background image

2012-03-28

1

Badania nad reklamą

Pierwszy  etap poszukiwanie koncepcji reklamy, 
tj. idei przewodniej w kampanii reklamowej.

ulokowanie zamierzonego wizerunku marki, produktu i 
firmy w umysłach nabywców,

rozszerzenie docelowego segmentu rynku,

większa penetracja rynku,

wyróżnienie oferty na tle wyrobów i usług konkurencji.

W poszukiwaniu koncepcji reklamy stosuje się głównie 
metody jakościowe. Podstawowe z tych metod to 
wywiady głębinowe, dyskusje grupowe oraz techniki 
projekcyjne. 

Drugi etaptestowanie koncepcji reklamy

.

jaka koncepcja jest najlepiej rozumiana,

jaki nośnik przekazu reklamowego najskuteczniej 
dociera do umysłu konsumenta,

jaki nośnik reklamy jest najbardziej wiarygodny,

jaki nośnik reklamy budzi największe 
zainteresowanie i skłonność do zakupu.

R. Delbés, E. Teyssonniére de Gramont, Etudes de 
marche. 
Paris 1991, s. 285-286.

background image

2012-03-28

2

Ogłoszenia prasowe

- Wszystkie testowane makiety muszą przedstawiać ten sam stopień 

ukończenia

- Każda makieta jest przedkładana próbie 80-100 konsumentów 

danej kategorii produktu

- Po krótkiej ekspozycji (ok. 3 s) odbiorcy są pytani, co widzieli i co 

czytali w ogłoszeniu, tj. o jaki rodzaj produktu chodziło i co nadawca 

reklamy chciał ich zdaniem zakomunikować przez to ogłoszenie

- Po dodatkowej sekundzie ekspozycji umożliwiającej całkowite 

przeczytanie tekstu odbiorcy są pytani, czy dowiedzieli się czegoś, 

czego nie zauważyli przy pierwszej ekspozycji; co nowego znajduje 

się w tym produkcie i w jaki sposób opisaliby to swoim znajomym

- W ostatniej kolejności formułowane jest pytanie o zamiary zakupu 

reklamowanego produktu

Przekazy telewizyjne

- Przekazy są testowane w formie animacji lub 
makiety wideo na próbie 80-100 konsumentów 
danej kategorii produktu

- Po pierwszej ekspozycji respondenci są pytani, co 
widzieli i słyszeli w przekazie; o jakiego rodzaju 
produkt chodziło; jaka jest nazwa produktu. Ponadto 
respondenci są proszeni o odtworzenie przekazu

- Po drugiej ekspozycji przekazu zadawane są pytania 
podobne do zadawanych po drugiej ekspozycji 
anonsów prasowych

Plakaty reklamowe

- Zleca się testowanie plakatów w ich rzeczywistych 
wymiarach, posługując się w tym celu projekcją 
diapozytów

- Procedura testowania jest podobna do określonej 
w odniesieniu do ogłoszeń prasowych

background image

2012-03-28

3

Przekazy radiowe

- Przekazy do testowania są włączone do taśmy 
dźwiękowej obejmującej także inne przekazy lub 
programy

- Wywiady nadają się dobrze do ich przeprowadzania 
przez telefon

Trzeci etap :przeprowadzanie pretestów, tj.
testów przed kampanią reklamową. Pretest
(copy-testing) może obejmować 3 sfery:

poznawczą: zauważanie, postrzeganie, rozumienie i 
zapamiętywanie reklamy,

emocjonalną: zmianę postawy wobec reklamy, jej 
aprobatę lub dezaprobatę,

wolicjonalną: deklarowaną intencję dokonania 
zakupu oraz rzeczywiste zachowanie konsumenckie.

K. Podemski, Techniki badania skuteczności
„Businessman” 1994 nr 7.

Czwarty etap analiza odbioru reklamy 
prowadzonej w warunkach naturalnych. 

Ostatni etap ocena rezultatów działań 
reklamowych oparta na pomiarze 
skuteczności reklamy. 
Na tym etapie sporządza 
się bilans (podsumowanie) kampanii reklamowej.

background image

2012-03-28

4

Pretesty mają służyć:

selekcji różnych propozycji przekazu reklamowego w 
celu wyboru tej, która jest najbardziej przekonująca,

udoskonaleniu wybranej propozycji przez 
wzbogacenie jej elementami ważnymi dla 
konsumenta,

zatwierdzeniu propozycji na podstawie oceny, 
według wcześniej zidentyfikowanych kryteriów.

Metodologia pretestów jest dostosowana do 
charakteru poszczególnych mediów.

Testowanie ogłoszeń prasowych

W odniesieniu do ogłoszeń prasowych stosuje się trzy 
podstawowe rodzaje testów: Folder-test, split-run i
eye-tracking.

R. Delbés, op. cit., s. 289; H. R. Dodges, Fullerton, 
op. cit.

Folder-test, zwany także testem portfelowym.

