem two​je​go ojca w wa​szym

domu,mó​wił,żewy​je​cha​łaśnanar​ty…

Prze​wró​ci​łaocza​mi.
– Ni​g​dy w ży​ciu nie jeź​dzi​łam na nar​tach. By​łam wte​dy na

uczel​ni.Oj​ciecni​g​dynielu​biłprzy​zna​waćsię,na​wetprzedsa​-
mymsobą,żejegocór​kamaam​bi​cjeichceroz​wi​jaćwła​snąka​-
rie​rę.Woli,bylu​dziemy​śle​li,żeje​stemnie​szko​dli​wąby​wal​czy​-
niąsa​lo​nów.

Benza​ci​snąłzęby.
–Mu​szęprzy​znać,żesampla​so​wa​łemcięwokre​ślo​nymkrę​-

guto​wa​rzy​skim…

– Cóż, nic dziw​ne​go. Więk​szo​ści lu​dzi nie in​te​re​su​ją moje

kwa​li​fi​ka​cje.

Zer​k​nąłnanią.
–Awięc,cochceszzro​bićzeswo​imdy​plo​mem?
Za​wa​ha​łasięchwi​lę,za​nimod​par​ła:
– In​te​re​su​ją mnie stre​fy ogar​nię​te kry​zy​sem, do​cie​ra​nie jako

pierw​szanamiej​sceipo​mocprzyod​bu​do​wie.

– Stąd two​je za​in​te​re​so​wa​nie fun​da​cją, któ​rą wspie​ra​li​śmy,

przy​cho​dzącnatam​teprzy​ję​cie.

Kiw​nę​łagło​wą.
–Pra​co​wa​łamdlanichjakowo​lon​ta​riusz​kapotrzę​sie​niuzie​-

miwPo​łu​dnio​wo-Wschod​niejAzjiimoc​nosięwtoza​an​ga​żo​wa​-
łam.Prze​ko​na​łamojca,żebytak​żeichwsparł.

– Czy​li nie pla​no​wa​łaś wy​pa​du na za​ku​py w ten week​end,

praw​da?

– Nie, wy​bie​ra​łam się na se​rię wy​kła​dów na Uni​wer​sy​te​cie

No​wo​jor​skim.

–Skła​mał​bymmó​wiąc,żeprzy​kromizpo​wo​duuda​rem​nie​nia

ci tych pla​nów – od​parł z szel​mow​skim uśmie​chem i le​ciut​ko
gwizd​nął. – In​te​li​gent​na, szla​chet​na i w do​dat​ku pięk​na. Je​śli
pró​bu​jeszzga​sićmojeza​in​te​re​so​wa​nie,totoniedzia​ła.

Po​czu​łafalędumyispe​szo​nachcia​łaod​wró​cićuwa​gęodsie​-

bie.

–Dy​rek​tor​katam​tejfun​da​cjitotwo​jazna​jo​ma?
Przy​tak​nął.
– Mo​żesz mi wie​rzyć lub nie, ale mnie tak​że in​te​re​su​je przy​-

wra​ca​niesta​bi​li​za​cjire​gio​nomdo​tknię​tymka​ta​stro​fa​mi.Za​bra​-
łemsprzętilu​dzidostre​fykry​zy​so​wej,bypo​ma​gaćprzyza​bez​-
pie​cza​niuuszko​dzo​nychbu​dyn​kówiin​fra​struk​tu​ry.Wza​sa​dzie
je​stemjed​nymzpa​tro​nówtejfun​da​cji.

My​śla​ła,żezna​lazłsięnatam​tymprzy​ję​ciutyl​kopoto,żeby

jąspo​tkać.Te​razpo​czu​łasięjakża​ło​snaidiot​ka.

–Za​trzy​majsa​mo​chód,już.
Rękę trzy​ma​ła na klam​ce, za​nim za​trzy​mał sa​mo​chód w za​-

tocz​ce.Jaktyl​kosta​nął,wy​sko​czy​łanaze​wnątrz,wście​kła.

–Więckaż​dyciętamznał,amimotopo​zwo​li​łeś,że​bymro​bi​ła

z sie​bie idiot​kę, sta​jąc na tam​tym po​dium i nie ma​jąc po​ję​cia,
kimje​steś…

–Niemia​łemza​mia​ruro​bićzcie​bieidiot​kianiukry​waćswo​-

jejtoż​sa​mo​ściażtakdłu​go.Spo​sob​nośćroz​mo​wyztobą,kie​dy
nie wie​dzia​łaś, kim je​stem, była zbyt ku​szą​ca. Zwłasz​cza po
tam​tejrand​ce.Apo​temniechcia​łemwi​dziećtwo​jejre​ak​cji,kie​-
dydo​wieszsię,zkimroz​ma​wia​łaś.

– To nie zmie​nia fak​tu, że mnie wy​ko​rzy​sta​łeś. Nu​dzi​łeś się?

Chcia​łeśsięza​ba​wićmoimkosz​tem?

– Nie, nic z tych rze​czy. Nie za​mie​rza​łem iść na tę im​pre​zę.

Zna​la​złemsiętam,bodo​wie​dzia​łemsię,żetytambę​dziesz.

Nie​chęt​nie się do tego przy​zna​wał. Mię​sień drgał mu

wszczę​ce.Uwie​rzy​łamu.Wsty​dzi​łasięoka​za​nychemo​cji,więc
tyl​korzu​ci​ła:

–Okej.–Po​de​szładosa​mo​cho​duiwsia​dła.
Ben pa​trzył na nią, jak za​pi​na​ła pasy, a po​tem sam wsiadł.

Przezresz​tędro​gidoSa​lva​do​ruroz​ma​wia​lijużtyl​kowte​dy,kie​-
dypo​ka​zy​wałrze​czymo​gą​cejąza​in​te​re​so​wać.

ROZDZIAŁPIĄTY

–Tojestje​denznaj​star​szychpla​cówwSa​lva​do​rze,wy​ty​czo​-

ny przez ów​cze​sne​go gu​ber​na​to​ra, a tam to ka​te​dra Świę​te​go
Sa​lva​do​ra,na​le​żą​cadonaj​pięk​niej​szychko​ścio​łówba​ro​ko​wych
wBra​zy​lii.

Lia są​dzi​ła wcze​śniej, że nie mo​gła być już pod więk​szym

wra​że​niem, ale kie​dy z pięk​ne​go pla​cu we​szła za Be​nem do
ogrom​ne​goko​ścio​łaiuj​rza​ła,żewszyst​kodo​słow​niebłysz​cza​ło
odzło​ta,onie​mia​ła.Mu​sia​łaprzy​znać,żenaj​lep​szezo​sta​wiłna
samko​niec.

To było wła​ści​we za​koń​cze​nie tego nie​ocze​ki​wa​nie bar​dzo

przy​jem​ne​godnia.Liastop​nio​wosięod​prę​ża​ła,kie​dyBenopro​-
wa​dzałjąpopięk​nymmie​ście,któ​rekie​dyśwpor​tu​gal​skichko​-
lo​niachdo​rów​ny​wa​łoLi​zbo​nie.Byłoja​skra​woko​lo​ro​we,zestro​-
my​mibru​ko​wa​ny​miuli​ca​miiba​ro​ko​wąar​chi​tek​tu​rą.Zmiej​sca
ją za​uro​czy​ło. Każ​dy wy​da​wał się tu cią​gle uśmie​chać, a mie​-
szan​ka kul​tur i na​ro​do​wo​ści do​da​wa​ła temu ty​glo​wi kli​ma​tu.
Wszę​dzie roz​brzmie​wa​ła mu​zy​ka, a Ben nie​spo​dzie​wa​nie oka​-
zał się wspa​nia​łym prze​wod​ni​kiem. Uro​dzo​nym ga​wę​dzia​rzem
idżen​tel​me​nemwkaż​dymcalu.Je​śliwogó​lejejdo​ty​kał,totyl​-
ko prze​lot​nie, żeby zwró​cić na coś jej uwa​gę, jak wte​dy, kie​dy
sta​nę​linaskar​pie,spo​glą​da​jącnamia​stoiim​po​nu​ją​cąza​to​kę.
Todzia​ła​łonaniąmoc​niej,niżgdy​bydo​ty​kałjejce​lo​wo.

Wcze​śniejza​brałjąnalunchdopo​dej​rza​niewy​glą​da​ją​cejre​-

stau​ra​cjinabul​wa​rze.Wi​dzącjejnie​pew​nąminę,po​wie​dział:

– Nie daj się zwieść tą fa​sa​dą, wła​ści​ciel chce w ten spo​sób

od​stra​szyćtu​ry​stów.Po​da​jątunaj​lep​sząrybęwBra​zy​lii.–Miał
ra​cję.Kujejzdu​mie​niuwśrod​kure​stau​ra​cjawy​glą​da​łanie​ska​-
zi​tel​nie, a je​dze​nie było wy​śmie​ni​te. Za​pach mo​rza pod​kre​ślał
tyl​kosmakpo​traw.

Te​raz w ka​te​drze Lia za​trzy​ma​ła się przy drew​nia​nym oł​ta​-

rzu,po​kry​tymgru​bąwar​stwązło​ta.Po​trzą​snę​łagło​wą.

–Tojużprze​sa​da,alejestpięk​ny.
Benspo​glą​dałwła​śnienaskle​pie​nie.
– Ka​mień, z któ​re​go wznie​sio​no więk​szość tych bu​dow​li, zo​-

stał spro​wa​dzo​ny na stat​kach z Por​tu​ga​lii. Całe to przed​się​-
wzię​cieza​pie​radechswo​imroz​ma​chem.

Jegosło​waztru​demdoniejdo​cie​ra​ły.Byłaza​uro​czo​nawi​do​-

kiem jego moc​nej szyi i dum​ne​go pro​fi​lu. Zmy​sło​we​go kro​ju
peł​niej​szej dol​nej war​gi. Za​sta​na​wia​ła się nad jego prze​szło​-
ścią… Wte​dy ktoś wpadł na nią od tyłu i stra​ci​ła rów​no​wa​gę,
po​chy​la​jącsiędoprzo​du.Wmgnie​niuokasil​nera​mio​naob​ję​ły
ją i pod​trzy​ma​ły. Ben przy​ci​snął ją do sie​bie, przyj​mu​jąc te​raz
nad jej gło​wą czy​jeś wy​lew​ne prze​pro​si​ny. Pier​si mia​ła przy​ci​-
śnię​te do jego twar​dych mu​sku​łów, dzie​li​ła ich od sie​bie tyl​ko
cie​niut​ka tka​ni​na jego ko​szul​ki. Za​uwa​ży​ła przed​tem, jak wy​-
raź​nie ry​so​wa​ła się pod nią jego mu​sku​la​tu​ra, ile​kroć za​wia​ła
mor​skabry​za.Ijakuro​czospło​wia​łedżin​syprzy​le​ga​łydojego
po​tęż​nychudijędr​nychpo​ślad​ków.

Gru​pa tu​ry​stów od​da​li​ła się, ale Ben jej nie pusz​czał. Czu​ła

ja​kąśnie​mocinie​chęćdouwol​nie​niasięzjegouści​sku.Po​wo​li
unio​sła wzrok i uto​nę​ła w tych nie​bie​skich oczach. Wspo​mnie​-
niena​mięt​ne​gopo​ca​łun​kuwNo​wymJor​kupo​wró​ci​ło…

– Okej – zdo​ła​ła w koń​cu wy​ksztu​sić. – Mo​żesz mnie już pu​-

ścić.

Do​pie​ropochwi​litozro​bił,mó​wiączlek​kimgry​ma​sem:
– Moje my​śli są te​raz tak mało świę​te, że chy​ba tak bę​dzie

naj​le​piej.

Za​nim wy​szli z ko​ścio​ła, zdo​ła​ła się opa​no​wać. Za​cho​dzą​ce

słoń​ceoświe​tla​łowszyst​koostry​mibar​wa​mipo​ma​rań​czyiróżu.
Ulicz​ni mu​zy​cy wy​gry​wa​li su​ge​styw​ne tro​pi​kal​ne ryt​my. Para
sta​rusz​kówtań​czy​łazesobądotejmu​zy​ki.Liapo​czu​łabez​tro​-
skę,jakwte​dynata​ra​sie.Możeoszo​ło​miłjąmoc​nyza​pachka​-
dzi​dełwka​te​drze?

Benzmarsz​czyłbrwiiwy​szarp​nąłzkie​sze​nidżin​sówko​mór​-

kę.Lianiesły​sza​łażad​ne​godźwię​ku,więcte​le​fonmu​siałmieć
ści​szo​ny sy​gnał. Do​pie​ro te​raz uświa​do​mi​ła so​bie, jak wie​le
uwa​gipo​świę​ciłjejprzezcałytendzień,zrzad​ka,je​śliwogó​le,
spo​glą​da​jąc na te​le​fon. W do​bie cy​fro​wej łącz​no​ści to​tal​nej to

byłodo​praw​dynie​zwy​kłe.Zwłasz​czadlady​rek​to​rage​ne​ral​ne​go
po​tęż​nej fir​my. Jej były na​rze​czo​ny, ma​jąc na gło​wie znacz​nie
mniejobo​wiąz​ków,za​wszebyłprzy​kle​jo​nydoswo​ichdwóchte​-
le​fo​nów.

Benspoj​rzałnanią.
– Ode​zwał się mój przy​ja​ciel, któ​ry miesz​ka w tym mie​ście.

Sły​szał,żeprzy​je​cha​łem,iza​pro​siłmnienaprzy​ję​ciedoswo​je​-
godomudziświe​czór.

Po​czu​łażal,żetenichwspól​nydzieńwła​śniesięskoń​czył.
–Och…oczy​wi​ściepo​wi​nie​neśtampójść.Zła​pięau​to​busalbo

tak​sów​kęiwró​cędore​zy​den​cjinawła​snąrękę.

–Nieza​mie​rzamiśćsam.
Za​czer​wie​ni​ła się. W cią​gu jed​ne​go dnia w tym uwo​dzi​ciel​-

skimoto​cze​niuwjejuczu​ciachdotegomęż​czy​znydo​ko​na​łasię
sej​smicz​na zmia​na. Był o wie​le bar​dziej cza​ru​ją​cy, niż się spo​-
dzie​wa​ła.Wcze​śniejli​czy​łanato,żeła​twobę​dzieza​cho​waćwo​-
bec nie​go re​zer​wę. Ale te​raz była cała roz​pa​lo​na i z ze​wnątrz,
i w środ​ku, cho​ciaż wie​dzia​ła, że tak na​praw​dę nie pa​su​je do
męż​czy​znyta​kie​gojakBenCar​ter,ko​ne​se​rako​bietiuzna​ne​go
play​boy.

–Niechcęsięna​rzu​cać,aletypo​wi​nie​neśpójść.
–Kie​dyostat​niozro​bi​łaścośspon​ta​nicz​niedlaza​ba​wy?–spy​-

tałjąci​cho.

Przez chwi​lę mru​ga​ła, za​sko​czo​na. Z prze​ra​że​niem uświa​do​-

mi​łaso​bie,żeniemożeso​bieprzy​po​mniećnicta​kie​goprzy​po​-
mnieć. A co do za​ba​wy…? Świet​nie się ba​wi​ła, gdy wspól​nie
zoj​cemże​glo​wa​li,aleniero​bi​litegojużoddaw​na.Byłacór​ką
Lo​uisa For​da, pil​nu​ją​cą jego spraw, i nie​wie​lu z jej zna​jo​mych
wi​dzia​łowniejko​goś,zkimśmoż​nabysięba​wić.Po​czu​łanie​-
do​rzecz​nyuciskwgar​dleibez​rad​ność.

–Cóż,je​ślije​steśpe​wien,żeonniebę​dziemiałnicprze​ciw​ko

temu…

–Niebę​dzie–uśmiech​nąłsię.–Zo​ba​czysz,jaktu​tajsiętood​-

by​wa, na o wie​le więk​szym lu​zie. Za​rów​no Luis, jak jego part​-
nerRi​car​douwiel​bia​jąota​czaćsiępięk​nem,wtymtak​żepięk​-
ny​miko​bie​ta​mi,więcmnieode​śląna​tych​miastnabok.

Spoj​rza​ła z nie​do​wie​rza​niem na swój strój, za​ku​rzo​ny i wy​-

mię​typodłu​gimdniu.

–Nieje​stemod​po​wied​nioubra​nanaele​ganc​kieprzy​ję​cie.
–Znammiej​sce,gdziesięnamizaj​mą.
Wy​cią​gnął do niej rękę. Pa​trzy​ła na nią przez dłu​gi mo​ment,

a po​tem po​da​ła mu swo​ją. Za​brał ją do bu​ti​ku pro​wa​dzo​ne​go
przez swo​ich przy​ja​ciół. De​ner​wo​wał się, czy Lia nie bę​dzie
krę​cić no​sem na skrom​ny szyld z na​zwą fir​my nad drzwia​mi,
ale naj​wy​raź​niej nie była uza​leż​nio​na od di​zaj​ner​skich me​tek.
Szyb​kowy​ja​śniłGaby,ku​zyn​ceEsméiwła​ści​ciel​ceskle​pu,cze​-
goimpo​trze​ba,aonaza​razwrę​czy​łamukil​karze​czy,aLiępo​-
rwa​ła ze sobą, kry​jąc ją za ak​sa​mit​ną ko​ta​rą. Ben już cze​kał,
prze​bra​nywele​ganc​kieczar​nespodnieiko​szu​lę.

Kie​dy usły​szał sze​lest, od​wró​cił się i na se​kun​dę za​stygł

w bez​ru​chu. Lia sta​ła przed nim boso z wło​sa​mi opa​da​ją​cy​mi
nara​mio​na.Ajejsuk​nia…tenwi​dokza​parłmudech.Byładłu​-
ga, je​dwab​na, w głę​bo​kim ko​lo​rze kró​lew​skie​go błę​ki​tu, na tle
któ​re​go jej oczy lśni​ły ni​czym dwa klej​no​ty. Ku​szą​ce roz​cię​cie
od​sła​nia​łodłu​gą,kształt​nąnogę.Jejskó​razdą​ży​łajużprzy​brać
odsłoń​calek​kozło​ta​wyod​cień,anano​siepo​ja​wi​łysięde​li​kat​-
nepie​gi.Trój​kąt​nyde​koltsu​kien​kiku​sił,żebygoroz​su​nąćiod​-
sło​nićbuj​nąpierś…

Za​czę​łasięob​ra​caćprzedlu​strem.
–Wie​dzia​łam.Jestzbyt…
Le​d​wojąro​zu​miał.
–Nie!–za​wo​łałchra​pli​wie.
Zno​wusięob​ró​ci​ła,po​wo​li,nie​zde​cy​do​wa​na.
– Jest ide​al​na – uda​ło mu się wy​krztu​sić. Wte​dy po​ja​wi​ła się

Gaby.–Benmara​cję!Jestide​al​nanaprzy​ję​cieuRi​car​daiLu​-
isa.Anato​bie,mojako​cha​na,leżyper​fe​ito.Chodź,do​bie​rze​my
cidoniejbuty.

Wy​cho​dząc z bu​ti​ku, po​le​cił Gaby, by ob​cią​ży​ła jego kar​tę

wszyst​ki​miza​ku​pa​mi,aleLiaza​trzy​ma​łasię,za​tro​ska​na,zręką
naklam​ce.

– Zwró​cę ci pie​nią​dze za ubra​nia. – To po​twier​dza​ło, że nie

byłaze​psu​ta.Jesz​czeje​denciosdlabłęd​nychwy​obra​żeńBena.

–Niemartwsiętym–mruk​nął.
Wśli​znę​łasięnasie​dze​niepa​sa​że​ra,awte​dysuk​niaroz​chy​li​-

łasięnie​co,od​sła​nia​jącide​al​niekrą​głąpierś,oto​czo​nąde​li​kat​-
ną ko​ron​ką. Za​ci​ska​jąc zęby, za​mknął drzwi i ob​szedł sa​mo​-
chód,mo​dlącsięosiłę,bytrzy​maćsięnawo​dzy.Ni​g​dyniepo​-
trze​bo​wałtegobar​dziejniżwtejchwi​li.

Przy​ja​cie​leBenabylipeł​nąen​tu​zja​zmuparą,któ​rawkil​kase​-

kundpo​rwa​łaLięwob​ję​ciaidoswo​jejba​ro​ko​wejre​zy​den​cjina
wzgó​rzu,gó​ru​ją​cejnadca​łymmia​stem.Kujejroz​ba​wie​niuBen
traf​nieprze​wi​działichre​ak​cję:wy​py​tu​jącjąowszyst​ko,cał​ko​-
wi​cieigno​ro​wa​liBena.

–Gdziesiępo​dzie​wa​łaścałena​szeży​cie?Toskan​dal!Niemo​-

żesz miesz​kać w zim​nej, sza​rej An​glii! Prze​pro​wadź się tu​taj!
Po​trze​bu​je​mywię​cejpięk​nychko​biet!

Obaj na​raz byli tro​chę mę​czą​cy i Ben wkrót​ce wy​ko​rzy​stał

po​ja​wie​niesięin​nychgo​ści,byumknąćzręcz​niezLiąwstro​nę
dłu​gich sto​łów przy​kry​tych nie​ska​zi​tel​ny​mi, bia​ły​mi ob​ru​sa​mi.
Ugi​na​łysiępodcię​ża​remta​kiejilo​ścije​dze​nia,ja​kiejLianiewi​-
dzia​ławca​łymswo​imży​ciu.Moż​natambyłozna​leźćwszyst​kie
moż​li​we przy​sma​ki, ale ją ku​si​ły po​tra​wy lo​kal​ne, ku ra​do​ści
sze​fakuch​ni.Usie​dliprzyjed​nymzwie​luma​łychokrą​głychsto​-
li​ków roz​sta​wio​nych dla go​ści. At​mos​fe​ra była sie​lan​ko​wa, mi​-
go​ta​łyset​kiświec,awdolelśni​łyświa​tłamia​sta.Wką​cieprzy​-
gry​wałjazzband.Kie​dyjużzje​dli,Benwy​pro​sto​wałsięnakrze​-
śle.

