POLITECHNIKA WARSZAWSKA WYDZIAŁ INŻYNIERII ŚRODOWISKA LABORATORIUM Z WYTRZYMAŁOŚCI MATERIAŁÓW I MECHANIKI BUDOWLI _________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Imię i nazwisko ............................................................................ grupa..................... data ........................

Próbki o przekroju kołowym, wykonane z materiałów A i B poddano statycznej próbie rozciągania. Wykresy rozciągania we współrzędnych σ-ε i P-Δl otrzymane podczas próby oraz wymiary próbek przedstawiono na rysunku. Wyznaczyć lub odczytać bezpośredni z wykresów wskazane charakterystyki. Wyniki przedstawić w [mm], [mm2],[kN], [MPa].

σ [MPa]

P [kN]

A.

B.

280

170

150

150

Ru=800

90

50

60

55

E1 = 100 GPa

E2 = 200 GPa

ε [%]

∆l [mm]

0.05 0.2

18

18

φ

[mm]

[mm]

10

φ 9,5

φ

7,5

100

128

1. Określić charakterystyki geometryczne próbek:

So - pole przekroju początkowego próbki,

k - wskaźnik wielokrotności próbki,

Su - pole przekroju próbki w miejscu zerwania, Ap - wydłużenie względne, [%],

Sr - pole przekroju próbki w połowie dłuższego Ar - wydłużenie równomierne, [%],

odcinka pomiędzy szyjką a końcem odcinka pomiarowego, Z - przewężenie, [%].

2. Określić parametry wytrzymałościowe materiałów A i B: Dla materiału A

R0,05 ,R0,2 - umowne granice sprężystości i plastyczności oraz siły P0,05 i P0,2 odpowiadające tym naprężeniom Pm - wartość maksymalnej siły rozciągającej próbkę i Rm - wytrzymałość na rozciąganie Pu - wartość siły występującej w próbce w momencie zerwania i Ru - naprężenie zrywające Dla materiału B

PH - wartość maksymalnej siły proporcjonalnej do wydłużenia i RH - granicę proporcjonalności Pspr - wartość maksymalnej siły, której próbka zachowuje się jak ciało sprężyste i Rspr - granicę sprężystości Pe - wartość siły, przy której następuje wyraźne plastyczne odkształcenie próbki (próbka płynie) Re – granicę plastyczności

Pm - wartość maksymalnej siły rozciągającej próbkę i Rm - wytrzymałość na rozciąganie Pu - wartość siły występującej w próbce w momencie zerwania i Ru - naprężenie zrywające 3. W punkcie max siły rozciągającej (lub siły rozrywającej) określić i zaznaczyć na wykresach:

- odkształcenia próbki A (moduł Younga E1=100 GPa): εc – odkszt. całkowite , εspr - odkszt. spręż., εpl – odkszt. plast.,

- wydłużenia próbki B ( E2=200 GPa): Δlc –wydłużenie całkowite , Δlspr –wydł. sprężyste, Δlpl – wydł. plastyczne.

opracowanie: Sz.I., P.P.