Ogłoszenie prasowe, wydrukowane lub gotowe do 
wydrukowania jest wkładane do gazety lub przeglądu 
(foldera) złożonego także z innych ogłoszeń reklamowych 
i artykułów, umieszczonych w zestawie tylko w celach 
porównawczych, kontrolnych. Obiektem celowym jest 
próba złożona z 50-100 osób, które pytamy, czy 
przejrzały ostatni numer gazety. Respondenci są 
następnie proszeni o wymienienie wszystkich ogłoszeń, 
które sobie przypominają, oraz o opisanie tego , co 
widzieli i przeczytali w testowanym ogłoszeniu (zarówno 
tekstu, jak i elementów graficznych). 

background image

2012-03-28

5

Split-run

Przekaz reklamowy jest wydrukowany jedynie w 
pewnej części nakładu gazety codziennej lub 
czasopisma. W innej części nakładu może się 
znajdować – do celów analizy porównawczej – drugi 
wariant ogłoszenia. Różne warianty badanego 
ogłoszenia mogą być umieszczone w kolejnych 
numerach tego samego czasopisma. Czasem stosuje 
się badania kilku wariantów ogłoszenia, różne 
czasopisma o podobnym zasięgu i profilu odbiorców.

Eye-tracking

Ta technika polega na analizowaniu trasy spojrzenia na 
bodziec, taki jak opakowanie, ogłoszenie itd. Chodzi o 
określenie elementów, które przyciągają uwagę nabywcy, 
oraz czasu poświęconego na każdy z nich. 
Przeprowadzenie testu wymaga zastosowania kamery, 
komputera i ekranu.

Testowane bodźce są prezentowane potencjalnemu 
nabywcy za pomocą serii diapozytywów. Uwaga 
odpowiadającego jest stopniowo przenoszona na środek 
serii obrazków, np. z parkingu hipermarketu na rejon 
sklepu, regał i określony produkt.

Rejestrowanie galwanicznych i 
perspiracyjnych 
zmian skóry pod wpływem 
silnych reakcji emocjonalnych osób (entuzjazm, 
irytacja) poddanych działaniu przekazów 
reklamowych. Do takich urządzeń należy np. 
psychogalwanometr, rejestrujący zmiany 
elektrycznego przewodnictwa skóry.

T. C. Kinnear, J. R. Taylor, Marketing Research. An 
Applied Approach
, New York 1987, s. 400.

background image

2012-03-28

6

Test zasięgu stochstycznego ekspozycji. Badane 

przekazy reklamowe w postaci ogłoszeń, plansz lub 

plakatów są eksponowane kilkakrotnie, począwszy od 

bardzo krótkiego czasu projekcji, no. 1/50 s, a kończąc na 

2 s. Precyzyjne regulowanie za pomocą tachistoskopu ( 

czyli projektora szczelinowego) długości czasu ekspozycji, 

jednakowej dla każdego respondenta, pozwala mierzyć 

widzialność poszczególnych elementów przekazów 

reklamowych. Pomiar ten jest dokonywany po 

sprawdzeniu, które elementy przekazów są dostrzeżone 

przez respondentów w określonym czasie

Testowanie pinii konsumentów, red. S. Sudoł i J. 

Szymczak, Warszawa 1990, s. 141-142.

Rejestrowanie takich fizjologicznych reakcji, 
jak zmiana tętna, rozszerzenie źrenic, zmiana 
wysokości głosu, przepływ fal mózgowych. 
Nienaturalność warunków, w jakich prowadzone są 
badania, wpływa ujemnie na wiarygodność 
uzyskanych wyników. 

S. Kaczmarczyk, Badania marketingowe, metody i 
techniki
, Warszawa 1995, s. 268-270.

TESTOWANIE PLAKATÓW

Metoda tradycyjna

Procedura testu obejmuje ekspozycję sześciu lub 
siedmiu kampanii reklamowych, wliczając w to 
kampanię przewidzianą do testowania. Po ekspozycji 
plakatów za pomocą wyświetlania diapozytywów (3 s 
na każdy plakat) zadawane są pytania podobne do 
tych, które dotyczą ogłoszeń prasowych. Próba 
respondentów powinna liczyć 50 – 100 osób.

background image

2012-03-28

7

Metoda postertest (NOP)

Cechą tej metody testowania jest przedstawienie 

przekazu reklamowego w jego naturalnym otoczeniu. Za 

pomocą techniki wideo pokazuje się więc respondentom 

sceny z ulicy z pewną liczbą miejsc plakatowych. Plakat 

do testowania jest umieszczony elektronicznie na 

wolnym miejscu plakatowym, w kierunku środka filmu.

Po dwukrotnym obejrzeniu filmu przez respondentów 

zadaje się im pytania dotyczące stopnia zapamiętania 

plakatu reklamowego i reakcji na niego. Główna 

przewaga tej metody testowania w porównaniu z metodą 

tradycyjną polega na stworzeniu warunków do bardziej 

realistycznej oceny.

Metoda sklepów-laboratoriów

Testowane plakaty i inne formy reklamy zewnętrznej 
umieszcza się w symulowanych sklepach 
usytuowanych najczęściej w dużych ośrodkach 
handlowych. Następnie obserwowane są reakcje 
klientów, ich zainteresowanie reklamowanym 
produktem, dokonywane zakupy.