–Mo​żeszjużprzy​znać,toniebę​dziebo​la​ło,obie​cu​ję.
Spoj​rza​łananie​goina​tych​miastwie​dzia​ła,comiałnamy​śli.

Szel​mow​ski uśmiech błą​kał się wo​kół tych zbyt pięk​nych ust,
awniejcośsiępopro​stu…roz​pły​nę​ło.Wbia​łej,roz​pię​tejpod
szy​ją ko​szu​li Ben był nie​praw​do​po​dob​nie przy​stoj​ny. Pod​nio​sła
z ta​le​rza ma​lut​ki ka​wa​łek sera i ci​snę​ła nim w nie​go, mó​wiąc
nie​chęt​nie:

–Do​brze.Tak,przy​zna​ję.Cie​szęsię,żeprzy​szłamnatoprzy​-

ję​cieiświet​niesięba​wię.

Strzep​nąłserzra​mie​niaipo​chy​liłsiękuniej.
–Wiesz,grzecz​nieby​ło​bypo​wie​dzieć„dzię​ku​ję”.
Zjegominyświet​niewy​czy​ta​łasu​ge​stię,jakmo​gła​bytozro​-

bićnaj​le​piej…Przezse​kun​dęża​ło​wa​ła,żeniemadośćpew​no​-

ści sie​bie, by przy​cią​gnąć go do sie​bie bli​żej, żeby mo​gła… Ta
myśl wzbu​dzi​ła roz​kosz​ny dreszcz mię​dzy jej no​ga​mi. Po​wie​-
dzia​łazdy​sza​nymgło​sem:

–Nieprze​cią​gajstru​ny,Ben.
Wpa​try​wałsięwniądłuż​sząchwi​lę.
–Niebędę…nara​zie.
Samaniebyłapew​na,czypo​tra​fi​łaopie​raćmusiędużodłu​-

żej.Alboczytegochcia​ła.

–Wspa​nia​łyokazmęż​czy​zny,praw​da?
Lia drgnę​ła i za​ru​mie​ni​ła się, przy​ła​pa​na przez jed​ne​go z jej

go​spo​da​rzy, Ri​car​da, na tym, że po​że​ra wzro​kiem gó​ru​ją​ce​go
ogło​węnadtłu​memBena.Przy​stoj​nysi​wo​wło​syWłoch,jaksię
oka​za​ło wła​ści​ciel kil​ku naj​bar​dziej luk​su​so​wych ho​te​li w Bra​-
zy​lii,tak​so​wałjąwzro​kiem.

–Ja…tak,my​ślę,żejestprzy​stoj​ny–bąk​nę​ła.
Męż​czy​znaprych​nął.
–Cara,toje​denznaj​bar​dziejsek​sow​nychmęż​czyznnana​szej

pla​ne​cieijate​razje​stemza​zdro​snyocie​bie.

Kry​jącza​że​no​wa​nie,uśmiech​nę​łasię.
–Le​piejniepo​zwól,żebyLuistousły​szał.
Ri​car​domach​nąłlek​ce​wa​żą​coręką.
–Po​żą​da​nieniejestzbrod​nią.
Chcia​łaza​spo​ko​ićcie​ka​wość.
–Jakpo​zna​li​ścieBena?
– Och, zna​my go od cza​sów, kie​dy do​pie​ro za​czy​nał ka​rie​rę.

By​li​śmy jed​ny​mi z jego pierw​szych klien​tów. Za​wsze in​te​re​so​-
wa​li​śmysięmło​dy​mita​len​ta​mi.Za​chwy​ciłnasje​denzjegobu​-
dyn​kównaMan​hat​ta​nie.Tonie​sa​mo​wi​te,ileuda​łomusięosią​-
gnąć, zwa​żyw​szy na to, że był kie​dyś dzie​dzi​cem jed​nej z naj​-
więk​szychfor​tunwAme​ry​ce.

Zmarsz​czy​łabrwi.
–Comasznamy​śli?
Spoj​rzałnaniąznie​do​wie​rza​niem.
–Totyniewiesz?
–Cze​go?
–Benuro​dziłsięwro​dzi​niena​le​żą​cejdoame​ry​kań​skiejeli​ty.

Jego oj​cem był Jo​na​than Car​ter, czło​wiek, któ​ry prak​tycz​nie
miałwpo​sia​da​niunie​malcałąWallStre​et.Do​pó​kisięnieoka​-
za​ło, że la​ta​mi de​frau​do​wał pie​nią​dze i okra​dał klien​tów oraz
gieł​dę.Wcią​gujed​nejnocymu​siałsięprze​pro​wa​dzićzewspa​-
nia​łejre​zy​den​cjinaUp​perEastSidedoja​kiejśnorywQu​eens.
– Szok i nie​do​wie​rza​nie wstrzą​snę​ły Lią. Jo​na​tha​na Car​te​ra
uwa​ża​nozasy​no​nimglo​bal​ne​gokry​zy​suitonanie​gozrzu​ca​no
więk​szośćod​po​wie​dzial​no​ści.

Ben wła​śnie się od​wró​cił, rzu​ca​jąc jej błysz​czą​ce spoj​rze​nie

zkoń​casali.Zajejple​ca​miRi​car​domruk​nął:

–Od​dał​bymwszyst​kozato,żebytonamnietakspoj​rzał.
Zmu​si​ła się do uśmie​chu i ru​szy​ła w kie​run​ku Bena, zbi​ta

ztro​pure​we​la​cja​miRi​car​da.Tam​tewy​pad​kimu​sia​łymiećmiej​-
sce,kie​dyBenbyłle​d​wiena​sto​let​nimchłop​cem.

Kie​dypo​de​szła,ja​kaśefek​tow​nako​bie​ta,uoso​bie​nieciem​no​-

okiej bra​zy​lij​skiej seks​bom​by, po​ło​ży​ła rękę na ra​mie​niu Bena.
Onszyb​koprzy​cią​gnąłdosie​bieLię,ako​bie​tabły​snę​łazło​wro​-
goocza​mi,uśmiech​nę​łasięnie​szcze​rzeiode​szła.Liapró​bo​wa​-
łasięod​su​nąć,aleBenjejnatoniepo​zwo​lił.

– Co ro​bisz? – Pod​nio​sła na nie​go wzrok. Opo​wieść Ri​car​da

niąwstrzą​snę​ła.Benrze​czy​wi​ściedo​szedłdowszyst​kie​gozni​-
cze​go.Potym,jaknie​gdyśmiałwszyst​ko.

–My​ślę,żejużczaswra​caćdodomu.
Ro​zej​rza​ła się, zdez​o​rien​to​wa​na. Tłum istot​nie szyb​ko top​-

niał.Byłoowie​lepóź​niej,niżjejsięwy​da​wa​ło.

–Okej–po​wie​dzia​łaochry​ple.–Wra​caj​my.
Wziął ją za rękę i wy​pro​wa​dził. Kie​dy że​gna​li się z go​spo​da​-

rza​mi, wzru​szy​ła się na myśl, że pew​nie ni​g​dy wię​cej ich nie
spo​tka. Spę​dzi​ła tu czas mi​lej, niż przy​pusz​cza​ła. Świet​nie się
ba​wi​ła.

Kie​dy zna​leź​li się w je​epie, zrzu​ci​ła san​da​ły i roz​pro​sto​wa​ła

nogi.Jaktyl​kowy​je​cha​lizmia​sta,Benza​py​tałbez​tro​sko:

–Oczymroz​ma​wia​łaśzRi​car​dem?
–Niewie​dzia​łam,żetwo​imoj​cembyłJo​na​thanCar​ter–przy​-

zna​łauczci​wie.

Za​ci​snąłręcenakie​row​ni​cy.
– Po​wi​nie​nem się do​my​śleć, że Ri​car​do nie prze​pu​ści oka​zji

doplo​tek.

– To nie tak – za​czę​ła bro​nić Ri​car​da. – Za​py​ta​łam, skąd się

zna​cie, i tak się zło​ży​ło, że o tym wspo​mniał… – za​mil​kła, bo
możerze​czy​wi​ścieprzy​ja​cielBenabyłtro​chęplot​ka​rzem.

–Mówda​lej.
– Po​wie​dział, że to nie​sa​mo​wi​te, jak wie​le osią​gną​łeś, zwa​-

żyw​szy na to, że two​ja ro​dzi​na stra​ci​ła wszyst​ko. – Kie​dy mil​-
czał,do​da​ła:–Toniesąpo​wszech​niezna​nefak​ty.

Zer​k​nąłnanią.
–Taksą​dzisz,boniewpa​dłaśnatoodrazu,szu​ka​jącin​for​ma​-

cjinamójte​matwin​ter​ne​cie?

– To nie fair – od​po​wie​dzia​ła gniew​nie. – Ty wie​dzia​łeś do​-

kład​nie,kimje​stem,kie​dypo​pro​si​łeśswat​kę,byza​aran​żo​wa​ła
spo​tka​niezemną.

Na​pię​ciero​sło.Benod​parłzwy​raź​nąnie​chę​cią:
– Moja prze​szłość nie jest ogól​nie zna​na, bo lu​dzie wo​le​li

otymwszyst​kimza​po​mnieć.Tosta​redzie​je.Zwłasz​czażemój
oj​ciec umarł w bie​dzie i osa​mot​nie​niu, a mat​ka po​szła w jego
śla​dyrokpóź​niej.Uzna​nochy​ba,żeod​ku​piłswo​jewiny.

Czu​jąc,żenieży​czył​byso​biefra​ze​sów,spy​ta​łatyl​ko:
–Jakumar​li?
– Oj​ciec za​pił się na śmierć. Ni​g​dy nie wy​le​wał za koł​nierz.

Do​pó​kibyłogonatostać,pi​jałdo​sko​na​łąwhi​sky.Tań​szetrun​ki
muniepo​słu​ży​ły.Mat​kado​sta​łaata​kuser​ca.Nieumia​łasiępo​-
go​dzićzrze​czy​wi​sto​ścią.

–Todla​te​gosamniepi​jesz?–szep​nę​ła.
Ski​nąłgło​wą.Wy​obra​zi​łagoso​biejakomło​de​gochłop​ca,ład​-

ne​goiuprzy​wi​le​jo​wa​ne​go,bezwąt​pie​niacho​dzą​ce​godonaj​lep​-
szych szkół. Cze​ka​ła go wspa​nia​ła przy​szłość, miał u stóp cały
światina​glebru​tal​niewy​dar​tomutowszyst​ko.Chcączmie​nić
te​matspy​ta​ła:

–Aledla​cze​goBra​zy​lia?Cocięzniąłą​czy?
–CzyRi​car​donieod​po​wie​działcinatopy​ta​nie?
– Po​wie​dział, że zo​ba​czył jed​ną z two​ich prac na Man​hat​ta​-

nie…

– Tak. Za​pro​po​no​wał mi bu​do​wę jed​ne​go ze swo​ich ho​te​li

wBra​zy​lii.Tobyłowcza​sach,kie​dymojafir​maza​czę​łasta​wać

nanogi.

–Ilemia​łeśwte​dylat?
–Oko​łodwu​dzie​stupię​ciu.–Wzru​szyłra​mio​na​mi.
Lia była w szo​ku. Jak po tym wszyst​kim uda​ło mu się osią​-

gnąćtakastro​no​micz​nysuk​ces?

–Przy​je​cha​łemdoBa​hiiro​zej​rzećsięwte​re​nieipospo​tka​niu

zRi​car​dempod​pi​sa​li​śmyumo​wę–mó​wiłda​lej.–Koń​czącbu​do​-
wę, uświa​do​mi​łem so​bie, że po​ko​cha​łem to miej​sce. Było jak
haust świe​że​go po​wie​trza. Inne, eks​cy​tu​ją​ce. Peł​ne roz​ma​chu.
Po​sta​no​wi​łem, że zbu​du​ję tu dom na wa​ka​cje. Moja ro​dzi​na
mia​ła kie​dyś dom w North Sho​re na Long Is​land. Tam​tej​sza
spo​łecz​ność była dla nas jak ro​dzi​na, ale kie​dy oj​ciec stra​cił
wszyst​ko,od​wró​ci​lisięodnas.Ajaktyl​koza​czą​łemzdo​by​wać
uzna​nie, daw​ni ko​le​sie ojca po​ja​wi​li się ni stąd ni zo​wąd, jak
gdy​by nic się nie sta​ło. To dusz​ne śro​do​wi​sko było ostat​nim
miej​scem,doktó​re​gochcia​łemwra​cać.

Lia sły​sza​ła go​rycz w jego gło​sie. Gdzie byli owi przy​ja​cie​le,

kie​dybyłosa​mot​nio​nyibez​bron​ny?

–Wy​glą​danato,żetobyłasłusz​nade​cy​zja.
Chwi​lępóź​nejdo​je​cha​lidore​zy​den​cjiiBenwy​siadł,po​ma​ga​-

jącLiiwy​siąść,jaknaj​praw​dziw​szydżen​tel​men.Gdysta​nę​łana
ostrym żwi​rze, uświa​do​mi​ła so​bie, że jest boso. Za​nim się zo​-
rien​to​wa​ła, co się dzie​je, wziął ją na ręce i za​niósł do środ​ka,
jakgdy​bynicniewa​ży​ła.

Wgło​wiejejwi​ro​wa​ło,uni​ka​łajegowzro​ku,ogar​nię​tanie​na​-

zwa​ny​miemo​cja​mi.Uniósłpal​cemjejbro​dę.

–Ococho​dzi?
– Nie wiem. Ja tyl​ko… Tak mi przy​kro, że przez to wszyst​ko

prze​sze​dłeś. Nie umiem so​bie na​wet wy​obra​zić, ja​kie to było
okrop​ne.

–Co?–wy​krzyk​nąłicof​nąłsięgwał​tow​nie.–Uża​laszsięnade

mnąte​raz,bobied​nybo​ga​tychło​piecwszyst​kostra​ciłimu​siał
się za​do​wo​lić byle czym? Na​gle wszyst​ko jest ła​twiej​sze do
prze​łknię​cia,kie​dyjużwiesz,żeuro​dzi​łemsięwluk​su​sach?

Prze​ra​żo​na,żemógłcośta​kie​gopo​my​śleć,za​wo​ła​ła:
–Nie!Tozu​peł​nienietak…
–Tobyłonaj​lep​sze,como​głomisięprzy​da​rzyć–prze​rwałjej

szorst​ko. -Przy​wo​ła​ło mnie do rze​czy​wi​sto​ści, za​nim mo​głem
stać się gnu​śny i roz​pusz​czo​ny przez ży​cie. Po​zna​łem war​tość
cięż​kiejpra​cyibu​do​wa​niacze​gośwła​sny​mirę​ka​mi,cze​goś,co
nieru​nie.

– Ro​zu​miem – po​wie​dzia​ła ci​cho, zroz​pa​czo​na, że tak źle ją

zro​zu​miał.

Benpa​trzyłnasto​ją​cąprzednimko​bie​tę,owło​sachwnie​ła​-

dzie i w pięk​nej suk​ni cią​gną​cej się po pod​ło​dze u jej bo​sych
stóp. Była taka szczu​pła, zgrab​na i bla​da. Wie​dział, że po​my​lił
sięcodoniej,boniebyłasnob​ką.To,cojejpo​wie​dział,niebyło
za​gra​niem fair. Ale był wzbu​rzo​ny. Ni​g​dy nie od​krył się przed
ni​kim tak bar​dzo. Nie mó​wił ni​ko​mu w taki spo​sób o swo​jej
prze​szło​ści. O al​ko​ho​li​zmie ojca i sła​bo​ści mat​ki. Po​de​szła do
nie​gozwy​cią​gnię​tąręką.

–Ben,prze​pra​szam.Pro​szę,po​zwólmiwy​tłu​ma​czyć…
–Nie–po​wie​działszorst​ko.–Ni​cze​goniemu​sisztłu​ma​czyć,

bo nie chcę już wię​cej roz​ma​wiać. Chcę tyl​ko tego… – Za​nim
zdo​ła​łapo​wie​dziećcośjesz​cze,pod​szedł,ob​jąłdłoń​mijejtwarz
i ją po​ca​ło​wał. Tak jak tego pra​gnął. Z pa​sją. Na se​kun​dę za​-
mar​ła, a po​tem wtu​li​ła się w nie​go, obej​mu​jąc go za szy​ję.
Wszyst​koule​głoza​po​mnie​niu.Roz​chy​li​ławar​gi,akie​dyjegoję​-
zykdo​tknąłjejję​zy​ka,byłzgu​bio​ny,za​tra​ciłsięwniejcały.Po​-
ło​żyłdło​nienajejbio​drachiprzy​cią​gnąłjąbli​żej.Takbli​sko,by
mo​głapo​czuć,coznimwy​pra​wia​ła.Jęk​nę​łamupro​stowusta,
ale nie zwol​nił uści​sku, nie po​zwo​lił jej się od​su​nąć. Po​czu​ła
cie​pło mię​dzy no​ga​mi. Pło​nę​li z po​żą​da​nia, tyl​ko tak moż​na to
opi​sać. Ni​g​dy ni​cze​go ta​kie​go nie czu​ła. Nie po​dej​rze​wa​ła na​-
wet,żebyładotegozdol​na.

–Niemogę…–jęk​nę​ła.–Tozbyt…zbytwie​le.
–Tona​wetniejestdość.
Wziąłjązarękęipo​pro​wa​dziłwgłąbsa​lo​nu,dojed​nejzsof,

iusa​dziłtam.Cie​szy​łasięztego,bonogijejdrża​ły.

Stałnadnią,za​pa​trzo​ny.
–Je​steśtakapięk​na…
–Nieje​stem…
Uklęk​nął przed nią, bio​rąc ją z za​sko​cze​nia. Po​ło​żył ręce na

jejudachide​li​kat​nieroz​ło​żyłjejnogi.Pa​trzyłjejwoczy.

–Otak,je​steś.Prze​pra​szamzatam​tesło​wa…Nieza​słu​ży​łaś

nato.

–Tonic…
Po​ło​żyłręcenajejbio​drachipo​cią​gnąłjąkuso​bie,kła​dącją

naple​cach.

–Coro​bisz?–szep​nę​ła.
Uśmiech​nąłsięszel​mow​sko.Sek​sow​nie.
–To,cochcia​łemzro​bić,jaktyl​kouj​rza​łemcięwtejsuk​ni…

ROZDZIAŁSZÓSTY

Kie​dy Ben w koń​cu się wy​pro​sto​wał, od​ry​wa​jąc się siłą od

upa​ja​ją​ce​go sma​ku i za​pa​chu Lii, nie był przy​go​to​wa​ny na cu​-
dow​ny wi​dok, jaki sobą przed​sta​wia​ła. Wło​sy ni​czym czar​na
chmu​ra oka​la​ły jej gło​wę. Nie​bie​ska je​dwab​na suk​nia le​ża​ła
zmię​ta obok. Wy​glą​da​ła jak ogłu​szo​na i świa​do​mość tego po​-
wstrzy​ma​ła go przed się​gnię​ciem au​to​ma​tycz​nie do pa​ska, by
po​szu​kaćwła​sne​goza​spo​ko​je​nia.

–Do​brzesięczu​jesz?
Po chwi​li jej oczy oprzy​tom​nia​ły i kiw​nę​ła gło​wa. Ale do​-

strzegł,jakdrża​łyjejręce,kie​dysię​gnę​łaposuk​nię,za​sła​nia​jąc
sięniąnie​udol​nie.

–Ococho​dzi,Lio?
Usia​dła pro​sto, przy​gry​za​jąc ner​wo​wo war​gę. W koń​cu się

ode​zwa​ła.

– Kie​dyś we​szłam do biu​ra mo​je​go na​rze​czo​ne​go i przy​ła​pa​-

łamgozjegose​kre​tar​ką.Ro​biłjejto,cotywła​śniero​bi​łeśmi…
–umil​kła.

Pró​bo​wałdo​szu​kaćsięwjejsło​wachsen​su.
–Todla​te​goznimze​rwa​łaś?Bobyłnie​wier​ny?
Przy​tak​nę​łaner​wo​wo,szkar​łat​nanatwa​rzy.
–Tak,alecho​dzioto,żespa​łamtyl​kozSi​mo​nem…
Benniewy​my​ślił​byta​kie​gosce​na​riu​szaizami​lionlat.Wjed​-

nej chwi​li wszyst​kie jego wcze​śniej​sze wy​obra​że​nia na te​mat
Ju​lian​ny Ford znik​nę​ły. Była nie​do​świad​czo​na i taka bo​le​śnie
bez​bron​na, suk​nię ści​ska​ła za​ci​śnię​ty​mi do bia​ło​ści dłoń​mi.
Wstałiusiadłnaka​na​piebokniej,czu​jąccośwro​dza​jutro​skli​-
wo​ści.

Spoj​rza​łananie​go.
–Przy​kromi,niemamdu​że​godo​świad​cze​nia.
–Cosięwy​da​rzy​łoztwo​imby​łymna​rze​czo​nym?
Zbla​dła.

–Kie​dyko​cha​li​śmysięporazpierw​szy…tobo​la​ło.Bar​dzo.Po

tymniechcia​łam…zno​wusięko​chać.–Skrzy​wi​łasię.–Nieby​-
li​śmy w so​bie za​ko​cha​ni. Chcie​li​śmy tego ślu​bu każ​de ze swo​-
ichpo​wo​dów.Alepo​wie​działmi,żeje​stemozię​błaidla​te​gosy​-
piał z se​kre​tar​ką. Nie mo​głam… nie chcia​łam po tym za nie​go
wy​cho​dzić.

Benpo​czułwście​kłośćnatam​te​gomęż​czy​znę,żezdra​dzałją

i po​zo​sta​wił w strzę​pach jej pew​ność sie​bie. Sam ni​g​dy w naj​-
mniej​szym stop​niu nie był za​in​te​re​so​wa​ny od​bie​ra​niem ko​bie​-
cie dzie​wic​twa, ale te​raz miał dzi​wacz​ne po​czu​cie stra​ty na
samą myśl, że jej po​wo​do​wa​ny chu​cią na​rze​czo​ny praw​do​po​-
dob​niena​wetniezda​wałso​biespra​wy,jakiskarbtrzy​małwrę​-
kach.Lianiebyłaozię​bła.Wnaj​mniej​szymstop​niu.