E. Duliniec, op. cit., s. 130.

Testowanie przekazu telewizyjnego

Po prezentacji filmu oceniane jest spontaniczne 
zapamiętanie, przy czym pytani są respondenci, 
którzy nie wymienili marki.

background image

2012-03-28

8

Po określeniu marki i jej ponownej prezentacji w filmach zadaje się 

respondentom pytania dotyczące:

zrozumienia filmu,

elementów zauważonych w drugiej projekcji obrazu,

obrazu marki przenoszonego przez film (ocena w skali 10-

punktowej),

fragmentów filmu, które szczególnie się podobają lub nie podobają,

oceny marki (korzystniejszej lub nie) po filmie,

zamiaru zakupu reklamowanego produktu (zamiar wyrażony w skal 

5-punktowej),

częstotliwości konsumpcji danej kategorii produktu,

typu produktów i marek preferowanych w danej kategorii produktu.

Test teatralny

Przekaz telewizyjny jest prezentowany dużej liczbie 
respondentów (250-600-osobowej) w sali teatralnej 
bądź kinowej w ramach większego programu, np. 
rozrywkowego lub filmowego. Zarówno przed 
projekcją filmu, jak i po niej respondenci są proszeni 
o wypełnienie krótkich kwestionariuszy. Na ich 
podstawie ustala się opinie respondentów o 
reklamowanych produktach przed projekcją i po niej 
oraz stopień zapamiętania i ocenę poszczególnych 
elementów testowanych przekazów.

Test Schwerina

Celem testu jest ustalenie preferencji potencjalnych klientów wobec 

reklamowanego produktu przed ekspozycją przekazu reklamowego i 

po ekspozycji.

Na początku badania są prezentowane lub wymieniane produkty, 

spośród których badani mogą sobie wybrać ten, który chcieliby 

wygrać na loterii. Potem prezentuje się przekazy (najczęściej 

telewizyjne, ale także radiowe) reklamujące kilka produktów 

objętych tym wyborem. Następnie odbywa się loteria, w trakcie 

której osoby dokonujące faktycznego wyboru wygranej często 

zmieniają preferencje pod wpływem przedstawionej reklamy. W ten 

sposób test Schwerina pozwala odizolować wpływ reklamy na 

preferencje respondentów od innych czynników oddziałujących na 

wybór nabywców.

H. R. Dodge, S. Fullerton, D. Rink, Marketing Research, Columbus, 

Ohio 1982, s. 432; E. Duliniec, op. cit., s. 130.

background image

2012-03-28

9

Metoda jury konsumentów

W badaniu komunikatywności przekazów 
reklamowych stosuje się różne metody. Do 
wszystkich rodzajów przekazów dostosowana jest 
metoda jury konsumentów.

Podstawą tej metody są indywidualne lub grupowe 

wywiady przeprowadzane z respondentami (50-100 

osób) – przedstawicielami docelowego segmentu rynku. 

Wywiady są prowadzone w warunkach laboratoryjnych, 

po przedstawieniu respondentom projektów przekazów 

reklamowych na zbiorczych planszach (np. ogłoszenia), 

na ekranie (przezrocza), na monitorach (taśma wideo w 

wypadku filmów reklamowych), z magnetofonu 

(programy radiowe) lub w formie rozdawanych, 

oddzielnych arkuszy. Zadaniem badanych jest ocena 

każdego projektu w punktach i szeregowanie projektów 

według kolejności, oddzielnie w odniesieniu do każdego 

zadawanego pytania.

E. Duliniec, op. cit., s. 125; H. R. Dodge, op. cit.

Testy odtworzeniowe

Niektóre z technik badania reklamy są stosowane 
zarówno w testach przeprowadzanych przed 
kampanią (pretesty), jak i w testowaniu reklamy w 
warunkach naturalnych, tj. po kampanii (posttesty).

Należ do nich techniki DAR (day-after recall)
stosowane do pomiaru zapamiętywania szczegółów 
reklam telewizyjnych

background image

2012-03-28

10

Test DAR jest przeprowadzany w warunkach 
realnych: ludzie są u siebie, przed telewizorem, i nie 
wiedzą, że jutro będą pytani. Testowaniu poddawane 
są osoby wrażliwe, wybrane na podstawie serii pytań 
filtrujących, dotyczących wczorajszych emisji, a nie 
wzmiankujących o testowanym filmie reklamowym. 
Wywiady są bezpośrednie i mogą być także 
prowadzone przez telefon. Badanie musi być 
zakończone w ciągu 1 dnia. 

Wyniki testu są wyrażone przez:

odsetek osób zdolnych do odtworzenia nazwy, marki 
i typu produktu (np. kremu upiększającego),

odsetek osób, które potrafią wymienić co najmniej 
jeden element specyficzny lub generalny filmu (np. 
piękna twarz kobiety jest elementem specyficznym, a 
elementem generalnym – kosmetyk).