–Dla​cze​gozgo​dzi​łaśsięnamał​żeń​stwozroz​sąd​ku?
Spe​szo​nawsta​ła,na​dalpeł​nagra​cji,choćwło​symia​ławuro​-

czymwnie​ła​dzie.Szyb​kona​rzu​ci​łanasie​biesuk​nię.Ztru​dem
po​wstrzy​małsię,byniepo​cią​gnąćjejnako​la​na.Sku​li​łasię,jak
gdy​bysły​szącjegomy​śli.

–Zro​bi​łamtogłów​niedlaojca.Mó​wi​łamjuż…jeststa​ro​mod​-

ny.Wie​rzy,żebędębez​piecz​natyl​kowte​dy,gdywyj​dęzamąż.
Nie​cowcze​śniejza​cho​ro​wałiby​łamtymprze​ra​żo​na…Wie​dział,
że Si​mon miał po​waż​ne za​mia​ry i bła​gał mnie, bym dała mu
szan​sę.Umó​wi​łamsięwięcznimioka​za​łosię,żeoboj​gunam
za​le​ża​ło na czymś bar​dziej… prak​tycz​nym niż ro​man​tycz​na re​-
la​cja. – Spoj​rza​ła na Bena wy​zy​wa​ją​co. – Wte​dy wy​da​wa​ło mi
siętodo​brympo​my​słem.

–Mnieniemu​siszprze​ko​ny​wać–po​wie​działBenzgo​ry​czą.–

Wi​dzia​łem, jak nie​wie​le łą​czy​ło mo​ich ro​dzi​ców, kie​dy do​tknął
ichkry​zys.Niemamzłu​dzeńcodoro​man​tycz​nychide​ałów.

Za​pa​dłaci​szaiwte​dyLiapo​stą​pi​łakrokdotyłu.Benwstał.
–Do​kądidziesz?
Prze​ra​zi​łasię,żepotym,comuwła​śniewy​zna​ła,za​czniesię

nad nią li​to​wać. Wzru​szy​ła ra​mio​na​mi, by wy​dać się chłod​na
ispo​koj​na,cho​ciażtakna​praw​dębyłazdru​zgo​ta​na.

–Dosie​bie.
–Jesz​czenieskoń​czy​li​śmy.
–Po​słu​chaj–po​wie​dzia​ła.–Wiem,żenietegosięspo​dzie​wa​-

łeś, my​śląc o prze​lot​nej week​en​do​wej przy​go​dzie. Chy​ba już
usta​li​li​śmy,żenieje​stemule​pio​naztejsa​mejgli​nycoko​bie​ty,
zja​ki​misięzwy​klespo​ty​kasz.

Chcia​łagowy​mi​nąćiodejść,alepo​wstrzy​małjąiprzy​cią​gnął

dosie​bie,za​glą​da​jącjejwoczy.

– Nie ma żad​nych in​nych ko​biet. Je​steś tyl​ko ty. Mó​wisz mi,

żetegoniechcesz?

Jak mo​gła za​prze​czyć, sko​ro przed chwi​lą wiła się i ję​cza​ła

podjegomi​strzow​skąpiesz​czo​tą?

–Nieje​steśminicwi​nien,Ben.Je​ślili​tu​jeszsięnademną…
Za​ci​snąłdło​nienajejra​mio​nachtakmoc​no,żeza​mil​kła.
–Mo​żeszmiwie​rzyć,toostat​niarzecz,jakąte​razczu​ję.Chcę

cie​bie.Tonieli​tość.Topo​żą​da​nie.

– Ale nie je​stem wy​star​cza​ją​co do​świad​czo​na… Roz​cza​ru​ję

cię.

–Niemo​gła​byśmnieroz​cza​ro​wać,na​wetgdy​byśpró​bo​wa​ła.

Nie ist​nie​je coś ta​kie​go jak brak do​świad​cze​nia… Li​czy się to,
jakdwo​jelu​dzidosie​biepa​su​je.Nieje​steśozię​bła,wnaj​mniej​-
szymstop​niu.Tam​tenczło​wiekbyłidio​tą.Chcęciębar​dziej,niż
pra​gną​łemkie​dy​kol​wiekin​nejko​bie​ty.Aleje​ślipo​wiesz,żena​-
praw​dętegoniechcesz,po​zwo​lęciodejść.

–Niemogępo​wie​dzieć,żecięniechcę.–Niedba​łajużoto,

jak i dla​cze​go się tu zna​la​zła, wie​dzia​ła tyl​ko, że była tu i nie
chcia​łabyćni​g​dziein​dziej.Roz​pacz​li​wiepra​gnę​ła,żebyjesz​cze
raz po​ka​zał jej, jak po​win​na re​ago​wać na męż​czy​znę. Że nie
byłaozię​bła.

Aon,jakgdy​byczy​ta​jącjejwmy​ślach,schy​liłsię,wziąłjąna

ręceiza​niósłnagórę.Ra​mie​niempchnąłdrzwidoswe​gopo​ko​-
ju, rów​nie pięk​ne​go jak ten, któ​ry sama zaj​mo​wa​ła, ale o bar​-
dziejmę​skimwy​stro​ju,od​cie​niachibar​wach.Jejwzrokpadłna
ma​syw​nełożenaśrod​kuiza​schłojejwustach.

Po​sta​wiłjąnazie​mikołołóż​ka.Głosmiałgłę​bo​ki.
–Mo​żeszpu​ścićsu​kien​kę.
Roz​luź​ni​łazbie​la​łepal​ceści​ska​ją​cebrzegma​te​ria​łuiroz​wią​-

za​łapa​sek.Suk​niaroz​chy​li​łasię,od​sła​nia​jącpier​si.

–Je​steśtakapięk​na–wy​mru​czał,de​li​kat​niezsu​wa​jąctka​ni​nę

zjejra​mion,ażopa​dłanazie​mię,azaniąroz​pię​tybiu​sto​nosz.

Sta​ła te​raz zu​peł​nie naga, roz​pusz​czo​ne wło​sy opa​da​ły jej na
ra​mio​na. Oczy Bena po​ciem​nia​ły z żą​dzy, a ona za​gry​zła zęby,
by zdu​sić chęć za​sło​nię​cia się ra​mio​na​mi. Nie chcia​ła, by do​-
strzegł,jakbar​dzobez​bron​nasięczu​ła.Przy​wykłdoko​biet,pa​-
ra​du​ją​cychprzednimbezskrę​po​wa​nia.

Chcącroz​ła​do​waćobez​wład​nia​ją​cena​pię​cie,do​tknę​ładło​nią

jegopier​si.Tegomu​sku​lar​ne​goide​ału,sze​ro​kie​goikrzep​kie​go.
Li​nia ciem​ne​go owło​sie​nia bie​gła wzdłuż umię​śnio​nych że​ber,
pła​skie​go brzu​cha i zni​ka​ła pod spodnia​mi. Ben wstrzy​mał od​-
dech, po​bu​dzo​ny. Jej błą​dzą​ce po jego pier​si dło​nie wy​da​wa​ły
siędrob​neibla​denatleśnia​dejskó​ry.Wy​czu​wa​łamoc​nebi​cie
jego ser​ca i ogar​nę​ły ją ja​kieś nie​na​zwa​ne uczu​cia, ale to nie
byłczasnaoka​zy​wa​nieemo​cji.

Prze​su​nę​ła dło​nie wzdłuż jego wą​skiej ta​lii do pa​ska przy

spodniach. Roz​pię​ła go, a po​tem gu​zik i za​mek bły​ska​wicz​ny.
Opu​ści​ła mu spodnie, a on szyb​ko z nich wy​szedł. Po​tem ścią​-
gnę​łamubie​li​znęiotosta​nąłprzedniąwca​łejswo​jejim​po​nu​-
ją​cejna​go​ści.Ni​g​dywcze​śniejnieczu​łasiętakbar​dzoko​bie​co.
Byłowtymcośbar​dzopier​wot​ne​go.

Nie​zdol​na,bysiępo​wstrzy​maćijużsamasie​bieniepo​zna​jąc,

do​tknę​łajegotwar​de​goczłon​ka,prze​su​wa​jącponimdło​niąryt​-
micz​nie, za​fa​scy​no​wa​na jego wraż​li​wo​ścią i sta​lo​wą po​tę​gą
erek​cji. Ak​sa​mi​tem skó​ry. Kciu​kiem za​czę​ła pie​ścić wil​got​ną
głów​kę.Wte​dychwy​ciłjągwał​tow​niezarękę.

–Niewy​trzy​mamdłu​go,je​ślinieprze​sta​niesz.
Szyb​kopo​cią​gnąłjąnałóż​koipo​chy​liłsięnadnią,ogrom​ny

ipięk​ny.Każ​dynerwjejcia​łady​go​tał.Naudzieczu​łajegoerek​-
cję.Za​drża​łanamyślobólu,jakispra​wiłjejkie​dyśbyłyna​rze​-
czo​ny,alezno​wu,jakgdy​byczy​ta​jącjejwmy​ślach,od​wró​ciłjej
uwa​gę,uj​mu​jącwdło​nieobiejejpier​siipiesz​cząckciu​ka​mijej
sut​ki.Po​temza​cząłjeko​lej​nossać,za​da​jącjejroz​kosz​nątor​tu​-
rę twar​dym ję​zy​kiem. Wiła się pod nim. Uniósł bio​dra, aż po​-
czu​ła, jak jego czło​nek na​pie​ra na miej​sce, w któ​rym była już
śli​skazpo​żą​da​nia.Roz​su​nę​łasze​rzejuda,pró​bu​jącunieśćbio​-
dra,kie​dyonna​gleci​choza​kląłiob​ró​ciłsięnabok.

Liaunio​słagło​wę,cięż​kody​sząc.
– Co się sta​ło? – Czyż​by so​bie uświa​do​mił, że była dla nie​go

zbyt…Alepo​temzo​ba​czy​ła,żewyj​mu​jecośzko​mo​dyprzyłóż​-
ku. Usły​sza​ła sze​lest fo​lii. Wpraw​nie na​ło​żył pre​zer​wa​ty​wę.
Zulgąpo​ło​ży​łasię,aonklęk​nąłmię​dzyjejno​ga​mi.Le​ża​łaroz​-
cią​gnię​taprzednim,ni​czymzło​żo​nawofie​rze.Wy​cią​gnąłrękę
ido​tknąłjejtam,gdziepra​gnę​łanaj​moc​niej.

–Chceszmnie–po​wie​dział.
Jak mógł w to wąt​pić? Jęk​nę​ła, kie​dy wsu​nął jej do środ​ka

dwapal​ce.Czu​ła,jakjejmię​śnieza​ci​ska​łysięnajegopal​cach.
Wy​gię​łasię,aonwsu​nąłjegłę​biej,gra​jącnaniejjaknaskrzyp​-
cach. Unio​sła gło​wę, prze​kli​na​jąc wła​dzę, jaką miał te​raz nad
niąiwy​dy​sza​ła:

–Chcęcie​bie.
Ode​rwałodniejrękęiza​wisłnadnią,uda​miroz​py​cha​jącjej

uda.

– Spójrz na mnie – po​wie​dział ochry​ple. – Ni​g​dy wię​cej nie

miej wąt​pli​wo​ści, że je​steś bar​dzo po​nęt​ną ko​bie​tą. – Po​tem
wszedłwniąpo​wo​li,calzaca​lem,dokoń​ca.

Byłwiel​ki…spra​wiałjejnie​malból.Alepo​zo​stałprzezchwi​lę

w bez​ru​chu, po​zwa​la​jąc jej cia​łu do​pa​so​wać się do sie​bie. Po​-
temza​cząłsięwniejru​szaćiświatLiina​gleogra​ni​czyłsiędo
tuite​raz.Dotejchwi​li.Tegomęż​czy​zny.Itychcu​dow​nychdo​-
znańwjejcie​le.Ni​g​dynieczu​łacze​gośta​kie​go,na​pię​ciero​sło
wniejzkaż​dymjegoru​chem.Ob​ję​łano​ga​mijegople​cy,wbi​ja​-
jąc mu pię​ty w na​pię​te mu​sku​ły. Trzy​mał ją moc​no w uści​sku,
wbi​ja​jącsięwniąco​razgwał​tow​nej.Się​gnąłusta​midojejwarg
i kie​dy wiła się w nie​zno​śnej bo​le​snej roz​ko​szy, wy​ci​snę​ła mu
naustachde​spe​rac​kipo​ca​łu​nek,za​nimwszyst​kowniejeks​plo​-
do​wa​ło, roz​pa​da​jąc się na mi​lion ka​wał​ków. Z tru​dem do​cie​rał
doniejkrzykBena,kie​dyijegoobez​wład​ni​łaroz​kosz.

Obu​dzi​ła się kom​plet​nie zdez​o​rien​to​wa​na, po​zna​jąc, że nie

znaj​du​je się we wła​snym łóż​ku ani po​ko​ju. Cia​ło mia​ła w nie​-
zna​nyspo​sóbobo​la​łeina​glewró​ci​ływspo​mnie​nia.Nad​cho​dził
świt i po​kój ską​pa​ny był w per​ło​wych ró​żo​wo​ściach. Ostroż​nie
po​ru​szy​łagło​wąina​glewstrzy​ma​łaod​dechnawi​dokbez​wstyd​-
niena​gie​goBenaCar​te​ra,le​ni​wieroz​par​te​gotużobok.Na​wet
w tej po​zie, uśpio​ny, wy​glą​dał wspa​nia​le… Ciem​ny za​rost zna​-

czyłjegobro​dę,na​da​jącmuza​wa​diac​kirys.Dłu​gierzę​syocie​-
nia​łysu​ro​weimoc​neli​nietwa​rzy.Jejwzrokpo​wę​dro​wałwdół
wzdłuż twar​dych mię​śni aż do naj​bar​dziej mę​skiej czę​ści jego
cia​ła.Za​ru​mie​ni​łasię.

Ko​cha​lisiępo​temjesz​czeraztejnocy,potam​tympierw​szym

ży​wio​ło​wym ra​zie. Ten dru​gi raz był spo​koj​niej​szy, bar​dziej
kom​for​to​wy, ale nie mniej in​ten​syw​ny. Wzru​sze​nie chwy​ci​ło ją
zagar​dło.Niebyłaozię​bła.Takna​praw​dęko​bie​ta,któ​rawy​ło​-
ni​ła się spod mi​strzow​skiej ręki Bena, oka​za​ła się zmy​sło​wa
iza​chłan​na…ionjejtopo​ka​zał.Takła​two,jakgdy​byna​ci​skał
włącz​nik,za​pa​la​jącświa​tło.

Po​czu​łazim​nydreszcznamyśl,jakła​twoicał​ko​wi​cieska​pi​tu​-

lo​wa​ła.Ko​nieckoń​ców,nietrwa​łotodłu​go.Oka​za​łosię,żebyła
niemniejule​gławo​becnie​goniżinneko​bie​ty.Tar​ga​łaniąmie​-
szan​ka emo​cji. Stra​chu, eu​fo​rii i na​dziei. I wła​śnie ta na​dzie​ja
spro​wa​dzi​ła ją z hu​kiem z po​wro​tem na zie​mię. Na​dzie​ja… na
co? Na to, co, jak so​bie całe ży​cie wma​wia​ła, nie ist​nia​ło? Że
niezo​sta​niebo​le​śnieod​rzu​co​na,je​śliko​muśza​ufa?Po​wie​dział
jej prze​cież wczo​raj, że nie ma złu​dzeń co do ro​man​tycz​nych
ide​ałów. Ona też ich nie mia​ła. Cho​ciaż przez osza​ła​mia​ją​cą
chwi​lęczu​łatęna​dzie​ję,atobyłonie​bez​piecz​ne.

Namyśl,żeBensięobu​dzi,aonabę​dziepró​bo​wa​łauda​wać

obo​jęt​ność, kie​dy nie mia​ła po​ję​cia, jak ro​ze​grać tego ro​dza​ju
sy​tu​ację,zro​bi​łojejsięzim​no.Niemia​łasięgdzieukryć.

Odej​ście mat​ki zdru​zgo​ta​ło jej ojca, ale spu​sto​szy​ło tak​że ją

samą.Świa​do​mość,żeniebyłako​cha​nadośćmoc​no,żebymat​-
ka zo​sta​ła, za​pa​dła głę​bo​ko w jej ser​ce już w bar​dzo mło​dym
wie​ku. To dla​te​go tak dłu​go uni​ka​ła bli​sko​ści i zgo​dzi​ła się na
mał​żeń​stwo z roz​sąd​ku. Ni​ko​mu nie uda​ło się zbu​rzyć muru,
jakiwo​kółsie​biezbu​do​wa​ła…ażdote​raz.Namyśl,żebyłatak
samopo​dat​nanazła​ma​neser​cejakoj​ciec,zro​bi​łojejsięnie​do​-
brze.

Wy​śli​znę​łasiębez​sze​lest​niezłóż​ka.Benpo​ru​szyłsię,marsz​-

cząc czo​ło we śnie, a po​tem zno​wu się uspo​ko​ił. Ser​ce jej biło
moc​no w mie​szan​ce pa​ni​ki i de​spe​ra​cji. Za​lazł jej za skó​rę na
tyle moc​no, by zro​zu​mia​ła, że fun​da​men​ty, któ​re z ta​kim tru​-
demzbu​do​wa​ła,oka​za​łysiębar​dziejchwiej​ne,niżchcia​łaprzy​-

znać.Atowy​star​czy​ło,byucie​kłaodnie​gotakda​le​ko,jatyl​ko
mo​gła.

Na​stęp​ne​goran​kaBensnułsiępore​zy​den​cjiwna​pręd​cena​-

rzu​co​nych na sie​bie szor​tach, nie​ja​sno za​nie​po​ko​jo​ny. Gdy się
obu​dził,niezna​lazłLiiwłóż​kukołosie​bie.Niebyłojejteżwła​-
zien​ce.

Kie​dy się ock​nął, pierw​sze, co do nie​go do​tar​ło, to po​czu​cie

głę​bo​kiejsa​tys​fak​cji,więk​szejniżdo​zna​nakie​dy​kol​wiekprzed​-
tem. Po​wo​li wra​ca​ły wspo​mnie​nia. Po tym, jak ko​cha​li się po
razdru​gi,Liauło​ży​łasięnanimku​szą​co,mosz​czącgło​węmię​-
dzy jego bar​kiem a gło​wą. Gła​dził ją le​ni​wie po ple​cach, mru​-
cząc:„Wi​dzisz?Mó​wi​łem…Do​świad​cze​nieniematunicdorze​-
czy.Popro​stupa​su​je​mydosie​bie”.

Mruk​nę​ławod​po​wie​dzi,zbytwy​czer​pa​na,bymó​wić.Aonsię

uśmiech​nął…za​nimza​snął.Bu​dzącsię,niezna​lazłjejoboksie​-
bie.

Zwy​klewsta​jącranoponocyzko​bie​tą,nieocze​ki​wał,żebę​-

dzieonana​dalwjegołóż​ku,wo​lałza​cho​waćdy​stans.AlezLią
nie przy​szło mu to na​wet do gło​wy. Zmarsz​czył brwi, nie znaj​-
du​jąc jej tak​że w sa​lo​nie, ale na​dal się nie mar​twił. Prze​cież
mu​sia​łagdzieśtu​tajbyć.

Po raz pierw​szy, od​kąd jego wzrok spo​czął na jej fo​to​gra​fii,

zno​wumiałja​snyumysł.Niespo​dzie​wałsię,żeche​miamię​dzy
nimibę​dzieażtakfa​jer​wer​ko​wa.Akie​dytood​krył,za​mie​rzałją
na​mó​wić,bypo​zo​sta​ładzieńdłu​żej…Chciałjąuwo​dzićiprze​-
ko​nać w koń​cu, by wzię​ła z nim ślub. Sko​ro skła​nia​ła się ku
temuwcze​śniej,mu​sia​łabyćotwar​tanatęopcjęzno​wu,po​mi​-
motam​tejpo​raż​ki.Naj​wy​raź​niejtobyłoważ​nedlajejojca,któ​-
ryzko​leibyłważ​nydlaniej.

LiaFordniebyłajed​no​wy​mia​ro​wąoso​bą,prze​ko​nałsięotym

jużnasa​mympo​cząt​ku.Byłaby​stra,in​te​li​gent​na,peł​nawspół​-
czu​cia,na​mięt​na.Choćkie​dysia​dałdodys​ku​sjizszej​kiemiin​-
ny​mi,ideawzię​ciaso​bieżonyzda​wa​łamusięwręczklau​stro​fo​-
bicz​na,te​razjed​nakmyśloślu​biezLiąpo​cią​ga​łagowspo​sób,
ojakini​g​dybysięniepo​dej​rze​wał.Wcze​śniejniedo​ce​niał,jak
wie​le ko​bie​ta taka jak ona mo​gła wnieść w jego ży​cie. Chciał

ko​gośztem​pe​ra​men​tem,aLiamia​łagocałemnó​stwo.Byłaod​-
waż​nainiebałasięsta​wiaćmuczo​ło,atomusiępo​do​ba​ło.Ni​-
g​dy by się nie za​ła​ma​ła. Pod​nio​sła​by się i za​czę​ła wszyst​ko od
nowa. Ich mał​żeń​stwo w ni​czym nie przy​po​mi​na​ło​by związ​ku
jegoro​dzi​ców,któ​ryroz​pa​dłosięjakdo​mekzkartnapierw​szy
sy​gnałkło​po​tów.

Wszedł do kuch​ni, ale tam też jej nie zna​lazł. Dom wy​da​wał

się po​dej​rza​nie ci​chy, ale zi​gno​ro​wał ro​sną​cy nie​po​kój. Po​dzi​-
wiał nie​za​leż​ność Lii i to, że nie uwie​sza​ła się kur​czo​wo na
męż​czyź​nie na​stęp​ne​go ran​ka, ale chciał ją te​raz zo​ba​czyć.
Zulgąpo​my​ślałopla​ży–oczy​wi​ścietamwła​śniemu​sia​łabyć.
Alekie​dywy​szedłnabie​lut​kipia​sek,uj​rzał,żepla​żajestpu​sta.
Usły​szał ja​kiś dźwięk z tyłu i od​wró​cił się bły​ska​wicz​nie. To
byłaEsméidą​cawstro​nędomuzna​rę​czemkwia​tów.

– Dzień do​bry, sze​fie. Dłu​go pan spał, zu​peł​nie jak nie pan –

za​wo​ła​ławe​so​ło.

Ben skrzy​wił się na przy​po​mnie​nie, że ostat​nia noc po​zo​sta​-

wi​łananimślad,aleuśmiech​nąłsięzprzy​mu​sem,po​dą​ża​jącza
Esmézpo​wro​temwstro​nędomu.

–Wi​dzia​łaśmożeLię?
–Topanniewie?–Od​wró​ci​łasięgwał​tow​nie.
–Cze​goniewiem?–Ztru​demza​pa​no​wałnadiry​ta​cją.
Esmépo​ło​ży​łakwia​tynasto​le.
– Wy​je​cha​ła wcze​śnie rano. Kie​dy Joao pod​rzu​cił mnie tu​taj,

za​bra​łasięznimdoSa​lva​do​ru.Mó​wi​ła,żemusidzi​siajzła​pać
pierw​szy sa​mo​lot do No​we​go Jor​ku, a po​tem wró​cić do An​glii.
Są​dzi​łam,żepanotymwie.Po​wie​dzia​ła,żeniechcepanabu​-
dzićizo​sta​wi​łalist.Za​nio​słamgodoga​bi​ne​tu.

Pa​trzył,jakEsméukła​dakwia​tywwiel​kimwa​zo​nie.Czuł,jak​-

by coś roz​dzie​ra​ło mu ser​ce. Nie ro​zu​miał tego. Ni​g​dy żad​na
ko​bie​taprzednimnieucie​ka​ła.Aonazro​bi​łatojużporazdru​-
gi.

Od​wró​cił się, za​nim Esmé mo​gła coś za​uwa​żyć, po​szedł do

ga​bi​ne​tu i uj​rzał tam li​ścik, za​adre​so​wa​ny bar​dzo ko​bie​cym
cha​rak​te​rempi​sma.Otwo​rzyłgoiprze​czy​tał.

„Dro​giBe​nie,

Jesz​czerazdzię​ku​jęzaTwo​jąhoj​nądo​ta​cjędlafun​da​cji.My​-

ślę, że po ostat​niej nocy wa​run​ki umo​wy zo​sta​ły na​le​ży​cie
i w peł​ni wy​peł​nio​ne. W koń​cu to i tak nie mia​ło trwać dłu​żej
niżweek​end,praw​da?

Miłospę​dzi​łamczaswBa​hii,dzię​ku​ję.Wąt​pię,że​bymjesz​cze

kie​dyśnaCie​biewpa​dła.

Wszyst​kie​godo​bre​go,
LiaFord”.

Zgniótłgniew​nielistwręku.Niedo​ce​niłjej,zno​wu.Aleona

tak​że go nie do​ce​nia​ła, są​dząc, że wię​cej się nie spo​tka​ją. Już
ontegodo​pil​nu​jeitymra​zemjużmunieuciek​nie.Bobyładla
nie​go ide​ałem. Nie po​zwo​li jej ani tej szan​sie wy​mknąć się
zrąk.

ROZDZIAŁSIÓDMY

–Agdziejesttwójoj​ciec,Lio?Mamna​dzie​ję,żenieza​cho​ro​-

wałzno​wu?

Liamia​łaocho​tęude​rzyćjed​ne​goznaj​więk​szychbran​żo​wych

kon​ku​ren​tów ojca i ze​trzeć mu z twa​rzy uśmie​szek za​do​wo​le​-
nia, mó​wią​cy, że tak na​praw​dę wła​śnie na to li​czył. A jed​nak
samauśmiech​nę​łasiębło​go.

–Ależskąd,Geo​r​ge,niejestcho​ry.Byłpopro​stuzbytza​ję​ty,

by się tu​taj zja​wić, i dzi​wię się wła​ści​wie, że wi​dzę tu cie​bie.
Niewie​dzia​łeś,żewła​śnieod​by​wasiędo​rocz​nezi​mo​weprzy​ję​-
ciezwiąz​kubu​dow​ni​czych?

Ru​mia​na i bez tego twarz męż​czy​zny po​czer​wie​nia​ła jesz​cze

bar​dziej.

–Cóż,oczy​wi​ściewie​dzia​łem…aleniecho​dzęnata​kieim​pre​-

zy…

Idla​te​gowła​śnienieod​no​siszna​wetułam​kasuk​ce​sówmo​je​-

goojca,po​my​śla​ła.Od​po​wie​dzia​łapo​god​nie:

– Oczy​wi​ście, że nie. Po​dob​nie jak więk​szość. On jed​nak się

przytymupie​ra,coroku,ajegolu​dziegozatouwiel​bia​ją.

Męż​czy​zna zmył się tak bły​ska​wicz​nie, że Lia omal nie ro​ze​-

śmia​ła się w głos. To było tro​chę nie​ład​nie z jej stro​ny, bo tak
na​praw​dę oj​ciec zde​cy​do​wał się pójść na przy​ję​cie związ​kow​-
cówgłów​niedla​te​go,żeniebyłotamsta​dasę​pów,go​to​wychgo
szar​pać,byspraw​dzić,nailejestjesz​czemoc​ny.

Wła​śniewy​słałjejpi​sa​ne​gojakzwy​klenie​udol​niewiel​ki​mili​-

te​ra​mi ese​me​sa: JE​STEM JUŻ W DOMU, NIE MARTW SIĘ.
TRZY​MAJZAMNIESTE​RY,KO​CHA​NIE.TATA.

Wes​tchnę​ła. Mia​ła po​czu​cie, że to wła​śnie ro​bi​ła przez całe

ży​cie.Trzy​ma​łaste​ryzaswo​je​goojca,któ​rytakna​praw​dęni​g​-
dyniedo​szedłdosie​biepoodej​ściużony.Aleniemia​ławzwy​-
cza​juuża​laćsięnadsobą.Niktnatejeks​klu​zyw​nejlon​dyń​skiej
im​pre​zie cha​ry​ta​tyw​nej nie po​wi​nien my​śleć, że nie wszyst​ko

byłownaj​lep​szympo​rząd​ku.

Przy​kle​iładoustpro​mien​nyuśmiechnawi​dokdwóchin​nych

ry​wa​li ojca po​dą​ża​ją​cych w jej kie​run​ku, za​nim jed​nak zdo​ła​li
się do niej prze​ci​snąć, do​strze​gła ką​tem oka coś, co ka​za​ło jej
spoj​rzećwbok.Ser​cejejsta​nę​ło.

W drzwiach stał w kla​sycz​nym czar​nym smo​kin​gu Ben​ja​min

Car​ter, lu​stru​jąc tłum w po​szu​ki​wa​niu cze​goś. Lub ko​goś.
Błysz​czą​ce nie​bie​skie oczy spo​czę​ły na niej i znie​ru​cho​mia​ły,
wstrzą​sa​jąc nią do głę​bi. Wszyst​ko wo​kół znik​nę​ło. Sły​sza​ła
obokja​kieśgło​sy,wie​dzia​ła,żemia​łanacośod​po​wie​dzieć,ale
nie mia​ła po​ję​cia na co. Zda​wa​ło się, że to se​kun​dy mi​nę​ły od
chwi​li,kie​dywi​dzie​lisięporazostat​ni,atakna​praw​dęupły​nął
jużty​dzień.

Ty​dzień od mo​men​tu, kie​dy zo​sta​wi​ła go sa​me​go, le​żą​ce​go

w po​mię​tej po​ście​li. Ser​ce biło jej wte​dy tak moc​no. Po​dob​nie
było te​raz. Szedł w jej kie​run​ku, a ona bez​rad​nie pa​trzy​ła, jak
sięzbli​ża.Natletłu​mubla​dychBry​tyj​czy​kówwy​da​wałsięwyż​-
szy,ciem​niej​szyijesz​czebar​dziejprzy​stoj​ny.Przezmo​mentza​-
sta​na​wia​łasię,czyniemaha​lu​cy​na​cji.Wie​rzy​ła,żeni​g​dywię​-
cejjużgoniezo​ba​czy.

Dłu​gi​mi kro​ka​mi po​ko​ny​wał dzie​lą​cą ich od​le​głość, a tłum

roz​stę​po​wałsięprzednim,szep​czączajegople​ca​mi.Kie​dysta​-
nąłtużprzyniej,niemo​gławy​krztu​sićsło​wa.Nieod​ry​wa​jącod
niejoczu,po​wie​dział:

– Pa​no​wie, pro​szę wy​ba​czyć, że prze​szka​dzam, ale mamy

zpan​nąFordpew​nąnie​do​koń​czo​nąspra​wę.

Chwy​cił ją moc​no za rękę i za​czął od​cho​dzić, cią​gnąc ją za

sobą. Fala po​żą​da​nia, jaka ją za​la​ła w chwi​li, gdy jej do​tknął,
uświa​do​mi​ła jej, że to nie były ha​lu​cy​na​cje. Mu​sia​ła chwy​cić
połę suk​ni jed​ną ręką, żeby się nie po​tknąć. Kie​dy tak szli,
uchwy​ci​ła w dłu​gim lu​strze ich od​bi​cie. Była przy nim taka
drob​na,zna​gi​mira​mio​na​miwdłu​giejsuk​ni,zwło​sa​miwy​so​ko
upię​ty​miwkok.Wpa​dławpa​ni​kęipró​bo​wa​łaoswo​bo​dzićrękę,
ale on tyl​ko wzmoc​nił uścisk. Wresz​cie sta​nął i się od​wró​cił;
twarz miał za​cię​tą. Znik​nął gdzieś ten kul​tu​ral​ny, uła​dzo​ny
męż​czy​zna,któ​re​gozo​ba​czy​łaporazpierw​szy.Byłwście​kły.Co
za​miast ją prze​stra​szyć, wzmo​gło tyl​ko jej gniew. Za to, że

wdarł się gwał​tow​nie do jej świa​ta i za​chwiał jej rów​no​wa​gą.
Zno​wu.

–Cotywy​pra​wiasz?–wark​nę​ła.–Je​steśnamoimte​re​nie.
Uniósłbrew.
–Och,pro​szęowy​ba​cze​nie,LadyFord,czyje​steśwła​ści​ciel​-

kątegoho​te​lu?

–Nie,oczy​wi​ście,żenie.–Za​czer​wie​ni​łasię,aleza​raztoona

unio​sła brew. – Wy​lą​do​wa​łeś swo​im sa​mo​lo​tem tu na traw​ni​ku
obok?Pla​nu​jeszko​lej​nepo​rwa​nie?

Trzy​mał ją moc​no za rękę, pa​trząc jej pro​sto w oczy, dru​gim

ra​mie​niem pró​bu​jąc ob​jąć ją w pa​sie i przy​cią​gnąć do sie​bie.
Spło​ni​łasię,czu​jącjegopod​nie​ce​nie.Oczymulśni​ły.Wo​kółtło​-
czy​li się lu​dzie i prze​kli​na​ła sie​bie za to, że nie po​cze​ka​ła z tą
kon​fron​ta​cjądomo​men​tu,ażzo​sta​nąsami.

–Za​da​łaśmipy​ta​nie.
–Ja​kiepy​ta​nie?–Zmarsz​czy​łabrwi.
– W tym swo​im li​ści​ku, na​pi​sa​łaś, cy​tu​ję: „to i tak nie mia​ło

trwaćdłu​żejniżweek​end,praw​da?”.

– To było py​ta​nie re​to​rycz​ne. – Za​ru​mie​ni​ła się jesz​cze bar​-

dziej.

–Jużnie,bojakwie​rzę,wła​śnienanieod​po​wie​dzia​łem.
–Jakto?
Po​ru​szył się lek​ko w jej stro​nę w spo​sób nie​po​zo​sta​wia​ją​cy

wąt​pli​wo​ści,comiałnamy​śli.

– Le​piej wyjdź ze mną te​raz, chy​ba że wo​lisz ura​czyć swo​je

to​wa​rzy​stwo przed​sta​wie​niem, ja​kie wo​le​li​by obej​rzeć pry​wat​-
niealbozapie​nią​dze.

Opa​no​wa​ły ją emo​cje, ja​kich nie chcia​ła na​zwać. To nie był

sen.Ontubyłina​daljejpra​gnął.Aonapra​gnę​łajego…ZBra​-
zy​liipo​śpiesz​niewy​je​cha​łaprze​ra​żo​na,alete​razniemo​głajuż
so​bieprzy​po​mnieć,dla​cze​gomu​sia​łaprzednimucie​kać.

Wy​ko​rzy​stałjejwa​ha​nie,wy​pro​wa​dza​jącjązsalidodys​kret​-

ne​go lob​by. Drzwi win​dy otwo​rzy​ły się tuż obok i Ben na​gle
zmie​niłkie​ru​nek,wcią​ga​jącjądośrod​ka,za​nimsięszyb​koza​-
mknę​ły, nie​mal przy​trza​sku​jąc jej suk​nię. Win​da za​czę​ła się
wzno​sićiwtejogra​ni​czo​nejprze​strze​niLiapo​czu​łana​wrótpa​-
ni​ki.Onna​praw​dętubył.Ate​razniemia​łajużgdziesięscho​-

wać.

– To sza​leń​stwo, Ben. Nie mo​żesz mnie po​ry​wać, gdzie​kol​-

wiekczykie​dy​kol​wiekze​chcesz.

Na​ci​snąłgu​zikiwin​dagwał​tow​niesta​nę​ła.Mię​dzypię​tra​mi.
– Mam z tym two​im li​stem pro​blem – ode​zwał się prze​cią​gle

ni​skimgło​sem.–Głów​nieztymjegofrag​men​tem,wktó​rymna​-
pi​sa​łaś,żenasz…zwią​zekniepo​trwadłu​żejniżweek​end.

Za​bra​kło jej tchu. Czy to była jej wy​obraź​nia, czy też lu​stra

w win​dzie rze​czy​wi​ście za​czę​ły za​pa​ro​wy​wać? Z tru​dem ro​zu​-
mia​ła,copo​wie​dział.

–Tobyłowła​śnietym?Związ​kiem?
–Na​praw​dęmy​ślisz,żewy​da​łemwszyst​kietepie​nią​dzetyl​ko

poto,byza​cią​gnąćciędołóż​ka?

Wtymwła​śnietkwi​łonie​bez​pie​czeń​stwo…wmy​śle​niuotym,

cze​go tak na​praw​dę od niej chciał. Albo, co gor​sza, cze​go ona
chcia​ła.Po​trzą​snę​łagło​wą.

–Nie.Niemy​ślętak.
Sek​sow​ny uśmiech po​ja​wił mu się na twa​rzy, a jej na​tych​-

miast zmię​kły nogi. Na​pię​cie mię​dzy nimi ro​sło. Ben nie zmie​-
rzałdo​ni​kąd.Roz​chi​cho​ta​nabez​tro​skazNo​we​goJor​kupo​wró​-
ci​ła.Możezna​lazłsiętu,bydo​koń​czyćto,coza​czę​liwBra​zy​lii?
Byspę​dzićzniąjesz​czejed​nąnoc?Dwie?Iwte​dypo​wró​cićdo
wła​sne​go ży​cia. W koń​cu, przy​po​mnia​ła so​bie, on nie uzna​wał
związ​ków,praw​da?

Po​dob​nie jak ona. Nie po​win​na pa​ni​ko​wać wte​dy w Bra​zy​lii.

Towy​pa​li​ło​bysiętamdokoń​ca.Aleczypo​ło​że​niegeo​gra​ficz​ne
mia​ło ja​kieś zna​cze​nie? Prze​sta​ła wal​czyć z nie​unik​nio​nym
ipod​da​łasiępo​żą​da​niu.

–Po​ca​łujmnie,Ben.
Uśmiech​nąłsię,ob​jąłdłoń​mijejtwarzipo​ca​ło​wałją,wpy​cha​-

jącję​zykgłę​bo​kodojejust.Przy​po​mi​na​jącjej,jakwiel​kąda​wał
jej roz​kosz i to, że nie była ozię​bła. Moc​no ob​ję​ła go za szy​ję.
Prze​le​ciał taki szmat dro​gi, żeby po​ca​ło​wać ją wła​śnie tak,
moc​no,na​mięt​nieibez​wstyd​nie.

Wy​gię​łasięwjegostro​nę,pulssko​czyłjejgwał​tow​nie,kie​dy

po​czu​ła mę​ski do​wód na to, jak bar​dzo go pod​nie​ca​ła. Opu​ścił
ręcepośli​skiejtka​ni​niejejsuk​niipod​parłdłoń​mijejpo​ślad​ki.

–Obej​mijno​ga​mimojebio​dra.
Zro​bi​ła to, nie my​śląc. Suk​nia pod​nio​sła się wy​so​ko na jej

udach, kie​dy uniósł ją bez wy​sił​ku. Ob​ję​ła go no​ga​mi w pa​sie.
Ca​łu​jąc ją, wsu​nął rękę pod jej su​kien​kę i ko​ron​ko​we majt​ki.
Jęk​nę​łamupro​stowusta,nie​przy​tom​na.Oparłjąple​ca​miolu​-
strza​ną szy​bę i przy​trzy​mał bio​dra​mi. Suk​nia była cia​sna, ale
Ben uwol​nił jed​ną z jej pier​si. Kciu​kiem za​czął pie​ścić su​tek.
Wy​glą​dałjakpi​ja​ny.Ko​smykwło​sówopadłmunaczo​ło.Od​gar​-
nę​łagozczu​ło​ścią.

–Do​ty​kajmnie…takjakprzed​tem.
Uśmiech​nąłsięiza​cząłli​zaćjejna​prę​żo​nysu​tek.
–Wtenspo​sób?–spy​tałznie​win​nąminą.
– Tak – wark​nę​ła, po​wo​do​wa​na jesz​cze więk​szą po​trze​bą. –

Niechciędia​bli…moc​niej.

Opu​ściłgło​węiwziąłjejsu​tekgłę​bo​kodoust.Stę​ża​ła,za​my​-

ka​jącoczy,nagra​ni​cyeks​ta​zy,aleonbyłbez​li​to​sny,po​ru​sza​jąc
bio​dra​mi wbi​jał się w nią. Wy​star​czy​ło tyl​ko, żeby ścią​gnął jej
majt​kiiroz​piąłspodnieijużbyływniej,gdzietakstrasz​niego
pra​gnę​ła…Na​gleotwo​rzy​łaoczyiuj​rza​ławlu​strzeswo​jenogi
opla​ta​ją​ce Bena i jego ciem​ną gło​wę na swo​jej pier​si. Wła​sne
ru​mień​ce, błysz​czą​ce oczy, po​tar​ga​ne wło​sy i obrzmia​łe usta.
Abyliprze​cieżwwin​dzie.

–Niemo​że​myko​chaćsiętu​taj.
Benza​marł,aleonabez​tro​skozmie​ni​łana​glezda​nie.
–Wła​ści​wieni​g​dywcze​śniejnieko​cha​łamsięwwin​dzie…
Bensięopa​mię​tał.
–Niemamowy.Nieza​mie​rzamzo​staćjakpro​stakzAme​ry​ki

przy​ła​pa​nyinfla​gran​tede​lic​towwin​dzieele​ganc​kie​goho​te​lu.

Zdjął jej nogi ze swo​ich bio​der i po​mógł jej sta​nąć. Le​d​wo

trzy​ma​łasięnano​gachido​pie​ropochwi​li,kie​dywin​dazno​wu
ru​szy​ła, uświa​do​mi​ła so​bie, że na​dal ma od​sło​nię​tą pierś. Ben
zręcz​niejąza​krył,wy​gła​dza​jącsuk​nię.Wsamąporę,bodrzwi
wła​śnie się otwo​rzy​ły i wsia​dła para star​szych lu​dzi, mam​ro​-
cząc, ile to cza​su mu​sie​li cze​kać na win​dę. Lia po​wstrzy​ma​ła
śmiech,aBenwziąłjązarękęimoc​nouści​snął.

Win​dazno​wusięza​trzy​ma​łaiwy​szłazniejzanim,niema​jąc

po​ję​cia, do​kąd ją pro​wa​dzi, do​pó​ki nie sta​nę​li przed ja​ki​miś

drzwia​miinieotwo​rzyłichho​te​lo​wymklu​czem.Namyśl,żeza​-
re​zer​wo​wał po​kój w tym sa​mym ho​te​lu, po​czu​ła coś, co du​si​ła
wso​bieodmo​men​tu,kie​dywsia​dławSa​lva​do​rzedosa​mo​lo​tu
doNo​we​goJor​ku.Na​dzie​ję.

Za​trza​snąłzanimidrzwiizno​wuuniósłjądogóry,opla​ta​jąc

jejno​ga​miswo​jebio​dra.

–Ate​raz,naczymtosta​nę​li​śmy?

Kie​dysięobu​dzi​ła,wła​śnieświ​ta​ło.Przezkil​kase​kundle​ża​ła,

mru​ga​jąc,re​je​stru​jącprzy​jem​nedo​le​gli​wo​ściwswo​imcie​le.Jej
suk​nia wi​sia​ła nie​dba​le na krze​śle obok, a szlak wio​dą​cy od
drzwi do łóż​ka zna​czy​ły po​roz​rzu​ca​ne na pod​ło​dze czę​ści jej
bie​li​zny.Za​ru​mie​ni​łasięnawspo​mnie​niepo​śpie​chu,zja​kimko​-
cha​lisięwspar​ciodrzwi…apo​tem,jakpo​wo​liro​bi​litoporaz
dru​gi…apo​temtrze​ci.

Od​wró​ci​łagło​węiuj​rza​łaBenale​żą​ce​gowca​łymswo​imbez​-

wstyd​nym, mę​skim splen​do​rze. Wra​że​nie déjà vu spra​wi​ło, że
mo​men​tal​nie po​czu​ła się oszo​ło​mio​na. In​stynk​tow​nie za​czę​ła
siępo​ru​szać,aleonna​gleotwo​rzyłoczyiprzy​gwoź​dzi​łojąpo​-
tęż​neudo,ajegorękazna​la​złasięnajejpier​si.

–Do​kądtosięwy​bie​rasz?–Głosmiałroz​kosz​nieochry​pły.
Cała jej bra​wu​ra, uspra​wie​dli​wie​nia, ja​kich uży​wa​ła, żeby

móc ko​chać się z Be​nem ze​szłej nocy, w chłod​nym świe​tle po​-
ran​kazbla​dły.

–Po​win​namjużiść.
–My​ślę,żetobar​dzozłypo​mysł.
Po​chy​lił gło​wę i za​czął wy​ci​skać po​ca​łun​ki na jej na​gim ra​-

mie​niu,ajegodłońgład​koprze​su​nę​łasiępojejbrzu​chuwdół,
ażdomiej​scamię​dzyjejno​ga​mi,roz​su​wa​jącje,żebysięprze​-
ko​nać,jakbar​dzogopra​gnę​ła.Zno​wu.Na​tych​miast.

Uśmiech​nąłsięzza​do​wo​le​niem.Zi​ry​to​wa​nawła​snąsła​bo​ścią

po​de​rwa​łasięiwzię​łagoprzezza​sko​cze​nie,uno​szącsię,sia​da​-
jąc na nim okra​kiem i przy​trzy​mu​jąc mu ra​mio​na za gło​wą.
Mógłbeztru​dusięuwol​nić,aleprzezmo​mentzna​lazłsięnajej
ła​sce,cho​ciażilu​zo​rycz​nie.

Po​wo​li za​czę​ła się po​ru​szać w górę i w dół, co​raz szyb​ciej

imoc​niej.Wi​dzia​ła,jaksięza​czer​wie​nił,ajegoźre​ni​cesięroz​-

sze​rzy​ły.Obo​jecięż​kood​dy​cha​li.Benuniósłgło​węichwy​ciłzę​-
ba​mi jej su​tek, gry​ząc go de​li​kat​nie i wy​wo​łu​jąc gwał​tow​ny
dreszcz.Awte​dy,po​ka​zu​jącjej,jaknie​wiel​kąmanadnimkon​-
tro​lę, po​ru​szył się i zna​la​zła się na ple​cach, zno​wu uwię​zio​na
pod nim. Się​gnął po pre​zer​wa​ty​wę i spraw​nie ją wcią​gnął. Za​-
nim wzię​ła ko​lej​ny od​dech, za​to​pił się w niej głę​bo​ko, nie po​-
zwa​la​jąc jej na uciecz​kę wzro​kiem ani na mo​ment. Or​gazm,
któ​ry nimi wstrzą​snął, po​ja​wił się szyb​ko i był tak sil​ny, że od​-
su​nął wszyst​ko inne na bok. A za​raz po​tem Ben przy​tu​lił ją
moc​no, obej​mu​jąc rę​ka​mi i no​ga​mi i coś w niej w środ​ku po
pro​stu…roz​to​pi​łosię.

Kie​dyzno​wusięobu​dzi​ła,Benaniebyłowłóż​ku.Wy​pa​trzy​ła

gowsa​lo​nie,ubra​ne​gowciem​nespodnieisza​ryswe​terzdłu​-
gi​mi rę​ka​wa​mi, któ​ry by​naj​mniej nie tu​szo​wał jego mu​sku​łów.
Cho​dził po po​ko​ju, roz​ma​wia​jąc przez ko​mór​kę. Wy​ko​rzy​sta​ła
toszyb​ko,za​trza​sku​jącsięwła​zien​ce.Uni​ka​łaprze​glą​da​niasię
wlu​strze,niechcącwi​dziećskut​kówburz​li​wejnocyipo​ran​ka.
Uni​ka​łateżnie​bez​piecz​nychmy​śliwro​dza​ju„Dla​cze​gotakna​-
praw​dętusięzja​wił?”albo„Cote​razbę​dzie?”.Zde​cy​do​wa​łasię
zdu​sićjewza​rod​ku,boidączBe​nemzno​wudołóż​ka,wzmoc​-
ni​ła tyl​ko swo​je oba​wy, że nie była tak emo​cjo​nal​nie obo​jęt​na,
jakbychcia​ła.Jakonbezwąt​pie​niabył.

Kie​dy we​szła ci​chut​ko do sa​lo​nu, Ben sie​dział wła​śnie przy

sto​le,czy​ta​jącga​ze​tę.Odło​żyłją,kie​dypo​de​szła,iomiótłjąod
stóp do głów błę​kit​nym spoj​rze​niem. Na​wet pod gru​bym szla​-
fro​kiemczu​ła,jakjejcia​łore​agu​je.

– Za​mó​wi​łem dla cie​bie tro​chę ubrań, że​byś się mo​gła prze​-

brać.

Przez se​kun​dę po​czu​ła wzru​sze​nie z po​wo​du jego tro​ski

i ulgę, że nie bę​dzie się mu​sia​ła wsty​dzić, wy​cho​dząc z ho​te​lu
wja​skra​wymświe​tledzien​nym.

–Dzię​ki,zwró​cęcipie​nią​dze.
Po​zo​sta​wił to bez ko​men​ta​rza. Usia​dła i zer​k​nę​ła na tacę ze

śnia​da​niem.

–Nieby​łempe​wien,nacomia​ła​byśocho​tę…
–Wy​star​czynara​ziekawa–mruk​nę​ła,uni​ka​jącjegowzro​ku.

Bensię​gnąłpowy​so​kismu​kłydzba​nekina​lałdofi​li​żan​kiaro​-

ma​tycz​nejkawy.Niemo​głaode​rwaćoczuodjegodło​ni,du​żych,
umię​śnio​nych,ajed​nakele​ganc​kich.Po​my​śla​łaoichdo​ty​kuna
swo​jej skó​rze i szyb​ko na​pi​ła się kawy, by od​su​nąć te wspo​-
mnie​nia.Do​pie​ropochwi​lispoj​rza​łananie​go.

–Więc…ja​kiemaszpla​nywLon​dy​nie?
Spoj​rzałnaniązuśmie​chem.
–Cie​bie,Lio.Tyje​steśmoimpla​nem.
Od​sta​wi​łafi​li​żan​kęzgło​śnymbrzę​kiempor​ce​la​ny.
–Niemo​żeszocze​ki​wać,żerzu​cęwszyst​ko,żebydo​sto​so​wać

siędocie​bie.Mamtu​tajswo​jeży​cie…pra​cę.

Zmru​żyłoczy.
–Pra​cędlatwo​je​goojca?Takjakwczo​rajwie​czo​rem…bę​dąc

jegoemi​sa​riusz​ką?

–Toprze​cieżfir​maro​dzin​na.
–Acoztwo​imiwła​sny​miam​bi​cja​mi?
– Chy​ba nie je​steś tu po to, by roz​trzą​sać moż​li​wo​ści mo​jej

ka​rie​ry?

– Nie, oczy​wi​ście. – Po​chy​lił gło​wę, ustę​pu​jąc. – Ale tak się

skła​da,żemamwLon​dy​nieswo​jebiu​ro.Ko​rzy​stamztejpo​dró​-
ży, żeby skon​sul​to​wać się z moją eki​pą na miej​scu. Pra​cu​je​my
nad kil​ko​ma pro​jek​ta​mi i mam umó​wio​nych kil​ka spo​tkań
wtrak​ciemo​je​gopo​by​tu.–Po​chy​liłsięwjejstro​nę.–Ale,naj​-
waż​niej​sze jest to, że chcę po​znać cię bli​żej, Lio. Dla​te​go wła​-
śnietuje​stem.

Jej głu​pie ser​ce drgnę​ło, kie​dy oba​wa wal​czy​ła z na​dzie​ją.

Ucie​kłaprzedtymzBa​hii,aonjąod​na​lazł.Bałasię,żeniebyła
wy​star​cza​ją​cosil​na,żebyodejśćodnie​goporazdru​gi.Aonto
wie​dział.

–Comyturo​bi​my,Ben?–spy​ta​ła.
Gdy​by ja​kaś inna ko​bie​ta za​da​ła mu ta​kie py​ta​nie, już by

ucie​kał.

–Cóż,napo​czą​teknieopu​ści​mytegopo​ko​juprzezcaływeek​-

end.–Wi​dzącjejna​tych​mia​sto​wysprze​ciw,do​dałszyb​ko:–Słu​-
chaj, żad​ne z nas nie jest ta​kie, jak nam się oboj​gu wy​da​wa​ło,
zgo​dziszsięchy​bazemną?

Kiw​nę​łagło​wąwmil​cze​niu.

–Chcęciępo​znaćbli​żej.Spędźzemnątenweek​end.–Wsu​-

nął rękę pod jej szla​frok, do​ty​ka​jąc je​dwa​bi​stej skó​ry na​gie​go
uda.Po​czuł,jakjejcia​łore​agu​jenatepiesz​czo​tę.

Kie​dysięzno​wuode​zwa​ła,mia​łazdy​sza​nygłos.
–Słu​chaj,ja…
Za​mil​kła i przy​gry​zła war​gę, kie​dy jego dłoń za​głę​bi​ła się

mię​dzyjejuda.

–Niechciędia​bli,Ben.
–Więc,cotynato?–uśmiech​nąłsiębez​wstyd​nie.
Jego ręka po​ru​sza​ła się do góry, zbli​ża​jąc się do go​rą​ce​go

spo​je​nia jej ud. Był bez​li​to​sny, ale nie po​wstrzy​ma​ła go, kie​dy
roz​chy​liłjejnogi.

–Mó​wisz,żetotyl​koweek​end?
–Tak,tyl​koweek​end.–Po​wie​działso​bie,żesko​rojąuwiódł,

toprze​ko​nająidomał​żeń​stwa.

Pa​trzy​ła na nie​go dłu​gą chwi​lę, a po​tem po​ru​szy​ła się gwał​-

tow​nie.Jużmy​ślał,żewsta​jeiwy​cho​dzi,aleonatyl​koprze​rzu​-
ci​łanogęiusia​dłananimokra​kiem.Prze​chy​li​łagło​węnabok,
ścią​ga​jącmuswe​terprzezgło​wę.

–Cóż,napo​czą​tek,je​steśowie​lezabar​dzowy​stro​jo​nyjakna

week​endroz​pu​sty…

– Jaki mamy dziś dzień? – wy​mam​ro​ta​ła sen​nie w po​dusz​kę,

czu​jącpa​lecprze​su​wa​ją​cysiępojejkrę​go​słu​pie.Za​drża​łaijęk​-
nę​ła. Usły​sza​ła stłu​mio​ny śmiech i chcia​ła mu po​słać gniew​ne
poj​rze​nie,aleniemia​ładośćsiły.Ze​bra​łareszt​kęener​gii,ob​ró​-
ci​ła się, prze​su​nę​ła rękę Bena i pod​cią​gnę​ła prze​ście​ra​dło wy​-
so​ko,okry​wa​jącsięnim.Spoj​rza​łananie​gozło​wro​go.

Uniósł dłoń z miną uosa​bia​ją​cą nie​win​ność, ale da​le​ko mu

byłodotego.Byłbar​dzonie​grzecz​ny,spra​wia​jąc,żero​bi​łanie​-
wy​mow​nie swa​wol​ne rze​czy ca​ły​mi go​dzi​na​mi, a noc prze​cho​-
dzi​ła w świt, po​tem w dzień, po​tem za​pa​dał zmrok i zno​wu
noc…

Ate​razzno​wuzro​bi​łosięciem​no.Mógłna​stą​pićko​niecświa​-

ta,aLiaoni​czymbyniewie​dzia​ła.

–Nieod​po​wie​dzia​łeśnamojepy​ta​nie.
Oparłdło​niepoobustro​nachjejcia​łaipo​chy​liłnadniąswój

sze​ro​ki,nagitors.

– Jest nie​dzie​la wie​czór i chy​ba już nie mogę za​mó​wić ko​lej​-

ne​gopo​sił​kuprzezroomse​rvi​ce.

Była wstrzą​śnię​ta. Wie​dzia​ła, co to za dzień, oczy​wi​ście. Ale

na​dal… Usły​szeć, jak po​twier​dza, że mi​nę​ły pra​wie trzy peł​ne
dni tej uczty zmy​słów, było obez​wład​nia​ją​ce. Pod mi​strzow​ską
piesz​czo​tą Bena od​kry​ła wła​sną zmy​sło​wość i na​uczy​ła się nią
na​pa​wać. Za samo to za​tra​ci​ła dla nie​go część swo​jej du​szy.
Ucze​pi​łasięjegosłów,za​do​wo​lo​na,żezna​la​złapre​tekst,bywy​-
do​staćsięztejzbytin​tym​nejprze​strze​ni.

–Znamtuwpo​bli​żupew​nemiej​sce…

ROZDZIAŁÓSMY

Lia mo​gła​by ża​ło​wać, że przy​pro​wa​dza Bena do swo​jej ulu​-

bio​nej re​stau​ra​cji, gdy​by nie była taka głod​na i fi​zycz​nie osła​-
bio​na nad​mia​rem roz​ko​szy. Bar​dzo lu​bi​ła tam​tej​sze na​gie ka​-
mien​neścia​nyob​wie​szo​newło​ski​miwi​docz​ka​miwod​cie​niuse​-
piiiprzy​kry​teczy​sty​miob​ru​sa​mimałesto​li​kizwa​zo​ni​ka​mipeł​-
ny​misztucz​nychkwia​tów.

Przy​go​to​wa​łasięnakry​ty​kę,cho​ciażBenwy​da​wałsięroz​luź​-

nio​ny i wy​glą​dał wprost fan​ta​stycz​nie w spło​wia​łych dżin​sach
ilek​kimweł​nia​nymswe​trze.

– Przy​wy​kłeś na pew​no do bar​dziej ele​ganc​kich lo​ka​li, ale

cho​ciażjesttuskrom​nie,ser​wu​jąje​dze​niewar​tegrze​chu–po​-
wie​dzia​ła.

Ben spoj​rzał na nią z tym swo​im szel​mow​skim uśmie​chem,

któ​rybyłni​czympiesz​czo​ta.

–Gdy​bymwie​dział,żeje​steśtakąta​niąrand​ką,za​brał​bymcię

do ja​kiejś knaj​py przy pla​ży w New Jer​sey za​miast do Ba​hii. –
Po​tem po​chy​lił się i do​dał kon​spi​ra​cyj​nie: – Zdra​dzę ci, że na
stu​diachspę​dzi​łemwie​leweek​en​dów,ser​wu​jącgłod​nymno​wo​-
jor​czy​kompiz​zęmar​ge​ri​tęila​za​nię.

–Jaktosięsta​ło,żetra​fi​łeśnastu​dia?–spy​ta​ła,ko​rzy​sta​jąc

zespo​sob​no​ści,jakąjejpod​su​nął.

–Jakodzie​ciakzro​dzi​nyza​stęp​czej?
Wzru​szy​łalek​kora​mio​na​miikiw​nę​łagło​wą.Wie​dział,żenie

byłasnob​kąitoniebyłotegoro​dza​jupy​ta​nie.Popro​stucie​ka​-
wi​ło ją, jak za​czął wspi​nacz​kę na sam szczyt. Wła​śnie po​da​no
imprzy​staw​kiiBenskosz​to​wałswo​ichca​la​ma​rifrit​ti,poczym
wy​tarłusta.

–Kie​dymoiro​dzi​ceumar​li,umiesz​czo​nomniewpierw​szejro​-

dzi​nieza​stęp​czejwQu​eens.

– Nie mia​łeś przy​ja​ciół ani krew​nych, któ​rzy mo​gli się tobą

za​opie​ko​wać?

– Ro​dzi​ce obo​je byli je​dy​na​ka​mi, a dziad​ko​wie wte​dy już nie

żyli. Mama mia​ła trud​no​ści z zaj​ściem w cią​żę. Uro​dzi​łem się
wwy​ni​kuwie​lo​let​nichsta​rańoza​płod​nie​nieinvi​tro.

Liaspró​bo​wa​łazupy,alenieczu​łajejsma​ku.Całajejuwa​ga

byłasku​pio​nanaBe​nie.Odło​ży​łałyż​kę.

–Jaktobyło…poichśmier​ci?
Spoj​rzałnanią.Sil​ny,bu​dzą​cyre​spekt.Trud​nobyłoso​biewy​-

obra​zić,żetenmęż​czy​znamógłkie​dy​kol​wiekbyćbez​bron​ny.

– Cięż​ko… ale od​czu​wa​łem nie​mal ulgę. Obo​je zu​peł​nie się

za​ła​ma​li. Oj​ciec stał się zgorzk​nia​łym pi​ja​kiem. Wra​ca​łem do
domuzeszko​ły,po​bi​typorazko​lej​nyzpo​wo​duswe​goak​cen​tu,
in​nychma​nieridla​te​go,żewy​prze​dza​łemzna​czą​cowszyst​kich
ko​le​gów w kla​sie, i znaj​do​wa​łem go nie​przy​tom​ne​go na ka​na​-
pie.Mamabyłacał​ko​wi​ciebez​rad​na.Księż​nicz​kazLongIs​land
prze​ży​wa​ją​ca kosz​mar na ja​wie. Mu​sia​łem przy nich wszyst​ko
ro​bić.–Za​ci​snąłzęby.–Alenietogry​złomnienaj​bar​dziej,tyl​ko
fakt,żetakła​twosiępod​da​li.

Liapró​bo​wa​łazi​gno​ro​waćna​ra​sta​ją​cyuciskwpier​siach.
–Bitocięzatwójak​cent?
– Co​dzien​nie. Do​pó​ki nie uświa​do​mi​łem so​bie, że mu​szę sta​-

wić opór. I sta​wia​łem. Na​uczy​łem się wta​piać w tłum. Za​nim
moiro​dzi​cezmar​li,zmie​ni​łemsiętakbar​dzo,żenieroz​po​znał​-
bymniejużża​denzmo​ichko​le​gówzdaw​nejszko​ły.–Spoj​rzał
naniązostrze​gaw​czymbły​skiemwoku.–Toniejestprzy​jem​-
nahi​sto​ria,Lio.

– Je​śli my​ślisz, że szu​kam przy​jem​nych hi​sto​ry​jek, to na​dal

niemaszpo​ję​cia,kimje​stem–wy​pa​li​ławod​po​wie​dzi.

Benpo​trzą​snąłgło​wą,zza​gad​ko​wymwy​ra​zemoczu.
–Przy​po​mnijmi,dla​cze​gotonieopa​laszsięwła​śnienajach​-

cieja​kie​gośmi​lio​ne​ra,mar​twiącsięwy​łącz​nieoto,czyopa​le​ni​-
znajestrów​no​mier​na?

–Atyl​kocośta​kie​gomia​ła​bymdowy​bo​ru,praw​da?–Unio​sła

brew.–Mo​gła​bymza​py​taćcięotosamo,zpew​no​ściąza​ro​bi​łeś
dośćpie​nię​dzy…

Benuniósłszklan​kę,wy​krzy​wia​jącustawgry​ma​sie.
–Za​słu​ży​łemso​bienato.To​uché.
Kie​dy na​dal mil​czał, naj​wy​raź​niej cze​ka​jąc na jej od​po​wiedź,

po​wie​dzia​ła:

–Jużmó​wi​łam,tomnieni​g​dyniein​te​re​so​wa​ło.Wszko​leza​-

wsze do​brze się uczy​łam, bar​dziej po​chło​nię​ta stu​dia​mi niż
plot​ka​miczyciu​cha​mi,atonie​ko​niecz​nieprzy​spa​rza​łomiwie​-
luprzy​ja​ciół.

Benprze​chy​liłgło​węnabok,zwy​ra​zemoczu,któ​ryjąza​nie​-

po​ko​ił.

– Dla​cze​go od​no​szę wra​że​nie, że by​łaś nie​śmia​łym dziec​-

kiem?Pod​czasau​kcjinapo​diumtak​żeby​łaśonie​śmie​lo​na.

Wcią​gnę​łaszyb​kopo​wie​trze.Na​praw​dęwi​działjątakstrasz​-

nienawy​lot?Wo​becjegoprze​ni​kli​wo​ściczu​łasiębez​bron​na.

Cze​kał na jej od​po​wiedź i ku​si​ło ją, żeby się ro​ze​śmiać, ale

jed​naksięprzy​zna​ła.

– By​łam nie​śmia​ła jako dziec​ko. Pa​ra​li​żu​ją​co. Ją​ka​łam się

icałyczasczer​wie​ni​łam.

–Aleprze​zwy​cię​ży​łaśto–sły​sza​ławjegogło​siepo​dziw.
–Mu​sia​łam.Niemo​głampo​zwo​lić,żebymnietoogra​ni​cza​ło.
Po​da​no im da​nia głów​ne i Lia wy​ko​rzy​sta​ła oka​zję, żeby od​-

wró​cićodsie​biejegoowie​lezbytspo​strze​gaw​czespoj​rze​nie.

– Cią​gle jesz​cze nie po​wie​dzia​łeś mi, jak do​sta​łeś się na stu​-

dia–zmie​ni​łate​mat.

Skrzy​wiłsię,aleonazno​wutyl​kounio​słabrew.Wkoń​cuwes​-

tchnął.

–Tosięza​czę​łoodpo​li​cjan​ta,Ir​land​czy​ka,ona​zwi​skuClan​cy.

Pew​ne​godniaprzy​ła​pałna​sząban​dęnago​rą​cymuczyn​ku.Za​-
nimskoń​czy​łemszes​na​ścielat,zna​la​złemsięwgan​gu.By​li​śmy
nado​brejdro​dze,żebyzo​staćpraw​dzi​wy​miprze​stęp​ca​mi.Wa​-
ga​ro​wa​li​śmy, okra​da​li​śmy skle​py. Wcze​śniej nie zna​la​złem się
najegora​da​rze,więcClan​cyprzyj​rzałsięuważ​niemo​jejhi​sto​-
rii. Kie​dy do​wie​dział się, skąd po​cho​dzę, wziął mnie na stro​nę
iwy​gar​nąłmibezogró​dek,żeży​ciedałomiwięk​szeszan​seniż
któ​re​mu​kol​wiek z tych dzie​cia​ków i że mar​nu​ję sche​dę, jaką
po​zo​sta​wi​li mi ro​dzi​ce. – Po​trzą​snął gło​wą. – Nie było ze mną
ła​twowtam​tychcza​sach,mia​łemwso​biedużozło​ściigo​ry​czy
doświa​ta.Ztru​demdomniedo​tarł…Alena​mó​wiłmnie,że​bym
przy​stą​pił do pro​gra​mu men​tor​skie​go, w ra​mach któ​re​go oko​-
licz​ni biz​nes​me​ni przyj​mo​wa​li dzie​cia​ki na staż. Wy​lą​do​wa​łem

jakoasy​stentmaj​stranaoko​licz​nejbu​do​wieitaksiętoza​czę​ło.
Wy​rwa​łemsięzgan​gu…Sta​ra​łemsiętrzy​maćmoż​li​wiezdala
odpro​ble​mów.Naszczę​ścietra​fi​łemnadłu​żejdosta​bil​niej​szej
ro​dzi​nyza​stęp​czej.Kie​dyskoń​czy​łemśred​niąszko​łę,mójmen​-
torpo​mógłmiuzy​skaćsty​pen​diumnastu​diaizro​bi​łemdy​plom.
Od tej chwi​li każ​dą mi​nu​tę spę​dza​łem, pra​cu​jąc albo jako kel​-
ner, albo na pla​cach bu​dów na te​re​nie ca​łe​go No​we​go Jor​ku.
Chwy​ta​łemkaż​dąmoż​li​wośćiwy​ko​rzy​sty​wa​łemją,nieoglą​da​-
jącsięzasie​bie.

Liasłu​cha​łauważ​nie,pró​bu​jącniewy​obra​żaćso​bietam​te​go

peł​ne​go zło​ści na​sto​lat​ka, wal​czą​ce​go z ca​łym świa​tem, i nie
współ​czućmuażtakbar​dzo.Czu​ła,żeBe​no​wibysiętoniepo​-
do​ba​ło.Za​miasttegopod​nio​sładoustka​wa​łekswo​je​gocar​pac​-
cioipo​wie​dzia​łalek​ko:

–Itowszyst​ko?
Ben spoj​rzał na nią i od​rzu​cił do tyłu gło​wę, wy​bu​cha​jąc

śmie​chem.

–Nieprze​sta​jemniepaniza​dzi​wiać,pan​noFord.
Śmier​tel​nie prze​ra​zi​ła ją wła​sna ra​dość z tego, że uda​ło jej

sięgoroz​śmie​szyć.

–Sta​ramsię.
–Dla​cze​gotakbar​dzochro​niszswe​goojca?–spy​tał,mru​żąc

oczy.

Odło​ży​ławi​de​lec,na​tych​miastzaj​mu​jącpo​zy​cjęobron​ną.
–Za​wszeby​li​śmytyl​komywedwo​je…Poodej​ściumo​jejmat​-

ki oj​ciec tak na​praw​dę ni​g​dy nie do​szedł do sie​bie. Cho​ro​wał
ca​ły​mila​ta​miiza​wszepo​dej​rze​wa​łam,żetokwe​stiawrów​nej
mie​rzepsy​cho​lo​gicz​nacofi​zycz​na.

–Niemo​żeszbraćwiecz​niejegosprawwswo​jeręce.
–Wiem–od​par​ła,czu​jącnabar​kachnie​ustan​nycię​żarocze​-

ki​wań ojca. Po​my​śla​ła przez chwi​lę, jak by to było cu​dow​nie
zna​leźćwkimśopar​cie.Aleock​nę​łasięszyb​ko.

Kie​dy zja​wił się kel​ner, Ben po​pro​sił o ra​chu​nek. Lia czu​ła

ulgę, że nie za​mie​rzał mó​wić wię​cej o jej ojcu. Ro​sły w niej
emo​cje,naja​kieni​g​dyso​bieniepo​zwa​la​ła.Kie​dywy​cią​gnąłdo
niej rękę, po tym jak zo​sta​wił na sto​le pie​nią​dze, bez wa​ha​nia
po​da​łamuswo​ją.

Chłod​ne po​wie​trze na ze​wnątrz jej nie otrzeź​wi​ło. Czu​ła się

tak, jak gdy​by Ben otwo​rzył pusz​kę, z któ​rej wy​sy​py​wa​ło się,
wszyst​ko,cola​ta​mitrzy​ma​ławza​mknię​ciu.Naza​wsze.Od​wró​-
ciłsiędoniejipo​chy​liłnadniąswo​jątwarz,wy​ra​zi​stąwświa​-
tłachwie​czo​ru.

–Lio…
Wspię​ła się i po​ło​ży​ła mu dłoń na ustach. Czu​ła cie​pło jego

od​de​chunadło​ni.

–Popro​stumniepo​ca​łuj,Ben.
Mu​snąłusta​mijejdłoń,apo​temprzy​cią​gnąłjądosie​bieipo​-

ca​ło​wał,moc​noina​mięt​nie.Tobyłrów​niesku​tecz​nyspo​sóbjak
inne,byćpo​wstrzy​maćmy​śliiuczu​cia,któ​rychniechcia​łaana​-
li​zo​wać.Onteżnaj​wy​raź​niejwo​lałuni​kaćroz​mo​wy,po​py​cha​jąc
Liędotak​sów​ki,za​nimniepo​nio​słyichzmy​słynaśrod​kuza​tło​-
czo​nej uli​cy. At​mos​fe​ra na tyl​nym sie​dze​niu tak​sów​ki była tak
gę​sta od ero​tycz​ne​go na​pię​cia, że kie​dy w koń​cu wpa​dli do
apar​ta​men​tu,niezdo​ła​lina​wetdo​trzećdosy​pial​ni,za​trzy​mu​jąc
się na pierw​szym mięk​kim pod​ło​żu. Opa​no​wa​ni po​trze​bą tak
gwał​tow​ną,żegdybyłojużpowszyst​kim,Liazo​rien​to​wa​łasię,
żena​dalsączę​ścio​wowubra​niach.

Kie​dy w koń​cu do​trli do sy​pial​ni i Ben zdjął z niej resz​tę

ubrańztakąostroż​no​ścią,jakgdy​bybyłazpor​ce​la​ny,Liawie​-
dzia​ła już, że ma po​waż​ny pro​blem. Żad​na ilość odu​rza​ją​ce​go
sek​suniemo​głautrzy​maćnady​stansemo​cjiimy​ślibu​zu​ją​cych
podpo​wierzch​nią.

Na​stęp​ne​go ran​ka Lia roz​ko​szo​wa​ła się go​rą​cą ką​pie​lą, gdy

Ben roz​ma​wiał przez te​le​fon, owi​nię​ty fan​ta​zyj​nie ręcz​ni​kiem.
Mo​gła​by się przy​zwy​cza​ić do tego de​ka​denc​kie​go sty​lu ży​cia,
o ile pusz​ka Pan​do​ry z uczu​cia​mi, któ​rym uni​ka​ła sta​wia​nia
czo​ła od po​przed​nie​go wie​czo​ru, po​zo​sta​wa​ła za​mknię​ta. Ale
natobyłojużzapóź​no.

Chcia​ła za​nu​rzyć się pod wodę, po​ło​żyć wszyst​kie​mu tamę,

za​głu​szyć to. Ale nie mo​gła. To było tak, jak gdy​by hu​ra​gan
o kształ​tach Bena Car​te​ra bru​tal​nie wtar​gnął w jej ży​cie, nisz​-
czącirzu​ca​jącwszyst​konawiatr,ite​razniebyłajużpew​na,do
cze​gopa​so​wa​ła.Czyna​wetkimbyła.Nie​chęt​niewy​szłazwan​-

ny. Wy​tar​ła lu​stro i wcią​gnę​ła po​wie​trze na wi​dok swo​je​go za​-
ró​żo​wio​ne​good​bi​cia.Ztru​demroz​po​zna​łasamąsie​bie.

Wło​symia​łaupię​tedogóry,adłu​gieko​smy​kiob​le​pia​łyjejpo​-

licz​ki i czo​ło. Sze​ro​ko otwar​te oczy były peł​ne tro​ski, a jed​no​-
cze​śnie po​dej​rza​nie roz​ma​rzo​ne. Do​strze​gła na swo​jej bla​dej
skó​rze śla​dy w miej​scach, gdzie Ben do​ty​kał jej usta​mi czy rę​-
ka​mi,coau​to​ma​tycz​niewpra​wi​łojąwdreszcz.Za​my​ślo​naroz​-
pa​mię​ty​wa​ła, jak cał​ko​wi​cie Ben Car​ter nią za​wład​nął. Po tym
week​en​dzie nie mo​gła się dłu​żej oszu​ki​wać, że dla niej to był
tyl​koseks…Aleczymtobyłodlanie​go?

Pu​ka​niedodrzwipo​de​rwa​łojąnanogi.
–Tak?
– Wy​sko​czę do fran​cu​skiej cu​kier​ni, któ​rą mi​ja​li​śmy wie​czo​-

rem.Masznacośocho​tę?

–Tyl​konacro​is​san​ta,dzię​ki.
–Okej,wra​camzadzie​sięćmi​nut.
Wy​szła z ła​zien​ki i szyb​ko ubra​ła się w dżin​sy i je​dwab​ną

bluz​kę, któ​re Ben za​mó​wił dla niej tam​te​go pierw​sze​go po​ran​-
ka „po”. Tro​chę zde​spe​ro​wa​na, pró​bo​wa​ła zli​czyć wszyst​kie te
po​ran​ki„po”.Inieuda​łojejsię.Jakgdy​byczassięza​trzy​mał.

Za​czę​łacho​dzićposa​lo​nie,pró​bu​jącsięuspo​ko​ić.Niemo​gła

prze​stać my​śleć o tym, że być może dla Bena to tak​że było
czymś wię​cej. Ze​szłe​go wie​czo​ru tak wie​le jej o so​bie po​wie​-
dział,anie​chęć,zjakątoro​bił,ozna​cza​ła,żezwy​kletrzy​małlu​-
dzinady​stans.Tymra​zemniepo​stę​po​wałtak,jakzwy​klezko​-
chan​ka​mi, o ile moż​na było wie​rzyć plot​kom. Czy męż​czy​zna
pra​gną​cy tyl​ko prze​lot​nej przy​go​dy prze​mie​rzył​by Atlan​tyk,
żebydo​wie​dziećsięcze​gośoko​bie​cie?

Wbrewwszyst​kimzłymprze​czu​ciomczu​ławtrze​wiachdrże​-

nie za​ka​za​ne​go pod​nie​ce​nia. Być może… tyl​ko być może… to
byłoczymświę​cej.IbyćmożeBennieod​le​citakpopro​studo
No​we​goJor​ku.Alewte​dycośsięwniejza​pa​dło.Bojakmo​gło
się to udać, sko​ro miesz​ka​li na in​nych kon​ty​nen​tach? Jak mo​-
gła​byzo​sta​wićojca?Wtejgo​ni​twiemy​ślina​ra​sta​ławniejlek​ka
hi​ste​ria.Ina​dzie​ja.Iro​dzajeu​fo​rii.Za​ko​chi​wa​łasięwBe​nie…

Na​gle usły​sza​ła ja​kiś sze​lest przy drzwiach i po​szła spraw​-

dzić.Przezdrzwiwsu​nię​toimplikpo​ran​nychga​zet.Benmu​siał

je wcze​śniej za​mó​wić. Au​to​ma​tycz​nie schy​li​ła się, żeby je pod​-
nieść,zer​ka​jącnana​głów​ki,irap​temje​denprzy​kułjejuwa​gę.
Resz​taga​zetwy​pa​dłajejzrąk.

„Ame​ry​kań​ski po​ten​tat bu​dow​la​ny goni za dzie​dzicz​ką fir​my

bu​dow​la​nejdoAn​glii,powspól​nymweek​en​dziezami​liondo​la​-
rówwBra​zy​lii.CzyJu​lian​naFordpo​skro​midzi​kośćBenaCar​te​-
ra?”

Pod na​głów​kiem wid​nia​ło ziar​ni​ste zdję​cie Bena i Lii ca​łu​ją​-

cychsięnauli​cypo​przed​nie​gowie​czo​ra.Chwi​lęprzedtym,jak
wsie​dlidotak​sów​ki.

Zro​bi​łojejsięnie​do​brzeiwró​ci​ładosa​lo​nu,przy​sia​da​jącna

skra​ju krze​sła. Moż​na było ocze​ki​wać, że ktoś tak zna​ny jak
Ben Car​ter bę​dzie tro​pio​ny i śle​dzo​ny, ale dla Lii, któ​ra ni​g​dy
nie na​ra​zi​ła się ta​blo​idom, wi​dok wła​sne​go na​zwi​ska w dru​ku
byłszo​kiem.Zmarsz​czy​łabrwinawi​dokko​lej​ne​gozdję​cia,któ​-
re wy​da​ło jej się zna​jo​me, bo gdzieś już je wcze​śniej wi​dzia​ła.
Przed​sta​wia​ło Bena i trzech in​nych play​boy​ów wy​cho​dzą​cych
z pry​wat​ne​go klu​bu na Man​hat​ta​nie kil​ka ty​go​dni wcze​śniej.
Ar​ty​kuł po​wra​cał do spe​ku​la​cji na te​mat po​wo​du spo​tka​nia
męż​czyzntam​te​gowie​czo​ruiczymia​łotocośwspól​ne​gozod​-
wró​ce​niemne​ga​tyw​nejuwa​gizestro​nypra​sy,zja​kimsięspo​ty​-
ka​li. Za​wie​rał też nie​przy​zwo​itą su​ge​stię, że Ben Car​ter, zwa​-
żyw​szy na ko​nek​sje ro​dzin​ne Lii, miał na​dzie​ję wy​mie​nić z Lią
coświę​cejniżtyl​kopły​nyfi​zjo​lo​gicz​ne.Wy​obra​zi​łaso​bie,jakjej
oj​ciecoglą​datęga​ze​tę.Tamyślprzy​pra​wi​łająomdło​ści.

Wła​śnie wte​dy ode​zwał się sy​gnał ko​mór​ki i do​strze​gła swój

te​le​fon na sto​li​ku obok. Zmarsz​czy​ła brwi na wi​dok na​zwi​ska
wid​nie​ją​ce​go na ekra​nie: Dan​te Man​ci​ni. Wło​ski po​ten​tat,
zktó​rymBenspo​ty​kałsiętam​te​gowie​czo​runaMan​hat​ta​niera​-
zemzXan​de​remTra​ka​semiszej​kiemZay​nemAl-Gham​dim.Ale
dla​cze​gowy​słałdoniejese​me​sa?Iskądwła​ści​wiemiałjejnu​-
mer?Zer​k​nę​łanawia​do​mość.

„Wi​dzia​łeśdzi​siej​sząpra​sę,Car​ter?Wy​glą​danato,żeTwo​ja

mi​lio​no​wa in​we​sty​cja się opła​ci​ła. Mo​żesz wy​prze​dzić nas
wszyst​kichwdro​dzedooł​ta​rza…”

Pró​bo​wa​ła od​blo​ko​wać te​le​fon, by prze​czy​tać resz​tę wia​do​-

mo​ści i do​pie​ro wte​dy zo​rien​to​wa​ła się, że to nie była jej ko​-

mór​ka. Do​kład​nie taki sam mo​del, ale ten na​le​żał do Bena.
W pierw​szej chwi​li była zdez​o​rien​to​wa​na. Po​je​dyn​cze sło​wa
roz​brzmie​wa​ły jej w gło​wie: in​we​sty​cja… oł​tarz… wy​prze​dzić
naswszyst​kich.Przedocza​mista​nę​łojejichzdję​cie,wy​cho​dzą​-
cychra​zemzklu​bu,po​nu​rychizde​ter​mi​no​wa​nych.Za​drża​łaod
przy​pra​wia​ją​ce​go o mdło​ści po​dej​rze​nia, że była naj​więk​szą
idiot​kąświa​ta.

A wte​dy usły​sza​ła od​gło​sy ob​wiesz​cza​ją​ce świa​tu po​wrót

Benazcu​kier​ni.

Wcho​dząc, uj​rzał na pod​ło​dze w ko​ry​ta​rzu ga​ze​ty. Na​tych​-

miast wy​czuł, że coś jest nie tak, po​dob​nie jak wte​dy w Ba​hii,
kie​dy obu​dził się, a Lia znik​nę​ła. Za​ci​snął usta. Je​śli ucie​kła
zno​wu,takjakwcze​śniej…

Ale wcho​dząc do sa​lo​nu, za​stał ją sto​ją​cą w oknie ty​łem do

nie​go.Ulga,jakąod​czuł,mo​gła​bygoza​nie​po​ko​ić,gdy​byna​dal
nieczułsięnie​swo​jo.

–Hej,przy​nio​słemciast​kaicro​is​san​ty.
Nieod​wró​ci​łasięodrazu,akie​dytozro​bi​ła,uj​rzał,żetwarz

mia​ła stę​ża​łą. Bla​dą. Ra​mio​na skrzy​żo​wa​ła na pier​si w obron​-
nym ge​ście. W ni​czym nie przy​po​mi​na​ła za​ru​mie​nio​nej od snu
ko​bie​ty,któ​rasięuśmie​cha​ła,kie​dyobu​dziłjąpo​ca​łun​ka​mi…

Od​sta​wiłtor​bęnapo​bli​skisto​lik.
–Czycośsięsta​ło?
–Moż​natakpo​wie​dzieć–od​par​łabez​barw​nymgło​sem.
Zmarsz​czył brwi, ale za​nim zdo​łał za​py​tać co, ode​zwa​ła się

zno​wu.

–Ocotucho​dzi,Ben?Comyturo​bi​my?
Przezgło​węprze​mknę​łomumi​lionzmy​sło​wychob​ra​zów,ale

za​nie​chałja​kich​kol​wieknie​mą​drychko​men​ta​rzy.

–Ajakcisięwy​da​je?
Pa​trzy​łananie​goprzezdłu​gąchwi​lę.
–Szcze​rzemó​wiąc,nieje​stempew​na.Tobyłowy​ra​fi​no​wa​ne

uwie​dze​nie, jak na ko​goś, kto kil​ka ty​go​dni wcze​śniej ucho​dził
zano​to​rycz​ne​goplay​boya.

Te​raztoBenpo​czer​wie​niałiza​ci​snąłzęby.
–Do​tądniewda​wa​łaśsięwta​kieana​li​zy.

–Nie–jejgłosza​brzmiałgorz​ko.–By​łamtakagłu​pia.
–Nieje​steśgłu​pia,Lio,
–Nie?–Unio​słabrew.
Się​gnę​ła po ga​ze​tę le​żą​cą obok na ka​na​pie i ci​snę​ła nią

wnie​go.Zła​pałjąwlo​cie.Uj​rzałna​głów​kiipo​czułulgę.

–Itowszyst​ko?
–Nie,toniewszyst​ko–od​par​łalo​do​wa​to.–Do​sta​łeśese​mes

odprzy​ja​cie​la.Prze​czy​ta​łamgoprzezpo​mył​kę,bomy​śla​łam,że
tomójte​le​fon.Alenieża​łu​ję.Oka​załsięwiel​cepo​ucza​ją​cy.

Benspoj​rzałnaswo​jąko​mór​kęle​żą​cąnasto​li​kuobokipod​-

niósłją.Zo​ba​czyłwia​do​mość,od​blo​ko​wałte​le​foniprze​czy​tałją
do koń​ca. „Mo​żesz wy​prze​dzić nas wszyst​kich w dro​dze do oł​-
ta​rza, więc ciesz się wol​no​ścią, póki mo​żesz. Ciao, Man​ci​ni”.
Miałocho​tęrzu​cićte​le​fo​nemościa​nę.

Kie​dyspoj​rzałzno​wunaLię,byłajesz​czebled​sza.Jejoczyni​-

czymdwasza​fi​rymi​go​ta​łygnie​wem.

–Dla​cze​gona​zwałtomi​lio​no​wąin​we​sty​cją?
–Potymjakpra​saza​czę​łanisz​czyćna​sząre​pu​ta​cję,za​ini​cjo​-

wa​łemspo​tka​niezin​ny​mi.Wszy​scyje​ste​śmyzwią​za​nizfun​da​-
cją cha​ry​ta​tyw​ną, któ​ra na tym ucier​pia​ła. Za​ło​ży​łem, że je​śli
Tra​kas, Man​ci​ni i szejk Al-Gham​di ze​chcą zjed​no​czyć ze mną
siły,po​ko​na​mypra​sęjejwła​snąbro​nią.

–Więcspo​tka​li​ściesięico?Omó​wi​li​ściestra​te​gie?
–Cośwtymro​dza​ju.
Mil​cza​łaprzezchwi​lę,aleBennie​malsły​szałpra​cęjejmó​zgu.

Była by​strą ko​bie​tą. To nie zaj​mie jej dużo cza​su… Otwo​rzy​ła
sze​ro​kooczy.Zjejtwa​rzyznik​nę​łareszt​kako​lo​ru.

–Umó​wi​łeśsięzemnąnarand​kęty​dzieńpowa​szymspo​tka​-

niu. Za​ło​żę się, że je​śli za​dzwo​ni​ła​bym te​raz do Eli​za​beth
Young,po​wie​dzia​ła​bymi,żewszy​scyzo​sta​li​ściejejklien​ta​mi.

–Topraw​da.Wszy​scysiędoniejzgło​si​li​śmy,bozde​cy​do​wa​li​-

śmy,żeabypo​pra​wićnaszwi​ze​ru​nek,naj​le​piejbę​dzie…ustat​-
ko​waćsię.

– Nie mogę w to uwie​rzyć… Za​war​li​ście ja​kiś cho​ry pakt,

żeby zna​leźć ko​bie​ty i się z nimi oże​nić, udo​wad​nia​jąc świa​tu,
żezry​wa​ciezwi​ze​run​kiemplay​boy​ów?

–Lu​dzieże​niąsięco​dzien​niezbłah​szychpo​wo​dów.

– Nic dziw​ne​go, że na​zwał to mi​lio​no​wą in​we​sty​cją. Mia​łeś

na​dzie​ję,żestra​cędlacie​biegło​wę?Odpo​cząt​kupo​dej​rze​wa​-
łam, że masz ja​kiś ukry​ty cel… Ale nie przy​pusz​cza​łem, że po​-
su​nieszsięażtakda​le​ko.

Byławście​kła.Wma​wia​łaso​bie,żenieczu​jesięzra​nio​naani

zdra​dzo​na.Żeemo​cje,któ​reprzedchwi​ląwso​bieod​kry​ła,były
tyl​ko skut​ka​mi hor​mo​nów po sek​sie. Bo jak mo​gła​by się za​ko​-
chaćwtymmęż​czyź​nie?Prze​kli​na​łasie​biezato,żenieza​ufa​ła
swo​imprze​czu​ciomjużnapo​cząt​ku.ŻedałasięzwieśćBe​no​wi
natyle,bymy​śleć…Alecoso​biemy​śla​ła?Żemunaniejza​le​ża​-
ło?Za​le​ża​łomuwy​łącz​nienaswo​jejbez​cen​nejfir​mieire​pu​ta​-
cji.Gdziesiępo​działjejzdro​wycy​nizm?

– Już wcze​śniej by​łaś go​to​wa wyjść za mąż z roz​sąd​ku – za​-

uwa​żył.

Po​czu​ła się jesz​cze go​rzej na myśl o tym wszyst​kim, co mu

po​wie​dzia​ła.

–Tak,by​łam.Alewpro​wa​dzo​nomniewbłądiro​bi​łamtozsa​-

mychnie​wła​ści​wychpo​wo​dów.

–Wię​cejprze​ma​wianana​sząko​rzyśćniżkie​dy​kol​wiekztwo​-

im by​łym na​rze​czo​nym. Jest mię​dzy nami sza​lo​na che​mia.
Mamywspól​neam​bi​cjeicele.Mo​że​myzbu​do​waćuda​neży​cie.
Mogę za​opie​ko​wać się tobą i two​im oj​cem. Przy​zna​łaś, że nie​-
do​ma​ga. To tyl​ko kwe​stia cza​su, kie​dy się wy​co​fa. Nie mo​żesz
chro​nićgobezkoń​ca.Anipo​świę​caćdlanie​gowła​sneam​bi​cje.

– Na​praw​dę mu​sia​łeś my​śleć, że zna​la​złeś roz​wią​za​nie

wszyst​kichswo​ichpro​ble​mów,kie​dydo​strze​głeśmniewport​fo​-
lioLe​wia​ta​na.Nietyl​kobar​dzoprak​tycz​nążonę,aleteżza​bez​-
pie​cze​niepóź​niej​szejeks​pan​sjinaEu​ro​pę.

Benza​czer​wie​niłsię.
–Do​pro​wa​dził​bymfir​mętwo​je​goojcadoroz​kwi​tu.Jegoimię

byprze​trwa​ło.

–Opi​su​jeszmitubiz​ne​so​wąfu​zję.Niesłu​cha​łeś,kie​dymó​wi​-

łam,żebo​gac​twoijegoatry​bu​tynicdlamnieniezna​czą?

Za​ci​snąłzęby.
– Ła​two to mó​wić, kie​dy nie ode​bra​no ci tego i nie mu​sia​łaś

pa​trzećnacier​pie​niaswo​jejro​dzi​ny.

Za​mil​kła.Miałwpew​nymsen​siera​cje.Onasamaprze​trwa​ła​-

bycośta​kie​go,jejojcabytoza​bi​ło.

–Nieje​stemza​in​te​re​so​wa​namał​żeń​stwemzroz​sąd​kuztobą,

Ben​ja​mi​nieCar​te​rze.

Mię​sieńza​drgałmuwszczę​ce.
–Ajed​nakprzy​go​to​wy​wa​łaśsiędoży​ciawkłam​stwiezmęż​-

czy​zną,któ​rykom​plet​nienacie​bieniedzia​łał?

–Wo​la​ła​bymtam​toniżży​ciezmęż​czy​zną,któ​ryzdo​by​wato,

cze​gochce,uwo​dząc…kła​miącswo​imcia​łemido​ty​kiem.Brzy​-
dzęsiętobą.

Cośwnimpę​kło.Po​czułsiębez​sil​nywo​becjejoskar​żeń.Mia​-

ła ra​cję. Z po​cząt​ku rze​czy​wi​ście cho​dzi​ło mu o mał​żeń​stwo.
Ale nie wie​dzia​ła, że nie​mal o tym za​po​mniał, od​kry​wa​jąc, jak
bar​dzosięwniejza​tra​cił.Sta​leiwciążnanowo.

–Wciążmniepra​gniesz–wy​ce​dził,roz​wście​czo​ny.Zde​spe​ro​-

wa​ny.

– Nie. To nic nie zna​czy, Ben. Tyl​ko dla​te​go, że mo​głam re​-

ago​wać…

Po​wstrzy​mał jej dal​sze sło​wa po​ca​łun​kiem. Gnio​tąc całą tę

cierp​kąsło​dyczwar​ga​mi,tu​lącjądopier​si.Przezdłu​giese​kun​-
dy trwa​li w moc​nym uści​sku, a wte​dy jej war​gi zmię​kły i roz​-
chy​li​łysię.Po​czułeu​fo​rię.Wie​działtyl​ko,żejejpo​nęt​nekształ​-
tywtu​la​jąsięwnie​go,ajejję​zykdo​ty​kajegoję​zy​ka.

Ca​ło​wa​li się roz​pacz​li​wie, na​mięt​nie. Wście​kle. Już miał ją

unieść i za​pleść jej nogi na swo​jej ta​lii, żeby za​nieść ją do sy​-
pial​ni,kie​dyna​gleze​sztyw​nia​łaiwy​rwa​łasięzjegoob​jęć.Obo​-
jedy​sze​lichra​pli​wie.Po​trzą​snę​łagło​wąiwy​chry​pia​ła:

–Nie,niechcętego,Ben.Chcęcze​goświę​cejniżmał​żeń​stwo

zroz​sąd​kuiwza​jem​nepo​żą​da​nie,któ​renie​uchron​niesięwy​pa​-
li.Towszyst​kojestkłam​stwem.

Krew od​pły​nę​ła Be​no​wi z mó​zgu. Cięż​ko mu było ja​sno my​-

śleć.

– To nie jest kłam​stwo. To naj​więk​sza szcze​rość, jaką kie​dy​-

kol​wiekod​czu​wa​łem.

Lia zno​wu po​trzą​snę​ła gło​wą i wy​szła do sy​pial​ni. To, że

chwia​ła się na no​gach, co świad​czy​ło o tym, jak moc​no na nią
dzia​łał, nie sta​no​wi​ło dla Bena po​cie​chy. Nie był pe​wien, czy

sam stał pew​nie na swo​ich. Po kil​ku mi​nu​tach wró​ci​ła, nio​sąc
dużądi​zaj​ner​skątor​bę,wktó​rejprzy​nie​sio​noza​mó​wio​neprzez
Benaubra​nia.Szyb​kopo​de​szładodrzwi,uni​ka​jącjegowzro​ku.

– A więc co? – za​wo​łał zroz​pa​czo​ny. – Mó​wisz, że pra​gniesz

te​razwię​cej?Potymwszyst​kim?

Za​trzy​ma​łasięwdrzwiach,zrękąnaklam​ce.Unio​słabro​dę

iwtymmo​men​ciewy​glą​da​łanie​malpokró​lew​sku.

–Możepra​gnę.Możenieje​stemtakcy​nicz​na,jakmy​śla​łam.

Ajużnapew​nonietakcy​nicz​najakty.Apozawszyst​kim,ni​g​dy
niemo​gła​bymciza​ufać.Będęwdzięcz​na,je​ślizo​sta​wiszmo​je​-
goojcawspo​ko​ju.

Do​pie​ro po se​kun​dzie za​re​je​stro​wał jej sło​wa. Mu​sia​ła mieć

onimna​dalni​skiemnie​ma​nie,nie​waż​ne,ja​kiezwie​rze​niaso​bie
wza​jem​nieczy​ni​li.

–Twójoj​ciecwię​cejomnienieusły​szy.Coniezna​czy,żenie

znaj​dziesięnace​low​ni​kuin​nych.

–Może.Alepo​ra​dzi​myso​bieztym,je​śliikie​dytaksięsta​nie.
Otwo​rzy​ładrzwi,za​nimzdą​żyłja​kośza​re​ago​wać,ijużjejnie

było… Po​zo​sta​ła tyl​ko de​li​kat​na nuta za​pa​chu jej per​fum. Ben
czuł odrę​twie​nie, po​mi​mo ga​sną​cej reszt​ki pod​nie​ce​nia we
krwi.Naję​zy​kuna​dalczułsmakjejust.Przezse​kun​dęniemógł
zła​pać tchu. Od​wró​cił się i pod​szedł do okna, wzrok za​trzy​mał
naro​sną​cychbu​dyn​kach,przy​po​mi​na​ją​cychmuotym,coważ​-
ne.Coso​lid​ne.

Do​trzy​ma sło​wa. Nie bę​dzie ści​gał jej ojca. Są inni, któ​rych

weź​mienace​low​nik,niepo​zwo​li,żebytosta​nę​łomunadro​dze.
Acodopier​wot​ne​gopla​nuzna​le​zie​niażony?Nicsięniezmie​ni​-
ło.

Im szyb​ciej za​po​mni o Lii Ford i przy​wró​ci swo​je ży​cie na

wła​ści​we tory, tym le​piej. Nie​co póź​niej już w dro​dze na lot​ni​-
skowy​ko​nałte​le​fon.Kie​dyEli​za​bethYoundode​bra​łaipo​zna​ła
go,nietra​cąccza​su,po​wie​dzia​łamu,comy​śliotym,żena​ga​-
by​wałLięzajejple​ca​mi.

Kie​dyskoń​czy​łamó​wić,Benwtrą​ciłswo​je:
–Czymożemniepaniumó​wićnajesz​czejed​nąrand​kę?Pro​-

szę.

Podłu​giejchwi​liod​par​ła:

–Dampanujesz​czejed​nąszan​sę,pa​nieCar​ter.Tyl​kodla​te​go,

żewiem,jakcięż​komęż​czy​znomta​kimjakpanprzy​znać,żesię
myląipo​wie​dziećpro​szę.

ROZDZIAŁDZIEWIĄTY

– A więc przy​zna​jesz, że cho​dzi ci o mał​żeń​stwo z roz​sąd​ku.

To dość cy​nicz​ne. – Ko​bie​ta, z któ​rą Ben w cią​gu mi​nio​nych
dwóch ty​go​dni był na trzech bar​dzo nie​win​nych rand​kach, nie
mo​gąc zmu​sić się na​wet do my​śli o po​ca​łun​ku z nią, zda​wa​ła
sięoswa​jaćztąmy​śląprzezmo​ment.Po​tempo​wie​dzia​ła:–Mu​-
sia​ła​bym się za​sta​no​wić i prze​czy​tać oczy​wi​ście in​ter​cy​zę, ale
zpew​no​ściąist​nie​jetakamoż​li​wość.

Benna​wetniebyłtymzdzi​wio​ny.Uma​wiałsięzwy​star​cza​ją​-

cąlicz​bąprag​ma​tycz​nychicy​nicz​nychko​bietwNo​wymJor​ku,
bywie​dzieć,żewie​leznichniewzdra​ga​ło​bysięnapro​po​zy​cję
takąjakta.Nie​któ​rymmo​głasięwy​daćna​wetro​man​tycz​na.

Sie​dzą​cana​prze​ciwnie​goprzysto​li​kuwjed​nejznaj​bar​dziej

eks​klu​zyw​nychre​stau​ra​cjinaMan​hat​ta​nieko​bie​tabyłaolśnie​-
wa​ją​cą pięk​no​ścią. Wy​pie​lę​gno​wa​ną blon​dyn​ką. Tłu​macz​ką
z ONZ. By​ła​by ide​al​ną żoną, przy​naj​mniej na pa​pie​rze. Ale
świa​do​mość, że to, cze​go szu​kał, zna​la​zło się w za​się​gu jego
ręki,zu​peł​niegoniewzru​sza​ła.Bowie​dział,żetaksięniesta​-
nie.

Ktośinnynieda​wałmuspo​ko​ju.Lia.My​ślał,żewy​rzu​cijąze

swe​goży​ciaipo​dą​żyda​lej.Aletobyłonie​moż​li​we.Na​wette​raz
pło​nął z żą​dzy do niej. Wy​brał​by ją spo​śród nie​zli​czo​nej ilo​ści
od​po​wied​nichko​biet,nie​waż​neżegorzu​ci​ła…Li​czy​łasiętyl​ko
ona.

Czu​jącbez​senstensy​tu​acji,odło​żyłser​wet​kę.
–Prze​pra​szam,aletosięnieuda.
Ko​bie​tazmarsz​czy​łabrwi.
–Po​słu​chaj,chęt​niesięnadtymza​sta​no​wię.
–Prze​pra​szam,alenie.
Wsta​łazi​ry​to​wa​naispoj​rza​łananie​gozgóry.
–Je​ślichceszmo​jejrady,idźiupo​rajsięztym,cociędrę​czy,

co​kol​wieklubkto​kol​wiektojest.Je​ślipo​temze​chceszpo​roz​ma​-

wiać,za​dzwońdomnie.Aleniebędęcze​kaćwnie​skoń​czo​ność
–do​da​łaostrze​gaw​czo,za​nimwy​szła.

Ben rzu​cił pie​nią​dze na stół, zde​gu​sto​wa​ny sa​mym sobą,

i tak​że wy​szedł na zim​ne noc​ne po​wie​trze z rę​ka​mi głę​bo​ko
wkie​sze​niachpłasz​cza.

Mi​jałbu​dy​nekzabu​dyn​kiem,ażzna​lazłsięprzyru​iniesta​re​-

godomu,któ​rynie​daw​noprze​jął.Wła​śniedziśzo​stałzbu​rzo​ny.
Re​kla​mo​wy pla​kat z jego na​zwi​skiem za​sła​niał ster​tę gru​zów.
Domli​czyłso​biedwie​ścielatipo​padłwru​inę.Miałswo​jąhi​sto​-
rię,lu​dzieżylituiumie​ra​li.Byłświad​kiemichży​cia.Ate​razjuż
nie ist​niał, zo​stał uni​ce​stwio​ny. Mia​ło go za​stą​pić coś no​we​go,
no​wo​cze​sne​go. Wie​żo​wiec wy​ko​rzy​stu​ją​cy w peł​ni nie​wiel​ką
po​wierzch​nię. Po​stęp. Roz​wój. Nowy etap. Więc dla​cze​go po​-
czuł tak wiel​ką pust​kę w miej​sce zwy​kle od​czu​wa​nej sa​tys​fak​-
cji?

Ob​ró​ciłsięiro​zej​rzałpowszyst​kichtychza​ciem​nio​nych,opu​-

sto​sza​łych te​raz wy​so​ko​ściow​cach. Były so​lid​ny​mi, lśnią​cy​mi
sym​bo​la​mi osią​ga​ne​go przez nie​go suk​ce​su. Czymś na​ma​cal​-
nym.Aleko​nieckoń​cówniebyływca​lebar​dziejbez​piecz​neniż
tam​tenuni​ce​stwio​nydzi​siajdom,taksamokru​cheinie​od​por​ne
na znisz​cze​nie. Z tego miej​sca mógł do​strzec bliź​nia​cze bły​ski
świa​teł ozna​cza​ją​cych Stre​fę Zero. Sym​bol kru​cho​ści bu​dow​li
i ży​cia, choć tak​że siły, har​tu du​cha i prze​trwa​nia. Po​czuł, że
na​wetgdy​bystra​ciłwszyst​ko,ju​trobę​dziewsta​niepo​wstaćna
nogiizbu​do​waćwszyst​koodnowa.Wkoń​cu,za​czy​nałprze​cież
odni​cze​go.Nieprzy​po​mi​nałswo​je​goojcaandmat​ki.Ni​g​dysię
nieza​ła​mie.

Sta​nąłtwa​rząwkie​run​ku,zktó​re​goprzy​szedł,prze​peł​nio​ny

moc​nym po​sta​no​wie​niem. Za​warł pakt z Man​ci​nim, Tra​ka​sem
iszej​kiemAl-Gham​dim,alena​gleto,cowte​dysięli​czy​ło,prze​-
sta​ło mieć zna​cze​nie. Mógł pójść tyl​ko jed​ną dro​gą, po​no​sząc
tegokon​se​kwen​cje,ja​kie​kol​wiekbybyły.

Ty​dzieńpóź​niej

Lia sta​ła przy oknie w swo​im biu​rze, spo​glą​da​jąc po​nu​ro na

pa​no​ra​męLon​dy​nu.Po​go​dapa​so​wa​ładojejna​stro​ju:byłosza​-

roimo​kro.Wy​obra​ża​łaso​bieBenaCar​te​rawjegopięk​nejwil​li
w Ba​hii, uwo​dzą​ce​go naj​now​szą kan​dy​dat​kę na żonę. Tam​tą
olśnie​wa​ją​cąblon​dyn​kę,któ​rąwi​dzia​łaznimnazdję​ciachwin​-
ter​ne​cie.Po​czu​łaskurczwżo​łąd​ku.Niemo​gładłu​żejwma​wiać
so​bie, że nie była w nim za​ko​cha​na, że to były tyl​ko hor​mo​ny.
Ko​cha​łategomęż​czy​znę.Głę​bo​ko.Alenieża​ło​wa​ła,żeodnie​go
ode​szła.Zgo​dzi​łasięwcze​śniejnamał​żeń​stwozroz​sąd​kuzSi​-
mo​nem, bo w nim nie cza​iło się żad​ne nie​bez​pie​czeń​stwo. Ale
zmęż​czy​zną,któ​re​goda​rzy​łauczu​ciem?Toby​ła​byczy​stator​tu​-
ra. On wi​dział w tym mał​żeń​stwie wy​łącz​nie ko​rzy​ści pły​ną​ce
dlajegore​pu​ta​cjiiin​te​re​sów.

Skrzy​wi​ła się na wi​dok wła​sne​go od​bi​cia w szy​bie, nie​za​do​-

wo​lo​nazbla​do​ściiwi​docz​ne​gozmę​cze​niapoko​lej​nejnie​prze​-
spa​nejnocy.Ko​cha​łago,aleteżnie​na​wi​dzi​łazatęzdra​dęiwy​-
ra​cho​wa​nie.Za​dzwo​ni​łajejko​mór​kaiod​wró​ci​łasięzgłę​bo​kim
wes​tchnie​niem. Od​bie​ra​jąc te​le​fon, zmu​si​ła się do uśmie​chu,
żebyniebrzmiećtakża​ło​śnie,jaksięczu​ła.

–Tato!Wszyst​kowpo​rząd​ku?
Przez ostat​ni ty​dzień po​zo​sta​wał w domu i nie​cier​pli​wił się,

kie​dywró​cidopra​cy.Roz​ma​wia​liprzezkil​kami​nut,apo​temon
wspo​mniał:

–Awogó​letomia​łemdziśranogo​ścia.
–Tak?Ktotobył?–spy​ta​łabez​myśl​nie.
Oj​ciecod​chrząk​nął.
–Ben​ja​minCar​ter,tename​ry​kań​skipo​ten​tatbu​dow​la​ny…
Liaonie​mia​ła.Dłońza​ci​snę​łanako​mór​ce,całakrewspły​nę​ła

jejdonóg.Oj​ciecnieprze​sta​wałmó​wićiprze​rwa​łamuzszo​ko​-
wa​na.

–Cozro​bił?
–Po​pro​siłotwo​jąrękę.Roz​ma​wia​li​śmyteżomoż​li​wejfu​zji…

Wiesz,Lio,onmara​cję.Niero​bięsięco​razmłod​szyanizdrow​-
szy.Atymaszwła​sneam​bi​cje.Mu​szębyćroz​sąd​ny…

– Tak mi przy​kro, tato. – Usia​dła cięż​ko na krze​śle. – To

wszyst​komojawina…Po​zna​li​śmysięwNo​wymJor​kuina​ga​by​-
wałmnie.Aleza​le​ża​łomutyl​konatwo​jejfir​mieipo​trzeb​namu
byłażonai…–urwa​ła,żebyniepo​wie​dziećzbytwie​le.

–Achtak…-po​wie​działoj​ciec.–Atycodonie​goczu​jesz?

-Nie​na​wi​dzęgo!
–Lio,po​słu​chaj,chy​baniewpeł​niro​zu​miesz…
– Nie, tato – prze​rwa​ła mu. – Po​słu​chaj, to wszyst​ko moja

wina.Zaj​męsiętym.

Roz​łą​czy​łasię,za​nimoj​cieczdo​łałpo​wie​dziećcośjesz​cze.Po​-

temchwy​ci​łazate​le​fonnabiur​kuipo​pro​si​łaasy​stent​kęozdo​-
by​ciead​re​subiu​raBenawZjed​no​czo​nymKró​le​stwie.

Nie była przy​go​to​wa​na, że uj​rzy Bena zmie​rza​ją​ce​go w jej

stro​nęwlob​byjegono​wo​cze​sne​gobiu​row​cawcen​trumLon​dy​-
nu.Miałza​cię​tą,peł​nąde​ter​mi​na​cjitwarz,alenajejwi​doksta​-
nąłjakwry​ty.

–Lia.–Przezse​kun​dępa​trzyłnanią,jakgdy​bybyładu​chem.

–Sze​dłemwła​śnie,żebysięztobązo​ba​czyć.

Ser​cejejza​bi​ło.
–Cóż,oszczę​dzi​łamcifa​ty​gi.Na​praw​dęmy​śla​łeś,żepusz​czę

topła​zem?

Zmarsz​czył brwi. Za​uwa​ży​ła, że był bar​dzo zmę​czo​ny. Wo​kół

ustpo​ja​wi​łymusiębruz​dy,któ​rychwcze​śniejniedo​strze​gła.

–Copo​wie​działcioj​ciec?
–Wszyst​ko,copo​win​namwie​dzieć.Żeprzy​sze​dłeśdonie​go,

mó​wiącofu​zjachikup​nie.Iżepo​pro​si​łeśomojąrękę.–Ki​pia​ła
z gnie​wu, bo sama mó​wi​ła mu prze​cież, jak bar​dzo jej oj​ciec
chciał, by uło​ży​ła so​bie ży​cie. Po​de​szła bli​żej i syk​nę​ła. – Jak
mo​głeś?Po​słu​ży​łeśsięta​jem​ni​cą,jakąciwy​ja​wi​łam,iwy​ko​rzy​-
sta​łeśją.

Wnoz​drzachpo​czu​łajegoza​pach,któ​rypo​bu​dziłją,izo​rien​-

to​wa​ła się, że po​de​szła zbyt bli​sko. Ale nie mo​gła się wy​co​fać.
Unio​sławy​zy​wa​ją​cobro​dę.

–Więcniepo​zwo​li​łaśojcuprze​ka​zaćwszyst​kie​go,comupo​-

wie​dzia​łem?

Za​mru​ga​ła.Oj​ciecistot​niecośdoniejmó​wił,kie​dysięroz​łą​-

czy​ła.

–Usły​sza​łamwszyst​ko,copo​win​nam.
Foy​erpeł​nebyłolu​dzi.Benuświa​do​miłtoso​bieici​choza​klął.
–Niemo​że​mypro​wa​dzićtejroz​mo​wytu​taj.–Wziąłjązara​-

mięiza​pro​wa​dziłdowind,za​nimzdo​ła​łasięoswo​bo​dzić.

– My​ślę, że po​wie​dzie​li​śmy już so​bie wszyst​ko – syk​nę​ła. –

Mu​siszzo​sta​wićmnieimo​je​goojcawspo​ko​ju.Niedo​sta​niesz
tego,cze​gochcesz…

Mimo pro​te​stów zna​la​zła się z nim w win​dzie, a on na​ci​snął

gu​zikiza​czę​lisięwzno​sić.Pu​ściłjejrękę.

– Nie odej​dziesz, do​pó​ki nie usły​szysz tego, co mu​szę ci po​-

wie​dzieć–rzekłpo​nu​ro.

Po​wró​ci​ły wspo​mnie​nia in​nej prze​jażdż​ki w win​dzie. Be​no​wi

tosamomu​sia​łoprzyjśćnamyśl,bopo​ciem​nia​łymuoczy,kie​dy
ob​rzu​cił spoj​rze​niem jej biust pod je​dwab​ną bluz​ką. Po​czu​ła
wil​got​necie​płomię​dzyuda​mi.Chcia​łakrzy​czeć,bowciążmiał
kon​tro​lęnadjejcia​łem.Alewin​dasta​nę​łaidrzwiotwo​rzy​łysię
nanaj​wyż​szympię​trze.Za​pro​wa​dziłjądoogrom​ne​goga​bi​ne​tu,
skąd wi​dać było Lon​dyn i ciem​no​brą​zo​wą Ta​mi​zę wi​ją​cą się
wśród iko​nicz​nych bu​dyn​ków po obu jej brze​gach. Wi​dok był
im​po​nu​ją​cy, choć nie tak im​po​nu​ją​cy jak męż​czy​zna, któ​ry za​-
mknąłzasobądrzwiiwy​rósłtużprzednią,blo​ku​jącswympo​-
tęż​nymcia​łemwyj​ście.Cof​nę​łasię.

–Cze​gopanchce,pa​nieCar​ter?
Uśmiech​nąłsięzprzy​mu​sem.
–Jakwi​dzę,wró​ci​li​śmydopanaCar​te​ra.
–Acze​gosięspo​dzie​wa​łeś?
Pod​szedł do okna i wyj​rzał przez nie. Wi​dok jego sze​ro​kich

ple​cówprzy​po​mniałjejdzieńwBa​hii,kie​dypra​co​wałnada​chu
re​zy​den​cji,śmie​jącsięiżar​tu​jączmę​żemEsmé.Skrzy​wi​łasię.
Tam​tenmęż​czy​znani​g​dynieist​niał.

–Ko​le​gapo​wie​działmikie​dyś,żemojebu​dyn​kimająwso​bie

wię​cej ser​ca niż ja sam i miał ra​cję – ode​zwał się ci​cho Ben. –
Wie​rzy​łem, że są po​tęż​ne i prze​trwa​ją, na​wet je​śli ja upad​nę.
Nie osła​bia​ją ich uczu​cia i ludz​kie przy​wa​ry ani chci​wość czy
ko​rup​cja.Tyl​ko,że…tonie​praw​da.

–Oczymtymó​wisz?
Podłu​giejchwi​liod​wró​ciłsięispoj​rzałnanią.
– My​li​łem się, wie​rząc, że zy​skam od​ku​pie​nie w bu​dow​lach,

ja​kiewznio​słem.

–Nieob​cho​dzimnie,comy​śliszoswo​ichbu​dyn​kach.
–Pró​bu​jęcipo​wie​dzieć…–Zmierz​wiłrękąwło​sy.–Rze​czy​wi​-

ście przy​sze​dłem do two​je​go ojca po​roz​ma​wiać o in​te​re​sach
ipo​pro​sićotwo​jąrękę.

–Wiem.Idla​te​go…
–Alenietak,jakmy​ślisz.
Umil​kłaicośwniejdrgnę​ło.Cośnie​bez​piecz​ne​go…cho​ler​na

na​dzie​ja.

–Ajak?
– Przy​sze​dłem mu po​wie​dzieć, że chcę się oże​nić z jego cór​-

ką, bo… ją ko​cham. Po​wie​dzia​łem mu, że mi nie uwie​rzysz po
tym,cocizro​bi​łem,idla​te​gomu​szęcitoudo​wod​nić.Je​dy​nym
spo​so​bem,jakimiprzy​szedłdogło​wy,byłopo​pro​sićgo,żebyto
on mnie prze​jął. Chcę do​wieść, że je​steś dla mnie waż​niej​sza
niż wszyst​ko, co wy​bu​do​wa​łem. Bo bez cie​bie to wszyst​ko się
nieli​czy.

–Ale…po​zwo​li​łeśmiodejść.Iuma​wia​łeśsięz…tam​tąko​bie​-

tą.

– By​łem zbyt dum​ny, żeby się przy​znać, jak bar​dzo mi na to​-

bie za​le​ży. Do​tąd moim ży​ciem nie rzą​dzi​ły uczu​cia. Chcia​łem
wy​rzu​cićcięzpa​mię​ciipójśćswo​jądro​gą.–Miałża​ło​snąminę.
–By​łemteżprze​ra​żo​ny.Na​glenicniewy​da​wa​łosięistot​neani
waż​ne. Czu​łem, że po​pa​dam w obłęd. Za​wsze ufa​łem tyl​ko so​-
bie i na​gle nie mo​głem dłu​żej po​le​gać na wła​snym in​stynk​cie,
boonka​załmiwra​caćdocie​bieiprzy​znać,żemojeprio​ry​te​ty
sięzmie​ni​ły…cał​ko​wi​cie.Aztam​tąko​bie​tądoni​cze​goniedo​-
szło.Nu​dzi​łamniedołeziniebyła…tobą.

–Na​wetgdy​bymuwie​rzy​ła,żechcia​łeśod​daćwszyst​komo​je​-

mu ojcu… na​wet gdy​bym zgo​dzi​ła się wyjść za cie​bie… to
w koń​cu do​stał​byś wszyst​ko… wszyst​ko, cze​go chcia​łeś. – Cof​-
nę​ła się, w pa​ni​ce. Wzru​sze​nie zmie​ni​ło jej głos. – Nie mogę…
tegozro​bić.

Od​wró​ci​łasięipo​de​szładodrzwi.Kie​dyjeotwie​ra​ła,oczyza​-

szłyjejmgłą,aleonpod​biegł,chwy​ta​jącjąwob​ję​cia.

–Puśćmnie.
–Ni​g​dy.
–Nieufamci,jakmo​gła​bym?
–Toniemnienieufasz,tyl​koso​bie.Bo​iszsięsię​gnąćichwy​-

cić coś, cze​go za​wsze so​bie od​ma​wia​łaś: szan​sy na szczę​ście,

na ja​kie za​słu​gu​jesz. Twój oj​ciec od​ma​wiał so​bie tego przez
całeży​cie,aletyniemu​sisz.

–Od​kądtosta​łeśsiępsy​cho​lo​giem?
– Od​kąd pięk​na, by​stra, od​waż​na ko​bie​ta ucie​kła z na​szej

pierw​szejrand​kiiprze​wró​ci​łamójświatdogóryno​ga​mi,po​ka​-
zu​jącmi,żewszyst​ko,couwa​ża​łemzaważ​ne,ta​kieniebyło.

Prze​stra​szy​łasię,żesięroz​pła​cze.
–Totyprze​wró​ci​łeśdogóryno​ga​mimójświat.
–Wiem.–Benspo​waż​niał.–Boodchwi​li,kie​dycięuj​rza​łem,

za​pra​gną​łem cię bar​dziej niż cze​go​kol​wiek. Tak, wie​dzia​łem,
kimby​łaś,imia​łemukry​tycel.Alezrękąnaser​cutobyłyostat​-
nie rze​czy, ja​kie mia​łem w gło​wie. Uświa​do​mi​łem so​bie, jak
bar​dzozsze​dłemzob​ra​ne​gokur​su.Stra​ci​łempo​czu​ciewszyst​-
kie​go, co wcze​śniej uwa​ża​łem za waż​ne. Za​pra​gną​łem cię, jak
tyl​kozo​ba​czy​łemtwo​jezdję​cie,topraw​da.Zro​bięwszyst​ko,że​-
byśmiuwie​rzy​ła.Prze​pi​szęciCar​terCon​struc​tion,natwójulu​-
bio​nycelcha​ry​ta​tyw​ny,naŚwię​te​goMi​ko​ła​ja…nako​go​kol​wiek
ze​chcesz.Mójpraw​nikcze​kanakoń​cuko​ry​ta​rza.Po​wiedzsło​-
wo, a spo​rzą​dzę umo​wę. I ni​g​dy ci się nie oświad​czę, je​śli się
tego oba​wiasz. Ale je​śli po​wiesz mi, że na​praw​dę tego nie
chcesz i nic do mnie nie czu​jesz, po​zwo​lę ci odejść i nie usły​-
szyszomniewię​cej.

Liaspoj​rza​łamuwoczy.Uj​rza​ławnichpa​lą​cąde​ter​mi​na​cję,

szcze​rośći…mi​łość.Tenczło​wiekbyłgo​tówznisz​czyćwszyst​ko
to,costwo​rzył,dlaniej.

–Alejakmamuwie​rzyć,żemnienieopu​ścisz?Albożemnie

niezra​nisz?–spy​ta​łaci​cho.

–Ni​g​dycięnieopusz​czę.Masznademnątakąsamąwła​dzę,

bymniezra​nić,na​wetwięk​szą…

Po​czu​łagwał​tow​newzru​sze​nie…
–Niemo​gła​bymcięzra​nić.
– Nie wszy​scy są tacy, jak nasi ro​dzi​ce, Lio. Nie​któ​rzy na​-

praw​dę znaj​du​ją szczę​ście. Po​czu​cie bez​pie​czeń​stwa. Ko​chasz
mnie?

Ski​nę​łagło​wą.
– Więc do​brze – po​wie​dział ci​cho. Oczy mu błysz​cza​ły. – My

już się od nich róż​ni​my. Bo ja też cię ko​cham i przy​się​gam tu

i te​raz, że zro​bię wszyst​ko, co w mo​jej mocy, by dać ci szczę​-
ście.

Spoj​rza​łananie​gowzru​szo​na.Czymiałra​cję?Czybyliwin​-

nej sy​tu​acji niż ich ro​dzi​ce, po​nie​waż się ko​cha​li? Czy to było
ta​kiepro​ste?Alezna​łajużod​po​wiedź.Tomo​głobyćta​kiepro​-
ste…Ita​kietrud​ne…bomi​łośćdoBen​ja​mi​naCar​te​rabyłonaj​-
trud​niej​szą rze​czą w jej ży​ciu. I naj​ła​twiej​szą. Wspię​ła się na
pal​ceipo​ca​ło​wa​łago,awszyst​kiewąt​pli​wo​ściioba​wyznik​nę​-
ły,po​zo​sta​wia​jąctyl​komi​łość.

Dużopóź​niej,wpo​ko​juho​te​lo​wymzaro​giem,le​ża​łaza​spo​ko​-

jo​naibło​goospa​łapopo​jed​na​niuzBe​nemwbar​dzowy​czer​pu​-
ją​cy i prze​ko​nu​ją​cy spo​sób. Przy​tu​lo​na do jego boku, oto​czo​na
jegora​mie​niem.Niepo​zwa​lałjejnauciecz​kę,coniezna​czy,że
mia​ła za​miar to ro​bić. Le​ni​wie wo​dzi​ła pal​cem w górę i w dół
pojegotor​sie.

–Kie​dypo​wie​dzia​łeś,żeni​g​dyniepo​pro​siszmnieorękę…
Po​ru​szyłsięnie​spo​koj​nie.
–Tak…imó​wi​łempo​waż​nie.Je​śliwtenspo​sóbudo​wod​nięci,

że…

Liapo​ło​ży​łamupa​lecnaustach.
–Cho​dzioto…do​ce​niam,że…alejatyl​ko…tozna​czy…gdy​-

byś nie czuł, że mu​sisz to ro​bić, czy chciał​byś się ze mną oże​-
nić?

Po​ło​żył ręce na jej ra​mio​nach i od​su​nął ją od sie​bie, żeby

wstaćzłóż​ka.Usia​dła,czu​jącchłód.Możezabar​dzosiępo​śpie​-
szy​ła…

Tym​cza​sem Ben prze​szu​kał kie​sze​nie ma​ry​nar​ki, a po​tem

wró​ciłdołóż​ka.Ukląkłprzednią.Trzy​małwrękuczar​nepu​deł​-
ko.Po​kry​teak​sa​mi​tem.Ode​zwałsięnie​pew​nie:

– Nie po​ka​za​łem ci go wcze​śniej, bo nie chcia​łem wy​wie​rać

nato​biepre​sji.

Otwo​rzył pu​deł​ko. Na czar​nym je​dwa​biu le​żał naj​pięk​niej​szy

pier​ścio​nek, jaki Lia kie​dy​kol​wiek wi​dzia​ła. Pro​sto​kąt​nie oszli​-
fo​wa​nysza​firoto​czo​nyrzę​da​mibry​lan​tów.

– Rzecz w tym… – mó​wił ury​wa​nym gło​sem – je​śli ci się nie

po​do​ba,tomo​że​mywy​mie​nić.Alechciał​bymspy​tać,czyprzyj​-
mieszpier​ścio​nekizgo​dziszsięzo​staćmojąna​rze​czo​ną,natak

dłu​go,jakze​chcesz.Aje​ślikie​dyśzde​cy​du​jesz,żechceszwyjść
zamąż,tobędęcze​kał.

Po​czu​ła ucisk w gar​dle. Prze​peł​nia​ło ją szczę​ście. Spoj​rza​ła

naBena,alejegoob​razbyłza​mglo​nyzpo​wo​dułez.

–Bar​dzomisiępo​do​ba.Itak.Przyj​mu​jęgo.Te​raz.Wyj​dęza

cie​bie, Be​nie Car​te​rze, je​śli mnie ze​chcesz – po​wie​dzia​ła, pół
pła​cząc,apółsięśmie​jąc.

Pa​trzyłnaniąprzezdłu​gąchwi​lę,oszo​ło​mio​ny,awte​dyob​ję​-

łagozaszy​jęipo​cią​gnę​łanałóż​ko.Wsu​wałjejpier​ścio​nekna
pa​lec.

–Ko​chamcię,Ju​lian​noFord.
–Jateżcięko​cham,Ben​ja​mi​nieCar​te​rze…Ate​raz,naczym

toskoń​czy​li​śmy…?

EPILOG

–Eki​pajużjestnamiej​scuwIn​diach,Lio.Niewiem,jakwam

dzię​ko​waćzawszyst​ko,coro​bi​cie.TyiBen.Po​mocwa​szejfun​-
da​cjijestnie​oce​nio​naprzyopa​no​wy​wa​niutegocha​osu.

Liawyj​rza​łaprzezoknowswo​imbiu​rze.
–Przy​kromi,żeniemogębyćte​razzwami.
Męż​czy​znapodru​giejstro​nieli​niistłu​miłśmiech.
–Bezoba​wy,two​jaeks​per​ty​zajestbez​cen​nana​wetstam​tąd,

aniesą​dzę,żebymążspu​ściłcięzokawnaj​bliż​szymcza​sie.

Ręka Lii au​to​ma​tycz​nie po​wę​dro​wa​ła do jej wy​sta​ją​ce​go

brzu​cha, kie​dy zer​k​nę​ła przez szkla​ną ścia​nę od​dzie​la​ją​cą jej
ga​bi​net od ga​bi​ne​tu męża w jego lon​dyń​skim bu​dyn​ku, gdzie
mie​lite​razswo​jąsie​dzi​bę.

Ben zgo​dził się prze​nieść do Zjed​no​czo​ne​go Kró​le​stwa, żeby

mo​glibyćbli​skojejojca,któ​rywy​da​wałsięprze​ży​waćpraw​dzi​-
wy re​ne​sans, od​kąd Ben i on po​łą​czy​li swo​je fir​my, prze​kształ​-
ca​jącjewpo​tęż​nątrans​atlan​tyc​kąspół​kęona​zwieCar​ter​Ford
Con​struc​tion. Jej oj​ciec pod​jął wła​śnie moc​no spóź​nio​ny krok
wstecziba​wiłobec​nienarej​sieznowąuko​cha​ną,swo​jądłu​go​-
let​nią se​kre​tar​ką. Lia od lat po​dej​rze​wa​ła ją, że ko​cha​ła się
wjejojcu.Ra​zembyliuro​czy.

Zmarsz​czy​łabrwi,niewi​dzącmężawjegoga​bi​ne​cie.Usia​dła

pro​stoizroz​tar​gnie​niempo​wie​dzia​ła:

–Okej,Phi​lip,wkaż​dymra​ziein​for​mujnas,pro​szę,nabie​żą​-

coopo​stę​pach.

Odło​ży​ła te​le​fon i wsta​ła z miej​sca, ale za​raz po​tem się

uśmiech​nę​ła, uświa​da​mia​jąc so​bie, dla​cze​go nie mo​gła wcze​-
śniej zo​ba​czyć męża. Wy​szła z ga​bi​ne​tu i opar​ła się o fu​try​nę
zrękąnabrzu​chuwósmymmie​sią​cucią​ży.

Benspoj​rzałnaniąwgóręzeswo​je​gopunk​tuob​ser​wa​cyj​ne​-

gonapod​ło​dze,gdziesie​działzpod​wi​nię​ty​mirę​ka​wa​miko​szu​li
iwło​sa​miwnie​ła​dzie.Oczymulśni​ły.Po​ło​żyłpa​lecnaustach.

Ich trzy​let​nia có​recz​ka Lucy, jesz​cze nie wi​dząc Lii, mó​wi​ła

wła​śniezna​jo​moau​to​ry​ta​tyw​nymgło​sem:

– Nie, ta​tu​siu, wi​dzisz? Mu​si​my zbu​do​wać miej​sce dla wozu

stra​żac​kie​goiwszyst​kichzwie​rzą​tek.

Lię za​la​ła tak gwał​tow​na fala mi​ło​ści i szczę​ścia, że nie​mal

za​par​łajejdech.Pró​bo​wa​łapo​wstrzy​maćłzy,prze​kli​na​jąchor​-
mo​nycią​żo​we.

Ben wstał z pod​ło​gi i wy​cią​gnął do niej rękę, a wte​dy Lucy

od​wró​ci​łasięipi​snę​łapod​eks​cy​to​wa​na:

–Ma​mu​siu!Chodź,zo​bacz,coro​bi​my!
Liapo​de​szłaiuklę​kłaostroż​nie,pa​mię​ta​jącoswo​imdo​dat​ko​-

wym ba​ga​żu, a Ben po​cią​gnął ją w ra​mio​na, obej​mu​jąc za​bor​-
czo jej brzuch. Lucy, ciem​no​wło​sy i błę​kit​no​oki an​cy​mo​nek,
dzię​kiktó​re​muobo​jebylibar​dzoza​ję​ci,pod​sko​czy​ła.

–Czymogępo​słu​chaćmo​je​gobra​cisz​ka?
Ben i Lia otwo​rzy​li ra​mio​na i Lucy przy​tu​li​ła się do brzu​cha

mamy,ztwa​rzązwró​co​nąwjed​nąstro​nę,uno​szącwsku​pie​niu
brew​kęiobej​mu​jącra​mion​ka​miroz​bu​do​wa​nąta​lięLii.

Liaopar​łasięnasze​ro​kiejpier​siBena,po​zwa​la​jącmuod​gar​-

nąćso​biewło​synajed​nąstro​nę,żebymógłpo​ca​ło​waćjąwszy​-
ję. Po​czu​ła roz​kosz​ny dreszcz i w tej wła​śnie chwi​li dziec​ko
kop​nę​ło.Lucyza​śmia​łasię.

Lia po​czu​ła na skó​rze, że Ben się uśmie​chał i sama też się

uśmiech​nę​ławod​po​wie​dzi.

–Ko​chamcię–po​wie​działzusta​minajejszyi.
Od​wró​ci​łagło​węiwy​szep​ta​ła:
–Jateżcięko​cham.